Magnezyum

MAGNEZYUM (Mg)
Tabiatta magnezyum ferrromanganez mineralleri ile, klorit,
vermiktüit, illit ve Montmorilonit türü killerde bulunur.
Kumlu toprakların %0'05 i, killi toprakların ise %0.5 i
magnezyumdur.
Magnezyum Karbonat (MgCo3), Dolomit (CaCo3.MgCo3)
veya Magnezyum Sülfat (MgSo4) en çok rastlanılan
bileşimleridir. Magnezyum da toprakta, potasyumda olduğu
gibi, çözeltide kullanıma hazır, değişebilir ve değişemez
şekilde olmak üzere 3 ayrı yapıda bulunur. Toprağın
magnezyum rezervlerinin en önemli bölümünü
oluşturmasına ve zamanla değişebilir hale geçmesine
rağmen, bitkisel tarımda değişemez hali pek önemli
değildir.
Magnezyum da , kalsiyum gibi, toprakta kolayca
yiter. Toprakta serbest halde bulunan potasyum (K)
ve amonyum (NH4) iyonları magnezyum alımını
engeller.
Keza, toprakta fazla miktarda potasyum ve kalsiyum
iyonlarının bulunması kökler tarafından alınan magnezyum
iyonlarının bitkinin diğer taraflarına taşınmasını önler.
Asitli topraklarda bitkilerin magnezyum alımı zorlaşır.
Zira, düşük Ph derecesinde topraktaki Hidrojen iyonu
miktarı arttığı gibi ayni zamanda serbest alüminyum
iyonlan da artmakta ve bu alüminyum iyonlan magnezyum
alımını önlemektedir. Magnezyum da çok hareketli
olduğundan magnezyum açlığında var olan magnezyum
yaşlı yapraklardan genç yapraklara aktarılır. Bunun tabii
sonucu ise, açlık belirtilerinin önce yaşlı yapraklarda
başlamasıdır. Magnezyum açlığında , yapraklarda damar
aralarında sararma başlar ve daha sonra bu alanlar kurur.
Şeker pancarında magnezyum açlığı virüs sararması ile
karıştırılır.
Özellikle fazla güneş alan bitkilerde rastlanılan bir başka
belirti ise bitkinin cansız bir görünüm içine girmesidir.
Yaprakların yan damarları kıvrılır ve vakitsiz ölürler.
Tahıllarda, yaprak diplerinde beliren koyu yeşil benekler,
solgun yaprak zemini ile çelişki gösterir. Daha ileri
aşamada yapraklar daha da sararır ve uçlarında yanma
başlar.
Mısırda bitki olgunlaştıkça koyu yeşil lekeler artar.
Dekara 8.6 kg değişebilir magnezyum ölçülen bir toprakta
yapılan şeker pancarı tarımında magnezyumlu gübre
kullanılması verimi etkilememiştir.
Örneğin, İngiltere'de genel olarak dekara 6.25 kg ve
magnezyum kullanımı yüksek bazı bitkilerde dekara 12.5
kg dan fazla magnezyum bulunması halinde ilave
magnezyumlu gübre uygulaması önerilmemektedir.
Ayrıca, aşırı potasyum kullanan bitkiler ile, hayvan yemi
üretimi, seracılık ve meyvecilikte ancak dekara 12.5 kg
üzerindeki magnezyum ölçümlerinde magnezyumlu gübre
önerilmektedir.
Süt ineklerinde özellikle bitkilerin magnezyum varsıllığının
düşük olduğu ilkbaharda magnezyum eksikliği zararlıdır .
Özellikle kumlu topraklarda yapılan hayvan pancarı ve
patates üretiminde magnezyumlu gübre kullanımı verimi
arttırmıştır
Ormanlarda da magnezyum yetersizliğine
rastlanılmaktadır. Orta Avrupa’da
asit yağmurundan etkilenen çam ağaçlarında yapılan
yaprak tahlillerinde normal altmda potasyum ve
magnezyum tespit edilmesi şüpheleri bu yöne de
çekmektedir.
Magnezyumlu gübre türleri, dolomit, Kiserit, Epsom tuzu,
potasyum- magnezyum-sülfat ve magnezittir. Özellikle
sebze ve meyvelerde epsom tuzunun püskürtme yolu ile
yapraktan uygulanması daha ekonomiktir. Örneğin,
domates tarımında hektara 500 kg magnezyum sülfatın
topraktan verilmesi ile 35 kg/Hektar epsom tuzunun
yapraktan uygulanması ayni sonucu vermektedir. Bazı
düşük magnezyumlu gübrelerin devamlı uygulanması,
toprağın magnezyum zenginliğinin devamı için yararlı
olmaktadır. Kumlu topraklarda hektara 80 - 160 kg
magnezyum oksit uygulanması, magnezyum açlığının
giderilmesi için yeterli olmaktadır. Özellikle otlak ve
meralarda magnezyum kullanımı süt hayvanlarında
ilkbaharda yaygın olarak görülen ot tetanisi hastalığının
önlenmesi için çok yararlıdır.