Kemoterapi veya Radyoterapiye Bağlı Anoreksi ve Kaşeksi Nedir

Kemoterapi veya Radyoterapiye Bağlı Anoreksi ve Kaşeksi Nedir?
Kemoterapi uygulaması hastada iştahın azalmasına veya tamamen kaybolmasına (anoreksi)
neden olabilir. Yine Radyoterapi sonucunda da birçok hastada yemek yemede
isteksizlikler/zorlanmalar oluşur ve sonuçta Anoreksi ve Kaşeksi ile karşılaşılabilir. Anoreksi,
hastanın aldığı tedaviler sonucu iştahındaki azalma iken Kaşeksi, anoreksi ile beraber hastanın
istemsiz olarak hızlı kilo vermesi olarak tanımlanır.
Kanser tedavisi uygulanan hasta neden kilo verir?
Kanserli hastada kilo kaybının 2 nedeni vardır:
• Az yeme ve normal metabolizmadaki değişiklikler.
• Beslenme bozukluğu, vücuda gerekli besinlerin yokluğu veya besin maddelerinin
yetersiz emilimi ve dağılımı olarak ayrılabilir.
Sonuç olarak kilo kaybı oluşur. Ayrıca kas erimesi, bağışıklık sisteminin bozulması da bu
tabloya eşlik eder.
Kemoterapinin yan etkileri, ağrı, tümörün yeri ve psikolojik faktörler de yemeyi azaltarak
beslenme bozukluğuna yol açar.
Kemoterapi sırasında hastalar sıklıkla tat değişimlerinden rahatsız olurlar. Tat değişimi, kişinin
kendine özgü tat algılamasının alışılmış durumundaki değişikliktir. Tat değişimleri anoreksiye
neden olabilir ya da bu durumu şiddetlendirebilir.
Kemoterapi veya Radyoterapiye Bağlı Anoreksi ve Kaşeksi Nasıl Değerlendirilmeli?
Beslenmenin değerlendirilmesi hastanın öyküsünü (anoreksi, disfaji, bulantı-kusma, tat
değişimi, gastrointestinal sistemin değerlendirilmesi) fizik bakısını, antropometrik ölçümleri ve
laboratuvar verilerini değerlendirerek yapılır. Amaç beslenme stratejisini belirlemektir.
Beslenmeyle ilgili değerlendirme, kişinin beslenme durumunu veya besin ihtiyaçlarının ve
enerjisinin mevcut besinlerle ne kadar karşılandığını belirlemek için yapılır. Hastaya
uygulanacak olan kanser tedavisine bağlı olarak anoreksi ve kaşeksi görüle olasılığı hekim
tarafından öngörülerek önceden(proflaktik) bu amaçla bir destek tedaviye başlanmalıdır.
Çünkü hastanın kemoterapi veya radyoterapiye bağlı olarak iştah ve kilo kaybı hastanın temel
tedavisine izin vermeyecek ölçüde ilerleme gösterebilir.