ÇOCUKLARDA DİKKAT EKSİKLİĞİ VE HİPERAKTİVİTE

ÇOCUKLARDA DİKKAT EKSİKLİĞİ VE HİPERAKTİVİTE BOZUKLUĞU
Dikkat eksikliği, aşırı hareketlilik ve dürtüsellikle karakterize olan bir
durumdur.Çocuklarda en fazla görülme biçimleri; başladığı işi bitirememe, aynı anda birden
fazla işle meşgul olma, doyumsuzluk, engellenme eşiğinin düşük olması, tutarsızlık,
kararsızlık, yetersiz sosyal algı, kaba motor becerilerin (atlama, zıplama vs.) aşırı
hareketliliğine karşı ince motor becerilerin yetersiz olması (parmak, el becerileri) şeklinde
görülmektedir.
Dikkat eksikliği ve hiperaktivite tanısının konulması için yukarıda sözü edilen
belirtilerden en az birinin yedi yaşından önce başlaması ve her iki belirti grubundan (aşırı
hareketlilik/dikkat eksikliği, dürtüsellik) yeterli sayıda belirtinin bir arada bulunması
gerekmektedir.
Çocuklarda gözlemlenen saldırgan davranışlar, davranış bozuklukları akademik
başarıda düşüklük, akranlarla uyumsuz ilişkiler, aile içi iletişim tanı sürecindeki önemli ip
uçlarıdır.
Depresyon, kaygı bozuklukları intihar, dışkı kaçırma sendromu bu hastalıkla birlikte
görülen en sık rahatsızlık gruplarıdır. Bu bozuklukların da eklenmesi tedavi sürecinin
uzamasına ve farklı sorunların ortaya çıkmasına neden olmaktadır.
Bu rahatsızlık bireylerin sosyal iş ve akademik yaşantılarını olumsuz yönde
etkilemektedir.
Çocukluk döneminde özellikle dikkat eksikliği sorunu tepkinin düşük olması, sözel
iletişim, soyutlama gibi zihinsel becerilerde gerileme oluşturmaktadır.
Bunun yanında bilgi işleme süreçleri konuşma ve matematik becerilerindeki
problemler dikkat çekicidir.
Dikkat eksikliği ve hiperaktivite rahatsızlığı ilaç, psikoterapi ve özel eğitim desteği ile
tedavi edilebilir.
Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de
yaygın olarak görülmekte, tedavi edilmediği taktir de yaşamın ileriki aşamalarında yaşam
kalitesini düşürmekte ve pek çok psikiyatrik bozukluğa yol açmaktadır.
Bu nedenle hastalığın çocukluk döneminden itibaren tanı alması ve tedavisi
gerekmektedir.
Hastalık genelde ilkokula başlandığında fark edilmekte ama bu kez geç kalındığı için
sıkıntı yaşanmaktadır.
Anaokulu döneminde bu problemi tespit edip çözümüne başlamak çocuk için çok daha
yararlı olmaktadır.
Bu nedenle çocukların anaokulu eğitimine zamanında başlaması ve anaokulunda
çocukta bu problemi fark edecek (psikolog, pedegog) donanım ve uzmanlara sahip olması çok
büyük önem taşımaktadır.