Sonuç zamanı Brasilia, 18-19 Kasım 2015 Brasilia Deklarasyonu

İkinci Karayolu Güvenliği Üst Düzey Konferansı: Sonuç zamanı
Brasilia, 18-19 Kasım 2015
Brasilia Deklarasyonu
AP1. Bizler, İkinci Küresel Karayolu Güvenliği Bakanlık Konferansı için 18-19 Kasım 2015
tarihleri arasında Brezilya/Brasilia’da toplanmış uluslararası, bölgesel ve kentsel kamu
kuruluşları özel sektör ve sivil toplum kuruluşları, akademik kuruluşlar, vakıf ve yardım
dernekleri temsilcileri, Bakanlar ve heyet başkanları olarak;
AP2. İkinci Küresel Karayolu Güvenliği Bakanlar Konferansını düzenlemede ve ev sahipliği
yapmada Brezilya Federatif Cumhuriyeti liderliğini ve ilgili Birleşmiş Milletler Genel Kurulu
kararlarının uyarlanması sürecine öncülük etmede Rusya Federasyonu ve Umman Sultanlığı
Hükümetlerinin liderliğini onaylayarak;
AP3. Dünya Sağlık Örgütü’nün (WHO) 2015 Karayolu Güvenliği Küresel Durum Raporu
ışığında, karayolu trafiği yaralanmalarının dünya çapında önemli bir kamu sağlığı problemi
olmaya devam ettiğini ve önde gelen ölüm ve yaralanma nedeni olduğunu ve karayolu
kazalarının yılda yaklaşık 1.24 milyon kişinin ölümüne ve 50 milyon kişinin yaralanmasına
veya sakatlanmasına neden olduğunu, bu yaralanma ve ölümlerin %90’ının gelişmekte olan
ülkelerde görüldüğünü göz önüne alarak;1
AP4. Evrensel sağlık kapsamı dâhil olmak üzere, sağlık sistemlerinin rolünün yanısıra toplum
sağlığının karayolu trafik ölüm ve yaralanmalarının azaltılması hususunda önemli bir rolü
olduğunun altını çizerek;
AP5. Karayolu trafik kazalarının dünyanın her yerinde 15-29 yaşları arasında genç ve
çocukların ölmesinin önde gelen sebebi olduğunun ve karayolu trafik kazası mağdurlarının
üçte birinin erkek yol kullanıcılar olduğunun farkında olarak;2
AP6. Yılda 1,850 trilyon Amerikan Doları3 olduğu tahmin edilen küresel ekonomik zararları ile
birlikte insanlığın en büyük acılarından biri olduğu için karayolu trafik ölümleri ve
yaralanmalarının azaltılmasının acil bir kalkınma önceliği olduğunun ve karayolu güvenliğinin
toplum sağlığı ve ekonomisi üzerinde etkisi olduğunun farkına vararak;
AP7. 2009 yılında Birinci Küresel Karayolu Güvenliği Bakanlar Konferansında kabul edilen
‘Moskova Deklarasyonu’ önerilerini de hatırlatarak;
AP8. “Dünyanın her yerinde karayolu trafik ölümlerinin tahmini artış düzeyinin önce kontrol
altına alınması sonra azaltılması” için 2011-2020 Karayolu Güvenliği Eylem On Yılı’nın
hedeflerinin gerçekleştirilmesine yönelik çok sektörlü uluslararası işbirliği ve çok sektörlü
ulusal faaliyetlerin yürütülmesi gerektiğine kani olarak;
1
DSÖ, Karayolu güvenliği küresel durum raporu, 2015
DSÖ, Karayolu güvenliği küresel durum raporu, 2015
3
İRAP, Karayolu Çarpışmalarının Küresel Maliyeti, 2013
2
1
AP9. 2030 Sürdürülebilir Kalkınma Gündemi Sürdürülebilir Kalkınma Hedefi 3. Maddesine
(SDG 3) “2020 yılına kadar karayolu trafik kazalarından kaynaklanan ölüm ve yaralanmaları
sayısının yarıya indirilmesi” hedefinin eklenmesini memnuniyetle karşılayarak ve bu hedefi
tutturmak amacıyla hem ulusal eylemlerin hem de uluslararası işbirliğinin arttırılması
konusundaki istekliliğimizi beyan ederek;4
AP10. 2020 yılına kadar trafik kazalarından kaynaklanan ölüm ve yaralanmaları küresel
düzeyde yarıya indirme hedefini tutturabilmek için trafik kazalarından kaynaklanan ağır
yaralanmaları izleme ve takip etmeye yönelik düzenlemelerin hayata geçirilmesi ya da
güçlendirilip geliştirilmesi gerektiğini kabul ederek;
AP11. “Herkesin güvenli, ucuz, ulaşılabilir ve sürdürülebilir ulaşım sistemlerine erişiminin
sağlanması [incinebilir durumda olan kadınlar, çocuklar, engelli ve yaşlı vatandaşların
ihtiyaçlarına özellikle dikkat edilerek bilhassa toplu taşımanın geliştirilmesi]” hedefinin 2030
yılına kadar gerçekleştirilmesi için 2030 Sürdürülebilir Kalkınma Gündeminin ayrılmaz bir
parçası olarak SKH 11. Maddesine dâhil edilmesini memnuniyetle karşılayarak;5
AP12. Karayolu trafiği ölüm ve yaralanmalarının öngörülebilir ve önlenebilir olduğunu ve
gelişmekte olan ülkeler dâhil olmak üzere birçok ülkede kaydedilen gelişmeler ve
ilerlemelere rağmen Eylem On Yılının ara değerlendirme döneminde halen yapılması gereken
çok şeyin olduğunu not ederek;
AP13. Çarpışmalar birçok değişik sebepten ötürü meydana geldiğinden ve bu sebeplerin
birçoğu sosyal unsurlar ve risk faktörlerine dayandığından, çarpışmaların nedeni olarak
sadece yol kullanıcılara odaklanmanın doğru ve yeterli olmadığını anlayarak;
AP14. Karayolu güvenliğinin geliştirilmesinin geniş kapsamlı uluslararası kalkınma
hedeflerinin gerçekleştirilmesine katkı sağlayacağını ve ulaşım ile mobilitenin sürdürülebilir
kalkınmanın merkezinde yer aldığının 2012 yılında Birleşmiş Milletler Sürdürülebilir Kalkınma
Konferansında (Rio+20) kabul edilmesini memnuniyetle karşılayarak;
AP15. Karayolu güvenliğini sağlamaya yönelik temel koşulların ve hizmetlerin yerine
getirilmesinin başta Hükümetlerin sorumluluğu olduğunu tekrar teyit ederek;
AP16. Her şeye rağmen, karayolu trafik kazalarından kaynaklanan ölüm ve ağır
yaralanmaların yaşanmadığı bir dünya için harekete geçmenin paylaşılan bir sorumluluk
olduğu ve karayolu güvenliğine ilişkin taleplerin çok paydaşlı bir işbirliğine dayandığını kabul
ederek;
AP17. Karayolu trafiği ölüm ve yaralanmalarının önlenmesi sürecinde pasif güvenliğin önemli
katkısını göz önüne alarak, mevcut pasif güvenliğin küresel düzeyde arttırılması için araç ve
güvenlik ekipmanı endüstrisini çalışmalarını geliştirmeye teşvik ederek;
AP18. Yoksul ve savunmasız insanlar genellikle karayolunda en çok tehlikeye maruz kalan ve
karayolu trafik kazalarından en çok etkilenen incinebilir kesimi oluşturduğundan (yayalar,
bisikletliler, iki veya üç tekerlekli motorlu taşıt kullanıcıları ve güvenli olmayan toplu taşıma
4
Bu paragrafın son hali Eylül 2015’te “2030 Sürdürülebilir Kalkınma Gündemi” kabul edilip son haline
getirildikten sonra verilecektir.
5
Dipnot 4 bu paragraf için de geçerlidir.
2
yolcuları) ve bu adaletsiz durum gelir kaybı nedeniyle giderek artan bir yoksulluk döngüsüne
sebep olduğundan, karayolu trafiği ölüm ve yaralanmalarının aynı zamanda bir sosyal eşitlik
meselesi olduğunu göz önüne alarak ve karayolu güvenliği politikalarının tüm yol
kullanıcılarını koruma amacı gütmesi gerektiğini hatırlatarak;
AP19. Özellikle güvenli toplu taşıma, güvenli yürüyüş ve bisiklet yolları olmak üzere
sürdürülebilir ulaşım modlarının teşvik edilmesi karayolu güvenliğinin temel unsuru
olduğundan, karayolu güvenliğinin sağlanması için mobiliteye eşit ulaşım sorunlarının
kapsamlı bir şekilde ele alınması gerektiğini kabul ederek;
AP20. Ekim, 2016’da Ekvador Cumhuriyeti’nin Quito şehrinde gerçekleştirilecek olan
Birleşmiş Milletler Sürdürülebilir Kentsel Kalkınma ve Yerleşim Konferansı’nda (Habitat III)
kabul edilecek Yeni Kentsel Gündem taslağı hazırlanırken sürdürülebilir kentsel mobilite ve
gidilecek yer, faaliyet, hizmet ve mallara erişilebilirliğin geliştirilmesi hususlarının da dikkate
alınmasının önemini vurgulayarak;
AP21. 1949 ve 1968 Karayolu Trafik Konvansiyonları, 1968 Karayolu İşaret ve Sinyalleri
Konvansiyonu, 1958 ve 1998 teknik araç yönetmelikleri sözleşmeleri, 1997 Araçların
Periyodik Teknik Muayenesi Sözleşmesi ve 1957 Tehlikeli Mal Taşımacılığı Sözleşmesi gibi
karayolu güvenliğine ilişkin Birleşmiş Milletler Yasal Belgelerinin rolünü ve önemini bir kez
daha teyit ederek;
AP22. Emniyet kemeri ve çocuk koruma sistemlerinin kullanılmaması, kask takılmaması, alkol
ve uyuşturucunun etkisi altında araç kullanılması, uygunsuz veya aşırı hız gibi en önemli risk
faktörlerini içeren geniş kapsamlı mevzuatları bulunan Üye Devletleri takdir ederek ve sağlık
koşulları, yorgunluk, tıbbi ilaçlar, uyuşturucu, psikotrop ve psikoaktif maddelerin kullanımı,
cep telefonu, diğer elektronik ve mesajlaşma cihazları gibi güvenli sürüşü olumsuz yönde
etkileyen diğer risk faktörlerine dikkat çekerek;
AP23. Akıllı risk takibi çalışmaları ile desteklenen trafik yasalarını denetleme faaliyetlerinin
hayati önem taşıdığını; farkındalık kampanyalarının karayolu trafik kazalarını önlemek ve
yaralanmalar ile yaralanmaların sebep olduğu zararı en aza indirgeme konusundaki rolünü
göz önünde bulundurarak;
AP24. Her yıl gerçekleştirilen Dünya Karayolu Trafik Mağdurları Anma Günü’nün takip
edilmesi konusunda Devletlerin ve karayolu güvenliği sivil toplum kuruluşlarının taahhüdünü
tanıyarak;
AP25. Hastane öncesi, hastanede ve hastane sonrası bakım ve sağlık hizmetlerine evrensel
ulaşımın sağlanması konusunda bazı ülkeler tarafından kaydedilen ilerleme ve kitlesel
yaralanma yönetiminin güçlendirilmesi dâhil olmak üzere, karayolu trafik kazası
mağdurlarının yeniden hayat dönmesi sürecinin farkına vararak;
AP26. Özellikle koordinatör olarak BM bölgesel komisyonlarıyla yakın bir işbirliği içerisinde
çalışan DSÖ’nün liderliğini, 2011-2020 Karayolu Güvenliği Eylem On Yılı Küresel Planı’nı
oluşturan Birleşmiş Milletler Avrupa Ekonomik Komisyonu’nun (UNECE), Birleşmiş Milletler
İnsan Yerleşimleri Programı’nın (UN-Habitat), Birleşmiş Milletler Çevre Programı’nın (UNEP),
Birleşmiş Milletler Çocuk Fonu’nun (UNICEF) taahhütlerini ve bu çalışmalara destek veren
Uluslararası Çalışma Örgütü’nü, bilhassa gelişmekte olan ülkelerde karayolu güvenliği proje
3
ve programları uygulamaya koyan Dünya Bankası ve bölgesel kalkınma bankalarını, Birleşmiş
Milletler çalışma sistemini tanıyarak;
AP27. Karayolu güvenliği alanında uluslararası işbirliğinin tesis edilmesi konusunda istişare
mekanizması olan BM Karayolu Güvenliği İşbirliği Kuruluşu’nun rolünü vurgulayarak;
AP28. Sürdürülebilir Ulaşım konusunda Üst düzey bir Danışman Grup kurulmasını
memnuniyetle karşılayarak ve karayolu trafik çarpışmalarına bağlı küresel ölümlerin ve
yaralanmaların azaltılması için uluslararası faaliyetlerin teşvik edilmesi amacıyla BM Genel
Sekreterliği’ne bir Karayolu Güvenliği Özel Temsilcisinin atanması gerektiğini kaydederek;
AP29. Hükümetleri ve tüm ilgili paydaşları Sürdürülebilir Ulaşım Üst Düzey Danışman Grubu
ile işbirliği yapmaya ve karayolu güvenliğinin sağlanmasına ilişkin tavsiyeler vermeye davet
ederek;
AP30. Özellikle gelişmekte olan ülkelerde, karayolu güvenliğinin geliştirilmesine yönelik
çabaların arttırılması için; Güney Güney ve üçlü işbirliği, sınır ötesi karayollarını paylaşan
ülkeler arasındaki işbirliği dâhil olmak üzere uluslararası işbirliği kapasitesinin güçlendirilmesi
ve idame ettirilmesi ve Eylem On Yılı ile Sürdürülebilir Kalkınma 2030 Gündemi hedeflerinin
gerçekleştirilmesi için uygun mali ve teknik desteğin sağlanması gerektiğini göz önüne alarak;
AP31. Geçmiş deneyimlerden ders almaya ve elde edilen başarılara yenilerini eklemeye karar
vererek;
İşbu metin ile 2011-2020 Eylem On Yılı taahhüdümüzü yeniliyor ve On Yıllık Küresel Eylem
Planının tam anlamıyla ve zamanında uygulanması için aşağıdaki kararları alıyoruz:
Karayolu güvenliği yönetimi, yasama ve denetimin geliştirilmesine ilişkin faaliyet önerileri
KP1. Parlamenter kuruluşlar, sivil toplum, akademisyenler, özel sektör ve yardım kuruluşları
dâhil olmak üzere hükümetler arası işbirliğinin güçlendirilmesinin yanısıra henüz bu alanda
ulusal ya da alt-ulusal düzeyde finanse edilen lider bir kuruluş ve bu kuruluşa bağlı
koordinasyon mekanizmaları belirlemeyen ve/veya mevcut kuruluşlarını güçlendirmeyen
Devletlerin teşvik edilmesi;
KP2. 2011-2020 Karayolu Güvenliği Eylem On Yılı Küresel Eylem Planının uygulanmasına ivme
kazandırmak için sivil toplum, akademisyenler, özel sektör ve yardım kuruluşlarını
taahhütlerini güçlendirmeye davet edilmesi;
KP3. Emniyet kemeri, çocuk koruma sistemleri ve kask kullanmama, alkollü araç kullanma ve
hız dâhil olmak üzere en önemli risk faktörlerini içeren kapsamlı yasaları bulunan ülkelerin
oranının arttırılması (Birleşmiş Milletler 64/255 sayılı 2010 Genel Kurul Kararı uyarınca 2020
yılına kadar %15’den en az %50’ye çıkarılması) hedefini tutturmak amacıyla, 2011-2020
Karayolu Güvenliği Eylem On Yılı Küresel Planı doğrultusunda ulusal eylem planlarını
geliştirmek ve uygulamaya koymak için daha fazla gayret sarf etmeyen ve henüz kapsamlı bir
yasa yürürlüğe koyup uygulamayan Üye Devletlere çağrıda bulunulması;
KP4. Sağlık koşulları, tıbbi ilaçlar, uyuşturucu, psikotrop ve psikoaktif maddelerin kullanımı,
karayolu etrafında bulunan sürücünün görüşünü etkileyen unsurlar gibi güvenli araç
kullanmayı engelleyen, yorgunluk yapan, dikkatsiz veya sarhoş araç kullanmaya sebebiyet
veren diğer risk faktörlerinin belirlenmeye davet edilmesi;
4
KP5. Karayolu trafik kazalarının azaltılması amacıyla karayolu altyapısı ve karayolu trafik
kazalarına ilişkin verilerin toplanması ve uygulama-denetlemede görevli kuruluşlar arasındaki
bütünlüğün sağlanması vasıtasıyla karayolu denetim stratejilerin ve trafik denetim
tedbirlerinin geliştirilmesi;
KP6. Farklı kaynaklardan alınmış ve bölümlere ayrılmış olan; can kaybı, ölüm riski ve sakat
kalma durumlarına ilişkin bilgi alınması dâhil olmak üzere karayolu trafik kazalarında
sistematik ve birleşik veri toplama işlemlerinin daha nitelikli hale getirilmesi; veri güvenilirliği
ve eksik beyan sorunları üzerine eğilmek amacıyla veri toplama işlemlerinin uluslararası
standart ve tanımlar doğrultusunda trafik polisi ve sağlık uzmanlarından oluşan yetkili kişiler
tarafından yapılması;
KP7. Karşılaştırılabilir verilerin elde edilebilmesi açısından, DSÖ’nün trafik ölümleri,
yaralanmaları ve risk faktörleri gibi kavramların tanım, gösterge ve raporlandırma işlemlerini
standart hale getirmeye davet edilmesi;
KP8. Karayolu trafiği çarpışma, yaralanma ve ölümlerinin önlenmesi ve sonuçlarının
hafifletilmesi amacıyla kanıta dayalı yaklaşımların desteklenmesi için herkesin araştırmalar
yapmaya ve araştırma sonuçlarını paylaşmaya teşvik edilmesi;
KP9. Karayolu trafik çarpışması risklerinin hafifletilmesi ve müdahale etkinliğinin azami
seviyeye getirilmesi için trafik yönetimi ve akıllı ulaşım sistemlerinde yeni teknolojilerin
hayata geçirilmesinin teşvik edilmesi;
KP10. Karayolu güvenliği konusunda BM yasal belgelerini hala uygulamaya koymayan Üye
Devletlerin BM Ulaşım forumlarının faaliyetlerinde yer almaya ve taraf olmaya davet
edilmesi;
Daha güvenli yol kullanıcıları ve sürdürülebilir ulaşım modlarına ilişkin faaliyet önerileri
KP11. Karayolu güvenliğinin geliştirilmesi, sosyal eşitliğin ve halk sağlığının güçlendirilmesi,
şehirlerin düzeni, kentsel ve kırsal alanların bağlantısı dâhil olmak üzere şehir planlamasının
gerçekleştirilmesi adına; çok türlü taşımacılığın dâhil edilmesinin yanısıra, özellikle toplu
taşıma ve motorsuz araç olmak üzere, çevreye uyumlu, güvenli ve düşük maliyetli, kaliteli
ulaşım modlarının teşvik edilmesi ve bu bağlamda karayolu güvenliğinin sürdürülebilir
kalkınmanın sağlanması çabalarının bir parçası olarak ele alınması;
KP12. Bilhassa yaralanmaların ve bulaşıcı olmayan hastalıkların önlenmesi olmak üzere
karayolu güvenliğinin de daha geniş kapsamlı sağlık sorunlarının da çözülmesi bakış açısıyla,
yaya güvenliği ve bisiklet mobilitesinin aktif bir şekilde sağlanması amacıyla, yayalara ayrılmış
yürüyüş yolları, bisiklet yol ve/veya şeritleri, yeterli aydınlatma, hız kameraları, trafik
işaretleri ve yol çizgileri gibi tedbir ve politikaların benimsenerek uygulanması;
KP13. Tüm yol kullanıcıları için güvenliğin sağlanması adına trafik işaretleri, hız kameraları ve
diğer hız kısıtlayıcı mekanizmalar gibi uygun güvenlik tedbirleriyle desteklenen, özelikle
okulların çevresinde ve meskûn mahallerde olmak üzere, yeterli ve güvenli hız limitlerinin
belirlenmesi ve uygulanması;
KP14. Karayollarının, ülkenin coğrafi yapısı göz önüne alınarak, doğru bir planlama ve
güvenlik değerlendirmesinin bir araya getirilmesi ile hem motorlu hem de motorsuz ulaşım
5
modlarının yer alacağı şekilde tasarlanması, inşa edilmesi ve bakımının yapılması ve özellikle
trafik kazası oranının yüksek olduğu riskli yollarda olmak üzere tüm yol kullanıcılarının
güvenliğinin sağlanmasına yönelik güvenli karayolu altyapısı çalışmalarının teşvik edilmesi;
KP15. Geleceğin Yeni Kent Gündeminde karayolu güvenliği, güvenli toplu taşıma ve motorlu
olmayan ulaşım modları hususlarına gereken önemin verilmesi için Birleşmiş Milletler
Sürdürülebilir Kentsel Kalkınma ve Yerleşim Konferansı’nı (Habitat III) karayolu ölüm ve
yaralanmalarının büyük çoğunluğunun kentlerde yaşandığını dikkate almaya teşvik ederek;
İncinebilir yol kullanıcılarını korumaya yönelik faaliyet önerileri
KP16. Yol kullanıcıları arasında yer alan bilhassa çocuklar, gençler, yaşlılar ve engelliler olmak
üzere incinebilir yol kullanıcılarının korunmasına yönelik politikaların, Çocuk Hakları
Konvansiyonu ve İnsan Hakları Konvansiyonu başta olmak üzere ilgili tüm BM yasal belgeleri
doğrultusunda, teşvik edilmesi, benimsenmesi ve uygulanması için Devletlerin harekete
geçirilmesi;
KP17. Hem kentlerde hem de kırsal alanlarda engelli vatandaşların ve mobilite kısıtlılığı olan
diğer yol kullanıcılarının karayollarının fiziki çevresine ve etrafındaki alanlara eşit bir şekilde
ulaşımının sağlanmasına yönelik uygun tedbirlerin alınması;
KP18. Bilhassa karayolları ve çevresinde ve toplu taşımada mobilite ve karayolu güvenliğine
ilişkin tüm politika oluşturma ve uygulamalarına cinsiyet algısının dahil edilmesi;
KP19. Özellikle gelişmekte olan ülkelerde olmak üzere, motosiklet ölüm ve yaralanmalarının
küresel düzeyde yüksek ve giderek artan sayıları göz önüne alınarak, Üye Devletlerin eğitim,
sürücü belgesi, araç tescili, çalışma koşulları, kaskların ve kişisel koruma ekipmanının
kullanımı hususlarını içeren kapsamlı yasa ve politikalar geliştirerek uygulamaya teşvik
edilmesi;
Daha güvenli araç kullanımın teşvik edilmesi ve arttırılmasına yönelik faaliyet önerileri
KP20. Yolcuların ve diğer yol kullanıcılarının güvenliğinin sağlanması açısından; tüm yeni
motorlu araçların; emniyet kemeri, hava yastığı, kilitlemesiz fren sistemi (ABS), elektronik
stabilite kontrolü gibi standartlara uygun aktif güvenlik sistemleri ile donatılmış olmasını
sağlamak amacıyla, Birleşmiş Milletler Araç güvenliği yönetmelikleri ya da eşdeğer ulusal
standartların uygulandığı politikalar ve tedbirlerin benimsenmesinin teşvik edilmesi;
KP21. Hem bireysel hem de toplu taşımaya ilişkin olmak üzere; karayolu güvenliği, hava
kalitesi ve araç atıkları konularının ikinci el araçlar göz önünde bulundurularak ele alınmasını
sağlamak için ulusal faaliyetlerin ve uluslararası işbirliğinin teşvik edilmesi;
Yol kullanıcılarının farkındalığını arttırmak ve kapasitelerini geliştirmeye yönelik faaliyet
önerileri
KP22. Profesyonel sürücülerin çalışma koşulları sorununa ihtimam göstererek, iş yerinde
güvenlik ve sağlık, karayolu güvenliği, uygun yol ve araç koşulları gibi konularda uluslararası
standartların uygulanması amacıyla, işveren ve işçilerin katılımıyla çalışma esnasında yaşanan
karayolu trafik kazalarının azaltılmasına yönelik kamu politikalarının geliştirilmesi;
6
KP23. Karayolu güvenliği ve sağlıklı yaşam biçimi arasındaki bağlantının önemini vurgulayan
çok paydaşlı savunuculuk faaliyetleri ve sosyal pazarlama kampanyalarının uygulanması ve
karayolu güvenliği risk faktörleri ile önleyici tedbirler konusunda farkındalığın arttırılması;
KP24. Risk faktörlerinin farkında olunmasının yanısıra huzurlu bir karayolu ve sosyal çevrenin
oluşturulması amacıyla tüm yol kullanıcılarını sorumlu davranmaya teşvik etmek için
kapsamlı, kapsayıcı ve kanıta dayalı, hayat boyu öğrenme ve sınanma temelinde
gerçekleştirilen eğitim-öğretim programlarının hayata geçirilmesi ve uygulanması;
Kaza sonrası müdahale ve rehabilitasyon hizmetlerinin geliştirilmesine yönelik faaliyet
önerileri
KP25. Uygun bir mevzuatın hayata geçirilmesi, kapasite geliştirme ve tüm sağlık hizmetlerine
zamanında ulaşımın sağlanması vasıtasıyla; acil sağlık hizmetleri, kaza sonrası acil müdahale
ve travma tedavisi için hastanede ve evde travma tedavisi gibi konular da dahil olmak üzere,
sağlık hizmetlerinin geliştirilmesi;
KP26. Trafik kazası nedeniyle yaralanmış veya sakat kalmış kişilerin iş hayatı dâhil olmak
üzere erken rehabilitasyonun ve sosyal hayata yeniden dönmesinin ve karayolu trafik kazası
mağdurlarına ve ailelerine kapsamlı bir destek verilmesinin sağlanması;
Küresel karayolu güvenliğine ilişkin işbirliği ve koordinasyonun güçlendirilmesine yönelik
faaliyet önerileri
KP27. 2011-2020 Karayolu Güvenliği Eylem On Yılı Küresel Planı ve 2030 Sürdürülebilir
Kalkınma Gündemi doğrultusunda en iyi uygulamaların ve edinilen tecrübelerin paylaşılması,
bilgi aktarımı yenilikçi ve sürdürülebilir teknolojilere ulaşımın teşvik edilmesi ve kapasite
oluşturma çalışmaları için hükümetlerin ve karayolu güvenliği kuruluşlarının faaliyetlerini
ulusal işbirliği çerçevesinde sürdürmeye ve geliştirmeye davet edilmesi;
KP28. Küresel, bölgesel, ulusal ve yerel düzeyde araştırma ve politika uygulamalarının
desteklenmesine yönelik karayolu için fon sağlama ve yenilikçi fon sağlama modellerinin elde
edilmesi amacıyla özellikle vakıf camiasının ve ilgili paydaşların davet edilmesi;
KP29. Karayolu trafik kazalarını ve ölümlerini azaltmak için ulusal bölgesel ve küresel
hedeflerin geliştirilmesi amacıyla mevcut mekanizmalar yoluyla şeffaf, sürdürülebilir ve
katılımcı bir sürecin tüm paydaşlar ile birlikte yürütülmesi yoluyla DSÖ’nün diğer Birleşmiş
Milletler kuruluşları ve Birleşmiş Milletler bölgesel komisyonlarıyla işbirliği içerisinde faaliyet
göstermeye ve karayolu güvenliğine ilişkin sürdürülebilir kalkınma hedeflerinin (SKH)
tanımlanması ve gösterge olarak belirlenmesine vesile olacak süreçte yer almaya davet
edilmesi;
KP30. Birleşmiş Milletler Genel Kurulunun Üye Devletleri iş bu Deklarasyonun içeriğini
imzalamaya davet etmesi.
7