BATI MÜZİĞİ ÇALGILARI Batı Müziği Yaylı Çalgıları Yaylı çalgılar bir orkestranın en önemli öğesidir. Yayla sürtündüğünde titreşen tellerden oluşan tahta çalgılardır. Diğer bir adı da "keman ailesi"dir. Keman: Yaylı çalgıların en küçüğüdür. Soprano ses verir. Viyola: Kemandan biraz daha büyük, tınısı daha lirik bir çalgıdır. Alto ses verir. Çello (Viyolonsel): Sesi insan sesine en yakın olan çalgı olarak da bilinir. Bir ucu yere dayanarak çalınır. Tenor ses verir. Kontrbas (veya sadece Bas): Yaylı çalgılar arasında en büyük olanıdır (Boyu bir insan boyuna ulaşır). Bas ses verir. Avrupa'da yaylı çalgılar "telli çalgılar" olarak adlandırılır ve böylece bu aileye arp da eklenir. Arp: Çoğunlukla Klasik Batı Müziğinde kullanılan en eski telli bir müzik aletidir.Bir yayla ok atılırken gerilip bırakılan yay kirişi bir tınlama sesi çıkarır. Tek telli olan yaya değişik uzunluklarda teller ekleyip onların gerginlikleriyle oynayarak değişik sesler çıkarıldı. Sonraları sesi yükseltmeye elverişli bir gövde(tını kutusu) eklenince gerçek bir çalgı yapılmış oldu. Orkestralarda kullanılan dik konuma tutulan arp, çağdaş orkestra çalgıları arasında telleri yalnızca parmakla çekilerek çalınan tek çalgıdır. Arpın 47 teli ve yedi pedalı vardır. Pedalların yardımıyla tellerin sesi değiştirilebilir. Batı Müziği Üflemeli Çalgıları Flüt: Bir tahta üflemelidir. 19. yüzyılda tahtadan imal edilirken günümüzde metalden imal edilmekte olan konser flütü (yan flüt), tatlı ve sakinleştirici bir ses çıkarır. Obua: Çift kamışlı tahta üflemelidir. Barok dönemden beri orkestraların en popüler çalgılarındandır. Keskin ve acıklı bir sesi vardır. Orkestralarda obuanın yanı sıra biraz daha kalın ses veren korangle (İngiliz kornosu) da kullanılır. Klarnet: Sert ve dayanıklı ağaçlardan genellikle de abanoz ağacından yapılan üflemeli bir çalgı türüdür. Ayrıca metalden yapılanları da vardır. Tek kamışlı tahta üflemelidir. 19. yüzyılda kullanılmaya başlanmıştır. Hafif boğukça fakat parlak bir ses çıkarır. Orkestrada normal klarnetten daha kalın ses çıkaran basklarnet de kullanılır. Fagot: Çift kamışlı tahta üflemelidir. Gizemli ve kadifemsi bir sesi vardır. Pikolo: Orkestralarda flütün yanı sıra kısaca pikolo diye adlandırılan pikolo flüt de kullanılır. Pikolo, küçük anlamına gelir. Pikolo flüt, normal flütten daha kısadır ve daha ince ses çıkarır. Saksofon: Çoğunlukla “S” biçiminde pirinçten üretilen, ağzındaki kamış vasıtasıyla ses çıkaran bir çalgıdır. 1840’li yıllarda, Adolphe Sax tarafından tasarlanmıştır. Saksofon genellikle pop ve caz müziği ile ilişkilendirilse de, önceleri klasik batı müziği ve ordu müziği çalgısı olarak tasarlanmıştı. Trombon: Sürgülü bakır üflemelidir. Trompetten daha kalın ses çıkarır. Sesi biraz daha boğuktur. İlk olarak 15. yüzyılda kullanılmıştır. Trompet: Pistonlu bakır üflemelidir. Parlak ve coşkulu bir sesi vardır. Tuba: En kalın sesli bakır üflemelidir. Kornonun daha büyüğü sayılabilir. Pistonludur. Korno: Pek çok yerinden bükülmüş çok uzun bir borudan oluşur. Dairesel bir şekle, boğuk bir sese sahiptir. Batı Müziği Vurmalı Çalgıları Tokmak veya baget gibi cisimlerle vurularak titreştirilen çalgılardır. Orkestranın en arkasında bulunurlar. Zil: İki dairesel bakır levhadan oluşur, birbirlerine çarpılarak ses çıkartılır. Çelik Üçgen: Bir metal çubuğun üçgen şekli oluşturacak şekilde bükülmesiyle yapılır. Küçük bir sopayla vurularak kısa ama etkili bir çın sesi verir. Tef: Yuvarlak bir tahta kasnağın bir veya iki yanına deriden bir örtü geçirilerek yapılır ve parmak vuruşlarıyla çalınır. Her vuruşta, kasnaktaki ince pirinçten 4-8 çift küçük zil tınlar. Trampet: Dairesel bir metal gövdenin iki tarafına gerilmiş deriden ve bir derinin hemen altındaki gerili kirişlerden oluşur. Bagetle vurulduğunda deriler kirişlerle titreşir ve güçlü, keskin bir pat sesi çıkar. Gong: Uzak Doğu ülkelerinden, Batı' ya geçmiş bir müzik çalgısıdır. Çeşitli büyüklüklerde olanları ve çeşitli sesler verenleri vardır. Özellikle, korkunç ve ürkünç etkiler için kullanılır. Çok pahalı olduğundan sadece büyük orkestralarda kullanılır. Davul (bateri): Fransızcadan gelmiş bir kelimedir. Vurmalı çalgılar takımına denir. Şarkılarda ritim tutmaya yarar. Standart bir bateri, genellikle 5 parça davul ve 3 parça zilden oluşur. Batı Müziği Tuşlu Çalgıları Piyano: Tuşlu bir çalgıdır.Tuşlarına basıldığında, sahip olduğu karmaşık çekiçli mekanizma sayesinde tellere vurarak ses veren klavyeli çalgı. Yapım biçimi ile duvar (konsol) ve kuyruklu (salon / konser) adı verilen çeşitleri vardır. Piyano çalan kişiye piyanist veya piyano sanatçısı denir. Akordeon: Bir körüğü harekete geçirmekle oluşan hava, etkilediği serbest metal dillerinin titreşmesiyle ses çıkaran havalı çalgıdır.