KAYNAKLAR

öğrencilere uygun zamanlarda ipuçları vererek onların
bağlantılı bilgileri farklı şekilde kullanmalarını sağlarlar.
Öğretmen şöyle sorabilir; “Bu durumda sana yardımcı olacak
ne biliyorsun?” Bu soru daha fazla düşüncenin üretilmesini
sağlar. Rittle-Jhonson (2006) araştırmasında çocukları
probleme nasıl ulaştıkları konusunda konuşturmanın, problem
çözme stratejilerinin gelişmesini desteklediğini ortaya koyar.
Bilişsel bilgi işleme teorileri öğrenmeyi bilginin uzun süreli
bellekte kodlanması olarak yorumlar. Bireyler, uzun süreli
belleğin ilişkili bölümlerini harekete geçirir ve yeni bilgiyi
işleyen bellekte varolan bilgi ile ilişkilendirir. Düzenlenmiş ve
anlamlı bilginin varolan bilgi ile ilişkilendirilmesi daha kolay,
hatırlanması daha olasıdır. Örneğin, ekonomi metnini okuyan
ve belli sürelerde durup okuduğunu özetleyen biri, uzun süreli
bellekten okuduklarına dair bilgiyi geri çağırmış olur. Bu
özetin daha önceki deneyimlerle oluşturulmuş belli kuralları
da olabilir; kısa ve öz olması, tüm konular hakkında bilgi
içermesi, doğruluğu gibi. Kişi yaptığı konu özetinin kurallarına
uygun olduğunu düşünüyorsa okumaya devam eder, eğer
böyle değilse sorunun kaynağını belirler (örneğin yeterince
anlamamışsa) ve tekrar okur.
Planlama, program oluşturma, eylemlerin plana göre yapılıp
yapılmadığını denetleme ve doğrulama Luria’ya (1902-1977)
göre beynin frontal bölgesinin işlevidir.
Das’a göre (2001) ise planlama bireyin problem çözmek ve
bir amaca ulaşmak için benimsediği değişik stratejiler ve
kararlar dizisidir.
Kaynaklar
Yrd. Doç. Dr. Tamer Ergin’in PASS Müdahale Programı
notları, İstanbul Üniversitesi
Prof. Dale H. Schunk, Çeviren; Muzaffer Şahin, “Öğrenme
Teorileri” Nobel Yayıncılık,Ankara
*Makale Araş.Gör. Tuba Çengelci, Anadolu Üniversitesi,
Eğitim Fakültesi, Eskişehir
43