Faiz Parasıyla Yapılan Evde Namazın Hükmü Soru: Esselamu

Faiz Parasıyla Yapılan Evde Namazın Hükmü
Soru: Esselamu aleykum ve rahmetullahi ve berekatuhu. Benim sorum şudur: “Faizden
kazanılan para ile yapılan evde kılınan namazın hükmü nedir?”
Cevap: Aleykum selam ve rahmetullahi ve berekatuhu.
Faizle yapılan evde namaz kılmak caizdir. Çünkü faizin günahı onu alana aittir, evin
kendisiyle ilgisi yoktur. İbni Rüşd der ki:
“Haram malla yapılan mescitte namaz kılmamak müstehaptır. İbni Kasım’ın dediği gibi
orada namaz kılmak haram değildir. Çünkü burada sorumlu olan, o binayı haram malla
yapan kimsedir. Denildi ki: Nereden geldiği tespit edilemeyen haram mal, ganimet gibidir.
Fakirlere verilecek olan sadaka mesabesinde değildir. Bu görüşe göre haram malla yapılan
mescitte namaz kılmak mekruh olmaksızın caizdir.”
Tevhid ve Cihad Minberi
Şer'i Fetva Kurulu Üyesi
Şeyh Ebu Usame eş-Şâmî
Kadınların Çalışmasına Müsâade Edilmiş midir?
Soru: Esselamu aleykum ve rahmetullahi ve berekatuhu.
Kadının eğitim öğretim görmesine, ilmi çalışmalar yapıp kariyer elde etmesine, mastır ve
doktora çalışmaları yapmasına müsaade edilmiş midir?
Çalışan genç bir bayanın bana söylediğine göre Rasulullah (s) zamanında pek çok kadın
çarşıda-pazarda çalışmış ve alışveriş yapmış, Rasulullah (s) de onlara engel olmamıştır.
Acaba bu doğru mudur? Böyle bir hadis var mıdır? Kadının evinin içindeki ihtiyaçları
kocası veya ailesi tarafından karşılanıyorsa kadının evinden dışarı çıkmasına müsaade
edilmiş midir? Bu konu hakkında İslam’ın hükmü nedir? Sorularıma cevap verirseniz
gerçekten müteşekkir olacağım.
Cevap: Aleykum selam ve rahmetullahi ve berekatuhu.
İlk olarak söylediğiniz gibi asıl olan kadının evinde durmasıdır. Kadın evinden ancak
ihtiyaç için çıkar. Zira Allah (sb) “Evlerinizde oturun! Eski cahiliye âdetinde olduğu gibi
açılıp saçılmayın!” (33 Ahzab/33) buyurmuştur. Burada hitap her ne kadar Peygamber
hanımlarına olsa da emir, tüm mümin kadınlar için geçerlidir. Çünkü Rasulullah (s)’in
hanımları tüm mümin kadınlar için örnek teşkil etmektedirler.
Rasulullah (s) buyurdu ki: “Kadın avrettir. O dışarı çıktığında şeytan bakışlarını ona
çevirir. Hiç şüphesiz kadın, evinin en mahrem yerinde durmakla Allah’a yakınlaştığı kadar
başka hiçbir zaman yakınlaşamaz.”
Yine Rasulullah (s) kadınların mescidde namaz kılmaları konusunda “Evleri onlar için
daha hayırlıdır” buyurmuştur.
İkincisi; belirli şartlara uyulduğu takdirde kadının çalışmak için evden çıkması caizdir.
Velev ki kadının evindeki her türlü ihtiyacı karşılanmış olsa ve senin görüşüne ters düşse
de…
Kadının dışarıda çalışması için gerekli olan şartlar:
* Kadının yaptığı iş kadın tabiatına, ahlakına ve fıtratına uygun olacak. Doktorluk,
hemşirelik, hasta bakıcılık, dikiş-nakış veya öğretmenlik gibi…
* Çalışma alanı sadece kadınlara yönelik olacak, asla karışık olmayacak. Yabancı erkekler
ondan kesinlikle uzak duracak.
* Kadın dışarıya çıktığında İslam’ın kendisine emrettiği şekilde giyinecek.
* Kadının işi, mahremi olmaksızın yolculuk gerektiren bir iş olmayacak.
* Çalıştığı iş, günaha sebep olan bir iş olmayacak. Mesela erkeklerle baş başa kalmak gibi.
* Kadının dışarıda çalışması evinde yapması gerekli olan işlerini engellemeyecek.
Kocasının ve çocuklarının işlerini yerine getirmek gibi.
Rasulullah (s) zamanında kadınlar ihtiyaçlarını karşılamak için dışarıya çıktılar. Namaz
kılmak için mescidlere, bayramlarda da bayram yerlerine gittiler. İlim meclislerinde
bulundular. Sokakta alışveriş yaptılar. Su isteyenlere su verdiler. İhtiyaç duydukları bazı
işleri yaptılar. Fakat bunların hepsi yukarıda saydığımız şartlara uygun olarak yapıldı.
Kadınların çalışması için söylediklerimiz, okuması ve ilim tahsil etmesi için de geçerlidir.
Bahsedilen şartlar yerine getirildiğinde caiz, getirilmediğinde ise caiz değildir.
Çalışan genç bayanın delil olarak söylediği hadislere gelince… O hadislerin zikri ve sıhhat
derecesinin tespiti çok vakit alır. Ancak ilim ehli tarafından zayıf görülen iki hadisi
zikredeceğim.
Birincisi; İbn Hazm, Ömer b. Hattab (r)’ın Şifa binti Abdullah (rha)’yı Medine’nin sokak
işlerinde görevlendirdiğini zikrettiği hadis zayıftır, sahih değildir. İbn Hazm bu rivayetin
ne senedini ne de derecesini zikretmiştir. Bundan dolayı İbn Arabî (rh) Ahkâmı Kuran’da
“Bu rivayet sahih değildir, asla iltifat etmeyin! Çünkü bu bidatçilerin hadisler üzerindeki
desiselerindendir” demiştir.
İkincisi; İbn Abdulberr’in El-İstîâb’da Semra binti Nuheyk ile ilgili (senetsiz olarak)
zikrettiği şu haberdir: “Semra sokaklarda gezer, dolaşır, iyiliği emreder, kötülüğü
nehyederdi. Elindeki kırbaçla da insanlara vuruyordu.” Öncelikle bu haber isnatsız bir
haberdir. Şayet bu haber doğru ise de emri bil-maruf nehyi anil-münkere delalet eder ki
bu, kadın erkek her müslümanın yerine getirmesi gereken bir görevdir. Bazı kimseler de bu
hadisin sahih olması durumunda kadınlar topluluğu için geçerli olduğunu söylemiştir.
Allah en iyi bilendir.
Tevhid ve Cihad Minberi
Şer'i Fetva Kurulu Üyesi
Şeyh Ebu Usame eş-Şâmî
Kafirlerin Memleketlerine Hicret Etmenin Hükmü
Soru: Muvahhid müslümanların dinlerini yaşamaları sebebiyle kendi memleketlerinde
acımasız cellatlar tarafından uğradıkları zulüm, göz önünde bulundurularak Avrupa
veya Amerika gibi aslî küfür memleketlerine hicret etmenin hükmü nedir?
Cevap: Değerli kardeşim! Hicret konusunda sana Şeyh Ebu Muhammed Makdisi (hf)’ın
fetvasını nakletmek istiyorum. Şeyh diyor ki:
“Geçimini ve yaşam şartlarını daha güzel hale getirmek için Avrupa veya Amerika gibi
aslî küfür ülkelerine hicret etmek, oraları vatan edinmek, müslümana yakışmayan bir
durumdur ve buna asla yeltenmemelidir. Müslümanın İslam topraklarında sığınacak bir
yer bulamadığında küfür diyarına hicret etmesine izin verilmiştir. Yani müslümanlar
kendi memleketlerinde eziyet görmüş ve hicrete zorlanmışlarsa ilk muhacirlerin
Mekke’den Habeşistan’a hicret ettikleri gibi daha adaletli bir ülkeye gitmelerine izin
verilmiştir. Ancak dediğimiz gibi mecbur kalmadan sadece dünyalığını artırmak için
oraları vatan edinmek dinine ve ailesine değer veren bir müslüman için hafife alınacak
bir durum değildir. Çünkü o ülkelerdeki fitne-fesad, İslam dinine, ırz ve namusa olan
düşmanlık aşikardır.
Avrupa veya Amerika’da bulunan aklı başında olan kardeşlerimiz, oralara hicret etmek
isteyenleri sakındırıyor ve "Sakın ha sakın! Mecbur kalmadıkça adımınızı bile atmayın!"
diyorlar.
Bugün müslüman diye adlandırılan ancak küfür nizamıyla yönetilen memleketlerin bir
çoğunun fitne ve fesadıyla kişinin dinine, ailesine, ırzına ve namusuna vereceği zarar
Avrupa veya Amerika gibi ülkelerin vereceği zarardan daha hafiftir. Bundan dolayı
bizler, Amerika veya Avrupa gibi ülkelere hicret etmeyi uygun bulmuyor ve tavsiye
etmiyoruz.
İmam Buhari (rh) Sahihinde "Fitnelerden Kaçmak Dindendir" adında bir bab açmış ve
Rasulullah (s)’den şu hadisi rivayet etmiştir: "Yakında öyle fenâlıklar meydana gelecek
ki bir müslümânın, kendi dînini fitnelerden selâmete kaçırmak için dağ başlarında
gezdirip yağmur sularının düştüğü yerlerde güdeceği davarları, en hayırlı malı
olacaktır."
Allah (sb) sizi ve bizi görünen veya görünmeyen tüm fitnelerden korusun.”
Başka bir memlekete hicret, Tağutî düzenlerin baskısından kurtulmak için ise ve
hicret edilecek yerde az da olsa adalet varsa veya adaletin olduğu ümit ediliyorsa
hicret etmek caizdir. Sahabilerin Rasulullah (s)’in emriyle Habeşistan’a hicret etmeleri
gibi… Zira orası küfür beldesi olmasına rağmen kralının adaletli olduğu biliniyordu.
Avrupa veya Amerika gibi devletlerden vatandaşlık alma meselesinde Şeyh Ebu
Muhammed Makdisi (hf) şöyle demektedir: “Vatandaşlık konusuna gelince biz
Amerikan vatandaşlığı ile mürted devletlerin vatandaşlığı arasında fark görmüyoruz.
Bilakis malum olduğu üzere müslümanlara düşmanlık açısından mürtedler Hıristiyanlara
nazaran daha şiddetlidir. O ülkelerinin vatandaşlığı kişiyi ve ailesini fitne ve fesada
sevk etmeyecekse ve müslümanlar vatandaşlık alırken dinlerinden taviz
vermeyeceklerse vatandaşlık almak caizdir. Ancak tecrübelerimiz bize gösterdi ki
insanların çoğu o ülkelere yerleştikten sonra manevi değerlerini tamamen kaybettiler.
Ayrıca vatandaşlık alma sırasında “Kafirleri dost edinme, onları sevme ve kanunlarını
benimseme” üzerine yemin etme durumu da olmamalıdır. Zira böyle bir yemin kişiyi
küfre düşürür.
Bu gibi yeminlerde sadece dudakları kıpırdatmak zaruret açısından caizdir. Toplu
yeminlerde yemin sözcüklerinin dışında bir söz söyleyerek dudakları hareket ettirmek
caizdir. Allah en iyi bilendir. Çünkü kişi böyle bir durumda küfrü gerektiren bir söz
söylememiş olur. Bilakis kafirlerin öyle zannetmelerini sağlamıştır. Bu da tevriye
(kandırma) cinsindendir ki kafirlere karşı caizdir.
Evet… Şayet İslam memleketi bulunursa kafirlerin vatandaşlığını almak asla caiz
değildir. Ancak bizim vatandaşlığını taşıdığımız devletlerin küfrü ve mürtedliği
aşikardır. Dolayısıyla vatandaşı olduğumuz devletler için söylenilenler, Amerika ve
Avrupa ülkelerinin vatandaşlığı için de geçerlidir.
İşte bu konuda benim karar kıldığım görüş budur. Şayet konu hakkında daha
açıklayıcı ve aydınlatıcı bilgilere sahip olan varsa biz bildirsin. Hiç şüphesiz hakikat
bizim yitiğimizdir. Nerde bulursak alırız.”
Tevhid ve Cihad Minberi
Şer'i Fetva Kurulu Üyesi
Şeyh Ebu Usame eş-Şâmî