01 ONKAPAK (Page 1)
advertisement
Sayfa 18 Yeni günde bu temelde yenileşmek, size en yaraşır olanıdır. Bu temelde tartışmalarımızı derinleştiriyor ve daha fazla da kesin karar ve emir sürecine dönüştürüyoruz. İyi bir iş başarılabilecek, başarmaya en yakın olduğumuz bir aşamanın işi oluyor. Ben bu işte sonuna kadar varım. Gördüğünüz gibi, değişik bir biçimde ve eşine ender rastlanan bir tutum ve davranışla, adeta kaşla göz arasında buraya kadar, bugüne kadar ulaşabildik. Bunun ne yürüyüşü olduğunu, yürüyüşten öteye ne tür bir maraton koşusu olduğunu gösterdik. Ben yaşama karşı en çekinceli ve en tereddütlü yaklaşan, en araştırıp soruşturan, en zayıf karşılayan, buna rağmen iğne ucu kadar da olsa doğru bildiğime yakışan, onu esas alan, onu savunan, örgütleyip eyleme dönüştüren ve böylece büyük yürüyüşü gerçekleştirebilen kişi oldum, en iyisi oldum. Eğer yürüyüşüme ayak uydurulsaydı, bu işi inanılmaz bir biçimde başarabilir, oligarşik rejimi daha uykudayken tümüyle bastırıp çok az bir bedelle zafere ulaşabilirdik. Yine böyle yaptık, ama benden kaynaklanmayan nedenlerden ötürü bu tam istenildiği gibi olmadı. Zaten halen araştırıyor ve tartışıyorum, kendimi daha az hatalı kılmak, daha da sonuç alıcı bir tarza giriş yapmak için değerlendiriyorum. Ne kadar gerekli, ne kadar gereksizsiniz, bunu hesaplıyorum. Zaten siyasetin özü de budur. Bizim eylemimizde, toplumda yaşadığınız ve hatta mahkum olduğunuz veya benimsediğiniz birçok olumsuzluk kesinlikle yoktur ve bu kabul edilemez. Biz, insan yüreğinin en coşkulusuna, en fedakar olanına, yasa ve sınır tanımayan cesaretine hitap eden, yeri ve zamanı mıdır demeyen, doğru neyse ona göre davranan, bu konuda asla küçük hesaplara yer vermeyen, fakat büyük hesap için küçük hesapları da gerektiğinde bir tarafa iterek yürüme gücünü gösteren ve buraya kadar başarıyla gelebilen bir önderlik hareketiyiz. Bunu anlayalım, kavrayalım ve mümkünse birlikte yol alalım. Gücünüz varsa, bizim kadar yürüyeceksiniz. Yani en azından sağa sola veya geriye çekmeyeceksiniz. Özellikle mücadelenin önüne geçip de zaaflarınızla engel olmayacaksınız. Öncüler için böyle bir yürüyüş gereklidir. Çocuklar bile son yürüyüşlerde nasıl korku verici bir biçimde yürüyorlarmış. Gazetelere yansıdı: Barikatlar panzerler tarafından kaldırılırken, onlar iki dakika geçmeden tekrar bu barikatları kuruyorlarmış. Bu bir saptamadır, bizim en genç yürüyüş kollarımız böyle savaş verirken, komuta yönetiminde yer alanların ipe sapa gelmez durumlar içinde kalmalarını kabul etmek mümkün değildir. Sizde bunların dikkati ve duyarlılığı yoktur. Çocuklara ve gazetelere bakarsanız, farkı o zaman görürsünüz. Ve bu ciddi bir uyarıdır. Çocukların önünde engel olmayın, uyarıyorum! Son yıllarda öncülük adına hareket eden komünist partilerin içine düştüğü durumdan ötürü en yüce amaçlar ve umutların başına nasıl bela getirildiğini biliyorsunuz. Bu tehlike bizde de vardır. Biz bu tehlikeyi ne pahasına olursa olsun, ne biçimde olursa olsun aşmak zorundayız. Yıllardır çok sayıda ortaya çıkan o sömürücü ve baskıcı sınıf hareketleri gibi olmayalım. Bizde sosyal oluşumlar gerçekleşiyor; bu sosyal oluşum emeğin lehinde olmalıdır. Bunun dışında bizim bir çıkış yolumuz yoktur. Bu büyük bir dünyadır. Sosyal gelişmemiz Ekim Devrimi’ne benzer, hatta belki de onu birçok yönüyle aşabilecek bir dünya olabilir. Onun hatırına oluşumumuzu özgün kılalım, toz kondurmayalım, önce buna inanalım ve inandıktan sonra gereklerini yapalım. Bu çok önemlidir. Gençsiniz, her şeyini yitirmişlerin içinden geliyorsunuz. Yeniyi kazanmak mümkündür. Yeni oluşumu yakalayabilirsiniz. İşte bunun için yazın, tartışın, örgütlenin, eyleme geçin. Dikkat edin, mühim olan sizin bireysel kazancınız değildir. Bir sosyal oluşuma, insanlığa çalışalım ve kendimizi ona adayalım. Bunun için de öncelikle politik düzeyinizin ne kadar zayıf olduğuna bakın. Nasıl hala her alanda ‘ben’ deyip de başka bir şey denilmediğini görün. Ağustos 2002 Yeni yaflam bir gerçektir ve ona ulaflma görevi vard›r osyalleşme demek, kolektifleşme demektir. Bunun öncüde gerçekleşmesi demek, büyük yürek ortaklığı kadar, düşünce ortaklığı demektir. Biz bunun çok uzağındayız. Çok büyük bir biçimsizlik ve bireycilik yaşanıyor ve bu en büyük tehlike oluyor. Bu, Türk devletinin yapacağı son katliam tehlikesinden daha fazla yeniyi katletme tehlikesi oluyor. Demek ki, sosyal ve kültürel oluşumumuzun böyle aksak bir yönü de vardır. Benim sözüm “ben bu devrime çok şeyimi verdim ve kendimi adadım” diyenleredir, sahte ve hırsız olmayanlaradır. Mümkündür, içinizde dürüst olanlar olabilir. Tarihi olayları yanlış anlamayalım. Binyılların bizden alıp götürdüklerinin yerine, yabancının ve ihanetin her türlüsü konmuştur. Yıkılması gerekeni yıkmamız, devrimimizin bir yönü oluyor. Yerine ne konulması gerektiğini de çok iyi görmeli, onu çok engin bir özgür tartışma içinde ortaya çıkarabilmeliyiz. Yeni stil gerekiyorsa yeni stil, yeni ilişki gerekiyorsa yeni ilişki, yeni irade gerekiyorsa yeni irade olabilmelidir. Devrim kültürünü ve yaşamını edinme, tartışma imkanını ve özgürlüğünü yaratabilmelidir. Buna, hiçbir baskıya yer vermeden, geleneksel köhne düşüncelere kapılmadan, devrimimizin en yakıcı savaş meselelerine, bunun kültürünün oluşumuna bu temelde yer verme diyoruz. Bunun sizden kendi ruhunuzda bir fırtına koparmaktan tutalım, bir tutku, duygu ve irade gücü kazanmaya kadar istekleri vardır. Sanırım tam da burada şöyle bir şey devreye giriyor: Biz birbirini beğenmeyen bir halkız. Her gün saflardan –zindandan, dağdan ve Avrupa’dan– gelen bazı raporları okuyorum. Muazzam bir bireycilik hastalığı tutturulmuş gidiyor. Bu bir devrim hastalığıdır ve anlamı da şudur: Ortaya çıkan olanakları eskinin verdiği olumsuz geleneksel yaklaşımlar, alışkanlıklar ve bunların verdiği güçle durmaksızın kemirme vardır. Bu anlamda devrime gelmeme gerekçesi ne olursa olsun, haklı veya haksız ayrımı yapmadan, bu duruma düşenlerin, böyle bir rol içine girenlerin objektif olarak karşı devrim için bir rol icra ettiklerini unutmamak gerekir. Yeni yaşam bir gerçektir ve ona ulaşma görevi vardır. Bizim savaşımımız da son tahlilde böyledir ve bu, yaşamı zapt etmek içindir. Fakat biz salt bir yıkım hareketi değiliz. Onu Cengiz Hanlar, Timurlar, Fatihler yaptılar. Bizimki tam tersine bunların elinden yakayı kurtarma, yitirdiğimiz yaşamı tekrar edinme, yoksullaştırılan yaşamı tekrar zenginleştirme, bunun politikasını ve günlük pratik örgütlemesini yapma oluyor. Bütün birimlerimiz ve temsilciliklerimizde eğer çok candan bir katılım yoksa, orada birbirlerine karşı sergiledikleri düşmandan kalma yaşamı tehdit eden şeyler vardır. Bunlar kabul göremez ve bunların gerekçesi de olamaz. Yeni Gün’ün hatırına bunları son derece güçlü bir biçimde vurgulamak istiyorum. Bunu şehitlerin anısına bağlılığın bir gereği olarak görüyorum. Onlar bu ülkede özgürlük uğruna, böyle bir yaşam uğruna gözünü kırpmadan, tankların ve her türlü yok edici araçların üzerine göğüslerini aça aça gittiler. Bir genç Cizre’de fırlamış, göğsünü açarak “beni vurabilirsiniz” demiştir. Yine İzmir’de on sekiz yaşında bir genç kız (Rahşan Demirel), Newroz ateşini, kendini yakarak daha da gürleştirmiştir. Bunlar tartışmasız ve herkesin her şeyden önce saygı göstermesi gereken olaylardır. Bunlar kutsal duygulara sığdırılacak ve her zaman bağlı kalınacak değerlerdir. Bunlar partimizin öncülüğünde, önderliğinde gerçekleşti. Yürek ve beyin varsa, bu anılar karşısında saygılı olmaya, bağlı kalmaya ve gücü oranında yürümeye bir çağrıdır. Bu konuda partiye yaraşır bir sözünüz ve bir adımınız varsa, böyle kalabilmeyi bilmelisiniz. Onlar kendilerini bayraklaştırırken, geride kalanların da iyi yürümeleri gerekir. Görüyorsunuz ki, gerçekleşenler büyük, S Serxwebûn tartışmasız ve emredicidir. Gösterilmesi ge“Çal›flmalar› ve çabalar› b›rakmak istemiyoruz. Halk›n özgürlük reken en yüce fedakarlık gösterilmiş, yayürüyüflü esast›r. Her fley bu yürüyüfle bir baflar› flans› verdirmek için pılması gereken en olabilir. Hepiniz ancak bu yürüyüfle destek olabilirsiniz. E¤er bu cesaretli çıkış yapılmıştır. Geriye kalanlatemeldeyse yaflam›m›z›n bir anlam› olabilir. Var›m diyorsan›z, ne ra düşen görev, şehit mutlu size. ‹yi hesap yap›n. Bu oldukça fedakarl›k ve çaba isteyecek bir düşenlere saygıyla bağlı olmaktır. Buna görevdir. Karfl›l›¤›n› beklemeden sergileyin, gerekli olan da budur.” layıkıyla bağlı olabilmek, verilen bu çerçevede Önderliğe ulaşmayı ve bunu gerçekleştirmeyi bilmeyi içerir. Şehitlere bağlılığı şimdiden lafta bir bağlılık biçiminde bırakmak istemiyorsanız, emredici birçok görev vardır. Onlara koşmak ve başarmak gerekir. Biz de bu temelde, başta çok değerli Newroz şehitlerimize olmak üzere, ayağa kalkan halkımıza söz veriyoruz. Bunun için en başta gelen görevimiz, tarihimizde tüm ayağa kalkışların başına gelen ağır yenilgileri yaşamamak ve tam tersine, kesintisiz olarak güçlenen özgürlük yürüyüşüne elden ne geliyorsa katkıda bulunmaktır. Başarıyı bu temelde mutlaka sağlama bağlamak gerekir. Oligarşik rejim bugünlerde bir şey söylüyor: “Kararlıyız, mutlaka olacaktır!” diyor. Bunu Genelkurmay haksız temelde çok sık söylüyor, Başbakan söylüyor ve hepsi tekrarlıyor. Bunlar böylesine eriyen bir gücün mutlak kararlılığı içindeyken, sizler de her gün yeniden yenilenen, çığ gibi büyüyen bir gücün mutlak kararlılığı içinde olmak zorundasınız. Oligarşik rejimin kararlılığında hak ve yaşam yoktur, yüzyıllardır tarihinde gördüğümüz yık- göre darağacına çekiyorlar ve her türlü rejimi bununla bizi moral olarak çökertmek ma vardır. Yine bu faşist genelkurmay bize uşaklıkta kullanarak çekiştiriyorlar. Teslim istiyor. Oysa biz bundan tam tersi bir sonuç dost olan bir milletvekiline şunu söylüyor: alma, yıkmaktan daha tehlikeli gerçekleşir. çıkaracağız. Böyle bir zalimi, böyle bir yı“Tarihe bakın, meseleyi nasıl hallettiğimizi Türk devletinin kararı, çağrıları çok açıktır. kım gücünü, en eskisinden günümüze kagörürsünüz!” Doğru, kendi açılarından ta- O halde bizim de kararlarımız mutlak ve dar olanlarını tespih tanesi gibi ipe dizip rihte örneği çoktur. Bunlar ellerine bir ordu çok açık olmalıdır. Bunun için diyorum ki, karşımıza alacağız ve en son temsilcisine geçirmişler ve her türlü gelişmenin üzerine sıradan bir yürüyüşçünün küçük bir olanağı şunu söyleyeceğiz: Sen misin bunların misürüp yıkmışlardır. Bizim üzerimize de böy- varsa, bu yok edici iradeye karşı varolma rasını devam ettiren, sen misin bunların le bir yıkım aracıyla geliyorlar. Yıkmakta ka- iradesini gösterebilmelidir. Basite düşme- yöntemini esas alan, sen misin bu zulüm rarlılar, “Olağanüstü Hal ile olmazsa sıkıyö- yin. Kaybettirecek olana –bu bir hata, bir kalesinin en son savunucusu? Kendine netim yaparım, sıkıyönetimle olmazsa se- eksiklik olabilir– yer vermeyin. Tehdit altın- gel! Son bir insanlık çağrısı yapıyoruz: Tesferberlik yaparım, bununla da olmazsa bar- dasınız. Tehditten de öte yıkım seferberi lim oluyorsan ol, aksi halde halkın mutlak üzerinizden geçmektedir. Türk devleti belki ve çok haklı öfkesi, kini, kararlılığı karşısınbarlık yaparım” diyorlar ve yapabilirler de. O zaman böyle bir baskı altında olan- buraya ulaşamıyor, bu, fırsat bulamadığı da kalacaksın! Ne mutlu bize ki, bu günü lar ne yapmalılar? Bunlar da çok şey yap- içindir. Ulaşabilse yarım saat içinde burayı yakalamış bulunmaktayız. mak zorundalar. Bakın, işte tam da bu da yakıp yıkabilir. Bu tehlike somuttur. Bunoktada imhanın her türlüsünü düşünen na karşı yapılması gerekenler bunlardır. Her fley baflar›y› emreden Bu davadan kendini sorumlu hisseden büyük güç karşısında, Timur, Cengiz, Osdo¤rultu için manlı sultanları karşısında ve M. Kemal öncülerin kararlılığı, “yeneceğiz, boyun eğkarşısında bizim de söyleyebileceğimiz meyeceğiz, teslim olmayacağız ve savaşakullan›lmal›d›r bir sözümüz olmalıdır. Onlar o dönemde cağız” diyenlerin kararlılığı bizim kararlılığıbilinen kültürleriyle yakıp yıktılar. Biz de mız oluyor. Bu bizim temsil etmemiz gereu hesap sorma gününde kendimize kendimizi yapma kararına ulaştırabilmeli- ken kararlılık oluyor. Halkımız şüphesiz yeşu soruyu da soracağız: Bu örnekleryiz. Haksızlık ve zulme uğrayanlar ve her nilmedi. Tersine, büyük bir öfke ve kararlışeyden yoksun olanlar ortadadır. Eğer lık içinde özgürlük yürüyüşüne ve direnişi- le de karşı karşıya gelseydik, bir halk adıbunlar gerçekse, o zaman yapmamız ge- ne devam ediyor. Özel savaş kurmayları, na o örneklerle de savaşsaydık! M. Kemalreken çok belli, çok somut, çok can alıcı, “tarihe bakın, nasıl bastırdığımızı görecek- lerin karşısında yetmişlik Seyit Rızalar, vazgeçilmez ve ertelenmez görevler var- siniz” diyorsa, biz de onlara şunu söylüyo- Şeyh Saitler ne yaptılar? Bu sorudan bizim ruz: Evet, tarihe sık sık bakmalısınız, nasıl gibi gençlerin çıkardığı sonuç, hepsinin indır. O zaman mutlak kazanmak gerekir. Bunun için en sıradan olanakları bile yaptığınızı çok iyi görmelisiniz. Dünya adı- tikamını almak ve mevcutları karşısında çok iyi değerlendirmekten, yok eden, hak- na, kimler için, hangi yöntemlerle ne yaptı- hesap sormayı bu temelde tarihleştirmeksız ve zalim buyruğa karşı yaşamın kurtarıl- ğınıza iyice bakmalısınız. Bugüne hangi tir. Madem kendileri davet ediyorlar, davemasından başka bir seçenek kalmıyor. Or- yöntemlerle, neyi bastırarak, neye yaltak- tiyeyi onlara pahalıya ödettirmektir. İşte sita yol, uzlaşma bırakmıyor. Hasımlarımız lanarak, kime hizmet ederek geldiğinizi zinle bizim kararlılığımız böyle gelişmelidir. sıkça söyledikleri bir kararlılıkla bize “teslim görmelisiniz. Tarihinize iyi bakın ve iyi gö- Biraz tarih bilinciniz varsa, buna karşı bir olun” diyorlar. Bunlar yüzyıllardan beri ya- rün. O zaman sadece ne kadar canavar ol- intikam andınızla ve bunun da ötesinde kıp yıkarken, teslim aldıklarını keyiflerine duğunuzu tespit edebilirsiniz. Özel savaş yok edici bir güce karşı her şey özgür ya- B
