BAŞLANGIÇ Bu kitap, büyük ölçüde, Avrupa Sosyoloji Merkezi

BAŞLANGIÇ
Bu kitap, büyük ölçüde, Avrupa Sosyoloji Merkezi bünyesinde
gerçekleştirdiğimiz ve sonuçları bir bütün halinde başka yerde
yayımlanmış olan1 bir dizi araştırmaya dayanmaktadır. Araştırma verileri ise INSEE [Ulusal İstatistik ve Ekonomik Araştırmalar Enstitüsü] ve BUS’un [Üniversite İstatistikleri Bürosu] tedarik ettiği istatistiklerden ve bizzat kendimiz tarafından veya Lille
ve Paris’teki sosyoloji öğrencileri aracılığıyla bizim gözetimimizde, yalnız başlarına veya üniversite çalışma grupları dâhilinde
gerçekleştirilmiş monografik çalışmalar veya ön anketlerden elde
edilmiştir.2
Öğrenci nüfusunun tamamını veya başka fakülteleri (“öğrenciler ve siyaset”, “Lille Üniversitesi Kütüphanesi’nin kullanıcıları”, “tıp öğrencileri”, “kadın öğrenciler”) içine alan farklı
araştırmalara nadiren yer verdiysek, yani sözelci öğrenciler analizlerimizde özel bir yer tuttuysa bu, bu öğrencilerin, görülece1 Pierre Bourdieu ve Jean-Claude Passeron, Les étudiants et leurs études, Cahiers du Centre de sociologie européenne, Ecole pratique des Hautes Etudes,
Moutoon et Co, Paris, 1964.
2 Farklı kısımlara ilişkin araştırmalar şu kişiler veya üniversite çalışma grupları (Ü.Ç.G) tarafından yürütülmüştür: öğrencilerde karşılıklı tanışıklık
(Lille Ü.Ç.G.), sınav kaygısı (B. Vernier), bir bütünleştirme girişimi (Lille
Ü.Ç.G.), öğrencilerde boş zaman (G. Le Bourgeois), öğrencilerin gözüyle
öğrencilik (Paris Ü.Ç.G.), Sorbonne Antik Yunan Tiyatro Grubu ve izleyici
kitlesi (Paris Ü.Ç.G.).
12
VÂRİSLER
ği üzere, [araştırma] nesnesi olarak seçtiğimiz, “kültürle ilişki”
meselesini örnek vaka olarak alınmaya layık bir şekilde hayata
geçirmeleri dolayısıyladır. Bununla birlikte, kültür ve eğitim
üzerine hâlihazırda sürdürülen araştırmalar bütünü içersinde
kültürel imtiyazın tahliline ayrı bir önem göstererek meseleye
ilişkin mümkün sorular evrenini bir teke indirmiş görünme riskini almış olduğumuzu da bilmiyor değiliz. Öte yandan, mevzunun adeta bir ritüel haline getirilmiş sorunsallarının neredeyse
her daim saklamayı başardığı temel meseleyi yakalayabilmek için
bu riski almak gerekmiyor muydu?