Mücadele Taleplerimiz - AvEG-Kon

Mücadele Taleplerimiz
1. Cins ayrımcısı politikalar ve uygulamalar kaldırılmalı, kadın ve erkekler arasındaki tarihsel
eşitsizliği ortadan kaldırmak amacıyla kadınlara pozitif ayrımcılık uygulanmalı, kadına biçilen
geleneksel rollere karşı mücadele edilmelidir.
2. Eşit işe, eşit ücret politikası yaşama geçirilmeli, ücret belirlemesi yaşam standartlarını arttırmaya
endeksli olmalıdır. Kadın emeği ile erkek emeği, göçmen kadın ile yerli kadın emeği arasındaki
ücret eşitsizlikleri ortadan kaldırılmalıdır.
3. Çalışma yaşamında kadın ve erkekler arasında yapılan ayrımcılıklara karşı gerekli yasal tedbirler
alınmalı, kadın lehine yasal düzenlemeler yapılmalıdır.
4. Kadınların toplumsal, siyasal yaşama ve çalışma yaşamına aktif katılımını engelleyen sosyal
koşullar değiştirilmeli, çocuk ve yaşlıların bakımı, ev işleri toplumsallaştırılmalı, işsiz, kimsesiz,
yaşlı ve hastalar devlet koruması altına alınmalıdır.
5. Ücretsiz kreş, çocuk bakım ve eğitim evleri arttırılmalı, göçmen emekçi kadınların bu haktan
yararlanmaları önündeki engeller kaldırılmalıdır. Irkçı ve ayrımcı uygulamalar cezai yaptırıma
tabi tutulmalıdır.
6. Kreş, çocuk bakım ve eğitim evlerinden babaların da yararlanma hakları olmalı, bütün toplu
çalışma sektörlerinde, kadın çalışanların olup olmamasından bağımsız olarak kreş ve çocuk bakım
evleri, yurtları bulundurulmalıdır.
7. Kadınlara, doğum öncesi 3 ay doğum sonrası 6 ay tam ücretli izin verilmeli, belli büyüklükteki
tüm işletmelerde çocuk emzirme odaları, kreş ve çocuk bahçelerinin açılması zorunlu hale
getirilmelidir. (Bu uygulamaların olduğu ülkelerde hakların korunması, olmayan ülkelerde ise bu
talep için mücadelenin yükseltilmesi karar altına alınmıştır)
8. Kadınların doğumla birlikte uzun süre evde kalarak meslek yaşamının dışına çıkmasının
önlenmesi için bütün erkeklere zorunlu ücretli babalık izni verilmeli, çocuğun bakımında kadın ve
erkekler eşit sorumluluklara sahip hale getirilmeli ve kadınların çalışma hakkı güvence altına
alınmalıdır.
9. Kadın sağlığına uygun olmayan işlerde kadınların çalıştırılması yasaklanmalıdır.
10. Part-time çalışanların sosyal güvenceleri sağlanmalı, sosyal hizmetlerden tam yararlanma hakkı
tanınmalıdır.
11. Đşçi ve emekçilerin sendikalaşma ve örgütlenme hakları önündeki tüm engeller kaldırılmalı,
sendika ve işyerlerinde özgürce politik faaliyet yürütme hakları güvence altına alınmalıdır.
12. Çalışma süreleri haftada 30 saate indirilmeli, fazla mesai kaldırılmalıdır.
13. Emeklilik yaşı aşağıya çekilmeli, kadınların doğurganlık özellikleri nedeniyle yaşadıkları
yıpranma payını dikkate alan yaş uygulamasına (50 yaş) geçilmelidir.
14. Sigortasız işlere son verilmeli, işten atılmaları kolaylaştırıcı ve çalışma sürelerinin uzatılmasını
öngören yasalar kaldırılmalıdır.
15. Ev emekçisi kadınların emekleri ücretlendirilmeli, kamusal üretime çekilmelerinin yolları
aranmalıdır.
16. Özelleştirmelere son verilmeli, eğitim ve sağlık hizmetleri ücretsiz hale getirilmelidir.
Özelleştirilmiş olan sanayi kuruluşları ve işletmeleri yeniden toplumsallaştırılmalı, işten
çıkarmalara son verilmelidir.
17. Anne ve çocuk sağlığı hizmetlerinin kaliteleri arttırılmalı, kadın ve çocuk ölümleri artışının önüne
geçilmelidir.
1
18. Kadın bedeninin alınıp satılması, kadın cinsiyetinin reklâm panolarında, gazete ve magazin
sayfalarında vb medyada cinsel bir obje olarak kullanılması ve metalaştırılmasına son verilmeli,
bu uygulamalara devam eden kişi ve kurumlar, ağır cezai yaptırımlara tabi tutulmalıdır.
19. Aile içi şiddet bir suç olarak kabul edilmeli, kadına yönelik her türden şiddet suçları ağır cezaya
tabi tutulmalıdır.
20. Şiddet mağdurlarının psikolojik, ekonomik, sosyal ve hukuki ihtiyaçları hassasiyetle karşılanmalı,
kadın sünneti yasaklanarak ağır cezai yaptırımlar uygulanmalıdır.
21. Dilde, kültürde, eğitimde, ahlaki değer yargılarında, geleneklerde, işbölümlerinde vb. kadını
aşağılayan, edilgenleştiren, cinsel bir meta olarak görülmesini sağlayan tüm değer yargıları ve
alışkanlıklara karşı önlemler alınmalı, toplumsal eğitim örgütlenmelidir.
22. Kürtaj hakkına yönelik tartışmalara son verilmeli, kadının kendi bedeni üzerinde söz ve karar
sahibi olması teminat altına alınmalıdır.
23. Kadın sığınma evleri iyileştirilerek çoğaltılmalı, kadınlar sosyal güvencelere sahip oluncaya kadar
bu evlerde kalabilmelidirler.
24. Eğitimde, mesleki yönlendirmede cinsiyet ayırımcılıkları ortadan kaldırılmalı, yönetim
organlarında, çalışma yaşamında ve örgütlenme alanlarında kadın lehine pozitif ayrımcılık
uygulanmalı, kadın ve erkekler arasındaki açı farkı kapatılmalıdır.
25. Göçmen kadınlara yönelik ırkçı, ayrımcı yasa ve uygulamalara son verilmeli, aile birleşimi
önündeki engeller kaldırılmalı, göçmen kadınların ayrılma ve boşanma haklarını sınırlayan yasalar
kaldırılarak eşten bağımsız oturma ve çalışma izni verilmelidir
26. Emekçilerin göç hakkına yönelik saldırılara son verilmeli, cinsel şiddet mağduru göçmenlere ve
ailelerine yeterli tıbbi ve psiko-sosyal hizmetler verilmeli, verilen hizmetlerin kalitesi
yükseltilmelidir.
27. Göçmenlerin geldikleri ülkelerde sahip oldukları diploma, eğitim belgesi ve meslekleri kabul
edilmeli, vasıfsız işçi muamelesine tabi tutulmaları önlenmelidir.
28. Göçmenlere eşit, sosyal, siyasal haklar tanınmalı, 6 ay ve üzerinde yaşadıkları ülkelerde seçme ve
seçilme hakkına sahip olmalıdırlar.
29. Eğitimde şans eşitliği sağlanmalı, ırkçı-ayrımcı eğitim politikaları iptal edilmeli, göçmenlerin özel
sorunlarını gözeten eğitim programları uygulanmalıdır.
30. Dil kursları yaygınlaştırılarak eğitim kaliteleri yükseltilmeli ve ücretsiz hale getirilmelidir.
31. Vatandaşlığa geçiş kolaylaştırılmalı, sonradan vatandaş olanların vatandaşlık haklarını elinden
alan yasal düzenlemeler iptal edilmelidir.
32. Avrupa’da yaşanan töre cinayetlerinin önüne geçilmeli, töre cinayetlerine ilişkin yasal
düzenlemeler yapılmalıdır.
33. Oturumsuz göçmen kadınlara getirilen sınırlandırmalar kaldırılmalı, tüm sosyal, siyasal, ekonomik
haklardan tam olarak yararlandırılmalıdır.
34. Göçmen kadınların kültürel-sosyal-sanatsal alanda gelişimini sağlayacak mekânlar, olanaklar
sunulmalı, fırsat eşitliği sağlanmalıdır.
35. Göçe neden olan; savaşlara, baskı ve sömürüye, işkence ve katliamlara, ırkçılık ve ayrımcılığa,
açlık ve sefalete, kadın ve erkekler arasındaki eşitsizliklere, ulusal haklara yönelik saldırılara son
verilmeli, mağdurların göç hakkı önündeki engeller kaldırılmalıdır.
36. 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü, ücretli tatil günü olarak kabul edilmelidir.
37. Cinsel, ulusal, sınıfsal sömürüye son verilmeli, tam toplumsal hak eşitliği sağlanmalıdır.
2