24. Ulusal Kimya Kongresi, Zonguldak Karaelmas Üniversitesi, 29 Haziran-2 Temmuz 2010, Zonguldak Zn(II)’nin Diaquabis(N,N-dietilennikotinamid)bis(2-hidroksibenzoato), ve Diaquabis(N,N-dietilnikotinamid)bis(4-nitrobenzoato) Komplekslerinin DNA- bağlanma ve Oksidatif Kırılmasının Araştırılması Ali Arslantaşa, Mahmut Sözmenb, Hacali Necefoğluc a,c Kafkas Üniversitesi Fen-Ed. Fakültesi Kimya Böl. 36300 Kars b Kafkas Üniversitesi Veteriner Fakültesi Patoloji Böl. 36300 Kars e-mail: [email protected] Özet: DNA ve geçiş metal komplekslerinin etkileşimi üzerine çok sayıda çalışmalar yapılmaktadır. Son yıllarda yapılan çalışmalar gösterdi ki geçiş metallerinin komplekslerinin DNA ile etkileşimi bazı ilaçların doğrudan hedefi olabilir [1]. pH 7.0 de sulu bir çözeltide Zn(II)’nin diaquabis(N,N-dietilennikotinamid)bis(2-hidroksi-benzoato) ve diaquabis(N,Ndietilnikotinamid)bis(4-nitrobenzoato) komplekslerinin [2] (Şekil 1) genomik DNA’nın oksidatif kırılması UV absorpsiyon spektrokopi, vizkozite ve elektroforez ölçümleri metal kompleksDNA molar oranı olarak araştırıldı. Bu çalışmada, komplekslerin etkileşimleri DNA ve iki ilgili ligantlar arsında karşılaştırıldı. H2O2 varlığında ve fizyolojik şartlar altında her iki kompleks genomik DNA’yı parçaladı. Absorpsiyon spektroskopsi, vizkozite ve gel elektroforez gösterdi ki kompleksler DNA’ya kısmi interkalatif şeklinde bağlanır, fakat bağlanma etkileşimleri komplekslerin DNA’yı kırma yeteneğini belirlemede hakim bir faktör değildir. Sonuçlar kompleks 1 ve kompleks 2 DNA’ya interkalatif biçimde bağlandığını göstermektedir ve kompleks 1’in DNA’ya bağlanma ilgisi kompleks 2’ den daha yüksek olduğunu göstermektedir [3]. Şekil 1. [Zn(C7H5O3)2(C10H14N2O)2(H2O)2] Bileşiğinin yapısal formülü [2]. KAYNAKLAR 1. Dhara K., Ratha J., Manassero M., Wang X.-Y., Gao S., Banerjee P., J. Inorg. Biochem. 101, 95 (2006). 2. Necefoglu H., Clegg W. Ve Scott A. J., Acta Cryst. E57, m462 (2001). 3. Kong D-M., Wang J., Zhu L-N., Jin Y-W., Li X-Z., Shen H-X. ve Mi H-F.,102, 824 (2008).