EK-11 Sonuç Raporu Formatı ANKARA ÜNĠVERSĠTESĠ

EK-11 Sonuç Raporu Formatı
ANKARA ÜNĠVERSĠTESĠ
BĠLĠMSEL ARAġTIRMA PROJELERĠ
KOORDĠNASYON BĠRĠMĠ KOORDĠNATÖRLÜĞÜNE
Proje Türü
Proje No
Proje Yöneticisi
Proje Konusu
: ALTYAPI
: 10A3330003
: PROF. DR. FATMA FATOŞ YALÇINKAYA
: ANTENATAL VE ERKEN POSTNATAL HİDRONEFROZ TANISI ALAN
HASTALARIN İZLEMİ
Yukarıda bilgileri yazılı olan projemin sonuç raporunun e-kütüphanede yayınlanmasını;
İSTİYORUM
İSTEMİYORUM
…/…/20..
Proje Yöneticisi
İmza
EK-11 Sonuç Raporu Formatı
II.
III.
ANKARA ÜNĠVERSĠTESĠ
BĠLĠMSEL ARAġTIRMA PROJESĠ
SONUÇ RAPORU
Proje Başlığı
Antenatal ve erken postnatal hidronefroz tanısı alan hastaların izlemi
Proje Yürütücüsünün İsmi
Prof. Dr. Fatma Fatoş Yalçınkaya
Yardımcı Araştırmacıların İsmi
Dr. Filiz Düzenli Gökaslan
Prof Dr. Suat Fitöz
Prof Dr. Z. Birsin Özçakar
Proje Numarası
10A3330003
Başlama Tarihi
11/02/2010
Bitiş Tarihi
11/08/2012
Rapor Tarihi
17/02/2015
Ankara Üniversite Bilimsel Araştırma Projeleri
Ankara- “2015”
EK-11 Sonuç Raporu Formatı
I.
Projenin Türkçe ve Ġngilizce Adı ve Özetleri
Projenin Türkçe Adı: Antenatal ve erken postnatal hidronefroz tanısı alan hastaların izlemi
Projenin Ġngilizce Adı: Evaluation and outcome of antenatal hydronephrosis: A prospective study
Türkçe özet: Antenatal hidronefroz (AHN) renal pelvis ya da kalikslerin genişlemesidir. Antenatal
hidronefrozun postnatal değerlendirmesi tartışmalıdır. Bu prospektif çalışmanın amacı antenatal
hidronefroz saptanan infantların klinik olarak değerlendirilmesi ve postnatal değerlendirme tanımına
katkıda bulunmaktır. 136 AHN tanısı alan hasta prospektif olarak 18 ay izlendi. Hastalar 5-7 günde
yapılan ultrasonografik derecelerine göre 2 gruba ayrıldı. 1. Grupta evre1-2 hidronefrozu olan hastalar,
2. Grupta evre 3 ve daha ileri hidronefrozu olan hastalardan oluşmaktaydı. Hidronefrozun evresi artmış
ürolojik patoloji riski ile korele saptandı. Hafif hidronefrozu olan hastalarda vezikoüreteral reflü sıklığı
orta ve ağır evre hidronefrozu olan hastalara göre belirdin daha düşük bulundu (29%) (p 1⁄4 0.005).
İdrar yolu enfeksiyonu sıklığı daha ilere evre hidronefrozu olan hastalarda daha sık saptandı (10% vs.
29%, p 1⁄4 0.006). hafif hidronefrozu olan hastalarda spontan düzelme olasılığı orta ve ağır evre
hidronefrozu olanlarda anlamlı olarak daha yüksek saptandı (29%) (p < 0.001). ANH derecesi ilere
görüntüleme işlemleri ve tedavi planlanması için fikir verebilir. Bizim görüşümüz düşük derece AHN
kendini sınırlayıcı, minimal tetkik gerektiren bir hastalık olduğudur. Ancak ilere evre AHN olan
hastaların sağkalım açısından yakın izlemi gereklidir.
Ġngilizce özet: Antenatal hydronephrosis (AHN), defined as dilatation of renal pelvis and/or calyces, is
the most frequently detected antenatal abnormality. However, postnatal management of AHN is
controversial. The purpose of this study was to describe the clinical outcomes of infants with AHN and
to contribute to the definition of the postnatal evaluation of these patients. One hundred and thirty-six
infants with AHN were prospectively followed up to 18 months. Patients were divided into two groups
according to the degree of sonographic hydronephrosis (HN) on days 5–7: group I (n 1⁄4 87, 64%)
included patients who had grades 1 and 2 (64%) and group II (n 1⁄4 49, 36%) included patients who had
grade 3 and above HN. The grade of HN was found to be correlated with the increased risk of urologic
pathologies. Frequency of vesicoureteral reflux was found to be significantly lower in patients with mild
HN (6%) as compared to patients with severe AHN (29%) (p 1⁄4 0.005). In addition, the risk of urinary
tract infection increases with increasing grades of HN (10% vs. 29%, p 1⁄4 0.006). The frequency of
spontaneous resolution in patients with mild AHN (64%) was also significantly higher than in patients
with severe HN (29%) (p < 0.001). The degree of AHN can be used for making decision about further
diagnostic imaging and treatment. Our results strongly suggest that low-grade HN is a relatively selflimited condition and needs minimal investigation. In contrast, the outcome of more severe degrees of
AHN needs clarification.
II.
Amaç ve Kapsam
Antenatal hidronefroz renal pelvis ya da kalikslerin genişlemesidir. En sık antenatal dönemde saptanan
anormalliktir. Fetal- maternal görüntülemenin günümüzde artmasıyla antenatal hidronefroz tanısı alan
fetus sayısı artmaktadır. Ancak hidronefroz tanımlanmasında değişik evreleme sistemlerinin
kullanılması, farklı tedavi yaklaşımları ve renal fonksiyonun değerlendirmesinde farklı methodların
kullanılması tek bir klinik yaklaşım olmasını engellemiştir. Çoğu vakada ilişkili anomali saptanmamak
ve çoğu stabilize olmakta ve sonrasında düzelmektedir. Yine de bu hastaların nefroloji, üroloji
polikliniklerine yönlendirilmesi ve radyolojik görüntüleme ve izlemi, ek olarak uzun dönem izlem
protokollerinin planlanması ve gereksiz antibiyotik proflaksisinden kaçınılması önemlidir. Ancak bir
grup hastada, minimal hidronefroz ihmal edilebilir bir anomali olarak düşünülse de alta yatan
vezikoüreteral reflü ya da yüksek evre üriner sistem obstrüksiyonun bir belirteci olabilir. Hangi
EK-11 Sonuç Raporu Formatı
antenatal hidronefroza görüntülemenin hemen yapılacağı şüphelenilen antenatal tanıya göre değişiklik
gösterir. Bilateral hidronefroz, posterior üretral valv ve komplike çift toplayıcı sistem olan hastalara
öncelik verilmelidir. Bu prospektif çalışmanın amacı antenatal hidronefroz saptanan infantların klinik
olarak değerlendirilmesi ve postnatal değerlendirme tanımına katkıda bulunmaktır.
III.
Materyal ve Yöntem
Kasım 2008 ile Ocak 2010 arasında Çocuk Nefroloji Bilimdalına antenatal hidronefroz tanısıyla
yönlendirilen ve erken postnatal dönemde aynı radyolog tarafından tanısı doğrulanan hastalardan
oluşmakta. Dışlama kriterleri
1. Antenatal hidronefroz tanısıyla yönlendirilen ancak yetersiz veri ile yönlendirilen hastalar (
ultrason zamanı, dilatasyonun ciddiyeti)
2. PN 5-7. Günde ultrasonografi yapılan ve dilatasyon saptanmayan hastalar
3. Poliklinik kontrolüne gelmeyen hastalar
Hidronefroz evrelemesi Fetal Üroloji Topluluğunun çalışmasına göre yapıldı. Renal pelvis dilatasyonun
kategorize edilmesi, görülen kaliks sayısı ve 5 evrede sınıflanan artan ciddiyette olan parankimal atrofi.
Hastalar 5-7 günde yapılan ultrasonografik derecelerine göre 2 gruba ayrıldı. 1. Grupta evre1-2
hidronefrozu olan hastalar, 2. Grupta evre 3 ve daha ileri hidronefrozu olan hastalar vardı. Hastalar 6
aylık olana kadar aylık takip edildi, 18 aylık olana kadar da 3 aylık aralıklarla izlendi. İlk başvuruda ve
sonrasındaki izlemlerinde hastaların boy ve kilo takipleri, idrar muayenesi ve idrar kültürü testleri
yapıldı. Hastaların postnatal tanısı, üriner sistem enfeksiyonu ve cerrahi gereksinim olup olmadığı
değerlendirildi.
Toplanan veriler hidronefrozun evresi, ilişkili idrar yolu enfeksiyonu, sıklığı ve görünüleme sonuçları,
cerrahi girişim sıklığı antibiyotik proflaksisi başlanması. Ultrasonografi aynı pediatrik radyolog
tarafından Aplio scanner kullanılarak 5-7. Gün, 4-8 hafta, 6. Ay ve 1. Yılda yapıldı. Aşağıda belirtilen
ultrasonografi bulguları raporlandı: Hidronefroz ciddiyeti ve laterality?? , üreter dilatasyonu olup
olmadığı, renal ekojenite artışı, parankimal incelme, çift toplayıcı sistem, mesane kalınlaşması. Pelvisin
yerleşimi ultrasonografi değerlendirmesine dilatasyon derecesinin belirlenmesi ve pelvis AP çap ölçümü
için değerlendirildi. Ekstrarenal pelvis tanımı renal pelvisin bulunması gereken normal aksında
olmamasıdır.
Voiding sistoüreterografi bilateral hidronefroz, üreter dilatasyon PUV multikistik displastik böbreği olan
ve idrar yolu enfeksiyonu geçirdiğinin kanıtı olan hastalara uygulandı. Reflü derecesi İnternational
Reflü Komite çalışmasına göre sınıflandırılmakta. VUR saptanan hastalarda takipte 1 yıl sonra kontrol
VSUG çekildi. DMSA sintigrafisi VÜR olan ve tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonu geçiren hastalara
çekildi. MAG-3 sintigrafisi evre 3 ve üzeri hidronefrozu olan hastalarda renal obstrüksiyonu
değerlendirmek için çekildi. Cerrahi müdahale gerektirebilecek üreteropelvik bileşke darlığı furosemid
verildikten sonra uzamış ekskresyon ve buna eşlik eden renal pelvik dilatasyonla ilişkili belirgin
kaliksiyel dilatasyon olmasıdır.
İYE transüretral kateterizasyonda en az mililitrede 10000 tek bakteriyal patojenle koloni oluşturan
organizma olmasıdır. Aileleri İYE ile ilgili uyarılarda bulunuldu ve ateşleri olursa, anoreksiya, kusma ve
kilo kaybı olursa başvurmaları söylendi. Evre 3ve üzeri hidronefroz, VUR, PUV, kanıtlanış İYE geçirne
hastalara amoksisilin proflaksisi (10mg/kg/gün), 3. Ayda gece tek doz 2mg/kg/gün TMP_SMX
proflaksisi verildi.
Cerrahi kararı böbrek fonksiyonunun bozulması ( tek taraflı <40%), göreceli renal fonksiyonun
bozulması (>%5 ) hidronefrozu sebat etmesi ya da derecesinin atması ve tekrarlayan İYE geçirme.
EK-11 Sonuç Raporu Formatı
Çalışmaya alınan hastaların ailelerinde gönüllü onam formu alındı ve çalışma etik kurul tarafından
onaylandı.
IV.
Analiz ve Bulgular
İstatiksel analiz SPSS 11.5 progamı kullanılarak yapıldı. Veriyi tanımlamak için frekans kullanıldı. Kikare testi ve Fischer exact ki-kare testi, hidronefrozun evresi, üriner sistem anormallikleri, İYE insidansı
ve cerraji müdahale gerekliliği görüntüleme tetkiklerinin sıklığı ve antibiyotik kullanımı arasındaki
ilişkileri belirlemek için kullanıldı. Bu çalışma grubu antenatal hidronefroz tanısı konmuş 109’u erkek
136 hastadan oluşmakta. Grup 1’de 87 hasta (%64), grup 2 49hastadan (%36) oluşmakta. Bilateral
hidronefroz grup1’de 43 hastada (%49); grup 2’de 27 hastada (%55) saptandı. Gtup 1’de 5 hastada
VUR, 4 hastada UVBD, 1 hastada at nalı böbrek, 1 hastada çift toplayıcı sistem, 1 hastada megaüreter
saptandı. Grup 2’de 14 hastada VUR, 7 hastada ciddi UPBD, 1 hastada PUV, 1hasatda polikistik
böbrek, hastada multikistik displastik böbrek saptandı. Grup1’deki 76 grup 2’deki 25 hasta nonspesifik
AHN olarak tanımlandı. Ekstrarenal ya da ekstrarenal uzanımlı pelvis 15 hastada saptandı. Ekstrarenal
ya da ekstrarenal uzanımlı pelvisi olan hastaların ölçülen AP çapları 7-30mm arasında değişse de hiçbir
hastada İYE, cerrahi girişim ihtiyacı olmadı ve1 hasta dışında diğer hastalarda antenatal hdronefrozda
düzelme oldu. Antenatal hidronefrozu devam eden hastanın kontrollerine devam edildi, izleminde
herhangi bir komplikasyon gelişmedi.
VSUG 85 hastaya (%63) uygulandı, ve 19 hastada (%22) VUR saptandı. (10 hastada bilateral) 1
hasatada evre1, 6 hastada evre 3, 9 hastada evre 4, 3 hastada evre 5 reflü vardı. VÜR sıklığı grup1’de
grup 2’ye göre istatiksel olarak anlamlı daha düşük bulundu. (p<0.001). . grupta 4 hastada VÜR
spontan olarak düzeldi, hastada subüreterik enjeksiyon sonrasında düzeldi. 3 hastada VÜR düzelmedi.
11 hastaya henüz VSUG uygulanmamıştı.
DMSA 32 hastaya (%24) uygulandı. Bu 32 hastanın 11’inde (%34) renal skar ve veya displazi saptandı
ve bu hastaların hepsinde evre 3 ve üzeri VÜR vardı. MAG-3 görüntüleme 38 hastaya (%28) uygulandı.
6 hastada (%16) obstrüksiyon saptandı. Bu hastalardan 5 tanesi ilerleyen hidronefroz nedeniyle opere
olurken, 1 tanesi tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonu nedeniyle opere oldu.
İdrar yolu enfeksiyonu 23 hastada (%17) görüldü. İdrar yolu enfeksiyonları 2. Grupta daha sık saptandı.
antibiyotik proflaksisi 58 hastaya (%43) verildi. Evre 3 ve üzeri hidronefrozlu olan 14 hastada
tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonu mevcuttu ve antibiyotik proflaksisi almaktaydı.
V.
Sonuçlar ve Öneriler
Günümüzdeki literatürler antenatal hidronefrozlu çocuklarla ilişkili retrospektif çalışmaları
içermektedir. Sınırlı sayıda prospektif çalışma ve metaanalizler vardır. Yakın zamanda SFU’nun
antenatal hidronefroz tanısı ve değerlendirmesi ile ilgili konsensusu yayınlanmıştır. Buna göre AHN pre
ve postnatal değerlendirmesi net değildir ve bireysel yaklaşımların uygulanması daha doğrudur.
Literatürle uyumlu olarak hidronefrozun evresi artmış ürolojik patolojilerle doğru orantılıydı. Düşük
evre hidronefrozu olan hastalarda yüksek evre hidronefrozu olan hastalara göre daha az idrar yolu
enfeksiyonu saptandı ve bu grupta cerrahi tedavi ihtiyacı daha düşüktü. Olduçta heterojen bir ürolojik
anormallik dağılımı olması bu çalışmanın çarpıcı noktalarındandı. Saptanan bu anormalliklerin idrar
yolu enfeksiyonu ve diğer komplikasyonların gelişimi açısından takibi gerekmektedir.
ANH monitorizasyonunda ultrasonografi en sık kullanılan ve en önemli görüntüleme tekniğidir. Kolay
kullanılabilmesi ve radyasyon maruziyetinin olmaması nedeniyle renal dilatasyonun takibi için
uygundur. Hidronefroz derecesinin saptanması dışında bizim çalışmamızda renal pelvisin yerleşimi de
AHN’un ultrasonografik değerlendirmesinde yeni bir parametre olarak kullanıldı. 15 hastada eksrarenal
ya ekstrarenal uzanımlı pelvis saptandı. Katzir ve ark. Yaptığı bir çalışmanın aksine bu grup hastamızda
izlem süresinde idrar yolu enfeksiyonu ya da cerrahi gereksinim gelişmedi. Bizim görüşümüz böbreğin
pelvisi rezervuar görevi görür ekstrarenal pelvisi olan ve obstrüksiyonu bile olan hastalarda basınç ve
EK-11 Sonuç Raporu Formatı
parankim hasarı azalttığı yönündedir. Bir çok çalışmada AHN’lu hastaların %10-20’sinde VÜR olduğu
ve belirgin morbiditeye yol açtığı gösterilmiştir. Postnatal sonografik dilatasyon derecesiyle relü
insidansı artmaktadır. Lee ve ark. Yaptığı bir çalışmada hafif orta ve ağır AHN olan hastalarda VÜR
insidansında belirgin farklılık gözlenmemiştir. Ek olarak normal postnatal ultrasonografi VÜR’yü
dışlamamaktadır. Çelişkili veriler olmasına rağmen bizim çalışmamızda düşük evreli hidronefrozu olan
hasrtalarda VÜR sıkılığı daha az bulunmuştur. ANH değerlendirme ve takip protokolü net ve tek
değildir. Bir çok yazar AHN derecesi ne olursa olsun bütün hastalara VSÜG yapılmasını önermektedir.
Ancak VÜR’nün tanı alması ve tedavi edilmesinin klinik fayda sağlayıp sağlamadığı haskkında netlik
yoktur. Bilateral hidronefroz hastalarımızın yarısında saptanmıştır. Ancak grup 1’deki 43 bilateral
hidronefrozlu hastadan 5’inde (%12) VÜR saptanmıştır. Bu hastaların sadece 1 tanesinde renal skar,
displazi saptanmıştır ve hiçbir hasta tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonu geçirmemiştir. Bizim
çalışmamızda bilateral hidronefrozlu olan hastaların 2/3’üne VSUG uylanmıştır ve grup1’deki 7
hastadan 1’inde asemptomatik VÜR saptanmıştır. Bu veride göstermektedir ki düşük evre hidronefrozu
olan infantlarda VSUG endikasyonu tekrar gözden geçirilmelidir. 2. Grupta 27 bilateral hidronefrozlu
hastanın 11’inde ( %41) VÜR saptanmıştır. Bizim çalışmamızla da uyumlu olarak Kort ve ark. Yaptığı
bir çalışmada VÜR sıklığı yüksek evre hidroneflu hastalarda düşük evre hidronefrozlu hastalara göre 4
kat daha fazladır. Ek olarak radyolojik değerlendirme ekstra maliyet getirmekte, invaziv olmakta ,
radyasyon riski taşımakta ve ailelerin tedirginliğine neden olmaktadır. Bizler orta- ağır hidronefrozu
olan hastalara VSUG çekilmesii, hafif hidronefrozu olan hastalarda, hasta bazında; ekojenite artışı,
kaliksiyel ve veya üreteral dlatasyon olması dilate mesane olması ve tekrarlayan idrar yolu enfeksiyonu
olmasına göre karar verilmesini öneriyoruz.
VI.
Geleceğe ĠliĢkin Öngörülen Katkılar
VII.
Sağlanan Altyapı Olanakları ile Varsa GerçekleĢtirilen Projeler
VIII. Sağlanan Altyapı Olanaklarının Varsa Bilim/Hizmet ve Eğitim Alanındaki Katkıları
IX.
Kaynaklar
[1] Woodward M, Frank D. Postnatal management of antenatal hydronephrosis. BJU Int. 2002;89:149–
156.
[2] Lee RS, Cendron M, Kinnamon D, Nguyen TH. Antenatal hydronephrosis as a predictor of postnatal
outcome: A meta- analysis. Pediatrics 2006;118:586–593.
[3] Sidhu G, Beyene J, Rosenblum DN. Outcome of isolated antenatal hydronephrosis: A systematic
review and meta-analy- sis. Pediatr Nephrol. 2006;21:218–224.
[4] Alconcher L, Tombesi M. Mild antenatal hydronephrosis: Management controversies. Pediatr
Nephrol. 2004;19:819–820.
[5] Mallik M, Watson AR. Antenatally detected urinary tract abnormalities: More detection but less
action. Pediatr Nephrol. 2008;23:897–904.
[6] Anderson NG, Fischer J, Leighton D, Hector-Taylor J, McEwing RL. Management in children of
mild postnatal renal dilatation but without vesicoureteral reflux. Pediatr Nephrol. 2010;25: 477–483.
[7] Grazioli S, Parvex P, Merlini L, Combescure C, Girardin E. Antenatal and postnatal ultrasound in
the evaluation of the risk of vesicoureteral reflux. Pediatr Nephrol. 2010;25:1687–1692.
[8] Fernbach SK, Maizels M, Conway JJ. Ultrasound grading of hydronephrosis: Introduction to the
system used by the Society for Fetal Urology. Pediatr Radiol. 1993;23:478–480.
[9] Lebowitz RL, Olbing H, Parkkulainen KV, Smellie JM, Tamminen-Mobius TE. International system
of radiographic grading of vesicoureteric reflux. International Reflux Study in Children. Pediatr Radiol.
1985;15:105–109.
EK-11 Sonuç Raporu Formatı
[10] Bouzada MCF, Oliveira EA, Pereira AK, Leite HV, et al. Diagnostic accuracy of fetal renal pelvis
anteroposterior dia- meter as a predictor of uropathy: A prospective study. Ultrasound Obstet Gynecol.
2004;24:745–804.
[11] Upadhyay J , McLorie GA, Bolduc S, Bägli DJ, Khoury AE, Farhat W. Natural history of neonatal
reflux associated with prenatal hydronephrosis: Long-term results of a prospective study. J Urol.
2003;169:1837–1841.
[12] Coelho GM, Bouzada MC, Lemos GS, Pereira AK, Lima BP, Oliveira EA. Risk factors for urinary
tract infection in chil- dren with prenatal renal pelvic dilatation. J Urol. 2008;179: 284–289.
[13] Nguyen HT, Herndon CDA, Cooper C, et al. The Society for Fetal Urology consensus statement on
the evaluation and man- agement of antenatal hydronephrosis. J Pediatr Urol. 2010;6: 212–231.
[14] Passerotti CC, Kalish LA, Chow J, et al. The predictive value of the first postnatal ultrasound in
children with antenatal hydronephrosis. J Pediatr Urol. 2011;7:128–136.
[15] Ansari MS, Ayyildiz HS, Jayanthi VR. Is voiding cystourethro- gram necessary in all cases of
antenatal hydronephrosis? Indian J Urol. 2009;25:545–546.
[16] Katzir Z, Witzling M, Nikolov G, et al. Neonates with extra-renal pelvis: The first 2 years. Pediatr
Nephrol. 2005;20:763–767.
[17] Brophy MM, Austin PF, Yan Y, Coplen DE. Vesicoureteral reflux and clinical outcomes in infants
with prenatally detected hydronephrosis. J Urol. 2002;168:1716–1719.
[18] Carlos R, Estrada Jr CR. Prenatal hydronephrosis: Early evalua- tion. Curr Opin Urol.
2008;18:401–403.
[19] Dias CS, Bouzada MC, Pereira AK, et al. Predictive factors for vesicoureteral reflux and prenatally
diagnosed renal pelvic dila- tation. J Urol. 2009;182:2440–2445.
[20] Herndon CD, McKenna PH, Kolon TF, Gonzales ET, Baker LA, Docimo SG. A multicenter
outcomes analysis of patients with neonatal reflux presenting with prenatal hydronephrosis. J Urol.
1999;162:1203–1208.
[21] Kort EHM, Oetomo BS, Zegers SHJ. The long- term outcome of antenatal hydronephrosis up to 15
millimetres justifies a non- invasive postnatal follow-up. Acta Pediatr. 2008;97:708–713.
X.
Ekler
a. Mali bilanço ve açıklamaları
Bir adet renkli doppler ultrasonografi cihazı alınmıştır. Maliyeti 133,920.00 TL’dır.
250 test ailevi akdeniz ateşi mutasyon analizi kiti alınmıştır. Maliyeti 27,540.00 TL’dır.
Hizmet alımından toplam gelir miktarı 1.180,00 TL, gider miktarı 1.180,00 TL’dır. Proje bütçesinde
kalan miktar 0TL’dır.
Tüketime yönelik Mal ve malzeme alımları gelir miktarı 200 TL, gider miktarı 0 TL’dır. Proje
bütçesinde kalan toplam miktar 0TL’dır.
Mamul mal alımlarından gelir miktarı 133.920,00 TL, gider miktarı 133.920,00 TL’dır. Proje
bütçesinde kalan miktar 0TL’dır.
Menkul sermaya üretim giderleri gelir miktarı 30.100,00 TL, gider miktarı 27.540,00 TL’dır. Proje
bütçesinde kalan toplam miktar 2.560,00 TL’dır.
Projenin toplam gelir miktarı 165.400,00 TL, gider miktarı 162.640,00 TL’dır. Proje bütçesinde
kalan toplam miktar 2,560.00 TL’dır.
b. Makine ve teçhizatın konumu ve ilerideki kullanımına dair açıklamalar
c. Teknik ve bilimsel ayrıntılar
d. Sunumlar
e. Yayınlar
Ektedir.