tamamlayıcı duyu - Bilkent University

Gözdenur Doğru
TAMAMLAYICI DUYU
Müzik, keşfedilen bir icat mıdır? Böylesine eşsiz bir icadı hangi dâhi icat edebilmiştir?
Müzik yapmaya kendini adamış bütün dâhileri kutluyorum ancak onlar müziği icat etmediler,
müziği tamamladılar.
Müzik, notaları kullanarak sesler bütününü oluşturan bir araçtan çok hislerimizin
aynasıdır. Gözle görülmeyeni görünür hâle getirir, hislerimizle sesler arasında bir köprü
görevini üstlenir. Bu eşsiz yardımcımız sayesinde hislerimiz bazen rüzgâra dönüşür,
uğuldayarak bir şeyler anlatır. Bazen de bir çağlayana dönüşür, köpürmüş duygularımızı açığa
vurur. Bir anne oluverir, sizi çocuğu gibi dizine yatırır; o anlatır dinlersiniz, siz anlatırsınız
bazen de o sizi dinler. Kimimize göre de bir kaçış yoludur müzik dinlemek. Küçük bir sandal
oluruz; gereğinden fazla açılmış, dalgalara kürek çekmeye gücü kalmamış. O zaman da müzik
bizim kıyımız olur.
Dalgaların beni yorduğunu düşündüğüm bir cumartesi akşamı Bilkent Senfoni Orkestrası
benim kıyım oldu. Onlar sayesinde kıyıdaki bir banka oturdum. Arada kıyıda dolaştım.
Yanımda çok sevdiğim bir insan… Aklımda bir film şeridi gibi beliren düşünceler; Ankara’ya
gelmeden önceki hayatım, başlamadan beni endişelendiren sınavlarım, sarılıp uyumayı
özlediğim annem… Bir de Gülfe belirdi. Üç yıl önce gözümün önünde kaybettiğim arkadaşım.
Gülfe benim çocukluğumdu. Evimizin arka bahçesinde dört beş çocuk toplanır şarkı söylerdik,
gitar çalardık. Küçük yaşımda başladım müziğin dizine yatmaya ancak hiç tek başıma
yatmamıştım. Gülfe gittiğinden beri tek başıma yatıyorum dizine; saçlarımı okşuyor, bazen
bana onun sesini hatırlatıyor. Hatırlatmasını istemediğim tek şey; o siyah arabanın onun
gencecik bedenine çarptığı andaki ses. O ses de bir müzik miydi? Fren sesi müziğin sesi
miydi? Ölümün sesiydi. Gülfe hayallerimizden vazgeçip sanki bulutlara doğru havalandı.
Kısıldı o an tüm güzel sesler. Sessizlik, içi tarifsiz bir şekilde yakan bir müzik oluverdi. Bir anda
yandı arka bahçe, gitarlarımız kırıldı. Müziğin tek bir dizi hep boş kaldı.
Müziği tamamlayan sadece sanatçılar değil. Kavgalarımız, üzüntülerimiz, tüy ürperten en
ufak bir his… Hepsi; bir şarkıyı besteleyerek, ya da bestelenmiş bir şarkıya söz yazarak
müziğin tamamlanmasında çok büyük rol oynar. Hissettiklerimiz birer notaya dönüşür.
Hayatın kendisi bir beste olur. Doğduğumuz andan ölene kadar orkestranın şefi biz oluruz.
Elimizde baton; bazen hareketli, bazen düzensiz ritimler tutarız. Müzik sadece yanımızda da
değildir. İçimizdedir aynı zamanda. Vücudumuzun muhtaç olduğu kanı pompalayan kalbimiz,
içimizdeki orkestra şefi de o olur. Damarlarımız birer piyaniste ya da keman virtüözüne
dönüşür. Bu sanat eserini hastanede bizi muayene eden bir doktorla veya göğsümüze
yatırdığımız sevdiklerimizle paylaşabiliriz. Tıpkı hayatımızı bir sürü insanla paylaştığımız gibi.
Bir sonbahar akşamı; sararmış yaprakların tepesine döküldüğü bir durakta otobüs
beklerken yanımızda duran amcayla yoldan geçen arabaların sesini paylaşırız. Eve gideriz,
bize kapıyı açan eşimizle zilin sesini paylaşırız. Etrafımızdaki her şeyle müziği paylaşırız. Yoksa
müzik mi bizi birleştirir? Onu dinlerken kurduğumuz hayallerdeki insanları yanımıza getirir.
Gitmek istediğimiz yere alır götürür bizi. İstediğimiz yemeği pişirir, yanına güzel bir de şarap
açar. Bizi insanlarla, ülkelerle hatta yiyeceklerimizle kavuşturur. Onun sayesinde, bir daha
muhtemelen göremeyeceğimiz duraktaki amcayla ortak bir anımız olur. Müzik, bizi önce
hayata bağlar sonra da hayatın kendisine dönüşür ve bitmesini hiç istemeyeceğimiz ilginç bir
yol olur.
Müzik, işitme engelli bir insanın bile sahip olduğu bir duyu organı gibidir. O insan da
hayatın bir parçası olur, müziğin kendisi olur. Attığı adımlarla, elini mutluluktan çırpmasıyla
başka hayatların içinde müzisyen olarak yerini alır. Doğadaki her varlık bu döngüde birer
müzisyendir. Müziği hepimiz tamamlarız, tıpkı onun bizi tamamladığı gibi.
KAYNAKÇA
-Bilkent Üniversitesi Senfoni Orkestrası (Sezon Açılış Konseri)
KARANLIKTAN AYDINLIĞA
Şef: Avi Ostroesky
Soprano: Mojca Erdmann
Tarih: 8 Ekim 2016