Mümin ve Müslim arasındaki fark

Mümin ve Müslim arasındaki fark
“Mümin” ve “Müslim” kelimeler görevlerinize işaret etmektedir ama siz bir türlü
düşünmüyorsunuz.
“Müslim” itaatkâr demektir. Öyle itaatkâr ki kendisini Allah’a havale etmiş olsun.
“Mümin” ise Allah’a tam manasıyla inanan birisidir. Kendisi huzur içinde olup dünyaya huzur
dağıtan birisidir.
Kendinizi bir değerlendirin; durumunuz böyle midir? Bu sıfatları içinizde hissediyor musunuz? Küçücük konular dahi sizi sarsmaktadır; ibtilaya sokmaktadır. Kariyerlerinizde yükselmeyince
imanınız sallanmaya başlıyor. Sıradan konularda bile “ibtila
[1]
geldi” diyenler aslında hiçbir ibtilaya dayanamayacaklarını ilan ederler. Eğer “biz de büyük
sıkıntılar çektik ama sağlam durduk” derlerse ben de “onlar ibtila değildi zaten; ibtila sizi
devirendi” derim. Dünyevi anlamda yükselmemek veya bir konuda arzularının gerçekleşmemesi
imanı temelinden sarsan konular olabilir mi hiç! Sıradan ve Vâdedilen Mesih’in doğruluğuyla
hiçbir alakası olamayan konularda dahi bazı sözde söz sahibi olanların gözlerinde şek ve
1/3
Mümin ve Müslim arasındaki fark
şüphenin belirtilerini görüyorum.
Bazıları “eğer bunlar zayıflıklar ise buna benzer zayıflıklar sahabelerde de vardı” derlerse
“doğrudur; ama onlarda sebat ve imansal cüret gösterenler dakika başı sendeleyenlerden çok
daha fazlaydı. Sizdeyse sendeleyenler fazladır. Sahabelerde durum böyle değildi” derim. Sizde
gerçek anlamda sebat gösterenler parmakla sayılabilecek kadar azdır; onlar da Hindistan da
değiller. Korkmadan “Ne olursa olsun; bunlar sağlam kalırlar” diyebileceğim insanlar azdır.
Aranızda “Molifatul Kulub” muamelesi bekleyenler vardır. Birinci Halife Hazretleri (r.a.)
zamanında da uzun yıllardır Müslüman olmuş birisi böyle derdi. Oysaki “
Molifatul Kulub
” bazı dünyevi ve toplumsal engeller yüzünden İslamiyet’i açıkça kabul edemeyenlere denir.
Bunlar açık ve saklamadan İslam’ı kabul etsinler diye bu engellerin yok edilmesi konusunda
yardım isterler. Siz İslam’ı dilinizle kabul ettikten sonra dahi, hala “
Molifatul Kulub
”’a yapılan muameleyi bekliyorsanız müminlerin grubuna ne zaman katılacaksınız?
Böylelerinden “
Molifatul Kulub
” grubu daha iyidir; en azından bir umut vardır.
Siz ise İslam’a girdikten sonra ileri adım atacağınıza geri çekiliyorsunuz. Sağlam imana sahip
olmayıp sürekli sendeliyorsunuz. Doğrusu, bırakın Allah (c.c.) tarafından “Müslim” hitabına layık
görüleceğinize; siz daha “mümin’iz” diyebilecek durumda bile değilsiniz. Yani Allah (c.c.)
tarafından bu isme layık görülmek için başka bir zamanı bekliyorsunuz. Gerçek ibtila kendisini
şiddetli bir şekilde hissettiren ve neredeyse düşüren kuvvette olur. Ama son anda sebat
bahşedilir. “Biz şuna şuna dayandık” demek sadece nefsin bir bahanesidir. O kadar kolay
dayandığınız şeyler ibtila sınıfına girmez. Belki de o sizin için değil, başkası içindi.
Eğer Allah (c.c.) ile görüşmek istiyorsanız size doğruyu söylüyorum; O’na giden yolu seçiniz.
Yoksa tüm iddialarınız birer serap gibi yok olacaktır ve sonunda hiçbir şey elde etmemiş
olacaksınız. Eğer bu ıslah zamanından faydalanarak kendinizi ıslah edersiniz; biliniz ki irfanın
insanın hayatını değiştiren; onu bambaşka bir varlık hale getiren kapıları açıktır. Sınavlarda
sendeleyen birisi, doğrusu imanın tadını almamıştır. Bırakınız imanın verdiği tat ve hazını;
imanın verdiği ruhani zindeliğine dahi şahit olmamıştır çünkü. Peygamber Efendimiz (s.a.v.)
“iman’ın verdiği ruhani zindeliğinden pay alan artık ateşe bile atılsa imandan vazgeçmez”
demiştir. Şimdi siz söyleyin; gözü Kur’ân, aklı Kur’ân, kulağı burnu Kur’ân, el kol ve diğer
uzuvların her birisi Kur’ân olan birisi için sınanmanın ne anlamı var!
2/3
Mümin ve Müslim arasındaki fark
Sizin durumunuz çok vahimdir. Daha necatın kapısından bile çok uzaksınız. Aranızdaki
fevkalade deliller verip karşı tarafı susturan hatipler dahi, çölün ortasında bir su kaynağını bulup
susamış olmasına rağmen su içeceğine dans etmeye başlayan birisine benzerler.
Konuşmalarınızda İslamiyet’in hakkaniyetini ispat ediyorsunuz. Bunun anlamı şudur ki “biz
çeşmeyi bulduk; su kaynağını keşfettik”. Ama gelin görün ki kendi susamışlığınızı daha
giderememişsiniz. Delilleriniz doğru yolu bulduğunuzu gösterir ama kendiniz adım
atmayacaksanız eğer; ne anlamı kalır!
Belki kıyaslamaya başlarsınız. Gayrı Ahmedilerden iyiyiz, Hıristiyan ve Yahudilerden iyiyiz
dersiniz. Ama iyi bilin ki “falanca kişi kördür bizim en azından bir gözümüz sağlamdır. Veya
falanca kişinin her iki eli yoktur; bizim ise birisi sağlamdır” demek mantıklı değildir. Amaç
sınavdan geçmek için gerekli puanları toplamaktır; sınavda kalmış birisinden üç beş puan fazla
alıp sınıf atlamayı beklemek abestir.
Bunlar gafletle es geçeceğiniz konular değildir. Daha çok zaman tanımanın vakti geçmiştir. Artık
hepiniz; vaaz verenler ve vaaz verilenler, öğretmenler ve öğrenciler, muallimler ve eğitilenler,
liderler ve halk, imamlar ve arkadakiler, büyükler ve küçükler, evet hepiniz ciddi bir şekilde
düşünsün. Peygamber Efendimizin (s.a.v.) ve Vâdedilen Mesih’in (a.s.) getirdiği öğretiyi ne
kadar anladıklarını kendi içlerinde tartışsınlar; ne kadar uyguladıklarını ve ne kadar meyvelerini
toplayıp Allah (c.c.) ile bir bağ kurabildiklerini düşünsünler. İslamiyet’in ne kadar onların
amellerinden fışkırdığını gözlemlesinler. Eğer İslamiyet’e ters düşen alışkanlıklarını
bırakmazlarsa ve hallerini değiştirmezlerse bilsinler ki etraflarında iki ateşi toplamış olurlar. Hem
dünya hem Allah (c.c.) ile savaşanlardan olurlar. Diğer insanlar sadece Allah (c.c.) ile
savaşmaktalar ama siz böyle devam ederseniz her iki cephede savaşıyor olacaksınız. Artık
durumunuzun ne kadar tehlikeli olduğuna siz kendiniz karar verin.
[1] Allah (c.c.) tarafından mümini sınamak için gönderilen sınav. Ayrıca bu sınavların çeşitli
hikmetleri de olur. Aynı yazarın “necat” adlı eserini bakınız. *
3/3