f . . . .

f
XVI. Ulusal Kimya Kongresi, Konya, 2002
BK-S35
. . . .
LAHANA BİTKİSİNDEN GLİKOZ 6-FOSFAT DEHİDROGENAZ ENZİMİNİN
KISMİ SAFLAŞTIRILMASI, KARAKTERİZASYONU VE BU ENZİM ÜZERİNE
BAZI ANTİBİYOTİKLERİN İNHİBİSYON VE AKTİVASYON ETKİLERİNİN
İNCELENMESİ
Abdülkadir ÇOBAN3, Mehmet ÇİFTÇİ2, Ö.İrfan KÜFREVİOĞLU1
1 Atatürk Üniversitesi, Fen-Edebiyat Fakültesi Kimya Bölümü-Erzurum
2 Atatürk Üniversitesi, Biyoteknoloji Uygulama ve Araştırma Merkezi-Erzurum
3 Atatürk Üniversitesi Erzincan Eğitim Fakültesi-Erzincan
Giriş
Glikoz 6-Fosat Dehidrogenaz enzimi (D-Glukoz 6-Fosfat : NADP+ oksidoredüktaz, EC
1.1.1.49, G6PD) pentoz fosfat yolunun ilk ve allosetrik enzimidir. Pentoz fosfat yolunun
hedefi indirgeyici olaylar için gerekli NADPH üretmek ve ATP, NAD+, FAD, DNA, RNA
gibi bileşikler için ön bileşik olan riboz 5-fosfat sentezlemektir (1)
GöPD'nin ıspanaktan iki izoenzimi saflaştırılmış, bunlardan bir tanesi kloroplastlarda, diğeri
ise sitoplazmada bulunmuştur (2). Bezelye kloropalstlanndan kısmi olarak saflaştırılan
GöPD'nin üzerinde ışık ve diğer modülatörlerin etkileri incelenmiştir (3). Ispanak
kloroplastlanndan elde edilen GöPD'nin enzim aktivitesi üzerine; NADPH/NADP+ oranı, pH
ve Mg+2 konsantrasyonu değişikliğinin etkileri araştırılmıştır (4).
Yöntem
Bu çalışmada GöPD enzimi, amonyum sülfat çöktürmesi ve diyaliz teknikleri ile saflaştırıldı.
Tüm bu işlemler boyunca sıcaklık +2 C'de kontrol altında tutuldu. Enzimin molekül ağırlığı
jel filtrasyon kromatografisi ile tayin edildi. Enzimin stabil olduğu pH, optimum pH, 25 C
ve optimum pH'da Lineweaver-Burk grafikleri yardımıyla glikoz ö-fosfat ve NADP+ için Km
ve Vmax değerleri bulundu. Enzim aktivitesi Beutler metoduna göre 340 nm'de
spektrofotometrik olarak belirlendi. Bütün kinetik çalışmalar için bu metot uygulandı (5).
Sonuç
Enzimin homojenat hazırlanması, amonyum sülfat çöktürmesi ve diyaliz basamaklarından
sonra %35.1 oranında 1.275 kat saflaştığı belirlenmiştir. Enzimin stabil olduğu pH ö.O ve
optimum pH'sı 8.0 olarak bulunmuştur.
Kaynaklar
1. E.E. Keha, Ö.İ. Küfrevioğlu, Biyokimya, 2000, Aktif Yayınları, s. 338.
2. C. Schnarrenberger, A. Oeser, N. Tolbert, Archieves of Biocfıemistry and biophysics
1973, 154,438-448.
3. L.E. Anderson and J.X. Duggan, Plant Physiol., 1976, 58, 135-139.
4. K. Z. Lendzian, Plant Physiol., 1978, 141-105-110.
5. Eb Beutler, Red Celi Metabolism 1971, 68-70.
403