MAGNEZYUM (Mg) Tabiatta magnezyum ferrromanganez mineralleri ile, klorit, vermiktüit, illit ve Montmorilonit türü killerde bulunur. Kumlu toprakların %0'05 i, killi toprakların ise %0.5 i magnezyumdur. Magnezyum Karbonat (MgCo3), Dolomit (CaCo3.MgCo3) veya Magnezyum Sülfat (MgSo4) en çok rastlanılan bileşimleridir. Magnezyum da toprakta, potasyumda olduğu gibi, çözeltide kullanıma hazır, değişebilir ve değişemez şekilde olmak üzere 3 ayrı yapıda bulunur. Toprağın magnezyum rezervlerinin en önemli bölümünü oluşturmasına ve zamanla değişebilir hale geçmesine rağmen, bitkisel tarımda değişemez hali pek önemli değildir. Magnezyum da , kalsiyum gibi, toprakta kolayca yiter. Toprakta serbest halde bulunan potasyum (K) ve amonyum (NH4) iyonları magnezyum alımını engeller. Keza, toprakta fazla miktarda potasyum ve kalsiyum iyonlarının bulunması kökler tarafından alınan magnezyum iyonlarının bitkinin diğer taraflarına taşınmasını önler. Asitli topraklarda bitkilerin magnezyum alımı zorlaşır. Zira, düşük Ph derecesinde topraktaki Hidrojen iyonu miktarı arttığı gibi ayni zamanda serbest alüminyum iyonlan da artmakta ve bu alüminyum iyonlan magnezyum alımını önlemektedir. Magnezyum da çok hareketli olduğundan magnezyum açlığında var olan magnezyum yaşlı yapraklardan genç yapraklara aktarılır. Bunun tabii sonucu ise, açlık belirtilerinin önce yaşlı yapraklarda başlamasıdır. Magnezyum açlığında , yapraklarda damar aralarında sararma başlar ve daha sonra bu alanlar kurur. Şeker pancarında magnezyum açlığı virüs sararması ile karıştırılır. Özellikle fazla güneş alan bitkilerde rastlanılan bir başka belirti ise bitkinin cansız bir görünüm içine girmesidir. Yaprakların yan damarları kıvrılır ve vakitsiz ölürler. Tahıllarda, yaprak diplerinde beliren koyu yeşil benekler, solgun yaprak zemini ile çelişki gösterir. Daha ileri aşamada yapraklar daha da sararır ve uçlarında yanma başlar. Mısırda bitki olgunlaştıkça koyu yeşil lekeler artar. Dekara 8.6 kg değişebilir magnezyum ölçülen bir toprakta yapılan şeker pancarı tarımında magnezyumlu gübre kullanılması verimi etkilememiştir. Örneğin, İngiltere'de genel olarak dekara 6.25 kg ve magnezyum kullanımı yüksek bazı bitkilerde dekara 12.5 kg dan fazla magnezyum bulunması halinde ilave magnezyumlu gübre uygulaması önerilmemektedir. Ayrıca, aşırı potasyum kullanan bitkiler ile, hayvan yemi üretimi, seracılık ve meyvecilikte ancak dekara 12.5 kg üzerindeki magnezyum ölçümlerinde magnezyumlu gübre önerilmektedir. Süt ineklerinde özellikle bitkilerin magnezyum varsıllığının düşük olduğu ilkbaharda magnezyum eksikliği zararlıdır . Özellikle kumlu topraklarda yapılan hayvan pancarı ve patates üretiminde magnezyumlu gübre kullanımı verimi arttırmıştır Ormanlarda da magnezyum yetersizliğine rastlanılmaktadır. Orta Avrupa’da asit yağmurundan etkilenen çam ağaçlarında yapılan yaprak tahlillerinde normal altmda potasyum ve magnezyum tespit edilmesi şüpheleri bu yöne de çekmektedir. Magnezyumlu gübre türleri, dolomit, Kiserit, Epsom tuzu, potasyum- magnezyum-sülfat ve magnezittir. Özellikle sebze ve meyvelerde epsom tuzunun püskürtme yolu ile yapraktan uygulanması daha ekonomiktir. Örneğin, domates tarımında hektara 500 kg magnezyum sülfatın topraktan verilmesi ile 35 kg/Hektar epsom tuzunun yapraktan uygulanması ayni sonucu vermektedir. Bazı düşük magnezyumlu gübrelerin devamlı uygulanması, toprağın magnezyum zenginliğinin devamı için yararlı olmaktadır. Kumlu topraklarda hektara 80 - 160 kg magnezyum oksit uygulanması, magnezyum açlığının giderilmesi için yeterli olmaktadır. Özellikle otlak ve meralarda magnezyum kullanımı süt hayvanlarında ilkbaharda yaygın olarak görülen ot tetanisi hastalığının önlenmesi için çok yararlıdır.