T.C.İNKILAP TARİHİ VE ATATÜRKÇÜLÜK 3.ÜNİTE YA İSTİKLAL YA ÖLÜM Öğrencilerimize faydalı olabilmek amacıyla, web ortamından derlenerek hazırlanmış ve paylaşılmıştır. Zeki DOĞAN Sosyal Bilgiler Öğretmeni sosyalciniz.wordpress.com Sosyal Bilgiler Öğretmenleri DÜZENLİ ORDUNUN KURULMASI KUVA-YI MİLLİYENİN KALDIRILMA SEBEPLERİ Askeri disiplinden yoksun olan Kuva-yı Milliye birliklerinin işgalleri önleyememesi Kuva-yı Milliye birliklerinin halktan zorla asker ve para toplamaları, buna karşı gelenleri kendi yöntemleriyle cezalandırmaları Kişisel çıkar peşinde koşan Kuva-yı Milliye komutanlarının başına buyruk hareket etmeleri Halkın TBMM’ye olan güvenini arttırma düşüncesi Düzenli düşman ordularına ancak düzenli birliklerle mücadele edilebileceğinin anlaşılması TBMM, düzenli orduyu kurmak ve ihtiyaçlarını karşılamak için; Asker kaçaklarını cezalandırmak için “Firariler Kanunu”nu çıkardı ve İstiklal Mahkemeleri’ni devreye soktu. Askeri eğitim ve subay yetiştirmek için “Ankara Subay Mektebi” açıldı. Yeni vergiler uygulamaya koyuldu, Anadolu’daki tüm gelirlere el koyuldu. Hint ve Afgan Müslümanlarından gelen parasal yardımlar kabul edildi. İtilaf Devletleri depolarından silah ve cephane kaçırılarak Anadolu’ya ulaştırıldı. Sovyet Rusya’dan askeri ve ekonomik yardım sağlandı. Zeki DOĞAN Batı Cephesi Kuva-yı Milliye Komutanı Ali Fuat Paşa’nın Yunanlılarla yaptığı Gediz Muharebesi’nde başarılı olamaması üzerine TBMM’de tartışmalar yaşandı. Bunun üzerine Albay İsmet Paşa, Batı Cephesi Komutanı olarak atandı ve Kuva-yı Milliye birlikleri kaldırılarak yerine düzenli ordu birlikleri oluşturuldu (8 Kasım 1920). Gediz Muharebesi’nden sonra Batı Cephesi batı ve güney olmak üzere yeniden teşkilatlandırılarak Genelkurmay Başkanlığı’na bağlanmıştır. Batı Cephesi Komutanlığı’na Albay İsmet Bey, Güney Cephesi Komutanlığına Albay Refet Bey getirilmiştir. KURTULUŞ SAVAŞINDA CEPHELER Kurtuluş Savaşı, üç cephede gerçekleşmiştir; 1) Doğu Cephesi: Ermenilere karşı açılmıştır. TBMM bu cephede Ermenilere karşı, Osmanlı’dan kalma düzenli ordu ile ( Kazım Karabekir’e bağlı 15. Kolordu) savaşmıştır. 2) Güney Cephesi: Güneydoğu Anadolu ve Çukurova’da Kuva-yı Milliye birlikleri ile Fransız - Ermeni işbirliğine karşı mücadele edilmiştir. 3) Batı Cephesi: Yunanlılara (dolayısıyla da İngiltere’ye) karşı açılan cephedir. Bu cephede TBMM tarafından kurulan düzenli ordu kullanılmıştır. Bir de iç cephe olarak adlandırılan İstanbul Hükümeti’ne ve padişaha karşı ulusal egemenlik mücadelesi verilmiştir. Kurtuluş Savaşı’nda İngiltere ve İtalya ile sıcak savaş yapılmamıştır. Ayrıca Boğazlar altında olduğu için Doğu Trakya’da askeri cephe oluşturulamamış, bu bölgenin kendi imkânlarıyla mücadele etmesi sağlanmaya çalışılmıştır. Sosyal Bilgiler Öğretmeni DOĞU CEPHESĠ Ermeniler, 19. yüzyılın sonlarına kadar Osmanlı Devleti’ne bağlılıklarını sürdürmüşlerdir. 1774 Küçük Kaynarca Antlaşması ile Rusya, Osmanlılara bağlı Ortodoksların haklarını koruma yetkisi kazanınca, Ermeniler üzerinde de etkili olmaya başlamıştır. Daha sonra, Tanzimat (1839) ve Islahat (1856) Fermanları ile diğer azınlıklar gibi geniş yasal haklar elde etmişlerdir. Rusya, 3 Mart 1918’de Brest – Litowsk Antlaşması ile Kafkaslardan çekildi. Rusya bu antlaşmayla Kars, Ardahan ve Batum’u Osmanlı’ya geri verdi. (1917 Bolşevik İhtilali’yle Çarlık rejimi yıkılmış, yerine Sovyet Rusya kurulmuştu.) Osmanlı Devleti’nin güçsüzlüğünden ve Mondros’un getirdiği karışıklıktan yararlanan Ermeniler Doğu illerini işgale başladılar. (Ermeniler Kars’ı, Gürcüler Artvin, Ardahan ve Batum’u işgal etmiştir.). TBMM’nin imzaladığı ilk antlaşmadır. TBMM’nin ilk askeri ve uluslararası alandaki ilk siyasi başarısıdır. TBMM’yi ve Misak-ı Milli’yi tanıyan ilk devlet Ermenistan olmuştur. Sevr’i geçersiz sayan ilk uluslararası siyasi belgedir. Ermeni sorunu çözüme kavuşturulmuştur. “Ermeni Sorunu” ilk kez 1878 Berlin Antlaşması’yla resmi belgelerde yer almıştır. Ġngiltere, Doğu Anadolu’da bağımsız bir Ermenistan kurarak Rusya’nın Akdeniz’e ulaşmasını engelleme politikasını izlerken; Rusya kendine bağlı bir Ermenistan kurdurarak, bu devlet üzerinden Akdeniz’e ulaşmayı amaçlamıştır. Sevr Antlaşması sonrasında işgal ve katliamlarını iyice arttıran Ermeniler, Erzurum’a kadar ilerlediler. TBMM, Haziran 1920’de Osmanlı Devleti’nden kalma 15. Kolordunun başına Kazım Karabekir Paşa’yı Doğu Cephesi Komutanı olarak atadı. Böylece ilk askeri cephe açıldı ve Ermenilere savaş ilan edildi. Doğu Cephesi birlikleri Sarıkamış ve Kars çevresini kurtararak Gümrü’ye kadar ilerlediler. Zor durumda kalan Ermeniler ateşkes istediler. Ateşkesin ardından Ermenilerle Gümrü Antlaşması (3 Aralık 1920) imzalandı. SONUÇLARI TBMM bu antlaşmada “Türkiye” adını kullanmıştır. Doğu Cephesi ilk çözüme kavuşan cephe olup bölgedeki birlikler Batı ve Güney cephelerine kaydırılarak bu cephelerin güçlenmesi sağlanmıştır. Zeki DOĞAN – Sosyal Bilgiler Öğretmeni Dünya Savaşı yıllarında Ermeniler, Doğu Anadolu’da Ruslarla birlikte hareket ederek katliamlar yaptılar. Osmanlı Devleti bu katliamları engellemek amacıyla 1915’te “Tehcir Kanunu”nu çıkararak, Ermenileri Suriye’ye göç ettirmiştir. (Zorunlu Göç) Ermeniler, bu olayı günümüze kadar politik malzeme olarak kullanmışlardır. GENERAL HARBORD RAPORU Bu dönemde Doğu Anadolu’da incelemelerde bulunan General Harbord hazırladığı raporda; Ermenilerin Doğu Anadolu’da soykırıma uğramadığını ve nüfusça çoğunlukta olmadıklarını ortaya koymuştur. Böylece Ermenilerin propagandalarının gerçek dışı olduğu tarafsız incelemelerle kanıtlanmış oldu. Doğu sınırlarımızla ilgili olarak I. İnönü Savaşı’ndan sonra Sovyet Rusya ile 16 Mart 1921’de Moskova Antlaşması imzalanmış ve Batum Gürcistan’a bırakılmıştır. Doğu sınırımızı kesin olarak belirleyen son antlaşma ise 13 Ekim 1921’de Ermenistan, Azerbaycan ve Gürcistan’la imzaladığımız Kars Antlaşması’dır. Bu antlaşmada Moskova Antlaşması’ndaki hükümler aynen kabul edilmiştir. GÜNEY CEPHESİ Mondros Ateşkes Antlaşmasından İngilizler Hatay, Antep, Maraş, Adana ve Urfa illerini işgal etmişse de daha sonra Fransa ile bir antlaşma imzalayarak buraları Fransızlara bıraktılar. Fransızların Ermenilerle birlik olarak Türk halkını yok etmeye kalkışması üzerine, bölgede Kuva-yı Milliye birlikleri ortaya çıktı ve direnişler başladı. Fransa, Güney Cephesi’ndeki bu halk direnişi karşısında burada tutunamayacağını anlamış ve Sakarya Meydan Muharebesi’nden sonra TBMM Hükümeti ile Ankara Antlaşması’nı (20 Ekim 1921) imzalayarak Hatay dışında işgal ettiği yerlerden çekilmiştir. Böylece Güney Cephesi’ndeki askeri mücadele sona ermiştir. Sivas Kongresi’nden sonra bölgeye gönderilen gönüllü subaylar direnişleri örgütlemeye çalıştılar. Maraş’ta Sütçü İmam, Antep’te Üsteğmen Şahin Bey, Urfa’da Yüzbaşı Ali Saip Bey halka liderlik yapmışlardır. Yöre halkının yoğun direnişi sonunda; Maraş 11 Şubat 1920’de, Urfa 10 Nisan 1920’de Fransız işgalinden kurtulmuştur. Antep üstün Fransız kuvvetlerine karşı kahramanca mücadele etmiş, ancak 9 Şubat 1921’de Fransızların eline geçmiştir. TBMM, düşmana karşı üstün bir şekilde savunma yapan Antep’e “Gazi” (6 Şubat 1921), Maraş’a “Kahraman” (1973), Urfa’ya “Şanlı” (1984) ünvanlarını vermiştir. Antalya ve Konya çevresini işgal eden İtalyanlar ile aramızda ciddi bir sorun yaşanmamıştır. II. İnönü Muharebesi’nin kazanılması üzerine, işgal bölgelerini boşaltmaya başlamışlar, Türk Ordusu’nun Kütahya – Eskişehir Muharebeleri’nde yenilmesi üzerine çekilmeyi yavaşlatmışlar; ancak Sakarya Zaferi üzerine Yunanlıların başarılı olamayacağı anlaşılınca ve işgallerine kesin olarak son vermişlerdir. Güney Cephesi, diğer cephelerden farklı olarak düzenli ordunun katkısı olmadan, yöre halkının bölgesel güçleriyle Fransız işgalinden kurtarılmıştır. Yani Kuva-yı Milliye’nin en etkili olduğu cephe Güney Cephesi’dir. İşgallere karşı ilk direniş Güney cephesinde Hatay Dörtyol’da Fransızlara karşı başlamıştır. Güney Cephesi, düzenli ordunun kullanılmadığı, Kuva-yı Milliye birlikleri ile mücadelenin yürütüldüğü bir cephedir. Güney Cephesi Antep, Urfa, Maraş, Adana ve Hatay yörelerini kapsamaktadır. Güney cephesi Sakarya Meydan Savaşından sonra Fransa ile imzalanan Ankara Antlaşması ile kapanmıştır. Zeki DOĞAN – Sosyal Bilgiler Öğretmeni BATI CEPHESİ İzmir’in işgali (15 Mayıs 1919) üzerine açılmıştır. Kurtuluş Savaşı’nın kaderinin belirlendiği cephedir. Bu cephede Yunanlılara ve onların en büyük destekçisi olan İngilizlere karşı dolaylı bir mücadele verilmiştir. Başlangıçta Kuva-yı Milliye birliklerinin mücadelesi şeklinde devam eden Batı Cephesi, Temsil Kurulu’nun Ali Fuat Paşa’yı komutan olarak atamasıyla milli mücadelenin kontrolüne girmiştir. Batı Cephesi’nde düzenli ordunun kurulmasıyla İsmet Paşa asıl Batı cephesine, Refet Paşa da Güney cephesine komutan olarak atanmışlardır. Yunanlıların asıl amacı, öncelikle Sevr’i kabul ettirmek, sonrasında da antlaşmayı uygulamaya koydurmaktır. Batı cephesi, Kurtuluş Savaşının en uzun süren ve en şiddetli savaşların yapıldığı cephesidir. Bu cephedeki savaşlar 11 Ekim 1922’de Mudanya Ateşkes Antlaşması’nın imzalanmasıyla sona ermiştir. I. İNÖNÜ SAVAŞI ( 6-10 OCAK 1921 ) SEBEPLERİ SONUÇLARI SAVAŞ Yunanlıların; TBMM Hükümeti’ne Sevr’i zorla kabul ettirmek Ankara’yı ele geçirip TBMM’yi dağıtmak ve Milli Mücadele’yi engellemek Yeni kurulan düzenli Türk ordusunu fazla güçlenmeden ortadan kaldırmak Çerkez Ethem ayaklanmasından yararlanmak İngiltere’nin kendilerine verdiği desteği devam ettirmek istemeleri… 10 Ocak 1921’de İsmet Paşa komutasındaki ordumuz, İnönü mevzilerinde kendilerinden güçlü olan Yunan ordusunu mağlup etmiştir. Diğer taraftan Çerkez Ethem İsyanı da bastırılmış ve Çerkez Ethem Yunanlılara sığınmak zorunda kalmıştır. U L U S A L TBMM’nin kurduğu düzenli orduların Batı Cephesi’ndeki ilk başarısıdır. Türk milletinin TBMM’ye ve düzenli orduya olan güveni artmış, askere kayıt olanların sayısı artmıştır. TBMM’nin otoritesi artmıştır. Yeni Türk Devleti’nin ilk Anayasası (Teşkilat-ı Esasiye Kanunu) kabul edilmiştir (20 Ocak 1921). 12 Mart 1921’de İstiklal Marşı kabul edilmiştir. Batı Cephesi Komutanı Albay İsmet Bey’in rütbesi Generalliğe yükseltilmiştir (1 Mart 1921). İtilaf Devletleri TBMM'yi Londra Konferansı'na çağırdılar. Sovyet Rusya ile Moskova Antlaşması imzalandı. Afganistan ile Dostluk Antlaşması imzalandı. ULUSLARARASI Zeki DOĞAN – Sosyal Bilgiler Öğretmeni LONDRA KONFERANSI (23 ŞUBAT - 12 MART 1921) Doğu ve Güney cephelerinde kazanılan başarılar, I. İnönü Savaşı’nın kazanılması ve TBMM’nin Sovyet Rusya’ya yakınlaşması üzerine İtilaf Devletleri tarafından düzenlenmiş bir konferanstır. Amaç; Sevr’i biraz yumuşatarak TBMM’ye kabul ettirebilmek ve Yunan ordusuna toparlanması için zaman kazandırmaktır. İtilaf Devletleri, TBMM’yi resmen tanımamak için görüşmelere sadece İstanbul Hükümeti’ni çağırdılar. Ama İstanbul’dan gelecek görüşmeciler içinde TBMM’yi temsilen bir başka delegenin bulunabileceğini söylediler. ÖNEMİ Görüşmelerde TBMM’yi Bekir Sami Bey başkanlığındaki bir heyet temsil etmiştir. Görüşmelerde İstanbul Hükümeti adına söz alan Tevfik Paşa’nın, “Söz hakkı milletimin gerçek temsilcisi olan TBMM üyelerinindir.” diyerek, söz hakkını Ankara Hükümeti temsilcisine bırakması, İtilaf Devletleri’nin ikilik ve çatışma planlarını bozmuştur. Tevfik Paşa’nın söz hakkını TBMM temsilcisine bırakması, Türk ulusunu temsil eden tek makamın Ankara’daki TBMM olduğunun kabul edilmesi anlamına gelir. İtilaf Devletleri’nin, Londra Konferansı’na hem Osmanlı Hükümeti’ni hem de TBMM Hükümeti’ni çağırmalarının amacı, iki hükümet arasındaki görüş ayrılıklarından yararlanmak istemeleridir. Mustafa kemal bu durumu kabul etmeyince İtilaf Devletleri, İtalya’nın aracılığıyla TBMM Hükümeti’ni konferansa resmen çağırmak zorunda kalmışlardır. Böylece TBMM Hükümeti, İtilaf Devletleri tarafından hukuksal olarak ilk defa tanınmış oldu. TBMM bu konferanstan Türklerin lehine bir karar çıkmayacağını bildiği halde; Türk ulusunun haklı davasını ve Misak-ı Milli’yi dünyaya duyurmayı, İtilaf Devletleri’nin “Türkler barışa yanaşmıyor” gibi propagandalarına engel olmayı, Türk ulusunun yasal temsilcisinin TBMM olduğunu ve TBMM’nin hukuksal varlığını kanıtlamayı amaçlamıştır. İtilaf Devletleri, konferansta Sevr’in biraz yumuşatılmış şeklini teklif edince konferanstan bir sonuç alınamadı. İtilaf Devletleri, TBMM Hükümeti’ni toplantıya çağırmakla TBMM’nin varlığını ilk kez resmen ve hukuken tanımışlardır. TBMM, Misak-ı Milli’yi dünya kamuoyuna duyurmayı başarmıştır. Sevr Antlaşması’nda değişiklik gündeme gelmesi Milli Mücadele hareketinin başarıya doğru gittiğini ortaya koymuştur. İtilaf Devletleri arasındaki görüş ayrılıkları derinleşmeye başlamıştır. Konferansta Sevr’in kabul ettirilememesi, II. İnönü Savaşı’na neden olmuştur. Zeki DOĞAN – Sosyal Bilgiler Öğretmeni Konferans dağılırken Dışişleri Bakanı Bekir Sami Bey, İngiltere, Fransa ve İtalya ile ikili antlaşmalar yapmış, ancak TBMM bu antlaşmaları ulusal bağımsızlığa aykırı bulduğu için onaylamamıştır. MOSKOVA ANTLAŞMASI (16 MART 1921) I. Dünya Savaşı sırasında Rusya’da Bolşevik İhtilali meydana gelmiş, Çarlık Rusya yıkılarak Sovyet yönetimi kurulmuştu. Sovyet Rusya, İtilaflardan ayrılarak sömürgeciliğe karşı çıkan uygulamalar yapmıştır (gizli antlaşmaları deşifre etmiştir.). TBMM ile siyasi ilişki kuran ilk devlet Sovyet Rusya olmuştur. TBMM’nin; Doğu’da Ermenileri yenilgiye uğratması, I. İnönü Savaşı’nı kazanması ve İtilaf Devletleri tarafından Londra Konferansı’na çağırılması Sovyet Rusya’nın TBMM ile ilişki kurmasında etkili olmuştur. Maddeleri ÖNEMİ 1- Her devlet (taraflar) kendi geleceğine kendisi karar verecektir. Bu madde ile Sovyet Rusya ve TBMM Hükümeti, birbirlerinin bağımsızlıklarına saygılı olacaklarına dair güvence vermiştir. 2- Taraflardan birinin tanımadığı uluslararası bir antlaşmayı diğeri de tanımayacaktır. Bu madde iki hükümetin uluslararası siyasette birlikte hareket edeceği anlamını taşır. Bu madde ile Sovyet Rusya Misak-ı Milli’yi tanımış ve Sevr Antlaşması’nı reddetmiştir. İlk defa bir büyük Batılı devlet TBMM’yi ve Misak-ı Milliyi tanımıştır. Sovyet Rusya TBMM’yi ve Misak-ı Milliyi tanıyan ilk Avrupalı devlettir. Doğu Cephesi güvenlik altına alındı ve buradaki birliklerimiz diğer cephelere kaydırılmıştır. TBMM Hükümeti aradığı siyasi ve ekonomik dış desteği bulmuştur. TBMM Hükümeti ile Sovyet Rusya arasında Moskova Antlaşması’nın imzalanmasında; İki yeni devletin de düşmanlarının ortak (İtilaf Devletleri) olması, Türkiye ile Sovyet Rusya’nın diplomasi alanında birbirine ihtiyaç duyması, Rusya’nın, Yeni Türk Devleti’nin Batılı büyük devletlerle yakınlaşmasını istememesi, TBMM’nin Sovyet Rusya gibi büyük Batılı bir devletin siyasal ve ekonomik dış desteğini sağlama düşüncesi etkili olmuştur. 3- Osmanlı Devleti ile Çarlık Rusya’sı arasında imzalanan bütün antlaşmalar geçersiz sayılacaktır. Bu madde iki ülkede de köklü rejim değişikliği olduğunu gösterir. 4- Batum’un Gürcistan’a bırakılması şartıyla Sovyet Rusya Gümrü Antlaşması’nı ve Doğu sınırını tanıyacaktır. Batum, Misak-ı Milli’den verilen ilk tavizdir. 5- Taraflar arasında ekonomik, kültürel ve diplomatik alanda işbirliği yapılacaktır. Kurtuluş Savaşı süresince dış yardımın büyük çoğunluğu Sovyet Rusya tarafından gerçekleştirilmiştir. Bu yardımlarla TBMM ordularının lojistik* eksiklikleri giderilmiştir. Lojistik: Askeri birliklerde, ordunun taşınması, silah, cephane, gıda ihtiyaçlarının ve sağlık hizmetlerinin karşılanması… Zeki DOĞAN – Sosyal Bilgiler Öğretmeni AFGANİSTAN DOSTLUK ANTLAŞMASI - İSTİKLAL MARŞININ KABULÜ - II.İNÖNÜ SAVAŞI Afgan Dostluk Antlaşması (1 Mart 1921) Londra Konferansı devam ederken Sovyet Rusya’da bulunan elçilik heyetimiz Moskova’da bulunan Afganistan temsilcileriyle de bir antlaşma imzalamıştır. Bu antlaşmayla; Afganistan, TBMM Hükümeti’nin, TBMM de Afganistan’ın bağımsızlığını tanımıştır. Taraflardan birinin saldırıya uğraması durumunda diğerinin yardım etmesi kararlaştırılmıştır. Türkiye’nin kültürel yardım amacıyla Afganistan’a en az beş yıl kalmak şartıyla öğretmenler ve subaylar göndermesi karara bağlanmıştır. Bu antlaşma ile Yeni Türk Devleti’ni tanıyan ilk İslam Devleti Afganistan olmuştur. Bu antlaşma aynı zamanda TBMM’nin dünya kamuoyunda tanınmasına yardımcı olmuştur. İstiklal Marşı’nın Kabulü 12 Mart 1921 Batı Cephesi’nde, düzenli ordunun kazandığı Birinci İnönü zaferinin sevinci, ülkenin her yanında kutlanırken millî duyguları uyandıracak bir bağımsızlık marşına ihtiyaç duyuldu. Bu marş, milletimizin bağımsızlığını ifade etmeli; halkı coşturmalıydı. Bu amaçla bir milli marş yazılması kararlaştırıldı. Millî Eğitim Bakanlığı, konuyla ilgili bir yarışma düzenledi. Yarışmaya, 724 eser katıldı. Fakat millî marş için yazılan eserlerin hiçbiri yeterli bulunmadı. Para ödülü konulduğu için yarışmaya katılmayan Mehmet Âkif’e para ödülünü istediği yardım kuruluşuna bağışlayabileceği söylendi. Bunun üzerine şair Mehmet Âkif, millî marşımızı yazdı. TBMM, 12 Mart 1921’de millî marşımızı kabul etti. Önceleri değişik bestelerle okunan İstiklal Marşı 1930 yılında Osman Zeki Üngör tarafından yeniden bestelendi. Zeki DOĞAN – Sosyal Bilgiler Öğretmeni II. İnönü Savaşı (23 Mart -1 Nisan 1921) Sebepleri: Londra Konferansı’ndan bir sonuç alınamaması, Sevr’i TBMM’ye zorla kabul ettirmek, Yunanlıların gücünü kanıtlamak istemesi Yunanlılar 23 Mart’ta saldırıya geçmiş ancak başarılı olamayarak geri çekilmek zorunda kalmışlardır. Yunanlıların geri çekilmesinden sonra Aslıhanlar ve Dumlupınar çevresinde Yunan kuvvetlerine taarruz eden Türk birlikleri beklediği sonuçları alamamıştır. Bu durum Türk ordusunun henüz taarruz gücüne ulaşamadığını gösterir. Sonuçları: Halkın TBMM Hükümeti’ne ve düzenli orduya olan güveni artmıştır. Mustafa Kemal Paşa, Batı Cephesi komutanlığına çektiği kutlama telgrafında: “Siz orada yalnız düşmanı değil, aynı zamanda Türk Milleti’nin makûs (kötü giden) talihini de yendiniz.” diyerek zaferin önemini vurgulamıştır. İtalyanlar Anadolu’da işgal ettiği yerleri boşaltmaya başlamışlardır. İnönü Savaşları’nın Kurtuluş Savaşı’ndaki başlıca rolü, düşmanı oyalamak ve zaman kazanmak olmuştur. KÜTAHYA-ESKİŞEHİR SAVAŞLARI (10 - 24 TEMMUZ 1921) Yunanlılar, İnönü Savaşları’nın intikamını almak, TBMM Hükümeti’ni ortadan kaldırıp Milli Mücadele hareketini engellemek, Sevr Barışı’nı Türk milletine kabul ettirmek amacıyla İngiltere’den aldıkları silah ve askeri malzemelerle yeni bir saldırı için tekrar hazırlıklara başladılar. 10 Temmuz 1921 günü üstün kuvvetlerle Eskişehir ve Afyon yönünde saldırı başlatan Yunanlılar, Türk ordusunu geri çekilmeye zorladılar (aldığımız ilk ve tek yenilgi). Bu yenilgi üzerine Türk kuvvetleri Mustafa Kemal Paşa’nın emriyle; Yeniden toparlanmak için zaman kazandırmak, Düşmanla arasında doğal bir engel oluşturmak, Yunan kuvvetlerini ordu merkezlerinden uzaklaştırmak, Taarruz gücüne erişebilmek için ihtiyaçlarını karşılamak ve eksikliklerini gidermek amacıyla Sakarya Nehri’nin doğusuna çekilmiştir. Başkomutanlık Kanunu (5 Ağustos 1921) Eskişehir-Kütahya Muharebeleri sonucunda, Türk ordusunun Sakarya’nın doğusuna çekilmesi, TBMM’de Mustafa Kemal’e yönelik tartışmaların başlamasına neden oldu. Mustafa Kemal, Meclisin tüm yetkilerinin üç aylık bir süre için kendisine verilmesi şartıyla, Başkomutanlığı kabul edeceğini belirtti. Milletvekilleri Mustafa Kemal Paşa’nın Başkomutan olması konusunda birleştiler. Mustafa Kemal Paşa’ya karşı olanlar onun başarısızlığa uğrayacağını ve yıpranacağını; sevenler ise, orduyu ve Türk ulusunu içine düştüğü zor durumdan Mustafa Kemal Paşa’nın kurtarabileceğini düşünüyorlardı. Sonuçları: Kütahya, Eskişehir ve Afyon Yunanlıların eline geçti. Yunan ordusu Ankara’nın Polatlı ilçesine kadar ilerledi. TBMM’de olumsuz tartışmalar yaşandı ve Mustafa Kemal Paşa’ya karşı tepkiler yoğunlaştı. Böylece Mustafa Kemal Paşa, Erzurum Kongresi öncesinde istifa ederek ayrıldığı askerlik görevine yeniden dönmüştür. TBMM’ye duyulan güven geçici bir süre de olsa sarsıldı ve Meclis’in Kayseri’ye taşınması fikri gündeme geldi. Fakat bu düşünce reddedildi. Mustafa Kemal Paşa’nın bu yetkiyi istemesindeki temel amaç; hızlı karar alıp uygulayabilmek ve devlet işlerinde tek başına hareket edebilmektir. Yoğun tartışmalardan sonra 5 Ağustos 1921’de kabul edilen kanunla, Mustafa Kemal Paşa’ya Meclisin tüm yetkileri verilerek (yasama, yürütme, yargı), üç aylık bir süre için Başkomutan seçildi. Mustafa Kemal Paşa’nın Başkomutanlık yetkisi, daha sonra süresiz hale getirilmiştir. Bu durum Meclisin Mustafa Kemal Paşa’ya karşı güveninin arttığını gösterir. Zeki DOĞAN – Sosyal Bilgiler Öğretmeni TBMM Başkanı Mustafa Kemal Paşa; 3 Ağustos 1921’de General İsmet Paşa’yı Genelkurmay Başkanlığı görevinden almış ve Milli Savunma Bakanı Orgeneral Fevzi Paşa’yı bu vazifeyle görevlendirmiştir. Dış politikada İtalya geri çekilme işlemini durdururken, Fransa da barış görüşmelerini uzatmıştır. MAARĠF KONGRESĠ (SAVAġA RAĞMEN EĞĠTĠM KONGRESĠ) Atatürk eğitime büyük önem vermiş, eğitimin bir milletin geleceği üzerinde büyük rol oynadığına inanmıştır. Bu nedenle Kütahya- EskiĢehir SavaĢlarının devam ettiği günlerde 15 Temmuz 1921’de Ankara’da Erkek Öğretmen Okulu’nda (Dar’ül Muallimin) bir kongre yapılmıĢtır. Kongreye Mustafa Kemal ile birlikte 180 eğitimci katılmıĢtır. Atatürk’e “Savaşın yoğunlaşacağı anlaşılan bir sırada böyle bir toplantı size ayak bağı olabilir. Uygun görürseniz erteleyelim” denilmesine rağmen “Cahillikle, ilkellikle savaş, düşmanla savaştan daha az önemli değildir. Toplantıya katılacağım ve konuşacağım.” demiştir. Kurtuluş Savaşı kazanıldıktan sonra yeni Türk devletinin eğitim politikasının nasıl olacağı bu kongrede belirlenmiĢtir. Kütahya-Eskişehir Savaşlarının en yoğun olduğu günlerde böyle bir toplantının yapılmıĢ olması Atatürk’ün eğitime verdiği önemi göstermektedir. SANAT VE EDEBĠYAT ESERLERĠNDE KURTULUġ SAVAġI Milli Mücadele edebiyat (roman, şiir) ve sanat (resim, heykel) eserlerine de konu olmuĢtur. BaĢta Ġstiklal MarĢı olmak üzere bu dönemde yazılan eserlerde KurtuluĢ SavaĢı anlatılmıĢtır. Yakup Kadri Karaosmanoğlu’nun (Yaban), Halide Edip Adıvar’ın (Türk‟ün AteĢle Ġmtihanı, AteĢten Gömlek), Samim Kocagöz’ün (Doludizgin) romanlarında, Halil Dikmen (Ġstiklal Harbinde Kadınlar) ve İbrahim Çallı (KurtuluĢ SavaĢı’nda Zeybekler) gibi ressamların tablolarında bu dönem yansıtılmıştır. TEKALĠF-Ġ MĠLLĠYE EMĠRLERĠ (7-8 AĞUSTOS 1921) Başkomutan Mustafa Kemal Paşa; ordunun acil ihtiyaçlarını karĢılamak amacıyla yetkisini kullanarak, 8 Ağustos 1921’de Tekalif-i Milliye Emirleri’ni (Milli Yükümlülükler) yayınlamıĢtır. Bu emirlere göre; Her aile bir çift çorap, çarık, çamaĢır ile bir elbise verip bir askeri giydirecektir. Kamyon lastiği satanların ve akaryakıt istasyonları olanların mallarının % 40’na bedeli sonradan ödenmek üzere el konulacaktır. Herkes elindeki tüm silah ve cephaneyi üç gün içerisinde orduya teslim edecektir. Ulaşım aracı olanlar, ayda 100 km’lik mesafe için savaş araç ve gereci taşıyacaktır. Silah yapımını bilen zanaatkârlar ordu hizmetine girecektir. Eli silah tutan herkes orduya katılacaktır. Bu yardımların mümkün olan en kısa sürede toplanabilmesi için her ilçede bir “Tekalif-i Milliye Komisyonu” kurulacak ve bu komisyonların hızlı çalışmasını sağlamak için de Ġstiklal Mahkemeleri kurulacaktır. 1920-1921 yıllarında Yeni Türk Devleti’nin gelirleri savaĢ giderlerini karĢılayamadığından bu durum Tekalif-i Milliye Emirleri çıkartılarak giderilmeye çalıĢılmıĢtır. İstiklal Mahkemeleri’ne gerek kalmadan Türk halkı kendisinden istenilen yardımları fazlasıyla verdi ve bir hafta içerisinde ordunun ihtiyaçları büyük ölçüde karşılanmış oldu. Tekalif-i Milliye Emirleri’nin yayınlanması, “Topyekün Seferberlik” halinin başlatıldığını gösterir. Zeki DOĞAN – Sosyal Bilgiler Öğretmeni SAKARYA MEYDAN MUHAREBESĠ (23 AĞUSTOS – 12 EYLÜL 1921) Sevr’i Türklere zorla kabul ettirmek, Ankara’yı alarak TBMM’yi ve Milli Hareketi yok etmek amacıyla Yunan ordusu 23 Ağustos 1921’de Sakarya Nehri’nin doğusuna geçerek Türk mevzilerine saldırısıyla savaş başladı. Başkomutan Mustafa Kemal Paşa; “Hattı müdafaa yoktur, sathı müdafaa vardır. O satıh bütün vatandır. Vatanın her karıĢ toprağı, kanla ıslanmadıkça bırakılamaz.” emrini vererek savaşın planını açıklamıştır. Bu savaş taktiği ile klasik cephe savaşı yerine “topyekün savaĢ” taktiği uygulanmıştır. Yunanlıların saldırı gücü kırılmış, geri çekilmeye zorlanan Yunanlılar 12 Eylül 1921’de bozguna uğratılmıştır. Bu tarihte Sakarya Irmağı’nın doğusu düĢmandan tamamen temizlenmiĢtir. ULUSAL SONUÇLARI Yunan ordusunun saldırı gücü kırılarak savunma durumuna çekilmesi sağlandı. Türk ordusu taarruz konumuna geldi. Türk ordusunun 1683 II. Viyana KuĢatmasından beri Avrupa karĢısında devam eden gerileyiĢi ve çözülüĢü sona erdi. TBMM, Mustafa Kemal PaĢa’ya “MareĢallik” rütbesi ve “Gazilik” ünvanı verdi (19 Eylül 1921). Türk ordusu çok sayıda subayını kaybettiği için Sakarya Muharebesi “Subaylar SavaĢı” olarak da bilinir. ULUSLARARASI ALANDAKĠ (DIġ SĠYASETTEKĠ) SONUÇLARI Ġtalyanlar, Anadolu’da iĢgal ettikleri yerlerden tamamen çekildiler. Yunanlıların Sevr’i uygulamada başarılı olamayacağını anlayan İngilizler, askeri yardımı kesmişlerdir. Ġtilaf Devletleri arasındaki görüĢ ayrıkları iyice arttı ve birlik tamamen bozuldu. İngilizler TBMM karşısında yalnız kaldılar. İtilaf Devletleri, Türkiye ve Yunanistan’a ateşkes teklifinde bulunmuşlardır. Bu durum TBMM Hükümeti’nin varlığını askeri alandaki baĢarılarıyla kabul ettirdiğini gösterir. Sovyet Rusya’nın isteği ile Kafkas Cumhuriyetleri ile (Azerbaycan, Ermenistan ve Gürcistan) TBMM Hükümeti arasında Kars AntlaĢması imzalandı (13 Ekim 1921). Buna göre; Doğu sınırımız kesin olarak çizilmiĢtir. Nahçivan, Azerbaycan’a bağlı özerk bir bölge kabul edilmiştir. Moskova AntlaĢması’nın onaylanması niteliğindedir. 2 Ocak 1922’de Ukrayna Cumhuriyeti ile TBMM Hükümeti arasında bir dostluk antlaĢması daha imzalanarak, Sovyet Rusya’nın TBMM’ye yapacağı yardımlara kesinlik kazandırılmıştır. Fransa ile TBMM Hükümeti arasında 20 Ekim 1921’de Ankara AntlaĢması imzalandı. Bu antlaşmaya göre; Zeki DOĞAN – Sosyal Bilgiler Öğretmeni Ġki taraf arasındaki silahlı mücadele sona erecek, Fransızlar, Adana, Maraş, Antep ve Urfa’yı boşaltacak, Hatay Fransa’nın mandası Suriye’de kalacak fakat bu bölgelerde dili Türkçe olan özel bir yönetim kurulacak Bu durum Hatay’da Türk kültürünün korunmasını kolaylaĢtırmıĢ ve Hatay’ın 1939’da anavatana katılmasına katkı sağlamıĢtır. Hatay’ın Fransa’ya bırakılması Misak-ı Milli’den verilen ikinci tavizdir. TBMM’yi ve Misak-ı Milli’yi tanıyan ilk Ġtilaf Devleti Fransa’dır. Hatay ve Ġskenderun dıĢında bugünkü Suriye sınırımız çizildi. Güney cephesi kapandı ve bundan sonra bütün birliklerimiz Batı Cephesi’ne kaydırıldı. BÜYÜK TAARRUZ VE BAġKOMUTANLIK MEYDAN MUHAREBESĠ (26 AĞUSTOS – 18 EYLÜL 1922) Türk Ordusu’nun taarruz hazırlıkları uzun sürünce Meclis’te BaĢkomutan’a karĢı olumsuz tavırlar ve muhalefet baĢladı. Taarruzu kasten geciktirme ve Meclisi oyalamayla suçlanan Başkomutan Mustafa Kemal Paşa, Meclise gelerek yaptığı konuşmada; “Efendiler bizim de amacımız taarruzdur. Fakat yarı hazırlanmıĢ bir orduyla taarruz etmek, kaybedilmiĢ bir savaĢtan daha kötü sonuçlar doğurabilir.” diyerek hazırlıkların sürdüğünü vurgulamış ve muhalefeti etkisizleştirmiştir. Ayrıca kendisine yönelik eleştirilere; “Efendiler böylesine kritik bir ortamda ordumuz baĢsız bırakılamaz. Bu bakımdan BaĢkomutanlığı bırakmadım, bırakamam ve bırakmayacağım.” demiştir. 20 Temmuz 1922’de “Başkomutanlık Yasası”nın yürürlük süresinin tekrar uzatılması gündeme geldiğinde, Meclis, BaĢkomutanlığın süresiz olarak Mustafa Kemal’de kalmasına karar vermiĢtir. Meclisin bu tutumu Mustafa Kemal’e duyulan güvenin arttığını gösterir. SONUÇLARI Batı Anadolu Yunan iĢgalinden kurtarılmıĢtır. KurtuluĢ SavaĢı’nın askeri safhası baĢarıyla tamamlanmıĢtır. Türk ordusu, işgal altındaki Marmara ve Trakya Bölgesi’ne yönelince Ġngilizlerle ilk kez savaĢ ihtimali doğmuĢtur. Türk ordusunun kesin zaferi nedeniyle Ġtilaf Devletleri TBMM’ye ateĢkes teklifinde bulunmuĢlar, bunun sonucunda da Mudanya Ateşkesi imzalanmıştır. SavaĢtaki üstün hizmetlerinden dolayı Fevzi Çakmak’ın rütbesi “MareĢalliğe” yükseltilmiĢtir. Büyük Taarruz, düzenli ordu savaşları içerisinde farklı bir özelliğe sahiptir. Tamamen taarruza ve vatan topraklarını kazanmaya yöneliktir. 20 Ağustos 1922’de Genelkurmay Başkanı Fevzi Çakmak ve Batı Cephesi Komutanı Ġsmet PaĢa ile birlikte Akşehir’e gelen Mustafa Kemal Paşa, ordu birliklerine saldırı planını açıkladı: “Yunan ordusu ani bir baskınla çevrilecek ve imha edilecektir.” 26 Ağustos 1922 sabahı taarruz günü olarak kararlaĢtırıldı. Kumandanlık Karargâhı olarak da Afyon’un Kocatepe ilçesi seçildi. 26 Ağustos 1922 günü sabah saat 05:30’da yoğun topçu atışıyla başlayan Türk taarruzu karşısında Yunan siperleri altı saatte aĢıldı ve Yunan ordusu panik içinde kaçmaya baĢladı. Süvari birliklerimiz kaçan Yunan ordusu Afyon’un Dumlupınar bölgesinde kuĢatıldı. 30 Ağustos 1922’de yapılan BaĢkomutanlık (Dumlupınar) Meydan Muharebesi’nde Yunan ordusunun büyük bir bölümü yok edildi. Yunan BaĢkomutanı da savaĢa katıldığı için bu savaĢa “BaĢkomutanlık Meydan SavaĢı” adı verilmiĢtir. Kaçan Yunan askerlerinin Ġzmir ve çevresindeki Yunan kuvvetleriyle birleĢmesine engel olmak için Atatürk’ün “Ordular! Ġlk hedefiniz Akdeniz’dir, ileri!” emrini alan kahraman Türk ordusu, 9 Eylül günü Ġzmir’e, 11 Eylül günü Bursa’ya ve 18 Eylül günü Balıkesir – Ayvalık’a (Çanakkale Boğazı’na) ulaşarak tüm Batı Anadolu’yu düĢmandan temizledi. Türk ordusunun Boğazlara (Ġstanbul’a) taarruz edeceği telaĢına kapılan Ġngilizler, hemen Mudanya Mütarekesi sürecini baĢlattılar. Zeki DOĞAN – Sosyal Bilgiler Öğretmeni MUDANYA ATEŞKES ANTLAŞMASI (11 EKİM 1922) Ateşkesin İmzalanmasına Ortam Hazırlayan Nedenler Yunanistan’ın Türk ordusu karşısında kesin olarak yenilgiye uğraması İngiltere’nin Türkiye ile yeni bir savaş olasılığı karşısında yalnız kalması İngiliz kamuoyunun sonu belirsiz bir savaş istememesi İngiliz dominyonlarından (sömürge) gelen yardımın kesilmesi Fransa ve İtalya’nın Türkiye’ye karşı yeniden savaşa girmek istememesi Mustafa Kemal’in diplomatik atağa geçerek Boğazlar üzerinde olası bir savaşta, Sovyet Rusya’nın da Türkiye’yi destekleyeceğini dünyaya ilan etmesi Görüşmelere; İngiltere, Fransa, İtalya ve TBMM Hükümeti adına General İsmet Paşa katılmıştır. Yunan temsilcileri ateşkes görüşmelerine katılmamış, görüşmelerde Yunanistan’ı İngiltere temsil etmiştir. Yunanistan’ın görüşmelere katılmadığı halde alınan kararları İngiltere’nin direktifleri doğrultusunda kabul etmesi, kendi iradesiyle hareket etmediğinin bir göstergesidir. ATEŞKESİN ÖNEMİ VE SONUÇLARI Türk Kurtuluş Savaşı’nın silahlı mücadele dönemi sona erdi, diplomatik süreç başladı. Doğu Trakya (Edirne, Kırklareli ve Tekirdağ) ve İstanbul savaş yapılmadan diplomatik yollarla kurtarılmıştır. Türk-Yunan mücadelesi kesin olarak sona ermiştir. Mudanya Ateşkesi ile Mondros Ateşkes Antlaşması geçerliliğini kaybetmiştir. İtilaf Devletleri (özellikle İngiltere ve İtalya), bu antlaşmayı imzalamakla Yeni Türk Devleti’nin siyasi varlığını tanımış oldular. İngiltere’de Lloyd George (Loid Corc) Hükümeti (Türk düşmanı) istifa etmiştir. İsmet Paşa’nın Mudanya’da büyük bir diplomatik zafer kazanarak, milli çıkarlarımızı korumuş olması, Lozan Barış Görüşmeleri’ne de katılmasına zemin hazırlamıştır. MADDELERİ Türk ve Yunan kuvvetleri arasındaki savaş sona erecektir. Yunanistan, 15 gün içinde Doğu Trakya’yı (Edirne, Kırklareli ve Tekirdağ) boşaltacaktır. TBMM Hükümeti, barış antlaşması imzalanıncaya kadar bölgede 8.000 jandarma kuvveti bulundurabilecektir. İstanbul ve Boğazlar, TBMM Hükümeti’ne bırakılacaktır. Ancak İtilaf Devletleri’ne ait birlikler, kesin barış yapılıncaya kadar burada varlıklarını sürdüreceklerdir. Bu madde Osmanlı Devleti’nin hukuken sona erdiğinin bir göstergesidir. Türk birlikleri kesin barışa kadar Çanakkale Boğazı’nda belirtilen çizgide bekleyecektir. Zeki DOĞAN – Sosyal Bilgiler Öğretmeni