Diyabetin Tarihçesi İçin Tıklayınız.

Diyabetin Tarihçesi
Milattan önce iki bin yıldan beri bazı yazıtlarda diyabetten bahsedilmektedir. Mısır'da
Ebers papirüslerinde çok idrara çıkma (poliüri) olarak bahsedilmektedir. Milattan sonra 2.
yüzyılda Kapadokyalı Arateus bu hastalığın etin, kolların ve bacakların eriyerek kana
geçmesine yol açtığını belirterek akıp boşalma anlamına gelen "diabetes" kelimesini
kullanmıştır.
İbni Sina (980-1037) ilk kez ayaklarda görülen "diyabetik gangreni" tanımlayarak
şeker hastalığının sinirleri bozbileceğini ilk kez açıklamıştır. Paracellus (1493-1541) diyabetli
hastalara açlık kürleri uygulamış, daha sonraki yıllarda da diyabet hastalığı ve tedavisi
üzerinde çeşitli araştırmalar yapılmıştır.
Claude Bernard 1813-1878 yılları arasında hastalarda şeker yapımının arttığını ve
merkezi sinir sisteminin bozulduğunu göstermiştir. 1921 yılından itibaren diyabet tedavisinde
Frederick Banting ve Charles Best'in bulduğu insülin kullanılmaya başlanmıştır. Daha sonra
ağızdan şeker ayarını düzenleyen ilaçlar keşfedilmiş ve ilerleyen yıllarda da çok daha yeni ve
yararlı katkılar sağlanmıştır.
Diabetes Mellitusun oluşumunu ve hastalık ilerlerken yarattığı yan etkileri
aydınlatmaya yönelik araştırmalar ve tedavisi ile ilgili çalışmalar devam etmektedir. Bu
aşamada en önemli keşif insülinin insanlık yararına sunulması olmuştur. İnsülin kullanıma
girinceye kadar tip 1 diyabetlilerin tamamı ketoasidoz komasından kaybedilirken, bugün bu
oran %1'ler civarına inmiştir.
Son yıllarda insanda insülin salınım ve etki fizyolojisini daha iyi taklit etmeye dönük
ilaç tedavileri ve insülin pompa tedavileri de kullanım alanına girmiştir.