Tarım, Yoksulluk ve Kalkınma Türkiye’de Tarım ve Tarıma Dayalı Sanayi Ürünleri Dış Ticaretinde Yo ğ unlaşmanın Araştırması Osman Orkan ÖZER1 Altuğ ÖZDEN1 Erdoğan GÜNEŞ2 [email protected] [email protected] [email protected] 1Dr,Adnan Menderes Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Tarım Ekonomisi Bölümü. 2Prof.Dr.,Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarım Ekonomisi Bölümü Özet Ticari yoğunlaşma, iki ülke arasındaki ticari ilişkinin karşılaştırılmasına dayanır. Yoğunlaşma endekslerinde ise yoğunlaşma düzeyi nicel olarak belirlenir. Bu araştırmada amaç, Türkiye’nin tarım ve işlenmiş tarım ürünleri ihracat ile ithalatının diğer ülkelerle karşılaştırılması ve bu ticaretteki yoğunlaşmanın ortaya konulmasıdır. Araştırmada Ticaret Yoğunlaşma Endeksinin (Trade Intensity Index), ortaya konulmasında 81 ülkeye ait 2000-2010 arası dönemdeki 11 yıllık Dünya Ticaret Örgütü, Dış Ticaret Müsteşarlığı ve Türkiye İstatistik Kurumu Veri tabanlarından elde edilen verilerden yararlanılarak hesaplamalar yapılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre Türkiye’nin tarım ve tarıma dayalı sanayi ürünleri dış ticareti ve dış ticaret ilişkisi içinde bulunduğu ülkeler/ülke grupları değer­ lendirilmiş ve Türkiye’nin özellikle komşuları ve Ortadoğu ülkeleriyle ticaret yoğunlaşması içinde olduğu tespit edilmiştir. Anahtar kelimeler: Tarım Ürünleri, Dış Ticaret, İhracat, İthalat, Ticaret Yoğunlaşma Endeksi A Research on Concentration of Trade Agricultural and Agro food Industry Products in Turkey Abstract Trade concentration based on comparison of the trade relations between two countries. The level of concentration is determined at concentration index as quantitatively. The aim of this study is carried out to compare among Turkish export trading of agricultural and processed agricultural products to other countries and to determine concentration trade at this period. In order to calculate trade intensity index, it was used some database belong to World Trade Organization, Undersecretaries of Turkish and Turkish Statistical Institute for the period 2000-2010 at 81 countries. According to the results, some data was evaluated various countries which was trading agriculture and agro-based industrial products with Turkey and it was founded that Turkey had highly trade concentration with neighbors and Middle East region countries. Keywords: Agricultural products, Trade, export, import, trade concentration index. 1. Giriş Tarımsal üretim her ülke açı sından stratejik öneme sahiptir. . Ayrıca tarım ürünleri dış ticareti ile ülke ekonomisine gelir sağlanmaktadır. Dünyada liberal piyasa ekonominin yaygınlaşması yla, ülkelerin tarım ürünleri dış ticaretini artırma olanaklarına yönelik çalışmaların ı artmış tır. Bu süreçte tarım ürünleri ve gıda maddelerinin uluslararası ticaret piyasasın­ da hareketliliği göze çarpmış tır. Diğer yandan da tarım ve i şlenmiş tarım ürünleri ticareti Dünya Ticaret Örgütü içinde ağırlıklı olarak yer almakta, , dünya rekabetini bozmamak için ticareti kı sıtlayan önlemlerin azaltılması çalışmaları da yoğunluk kazanmaktadır. 2. Materyal ve yöntem Araş tırmada, Türkiye’nin tarım ve tarıma dayalı ürünlerin dış ticareti içinde ilişkisi bulunan 81 ülke belirlenerek tica­ ri yoğunlaşma düzeyleri belirlenmiştir. Bu amaçla sırası yla AB (G.Kıbrı s hariç)* ve diğ er Avrupa ülkeleri, Ortadoğu’da yer alan ülkeler, Afrika ve Asya kı tasında yer alan ülkelerle birlikte , Amerika ve Okyanusya ülkeleri 5 sın ıfta toplan­ m ıştır. Asya kı tasında yer alan yer alan Ortadoğ u ülkeleri, Türkiye’nin sın ır komşuluğu ve ticaret yoğunlaşmasının daha net görülebilmesi amacı yla ayrı olarak değ erlendirilmiştir. Çalışmada kullanılacak 81 ülkeye ait ihracat ve ithalat verileri 2000-2010 arasında 11 yıllık dönemde DTÖ DTM ve TÜİK Veri tabanlarından yararlanılarak ortaya konulmuştur. He­ saplamada dış ticaret verileri STIC Rev3 kod değ erlerinin toplamını n (00,01,04,22,03) bir bileş eni (WTO,2012) kulla­ nılmıştır. Bu ülkelere ait ihracat ve ithalat verileri yoğunlaşma endeksleri kullanı larak Türkiye’nin ilgili ülkelerle olan ticari yoğunlaşma düzeyleri 2000 ve 2011 yılları arasındaki ortalaması şeklinde belirlenmiş tir.Türkiye’nin tarım ve tarıma dayalı sanayi ürünlerinin dış ticareti, yoğ unlaşma katsayı sı yardımı yla analizi gerçekleştirilmiştir. Bu konuda yapılm ış benzer çalışmalardan yararlanılmıştır. 1İ lgili ülkenin diğ er ülke pazarlarına yapmış olduğu ihracat ve ithalat seviyelerinin 1 Zeng (2006), Sen (2002),Yang-Gupta (2005), Coiteux (1998), Ding (2006), Chand (2004), Rana (2007), Tomaselli (2005), Yue Zhou-Rui Wu-Si (2007), Inukai (2005), Kim (2002), Altay ve ark (2010). 1067 10. Ulusal Tarım Ekonomisi Kongresi • 5-7 Eylül 2012 • Konya yoğunluğunu ölçen yoğ unlaşma endeksleri (Brown 1949, Kojima 1964) şu şekildedir: İhracat yoğunlaşması, _ . İthalat Yoğunlaşması, e*"/*.) (M» - M„»)/(M„ - Ma) (Xb- xab)Z(Xw- xa) Xab : a ülkesinin b ülkesine ihracatı, Xa : a ülkesinin toplam ihracatı, Ma : a ülkesinin toplam ithalatı, Xw:Dünya toplam ihracatı ve Mba: b ülkesinin a ülkesinden ithalatı Xb : b ülkesinin toplam ihracatı, Mb : b ülkesinin toplam ithalatı, Mw : Dünya toplam ithalatı Endeks değ erinin “1”den büyük olması, ilgili yıl için “a” ülkesinin “b” ülkesi ile dünya ortalamasının üzerinde bir ithalat ilişkisi gerçekleştirdiğ ini, diğ er bir ifade ile “a” ülkesinin “b” ülkesiyle dünya ortalamasına göre yoğ un bir ithalat ilişkisi içinde olduğunu göstermektedir. Endeks değ erinin “1”den küçük olması durumunda ise ilk durumun tersine ithalat ilişkisinin dünya ortalamasına göre yoğun olmadığ ını göstermektedir (Altay ve ark, 2010). 3. Türkiye’de Tarım ve işlenmiş Tarım Ürünleri Ticaretine Bakış Ekonomik küreselleşme, kapitalist üretim sisteminin ortaya çıkışı ve özellikle sanayi devrimi sonrasında dünya ticaretinin serbestleştirilmesi ilkesi üzerine kurulmuş ve liberal ideolojinin ekonomi alanındaki uygulamalarını kavramlaştırmış bir hareket olarak değ erlendirilmiştir (Hirst ve Thompson, 2003). Adam Smith’in “Milletlerin Zenginliğ i’nde” ilk kuramsal temellerini attığı hareketin çıkış noktası, uluslararası serbest ticaretin ulusların refahını artıracağ ı hipotezidir. Günümüzde özellikle, Fizyokratlar, Adam Smith ve David Ricardo gibi iktisatçıların dış ticaret görüşü, serbest dış ticaret şeklinde olmuştur. Bu görüşün temelinde, ekonomik alanda “bırakınız yapsınlar, bırakın geçsinler”, felsefi yatmakta, alanda ise “bırakınız düşünsünler, bırakınız söylesinler” sözlerinin çağ rıştırdığ ı doğ al düzen olan liberalizm düşünce yer almaktadır (Kazgan, 2000). Bu temellere göre şekillenen uluslararası ticaret, karşılaştırmalı üstünlük teorisine dayalıdır. Ekonomistlerin, dış ticaretin serbest piyasa ekonomisi ve özellikle karşılıklı mukayese üstünlük teoremi üzerinden poli­ tika oluşumuna vurgu yapmalarına rağmen, tarım ürünleri dış ticareti açısından bakıldığ ında, bu teorinintam anlamıyla uygulanması mümkün olmamıştır. Kimi durumlarda tarımda üretim faktörlerinin benzer ya da üstün olması,mukayeseli üstünlükler teorisi varsayımlarına göre ülkelerin faktör etkinliğ ini sağlayabilmeleri için üretim şeklini değiştirmesi ve başka üretim alanlarına kaydırılması gerekliliğ inden söz ederken, ulusların besin arzı güvenliğ i düşünüldüğünde, iç piya­ sayı ve üreticiyi korumak amaçlı tedbirlere yöneldiğ i bilinmektedir. Ülkeler arasında gerçekleşen ticari ilişkileri açıklamaya çalışan dış ticaret teorileri incelendiğinde, genel olarak endüstriler-arası ve endüstriler-içi ticareti açıklayan teoriler şeklinde sınıflandığ ı görülmektedir. Diğ er ifadeyle dış tica­ ret teorileri, ülkeler arasında gerçekleşen ticaretin belli bir kısmını ülkeler arasındaki farklı üretim faktörlerinin varlığ ı ile açıklanırken, belli bir kısmını ise benzer üretim faktörlerinin varlığına dayandırmaktadır (Altay ve ark.2010). Sözü edilen bu faktörler işlenmiş tarım ürünleri açısından düşünülünce, doğ ru varsayımlar olsa da işlenmemiş tarım ürünleri açısından başka varsayımlara da ihtiyaç duyulmaktadır. Balassa ve Bauwens’a (1987) göre; dış ticaret ülkeler arasında gerçekle­ şen ticari ilişkiler, farklı faktör yoğ unluklarına bağlı olarak ülkelerin farklı endüstrilerde sağlamış oldukları uzmanlaşma düzeyleri, farklı gelişmişlik düzeyleri, ülkeler arasındaki yakınlık ve uzaklıklar, ortak sınırların varlığ ı, aynı dilin konu­ şulması, ortak tarihi geçmiş, birbirlerine yakın kültürel-geleneksel özellikler ve kendi aralarındaki ticari anlaşmalar gibi kriterlere bağlıdır. Tarım ürünleri ticaretinde ise bu kriterlerin yanında, coğ rafi ürün çeşitliliğ i de önemlidir. Ülkelerin coğrafi konumlarından kaynaklanan tarımsal ürün çeşitliğinin tarih boyunca dış ticaret kalemleri içinde önemini yer alır­ ken (İpek ve baharat yolu), küreselleşme ile birlikte tarım ürünleri dış ticaretinde miktar ve değ er olarak önemli artışlar gözlenmiştir. Dünya’da tarım ürünleri dış ticareti 1980 yılında 223,8 milyar dolar iken, bu değ er günümüzde 1.118.7 milyar dolar seviyesine ulaşmıştır (WTO, 2010). Çalışmada ortaya konulması amaçlanan “Ticari Yoğ unlaşma” oranı iki ülke arasındaki ticari ilişkinin diğ er ülkelerle karşılaştırılmasına dayanır. Daha açık ifade ile A ülkesinin B ülke­ sine yaptığ ı ihracat/ithalat oranı, B ülkesine yapılan diğ er tüm ülkelerin (dünya) ihracat/ithalat ortalamasının üzerinde ise A ülkesinin B ülkesiyle ihracat/ithalat yoğunlaşması içerisinde olduğu kabul edilir (Altay ve ark, 2010). Türkiye’nin tarım ve tarıma dayalı ürünlere ilişkin 2000-2011 yılları için dış ticaret incelendiğinde (Grafik1. Grafik2). Türkiye’nin özellikle Ortadoğu ülkeleriyle yüksek oranlı ihracat ilişkisi içerisinde olduğu görülecektir. Sınırların yakın olması yanında, sosyo kültürel benzerlikler ve Türkiye’de yetiştirilen tarım ve tarıma dayalı ürün çeşitliliğ inin özellikle Ortadoğu ülkelerine göre daha avantajlı konumda olması bu oranın yüksekliğ inin temel nedenleri arasındadır. Türkiye’nin Avrupa ülkeleri ile olan ihracatı Ortadoğ u ülkelerine göre daha düşük olmasına karşın artış eğilimindedir. Türkiye’nin 1996 yılında AB ile gerçekleştirdiğ i gümrük birliği anlaşması sonrasında özellikle işlenmiş tarım ürünlerinin serbest dolaşımıyla artışların olduğ u bilinmektedir. Bu durum tamimiyle ticarette etkili olan serbest ticaret anlaşmaları nedeniyledir. 1068 Tarım, Yoksulluk ve Kalkınma'/®. Kaynak:TUİK,2012. Türkiye’nin tarım ürünleri ithalatında Amerika ve Okyanusya kıtasında yer alan ülkelerin ön plana çıktığ ı görülmek­ tedir. Özellikle ülkemizde yeteri miktarda üretilemeyen ürünler, bu ülkelerden ithal yoluyla temin edilmektedir. Türkiye tarım ürünleri ithalatında ihracatında olduğu gibi Avrupa ülkeleri ikinci önemli ithalat yapılan grubu oluşturmaktadır. Türkiye, Amerika kıtası üzerinden yapmış olduğ u ithalata benzer şekilde Asya kıtasından da tarım ürünü ithalatında bu­ lunmaktadır. Grafik.1. Türkiye’nin tarım ve tarıma dayalı ürünlerin ithalatı ( Milyon dolar) avr. asya afr. ortd. 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 amo Kaynak:TUIK,2012. 4. Araştırma Bulguları ve Sonuç Araştırma kapsamına alınan 81 ülkeye ait 2000-2011 yılı ortalama yoğunlaşma katsayısına ilişkin sonuçlar Çizelge 1 ve 2’de ayrıntılı olarak verilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre Türkiye’nin 81 ülke ile tarım ve tarıma dayalı sanayi dış ticaretinde hem ihracat ve hem de ithalat yönünden (Çizelge 1), sadece 13 ülkeyle çift taraflı yoğunlaşma sağladığı belirlenmiştir. Hesaplanan endeks yöntemine göre ülkeler değ erlendirildiğinde, öncelikli olarak Türkiye’nin sınır kom­ şularıyla ağ ırlıklı yoğ unlaşmış ticari ilişki içinde olduğu görülmektedir. Özellikle Gürcistan (30.56), Azerbaycan (20.50) ve Irak (19.75), tarım ve tarıma dayalı sanayi ürünlerini Türkiye’den ithal etmektedirler. Ayrıca Türkiye’nin diğ er sınır komşu olan Yunanistan ve İran ile de ihracata yönelik yoğ unlaşma içinde olduğu hesaplanmıştır. Araştırma kapsamına alınmayan, politik ve siyasi çıkarlarımız doğ rultusunda, dış ticarette bulunmadığ ımız Güney Kıbrıs ve Ermenistan ile dış ilişkilerimizin ileride düzelmesi durumunda, analiz sonuçlarına dayanarak ticaret yoğunlaşması beklenmektedir. Bunun yanında Kırgızistan, Kazakistan, Etiyopya ve Mısır gibi ortak dil, din ve tarih çatısında birleşen ülkelerle de benzer bir yoğunlaşma olduğundan söz edilebilir. 1069 10. Ulusal Tarım Ekonomisi Kongresi • 5-7 Eylül 2012 • Konya Çizelge 1. Ticaret Yoğunlaşması Olan Ülkeler İHRACAT YOĞUNLAŞMASI Ülke Yoğ. Or. Ülke Yoğ. Or. İTHALAT YOĞUNLAŞMASI Ülke Yoğ. Or. Ülke Yoğ. Or. Gürcistan Azerbaycan 30.56 20.50 İran Kazakistan 2.21 2.11 Arjantin Bulgaristan 47.96404 18.63501 Suriye Norveç 1.702302 1.467919 Irak Makedonya 19.75 7.51 Etiyopya Bosna-Hersek 1.96 1.88 Ukrayna Kırgızistan 15.74005 15.26326 Azerbaycan Gürcistan 1.459896 1.228598 Bulgaristan Arnavutluk 6.70 6.59 Yunanistan Almanya 1.70 1.65 Kazakistan Moldova 10.79801 10.44733 Hindistan Avustralya 1.100932 1.006567 Suriye Kırgızistan 6.28 5.26 Yemen Cezayir 1.63 1.49 Etiyopya Brezilya 7.402373 6.125684 Romanya Sudan 5.04 4.61 Mısır İtalya 1.43 1.41 Romanya Endonezya 5.381271 5.35231 Ukrayna Moldova 4.54 4.06 İsviçre Kuveyt 1.27 1.25 Malezya Peru 4.76634 3.398829 Lübnan İsrail 3.95 3.55 BAE Avusturya 1.24 1.05 Macaristan Rusya Fed. 3.048558 2.169312 Tunus Suudi Arab. 3.12 2.54 Polonya Bahreyn 1.05 1.05 Mısır ABD 1.993522 1.933258 Ürdün 2.47 Avustralya 1.04 İrlanda 1.749145 Rusya Fed. 2.33 Hırvatistan 1.03 Sudan 1.726515 *koyu renkle gösterilen ülkelerle hem ithalat hem de ihracat yoğunlaşması belirlenmiştir. Özellikle Türkiye’nin ithalat yoğ unlaşması serbest piyasa ekonomisine dayanmakta olup ülke içinde yeterli üretil­ meyen ya da hiç üretilmeyen ürünleri Latin Amerika ülkeleri ile bazı Afrika ülkelerinden sağ landığı ortaya çıkmıştır. Türkiye’nin en fazla tarım ve tarıma dayalı ithalat gerçekleştirdiğ i ülke olarak Arjantin (47.96’lık pay) dikkati çekmek­ tedir. Analiz için kullanılan veriler incelendiğinde, özellikle Arjantin’den STIC Rev3 kod değ erlerinden hayvanlar için gıda maddesi (02) ile yağ lı tohumlar, yağ veren meyveler (22) ağ ırlıklı yer anlaktadır. Bulgaristan, Ukrayna ve Kazakis­ tan ile de benzer ürünlerin yanında hububat ve hububat ürünleri ithalatında bulunulmaktadır. Diğ er taraftan ticaret yoğunluğ u açısından İslam Ülkeleri sınıfında yer alan çeşitli Ortadoğu ülkeleriyle de özellikle ihracatta yoğunluk yaşandığ ı görülmektedir. Türkiye’nin Gümrük Birliğ i’ne üyeliğ inde işlenmemiş tarım ürünlerinin kapsam dışı tutulmasına bağlı olarak, ticaret yoğunlaşmasının belli Avrupa Birliğ i ülkeleriyle gerçekleştiğ i araştırma sonuçlarından görülebilir. Ticaret yoğunlaşması yaşanmayan ülkelerin başında uzak doğ u ülkeleri ağ ırlıktadır ve bunu Afrika ülkeleri ile bazı Avrupa ülkeleri izlemekte­ dir. Ayrıca günümüzde hızla büyümekte olan Çin ekonomisi ve barındırdığ ı nüfus düşünüldüğ ünde, Türkiye’nin Çinle olan ihracat yoğunlaşma oranının (0.07) oldukça düşük olduğ u hesaplanmıştır. Özellikle Türkiye’nin küçük Avrupa ülkeleriyle yoğunlaşma oranının düşük olması, bu ülkelerde yaşayan nüfusun azlığ ı ve tarım ürünleri dış ticaretlerinde kendi komşu ülkelerinin daha ağ ırlıklı rol oynamasına bağlanabilir. 1070 Tarım, Yoksulluk ve Kalkınma Ülke Bangladeş Çizelge 2.Türkiye ile Ticaret Yoğunlaşması Olmayan Ülkeler İh. Yoğ. Or. İt. Yoğ. Or. Ülke İ h. Yoğ. Or. 0.60 0.00 İzlanda 0.07 İt. Yoğ. Or. 0.87 Belçika Çek Cum. 0.70 0.73 0.19 0.23 Japonya Kanada 0.19 0.22 0.01 0.77 Çin Danimarka 0.07 0.37 0.39 0.29 Kenya Kolombiya 0.58 0.07 0.55 0.21 Estonya Fas 0.26 0.63 0.06 0.38 Küba Letonya 0.14 0.90 0.03 0.10 Filipinler Finlandiya 0.34 0.26 0.13 0.18 Litvanya Meksika 0.88 0.04 0.77 0.05 Fransa Güney Afrika 0.72 0.47 0.46 0.54 Pakistan Portekiz 0.34 0.18 0.54 0.25 Güney Kore Hollanda 0.22 0.76 0.12 0.61 Singapur Slovakya 0.09 0.73 0.09 0.53 Hong Kong İngiltere 0.07 0.62 0.00 0.21 Slovenya Şili 0.78 0.15 0.02 0.43 İspanya İsveç 0.48 0.46 0.53 0.20 Tayland Y.Zelanda 0.09 0.59 0.85 0.32 Elde edilen bulgulara göre coğrafi uzaklık ve yakınlık kapsamında Türkiye’nin dış ticaret değerlendirildiğinde,coğrafi mesafelerin kimi ülkeler için geçerliği korunurken, mesafe olarak oldukça uzak olan yeni kıta ülkeleri için bir genelleme yapmanın sağlıklı bir sonuç vermeyeceği de görülmektedir. Sonuç olarak yapılan analizlerde ticaret yoğunlaşma indeksi dikkate alındığında, Türkiye’nin komşu ülkeler ile daha yoğun bir ticaret ilişkisine sahip olunduğu görülmektedir. Buna bağlı olarak, 2000-2010 yılları arası dönemde ortalama yoğunlaşma endeksleri kapsamında Türkiye’nin tarım ve tarıma dayalı dış ticari ilişkisi incelendiğinde; uluslararası ti­ cari anlaşmalarının çok etkili olmadığı, ortak sınırların ve kültür özelliklerinin ve geleneksel bağların etkisi daha yoğun bulunmuştur. Buna karşın iç piyasa ihtiyacına bağlı olarak liberal bir kimlik içine Türkiye’nin ithal ettiği ürünlerin dışa bağımlı bir eğilime büründüğünden de söz edilebilinir. Sonuç olarak ülkeleri tek tek inceleme imkânı veren ticaret yoğunlaşma indeksi, dış ticaret içindeki dinamikleri gös­ terememesi yüzünden sadece önsel bir bilgi verme niteliğinde olabilecek indekstir. Ancak bu indeks yardımıyla ticarette ülke yoğunlaşması ölçülebilmekte ve ticari ilişkilerin nedenselik analizi yapılmadan ön tesbiti mümkün olabilmektedir. Dış ticarette ileri neden-sonuç ilişki ve kararların araştırılmasında daha kompleks yapıda çalışan, ekonometrik modeller, genel denge modelleri kullanılabilir ve benzer metodolojier sayesinde tahmin ve stratejiler belirlenebilir. Kaynaklar Altay, H., Çelebioğlu, F. ve Şen, A.2010. Ticari Yoğunlaşma Kapsamında Türkiye’nin Küresel Ölçekli Dış Ticaret Analizi, Dumlupınar Üni. Sosyal Bil. Dergisi, sayı:26, s.161-172 Balassa, B., Bauwens, L.1987. Inrta-Industry Specialisation in A Multi-Country and Multi-Industry Framework, The Economic Journal, Vol. 97, No: 388. Brown, A.J. 1949. Applied Economics: Aspects of World Economy in War and Peace, George Allen and Unwin, London. Chand, R.2004. “Preferential Trading Agreements and Regional Trade: İmplications for Asia” Working Paper, Institute of Economic Growth University of Delhi Enclave. Coiteux M. 1998. “A Tale of Two Fortresses: Measuring the Regional Bias in Trade Relation”, CETAI (Centre for International Business Studies). Ding, Y. 2006. “Chinese Perspective of East Asian Exchange Rate Coordination”, East Asian Monetery Cooperation and China’s Perspective (Conferance Paper), Punlished by http://www.iwep.org.cn. Hırst, P., Thompson,G.2003. “Küresellesme Sorgulanıyor”, Dost Kitabevi, 2003, s.28. Kazgan, G. 2000. Küreselleşme ve Ulus-Devlet, Yeni Ekonomik Düzen, İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, İs­ tanbul Kim, H. 2002. Has Trade Intensity in ASEAN+3 Really Increased?-Evidence from a Gravity Analysis, KIEP (Korea Institute for International Economic Policy) Working Paper Vol. 12. 1071 10. Ulusal Tarım Ekonomisi Kongresi • 5-7 Eylül 2012 • Konya Kojima, K. 1964. ‘The pattern of intemational trade among advanced countries’, Hitotsubashi Journal of Economics Vol. 5, pp. 16-36. Rana,B. 2007.Trade Intensity and Business Cycle Synchronization the Case of East Asia”, Asian Development Bank, Working Paper Series on Regional Economic Integration, No: 10. Sen, R. 2002. “Singopore in the Global Trading System: Strengthening Linkages Beyond The Southeast Asian Region”, Institute of Southest Asian Studies. Tomaselli, N.2005“Economic Partnership Agreements: Redesigning Trade and Development Among EU and ACP Countries”, DEI Agra Working Papers, Vol. 1. TUİK,2012. www.tuik.gov.tr Erişim tarihi: 26.03.2012 WTO 2012. www.wto.org Erişim Tarihi:28.03.2012 Yang Y.,Gupta S. J. 2005.Regional Trade Arrangements in Africa: Past Performance and the Way Forward, IMF Working Paper 36. Yue Zhou Zhang-Rui Wu Yan-Si Wei, (2007) “Evolving Patterns of Agricultural Trade Between Australia and China”, Australasian Agribusiness Review, Vol. 15. Zeng Y.2006.“Agricultural Trade Competition and Cooperation Among China and Japan, Korea”, Journal of AgroFood and Resource Economics 1(2) September. 1072