Akarsularla boşaltılmış ovalar daha çok Kütahya`nın güneyinde ve

Akarsularla boşaltılmış ovalar daha çok Kütahya'nın
güneyinde ve güneybatısında, başka bir tarifle Murat
Dağı'nın kuzey ve kuzeydoğusunda yer almaktadırlar.
Bunlar: Adırnaz Çayı ve Kocaçay'ın yukarı çığırlarındaki
Örencik ovası ile Porsuk Çayı'nın bir kolunun içerisinden
geçtiği Arslanapa ve Altıntaş ovaları 'dır.
Tabanı önceleri bataklık olan Altıntaş ovası şimdi bataklık
halde değildir. Tahıl, bakliyat, şekerpancarı ve ayçiçeği
tarımının başlıca ekonomik faaliyet olduğu bu ovalar
içerisindeki başlıca yerleşmeleri Örencik kasabası (4733),
ilçe merkezi durumundaki Arslanapa kasabası (1953)
oluşturmaktadır.
Şimdiye kadar özelliklerini belirtmeye çalıştığımız
Kütahya Yöresi'nin kuzey kesimi içerisinde de
farklı üniteler ayırd etmek mümkündür.
Genelde platoların ve küçük depresyonların yaygın
olduğu bu saha içerisinde Orhaneli, Keles,
Domaniç, Harmancık, Büyükorhan ve Dursunbey
gibi yerleşmeler yer almaktadır.
ORHANELİ
KELES
KELES
DOMANİÇ
DOMANİÇ
DURSUNBEY
Arazi yapısı itibariyle dağlık ve çok engebeli bir karaktere sahip
olan Dursunbey’in en yüksek dağı Alaçam 1683 m
yüksekliğindedir. İlçenin arazisinin büyük bir kısmı orman ile
örtülüdür.
Dursunbey, yüksek olması ve deniz esintilerine kapalı olması
nedniyle yazlar daha serin, kışlar daha sert ve çok soğuk
geçmektedir.
İç Batı Anadolu (İç Ege) bölgesinin kuzey kesiminde (Kütahya),
Kütahya-Balıkesir-Bursa illerinin birleştiği kavşakta yer
almaktadır. Bu yüzden, hava tarım için elverişsizlik yaratacak
kadar sert soğuktur. Bu nedenle de vejetasyon süresi oldukça
kısadır. İlçenin iklimi Karasal İklim özelliklerini taşır. Kışları
soğuk, yazları sıcak geçer, kış ve bahar ayları bol miktarda yağış
alır.
Dursunbey halkı geçimini büyük ölçüde orman ve orman
ürünlerine dayalı sanayi kollarından sağlanmaktadır.
İlçede en önemli ticari faaliyet keresteciliktir. Bu sektör
aynı zamanda nakliye sektörünün de gelişmesini
sağlamıştır. İlçe çeşitli maden rezervlerine sahiptir. Bunlar;
kömür, traverten mermeri (Arizona Kırmızısı, Verona
Beyazı), krom, amatis taşı gibi madenlerdir.
Kuru tarım ürünlerinden; buğday, arpa, çavdar, yulaf,
mercimek ve nohut, meyve üretimi olarak en çok elma
üretilmektedir. Hayvancılık yönünden 18.000 Büyükbaş,
60.000 Küçükbaş ve 177.000 kanatlı mevcuttur.
DURSUNBEY
DURSUNBEY’DE
SUÇIKTI KAYNAĞI
MESİRE YERİ
Kütahya yöresinin G. Marmara bölümüne en fazla sokulduğu kesiminde, Bursa
ili sınırları içerisinde kalan ve eski adı "Beyce" olan Orhaneli kasabası (7500)
yer almaktadır. Bütünüyle bir plato sahası olan bu kesimde, kendi adını verdiği
Orhaneli Çayı'na güneyden karışan bir derenin kenarında kurulmuştur.
Tahıl ve şekerpancarı ziraati, hayvancılık, ormancılık ve madencilik (krom ve
linyit) bu kesimin başlıca ekonomik faaliyetlerini oluşturmaktadır.
Orhaneli'nin doğusunda yer alan Keles (3800), çok sınırlı tarım alanlarına sahip
olan bir kesimde yer almış bir kasabadır. Tohum, fidan ve fide ıslahı ile meşgul
olan bir tarım işletmesine sahip olan Keles, idari bakımdan Bursa iline bağlı bir
ilçe merkezidir. Keles civarındaki köylerde de tahıl ziraati, hayvancılık ve
ormancılıkla geçinilmektedir.
HARMANCIK ve çevresi geniş krom yataklarına sahiptir.
Dünyada krom ilk defa 1848’de Amerika'lı Lawrence Smith
tarafından Harmancık’ta Dağardı-Koca Maden'de bulunmuştur.
1950’lerden bu yana faaliyet gösteren Hayri Ögelman
Madencilik adlı özel kuruluş ile krom işletmecisi Etibank’ın
1994’te faaliyetlerine son vermesi ve Gedikören köyü civarındaki
mermer ocaklarının kapanması ile ilçede işsizlik artmıştır. Bölge
halkından pek çok kişi yakın çevredeki Tunçbilek, Orhaneli
kömür işletmeleri ve termik santrallerinde çalışmaktadır.
İlçede tarım arazisinin yetersiz olması nedeniyle tarım ile geçim
sağlayan aile sayısı azdır. Genellikle aile ihtiyacını karşılamak
üzere, ticari amaçla satışı yapılamayacak miktarlarda sebze ve
meyve yetiştirilmektedir. Buğday, arpa, mısır, ayçiçeği ve
baklagil tarımı yapılır.
HARMANCIK
Ege bölgesi ile Marmara bölgesi arasında sınır oluşturan Domaniç Dağlarının
güney eteğinde, neojen bir havza içerisinde Orhaneli çayını besleyen bir derenin
(Karaerik Deresi'nin) kenarında yer alan Domaniç kasabası(5200), Kütahya iline
bağlı bir ilçe merkezidir. Eski adı Hisarköy olan Domaniç kasabası civarında
ormanlar geniş alan kapladığı halde, tarım alanları oldukça dar alanlıdır.
Bursa iline bağlı birer ilçe merkezi olan Büyükorhan (4900) ve Harmancık (3750)
kasabaları da bu kesimde yer almaktadırlar. Granitlerden oluşan bir saha üzerinde
(Karaman Dağı eteğinde) yer alan Büyükorhan'ın eski adı Yenice'dir. Eski adı
Çardı olan Harmancık kasabası ise neojen bir alanda Kütahya'yı Balıkesir'e
bağlayan karayolu üzerinde bulunmaktadır.
Kütahya yöresinin batıda Marmara bölgesine sokulduğu kesiminde yer alan
Dursunbey (13300) kasabası, idari bakımdan Balıkesir iline bağlı bir ilçe
merkezidir. Andezitlerle kaplı bir sahada yer alan Dursunbey, adını Orhan Gazi'nin
komutanlarından Emir Dursun'dan almıştır. Kütahya-Balıkesir karayolu üzerinde
demiryolundan 5 km. uzakta bulunan Dursunbey'de orman ürünlerinden
yararlanma öne çıkmaktadır. Kasaba da kereste ticareti ve elmacılık önemli bir
yere sahiptir.
BÜYÜKORHAN
BÜYÜKORHAN
BÜYÜKORHAN’ın en önemli geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır.
Diğer önemli bir gelir kaynağı da mevsimlik işçiliktir. Özellikle enerji
nakil hattı şantiyelerinde yazları çalışmaya eğilim gözlenmektedir.
Tarım ürünlerine bakıldığında Buğdayın en önemli ürün olduğu
gözlenir. Yükseltinin artması ve yazların kısa sürmesi ile buğday
tarımının yerini Arpa alır (yüksek kesimlerde). Patates hemen her evin
ihtiyacına yönelik yetiştirdiği bir üründür. Diğer önemli bir tarımsal
uğraş ÇİLEKÇİLİKTİR. Sulanabilen yerlerde çilek tarımı
yapılmaktadır. Ancak ilk yıllardaki kar oranı günümüzde düşmüştür.
Yeraltı kaynakları açısından Karalar köyü çevresindeki Mermer
yatakları en önemlisidir.
Ormanlık alanlardaki başlıca ağaç türleri Kızılçam, Karaçam,
Meşe’dir. Orman arazisinde sıklık bakımı yapılmakta olup bu
çalışmalardan elde edilen ürünlerden köy halkı da yararlanmaktadır.
Tomruk, Maden Direği, Tel Direği, Sanayii Odunu, Kağıtlık Odun ve
Yakacak Odunu başlıca orman ürünleridir.