T.C. ÇUKUROVA ÜN VERS TES TIP FAKÜLTES GENEL CERRAH ANAB L M DALI CERRAH TEDAV UYGULANAN MEME KANSERL HASTALARIN ERKEN DÖNEM SONUÇLARI Dr. SERKAN ÖZMETE UZMANLIK TEZ TEZ DANI MANI Prof. Dr. ALPER AKINO LU ADANA-2007 T.C. ÇUKUROVA ÜN VERS TES TIP FAKÜLTES GENEL CERRAH ANAB L M DALI CERRAH TEDAV UYGULANAN MEME KANSERL HASTALARIN ERKEN DÖNEM SONUÇLARI Dr. SERKAN ÖZMETE UZMANLIK TEZ TEZ DANI MANI Prof. Dr. ALPER AKINO LU ADANA-2007 1 TE EKKÜR Uzmanlık e itimim ve tez çalı mam sürecinde emek, destek, ho görü ve sabrını esirgemeyen tez danı manım Sayın Prof. Dr. Alper AKINO LU'na, Tez çalı mam sürecinde emek, destek, ho görü ve yönlendirmesiyle çok büyük destek olan Sayın Prof. Dr. Orhan DEM RCAN’a Genel Cerrahi e itimim süresince bilgi ve deneyimlerini benimle payla an tüm de erli ö retim üyelerine, Asistanlı ım boyunca bana verdikleri destek ve dostluklarını minnetle anaca ım Genel Cerrahi Anabilim Dalı'nın tüm ara tırma görevlilerine ve personeline, Bu mücadelelerle dolu e itim sürecim boyunca hep yanımda olan sevgisinden güç aldı ım e im Özlem'e, Minnettarlı ımı kelimelerle anlatamayaca ım sevgili aileme, Te ekkürlerimi sunarım. Dr. Serkan Özmete i Ç NDEK LER TE EKKÜR....................................................................................................................... i Ç NDEK LER .................................................................................................................ii TABLO L STES ............................................................................................................. iv EK L L STES ................................................................................................................ v KISALTMALAR............................................................................................................. vi ÖZET ..............................................................................................................................vii ABSTRACT...................................................................................................................viii 1. G R ve AMAÇ .......................................................................................................... 1 2. GENEL B LG LER ...................................................................................................... 3 2.1. Meme Anatomisi.................................................................................................... 3 2.1.1. Memenin Kan Dola ımı.................................................................................. 5 2.1.2. Memenin Lenfatik Drenajı.............................................................................. 7 2.2. Meme Kanserinin Epidemiyolojisi ve Etyolojisi................................................. 10 2.3. Meme Kanserinde Prognostik Faktörler .............................................................. 11 2.3.1. Tedavi Edilmi ve Edilmemi Meme Kanserinde Sa kalım ........................ 11 2.4. Meme Kanseri Risk Faktörleri ve Korunma........................................................ 12 2.4.1. Meme Kanseri Olu umunda Önemli Risk Faktörleri ................................... 13 2.4.1.1. Ya ......................................................................................................... 13 2.4.1.2. Aile Hikayesi ......................................................................................... 13 2.4.1.3. Endojen Hormonal Faktörler ................................................................. 13 2.4.1.4. Ekzojen Hormonal Faktörler ................................................................. 14 2.5. Meme Kanserinin Erken Tanısında Tarama Yöntemleri..................................... 14 2.5.1. Kendi Kendine Muayene (KKM) ................................................................. 15 2.5.2. Memenin Fizik Muayenesi ........................................................................... 16 2.5.3. Mammografi ................................................................................................. 16 2.6. Meme Kanserinde Klinik Bulgular, Evreleme, Biopsi ........................................ 17 2.6.1. Evreleme ....................................................................................................... 19 ii 2.6.2 Biopsi ............................................................................................................. 21 2.6.2.1. nce 2.6.2.2. Kesici ne aspirasyon Biopsisi ( AB) .................................................... 22 ne Biopsisi ............................................................................... 23 2.6.2.3. Ensizyonel Biopsi .................................................................................. 23 2.6.2.4. Eksizyonel Biopsi .................................................................................. 23 2.7. Meme Kanserinde Yeni Evreleme Sistemi.......................................................... 24 2.8. Meme Kanseri Tedavisinde Mastektomiler, Endikasyon ve Teknikleri.............. 27 2.8.1. Radikal Mastektomi...................................................................................... 28 2.8.2. Modifiye Radikal Mastektomi ...................................................................... 30 2.8.3. Total Mastektomi.......................................................................................... 32 2.8.4. Proflaktik Mastektomi .................................................................................. 33 2.8.5. Kurtarma (Salvage) Mastektomisi ................................................................ 33 2.8.6. Koltuk Altı Lenf Diseksiyonu ve Önemi...................................................... 34 2.8.7. Mastektomi Sonrası Komplikasyonlar.......................................................... 35 2.9. Meme Koruyucu Cerrahi ..................................................................................... 35 3. GEREÇ ve YÖNTEM ................................................................................................ 37 4. BULGULAR............................................................................................................... 38 5. TARTI MA ................................................................................................................ 49 6. SONUÇ ve ÖNER LER ............................................................................................. 56 KAYNAKLAR ............................................................................................................... 57 ÖZGEÇM .................................................................................................................... 62 iii TABLO L STES Tablo No Tablo 1. Tablo 2. Tablo 3. Tablo 4. Tablo 5. Tablo 6. Tablo 7. Tablo 8. Tablo 9. Tablo 10. Tablo 11. Tablo 12. Tablo 13. Tablo 14. Tablo 15. Tablo 16. Tablo 17. Tablo 18. Tablo 19. Tablo 20. Tablo 21. Tablo 22. Tablo 23. Tablo 24. Tablo 25. Tablo 25. Sayfa No Taramada izlenecek yol.............................................................................................17 AJCC'ye göre meme tümörlerinin TNM sınıflaması..............................................20 TNM'ye göre evreleme...............................................................................................21 Meme kanserinin yeni sınıflama sistemi ..................................................................25 Meme kanserinin yeni evreleme sistemi...................................................................27 Çalı maya alınan hastaların ba vuru ikayetleri da ılımı .....................................38 Çalı maya alınan hastalarda daha önce biyopsi yapılıp yapılmadı ının da ılımı .......................................................................................................................39 Çalı maya alınan hastaların daha önce meme kanseri geçirip geçirdiklerinin da ılımı .............................................................................................39 Çalı maya alınan hastaların meme kanseri açısından aile öyküsü pozitifli i da ılımı ......................................................................................................39 Çalı maya alınan hastaların memedeki lezyonun tespit edilme ekli....................40 Çalı maya alınan hastalara preoperatif yapılan tetkiklerin da ılımı ...................40 Çalı maya alınan hastalara yapılan biyopsilerin da ılımı ....................................41 Çalı maya alınan hastalara uygulanan cerrahi yöntemlerin da ılımı ..................42 Çalı maya alınan hastalardaki tümörlerin lokalizasyonu......................................43 Çalı maya alınan hastalardaki tümörlerin patolojisi .............................................43 Çalı maya alınan hastalarda tümör belirleyici markerların da ılımı...................44 Çalı maya alınan hastalarda tümör çapı ve aksiler tutulum ili kisi......................44 Çalı maya alınan hastalarda aksiler lenf nodu tutulumu ......................................44 Çalı maya alınan hastalarda tümör evrelerinin da ılımı ve nüks oranları ..........45 Çalı maya alınan hastalarda postoperatif takipte yapılan tetkiklerin da ılımı .......................................................................................................................46 Çalı maya alınan hastalara postoperatif adjuvan tedavi verilmesi.......................46 Çalı maya alınan hastalara uygulanan endokrin tedavi modalitelerinin da ılımı .......................................................................................................................46 Çalı maya alınan hastalara uygulanan adjuvan radyoterapinin da ılımı............47 Çalı maya alınan hastaların u anki durumu..........................................................47 Evrelere göre olguların ortalama ya am ve hastalıksız ya am süreleri ................48 Çalı maya alınan hastalarda tümör evreleri ve ö retim durumunun kar ıla tırılması..........................................................................................................48 iv EK L L STES ekil No Sayfa No ekil 1. ekil 2. ekil 3. ekil 4. ekil 5. ekil 6. ekil 7. ekil 8. Meme glandı, anterolateral kesit ..............................................................................3 Meme glandı, sagital kesit .........................................................................................4 Memenin arterleri......................................................................................................5 Memenin lenfatik drenajı..........................................................................................10 Radikal mastektomi 1 ................................................................................................29 Radikal mastektomi 2 ................................................................................................30 Modifiye radikal mastektomi 1.................................................................................31 Çalı maya alınan hastalara preop yapılan biyopsilerin da ılımını gösteren grafik...........................................................................................................................41 ekil 9. Çalı maya alınan hastalarda uygulanan cerrahi yöntemleri gösteren grafik.......42 ekil 10. Çalı maya alınan hastalarda tümör evrelerini gösteren grafik .............................45 v KISALTMALAR ABD Amerika Birle ik Devletleri KKM Kendi kendini muayene UICC Union International Contre Cancere AJCC American Joint Commitee on Cancer AB nce i ne aspirasyon biyopsisi RM Radikal mastektomi MRM Modifiye radikal mastektomi TM Total mastektomi MKC Meme koruyucu cerrahi USG Ultrasonografi MR Manyetik Rezonans CT Kompüterize Tomografi CAF 5-Florourasil + doksorubisin + siklofosfamid AC Doksorubisin + siklofosfamid EC Epirubisin + siklofosfamid CMF Siklofosfamid + adriamisin + 5-florourasil ISDK Duktal Karsinoma nsitu vi ÖZET Cerrahi Tedavi Uygulanan Meme Kanserli Hastaların Erken Dönem Sonuçları Çalı mamızda, klini imizde 2000-2005 yılları arasında meme kanseri nedeniyle opere edilmi hastaların kayıtları retrospektif olarak incelenmi ve elde edilen veriler meme kanseri ile ili kili risk faktörleri ve erken dönem sonuçlar açısından de erlendirilmi tir. Çalı mamızda ya ortalaması 51,7 olarak bulunmu tur. Hastaların % 85,7'si 40 ya ve üzerinde bulunmu tur. Çalı mamızın önemli bir bulgularından biri; hastaların e itim düzeyleri ile tümör evreleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ili ki bulunmasıdır. E itim düzeyi azaldıkça tümör evresi artmaktadır. Hastalarda en sık ba vuru ikayeti % 82.7 ile 'ele gelen kitle' olmu tur. Hastaların % 52,8'inde ilk bulgu kendi kendini yapılan muayene sırasında tespit edilmi tir. Ayrıca doktor muayenesi sırasında bulguyu tespit eden hasta oranı % 30,6 gibi önemli bir oranda ortaya çıkmı tır. Hastaların % 91,5'inde tercih edilen cerrahi yöntemin MRM oldu u tespit edilmi tir. En sık tümör evresi olarak tüm hastaların % 31,1'inde tümörlerin evre IIA oldu u belirlenmi tir. Hastaların % 94,4'üne adjuvan kemoterapi ve % 58,9'una adjuvan radyoterapi verildi i bulunmu tur. Toplam 212 hastanın 57'sinde (% 26,8) nüks ortaya çıktı ı bulunmu tur. 144 hasta (% 67,9) son kayıtlar do rultusunda 'hastalıksız ya ıyor' olarak tespit edilmi tir, ve 11 hastanın (% 5,1) exitus oldu u bulunmu tur. Sonuç olarak, insidansı her geçen yıl giderek artan ve ülkemizde de oldukça sık görülen meme kanserinde ölümü azaltma stratejisinde ilk ve en önemli unsur olan erken tanı ve dolayısıyla erken tedavinin artırılması için özellikle dü ük e itim düzeyli 35 ya üstü kadınlarda kendi kendini muayene ve yıllık kontroller konusunda hem hastalar hem de doktorlar cesaretlendirilmelidir. Anahtar Kelimeler: Meme kanseri, risk faktörleri, erken dönem sonuçlar vii ABSTRACT Early Results of The Breast Cancer Patients Who Have Been Treated by Surgical Treatment In this study we have explored the breast cancer patients who have been treated by surgical treatment. We have collected the data of the patients between 2000-2005 from their medical records retrospectively, and evaluated the findings regarding risk factors and early results. In our study, mean age was 51,7. 85,7% of the patients were 40 years or older. One of the main finding of the study was that the education level of the patients and tümor stages were correlated, and this corelation was statistically significant. The tumor stages were higher in the low-educated women. The most frequent complaint was 'mass in breast' (82,7% ). In 53,9 of the patients the first finding was determined during the self-examination of the breast However clinical examination by the doctor., 30,6% of the patients have determined their pathology during. 91,5% of the patients have undergone MRM as the surgical treatment. The most frequent tumor stage was stage IIA (31,1% ). 94,4% of the patients have been given adjuvant chemotherapy and 58,9% of the patients have been given adjuvant radiotherapy. Recurrence was determined in 57 of the 212 patients (26,6% ). 144 patients (67,9% ) were living without any sign of the disease, and 11 patients (5,1% ) have died. As a result, the most important strategy to decrease death in breast cancer, which has an increasing incidence by years, is early diagnosis and therefore early treatment. To increase the rate of of early diagnosis, the patients and doctors must be encouraged about self-examination of the breast and yearly examination visits especially for the women who are older than 35 years and who have low-education level. Keywords: Breast cancer, risk factors, early results viii 1. G R ve AMAÇ Genel cerrahi ve onkolojinin ilgi alanlarından önemli bir bölümünü meme kanserleri te kil etmektedir. Bunun haklı nedenleri vardır. Meme kanseri kadınlarda en sık görülen kanserdir, ve sosyoekonomik düzey arttıkça ortaya çıkı ı ço almaktadır. Tarama yapılabilen ve subklinik halde iken tanı konulabilen az sayıdaki maligniteden birisidir. Pekçok kanserde oldu u gibi meme kanserinde de tanı ve tedaviyle ilgili pekçok farklı bran ı ilgilendiren multidisipliner bir yakla ım arttır. Tümör konseylerinde cerrah, onkolog, patolog, radyolog, nükleer tıp uzmanı gibi birçok bilimsel disiplinin katkısı vardır. Meme kanserleri tedavi ile, oranlarının arttı ı ispatlanmı ifa ve sa kalım tümörlerdir. Tedavide cerrahi, medikal onkoloji, radyasyon onkolojisi gibi üç ana tedavi disiplininin etkin görevi vardır. Tedavi sürelerinin bazen yıllarca sürmesi, yeni ilaç ve yöntemlerin ke fi ve bunların ucuz olmaması, hastalara ve sa lık güvencesi sa layan kurumlara önemli maliyetler getirmektedir. Hastalık yaygın oldu unda, halen yapılacak birçok palyatif tedavinin bulunması ve bu yakla ımlar ile hem bulgu ve belirtilerin gerilemesi hem de hasta ömrünün uzatılması mümkündür. Meme kanseri konusundaki ara tırmalar hızla ve artarak devam etmektedir. Bunların sonucu olarak bu hastalık hem daha iyi tanınıyor hem de tedavide giderek artan ba arılar elde ediliyor. Spesifik lokalizasyonu olan ve meme kanserine yol açan genetik mutasyonların gösterilmesi, onkoloji bilimi için yeni ufuklar açmı tır. Bu bulgu kanserin önlenebilecek hastalık oldu u fikrini desteklemektedir. Meme kanserinin önlenmesine yönelik cerrahi (bilateral mastektomi, ooforektomi) yada kimyasal (östrojen reseptör modülatörü) yöntemler ara tırılmaktadır. Yakın bir gelecekte bu önleyici yöntemlere biyolojik yakla ımların eklenece i kesindir. Cerrahide, hem meme hem de aksillaya yönelik giri imler giderek daha az hacimleri kapsamaktadır. Tümörektomiden sonra sentinel lenf bezi biopsisi yaygınlık kazanmaktadır. Sentinel lenf bezi biopsisi yönteminin sıklıkla kullanılıyor olması meme kanseri evrelemesinin de i tirilmesi sonucunu getirmi tir. 2003 yılı ba ından itibaren American Joint Committee for Cancer tarafından düzenlenen yeni evrelemenin kullanılması önerilmi tir. Meme ı ınlamaları konusunda daha homojen doz verme ve normal 1 dokuları daha iyi koruma amacı ile geli tirilen yöntemler(bilgisayarlı planlama), radyoterapi süresini kısaltmak için yapılan çalı malar(parsiyel meme ı ınlaması, hipofraksiyon tedavi) artmaktadır. Sistematik tedavide çok hızlı ve önemli de i meler olmaktadır. Adjuvan sitotoksik tedaviye yeni ajanlar ilave olmaktadır. Hormonal tedavi hem adjuvan hem de metastatik hastalıkta yeni görevler almakta ve bu alanda yeni ilaçlar ve yakla ımlar prati e girmektedir. Medikal onkoloji açısından belki de en çarpıcı geli me biyolojik tedavilerin meme kanserinde standart roller almaya ba lamasıdır. Meme kanseri ço u zaman, ba langıçtan itibaren lenfatik, bazen de hematojen yayılım yaparak sistemik bir hastalık özelli i göstermektedir. Bu nedenle cerrahi tedavi yanında radyoterapi, kemoterapi ve hormonoterapi yapılmaktadır. Meme kanserinin cerrahi tedavisi son 25 yılda büyük oranda de i ikli e u ramı tır. Meme kanserinin güncel cerrahi tedavisi hastalıklı organın kısmen veya tamamen çıkarılması yanında koltukaltı diseksiyonuna dayanır. Bununla hem hastalı ın bölgesel tedavisi hem de tümörün evresi yapılabilmekte, ayrıca yardımcı tedavinin gerekli olup olmadı ı kararı verilebilmektedir. Hastalı ın yararlı biçimde cerrahi tedavisinin yapılabilmesi için klinik olarak çok ilerlememi olması gerekmektedir. Bu çalı mada 2000-2005 yılları arasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim dalında tedavi edilen meme kanserli hastaların özellikleri, erken dönem sonuçları de erlendi, ve prognoza etkili faktörler incelendi. 2 2. GENEL B LG LER 2.1. Meme Anatomisi Modifiye ter bezleri olan meme bezleri embriyolojik hayatta, aksiller bölgeden inguinal bölgeye uzanan süt çizgileri üzerinde geli ir. Bu geli im döneminden sonra postnatal dönemde erkekte çok az ek geli im görülür ve meme bezleri rudimenter kalır. Kadınlarda ise hormonlar tarafından regüle edilen meme geli imi devam eder. Meme glandının boyutları ki iden ki iye çe itlilik gösterir. Laktasyon döneminde olmayan ortalama boyutlardaki bir meme 150-225 gr a ırlı ındadır. Laktasyon dönemindeki bir memenin a ırlı ı ise 500 gr'ı geçebilir. Anterior toraks duvarının süperfisyel fasyası üzerinde yerle im gösteren meme tubuloalveolar tipte glandular doku içeren 15-20 adet lobdan olu ur ( ekil 1, ekil 2). ekil 1. Meme glandı, anterolateral kesit2 3 ekil 2. Meme glandı, sagital kesit2 Modifiye ekrin bezleri olan meme bezlerinin duktal ve lobüler üniteleri subkütan ya dokusu içerisinde yer alırlar. Bezin kendisini meydana getiren 15-20 adet lob memeba ı apeksinde sonlanan birer duktal a za sahiptir. Memeba ı, dördüncü interkostal aralık seviyesinde yer alır ve areola ile çevrelenmi tir. Areolanın ortasında bir nodül eklinde olup, düz kas lifleri ve elastik doku içerir. Yüzeyi epidermis ile dö elidir. Laktifer duktuslar memeba ına açılırlar. Eri kin bir kadında meme dokusu dallanan tubuloalveolar glandlardan meydana gelen 15-20 adet lobdan olu ur. Bu tubuloalveolar glandlar aslında dermise ait modifiye ter bezleridir. Lobların herbiri 2-4 mm çaplı birer laktifer duktus ile sonlanır. Bunlar memeba ında 0,4-0,7 mm çaplı birer orifise açılırlar. Gebelik sırasında, meme glandı kendini laktasyona hazırlar. Glandular dokuda proliferasyon ve geli me olurken, aradaki ya ve ba dokusu miktarında azalma görülür. Hormonal uyarıya cevap sırasında plazma hücreleri, lenfositler ve eozinofiller fibröz ba dokusunu infiltre ederler. Süt, hücrelerden iki ayrı komponent olarak salgılanır. Protein komponenti granüler endoplazmik retikulumda üretilir, golgi cisimci inde membran ile çevrili sekretuar granüller haline getirilir. 4 2.1.1. Memenin Kan Dola ımı Memenin arteryel beslenmesini sa layan üç ana arter vardır ( ekil 3): 1) nternal torasik (internal mammary) atrerin perforan dalları: Subklavian arterin bir dalı olan internal torasik arter, internal interkostal kasların arkasından sternumun lateral sınırı boyunca ilerler. Bu arterden çıkan perforan dallar (medial perforan arterler) ikinci, üçüncü ve dördüncü interkostal aralıktan interkostal kasları ve pektoralis majör kasını geçerek memenin medial yarısının ve bu bölge cildinin kanlanmasını sa larlar. 2) Posterior interkostal arterlerin lateral dalları: kinci, üçüncü, ve dördüncü interkostal aralıklarda posterior interkostal arterler mammary dallarını verirler ve memenin lateral yarısının arteryel beslenmesini sa larlar. Bu damarlar laktasyon sırasında geni lerler. 3) Aksiller arterin dalları: Supreme torasik, torakoakromial ve lateral torasik arterler. Kadınlarda lateral torasik arter daha geni tir ve lateral mammary dallarını verir. Bunlar pektoralis majör kasının lateral sınırını çevreleyerek memeye ula ırlar. ekil 3. Memenin arterleri2 5 Toraks duvarının ve memenin venöz drenajını sa layan üç ana ven grubu vardır: 1) nternal torasik venin perforan dalları: Memenin medial yarısından kaynaklanan perforan dallar, internal torasik vene, bu ven de brakiosefalik vene katılır. 2) Aksiller ven ile ba lantılı dallar: Basillik ve brakial venler birle erek aksiller veni olu tururlar. Aksiller arterin medialinde uzanan aksiller vene memeden bir yada iki adet pektoral dal katılır. Aksiller ven birinci kostanın proksimalinde subklavian ven olur. 3) Üçüncü, dördüncü ve be inci posterior interkostal venlerin perforan dalları: nterkostal venler posteriorda vertebraların venöz sistemi ile ba lantılıdırlar. Bu sistem azigoz vene ve bu yolla brakiosefalik vene katılır. Anteriorda ise internal torasik venler yoluyla brakiosefalik ven ile ba lantı kurarlar. Bu venöz yollar ile ilerleyen metastatik emboli kalbe ve oradan da akci erlere giderek, akci er kapiller yata ında kalır. Meme karsinomu bu ekilde akci erlere metastaz yapar. Meme karsinomunun di er bir metastaz yolu vertebral ven pleksusudur (Batson pleksusu). Bu pleksus vertebrayı çevreleyerek sakrumdan kafa tabanına kadar uzanır. Torasik, abdominal ve pelvik organların venleri ile bu pleksus arasında bulunan venöz kanallarda valvül olmadı ından dolayı kanın her iki yönde akımı mümkündür. Bu damarlar yoluyla metastatik emboli vertebralara ve santral sinir sistemine ula abilir. 6 2.1.2. Memenin Lenfatik Drenajı ki grup altında incelenebilir: 1.Yüzeyel lenfatikler ( Deri lenfatikleri ) 2. Derin lenfatikler ( Parankimal lenfatikler ) Memenin Yüzeyel Lenfatikleri: Meme glandının üzerindeki derinin lenfatikleridir. Meme embriyolojik olarak ektodermden köken alır. Bundan dolayı lenfatik yapısı di er bölgelerdeki deri eklerininkine uymaktadır. Bu bölgede ba lıca iki adet lenf a ı bulunmaktadır: a) Subepitelyal veya papiller peksus b) Subdermal lenfatik pleksus Subepitelyal pleksusda kapak yoktur ve lenf akımı herhangi bir yönde olabilir. Subdermal pleksusda kapak mevcuttur ve akım tek yönlüdür. Areolanın altında subareolar pleksus (Sappey pleksusu) bulunur. Memenin yüzeyel lenfatikleri esas olarak derin lenfatikler vasıtası ile aksiller lenf nodüllerine drene olurlar. Memenin Derin Lenfatikleri: Laktifer duktusların lenf damarları (periduktal lenfatikler) meme lobüllerinin civarında ince bir ebeke olu tururlar. Bu ebekeden çıkan bir çok toplayıcı lenfatik trunkus mevcuttur. Bu trunkusların yani memedeki lenfatik yayılımın esas yönü hakkında de i ik görü ler ileri sürülmü tür. En son Halsell lenfanjiografi ile meme içindeki lenfatiklerin sentrifugal olarak areolar bölgeden aksilaya do ru seyretti ini göstermi tir. Bugün kabul edilen görü meme içindeki lenf akımının derin subkutanöz ve intramammer lenfatik damarlardan sentrifugal olarak aksiller ve internal meme lenf nodüllerine do ru oldu udur. 7 Hultbarn ve arkada ları meme içine radyoaktif altın (Au 198) injeksiyonundan sonra lenf nodüllerinde radyoaktivite oranını tayin etmi ler memedeki lenfin yakla ık % 97’sinin aksiller nodüllere ve % 3’nün internal meme zincirine aktı ı kanaatine varmı lardır . Aksiller Lenf Nodülleri: Aksiller lenf nodülleri memeden gelen lenf akımının en önemli çıkı bölgesini olu turur.Aksiller lenfatik sistem bir bütün olu turmasına kar ın, tarifi kolayla tırmak ve meme kanserinin yayılma derecesini belirlemek amacıyla lenf nodülleri altı gruba ayrılarak incelenebilir . Genellikle aksiller lenf nodüllerinin sayısı 20 ila 40 arasında de i ir . 1.Eksternal meme nodulleri: Lateral torasik damarlar ile birlikte pektoralis major kasının dı kenarının altında bulunur.Bu lenf nodüllerinden çıkan efferent lenfatikler büyük ölçüde santral lenf nodüllerine ve kısmen de subklavikuler lenf nodüllerine giderler. 2.Skapuler nodüller: Bu nodüller subskapular venin aksiller trunkustan çıktı ı noktadan bu damarların latissimus dorsi kası ile birle ti i yere kadar ula ır ve lateral gö üs duvarında bulunurlar. nterkostobrakial sinir ( 2. interkostal sinir ) ve latissimus dorsiyi inerve eden torakodorsal sinir skapuler nodüllerin içinden geçerek seyrederler. Aksiller disseksiyon esnasında; bu sinirleri kendilerine kom u olan ve metastaz içerme olasılı ı bulunan lenf nodüllerinden ayırarak korumaya çalı mak gereksizdir. Zira sinirlerin ameliyat esnasında kesilmesi önemli bir sakatlı a neden olmaz. 3.Santral nodüller: Aksillanın merkezindeki oldukça büyük lenf nodülleridir.Bundan dolayı en kolay palpe edilebilen nodüllerdir. Çok defa di er grupların lenf drenajı santral nodüllere oldu u için metastazlar da en sık bu nodüllerde olu ur. 4. nterpektoral ( Rotter ) nodülleri : Bu nodül grubu 1-4 lenf nodülü içerir ve pektoralis major ve minör kasları arsında bulunur. 5.Aksiller ven nodülleri: Bu nodüller aksiller venin lateral kısmı boyunca ve bu venin iç tarafında veya arkasında bulunurlar.Aksiller disseksiyonda aksiller venin fasyal kılıfının çıkarılması uygulaması gereksizdir. 8 6.Subklavikuler nodüller: Bu lenf nodülü grubu aksillanın en tepesinde torakoakromial venin çıkı noktasının hemen iç tarafında bulunur. Haagensen’e göre subklavikuler lenf nodüllerinde metastaz varsa olgu “inoperabldır” ve radikal bir ameliyat yapmak mümkün de ildir .Subklavikuler lenf nodüllerinden çıkan lenfatik damarlar arasında ba lantılarmevcuttur ve bunlar pleksus olu tururlar. Bu lenfatik pleksuslardan da bir veya daha fazla sayıda büyük lenfatik trunkus ( Subklavikuler lenfatik trunkuslar ) do ar. Mamaria nterna Lenf Yolu: Mamaria interna lenf yolu diafragmanın üst yüzünün ön kısmında bulunan ön preperikardial lenf nodüllerinden kayna ını alır. Preperikardial lenf nodüllerine toplayıcı lenfatikler yoluyla a a ıdaki yerlerden lenf sıvısı gelir: a) Ligamentum falciparum yoluyla karaci erin ön-üst kısmından b) Diyafragmanın ön kısmından c) Rektus abdominis kasının üst kısmından d) Rektus kılıfından e) Meme glandının alt-iç kadranından Preperikardial lenf nodüllerinden çıkan mamaria interne lenfatik trunkusları sternumun her iki yanında seyrederek yukarı do ru giderler. Memeden mamaria interne lenf yollarına giden esas lenfatikler memenin derin yüzünden ve meme glandının iç kısmından do arlar. Bunlar pektoral fasya üzerinde bulunurlar veya bu fasyayı delerek pektoralis major kasına girerler.Perforan damarların dalları ile birlikte iç tarafa do ru seyrederler. nterkostal aralıkların iç uçlarındaki mamaria interna lenf nodüllerinde sonlanırlar. 9 ekil 4. Memenin lenfatik drenajı2 2.2. Meme Kanserinin Epidemiyolojisi ve Etyolojisi Meme kanseri dünyada kadınlar arasında en sık görülen malign tümör olup kadınlarda görülen tüm kanserlerin yakla ık % 30'unu olu turmaktadır. Avrupa'da yılda 180 bin, Amerika Birle ik Devletlerinde(ABD) de yılda 184 bin yeni olgu saptanmaktadır.3 1948-1985 yılları arasında kadınlarda kanser nedeniyle olu an ölümlerin % 80'i meme kanserine ba lı iken, 1985'ten itibaren akci er kanseri, kansere ba lı ölüm nedenleri sıralamasında meme kanserini geçmi tir.4 Erkeklerde meme kanseri nadirdir. 1998 yılında ABD'nde 1600 erkek meme kanserli hasta saptanmı olup 400 ki i meme kanseri nedeniyle ölmü tür.5 nsanlarda meme kanserinin nedeni bilinmemektedir. genetik, çevresel, hormonal, sosyobiyolojik ve psikolojik etkenlerin olu umunda rol aldı ı kabul edilmekle birlikte, meme kanserli kadınların % 70-80'i bu risk faktörlerine sahip de ildir. Hayvanlarda ise bazı kimyasal maddeler, iyonizan radyasyon ve virüsler kanser olu umuna neden 10 olurlar. tüm bu ajanların mutasyonlara neden olabilece i ve kromozomal mutasyonların da insanda kanser ortaya çıkı ve geli imi ile yakından ili kili oldu u gösterilmi tir.6 2.3. Meme Kanserinde Prognostik Faktörler Meme kanserinin klinik davranı ı uzun bir do al seyir ve heterojenite ile karakterizedir. Meme kanseri tanısı konan hastalar uzun süre metastaz riski ta ırlar ve iyile menin tanımı sorundur. Meme kanserinde büyüme modelleri tanımlanmı olmakla beraber bunlar tartı malıdır. 2.3.1. Tedavi Edilmi ve Edilmemi Meme Kanserinde Sa kalım Tedavi edilmemi meme kanserinin do al seyri ortaya kondu unda, tedavinin etkinli i hakkında karar verilebilecek bir temel elde edilebilir. Böyle bir seri Middlesex hastanesi kaynaklı olup 1805-1933 yılları arasında takip edilmi 250 hastadan olu mu tur.7 Hastaların % 74'ü evre IV, % 23'ü evre III, sadece % 2'si evre II hastalıkla, % 7'si belirtilerin ortaya çıkmasından sonra 6 ay, % 39'u 1 yıl içinde ba vurmu tur. Belirtilerin ba lamasından itibaren medyan sa kalım 2,7 yıl olup hastaların % 18'i 5 yıl, % 4'ü 10 yıl ya amı tır. Logaritmik çizilmi sa kalım e risinin düz olması her yıl kalan hastalardan ölen oranının sabit oldu unu (% 25) göstermektedir. National Cancer Institute (NCI) tarafından derlenmi sa kalım sonuçlarında tedavi edilmi hastalar incelenmi ve hastalık dı ı sebeplerle ölüm analiz dı ı tutulmu tur. Elde edilen sa kalım e risinin bifazik ekli hastaların iki altgrupta toplandı ını göstermektedir. Bir altgrup, e rinin 10. yılı a tı ı yerde ortaya çıkmakta ve yıllık ölüm riski % 25 olan hastaları temsil etmektedir; bunların, tüm hastaların % 60'ını olu turdu u hesaplanabilir. Di er altgrupta hastalık daha hızlı seyretmekte ve yıllık ölüm riski % 25 olup tedavi edilmemi Middlesex serisine ula maktadır. NCI sonuçları meme kanserinin do al seyri uzun, heterojen bir hastalık oldu unu dü ündürmekte, klinik olarak tanımlanabilen yüksek ve dü ük yıllık ölüm tehlikesi ta ıyan hasta altgrupları oldu unu göstermektedir. Meme kanserli hastaların prgnozlarının ve tedavi etkinl inin de erlendirilmesinde sa kalım e rilerinin iyi anla ılması önemlidir.8 Genel olarak, 10 yılın sonunda tedavi edilmi olan hastaların sa kalım e risisnin e imi sı la ır(inflection point). yile menin 11 gösterilebilmesi için bu hastaların 10 yıldan fazla takibi gereklidir. Uzun süreli takip ile hastalı ın virülansı ve metastaz yapma potansiyeli ayırdedilebilir.13 .Virülans, metastazların ortaya çıkma veya ölüm hızı yada oranı, metastaz potansiyeli ise metastazın ortaya çıkma olasılı ıdır. Yeni tedavilerle sa kalım e risinin erken bölümünde olu an geli meler her zaman 'inflection point' ötesinde e riyi etkilememektedir; erken dönemde gösterilen sa kalım avantajları prematür ve yanlı yönlendirici olabilir.8 Meme kanserinde iyile menin tarifi karma ıktır.9 En sık kullanılan kavram istatistik iyile medir; Bir hasta grubunda ölüm hızı, aynı ya ve cins da ılımına sahip normal nüfusun tüm nedenlerden ölüm hızına e it oldu unda hastalar istatistik olarak iyile mi sayılır. Bir birey için klinik iyile me hastalı ın tamamen ortadan kalkması anlamını ta ır; bir grubun uzun süreli takipte meme kanserinden ölüm riski, genel nüfusta aynı ya grubundaki kadınlardan farksız oldu unda, o grupta klinik iyile me söz konusudur. Bir birey için ki isel iyile me meme kanseri belirtileri olmadan ya amak ve ba ka nedenle ölmek olarak tanımlanır. Meme kanserli hastalarda istatistik iyile meyi de erlendiren çalı maların tümü devam eden bir mortalite riski oldu unu göstermi tir.10 Bu çalı malarda meme kanserli hastaların sa kalım e risi hiçbir zaman normal nüfusa paralel hale gelmemekte, 25-40 yıl sonra bile mortalite riski artmı olarak devam etmektedir. 2.4. Meme Kanseri Risk Faktörleri ve Korunma Meme kanseri kadınlarda görülen en sık kanserdir ve kadınlarda görülen tüm kanserlerin % 18'ini olu turur.11 Birçok faktör meme kanseri riskini arttırmaktadır; aile hikayesi, reprodüktif hayat, diyet, hormon kullanımı, radyasyon gibi risk faktörleri tanımlanmasına ra men meme kanseri olu an kadınların % 70'inde hiçbir risk faktörü tanımlanamamaktadır. 12 2.4.1. Meme Kanseri Olu umunda Önemli Risk Faktörleri 2.4.1.1. Ya Ya en önemli ba ımsız risk faktörüdür. Meme kanseri menapoz öncesi dönemde nispeten azdır. Ya la insidans artmaktadır. nsidans e risi menapoza kadar her on yılda iki katı artarak dik bir ekilde yükselir, 50 ya ında plato yapar ve sonradan yine dik bir ekilde yükselir. Bu ya la ilgili insidans e risinin ekli önemli ölçüde over aktivitesi ile etkilenmektedir.12 2.4.1.2. Aile Hikayesi Ailesinde meme kanseri olanlarda meme kanseri olma riski vardır. Bu risk özellikle birinci derece akrabalarında (anne, kızkarde , kızı) meme kanseri olanlarda iki kat artar.14 ki veya daha fazla birinci derecede akrabasında meme kanseri varsa bu risk çok daha fazla artar. Akrabalarında meme kanseri olu umu ne kadar erkense o ki ide risk o kadar artar, 50 ya ını geçen birinde artık ailesel hastalı a yüksek risk peryodu geçmi tir. Meme kanserinin genç ya ta ortaya çıkması genetik yatkınlı ın en önemli göstergesidir.15 2.4.1.3. Endojen Hormonal Faktörler Birçok ara tırma meme kanseri insidansı ile menar , menapoz ve ilk do um ya ı arasında ili ki kurmu tur. menar ya ı ve düzenli ovulatuar sikluslar ile meme kanseri riski arasında sıkı bir ili ki vardır.16 Olgu kontrollü çalı malarda menar ın geciktirildi i her yıl meme kanseri riski yılda % 20 azalmaktadır.17 Menar ın geç olu ması ile düzenli ovulatuar siklusların olu ması da gecikmektedir. Menapoz ya ı meme kanseri için di er bir risk faktörüdür. 45 ile 54 arası ya lada do al menapoza kar ın 45 ya ından önce menapoz olu an bir kadında nispi risk 0,73'tür.18 50 ya ından önce ooferektomi meme kanseri riskini azaltır ve ooferektomi ya ı azaldıkça bu risk daha da azalır.19 Böylece total menstrual hayat süresi meme kanseri olu umunda önemli bir faktördür. 13 2.4.1.4. Ekzojen Hormonal Faktörler Oral kontraseptif ve postmenapozal östrojen kullanımı ile meme kanseri ili kisi geni olarak incelenmi tir. Oral kontraseptiflerle yapılan 27 çalı manın sadece ikisinde riskin arttı ı gösterilmi tir ve oral kontraseptifler kullanımı riski ancak küçük bir oranda artırabilir. Ancak, bu duruma kar ın alt gruplar incelendi inde potansiyel risk grubunun oldu u saptanmaktadır. Birçok çalı mada uzun süreli oral kontraseptif kullanımı riski arttırmaktadır.20 Risk 8 yıldan uzun kullananlarda 1,7'den 10 yıl veya daha uzun süre kullananlarda 4,1'e kadar de i mektedir. Oral kontraseptif meme kanseri ili kisinde kullanım ya ı da önemli bir faktördür. 35 ya altında oral kontraseptif kullanımı meme kanseri riskini arttırmaktadır.21 özellikle 35 ya altında ve 6 aydan uzun süre kullanım hiç kullanmayanlara kar ın meme kanseri riskini % 70 arttırmı tır, bu risk 18 ya altında oral kontraseptif kullanımında daha da artmaktadır.22 Özellikle ailesinde meme kanseri olanlar ve benign meme hastalı ı olanlar oral kontraseptif kullanımının fayda ve risklerini danı malıdırlar. Postmenapozal östrojen tedavisi ile meme kanseri riski meta analiz çalı malarında ufak bir oranda artmaktadır.23 Kısa süre kullanım emin görülmektedir, uzun süreli ve dü ük doz kullanım ile ilgili bilgi azdır. Meta analiz çalı malarıdaha sınırlı gruplarda yapıldı ında 15 yıldan uzun süre kullananlarda nispi risk 1,3'tür, ailesinde meme kanseri olanlarda bu risk 3,4 bulunmu tur.24 Postmenapozal östrojen replasman tedavisinin endometrium kanseri riskini arttırdı ı gösterilmi tir.25 Ancak bu tedaviye progesteron ilave edildi inde riskin hiç östrojen kullanmayanlar ile aynı oldu u görülmü tür. Meme kanseri olu umu ile progesteron ili kisi mevcuttur ve tek ba ına progesteron meme kanseri riskini arttırabilir.26 2.5. Meme Kanserinin Erken Tanısında Tarama Yöntemleri Meme kanseri kadınlarda en sık görülen kanserlerden biri olmaya devam etmekte ve görülme sıklı ı giderek artmaktadır. ABD'de yakla ık her 8 kadından biri ya am süresi içinde meme kanserine yakalanmaktadır.27 1993 yılında, ABD'de yakla ık 186.000 yeni meme kanseri oldu u ve 46.000 kadının meme kanserinden öldü ü 14 belirtilmektedir.28 Meme kanseri riski ya la birlikte artmakta olup, en büyük risk 40 ya ından sonradır. Bazı kadınlarda meme kanseri riski bilinmesine ra men (ailevi meme kanseri) % 75'inde neden bilinmemektedir. Tarama için tercih edilen yöntemlerin birçok özelliklerinin olması gerekir. Bunlar, taramanın etkinli ini ve do ruluk oranını belirleyecektir. 1. yi bir tarama yöntemi, tarama yapılan organdaki patolojiyi do ru bir ekilde gösterebilmelidir. Tarama yapılacak hastalık yaygın olmalı. 2. Yöntem, hekimler ve hastalar tarafından kabul edilebilir olmalıdır. 3. Yöntem, test pozitif olarak ifade edildi inde hastalı ın var oldu unu, test negatif ise hastalı ın olmadı ını kesin bir ekilde do rulamalıdır. Yani sensitivitesi ve spesifisitesi yüksek olmalıdır. 4. Kolay uygulanabilmelidir. 5. Ucuz olmalı, maliyet/yarar oranı de erlendirilmelidir. 6. Taramaya katılanlara zarar vermemelidir. 7.Taramaya katılımı artırmak için katılanlar içinçok zaman harcamayı gerektirmemelidir. Meme kanseri taramasında, kendi kendini muayene, fizik muayene ve mammografi en sık kullanılan yöntemlerdir. Bu yöntemlerin biri, ikisi veya üçü bir arada yapılan birçok çalı mada etkinlikleri ara tırılmı tır. Mammografi tarama çalı malarında en çok ara tırılan yöntem olmu tur. 2.5.1. Kendi Kendine Muayene (KKM) Kadınların, memelerini 'kendi kendine muayene' yöntemi ile kontrol etmeleri hem ucuz hem de risksiz bir i lemdir. Mammografinin geni bir ekilde kullanılmasından önce meme kanserinin % 90'ı kadınlar tarafından tespit edilmekte idi.29 Günümüzde mammografi ile palpabl olmayan kanserlerin de tespit edilmesi ile bu oran dü mü tür. Kadınların, memelerinde bir kitle bulma endi esi ve kanser korkusu nedeniyle ancak % 25'i düzenli meme muayenesi yapmaktadır. Ülkemizde bu oran daha dü üktür. Dünyadaki birçok tıbbi organizasyon, meme kanserinin erken tanısını sa lamak için KKM yöntemini tavsiye etmektedir. KKM yöntemi olan birçok tarama programında, olmayanlardan daha dü ük mortaliteye sahip oldukları tespit edilmi tir.30 15 KKM yönteminde de bazı problemler vardır. Kadınların hepsi KKM yöntemini aynı kalitede yapamamakta, terketmekte, hatta normal ve anormal yapıları farkedemediklerini ileri sürmektedirler. Bu sorunlar e itimle giderilebilir. 2.5.2. Memenin Fizik Muayenesi Meme kanserinin erken belirlenmesi için Amerikan Kanser Derne i 20-40 ya larındaki asemptomatik kadınların her 3 yılda bir, 40 ya ından sonra ise her yıl memenin hekim tarafından fizik muayenesini önermektedir. Premenopozal kadınlar için fizik muayenenin hem yo unluk, hem de hassasiyet yönünden en uygun oldu u zaman menstruasyondan sonraki haftadır. Meme kanseri taramasında fizik muayenenin önemi birçok çalı mada gösterilmi tir.31 Asemptomatik kadınlarda ideal tarama programında, memenin fizik muayenesi, kendi kendine muayene ve mammografi birlikte olmalıdır. 2.5.3. Mammografi 1950'de Jacob-Gershon-Cohen'in memedeki selim ve habis lezyonların özelliklerini belirleyen mammografi çalı malarından beri meme kanserinin tanı ve taramasındaki önemi giderek artmaktadır. lk mammografi uygulamalarında 1-4 rad radyasyon dozu olu makta idi. Bu günkü teknik ilerlemeler iki yönlü mammografi ile 0,04-0,08 rad radyasyon dozu olu turmaktadır.32 Mammografide olu anradyasyon dozunun dü mesi, tarama programlarındaki radyasyona ba lı kanser ihtimalini en aza indirmi tir. 0,1 rad'lık dozun 35 ya ın üzerindeki kadınlarda milyonda 4 kanser olu masına yol açtı ı ileri sürülmü tür. Bu oran araba yolculu u yapan veya sigara içen insanların risk ihtimalinden daha azdır.33 Mammografi meme kanserini palpabl olmadan 2 yıl önce belirlemektedir.34 Meme kanserinin prognozunda çapı ve aksiller lenf nodu tutulumu en önemli parametredir. Tümör çapının prognostik önemi mammografi kullanılmaya ba lamadan çok önce anla ılmı tır. Mammografinin kullanılmaya ba lanması ile küçük meme kanserlerini invazyon yapmadan ve meme dı ında yayılmadan tespit etmek mümkün olmaktadır. 16 Mammografinin, meme kanserinin % 10-15'ini belirleyememesine ra men duyarlılı ı yüksektir.34 Yanlı negatifli in en önemli nedeniyo un meme dokusudur. Bunun dı ında periferde yerle mi , mammografi alanının dı ındaki tümörler, iyi sınırlı, selim izlenimi verenler ve mikrokalsifikasyonlardır. Mammografinin, 30 ya altındaki kadınlarda kullanılması, meme parankim dansitesinin yüksek, ya oranının dü ük olması nedeniyle sınırlıdır.29 Tarama mammografisi, 50 ya ın üzerindeki kadınlarda meme kanseri mortalitesinde % 29 azalmaya yol açarken, 40-49 ya grubunda bu oran % 13'tür.35 Son yıllarda çalı maların geç sonuçlarının metaanalizinde mortalitenin % 18 azaldı ı saptanmı tır.36 Bu nedenle 40-49 ya grubunda da her yıl mammografi önerilmektedir. Taramada izlenecek yol Tablo 1'de gösterilmektedir. Tablo 1. Taramada izlenecek yol37 > 20 20-40 40-49 50 ya üstü Her ay kendi kendini muayene Her ay kendi kendini muayene ve 3 yılda bir klinik muayene 35 ya ında baseline mammografi Her ay kendi kendini muayene, her yıl klinik muayene ve yıllık mammografi Her ay kendi kendini muayene, her yıl klinik muayene ve mammografi 2.6. Meme Kanserinde Klinik Bulgular, Evreleme, Biopsi Meme kanseri genelde uzun ve sinsi bir seyire sahiptir. Hastalı ın çok önemli bir özelli i de heterojen karakterli olu udur. Bu heterojenite gerek tanıda gerekse tedavi ve takipte daima gözönünde bulundurulmalıdır. Meme kanserli kadınların % 70 kadarında ilk bulgu memede bir kitlenin varlı ıdır. Kanser nedeni ile olu an kitlelerin büyük ço unlu u (% 45) üst-dı kadrandadır. Bunu % 25 ile santral bölge takip eder, üst iç kadranda % 15, alt dı kadranda % 10, alt iç kadranda % 5'tir. Bu da ılım meme kadranlarının ihtiva etti i meme dokusu ile paralellik gösterir. Kitlenin sınırları ço u kez iyi tayin edilemez; üzeri kaba yada ince pürtüklü olabilir. Bazen tümör memede asimetri yaratabilir yada gözle farkedilebilecek boyuta 17 ula abilir; bu durum kolları yukarı kaldırma yada öne do ru e ilme ile daha belirginle ebilir. Memedeki kitlenin ele gelmesi, bunun deriye yakın yada derinde olu una ve memenin büyüklü üne ba lı olmakla beraber genelde 1 cm boyuta ula masını gerektirir. Meme içerisinde büyüyen tümör Cooper ba larını infiltre etti inde bu ba ların kısalmasına neden olur. Cooper ba larının kısalması ise deriyi tümöre do ru çekerek derinin çukurla masına (göbekle me, retraksiyon) yol açar. Deri retraksiyonu ba langıç döneminde hasta yatar yada oturur pozisyonda iken görülmeyebilir; ancak kollar yukarı kaldırıldı ında ya da öne do ru e ilindi inde ortaya çıkabilir. Meme asinüslerini saran lenf damarlarına giren tümör hücreleri memenin yüzeyel ve derin pleksuslarına ta ınarak bir yandan bölgesel lenf bezlerine giderken özellikle subareolar pleksustan çıkan dallarla meme derisi lenfatiklerine ta ınır. Lenf damarları içerisinde artan tümör hücre miktarı lenf damarlarında daralmaya ve dolayısı ile lenfatik akımın yava lamasına yol açar. Lenf akımındaki yava lama ise deri ve derialtı dokusunun a ırı beslenmesine neden olur. Deri kalınla ır, kıl folikülleri içeri do ru çekilmi gibi kalır ve bu durum deriye portakal kabu u (peau d'orange) görünümü kazandırır. Peau d'orange ileri evre meme kanseri belirtisidir. Memenin santral bölgesinde yer alan bir tümör bazen meme ba ını içeri do ru çekerek memeba ı retraksiyonuna yol açar. Bazı kadınlarda memeba ı retraksiyonu yapısaldır; bunlar daima iki taraflıdır ve memelerin geli mesi ile beraber olu mu tur. Bazı kadınların memeleri palpasyon esnasında, sanki içine darı serpilmi gibi nodülasyon gösterir (nodüler meme). Adete yakın bu nodülcükler daha belirgin olur ve adetten sonra ise belirgin biçimde küçülür hatta kaybolabilir. Küçülmeyip devam eden ya da belirgin biçimde sertlik kazanan bir nodülde gerekli radyodiagnostik incelemeler yapılarak biyopsiye ba vurulmalıdır. Meme kanserli kadınların ortalama % 10'unda ilk belirti meme ba ından olan akıntıdır.38 Laktasyonda olmayan kadınların önemli bir bölümünde meme ba ı - areola bölümü ba ve i aret parma ı arasında yeterli bir basınç uygulayarak sıkıldı ında meme ba ından akıntı olur. Bu tip akıntılar, altında herhangi bir patoloji yatmadı ından, normal kabul edilir. Spontan akıntıların % 90'ına yakınının altında selim bir olay yatsa da akıntının nedenini ortaya çıkaracak ara tırma ve incelemelerin yapılması gerekir. 18 Kanserin neden oldu u meme ba ı akıntısı hemen daima tek taraflı, tek porustan ve spontandır. Meme polikliniklerine ba vuran hastaların % 50'sini a kın kısmında ikayet memede a rıdır. Meme kanserli hastaların büyük ço unlu unda özellikle ilk dönemlerde, a rı olmaz. Klinik bulgu vermeyen ve yalnızca a rı ikayeti ile ba layan meme kanseri seyrektir. Ayrıca herhangi bir mammografik ve ultrasonografik bulgu vermeyen kanser ise çok seyrektir fakat vardır. 2.6.1. Evreleme Meme kanserli hastalar hekime ba vurduklarında hastalıklarının yayılmaları bakımından birbirlerinden farklılık gösterir. Evreleme, hastaları hastalıklarının yayılma derecesine göre gruplara ayırma i lemidir. Böylece gerek tedavi planının yapılmasında gerek prognoz tayininde ve gerekse tedavi için uygulanan çe itli yöntemlerin etki farkını ortaya koymada en güvenilir yoldur. Evreleme ya radyolojinin de e lik edebilece i klinik bulgulara göre (klinik evreleme) yada ameliyatla çıkarılan dokuların histolojik - histopatolojik durumlarına göre (patolojik evreleme) yapılır. Klinik evreleme için kullanılan sistemlerden en eskisi Manchester sistemidir. 1940 yılında ortaya konmu tur. Columbia sistemi 1943'te kullanılmaya ba lanmı , 1969 yılında yeniden düzenlenmi tir. Gerek Manchester gerek Columbia sisteminin uygulanması birkaç merkezle sınırlı kalmı tır. Günümüzde, hemen heryerde UICC (Union International Contre Cancere) ve AJCC (American Joint Commitee on Cancer)'in biçimlendirdi i TNM sistemi kullanılmaktadır. Buna göre primer tümörü T, koltukaltı lenf bezlerini N, uzak metastazları ise M temsil etmektedir.39 Günümüzde meme kanserinde prognozu belirleyen en önemli kriterlerden biri koltukaltı lenf bezlerinin durumudur. Klinik muayene ile lenf bezleri hakkında karar vermek hem yanlı pozitiflik, hem de yanlı negatiflik bakımından % 30 yanılgı ile gider. Daha da önemlisi, tümörle tutulan lenf bezlerinin sayısı, tümörün lenf bezi içindeki boyutu, tümör hücrelerinin lenf bezlerinin kapsülünü a ıp a maması gibi ayrıntılar da hem prognoz yönünden, hem de cerrahi giri im sonrası seçilecek adjuvan tedavi yöntemini belirleme açısından göz önüne alınır. 19 Patolojik evrelemede sık yapılan de i iklikler ve buna ra men yapısındaki karma ıklık, ayrıca tedavi biçimini seçmede belirgin bir yol gösterememesi sistemin bu ekliyle kullanımını sınırlamaktadır. Pratikte birçok klinisyen koltukaltı lenf bezlerini metastaz yok; 1-3 lenf bezi pozitif; 4-9 lenf bezi pozitif; 10'dan fazla lenf bezi pozitif eklinde kullanmaktadır. AJCC'ye göre meme tümörlerinin TNM sınıflaması Tablo 2'de gösterilmi tir, ve TNM'ye göre evreleme Tablo 3'te gösterilmi tir. Tablo 2. AJCC'ye göre meme tümörlerinin TNM sınıflaması Tx T0 Tis T1 T1a T1b T1c T2 T3 T4 Primer Tümör: T Primer tümör de erlendirilemeyebilir Primer tümör bulgusu yok Tümör bulgusu olmayan Paget hastalı ı, insitu tümör Tümör 2 cm veya daha küçük Tümör 0,5 cm veya daha küçük Tümör 0,5 cm'den büyük, fakat 1 cm'i a mamı Tümör 1 cm'den büyük, fakat 2 cm'i a mamı Tümör 2 cm'den büyük fakat 5 cm'i a mamı Tümör 5 cm'i a mı Tümörün boyutu ne olursa olsun deri yada toraks duvarına do rudan ula mı T4a : Toraks duvarına ula mı T4b : Meme derisinde ödem (Peau d'orange dahil), ülserasyon, tümörlü memede yanda deri lezyonları T4c : T4a + T4b T4d : Enflamatuar kanser Paget hastalı ında kitle varsa T'yi kitlenin büyüklü ü tayin eder. T ölçümünde tümörün en büyük boyutu gözönüne alınır. Bölgesel Lenf Bezleri: N Nx Bölgesel lenf bezleri de erlendirelemeyebilir N0 Bölgesel lenf bezi metastazı yoktur N1 Aynı taraf koltukaltında bir yada fazla mobil lenf bezinde metastaz Aynı taraf koltukaltında bir yada fazla lenf bezinde metastaz; fakat bu lenf N2 bezleri birbirlerine yada etraf dokulara yapı ık N3 Tümörün bulundu u taraftaki mammaria interna lenf bezi grubuna metastaz Uzak Metastazlar: M Mx Uzak metastazların varlı ı de erlendirilemeyebilir M0 Uzak metastaz yok M1 Uzak metastazlar mevcut 20 Tablo 3. TNM'ye göre evreleme Evre 0 Tis N0 N0 M0 M0 Evre I T1 T0 N1 M0 T1 N1 M0 T2 N0 M0 T2 N1 M0 T3 N0 M0 T0 N2 M0 T1 N2 M0 T2 N2 M0 T3 N1 M0 T3 N2 M0 Evre IIIB T4 Herhangi N M0 Evre IV T ve N ne olursa olsun M1 içeren tüm hastalar Evre IIA Evre IIB Evre IIIA 2.6.2 Biopsi Memede olu an lezyonların, özellikle meme kanserinin kesin tanısı ancak biopsi ile konur. Klinik muayene ve günümüzde mevcut laboratuvar yöntemlerle lezyonun selim oldu una karar verilen her yedi hastadan birinde kanser, yine aynı biçimde kanser oldu u dü ünülen her üç hastadan birinde lezyonun selim olması biopsinin önemini açıklıkla ortaya koyar. Biopsi endikasyonları unlardır; -- Memede palpe edilen her kitlede (kist hariç), -- Meme ba ı(tek taraflı, tek porustan, spontan, seröz, seröz-kanlı, kanlı) akıntılarda, -- Uygun tedaviye ra men 15 gün içinde iyile meyen memeba ı ve areoladaki ekzamatiform lezyon, erezyon ve ülserasyonda, -- Akut mastit belirtisi veren gebe yada laktasyonda olmayan kadınlarda 10 günlük antibiyotik tedavisinden sonra iyile me olmaması durumunda, -- Meme absesi tanısı ile giri im yapılmı gebe yada emzikli olmayan kadınlarda abse mevcutsa abse duvarından, abse yoksa deri ve meme dokusundan, 21 -- Meme absesi belirtisi veren laktasyondaki kadınlarda abseye rastlanılmaması durumunda, -- Mammografi ile gösterilen tüm üpheli lezyonlarda, -- Meme kisti aspirasyonunda kist sıvısında beklemi kanın olması yada sıvının tipik kist sıvısı olmaması halinde, Aynı kistin bo altıldıktan sonra iki kez daha dolması durumunda, -- Aspire edilen kistin yerinde bir yo unluk kalmı sa ve bu yo unluk üç hafta sonra yapılan kontrolde hala devam ediyorsa biyopsi endikasyonu kesindir. 2.6.2.1. nce nce ne aspirasyon Biopsisi ( AB) ne Aspirasyon Biopsisi ( AB) ince bir i ne ve bo bir enjektör aracılı ı ile kitleden hücre alınması prensibine dayanır. AB için 22 nolu bir enjektör i nesi, 10 cc'lik enjektör, 6 adet lamel ve % 95'lik alkol gereklidir. Deri alkolle temizlendikten sonra kitle iki parmak arasında tespit edilir. Enjektöre takılan i ne ile kitleye girilir. Piston sıfır noktasında olmamalıdır. Piston olabildi ince geri çekilerek enjektör içinde negatif basınç yaratılır ve pistonun durumu de i tirilmeden i ne kitlenin içinde ileri geri hareket ettirilerek farklı yerlere yönlendirilir. Sonra piston yava ça serbest bırakılır ve negatif basıncın kaybolması sa lanır. ne enjektörle birlikte kitleden çıkarılır. Hava kuvvetlice bir lama püskürtülür. Lama püskürtülen materyal di er bir lam aracılı ı ile yayılır. Daha sonra bu lamlar hemen % 95'lik alkol içinde 15 dakika tespit edilir. Daha sonra havada kurumaya bırakıldıktan sonra kuruyunca patoloji bölümüne gönderilir. Püskürtme, yayma ve tespit i lemi çok çabuk yapılmalıdır, aksi halde iyi sonuç alınmayabilir. AB için lokal anestezi gerekmez. Küçük kitlelerin lokal anesteziden sonra sınırlarının belirginsizle ebilece i göz önüne alınmalıdır. AB'nin en önemli sakıncası yanlı negatiflik oranının % 15-20 gibi yüksek olu udur. Bu durum daha çok teknik nedenlerden kaynaklanır. Ayrıca fibröz dokudan zengin kanserlerde, iyi differansiye kanserlerde de yanlı negatif sonuçlar alınabilir. Negatif sonuçlar klinik ve mammografik bulgularla yeniden irdelenerek tekrarlanmalı ve gerekirse açık biyopsi yapmaktan kaçınılmamalıdır. pozitif sonucu hemen hemen sıfırdır.40 22 AB AB'nin yanlı 2.6.2.2. Kesici ne Biopsisi Kesici özellik ta ıyan bir i ne ile kitlenin içerisinden doku parçası alınmasıdır. Bu i lem için farklı tipte i neler geli tirilmi tir. Her model muhtelif kalınlıkta i neler içerir. Deri temizli i ve lokal anesteziden sonra deriye bistüri ile küçük bir kesi yapılır, i ne buradan kitle içerisine sokularak çalı ma prensibine göre doku parçası alınır (Vim Silverman, Tru-cut, Drill). Genelde iki yada üç yerden doku alınır. nenin kalınlı ı arttıkça alınan doku daha iyi sonuç verir; fakat bu da kanama ve hematom riskini arttırır. Ayrıca, lezyon tümörse i ne yolunda tümör hücreleri emplantasyonu göz önüne alınması gerekecek ekilde önem ta ıdı ından, koruyucu ameliyat yapılacaksa bu i ne yolunun da eksizyonu gerekir. AB'de hücre alındı ından materyal sitolojik töntemlerle incelenir ve sitolojik tanı konur. Kesici i ne biopsilerinde ise doku parçası alındı ından histolojik yöntemlerle tanı konur.41 2.6.2.3. Ensizyonel Biopsi Memede yer alan büyük lezyonlarda, tanıya varmak için, cerrahi yöntemle kitleden yeterli doku parçasının alınmasıdır. Ensizyonel biopsi durumuna göre lokal yada genel anestezi altında yapılabilir. Klinik olarak tümör dü ünülüp neoadjuvan tedavi planlanan hastalarda hem tanıyı kesinle tirmek hem de reseptör durumu ile prognozu etkileyen di er parametreleri tayin için gerekti i kadar doku almak imkanı vardır. Parça çıkarılırken koter kullanılmamalıdır. Zira ısı, reseptörleri tahrip edebilece inden reseptör tayini sa lıklı olmayabilir. Enflamatuar kanser dü ünülen durumlarda deriyi de içine alarak yapılacak ensizyonel biopsi ba vurulacak tek yöntemdir. 2.6.2.4. Eksizyonel Biopsi Meme içerisindeki lezyonun tümü ile çıkarılma esasına dayanır. Eksizyonel biyopsi selim çıkan lezyonlarda tedaviyi de beraberinde getirirken tümör dü ünülüp 23 meme koruyucu ameliyatı planlanan hastalarda da meme için yapılacak i lemin bitirilmi olmasını sa lar. Eksizyonel biopsi duruma ve hastanın arzusuna göre lokal ya da genel anestezi ile yapılabilir. Ensizyon lezyon üzerine ve Langer'in deri çizgilerine paralel olarak yapılmalıdır. Saat 3 ve 9'dan geçen yatay çizgi ve bu çizginin altında kalan bölgede durum gerektiriyorsa radiyal ensizyonlar kullanılabilir; fakat 3-9 çizgisinin üstündeki bölgeye radiyal ensizyon kesinlikle yapılmamalıdır. Tümör dü ünülen ve meme koruyucu cerrahi planlanan hastaların eksizyonel biopsilerinde lezyon, etrafında makroskopik olarak selim görülen bir santimetrelik meme dokusu ile birlikte çıkarılmalıdır. Lezyonun üst kenarının ortasına da kısa iplikli (short superior) dı kenarının ortasına da uzun iplikli (long lateral) bir diki konmalıdır. Böylece patolog, piyesi normal durumuna koyarak inceleme imkanını elde eder ve herhangi bir sınırda makroskobik yada mikroskobik olarak tümör varsa bu kısmı en sa lıklı biçimde tarif eder. Eksizyonel biopsinin amacı üpheli lezyonun tümünü çıkarmaktır. Bu nedenle üpheli bölgenin tümüyle çıkarılması amaçlanmalıdır. Eksizyonel biopsi endikasyonu konmu , biopsi esnasında lezyonun makroskobik olarak belirgin ve yaygın fibrokistik de i iklikten oldu unun görüldü ü durumda lezyonun tümüyle çıkarılması dü ünülmemeli; üpheli yerlerden ensizyonel biopsiler yapılmalıdır. Aksi halde onarım gerektirecek ekil bozuklukları ortaya çıkar. Özellikle küçük lezyonların eksizyonel biopsilerinde lezyon çıkarılıncaya kadar reseptörlerin tahribini önlemek için, koter kullanılmaması genellikle benimsenen bir yoldur. 2.7. Meme Kanserinde Yeni Evreleme Sistemi Amerikan Birle ik Kanser Komitesinin altıncı baskısında yer alan son evreleme sisteminde göze çarpan ana farklılıklar öyle özetlenebilir. 1. Mikrometastazların izole tümör hücrelerinden ayrımı boyut faktörüne dayandırılmı tır. Histolojik olarak habaset kriterlerinin görülmesi tanıyı desteklemekle birlikte zorunlu kılınmı tır. 24 2. Sentinel lenf nodu diseksiyonu, immunhistokimyasal ve moleküler tanı yöntemleriyle ilgili yeni maddeler eklenmi tir. 3. Tutulan lenf nodu sayısı nodal evrelendirmede asıl kriter olarak kabul edilmi tir. Hastalıklı lenf nodlarının tanısında hematoksilen-eozin boyaması tercih edilir. Ancak immunhistokimyasal yöntemler de kullanılabilir. 4. nfraklaviküler lenf nodlarının tutulumu N3 olarak evrelemeye eklenmi tir. 5. nternal mamarya lenf nodlarının durumu tanı yöntemi ve aksiller lenf nodları ile birlikteli i dikkate alınarak yeniden sınıflandırılmı tır. Rutin radyolojik inceleme yöntemleri ile görüntülenemeyen veya fizik muayene ile saptanamayan, ancak sentinel lenf nodu diseksiyonu sonucu patolojik yöntemlerle belirlenen mikroskopik tutulum N1 olarak kabul edilmi tir. Lenfosintigrafi dı ında radyolojik yöntemlerle görüntülenebilen veya klinik olarak makroskopik tutulum gözlenen internal mamarya lenf nodu N2; e er beraberinde aksiller lenf nodu tutulumu da varsa N3 olarak sınıflandırılmı tır. 6. Supraklavikular lenf nodu tutulumu yeni evrelendirmede N3 olarak sınıflandırılmı tır. Meme kanserinin yeni evreleme sistemi Tablo 4 ve 5'te özetlenmi tir. Son yıllarda sıklıkla kullanılan ancak prognostik önemi henüz kanıtlanamamı olan moleküler belirteçlerin yöntemlerinde standardizasyon sa landı ı takdirde ilerleyen yıllarda sınıflandırmaya katılmaları söz konusu olabilir. Tablo 4. Meme kanserinin yeni sınıflama sistemi Primer Tümör Tx De erlendirilemeyen primer tümör T0 Primer tümöre ait bulgu yok Tis In situ karsinom Tis(DCIS) Duktal karsinom in situ Tx(LCIS) Lobuler karsinom in situ Tx(Paget) Meme ba ının paget hastalı ı(primer ba ka tümör yok) T1 En büyük çapı < 2,0 cm tümör T1mic En büyük çapı < 0,1 cm mikroinvazif tümör T1a Tümör çapı > 0,1 cm, ancak < 0,5 cm T1b Tümör çapı > 0,5 cm, ancak < 1,0 cm T1c Tümör çapı > 1,0 cm, ancak < 2,0 cm T2 Tümör çapı > 2,0 cm, ancak < 5,0 cm T3 Tümör çapı > 5,0 cm T4 A a ıda belirtilen dokulara direkt yayılımı olan herhangi büyüklükte tümör A. gö üs duvarı B. cilt T4a Pektoralis major kası dı ında gö üs duvarına yayılım T4b Ödem, peau d'orange, cilt ülserasyonu, aynı memede satellit cilt nodülleri T4c T4a ve T4b T4d Enflamatuvar karsinom 25 Tablo 4. (devamı) Bölgesel Lenf Nodları Nx Daha önce çıkarıldı ı için de erlendirilemeyen nodal tutulum N0 Bölgesel lenf nodu metastazı yok N1 Hareketli, ipsilateral bölgesel lenf nodu metastazı N2 Kom u dokulara yapı ık ipsilateral aksiller lenf nodu metastazı veya aksiller metastaz olmaksızın klinik veya radyolojik olarak(lenfosintigrafi dı ı) görülebilen ipsilateral M nodal metastaz N2a Kom u dokulara yapı ık ipsilateral aksiller lenf nodu metastazı N2b Aksiller metastaz olmaksızın klinik veya radyolojik olarak görülebilen ipsilateral M nodal metastaz N3 psilateral infraklavikular lenf nodu metastazı veya klinik + radyolojik(lenfosintigrafi dı ı) olarak görülebilen ipsilateral M lenf nodu metastazı + aksiller lenf nodu metastazı veya supraklavikular lenf nodu metastazı N3a psilateral infraklavikular lenf nodu metastazı + aksiller lenf nodu metastazı N3b Klinik + radyolojik (lenfosintigrafi dı ı) olarak görülebilen ipsilateral M lenf nodu metastazı + aksiller lenf nodu metastazı N3c Supraklavikular lenf nodu metastazı Bölgesel Lenf Nodları (pN) pNx De erlendirilemeyen bölgesel lenf nodları pN0 Bölgesel lenf nodu metastazı yok pN0(i-) Bölgesel lenf nodu metastazı yok, HK (-) Bölgesel lenf nodu metastazı yok, HK (+), ancak tümör infiltrasyon alanı pN0(i+) < 0,2 mm pN0(mol-) Bölgesel lenf nodu metastazı yok, RT-PCR (-) pN0(mol+) Bölgesel lenf nodu metastazı yok, RT-PCR (+) pN1mi Mikrometastaz, tümör infiltrasyon alanı > 0,2 mm, < 2,0 mm pN1 1-3 aksiller lenf nodu tutulumu ve/veya klinik veya radyolojik olarak görüntülenemeyen ancak sentinel biyopside saptanan M lenf nodunda mikrometastaz pN1a 1-3 aksiller lenf nodu tutulumu pN1b klinik veya radyolojik olarak görüntülenemeyen ancak sentinel biyopside saptanan M lenf nodunda mikrometastaz pN1c 1-3 aksiller lenf nodu tutulumu ve klinik veya radyolojik olarak görüntülenemeyen ancak sentinel biopside saptanan M lenf nodunda mikrometastaz pN2 4-9 aksiller lenf nodu metastazı veya aksiller tutulum olmaksızın M lenf nodlarında klinik + radyolojik (lenfosintigrafi dı ı) olarak görüntülenebilen tutulum pN2a 4-9 aksiller lenf nodu metastazı, en küçük tümör infiltrasyon alanı > 2,0 mm pN2b aksiller tutulum olmaksızın M lenf nodlarında klinik + radyolojik (lenfosintigrafi dı ı) olarak belirgin olan tutulum pN3 10 veya daha fazla aksiller lenf nodu metastazı veya infraklavikular lenf nodu metastazı veya klinik + radyolojik (lenfosintigrafi dı ı) olarak belirgin M lenf nodu metastazı + en az 1 aksiller lenf nodu metastazı veya sentinel biyopsi ile tanısı konan mikroskopik M lenf nodu metastazı + 3'ten fazla aksiller lenf nodu metastazı pN3a 10 veya daha fazla aksiller lenf nodu metastazı, en küçük tümör infiltrasyon alanı > 2,0 mm veya infraklavikular lenf nodu metastazı pN3b klinik + radyolojik (lenfosintigrafi dı ı) olarak belirgin M lenf nodu metastazı + en az 1 aksiller lenf nodu metastazı veya sentinel biopsi ile tanısı konan mikroskopik M lenf nodu metastazı + 3'ten fazla aksiller lenf nodu metastazı pN3c Supraklavikular lenf nodu metastazı Uzak Metastaz Mx De erlendirilemeyen uzak metastaz M0 Uzak metastaz yok M1 Uzak metastaz var 26 Tablo 5. Meme kanserinin yeni evreleme sistemi EVRELER T N M 0 Tis I Tmic N0 N0 M0 M0 N0 M0 IIA T1 T0 N1 M0 T1 N1 M0 T2 N0 M0 T2 N1 M0 T3 N0 M0 T0 N2 M0 T1 N2 M0 T2 N2 M0 T3 N1 M0 T4 N2 M0 T4 N0 M0 T4 N1 M0 T4 N2 M0 IIIC T1-4 N3 M0 IV T1-4 N0-3 M1 IIB IIIA IIIB 2.8. Meme Kanseri Tedavisinde Mastektomiler, Endikasyon ve Teknikleri Meme kanserinin cerrahi tedavisi son 25 yılda büyük oranda de i ikli e u ramı tır. Meme kanserinin güncel cerrahi tedavisi hastalıklı organın kısmen veya tamamen çıkarılması yanında koltukaltı diseksiyonuna dayanır. Bununla hem hastalı ın bölgesel tedavi hem de tümörün evresi yapılabilmekte, ayrıca yardımcı tedavinin gerekli olup olmadı ı kararı verilebilmektedir. Hastalı ın yararlı biçimde cerrahi tedavisinin yapılabilmesi için klinik olarak çok ilerlememi olması gerekmektedir. E er hastalarda: - Kol ödemi (meme ca'ya ba lı) - Enflamatuar ca - Uzak metastazlar 27 - Parasternal bölgede tümöre ait kitleler - Supraklavikular ganglionlar - Meme derisinde satellit tümörler - Meme derisinde karsinoma ba lı ülserasyonlar - Meme derisinde yaygın ödem - Koltukaltında 2,5 cm'den daha büyük, çevre dokulara fikse lenf nodülleri saptanırsa, hastalık inoperabl kabul edilir.1 Meme kanseri tedavisinde uygulanmı ve uygulanmakta olan mastektomileri u ekilde sıralayabiliriz: - Radikal Mastektomi (RM) - Geni letilmi veya Süper Radikal Mastektomi - Modifiye Radikal Mastektomi (MRM) - Total (Basit) Mastektomi - Kurtarma (Salvage) Mastektomi - Subkutanöz Mastektomi 2.8.1. Radikal Mastektomi Tarihsel önemi dı ında uygulama alanı olan bir tedavi yöntemi de ildir. Radikal mastektomi lokal ve bölgesel kontrolde etkili olmasına kar ın ciddi biçimde fiziksel bozukluklara sebep olmaktadır. Giri im, tüm meme dokusu, m.pektoralis major, minor ve aksiller dokunun çıkarılması esasına dayanır. lk defa 1884 yılında Halsted tarafından yapılmı ve yüyıla yakın T1, T2, T3 tümörlere yaygın olarak uygulanmı tır. Günümüzde erkek meme kanserleri yanında bazı kliniklerce m.pektoralis major'e infiltre karsinomlarda önerilmektedir. Ancak radikal mastektominin morbiditesinin yüksekli i nedeniyle böyle tümörlerde bile tümörlü doku ile birlikte etrafından kas dokusu da eksize edilerek MRM biçiminde etkin tedavi yapılabilece i 42 belirtilmektedir. Cerrahları radikal mastektomiden uzakla tıran bazı nedenler unlardır: - Hastalı ın daha iyi anla ılması ve sonradan tanımlanan metastaz ve mikrometastazların ameliyat öncesi ve ameliyat sırasında mevcudiyeti, 28 - Hastaların bilinçlenmesi ve hastalı ın çok erken, hatta nonpalpabl dönemde tanımlanabilmesi, - Aynı ya am süresi sa layan daha noninvazif tedavi yöntemlerinin geli mesi, - M. pektoralis major kasının korunması ile onarımların iyi kozmetik sonuç vermesi, - Hastaların tercihi. Radikal mastektominin yapılı biçimi bakımından modifiye radikal mastektomi'ye benzerli i yanında, günümüzde endikasyonlarının son derece sınırlı olması nedeniyle cerrahi tekni inden çok kısa olarak bahsedilebilir ( ekil 5 ve 6). ekil 5. Radikal mastektomi 1 29 ekil 6. Radikal mastektomi 2 2.8.2. Modifiye Radikal Mastektomi lk kez 1948'de Patey ve Dyson tarafından yapılmı tır.43 Tüm meme dokusu, m.pektoralis major'un fasiası, m.pektoralis minor ve koltukaltı lenf dokusu çıkarılır. Auchincloss ve Madden m.pektoralis minor'u bırakarak bu yontemi modifiye etmi lerdir. Bu yeni giri im simple mastektomi + aksiller küraj olarak da tanımlanmaktadır. Günümüzde, bizim de klini imizde yaygın olarak uyguladı ımız bu yöntem, meme kanserlerinin tedavisinde tüm dünyada en çok yapılan ameliyattır. Rekonstrüksiyon için uygun olması, morbiditenin dü ük olması, kozmetik yönden iyi sonuçlar vermesi, ameliyat süresinin kısa olması ve survi yönünden di er radikal giri imlerle e de er olması MRM'yi popülerize etmi tir.44 30 Modifiye radikal mastektomi endikasyonları: - Evre I-II tümörlerde -Evre III tümörlerde (ancak m.pektoralis major'e fikse olmayan ve kitlesel aksiller metastazı olmayanlarda) - De i ik kadranlarda hastalı ın mammografik olarak saptanması durumlarında - Konservatif tedavi ile emniyetli sınır sa lanamayan lezyonlarda - Büyük tümör, ancak küçük memeye sahip olanlarda - Hastanın tercih etmesi durumunda -Gerek tümör büyüklü ü, gerekse lokalizasyon bakımından, tümör çıkarıldıktan sonra kozmetik yönden uygun eklin sa lanamaması durumunda - Tümörün yaygın intraduktal komponenti olması - Postoperatif dönemde hastayı takip etme zorlu unun olması -Radyoterapiye kontrendike bir durumun olması (hamilelik, ileri akci er hastalı ı) - Tümörün 5 cm'den büyük olması - Memeye daha önceden radyoterapi yapılmı olması - Ciddi kollajen bir hastalı ın varlı ı -Multofokal, multisentrik lezyonların olması ve mammografide diffüz mikrokalsifikasyonların bulunması hallerinde modifiye radikal mastektomi (MRM) yapılabilir. ekil 7. Modifiye radikal mastektomi 1 31 2.8.3. Total Mastektomi Simple veya basit mastektomi olarak da isimlendirilir. Bu giri imle, meme ba ı, areola, meme cildinin büyük bir kesimi, tüm meme dokusu ve m.pektoralis major fasiası çıkarılır. Ayrıca meme kuyru unun diseksiyonu sırasında birkaç tane L1 seviyesinde lenf bezi de çıkartılabilir. Total mastektomi (TM) endikasyonları: - Erken veya operabl meme kanserlerinde primer tedavi olarak - Meme koruyucu tedavi yapılanlarda geli en nüksler veya yeni olu an karsinomlarda - Eksülsere olmu veya olma ihtimali olan lezyonlarda ya am kalitesini arttırmak için (tuvalet mastektomisi) - Ya lılarda veya ameliyat riski olan, aksillası negatif genç hastalarda ve bazı olgularda proflaktik amaçla yapılabilir.45 Total mastektominin primer tedavi olarak önerilmesi çe itli tartı malara yol açmı tır. TM, MRM'den aksiller diseksiyonun yapılmaması ile ayrılmaktadır. Genel kanı, aksiller diseksiyonun survi üzerine bir etkisi olmadı ı, ancak tümörün evresinin tayini yanında prognostik faktör olarak kullanılabilece i yönündedir; hatta, Crile gibi bazı yazarlar lenf bezlerinin yerinde bırakılmasının gerekli oldu unu, bunların metastatik yayılımlara kar ı koyan bir immunolojik bariyer oldu unu belirtmektedir.46 Fischer pozitif lenf bezlerinin uzak metastazlara kaynak olmadı ını, ancak uzak metastazların bir belirticisi oldu unu belirtmektedir.47 Ayrıca, TM sırasında klinik olarak koltukaltının negatif oldu u olgularda ileri dönemlerde aksilla pozitif oldu u zaman diseksiyon yapılınca survinin de i medi i gözlenmektedir. Bilindi i gibi, meme kanserlerinde cerrahi giri im meme ve bölgesel lenf bezlerine yöneliktir. Bu yöntemler lokal kontrolü sa lar ve surviyi etkilemez. Bu dü ünce biçiminden hareket edildi i zaman TM'nin tedavide etkili bir yöntem oldu u ortaya çıkar. Ayrıca, morbiditesinin dü ük olması ve kozmetik üstünlü ü di er bir tercih nedeni olmaktadır. SDK'larda standart tedavi total mastektomi olmalıdır. Morbiditesi dü üktür; özellikle lokal nüks % 20'nin altındadır. Giri im için rutin transvers kesi kullanılır ve aksilla dı ında MRM'de oldu u gibi diseksiyon uygulanır.48 32 2.8.4. Proflaktik Mastektomi Bu tedavi yöntemi 1920'den önce yapılmasına kar ın, ancak silikonlu protezlerin geli mesi ile daha geni uygulama alanı bulmu tur. Tüm meme dokusunun çıkartılması amaçlanır.50 Bu giri im: - Yüksek kanser riski ta ıyanlarda - Fizik ve mammografik muayene ile ciddi mastoplasti olanlarda - De i ik nedenlerle cerrahi dı ı takip ve tedavileri istemeyenlerde yapılmaktadır Bu hastalarda ciddi kanser risk faktörleri olarak: - Biopsi ile do rulanmı yüksek riskli meme dokusu (atipik duktal ve lobüler hiperplazi) - Kuvvetli ailesel kanser anamnezi (premenopozal dönemde aileden 2-3 ki ide kanser - Bir tarafta meme kanseri olanlar(di er memede risk her yıl % 1 olarak dü ünülebilir) yer alır. Cerrahi endikasyonları: - Birinci derecede akrabalarının 2 veya daha fazlasında premenopozal dönemde meme kanseri olanlar - Birinci derecede akrabalı ı olan birisinde premenopozal dönemde iki tarafta meme ca geli mesi - Biopsi ile kanıtlanmı atipik duktal veya lobüler hiperplazi - Biopsi sonucu duktal veya lobüler karsinoma insitu tespit edilenler - Patolojinin lobüler ve multifokal olması halinde mevcuttur. Bu özelliklere sahip olanlarda karsinom geli me riski normale göre 5 defa daha fazladır. 2.8.5. Kurtarma (Salvage) Mastektomisi Kurtarma mastektomisi daha önce koruyucu tedavi yapılmı hastalarda nüks veya aynı memede yeni kanser geli ti i zaman yapılır. E er, ilk tedavide aksiller küraj veya aksillaya radyoterapi uygulanmı ise giri im Total Mastektomi ile sınırlı kalır. RT 33 yapılmı hastalarda giri im yapıldı ı zaman genelde yara iyile mesi ciddi bir sorun olu turmaz.51 Koruyucu tedavi yapılan Evre I ve Evre II tümörlerde 5 yıl içinde nüks % 5, Evre III'te ise % 23 oranında görülmektedir. Bunların etkin tedavisi mastektomidir; ancak, memesini kaybetmeyi istemeyen bazı hastalarda tümör 2 cm, mobil ve aksilla negatif ise ikinci bir lokal eksizyon yapılabilir.48 Osborne ve arkada larının çalı malarına göre kurtarma mastektomisi yapılmı hastalarda 5 yıllık ya am daha önce koltukaltı negatif olanlarda % 42'dir; pozitif olanlarda ise 5 yıl ya ayan tespit edilmemi tir.52 2.8.6. Koltuk Altı Lenf Diseksiyonu ve Önemi Koltuk altı lenf diseksiyonu, koltuk altı ya dokusu ve gözenekli doku ile birlikte lenf bezlerinin çıkartılmasıdır.53 Koltuk altı anatomik olarak üstte vena aksillaris, yanda m.latisimus dorsi, medialde m.serratus anterior ve iç ve ön kesimde pektoral adale kenarı ile sınırlıdır. Buradaki lenf bezi sayısı 20-35 arasında de i mektedir ve 3 düzeyde incelenir: Level I m.pektoralis minorun yan ve alt kesimindeki Level II m.pektoralis minorun arkasındaki Level III m.pektoralis minorun medialindeki lenf bezleridir.54 Aksiller diseksiyonun amacı: - Lokal kontrolü sa lamak - Hastalı ın evresini belirlemek - Kemo ve radyoterapi gibi yapılması dü ünülen ek tedavi yöntemleri hakkında karar vermek - Prognostik bilgiler sa lamaktır. Aksiller diseksiyonun survi üzerine etkisi çok azdır. Bu nedenle; aksiller diseksiyonun aksiller ven yaralanması ve kol ödemi gibi ciddi komplikasyonlarından kaçınmak amacıyla aksillaya cerrahi giri im yapmadan, lenf bezlerinin tümör ile ili kisini ara tırmak için US, tomografi ve PET gibi görüntüleme yöntemleri denenmi , ancak yanılgı oranlarının yüksekli i nedeniyle bu yöntemler güvenilir bulunmamı tır. 34 2.8.7. Mastektomi Sonrası Komplikasyonlar a) Erken komplikasyonlar - Pnömotoraks - nfeksiyon - Cilt nekrozu - Seroma (Lenfosel) - Sinir kesilmesi b) Geç komplikasyonlar - Lenfödem - Post mastektomi a rı sendromu 2.9. Meme Koruyucu Cerrahi Meme kanserinin, meme koruyucu cerrahi (MKC) ile tedavisi çok eski tarihlere dayanmaktadır. Ba langıçta tek ba ına parsiyel mastektomi veya lokal eksizyon ile tedavi edilen hastalarda lokal nüks (LN) oranları genellikle % 25 dolayında ve hatta % 33-37'lerde gerçekle mi ve ancak zamanla geriye kalan memenin ı ınlanmasının da gerekli oldu unun anla ılmasıyla MKC geni bir uygulama alanına kavu abilmi tir.55 MKC, Londra'daki Guy's hastanesinde 1961 yılında ba layan ve 10 yıllık bir takip süresinden sonra 1972 yılında yayınlanan56 bu konudaki ilk randomize klinik çalı ma ile bilimsel temellere oturmaya ba lamı tır. Bu çalı mada "T1, T2" ve "N0, N1" meme tümörleri olan 50 ya ve üstü kadınlar radikal mastektomi ve lumpektomi (Tilektomi) olmak üzere iki gruba ayrılmı ve her iki gruba da postoperatif radyoterapi uygulanmı tır. 10 yıl sonundaki sa kalım istatistikleri, Evre I kanserlerde iki grup arasında hiçbir fark olmadı ını göstermi tir. Evre II kanserlerde ise radikal mastektomi grubunun daha üstün oldu unu saptamı tır. Sonradan yapılan de erlendirmeler ile lumpektomi grubundaki sa kalımdaki fark ve yüksek lokorejonel nüks(LRN) oranı radyoterapi dozlarının dü ük olmasına ba lanmı tır. Bu çalı ma planlanmasında ve yürütülmesindeki bazı eksikliklere ra men, MKC'nin gerçek de erini bilimsel olarak kanıtlayan altı tane güvenilir randomize çalı manın ba lamasına yaptı ı katkı nedeniyle günümüzde de de erini korumaktadır. 35 MKC'nin MRM kadar iyi sonuçlar verdi ini kanıtlayan ve Amerikan Ulusal Kanser Enstitüsü tarafından yürütülen bir çalı ma 1995'te yayınlanmı tır.57 Bu ve buna benzer di er çalı malar58 MKC'nin toplam ve hastalıksız sa kalım açısından MRM kadar iyi sonuçlar verdi ini götsermektedir. Lokal nüks geli imi her iki teknikte de istatistiksel olarak farklı de ildir. Bu çalı maların açıklamakta yetersiz kaldı ı önemli bir husus "sa kalımı artırmak için lokal tümör kontrolünü iyile tirmeye yönelik yeni çalı maların ve çabaların gerekli olup olmadı ıdır".59 nvaziv duktal kanserli hastalarda bulundurulması gereken önemli hususlar: - Hastanın tercihi - Tıbbi nedenler - Kozmetik sonuçlar - Hastanın ya ı - Tümörün boyutu ve sayısı - Aksiller lenf dü ümlerinin durumu - Histopatolojik bulgular - Mammografik bulgular - Postoperatif radyoterapi - Adjuvan kemoterapi ve hormonoterapi 36 MKC kararı verilirken gözönünde 3. GEREÇ ve YÖNTEM Bu çalı mada, 2000-2005 yılları arasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim Dalı'nda meme kanseri nedeniyle opere edilen hastaların kayıtları retrospektif olarak incelendi. Bu süre içinde meme kanseri nedeniyle opere edilen 307 hastanın 290'ının dosya bilgilerine ula ıldı. 78 hastanın dosya bilgileri yetersiz oldu undan çalı madan çıkartıldı. Olguların ya , ba vuru yakınması, aile öyküsü, memedeki lezyonun saptanma ekli, tümör lokalizasyonu, biopsi yöntemi, uygulanan ameliyat tipi, patolojik TNM sınıflaması, tümörün histopatlojik tipi, grade’i, postoperatif komplikasyon, hastanede kalı süresi ile postoperatif dönemde uygulanan tedaviler kaydedildi. Bu bilgiler kullanılarak; Amerikan Birle ik Kanser Komitesi (AJCC) ve Dünya Sa lık Örgütü (WHO)’nün konsensus sonucu olu turdukları TNM evreleme sistemine göre her hasta evrelendirildi. Dosyalardan toplanan veriler bilgisayara girildi, minimum-maksimum ve tutarlılık hata kontrolleri yapıldı ve SPSS yardımı ile verilerin analizi yapıldı. 37 4. BULGULAR Çalı mada verileri de erlendirmeye alınan toplam hasta sayısı 212 idi. Bu hastaların ya da ılımlarına bakıldı ında; % 28 oranında 40 ya ve altı, % 25 oranında 40-50 ya arası, % 47 oranında 50 ya ve üstü olarak bulundu. Ya ortalaması 51,7 olarak hesaplandı. (SD = 12,7; medyan ya = 52; ya aralı ı = 17-79 ya ). Hastaların e itim durumlarına bakıldı ında; hiç e itim almamı hasta oranı % 9,7 idi (21 hasta). En büyük grubu % 29,5 (64 hasta) ile üniversite mezunları olu turmakta idi. En küçük grup % 5,5 (12 hasta) ile ortaokul mezunlarıydı. Hastaların ba vuru ikayetleri arasında en büyük grubu % 82,07 ile 'ele gelen kitle' olu turmaktadır. (Tablo 6) Tablo 6. Çalı maya alınan hastaların ba vuru ikayetleri da ılımı BA VURU KAYET n % Ele gelen kitle 174 82,07 A rı 29 13,6 Meme ba ı akıntısı 11 5,1 A rı ve akıntı 2 0,9 A rı ve i lik 1 0,5 212 100,0 TOPLAM Hastaların % 95,7’sine (203 hasta) daha önce biyopsi yapılmamı tı. Toplam 9 hastaya (% 4,2) daha önce biyopsi yapılmı tı. Bu 9 hastadan 7'sinde fibrokistik hastalık, birinde proliferatif hastalık ve birinde de lipom çıkmı tı (Tablo 7). 38 Tablo 7. Çalı maya alınan hastalarda daha önce biyopsi yapılıp yapılmadı ının da ılımı B YOPS DURUMU n % Daha önce biyopsi yapılmı 9 4,2 Daha önce biyopsi yapılmamı 203 95,7 TOPLAM 212 100,0 Hastaların 9’u daha önce meme kanseri nedeniyle tedavi görmü tü. Bu 9 hastadan dördü duktal karsinoma insitu, üçü intraduktal karsinom ve ikisi medüller karsinom tanısı almı lardı (Tablo 8). Tablo 8. Çalı maya alınan hastaların daha önce meme kanseri geçirip geçirmediklerinin da ılımı GEÇ R LM MEME KANSER ÖYKÜSÜ n % 9 4,2 Meme kanseri geçirmeyenler 203 95,7 TOPLAM 212 100,0 Meme kanseri geçirenler 212 hastanın 22'sinde (% 10,3) meme kanseri açısından aile öyküsü pozitifti. Aile öyküsü bulunan bu 22 hastanın 10'u 1. derece, 8'i ikinci derece, üçü de 3. derece yakınında meme kanseri öyküsü bulunmaktaydı (Tablo 9) Tablo 9. Çalı maya alınan hastaların meme kanseri açısından aile öyküsü pozitifli i da ılımı MEME KANSER A LE ÖYKÜSÜ n % Aile öyküsü pozitif olanlar 22 10,3 Aile öyküsü negatif olanlar 190 89,6 TOPLAM 212 100,0 Ara tırılan hastalardan 23'ü hiç gebe kalmamı idi (% 10,8). Hastaların 166'sı (% 78,3) do um yapmı tı. 10 hasta (% 4,7) gebe kalmı fakat do um yapmamı tı. Do um yapan 166 hastadan 151'inde (% 90.9) emzirme öyküsü pozitif idi. 39 Ara tırılan hastalardan 22'sinde (% 10,3) sigara içme öyküsü vardı. Hastaların büyük bir bölümünde memedeki lezyonun tespiti kendini muayenesi sırasında saptanmı (% 52,8). Bu oran doktor muayene sırasında % 30,6 iken, % 16,5 hastada patolojinin farkedilmesi rutin taramalar sırasında gerçekle mi tir (Tablo 10). Tablo 10. Çalı maya alınan hastaların memedeki lezyonun tespit edilme ekli MEMEDEK LEZYONUN TESP T ED LME EKL n % Kendi kendini muayene 112 52,8 Doktor tarafından muayene 65 30,6 Tarama yöntemleri 35 16,5 TOPLAM 212 100,0 Hastalara cerrahi öncesi yapılan tetkikler incelendi inde; % 99,05’ine meme USG, % 98,1’ine mamografi, % 90,1’ine batın USG, % 84,9’una kemik sintigrafisi ve % 3,8’ine meme MR yapılmı tır (Tablo 11). Tablo 11. Çalı maya alınan hastalara preoperatif yapılan tetkiklerin da ılımı PREOPERAT F YAPILAN TETK KLER Kemik sintigrafisi Batın USG n % n % n % n % n % Evet 180 84,9 191 90,1 208 98,1 210 99,05 8 3,8 Hayır 32 15,1 21 9,9 4 1,9 2 0,95 204 96,2 TOPLAM 212 100,0 212 100,0 212 100,0 212 100,0 212 100,0 Mammografi Meme USG Meme MR Hastalara en sık yapılan preoperatif biopsi yöntemi % 56,6 ile eksizyonel biopsi idi. Hastaların % 15,5'sine i aretleme, % 13.3una ince i ne aspirasyonu, % 10,4 'üne insizyonel biopsi ve % 1,4'üne trucut biopsi yapıldı. 6 hastaya biopsi yapılmamı idi (Tablo 12) 40 Tablo 12. Çalı maya alınan hastalara preop yapılan biopsilerin da ılımı PREOPERAT F YAPILAN B OPS LER n % Eksizyonel 120 56,6 aretleme 33 15,5 nce i ne aspirasyonu 28 13,3 nsizyonel 22 10,4 Trucut 3 1,4 Biopsi yapılmamı 6 2,8 212 100,0 TOPLAM % 60 56,6 50 Eksizyonel biyopsi aretleme 40 nce i ne aspirasyonu 30 20 10 nsizyonel biyopsi 15,5 13,3 Trucut biyopsi 10,4 1,4 2,8 Biyopsi yapılmamı 0 ekil 8. Çalı maya alınan hastalara preoperatif yapılan biyopsilerin da ılımını gösteren grafik 41 Hastalara en sık uygulanan cerrahi yöntem modifiye radikal mastektomi idi (% 91,5) (Tablo 13, ekil 9). Tablo 13. Çalı maya alınan hastalara uygulanan cerrahi yöntemlerin da ılımı UYGULANAN CERRAH YÖNTEM n % 194 91,5 Simple mastektomi 7 3,4 Lumpektomi + aksiller diseksiyon 7 3,4 Radikal mastektomi 3 1,4 Simple mastektomi + sentinel lenf nodu örneklemesi 1 0,5 212 100,0 MRM TOPLAM 100 91.5 90 MRM 80 Simple mastektomi 70 60 50 Lumpektomi + aksiller diseksiyon 40 Radikal mastektomi 30 20 10 3.4 3.4 1.4 0.5 Simple mastektomi + sentinel lenf nodu örneklemesi 0 ekil 9. Çalı maya alınan hastalarda uygulanan cerrahi yöntemleri gösteren grafik 42 Tablo 14'te tümör lokalizasyonlarının da ılımı görülmektedir. Tümörlerin % 50,2'si sa memede ve % 49,8'i sol memede ortaya çıktı. Tablo 14. Çalı maya alınan hastalardaki tümörlerin lokalizasyonu TÜMÖRÜN LOKAL ZASYONU n % Üst dı kadran 133 62,7 Alt dı kadran 31 14,6 Areola 18 8,4 Üst iç kadran 17 8,0 Alt iç kadran 13 5,3 TOPLAM 212 100,0 Hastalarda en sık görülen tümör tipi infiltratif duktal karsinom (% 81,2) olarak saptandı. (Tablo 15) Tablo 15. Çalı maya alınan hastalardaki tümörlerin patolojisi TÜMÖRÜN PATOLOJ S n % nfiltratif duktal karsinom 172 81,2 nfiltratif lobüler karsinom 17 7,9 Duktal karsinoma insitu 11 5,1 Metaplastik karsinom 2 0,96 Papiller karsinom 2 0,96 Mixed invaziv karsinom 2 0,96 Komedokarsinom 2 0,96 Musinöz karsinom 2 0,96 1 0,47 1 0,47 212 100,0 nvaziv duktal + lobuler karsinom Meduller karsinom TOPLAM 43 Hastaların, östrojen reseptör, progesteron reseptör ve c-erbB2 durumu Tablo 16’da gösterilmi tir. Tablo 16. Çalı maya alınan hastalarda östrojen reseptörü, progesteron reseptörü ve c-erbB2 durumu Östrojen reseptör Pozitif Negatif TOPLAM n 141 71 212 Progesteron reseptör % 66.5 33,5 100,0 n 125 87 212 % 58,9 41,1 100,0 C-erbB2 n 151 61 212 % 71,2 28,8 100,0 Primer tümör boyutları Tablo 17’de görülmektedir. Aksiller nod tutulumu; T1 tümörü olan 60 olguda % 51,6, T2 tümörü olan 101 olguda % 59,4, T3 tümörlü 41 olguda ve T4 tümörlü 10 olguda sırasıyla % 51,2 ve % 100 olarak bulundu. Tümör boyutu ile aksiller nod tutulumu arasında pozitif korelasyon mevcuttu. Çıkartılan ortalama lenf nodu sayısı 16,2 (0-49 arası) olup, metastatik lenf nodu sayısı ortalama 5,2 (0-44 arası) idi. Aksiller nod tutulumunun olgu sayısına göre da ılımı Tablo 18’te görülmektedir. Tablo 17. Tümör çapı ve aksiller tutulum ili kisi Primer Tümör Olgu Sayısı Aksiller tutulum T1 60 (% 28,4) 31(% 51,6) T2 101 (% 47,6) 66(% 59,4) T3 41(% 19,3) 21(% 51,2) T4 10(% 4,7) 10(% 100) Tablo 18. Aksilla lenf nodu tutulumu Metastatik lenf nodu sayısı Olgu sayısı 0 99(% 46,6) 1-3 71(% 33,3) 4-9 26(% 12,3) 10 ve üzeri 16(% 7,7) 44 Hastaların % 11.3’ü Evre I, % 59,’ü Evre II, % 18,’i Evre III ve % 10,5’i Evre IV olarak bulundu (Tablo 19, ekil 10) Tablo 19. Çalı maya alınan hastalarda tümör evrelerinin da ılımı ve nüks oranları TÜMÖR EVRELER n Evre I Evre IIA Evre IIB Evre IIIA Evre IIIB Evre IIIC Evre IV TOPLAM 24 11.3 66 31,1 60 28,3 24 11,3 3 1,4 13 6,1 22 10,5 212 100,0 15 Exitus sayısı 2 4 5 11 Exitus oranı %0 %0 %0 %0 %66,6 %30,7 %22,7 28.3 30 20 nüks oranları %0 %15,1 %26,6 %58,3 %100 %69,2 %77,2 31.1 35 25 nüks sayısı 10 16 14 3 9 17 68 % Evre I Evre IIA 18.3 Evre IIB Evre IIIA 11.3 Evre IIIB Evre IIIC 6.1 10 1.4 5 3.5 Evre IV 0 ekil 10. Çalı maya alınan hastalarda tümör evrelerini gösteren grafik Postoperatif dönemde en sık ileri evre tümörlü hastalara ek tetkik yapıldı. En sık yapılan tetkikler % 77,8 ile kemik sintigrafisi ve % 75,0 ile tümör markerları idi. Ayrıca % 51,4 hastaya batın ultrasonografisi, % 15,5 hastaya bilgisayarlı batın tomografisi ve % 9,4 oranında hastayada kar ı memeye mammografi yapıldı. (Tablo 20) 45 Tablo 20. Çalı maya alınan hastalarda postoperatif takipte yapılan tetkiklerin da ılımı POSTOPERAT F YAPILAN TETK KLER BATIN USG BATIN CT Kemik sintigrafisi Tümör markerları Kar ı memeye mammografi n % n % n % n % n % Evet 109 51,4 33 15,5 165 77,8 159 75,0 20 9,4 Hayır 103 48,6 179 84,5 46 22,2 53 25,0 192 90,6 TOPLAM 212 100,0 212 100,0 212 100,0 212 100,0 212 100,0 Hastaların % 94,4’ü postoperatif adjuvan kemoterapi aldı. Hastalara uygulanan en sık adjuvan kemoterapi rejimleri olarak CAF (5-florourasil + doksorubisin + siklofosfamid), AC (doksorubisin + siklofosfamid) ve EC kullanıldı. (epirubisin + siklofosfamid). (Tablo 21) Tablo 21. Çalı maya alınan hastalara postop adjuvan tedavi verilmesi ADJUVAN KEMOTERAP UYGULANMASI n % Adjuvan kemoterapi alanlar 200 94,4 Adjuvan kemoterapi almayanlar 12 5,6 TOPLAM 212 100,0 Hastalara uygulanan endokrin tedavi modalitelerinden en sık uygulanan % 50.4 ile tamoksifendir. Ayrıca % 14.1 hastaya over ablasyonu + tamoksifen, % 8,5 hastaya aromataz inhibitörü, % 4,8 hastaya sadece over ablasyonu uygulanmı olup,.47 hastaya endokrin tedavi verilmedi (Tablo 22). Tablo 22. Çalı maya alınan hastalara uygulanan endokrin tedavi modalitelerinin da ılımı ENDOKR N TEDAV MODAL TELER n % Tamoksifen 107 50,4 Over ablasyonu + Tamoksifen 30 14,1 Aromataz inhibitörü 18 8,5 Over ablasyonu 10 4,8 Verilmeyenler 47 22,2 TOPLAM 212 100,0 46 Ara tırılan hastaların % 58,9 'una adjuvan radyoterapi uygulanmı tır (Tablo 23). Tablo 23. Çalı maya alınan hastalara uygulanan adjuvan radyoterapinin da ılımı ADJUVAN RADYOTERAP UYGULANMASI n % Radyoterapi uygulanmı 125 58,9 Radyoterapi uygulanmamı 87 40,1 TOPLAM 212 100,0 Tablo 24’de hastaların u anki durumlarına ili kin da ılım görülmektedir. Eldeki son kayıtlar do rultusunda hastaların % 67,9’u hastalıksız ya amaktadır, % 12,2 hastada uzak hastalık nüksü, % 11,3 hastada lokal nüks ve % 3,5 hastada kar ı memede nüks ortaya çıktı. 11 hasta (% 5,1) exitus oldu. Tablo 24. Çalı maya alınan hastaların u anki durumu HASTALARIN U ANK DURUMLARI n % Hastalıksız ya ıyor 144 67,9 Uzak hastalık nüksü 26 12,2 Lokal nüks 24 11,3 Exitus 11 5,1 Kar ı memede nüks 7 3,5 212 100,0 TOPLAM Tablo 25’te hastaların tümör evreleri ve e itim durumları kar ıla tırıldı. E itim düzeyi arttıkça tümör evresi küçülmekte idi ve bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu. (p=0,001). 47 Tablo 25.Evrelere göre olguların ortalama ya am ve hastalıksız ya am süreleri Olgu (n) Oran (%) Ortalama takip Hastalıksız süresi (ay) ya amsüresi (ay) Hastalıksız ya am oranları(%) EVRE 1 24 %11,3 18-81 65 100 EVRE 2A 66 %31,1 20-76 64 75 EVRE 2B 60 %28,3 22-78 51 73 EVRE 3A 24 %11,3 24-78 48 58 EVRE 3B 3 %1,4 38-47 35 33,3 EVRE 3C 13 %6,1 20-81 37 30,7 EVRE 4 22 %10,5 6-22 21 22,2 Tablo 26. Çalı maya alınan hastalarda tümör evreleri ve ö retim durumunun kar ıla tırılması E TM Hiç e itim almamı n (% )* lkokul mezunu n (% )* Ortaokul mezunu n (% )* Lise mezunu n (% )* Üniversite mezunu n (% )* TOPLAM n (% )* I 1 (4,7) 3 (5,4) 3 (25,0) 18 (29,5) 14 (25,8) 39 (18,3) IIA 6 (28.5) 22 (39,3) 2 (16,7) 16 (26,2) 20 (32,2) 66 (31,1) IIB 3 (14,3) 17 (30,5) 4 (33,3) 15 (24,6) 21 (33,8) 60 (28,3) IIIA 5 (23,8) 7 (12,5) 0 (0,0) 8 (13,1) 4 (6,4) 24 (11,3) IIIB 0 (0,0) 2 (3,5) 1 (8,3) 0 (0,0) 0 (0,0) 3 (1,4) IIIC 4 (19,1) 4 (7,1) 2 (16,7) 0 (0,0) 3 (4,8) 13 (6,1) IV 2 (9,6) 1 (1,7) 0 (0,0) 4 (6,6) 0 (0,0) 7 (3,5) 21 (100,0) 56 (100,0) 12 (100,0) 61 (100,0) 62 (100,0) 212 (100,0) TÜMÖRÜN EVRES TOPLAM * Sütun yüzdesi p = 0,001 (Pearson ki-kare) Hastalar geçirilmi over kanseri, endometrium kanseri ve geçmi te radyasyona maruz kalma açısından da ara tırıldı. Hiçbir hastada bu üç durum açısından pozitif öyküye rastlanılmadı. 48 5. TARTI MA Meme kanserinin klinik davranı ı de i kenlik gösterir. Meme kanseri tanısı konan hastalar uzun süre metastaz riski ta ırlar ve iyile me sürecini tanımlamak zordur. Meme kanserinin klinik öyküsü de de i kendir ve hastalı ın aynı klinik evresine sahip tedavi edilmemi hastaların sa kalım süresi birkaç ay ile birkaç on yıl arasında de i me gösterir7. Bugüne de in meme kanseri için pek çok etkili tedavi modeli geli tirilmi tir.Ancak, her tedavi stratejisi sadece meme kanserli bazı bireyler için etkili olmu tur.Bu nedenle, hastalı ın do al öyküsünü önceden tahmin edebilen,en elveri li tedavi stratejisini saptamaya izin veren ve hastalı ın gelece ini de erlendirebilen prognostik i aretleyicileri ortaya koymak çok önemlidir. Meme kanserinde prognostik faktörlerin sa kalıma etkilerinin anla ılması için öncelikle hastalı ın do al seyrinin ortaya konması ve hiç tedavi edilmemi hastalarda hastalı ın nasıl seyretti inin gösterilmesi gereklili i ara tırmacıları bu yöne sevketmi tir.Bloom ve ark. 1805-1933 yılları arasında Middlesex hastanesinde yaptı ı 250 olgu serilik bir ara tırmalarında; cerrahi,hormon ya da kemoterapi uygulanmamı hastalardan % 18 ‘nin 5 yıl, % 4’nün ise 10 yıl kadar ya aması meme kanserinde sa kalımın çok çe itli de i kenlere ba lı oldu unu ve tedavi edilmese bile bazı olgularda sa kalımın uzayabilece ini göstermi tir7 . Amerikan Ulusal Kanser Enstitüsü’nün 1977’de histolojik olarak meme kanseri tanısı alan ve tedavi uygulanan büyük bir olgu grubundan elde etti i verilere göre, iki farklı altgrup göze çarpmaktadır. Meme kanseri dı ı nedenlerle olan ölümler gözardı edildi inde altgruplardan birinde yıllık mortalite oranı % 2,5 kadardır ve bu grup toplamın % 60’ını olu turmaktadır.Di er % 40’lık grupta ise hastalık çok daha agresif bir seyir izlemi ve yıllık mortalite oranı % 25 olarak bulunmu tur .Bu oran Middlesex sonuçları ile benzerlik göstermektedir10. Meme kanserinin tek bir hastalık olmayıp, farklı seyir ve prognozlara sahip, farklı patolojik süreçlerin birle imi eklinde de erlendirilmesi gerekti i görü ü giderek yaygınlık kazanmaktadır. Uzun süreli sa kalım esas olarak ve yalnızca erken tanıyla 49 de il tümörün biyolojik davranı ı ve malignite potansiyeli ile belirlenmektedir7,10. Klinik anlamda tanı için erken kavramı, gerçekte biyolojik olarak hiç de erken de ildir. Meme kanserinde iyile menin tarifi de karma ıktır9. En sık kullanılan kavram istatistiki iyile medir. Bir hasta grubunda ölüm hızı, aynı ya ve cins da ılımına sahip normal nüfusun tüm nedenlerle ölüm hızına e it oldu unda hastalar istatistiki olarak iyile mi sayılır. Bir birey için hastalı ın tamamen ortadan kalkması ise klinik iyile me anlamını ta ır. Bir grubun uzun süreli takibinde meme kanserinden ölüm riski, genel nüfusta aynı ya grubundaki kadınlardan farksız oldu unda; o grupta klinik iyile me söz konusudur. Meme kanserli hastalarda istatistik iyile meyi de erlendiren çalı maların tümü devam eden bir mortalite riski oldu unu göstermi tir8,10. Bu çalı malarda meme kanserli hastaların sa kalım e risi hiçbir zaman normal nüfusa paralel hale gelmemekte, 25-40 yıl sonra bile mortalite riski artmı olarak devam etmektedir. statistiki iyile me gösterilememekle birlikte klinik iyile menin gösterilmesi amacıyla yapılmı “Memorial Sloan Kettering” kanser merkezi kaynaklı 1458 hastalık bir seride hastaların tümünde % 21’lik bir klinik iyile me oranı verilmi tir 74 . Meme kanserli hastaların; hastalıklarının do al seyri ve iyile me kriterleri anla ıldıktan sonra hastaları sınıflamak gere i do mu tur. Çünkü meme kanserli hastalar hekime ba vurduklarında hastalıklarının yayılmaları bakımından birbirlerinden farklılıklar gösterir. Gerek tedavi planının yapılmasında gerek prognoz tayininde gerekse tedavi için uygulanan çe itli yöntemlerin etki farkını ortaya koymada; hastaları hastalıklarının yayılma derecesine göre gruplara ayırma yani evreleme en güvenilir yoldur. Ara tırmaya dahil etti imiz 212 hastanın ya da ılımlarına baktı ımızda hastaların % 85,7'sinin 40 ya ve üstü hastalardan olu tu unu belirledik. Bu bulgu, "ya "ın meme kanserinde en önemli ba ımsız risk faktörü oldu u gerçe iyle örtü mektedir. Meme kanserli hastaların % 80'inden fazlası 40 ya üzerindedir. 1381 olguluk bir çalı mada 40-70 ya grubunda meme kanserli olgu sayısı, tüm olguların % 67,5'unu olu turmaktadır28. Meme kanseri görülme sıklı ı premenepozal dönmede daha az görülmektedir.60 Ya la birlikte görülme sıklı ı da artmaktadır. nsidans e risi menapoza kadar her on yılda iki kat artarak dik bir ekilde yükselir.12 Meme kanserinin büyük bir kısmı postmenapozal dönemde görülmektedir. 50 Çalı mamızda hastaların e itim durumları da incelendi. Hiç e itim almamı , ilkokul mezunu ve ortaokul mezunu hastaların toplam oranı % 41.9 iken, lise ve üniversite mezunu olanların oranı % 58,1'dır. Bulgular analiz edildi inde e itim durumu ile meme kanseri ortaya çıkması arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ili ki bulunmazken, e itim durumu ile meme kanserinin evresi arasında istatistiksel olarak oldukça anlamlı bir ili ki bulundu. E itim düzeyi arttıkça tümör evresi küçülmektedir. Literatürdede dü ük e itim düzeyli kadınlarda kanserin daha ileri evrelerde farkedildi i ve müdahale edildi ine dair yayınlar mevcuttur.61,63 Ara tırdı ımız hastaların ba vuru ikayetlerine baktı ımızda en sık ba vuru ikayetinin 'ele gelen kitle' oldu unu görüyoruz (% 82.7). Literatürdede meme kanserli kadınların % 70'inde ilk bulgunun memede bir kitlenin varlı ı oldu u vurgulanmaktadır.62,63 212 hastanın 22'sinde(% 10,3) meme kanseri açısından aile öyküsü pozitif bulundu. Bu 22 hastanın; onbirinde birinci derecede, sekizinde ikinci derecede, üçünde ise üçüncü derecede yakınlık saptandı. Bu konudaki literatür bilgilerimize göre; ailesinde meme kanseri olanlarda meme kanseri olma riski vardır. Bu risk özellikle birinci derecede akrabalarında (anne, kızkarde , kızı) meme kanseri olanlarda iki kat artar.14,15 ki veya daha fazla birinci derecede akrabasında meme kanseri varsa bu risk çok daha fazla artar. Akrabalarında meme kanseri olu umu ne kadar erkense o ki ide risk o kadar artar, 50 ya ını geçen birinde artık ailesel hastalı a ba lı yüksek risk peryodu geçmi tir. Çalı mada incelenen hastaların rahatsızlıklarının tespit edilme yolu da incelendi. Burada kasttetti imiz, hastanın ilk bulgularının kim tarafında tespit edildi idir. Buna göre, hastaların büyük bir bölümünde memedeki lezyonun tespiti hastanın kendini muayenesi sırasında saptandı ı (% 52.8), doktor muayene sırasında ise % 30.6 hastanın memesinde lezyonun fark edildi i belirlendi. % 16,5 hastada ise memedeki lezyon rutin taramalar sırasında farkedildi.. Bu veri bize, kendi kendini muayene ve rutin tarama yöntemlerinin meme kanserinde hastalı ı tespit etmedeki önemini i aret etmektedir. Bu konuda yapılmı farklı çalı malardada kendi kendini muayene e itimlerinin hastalı ın erken evrede tespitinde önemi vurgulanmaktadır.63 Dünyada birçok tıbbi organizasyon meme kanserinin erken tanısını sa lamak için kendi kendini muayene yöntemini tavsiye etmektedir.27,63 51 Mamografi meme kanserinin erken te hisinde büyük rol oynar, tedavi ba arısı ve survi ansını arttırır.The U.S Food and Drug Administration (FDA) bütün meme kanserlerinin % 85’ini bir kitle hissedilmeden yıllar önce kanseri belirleyebildi ini rapor ediyor.Son 34 yılda yapılan çalı malar, mamografik tarama programlarının meme kanser mortalitesini önemli oranda azalttı ını göstermektedir 34,35 Hastalara operasyon öncesi yapılmı olan görüntüleme tetkikleri incelendi inde, hastaların tamamına yakınında meme USG (% 99,05) ve mammografinin (% 98,1) yapılmı oldu unu tespit ettik. Bunun dı ında % 90,1 oranında hastaya batın USG, % 84.9 hastaya kemik sintigrafisi ve % 3,7 hastaya meme MR görüntüleme yapıldı. Ancak bu hastaların büyük ço unlu unda malign lezyon tarama sırasında de ilde, lezyonun ele gelecek kadar büyümesi sonucu hekime ba vurmalarından sonra saptandı. Bu hastalar tümör boyutu, dolayısıyla tümör evresi ilerlemi olarak tedavi edildiler. Bu da bize tarama yöntemlerinin sık ve efektif kullanılması geekti ini dü ündürmektedir. Çalı mamızda meme tümör lokalizasyonu, en sık üst dı kadranda ve sa memede saptandı. Fischer ve arkada ları merkezi ya da iç kadrandaki tümörlerin lateral yarıdakilere oranla daha dü ük kür e ilimi ta ıdı ını bildirmi lerdir. Buna kar ın tümör lokalizasyonunun sa kalım üzerinde etkisinin anlamlı olmadı ını bildiren çalı malar mevcuttur10 Tümör lokalizasyonlarının da ılımı incelendi inde ara tırdı ımız hastaların % 50,2'sinde tümör sa memede ve % 49,8'inde sol memede ortaya çıkmı tır. Bu bulgu mevcut literatür bilgileriyle örtü memektedir. Çünkü literatür verilerine göre meme kanseri sıklıkla sol memede ve sıklıkla üst dı kadranda lokalize olmaktadır.49 Ara tırılan hastalara operasyon öncesi yapılan biopsileri inceledi imizde en sık yapılan biopsinin % 56,6 ile (120 hasta) 'eksizyonel biopsi' oldu unu gördük. Bundan sonra sıklık sırasına göre i aretleme (% 15,5), ince i ne aspirasyonu (% 13.3) ve insizyonel biopsi (% 10,4) , 3 hastaya ise (% 1,4) trucut biopsi yapıldı ını saptadık. Tümör çapı, meme kanserinin geli im ve sa kalımı göstermesi açısından önemlidir. Gaglia75 ve Hacene76 ‘nin çalı malarında tümör çapı sa kalım üzerine etkili prognostik faktör olarak bildirilmi tir. Martin ve arkada ları77 aksiller tutulumu sırasıyla T1'de % 24-28, T2'de % 34-57, T3'de % 65, Kutani ve arkada ları78 ise T1 'de % 2533, T2'de % 50-63, T3'de ise % 85 olarak bulmu lardır. çalı mamızda aksiller nod tutulumu T1 'de % 50, T2'de % 54,2 ve T3'de % 68,7 idi. çalı mamızda T1 tümörlerde 52 aksiller tutulum oranı di er çalı malara oranla yüksek bulundu. Bunun nedeni T1 tümörlü olguların çalı ma grubunda oldukça az olmasına ba lı olabilece i dü ünüldü. Di er çalı malarda oldu u gibi çalı mamızda da tümör çapı ile aksiller tutulum arasında pozitif bir korelasyon saptandı. Aksiller nodal tutulum, meme kanserinde önemli bir prognostik faktördür. Aksiller lenf nodlarının durumunun bilinmesi ile adjuvan kemoterapi alması gereken hastaların seçimi daha iyi yapılabilece i gibi lokal radyoterapi uygulamalarına daha az gerek görülecektir. Nemoto ve arkada ları79 tarafından yapılan çalı mada aksiller tutulum arttıkça sa kalımın azaldı ı belirlenmi tir. Martin ve arkada ları77 tarafından yapılan çalı mada aksiller tutulumun bulunmadı ı olgularda 8 yıllık sa kalım oranı % 87,5, bir nod tutulumu bulunan olgularda % 85,5, iki ve daha fazla lenf nodu tutulumu bulunanlarda ise % 49,1 olarak bulunmu aksiller tutulumun ya am süresi üzerine etkisini istatistiksel olarak anlamlı oldu u belirtilmi tir. Wilson ve arkada ları80 yaptıkları çalı mada 4 ve üzerindeki lenf nodu tutulumunun sa kalımı önemli oranda azalttı ını saptamı lardır.Bu çalı mada aksiller nod tutulumu; T1 tümörü olan 60 olguda % 51,6, T2 tümörü olan 101 olguda % 59,4, T3 tümörlü 41 olguda ve T4 tümörlü 10 olguda sırasıyla % 51,2 ve % 100 olarak bulundu. Tümör boyutu ile aksiller nod tutulumu arasında pozitif korelasyon mevcuttu. Çalı mamızda toplam 194 hastaya (% 91,2) modifiye radikal mastektomi (MRM) yapıldı ını bulduk. Uygulanan di er cerrahi yöntemler ise tüm cerrahilerin % 8,8'ini olu turmaktadır. MRM dı ında uygulanmı olan teknikler; simple mastektomi, lumpektomi+aksiller diseksiyon, radikal mastektomi ve simple mastektomi+sentinel lenf nodu örneklemesidir. Bulgularımızı, bugünkü kabul görmü mevcut tedavi yakla ımları ba lamında de erlendirecek olursak; radikal mastektomi tarihsel önemi dı ında çok fazla uygulanan bir tedavi yöntemi de ildir.42 Modifiye radikal mastektomi meme kanserlerinin tedavisinde tüm dünyada en çok yapılan ameliyattır. Rekonstrüksiyon için uygun olması, morbiditenin dü ük olması, kozmetik yönden iyi sonuçlar vermesi, ameliyat süresinin kısa olması ve survi yönünden di er radikal giri imlerle e de er olması MRM'yi popülerize etmi tir.48 Buna kar ın klini imizde yapılan MRM oranı göreceli olarak günümüz tedavi yakla ımıyla kıyaslandı ında oran olarak fazla görünmektedir. Özellikle son yıllarda meme koruyucu prosedürlerin sayısında artı mevcuttur. 53 Uygulanan ameliyatlar sonrası toplam 37 olguda 54 komplikasyon geli ti. En sık görülen komplikasyon seroma idi. Yapılan çalı malarda seroma MRM sonrası % 16-29 oranında görülmekte'dir81,82. Çalı mamızda MRM sonrası % 7,2 oranında görüldü. MRM sonrası seroma olu umunun literatür rakamlarının altında olu u tüm olgularda drenin drenaj ortadan kalkıncaya kadar tutulması ve ameliyat sonrası 72 saat sıkı bandaj yapılmasına ba lı olabilece i dü ünüldü. Yara enfeksiyonu MRM sonrası % 4-18 arasında görülmektedir81. Yara enfeksiyon oranımız % 5 olup geli en yara nekrozunuda ekledi imizde bu rakam % 7,2 olmaktadır. Bu rakamlar literatürle uyumludur. Ara tırmamızda hastaların % 71.2’sinde c-erbB2 pozitifli i, % 65.5’unda östrojen reseptör pozitifli i ve % 58,9’unda progesteron reseptör pozitifli i tespit edildi. C-erbB2 ile ilgili yapılan çalı malarda, çalı maların bazıları c-erbB2 ekspresyonunun prognostik önemi oldu unu vurgularken, bazıları da bu hipotezin do ru olmadı ını savunmu lardır.64 Ayrıca ba ka çalı malarda c-erbB2'nin hastalıksız ya am süresinde önemli olmadı ı, buna kar ılık tüm ya am süresi açısından yararlı oldu u bildirilmi tir.65,66 Öte yandan, c-erbB2'nin aksine primer ve metastatik meme kanserlerinde östrojen ve progesteron reseptörleri özellikle belirlenmelidir. Çünkü artık tedavi seçimi reseptörlerin durumuna bakılarak yapılmaktadır. Hem premenopozal hem de postmenopozal hastaların steroid hormon reseptörlerinin durumu hormon tedavisinin kararında önemli oldu u gibi, nüks ve metastaz yönünden de tedavi seçiminde aktif rol oynamaktadır.67 212 hastanın 57'sinde (% 27,0) nüks ortaya çıktı ını bulduk. 144 hasta (% 67,9) hastalıksız ya ıyordu, ve 11 hasta (% 5,1) exitus olmu tu Çalı mamızda en sık görülen tümör evresi % 31,1 ile evre IIA olarak saptandı. Bunu izleyen sıklıkta, evre IIB (% 28,3) ve evre I (% 11,3) gelmektedir. Bu veriler bize, evre I'de te his edilmi olan hasta sayısının oldukça az oldu unu göstermektedir. Evrelendirme, optimum tedavinin seçimi ve prognozun belirlenmesi açısından çok önemlidir. Bir çalı mada evrelere göre be yıllık sa kalım oranları u ekilde bildirilmi tir; evre I'de % 96, evre II'de % 82, evre III'te % 53 ve evre IV'te % 18.68 nceledi imiz hastaların % 94,4’ünün adjuvan kemoterapi aldı ını belirledik. Bu tedavi hastanemizde onkologlar tarafından uygulanmaktadır. Hastalara uygulanan en sık kemoterapi kürlerinin CAF (5-florourasil + doksorubisin + siklofosfamid), AC (doksorubisin + siklofosfamid) ve EC (epirubisin + siklofosfamid) oldu unu tespit ettik. Yapılan çalı malarda meme kanserli hastalara en sık uygulanan kemoterapi kürlerinin 54 CAF ve CMF (siklofosfamid + adriamisin + 5-florourasil) oldu u vurgulanmaktadır, her iki kür ile de elde edilen cevap oranı % 20-70 arasındadır(ortalama % 50).49 Endokrin tedavi modaliteleri olarak hastalara en sık uygulanan tedavi tamoksifendir (% 50,4). Tamoksifen günümüzde özellikle endokrin duyarlı erken evre meme kanserinde cerrahi sonrası adjuvan tedavi amacıyla yaygın olarak kullanılmaktadır.69 Aksiller nodal tutulumu olan premenopozal kadınlarda adjuvan kemoterapi, postmenapozal kadınlarda ise tamoksifen, nükse kadar olan süreyi ve genel ya ama süresini uzatmaktadır70 Çalı mada ara tırılan hastaların % 58,9'una adjuvan radyoterapi uygulandı ı bulunmu tur. Bu uygulama hastanemizde radyasyon onkologları tarafından yapılmı tır. Meme kanserinde cerrahiden sonra uygulanan radyoterapinin ya am süresi üzerindeki etkisi, lokal ve bölgesel nüksleri önlemedeki katkısı açıkça belirtilmi tir.71 55 6. SONUÇ ve ÖNER LER 1. Meme kanseri açısından ya , en önemli ba ımsız risk faktörlerinden biridir. 40 ya üstü kadınlarda ayda bir kendi kendini muayene ve yılda bir klinik muayene ve mammografi takipleri mutlaka önerilmelidir. 3. E itim durumu ve tümör evresi arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ili ki bulunmu tur; e itim düzeyi azaldıkça tümör evresi artmaktadır. Bu nedenle, özellikle dü ük e itim düzeyindeki kadınlara bu konunun önemi hakkında e itim verilmesi, tarama amaçlı doktor kontrollerini ihmal etmemelerinin vurgulanması önemlidir. 3. Çalı mamızda 'ele gelen kitle' meme kanserinde ilk farkedilen bulgu olarak saptandı. Bu yüzden kendi kendini muayenenin önemi açıktır. 4. Son zamanlarda meme kanserinin biyolojik davranı ının daha iyi anla ılarak radikal ve memeyi koruyucu cerrahi yöntemler (MKC) arasında belirgin bir fark olmadı ının gözlenmesi ile ülkemizde de sınırlı cerrahi giri im + postoperatif radyoterapi giderek benimsenmektedir. Ancak bizim serimizde MKC sayısının literatür bilgilerine göre çok az oldu u tespit edildi. Bu yüzden postoperatif radyoterapi konsundaki altyapı eksiklikleri giderilmeli, hastaların postoperatif daha yakın takip olanakları geli tirilmeli ve böylece meme koruyucu cerrahi oranının artırılması sa lanmalıdır. 5. Çalı mamızda östrojen ve progesteron reseptörlerine kıyasla c-erbB2 göreceli olarak fazla oranda bakıldı. C-erbB2'nin meme kanserinde ne düzeyde faydalı olabilece i konusunda daha ileri ara tırmalar yapılmalıdır. 6. Sonuç olarak, meme kanseri tüm dünyada oldu u gibi ülkemizde de oldukça sık görülen bir hastalıktır. Bu hastalıkla ilgili en maliyet-etkin yakla ım, hastalı ı erken dönemde tespit etmeye yönelik çalı ma ve programları geli tirmek olacaktır. 56 KAYNAKLAR 1. Kinne W.D. Primary Treatment of Breast Cancer. Breast Disease, Harris J: J.B. Lipincott Comp., Philadelphia, 1987 2. Netter FH, Interactive Atlas of Clinical Anatomy. California: D&R Development Group; 1998 3. Boring CC, Squires TS, Tong T: Cancer Statistics 1993. C.A. Cancer J Clin 1993;43: 4-26, 4. Sivenberg E, Lubera J. Cancer Statistics 1987. C.A. Cancer J Clin 37: 19, 5. Greenlee RT, Murray T, Bolden S. Cancer Statistics, 2000. C.A. Cancer J Clin , 2000; 50: 7-33, 6. Tannock IF, Hill RP(eds): The Basic Science of Oncology. 2nd ed. New York, Mc Graw - Hill, 1992 7. Bloom H. Richardson W. Harrier E. Natural History of Untreated Breast Cancer (1805-1933). BMJ 1962; 2:213. 8. Harris J. Hellman S. Observations On Survival Curve Analysis With Particular Reference to Breast Cancer Treatment. Cancer 1986; 57:925. 9. Haybittle J. The Evidence For Cure in Female Breast Cancer. Comment Res Breast Dis 1983; 3:181. 10. Brinkley D. Haybittel J. Long Term Survival of Women With Breast Cancer. Lancet 1984; 1:1118. 11. McPherson K, Steel CM, Dixon JM. ABC of Breast Disease. br Med J 1994; 309:1003-1006. 12. Henderson B, Ross R, Bernstein L. Estrogen As a Cause of Human Cancer. Cancer Res: 1988; 246-253. 13. Hellman S. The Natural History of Small Breast Cancers. David A. Karnofsky Memorial Lecture. J Clin Oncol 1994;12:2229. 14. Henderson IC. Risk Factors For Breast Cancer Development. Cancer 1993; 71:2127-2140. 15. Slattery ML, Kerber RA. A Comprehensive Evaluation of family History and Breast cancer Risk. JAMA 1993;270:1563-1568. 16. MacMahon B, Cole P, Brown J. Etiology of human breast cancer. A Review. J Natl Cancer Inst 1973; 50:21-42. 17. Fisher E, Sacs R, Fisher B. Biologic considerations regarding the one and two step procedures in the management of patients with invasive carcinoma of the breast. Surg Gynecol Obstet , 1978;61:245-249. 18. Harris JR, Morrow M, Bonnadonna G. Cancer of The Breast. In. Devita VT, Hellmann S, Rosenberg SA(eds) Cancer: Principles and Practice of Oncology. JB Lippincott, Philadelphia, 1993;1264-1332 19. Trichopoujlos D, MacMahon B, Cole P. Menopause and Breast Cancer Risk. J Natl Cancer Inst 48:605-613, 1972 57 20. Miller D, Rosenberg I, Kaufmann D. Breast Cancer Before Age 45 and Oral Contraceptive Use. am J Epidemiol 1989;29:269-280. 21. Brintom LA, Daling JF, Liff JM. Oral Contraceptives and Breast Cancer Risk Among Yunger Women. J Natl Cancer Inst , 1995;7:827-835. 22. Rookus MA, van Leeuven FE. Oral Contraceptive and Risk of Breast Cancer in Women Aged 20-54 Years. Lancet, 1994 ;44:844-851. 23. Dupont WD, Page DL, Menopausal Estrogen Replacement Theraphy and Breast Cancer. Arch Intern Med , 1991;51:67-72. 24. Steinberg KK, Thacker SB, Smith SJ. A Meta Analysis of the Effect of Estrogen Replacement Theraphy. JAMA , 1991;65:1985-1990. 25. Ernster V, Bush T, Huggins G. Benefits and Risks of Menopausal Estrogen and/or Progestin Hormone Use. Prev Med , 198817:201-233. 26. Henderson IC. What Can A Woman Do About Her Risk of Dying of Breast Cancer?. Curr Probl Cancer , 1990;4:165-230. 27. Rimer BK.Breast Cancer Screening. In Harris JR, Lippman ME, Morrow M, Hellman S(eds). Diseases of The Breast, Philadelphia. Lippincott Co., 1996 28. Spatt JS, Donegan WL, Sigestad CP. pidemiology and Etiology. In Donegan Wl, Spratt JS(eds) Cancer of The Breast, Philadelphia, W.B. Saunders Co., 1995 29. Winchester DP, Bernstein JR.Screening for Breast Cancer. Cameron JL(eds). Current Surgical Theraphy. Mosby Year Book, Inc. 1992 30. Champion V.The Role of Self-Examination in Breast Cancer Screening. Cancer , 1992;69: 1985. 31. Shapiro S, Venet W, Strax P.Current Results of The Breast Cancer Screening Randomized Trial: The Health Insurance Plan of Great New York study, In: Screening for Breast Cancer. Toronto, Sam Huber Publishing, 1998 32. Baker LH.Breast Cancer Detection Demonstration Project: Five Years Summary Report. CA , 1982;32: 196. 33. Feig S. Radiation Risk From Mammography: Is It Clinically Significant? AJR , 1984; 143:469-75. 34. Bassett LW, Manjikian III V., Gold RH. Mammography and Breast Cancer Screening in Candy B, Bland KI. The Surgical Clinics of North America, August 35. 1996. Nystrom L, Rutqvist LE, Wall S. Breast Cancer Screening With Mammography: Overview of Swedish Randomized Trials. Lancet, 1993; 341:973. 36. US Preventive Services Task Force: Guide to Clinical Preventive Services, ed 2. Baltimore, Maryland, Williams and Wilkins, 1996 37. Chu KC, Smart Cr, Tarone RE. Analysis of Breast Cancer Mortality and Stage Distribution By Age For The Health Insurance Plan Clinic Trial. JNCI, 1988 ;80:1125-1132 38. Leis H.P. Management of Nipple Discharge Worlds. Surg , 1989;13:736. 39. American Joint Committee on Cancer. Breast in Bears, O.H. et al(eds) Manual for staging of Cancer Philadelphia J.B. Lippincott, 1992 58 40. Painter R.W., Clark W.E. Negative Findings on Fine Needle Aspiration Biopsy of Solid Breast Masses. Am J Surg , 1988;155, 387. 41. McMahon AJ., Lutfy A.M. Needle Core Biopsy of a Breast Wıth a Spring-loaded Device. Br.J.Surg , 1992;79:1042. 42. Rippon B.M. Invasive Breast Cancer Staging and Treatment. Apractical Approach to Breast Disease. Grady F.L.: Little Brown and Company, Boston, 1995 43. Patey DH, Dyson WH. The Prognosis of Carcinoma of Breast in Relation to The Type of Operation Performed. Br.J.Cancer , 1948;2:7. 44. Giulliano E.A.: Breast: Way W.L. Current Surgical Diagnosis and Treatment. Librairire of Libnan, Beirut, 1994 45. Cotton L, Lafferty K. A New Textbook of Surgery. Hodden and Stoughton, London, 1988. 46. Crile G, Y.R., Cooperman A. Results of Partial Mastectomy in 173 Patients. Surg. Gyn. Obst., 1980; 150:563. 47. Fisher B, Montague E., Redmond C. Comparison of Radical Mastectomy With Alternative Treatments, The Clinical and Biologic Significance of Medial-central Breast Cancer. Cancer , 1981;48:1863. 48. Marchant JD. Invasive Breast Cancer Surgical Treatment Alternatives. Obstetrics and Gynocology Clinics of North America. , 1994;21:659-672. 49. Bland KI. Copeland III EM. Breast in: Schwartz SI, Shires GT, Spencer FC, eds. Principles of Surgery. East Norwalk: McGraw-Hill inc 1994;531-587. 50. Frazier G.T. Surgical Treatment of Breast Cancer. Plastic and Reconstructive Surgery 1994;531-587. 51. Alican F. Meme Hastalıkları. Alfa Matbaacılık, stanbul, 1993. 52. Osborne MP, Ormiston N. Breast Conservation in The Treatment of Early Breast Cancer. Cancer, 1984; 53: 349. 53. Giuliano AE. Sentinel Lymph Adenectomy in Primary Breast Carcinoma: An Alternative To Rutine Axillary Disection. J. Surg. Oncol. , 1996;62:75-77. 54. Marrow M, Dixon J.M.: Surgery. Chapter 1, 5. Mosby, London, 2001. 55. Harris JR, Morrow M. Treatment of Early Stage Breast Cancer in Harris JR et al(Ed): Diseases of The Breast. Philadelphia, Lippincott, 1996;pp487-578 56. Atkins H, Hayward JLI, Klaugman DL. Treatment of Early Breast Cancer, A Report of Ten Years Clinical Trial. Brit. Med. J. 1972;2:423-429. 57. Jacobson JA, Danfor th DN, Cowan KM. Ten Year Results of Comparison of Conversation With Mastectomy in The Treatment of Stage I and II Breast Cancer. New Eng J Med 1995;1332:907-911. 58. Fisher B, Bauer M, Margolese R. Five Year result of A Randomised Clinical Trial Comparing Total Mastectomy To Segmental Mastectomy With or Without Radiation in The Treatment of Breast Cancer, N Eng J Med 1985;312:665-673. 59 59. Rovere GQ, Benson JR. Ipsilateral Local Recurrence of Breast Cancer: Determinant or Indicator of Poor Prognosis? Lancet Onco. 2002; 3183-187. 60. G.C. Zografos, M. Panou, N. Panou . Common risk factors of breast and ovarian cancer: recent view. International Journal of Gynecological Cancer 2004;14 (5), 721–740. 61. Marian E. Gornick, Paul W. Eggers, Gerald F. Riley. Associations of Race, Education, and Patterns of Preventive Service Use with Stage of Cancer at Time of Diagnosis. Health Services Research 2004;39 (5), 1403–1428. 62. Greennall, MJ. Cancer of the Breast in Morris, P.J., R.A(eds) Oxford Textbook of Surgery, New York, 1994. 63. Tracey McCready BSc, RGN, Dot Littlewood DCR, SRR, PG Cert., Cert. HE, Jane Jenkinson RGN. Breast self-examination and breast awareness: a literature review. Journal of Clinical Nursing. 2005;14 (5), 570–578. 64. Thor AD, Schwartz LH, Koerner FC. Analysis of c-erbB2 expression in breast carcinomas with clinical follow-up. Cancer Res , 1989;49:7147-7152. 65. Tsuda H, Hirohashi S, Shimosato Y. Immunohistochemical study on overexpression of c-erbB2 protein in human suvival of patients. Jpn J Cancer Res, 1990;81:327-332. 66. Tokunaga Y, Urano T, Furukawa K. Reduced expression of nm 23 - H1, but not of nm 23 - H2, is concordant with the frequency of lymph - node metastasis of human breast cancer. Int J Cancer, 1993;55:66-71. 67. Green S, Gronemeyer H, Chambon P. Structure and function of steroid hormone receptors, in Sluyser M(ed): Growth Factors and Oncogenes in Breast Cancer. England, Ellis Horwood, 1987, pp 7-28. 68. Henson DE, Tarone RE. On the possible role of involution in the natural history of breast cancer. Cancer 1993; 71:2154-2156. 69. Goldhirsh A, Glick JH, Gelber RD. Meeting Highlights: International consensus panel on the treatment of primary breast cancer J Clin Oncol , 2001;19(18):3817-3827. 70. Fisher B, Constantino JP, Wickerham DI. Tamoxifen for prevention of the breast cancer: report of the Naitonal Surgical Adjuvant Breast and Bowel Project P-1 study. J Natl Cancer Inst , 1998;90:1371-1380. 71. Perez AC, Garcia MD, Kuske RR, Levitt SH. Breast in: Perez AC, Brady LW, eds. Principles and practice of radiation oncology. Philadelphia: Lippincott company 1992:877-947. 72. ASCO Expert Panel T. Clinical practice guidelines for the use of tumor markers in breast and colorectal cancer: Report of the American Society of Clinical Oncology Expert Panel. J Clin Oncol , 1996;14:2843-2877. 73. Hayes DF, Kiang DT, Korzun A. CA 15-3 and CEA spikes during chemotherapy for metastatic breast cancer. Proc Am Soc Clin Oncol 7:38a, 1988. 74. Adanir F, Berg J, Jobert L. Long term follow-up breast cancer patients: The thirty year report. Cancer, 1974; 33: 1145. 60 75. Gaglia P, Bussone R, Cardarola B. The correlation between the spread of metastases by level in the axillary nodes and disease-free survival in breast cancer. Eur J Cancer Clin Onco ,1987;1; 23: 849-584. 76 Hacene K, Le Doussal V, Rouesse J. Predicting distant metastases in operable breast cancer patients. Cancer, 1990;66: 2034-2043. 77. Martin JK, van Heerden JA, Taylor WF. Is modified radical mastectomy really equivalent to radical mastectomy in treatment of carcinoma of the breast. Cancer; 1986;57:510-518. 78. Kutani R, Ataseven A, Ertekin T, Erkol H. Modifiye radikal mastektomi ile tedavi edilmi 233 meme kanseri vakasının analizi. Ulusal Cerrahi Dergisi, 1989; 5(1): 37-44. 79. Nemoto T, Vana J, Bedwani RN. Management and survival of female breast cancer. Cancer,1980; 45: 2917-1924. 80. Wilson FJ, Cox JD. Definitive, adjuvant, palliative radiation therapy in mammary cancer. In Donegan WL ,Spratt JS,eds. Cancer of the breast. Philedelphia : WB Saunders, 1995;p505-518.. 82. Özman i , Saydam S, Bekta er C. Meme kanseri cerrahisinde seroma problemi. Ulusal Cerrahi Dergisi; 1996;12(4): 398-399. 81. Vinton LV, Traverso LW, Jolly PC. Wound complications after modified radical mastectomy compared with tylectomy with axillary node dissection. Am J Surg 1991;161: 584-588. 61 ÖZGEÇM Adı Soyadı: Serkan Özmete Do um yeri/tarihi: Adana, 1974 Medeni durumu: Evli Adres: Güzelyalı Mah. 120. Sok. Kibrito lu Sitesi D Blok K:17 No:14 Seyhan/ADANA Telefon: 322-2350069 E-mail: [email protected] Mezun oldu u tıp fakültesi Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Yabancı diller: ngilizce 62