2015 YILLIK RAPOR T.C. KAMU DENETÇİLİĞİ KURUMU (OMBUDSMANLIK) T.C. KAMU DENETÇİLİĞİ KURUMU (OMBUDSMANLIK) Adres Telefon : Kavaklıdere Mah. Nevzat Tandoğan Cad. No:4 Çankaya / ANKARA : 0 (312) 465 22 00 Faks : 0 (312) 465 22 65 E-posta : iletiş[email protected] İnternet Adresi : www.ombudsman.gov.tr Yapım : Uluslararası Piri Reis Kültür Ajansı Kazım Özalp Mah. Rabat Sok. No: 27/2 GOP, Çankaya/ANKARA Telefon: 0312 446 21 56 Genel Ağ: www.pirireisajans.com e-posta: [email protected] Baskı: MRK Baskı ve Tanıtım Hizmetleri Baskı Yeri ve Tarihi: Ankara, 2016. İÇİNDEKİLER 1. KAMU BAŞDENETÇİSİNİN SUNUŞU / 9 2. KAMU DENETÇİLERİNİN SUNUŞU VE DEĞERLENDİRMELERİ /13 2.1. Zekeriya ASLAN / 13 2..2. Serpil ÇAKIN / 15 2.3. Mehmet ELKATMIŞ / 19 2.4. Abdullah Cengiz MAKAS / 22 2.5. Muhittin MIHÇAK / 23 3. KURUMA İLİŞKİN BİLGİLER / 25 3.1. Yetki, Görev ve Sorumluluklar / 26 3.2. Fiziksel yapı / 26 3.3. Teşkilat Yapısı / 28 3.4. Bütçe / 31 3.5. İnsan Kaynakları / 34 4. BAŞVURULARIN İNCELEMESİNDE USUL VE SÜREÇ / 36 4.1. Şikâyet Başvuru Usulü / 37 4.2. Şikâyet İnceleme Süreci ve Kararlar / 38 4.3. Genel İstatistiki Bilgiler / 40 5. KURUMSAL FAALİYETLER / 61 5.1. Ulusal Düzeydeki Faaliyetler / 62 5.1.1. Basınla İlişkiler / 62 5.1.2. Halkla İlişkiler / 64 5.1.3. Sosyal Medyada Kurumumuz / 67 5.1.4. Kurumsal Tanıtıma Yönelik Diğer Faaliyetler / 67 5.1.5. Diğer Görüşme ve Faaliyetler / 68 5.2. Uluslararası İlişkiler / 73 5.2.1.Projeler / 73 5.2.2. Etkinlikler / 75 5.2.3. Raporlar / 81 5.2.4. Çalışma Ziyaretleri / 87 5.2.5. Stajlar / 95 5.2.6. Uluslararası Kurum ve Kuruluş Temsilcilerinin Kurumumuzu Ziyaretleri 98 5.2.7. Kamu Başdenetçisi Tarafından Gerçekleştirilen Yurtiçi Ziyaretler / 105 5.2.8. Uluslararası Ağlara Katılım / 105 5.2.9. Kurumumuzun İngilizce İnternet Sitesi / 107 5.2.10.Uluslararası İşbirliği Anlaşmaları / 107 6. BAŞVURULARA İLİŞKİN BİLGİ VE DEĞERLENDİRMELER / 109 6.1. Başvuruların Tematik Olarak Değerlendirilmesi / 110 6.1.1. İnsan Hakları / 111 6.1.2. Çocuk Hakları / 131 6.1.3. Kadın Hakları / 139 6.1.4. Engelli Hakları / 142 6.1.5. Kamu Personel Rejimi / 144 6.1.6. Çalışma ve Sosyal Güvenlik / 159 6.1.7. Adalet İşleri / 171 6.1.8. Nüfus, Vatandaşlık, Mülteci ve Sığınmacı Hakları / 172 6.1.9. Sağlık İşleri / 180 6.1.10. Eğitim-Öğretim, Gençlik ve Spor / 181 6.1.11. Mahalli İdarelerce Yürütülen Hizmetler / 197 6.1.12. Mülkiyet Hakkı / 201 6.1.13. Enerji İş ve İşlemleri / 204 6.1.14. Ulaştırma, Basın ve İletişim / 209 7. KAMU DENETÇİLİĞİ KURUMUNUN (OMBUDSMANLIĞIN) 2015 YILINDA ÜLKEMİZE KATMA DEĞERİ / 211 7.1. İnsan Odaklı Kamu Yönetimi Anlayışının Yerleşmesinde Ombudsmanlığın Rolü / 213 7.2. Kurumumuzun Türkiye Büyük Millet Meclisi ile İlişkileri / 215 7.2.1. Tavsiye Kararlarımız ile 2015 Yılında Önerilen Mevzuat Değişiklikleri / 221 7.2.2. Tavsiye Kararlarımız Doğrultusunda 2015 Yılında Gerçekleştirilen Mevzuat Değişiklikleri / 238 7.3. Kurumumuza Gelen Şikâyetlerin Uzlaşı ile Çözümü / 242 7.3.1. Sosyal Güvenlik Hizmeti Sunan Kurumlar / 244 7.3.2. Sağlık Bakanlığı / 246 7.3.3. Milli Eğitim Bakanlığı / 250 7.3.4. Yüksek Öğretim Kurumları / 251 7.3.5. Diyanet İşleri Başkanlığı / 253 7.3.6. Ulaştırma, Basın ve İletişim ile İlgili Kurum ve Kuruluşlar / 254 7.3.7. Milli Savunma Hizmetleri / 255 7.3.8. Mahalli İdareler / 256 7.3.9. Diğer Kurum ve Kuruluşlar / 257 7.4. Özel Raporlar Yoluyla Yapılan Katkı / 258 7.4.1. Yargı Özel Raporu / 259 8. İDARENİN KURUMUMUZA VE KARARLARIMIZA YAKLAŞIMI / 261 8.1. Başvuru İnceleme ve Araştırma Aşamasındaki Yaklaşımlar ve İşbirliği Örnekleri / 263 8.2. İdarenin Tavsiye Niteliğindeki Kararlarımıza Yaklaşımı / 266 9. EKLER / 273 9.1. Karar Özetleri / 274 9.1.1. Bağ-Kur Sigortalılığı / 274 9.1.2. Kamulaştırmasız El Atma- Mahkeme Kararının Uygulanmaması / 275 9.1.3.Yurt-Kur Lokanta Kantin İşletmeci Seçimi İşleminin İptali Talebi / 276 9.1.4. Yabancı Dil Seviye Tespit Sınavının (YDS) Geçerli Sayılması Talebi / 277 9.1.5. Ulusal Yargı Ağı Projesi (UYAP) Kurum Portalı’ndan Ücretsiz Faydalanma Talebi / 278 9.1.6. Aile Hekimliği Uygulaması / 279 9.1.7. Yetim Aylığı Bağlanması Talebi / 281 9.1.8. Havaalanı Kurtarma ve Yangınla Mücadele (ARFF) Memuru Alımlarında “Erkek Olma” Şartının Kaldırılması Talebi / 282 9.1.9. Serbest Avukatlıkta Geçen Sürenin Sıra Tahsisli Lojman Puanlamasında Dikkate Alınması Talebi / 284 9.1.10. Malul ve Şehitlerin Eğitim ve Öğretime Devam Eden Çocuklarına Sosyal Güvenlik Kurumu Tarafından Sağlanan Yardımdan, Engelli Bireylerin Çocuklarının Faydalandırılması Talebi / 285 9.1.11. Verilen Uyarma Cezasının İptali Talebi / 286 9.1.12. Avukatlık Vekâlet Ücretinin Geri İstenmesi / 288 9.1.13. TSK Askeri Sosyal Tesislere Günübirlik Giriş Kartının İadesi Talebi / 289 9.1.14. Sendika Başkanının Merkez Teşkilatından Taşra Teşkilatına Görevlendirilmesi İşleminin İptal Edilmesi Talebi / 290 9.1.15. Hisse Senetlerinin Kaydileştirme İşlemine Dair Mevzuattan Doğan Hak Kayıpları / 292 9.1.16. Dikey Geçiş Sınavı ile Hacettepe Üniversitesine Kaydolmanın Ardından İdarece Yetim Aylığının Kesilmesi / 293 9.1.17. ÖSYM Tarafından Düzenlenen Sınav Soru ve Cevap Anahtarı ve İlgili Belgelerin Verilmesi Talebi / 295 9.2. Karar Örnekleri / 297 9.2.1. Aylıktan Kesme Cezasının Kaldırılması Talebine İlişkin Özel Hayatın Gizliliği Nedeniyle Verilen Kısmen Tavsiye Kısmen Ret Kararı (2014/3362) / 297 9.2.2. Yüksek Seçim Kurulunun Anadili Kürtçe Olan veya Türkçe Bilmeyen Seçmenleri Dikkate Alması ve Seçme Hakkının Kullanımı Noktasında Hak İhlallerinin Önüne Geçilmesine İlişkin Tavsiye Kararı ( 2015-2608) / 315 9.2.3. Gayrimüslim Din Görevlilerinin Maaş Talebine İlişkin Tavsiye Kararı (2013-473) / 333 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 9 1. KAMU BAŞDENETÇİSİNİN SUNUŞU İ kinci Dünya Savaşından sonra kamu yönetiminin dünyadaki değişme ve gelişmelere uygun olarak yeniden yapılandırılması ihtiyacı kapsamında, devlet aygıtı karşısında “bireyin kötü yönetime karşı korunması” ve “bireyin hak ve özgürlüklerinin savunulması” amacıyla kamu hizmetlerinin sunumunun her aşamasıyla yeniden değerlendirilmesi kaçınılmaz olmuştur. Bu doğrultuda, halkın idareden kaynaklanan şikâyetlerini en aza indirecek bir yönetim anlayışının yerleştirilmesi bir zorunluluk olarak ortaya çıkmış ve ülkemizde de bu ihtiyaca binaen Kamu Denetçiliği Kurumu, tüm dünyada kabul gören adıyla “Ombudsmanlık” kurumu hayata geçirilmiştir. 6328 sayılı Kanun ile ülkemizde Kamu Denetçiliği Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 10 Kurumu olarak isimlendirilen bu Kurum, idarenin; adil, tutarlı, şeffaf ve hesap verilebilir olması ihtiyacına hizmet eden ve sorunları iyi niyet çerçevesinde çözmeye odaklanmış bir tür arabuluculuk müessesesidir. Kamu yönetimi sisteminde idarenin mevcut denetim yollarına bir alternatif olarak değil, fakat bu denetim yollarını tamamlayıcı ve destekleyici bir mekanizma olarak ortaya çıkan Kurumumuz, kamu vicdanı ile uyuşmayan konularda öncelikle idare-birey arasında bir köprü vazifesi görerek uzlaşı yoluyla uyuşmazlıkları çözüme kavuşturmaya çalışmakta, bu uzlaşı zemininin mümkün olmadığı durumda ise bireyin şikâyetinde haklı olduğunun tespit edilmesi halinde idareye tavsiyede bulunmaktadır. Dünyadaki Ombudsmanlık kurumlarında görüldüğü gibi Türkiye uygulamasında da Kurumun aldığı kararlar tavsiye niteliğinde olup, yaptırım yetkisi yoktur. Ombudsmanlık Kurumu en önemli yaptırım gücünü kamuoyundan ve Parlamentodan almaktadır. Bireyin hak ve özgürlüklerini, ulusal ve uluslararası mevzuat ışığında, hukuka ve hakkaniyete uygunluk boyutuyla savunma görevi üstlenen Kurumumuz, geride bıraktığı 3 yıl içerisinde aldığı 19.500 adede yakın başvuruyu titizlikle inceleyip yaklaşık %90’ını sonuçlandırarak; idarenin insan hak ve özgürlüklerine saygılı bir şekilde görev yapmasına, kamu hizmetlerinin etkin ve verimli bir şekilde yürütülmesine, kamu yönetiminde iyi yönetişim ilkelerinin hayata geçirilmesine, bu kapsamda birey ve idare arasındaki sorunların önüne geçilmesine ve toplumda hak arama kültürünün benimsenmesine ve güçlenmesine önemli katkılarda bulunmuştur. Kurumumuzun faaliyetleri başta Avrupa Birliği (AB) olmak üzere uluslararası kurum ve kuruluşlar tarafından da yakından takip edilmekte ve söz konusu kuruluşların raporlarında ayrıca değerlendirilmektedir. Avrupa Birliği tam üyeliğini hedefleyen ülkemizde, “Demokrasiyi, hukukun üstünlüğünü, insan haklarını ve azınlık haklarını güvence altına alan kurumların varlığı” şeklinde tanımlanan Kopenhag Siyasi Kriterlerinin karşılanmasına yönelik olarak kaydedilen ilerlemelere, AB YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U İlerleme Raporu’nun “Siyasi Kriterler ve Güçlendirilmiş Siyasi Diyalog” başlığı altında yer verilmekte ve Kurumumuz tarafından gerçekleştirilen faaliyetler de bu başlık altında değerlendirilmektedir. Avrupa Komisyonu tarafından 2013 yılından bu yana yapılan değerlendirmelere bakıldığında, Kurumumuzun kısa sürede işlevsel hale gelmesi vatandaşların haklarının güvence altına alınması açısından önemli bir adım olarak değerlendirilmiş ancak resen inceleme yapma yetkisi tanınması ve tavsiye kararlarının Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde takibinin yanı sıra idareler tarafından da yeterli takibin yapılabilmesi amacıyla tedbirler alınması gerektiği önemle vurgulanmıştır. Nitekim, bu çerçevede yasa değişikliği ile resen inceleme yetkisinin verilmesi halinde Kurumumuz proaktif bir konuma kavuşarak Kuruma başvuru yollarından haberdar olmayan mağdur kesimin haklarını da koruyabilecek ve kuruluş amacını daha etkin ve verimli bir şekilde ifa edebilecektir. Kamu yönetimi alanındaki yeni gelişmeler ve eğilimler kamu idarelerinin geleceklerini kurumsal bir stratejik plana dayalı olarak tasarlamalarını gerektirmektedir. Bu bağlamda Kurumumuz da 2017-2021 yılları için misyonunu, vizyonunu, amaç ve hedeflerini ortaya koyan Stratejik Planını Ocak 2016 itibarıyla tamamlamak üzeredir. Bu doğrultuda, etkin bir şikâyet mekanizmasıyla idarelerin hukuka ve hakkaniyete aykırı uygulamalarına karşı bireyi korumak ve kamu hizmetlerinin insan hakları ile iyi yönetişim ilkeleri çerçevesinde yürütülmesine katkı sağlamak misyonunu üstlenen Kurumumuz, uzun vadede hak arama kültürünün yaygın olduğu bir toplum ve hizmet standartlarının yüksek olduğu bir kamu yönetimi oluşmasında etkin bir rol oynamayı hedeflemektedir. 2015 yılındaki faaliyetlerimizin yer aldığı Yıllık Raporumuzda; ulusal ve uluslararası düzeyde gerçekleştirdiğimiz faaliyetlere ilişkin genel istatistiki bilgilere ve açıklamalara, ülkenin önde gelen güncel sorunları doğrultusunda yapılan şikâyet başvuruları kapsamında tematik değerlendirmelere, uzlaşı ile çözüme kavuşturulan başvurulara, tavsiye kararlarımız doğrultusunda 2015 yılında önerilen mevzuat değişikliklerine, ayrıca bu fa- Y I LLI K RAP OR 2015 11 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 12 aliyetler neticesinde Kurumumuzun ülkemize yaptığı katma değere yer verilmiş, bunun yanında idarelerin Kurumumuza ve kararlarımıza yaklaşımı hususlarına da değinilmiştir. Kurumumuzun başta Türkiye Büyük Millet Meclisi olmak üzere tüm kamuoyunu bilgilendirmek, kamu kurumlarının hukuka uygun, insan haklarına saygılı, iyi yönetişim ilkelerini temel çalışma prensibi olarak benimseyen ve uygulayan kurumlar haline gelmelerini sağlamak, ülkemizde birey-devlet ilişkisinde yaşanan temel sorunlara dikkat çekmek, “adalete hızlı erişim” ve “hak arama kültürünün” gelişmesine katkıda bulunmak amacı ile hazırlanan bu Raporun tüm ülkemize ve kullanıcılara faydalı olmasını diliyorum. En derin saygılarımla. M. Nihat ÖMEROĞLU KAMU BAŞDENETÇİSİ (BAŞ OMBUDSMAN) YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 2. KAMU DENETÇİLERİNİN SUNUŞU VE DEĞERLENDİRMELERİ 2.1. Zekeriya ASLAN 13 K lasik yönetim anlayışından, devlet vatandaş arası etkileşimin önem kazandığı, hesap verilebilir ve şeffaf yönetim anlayışına geçiş sürecinde, idari işlem ve eylemlerin yargısal denetimi veya diğer denetim yollarının yanı sıra uzlaşma kültürünün yerleştirilmesi suretiyle hızlı, pratik, ekonomik denetim mekanizmalarının geliştirildiği 21. yüzyıl yönetim anlayışı doğrultusunda pek çok ülkede “Ombudsman, Kamu Denetçisi, Kamu Hakemi” gibi adlarla varlık gösteren kurumlar ihdas edilmiştir. Bu kurumlara benzer olarak kamu Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU yönetimi sistemimize de üç yılı aşkın bir süredir hizmette bulunan Kamu Denetçiliği Kurumu kazandırılmıştır. 14 Bu bağlamda, Kamu Denetçiliği Kurumu temelini Türk devlet geleneğinde bulan, “devlet birey için vardır” yaklaşımıyla temel hak ve özgürlüklerin korunması, hak arama bilincinin yerleştirilmesi, yöneten ile yönetilen arasında iletişim kanallarının etkinleştirilerek karşılıklı olarak bir çözüme ulaşılması amacıyla yola çıkmış bir kurumdur. Ombudsmanlık Kurumu, diğer denetim yollarından farklı olarak somut olayda, adaleti ve adalet düşüncesini geliştirmek amacıyla idarenin işlem, eylem, tutum ve davranışlarını hukuka ve hakkaniyete uygunluk yönünden incelerken, ulusal, uluslararası mevzuat, insan hakları ve iyi yönetim ilkelerinden de yararlanmaktadır. Bu kapsamda Birimimizde; mülkiyet hakkı, enerji, sanayi, gümrük ve ticaret, orman, su, çevre ve şehircilik, mahalli idarelerce yürütülen hizmet konuları mevzuatımızda belirtilen ilkeler çerçevesinde incelenmekte olup, hem birey ile devlet arasında bir köprü işlevi görülmekte hem de tarafımızca verilen kararlarla idareye yol gösterilmesi amaçlanmaktadır. Kısa kurumsal geçmişine rağmen önemli işlere imza attığına inandığımız Kurumumuz; hukuk devleti ilkesi ışığında, bireylerin hak ve özgürlüklerinin korunması, insan onuru ve insanın varlık olarak değerinden hareketle daha iyi standartlarda hizmet almayı hak ettiği bilincinin yönetim uygulamalarına yerleştirilmesi ve bireyin korkusuzca hakkını arayabilmesi açısından çok önemli bir misyon üstlenmiştir. Sonuç olarak; demokrasi kültürünün geliştirilmesi, bireyin yönetimde söz sahibi olması ve olması gereken yönetim anlayışına ulaşmak, bireylerin temel hak ve özgürlüklerini korumak ve kötü yönetimden kaynaklan idari iş ve eylemleri önlemek açısından Kurumumuzun ülkemize çok önemli katkılar sağlayacağına inanmaktayım. YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 2.2. Serpil ÇAKIN 15 S evgili kadınlar, Sevgili engelliler, Sevgili çocuklar, Kamu Denetçiliği Kurumu 2015 Yıllık Raporu sunuşumu size atfetmek istedim. Kamu Denetçiliği Kurumu ya da uluslararası bilinen adıyla Ombudsmanlık Kurumu sizler için var. Peki kimdir, ne yapar Kamu Denetçiliği Kurumu biliyor musunuz? Sizin sesinizdir, Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Sizin temsilcinizdir, Sizin vekilinizdir, Sizin elçinizdir, Sizin avukatınızdır, 16 Sizin haklarınızın savunucusudur. Kamu Denetçisi (Ombudsman) ise gerektiğinde bir dost, bir yaren, bir arkadaştır. Tüm dünyada yaygın olarak var olan, bizim geçmişimizde yer alan ancak modern anlamda 2012 yılında ülkemize kazandırılan bir sistem. Bu öyle bir sistem ki; işyerinde, okulda, üniversitede, hastanede, hapishanede, belediye otobüsünde kısaca idareyle ilişki içinde olunan her yerde işleyişte bir sıkıntı, sorun yaşandığında ve bir haksızlık yapıldığı düşünüldüğünde başvurulabilecek bir mekanizma. İşte bu başvuru sonrası Ombudsman, bireyin yerine geçip, derdiyle dertlenir, sorup sorgular, her türlü araştırmayı yapar. Ama bunları yaparken kimseyi yargılamadan, suçlamadan, objektif ve tarafsız bir şekilde hareket eder ve her iki tarafı dinler. Sonra bireylerle devlet arasında bir arabuluculuk görevi üstlenir. Bireyin devletle diyaloğa girmesini sağlar. Bireyin devlet için değil devletin birey için varolduğu gerçeğinden hareketle bireyle devleti aynı masa etrafında buluşturur, bireyin devletle kucaklaşmasını ve birbirlerine kulak vermelerini, sorunlara birlikte çözüm bulmalarını yani uzlaşmalarını sağlar. Peki ya uzlaşma sağlanamazsa..! İşte o zaman Ombudsman evrensel hukuk kuralları çerçevesinde kalbiyle, vicdanıyla bir değerlendirme yapar, bir hak veya menfaat ihlali varsa toplum vicdanının ve bireyin sesi olup bireyi mağdur eden idareye tavsiyede bulunur. İdare bu tavsiyeye duyarsız kalamaz. Çünkü Ombudsman, tarafsız, bağımsız, güvenilen inanılan kişidir. Tabi kanun gereği idarenin tavsiyeyi uygulama yükümlülüğü ve TBMM’ye sun- YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U duğu raporda konuyu dile getirmesi, basınla paylaşıp kamuoyu oluşturması da diğer etkili güçleridir. Kuvvetler ayrılığı sisteminin en işlevsel kolu olan Yürütme ve içerisinde yer alan idare birçok şekilde denetlenmektedir. Ancak Ombudsman, -İnsan haklarına dayalı adalet anlayışı içerisinde değerlendirmesini yapması, -İdarenin eylem ve işlemleri yanında tutum ve davranışlarını da denetleyebilmesi, -Hukuka uygunluk yanında hakkaniyete uygunluk denetimi de yapabilmesi, -İdarenin iyi yönetim ilkelerine uyup uymadığını ortaya koyabilmesi, -Ücretsiz ve kolay bir başvuru sistemine sahip olması, -En önemlisi belki de çocuklardan başvuru alarak çocukların özgüvenlerinin geliştirilmesi, topluma aidiyet ve duyarlılıklarının artırılması, çocuk dostu toplumlar yaratılması, çocukların idare ile bağlarının oluşturulması ve yeni yetişen nesillerin hak ve özgürlüklerinden haberdar, demokratik değerlere sahip bireyler olarak yetiştirilmesi, demokrasiye aktif olarak katılımlarını sağlaması ile diğer mekanizmalardan farklıdır. Ombudsman; -İtfaiye memuru alımında erkek olma koşulu getirilerek ayrımcılık yapılmamasını isteyen, ilk kez sigortalı olarak çalışmaya başladığı tarihten önce yapmış olduğu doğumları sonrası iki yıllık süreyi borçlanma talebinde bulunan kadının, -Jinekolojik muayene masası engeline uygun olmadığı için zorluklar yaşayan, 112 ve 155 gibi acil hatlara ulaşamayan veya yer tarifinde güçlük yaşayan engellinin, -Oturduğu apartmanın önüne pazar kurulmamasını ve sokağının kirletilmemesini, evine yakın park yapılmasını ya da yakındaki çocuk parkının yıkılmamasını, okuluna spor sahası yapılmasını isteyen çocuğun sesidir. Y I LLI K RAP OR 2015 17 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Kamu Denetçiliği Kurumu; haklının hakkına kavuşmasını, vatandaşın devletine güvenmesini, bireylerin mutluluğunu, vatandaşla devlet arasındaki bağların güçlenmesini hedefler. 18 Kurum işlevini yerine getirirken en önemli paydaşlarından birisi sivil toplum kuruluşlarıdır. Temsil ettikleri kitlenin kolektif sesi olan, hak ve özgürlüklerin nabzını tutan sivil toplum ile Kurumumuz insanı çalışmasının odağına alma ve hakların savunucusu olma ortak paydasında buluşmaktadır. Özellikle de ikincil mevzuatta yer verilen insan hakları, kadın hakları, çocuk hakları gibi alanlarda menfaat ihlali aranmaksızın başvuru yapabilme imkânı bu ortak paydaları gerçekleştirmede çok önemli bir etkendir. Hak ve özgürlüklerinizi kamusal süreçler karşısında ve kamu hizmetinin işleyişi sırasında koruyan bağımsız bir ulusal insan hakları kurumu olan Kamu Denetçiliği Kurumu, konusunda uzman ve deneyimli kadrosuyla ülkemizin geleceğinin hak ve adalet temelinde şekillenmesinde önemli rol oynayacaktır. Ombudsman sizin için, sizin yanınızda… YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 2.3. Mehmet ELKATMIŞ 19 Y önetim sürecinin bir aşaması olan denetim, yönetim faaliyetlerinin amacına ulaşıp ulaşmadığı, gerçekleştirilen faaliyetlerin etkili ve verimli olup olmadığı hususunda önemli bir yere sahiptir. Denetim ile idarenin işlem ve eylemleri neticesinde aksayan yönlerinin tespit edilmesi ve bu aksaklıklara çözüm bulunması amaçlanmaktadır. Bu yönüyle etkili ve verimli bir denetim sisteminin ve usullerinin bulunduğu ülkelerde yönetim faaliyetlerinin de başarıya ulaşması kaçınılmaz olacaktır. Denetim farklı usullerde yapıldığı için, her bir denetim usulü ne kadar başarılı bir şekilde gerçekleştirilirse idarenin de kendine çeki düzen vermesi, kötü işleyen yönleri varsa bu duruma son vererek gerekli önlemleri alması Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU ve denetimler neticesinde tespit edilen hususların yerine getirilmesi o denli başarılı olacaktır. 20 Ülkemizde de çeşitli denetim yöntemleri uygulanmaktadır. Bu denetim yöntemlerinden birisi de Ombudsman denetimidir. Ülkemizdeki adı Kamu Denetçiliği Kurumu olarak adlandırılan Ombudsmanlık Kurumu, idare sistemimizdeki yerini 29.06.2012 tarih ve 28338 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunu’nun yürürlüğe girmesiyle almıştır. Kamu Denetçiliği Kurumu ile Türkiye’de idarenin tüm işlem ve eylemlerinin insan haklarına dayalı, adalet anlayışı içerisinde, hukuka ve hakkaniyete uygunluğunun, iyi yönetişim ilkeleri çerçevesinde incelenmesi amaçlanmaktadır. İnsanın doğuştan temel hak ve hürriyetlere sahip olduğu ön kabulü ile idarenin, vatandaşların temel hak ve özgürlüklerini koruması ve güvence altına alması hususu çağdaş yönetim anlayışının bir gereğidir. Vatandaşların temel hak ve hürriyetlerinin korunması ve idarenin her türlü eylem ve işlemleri ile tutum ve davranışlarında hukuka ve hakkaniyete uygunluğun sağlanması açısından, Kamu Denetçiliği Kurumu, devlet ile vatandaş arasındaki ilişkilerde önemli bir gelişme sürecini temsil etmektedir. Kurumumuz, günümüz dünyasında, idarenin vatandaş karşısında her zaman üstün olduğu geleneksel idare anlayışının aksine, vatandaşı yönetimin bir parçası haline getiren, hatta onu merkeze koyan yeni kamu yönetimi anlayışını benimsemektedir. İnsan haklarının korunmasında, Anayasa ve kanunlar ile uluslararası sözleşmeler büyük önem taşımaktadır. Fakat temel hak ve hürriyetlerin sadece yazılı hukuk belgelerinde mevcut bulunması çok bir şey ifade etmemektedir. İnsan haklarının gerçek anlamda korunması noktasında, kamu idaresi ve kamu gücü kullananların hukuka olan inancı büyük önem arz etmekte olup, Kamu Denetçiliği Kurumu, bu bilincin artırılmasında ve kamu idaresinin şeffaf, hesap verilebilir ve iyi yönetim ilkeleri çerçevesinde, kamunun hizmet kalitesinin geliştirilmesinde çok önemli katkı sağlamaktadır. YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Bu hedefler doğrultusunda, birimimizin görev alanına giren konular, başta insan hakları olmak üzere, adalet, milli savunma, güvenlik, nüfus, vatandaşlık, mülteci ve sığınmacı hakları ile kamu personel rejimine (personel alımı, atama, nakil ve yer değiştirme ile kadro ve pozisyonlar) ilişkin konularda 2015 yılı içerisinde önemli faaliyetler gösterilmiş olup, vatandaşların başvurularına hassasiyetle çözüm bulunmaya çalışılmıştır. Y I LLI K RAP OR 2015 21 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 2.4. Abdullah Cengiz MAKAS 22 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 2.5. Muhittin MIHÇAK 23 K amu Denetçiliği Kurumu, 6328 sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun amacı doğrultusunda, kamu hizmetlerinin işleyişinde bağımsız ve etkin bir şikâyet mekanizması oluşturmak suretiyle, idarenin her türlü eylem ve işlemleri ile tutum ve davranışlarının, insan haklarına dayalı adalet anlayışı içinde hukuka ve hakkaniyete uygunluk yönlerinden inceleyip araştırarak önerilerde bulunmayı ilke edinerek faaliyetlerde bulunmaktadır. Kurum amacını gerçekleştirmek için, Avrupa Birliğine (AB) tabi ülkelerde ve özellikle Avrupa’da ilk uygulamayı gerçekleştiren, 2013 yılında yaptığımız ziyarette gözlemlediğimiz Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU İsveç’te Ombudsmanlık Kurumundaki “Arabuluculuk” faaliyetlerini uygulamamızda dikkate almak gerekmiştir. 24 Türkiye’de AB’ye girmeyi amaç edinmiş bulunmakla, Kamu Denetçiliği Kurumu olarak bu doğrultuda uygulamalar yapmayı hedeflemiş, şikâyeti gerçekleştiren şahıs ile şikâyetin yapıldığı kamu hizmeti gören kuruluş arasında uzlaşmayı sağlayıp, şahıs ile kuruluşun barışıp el sıkışması (uzlaşma) öngörülmüştür. Türkiye’deki Kamu Denetçiliği Kurumu olarak ihtilaflarda, Kurumun varoluş nedeni olan, AB’ye tabi ülkelerde de uygulanan arabuluculuk yoluyla uzlaşma sağlanamadığı takdirde tavsiye kararı verme yolunu tercih etmesinde yarar bulunmuştur. Nitekim arabuluculuk yoluyla sağlanan uzlaşma sonucu, şikâyet eden kişilerden memnuniyetlerini ifade eden teşekkür yazıları alınmıştır. Bu şekilde barışın gerçekleşmesi sağlanmıştır. Bu açıklamalar doğrultusunda; 2015 yılında birimimiz tarafından birçok dosya uzlaşmayla sonuçlandırılmış ve şikâyetçilerden teşekkür yazıları alınmıştır. Bu hedef doğrultusunda birimin çalışmalarında, şikâyet mekanizmasının etkin işleyişinin sağlanması amacıyla uyuşmazlıkların çözümünde idareyle birey arasında köprü kurulmaya çalışılmış ve bu şekilde uzlaşma yönteminin kullanılmasına öncelik verilmiştir. Birimin görev alanı çerçevesinde özellikle kamu personel rejimi konusunda uyuşmazlıkların çözümünde kamu yönetiminde iyi yönetim ilkelerinin benimsenmesi ve bunların idarelerce etkili bir şekilde uygulanması amaçlanmıştır. İleri demokrasiye sahip ülkelerde kamu idaresinde özel ve etkili bir konumu bulunan Ombudsmanlık Kurumlarıyla benzer şekilde Kamu Denetçiliği Kurumu’nun etkinliğinin artırılması yönünde kararlılıkla çalışmaya devam edilmektedir. Yukarıdaki açıklamamızın detayları yıllık raporumuzda yer almakta olup, değerlendirmelerinize saygıyla sunulur. YIL L IK RAPOR 2015 KURUMA İLİŞKİN BİLGİLER Yetki, Görev ve Sorumluluklar Fiziksel yapı Teşkilat Yapısı Bütçe 2016 Yılı Bütçesi İnsan Kaynakları Personele Yönelik Eğitimler 3 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 3.1. Yetki, Görev ve Sorumluluklar 6328 sayılı Kanun uyarınca Kurumumuzun görevleri şunlardır: Kurumumuz, idarenin işleyişi ile ilgili şikâyet üzerine, idarenin her türlü eylem ve işlemleri ile tutum ve davranışlarını; insan haklarına dayalı adalet anlayışı içinde, hukuka ve hakkaniyete uygunluk yönlerinden incelemek, araştırmak ve idareye önerilerde bulunmakla görevlidir. Ancak; 26 a) Cumhurbaşkanının tek başına yaptığı işlemler ile resen imzaladığı kararlar ve emirler, b) Yasama yetkisinin kullanılmasına ilişkin işlemler, c) Yargı yetkisinin kullanılmasına ilişkin kararlar, ç) Türk Silahlı Kuvvetlerinin sırf askerî nitelikteki faaliyetleri, Kurumumuzun görev alanı dışındadır. Ayrıca, 6328 sayılı Kanun uyarınca, yargı organlarında görülmekte olan veya yargı organlarınca karara bağlanmış uyuşmazlıklar; sebepleri, konusu ve tarafları aynı olan ve daha önce sonuçlandırılan şikâyetler incelenmemektedir. Belirli bir konuyu içermeyen şikâyetler de Kurumumuzun inceleme alanı dışındadır. Kurumumuz iyi yönetim ilkeleri açısından da idareye önerilerde bulunmaktadır. Bu sayede, kamu yönetimi alanındaki reformlarda ilerleme kaydedilmesine katkı sağlanmaktadır. Diğer bir ifadeyle, Kurumumuzun bireye, idare karşısında eşit söz hakkı tanıyan, kötü yönetimden doğan haksızlıkları önleyen, hem kamudaki etkinliği hem de toplumsal memnuniyeti artıran bir işlevi bulunmaktadır. 3.2. Fiziksel yapı Kurumumuz geçici olarak hizmet verdiği Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığı (eski Sivil Savunma Genel Müdürlüğü) binasından, 24 Şubat 2014 tarihi itibariyle Kavaklıdere Mahallesi, Nevzat Tandoğan Caddesi, Numara 4, Çankaya/ANKARA adresine taşınmış olup hizmetlerine bu adreste devam etmektedir. Ayrıca, iyi yönetişim ilkeleri ve vatandaş odaklı yaklaşımın gerekliliği kapsamında Milli Saraylara bağlı Maslak Kasrı Mâbeyn-i Hümâyûn binasın- YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 27 da Kurumumuzun İstanbul Bürosu 30/04/2015 tarihi itibariyle faaliyete geçmiş olup, şikâyet bundan böyle en büyük kentimizde bireye daha hızlı ulaşma ve ivedi çözümler bulma adına idareyle işbirliği sürdürülecektir. Bilişim altyapısı kapsamında; Kullanılmakta olan Elektronik Belge Yönetim Sistemi, E-başvuru sistemi ile bütünleştirilmiştir. E-başvuru sistemi ile e-devlet entegrasyonu yapılması çalışmaları devam etmektedir. Kullanıcılarımızın taleplerine göre Elektronik Belge Yönetim Sistemi analiz çalışması yapılmış ve bu analiz çalışması neticesinde güncelleştirme ve ek modüllerin eklenmesi sağlanmıştır. Bu sayede; kullanıcılarımız daha önce Kuruma gelen tüm şikâyetlere ve şikâyet dosyaları ile ilgili evraklara ve kararlara daha hızlı ulaşabilmektedir. www.ombudsman.gov.tr, www.kdkcocuk.gov.tr internet sayfalarının gelişen teknolojiye uygun ve daha güvenli olarak hizmet verebilmesi için güncelleştirmeler yapılmıştır. İnternet sayfalarının yenilenmesi çalışmalarına başlanılmıştır. Kurumumuz bünyesindeki hizmetlerin kesintisiz ve sağlıklı bir şekilde devam edebilmesi için masaüstü bilgisayar, sunucu ve disk ünitesi alımı yapılmıştır. Alınan cihazların mevcut cihazlar ile uyumlu olmasına dikkat edilerek uyum problemlerinin önüne geçilmiştir. Mevcut ve yeni cihazların ayarlamalarını yapılandırılarak hizmetin devamlılığı ve kalitesinin arttırılması hedeflenmiştir. Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Kurumumuz ihtiyaçları doğrultusunda geliştirilen, Ziyaretçi Takip, Kurum Araçları Takip ve Kütüphane programları gibi tüm programların bir intranet sayfası içerisinde bütünleşik bir hizmet vermesi için çalışmalara başlanılmıştır. Bu kapsamda, UYAP ile entegrasyon çalışmaları da devam etmektedir. ISO/IEC 27001 Bilgi Güvenliği Yönetim Sistemi Standardına uygun olarak Bilgi Güvenliğinin sağlanması çalışmaları başlatılmıştır. 3.3. Teşkilat Yapısı 28 TBMM Başkanlığına bağlı, şikâyet esasına göre idareyi denetleyen bağımsız bir niteliğe sahip olan Kamu Denetçiliği Kurumu, Başdenetçilik ve Genel Sekreterlikten oluşmaktadır. Kurumumuz, Kamu Başdenetçisi tarafından yönetilmekte ve temsil edilmektedir. Başdenetçilik Başdenetçilik, Kamu Başdenetçisi ve Kamu Denetçilerinden oluşmaktadır. 6328 sayılı Kanunda Kamu Başdenetçisinin ve Kamu Denetçilerinin görevleri sayılmaktadır: Kamu Başdenetçisinin görevleri şunlardır: a) Kuruma gelen şikâyetleri incelemek, araştırmak ve idareye önerilerde bulunmak. b) Bu Kanunun uygulanmasına ilişkin yönetmelikleri hazırlamak. c) Yıllık raporu hazırlamak. ç) Yıllık raporu beklemeksizin gerek gördüğü konularda özel rapor hazırlamak. d) Raporları kamuoyuna duyurmak. e) Yokluğunda kendisine vekâlet edecek denetçiyi belirlemek. f ) Birisi kadın ve çocuk hakları alanında görevlendirilmek üzere, denetçiler arasındaki iş bölümünü düzenlemek. g) Genel Sekreteri ve diğer personeli atamak. ğ) Kanunlarla verilen diğer görevleri yapmak. YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Kamu Denetçileri Kamu denetçilerinin görevleri ise şunlardır: a) Bu Kanunda verilen görevlerin yapılmasında Kamu Başdenetçisine yardımcı olmak. b) Kamu Başdenetçisi tarafından verilen görevleri yapmak. Genel Sekreterlik 6328 sayılı Kanun uyarınca Genel Sekreterliğin görevleri şunlardır: Genel Sekreterlik; Kurumun idari ve mali işleriyle sekretarya hizmetlerini yerine getirir. Genel Sekreterlikte Genel Sekreter ve diğer idari personel görev yapar. Genel Sekreterliğin görevleri şunlardır: a) Kurumun büro işlemini yürütmek. b) Personelin şahsi dosyalarını tutmak. c) Kurumun arşiv hizmetlerini yürütmek. ç) 10/12/2003 tarihli ve 5018 sayılı Kamu Malî Yönetimi ve Kontrol Kanunu ile 22/12/2005 tarihli ve 5436 sayılı Kamu Malî Yönetimi ve Kontrol Kanunu ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanunun 15 inci maddesi ve diğer mevzuatla mali hizmetler birimi ve strateji geliştirme birimlerine verilen görevleri yapmak. d) Personelin izin ve emeklilik işlemlerini yürütmek. e) Kurumda çalışan personelin özlük işleri ile sağlık ve sosyal hizmet faaliyetlerini yürütmek. f ) Kurumun görev alanıyla ilgili hususlarda bilişim sisteminin kullanılmasını sağlamak. g) Kanunlarla verilen veya Başdenetçilik tarafından verilen diğer işleri yapmak. 6328 sayılı Kanunda öngörüldüğü şekliyle Kurumumuzun organizasyon şeması aşağıda yer almaktadır. Y I LLI K RAP OR 2015 29 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU BAŞ DENETÇİLİK (Kamu Başdenetçisi) KAMU DENETÇİSİ KAMU DENETÇİSİ KAMU DENETÇİSİ KAMU DENETÇİSİ KAMU DENETÇİSİ 30 GENEL SEKRETERLİK Şekil-1: Kamu Denetçiliği Kurumu Organizasyon Şeması Ancak, 6328 sayılı Kanunda Kurumumuzun ana hizmetlerini yerine getirmede yardımcı ve danışma faaliyetlerini sunacak diğer birimler ayrıntılı olarak tanımlanmamıştır. Bu bağlamda, kuruluş amacımızın gerçekleştirilmesinde kurumsallaşmanın sağlanarak daha etkin ve verimli bir hizmet sunumunun sağlanması ile birimlerin işbirliği ve uyum içerisinde çalışması için Kamu Başdenetçiliği Makamının 14/08/2013 tarihli ve 61 sayılı Onayı ile “Kamu Denetçiliği Kurumu Teşkilat Yapısının Oluşturulmasına ve Personelin Çalışma Usul ve Esaslarına İlişkin Yönergesi” yürürlüğe konularak Başdenetçiliğe ve Genel Sekreterliğe bağlı hizmet birimleri oluşturulmuştur. Söz konusu Yönerge 31/12/2015 tarihli ve 313 sayılı Onay ile yeniden güncellenmiş olup, bu çerçevede düzenlenen Kamu Denetçiliği Kurumu Ayrıntılı Organizasyon Şeması aşağıda gösterilmektedir. YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U İstanbul Bürosu Ön İnceleme Bürosu Kamu Denetçisi Zekeriya ASLAN Özel Kalem Birimi KAMU BAŞDENETÇİLİĞİ Kamu Başdenetçisi M. Nihat ÖMEROĞLU Kamu Denetçisi Serpil ÇAKIN Kamu Denetçisi Mehmet ELKATMIŞ Hukuk Müşavirliği Kamu Denetçisi A. Cengiz MAKAS Kamu Denetçisi Muhittin MIHÇAK GENEL SEKRETERLİK Genel Sekreter İsmail ALTINTAŞ Basın ve Halkla İlişkiler Bürosu Yönetim Hizmetleri Birimi Strateji Geliştirme Birimi İnsan Kaynakları ve Bürosu AB ve Dış İlişkiler Birimi Uluslararası ve İkili İlişkiler Bürosu Stratejik Yönetim Bürosu Destek Hizmetleri Bürosu Bilgi İşlem Bürosu Genel Evrak ve Şikayet Başvuru Bürosu 31 Eğitim Bürosu Proje Bürosu İç Kontrol Bürosu Bütçe ve Muhasebe Bürosu Şekil-2: Kamu Denetçiliği Kurumu Ayrıntılı Organizasyon Şeması 3.4. Bütçe Kurumumuza 2015 yılında, 6583 sayılı 2015 Yılı Merkezi Yönetim Bütçe Kanunu ile 15.368.000,00 TL ödenek tahsis edilmiştir. Ödeneklerin dağılımını gösteren tablo, yılsonu itibarıyla aşağıdaki gibidir. Tablo-1: 2015 Yılı Ödeneklerinin Dağılımı Personel Giderleri SGK’ya Devlet Primi Giderleri Mal ve Hiz. Alımı 2015 Yılı Toplam Ödenek Toplam ödenek içindeki pay (%) 8.456.000,00 55 1.089.000,00 7 4.591.000,00 30 Cari Transfer 332.000,00 2 Sermaye Giderleri 900.000,00 6 TOPLAM 15.368.000,00 100 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 2015 yılı ödenekleri, ağırlıklı olarak personel giderleri ile mal ve hizmet alımlarında yoğunlaşmaktadır. Bu ödenekler, faaliyetlerimizi kurum çatısı altında devam ettirmek ve işleyişte sürekliliği sağlamak amacı ile yıl içerisinde kullanılmıştır. Yılsonu itibarı ile Kurumumuz ödeneklerinin %96’sı ihtiyaçlar dâhilinde kullanılmıştır. 32 Ayrıca, 5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu gereği, üst yönetici ve bütçeyle ödenek tahsis edilen harcama yetkililerince, hesap verme sorumluluğu çerçevesinde hazırlanan 2014 yılı Faaliyet Raporu, Maliye Bakanlığı ile Sayıştay’a gönderilmiş olup, internet sitemizde yayımlanması suretiyle kamuoyuna duyurulmuştur. Raporda, Kurumumuz hakkındaki genel bilgilerle birlikte; kullanılan kaynaklar, bütçe hedef ve gerçekleşmeleri, varlık ve yükümlülükler vb. faaliyetlere ilişkin bilgiler yer almaktadır. 3.4.1. 2016 Yılı Bütçesi 2016 yılı bütçe planlaması çok titiz bir çalışma ile hazırlanmıştır. Ülkenin genel ekonomik koşulları dikkate alınarak tasarruf anlayışı içerisinde hazırlanan 2016 yılı bütçesinde, kamuoyu tarafından yeni tanınmaya başlanan Kurumumuzun hizmet kalitesinin daha yüksek standartlarda gerçekleştirilmesi amaçlanmaktadır. Ülkedeki mevcut koşullar nedeniyle Ocak ayında Merkezi Yönetim Bütçe Kanunu çıkarılamadığından, ilk üç aylık dönemde geçici bütçe uygulaması ile bir önceki yılın belli bir yüzdesi oranında tahsis edilen ödenekler kullanılacaktır. Kurumumuza 18/12/2015 tarih ve 6654 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6654 sayılı 2016 Yılı Merkezi Yönetim Geçici Bütçe Kanunu ile 31/12/2016 tarihine kadar geçecek üç aylık dönemde 4.868.850,00 TL ödenek tahsis edilmiştir. Söz konusu bu ödeneklerin dağılımı aşağıdaki gibidir; Tablo–2: 2016 Yılı İlk Üç Aylık Geçici Bütçe Ödeneklerinin Dağılımı 2016 Yılı İlk Üç Aylık Geçici Bütçe Personel Giderleri SGK’ya Devlet Primi Giderleri Mal ve Hizmet Alımı 2.440.520,00 281.180,00 1.865.150,00 Cari Transfer 102.000,00 Sermaye Giderleri 180.000,00 TOPLAM YIL L IK RAPOR 2015 4.868.850,00 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 2016 Ocak-Mart dönemini kapsayan bütçemizin içinde; • Personel Giderlerimizin % 50 • Sosyal Güvenlik Prim Giderlerimizin % 6 • Mal ve Hizmet Alım Giderlerimizin % 38 • Cari Transferlerimizin % 4 • Sermaye Giderlerimizin ise % 2 oranında ağırlığa sahip olduğu görülmektedir. 2016 yılının ilk üç aylık döneminde, henüz tasarı aşamasında olup, Türkiye Büyük Millet Meclisi Plan ve Bütçe Komisyonu ile TBMM Genel Kurulunda görüşüldükten sonra yasallaşması beklenen ve 2016-2018 dönemini kapsayan 2016 Yılı Merkezi Yönetim Bütçe Kanununda, Kurumumuz için öngörülen ödeneklerin dağılımı aşağıdaki gibidir. 2016 Yılı Merkezi Yönetim Bütçesi yasallaştığında geçici bütçe ödeneklerinin harcanan kısmı 2016 yılı bütçesinden mahsup edilecektir. Tablo-3: 2016 Yılı Bütçe Tasarısı Ödeneklerinin Dağılımı 2016 Yılı Bütçe Tasarısı Personel Giderleri 9.753.000,00 SGK’ya Devlet Primi Giderleri 1.295.000,00 Mal ve Hizmet Alımı 6.546.000,00 Cari Transfer Sermaye Giderleri TOPLAM 144.000,00 1.550.000,00 19.288.000,00 2015 yılı ile 2016 yılı bütçesi kıyaslanırsa; 2016 yılı bütçemizde; bir önceki yılın bütçesine göre miktar olarak en büyük artış personel giderleri ile mal ve hizmet alımlarında meydana gelmiştir. Bu artış ihtiyaçlarla ilgili yapılan hesaplamalar sonucu belirlenmiş olup, makul ölçülerdedir. Cari transfeler; uluslararası kuruluşlara 2016 yılında yapılacak üyelik aidatı ödemesi ile ulusal fona yapılacak ödeme azaldığından, 2015 yılına göre azalmıştır. Sermaye giderlerinde, binanın tefrişatı ve tadilatı ile ilgili büyük ölçekli harcamalar için 2016 yılında düşünülen ihtiyaçlar toplulaştırılarak muhtelif işler projesinde bütçelenmiştir. Y I LLI K RAP OR 2015 33 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 12.000.000 10.000.000 8.000.000 9.753.000 8.456.000 6.546.000 6.000.000 4.591.000 4.000.000 2.000.000 0 1.089.000 PERSONEL GİDERLERİ 1.295.000 SGK DEVLET PRİM 1.550.000 MAL VE HİZMET ALIM 2015 YILI TOPLAM ÖDENEK 332.000 144.000 900.000 CARİ TRANSFER SERMAYE GİDRLERİ 2016 YILI TASARI BÜTÇE ÖDENEKLERİ Şekil-3: 2015 ve 2016 Yılları Karşılaştırmalı Bütçe Ödenekleri 34 Kurumumuzun ilk Stratejik Planı 2017-2021 yıllarını kapsayacak şekilde hazırlanmaktadır. Performans programı, stratejik planın yıllık takibi niteliğinde bir belge olduğundan, performans programı çalışmaları Kurumumuz stratejik planının hazırlanmasıyla birlikte başlayacaktır. 3.5. İnsan Kaynakları Kurumumuz faaliyetlerinin sürdürülebilmesi için 6328 sayılı Kanunun elverdiği ölçüde kamu denetçiliği uzmanları ve idari personel göreve başlamıştır. Kurumumuz, 1 Genel Sekreter, 1 Hukuk Müşaviri, kadrolu 62 Kamu Denetçiliği Uzmanı, 44 Kamu Denetçiliği Uzman Yardımcısı ve 29 idari personel ile hizmetlerini yürütmektedir. Bunun yanında, çeşitli kurumlardan geçici görevlendirme yoluyla istihdam edilen 31 geçici personelden Kurumumuz çalışmalarında destek alınabilmektedir. 3.5.1. Personele Yönelik Eğitimler Kurumumuzda 2015 yılı içerisinde; • Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin tanıtımı, yasama süreçleri ve yasama faaliyetleriyle ilgili bilgi edinmelerini sağlamak amacıyla Kamu Denetçiliği Uzman Yardımcılarına 23-27 Şubat 2015 tarihleri arasında “Yasama Bilgilendirme Eğitimi” programı, • RTÜK Başkan Vekili Prof. Dr. Hasan Tahsin FENDOĞLU tarafından 30/03/2015 tarihinde Ombudsmanlık konulu konferans, • Kamu Denetçiliği Uzman Yardımcılarına yönelik olarak; Türkiye Belediyeler Birliği’nde 6 Nisan-15 Mayıs 2015 tarihleri arasında bahar dönemi, 05 Ekim-25 Kasım 2015 tarihleri arasında ise güz dönemi meslek içi eğitim programları, YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 35 KDK Uzman Yardımcıları “ Yasama Bilgilendirme Eğitim” programını tamamladı. • Kurumumuz Uzman, Uzman Yardımcısı ve geçici görevli hâkimlere yönelik İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi İdare Hukuku Anabilim Dalı Başkanı Prof. Dr. Aydın GÜLAN’ın katılımıyla 3-5 Haziran 2015 tarihleri arasında Abant’ta İdare Hukuku konulu meslek içi eğitim programları, • Kamu Denetçisi Serpil ÇAKIN ve biriminde görevli personele yönelik olarak Adalet Bakanlığı Uluslararası Hukuk ve Dış İlişkiler Genel Müdürlüğü İnsan Hakları Daire Başkanlığı tarafından görevlendirilen tetkik hâkimleri tarafından 9-11 Aralık 2015 tarihleri arasında kadın, çocuk ve engelli hakları ile eğitim öğretim, sağlık konularında uluslararası mevzuat, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararları, Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesi tavsiye kararları ve kararların icra süreci konu başlıklarında eğitim programı gerçekleştirilmiştir. Y I LLI K RAP OR 2015 4 BAŞVURULARIN İNCELEMESİNDE USUL VE SÜREÇ Şikâyet Başvuru Usulü Şikâyet İnceleme Süreci ve Kararlar Genel İstatistiki Bilgiler K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 4.1. Şikâyet Başvuru Usulü İdarenin işlem ve eylemleri ile tutum ve davranışı sonucu hak ve özgürlükleri veya menfaatleri ihlal edilen gerçek ve tüzel kişiler Kurumumuza başvuruda bulunabilmektedirler. Bu çerçevede, tüm bireyler yanında; şirketler, sivil toplum kuruluşları, dernekler, vakıflar, sendikalar vb. tüzel kişiler başvuru hakkına sahiptir. Ayrıca, tabiiyet ve mütekabiliyet (karşılıklılık) şartı aranmaksızın yabancı ülke vatandaşları da şikâyetlerini iletebilmektedirler. Şikâyet başvurusunun insan hakları, temel hak ve özgürlükler, kadın hakları, çocuk hakları ve kamuyu ilgilendiren genel konulara yönelik olması halinde, doğrudan hak ve özgürlüğü veya menfaati ihlal edilme şartı aranmaksızın tüm gerçek ve tüzel kişiler de başvuruda bulunabilmektedirler. Dolayısıyla bu konularda, bireyler yanında dernekler ve vakıflar gibi sivil toplum kuruluşları da idarenin denetimi mekanizmasında aktif rol alabilmektedir. Ayrıca, şikâyet başvurusu kanuni temsilci veya vekil tarafından da yapılabilmektedir. Şikâyet başvurusu, Kurumumuza veya açılan bürolara; elden, posta, e-posta ([email protected]), faks veya elektronik başvuru sistemi yoluyla ulaştırılabilmektedir. Ancak, faks veya elektronik posta yoluyla yapılan başvurulara ait dilekçe asıllarının 15 gün içerisinde Kurumumuza gönderilmesi gerekmektedir. Aksi takdirde, şikâyet başvurusu geçersiz sayılmaktadır. “Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik” ekinde yer alan “Gerçek Kişiler için Şikâyet Başvuru Formu” veya “Tüzel Kişiler için Şikâyet Başvuru Formu” doldurulmak suretiyle de Kurumumuza başvurulabilmektedir. Yönetmelikte belirlenen zorunlu bilgi ve belgelerin sunulması koşuluyla form kullanılmadan da şikâyet başvurusu yapılabilmektedir. Diğer taraftan, haklı bir nedenin bulunması halinde başvuru yapılan yerde formun doldurulmasına yardımcı olunmak suretiyle sözlü şikâyette bulunulabilmektedir. Ayrıca, illerde valilikler ve ilçelerde kaymakamlıklar aracılığıyla da şikâyet başvurusu yapılabilmektedir. Ancak, burada valilik ya da kaymakamlığın şikâyet başvurusuna ilişkin herhangi bir inceleme gerçekleştirmediklerinin altını çizmekte yarar görülmektedir. Valilik veya kaymakamlıklar, şikâyetleri tarih ve sayı vermek suretiyle kayıt altına aldıktan sonra şikâyet başvurusunu ve varsa eklerini en geç üç iş günü içerisinde doğrudan Kurumumuza göndermektedirler. Y I LLI K RAP OR 2015 37 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Şikâyet başvurusunun, Kurumumuz şikâyet bürosunca kayıt altına alınması sonrasında, konusuna göre ilgili Kamu Denetçisine havale edilmektedir. Kamu Denetçisi ise şikâyeti uzmana ileterek inceleme ve araştırma sürecini başlatmaktadır. 4.2. Şikâyet İnceleme Süreci ve Kararlar Kurumumuza ulaşan şikâyetler öncelikle ön incelemeye tabi tutulmaktadır. Yapılan bu ön inceleme sonucunda; • Konusu Kurumumuz görev alanına girmeyen, • Başvuru süresi içerisinde yapılmayan, • Kurumumuzda incelenmekte ve araştırılmakta olan bir şikâyet başvurusuyla veya Kurumumuz tarafından daha önce sonuçlandırılan bir şikâyetle sebepleri, konusu ve tarafları aynı olan, 38 • Yargı organlarında görülmekte olan veya yargı organlarınca karara bağlanmış uyuşmazlıklara ilişkin olan, • Başvuru usulüne uygun olmayan, • Şikâyet başvurusunda bulunması gereken isim, adres, unvan gibi zorunlu bilgileri içermeyen, • Menfaat ihlali içermeyen, şikâyetler hakkında İncelenemezlik Kararı verilerek; başvuru sahibi, gerekçesiyle birlikte karar hakkında yazılı olarak bilgilendirilmektedir. Ön inceleme aşamasında ele alınan bir diğer husus ise şikâyetçinin Kurumumuza başvurmadan önce ilgili idareye başvurmasıyla idari başvuru yollarının tüketip tüketilmediğidir. Kurumumuza başvuruda bulunabilmek için, idari işlemden doğan zararın giderilmesinin üst makamdan, üst makam yoksa işlemi yapmış olan makamdan, özel kanunlarda belirtilmiş olması halinde ise bu makamlardan, idarî dava açma süresi içinde istenmesi gerekmektedir. İdari başvuru yollarının tüketilmediğinin tespiti halinde ise Gönderme Kararı verilmekte ve şikâyet başvurusu ile karar gereğinin yapılması için ilgili idareye, bilgi vermek için de başvuru sahibine iletilmektedir. Gönderme Kararları ile şikâyetçi, ilgili idareye çözüm için başvurmuş olarak değerlendirilmekte ve idari başvuru yollarının tüketilmesi şartı sağlanmış YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U olmaktadır. Diğer bir ifadeyle, şikâyet işlem tesis etmesini sağlamak üzere Kurum aracılığıyla ilgili idareye bildirilmektedir. Ön incelemeyi takiben şikâyet başvurularının inceleme ve araştırma aşamasına geçilmektedir. Şikâyetlerin sebepleri ve konuları aynı olanlar için Birleştirme Kararı alınmakta ve birden fazla şikâyet tek bir şikâyet dosyası altında incelenmektedir. İnceleme aşamasında, bürokrasi ve kırtasiyecilikle çözümü geciktirmemek için, öncelikle şikâyetin en kısa sürede nasıl sonuçlandırılacağına ilişkin bir değerlendirme yapılmaktadır. Söz konusu şikâyetin herhangi bir yazışmaya yer verilmeden çözülebileceği kanaatine varılırsa, ilgili idare ile (telefonla veya bizzat) görüşmeler yapılabilmektedir. Yapılan görüşmelerde şikâyet konusu ile ilgili bilgi verilip, idareden çözüm için işlem tesis etmesi istenmektedir. Ancak, şikâyetin bu yolla çözülemediği hallerde, şikâyet konusu hakkında bilgi ve belgeler ile şikâyet hakkındaki değerlendirmeleri ilgili idareden talep edilmekte, idare şikâyet hakkında bilgilendirilmekte ve böylece idareye de söz hakkı tanınmaktadır. İdare, istenilen bilgi ve belgeleri elektronik posta yoluyla Kurumumuz elektronik posta adresine ve bu isteğin tebliğ edildiği tarihten itibaren en geç otuz gün içinde de bu belgelerin asıllarını göndermekle yükümlüdür. 6328 sayılı Kanunun “Bilgi ve Belge İstenmesi” başlıklı 18 inci maddesi hükmü uyarınca, süresi içinde istenen bilgi ve belgeleri haklı bir neden olmaksızın vermeyenler veya eksik verenler hakkında Başdenetçi veya Denetçinin başvurusu üzerine ilgili merciin soruşturma açma zorunluluğu bulunmaktadır. Soruşturma açılmasına ilişkin işlem ve soruşturma sonucu hakkında ilgili merci Kurumumuzu bilgilendirmekle mükelleftir. Devlet sırrı veya ticarî sır niteliğindeki bilgi ve belgeler, yetkili mercilerin en üst makam veya kurulunca açıkça gerekçesi belirtilmek suretiyle verilmeyebilir. Ancak, Devlet sırrı niteliğindeki bilgi ve belgeler Başdenetçi veya görevlendireceği Denetçi tarafından yerinde incelenebilir. Başdenetçi veya Denetçiler, inceleme ve araştırma konusuyla ilgili olarak özel veya teknik bilgiyi gerektiren hâllerde alanında uzman kişileri bilirkişi olarak görevlendirebilmekte, tanık veya ilgili kişilerin dinlenmesine karar verebilmektedirler. Y I LLI K RAP OR 2015 39 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU İnceleme ve araştırma sonucu şikâyetin yerinde olduğu kanaatine varılması hâlinde Tavsiye Kararı verilmektedir. Kararda idareye hatalı davranıldığının kabulü, zararın tazmini, işlem yapılması veya eylemde bulunulması, mevzuat değişikliğinin yapılması, işlemin geri alınması, kaldırılması, değiştirilmesi veya düzeltilmesi, uygulamanın düzeltilmesi, uzlaşmaya gidilmesi, tedbir alınması gibi önerilerde bulunulmaktadır. İlgili merci, tavsiye doğrultusunda tesis ettiği işlemi, aldığı önlemi veya tavsiye edilen çözümü uygulanabilir nitelikte görmediği takdirde bunun gerekçesini otuz gün içinde Kurumumuza göndermekle mükelleftir. İnceleme ve araştırma sonucunda şikâyetin yerinde olmadığı kanaatine varılması hâlinde ise Ret Kararı verilmektedir. 40 Ayrıca, şikâyetçinin başvurusundan vazgeçmesi, şikâyetçi gerçek kişi ise ölümü veya tüzel kişi ise tüzel kişiliğinin sona ermesi, şikâyet konusu talebin ilgili idare tarafından yerine getirilmesi, inceleme ve araştırma devam ederken şikâyet konusu hakkında dava açılması durumlarında Kurumumuz tarafından Karar Verilmesine Yer Olmadığına Dair Karar verilmektedir. Kurumun tarafları uzlaştırmasıyla şikâyet konusu olaydaki hatalı işlemin idare tarafından düzeltilmesi halinde de bu karar alınmaktadır. Tavsiye ve Ret Kararları, Kamu Denetçisinin önerisi üzerine, bizzat Kamu Başdenetçisi tarafından verilmektedir. Kamu Başdenetçisi, şikâyet başvurusu ile şikâyete ilişkin tüm bilgi ve belgeleri, gerek ulusal gerekse uluslararası mevzuat hükümleri çerçevesinde incelemekte, hakkaniyet ve iyi yönetim ilkelerini de göz önünde bulundurarak önerilerde bulunmaktadır. Başdenetçilik, kararın verilmesinden sonra sonucu etkileyebilecek bilgi ve belgelerin ortaya çıkması durumunda şikâyet hakkında yeniden inceleme ve araştırma yapabilmektedir. 4.3. Genel İstatistiki Bilgiler Kurumumuz tarafından 29/03/2013 tarihi itibariyle şikâyet başvuruları başvuru şekli itibarıyla elden, posta, e-posta, faks ve e-başvuru sistemi aracılığı ile alınmaya başlanmıştır. 29/03/2014 tarihinden itibaren ise Kurumumuzca mahalli idarelere ait başvurular da alınmaya başlanmıştır. Bu kapsamda; Kurumumuza 2013 yılı içerisinde 7638, 2014 yılında 5639 ve 01/01/2015- 30/12/2015 tarihleri arasında 6055 olmak üzere toplam 19332 adet şikâyet başvurusu yapılmıştır. 2014 yılı başvuru sayısı olan 5639 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U ile 2015 yılı başvuru sayısı karşılaştırıldığında %7,38’lik bir artış gözlenmektedir. Bu artışta “Kurumumuzun 2015 yılı için Farkındalığın Artırılması Yılı” olarak benimsemesinin ve gerçekleştirdiği faaliyetlerin gerek kamuoyu gerekse idareler bazında yansıyan etkisinin önemli olduğu düşünülmektedir. Tablo-4: Yıllar itibariyle Başvuru Sayıları Yıl/Tarih Toplam Şikâyet Sayısı 2013 2014 2015 Toplam 7638 5639 6055 19332 2015 yılında yapılan 6055 başvurunun büyük bir bölümünün önceki yıllarda da olduğu gibi yine %58,05’inin “e-başvuru” sistemi ile %29,33’ünü posta yolu ile gerçekleştirilmiştir. Yıllar itibariyle başvuru şekline ilişkin veriler aşağıda gösterilmektedir. 41 Tablo-5: Yıllar İtibariyle Başvuru Şekillerine Göre Dağılım Başvuru Şekli 2013 yılı 2014 yılı 2015 Toplam 2015 Yüzde Faks 211 133 94 438 1,55 Elden 365 665 574 1604 9,48 Posta 2136 1775 1776 5687 29,33 E-başvuru 4356 2978 3516 10850 58,05 E-posta 570 88 95 753 1,57 TOPLAM 7638 5639 6055 19332 100,00 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU E-POSTA 1,57% FAX 1,55% ELDEN 9,48% POSTA 29,33% 42 E-BAŞVURU 58,07% Şekil- 4: 2015 Yılı Başvuru Şekillerine Göre Dağılım (%) Kuruma yapılan başvurulardan 2014 yılında da olduğu gibi ilk sırayı % 26,16 ile “kamu personel rejimine” yönelik şikâyetler alırken, bunu % 21,40 ile “eğitim-öğretim, gençlik ve spor”, %6,36 ile “çalışma ve sosyal güvenlik”, %6,21 ile “orman, su, çevre ve şehircilik”, %5,43 ile “insan hakları” ve %5,40 ile ise “mahalli iadrelerce yürütülen hizmetler” alanları takip etmektedir. Şikâyet konularının yılar itibariyle dağılımı aşağıda sunulmaktadır: Tablo-6: Yıllar İtibariyle Şikâyet Konularına Göre Dağılım Şikâyet Konusu veya Alanı Kamu personel rejimi Eğitim-öğretim, gençlik ve spor Çalışma ve sosyal güvenlik Ekonomi, maliye ve vergi Mahallî idarelerce yürütülen hizmetler İnsan hakları YIL L IK RAPOR 2015 2013 Sayı 2014 Sayı 2015 Sayı Toplam 2015 Yüzde 2142 1349 1584 5075 26,16 1203 1056 1296 3555 21,40 888 419 385 1692 6,36 784 440 295 1519 4,87 455 343 329 1127 5,43 263 423 327 1013 5,40 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Şikâyet Konusu veya Alanı Adalet, milli savunma ve güvenlik DİĞER Orman, su, çevre ve şehircilik Mülkiyet hakkı Ulaştırma, basın ve iletişim Sağlık Enerji, sanayi, gümrük ve ticaret Engelli hakları Kadın ve çocuk hakları Sosyal hizmetler Nüfus, vatandaşlık, mülteci ve sığınmacı hakları Ailenin korunması Bilim, sanat, kültür ve turizm Gıda, tarım ve hayvancılık TOPLAM 2013 Sayı 2014 Sayı 2015 Sayı 455 283 190 928 3,14 141 381 384 906 6,34 198 186 376 760 6,21 239 144 188 571 3,10 271 125 95 491 1,57 158 131 130 419 2,15 166 64 111 341 1,83 87 106 111 304 1,83 32 40 103 175 1,70 46 73 52 171 0,86 37 17 26 80 0,43 13 28 37 78 0,61 32 13 22 67 0,36 28 18 14 60 0,23 7638 5639 6055 Mahallî idarelerce yürtülen hizmetler 5,43% Orman, su, çevre ve şehircilik 6,21% Toplam 19332 2015 Yüzde 100,00 İnsan hakları 5,40% Çalışma ve sosyal güvenlik 6,36% Eğitim-Öğretim, gençlik ve spor 21,40% Diğer 29,03% Kamu personel rejimi 26,16% Şekil-5: 2015 Yılı Şikâyet Konularına Göre Dağılım (%) Y I LLI K RAP OR 2015 43 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 2015 yılında yapılan başvurular idare bazında değerlendirildiğinde ise %11,31’lik kısmının “Devlet Personel Başkanlığına”, %8,36’lık kısmının “Mahalli İdarelere”, %6,85’lik kısmının “Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığına” %6,79’lik kısmının ise “Milli Eğitim Bakanlığına” yönelik gerçekleştirildiği görülmektedir. Şikâyetlerin idareler bazında dağılımı aşağıdaki tabloda yer almaktadır: Tablo-7: Şikâyet Edilen İdareler Bazında Dağılım İDARE 44 Sayı Yüzde Devlet Personel Başkanlığı 685 11,31 Mahalli İdareler (Belediye ve Şirketler) 506 8,36 Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı 415 6,85 Milli Eğitim Bakanlığı 411 6,79 Üniversite ve Fakülteler 388 6,41 Adalet Bakanlığı 352 5,81 Maliye Bakanlığı 295 4,87 Emniyet Genel Müdürlüğü 270 4,46 Sağlık Bakanlığı 193 3,19 Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı 190 3,14 Yükseköğretim Kurulu Başkanlığı 176 2,91 Valilik, Kaymakamlık 169 2,79 Ölçme Seçme ve Yerleştirme Merkezi (Ösym) 154 2,54 Başbakanlık 150 2,48 Özel Şirket, Kişi, Kuruluşlar ve Belirtilmeyenler 142 2,35 Bankalar, Finans ve Sigorta Şirketleri 135 2,23 Gelir İdaresi Başkanlığı 129 2,13 Türkiye Kamu Hastaneleri Kurumu Başkanlığı 109 1,80 İçişleri Bakanlığı 98 1,62 Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü 69 1,14 Ulaştırma, Denizcilik ve Haberleşme Bakanlığı 69 1,14 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U İDARE Sayı Yüzde Kamu Kurumu Niteliğinde Meslek Kuruluşları İle Kanunla Kurulmuş Diğer Kurumlar 67 1,11 Milli Savunma Bakanlığı 62 1,02 Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı 59 0,97 Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı 58 0,96 Çevre ve Şehircilik Bakanlığı 54 0,89 Elektrik Üretim İletim ve Dağıtım Şirketleri 44 0,73 Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğü 44 0,73 Gümrük ve Ticaret Bakanlığı 42 0,69 Orman ve Su İşleri Bakanlığı 40 0,66 Türk Silahlı Kuvvetleri 38 0,63 Türkiye İş Kurumu Genel Müdürlüğü 36 0,59 Yüksek Ögrenim Kredi ve Yurtlar Kurumu Gn. Müd. 36 0,59 Karayolları Genel Müdürlüğü 34 0,56 Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı 32 0,53 Kültür ve Turizm Bakanlığı 32 0,53 PTT A.Ş. Genel Müdürlüğü 32 0,53 Türkiye Büyük Millet Meclisi Başkanlığı 29 0,48 Gençlik ve Spor Bakanlığı 26 0,43 Toplu Konut İdaresi Başkanlığı 25 0,41 Bilim Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı 22 0,36 Diyanet İşleri Başkanlığı 22 0,36 116 1,92 Diğer TOPLAM 6055 100 “Kamu Denetçilerinin İş Bölümüne İlişkin Yönerge” ile Kamu Denetçilerimiz arasında konu alanlarına göre iş bölümüne gidilmiştir. Kamu Denetçilerine ve İstanbul Büromuza havale edilen şikâyet dosyalarına ilişkin bilgiler aşağıda sunulmaktadır. Y I LLI K RAP OR 2015 45 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Tablo- 8: Yıllar İtibariyle Şikâyetlerin Kamu Denetçilerine ve İstanbul Bürosuna Dağılımları Dağıtılmış Dosya Sayısı Kamu Denetçisi Toplam 2015 Yüzde 2013 2014 2015 876 877 1010 2763 16,68 1128 1123 1547 3798 25,55 802 1338 1447 3587 23,90 A. Cengiz MAKAS 2365 1597 1161 5123 19,17 Muhittin MIHÇAK 2467 704 722 3893 11,92 168 168 2,77 6055 19332 100,00 Zekeriya ASLAN Serpil ÇAKIN Mehmet ELKATMIŞ İstanbul Bürosu Toplam 7638 5639 İstanbul Bürosu 2,77% 46 Muhittin MIHÇAK 11,92% Serpil ÇAKIN 25,55% Zekeriya ASLAN 16,68% Mehmet ELKATMIŞ 23,90% A. Cengiz MAKAS 19,17% Şekil-6: 2015 Yılı Kamu Denetçilerine ve İstanbul Bürosuna Havale Edilen Şikâyetler (%) Bölgelere göre başvuruların dağılımına bakıldığında, en fazla başvurunun 2014 yılında da olduğu gibi yaklaşık %29 gibi bir oranla “İç Anadolu Bölgesinden”, %24,38’inin “Marmara Bölgesinden” yapıldığı belirlenmiştir. Başvuruların %0,51’lik kısmı ise yurtdışından yapılmıştır. Şikâyetlerin yıllar itibariyle bölgelere göre dağılımları aşağıda yer almaktadır: YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Tablo-9: Yıllar itibariyle Bölgelere Göre Şikâyet Başvurularının Dağılımı 2013 Sayı 2014 Sayı 2015 Sayı Toplam 2015 Yılı Yüzde İç Anadolu Bölgesi 1739 1630 1723 5092 28,46 Marmara Bölgesi 2106 1515 1476 5097 24,38 Karadeniz Bölgesi 664 672 701 2162 11,58 Ege Bölgesi 846 615 762 2098 12,58 Akdeniz Bölgesi 703 601 699 2003 11,54 Doğu Anadolu Bölgesi 526 302 339 1068 5,60 Güneydoğu Anadolu Bölgesi 452 277 324 1152 5,35 65 27 31 123 0,51 537 - Bölgeler Yurtdışı Adresi yok Toplam 7638 47 5639 6055 19332 GÜNEY ANADOLU YURTDIŞI BÖLGESİ 0,51% 5,35% DOĞU ANADOLU BÖLGESİ 5,60% AKDENİZ BÖLGESİ 11,54% İÇ ANADOLU BÖLGESİ 28,46% KARADENİZ BÖLGESİ 11,58% EGE BÖLGESİ 12,58% MARMARA BÖLGESİ 24,38% Şekil-7: 2015 Yılı Bölgelere Göre Dağılım (%) Başvuruların en fazla yapıldığı il, %17,31 ile Ankara olurken, bunu %16,94 ile İstanbul ve %4,79 ile Antalya takip etmektedir. Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Tablo-10: Yıllar İtibariyle İllere Göre Şikâyet Başvurularının Dağılımı 2013 YILI İl 48 Sayı 2014 YILI Yüzde İl Sayı Yüzde İstanbul 1337 18 Ankara 1156 20,50 Ankara 965 13 İstanbul 1020 18,09 İzmir 371 5 İzmir 275 4,88 Konya 275 4 Antalya 183 3,25 Erzurum 193 3 Adana 122 2,16 Antalya 172 2 Bursa 118 2,09 Bursa 172 2 Konya 118 2,09 Kocaeli 170 2 Ordu 108 1,92 Adana 151 2 Kayseri 99 1,76 Diğer 3295 43 Kocaeli 98 1,74 537 1 Diğer 2342 41,53 Toplam 5639 100,00 Adres Yok Toplam 7638 100,00 2015 YILI İl Sayı Yüzde Ankara 1048 17,31 İstanbul 1026 16,94 İzmir 290 4,79 Antalya 289 4,77 Giresun 241 3,98 Afyonkarahisar 212 3,50 Çankırı 140 2,31 Konya 127 2,10 Bursa 120 1,98 Adana 95 1,57 Diğer 2467 40,74 Toplam 6055 100,00 2015 yılında gelen 6055 ve 2014 yılından devreden 819 adet olmak üzere toplam 6874 adet şikâyet başvurusu değerlendirilmek üzere işleme alınmıştır. İncelenmeye alınan toplam 6874 adet şikâyet başvurusunun 5897 tanesi (yaklaşık %86’sı) Kurumumuz tarafından sonuçlandırılmış olup, 977 dosya 2016 yılında incelenmeye devam edilmek üzere devretmiştir. Devreden 977 dosyanın 638’i Aralık ayından yapılan şikayetlerden kaynaklanmaktadır. Yapılan ön değerlendirme sonucunda, 1025 adet şikâyet başvurusundan kendi içerisinde konu ve sebep bakımından aynı olanlar hakkında Birleştirme Kararı verilerek tek dosya üzerinden incelemeye devam edilmiştir. YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Tablo-11: 2015 Yılı Dosya Verileri 2015 2014 2016 Yılında Yılından Yılına Kamu Sonuçlandırılan Dağıtılmış Devreden Toplam Devreden Denetçisi Dosya Sayısı Dosya Dosya Dosya Sayısı Sayısı Sayısı Toplam 6055 819 6874 5897 977 Kurum tarafından verilen kararların türleri itibari ile sayısı ve yüzdelik dağılımı aşağıda sunulmaktadır. Tablo-12: Karar Türlerine Göre Dağılım Genel Toplam 2015 Yüzde 2205 6683 37,39 2147 1759 6146 29,83 329 80 42 451 0,71 522 806 1025 1975 17,38 432 80 - 1328 - 307 643 675 1187 11,45 Tavsiye Kararı 64 93 56 213 0,95 Ret Kararı 37 150 109 296 1,85 Kısmen Tavsiye Kısmen Ret Kararı 11 26 26 63 0,44 6097 6348 5897 Karar Türleri Gönderme Kararı İncelenemezlik Kararı Başvurunun Geçersiz Sayılması Birleştirme Kararı Mahalli İdarelere İlişkin Başvurular Karar verilmesine Yer Olmadığına İlişkin Karar Toplam 2013 Sayı 2014 Sayı 2015 Sayı 2155 2323 2240 18342 100,00 Y I LLI K RAP OR 2015 49 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 2500 2205 2000 1759 1500 1025 1000 675 42 56 ı e Ye Ka rO ra lm rı ad ığ ın a İli şk in Ka ra r Ta vs iye Ka ra rı 500 109 26 ı tK Re en sm Kı ye Ta vs i en sm Kı Ka ra rv er ilm es in e ar ar ı ar ar tK irm şt rle Bi Ge un un Ba şv ur 50 Re as ılm ay zS çe rs i em ce le n İn Gö nd er ez m e lik Ka Ka ra r ra r ı ı 0 Şekil-7: 2015 Yılı Karar Türlerine Göre Dağılım Kamu Başdenetçisi ile Kamu Denetçileri tarafından incelenen dosya sayısı ile verilen kararlara ilişkin istatistikler aşağıda tablolar halinde sunulmaktadır. Tablo-13: Kamu Başdenetçisi Sayın M. Nihat Ömeroğlu Tarafından Verilen Kararlar M. Nihat ÖMEROĞLU Karar Türleri Sayı Gönderme Kararı 3 İncelenemezlik Kararı 6 Karar Verilmesine Yer Olmadığına İlişkin Karar 9 Tavsiye Kararı Ret Kararı 56 109 Kısmen Tavsiye Kısmen Ret Kararı 26 Toplam 209 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Tablo-14: Kamu Denetçisi Sayın Zekeriya Aslan Tarafından Verilen Kararlar Zekeriya ASLAN Karar Türleri Sayı Yüzde Gönderme Kararı 394 40,91 İncelenemezlik Kararı 193 20,04 7 0,73 312 32,40 46 4,78 Tavsiye Kararı Önerisi 7 0,73 Ret Kararı Önerisi 2 0,21 Kısmen Tavsiye Kısmen Ret Kararı Önerisi 2 0,21 Başvurunun Geçersiz Sayılması Birleştirme Kararı Karar Verilmesine Yer Olmadığına İlişkin Karar Toplam 963 100 51 Tablo-15: Kamu Denetçisi Sayın Serpil Çakın Tarafından Verilen Kararlar Serpil ÇAKIN Karar Türleri Sayı Yüzde Gönderme Kararı 671 45,71 İncelenemezlik Kararı 345 23,50 9 0,61 94 6,40 290 19,75 Tavsiye Kararı Önerisi 20 1,36 Ret Kararı Önerisi 29 1,98 Kısmen Tavsiye Kısmen Ret Kararı Önerisi 10 0,68 Başvurunun Geçersiz Sayılması Birleştirme Kararı Karar Verilmesine Yer Olmadığına İlişkin Karar Toplam 1468 100 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Tablo-16: Kamu Denetçisi Sayın Mehmet Elkatmış Tarafından Verilen Kararlar Mehmet ELKATMIŞ Karar Türleri Yüzde Gönderme Kararı 288 18,76 İncelenemezlik Kararı 619 40,33 2 0,13 Birleştirme Kararı 502 32,70 Karar Verilmesine Yer Olmadığına İlişkin Karar 101 6,58 12 0,78 Ret Kararı Önerisi 7 0,46 Kısmen Tavsiye Kısmen Ret Kararı Önerisi 4 0,26 Başvurunun Geçersiz Sayılması Tavsiye Kararı Önerisi 52 Sayı Toplam 1535 100 Tablo-17: Kamu Denetçisi Sayın A. Cengiz Makas Tarafından Verilen Kararlar A. Cengiz MAKAS Karar Türleri Sayı Yüzde Gönderme Kararı 489 44,54 İncelenemezlik Kararı 287 26,14 9 0,82 Birleştirme Kararı 111 10,11 Karar Verilmesine Yer Olmadığına İlişkin Karar 135 12,30 Tavsiye Kararı Önerisi 22 2,00 Ret Kararı Önerisi 36 3,28 9 0,82 Başvurunun Geçersiz Sayılması Kısmen Tavsiye Kısmen Ret Kararı Önerisi Toplam YIL L IK RAPOR 2015 1098 100 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Tablo-18: Kamu Denetçisi Sayın Muhittin Mıhçak Tarafından Verilen Kararlar Muhittin MIHÇAK Karar Türleri Sayı Yüzde Gönderme Kararı 276 40,71 İncelenemezlik Kararı 273 40,27 11 1,62 1 0,15 83 12,24 4 0,59 22 3,24 8 1,18 Başvurunun Geçersiz Sayılması Birleştirme Kararı Karar Verilmesine Yer Olmadığına İlişkin Karar Tavsiye Kararı Önerisi Ret Kararı Önerisi Kısmen Tavsiye Kısmen Ret Kararı Önerisi Toplam 678 100 Sayı Yüzde Gönderme Kararı 84 60,00 İncelenemezlik Kararı 36 25,71 Başvurunun Geçersiz Sayılması 4 2,86 Birleştirme Kararı 5 3,57 Karar Verilmesine Yer Olmadığına İlişkin Karar 11 7,86 Toplam 140 Tablo-19: İstanbul Bürosu Verilen Kararlar İstanbul Bürosu Karar Türleri 100 Kurumumuz İş Bölümü Yönergesinde belirlenen ana konu başlıkları içerisinde yer alan alt başlıklara göre şikâyet sayıları ve yüzdeleri aşağıda sunulmaktadır. Y I LLI K RAP OR 2015 53 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Tablo-20: AltKonularına Göre Şikâyet Başvuruları İnsan hakları: Sayı Yüzde 71 21,71 2 0,61 Kişi hürriyeti ve güvenliği. 19 5,81 Düşünce, vicdan ve inanç özgürlüğü ile ibadet özgürlüğü. 10 3,06 Özel hayatın gizliliği ve kişisel verilerin korunması. 6 1,83 Toplantı ve dernek kurma özgürlüğü. 2 0,61 38 11,62 Seçme ve seçilme özgürlüğü. 2 0,61 Konut dokunulmazlığı. 1 0,31 Seyahat ve yerleşme hakkı. 3 0,92 Genel ahlak ve adaba aykırılık. 3 0,92 Mahkûm Başvuruları 2 0,61 Terör ve görev mağdurları 1 0,31 118 36,09 İnsan haklarına ilişkin diğer konular. 49 14,98 TOPLAM 327 100,00 Sayı Yüzde Cinsiyet ayrımcılığı. 5 4,85 Kadınlara ve çocuklara yönelik sosyal hizmet ve yardım faaliyetleri. 7 6,80 Çocuk ihmali ve istismarcılığı. 4 3,88 Kadın ve çocuk haklarına ilişkin diğer konular. 87 84,47 TOPLAM 103 Yaşam hakkı, maddi ve manevi varlığın korunması ve kötü muamele (işkence, zulüm, insanlık dışı ve onur kırıcı davranışlar). İfade özgürlüğü Her türlü ayrımcılığın önlenmesi. 54 Bilgi edinme hakkı. b) Kadın ve çocuk hakları: YIL L IK RAPOR 2015 100 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U c) Engelli hakları: Sayı Yüzde Engelliler aleyhine ayrımcılık. 17 15,32 Engelli kadın ve kız çocukları. 3 2,70 Engellilere karşı sömürü, şiddet ve istismar. 2 1,80 Habilitasyon ve rehabilitasyon hizmet ve programları. 3 2,70 16 14,41 2 1,80 Engelli haklarına ilişkin diğer konular. 68 61,26 TOPLAM 111 100 Sayı Yüzde Engellilere yönelik sosyal hizmet ve yardımlar. Korunmaya, bakıma ve yardıma muhtaç engelliler. ç) Ailenin korunması: Evlenme ve aile kurma hakkının ihlaline ilişkin işlemler. 1 2,70 26 70,27 Aile yapısının ve değerlerinin korunması. 4 10,81 Evlat edindirme ve koruyucu aile hizmetleri. 1 2,70 Aile yapısının ve değerlerinin korunması. 5 13,51 TOPLAM 37 Aile bütünlüğünün korunması. d) Sosyal hizmetler: Yaşlılara yönelik sosyal hizmet ve yardımlar. Sayı 100 Yüzde 3 5,77 7 13,46 1 1,92 7 13,46 11 21,15 5 9,62 Sosyal hizmetlere ilişkin diğer konular. 18 34,62 TOPLAM 52 01/07/1976 tarihli ve 2022 sayılı 65 Yaşını Doldurmuş Muhtaç, Güçsüz ve Kimsesiz Türk Vatandaşlarına Aylık Bağlanması Hakkında Kanuna göre sakatlık ve yaşlılık aylığı bağlanması. Korunmaya, bakıma ve yardıma muhtaç yaşlılara yönelik hizmetler. Şehit yakınları ile gazilere yönelik sosyal hizmet ve yardımlar. Sosyal adaletin sağlanması. Sosyal yardımlaşma ve dayanışmayı teşvik fonu kapsamındaki uygulamalar. 100 Y I LLI K RAP OR 2015 55 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU e) Eğitim-öğretim, gençlik ve spor: Sayı Yüzde Sınavlar ve bağlantılı uygulamalar. 130 10,03 Öğrencilerle ilgili işlem, eylem ve uygulamalar. 304 23,46 63 4,86 163 12,58 Gençlik çalışma ve projeleri. 1 0,08 Dezavantajlı gençlere yönelik çalışmalar. 2 0,15 Kamuya personel alımına ilişkin sınavlar. 539 41,59 94 7,25 Öğretmenlik yapma hakkı. Yükseköğretim hizmetlerine ilişkin konular. Eğitim-öğretim, gençlik ve spor hizmetlerine ilişkin diğer konular. TOPLAM f) Bilim, sanat, kültür ve turizm: 56 1296 100 Sayı Yüzde Kültür, sanat, turizm ve tanıtım faaliyeti olan dernek ve vakıflar ile kamu hizmeti yürüten özel hukuk tüzel kişilerince yürütülen konular. 3 13,64 Fikir ve sanat eserleri ile telif hakları. 6 27,27 Bilim insanları ve bilimsel faaliyetler. 4 18,18 Bilim, sanat, kültür ve turizm hizmetlerine ilişkin diğer konular. 9 40,91 TOPLAM 22 g) Adalet, milli savunma ve güvenlik: 100 Sayı Yüzde Adalet hizmetlerinin yürütülmesine ilişkin faaliyetler. 71 37,37 Yargı organlarının, yargı yetkisinin kullanılması dışındaki karar ve işlemleri. 15 7,89 Ceza infaz kurumlarının faaliyetleri. 33 17,37 24 12,63 6 3,16 Kolluk kuvvetleri faaliyetleri. 20 10,53 Adalet, milli savunma ve güvenliğe ilişkin diğer konular. 21 11,05 TOPLAM 190 Milli savunma hizmetleri ve askerlerle ilgili uygulamalar. Türk Silahlı Kuvvetlerinin kamu personel rejimine ilişkin konular dâhil sırf askerî nitelikte olmayan faaliyetleri. YIL L IK RAPOR 2015 100 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U ğ) Sağlık: Sayı Yüzde Tedavi ve raporlar. 29 22,31 Hasta hakları. 28 21,54 İlaç ve eczacılık. 7 5,38 Acil servis ve ambulans hizmetleri. 2 1,54 Aile hekimliği hizmetleri. 5 3,85 Özel tıp merkezleri. 1 0,77 Kamu ve özel tedavi kurumları. 5 3,85 Muayene randevu sistemi. 2 1,54 Hastane, poliklinik ve hekim talepleri. 2 1,54 Sağlığa ilişkin diğer konular. 49 37,69 TOPLAM 130 h) Nüfus, vatandaşlık, mülteci ve sığınmacı hakları: Nüfus hizmetleri ve işleri. 100 Sayı Yüzde 12 46,15 Vatandaşlık hizmetleri. 4 15,38 Vize sorunları. 2 7,69 Kaçak ve sığınmacıların sorunları. 1 3,85 Nüfus, vatandaşlık, mülteci ve sığınmacı haklarına ilişkin diğer konular. 7 26,92 TOPLAM 26 ı) Kamu personel rejimi: Ek gösterge, makam ve görev tazminatı ile diğer mali haklar. Personel alımı (Kamu görevlisi olarak atanamamadan kaynaklı sorunlar, kontenjan kısıtlamaları v.b. dâhil), atama, nakil ve yer değiştirme. Sayı 100 Yüzde 186 11,74 376 23,74 74 4,67 7 0,44 Disiplin cezaları ve affı. 60 3,79 Terfi ve derece. 45 2,84 Sözleşmeli ve geçici personel sorunları. 45 2,84 Sosyal haklar ve izinler. 44 2,78 Görevde yükselme ve unvan değişikliği. Özelleştirme kapsamındaki personel Y I LLI K RAP OR 2015 57 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU ı) Kamu personel rejimi: Emeklilik işlemleri. Yüzde 7 0,44 Kadro ve/veya pozisyonlar. 447 28,22 Kamu personelinin tutum ve davranışları hakkındaki şikâyetler (mobbing ve kötü muamele dâhil) 182 11,49 Kamu personeline ilişkin diğer konular. 111 7,01 TOPLAM i) Mülkiyet hakkı: 1584 Sayı 100 Yüzde Taşınır ve taşınmaz mal mülkiyeti. 52 27,66 Toprak mülkiyeti. 39 20,74 3 1,60 Kamulaştırma işlemleri. 39 20,74 Kamulaştırmasız el atma. 11 5,85 Mülkiyet hakkına ilişkin diğer konular. 44 23,40 TOPLAM 188 Kat mülkiyeti. 58 Sayı j) Ekonomi, maliye ve vergi: Sayı 100 Yüzde Bankacılık işlemleri. 81 27,46 Sigortacılık işlemleri. 5 1,69 Sermaye piyasaları. 11 3,73 İhale iş ve işlemleri. 23 7,80 Bütçe uygulamaları. 5 1,69 Kamu alacakları. 27 9,15 Kamu borçları. 22 7,46 Vergi işlemleri. 45 15,25 5 1,69 Ekonomi, maliye ve vergiye ilişkin diğer konular. 71 24,07 TOPLAM 295 Mali suçlar ve kaçakçılık. YIL L IK RAPOR 2015 100 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U k) Enerji, sanayi, gümrük ve ticaret: Sayı Yüzde İç ticaret. 9 8,11 Dış ticaret. 1 0,90 Gümrük işlemleri 3 2,70 Tüketici hakları ve sorunları. 35 31,53 Enerji ve tabii kaynaklar. 24 21,62 Enerji, sanayi, gümrük ve ticarete ilişkin diğer konular. 39 35,14 TOPLAM 111 100 Sayı Yüzde l) Çalışma ve sosyal güvenlik: Bağ-Kur. 45 11,69 Emekli sandığı. 46 11,95 104 27,01 8 2,08 13 3,38 İş kazaları 2 0,52 Sendikalar ve toplu iş ilişkileri. 5 1,30 İdarede işçi statüsünde çalışanların İş Kanunundan ve iş akdinden kaynaklanan haklarına ilişkin konular. 16 4,16 İdarenin asıl işveren olmasından kaynaklı olarak İş Kanunu ve iş akdi çerçevesinde idareden talep edilen haklara ilişkin konular. (Taşeron işçi sorunları) 11 2,86 2 0,52 Çalışma ve sosyal güvenliğe ilişkin diğer konular. 133 34,55 TOPLAM 385 100 Sayı Yüzde Sosyal sigortalar. Çalışma koşulları. İşçi ve işveren sorunları. Sendikal faaliyetler. m) Orman, su, çevre ve şehircilik: Çevre kirliliği (hava, su, toprak ve ses kirliliği). 11 2,93 166 44,15 Çevresel etki değerlendirme (ÇED) raporları. 1 0,27 Ormanların korunması ve yangınla mücadele. 1 0,27 Afet konutlarının yapılması ve tahsisi. 1 0,27 11 2,93 3 0,80 Su ve suya bağlı kaynakların yönetimi. İmar ve iskân işlerine dair konular. Altyapı ve bayındırlık hizmetleri. Y I LLI K RAP OR 2015 59 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU m) Orman, su, çevre ve şehircilik: Yüzde Kentsel dönüşüm hizmetleri. Taşınmaz kültür ve tabiat varlıklarının korunmasına ilişkin konular. Orman, su, çevre ve şehirciliğe ilişkin diğer konular. TOPLAM 376 100 Sayı Yüzde n) Ulaştırma, basın ve iletişim: 7 1,86 1 0,27 174 46,28 Yerli ve yabancı basın-yayın organları. 1 1,05 Reklam yayınları. 4 4,21 Seçimlerde siyasi partilerin yayınları. 1 1,05 Medya hizmet sağlayıcıları. 3 3,16 Genel, yerel ve tematik yayınlar. 1 1,05 23 24,21 Telekomünikasyon tesisleri (baz istasyonları vb.). 7 7,37 Havacılık sanayi ve uzay teknolojileri. 1 1,05 15 15,79 39 41,05 Elektronik haberleşme ve bilişim hizmetleri. 60 Sayı Karayolu, demiryolu, deniz ve iç sular ile tehlikeli mal ve kombine taşımacılığı. Ulaştırma, basın, denizcilik, haberleşmeye ilişkin diğer konular. TOPLAM o) Gıda, tarım ve hayvancılık: 95 100 Sayı Yüzde Gıda, tarım ve hayvancılığa ilişkin doğal afet kayıpları. 1 7,14 Tarımsal kredi ve teşvikler. 1 7,14 Gıda üretimi, güvenliği ve güvenirliği. 4 28,57 Hayvan hakları, sağlığı ve korunması. 1 7,14 Gıda, tarım ve hayvancılığa ilişkin diğer konular. 7 50,00 TOPLAM 14 100 Sayı Yüzde 329 100 Sayı Yüzde 384 100 ö) Mahalli İdarelerce Yürütülen Hizmetler p) Diğer Konu ve Alanlar YIL L IK RAPOR 2015 5 KURUMSAL FAALİYETLER Ulusal Düzeydeki Faaliyetler Basınla İlişkiler Halkla İlişkiler Sosyal Medyada Kurumumuz Kurumsal Tanıtıma Yönelik Diğer Faaliyetler Diğer Görüşme ve Faaliyetler KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Anayasal hak olarak tanınan “Kamu Denetçisine başvurma hakkı” konusunda vatandaşı bilinçlendirmek ve idarenin iyi yönetim ilkelerine uygun işleyişini sağlamak için basın kuruluşları ile etkin ve sürekli ilişkilerin tesis edilmesi büyük önem arz etmektedir. Bu çerçevede, Kurumumuzun ulusal ve uluslararası platformlarda tanınırlığının artırılmasına yönelik pek çok faaliyet düzenlenmiştir. 5.1. Ulusal Düzeydeki Faaliyetler 5.1.1. Basınla İlişkiler Kurumumuzun geniş kitleler tarafından tanınması hususunda medyanın rolü son derece önemlidir. Bilinir olmak, idarelerin Kurumumuz kararlarına uymasını sağlayan etkenler arasında yer almaktadır. 2015 yılı içerisinde basın kuruluşları ile etkin ve sürekli ilişkilerin tesis edilmesi kapsamında yapılan çalışmalara devam edilmiştir. 62 Toplumun tüm kesimlerine ulaşabilmek adına yazılı ve görsel basın kuruluşlarıyla sık sık temasa geçilmektedir. Bu çerçevede medya kuruluşlarının Ankara Büroları ziyaret edilerek Kurumumuzun çalışmaları anlatılmıştır. İletişim kanallarının açık tutulması medyada Kurumumuzun imajını daha güçlü hale getirmiştir. Bu kapsamda, • Kamu Denetçiliği Kurumu’nun İstanbul Bürosu’nun açılması kurum tanıtımı açısından etkili olmuştur. Açılışa davet edilen basın mensuplarına röportaj verilmiş, açılışta yapılan konuşma TRT Haber ve NTV haber kanallarından canlı olarak yayınlanmış, birçok haber kanalında bültenlerde yer bulmuştur. • Gazi Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi tarafından düzenlenen Akademi Kariyer Günleri’ne Kurumumuz da davet edilmiş, YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U okulda kurum faaliyetlerinin anlatıldığı stand kurulmuş ve raporlarımıza ilişkin basılan kitaplar öğrenci ve akademisyenlere dağıtılmıştır. • Üçüncü Uluslararası Ombudsmanlık Sempozyumu, “Dünya Ombudsmanları Türkiye’de Buluşuyor” başlığıyla basın kuruluşlarına duyurulmuş, özel röportajlar ve canlı yayınlarla Kurumumuzun faaliyetleri anlatılmıştır. • “Kamu Denetçiliği Kurumu’nun Kurumsal Kapasitesinin Güçlendirilmesi Projesi” kapsamında düzenlenen İstanbul Toplantısı ulusal TV kanalları tarafından haberleştirilmiştir. • Engelli vatandaşlarla ilgili Kurumumuzun yaptığı çalışmalar ve verdiği kararlar farkındalık oluşturmak amacıyla Engelliler Günü’nde basınla paylaşılmıştır. Kurumumuzun verdiği kararlardan örnekler, kişisel verilerin gizliliğine saygı çerçevesinde, Türkçe ve İngilizce internet sitemizde yayımlanmaktadır. Ayrıca Kurumumuzun internet sitesi, işitme engelliler için uyumlu hale getirilmiştir. Kurumumuzla ilgili yazılı basında yer alan haberlere ilişkin dağılım aşağıda sunulmuştur. Tablo-21: Yazılı Basın Haber Dağılımı 2015 Haber Dağılımı Ulusal Bölgesel Yerel Toplam Kurumsal haberler 70 23 51 144 Faaliyetlere ilişkin haberler 35 10 38 83 Kararlara yönelik haberler 118 52 180 350 41 13 48 102 Sadece kurum adının geçtiği haberler 107 29 213 349 Toplam 371 127 530 1028 Kişisel haberler Y I LLI K RAP OR 2015 63 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Tablo-22: Görsel Basın Haber Dağılımı 2015 TV Haber Dağılımı TOPLAM Kurumsal Haberler 70 Faaliyet Haberleri 82 Karara Yönelik Haberler 43 Kurum Adının Geçtiği Haberler 18 Kişisel Haberler TOPLAM 4 217 5.1.2. Halkla İlişkiler 5.1.2.1. Bilgi Edinme Başvuruları Kurumumuza 4982 sayılı Bilgi Edinme Hakkı Kanunu çerçevesinde yapılan bilgi edinme başvuruları üzerine kişilere ivedilikle bilgi verilmektedir. 2015 yılında Kurumumuza gelen 407 adet bilgi edinme başvurusunun dağılımını gösteren grafik aşağıda yer almaktadır. Tablo-23: Bilgi Edinme İstatistik Veriler 64 BİLGİ EDİNME İSTATİSTİK BAŞVURU SAYISI Şikâyet kapsamında gelen bilgi edinme talebi reddedilen başvuru sayısı 133 Şikâyet başvurularının aşamalarını talep eden başvurular 75 Bilgi, belge ve karar örneklerinin istenmesi talebi 70 Kurumumuz görev ve sorumluluklarına ilişkin başvurular 47 Karar hk. bilgi alma 20 Çalışma talebi hk. 10 Öneri-tavsiye 5 Verilen karara itiraz 3 Diğer kurum ve kuruluşlara yönlendirilen başvurular 3 Elektronik bilgi sistemi için kullanıcı adı ve şifre bilgisi talebi 8 Geçersiz 1 Diğer 32 Toplam (Kişi) 407 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 2% 2% 1% 1% 1% BİLGİ EDİNME BAŞVURULARI GRAFİK 5% 33% 2% 8% Şikâyet kapsamında gelen bilgi edinme talebi reddedilen başvuru sayısı Şikâyet başvurularının aşamalarını talep eden başvurular Bilgi, Belge ve Karar örnekleinin istenmesi talebi Kurumumuz görev ve sorumluluklarına ilişkin başvurular 12% Karar Hk. Bilgi Alma Elektronik Bilgi sistemi için Kullanıcı adı ve Şifre bilgisi talebi Öneri Tavsiye Diğer Kurum ve Kuruluşlara yönlendirilen başvurular Geçersiz 17% 18% Diğer Şekil - 8: Bilgi Edinme Başvuruları 5.1.2.2. Telefon görüşmeleri Kurumumuzla vatandaşlarımız arasındaki telefon görüşmelerinin çoğunluğunu, yapılan şikâyet başvurularına ilişkin sorgulamalar oluşturmaktadır. 2015 yılında 1826 vatandaşımızla telefon görüşmesi yapılmış, görüşmelerin ortalama 3 dakika sürdüğü tespit edilmiştir. Görüşmelere ilişkin istatistiki bilgi aşağıda sunulmuştur. Tablo-24: Telefon Görüşmeleri TELEFON GÖRÜŞMELERİ İSTATİSTİK KİŞİ SAYISI Başvuru durum sorgulama 714 Kuruma şikâyet başvurusu hk. bilgi talebi 614 Uzman ile görüşme talebi 327 Karar hk. bilgi talebi 62 Bilgi, belge, yayın ve karar örneklerinin istenmesi talebi 44 Diğer 65 Toplam (Kişi) 1826 Y I LLI K RAP OR 2015 65 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 3% 4% 2% TELEFON GÖRÜŞMELERİ GRAFİK 18% Başvuru Durum Sorgulama 39% Kurum Şikayet Başvurusu Hk. Bilgi Talebi Uzman İle Görüşme Talebi Karar Hk. Bilgi Talebi Bilgi, Belge, Yayın ve Karar Örneklerinin İstenmesi Talebi 34% Diğer Şekil - 9: Telefon Görüşmelerine İlişkin İstatistik 5.1.2.3. Kurumumuza Bizzat Gelen Şikâyetçiler 2015 yılında Kurumumuza yaklaşık 176 şikâyetçi gelmiş, görüşmelerin ortalama 15 dakika sürdüğü tespit edilmiştir. Gelen kişilerin, faaliyetlerimiz ile şikâyetleri hakkında bilgi talep ettikleri veya başvurularını inceleyen uzmanlarla görüşmek istedikleri anlaşılmıştır. Kişilerin talebine ilişkin dağılımı gösterir bilgiler aşağıda sunulmuştur. 66 Tablo-25: Kurumumuza Bilgi Edinme Amaçlı Gelen Vatandaşlar KURUMUMUZA BİLGİ EDİNME AMAÇLI GELEN VATANDAŞLAR İSTATİSTİK KİŞİ SAYISI Uzman ile görüşme talebi 51 Şikâyet durumları hk. bilgi alma 46 Kurumumuza başvuru ve faaliyetleri hk. bilgi alma 52 Karar hk. bilgi talebi 23 Bilgi, belge, karar, yayın talebi Toplam (Kişi) YIL L IK RAPOR 2015 4 176 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Bilgi, Belge, Karar, Yayın Talebi 2% Uzman İle Görüşme Talebi 29% Karar Hk. Bilgi Talebi Talebi 13% Şikayet Durumları Hk. Bilgi Alma 26% Kurumumuza Başvuru ve Faaliyetleri Hk. Bilgi Alma 30% Şekil-10: Kurumumuza Bilgi Edinme Amaçlı Gelen Vatandaşlar 5.1.2.4. Seçim Günlerinde Kurumda Nöbetçi Görevlendirilmesi Ülkemizde 7 Haziran ve 1 Kasım 2015 tarihlerinde yapılan 25 ve 26. Dönem TBMM Milletvekili Genel Seçimleri kapsamında Kurumumuza yapılabilecek şikâyet başvurularına çözüm bulmak amacıyla bir Kamu Denetçisi, yeterli sayıda uzman ve idari personel görevlendirilmiştir. 5.1.3. Sosyal Medyada Kurumumuz 2015 yılında sosyal medyada daha önce yerini alan Kurumumuz Facebook, Twitter, Youtube ve Instagram hesaplarında aktif olarak Kurumumuzun tanıtımını ve tanınırlığını artırmaya devam etmektedir. Sosyal medyada Kurumumuzu 2015 yılı içerisinde toplam 20 bin kişi takip ederken, haftalık erişim rakamları 50 bin kişiye ulaşmaktadır. Engelliler günü, kadın hakları günü vb. Kurumumuz ve toplumun her kesimini ilgilendiren konularda içerikler paylaşılmakta, sosyal medyayı ülkemizde en iyi kullanan Devlet kurumları arasında yerini almaktadır. 5.1.4. Kurumsal Tanıtıma Yönelik Diğer Faaliyetler Kurumumuzun temel amacı kişilerin idare ile ilgili şikâyetlerini çözüme kavuşturmak olarak belirtilse de, şikâyetlerin çözümünde ve kamu yönetimine rehberlik etme anlamında yayınları ile de katkı sunmaktadır. Kurumumuz tarafından 2014 yılında yayın hayatına başlayan “Ombudsman Akademik Hakemli Dergisi” ve “Ombudsman Bülteni”nin 2015 yılı içerisinde Temmuz – Aralık ayları olmak üzere iki sayısı yayımlanmıştır. Hakemli dergimizde özellikle Kurumumuzun faaliyetlerine katkı sağlayacak bilimsel ma- Y I LLI K RAP OR 2015 67 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU kaleler yayımlanmıştır. Bu anlamda bilim insanlarının Kurumumuz ile ilgili çalışmalarına yer verilmiş, bu sayede bilim dünyasında tanınırlığımız da artırılmıştır. Diğer yandan 6 ayda bir yayımlanan “Ombudsman Bülteni”nde dönem bazında Kamu Başdenetçimizin, Kamu Denetçilerimizin ve Genel Sekreterlik bünyesindeki birimlerimizin faaliyetleri yer almaktadır. Ayrıca, daha önceki yıllarda olduğu gibi, 2015 yılı içerisinde Kurumumuz tarafından şikâyete ilişkin verilen bazı kararlar ve faaliyetler kitaplaştırılarak Kurumumuzun yaptığı bu işler herkesin istifadesine sunulmuştur. Bu konuda, 2015 yılı içerisinde 2. Ombudsmanlık Sempozyumu, 2014 yılı içerisinde yayımlanan Soma Özel Raporu kitaplaştırılmıştır. 5.1.5. Diğer Görüşme ve Faaliyetler 68 5.1.5.1. TBMM Başkan’larına Nezaket Ziyaretleri 7 Haziran 2015 tarihinde gerçekleştirilen 25. Dönem Milletvekili Genel Seçimi neticesinde oluşturulan parlamento tarafından seçilen TBMM Başkanı İsmet Yılmaz’a makamında, Kamu Başdenetçisi M. Nihat Ömeroğlu tarafından nezaket ziyareti gerçekleştirilmiş olup, bu ziyarete, Kamu Denetçileri Serpil Çakın, Mehmet Elkatmış, Abdullah Cengiz Makas ve Muhittin Mıhçak ile Genel Sekreter İsmail Altıntaş da eşlik etmişlerdir. Ziyaretin ardından TBMM Başkanı İsmet Yılmaz’a Kamu Denetçiliği Kurumu ile ilgili genel bilgiler aktarılarak, ulusal ve uluslararası alanda YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U yürütülen faaliyetler, şikâyet başvuruları süreci, örnek kararlar, tespitler ve beklentiler başlıkları altında sunum gerçekleştirilmiştir. 1 Kasım 2015 tarihinde gerçekleştirilen 26. Dönem Milletvekili Genel Seçiminin ardından oluşturulan meclis tarafından seçilen TBMM Başkanı İsmail Kahraman’a Kamu Başdenetçisi M. Nihat Ömeroğlu tarafından nezaket ziyaretinde bulunulmuştur. 5.1.5.2. Türk Yargısının İfade Özgürlüğü Konusunda Kapasitesinin Güçlendirilmesi Avrupa Birliği –Avrupa Konseyi Ortak Projesi Avrupa Birliği, Avrupa Konseyi ve Türkiye Cumhuriyeti tarafından finanse edilen 08-10 Eylül 2015 ile 30 Eylül-2 Ekim 2015 tarihleri arasında gerçekleştirilen temel amacı Türkiye’deki insan hakları ve temel özgürlüklerin, bilhassa ifade özgürlüğü hakkının daha iyi korunması, güncel mevzuatın Avrupa standartlarında yorumlanması ve uygulanması, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi içtihatlarının yargıçlar tarafından benimsenmesinin sağlanması olan; “Türk Yargısının İfade Özgürlüğü Konusunda Kapasitesinin Güçlendirilmesi Projesi” ortak çalışma grubu toplantılarına Kurumumuzu temsilen uzmanlarımız katılmışlardır. Söz konusu toplantıya Adalet Bakanlığı, Adalet Akademisi, Yargıtay, Danıştay, Anayasa Mahkemesi, Türkiye İnsan Hakları Kurumu, Radyo Televizyon Üst Kurulu tarafından katılım sağlanmıştır. Toplantı proje uzmanlarının sunumlarıyla başlamıştır. Akabinde, proje uzmanlarının yöneticiliğinde oluşturulan üç grup halinde atölye çalışmalarına geçilerek projenin internet sitesinin tasarlanması, broşür içeriğinin tasarlanması, proje kampanyasının tasarlanması ve barolar, STK’lar, gazeteciler ve akademisyenlerle yargı diyaloğunun geliştirilmesine dair gerçekleştirilecek toplantıların kapsam ve organizasyonu üzerine çalışmalar yapılmıştır. Daha sonra ise belirlenen proje sloganları ve yapılan çalışmalar tartışılmış ve Kurumumuzun görüş ve önerileri iletilmiştir. 5.1.5.3. TBMM’ye ve Kamu Denetçiliği Kurumu’na Bireysel Başvuru Yollarının Tanıtılması ve Desteklenmesi Projesi Yasama Derneği (YASADER) tarafından “TBMM’ye ve Kamu Denetçiliği Kurumu’na Bireysel Başvuru Yollarının Tanıtılması ve Desteklenmesi Projesi” adıyla başlatılan ve Hollanda Büyükelçiliğinin MATRA Programı çerçevesinde finanse edilen proje kapsamında üç büyük şehirde (Ankara, İstanbul ve İzmir) ikişer günlük etkinlik yapılması planlanmış ve bu doğ- Y I LLI K RAP OR 2015 69 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU rultuda ilk program 23-24 Ekim 2015 tarihlerinde İstanbul’da gerçekleştirilmiştir. Söz konusu proje kapsamında TBMM’ye ve Kamu Denetçiliği Kurumu’na bireysel başvuru yollarına ilişkin farkındalığı artırmak; söz konusu kurumlara mevzuata uygun ve nitelikli bireysel başvuruların yapılmasını sağlayarak bireysel başvuru yollarının etkinliğini artırmak ve böylece Anayasa ile güvence altına alınmış temel bir hak olan “dilekçe, bilgi edinme ve kamu denetçisine başvurma hakkı”nın daha aktif hale getirilmesini sağlamak amaçlanmıştır. 70 Programa başta İstanbul’da olmak üzere, Bursa, Edirne, Kocaeli ve Sakarya’da faaliyet gösteren kadın hakları, engelli hakları, gazi ve şehitlerin hakları, işçi hakları, tüketici hakları, trafik kuralları, çevre hukuku ve sosyal politika gibi pek çok alanda faaliyet gösteren sivil toplum kuruluşunun katılımı sağlanmış, TBMM Kanunlar ve Kararlar Başkanı Habip Kocaman, TBMM Kanunlar ve Kararlar Başkan Yardımcısı Semra Gökçimen, TBMM Kanunlar ve Kararlar Müdür Yardımcısı Doç. Dr. Fahri Bakırcı, İstanbul Bilgi Üniversitesi öğretim üyesi Prof. Dr. Nurhan Yentürk ve TBMM İnsan Haklarını İnceleme Komisyonu 23. Dönem Başkanı Prof. Dr. Zafer Üskül konuya ilişkin konuşmalarını gerçekleştirdikten sonra, TBMM Dilekçe Komisyonu, İnsan Haklarını İnceleme Komisyonu ile Kadın-Erkek Fırsat Eşitliği Komisyonunda görevli yasama uzmanları, her bir komisyona nasıl başvuru yapılacağı ve bu başvuruların nasıl inceleneceği konusunda uygulamadan örnekler de sunarak katılımcılara bilgi vermişlerdir. Kurumumuz uzmanı tarafından ise Kamu Denetçiliği Kurumu’nun tanıtımı, bireysel başvuruda bulunma usulü ve bu başvuruların nasıl inceleneceği vb. hususlara ilişkin uygulamadan örnekler de aktarılarak bir sunum gerçekleştirilmiştir. Bireysel başvuru yollarına ilişkin farkındalığın artırılması yani, dilekçe, bilgi edinme ve Kamu Denetçisine başvurma hakkının daha etkin yapılması amacını taşıyan söz konusu projeye Kurumumuz tarafından büyük önem verilmekte ve katkı sağlanmaktadır. 5.1.5.4. Alternatif Uyuşmazlık Çözüm Yöntemleri Çalıştayı Yargıtay, Danıştay, Adalet Bakanlığı ile Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği tarafından, 14-17 Ekim 2015 tarihleri arasında Antalya’da “Alternatif Uyuşmazlık Çözüm Yöntemleri” (AUÇY) konusunda bir çalıştay düzen- YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U lenmiştir. Söz konusu çalıştaya, Yargıtay ve Danıştay üyeleri, Adalet Bakanlığı’nın üst düzey bürokratları, hâkimler ve cumhuriyet savcıları, çeşitli üniversitelerden konunun uzmanı yerli ve yabancı akademisyenler ve paydaş kurumların temsilcileri katılmıştır. Çalıştaya Kurumumuzu temsilen uzmanlar iştirak etmişlerdir. Çalıştayda, özel hukuk ve ceza hukuku ile idari uyuşmazlıklara ilişkin konularda yargının iş yükünün hafifletilmesi ve bu uyuşmazlıkların çözüm sürecinin kısaltılması amacıyla yargı süreci öncesinde uygulanabilecek alternatif çözüm yöntemleri, adli ve idari yargı olarak ayrı ayrı oluşturulan çalışma gruplarınca masaya yatırılmıştır. Çalıştayda, “İdari Yaptırımlardan Kaynaklanan Davalar ile Üst Kurullardaki AUÇY”, “İmar, Kamulaştırma ve Kamu Taşınmazlarına İlişkin Davalarda AUÇY”, “Kamu Personeline İlişkin Davalarda AUÇY” ve “Kamunun Taraf Olduğu (Kamulaştırma) Uyuşmazlıklarda AUÇY” alanlarındaki çalışma gruplarında Kurumumuz temsil edilmiş ve Kamu Denetçiliği Kurumu, yargı öncesi alternatif uyuşmazlık çözüm yöntemlerinden birisi olarak kabul edilmiştir. 5.1.5.5. Toplumsal Cinsiyet Temelli Şiddetle Mücadele: Türkiye’deki Sığınmacı Suriyeli Kadınlar ve Kız Çocukları Çalıştayı Birleşmiş Milletler Ülke Ekibi İnsan Hakları Tematik Grubu tarafından gerçekleştirilen Toplumsal Cinsiyet Temelli Şiddetle Mücadele: Türkiye’deki Sığınmacı Suriyeli Kadınlar ve Kız Çocukları Atölye Sonuçları faaliyeti 14-15 Aralık 2015 tarihlerinde Ankara’da gerçekleştirilmiş olup bu program çalıştay şeklinde grup çalışmaları şeklinde üç aşamalı olarak uygulanmıştır. Birinci aşama; mevcut hizmetlerin haritalanması, ikinci aşama; sorunlar, güçlükler: hizmet sunanlar, sığınmacı kadın ve kız çocukları, çevre ve üçüncü aşama; çözüm önerileri: hizmet sunanlar, sığınmacı kadın ve kız çocukları, çevre şeklinde gerçekleşmiştir. Çalıştay grupları eğitim ve çalışma alanı, yargı ve kolluk alanı ile sağlık ve sosyal hizmet alanları üzerine çalışma yapmışlardır. Çalıştay aşamasında genel tespitler: Mevcut sistemin genel olarak sığınmacıları kapsadığı ancak hizmetlere erişilebilirlik, hizmetlerin yeterliliği ve uzmanlaşması konusunda problemlerin olduğu, yasal mevzuatta eksiklik ve kopuklukların olduğu, mevzuattaki problemler sığınmacıları istismara ve sömürüye açık hale getirdiği, mevzuatın hak temelli uygulanmasında problemlerin olduğu, bütçenin sınırlı olduğu, mevcut hizmetlerin sağlanmasında ulusal ve yerel koordinasyon eksikliğinin olduğu, her alanda veri eksikliğinin olduğu, kaynakların adil, şeffaf ve katılımcı biçimde kullanılmasında problemlerin Y I LLI K RAP OR 2015 71 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU olduğu, hizmetlerin bilinirliğinin düşük olduğu gibi tespitlerde bulunulmuştur. Atölye çalışması sonucunda ise; koruma statüsü ne demektir, sistem nasıl çalışır bu konuda tavsiyelerin alındığı, Suriye krizine Türkiye’nin yanıt verebilmesi için fonların belirlenmesi gerektiği, BM’nin tek başına işleri yapamayacağı bu nedenle STK’ların da sürece angaje olması gerektiği, çalışma sırasında alınan tavsiyelerin raporlanarak farklı kurumlara gönderilmesi gerektiği, koordinasyona ve finansmana ihtiyaç duyulduğu değerlendirilmiştir. 5.1.5.6. Kurumumuz ile Ruh Sağlığında İnsan Hakları Girişimi (RUSİHAK) Tarafından Ortaklaşa Gerçekleştirilen Toplantı BM Engelli Hakları Sözleşmesinin 12 nci maddesi ve uygulama örneklerini tartışmak üzere Kurumumuz İstanbul Bürosunda 8 Aralık 2015 tarihinde Ruh Sağlığında İnsan Hakları Girişimi (RUSİHAK) ile ortaklaşa, yurtdışından gelen konunun uzmanları ile bir toplantı gerçekleştirilmiş olup İrlanda, Bosna-Hersek, Arnavutluk, Kosova ve Sırbistan’dan konuklarla Kamu Denetçimiz Sayın Serpil Çakın ve ilgili uzmanlar bir araya gelmiştir. 72 Zihinsel engellilerin hukuki ehliyeti, BM Engelli Hakları Sözleşmesinin 12 nci maddesi, BM Engelli Hakları Sözleşmesinin Komitesi, “yerine geçerek karar alma” ve “destekleyici karar alma” başlıkları çerçevesinde ortaya konmuş ve konunun uzmanlarınca söz konusu sözleşmenin 12 nci maddesine göre hukuki ehliyetin hem hak (right to have rights) hem de fiil (right ot act) ehliyetini kapsadığı açıklanarak zihinsel engelliler için mevcut sağlık modeli yaklaşımından hak temelli yaklaşıma geçiş yaşandığı ve bu yeni paradigma değişiminde ombudsmanlık kurumlarının önemli bir rol oynayabileceği vurgulanmıştır. 5.1.5.7. Birleşmiş Milletler Engelli Hakları Sözleşmesi Işığında Türkiye’de Zihinsel Engelli Bireylerin Hakları İstanbul Bilgi Üniversitesi ve Harvard Hukuk Fakültesi işbirliği ile 1011 Aralık 2015 tarihinde düzenlenen “Birleşmiş Milletler Engelli Hakları Sözleşmesi Işığında Türkiye’de Zihinsel Engelli Bireylerin Hakları” konulu sempozyumda zihinsel engelli bireylerin hukuki ehliyeti, kanun önünde eşitlik ve politik hayata katılım hakları, özellikle BM Sözleşmesinin 12 nci maddesinde kural olarak herkesin hukuki ehliyete sahip olduğunun kabul edildiği ve gereki hallerde destek mekanizmalarının oluşturulması gerekti- YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U ği noktasında ve ayrıca ayrımcılık yasağı, zihinsel engelli bireylerin eğitim hakkı, zihinsel engelli bireylerin bağımsız yaşama, topluma dâhil olma, sosyal koruma ve rehabilitasyon hakları çerçevesinde konunun uzmanları ve paydaşları tarafından tartışılmıştır. 5.2. Uluslararası İlişkiler 5.2.1.Projeler 5.2.1.1. Kamu Denetçiliği Kurumunun Kurumsal Kapasitesinin Güçlendirilmesi Projesi Kurumun daha etkin bir şekilde işleyebilmesi ve uluslararası standartlara uygun bir şekilde hizmet verebilmesi için mevcut durumu değerlendirmek ve ihtiyaçları tespit edebilmek amacıyla, Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı (UNDP) ile işbirliği içerisinde hayata geçirilen Kamu Denetçiliği Kurumunun Kurumsal Kapasitesinin Güçlendirilmesi Projesi 2015 Yılı Mart ayı itibarıyla uygulamaya başlanmıştır. İsveç Uluslararası Kalkınma ve İşbirliği Ajansı (SIDA) tarafından finanse edilen ve uygulama süresi 24 ay olan proje için ilk aşamada 750.000 dolar bütçe tahsis edilmiş olup ilerleyen zamanda ortaya çıkacak ihtiyaçlar doğrultusunda projenin uygulama süresinde ve bütçesinde gerekli artış gerçekleştirilebilecektir. Proje kapsamında ulaşılması beklenen 3 ana hedef; Kurumun kapasite geliştirme yeteneğinin güçlendirilmesi, Kurumun görev ve işleyişi hakkında farkındalığın artırılması ve Avrupa’daki diğer Ombudsmanlık Kurumlarıyla ikili ilişkilerin ve bilgi paylaşımının artırılmasıdır. Proje açılış toplantısı 4 Mayıs 2015 tarihinde TBMM Eski Başkanı Cemil Çiçek, Yargıtay Başkanı İsmail Rüştü Cirit, Danıştay Başkanı Zerrin Güngör, UNDP Türkiye Mukim Temsilcisi Kamal Malhotra, AB Delegasyonu Başkan Vekili Bela Szombati, İsveç Büyükelçisi Lars Wahlund, yüksek yargı mensupları, büyükelçiler ile STK temsilcilerinin katılımıyla TBMM Tören Salonunda gerçekleştirilmiştir. Proje hedefleri doğrultusunda kurumsal kapasitenin değerlendirilmesine öncelik verilmiş ve gerekli çalışmaları yürütmek üzere uluslararası bir uzman görevlendirilmiştir. Bu kapsamda, kurum personelinin katılımıyla gerçekleştirilen anket çalışmasından elde edilen bulgular çerçevesinde çalışma planı belirlenmiş ve dış paydaş görüşmeleri ile kurum personelinin katılım sağladığı odak grup çalışmaları neticesinde hazırlanan uzman raporu Kuruma sunulmuştur. Y I LLI K RAP OR 2015 73 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Diğer yandan, Kurumumuzun 2017-2021 yıllarını kapsayan Stratejik Plan hazırlıklarına katkı sağlamak amacıyla proje kapsamında görevlendirilen uzmanın koordinasyonunda farklı zamanlarda kurum personeli, dış paydaşlar ve üst yönetimin katıldığı 6 çalıştay gerçekleştirilmiştir. Kurumun görev ve işleyişi hakkında farkındalığın artırılması hedefi doğrultusunda 16-17 Eylül 2015 tarihlerinde Ankara’da 3. Uluslararası Ombudsmanlık Sempozyumu ve 22 Aralık 2015 tarihinde İstanbul Konferansı gerçekleştirilmiş olup önümüzdeki dönemde kamuoyunda farkındalığın artırılmasına yönelik uluslararası sempozyum, bölgesel konferanslar ve çalıştayların düzenlenmesine devam edilecektir. 5.2.1.2. Kamu Denetçiliği Kurumunun Kurulmasının Desteklenmesi Projesi 74 Ülkemizin Avrupa Birliği adaylık süreci çerçevesinde tahsis edilen üyelik öncesi mali yardımlar kapsamında uygulanmakta olan “Kamu Denetçiliği Kurumunun Kurulmasının Desteklenmesi Projesi”, Kurumumuzun, Avrupa Birliği üye ülkelerindeki iyi uygulamalar dikkate alınarak uluslararası standartlara uygun bir şekilde faaliyet göstermesi için gerekli çalışmaların gerçekleştirilmesi, örgüt yapısının düzenlenmesi, kapasitesinin güçlendirilmesi, ilgili mevzuatın geliştirilmesi ve tanıtıcı faaliyetler yoluyla kamuoyunun farkındalık seviyesinin artırılmasını hedeflemektedir. 2.134.550 avro bütçeye sahip olan ve 2011 yılı Finansman Anlaşması kapsamında Türkiye Cumhuriyeti ile Avrupa Birliği tarafından ortak finanse edilen Proje, eşleştirme (twinning) ve teknik yardım (technical assistance) bileşenlerinden oluşmaktadır. Eşleştirme bileşenine ait sözleşme 2014 yılında imzalanarak uygulamaya başlanmış olup 24 aylık uygulama süresi 2016 yılı Mart ayında sona erecektir. Teknik yardım bileşenine ilişkin ihale süreci ise tamamlanmış olup proje faaliyetlerine 2016 yılı Şubat ayı itibarıyla başlanması planlanmaktadır. 5.2.1.2.1. Eşleştirme Sözleşmesi 12 Mart 2014 tarihinde imzalanan sözleşmenin uygulama süresi 24 ay olup sözleşme kapsamında, proje ortakları olan İspanya ve Fransa Ombudsmanlık Kurumlarının deneyimleri ile iyi uygulama örneklerinin Kuruma kazandırılması hedeflenmektedir. Açılış toplantısı 2 Haziran 2014 tarihinde TBMM Tören Salonunda gerçekleştirilen sözleşme kapsamında, YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Kurumumuz görev alanına giren konularda 15 eğitim ve 4 çalıştay gerçekleştirilmiştir. Proje sonu itibarıyla toplamda 17 eğitim ve 8 çalıştay gerçekleştirilmiş olacaktır. Ayrıca, Fransa ve İspanya Ombudsmanlık Kurumlarının işleyişi ile çalışma prosedürlerinin yerinde incelenebilmesi amacıyla 9 çalışma ziyareti ve 2 staj programı düzenlenmiştir. Proje uygulaması 2016 yılı Mart ayında sona erecektir. 5.2.1.2.2. Teknik Yardım Sözleşmesi Kamu Denetçiliği Kurumunun rolü ve önemine ilişkin toplumsal farkındalığın artırılmasını amaçlayan teknik yardım sözleşmesi kapsamında; vatandaşlarımızın Kurumumuza başvuru prosedürleri ve çalışmalarımız hakkında bilgilendirilmesine yönelik tanıtıcı dokümanların hazırlanması, anket çalışmalarının gerçekleştirilmesi ve ülkemizin farklı bölgelerinde Kurumumuzun tanıtılması amacıyla bölgesel konferansların düzenlenmesi planlanmaktadır. Söz konusu bileşene ilişkin ihale süreci tamamlanmış olup proje faaliyetlerine 2016 yılı Şubat ayında başlanması planlanmaktadır. 5.2.1.3. Çocuk Hakları ve Çocuklar için Adalet Projesi Kurumumuz, 2013-2015 yılları arasında imzalanan protokoller çerçevesinde Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu (UNICEF) Türkiye Temsilciliği tarafından yürütülen Çocuk Hakları ve Çocuklar için Adalet Projesi’nin uygulamasında; TBMM Çocuk Hakları İzleme Komitesi, İnsan Hakları Kurumu, Türkiye Barolar Birliği, bakanlıklar, STK’lar ve üniversitelerle birlikte proje paydaşı olarak yer almıştır. Proje kapsamında, çocuk şikâyetlerinin daha hızlı ve etkin çözülebilmesi amacıyla maliyeti Kurumumuz bütçesinden karşılanmak kaydıyla çocuk internet sayfası (www.kdkcocuk.gov.tr) hazırlanmış ve çocuk hakları konusunda Kurumumuzun görev alanına ilişkin farkındalık yaratmak amacıyla çeşitli toplantı ve eğitimler gerçekleştirilmiştir. 5.2.2. Etkinlikler 5.2.2.1. 3. Uluslararası Ombudsmanlık Sempozyumu Kurumumuzun uluslararası alanda ve ülkemiz kamuoyundaki bilinirliğinin artırılması noktasında önemli bir katkı sunan Uluslararası Ombudsmanlık Sempozyumu’nun üçüncüsü bu yıl 16-17 Eylül 2015 tarihleri arasında Af- Y I LLI K RAP OR 2015 75 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU rika, Asya ve Avrupa’nın 25 farklı ülkesinden Ombudsmanlık Kurumlarının temsilcilerinin katılımlarıyla Ankara’da gerçekleştirilmiştir. 76 Büyükelçisi Lars Wahlund, TBMM Başkanı İsmet Yılmaz ve Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan katılımcılara hitap etmiştir. Açılış konuşmalarında dile getirilen ortak görüş, insan haklarının korunması ve iyi yönetişim ilkelerinin uygulanması bakımından Ombudsmanın çok önemli bir aktör olduğu ve Kamu De- YIL L IK RAPOR 2015 Kamu Denetçiliği Kurumunun Kurumsal Kapasitesinin Güçlendirilmesi Projesi kapsamında gerçekleştirilen “3. Uluslararası Ombudsmanlık Sempozyumu” Kamu Başdenetçisi M. Nihat Ömeroğlu’nun açılış konuşmasıyla başlamış ve açılış bölümünde, UNDP Türkiye Mukim Temsilcisi Kamal Malhotra, İsveç K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U netçiliği Kurumu tarafından verilen kararlara idarelerin en üst düzeyde uyum göstermesi gerektiği yönünde olmuştur. TBMM Eski Başkanı Cemil Çiçek, Adalet Bakanı Kenan İpek ve Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı Mehmet Akarca’nın da teşrif ettiği Sempozyuma Afrika, Asya ve Avrupa ülkelerinin Ombudsmanları, kurum çalışanları ve akademisyenler ile çok sayıda davetli katılım sağlamıştır. Sempozyumun, Prof. Dr. Zehra Odyakmaz’ın başkanlığında gerçekleştirilen 1. oturumunda, “Ombudsman ve Hassas Grupların Hakları” ana başlığı altında, Yunanistan Ombudsmanı Calliope Spanou “Ombudsman ve Kadın Hakları”, Letonya Ombudsmanı Juris Jansons “Ombudsman ve Engelli Hakları”, Slovenya İnsan Hakları Ombudsman Vekili Jernej Rovšek ise “Ombudsman ve Ayrımcılıkla Mücadele” başlıklı sunumlar gerçe kleştirilmiştir. Avrupa Birliği Bakanlığı Müsteşarı Rauf Engin Soysal’ın başkanlığında gerçekleştirilen 2. oturum kapsamında ise, “Ulusal İnsan Hakları Sistemlerinin Yapısı ve Ombudsmanların Rolü: Farklı Ülke Deneyimleri” başlığı altında Fas Krallığı Arabulucusu Abdelaziz Benzakour, Hırvatistan Ombudsmanı Lora Vidović ve Finlandiya İnsan Hakları Merkezi Başkanı Sirpa Rautio ülkelerindeki farklı uygulama örneklerini katılımcılar ile paylaşmıştır. Sempozyumun ikinci gününde ise, Avrupa Eski Ombudsmanı Prof. Dr. P. Nikiforos Diamandouros’un başkanlığını yaptığı oturumda “Ombudsmanın Yetki Alanı ve Tavsiye Kararlarının Takibi” konusu ele alınmıştır. Bu kapsamda Ukrayna Parlamentosu İnsan Hakları Komiseri Valeriya Lutkovska, İrlanda Ombudsmanı Peter Tyndall, İran Ombudsmanı Justice Y I LLI K RAP OR 2015 77 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Naser Seraj ve Prof. Dr. Aydın Gülan bilgi ve deneyimlerini katılımcılar ile paylaşmıştır. 3. Uluslararası Ombudsmanlık Sempozyumuna iştirak eden çeşitli ülkelerin Ombudsmanları sempozyuma ilişkin olumlu geri bildirimlerini ve teşekkürlerini Kurumumuza iletmişlerdir. 5.2.2.2. Kamu Denetçiliği Kurumunun Kurumsal Kapasitesinin Güçlendirilmesi Projesi Açılış Toplantısı İsveç Uluslararası Kalkınma ve İşbirliği Ajansı (SIDA) tarafından finanse edilen ve Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı (UNDP) Türkiye Temsilciliği ile işbirliği içerisinde yürütülen Kamu Denetçiliği Kurumunun Kurumsal Kapasitesinin Güçlendirilmesi Projesi açılış toplantısı 4 Mayıs 2015 tarihinde TBMM Tören Salonunda gerçekleştirilmiştir. 78 Kamu Başdenetçisi M. Nihat Ömeroğlu, TBMM Eski Başkanı Cemil Çiçek, AB Delegasyonu Başkan Vekili Bela Szombati, UNDP Türkiye Mukim Temsilcisi Kamal Malhotra ve İsveç Büyükelçisi Lars Wahlund tarafından gerçekleştirilen açılış konuşmalarında, Kamu Denetçiliği Kurumu’nun yürütmekte olduğu faaliyetler, proje kapsamında gerçekleştirilmesi planlanan hedefler ve Kurumumuzun Avrupa Birliği ülkeleri ile yürüttüğü uluslararası işbirliği hakkında katılımcılara bilgi vermiştir. Yargıtay Başkanı İsmail Rüştü Cirit, Danıştay Başkanı Zerrin Güngör ve diğer kamu kurum ve kuruluşlarının üst düzey temsilcileri ile çeşitli ül- YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U kelerin Büyükelçileri ve sivil toplum kuruluşlarının da iştirak ettiği açılış toplantısı gerçekleştirilen resepsiyon ile neticelendirilmiştir. 5.2.2.3. Kamu Denetçiliği Kurumu İstanbul Konferansı Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı (UNDP) işbirliği ile yürütülmekte olan “Kamu Denetçiliği Kurumunun Kurumsal Kapasitesinin Güçlendirilmesi Projesi” kapsamında düzenlenmesi öngörülen 7 bölgesel Konferansın ilki 22 Aralık 2015 tarihinde İstanbul’da gerçekleştirilmiştir. Konferansa, İstanbul Valisi Vasip Şahin, Yalova Valisi Selim Cebiroğlu, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Genel Sekreteri Dr. Hayri Baraçlı, Beşiktaş Belediye Başkanı Murat Hazinedar, Avcılar Belediye Başkanı Dr. Handan Toprak’ın yanı sıra sivil toplum kuruluşları temsilcileri, kamu kurumları İstanbul il müdürleri, akademisyenler ve basın mensupları iştirak etmiştir. Kamu Denetçiliği Kurumu tanıtım filmi ile başlayan Konferans Kamu Başdenetçisi M. Nihat Ömeroğlu ve İstanbul Valisi Vasip Şahin’in açılış konuşmaları ile devam etmiştir. Programın açılış bölümünde Kurumumuzun yetkileri, çalışma prensipleri ve başvuru usulleri hakkında bilgi veren bir sunum da gerçekleştirilmiştir. Konferansın ikinci bölümünde Okan Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dekanı Prof. Dr. Mustafa Koçak’ın başkanlığında “Ombudsman, Birey ve STK İlişkileri” konulu panel oturumu gerçekleştirilmiştir. İstanbul Medeniyet Üniversitesi Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Bölüm Başkanı Prof. Dr. Bilal Y I LLI K RAP OR 2015 79 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Eryılmaz, TÜSEV Genel Sekreteri Tevfik Başak Ersen ve Kamu Denetçisi Serpil Çakın panel oturumu kapsamında görüş ve değerlendirmelerini katılımcılar ile paylaşmıştır. Oturum kapsamında dile getirilen ortak görüş sivil toplum kuruluşları ve Kurumumuz arasındaki işbirliğinin daha ileri bir seviyeye taşınmasının gerekliliği yönünde olmuştur. Konferans katılımcılar tarafından yöneltilen soruların cevaplandırılması ile neticelenmiştir. İstanbul Konferansı ulusal medyada geniş yer bulmuş, Kurumumuzun tanıtımı ve çalışmalarına ilişkin farkındalığın artırılması açısından önemli bir faaliyet olmuştur. 5.2.2.4. Kamu Denetçiliği Kurumunun Kurulmasının Desteklenmesi Projesi Kapsamında Gerçekleştirilen Eğitim ve Çalıştay Faaliyetleri 80 Kurumumuzun farklı birimlerinde görev yapan personelin katılımıyla yapılan ihtiyaç analizi çalışmaları neticesinde güncellenen eğitim planı çerçevesinde, İspanya, Fransa ve Portekiz Ombudsmanlık Kurumları uygulamalarını da içeren eğitimler ve çalıştaylar düzenlenmektedir. Bu çerçevede proje kapsamında gerçekleştirilen eğitim ve çalıştay konuları aşağıda belirtilmektedir. Eğitimler: 1. Şikâyet inceleme usulleri ve Ombudsman Kurumu’nun diğer yetkileri (İspanya) 2. Şikâyet inceleme (Fransa) 3. Gayri resmi dostane uzlaşma ve arabuluculuk (Fransa) 4. Kamu farkındalığı kampanyasının başlatılmasına yönelik eğitim: medya, internet, kurumu tanıtıcı dokumanlar (İspanya) 5. Kamu farkındalığı kampanyasının başlatılmasına yönelik eğitim: medya, internet, kurumu tanıtıcı dokumanlar (Fransa) YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 6. Bilişim Teknolojisi (BT): genel BT konuları ve şikâyet yönetim sistemi (İspanya) 7. Bilişim Teknolojisi (BT): genel BT konuları ve şikâyet yönetim sistemi (Fransa) 8. Bölgesel Ağlar-Delegeler (Fransa) 9. Resen inceleme / İdarelerde İnceleme Başlatma Kriterleri (İspanya) 10. Ombudsman Kurumu’nun STK’lar ve Diğer Kurumlar ile İlişkileri (Fransa) 11. Yerel İdareler (İspanya ve Portekiz) 12. Eğitim (İspanya) 13. Kamu-Özel sektörleri ile ilişkiler (İspanya) 14. Ombudsman Kurumu (İspanya) 15. Haklar ve Özgürlükler Sistemi (Fransa) Çalıştaylar: 1. Çocuk (Fransa) 2. Kolluk kuvvetlerinin davranışları (Fransa) 81 3. Özgürlüklerinden yoksun kişiler (İspanya) 4. Ombudsman ve yargı organı arasındaki ilişkiler (Fransa) 5.2.3. Raporlar İnsan hakları ile temel hak ve özgürlükler bağlamında Kurumumuzun işleyişini konu alan uluslararası raporlar Kurumumuzca titizlikle takip edilmektedir. Bu bağlamda 2015 yılı içerisinde öne çıkan raporlar aşağıda özetlenmektedir. 5.2.3.1. Avrupa Komisyonu 2015 Türkiye İlerleme Raporu Türkiye 1987 yılında Avrupa Birliği’ne tam üyelik için başvurmuş olup 1999 yılında ülkemiz adaylık statüsü kazanmıştır. AB’ye katılım sürecinin bir gereği olarak Avrupa Komisyonu, 1998 yılından bu yana ülkemizin AB müktesebatına uyum alanında kaydettiği ilerlemeleri, tespit edilen eksiklikleri ve tavsiyeleri İlerleme Raporları aracılığıyla yıllık bazda raporlamaktadır. Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 2012 yılı İlerleme Raporunda “Demokrasi ve Hukukun Üstünlüğü” bölümünde Kamu Denetçiliği Kurumunun kurulmasına değinilerek Kurumun işleyişi ve sahip olması gereken yetkilere ilişkin tavsiyelerde bulunulmuştur. 2013 yılı İlerleme Raporunda, “Demokrasi ve Hukukun Üstünlüğü” bölümü altında Kamu Denetçiliği Kurumu için ayrı bir başlık açılmış olup Kurum yönetmeliğinin Avrupa Ombudsmanının tavsiyeleri ile uyumlu olduğuna değinilerek Kurumun kısa bir süre içerisinde faaliyete geçmiş olması vatandaşların haklarının korunması açısından önemli bir adım olarak değerlendirilmiştir. Bununla birlikte, Kurumun resen inceleme yetkisi kazanması ve Kurum tarafından verilen tavsiye kararlarının TBMM tarafından takibi konularında atılması gereken adımlar olduğu vurgulanmıştır. 82 2014 yılı İlerleme Raporunda, Kuruma yapılan başvurulara ve Kurum kararlarına ilişkin istatistiki bilgiye yer verilerek Kurumun tavsiye kararlarında; masumiyet karinesi, düşünce, vicdan ve din özgürlüğü, toplanma özgürlüğü, kolluk kuvvetlerinin aşırı güç kullanımının engellenmesi gibi temel demokratik ilkeleri içeren Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararlarına atıfta bulunulduğu ifade edilmiştir. Ayrıca Kurumun, Gezi Parkı protestoları çerçevesinde gündeme gelen kolluk kuvvetlerinin güç kullanımına ilişkin yasal düzenlemenin Avrupa Standartlarına taşınması gerektiğini tavsiye eden bir rapor hazırladığına değinilmiştir. Kurum çalışmalarının vatandaşların temel haklar konusunda farkındalığını artırmaya sağladığı katkıdan ve AİHM kararları doğrultusunda tavsiye kararları alındığından olumlu bir şekilde bahsedilerek toplumdaki farkındalığı artırmaya ve sivil toplumun Kuruma duyduğu güveni pekiştirmeye yönelik çalışmalara devam edilmesi tavsiye edilmiştir. Bu doğrultuda, Kurumumuz tarafından yürütülmekte olan uluslararası projeler çerçevesinde 2015 yılında STK’lar ile diyaloğu güçlendirmeye, Kuruma yönelik başvuru sayısını ve toplumsal farkındalığı artırmaya yönelik olarak 3. Uluslararası Ombudsmanlık Sempozyumu ve İstanbul Konferansı gerçekleştirilmiştir. Ayrıca, tavsiye kararlarının TBMM tarafından takibinin yanı sıra kamu idaresi tarafından da yeterli bir şekilde takibinin sağlanması için gerekli olan tedbirlerin alınmasının önemi vurgulanarak Kurumun resen inceleme yetkisine sahip olması için gerekli çalışmaların yapılması yönündeki tavsiye tekrarlanmıştır. YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 2015 yılı İlerleme Raporu ile birlikte Avrupa Komisyonu raporun düzenlenmesinde yeni bir yaklaşım benimsemiş olup Kurumumuz çalışmaları hakkında Demokrasi başlığı altındaki Yönetişim bölümünde ve Kamu Yönetim Reformu başlığı altındaki İdarenin Hesap Verebilirliği bölümünde yer alan değerlendirmeler özetle aşağıda belirtilmektedir: • Yönetişim: Raporda Kurumumuzun yıl içerisinde aktif olarak çalıştığı ve kötü yönetimle ilgili rutin şikâyetleri inceleme kapasitesini güçlendirdiği belirtilmekte ve Kurumumuza yapılan şikâyet başvurularına ilişkin istatistiki bilgiler verilmektedir. Kamu idaresinin Kamu Denetçiliği Kurumu tarafından verilen tavsiye kararlarına uyum oranının 2013 yılında %24’ten 2014 yılında %38’e yükseldiği ve bu alanda iyileşme kaydedildiği ifade edilmektedir. Bununla birlikte, Kamu Denetçiliği Kurumunun resen inceleme başlatma ve davalara kanuni yollarla müdâhil olma yetkisinin eksikliğine dikkat çekilmektedir. • İdarenin Hesap Verebilirliği: Vatandaşların iyi yönetilme hakkını güvence altına almak için ilgili iç ve dış denetim düzenlemeleri mevcut olduğu belirtilerek Kamu Denetçiliği Kurumunun bu alandaki aktif yaklaşımı olumlu bir gelişme olarak değerlendirilmektedir. 2014 yılında, Kurumun tavsiye kararlarına idarenin uyumu noktasında ilerleme kaydedildiği bir kez daha vurgulanmıştır. • Ayrıca, Temel Haklar bölümünün altında Kurumumuzun çocuk hakları konusunda mevcut durumu iyileştirmek için kayda değer çaba sarf ettiğine değinilmektedir. Yapılan değerlendirmelerden, Ombudsmanlık çalışmalarının Avrupa Komisyonu tarafından yakından takip edildiği ve Kurumumuzun vermiş olduğu kararlar ve gerçekleştirdiği faaliyetlerle ülkemizin AB üyelik sürecine olumlu katkı sağlamakta olduğu değerlendirilmektedir. Avrupa Komisyonunun Kurumumuz çalışmalarına ilişkin görüşleri memnuniyetle karşılanmakta olup Kurumumuzun yetkilerinin resen inceleme başlatma ve davalara kanuni yollarla müdâhil olma yetkileri ile genişletilmesine ilişkin 2015 yılı Raporunda da tekrar eden tespit ve önerilerinin isabetli olduğu değerlendirilmekte ve Yüce Meclisimizin takdirlerine sunulmaktadır. Y I LLI K RAP OR 2015 83 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 5.2.3.2. Avrupa Komisyonu 2014 Türkiye İlerleme Raporuna İlişkin Avrupa Parlamentosu İlke Kararı 2014 Türkiye İlerleme Raporuna ilişkin Avrupa Parlamentosu’nun 10 Haziran 2015 tarihli ilke kararının “Temel Hak ve Özgürlüklere Saygı” başlığı altında, Gezi Parkı olaylarına ilişkin Kurumumuzun yayınlamış olduğu tavsiye kararından bahsedilmiş ve söz konusu kararda yer alan; polisin, yalnız son çare olarak ve gözetim altında olmak kaydıyla, kademeli ve orantılı güç kullanması yönündeki tavsiyeye dikkat çekilmiştir. Ayrıca, Kamu Denetçiliği Kurumunun resen ve yerinde inceleme yapma yetkisi ile kuvvetlendirilmesi ve Kurumun kararlarının uygun bir şekilde takibinin güvence altına alınmasının önemi vurgulanmıştır. 5.2.3.3. ABD Dışişleri Bakanlığı 2014 Türkiye İnsan Hakları Raporu ABD Dışişleri Bakanlığının Demokrasi, İnsan Hakları ve İşçi Bürosu her yıl çeşitli ülkelerde insan hakları uygulamalarını incelemekte ve sonuçlarını hazırlanan bir raporla kamuoyuna duyurmaktadır. 25 Haziran 2015 tarihinde yayımlanan Raporda Kurumumuz çalışmalarına da yer verilmiştir. 84 Kurumumuzun kuruluşu, görev ve yetkileri hakkında kısa bilgi verilen Raporda, bağımsız inceleme mekanizması işlevine vurgu yapılmıştır. Ayrıca, Kurum tarafından alınan şikâyet sayısı, bu şikâyetlerin konu itibarıyla dağılımı, Kurum tarafından verilen kararlar ve idarenin uyum oranı hakkında istatistiki bilgiler sunulmuştur. Raporda ayrıca, AB İlerleme Raporuna da atıfta bulunularak, Kurumun resen ve yerinde inceleme yetkisini haiz olması ve Kurum kararlarının Parlamento tarafından takip edilmesi gerektiği yönündeki tavsiyelere dikkat çekilmiştir. 5.2.3.4. Evrensel Periyodik İnceleme Mekanizması (EPİM) Türkiye Raporu Evrensel Periyodik İnceleme Mekanizması (EPİM – Universal Periodic Review), Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Konseyi tarafından, BM üyesi ülkelerin insan hakları alanındaki performanslarının ve yürürlükteki anlaşmalar ile uluslararası normların uygulanmasının dört yılda bir gözden geçirilmesi amacıyla, 2008 yılında hayata geçirilmiş olan bir gözlem mekanizmasıdır. YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U EPİM kapsamında ülkeler üç rapor temelinde incelenmektedir. Bunlar; ülkelerin kendi hazırladığı ulusal raporlar, ülkelerin uluslararası sözleşmeler ve mekanizmalara katılımı ile bunların uygulanma durumunu değerlendiren BM İnsan Hakları Yüksek Komiserliği (BM İHYK) raporu ve sivil toplum kuruluşlarından alınan veriler doğrultusunda İHYK tarafından hazırlanan özet rapordur. Ülkemizin EPİM birinci tur incelemesi 10 Mayıs 2010 tarihinde Cenevre’de gerçekleştirilmiş ve bu kapsamda ülkemize, insan hakları alanındaki tespitleri içeren 152 tavsiye iletilmiştir. Söz konusu tavsiyeler incelendiğinde, insan hakları alanındaki reform çalışmalarının sürdürülmesi gerekliliğine yoğun bir şekilde atıf yapıldığı görülmüştür. Bu doğrultuda, Kurumumuzun kurularak faaliyetlerine başlamış olmasının, insan hakları mekanizmalarının tesis edilmesi yönündeki 13 farklı tavsiyeye doğrudan cevap taşıdığı değerlendirilmiştir. EPİM ikinci tur incelemesi ‘Ulusal Rapor’ hazırlık çalışmaları 5 Şubat 2014 tarihinde Dışişleri Bakanlığında gerçekleştirilen toplantı ile başlamıştır. Birinci turda yöneltilen tavsiyeler göz önünde bulundurularak Mayıs 2010’dan bu yana ülkemizde insan hakları alanında kaydedilen gelişmelerin ve söz konusu tavsiyelerin uygulanmasına ilişkin güncel durumun anlatıldığı Ulusal Rapor, Dışişleri Bakanlığı koordinasyonunda ve ilgili Kurumların katkısıyla hazırlanarak BM Sekretaryasına sunulmuştur. Ulusal Raporun, 2010 Anayasa değişiklikleri sonrası Türkiye’de insan hakları alanındaki kurumsallaşma çerçevesinde tesis edilen demokratik kurumlar ve mekanizmaları değerlendiren “Kurumsal Çerçeve” başlıklı bölümü altında, Kurumumuzun kuruluşu, görev alanı ve yetkileri ile faaliyetlerine ilişkin bilgi verilmiştir. Ülkemizin EPİM ikinci tur incelemesi, 27-29 Ocak 2015 tarihlerinde Cenevre’de gerçekleştirilmiş ve bu çerçevede EPİM Türkiye ikinci raporu 13 Nisan 2015 tarihinde yayımlanmıştır. Raporun “İnteraktif Diyalog ve İncelemeye Tabi Tutulan Devletin Cevapları” bölümünde 116 ülke delegasyonu tarafından ülkemizdeki insan hakları alanında yürütülmekte olan faaliyetlere yönelik değerlendirmelerde bulunulduğu ve bu bağlamda ülkemiz heyetine çeşitli sorular yöneltildiği belirtilmektedir. Bu çerçevede; Azerbaycan, Katar, Bulgaristan, Hindistan, Madagaskar ve Rusya temsilcileri tarafından ülkemizde Kamu Denetçiliği Kurumunun kurulmasının memnuniyetle karşılandığı belirtilmektedir. Y I LLI K RAP OR 2015 85 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU EPİM incelemesi kapsamında ülkemiz mevzuatının uluslararası mevzuatla uyumlu hale getirilmesi ve temel hak ve özgürlüklerin korunması noktasında ulusal mevzuatın yeniden düzenlenmesi genel çerçevesi altında 278 tavsiye yöneltilmiştir. Bu tavsiyeler arasında, Kurumumuzun akredite olabilmesi için gerekli tedbirlerin alınması yönünde Bosna Hersek tarafından yöneltilen olumlu yönde bir tavsiye de yer almaktadır. 5.2.3.5. OECD/SIGMA Türkiye Kamu Yönetimi İlkeleri Raporu Avrupa Birliği genişleme süreci çerçevesinde Avrupa Komisyonu kamu yönetimi reformu yaklaşımlarını yeniden gözden geçirmiş ve OECD/ SIGMA ile işbirliği halinde “Kamu Yönetimi İlkeleri” belirlenmiştir. Bu çerçevede, OECD/SIGMA tarafından ülkemizin de aralarında bulunduğu AB genişleme sürecine dâhil ülkelerde “Kamu Yönetimi Gözden Geçirme Çalışması” yapılması ve akabinde 2015 yılı İlerleme Raporuna katkı sağlamak üzere bir rapor hazırlanması kararlaştırılmıştır. 86 Başbakanlık koordinasyonunda gerçekleştirilen çalışmalar kapsamında öncelikle Kurumumuza gönderilen gözden geçirme anketinin ilgili bölümleri doldurulmuştur. Kurumumuz faaliyetleri söz konusu çalışmanın Hesap Verebilirlik bölümünde değerlendirmeye alınmıştır. Anket çalışmasına başlamadan önce ve anketlerden elde edilen verilerin değerlendirilmesinin ardından OECD/SIGMA temsilcileri tarafından anket çalışmasına katılan kurumlara ziyaretler gerçekleştirilmiştir. Söz konusu ziyaretlerde, Kurumumuzun görev alanı ve yetkilerine ilişkin hususlarda bilgilendirmede bulunulmuştur. Ziyaretler neticesinde yayımlanan raporda kamu kurumlarının şeffaflığını ve yükümlülüklerini yerine getirmesini teminat altına alan yeterli mekanizmaların oluşturulması hesap verebilirliğin temel koşulu olarak belirtilmiştir. Bu çerçevede vatandaşların iyi yönetim hakkının ve kamu yararının korunmasında Kamu Denetçiliği Kurumunun önemine dikkat çekilmiş ve Kurumumuzun çalışmaları hakkında özet bilgi sunulduktan sonra aşağıdaki hususlara dikkat çekilmiştir: • Kurumun tüm kamu kurumlarından bilgi ve belge talep etme yetkisi bulunmaktadır, ancak, şikâyetleri resen inceleme yetkisi yoktur. • Kurum kararlarına uyum oranı düşük olmakla birlikte bu durumun iyileştirilmesi noktasında gerekli girişimlerde bulunulmuştur. Tavsiye kararlarına uymayan kurum yetkililerinin TBMM’ye davet edilmesi YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U ve işbirliğini artırmak amacıyla kamu kurumlarında irtibat kişilerinin belirlenmesi önemli adımlar olarak değerlendirilmiştir. • Kurumun bütçesinin Maliye Bakanlığı tarafından çeyrek dönemlerde yapılan tahsisata tabi olması mali yönetimindeki esnekliği kısıtlamaktadır. Raporun ilgili bölümünün “Kısa Dönemli Tavsiyeler” kısmında; “TBMM ve Bakanlar Kurulunun, Kamu Denetçiliği Kurumunun kararlarına kamu idareleri tarafından uyum oranının artırılması yönündeki çalışmalara devam etmesi ve Kurumun kamuoyunun farkındalığını artırmaya dönük faaliyetlere devam etmesi” tavsiye edilmektedir. 5.2.4. Çalışma Ziyaretleri Kurumumuzca, uluslararası iyi uygulama örneklerini yerinde incelemek ve bu doğrultuda hizmet kalitesini daha yüksek standartlara taşıyabilmek amacıyla yurtdışı çalışma ziyaretleri gerçekleştirilmektedir. 5.2.4.1. Avrupa Ombudsmanlar Ağı 10. Ulusal Semineri Kamu Denetçisi Abdullah Cengiz Makas, 27-28 Nisan 2015 tarihlerinde Polonya’nın başkenti Varşova’da düzenlenen Avrupa Ombudsmanlar Ağı 10. Ulusal Seminerine katılmıştır. Avrupa Ombudsmanlar Ağı üyesi ülkelerdeki iyi uygulama örneklerinin paylaşılmasını hedefleyen seminer kapsamında Polonya Dışişleri Bakanı Grzegorz Schetyna da ziyaret edilmiştir. 5.2.4.2. Fransa Çalışma Ziyareti Kamu Denetçileri Mehmet Elkatmış, Muhittin Mıhçak, Abdullah Cengiz Makas ve Serpil Çakın ile Kurumumuz temsilcilerinden oluşan heyet 25-29 Mayıs 2015 tarihlerinde Fransa Ombudsmanlık Kurumuna çalışma ziyareti gerçekleştirmiştir. Ziyaret kapsamında, Fransa Ombudsmanı Jacques Y I LLI K RAP OR 2015 87 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Toubon, Anayasa Mahkemesi Başkanı Jean Louis Debre, Fransa Senatosu-Türkiye Dostluk Grubu Başkanı Jacques Mezard’ın yanısıra Yargıtay, Danıştay, Ulusal İnsan Hakları İstişare Komisyonu yetkilileri ve Paris Büyükelçimiz Hakkı Akil ile görüşmeler gerçekleştirilmiştir. 5.2.4.3. Fas Ombudsmanlığı Ziyareti Kamu Denetçisi Zekeriya Aslan, 27-30 Mayıs 2015 tarihlerinde Fas’ın başkenti Rabat’ta gerçekleştirilen çalışma ziyareti kapsamında Fas Ombudsmanı Abdelaziz Benzakour’u ziyaret etmiştir. Görüşmede, kurumlar arası muhtemel işbirliği imkânları üzerinde fikir alışverişinde bulunulmuştur. 5.2.4.4. Portekiz Çalışma Ziyareti 88 İspanya ve Fransa Ombudsmanlık Kurumları ile işbirliği içerisinde yürütülmekte olan “Kamu Denetçiliği Kurumunun Kurulmasının Desteklenmesi Projesi” kapsamında Kurum üst yönetiminin katılımını hedefleyen ve ilk ikisi İspanya ve Fransa’ya gerçekleştirilen çalışma ziyaretlerinin devamında Kamu Başdenetçisi M. Nihat Ömeroğlu başkanlığındaki heyet 5-9 Ekim 2015 tarihleri arasında Portekiz Ombudsmanlık Kurumuna gerçekleştirilen çalışma ziyaretine katılım sağlamıştır. Ziyaret programı çerçevesinde, Portekiz Ombudsmanlık Kurumunda gerçekleştirilen oturumlarda Portekiz Ombudsmanlık Kurumunun görev ve yetkileri ile işleyişine ilişkin sunumlar yapılmış ve Kurumumuz mevzuatına ilişkin karşılaştırmalı analizler yapılmıştır. Heyet, Portekiz Om- YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U budsmanlık Kurumunun yanı sıra Anayasa Mahkemesi Başkanı, Adli Yargı Yüksek Mahkemesi Başkanı, Yüksek İdare Mahkemesi Başkanı, Sintra Belediyesi Başkanı ve Meclis Üyeleri Risk Altındaki Çocuk ve Gençlerin Korunması Ulusal Komisyonu Başkanı ve Lizbon Büyükelçimiz ile de görüşmelerde bulunmuştur. 5.2.4.5. “Modern Parlamenter Demokraside Ombudsmanın Rolü: Bölgesel Bir Perspektif ” Konulu Seminer Avrupa Parlamentosu ile Avrupa Ombudsmanı işbirliğinde 18-19 Kasım 2015 tarihleri arasında Brüksel’de düzenlenen Modern Parlamenter Demokraside Ombudsmanın Rolü: Bölgesel Bir Perspektif konulu seminere Kamu Başdenetçisi M. Nihat Ömeroğlu başkanlığındaki Kurumumuz heyeti iştirak etmiştir. Söz konusu seminer, Avrupa Ombudsmanı, Avrupa Birliği Aday Ülkelerinin Ombudsmanları ile Avrupa Komisyonu ve Avrupa Parlamentosu çalışanlarının katılımıyla gerçekleştirilmiştir. Programa ayrıca Avrupa Parlamentosu Milletvekillerinin yanı sıra TBMM’yi temsilen Milletvekillerimiz de katılım sağlamıştır. Seminerde özetle aşağıdaki konular ele alınmıştır: • Parlamenter demokrasilerin sağlıklı olarak işlemesinde Ombudsmanlık Kurumlarının kontrol görevi olduğu ve bu görevini yerine getirirken Ombudsmanın yasaların uygulanmasını ve idarenin davranışları ile hesap verebilirliğini kontrol etmekle yükümlü olduğu dile getirilmiştir. Ombudsmanın geçmişi uzun yıllara dayanan bir idari kültürü değiştirmeye çalıştığından hareketle bu yöndeki çalışmaların neticesinin uzun yıllar içerisinde alınabileceğine dikkat çekilmiştir. Y I LLI K RAP OR 2015 89 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU • Demokrasi, hukukun üstünlüğü ve insan haklarının korunması bakımından Ombudsmanın varlığının gerekliliğine değinilmiş, iyi işleyen demokrasilerde halk, parlamento ve idare arasında bir güven zinciri kurulmasının gerekli olduğu vurgulanmıştır. • Ombudsmanın, uygulamadaki kanunların toplum nezdinde yarattığı algının kanun koyucu ile kanunları uygulayanlar tarafından anlaşılması noktasında aracılık rolü üstlenmekte olduğu kaydedilmiştir. • Avrupa Komisyonu kurumları çalışmalarının Avrupa Ombudsmanının yürüttüğü incelemeler ve vermiş olduğu tavsiye kararları ile çok daha şeffaf hale getirildiğine değinilerek Avrupa Ombudsman Ofisinin geçmişe nazaran resen inceleme yetkisine daha sıklıkla başvurduğuna ve sistematik sorunların çözümünde üstlendiği önemli role vurgu yapılmıştır. 5.2.4.5.1. Avrupa Ombudsmanı Ziyareti Kamu Başdenetçisi M. Nihat Ömeroğlu 18 Kasım 2015 tarihinde Avrupa Ombudsmanı Emily O’Reilly’i ofisinde ziyaret etmiştir. 90 Görüşmede, Sayın O’Reilly Ombudsmanın resen inceleme yetkisini haiz olmasının önemini vurgulamış ve Avrupa Ombudsmanı olarak kendisinin en çok bu yetkiyi kullandığını belirterek Ombudsmanın bağımsız, yeterli kaynaklara sahip, idare tarafından kabul gören ve saygı duyulan bir Kurum olması gerektiğinin altını çizmiştir. Ombudsman tarafından verilen tavsiye kararlarına idarenin uyum oranının artırılmasının önemine dikkat çekilen görüşmede ayrıca Kurumlar arasında işbirliğinin geliştirilmesi yönünde geleceğe dönük temennilerde bulunulmuştur. 5.2.4.5.2. Avrupa Parlamentosu Türkiye Raportörü Ziyareti Kamu Başdenetçisi M. Nihat Ömeroğlu 17 Kasım 2015 tarihinde Avrupa Parlamentosu Türkiye Raportörü Kati Piri’yi Avrupa Parlamentosunda ziyaret etmiştir. YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Görüşmede, Sayın Piri Avrupa Komisyonunun 2015 yılı İlerleme Raporunun yayınlamasının ardından kendilerinin de Avrupa Parlamentosu tarafından yayınlanacak olan ilke kararı hazırlık çalışmalarına başladığını, bu çerçevede önümüzdeki dönemde ülkemizi ziyaret ederek farklı kesimlerin görüşlerine başvuracağını kaydetmiştir. Görüşmede ayrıca, basın özgürlüğü, mülteciler ve ülkemizdeki güncel konulara ilişkin fikir alışverişinde bulunulmuştur. 5.2.4.6. 13. Bakü Uluslararası Ombudsmanlar Konferansı Kamu Denetçisi Mehmet Elkatmış, 12-14 Kasım 2015 tarihlerinde Azerbaycan’ın başkenti Bakü’de düzenlenen “Anayasal Hakların ve Özgürlüklerin Korunmasında Ombudsmanlık Kurumunun Rolü” konulu 13. Bakü Uluslararası Ombudsmanlar Konferansı’na katılım sağlamıştır. Suriye’de yaşanan iç savaştan kaynaklı insan haklarının da gündeme geldiği 2 günlük programda Kamu Denetçisi tarafından katılımcılara; ülkemizdeki barınma merkezlerinde misafir edilen savaş mağdurları ve bu kişilere sunulan hizmetler hakkında bilgi verilmiş ve ayrıca, dünyadaki sığınmacı sorunun çözümünde Ombudsmanlık kurumlarının daha fazla inisiyatif alması önerilmiştir. 5.2.4.7. 14. Asya Ombudsmanlar Birliği Konferansı Asya Ombudsmanlar Birliği (AOA) üyesi devletlerin Ombudsmanlık Kurumlarının bilgi ve tecrübelerinin paylaşılması amacıyla iki yılda bir düzenlenmekte olan Asya Ombudsmanlar Birliği Konferansının on dördüncüsü 23-25 Kasım 2015 tarihlerinde Pakistan’ın başkenti İslama- Y I LLI K RAP OR 2015 91 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU bad’da gerçekleştirilmiştir. Asya ülkelerinden 18 Ombudsmanın iştirak ettiği konferansa katılımcı olarak davet edilen Kurumumuzu Kamu Denetçisi Zekeriya Aslan temsil etmiştir. Konferansta, Ombudsmanın iyi yönetim ilkeleri kapsamında gerekli standartların geliştirilmesindeki rolü, gizlilik ve şeffaflık gibi konular ele alınmıştır. Konferansın kapanış oturumunda gerçekleştirilen Yönetim Kurulu toplantısı sonrası yapılan seçimde AOA başkanlığına Pakistan Federal Ombudsmanı M. Salman FARUQUI seçilmiştir. 5.2.4.8. “Mülteci ve Göçmen Krizinde İnsan Hakları” Konulu Konferans Mülteci ve göçmen haklarının korunması noktasında Ombudsmanlar ve ulusal insan hakları kurumları arasındaki diyalog ve işbirliğini artırmak amacıyla 23-24 Kasım 2015 tarihlerinde Sırbistan’ın başkenti Belgrad’da düzenlenen “Mülteci ve Göçmen Krizinde İnsan Hakları” konulu konferansta Kurumumuzu Kamu Denetçisi Mehmet Elkatmış temsil etmiştir. 92 Konferans kapsamında transit ve hedef ülkelerde insan hakları açısından karşılaşılan güçlükler ele alınmış, mülteci ve göçmen haklarının korunmasına ilişkin farklı ülkelerdeki uygulama örnekleri katılımcılarla paylaşılmıştır. Konferans neticesinde katılımcı kurum ve kuruluşların katkıları ile hazırlanan “Mülteci ve Göçmen Haklarının Korunması ve Geliştirilmesi Deklarasyonu” kabul edilmiştir. 5.2.4.9. Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Çalışma Ziyareti Kamu Başdenetçisi M. Nihat Ömeroğlu TBMM Başkanı İsmail Kahraman başkanlığındaki heyet ile birlikte Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’ne (KKTC) ziyaret gerçekleştirmiştir. Program çerçevesinde, KKTC Cumhurbaşkanı Mustafa Akıncı, Meclis Başkanı Dr. Sibel Siber, Başbakan Ömer Kalyoncu ve Kıbrıs Türk Barış Kuvvetleri Komutanı İlyas Bozkurt ile görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Ziyaret programı çerçevesinde ayrıca Kıbrıs Türk halkının özgürlük mücadelesi lideri Fazıl Küçük’ün anıt mezarı ve KKTC’nin Kurucu Cumhurbaşkanı Rauf Denktaş’ın kabirleri ziyaret edilmiştir. YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 5.2.4.10. Diğer Çalışma Ziyaretleri Kamu Başdenetçisi ve Kamu Denetçileri tarafından gerçekleştirilen ve yukarıdaki bölümde ifade edilen çalışma ziyaretlerinin yanında, Kurumumuz personeli tarafından yurtdışındaki çeşitli toplantı, eğitim ve çalışma ziyaretlerine katılım sağlanmıştır. Bu ziyaretler çerçevesinde edinilen bilgi ve tecrübenin Kurum faaliyetlerine yansıtılmasına özen gösterilmektedir. a. İspanya Ombudsmanlık Kurumuna 9-13 Şubat 2015 tarihleri arasında Kurumumuzdan 10 uzmanın katılımı ile çalışma ziyareti gerçekleştirilmiş ve şikâyet incelemesine ilişkin farklı birimlerinin işleyişi hakkında bilgi alınmıştır. b. Matra Katılım Öncesi Eğitim Programı (Matra-Patrol) kapsamında 15-25 Mart 2015 tarihleri arasında Lahey’de düzenlenen “Adalete Erişim” konulu eğitim programına Kurumumuzca iştirak edilmiştir. Eğitim kapsamında uluslararası özel hukuk, hukukun üstünlüğü, adalete erişimin önemi, ceza hukukunda uzlaşma, müzakere becerileri ve Hollanda’da arabuluculuk konularında bilgi verilmiş ve Hollanda’nın hukuk sistemi tanıtılmıştır. Ayrıca, Ayrımcılıkla Mücadele, İnsan Hakları Kurumu ve Hukuki Yardım Kurulu ve alt birimleri olmak üzere üç farklı kurum ziyaret edilerek ilgili Kurumların işleyişi hakkında bilgi alınmıştır. c. Fransa Ombudsmanlık Kurumuna 23-27 Mart 2015 tarihlerinde Kurumumuzdan 7 uzmanın katılımı ile çalışma ziyareti gerçekleştirilmiş ve şikâyet incelemesine ilişkin farklı birimlerinin işleyişi hakkında bilgi alınmıştır. d. İslam İşbirliği Teşkilatı Üye Devletleri Ombudsmanlık Kurumları Birliğinin kurulmasına ilişkin yapılan çalışmaların değerlendirilmesi ve Birlik mevzuatının oluşturulması amacıyla 27-29 Nisan 2015 tarihlerinde İslamabad’da gerçekleştirilen toplantıya Kurumumuzca katılım sağlanmıştır. İslam İşbirliği Teşkilatı (İİT) üye devletlerinin Ombudsmanlık Kurumları arasında bir Birlik kurulması düşüncesi 28-29 Nisan 2014 tarihlerinde Pakistan’ın başkenti İslamabad’da gerçekleştirilen konferansta benimsenmiş ve Pakistan Ombudsmanının başkanlığında; Endonezya, Fas, Gine, İran, Nijer, Pakistan, Y I LLI K RAP OR 2015 93 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Sudan, Türkiye ve Ürdün Ombudsmanlarından müteşekkil bir Yönlendirme Komitesi oluşturulmuştur. e. Genel Sekreterlik birimlerinde görev yapan idari personelin de yurtdışı uygulamalarını yerinde inceleyebilmesi amacıyla sözleşmede gerekli değişiklikler yapılarak Genel Sekreter İsmail Altıntaş başkanlığındaki 10 kişilik heyet 25-29 Mayıs 2015 tarihlerinde İspanya Ombudsmanlık Kurumunu ziyaret etmiştir. Program çerçevesinde; kayıt birimi, vatandaşları bilgilendirme birimi ve çağrı merkezi, bilgi işlem birimi, basın ve iletişim birimi ile bütçe ve personel yönetim birimlerinin işleyişi hakkında bilgi alınmıştır. 94 f. Avrupa Konseyi bünyesinde yer alan Irkçılık ve Hoşgörüsüzlüğe Karşı Avrupa Komisyonu (European Commission Against Racism and Intolerance – ECRI) tarafından 28-29 Mayıs 2015 tarihleri arasında Strazburg’da düzenlenen, “Ayrımcılık ve Nefret Suçunun Eksik Rapor Edilmesi Sorunu Bağlamında Uzmanlaşmış Kurumların Rolü” başlıklı seminere Kurumumuzca iştirak edilmiştir. Seminerde, ayrımcılık ve nefret suçunun raporlanması önündeki engellerin aşılması noktasında Ombudsman ve ulusal insan hakları kurumlarının rolü ve sivil toplum kuruluşları, yargı ve güvenlik güçleri arasında işbirliğinin teşkil edilmesine yönelik görüş alışverişinde bulunulmuştur. Seminer neticesinde ön plana çıkan sonuçlar aşağıda özetlenmiştir: • Ayrımcılıkla mücadelede, Avrupa Konseyi üyesi ülkelerin hükümet ve kamu idareleri kadar, bu konuda uzmanlaşmış kurumlardan biri olan Ombudsmanlık Kurumlarının çalışmalarının da önem arz ettiği belirtilmiştir. • Ombudsmanlık Kurumu gibi ayrımcılık konusunda uzmanlaşmış kurumlarının daha da güçlendirilmeleri gerektiği vurgulanmıştır. • Ombudsmanlık Kurumlarının yetki, görev ve sorumluluk alanlarının tanımının ayrımcılık ve nefret suçu ile mücadele etmelerine imkân verecek şekilde açık bir şekilde yapılması gerektiği vurgulanmıştır. g. Eşleştirme (twinning) sözleşmelerinde görevli Yerleşik Eşleştirme Danışmanlarına yönelik 4-5 Haziran 2015 tarihinde Brüksel’de gerçekleştirilen bilgilendirme toplantısına Kurumumuz temsilcilerince YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U katılım sağlanmıştır. Toplantıda, Avrupa Birliği entegrasyon süreci ile genişleme ve komşuluk politikası hakkında katılımcılar bilgilendirilmiş, Avrupa Komisyonu ile çeşitli ülkeler arasında yapılan eşleştirme projelerinde karşılaşılan problemler ve bu problemlere yönelik geliştirilen çözümler tartışılmıştır. h. Singapur İşbirliği Programı (SCP) kapsamında, Singapur Arabuluculuk Merkezi (SMC) ev sahipliğinde çeşitli ülkelerin temsilcilerinin katılımıyla 26-30 Ekim 2015 tarihlerinde Singapur’da düzenlenen “Uyuşmazlık Çözüm Sistemleri” konulu uluslararası çalıştaya Kurumumuzca iştirak edilmiştir. Çalıştay kapsamında katılımcılara Singapur arabuluculuk sistemi hakkında bilgiler verilmiş ve örnek arabuluculuk uygulamaları gerçekleştirilmiştir. i. Bölgesel İşbirliği Konseyi (Regional Cooperation Council) tarafından 9 farklı ülkeden Adalet Bakanlıkları, Arabuluculuk Komisyonları ve Dernek temsilcilerinin katılımıyla 9 Aralık 2015 tarihinde Sırbistan’ın başkenti Belgrad’da düzenlenen toplantıya Kurumumuz da davet edilmiştir. Toplantının ilk bölümünde, ülke temsilcileri tarafından gerçekleştirilen sunumlarda arabuluculuk yasal düzenlemeleri, mahkeme bağlantılı arabuluculuk programları, arabuluculuk eğitimleri, gerçekleştirilen projeler ve uygulamada yaşanan sıkıntılar anlatılmıştır. Bu çerçevede T.C. Adalet Bakanlığı ve İngiltere Büyükelçiliği işbirliği ile Kapalıçarşı’da yürütülen Ticari Arabuluculuk İstanbul Model Projesi üzerine de bir sunum yapılmıştır. 5.2.5. Stajlar “Kamu Denetçiliği Kurumunun Kurulmasının Desteklenmesi Projesi” Eşleştirme bileşeni çerçevesinde Fransa ve İspanya Ombudsmanlık Kurumlarında 5 haftalık staj programları düzenlenerek proje paydaşı Kurumların görev alanı ve yetkileri, çalışma prensipleri ve şikâyet inceleme süreçlerinin yerinde gözlemlenmesi imkânı sağlanmıştır. 5.2.5.1. Fransa Staj Programı Fransa Ombudsmanlık (Hakların Savunucusu) Kurumu çalışmalarını yerinde gözlemlemek amacıyla 10 kişilik Kurumumuz heyeti 11 Ekim-13 Kasım 2015 tarihleri arasında Fransa’da düzenlenen 5 haftalık staj programına katılım sağlamıştır. Y I LLI K RAP OR 2015 95 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Fransa genelinde Ombudsmanlık Kurumu adına gönüllülük esasına göre çalışan ve Delege olarak adlandırılan 400’ün üzerinde temsilci bulunmakta olup yıl içerisinde Kuruma ulaşan şikâyetlerin yaklaşık %80’i bu Delegeler tarafından dostane çözüm yöntemleri kullanılarak sonuçlandırılmaktadır. Bu doğrultuda, staj programı Fransız Ombudsmanlık sisteminde önemli bir yer tutan Delege yapısının da yerinde incelenebilmesine imkân sağlaması adına merkez ofisin bulunduğu Paris ile birlikte Strazburg ve Bordo şehirlerini de kapsayacak şekilde düzenlenmiştir. 96 Paris’te birim sorumluları tarafından yapılan sunumlarda Kurumun genel işleyişi, merkezdeki birimlerin çalışma prensipleri, Kurum Organik Kanununda yer alan yetkilerin kullanımı (resen inceleme, mahkemelerdeki davalara müdâhil olarak görüş sunma, parlamentoya mevzuat değişikliği içeren reform önerilerinde bulunma, vb.), yıllık rapor çalışmaları, delege sistemi gibi konularda detaylı bilgi aktarılmıştır. Strazburg ve Bordo’da gerçekleştirilen toplantılarda ise özetle; Delegelerin yetkileri, çalışma usulleri ve arabuluculuk yoluyla çözülen şikâyetlere ilişkin bilgi aktarılmıştır. Ülkemizdeki durumdan farklı olarak, Fransız vatandaşlarına hukuki konularda ücretsiz danışmanlık sağlamak amacıyla faaliyet gösteren Hukuk ve Adalet Evleri iki şehirde de ziyaret edilmiş ve şikâyet başvurusu sahiplerinden ön izin almak suretiyle burada görev yapan Delegelerin şikâyetçilerle gerçekleştirdikleri görüşmelere gözlemci olarak katılma imkânına sahip olunmuştur. Ayrıca belirli dönemlerde gerçekleştirilmekte olan Bölge Delegeleri koordinasyon toplantılarına da katılım sağlanmıştır. Strazburg’da gerçekleştirilen programın bir haftalık bölümü ise Avrupa Konseyi ziyaretlerine ayrılmıştır. Bu çerçevede, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi, Avrupa Konseyi İnsan Hakları Komiserliği, Avrupa İşkenceyi Önleme Komitesi, Avrupa Hoşgörüsüzlük ve Irkçılığa Karşı Komite (ECRI), YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U İnsan Kaçakçılığına Karşı Eylem Uzman Grubu (GRETA), Avrupa Sosyal Haklar Sözleşmesi Birimi, Venedik Komisyonu, Kadına Karşı Şiddet Birimi ve İstanbul Anlaşması İzleme Komitesi gibi Avrupa Konseyi bünyesinde görev yapan Birimlerin yetkilileri ile toplantılar yapılmış ve karşılıklı bilgi alışverişinde bulunulmuştur. Ayrıca, Avrupa Ombudsmanı Ofisi de ziyaret edilerek güncel çalışmaları hakkında bilgi sahibi olunmuştur. 5.2.5.2. İspanya Staj Programı İspanya Ulusal Ombudsmanlık Kurumu ile Valensiya, Aragon ve Kastilya-Leon otonom bölgelerinin Ombudsmanlık Kurumları çalışmalarını yerinde incelemek amacıyla 11 kişilik Kurumumuz heyeti 2 Kasım-5 Aralık 2015 tarihleri arasında İspanya’da düzenlenen 5 haftalık staj programına katılım sağlamıştır. 17 otonom bölgenin ve 2 otonom ilin bulunduğu İspanya’da, başkent Madrid’de faaliyet gösteren ulusal Ombudsmanlık Kurumunun yanı sıra 9 otonom bölgede Ombudsmanlık kurumu hizmet vermektedir. Otonom bölge Ombudsmanlarının ağırlıklı olarak ele alındığı staj programının 2 haftalık bölümü Madrid’de bulunan İspanya Ulusal Ombudsmanlık Kurumunda (Halkın Savunucusu), programın diğer üç haftalık bölümü ise, Valensiya (Halkın Koruyucusu), Aragon (Aragon’un Adalet Kurumu) ve Kastilya-Leon (Halka Hizmet Veren Kurum) Ombudsmanlık Kurumlarında gerçekleştirilmiştir. İspanya Ulusal Ombudsmanlık Kurumu’nda yapılan çalışmalarda; Anayasal hakların korunması ve Anayasa Mahkemesi’ne başvurulması, “İşkenceyi Önleme Ulusal Mekanizması” olarak görevli olan Kurumun uluslararası koruma süreçlerine ilişkin şikâyetleri inceleme usulleri, idareler ile cezaevleri ve yabancıların kabul merkezleri gibi yerlere yapılan ziyaretlerin hazırlık ve metodolojisi, resen inceleme teknikleri, hassas gruplar (engelliler, yaşlılar ve çocuklar) ile ilgili şikâyetlerin incelenmesi ve takibi Y I LLI K RAP OR 2015 97 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU ile Kurumun Basın ve Halka İlişkiler Biriminin faaliyet ve çalışma sistemi hakkında bilgi alınmıştır. Otonom bölgelerin Ombudsmanlık kurumlarında alınan eğitimlerde; Ombudsmanlık Kurumlarının işleyişi, şikâyet inceleme prosedürleri, özel rapor hazırlanması ve resen inceleme teknikleri, Ulusal Ombudsmanlık Kurumu ile ilişkiler ve koordinasyona yönelik incelemeler yapılmış ve örnek rapor ile kararlar incelenmiştir. 98 Ayrıca, program çerçevesinde BM Mülteciler Yüksek Komiserliği İspanya Ofisi (ACNUR) tarafından, 17 Kasım 2015 tarihinde Madrid’de düzenlenen “mülteci sorunu” konulu toplantıya da iştirak edilmiştir. İspanya’ya yönelen Suriyeli mülteci sayısında artış beklendiği ve bu çerçevede gerekli hazırlıkların yapılması ihtiyacına dikkat çekilen toplantıda, İspanya Ombudsmanı yetkililerince bu kapsamda yapılan çalışmalar hakkında bilgi verilmiş ve Kurumun, kanunda yer alan prosedürlerin izlenilmesi, mültecilerle ilgili konularda hukuka uygun davranılması, mülakat, tercüman vb. imkânların sağlanması ve temel hakların korunması hususunda incelemelerde bulunduğu ifade edilmiştir. Toplantıya katılan Madrid Büyükelçimiz Ömer Önhon ise savaş mağdurları konusunda ülkemizin üstlendiği ağır sorumluluğa dikkat çekmiş ve uluslararası işbirliğinin gerekliliğini vurgulamıştır. Staj süresince alınan eğitimlerin yanı sıra, Ombudsmanlık Kurumlarının işbirliği içerisinde çalışmakta olduğu kurum ve kuruluşlara da ziyaretler gerçekleştirilmiştir. 5.2.6. Uluslararası Kurum ve Kuruluş Temsilcilerinin Kurumumuzu Ziyaretleri Kurumumuz 2013 ve 2014 yıllarında olduğu gibi 2015 yılında da birçok yabancı heyeti ağırlamıştır. Görüşmelerde genel itibarıyla Kurumun işleyişi ve insan hakları alanında yaşanan güncel gelişmelere ilişkin bilgi alışverişinde bulunulmuştur. 5.2.6.1. İktisadi İşbirliği ve Kalkınma Teşkilatı (OECD) SIGMA Türkiye Koordinatörü Ziyaretleri Avrupa Birliği ve OECD’nin ortak girişimi olan SIGMA’nın Türkiye Koordinatörü Peter Vagi başkanlığındaki heyet tarafından, Kamu Yönetimi Gözden Geçirme Çalışması ve akabinde hazırlanacak olan rapora ilişkin YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U çalışmalarda bulunmak üzere 26 Ocak 2015 ve 28 Nisan 2015 tarihlerinde Kurumumuza iki ayrı ziyaret gerçekleştirilmiştir. Avrupa Birliği genişleme süreci çerçevesinde Avrupa Komisyonu kamu yönetimi reformu yaklaşımlarını yeniden gözden geçirmiş ve OECD/ SIGMA ile işbirliği halinde “Kamu Yönetimi İlkeleri” belirlenmiştir. Bu çerçevede, OECD/SIGMA tarafından ülkemizin de aralarında bulunduğu AB genişleme sürecine dâhil ülkelerde “Kamu Yönetimi Gözden Geçirme Çalışması” yapılması ve akabinde 2015 yılı İlerleme Raporuna katkı sağlamak üzere bir rapor hazırlanması kararlaştırılmıştır. Başbakanlık koordinasyonunda gerçekleştirilen çalışmalar kapsamında öncelikle Kurumumuza gönderilen gözden geçirme anketinin ilgili bölümleri doldurulmuştur. Kurumumuz faaliyetleri söz konusu çalışmanın Hesap Verebilirlik bölümünde değerlendirmeye alınmıştır. Anket çalışmasına başlamadan önce ve anketlerden elde edilen verilerin değerlendirilmesinin ardından OECD/SIGMA temsilcileri tarafından anket çalışmasına katılan kurumlara ziyaretler gerçekleştirilmiştir. Söz konusu ziyaretlerde, Kurumumuzun görev alanı ve yetkilerine ilişkin hususlarda bilgilendirmede bulunulmuştur. 5.2.6.2. ABD Uluslararası Yargı İşleri Komitesi Başkanı Ziyareti Adalet Bakanlığı’nın daveti üzerine Türkiye’ye gelen ABD Temyiz Mahkemesi 9. Dairesi Üyesi ve ABD Uluslararası Yargı İşleri Komitesi Başkanı Diarmuid F. O’Scannlain ve beraberindeki heyet 10 Şubat 2015 tarihinde Kamu Başdenetçisini ziyaret etmiştir. Görüşmede Kamu Denetçiliği Kurumu’nun işleyişi ve mevzuatı hakkında katılımcılara bilgi verilmiştir. 5.2.6.3. Birleşik Krallık Ankara Büyükelçisi Ziyareti Birleşik Krallık Ankara Büyükelçisi Peter Moore, 11 Şubat 2015 tarihinde Kurumumuza nezaket ziyaretinde bulunmuştur. Büyükelçilik tarafından finanse edilen ve Kurumumuzun da faydalanıcıları arasında bulunduğu ve 2014 yılında tamamlanan “İnsan Hakları Alanında Bireysel Başvuru Usullerinin Tanıtılması Projesi” kapsamında gerçekleştirilen faaliyetler hakkında değerlendirmelerde bulunulan toplantıda, Kurum çalışmaları hakkında da bilgi paylaşımında bulunulmuştur. Y I LLI K RAP OR 2015 99 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 5.2.6.4. Gambiya Cumhuriyeti Ankara Büyükelçisi Ziyareti Gambiya Cumhuriyeti Ankara Büyükelçisi Mmodou Badjie, 9 Mart 2015 tarihinde Kurumumuza nezaket ziyaretinde bulunmuştur. Ziyarette, ülkemizin Afrika ülkeleri ile geliştirmekte olduğu yakın ilişkiler çerçevesinde ilerleyen dönemde hayata geçirilebilecek muhtemel işbirliği imkânları üzerinde fikir alışverişinde bulunulmuştur. 5.2.6.5. Çin Halk Cumhuriyet Denetim Bakan Yardımcısı Ziyareti 100 Çin Halk Cumhuriyeti Ankara Büyükelçisi Yu Hongyang’ın eşlik ettiği Çin Halk Cumhuriyet Denetim Bakan Yardımcısı Sayın Hao Mingjin başkanlığındaki heyet, 18 Mart 2015 tarihinde Kurumumuzu ziyaret etmiştir. Ziyaret çerçevesinde, Çin Halk Cumhuriyeti’nde de Ombudsmanlık benzeri bir sistemin olduğu ancak bu görevin Denetim Bakanlığı tarafından yerine getirildiği öğrenilmiş, yetki ve görev yönünden kurumlar arasında büyük benzerlikler bulunduğu tespit edilmiştir. Ayrıca, kamu görevlileri ve devlet memurlarının da Denetim Bakanlığı tarafından denetlenmekte olduğu bilgisi verilmiştir. 5.2.6.6. Avrupa Parlamentosu Türkiye Raportörü Ziyareti Avrupa Parlamentosu Türkiye Raportörü Kati Piri 19 Mart 2015 tarihinde Kurumumuzu ziyaret etmiştir. Ziyaret çerçevesinde, Kurum çalışmalarımız hakkında bilgilendirmede bulunulmuş, müzakerelerin 23. faslı olan Yargı ve Temel Haklar faslı bağlamında ülkemizin AB üyelik müzakerelerinde gelinen nokta ve son gelişmeler değerlendirilmiş ve Sayın Raportör tarafından hazırlanmakta olan Türkiye Raporu hakkında fikir alışverişinde bulunulmuştur. YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 5.2.6.7. Ruanda Cumhuriyeti Ankara Büyükelçisi Ziyareti Ruanda Cumhuriyeti Ankara Büyükelçisi Caesar Kayizari başkanlığındaki heyet 20 Mayıs 2015 tarihinde Kurumumuzu ziyaret etmiştir. Ziyarette, ülkemizin Afrika ülkeleri ile geliştirmekte olduğu yakın ilişkiler çerçevesinde ilerleyen dönemde hayata geçirilebilecek muhtemel işbirliği imkânları üzerinde fikir alışverişinde bulunulmuştur. 5.2.6.8. Vize Serbestisi Diyaloğu Yol Haritası Uzman Ziyareti Ülkemiz ile Avrupa Birliği arasında imzalanmış olan Geri Kabul Anlaşması ile eş zamanlı olarak, Türk vatandaşlarının Schengen Bölgesine yapacağı kısa süreli seyahatlerde vize zorunluluğunu kaldırmak üzere Vize Serbestisi Diyaloğu başlatılmış ve bu doğrultuda karşılanması gereken kıstasların yer aldığı bir yol haritası hazırlanmıştır. Bu kapsamda Avrupa Komisyonu tarafından görevlendirilen uzmanlar 27 Mayıs 2015 tarihinde Kurumumuzu ziyaret etmişlerdir. Kurum mevzuatı ve Kurumumuza yapılan başvurular hakkında genel bilginin verildiği toplantıda çeşitli konularda verilen kararlar üzerinde değerlendirmelerde bulunulmuştur. 5.2.6.9. Avrupa Güvenlik ve İşbirliği Teşkilatı Seçim Gözlem Heyeti Ziyaretleri Avrupa Güvenlik ve İşbirliği Teşkilatı (AGİT), soğuk savaş koşullarındaki Avrupa’nın bölünmüşlüğüne son verilmesi, güvenlik ve istikrarın sağlanması ve katılan devletler arasında bu amaca yönelik işbirliğinin geliştirilmesi düşüncesiyle 1975 yılında kurulmuştur. Türkiye’nin kurucu üyesi olduğu teşkilatın 57 üyesi bulunmakta olup merkezi Viyana’dadır. Teşkilat, katılımcı devletlerin demokratikleşme, hukukun üstünlüğü ve insan haklarına saygı alanlarındaki çabalarına destek ve yardım işlevi görmektedir. AGİT Demokratik Kurumlar ve İnsan Hakları Ofisi (ODİHR) tarafından, 7 Haziran 2015 ve ardından 1 Kasım 2015 tarihlerinde gerçekleşen milletvekili genel seçimlerini AGİT taahhütleri, demokratik seçimler için kabul edilmiş olan uluslararası standartlar ve iç hukuk kuralları çerçeve- Y I LLI K RAP OR 2015 101 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU sinde takip etmek üzere daha önceki yıllarda olduğu gibi bu sene de sınırlı seçim gözlem heyetleri görevlendirmiştir. Bu kapsamda, Büyükelçi Geert-Hinrich Ahrens başkanlığındaki gözlem heyetleri, 25 Mayıs 2015 ve 14 Ekim 2015 tarihlerinde Kurumumuzu ziyaret etmiş ve seçimlerin gözlemi sırasında takip edecekleri yöntem hakkında bilgilendirmede bulunmuştur. Önceki seçimlerde olduğu gibi bu seçimde de, bir Kamu Denetçisi ve yeterli sayıda uzman ve idari personelin seçim günü gelebilecek şikâyetlere ilişkin ivedilikle harekete geçilebilmesi amacıyla nöbetçi olarak görev yapacağı bildirilmiştir. 5.2.6.10. Kosova Kamu Hizmetleri Bağımsız Denetleme Kurulu Ziyareti 102 Geçtiğimiz yıl Kurumumuzu ziyaret etmiş olan Kosova Kamu Hizmetleri Bağımsız Denetleme Kurulu heyeti, yeni seçilen Kurul Başkanı Lulzim Aliaj başkanlığında, 2 Haziran 2015 tarihinde Kurumumuzu ziyaret etmişlerdir. Görüşmede iki Kurumun idari yapıları, çalışma prosedürleri ve yetkileri hakkında fikir alışverişinde bulunulmuş, Kurumumuzun uluslararası kurum ve kuruluşlar ile ilişkileri hakkında heyete bilgi verilmiştir. 5.2.6.11. İsveç Parlamentosu Sosyal Güvenlik Komisyonu Ziyareti İsveç Parlamentosu Sosyal Güvenlik Komisyonu Başkanı Fredrik Lundh Sammeli başkanlığındaki heyet İsveç Ankara Büyükelçisi Lars Wahlund eşliğinde 8 Eylül 2015 tarihinde Kurumumuzu ziyaret etmiştir. Kamu Denetçiliği Kurumu’nun işleyişi, görev ve yetki alanları ile başvuru YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U yollarına ilişkin heyetin sorularını cevaplandıran Kamu Başdenetçisi M. Nihat Ömeroğlu, Kurumun yeni kurulmuş olduğunu ve tanınırlığın artması ile Kuruma gelecek şikâyet sayısı ve tavsiye kararlarına uyum oranının artmasının beklendiğini ifade etmiştir. 5.2.6.11. Avrupa Konseyi Parlamenter Meclisi Heyeti Ziyareti Avrupa Konseyi Parlamenter Meclisi (AKPM) Hukuk İşleri ve İnsan Hakları Komisyonunun “Avrupa da Sağlık Durumu Kritik Olan Tutukluların Kaderi” konulu rapor çalışmaları çerçevesinde Raportör Sosyalist Grup Üyesi İsviçreli Parlamenter Andreas Gross ve beraberindeki heyet 18 Eylül 2015 tarihinde Kurumumuza ziyarette bulunmuştur. 5.2.6.12. BM İşkenceyi Önleme Alt Komitesi Ziyareti İşkenceye ve Diğer Zalimane, Gayriinsani veya Küçültücü Ceza veya Muameleye Karşı Birleşmiş Milletler Sözleşmesi Ek İhtiyari Protokolü’nün (OPCAT) denetim mekanizması olan İşkenceyi Önleme Alt Komitesi (Subcommittee on the Prevention of Torture - SPT) heyeti Ulusal Önleme Mekanizması çalışmalarını incelemek üzere Türkiye’ye gerçekleştirdikleri ziyaret programı kapsamında 6 Ekim 2015 tarihinde Kurumumuzu ziyaret etmiştir. Kamu Denetçisi Mehmet Elkatmış başkanlığında gerçekleştirilen toplantıda, Kamu Denetçiliği Kurumunun görev ve yetkileri, yürütülmekte olan faaliyetler ve Türkiye’deki insan hakları yapılanması hakkında bilgi verilmiştir. 5.2.6.13. Irkçılık ve Hoşgörüsüzlüğe Karşı Avrupa Komisyonu (ECRI) Ziyareti İnsan hakları alanında bağımsız bir izleme kuruluşu olarak Avrupa Konseyi bünyesinde faaliyet göstermekte olan Irkçılık ve Hoşgörüsüzlüğe Karşı Avrupa Komisyonu (ECRI), 5 yıllık dönemler halinde tüm üye devletlerde periyodik incelemeler gerçekleştirmektedir. Bu doğrultuda gerçekleştirilen 5. dönem izleme döngüsü kapsamında, Ankara ve İstanbul’da hükümet temsilcileri, yerel yetkililer, bağımsız kuruluşlar, uluslararası organizasyonlar ve STK’lar ile bir araya gelen ECRI heyeti bağımsız kuruluşlarla gerçekleştirilen görüşmeler çerçevesinde 4 Kasım 2015 tarihinde Kurumumuzu da ziyaret etmiştir. Görüşmede, Kurumumuzun yetkileri, muhtemel mevzuat değişikliği, Kurumumuzun yerel yapılanması ve heyetin ilgi alanına giren konularda Ku- Y I LLI K RAP OR 2015 103 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU rumumuza iletilen şikâyetler vb. konularda görüş alışverişinde bulunulmuştur. 5. dönem izleme döngüsü çalışmaları neticesinde önümüzdeki yıl ECRI tarafından; ırkçılık, ırka dayalı ayrımcılık, yabancı düşmanlığı ve hoşgörüsüzlükle mücadele gibi konularda ülkemizce alınması gereken tedbirlere yönelik tavsiyeleri içeren bir rapor yayınlanacaktır. 6.2.6.15 Pakistan İslam Cumhuriyeti Ankara Büyükelçisi Ziyareti Pakistan İslam Cumhuriyeti Ankara Büyükelçisi Sohail Mahmood, 3 Kasım 2015 tarihinde Kamu Başdenetçisi M. Nihat Ömeroğlu’nu ziyaret etmiştir. İki ülke arasındaki geçmişten gelen bağa ve kardeşliğe vurgu yapılan görüşmede, Büyükelçi Sohail Mahmood, 24-25 Kasım 2015 tarihleri arasında İslamabad’da düzenlenecek olan 14. Asya Ombudsmanlar Birliği Konferansına ilişkin Pakistan Federal Ombudsmanı Salman Faruqui’nin davet mektubunu takdim etmiştir. Kamu Başdenetçisi M. Nihat Ömeroğlu, kurumsal olarak Pakistan vatandaşlarının idareye ilişkin yaşadıkları sorun ve şikâyetleri her zaman çözmek için hazır olduklarını vurgulamıştır. 6.2..6.16. UNICEF Türkiye Temsilcisi Ziyaretleri 104 UNICEF Türkiye Temsilci Vekili Lieke Van De Wiel 6 Ocak 2015 tarihinde, ardından UNICEF Türkiye Temsilciliği görevine getirilen Philippe Duamelle beraberindeki heyetle birlikte 16 Aralık 2015 tarihinde Kamu Başdenetçisi M. Nihat Ömeroğlu’nu makamında ziyaret etmiştir. Görüşmelerde, 2013-2015 yılları arasında imzalanan protokoller çerçevesinde, Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu (UNICEF) Türkiye Temsilciliği tarafından yürütülen “Çocuk Hakları ve Çocuklar için Adalet Projesi” kapsamında gerçekleştirilen çalışmalar değerlendirilmiş ve önümüzdeki döneme ilişkin işbirliği imkânları ele alınmıştır. YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 5.2.7. Kamu Başdenetçisi Tarafından Gerçekleştirilen Yurtiçi Ziyaretler 2015 yılı içerisinde Kamu Başdenetçisi M. Nihat Ömeroğlu tarafından Büyükelçiliklere ve uluslararası kurum temsilciliklerine gerçekleştirilen ziyaretlere ilişkin özet bilgi aşağıda sunulmaktadır: • Ocak 2015 tarihinde Fransa’nın başkenti Paris’te mizah dergisi Charlie Hebdo ofisine gerçekleştirilen ve 12 kişinin hayatını yitirdiği saldırı nedeniyle taziyelerini iletmek üzere Fransa’nın Ankara Büyükelçisi Laurent Bili ziyaret edilmiştir. • 15 Nisan 2015 tarihinde Belçika’nın Ankara Büyükelçisi Marc Trenteseau ziyaret edilmiştir. • 9 Haziran 2015 tarihinde Birleşik Krallığın Ankara Büyükelçisi Richard Peter Moore’a iadei ziyarette bulunulmuştur. • 9 Haziran 2015 tarihinde AB Türkiye Delegasyonu Başkan Vekili Bela Szombati ile görüşülmüştür. Toplantıda, ülkemizin Avrupa Birliği üyelik süreci çerçevesinde Kurumumuz çalışmaları hakkında fikir alışverişi gerçekleştirilmiş ve Kurumumuzun faydalanıcısı olduğu proje faaliyetleri hakkında değerlendirmelerde bulunulmuştur. • 26 Haziran 2015 tarihinde UNDP Türkiye Mukim Temsilcisi Kamal Malhotra ziyaret edilmiştir. Görüşmede, Kurumumuz ve UNDP işbirliğinde yürütülen proje faaliyetleri hakkında değerlendirmelerde bulunulmuştur. • 12 Kasım 2015 tarihinde Türkiye ile İsveç arasındaki İşgücü İstihdamı Anlaşması’nın 50. yıldönümü sebebiyle, Hacettepe Üniversitesi Göç ve Siyaset Araştırmaları Merkezi ve İsveç Büyükelçiliği işbirliğinde düzenlenen “Türkiye’den İsveç’e İşçi Göçünün 50 Yılı: Geçmişe Bakış ve Çıkarımlar” konulu seminere iştirak edilmiştir. 5.2.8. Uluslararası Ağlara Katılım 5.2.8.1. Avrupa Ombudsman Ağı Avrupa Ombudsmanı ve Avrupa Parlamentosu Dilekçe Komitesinin yanı sıra, Avrupa Birliği üyesi, aday ve aday adayı ülkelerin Ombudsmanlık ve İnsan Hakları Kurumlarını bünyesinde barındıran Avrupa Ombudsman Ağı, kurulduğu 1996 yılından bu yana ulusal ve yerel Ombudsmanlık Kurumlarını bir araya getirerek kurumlar arası işbirliğinin artırılmasını ve tec- Y I LLI K RAP OR 2015 105 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU rübe paylaşımını hedeflemektedir. 35 ülkede 99 bürosu bulunan Avrupa Ombudsman Ağına, Kurumumuzun katılımı teyit edilmiş olup bu husus 2013 yılı İlerleme Raporunda da olumlu bir gelişme olarak değerlendirilmiştir. Avrupa Ombudsman Ağına üyeliğimiz devam etmekte olup bu yıl Polonya’da onuncusu düzenlenen Avrupa Ombudsman Ağı Ulusal Seminerine katılım sağlanmıştır. 5.2.8.2. Uluslararası Ombudsmanlık Enstitüsü 1978’de kurulan ve herhangi bir coğrafi dağılım gözetmeksizin dünyadaki tüm Ombudsmanlık Kurumları arasında işbirliğini sağlamayı hedefleyen tek uluslararası kurum olan Uluslararası Ombudsmanlık Enstitüsü (International Ombudsman Institute - IOI); düzenlemekte olduğu periyodik konferanslar ve yayınlarla bölgesel ve uluslararası düzeyde bilgi değişimini sağlamaktadır. Bölgesel bazda Afrika, Asya, Avrupa, Avustralya, Karayipler, Kuzey Amerika ve Latin Amerika’da temsilcileri bulunan Enstitüye 28 Kasım 2014 tarihi itibarıyla üyeliğimiz gerçekleştirilmiştir. 5.2.8.3. Avrupa Ombudsman Enstitüsü 106 Merkezi Avusturya Zürih’te bulunan ve 1988 yılında kurulmuş olan Avrupa Ombudsman Enstitüsü (European Ombudsman Institute - EOI), Ombudsmanlık Kurumlarının faaliyet alanlarına ilişkin bilimsel çalışmalar gerçekleştirerek Ombudsmanlık Kurumları arasında bilgi ve tecrübe değişimini amaçlamaktadır. 37 farklı ülkede 107 üyesi bulunan Enstitüye Kurumumuz 2013 yılında katılmış olup üyeliğimiz devam etmektedir. 5.2.8.4. Batı Balkanlar Bölgesel Ombudsmanlık Kurumları Ağı 2013 yılında Danilovgrad (Karadağ) şehrinde gerçekleştirilen seminerde Batı Balkan ülkeleri ve Türkiye’yi kapsayan bir Bölgesel Ombudsman Ağının kurulması gündeme gelmiş ve 10 Şubat 2014 tarihinde Slovenya’nın başkenti Ljubljana’da düzenlenen toplantıda söz konusu Ağın kurulması kararlaştırılmıştır. Üye ülke Ombudsmanları arasındaki işbirliğinin geliştirilmesini hedefleyen ve Arnavutluk, Bosna Hersek, Hırvatistan, Karadağ, Kosova, Makedonya, Slovenya ve Sırbistan Ombudsmanlarının üye olduğu ağ faaliyetlerine Kurumumuz da iştirak etmektedir. YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 5.2.8.3. İslam İşbirliği Teşkilatı Üye Devletleri Ombudsmanlık Kurumları Birliği 2012 yılında Cibuti Cumhuriyeti’nde düzenlenen İslam İşbirliği Teşkilatı (İİT) Üye Devletleri Dışişleri Bakanları Konseyinde, şikâyet incelemesi ve değerlendirilmesi süreçlerindeki tecrübelerin ve iyi uygulama örneklerinin paylaşılması ve İslam ülkeleri Ombudsmanlarının kapasitesinin güçlendirilmesi amacıyla İİT Üye Ülkeleri Ombudsmanlık Kurumları Birliğinin kurulması gündeme gelmiştir. Bu doğrultuda, 28-29 Nisan 2014 tarihlerinde Pakistan’ın başkenti İslamabad’da gerçekleştirilen Konferansta İİT Ombudsmanlık Kurumları Birliğinin kurulması, daimi sekretarya oluşturulana kadar Pakistan Ombudsmanının sekretarya hizmetlerini yürütmesi, Birlik üyesi Ombudsmanlardan müteşekkil bir Genel Kurulun kurulması, Birliğin işleyişine ilişkin yasal mevzuatı, kuralları ve prosedürleri hazırlayacak bir Yönlendirme Komitesinin oluşturulması ve bu Komitenin Pakistan Ombudsmanı başkanlığında; Endonezya, Fas, Gine, İran, Nijer, Pakistan, Sudan, Türkiye ve Ürdün’den oluşması kararlaştırılmıştır. Birlik mevzuatının oluşturulması çalışmaları kapsamında 27-29 Nisan 2015 tarihlerinde İslamabad’da gerçekleştirilen toplantıya Kurumumuzca katılım sağlanmıştır. 5.2.9. Kurumumuzun İngilizce İnternet Sitesi Kurumumuzun İngilizce web sayfası periyodik olarak güncellenmektedir. Kurumumuzca verilen önemli tavsiye kararlarının ve Kurumumuzun 2014 Yıllık Raporunun İngilizce tercümesi ve Kurum çalışmalarımıza ilişkin güncel gelişmeler sitede ziyaretçilerin istifadesine sunulmaktadır. 5.2.10.Uluslararası İşbirliği Anlaşmaları Kurumumuz uluslararası işbirliğine büyük önem atfetmektedir. Kamu Başdenetçisi tarafından belirlenen hedef doğrultusunda Kurumumuz kuruluşundan bu yana geride bıraktığı 3 yıl içerisinde, nicelik yönünden kısıtlı insan kaynaklarına rağmen, uluslararası Y I LLI K RAP OR 2015 107 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU gelişmelerin takibi ve işbirliği imkânlarının araştırılması yönünde büyük çaba sarf etmiştir. Bu çalışmalar içerisinde her yıl düzenli olarak gerçekleştirilmekte olan Uluslararası Ombudsmanlık Sempozyumu önemli bir yer tutmaktadır. Bu yıl Avrupa ülkelerinin yanında Afrika ve Asya ülkelerindeki Ombudsmanların da davet edilmesiyle etki alanı daha da genişleyen bu organizasyon, Ombudsmanların her yıl düzenli olarak bir araya geldikleri bir buluşma adresi niteliğini kazanmıştır. Kurumumuzun bu çerçevede attığı adımlar diğer ülkelerdeki mevkidaşlarımızın da takdirini toplamakta olup bu yöndeki çalışmaların neticesinin bir tezahürü olarak 3. Uluslararası Ombudsmanlık Sempozyumuna konuşmacı olarak katılan İran Ombudsmanı Justice Naser Seraj ve Ukrayna Ombudsmanı Valeriya Lutkovska ile ikili işbirliği anlaşmaları imzalanmıştır. 108 Söz konusu protokoller ile kurumlar arasında karşılıklı çalışma ziyaretleri, eğitimler ve çalıştayların düzenlemesi, taraflar arasında tecrübe paylaşımı amacıyla ilgili belgelerin ve önemli yayınların paylaşılması ile tarafların yetki ve görev alanı dâhilinde ortak ilgi alanlarına giren programlar ve projelerin geliştirilmesi hedeflenmiştir. İşbirliği anlaşmalarının ilk somut neticesi, anlaşmaların imzalanmasından kısa bir süre sonra alınmıştır. Ukrayna İnsan Hakları Komiseri Valeriya Lutkovska’nın imza töreni sonrasında ülkemizde tutuklu bulunan bir Ukraynalı mahkûmun mağduriyetini ifade etmeleri ve yardım talebi üzerine Kurumumuz tarafından gerekli çalışmalar ivedilikle başlatılmış ve mahkûmun bulunduğu cezaevi ziyaret edilerek şikâyet başvurusu yerinde alınmıştır. Cezaevi yönetimi ile gerçekleştirilen görüşmeler neticesinde mahkûmun ihtiyaç duyduğu tıbbi muayene imkânına kavuşması sağlanmıştır. Uzlaşma yoluyla çözüme kavuşturulan şikâyete ilişkin Kurumumuzca verilen kararın İngilizce tercümesi internet sitemizde yayınlanmaktadır. YIL L IK RAPOR 2015 6 BAŞVURULARA İLİŞKİN BİLGİ VE DEĞERLENDİRMELER Başvuruların Tematik Olarak Değerlendirilmesi İnsan Hakları Çocuk Hakları Kadın Hakları Engelli Hakları Kamu Personel Rejimi Personel Nakil, Atama, Yer Değiştirme ve Kadro Durumu Mali ve Sosyal Haklar ile İzinler Görevde Yükselme ve Unvan Değişikliği Kamu Personelinin Tutum ve Davranışları ile Mobbing ve Kötü Muamele Disiplin Cezaları ve Affı Çalışma ve Sosyal Güvenlik Adalet İşleri Nüfus, Vatandaşlık, Mülteci ve Sığınmacı Hakları Sağlık İşleri Eğitim-Öğretim, Gençlik ve Spor Mahalli İdarelerce Yürütülen Hizmetler Mülkiyet Hakkı Enerji İş ve İşlemleri Ulaştırma, Basın ve İletişim KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 6.1. Başvuruların Tematik Olarak Değerlendirilmesi Asıl amacı vatandaşlarına güvenlik, sağlık, eğitim, adalet vb. kamu hizmetlerini sunmak olan Devlet mekanizmasının, sayılan temel görevleri yerine getirirken, kişiler karşısında güçlü olması nedeniyle bu gücün kötü amaçlarla kullanılması, hizmetin kusurlu sunulması vb. şekillerde suistimallere açık olması her zaman tartışma konusu olmuştur. Özellikle hukuk devletinde hak ve özgürlüklerin yasalarla güvence altına alınmış olması ve bunun için oluşturulmuş yargısal denetim yollarının varlığı bu noktadaki en önemli güvencedir. İdarenin yaptığı işlemlerden dolayı zarar gören kişiler bağımsız ve tarafsız çalışan yargı kurumları eliyle bu dengesizliğin giderilmesini isterler. Fakat yargı sürecinin uzun olması, kişiler açısından maddi külfete neden olması kişilerin yargı organlarına başvurmaktan imtina etmeleri ile sonuçlanmaktadır. Bu bağlamda, Devlet ile kişiler arasındaki sorunların daha rahat ve tarafları zora sokmayacak biçimde çözümlenmesi hedefi yargı dışında etkin bir mekanizmayı gerekli kılmıştır. 110 Ayrıca yukarıda da bahsedilen devletin temel görevleri yanında günümüz modern yönetim anlayışında kamu hizmetlerinin fonksiyonel ve organik olarak değişiklik gösterdiğinden devlet anlayışında daha ileri bir bakış açısına ihtiyaç duyulmuştur. Bu durum, bireylerin temel hak ve hürriyetlerinin daha etkin bir şekilde korunması ve kamu hizmetinin sunulmasında sosyal devlet ilkesinin önem kazanması sonucunu doğurmuştur. Yine, modern devlet anlayışında idarenin denetlenmesinde geleneksel anlayışın dışında idare ile kişiler arasında uzlaşmayı hedef alan, hem idarenin hem de kişilerin lehine olabilecek çözümler üretmek için alternatif yöntemler kullanabilen ombudsmanlık kurumları tüm dünyada kabul görmüştür. Türkiye’de de Kamu Denetçiliği Kurumu bu amaç doğrultusunda, insan hakları ihlallerinin önlenmesine yönelik katkı sağlamakta ve demokratikleşme süreçlerinde toplumda hakların ve özgürlüklerin korunmasında etkin ve yararlı bir enstrüman olarak hizmetlerini sunmaya devam etmektedir. İdarenin işlem, eylem, tutum ve davranışları sonucunda oluşan menfaat ihlalleri nedeniyle gelen şikâyetler hakkında verilen kararlarımız ile Kurumumuz kamu yönetiminin daha iyi hale getirilmesinde etkin bir rol üstlenmektedir. Bu bölümde 2015 yılı faaliyet döneminde Kurumumuza iletilen şikâyet başvurularına ilişkin ana konularda dikkat çeken hususlara yönelik tahlil, değerlendirme ve açıklamalar yapılmak suretiyle Türk kamu yönetimi temelinde yol gösterici olarak kurumsal fikirlerin paylaşılması hedeflenmiştir. YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 6.1.1. İnsan Hakları İnsan hakları alanında kurumsal yapılanma hususu uzun yılları kapsayan bir örgütlenme sorunu olarak görülmektedir. Bir başka ifade ile yıllar içinde, sayıları yirmiyi aşan ve insan haklarının korunması ve geliştirilmesinden sorumlu “klasik insan hakları kurumu” oluşturulmuştur. Söz konusu klasik kurumların her birisinin değişik gerekçeler ile günümüz modern toplumsal hayatının gereklerine uygun bir kontrol mekanizması oluşturamadıklarını ve Türk insan hakları uygulamalarının daha ileri bir noktaya taşınmasında güçlüklerle karşılaştıklarını görmekteyiz. Söz konusu zayıf noktaların ve güçlüklerin temelinde; aynı hiyerarşi silsilesine bağlı olmak, özerk olamamak ve hantallaşma vb. sorunlar yer almaktadır. Esasen her modern demokratik ülke, kamu yönetimi aygıtının temel parçası olan insan hakları alanındaki birimlerini, kendi tarihî ve siyasî geri planı, deneyimleri ve gelenekleri doğrultusunda şekillendirmektedir. Bir diğer ifade ile insan hakları uygulamalarının izlenmesi, denetlenmesi ve ihlal iddialarının çözüme kavuşturulması noktasındaki kurumsal yapılanma, ülkelerin kendi toplumsal dinamiklerinden ortaya çıkan temel ihtiyaçlarına göre farklılık göstermektedir. Yani her devlet kendi tarihî, siyasî geleneğine uygun surette insan hakları kurumsal yapılanmasını düzen altına almaktadır. Ülkemizde, insan hakları ihlal iddialarını inceleme yetkisine sahip hâlihazırda birçok kurum faaliyet göstermektedir. Birleşmiş Milletler (BM) İnsan Hakları Komisyonunun 3 Mart 1992 tarih ve 1992/54 sayılı ve BM Genel Kurulunun 20 Aralık 1993 tarih ve 48/134 sayılı kararlarıyla kabul edilen ve “İnsan Haklarının Geliştirilmesi ve Korunması İçin Kurulan Ulusal Kuruluşların Statüsüne İlişkin İlkeler” adlı belgeye, diğer adıyla Paris Prensiplerine uygun olarak, bu alanda bağımsız ve özerk olarak çalışan sadece iki kurum bulunmakta olup, bunlardan ilki Kamu Denetçiliği Kurumu, diğeri ise Türkiye İnsan Hakları Kurumudur. Anayasasının, 74 üncü maddesi uyarınca Kamu Denetçisine başvuru herkes için anayasal bir haktır. Yerli, yabancı tüm gerçek ve tüzel kişiler tarafından, bizzat veya kanuni temsilcileri tarafından, Türkçe haricindeki diller de dâhil, ücretsiz bir şekilde şikâyet başvurusunda bulunulmaktadır. Başvurular bizzat, posta, Kurum resmi internet sayfasında yer alan özel modül ile va- Y I LLI K RAP OR 2015 111 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU lilik ve kaymakamlık ofisleri aracılığı ile yapılabilmektedir. Talep halinde, başvuruların “gizli” tutulması esastır. Kurum başvuruların kayda alınmasında, şekli ve menfaat ihlali şartlarını en aza indirgemeyi esas alan bir yolu seçmiş bulunmaktadır. Yine çalışma felsefesinin temelinde yer alan birey odaklı bir anlayışın sonucu olarak, mağduriyetin giderilmesi ve mümkünse idare ile başvurucu arasında bir uzlaşmanın sağlanması hususu öncelikli olarak hedeflenmektedir. Ön incelemeyi takiben, gerekli şartları taşımayan başvurular açısından, “incelenemezlik” veya “gönderme” kararı verilmekte; ön incelemeyi aşan başvurular esastan incelenerek, olayın niteliğine göre “tavsiye”, “ret” veya “karar verilmesine yer olmadığı” kararlarından birisi verilmektedir. Kurum şikâyet başvurularını 6 ay içerisinde tamamlamakla sorumlu olup; dava açma süresi içinde Kuruma yapılan başvurular, işlemeye başlamış olan dava açma süresini durdurmaktadır. Görüldüğü gibi Kurumumuz, bağımsız, özerk ve etkili bir şekilde işleyen “şikâyetleri ele alma mekanizmasına” sahip bulunmaktadır. Avrupa Birliği (AB), Birleşmiş Milletler (BM), Avrupa Konseyi (AK) ve diğer uluslararası ve bölgesel örgütlerin işaret ettiği ihlal iddialarını ele alma mekanizmalarının (complaint handling mechanisms) olmazsa olmaz kıstasları ise “bağımsız”, “etkili” ve “süratli” olmalarıdır. 112 Özellikle Kurumumuzun kurulması, ülkemizin insan hakları alanında son dönemde atmış olduğu en önemli adımdır. Bu adım, ülkemizin hak ihlalleri açısından BM ve AK’nin öngördüğü “ihlal iddialarının bağımsız, etkin ve süratli şekilde ele alınması” kriterinin temini açısından hayati önemde bir reformdur. Yukarıda yer alan açıklamalar ışığında, insan haklarının geliştirilmesi ve ihlal iddialarının ele alınmasında bağımsız ve tarafsız bir şekilde görev alan Kurumumuzun kapasitesinin güçlendirilmesi önem arz etmektedir. Bu amaçla Kurumumuzun etkinliğinin artırılmasını teminen aşağıda kayıtlı tedbirlerin alınmasının yerinde olacağı değerlendirilmektedir: - Muhtemel yetki ve görev çatışmasının önüne geçmek amacı ile insan hakları alanında yetki, görev ve sorumluluk üstlenen kamu idarelerinin çalışmalarının ve kurumsal yapılarının, BM Genel Kurulunun 20 Aralık 1993 tarih ve 48/134 sayılı kararlarıyla kabul edilen ve “İnsan Haklarının Geliş- YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U tirilmesi ve Korunması İçin Kurulan Ulusal Kuruluşların Statüsüne İlişkin İlkeler” uyarınca gözden geçirilmesi, • Kurulması planlanan Kolluk Şikâyet Komisyonunda Kurumumuzun da temsili, • Ayrımcılıkla Mücadele ve Eşitlik Kurulunun Kurumumuz bünyesinde oluşturulması, • Çocuk, sakat, vb. incinebilir gruplarla ilgili temel BM sözleşmesinin raporlama ve izleme mekanizmasının Kurumumuz bünyesinde oluşturulması, • Kurumumuza resen inceleme yetkisinin ve Anayasada gerekli değişiklik yapılarak, Anayasa Mahkemesi dâhil mahkemelere başvuruda bulunma yetkisinin verilmesi gerekmektedir. Özellikle toplumsal olaylar ve gösterilere müdahale noktasında gözlenen eksiklikler bağlamında, sadece bir şehir veya benzeri yerleşim biriminde yaşayan insanları ilgilendiren ve gündelik hayatın işleyişine dair kararların tesisinde, o bölge halkının görüşlerine başvurulması önem arz etmektedir. Devlet organlarının ve kamu hizmeti veren kuruluşların katılımcılığı özendirmesine, özellikle yerel kamu hizmetlerinin sunumu süreçlerinde başvurulmalıdır. Bu sayede, idare ile o bölgede yaşayanlar arasında sağlıklı bir iletişim kurulur, demokratik ilkeler yerleşir, kararların içeriği güçlenir ve bunların etkinliği artar. Ayrıca, meşru gerekçeler ile başlayan toplumsal gösterilerin, kitlesel gösterilere dönüşmesinin ve yasadışı grupların etkinlik kazanmalarının önüne geçilmiş olur. Diğer yandan, toplumsal hayatın günümüzde ulaştığı birey odaklı anlayış, bireylerin ve birey gruplarının değişen ve gelişen kavrayışları, hayatı ve olayları algılama yolları, çatışan menfaat ve duyarlılık alanları ve beklentiler, teknolojinin ve dolayısıyla suçun ve suçla mücadele tekniklerinin gelişmesi, sosyal olaylarda gözlemlenen sayıca ve çeşitlilikçe artış; idareleri, genelde kamu hizmetlerinin sunumunda, özellikle de insan hakları uygulamaları noktasında, eskiden olduğundan daha fazla oranda duyarlı davranmaya zorlamaktadır. Günümüz dinamik toplumsal yapılarını yönetme iddiasındaki idarelerin hizmet anlayışı bu değişime ayak uydurmak mecburiyetindedir. Y I LLI K RAP OR 2015 113 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Bir başka anlatım ile günümüz bilgi çağı toplumunun artan beklentileri karşısında, modern devlet yapılanmasının, hukukun üstünlüğü, demokrasi ve insan haklarına saygının geliştirilmesi temeline dayanan bir iyi yönetim anlayışını benimsemesi gerekmektedir. Bununla bağlantılı olarak, faaliyetlerini ve kurumsal yapılanmasını geliştirerek devasa bir yapılanmaya ulaşan kamu yönetimi aygıtının daha gelişmiş, etkin ve süratli denetlenmesi ihtiyacı ortaya çıkmıştır. Fakat unutulmamalıdır ki idarenin hukuka uygunluğunun sağlanması açısından “denetim” fonksiyonu da tek başına yeterli değildir. Bu noktada, idarenin dışında değil; onun işleyişinin bir parçası olacak bir dizi etkin yöntemin oluşturulması önemlidir. Bu araçlardan birisi “şeffaflık kanunu” ve diğeri de “genel idari usul kanunudur”. Bu sayede idare; her şekilde saydam, şeffaf ve görünür surette hareket edebilecek; şartlar oluştuğunda her olay ve kişi için aynı surette hareket edebilecektir. Toplumsal hayat esenlik içerisinde daha öngörülebilir bir görünüm kazanacaktır. Kurumumuz, Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmeliğinin 1 inci maddesi ile şikâyet başvurularını, bu ilkeleri de gözeterek inceleyeceğini kayıt altına almış olup; tavsiye kararlarında, “iyi yönetişim” ilkeleri başlığı altında ilgili idareye yol gösterici bir dizi tavsiyelerde bulunmaktadır. 114 Kurumumuzun faaliyet gösterdiği alanların önemi ve hassasiyeti nedeniyle gözönünde bulundurulması gereken bu ilkeler ışığında 2015 yılı içerisinde Kurumumuza, temel hak ve özgürlüklerin ihlali iddialarını içeren çok sayıda başvuru iletilmiştir. Söz konusu başvuruların çoğunluğu bireysel nitelikte olmakla beraber, kamuoyunun gündemine de oturan bir dizi olaylara konu iddiaların, sivil toplum örgütleri ve meslek kuruluşları tarafından iletildiği görülmektedir.1 Bu durum aynı zamanda, kamuoyunda ve bireylerin nazarında Kurumumuza yönelik bir güvenin varlığına da işaret etmektedir. Şikâyetler arasında, toplumsal olaylara müdahaleden kaynaklanan ve toplanma ve ifade özgürlüğünün ihlali niteliğinde başvurular bu rapor döneminde de önceliğini korumaktadır. Yaşam hakkı, seyahat özgürlüğü, düşünce, vicdan ve inanç özgürlüğü hakkı, mahkûm hakları ile bilgi edinme ve dilekçe hakkı alanında ihlal iddialarını içeren çeşitli başvurular öne çıkan diğer başvurular arasında yer almaktadır. 1 2014/4684, 2014/5497 şikâyet numaralı başvurular vd. YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Azınlık Hakları Türkiye bulunduğu konum ve tarihi geleneği gereği farklı etnik ve dinsel kültürleri bir arada barındıran kadim geleneğe sahip bir Devlet olarak yüzyıllardır bu kültürlere sahip vatandaşlarının barış ve hoşgörü içerisinde yaşamalarını sağlamıştır. Bu çeşitlilik içerisinde bazen azınlık statüsünde olan vatandaşların Devletten farklı talepleri de ortaya çıkmaktadır. Azınlık kavramı, bir devletin geri kalan nüfusundan sayısal olarak az olup, hâkim olmayan durumda bulunan, bu devletin uyruğu olan üyeleri etnik, dinsel ve dilsel nitelikleri bakımından nüfusun geri kalan bölümünden farklılık gösteren, üstü örtülü de olsa kendi kültürünü, geleneklerini, dinini ve dilini korumaya yönelmiş bir dayanışma hissi taşıyan grup olarak tanımlanabilir. Azınlık haklarının korunmasına ilişkin olarak Türkiye’nin dâhil olduğu sistemler arasında Birleşmiş Milletler, Avrupa Konseyi ve Avrupa Güvenlik ve İşbirliği Teşkilatı bulunmaktadır. Türkiye’de azınlıkların korunmasının genel çerçevesini çizen temel düzenlemeler ise, 24 Temmuz 1923 tarihli Lozan Barış Andlaşması, 18 Ekim 1925 tarihli Türkiye Cumhuriyeti ile Bulgaristan Krallığı Arasındaki Dostluk Andlaşması ve Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’dır. Lozan Barış Andlaşması’nın “Azınlıkların Korunması” başlıklı III. Bölümü (37-44. maddeler) “gayrimüslim” esasına dayalı bir azınlık anlayışı benimsemiş olup, söz konusu Andlaşma ve ekleri 23 Ağustos 1923 tarih ve 341-344 sayılı Kanunlar ile iç hukukun bir parçası haline getirilmiştir. Avrupa Birliği’ne üyelik sürecinde azınlıklara yönelik bir takım açılımlar gerçekleştirmeye başlayan ülkemiz, bu süreçte önemli adımlar atmış ve gayrimüslim azınlıkların sorunlarının çözümüne yönelik ciddi girişimlerde de bulunmuştur. Bu anlamda, 2015 yılı içerisinde Kurumumuza azınlık haklarına ilişkin olarak yapılan bir başvuruda şikâyetçi, bir Kilise Vakfı’nın başkanı olduğunu, kiliselerinin yıllık geliri dikkate alındığında ücretli din görevlisi çalıştırmalarının imkânsız hale geldiğini, Anayasanın 10 uncu maddesine göre dini vecibelerini yerine getirebilmelerinin kendileri için de bir hak olduğunu belirterek, kiliselerinde görevli din adamının maaşının Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından karşılanmasını talep etmektedir. Y I LLI K RAP OR 2015 115 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma sonucunda; şikâyet konusu olayı öncelikle laiklik ve düşünce, vicdan ve din özgürlüğü ilkeleri kapsamında değerlendirmek gerektiği, laiklik ilkesinin temelinde din, inanç ve ibadet hürriyetlerini tüm yurttaşlara aralarında ayrım gözetmeksizin eşit biçimde tanıyan ve taraf tutmayan bir anlayışın olduğu, Anayasaya göre Türk vatandaşı olarak kabul edilen gayrimüslim azınlığa mensup vatandaşların taleplerinin öncelikle ve esas olarak, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olmaktan kaynaklanan haklar kapsamında değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bununla birlikte kararda, AİHS’nin 9 uncu maddesinde güvence altına alınan düşünce, vicdan ve din özgürlüğü hakkının, temel bir insan hakkı olduğu ve bu hakkın Anayasa’nın 5, 10 ve 24 üncü maddelerinde anayasal güvence altına alındığı, dolayısıyla Lozan Andlaşması’nın “Azınlıkların Korunması” başlıklı üçüncü kısmında yer alan maddelerde öngörülen hususlar ile Anayasa ve ülkemizin taraf olduğu uluslararası sözleşmeler ve andlaşmalar kapsamında; şikâyetçinin talebinin karşılanması için üst normlarda gerekli hukuki düzenlemelerin mevcut olduğu, şikâyetçinin başkanlığını yürüttüğü vakıf kilisesinde görevlendirilen din adamının maaşının Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından karşılanması talebinin, demokratik toplumun ayrılmaz unsurları olan kanun önünde eşitlik, çoğulculuk ve hoşgörü kavramları kapsamında değerlendirilmesi gerektiği ifade edilerek; 116 Şikâyetçinin talebinin reddine ilişkin idari işlemin, ülkemizin taraf olduğu uluslararası sözleşme ve andlaşmalar ile yüksek mahkeme kararları dikkate alındığında üst hukuk normlarına ve hakkaniyete aykırı olduğu, AİHS’nin 9 uncu maddesinde korunan hakları zedelediği değerlendirilmiş olup, tüm bu nedenlerle ve mezkûr talepten hareketle, Lozan Andlaşması kapsamında azınlık kabul edilen vatandaşlarımızın sosyal ihtiyaçlarının karşılanmasına yönelik olarak mümkün bulunması halinde meri mevzuatın işlerliğinin sağlanması, bunun mümkün olmaması halinde ise mevzuat değişikliğiyle şikâyet konusu talebin yeterli oranda karşılanması yönünde Başbakanlığa tavsiyede bulunulmuştur2 2 2013/473 şikâyet numaralı başvuru üzerine verilen 30/12/2015 tarihli Tavsiye Kararı YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Bilgi Edinme Hakkı İnsan hakları alanında Kurumumuza yapılan başvurular arasında, bilgi edinme hakkına ilişkin başvurular ilk sırayı almaktadır. Sonrasında ise mahkûm başvurularına ilişkin, özellikle de ailelerinin kendilerini ziyarete gelmelerinde sıkıntı yaşadıkları iddiasıyla, mahkûmların ailelerinin bulunduğu şehirlere veya bu şehirlere yakın olan şehirlere nakledilmeleri yönündeki şikâyetler öne çıkmaktadır. Ayrıca her türlü ayrımcılığın önlenmesi, özel hayatın gizliliği ve kişisel verilerin korunması yönünde de Kurumumuza başvurular yapılmaktadır. İnsan hakları alanında Kurumumuza yapılan başvuruların çoğunluğunu “Bilgi Edinme Hakkı” kapsamında vatandaşlarımızın kamu kurumlarına yapmış oldukları başvurulara ya hiç cevap verilmediği ya da eksik cevap verildiği yönündeki şikâyetler oluşturmaktadır. 4982 sayılı Bilgi Edinme Hakkı Kanunu’nun “Bilgi verme yükümlülüğü” başlıklı 5 inci maddesinin birinci fıkrasında, kurum ve kuruluşların, 4982 sayılı Kanun’da yer alan istisnalar dışındaki her türlü bilgi veya belgeyi başvuranların yararlanmasına sunmak ve bilgi edinme başvurularını etkin, süratli ve doğru sonuçlandırmak üzere gerekli idarî ve teknik tedbirleri almakla yükümlü oldukları belirtilmesine rağmen bazı kamu kurumlarının, vatandaşlarımızın yapmış oldukları başvurulara kayıtsız kaldıkları, yeterli gerekçeleri göstermeden başvurularını reddeddikleri görülmektedir. Bu durum “Bilgi Edinme Hakkı”nın kamu kurumlarınca yeterince anlaşılamadığı intibaını uyandırmaktadır. Bu durumda bilgi edinme hakkı kültürü yavaş yavaş toplumumuzda gelişmekte ve vatandaşlarımız bu bilinçle ilgili kamu kurumlarına başvurular yapmaktadır. Kamu kurumlarının bu başvurulara cevap vermemeleri de bu kurumlarda görevli personelin demokrasinin gereği olarak şeffaflık ve açıklık ilkelerine aykırı davrandıklarını ortaya koymaktadır. Kanunda belirtilen istisnalar haricindeki bilgi ve belgeleri gerekçe göstermeden vermeyen kamu personelinin öncelikle “Bilgi Edinme Hakkı” kültürünün yerleşmesi açısından bilinçlendirilmesi gerekmektedir. Buna rağmen Kanuna aykırı bir şekilde vatandaşların başvurularını reddeden veya eksik bilgi veren yetkililer hakkında idari ve cezai yaptırımların etkin olarak uygulanması gerektiği düşünülmektedir. İnsan hakları alanında Kurumumuza “Bilgi Edinme Hakkı” kapsamında yapılan başvurulardan sonra ise ceza infaz kurumlarında bulunan mahkûmların yapmış oldukları başvurular gelmektedir. Bu başvuruların Y I LLI K RAP OR 2015 117 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU büyük çoğunluğunu ise mahkûmların ailelerinden uzaktaki bir şehirde bulunmalarından dolayı görüş günlerinde ailelerinin uzun yollar katederek ziyaretlerine geldikleri ve sıkıntı yaşadıkları iddiaları oluşturmaktadır. Bu başvurular hakkında ilgili ceza infaz kurumu müdürlüklerinden gelen yazılarda, cezaevlerinin dolulukları ve kapasitelerinden fazla mahkum bulundurdukları gerekçe gösterilerek nakil taleplerinin yerine getirilemediği ifade edilmektedir. Bu durum fiziki koşulların yanında psikolojik ve sosyolojik yönlerden de ayrıntılı bir çalışma yapılması gerekliliğini ortaya çıkarmaktadır. Bu değerlendirmeler sonucunda “İnsan Hakları” alanında 7 Haziran 2015 tarihinde gerçekleştirilen 25inci Dönem Milletvekili Genel Seçimi kapsamında hazırlanan eğitim filmlerinin herkesin Türkçe ya da okuma yazma bildiği varsayımı ile hazırlandığı, Yüksek Seçim Kurulu Başkanlığının (YSK) kendileri gibi anadili Kürtçe olan ve Türkçe bilmeyen seçmenleri dikkate almadığı, bu nedenle diğer seçmenlerle eşit bilgilenme haklarının ihlal edildiği ve oy kullanırken özgür iradelerini oluşturma imkânından mahrum bırakıldıkları, ayrıca bunun bir ayrımcılık olduğu iddiasıyla; her vatandaş gibi yardıma ihtiyaç duymaksızın oylarını kullanmak istedikleri, eğitim filmlerinin Türkçe dışındaki dillerde de hazırlanmasının kendi iradelerini yansıtma konusunda yardımcı olacağı belirtilerek bu tür eğitim videolarının yayınlanması talebiyle Kurumumuza başvuruda bulunulmuştur. 118 Söz konusu şikâyet başvurusu hakkında; özellikle kullanılan geçersiz oyların sayısı göz önünde bulundurulduğunda, seçme hakkının sağlıklı bir şekilde kullanılabilmesi için, oy kullanım şekline ilişkin eğitim filmlerinin ülkede yaşayan herkesin anlayabileceği şekilde hazırlanmasının önem arz ettiği, bu ihtiyacın bilincinde olarak birçok Avrupa ülkesinde, temel kamu hizmetlerine erişim konusu başta olmak üzere seçim süreci hakkında farklı dillerde bilgilendirici bir dizi belge hazırlandığı ve kamuoyunun istifadesine sunulduğu dikkate alındığında, Kurumumuz tarafından Türkçe bilmeyen ve okur yazar olmayan tüm seçmenlere (dezavantajlı gruplar dâhil) sağlıklı şekilde seçime iştirakleri ve oy kullanabilmeleri için eğitici ve bilgilendirici çalışmalar yapılması (kamu spotu, filmler, yayınlar vb. yöntemler) yönünde 27/10/2015 tarihinde YSK’ya tavsiyede bulunulmuştur.3 3 2015/2608 şikâyet numaralı başvuru için verilen 27/10/2015 tarihli Tavsiye Kararı YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Bir başka şikâyet incelemesinde; Kırşehir Emniyet Müdürlüğü’nde 3. Sınıf Emniyet Müdürü olarak görev yapan şikâyetçilerin; Kırşehir Valiliğine başvurarak 4982 sayılı Bilgi Edinme Hakkı Kanunu hükümlerine göre yine Kırşehir Emniyet Müdürlüğü’nde görevli 3. sınıf iki emniyet müdürü ile kendileri arasındaki kıdem durumunu gösterir bilgi ve belgelerin taraflarına verilmesini talep ettikleri, taleplerinin 4982 sayılı Bilgi Edinme Kanununun 21 nci maddesi ve ilgili yönetmelik hükümlerine göre ‘Özel Hayatın Gizliliği’ gerekçe gösterilerek reddedildiği, Kırşehir Emniyet Müdürlüğü’nden alınan ret cevabı üzerine 19/03/2015 tarihinde Bilgi Edinme Değerlendirme Kuruluna (BEDK) bilgi edinme hakkının ihlal edildiği gerekçesi ile yapmış oldukları itiraz başvurusunun ‘başvuru sahibinin itiraza konu talebinin, üçüncü şahısların mesleki değerlerine haksız müdahale oluşturacağı değerlendirildiğinden, ilgili idarece 4982 sayılı Kanunun ‘Özel Hayatın Gizliliği’ başlıklı 21 nci maddesine dayanılarak verilen ret cevabının 4982 sayılı Kanun ve ilgili mevzuata uygun olduğu’ gerekçesi ile reddedildiği anlaşılmıştır. Şikâyet konusu hakkında gerek ulusal gerekse uluslararası mevzuat hükümleri, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) ve BEDK kararları kapsamında istenilen bilgi ve belgelerin erişime sunulabilecek nitelikte bilgi ve belgelerden olduğu, Kurul kararlarının yeterli gerekçe içermediği ve tutarsız olduğu, neticede şikâyetçilerin bilgi edinme haklarının kısıtlandığı ve ilgili idarelerce şikâyetçilere verilen ret cevaplarının hukuk ve hakkaniyete uygun olmadığı sonuç ve kanaatine varılmış ve ilgili kurumların hatalı davrandıklarının kabulü hususunda BEDK’ya ve Kırşehir Valiliğine tavsiyede bulunulmuştur.4 İnternet üzerinden kişilik haklarının ihlali Ülkemizde, internet üzerinden yapılan yayınlar vasıtası ile kişilik haklarının ve özel hayatın gizliliğinin ihlali konusu çok ciddi bir mesele teşkil etmektedir. İnternet ortamında vuku bulan bu ihlallerin teknik olarak önüne geçmek için bu iletiyi paylaşan kaynağın, yani içerik veya yer sağlayıcının bu içeriğin yayınını sonlandırması veya ilgili kamu mercilerinin erişimi engellemesi yoluna başvurması gerekmektedir. İlk çözümün özellikle yurtdışı kaynaklı faaliyetlerde uygulanmasının zor olduğu, uluslararası çok bilinen ağların her ülke hukukuna göre faaliyetlerini düzenleyebilmelerinin mümkün olmadığı; bir ülkede illegal sayılan fiilin bir başka ülkede legal olabile4 2015/2471 şikâyet numaralı başvuru için verilen 28/08/2015 tarihli Tavsiye Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 119 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU ceği, bu manada güçlü bir yaptırımın söz konusu olamadığı görülmektedir. Kişinin ilgili içerik veya yer sağlayıcısı nezdinde, özdenetim yoluyla kendisi hakkındaki iletiyi kaldıramaması neticesinde mahkeme kararı doğrultusunda yahut resen Telekomünikasyon İletişim Başkanlığı tarafından başvurulan ikinci çözümün ise sorunun kaynağına ilişkin bir çözüm getirmediği gözlenmektedir. Bu noktada daha vahim bir husus olarak, zaman zaman ulusal mahkemelerce verilen erişimin engellenmesi kararının, ilgili erişim sağlayıcısı veya içerik sağlayıcısı tarafından yerine getirilmediği gözlenmektedir. Bu noktada Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumunun, 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu, 5651 sayılı İnternet Ortamında Yapılan Yayınların Düzenlenmesi ve Bu Yayınlar Yoluyla İşlenen Suçlarla Mücadele Edilmesi Hakkında Kanun, 15/02/2014 tarihli ve 28914 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumu İdari Yaptırımlar Yönetmeliği ve 24/07/2012 tarih ve 28363 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Elektronik Haberleşme Sektöründe Kişisel Verilerin İşlenmesi ve Gizliliğinin Korunması Hakkında Yönetmeliği uyarınca, mahkeme kararlarını uygulamayan erişim-içerik sağlayıcılarına yönelik gerekli idari yaptırımların uygulanması gerekmektedir. 120 Kurumumuzca bu konuda verilen bir Tavsiye Kararında, kişilik haklarının ihlaline yol açan internet ortamında yapılan yayınların kaldırılması hususunda mahkeme tarafından verilen erişimin engellenmesi kararının, ilgili erişim sağlayıcısı veya içerik sağlayıcısı tarafından yerine getirilmediğinden bahisle ilgili mevzuat hükümlerinin tanıdığı idari yaptırım yetkisinin kullanılması hususunda Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumuna, Ayrıca bilişim teknolojilerindeki öngörülemeyen ilerleyiş de göz önünde bulundurularak, internet kaynaklı bilişim teknolojisinin birey, toplum ve devlet açısından sağlıklı bir mecrada ilerlemesi, bu ilerleyişin olumsuz yansımalarının (suç, kumar, uyuşturucu, pornografi vd.) önüne geçilmesine yönelik sektörel ve bütüncül politikalar geliştirilmesi ve bu alanda Devlet kurumları ile özel kesim arasında güçlü ve verimli bir işbirliğinin tesis edilmesi amacı ile güçlü bir koordinenin tesisi; ayrıca hangi kurumun hangi yetki, görev ve sorumluluğa sahip olduğunun, görev / yetki çatışmasına yol açmadan, net çizgiler ile tespiti yönünde somut adım atılmasına ilişkin YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Ulaştırma, Denizcilik ve Haberleşme Bakanlığına tavsiyede bulunulmuştur.5 Adliyeye sevk edilen kişilerin iaşe ve ibatesi Gözaltı aşamasını takiben adliyeye sevki kararlaştırılan kişilerin, özellikle uzun bir süre alan topluca adliyeye sevk ve adliye işlemleri aşamasında, başta yemek olmak üzere temel insani ihtiyaçlarının teminini güvence altına alan mevzuat konusunda boşluk bulunmaktadır. Bu kişilerin, gözaltı aşamasındaki iaşeleri vb. masrafları mevcut mevzuat hükümleri uyarınca Emniyet Genel Müdürlüğü bütçesinden karşılanmasına rağmen; aynı kişilerin adliyeye sevk aşamasındaki yemek vb. masrafları herhangi bir kamu idaresince karşılanmamaktadır. Kolluk faaliyetleri: Kolluk organları ve mensuplarının yol açmış olduğu ihlallerin niteliği, zamana göre farklılık göstermektedir. 1990’lı yıllarda daha ziyade “gözaltında işkence” şeklinde yoğunlaşan ihlal iddiaları, günümüzde “gözaltı harici mekânlarda, kamuya açık ortamlarda vuku bulan ihlal iddiaları” şeklinde yoğunluk kazanmıştır. Kamuya açık alanlarda gerçekleşen ihlallerin ise özellikle toplantı ve gösteri yürüyüşleri sırasında yaşanan olaylar nedeniyle vuku bulduğu gözlenmektedir. Bu noktada, toplantı ve gösteri yürüyüşü ile ifade özgürlüklerinin kullanımında yaşanan sıkıntılar, Kurumumuzca yakından izlenmektedir. Düşünceyi açıklama ve toplanma özgürlüğünün kullanımı açısından, AİHM tarafından oluşturulan ve aşağıda kaydedilen içtihat yol gösterici niteliktedir. Bu ilkeler arasında; • Açık bir şiddet veya şiddet çağrısı içermedikçe ve barışçıl niteliklerini korudukları sürece, kamu otoritelerince protesto gösterilerine müdahale edilmemesi, • Kaldırım, meydan gibi kamusal alanları toplanma özgürlüğü için kullananların, bu alanı ticari amaçla ya da araç veya yaya trafiği için kullananlar kadar meşru bir hakka sahip olduklarının gözetilmesi, • Eylem yasal sınırların dışına taşmamasına rağmen, toplanma, barışçıl olma özelliğini koruduğu ve katılımcılar şiddete başvurma5 2014/3076 şikâyet numaralı başvuru için verilen 12/08/2015 tarihli Tavsiye Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 121 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU dığı sürece yetkililerin göstericilere hoşgörüyle yaklaşması ve güç kullanımına başvurmaması gerektiği, • Şiddete başvurulmayan bir toplanmada, kamu görevlilerinin müdahale ederek gösterileri dağıtması ve göstericileri yakalamasının, hukuka aykırı olduğu, • Bir gösterinin yasa dışı olmasının, göstericilerin toplanma özgürlüğünün kısıtlanması için tek başına yeterli bir gerekçe oluşturmayacağı; bir diğer anlatım ile protesto gösterisi iç hukuk kurallarına aykırı olsa dahi, katılımcılar şiddete yönelmediği ve kamu düzenini bozmadığı sürece toplantı ve gösteriye müdahalede bulunulamayacağı, • Kamuya açık alanlarda düzenlenen her türlü eylemin belli bir düzeyde karmaşaya ve hoşnutsuzluğa yol açmasının normal olduğu; bu duruma kamu otoritelerinin hoşgörüyle yaklaşmaları gerektiği, • Sadece trafiğin engellendiği ve atılan sloganlardan ötürü çevreye rahatsızlık verildiği gerekçesiyle göstericilere ceza verilmemesi gerektiği, • Bildirimsiz ya da öngörülen yer dışında yapılan bir toplantının dağıtılmaması halinde oluşabilecek karışıklıkla bu toplantıya müdahale edilmesi durumunda ortaya çıkabilecek kısıtlamanın kıyaslanması; kısaca hak menfaat dengesinin gözetilmesi gerektiği, • Yasada öngörülen şartları taşımayan her toplanmanın derhal dağıtılması yönündeki bir anlayışın toplanma özgürlüğünü kısıtlayacağı, 122 • hususları yer almaktadır.6 Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararları; Güleç– Türkiye Davası, 27.07.1998, Çiloğlu ve diğerleri Türkiye Davası, 28.10.2004, Şimşek ve diğerleri – Türkiye Davası, 26.07.2005, Oya Ataman – Türkiye Davası, 05.12.2006, Balçık ve diğerleri – Türkiye Davası, 29.11.2007, Karatepe ve diğerleri – Türkiye Davası, 07.04.2009, KOP – Türkiye Davası, 20.10.2009, Pekaslan ve diğerleri – Türkiye Davası, 20.03.2012, Ali Güneş – Türkiye Davası, 10.04.2012, DİSK ve KESK – Türkiye Davası, 27.11.2012, Güneş Kocaman ve diğerleri – Türkiye Davası, 25.06.2013, Subaşı ve Çoban – Türkiye Davası, 09.07.2013. Abdullah Yaşa ve diğerleri – Türkiye Davası, 16.07.2013, İzci – Türkiye Davası, 23.07.2013 Uzunget ve diğerleri – Türkiye Davası, 13.10.2009, Leyla Şahin – Türkiye Davası, 10.11.2005 6 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Bu tespitler ışığında, toplanma ve ifadeyi açıklama özgürlüğünün kullanımına dair mevzuat hükümleri ve davranış örneklerinin, uluslararası hukuk kuralları ve uygulamaları ışığında sağduyulu bir şekilde gözden geçirilmesi ve gerekli reform adımlarının atılması acil ihtiyaç göstermektedir. Mevzuat hükümleri ve uygulama örneklerinin gözden geçirilmesi aşamasında, özgürlükleri öne çıkaran ve insan haklarının öneminden kuvvet alan modern devlet anlayışı ve günümüz modern bilgi çağı toplumunun demokratik talepleri ve beklentilerini gözetecek bir üslubun izlenmesi önem arz etmektedir. Fakat hepsinden önemlisi, mevzuat alanında gerçekleştirilen reformların, kanun adamlarının (kolluk memur ve amirleri, sivil idareciler, yargı mensupları, asker kişiler) davranışlarına da yansıtılacak surette zihinsel değişime konu olması gerekmektedir. Diğer taraftan, İl ve İlçe Jandarma Komutanlıklarının yetki, görev ve sorumlukları kapsamında asayiş, trafik, suçun önlenmesi, suçla etkin mücadele konuları ile personel rejiminden kaynaklanan sorunları içeren şikâyetler de Kurumumuza iletilmektedir. 2803 sayılı Jandarma Teşkilat, Görev ve Yetkileri Kanununun Ek 1 inci maddesi, jandarmanın askerî görevleri haricindeki diğer görevleriyle ilgili eylem ve işlemlerinin İçişleri Bakanlığı, valiler ve kendi amirleri tarafından denetleneceği ve teftiş edileceğini hükme bağlamış bulunmaktadır. Bu kapsamda İçişleri Bakanlığı ile valiliklerin, jandarma il ve ilçe teşkilatlarının özellikle kolluk faaliyetleri üzerinde daha etkin bir denetim yürütmesi gerekliliği değerlendirilmektedir. Ayrıca, özellikle son yıllarda gerçekleştirilen iyileştirme hamleleri sayesinde, özgürlüğünden mahrum kılınmış kişilerin konulduğu mekânlarda yaşanan işkence ve kötü muamele vakaları azalmış, bu vakalar gelişmiş ülkelerde gözlenebilecek seviyede münferit olaylara indirgenmiştir. Bununla birlikte gözaltı aşamasındaki sanıkların, kolluk mensupları tarafından bir dizi temel hak ve özgürlüklerinin ihlal edildiği iddialarını içeren şikâyet başvuruları Kurumumuza iletilmektedir. Söz konusu mekânların, kişilerin en fazla incinebilir oldukları hassas mekânlar olduğu bir gerçektir. Her ne kadar yakalama ve gözaltı tedbiri, niteliği gereği adli sürecin parçası olsa da söz konusu polis merkezleri ve bu merkezlerdeki uygulamalar idari denetimin de kapsamına girmektedir. Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının “Kişi Hakları ve Ödevleri” başlıklı ikinci bölümünün kişi dokunulmazlığına ilişkin 17 nci maddesi ile kişi hür- Y I LLI K RAP OR 2015 123 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU riyeti ve güvenliğine ilişkin 19 uncu maddesi dikkate alındığında kolluk birimlerinin yakalama ve gözaltı tedbirinin uygulanması çerçevesinde daha dikkatli olması gerektiği ve bu uygulamanın İçişleri Bakanlığı sivil idarecileri ve müfettişlerince sıkı kontrol edilmesi gerektiği değerlendirilmektedir. Cezasızlık kültürü Ülkemizde insan haklarına yönelik ihlal iddialarının etkin bir şekilde incelenmediği ve ihlalde bulunan kamu görevlileri hakkında etkin bir ceza verilmediği hususu başta Avrupa Birliği (AB) organlarınca olmak üzere, insan hakları alanında Türkiye’nin taraf olduğu Birleşmiş Milletler (BM) ve Avrupa Konseyi (AK) bünyesindeki mekanizmalar ve bu alanda muteber insan hakları örgütlerince, uzun zamandan beri çok ciddi olarak dile getirilmektedir. Geçmişte, insan hakları alanında yaşanan ihlâllerin, özellikle idarî anlamda soruşturulması noktasında çok değişik gerekçeler ile cezasızlık kültürünün varlığına işaret eden uygulamalar yaşandığı bilinmektedir. Kolluk sektöründe özellikle idarî soruşturmalar açısından cezasızlık kültürünün yer bulmasının çok değişik gerekçeleri bulunmaktadır. Bunlar arasında, disiplin mevzuatının gereksiz ayrıntıya sahip olmakla beraber yeterli müeyyidelere sahip olmayışı, mesleki dayanışma, bağımsız ve özerk bir kolluk şikâyet mekanizmasının bulunmayışı sayılabilir. 124 Fakat tüm bunlara karşı suç işlediği iddia edilen kolluk mensuplarının idarî ve adlî soruşturmaları mutlaka yapılmakta ve bunun geç de olsa sonuçları alınmaktadır. Adli ve idari soruşturmaların uzun zaman alması ve ihlalde bulunan kamu görevlilerinin etkili bir şekilde cezalandırılmalarının önünde engel teşkil eden sebeplerin ve buna karşılık atılması gereken tedbirlerin tespit edilmesi amacıyla müstakil bir inceleme ve araştırma yapılması ve ciddi bir stratejinin benimsenmesi önem arz etmektedir. Terör Gerçeği ve Terörle Mücadelenin Zorlukları Terör, hiçbir hukuk düzeninde meşru bir hak arama aracı olarak kabul edilemeyeceği gibi hukuki koruma görmesi de mümkün olmayan bir insanlık suçudur. Bir yandan terörle mücadele etmenin ciddi zorlukları; diğer yandan da eş zamanlı olarak modern, demokratik bir hukuk devleti olma yönünde atılan güçlü adımlar esasen Türk devlet idaresinin çok güçlü ve köklü bir yönü olarak görülmelidir. Zira ülkemiz, uzun yıllar terör sorunu ile mücadele etmek durumunda kalmanın zorlukları bir yana, ayrıca bulun- YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U duğu coğrafyanın istikrarsızlığından kaynaklanan çok değişik tehdit ve tehlikelere maruz kalmış olmasına rağmen; insan haklarına saygılı, demokratik bir hukuk devleti olma yönünde güçlü adımlar atmıştır. Çok değişik riskler ve istikrarsızlık barındıran bir coğrafyaya komşu olan ülkemizin jeopolitik konumu göz önünde bulundurulduğunda, Türk Devlet idaresinin bugün gelmiş olduğu hukuka bağlılık seviyesini ve demokrasiye bağlılık inancını küçümsemek adil bir yaklaşım olmayacaktır. Yakın dönem Türk siyasi hayatı açısından konuyu incelediğimizde Devletimizin; siyasi, ideolojik, etnik ve diğer birçok kıstasa göre farklılık gösteren çok sayıda terör örgütü ile mücadele etmek zorunda kaldığı görülmektedir. Terörizmin ülkemiz açısından ifade ettiği felaketi yakından anlayabilmek açısından, demokrasi ve hukukun üstünlüğü ile insan haklarının önemi noktasında son dönemde ülkemizde gerçekleştirilen reform adımlarına göz atmak önem arz etmektedir. Türkiye, özellikle 2000’li yılların başından itibaren, toplumsal ve siyasî değişimlere ayak uydurulması amacıyla hukukun üstünlüğü, demokrasi ve insan haklarına saygı ile hukuk sisteminin çağdaş normlara kavuşturulması hususunda son derece önemli adımlar atmıştır. Avrupa Birliğine katılım süreci, Birleşmiş Milletler ve Avrupa Konseyi başta olmak üzere, çok sayıda uluslararası ve bölgesel kuruluşun temel hak ve özgürlükler alanında tesis etmiş olduğu standartlara uyum konusunda gerçekleştirilen reform adımları, hukuk kurumlarını ve temel hak ve özgürlükleri daha da güçlendirerek, modern bir Türkiye’nin oluşmasına fırsat vermektedir. 2001, 2004 ve 2010 yıllarında gerçekleşen kapsamlı Anayasa değişiklikleri çerçevesinde 1982 Anayasasının büyük kısmı değiştirilmiş; demokrasi, hukukun üstünlüğü, insan haklarının korunması ve geliştirilmesi konularında önemli mesafe kaydedilmiştir. Anayasal değişikliklerin gerektirdiği yasal düzenlemeler ise çok hızlı bir şekilde uyum yasa paketleri marifetiyle gerçekleştirilmiştir. Bu çerçevede, 19 Şubat 2002 – 12 Nisan 2006 tarihleri arasında dokuz uyum paketi hayata geçirilmiştir. Bundan başka, münhasıran adalet sisteminin kuruluş ve işleyişini esas alan ve kamuoyunca “yargı paketi” olarak isimlendirilen altı adet yasal düzenleme adımı atılmıştır. Bu değişiklikler Türkiye’nin demokrasi, insan hakları ve hukuk karnesinde çok olumlu kazanımlar sağlamıştır. Dünyada ve ülkemizde yaşanan toplumsal değişmeler, teknolojik ilerlemeler, şehirleşme, bilişim vd. unsurlar, bir bütün halinde Devlet sistemimizi de Y I LLI K RAP OR 2015 125 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU etkisi altına alarak değişime zorlamış; atılan güçlü ve köklü reform adımları ile insan haklarına saygılı, hukuka bağlı, modern ve güçlü bir Türkiye’nin inşasına vesile olmuştur. Bunun sonucu olarak bugün Türkiye’de yaşayan tüm bireyler; din, dil, ırk, mezhep, bölge, felsefi kanaat, siyasi görüş ve kültür farklılıkları gözetilmeksizin, modern toplumlara yaraşır bir hayat standardına ulaşmada büyük mesafe katetmiştir. Özellikle gündelik somut hayatın işleyişi noktasında, hiçbir birey açısından bir ayrım olmaksızın makul ölçülerde, eşitlikçi ve adaletli bir toplumsal yaşamın temelleri atılmıştır. İnsanların tüm sıkıntı ve dertlerini, meşru vasıtalar ile dile getirip; haklarını arayabilmelerine imkân veren yasal ve idari mekanizmalar oluşturulmuştur. Bugün bu ülkede yaşayan tüm insanların, kendini yalnız, kimsesiz ve güçsüz hissetmeden; hak, hukuk ve adalet hakkında en ufak bir endişesi olmaksızın, ayrımcılığa uğradığı düşüncesi olmaksızın; daha mutlu, huzurlu ve güven içerisinde yaşamalarına imkân verecek bir devlet sistemi oluşturulmuştur. Bununla birlikte ülkemizde faaliyet gösteren terör örgütleri tarafından, geçmiş dönemde de asla meşru görülemeyecek şekilde hâlâ şiddeti bir araç olarak öngören terörist eylemlere başvurulduğu görülmektedir. Oysa bugün Türkiye’de hukuk dışı yol ve yöntemlerle hak aramanın hiçbir meşru zemini ve gerekçesi bulunmamaktadır. 126 Hukuk, insan hakları ve demokrasi alanında ülkemizin atmış olduğu köklü adımların sonucu olarak, 60. Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti tarafından, 2010 yılında, Demokratik Açılım Süreci, Milli Birlik ve Kardeşlik Projesi adı altında tarihi bir adım başlatılmış bulunmaktadır. Kamuoyunda “Açılım Süreci” olarak isimlendirilen tarihi süreçte, milli birlik ve beraberliğimizin dayandığı temellerin, toplumsal birlikteliğimizin daha da güçlü hâle getirilmesi; ülkemizin bütünlüğüne yönelmiş olan içeriden ve dışarıdan gelen her türlü müdahalelerin önüne geçilmesi amacıyla ekonomik, kültürel, sosyal, siyasi çok sayıda unsuru içeren reform adımlarının atılması hedeflenmiştir. Söz konusu süreçte din, dil, mezhep, bölge, felsefi kanaat, siyasi görüş ve kültür farklılıkları bir zenginlik olarak görülen tüm etnik, mezhep ve azınlık gruplarının her türlü sorunlarının ve yıllardır sıkıntısı yaşanan terör meselesinin çözülmesi, Cumhuriyetimizin demokra- YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U si ve özgürlük alanlarının genişletilmesi ve bunun tüm toplum kesimlerine yayılması amaçlanmaktadır. Bahse konu süreç, 16 Temmuz 2014 tarih ve 29062 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6551 sayılı “Terörün Sona Erdirilmesi ve Toplumsal Bütünleşmenin Güçlendirilmesine Dair Kanun”la yasal bir dayanak kazanmıştır. Anılan Kanunla, çözüm süreci kapsamında aşağıdaki hususlarda gerekli çalışmaların yürütüleceği kayıt altına alınmıştır: • Terörün sona erdirilmesi ve toplumsal bütünleşmenin güçlendirilmesine yönelik siyasi, hukuki, sosyo-ekonomik, psikolojik, kültür, insan hakları, güvenlik ve silahsızlandırma alanlarında ve bunlarla bağlantılı konularda atılabilecek adımların belirlenmesi, • Gerekli görülmesi hâlinde, yurt içindeki ve yurt dışındaki kişi, kurum ve kuruluşlarla temas, diyalog, görüşme ve benzeri çalışmalar yapılmasına karar verilmesi ve bu çalışmaları gerçekleştirecek kişi, kurum veya kuruluşların görevlendirilmesi, • Silah bırakan örgüt mensuplarının eve dönüşleri ile sosyal yaşama katılım ve uyumlarının temini için gerekli tedbirlerin alınması, • Kamuoyunun doğru ve zamanında bilgilendirilmesinin sağlanması. Bu tespitlerin ardından, 4 Nisan 2014 tarihinde, ülkenin yedi bölgesinde aktif olarak çalışacak ve bölgesel olarak toplantılar yapacak ve görevi çözüm sürecini halka anlatmak ve teşvik etmek olan; üyeleri entelektüel, yazar, akademisyen, sanatçı ve halkın sevdiği isimlerden oluşan toplam yedi grup halinde “Akil İnsanlar Heyeti” oluşturulmuştur. Bu heyetlerin çalışmaları Kamu Düzeni ve Güvenliği Müsteşarlığının sekretarya desteği ile tamamlanmış ve hazırlanan raporlar Başbakanlığa sunulmuştur. Söz konusu süreçte, öngörülen adımların teker teker atıldığı, bu hamlelerin sonuçlarını vermeye başladığı bir anda, özellikle 7 Haziran 2015 tarihinde gerçekleştirilen 25. Dönem Milletvekili Genel Seçiminin hemen ardından, terör örgütünün tehdit edici eylemlerinin gün yüzüne çıkmaya başladığı görülmüştür. Başta Hükümet ve Devlet kurumları olmak üzere, sivil toplum kuruluşları meslek örgütleri, ülkenin her coğrafyasındaki bireyler ve tüm toplum kesimlerinin, ülkemizin en köklü sorunlarından birisi olan terörün sona ereceği noktasındaki umutları zirve noktasında iken terör örgütünün yeniden Y I LLI K RAP OR 2015 127 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU başlattığı hain terör eylemlerinin hiçbir hukuki, siyasi, insani ve vicdani bir gerekçesi görülememektedir. Bu durum, en başta Kürt kökenli vatandaşlarımız olmak üzere tüm ülke insanının hukukuna bir tecavüzdür. Bu tecavüzün boyutu kelimelerle ifade edilemeyecek bir manzara arz etmektedir. Rapor yazım tarihi itibariyle polis, asker ve köy korucusu olmak üzere toplam 235 güvenlik görevlimiz terörist saldırılar nedeni ile şehit düşmüştür. Çok sayıda sağlık çalışanı, öğretmen ve diğer kamu görevlisi terör örgütünün saldırılarına hedef olmuştur. Benzer şekilde onlarca sayıda masum bölge insanı, terör örgütü üyelerinin sebep olduğu saldırılar esnasında hayatını kaybetmiş veya yaralanmıştır. Hastanelere ve okullara teröristlerce saldırılarda bulunulmuş; en temel kamu hizmetlerinin yürütülmesine engel olunmuştur. Aralarında tarihi niteliğe de sahip olan çok sayıda cami ve diğer dini mekânlara saldırıda bulunulmuş; bu mekânlar işgal edilerek terör örgütünün propaganda mekânları haline getirilmiş ve insanların en kutsal dini değerleri ile alay edilmiştir. Hasta taşıyan ambulans araçları dahi bu terörist saldırılardan nasibini almış, silahlı teröristler tarafından ateşli silahlarla taranmıştır. Belirli il ve ilçe merkezlerindeki mahalle, cadde ve sokaklarda, hendekler kazılmak sureti ile sözde kurtarılmış bölgeler ilan edilmeye çalışılmış; masum sivil halkın gündelik hayatını sürdürmesinin önüne geçilmiştir. Bu anlamda bölge halkının, başta yaşam hakkı olmak üzere, eğitim, sağlık ve seyahat özgürlüğü terör örgütü tarafından ihlal edilmektedir. 128 Şurası unutulmamalıdır ki Devlet ve onun adına görev yapan kurum ve kişiler, güç kullanma yetkisine sahip yegâne otoritedir. Bir diğer anlatım ile demokratik hukuk devletlerinde, devlet dışında hiçbir kişi veya kurum, tek başına iradesi ile meydan okurcasına güç ve yetki kullanamaz. Daha somut anlatım ile devlet otoritesine bağlı güçler dışında hiçbir kişi, yapı veya örgüt ateşli silah kullanamaz, vergi alamaz, egemenlik kullanamaz. Bu noktada devlet olmanın en temel şartı, otoritesine mutlak itaat edilmesini sağlayacak bir kurumsal düzene; itaat edilmemesi durumunda da bu kişi veya örgütlerin kuralına uygun olarak cezalandırılacağı bir hukuksal alt yapıya sahip olmaktır. Bu anlayış üzerine güvenlik güçlerimiz tarafından, yukarıda yer verilen, hukuk ve vicdana sığmayan eylemlere kalkışan terör örgütü mensuplarına yönelik geniş kapsamlı bir operasyon başlatılmış bulunmaktadır. Bu çalışmalar ülke genelinde ve özellikle terör örgütü üyelerinin konuşlandığı belirli YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U il ve ilçe merkezlerinde kararlı bir şekilde yürütülmektedir. Bu kapsamda, masum sivil toplum kesimlerinin can ve mal güvenliğinin sağlanması açısından, kısa süreliğine sokağa çıkma yasağı gibi bir dizi tedbir de hayata geçirilmektedir. Bununla beraber, sivil halkın can ve mal güvenliği, temel gıda maddeleri ve sağlık hizmetlerine erişimi noktasında Devlet kurumlarınca azami hassasiyet gösterilmektedir. Kurumumuz, yüzyıllar içerisinde şekillenen ve daha da kökleşen Türk Devlet geleneğimizin özünde “insana” ve dolayısı ile “hak”, “hukuk” ve “hakkaniyete” duyulan inancın yer aldığına samimi bir şekilde inanmaktadır. Kurumumuz, münferit kusur ve ihmaller haricinde, tarihinin hiçbir döneminde Devletin yol açmış olduğu sistematik hukuksuzlukların bulunmadığı inancını da sahiplenmektedir. Ayrıca Kurumumuz, terör örgütünün son dönemde ansızın artan haince saldırıları karşısında güvenlik güçlerimiz tarafından başlatılan meşru operasyonlarda, güvenlik güçlerimizin, hukukun çizmiş olduğu sınırlar içerisinde davranıp davranmadığını yakından izlemektedir. Terörle silahlı mücadele sürecinin doğası gereği arz ettiği hassasiyet göz önünde bulundurularak, güvenlik güçlerimiz tarafından teröre karşı yürütülen mücadelede göz önünde bulundurulması gerektiği düşünülen Kurumumuza ait tespit ve değerlendirmeler aşağıda sıralanmıştır: • Türk demokrasisinin ulaştığı seviye, Türkiye’nin en büyük gücüdür. Ülkemizin bu birikimi, sadece ulusal sınırlarında maruz kaldığı sorunların çözümünü sağlamakla kalmayacak; onu, bulunduğu coğrafyada da vazgeçilmez bir güç konumuna getirecektir. • Terörün özünde hak, hukuk ve vicdan tanımazlık yatmaktadır. Fakat kamu idaresi ve kamu otoriteleri, her durumda hukukun çizdiği sınırlar içerisinde hareket etmekle mükelleftir. Zira devlet, meşru otoritenin tek sahibidir. Hukuk dışı uygulamalar devletin ve otoritesinin tartışılmasına, masum geniş toplum kesimlerinin terör örgütünün kucağına itilmesine ve terör örgütünün bu kesimleri provoke etmesine fırsat verecektir. Bu noktada terörle mücadelede demokratik hukuk devleti anlayışı gereği; temel hakların güvence altına alınması, insan haklarının önemi, yönetimin hukuka bağlılığının sağlanması, özellikle yasal yönetim ilkesinin dikkate alınması gerektiği kuşkusuzdur. Ayrıca, münferit yanlış uygulamaların veya kasıtlı ihlal ha- Y I LLI K RAP OR 2015 129 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU linde bunun önüne geçilmesi ve gerekli soruşturmaların yürütülmesi önem arz etmektedir. • Kurumumuz insan hakları, temel hak ve özgürlüklerin ihlali halinde ve Kuruma bireysel başvuru yapıldığında; Anayasa, İnsan Hakları Avrupa Sözleşmesi, Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi vb. ulusal ve uluslararası metinler ışığında bu başvuruları incelemekte, gereğini yerine getirmekte ve kamu idaresine tavsiyelerde bulunmaktadır. Güneydoğuda cereyan eden terörist saldırılar ve bunun üzerine Devletin icra etmekte olduğu operasyonlarda da aynı duyarlılığı göstereceği kuşkusuzdur. 130 • 03/12/2013 tarihli ve 03/2013/310 şikâyet numaralı Tavsiye Kararımızda da belirtildiği gibi, toplumun bütününü ilgilendiren olayların yaşandığı dönemlerde, özellikle görsel ve basılı klasik medya kuruluşlarının yaşananlara duyarsız kaldığı veya profesyonel meslek kurallarını çiğneyerek toplumu terörize eder şekilde yayın yaptıkları, toplumun sağlıklı ve gerçek bilgiye erişim kanallarının belirgin şekilde tıkandığı, ilgili kamu kurum ve kuruluşlarının bu konuda toplumu yeterince aydınlatmadıkları, bu kurumların kurumsal iletişim mekanizmalarının etkin işlemediği, toplumun geniş bir bölümünün, gerçek ve sağlıklı bilgiye erişim hakkından mahrum kaldığı gözlenmektedir. Bu dönemlerde, gerçek dışı bilgi ve görseller nedeni ile sosyal medya tarafından toplumun provoke edilmeye müsait olduğu görülmektedir. Nitekim son dönem artan terörist faaliyetler esnasında da sosyal medya üzerinden (özellikle Twitter) geniş kitlelere yayılan ve bu kitleleri galeyana getiren gerçek dışı paylaşımların, (sahte, yalan içerikler) toplumsal kesimlerin kitlesel şekilde sokaklara dökülmesinde önemli bir rol oynadığı gözlenmektedir. Oysa topluma sağlıklı ve gerçek bilgi ile bilgilendirme görevi öncelikle Devlete aittir. Kamu idaresinin bu görevini artık sosyal medya araçlarını da kullanarak yerine getirmesi gerekmektedir. Üstelik bu noktada sosyal medya, algı yönetiminin en etkili araçlarından birisidir. Devlet kurumlarının başta sosyal medya kanallarını kullanarak, ayrıca diğer alışılmış yöntemler ile kamuoyunu bilgilendirme noktasında hâlâ sorun yaşadığı gözlemlenmektedir. Terör örgütünün, üyelerinin ve özellikle sempatizanlarının, sosyal medya, çatışma ve algı yönetimi konularında on yıllar içerisinde edindiği deneyim (örnek olarak “çatışma yönetimi” konusunda yurt dışında master, doktora vb. bilimsel YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U çalışma yapan Türk vatandaşlarının yürüttüğü etkinlikler) göz önünde bulundurulduğunda; bu konuya dair stratejik bir yaklaşım geliştirmesi ciddi önem arz etmektedir. • Yaşanan terör saldırılarından, kadın ve çocukların daha fazla oranda etkilendiği görülmektedir. Özellikle eğitim ve sağlık konusunda yaşanan sıkıntılar bütünüyle çocukları etkilemektedir. Sağlıklı ve medeni bir yeni nesil açısından bu ciddi bir risk oluşturmaktadır. Başta çocukların ve ailelerinin rehabilitasyonu olmak üzere, bölge halkının tamamı için özel rehber programlar geliştirilmelidir. Ayrıca, terör mağduru vatandaşlarımızın zararlarının karşılanması önem arz etmektedir. • Yukarıda değinilen Tavsiye Kararımızda değinildiği, siyasi iktidarlar ile örgütlü siyasi muhalefet arasında demokratik rejimlerde görülemeyecek şekilde zaman zaman artan kutuplaşma olmakla birlikte, toplumsal muhalefetin meşru yollarla kendisini ifade edeceği demokratik kanalların açık olduğu kuşkusuzdur. İnsanlık sorunu olan terörle, iktidardan muhalefetiyle topyekûn bir mücadele yürütmek kaçınılmaz olmaktadır. Tüm bu yaşananların, Devlet kurumlarının ve görevlilerinin, hukuka, demokrasiye ve halka hizmet azminde bir sarsılmaya yol açmaması önem arz etmektedir. Bir başka anlatım ile kimden gelmiş olursa olsun her türlü hukuksuzluğun çözüm kaynağı, her zaman için hukuk sınırları içerisinde geliştirilen tedbirler; halka daha fazla yakınlaşılması ve bu suretle terör örgütünün baskısından kurtarılıp sisteme entegre edilmesi sayesinde olacaktır. 6.1.2. Çocuk Hakları Kurumumuz, kamu kurum ve kuruluşlarının hem ilgili ulusal ve uluslararası mevzuata uygun davranmasını izlemekte hem de çocuklara faaliyetlerimizi tanıtmaya yönelik çalışmalar yapmakta, aynı zamanda şikâyet başvurusunda bulunan ve başvuruda bulunmak isteyen çocukların tamamıyla iletişime geçerek hak arama kültürlerinin gelişimine katkıda bulunmaktadır. Çocukların gerek bedensel gerek zihinsel bakımdan tam erginliğe ulaşmamış olması nedeniyle özel güvence ve koruma gereksinimleri bulunmaktadır. Anayasanın “sosyal devlet” ilkesi gereği doğal güçsüzlüğü nedeniyle çocuklar aile ve toplum içinde korunması gerekli gruplar içinde önceliğe sahiptir. Toplumun temel birimi olan çocukların barış, hoşgörü, özgürlük, Y I LLI K RAP OR 2015 131 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU eşitlik ve dayanışma ruhuyla yetiştirilmelerinin sağlanması için ulusal ve uluslararası metinlerde çocuk hakları tanımlanmış ve Devletlere bu hakların kullandırılması yönünde yükümlülükler yüklenmiştir. 132 Ülkemizin de tarafı olduğu Çocuk Haklarına Dair Birleşmiş Milletler Sözleşmesine (ÇHS) göre çocuk hakları dört ana grupta toplanır. Bunlar; yaşama hakları, gelişme hakları, korunma hakları ve katılma haklarıdır. Yaşama hakları, çocuğun yaşama ve uygun yaşam standartlarına sahip olma, tıbbi bakım, beslenme, barınma gibi temel gereksinimlerinin karşılanmasını öngören haklarını içerir. Gelişme hakları, çocuğun yeteneklerinin en üst düzeyde gerçekleştirebilmesi için gerekli olan eğitim hakkı, oyun ve dinlenme hakkı, bilgi edinme hakkı, din, vicdan ve düşünce özgürlüğü, bilgi alma hakkı gibi haklardan oluşur. Korunma hakları, çocuğun her türlü ihmal, istismar ve sömürüye karşı korunmasını sağlayan haklardır. Bunlar silahlı çatışmada, çalışma yaşamında; fiziksel, duygusal, cinsel istismar, madde bağımlılığı ve sığınmacı çocuklar için özel bakıma ilişkin konularda çocukların korunmasını sağlayan haklardır. Katılma hakları, çocuğun ailede ve toplumda etkinlik kazanmasını sağlamaya yönelik haklardır. Bu haklar, görüşlerini açıklama ve kendisini ilgilendiren konularda karara katılma, düşüncelerini ifade etme, din ve vicdan özgürlüğü, dernek kurma ve toplantı haklarıdır. Böylece insan haklarıyla bağlantılı bütün haklar çocuklara tanınmıştır. Ancak, genel anlamda bütün insanlara uygulanabilecek standartlar çocuklar söz konusu olduğunda yükseltilmiştir. Bunun nedeni bağımlı ve gelişmekte olan çocuğun özel gereksinimlerinin dikkate alınmasını sağlamaktır. ÇHS’nin genel ilkelerinin en önemlilerinden biri de çocuğun yüksek yararına öncelik tanınmasıdır. Bunun anlamı, yarar çatışmalarında çocuğun tarafının tutulması, onun yararına uygun eylem ve işlemin yapılması, çocuğun bedensel, zihinsel, duygusal, sosyal, kültürel, ahlaki, hukuki ve ekonomik bakımlardan sağlıklı, dengeli ve özgür biçimde geliştirilmesi korunup kollanmasıdır. Çocuğun yararlarına öncelik tanınması ile onun zayıflığı, saflığı ve güçsüzlüğünden doğan fiili dengesizliğin hukuki bakımdan ortadan kaldırılması amaçlanmaktadır. ÇHS taraf Devletlerin, sözleşmede yazılı olan hakları kendi yetkileri altında bulunan çocuklara hiçbir ayrım gözetmeksizin tanıdığını ve taahhüt ettiğini, hiçbir çocuğun, işkence veya diğer zalimane, insanlık dışı veya aşağılayıcı muamele ve cezaya tabi tutulamayacağını bildirmektedir. 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanununun 4 üncü maddesinde, çocuğun haklarının korunması amacıyla diğer ilkelerin yanın- YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U da; çocuğun yaşama, gelişme, korunma ve katılım haklarının güvence altına alınması, çocuğun yarar ve esenliğinin gözetilmesi, insan haklarına dayalı, adil, etkili ve süratli bir usul izlenmesi ilkeleri benimsenmiştir. Çocuk haklarına ilişkin başvuruların büyük bölümü çocuk internet sitesi aracılığıyla yapılmış olmakla birlikte, çocukların kanuni temsilcileri vasıtasıyla da başvuruların yapıldığı tespit edilmiştir. Başvuruların özellikle çocukların eğitim ve öğretime devam ettikleri dönemde artış gösterdiği, konu bazlı bakıldığında ise gelen başvuruların çoğunlukla eğitim sistemine yönelik olduğu görülmektedir. Bu bağlamda öğretmenlerin tutum ve davranışı ilk sırada olup, takip eden başvuruların okul imkân ve olanaklarının yetersizliğine yönelik olduğu saptanmıştır. Tatil dönemlerinde gelen başvuruların ise sağlık kuruluşlarında yaşanılan sorunlar ve çocuk bakım kuruluşlarındaki işleyişle ilgili olduğu görülmüştür. Şimdiye kadar yapılan başvuruların ağırlıklı olarak 12 ve üstü yaş grubu çocuklardan geldiği ve cinsiyet bakımından başvuru formundaki bilgileri tam olarak ileten çocuklardan başlangıçta erkek çocuk sayısı fazla iken zamanla aradaki farkın azaldığı tespit edilmiştir. Çocuk hakları alanındaki başvuruların il bazlı dağılımına bakıldığında başvuruların tek bir ilde veya bölgede toplanmadığı, farklı illerden çeşitlilik arz eden başvuruların alındığı görülmektedir. Alınan şikâyetler ağırlıklı olarak Milli Eğitim Bakanlığının görev alanında yer alan eğitim-öğretim konusuna girmekte olup, belediye, sağlık, sosyal hizmetler ve engelli çocuklarla ilgili başvurular da alınmaktadır. Çocuk başvurularının ağırlıklı olarak Milli Eğitim Bakanlığının görev alanına girmesi nedeniyle okul idareleri ile yapılan görüşmelerde, Kurumumuz hakkında yeterli bilgi sahibi olmadıkları, bilgilendirmeye ihtiyaç duydukları anlaşılmıştır. Bu kapsamda idarelerle, çocukların odağa alınmaları ve hak temelli yaklaşım kazanmaları için görüşmeler yapılmaktadır. İdarelerin Kurumumuzca şifahen yapılan önerileri genel olarak dikkate aldığı ve işleyiş içerisinde konuya yönelik düzenlemelere gittiği anlaşılmaktadır. Okulların fiziksel ortamının hassas gruplardaki çocukların kullanımına uygun olması veya uygun hale getirilmesi, oyun oynayabileceği alanların, spor salonlarının artırılması, okullarda sıraların, merdivenlerin, lavaboların güvenliğinin sağlanması ve karar alma süreçlerine çocuk ve ailenin dâhil Y I LLI K RAP OR 2015 133 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU edilmesi, çocuğun kendi görüşlerini ifade etme hakkına saygı duyulması, çocuklarla ilgili yapılacak işlemlerin gerekçesinde, çocuğun üstün yararına özen gösterilmesi gerekmektedir. 2015 yılı çocuk başvurularında dikkat çeken bir diğer hususta öğrenci ve öğretmen iletişiminde yaşanan sorunlardır. Bu kapsamda Milli Eğitim Bakanlığınca öğretmenin çocukla etkili iletişim kurması konusunda verilen eğitimlerin artarak sürdürülmesine ihtiyaç olduğu anlaşılmaktadır. Genel eğitim sistemi içerisinde özel sorunlar yaşayan çocuğun beklenti ve ihtiyaçlarına cevap verecek rehberlik servislerinin daha aktif ve etkili çalışması gerekmektedir. Çocuğun sosyalleştiği eğitim kurumlarının eğitim ihtiyacı dışında sosyal, kültürel ihtiyacına da cevap veren, aynı zamanda duygusal, psikolojik ihtiyaçlarını karşılayan bir yapıya dönüşümü için daha fazla çalışma yapılmasına gerek duyulmaktadır. Sınıf öğretmeni, Rehberlik ve Psikolojik Danışmanı ile idarenin vaka takibi yaparak çocuğun ihtiyaç ve beklentisini karşılayan yapıda hizmet vermesi, olası risklerin erken yakalanması ve müdahale sürecinde birincil koruma önlemleri ile sorunlara çözüm bulunmasını sağlayacaktır. Çocukların sosyal yaşam alanlarına yönelik taleplerini ise ağırlıklı olarak alt yapı, ulaşım sorunları, oyun alanı ve sosyal-sportif mekânların artırılması isteği oluşturmaktadır. Engelli Çocuklara Yönelik Başvurular 134 Engelli çocuklara yönelik Kurumumuza yapılan şikâyet başvuruları engelli hakları ile çocuk haklarının kesişiminde yer almaktadır. Engelli çocukların özellikle eğitim ve sağlık kurumlarında yaşadıkları sorunlar ebeveynleri aracılığı ile Kurumumuza iletilmektedir. Bu kapsamda otizmli kaynaştırma öğrencilerinin okul öncesi destek eğitiminin Devlet tarafından karşılanan aylık saat miktarının artırılması, fiziksel engelli çocukların eğitim ve ulaşım açısından yaşadığı zorluklar ile ilgili ve rehberlik araştırma merkezlerinin çocuğun durumuna ilişkin hazırladığı bireysel eğitim programlarının çocuğun durumuna uygun bir şekilde düzenlenmediği hususlarında Kurumumuza farklı başvurular yapılmıştır. Engelli çocuğunun İstanbul Büyükşehir Belediyesince havuz eğitimine kabul edilmesi talebiyle Kurumumuza yapılmış olan bir başvuruda ilgili idare, anılan öğrencinin su sporlarına katılımı konusunda risk taşıdığı açıklamasında bulunmuştur. Şikâyet konusu, Birleşmiş Milletler Çocuk Haklarına YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Dair Sözleşmesi, Birleşmiş Milletler Engelli Hakları Sözleşmesi, 5216 sayılı Büyükşehir Belediyeleri Kanunu, 5393 sayılı Belediye Kanunu, İstanbul Büyükşehir Belediyesi Sağlık ve Sosyal Hizmetler Daire Başkanlığı Engelliler Müdürlüğü tarafından yayımlanan Engelliler İçin Spor ve Rehabilitasyon Hizmetleri Çalışma Usul ve Esasları uyarınca incelenmiş ve şikâyetçinin çocuğunun su sporları rehabilitasyon hizmetlerinden yararlandırılması yönündeki talebinin ilgili Değerlendirme Komisyonunca reddedilmesinde, diğer kriterlerin yanında, çocuğun havuzda kullanılan yardımcı aparatlardan kurtularak boğulma riski taşıması ve havuz tehlikesinin farkında olmaması gibi hususların ret gerekçesinde temel alındığı, çocuğun su sporları yönünden taşıdığı hayati riskin ilgili Kaymakamlık tarafından da teyit edildiği, dolayısıyla çocuğun yaşam hakkının gözetilerek gerek Birleşmiş Milletler Çocuk Haklarına İlişkin Sözleşmede gerekse Birleşmiş Milletler Engelli Hakları Sözleşmesinde yerini bulan “her karar ve eylemde çocuğun yüksek menfaatinin gözetileceği” temel ilkesinin yerine getirildiği, bu sebeple idarenin şikâyetçinin çocuğunu havuz sporuna kabul etmeyerek salon sporuna yönlendirmesi işleminde hukuka ve hakkaniyete aykırılık bulunmadığı sonuç ve kanaatine varılmıştır. Diğer taraftan idare, boğulma riskini gözeterek havuz sporlarından yararlanma talebini geri çevirmekle birlikte çocuğun salon sporuna kabul edileceğini ve spor yapma olanağının sağlanacağını, bu sayede spor öğretmenleri tarafından yakından gözlemlenerek gelişme göstermesi halinde havuz sporuna yönlendirilebileceğini belirtmek suretiyle pozitif ayrımcılığı gözeterek yerinde bir yaklaşım sergilemiştir. Bu nedenlerle şikâyetin reddine karar verilmiştir.7 Başka bir şikâyet başvurusunda; 3 yaşındaki atipik otizm hastası oğlunun okul öncesi destek eğitimi alması halinde gelişimsel yetersizliğinde azalma olacağı, Devletin bu eğitimin bireysel eğitimde ayda 8 saatlik kısmını, grup eğitiminde ise aylık 4 saatlik kısmının karşılandığı, ancak karşılanan saat miktarlarının çocuğunun gelişimi için yeterli olmadığı belirtilerek, Devlet tarafından karşılanan aylık saat miktarının artırılması talebinde bulunulmuştur. Söz konusu talebe ilişkin olarak Milli Eğitim Bakanlığı Özel Öğretim Kurumları Genel Müdürlüğü tarafından; şikâyetçinin otizm hastası çocuğunun 3 yaşında olması nedeniyle haftada 30 saat okul öncesi eğiti7 2014/4281 şikâyet numaralı başvuru için verilen 13/03/2015 tarihli Ret Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 135 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU mine ilave olarak özel eğitim ve rehabilitasyon merkezlerinde 8 saat destek eğitimi almasının yeterli olduğu ifade edilmiştir. Şikâyet konusu olay, Kurumumuzca, Birleşmiş Milletler Çocuk Haklarına Dair Sözleşme, Birleşmiş Milletler Engellilerin Haklarına İlişkin Sözleşme, 573 sayılı Özel Eğitim Hakkındaki Kanun Hükmünde Kararname, 3797 sayılı Milli Eğitim Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun, Millî Eğitim Bakanlığı Özel Eğitim Kurumları Yönetmeliği hükümleri uyarınca ve uluslararası uygulama örnekleri ışığında incelenmiştir. 136 Milli Eğitim Bakanlığı Bilgi İşlem Dairesi Başkanlığından alınan verilere göre ülke genelinde söz konusu eğitimi alan birey sayısının 12.597, kurum sayısının ise 1.195 olduğu, 2014 yılı Merkezi Yönetim Bütçe Uygulama Tebliğine göre, Devlet tarafından her birey için; 2014 yılında (KDV hariç) aylık 8 saat bireysel eğitim için 409,00 TL, 4 saatlik grup eğitimi için 115,00 TL olmak üzere, toplam 524,00 TL, 2015 yılı Merkezi Yönetim Bütçe Uygulama Tebliğine göre de 2015 yılı için (KDV hariç) aylık 8 saat bireysel eğitim için 434,00 TL, 4 saatlik grup eğitimi için 122,00 TL olmak üzere, toplam 556,00 TL ödeme yapıldığı dikkate alındığında, Devlet tarafından karşılanan ödeme tutarının toplamda çok yüksek olmadığı, Devlet bütçesine ağır bir yük getirmediği dolayısıyla da karşılanabilir bir tutar olduğu, ayrıca diğer ekonomik ve sosyal ödevlerinin aksaması sonucunu doğurmadığı, kaldı ki Devletin pozitif ayrımcılık yapma yükümlülüğünün hiçbir zaman göz ardı edilemeyeceği, mevcut haliyle özel eğitim kurumlarından hizmet alan diğer engelli çocukları da olumsuz etkilemediği değerlendirildiğinden erken çocukluk (okul öncesi) döneminde engelli çocuklara yönelik olarak uygulanan destek eğitim programlarının ileriki yıllarda bu çocukların özel eğitim desteğine olan gereksinimlerini azaltacağı gibi, çocuğun tüm yaşamı düşünüldüğünde ve fayda maliyet analizi de dikkate alındığında; destek eğitim programlarında Devletin karşıladığı aylık 8 saatlik bireysel ve aylık 4 saatlik grup eğitimindeki saat sayısının artırılmasının söz konusu engelli çocukların engellilik hâlinin etkilerinin en az seviyeye indirilmesi ve topluma katılımlarının sağlanması yönüyle son derece önemli olduğu değerlendirilmiştir. Uluslararası mevzuatta yer alan “çocuğun yüksek yararı ilkesi” ile “çocuğun en yüksek çıkarının gözetilmesine öncelik verileceği” ifadesi dikkate alındığında, okulöncesi eğitim (erken çocukluk eğitimi) döneminde destek eğitim hizmeti almakta olan engelli çocuklar için Devlet tarafından karşılanan YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U aylık saat miktarının bireysel eğitimde ayda 8 saat, grup eğitiminde ise ayda 4 saat ile sınırlandırılmasının hakkaniyet yönünden uygun olmadığı değerlendirilmiş olup okulöncesi eğitim (erken çocukluk eğitimi) döneminde destek eğitim hizmeti almakta olan engelli çocuklar için Devlet tarafindan karşılanan aylık saat miktarlarının uluslararası standartlara uygun olarak makul oranda halen ödenen miktardan fazla artırılması için ilgili mevzuatta değişiklik yapılması hususunda Milli Eğitim Bakanlığına ve Maliye Bakanlığına, “mevzuat değişikliği teklifi” ne ilişkin tasarıyı gündeme alması hususunda takdir ve gereği içinde Başbakanlığa tavsiyede bulunulmuştur.8 Eğitim Alanına Yönelik Çocuk Başvuruları Çocuklar ve çocuklar adına ebeveynleri tarafından eğitim alanıyla ilgili yapılan başvuruların başında kadrolu öğretmen ve branş öğretmeni talepleri ile öğretmenlerin kendileri ile etkili iletişime geçme talepleri yer almaktadır. Bunun yanında çocuklar tarafından, okullarının fiziki koşullarının iyileştirilmesi, özellikle okullarında temizliğin sağlanması ve çevre düzenlemelerinin yapılarak sosyal ve sportif mekânların oluşturulması, servis araçlarının sağlanmasına yönelik taleplerde bulunulmaktadır. Devlet Parasız Yatılılık ve Bursluluk Sınavında öğretmen çocuklarına kontenjan tanınması uygulamasına son verilmesi, öğretmen çocuğu olmayanlar için ‘diğer çocuk’ tabirinin kullanılmaması, haksız uygulamadan dolayı oluşan kamu zararının telafi edilmesi, taban puanlar ile bursluluğu kazananların açıklanması talebiyle yapılmış olan bir başvuruda Kurumumuz tarafından yapılan inceleme neticesinde, öğretmen çocuklarına kontenjan uygulamasının, korunmaya muhtaç çocuklar bakımından olduğu gibi sosyal devlet ilkesi çerçevesinde makul ve kabul edilebilir bir gerekçeye dayandırılamaması sebebiyle, öğretmen çocuğu olmayan ve korunmaya muhtaç çocuk kapsamında da bulunmayan öğrenciler bakımından eğitimde fırsat ve imkân eşitliğine aykırı bir durum teşkil ettiği, belli bir meslek grubuna ayrıcalık tanınmasının kontenjan grubu dışında kalan çocukları ayrımcılık hissi oluşturarak etkileyebileceği, öğrencilerin eşit şartlarda ve eşit ortamlarda sınava girip başarı oranlarının hesaplanmasında dengesizlikler oluşturacağı, sınavda çok daha düşük puan almış öğrencilerin öğretmen çocuğu olması nedeniyle burs veya parasız yatılı okuma imkânlarına hak kazanırken, diğer çocuk kontenjanında daha yüksek puan almış öğrencilerin söz konusu 8 2014/4634 şikâyet numaralı başvuru için verilen 02/04/2015 tarihli Tavsiye Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 137 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU imkânlara hak kazanamaması dolayısıyla çocuklar arasında eşit yarışmayı engellediği, bu anlamda Anayasamızda yer alan ‘Kanun önünde eşitlik’ ilkesine ve Devletin maddi imkânlardan yoksun başarılı öğrencilere yardım edeceği şeklindeki düzenlemeye, Milli Eğitim Temel Kanununda yer verilen ‘Eğitimde fırsat ve imkân eşitliği’ ilkesine aykırılık içerdiği anlaşılmış olup; Devlet Parasız Yatılılık ve Bursluluk Sınavında öğretmen çocuklarına kontenjan tanınmasına son verilmesi, bu kapsamda 2684 sayılı İlköğretim ve Ortaöğretimde Parasız Yatılı veya Burslu Öğrenci Okutma ve Bunlara Yapılacak Sosyal Yardımlara İlişkin Kanunda makul sürede değişiklik yapılarak 4 üncü maddesindeki “öğretmen çocukları” ibaresinin çıkarılması, anılan Kanuna dayanılarak yürürlüğe konulan İlköğretim ve Ortaöğretim Kurumlarında Parasız Yatılılık, Burs ve Sosyal Yardımlar Yönetmeliğinde de bu yönde gerekli değişikliklerin yapılması, sınav sonucunda kontenjan bazında oluşan taban ve tavan puanlarının öğrenci ismi belirtilmeksizin ilan edilmesi hususlarında Milli Eğitim Bakanlığına tavsiyede bulunulmuştur.9 138 İlköğretim ve Ortaöğretim Kurumlarında Parasız Yatılılık, Burs ve Sosyal Yardımlar Yönetmeliğinin “Başvuru yeri ve şartları” başlıklı 5 inci maddesinde, “Ailenin bir önceki mali yıla ait yıllık gelir toplamından fert başına düşen net miktarın, içinde bulunulan mali yılın Merkezi Yönetim Bütçe Kanunu M cetvelinde belirtilen Milli Eğitim Bakanlığı okul pansiyon ücretinin en azının üç katını geçmemek kaydıyla maddi imkânlardan yoksun bulunmak” hükmünde yer alan üç katı ibaresinin beş katı şeklinde değiştirilerek, kendi çocuklarının ve başarılı olan öğretmen çocuklarının parasız yatılılık ve bursluluk imkânından yararlanması talebiyle yapılmış olan bir diğer başvuruda ise Kurumumuz tarafından yapılan inceleme neticesinde, parasız yatılılık ve bursluluk yardımı, eğitim ve öğrenim hakkı alanında sosyal devlet ilkesinin bir gereği olarak Devlete verilen görevlerden biri olup, bu olanaktan faydalanabilmek için, başarılı olmak ve maddi imkânlardan yoksun bulunmak kriterlerini taşımak gerektiği, parasız yatılılık ve bursluluk imkânından yararlanabilecek öğrencilerin tespitinde ise idareye takdir yetkisi verildiği, ilgili idarenin bu yetkiyi sosyal yardımdan faydalanan ailelerin gelir grubu itibariyle toplumun daha alt seviyesinde bulunan ve maddi durumları eğitim hizmetinin maliyetini karşılamaya elvermeyen 2014/4405 şikâyet numaralı başvuru için verilen 10/04/2015 tarihli Kısmî Tavsiye Kısmî Ret Kararı 9 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U kesimlere ağırlık verilmesinin gerekliliği adına gelir düzeyi daha az olan ailelerin çocuklarının sosyal yardımdan faydalanmasını sağlayacak şekilde bir düzenlemeye giderek “üç katı” olarak belirlediğini ve bu anlamda kamu yararı ve hizmet gereklerine uygun davrandığı anlaşıldığından şikâyetçinin talebi reddedilmiştir.10 6.1.3. Kadın Hakları Kurumumuza, kadın hakları alanına ilişkin başvuruların artırılabilmesi için bu alanda faaliyet gösteren sivil toplum kuruluşlarının yanı sıra üniversiteler, baroların kadın araştırma ve uygulama merkezleri ve Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı ile iletişime önem verilmekte olup, ayrıca kadın sığınma evlerine ziyaretler gerçekleştirilmektedir. Bu çerçevede; kadın haklarına ilişkin farkındalığın artırılması ve konuya toplumsal duyarlılık kazandırılabilmesi adına kadın hakları alanında bahsi geçen birimlere de önemli görevler düştüğü aşikârdır. Zira Kurumumuzun çalışma usul ve esaslarını belirleyen Yönetmeliğin 7 nci maddesinde yer alan “şikâyetin insan hakları, temel hak ve özgürlükler, kadın hakları, çocuk hakları ve kamuyu ilgilendiren genel konulara yönelik olması halinde menfaat ihlali aranmaz.” hükmünden hareketle kadın hakları ile ilgili olarak menfaat ihlali şartı aranmaksızın sivil toplum kuruluşları ile diğer kişilerin şikâyet başvuruları Kurumumuz tarafından kabul edilebilmektedir. Eğitim-öğretim ve iş hayatında dini inanç nedeniyle başörtüsü kullananlara yönelik baskı, ayrımcılık ile olumsuz tutum ve davranışların yapılan düzenlemelerle büyük ölçüde ortadan kalktığı, bunun ise kadın istihdamı ve kadınların eğitim ve öğretim oranlarının artmasında büyük payı olduğu anlaşılmaktadır.11 İşe Alımlarda Kadın Erkek Eşitliğinin Sağlanması Kamu kurumlarının işe alım taleplerinde kimi zaman işe alım kriteri olarak erkek olma şartı veya kadın olma şartına yer verildiği görülmektedir. Ancak işin özelliği ve dünya ölçütündeki karşılaştırmalar dikkate alındığında işe alım kriteri olarak cinsiyet şartının öne sürülmesinin haksız ve gereksiz olduğu durumlarla karşılaşılabilmektedir. 10 11 2015/693 şikâyet numaralı başvuru için verilen 14/08/2015 tarihli Ret Kararı 2013/175 şikâyet numaralı başvuru için verilen 20/09/2013 tarihli Tavsiye Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 139 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 140 Bilindiği üzere Anayasamızın 10 uncu maddesinde; herkesin, dil, ırk, renk, cinsiyet, siyasi düşünce, felsefi inanç, din, mezhep ve benzeri sebeplerle ayırım gözetilmeksizin kanun önünde eşit olduğu, kadınlar ve erkeklerin eşit haklara sahip oldukları, Devletin, bu eşitliğin yaşama geçmesini sağlamakla yükümlü olduğu, Devlet organları ve idare makamlarının bütün işlemlerinde kanun önünde eşitlik ilkesine uygun olarak hareket etmek zorunda oldukları, yine Anayasanın 70 inci maddesinde, her Türkün, kamu hizmetlerine girme hakkına sahip olduğu, hizmete alınmada, görevin gerektirdiği niteliklerden başka hiç bir ayırım gözetilemeyeceğinin hüküm altına alındığı, Kadınlara Karşı Her Türlü Ayrımcılığın Önlenmesi Sözleşmesinin 11 inci maddesinde, taraf Devletlerin, istihdam alanında kadınlara karşı ayrımı önlemekle yükümlü olduklarının düzenlendiği ve kadın erkek eşitliği esasına dayanarak eşit haklar sağlamak için özellikle hangi konularda uygun önlemlerin alınacağının sayıldığı, Kadınların Siyasal Haklarına İlişkin Sözleşmenin 3 üncü maddesinde; kadınların, hiçbir ayrım gözetilmeksizin, erkeklerle eşit koşullar altında ulusal yasalar uyarınca kurulmuş bütün kamu görevlerinde yer alma ve kamu görevlerini yerine getirme haklarının olduğunun kurala bağlandığı, 4857 sayılı İş Kanununun 5 inci maddesinde, iş ilişkisinde dil, ırk, cinsiyet, siyasal düşünce, felsefi inanç, din ve mezhep ve benzeri sebeplere dayalı ayırım yapılamayacağının hüküm altına alındığı, Başbakanlığın 21/01/2004 tarih ve 2004/7 sayılı Genelgesinde, personel alımında hizmet gerekleri dışında cinsiyet ayırımının Anayasamız ve taraf olduğumuz uluslararası sözleşmelerdeki kadın-erkek eşitliğine ilişkin hükümlere aykırılık teşkil edeceği yönündeki değerlendirmelerden, kamu hizmetlerine girişte kadın erkek eşitliğinin teminat altına alındığı anlaşılmaktadır. Bu kapsamda Devlet Hava Meydanları İşletmesi Genel Müdürlüğü (DHMİ) tarafından yapılan Havaalanı Kurtarma ve Yangınla Mücadele (ARFF) memuru alımlarında yer alan “Erkek olma” şartının kaldırılması talepli şikâyet başvurusuna ilişkin Kurumumuz tarafından yapılan inceleme neticesinde; ARFF memuru alımlarının KPSS merkezi alımlarına göre yapılmakta olduğu, ARFF memuru olarak alınacak kişilerde aranan şartların Kurum yönergesiyle belirlendiği, bahse konu Yönergeyle getirilen hiç bir şartın üst hukuk normlarına aykırı olamayacağı, öte yandan adayların bedensel ve psikolojik sağlıklarına ilişkin yeterlilik kriterlerinin mülakat komisyonuyla YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U değerlendirildiği, kadınların da söz konusu kriterleri karşılaması durumunda işe alınmamaları için makul, geçerli bir sebebin bulunmadığı, Uluslararası Sivil Havacılık Organizasyonu (ICAO) tarafından ARFF görevinde fiziki yetenekleri üst seviyede bulunan personele ihtiyaç duyulacağının, bu yetenekleri taşımayan personelin kendisini ve çalışma arkadaşlarını tehlikeye sokacağının, bu iş için seçilecek personelin herhangi bir fiziksel yetersizliğe haiz olmaması gerektiğinin ifade edildiği; ancak cinsiyete bağlı bir kısıtlama getirilmediği, DHMİ tarafından her ne kadar ICAO’ya üye diğer ülkelerin (Almanya, İtalya, İngiltere vb.) havalimanlarına gerek inceleme gerekse de eğitim amaçlı yapılan görevlendirmelerde kadın ARFF personeline rastlanılmadığı belirtilmişse de yapılan araştırmada ICAO üyesi Avusturalya tarafından Bakanlık talimatıyla hazırlanan 2012/2013 Havayolu Hizmetleri İşgücü Planında ARFF kadın personelinin istihdamının artırılmasının stratejik hedef olarak belirlendiğinin tespit edildiği,12 DHMİ’nin kadın ARFF memuru alınmamasına gerekçe olarak söz konusu personelin çeşitli nedenlerle (doğum öncesi ve sonrasında yasal izin ve istirahatler, süt izni, doğum yapan personele nöbet yazılamaması vb.) işe devam edemeyeceği ve bu dönemlerde takviye personel sağlanamayacağı yönünde ileri sürdüğü gerekçenin ulusal ve uluslararası sözleşmelere aykırı olduğu, kaldı ki, sağlık, emniyet ve şikâyet konusu alana yakın itfaiye gibi 7 gün 24 saat çalışma zorunluluğu olan sektörlerde dahi kadın istihdamının kısıtlanmadığı, örneğin İstanbul Büyükşehir Belediyesince 2011 yılında yapılan 350 kişilik İtfaiye Eri alım ilanında “kadın/erkek olma” şartının yer aldığı, Hususları birlikte değerlendirildiğinde, DHMİ tarafından ARFF memuru alımında “Erkek olma” şartı aranmasının hukuka, hakkaniyete ve taraf olunan uluslararası sözleşmelere aykırı olduğu sonucuna ulaşılmış ve 04/06/2003 tarihli “Uçak Kaza Kırım Kurtarma ve Yangınla Mücadele Yönergesi”nin Kurtarma ve Yangınla Mücadele (ARFF) Personeli başlıklı 11 inci bölümünün 11.2.3. numaralı alt bölümünde Havaalanı Kurtarma ve Yangınla Mücadele (ARFF) Personelinde aranacak özellikler başlığı altında yer verilen “Erkek olmak” şartının kaldırılması ve uygulamanın bu Konu için bakınız. http://www.airservicesaustralia.com/wpcontent/uploads/12084BKT_ Workforce_plan_201217_WEB1.pdf 12 Y I LLI K RAP OR 2015 141 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU yönde değiştirilmesi hususunda Devlet Hava Meydanları İşletmesi Genel Müdürlüğüne tavsiyede bulunulmuştur.13 6.1.4. Engelli Hakları BM Engelli Hakları Sözleşmesinde engelli kavramına; “diğer bireylerle eşit koşullar altında topluma tam ve etkin bir şekilde katılımlarının önünde engel teşkil eden uzun süreli fiziksel, zihinsel, düşünsel ya da algısal bozukluğu bulunan kişiler” şeklinde yer verilmiştir. Engelli haklarına ilişkin Kurumumuza intikal eden başvurular değerlendirilirken, BM Engelli Hakları Sözleşmesi ile Anayasamızın ilgili maddelerinin yanı sıra Avrupa Birliği Temel Haklar Şartı ile Avrupa Komisyonu tarafından yayımlanan İstihdam ve İşte Eşit Muamele Konusunda Genel Çerçeve Sağlayan Konsey Direktifi öncelikli olarak göz önünde bulundurulmaktadır. 142 Avrupa Birliği; bütünleşmiş bir Avrupa hedefi doğrultusunda, ayrımcılıkla mücadele ve engellilerin sosyal hayata tam olarak katılması Birliği oluşturan ana ilkeler arasında yer almıştır. Bu bağlamda; Avrupa Birliği Temel Haklar Şartının 26 ncı maddesinde: “Avrupa Birliği, engelli kişilerin bağımsızlıklarını, sosyal ve mesleki açıdan içinde yaşadıkları topluma katılıp katkıda bulunmalarını sağlayacak önlemlerden yararlanma haklarını tanır ve bu haklara saygı duyar.” ifadesine yer verilmiştir. Ayrıca, Avrupa Komisyonu tarafından yayımlanan İstihdam ve İşte Eşit Muamele Konusunda Genel Çerçeve Sağlayan Konsey Direktifinin 16 ncı maddesinde: “Çalışma yerlerinde engelli kişilerin ihtiyaçlarını karşılayacak önlemlerin alınması, engelliliğe dayalı ayrımcılık ile mücadelede önemli bir rol oynar.” ibaresine yer vererek engellilere yönelik olan iş hayatında yaşanılan ayrımcılığın önlenmesine yönelik bir tedbir getirmiştir. Engelli haklarına ilişkin şikâyet başvurularının daha çok sosyal hizmet ve yardımlara yönelik olduğu görülmektedir. Engellilere yönelik sosyal hizmet ve yardımlar konusunda; engellilere sunulan kamu hizmetlerinde, uluslararası normlara uygun şekilde, pozitif ayrımcılık uygulanmasına yönelik talepler, kamu hizmetlerinde engelliler için verilen evde bakım hizmeti, engellilere araç alımında sağlanan avantajlar, engelli sağlık kurulu raporları ile engel oranları cetveline ilişkin şikâyetler Kurumumuza iletilmiştir. 13 2014/5855 şikâyet numaralı başvuru için verilen 25/06/2015 tarihli Tavsiye Kararı YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının, kanun önünde eşitlik başlıklı 10 uncu maddesinde ve “Sosyal Güvenlik Bakımından Özel Olarak Korunması Gerekenler” başlıklı 61 inci maddesinde; “… Devlet, sakatların korunmalarını ve toplum hayatına intibaklarını sağlayıcı tedbirleri alır.” …hükümlerine istinaden elektrik, su gibi kamu hizmetlerinden indirimli olarak yararlanılmasına yönelik başvurular Kurumumuza gelmektedir. Bu çerçevede; epilepsi hastalığı nedeniyle ağır engelli olduğunu ifade eden şikâyetçi elektrik tüketiminde engellilere pozitif ayrımcılık uygulanması konusunda, Anayasamızda engellilere yönelik pozitif ayrımcılık yapılması hususunda hükümlere yer verildiğini, yine ilgili Kanunlarda şehit veya muharip/malul gaziler ve dul eşlerinin %40 oranında elektrik indiriminden yararlanacağına ilişkin hükümler bulunduğunu belirterek gazi ve şehit yakınlarına uygulandığı şekilde engelli bireylere de %40 oranında elektrik indirimi yapılması hususunda gerekli düzenlemelerin yapılmasını talep etmektedir. Konuya ilişkin Enerji ve Tabi Kaynaklar Bakanlığı tarafından, halihazırda engellilere yönelik olarak elektrik faturalarında bir indirim uygulamasının yer almadığı, konunun 6446 sayılı Elektrik Piyasası Kanununun Tarifeler ve Tüketicilerin Desteklenmesi başlıklı 17 nci maddesi kapsamında belirtilen belirli amaçlara yönelik sübvansiyonlar kapsamında değerlendirilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı ise, engellilere elektrik indirimi yapılması yönünde herhangi bir çalışma yapılmadığını belirtmiştir. SGK tarafından; şikâyetçinin engellilik halinin SGK Başkanlığının iş ve işlemlerinde uygulanmakta olan mevzuat kapsamında bulunmadığından SGK Başkanlığınca görüş bildirilmesine olanak bulunmadığı belirtilmiştir. Konu hakkında Kurumumuzca verilen Kısmen Tavsiye Kısmen Ret Kararı’nda; engelli bireylerin elektrik faturalarında indirim yoluyla desteklenmesinden ziyade gelir durumu itibariyle korunmaya muhtaç (kırılgan) tüketicilerin aylık elektrik enerjisi tüketiminde AB ülkelerindeki uygulamalarda olduğu gibi gelir düzeyi düşük engellileri de içerecek şekilde belirlenecek ölçütler çerçevesinde desteklenmesi için daha önce atılmış adımların devamı niteliğinde ilgili kurumlar bir araya gelerek bir çalışma yapılması gerektiği ifade edilmiştir. Kararımız üzerine; Enerji ve Tabi Kaynaklar Bakanlığı tarafından, kararımızda belirtilen hususların Y I LLI K RAP OR 2015 143 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU önümüzdeki dönem çalışmalarında yer alacağını ifade eden bilgilendirme yazısı Kurumumuza gönderilmiştir.14 6.1.5. Kamu Personel Rejimi Kamu personel rejimine ilişkin yaşanan olumsuzluklar ülkemizde ciddi sorun alanlarının başında gelmektedir. Özellikle son yıllarda kamu personel sisteminde kadro ve pozisyonlarda, maaş ve özlük haklarında yapılan önemli değişiklikler Kurumumuza gelen şikâyetler dikkate alındığında önemli bir boyuta ulaşmıştır. Ayrıca personel politikası anlamında çalışanların personel sistemi dışında amirleri ile olan ilişkilerinden kaynaklanan önemli sorunlar da bulunmaktadır. Kamu personel rejimi alanında yapılan şikâyet başvurularına ilişkin konu başlıkları aşağıda yer almaktadır. 6.1.5.1. Personel Nakil, Atama, Yer Değiştirme ve Kadro Durumu Kamu Personel Rejimi alanı ile ilgili personel alımı, atama, nakil ve yer değiştirme, kadro ve pozisyonlar ile ilgili olarak Kurumumuza çok sayıda başvuru yapılmaktadır. 144 Kamu personel rejimi başlığının “Personel Alımı, Atama, Nakil, Yer Değiştirme, Kadro ve Pozisyonlar” alt başlığında yapılan incelemeler neticesinde kamu kurum ve kuruluşları bünyesinde söz konusu konulara ilişkin pek çok farklı idari işlem ve eylemin tesis edildiği, bu işlem ve eylemler nedeniyle kamu personelinin farklı veya hatalı uygulamalara maruz kaldığı görülmektedir. Söz konusu sorunların çözümlenmesinde idareler tarafından çoğunlukla yargı yolu gösterilmekte, bu durum ise mahkemelerde büyük bir iş yükünün doğmasına neden olmaktadır. Bu alanda Kurumumuza yapılan başvurular dikkate alındığında, kamu personel rejimine ilişkin uygulama birlikteliğini sağlayacak ve hatalı uygulamaların önüne geçecek kapsamlı bir mevzuat değişikliğinin yapılması önem arz etmektedir. Bu kapsamda Kurumumuza gelen bir başvuruda, kurum içi geçici görevlendirme müessesesine ilişkin usul ve esasların belirlenmesinde genel hükümlerin esas alındığı, bahsi geçen hükümlerde yer verilen hususların dışında yerleşik içtihat haline gelen idari yargı kararlarıyla kurum içi geçici görevlendirmeye ilişkin şartların, açık ve net bir şekilde ortaya konulduğu, bu nedenle mevzuatla düzenlenmemiş olan ve yargısal içtihatlarla uygulamaya yön verilen “kurum içi geçici görevlendirme”ye ilişkin uygulama birlikte2015/785 şikâyet numaralı başvuru için verilen 10/07/2015 tarihli Kısmî Tavsiye Kısmî Ret Kararı 14 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U liğinin sağlanması ve yargıya intikal eden sorunların azaltılması amacıyla konu hakkında 657 sayılı Devlet Memurları Kanununda hukuki zeminin oluşturulması yönünde Başbakanlığa ve Milli Eğitim Bakanlığına tavsiyede bulunulmuş, kararda belirtilen geçici görevlendirmeye ilişkin hususlara Milli Eğitim Bakanlığınca uyularak, şikâyetçinin geçici görevlendirme işlemi sonlandırılmıştır.15 Bir diğer başvuruda, Anadolu ticaret meslek lisesi mezunlarının diğer mesleki ve teknik liseler ile denk olmasına rağmen, 3795 sayılı Bazı Lise, Okul ve Fakülte Mezunlarına Unvan Verilmesi Hakkında Kanunda sayılan ortaöğretim kurumları arasında “ticaret meslek lisesi”ne yer verilmemesi nedeniyle söz konusu okul mezunlarına kamu kurum ve kuruluşlarının “teknisyen” unvanlı kadrolarına yapılan alımlara ilişkin tercih yapma imkânı verilirken atanma imkânlarının bulunmamasına ilişkin başvurularda bulunulmuştur. Yapılan incelemeler neticesinde, aldıkları eğitim ve donanımları itibariyle aralarında hiçbir farklılık bulunmayan bütün mesleki ve teknik lise mezunlarına teknisyen unvanı verilmesini olanaklı kılacak şekilde 3795 sayılı Bazı Lise, Okul ve Fakülte Mezunlarına Unvan Verilmesi Hakkında Kanunda değişiklik yapılmasına ilişkin Milli Eğitim Bakanlığına; kamu kurum ve kuruluşlarına personel alımına ilişkin hazırlanan KPSS Kılavuzunun adayları yanlış yönlendirmesinin önlenmesi amacıyla nitelik kodlarının 3795 sayılı Kanunda değişiklik yapılıncaya kadar mevcut düzenlemeye paralel olacak şekilde düzenlenmesi hususunda da yine Milli Eğitim Bakanlığına ve Devlet Personel Başkanlığına tavsiyede bulunulmuştur16. 6.1.5.2. Mali ve Sosyal Haklar ile İzinler Devlet memuriyetine girenlerin, aylık ve diğer mali haklarının yanı sıra bazı sosyal hak ve izinleri de bulunmaktadır. 2015 yılı içerisinde gelen şikâyetler doğrultusunda bu haklara ilişkin başvuru örneklerine aşağıda yer verilmiştir. • Özelleştirme Uygulamaları Sonucunda Kamu Kurumlarına Atanan Geçici Personele Sürekli Görev Yolluğu Ödenmesi 2015/73 şikâyet numaralı başvuru için verilen 08/07/2015 tarihli Tavsiye Kararı 2015/2867 şikâyet numaralı başvuru için verilen 27/10/2015 tarihli Kısmen Tavsiye Kısmen Red Kararı 15 16 Y I LLI K RAP OR 2015 145 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Kamu kurum ve kuruluşlarında görev yapmakta iken Özelleştirme Yüksek Kurulunun kararları ile kuruluşların özelleştirilmesi sonucunda başka kamu kurum ve kuruluşlarına geçici personel olarak atananlar tarafından, özelleştirilen kurum ile atandıkları kurumun farklı illerde bulunmasından dolayı iki yer arasında 6245 sayılı Harcırah Kanununa göre hesaplanacak sürekli görev yolluğunun ödenmesi talebinde bulunulmaktadır. 657 sayılı Kanunun 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (c) bendine 10/09/2014 tarihli ve 6552 sayılı Kanunla eklenen ek paragrafta, özelleştirme uygulamaları sebebiyle iş akitleri kamu veya özel sektör işverenince feshedilen ve 24/11/1994 tarihli ve 4046 sayılı Kanun kapsamında diğer kamu kurum ve kuruluşlarına nakil hakkı bulunmayan personelin de bu hüküm kapsamında yaşlılık veya malullük aylığı almaya hak kazanıncaya kadar istihdam edilebileceği hükmüne yer verilmiş, bu kapsamda istihdam edileceklerin sayısı, öğrenim durumlarına göre çalışma şartları ve bunlara ödenecek ücretler ile diğer hususların Devlet Personel Başkanlığı ve Maliye Bakanlığının görüşleri üzerine Bakanlar Kuruluna yetki verilmiştir. 146 Başlangıçta geçici personel istihdamı ve geçici personel statüsü, belli bir vasıf gerektirmeyen, daha çok bedensel çalışmalara ağırlık veren, başlangıç ve bitişi belli olan süreli işlerde çalışmayı öngörmekteyken, bu kapsamdaki geçici personelin yaşlılık ve malullük aylığı almaya hak kazanıncaya kadar istihdamlarına imkân tanınmış, en son düzenlemelerle yeni bir sözleşme imzalanmadan mevcut sözleşmeleri ile yaşlılık veya malullük aylığına hak kazanıncaya kadar istihdam olunmaya devam olunacağı noktasına gelinmiştir. Uygulamada da bu personele vasıf gerektirmeyen ve daha çok bedensel çalışmalara ağırlık veren işlerden ziyade çalıştıkları kurumlarda devlet memurlarının yapmış olduğu büro, evrak ve diğer görevlerde fiilen çalıştırıldıkları bilinen bir gerçektir. Nitekim idarelerce çeşitli şikâyetlere ilişkin Kurumumuza gönderilen belgelerde yer alan yazışma örneklerinde de şikâyetçilerin büro personeli ve yardımcı hizmetli gibi işlerde görev yaptığı anlaşılmaktadır. Bu hususlar dikkate alındığında geçici personelin gerek hukuki statü gerekse uygulamada ortaya çıkış sebebinden farklı olarak sözleşmeli personel ve memur statüsüne yakınlaştığı görülmektedir. Ayrıca 2016 ve 2017 yıllarını kapsayan Toplu Sözleşme metinlerinde de tam zamanlı çalışan geçici per- YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U sonelin sözleşmeli personel olarak atanmasına ilişkin çalışma yapılacağı da mutabakat altına alınmıştır. 6245 sayılı Harcırah Kanununun “Tarifler” başlıklı 3 üncü maddesinin (e) ve (d) bentlerinde memur ve hizmetlinin tanımı yapılmış olup, buna göre “memur”; personel kanunları hükümlerine göre aylık alan kimseler (Yardımcı hizmetler sınıfına dâhil personel hariç); “hizmetli” ise, personel kanunlarına göre yardımcı hizmetler sınıfına dâhil personel, kurumlarda yalnız ödenek mukabili çalışanlarla kurumlarda çalıştırılan tarım ve orman işçileri ve iş kanunlarına göre işçi sayılan kimseler, olarak tanımlanmıştır. Söz konusu Kanunun 10 uncu maddesinde, yurt içinde veya yurt dışında görev yapmakta iken yurt içinde veya yurt dışındaki sürekli bir göreve naklen atanan ya da yabancı ülkelerdeki memuriyet merkezi değiştirilen memur ve hizmetlilere yeni görev yerlerine kadar sürekli görev yolluğu olarak yol masrafı, yevmiye, aile masrafı ve yer değiştirme masrafı verileceği hükme bağlanmıştır. Harcırah Kanunundaki bu hükümlere istinaden 657 sayılı Kanunun 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (C) bendi kapsamında istihdam edilen geçici personelin memur ve hizmetli tanımına girmediği ve bu personelin kanunda sürekli görev yolluğu ödenebilecekler arasında sayılmadığı anlaşılmaktadır. Yüksek yargı kararlarında da belirtildiği üzere, temel ve asli fonksiyonları kamu hizmetini yürütmek olan kamu görevlileri, kamu hizmetinin iyi işlemesi için, ya kendi isteklerine dayalı olarak, ya da resen kanunlarda yer alan kurallar çerçevesinde, yetkili idari makamlarca bulundukları yerden başka bir yere atanabilmekte, bu atamaya bağlı olarak da yeni görev yerlerinde göreve başlayabilmek için bazı giderler yapmak zorunda kalmaktadırlar.17 Yolluk ödemesi, kamu hizmetinin gerektirdiği durumlarda bu hizmet için görevlendirilen kişilerin katlanacakları giderleri karşılamak üzere yapılan parasal ödemeyi içeren bir idari işlem olup, atama işlemi sonucunda görev yeri değişen kamu görevlisinin karşı karşıya kaldığı külfetin kamu hizmetinin yürütülmesinden kaynaklanması nedeniyle, kanun koyucu tarafından bu külfetin kamuca karşılanması amacıyla Harcırah Kanununda düzenlemeler yapılmıştır. 18 17 18 Anayasa Mahkemesinin 04/05/2005 tarih ve E: 2004/54 K: 2005/24 sayılı kararı. Anayasa Mahkemesinin 04/05/2005 tarih ve E: 2004/54 K: 2005/24 sayılı kararı Y I LLI K RAP OR 2015 147 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Harcırah Kanunu, 1 inci maddesinde belirtildiği üzere, genel, katma ve özel bütçeli idarelerde, bunlara bağlı sabit ve döner sermayeli kurumlarda, özel kanunlarla kurulmuş banka ve teşekküllerde yolluk ödenmesini gerektiren hizmet yapılması hallerinde uygulanacak kuralları içeren bir gider Kanunu olup, kamu hukuku alanında, çalışanla çalıştıranlar arasındaki istihdam ilişkilerini ve buna dayanan mali hakları düzenleyen bir Kanun değildir.19 657 sayılı Kanunun 4 üncü maddesinin 1 inci fıkrasının (c) bendi hükümleri gereğince özelleştirme uygulamaları çerçevesinde bir kısım personelin kamu kurum ve kuruluşlarına nakli de, kamu hizmetinin yürütülmesi amacıyla yapılmakta olup, bulunduğu yerden başka yerlere atananların kamu hizmetinin yürütülmesinden kaynaklı bir mali külfetle karşı karşıya kaldığı kuşkusuzdur. Diğer taraftan Harcırah Kanununun 9 ve 10 uncu maddelerinin birlikte değerlendirilmesinden ilk atama ve açıktan atama yapılması durumunda yolluk ödemesi yapılmayacağı, naklen atama durumlarında görev yeri değişenlere sürekli görev yolluğu ödeneceği anlaşılmaktadır. Mevzuatımızda açıktan atama, “yer değiştirme” kavramı içinde yer alan atama biçimleri dışında düzenlenmiş olup, bir koşul işlem niteliği taşımaktadır. Nesnel hukuktan doğan bir güç ve yetkinin kullanılması sonucu kişi, atama işlemiyle, hak ve yükümlülükleri, yetki ve sorumlulukları kural işlemlerle önceden belirlenmiş bir statüye sokulmaktadır. Yer değiştirme işlemlerinde ise, görev yerinin ya da kurumun değiştirilmesi söz konusu olmaktadır.20 148 Tüm bunların yanı sıra personel kanunlarında yapılan değişikliklerle personel statülerinin sürekli bir değişim geçirmesi ve günün koşullarına uygun birçok düzenleme yapılması karşısında 1 Mart 1954 tarihinde yürürlüğe giren 6245 sayılı Harcırah Kanununda yer alan memur ve hizmetli tanımında esaslı bir değişiklik yapılmadığı görülmektedir. Harcırah Kanununun yürürlüğe girdiği dönemlerden daha farklı bir anlama bürünen, çalışma süreleri ve kendisine tanımlanan görevler açısından sürekli ve yaygın bir istihdam türüne dönüşen geçici personel statüsünün, Kanunun yayımlandığı dönemin koşullarına göre tanımlanmış memur ve hizmetli tanımına göre değerlendirilerek kapsam dışı olduğunu kabul etmenin de yerinde olmadı19 20 Anayasa Mahkemesinin 04/05/2005 tarih ve E: 2004/54 K: 2005/24 sayılı kararı Danıştay İkinci Dairesinin 16/06/2015 tarihli ve E: 2015/1900 K:2015/6522 sayılı kararı YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U ğı düşünülmektedir. Bu bağlamda Harcırah Kanununda yer alan memur ve hizmetli tanımlarının, geçici personel statüsünün günümüz koşullarına göre mevzuat ve uygulama açısından değişen durumuna eşdeğer bir düzenlemeyle yeniden tanımlanması gerekmektedir. Bu çerçevede, bu durumda olan kişilerin karşı karşıya kaldığı ve kamu hizmetinin yürütülmesinden kaynaklanan bu külfetin kendilerince karşılanmasında, hakkaniyet ilkelerine uygunluk bulunmamaktadır. Sonuç olarak, kamu kuruluşunda bir kamu hizmetini yürütürken bu kuruluşun özelleştirilmesi sonucunda, başka bir kamu kurumuna nakli sonucunda katlanmış olduğu masrafları karşılamak amacıyla sürekli görev yolluğu talebinin karşılanması amacıyla, sorunun çözümü için mevzuat değişikliği yapılmasının hakkaniyete uygun olacağı düşünülmektedir.21 Lojman Tahsislerinde Yaşanan Sorunlar Kamu kurum ve kuruluşlarının yetkili makamlarınca, var olan (satın alınan, yaptırılan veya kiralanan) konutların, kamu konut türlerine göre belirlenip, bu amaçta kullanılmak üzere ayrımının yapılması ile bu konutlar kamu konutu özelliğini kazanır. Kamu konutlarının tahsis biçimi, oturma süresi, kira, bakım, onarım ve yönetimine ilişkin hükümler, 2946 sayılı Kamu Konutları Kanunu ile bu Kanuna göre çıkarılan Kamu Konutları Yönetmeliğine göre belirlenmektedir. Söz konusu Kanunun 2 nci maddesinde sayılan kapsama dâhil kurum ve kuruluşlar, personeline (2802 sayılı Kanuna tabi olarak görev yapanlar da dâhil olmak üzere); kamu konutlarının, özel tahsisli konutlar, görev tahsisli konutlar, sıra tahsisli konutlar ve hizmet tahsisli konutlar olarak tahsis edilebileceği hüküm altına almıştır. Özel tahsisli konutlar; yönetmelikte belirlenecek temsil özelliği olan makam ve rütbe sahiplerine tahsis edilen özel nitelikli konutlardır. Görev tahsisli konutlar; yönetmelikte belirlenecek makam ve rütbe sahiplerine, görevlerinin önemi ve özelliği, yetki ve sorumlulukları gereğince tahsis edilen konutlardır. Sıra tahsisli konutlar; hizmet süresi, daha önce kamu konutlarından yararlanma durumu ve süresi, çocuklarının ve bakmakla mükellef olduğu aile fertlerinin sayısı, aile fertlerinin gelir durumu, konuttan yararlanma için bekleme süresi, eşinin de bu Kanun kapsamına giren kurum ve kuruluşlarda çalışan 2015/2293 şikâyet numaralı başvuru için verilen 09/10/2015 tarih ve 2015/10615 sayılı Kısmî Tavsiye Kısmî Ret Kararı. 21 Y I LLI K RAP OR 2015 149 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU personel olması gibi hususlar dikkate alınarak yönetmelikte belirlenecek puanlama esasına göre tahsis edilen konutlardır. Hizmet tahsisli konutlar; hudut karakolu, istasyon, haberleşme, gözlem, araştırma, inşaat mahalli gibi, meskûn yerlerden uzak, sosyal ve ekonomik zorlukları olan, ulaşım ve iskan imkânları kısıtlı yerlerde, normal çalışma saatleriyle sınırlandırılması kabil olmadan görev başında bulundurulması gerekli olan personel ve koruma görevlisi, makam şoförü, kapıcı, kaloriferci gibi personel için inşa veya tefrik edilerek tahsis edilen bina, baraka, prefabrik yapı, şantiye eklentisi, tadil edilmiş veya edilmemiş karavan, kulübe ve benzeri konutlardır. Kurumumuza yapılan bir başvuruda şikâyetçi, Abdullah Gül Üniversitesinde görev yaptığını ve üniversite tarafından kendisine 2011 Aralık ayında kamu konutu (lojman) tahsis edildiğini, şu anda üniversite tarafından görevlendirilmiş olarak çalışmalarını Amerika Birleşik Devletleri’nde, Massachusetts Institute of Technology Üniversitesinde devam ettirdiğini, bu nedenle Abdullah Gül Üniversitesi tarafından lojmanı boşaltması istendiğini, ancak söz konusu görevlendirmenin yaklaşık altı ay sonra sona ereceğini ve Abdullah Gül Üniversitesindeki görevine geri döneceğini bu nedenle lojmanı boşaltmak istemediğini belirterek, mağduriyetinin giderilmesini talep etmektedir. 150 Kurumumuzca yapılan inceleme neticesinde, şikâyetçiye lojmanın görev tahsisli olarak verildiği, bu anlamda şikâyetçinin üniversitedeki görevi devam ettiği sürece kendisine tahsis edilen lojmanda oturma hakkının bulunduğu, 657 sayılı Kanunun 108 inci maddesi uyarınca aylıksız izin alan bir memurun bu dönemde göreviyle ve memuriyetiyle bağının devam ettiği, ancak maddede belirtilen sürede görevine dönmemesi halinde memuriyetle ilişiğinin kesileceği, aylıksız izinin memura tanınmış bir hak olduğu, dolayısıyla kişinin görevinin sona ermediği, kadrosuyla olan bağının, aylığı dışındaki hak ve yükümlülüklerin devam ettiği, bu çerçevede şikâyetçinin yurtdışında aylıksız olarak geçici görevlendirilmiş olmasının göreviyle ilişiğinin kesildiği manasına gelemeyeceği, diğer yandan 2946 sayılı Kamu Konutları Kanunu ve Kamu Konutları Yönetmeliğinde lojmanı fiilen kullanmayanların lojmanı boşaltması gerektiğine dair herhangi bir düzenlemenin bulunmadığı, bu anlamda Abdullah Gül Üniversitesi Rektörlüğü’nün Konut Tahsis Yönergesinin 11/e maddesinde yer alan “6 ay ve daha fazla süreyle lojmanı kullanmayanların konutu boşaltacağı” yönündeki hükmün YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U anılan Kanun ve Yönetmeliğe aykırı olduğunun anlaşıldığı, ayrıca aylıksız izinde olan şikâyetçinin kendi payına düşen kira bedelini her ay Üniversitenin banka hesabına yatırmaya devam ettiğinden ve Üniversitenin gelirini azaltmaya sebebiyet verecek mevzuata aykırı eylem ve işlemde bulunmadığı anlaşıldığından, şikâyetçinin kamu zararına sebebiyet verdiği iddiasının da doğru olmadığı anlaşılmış olup; şikâyetçinin kamu konutunu kullanmaya devam edebileceği ve lojmanda herhangi bir kamu zararına sebebiyet verdiğinin tespit edilemediği, idarece hakkında lojmandan çıkarılması yönünde alınan karar ve işlemlerin makul sürede geri alınması ve koşulları devam ettiği sürece lojmanda oturması için yeni bir işlem tesisi hususunda Abdullah Gül Üniversitesi Rektörlüğüne tavsiyede bulunulmuştur.22 Kurumumuza yapılan bir diğer şikâyet başvurusunda şikâyetçi, Başbakanlık Hazine Müsteşarlığı Darphane ve Damga Matbaası Genel Müdürlüğünde işçi olarak çalıştığını ve lojman tahsisi talebinde bulunduğunu, ancak idare tarafından İş Kanunu kapsamında çalışan personel olduğundan mali ve sosyal haklarının işletme iş sözleşmesi çerçevesinde belirlenmesi nedeni ile lojman tahsis talebinin uygun bulunmadığını ifade ederek, kendisine lojman tahsis edilmesi talebinde bulunmaktadır. Yapılan inceleme neticesinde Kamu Konutları Kanununda konutların personele tahsis edileceği ifade edildiğinden, vasıflı işçi statüsünde çalışmakta olan ve hukuken personel kapsamında değerlendirilmesi gereken şikâyetçinin, sıra tahsisli konut talebinin toplu iş sözleşmesinde konut hakkına yer verilmediği gerekçesiyle reddedilmesi, Kanunun 10 uncu maddesinde yer alan “Toplu iş sözleşmelerine ve özel sözleşmelere bu Kanuna aykırı hükümler konulamaz, idari yetki kullanımı yoluyla bu Kanuna aykırı işlem yapılamaz.” amir hükmüne aykırı olduğundan, ayrıca bu yönüyle Anayasada ve ülkemizin taraf olduğu uluslararası sözleşmelerde yer alan eşitlik ilkesi ile ayrım yapmama ilkesinin ihlali anlamı taşıdığı anlaşılmış olup; şikâyetçinin, vasıflı işçi statüsünde çalıştığı ve personel kapsamında değerlendirilmesi gerektiği, koşulları oluştuğu takdirde değerlendirmeye alınması, uygun görüldüğünde lojman tahsisi konusunda makul süre içerisinde mağduriyetinin giderilmesi ve işlem tesisi hususunda Başbakanlık Hazine 22 2015/701 şikâyet numaralı başvuru için verilen 04/07/2015 tarihli Tavsiye Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 151 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Müsteşarlığı Darphane ve Damga Matbaası Genel Müdürlüğüne tavsiyede bulunulmuştur.23 6.1.5.3. Görevde Yükselme ve Unvan Değişikliği 657 sayılı Kanunun “Temel İlkeler” başlıklı 3 üncü maddesine göre, kariyer ilkesi; devlet memurlarına yaptıkları hizmetler için lüzumlu bilgilere ve yetişme şartlarına uygun şekilde, sınıfları içinde en yüksek derecelere kadar ilerleme imkânı sağlamak; liyakat ilkesi ise; kamu hizmetleri görevlerine girmeyi, sınıflar içinde ilerleme ve yükselmeyi, görevin sona erdirilmesini yeterlik sistemine dayandırmak ve bu sistemin eşit imkânlarla uygulanmasında hukuki bir güvence oluşturmak şeklinde tanımlanmıştır. 657 sayılı Kanun, devlet memurluğunu bir meslek olarak kabul etmekte ve bunlara, sınıfları içinde en yüksek derecelere kadar ilerleme imkânı sağlanmasını, sınıflar içinde ilerleme ve yükselme işlemlerinin yeterlik sistemine dayandırılmasını öngörmektedir. Bu iki ilkenin temelinde, objektif kurallar çerçevesinde işin ehline verilmesi ve hak etme kavramı yatmakta olup, kamu hizmetlerinin etkin ve verimli bir şekilde gerçekleştirilmesinin tek güvencesi de, hizmetin yetişmiş, ehil kamu görevlilerince yerine getirilmesidir. 152 657 sayılı Kanuna dayanılarak çıkarılan Kamu Kurum ve Kuruluşlarında Görevde Yükselme ve Unvan Değişikliği Esaslarına Dair Genel Yönetmeliğin 1 inci maddesinde; bu Yönetmeliğin amacının, liyakat ve kariyer ilkeleri çerçevesinde, hizmet gerekleri ve personel planlaması esas alınarak, Devlet memurları ile 08/06/1984 tarihli ve 233 sayılı Kanun Hükmünde Kararname kapsamındaki kamu iktisadî teşebbüslerinde görev yapan sözleşmeli personelin görevde yükselme ve unvan değişikliklerine ilişkin usul ve esasları belirlemek olduğu belirtilmiştir. Söz konusu Yönetmelik hükümleri gereği; Kurumlar bu Yönetmelik kapsamına giren görevlere atanacaklarda aranacak öğrenim düzeyi, hizmet süresi, alt görevlerde bulunma süresi, disipline ilişkin şartlar, görevde yükselme eğitiminin ilanı, şekli, süresi, konuları, ağırlıkları, kapsama dâhil edilecek diğer unvanlar ve bunlara ilişkin hususları, Devlet Personel Başkanlığının olumlu görüş alarak çıkaracakları yönetmelikle düzenleyeceklerdir. Devlet Memurlarının Görevde Yükselme Esaslarına Dair Genel Yönetmelik ile 23 2015/1582 şikâyet numaralı başvuru için verilen 14/09/2015 tarihli Tavsiye Kararı YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U kurumlara, kendi görevde yükselme yönetmeliklerini çıkarma konusunda yetki verilmiş ve belli bir çerçeve belirlenmiştir. Konuyla ilgili Kurumumuza yapılan başvuruda şikâyetçi, bilgisayar teknisyeni vasfına haiz olmasına rağmen kendisinin ve diğer personelin kadrolarının bulunduğu pozisyonlar dışındaki görevlerde çalıştırılıyor olmasından bahisle, çalışmakta olduğu kurumda görevde yükselme sınavı açılması suretiyle mağduriyetinin giderilmesini talep etmektedir. Kurumumuz tarafından yapılan inceleme neticesinde, şikâyetçinin, 2006 yılında yapılan unvan değişikliği sınavına teknisyen (bilgisayar) kadrosu için başvurduğu ancak başarılı olamadığı, 2007 yılında yapılan unvan değişikliği sınavına başvurduğu, 2011 yılında yapılan görevde yükselme sınavına memur kadrosu için başvurduğu ancak sıralamaya giremediği, son olarak 2013 yılında yapılan şef kadrosu için yapılan sınav şartları tutmadığı için katılamadığı tespit edilmiştir. Tüm bunlara ilave olarak, idarenin son yıllarda hizmet gerekleri, personel ve kadro planlaması çerçevesinde kamu yararına uygun olarak görevde yükselme sınavı açmama yönünde takdir yetkisini kullandığı anlaşılmış olup; şikâyetçinin talepleri reddedilmiştir.24 Diğer bir başvuruda şikâyetçi, Gümrük ve Ticaret Bakanlığına 2005 yılında naklen geçtiğini, 2005 yılından bu yana Orta Anadolu Gümrük ve Ticaret Bölge Müdürlüğü Ankara Laboratuvar Müdürlüğü kadrosunda mühendis olarak görev yaptığını, 26/01/2015 tarihinde duyurusu yapılan Görevde Yükselme ve Unvan Değişikliği Sınavına başvurduğunu ancak başvurusunun ilgili Yönetmeliğin 9 uncu maddesinin 2 nci fıkrasının (a) bendinin ikinci alt bendi uyarınca kabul edilmediğini, ancak Yönetmeliğin ilgili maddesi gereği sınava kabul edilmesi gerektiğini belirterek mağduriyetinin giderilmesini talep etmektedir. Yapılan inceleme neticesinde Gümrük ve Ticaret Bakanlığı Personeli Atama, Görevde Yükselme ve Unvan Değişikliği Yönetmeliğinin; “Görevde yükselme sınavına tabi kadrolara atanacaklarda aranacak şartlar” başlıklı 9 uncu maddesinde; “Bu Yönetmelik kapsamında yer alan görevde yükselme sınavına tabi kadrolara atanabilmek için aşağıdaki genel şartlar aranır: a) 657 sayılı Kanunun 68 inci maddesinde belirtilen şartları taşımak, 24 2015/1075 şikâyet numaralı başvuru için verilen 07/07/2015 tarihli Ret Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 153 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU b) Bakanlıkta en az iki yıl hizmeti olmak, c) Yapılan görevde yükselme sınavında başarılı olmak. Bu Yönetmelik kapsamında yer alan görevde yükselme sınavına tabi kadrolara atanabilmek için aşağıdaki özel şartlar aranır: a)Merkez teşkilatı şube müdürü kadrosuna atanabilmek için; 1) En az dört yıllık yükseköğrenim mezunu olmak, 2) Gümrük müdür yardımcısı, bölge amiri, uzman, eğitim uzmanı, APK uzmanı veya araştırmacı kadrolarının herhangi birinde en az üç yıl ya da merkez teşkilatında şef veya ayniyat saymanı kadrosunda en az altı yıl ya da mühendis, mütercim, çözümleyici veya programcı kadrolarının herhangi birinde en az yedi yıl ya da muayene memuru kadrosunda en az sekiz yıl, Destek Hizmetleri Dairesi Başkanlığı şube müdürü kadrosunun sınavı için bu kadroların herhangi birinde belirtilen süreler kadar ya da tekniker kadrosunda en az yedi yıl çalışmış olmak.” hükmüne yer verildiği görülmüştür. 154 Bu çerçevede, idarenin bu maddeyi düzenlerken, kısa ve net cümleler kullanmanın aksine, çok uzun cümle kurduğu ve bu cümlenin içerisine “… veya, ya da …” gibi ifadeler koyarak önceki satırlarda yazılanları olumsuz yorumlamaya müsait hale getirdiği, dolayısıyla yetkililerin maddeyi yorumlamasını güçleştirdiği ve farklı beklentilere sebep olduğu, ancak idarenin Yönetmeliğin söz konusu hükmünün konuluş amacına uygun sonuç doğurduğu, amaca aykırı herhangi bir personelin sınava başvurusunun kabul edilmediği, dolayısıyla işlemin hukuka uygun olduğu anlaşıldığından, şikâyetçinin talebi reddedilmiştir.25 6.1.5.4. Kamu Personelinin Tutum ve Davranışları ile Mobbing ve Kötü Muamele Kurumumuza kamu personel rejimi alanında yapılan şikâyetlerin bir kısmını da “mobbing ve kötü muamele” ile “kamu personelinin tutum ve davranışları” oluşturmaktadır. Mobbing “İşyerlerinde bir veya birden fazla kişi tarafından diğer kişi ya da kişilere yönelik gerçekleştirilen, belirli bir süre sistematik biçimde devam eden, yıldırma, pasifize etme veya işten uzaklaştırmayı amaçlayan; mağdur 25 2015/1945 şikâyet numaralı başvuru için verilen 04/08/2015 tarihli Ret Kararı YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U ya da mağdurların kişilik değerlerine, mesleki durumlarına, sosyal ilişkilerine veya sağlıklarına zarar veren; kötü niyetli, kasıtlı, olumsuz tutum ve davranışlar bütünü” olarak tanımlanmış, mobbingin unsurları olarak; işyerinde gerçekleşmesi, sistemli bir şekilde yapılması, süreklilik kazanmış bir sıklıkla tekrarlanması, kasıtlı yapılması, yıldırma, pasifize etme ve işten uzaklaştırma amacında olması, mağdurun kişiliğinde, mesleki durumunda veya sağlığında zarar ortaya çıkması hususları sayılmıştır.26 Psikolojik tacize maruz kalan bireylerin; bıktırma, yıldırma, dışlanma, kurumun hizmetlerinden yoksun bırakılma, aşağılanma, izin ve görevlendirilmelerde yararlandırılmama, zorla tayin gibi psikolojik tacize neden olabilecek tutum ve davranışlara maruz kalabilmekte oldukları, bir olguya işyerinde psikolojik taciz diye bakabilmek için davranışların ayda birkaç kez tekrarlanması, birbiri ardına birtakım evreler içinde geçmiş olması ve bunun tekrarlama sıklığı ve uzun süre devam etmesi ve davranış tarzlarının kişiye kötü muamele şeklinde olması gerektiği, en azından, kasıtlılık, süreklilik ve sistemlilik niteliklerini taşıması gerektiği belirtilmiş, mobbinge neden olabilecek idari işlemler ise; geçici görevlendirme (görev yeri değişikliği), mesleğin (unvanın) gerektirdiği görevleri vermeme, atama (atamama) özlük haklarının yerine getirilmemesi, disiplin soruşturması açılması olarak sayılmıştır.27 Mobbing ile ilgili Kurumumuza yapılan bir başvuruda şikâyetçi, Türkiye İstatistik Kurumu Başkanlığında uzman olarak görev yapmakta iken tehdit, aşağılama, mobbing ve benzeri davranışlara planlı ve sürekli olarak maruz bırakıldığını ve neticede doktora eğitimine devam edebilmek için görevinden istifa etmek zorunda kaldığını belirterek, benzer mağduriyetlerin yaşanmaması için gerekli soruşturma ve işlemlerin yapılması talebinde bulunmuştur.28 Kurumumuzca yapılan inceleme neticesinde; 30 dakikalık tolerans tanınarak mesai saatlerine uymayan personele disiplin işlemlerinin başlatıldığının TÜİK Başkanlığı tarafından belirtildiği dikkate alındığında; şikâyetçinin 13/05/2013 tarihinde 11 dakika geç geldiği, bu durumun 30 dakikalık toÇalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Psikolojik Tacizle Mücadele Kurulu, İşyerlerinde Psikolojik Taciz (Mobbing) Bilgilendirme Rehberi, Mayıs 2014. 27 Türkiye Büyük Millet Meclisi Kadın Erkek Fırsat Eşitliği Komisyonu, İşyerinde Psikolojik Taciz (Mobbing) Ve Çözüm Önerileri Komisyon Raporu, Nisan 2011. 28 2014/4718 şikâyet numaralı başvuru için verilen 19/03/2015 tarihli Tavsiye Kararı 26 Y I LLI K RAP OR 2015 155 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU lerans süresi içerisinde kaldığı ve 3 dakika geç ayrıldığı, geçmiş hizmetleri ve daha önce bir disiplin cezası almaması gözetilmeksizin idare tarafından uyarma cezası verilmesinin hakkaniyete aykırı olduğu; fenne aykırı olduğu konusunda tereddüt bulunan sıhhi raporla ilgili olarak şikâyetçinin hastalık raporunda belirtilen sürenin bitiminden önce, bizzat kendisinin bulunduğu yere en yakın hakem hastaneye sevk edilmesi gerekirken, hastalığının teşhisi mümkün olmayan bir süre geçtikten sonra hakem hastaneye gönderilmesi uygulamasında, mevzuata aykırı hareket edildiği ve iyi niyetli bir yaklaşım sergilenmediği, Kurumda sık sık rapor alan personelin hakem hastaneye gönderildiği yönündeki açıklamanın ise bu uygulamayı haklı gösteremeyeceği sonuç ve kanaatine varılmıştır. Şikâyetçiye 6 ay boyunca yıllık izin kullandırılmaması ile ilgili kamu yararı koşullarının oluşmadığı, TÜİK gibi büyük bir kurumda şikâyetçiye istediği tarihlerde izin kullandırılması halinde idarenin işlerinin aksayacağı yönünde somut bir delil de ortaya konulamadığından, idarenin bu yöndeki açıklamaları yeterli ve makul karşılanmamıştır. Ayrıca hakkında verilen uyarma cezasına kadar görevinde başarısızlığı ya da başkaca bir olumsuzluğu idarece de ileri sürülmeyen şikâyetçinin, Konya Bölge Müdürlüğünde görevlendirilmesine yönelik olarak idareden gelen açıklamadan, atama işleminin cezalandırma amacıyla yapıldığı yönünde kanaat oluşmuştur. Bunların neticesinde, kişinin psikolojik olarak yıpratıldığı, çalışma motivasyonunun düştüğü ve sonunda şikâyetçinin memuriyetten istifa ettiği anlaşılmıştır. 156 Mobbingin varlığı için kişilik haklarına yönelik haksızlığın yeterli olduğu, bu konuda kesin ve mutlak bir ispatın aranmayacağı, kişinin mobbing uygulandığına dair kuşku uyandıracak olguları ileri sürmesinin ve vicdani kanaatin oluşmasına yetecek kadar bir ispatın yeterli olduğu, bu konuda aksini ispat külfetinin idareye düştüğü çeşitli mahkeme kararlarında da belirtilmiştir.29 Bu nedenlerle ve ilgili mevzuat hükümleri dikkate alınarak somut olayda da şikâyetçiye mobbing uygulandığı sonuç ve kanaatine varılmış, şikâyetçi hakkında yapılan işlemlerin hukuka ve hakkaniyete uygun olmadığının tespitiyle bu işlemleri yapanların hatalı davrandıklarını hiyerarşik ve sıralı amirlerince kabul etmeleri yönünde ilgili idareye tavsiyede bulunulmuştur. 29 Yargıtay 22. Hukuk Dairesinin 21/02/2014 tarih ve E. 2014/2157 K. 2014/3434 sayılı kararı; Yargıtay 22. Hukuk Dairesinin 27/12/2013 tarih ve E. 2013/693 K. 2013/30811 sayılı kararı; Danıştay 5. Dairesinin 07/04/1999 tarih ve E. 1998/2342; K. 1999/853 sayılı kararı YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Kamu personeline insan hakları, etik ilkeler ve iyi yönetim ilkeleri gibi temel konularda eğitim verilmesinde veya idarelerin yönlendirilmesi suretiyle hizmet içi eğitimlerinde ağırlıkla bu konuların ele alınmasının sağlanmasında ve mobbingin önlenmesi amacıyla bu hususta özel bir mevzuat oluşturulması yönünde çalışmaların yapılmasında fayda mütalaa edilmektedir. 6.1.5.5. Disiplin Cezaları ve Affı Kamu hizmetlerinin yerine getirilmesi için bedeni gücü oluşturan memurlar hakkındaki temel düzenleme 657 sayılı Devlet Memurları Kanununda yer almaktadır. Görevlerinin gereklerini sadakatle ifa eden kamu görevlisinin kaçınılmaz olarak bazı hak ve sorumlulukları olması tabiidir. 657 sayılı Kanunda hüküm altına alınan bu hak ve sorumluluklar kamu görevlisinin Devletine karşı yerine getirmesi gereken görev ve sorumluluklardır. Devlet memurları, kanunların kendilerine yüklemiş oldukları hizmetleri yerine getirirken 657 sayılı Kanun veya diğer yasal düzenlemeler dışına çıkması halinde bir ceza ile karşı karşıya kalabilmektedir. Disiplin cezaları, kamu hizmetinin gereği gibi yürütülebilmesi bakımından kamu görevlilerinin mevzuat uyarınca yerine getirmek zorunda oldukları ödev ve sorumlulukları ifa etmemeleri veya mevzuatta yasaklanan fiillerde bulunmaları durumunda uygulanan yaptırımlar olup, memurların özlük hakları üzerinde doğrudan ve önemli sonuçlar doğurmaları sebebiyle sübjektif ve bireysel etkileri bulunduğu gibi kamu görevinin gereği gibi sürdürülmesi ve kamu düzeninin sağlanması bakımından objektif ve kamusal öneme sahiptirler. Bu bakımdan disiplin soruşturmalarının yapılmasında izlenecek yöntem, ceza verilecek fiiller ve ceza vermeye yetkili makam ve kurullar pozitif olarak mevzuatla belirlenmekte, doktrin ve yargısal içtihatlarla da konu ile ilgili disiplin hukuku ilkeleri oluşturulmaktadır. 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun “Güvenlik” başlıklı 18 inci maddesinde; kanunlarda yazılı haller dışında devlet memurunun memurluğuna son verilemeyeceği, aylık ve başka haklarının elinden alınamayacağı, 24 üncü maddesinde de; devlet memurlarının görevleri ile ilgili veya görevleri sırasında işledikleri suçlardan dolayı soruşturma ve kovuşturma yapılması ve haklarında dava açılmasının özel hükümlere tabi olduğu, 25 inci maddesinde ise; devlet memurları hakkındaki ihbar ve şikâyetler, garez veya mücerret hakaret için, uydurma bir suç isnadı suretiyle yapıldığı ve soruşturma Y I LLI K RAP OR 2015 157 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU veya yargılamanın tabi olduğu kanuni işlem sonucunda bu isnat sabit olmadığı takdirde, merkezde en büyük amiri, illerde valiler, isnatta bulunanlar hakkında kamu davası açılmasını Cumhuriyet Savcılığından isteyecekleri hükmüne yer verilmiştir. 657 sayılı Kanunda yer alan cezalar; uyarma, kınama, aylıktan kesme, kademe ilerlemesinin durdurulması ve devlet memurluğundan çıkarma olarak tanımlanmıştır. Kurumumuz tarafından disiplin cezaları hakkında verilen kararlar incelendiğinde; disiplin cezasının iptali yönündeki talepler kesinleşen disiplin cezalarının ancak bir yargı kararı veya yasama tasarrufu ile ortadan kalkabileceği gerekçesiyle reddedilmekte, ancak bu husus disiplin cezasının gerek sıkı şekil şartlarına uygun verilip verilmediği gerekse de hakkaniyet boyutuyla incelenmesine engel teşkil etmemektedir. Kaldı ki, Kurumumuz, 657 sayılı Kanun uyarınca itiraz sürelerini kaçırmış ya da idari yargıya henüz başvurmamış hatta yargıya başvuru süresini de kaçırmış, cezanın objektif kriterlere uygun olarak eşitlik, orantılılık gibi hakkaniyet kavramları çerçevesinde verilip verilmediği yönünde inceleme talep eden şikâyetçilerin iddia ve taleplerinin değerlendirilebileceği tek mercii olması açısından ayrı bir önem arz etmektedir. Kurumumuza yapılan başvurular ağırlıklı olarak disiplin cezasının öngörülen şekil şartlarına uygun verilmediği noktasında toplanmaktadır. 158 Kurumumuza yapılan bir başvuruda, polis memuru olan şikâyetçi, boşanma aşamasında olan resmi evliliğine rağmen başka bir kadınla yaşadığı birliktelik ve bu birliktelikten bir çocuğunun olması nedeniyle çocuk yardımı için idareye başvurması üzerine hakkında disiplin soruşturması açılmış, başka bir kadınla yaşadığı birliktelik ve bu birliktelikten bir çocuğunun olması eyleminin Emniyet Teşkilatı Disiplin Tüzüğünde belirtilen “Hizmet dışında resmi sıfatının gerektirdiği saygınlığı ve güven duygusunu sarsacak eylem ve davranışlarda bulunmak” fiiline sebebiyet verdiği gerekçesiyle, geçmiş hizmetleri ve daha önce disiplin cezası almamış olduğu gözetilerek şikâyetçiye eyleminin karşılığı olan 6 ay süreli durdurma cezası yerine bir alt ceza olan 4 günlük aylıktan kesme cezası verilmiştir. Şikâyetçi söz konusu cezanın iptali talebiyle Kurumumuza başvuruda bulunmuştur. Kurumumuzca yapılan inceleme neticesinde; şikâyete konu kesinleşmiş disiplin cezasının Kurumumuzca iptali mümkün bulunmadığından şikâyet- YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U çinin bu yöne ilişkin şikâyetinin reddine karar verilmiştir. Ancak şikâyete konu disiplin cezasının verilmesine temel oluşturan “Hizmet dışında resmi sıfatının gerektirdiği saygınlığı ve güven duygusunu sarsacak eylem ve davranışlarda bulunmak” eyleminin hukuki güvenlik, belirlilik ilkelerine aykırı olduğu ayrıca şikâyetçinin evlilik dışı birlikteliği ve çocuğunun bulunması durumunun tamamen şikâyetçinin özel ve aile hayatıyla ilgili olduğu ve sırf bu yüzden cezalandırılmasının özel hayatın gizliliği hakkına ölçüsüzce bir müdahalede bulunarak bu hakkı ihlal ettiği, isnat edilen eylemi düzenleyen kanun ya da tüzük maddesinin ve cezai karşılığının yazılı olarak şikâyetçiye açıkça bildirilmek suretiyle savunmasının alınmadığı, böylece şikâyetçinin savunma hakkını kısıtladığı, idarenin 657 sayılı Kanunda emredici şekilde düzenlenmiş 30 günlük süreye riayet etmeden soruşturmayı üç buçuk ay sonra tamamlayarak ceza vermesinin makul ve mazur görülemeyeceği anlaşıldığından yapılan eylem karşılığı verilen disiplin cezasının hukuka ve hakkaniyete aykırı olduğunun tespitiyle işlem tarihi itibariyle bu işlemi yapan hiyerarşik ve sıralı yetkililerce hatalı davranıldığının kabul edilmesi yönünde Elazığ Valiliğine ve İçişleri Bakanlığına tavsiyede bulunulmuştur.30 6.1.6. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Sanatçı Borçlanması Kapsamında Ödenen Primler Anayasamızın “Sosyal Güvenlik Hakkı” başlıklı 60 ıncı maddesinde herkesin, sosyal güvenlik hakkına sahip olduğuna vurgu yapılmış; “Devletin İktisadî ve Sosyal Ödevlerinin Sınırları” başlıklı 65 inci maddesinde ise Devletin, sosyal ve ekonomik alanlarda Anayasa ile belirlenen görevlerini bu görevlerin amaçlarına uygun öncelikleri gözeterek malî kaynaklarının yeterliliği ölçüsünde yerine getireceği hüküm altına alınmıştır. Yine Anayasamızın “Sanatın ve Sanatçının Korunması” başlıklı 64 üncü maddesinde Devletin, sanat eserlerinin ve sanatçının korunması, değerlendirilmesi, desteklenmesi ve sanat sevgisinin yayılması için gereken tedbirleri alacağı düzenlenmiştir. Kurumumuza, sanatçıların borçlandıkları sürelerin karşılığı prim tutarlarının Sosyal Güvenlik Kurumunca (SGK) %20 oranı yerine %32 oranının üzerinden hesaplanması hususunda başvuru yapılmıştır. Sanatçı borçlanması kapsamında başvuruda bulunan şikâyetçiler; SGK’nın borçlanma 2015/3362 şikâyet numaralı başvuru için verilen 04/12/2015 tarihli Kısmen Tavsiye Kısmen Ret Kararı 30 Y I LLI K RAP OR 2015 159 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU primlerini 506 Sosyal Sigortalar Kanununun geçici 80 inci maddesine göre %20 oranı üzerinden tahakkuk ettirmek yerine 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununun 41 inci maddesi esas alınarak %32 oranı üzerinden hesapladığını belirterek mağduriyetlerinin giderilmesini Kurumumuzdan talep etmişlerdir. Şikâyetçiler ile idare arasındaki ihtilaf, borçlanma tutarının hesaplanmasında hangi prim oranının uygulanacağı noktasında toplanmaktadır. Kamuoyunda “sanatçı borçlanması” olarak da ifade edilen borçlanma hakkının dayanağı 506 sayılı Kanuna 4056 sayılı Kanunla eklenen geçici 80 inci maddesidir. 506 sayılı Kanunun, 08/12/1994 tarihli ve 4056 sayılı Kanunla eklenen geçici 80 inci maddesinde; Kanun kapsamına alınan ses ve saz sanatçılarının Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten (01/01/1995) itibaren bir yıl içinde Kuruma başvurmaları ve borç ödeme tarihindeki 78 inci maddeye göre belirlenen asgari günlük kazanç üzerinden hesaplanacak malullük, yaşlılık ve ölüm sigortaları primlerini ödemeleri şartı ile meslekleri ile ilgili çalışma sürelerinin tamamını veya bir bölümünü borçlanabilecekleri hüküm altına alınmıştır. Aynı Kanunun “Prim oranları” başlıklı 73 üncü maddesinin (d) bendinde malullük, yaşlılık ve ölüm sigortaları primi, sigortalının kazancının %20’si olarak belirlenmiştir. 160 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunun “Sigortalı Sayılanlar” başlıklı 4 üncü maddesinin 2 nci fıkrasının (b) bendinde; birinci fıkranın (a) bendi kapsamında sigortalı sayılanlara (eski deyimle SSK’lı sayılanlara) ilişkin hükümlerin bir veya birden fazla işveren tarafından çalıştırılan; film, tiyatro, sahne, gösteri, ses ve saz sanatçıları ile müzik, resim, heykel, dekoratif ve benzeri diğer uğraşları içine alan bütün güzel sanat kollarında çalışanlar ile düşünürler ve yazarlar hakkında da uygulanacağı; aynı Kanunun 41 inci maddesinde, sigortalıların borçlanma suretiylesigortalılık sürelerine saydırabilecekleri sürelerin tek tek sayıldığı, bunlar arasında sanatçı borçlanmasına yer verilmediği, borçlanma tutarının talep tarihinde 82 nci maddeye göre belirlenen prime esas günlük kazanç alt ve üst sınırları arasında olmak üzere, sigortalıların kendilerince belirlenecek günlük kazancın %32’si üzerinden hesaplanacağı düzenlenmiştir. 5510 sayılı Kanunun “506, 1479, 5434, 2925, 2926 Sayılı Kanunlara İlişkin Ortak Geçiş Hükümleri” başlıklı geçici 7 nci maddesinde; bu Kanunun YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U yürürlük tarihine kadar 17/07/1964 tarihli ve 506 sayılı, … Kanunlar ile 17/7/1964 tarihli ve 506 sayılı Kanunun geçici 20 nci maddesine göre sandıklara tabi sigortalılık başlangıçları ile hizmet süreleri, fiilî hizmet süresi zammı, itibarî hizmet süreleri, borçlandırılan ve ihya edilen süreler ve sigortalılık sürelerinin tabi oldukları kanun hükümlerine göre değerlendirileceği hüküm altına alınmıştır. 5510 sayılı Kanunun geçici 7 nci maddesinin dördüncü fıkrasında ise, bu Kanunun 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi kapsamında bulunan sigortalılar için bu Kanunun yürürlük tarihinden önceki dönemlere ait sürelerin bu Kanunun yürürlük tarihinden sonra borçlanılması halinde 41 inci madde hükümlerinin uygulanacağı düzenlenmiş, aynı hükme Sosyal Sigorta İşlemleri Yönetmeliğinin 5510 sayılı Kanunun yürürlük tarihinden önceki sürelerin borçlanılmasına ilişkin geçici 20 nci maddesinde de yer verilmiştir. 506 sayılı Kanunu yürürlükten kaldıran 5510 sayılı Kanunun borçlanma türlerini ve usulünü düzenleyen 41 inci maddesinde ses ve saz sanatçılarının borçlanmasına yer verilmediği de dikkate alındığında, şikâyetçilerin ilgili idare ile ihtilaf dışı olan borçlanma hakkının dayanağının 5510 sayılı Kanun değil, 506 sayılı Kanun olduğu açıktır. Kaldı ki bu durum Yargıtay 10. Hukuk Dairesinin 28/05/2013 tarihli, E:2012/12709, K:2013/11763 sayılı kararıyla onanan Ankara 3. İş Mahkemesinin 21/03/2012 tarihli, E:2010/377, K:2012/97 sayılı kararı ve yine Yargıtay 21. Hukuk Dairesinin 31/03/2014 tarihli, E:2014/4907, K:2014/6387 sayılı kararıyla onanan Ankara 7. İş Mahkemesinin 14/02/2013 tarihli, E:2012/1862, K:2013/73 sayılı kararı ile hükme bağlanmıştır. Sanatçı borçlanması hakkından yararlanılması halinde hakkın kullanılmasının sigortalıya getireceği külfet 506 sayılı Kanunun anılan hükmünde tarif edilmiş olup, bu haktan yararlanan sigortalı; malullük, yaşlılık ve ölüm sigorta primlerini ödemekle yükümlü kılınmıştır. 506 sayılı Kanunun 73 üncü maddesine göre ise sigorta primleri sigortalının kazancının %20’sidir. Nitekim 506 sayılı Kanuna 4056 sayılı Kanunla eklenen geçici 80 inci madde uyarınca yapılan sanatçı borçlanması işleminde, borçlanma tutarının %20 yerine %32 oranı üzerinden hesaplanması sonucu sigortalıdan fazla tahsil edilen prim miktarının iade edilmesi için Sosyal Güvenlik Kurumu aleyhine Ankara 7. İş Mahkemesinde açılan ve Yargıtay 10. Hukuk Dairesinin 19/10/2012 tarihli, E:2011/12549 ve K:2012/19714 sayılı Y I LLI K RAP OR 2015 161 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU kararı ise kesinleşen davada; 506 sayılı Kanunun Geçici 80 inci maddesi hükmü çerçevesinde mezkûr Kanunun 73 üncü maddesinde zikredilen %20 oranı üzerinden hüküm kurulmak suretiyle, 5510 sayılı Kanunun 41 inci maddesindeki %32 orana göre hesaplanan borçlanmalar arasında 4056 sayılı Kanundan kaynaklanan “sanatçı borçlanması” bulunmadığından prim borcunun %20 orana göre tahakkuk ettirilmesi gerektiğine karar verilerek, sanatçı borçlanması açısından 5510 sayılı Kanunun uygulanma olanağı bulunmadığı ortaya konulmuştur. Bu durum, SGK’nın 01/10/2008 tarihini temel alan uygulamasını hukuki dayanaktan yoksun bıraktığı gibi, 5510 sayılı Kanunun Geçici 7 nci maddesi hükmünün de sanatçı borçlanması bakımından uygulanamayacağını ortaya koymaktadır. Zira, söz konusu borçlanmanın esaslı unsuru olarak düzenlenen malullük, yaşlılık ve ölüm sigorta primlerinin ödenmesi gerektiğine ilişkin şartın değiştirilerek %32 prim oranı üzerinden borç tahakkuku yoluna gidilmesi, varlığı mahkemece tespit edilen ve sigortalıya teslim edilen hakkın içeriğinin değiştirilmesi sonucunu doğuracaktır. Diğer bir anlatımla yasa maddesi kanun koyucunun iradesi değiştirilip ikiye bölünerek kanun koyucunun maksadına aykırı olarak bireyin aleyhine yorumlanarak hukuk güvencesi ve haklı beklenti ihlal edilmektedir. 162 Yasa hükümleri ve yargı kararları çerçevesinde; “sanatçı borçlanması” kapsamında borçlanılan sürelerin 506 sayılı Kanunun geçici 80 inci maddesi kapsamına girdiği, sanatçıların 5510 sayılı Kanunun 4 üncü maddesinde hizmet akdi ile bir veya birden fazla işveren tarafından çalıştırılanlar arasında gösterilmekle birlikte “sanatçı borçlanması” olgusuna 5510 sayılı Kanunda yer verilmediği, dolayısıyla yargı yoluyla elde edilen borçlanma haklarının dayanağı olan 506 sayılı Kanunun geçici 80 inci maddesinde belirtilen şekliyle kullanmak için idareye yaptıkları başvurunun, idarece 5510 sayılı Kanunun 41 inci maddesinde belirtilen %32 prim oranı üzerinden borç tahakkuk ettirilmek suretiyle işleme alınmasının hukuka ve hakkaniyete aykırı olduğu kanaatine ulaşılmış ve Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığına tavsiyede bulunulmuştur. 31Verilen Tavsiye Kararı SGK Başkanlığınca uygulamaya konarak gerekli işlemlerin tesis edilmesine yönelik talimatların ilgili birimlere verildiği Kurumumuza yazı ile bildirilmiştir. 2014/3514-4065 şikâyet numaralı başvurular için verilen 11/02/2015 tarihli Tavsiye Kararı. 31 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Öte yandan benzer şikâyetlerin çözümü adına 2015/19 sayılı Genelge ile mevzuat değişikliğine gidilerek; 2008 yılı Ekim ayı başından sonra 4056 sayılı Kanuna göre sanatçı borçlanması yapması gerektiği yönünde mahkeme kararı verilen ve mahkeme kararı doğrultusunda borçlarını ödemek için Kuruma müracaat eden ya da mahkeme kararı olmaksızın borçlanma müracaatında bulunan sigortalıların borç ödeme tarihindeki asgari günlük kazançları üzerinden malullük, yaşlılık ve ölüm sigortaları primleri esas alınarak %20 oranı üzerinden borçlanma yapmalarına imkân sağlanmıştır. Sosyal Güvenlik Destek Prim (SGDP) Kesintilerinin Kaldırılması Kurumumuza sıklıkla başvuru konusu yapılan hususlardan birinin de “SGK tarafından, gayri faal şirketlerin ortakları ve gayri faal işyeri sahiplerinin emekli maaşlarından yapılan sosyal güvenlik destek primi (SGDP) kesintilerinin kaldırılması” olduğu görülmektedir. SGDP; belirli yaş, sigortalılık süresi ve prim ödeme gün sayısı şartını yerine getirip emeklilik ve yaşlılık aylığı bağlanan sigortalıların; yaşlılık aylığı kesilmeden hizmet akdine tabi çalışmaları halinde işverenlerinden, kendi nam ve hesabına tabi çalışmaları halinde ise kendilerinden alınan primdir. SGDP uygulaması; Anayasaya aykırı olduğu gerekçesiyle, çeşitli tarihlerde ilgili mevzuatta yapılan değişikliklerle birlikte Anayasa Mahkemesine (AYM) iptali istemiyle götürülmüştür. AYM, iptali istenen uygulamanın; sosyal devlet ilkesinin gerçekleştirilebilmesi için sosyal sigortacılık faaliyetinin sürdürülebilmesine yönelik bir uygulama olduğu, çalışmaya devam ederek ek kazanç sağlayanlarla sağlamayanlar arasında adil bir dengenin kurulmasının amaçlandığı ve bu yönüyle hukuk devleti ilkesini desteklediği; sosyal güvenlik kurumlarının mali yapılarının güçlendirilmesi, sosyal sigortacılık faaliyetlerinin devamı ve emekli olan kişilerin yeniden işe başlaması sonucu istihdamın menfi olarak etkilendiği, genç sigortalıların sisteme dâhil olmalarını teşvik amacıyla isabetli olduğu; uygulamanın, Anayasanın 60 ve 65 inci maddeleri kapsamında değerlendirilmesi gerektiği ve bu yönüyle de anayasal çerçeve içinde kaldığı; sonuç olarak sosyal güvenliğin sağlanabilmesi amacıyla sigortalıların katkısının zorunlu olduğu, SGDP uygulamasının da bu duruma katkı sağladığı kanaatlerine ulaşarak itirazın Y I LLI K RAP OR 2015 163 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU reddine karar vermiştir.32 Bahsi geçen AYM kararlarına, aşağıda bahsedilecek olan Kamu Denetçiliği Kurumu Tavsiye Kararında da yer verilmiştir. Kurumumuza yapılan şikâyet üzerine verilen Tavsiye Kararında33 özetle; şikâyetçi tarafından kendisine emeklilik aylığı bağlandıktan sonra, ticari şirket ortağı olması sebebiyle vergi mükellefi olduğu; ancak şirketlerinin ticari faaliyete devam edip etmediği, faal olup olmadığı yönünde bir inceleme yapılmaksızın maaşından SGDP kesintisi yapıldığı; bu durumun da, kişilerin belirli sosyal güvenlik statülerine tabi olacak şekilde tekrar çalışmaya başlamaları halinde, kendilerinden destekleme primi alınmasını öngören uygulamanın amacına aykırı olduğu belirtilerek mağduriyetinin giderilmesi talebinde bulunulmuştur. Şikâyet başvurusunun çözüme kavuşturulabilmesi amacıyla, başta SGK olmak üzere ve diğer ilgili idarelerle ile çeşitli tarihlerde yapılan yazışmaların sonucunda özetle; başvurucunun emeklilik ve emeklilik sonrası SGDP kesintisi yapılması nedeni olan şirket ortaklığının mevcut durumu belirtildikten sonra, ortağı olunan şirketin gayri faal olduğu ve bu durumun tespit edilmesi sonrası, ilgili vergi dairesince şirketin resen terkinin gerçekleştirildiği yönünde bilgiler verilmiştir. 164 Şikâyete konu başvuruyla ilgili Yargıtay’ın çeşitli kararlarında34 genel olarak; ortağı olunan şirketlerin ticari faaliyetlerine devam edip etmediğinin kesin ve açık delillerle ortaya konması gerektiği, şirketlerin vergi kaydının bulunup bulunmadığı, SGDP kesilebilmesi için davacının ticari faaliyete yönelik fiili ve gerçek çalışmasının olup olmadığının araştırılması… hususları üzerinde durulmuş ve kararların bu doğrultuda verildiği görülmüştür. Ayrıca, Maliye Bakanlığınca çıkarılan 17/04/2009 tarih ve 2009/3 seri no’lu uygulama iç genelgesinden; resen vergi kaydı terkin edilen mükelleflerin, tasfiyeye girmesi halinde mükellefiyet kayıtlarının resen terkin tarihinden değil, tasfiyeye tabi tutuldukları tarihten itibaren yeniden tesis edileceği, beyanname AYM E.1999/42, K. 2001/41 sayı ve 23/02/2001 tarihli karar; AYM E.2004/34, K. 2008/94 sayı ve 17/04/2008 tarihli karar. 33 2014/894 şikâyet numaralı başvuru için verilen 26/08/2014 tarih ve 2014/6267 sayılı Tavsiye Kararı. İdare 17/02/2015 tarihli yazı ile Tavsiye Kararına uyduğunu Kurumumuza bildirmiştir. 34 Yargıtay 21. H.D. E.2003/11473, K.2004/1929 sayı ve 04/03/2004 tarihli kararı; Yargıtay 21. H.D. E.2004/3397, K.2004/7358 sayı ve 20/09/2004 tarihli kararı; Yargıtay 10. H.D. E.2011/6627, K.2012/10947 sayı ve 07/06/2012 tarihli kararı. 32 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U ve bildirimlerin de bu tarihten itibaren verilmesinin zorunlu olacağı; dolayısıyla, hakkında resen terkin kararı verilen bir şirketin bu tarihten itibaren vergi yükümlülüğünün gerektirdiği beyanname ve bildirimde bulunma zorunluluğu kalmamaktadır, sonucuna ulaşılmıştır. Sonuç olarak, şirketlerin tasfiye sürecine terkin kararından çok daha sonra girmeleri ve tasfiyenin sonlanarak ticaret sicilinde tescilin belli bir süreci gerektirmesi ve bu süreçte şirket ortaklarının aylıklarından SGDP kesilmesinin, uygulamada şikâyetçi ile benzer durumda bulunan sermaye şirketi ortaklarının mağduriyetine yol açtığı kanaatine varılarak şikâyetçinin aylığından, ortağı olduğu şirket hakkında ilgili vergi dairesince verilen resen terkin kararından sonra, bahsi geçen şirketin ticari faaliyetine devam edip etmediği yönünde herhangi bir araştırma yapılmaksızın SGDP kesilmesinin hakkaniyete uygun olmadığı; resen terkin kararından sonra şirketin ticari faaliyetinin, şikâyetçinin de fiili çalışmasının olup olmadığının araştırılması; bu bağlamda bir ticari faaliyet ya da fiili çalışma tespit edilemiyorsa resen terkin tarihinden itibaren yapılan SGDP kesintilerinin iade edilmesi yönünde SGK’ya tavsiyede bulunulmuştur. SGK tarafından, yapılan değerlendirmeler neticesinde; yaşlılık, emeklilik veya malullük aylığı bağlandıktan sonra, 5510 sayılı Kanunun 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi kapsamında çalışmaya başlanması nedeniyle sosyal güvenlik destek primi ödemek zorunda olanlardan, ilgili kamu kurum ve kuruluşlarından alınacak belgelerle doğrulamak kaydıyla faaliyette bulunulmadığını belgeleyenlerin, bu sürelerde bu primi ödeme yükümlüsü olmadığı kanaatine varılmıştır. Buna göre, faaliyetlerinin olmadığını belgeleyen gerçek veya basit usulde gelir vergisi mükellefi olanlar ile şirket ortakları hakkında sosyal güvenlik destek pirimi yönünden aşağıdaki şekilde işlem tesis edilecektir: 1- Ticari kazanç veya serbest meslek kazancı nedeniyle gerçek veya basit usulde gelir vergisi mükellefi olanlar, bağlı oldukları vergi dairesinden alacakları gayri faal olduğuna ilişkin belgeyi kurumumuza ibraz etmeleri halinde, belgede belirtilen tarihten itibaren sosyal güvenlik destek pirimi tecili sonlandırılacaktır. 2- Şirket ortaklarının, ticaret sicil memurluğundan şirketin faaliyetine ilişkin belgeyi aldıktan sonra bağlı oldukları vergi dairesine müracaat ede- Y I LLI K RAP OR 2015 165 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU rek şirketin gayri faal olduğunu belgelemeleri gerekmektedir. Ticaret sicil memurluğundan temin edilecek belgeye istinaden bağlı oldukları vergi dairesinden alacakları gayrı faal olduğuna ilişkin belgeyi kurumumuza ibraz etmeleri halinde, belgede belirtilen tarihten itibaren şirket ortaklarının sosyal güvenlik destek pirimi tescili sonlandırılacaktır. 3- Bu şekilde sosyal güvenlik destek primi tescili sonlandırılanlardan yersiz tahsil edilen sosyal güvenlik destek primi iade edilecektir. şeklinde düzenlemeler yapılmıştır. Böylece verilen “Tavsiye Kararı” çerçevesinde İdarenin yerleşmiş uygulamasında değişikliğe gitmesine ve şikâyetçilerin sorunlarının çözüme kavuşturulmasına imkân sağlanmıştır. Bu konuyla ilgili Kurumumuza benzer nitelikli başvurular gelmeye devam etmektedir. Başvurularda, vergi dairelerince yapılan resen terkin işlem tarihlerinin, SGDP kesintisini sonlandırmada SGK tarafından esas alındığı ve kişilerin bu yöndeki mağduriyetlerinin giderildiği anlaşılmıştır. Ancak resen terkinden önce şirketin gayri faal olduğu döneme ilişkin yapılan kesintilerin de araştırılması gerektiği, aksi takdirde hakkaniyete aykırı bir durum oluşabileceği yönünde tarafımızca verilen bir Tavsiye Kararına ise 35 SGK tarafından olumlu dönüş yapılmaması/ uyulmaması sebebiyle, başvurucuların bu talepleri doğrultusunda Kurumumuzca verilmiş olan çatı Tavsiye Kararı yeni başvuruya eklenerek, başvurucunun somut durumunun yeniden değerlendirilmesi için ilgili idareye gönderilmektedir. Dikey geçiş sınavı ile Hacettepe Üniversitesine kaydolunmasının ardından İdarece yetim aylığının kesilmesi: 166 Sosyal güvenlik mevzuatında bir yükseköğrenimin bitirilmesinden sonra ikinci bir yükseköğrenimde geçen sürelerde yetim aylığı ödenmeyeceği hüküm altına alınmıştır. Konuya ilişkin Kurumumuza yapılan bir başvuruda şikâyetçi, “01/07/2013 tarihinde iki yıllık yüksekokulu bitirmesinin ardından dikey geçiş sınavı sonucu 02/09/2013 tarihinde Hacettepe Üniversitesi Mühendislik Fakültesini kazandığını ve hazırlık sınıfından başlatıldığını, bunun sonucunda SGK’nın, “dikey geçiş ile üçüncü sınıfa kayıt yaptırmayarak hazırlık sınıfına (intibak sınıfına) kayıt yaptırdığı için yetim aylığını kestiğini” belirterek mağduriyetinin giderilmesini talep etmiştir. 35 2013/680 şikâyet numaralı başvuru için verilen 23/10/2013 tarihli Tavsiye Kararı. YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 1982 Anayasasının “Eğitim ve Öğrenim Hakkı ve Ödevi” başlıklı 42 nci maddesinde kimsenin eğitim ve öğrenim hakkından yoksun bırakılamayacağı, öğrenim hakkının kapsamının kanunla tespit edilerek düzenlendiği, Devletin maddî imkânlardan yoksun başarılı öğrencilere, öğrenimlerini sürdürebilmeleri amacı ile burslar ve başka yollarla gerekli yardımları yapacağı hususları hüküm altına alınmış, “Sosyal Güvenlik Hakkı” başlıklı 60 ıncı maddesinde ise, herkesin, sosyal güvenlik hakkına sahip olduğu ve Devletin bu güvenliği sağlayacak gerekli tedbirleri alıp teşkilatı kuracağı düzenlenmiştir. Yine Anayasamızın 65 inci maddesi gereği; Devlet, sosyal ve ekonomik alanlarda Anayasa ile belirlenen görevlerini, bu görevlerin amaçlarına uygun öncelikleri gözeterek malî kaynaklarının yeterliliği ölçüsünde yerine getirmektedir. Anayasamızın “Temel Hak ve Hürriyetlerin Sınırlandırılması” başlıklı 13 üncü maddesinde ise; temel hak ve hürriyetlerin özlerine dokunulmaksızın yalnızca Anayasanın ilgili maddelerinde belirtilen sebeplere bağlı olarak ve ancak kanunla sınırlanabileceği hükme bağlanmıştır. İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi’nin 22 nci maddesi, Avrupa Sosyal Şartı’nın “Sosyal Güvenlik Hakkı” başlıklı 12 nci maddesi ve Ekonomik, Sosyal ve Kültürel Haklara İlişkin Uluslararası Sözleşme’nin “Sosyal Güvenlik Hakkı” başlıklı 9 uncu maddesinde herkesin sosyal güvenlik hakkına sahip olduğuna ilişkin düzenlemelere yer verilmiştir. Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 1 No’Iu Ek Protokolünün 1 inci maddesi; “Her gerçek ve tüzel kişinin mal ve mülk dokunulmazlığına saygı gösterilmesini isteme hakkı vardır. Bir kimse, ancak kamu yararı sebebiyle ve yasada öngörülen koşullara ve uluslararası hukukun genel ilkelerine uygun olarak mal ve mülkünden yoksun bırakılabilir.” şeklindedir. Mülga 5434 sayılı Kanun’un 74 üncü maddesi “(Değişik: 07/05/1986 3284/11 md.); Ölüm tarihinde (18) yaşını, ortaöğrenim yapmakta ise (20) ve yükseköğrenim yapmakta ise (25) yaşını doldurmamış erkek çocuklara aylık bağlanır. ... Bir yükseköğrenimin bitirilmesinden sonra ikinci bir yükseköğrenimde geçen süreler ile doktora veya ikinci defa yapılan master veyahut lisansüstü uzmanlık öğreniminde geçen sürelerde aylık ödenmez...” hükmünü amirdir. Somut olayda; şikâyetçinin kayıt yaptırdığı fakültenin zorunlu bir yılı Almanca, bir yılı İngilizce olmak üzere iki yıllık hazırlık sınıfı olduğu, şikâ- Y I LLI K RAP OR 2015 167 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU yetçinin hâlihazırda İngilizce hazırlık sınıfına devam ettiği ve dikey geçiş sınavı ile gelen öğrencilerin eğitimlerine, hazırlık sınıflarının ardından ara sınıf olmaksızın birinci sınıftan başlatıldıkları anlaşılmaktadır. 5434 sayılı Kanunun 74 üncü maddesinden hareketle idarenin 1984, 1996, 2006 ve 2014 yıllarında aldığı Yönetim Kurulu kararları uyarınca şikâyetçinin yetim aylığının kesildiği tespit edilmiştir. İdarenin sırasıyla tarihleri belirtilen kararlarının tamamında, dikey geçiş yapmak suretiyle fakülteye kayıt yaptıranların yetim aylıklarının üçüncü sınıftan itibaren ödenmesi gerektiği belirtilmiş ve uygulama da bu şekilde yürütülmüştür. Hacettepe Üniversitesi Ön lisans, Lisans Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliği hükümlerinde 2011 yılında yapılan son değişiklikle, “lisans öğrenimine hazırlık programının ardından üçüncü sınıfa kaydedilme” ibareleri Yönetmelikten çıkartılarak lisans öğrenimine başlama hakkı elde eden öğrencilere üniversitelerince ön lisans eğitimi sırasında almış oldukları derslerden eş değer kabul edilenlere muafiyet verileceği ve kredileri dikkate alınarak, programdan alması gereken derslerin belirleneceği, öğrencinin alması gereken derslere göre programa kaydı yapılarak, eğitime devam hakkı verileceği şeklinde bir uygulamaya geçilmiştir. Ancak Sosyal Güvenlik Kurumu Yönetim Kurulunca lisans öğrenimine hazırlık programının ardından üçüncü sınıfa kaydedilme uygulamasının kaldırıldığı gözetilmeksizin 2014 tarihli kararında da aynı uygulamaya devam edilmiştir. 168 Yabancı dil hazırlık sınıflarına kayıt yaptırmaksızın doğrudan lisans eğitimine başlamak, öğrencilerin tercihine bırakılmış bir durum olmayıp yabancı dil hazırlık sınıfının başarıyla tamamlanmasının ardından doğrudan üçüncü sınıftan başlatılma gibi bir zorunluluk da bulunmamakta, bu süreç ilgili yükseköğretim kurumları senatoları tarafından belirlenen esaslar dâhilinde yürütülmektedir. Ayrıca Danıştay kararlarında da, dikey geçişle geçilen lisans eğitiminin ikinci bir yükseköğrenimde geçen süreler gibi değerlendirilemeyeceği, bir üst düzeyde öğrenime devam olarak değerlendirileceği hususları açıklığa kavuşturulmuştur. 5510 sayılı Kanun öncesi dönemde şikâyete konu olan husus, SSK ve BağKur kapsamındaki erkek yetimler için değerlendirildiğinde ise, 506 ve 1479 sayılı Kanunlar çerçevesinde erkek yetimlere yükseköğrenim görmeleri halinde 25 yaşını doldurana kadar yetim aylığı ödenmeye devam edildiği “ikinci bir yükseköğrenim” yapılması halinin sınırlandırıcı bir sebep olarak sayılmadığı görülmektedir. Yine 5510 sayılı Kanun ile birlikte herhangi bir YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U ayrım olmaksızın 4/1a ve 4/1b bentleri kapsamında sigortalı sayılanların erkek yetimleri ile ilk defa 5510 sayılı Kanunun yürürlüğe girmesinden sonra 4/1c bendine tabi olan sigortalıların erkek yetimlerinin yükseköğrenim gördükleri takdirde 25 yaşına kadar yetim aylığı almaya devam edebilecekleri, “ikinci bir yükseköğrenim” yapılması halinin sınırlandırıcı sebep olarak sayılmadığı anlaşılmaktadır. Dolayısıyla hâlihazırda 5434 sayılı Kanunun ilgili maddesinde zaten ikinci bir yükseköğrenim yapılması hali, (506 ve 1479 sayılı Kanunlardan farklı olarak) sınırlandırıcı bir sebep olarak sayılmış iken bunun üzerine bir de anılan yönetim kurulu kararı ile ilave sınırlandırıcı nedenler getirilmesi, sosyal güvenliğe ilişkin bir hakkın kullanılmasına bir engel oluşturmaktadır. İdarenin bu uygulaması Anayasamızın 10 uncu maddesinde yer alan eşitlik ilkesine de aykırılık teşkil etmektedir. Zira Anayasa Mahkemesi kararlarında da; aynı durumda olanlar için ayrı bir düzenlemenin yapılmasının eşitliğe aykırılık oluşturacağı hususu açıklanmıştır. Yukarıda yer verilen Anayasa hükmü çerçevesinde, maddî olanakları olmayan başarılı öğrencilerin yükseköğrenimden yararlanmalarının Devletçe sağlanması, Devlete bir ödev olarak verilmiştir. Bununla birlikte, öğrencilerin yükseköğrenim yapmalarına engel olmamak ya da onu kısıtlamamak gibi ödevlerin de Devlete yüklendiğinin kabulü karşısında 5434 sayılı Kanunun ilgili hükmünü, yetim erkek çocukların yükseköğrenimlerini belli ve makul koşullar içinde sağlamasını öngören ve bu suretle Anayasanın ilgili maddesi ile Devlete verilen ödevin yerine getirilmesini amaçlayan bir düzenleme olarak kabul etmek zorunluğu vardır. Anayasamızın 65 inci maddesi gereği olarak; Devlet, sosyal ve ekonomik alanlarda Anayasa ile belirlenen görevlerini, bu görevlerin amaçlarına uygun öncelikleri gözeterek malî kaynaklarının yeterliliği ölçüsünde yerine getirmektedir. Bu nedenle Anayasamızda temel haklar kategorisinde yer alan sosyal güvenlik hakkının en önemli sonuçlarından olan gelir ve aylığa hak kazanma olgusu, bir takım esaslara dayandırılmakta ve ilgili mevzuat dâhilinde gerekli işlemler yürütülmektedir. Bu kapsamda 5434 sayılı Kanun ile verilen bir sosyal güvenlik hakkının kullanımı konusunda kısıtlama getirilmesi, Anayasamızın 13 üncü maddesi gereği ancak bu hususun yine kanun ile düzenlenmesine bağlıdır. Kanunun açıkça düzenlemediği bir alanda, yönetim kurulu kararları ile hakkın kullanımını sınırlandıracak mahiyette ilave koşullar aranması, üst hukuk normları ile tanınan hakların Y I LLI K RAP OR 2015 169 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU alt düzenlemelerle geri alınması sonucunu doğurur ki bu durum hukukun genel ilkelerine aykırıdır. Kabul edilmektedir ki maddi hukuk; her zaman, hayatın değişen sosyal akışı içindeki tüm olayları ve ayrıntıları kurallaştırma gücüne sahip değildir. Somut dosya özelinde, Hacettepe Üniversitesi Ön lisans, Lisans Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliğinin zaman içinde birçok kez değişikliğe uğradığı göz önünde bulundurulduğunda, geçmişte üniversite okuyan kişi sayısı da göz önünde tutularak bir değerlendirme yapılabilirken, kanunun açıkça düzenlemediği bir alanı, bilgiye erişim olanaklarının arttığı ve yükseköğrenime çeşitli sınavlarla devam hakkının verildiği ve bu hakkın her üniversitenin senatosunca belirlenen şartlar dâhilinde gerçekleştirilmesine olanak veren yükseköğrenim mevzuatının varlığı değerlendirilmeksizin sınırlandırılmasının da hukuka aykırı olduğu kanaatine varılmıştır. 170 5434 sayılı Kanunun 74 üncü maddesi hükmünün yükseköğrenim yapan yetim erkek çocuklara 25 yaşına kadar yetim aylığı bağlamasının nedeninin, yasa koyucunun yükseköğrenim görmeyi teşvik etmek ve aldığı bu önlemle yükseköğrenim görmeyi özendirmek olduğu açık iken, mevcut yükseköğrenim mevzuatı dikkate alındığında şikâyetçinin “ikinci bir yükseköğrenim” yapmadığı, “bir üst düzeyde öğrenim” yaptığı ve bu yükseköğrenimine de ilgili üniversitenin belirlediği kurallar çerçevesinde devam ettiği anlaşıldığından; dikey geçiş sınavı ile yükseköğrenimine devam eden yetim erkek çocuklarına aylık bağlanması için İdarenin aldığı Yönetim Kurulu kararı doğrultusunda üçüncü sınıfa gelme ya da doğrudan üçüncü sınıfa kaydolma şartını aramasının hukuka ve hakkaniyete uygun olmadığı tespit edilmiştir. İdarenin bu yanlış uygulamadan yeni bir karar almak suretiyle her zaman dönebileceği hususunda da kuşku bulunmamaktadır. Sayılan tüm bu gerekçelerle, SGK Yönetim Kurulunun 09/01/2014 tarih ve 2014/1 sayılı kararıyla oluşturduğu uygulamaya son verilmesi, şikâyetçinin yetim aylığının kesilmesine yönelik işlemin geri alınması ve şikâyetçiye makul bir süre içinde yeniden yetim aylığı bağlanması için yeni bir işlem tesis edilmesi hususlarında SGK Başkanlığına tavsiyede bulunulmuştur.36 İdare Tavsiye Kararına uyduğunu 14/10/2015 tarihli cevap yazısında belirterek; SGK Yönetim Kurulunun 03/09/2015 tarihli ve 2015/37 sayılı 36 2015/1065 şikâyet numaralı başvuru için verilen 03/07/2015 tarihli Tavsiye Kararı. YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Kararı ile; 09/01/2014 tarihli ve 2014/1 sayılı kararının konuyla ilgili hükümlerinin iptaline, ön lisans öğrenimi gördükleri bölüm ve branşta olması şartıyla lisans eğitimini tamamlamak için dikey geçiş yapmak suretiyle lisans programlarına kayıt yaptıranların lisans öğrenimine hangi sınıftan başladıklarına bakılmaksızın (yabancı dille öğretim yapılan programlara kayıt için devam edilen yabancı dil hazırlık sınıfları dâhil) 25 yaşını doldurdukları tarihi geçmemek üzere aylıklarının ödenmesine şeklinde hüküm kurulduğunu ve Tavsiye Kararı doğrultusunda şikâyetçinin aylık kesme işleminin geri alındığını Kurumumuza bildirmiştir. 6.1.7. Adalet İşleri Bu alana ilişkin gelen şikâyetler değerlendirildiğinde; ilk derece mahkemelerindeki yargılamalar sonucunda verilen mahkûmiyet kararları, vatandaşların tarafı oldukları davaları kazanmalarına rağmen kendileri aleyhine de vekalet ücreti ödenmesine karar verilmesi ve bu uygulamanın kaldırılması, UYAP ortamında tutulan sabıka kayıtlarının silinmesi, Cumhuriyet Savcılıklarına yapılan şikâyetler hakkında herhangi bir işlem yapılmaması ve boşanmış eşlerden özellikle de babaların, velayetleri annelerinde bulunan çocukları ile görüşmek istediklerinde sıkıntı yaşamaları, icra yolu ile çocuklarını görebilmelkeri nedeniyle her seferinde büyük bir maddi külfetin altına girilmesi ve bu uygulamaya bir son verilerek yaşadıkları sıkıntıların giderilmesi yönündeki başvurulardan oluştuğu görülmektedir. Yukarıda belirtilen şikâyet konularından, boşanmış eşlerin (anne veya babanın) çocuklarıyla ancak 2004 sayılı İcra ve İflas Kanununun ilgili maddeleri kapsamında görüşebildikleri, söz konusu görüşmelerin anne veya babaya büyük bir mali yük getirdiği ve birçok sıkıntıya neden olduğu, bu nedenlerle ilgili Kanunda değişiklik yapılmaması hususunun ülkemizde bir takım sıkıntılara yol açtığı düşünülmekle birlikte; konuyla ilgili olarak daha önce Adalet Bakanlığıyla yapılan görüşme ve yazışmalarda, bu hususta 2013 yılında bir çalışma grubunun kurulduğu ve bu çalışma grubunun faaliyetlerine devam ettiği ifade edilmiştir. Aradan geçen zamana karşı söz konusu faaliyetlerin bitirilmemesi üzerine, adı geçen çalışma grubunun çalışmalarının safhası ve konuyla ilgili olarak yapılması düşünülen değişikliklerle ilgili Adalet Bakanlığından bilgi ve belge talep edilmiştir. Söz konusu bilgi Y I LLI K RAP OR 2015 171 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU ve belgelerin içeriğine göre konuyla ilgili olarak gerek duyulması halinde inceleme ve araştırmaya geçilecektir. 6.1.8. Nüfus, Vatandaşlık, Mülteci ve Sığınmacı Hakları Kurumumuza nüfus ve vatandaşlık işlemleri kapsamında özellikle kişilerin nüfus bilgilerinde yapılan hatalar sebebiyle yaşanılan mağduriyetlerin ilgili nüfus müdürlükleri tarafından çözüme kavuşturulmaması ile pasaport hizmetleri ve vatandaşlığa kabul veya çıkarmaya ilişkin başvurular gelmektedir. Mülteci ve sığınmacı haklarına ilişkin olarak Kurumumuza 2015 yılı içerisinde sınırlı sayıda şikâyet başvurusu yapılmıştır. Ancak sınır komşularımız olan Suriye ve Irak’ta yaşanan savaş ortamı ve karışıklık, bu ülke vatandaşlarının ülkelerini terk etmeleri ile sonuçlanmakta, bu durum ise ülkemizin ve Öncüpınar Konteyner Kenti (AA) Avrupa ülkelerinin gündemini en çok meşgul eden konulardan birisi olan mülteci sorununu dünya gündemine taşımaktadır. 172 Suriye’de 15 Mart 2011 tarihinde başlayan sivil halk ayaklanması geçen süre zarfında iç savaşa dönüşmüştür. Ortaya çıkan istikrarsızlık Suriyelilerin güvenli bölgeler arayışı içinde zorunlu göçe maruz kalmalarına neden olmuştur.37 İç karışıklıkların başlamasından bu yana, Türkiye Cumhuriyeti iç karışıklıklardan etkilenen Suriye vatandaşlarını “açık kapı” politikası izleyerek “geçici koruma statüsü” ile kabul etmiştir.38 Türkiye’deki Suriyeli vatandaşlara dönük olarak yapılan barınma merkezlerinin içinde bulunduğu yerlerin çoğunlukla ya Suriye-Türkiye sınırında ya da sınıra yakın Hatay, Şanlıurfa, Gaziantep, Osmaniye, Adıyaman, Kilis vb. şehirlerden seçildiği 37 Ortadoğu Stratejik Araştırmalar Merkezi, “Suriye’ye Komşu Ülkelerde Suriyeli Mültecilerin Durumu: Bulgular, Sonuçlar ve Öneriler Raporu”, Rapor No:189, Nisan 2014, s.7. 38 Derya Kap, “Suriyeli Mülteciler: Türkiye’nin Müstakbel Vatandaşları”, Akademik Perspektif – Aralık 2014, s.30. YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U görülmüştür. Bu şekilde özellikle sınırdan girişlerde daha kontrollü bir ortam oluşturulması hedeflenmiştir.39 Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği (BMMYK) verilerine göre; 2015 yılı Aralık ayı itibariyle Suriye’deki sorun nedeniyle başka ülkelere sığınan kişilerin resmi sayısı 4.390.439 kişidir. Bu kişilerin demografik bilgileri ise aşağıdaki tabloda sunulmaktadır. Tablo 26: 2015 Yılı Aralık Ayı İtibariyle Suriye’den Kaçarak Başka Ülkelere Sığınan Suriyeli Vatandaşlara Ait Demografik Veriler Yaş Grubu 0 – 4 yaş 5 – 11 yaş 12 – 17 yaş 18 – 59 yaş 60 + yaş Cinsiyet Erkek (%49,3) 9 11.1 6.5 21.5 1.3 Kadın (%50,7) 8.5 10.5 6.2 23.9 1.6 Kaynak: Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği (UNHCR), Syria Regional Refugee Response, Inter-Agency Information Sharing Portal, http://data.unhcr.org/syrianrefugees/regional.php, (Erişim Tarihi: 23/12/2015) Ayrıca Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği verilerine göre 2015 Aralık ayı itibariyle 4 milyonu aşan Suriyelilerin 2.291.900 kişisi Türkiye’de “geçici koruma” statüsünde bulunmaktadır. Hâlihazırda en fazla sığınmacıya ev sahipliği yapan ülkelerden bir tanesi olan Türkiye, şu anda başka ülkelere sığınan Suriyeli vatandaşların yaklaşık yüzde %50’sine ev sahipliği yapmaktadır.40 Türkiye’deki Suriyeli vatandaşlara ilişkin demografik bilgiler de aşağıdaki tabloda sunulmaktadır. Başbakanlık Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığı, “Türkiye’deki Suriyeli Kadınlar Raporu”, 2014, s.19-20. 40 Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği (UNHCR), Syria Regional Refugee Response, Inter-Agency Information Sharing Portal, http://data.unhcr.org/syrianrefugees/ regional.php, (Erişim Tarihi: 23/12/2015) 39 Y I LLI K RAP OR 2015 173 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Tablo-27: 2015 Yılı Aralık Ayı İtibariyle Suriye’den Kaçarak Türkiye’ye Sığınan Suriyeli Vatandaşlara Ait Demografik Veriler Yaş Grubu 0 – 4 yaş 5 – 11 yaş 12 – 17 yaş 18 – 59 yaş 60 + yaş Cinsiyet Erkek (%50,8) 10.5 10.3 7.2 21.1 1.8 Kadın (%49,2) 9.5 9.9 6.8 21.2 1.8 Kaynak: Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği (UNHCR), Syria Regional Refugee Response, Inter-Agency Information Sharing Portal, http://data.unhcr.org/syrianrefugees/country.php?id=224 (Erişim Tarihi: 23/12/2015) Çok ciddi sayılara ulaşan Suriyeli vatandaşlara ilişkin fon sağlanması hususu acilen çözüme kavuşturulması gereken önemli bir sorun halini almıştır. 2015 yılının dokuz aylık dönemi itibariyle Türkiye Suriyeli sığınmacılara 7 milyar Avrodan fazla para harcamıştır.41 BMMYK, uluslararası insani yardım ve kalkınma yardımı olarak 2015-2016 stratejik vizyonunda yaklaşık 6 milyonu bulacak olan sığınmacı sayısı için 5.5 milyar ABD Doları’na ihtiyaç duyulduğunu tahmin etmektedir. Bu fonun önemli bir oranı, bölgedeki başlıca ev sahibi ülkelerin sıkıntıya düşüp istikrarsız hale gelmesini önlemeye yöneliktir.42 174 Suriyeli vatandaşların çok büyük bir çoğunluğunu oluşturduğu, sığınmacı sorunu, bu yükü taşıyan ülkeler açısından önemli bir maddi yük oluşturmaktadır. Özellikle Türkiye Cumhuriyeti, devlet ve toplumsal açıdan önemli bir hoşgörü ve fedakarlık gösterilen bu konuda 2014 Yılı Küresel Eu-Turkey Joınt Actıon Plan, http://ec.europa.eu/priorities/migration/docs/20151016eu-revised-draft-action-plan_en.pdf, (Erişim Tarihi:23/12/2015). 42 Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği (UNHCR), Syrıan Refugees Inter-Agency Regıonal Update: The World Humanitarian Summit Middle East and North Africa Regional Consultation: http://bianet.org/system/uploads/1/files/attachments/000/001/350/original/SyrianrefugeecrisisInter-AgencyRegionalUpdate20150304. pdf ?1426680003, s. 2-4. (Erişim Tarihi: 23/12/2015 41 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U İnsani Yardım Raporu’na göre dünyanın en büyük üçüncü bağışçı ülkesi olmuştur.43 Yukarıda sunulan tablolarda da görüleceği üzere Türkiye’de geçici korumaya tabi Suriyeli vatandaşların yaklaşık % 42’si 12 yaşının altındadır. Bunun yanında % 49’u kadındır. Bu şekilde korunmaya muhtaç kesimlerin eğitim, sağlık, güvenlik vb. pek çok ihtiyacının sağlıklı bir ortamda ve etkin şekilde çözülmesi gerekmektedir. Türkiye’nin Suriye’deki zulümden kaçanlara kapısını açması neticesinde, sosyolojik, ekonomik sonuçları olmuştur. Sığınmacıların ülkemize gelmeye başladığı günden bu yana yaklaşık beş yıllık süreçte toplumsal endişeler olmakla birlikte milletimizin ve devletimizin fedakarlığı ve merhameti en yüksek düzeyde olmuştur. Konu ile ilgili yapılan saha çalışması göstermektedir ki, vatandaşlarımızın % 41’i Suriyeli sığınmacıları “Zulümden kaçan insanlardır” şeklinde değerlendirmektedir.44 Türkiye’de mevcut Suriyeli sığınmacı sorununa ilişkin, özellikle kadınlar ve kız çocuklarıyla ilgili olarak Kurumumuz uzmanlarının da katılımıyla, 1415 Aralık 2015 tarihlerinde Ankara’da BM Ülke Ekibi İnsan Hakları Tematik Grubu tarafından “Toplumsal Cinsiyet Temelli Şiddetle Mücadele: Türkiye’deki Sığınmacı Suriyeli Kadınlar ve Kız Çocukları” konulu çalıştay gerçekleştirilmiştir. Çalıştay grupları tarafından Türkiye’deki kadın ve kız çocuklarına ilişkin; eğitim ve çalışma alanı, yargı ve kolluk alanı ile sağlık ve sosyal hizmet alanları üzerine çalışma yapılmıştır. Atölye çalışması sonucunda; koruma statüsünün ne demek olduğu, sistemin nasıl çalıştığı, bu konuda tavsiyelerin alındığı, Suriye krizine Türkiye’nin yanıt verebilmesi için fonların belirlenmesi gerektiği, BM’in tek başına işleri yapamayacağı, bu nedenle STK’ların da sürece angaje olması gerektiği, çalışma sırasında alınan tavsiyelerin raporlanarak farklı kurumlara gönderilmesi gerektiği, koordinasyona ve finansmana ihtiyaç duyulduğu değerlendirilmiştir. Global Humanıtarıan Assıstance Report 2015, s.38-39. http://www.globalhumanitarianassistance.org/wp-content/uploads/2015/06/GHA-Report-2015_-Interactive_Online. pdf, (Erişim Tarihi:23/12/2015) 44 M. Murat Erdoğan, “Türkiye’deki Suriyeliler: Toplumsal Kabul ve Uyum”,Hacettepe Üniversitesi Göç ve Siyaset Araştırmaları Merkezi, Kasım 2015. 43 Y I LLI K RAP OR 2015 175 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Soruna ilişkin Kurumumuzun da katılımı ile BM Mülteciler Yüksek Komiserliği İspanya Ofisi (ACNUR) tarafından, 17/11/2015 tarihinde Madrid’de, “mülteci sorunu” konulu bir başka toplantı düzenlenmiştir.45 176 Toplantının açılışında, BM Mülteciler Yüksek Komiserliği İspanya Ofisi (ACNUR) Temsilcisi tarafından AB ülkeleri ve özellikle İspanya açısından bir değerlendirme yapılmış olup, buna göre 2015 yılı Nisan ayındaki toplantıdan sonra Suriye’de yaşanan krizin sonuçlarının daha vahim bir hal aldığı, Yunanistan’a deniz yoluyla varan yabancıların artık %90’ının mülteci olduğunun görüldüğü, bununla birlikte, Fransa’da kasım ayında yaşanan bombalama olaylarından sonra mülteci kotalarının değiştiği, ABD’nin daha fazla mülteci almayacağını açıkladığı, güvenlik ve insan hakları arasında hassas bir dengenin söz konusu olduğu, İspanya’ya gelen Suriyeli sayısının da yakın zamanda artacağı, öte yandan, tarama/ilk kabul merkezlerinde insan haklarına saygı gösterilmediği, İspanya’nın bu olguya henüz hazır olmadığı, hem prosedürler hem de imkânlar bazında sıkıntıların mevcut olduğu, diğer yandan İspanya’nın mültecilere yönelik sorumluluklarını yerine getirmesi gerektiği, İspanya Hükümeti’nin mültecilere, İspanya’ya geldiklerinden dolayı memnun olunduğuna dair açık bir mesaj vermesi gerektiği ve alanda çalışan tüm STK’ların engeller ve sorunlara odaklanmak yerine çözüm üretmesi gerektiği, STK’ların mültecilere ailelerine ulaşmak için, iş ya da ev bulmak için vb. yardımda bulunabilecekleri, ancak bu şekilde mültecilerin İspanya’da kalacakları ifade edilerek, AB ülkelerinin iltica prosedürlerinin birbirleriyle uyum içinde olması gerektiği, ayrıca BMMYK’nın İspanyol Hükümetine, özellikle çocuk mültecilerle ilgili uluslararası standartlara bir an önce uyulması konusunda bir tavsiye kağıdı sunulmaya hazırlandığı belirtilmiştir. BMMYK Koruma Görevlisi ise, Suriye içinde yerlerinden edilmiş kişilerin birçoğunun Suriye’ye komşu ülkelere sığındığını, öte yandan Türkiye, Lübnan, Ürdün gibi komşu ülkelerin kaynaklarının artık tükenmeye başladığını, ayrıca herkesin bildiği üzere Suriyelilerin gerçek amacının Avrupa ülkelerine ulaşmak olduğunu, İspanya’ya, toplantının ilk oturumunda anlatılacak olan “Göç Konusunda Avrupa Gündemi” çerçevesinde ilk SuriyeBM Mülteciler Yüksek Komiserliği İspanya Ofisi (ACNUR) tarafından, 17/11/2015 tarihinde Madrid’de gerçekleştirilen, bu alanda çalışan STK’ların, İspanya Ulusal Ombudsmanlığı olan Defensor del Pueblo’nun ve Büyükelçiliklerin de katılımıyla, “mülteci sorunu” konulu toplantı raporu 45 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U lilerin gelmeye başladığını (gelen kişi sayısının 12 olduğunu), İspanya’daki mülteci başvurularının son dönemde artış gösterdiğini, bundan dolayı bir an önce önlem alınması gerektiğini, STK’ların Hükümeti bu konuda harekete geçirmesi konusundaki rolünün ise büyük olduğunu, ayrıca, Suriyeliler konusunda az çok ne yapılacağının bilindiğini, diğer ülkelerden gelen sığınmacıların durumunun ise daha vahim olduğunu, bu kişilere çok geç randevu/mülakat tarihi verildiğini belirtmiştir. Toplantının bir başka bölümünde ise Türkiye Cumhuriyeti, Kanada ve İsveç Büyükelçileri, mülteci krizinin ülkelerine nasıl yansıdığına ilişkin bilgiler sunmuşlardır. Oturumun açılışını yapan BMMYK İspanya Ofisi Temsilcisi, milyonlarca mülteciye ev sahipliği yapması, yükün büyük kısmını taşıması ve özellikle Suriyeliler konusunda büyük bir cömertlik sergilemesi açısından Türkiye Cumhuriyeti’ne birçok kez övgülerde bulunmuştur. BMMYK Temsilcisi, İsveç ve Kanada’ya ise yıllarca yeniden yerleştirmeye yaptıkları “inanılmaz katkı” nedeniyle teşekkürlerini sunmuştur. Ayrıca toplantının diğer oturumlarında AB tarafından göç sorununa ilişkin alınacak önlemler ilgili mevzuat ve kurumların görevleri çerçevesinde detaylar sunulmuştur. Toplantıda Türkiye temsilcisi tarafından yapılan sunumda soruna ilişkin tespitler, tahliller ve Türkiye Cumhuriyeti’nin bu büyük krize ilişkin ne gibi adımlar attığı detaylı olarak izah edilmiştir. Bu sunumda; BMMYK’ya göre, Türkiye’nin, en çok Suriyeli barındıran ülke olduğu, fakat ülkemizde, Suriyelilerin dışında da birçok Afgan, Iraklı, Afrikalı bulunduğu, ülkemizin ise 2011 Nisan ayından itibaren Suriyelileri kabul etmeye başladığı ve bu kişiler için kamplar inşa ettiği, Türkiye ile Suriye arasında çok derin tarihi-kültürel bağlar bulunduğu, Türkiyelilerin ve Suriyelilerin akrabalık bağlarıyla da birbirlerine yakından bağlı oldukları, Türkiye’nin Suriye ile 911 km’lik bir sınıra sahip olduğu, güvenlik arayan Suriyelilerin sınırda durdurulmasının mümkün olmadığı, bu nedenle açık kapı politikası izlendiği, sınıra çok yakın bir bölgede Suriyeliler için 25 adet geçici barınma merkezinin inşa edildiği, buralarda yaşayan yaklaşık 260 bin Suriyeliye barınma, gıda, sağlık, eğitim ve sosyal imkânlar sağlandığı, geriye kalanların ise Türkiye’deki tüm illere dağılmış olduğu, Suriyelilerin 600 bininin okul çağında olduğu, kamplarda 78 bin çocuğa eğitim verildiği, kamp dışındaki çocukların ise Türkiye genelindeki okullara gittiği, Türkiye’nin mültecileri, Kanada gibi ülkenin temel ihtiyacına göre belirlemediği/seçmediği, açık kapı politikası izlendiği, bu kimselere “dinin, ırkın nedir?” diye sorulmadığı, sorunun ülkemizin taşıyabileceğinden büyük, krizin boyutunun ise tek ül- Y I LLI K RAP OR 2015 177 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU kenin yüklenebileceğinden fazla olduğu, bu sorunun tek başına Türkiye’nin sorunu olmadığı, yük paylaşımına gidilmesi gerektiği, Suriyelilerin ülkemize ilk geldiklerinde birikimlerinin olduğu, artık bunların da tükendiği, ihtiyaçların arttığı ve sorunun daha büyük hale gelmeye başladığı, maalesef bu insanların iş probleminin ve sosyal sorunlarının da mevcut olduğu, bunun için de uluslararası toplumdan gelecek “gerçek işbirliğine” ihtiyaç olduğu ifade edilmiştir. Ülkemiz için çok büyük bir sorun olan sığınmacı krizine yönelik olarak Kurumumuzun görüşleri ve çözüm önerileri “siyasi, ekonomik ve toplumsal” olmak üzere üç açıdan ele alınmıştır. Siyasi çözüm önerileri; Ulusal ve uluslararası toplumlar açısından tartışılan ve çözüm bulunmaya çalışılan sığınmacı sorunu, hemen ülkemizin sınırında meydana gelmesi nedeniyle ülkemizi doğrudan etkilemektedir. Öncelikle bu olayın sebebini oluşturan faktörlerin ortadan kaldırılmasına yönelik kalıcı siyasi bir çözüm bulunması, bütün taraflar açısından gelecekte ki daha büyük sorunların önlenmesi için hayati önem arz etmektedir. Siyasi çözüm, sorunun sebebini ortadan kaldıracağı için en kalıcı çözüm olacaktır. Bu anlamda Suriye’de kendi halkına zulmeden mevcut yönetimin tasfiye edilmesi, yerine ileri demokrasilerde olduğu gibi, halkın kendi yönetimini seçmesine izin verilmesi ve bu seçimlere herkesin saygı göstermesi gerekmektedir. 178 Siyasi olarak bir diğer önemli adım, uluslararası camianın konuyu sahiplenmesine ve bu konuda somut ve sürdürülebilir çabalarına bağlıdır. Özellikle AB ülkelerini de doğrudan ilgillendiren soruna ilişkin uluslararası farkındalığın arttırılması, krizin maddi ve manevi yükünün paylaşılması ve insani yardım sisteminin daha kurumsal hale getirilmesi, diğer ülkeler tarafından kabul edilen sığınmacı sayısının arttırılması çözüm açısından çok önemli bir adım olacaktır. Ekonomik çözüm önerileri; 2015 yılı Aralık ayı itibariyle resmi sayıları 2.291.900 kişiyi bulan Suriyeli sığınmacıların, asgari yaşam koşullarının sağlanması ülkemiz açısından maddi bir yük oluşturmaktadır. Mevcut durumda bu kriz sürecinin devam edeceği gözüktüğünden, Suriyelilerin sadece yardımlar ile hayatta kalması değil, toplumun diğer fertleri gibi üreterek ve çalışarak geçimini kazanması esasına geçirilmesi önem taşımaktadır. Dolayısıyla, sürekli olarak Suriyelere karşılıksız barınma ve beslenme imkânları sağlamak yerine, orta vadede Suriyelilerin kendi ayakları üze- YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U rinde durarak barınma ve beslenmelerini sağlamaları ve hayatlarını devam etmelerinin teşvik edilmesi gerekmektedir. Suriye’den gelen sığınmacılar içerisinde meslek sahibi, tecrübeli kişilerin üreterek topluma katma değer sağlaması için projeler üretilmelidir. Bu konuda STK’ların da, sığınmacılara sadece maddi yardım yapmak değil, toplumsal hayata katkı sağlamaları konusunda eğitimler vererek teşvik etmeleri ve Devletin de bunun önünü açacak düzenlemeleri yapması önem arz etmektedir. Bu şekilde yapılan barınma ve beslenmeye harcanan para eğitim, sağlık gibi önemli konulara ayrılarak uzun vadede daha önemli sorunların önüne geçilebilecektir. Toplumsal çözüm önerileri; Türkiye’nin cömert bir şekilde Suriye’deki zulümden kaçan kişilere açık kapı politikası izlemesinin maddi bir külfeti olması yanında, toplumsal ve güvenlik unsurları açısından da önemli etkileri olduğu kesindir. Bu konuda Suriyelilerin toplumumuza uyumu sağlanmalı, aynı zamanda Türk halkının da Suriyelilere bakışı açısının kötüleşmesini önleyici tedbirler alınmalıdır. Bu konuda Suriyeli sığınmacılar ile ortak noktamız olan insan hakları ve ortak kültürel değerlerimiz öne çıkarılarak, ayrıştırıcı unsurların ötelenmesi sağlanmalıdır. Her iki toplumun ortak coğrafyayı e ortak kültürü paylaşmasının fedakârlığı gerektirdiği yönünde tanıtımlar yapılarak halkın algısı bu konuya yönlendirilmelidir. Ayrıca Devlet geleneğimizde her zaman adalet ve merhametin hâkim olduğu, devlet ve toplum geleneğimizde hangi dinden olursa olsun mazlumun yanında olduğumuz gerçeğinin daha fazla anlatılması ve bu konuda spotlar hazırlanması gerekmektedir. Diğer yandan vatandaşlarımızın can ve mal güvenlikleri konusunda hassas olunmalıdır. Suriyelilerin de bu ülkedeki kurallara riayet etmesi, eğer suç unsuru oluşturan fiil veya eylemde bulunulursa bunun neticesinde müeyyideye tabi tutulabileceklerini bilmeleri gerekmektedir. Özellikle toplumsal güvenlik açısından Suriyelilerin kayıt altına alınması son derece önemlidir. Yukarıda da rakamlarla izah edildiği üzere, Suriyeli sığınmacıların yaklaşık %42’si 12 yaş altı çocuk ve %49’u ise kadındır. Eğitim, beslenme ve barınma yanında orta ve uzun vadede sosyal problemlerin önlenmesi açısından en önemli konu eğitim meselesidir. Öncelikle tüm sığınmacılar için eğitim faaliyetlerine ağırlık verilerek, topluma uyum sağlanması ve çocukların eğitimlerinden geri kalmamasına yönelik olarak gerekli düzenlemelerin yapılması gerekmektedir. Bu konuda ebeveynlerin çocuklarını okullara göndermeleri konusunda teşvik edici faaliyetler artırılmaldır. Kadınlar açısından Y I LLI K RAP OR 2015 179 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU ise istismarın önlenmesine dönük olarak, yalnız ve sokakta kalan kadınlara gerekli barınma imkânlarını sağlamaya dönük barınma evleri oluşturulmalıdır. Ayrıca sığınmacılara özgü denetimli evler (barınmaevi gibi) ekonomik imkânlarına göre sağlanması ve koruyucu aile uygulamasının teşvik edilmesi gerekmektedir. Bu konuda yerel yönetimler ve yardım kuruluşlarına daha aktif rol almaları konusunda imkân verilmelidir. 6.1.9. Sağlık İşleri Sağlık hakkı, Anayasamızın 17 nci maddesinde yaşam hakkı çerçevesinde tanımlanmış olup, herkesin, yaşama, maddî ve manevî varlığını koruma ve geliştirme hakkına sahip olduğu; tıbbî zorunluluklar ve kanunda yazılı haller dışında, kişinin vücut bütünlüğüne dokunulamayacağı; rızası olmadan bilimsel ve tıbbî deneylere tâbi tutulamayacağı; kimseye işkence ve eziyet yapılamayacağı; kimsenin insan haysiyetiyle bağdaşmayan bir cezaya veya muameleye tâbi tutulamayacağı hüküm altına alınmıştır. Anayasamızın 56 ncı maddesinde ise herkesin, sağlıklı ve dengeli bir çevrede yaşama hakkına sahip olduğu belirtilmiş ve Devlete, herkesin hayatını, beden ve ruh sağlığı içinde sürdürmesini sağlamak amacıyla sağlık kuruluşlarını tek elden planlayıp hizmet verme yükümlüğü yüklenmiş, bu görevini kamu ve özel kesimlerdeki sağlık ve sosyal kurumlarından yararlanarak, onları denetleyerek yerine getireceği ifade edilmiştir. 180 Ayrıca BM Ekonomik Sosyal ve Kültürel Haklara İlişkin Sözleşmenin 12 nci maddesinde, herkesin mümkün olan en yüksek seviyede fiziksel ve ruhsal sağlık standartlarına sahip olma hakkı olduğu belirtilmiş ve bu hakkın tam olarak gerçekleştirilebilmesi için taraf Devletlerce alınacak tedbirler sayılmıştır. Diğer taraftan, İnsan Hakları Evrensel Beyannamesinin 25 inci maddesinde, herkesin gerek kendisi gerekse ailesi için, yiyecek, giyim, mesken, tıbbi bakım, gerekli sosyal hizmetler dâhil olmak üzere sağlığı ve refahını temin edecek uygun bir hayat seviyesine sahip olma hakkı olduğuna yer verilmiştir. Avrupa Sosyal Şartının 11 inci maddesi ise sağlığın korunması hakkının etkin biçimde kullanılmasını sağlamak üzere taraf Devletlere yükümlülükler yüklemiştir. Kurumumuza sağlık alanında yapılan başvurulara bakıldığında; aile hekimliklerine yönelik başvurular başta olmak üzere, tedavi giderleri ve tutukluların sağlık hizmetlerine erişimine yönelik başvuruların ulaştığı görülmektedir. YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Sağlık konusunda yapılan bir başvuruda, aile hekimi olan şikâyetçi, mevzuat gereği aile hekimlerine kayıtlı toplam nüfusa göre ödeme yapıldığını, çalışanlar arasında gezici hizmet bedeli, ücret vb. mali ödemelerde çeşitli farklılıklar olması nedeniyle ücret adaletsizliğinin oluştuğunu ve çalışma barışının bozulduğunu, hekim değişikliğinin göç vb. durumlara mahsus bir istisna olması gerektiğini belirterek, bölge nüfusunun aile hekimleri arasında hakkaniyete uygun, eşit, adil ve dengeli şekilde dağıtılmasını sağlayacak düzenlemelerin yapılmasını talep etmiştir. Kurumumuz tarafından yapılan inceleme neticesinde; hekim değişikliğinin göç vb. zorunlu durumlara mahsus bir istisna olması yönündeki talep, “Aile Hekimliği Uygulaması”nın temelinde kişilere hekim seçme hakkı tanınması yattığı, bu çerçevede söz konusu hakka ve ülkemizin sağlık alanında gerçekleştirmeye çalıştığı reform politikalarına aykırılık teşkil edeceğinden reddedilmiş; şikâyetçi ile aynı aile sağlığı merkezinde görev yapan diğer aile hekimlerinin gezici hizmet nüfus oranlarında büyük farklılıklar olduğu, bu nüfus karşılığında hekimlere 185 ila 990 TL arasında değişen ödemede bulunulduğu gözetildiğinde, gezici sağlık hizmeti verilecek nüfusun hekimler arasında adil ve hakkaniyete uygun olarak dağıtılması yönündeki talep kabul edilerek, şikâyetçinin çalışmakta olduğu Aile Hekimliği Biriminde görev yapan hekimler arasında gezici sağlık hizmeti verilecek nüfusun gözden geçirilerek adil bir şekilde düzenlenmesi/dağıtılması hususunda Türkiye Halk Sağlığı Kurumuna tavsiyede bulunulmuştur.46 6.1.10. Eğitim-Öğretim, Gençlik ve Spor Eğitim hakkı temel bir hak olup hem ulusal hem de uluslararası düzenlemelerle güvence altına alınmıştır. Anayasamızın 42 nci maddesinde kimsenin, eğitim ve öğrenim hakkından yoksun bırakılamayacağı belirtilmiş olup, ülkemiz, eğitim hakkının tanımlandığı ve güvence altına alındığı çok sayıda uluslararası sözleşmeye de taraftır. Bu sözleşmeler genel olarak eğitim hakkından eşit şekilde yararlanmayı güvence altına almayı amaçlamaktadır. BM İnsan Hakları Evrensel Beyannamesinin 26 ncı maddesi, BM Kadınlara Karşı Her Türlü Ayırımcılığın Önlenmesi Sözleşmesinin 10 uncu maddesi, Eğitimde Ayrımcılığa Karşı Sözleşmenin 1, 2, 3, 4, 5 ve 6 ncı maddeleri, BM Ekonomik, Sosyal ve Kültürel Haklara İlişkin Uluslararası Sözleşmenin 6 ncı maddesi, BM Ekonomik, Sosyal ve Kültürel Haklar Ko2014/1579 şikâyet numaralı başvuru için verilen 28/04/2015 tarihli Kısmî Tavsiye Kısmî Ret Kararı 46 Y I LLI K RAP OR 2015 181 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU mitesinin 13 Nolu Genel Yorumunun: Eğitim Hakkı 7, 8 inci maddeleri, Çocuk Haklarına Dair Sözleşme 28 ve 29 uncu maddeleri, Kadınlara Karşı Ayrımcılığın Önlenmesi Bildirgesinin 9 uncu maddesi, Avrupa Sosyal Şartı 7, 9, 10 uncu maddeleri örnek olarak gösterilebilir. Anayasamız ve uluslararası sözleşmelerle güvence altına alınan eğitim-öğrenim hakkının yerine getirilmesi büyük bir organizasyonu gerektirdiğinden hem ilköğretim ve ortaöğretim hem de yükseköğretim seviyesinde mağduriyetler veya aksaklıklar yaşanabilmektedir. 2015 yılı içerisinde eğitim-öğrenim alanında Kurumumuza yapılan şikâyet başvurularına bakıldığında; kredi, burs, katkı payı ve öğrenim ücretlerine ilişkin başvurular, YÖK işlemleri, üniversitelerin uygulamaları ve merkezi olarak yapılan sınav uygulamaları başta olmak üzere yükseköğretim hizmetleri ve ilköğretim ile ortaöğretim hizmetlerine ilişkin şikâyet başvurularının alındığı görülmektedir. Belirtilen konularda verilen Kurum Kararları ile ülkemizin taraf olduğu uluslararası sözleşmeler, Anayasamızda koruma altına alınan haklar çerçevesinde “eğitimde fırsat eşitliği” ilkesinin tesisinde diğer idarelerle birlikte Kurumumuzca da katkı sunulmaktadır. İşe alım sınavlarında ise özellikle “sınavların değerlendirme usulleri” şikâyet konusu olmakta, bu konularda ilgili mevzuat ve bilirkişi görüşleri birlikte değerlendirilerek karar verilmektedir. Kredi, Burs, Katkı Payı ve Öğrenim Ücretlerine İlişkin Başvurular 182 Kredi, burs, katkı payı ve öğrenim ücretleri genç bir nüfusa sahip olan ve dolayısıyla üniversitede okuyan öğrenci sayısının yüksek olduğu ülkemizde pek çok öğrenci açısından eğitim hayatını devam ettirebilmek için olmazsa olmaz konumda yer almaktadır. Bu alanda yapılan iyileştirme çalışmaları nedeniyle hem verilen kredi ve burs miktarları hem de yararlanan öğrenci sayısı artmıştır. Hitap edilen öğrenci sayısının günden güne artmasıyla orantılı olarak şikâyetlerinde artması doğal karşılanmakla beraber, söz konusu şikâyetleri karşılayabilmek için Yüksek Öğrenim Kredi ve Yurtlar Kurumu Genel Müdürlüğü personelinin daha yetkin bir düzeye eriştirilmesi için gerekli eğitim faaliyetlerine ağırlık verilmesi ve mevzuatının güncel hale getirilmesi gerekmektedir. Kurumumuza yapılmış olan bir şikâyet başvurusunda şikâyetçi, 2012-DGS sınavı ile Yakın Doğu Üniversitesi Hukuk Fakültesini tam burslu olarak YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U kazanıp Kredi Yurtlar Kurumuna (KYK) burs/kredi başvurusunda bulunduğunu, 2013 yılı başından itibaren kendisine öğrenim kredisi bağlandığını, öğrenim süresi 2016 yılının Haziran ayında sona erecek olmasına rağmen Öğrenim Kredisi Yönetmeliğinin ilgili maddelerine aykırı olarak 2014 yılında kredisinin kesildiğini, kredinin geri ödemesinin 2018 Temmuz ayında başlatılması gerekirken bu tarihin 01/10/2016 olarak belirlendiğini; gerek kredi ödeme süresinin gerekse de geri ödeme başlangıç tarihinin ilgili yönetmelik hükümlerine aykırı olarak hesaplandığını iddia ederek, Kurumumuzdan öğrenim süresi kadar kredinin tekrar bağlanmasını ve kredi borcunun ödenme tarihinin öğrenim süresinin bitiminden itibaren iki yıl sonraki aydan başlamak üzere düzeltilmesini talep etmiştir. Kurumumuz tarafından yapılan incelemede şikâyetçinin ön lisans eğitimi boyunca kredi almadığı, ancak idarenin şikâyetçiyi ön lisans eğitimi boyunca öğrenim kredisi almış gibi kabul ettiği, bu sebeple normal öğrenim süresi 4 yıl olan ikinci öğrenim süresinin 3 üncü yılında kredisinin kesildiği; dolayısıyla Yönetmeliğin ilgili maddelerinde sıralanan koşullar oluşmaksızın yapılan idari işlemin hukuka ve hakkaniyete aykırı olduğu tespit edilmiştir. Şikâyetçinin ön lisans eğitimi boyunca öğrenim kredisi almadığı gözetilerek, daha önceki işlemini geri alması; kredi alma yeterliliğini karşılaması şartıyla öğrenim süresinin sonu olan 30/06/2016 tarihine kadar öğrenim kredisinin ödenmesine devam olunması, öğrenim kredisi geri ödeme başlangıç tarihinin de bu takvim esas alınarak yeniden düzenlenmesi hususunda makul sürede mağduriyeti giderecek şekilde yeni bir işlem tesisi için Gençlik ve Spor Bakanlığı ile Yüksek Öğrenim Kredi ve Yurtlar Kurumu Genel Müdürlüğüne tavsiyede bulunulmuştur.47 Bir başka şikâyetçi, 05/11/2011 tarihinde Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Maliye Anabilim Dalında Yüksek Lisans programına kayıt yaptırdığını, 1 yıl bilimsel hazırlık sınıfında okuduğunu, harç yatırmaması gerekirken yatırmak zorunda kaldığı harç tutarının iadesi talebiyle Kurumumuza başvuruda bulunmuştur. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma neticesinde, Gazi Üniversitesinde bilimsel hazırlık programı için belirlenen sürenin en çok bir takvim yılı olduğu, bu programda geçirilecek sürenin, bir yılı aşmamak şartıyla ilgili Yönetmelikte belirtilen tezli yüksek lisans veya doktora programı sürelerine dâhil edilmeyeceğinin, tezli yüksek lisans ve doktora/sanatta yeterlilik programlarında kayıtlı öğrencilerin 47 2015/2541 şikâyet numaralı başvuru için verilen 23/10/2015 tarihli Tavsiye Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 183 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU normal sürelerini aşmaları halinde katkı payını yerine getirmekle yükümlü olduklarının belirtildiği, konuyla ilgili diğer mevzuat hükümleri birlikte değerlendirilmek suretiyle, 2013-2014 güz dönemi için yatırılmış olan harç ücretinin iadesi ve şikâyetçinin mağduriyetinin makul sürede giderilmesi yeni bir işlem tesisi için Gazi Üniversitesi Rektörlüğüne tavsiyede bulunulmasına karar verilmiştir.48 184 Farklı bir başvuruda şikâyetçi, harç ücretinin iadesi talebiyle Kurumumuza başvuruda bulunmuştur. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma sürecinde, ilgili idare 18/08/2014 tarihinde alınan Fakülte Yönetim Kurulu Kararı ile akademik dönemin başlamasından önce kaydını sildiren öğrencilerin harç ücretlerinin iadesine, akademik dönemin başlamasından sonra yapılan müracaatlarda ise harç iadesinin yapılmaması yönünde oybirliği ile karar verildiği açıklamasında bulunmuştur. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma sonucunda, 2547 sayılı Yükseköğretim Kanununun 46 ncı maddesinde; birinci öğretim, ikinci öğretim, açık ve uzaktan öğretim için Yükseköğretim Kurulu tarafından hesaplanan cari hizmet maliyetlerinin Devlet tarafından karşılanacak kısmının, öğrenciler tarafından karşılanacak katkı payları ve öğrenim ücretleri ile uygulamaya ilişkin usul ve esasların, her yıl haziran ayı sonuna kadar Maliye Bakanlığı ile Yükseköğretim Kurulunun görüşü ve Milli Eğitim Bakanlığının önerisi üzerine Bakanlar Kurulunca belirleneceği, Pedagojik Formasyon Eğitimi Sertifika Programına İlişkin Usul ve Esasların 11 inci maddesinde, programa kaydolanlardan alınacak öğrenim ücretinin kurumca belirlenecek taksitler halinde ödeneceği, ilk taksitin kayıt sırasında, diğer taksitlerin ise kurumun belirleyeceği tarihlerde ödeneceği, 31/08/2013 tarihli ve 28751 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 2013-2014 Eğitim Öğretim Yılında Yükseköğretim Kurumlarında Cari Hizmet Maliyetlerine Öğrenci Katkısı Olarak Alınacak Katkı Payları ve Öğrenim Ücretlerinin Tespitine Dair Bakanlar Kurulu kararının “Kayıt sildirme halinde yapılacak işlemler” başlıklı 16 ncı maddesinde, kayıt yaptırıp kendi isteği ile kaydını sildiren öğrencilerin katkı payı ve öğrenim ücretlerinin geri ödenmeyeceği hükümleri birlikte değerlendirilmek suretiyle şikâyetin reddine karar verilmiştir.49 48 49 2014/4266 şikâyet numaralı başvuru için verilen 25/03/2015 tarihli Tavsiye Kararı 2014/4212 şikâyet numaralı başvuru için verilen 02/03/2015 tarihli Ret Kararı YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Diğer bir başvuruda ise şikâyetçi, 2012 yılında başlamış olduğu Dokuz Eylül Üniversitesi İzmir Meslek Yüksekokulu Muhasebe ve Vergi Uygulamaları Bölümünü 13/08/2014 tarihinde tamamlayarak ön lisans mezunu olduğunu, öğrenim süresince öğrenim kredisi aldığını, 2014 Dikey Geçiş Sınavıyla Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi İşletme Bölümünü (uzaktan öğretim lisans tamamlama) kazanarak üçüncü sınıftan öğrenimine devam ettiğini, aynı zamanda sınavsız dikey geçiş ile Anadolu Üniversitesi İktisat Fakültesi Maliye Bölümüne (Açıköğretim) üçüncü sınıftan ve Erzurum Atatürk Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Hukuk Bölümü Adalet Programına da (Açıköğretim) birinci sınıftan ikinci üniversite hakkı kapsamında devam ettiğini, ara vermeksizin ve intibak sınıfına kalmaksızın lisans tamamlama eğitimine geçmesine, uzaktan eğitim gören öğrencilere kredi verilmeyeceğine ilişkin bir düzenlemenin bulunmamasına ve örgün öğretim öğrencileriyle uzaktan öğretim öğrencilerini söz konusu konuda ayıracak bir düzenlemenin ilgili mevzuatta yer almamasına rağmen tarafına ödenen öğrenim kredisinin kesildiğini ve uzaktan eğitim öğrencilerinin daha yüksek maliyetlerle eğitimlerine devam ettiklerini belirterek, kesilmiş olan öğrenim kredisinin yeniden verilmesi talebiyle Kurumumuza başvuruda bulunmuştur. Kurumumuzca yapılan araştırma ve inceleme sonucunda; öğrenim kredisinin kesileceği hallerin açıkça sayılmış olması ile uzaktan eğitim görmenin bunlar arasında yer almaması ve Yönetim Kurulu tarafından da uzaktan eğitim konusunda bir karar alınmamış olması, ayrıca öğrenim kredisinin öğrencileri maddi yönden desteklemek, sosyal ve kültürel gelişmelerini kolaylaştırmak amacıyla verilen, geri ödenmesi gereken bir borç paradan ibaret olması ile uzaktan eğitimin maliyetleri göz önünde bulundurularak, şikâyetçinin ön lisans eğitimi sürecinde aldığı öğrenim kredisinin uzaktan eğitim lisans tamamlama sürecinde kesilmesinin hukuka ve hakkaniyete uygun olmadığı hususlarının birlikte değerlendirilmesi sonucunda; şikâyetçinin ön lisans eğitimi sürecinde aldığı ve uzaktan eğitim lisans tamamlama sürecinde kesilen öğrenim kredisinin yeniden tahsis edilmesi ve bu süreçte ödenmemiş olan öğrenim kredisinin şikâyetçiye ödenerek mağduriyetinin giderilmesi ve makul sürede yeni bir işlem tesis etmesi yönünde Yüksek Öğrenim Kredi Ve Yurtlar Kurumu Genel Müdürlüğüne tavsiyede bulunulmasına karar verilmiştir.50 50 2014/5812 şikâyet numaralı başvuru için verilen 28/05/2015 tarihli Tavsiye Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 185 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU ÖSYM Tarafından Yapılan Sınavlarla İlgili Uygulamalar ÖSYM tarafından sınavlara ilişkin sınav güvenliğinin sağlanması amacıyla yapılan düzenlemelere bağlı olarak şikâyetlerde de artış olduğu, sınav güvenliği sağlanırken kimi zaman mağduriyetlerinde ortaya çıkabildiği görülmüştür. Bunun yanında salon görevlilerinin tutum ve davranışlarına yönelik olarak da Kurumumuza başvurularda bulunulmuştur. 186 Konuyla ilgili Kurumumuza yapılmış olan bir başvuruda; şikâyetçi Açık Öğretim Lisesi öğrencisi olduğunu, 28 Eylül 2014 tarihinde KPSS’ye girdiğini, ardından 18 Ekim 2014 tarihinde KPSS Din Hizmetleri Alan Bilgisi (DHBT) sınavına girdiğini, ancak sınav başlamadan önce sınıf görevlisinin kimliğinin ön kısmında soğuk damga bulunmadığı gerekçesiyle tutanak tutulmasının gerektiğini söylediğini, tutulan tutanağa kimlik bilgilerini, kimlik tespiti için yakın akrabalarının isimlerini, bazı özel bilgilerini, açık adresini ve bir hafta içinde nüfus müdürlüğüne giderek gerekli işlemi yapıp ÖSYM bürosuna başvuracağını yazarak imzaladığını, sınavdan sonraki hafta içinde nüfus müdürlüğüne giderek kimliğini yenilettiğini, ardından soğuk damgalı kimliği ile ÖSYM’ye başvurduğunu, kendisinden dilekçe yazmasının istendiğini, bunun üzerine dilekçeyi yazıp imzalayarak ÖSYM bürosundan ayrıldığını, 28 Ekim 2014 tarihinde sınav sonuçlarının açıklandığını, sonuç sayfasında “sınav kurallarına uymadığınız için sınavınız geçersizdir” ibaresinin yazdığını, bunun üzerine ÖSYM’yi aradığını, fakat dilekçe verilmesine rağmen yapacak bir şeyin olmadığının kendisine söylendiğini, bunun sonucunda haksızlığa uğradığını belirtip, bu yanlışlığın düzeltilerek sınavının geçerli sayılmasını talep etmiştir. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırmalar neticesinde, ÖSYM tarafından aday hakkında işlem tesis edilirken hukuka ve hakkaniyete uygun davranılmadığı ve sınav başlamadan önce yaşadığı stres ve olumsuzluk nedeniyle adayın mağduriyetini oluşturacak ve kişiliğini zedeleyecek şekilde sınavının geçersiz sayıldığı, özellikle ilgili Nüfus Müdürlüğü tarafından verilen cevap da dikkate alınarak, Kurumumuza ulaştırılan belgelerin ve konuyu düzenleyen mevzuat hükümlerinin ve kamera kayıtlarının incelenmesi ile adayların sınava girerken yanlarında bulunması gereken kimlik belgelerinde soğuk damga bulunması gerektiği, fakat kamera görüntülerinden de anlaşılacağı üzere, kimliğin sadece arka tarafında soğuk damga bulunduğu gerekçesiyle, üstelik nüfus cüzdanını yenilemesi halinde herhangi bir sorun olmayacağı güveni kendisine verilerek haklı beklenti içine girmesine yol açılmış olduğundan, şikâyetçinin kimliğinin arka yüzünden soğuk damga anlaşılmasına YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U rağmen kimlikte soğuk damganın bulunmadığı gerekçesiyle sınavın geçersiz sayılması işleminin hukuka ve hakkaniyete aykırı olduğu sonucuna varılmış olup, şikâyetçinin 2014 KPSS Din Hizmetleri Alan Bilgisi (DHBT) Sınavının geçerli sayılarak yeni bir işlem tesisi ve mağduriyetinin makul sürede giderilmesi hususunda ÖSYM Başkanlığına tavsiyede bulunulmuştur.51 Farklı bir başvuruda, şikâyetçi, 07/09/2014 tarihli Yabancı Dil Sınavına (YDS) girdiğini, sınav süresinin bitmemesine rağmen salon görevlisi tarafından sınav kağıtlarının zorla toplandığını, bu nedenle soru kitapçığına işaretlemiş olduğu son 6 soruyu cevap kağıdına işaretleyemediğini ve salon görevlisinin son 5 dakikada sürekli uyarılarda bulunarak dikkatini dağıttığını, durumu sınav bina sorumlularına bildirdiğini ancak ÖSYM’ye dilekçe vermesi gerektiğini belirttiklerini, bu doğrultuda ÖSYM Başkanlığına sınav kitapçığındaki işaretlemelerin esas alınması ve ilgililer hakkında işlem yapılması talepleri ile başvurduğunu, iki talebinin de reddedildiğini, yaşadığı mağduriyetin varsa kamera kayıtları ve sınava giren diğer adayların bilgisine başvurularak tespit edilebileceğini belirterek, işaretlemesini yapamadığı son 6 sorunun soru kitapçığına bakılarak değerlendirilmesi ve ilgililer hakkında işlem yapılması talebiyle Kurumumuza başvuruda bulunmuştur. Kurumumuzca yapılan araştırma ve inceleme sonucunda; salon başkanının yapacağı işlemlerden birinin salondaki adayların saati görememe ihtimalleri düşünülerek sınavın son 30, 15 ve 5 inci dakikalarında süreyi hatırlatmak olsa da son 5 dakika içerisinde birden fazla uyarı yapmanın sınav mevzuatında yeri olmadığı, bununla birlikte, aynı salonda sınava giren bir başka adaydan da idarenin BİMER başvurusu almış olduğu düşünüldüğünde, dosyadaki bilgi ve belgelerin kapsamı salon görevlisinin kusurlu hareket ettiği kanaatini güçlendirmekte olup şikâyetçinin ilgili görevliler hakkında yasal işlem yapılması talebi bu çerçevede değerlendirildiğinde idarenin ilgili birimi tarafından yapılan incelemenin yeterli olmadığı anlaşılmıştır. Şikâyetçinin sınav kitapçığına işaretlediği altı sorunun dikkate alınması talebinin hukuki dayanağının bulunmadığı, sınavın süresinden önce sona erdirilmesi iddiasına ilişkin olarak da sınav süresinin salon başkanı tarafından sınavın başladığı ve bittiği uyarıları doğrultusunda yapılmadığına dair somut bir delil bulunmadığı anlaşılmakta olup, soru kitapçığındaki son altı sorunun değerlendirilmesi talebine ilişkin idarenin ret işleminde hukuka 51 2014/5630 şikâyet numaralı başvuru için verilen 17/04/2015 tarihli Tavsiye Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 187 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU ve hakkaniyete aykırılık tespit edilememiştir. Bu hususların değerlendirilmesi sonucunda şikâyetçinin sınav kitapçığına işaretlediği altı sorunun dikkate alınarak değerlendirme yapılması talebinin reddine, şikâyetçinin, ilgili görevliler hakkında gerekli işlemlerin yapılması talebine ilişkin olarak, ÖSYM Görev İhmalleri Komisyonunca görevliler hakkında tarafsız, objektif, ayrıntılı, sınava girenlerin bir kaçının sondaj usulü dinlenmesi vb. yöntemleri de içeren daha kapsamlı soruşturma yapılması ve sonucuna göre yeni bir işlem tesisi ile sınav gözetmenlerine Yönergeye aynen uyulması ve son beş dakika kaldığı hatırlatmasından sonra sık sık uyarı yapılmaması, Sınav Görevlilerinin Sınav Kurallarına Aykırılık Teşkil Eden Fiilleri ve Uygulanacak İdari Yaptırımlar Hakkında Yönergede belirtilen sınav salonunda gerekli düzenin ve sessizliğin sağlanması, diğer görevliler ve adaylarla tartışılmaması, adayın dikkatinin dağıtılmaması ve sınav huzurunun bozulmaması hususlarını gözetmeleri ve eğitim veya sınavdan önce duyuru yapılması gerektiği hususlarında makul süre içerisinde işlem yapılması yönünde Ölçme, Seçme ve Yerleştirme Merkezi Başkanlığına tavsiyede bulunulmasına karar verilmiştir.52 Yükseköğretim Kurumları Tarafından Yapılan Uygulamalara İlişkin Başvurular 188 Kurumumuza YÖK ve farklı üniversitelere ilişkin olarak da başvurular ulaşmaktadır. Bu başvuruların hem öğrenciler hem de öğretim üyeleri ile diğer personel tarafından yapıldığı, şikâyet konusu olarak YÖK tarafından alınmış olan kararların yanı sıra hem derslere ilişkin hem de üniversite yönetimi ile personele ilişkin şikâyetlerin yapıldığı görülmüştür. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi otomasyon sistemindeki hatanın gecikmeli olarak düzeltilmesi sonrası üniversite yönetim kurulu tarafından sadece sistemdeki hatadan etkilenen derslerle ilgili ek telafi sınavı verilmesi kararı alınması sonucu mağdur edildiği iddiası ve tüm dersler bakımından ek bitirme sınavı açılması ve ayrıca mezuniyet aşamasına gelenlere tek ders sınav hakkı verilmesi, aksi takdirde oluşacak zararların tazmin edilmesi talebiyle yapılmış olan bir başvuruda, ilgili idare “Fakülte Yönetim Kurulunun kararının öğrencilerin alt sınıflardan sorumlu oldukları dersleri kapsamadığı, 08-17 Eylül 2014 tarihleri arasında uygulanan ek sınav hakkından sadece sistem sorunu nedeniyle ders alamayan öğrencilerin faydala2014/5437 şikâyet numaralı başvuru için verilen 07/07/2015 tarihli Kısmen Tavsiye Kısmen Ret Kararı 52 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U nabileceği” bildiriminde bulunmuştur. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma sonucunda, 2547 sayılı Yükseköğretim Kanunun 44 üncü maddesinin b bendinde, Yükseköğretim kurumlarında, sınav çeşitleri ve bunların ders başarı notuna katkısının Yükseköğretim Kurulunun bu konularda belirlediği temel ilkelere uygun olarak yükseköğretim kurumları senatoları tarafından belirleneceği, 21/09/2010 tarihli ve 27706 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren İstanbul Üniversitesi Önlisans ve Lisans Eğitim ve Öğretim Yönetmeliğinin 24 üncü maddesinde sınavların; ara sınavı, yarıyıl/yıl sonu sınavı, mazeret sınavı, tek ders sınavı ve muafiyet sınavı olarak belirlendiği, 24 üncü maddesinin birinci fıkrasının ç bendinde, tek ders sınavının, kayıtlı olduğu diploma programından mezun olması için tek dersten başarısız durumda olan öğrenciler için dersin yarıyıllık ya da yıllık olmasına bakılmaksızın bütünleme sınavlarının bitiş tarihinden itibaren on beş iş günü içerisinde yapılacak olan sınavı ifade ettiği, daha önce alınmamış bir ders veya devamsızlıktan kalınan bir ders için tek ders sınavına girilemeyeceği hükümleri birlikte değerlendirilmek suretiyle, şikâyetçinin tek ders sınavı talebinin güncel ve kişisel bir menfaat olmadığı gerekçesiyle incelenmemesine, alttan aldığı dersler bakımından ek telafi sınavı açılması yönündeki talebinin ise reddine karar verilmiştir.53 Bir diğer başvuruda şikâyetçi, Gazi Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi Elektrik Öğretmenliği programından mezun olduğunu, daha sonra 24/09/2013 tarihinde Teknik Öğretmenler için Mühendislik Tamamlama Programı kapsamında Kırıkkale Üniversitesi Elektrik-Elektronik Mühendisliği programını kazanarak kaydını yaptırdığını, 09/06/2014 tarihinde bu programdan mezun olduğunu, düzenlenen mühendislik diploması ile ilgili Kanunun verdiği bütün haklara sahip olduğunu, fakat transkriptinde sadece mühendislik tamamlama programı kapsamında aldığı derslerin gösterildiğini, bu sebeple 3194 sayılı İmar Kanunu çerçevesinde Elektrik Mühendisleri Odasından (EMO) Serbest Müşavir Mühendis (SMM) yetki sertifikasını alamadığını, EMO tarafından SMM yetki sertifikası verilmemesine gerekçe olan dersleri Gazi Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi Elektrik Öğretmenliği programında aldığını belirterek, Teknik Öğretmenler için Mühendislik Tamamlama programı kapsamında aldığı derslerin notları ile birlikte daha önce elektrik öğretmenliği kapsamında almış olduğu derslerden muaf tutulduğunu gösterir tek bir transkriptin düzenlenme53 2014/4086 şikâyet numaralı başvuru için verilen 18/03/2015 tarihli Ret Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 189 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU sini talep etmiştir. Kurumumuzca yapılan araştırma ve inceleme sonucunda, mühendislik tamamlama programı ile fark dersleri alınarak diplomaya hak kazanıldığı, şikâyetçinin Teknik Eğitim Fakültesi Elektrik Öğretmenliği mezunu olarak aldığı dersler isim olarak mühendislik fakültesinde okutulan derslerle benzerlik gösterse dahi, aynı isimli bir dersin teknik eğitim fakültelerinde yer alış disiplini ile mühendislik fakültelerinde yer alış disiplininin farklı olabileceği, eğitim fakültelerindeki ders içeriklerinin mesleki eğitim formasyonuna, mühendislik fakültelerindeki ders içeriklerinin ise mühendislik formasyonu ve uygulamalarına yönelik olabileceği, öte yandan Kırıkkale Üniversitesi Ön Lisans ve Lisans Eğitim Öğretim ve Sınav Yönetmeliği uyarınca dört yıllık lisans programları için en az 240 Avrupa Kredi Transfer Sistemi (AKTS) tamamlanarak mezuniyet hakkı elde edilebilecekken, şikâyetçinin 48 AKTS değerinde ders ile mezun olarak Elektrik Elektronik Mühendisliği bölümü diplomasına hak kazanmasının teknik eğitim fakültesinde aldığı derslerden muaf tutulduğu şeklinde yorumlanamayacağı hususlarının birlikte değerlendirilmesi sonucunda; şikâyetin reddine karar verilmiştir.54 190 Bir başka başvuruda şikâyetçi, bir üniversitenin meslek yüksekokulu’na okutman alımında “Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi” bilim dalında yüksek lisans yapmış olmak şartının yer aldığını, yüksek lisansını “Türkiye Cumhuriyet Tarihi” bilim dalında yaptığı için ön değerlendirmede elendiğini, iki bilim dalının eşdeğer olduğunu iddia etmek suretiyle mağduriyetinin giderilmesi talebiyle Kurumumuza başvuruda bulunmuştur. İlgili idare tarafından; konu hakkında YÖK Başkanlığına danıştıkları, ilan şartı ne ise onu aramaları gerektiği, aksi halde ilan şartını taşıyanların itirazlarının olabileceği, bu nedenle tüm başvuranlar arasında birebir ilan şartında yazılan alanda yüksek lisans yapmış olanları kabul ettikleri, alınan okutmanların iki yıllık sözleşme ile alındıkları ve bahse konu MYO okutman kadrosuna bir alım yapıldığı, ancak sistem değişikliği nedeniyle mevcut okutmanların da ihtiyaç fazlası haline geldiği, tamamen YÖK’ün yönlendirmesi doğrultusunda hareket ettikleri, şikâyetçiyi tanımadıkları ve herkese eşit aynı işlemi uyguladıkları ifade edilmiştir. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma sonucunda, 2547 sayılı Yükseköğretim Kanunu, 16/09/1983 tarihli ve 18167 sayılı Yükseköğretim Kurumları Öğretim Elemanlarının Kadroları 2014/5589 şikâyet numaralı başvuru için verilen 08/07/2015 tarihli Kısmen Tavsiye Kısmen Ret Kararı 54 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Hakkında Kanun Hükmünde Kararname, 31/07/2008 tarihli ve 26953 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Öğretim Üyesi Dışındaki Öğretim Elemanı Kadrolarına Naklen veya Açıktan Yapılacak Atamalarda Uygulanacak Merkezi Sınav ile Giriş Sınavlarına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik hükümleri ve Danıştay 8. Dairesinin 14/11/2011 tarih ve E. 2011/3972 ve K. 2011/5517 sayılı kararı birlikte değerlendirilmek suretiyle ilgili kurumun kadro için aranan nitelikleri belirleyip ilan etmesi sonrasında ilan metninde öngörülen nitelik ve şartlara haiz olan adayın atanması bakımından bağlı yetki içinde olmasından yola çıkılarak, ilgili üniversitenin ön değerlendirme aşamasında şikâyetçiyi eleme işleminde hukuka ve hakkaniyete aykırılık bulunmadığı tespit edilmiştir. İdarece ilan şartında belirlenen koşulun aşılarak “Türkiye Cumhuriyeti Tarihi” bilim dalında yüksek lisans şartının aranması halinde ise; diğer adayların itirazlarının söz konusu olabileceği gibi, YÖK Başkanlığınca da İdarenin böyle bir uygulamaya gidemeyeceği hususu açıklanmıştır. İdarenin çıktığı okutman alımı ilanında bilinçli olarak “Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi” alanında yüksek lisans yapma şartını aradığı, şikâyetçinin yapmış olduğu yüksek lisansın başka bir dalda olduğu, başvuru koşullarını taşımayan şikâyetçinin ön değerlendirme aşamasında elenmesi işleminin hukuka ve hakkaniyete uygun olduğu anlaşıldığından şikâyetin reddine karar verilmiştir.55 Bir başka başvuruda şikâyetçi; bir üniversitenin MYO Organizasyonİşletme Yönetimi Bölümü yardımcı doçentlik kadrosu için başvurduğunu ve yabancı dil sınavına tabi tutulduğunu, sınav sonucu değerlendirmenin haksız yapıldığını, MYO bünyesinde yapılan yardımcı doçentlik dil sınavlarının seviyesi ve değerlendirilmesi konusunda eşit davranılmadığını, dil sınavı cevap kağıdının eksik ve hakkaniyetten uzak değerlendirildiğinden bahisle yabancı dil sınavından başarısız sayılma işleminin iptal edilmesini talep etmiştir. İdare ise şikâyete ilişkin açıklamalarında; Rektörlük tarafından talep edilen ve Yükseköğretim Kurulu Başkanlığı kanalıyla ilan edilen yardımcı doçentlik kadrolarında, Meslek Yüksekokul Müdür ve Yönetiminin sınavı sadece organize etmekle ve Yükseköğretim Kurulu Başkanlığınca yayınlanan “Öğretim Üyeliğine Atanma ve Yükseltilme Yönetmeliği”nin usul ve esaslarına göre yaptırmakla görevli olduğunu, dolayısıyla söz konusu yabancı dil sınavı ile ilgili olarak içerik ve değerlendirmenin ilgili müdür ve yönetimle alakası olmadığı gibi, menfi ya da müspet yönde müdahale etme, 55 2014/3792 şikâyet numaralı başvuru için verilen 13/05/2015 tarihli Ret Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 191 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU sınavın nasıl ve ne şekilde değerlendirildiği gibi konularda ilgili jüriden bilgi sağlama durumunun da mümkün olmadığını belirtmiştir. İncelemenin teknik bilgi ve uzmanlık gerektirmesi sebebiyle bilirkişiye başvurulmuş ve bilirkişi incelemesi sonucunda; Türkçe-İngilizce tercümesinde yanlış kelime seçimi, imla hataları, özne-yüklem uyumsuzlukları, etken-edilgen karışıklıkları, zaman uyumsuzlukları ve cümle yapılarında bozukluk olmak üzere çeşitli tutarsızlıklarla karşılaşıldığı belirtilmiştir. Sonuç olarak “kaynak metnin bütün anlamıyla yansıtılmadığı ve okuyucu tarafından anlaşılır nitelikte olmadığı” tespit edilmekle; başvurunun mevzuat tarafından belirlenen kriterler çerçevesinde değerlendirilmiş olması ve bunun sonucunda şikâyetçinin yabancı dil sınavında başarısız bulunmuş olmasında hukuka aykırılık tespit edilmediğinden şikâyetin reddine karar verilmiştir.56 192 Bir diğer başvuruda şikâyetçi; lisans programında intibakı yapılan önlisans programında aldığı ders notlarının lisans dersleri ortalamasına katılması talebiyle Yükseköğretim Kurumlarında Önlisans ve Lisans Düzeyindeki Programlar Arasında Geçiş, Çift Anadal, Yan Dal İle Kurumlar Arası Kredi Transferi Yapılması Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 25 inci maddesinin kendisine uygulanması hakkında YÖK Başkanlığına tavsiyede bulunulmasını talep etmiştir. İdare ise şikâyete ilişkin açıklamalarında; anılan Yönetmeliğin 2 nci maddesi uyarınca, aynı Yönetmelikte yapılan değişikliklere göre ilgili Yönetmeliğin 11 inci maddesinin onuncu fıkrasında “Yatay geçişle gelen öğrencilerin önceki diploma programından aldığı ve başarılı olduğu derslerin intibakının yapılarak, bu derslere ilişkin daha önce alınan notların transkripte işlenmesi gerekir” ile 25 inci maddesinin dördüncü fıkrasında “Dikey geçiş ile lisans programlarına yerleşen öğrencilerin diploma programından mezuniyet koşullarını sağlamaları halinde, lisans not ortalamaları ön lisans programında alarak lisans programında intibakı yapılan dersler ile lisans eğitimi sırasında aldığı dersler üzerinden hesaplanır” hükümlerinin 11/06/2014 tarihli Yükseköğretim Yürütme Kurulu Kararının halen kayıtlı tüm öğrencilere uygulanmasına karar verildiğinden Yükseköğretim Yürütme Kurulu Kararı çerçevesinde anılan Yönetmeliğin 11 inci maddesinin onuncu fıkrası ile 25 inci maddesinin dördüncü fıkrasındaki hükümlerin 2014-2015 eğitimöğretim yılı ve sonrasında üniversiteye kayıt yaptıran öğrencilere uygulanmasına karar verildiğini belirtmiştir. Sonuç olarak, idare tarafından ilgili mevzuat hükümleri çerçevesinde hareket edilmemiş olması 56 2015/298 şikâyet numaralı başvuru için verilen 08/07/2015 tarihli Ret Kararı YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U nedeniyle “kanunlara uygunluk” ilkesine uyulmadığı, anılan Yönetmeliğin 25 inci maddesinin dördüncü fıkrasında yapılan değişikliğe uygun olarak şikâyetçinin lisans programında intibakı yapılan önlisans ders notlarının lisans not ortalamasında dikkate alınması ve makul sürede mağduriyetin giderilmesi yönünde yeni bir işlem tesisi konusunda Ankara Üniversitesi Rektörlüğüne tavsiyede bulunulmuştur.57 YÖK’ün kararı ile tanınan yaz okulu imkânından bütünleme sınav tarihlerinin çakışması nedeniyle yararlanamadığından bahisle; mezun olabilmesi için ek sınav hakkı verilmesi, bunun sonucunda mezun olunduğu takdirde ödediği harçların iadesi ve 2014-2015 akademik takviminin değiştirilmesi talebiyle yapılmış olan bir başvuruda, ilgili idare “başarısız öğrencilere yönelik olarak uygulanan ve üniversitelerinde uygulanmayıp diğer üniversitelerde yapılan yaz okulu programlarına uyum sağlamak kaygısıyla tüm öğrencileri ilgilendiren final ve bütünleme zamanlarının öğrencilere çalışma süresi sağlama yönünden daha az uygun bir zamanda yapılmasının, tüm öğrenciler açısından bir olumsuzluk teşkil edeceği ve başarılı öğrencilerin de mağduriyetine neden olacağı” açıklamasında bulunmuştur. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma sonucunda, 2547 sayılı Yükseköğretim Kanununun 7 nci maddesinde yaz öğretimi, gece öğretimi, ikili öğretim gibi tedbirler almanın üniversitenin görevi olduğu, 08/08/2012 tarihli ve 28378 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Selçuk Üniversitesi Önlisans ve Lisans Eğitim-Öğretim ve Sınav Yönetmeliğinin 6 ncı maddesinde, öğrencinin her yarıyıl/yıl başında akademik takvimde gösterilen süre içinde katkı payını veya ikinci öğretim ücretini ödeyerek kaydını yeniletmek, ders kaydını yaptırmak ve danışmanına onaylatmak zorunda olduğu, akademik takvimde belirtilen sürelerde katkı payını veya ikinci öğretim ücretini yatırmayan ve kaydını yeniletmeyen öğrencinin, o yarıyıl/yılda öğrencilik haklarından yararlanamayacağı, derslere devam edemeyeceği ve sınavlara giremeyeceği, 11 inci maddesinde de, tek ders sınavına dersi hiç almamış olan veya devamsızlıktan kalan öğrencilerin giremeyeceği hükümleri birlikte değerlendirilmek suretiyle şikâyetin reddine ve 2014-2015 akademik takviminin değiştirilmesi talebinin idare tarafından yerine getirilmesi nedeni ile karar verilmesine yer olmadığına dair karar verilmiştir.58 57 58 2015/11 şikâyet numaralı başvuru için verilen 26/06/2015 tarihli Tavsiye Kararı 2014/4158 şikâyet numaralı başvuru için verilen 11/03/2015 tarihli Ret Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 193 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU İş Sınavlarına İlişkin Başvurular Kurumumuza Türkiye İş Kurumu (İŞKUR) ve farklı kurumlar tarafından yapılan sınavlar ve sınav süreçlerine ilişkin olarak da başvurularda bulunulmuştur. 194 Konuya ilişkin yapılmış olan bir başvuruda şikâyetçiler özetle; Danıştay 12. Dairesinin 27/06/2013 tarihli, E:2009/5045, K:2013/5796 sayılı Kararı ile 2008 Ortaöğretim/Önlisans KPSS Kılavuzunun 2.1. maddesinin iptal edildiğini, böylelikle Teknik Hizmetler, Sağlık Hizmetleri ve Yardımcı Sağlık Hizmetleri sınıflarına dâhil adayların ihraz etmiş oldukları unvanlara ilişkin tekniker, teknisyen, hemşire, ebe, sağlık memuru, sağlık teknisyeni, sağlık teknikeri gibi kadrolara başvurmak istedikleri takdirde, alt öğrenim düzey(ler)indeki (ortaöğretim, önlisans) mezuniyetlerini de ÖSYM Aday İşlemleri Sistemine kaydını sağlayabildiklerini ve KPSS tercih işlemlerinde en üst öğrenim düzeyinden KPSS’ye girerek elde etmiş oldukları puanlar ile alt öğrenim düzey(ler)indeki kadrolara başvuru yapabildiklerini, ancak bahsi geçen Danıştay kararının memur alımlarını kapsadığı gerekçesiyle İŞKUR tarafından gerçekleştirilen işçi statüsündeki işe yerleştirmelerde uygulanmadığını, İŞKUR’un bu uygulaması sonucunda aynı okuldan mezun olmuş iki makine teknisyeninden birisinin başvuru yapabildiği bir işçi kadrosuna eğitimine devam ederek lisans düzeyinde makine bölümünden mezun olan bir teknik öğretmenin başvuru yapamadığını, dolayısıyla üst öğrenimin cezalandırıldığını ve mağduriyetlere yol açıldığını belirterek, İŞKUR’un ilgili mevzuatını ve internet sitesinde yer alan İŞKUR e-şube (http://esube.iskur.gov.tr) uygulamasını söz konusu Danıştay Kararına uygun hale getirmesini, böylece KPSS ile işçi alımlarında ÖSYM’de olduğu gibi üst öğrenim düzeyi KPSS puanı ile alt düzey öğrenim seviyesindeki kadrolara da başvuru yapılabilmesinin sağlanmasını talep etmektedirler. İŞKUR Genel Müdürlüğü tarafından gönderilen yazıda özetle; 09/08/2009 tarihli ve 27314 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Kamu Kurum ve Kuruluşlarına İşçi Alınmasında Uygulanacak Usul ve Esaslar Hakkındaki Yönetmeliğin 7 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendine göre sınava tabi taleplerin ortaöğretim, ön lisans ve lisans düzeylerinden yalnızca birinden yapılması gerektiği, yine aynı Yönetmeliğin 10 uncu maddesinin dördüncü fıkrasında da ortaöğretim ve daha yüksek eğitim düzeyindeki işçi taleplerine, ilgili KPSS puan türünden altmış ve üzeri puan almış olanların başvurabileceğine ilişkin hüküm bulunduğu, bahsi geçen Danıştay kararının memur alımlarını kapsaması nedeniyle İŞKUR aracılığıyla gerçekleştiri- YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U len işçi statüsündeki işe yerleştirmelerde yukarıdaki Yönetmelik hükümleri doğrultusunda, iş arayanların üst öğrenim seviyesi KPSS puanları ile alt öğrenim düzeyinde yayımlanan işgücü taleplerine başvurularının kabul edilmediği, bunun yanı sıra söz konusu sınava lisans mezunlarının da girebilmesinin önünün açılmasının olumlu olarak değerlendirildiği, ancak işçi kadrolarına Ortaöğretim/Ön Lisans sınavına ilişkin KPSS puanı olmaksızın lisans KPSS puanı ile başvuru yapılması ve farklı sınav puan türlerinin aynı havuzda değerlendirilmesinin sınavların kapsamı ve zorluk derecesi farklı olduğu gerekçesiyle başvuran adaylar açısından hakkaniyetli olmadığının düşünüldüğü, söz konusu Danıştay kararına istinaden en üst öğrenim düzeyinden KPSS’ye girerek elde etmiş oldukları puanları ile alt öğrenim düzeyindeki kadrolara başvuru yapabilmelerine yönelik uygulamanın İŞKUR’un otomasyon sisteminde ve ilgili mevzuat hükümleri kapsamında uygulanabilirliğinin bulunmadığı ifade edilmiştir. Sonuç olarak; söz konusu yasağın Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu kararlarında da belirtildiği üzere, evrensel bir norm olan “eşitler arası yarışma” ilkesine uygun olduğu, zira adayların bilgilerinin ölçülmesi suretiyle yarıştırılmasına yönelik olan söz konusu sınavda hukuksal durum itibarıyla denk durumda ve aynı öğrenim düzeyindeki adayların kendi aralarında yarışmalarının sağlanmasıyla, adil bir yarışma sınavına tabi tutulabileceği düşünülmesi sebebiyle şikâyetçilerin istemi hakkında Kurumumuz tarafından Ret Kararı verilmiştir.59 Diğer bir başvuruda şikâyetçi, Gençlik ve Spor Bakanlığı Spor Hizmetleri Genel Müdürlüğünün spor hizmetleri uzman yardımcısı sınavını kazandığını ve mülakata girmeye hak kazandığını ancak mülakat sonucunda açıklanan asil listesinde yer almadığını belirterek sınav sürecinin incelenmesi ve Spor Hizmetleri Genel Müdürlüğüne Spor Hizmetleri Uzman Yardımcılığına naklen atanmasının yapılmasını talep etmiştir. Kurumumuz tarafından yapılan inceleme ve araştırma sonucunda, sınav komisyon üyeleri tarafından adaylar hakkında yapılan değerlendirmelerin idarenin takdir yetkisinde olduğu, somut olayda, sözlü sınav değerlendirmesinin kim tarafından nasıl yapılacağının Spor Hizmetleri Uzmanlığı Yönetmeliğinin 13 üncü maddesi kapsamında düzenlendiği ve her bir sınav komisyon üyesine açıkça takdir yetkisi verildiği, şikâyete konu mülakatın yazılı sınavı tamamlayıcı nitelikte olduğu, mesleki bilgi ve liyakati ölçmek ve adayın mesleki ehliyete yönelik diğer özel yeteneklere de sahip olup olmadığını belirlemek için yapıldığı 59 2015/271 şikâyet numaralı başvuru için verilen 10/07/2015 tarihli Ret Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 195 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU açık olmakla, bu hususta idarenin takdir yetkisi sınırları içinde hareket edildiği değerlendirilmiş olup; şikâyetçinin sözlü sınavda başarısız bulunmuş olmasında hukuka ve hakkaniyete aykırılık görülmeyerek şikâyetin reddine karar verilmiştir.60 Başka bir başvuruda şikâyetçi, Başbakanlık Basın Yayın ve Enformasyon Genel Müdürlüğünce 26/06/2014 tarihinde yapılan Sırpça Mütercim Tercümanlık Yazılı Sınavına yaptığı itirazın değerlendirmesinin objektif olarak yapılmadığını iddia etmek suretiyle, sınav kağıdının yeniden değerlendirilmesi talebiyle Kurumumuza başvuruda bulunmuştur. İlgili idare Kurumumuza söz konusu sınavın yazılı aşamasına katılan üç kişinin sınav kâğıtlarının bağımsız ve konusunda uzman kişi tarafından yeniden değerlendirilmesi amacıyla Sırbistan Büyükelçiliği ile irtibata geçildiği ve tekrar değerlendirilen ilgili üç kişiye ait yazılı sınav sonucunda herhangi bir değişiklik olmadığı bildiriminde bulunmuştur. Şikâyet konusunun uzmanlık ve teknik bilgi gerektirmesi sebebiyle Trakya Üniversitesi Balkan Araştırma Enstitüsü Balkan Dilleri ve Edebiyatları Anabilim Dalı Öğretim Görevlisinin bilirkişi olarak atanmasına kararı verilmiştir. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma sonucunda, adayın verdiği cevapların objektif ve doğru bir şekilde değerlendirildiği ve herhangi bir haksızlığın söz konusu olmadığına ilişkin bilirkişi raporu ilgili mevzuatla birlikte değerlendirilmek suretiyle şikâyetin reddine karar verilmiştir.61 Kamu Personelinin Kurum İçi Eğitim Konularına İlişkin Başvurular 196 Konuyla ilgili Kurumumuza yapılmış olan başvurularda şikâyetçiler, TBMM Strateji Geliştirme Başkanlığında fiilen muhasebe yetkilisi yardımcısının yaptığı iş ve işlemleri muhasebe şefi olarak yapmalarına, görev ve sorumluluğunu taşımalarına rağmen Muhasebe Yetkilisi Sertifikası Eğitimine katılmak için yapmış oldukları başvurunun reddedildiğini, ancak başvuru koşullarını taşımayan mali hizmet uzmanlarının eğitime kabul edildiğini iddia ederek, söz konusu eğitime katılmak için yapmış oldukları başvuruların kabul edilmesini ya da mali hizmet uzmanlarının başvurularının da reddedilmesi talebiyle Kurumumuza başvuruda bulunmuşlardır. Kurumumuz tarafından yapılan inceleme ve araştırmalar sonucunda; Muhasebat Genel Müdürlüğü tarafından ilgili Yönetmeliğin 4/a maddesinde 60 61 2014/5578 şikâyet numaralı başvuru için verilen 12/06/2015 tarihli Ret Kararı 2014/3407 şikâyet numaralı başvuru için verilen 04/02/2015 tarihli Ret Kararı YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U mali hizmet uzmanlarının sayılmamasına rağmen, mali hizmet uzmanlarına sınava başvurma hakkı verildiği ve şeflerle mali hizmet uzmanları arasında bir eşitsizliğin oluşturulduğu anlaşılmıştır. Her ne kadar muhasebe şefleri, Yönetmelikte tahdidi olarak sayılan muhasebe yetkilisi yardımcısı eşiti görev tanımı kapsamında olmasalar da bu kişilerin fiilen muhasebe yetkilisi yardımcısının görevlerini ifa ettikleri ve söz konusu şikâyetlerin 6253 sayılı Kanun ile TBMM Başkanlığında muhasebe yetkilisi yardımcısı olarak görevlendirilecek bir kadronun öngörülmemesinden kaynaklandığı anlaşıldığından bu boşluğun ve bu nedenle oluşan mağduriyetin giderilmesi için mevzuat değişikliğine gidilerek genel bütçeli idarelerde muhasebe yetkilisi yardımcısı eşiti görevler arasına TBMM Strateji Geliştirme Başkanlığında şef unvanında çalışanların eklenmesi ve ilgili mevzuatta değişiklik yapılması için tasarı hazırlanması ile Başbakanlığa sunulması hususunda Maliye Bakanlığına tavsiyede bulunulmuştur.62 6.1.11. Mahalli İdarelerce Yürütülen Hizmetler Emlak Vergisi İadesi İnsan ve insana dair tüm çevre koşulları ve varlıkların en etkin düzeyde korunması ve bunların sürekliliğinin sağlanması çağımızın vazgeçilmezleri arasındadır. Bu bağlamda ister dar anlamda ister geniş anlamda ele alınsın devlet, çeşitli kurum ve kuruluşları aracılığıyla önemli fonksiyonlar görmektedir. Yüklendiği görevleri yerine getirebilmek için ihtiyaç duyduğu finansmanı da büyük ölçüde vergilerle karşılamaktadır. Bu niteliği itibariyle, vergi çeşitli yönleriyle toplum kesimlerini yakından ilgilendiren sosyal ve ekonomik yaşamın önemli bir parçası niteliğindedir. İster kamu hizmetleri ve bunların gerektirdiği kamu harcamaları açısından olsun, isterse bunların finansmanı açısından olsun mali olaylar, toplumun yaşamını yönlendiren ve etkileyen niteliği itibariyle, üzerinde titizlikle durulması gereken bir konudur.63 Vergi kanunlarına göre, vergi ödeme gücü bulunan kişilerin, bu güçlerine göre adaletli bir şekilde vergilendirilmesi kural olmakla birlikte, bu kuralın çeşitli nedenlerle istisnaları da bulunmaktadır.64 2014/5287 şikâyet numaralı başvuru için verilen 27/05/2015 tarihli Tavsiye Kararı Abdurrahman Akadoğan, Vergi Hukuku ve Türk Vergi Sistemi, Gazi Kitapevi, Yedinci Baskı, 2008, Ankara, s.3. 64 Akdoğan, a.g.e. ,s.3. 62 63 Y I LLI K RAP OR 2015 197 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Bu bağlamda 1319 sayılı Emlak Vergisi Kanununun “Nispet” başlıklı 8 inci maddesinin ikinci fıkrasında, indirimli vergi oranı uygulamasına yer verilmiştir. Türkiye’de brüt yüzölçümü 200 m2’yi geçmeyen tek meskeni olan, “Kendisine bakmakla mükellef kimsesi olup on sekiz yaşını doldurmamış olanlar hariç olmak üzere hiçbir geliri olmadığını belgeleyenler, gelirleri münhasıran kanunla kurulan sosyal güvenlik kurumlarından aldıkları aylıktan ibaret bulunanlar, gaziler ve şehitlerin dul ve yetimleri” indirimli emlak vergisi uygulamasının kapsamını oluşturmaktadır. 4962 sayılı Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Vakıflara Vergi Muafiyeti Tanınması Hakkında Kanunun 15 inci maddesi ile Emlak Vergisi Kanununun 8 inci maddesinin ikinci fıkrasına indirimli emlak vergisi düzenlemesi eklenerek, Bakanlar Kurulu kapsam dâhilinde emlak vergisi oranını sıfıra kadar indirmeye yetkili kılınmıştır. Bunun üzerine Bakanlar Kurulunun 2006/11450 sayılı kararıyla indirimli bina vergisi oranı 2007 ve müteakip yıllar için sıfır olarak belirlenmiştir. Bu çerçevede yeni bir Bakanlar Kurulu Kararı yayımlanana kadar uygulama aynı şekilde devam edecek olup söz konusu mükelleflerin indirimli emlak vergisi oranından yararlanmalarına ilişkin usul ve esaslarının belirlenmesi hususunda Maliye Bakanlığı yetkili kılınmış ve bu konu ile ilgili açıklamalar 38, 44, 45, 47 ve 57 seri no.lu Emlak Vergisi Kanunu Genel Tebliğlerinde açıklanmıştır. 198 Kurumumuza bu konuda yapılan bir başvuruda şikâyetçi, Yenimahalle Belediye Başkanlığı Mali Hizmetler Müdürlüğüne yapmış olduğu başvuruda, 2002 yılından itibaren maliki olduğu mesken ile ilgili olarak, kendisine tahakkuk eden emlak vergilerini düzenli olarak ödediğini, herhangi bir geliri olmadığını ve bir meskene sahip olması nedeniyle indirimli emlak vergisi uygulanmasından yararlanmak için başvuru yaptığını, başvurunun idare tarafından 2014 takvim yılı ve müteakip yıllar için kabul edildiğini, bu bağlamda Emlak Vergisi Kanununun ilgili hükümleri, Maliye Bakanlığının konuya ilişkin yayımladığı tebliğler ve emsal görüşler doğrultusunda, 2013 yılı ve daha önceki yıllarda tahsil edilen emlak vergisi bedellerinin tarafına iade edilmesi gerektiğini talep etmiştir.65 İlgili idare, şikâyetçi tarafından yapılan başvuru neticesinde, 1319 sayılı Emlak Vergisi Kanununun “Geçici Muaflıklar’’ bölümünün 5 inci maddesine atıfta bulunarak, mükelleflerin süresi içinde bildirimde bulunmaması durumunda, muafiyetin bildirimin yapıldığı yılı takip eden bütçe yılından 65 2014/3360 şikâyet numaralı başvuru için verilen 26.12.2014 tarihli Tavsiye Kararı YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U itibaren geçerli olacağını, bu şekilde bildirim yapıldığı takdirde bütçe yılının sonuna kadar geçen yıllara ait muafiyet hakkının düşeceğini ve bu yasa metninden de anlaşılacağı üzere muafiyetinin 2014 yılı itibariyle yapıldığını, geriye dönük herhangi bir işlemin yapılmasının söz konusu olmayacağını belirtmiştir. Şikâyetçinin ödemiş olduğu emlak vergilerinin geçmişe dönük iade edilmesi talebine, idarenin Emlak Vergisi Kanununda Geçici Muaflıkları ilgilendiren bildirim şartını ileri sürmesi, indirimli (sıfır) oranlı emlak vergisi uygulamasını geçici muaflık gibi değerlendirerek, şikâyetçinin bildirimde bulunmadığı gerekçesiyle talebi reddettiği görülmüştür. İdarenin kararında göstermiş olduğu gerekçenin şikâyet konusu ile bağlantısı kurulamamıştır. Bakanlar Kurulun 2006/11450 sayılı kararı ile Emlak Vergisi Kanununun 8 inci maddesinde bahsi geçen emlak vergisi mükellefleri için 2007 ve sonraki yıllar için emlak vergisi oranını sıfır olarak belirlemiştir. Anılan kanun maddesi uyarınca indirimli vergi uygulamasından, brüt yüzölçümü 200 m2’yi geçmeyen tek meskene sahip, hiçbir geliri olmayanlar, gelirleri sosyal güvenlik kurumlarından aldıkları aylıktan ibaret olanlar, gazi olanlar ve şehitlerin dul ve yetimleri faydalanabilecektir. Hiçbir geliri olmamak hususunun esasına değinecek olursak; “Hiçbir geliri olmadığını beyan eden mükelleflerin, indirimli vergi oranından yararlanabilmesi için, hizmet karşılığı elde edilen ücret geliri, ticari, sınai ve mesleki faaliyet geliri, tarımsal faaliyet geliri, menkul ve gayrimenkul geliri, faiz ve temettü geliri veya benzeri bir türde gelirinin olmaması gerekmektedir” (38 seri no.lu Emlak Vergisi Genel Tebliği). Ancak gelirin sürekli olması özelliği de dikkate alınarak hiçbir geliri olmadığını belgeleyenler ile geliri münhasıran kanunla kurulan sosyal güvenlik kurumlarından aldıkları aylıktan ibaret bulunanların elde ettikleri ve yıllık tutarı toplamı bina vergisi indiriminden yararlanılan yıldan bir önceki yılda geçerli olan Gelir Vergisi Kanununun 103 üncü maddesinde yazılı tarifenin ikinci gelir diliminde yer alan tutarı geçmeyen her türlü menkul sermaye iradı gelirleri, indirimli bina vergisi oranından yararlanmaya engel teşkil eden gelirler arasında değerlendirilmeyecektir. (45 seri no.lu Emlak Vergisi Kanunu Genel Tebliği) Bu kapsamda hiçbir geliri olmadığını beyan etmek suretiyle “Hiçbir Geliri Olmayanların Tek Meskenlerine Ait Taahhüt Belgesini” ilgili belediyelere veren mükelleflerin taahhüt belgesindeki beyanları belediyeler tarafından kabul edilerek, söz konusu mükelleflerin 200 m2’yi geçmeyen tek meskenlerine indirimli vergi oranı uygulanması gerekmektedir. Söz konusu mükel- Y I LLI K RAP OR 2015 199 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU leflerden ayrıca başka bir belge talep edilmemesi gerekmektedir. İndirimli vergi oranından yararlanan mükelleflerin bir gelir elde etmeleri veya ikinci bir mesken binasına sahip olmaları halinde, bu durumu mükellefiyetlerinin bulunduğu belediyeye bildirmek zorunluluğu bulunmaktadır. Aksi halde, indirimli vergi oranından yararlanma şartlarını taşımadığı halde gerçek dışı taahhütte bulunmak suretiyle indirimli vergi oranından yararlanan mükellefler ile durumunda meydana gelen değişikliği bildirmeyen mükelleflerden alınması gereken vergi cezalı olarak ve gecikme faizi ile birlikte alınacaktır. Diğer taraftan indirimli vergi oranının uygulanması için meskende bizzat oturma şartı aranmamaktadır. Bu nedenle, sahip olduğu tek meskeni kiraya verip, kirada oturanlar da diğer şartları taşımak kaydıyla, indirimli vergi oranından faydalanabileceklerdir. 200 m2’yi geçmeyen tek meskene hisse ile sahip olunması halinde indirimli vergi oranı, meskenin vergi değerinin hisseye isabet eden kısmına uygulanacaktır. Birden fazla meskeni olanların veya birden fazla meskende hisseye sahip olanların meskenlerine indirimli vergi oranı uygulanmayacaktır. Muayyen zamanlarda dinlenme amacıyla kullanılan meskenler için de söz konusu indirimli vergi uygulanması mümkün değildir. 200 Emlak Vergisi Kanunu hükümleri saklı kalmak kaydıyla bu kanuna göre alınacak vergiler hakkında, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu hükümleri uygulanır. (Emlak Vergisi Kanunu 37 nci madde) Yukarıdaki açıklamalar ve Maliye Bakanlığının özelgeleri doğrultusunda, şikâyetçi 2002 yılından itibaren düzenli olarak ödemiş olduğu emlak vergilerinin hiçbir geliri olmadığı gerekçesi ile indirimli (sıfır) oranlı vergi uygulaması kapsamında değerlendirilerek iade edilmesini talep etmiş olsa da, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 126 ncı maddesi, yine bu Kanunun 114 üncü maddesindeki 5 yıllık tarh ve tahakkuk zamanaşımına atıfta bulunarak, bu zamanaşımı süresi dolduktan sonra vergi hatalarının düzeltilemeyeceğini kesin bir ifadeyle belirtmiştir. Bu bağlamda şikâyetçinin iade talebini 2014 yılında yaptığı göz önünde bulundurulursa geriye dönük olarak 2013, 2012, 2011, 2010 ve 2009 yıllarında ödemiş olduğu emlak vergilerinin iade edilmesinin mümkün olduğu görülmektedir. Daha önceki vergilerin iade edilmesi yasal çerçevede imkân dâhilinde değildir. Bu kapsamda Kurumumuz tarafından düzenlenen Kısmî Tavsiye Kısmî Ret Kararımızı ilgili idare olan Yenimahalle Belediye Başkanlığı yerinde bularak, yukarıda açıklanan dönemlere ilişkin tahakkuk ve tahsil edilen vergi miktarına mükellefe iade etmiştir. YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Kurum kararının basına yansımasının ardından aynı konuda veya benzer konularda şikâyetler, Kurum kayıtlarına girmiş bulunmaktadır. 6.1.12. Mülkiyet Hakkı Kamulaştırmasız El Atma Kamulaştırmasız el atmayı düzenleyen 04/11/1983 tarihli 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunun ‘’Kamulaştırılmaksızın Kamu Hizmetine Ayrılan Taşınmazların Bedel Tespiti’’ başlıklı Geçici 6 ncı maddesinin birinci fıkrasında; “Kamulaştırma işlemleri tamamlanmamış veya kamulaştırması hiç yapılmamış olmasına rağmen 09/10/1956 tarihi ile 04/11/1983 tarihi arasında fiilen kamu hizmetine ayrılan veya kamu yararına ilişkin bir ihtiyaca tahsis edilerek, üzerinde tesis yapılan taşınmazlara, kaynaklara kısmen veya tamamen veyahut irtifak hakkı tesis etmek suretiyle, malikin rızası olmaksızın fiili olarak el konulması sebebiyle, mülkiyet hakkından doğan talepler, bedel talep edilmesi hâlinde, bedel tespiti ve diğer işlemler bu madde hükümlerine göre yapılır.” denildikten sonra bu maddeye göre yapılacak işlemlerde öncelikle uzlaşma usulünün uygulanmasının dava şartı olduğu belirtilmiştir. Kanunun 13 üncü fıkrası ise; “ 04/11/1983 tarihinden bu fıkranın yürürlüğe girdiği tarihe kadar (11/06/2013) kamulaştırma işlemleri tamamlanmamış veya kamulaştırması hiç yapılmamış olmasına rağmen fiilen kamu hizmetine ayrılan, mahkemelerce malikleri lehine hükmedilen tazminat ile bu davalara ilişkin mahkeme ve icra vekalet ücretleri de, idarelerce bu maddenin sekizinci fıkrasına göre bütçelerden ayrılacak paydan ve aynı fıkrada belirtilen usule göre ödeneceği ve işlem yapılacağı” düzenlenmiştir. 13 üncü fıkranın atıf yaptığı maddenin sekizinci fıkrasına bakıldığında ise; “Kesinleşen mahkeme kararlarına istinaden bu madde uyarınca ödemelerde kullanılmak üzere, belediye ve il özel idareleri ile bağlı idareleri için en son kesinleşmiş bütçe gelirleri toplamının, en az yüzde ikisi oranında yılı bütçelerinde pay ayrılacağı, kesinleşen alacakların toplam tutarının ayrılan ödeneğin toplam tutarını aşması hâlinde, ödemeler, sonraki yıllara sâri olacak şekilde, garameten (eşit oranlarda) ve taksitlerle gerçekleşeceği, taksitlendirmede, bütçe imkânları ile alacak tutarlarının dikkate alınacağı, taksitli ödeme süresince, 3095 sayılı Kanuna göre ayrıca kanuni faiz ödeneceği.” belirtilmiştir. Y I LLI K RAP OR 2015 201 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Kanunun 12 nci fıkrasında ise; “Bu madde uyarınca ödenecek olan bedelin tahsili sebebiyle idarelerin mal, hak ve alacaklarının haczedilemeyeceği” yer almıştır. Ancak 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunun Geçici 6 ncı maddesinin onüçüncü fıkrası, Anayasa Mahkemesinin Resmi Gazete yayım tarihi 13/03/2015 olan 2014/176 sayılı Genel Kurul kararıyla iptal edilmiş olup, kararın yayımlanmasından itibaren altı ay sonra yürürlüğe girmesine oybirliği ile karar verilmiştir. Dolayısıyla Anayasa Mahkemesinin kararının yürürlüğe girmesinden sonra, 04/11/1983 ile 11/06/2013 tarihleri arası için belediye ve özel idareler geçici 6 ncı maddenin onüçüncü fıkrasının atıf yaptığı sekizinci fıkraya göre, kesinleşen mahkeme kararlarına istinaden belediye ve il özel idareleri ile bağlı idareleri için en son kesinleşmiş bütçe gelirleri toplamının, en az yüzde ikisi oranında ödeme yapılması vatandaşlar açısından olumlu bir sonuç doğuracaktır. Şöyle ki Anayasa Mahkemesinin kararının yürürlüğe girmesinden sonra idareler Anayasamızın Kamulaştırma başlıklı 46 ncı maddesinin son fıkrasında yer alan herhangi bir sebeple ödenmemiş kamulaştırmasız el atmalardan dolayı, kamu alacakları için öngörülen en yüksek faizi ödemek durumunda kalabilecektir. 202 Bu bağlamda gerek kamulaştırmasız el atmalar sonucu malik veya mirasçıların meşru beklentilerini karşılamak, gerekse de idareleri yüksek faiz ödemeyle karşı karşıya bırakmamak ve geçici 6 ncı maddesinin onüçüncü fıkrasının iptali sonucu yarattığı hukuki boşluğu önlemek açısından, yapılacak kanuni düzenleme ile geçici 6 ncı maddesinin birinci fıkrasında yer alan uzlaşma tarihi ileriye doğru çekilebilir. Diğer taraftan bundan sonra idarelerin kamulaştırmasız el atmalarını önlemek açısından ise Geçici 6 ncı maddenin onikinci fıkrasında yer alan bu madde uyarınca, ödenecek olan bedelin tahsili sebebiyle idarelerin mal, hak ve alacaklarının haczedilemeyeceği hükmünün kaldırılması hukuki güvenlik ilkesi gereğidir. Kamulaştırmasız el atma ile ilgili Kurumumuza yapılan bir başvuruda şikâyetçi, Ankara İli Dikmen Vadisi projesi kapsamında 2006 yılında 630,00 m² yüzölçümlü arsalarını Ankara Büyükşehir Belediyesine kat karşılığı verdiğini, ancak aradan uzun zaman geçmesine rağmen projenin başlatılmaması üzerine, 2013 yılında arazinin bedelini almak için mahkemeye başvur- YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U duğunu, mahkemenin anılan Belediye aleyhine karar verdiğini, fakat kamu mallarına haciz getirilemediğinden bu kararın uygulanamadığını, diğer taraftan belediyenin mahkemece belirlenen tutarı ödemeye başladığını, fakat ödenen taksit ile borcun bitmesinin mümkün olmadığını, belli bir ödeme takviminin de bulunmadığını belirterek, mahkeme kararı ile belirlenen alacağının tamamının ödenmesi, bunun mümkün olmaması halinde ise ödeme tarih ve miktarlarının belirlenmesi hususunu şikâyete konu etmiştir.66 Somut olayda, Ankara 8. Asliye Hukuk Mahkemesince, dava konusu taşınmazda yararlanma ve kullanma olanağının ortadan kalkması nedeniyle, kamulaştırmasız el atma olgusunun gerçekleştiğinin tespit edildiği, devir tarihi itibarıyla taşınmazın değerinin 567.058,65 TL olduğu, Mayıs 2012 dava tarihi itibarıyla ise taşınmaz değerinin 856.027,80 TL olduğu tespitinde bulunularak, söz konusu bedelin 04/05/2012 dava tarihinden itibaren yasal faiziyle birlikte davalıdan (Ankara Büyükşehir Belediyesi) alınarak, davacılara (şikâyetçiye) ödenmesi kararı verilmiştir. Ankara Büyükşehir Belediyesince, 2942 sayılı Kanunun Geçici 6 ncı maddesi gerekçe gösterilerek, tazminat bedelinin bir ödeme planına bağlanmaması, şikâyetçinin mahkeme kararına dayalı ve mülkiyet hakkı kapsamında kabul edilen alacaklarının tahsili amacıyla idare aleyhine yaptığı icra takibinin 2 yıldan bu yana devam etmesi ve bugüne kadar alacağının yaklaşık % 25’inin şikâyetçi tarafından tahsil edilmesi, alacağa ulaşmada bir belirsizlik bulunduğunu göstermektedir. Bu kapsamda anılan mahkemece verilen kararın etkili sonuçları bakımından konusuz bırakılarak, Ankara Büyükşehir Belediyesi lehine kişi yararı ile kamu yararı arasında olması gereken dengenin bozulduğu ve Anayasanın 35 inci maddesinde ve AİHS Ek-1 No.lu Protokolde düzenlenen mülkiyet hakkını sınırlandırdığı ayrıca Medeni Kanunun 683 üncü maddesinde yer alan tasarruf hakkını da ortadan kaldırdığı anlaşılmaktadır. Kaldı ki, idare her ne kadar taşınmaz karşılığında bir tazminat ve 3095 sayılı Kanun gereği faiz ödemeye mecbur bırakılsa da, 2942 sayılı Kanunun Geçici 6 ncı maddesinin sekizinci fıkrası gereği bu bedelin ne zaman ve ne kadar ödeneceği hususunun belirsiz olması nedeniyle bu süreçte taşınmazın rayiç değerinde meydana gelecek değer artışı da söz konusu olacağından 3095 sayılı Kanun gereği ödenen faiz yetersiz kalabilecektir. 66 2014/5065 şikâyet numaralı başvuru için verilen 13.05.2015 tarihli Tavsiye Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 203 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Diğer taraftan yargı kararlarının uygulanması hem Anayasa Mahkemesi hem de AİHM içtihatları ışığında “mahkemeye erişim hakkı” kapsamında değerlendirilmekte, idarenin, yargı kararını uygulamayı reddetmesi veya ihmal etmesi ya da onu uygulamayı geciktirmesi durumlarında davada taraf olan kişinin davanın safahatı süresince yararlandığı adil yargılanma hakkı kapsamında öngörülen tüm teminatların her türlü varlık nedenini kaybettiği kabul edilmiştir. Bu açıklamalar ışığında şikâyetçinin, kesinleşen mahkeme ilamına göre arta kalan (bakiye) alacağının tamamının peşin olarak ödenmesi, bu mümkün olmadığında, kabul edilebilir, gerçekçi ve makul bir sürede ödeme takvimi yapılarak ödeme yapılması ve mağduriyetinin giderilmesi için yeni bir işlem tesis edilmesi hususunda, Ankara Büyükşehir Belediye Başkanlığına Tavsiye Kararı verilmiş olup karara ilgili idarece uyulmuştur. 6.1.13. Enerji İş ve İşlemleri Kayıp Kaçak Bedeli Bireyler; kayıp-kaçak bedeli adı altında alınan bedelin bir hizmet bedeli karşılığı olmadan alındığı, bu uygulama ile kötü niyetli diğer kullanıcıların kaçak tüketiminin ve tedarikçi elektrik dağıtım firmasının ağır ihmal ve kusurları ile alt yapısının eksikliklerinden kaynaklanan kayıp ve kaçak tüketimlerinin dürüst aboneye yansıtıldığı hususlarını ifade ederek Kurumumuza şikâyet başvurusunda bulunmaktadırlar. 204 Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu (EPDK) ile kayıp-kaçak bedeli ile ilgili olarak yapılan yazışmalarda; ilgili İdare, kayıp-kaçak bedelinin, 6446 sayılı Elektrik Piyasası Kanunu ve 4628 sayılı Enerji Piyasası Düzenleme Kurumunun Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanununun verdiği yetki çerçevesinde ve Kanunun temel amaçlarına uygun şekilde belirlenen bir bedel olduğu, Dağıtım Sistemi Gelirinin Düzenlenmesi Hakkında Tebliğ, Elektrik Piyasası Tarifeler Yönetmeliği ve ilgili tebliğ, Elektrik Piyasası Lisans Yönetmeliği ve diğer ikincil mevzuat gereğince tahakkuk ettirildiği ve tahsil edilmesi gereken bir bedel olduğu hususlarını belirtmiştir. Ayrıca bahsi geçen yazışmalarda; ilgili İdare kayıp-kaçak bedelinin EPDK tarafından belirlenmekle birlikte dağıtım şirketleri tarafından tahsil edildiği, söz konusu bedeli belirlemek üzere alınan Kurul kararının Kurumun bir düzenleyici işlemi olarak tüm gerçek ve tüzel kişileri bağlayıcı nitelikte olduğu, Enerji Piyasası Düzenleme Kurulu tarafından onaylanan fonsuz YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U tarife tabloları içerisinde yer alan bedellerden biri olan kayıp-kaçak bedelinin dağıtım şirketlerince tüketicilerden tahsilinin ve söz konusu bedelin tüketiciler tarafından ödenmesinin yasal birer zorunluluk olduğu hususlarını belirtmiştir. Ayrıca adı geçen İdare, teknik veya teknik olmayan kayıp ve kaçakların elektriğin maliyetinin bir unsuru olduğunu, bu nedenle üretilen elektriğin maliyetinin tüketicilere yansıtılmasının faaliyetin doğal sonucu olduğunu ifade etmiştir. Kayıp-kaçak bedeli ile ilgili olarak, elektrik dağıtım şirketleriyle de yazışmalar yapılmış olup, dağıtım şirketleri konuyla ilgili olarak; elektrik faturalarında yer alan kayıp-kaçak bedelinin kendi inisiyatifleri ile düzenlenmiş bir bedel olmadığını, 6446 sayılı Elektrik Piyasası Kanunu dâhilinde tüm yurtta ulusal tarife olarak uygulandığını, söz konusu tarifelerin ise EPDK tarafından belirlendiğini, bu nedenle tarifelere uyma yükümlülüğünün bir gereği olarak kayıp-kaçak bedelinin perakende satış tarifesinin bir unsuru olarak faturalarda yer aldığını belirtmektedirler. 4628 sayılı Enerji Piyasası Düzenleme Kurumunun Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanunun 4 üncü maddesinin birinci fıkrasında, bu Kanun ile verilen görevleri yerine getirmek üzere Enerji Piyasası Düzenleme Kurumunun kurulduğunu belirtmiş, aynı maddenin ikinci fıkrasında ise; “Kurum, tüzel kişilerin yetkili oldukları faaliyetleri ve bu faaliyetlerden kaynaklanan hak ve yükümlülüklerini tanımlayan Kurul onaylı lisansların verilmesinden, işletme hakkı devri kapsamındaki mevcut sözleşmelerin bu Kanun hükümlerine göre düzenlenmesinden, piyasa performansının izlenmesinden, performans standartlarının ve dağıtım yönetmeliklerinin oluşturulmasından, tadilinden ve uygulattırılmasından, denetlenmesinden, bu Kanunda yer alan fiyatlandırma esaslarını tespit etmekten, piyasa ihtiyaçlarını dikkate alarak serbest olmayan tüketicilere yapılan elektrik satışında uygulanacak fiyatlandırma esaslarını tespit etmekten ve bu fiyatlarda enflasyon nedeniyle ihtiyaç duyulacak ayarlamalara ilişkin formülleri uygulamaktan ve bunların denetlenmesinden ve piyasada bu Kanuna uygun şekilde davranılmasını sağlamaktan sorumludur…” düzenlemesine yer verilmiştir. Madde hükmünden anlaşılacağı üzere, Enerji Piyasası Düzenleme Kurumuna tüketicilere yapılacak elektrik satışlarında uygulanacak fiyatlandırmaya esas unsurları tespit etme görevi verilmiştir. Yine aynı Kanunun 5 inci maddesinin altıncı fıkrasının (c) bendinde; Kurulun görevleri arasında “Tüketicilere güvenilir, kaliteli, kesintisiz ve düşük Y I LLI K RAP OR 2015 205 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU maliyetli elektrik enerjisi hizmeti verilmesini teminen gerekli düzenlemeleri yapmak.” hükmünün yer aldığı görülmektedir. Madde ile Kuruma “düşük maliyetli” elektrik enerjisi hizmeti verilmesini teminen gerekli önlemleri ve düzenlemeleri yapma yetkisi ve görevi getirilmiştir Diğer taraftan, Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu, kayıp-kaçak bedelini belirleyerek, üçüncü kişilerin kaçak olarak kullandığı elektrik zararının abone olarak sözleşme yapılan elektrik kullanan kişilere yansıtmaktadır. Üçüncü kişilerin yasal olmayan yollardan kaçak olarak elektrik kullanmalarından doğan haksız fiilleri dolayısıyla oluşan zararların yasal yollardan elektrik kullanan kişilere yansıtılmasının hakkaniyete uygunluğu kabul edilemez. Ayrıca bu uygulama, hukuk devleti ilkesine de aykırılık teşkil edecektir. Ayrıca, elektrik dağıtım görevini üstlenirken dağıtım şirketleri, elektriği dağıtım sırasında bir takım yolsuzlukların, haksızlıkların, kaçak kullanımların olacağını basiretli bir tacir gibi düşünerek bunlara karşı gerekli önlemlerini alıp üstlendiği elektrik dağılımında kaçak kullanım ve elektrik dağıtımı sırasında oluşan kayıpların önüne geçmek ve bununla ilgili gerekli tedbirleri almak zorundadır. Bu nedenle; elektrik dağıtım şirketleri, gerekli altyapıyı oluşturarak ve denetimleri yaparak haksız ve yasalara aykırı şekilde elektrik kullananları tespit ederek, bu kişiler hakkında yasal müeyyideleri uygulamak zorundadır. 206 Öte yandan, teknik kayıpların elektriğin maliyetinin bir unsuru olduğu kabul edilebilirse de kaçakların sıfırlanmasına ve teknik kayıpların makul seviyeye indirilmesine ilişkin gerekli düzenlemelerin Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu tarafından yapılması gerekmektedir. Bu nedenle; iyi yönetişimin temel unsuru olan şeffaflık ilkesinin sağlanması için, kayıp-kaçak bedeli ile ilgili izlenen yöntem ve mevzuat düzenlemeleri hakkında, Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu tarafından tüketiciler bilgilendirilmelidir. Böylece tüketiciler otomatik bir gözetim ve denetim mekanizması oluşturacaktır. Konuya ilişkin olarak Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun kararında67; “… Enerji Piyasası Düzenleme Kurumuna tüketicilere yapılacak elektrik satışlarında uygulanacak fiyatlandırmaya esas unsurları tespit etme görevi verilmiştir. … Elektrik Piyasası Düzenleme Kurumuna sınırsız bir fiyat Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 21.05.2014 tarih ve E.2013/7-2454 K. 2014/679 sayılı kararı 67 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U belirleme hak ve yetkisi verilmemiştir. Elektrik enerjisinin nakli esnasında meydana gelen kayıp ile başka kişiler tarafından hırsızlanmak suretiyle kullanılan elektrik bedellerinin, kurallara uyan abonelerden tahsili yoluna gitmek hukuk devleti ve adalet düşünceleri ile bağdaşmamaktadır. Hem bu hal, parasını her halükarda tahsil eden davacı Kurumun çağın teknik gelişmelerine ayak uydurmasına engel olur, yani davacı kendi teknik alt ve üst yapısını yenileme ihtiyacı duymayacağı gibi; elektriği hırsızlamak suretiyle kullanan kişilere karşı önlem alma ve takip etmek için gerekli girişimlerde de bulunmasını engeller. Oysa ki, elektrik kaybını önleme ve hırsızlıkları engelleme veya hırsızı takip edip, bedeli ondan tahsil etme görevi de bizzat enerjinin sahibi bulunan davacıya aittir. Bununla birlikte, tüketici olan vatandaşın faturalara yansıtılan kayıp-kaçak bedelinin hangi miktarda olduğunun apaçık denetlenebilmesi ve hangi hizmetin karşılığında ne bedel ödediğini bilmesi, yani şeffaflık hukuk devletinin vazgeçilmez unsurlarındandır.” şeklinde hüküm verilmiştir. Anayasamızın 35 inci maddesinde; herkesin mülkiyet hakkına sahip olduğu, bu hakkın ancak kamu yararı amacıyla, kanunla sınırlanabileceği, mülkiyet hakkının kullanılmasının toplum yararına aykırı olamayacağı düzenlenmiştir. BM İnsan Hakları Evrensel Beyannamesinin mülkiyet hakkını düzenleyen 17 nci maddesi, “Hiç kimsenin keyfi olarak mülkiyetinden yoksun bırakılamayacağı” hükmünü amirdir. Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesine Ek 1 No.lu Protokolün 1 inci maddesinde “Her gerçek ve tüzel kişinin, mal ve mülk dokunulmazlığına riayet edilmesini isteme hakkının olduğu, herhangi bir kimsenin ancak kamu yararı sebebiyle ve yasada öngörülen koşullara ve uluslararası hukukun genel ilkelerine uygun olarak mal ve mülkünden yoksun bırakılabileceği.” hüküm altına alınmıştır. “Mal ve mülk” kavramı mahkeme kararlarında çok geniş yorumlanmakta, hisseler, patentler, tahkim kararları, emeklilik maaşı hakkı, kira hakları gibi bütün maddi hakları kapsamaktadır (AİHS Kapsamında Mülkiyet Hakkı, Avrupa Konseyi İnsan Hakları El Kitapları No:10, ss.8). Bu doğrultuda; dağıtım tarifesinin bir unsuru olarak Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu tarafından belirlenen ve elektrik faturalarına yansıtılarak tüketicilerden tahsil edilen kayıp-kaçak bedelinin mülkiyet hakkı güvencesi kapsamında olduğu değerlendirilmiştir. Bu çerçevede; kayıp-kaçak bedelinin tüketicilerin elektrik faturalarına yansıtılması, hem Anayasada hem de Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinde yer bulan mülkiyet hakkı güvencesinin ihlali anlamına geleceği kanaatine varılmıştır. Y I LLI K RAP OR 2015 207 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Ayrıca; Anayasamızın, “Devletin amaç ve görevi’’ başlıklı 5 inci maddesi ve “Kanun önünde eşitlik’’ başlıklı 10 uncu maddesi hükümleri ve Anayasa’nın “Tüketicinin korunması’’ başlıklı 172 nci maddesindeki “Devlet, tüketicileri koruyucu ve aydınlatıcı tedbirler alır, tüketicilerin kendilerini koruyucu girişimlerini teşvik eder’’ hükmü, bireyi ve tüketiciyi koruyucu hükümleri içermektedir. Kayıp-kaçak bedelinin tüketicilerin elektrik faturalarına yansıtılması, Anayasanın söz konusu maddeleri ile güvence altına alınan tüketiciyi koruyucu hükümlerin ihlali anlamına geleceği değerlendirilmektedir. Kayıp-kaçak bedelinin; tüketicilerden, Anayasamıza ve hakkaniyete aykırı olarak alındığı ve ilgili idareler tarafından konuyla ilgili kanuni düzenlemelerin yapılması gerektiği hususu 2013 ve 2014 Yıllık Raporumuzda belirtilmiştir. Bu konuyla ilgili olarak 27/03/2015 tarihli Resmi Gazetede yayımlanan 6639 sayılı Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanunun 18 inci maddesi ile 6446 sayılı Elektrik Piyasası Kanununa eklenen Geçici 18 inci maddesiyle “01/01/2016 tarihine kadar, teknik ve teknik olmayan kayıplarının oranı ülke ortalamasının üzerinde olan dağıtım bölgelerinde, diğer dağıtım bölgelerinden farklı düzenlemeler yapılmasına, hedef kayıp-kaçak oranlarının bir önceki yılın gerçekleşmeleri dikkate alınarak ve sonraki uygulama dönemleri de dâhil olmak üzere yeniden belirlenmesine Kurul yetkilidir.” hükmü getirilmiştir. 208 Mezkur Kanunun geçici 18 inci maddesiyle; tüm bölgeler için teknik ve teknik olmayan kayıp hedeflerinin belirlenmesinin yanı sıra bazı bölgeler için farklı muamele edilebilme yetkisi Kurula verilmiş ise de, bu Kanun kapsamında bireylerin konu ile ilgili şikâyetlerini ortadan kaldıracak herhangi bir uygulama yapılmadığı, bu kapsamda sorunun mevcut haliyle devam ettiği görülmektedir. Yukarıda belirtilen Anayasa hükümleri, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi içtihatları ve Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun kararı dikkate alındığında; hırsızlanmak suretiyle kaçak olarak elektriğin kullanılması sonucu oluşan maliyetin ve elektrik dağıtım şirketlerinin teknolojik gelişmelere uyum göstermemesi sonucunda meydana gelen kayıp bedelinin; faturalarını ödeyen dürüst tüketicilerden alınmaması, bu bağlamda kayıp kaçak bedelinin Devlet tarafından sübvanse edilerek dürüst tüketicilerinin menfaatlerinin korunması, aynı zamanda kaçak elektriği kullananların cezalandırılması ve kayıp bedelini ortadan kaldıracak gerekli teknik altyapının sağlanması yö- YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U nünde Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı ile Enerji Piyasası Düzenleme Kurumundan gerekli düzenlemeler ve çalışmalar yapması beklenmektedir. 6.1.14. Ulaştırma, Basın ve İletişim Ulaştırma, basın ve iletişim alanında yapılan şikâyet başvurularının niteliğinin ise daha çok 6502 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun kapsamında yapılan başvurulardan oluştuğu gözlenmektedir. Kurumumuza bu konuda gelen bir şikâyet başvurusunda, şikâyetçi, TTNET Isparta birimine borçlarını ödemek ve hattı kapattırmak için yapmış olduğu başvuru esnasında, ilgili memurun, kendisine, hattın kapatılmadan hazır bulunması durumunda borç oluşmayacağı şeklinde bilgi vermesi üzerine bütün borçları ödediğini ancak hattı kapatmaktan vazgeçtiğini, evde internet kullanıcısı bulunmadığı için yurtdışına giderken modemi söktüğünü, buna rağmen TTNET A.Ş. tarafından 2014 yılında Ocak, Şubat, Mart ve Haziran aylarında faturalandırma yapıldığını ve icra yoluyla tahsil cihetine gidildiğini belirterek kendisinden haksız yere kesilen ve ailesinin ödemek zorunda bırakıldığı meblağın iadesini talep etmiştir. Konuya ilişkin yapılan inceleme neticesinde; şikâyetçinin son ödeme tarihi geçmiş olan faturalar ile bunlara ilişkin gecikme bedellerinin tahsil edilmesi işlemine karşı yapmış olduğu şikâyetin reddine; diğer taraftan, abonelik iptal ücretinin, gerek Elektronik Haberleşme Sektöründe Tüketici Hakları Yönetmeliğinin 18 inci maddesinde belirtilen “Aboneler aboneliklerini her zaman ücretsiz olarak sona erdirebilir” hükmüne istinaden gerekse Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurulunun 29/08/2012 tarih ve 2012/DK-14/411 fesih ücreti konulu kararı da göz önünde bulundurularak iadesi gerektiğine, ayrıca Hat Kapama Bedeli adı altında tahsil edilen bedelin şikâyet başvurucusuna ödenmesi hususlarında tavsiyede bulunulmasına karar verilmiştir.68 Konuyla ilgili bir diğer başvuruda şikâyetçi, Türk Telekomünikasyon A.Ş.’nin düzenlemiş olduğu faturanın iptali ile aynı ad ve soyada sahip başka şahıslara ait faturaların email adresine gönderilmesi nedeniyle söz konusu faturaların asıl sahiplerine iade edilmesini talep etmektedir. Kurumumuzca yapılan inceleme neticesinde; telefon hattının TTNET A.Ş’ye taşınması sonrasında şikâyetçiye tahakkuk edilen tutarda hata bulunmadığı 2014/4724 şikâyet numaralı başvuru için verilen 01/04/2015 tarihli Kısmen Tavsiye Kısmen Ret Kararı. 68 Y I LLI K RAP OR 2015 209 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU ve borcun toptan hat kiralama kapsamında TTNET A.Ş’ye geçiş işleminden önceki döneme ait olduğu anlaşılarak şikâyet reddedilmiştir.69 210 69 2014/5059 şikâyet numaralı başvuru için verilen 13/05/2015 tarihli Ret Kararı. YIL L IK RAPOR 2015 7 KAMU DENETÇİLİĞİ KURUMUNUN (OMBUDSMANLIĞIN) 2015 YILINDA ÜLKEMİZE KATMA DEĞERİ İnsan Odaklı Kamu Yönetimi Anlayışının Yerleşmesinde Ombudsmanlığın Rolü Kurumumuzun Türkiye Büyük Millet Meclisi ile İlişkileri Tavsiye Kararlarımız ile 2015 Yılında Önerilen Mevzuat Değişiklikleri Çalışma ve Sosyal Güvenliğe İlişkin Düzenlemeler Eğitime İlişkin Düzenlemeler Özel Hayatın Gizliliği – Hakların İadesi ve Mesleki Taleplere İlişkin Düzenlemeler Kamu Personel Rejimine İlişkin Düzenlemeler Mali Haklara İlişkin Düzenlemeler Engelli Hakları Enerji Konusuna İlişkin Düzenlemeler Kurumumuza Gelen Şikâyetlerin Uzlaşı ile Çözümü Sosyal Güvenlik Hizmeti Sunan Kurumlar Sağlık Bakanlığı Milli Eğitim Bakanlığı Yüksek Öğretim Kurumları Diyanet İşleri Başkanlığı Ulaştırma, Basın ve İletişim ile İlgili Kurum ve Kuruluşlar Milli Savunma Hizmetleri Mahalli İdareler Diğer Kurum ve Kuruluşlar Özel Raporlar Yoluyla Yapılan Katkı Yargı Özel Raporu KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Kurumumuzun ülkemize en temel katma değeri, insan haklarının korunması ve geliştirilmesine katkısı oranında ortaya çıkmaktadır. Bu bağlamda mevzuatımızın Kuruma verdiği yetkiler ve bu değerin artırılması için Kurum mevzuatında yapılması beklenen değişiklikler ve ilave öneriler; • İyi yönetim ilkelerine Kanunda yer verilmesi, • “Öneri” yerine “Tavsiye” ibaresinin kullanılması, • Resen inceleme yetkisinin verilmesi, • Kabuledilebilirlik incelemesi yapılması, • Yerinde inceleme yetkisinin verilmesi, • Arabuluculuk yoluyla çözümleme, • Tavsiye kararları doğrultusunda değerlendirme yapacak makamların belirlenmesi, • Tavsiye kararları doğrultusunda yapılacak işlem ve eylemlerden dolayı ilgili merci veya görevlilere sorumluluk yüklenmemesi, • İnceleme ve araştırma konusuyla ilgili dava açma ve davalara katılma yetkisinin verilmesi, • Bilirkişi, tanık masraf ve ücretlerinin yeniden düzenlenmesi, • Kurumun istinabe yoluna gidebilmesi, • Kurumun teşkilat yapısının düzenlenmesi, 212 konu başlıklarıyla 2014 yılı Yıllık Raporunda detaylı bir şekilde irdelenmişti. Söz konusu hususlar bu yıl da gündemimizde yer almış olup “insan odaklı” bir kamu yönetimi anlayışının ülkemizde yerleşmesi bakımından mezkur değişiklilerin hayata geçirilmesinin elzem olduğu düşünülmekte ve yasa değişikliğine ilişkin devam eden çalışmaların Yüce Meclisimizin destekleriyle en kısa sürede sonuca kavuşturulması ümit ve arzu edilmektedir. Bu yılki Yıllık Raporun bu son bölümünde Kurumumuzun ülkemize katma değeri bağlamında, insan odaklı kamu yönetimi anlayışının yerleşmesinde Kurumumuzun rolü ile başlanacak ve Kurumumuzun tavsiye kararları ile gerçekleştirilen mevzuat değişiklikleri ile tavsiye kararlarında yer alan mevzuat değişikliği önerileri ve bu hususta göz ardı edilemeyecek önemde olan TBMM ile ilişkiler, şikâyet başvurularının taraflardan birisinin haklılığı veya haksızlığı şeklinde değil, iki tarafında ortak bir noktada buluşabileceği YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U uzlaşı yoluyla çözülmesi, Türk kamu yönetiminin sorunlarına ayna tutan ve yol gösteren özel raporlar çerçevesinde ortaya konacaktır. 7.1. İnsan Odaklı Kamu Yönetimi Anlayışının Yerleşmesinde Ombudsmanlığın Rolü Ülkemizde insan odaklı kamu yönetimi anlayışının yerleşmesi, insan haklarını önceleyen kurumsallaşma çabalarını da beraberinde getirmiştir. Anayasa Mahkemesine bireysel başvuru hakkı getirilmesi, Türkiye İnsan Hakları Kurumunun kurulması ve dünyada ombudsmanlık olarak bilinen Kamu Denetçiliği Kurumunun ihyası bu çabaların önemli sonuçlarındandır. Günümüzde 140’tan fazla ülkede uygulanan ombudsmanlık, ülkelerin kamu hizmeti sunumunun denetlenmesinde ve geliştirilmesinde temel kurumlardan biri halini almıştır. Ülkelerin yönetim pratiğine göre farklı şekilde kurulmuş olsalar da, ombudsmanlığın ayırt edici özelliği; idareyi denetlemesinde, bağımsız ve tarafsız olmasında ve tavsiye kararları vermesinde görülmektedir. TBMM’ye bağlı anayasal bir kurum olan Kamu Denetçiliği Kurumu; yasama, yürütme ve yargıdan oluşan temel güçler ayrımının dışında bağımsız bir yapıdır. Kurum klasik denetim yöntemlerinin eksikliklerini giderici, vatandaşların idare ile yaşadığı sorunları etkin bir şekilde çözmeye çalışan, insan haklarına dayalı adalet anlayışını ve iyi yönetim ilkelerini yönetime yansıtan yetkilerle donatılmıştır. Kurumun en temel ve onu en etkili kılan denetim yetkisi hukuka uygunluk denetiminin yanında, idari tasarrufların hakkaniyetinin denetimini yapabilmesidir. Kamu Denetçiliği Kurumunun etkinliği şikâyet başvurusunun alınmasından şikâyetin sonuçlandırılmasına kadar her aşamada görülmektedir. Öncelikle Kurumumuza başvurular ücretsiz olup, internet ortamında şikâyet başvurusu yapılabilmektedir. Başvuranın talebi üzerine şikâyet başvurusu gizli tutulabilmektedir. Çocuklar dahi şikâyet başvurusunun paydaşı olabilmektedir. Kurumumuz; kamu kurumları, sivil toplum kuruluşları, tek tek vatandaşlar ve medya ile dostane ilişkiler geliştirmekte, tüm bu yapılar arasında köprü rolü oynamaktadır. Kurumumuz ayrıca vatandaşın sesini meclise yıllık ve özel raporlar aracılığıyla da duyurabilmektedir. Bazen bir vatandaşın başvurusu, kurum çalışmalarıyla mevzuat değişikliği yaptıracak etki doğurabilmektedir. Y I LLI K RAP OR 2015 213 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Kurumumuzun görevi şikâyetin sonuçlanması ile bitmemekte, kararların uygulanmasının takipçisi de olunmaktadır. Hızlı ve pratik çözümler sunan Kamu Denetçiliği Kurumu kararları medya ile paylaşılarak kamuoyu desteği de oluşturulmakta, idarenin kararları uygulaması sağlanmaya çalışılmaktadır. Kamu Denetçiliği Kurumunun bir diğer önemli boyutu moral yaptırım gücüne sahip olmasıdır. Kurumumuz bir taraftan vatandaşların hakkını arayarak, vatandaşların devlete karşı algısını olumlu yönde değiştirmekte; bir taraftan da idareleri vatandaş denetimine açmasıyla idarelere güvenin artmasına katkı sunmaktadır. Kurumumuz, kararlarıyla haklılığını ortaya koyduğu kamu idaresinin bir anlamda halkla ilişkiler faaliyetini de yürütmüş olmaktadır. Mevzuatımızda insan hakları bağlamında temel hak ve özgürlüklere, kadın haklarına ve çocuk haklarına özel atıflar yapılmaktadır. Alınan tavsiye kararları ile ülkemizdeki sorun alanları masaya yatırılarak tespit ve öneriler ortaya konulabilmekte ve ilgili mevzuatın iyileştirilmesi sağlanabilmektedir. Kurumumuzun ülkemizde hakların korunmasına önemli bir katkısı da çocuklardan başvuru alabilmesidir. Görev ortağı olarak çalışmalarımıza ışık olan çocuklarımızın idarenin uygulamaları karşısında haklarını savunabilmelerine yardımcı olabilmek, idare karşısında seslerini duyurabilmek ve görüşlerini rahatlıkla ifade etmelerine olanak sağlamak amacıyla, 22/04/2014 tarihinde çocuk internet sayfamız (www.kdkcocuk.gov.tr) açılmıştır. Bu internet sayfamız, ulusal mevzuata göre belirlenmiş farklı yaş grupları aralıklarına göre hazırlanmış ve böylece çocuklarımızın Kurumumuza başvuruları kolaylaştırılmıştır. Bu anlamda öncelikli amaç, çocuk haklarının bilinirliğini artırmak ve hakların uygulanmasını sağlamaktır. 214 Kadın hakları alanına ilişkin başvurular açısından ise kadın hakları alanında faaliyet gösteren sivil toplum kuruluşlarının yanı sıra üniversitelerin ve baroların kadın araştırma ve uygulama merkezleri ile iletişime ayrı önem verilmekte ve karşılıklı ziyaretler gerçekleştirilmektedir. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı ile işbirliği içerisinde ortak çalışma yapılmasına büyük önem verilmekte, kadın sığınma evlerine ziyaretler gerçekleştirilmektedir. Bu çerçevede; bir çözüm yolu oluşturulabilmesi, kadın haklarına ilişkin farkındalığın artırılması ve konuya toplumsal duyarlılık kazandırılabilmesi adına kadın hakları alanında bahsi geçen birimlere de önemli görevler düşmektedir. Zira Kurumumuzun çalışma usul ve esaslarını belirleyen Yö- YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U netmeliğin 7 nci maddesinde yer alan “şikâyetin insan hakları, temel hak ve özgürlükler, kadın hakları, çocuk hakları ve kamuyu ilgilendiren genel konulara yönelik olması halinde menfaat ihlali aranmaz.” hükmünden hareketle kadın hakları ile ilgili olarak menfaat ihlali şartı aranmaksızın sivil toplum kuruluşları ile diğer kişilerin şikâyet başvuruları Kurumumuz tarafından kabul edilebilmektedir. 7.2. Kurumumuzun Türkiye Büyük Millet Meclisi ile İlişkileri Kurumumuzun ülkemize katma değeri tartışılırken TBMM’ye bağlı bir kurum olarak şekillendirilen Kamu Denetçiliği Kurumunun TBMM ile ilişkisi, özellikle yıllık rapor ve özel raporların TBMM’ye sunulması ve Kurumun tavsiye kararlarına ilgili idarelerin uyumunun TBMM tarafından takip edilmesi hususlarında önem arz etmektedir. Öncelikle Kurumumuz mevzuatı çerçevesinde bakıldığında, 6328 sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun “Kuruluş” başlıklı 4 üncü maddesinin birinci fıkrasında, “Bu Kanunda belirtilen görevleri yerine getirmek amacıyla, Türkiye Büyük Millet Meclisi Başkanlığına bağlı, kamu tüzel kişiliğini haiz, özel bütçeli ve merkezi Ankara’da bulunan Kamu Denetçiliği Kurumu kurulmuştur.” hükmü yer almaktadır. Ayrıca “Andiçme” başlıklı 13 üncü maddesine göre görevlerine başlarken Kamu Başdenetçisinin Genel Kurulda, Kamu Denetçilerinin ise Komisyonda and içeceği, “Adaylık ve seçim” başlıklı 11 inci maddesinde ise Kamu Başdenetçisi ile Kamu Denetçilerinin Meclis tarafından nasıl seçildiği açıklanmaktadır. Bu süreçte mevzuatta kendisine rol biçilen “Komisyon”, Türkiye Büyük Millet Meclisi Dilekçe Komisyonu ile İnsan Haklarını İnceleme Komisyonu üyelerinden oluşan Karma Komisyonu olup “Raporlar” başlıklı 22 nci maddede de Kurumun, her takvim yılı sonunda yürütülen faaliyetleri ve önerileri kapsayan bir raporu hazırlayarak Komisyona sunacağı; Komisyonun, bu raporu ara verme ve tatil dönemleri hariç olmak üzere iki ay içinde görüşüp kendi kanaat ve görüşlerini de içerecek şekilde özetleyerek Genel Kurula sunulmak üzere hazırlayacağı raporu Meclis Başkanlığına göndereceği ve raporun Genel Kurulda ivedilikle görüşüleceği ve ayrıca Kurumun yıllık raporunun Resmî Gazetede yayımlanmak suretiyle kamuoyuna duyurulacağı düzenlenmiştir. Diğer yandan 29 uncu maddede Kurumun bütçesi ile ilgili olarak Türkiye Büyük Millet Meclisi bütçesinden alınacak hazine yardımı zikredilmektedir. Y I LLI K RAP OR 2015 215 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Görüldüğü üzere Kurumumuz Meclise bağlı, Kamu Başdenetçisi ve Kamu Denetçilerinin Meclis tarafından seçildiği, yıllık raporunu Meclise sunduğu ve bütçesinin önemli bir kısmını da Meclisten alan bir Kurum olarak bir anlamda mevzuatın kendisine verdiği, “idarenin işleyişi ile ilgili şikâyet üzerine, idarenin her türlü eylem ve işlemleri ile tutum ve davranışlarını; insan haklarına dayalı adalet anlayışı içinde, hukuka ve hakkaniyete uygunluk yönlerinden incelemek, araştırmak ve idareye önerilerde bulunmak” görevini Meclisten aldığı, yani milletimizden aldığı güçle yapmakta ve faaliyetleri ile aldığı önerileri kapsayan yıllık raporunu Meclise sunarak, milletimize karşı sorumluluğunu yerine getirmektedir. Bu çerçevede, Kurumumuz 2014 Yıllık Raporunu 27/01/2015 tarihinde Karma Komisyon Başkanlığına sunmuştur. TBMM Dilekçe Komisyonu ile İnsan Haklarını İnceleme Komisyonu üyelerinden kurulu Karma Komisyon 2014 Yıllık Raporumuzu değerlendirmek üzere 05/02/2015 tarihinde toplanmış ve bir Karma Alt Komisyon kurulmasına karar vermiştir. 216 Karma Alt Komisyonun 17/02/2015 tarihinde yapılan toplantısında, Kurumumuzun tavsiye kararlarına uyma oranının düşük olmasının nedenleri gündeme alınmış ve tavsiye kararlarımıza en fazla uymayan kamu idareleri ile Alt Komisyonun bir toplantı yapacağına dair karar alınmıştır. Bu karar doğrultusunda, 25/02/2015 tarihinde söz konusu Alt Komisyonda, Alt Komisyon üyeleri, Kurumumuz uzmanları, Karma Komisyon uzmanları ve kamu idareleri temsilcilerinin katılımıyla bir toplantı gerçekleştirilmiştir. Bu toplantıda, öncelikle kamu idarelerinin Kurumumuz tavsiye kararlarına uymama gerekçeleri dinlenilmiş ve Komisyon başkanı ve Komisyon üyesi milletvekillerince kamu idarelerine sorular sorulmuştur. Komisyona çağrılan idareler olarak, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı İş Sağlığı ve Güvenliği Genel Müdürlüğü, Maliye Bakanlığı Milli Emlak Genel Müdürlüğü, Maliye Bakanlığı Gelir İdaresi Başkanlığı, Maliye Bakanlığı Personel Genel Müdürlüğü, Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı, Yükseköğretim Kurulu Başkanlığı ile Ölçme, Seçme ve Yerleştirme Merkezi Başkanlığından çeşitli seviyelerde idareciler katılım sağlamış olup Komisyon tarafından SGK Başkanlığının Başkan Vekili seviyesinde katılım sağlaması olumlu karşılanmıştır. Sonrasında 25/03/2015 tarihinde Karma Komisyon tarafından 2014 yılı Yıllık Raporumuz hakkında yapılan bir başka toplantıda, Kurumumuzun çözüm bulmada zorluk yaşadığı ve toplumun büyük bir bölümünü etkile- YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U yen ve genellik arz eden konuların Meclisin desteğiyle aşılmasının mümkün olabileceği, Kurumumuzun tavsiye kararlarına uymayan veya uymamakta ısrar eden kurum yöneticilerinin hesap vermelerinin sağlanması için 2014 yılında olduğu gibi diğer yıllarda da Komisyon toplantılarına çağrılarak dikkatlerinin çekilmesinin uygun olacağına karar verilmiş ve ayrıca Kurumumuzun tavsiye kararlarını uygulayan yöneticilerin ödüllendirilmesi, tavsiye kararlarına uymayan yöneticilerin ise teşhir edilerek caydırıcılığın arttırılabileceği görüşleri ortaya konmuştur. Türkiye Büyük Millet Meclisi Dilekçe Komisyonu ile İnsan Haklarını İnceleme Komisyonu üyelerinden kurulu Karma Komisyonun Kurumumuza ilişkin görüş ve önerileri 3 ana başlıkta toplanmıştır: Kurumun İdarelerle Olan İlişkilerine Yönelik Öneriler Bu başlık altında Karma Komisyon, Kurumun idarelerle olan ilişkilerinde muhatap bulma sıkıntısının olduğunu kabul etmiş ve bu sorunu çözmek amacıyla Başbakanlık tarafından konuyla ilgili bir idari düzenleyici işlemin yapılmasının yararlı olacağı görüşünü dile getirmiştir. Nitekim Kurumumuz Başbakanlığa hitaben 30/10/2013 tarihli ve 6222 sayılı yazısında bu hususu dile getirmiş olup, bu yılki Raporumuzda da sorunun çözümünü teminen Bakanlıklar ile diğer kamu kurum ve kuruluşlarında irtibatı sağlayacak bir birim veya büro kurulmasının önemine tekrar değinilmiştir. Yüce Meclisimiz bu başlık altında ayrıca TBMM’de denetim faaliyeti yapan ihtisas komisyonlarının kendilerine gelen bireysel başvuruları doğrudan Kamu Denetçiliği Kurumuna yönlendirmesinin uygun olacağı değerlendirmesini yapmıştır. Anayasamızın 74 üncü maddesi incelendiğinde, TBMM’ye dilek ve şikâyette bulunma hakkının güvence altına alındığı, bu kapsamda idareyle ilgili şikâyetler hakkında herkese Kamu Denetçisine başvurma hakkı tanındığı görülmektedir. İdari olarak TBMM’ye bağlı olan Kamu Denetçiliği Kurumunun, idarenin işleyişi ile ilgili TBMM’ye yapılan şikâyetleri incelemesinde anayasal bir engel bulunmamaktadır. Bu doğrultuda, Dilekçe Komisyonu ile İnsan Haklarını İnceleme Komisyonlarına iletilen idarenin işleyişine ilişkin şikâyetlerden esastan incelemeye uygun bulunanlar hakkında inceleme ve araştırmaların Kamu Denetçiliği Kurumu tarafından gerçekleştirilmesinde herhangi bir yasal engel olmadığı değerlendirilmiştir, aksi düşünülmekteyse de mevzuat değişikliği yapılabilmesi Meclisimizin takdirindedir. Y I LLI K RAP OR 2015 217 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Komisyonların görev ve yetkileri göz önüne alındığında, Komisyona iletilen şikâyetler TBMM İçtüzüğünün 116 ıncı maddesi, Dilekçe Hakkının Kullanılmasına Dair Kanunun 4. ve 6 ıncı maddeleri uyarınca değerlendirildikten sonra, esastan inceleme yapılması uygun bulunan başvuruların Kurumumuza iletebileceği; Komisyonlara bildirilen idarenin işleyişine ilişkin şikâyet niteliğinde olmayan dileklerin ise Kurumumuz görev kapsamı dışında kaldığı düşünülmektedir. Burada göz önünde bulundurulması gereken husus ise, Komisyonların başvurularda T.C. Kimlik Numarası bulunması zorunluluğunu aramaz iken, Kurumumuzun yapılan başvurularda başvuru sahibi Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı ise T.C. Kimlik Numarası, yabancı ise pasaport numarası, tüzel kişi ise merkezi tüzel kişilik numarasını talep ediyor olmasıdır. TBMM komisyonları tarafından şikâyetlerin Kurumumuza yönlendirilmesinde, Kurumumuzun ön incelemede göz önünde bulundurduğu inceleme unsurlarının başvuruda bulunmasını sağlamanın ve şikâyetçilere başvurularının yönlendirilmiş olduğu bilgisinin Komisyonlarca verilmesinin çözüme ulaşmayı hızlandıracağı düşünülmektedir. TBMM’deki İhtisas Komisyonlarına iletilen ve Kurumumuza başvuru özelliği taşıyan şikâyetlerin Kurumumuza iletim sürecinde işleyişin daha sağlıklı ve hızlı bir şekilde olmasını teminen TBMM Başkanlığı bünyesinde İhtisas Komisyonları ile Kurumumuz arasında bir bağlantı noktası olarak Kurumumuza bir büro tahsis edilmesinin son derece yararlı olacağı düşünülmektedir. Milletvekillerimizin söz konusu büroya yönlendirme yaparak, bireyler tarafından kendilerine iletilen idarenin işleyişi ile ilgili sorunları doğrudan Kurumumuza ulaştırması da böylece mümkün olabilecektir. 218 Öte yandan Kurumumuz tarafından verilen tavsiye kararlarının TBMM nezdinde takibinin sağlanması adına, Karma Komisyon tarafından yasama uzmanlarından oluşan bir alt komisyon oluşturulması ve böylelikle yıl boyu tavsiye kararlarının takibinin gerçekleştirilmesi Yüce Meclisimizin takdirinde olmakla birlikte, TBMM adına Karma Komisyonca yapılacak bu takibin Kurumumuzu güçlendireceği, sonuç odaklı bir uygulama olacağı düşünülmektedir. Bu önerimiz mevzuata aykırı olmamakla birlikte, mevzuattan kaynaklanan sıkıntılar olabileceği düşünülmekteyse, Kurum Kanunumuzda veya Komisyon kanunlarında değişikliğe gitmenin her zaman mümkün olduğu değerlendirilmektedir. Karma Komisyon Raporunda ayrıca, Kurumun bilinirliğinin artırılması konusunda bilinçlendirme faaliyetlerinin Milli Eğitim Bakanlığıyla yapılacak YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U ortak projelerle gerçekleştirilebileceğini ifade etmiştir. Bu doğrultuda, 2015 yılı içerisinde Talim Terbiye Kurulu Başkanlığına, ilkokullarda insan hakları ve yurttaşlık alanında Kurumumuzdan da bahsedilmesi konusunda işbirliği talepli bir yazı gönderilmiş olup, söz konusu yazımız olumlu karşılanarak, ilkokul dördüncü sınıflarda iki ders saati zorunlu ders olarak okutulan “İnsan Hakları, Yurttaşlık ve Demokrasi” dersinde hak ve özgürlüklerin ihlal edildiği ve kısıtlandığı durumların çözümü için izlenecek yollar ile başvurulacak mekanizmalar arasında Kurumumuza da değinileceği ifade edilmiştir. Ayrıca, ulaşılması hedeflenen üç ana hedefinden biri de Kurumumuzun görev ve işleyişi hakkındaki farkındalığın arttırılması olan Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı (UNDP) ile işbirliği içerisinde hayata geçirilen Kamu Denetçiliği Kurumunun Kurumsal Kapasitesinin Güçlendirilmesi Projesi 2015 Yılı Mart ayı itibarıyla uygulanmaya başlanmıştır. Bununla birlikte, bu yılki Raporumuzun 5.2. bölümünde değinilen projeler ve etkinliklerle de Kurumumuzun bilinilirliğinin arttırılması amaçlanmıştır. Kurumun İşleyişine Yönelik Görüş ve Öneriler Karma Komisyon bu başlık altında, 2013 yılında 7.638 olan başvurunun 2014 yılında 5.639’a düşmesinin sebeplerinin irdelenmesinin gerektiğini belirtmiştir. Ombudsmanlık kurumlarının ilk faaliyete geçtikleri yıl başvuruların yüksek düzeyde olması, sonraki yıl bu sayıda belirli bir oranda düşmenin yaşanması sık karşılaşılan bir durum olup, Kurumun tanınırlığı, bilinirliği arttıkça başvuru sayısında oransal bir artışın yaşanması beklenmekle birlikte 2013 yılına kıyasla 2014 yılında başvuru sayısının düşmesinde kurumların tavsiye kararlarını uygulama konusunda isteksiz davranmalarının da nispeten etkili olduğu düşünülmektedir. Bu durumun kişilerin yanında idarelerin de aleyhine bir olgu oluşturduğu abartılı bir yorum sayılmamalıdır. 92 yıldır yerleşik kamu kültürünün bir anda değişmesinin beklenemeyeceği kabul edilmekle birlikte, gerek yasamızda yapılacak değişiklikler ile gerekse de yukarıda bahse konu edilen Meclisimiz bünyesinde idarelere verdiğimiz tavsiye niteliğindeki kararları Kurumumuz ile işbirliği içinde takip edecek bir mekanizmanın kurulması ve işler hale getirilmesiyle bu sorunun büyük ölçüde çözüme kavuşacağı beklenmektedir. Karma Komisyon tarafından Kurumun verdiği tavsiye kararlarının içeriklerinin netleştirilerek, kanun veya idarenin yapabileceği ikincil mevzuat konusu olanların ayrılması, dostane çözüm yoluyla çözülen sorunların sonuç oranlarına dâhil edilmesi ve tavsiye kararlarının kategorik bir ayrıma tabi Y I LLI K RAP OR 2015 219 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU tutulmasının faydalı olacağı önerilmiştir. Bu doğrultuda, gerek 2013 gerekse de 2014 yılı raporlarımızda başvuruların tematik olarak değerlendirildiği, mevzuat değişiklikleri önerilerinin, uzlaşı yoluyla çözüme kavuşturulan şikâyetlerin yer aldığı bölümlere ayrı ayrı başlıklar halinde yer verilmekle birlikte, Meclisimizin ve kamuoyunun idarenin işleyişindeki sorun alanına ilişkin genel bir bilgiye sahip olmasını teminen bu başlıklar altında öncelikle öne çıkan şikâyet başvurularına özellikle değinilmeye çalışılmıştır. Bununla brlikte Komisyonumuza tavsiye ve kısmen tavsiye kısmen ret şeklinde sonuçlanan ve uzlaşı yoluyla çözüme kavuşturulan tüm şikâyet başvurularının tematik olarak, ayrıca idareler bazında sınıflandırılarak sunulması mümkündür. Karma Komisyon ayrıca, Kurumun resen hareket etme isteğinin 2013 yılı raporunda olduğu gibi halen devam ettiğini belirtmiş, Kurumun resen hareket etme isteğinden ziyade, başvurularda her koşulda idareye başvurulma şartının terk edilerek somut olayın özelliğine göre değerlendirme yapılması, özellikle telafisi mümkün olmayan haller ve toplumda dezavantajlı gruplar için idareye başvuru şartı aranmaması hususuna riayet edilmesi, bu tür başvuruların hızlı ve etkin sonuçlandırılmasının Kuruma olumlu katkı sağlayacağı, yönünde değerlendirmelerde bulunmuştur. 220 Kurumumuzun resen harekete geçme isteğinin altında, kişilerin temel hak ve özgürlüklerine yapılan müdahaleye karşı anında müdahale edebilme gücü kazanma, şikâyet başvurusunun yapılmasının engellenmesi ihtimalinin ortadan kaldırılması, şikâyetçinin idareyi şikâyet ettiğinin idarece bilinmesi durumunda şikâyetçinin mağduriyetinin artması veya kişilerin Kurumumuza başvuru yolunu bilmemesi gibi hususlar yatmaktadır. Bilindiği üzere, mahkûmlar, çocuklar, engelliler ve yetiştirme yurtları, yaşlı bakımevleri gibi yerlerde kalan hassas gruplar hak ihlallerine son derece açıktırlar. Özellikle söz konusu birey ve birey grupları açısından proaktif olarak harekete geçildiği takdirde ancak hak ihlalleri önlenebilecektir. Resen inceleme yetkisinin verilmesi ile Kurumumuz hak ihlaline dair bir bulguya ulaştığında anında müdahale gücü kazanacak ve böylece idarelerin Ombudsmanlık kurumunun sürekli gözetim ve denetiminde oldukları bilinci ile bireylerin haklarını gözeten, koruyan kurumlar haline gelmeleri sağlanacaktır. Nitekim, çok uzun yıllardır Ombudsmanlık kurumunun yerleşik olduğu ülkelerin yaklaşık %80’ninde bu yetki mevcuttur. YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Bununla birlikte, Kurumumuz halihazırda 6328 sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun 17 nci maddesinin dördüncü fıkrası uyarıca, telafisi güç ve imkânsız zararların doğması ihtimali bulunan hallerde, idari başvuru yollarının tüketilmesi şartı aramamakta, idarenin tutum ve davranışı ile kanunlarda açıkça kesin olduğu belirtilen işlemlerine karşı da idareye başvurmadan doğrudan Kurumumuza başvurulabilmektedir. Bununla birlikte Kurumumuz şikâyetin insan haklarına, temel hak ve özgürlüklere, kadın haklarına, çocuk haklarına ve kamuyu ilgilendiren genel konulara yönelik olması halinde menfaat ihlali koşulununu aramaksızın inceleme ve araştırmaya geçmektedir. Mevzuat Değişikliği Önerileri Bu başlık altında Karma Komisyon, 6328 sayılı Kanunda değişiklik yapılarak özellikle ‘iyi yönetişim ilkesi’ne yer verilmesi, Kanunun ilgili hükmündeki ‘Öneri’ yerine ‘Tavsiye’ ibaresinin tercih edilebileceği, şikâyetlerin arabulucuk yoluyla çözülmesi hususunda kuruma yetki verilmesi, Kanunda bilirkişi müessesinin başta ücret hakkı olmak üzere seçim ve işlevinin yeniden belirlenmesi, tavsiye kararları doğrultusunda işlem veya eylemden dolayı idareye veya kamu görevlisi aleyhine herhangi bir idari ve hukuki sorumluluğa gidilemeyeceğinin hüküm altına alınmasının faydalı olacağı yönünde değerlendirmlerde bulunmuş olup, Kurumumuzun daha işlevsel olması, Kanunla kendisine verilen görevi layıkıyla, etkin bir şekilde yerine getirilebilmesi için bu konularda Yüce Meclisimizin desteğine ihtiyaç duyulduğunu teyit etmek isteriz. Türkiye Büyük Millet Meclisince tavsiye kararlarımızın takibinde ortaya konan yukarıdan bu yana anlatılan bu irade Kurumumuza ayrı bir güç vermekte olup bu bağlamda 2015 yılı içeresinde verilen tavsiye kararlarımızdan, özellikle mevzuat değişikliği önerileri yer alan kararlar, tavsiye kararlarımızla gerçekleştirilen mevzuat değişiklikleri ile birlikte aşağıda sunulmuştur. 7.2.1. Tavsiye Kararlarımız ile 2015 Yılında Önerilen Mevzuat Değişiklikleri Kamu Denetçiliği Kanununun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmeliğin “Tavsiye kararı” başlıklı 32 nci maddesinde, inceleme ve araştırma sonucunda şikâyetin yerinde olduğu kanaatine varılması hâlinde mevzuat değişikliği önerisini de içerecek surette tavsiye kararı verilebileceği hüküm altına alınmaktadır. Y I LLI K RAP OR 2015 221 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 2015 yılı içerisinde gerek 2014 yılı içerisinde verdiğimiz kararlarımız gerekse 2015 yılı içerisinde verdiğimiz kararlarımız doğrultusunda alt düzenleyici işlemler dâhil olmak üzere mevzuat değişikliği önerilerimiz ve Kurumlar tarafından gerçekleştirilenler aşağıda sunulmaktadır. 7.2.1.1. Çalışma ve Sosyal Güvenliğe İlişkin Düzenlemeler Yetim Aylığının Kesilmesi Şikâyetçi başvurusunda özetle; 09/09/2011 tarihinde Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Sosyal Bilgiler Öğretmenliği programına (4 yıllık) kaydolduğunu, bahse konu öğrenimi devam ederken 2012 yılında Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesinin 2 yıl süreli Sosyal Hizmet ve Danışmanlık Bölümü Sosyal Hizmetler Programına kaydolduğunu, bu öğrenimini 09/06/2014 tarihinde tamamlayarak ön lisans diplomasını aldığını, 4 yıllık lisans öğrenimi devam etmesine rağmen 2 yıllık programın bitmiş olması gerekçe gösterilerek yetim aylığının kesildiğini, 01/07/2014 - 31/12/2014 tarihleri arasında ödenen yetim aylıklarının da borç kaydedilerek annesinin almakta olduğu dul aylığından tahsil edilmekte olduğunu, yapılan işlemin dayanağı olan Kanunun mülga olduğunu iddia ederek anılan borcun silinmesini ve ilgili dönemdeki yetim aylıklarının tarafına ödenmesini talep etmiştir. 222 Şikâyetin incelenmesinde dayanak alınan Kanun hükmünün yükseköğrenim yapan yetim erkek çocuklara yirmi beş yaşına kadar yetim aylığı bağlanmasının nedeninin, yasa koyucunun yükseköğrenim görmeyi teşvik etmek ve aldığı bu önlemle yükseköğrenim görmeyi özendirmek olduğu açıkken, yetim erkek çocuklarının 4 yıllık bir yükseköğrenim süresi içerisinde 2 yıllık bir öğrenimi başarıyla tamamlayarak bitirmesi halinin, yönetim kurulu kararları ile yetim aylığının kesilmesine dayanak yapılmasının hukuka aykırı olduğu, şöyle ki mevcut uygulamada başarılı öğrencinin başarısı sebebiyle cezalandırıldığı, başarısız öğrencinin ise korunduğu bir sonuca sebep olduğu bu durumun ise Devletin maddi olanakları olmayan başarılı öğrenciyi destekleme yükümlülüğü ile tezat oluşturacak şekilde hakkaniyete aykırı düştüğü ifade edilerek SGK Yönetim Kurulunun 09/01/2014 tarih ve 2014/1 sayılı kararıyla oluşturulan işlemin uygulamasına son verilmesi ve gerekli düzenlemelerin yapılarak şikâyetçinin mağduriyetin giderilmesi hususunda SGK Başkanlığına tavsiyede bulunulmuştur.70 70 2014/1662 şikâyet numaralı başvuru için verilen 14/07/2015 tarihli Tavsiye Kararı YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Göz Protezi Bedelinin Gerçek Piyasa Fiyatlarına Yaklaştırılması Şikâyetçi başvurusunda; uzun yıllardır göz protezi kullanan engelli bir devlet memuru olduğunu, göz protezi için SGK’nın Sağlık Uygulama Tebliği (SUT) kapsamında 150 TL gibi çok düşük bir tutar ödediğini, göz protez fiyatlarının gerçekte 1.500 ile 3.000 TL arasında olduğunu, SGK’ya yaptığı başvurulara cevaben söz konusu SUT fiyatının Sağlık Hizmetleri Fiyatlandırma Komisyonu tarafından belirlendiği şeklinde cevap verildiğini, bu fiyatın gerçek piyasa araştırması yapılmadan belirlendiğini, göz protezlerinin kişiye özel yapıldığını, bu nedenle gerçek fiyatların SUT’ta belirlenen fiyattan çok daha fazla olduğunu, SUT ile belirlenen söz konusu düşük protez tutarının engelli vatandaşlarda mağduriyet yarattığını belirterek, SGK’nın göz protezi ile ilgili gerçek bir piyasa araştırması yaparak en azından piyasa fiyatlarına yakın bir fiyat belirlemesini ve mağduriyetini gidermesini talep etmiştir. Kurumumuzca, SUT’ta belirlenen göz protezi bedelinin tekrar gözden geçirilmesi, hazır ve kişiye özel göz protezi olarak ikili bir ayrıma gidilmesi hususu idarenin takdirine bırakılmakla birlikte, kişiye özel hazırlanan göz protezi fiyatlarına ilişkin gerçek piyasa fiyatlarının araştırılarak ve ulaşılan söz konusu fiyatlar dikkate alınarak SUT bedelinin makul süre içerisinde gerçek piyasa fiyatlarına yakın bir tutara yükseltilmesine yönelik değişiklik yapılması hususunda SGK Başkanlığına tavsiyede bulunulmuştur.71 7.2.1.2. Eğitime İlişkin Düzenlemeler Devlet Parasız Yatılılık ve Bursluluk Sınavında Öğretmen Çocuklarına Kontenjan Tanınmasına Son Verilmesi Kurumumuza yapılan bir başvuruda; Devlet Parasız Yatılılık ve Bursluluk Sınavında öğretmen çocuklarına kontenjan tanınması uygulamasına son verilmesi, öğretmen çocuğu olmayanlar için ‘diğer çocuk’ tabirinin kullanılmaması, haksız uygulamadan dolayı oluşan kamu zararının telafi edilmesi, taban puanlar ile bursluluğu kazananların açıklanması talebine ilişkin olarak Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma sonucunda, Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Evrensel Beyannamesinin 7 nci maddesi ile Medeni ve Siyasi Haklara İlişkin Sözleşmenin 26 ncı maddesinde; herkesin yasa önünde eşit ve ayrım gözetilmeksizin yasanın korumasından eşit olarak yararlanma hakkına sahip olduğu, Birleşmiş Milletler İnsan Hakları 71 2013/2106 şikâyet numaralı başvuru için verilen 19/08/2015 tarihli Tavsiye Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 223 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Evrensel Beyannamesinin 21 inci maddesinde, herkesin ülkesinin kamu hizmetlerinden eşit olarak yararlanma hakkına sahip olduğu, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin (AİHS) 1 No.lu Ek Protokolünün 2 nci maddesinde, hiç kimsenin eğitim hakkından yoksun bırakılamayacağı, Anayasasının 10 uncu maddesinde, herkesin ayırım gözetilmeksizin kanun önünde eşit olduğu, hiçbir kişiye, aileye, zümreye veya sınıfa imtiyaz tanınamayacağı, 42 nci maddesinde, kimsenin eğitim ve öğrenim hakkından yoksun bırakılamayacağı, Devletin, maddî imkânlardan yoksun başarılı öğrencilerin, öğrenimlerini sürdürebilmeleri amacı ile burslar ve başka yollarla gerekli yardımları yapacağı, 224 1739 sayılı Millî Eğitim Temel Kanununun 8 inci maddesinde; eğitimde kadın, erkek herkese fırsat ve imkân eşitliği sağlanacağı, maddi imkânlardan yoksun başarılı öğrencilere parasız yatılılık, burs, kredi ve başka yollarla gerekli yardımların yapılacağı, İlköğretim ve Ortaöğretimde Parasız Yatılı veya Burslu Öğrenci Okutma ve Bunlara Yapılacak Sosyal Yardımlara İlişkin Kanunun 4 üncü maddesinde; parasız yatılı ve burslu okumak için maddî imkânlardan yoksun ve başarılı olmanın esas olduğu, İlköğretim ve Ortaöğretim Kurumlarında Parasız Yatılılık, Burs ve Sosyal Yardımlar Yönetmeliğinin 5 inci maddesinin ikinci fıkrasının “(d) bendinde; Parasız Yatılılık ve Bursluluk Sınavına katılacak öğrencilerde maddi imkânlardan yoksun bulunmak şartının arandığı, 10 uncu maddesinde; her yıl tespit edilen parasız yatılılık veya bursluluk kontenjanlarının; 2828 sayılı Sosyal Hizmetler Kanunu ile 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu kapsamına giren öğrencilere %10’u, ailesinin oturduğu yerleşim biriminde ortaokul veya imam hatip ortaokulu bulunmayan öğrencilere %5’i, çalışan, emekli olan veya vefat eden öğretmen çocuklarına %15’i ve diğer öğrencilere ise %70’inin ayrılacağı, bu kontenjanlardan birinin veya birden fazlasının dolmaması hâlinde açık kontenjanların, diğer öğrencilere ayrılan %70’lik kontenjana ilave edileceği hükümleri ve Danıştay 12. Dairenin 22/02/2006 tarihli, E:2004/4382 ve K:2006/539 sayılı kararı birlikte değerlendirilmek suretiyle, Şikâyetçinin öğretmen çocuklarına tanınan avantajdan dolayı Devletin uğradığı zararın geçmişe yönelik olarak telafi edilmesi ve uygulamadaki “diğer çocuk” ifadesinin kaldırılması konusundaki şikâyetinin reddine, Devlet Parasız Yatılılık ve Bursluluk Sınavında öğretmen çocuklarına kontenjan tanınmasına son verilmesi, bu kapsamda 2684 sayılı İlköğretim ve Ortaöğretimde Parasız Yatılı veya Burslu Öğrenci Okutma ve Bunlara Yapıla- YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U cak Sosyal Yardımlara İlişkin Kanunda makul sürede değişiklik yapılarak 4 üncü maddesindeki “öğretmen çocukları” ibaresinin çıkarılması, anılan Kanuna dayanılarak yürürlüğe konulan İlköğretim ve Ortaöğretim Kurumlarında Parasız Yatılılık, Burs ve Sosyal Yardımlar Yönetmeliğinde de bu yönde gerekli değişikliklerin yapılması, sınav sonucunda kontenjan bazında oluşan taban ve tavan puanlarının öğrenci ismi belirtilmeksizin ilan edilmesi hususlarında Milli Eğitim Bakanlığına ve mevzuat değişikliği teklifine ilişkin tasarıyı gündeme alması hususunun takdir ve gereği için de Başbakanlığa tavsiyede bulunulmasına karar verilmiştir.72 7.2.1.3.Özel Hayatın Gizliliği – Hakların İadesi ve Mesleki Taleplere İlişkin Düzenlemeler Yazılım Programının Revize Edilmesi Şikâyetçi; İzmir Serbest Muhasebeci ve Mali Müşavirler Odasına (SMMMO) bağlı olarak serbest muhasebeci mali müşavir olarak görev yaptığını, 13/12/2013 tarihli ve 28850 sayılı Resmi Gazetede Haksız Rekabetle Mücadele Yazılımının Meslek Mensuplarınca Kullanılması Hakkında Mecburi Meslek Kararı yayımlandığını, 01/01/2015 tarihi itibari ile de Türkiye Serbest Muhasebeci Mali Müşavirler ve Yeminli Müşavirler Odaları Birliğine (TÜRMOB) kayıtlı meslek mensuplarının bu karara uyma zorunluluğu getirildiğini belirterek, söz konusu karar gereği müşterisi ile arasındaki sözleşme bilgilerinin elektronik ortamda TÜRMOB’a bildirilme zorunluluğunun bulunduğunu bu durumun ise özel hayatın gizliliğinin ihlali anlamına geldiğini, yazılımda eski sözleşmelerin geçerliliğinin korunmayarak her yıl yenilenme zorunluluğunun ise yasal olmadığını iddia ederek, gerekli değişikliklerin yapılmasını talep etmiştir. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma neticesinde; Haksız Rekabetle Mücadele Yazılımının Meslek Mensuplarınca Kullanılması Hakkında Mecburi Meslek Kararı gereği meslek mensuplarının yazılıma girmesi gerektiği sözleşme verilerinin Türk Ticaret Kanunu gereği sicile tescil ettirilen aleni bilgilerden oluştuğu, yazılımda bu bilgilere yöneticiler dâhil diğer üyelerin erişiminin engellendiği, dolayısıyla söz konusu işlemin hukuka ve hakkaniyete aykırı bir unsur içermediği kanaatine varılmıştır. 2014/4405 şikâyet numaralı dosya için verilen 10/04/2015 tarihli Kısmen Tavsiye Kısmen Ret Kararı 72 Y I LLI K RAP OR 2015 225 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Diğer taraftan; 3568 sayılı Kanunda, Serbest Muhasebeci, Serbest Muhasebeci Mali Müşavir ve Yeminli Mali Müşavirlerin Çalışma Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelikte ve Haksız Rekabetle Mücadele Yazılımının Meslek Mensuplarınca Kullanılması Hakkında Mecburi Meslek Kararında belirtilmemesine rağmen yazılımda meslek mensupları ve müşterileriyle yaptıkları sözleşmelerin yıllık olması şartının bulunduğu anlaşıldığından, mevzuatında yer almamasına rağmen İdarenin keyfi bir şekilde yazılıma sözleşmelerin yıllık olma şartını koymasının hukuk devleti ilkesine ve Borçlar Kanununun 26 ncı maddesine aykırı olduğu değerlendirildiğinden söz konusu yazılımın bu açıdan makul bir sürede revize edilmesi gerektiği kanaatine varılarak Haksız Rekabetle Mücadele Yazılımının Meslek Mensuplarınca Kullanılması Hakkında Mecburi Meslek Kararı gereği meslek mensuplarınca sözleşme bilgilerinin programa girilmesi yönündeki işlemin hukuka uygun olduğu, dolayısıyla bu konu ile ilgili şikâyetin reddine, ancak yazılım gereği sözleşmenin yıllık düzenlenmesinin mevzuata aykırı olduğu konusundaki şikâyetin yerinde olduğu ve bu konuda yazılımla ilgili gerekli revizyonun yapılması gerektiği hususunda ise TÜRMOB’a tavsiyede bulunulmuştur.73 Serbest Muhasebecilik Staj Başvurusu Şikâyetçi başvurusunda; Ankara 5. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından ağır para cezası ile cezalandırıldığını, belirtilen cezanın ertelendiğini, devlet memurluğundan çıkarıldığını, Ankara 5. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından yasaklanmış olan haklarının iadesine ilişkin karar verilmesine rağmen serbest muhasebecilik staj başvurusunun Ankara SMMMO tarafından 3568 sayılı Kanunun 4 üncü maddesinin (d) bendi uyarınca kabul edilmediğini iddia etmekte olup staj başvurusunun kabulünü talep etmiştir. 226 Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma neticesinde; 5237 sayılı Türk Ceza Kanununda memnu hakların iadesi kavramına yer verilmeyip istisnalar dışındaki hak mahrumiyetinin mahkûmiyet süresiyle sınırlandırıldığı, bu nedenle 5237 sayılı Kanunun 53 üncü maddesinin birinci fıkrasında sayılan hak ve yetkilerden birinin kötüye kullanılması suretiyle işlenen suçlar dışındaki suçlardan mahkûm olanların mahkûmiyetinin sona ermesinden sonra kamu görevlisi olmasına ve kamu hizmeti görmesine engel bulunmadığı anlaşılmıştır. 2015/2552 şikâyet numaralı başvuru için verilen 21/10/2015 tarihli Kısmen Tavsiye Kısmen Ret Kararı 73 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Bu sebeple şikâyetçinin daha önce almış olduğu ve ertelenen ağır para cezası ile ilgili olarak alınan memnu hakların iade edilmesine ilişkin mahkeme kararına rağmen, aldığı memuriyetten atılma cezasından dolayı TÜRMOB tarafından, 3568 sayılı Kanunun 4 üncü maddesinin (d) bendi uyarınca staj başvurusunun reddedilmesi nedeniyle mağdur olduğunun açık olduğu, her ne kadar İdarece tesis edilen işlem hukuka uygun olsa da şikâyetçinin bundan sonraki hayatında yapacağı işlemler yönünden ve mesleği açısından sürekli hak mahrumiyetinin hakkaniyete uygun olmadığı sonuç ve kanaatine varılarak 3568 sayılı Serbest Muhasebeci Mali Müşavirlik ve Yeminli Mali Müşavirlik Kanununun 4 üncü maddesinde geçen “Türk Ceza Kanununun 53 üncü maddesinde belirtilen süreler geçmiş olsa bile” ibaresinin kaldırılması yönünde Kanunun revize edilerek mağduriyetlerin giderilmesi ve ilgili mevzuatta değişiklik yapılması için kanun tasarısı hazırlaması ve Başbakanlığa sunması hususunda, Maliye Bakanlığına tavsiyede bulunulmuştur.74 7.2.1.4. Kamu Personel Rejimine İlişkin Düzenlemeler Gelir Uzmanlarının Görevlendirilmesi Şikâyetçi; Şanlıurfa Topçu Meydanı Vergi Dairesinde gelir uzmanı olarak görev yaptığını, 1981 yılında memur olarak göreve başladığını, 1988 yılında açılan Gelir Şefliği sınavını kazanarak görevine şef olarak devam ettiğini, 5345 sayılı Kanun kapsamında 2006 yılında Gelir Uzmanlığı sınavını kazandığını, gelir uzmanı olduktan sonraki süreçte müdürlük tarafından kendisinin hissi tavırlarla vasıfsız bir memur olarak görevlendirildiğini, 08/02/2015 tarihli ve 29261 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Vergi Daireleri Kuruluş ve Görev Yönetmeliğinde değişiklik yapılmasına dair Yönetmeliğin 2 nci maddesinin; “Bölüme bağlı servisler, şefler tarafından yönetilir. Şef en az bir, en çok iki servisin yönetimi ile görevlendirilebilir. Yeterli sayıda şef bulunmadığı takdirde vergi dairesi müdürü, servisin yönetimini varsa gelir uzmanına yoksa memurlardan birine verebilir.” şeklinde düzenlendiğini, bu düzenlemenin şef kadrosunda görevliyken gelir uzmanlığı unvanını kazanan kişiler hakkında açık bir hüküm içermediğini, yöneticilik görevinin vergi dairesi müdürünün inisiyatifine göre verileceğini ve bu durumun hak ihlaline sebep olacağını iddia etmek suretiyle, şef görevlisinin belirlenmesinde tercihen eski şeflere öncelik tanınmasını, ayrıca gelir uzmanlığı sınavını ka74 2014/2354 şikâyet numaralı başvuru için verilen 08/12/2015 tarihli Tavsiye Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 227 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU zanmak suretiyle daha üst bir konuma terfi etmiş olan gelir uzmanlarının şef sorumluğunda çalışmalarının, çalışma barışını bozacağı gerekçesiyle, söz konusu mağduriyetinin giderilmesi talebiyle Kurumumuza başvuruda bulunmuştur. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma neticesinde; ilgili İdarece, kişilerin, öğrenim düzeyi, yöneticilik yeteneği ve kişisel yetenek ve becerilerini göz önüne almak suretiyle, bazı servislerin yönetimi için şeflerin, bazı servislerin yönetimi için yeterli sayıda şef bulunmaması sebebiyle gelir uzmanlarının, bazı servislerin yönetimi için ise memurların görevlendirildiği, şikâyetçinin ise İhtilaflı İşler Servisinin yönetimi ile görevlendirildiği anlaşılmıştır. Vergi dairesi müdürünün yeterli sayıda şef olmaması halinde varsa gelir uzmanlarından birini görevlendirebileceği, ancak birden fazla gelir uzmanı olması halinde hangisini görevlendireceği hususunda takdir yetkisine sahip olduğu ve söz konusu takdir yetkisinin amacı dışında kullanıldığına, idarenin hukuka ve hakkaniyete aykırı bir işlem tesis ettiğine dair bir husus tespit edilemediğinden, ilgili İdarenin bu yetkisini kaldıracak şekilde belirli bir kişi lehine kullanması yönünde zorlanamayacağı, bu sebeple şikâyetçinin, servis yönetimlerinin tercihen eski şef gelir uzmanlarına verilmesi talebinin reddine karar verilmiş, 228 Diğer talep açısından ise; mevzuat hükümleri her ne kadar şef kadrosunu yönetici hizmet biriminde düzenlemiş olsa da, A grubu kadroya dâhil olan gelir uzmanı kariyer meslek mensubunun, öğrenim şartı bakımından, en az iki yıllık yükseköğrenim görme şartı getirilmiş bir şefin sorumluluğunda çalışmasının, hukukun genel prensipleri arasında kabul edilen hakkaniyet ilkesi bakımından adil bir uygulama olarak kabul edilemeyeceği ve şikâyetçinin, gelir uzmanının şefe karşı sorumlu olmasının çalışma barışını bozacağına ilişkin şikâyetinin kabul edilmesi ve Vergi Daireleri Kuruluş ve Görev Yönetmeliğinin 24 üncü maddesinin ikinci fıkra hükmüyle belirlenen hiyerarşik kademinin hakkaniyete uygun biçimde düzenlenmesi hususunda Gelir İdaresi Başkanlığına tavsiyede bulunulmuştur.75 2015/1935 şikâyet numaralı başvuru için verilen 14/09/2015 tarihli Kısmen Tavsiye Kısmen Ret Kararı 75 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Kamu Konutunun Kullanılması Şikâyetçi, Abdullah Gül Üniversitesinde görev yaptığını ve üniversite tarafından kendisine 2011 Aralık ayında kamu konutu (lojman) tahsis edildiğini, şu anda üniversite tarafından görevlendirilmiş olarak çalışmalarını Amerika Birleşik Devletlerinin Massachusetts eyaletinde bulunan Massachusetts Institute of Technology Üniversitesinde devam ettirdiğini, bu nedenle Abdullah Gül Üniversitesi tarafından lojmanı boşaltması istendiğini ancak söz konusu görevlendirmenin 02/09/2015 tarihinde sona ereceğini ve Abdullah Gül Üniversitesindeki görevine geri döneceğini bu nedenle lojmanı boşaltmak istemediğini belirterek, lojmanda kalıp kalamayacağı ile ilgili Kurumumuza başvuruda bulunmuştur. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma neticesinde; üniversite tarafından şikâyetçiye görev tahsisli olarak verilen kamu konutunu şikâyetçinin boşaltması gerektiği yönündeki kararının, Kamu Konutları Kanununa, Kamu Konutları Yönetmeliğine; üniversitenin konutla ilgili ev sahibine ödeyeceği kira bedelinin tümünün kamu zararı olarak kendisinden tahsil edilmesi yönündeki kararının ise 5018 sayılı Kamu Malî Yönetimi ve Kontrol Kanunu ile Kamu Zararlarının Tahsiline İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmeliğe aykırı olduğu, dolayısıyla üniversitenin söz konusu kararlarının Anayasanın 2 nci ve 5 inci maddeleri gereğince hukuka ve hakkaniyete uygun olmadığı kanaatine varılmış, bu sebeple şikâyetçinin kamu konutunu kullanmaya devam edebileceği ve kendisinin herhangi bir kamu zararına sebebiyet vermediği ve personelin mağdur edilmemesi amacıyla Abdullah Gül Üniversitesi Yönergesinin 11 inci maddesinin (e) bendinin makul bir sürede düzeltilmesi gerektiği hususlarında Abdullah Gül Üniversitesi Rektörlüğüne tavsiyede bulunulmuştur.76 Görevde Yükselme Sınavı Şikâyetçi, Gümrük ve Ticaret Bakanlığına 2005 yılında naklen geçtiğini, 2005 yılından bu yana Orta Anadolu Gümrük ve Ticaret Bölge Müdürlüğü Ankara Laboratuvar Müdürlüğü kadrosunda mühendis olarak görev yaptığını, 26/01/2015 tarihinde duyurusu yapılan Görevde Yükselme ve Unvan Değişikliği Sınavına başvurduğunu ancak başvurusunun ilgili Yönetmeliğin 9 uncu maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendinin ikinci alt bendi uyarınca kabul edilmediğini, ancak Yönetmeliğin ilgili maddesi gereği sınava kabul 76 2015/701 şikâyet numaralı başvuru için verilen 13/05/2015 tarihli Tavsiye Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 229 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU edilmesi gerektiğini, maddenin yanlış yorumlandığını, bu nedenle mağdur olduğunu belirterek Kurumumuza başvuruda bulunmuştur. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma neticesinde; merkez teşkilatında bulunan şube müdürlüğü kadrosuna atanabilmek için, Gümrük ve Ticaret Bakanlığı Personeli Görevde Yükselme ve Unvan Değişikliği Yönetmeliğinin 9 uncu maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendinin ikinci alt bendinin, hizmet gerekleri yönünden hukukun genel ilkelerine, Medeni Kanunun 1 inci maddesi ve Anayasanın 2 nci maddesine uygun olduğu, dolayısıyla şikâyetçiye uygulanan idari işlemin de hukuka aykırı olmadığı kanaatine varılmıştır. Ancak idarenin, Görevde Yükselme ve Unvan Değişikliği Yönetmeliğinin 9 uncu maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendinin ikinci alt bendinde, kısa ve net cümleler kullanmanın aksine, çok uzun cümle kurulduğu ve bu cümlenin içerisine “…veya, ya da …” gibi ifadeler koyarak önceki satırlarda yazılanları olumsuz kıldığı, dolayısıyla personelinin mevzuyu anlamasını güçleştirdiği ve farklı beklentilere sebep olduğu düşünülerek bu durumun yukarıda açıklandığı üzere iyi yönetim ilkelerine uygun olmadığı, bu nedenle hükmün lafzının, farklı anlamlara yol açmasının önüne geçilmesi amacıyla makul bir sürede daha açık ve net düzenlenmesi gerektiği kanaatine varılarak, Görevde Yükselme ve Unvan Değişikliği Yönetmeliğinin 9 uncu maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendinin ikinci alt bendinin makul bir sürede daha açık ve net olarak düzenlenmesi hususunda Gümrük ve Ticaret Bakanlığına tavsiyede bulunulmuştur.77 Kurum İçi Geçici Görevlendirmeler 230 Şikâyetçi, Ortaöğretim Genel Müdürlüğü bünyesinde görev yapmakta iken Ortaöğretim Genel Müdürlüğünün teklifi üzerine Ankara İl Müdürlüğü emrine görevlendirildiğini, yer değiştirme işlemine gerekçe olarak hizmetine ihtiyaç duyulmadığının belirtilmesine rağmen 231 adet şef, 70 adet memur kadrosu için görevde yükselme sınavının açıldığını, görev yeri değişikliğine gidilmesinin açıkça sendikal faaliyetlerinin engellenmesi şeklinde bir uygulama olduğunu belirterek, taşra teşkilatında görevlendirilmesinin sonlandırılması ve merkez teşkilat bünyesinde görevlendirilmesinin yapılmasını Kurumumuzdan talep etmiştir. 77 2015/1945 şikâyet numaralı dosya için verilen Kısmen Tavsiye Kısmen Ret Kararı YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Kurum içi geçici görevlendirme müessesine ilişkin usul ve esasların belirlenmesinde genel hükümlerin esas alındığı, bahsi geçen hükümlerde yer verilen hususların dışında yerleşik içtihat haline gelen idari yargı kararlarıyla kurum içi geçici görevlendirmeye ilişkin şartların, açık ve net bir şekilde ortaya konulduğu, bu nedenle mevzuatla düzenlenmemiş olan ve yargısal içtihatlarla uygulamaya yön verilen “kurum içi geçici görevlendirme”ye ilişkin uygulama birlikteliğinin sağlanması ve yargıya intikal eden sorunların azaltılması amacıyla konu hakkında 657 sayılı Devlet Memurları Kanununda hukuki zeminin oluşturulması yönünde Milli Eğitim Bakanlığına ve Başbakanlığa tavsiyede bulunulmuştur.78 Muhasebe Yetkilisi Sertifikası Eğitimine Katılmak İçin Yapılan Başvurunun Reddedilmesi Kurumumuza yapılmış olan başvurularda şikâyetçiler, TBMM Strateji Geliştirme Başkanlığında fiilen muhasebe yetkilisi yardımcısının yaptığı iş ve işlemleri muhasebe şefi olarak yapmalarına, görev ve sorumluluğunu taşımalarına rağmen Muhasebe Yetkilisi Sertifikası Eğitimine katılmak için yapmış oldukları başvurunun reddedildiğini, ancak başvuru koşullarını taşımayan mali hizmet uzmanlarının eğitime kabul edildiğini iddia ederek, söz konusu eğitime katılmak için yapmış oldukları başvuruların kabul edilmesini ya da mali hizmet uzmanlarının başvurularının da reddedilmesi talebiyle Kurumumuza başvuruda bulunmuştur. Kurumumuz tarafından yapılan inceleme ve araştırmalar sonucunda; Muhasebat Genel Müdürlüğü tarafından ilgili Yönetmeliğin 4/a maddesinde mali hizmet uzmanlarının sayılmamasına rağmen mevzuatta olmamakla birlikte, bir nevi mevzuat hukuki, yeterli, makul ve hizmet gereklerine dayalı olmadan geniş yorumlanarak mali hizmetler uzmanlarına sınava başvurma hakkı verildiği ve şeflerle mali hizmet uzmanları arasında bir eşitsizliğin oluşturulduğu anlaşılmıştır. Her ne kadar muhasebe şefleri Yönetmelikte tahdidi olarak sayılan muhasebe yetkilisi yardımcısı eşiti görev tanımı kapsamında olmasalar da bu kişilerin fiilen muhasebe yetkilisi yardımcısının görevlerini ifa ettikleri ve söz konusu şikâyetlerin 6253 sayılı Kanun ile TBMM Başkanlığında muhasebe yetkilisi yardımcısı olarak görevlendirilecek bir kadronun öngörülmemesinden kaynaklandığı anlaşıldığından, bu boşluğun ve bu nedenle oluşan 78 2015/73 şikâyet numaralı dosya için verilen 08/07/2015 tarihli Tavsiye Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 231 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU mağduriyetin giderilmesi için mevzuat değişikliğine gidilerek genel bütçeli idarelerde muhasebe yetkilisi yardımcısı eşiti görevler arasına TBMM Strateji Geliştirme Başkanlığında şef unvanında çalışanların eklenmesinin hakkaniyete uygun olacağının değerlendirilmesi sonucunda, genel bütçeli idarelerde muhasebe yetkilisi yardımcısı eşiti görevler arasına TBMM Strateji Geliştirme Başkanlığında şef kadrosunda çalışanların eklenmesi için ilgili mevzuatta değişiklik yapılması için tasarı hazırlaması ve Başbakanlığa sunması hususunda Maliye Bakanlığı ile Maliye Bakanlığı Muhasebat Genel Müdürlüğüne mevzuat değişikliği teklifine ilişkin tasarıyı gündeme alması hususunda takdir ve gereği içinde Başbakanlığa tavsiyede bulunulmasına karar verilmiştir.79 Devlet Hava Meydanları İşletmesi (DHMİ) Tarafından Yapılan Hava Kurtarma Ve Yangınla Mücadele Memuru (ARFF) Alımlarında “Erkek Olma” Şartının Kaldırılması Şikâyetçi, Akdeniz Üniversitesi Sivil Savunma ve İtfaiyecilik Meslek Yüksek Okulunda öğrenci olduğunu, DHMİ tarafından yapılan ARFF memuru alımlarında “erkek olma” şartının arandığını, bundan dolayı başvuru yapamadığını, bu şartın Anayasamızın 10 uncu maddesinde yer alan eşitlik ilkesine aykırılık teşkil ettiğini belirterek bu uygulamanın kaldırılması suretiyle eşitliğin sağlanması ve mağduriyetinin giderilmesi talepleriyle Kurumumuza başvuruda bulunmuştur. 232 Kurumumuzca yapılan araştırma ve inceleme sonucunda; gerek ulusal mevzuatımızdaki gerekse de taraf olduğumuz uluslararası sözleşmelerdeki kadın erkek eşitliğine ilişkin hükümlerin tetkikinden kamu hizmetlerine girişte kadın erkek eşitliğinin teminat altına alındığı anlaşılmaktadır. Ayrıca Danıştay 12. Dairesince yapılan değerlendirmede, uluslararası mevzuata vurgu yapılarak, kurumlara personel alımlarında başvuru şartları arasında görevin gerektirdiği nitelikler ve hizmet gerekleri dışında hiç bir kriterin getirilemeyeceği yönünde karar verildiği gözetildiğinde, DHMİ tarafından ARFF memuru alımında “erkek olma” şartı aranmasının hukuka, hakkaniyete ve taraf olunan uluslararası sözleşmelere aykırı olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Yapılan değerlendirmeler sonucunda; 04/06/2003 tarihli “Uçak Kaza Kırım Kurtarma ve Yangınla Mücadele Yönergesi”nin ARFF personelinde aranacak özellikler başlığı altında yer verilen “erkek olmak” şartının 79 2015/5287 şikâyet numaralı dosya için verilen 27/05/2015 tarihli Tavsiye Kararı YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U kaldırılması ve uygulamanın bu yönde değiştirilmesi hususunda DHMİ Genel Müdürlüğüne tavsiyede bulunulmasına karar verilmiştir.80 7.2.1.5. Mali Haklara İlişkin Düzenlemeler Üniversiteler, Mahalli İdareler ve Yargı Organlarında Çalışan Mali Hizmetler Uzmanlarının Özlük Hakları Pamukkale Üniversitesinde 2006 yılından bu yana mali hizmetler uzmanı olarak görev yapan şikâyetçi; 666 Sayılı Kanun Hükmünde Kararname (KHK) ile aynı meslek gurubundaki personel arasında özlük olarak farklılaştırmaya gidilmesi sonucunda oluşan mağduriyetin ve ayrımcılığın giderilmesine ilişkin tavsiye verilmesi talebiyle Kurumumuza başvurmuştur. Şikâyet konusu hakkında yapılan incelemeler neticesinde; 666 sayılı KHK’dan önce işbaşı yapan mali hizmetler uzman ve yardımcıları için temel hukuk ilkeleri bağlamında hem hukuki eşitlik hem de öngörülebilirlik ilkesi açısından mağduriyet tespit edilmiş, 666 sayılı KHK’dan sonra göreve başlayan mali hizmet uzman ve yardımcıları içinse hukuki eşitlik ilkesi açısından mağdur edildikleri anlaşılmıştır. Bu çerçevede; statüleri aynı olan mahalli idareler, üniversiteler ve yargı organlarında çalışan mali hizmetler uzman ve yardımcılarının diğer mali hizmetler uzmanlarıyla aynı özlüğe göre çalışma istekleri haklı bir beklenti olarak değerlendirilerek gerekli mevzuat düzenlemesi yapılması hususunda Maliye Bakanlığına tavsiyede bulunulmuştur.81 Geçici Personele Sürekli Görev Yolluğu Ödenmesi Kurumumuza yapılan şikâyet başvurularında; kamu kurum ve kuruluşlarında görev yapmakta iken Özelleştirme Yüksek Kurulunun kararları ile kuruluşların özelleştirilmesi sonucunda başka kamu kurum ve kuruluşlarına geçici personel olarak atananlar tarafından, özelleştirilen kurum ile atandıkları kurumun farklı illerde bulunmasından dolayı iki yer arasında 6245 sayılı Harcırah Kanununa göre hesaplanacak sürekli görev yolluğunun ödenmesi talebinde bulunulmaktadır. Kurumumuzca yapılan değerlendirmeler neticesinde; şikâyetçilerin kamu kuruluşunda bir kamu hizmetini yürütürken bu kuruluşun özelleştirilmesi sonucunda, başka bir kamu kurumuna nakli sonucunda olduğu masrafların 80 81 2014/5855 şikâyet numaralı dosya için verilen 25/06/2015 tarihli Tavsiye Kararı 2015/1056 şikâyet numaralı başvuru için verilen 18/08/2015 tarihli Tavsiye Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 233 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU karşılanması amacıyla sürekli görev yolluğu talebinin yerine getirilmesi için mevzuat değişikliği yapılması gerektiği, bu kapsamda Özelleştirme Uygulamaları sonucunda 657 Sayılı Devlet Memurları Kanunun 4 üncü maddesinin (C) fıkrası kapsamında istihdam edilen geçici personellere sürekli görev yolluğu ödenebilmesi için gerekli yasal değişikliğin yapılması hususunda Maliye Bakanlığına tavsiyede bulunulmuştur.82 7.2.1.6. Engelli Hakları Atipik Otizm Hastası Çocuğun Okul Öncesi Destek Eğitimi 3 yaşındaki atipik otizm hastası oğlunun okul öncesi destek eğitimi alması halinde gelişimsel yetersizliğinde azalma olacağını, Devletin bu eğitimin bireysel eğitimde ayda 8 saatlik kısmını, grup eğitiminde ise aylık 4 saatlik kısmını karşıladığını, ancak karşılanan saat miktarlarının çocuğunun gelişimi için yeterli olmadığını belirterek Devlet tarafından karşılanan aylık saat miktarının artırılması talebiyle bir baba Kurumumuza başvuruda bulunmuştur. 234 Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma neticesinde; 2015 yılı Merkezi Yönetim Bütçe Uygulama Tebliğinde, 15580 sayılı Kanun kapsamında açılan özel eğitim okulları ile özel eğitim ve rehabilitasyon merkezlerinde engelli bireylere verilen destek eğitiminin bütçeden karşılanacak kısmının; katma değer vergisi hariç olmak üzere, bireysel eğitim için aylık 434,00 TL, grup eğitimi için aylık 122,00 TL olarak belirlendiği, belirlenen tutarların Milli Eğitim Bakanlığı bütçesine bu amaçla konulan ödenekten, bu tutarları aşan kısmın ise ilgililer tarafından karşılanacağı, okul öncesi eğitim (erken çocukluk eğitimi) döneminde destek eğitim hizmeti almakta olan engelli çocuklar için Devlet tarafından karşılanan aylık saat miktarlarının uluslararası standartlara uygun olarak makul oranda halen ödenen miktardan fazla artırılması için ilgili mevzuatta değişiklik yapılması hususunda Milli Eğitim Bakanlığı ve Maliye Bakanlığına, “mevzuat değişikliği teklifi” ne ilişkin tasarıyı gündeme alması hususunda takdir ve gereği için de Başbakanlığa tavsiyede bulunmasına karar verilmiştir.83 2015/2293 şikâyet numaralı başvuru için verilen 09/10/2015 tarihli Kısmî Tavsiye Kısmî Ret Kararı 83 2014/4634 şikâyet numaralı başvuru için verilen 02/04/2015 tarihli Tavsiye Kararı 82 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Elektrik Enerjisi Kullanımında Engellilere Pozitif Ayrımcılık Uygulanması Epilepsi hastalığı nedeniyle ağır engelli olduğunu ifade eden şikâyetçi, elektrik enerjisi kullanımında engellilere pozitif ayrımcılık uygulanması konusunda, Anayasada engellilere yönelik pozitif ayrımcılık yapılması hususunda hükümlere yer verildiğini, yine ilgili Kanunlarda şehit veya muharip/ malul gaziler ve dul eşlerinin %40 oranında elektrik indiriminden yararlanacağına ilişkin hükümler bulunduğunu belirterek gazi ve şehit yakınlarına uygulandığı şekilde engelli bireylere de %40 oranında elektrik indirimi yapılması hususunda gerekli düzenlemelerin yapılmasını talep etmektedir. Enerji ve Tabi Kaynaklar Bakanlığı cevabi yazısında, hâlihazırda engellilere yönelik olarak elektrik faturalarında bir indirim uygulamasının yer almadığını, konunun 6446 sayılı Elektrik Piyasası Kanununun Tarifeler ve Tüketicilerin Desteklenmesi başlıklı 17 nci maddesi kapsamında belirtilen belirli amaçlara yönelik sübvansiyonlar kapsamında değerlendirilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı ise, engellilere elektrik indirimi yapılması yönünde herhangi bir çalışma yapılmadığını belirtmiştir. Kurumumuzca yapılan değerlendirmeler neticesinde; engelli bireylerin elektrik faturalarında indirim yoluyla desteklenmesinden ziyade gelir durumu itibariyle korunmaya muhtaç (kırılgan) tüketicilerin aylık elektrik enerjisi tüketiminde Avrupa Birliği ülkelerindeki uygulamalarda olduğu gibi gelir düzeyi düşük engellileri de içerecek şekilde belirlenecek ölçütler çerçevesinde desteklenmesi için daha önce atılmış adımların devamı niteliğinde ilgili kurumlar bir araya gelerek bir çalışma yapması gerektiği yönünde Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı ile Enerji Piyasası Düzenleme Kurumuna tavsiyede bulunulmuştur.84 7.2.1.7. Enerji Konusuna İlişkin Düzenlemeler Dağıtıcı Lisansı Sahiplerine Getirilen Yıllık Asgari Satış Zorunluluğu Şikâyetçi, 01/02/2015 tarihli Resmi Gazetede yayımlanan Petrol Piyasası Lisans Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik hükümle2015/785 şikâyet numaralı başvuru için verilen 10/07/2015 tarihli Kısmen Tavsiye Kısmen Ret Kararı; Enerji ve Tabi Kaynaklar Bakanlığı’nın kararımızda belirtilen hususların önümüzdeki dönem çalışmalarında yer alacağını ifade eden bilgilendirme yazısı Kurumumuza gönderilmiştir. 84 Y I LLI K RAP OR 2015 235 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU ri ile dağıtıcı lisansı sahiplerine yıllık asgari 60.000 ton beyaz ürün (benzin, motorin) satış zorunluluğu getirildiğini ve hukuken geçerli bir nedene dayanmaksızın bu satış zorunluluğunu gerçekleştiremediği tespit edilen dağıtıcılar hakkında Kanunun ilgili maddeleri gereği idari yaptırım uygulanacağının hükme bağlandığını, söz konusu düzenlemenin Anayasaya ve 5015 sayılı Petrol Piyasası Kanununa aykırı olduğu, bu nedenle bahsi geçen Yönetmelik hükümlerinin kaldırılması talebiyle Kurumumuza başvuruda bulunmuştur. Yapılan inceleme ve araştırma kapsamında; 5015 sayılı Kanunun konu ile ilgili hükümleri incelendiğinde; dağıtıcıların yıllık asgari 60.000 ton beyaz ürün dağıtımı yapabilecek kapasite, donanım ve ekonomik güce sahip olmasının hedeflendiği ve bu hedeflerin kontrollerin sağlanması için projeksiyonlara ilişkin bildirim zorunluğu getirildiği, ancak, mezkûr Kanunda; dağıtıcıların, 60.000 ton beyaz ürün (benzin, motorin) satış yapmasının zorunlu olduğu, bu satış zorunluğunu yerine getirilmediği takdirde idari yaptırım uygulanacağı ya da lisansının sona erdirileceği yönünde herhangi bir hüküm bulunmadığı anlaşılmıştır. 236 Diğer taraftan, söz konusu Yönetmelik değişikliğiyle; hukuken geçerli bir nedene dayanmaksızın, satış zorunluluğunu gerçekleştiremediği tespit edilen dağıtıcılar hakkında Kanunun ilgili maddeleri gereği idari yaptırım uygulanacağı belirtilmiş, ancak, hangi durumların hukuken geçerli bir neden olabileceği hususlarında bir düzenleme yapılmadığı anlaşılmıştır. Bu durumun, söz konusu Yönetmelik hükmünün hangi durumlarda uygulanacağı konusunda bir belirsizlik oluşturduğu değerlendirilmiştir. Bu doğrultuda söz konusu düzenlemenin; hukukta istikrar ve güvenlik sorunu doğuracağı, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (AİHM) birçok içtihatlarına uygun olmadığı ve Anayasanın 2 nci maddesinde yer alan hukuk devletinin temel ilkelerinden biri olan “belirlilik” ilkesine de aykırı olduğu kanaatine varılmıştır. Ayrıca, Rekabet Kurumunun, 28/03/2013 tarihli Petrol Piyasası Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Tasarısı Taslağı hakkında görüşünde; yıllık 60.000 ton beyaz ürün (benzin, motorin) satış yükümlülüğünün pazara giriş engeli yaratabilecek nitelikte olduğu belirtilmiştir. YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Dağıtıcı lisansı sahiplerinin yıllık asgari 60.000 ton beyaz ürünün pazarlanma ve satışının dağıtıcılar için bir hedef olduğuna ilişkin tespitlerimizi destekler nitelikte Danıştay Kararlarının mevcut olduğu da anlaşılmıştır. İlgili mevzuat düzenlemeleri ve yukarıda bahsedilen Rekabet Kurumunun görüşü dikkate alındığında; yapılan yönetmelik değişikliği ile piyasa katılımcısına 60.000 ton gibi belirli bir miktarda satış yapması zorunluğu getirilmesi uygulamasının, pazara giriş engeli yaratabilecek nitelikte olduğu ve piyasada rekabeti engelleyici sonuçlar doğurabileceği değerlendirilmiştir. Bu nedenle söz konusu yönetmelik düzenlemesi ile getirilen uygulamanın, hukuka ve hakkaniyete aykırı bir durum oluşturacağı kanaatine varılmıştır. İlgili mevzuat hükümleri, Rekabet Kurumunun görüşü ve emsal Danıştay kararları dikkate alınarak; 01/02/2015 tarihli ve 29254 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Petrol Piyasası Lisans Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmeliğin bahsi geçen hükümlerinin kaldırılması hususunda Enerji Piyasası Düzenleme Kurumuna (EPDK) tavsiyede bulunulmuştur.85 7.2.1.8. Azınlık Statüsünde Olan Din Görevlilerinin Mali Talepleri Kurumumuza bu kapsamda yapılan bir başvuruda şikâyetçi, bir Kilise Vakfının başkanı olduğunu, kiliselerinin yıllık geliri dikkate alındığında ücretli din görevlisi çalıştırmalarının imkânsız hale geldiğini, Anayasanın 10 uncu maddesine göre dini vecibelerini yerine getirebilmelerinin kendileri için de bir hak olduğunu belirterek, kiliselerinde görevli din adamının maaşının Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından karşılanmasını talep etmektedir. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma sonucunda; şikâyet konusu olayı öncelikle laiklik ve düşünce, vicdan ve din özgürlüğü ilkeleri kapsamında değerlendirmek gerektiği, laiklik ilkesinin temelinde din, inanç ve ibadet hürriyetlerini tüm yurttaşlara aralarında ayrım gözetmeksizin eşit biçimde tanıyan ve taraf tutmayan bir anlayışın olduğu, Anayasaya göre Türk vatandaşı olarak kabul edilen gayrimüslim azınlığa mensup vatandaşların taleplerinin öncelikle ve esas olarak, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olmaktan kaynaklanan haklar kapsamında değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bununla birlikte kararda, AİHS 9 uncu maddesinde güvence altına alınan düşünce, vicdan ve din özgürlüğü hakkının, temel bir insan hakkı olduğu ve bu hakkın Anayasanın 5, 10 ve 24 üncü maddelerinde anayasal güvence altına alındığı, dolayısıyla Lozan Andlaşması’nın “Azın85 2015/1514 şikâyet numaralı başvuru için verilen 27/07/2015 tarihli Tavsiye Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 237 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU lıkların Korunması” başlıklı üçüncü kısmında yer alan maddelerde öngörülen hususlar ile Anayasa ve ülkemizin taraf olduğu uluslararası sözleşmeler ve andlaşmalar kapsamında; şikâyetçinin talebinin karşılanması için üst normlarda gerekli hukuki düzenlemelerin mevcut olduğu, şikâyetçinin başkanlığını yürüttüğü vakıf kilisesinde görevlendirilen din adamının maaşının Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından karşılanması talebinin, demokratik toplumun ayrılmaz unsurları olan kanun önünde eşitlik, çoğulculuk ve hoşgörü kavramları kapsamında değerlendirilmesi gerektiği ifade edilerek; Şikâyetçinin talebinin reddine ilişkin idari işlemin, ülkemizin taraf olduğu uluslararası sözleşme ve andlaşmalar ile yüksek mahkeme kararları dikkate alındığında üst hukuk normlarına ve hakkaniyete aykırı olduğu, AİHS’nin 9 uncu maddesinde korunan hakları zedelediği değerlendirilmiş olup, tüm bu nedenlerle ve mezkûr talepten hareketle, Lozan Andlaşması kapsamında azınlık kabul edilen vatandaşlarımızın sosyal ihtiyaçlarının karşılanmasına yönelik olarak mümkün bulunması halinde meri mevzuatın işlerliğinin sağlanması, bunun mümkün olmaması halinde ise mevzuat değişikliğiyle şikâyet konusu talebin yeterli oranda karşılanması yönünde Başbakanlığa tavsiyede bulunulmuştur86. 7.2.2. Tavsiye Kararlarımız Doğrultusunda 2015 Yılında Gerçekleştirilen Mevzuat Değişiklikleri Gayri Faal Olan Şirketlerin Ortaklarından Yapılan Sosyal Güvenlik Destek Primi (SGDP) Kesintilerinin İptali ve İadesi 238 Kurumumuza başvuran şikâyetçi özetle; kendisine emeklilik aylığı bağlandıktan sonra, ticari şirket ortağı olması sebebiyle vergi mükellefi olduğunu; ancak şirketlerinin ticari faaliyete devam edip etmediği, faal olup olmadığı yönünde bir inceleme yapılmaksızın maaşından SGDP kesintisi yapıldığını; bu durumun da, kişilerin belirli sosyal güvenlik statülerine tabi olacak şekilde tekrar çalışmaya başlamaları halinde, kendilerinden destekleme primi alınmasını öngören uygulamanın amacına aykırı olduğunu belirterek mağduriyetinin giderilmesi talebinde bulunmuştur. Şirketlerin tasfiye sürecine, terkin kararından çok daha sonra girmeleri ve tasfiyenin sonlanarak ticaret sicilinde tescilin belli bir süreci gerektirmesi ve bu süreçte şirket ortaklarının aylıklarından SGDP kesilmesinin, uygulamada şikâyetçi ile benzer durumda bulunan sermaye şirketi ortaklarının 86 2013/473 şikâyet numaralı başvuru üzerine verilen 30/12/2015 tarihli Tavsiye Kararı YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U mağduriyetine yol açtığı kanaatine varılarak şikâyetçinin aylığından, ortağı olduğu şirket hakkında ilgili vergi dairesince verilen resen terkin kararından sonra, bahsi geçen şirketin ticari faaliyetine devam edip etmediği yönünde herhangi bir araştırma yapılmaksızın SGDP kesilmesinin hakkaniyete uygun olmadığı; resen terkin kararından sonra şirketin ticari faaliyetinin, şikâyetçinin de fiili çalışmasının olup olmadığının araştırılması; bu bağlamda bir ticari faaliyet ya da fiili çalışma tespit edilemiyorsa, resen terkin tarihinden itibaren yapılan SGDP kesintilerinin iade edilmesi yönünde SGK Başkanlığına tavsiyede bulunulmuştur.87 SGK Başkanlığınca, anılan tavsiye kararı doğrultusunda; yaşlılık, emeklilik veya malullük aylığı bağlandıktan sonra, 5510 sayılı Kanunun 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi kapsamında çalışmaya başlanması nedeniyle sosyal güvenlik destek primi ödemek zorunda olanlardan, ilgili kamu kurum ve kuruluşlarından alınacak belgelerle doğrulamak kaydıyla faaliyette bulunulmadığını belgeleyenlerin, bu sürelerde bu primi ödeme yükümlüsü olmadığı kanaatine varılmıştır. Kurum 27/01/2015 tarihli ve 516181 sayılı genel yazı ile faaliyetlerinin olmadığını belgeleyen gerçek veya basit usulde gelir vergisi mükellefi olanlar ile şirket ortaklarının bu belgeleri SGK’ya ibraz etmelerine bağlı olarak SGDP tescil işlemlerinin sonlandırılacağı ve daha önce tahsil edilen tutarların iade edileceği yönünde alt düzenleyici normda değişikliğe gitmiştir. Buna göre, faaliyetlerinin olmadığını belgeleyen gerçek veya basit usulde gelir vergisi mükellefi olanlar ile şirket ortakları hakkında sosyal güvenlik destek pirimi yönünden aşağıdaki şekilde işlem tesis edilecektir denilerek: “1- Ticari kazanç veya serbest meslek kazancı nedeniyle gerçek veya basit usulde gelir vergisi mükellefi olanlar, bağlı oldukları vergi dairesinden alacakları gayri faal olduğuna ilişkin belgeyi kurumumuza ibraz etmeleri halinde, belgede belirtilen tarihten itibaren sosyal güvenlik destek pirimi tecili sonlandırılacaktır. 2- Şirket ortaklarının, ticaret sicil memurluğundan şirketin faaliyetine ilişkin belgeyi aldıktan sonra bağlı oldukları vergi dairesine müracaat ederek şirketin gayri faal olduğunu belgelemeleri gerekmektedir. Ticaret sicil memurluğundan temin edilecek belgeye istinaden bağlı oldukları vergi dairesinden alacakları 2014/849 şikâyet numaralı başvuru için verilen 26/08/2014 tarihli Kısmen Tavsiye Kararı. (Bu karar 2014 yılında verilmiş olmakla birlikte, İdare tarafından 2015 yılında karara uyulmuştur.) 87 Y I LLI K RAP OR 2015 239 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU gayrı faal olduğuna ilişkin belgeyi kurumumuza ibraz etmeleri halinde, belgede belirtilen tarihten itibaren şirket ortaklarının sosyal güvenlik destek pirimi tescili sonlandırılacaktır. 3- Bu şekilde sosyal güvenlik destek primi tescili sonlandırılanlardan yersiz tahsil edilen sosyal güvenlik destek primi iade edilecektir.” Şeklinde düzenleme yapılmıştır. Böylece verilen “tavsiye kararı” çerçevesinde idarenin yerleşmiş uygulamasında değişikliğe gitmesine ve şikâyetçilerin sorunlarının çözüme kavuşturulmasına imkân sağlanmıştır. Dikey Geçiş Sınavı ile Hacettepe Üniversitesine Kaydolunmasının Ardından İdarece Yetim Aylığının Kesilmesi Şikâyetçi, 01/07/2013 tarihinde iki yıllık yüksekokulu bitirmesinin ardından dikey geçiş sınavı sonucu 02/09/2013 tarihinde Hacettepe Üniversitesi Mühendislik Fakültesi hazırlık sınıfına kaydının yapıldığını, bunun üzerine babasından dolayı almakta olduğu yetim aylığının kesildiğini, idareye yaptığı itirazın, dikey geçiş ile üçüncü sınıfa kayıt yaptırmayarak hazırlık sınıfına (intibak sınıfına) kayıt yaptırdığı için kabul edilmediğini, intibak sınıfındaki eğitimin bitmesi sonucu üçüncü sınıfa kayıt yaptırdığında talebinin yeniden değerlendirileceğinin bildirildiğini, kayıt yaptırdığı okulun kuralları gereği hazırlık sınıfından başlatıldığını, hazırlık sınıfının ardından da birinci sınıfa başlatılacağını, üçüncü sınıfa geldiğinde 25 yaş sınırına takılacağı için zaten yetim aylığı alma hakkını kaybedeceğini iddia ederek mağduriyetinin giderilmesini talep etmiştir. 240 Kurumumuzca yapılan değerlendirmeler sonucunda, idarenin şikâyetçinin yetim aylığının kesilmesine yönelik işleminin hukuka ve hakkaniyete aykırı olduğundan söz konusu uygulamaya son verilerek şikâyetçiye makul bir süre içinde yeniden yetim aylığı bağlanması hususunda SGK Başkanlığına tavsiyede bulunulmuştur. Bunun üzerine, SGK Yönetim Kurulu 03/09/2015 tarihli ve 2015/37 sayılı Kararı ile; “09/01/2014 tarihli ve 2014/1 sayılı kararının konuyla ilgili hükümlerinin iptaline, evvelce ön lisans öğrenimi gördükleri bölüm ve branşta olması şartıyla lisans eğitimini tamamlamak için dikey geçiş yapmak suretiyle lisans programlarına kayıt yaptıranların lisans öğrenimine hangi sınıftan başladıklarına bakılmaksızın (yabancı dille öğretim yapılan programlara kayıt için devam edilen yabancı dil hazırlık sınıfları dâhil) 25 yaşını doldurdukları tarihi geçmemek üzere aylıklarının ödenmesine” şeklinde bir karar vererek uygula- YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U mada değişikliğe gitmiş ve tavsiye kararı doğrultusunda şikâyetçinin aylık kesme işlemini geri aldığını Kurumumuza bildirmiştir.88 Sanatçı Borçlanması Kapsamında Ödenen Primler Sanatçı borçlanması kapsamında Kurumumuza başvuran şikâyetçiler, borçlanma primlerinin 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanununun Geçici 80 inci maddesine göre %20 oranı üzerinden tahakkuk ettirilmesi yerine, 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununun 41 inci maddesi esas alınarak %32 oranı üzerinden hesaplanmasını gerekçe göstererek, yapılan işlemin düzeltilmesi talebiyle Kurumumuza başvurmuştur. Yapılan incelemeler neticesinde Kurumumuz tarafından; sanatçı borçlanması kapsamında başvuranların primlerinin %20 oranı üzerinden hesaplanması için Sosyal Güvenlik Kurumuna (SGK) Tavsiyede bulunulmuştur.89 SGK Tavsiye Kararımıza uymuş ve 2015/19 sayılı Genelge ile; 2008 yılı Ekim ayı başından sonra 4056 sayılı Kanuna göre sanatçı borçlanması yapması gerektiği yönünde mahkeme kararı verilen ve mahkeme kararı doğrultusunda borçlarını ödemek için Kuruma müracaat eden ya da mahkeme kararı olmaksızın borçlanma müracaatında bulunan sigortalıların, borç ödeme tarihindeki asgari günlük kazançları üzerinden malullük, yaşlılık ve ölüm sigortaları primleri esas alınarak %20 oranı üzerinden borçlanma yapmalarına imkân sağlanması yönünde mevzuat değişikliğine gitmiştir. Bütün Mesleki ve Teknik Lise Mezunlarına Teknisyen Unvanı Verilmesi Şikâyetçi başvuru dilekçesinde; 2003 yılında Şevket Evliyagil Anadolu Ticaret Meslek Lisesinin bilgi işlem bölümünden mezun olduğunu, kamu kurum ve kuruluşlarına teknisyen unvanı ile yapılacak yerleştirmelerde öğrenim alanına ilişkin aranan ilgili nitelik kod şartını taşımasına ve öğrenim gördüğü okul türünün mevcut okullarla eşdeğer nitelikte olmasına rağmen 3795 sayılı Bazı Lise, Okul ve Fakülte Mezunlarına Unvan Verilmesi Hakkında Kanunun “Unvanlar” başlıklı 3 üncü maddesinde “ticaret meslek liseleri”ne yer verilmemesi nedeniyle teknisyen unvanı alamadığını, bundan dolayı 2014 Kamu Personeli Seçme Sınavından 91,57 puan almasına rağmen 2011 nitelik kodu ile teknisyenlik alanını tercih edemediğini, 1992 yılında yürürlüğe giren 3795 sayılı Kanunda yapılacak değişiklik sürecinin 88 89 2015/1065 şikâyet numaralı başvuru için verilen 16/06/2015 tarihli Tavsiye Kararı 2014/3514 şikâyet numaralı başvuru için verilen 11/02/2015 tarihli Tavsiye Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 241 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU belirsizliğini koruduğunu ve bu durumun kendisini mağdur ettiğini belirterek; kısa vadede yapılacak yerleştirmelerde mağduriyetinin giderilmesi talebiyle Kurumumuza başvuruda bulunmuştur. Yapılan inceleme ve araştırma neticesinde; aldıkları eğitim ve donanımları itibariyle aralarında hiçbir farklılık bulunmayan bütün mesleki ve teknik lise mezunlarına teknisyen unvanı verilmesini olanaklı kılacak şekilde 3795 sayılı Bazı Lise, Okul ve Fakülte Mezunlarına Unvan Verilmesi Hakkında Kanunda değişiklik yapılmasına ilişkin Milli Eğitim Bakanlığına; kamu kurum ve kuruluşlarına personel alımına ilişkin hazırlanan KPSS Kılavuzunun adayları yanlış yönlendirmesinin önlenmesi amacıyla nitelik kodlarının 3795 sayılı Kanunda değişiklik yapılıncaya kadar mevcut düzenlemeye paralel olacak şekilde düzenlenmesi hususunda da yine Milli Eğitim Bakanlığına ve Devlet Personel Başkanlığına tavsiyede bulunulmuştur.90 7.3. Kurumumuza Gelen Şikâyetlerin Uzlaşı ile Çözümü Sözlük anlamı olarak uzlaşı “Karşıtlar arasındaki anlaşmazlıkların ortadan kaldırılması yoluyla birlik sağlama; uygulanacak işlerde tartışma yoluyla bir bütünlük ve birliğe varma; bireylerin ya da toplumsal kümelerin, toplumsal değerlerin paylaşılmasında karşılıklı ödünlerle aralarında bir anlaşmaya varmaları; tutum, görüş, kanıların birbirine uygun düşmesi ya da yaygın kalıplarla bağdaşması” gibi anlamlara gelmekte olup bu tanımdan hareketle Kurumumuzun şikâyet başvurularını çözmede kullandığı bir yöntem olarak uzlaşma, bağımsız ve tarafsız üçüncü bir kişinin, uyuşmazlığın taraflarına, olayın özelliklerine göre şekillenecek çeşitli çözüm önerileri sunup; onların bu çözüm önerilerini müzakere etmesini ve sunulan çözüm önerilerinden birisinde anlaşmalarını hedefleyen bir yöntemdir. 242 Alternatif uyuşmazlık çözümlerine ilişkin Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesinin farklı tavsiye kararları mevcut olup R (98) 1 sayılı aile arabuluculuğu, R (2002) 10 sayılı medeni hukuk uyuşmazlıklarında arabuluculuk ve R (99) 19 sayılı ceza konularında arabuluculuk tavsiye kararları yanında R (2001) 9 sayılı İdari Mercilerle Özel Kişiler Arasında Dava Yoluna Alternatifler Hakkında Tavsiye Kararı da Kurumumuz açısından önemli olup bu karar, 5 Eylül 2001 tarihinde kabul edilmiştir. Bu tavsiye kararıyla Avrupa Konseyi Bakanlar Komitesi, Kararın yedinci fıkrasında, alternatif çözümle2015/2867 şikâyet numaralı dosya için verilen 27/10/2015 tarihli Kısmen Tavsiye Kısmen Ret Kararı 90 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U rin yaygın kullanımının sorunların çözümünü ve idari mercilerin halka yakınlaşmasını sağlayacağını ve sekizinci fıkrasında ise, alternatif çözümlerin, dosya kapsamında değişmekle birlikte daha basit ve esnek süreçler olması, daha hızlı ve daha ucuz çözümler olması, dostane çözüm olması, sadece katı hukuk kurallarının değil aynı zamanda hakkaniyet ilkelerinin de göz önünde bulundurulması ve daha geniş takdir yetkisinin olması gibi avantajları olduğunu dikkate alarak üye devletlere idari mercilerle özel kişiler arasındaki uyuşmazlıkların çözümü için alternatif yolların kullanılmasını tavsiye etmektedir. Günümüzün çok yönlü ve karmaşık hukukî anlaşmazlıklarında, Kurumumuz açısından kişilerle idareler arasındaki uyuşmazlıklarda, Kurumumuz dostane yöntemlerle çözüm için gayret göstermekte ve bu sayede kişilerin adalete erişimi kolaylaştırılmakta ve hızlandırılmakta olup bu şekilde şikâyet başvurularının uzlaşı ile çözümünde iyi sonuçlar alınabilmektedir. Bu anlamda 2015 yılı içerisinde şikâyete konu edilen pek çok sorunu Kurumumuz uzlaşma yolu ile çözmeyi başarmıştır. Bu süreçte özellikle uzlaşma konusunda taraf olan idarelerin çözüme yönelik olumlu tavırları hesap verilebilirlik, şeffaflık, haklı beklentiye uygunluk, iyi yönetişim gibi modern yönetim ilkelerine uyum göstermektedir. Aşağıda Kurumumuzun uzlaşma yolu ile çözüme kavuşturduğu şikâyet başvurularına ilişkin kurum ve kuruluşlar bazında örnekler sunulmuştur. Şikâyetçilerin talepleri doğrultusunda, idare ile bağlantı kurularak söz konusu talepler idareye anlatılmış, çoğu zaman kurumlar ile yüz yüze görüşmeler yapılarak sorunların uzlaşma yolu ile çözülmesi sağlanmıştır. Bu kapsamda, • 2013 yılında 47, • 2014 yılından 46 • 2015 yılında 161, olmak üzere toplam 209 adet dosya uzlaşma yöntemiyle çözüme kavuşturulmuştur. 2015 yılında Uzlaşma yoluyla çözüme ulaştırılan dosya sayısı 161 * *161 başvurunun 150 adedi Kamu Denetçiliklerimizce 11 adedi ise İstanbul Bürosu tarafından gerçekleştirilmiştir. Y I LLI K RAP OR 2015 243 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 7.3.1. Sosyal Güvenlik Hizmeti Sunan Kurumlar Mukopolisakkaridoz (MPS) Hastalarının İhtiyacı Olan İlacın Geri Ödenmesinin Yapılmaması Kurumumuza MPS tip IV A hastası çocukların ebeveynleri tarafından; hastalığın semptomlarını geciktirici etkisi olduğu FDA (ABD Sağlık Ajansı) ve EMA (AB Sağlık Ajansı) tarafından kabul gören VİMİZİM isimli ilacın geri ödeme listesine alınması hususunun, T.C. Sağlık Bakanlığı Türkiye İlaç ve Tıbbi Cihaz Kurumu onayına rağmen SGK tarafından kabul edilmediğine ve bu nedenle çocuklarının tedavisine başlanılamadığına ilişkin şikâyet başvurusunda bulunulmuştur. Konu ile ilgili yapılan araştırmada, MPS’nin yetim hastalıklar olarak bilinen ve dünya üzerinde nüfusun çok küçük bir yüzdesinde görülen nadir hastalık türlerinden birisi olduğu, ayrıca bu hastalıktan mustarip çocukların çok ağır kas ve iskelet bozuklukları, orantısız cücelik ve yürüme fonksiyonu kaybı yaşadıkları, ortalama ömürlerinin ve yaşam kalitelerinin diğer kişilere nazaran önemli ölçüde düşüklük arz ettiği anlaşılmıştır. SGK nezdinde, ilgili üst düzey yöneticilerin katıldığı toplantılarda konu dile getirilmiş ve Anayasanın eşitlik ve sağlık hakkına ilişkin maddelerine istinaden kurumun idari işlemini düzeltmesi talep edilmiş olup, akabinde SGK Başkanlığı tarafından 30/04/2015 tarihinde mezkur ilaç geri ödeme listesine eklenmiş ve şikâyet konusu husus çözüme kavuşturulmuştur.91 Gazilere Protez Ödemesi 244 Şikâyetçi, Diyarbakır Eğitim ve Araştırma Hastanesi Sağlık Kurulunca düzenlenmiş raporlara istinaden gaziler için temin ettiği protezlerin faturalarına ait geri ödemeler için Diyarbakır Sosyal Güvenlik Merkezinin ödeme talebini reddettiğini belirterek Kurumumuza şikâyet başvurusunda bulunmuştur. Sorunun çözümüne yönelik olarak Kurumumuzca SGK ile yapılan yazışma ve görüşmeler sonucunda, gazilere temin edilen tıbbi malzemeler için şikâyetçiye gereken ödemeler yapılmıştır.92 2015/1177 şikâyet numaralı başvuru için verilen 30/07/2015 tarihli KVYO Kararı; 2015/1110 şikâyet numaralı başvuru için verilen 30/07/2015 tarihli KVYO Kararı 92 2015/293 şikâyet numaralı başvuru için verilen 16/03/2015 tarihli KVYO Kararı 91 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Hastane Masrafları Eşinin 2013 yılında düşmesi sonucu acil olarak Yalova Devlet Hastanesine kaldırılması sonrasında, yeterli ekipman ve donanım olmaması sebebiyle ertesi gün hava ambülânsı ile İstanbul Acıbadem Kozyatağı Hastanesine sevk edildiğini belirten şikâyetçi, eşinin vefat etmesinin ardından, Acıbadem Kozyatağı Hastanesinin SGK ile anlaşması olmaması nedeniyle kendisine 69.500 TL tutarında bir fatura çıkarttığı şikâyeti ile Kurumumuza başvurmuştur. Şikâyetçi, yaptığı ödemenin ardından bu tutarın kendisine geri ödenmesi amacıyla SGK’ya yaptığı başvuru üzerine yaklaşık 13.000 TL’lik bir geri ödemenin yapıldığını belirterek kalan tutarın da kendisine ödenmesini talep etmiştir. Bunun üzerine, Acıbadem Sağlık Grubu Genel Müdürlüğü yetkilileri ile yapılan görüşme ve yazışmaların neticesinde ilgili hastanenin şikâyetçinin talebi doğrultusunda 55.925,82 TL’lik geri ödemeyi gerçekleştirmesi sağlanmıştır.93 Ödenen İşsizlik Ödeneklerinin Türkiye İş Kurumu Genel Müdürlüğünce Geri İstenmesi. Şikâyetçi tarafından Kurumumuza yapılan başvuruda; işsizlik ödeneği aldığı dönemlerde tarım sigortalılığının bulunması nedeniyle tarafına ödenen tutarların idare tarafından geri istendiğini ve buna yönelik çıkarılan borcu taksitler halinde ödediğini ifade ederek sigortalılık muafiyet belgesi aldığı tarihten sonraki dönemlere ait iade işleminin iptal edilmesini talep etmiştir. Şikâyetin çözüme kavuşturulması amacıyla Türkiye İş Kurumu ile Sosyal Güvenlik Kurumundan gerekli bilgi ve belgeler talep edilmiş, gelen bilgi ve belgelerdeki hususların tetkiki ve Türkiye İş Kurumu Genel Müdürlüğü İşsizlik Sigortası Daire Başkanlığı ile gerçekleştirilen görüşmeler neticesinde şikâyetçinin muafiyet belgesi aldığı dönemlere ait işsizlik sigortası ödeneklerinin kendisine iadesi sağlanmıştır.94 İdari Para Cezasının Silinmesi Talebi 245 Şikâyetçi; kapatılan işyeri dosyasının sistem tarafından kapatılmamasına bağlı olarak verdiği işe giriş bildirgesinin kabul edilmesine karşın diğer bildirim belgelerini sistem üzerinden veremediğini, bu nedenle yeniden işyeri dosyası tescil ettirdiğini, yeni tescille birlikte yasal süresi geçtiğinden bahisle, sigortalı işe giriş bildirgesi ve işyeri bildirgelerinden ötürü adına 93 94 2014/4470 şikâyet numaralı başvuru için verilen 23/01/2015 tarihli KVYO Kararı 2015/336 şikâyet numaralı başvuru için verilen 11/06/2015 tarihli KVYO Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU idari para cezası uygulandığını belirterek, tarafına uygulanan para cezasının kaldırılması talebiyle Kurumumuza başvuruda bulunmuştur. Konu hakkında Sosyal Güvenlik Kurumu Hizmet Akdiyle Çalışanlar Daire Başkanlığı ile gerçekleştirilen yazışmalar neticesinde şikâyete konu sorun çözülmüştür.95 Engellilere Yönelik Düzenlenen Sağlık Raporları Engellilere yönelik düzenlenen sağlık raporları konusunda Kurumumuza sıklıkla başvuruda bulunulmaktadır. Bu bağlamda yapılan bir başvuruda; erken emeklilik için alınmış olan daimi (sürekli) engelli raporunun SGK Başkanlığı tarafından kabul edilmemesi işlemine karşı Kurumumuza başvuruda bulunulmuştur. Şikâyet dosyası üzerinde yapılan inceleme neticesinde, SGK Başkanlığından gelen cevabi yazıda; sağlık raporunun, konunun çözümü amacıyla tekrar değerlendirileceği bildirilmiştir. Daha sonra Kurum yetkilileri ile yapılan görüşmeler neticesinde şikâyete konu olan raporun kabul edileceği şikâyetçiye bildirilmiş ve şikâyetçinin bu konudaki talebi yerine getirilmiştir.96 Memurun Kötü Muamelede Bulunması Şikâyetçi, Çine Sosyal Güvenlik Merkezinde görevli bir memurun kendisine ve babasına kötü muamelede bulunduğunu, ilgili memurun uyarılması gerektiğini belirten talebiyle Kurumumuza başvuruda bulunmuştur. Kurumumuzca yapılan arabuluculuk girişimleri sonucunda Çine Sosyal Güvenlik Merkez Müdürü ile görüşülerek şikâyet konusu hakkında bilgi verilmiştir. Merkez Müdürü, gerekli uyarıların yapılarak daha dikkatli davranılması hususunda hassasiyet göstereceklerini ifade etmiştir. Şikâyetçi tarafından da konunun idare tarafından çözüldüğü bilgisi Kurumumuza bildirilmiştir.97 7.3.2. Sağlık Bakanlığı 246 Ameliyatın Acilen Gerçekleştirilmesi Talebi Şikâyetçi; başvurusunda her an ölmek üzere olduğunu, acil ameliyat edilmesi gerektiğini, ancak Sağlık Uygulama Tebliğin (SUT) bu ameliyatı karşılamaması nedeniyle ameliyat olamadığını belirterek SUT’un değiştirilmesi veya ameliyat giderlerinin karşılanmasını talep etmiştir. 95 96 97 2014/3646 şikâyet numaralı başvuru için verilen 18/09/2015 tarihli KVYO Kararı 2015/1228 şikâyet numaralı başvuru için verilen 03/07/2015 tarihli KVYO Kararı 2015/238 şikâyet numaralı başvuru için verilen 26/01/2015 tarihli KVYO Kararı YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Şikâyete ilişkin uzman doktorlarla ve şikâyetçinin ameliyat olmak istediği hastane ile iletişime geçilerek SUT’a göre birden fazla stent takılacak hastanın birden fazla ameliyat olması gerektiği ve bunun çok büyük bir risk taşıdığı belirtilmiştir. Şikâyet ile ilgili olarak yoğun bir şekilde Yüksek İhtisas Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Hacettepe Üniversitesi Rektörlüğü ve Ege Üniversitesi Hastanesi yetkilileri ile yapılan görüşme ve yazışmaların ardından, şikâyetçinin talebi doğrultusunda gerekli ameliyatın gerçekleştirilmesi sağlanmıştır.98 Eksik Ödenen Acil Nöbet Ücretleri 2014 yılının Ocak-Aralık dönemi için acil serviste tutulan nöbet ücretlerinin eksik ödenmesi nedeniyle kalan tutarın ödenmesi talep edilen başvuruya ilişkin olarak, Mersin Devlet Hastanesi yöneticileri ile irtibata geçilmiş, bunun neticesinde şikâyetçiye, 23/07/2015 tarihli Ödeme Emri Belgesiyle ödeme yapılması sağlanarak şikâyete konu talep yerine getirilmiştir.99 Aile Yardımı Ödemesi Şikâyetçi, Konya Hadim Devlet Hastanesinde çalıştığı dönemde geriye dönük 8 aylık aile yardımı talebinin idarece reddedilmesi üzerine Kurumumuza başvurmuştur. Şikâyet konusu hususla ilgili olarak idareyle yapılan görüşmeler neticesinde, şikâyetçinin talebinin idarece yerine getirilmesi sağlanmış olup, sorun çözüme kavuşturulmuştur.100 Eş Durumundan Nakil Yapılmaması Şikâyetçi, Erzincan Mengücek Gazi Eğitim ve Araştırma Hastanesinde ebe olarak görev yaptığını, eşinin ise öğretmen olarak Tunceli’de görev yaptığını ve zorunlu hizmet yükümlüsü olduğunu, bu sebeple eş durumundan Tunceli’ye nakil talebinde bulunduğunu ancak talebinin reddedildiğini ifade ederek tayinin Tunceli’ye yapılması talebiyle Kurumumuza başvurmuştur. Başvuru sahibinin söz konusu dilekçesine ilişkin olarak Kamu Hastaneleri Kurumu Ebe Atama Birimi ile telefon görüşmesi yapılarak konuya ilişkin açıklamalar dinlenmiş ve Milli Eğitim Bakanlığına yazı yazılmış, cevabi yazıda şikâyetçi eşinin yer değiştirmesinin mümkün olmadığının ifa2014/5613 şikâyet numaralı başvuru için verilen 10/04/2015 tarihli KVYO Kararı 2015/2941 şikâyet numaralı başvuru için verilen 17/09/2015 tarihli KVYO Kararı 100 2015/5791 şikâyet numaralı başvuru için verilen 09/03/2015 tarihli KVYO Kararı 98 99 Y I LLI K RAP OR 2015 247 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU de edilmesi halinde şikâyetçinin eş durumu tayininin yapılabileceği bilgisi alınmıştır. Konuya ilişkin olarak Milli Eğitim Bakanlığı ile de telefon görüşmesi yapılmış, Kamu Hastaneleri Kurumunun yazısına cevaben yazılan Milli Eğitim Bakanlığının yazısının bir örneğinin faks yoluyla tarafımıza intikali sağlanmıştır. Söz konusu yazı Kurumumuz aracılığıyla, Kamu Hastaneleri Kurumuna da faks yoluyla intikal ettirilmiştir. Kurumumuzca Milli Eğitim Bakanlığının bahsi geçen cevabi yazısının Kamu Hastaneleri Kurumuna iletilmesi üzerine Kamu Hastaneleri Kurumunun 18/11/2015 tarihli oluru ile başvuru sahibinin görev yeri Türkiye Kamu Hastaneleri Kurumu Tunceli Kamu Hastaneleri Birliği (görev yeri Genel Sekreterlikçe belirlenmek üzere) olarak belirlenmiştir. Söz konusu tayin belgesi, Kamu Hastaneleri Kurumu tarafından faks yoluyla Kurumumuza intikal ettirilmiştir.101 Hatalı Düzenlenen Sürücü Belgesinin Ücretsiz Olarak Yenilenmesi Şikâyetçi başvurusunda; gerekli ödemeleri yaparak Şanlıurfa İl Emniyet Müdürlüğünden almış olduğu sürücü belgesinde bazı bilgilerin hatalı düzenlendiğini fark etmesi üzerine belgesinin yenilenmesini talep ettiğini, ancak belgesinin yenilenmesi için tekrar ödeme yapmasının istendiğini, idarenin hatalı olması sebebiyle kendisinin tekrar ödeme yapmak zorunda bırakılmasının makul olmadığını belirterek; tekrar ödeme yapmak zorunda bırakılmaksızın hatasız yeni ehliyetinin düzenlenerek tarafına verilmesini talep etmiştir. Şikâyet başvurusuna ilişkin olarak, şikâyet edilen idareyle yapılan görüşmelerde, şikâyetçinin talebinin değerlendirilmesi suretiyle, şikâyet konusunun çözümlenmesi hususunda gerekli girişimlerde bulunulması istenmiştir. Kurumumuzun girişimleri ve çalışmaları neticesinde, idare şikâyetçinin talebini yerine getirmiş ve sorun çözüme kavuşturulmuştur.102 Promosyon Ödemesi 248 Nevşehir İl Afet ve Acil Durum Müdürlüğünde görev yapan şikâyetçi, Türkiye Ekonomi Bankası Nevşehir Şubesi ile adı geçen Müdürlüğün yaptığı protokol şartnamesi gereği tarafına ödenmesi gereken promosyonun ödenmeyerek mağduriyet yaşadığından bahisle Kurumumuza başvurmuştur. Tarafımızca ilgili bankayla yapılan görüşmeler ve yazışmalar sonucu uzlaşma 101 102 2015/5004 şikâyet numaralı başvuru için verilen 27/11/2015 tarihli KVYO Kararı 2015/3943 şikâyet numaralı başvuru için verilen 26/02/2015 tarihli KVYO Kararı YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U sağlanmış ve bankanın hatasını kabul etmesi sonucu şikâyetçinin maaş hesabına promosyon tutarı yatırılmıştır.103 Tahsis Edilmiş Lojmanın Onarım Gerekçesiyle Boşaltılıp Yeniden Tahsis Edilmemesi Şikâyetçi, Gümüşhane Halk Sağlığı Müdürlüğünde sağlık memuru olarak görev yaptığını, İl Sağlık Müdürlüğüne lojman başvurusu yapması neticesinde, Kamu Konutları Yönetmeliğine uygun olarak İl Sağlık Müdürlüğü tarafından yapılan incelemelerde başvurusunun kabul edilerek belirli puan sıralaması sonucunda lojman komisyonu tarafından Kamu Konutları Yönetmeliğinin 20 nci maddesine istinaden kendisine sıra tahsisli olarak 5 yıllığına lojman tahsisi yapıldığını, ancak müdürlük lojmanlarında genel onarım yapılacağı gerekçesiyle İl Sağlık Müdürlüğünce lojmanlarda oturan personellerin yer teslimi yapılıncaya kadar tahliye edilmeleri gerektiğinin bildirildiğini, buna istinaden, tadilat ve onarım bitip tarafına teslim edilene kadar hakkının saklı kalması koşulu ve kira kesintisi yapılmaması ile onarım esnasında kalmadığı sürenin 5 yıllık tahsis süresinden sayılmaması talep edilerek lojman teslim tutanağı ile eşyalarını tahliye ederek geçici olarak lojmanı boşalttığını, lojman teslim tutanağında da bu durumu belirttiğini ancak yer teslimi sonrası tarafına lojman teslimi yapılmadığını, kendisinden tekrar lojman tahsisi için başvuru yapılması istendiğini belirterek, yaşadığı mağduriyetin giderilmesini talep etmiştir. Yapılan görüşmeler sonucunda; Gümüşhane Valiliği (İl Sağlık Müdürlüğü) tarafından lojman uygulamaları ile ilgili şikâyet konusu talebin olumlu sonuçlandığı şikâyetçi tarafından Kurumumuza yazılı olarak iletilmiştir.104 Acil Servis Hizmetlerinden Ücret Alınmaması Araç dışı trafik kazası geçirmesi nedeniyle kaldırıldığı Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Acil Sevisinde gördüğü tedavinin ardından sosyal güvenlik kaydı ve sağlık güvencesi olmadığı gerekçesi ile tahsil edilen tedavi giderlerinin iadesi talebiyle Kurumumuza yapılmış olan bir başvuruda Hacettepe Üniversitesi Döner Sermaye İşletmesi Fatura Birimi ve SGK ile yapılan görüşmeler neticesinde; SGK’dan şikâyetçinin ödemiş olduğu ücretin tarafına iadesinin yapılabileceği, verilecek sağlık hizmetine ilişkin faturanın mevzuat gereği belgeler ile birlikte adı geçen üniversite hastanesi 103 104 2015/591 şikâyet numaralı başvuru için verilen 16/01/2015 tarihli KVYO Kararı 2015/2772 şikâyet numaralı başvuru için verilen 21/05/2015 tarihli KVYO Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 249 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU tarafından Kurumlarına gönderilmesi gerektiği belirtilmiştir. SGK tarafından verilen görüş, Döner Sermaye İşletme Müdürlüğüne iletilmiş, söz konusu idare tarafından şikâyetçiye gerekli ödemenin yapılacağı ifade edilmiştir. Kurumumuzca yapılan arabuluculuk girişimleri sonucunda, şikâyetçi ile ilgili idare arasında uzlaşma sağlanması suretiyle şikâyet konusu çözüme kavuşturulmuştur.105 Tutukluların Sağlık Hizmetlerine Erişimi Kadın Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda tutuklu olarak bulunan yabancı uyruklu bir şikâyetçi, mide ve bağırsaklarından ciddi bir ameliyat geçirdiğini, ameliyat sonrası kendisine doktor kontrolü ve muayene yapılmadığını belirterek, tedavisinin yapılmasının sağlanmasını talep etmiştir. Kurumumuzun konu hakkındaki girişimleri neticesinde, şikâyetçinin tedavisine başlanmış olup, şikâyet konusu sorun çözüme kavuşturulmuştur.106 7.3.3. Milli Eğitim Bakanlığı Bilgi Edinme Başvurusuna Cevap Verilmemesi Şikâyetçi; bilgi edinme hakkı kapsamında Milli Eğitim Bakanlığına (MEB) başvuru yaptığını, başvurusunun reddedilmesi üzerine Bilgi Edinme ve Değerlendirme Kuruluna (BEDK) itiraz ettiğini, BEDK’nin kendisini haklı bulmasına rağmen MEB’in talebini yerine getirmediğini iddia ederek Kurumumuza başvurmuş, Kurumumuzca MEB Hayat Boyu Öğrenme Genel Müdürlüğü ile temasa geçilmiş, ilgili idarenin BEDK’nin kararından haberdar olmadığının anlaşılması üzerine söz konusu kararın bir sureti ilgili idareye gönderilmiş ve ilgili idarece şikâyetçinin bilgi edinme talebini yerine getirdiğine dair yazı Kurumumuza iletilmiştir.107 Öğrencilere Yönelik Servis Hizmeti Sağlanması Talebi 250 Servis hizmetlerine yönelik bir başvuruda şikâyetçinin kardeşi ve diğer öğrencilerin 11/09/2014 tarihli ve 29116 sayılı Milli Eğitim Bakanlığı Taşıma Yoluyla Eğitime Erişim Yönetmeliği kapsamında, okulların açılması ile birlikte servis hizmetinden yararlanmaları gerekirken, servis ihalesine geç çıkılması nedeniyle yaşanan mağduriyetlerin giderilmesi talep edilmiştir. 2014/5004 şikâyet numaralı başvuru için verilen 14/04/2015 tarihli KVYO Kararı 2015/4881 şikâyet numaralı başvuru için verilen 23/10/2015 tarihli KVYO Kararı 107 2015/2872 şikâyet numaralı başvuru için verilen 09/06/2015 tarihli KVYO Kararı 105 106 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Sorunun çözümü amacıyla Dursunbey İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü ile yapılan görüşmelerde söz konusu şikâyet çözüme kavuşturulmuştur.108 Zihinsel Engelli Çocuğa Karşı Rehber Öğretmen Tarafından Takınılan Olumsuz Tavrın Önlenmesi ile Çocuk Hakkında Olumlu Rapor Verilmesi Talebi Şikâyetçi, oğlunun özel eğitime devam edebilmesi için gerekli testi yapmakla görevli Giresun Rehberlik ve Araştırma Merkezindeki (RAM) rehber öğretmenin çocuğuna ve ailesine karşı olumsuz, aşağılayıcı tavırlarını şikâyet ederek bahse konu kişi hakkında gereğinin yapılmasını ve düzenlenen olumsuz raporun geri alınarak çocuğunun eğitim hakkının yeniden verilmesini talep etmiştir. Söz konusu başvuru neticesinde Kurumumuzun girişimleriyle MEB nezdinde RAM’daki öğretmen hakkında soruşturma açılması sağlanmış, bu süreçte Tirebolu RAM tarafından çocuk hakkında “olumlu rapor” verilerek eğitimine devam etmesi sağlanmıştır.109 7.3.4. Yüksek Öğretim Kurumları Geçici Görevlendirmenin İptal Edilmemesi Şikâyetçi Kurumumuz nezdinde yaptığı başvurusunda Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Rektörlüğünce geçici görevli olarak 09/09/2014 tarihinde Teknik Bilimler Meslek Yüksekokulu emrinde görevlendirildiğini; bu görevlendirmeden itibaren altı ay geçmesine rağmen görevlendirme işlemine son verilmediğini, bunun üzerine 17/03/2015 tarihli dilekçesi ile önceki görevine geri alınması talebinde bulunduğunu, ancak bu isteminin reddedildiğini, oysa geçici görevlendirme süresinin 6 ayı geçmemesi gerektiğini, işlemin bu yönüyle hukuka aykırı olduğunu belirterek, mağduriyetinin giderilmesini talep etmiştir. Şikâyet dosyasının incelenmesinden; adı geçen Üniversite Rektörlüğü ile yapılan yazışma ve görüşmeler neticesinde, bahsi geçen Üniversite Rektörlüğü şikâyetçinin bu görevlendirmesini iptal etmiştir.110 Diplomaya Hak Kazanma İhtilafının Giderilmesi Talebi Şikâyetçi, Anadolu Üniversitesi İktisat Bölümü öğrencisi olduğunu, aftan yararlanarak tekrar kayıt yaptırdığı Açıköğretim Fakültesinde matematik 2015/4815 şikâyet numaralı başvuru için verilen 06/11/2015 tarihli KVYO Kararı 2015/2786 şikâyet numaralı başvuru için verilen 13/11/2015 tarihli KVYO Kararı 110 2015/3871 şikâyet numaralı başvuru için verilen 27/10/2015 tarihli KVYO Kararı 108 109 Y I LLI K RAP OR 2015 251 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU dersini DC harf notu ile geçtiğini, genel not ortalamasının 2,01 olduğunu ve fakülteden önlisans diploması talebinde bulunduğunu belirtmiştir. Şikâyet konusu ile ilgili yapılan incelemeler, araştırmalar ve Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Dekanlığı ile defaatle yapılan telefon görüşmeleri neticesinde, mezkur dekanlık tarafından şikâyetçiye gönderilen yazıda şikâyetçinin İktisat Fakültesi İktisat Programının derslerinin tamamında başarılı olduğu ve önlisans diploması almaya hak kazandığı belirtilmiş ve şikâyet konusu sorun çözüme kavuşturulmuştur.111 Lisans Diplomasının Aslının İadesi Talebi Mühendislik tamamlama programı kapsamında Uludağ Üniversitesi Mühendislik Fakültesine yerleşen şikâyetçi, kayıt sırasında ilgili idare tarafından alınan lisans diplomasının aslının tarafına iade edilmesini talep etmiştir. Kurumumuzca yapılan girişimler sonucunda, Uludağ Üniversitesi Rektörlüğü tarafından şikâyetçiye lisans diplomasının aslı iade edilmiş ve şikâyet konusu sorun çözüme kavuşturulmuştur.112 Dilekçenin İşleme Konulmaması 252 Şikâyetçi başvurusunda; Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Güzel Sanatlar Eğitimi Bölümü Müzik Eğitimi Anabilim Dalında öğretim üyesi olduğunu, “Müzik ve Göstergeler Arasılık’’ isimli dersin Müzik Eğitimi Tezli Yüksek Lisans Programında ve “Müzik ve Simülasyon’’ isimli dersin ise Müzik Eğitimi Doktora Programında açılması hususunda Güzel Sanatlar Eğitimi Anabilim Dalı Başkanlığına 17/06/2014 tarihinde dilekçe verdiğini, ancak dilekçesinin işleme konulmaması suretiyle dilekçe hakkının kullanılmasının engellendiğini, dilekçe hakkının kullanılmasının engellenmesinden sorumlu Güzel Sanatlar Eğitimi Anabilim Dalı Başkanı hakkında soruşturma açılmasını talep ettiğini, yapılan idari soruşturma neticesinde Anabilim Dalı Başkanına herhangi bir ceza önerilmediği gibi şikâyetçi hakkında Dekanlık makamı tarafından uyarılmasının önerildiğini, yapılan soruşturmanın şikâyetçiye herhangi bir soru sorulmaksızın tek taraflı ve sübjektif bir şekilde yürütüldüğünü ifade etmiş olup; Güzel Sanatlar Eğitimi Anabilim Dalı Başkanı hakkında gerekli idari işlemin yapılması için Kurumuza şikâyet başvurusunda bulunmuştur. 111 112 2015/3776 şikâyet numaralı başvuru için verilen 30/09/2015 tarihli KVYO Kararı 2015/21 şikâyet numaralı başvuru için verilen 27/03/2015 tarihli KVYO Kararı YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Yapılan inceleme ve araştırma kapsamında; Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Rektörlüğünden temin edilen bilgilerden, şikâyetçinin dilekçe hakkının kullanılmasının engellenmesi hususunda sorumlu olduğu iddiası ile Güzel Sanatlar Eğitimi Anabilim Dalı Başkanı hakkında yürütülen soruşturmanın objektif yapılmadığı iddiasından bahisle soruşturmanın yeniden yapılması talebine ilişkin olarak; Rektörlükçe, yürütülen soruşturma sürecinin incelendiği, neticesinde de soruşturmanın yetkili disiplin amiri tarafından yapılmadığının tespit edildiği, bu nedenle soruşturmanın yetkili disiplin amiri olan Eğitim Bilimleri Enstitü Müdürlüğü tarafından tekrar başlatıldığı, dolayısıyla şikâyete konu talebin ilgili idare tarafından yerine getirildiği anlaşılmış ve şikâyetçi tarafından talebin yerine getirildiğine ilişkin yazı Kurumumuza iletilmiştir.113 YÖK Başkanlığı Tarafından Denklik Belgesinin Düzenlenmesi Talebi Şikâyetçi, Bulgaristan Plovdiv Üniversitesi Uluslararası Ekonomik İlişkiler bölümünden mezun olduğunu, 2013 yılının Mart ayında YÖK Başkanlığına denklik başvurusunda bulunduğunu, ancak başvurusunun üzerinden 9 ay geçmesine rağmen herhangi bir işlem tesis edilmediğini, bu sebeple ÖSYM tarafından gerçekleştirilen sınavlara müracaat edemediğini ve askerlik vazifesini yapamadığını belirterek, denklik başvurusunun sonuçlandırılmasını talep etmiştir. Kurumumuzca yapılan girişimler sonucunda Yükseköğretim Yürütme Kurulunun 31/12/2014 tarihli kararı ile denklik belgesinin düzenlenmiş ve şikâyetçiye gönderilmiştir.114 7.3.5. Diyanet İşleri Başkanlığı Mahalle İmamı Görevlendirilmesi Talebi Şikâyetçi, mahalle imamlarının okumak için haftada 5 gün il merkezine gittiğini, bu günlerde caminin imamsız kaldığını belirterek, geçici de olsa başka bir imam verilmesi talebiyle Kurumumuza başvuruda bulunmuştur. Göksun Kaymakamlığı ile yapılan görüşmeler sonucunda, mahalle cami imamı değişikliğine ilişkin talep olumlu sonuçlandırılmıştır.115 2014/4808 şikâyet numaralı başvuru için verilen 16/01/2015 tarihli KVYO Kararı 2015/3081 şikâyet numaralı başvuru için verilen 21/08/2015 tarihli KVYO Kararı 115 2015/2881 şikâyet numaralı başvuru için verilen 25/06/2015 tarihli KVYO Kararı 113 114 Y I LLI K RAP OR 2015 253 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Kadronun Taşınması Talebi Şikâyetçi 1860 tarihinde yapılmış Abdulhalim Mescidi’nin küçük gelmesi üzerine 1997 yılında bitişiğindeki arsaya Kozyatağı Mehmet Çavuş Camii’nin yapılarak ibadete açılmış olduğunu, Abdulhalim Mescidinin Kuran Kursuna çevrildiğini, imam hatibi ile müezzininin fiilen Mehmet Çavuş Camii’nde görev yaptığını, ancak kadrolarının hala Abdulhalim Mescidinde bulunduğunu belirterek bu hususun düzeltilmesini talep etmiştir. Kurumumuzca yapılan girişimler sonucunda Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından, şikâyetçinin talebi yeniden değerlendirilmiş ve şikâyetçinin talebi yerine getirilmiştir.116 7.3.6. Ulaştırma, Basın ve İletişim ile İlgili Kurum ve Kuruluşlar İnternet Aboneliğini Sona Erdirme Talebi Şikâyetçi; TürkNet İletişim Hizmetleri A.Ş.’ye 2014 yılı Haziran ayında abonelik için müracaat ettiğini, Eylül ayına gelinmesine rağmen sonuç alınamaması nedeniyle 16/09/2014 tarihli dilekçesi ile müracaatından vazgeçtiğini belirttiğini, cevaben kendisinden imzalı dilekçenin istenildiğini, imzalı dilekçesini gönderdiğini, bu işlemin beş defa tekrarlandığını, sonunda faks çekerek müracaatını iptal ettirebildiğini, daha önce fatura gönderilmemesine rağmen 18/12/2014 tarihinde e-posta ile 96,92 TL borcu olduğu ve ödememesi halinde icra takibi yapılacağının tarafına ihtar edildiğini, ilk dilekçeyi göndermesinden birkaç gün sonra internetinin bağlandığını ancak defalarca telefon görüşmesi ve maillerle istemediğini beyan etmesine rağmen iptal işlemini başaramadığını iddia ederek tarafından haksız olarak istenilen bedelin iptali talebiyle Kurumumuza başvuruda bulunmuştur. 254 Şikâyetçinin başvurusuna ilişkin olarak TürkNet İletişim Hizmetleri A.Ş. ve Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumu Başkanlığı ile yapılan görüşmeler neticesinde şikâyet konusu husus çözüme kavuşturulmuştur.117 İnternet Kullanımından Doğan Ekstra Giderler ve Cayma Bedelinin İadesi Şikâyetçi; Superonline İletişim Hizmetleri A.Ş. ile fiber internet hizmetinden yararlanma konusunda anlaştığını, yapılan görüşmelerde TTNet A.Ş.’ye taahhüt edilen hususlar gereğince ödenmesi zorunlu cayma bedeli116 117 2015/262 şikâyet numaralı başvuru için verilen 06/05/2015 KVYO Kararı 2014/5629 şikâyet numaralı başvuru için verilen 26/01/2015 tarihli KVYO Kararı YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U nin Superonline İletişim Hizmetleri A.Ş. tarafından karşılanması ve gerekli hat kapatma-geçiş işlemlerinin tamamlanması konularında mutabakata varıldığını, TTNet A.Ş. kapsamında yer alan hattın kapanması işleminin zamanında ve kararlaştırıldığı gibi Superonline İletişim Hizmetleri A.Ş. tarafından yerine getirilmediği ve ilgili konularda herhangi bir anlaşmanın olmadığı bilgisinin şikâyetçiye verildiğini ve Superonline İletişim Hizmetleri A.Ş.’nin cayma bedeli ve iki aylık kullanım bedelinin ödenmesi hususunda gerekli girişimlerden imtina ettiğini belirterek TTNet A.Ş. tarafından kendisine yansıtılan tüm kullanım ve cayma bedelleri ile bunların gecikme faizlerinin Superonline İletişim Hizmetleri A.Ş. tarafından ödenmesi talebiyle Kurumumuza başvuruda bulunmuştur. Kurumumuzun yapmış olduğu girişimler neticesinde, TTNET A.Ş. tarafından şikâyetçiye yansıtılan tüm kullanım ve cayma bedelleri ile bunların gecikme faizleri Superonline İletişim Hizmetleri A.Ş. tarafından ödenmiş ve şikâyet konusu sorun çözüme kavuşturulmuştur.118 7.3.7. Milli Savunma Hizmetleri Askerlikte Alınan ve Kaybedilen Üstün Başarı Belgesinin Yenilenmemesi Askerlikte almış olduğu üstün başarı belgesini kaybetmesi nedeniyle bu belgeden kaynaklı işe girmede öncelik hakkını kullanamadığından bahisle başvuru yapan şikâyetçi, ilgili belgenin tekrar düzenlenmesini talep etmiş ve Kurumumuz tarafından yapılan görüşmeler neticesinde Deniz Kuvvetleri Komutanlığı Amfibi Deniz Piyade Tugay Komutanlığınca üstün başarı belgesinin tekrar düzenlenmesi sağlanmıştır.119 Personelin Olumsuz Tutum ve Davranışı Şikâyetçi; SGK Başkanlığı tarafından istenen terhis belgesini almak için Büyükçekmece Askerlik Şubesine başvurduğunu, personelin olumsuz tutum ve davranışına maruz kaldığını, işlemlerini gerçekleştirmede sorun yaşadığını, dolayısıyla şikâyet konusunun Büyükçekmece Askerlik Şubesi Başkanlığındaki kamu personelinin tutum ve davranışına ilişkin olduğunu belirterek şikâyet başvurusunda bulunmuştur. 118 119 2014/4923 şikâyet numaralı başvuru için verilen 26/01/2015 tarihli KVYO Kararı 2015/586 şikâyet numaralı başvuru için verilen 18/05/2015 tarihli KVYO Kararı Y I LLI K RAP OR 2015 255 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Yapılan inceleme kapsamında, Büyükçekmece Askerlik Şubesi Başkanlığı yetkilileri ile görüşmeye geçilerek şikâyet konusu iletilmiş, vatandaşa sundukları kamu hizmetinin iyi yönetim ilkeleri çerçevesinde kamu hizmeti standartlarına uygun olması, bu hususta gerekli iyileştirmelerin ve düzeltmelerin yapılması, sorun yaşanan personelin bu konuda uyarılarak idarenin işleyişindeki bu tür aksaklıkların giderilmesi gerektiği ifade edilmiş olup; şikâyetçinin Başkanlıkları nezdindeki işleminin yapılması hususunda gerekli kolaylığın sağlanarak sorunun çözülmesi ve şikâyetçiden özür dilenmesi talep edilmiştir. Bu uzlaşma girişimlerimiz üzerine, Büyükçekmece Askerlik Şubesi Başkanlığı yetkilisi, şikâyet konusu aksaklığın giderilmesi adına ilgili personelle görüşeceklerini ve gerekli uyarıları yapacaklarını, ayrıca şikâyetçiyi davet ederek sorununun çözümü için gerekeni yapacaklarını ve oluşan bu aksaklığın telafi edileceğini bildirmiştir. Bunun üzerine, şikâyetçi, 31/12/2014 tarihinde Kurumumuza ilettiği e-postada ve kendisiyle yapılan görüşmelerde, şikâyet konusunun Kurumumuz tarafından ciddiyetle takip edilmesi sonucunda çözüme ulaştığını, bahse konu Başkanlık yetkilisinin kendisiyle bizzat görüşmek suretiyle yaşanan problemden ötürü özür dilediğini ve sorununu çözüme kavuşturduğunu, dolayısıyla başvuru konusuyla ilgili herhangi bir sorununun kalmadığını ifade etmiştir.120 7.3.8. Mahalli İdareler Kamulaştırmasız El Atmadan Doğan Bedel Alacağı Hakkında 256 Şikâyetçi Ankara İli Mamak İlçesi Balkiraz Mahallesinde bulunan 1440,00 m² yüz ölçümlü … ada … parsel sayılı taşınmaza Ankara Büyükşehir Belediyesi tarafından kamulaştırmasız el atıldığını, annelerine ait 229,03 m²’lik kısmında bu kamulaştırmasız el atma işlemine konu olan taşınmazın içerisinde kaldığını, bu nedenle kamulaştırmasız el atma bedelinin bu parsele ilişkin verilen dava kararına göre veraset ilamındaki payları oranında, dava tarihinden itibaren yasal faiziyle Ankara Büyükşehir Belediyesi tarafından ödenmesi hususunu şikâyete konu etmiştir. Ankara Büyükşehir Belediye Başkanlığının konu ile ilgili cevabi yazısında, 6487 sayılı Kanunun Geçici 6 ncı maddesinde; idarenin daveti veya malikin müracaatı üzerine fiilen el konulan taşınmazın veya üzerinde tesis edilen irtifak hakkının idarenin daveti veya malikin müracaat ettiği tarihteki tah120 2014/5313 şikâyet numaralı başvuru için verilen 08/01/2015 tarihli KVYO Kararı YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U mini değeri; bu Kanunun 8 inci maddesinin ikinci fıkrasına göre teşkil edilen kıymet takdir komisyonu marifetiyle, taşınmazın el koyma tarihindeki nitelikleri esas alınmak ve bu Kanunun 11 inci ve 12 nci maddelerine göre hesaplanmak suretiyle tespit edileceği ifade edilmiştir. Tespitten sonra, bu Kanunun 8 inci maddesinin üçüncü fıkrasına göre teşkil olunan uzlaşma komisyonunca, idarenin daveti veya malikin müracaat tarihinden itibaren en geç altı ay içinde 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine göre tebliğ edilen bir yazı ile tahmini değer bildirilmeksizin, talep sahibinin uzlaşma görüşmelerine davet edileceği, yazımızın tebliğ tarihinden itibaren de en geç altı ay içinde işlem yapılacağı belirtilmiştir. 121 Çevre Temizliğinin Sağlanması Talebi Manisa İli Şehzadeler Belediyesi Yarhasanlar Mahallesindeki pazarların, pazar alanlarında kurulması ve çevresinin temiz bırakılması talebine ilişkin olarak Kurumumuzca yapılan görüşmeler neticesinde; ilçe sınırlarındaki Yarhasanlar Mahallesinde gerekli tedbirler alınarak yol ve kaldırım işgalleri ile seyyar satıcılara müsaade edilmeyeceği, pazar yeri faaliyeti sona erdiğinde temizlik ekiplerince pazarda oluşan atıkların toplandığı ve alanın yıkanmak suretiyle temizlendiği, ayrıca şikâyetçinin talebi doğrultusunda daha dikkatli davranılacağı bilgilerine ulaşılarak şikâyete konu talebin ilgili idarece yerine getirildiği anlaşılmıştır.122 7.3.9. Diğer Kurum ve Kuruluşlar Hatalı Düzenlenen Araç Ruhsatının Yenilenmesi İçin Tekrar Ücret Talep Edilmesi Şikâyetçi, Ankara Trafik Tescil Şube Müdürlüğünde aracının ruhsatını yenilediğini, yenilenen ruhsatta araç motor numarasının yanlış yazıldığını farkettiğini ve bunun düzeltilmesini ilgili idareden talep ettiğini ancak kendisinden yenilenen ruhsat için ikinci bir ücret talep edildiğini ifade ederek, kendisinden kaynaklanmayan hatanın düzeltilmesi talebiyle Kurumumuza başvurmuş, ilgili idareye şikâyet konusu ile ilgili yazı yazılmış ve şikâyetçi ilgili idarenin kendisini çağırarak ruhsatını ücret almadan yenilediğini belirtmiş ve başvuru çözüme kavuşturulmuştur.123 2015/2284 şikâyet numaralı başvuru için verilen 08/04/2015 tarihli KVYO Kararı 2014/5550 şikâyet numaralı başvuru için verilen 19/02/2015 tarihli KVYO Kararı 123 2015/3979 şikâyet numaralı başvuru için verilen 16/11/2015 tarihli KVYO Kararı 121 122 Y I LLI K RAP OR 2015 257 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Mahkemece Hükmedilen Vekâlet Ücretinin İlgiliye Ödenmemesi Şikâyetçi, Akseki Asliye Hukuk Mahkemesinin 30/03/2011 gün 2009/56 E. ve 2011/37 K. sayılı kararında, mahkeme tarafından hükmedilen vekâlet ücreti için icra takibi başlatıldığını, ancak 2012 yılından bu zamana kadar Antalya 7 nci İcra Müdürlüğünün 2012/4922 (yeni esas no:2014/2689) sayılı takip dosyasına ödeme yapılmadığını ve konuyla ilgili tarafına bilgi verilmediğini belirterek, ilgili idarenin uyarılması talebiyle Kurumumuza başvuruda bulunmuş, yapılan görüşmeler sonucunda, şikâyetçinin talep ettiği vekalet ücreti dosya hesabına yatırılmıştır.124 Geçici Görevlendirmenin Sona Erdirilmesi Talebi Şikâyetçi başvurusunda, Batı Anadolu Bölge Müdürlüğüne bağlı Fethiye Grup Başkanlığında ürün denetmeni olarak görev yaptığını ancak 02/01/2015 tarihinden itibaren iki kez Denizli Grup Başkanlığında geçici görevle görevlendirildiğini, geçici görevlendirmenin mobbing amacıyla yapıldığını belirterek, geçici görevlendirmenin sona erdirilmesini talep etmektedir. Ekonomi Bakanlığı tarafından gönderilen cevabi yazı ile Bakanlık Makamının 07/05/2015 tarihli ve 3085 sayılı onayı ile şikâyetçi eski görev yerine iade edilmiş ve şikâyet konusu talep çözüme ulaştırılmıştır.125 7.4. Özel Raporlar Yoluyla Yapılan Katkı 258 Kurumumuz, idarenin her türlü eylem ve işlemleri ile tutum ve davranışlarını; insan haklarına dayalı adalet anlayışı içinde, hukuka ve hakkaniyete uygunluk yönlerinden incelemek, araştırmak ve idareye önerilerde bulunmak üzere; 29 Mart 2013 tarihi itibariyle almaya başladığı şikâyet başvurularını titizlikle inceleyip, hukuk, hakkaniyet ve adalet anlayışı içinde sonuçlandırarak; temel hak ve özgürlüklerin korunması ve geliştirilmesi noktasında önemli bir işlev üstlenmiş bulunmaktadır. Başvuru esasına göre, hukukun üstünlüğü, demokrasi, insan haklarına saygının geliştirilmesi ve ayrıca halka karşı sorumluluk anlayışı temelinde bağımsız ve tarafsız bir şekilde yürüttüğü inceleme ve araştırmalar sayesinde, çok kısa süre içerisinde kamu vicdanının güçlü bir sesi olmayı başarmıştır. Bu açıdan Kurumumuzun varlığı, bireyin temel hak ve özgürlüklerinin korunması ve geliştirilmesi 124 125 2015/349 şikâyet numaralı başvuru için verilen 15/04/2015 tarihli KVYO Kararı 2015/1707 şikâyet numaralı başvuru için verilen 11/06/2015 tarihli KVYO Kararı YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U açısından çok önemli güvence olduğu kadar; idare açısından da demokrasi ve hukukun yerleşmesine öncülük eden rehber niteliğindedir. Kurumumuz, diğer ülke ombudsmanlıkları gibi iki esas amaca hizmet etmektedir. Bunlardan birincisi, temel hak ve özgürlüklerin “korunması”, diğeri ise “geliştirilmesidir”. Yerli ve yabancı gerçek ve tüzel kişiler tarafından iletilen şikâyet başvuruları üzerine gerçekleştirilen inceleme ve araştırmalar sonucu tespit edilen ihlallerin ortadan kaldırılmasına yönelik çalışmalar, hakların korunmasına hizmet etmektedir. Temel hak ve özgürlüklerin geliştirilmesi konusunda da çok sayıda araç bulunmaktadır. Bunlardan önde gelenleri her sene TBMM’ye sunulan Yıllık Rapor ve gerek duyulan konularda hazırlanan Özel Rapordur. Yıllık Rapor haricinde; 6328 sayılı Kanunun 7 nci maddesi birinci fıkrası (ç) bendinde kayıtlı, “ Yıllık raporu beklemeksizin gerek görüldüğü konularda özel rapor hazırlamak.” hususu, Başdenetçinin görevleri kapsamında sayılmıştır. Anılan fıkra hükmü uyarınca, “Soma Maden Kazasından Hareketle Kömür Madenciliğinde İş Sağlığı ve Güvenliği Özel Raporu” hazırlanmış ve 31 Aralık 2014 tarihinde kamuoyu ile paylaşılmıştır.126 Kurumumuzun üzerinde çalıştığı ülkemizin yargı sisteminin sorunları ile ilgili olarak da bir “Özel Rapor” hazırlanmakta, bu konuda kapsamlı bir çalışma yürütülmekte ve en kısa sürede söz konusu raporun TBMM’ye sunulması planlanmaktadır. 7.4.1. Yargı Özel Raporu Kurumumuza iletilen şikâyet başvuruları da göz önünde bulundurulmak suretiyle, ülke gündemini yoğun bir şekilde meşgul eden, adalet sistemimizin işleyişi, bu alanda yaşanan sorunlar ile bu noktada atılması gerekli adımları kapsayacak şekilde özel bir rapor hazırlanması kararlaştırılmıştır. Bu amaçla, deneyimli hâkim, savcı ve uzmanlardan oluşan bir Komisyon oluşturulmuş; Komisyonunun çalışmalarında yararlanılmak üzere, yargının sorunlarının tarihi, sosyolojik, demografik, ekonomik, kültürel, antropolojik, kırsal ve kentsel köken gibi ayrı başlıklar altında irdelenmesi; eksik ve sorunlu yanlar ile yapısal sorunların tespiti ve çözüm önerileri geliştirilmesi, ayrıca AB ile uluslararası ve bölgesel kuruluşların standartları ile karşılaştırılmalı bir şekilde ortaya konulması amacı ile ilgili kamu kurum ve kuruluşları, sivil toplum örgütleri, meslek kuruluşları ve üniversitelerden görüş ve değerlendirme temin edilmiştir. Bu kapsamda, Komisyon elde ettiği bulgu126 http://www.ombudsman.gov.tr/contents/files/soma%20rapor%2030122014.pdf Y I LLI K RAP OR 2015 259 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU ları, bilimsel bir yöntemle ve uluslararası standartlar ile mukayeseli şekilde inceleme ve araştırmaya devam etmektedir. Adalet sistemimizin sorunlarını ele aldığımız, sistemin iyileştirilmesi ve güvenilirliğinin artırılmasına yönelik öneriler içeren bu raporun; başta yargı camiası ve mensupları olmak üzere, ilgili kamu, özel ve sivil toplum ile akademik camianın çalışmalarına ışık tutması ve hepsinden önemlisi varlık nedenimiz olan milletimizin adalet sistemine olan inancının güçlendirilmesine vesile olacağı umulmaktadır. 260 YIL L IK RAPOR 2015 8 İDARENİN KURUMUMUZA VE KARARLARIMIZA YAKLAŞIMI Başvuru İnceleme ve Araştırma Aşamasındaki Yaklaşımlar ve İşbirliği Örnekleri İdarenin Tavsiye Niteliğindeki Kararlarımıza Yaklaşımı KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Bilindiği üzere, Devletin sahip olduğu egemenlik yetkisini kullanan idarenin, bu yetkiye dayanarak meşruiyet sınırlarını aşıp aşmadığının denetlenmesi, bireylerin haklarının Devlet karşısında korunması açısından son derece önem arz etmektedir. Dolayısıyla, anayasalar, yalnızca idareye yetki kullanımına ilişkin haklar tanımakla kalmamakta, idarenin bu yetkiyi kullanırken, hakların mahiyetine uygun davranmalarını sağlamak için de pek çok denetim yolu öngörmektedirler. Tüm dünyada kamu yönetiminin denetlenmesinde birçok farklı sistem kullanılmakla birlikte, bunları yargı ve yargı dışı olmak üzere iki temel kategori içinde ele almak mümkündür. Yargı denetimi, ülkelerin idari yapılarına uygun olarak şekillenen yargı organları tarafından gerçekleştirilirken, yargı dışı denetimi ise “siyasi”, idari”, “kamuoyu (baskı grupları)” ve “uluslararası denetim” olarak sınıflandırmak mümkündür.127 İdare-birey ilişkilerinde bireyi koruma ve idareyi belirli sınırlar içerisinde hareket etmeye zorlamada mevcut denetim yollarının yetersizliği, Devletin görev alanının genişlemesi ve bireylerin hak anlayışının değişmesi, ombudsmana ihtiyaç duyulmasına neden olmuştur.128 Kamu yönetimi anlayışındaki bu değişime cevap verecek şekilde, bireylerin sahip olduğu haklar karşısında idarenin meşru sınırlarda hareket edip etmediğinin incelenmesi için muhtelif denetim yollarına bir alternatif olarak değil fakat bu denetim yollarını tamamlayıcı ve destekleyici bir mekanizma olarak ortaya çıkan Kurumumuz, kamu vicdanı ile uyuşmayan konularda öncelikle idare-birey arasında bir köprü vazifesi görerek uzlaşı yoluyla uyuşmazlıkları çözüme kavuşturmaya çalışmakta, bu uzlaşı zemininin mümkün olmadığı durumda ise bireyin şikâyetinde haklı olduğunun tespit edilmesi halinde idareye tavsiyede bulunmaktadır. 262 Bireyin hak ve özgürlüklerini, ulusal ve uluslararası mevzuat ışığında, hukuka ve daha da önemlisi hakkaniyete uygunluk boyutuyla savunma görevini üstlenen Kurumumuz, geride bıraktığı 3 yıl içerisinde aldığı 19.335 adet başvuruyu titizlikle inceleyip %86’sını sonuçlandırarak; idarenin insan hak ve özgürlüklerine saygılı bir şekilde görev yapmasına, kamu hizmetlerinin etkin ve verimli bir şekilde yürütülmesine, kamu yönetiminde iyi yönetişim ilkelerinin hayata geçirilmesine, birey ve idare arasındaki sorunların önüne 127 128 Gözler, 2009: 803-804 Çakmak 2008, 13 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U geçilmesine ve toplumda hak arama kültürünün benimsemesine ve güçlenmesine önemli katkılarda bulunmuştur. Ancak tüm dünyadaki ombudsmanlık kurumlarında görüldüğü gibi Türkiye uygulamasında da Kurumun aldığı kararlar tavsiye niteliğinde olup, yaptırım yetkisi yoktur. Ombudsmanlık kurumu en önemli yaptırım gücünü kamuoyundan ve parlamentodan almaktadır. Bu noktada, en önemli paydaşlarımızdan olan idarelerin, inceleme ve araştırma aşamasında gerekli destek ve katkıyı sunması, uzlaşma ve tavsiye kararlarını uygulama konusunda daha istekli davranması, kamuoyu ve parlamentonun da Kurum kararlarının takipçisi olması büyük önem arz etmektedir. 8.1. Başvuru İnceleme ve Araştırma Aşamasındaki Yaklaşımlar ve İşbirliği Örnekleri Kamu Denetçiliği Kurumu; idarenin işlem, eylem, tutum ve davranışları hakkındaki şikâyetleri incelediğinden, kamu kurum ve kuruluşlarının Kurumumuzla işbirliği içerisinde hareket etmesi, Kurum tarafından talep edilen bilgi ve belgelerin zamanında gönderilmesi, Kurumların uzlaşma konusunda olumlu bir yaklaşım içerisinde olması, şikâyet başvurularının kısa sürede ve etkin bir şekilde çözümlenmesi açısından önem arz etmektedir. Şikâyetlerin alınmaya başlandığı tarihten bugüne kadar Kurumumuzun görev alanı ve yetkileri zamanla kamu kurum ve kuruluşlarınca tanınmış, geçtiğimiz yıl idarelerin birçoğu tarafından, Kurumumuzca istenen bilgi ve belgeler kısa süre içerisinde ve doğru bir şekilde gönderilmiş, işbirliğine açık bir tutum sergilenmiş, kimi bazı idareler ise bu konuda yeterince hassasiyet göstermemiştir. Bu bağlamda, olumlu örneklere değinecek olursak; YÖK, ÖSYM, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, Maliye Bakanlığı ve hastanelerle yapılan yazışmalarda süre bakımından aksaklıklar olsa dahi dosyayı çözüme kavuşturacak gerekli bilgi ve belgelere yer verildiği gözlemlenmektedir. Anılan idarelerle yapılan telefon görüşmelerinde de yetkililere ulaşılabilmekte, sorunun çözümünde destekleri alınabilmektedir. Ayrıca, Milli Savunma Bakanlığı, Genelkurmay Başkanlığı ve Kuvvet Komutanlıkları bilgi ve belge taleplerine zamanında ve gerekçeli olarak cevap vermektedirler. Bir diğer olumlu örnek, 2014/4889 şikâyet sayılı başvuru hakkında TURKCELL A.Ş. gerekli hassasiyeti göstererek bilgi ve belgeleri süresinde ve kapsamlı olarak göndermiştir. 2015/262 şikâyet sayılı başvuru hakkında Diyanet İş- Y I LLI K RAP OR 2015 263 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU leri Başkanlığı yetkilileri şikâyet başvurusunun çözümü konusunda özverili ve çözüm odaklı yaklaşım sergileyerek şikâyet başvurusunun uzlaşma yoluyla çözülmesini sağlamışlardır. “Eğitim-öğretim, gençlik ve spor” başlığına ilişkin olarak ilgili idarelerle işbirliği çalışmalarımız çerçevesinde, ilkokullarda insan hakları ve yurttaşlık alanında Kurumumuzdan da bahsedilmesi gündeme gelmiş, yıl içerisinde Talim ve Terbiye Kurulu Başkanına bir ziyaret gerçekleştirilmiş; ayrıca Başkanlığa işbirliği taleplerini içeren bir yazı gönderilmiştir. Söz konusu yazımıza cevaben gönderilen yazıda, ilkokul dördüncü sınıflarda 2 ders saati zorunlu ders olarak okutulan “İnsan Hakları, Yurttaşlık ve Demokrasi” dersinde hak ve özgürlüklerin ihlal edildiği ve kısıtlandığı durumların çözümü için izlenecek yollar ile başvurulacak mekanizmalar arasında İl ve İlçe İnsan Hakları Kurulları ile Kurumumuza değinileceği belirtilmiştir. Son olarak, SGK’nın Kurumumuzla işbirliği devam etmektedir. Kurumumuz tarafından verilen tavsiye kararlarına uyulmasını ve istenilen bilgi ve belgelerin zamanında ve eksiksiz gönderilmesini temin etmek amacıyla, Kamu Denetçimiz Sayın Abdullah Cengiz Makas tarafından bu yıl da SGK yetkilileriyle ikili temaslarda bulunulmuş ve olumlu bir yaklaşım sergilenmiştir. Kurumumuzdan gönderilen bilgi ve belge taleplerine yönelik olarak bazı olumsuz örneklerden bahsetmek gerekirse; özellikle Yüksek Öğrenim Kredi ve Yurtlar Kurumu Genel Müdürlüğünden istenilen bilgi ve belgelere gönderilen yazıların yeterli düzeyde ve açıklayıcı bir şekilde olmadığı, pek çok şikâyetin tarafımıza ulaşmadan çözülmesi muhtemel iken gerekli ve yeterli yaklaşımın gösterilmemesi nedeniyle şikâyetçilerin başvuruda bulunma ihtiyacı hissettikleri görülmüştür. Bu nedenlerle yıl içerisinde yapılan çeşitli şikâyet başvuruları ile ilgili görüşmeler yapmak üzere Kredi Yurtlar Kurumu Genel Müdürü Sinan AKSU ziyaret edilmiş ve şikâyet başvuruları ve çözüm önerileri aktarılarak kurumlararası işbirliğinin artırılması kararı alınmıştır. 264 Kurumumuza yaklaşım anlamında bir diğer olumsuz örnek ise Ziraat Bankası’dır; 2014/5775 şikâyet numaralı dosya ile ilgili şikâyet edilen idare Ziraat Bankası Genel Müdürlüğünden bilgi ve belge talep edilmiş, ancak adı geçen idare bilgi ve belge vermeme gerekçesi olarak idarelerinin kamu hizmeti sunmadıklarını belirterek Kurumumuz kanununda yer alan “idare” kapsamında değerlendirilemeyeceklerini ileri sürmüştür. İlgili idare, tüm YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U yazışmalarımızda aynı tutumunu ısrarlı bir şekilde sürdürmekte ve bu tutumu diğer bankalara da olumsuz örnek teşkil etmektedir. Her ne kadar adı geçen banka, bilgi ve belge vermeme gerekçesi olarak da idare tanımında olmadığı ve kamu hizmeti sunmadığı gibi hususları öne sürmekteyse de; bankanın sermayesinin kamuya ait oluşu ve bu şekilde kamu gücünden ve otoritesinden yararlanması, bağımsız kamu otoritesi ve denetleme kuruluşu Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurulunun denetim ve vesayetinde olması; Ziraat Bankası dâhil tüm bankaların yaptıkları işlemlerin, tüketici hakları kapsamında yapılan işlemlerin, alınan ücretlerin vb. denetlenmesi, Bankalar Kanununa göre adli yönden kamu görevlisi gibi suç faili olunabilmesi (zimmet,irtikap vb.), geniş kitleleri etkilemesi ve onlara hizmet sunması, benzer statüdeki diğer bankalar yönünden sorun yaşanmaması, bankacılık sırrı, Devlet sırrıyla ilişkisinin bulunmaması, kaldı ki Kamu Başdenetçisinin veya görevlendireceği Kamu Denetçisinin Devlet sırrını dahi yerinde inceleyebileceği ve banka talep ettiğinde gizliliğe kesinlikle riayet edileceği, aksi takdirde kamu hizmeti gören hiçbir hukuk tüzel kişinin denetlenemeyeceği (vakıf, üniversite, özel sağlık kuruluşları ve özel sağlık eğitim kuruluşları, özel güvenlik şirketi vb.) hususları birlikte gözetildiğinde, Bankanın kamu idaresi olmadığı ve kamu hizmeti sunmadığı yönündeki iddiaların dayanaktan yoksun olduğu görülmektedir. Bazı idareler ise daha ikili görüşmelerde veya bilgi ve belge isteme aşamasında şikâyet başvurusuna konu olan bazı idari işlem veya eylemlerle ilgili kendi mevzuatlarında sadece yargı yolunun öngörüldüğünü belirterek KDK kararları konusunda yapılacak işlem bulunmadığını bildirmektedirler. Örnek olarak; 2015/59 sayılı şikâyet başvurusu hakkında Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü, Kurumumuzun bilgi ve belge isteme yazısına verdiği cevapta kamu personel rejimine ilişkin konulardan olan disiplin cezaları ve affı konusunda Kurumumuza yapılan şikâyet başvurusunda “kesinleşen disiplin cezalarının ancak bir yargı kararı veya yasama tasarrufu ile veya belirli süreler geçtikten sonra sicil dosyasından silinebileceğini”, Kamu Denetçiliği Kurumunun kesinleşen disiplin cezalarının kaldırılması veya iptali yönünde karar almasına imkân bulunmadığını belirtmiştir. Ayrıca, bakanlıklara ilişkin şikâyete konu iddialar, genellikle bakanlıkların birden fazla birimini ilgilendirebilmektedir. Şikâyet konusuna muhatap bakanlık merkez birimi veya bağlı kuruluşu bilinse dahi, şikâyetten bakanlık üst yönetiminin de haberdar olması amacı ile resmi yazılar, “… Bakanlı- Y I LLI K RAP OR 2015 265 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU ğına” ibaresi ile herhangi bir ana hizmet birimi veya bağlı kuruluşu işaret edilmeksizin gönderilmektedir. Fakat bu durum, bilgi ve belge talep yazılarımızın, bakanlığın ilgisi olmayan birimlerine iletilmesi veya birden fazla ilgili birimi olmasına rağmen sadece bir birime havale edilmesi sorununu beraberinde getirmektedir. Bunun da sonucu olarak, bilgi, belge ve değerlendirme talep yazılarımıza, zaman zaman nitelikli cevap gelmediği görülmektedir. Bu bağlamda, şikâyet başvurularının yasada öngörülen 6 aylık süre içerisinde karara bağlanması için, bilgi ve belge taleplerine ilişkin yazıların bakanlıklar ve ilgili kurum ve kuruluşlardaki yoğun evrak trafiği içinde takibinin hızlandırılması, bu itibarla bakanlıklar (bağlı, ilgili ve ilişkili kuruluşlar dâhil) ile diğer kamu kurum ve kuruluşlarında irtibatı sağlayacak bir birim veya büro oluşturulması ve doğrudan iletişime geçilecek yetkililerin belirlenmesi büyük önem arz etmektedir. Diğer taraftan, insan hakkı ihlalleri iddialarına ilişkin, valiliklerden gelen cevabi yazılar, il veya ilçe müdürlüğünce ilgili valiliğe iletilen dosyanın bir suretinden oluşmaktadır. Bir başka ifade ile ilgili birimlerinin amiri olan ve işlem ve eylemlerinden birinci derece sorumlu olan mülki idare amirinin kontrolünden geçmeksizin doğrudan Kurumumuza iletilmektedir. Hâlbuki özellikle kolluğun yol açmış olduğu insan hakkı ihlal iddialarının incelenip soruşturulmasından öncelikle mülki idare amirleri sorumludur. Bu kapsamda, Kurumumuz tarafından iletilen insan hakları ihlal iddiaları muhtevi yazılar hakkında valiliklerin daha titiz çalışıp, ilgili vali yardımcısı veya diğer sivil idarecilerin olayı incelemesi ve gerekiyor ise ihlal iddiası hakkında kendiliğinden harekete geçilmesi beklenmektedir. 8.2. İdarenin Tavsiye Niteliğindeki Kararlarımıza Yaklaşımı Dünyadaki uygulamalarda görüldüğü gibi Türkiye uygulamasında da ombudsmanlık kurumunun aldığı kararlar tavsiye niteliğinde olup, yaptırım yetkisi yoktur. Bununla birlikte, ombudsmanlık kurumları en önemli yaptırım gücünü kamuoyundan ve parlamentodan almaktadır. 266 Kurumumuzun şikâyet başvurularını aldığı 29/03/2013 tarihinden bu yana idarelerin tavsiye kararlarımıza uyma oranına bakıldığında yıllar itibariyle bir iyileşme olduğu gözlenmektedir. Ancak bu oran, insan hakları ve demokrasi kültürünün yerleştiği ülkelerdeki kararlara uyma oranının hala altında seyretmektedir. Bu noktada özellikle 2015 yılında gerek kamu YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U idareleri nezdinde gerekse STK’lara yönelik gerçekleştirilen etkin işbirliği ve diyalog çalışmalarının olumlu sonuçlarının 2016 yılı oranlarına etkili olacağı değerlendirilmektedir. Diğer yandan Kurumumuzca inceleme ve araştırma aşamasında birçok başvuru tavsiye kararı gerektirmeden uzlaşma yoluyla telefon, mail vb. iletişim araçlarıyla yetkililerle görüşülüp çözüme kavuşturulmakta, bu çözüm üzerine de karar verilmeyip sorun giderilmekte ve idarelerce önerilerimiz yerine getirilmektedir. Konuyla ilgili olarak göz önünde bulundurulması gereken bir diğer husus ise tavsiye kararlarımıza ilişkin idarelerce verilen cevabi yazılarda birçok idarenin verilen tavsiye kararlarımızı yerinde bulmasına ve tavsiye kararımıza uyma isteğine karşın kanun değişikliği gerektirmesi nedeniyle kararlarımıza uyulamamaktadır. Ombudsmanlık kurumlarının ilk faaliyete geçtikleri yıl başvuruların yüksek düzeyde olması, sonraki yıl bu sayıda belirli bir oranda düşmenin yaşanması sık karşılaşılan bir durum olup, Kurumun tanınırlığı, bilinirliği arttıkça başvuru sayısında oransal bir artışın yaşanması beklenmektedir. Bu doğrultuda, Kurumumuza yıllar itibarıyla yapılan şikâyet başvuru sayısı incelendiğinde; 2013 yılında 7638 adet, 2014 yılında 5639 adet ve 2015 yılında 6055 adet şikâyet başvurusu yapıldığı görülmektedir. 2014 yılı başvuru sayısına oranla 2015 başvuru sayıları yaklaşık %8 lik bir artış gözlenmekte olup, bu durumun gerçekleşmesinde Kurumumuzun işbirliği ve diyalog eksenli yaklaşımı ile tüm paydaşları nezdinde farkındalığının artırılması hedefini koymasının etkili olduğu öngörülmektedir. Dünya genelindeki uygulamalara paralel olarak, Kurumumuza yapılan başvuruların önemli bir oranının Tavsiye Kararı ile sonuçlanmadığı görülmektedir. Tavsiye ve kısmen tavsiye kararlarının oranı 2015 yılında sırasıyla %0,95 (56 adet) ve % 0,44’dur (26 adet), ret kararlarının oranı ise %1.85’dir (109 adet). İdarelerin tavsiye kararlarımıza yaklaşımı açısından birkaç örnek verecek olursak; Kararlarımızda emsal yargı kararlarıyla istikrar kazanan ve içtihat haline gelen uygulamalara dikkat çekilmesine ve idarenin bu hususu gözeterek uygulamasını düzeltmesinin tavsiye edilmesine, böylelikle konunun yargıya taşınması engellenmeye çalışılmasına karşın, bu husus göz ardı edilebilmektedir. Y I LLI K RAP OR 2015 267 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Örneğin, yurtdışı hizmet borçlanması yapılan sürelerin Bağ- Kur basamak intibakında nazara alınarak yaşlılık aylığının düzeltilmesi istemi hakkında Kurumumuza yapılan 2014/5164 şikâyet sayılı başvurunun incelenmesi neticesinde; Yargıtay içtihatlarında da vurgulandığı üzere 3201 sayılı Kanunun 11 inci maddesinin lafzından, daha önce yurtdışında çalışıp, Türkiye’ye döndükten sonra Kurum sigortalısı olan sigortalıların basamak intibakının yapılmasının düzenlenmediği ancak buna engel bir durum olmadığı anlaşıldığından, bu konudaki hukuki boşluğun giderilmesi, böylelikle benzer durumdaki kişilerin mağduriyetinin önüne geçilmesi için mevzuat değişikliği taslağının hazırlanması ve Başbakanlığa sunulması hususunda Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığına; emsal Yargıtay kararlarıyla istikrar kazandığı ve içtihat haline geldiği üzere, şikâyetçinin 1479 sayılı Kanun kapsamındaki sigortalılığından önce yurtdışında geçen ve borçlanmak suretiyle hizmet süresine dâhil edilen 16 yılın (5760 gün) 1479 sayılı Kanunun (4956 sayılı Kanun ile değişik) 51 inci maddesine göre, diğer sosyal güvenlik kuruluşlarında geçirdiği süre gibi dikkate alınarak, aynı Kanun’un 52 nci maddesinde öngörülen basamak yükseltme esasları çerçevesinde intibakının makul sürede gerçekleştirilmesi ve yaşlılık aylığının da bu surette yeniden hesaplanması yönünde işlem tesis etmesi ve aynı zamanda bu mevzuat değişikliği yapılıncaya kadar muhtemel mağduriyetlerin engellenmesi için benzer yönde genel düzenleyici bir işlem (genelge, tebliğ vb.) tesis etmesi hususunda SGK Başkanlığına tavsiyede bulunulmasına karar verilmiştir. SGK Başkanlığından alınan cevabi yazıda, “…Kanunda mevcut hüküm bulunmadığından Kurumumuzun Tavsiye Kararı doğrultusunda işlem yapılamadığı, söz konusu uygulamanın ancak 3201 sayılı Kanunda değişiklik yapılarak hayata geçirilmesinin uygun olacağının değerlendirildiği” bildirilerek Kararımıza uyulmayacağı ifade edilmiştir. Yargıtay kararlarıyla istikrar kazanan ve içtihat haline gelen kabulün aksine idarenin kararı uygulamamasının, kararda yer verilen tespitler ışığında bireyi mağdur ettiği, öte yandan şikâyetçiyi dava açmak zorunda bırakarak kamu kaynaklarının etkin ve verimli bir şekilde kullanılmasını engellediği değerlendirilmiştir. 268 İdareler kimi durumlarda hukuka ve hakkaniyete açık aykırılık tespit edilmiş olmasına rağmen, tavsiye kararlarımıza uymaktan imtina etmektedirler. Örneğin, önlisans eğitimi sürecinde aldığı ancak uzaktan öğrenim lisans tamamlama sürecinde kesilen öğrenim kredisinin yeniden verilmesi talebiyle Kurumumuza yapılan 2014/5812 şikâyet sayılı başvuru hakkında yapılan inceleme ve araştırma neticesinde; mevzuatta açıkça öğrenim kre- YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U disinin kesileceği hallerin sayılmış olması; uzaktan eğitim görmenin bunlar arasında yer almaması, ayrıca Yönetim Kurulu tarafından da uzaktan eğitim konusunda bir karar alınmamış olması, öğrenim kredisinin öğrencileri maddi yönden desteklemek, sosyal ve kültürel gelişmelerini kolaylaştırmak amacıyla verilen, geri ödenmesi gereken bir borç paradan ibaret olması ve uzaktan eğitimin maliyetleri göz önünde bulundurularak, şikâyetçinin ön lisans eğitimi sürecinde aldığı öğrenim kredisinin uzaktan eğitim lisans tamamlama sürecinde kesilmesinin hukuka ve hakkaniyete uygun olmadığı gerekçesiyle, öğrenim kredisinin yeniden verilmesi ve bu süreçte ödenmemiş olan öğrenim kredisinin şikâyetçiye ödenmesi gerektiği hususunda tavsiye kararı verilmiştir. Gençlik ve Spor Bakanlığı Yüksek Öğrenim Kredi Yurtlar Kurumu Genel Müdürlüğü Kredi Dairesi Başkanlığının cevabi yazısında, Yönetim Kurulu kararı gereğince öğrenciye kredi ödemesinin yapılmadığı, sadece önlisansta almış olduğu kredi borcunun geri ödeme tarihinin 01/10/2018 olarak yeniden düzenlendiği belirtilmiştir. Söz konusu açıklama tavsiye kararının dayandığı hukuki gerekçeleri ve hakkaniyet boyutuyla yapılan değerlendirmeleri karşılamaktan uzak olmakla birlikte mevzuata açıkça aykırılık teşkil etmesine rağmen uygulanmamıştır. 2014/3076 şikâyet numaralı başvuruda; internet üzerinden yapılan yayının erişiminin engellenmesi konusunda, Ankara 5. Sulh Ceza Mahkemesi tarafından verilen 22/04/2014 tarih ve 2014/394 Değişik İş sayılı Kararın uygulanması talep edilmiştir. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma neticesinde verilen kararda, “…başvurucunun, söz konusu mahkeme kararının uygulanması ve mağduriyetinin giderilmesi noktasındaki serzenişine herhangi bir kamu idaresi muhatap olamamıştır. İdarelerin verdiği yetersiz ve yasal dayanaktan yoksun işlemlerin hukuka uygun olmadığı sonuç ve kanaatine varılmış olup, tavsiye kararı vermek gerekmiştir.” ifadesine istinaden; 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu, 5651 sayılı İnternet Ortamında Yapılan Yayınların Düzenlenmesi ve Bu Yayınlar Yoluyla İşlenen Suçlarla Mücadele Edilmesi Hakkında Kanunu, Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumu İdari Yaptırımlar Yönetmeliği ve Elektronik Haberleşme Sektöründe Kişisel Verilerin İşlenmesi ve Gizliliğinin Korunması Hakkında Yönetmeliği uyarınca, Ankara 5. Sulh Ceza Mahkemesinin 22/04/2014 tarihli ve 2014/394 değişik iş sayılı erişimin engellenmesi kararını uygulamayan erişim sağlayıcısına/ Y I LLI K RAP OR 2015 269 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU sağlayıcılarına yönelik gerekli idari yaptırımların uygulanması hususunda makul sürede yeni bir işlem tesisi için tavsiyede bulunulmuştur. Kararımız üzerine, Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumundan gönderilen, Daire Başkanı seviyesinde imzalanan cevabi yazıda, sadece Kurum bünyesinde görev yapan Telekomünikasyon İletişim Başkanlığının (TİB) yasal mevzuatından alıntı yapılmış, söz konusu tavsiye kararında belirtilen öneri ve eleştirilerin hiçbirisine atıf yapılmamış, ihlalin içeriği hakkında herhangi bir değerlendirmede bulunulmamış ve tavsiye kararına uyma veya uymama yönünde bir değerlendirmeye yer verilmemiştir. Netice olarak adı geçen Kurum tarafından, ihlalin ortadan kaldırılması açısından kendi yetki, görev ve sorumluluk alanına giren ve Tavsiye Kararında tek tek kayıt altına alınan idari tedbirler hakkında, olumlu veya olumsuz herhangi bir referansta bulunulmadığı gibi, konunun ciddiyet ve hassasiyetinden uzak bir şekilde ve konuya ilgisiz yaklaşıldığına işaret edecek surette cevap verilmiştir. Tavsiye kararımıza uyma noktasında olumlu bir örnek verecek olursak; dikey geçiş sınavı ile Hacettepe Üniversitesine kaydolmasının ardından idarece yetim aylığının kesilmesi nedeniyle mağduriyetinin giderilmesi talebiyle Kurumumuza yapılan 2015/1065 şikâyet sayılı başvuru hakkında yapılan inceleme ve araştırma neticesinde; 5434 sayılı Kanunun 74 üncü maddesi hükmünün yükseköğrenim yapan yetim erkek çocuklara 25 yaşına kadar yetim aylığı bağlanmasının nedeninin, yasa koyucunun yükseköğrenim görmeyi teşvik etmek ve aldığı bu önlemle yükseköğrenim görmeyi özendirmek olduğu açıkken, mevcut yükseköğrenim mevzuatı dikkate alındığında şikâyetçinin “ikinci bir yükseköğrenim” yapmadığı, “bir üst düzeyde öğrenim” yaptığı ve bu yükseköğrenimine de ilgili üniversitenin belirlediği kurallar çerçevesinde devam ettiği anlaşıldığından; dikey geçiş sınavı ile yükseköğrenimine devam eden yetim erkek çocuklarına aylık bağlanması için idarenin aldığı Yönetim Kurulu kararı doğrultusunda, üçüncü sınıfa gelme ya da doğrudan üçüncü sınıfa kaydolma şartını aramasının hukuka ve hakkaniyete uygun olmadığı tespit edilmiştir. 270 Sonuç olarak, şikâyetçinin yetim aylığının kesilmesi işleminin idarece geri alınması, SGK Yönetim Kurulunun 09/01/2014 tarihli ve 2014/1 sayılı kararıyla oluşturduğu uygulamaya son vererek şikâyetçiye makul bir süre içinde yeniden yetim aylığı bağlanması için yeni bir işlem tesis edilmesi hususlarında SGK Başkanlığı’na tavsiyede bulunulmasına karar verilmiştir. YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Bahse konu idare tavsiye kararımız doğrultusunda 03/09/2015 tarihli ve 2015/37 sayılı yeni bir Yönetim Kurulu kararı alındığını ve bu kararla şikâyet konusu hakkında yeni bir uygulamaya gidildiğini, konuyla ilgili daha önceki Yönetim Kurulu kararının iptal edildiğini ve şikâyetçinin talebininin yerine getirildiğini belirtmiş olup, idarenin kararımız doğrultusunda inisiyatif alarak, uygulamayı düzeltmesi memnuniyetle karşılanmıştır. Tavsiye kararımıza uyma noktasında bir diğer olumlu örnek ise, fazla ödenen avukatlık vekalet ücretinin istirdadına ilişkin işlemin iptali hakkında yapılan 2014/4316 şikâyet sayılı başvuruya ilişkindir. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma sonucunda; şikâyet konusu uyuşmazlığın çıkış noktasının, ilgili mevzuat hükümlerinin farklı yorumlanmasından ve kamuda uygulamada birlik sağlanamamasından kaynaklandığı, şikâyetçiden istirdadı talep edilen tutarın şikâyetçinin hatasından, gerçek dışı beyanı veya hilesinden kaynaklanmadığı gibi “açık hata” halinin de bulunmadığı yönünde oluşan kanaat gereği ve şikâyetçiden istirdadı talep edilen vekâlet ücretlerinin dava açma süresi içerisinde istenilmediği dosyasında mevcut bilgi ve belgelerden tespit edildiğinden, idarece tesis edilen işlemin Danıştay içtihatları da gözetildiğinde hukuka ve hakkaniyete aykırı olduğu kanaati ve sonucuna varılmıştır. Sonuç olarak, şikâyetçiye fazla ödendiği belirtilen vekâlet ücretlerinin, yasal faizi ile istirdadı yönündeki idarenin işlemini geri alması ve tekrar geri istenemeyeceği yönünde makul sürede işlem tesis etmesi için Kıyı Emniyet Genel Müdürlüğüne ve Ulaştırma, Denizcilik ve Haberleşme Bakanlığına tavsiyede bulunulmuştur. İdare tarafından“Yönetim Kurulu’nun 26/05/2015 tarihli ve 2015-11/5 sayılı toplantısında alınan 2015-88 numaralı karar ile Kurumumuzun tavsiye kararına uyulmasına karar verildiği” ve gerekli işlemlerin tesis edildiği tarafımıza ve şikâyetçiye bildirilmiştir. İdarenin şikâyetçinin dava açmasına gerek kalmaksızın kararı uygulama yoluna gitmesi ve ödemeyi yapması son derece olumlu karşılanmıştır. Ülkemizde ombudsmanlık kurumunun dünyadaki, özellikle Avrupa’daki uygulamalara nazaran çok daha geç kurulmasından ve yerleşik kamu kültürünün bir anda değişmesinin zorluğundan kaynaklanan dezavantajlı durum, Meclisimizin ve idarelerin değerli katkılarıyla giderilmeye çalışılmakta ve bu noktada ilgili kurumların desteğine daha fazla ihtiyaç duyulmaktadır. Aynı zamanda Meclisimizin yanımızda yer almasının bu sorunun çözümüne büyük ölçüde katkıda bulunulacağı düşünülmekte olup, özelikle Y I LLI K RAP OR 2015 271 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU TBMM Başkanlığı bünyesinde idarelere verdiğimiz tavsiye niteliğindeki kararları Kurumumuz ile işbirliği içinde takip edecek bir mekanizmanın oluşturulması büyük önem arz etmektedir. 272 YIL L IK RAPOR 2015 9 EKLER Karar Özetleri Karar Örnekleri KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 9.1. Karar Özetleri 9.1.1. Bağ-Kur Sigortalılığı129 Şikâyetçi, Antalya İli Sosyal Güvenlik İl Müdürlüğü nezdinde muhtar beyanı esas alınmak suretiyle 01/01/1992 tarihinde resen tescili yapılan … BağKur numarasında tarım BağKur sigortalılığının kendisine ait olduğu iddiasıyla, isteğe bağlı BağKur sigortalılığının sona erme tarihi olan 30/11/1994 tarihini takip eden 01/12/1994’ten itibaren tarım BağKur sigortalılığının devam ettirilmesi talebinde bulunmuştur. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma sonucunda ve Yargıtay’ın istikrar kazanan kararları ışığında; Şikâyetçinin Antalya ili Ziraat Odası nezdinde ve Yeniköy Tarım Kredi Kooperatifinde devam eden üyeliklerinin olduğu, Çığlık Mahallesi hudutları ve Orta Mahallesi hudutları içerisinde mülkiyetinin bulunduğu tarlaların olduğu ve Çığlık Mahallesi muhtarının şikâyetçinin 01/01/1992’den günümüze tarımsal faaliyette bulunduğuna beyan verdiği, Şikâyetçinin 01/01/1992 tarihli resen sigortalılık tescilinin şahsına ait olduğu yönündeki iddiasının aksinin Kurum tarafından ispat edilemediği, 1992 tescil tarihli tarım BağKur sigortalılık dosyasının muhtevasına ilişkin belgelerin şikâyetçiden isteniyor olmasının Kurumun Anayasadan kaynaklanan sosyal güvenlik ödevinin zorunlu sonucu olan inceleme, araştırma göreviyle bağdaşmadığı, ayrıca kendisinden beklenen gerekli dikkat ve özeni göstermekte yetersiz kaldığı, Sosyal güvenlik ilkelerinden yararlanmada ve yükümlülüklerin yerine getirilmesinde geçerli olan “teklik ilkesi” uyarınca bir kimsenin farklı sigorta kapsamında çalışmasından sadece bir sigortalılık ilişkisi kurulabildiği, Şikâyetçinin talebinin yerine getirilmesinin Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’ne Ek 1 No.lu Protokolü 1 inci maddesi kapsamında yer verilen mülkiyet hakkının gereği olduğu tespitleriyle; Antalya Sosyal Güvenlik İl Müdürlüğü nezdinde 01/01/1992 tarihinde resen tescili yapılan ve eski tescilli olduğu anlaşılan şikâyetçinin 01/01/1992 29/03/2011 tarihleri arasında da tarım BağKur sigortalısı olarak kabul edilmesi ve 24/01/1990 tarihinde tescili yapılan BağKur isteğe bağlı si129 2014/3653 şikâyet sayılı başvuru hakkında verilen 25/02/2015 tarihli Tavsiye Kararı 274 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U gortalılığının, zorunlu tarım BağKur sigortalılığının başladığı 01/01/1992 tarihinden bir gün önce olan 31/12/1991 tarihi itibariyle sonlandırılması, hususlarında SGK Başkanlığına tavsiyede bulunulmasına karar verilmiştir. 9.1.2. Kamulaştırmasız El Atma- Mahkeme Kararının Uygulanmaması130 Şikâyetçi, “kamulaştırmasız el atma” nedeniyle açtığı tazminat davasında kendi ve iştirakçileri adına hükmedilen tazminatı icra yoluyla takip ettiği halde, tazminat bedelinin Ankara Büyükşehir Belediyesince belirli bir takvime bağlı olmaksızın değişen tutarlarda düzensiz bir şekilde ödendiğini belirtilerek, Mahkemece hükmedilen tazminat bedelinin tamamının ödenmesini veya ödeme tarih ve miktarlarının taahhüt edilmesini talep etmiştir. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma sonucunda; İdarece 2942 sayılı yasanın Geçici 6 ncı maddesi gerekçe gösterilerek tazminat bedelinin bir ödeme planına bağlanmamasının, şikâyetçinin Mahkeme kararına dayalı ve mülkiyet hakkı kapsamında kabul edilen alacaklarının tahsili amacıyla İdare aleyhine yaptığı icra takibinin 2 yıldan bu yana devam ediyor olmasının, bugüne kadar alacağının yaklaşık %25’ini tahsil edebilmesinin, alacağa ulaşmada bir belirsizlik bulunmasının, Mahkemece verilen kararı etkili sonuçları bakımından konusuz bıraktığı ve Ankara Büyükşehir Belediyesi lehine kişi yararı ile kamu yararı arasında olması gereken dengeyi bozarak, Anayasanın 35 inci maddesinde ve AİHS Ek1 No.lu Protokolde düzenlenen mülkiyet hakkını sınırlandırdığı, ayrıca Medeni Kanunun 683 üncü maddesinde yer alan tasarruf hakkını ortadan kaldırdığı, İdarenin mahkeme kararının uygulanmasını geciktirmesinin, ödeme takviminde ve tutarlarındaki belirsizliğin hukuki güvenlik ilkesini zedelediği, bütçe imkânlarının yeterli olmamasının ve mevzuatın hiçbir zaman, şikâyetçilerin alacağının makul sürede karşılanmamasının mazereti olarak kabul edilemeyeceği tespitleri yapılarak; İdarenin mülkiyet hakkını ihlal ettiği ve hakları kötüye kullanma yasağına aykırı davrandığı sonucuna ulaşılmış ve şikâyetçinin, kesinleşen mahkeme ilamına göre arta kalan (bakiye) alacağının tamamının ödenmesi, bu mümkün olmadığında, kabul edilebilir süreli ve gerçekçi bir ödeme takviminin 130 2014/5065 şikâyet sayılı başvuru hakkında verilen 13/05/2015 tarihli Tavsiye Kararı 275 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU yapılarak makul sürede ödenmesi ve mağduriyetinin giderilmesi için yeni bir işlem tesis edilmesi hususunda Ankara Büyükşehir Belediye Başkanlığına tavsiyede bulunulmasına karar verilmiştir. 9.1.3.Yurt-Kur Lokanta Kantin İşletmeci Seçimi İşleminin İptali Talebi131 Şikâyetçi firma başvurusunda, Ankara Bölge Müdürlüğüne bağlı Beştepe Kız Öğrenci Yurdu bünyesinde bulunan lokanta/kantin işletmesi 20142017 yılları arası işletici seçimine ilişkin Gençlik ve Spor Bakanlığı Yüksek Öğrenim Kredi ve Yurtlar Kurumu Genel Müdürlüğünün işleminin, mevzuata ve Anayasada yer alan eşitlik ilkesine uygun olmadığı gerekçesiyle iptalini ve şirketlerinin haklarının iadesini Kurumumuzdan talep etmiştir. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma sonucunda; Uyuşmazlığın, mevzuat doğrultusunda yapılan değerlendirme sonucunda şikâyetçi firmanın 65 puanla birinci sırada iken, 61 puan alan şirketin Yüksek Öğrenim Kredi ve Yurtlar Kurumu Genel Müdürlüğü Küçük İşletmeler Statünün 9 (g) bendinde yer verilen düzenleme uyarınca +10 Genel Müdür takdir puanı ile puanının 71’e yükselmesi sonucu işletici seçilmesinden kaynaklandığı, Yüksek Öğrenim Kredi ve Yurtlar Kurumu Genel Müdürlüğü Küçük İşletmeler Statüsü’nün 9 (g) maddesinde küçük işletmelerin, işletmecilerinin seçimi konusunda idareye +10 puan takdir yetkisi tanındığı görülmekle, idarenin genel düzenleyici işlemlerinde takdir hakkını kullanmasına imkân veren kurallara yer verebileceği hususunda şüphe bulunmadığı, Ancak, yerleşmiş yargı içtihatlarında ve doktrinde kabul edildiği üzere, bu yetkinin mutlak ve sınırsız olmayıp kamu yararı ve hizmet gerekleri ile sınırlı olduğu gibi, İdarenin hangi gerekçelerle takdir hakkını kullandığını ortaya koymak zorunda olduğu, İdarenin takdir hakkını X firması lehine kullandığı görülmekle, anılan Statüde “puanlama ile ilgili her hususun mutlaka belgelendirileceği” kuralına yer verilmiş olmasına karşın, Genel Müdürün +10 puan tercih hakkını hangi gerekçelerle kullandığına dair somut bir bilgi ve belge sunulmadığından, söz konusu takdir yetkisinin kamu yararı ve kamu hizmeti gereği ölçütlerine uygun ve gerekçeli olarak ayrıca aynı durumda bulunanlar açısından eşit 131 2014/3576 şikâyet sayılı başvuru hakkında verilen 04/12/2015 tarihli Tavsiye Kararı 276 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U davranma, objektif ve somut kurallara bağlı, adalet, hakkaniyet ve nesafet ilkelerini de gözetecek şekilde kullanıldığına dair bir bilgiye de ulaşılamadığı tespitleriyle; İdarenin, bahse konu işlemini geri alması ve yukarıda izah edilen hususları gözeterek yeni bir işlem tesis etmesi yönünde Yüksek Öğrenim Kredi ve Yurtlar Kurumu Genel Müdürlüğüne tavsiyede bulunulmasına karar verilmiştir. 9.1.4. Yabancı Dil Seviye Tespit Sınavının (YDS) Geçerli Sayılması Talebi 132 Şikâyetçi başvurusunda, 2015 Nisan dönemi YDS’nin nüfus cüzdanının ön yüzündeki fotoğraf üzerinde soğuk damga olmaması gerekçesiyle ÖSYM tarafından geçersiz sayılması işlemini şikâyet ederek, sınavının geçerli sayılması talep etmiştir. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma sonucunda; Sınav görevlilerince nüfus cüzdanında yer alan fotoğrafın üzerinde soğuk damga görülmemesi ve şüpheye düşülmesi üzerine kamera karşısında şikâyetçiye sesli bir şekilde kimlik bilgileri söyletildiği, bu duruma ilişkin bir tutanak tutulduğu ve herhangi bir sıkıntı olmayacağı yönünde şikâyetçiye de açıklama yapıldığı, Tutanakta damganın olmaması değil görülememesinden bahsedildiği, soğuk damganın nüfus cüzdanının bir yüzünde olup diğer yüzünde olmamasının mümkün bulunmadığı, ayrıca şikâyetçinin kimliğinin değişimi sırasında nüfus müdürlüğünce soğuk damga konusunda bir tereddüte düşülmediği, Şikâyete konu olayda geçerli bir özel kimlik belgesinin bulunmaması değil kimliğin ön yüzündeki fotoğrafın üzerindeki soğuk damganın net anlaşılmaması, görülmemesi söz konusu olduğundan ÖSYM’nin sınav hizmetlerinin yerine getirilmesinde sınav güvenliği amacını aşan bir tutumunun söz konusu olduğu, Yargıtay içtihatlarında da belirtildiği üzere, kimliğin tek yüzünden soğuk damganın silinmesi ve ilk bakışta anlaşılamamasının kimliğin sahte olduğunu göstermeyeceğinden, kimlik kanıtlayan belgelerden birinin ibrazı ha132 2014/2806 şikâyet sayılı başvuru hakkında verilen 09/11/2015 tarihli Tavsiye Kararı 277 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU linde aslında sorunun çözülebileceği, adayın nüfus cüzdanının sahte olması ihtimalinde ise sınav görevlilerinin suç duyurusunda bulunmalarının icap edeceği ancak böyle bir durumun da söz konusu olmadığı, İdarenin çağımızın teknik imkânlarını kullanarak, kamera kayıtlarını inceleyerek ya da kimliğin geçerliliğini nüfus müdürlüğüne sorarak, kısacası iyi niyet kuralları gereği yapması gereken yükümlülükleri yerine getirmeden ve kimliğin geçersiz olduğunu somut olarak ortaya koymadan, bu işi sınavda görevli kişinin algısına bırakmasının kişiler açısından telafisi mümkün olmayan zararlar doğurduğu gibi idare hukukunun temeli olan hukuki güvenlik ve belirlilik ilkelerine de aykırılık teşkil ettiği, tespitleri yapılarak; Şikâyetçinin 2015 ilkbahar dönemi YDS’nin geçersiz sayılmasına ilişkin işlemini geri alınması ve şikâyetçinin sınavının geçerli sayılarak puanının hesaplanması ve mağduriyetinin giderilmesi için makul sürede yeni bir işlem tesisi hususunda ÖSYM Başkanlığına tavsiyede bulunulmasına karar verilmiştir. 9.1.5. Ulusal Yargı Ağı Projesi (UYAP) Kurum Portalı’ndan Ücretsiz Faydalanma Talebi 133 Şikâyetçi, UYAP Kurum Portalı kullanımının özel hukuk tüzel kişileri bakımından ücretli hale getirilmesine ilişkin Adalet Bakanı imzalı “Olur “ yazısının hukuka aykırı olduğunun tespit edilmesi talebiyle şikâyet başvurusunda bulunmuştur. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma sonucunda; 2992 sayılı Adalet Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin Değiştirilerek Kabulü Hakkında Kanunun 22/A maddesinin (a) bendinde geçen “…bilgi işlem sistemini kurmak, işletmek, bakım ve onarımlarını yapmak veya yaptırmak,…” ibarelerinden yasama organının UYAP hizmetlerinin sürekli ve düzenli olarak yürütülmesi görevini kamu tüzel kişiliğini haiz Adalet Bakanlığına verdiği, böylece verilen hizmetin “kamu hizmeti” olduğu konusunda hiçbir tereddüdün bulunmadığı, Anayasanın 48 inci maddesinin birinci fıkrası, 4982 sayılı Bilgi Edinme Hakkı Kanununun 10 uncu maddesinin son fıkrası, Bilgi Edinme Hakkı Kanununun Uygulanmasına İlişkin Esas ve Usuller Hakkında Yönetmeli133 2015/3031 şikâyet sayılı başvuru hakkında verilen 08/11/2015 tarihli Ret Kararı 278 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U ğin 22 nci maddesinin birinci fıkrası, Maliye Bakanlığının 1 Sıra Nolu Bilgi ve Belgeye Erişim Ücreti Genel Tebliğinin 1 inci maddesi ile bu Tebliğe ekli Tarifenin 7 nci maddesi hükümleri birlikte değerlendirildiğinde; özel hukuk tüzel kişileri tarafından isteğe bağlı olarak kullanılan UYAP Kurum Portalında sunulan hizmetlerin, 2992 sayılı Kanunun 30 uncu maddesiyle verilen yetkiye istinaden Adalet Bakanı Oluru ile ücretlendirilmesinde herhangi bir hukuka aykırılık bulunmadığı, Yüksek Mahkeme kararları gözetildiğinde de kamu hizmetinden yararlanan kişilerden, alınan hizmetin tam karşılığı olmasa da bir “ücret” alınabileceği sonucuna varıldığı, öte yandan 18/06/2009 tarihinde yürürlüğe konulan Avrupa Konseyi Belgelere Erişim Özgürlüğü Sözleşmesi ile kamu kurumlarının verdiği hizmetlerin ücretlendirilmesinin Devletlerin takdirine bırakıldığı, böylece bilgi veya belgeye erişimin makul bir fiyata bağlanmasını yasaklanmadığı, Serbest piyasada ticari faaliyet gösteren şirketler tarafından kullanılan UYAP Kurum Portalının, sadece tüzel kişiler için tasarlanmış, ekranları ve menüleri firma sahiplerinin işlerini kolay ve hızlı bir şekilde yapabilmeleri için özel olarak geliştirilmiş, dosyaların toplu olarak görülebildiği özel hukuk tüzel kişilerine has bir uygulama yazılımı olduğu, Sunduğu hız ve kolaylık nedeniyle şirketlere ayrıca bir katma değer yarattığı, UYAP Kurum Portalı aynı anda çok sayıda raporun sorgulanmasına imkân sağladığından UYAP Bilişim Sistemine büyük yük getirdiği, bu hizmet nedeniyle kullanılan lisans ücretlerinin arttığı, donanım parkının büyümesine sebep olduğundan sisteme büyük yük oluşturduğu, Kurum Portal servisinin sadece 5 kişiyle sınırlı olmak üzere şirketlerin üst düzey yöneticilerine yetki verilerek sunulan bir hizmet olduğu, bu hizmeti satın almadan da şirketlerin davalarını ücretsiz servisler (UYAP Vatandaş Portal ve Avukat Portal) aracılığıyla takip edebilme olanağının bulunduğu, hususları birlikte gözetildiğinde, somut olayda hukuk ve hakkaniyete aykırı bir uygulamanın gerçekleşmediği sonuç ve kanaatine varılmıştır. 9.1.6. Aile Hekimliği Uygulaması134 Aile Sağlığı Merkezinde (ASM) hekim olarak görev yapan şikâyetçi başvurusunda; mevzuat gereği aile hekimlerine kayıtlı toplam nüfusa göre ödeme 2014/1579 şikâyet sayılı başvuru hakkında verilen 28/4/2015 tarihli Kısmen Tavsiye Kısmen Ret Kararı 134 279 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU yapıldığından, çalışanlar arasında gezici hizmet bedeli, ücret vb. mali ödemelerde çeşitli farklılıklar olması nedeniyle ücret adaletsizliği oluştuğunu ve çalışma barışının bozulduğunu, hekim değişikliğinin göç vb. durumlara mahsus bir istisna olması gerektiğini belirterek, bölge nüfusunun aile hekimleri arasında hakkaniyete uygun, eşit, adil ve dengeli şekilde dağıtılmasını sağlayacak düzenlemelerin yapılmasını Kurumumuzdan talep etmiştir. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma sonucunda; Bireye yönelik koruyucu sağlık hizmetleri ile birinci basamak tanı ve tedavi hizmetlerinin bireylerin kendi seçeceği, kolayca erişebileceği, herhangi bir engelle karşılaşmaksızın danışabileceği, başvurabileceği doktorlar/aile hekimleri tarafından yürütülmesi anlamına gelen “Aile Hekimliği Uygulaması”nın temelinde kişilere hekim seçme hakkının tanınmasının yattığı, Şikâyetçinin, vatandaşların ikametlerine en yakın aile hekiminden ihtiyaç duyduğu sağlık hizmetini alması ve hekim değişikliğinin göç vb. zorunlu durumlara mahsus bir istisna olması yönündeki taleplerinin 1990’lı yıllardan itibaren ülkemizin sağlık alanında gerçekleştirmeye çalıştığı sağlıkta reform ve dönüşüm politikalarına aykırılık teşkil ettiği ve en temel hasta hakkı olan “hekim seçme hakkı”nın ihlali anlamına geleceği, Halk Sağlığı Müdürlüğünün gezici ve yerinde sağlık hizmetine ilişkin tüm kapsama alma, kapsamdan çıkarma ve hekim değişikliği işlemlerinde takdir yetkisini haiz olduğu, mevzuatla gezici sağlık hizmeti verilen yerlerde oturan kişilerin gezici sağlık hizmeti almak üzere başka bir aile hekimine kayıt olamayacakları, ancak başka bir aile hekimine kayıt olmak isterlerse kayıt oldukları aile hekiminin aile sağlığı biriminden hizmet alacakları düzenlendiğinden hekimlere verilen gezici sağlık nüfusunun nispeten sabit bir nüfus olduğu, Şikâyetçi ile aynı aile sağlığı merkezinde görev yapan diğer aile hekimlerinin mart ayı maaşa esas nüfus verileri incelendiğinde şikâyetçiden önce göreve başlayan ..’nın 1616, …’nın 1116, şikâyetçi ile aynı tarihte göreve başlayan …’nın 1095 ve şikâyetçiden sonra göreve başlayan …’nın 329 gezici hizmet nüfusu olduğu ve bu nüfus karşılığında hekimlere 185 ile 990 TL arasında değişen ödemede bulunulduğu gözetildiğinde, gezici hizmet nüfusu dağılımının hekimler arasında yeniden gözden geçirilmesinin hukuka ve hakkaniyete uygun olacağı tespitleri yapılarak; 280 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Şikâyetçinin, “hekim seçme hakkı”na dayanan aile hekimliği sisteminde, bireylere ancak göç vb. zorunlu durumlara mahsus bir istisna olarak hekim değiştirme hakkının tanınması yönündeki talebinin ve ilişkili taleplerinin reddine, şikâyetçinin gezici sağlık hizmeti verilecek nüfusun hekimler arasında adil ve hakkaniyete uygun olarak dağıtılması yönündeki talebinin kabulü ile bu alanda görev yapan hekimler arasında gezici sağlık hizmeti verilecek nüfusun gözden geçirilerek adil bir şekilde düzenlenmesi/dağıtılması hususunda Burdur Halk Sağlığı Müdürlüğüne ve söz konusu değişiklik teklifine ilişkin kararın onay makamı olan Türkiye Halk Sağlığı Kurumuna tavsiyede bulunulmasına karar verilmiştir. 9.1.7. Yetim Aylığı Bağlanması Talebi135 Şikâyetçi, kendi adına Yıldırım Beyazıt Eğitim ve Araştırma Hastanesinin 06/12/2013 tarihli ve Keçiören Eğitim ve Araştırma Hastanesinin 30/04/2014 tarihli raporları bulunmasına ve engel oranının sırasıyla %84 ve %97 olmasına rağmen yetim aylığı bağlanması talebiyle İdareye yaptığı başvurularının, çalışma gücünün %60’ını kaybetmediği gerekçesiyle reddedildiğini belirterek, vefat eden babasından dolayı kendisine yetim aylığı bağlanması isteminin kabul edilmesi talebiyle Kurumumuza başvuruda bulunmuştur. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma kapsamında; Uyuşmazlık sadece şikâyetçinin çalışma gücü kaybı oranının Kanunda öngörülen asgari %60 oranını sağlayıp sağlamadığı noktasında toplandığından, bu şartın sağlanıp sağlamadığının tespiti amacıyla Kurumumuzun girişimleriyle şikâyetçi Hacettepe Üniversitesi Erişkin Hastanesinde yaklaşık üç hafta yatırılarak muayene ve tetkik edilmiş ve hakkında 06/05/2015 tarihli ve 572 sayılı Özürlü Sağlık Kurulu Raporu düzenlenmiştir. Söz konusu raporda, şikâyetçiye konulan teşhisler arasında “Obsesif Kompulsif Bozukluk, Yineleyici Depresif Bozukluk ve Agorafobili Panik Bozukluk bulunduğu, uygulanmış olan tedavilerle işlevselliğinin düzelmediği, çalışma olanağının bulunmadığı, raporun süreklilik arz ettiği” teşhislerine yer verilmiştir. Şikâyet konusu uyuşmazlığa uygulanacak olan Maluliyet Tespiti İşlemleri Yönetmeliği incelendiğinde; Ek1 Hastalık Listesinde belirtilen hastalık135 2015/1180 şikâyet sayılı başvuru hakkında verilen 04/12/2015 tarihli tavsiye kararı 281 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU ların meydana geldiği tespit edilen sigortalının hak sahibi veya bakmakla yükümlü olduğu çocuğunun malul sayılacağı, ayrıca “Hastalık Listesi’nin, çalışma gücünün en az %60’ının hangi hallerde kaybedildiğinin tespitine esas listeyi ifade ettiği,” düzenlemelerine yer verildiği görüldüğünden, şikâyetçinin Yönetmeliğin eki olan hastalık listesinde yer alan hastalıklardan birine tutulduğu son tarihli Sağlık Kurulu raporu ile tespit edildiğinden Kanun’da aranan %60 çalışma gücü kayıp oranı şartının gerçekleştiğinin kabulü gerektiği tespit edilmiştir. Bu doğrultuda Yüksek Sağlık Kurulunun söz konusu hastalıklar konusunda uzmanlar tarafından yapılan muayene, teşhis ve tedavi sonucunda tespit edilen bulgu ve olguları tartışmaksızın, gerekçelendirmeden ve klasik bir şekilde yüzeysel olarak reddetmesi kanunilik, iyi niyet, haklı beklentiye uygunluk, kararların makul ve gerekçeli olması ilkelerine aykırılık teşkil ettiğinden, şikâyetçinin tarafına yetim aylığı bağlanması talebinin reddine yönelik İdarenin işleminin hukuka ve hakkaniyete uygun olmadığı tespit edilmiş ve şikâyetçinin yetim aylığı bağlanması talebinin reddine ilişkin işlemin geri alınarak makul süre içerisinde şikâyetçinin mağduriyetinin giderilmesi ve lehe olan bilimsel tıbbi raporunun yeniden değerlendirilmesi sonucuna göre yeni bir işlem tesisi konusunda Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığına tavsiyede bulunulmuştur. 9.1.8. Havaalanı Kurtarma ve Yangınla Mücadele (ARFF) Memuru Alımlarında “Erkek Olma” Şartının Kaldırılması Talebi 136 Şikâyetçi, Akdeniz Üniversitesi Sivil Savunma ve İtfaiyecilik Meslek Yüksek Okulu’nda öğrenci olduğunu, DHMİ tarafından yapılan ARFF memuru alımlarında “erkek olma” şartının arandığını, bundan dolayı başvuru yapamadığını, bu şartın Anayasamızın 10 uncu maddesinde yer alan eşitlik ilkesine aykırılık teşkil ettiğini belirtmiş ve Kurumumuzdan bu uygulamanın kaldırılması suretiyle eşitliğin sağlanmasını ve mağduriyetinin giderilmesini talep etmiştir. Kurumumuzca yapılan araştırma ve inceleme sonucunda; Anayasamızın 10 uncu ve 70 inci maddesi, Kadınlara Karşı Her Türlü Ayrımcılığın Önlenmesi Sözleşmesinin 11 inci maddesi, Kadınların Siyasal Haklarına İlişkin Sözleşmenin 3 üncü maddesi, 4857 sayılı İş Kanununun 5 inci maddesi ve Başbakanlığın 21/01/2004 tarihli ve 2004/7 sayılı Ge136 2014/5855 şikâyet sayılı başvuru hakkında verilen 25/06/2015 tarihli tavsiye kararı 282 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U nelgesi incelendiğinde, personel alımında hizmet gerekleri dışında cinsiyet ayırımının Anayasamız ve taraf olduğumuz uluslararası sözleşmelerdeki kadınerkek eşitliğine ilişkin hükümlere aykırılık teşkil edeceği yönünde değerlendirmelere yer verildiği, dolayısıyla bu düzenlemeler ile kamu hizmetlerine girişte kadınerkek eşitliğinin teminat altına alınmasının amaçlandığı, ARFF memuru alımlarının KPSS merkezi alımlarına göre yapılmakta olduğu, ARFF memuru olarak alınacak kişilerde aranan şartların Kurum yönergesiyle belirlendiği, bahse konu Yönergeyle getirilen hiçbir şartın üst hukuk normlarına aykırı olamayacağı, Adayların bedensel ve psikolojik sağlıklarına ilişkin yeterlilik kriterlerinin mülakat komisyonuyla değerlendirildiği, kadınların da söz konusu kriterleri karşılaması durumunda işe alınmamaları için makul, geçerli bir sebebin bulunmadığı, ICAO tarafından ARFF görevinde fiziki yetenekleri üst seviyede bulunan personele ihtiyaç duyulacağı, bu yetenekleri taşımayan personelin kendisini ve çalışma arkadaşlarını tehlikeye sokacağı, bu iş için seçilecek personelin herhangi bir fiziksel yetersizliğe haiz olmaması gerektiğinin ifade edildiği ancak cinsiyete bağlı bir kısıtlama getirilmediği, DHMİ’nin kadın ARFF memuru alınmamasına gerekçe olarak söz konusu personelin çeşitli nedenlerle (doğum öncesi sonrasında yasal izin ve istirahatler, süt izni, doğum yapan personele nöbet yazılamaması vb.) işe devam edemeyeceği ve bu dönemlerde takviye personel sağlanamayacağı yönünde ileri sürdüğü gerekçenin ulusal ve uluslararası sözleşmelere aykırı olduğu, Danıştay 12. Dairesince benzer bir davaya ilişkin yapılan değerlendirmede, idarenin dava konusu işin, 24 saat arazide zor ve çetin koşullar altında çalışma yapılmasını gerektirdiği, sık sık seyahat gerektiren, kamp, saha ve kulelerde gerçekleşen, fiziki güç ve dayanıklılık isteyen işler arasında olduğu yönündeki savunmasını dikkate almayarak, Kadınlara Karşı Her Türlü Ayrımcılığın Önlenmesi Uluslararası Sözleşmesinin 11 inci maddesine vurgu yaparak, kurumlara personel alımlarında başvuru şartları arasında görevin gerektirdiği nitelikler ve hizmet gerekleri dışında hiç bir kriterin getirilemeyeceği yönünde karar verdiği, hususları birlikte gözetildiğinde; DHMİ tarafından ARFF memuru alımında “erkek olma” şartı aranmasının hukuka, hakkaniyete ve taraf olunan uluslararası sözleşmelere aykırı olduğu sonucuna ulaşılmış ve 04/06/2003 tarihli “Uçak Kaza Kırım Kur283 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU tarma ve Yangınla Mücadele Yönergesinde bulunan Havaalanı Kurtarma ve Yangınla Mücadele (ARFF) Personelinde aranacak özellikler başlığı altında yer verilen “Erkek olmak” şartının kaldırılması ve uygulamanın bu yönde değiştirilmesi hususunda Devlet Hava Meydanları İşletmesi Genel Müdürlüğüne tavsiyede bulunulmuştur. 9.1.9. Serbest Avukatlıkta Geçen Sürenin Sıra Tahsisli Lojman Puanlamasında Dikkate Alınması Talebi 137 Şikâyetçi başvurusunda, avukatlık mesleğinde geçirdiği sürenin üçte ikisinin HSYK 2. Dairesi tarafından meslekte geçen süre olarak kabul edildiğini belirterek, bu sürenin Kamu Konutları Kanununun 3 üncü maddesinin (c) bendinde geçen “hizmet süresi” kapsamında da değerlendirilmesi ve lojman puanlanmasında da dikkate alınması gerekirken idarenin aksi yöndeki işleminin hukuka ve hakkaniyete uygun olmadığını iddia etmiştir. Kurumumuzca yapılan araştırma ve inceleme sonucunda; 2802 sayılı Kanunun gerek “Adaylığa atama” başlıklı 9 uncu maddesinde, gerekse de “Yeniden atanma” başlıklı 40 ıncı maddesinde yer alan hükmün avukatlık mesleğinden hâkimlik ve savcılık mesleğine geçmek isteyenlerin intibaklarında dikkate alınacak hizmet sürelerine ilişkin bulunması, bir başka deyişle avukatlık mesleğinden hâkim ve savcılık mesleğine geçmek isteyenlerin avukatlıkta geçen sürelerinin üçte ikisinin derece ve kademe ilerlemesinde dikkate alınacağını düzenlemesi, buna karşın lojman puanının hesabında dikkate alınacak hizmet sürelerini düzenlememesi ve ilgili Yönetmeliklerde de lojman puanının hesaplanmasında intibakta değerlendirilen hizmet sürelerinin dikkate alınacağına dair bir hükmün de yer almaması karşısında idarenin şikâyete konu işleminin hukuka uygun olduğu tespit edilmiş, Kamu Konutları Kanununun “Kapsam” başlıklı 2 nci maddesinde kamu konutlarından hangi kamu kurum ve kuruluş personelinin yararlanacağı tek tek sayılmak suretiyle belirtilmesi ve Kamu Konutları Yönetmeliği ve Adalet Teşkilatını Güçlendirme Vakfı Konut Yönetmeliğinde de bu kurum ve kuruluşlarda geçen hizmet süresinin her bir yılı için 5 puan verileceğinin kurala bağlanması karşısında, şikâyetçinin kendi adı ve hesabına serbest avukatlık yaptığı, Kamu Konutları Kanununun 2 nci maddesi kapsamına giren kuruluşların hiçbirinde çalıştığı süre boyunca hizmetinin bulunma137 2015/2875 şikâyet sayılı başvuru hakkında verilen 22/10/2015 tarihli Ret kararı 284 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U dığı, sıra tahsisli konutların 2946 sayılı Kanunda sayılan idareler yoluyla kamuya sunulan hizmetin bir karşılığı olarak motive edici, ödüllendirici ve kuruma aidiyeti pekiştirici bir niteliği de olduğu gözetildiğinde, serbest avukatlıkta geçen sürenin hizmet yılından sayılarak lojman puan sıralama cetvelinde değerlendirilmesinin hakkaniyete de uygun düşmediği kanaati ve sonucuna varılarak şikâyetçinin talebi reddedilmiştir. 9.1.10. Malul ve Şehitlerin Eğitim ve Öğretime Devam Eden Çocuklarına Sosyal Güvenlik Kurumu Tarafından Sağlanan Yardımdan, Engelli Bireylerin Çocuklarının Faydalandırılması Talebi 138 Şikâyetçi, geçirdiği epilepsi hastalığı nedeniyle ağır engelli olduğunu, üniversitede okuyan iki çocuğu bulunduğunu ve geçimini engelli aylığı ile sağladığını, taraf Devletlerin engellilerin kendileri ve aileleri için yeterli yaşam standardı hakkını ve yaşam koşullarının sürekli iyileştirilmesi hakkını tanıyacaklarını hüküm altına alan Birleşmiş Milletler (BM) Engellilerin Haklarına İlişkin Sözleşme (EHİS)’nin 28 inci maddesi gereği, 5434 sayılı Kanununun Ek 79 uncu maddesi ile malul ve şehitlerin eğitimöğretime devam eden çocuklarına sağlanan yardımdan, engelli bireylerin çocuklarının da faydalandırılması talebiyle Kurumumuza şikâyet başvurusunda bulunmuştur. Kurumumuzca yapılan araştırma ve inceleme sonucunda; 5434 sayılı Kanununun Ek 79 uncu maddesine göre, harp ve vazife malulleri ile şehitlerin yaş sınırlarını aşmamış çocuklarına eğitimöğretim yardımı yapılmasının kurala bağlandığı, buna karşın, ilgili mevzuatta vazife dışı nedenlerle engelli hale gelen ya da doğuştan engelli bireylerin çocuklarına eğitim öğretim yardımı yapılmasına ilişkin bir düzenleme bulunmadığından şikâyetçinin talebinin reddinin hukuka uygun olduğu, Anayasa Mahkemesi kararlarında belirtildiği üzere, Anayasanın 10 uncu maddesindeki eşitlik ilkesi ile amaçlananın eylemli değil hukuksal eşitlik olduğu, durum ve konumlarındaki özellikler, kimi kişiler ya da topluluklar için değişik kuralları ve değişik uygulamaları gerekli kılabildiğinden somut olayda da Anayasanın öngördüğü eşitlik ilkesinin ihlal edilmediği, 138 2015/1138 şikâyet sayılı başvuru hakkında verilen 03/07/2015 tarihli ret kararı 285 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU EHİS’in 28 inci maddesinde, engelli bireylerin muhtaç hale gelmelerini önleme ve engelli bireylerin koşullarını iyileştirme yükümlülüğünün öngörüldüğü ve engelli bireylerin engelli olmalarıyla bağlantılı özel ihtiyaçlarının da gözetildiği, ancak bu ihtiyaçlardan bireyin engelli olması nedeniyle üstlenmek zorunda kaldığı ve kendisini yoksulluğa sürükleyen ya da sürükleyebilecek her türlü mali külfetin anlaşılması gerektiği, Öte yandan EHİS’in 28 inci maddesinde; eğitim yardımı ile ilgili olarak engelliliğe ilişkin harcamalarda Devlet yardımına erişimin sağlanmasından bahsedilmekte olup, engelli bireyin özel eğitim kurumunda eğitim ve öğretim imkânından yararlanması noktasında sözleşmenin taraf Devletlere bir sorumluluk yüklediği ve bu yüklenen sorumluluğun engellinin çocuklarının eğitim masrafının karşılanmasına yönelik bir sorumluluk değil bizzat engeli olan çocukların özel durumları (engellilikleri) nedeniyle almaları gereken özel eğitim için Devletin gerekli imkânları sağlamasının kastedildiği, Eğitim yardımı konusunda gerek Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı birimleri yardım programları çerçevesinde gerekse de üniversite öğrencileri için Kredi ve Yurtlar Kurumu tarafından gerekli yardım ve burs imkânlarının mevcut olduğu hususları birlikte gözetilerek, 5434 sayılı Kanun’un Ek 79 uncu maddesinin kapsamına engelli bireylerin çocuklarının dâhil edilip edilmeyeceği hususu salt yasa koyucunun takdir hakkı içerisinde olduğundan, İdarenin şikâyetçinin talebini reddetmesine ilişkin işleminde hukuka ve hakkaniyete aykırılık tespit edilmeyerek şikâyetin reddine karar verilmiştir. 9.1.11. Verilen Uyarma Cezasının İptali Talebi139 Şikâyetçi, Orman İşletme Şefliğinde şef olarak görev yaptığını, ormandan ağaç kestiği için hakkında işlem yapılan bir vatandaş tarafından Orman ve Su İşleri Bakanlığı’na şikâyet edildiğini ve hakkında soruşturma başlatıldığını, yapılan soruşturmanın usule aykırı olarak tamamlandığını, sadece maksatlı şikâyet beyanı ve sübjektif değerlendirmeler ışığında rapor tanzim edildiğini, soruşturma esnasında hakkındaki şikâyet ve aleyhindeki deliller hakkında kendisinin bilgilendirilmeyerek savunma hakkının kısıtlandığını belirterek, usulüne uygun olarak yapılmayan müfettiş incelemesi ve yasaya aykırı olarak verilen uyarma cezası hakkında gerekli incelemenin yapılarak hakkında verilen uyarma cezasının iptal edilmesini talep etmiştir. 139 2015/2 şikâyet sayılı başvuru hakkında verilen 19/06/2015 tarihli Kısmen Tavsiye Kısmen Ret Kararı 286 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Kurumumuzca yapılan araştırma ve inceleme sonucunda; Disiplin soruşturması aşamasında dinlenen ve şikâyetçiyi kendisinin şikâyet ettiğini beyan eden … hakkında Kurumumuzca yapılan araştırma neticesinde; … hakkında “Yakacak Nitelikte Emval Veren Ağaç Kesme” suçundan kamu davası açıldığı ve cezalandırılmasına karar verildiği, şikâyetçi tarafından … hakkında birtakım işlemler yapıldığı, buna karşın disiplin soruşturması aşamasında dinlenen …’nın “ormanla hiçbir işim ve ilişkim yoktur” şeklinde doğru beyanda bulunmadığı, disiplin soruşturma raporunun ise bu hususlar hiç araştırılmadan ve incelenmeden eksik hazırlandığı, Disiplin soruşturma raporunda, şikâyetçiye isnat edilen fiil ve hallerin açıkça belirtilmediği dolayısıyla “Bir suç ile itham edilen herkesin kendisine karşı yöneltilen suçlamanın niteliği ve sebebinden en kısa sürede, anladığı bir dilde ve ayrıntılı olarak haberdar edilmesini” öngören Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6 ncı maddesinin ihlal edildiği, Disiplin soruşturma raporunda; şikâyetçinin mesai saatleri dışında zaman zaman alkol kullandığı, toplum tarafından kabul görmeyen mekânlarda görüldüğü, resmi sıfatının gerektirdiği itibar ve güvene layık olduğunu hizmet içindeki ve dışındaki davranışlarıyla göstermediği, devlet memuru vakarına yakışmayan tutum ve davranışlarda bulunduğu, yüksek promil alkollü araç kullanması nedeniyle ehliyetine el konulduğu bu nedenle “uyarma” disiplin cezası ile tecziyesinin gerektiğinin belirtildiği; dolayısıyla şikâyetçinin özel hayatı kapsamındaki davranışının uyarma cezası verilmesinde belirleyici olduğundan Anayasanın 20 nci maddesinde belirtilen özel hayatın gizliliği hakkı ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 8 inci maddesi çerçevesinde özel yaşama saygı hakkına müdahale edildiği, tespitleri yapılarak; Şikâyetçi hakkında tesis edilen disiplin cezasının ancak yargı kararı veya yasama tasarrufuyla iptali mümkün bulunduğundan bu yöndeki talebinin reddine, işlem tarihi itibariyle bu işlemi yapan hiyerarşik ve sıralı yetkililerce hatalı davranıldığının kabul edilmesi; kararda yazılı hukuk ve hakkaniyete aykırılıkların bundan böyle tekrarlanmaması için gerekli önlemlerin ivedilikle alınması ve gereken hassasiyetin gösterilmesi hususlarında Orman ve Su İşleri Bakanlığı Orman Genel Müdürlüğü ve Orman Bölge Müdürlüğüne tavsiyede bulunulmuştur. 287 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 9.1.12. Avukatlık Vekâlet Ücretinin Geri İstenmesi 140 Şikâyetçi, Kıyı Emniyet Genel Müdürlüğü tarafından fazla ödenen avukatlık vekâlet ücreti olarak ana para ve yasal faiziyle birlikte toplam 34.569,90 TL tutarın ödenmesinin istenildiğini, fazladan ödendiği belirtilen vekâlet ücretlerinin faizi ile geri istenmesi yönünde tesis edilen işlemin ve vekâlet ücretinin dağıtımına ilişkin Ulaştırma Denizcilik ve Haberleşme Bakanlığınca tesisi istenilen tüm işlemlerin iptali yönünde tavsiyede bulunulmasını talep etmiştir. Kurumumuzca yapılan yazışmalar neticesinde daha önce 34.569,90 TL olarak hesaplanan tutar idare tarafından 17.713,77 TL olarak düzeltilmiş olup, şikâyetçi talebini düzeltilen miktara üzerinden yinelemiştir. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma sonucunda; Kuruluşta görev yapan hukuk müşaviri ve avukatlara vekâlet ücretlerinin hangi mevzuat hükümlerine göre dağıtılacağı konusunda belirsizlik bulunduğu ve bu hususun uzun süredir tartışıldığı, konunun gerek idari makamlara gerekse de yargıya taşındığı, ancak sorunun bir türlü çözüme kavuşturulamadığı, Şikâyet konusu uyuşmazlığın çıkış noktasının, ilgili mevzuat hükümlerinin farklı yorumlanmasından ve kamuda uygulamada birlik sağlanamamasından kaynaklandığı, zira Bakanlık müfettişlerinin düzenlediği inceleme raporunda da; avukatlık vekâlet ücretlerinin dağıtımında yanlış uygulamanın kasti olarak değil, mevzuatın yanlış yorumlanması ve bilgi yetersizliği nedeniyle yapıldığı kanaatinin oluştuğunun belirtildiği, Danıştay İçtihatları Birleştirme Kurulunun kararında; “İdarenin yokluk, açık hata, memurun gerçek dışı beyanı veya hilesi hallerinde süre koşulu aranmaksızın hatalı ödediği meblağı her zaman geri alabileceği kabul edilmekle birlikte, belirtilen istisnalar dışında kalan hatalı ödemelerin geri alınmasının ise hatalı ödemenin ilk yapıldığı tarihten başlamak üzere idari dava açma süresi içinde mümkün olduğu, bu süre geçtikten sonra ödemenin geri alınamayacağı”nın hükme bağlandığı, Şikâyetçiden istirdadı talep edilen tutarın şikâyetçinin hatasından, gerçek dışı beyanı veya hilesinden kaynaklanmadığı gibi “açık hata” halinin de bulunmadığı yönünde oluşan kanaat gereği ve şikâyetçiden istirdadı talep 140 2014/4316 şikâyet sayılı başvuru hakkında verilen 27/03/2015 tarihli Tavsiye kararı 288 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U edilen vekâlet ücretlerinin dava açma süresi içerisinde istenilmediği dosyasında mevcut bilgi ve belgelerden tespit edildiğinden, idarece tesis edilen işlemin Danıştay içtihatları da gözetildiğinde hukuka ve hakkaniyete aykırı olduğu kanaati ve sonucuna varılmıştır. Sonuç olarak, şikâyetçiye fazla ödendiği belirtilen vekâlet ücretlerinin, yasal faizi ile istirdadı yönündeki idarenin işlemini geri alması ve tekrar geri istenemeyeceği yönünde makul sürede işlem tesis etmesi için Kıyı Emniyet Genel Müdürlüğüne ve Ulaştırma, Denizcilik Ve Haberleşme Bakanlığına tavsiyede bulunulmuştur. 9.1.13. TSK Askeri Sosyal Tesislere Günübirlik Giriş Kartının İadesi Talebi141 TSK’dan ilişiği kesilerek emekliliğe sevk edilen şikâyetçi, babasından dolayı tarafına verilen TSK Askeri Sosyal Tesislere günübirlik giriş kartı hak sahipliğini kaybettiğini, bu işleme karşı idareye müteaddit defalar doğrudan ve BİMER aracılığıyla başvuruda bulunduğunu ancak olumsuz cevap verildiğini ifade ederek, TSK Askeri Sosyal Tesislere günübirlik giriş kartının iadesi veya tekrar nasıl alacağı konusunda bilgi verilmesi talebiyle Kurumumuza başvuruda bulunmuştur. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma sonucunda; Şikâyetçinin …2008 tarihinde, “disiplinsizlik ve ahlaki durumu” nedeniyle TSK’dan ilişiği kesilerek emekliye sevk edildiği, şikâyetçi emekliye sevk edildikten sonra emekli subay babası üzerinden TSK sosyal tesisleri günübirlik giriş kartı edindiği ve bu kartı 2 yıl kullandıktan sonra .. 2012 tarihinde idarenin açık hatalı işlemi ile sehven düzenlendiği anlaşılan kartın elinden alındığı; Şikâyetçinin söz konusu giriş kartına el konulması işleminde 926 sayılı Türk Silahlı Kuvvetleri Personel Kanununun ilgili maddelerinde yer alan “disiplinsizlik, ahlaki durum” ibaresini madde metinlerinden çıkaran ve yürürlükten kaldıran 6413 sayılı Türk Silahlı Kuvvetleri Disiplin Kanununun yürürlüğe girdiği tarih olan 16/02/2013’e kadar yeni bir kart düzenlenmesi yönündeki talebin reddinde mevzuata aykırılık görülmediği, 6413 sayılı Türk Silahlı Kuvvetleri Disiplin Kanununun yürürlüğe girdiği 16/02/2013 tarihi itibarıyla, şikâyetçinin TSK Sosyal Tesislere günübirlik 141 2014/2001 şikâyet sayılı başvuru hakkında verilen 12/01/2015 tarihli Tavsiye Kararı 289 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU giriş kartının elinden alınmasına dayanak teşkil eden Yönergelerde söz konusu yasalara uygun bir değişiklik yapılmasının normlar hiyerarşisinin doğal bir sonucu ve hukuk devleti ilkesinin gereği olduğu, Öte yandan TSK Akıllı Kart Hak Sahipliğinin personelin kendisi ve/veya aile fertleri üzerinden olmak şartıyla iki halde olabildiği; aile fertleri üzerinden akıllı kart sahibi olmak isteyen erkek çocuklar için; nüfus cüzdanı fotokopisi, 20 yaşını doldurmamışlar için orta öğretim öğrenci belgesi, 25 yaşını doldurmamışlar için yükseköğretim öğrenci belgesi veya mezuniyet belgesi, 19 yaşını doldurmuş özürlü olanlar için tam teşekküllü hastaneden alınmış çalışamaz olduğunu gösterir sağlık raporu, evlatlık edinilmişler için mahkeme tescil kararı ve üvey olanlar için vukuatlı nüfus kayıt örneği dışında başkaca bir belge aranmazken, şikâyetçinin disiplinsizlik ve ahlaki durumu nedeniyle sicilen TSK’dan ilişiğinin kesilmesinden dolayı, ağırlaştırılmış bir yaptırıma tabi olmasının ulusal ve uluslararası mevzuat ve standartlara uygun olmadığı sonuç ve kanaatine ulaşılarak; 6413 sayılı Kanunun “Değiştirilen ve yürürlükten kaldırılan hükümler” başlıklı 45 inci maddesinin altıncı fıkrasının (c) bendi uyarınca ilgili olduğu mütalaa edilen alt düzenleyici işlemlerde “disiplinsizlik ve ahlaki durum” ibarelerinin çıkarılmasına yönelik gerekli değişikliklerin makul sürede yapılarak, şikâyetçinin mağduriyetinin giderilmesi yönünde Milli Savunma Bakanlığı’na, Genel Kurmay Başkanlığına ve Jandarma Genel Komutanlığına tavsiyede bulunulmasına karar verilmiştir. 9.1.14. Sendika Başkanının Merkez Teşkilatından Taşra Teşkilatına Görevlendirilmesi İşleminin İptal Edilmesi Talebi 142 Şikâyetçi, bir sendikada başkanlık görevini yürütmekte olup Ortaöğretim Genel Müdürlüğü bünyesinde görev yapmakta iken Ankara İl Müdürlüğü emrine görevlendirildiğini, yer değiştirme işlemine gerekçe olarak “hizmetine ihtiyaç duyulmadığının” belirtildiğini, görev yeri değişikliğine gidilmesinin açıkça sendikal faaliyetlerinin engellenmesi şeklinde bir uygulama olduğunu ifade ederek, taşra teşkilatında görevlendirilmesinin sonlandırılmasını ve merkez teşkilat bünyesinde görevlendirilmesinin yapılmasını talep etmiştir. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma sonucunda; 142 2015/73 şikâyet sayılı başvuru hakkında verilen 08/07/2015 tarihli Tavsiye Kararı 290 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Şikâyetçinin; idare tarafından yapılan görevlendirme işleminin sendikal faaliyet sebebiyle yapıldığını ispat edemediği, bu konuda bilgi, belge, tanık vb. ibraz edemediği, yalnızca şikâyetçiye ilişkin yapılan bireysel bir işlem de olmadığı, Öte yandan, sendika üyesi şikâyetçinin, Bakanlık merkez teşkilatından taşra teşkilatına görevlendirilmesinin “kurum içi geçici görevlendirme” niteliğinde olduğu, “Kurum içi geçici görevlendirme” ile ilgili kamu personel rejimine ilişkin mevzuatta açık bir düzenleme bulunmamakla birlikte, 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu gereği asli görevleri ile ilgili olarak memurların kurum içinde geçici olarak görevlendirilebilmelerine aykırı bir husus da bulunmadığı, İçtihat haline gelen idari yargı kararları kapsamında kurum içi geçici görevlendirmenin; bir kamu kurumunun mevzuatla belirlenmiş olan görev alanı içinde yer alan “geçici” nitelikteki bir hizmeti; ya da değişen ve gelişen sosyal, ekonomik ve kültürel koşulların sonucu olarak ortaya çıkan, henüz örgütsel altyapısı oluşturulmamış ve bir kadro ile ilgilendirilmemiş olan “yeni bir kamu hizmetini” yürütmek amacı ile gerçekleştirilmesi gerektiği, görevlendirilecek memurların görev ve yetkilerinin net bir şekilde belirlenerek ve kadroları ile hukuki bağlarının sürdürülerek yapılması gerektiği, sunulacak hizmet ile ilgili konuda uzmanlaşmış/durumu uygun olan kamu görevlilerinin hizmetlerine duyulan ihtiyacın net bir şekilde ortaya konması gerektiği ve belli bir süre ile sınırlı olup, atamaya yetkili amir tarafından yapılması gerektiğinin ortaya konduğu, 657 sayılı Kanunun ilgili hükümleri birlikte değerlendirildiğinde, memurun başka bir yerde geçici görevlendirilmesi, olağan bir yöntem olmayıp, kamu yararı ve hizmet gerekleri açısından zorunluluk bulunması halinde istisnai olarak başvurulabilecek bir müessese olarak öngörüldüğü, Şikâyet konusu geçici görevlendirme işleminin istisnai bir durum nedeniyle tesis edilmediği, görevlendirmenin ne kadar bir süre için yapıldığının belirtilmediği, işlemin hukuken kabul edilebilecek geçerli bir nedeninin olmadığı ve idari yargı mercilerince geçici görevlendirme için aranan şartların olayda bulunmadığının anlaşıldığı, bu yönüyle geçici görevlendirmeye ilişkin işlemin, sendika üyesi şikâyetçinin, süresi idarece belirlenmemiş bir zaman diliminde asıl kadrosundan uzak tutulmasına yol açıcı olduğundan kurum içi geçici görevlendirme işleminin hukuka uygun olmadığı kanaatine ulaşılmış olup; 291 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Görevlendirme işleminin geri alınması, idare tarafından tekrar bir görevlendirme düşünüldüğünde, koşulları oluşmak kaydıyla yukarıda sayılan kriterler gözetilerek görevlendirme işlemi yapması, yeni bir görevlendirme yapılmayacaksa mağduriyetin makul sürede giderilmesi için yeni bir işlem tesis etmesi hususunda Milli Eğitim Bakanlığına, mevzuatla düzenlenmemiş olan ve yargısal içtihatlarla uygulamaya yön verilen “kurum içi geçici görevlendirmeye” ilişkin uygulama birlikteliğinin sağlanması ve yargıya intikal eden sorunların azaltılması amacıyla belirlilik ve öngörülebilirlik kuralı gereği kadroları ile hukuki bağlarını sürdürmek ve makul bir süre ile sınırlı olmak üzere 657 sayılı Kanunnda yasal düzenleme yapılması hususunda Başbakanlığa tavsiyede bulunulmuştur. 9.1.15. Hisse Senetlerinin Kaydileştirme İşlemine Dair Mevzuattan Doğan Hak Kayıpları143 Şikâyetçi, sahip olduğu hisse senetlerinin 25/11/2005 tarihi itibarıyla kayden izlenmeye başlandığını ve 6362 sayılı Sermaye Piyasası Kanununun 13 üncü maddesinin dördüncü fıkrasında; “…Kayden izlenmeye başladığı tarihi izleyen yedinci yılın sonuna kadar teslim edilmeyen sermaye piyasası araçları Yatırımcı Tazmin Merkezine (YTM) intikal eder. Bunların üzerindeki sınırlı ayni haklar kendiliğinden sona ermiş sayılır. Bunlar YTM’nin hesabına geçmesinden itibaren üç ay içinde satılır.” hükmü gereğince 31/12/2012 tarihinde hisse senetlerinin mülkiyetinin YTM’ye intikal etmesi ve şirkete ait hisselerinin satışı üzerine mülkiyet hakkının ihlal edildiğini belirterek; hisse senetlerinin elde ediliş tarihindeki değerlerinin bugünkü kıymetleri üzerinden tarafına iadesi, iade mümkün olmadığı takdirde bugünkü değer üzerinden bedellerinin ödenmesini talep etmiştir. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma sonucunda; Anayasa Mahkemesinin, Ankara 7. İdare Mahkemesi tarafından bahse konu kanun maddesine ilişkin yaptığı Anayasaya aykırılık iddiasını sonuçlandırdığı 22/10/2015 tarihli ve E. 2015/29, K. 2015/95 sayılı kararında, itiraza konu kural ile kişilerin maliki bulundukları menkul kıymetler üzerindeki mülkiyet hakkının herhangi bir tazmin mekanizması öngörülmeksizin sınırsız ve süresiz olarak ortadan kaldırılmasını, kamu yararı ile bireyin hak ve özgürlükleri arasında dengeyi birey aleyhine bozduğunu ve 143 2014/4340 şikâyet sayılı başvuru hakkında verilen 01/12/2015 tarihli Tavsiye Kararı 292 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U ölçülülük ilkesini ihlal ettiğini belirterek, anılan Kanundaki “… ve katılma belgelerinin geri alımı yapılamaz.” ibaresi ile dördüncü, beşinci ve altıncı cümlelerinin Anayasanın 13 ve 35 inci maddelerine aykırı olduklarına hükmettiği görülmüştür. Kurumumuz tarafından, şikâyetçinin AYM kararı ile iptal edilen kurala ilişkin olarak İdareye, işlemdeki hukuka aykırılığın giderilmesi istemiyle defalarca başvurduğu, Anayasanın 153 üncü maddesinin beşinci fıkrasında AYM kararlarının geriye yürümeyeceği kurala bağlanmışsa da, bu kuralın getirilmesi ile amaçlananın, kamu düzeninin korunması, idari istikrarın sağlanması, kazanılmış hakların ve hukuki kararlılık ve hukuk güvenliğinin sağlanması olduğu gözetildiğinde, Anayasa Mahkemesi kararıyla anayasaya aykırılığı sabit ve ihtilafsız olan bahse konu kuralın iptal edilmesi sonrasında, bundan doğan mağduriyetlerin telafi edilmesinin kanunların Anayasaya aykırı olamayacağını öngören normlar hiyerarşisinin ve hukuk devleti ilkesinin gereği olduğu tespit edilmiştir. Sonuç olarak, şikâyetçinin mağduriyetinin ve zararının günün ekonomik koşulları ve talebi gözetilerek giderilmesi için makul sürede yeni bir işlem tesis edilmesi hususunda Sermaye Piyasası Kuruluna tavsiyede bulunulmuştur. 9.1.16. Dikey Geçiş Sınavı ile Hacettepe Üniversitesine Kaydolmanın Ardından İdarece Yetim Aylığının Kesilmesi.144 Şikâyetçi, babasından dolayı yetim aylığı aldığını, 01/07/2013 tarihinde iki yıllık yüksekokulu bitirmesinin ardından dikey geçiş sınavıyla 02/09/2013 tarihinde Hacettepe Üniversitesi Mühendislik Fakültesi hazırlık sınıfına kaydının yapıldığını, idarece üçüncü sınıfa kayıt yaptırmayarak hazırlık sınıfına (intibak sınıfına) kayıt yaptırdığı için yetim aylığının kesildiğini iddia ederek mağduriyetinin giderilmesi için Kurumumuza başvurmuştur. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma sonucunda; 5434 sayılı Kanunun 74 üncü maddesinde Ölüm tarihinde (18) yaşını, ortaöğrenim yapmakta ise (20) ve yükseköğrenim yapmakta ise (25) yaşını doldurmamış erkek çocuklara aylık bağlanır. ... Bir yükseköğrenimin bitirilmesinden sonra ikinci bir yükseköğrenimde geçen süreler ile doktora veya 144 2015/1065 şikâyet sayılı başvuru hakkında verilen 03/07/2015 tarihli Tavsiye Kararı 293 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU ikinci defa yapılan master veyahut lisansüstü uzmanlık öğreniminde geçen sürelerde aylık ödenmez...” hükmüne yer verildiğinin görüldüğü, 5434 sayılı Kanunun 74 üncü maddesinden hareketle idarenin 1984, 1996, 2006 ve 2014 yıllarında aldığı Yönetim Kurulu kararlarının tamamında, dikey geçiş yapmak suretiyle fakülteye kayıt yaptıranların yetim aylıklarının üçüncü sınıftan itibaren ödenmesi gerektiğinin belirtildiği ve uygulamanın bu şekilde yürütüldüğü, Hâlihazırda 5434 sayılı Kanunun ilgili maddesinde zaten ikinci bir yükseköğrenim yapılması hali, (506 ve 1479 sayılı Kanunlardan farklı olarak) sınırlandırıcı bir sebep olarak sayılmış iken bunun üzerine bir de anılan yönetim kurulu kararı ile ilave sınırlandırıcı nedenler getirilmesinin, sosyal güvenliğe ilişkin bir hakkın kullanılmasının önünde bir engel oluşturarak, getirilen bu kısıtlamalarla, öğrenim durumuna göre saptanan tavan yaşların dolmamış olmasına rağmen yetim aylığı bağlanmasının olanaksız hale getirildiği, Bu çerçevede, 5434 sayılı Kanunun 74 üncü maddesi hükmünün yükseköğrenim yapan yetim erkek çocuklara 25 yaşına kadar yetim aylığı bağlamasının nedeninin, yasa koyucunun yükseköğrenim görmeyi teşvik etmek ve aldığı bu önlemle yükseköğrenim görmeyi özendirmek olduğu açık iken, mevcut yükseköğrenim mevzuatı dikkate alındığında şikâyetçinin “ikinci bir yükseköğrenim” yapmadığı, “bir üst düzeyde öğrenim” yaptığı ve bu yükseköğrenimine de ilgili üniversitenin belirlediği kurallar çerçevesinde devam ettiği anlaşıldığından; dikey geçiş sınavı ile yükseköğrenimine devam eden yetim erkek çocuklarına aylık bağlanması için idarenin aldığı Yönetim Kurulu kararı doğrultusunda üçüncü sınıfa gelme ya da doğrudan üçüncü sınıfa kaydolma şartını aramasının hukuka ve hakkaniyete uygun olmadığı tespit edilerek; Şikâyetçinin yetim aylığının kesilmesine yönelik işlemin geri alınması ve şikâyetçinin mağduriyetinin makul sürede giderilmesi için yeni bir işlem tesisi yönünde SGK Başkanlığına tavsiyede bulunulmuştur. 294 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 9.1.17. ÖSYM Tarafından Düzenlenen Sınav Soru ve Cevap Anahtarı ve İlgili Belgelerin Verilmesi Talebi145 Şikâyetçi, 2014 yılında düzenlenen idari ve adli yargı hâkim adaylığı sınavına katıldığını, sınavlara ilişkin şahsına ait soru kitapçıklarının, cevap kâğıtlarının, cevap anahtarlarının, ayrıca sınavlar sonucunda elde ettiği puana göre başarı sıralaması, belirtilen sınavlara yapılmış olan toplam başvuru sayısı ve 70 puan barajını geçen kişi sayısı hakkındaki bilgilerin tarafına posta yoluyla gönderilmesini ÖSYM’den talep ettiğini, ancak gerek ÖSYM’nin gerekse Bilgi Edinme Değerlendirme Kurulunun “söz konusu bilgilerin ancak 50 TL ödemek veya Ankara’da bulunan ÖSYM Başkanlığı’na bizzat gitmek suretiyle öğrenilebileceğini” tarafına bildirdiğini belirterek; ÖSYM’den istemiş olduğu bilgilerin, tarafına posta yoluyla ve ücretsiz olarak gönderilmesini talep etmiştir. Kurumumuzca yapılan inceleme ve araştırma sonucunda; Bilgi edinme hakkının, hukukun üstünlüğünün sağlanabilmesi ve Devletin demokratik niteliğinin geliştirilmesi bakımından vazgeçilmez bir önem arz ettiği, Anayasamızın 36 ncı maddesinde ifadesini bulan “Hak arama hürriyeti” ile birebir ilgili olan bu hakkın etkin bir şekilde kullanımı neticesinde bireylerin temel hak ve özgürlüklerinin korunmuş olacağı, bu hakkın yalnızca Anayasanın 13 üncü maddesinde belirtilen güvencelere ve özellikle ölçülülük ilkesine uygun olarak sınırlanabileceği, Bilgi ve belgeye erişimin sağlanması için asıl olanın belgenin onaylı bir örneğinin başvuru sahibine verilmesi olduğu, bilgi veya belgenin niteliği gereği kopyasının verilmesinin mümkün olmadığı veya kopya çıkarılmasının aslına zarar vereceği hâllerde, eğer yazılı veya basılı belgeler söz konusuysa İdarece ilgiliye belgenin aslını incelemesi olanağının sağlanması, bunun yanı sıra not alabilmesine de izin verilmesi gerektiği, Şikâyetçinin örneğini almak istediği sınav soruları ve yanıtlarından ibaret olan belgelerin, ÖSYM tarafından, çeşitli gerekçelerle niteliği gereği kopyasının verilmesinin mümkün olmayan belge olarak nitelendirildiği, İdarenin bu nitelendirilmesi bir an haklı bulunsa dahi bu durumda bile bilgi edinme talebinde bulunan şikâyetçiye sorular ve cevaplar ile ilgili not alma2015/1999 şikâyet sayılı başvuru hakkında verilen 07/08/2015 tarihli Kısmen Tavsiye Kısmen Ret Kararı 145 295 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU sı imkânının verilmediği, bilgiye erişimin tam olarak sağlanmadığı ve bilgi edinme hakkının tam kullandırılmadığı, Şikâyetçinin istediği belgelerin kendisine ücretsiz olarak verilmesi talebinin ise, bilgi edinme hakkı kapsamında istenen belgelerin bir hizmet bedeline tabi olmasının hukuka ve hakkaniyete uygun olduğu, tespit edilerek; Şikâyetçinin ÖSYM’ye yapmış olduğu bilgi edinme başvurusunda talep ettiği 2014 Adli ve İdari Yargı Hâkim Adaylığı sınavlarında sorulan soruların tamamının, şahsına ait cevap anahtarının ve sınavların doğru cevaplarının onaylı örneklerinin makul sürede ücret karşılığında şikâyetçiye verilmesi ve Sınavlara başvuran aday sayısı, sınavlarda 70 barajını geçen kişi sayısı ile şikâyetçinin her iki sınavdaki şahsi başarı sıralamasına ilişkin bilgilerin şikâyetçiyle paylaşılması hususlarında Ölçme, Seçme ve Yerleştirme Merkezi Başkanlığına tavsiyede bulunulmasına, şikâyetçinin istediği bilgi ve belgelerin kendisine ücretsiz verilmesi ve sair taleplerinin reddine karar verilmiştir. 296 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 9.2. Karar Örnekleri 9.2.1. Aylıktan Kesme Cezasının Kaldırılması Talebine İlişkin Özel Hayatın Gizliliği Nedeniyle Verilen Kısmen Tavsiye Kısmen Ret Kararı (2014/3362) T.C. KAMU DENETÇİLİĞİ KURUMU (OMBUDSMANLIK) ŞİKAYET NO: 2015/3362 KARAR TARİHİ: 04/12/2015 ŞİKAYETÇİ KISMEN TAVSİYE KISMEN RET KARARI : ŞİKAYETÇİ VEKİLİ :- ŞİKAYET EDİLEN İDARE : 1- İÇİŞLERİ BAKANLIĞI (Re"sen) 2- ELAZIĞ VALİLİĞİ : Disiplin cezasının iptali hakkındadır. ŞİKAYETİN KONUSU ŞİKAYET BAŞVURU TARİHİ : 9.6.2015 I. USÛL A. Şikayet Başvuru Süreci 1. Şikayet başvurusu, Kurumumuza elektronik posta yoluyla gönderilen ve 09/06/2015 tarih ve 7027 sayı ile kayıt altına alınan, gerçek kişiler için şikayet başvuru formu vasıtasıyla yapılmıştır. Şikayet başvurusunun karara bağlanması için 28/03/2013 tarihli ve 28601 mükerrer sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmeliğin 41/1-a maddesi ve İmza Yetkileri Yönergesinin 7 nci maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi uyarınca, şikayetin incelenmesine ve araştırmasına geçilmiş, 2015/3362 şikayet sayılı Ret önerisiyle Kamu Başdenetçisi’ne sunulmuştur. B. Ön İnceleme Süreci 2. Yapılan ön inceleme neticesinde, şikayet konusunun Kurumumuzun görev alanına girdiği, şikayetçinin menfaat ihlali koşulunu taşıdığı, şikayetin bir üst paragrafta bahsi geçen Yönetmeliğin 12 nci maddesinin 6 ncı fıkrasında yer alan idarenin kanunlarda açıkça kesin olduğu belirtilen işlemlerine karşı doğrudan Kurumumuza başvurabileceği hükmüne uygun olarak süresinde yapıldığı ve diğer ön inceleme konularında da bir eksiklik bulunmadığı, bu nedenle şikayetin inceleme ve araştırmasına engel bir durumun bulunmadığı tespit edilmiştir. Şikayetçi tarafından Elazığ Valiliği şikayet edilen İdare olarak gösterilmişse de; şikayet edilen İdarenin ve şikayetçinin polis olarak görev yaptığı Emniyet Müdürlüğü’nün İçişleri Bakanlığı’na bağlı olması nedeniyle Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmeliğin 20 nci maddesinin üçüncü fıkrası uyarınca İçişleri Bakanlığı da re’sen şikâyet edilen İdare olarak kabul edilmiştir. . 1 / 18 297 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU II. OLAY VE OLGULAR A. Şikâyetçinin Konu Hakkındaki Açıklamaları ve İddiaları 3. Şikâyetçi başvurusunda özetle; Elazığ ili … İlçe Emniyet Müdürlüğü …. Polis Merkezi Amirliğinde Polis Memuru olarak görev yaptığını, mevcut evliliğinin boşanma davası sürecinin devam ettiğini, bu davanın uzun sürmesi nedeniyle resmi nikahsız olarak bu süreçte başka birisiyle yaşamını sürdürdüğünü ve bu birliktelikten dünyaya gelen çocuğunu görev yaptığı teşkilata bildirmesi üzerine hakkında disiplin soruşturması başlatıldığını, soruşturma sonucunda Elazığ Valiliği İl Polis Disiplin Kurulunca Emniyet Örgütü Disiplin Tüzüğü’nün 6 ncı maddesinin (B) fıkrasının 5 inci bendinde belirtilen “Hizmet dışında resmi sıfatının gerektirdiği saygınlığı ve güven duygusunu sarsacak eylem ve davranışlarda bulunmak” fiiline aykırılıktan dolayı “4 günlük aylık kesimi cezası” uygulandığını, verilen cezaya itiraz ettiğini, ancak Elazığ İl Polis Disiplin Kurulu tarafından bu itirazın reddedildiğini, Emniyet Teşkilatı Disiplin Tüzüğünde disiplin cezalarını gerektiren eylem, işlem, tutum ve davranışlarla cezaların derece ve miktarının gösterildiğini, hakkında uygulanan disiplin cezasının tüzükte belirtilen eylem, işlem ve davranışlara girmediğini bu nedenle verilen cezanın meri mevzuat hükümlerine aykırı olduğunu, disiplin soruşturması kapsamında savunma istem yazısında, suç niteliği taşıyan hangi unsur ile suçlandığının ve hangi disiplin cezasıyla tecziye edilmek istendiğinin belirtilmediğini, bu nedenle savunmasını da tam olarak yapamadığını, bunun da bir usul hatası olduğunu, Emniyet Teşkilatı Disiplin Tüzüğünde “Hizmet dışında resmi sıfatının gerektirdiği saygınlığı ve güven duygusunu sarsacak eylem ve davranışlarda bulunmak” fiilinin tanımlandığını, ancak hangi eylem ve davranışların saygınlığı ve güven duygusunu sarsacağının açıklanmadığını, mesai saati içinde yada dışında memuriyetiyle alakalı hangi davranışının güven ve saygı duygusunu zedelediğinin somut bir açıklamasının bulunmadığını iddia ederek hakkında verilen “4 günlük aylık kesimi” cezasının kaldırılmasını talep etmiştir. B. İdarenin Şikâyete İlişkin Açıklamaları 4. Elazığ Valiliği İl Emniyet Müdürlüğü’nün 2015 tarih ve ….. sayılı yazısında özetle; şikayetçinin 2014 tarihinde bir çocuğunun dünyaya gelmesi nedeniyle çocuk yardımı talebinde bulunması üzerine yapılan inceleme sonucunda; doğan çocuğun ... tarafından dünyaya getirildiği, MERNİS kaydında ise şikayetçinin halen ... ile resmi olarak evli olduğunun ve çocuğun evlilik dışı dünyaya geldiğinin tespit edilmesi nedeniyle disiplin soruşturması başlatıldığı, polislik mesleğinin bir disiplin mesleği olduğu da göz önünde bulundurularak 2559 sayılı Polis Vazife ve Salahiyet Kanunu hükümlerine göre şikayetçinin yapmış olduğu eylem neticesinde Emniyet Teşkilatı Disiplin Tüzüğünün 6 ncı maddesinin (B) fıkrasının 5 inci bendinde belirtilen, “Hizmet dışında resmi sıfatının gerektirdiği saygınlığı ve güven duygusunu sarsacak eylem ve davranışlarda bulunmak” fiiline aykırı hareket etmesi nedeniyle hakkında disiplin cezası uygulandığı, ayrıca Emniyet Teşkilatı Disiplin Tüzüğünün “6 ay kısa süreli durdurma” başlıklı 6 ncı maddesinin (A) fıkrasının 7 nci bendinde “İdareye haber vermeden ya da bunun üzerine yapılacak soruşturmaya ilişkin 2 aylık süreyi beklemeden evlenmek”, yine söz konusu tüzüğün “Meslekten çıkarma” başlıklı 8 inci maddesinin 38 inci fıkrasında “6 ncı maddenin (A) fıkrasının 7 nci bendinde öngörülen esaslara uymaksızın ya da idarece kendisine yapılan uyarıya karşın çevresinde iffetsizlikle tanındığı ya da durumu güvenlik bakımından sakıncalı olduğu polis soruşturmasıyla sabit olan kişiyle evlenmek” hükümlerinin düzenlendiği göz önünde bulundurularak, şikayetçinin halihazırda resmi nikahlı eşinin olduğu, ancak başka biriyle de birlikte yaşadığı, bu birliktelikten de bir çocuğunun dünyaya geldiği tespit edildiğinden Emniyet Teşkilatı kurallarına ve etik ilkelerine aykırı davranıldığının değerlendirildiği, . 2 / 18 298 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 4.1. Söz konusu disiplin cezasının tayin edilmesinde şikayetçinin geçmiş hizmetleri olumlu ve sicilinin iyi olmasından dolayı Emniyet Örgütü Disiplin Tüzüğü'nün "Bir alt ceza verilmesi” başlıklı 15. maddesinin uygulandığı, adı geçenin son beş yıl içerisinde almış olduğu başkaca bir disiplin cezasının bulunmadığı, 4.2. Şikayetçinin nikahsız birliktelikten doğan çocuğunu kayıt ettirmesi sonucu maruz kaldığı disiplin cezasının, ikinci çocuk doğması ihtimalinde yani eylemin tekerrürü halinde Emniyet Teşkilatı Disiplin Tüzüğünün 6/B-5 maddesi uyarınca tekrar kusurlu sayılacağı ve aynı tüzüğün "Yineleme" başlıklı 14.maddesinin uygulanmasıyla bir üst ceza olan "16 Ay Uzun Süreli Durdurma" cezası ile tecziye edilmesi gerekeceği hususları açıklanmıştır. C. Olaylar 5. Şikayetçi, 2014 tarihli dilekçesi ile görev yaptığı …. İlçe Emniyet Müdürlüğüne başvuru yaparak, 2014 tarihinde dünyaya gelen çocuğu için çocuk yardımından faydalanmak istediğini İdareye bildirmiş, İdarece çocuğun evlilik dışı dünyaya geldiğinin tespit edilmesi üzerine şikâyetçi hakkında disiplin soruşturması başlatılarak şikâyetçinin eyleminin Emniyet Teşkilatı Disiplin Tüzüğünün 6 ncı maddesinin (B) fıkrasının 5 inci bendinde belirtilen “Hizmet dışında resmi sıfatının gerektirdiği saygınlığı ve güven duygusunu sarsacak eylem ve davranışlarda bulunmak” fiilini oluşturduğu gerekçesiyle geçmişteki hizmetlerinin olumlu ve tecziyesinin bulunmaması nedeniyle hakkında “4 günlük aylık kesimi” cezası verilmiş, kararın ilgiliye 2015 tarihinde tebliği üzerine şikâyetçi 2015 tarihli sayılı dilekçesi ile disiplin cezasına itirazda bulunmuş ancak söz konusu cezaya karşı itiraz yolu öngörülmediğinden talebi Elazığ Valiliği İl Emniyet Müdürlüğünün 2015 tarihli yazısıyla reddedilmiş, şikâyetçi de disiplin cezasının iptali talebiyle Kurumumuza şikâyet başvurusunda bulunmuştur. D. Kamu Denetçisi Muhittin Mıhçak’ın İnceleme ve Araştırma Bulguları 6. Şikayet konusu işleme ilişkin bilgi ve belgeler Elazığ Valiliği İl Emniyet Müdürlüğünden istenilmiş, ilgili idarece konuya ilişkin belgelerin örnekleri gönderilerek 4 numaralı paragraf ve alt bentlerinde değinilen açıklamalarda bulunulmuştur. III. HUKUKİ DEĞERLENDİRME VE GEREKÇE A. İlgili Mevzuat 7. Anayasamızın “Temel ve hak ve hürriyetlerin sınırlanması” başlıklı 13 üncü maddesinin birinci fıkrası “Temel hak ve hürriyetler, özlerine dokunulmaksızın yalnızca Anayasanın ilgili maddelerinde belirtilen sebeplere bağlı olarak ve ancak kanunla sınırlanabilir. Bu sınırlamalar, Anayasanın sözüne ve ruhuna, demokratik toplum düzeninin ve lâik Cumhuriyetin gereklerine ve ölçülülük ilkesine aykırı olamaz.”, hükmünü, 7.1. “Özel hayatın gizliliği” başlıklı 20 nci maddesinin birinci fıkrası “Herkes, özel hayatına ve aile hayatına saygı gösterilmesini isteme hakkına sahiptir. Özel hayatın ve aile hayatının gizliliğine dokunulamaz”, hükmünü, 7.2. “Ailenin korunması ve çocuk hakları” başlıklı 41 inci maddesi “Aile, Türk toplumunun temelidir ve eşler arasında eşitliğe dayanır. Devlet, ailenin huzur ve refahı ile özellikle ananın ve çocukların korunması ve aile planlamasının öğretimi ile uygulanmasını sağlamak için gerekli tedbirleri alır, teşkilatı kurar. Her çocuk, korunma ve bakımdan yararlanma, yüksek yararına açıkça aykırı . 3 / 18 299 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU olmadıkça, ana ve babasıyla kişisel ve doğrudan ilişki kurma ve sürdürme hakkına sahiptir. Devlet, her türlü istismara ve şiddete karşı çocukları koruyucu tedbirleri alır.” hükmünü, 7.3. “Görev ve sorumlulukları, disiplin kovuşturulmasında güvence” başlıklı 129 uncu maddesi “Memurlar ve diğer kamu görevlileri Anayasa ve kanunlara sadık kalarak faaliyette bulunmakla yükümlüdürler. Memurlar ve diğer kamu görevlileri ile kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşları ve bunların üst kuruluşları mensuplarına savunma hakkı tanınmadıkça disiplin cezası verilemez. Disiplin kararları yargı denetimi dışında bırakılamaz…” hükmünü düzenlemektedir. 8. Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin “ Özel ve aile hayatına saygı hakkı ” başlıklı 8 inci maddesi “ Herkes özel ve aile hayatına, konutuna ve yazışmasına saygı gösterilmesi hakkına sahiptir. Bu hakkın kullanılmasına bir kamu makamının müdahalesi, ancak müdahalenin yasayla öngörülmüş ve demokratik bir toplumda ulusal güvenlik, kamu güvenliği, ülkenin ekonomik refahı, düzenin korunması, suç işlenmesinin önlenmesi, sağlığın veya ahlakın veya başkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması için gerekli bir tedbir olması durumunda söz konusu olabilir.” şeklindedir. 9. İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi’nin 12 nci maddesi “Kimsenin özel yaşamına, ailesine konutuna ya da haberleşmesine keyfi olarak karışılamaz, şeref ve adına saldırılamaz. Herkesin bu gibi karışma ve saldırılara karşı yasa tarafından korunmaya hakkı vardır” şeklindeyken; Medeni ve Siyasi Haklara İlişkin Uluslararası Sözleşme’nin 17 nci maddesi “Hiç kimsenin özel hayatına, ailesine, evine ya da haberleşmesine keyfi ya da yasadışı olarak müdahale edilemez; hiç kimsenin şeref ve itibarına yasal olmayan tecavüzlerde bulunulamaz. Herkesin, bu gibi müdahalelere ya da tecavüzlere karşı yasalarca korunma hakkı vardır.” şeklindedir. 10. 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun “Disiplin cezalarının çeşitleri ile ceza uygulanacak fiil ve haller başlıklı” 125 inci maddesinde “… Özel kanunların disiplin suçları ve cezalarına ilişkin hükümleri saklıdır…” hükmü, 10.1. Aynı Kanunun “Karar Süresi” başlıklı 128 inci maddesinde “Disiplin amirleri uyarma, kınama ve aylıktan kesme cezalarını soruşturmanın tamamlandığı günden itibaren 15 gün içinde vermek zorundadırlar. Kademe ilerlemesinin durdurulması cezasını gerektiren hallerde soruşturma dosyası, kararını bildirmek üzere yetkili disiplin kuruluna 15 gün içinde tevdi edilir. Disiplin kurulu, dosyayı aldığı tarihten itibaren 30 gün içinde soruşturma evrakına göre kararını bildirir. Memurluktan çıkarma cezası için disiplin amirleri tarafından yaptırılan soruşturmaya ait dosya, memurun bağlı bulunduğu kurumun yüksek disiplin kuruluna tevdiinden itibaren azami altı ay içinde bu kurulca, karara bağlanır.”, hükmü 10.2. “İtiraz” başlıklı 135 inci maddenin son fıkrasında “Disiplin cezalarına karşı idari yargı yoluna başvurulabilir.” hükmü yer almaktadır. 11. 3201 sayılı Emniyet Teşkilatı Kanunu’nun 82 nci maddesi “Emniyet teşkilatı mensuplarına verilecek disiplin cezaları; … Aylık kesme: Memurun 15 günlüğe kadar aylığının kesilmesidir. Kısa süreli durdurma: Memurun bulunduğu kademede ilerlemesinin 4, 6 ve 10 ay için durdurulmasıdır... Disiplin cezası verilmesine neden olmuş eylem ya da durumun, cezaların özlük dosyasının silinmesine ilişkin süre içinde yinelenmesinde bir derece daha ağır ceza uygulanır. Aynı derece cezayı gerektiren, fakat ayrı fiil ve durumlar nedeniyle verilen disiplin cezalarının üçüncü uygulanmasında bir derece ağır ceza verilir. Kurumda geçmiş hizmetleri sırasında çalışmaları olumlu bulunan ve iyi veya çok iyi derecede performans değerlendirme puanı alan memurlar için verilecek cezalarda bir derece hafif olanı uygulanabilir.” hükmünü, . 4 / 18 300 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 11.1. Aynı Kanunun 83 üncü maddesi “Gerek inzibat komisyonları tarafından ve gerek salahiyet dairesinde re'sen verilecek inzibat cezalarını icap ettiren fiil ve hareketlerin ne olduğunu ve cezaların derece ve miktarı, polis mesleğinin haiz olduğu hususiyet ve ehemmiyet gözetilerek tanzim edilecek nizamnamede tayin olunur. Memuriyette ihraç cezası müstesnadır.” hükmünü, 11.2. Kanunun Ek 7 nci maddesinde Disiplin Kurulunca verilen kararlardan İl Polis Disiplin Kurulunun polis memurları hakkında verilen meslekten çıkarma cezası dışındaki kararların valinin onayı ile kesinleştiği hükmünü düzenlemiştir. 12. Emniyet Teşkilatı Disiplin Tüzüğünün “Disiplin cezaları” başlıklı 2 nci maddesinde, 3201 sayılı Emniyet Teşkilatı Kanununun 82 nci maddesinde sayılan disiplin cezaları hüküm altına alınmış, 3 üncü madde ile 8 inci maddeler arasında ise, disiplinsizlikleri oluşturan fiiller tek tek sayılmıştır. Tüzüğün 6 ncı maddesinin (B) fıkrasının 5 inci bendinde “ Hizmet dışında resmi sıfatının gerektirdiği saygınlığı ve güven duygusunu sarsacak eylem ve davranışlarda bulunmak” disiplin suçu olarak sayılmış, 14 maddesinde, disiplin cezalarının tekerrürü, 15 inci maddesinde ise bir alt ceza uygulamasına ilişkin hükümler düzenlenmiştir. 13. 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun’un “Amaç, kapsam ve temel ilkeler” başlıklı 1 inci maddesinde “Bu Kanunun amacı; şiddete uğrayan veya şiddete uğrama tehlikesi bulunan kadınların, çocukların, aile bireylerinin ve tek taraflı ısrarlı takip mağduru olan kişilerin korunması ve bu kişilere yönelik şiddetin önlenmesi amacıyla alınacak tedbirlere ilişkin usul ve esasları düzenlemektir …” hükmü, “Tanımlar” başlıklı 2 nci maddenin birinci fıkrasının b bendinde “Ev içi şiddet: Şiddet mağduru ve şiddet uygulayanla aynı haneyi paylaşmasa da aile veya hanede ya da aile mensubu sayılan diğer kişiler arasında meydana gelen her türlü fiziksel, cinsel, psikolojik ve ekonomik şiddeti… ifade eder” hükmü düzenlenmiştir . Kanunun gerekçesinde ise; “ …6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun, birinci maddesinin ikinci fıkrasında; bu kanunun uygulanması esnasında göz önünde bulundurulacak düzenlemelere değinilirken “özellikle” Kadınlara Yönelik Şiddet ve Aile İçi Şiddetin Önlenmesi ve Bunlarla Mücadeleye İlişkin Avrupa Konseyi Sözleşmesinden bahsetmektedir. Bahsi geçen sözleşmenin “tanımlar” başlıklı üçüncü maddesinin b bendinde, aile içerisinde veya hanede veya mağdur faille aynı evi paylaşsa da paylaşmasa da eski veya şimdi eşler veya partnerler arasında meydana gelen her türlü fiziksel, cinsel, psikolojik veya ekonomik şiddet eylemi anlamına gelir denmek suretiyle aile içi şiddetin tanımı yapılmıştır . Tanımdan da anlaşılacağı üzere aile içi şiddet mağduru olabilecek kişiler belirlenirken “hanede” denmek suretiyle aynı evi paylaşma olgusu öne çıkarılmış bunun yanında “eşler” tanımından ayrı olarak “partnerler” denmek suretiyle de resmi evlilik bağı aranmamıştır . Yine 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun, “Tanımlar” başlıklı ikinci maddesinin b bendinde, “ev içi şiddet” terimini, “Şiddet mağduru ve şiddet uygulayanla aynı haneyi paylaşmasa da aile veya hanede ya da aile mensubu sayılan diğer kişiler arasında meydana gelen her türlü fiziksel, cinsel, psikolojik ve ekonomik şiddeti” demek suretiyle, aynı çatı altında yaşayanları kapsayıcı bir genişlikte tanımlamıştır…” ifadelerine yer verilmiştir . B. Şikâyet Konusuna İlişkin Uygulamalar 14. Anayasa Mahkemesi 27/05/2015 tarihli E.2014/176 K.2015/53 sayılı kararında; 22.5.1930 tarihli ve 1632 sayılı Askeri Ceza Kanunu’nun, 22.3.2000 tarihli ve 4551 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle değiştirilen 153. maddesinin birinci fıkrasında yer alan “…veya karı koca gibi herhangi bir kimse ile nikâhsız olarak devamlı surette yaşamakta…” ibaresinin Anayasa’nın 2., 20. ve 41. . 5 / 18 301 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU maddelerine aykırılığı ileri sürülerek iptaline karar verilmesi istemiyle yaptığı esastan incelemede itiraz konusu kuralın Anayasa’nın 2., 13. ve 20. maddelerine aykırı olmaması gerekçesiyle iptal istemlerinin reddine dokuza yedi oyçokluğuyla karar vermiştir. 14.1. Mahkemenin gerekçesi; “…Asker kişilere uygulanan yaptırımların; kamu düzenini sağlamak ve devam ettirmek, verimli, süratli ve etkin bir biçimde çalışmayı sürdürmek, disiplini tesis ve devamlılığını sağlamak, mesleğin onur ve saygınlığını korumak amacıyla getirildiği anlaşılmaktadır. Başta kolluk kuvvetleri olmak üzere bazı kamu görevlileri için öngörülen bu tarz cezaların amacı, kamu görevlisinin görevini gerektiği şekilde yerine getirmesini sağlamaktır. Bu bağlamda, askerî ceza hukukuna ilişkin uygulamalar neticesinde, özellikle kamu görevlilerinin davranışları ile ilgili bazı sınırlamalar getirilmesi belirtilen meşru temellere dayanmaktadır. Bununla birlikte bireylerin temel haklarına yapılan müdahale ile bu müdahaleyle güdülen meşru amaç arasında bir orantı bulunması zorunludur. Anayasa’nın 13. maddesi uyarınca özel hayatın gizliliği yalnızca kanunla ve demokratik toplum düzeninde gerekli olduğu ölçüde sınırlanabilir. Ayrıca getirilen bu sınırlamalar, hakkın özüne dokunamayacağı gibi Anayasa’nın sözüne ve ruhuna, demokratik toplum düzeninin gereklerine ve ölçülülük ilkesine aykırı olamaz. Belirtilen ölçütlere riayetle bir sınırlandırma yapılıp yapılmadığının tespiti için, müdahale teşkil ettiği ve özel hayatın gizliliği hakkını ihlal ettiği iddia edilen önlemin temelini oluşturan meşru amaç karşısında, bireye düşen fedakârlığın ağırlığının göz önünde bulundurulması ve gözetilen kamu yararı ile bireyin temel hakkının korunması arasında adil bir dengenin kurulup kurulmadığının belirlenmesi zorunludur. Anayasa’nın 13. maddesi vasıtasıyla Anayasa’da yer alan tüm temel hak ve özgürlüklerin sınırlandırılması hususunda geçerli olan bu denge, özel hayatın gizliliği hakkının sınırlandırılmasında da göz önünde bulundurulmalıdır. … …Kanun koyucu düzenleme yetkisi kapsamında, statüleri kanunlarla oluşturulan ve buna göre mesleğe alınan kamu görevlilerine bir takım hak veya yükümlülükler getirebilir. Askerlik mesleği disiplin ve fedakârlık temeline dayanır. Bundan dolayı bu görevi ifa edenlerin güven, itibar ve saygınlığın gereği olarak katı meslek ilkelerine tabi tutulmaları da normaldir. Kişiler askerlik mesleğini seçmekle birlikte artık sivillere getirilemeyecek bazı sınırlamaların askerî disiplinin tesisi için kendileri açısından uygulanmasını kabul etmiş olmaktadırlar…. İtiraza konu kural ile yaptırıma bağlanan eylem için kanun koyucu tarafından belirlenen yaptırım, hürriyeti bağlayıcı bir ceza olmayıp disiplini temine yönelik TSK’dan çıkarma cezasıdır. Bunun dışında asker kişiler açısından suçun sübut bulması için yapılan uyarı ve ikazlara rağmen söz konusu fiilin işlenmesinde ısrar etme şartı da aranmaktadır. Ayrıca sadece asker kişiler ile ilgili bir düzenleme olduğundan ve askerlik hizmetinin gereği gibi yürütülmesini sağlamayı amaçladığından demokratik toplum düzeni ile de çelişmemektedir. Dolayısıyla özel hayatın gizliliği hakkına keyfi ya da hakkın özüne dokunacak bir sınırlama getirmeyen, temel hakkın kullanımını ortadan kaldırmayan itiraz konusu kural, istisnai bir alanda ve dar kapsamlı olduğundan sınırlı ve ölçülüdür. Diğer yandan özel hayatın korunmasını, istisnai bir alanda ve anayasal ilkelere uygun olarak asgari oranda sınırlandırılan düzenlemenin birey hakları ile kamu yararı arasında açık bir dengesizlik yarattığı da söylenemez. Bu anlamda kural, askerlik hizmetinin gereği gibi yürütülmesini sağlamayı amaçladığından, sınırlamanın bu açıdan da ulaşılmak istenen amaç ile orantılı olduğu açıktır. . 6 / 18 302 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Açıklanan nedenlerle, itiraz konusu kural Anayasa’nın 2., 13. ve 20. maddelerine aykırı değildir. İptal istemlerinin reddi gerekir.” şeklindedir. 14.2. Mahkeme Başkanı Zühtü Arslan, Mahkeme Üyeleri M. Emin Kuz, Rıdvan Güleç, Engin Yıldırım, Muammer Topal, Serruh Kaleli ve Erdal Tercan karşıoylarında özetle; “ ...İtiraz konusu kuralla öngörülen yaptırımın, asker kişilerin özel hayatlarına saygı gösterilmesini isteme haklarına bir müdahale teşkil ettiği açıktır… Düzenlemenin meşru bir amaca yönelik olduğunun söylenmesi, Anayasa’ya uygunluk bakımından tek başına yeterli değildir… İtiraz yoluna başvuran Askeri Mahkemenin de belirttiği üzere, “askerlik hizmet ve gerekleri ile hiçbir bağlantısı bulunmayan” ve kişilerin tamamen özel yaşamlarına ilişkin bir fiil, kuralla suç olarak düzenlenmektedir. Mahkememiz çoğunluğu, kuralın “askerlik hizmetinin gereği gibi yürütülmesini sağlamayı amaçladığı”nı belirtmesine karşın, yaptırıma tabi fiilin askeri hizmetin gerekleriyle bağlantısına ve sözgelimi neden askeri disiplini bozacağına dair argümanlar ortaya koyabilmiş değildir. ...Kişinin aile hayatı da dâhil olmak üzere özel hayatı askerlik mesleğinin layıkıyla yerine getirilmesinde doğrudan bir etkiye sahip değildir. Asker kişi de olsa, bireyin özel hayatında ne yaptığı, kimlerle nasıl yaşadığı, ne devleti ne de başkalarını ilgilendirir. Asker kişinin, itiraz konusu kural gereğince TSK ile ilişiğinin kesilmesi yaptırımına maruz kalması mesleki yetersizlik veya başka bir nedenden dolayı değil özel hayatıyla ilgili davranış ve tercihlerinden kaynaklanmaktadır. Denebilir ki, asker kişiler hayatlarının askerlik mesleğinin doğasından kaynaklanan bazı sınırlamalara tabi olacağını bilerek bu mesleği seçmektedir. Bununla birlikte, bu sınırlamaların Anayasa’da yer alan temek hak ve özgürlüklerin kullanılmasını ölçüsüzce engellememesi gerekir… Aile, sabit ve durağan bir kavram olmayıp, geçmiş çağların aile anlayışı ile günümüzünkiler arasında önemli farklılıklar mevcuttur. Artık, herhangi bir resmi ve/veya dini akit olmadan da insanlar aile şeklinde yaşamakta ve aile kavramı sadece nikâhlı birlikteliklerle sınırlandırılmamaktadır. Kişiler, çeşitli nedenlerle nikâhsız bir arada yaşamak isteyebilirler. Devlete düşen görev, bu tercihe saygı duymak olmalıdır. Özel hayata saygı hakkı, bir insanın herhangi bir dış müdahaleye maruz kalmadan kendi hayatını arzuladığı şekilde sürdürmesini güvence altına almaktadır. Bu sayede, insan haysiyeti de korunmuş olmaktadır. ...İtiraz konusu kural, fiilin ağırlığını, eyleme verilen cezanın sonucunu cezadan beklenen sosyal faydadan ziyade hakkın tamamını süresiz şekilde elden almış olmasını dikkate almaması, silahlı kuvvetlerde ki düzenin yeniden tesisi bir yana kişinin Türk Silahlı Kuvvetlerinden ilişiğinin tamamen kesilmesine yol açması nedeniyle kamu yararı ile bireyin hak ve özgürlükleri arasında adil bir denge oluşturamadığından ölçülülük ilkesine ....hukuk devleti ilkesine ve herkesin özel hayatının güvence altına alınmış olması karşısında özel hayatın gizliliği ilkesine aykırı olduğu açıktır…Hukuk devletinden söz edebilmek için genel, soyut, önceden bilinebilir, anlaşılabilir ve istikrarlı kurallardan oluşan bir hukuk düzeni mevcut olmalı ve hukuk kuralları, yönetilenler kadar siyasi iktidarı kullanan devlet organlarını ve yöneticilerini de bağlamalıdır (AYM, 27.12.2012, E. 2012/96, K. 2012/206). İptali istenen ibarelerle, askeri suç ve ceza olarak düzenlenen fiil ile, 6413 sayılı Kanun’un 20 maddesinde disiplin suçu ve cezası olarak düzenlen durum, birbiriyle aynı olduğundan ve bu durum, belirsizliğe ve keyfiliğe neden olabileceğinden, iptali istenen ibareler, Anayasa’nın 2. maddesine aykırıdır..." hususlarını vurgulamışlardır. 15. Anayasa Mahkemesi 03/04/2014 tarihinde karara bağladığı 2013/1614 başvuru numarası ile yapılan bireysel başvuruda; Ceza İnfaz Kurumu'nda memur olarak görev yapan bayan başvurucunun, cinsel içerikli bazı görüntülerinin internette dolaştığı duyumu üzerine hakkında başlatılan disiplin soruşturması neticesinde devlet memurluğundan çıkarma cezası almış olması nedeniyle Anayasa'nın 10., 20. ve 38. maddelerinde tanımlanan haklarının ihlal edildiğini ileri sürerek, . 7 / 18 303 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU ihlalin tespitiyle, yeniden yargılama yapılmasına ve uğradığı manevi zararın tazminine karar verilmesini talebini Anayasa'nın 20. maddesinde güvence altına alınan özel hayatın gizliliği hakkı yönünden kabul edilebilir olduğuna karar vererek bu hakkın İHLAL EDİLDİĞİNE, ihlalin ve sonuçlarının ortadan kaldırılması için yeniden yargılama yapılmak üzere dosyanın ilgili Mahkemesine gönderilmesine, başvurucunun manevi tazminat talebinin reddine oybirliğiyle karar vermiştir. 15.1. Kararın gerekçesinde özetle; “…Devlet memuru olarak belirli bir sorumluluk taşıyan başvurucu, bu görevi kabul etmek suretiyle kamu görevlisi olmaktan kaynaklanan disiplin ve tutum istemine kendi iradesiyle dâhil olmuştur. Yukarıda belirtilen temellere dayanan bu sistem doğası gereği, kişinin hak ve özgürlüklerine herhangi bir vatandaşa uygulanamayacak sınırlamalar getirmektedir. Zira kamu yararı, kamu görevlilerinden uymaları gereken meslekî ve etik kurallar açısından tam bir uyum beklemektedir. ....Ancak somut başvuruya konu eylem ve davranışların, her ne kadar ilgili disiplin kararları ve yargısal karar gerekçelerinde lojman olarak tahsisli bir konut olduğu vurgusu yapılsa da, başvurucunun mahremiyet alanında cereyan eden ve rızası ile alenileştirildiğine dair bir bulgunun saptanmadığı özel yaşam eylemlerine ilişkin olduğu anlaşılmaktadır. Başvurucu, devlet memurluğundan çıkarma cezası ile sonuçlanan disiplin soruşturması sürecinde, yalnızca meslekî hayatını değil, özel hayatını da ilgilendiren iddialara yanıt vermek zorunda kalmıştır. Bu kapsamda başvurucuya yöneltilen iddiaların yalnızca görevinin ifasıyla değil, daha çok mahremiyet alanında gerçekleşen özel yaşam eylemleri ile ilgili olduğu görülmektedir. Dolayısıyla ihtilaf konusu soruşturmanın kapsamı meslekî hayatın sınırlarını aşmaktadır. ....Sonuç olarak başvuruya konu disiplin işlemi ile yargısal sürece konu edilen davranışların esasen meslekî faaliyet ile ilgisi olmayan, mahremiyet alanına dâhil özel yaşam eylemleri olduğu anlaşılmaktadır. ....Yukarıda belirtilen disiplin süreci ile idari ve adli makamların karar gerekçeleri göz önünde bulundurulduğunda, başvurucuya verilen disiplin cezası kapsamında, sınırlandırma ile ulaşılabilecek genel yarar ile temel hak ve özgürlüğü sınırlandırılan bireyin kaybı arasında adil bir dengenin sağlanmadığı anlaşılmakla, başvurucunun Anayasa'nın 20. maddesinde güvence altına alınan özel hayatın gizliliği hakkının ihlal edildiğine karar verilmesi gerekir…” ifadelerine yer verilmiştir. 16. Danıştay’ın 12. Dairesi 23/11/2011 tarih E. 2010/7553, K. 2011/6177 sayılı karar düzeltme kararında; 2. Sınıf emniyet müdürü olan davacının, Emniyet Örgütü Disiplin Tüzüğü'nün 6/B-5 maddesi uyarınca "6 ay kısa süreli durdurma" cezası ile cezalandırılması gerektiği belirtilerek öğrenim durumu itibariyle yükselebileceği kadronun son kademesinde bulunduğundan bahisle brüt aylığının 1/4 oranında kesilmesi ve ceza süresi kadar rütbe terfinin geri bırakılmasına dair Emniyet Genel Müdürlüğü Yüksek Disiplin Kurulunun 22.11.2005 günlü ve 2005/350 sayılı kararının iptali istemiyle açtığı davada; işlemin iptali yolunda Kocaeli idare Mahkemesince verilen 29.12.2006 günlü, E:2006/281, K:2006/4046 sayılı kararın gerekçesinin değiştirilerek onanmasına dair Danıştay 12. Dairesinin 12.2.2010 günlü, E:2007/2531, K:2010/749 sayılı kararının düzeltilmesi istenilmesi talebi Dairece yerel mahkemenin kararı ve dayandığı gerekçe hukuk ve usule uygun olup bozulmasını gerektirecek bir sebep de bulunmadığından, temyiz isteminin reddi ile anılan kararın aşağıda belirtilen açıklama ile onanmasına oyçokluğu ile karar verilmiştir. 16.1. Danıştay’ın 12. Dairesi kararın gerekçesinde; “…Kocaeli İdare Mahkemesinin 29.12.2006 günlü, E:2006/281, K:2006/4046 sayılı kararıyla; davacının resmen evli olmakla birlikte, bu evliliğin fiilen devam etmediği ve boşanma davası açtığının anlaşılmış olması karşısında boşandığı takdirde evlenmek niyetiyle fasılasız olarak yaklaşık 10 yıldır birlikte olduğu ve iki çocuğunun annesi olan bayan ile birlikte yaşıyor olması suç teşkil etmediğinden ve Emniyet Örgütü Disiplin Tüzüğü'nün 6/B. 8 / 18 304 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 5 inci maddesinde yer alan "hizmet dışında resmi sıfatının gerektirdiği saygınlığı ve güven duygusunu sarsacak eylem ve davranışlarda bulunmak" fiili olarak değerlendirilemeyeceğinden, davacıya disiplin cezası verilmesine ilişkin işlemde hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle işlemin iptaline karar verilmiştir. Anılan kararın davalı idare tarafından temyiz edilmesi üzere Danıştay 12. Dairesinin 12/02/2010 günlü, E. 2007/2531, K. 2010/749 sayılı kararıyla; davacının evli olmasına rağmen H.Ç. isimli bayanla birlikte yaşaması eylemi nedeniyle 21/12/2000 günlü işlemle cezalandırılmış olması ve bu cezanın iptali istemiyle açılan davada, işlemin iptaline dair İdare Mahkemesince verilen kararın onanarak kesinleşmiş olması karşısında, aynı eylem nedeniyle davacı hakkında yeniden soruşturma açılarak mükerrer ceza niteliğinde ikinci bir disiplin cezası verilmesi olanağı bulunmadığı, bu durumda, davacının evli olduğu halde başka bir bayanla birlikte olması eylemi nedeniyle ikinci kez cezalandırılmış olmasının "cezaların tekliği" ilkesine aykırı olduğundan, iptali ve hukuka aykırı ceza nedeniyle brüt aylığının 1/4 oranında kesilmesi ve ceza süresi kadar rütbe terfinin geri bırakılmasına dair işlemlerin iptaline karar verilmesi gerekirken, eylemin disiplin suçu oluşturmadığından bahisle iptaline dair İdare Mahkemesi kararı sonucu itibariyle yerinde olduğundan, işlemin iptali yolunda verilen İdare Mahkemesi kararı belirtilen gerekçe ile sonucu itibariyle onanmıştır. ...Davacının resmi nikahlı eşinden boşanmak için iki defa boşanma dava açması, birlikte yaşadığı kadından doğan iki çocuğunu kendi adına nüfusa kaydettirmesi ve onlar için sağlık karnesi çıkartması hususları birlikte değerlendirildiğinde, davacının birlikte yaşadığı kadınla evlilik birliği kurma niyetinin açık olduğu anlaşılmaktadır. Bu aşamada disiplin cezası verilmesi, davacının, koruması altındaki bayanı ve çocuklarını terk etmeye zorlanması anlamına geleceğinden bu durum, söz konusu kadın ve çocuklarının destekten yoksun kalmalarına yol açabilecektir. Evlilik dışında doğan çocukların ve bir erkekle resmi bir evlilik dışında beraber yaşayan kadınların korunması günümüzün önemli sorunlarındandır. Bu durumda birlikte yaşadığı ve koruması altında çocukları olduğu anlaşılan kadınla ve çocuklarıyla yasal bir aile kurmaya çalışan davacının, bu kadının ve çocuklarının zarar görmesine yol açacak şekilde disiplin cezasıyla cezalandırılmasında hukuka uyarlık bulunmamaktadır…” şeklindedir. 17. Danıştay’ın 12. Dairesi 21/03/2014 tarih E. 2013/8324, K. 2014/1882 sayılı karar düzeltme kararında; polis memuru olarak görev yapan davacının, 12.11.2007 tarihinde kendi evinde rızaen eşcinsel ilişkiye girdiğinden bahisle 657 sayılı Yasa'nın 125/E-g maddesi uyarınca Devlet memurluğundan çıkarma cezası ile cezalandırılmasına, iftira suçunu işlediğinden bahisle de Emniyet örgütü Disiplin Tüzüğü'nün 8/6. maddesi uyarınca meslekten çıkarma cezası ile cezalandırılmasına ilişkin 30.4.2008 gün ve 2008/25 sayılı İçisleri Bakanlığı Yüksek Disiplin Kurulu Kararının iptali talebiyle açtığı davada Kayseri 1. İdare Mahkemesinin 29.7.2009 günlü, E:2008/632, K:2009/624 sayılı kararıyla; davacıya isnat edilen fiillerin sabit olduğu gerekçesiyle davanın reddine ilişkin kararın onanmasına dair Danıştay 12. Dairesinin 2.4.2013 günlü, E:2010/31, K:2013/2273 sayılı kararının düzeltilmesi istenilmesi talebi Dairece kabul edilerek ilk derece mahkemesi kararının bozulmasına oyçokluğu ile karar verilmiştir. 17.1. Kararın gerekçesi özetle; “… disiplin kurallarının temel olarak idarenin iç düzeninin korunması fonksiyonunu üstlendiği göz önüne alındığında, kamu görevlilerinin hizmet dışındaki fiillerinin memur disiplin hukukunun alanına girmesi için bu düzeni bozan, kamu hizmetinin iyi ve düzenli şekilde sunulmasını olumsuz şekilde etkileyen bir yönünün bulunması gerekmektedir. …Uyuşmazlıkta, davacının kendi ikametgahında rızaen eşcinsel ilişki kurması nedeniyle cezalandırılması karşısında, söz konusu fiilin Anayasa'nın 20/1. maddesi ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 8. maddesi uyarınca "özel hayata ve aile hayatına saygı hakkı" kapsamında bulunup . 9 / 18 305 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU bulunmadığı konusunun irdelenmesi gerekmektedir . …Bu durumda; davacının ikametgahında rızasıyla eşcinsel ilişkiye girmesinden ibaret olan fiilinin 657 sayılı Yasa'nın 124/2. maddesi uyarınca Memur Disiplin Hukukunu ilgilendiren bir yönünün bulunmadığı ve disiplin suçu oluşturmadığı, ayrıca söz konusu fiilin bir disiplin suçu olarak değerlendirilerek davacının 657 sayılı Yasa'nın 125 /E-g maddesi uyarınca Devlet memurluğundan çıkarma cezası ile cezalandırılmasının Anayasa'nın 20/1. maddesi ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin 8. maddesi uyarınca "özel hayata ve aile hayatına saygı hakkının" ihlali sonucunu doğuracağı anlaşıldığından, dava konusu işlemde ve davanın reddi yolunda verilen idare Mahkemesi kararında hukuki isabet görülmemiştir . ” şeklindedir . 18. Anayasa Mahkemesi'nin 14/11/2013 tarihli ve E. 2013/15, K. 2013/131 sayılı kararında; Anayasa'nın 2 nci maddesinde belirtilen hukuk devleti, eylem ve işlemleri hukuka uygun, insan haklarına saygılı, bu hak ve özgürlükleri koruyup güçlendiren, her alanda adaletli bir hukuk düzeni kurup bunu geliştirerek sürdüren, Anayasa'ya aykırı durum ve tutumlardan kaçınan, Anayasa ve hukukun üstün kurallarıyla kendini bağlı sayan, yargı denetimine açık olan devlet olduğu, kanun koyucunun hukuk devletinde kamu hizmetlerinin uyum ve düzen içinde yürütülmesini sağlamak amacıyla hizmeti sunan kamu görevlileri için disiplin düzenlemeleri içeren kurallar öngörebileceği ve bu kurallara uyulmasını temin etmek amacıyla çeşitli disiplin yaptırımları benimseyebileceği açıklanmaktadır. Ancak disipline konu eylemler ile yaptırımlar arasında adil bir dengenin gözetilmesi de hukuk devleti ilkesinin bir gereği olduğu, eylem ile yaptırım arasında bulunması gereken adil dengenin, "ölçülülük ilkesi" olarak da adlandırıldığı ve bu ilkenin alt ilkelerini de elverişlilik, zorunluluk ve orantılılık ilkelerinden oluştuğundan bahisle "Elverişlilik ilkesi"nin, öngörülen yaptırımın ulaşılmak istenen amaç için elverişli olmasını,"zorunluluk ilkesi"nin öngörülen yaptırımın ulaşılmak istenen amaç bakımından zorunlu olmasını ve "orantılılık ilkesi"nin ise öngörülen yaptırım ile ulaşılmak istenen amaç arasında olması gereken orantıyı ifade ettiği açıklanmaktadır. 19. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) 25 Mart 1993 tarihli Costello Roberts – Birleşik Krallık davasında; özel hayatın bütün unsurlarıyla tanımlanamayacak geniş bir kavram olduğuna işaret etmiş; özel hayatın kişinin ismi ve kimliği, bireysel gelişimi, aile yaşamı yanında, dış dünya ile bağlantısını, başkaları ile ilişkisini, ticari ve mesleki faaliyetlerini de kapsadığını belirtmiştir. 16 Aralık 1992 tarihli Niemietz – Almanya davasında; “...[özel hayat] kavramını, bireyin kişisel hayatını istediği gibi yaşayabileceği bir "iç alan”la kısıtlamak ve bu alanın dışında kalan dış dünyayı bu alandan tamamen hariç tutmak aşırı sınırlayıcı bir yaklaşımdır.Özel hayata saygı başka insanlarla ilişki kurmak ve söz konusu ilişkileri geliştirmek hakkını da bir dereceye kadar içermelidir.” ifadeleriyle özel hayat kavramını açık bir şekilde mahremiyet hakkından geniş tutmuştur. Mahkeme 13 Temmuz 2000 tarihli Elsholz - Almanya davasında; aile kavramının, evliliğe dayalı ilişkilerle sınırlı olmadığı ve tarafların evlilik olmadan bir arada oturduğu fıili "aile" bağlarını da kapsayabildiğini, (Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararlarından Örnekler, Gilles Dutertre, Avrupa Konseyi Yayınlan. Eylül 2007. s. 314-315). 18 Aralık 1986 tarihli Johnston - İrlanda davasında ise; çocuklarıyla beraber yaşayan evli olmayan çiftlerin normalde aile hayatı yaşadığını, söz konusu ilişkinin istikrarlı olma özelliğinden ve diğer yönleriyle evliliğe dayalı bir aileden ayırt edilememesinden dolayı kabul etmiştir. Ayrıca, Mahkeme, 24 Nisan 1996 tarihi Boughanemi – Fransa davasında verdiği kararda; “8. Madde'nin dayandığı aile hayatı kavramı, bir arada yaşanmadığında bile, çocuk meşru olsun veya olmasın, bir anne veya baba ve çocuğu arasındaki bağı kapsar. Söz konusu bağ ortaya çıkan olaylardan dolayı bozulsa bile bu sadece istisnai şartlarda . 10 / 18 306 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U gerçekleşebilir.” ifadelerine yer vermiştir. (Özel Hayata ve Aile Hayatına Saygı Gösterilmesi Hakkı. AİHS'nin 8. Maddesinin Uygulanmasına İlişkin Kılavuz, İnsan Hakları El Kitapları No: 1. Avrupa Konseyi İnsan Hakları ve Hukuk İşleri Genel Müdürlüğü, Eylül 2007, s. 10-17) 20. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi 22 Eylül 1994 tarihli Hentrich - Fransa, 8 Temmuz 1986 Lithgow ve diğerleri - Birleşik Krallık, 9 Ocak 2007 Fener Rum Erkek Lisesi Vakfı - Türkiye kararlarında; iç hukuk kurallarının yeterli ölçüde öngörülebilir, açık ve erişilebilir olması dolayısıyla hukuk güvenliğinin sağlanması hususunu vurgulamaktadır. Benzer şekilde Anayasa Mahkemesi 19/4/1988 günlü, E. 1987/16, K. 1988/8 sayılı kararında; “…Yönetsel yaptırımların yönetimin karar ve işlemlerinin denetiminin zorunlu olanlarından olduğunu, suç ve cezaların Anayasaya uygun olarak yasayla konulabileceğini, … “kanunsuz suç ve ceza olmaz” ilkesi uyarınca bir hukuk devletinde, ceza yaptırımına bağlanan her eylemin tanımının yapılması ve suçların kesin bir şekilde ortaya konulması gerektiğini, anılan ilkenin özünün yasanın ne tür eylemleri yasakladığının hiçbir kuşkuya yer vermeyecek şekilde belirtmesinin ve buna göre cezanın da yasayla saptanmasının zorunlu olduğunu …” vurgulamış, birçok kararında da disiplin cezalarını Anayasanın 38 inci maddesinde yer alan “suç ve cezalara ilişkin genel esaslar” kapsamında değerlendirmiş, buna gerekçe olarak ise, 38 inci maddede idari ve adli cezalar arasında bir ayırım yapılmamış olmasını göstermiştir. 21. Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 22/11/2011 tarih E. 2011/5620 K. 2011/10944 sayılı kararında; “… Davacı S. Y.'ın zararlandırıcı sigorta olayı sonucu ölen sigortalı ile resmi evlilik sözleşmesi olmaksızın birlikte yaşadığı, sigortalının nikahsız eşi olduğu dosya içeriğinden anlaşılmaktadır. Hal böyle olunca, tazminat isteminde bulunanın nikâhsız eş olması, yaşı ve bir çocuklu bulunması ile sosyal durumu nazara alındığında, nikahlı eşe nazaran evlenme olasılığının daha fazla olduğu söz götürmez. Bu bakımdan, nikâhsız eş için %12 oranındaki evlenme şansının az olduğu ortadadır. Evlilik sözleşmesi olmaksızın birlikte yaşayan nikâhsız eşin; desteğin ölümü ile nikâhlı eş gibi, yaşama yaşının sonuna kadar ve özellikle yaşı, sosyal durumu, yaşadığı ortam ve aile bağları gibi nedenlerle, kocasının evinde yaşamını sürdüremeyeceği, güçlü olmayan aile bağı nedeniyle müşterek haneyi terk edeceği, kendisine yeni bir yaşamı tercih edeceği üstün olasılık içinde olduğu, giderek, bakım ihtiyacının nikâhlı eşte olduğu gibi desteğin, bakiye ömrünün sonuna kadar devam etmeyeceği varsayımı göz önünde tutularak, Borçlar Kanununun 43. Maddesi gereğince belirlenen tazminattan hak ve adalete uygun bir indirim yapılması gerektiği de tartışmasızdır.” gerekçesiyle nikahsız eşe maddi tazminat bağlanabileceğini vurgulamıştır. 22. Danıştay 5. Dairesi'nin 17/10/1991 tarihli ve E: 1991/1370, K: 1991/1358 sayılı kararı;"... Davacının İlkokul Müdürlüğü görevinde bulunduğu sırada yapılan bir soruşturma sonucu 1/30 oranında aylıktan kesme cezası ile cezalandırılmasına ilişkin işlemin iptali isteği ile açılan davada;657 sayılı Devlet Memurları Yasasının 128.maddesi birinci bendi uyarınca soruşturmanın tamamlandığı günden başlayarak 15 gün içinde karar verilmediği gerekçesiyle iptal eden İdare Mahkemesi kararının bozulması istemidir. Uyuşmazlık, davacıya disiplin cezası verilmesine ilişkindir. 657 sayılı Devlet Memurları Yasasının 128.maddesi (1.) bendinde "Disiplin amirlerinin, uyarma, kınama ve aylıktan kesme cezalarını, soruşturmanın tamamlandığı günden başlayarak 15 gün içinde vermek zorun da oldukları belirtilmiş, 127.maddesinde ise, ceza verme yetkisinin hangi durumlarda zaman aşımına uğrayacağı kuralı yer almıştır. İki kuralın birlikte incelenmesinden; ilgilinin son savunması da alınarak her türlü usul ve işlemleri tamamlanmış olan bir soruşturmada . 11 / 18 307 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU disiplin amiri veya kurulunun kararını belli süre içinde vermemesi durumunda, hakkında soruşturma açılanların tedirgin olacağı ve uzun süre baskı altında tutulmalarının önlenmesi amacıyla 15 gün içinde karar verilmesi zorunluluğunun getirildiği, bu sürenin ceza verme yetkisini kaldıran bir niteliği bulunmadığı, aksine disiplin amiri ve kurullarını kısa sürede karar vermeye zorlayıcı nitelikte olduğu, bu sürenin dışında karar verilmesinin disiplin cezasını kusurlandırıcı bir durum olamayacağı, sadece, ilgili amir veya kurulun görevini belli süre için de yapmaması nedeniyle sorumluluğunun doğacağı açıktır. Yasanın 128. maddesinde disiplin amiri veya kurullarına karar vermek için tanınan süreler, idarenin iç işleyişi ve düzeni ile ilgili olduğundan, bu süre geçirildikten sonra ceza verilmiş olmasında yasaya aykırılık olmadığı gözetilmeden dava konusu işlemi iptal eden İdare Mahkemesi kararında hukuka uyarlık bulunmamaktadır." şeklindedir. 23. Danıştay 8. Dairesi'nin 06/06/1991 tarihli ve E: 4297, K:1099 sayılı kararı; "... ilgiliye, idarenin işlemini gerekli kılan suçlama konularını önceden açıkça bildirerek savunmasını almasının idari işlemlere güveni ve hukuka uygunluk yönünden isabet oranını artıracağı kuşkusuzdur..." şeklindedir. 24. Danıştay 8. Dairesi'nin 12/10/1998 tarihli ve E: 1998/4988, K: 1998/3015 sayılı kararında; "Kamu hizmetinin belli bir düzen içerisinde yürütülmesi için gerekli önlemlerden olan disiplin cezası, niteliği gereği öteki idari işlemlerden farklıdır. Disiplin cezası vermeye yetkili organlar, bu organların oluşumu, çalışma usulü, karar oluşturulması, bu kararlara itiraz ve bütün bu sürecin her aşaması için öngörülen süre koşulları ile disiplin cezası işlemi sıkı şekil şartına bağlı olarak uygulanabilmektedir. Bu özellik, disiplin cezasının yeni bir idari işlemle ortadan kaldırılmasına engeldir. Ceza ancak bir yargı kararı yahut yasama tasarrufu ile iptal edilebilir veya ancak disiplin cezasının ağırlığına göre, belli süreler geçtikten sonra sicil dosyasından silinmesi atamaya yetkili amirden istenebilir…" değerlendirmesi yer almaktadır. C. Kamu Denetçisi Muhittin Mıhçak'ın Kamu Başdenetçisi'ne Önerisi 25. Kamu Denetçisi tarafından; disiplin soruşturma raporuna istinaden yetkili disiplin kurulu tarafından uygulanan disiplin cezasının, sebep ve konu unsuru arasında illiyet bağının bulunduğu, yetki, sebep ve konu unsurları yönünden hukuka uygun olduğu, ilgili yasal düzenlemeler çerçevesinde kesinleşen disiplin cezalarının, disiplin cezalarını veren idari merciler yönünden bağlayıcı ve kesin nitelikte olduğu, disiplin cezasının ilgili mevzuat hükümlerine göre verildiği ve hakkaniyet ilkesine aykırılık tespit edilen bir duruma rastlanılmadığı gerekçesiyle, şikayetin reddi yönündeki öneri Kamu Başdenetçisi’ne sunulmuştur. D. Hukuka ve Hakkaniyete Uygunluk Yönünden Değerlendirme ve Gerekçe 26. 3 numaralı paragrafta açıklandığı üzere şikayetçiye İdarece başlatılan disiplin soruşturması sonucunda “Hizmet dışında resmi sıfatının gerektirdiği saygınlığı ve güven duygusunu sarsacak eylem ve davranışlarda bulunmak” eyleminden dolayı disiplin cezası verilmiş, şikayetçi de bu cezanın iptali için Kurumumuza başvurmuştur. 27. Disiplin cezaları, kamu hizmetlerinin gereği gibi yürütülmesini sağlamak amacıyla; kanunların, tüzüklerin ve yönetmeliklerin emrettiği ödevleri yerine getirmeyen, uyulmasını zorunlu kıldığı hususlara uymayan ve yasakladığı işleri yapan devlet memurlarına durumun niteliğine ve ağırlık derecesine göre verilen cezalardır. Somut olayda; şikayetçinin, boşanma aşamasında olan resmi . 12 / 18 308 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U evliliğine rağmen başka bir kadınla yaşadığı birliktelik ve bu birliktelikten bir çocuğunun olması nedeniyle çocuk yardımı için İdareye başvurması üzerine şikayetçi hakkında disiplin soruşturması açılmış, şikayetçinin başka bir kadınla yaşadığı birliktelik ve bu birliktelikten bir çocuğunun olması eyleminin Emniyet Teşkilatı Disiplin Tüzüğünde belirtilen “Hizmet dışında resmi sıfatının gerektirdiği saygınlığı ve güven duygusunu sarsacak eylem ve davranışlarda bulunmak” fiiline sebebiyet verdiği gerekçesiyle şikayetçinin geçmiş hizmetleri ve daha önce disiplin cezası almamış olduğu gözetilerek şikayetçiye eyleminin karşılığı olan 6 ay süreli durdurma cezası yerine bir alt ceza olan 4 günlük aylıktan kesme cezası verilmiştir. 28. 14 numaralı paragraf ve alt bentlerinde değinilen Anayasa Mahkemesi kararında asker kişilere uygulanacak Askeri Ceza Kanunu’nda yer alan “… veya karı koca gibi herhangi bir kimse ile nikâhsız olarak devamlı surette yaşamakta…” ibaresinin Anayasa’nın 2., 20. ve 41. maddelerine aykırı olup olmadığı tartışılmıştır. Anayasa Mahkemesi kararında askerlik mesleğinin disiplin ve fedakârlık temeline dayandığı, bundan dolayı bu görevi ifa edenlerin güven, itibar ve saygınlığın gereği olarak katı meslek ilkelerine tabi tutulmalarının normal olduğu, kişilerin askerlik mesleğini seçmekle birlikte artık sivillere getirilemeyecek bazı sınırlamaları kabul etmiş sayılacakları varsayımından hareketle bu hükmün Anayasa’ya aykırı olmadığına oyçokluğuyla karar vermiştir. Karara 7 üye muhalif kalarak 14.2 numaralı paragraflarda değinilen karşıoylarını sunmuşlardır. Bu karşıoyların temel olarak odaklandığı husus; iptale konu olan kuralın “askerlik hizmetinin gereği gibi yürütülmesini sağlamayı amaçlamasına rağmen “askerlik hizmet ve gerekleri ile hiçbir bağlantısı bulunmayan” ve kişilerin tamamen özel yaşamlarına ilişkin bir fiilin askeri hizmetin gerekleriyle bağlantısına ve sözgelimi neden askeri disiplini bozacağına dair argümanlar ortaya koyulmadan, özel hayata saygı gösterilmesini isteme hakkına engel olacak şekilde demokratik toplum düzeninin gerekleriyle bağdaşmayan ölçüsüz bir müdahale olduğuna ilişkindir. 29. Şikayete konu olayda; şikayetçinin polis olması nedeniyle aynı askerlik mesleği gibi katı meslek ilkeleri ve disiplin kurallarına tabi olacağı bir an için düşünülse de; disiplin cezalarının verilmesinin asıl amacının kamu hizmetlerinin gereği gibi yürütülmesini sağlamak olduğu gerçeği karşısında şikayetçiye sırf özel hayatı nedeniyle disiplin cezası verilmesi gerek 7.1. numaralı paragrafta değinilen Anayasamızın özel hayatın gizliliğine ilişkin 20 nci maddesine, gerek 8 ve 9 numaralı paragraflarda yer alan Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi, İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi ve Medeni ve Siyasi Haklara İlişkin Uluslararası Sözleşme’nin özel ve aile hayatına saygı hakkına ilişkin hükümlerine, gerekse temel hak ve hürriyetlerin ölçüsüzce sınırlanamayacağı ilkesine aykırılık teşkil etmektedir. Zira şikayetçiye verilen disiplin cezasıyla ulaşılabilecek genel yarar ile temel hak ve özgürlüğü sınırlandırılan şikayetçinin kaybı arasında adil bir dengenin sağlanmadığı ortadadır. 30. Günden güne gelişen toplumumuzda “aile” kavramına yaklaşım bakımından geçmiş çağlar ile günümüz arasında önemli anlayış farklılıkları bulunmaktadır. 19 numaralı paragrafta değinilen AİHM kararlarında; aile hayatından bahsedebilmek için evliliğe dayalı ilişkinin bulunmasının gerekmediği, tarafların evlilik olmadan bir arada oturduğu fıili "aile" bağının ya da söz konusu ilişkinin istikrarlı olma özelliğinin aile hayatına sebebiyet vereceği, çocuklarıyla beraber yaşayan evli olmayan çiftlerin normalde aile hayatı yaşadığının kabulü gerekeceği vurgulanmıştır. 13 numaralı paragrafta açıklanan 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun’un gerekçesinde aile içi şiddet mağduru olabilecek kişiler belirlenirken “hanede” denmek suretiyle aynı evi paylaşma olgusu öne çıkarılmış bunun yanında “eşler” tanımından ayrı olarak “partnerler” denmek suretiyle de resmi evlilik bağı aranmamıştır. Yine 21 numaralı paragrafta . 13 / 18 309 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU açıklanan Yargıtay kararında ölen sigortalı ile resmi evlilik sözleşmesi olmaksızın birlikte yaşayan nikahsız eşin desteğin ölümü ile nikâhlı eş gibi destekten yoksun kalacağı gerekçesiyle nikahsız eşe maddi tazminat bağlanabileceği hüküm altına alınmıştır. Nihayet, 16 ve 16.1. numaralı paragraflarda değinilen Danıştay kararında da; şikayet konumuza benzer şekilde polis olan davacının resmi nikahlı olmasına rağmen boşanma aşamasındayken başka bir kadınla birlikte yaşaması ve kadından doğan iki çocuğunu kendi adına nüfusa kaydettirmesi nedeniyle disiplin cezası aldığı, davacının, birlikte yaşadığı kadınla evlilik birliği kurma niyetinin açık olması, birlikte yaşadığı ve koruması altında çocukları olduğu anlaşılan kadınla ve çocuklarıyla yasal bir aile kurmaya çalışması karşısında disiplin cezasıyla cezalandırılmasının kadına ve çocuklara ve aileye zarar vereceği gerekçesiyle verilen disiplin cezasının hukuka aykırı olduğuna karar verilmiştir. Tüm bu kararlar ve uygulamalar ışığında, özel hayatın bir parçası olan aile hayatının artık, herhangi bir resmi akitle ya da nikâhlı birlikteliklerle sınırlandırılmadığı hususu aşikardır. Devlete ve İdarelere düşen görev ise bu tercihe saygı duyarak özel ve aile hayatına saygı hakkının ölçüsüz bir müdahaleye maruz bırakmadan sürdürülmesini güvence altına almak olmalıdır. Şikayetçinin de çocuğunu nüfusa kendi adına kaydettirerek istikrarlı bir aile kurma niyetinin olduğu gözetildiğinde disiplin cezasına konu eyleminin özel ve aile hayatı sınırları içerisinde kalacağı ve özel hayatın gizliliğine müdahalenin hukuka ve hakkaniyete aykırı olacağı kuşkusuzdur. 31. Kişilere hukuk güvenliğinin sağlanması, Anayasa’nın 2 nci maddesinde belirtilen hukuk devletinin ön koşullarındandır. 20 numaralı paragrafta değinilen Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi içtihatlarında yasal düzenlemelerin hem kişiler hem de idare yönünden herhangi bir duraksamaya ve kuşkuya yer vermeyecek şekilde açık, net, anlaşılır, uygulanabilir, nesnel olması, sınırlarının bilinmesi, öngörülebilir olması ayrıca kamu otoritelerinin keyfi uygulamalarına karşı koruyucu önlem içermesi gerekliliği ifade edilmiş, aynı paragrafta açıklanan Anayasa Mahkemesi kararında ise; disiplin cezalarının Anayasanın 38 inci maddesinde yer alan “suç ve cezalara ilişkin genel esaslar” kapsamında değerlendirilmesi gerektiği, “kanunsuz suç ve ceza olmaz” ilkesi uyarınca bir hukuk devletinde, ceza yaptırımına bağlanan her eylemin tanımının yapılması ve suçların kesin bir şekilde ortaya konulması hususu vurgulanmıştır. 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nda, 3201 sayılı Emniyet Teşkilatı Kanunu’nda ya da Emniyet Teşkilatı Disiplin Tüzüğü’nde bir kişinin resmi evliliği mevcutken başka bir kişiyle birlikte olması veya bu birlikteliğinden bir çocuğunun olması durumunun disiplin cezasına sebebiyet vereceği açıkça düzenlenmemiştir. Olayımızda şikayetçi “Hizmet dışında resmi sıfatının gerektirdiği saygınlığı ve güven duygusunu sarsacak eylem ve davranışlarda bulunmak” fiilini gerçekleştirdiği gerekçesiyle disiplin cezasına maruz kalmıştır. Ancak disiplin cezasını gerektiren torba suç hükümleri içeren bu fiilin yoruma açık olduğu ve İdarenin bu fiilin içerisini istediği şekilde doldurarak kişilere disiplin cezası verdiği gözetildiğinde bu durumun hukuki güvenlik, belirlilik ilkelerine aykırı olduğu gibi büyük mağduriyetlere sebebiyet vereceği şüphesizdir. Şikayetçi yaşadığı evlilik dışı ilişki nedeniyle polislik görevini yapmakta bir sıkıntı yaşamamış, İdarece şikayetçi hakkında soruşturma yapılmamış ve bu durumun şikayetçinin görevini etkilediğine ilişkin bir iddia dahi İdarece ortaya atılmamıştır. Şikayetçinin sırf polislik mesleğini seçmiş olması özel hayatına müdahaleyi haklı göstermeye yeterli olmamakla birlikte verilen ceza ile ulaşılmak istenen amaç arasında orantının bulunmadığı, özel hayatın gizliliği hakkının özüne dokunulacak keyfi bir sınırlama getirildiği anlaşıldığından şikayetçiye verilen disiplin cezasının özü hukuka ve hakkaniyete aykırı bulunmuştur. . 14 / 18 310 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 32. Ayrıca disiplin cezasının verilme sürecinde bir takım usuli işlemlere de İdarece uyulmadığı tespit edilmiştir. Şöyle ki; 23 ve 24 numaralı paragraflarda açıklanan Danıştay kararlarında; disiplin cezasına ilişkin sürecin her aşamasının sıkı şekil şartına bağlı olduğu açıklanmış, ilgiliye, idarenin işlemini gerekli kılan suçlama konularını ve alacağı cezayı önceden açıkça bildirerek savunmasını alınması gerektiği hususu vurgulanmıştır. Ancak Elazığ Valliği İl Polis Disiplin Kurulu Başkanlığı’nın 2015 tarih ve 2015/.. sayılı savunma yazısıyla şikayetçiye “2014 tarihli dilekçenizde 2014 tarihinde ... isminde oğlunuz olduğundan çocuk yardımı talebinde bulunduğunuz, ancak dilekçeniz ve ilgili evraklar incelendiğinde adı geçen çocuğu ...'in dünyaya getirdiği, fakat mernis kayıtları incelendiğinde sizin halen ... ile evli olduğunuz, ... isimli çocuğun evlilik dışı dünyaya geldiği iddia edilmektedir. Bu konu ile ilgili ayrıntılı ifadenizi veriniz.” şeklinde soru sorularak savunmasının istendiği, şikayetçiye isnat edilen eylemi düzenleyen kanun yada tüzük maddesinin ve cezai karşılığının yazılı olarak şikayetçiye açıkça bildirilmek suretiyle savunmasının alınmadığı, böylece savunma hakkının kısıtlandığı anlaşılmaktadır. Gerek yargı kararlarında gerekse doktrinde “bilinmeyene karşı iddia ve savunmada bulunmasının güçlüğü ve hatta imkânsızlığı” üzerinde durularak, ilgiliye idarenin işlemini gerekli kılan suçlama konularını açıkça bildirerek savunmasının alınmasının bireylerin idari işlemlere olan güvenini artıracağı böylelikle adil yargılanma hakkının sağlanacağı kuşkusuzdur. 33. Tüm bunların yanı sıra, dosya içerisinde bulunan belgelerden, Elazığ Valiliği İl Emniyet Müdürlüğü’nün 2014 tarih ve …. sayılı yazısıyla şikayetçi hakkında Emniyet Teşkilatı tüzüğü çerçevesinde idari işlem yapılması için …. İlçe Emniyet Müdürlüğü’ne yazılan yazı üzerine disiplin soruşturmasına başlandığı, muhakkik tarafından hazırlanan disiplin soruşturma raporunun 2014 tarihinde tamamlanarak 2015 tarihinde disiplin büro amirliğine havale edildiği, 2015 tarihinde ise şikayetçinin İl Polis Disiplin Kurulu Başkanlığınca savunmasının alınarak 2015 tarihli İl Polis Disiplin Kurulu Başkanlığının kararıyla şikayetçiye “4 günlük aylık kesimi” cezası verildiği ve bu cezanın şikayetçiye 2015 tarihinde tebliğ edildiği anlaşılmaktadır. Şikayetçiye verilen disiplin cezasının, 10.1 numaralı paragrafta yer alan 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun 128. maddesinde düzenlenen “Kademe ilerlemesinin durdurulması cezasını gerektiren hallerde soruşturma dosyası, kararını bildirmek üzere yetkili disiplin kuruluna 15 gün içinde tevdi edilir. Disiplin kurulu, dosyayı aldığı tarihten itibaren 30 gün içinde soruşturma evrakına göre kararını bildirir.” hükümleri doğrultusunda İl Polis Disiplin Kurulu Başkanlığınca disiplin cezasının yasal süresinde verilmediği tespit edilmiştir. İdarenin yasada bulunmayan, dayanağı olmayan, hukuk güvenliği ilkesine aykırı şekilde 657 sayılı Kanun'da emredici şekilde düzenlenmiş 30 günlük süreye riayet etmeden soruşturmayı üç buçuk ay sonra tamamlayarak ceza vermesi de hukuka aykırılık teşkil etmektedir. Zira süreleri düzenleyen ilgili hüküm yoruma açık olmayacak şekilde açık ve nettir. Kararımızın 22 numaralı paragrafında değinilen Danıştay kararı; 657 sayılı Kanun'un 128. maddesinin birinci bendi uyarınca soruşturmanın tamamlandığı günden başlayarak 15 gün içinde karar verilmediği gerekçesiyle cezayı iptal eden İdare Mahkemesi kararının bozulmasına ilişkin olup; kararda Yasanın 128. maddesinde disiplin amiri veya kurullarına karar vermek için tanınan sürelerin, idarenin iç işleyişi ve düzeni ile ilgili olduğundan bahsedildikten sonra, bu süre geçirildikten sonra ceza verilmiş olmasında yasaya aykırılık olmadığı hususu kararın özünü oluşturmaktadır. Yukarıda açıklanan gerekçeler doğrultusunda ve sürelerin emredici şekilde düzenlenmesi karşısında Danıştay'ın bu görüşüne iştirak etmek mümkün bulunmamaktadır. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi de birçok kararında bireylerin haklarının ön planda olduğuna işaret ederek basit bir iddiadan dolayı kişilerin makul olmayan uzun sürelerde yargılanmalarının ve böylelikle baskı altında tutulmalarının insan hakları ihlali olarak değerlendirmiştir. AİHM'nin birçok kararında . 15 / 18 311 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU benimsendiği üzere iş yoğunluğu kabul edilebilir bir mazeret ve savunma olarak kabul edilmemektedir. 34. Yukarıdan beri açıklanan hususlar, mevzuat, uygulama ve dosya kapsamına göre; 24 numaralı paragrafta değinilen Danıştay kararı gereği şikayete konu kesinleşmiş disiplin cezasının Kurumumuzca iptali mümkün bulunmadığından şikayetçinin bu yöne ilişkin şikayetinin reddine karar vermek gerekmiştir. Zira disiplin cezası ancak yargı kararı veya Yasama tasarrufuyla iptal olabilecektir. Ancak şikayete konu disiplin cezasının verilmesine temel oluşturan “Hizmet dışında resmi sıfatının gerektirdiği saygınlığı ve güven duygusunu sarsacak eylem ve davranışlarda bulunmak” eyleminin hukuki güvenlik, belirlilik ilkelerine aykırı olduğu ayrıca şikayetçinin evlilik dışı birlikteliği ve çocuğunun bulunması durumunun tamamen şikayetçinin özel ve aile hayatıyla ilgili olduğu ve sırf bu yüzden cezalandırılmasının özel hayatın gizliliği hakkına ölçüsüzce bir müdahalede bulunarak bu hakkı ihlal ettiği, 32 numaralı paragrafta belirtilen usuli eksikliklerin şikayetçinin savunma hakkını kısıtladığı, 33 numaralı paragrafta bahsedilen 30 günlük emredici süreye İdarenin uymamasının makul ve mazur görülemeyeceği anlaşıldığından yapılan eylem karşılığı verilen disiplin cezasının hukuka ve hakkaniyete aykırı olduğunun tespitiyle işlem tarihi itibariyle bu işlemi yapan hiyerarşik ve sıralı yetkililerce hatalı davranıldığının kabul ederek yasal süre içerisinde Kurumumuza bildirmesi yönünde Tavsiye Kararı vermek gerekmiştir. E. İnsan Hakları Yönünden Değerlendirme 35. Somut olayda; şikayetçiye sırf özel hayatı nedeniyle disiplin cezası verilmesi gerek 7.1. numaralı paragrafta değinilen Anayasamızın özel hayatın gizliliğine ilişkin 20 nci maddesine, gerek 8 ve 9 numaralı paragraflarda yer alan Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi, İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi ve Medeni ve Siyasi Haklara İlişkin Uluslararası Sözleşme’nin özel ve aile hayatına saygı hakkına ilişkin hükümlerine, gerekse temel hak ve hürriyetlerin ölçüsüzce sınırlanamayacağı ilkesine aykırılık teşkil etmektedir. Ayrıca “Hizmet dışında resmi sıfatının gerektirdiği saygınlığı ve güven duygusunu sarsacak eylem ve davranışlarda bulunmak” eyleminin torba bir hüküm olduğu ve İdarenin bu fiilin içerisini istediği şekilde doldurarak kişilere disiplin cezası verdiği gözetildiğinde Anayasamızın özünü oluşturan “belirlilik” ilkesine ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararlarında üzerinde durulan “yasallık” ilkesine aykırı olduğu ayrıca şikayetçiye isnat edilen eylemi düzenleyen kanun yada tüzük maddesinin ve cezai karşılığının yazılı olarak şikayetçiye açıkça bildirilmek suretiyle savunmasının alınmadığı böylece adil yargılanma hakkının bir uzantısı olan savunma hakkının kısıtlandığı tespit edilmiştir. Bu hakların ihlali dışında diğer yönlerden insan haklarının ihlalinin tespit edilemediği, kanun önünde eşitlik ilkesi uygun davranıldığı, etkin başvuru yollarının açık olduğu, hakların kötüye kullanılmadığı sonuç ve kanaatine varılmıştır. F. İyi Yönetim İlkelerine Uygunluk Yönünden Değerlendirme 36. Günümüzde demokratik, modern ve katılımcı yönetim anlayışında idarelerden sadece hukuka uygun hareket etmeleri değil aynı zamanda iyi yönetim ilkelerine de uygun işlem tesis etmeleri beklenmektedir. 28/03/2013 tarihli ve 28601 mükerrer sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmeliğinin 6 ncı maddesinde; “Kurum, inceleme ve araştırma yaparken idarenin, insan haklarına dayalı adalet anlayışı içinde; kanunlara uygunluk, ayrımcılığın önlenmesi, ölçülülük, yetkinin kötüye kullanılmaması, eşitlik, tarafsızlık, dürüstlük, nezaket, şeffaflık, hesap verilebilirlik, haklı beklentiye uygunluk, kazanılmış hakların korunması, dinlenilme hakkı, savunma hakkı, bilgi edinme hakkı, makul . 16 / 18 312 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U sürede karar verme, kararların gerekçeli olması, karara karşı başvuru yollarının gösterilmesi, kararın geciktirilmeksizin bildirilmesi, kişisel verilerin korunması gibi iyi yönetim ilkelerine uygun işlem ve eylem ile tutum veya davranışta bulunup bulunmadığını gözetir ve iyi yönetim ilkelerine uyar.” şeklinde yer verilmektedir. Söz konusu Yönetmelik hükmünde yer alan ilkelerin kaynağını teşkil eden Avrupa Birliği Temel Haklar Şartının 41 inci maddesinde de iyi yönetim hakkından bahsedilmekte olup, benzer ilkelere Avrupa Parlamentosu tarafından kabul edilen “Avrupa Doğru İdari Davranış Yasası” nda da yer verilmiştir. 37. Söz konusu ilkeler yönünden yapılan değerlendirme neticesinde; İdareden istenilen bilgi ve belge talep yazılarımıza yasal süre içerisinde gerekçeli cevap verildiği, şikayetçiye verilen cevaplarda da karara karşı başvuru yollarının ve süresinin gösterildiği anlaşılmış olup, İdarenin iyi yönetim ilkelerine bu yönden uygun davrandığı anlaşılmıştır. Ancak İdarece şikayetçinin savunması alınırken kendisine suç niteliği taşıyan hangi unsur ile suçlandığı ve karşılığı olan cezanın ne olduğunun bildirerek savunmasını alınmadığı anlaşıldığından “savunma hakkı” ve ayrıca 34 üncü paragrafta da belirtildiği üzere yetkili disiplin kurulunca şikayetçi hakkında düzenlenen disiplin soruşturmasının süresinde karara bağlanmadığından “makul sürede karar verme” ilkelerine uymadığı anlaşılmış olup, idareden bundan böyle bu ilkelere daha özenli davranması ve uyması beklenmektedir. IV. HAK ARAMA ÖZGÜRLÜĞÜNE İLİŞKİN YASAL MEVZUAT A. Dava Açma Süresinin Yeniden Başlaması 38. 14/06/2012 tarihli ve 6328 sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun 21 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca, durmuş olan dava açma süresi gerekçeli ret kararının ilgiliye tebliğinden; tavsiye kararı verilmesi üzerine, ilgili idare tarafından otuz gün içinde herhangi bir işlem tesis edilmez veya eylemde bulunmaz ise, durmuş olan dava açma süresi kaldığı yerden işlemeye başlayacaktır. B. Yargı Yolu 39. 2709 sayılı 1982 Anayasası'nın Temel Hak ve Hürriyetlerin Korunması Başlıklı 40 ıncı maddesinin 2 nci fıkrasında, “Devlet, işlemlerinde, ilgili kişilerin hangi kanun yolları ve mercilere başvuracağını ve sürelerini belirtmek zorundadır.” hükmü yer almakta olup, 6328 sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun 20 inci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca, ilgili idarenin işlemine karşı 60 günlük dava açma süresinden arta kalan süre içinde Elazığ İdare Mahkemesi’ne yargı yolu açıktır. V. KARAR Yukarıda açıklanan gerekçe ve dosya kapsamına göre şikayetin KISMEN TAVSİYE KISMEN REDDİYLE; 1. Şikayetçinin hakkında tesis edilen disiplin cezasının ancak yargı kararı veya yasama tasarrufuyla iptali mümkün bulunduğundan bu yöndeki talebinin REDDİNE, 2. Şikayetçinin eylemi karşılığında verilen disiplin cezasının hukuka ve hakkaniyete aykırı olduğunun tespitiyle; işlem tarihi itibariyle bu işlemi yapan hiyerarşik ve sıralı yetkililerce HATALI . 17 / 18 313 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU DAVRANILDIĞININ KABUL EDİLMESİ ve yasal süre içerisinde KURUMUMUZA BİLDİRİLMESİ yönünde ELAZIĞ VALİLİĞİ’NE ve İÇİŞLERİ BAKANLIĞI'NA TAVSİYEDE BULUNULMASINA, 6328 sayılı Kanunun 20 inci maddesinin üçüncü fıkrası uyarınca, merciince (Elazığ Valiliği ve İçişleri Bakanlığı’nca) bu karar üzerine tesis edilecek işlem ya da tavsiye edilen çözümün uygulanabilir nitelikte görülmediği takdirde gerekçesinin otuz gün içinde Kurumumuza bildirilmesinin zorunlu olduğuna, Kararın şikayetçiye, İçişleri Bakanlığı ve Elazığ Valiliği’ne tebliğine, Türkiye Cumhuriyeti Kamu Başdenetçisi'nce karar verildi. M.Nihat ÖMEROĞLU Kamu Başdenetçisi . 18 / 18 314 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 9.2.2. Yüksek Seçim Kurulunun Anadili Kürtçe Olan veya Türkçe Bilmeyen Seçmenleri Dikkate Alması ve Seçme Hakkının Kullanımı Noktasında Hak İhlallerinin Önüne Geçilmesine İlişkin Tavsiye Kararı ( 2015-2608) T.C. KAMU DENETÇİLİĞİ KURUMU (OMBUDSMANLIK) ŞİKAYET NO : 2015/2608 KARAR TARİHİ : 27/10/2015 TAVSİYE KARARI ŞİKAYETÇİ : …. Derneği ŞİKAYET EDİLEN İDARE : Yüksek Seçim Kurulu Başkanlığı ŞİKAYETİN KONUSU : İki gerçek kişinin Derneklerine muhatap başvurusuna atfen; 7 Haziran 2015 tarihinde gerçekleştirilecek olan 25 inci Dönem Milletvekili Genel Seçimi kapsamında hazırlanan eğitim filmlerinin herkesin Türkçe ya da okuma yazma bildiği varsayımı ile tasarlandığı, Yüksek Seçim Kurulunun (YSK) anadili Kürtçe olan ve Türkçe bilmeyen seçmenleri dikkate almadığı, uluslararası hukuk ve ulusal mevzuat tarafından güvence altına alınan seçme hakkının kullanımı noktasında hak ihlallerinin önüne geçilmesi için ilgili kurum ve kuruluşlar nezdinde gerekli işlemlerin yapılması talep edilmektedir. ŞİKAYET BAŞVURU TARİHİ : 4.5.2015 I. USÛL A. Şikâyet Başvuru Süreci 1.Şikâyet başvurusu, Kurumumuza posta yolu ile gönderilen ve 04/05/2015 tarih ve … sayı ile kayıt altına alınan yazı vasıtasıyla yapılmıştır. Şikayet başvurusunun karara bağlanabilmesi için 28/03/2013 tarihli ve 28601 mükerrer sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik'in 41 inci maddesinin 1 inci fıkrasının (a) bendi ve İmza Yetkileri Yönergesi'nin 7 nci maddesinin 1 inci fıkrasının (e) bendi uyarınca, 1 / 18 315 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU şikayetin incelenmesine ve araştırmasına geçilmiş, 09/10/2015 tarihli Tavsiye Kararı önerisiyle Kamu Başdenetçisine sunulmuştur. B. Ön İnceleme Süreci 2.YSK Başkanlığının şikâyete konu eğitim filmleri hazırlatılması yönünde iradesini yansıtan işleminin, seçim hukuku çerçevesinde gerçekleştirilen bir işlem mi olduğu yoksa idari işlem mahiyetine mi haiz olduğu hususu da Kurumumuzun başvuruyu incelemeye yetkili olup olmadığı konusuna açıklık getirecektir. 3.T.C. Anayasası’nın 67 nci maddesinin 2 nci fıkrasında seçimlerin; “… yargı yönetim ve denetimi altında yapılır” hükmü bulunmaktadır. 02/05/1961 Tarihli Resmi Gazetede yayımlanan 298 sayılı Seçimlerin Temel Hükümleri ve Seçmen Kütükleri Hakkında Kanun’un 14 üncü maddesinde ayrıntılı bir şekilde Yüksek Seçim Kurulu’nun (YSK) görev ve yetkileri sayılmıştır. 15 inci maddesinde “İl seçim kurulu … il merkezinde görev yapan en kıdemli hakimin başkanlığında merkez ilçe seçim kurulu başkanlarından sonra gelen en kıdemli üyeden oluşur. Kurulun, hakimlerden kurulu iki yedek üyesi vardır…”, 18 inci maddesinde “İlçedeki en kıdemli hakim (ilçe seçim) kurulun başkanıdır” hükümleri yer almaktadır. 298 sayılı Kanun’un 132 nci maddesinin 4 üncü fıkrasında, Kurulun kararı kesindir. Aleyhine hiçbir mercie ve kanun yoluna başvurulamaz.” düzenlemeleri bulunmaktadır. Yine Anayasa Mahkemesi’nin 2014 tarihli, 2013/…. başvuru numaralı kararında YSK’nın“Yargı yeri(mercii)” olduğu benimsenmiştir.. Yasalardaki bu düzenlemeler, ilçe, il seçim kurullarının oluşumu birlikte değerlendirildiğinde seçimlerin Anayasa’nın hükmüne uygun olarak” hâkim teminatında” yapılacağının ifade edilmek istendiği açıktır. “Yargı Mercii” ayrı “Yargı Organı” ve “Mahkeme” çok ayrı kavram ve oluşumlar olduğu izahtan varestedir. 4.YSK hiçbir zaman “Yargı Organı” veya “Mahkeme” değildir. YSK “Yargı organı” veya “Mahkeme” olsaydı Anayasada açıkça yazılması gerekirdi. Oysa 3 üncü Bölüm, I-II başlığı altında yargı ve Yüksek Mahkemeler tek tek sayılmıştır. Diğer bir anlatımla YSK, mahkemeler ve yargı organları gibi çalışmamaktadır. En önemlisi gerçek anlamda aleniyet unsuru yoktur. Sav, savunma ve hüküm üçlüsü yani yargı makamlarının omurgası yoktur. YSK kararlarına etkin bir başvuru imkânı olmadığı gibi, yargı kararlarında olduğu gibi kanun yoluna başvurulması vb. gibi mahkeme ve yargılamada aranan hiçbir unsur bulunmamaktadır. Kurul Yüksek Yargıçlardan da oluşsa, idari eylem ve işlemde bulunan bir “ Kurul”dur. Kurul halinde çalışmaktadır. Yargılama yapmamakta, mahkemeler gibi hüküm verememektedir. Yargı denetiminde seçimlerin yapılmasından murad edilen hâkimlik teminatı altında bağımsız ve tarafsız olmalarından kaynaklanan bir güven unsuru olmasıdır. YSK ve İl Seçim Kurulu’nun hakimlerden oluşması, İlçe Seçim Kurulu Başkanının hakim olması, kurulları "Yargı organı" ve "Mahkeme" olarak kabul etme sonucunu doğurmaz. Anayasa Mahkemesi'nin 2015/6723 Başvurulu nolu kararının 40 ıncı paragrafında; YSK'nın yargı organı olduğuna dair başvurucunun iddiası incelenmiş, yetkisi olduğu halde yargı organı olduğunu ifade etmediği gibi 40 ıncı paragrafın benimsendiğinin de söylenemeyeceği, bu gerekçeden hareketle değerlendirmemize benzer yoruma ulaştığı sonucuna vardığı anlaşılacaktır. Dolayısıyla YSK Yargı organı veya mahkeme olmayıp idari bir kurul ve Kurumdur. 5.Diğer yönden 6328 sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu hakkındaki Kanun’un 1, 5 ve 17 inci maddeleri çok açık olup, YSK veya benzeri idari kurul eylem ve işlemleri koşullar oluştuğunda, Kamu 2 / 18 316 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U Denetçiliği Kurumu tarafından incelenip, araştırılabilecek ve denetlenebilecektir. Yasamız, 298 sayılı ve bu Kanunla seçimle ilgili kanunlara göre sonradan ve özel bir Kanun olarak 29/12/2012 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Kanun koyucu deyim yerinde ise “abesle iştigal etmez.” Eğer YSK kararlarını Kamu Denetçiliği Kurumu’nun inceleyemeyeceğini benimseseydi, “Kurumun görev alanı dışında” sayılan 5 inci maddeye ilave ederdi. Örneğin, kanunkoyucu KDK'nın YSK kararlarını incelemeyeceğini isteseydi 6216 sayılı Anayasa Mahkemesinin Kuruluş ve Yargılama Usulleri Hakkında Kanun'un 45 inci maddesinin (3) numaralı fıkrasında yazılı bir düzenleme yapıp yasalarında kesin olduğu ifade edilen kararları incelemeyeceğini hüküm altına alırdı. Kaldı ki Yasanın 1 inci maddesi “İdarenin her türlü eylem ve işlemi, tutum ve davranışı” şeklinde düzenleyerek, koşulları oluştuğunda çok geniş bir alanı KDK’nın yetki ve görev kapsamında kabul etmiştir. 6.298 sayılı kanunun 132/4 maddesi kanun yapma tekniğine ve bir kısım Anayasa teorilerine göre yasaların zımni olarak yürürlükten kalkmaları yorumunu gündeme getirmektedir. Kamu yararı ile bireysel yarar dengesi ve ölçülülük gözetildiğinde YSK’na 298 sayılı Kanun’un ilgili maddesi hükmünün bu açıdan değerlendirilmesi her zaman mümkündür. İnsan Hakları Avrupa Sözleşmesi (İHAS) ek protokolün 3 üncü maddesi “Serbest Seçim Hakkı” insan haklarından kabul edilmiştir. İnsan hakları Avrupa Mahkemesinin (İHAM) bu yönde birçok istikrarlı kararı bulunmaktadır. 7.Bir diğer yönden Kamu Denetçiliği Kurumu Türkiye Cumhuriyeti’nde hukuka uygunluk denetimi yanında hakkaniyet (bir anlamda yerindelik) ve tutum ve davranış denetimi yapan tek Anayasal kurumdur. Nitekim değişik bir yaklaşımla İnsan Hakları Kurumu da (İHK) şikâyete konu YSK işlemini kendini incelemeye yetkili görmüş ve tavsiye kararı vermiştir. (Bkz.http://www.esithaklar.org/wp-content/uploads/2015/07/%C4%B0HK-Se%C3%A7men E%C4%9Fitimi-Karar%C4%B1.pdf, İnsan Hakları Kurulu Kararı, Başvuru Kayıt Numarası: 2015/1344, Karar Tarihi:25.06.2015, çevrimiçi 23/10/2015). 8.Seçimlerin genel yönetim ve denetiminden sorumlu bir devlet kurumu olan YSK, hem seçim hukuku çerçevesinde çeşitli işlemler yapmakta hem de her kamu kurumu gibi idari nitelikte işlemler tesis etmektedir. Yürütme organı ve idari teşkilat içinde yer almayan yasama ve yargı organları dahi idari işlem mahiyetinde işlemler yapabilmekte iken YSK’nın veya YSK Başkanlığının idari işlem niteliğinde bir işlem tesis etmediği savının kabul edilmesi mümkün değildir. 9.Hak ihlaline neden olduğu iddia edilen ve sadece Türkçe dilinde hazırlanmış olan eğitim filmleri, yukarıda zikredilen 298 sayılı Kanunun Ek 1 inci maddesinin birinci fıkrasındaki "vatandaşın ilgisi uyandırılmak ve kendisine seçmen olmanın görev ve yetkileri hatırlatılmak suretiyle… duyurulur." ifadesi kapsamında hazırlanan bilgilendirici yayınlardır. Bu yayınların esasen, aynı madde uyarınca Kurul tarafından yapılması gerekmektedir. Ancak Kurul, eğitim filmlerinin hazırlanmasına ilişkin bu işlemleri, kendisi adına YSK Başkanlığının yapmasına karar vererek yetkisini devretmiştir. 10.YSK Başkanlığının şikâyete konu işleminin incelenmesi neticesinde, seçmenlerin ilgisinin uyandırılması adına eğitim filmlerinin hazırlatılmasından ibaret olan söz konusu işlemin, seçim hukuku veya idari işe ait olmasının bir önemi yoktur. Sonuçta YSK idari eylem ve işlem tesis eden bir kuruldur. 3 / 18 317 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 11.Hiçbir kişi ve kuruluş hukuk devletinde denetimden muaf tutulamaz. Bilindiği gibi Anayasa Mahkemesi, Temel Hak ve Özgürlüklerle ilgili bireysel başvurulara ilişkin davalara bakmaktadır. Anayasa Mahkemesi’nin seçimle ve YSK kararı ile ilgili bireysel başvuru kararlarında farklılıklar gözlenmektedir. 2014 tarihli, 2014/…. başvuru numaralı ... kararında kendini bir anlamda yetkili görmekte iken, genel seçimlerle ilgili YSK’nın işlemiyle ilgili 2015 tarihli ve 2015/…. başvuru nolu "Basın ilan Kurumu genel kurul üyeliğinin kamu görevi kabul edilerek bu görevden ayrılmama nedeniyle milletvekili adaylığının YSK tarafından iptal edilmesinin seçim hakkını ihlal ettiği" iddiasıyla verdiği kararında "konu bakımından yetkisizlik" nedeniyle "kabul edilemezlik" kararı vermiştir. Yine 2014 tarih, 2013/…. Başvuru nolu "İlçe Seçim Kurulu Başkanının (kesin) kararı sonucunda oda seçimlerine katılamaması nedeniyle adil yargılama hakkının ihlal edildiğine" ilişkin iddiayla ilgili olarak da, başvurunun "açıkça dayanaktan yoksunluk" nedeniyle "kabul edilemez olduğuna" hükmetmiştir. Oysa hiçbir yargı organı ve mahkemeler "temel hak ve özgürlükleri" aleyhe yorumlayarak, “Sözleşmenin” "etkin başvuru" yolunu gözardı edemez. Anayasamızın 148 inci maddesinde de "Herkes, Anayasada güvence altına alınmış temel hak ve özgürlüklerinden, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi kapsamındaki herhangi birinin kamu gücü tarafından, ihlal edildiği iddiasıyla Anayasa Mahkemesine başvurabilir..." hükmünü içerdiği, 6216 sayılı Kanunun 45 inci maddesinde buna parelel düzenleme getirdiği görülmektedir. Anayasanın 90 ıncı maddesi çok açık ve nettir. (Bkz. Mevzuat par 19) Diğer bir anlatımla İHAS 13 üncü maddesi, “Etkin başvuru hakkı” benimsemekte ve “ulusal bir makama etkili bir başvuru yapabilme hakkına sahiptir” diyerek, idari veya adli mercilere başvurma hakkının açık olduğunu düzenlemektedir. “Serbest seçim hakkı” seçme, seçilme hakkını kapsadığı, bunun da insan haklarından olduğu, etkin başvurudan yoksun tutulması ve denetim dışında bırakılması demokratik bir hukuk devletinde kabul edilmesi mümkün değildir. 12.Bu değerlendirmelerin ışığı altında YSK’nın şikâyet başvurusunun konusunu teşkil eden eğitim filmleri vb. bilgilendirici kararlar alması, hazırlatılması yönünde işlemlerin yukarıda açıklanan nedenlerle “idari işlem” niteliğinde kabulü gerekmiş, Kurumumuz yetki ve görev alanı içinde inceleme ve araştırmaya geçilmesi sonuç ve kanaatine varılmıştır. 13.Yönetmeliğimize göre, şikâyetçi yönünden menfaat ihlali şartını taşımadığı, ancak Yönetmeliğin “Şikâyet hakkı” başlıklı 7 nci maddesinde; şikâyetin insan hakları, temel hak ve özgürlükler, kadın hakları, çocuk hakları ve kamuyu ilgilendiren genel konulara yönelik olması halinde menfaat ihlali şartının aranmayacağının hüküm altına alınması karşısında, şikâyetçi …… Derneğinin başvurusunun yasal bir müracaat olarak kabulü gerekmiştir. 14.Daha önce YSK’na bireysel olarak başvuran şikayetçilerin talebinin reddedildiği, aynı şekilde adı geçenler adına bu defa şikayet başvurusunun onlar adına vekil aracılığıyla yapıldığı, başvurucuların aynı kişiler ve konunun da aynı olduğu, Yüksek Seçim Kurulunca reddedileceği açık şekilde belli olduğundan idari başvuru yollarının tüketildiğinin kabulü gerektiği; kaldı ki başvuru tarihi ile seçim tarihleri gözetildiğinde 6328 sayılı Kanun’un 17/4 maddesine “Kuruma başvuruda bulunulabilmesi için, 1982 tarihli ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununda öngörülen idari başvuru yolları ile özel kanunlarda yer alan zorunlu idari başvuru yollarının tüketilmesi gereklidir. İdari başvuru yolları tüketilmeden yapılan başvurular ilgili kuruma gönderilir. Ancak Kurum, telafisi güç veya imkânsız zararların doğması ihtimali bulunan hallerde, idari başvuru yolları tüketilmese dahi başvuruları 4 / 18 318 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U kabul edebilir.” düzenlemesine göre idari başvuru yollarının tüketilme koşulu aranmadan başvurunun kabul edilmesi gerekmiştir. II. OLAY VE OLGULAR A. Şikâyetçinin Konu Hakkındaki Açıklamaları ve İddiaları 15. ……. Derneği şikâyet başvurusunda; 15.1. 2015 tarihli dilekçe ile D.Y. ve 2015 tarihli dilekçe ile Z.D. isimli şahısların YSK Başkanlığına başvurarak; 7 Haziran 2015 tarihinde gerçekleştirilecek olan 25 inci Dönem Milletvekili Genel Seçimi kapsamında hazırlanan eğitim filmlerinin herkesin Türkçe ya da okuma yazma bildiği varsayımı ile hazırlandığı, YSK'nın kendileri gibi anadili Kürtçe olan ve Türkçe bilmeyen seçmenleri dikkate almadığı, bu nedenle diğer seçmenlerle eşit bilgilenme haklarının ihlal edildiği ve oy kullanırken özgür iradelerini oluşturma imkânından mahrum bırakıldıkları, ayrıca bunun bir ayrımcılık olduğu iddialarına istinaden; her vatandaş gibi yardıma ihtiyaç duymaksızın oylarını kullanmak istedikleri, eğitim filmlerinin Türkçe dışındaki dillerde de hazırlanmasının kendi iradelerini yansıtma konusunda yardımcı olacağını belirtilerek bu tür eğitim videolarının yayınlanmasını talep ettikleri, 15. 2.Bu dilekçelere sırasıyla 2015 ve 2015 tarihlerinde YSK Başkanlığı tarafından verilen cevaplarla taleplerinin reddedildiği ve bu kapsamda anılan kişilerin, Derneklerine başvuruda bulundukları ifade edilerek, 15.3. 2709 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 90 ıncı maddesinin 5 inci fıkrasında kayıtlı "…Usulüne göre yürürlüğe konulmuş temel hak ve özgürlüklere ilişkin milletlerarası andlaşmalarla kanunların aynı konuda farklı hükümler içermesi nedeniyle çıkabilecek uyuşmazlıklarda milletlerarası andlaşma hükümleri esas alınır." hükmü uyarınca, uluslararası hukuk ve ulusal hukuk tarafından güvence altına alınan seçme hakkının kullanımı noktasında hak ihlallerinin önüne geçilmesi için ilgili kurum ve kuruluşlar nezdinde gerekli işlemlerin yapılması talep edilmektedir. B. İdarenin Şikâyete İlişkin Açıklamaları 16.Yüksek Seçim Kurulu (YSK) Başkanlığına muhatap 2015 tarih ve …. sayılı yazımıza cevaben, anılan Başkanlıktan alınan … 2015 tarih ve …. sayılı yazıda; 16. 1.Kurulun, 06/01/2015 tarih ve 8 numaralı Kararı ile 2015 yılında yapılacak olan 25 inci Dönem Milletvekili Genel Seçimlerinde, yurtdışında yaşayan vatandaşların seçmen kütüğüne kayıtlı olup olmadıkları, kayıtlı değil veya bilgileri güncel değilse ne yapmaları gerektiği konularında bir kamu spotu, 16.2.Sandık kurullarının görev ve yetkileri ile ilgili yurtiçi ve yurtdışı olmak üzere iki ayrı eğitim filminin Türkiye Radyo Televizyon Kurumuna yaptırılması hususunda Başkanlık makamına yetki verildiği ve bu yetkiye istinaden Başkanlıkça eğitim filmlerinin hazırlandığı, 16.3.D.Y. ve Z.D. tarafından münferiden, ayrıca bu kişiler adına Avukat L.K. tarafından gönderilen dilekçeler hakkında Yüksek Seçim Kurulu tarafından verilen 27/05/2015 tarih ve 1040 numaralı Kararda yer alan, "… Seçmen eğitimi materyalinin Türkçe dâhil hiçbir dil ve lehçelerde yapılmayıp, bu iş oy verme sırasında sandık kurulu başkanına verilmiştir. Nitekim Kurulumuzun 04/03/2015 tarihli, 5 / 18 319 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 2015/292 sayılı kararı ile kabul edilen Sandık Kurullarının Oluşumu, Görev ve Yetkilerini Gösterir 135 sayılı Genelge'nin 30/b maddesi uyarınca, oy verme işleminin sandık kurulu başkanı tarafından anlatılması ve tarif edilmesi, Türkçe bilmeyenlerin talep etmeleri halinde o yerde temin edilecek tercümanlar vasıtasıyla yapacağı işlemlerin anlatılması gerektiğinden, seçmenin oy verme işlemi konusunda eğitildiğinin kabulü gerektiğine…" ifadelerine atıf yapılarak söz konusu talebin ret edildiği, 16.4.Hazırlanan materyalin birisinin, yurt dışında yaşayan vatandaşlarımızın seçmen kütüğüne kayıtlı olup olmadıkları, kayıtlı değil veya bilgileri güncel değil ise ne yapmaları gerektiği konusuna dair bir kamu spotu olduğu; diğerinin ise yurt içi ve yurt dışı Sandık Kurullarının görev ve yetkileri ile ilgili iki adet eğitim filminden oluştuğu, 16.5.Bu çerçevede, şikâyete konu YSK Başkanlığının işleminin, Kurulun 06/01/2015 tarih ve 8 numaralı kararına istinaden tesis edildiği ifade edilmiştir. 16. 6.YSK Başkanlığı tarafından ayrıca, anılan Kurul kararları, 135 sayılı “Sandık Kurullarının Oluşumu ile Görev ve Yetkileri” Genelgesi ile bu Genelgenin dayanağını teşkil eden 2015 tarih ve … numaralı Kurul kararının birer örnekleri ve başvuruya konu eğitim filminin CD formundaki elektronik bir örneği Kurumumuza gönderilmiştir. C. Olaylar 17.Şikâyette bulunan ….. Derneği ile YSK Başkanlığının sunduğu ve Kurumumuzca gerçekleştirilen inceleme ve araştırma sonucunda elde edilen bilgi ve belgeler neticesinde; 17. 1. 2015 tarihli dilekçe ile D.Y. ve 2015 tarihli dilekçe ile Z.D. isimli şahıslar; Kürtçe dışında başka bir dil bilmedikleri, 7 Haziran 2015 tarihinde gerçekleştirilecek olan 25 inci Dönem Milletvekili Genel Seçiminde her vatandaş gibi başkalarının yardımına ihtiyaç duymaksızın oy kullanmak istedikleri, bunu sağlamak adına seçim kapsamında yayınlanan eğitim videolarının Türkçe haricindeki dil ve lehçelerde de hazırlanmasının hür iradelerinin serbestçe ortaya çıkması hususunda yardımcı olacağını belirterek, bu doğrultuda eğitim videolarının hazırlanması ve yayınlanması talebi ile YSK Başkanlığına başvuruda bulunmuşlar, 17.2.Bu dilekçelere konu talep, ilgili kişilere muhatap 2015 ve 2015 tarihli yazılar ile YSK Başkanlığı tarafından, “eğitim filmlerinin Kürtçe hazırlanması halinde farklı dil ve lehçelerde de hazırlanması gerekeceği” savıyla reddedilmiş, 17.3.Bunun üzerine anılan şahıslar adına, …. Derneği, aynı iddia ve talepleri muhtevi dilekçe ve ekleri ile Kurumumuza başvurmuştur. 17.4. Söz konusu Dernek, anılan şahısların iddialarına atfen, Anayasanın 90 ıncı maddesinin beşinci fıkrası, Birleşmiş Milletler (BM) Kişisel ve Siyasal Haklar Uluslararası Sözleşmesinin 25 inci maddesi ve bu maddeye ilişkin BM İnsan Hakları Komitesi tarafından yapılan 25 No’lu Genel Yorumu dayanak göstererek, ilgililerin ayrımcılığa uğradığını belirtmiş; bu çerçevede taleplerin incelenmesi ve gerekli işlemlerin yapılmasını talep etmiştir. 17.5.Ayrıca bu şahıslar adına Avukat L.K. tarafından 2015 tarihlerinde aynı içerikteki dilekçelerle YSK’ya başvurulmuş, 6 / 18 320 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 17.6.Kurulun 27/05/2015 tarih ve 1040 numaralı Kararında kayıtlı, "seçmen eğitimi materyalinin Türkçe dâhil hiçbir dil ve lehçelerde yapılmayıp, bu iş oy verme sırasında sandık kurulu başkanına verilmiştir. Nitekim Kurulumuzun 04/03/2015 tarihli, 2015/292 sayılı kararı ile kabul edilen Sandık Kurullarının Oluşumu, Görev ve Yetkilerini Gösterir 135 sayılı Genelge'nin 30/b maddesi uyarınca, oy verme işleminin sandık kurulu başkanı tarafından anlatılması ve tarif edilmesi, Türkçe bilmeyenlerin talep etmeleri halinde o yerde temin edilecek tercümanlar vasıtasıyla yapacağı işlemlerin anlatılması gerektiğinden, seçmenin oy verme işlemi konusunda eğitildiğinin kabulü gerektiğine…" ifadelerine yer verilmek suretiyle ilgili talep bir kez daha ret edilmiştir. 17.7.Sonuç olarak, ulusal mevzuat ve uluslararası hukuk tarafından güvence altına alınan seçme hakkının kullanımı noktasında çözüme kavuşturulması gereken bir sorun ortaya çıkmıştır. D. Kamu Denetçisi Mehmet ELKATMIŞ’ın İnceleme ve Araştırma Bulguları 18.Şikâyet konusunun çözümü amacıyla ilgili idareden istenilen bilgi ve belgeler Kamu Denetçiliği Kurumu'na Yüksek Seçim Kurulu Başkanlığı tarafından gönderilmiş, söz konusu bilgi ve belgelere raporun "İdarenin Şikâyete İlişkin Açıklamaları" başlığı altındaki paragraflarda yer verilmiştir. III. HUKUKİ DEĞERLENDİRME VE GEREKÇE A. İlgili Mevzuat 19.2709 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının “II. Cumhuriyetin nitelikleri” başlıklı 2 nci maddesinde, Türkiye Cumhuriyetinin demokratik, laik ve sosyal bir hukuk devleti olduğu; “V. Devletin temel amaç ve görevleri” başlıklı 5 inci maddesinde, devletin temel amaç ve görevlerinin kişinin temel hak ve hürriyetlerini, sosyal hukuk devleti ve adalet ilkeleriyle bağdaşmayacak surette sınırlayan siyasal, ekonomik ve sosyal engelleri kaldırmak, insanın maddi ve manevi varlığının gelişmesi için gerekli şartları hazırlamaya çalışmak olduğu; “X. Kanun önünde eşitlik” başlıklı 10 uncu maddesinde, herkesin dil, ırk, renk, cinsiyet, siyasi düşünce, felsefi inanç, din, mezhep ve benzeri sebeplerle ayırım gözetilmeksizin kanun önünde eşit olduğu; “XI. Anayasanın bağlayıcılığı ve üstünlüğü” başlıklı 11 inci maddesinde, Anayasa hükümlerinin, yasama, yürütme ve yargı organlarını, idare makamları ile diğer kuruluş ve kişileri bağlayan temel hukuk kuralı olduğu; “II. Seçme, seçilme ve siyasi faaliyette bulunma hakları” başlıklı 67 nci maddesinin birinci fıkrasında, vatandaşların “…kanunda gösterilen şartlara uygun olarak seçme, seçilme ve bağımsız olarak veya bir siyasi parti içinde siyasi faaliyette bulunma ve halkoylamasına katılma hakkına sahip…” olduğu; aynı maddenin ikinci fıkrasında seçimler ve halkoylamalarının “serbest, eşit, gizli, tek dereceli, genel oy, açık sayım ve döküm esaslarına göre, yargı yönetim ve denetimi altında” yapılacağı; “E. Seçimlerin genel yönetimi ve denetimi” başlıklı 79 uncu maddesinin birinci fıkrasında, seçimlerin, yargı organlarının genel yönetim ve denetimi altında yapılacağı, aynı maddenin ikinci fıkrasında ise “Seçimlerin başlamasından bitimine kadar, seçimin düzen içinde yönetimi ve dürüstlüğü ile ilgili bütün işlemleri yapma ve yaptırma, seçim süresince ve seçimden sonra seçim konularıyla ilgili bütün yolsuzlukları, şikâyet ve itirazları inceleme ve kesin karara bağlama ve Türkiye Büyük Millet Meclisi üyelerinin seçim tutanaklarını ve Cumhurbaşkanlığı seçim tutanaklarını kabul etme görevi Yüksek Seçim Kurulunundur. Yüksek Seçim Kurulunun kararları aleyhine başka bir mercie başvurulamaz” olduğu, “D. Milletlerarası andlaşmaları uygun bulma” başlıklı 90 ıncı maddesinin beşinci fıkrasında, usulüne göre yürürlüğe konulmuş milletlerarası andlaşmaların kanun 7 / 18 321 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU hükmünde olduğu, bunlar hakkında Anayasaya aykırılık iddiası ile Anayasa Mahkemesine başvurulamayacağı, usulüne göre yürürlüğe konulmuş temel hak ve özgürlüklere ilişkin milletlerarası andlaşmalarla kanunların aynı konuda farklı hükümler içermesi nedeniyle çıkabilecek uyuşmazlıklarda milletlerarası andlaşma hükümlerinin esas alınacağı, hususları hüküm altına alınmıştır. 20. Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Evrensel Beyannamesinin 21 inci maddesinde, “1. Herkes, doğrudan veya serbestçe seçilmiş temsilciler aracılığı ile ülkesinin yönetimine katılma hakkına sahiptir. 2. Herkesin ülkesinin kamu hizmetlerinden eşit olarak yararlanma hakkı vardır. 3. Halkın iradesi hükümet otoritesinin temelidir. Bu irade, gizli veya serbestliği sağlayacak benzeri bir yöntemle genel ve eşit oy verme yoluyla yapılacak ve belirli aralıklarla tekrarlanacak dürüst seçimlerle belirlenir.” hükmü yer almaktadır. 21. Birleşmiş Milletler Medeni ve Siyasi Haklar Uluslararası Sözleşmesinin “Siyasal haklar” başlıklı 25 inci maddesi; “Her vatandaş, bu Sözleşmenin ikinci maddesindeki ayrımlara ve makul olmayan sınırlamalara tabi tutulmaksızın şu haklara ve imkânlara sahiptir: a) Doğrudan veya seçilmiş temsilciler aracılığıyla kamu hizmetlerine katılma; b) Seçmenlerin iradelerini serbestçe ifade etmelerini güvence altına alan, gizli olarak oy verildiği, genel ve eşit oya dayanan ve belirli aralıklarla yapılan dürüst seçimlerde oy kullanma veseçilme; c) Genel eşitlik ilkesine uygun olarak ülkesinde kamu hizmetlerine girme.” şeklindedir. 22. AİHS’nin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6 ncı maddesi, “1.Herkes, gerek medeni hak ve yükümlülükleriyle ilgili nizalar, gerek cezai alanda kendisine yöneltilen suçlamalar konusunda karar verecek olan, yasayla kurulmuş, bağımsız ve tarafsız bir mahkeme tarafından davasının makul bir süre içinde, hakkaniyete uygun ve açık olarak görülmesini isteme hakkına sahiptir. Hüküm açık oturumda verilir; ancak, demokratik bir toplumda genel ahlak, kamu düzeni ve ulusal güvenlik yararına, küçüklerin korunması veya davaya taraf olanların özel hayatlarının gizliliği gerektirdiğinde veya davanın açık oturumda görülmesinin adaletin selametine zarar verebileceği bazı özel durumlarda, mahkemenin zorunlu göreceği ölçüde, duruşmalar dava süresince tamamen veya kısmen basına ve dinleyicilere kapalı olarak sürdürülebilir. 2. Bir suç ile itham edilen herkes, suçluluğu yasal olarak sabit oluncaya kadar suçsuz sayılır. 3. Her sanık en azından aşağıdaki haklara sahiptir: a. Kendisine yöneltilen suçlamanın niteliği ve nedeninden en kısa zamanda, anladığı bir dille ve ayrıntılı olarak haberdar edilmek; b. Savunmasını hazırlamak için gerekli zamana ve kolaylıklara sahip olmak; 8 / 18 322 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U c. Kendi kendini savunmak veya kendi seçeceği bir avukatın yardımından yararlanmak ve eğer avukat tutmak için mali olanaklardan yoksunsa ve adaletin selameti gerektiriyorsa, mahkemece görevlendirilecek bir avukatın para ödemeksizin yardımından yararlanabilmek; d. İddia tanıklarını sorguya çekmek veya çektirmek, savunma tanıklarının da iddia tanıklarıyla aynı koşullar altında çağrılmasının ve dinlenmesinin sağlanmasını istemek; e. Duruşmada kullanılan dili anlamadığı veya konuşmadığı takdirde bir tercümanın yardımından para ödemeksizin yararlanmak.” şeklindedir. Ayrıca AİHS’nin “Etkili başvuru hakkı” başlıklı 13 üncü maddesinde, "Bu Sözleşme’de tanınmış olan hak ve özgürlükleri ihlal edilen herkes, ihlal fiili resmi görev yapan kimseler tarafından bu sıfatlarına dayanılarak yapılmış da olsa, ulusal bir makama etkili bir başvuru yapabilme hakkına sahiptir." hükmü yer almaktadır. 23.İnsan Hakları ve Temel Özgürlüklerin Korunmasına İlişkin Sözleşmenin (AİHS) “Ayrımcılık yasağı” başlıklı 14 üncü maddesinde, “Bu Sözleşme'de tanınan hak ve özgürlüklerden yararlanma, cinsiyet, ırk, renk, dil, din, siyasal veya diğer kanaatler, ulusal veya toplumsal köken, ulusal bir azınlığa aidiyet, servet, doğum başta olmak üzere herhangi başka bir duruma dayalı hiçbir ayrımcılık gözetilmeksizin sağlanmalıdır.” hükmü yer almaktadır. 24.AİHS’ne Ek 1 No lu Protokolün “Serbest seçim hakkı” başlıklı 3 üncü maddesi, “Yüksek Sözleşmeci Taraflar, yasama organının seçilmesinde halkın kanaatlerinin özgürce açıklanmasını sağlayacak şartlar içinde, makul aralıklarla, gizli oyla serbest seçimler yapmayı taahhüt ederler.” hükmünü amirdir. 25.298 sayılı Seçimlerin Temel Hükümleri ve Seçmen Kütükleri Hakkında Kanunun 14 üncü maddesinin onuncu fıkrasında, “İl seçim kurulları başkanlıklarınca seçim işlerinin yürütülmesi hakkında sorulacak hususları derhal cevaplandırmak ve seçimin bütün yurtta düzenle yapılmasını sağlayacak tedbirleri almak ve bu hususta gereken genelgeleri zamanında yapmak.”, Yüksek Seçim Kurulunun görevleri arasında sayılmıştır. 26.298 sayılı anılan Kanunun 29 uncu maddesinde, “Yüksek Seçim Kurulunca; seçmen kütüğünün önemi, düzenleme yöntemleri, seçmenlerin görevleri, bu çalışmanın vatandaşa ve devlet hayatına katkı ve yararları, bu çalışmada uygulanan teknikler ve gerekli bilgiler; bütün ülke ve vatandaşları kapsayan, sürekli tanıtma programları ile yaygınlaştırılır” düzenlemesi bulunmaktadır. 27.298 sayılı mezkûr Kanunun “Propaganda yayınlarına ilişkin yasaklar ve propagandada kullanılacak dil” başlıklı 58 inci maddesinin ikinci fıkrası, “Siyasi partiler ve adaylar tarafından yapılacak her türlü propaganda, Türkçe’nin yanı sıra farklı dil ve lehçelerde de yapılabilir.” hükmünü amirdir. 28.Adı geçen 298 sayılı Kanunun “Yüksek Seçim Kurulunca Yapılacak İşlemler” başlıklı Ek 1 inci maddesinin birinci fıkrası ise “Yüksek Seçim Kurulu tarafından, Türkiye Radyoları vasıtasıyla, haber yayınları saatinde veya başka uygun saatlerde yayımlanacak bildirilerle; vatandaşın ilgisi uyandırılmak ve kendisine seçmen olmanın görev ve yetkileri hatırlatılmak suretiyle; daimi seçmen 9 / 18 323 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU kütüklerinin düzenlenmesi, ilk sayım ve yazım işlerinin yapılması, yeniden yapılacak yazım işlemleri, denetlemeler, sandık seçmen listelerinin düzenlenmesi, askıya çıkarılması ve askıdan indirilmesi, itiraz ve ilave kayıt işlemlerinin ne şekilde yapılacağı, seçmen kartlarının dağıtılması ve oy verme konusunda yapılacak işlemler, sair lüzum görülen hususlarla birlikte, süreler de belirtilerek duyurulur.” hükmüne yer verilmiştir. 29.2839 sayılı Milletvekili Seçimi Kanunu, Anayasa Değişikliklerinin Halkoyuna Sunulmasına İlişkin 3376 sayılı Kanun ile 6271 sayılı Cumhurbaşkanı Seçimi Kanunu da Yüksek Seçim Kuruluna, Cumhurbaşkanı ve milletvekili seçimleri ile halkoylamalarının sağlıklı ve düzenli bir şekilde gerçekleşmesini sağlamak noktasında yetki ve sorumluluk yüklemiştir. 30.Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunu'nun "Amaç" başlıklı 1 inci maddesinde,"Bu Kanunun amacı; kamu hizmetlerinin işleyişinde bağımsız ve etkin bir şikâyet mekanizması oluşturmak suretiyle, idarenin her türlü eylem ve işlemleri ile tutum ve davranışlarını; insan haklarına dayalı adalet anlayışı içinde, hukuka ve hakkaniyete uygunluk yönlerinden incelemek, araştırmak ve önerilerde bulunmak üzere Kamu Denetçiliği Kurumunu oluşturmaktır", "Kurumun görevi" başlıklı 5 inci maddesinde, "Kurum, idarenin işleyişi ile ilgili şikâyet üzerine, idarenin her türlü eylem ve işlemleri ile tutum ve davranışlarını; insan haklarına dayalı adalet anlayışı içinde, hukuka ve hakkaniyete uygunluk yönlerinden incelemek, araştırmak ve idareye önerilerde bulunmakla görevlidir. (2) Ancak; a) Cumhurbaşkanının tek başına yaptığı işlemler ile resen imzaladığı kararlar ve emirler, b) Yasama yetkisinin kullanılmasına ilişkin işlemler, c) Yargı yetkisinin kullanılmasına ilişkin kararlar, ç) Türk Silahlı Kuvvetlerinin sırf askerî nitelikteki faaliyetleri, Kurumun görev alanı dışındadır.", 17 inci maddesinin 3 üncü fıkrasında, "(3) Yapılan başvurulardan; a) Belli bir konuyu içermeyenler, b) Yargı organlarında görülmekte olan veya yargı organlarınca karara bağlanmış uyuşmazlıklara ilişkin olanlar, c) İkinci fıkrada belirtilen şartları taşımayanlar, ç) Sebepleri, konusu ve tarafları aynı olanlar ile daha önce sonuçlandırılanlar, incelenmez." hükümleri yer almaktadır. Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmeliğin 7 nci maddesi, “İdarenin her türlü eylem ve işlemleri ile tutum ve davranışlarına karşı, Kanun ve bu Yönetmelikte belirlenen usul ve esaslar çerçevesinde menfaati ihlal edilen gerçek ve tüzel kişiler Kuruma şikâyet başvurusunda bulunabilir. Ancak, şikâyetin insan hakları, temel hak ve özgürlükler, kadın hakları, çocuk hakları ve kamuyu ilgilendiren genel konulara yönelik olması hâlinde menfaat ihlali aranmaz.” şeklindedir. B. Şikâyet Konusuna İlişkin Uygulamalar 31.Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi, (AİHM) Oran/Türkiye Davası (Başvuru No: 28881/07 ve 37920/07) gereğince verdiği 2014 tarihli kararında; “Özellikle, bu şartların hiçbirisinde yasama organlarının seçiminde halkın hür iradesini sekteye uğratacak herhangi bir engel yer almamalı – başka bir deyişle, halkın hür iradesini belirlemeye yönelik genel oylamalarda, bu şartlar, seçimlerin etkinliğini ve bütünlüğünü yansıtmalı ya da engel oluşturmamalıdır. Üstelik serbest seçimler ve ifade özgürlüğü özellikle de siyasi tartışma özgürlüğü bütün demokrasilerin temelini oluşturur. Bu iki hak birbirine sıkı sıkıya bağlı ve birbirlerini destekleyici niteliktedir; örneğin, Mahkeme’nin geçmişte de belirttiği üzere ifade özgürlüğü “yasama organının seçilmesinde 10 / 18 324 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U halkın düşüncelerini özgürce açıklamasını sağlayan şartlardan” birisidir. Bu nedenle, seçim öncesi dönemde her türlü düşünce ve haberlerin yayılmasına izin verilmesi özellikle önemlidir.” ifadelerine yer vermiştir. 32.Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi, (AİHM) Jabari-Türkiye Davası, 40035/98 sayılı, 11/07/2000 tarihli kararında; “48.Mahkeme, 13. maddenin sözleşmedeki temel hak ve özgürlüklerin iç hukuk düzeninde uygulanmasını sağlayacak bir iç hukuk yolunun mevcudiyetini güvence altına aldığını hatırlatır. Söz konusu madde, bu nedenle, sözleşmeci taraflara bu hüküm uyarınca yükümlendikleri taahhütlere ne şekilde uyacakları hususunda belli bir takdir hakkı tanımış olmasına rağmen, Sözleşme uyarınca yapılan bir şikâyeti araştırmak ve bu şikâyetin sebebini ortadan kaldırmakla görevli bir ulusal makamın mevcudiyetini sağlayan bir iç hukuk yolunu gerektirmektedir.” 33.Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi, (AİHM) Sejdic ve Finci-Bosna Hersek Davası (No: 27996/06 ve 34836/06) gereğince verdiği 22/12/2009 tarihli Büyük Daire Kararı; “(Biri Roman ve diğeri Yahudi) başvuranlar Parlamentonun iki organından biri olan Halk Meclisi seçimleri ve Devlet başkanlığı için adaylıklarının engellendiğinden şikayetçi idiler. 1995 Dayton Barış Anlaşmalarının ardından hazırlanan Bosna Hersek Anayasasının Dibacesinde vatandaşlık iki kategoriye ayrılmıştı: “kurucu halklar” olarak anılan vatandaşlar (Boşnaklar, Hırvatlar ve Sırplar) ve “diğerleri” (Yahudiler, Romanlar, diğer ulusal azınlıklar, hangi bir etnik kökene mensup olduğunu açıklayamayanlar). Halk Meclisine ve Devlet Başkanlığına yalnızca bu üç kurucu halkın temsilcileri seçilebilmekte, dolayısıyla etnik azınlıklar hariç tutulmakta idi. Halk Meclisine seçilebilme ile ilgili olarak, 1 Numaralı Protokolün 3 üncü Maddesi ile bağlantılı olarak Sözleşmenin 14 üncü maddesi (ayrımcılık yasağı) ihlal edilmiştir. Devlet Başkanlığına adaylık ile ilgili olarak 12 Numaralı Protokolün 1 inci maddesi ihlal edilmiştir.” 34. Anayasa Mahkemesi’nin 14/07/2015 Tarihli ve 2015/6723 Başvuru Nolu kararı; “… Tartışılması gereken temel husus, YSK’nın yargı yeri ve kararlarının da yargısal nitelikli kararlar olduğu kabul edilse dahi Anayasa’nın 79. maddesinin ikinci fıkrasının son cümlesi karşısında YSK kararlarının bireysel başvuru yoluyla Anayasa Mahkemesince incelenip incelenemeyeceği sorunudur. Bu konunun aydınlatılmasında Anayasa’nın anılan hükmünde geçen “Yüksek Seçim Kurulunun kararları aleyhine başka bir mercie başvurulamaz.” ibaresi ve 298 sayılı Kanun’un 132. maddesinde geçen “Kurulun kararı kesindir. Aleyhine hiçbir mercie ve kanun yoluna başvurulamaz.” ibaresinin ne anlam ifade ettiğine bakılmalıdır. Anılan hükümlerde yer alan “merci” ifadesiyle başvurulacak idari ve yargısal tüm yer veya makamların kastedildiği anlaşılmaktadır ve Anayasa Mahkemesi de buna dâhildir. Buna göre anılan hükümler karşısında, YSK kararlarının Anayasa Mahkemesi önünde bireysel başvuruya konu olması mümkün değildir.” 35.Anayasa Mahkemesi, 2008/33 Esas, 2008/113 Karar sayılı kararında; “Serbest oy ilkesi seçmenin hiçbir yasa dışı el atmaya, baskıya ve etkiye kapılmadan oyunu kullanmasıdır. Serbest seçim, oyların bu ortamda kullanıldığı seçimdir. Oy kullanmayı etkileyecek, 11 / 18 325 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU seçmenin özgür iradesini saptırabilecek her tür etkileme baskı sayılır. Seçmeni dolaylı da olsa, olumlu ya da olumsuz etkiye açık tutacak her girişimin önlenmesi gerekir. Oy hakkı Anayasa'da güvence altına alınmış temel bir haktır.” yaklaşımını benimsemiştir. C. Kamu Denetçisi Mehmet ELKATMIŞ’ın Kamu Başdenetçisine Önerisi 36.Yüksek Seçim Kurulu Başkanlığı’nın hatalı davrandığı ve benzer hak ihlaline yol açmamak için daha sonraki seçim süreçlerinde, engelli, hasta, yaşlı, Türkçe ve okuma yazma bilmeyen kişiler de dâhil olmak üzere, tüm seçmen kitlesine yönelik eşit şartlarda seçmen bilgilendirme çalışmalarının yürütülmesi hususunda tavsiye önerisinde bulunulmuştur. D. Hukuka ve Hakkaniyete Uygunluk Yönünden Değerlendirme 37.Şikâyet başvurusuna konu iddiaların temelinde, seçme hakkı ve ayrımcılık yasağının ihlal edildiği hususu yer almaktadır. Seçme ve seçilme hakkı, bireylerin iradelerini serbestçe ifade ederek hükümet otoritesinin temelini teşkil etmelerine, bu şekilde ülkenin yönetimine ve kamu hizmetlerinin yürütümüne katılmalarına imkân veren, demokratik rejimlerin en temel uygulama örneklerinden birisidir. Bir başka anlatım ile demokrasinin en önemli unsurlarından birisi, “genel”, “serbest”, “eşit”, “gizli”, “bireysel” ve “kişisel” oy ilkelerine dayanan seçimlerdir. Bu hak diğer ülkeler gibi ülkemizde de hem ulusal mevzuat hem de uluslararası hukuk kuralları tarafından güçlü bir şekilde güvence altına alınmış bulunmaktadır. 38.Baskıcı rejimlerden farklı olarak, demokrasilerde seçimler, serbest ve bireysel oy ilkesine göre gerçekleştirilmektedir. Yani bireyler hür iradeleriyle ve hiç bir etki altında kalmadan oylarını kendi adlarına kullanabilmektedirler. Bireylerin iradelerini sakatlayacak her türlü durum o seçimlerin demokratik olma iddiasına zarar verecektir. Seçimlerin “serbestliği” ilkesi, seçmenlerin, hiçbir baskı, şiddet, tehdit vd. zorlayıcı hallere maruz kalmadan, iradelerini hür bir şekilde yansıtmaları anlamına gelmektedir. “Bireysel oy” ilkesi ise bireyin, herhangi bir grup adına değil, bizzat kendi benliği adına iradesini yansıtmasıdır. 39.Serbest seçim hakkı en temel insan haklarından birisidir. Üstelik bu hak, diğer birçok temel hak ve özgürlüğün kullanımını etkileme gücüne sahiptir. Bunlardan birisi kamu hizmetine erişim hakkıdır. Zira seçimler, kamu hizmetlerinin içeriği ve sunum şekli hakkında da tercihlerin oylanması anlamına gelmektedir. Bir diğer açıdan seçim hakkı, ifade ve toplanma özgürlüğünün ayrılmaz bir parçasıdır. Zira seçimler, toplumsal muhalefetin, ülke yönetimi hakkında tercihlerini en etkili bir şekilde yansıtmalarına imkân vermektedir. 40.Serbest ve bireysel oy ilkesini ihlal eden ve seçmenin iradesine tesir eden çok sayıda faktör bulunmaktadır. Üstelik bu etkenlerin tamamı devlet aygıtından da kaynaklanmamaktadır. Bir başka anlatım ile serbest oy ilkesi, sadece devlet aygıtına bağlı kurumlar veya devlete mal edilebilecek eylem ve işlemler nedeni ile değil; devlet dışındaki birey grupları ve hukuk dışı oluşumların baskısı nedeni ile de ihlal edilebilmektedir. 41.Kamu gücünün kullanımı açısından serbest seçim hakkının önündeki engelleri inceleyecek olduğumuzda; devletin bu noktada hem negatif hem de pozitif yükümlülüklerinin bulunduğunu görmekteyiz. Yani demokratik rejimler açısından bu hak devlete, hem negatif hem de pozitif 12 / 18 326 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U yükümlülükler yüklemektedir. Seçimlerin genel ve eşit oya dayanması, gizli oylama ve açık sayım usulü ile yapılması negatif yükümlülüklerin bazılardır. Pozitif yükümlülükler açısından ise devletin sorumluluğu, bireylerin serbest iradelerinin sandığa yansımasına engel olacak bütün eksiklikler ve olumsuzluklar ile mücadele etmek anlamına gelmektedir. 42.Devletlerininsan hakları alanındaki yükümlülüklerinin genişlemesi ile birlikte pozitif yükümlülüklerin önemi her geçen zaman zarfında artmaktadır. Artık devletler, seçimlerin serbest ve adil olarak nitelendirilebilmesi için pozitif yükümlülüklerinin gereği daha yoğun bir şekilde tedbir almak durumunda kalmaktadır. 43.Serbest seçim hakkının işlerliği açısından, devletlerin günümüzde üstlenmek zorunda olduğu pozitif yükümlülüklerinin temelinde, seçmenlerin siyasi iradelerinin sağlıklı bir şekilde oluşmasının önündeki engelleri kaldırmak ve bu iradenin sandığa tam olarak yansıması noktasında gereken tüm önlemleri almak yer almaktadır. Bireyin siyasi iradesinin sağlıklı bir şekilde oluşması ise çok sayıda unsurun varlığını gerektirmektedir. Bu unsurlar arasında, bireyin ülkesinde yaşananlar hakkında malumat ve yorum sahibi olabilmesine imkân verecek eğitim düzeyi, konuşulan dili anlama kabiliyeti, görsel ve yazılı medyaya erişim kapasitesi, oy kullanırken uyması gereken kuralların neler olduğunu öğrenebilmesi gelmektedir. Burada hiç şüphesiz, okuma yazma başta olmak üzere, herkesin temel kamu hizmetlerine erişebilmesi, devletlerin en temel görevlerindendir. 44.Anayasamızın “V. Devletin temel amaç ve görevleri” başlıklı 5 inci maddesinde yer alan “Devletin temel amaç ve görevleri, … kişilerin ve toplumun refah, huzur ve mutluluğunu sağlamak; kişinin temel hak ve hürriyetlerini, sosyal hukuk devleti ve adalet ilkeleriyle bağdaşmayacak surette sınırlayan siyasal, ekonomik ve sosyal engelleri kaldırmaya, insanın maddi ve manevi varlığının gelişmesi için gerekli şartları hazırlamaya çalışmaktır.” ibaresi, devletin pozitif yükümlülüklerini somutlaştıran en temel ulusal hukuk kuralıdır. Serbest seçim hakkı açısından meseleye baktığımızda; okuma ve yazma, ayrıca ülkenin resmi dilini bilmeyen kişilerin, engelli ve hastaların oy kullanıp siyasi iradelerinin sağlıklı bir şekilde sandığa yansıması noktasında atılması gereken tüm adımlar, devletin pozitif yükümlülüklerindendir. Bundan başka, seçmen kayıt sistemine herkesin erişiminin sağlanması, seçim kampanyalarına katılım, sandık başında oy kullanırken ve seçim sonuçlarına itiraz sadedinde yapılması gereken işlemler ile seçimin genel olarak izlenmesine ilişkin süreçler hakkında bilgilerin sunulması, seçime giren siyasi partilere ve adaylara ilişkin bilgi edinilmesinin temini de pozitif yükümlülükler kapsamında değerlendirilmektedir. 45.Buradaki en temel husus, ayrımcılık yasağına aykırı hareket etmemesi gerektiğidir. Anayasamızın 10 ve İnsan Hakları ve Temel Özgürlüklerin Korunmasına İlişkin Sözleşmenin (AİHS) 14 üncü maddesinde güvence altına alınan eşitlik ilkesi ve ayrımcılık yasağı gereği, seçme hakkının kullanılmasını teşvik için yürütülecek kampanyalarda, farklı durumda bulunan kişilere, durumlarının gerektirdiği şartlara göre muamele edilmelidir. Zira tüm kamu hizmetlerinin, cinsiyet, ırk, renk, dil, din, siyasal veya diğer kanaatler, ulusal veya sosyal köken, servet, doğum veya herhangi başka bir durum bakımından hiçbir ayırımcılık yapılmadan, durumun gerektirdiği farklılıklar gözetilerek sunulması gerekmektedir. Herkesin serbestçe seçme hakkına sahip olabilmesi için devlet tarafından alınması gereken tüm tedbirler eşitlik ilkesi ve ayrımcılık yasağı çerçevesinde alınmalıdır. 46.Yönetim tarafından Türkiye genelinde belli bir dili konuşanların kayrıldığına dair somut bilgi ve belgeye, uygulamaya rastlanmamıştır. Diğer bir anlatımla, Türkiye Radyo Televizyon Kurumu 13 / 18 327 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU tarafından, halkımızın konuştuğu Türkçe dışındaki diğer dillerde (Kürtçe, Arapça, Boşnakça vd.) servis yapılan TV ve radyo kanallarının olduğu ve devlet üniversitelerinin, bu dillerin geliştirilmesi hususunda fakülte veya anabilim dalı düzeyinde birimleri bulunduğu, seçimlerde Kürtçe reklam filmleri, 24/09/2015 tarihinde Bayram Kutlaması amacıyla Cumhurbaşkanımızın attığı Kürtçe tweet (Cejna Qurbanê ya milletê xwe û cîhana Îslamê pîroz dikim û hêvî dikim ku ev cejn, biratiya me xurttir bike û aramiyê bîne hemû mirovahiyê), vb. hususlar dikkate alındığında istisnai bir uygulama olup ayrımcılık yasağının ihlal edildiğinden bahsedilemez. 47.Birleşmiş Milletler Medeni ve Siyasi Haklar Uluslararası Sözleşmesinin 25 inci maddesinin taraf devletlerde uygulanması noktasında, Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Komitesi tarafından 12/07/1996 tarihinde kabul edilen 25 Numaralı Genel Yorumunda (http://www.unhchr.ch/tbs/doc.nsf/0/d0b7f023e8d6d9898025651e004bc0eb, Erişim Tarihi: 02/102/2015), ifade özgürlüğü ve barışçıl toplanma hakkının, oy kullanma hakkının temel şartlarından olduğu; kamusal nitelikli işlere katılım, kamu hizmetlerinden yararlanma ve oy kullanma hakkının güvence altına alınması amacı ile okuma yazma bilmeyen ve dil engeli, yoksulluk gibi güçlükler ile karşı karşıya bulunan kişiler için devletlerin gerekli pozitif tedbirleri almakla mükellef olduğu belirtilmektedir. 48.AGİT/DKİHB Sınırlı Seçim Gözlem Heyeti Sonuç Raporunda, “YSK Türkçe olarak seçmenlerin bilgilendirilmesine yönelik üç ayrı televizyon spotu hazırlamıştır. Bunlardan ikisi seçmen kaydıyla ilgili olup biri seçim gününe ilişkin genel bilgiler vermektedir. İlk kez oy kullanacak çok sayıda seçmenin olmasına rağmen, oy kullanma prosedürlerine ilişkin bilgilendirme yapılmamıştır. Bir sivil toplum örgütü, iki kişi adına YSK’ya başvuruda bulunmuş ve seçmen bilgilendirme spotlarının Kürtçe hazırlanmasını talep etmiştir. Kürtçe materyal yayınlanması halinde başka dillerde de yayınlanması gerekeceği gerekçesiyle, talep bizzat YSK başkanı tarafından reddedilmiştir. Talebin yenilenmesi üzerine, yayınlanan spotların seçmen bilgisi olmadığı gerekçesiyle YSK tarafından reddedilmiştir. Seçim süreciyle ilgili genel anlayışı geliştirmek için, YSK, oy kullanma usulü de dahil olmak üzere seçimlerin çeşitli yönleriyle ilgili kapsamlı seçmen bilgilendirme çalışması yapabilir ve bu bilgiyi Türkçe dışındaki dillerde de erişilebilir yapabilir.” şeklinde belirtilmiştir. (Türkiye Cumhuriyeti Milletvekili Seçimleri, 7 Haziran 2015, AGİT/DKİHB Sınırlı Seçim Gözlem Heyeti Sonuç Raporu, s.10) 49.Yüksek Seçim Kurulu Başkanlığı tarafından Kurumumuza gönderilen eğitim filminde, her ne kadar sandık kurulu başkanlarının görev ve yetkilerine yönelik kamu spotu olarak gösterilmiş ise de, bu spotunda aynı zamanda seçmenler yönünden de eğitici ve öğretici yanlarının olduğu kuşkusuzdur. 50.Yüksek Seçim Kurulu verilerine göre, 7 Haziran 2015 tarihinde gerçekleştirilen 25 inci Dönem Milletvekili Genel Seçiminde kullanılan 47.507.467 oydan (yurt içi seçim çevreleri birleştirme tutanakları ile yurt dışı ve gümrük sandık sonuçları) 1.344.224’ü geçersiz sayılmıştır(http://www.ysk.gov.tr/ysk/content/conn/YSKUCM/path/Contribution%20Folders/Secme nIslemleri/Secimler/2015MV/D.pdf Erişim Tarihi:02/10/2015).Geçersiz sayılma nedenlerinin, seçmenin bilinçli tercihi gibi farklı gerekçeleri olabileceği söylenebilirse de önemli bir kısmının oy verme konusunda bilgi eksikliğinden kaynaklandığı değerlendirilmektedir (İnsan Hakları Kurulu Kararı, Başvuru Kayıt Numarası: 2015/1344, Karar Tarihi:25/06/2015, s.15). 51.Özellikle kullanılan geçersiz oyların sayısı göz önünde bulundurulduğunda, seçme hakkının sağlıklı bir şekilde kullanılabilmesi için, oy kullanım şekline ilişkin eğitim filmlerinin ülkede yaşayan herkesin 14 / 18 328 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U anlayabileceği şekilde hazırlanması önem arz etmektedir. Bu ihtiyacın bilincinde olarak birçok Avrupa ülkesinde, temel kamu hizmetlerine erişim konusu başta olmak üzere seçim süreci hakkında farklı dillerde bilgilendirici bir dizi belge hazırlanmakta ve kamuoyunun istifadesine sunulmaktadır. 52. Ulusal mevzuat hükümleri ile uluslararası hukuk kuralları göz önünde bulundurulduğunda, YSK’nın, tüm seçmen kitlesi için oy verme süreci hakkında anlaşılır yöntemler ile bilgilendirme çalışması yapması devletin pozitif yükümlülüklerinin gereğidir. Fakat bu hizmetin, eşitlik ilkesi çerçevesinde yürütülmesi önemlidir. Üstelik bu tarz bir uygulama eşitlik ve adalet sağlayacağı gibi toplumsal barışın güçlenmesine de katkıda bulunacaktır. 53. Sadece Türkçe dilinde hazırlanmış olan eğitim filmleri, 298 sayılı Kanunun Ek 1 inci maddesinin birinci fıkrasındaki "…vatandaşın ilgisi uyandırılmak ve kendisine seçmen olmanın görev ve yetkileri hatırlatılmak..." amacıyla hazırlanan bilgilendirici yayınlardır. Bunlara ilişkin işlemlerin 298 sayılı Kanunun Ek 1 inci maddesi gereğince YSK tarafından yapılması gerekmektedir. 54. Yukarıdan bu yana tüm açıklananlar birlikte değerlendirildiğinde, Türkçe bilmeyen ve okur yazar olmayan tüm seçmenlerin (dezavantajlı gruplar dahil) siyasi tercihlerini sağlıklı bir şekilde sandığa yansıtma imkanından mahrum kaldıkları anlaşılmış olup, sağlıklı şekilde seçime iştirakleri ve oy kullanabilmeleri için eğitici ve bilgilendirici çalışmalar yapılması gerektiği, bu bağlamda; kamu spotu, filmler, yayınlar ve vb. yöntemler kullanılarak 01 Kasım 2015 seçimlerini mütakip "seçim hakkı" kapsamında yapılabilecek, seçimde makul sürede yeni bir işlem tesisi hususunda Yüksek Seçim Kurulu’na tavsiyede bulunulmasına karar vermek gerekmiştir. E. İnsan Hakları Yönünden Değerlendirme 55. Türkiye, özellikle 2000’li yılların başından itibaren hukukun üstünlüğü, demokrasi ve insan haklarına saygı hususunda önemli adımlar atmakta; temel hak ve özgürlüklerin korunması ve geliştirilmesi mekanizmalarını kararlılıkla kurumsallaştırmaya çalışmaktadır. Söz konusu gayretlerin temelinde, insan haklarının öneminden ivme bulan, günümüz toplumunun demokratik talepleri ve beklentileri ile şekillenen ve özgürlükçü bakış açısının korunması anlayışına dayanan çağdaş yönetim anlayışı yatmaktadır. 56. Modern yönetim anlayışı, güçlü devletin karşısında bireylerden müteşekkil toplumun gözetilmesi, koyu devletçi anlayışın aşılıp bireyin maddi manevi varlığının geliştirilmesi, birey merkezli toplumsal bilincin oluşturulması, aşırı merkezi yetkilerle hantallaşan kamu yönetimi aygıtının hem siyasî hem de ekonomik açıdan bireyin üzerinde yük olmaktan çıkartılması gibi günümüzde çok daha derin ve işlevsel anlamları içeren “insan onuru” kavramına dayanan bir modeldir. Bu modern yönetim anlayışı; (a) devlet organlarının ve kamu hizmeti veren kuruluşların katılımcılığı özendirmesi ile başlar, (b) kararlarının tutarlılık, şeffaflık ve hesap verebilirliğinden geçer ve (c) kararlarla uygulamaların âdil ve etkin olmasıyla sonuçlanır. 57. Dolayısı ile modern kamu yönetimi, politikalarını oluştururken dayanak noktası olarak halkın refahını ve mutluluğunu artırmayı hedeflemeli; politikaları stratejik planlara dayanmalı ve politikaların oluşturulmasında katılımcılığa, öngörülebilirliğe ve saydamlığa dikkat etmelidir. Bu sayede, (i) kamu yönetimi vatandaşa yakınlaşır, (ii) demokrasi güçlenir, (iii) yönetime farklı paydaşların görüş bildirip katılımı sağlanarak, kararların içeriği zenginleşir, uygulanmasındaki etkinliği artar ve (iv) kurumların meşruluğu pekişir. 15 / 18 329 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 58. Toplumsal hayatın günümüzde ulaştığı insan odaklı anlayış, birey ve birey gruplarının değişen ve gelişen kavrayışları, hayatı ve olayları algılama yolları, bir biri ile çatışan menfaat ve duyarlılık alanları ve beklentileri, sosyal olaylarda gözlemlenen sayıca ve çeşitlilikçe artış, kamu idaresini, genelde kamu hizmetlerinin sunumunda, özellikle de insan hakları uygulamaları noktasında, eskiden olduğundan daha fazla oranda duyarlılığa zorlamaktadır. Günümüz dinamik toplumsal yapılarını yönetme iddiasındaki idarelerin hizmet anlayışı, bu değişime ayak uydurmak mecburiyetindedir. 59. Diğer yandan, 20’nci yüzyılın ikinci yarısından itibaren dünyadaki teknolojik, toplumsal ve ekonomik gelişmelere paralel olarak, devletlerin yönetim anlayışında da değişimler ortaya çıkmıştır. Karar alma süreçlerinin, vatandaşların, sivil toplumun, medyanın ve diğer tüm paydaşların işbirliği ve katılımı ile işlemekte olduğunu, yöneticilerin uzlaşmacı, saydam, hesap verebilir, etkin ve sorumlu bir yönetim anlayışı içerisinde davranmak sorumluluğunu benimsemeye özen gösterdiklerini, önemsedikleri değerlendirilmektedir. Tüm bunların bir sonucu olarak, günümüz toplumları, her anlamda gelişim ve değişime açık dinamik bir karakter sergilemektedir. Buna paralel olarak bireylerin vatandaşlık bilinci de gelişmektedir. Temel hak ve özgürlüklerine güçlü şekilde sahip çıkan ve bunların mücadelesini veren, yüksek kamu hizmeti standartları talep eden ama aynı zamanda bu standartların oluşumunda ve hayata geçirilmesinde aktif rol alan, bu yönde örgütlenen yeni bir birey ve vatandaşlık kimliği oluşmuştur. 60. Toplumsal yapımızda yukarıda yer verilen değişime paralel olarak ve bu sürece ivme kazandırmak amacı ile Türkiye, Avrupa Birliğine (AB) katılım sürecinde aday ülkelerin karşılaması gereken asgarî standartları ifade eden “Kopenhag Siyasi Kriterleri” ve AB müktesebatının “Yargı ve Temel Haklar” ile “Adalet, Özgürlük ve Güvenlik” fasılları altında gerçekleştirdiği reform adımlarının da etkisi ile temel hak ve özgürlüklerin daha da güçlenerek kök saldığı bir modern devlet ve toplum hayatına kavuşma kararlılığını samimi ve ısrarlı bir şekilde sürdürdüğü kuşkusuzdur. 61. Yukarıda açıklandığı üzere, AB katılım sürecinin yükümlülükleri, Birleşmiş Milletler ve Avrupa Konseyi başta olmak üzere, çok sayıda uluslararası ve bölgesel kuruluş nezdindeki yükümlülüklerin de etkisi ile Türkiye, bunlardan kaynaklanan sorumluluklarının bilinci ile hareket ederek, temel hak ve hürriyetlerin korunması ve geliştirilmesi mekanizmalarını kararlılıkla kurumsallaştırmaya çalışmaktadır. Bu anlamda Türkiye, faklı inanç, kültürlerin ve ırkların barış içerisinde bir arada yaşamasına fırsat veren tarihî devlet geleneği ile modern, medeni ve sivil demokratik hayatın gerekliliklerini birleştiren; sadece kendi vatandaşları için değil, aynı zamanda bölge coğrafyası için de ideal bir örnektir. 62. Bu anlayışla Türkiye, vatandaşlarının günlük hayatlarında kullandıkları Türkçe dışındaki farklı dillerin gelişmesi için somut adımlar atmış bulunmaktadır. 298 sayılı Seçimlerin Temel Hükümleri ve Seçmen Kütükleri Hakkında Kanunda gerçekleştirilen değişiklik ile seçim sürecinde propaganda yayınlarına ilişkin yasaklar kaldırılmış ve propagandada kullanılacak dil serbest bırakılmıştır. Artık tüm siyasi partiler ve adaylar, Türkçe’nin yanı sıra farklı dil ve lehçelerde de propaganda yapabilmektedir. 46 ncı paragrafta belirtilen hususlar da bulunmaktadır. Ayrıca, Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından bu dillerde Kur’an-ı Kerim meali yayımlanmıştır. Kamu Denetçiliği Kurumumuz da şikâyetleri kabul etmeye bağladığı 29/03/2013 tarihinde, “Devletimiz Kendine Güveniyor ve Kendini Milletin Denetimine Sunuyor” içeriğine sahip afişleri, Kürtçe ve Arapça dâhil 4 dilde bastırarak kamu oyu ile paylaşmıştır. 16 / 18 330 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 63. Tüm bunlar, halkımızın beklentisine uygun olarak kamu hizmeti üretilebileceği gerçeğini ortaya koymaktadır. Ülkemizin geldiği demokratikleşme seviyesi ve kamu idaresinin son dönemlerde atmış olduğu olumlu adımlar bu beklentileri doğrulamaktadır. 64. Sonuç olarak, oy kullanma usulü de dâhil seçim süreciyle ilgili kamuoyunu bilgilendirici çalışmaların yapılması ve bu çalışmaların Türkçe dışındaki dillerde de hazırlanması insan haklarının gereğidir. Seçmenin tercihini özgür iradesiyle belirlemesi ve sandığa yansıtabilmesi için kamu makamlarının gerekli tedbirleri alması gerekmektedir. 65. Yukarıda açıklandığı gibi İnsan Hakları Avrupa Sözleşmesi’nin 13 üncü maddesinde yazılı "etkin başvuru" hakkının ihlal edildiği, 17 nci maddesindeki hakları kötüye kullanma yasağının vb. başkaca insan haklarının ihlal edildiğine dair herhangi bir bulgu ve bilgiye rastlanılmamıştır. F. İyi Yönetişim İlkeleri Yönünden Değerlendirme 66. Günümüzde demokratik, modern ve katılımcı yönetim anlayışında idarelerden sadece hukuka uygun olarak hareket etmeleri değil aynı zamanda iyi yönetim ilkelerine de uygun işlem tesis etmeleri beklenmektedir. 67.28/03/2013 tarihli ve 28601 mükerrer sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik'in "İyi yönetim ilkeleri" başlıklı 6 ncı maddesinde; Kurumun inceleme ve araştırma yaparken insan haklarına dayalı adalet anlayışı içinde; kanunlara uygunluk, ayrımcılığın önlenmesi, ölçülülük, yetkinin kötüye kullanılmaması, eşitlik, tarafsızlık, dürüstlük, nezaket, şeffaflık, hesap verilebilirlik, haklı beklentiye uygunluk, kazanılmış hakların korunması, dinlenilme hakkı, savunma hakkı, bilgi edinme hakkı, makul sürede karar verme, kararların gerekçeli olması, karara karşı başvuru yollarının gösterilmesi, kararın geciktirilmeksizin bildirilmesi, kişisel verilerin korunması gibi iyi yönetim ilkelerine uygun işlem ve eylem ile tutum veya davranışta bulunup bulunmadığını gözeteceği düzenlenmiştir. Söz konusu Yönetmelik hükmünde yer alan ilkelerin kaynağını teşkil eden Avrupa Birliği Temel Haklar Şartının 41 inci maddesinde de iyi yönetim hakkından bahsedilmekte olup, benzer ilkelere Avrupa parlamentosu tarafından kabul edilen "Avrupa Doğru İdari Davranış Yasası'nda da yer verilmiştir. 68.Kurumumuzca istenilen bilgi ve belgelerin Yüksek Seçim Kurulu tarafından gecikmeksizin, gerekli özen ve itina gösterilmek suretiyle süresinde gönderildiği, bu yönlerden iyi yönetişim ilkelerine uygun davranışta bulunduğu, ancak “eşitlik, haklı beklentiye uygunluk, kararların gerekçeli olması” ilkelerine ve İnsan Hakları Avrupa Sözleşmesine Ek Protokolün Serbest Seçim Hakkı Başlıklı 3 üncü maddesinde yazılı kanunilik ilkesine uyulmadığı anlaşılmış olup, idarenin bundan böyle bu ilkelere de uyması beklenmektedir. IV. HAK ARAMA ÖZGÜRLÜĞÜNE İLİŞKİN YASAL MEVZUAT A. Dava Açma Süresinin Yeniden Başlaması 69.6328 sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun 21 inci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca, bu tavsiye kararı üzerine otuz gün içinde herhangi bir işlem tesis edilmez veya eylemde bulunulmaz ise durmuş olan dava açma süresi kaldığı yerden işlemeye başlayacaktır. 17 / 18 331 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU B. Yargı Yolu 70.2709 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının Temel Hak ve Hürriyetlerin Korunması Başlıklı 40 ıncı maddesinin ikinci fıkrasında, “Devlet, işlemlerinde, ilgili kişilerin hangi kanun yolları ve mercilere başvuracağını ve sürelerini belirtmek zorundadır.” hükmü yer almaktadır. Buna göre, 6328 sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun “Başvuru ve usulü” başlıklı 17 nci maddesinin sekizinci fıkrasında kayıtlı hüküm gereğince, şikâyet başvurusunun Kurumumuza iletilmesi ile süresinde müracaat halinde durmuş olan dava açma süresinden (arta kalan süre var ise) bu süre içerisinde, iç hukuk yolları tüketildikten sonra, 30 gün içerisinde Anayasa Mahkemesi’ne bireysel başvuru yolu, koşulları oluştuğunda 6 ay içerisinde ise İnsan Hakları Avrupa Mahkemesi’ne başvuru yolu açıktır. V. KARAR Yukarıda açıklanan gerekçe ve dosya kapsamına göre, şikayetin KABULÜ ile, Türkçe bilmeyen ve okur yazar olmayan tüm seçmenlere (dezavantajlı gruplar dahil) sağlıklı şekilde seçime iştirakleri ve oy kullanabilmeleri için eğitici ve bilgilendirici çalışmalar yapılması, bu bağlamda; kamu spotu, filmler, yayınlar ve vb. yöntemler kullanılarak önümüzde yapılması muhtemel ve YSK’nın denetiminde yapılacak genel ve yerel seçimlerde makul sürede bu faaliyetlerde bulunmaları yönünde yeni bir işlem tesisi hususunda YÜKSEK SEÇİM KURULU’NA TAVSİYEDE BULUNULMASINA, 6328 sayılı Kanunun 20 nci maddesinin üçüncü fıkrası uyarınca, merciince (Yüksek Seçim Kurulu) bu karar üzerine tesis edilecek işlem ya da tavsiye edilen çözümün uygulanabilir nitelikte görülmediği takdirde gerekçesinin otuz gün içinde Kurumumuza bildirilmesinin zorunlu olduğuna, Bu kararın gereği için şikâyetçiye ve Yüksek Seçim Kurulu’na tebliğine, Türkiye Cumhuriyeti Kamu Başdenetçisi’nce karar verildi. M.Nihat ÖMEROĞLU Kamu Başdenetçisi 18 / 18 332 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 9.2.3. Gayrimüslim Din Görevlilerinin Maaş Talebine İlişkin Tavsiye Kararı (2013-473) T.C. KAMU DENETÇİLİĞİ KURUMU (OMBUDSMANLIK) ŞİKAYET NO : 2013/300473 KARAR TARİHİ : 30/12/2015 ŞİKAYETÇİ : TAVSİYE KARARI ŞİKAYETÇİ VEKİLİ :- ŞİKAYET EDİLEN İDARE : 1- T.C. Diyanet İşler Başkanlığı 2- T.C. Başbakanlık (Re’sen) ŞİKAYETİN KONUSU : Şikayetçi, …. Kilisesi Vakfı’nın başkanı olduğunu, kiliselerinin yıllık geliri dikkate alındığında ücretli din görevlisi çalıştırmalarının imkânsız hale geldiğini, Anayasa’nın 10 uncu maddesine göre dini vecibelerini yerine getirebilmelerinin kendileri için de bir hak olduğunu belirterek, kiliselerinde görevli din adamının maaşının Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından karşılanmasını talep etmektedir. ŞİKAYET BAŞVURU TARİHİ : 16.7.2013 Şikâyet başvurusu üzerine yapılan ön inceleme sonucunda; I. USÛL A. Şikayet Başvuru Süreci 1) Şikâyet başvurusu, 16/07/2013 tarihli şikayet başvuru belgesi ayrıca posta yolu ile gönderilen ve 23/07/2013 tarih ve 5035 sayı ile kayıt altına alınan dilekçe vasıtasıyla yapılmıştır. Şikayet başvurusunun karara bağlanması için 28/3/2013 tarihli ve 28601 mükerrer sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmeliğin 41 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi ve İmza Yetkileri Yönergesinin 7 inci maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi uyarınca, şikayetin incelenmesine ve araştırmasına geçilmiş, 2013/473 Şikayet No.lu dosyaya ilişkin “Ret Kararı” önerisiyle Kamu Başdenetçisi’ne sunulmuştur. B. Ön İnceleme Süreci 2) Yapılan ön inceleme neticesinde, şikayet konusunun kapsamlı olması, kurumlar arası yazışmaların uzaması vd. nedenlerle 6328 sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunu’nun “Dava açma süresinin yeniden işlemeye başlaması” başlıklı 21 inci maddesi ile Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmeliğin “Karar verme süresi” başlıklı 36 ncı 1 / 19 333 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU maddesinin birinci fıkrası gereğince kanuni hakların kaybına neden olunmaması için şikayet tarihi olan 16/07/2013 tarihinden itibaren başlayan 6 aylık inceleme ve araştırma süresinin 16/01/2014 tarihinde sona ereceği ve anılan tarih itibariyle dava açma süresinin yeniden işlemeye başlayacağı hususunun şikayetçiye bildirildiği ve Denetçilik makamınca uzatma kararı verildiği, bununla birlikte yapılan inceleme sonucunda; şikayet konusunun Kurumumuzun görev alanına girdiği, şikayetçinin menfaat ihlali koşulunu taşıdığı, idari başvuru yollarının tüketildiği, şikayetin süresinde yapıldığı ve diğer ön inceleme konularında da bir eksiklik bulunmadığı bu nedenlerle şikâyetin inceleme ve araştırmasına engel bir durumun olmadığı tespit edilmiştir. II. OLAY VE OLGULAR A. Şikâyetçinin Konu Hakkındaki Açıklamaları ve İddiaları 3) Şikayetçi, …. Kilisesi Vakfı başkanı olduğunu, kiliselerinin tek gelirinin cenazelerde taraflarına yapılan bağışlar olduğunu, 2012 senesinde kiliselerine sadece 4.550.-TL bağışın cenazeler nedeniyle yapıldığını, böyle bir rakamla kiliselerinde ücretle çalışan din görevlisinin maaşını ödemenin kendileri için imkansız hale geldiğini, konuyla ilgili 2013 tarihinde Diyanet İşleri Başkanlığı’na verdikleri dilekçeye, adı geçen Kurum tarafından verilen 2013 tarihli cevabi yazıda; “Kilisenizde istihdam edilecek papaz unvanlı din görevlisinin masraflarının Başkanlığımız bütçesinden karşılanmasına yasal olarak imkân bulunmamaktadır.” hususunun ifade edildiğini, 4) Diyanet İşleri Başkanlığı’nın bu ülkede yaşayan ve dini ne olursa olsun tüm vatandaşların kurumu olduğunu, Anayasa’da “ bu ülkenin dini Müslümandır, dini kurumlardan ve hizmetlerden sadece Müslümanlar yararlanır” diye açık bir madde ve ifadenin olmadığını, kaldı ki; Anayasa’nın 10 uncu maddesinde, “Herkes, dil, ırk, renk, cinsiyet, siyasî düşünce, felsefî inanç, din, mezhep ve benzeri sebeplerle ayırım gözetilmeksizin kanun önünde eşittir.” hükmüne yer verildiğini, 5) Bu bağlamda Diyanet İşleri Başkanlığı’nın kendilerinin de ihtiyacına cevap vermesi gerektiğini, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olarak Anayasa’ya göre dini vecibelerini yerine getirebilmelerinin kendileri için de Anayasal bir hak olduğunu belirterek, kilisede görevli din adamının maaşının Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından karşılanmasını, talep ettiği anlaşılmıştır. B. İdarenin Şikâyete İlişkin Açıklamaları 6) Kurumumuzun, 2013 tarih ve ….. sayılı bilgi-belge isteme yazısına istinaden Diyanet İşleri Başkanlığı’ndan alınan 2013 tarih ve …. sayılı yazıda; 7) Şikayetçinin, Başkanlıklarına vermiş olduğu dilekçeye cevaben yazılan yazıda; ibadethanelere (cami, mescit, kilise, havra ve sinagog) ilişkin sadece elektrik giderlerinin 6446 sayılı Elektrik Piyasası Kanununun Geçici 6 ncı maddesi çerçevesinde Başkanlıkları bütçesine konulan ödenekten karşılandığını, kilisede istihdam edilen papaz unvanlı din görevlisinin masraflarının Başkanlıkları bütçesinden karşılanmasına yasal imkân bulunmadığının belirtildiği, ifade edilmiştir. C. Olaylar 8) …. Kilisesi Vakfı’nın başkanı olan şikâyetçi, kiliselerinde görevli din adamının maaşının Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından karşılanmasına ilişkin talebinin adı geçen Başkanlık tarafından ret edilmesi üzerine, 16/07/2013 tarihli şikayet başvuru dilekçesi ile Kurumumuza başvuruda bulunmuş, Kurumumuz tarafından şikayet konusu taleple ilgili olarak Diyanet İşleri Başkanlığı’na yazılan 2013 tarihli bilgi-belge isteme yazısına istinaden adı geçen Başkanlık’tan 2013 tarihli cevabi yazı alınmıştır. 2 / 19 334 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U D. Kamu Denetçisinin İnceleme ve Araştırma Bulguları 9) Şikâyet konusunun çözümüne ilişkin yürütülen inceleme ve araştırma kapsamında; şikayetçinin dilekçesi ve ekinde sunduğu belgelerde belirtilen hususlar ile mezkur iddialar hakkında idareden alınan cevabi yazıya Kararın, “İdarenin Şikâyete İlişkin Açıklamaları” ve “Olaylar” başlığı altındaki paragraflarda yer verilmiştir. 10) Kilisede görevli din adamlarının maaşlarının Diyanet İşler Başkanlığı tarafından karşılanması talebine ilişkin olarak bilgilendirme ve çalışma toplantıları kapsamında; 10.1) Ülkemizde bulunan Ermeni, Musevi ve Süryani ruhani lideri ile Aralık 2013 tarihleri arasında İstanbul’da görüşmeler yapılmış bu görüşmeler kapsamında Kamu Denetçisi Mehmet ELKATMIŞ sırasıyla; Musevi Cemaati Hahambaşısı İ., Süryani Kadim Ortodoks Kilisesi Metropoliti Y. ve Türkiye Ermenileri Patrikliği Patrik Genel Vekili Başpiskopos A.’ı ziyaret etmiş anılan görüşmelerde; toplantılarda hazır bulunan yetkililere Kurumumuz hakkında bilgiler verilmiş ayrıca şikayet konusu taleple ilgili olarak görüş alış verişinde bulunulmuştur. 10.2) Kamu Denetçisi Mehmet ELKATMIŞ, 29 Ocak-1 Şubat 2014 tarihleri arasında İstanbul’da gerçekleştirdiği çalışma ziyareti kapsamında, İstanbul Rum Ortodoks Patrikhanesi Ruhani Lideri Patrik I. B. ile yaptığı görüşmede diğer konularla birlikte şikayet konusu talep hakkında görüş alış verişinde bulunulmuştur. 10.3) 2014 tarihinde Dışişleri Bakanlığı, İçişleri Bakanlığı ve Vakıflar Genel Müdürlüğü temsilcileri ile şikâyet konusu talebe ilişkin Kurumumuzda çalışma toplantısı düzenlenmiştir. 10.4) Şikayet konusu taleple ilgili olarak 2014 tarihinde Maliye Bakanlığı Bütçe ve Mali Kontrol Genel Müdürlüğü, Diyanet İşleri Başkanlığı, Devlet Personel Başkanlığı temsilcileri ile Kurumumuzda çalışma toplantısı düzenlenmiştir. 10.5) Şikayet konusu hakkında Bütçe ve Mali Kontrol Genel Müdürlüğü’nden alınan 2014 tarih ve …. sayılı yazıda (özetle), mevcut mevzuat kapsamında; kiliselerde görevli din adamlarına maaş ödemesi yapılmasına ayrıca kilisede görevli din adamlarının ücretlerinin ödenmesine destek olunması amacıyla bu kapsamda kurulmuş veya kurulacak olan dernek veya vakıf gibi tüzel kişilere bütçeden yardım yapılmasının mümkün olmadığı, değerlendirilmesi yapılmıştır. 10.6) İstanbul Rum Ortodoks Patrikhanesi Ruhani Lideri Patriği I. B., Türkiye Ermenileri Patrikliği Patrik Genel Vekili Başpiskopos A., Musevi Cemaati Hahambaşısı İ. ve Süryani Kadim Ortodoks Kilisesi Metropoliti Y.’e şikayet konusu talebe ilişkin görüş ve önerilerini mümkün olan en kısa sürede ibadethanelerinde görevli din adamlarının sayısı ve unvanlarına ilişkin bilgiler ile birlikte Kurumumuza gönderilmesi hususu 2014 tarihli yazımız ile talep edilmiştir. 10.7) Mezkur bilgi talepli yazımıza istinaden Türkiye Hahambaşılığı’ndan alınan 2014 tarih ve No:.... sayılı yazıda; ibadethanelerindeki görevli din adamlarının sayısı ve unvanları ile açık bulunan din adamı kadrosu ve bu açık kadrolara ödenecek bütçelerinin olmaması nedeniyle gerekli ve yeterli din adamı istidam edilemediği bilgisine yer verilmiştir. 10.8) …. Kilisesi Vakfı’ndan alınan 2014 tarih ve No:… sayılı yazıda; aynı ülkenin vatandaşı olarak camilerde görev alan din adamları gibi kiliselerinde görev alan din adamlarının maaşlarının da genel bütçeden karşılanması gerektiği belirtilerek, yazılarında isimleri ve unvanları belirtilen din adamlarına genel bütçeden maaş bağlanması isteği, ifade edilmiştir. 3 / 19 335 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 10.9) Kamu Denetçisi Mehmet ELKATMIŞ adına Kurumumuza gönderilen İstanbul Rum Patriği I. B. imzalı 18/09/2014 tarihli yazıda; “ İlgili Devlet Kurumu tarafından din adamlarımıza maaş ödenmesi hususu ile ilgili göndermiş olduğunuz yazınız müteakip Ermeni, Süryani ve Musevi toplumlarımızın ruhani reisleriyle toplandık ve görüşünüzü değerlendirdik. Din adamlarımız Hıristiyan ve Musevi dini gereğince hiyerarşik ve geleneksel bir yapı ve yönetim düzenine tabii olduklarından Devletçe yapılacak olan maddi katkının doğrudan dini merkezlerimize yapılması ve tarafımızca tasarruf edilmesi daha uygun olacağı kanaatine varıldığını bilgilerinize arz ederiz.” hususları ifade edilmiştir. 10.10) Kamu Denetçisi Mehmet ELKATMIŞ adına Kurumumuza gönderilen Türkiye Ermenileri Patrikliği Patrik Genel Vekili Başpiskopos A. imzalı 18/12/2014 tarih ve ….. sayılı yazıda; “ İlgi yazınızdan ve Zatı-ı Aliniz'in ziyaretinden …. Kilisesi Vakfı Yönetim Kurulu Başkanı Sayın N. tarafından Kurumunuz'a bir şikayet yapılmış olduğunu, ve şikayet konusunun ise “Kilisede görevli din adamlarının maaşını genel bütçeden karşılanmasına ilişkin talep” olduğunu ilgi yazıdan öğrenmiş bulunmaktayız. Konu Patrikliğimiz Ruhani Meclisi’nin 23 Mayıs 2014 tarihli 120.nci oturumunda görüşülmüştür. Öncelikle, Sayın N.’ın Patrikliğimize bağlı ruhaniler adına müracaatta bulunmaya yetkili olmadığını ifade etmek gerekir. Ayrıca, maaş ve ücretleri diğer Kilise Vakıf Yönetim Kurulları tarafından karşılanan din adamlarının maaşları hakkında diğer vakıf yöneticileri adına da çözüm arama yetkisini haiz değildir. Kadim geleneklerimiz uyarınca kilise din görevlilerinin ücret ve maaşları kilise üyesi olan cemaatimiz tarafından karşılanır. Aynı cemaat üyelerinin yapmış ve yapmakta oldukları Hayrat, Akar ve Nakdi bağış gelirleri de Kilise Vakıf Yönetim Kurulları tarafından bu gibi giderlere tahsis edilmektedir. Yeterli gelir seviyesi bulunmayan Kilise Vakıf Yönetim Kurulları için (… Kilisesi Vakfı gibi) bu gibi giderleri temin temek amacıyla diğer Kilise Vakıf Yönetim Kurulları'na ve cemaatin hayırsever üyelerine müracaat yolu daima açıktır. Yukarıda arz edilmiş bulunan hususları göz önünde bulunduran Ruhani Meclis Üyeleri, cemaatin kendi din adamının maaşını karşılaması ile ilgili kadım geleneği sürdürmeyi uygun bulmuştur. Bu bağlamda Zat-ı Aliniz'in ve Kurumunuz’un göstermiş olduğu yakın alaka için teşekkürlerimizin kabulünü arz ederiz.” hususları ifade edilmiştir. III. HUKUKİ DEĞERLENDİRME VE GEREKÇE A. İlgili Mevzuat 11) İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi’nin 18 inci maddesinde; herkesin düşünce, vicdan ve din özgürlüğüne hakkının olduğu, bu hak, din ve vicdan değiştirme özgürlüğünü, dinini veya inancını tek başına veya topluca, açık ya da özel olarak öğretim, uygulama, ibadet ve törenlerle açığa vurma özgürlüğünü içereceği, düzenlemesine yer verilmiştir. 11.1) BM'nin, “Medeni ve Siyasal Haklara İlişkin Uluslararası Sözleşme” sinin 18 inci maddesinde; herkesin düşünce, vicdan ve din özgürlüğü hakkına sahip olduğu, bu hak, kendi tercihiyle bir dini kabul etme veya bir inanca sahip olma özgürlüğü ile tek başına veya başkalarıyla birlikte, toplu bir biçimde, 4 / 19 336 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U aleni ve özel olarak dinini veya inancını ibadet, uygulama ve öğretim şeklinde açığa vurma özgürlüğünü de içereceği, düzenlenmiştir. (Sözleşme, ilişik beyanlar ve çekince ile 21/07/2003 tarih ve 25175 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanmıştır, Sözleşmeye Ek İhtiyari Protokol ise beyanlar ve çekince ile 05/08/2006 tarih ve 26250 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanmıştır. Sözleşmede yer verilen çekince: “Türkiye Cumhuriyeti, Sözleşme’nin 27 nci maddesini, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası ve 24 Temmuz 1923 tarihli Lozan Barış Andlaşması ve Ek’lerinin ilgili hükümlerine ve usullerine göre uygulama hakkını saklı tutar.” şeklindedir.) 11.2) Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin (AİHS) düşünce, vicdan ve din özgürlüğünü düzenleyen 9 uncu maddesinin bir numaralı fıkrasında; herkes düşünce, vicdan ve din özgürlüğüne sahiptir; bu hak, din veya inanç değiştirme özgürlüğü ile tek başına veya topluca, kamuya açık veya kapalı ibadet, öğretim, uygulama ve ayin yapmak suretiyle dinini veya inancını açıklama özgürlüğünü de içerir, düzenlemesine yer verilmiştir. 11.3) Lozan Antlaşmasının Azınlıkların Korunması başlıklı bölümünün 37 nci maddesinde, “Türkiye, 38 nci Maddeden 44 ncü Maddeye kadar olan Maddelerin kapsadığı hükümlerin temel yasalar olarak tanınmasını ve hiç bir kanunun, hiç bir yönetmeliğin (tüzüğün) ve hiç bir resmî işlemin bu hükümlere aykırı ya da bunlarla çelişir olmamasını ve hiç bir kanun, hiç bir yönetmelik (tüzük) ve hiç bir resmî işlemin söz konusu hükümlerden üstün sayılmamasını yükümlenir.”1 hükmüne yer verildikten sonra, 39 uncu maddesinde Müslüman olmayan azınlıklara mensup Türk uyruklarının Müslümanların yararlandıkları aynı medeni haklardan yararlanacakları, Türkiye'de oturan herkesin din ayrımı gözetilmeksizin kanun önünde eşit olacağı, 40 ncı maddesinde Müslüman olmayan azınlıklara mensup Türk uyruklarının öteki Türk uyruklarıyla aynı işlemlerden ve aynı güvencelerden yararlanacakları, özellikle, giderlerini kendileri ödemek üzere, her türlü hayır kurumlarıyla, dinsel ve sosyal kurumlar, her türlü okullar ve buna benzer öğretim ve eğitim kurumları kurmak, yönetmek, denetlemek ve buralarda kendi dillerini serbestçe kullanmak ve dinsel ayinlerini serbestçe yapmak konularında eşit hakka sahip olacakları, 41 nci maddesinin ikinci fıkrasında, müslüman-olmayan azınlıklara mensup Türk uyruklarının önemli bir oranda bulundukları il ve ilçelerde, söz konusu azınlıklar, devlet bütçesi, belediye bütçesi ya da öteki bütçelerce, eğitim, din ya da hayır işlerine genel gelirlerden sağlanabilecek paralardan yararlanmaya ve pay ayrılmasına hak gözetirliğe uygun ölçülerde katılacakları aynı maddenin üçüncü fıkrasında ise bu paraların, ilgili kurumların yetkili temsilcilerine teslim edileceği, belirtilmiştir. 11.4) Anayasa’nın 90 ıncı maddesini beşinci fıkrasında; usulüne göre yürürlüğe konulmuş milletlerarası andlaşmalar kanun hükmünde olduğu, bunlar hakkında Anayasaya aykırılık iddiası ile Anayasa Mahkemesine başvurulamayacağı (Ek: 7.5.2004-5170/7 md.) usulüne göre yürürlüğe konulmuş temel hak ve özgürlüklere ilişkin milletlerarası andlaşmalarla kanunların aynı konuda farklı hükümler içermesi nedeniyle çıkabilecek uyuşmazlıklarda milletlerarası andlaşma hükümleri esas alınacağı, kuralı belirtilmiştir. 11.5) Anayasa’nın 5 inci maddesine göre, Devletin, temel amaç ve görevleri arasında; kişinin temel hak ve hürriyetlerini, sosyal hukuk devleti ve adalet ilkeleriyle bağdaşmayacak surette sınırlayan siyasal, ekonomik ve sosyal engelleri kaldırmaya, insanın maddî ve manevî varlığının gelişmesi için gerekli şartları hazırlamaya çalışmak olduğu, Anayasa’nın 24 üncü maddesinde ise herkesin, vicdan, dinî inanç ve kanaat hürriyetine sahip olduğu belirtilmiştir. 5 / 19 337 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 11.6) Anayasa’nın 10 uncu maddesinde; herkesin, dil, ırk, renk, cinsiyet, siyasî düşünce, felsefî inanç, din, mezhep ve benzeri sebeplerle ayırım gözetilmeksizin kanun önünde eşit olduğu, hiçbir kişiye, aileye, zümreye veya sınıfa imtiyaz tanınamayacağı ayrıca, Devlet organları ve idare makamların bütün işlemlerinde kanun önünde eşitlik ilkesine uygun olarak hareket etmek zorunda olduklarına ilişkin, kurallara yer verilmiştir. 11.7) Anayasa’nın 128 inci maddesinde; Devletin, kamu iktisadi teşebbüsleri ve diğer kamu tüzel kişilerinin genel idare esaslarına göre yürütmekle yükümlü oldukları kamu hizmetlerinin gerektirdiği asli ve sürekli görevlerin memurlar ve diğer kamu görevlileri eliyle görüleceği; memurların ve diğer kamu görevlilerinin nitelikleri, atanmaları, görev ve yetkileri, hakları ve yükümlülükleri, aylık ve ödenekleri ve diğer özlük işlerinin kanunla düzenleneceği ancak, mali ve sosyal haklara ilişkin toplu sözleşme hükümlerinin saklı olduğu düzenlenmiştir. 11.8) 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 147 nci maddesinde aylık deyimi “Bu Kanuna tabi kurumlarda görevlendirilen memurlara hizmetlerinin karşılığında, kadroya dayanılarak ay itibarıyla ödenen parayı” ifade eder şeklinde tanımlanmıştır. Aynı Kanunun 33 üncü maddesinde kadrosuz memur çalıştırılmayacağı, 190 sayılı Genel Kadro ve Usulü Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 10 uncu maddesinde de bu Kanun Hükmünde Kararnameye ekli cetvellerde yer almayan kadro unvanlarının kullanılamayacağı hüküm altına alınmıştır. 11.9) 5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanununun “Bütçelerden Yardım Yapılması” başlıklı 29 uncu maddesinde; “ Gerçek veya tüzel kişilere kanuni dayanağı olmadan kamu kaynağı kullandırılamaz, yardımda bulunulamaz veya menfaat sağlanamaz. Ancak, genel yönetim kapsamındaki kamu idarelerinin bütçelerinde öngörülmüş olmak kaydıyla; kamu yararı gözetilerek dernek, vakıf, birlik, kurum, kuruluş, sandık ve benzeri teşekküllere yardım yapılabilir. Bu yardımların yapılması, kullanılması, izlenmesi, denetlenmesi ve kamuoyuna açıklanmasına ilişkin esas ve usuller Maliye Bakanlığınca hazırlanarak Bakanlar Kurulunca çıkarılacak yönetmelikle belirlenir.” hükmü yer almaktadır. 11.10) 5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanununun 29 uncu maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca çıkarılan; Dernek, Vakıf, Birlik, Kurum, Kuruluş, Sandık ve Benzeri Teşekküllere Genel Yönetim Kapsamındaki Kamu İdarelerinin Bütçelerinden Yardım Yapılması Hakkında Yönetmeliğin “Yardım Yapılabilme Şartları” başlıklı 5 inci maddesinde; “İdarelerce teşekküllere yardım yapılabilmesi için; a) İdare bütçesinde bu amaçla ödenek tefrik edilmiş olması, b) Yardımlarda kamu yararı gözetilmesi, yardımların öncelikle toplumun ihtiyaç ve sorunlarına çözüm sağlaması ile toplumsal gelişmeye katkıda bulunulmasına yönelik olması, c) Teşekkülün, yardımı yapacak idarenin görev alanına giren konularda faaliyet göstermesi, ç) Teşekkül ile yardım yapacak idare arasında protokol yapılması, d) Teşekkülün, 5072 sayılı Dernek ve Vakıfların Kamu Kurum ve Kuruluşları ile İlişkilerine Dair Kanun kapsamındaki dernek ve vakıflardan olmaması, e) Teşekkülün, Anayasa ve kanunlarla yasaklanmış faaliyetlerde bulunmamış olması, f) Teşekkülün, üyelerine veya ortaklarına kazanç paylaşımı veya kâr dağıtımı amacının bulunmaması, gerekir.” açıklamalarına yer verilmiştir. 6 / 19 6 / 19 338 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 11.11) 5737 sayılı Vakıflar Kanununun 3 üncü maddesine göre cemaat vakıfları; “Vakfiyeleri olup olmadığına bakılmaksızın 2762 sayılı Vakıflar Kanunu gereğince tüzel kişilik kazanmış, mensupları Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olan Türkiye’deki gayrimüslim cemaatlere ait vakıflar” olarak tanımlanmıştır. Bu vakıfların, 5737 sayılı Vakıflar Kanununun 4 üncü maddesine göre özel hukuk tüzel kişiliğine sahip olduğu, aynı Kanunun 6 ncı maddesine göre de yöneticilerinin, mensuplarınca kendi aralarından seçileceği hüküm altına alınmıştır. 11.12) Anayasa’nın 136 ncı maddesinde, Diyanet İşleri Başkanlığı, “laiklik ilkesi doğrultusunda” özel kanununda gösterilen görevleri yerine getirmek üzere, genel idare içinde yer alan bir anayasal kurum olarak tanımlamıştır. 11.13) 1965 tarihli 633 sayılı Kanun’un 1 nci maddesi uyarınca, Diyanet İşleri Başkanlığı’nın amacı, “İslam Dininin inançları, ibadet ve ahlak esasları ile ilgili işleri yürütmek, din konusunda toplumu aydınlatmak ve ibadet yerlerini yönetmek” olarak belirlenmiştir. B. Şikâyet Konusuna İlişkin Uygulamalar 12) AİHM’in 25 Mayıs 1993 tarihli Kokkinakis – Yunanistan, kararında; AİHS’nin 9 uncu maddesinde hüküm altına alınan, düşünce, vicdan ve din özgürlüğünün Sözleşme’nin anlamı dâhilinde “demokratik bir toplumun” temellerinden birini oluşturduğu bununla birlikte, demokratik bir toplumun olmazsa olmaz unsurlarından ve yüzyıllar içerisinde çok büyük bedeller ödenerek kazanılan bir değer olan çoğulculuğun da bu özgürlüğe dayandığı, ifade edilmiştir. 12.1) AİHM, Avrupa Konseyi’ne üye olan bütün üye devletlerde geçerli olabilecek ortak bir din anlayışı belirlemenin mümkün olmadığını, bu konu üzerindeki görüşlerin büyük değişkenlik gösterebileceğini, (AİHM’nin 20 Eylül 1994 tarihli, Otto-Preminger-Institut . /. Avusturya davasındaki kararı, Başvuru no. 13470/87, Seri A, 295-A, par. 50.) Bu nedenle din-devlet ilişkilerine dair bir tartışmanın varlığı durumunda ulusal karar verme organlarının rolüne özel önem verilmesi gerektiğinin de altını çizmektedir. (AİHM’nin 10 Kasım 2005 tarihli, Leyla Şahin . /. Türkiye davasındaki kararı, Başvuru no. 44774/98, Hükümler ve Kararlar Raporları 2005-XI, par. 109.)2 12.2) Bununla birlikte AİHM, pek çok kararında Sözleşme mekanizmasının rolünün temel olarak ikincil olduğunu, belirtmiştir. 8 Temmuz 2003 tarihli Hatton ve Diğerleri - Birleşik Krallık davasında “Mahkeme, Sözleşmenin esas olan ikincil rolünü yinelemektedir. Ulusal makamlar doğrudan demokratik meşruiyete sahiptir ve ... yerel ihtiyaç ve şartları uluslararası bir mahkemeden daha iyi tespit edebilmektedirler. Demokratik toplumdaki görüşlerin makul olarak geniş bir şekilde değişiklik gösterebildiği genel kural konusunda ulusal kural koyucularının rolüne özel bir ağırlık verilmelidir.(par.97)3 ” şeklinde karar vermiştir. 12.3) Diğer taraftan AİHM, devletin yapacağı düzenlemelerdeki takdir hakkı ile ilgili olarak 15 Ocak 2013 tarihli Eweıda ve Diğerleri - Birleşik Krallık davasında “Devletin Sözleşme kapsamındaki pozitif ve negatif yükümlülükleri arasındaki sınır kesin olmasa da, geçerli ilkeler yine de benzerlik arz etmektedir. Her iki bağlamda da, bireyin çıkarlarıyla genel anlamda toplumun çıkarları arasında gözetilmesi gereken denge adil olmalı ve her hal ve karda Devletin takdirine de tabi olmalıdır. (bkz. Palomo Sanchez ve Diğerleri, yukarıda atıfta bulunulan, paragraf 62). (par.84)” yönünde görüş bildirmiştir. 7 / 19 339 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 12.4) Anayasa Mahkemesi’nin, 20.9.2012 tarih ve E.2012/65, K.2012/128 sayılı Kararında; “…Diğer yandan, Türkiye Cumhuriyeti Devletinin kuruluşu öncesine giden bazı toplumsal ve siyasal olayların azınlık dinlerinin mensuplarına özgü hukuki düzenlemeleri beraberinde getirdiği de bir gerçektir. Dolayısıyla, dava konusu kuralın diğer dinlerin mensupları aleyhine bir eşitsizliğe neden olup olmadığını incelerken, sistematik yorum gereği hukuk düzenini bir bütün olarak ele almak, konuyu mevzuattaki diğer hükümlerle birlikte değerlendirmek gerekecektir. Türkiye Cumhuriyeti Devletinin kurucu belgelerinden olan Lozan Antlaşması, azınlıkların haklarını düzenleyen en önemli hukuki metinlerden biridir. Antlaşmanın “Azınlıkların Korunması” başlıklı üçüncü faslında (m.37-44), Türkiye'de yaşayan gayrimüslim azınlıkların hukuku düzenlenmektedir. Antlaşma'nın 37. maddesine göre, “Türkiye, 38'den 44'e kadar olan Maddelerde musarrah ahkâmın kavanini asliye şeklinde tanınmasını ve hiç bir kanun, hiç bir nizam ve hiç bir muamelei resmiyenin bu ahkâma münafi veya muarız olmamasını ve hiç bir kanun, hiç bir nizam ve hiç bir muamelei resmiyenin ahkâmı mezkûreye ihrazı tefevvuk etmemesini taahhüt eder.” Böylece, Türk hukukunun ayrıcalıklı bir parçası haline gelen Lozan Antlaşması'nın Anayasa'nın 90. maddesi kapsamında kanun hükmünde olduğu açıktır. Nitekim Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti, AİHM önündeki bir davada yaptığı savunmada, Lozan Antlaşması gereğince, Musevi ve Hıristiyan öğrencilerin zorunlu din kültürü ve ahlak bilgisi derslerinden muaf tutulduğunu bildirmiştir. (H. ve E. Z./TÜRKİYE, par.44).” açıklamalarına yer verilmiştir. 12.5) Anayasa Mahkemesi’nin 05/07/1989 tarih ve E.1989/1, K. 1989/12 sayılı Kararında; “ Türkiye için lâiklik anlayışı, tarihsel gelişimi nedeniyle özellik taşımakta, Anayasa ile benimsenen yapısıyla, batıdan ayrı biçimde ele alınsa da, özenle korunması zorunlu bir ilke olarak yaşatılmaktadır...1961 Anayasası'nın 153. maddesi, 1982 Anayasası'na 174. madde olarak, olduğu gibi alınmış, ayrıca 1982 Anayasası'nın Başlangıcıyla kimi maddelerinde gereklerine açıkça yer verilerek lâiklik anlayışı benimsenmiştir. Bu nedenle, Anayasa Mahkemesi'nin lâiklik konusunda 1961 Anayasası dönemindeki tüm yargıları günümüzde de geçerlidir. Bu kararlara göre: a) Dinin devlet işlerinde etkili ve egemen olmaması, b)Dinin, bireyin manevî yaşamına ilişkin olan dini inanç bölümünde, aralarında ayrım gözetilmeksizin, sınırsız bir özgürlük tanınarak dinlerin anayasal güvence altına alınması, c) Dinin, bireyin manevî yaşamını aşarak toplumsal yaşamı etkileyen eylem ve davranışlara ilişkin bölümlerinde, kamu düzenini, güvenliğini ve yararını korumak amacıyla sınırlamalar yapılması ve dinin kötüye kullanılmasının ve sömürülmesinin yasaklanması, ç) Kamu düzeninin ve haklarının koruyucusu sıfatıyla, dinsel hak ve özgürlükler konusunda devlete denetim, yetkisi tanınması, lâiklik ilkesinin gereği olarak anlaşılmaktadır. Modern devlet, değişik din ve mezheplere inananlara, bunlara ilişkin kuruluşlara yapısı içinde yer vermekte, bireyler arasında inançlarına göre ayrım gözetmemektedir. Herkes dinini seçmekte, inançlarını açıklamakta, tanınmış olan din ve vicdan özgürlüğü sınırları içerisinde serbesttir. Lâik bir toplumda bireyin istediği dine ve inanca sahip olması, yasa koyucunun her türlü etki ve el atmasının dışındadır. Devletin dinlerden birini tercih fikri, ayrı dinlere bağlı yurttaşların yasa önünde eşitliğine de aykırı düşer.” açıklamalarına yer verilmiştir. 12.6) 657 sayılı Kanun’da din hizmetleri sınıfının yer almasının Anayasaya aykırı olduğu öne sürülerek 1327 sayılı Kanun’un din hizmetleri ile ilgili kısmın iptali istemi ile açılan davaya ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin, 21.10.1971 tarihli E.1970/53, K.1971/76, sayılı Kararında; 8 / 19 340 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U “ Diyanet İşleri Başkanlığının Anayasa'da yer almasının ve mensuplarının memur niteliğinde sayılmasının, yukarıdaki bölümlerde açıklandığı üzere birçok tarihi nedenlerin, gerçeklerin ve ülke koşullariyle gereksinmelerinin doğurduğu bir zorunluk sonucu olduğundan kuşku yoktur. Anayasanın 154. maddesinin gerekçesinde (Dinî inanç ve kanaat hürriyetini, temel hak ve hürriyetler arasında ilân eden, ibadet ve dinî törenlerin serbestisini teminat altına alan Anayasa'da sosyal bir müessese olarak dinin taşıdığı önem bakımından, Diyanet işleri Başkanlığının bugüne kadar olduğu gibi genel idare içinde yer alması tabiî ve zarurî görülmüştür. Bu sebeple tasarının ek 2. maddesinde sevkedilen hüküm, Diyanet İşleri Başkanlığının özel kanunundaki görevleri yerine getireceği esasını muhafaza etmektedir) denilmektedir. Gerçekten, Diyanet İşleri Başkanlığının Anayasa'da yer almasının nedenleri Anayasamızda kabul edilen lâiklik düzen ve esaslarından ve bir Anayasa hükmü olan 154. maddedeki, Diyanet İşleri Başkanlığının özel kanununda gösterilen görevleri yerine getireceği yolundaki ibareden de anlaşılmaktadır." açıklamalarına yer verilmiş ve dava konusu hükümle din hizmetleri sınıfının kurulmuş olmasının Anayasa'daki nitelikleri açıklanan laiklik ilkesine ve Anayasa'ya aykırı olmadığına karar verilmiştir. 12.7) Anayasa Mahkemesi’nin 04.11.1986 tarih ve E.1986/11, K. 1986/26 sayılı Kararında; “ …Farklı dini inançlara sahip olanlar ya da herhangi bir inanca sahip olmayanlar laik devletin koruması altındadır. Nitekim Anayasa’nın 2. maddesinin gerekçesinde yapılan tanıma göre, “Hiçbir zaman dinsizlik anlamına gelmeyen lâiklik, her ferdin istediği inanca, mezhebe sahip olabilmesi, ibadetini yapabilmesi ve dinî inançlarından dolayı diğer vatandaşlardan farklı bir muameleye tâbi kılınmaması anlamına gelir.” Devlet, din ve vicdan özgürlüğünün gerçekleşebileceği ortamı hazırlamak için gerekli önlemleri almak zorundadır. Bu anlamda laiklik, devlete negatif ve pozitif yükümlülükler yüklemektedir. Negatif yükümlülük, devletin bir dini ya da inancı resmî olarak benimsememesini ve bireylerin din ve vicdan hürriyetine zorunlu nedenler olmadıkça müdahale etmemesini gerektirmektedir. Pozitif yükümlülük isedevletin, din ve vicdan hürriyetinin önündeki engelleri kaldırması, kişilerin inandıkları gibi yaşayabileceği uygun bir ortamı ve bunun için gerekli imkânları sağlaması ödevini beraberinde getirmektedir. Laikliğin devlete yüklediği pozitif yükümlülüğün kaynağı, Anayasa’nın 5. ve 24. maddeleridir. Anayasa’nın 5. maddesine göre, Devletin, temel amaç ve görevlerinden biri “kişinin temel hak ve hürriyetlerini, sosyal hukuk devleti ve adalet ilkeleriyle bağdaşmayacak surette sınırlayan siyasal, ekonomik ve sosyal engelleri kaldırmaya, insanın maddî ve manevî varlığının gelişmesi için gerekli şartları hazırlamaya çalışmaktır.” hususları belirtilmiştir. 12.8) Anayasa Mahkemesi’nin 21/10/1986 tarih ve E.1986/16, K. 1986/25 sayılı Kararında; “Anayasa'nın 10. maddesinde yer alan eşitlik kavramıyla kanun önünde eşitlik yani hukuki eşitlik kastedilmiştir. Bu ilkeyle bir tek kişiye veya kimi topluluklara, aynı durumda bulunan yurttaşlardan daha çok veya daha geniş hak ve yetkiler tanımak yoluyla kanun karşısında eşitlik ilkesinin çiğnenmesi yasaklanmaktadır… Anayasadaki eşitlik ilkesinin amacının, aynı durumda bulunan kişilerin yasalarca aynı işleme bağlı tutulmasını sağlamak ve yurttaşlara, yasa karşısında dil, ırk, cinsiyet, siyasal düşünce, felsefî inanç, din ve mezhep ve benzeri sebeplerle ayırımlı davranılmasını önlemek olduğu Anayasa Mahkemesi'nin çeşitli kararlarında vurgulanmıştır. ” açıklamalarına yer verilmiştir. 9 / 19 341 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU 12.9) Davacının sorumlusu olduğu kilisenin bedelsiz su kullanım hakkından yararlandırılması isteminin zımnen reddine ilişkin işlemin iptali istemiyle açılan davada; ASKİ Tarifeler Yönetmeliğinde bedelsiz su kullanımı hakkından yararlanacak bir abone türü belirlenmediğine ve davacının sorumlusu olduğu kilise konut abonesi kapsamında değerlendirildiğine göre işlemde Anayasanın eşitlik ilkesine ve mevzuata aykırı bir yön bulunmadığı gerekçesiyle davayı reddeden Ankara 7. İdare Mahkemesinin 26.2.2004 gün ve E:2002/1867, K:2004/344 sayılı kararının; ayrımcılık yapıldığı öne sürülerek, 2577 sayılı Yasanın 49. maddesi uyarınca temyizen incelenerek bozulması istemini görüşen Danıştay 8. Dairesi’nin, 22.2.2005 tarih ve E. 2004/4350, K. 2005/809 sayılı kararında; " Davacının sorumlusu olduğu Protestan Kilisesinin, anılan meclis kararında belirtilen dini yerlerden olduğunda kuşku bulunmadığı, kararda sayılan ibadet ve dini eğitim yerleri dışında bir başka dine ve inanca mensup ibadethanelerin sayılmamış olması kararın belirli bir dine mensup ibadethaneler için alınmış özel bir karar olduğu anlamına gelmeyeceği, zira belde sakinlerinin mahalli mahiyette müşterek ve medeni ihtiyaçlarını tanzim ve tesviye ile mükellef olan belediyenin hizmet sunumunda dinsel farklılık gözetmesi düşünülemeyeceği, Bu durumda, davacının sorumlu olduğu Protestan Kilisesinin, yukarıda anılan belediye meclisi kararı kapsamında olan dini yerlerden olması nedeniyle bedelsiz su kullanım hakkından yararlandırılması gerekirken, aksi yönde tesis edilen işlemde eşitlik ve hakkaniyet kurallarına uyarlık bulunmadığından, işlemin iptali istemiyle açılan davanın reddi yolundaki İdare Mahkemesi kararında isabet görülmediği," yönünde karar verilmiştir. C. Kamu Denetçisi Mehmet ELKATMIŞ’ın Kamu Başdenetçisi’ne Önerisi 13) Kamu Denetçisi tarafından; maaş adı altında kamu kaynağından herhangi bir ödeme yapılabilmesi için ilgili kişilerin bir kadro ile bağlantısının olması ve bu kadroya ilişkin yapılacak mali ve sosyal hakların kanunla düzenlenmesinin gerektiği ayrıca, kiliselerde görevli din adamlarına ilişkin 190 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameye ekli cetvellerde herhangi bir kadro unvanının düzenlenmediği bu bağlamda kilisede görev yapan din adamlarının kamu görevlisi sayılmasının mümkün bulunmadığı, bu yönde de bir talebin olmadığı diğer taraftan, Kararın 10.10 no.lu paragrafında belirtilen Türkiye Ermenileri Patrikliği Patrik Genel Vekili Başpiskopos A. imzalı yazıda; “Yukarıda arz edilmiş bulunan hususları göz önünde bulunduran Ruhani Meclis Üyeleri, cemaatin kendi din adamının maaşını karşılaması ile ilgili kadım geleneği sürdürmeyi uygun bulmuştur.” yönünde yapılan açıklamaları dikkate alınarak yapılan değerlendirmeler neticesinde; kilisede görev yapan din adamlarının kamu görevlisi statüsüne dahil edecek işlemlerin yapılan işin niteliği ve mevcut kamu personel rejimi dikkate alındığında yeni yasal düzenlemeler yapılmaksızın yerine getirilmesinin mümkün olmadığı sonucuna varıldığı ve şikayetin reddi gerektiği yönünde öneride bulunulmuştur. D. Hukuka ve Hakkaniyete Uygunluk Yönünden Değerlendirme 14) Şikayet konusu olay kararın 3, 4 ve 5 no.lu paragraflarında açıklandığı üzere; .. Kilisesi Vakfı’nın başkanı olan şikâyetçinin, kiliselerinin yıllık geliri dikkate alındığında ücretli din görevlisi çalıştırmalarının imkânsız hale geldiğinden bahisle, kiliselerinde görevlendirdikleri din adamının maaşının Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından karşılanması talebinin, adı geçen Başkanlık tarafından reddedilmesine ilişkindir. 10 / 19 342 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 14.1) Şikayetçinin talebi göz önüne alındığında, uyuşmazlık konusu olay öncelikle laiklik ve düşünce, vicdan ve din özgürlüğü ilkeleri kapsamında değerlendirilecektir. 14.2) Bilindiği üzere, lâiklik anlayışı pozitif bir hukuk kuralı olarak Anayasa hukukumuza 1924 tarihli Teşkilatı Esasiye Kanunu’nun, Cumhuriyetin niteliklerini belirleyen 2 nci maddesinde 5/2/1937 tarihinde ve 3115 sayılı Kanun ile yapılan değişiklikle girmiştir.4 Laiklik kavramı ise Anayasa'nın başlangıcı ile 2., 13., 14., 68., 81., 103., 136. ve 174. maddelerinde yer alırken bu maddelerde laiklik, devletin dini inançlar karşısındaki konumunu belirleyen siyasal bir ilke olarak düzenlenmiştir.5 14.3) Anayasa, resmî bir dine yer vermemekle birlikte, çoğunluk dininin mensuplarının inanç, ibadet ve eğitim gibi ihtiyaçlarını karşılamaya yönelik resmî mekanizmalar öngörmüştür. Anayasa'nın 136 ncı maddesi, Diyanet İşleri Başkanlığını “laiklik ilkesi doğrultusunda” özel kanununda gösterilen görevleri yerine getirmek üzere, genel idare içinde yer alan bir anayasal kurum olarak tanımlamıştır.6 14.4) Laikliğin genel tanımının devletin vatandaşlarıyla olan ilişkilerinde inançlara göre ayrım yapmaması, yönetimde ise vatandaşlarının mensubu olduğu dinler ve inançlar karşısında tarafsız olması şeklinde yapılması, laiklik ilkesinin uygulanması aşamasında vatandaşlar arasında eşitliğin ve tarafsızlığın hangi ölçüde sağlanabileceği hususunda tartışmalara ve herkes tarafından kabul edilebilecek bir tanımlamanın yapılamamasına neden olmaktadır. 14.5) Bununla birlikte laiklik ilkesinin; devletlerin, vatandaşlarının mensubu olduğu din veya inançlar ile birlikte, zamanın getirdiği toplumsal gereklikler ve bunlara bağlı olarak şekillenen siyasal tercihlere göre yorumlanması/uygulanması, devletlerin lâiklik ilkesi anlayışlarını etkilemekte ve birbirlerinden farklılaşmasına neden olmaktadır. 14.6) Anayasa Mahkemesi'nin, Kararın 12.5 no.lu paragrafında değinilen kararında; laiklik ilkesinin uygulanmasına ilişkin olarak, “Türkiye'de lâiklik ilkesinin uygulanması, rejimleri değişik kimi batılı ülkelerdeki lâiklik uygulamalarından farklıdır. Lâiklik ilkesinin, her ülkenin içinde bulunduğu koşullarla her dinin özelliklerinden esinlenmesi, bu koşullarla özellikler arasındaki uyum ya da uyumsuzlukların lâiklik anlayışına da yansıyarak değişik nitelikleri ve uygulamaları ortaya çıkarması doğaldır.” tespitine yer vermiştir. 14.7) Laiklik ilkesinin kabul edildiği devlet sistemlerinin temelinde din, inanç ve ibadet hürriyetini tüm yurttaşlara, aralarında ayrım gözetmeksizin eşit biçimde tanıyan ve taraf tutmayan bir anlayışın olması esastır. 14.8) Bu bağlamda, din ve inanç hürriyeti, kamu düzenini bozmadığı ve başkalarının inanç ve ibadet hürriyetini kısıtlamadığı sürece kişinin mensubu olduğu dinin gereklerini yerine getirmek için; ibadet yerleri açması, ibadetlerini özgürce bireysel veya topluca yerine getirmesi, dini eğitim alması vb. taleplerinin din ve inanç hürriyeti kapsamında değerlendirilmesi ve bu hakların güvence altına alınması gerekmektedir. 15) Diğer taraftan şikâyet konusu mezkur talebinin mahiyeti gereği, konunun azınlık hakları kapsamında da değerlendirilmesi gerekmektedir. Azınlık haklarının şekillenmesi konusunda günümüze kadar oldukça uzun bir süreç izlenmiş, fakat bu süreç içinde bağlayıcı ve evrensel kabul gören bir azınlık tanımı üzerinde uzlaşıya varılamamıştır. Günümüzde en çok kabul gören azınlık tanımlaması Birleşmiş Milletler Ayırımcılığın Önlenmesi ve Azınlıkların Korunması Alt Komisyonu Özel Raportörü F. tarafından önerilmiş olan tanımdır. Buna göre azınlık, “Bir devletin geri kalan nüfusundan sayısal olarak az olup, hakim olmayan durumda bulunan, -bu devletin uyruğu olan üyeleri - etnik, dinsel ve dilsel nitelikleri bakımından nüfusun geri kalan 11 / 19 343 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU bölümünden farklılık gösteren, üstü örtülü de olsa kendi kültürünü, gelenekleri, dinini ve dilini korumaya yönelmiş bir dayanışma hissi taşıyan grup” tur.7 15.1) Azınlıklara mensup bireylerin haklarının korunması ve geliştirilmesine yönelik hükümler; 1945 tarihli Birleşmiş Milletler Temel Sözleşmesi, 1948 tarihli Evrensel İnsan Hakları Bildirgesinde, AGİT İnsani Boyut Konferansı Kopenhag Toplantısı Belgesi gibi pek çok uluslararası sözleşme, bildirge ve belgede yer almıştır. 15.2) Azınlık hakları korunması ilişkin olarak Türkiye’nin dahil olduğu sistemler arasında Birleşmiş Milletler, Avrupa Konseyi ve AGİT bulunmaktadır. Bu örgütler, siyasal taahhütleri hukuki statüye taşıma çabaları ve azınlık haklarında standartlaşma amacını taşımaktadır. Azınlık hakları açısında, BM, AGİT ve Avrupa Konseyi prensiplerini benimsemiş olan Avrupa Birliği, Türkiye üzerine hazırlanan raporlarında, insan hakları başlığı altında, Kopenhag siyasi kriterlerine uyum kapsamında, azınlık haklarındaki durum ve gelişmeler üzerine değerlendirmelerde bulunmaktadır.8 15.3) Avrupa Komisyonu 1998 yılından bu yana Türkiye üzerine İlerleme Raporları hazırlamaktadır. 2013 Yılı İlerleme Raporunun “ 2.2 İnsan hakları ve azınlıkları korunması” başlıklı bölümünde9; Türkiye’nin insan hakları mekanizmaları ve kurumlarının oluşturması konusunda iyi düzeyde ilerleme kaydettiği, bununla birlikte, kurumların hâlâ etkililiklerini ve tarafsızlıklarını kanıtlayacak bir performans ortaya koyması gerektiği, 15.4) Diğer taraftan, azınlık mensupları ve yetkili makamlar arasındaki diyaloğun yoğunlaştırıldığı ve azınlıkların eğitim alanındaki ve dini konulardaki sorunları dâhil olmak üzere çeşitli alanlarda ilerlemeler kaydedildiği, Lozan Antlaşması uyarınca Türkiye tarafından tanınan gayrimüslim azınlıklar dışında, Türk makamları azınlığa veya çoğunluğa ait olmalarına bakmaksızın tüm Türk vatandaşlarını kanun önünde eşit haklara sahip bireyler olarak kabul ettiği, ancak, tüm vatandaşlar için tam eşitlik öngören bu yaklaşımın, Türkiye’yi Avrupa standartlarına uygun olarak belirli vatandaşlara kimliklerini korumaları için etnik köken, din veya dil temelinde belirli haklar vermekten alıkoymaması gerektiği, hususları belirtilmiştir. 15.5) Avrupa Komisyonu Türkiye 2014 Yılı İlerleme Raporunun “ 2.2 İnsan hakları ve azınlıkları korunması” başlıklı bölümünde; düşünce, vicdan ve din özgürlüğü mevzuatında kapsamlı bir reforma ve bu mevzuatın AİHM kararları, Avrupa Konseyi tavsiye kararları ve AB standartları doğrultusunda uygulanmasına ihtiyaç duyulduğu ayrıca, hükümet ve azınlık temsilcileri arasındaki diyaloğun devam ettiği, yasal çerçevede değişiklik olmadığı, hususları ifade edilmiştir.10 15.6) Türkiye’de azınlıkların korunmasının genel çerçevesini çizen temel düzenlemeler 24 Temmuz 1923 tarihli Lozan Barış Andlaşması, 18 Ekim 1925 tarihli Türkiye Cumhuriyeti ile Bulgaristan Krallığı Arasındaki Dostluk Andlaşması ve Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’dır. Lozan Barış Andlaşması’nın “Azınlıkların Korunması” başlıklı III. Bölümü (37-44. maddeler) “gayrimüslim” esasına dayalı bir azınlık anlayışı benimsemiştir. Söz konusu Andlaşma ve ekleri 23 Ağustos 1923 tarih ve 341-344 sayılı kanunlar ile iç hukukun bir parçası haline getirilmiştir.11 15.7) Kararın 11.3 no.lu paragrafında belirtilen Lozan Andlaşması’nın ilgili hükümleri ile Anayasanın 90 ncı maddesinin son fıkrası birlikte değerlendirildiğinde; Andlaşmanın azınlıklara ilişkin hükümlerinin, temel hak ve özgürlüklere ilişkin uluslararası andlaşma niteliğinde olduğu ve şikayet konusu ile ilgili yapılacak değerlendirmelerde bu hususun öncelikle dikkate alınması gerektiği açıktır. 12 / 19 344 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 15.8) Türkiye Cumhuriyeti Anayasa’sında azınlık ifadesine yer verilmemektedir. Anayasa’nın 66 ncı maddesinde; Türk Devletine vatandaşlık bağı ile bağlı olan herkesin Türk olduğu hükmüne yer verilmiştir. Bu hükmün, vatanı ve ulusuyla bir bütün olan Türkiye Cumhuriyeti’nde bireysel insan hakları yönünden eşitliği sağlamak için getirilmiş, ulusu kuran herhangi bir etnik gruba ayrıcalık tanınmasını önleyen birleştirici ve bütünleştirici bir temel oluşturduğu, Türklüğün ırka dayalı bir anlam taşımadığı, her kökenden gelen vatandaşların ulusal kimliği anlamına geldiği Anayasa Mahkemesi’nin 23/11/1993 tarih ve E.1993/1, K.1993/2 sayılı kararında belirtilmiştir. 15.9) Azınlık kavramının üzerinde anlaşmaya varılmış evrensel bir tanımı bulunmamaktadır. Bu tanımsızlık azınlıkların korunması konusunun siyasi alana taşınması, devletlerin egemenlik alanı içinde kalan koruma olgusuna her devlet tarafından farklı anlamlar yüklenmesine, dolayısıyla farklı uygulamaların gözlenmesine neden olmaktadır.12 Ülkemizde; gayrimüslim vatandaşlara Lozan Andlaşması ile getirilen hakların tam olarak uygulanmadığı13 yönünde yapılan eleştiriler ile birlikte gayrimüslimlerin, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olmaktan kaynaklanan haklarını elde etmelerinin önünde engellerin olduğuna14 ilişkin görüşler, ifade edilmektedir. 15.10) Bununla birlikte, Türkiye’nin AB'ye katılım sürecinde son yıllarda yapılan yasal düzenlemeler neticesinde cemaat vakıflarının mülkiyet sorununun çözüme kavuşturulması yönünde önemli ve güçlü adımlar atıldığı hususu ise kuşkusuzdur. Söz konusu düzenlemelere ilişkin ayrıntılı bilgilere; Kopenhag siyasi kriterlerinin yerine getirilmesi için mevzuat uyumlaştırma çalışmaları kapsamında gerçekleştirilen reformların en üst düzeyde takip edilebilmesi ve reformların etkin bir şekilde uygulanmasını sağlamak amacıyla 2003 yılı Eylül ayında kurulan Reform İzleme Grubu’nun 27. toplantısı sonucu yayımlanan 11 Kasım 2012 tarihli basın bildirisinde yer verilmiştir. 16) “Vatandaşlık, bireyi devlete bağlayan hukuki bir bağdır. Bireyin, bir devleti oluşturan insan unsuruna hukuki bağlılığını ifade eder15; yani, devletin beşeri unsurunun bir üyesi olduğunu gösterir.”16 Bugünkü anlamıyla modern devlet teorisinin bir ürünü olarak kabul edilen “vatandaşlık kavramı”, 19. yüzyılın sonları ve 20. yüzyılın başlarında dilimize girmiştir. Toplumsal hayatımıza girdiği ilk günlerden beri “vatandaşlık”, devletle birey arasında yasal düzeni oluşturan ve o yasal düzenden meşruiyetini alan bir kurum olarak değerlendirilmiştir. Bunun sebebi, vatan ve yurt kavramlarının devlet ve birey arasındaki ilişkinin vazgeçilmez bir ifadesi olmasıdır. Kavramın anlatmak istediği vatandaşlığın devletle birey arasındaki yasal ilişkinin somut göstergesi olduğudur. Bu kapsamda devlet bireyin haklarını tanıyan, koruyan ve güvence altına alan bir kurumdur.17 16.1) Hukukumuzda bugün var olan modern vatandaşlık kurumuna tarihsel açıdan bakıldığında, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlığının hukuki bir kurum olarak Anayasa’larımızda yer bulmuş olduğu tespit edilebilir; kurumun temelleri ise Tanzimat döneminde modernleşme çabalarının ortaya çıkması ile atılmış ve bu temeller aslında Osmanlı, devlet ve toplum yapısından bağımsız olarak şekillenmemiştir. Gerçekten, Türk hukukunda vatandaşlık, Osmanlı İmparatorluğu’ndaki tebaa statüsünden, Cumhuriyetle birlikte ulus-devletin vatandaşlık anlayışına doğru gelişme göstermiştir.18 16.2) Bilindiği üzere, Osmanlı Devleti’nde farklı inanç gruplarına mensup kişiler bir arada yaşamışlardır. Bu farklı inanç gruplar arasında gayrimüslim tebaa için zımmi terimi kullanılmıştır. Osmanlı Devleti’nde zimmilere İslâm hukukunun yanında örfî hukuk da uygulanmıştır. Zaman zaman zimmilerle ilgili çıkarılan fermanlar, büyük ölçüde İslâm hukukuna uygun olmakla birlikte devlet idarecilerinin görüşlerini de yansıtmaktadır.19 Bu husus Başbakanlık Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü Osmanlı Arşivi Daire Başkanlığı tarafından hazırlanan “Gökkubbe Altında Birlikte Yaşamak”20 adlı eserde yer verilen belgelerde görülmektedir. 13 / 19 345 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU Sultan II. Mehmed (Fatih) dönemine ait belgede; “ Makamıma gelip yüz sürerek ellerinde mevcut olan Hz. Peygamber ve Hz. Ömer’den bu yana Kudüs-i Şerif’teki Hz. İsa’nın doğduğu Beytüllahm Kilisesi, Kamame Kilisesi vb. kutsal mekanlar ile ilgili sahip oldukları hak ve imtiyazları yeniden talep eden Kudüs Rum Patriği Atnasyos ve ruhbanlarına aynı imtiyazları verdim. Bunları kimse rencide etmesin. Kim ki bu hükmün feshini murad ederse Allah’ın ve Resulünün hışmına uğrasın” Sultan III. Mustafa dönemine ait belgede; “Kudüs ve çevresindeki Ermenilere, Hz. Ömer ve Melik Salahaddin (Eyyubi) zamanlarında tanınan ayrıcalıklar gereği; kilise manastır ve ziyaretgahlarına müdahale olunmayıp haklarının ellerinden alınmaması hususunda Yavuz Sultan Selim, Kanuni Sultan Süleyman, Sultan I. Mahmud ve Sultan III. Osman tarafından fermanlar sadır olduğundan, bölgedeki halkın ibadetlerini özgürce ve birbirini rahatsız etmeden ifa etmeleri.” Sultan III. Selim Han dönemine ait belgede; “ Hassa Bostancıbaşısı, sana emr-i hümayunum ulaşınca bilesin ki: İstanbul civarında oturan Rum ve Ermenilerin evlilikleri esnasında resmi vergi ve harçlardan başka, kanunlara aykırı yollardan akça talebiyle rencide edilmemelerine ve fakir halkın himayesine dikkat etmeniz hususunda fermanım sadır olunmuştur. Buyurdum ki; Emirime uyma konusunda son derece hassas ve dikkatli olasınız ve aksine hareket etmekten sakınasınız.” Sultan II. Abdülhamit Han dönemine ait belgede; “Maddi sıkıntı içinde olduğunu Patrik efendiden öğrendiğimiz Ermeni Katolik Patrikhane’sine gerekli yardım yapılsın.” aynı döneme ait bir başka belgede; “ Darülaceze’de bulunan Museviler için sinagog yapılıncaya kadar bir oda sinagog olarak düzenlendi. Hahamlar tarafından Tevrat okunarak açılış yapıldı. Sinagoga bir haham, bir hademe ve bir aşçı tayin edildi. Musevilerin özel günleri ve yiyecekleri hususunda da gerekli titizlik gösterildi.” 16.3) Günümüz ulus devletlerinin; toplumu oluşturan farklı inanç grupları arasında ayrım gözetmeksizin hoşgörü ve saygı çerçevesinde ilişkiler geliştirmesi, farklılıklar zenginlik olarak görmesi, her grubun kimliğine saygı göstererek taleplerini değerlendirmesi bunun yanı sıra haklarını güvence altına alması böylelikle, toplumu oluşturan tüm gruplar ve bireyler arasında gerilimi azaltarak toplumsal istikrarın ve barışın gözetilmesi hususunda önemli görevleri olduğu düşünülmektedir. 16.4) Türkiye Cumhuriyeti Anayasa’sının “Başlangıç” kısmında; “ Her Türk vatandaşının bu Anayasadaki temel hak ve hürriyetlerden eşitlik ve sosyal adalet gereklerince yararlanarak millî kültür, medeniyet ve hukuk düzeni içinde onurlu bir hayat sürdürme ve maddî ve manevî varlığını bu yönde geliştirme hak ve yetkisine doğuştan sahip olduğu”, 176 ncı maddesinde de; Anayasanın dayandığı temel görüş ve ilkelerini belirten başlangıç kısmının, Anayasa metnine dahil olduğu belirtilmiştir. 16.5) Ülkemizde yaşayan ve Lozan Andlaşması'na göre, din bağı gözetilerek gayrimüslim olmalarından dolayı azınlık kabul edilen kişiler Türk vatandaşıdırlar. Bu durumda, Anayasa'ya göre Türk vatandaşı olarak kabul edilen gayrimüslim azınlığa mensup vatandaşların taleplerinin öncelikle ve esas olarak, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olmaktan kaynaklanan haklar kapsamında değerlendirilmesi gerekmektedir. 17) Anayasa’nın 5 nci ve 10 uncu maddeleri ile AİHS 9 uncu maddesinde güvence altına alınan düşünce, vicdan ve din özgürlüğü hakları, evrensel temel insan hakları arasındadır. 14 / 19 346 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 17.1) Anayasa’nın anılan maddelerinde; Devletin, kişilerin temel hak ve hürriyetlerini, sosyal hukuk devleti ve adalet ilkelerine aykırı olarak sınırlayan engelleri ortadan kaldırmak ve insanın maddi ve manevi varlığının gelişmesi için gerekli şartları hazırlamaya çalışmak hususunda görevli olduğuna, bununla birlikte herkesin, dil, ırk, renk, cinsiyet, siyasî düşünce, felsefî inanç, din, mezhep ve benzeri sebeplerle ayırım gözetilmeksizin kanun önünde eşit olduğuna ve Devlet organları ve idare makamların bütün işlemlerinde kanun önünde eşitlik ilkesine uygun olarak hareket etmek zorunda olduklarına ilişkin, kurallara yer verildiği görülmektedir. 17.2) Yukarıda yer verilen kurallara ilişkin irade, Anayasa’nın 10 uncu maddesinin gerekçesinde şu şekilde ifade edilmiştir; “Madde, demokrasinin üç vazgeçilmez ilkesinden birini teşkil etmektedir. İnsanın insan olması dolayısıyla doğuştan bir değeri ve haysiyeti vardır. Bu onun tabii bir hakkıdır. Bu hak dolayısıyla herhangi bir niteliğe veya ölçüye dayanılarak insanlar arasında ayırım yapılamaz. İnsanlar arasında kanunların uygulanması bakımından da hiçbir fark gözetilemez. İnsanlar arasındaki eşitliğin temellerinden birini de böylece kanunlar önünde eşitlik ilkesi sağlar. Komisyonumuz bu hakka saygı göstermenin Devlet organları ve idari makamlar için de bir görev olduğunu belirtmektedir. Devletin organları ve idari makamları, bütün işlemlerinde insanlar arasında ayırım yapmadan Devlet faaliyetlerini yürütmek zorundadırlar.”21 17.3) Hukuk devleti anlayışı Anayasa Mahkemesi’nin 11/10/1963 tarih ve 124/243 sayılı kararında şu şekilde ifade edilmiştir; “Hukuk Devleti, insan haklarına saygı gösteren, bu hakları koruyucu, adil bir hukuk düzeni kuran ve bunu devam ettirmeye kendini zorunlu sayan ve bütün faaliyetlerinde hukuka ve Anayasaya uyan devlet demektir” 17.4) Düşünce, vicdan ve din özgürlüğü kişilerin insan olmaktan dolayı sahip oldukları hak ve özgürlükleri kapsamında değerlendirilmesi gereken doğal haklardır. Bu hakların tanınması, korunması, geliştirilmesi ve saygı duyulması hukuk devleti olmanın bir gereğidir. 17.5) 13 Mayıs 2010 tarih ve 27580 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan 2010/13 sayılı Başbakanlık Genelgesinde; “Anayasamızın eşitlik ilkesi çerçevesinde; ülkemizde yaşayan gayrimüslim azınlıklara mensup Türk vatandaşları, bütün Türkiye Cumhuriyeti vatandaşları gibi, ayrılmaz parçası oldukları ulusal kültür ve kimlik yanında, kendi kimlik ve kültürlerini yaşama ve yaşatma imkanına sahip bulunmaktadırlar. Bu vatandaşlarımızın Devlet önündeki iş ve işlemlerinde kendilerine güçlük çıkarılmaması, haklarına halel getirilmemesi, ilgili mevzuat gereği olduğu gibi, Devletimizin ve Türk ulusunun bir parçası olduklarının kendilerine hissettirilmesi açısından da büyük önem taşımaktadır.” hususları belirtilmiştir. 17.6) 02/01/2015 tarihinde Dolmabahçe’deki Başbakanlık Ofisi’nde düzenlenen yemekte, gayrimüslim azınlık cemaatlerinin temsilcileriyle bir araya gelen Türkiye Cumhuriyeti Başbakanı Ahmet DAVUTOĞLU yaptığı konuşmasında; “ ‘… Diğer taraftan da eşit vatandaşlık ilkesi bağlamında da bu tablo önemlidir. Hiçbir zaman biz yurttaşlarımız arasında yurttaşlık temel ilkesi etrafında bir fark gözetmedik. Gözetmeyiz’ diye konuştu, Davutoğlu, ‘ Hangi dini, mezhebi, etnik temelden gelirse gelsin bütün yurttaşlarımızın canı, malı, ırzı, aklı, namusu bizim için bütün dinlerde azizdir. İslam geleneği içinde bütün o temel esaslara 15 / 19 347 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU baktığımızda, insan onurunun korunması, canının korunması aklın, neslin korunması, dinin korunması bütün geleneklerin kabul ettiği evrensel ilkeler. Bu evrensel ilkeleri eşit vatandaşlık kavramı etrafında modern, çağdaş bir devletin ana esaslarından biri olarak bugün yaşatmaya büyük özen gösteriyoruz. ’ ”22 açıklamalarında bulunmuştur. 18) Yukarıda açıklanan gerekçeler, verilen görüşler, yüksek mahkeme kararları bilgi, belge ve tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde; 18.1) Kararın “A. İlgili Mevzuat” başlıklı bölümünde yer verilen yasal düzenlemeler birlikte dikkate alındığında şikayetçinin mezkur talebinin karşılanması hususunda; mümkün olması halinde meri mevzuatın işlerliğinin sağlanması, bunun mümkün bulunmaması durumunda ise makul sürede mevzuat değişikliği yapılmasının uygun olacağı değerlendirilmiştir. 18.2) Bununla birlikte gayrimüslim azınlık cemaatlerine mensup din adamlarının meri mevzuat çerçevesinde kamu personel sistemi içinde yer almadıkları, mezkûr şikâyet başvurusunda da kilisede görevli din adamının açık bir şekilde kamu personel sistemine dâhil olması yönünde bir talebin bulunmadığı anlaşılmıştır. 18.3) Diğer taraftan, Lozan Andlaşması'nın “Azınlıkların Korunması” başlıklı üçüncü kısmında yer alan maddelerde öngörülen hususlar ile Anayasa ve ülkemizin taraf olduğu uluslararası sözleşmeler ve antlaşmalar kapsamında; mezkûr talebin karşılanması için üst normlarda gerekli hukuki düzenlemelerin mevcut olduğu, düşünülmektedir. 18.4) Bilindiği üzere Anayasa’da resmî bir dine yer vermemekle birlikte, çoğunluk dininin mensuplarının inanç, ibadet ve eğitim gibi ihtiyaçlarını karşılamaya yönelik resmî mekanizmalar öngörmüştür. Söz konusu mekanizmalara ilişkin yasal mevzuat Kararın 11.12 ve 11.13 no.lu paragraflarında belirtilmiştir. Hemen her ülkenin din eğitim ve öğretimi, hâkim dine belli bir ağırlık vermekte, diğer dinler karşısında çoğunluk dininin mensuplarına bazı öncelikler tanımaktadır. AİHM de objektif ve gerekli olduğu takdirde bu farklı muamelenin Sözleşme’ye aykırılık teşkil etmeyeceğini belirtmiştir.23 18.5) Anayasa'nın 2 nci maddesinde belirtilen hukuk devleti, eylem ve işlemleri hukuka uygun, insan haklarına dayanan, bu hak ve özgürlükleri koruyup güçlendiren, her alanda adaletli bir hukuk düzeni kurup bunu geliştirerek sürdüren, hukuk güvenliğini sağlayan, bütün etkinliklerinde hukuka ve Anayasa'ya uyan, işlem ve eylemleri bağımsız yargı denetimine bağlı olan devlettir. Kanunların kamu yararının sağlanması amacına yönelik olması, genel, objektif, adil kurallar içermesi ve hakkaniyet ölçütlerini gözetmesi hukuk devleti olmanın gereğidir.24 18.6) AİHM ve Anayasa Mahkemesi’nin içtihatlarına göre eşitlik: eşit durumlara eşit biçimde, eşit olmayan durumlara ise farklı muamele edilmesidir. Eşitlik ilkesine aykırılıktan söz edilebilmesi için bir kanunun aynı hukuksal durumda olanlar arasında bir ayırım veya ayrıcalık oluşturması gerekmektedir. Kanun önünde eşitlik, herkesin her yönden aynı kurallara bağlı tutulacağı anlamına gelmez. Durumlarındaki özellikler, kimi kişiler ya da topluluklar için değişik kuralları ve uygulamaları gerektirebilir. 18.7) Toplumu oluşturan birey grupları veya kategorilerinin bazı yönlerden zayıf olduğu alanların varlığı, toplumun geneline kıyasla birtakım fiili eşitsizliklere sebebiyet verdiği tespit edildiğinde, devletin eşitliği sağlamak adına bazı tedbirler alması sosyal hukuk devleti olmanın bir gereği olarak kabul edilmelidir. 16 / 19 348 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 18.8) Şikâyetçinin başkanlığını yürüttüğü vakıf kilisesinde görevlendirilen din adamının maaşının Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından karşılanması talebinin, demokratik toplumun ayrılmaz unsurları olan kanun önünde eşitlik, çoğulculuk ve hoşgörü kavramları kapsamında değerlendirilmesi gerekmektedir. 18.9) Sonuç olarak, şikâyetçinin mezkur talebinin reddine ilişkin idari işlemin, ülkemizin taraf olduğu uluslararası sözleşme ve antlaşmalar ile yüksek mahkeme kararları dikkate alındığında üst hukuk normlarına ve hakkaniyete aykırı olduğu, AİHS'in 9 uncu maddesinde korunan hakları zedelediği değerlendirilmiş olup, tüm bu nedenlerle ve mezkur talepten hareketle, Lozan Andlaşması kapsamında azınlık kabul edilen vatandaşlarımızın sosyal ihtiyaçlarını karşılanmasına yönelik olarak mümkün bulunması halinde meri mevzuatın işlerliğinin sağlanması, bunun mümkün olmaması halinde ise mevzuat değişikliğiyle şikayet konusu talebin yeterli oranda karşılanması gerektiği, kanaat ve sonucuna varılmıştır. 18.10) Diğer yönden; Kamu Başdenetçisine süresinde önerisini sunmakla görevli ilgili Denetçi (Ombudsman) ret önerisinde bulunmuşsa da yukarıdan bu yana açıklanan gerekçeler, uluslararası ve ulusal mevzuat, uluslararası standartlar, AİHS ve onun ayrılmaz parçası olan AİHM içtihatları gözetildiğinde Kamu Denetçisinin ret önerisine katılmak mümkün olmamıştır. D. İnsan Hakları Yönünden Değerlendirme 19) Anayasa’nın ilgili maddeleri ile AİHS'in (Sözleşme) 9 uncu maddesinde güvence altına alınan düşünce, vicdan ve din özgürlüğüne ilişkin düzenlemeler çerçevesinde; kişilerin belirli bazı durumlarda ilgili idareden, anılan hakların korunması, kullanımı ve geliştirilmesinin önündeki maddi engellerin kaldırılmasını ve/veya gerekli tedbirlerin alınmasını talep edebilecekleri hususu dikkate alındığında, şikayetçinin mezkur talebinin de bu kapsamında ele alınması gerektiği değerlendirilmiştir. 19.1) Bilindiği üzere Sözleşme’nin 1 nci maddesi kapsamında sözleşmeci taraflar, kendi yetki alanları içinde bulunan herkese Sözleşme’nin birinci bölümünde (Sözleşme’nin 9 uncu maddesini de kapsayan) açıklanan hak ve özgürlükleri tanımayı taahhüt etmektedir. Dolayısıyla, Sözleşme’nin 9 uncu maddesi kapsamında tanınan hakların kullanımı ve geliştirilmesinin önündeki maddi engellerin varlığı, insan hakları ihlali sonucunu doğurabilecektir. 19.2) Sözleşme’nin 1 nci maddesi gereğince, Sözleşme’nin tarafı olan devletler öncelikle, korunan haklara müdahaleden kaçınma yönünde “negatif” bir yükümlülük altındadır. Ancak, bu yükümlülük yalnızca devletlerin korunan haklara müdahaleden kaçınması gereğiyle sınırlı değildir, devlete dini özgürlüğün çoğulculuk ve karşılıklı hoşgörü ruhu içerisinde varlığını sürdürebilmesi yönünde aktif bazı adımlar atması yönünde “pozitif” bir yükümlülük de getirmektedir. 19.3) Bu bağlamda devletin, Sözleşme’nin 9 uncu maddesinde korunan haklar kapsamında toplumu oluşturan bireylerin müşterek ihtiyaçlarının karşılanmasını kolaylaştıran düzenlemelere ilişkin atacağı adımları, sosyal hukuk devleti ilkesinin bir gereği olarak değerlendirmek gerekmektedir. Bununla birlikte söz konusu “pozitif” yükümlülüğün ortaya çıktığı durumlarda, devletin bu yönde yapacağı düzenlemelerde, toplumun genel menfaatleri ile bireylerin çatışan şahsi menfaatleri arasındaki adil dengeyi gözetmesi gerekeceği hususu ise açıktır. 19.4) Bu nedenlerle ülkemizde, Lozan Antlaşması’na göre din bağı gözetilerek gayrimüslim olmalarından dolayı azınlık kabul edilen kişilere, kendi kültür ve kimliklerini korumaları çerçevesinde 17 / 19 349 Y I LLI K RAP OR 2015 KAM U D ENE TÇİLİĞ İ K URUMU ve dini vecibelerini yerine getirmelerini sınırlayan maddi engellerin ortadan kaldırılmasına ilişkin pozitif yükümlülüklerin uygulaması kapsamında yeterli bir maddi yardımda bulunulmasının, uluslararası anlaşmalara ve eşitlik kuralına uygun olacağı sonucuna varılmıştır. 19.5) Diğer yönden, AİHS’in 13 üncü maddesindeki etkili başvuru hakkının ve 17 nci maddesindeki hakları kötüye kullanma yasağının ihlal edildiğine dair herhangi bir bulgu ve bilgiye rastlanmadığı ve şikâyete konu olayda başkaca bir insan hakkı ihlalinin söz konusu olmadığı sonuç ve kanaatine varılmıştır. E. İyi Yönetişim İlkeleri Yönünden Değerlendirme 20) Günümüzde demokratik, modern ve katılımcı yönetim anlayışında idarelerden sadece hukuka uygun olarak hareket etmeleri değil aynı zamanda iyi yönetim ilkelerine de uygun işlem tesis etmeleri beklenmektedir. 21) 28/03/2013 tarihli ve 28601 mükerrer sayılı Resmi Gazetede yayımlanan Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun Uygulanmasına İlişkin Usul Ve Esaslar Hakkında Yönetmeliğin "İyi yönetim ilkeleri" başlıklı 6 ncı maddesinde "Kurum, inceleme ve araştırma yaparken idarenin, insan haklarına dayalı adalet anlayışı içinde; kanunlara uygunluk, ayrımcılığın önlenmesi, ölçülülük, yetkinin kötüye kullanılmaması, eşitlik, tarafsızlık, dürüstlük, nezaket, şeffaflık, hesap verilebilirlik, haklı beklentiye uygunluk, kazanılmış hakların korunması, dinlenilme hakkı, savunma hakkı, bilgi edinme hakkı, makul sürede karar verme, kararların gerekçeli olması, karara karşı başvuru yollarının gösterilmesi, kararın geciktirilmeksizin bildirilmesi, kişisel verilerin korunması gibi iyi yönetim ilkelerine uygun işlem ve eylem ile tutum ve davranışta bulunup bulunmadığını gözetir ve iyi yönetim ilkelerine uyar." hükmü yer almaktadır. Söz konusu Yönetmelik hükmünde yer alan ilkelerin kaynağını teşkil eden Avrupa Birliği Temel Haklar Şartının 41 inci maddesinde de iyi yönetim hakkından bahsedilmekte olup, benzer ilkelere Avrupa Parlamentosu tarafından kabul edilen Avrupa Doğru İdari Davranış Yasası’nda da yer verilmiştir. 22) Söz konusu ilkeler yönünden yapılan değerlendirme neticesinde; İdare tarafından şikayet konusuyla ilgili bilgi-belge talepli yazımıza ve şikayetçinin başvurusuna yasal süre içerisinde cevap verildiği, İdarenin iyi yönetim ilkelerine bu yönüyle uygun davrandığı, ancak şikayetçinin talebinin reddedilmesine ilişkin söz konusu cevabi yazılarda yapılan açıklamalarda, Diyanet İşleri Başkanlığı’nın 633 sayılı Kanunun 1 inci maddesinde zikredilen işleri yapmakla görevlendirildiği hususuna değinilmediği, bu yönüyle, “kararların gerekçeli olması” ilkesini tam olarak karşılanmadığı ayrıca İdarece şikâyetçiye verilen cevabi yazıda “karara karşı başvuru yollarının gösterilmesi” ilkesine uygun hareket edilmediği tespit edilmiş olup, İdareden bundan böyle bu ilkelere de uyması beklenmektedir. 23) Diğer taraftan, şikayet konusu taleple ilgili olarak İstanbul’da gerçekleştirilen toplantılarda ev sahipliği yapan azınlık cemaat liderleri ve toplantılarda hazır bulunan yetkililer ile birlikte şikayet konusunu değerlendirmek üzere Kurumumuzda gerçekleştirilen toplantılara icabet eden tüm kamu kurumları ile yapılan görüşmelerin dürüstlük, nezaket, şeffaflık gibi iyi yönetişim ilkelerine uygun bir çerçevede gerçekleştirildiği tespit edilmiş ve bu davranışları takdirle karşılanmıştır. IV.HAK ARAMA ÖZGÜRLÜĞÜNE İLİŞKİN YASAL MEVZUAT A. Dava Açma Süresinin Yeniden Başlaması 18 / 19 350 YIL L IK RAPOR 2015 K AM U DENETÇİ Lİ Ğ İ K URUM U 24) 6328 sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunu’nun “Dava açma süresinin yeniden işlemeye başlaması” başlıklı 21 inci maddesinde, Kamu Denetçiliği Kurumunun inceleme ve araştırmasını, başvuru tarihinden itibaren altı ay içinde sonuçlandıramaması hâlinde durmuş olan dava açma süresinin kaldığı yerden işlemeye başlayacağı belirtilmiş; Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmeliğin 38 inci maddesinin dördüncü fıkrasında da Kurumun inceleme ve araştırmasını, şikâyet başvuru tarihinden itibaren, altı ay içinde sonuçlandıramaması halinde durumun gerekçesiyle birlikte şikâyetçiye tebliğ edileceği ve durmuş olan dava açma süresinin tebliğden itibaren kaldığı yerden işlemeye başlayacağı belirtilmiştir. 25) Bu kapsamda incelemenin altı ayda bitirilememe gerekçesi ve dava açma süresinin kaldığı yerden yeniden işlemeye başlayacağı hususu 2014 tarihli ve 113 sayılı yazıyla şikayetçiye bildirilerek, 04/02/2014 tarihinde tebliğ edilmiştir. B. Yargı Yolu 26) 2709 sayılı 1982 Anayasasının “Temel Hak ve Hürriyetlerin Korunması” başlıklı 40 ıncı maddesinin ikinci fıkrasında, “Devlet, işlemlerinde, ilgili kişilerin hangi kanun yolları ve mercilere başvuracağını ve sürelerini belirtmek zorundadır.” hükmü yer almakta olup, 6328 sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun 20 nci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca, ilgili idarenin işlemine karşı başvuran yönünden işlemeye başlamış olan 60 günlük dava açma süresinden varsa arta kalan süre içinde Ankara İdare Mahkemesinde yargı yolu açıktır. V. KARAR Yukarıda açıklanan gerekçeler ve dosya kapsamına göre ŞİKAYETİN KABULÜNE, Şikayet konusu talepten hareketle, azınlık cemaat vakıflarına; cemaat mevcudu, talebin mahiyeti gözetilerek ihtiyaçlarının yeterli bir şekilde karşılanması hususunda ülkemizde yaşayan gayrimüslim azınlıklara mensup vatandaşlarımızın düşünce, vicdan ve din özgürlüğü çerçevesinde sosyal ihtiyaçlarını karşılanmasına yönelik olarak; mümkün olması halinde meri mevzuatın işlerliğinin sağlanması, bunun mümkün bulunmaması halinde ise makul sürede karşılanması için mevzuat değişikliğine gidilerek mağduriyetlerinin giderilmesi hususunda gereğinin takdir ve ifası için T.C. BAŞBAKANLIĞINA, TAVSİYEDE BULUNULMASINA 6328 sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunu'nun 20 nci maddesinin üçüncü fıkrası uyarınca, Başbakanlık Makamınca bu karar üzerine tesis edilecek işlem ya da tavsiye edilen çözümün uygulanabilir nitelikte görülmediği takdirde gerekçesinin 30 gün içinde Kurumumuza bildirilmesinin zorunlu olduğuna, Bu kararın, ŞİKÂYETÇİYE, T.C. BAŞBAKANLIĞA ve T.C. DİYANET İŞLERİ BAŞKANLIĞI'NA TEBLİĞİNE Türkiye Cumhuriyeti Kamu Başdenetçisi’nce karar verildi. M.Nihat ÖMEROĞLU Kamu Başdenetçisi 19 / 19 351 Y I LLI K RAP OR 2015