koloni

BİR HÜCREDEN
ÇOK HÜCREYE
(KOLONİ)
• Bazı tek hücreli canlılar bölünme sırasında birbirinden ayrılmayarak koloni oluştururlar.
• Koloniler tek hücreli canlılar ile çok hücreli canlılar arası geçiş formu olarak kabul edilirler.
PANDORİNA
•
•
•
•
•
Tatlısularda yaşayan mikroskobik küresel kolonilerdir
16 hücreden oluşur.
Hücreler arası iş bölümü yoktur.
Hücreler yapısal olarak aynıdır.
Jelatinimsi bir madde ile birarada tutunurlar.
EUDORİNA
• Pandorinadan biraz daha gelişmiştir
• 32 hücreden oluşur
• İlk defa ön‐ arka kavramı görülür.
VOLVOKS
• Tatlı sularda yaşarlar.
• Hücre sayısı 500‐50.000 arasında değişir.
• 3 tip hücre görülür.
a. Dıştaki hücreler kloroplast, kontraktil koful ve 2 kamçı bulunur.
Koruma , beslenme ve hareketi sağlar.
b. İç kısımdaki hücrelerde kamçı yoktur.Kontraktil koful bulunur. Osmotik denge ve boşaltım maddelerinin uzaklaştırılmasını sağlar.
c. İç kısımda üremeyi sağlayan hücreler bulunur. Böylece ilk defa vücut ve üreme hücreleri şeklinde farklılaşma volvoksta
görülür.
Bazı hücreler beslenme ve hareketi , bazı hücreler üremeyi sağlar . böylece bir iş bölümü (özelleşme)
kendini gösterir.
• Çok hücreli canlılarda belirli görevi yapmak için özelleşmiş hücre gruplarına doku adı verilir.
• HÜCRE DOKU ORGAN SİSTEM ORGANİZMA ÖZELLEŞMENİN FAYDALARI
• Hücreler arasında iş bölümü gerçekleşmesi metabolik olayların daha verimli ve hızlı olmasını sağlar. Ayrıca harcanan enerji miktarını da azaltır.
• Çok hücreli canlıların hayatta kalma şansı tek hücreli canlılara göre daha fazladır. Çok hücreli canlılar özelleşmiş hücreleri ile bulundukları ortamdaki kaynaklardan daha iyi faydalanırlar.
• Tek hücreli canlıların büyümesi sınırlıdır. Çok hücreli canlıların büyük vücut yapıları hayatta kalma şansını arttırır.
ÖZELLEŞMENİN GETİRDİĞİ SORUNLAR
• Tek hücreli canlılar temel faaliyetlerini kendileri düzenler. Çok hücreli canlılarda ise hücreler bu görevlerden bir tanesi için özelleşmiştir. Metabolik faaliyetlerin düzenli olarak devam edebilmesi için sistemler oluşur.
• Çok hücreli canlılarda yaşamsal öneme sahip bir dokunun zarar görmesi, diğer dokular sağlam olsa bile canlının ölümüne sebeb
olabilir.
• Bitki ve hayvanlarda fazla özelleşen kısımlar çevreye dayanıksız hale gelmiştir. Değişen çevre koşullarına uyum yetenekleri azalmıştır.