dosyayı indir

KUR’AN NEDİR?
• Kur’an,
kâhin sözü değildir.
Şüphesiz o (Kur’an) hakikaten çok şerefli bir elçinin (Allah’tan getirdiği) sözüdür. O bir kâhin sözü de
değildir. Siz, pek az düşünüyorsunuz! (O) alemlerin Rabbinden indirilmiştir. (Hâkka/ 40-42-43)
KUR'AN'IN ANLAMIYLA BULUŞUYORUZ
KUR’AN VE BİZ (İLGİLİ AYETLER)
Rahman ve Rahim Allah’ın Adıyla

De ki: “Şahitlik bakımından hangi şey daha büyüktür?” (cevap olarak) de ki: “(Benim hak
peygamberliğime) benimle sizin aranızda, Allah şahittir. Bu Kur’an bana, gerek sizi, gerek ulaştığı
herkesi uyarmam için vahyedildi. Siz, Allah ile beraber başka tanrılar olduğuna şahitlik mi
ediyorsunuz?” (Cevaben) de ki: “Ben şahitlik etmiyorum.” “O, ancak bir tek ilahtır. Muhakkak ki ben
sizin ortak koştuğunuz şeylerden de uzağım.” de. (En’âm /19)

Eğer Kur’an, (dedikleri gibi bir kitap) olsaydı da, (okuyunca) onunla dağlar yürütülse veya onunla yer
yarılıp parçalansa ve onunla ölüler konuşturulsaydı (iman etmeyen yine iman etmezdi). Ama (Kur’an
bunlar için inmemiştir), bütün işler Allah’a aittir. İman edenler (kafirler hakkında) daha bilmediler mi
ki eğer Allah (kulları iradelerine bırakmayıp da) dileseydi, bütün insanları doğru yola iletirdi?
(Allah’ın emirlerinden yüz çevirip) küfre sapanlara gelince, Allah’ın vaadi (kıyamet) gelinceye kadar;
yaptıkları işler yüzünden ya kendilerine şiddetli bir felaket gelecek veya (o felaket)
yurtlarının/evlerinin yakınına inip duracaktır. Şüphesiz ki Allah vaadinden dönmez. (Ra’d /31)

De ki: “Hak (olan bu Kur’an) Rabbinizdendir. Artık dileyen inansın, dileyen de küfre sapsın (kafir
olsun).” Şüphesiz biz (kafir olan bu) zalimlere, duvarları kendilerini (çepeçevre) kuşatan bir ateş
hazırladık. Şayet onlar (susuzluktan feryat ederek) yardım isterlerse, (kendilerine) erimiş maden gibi
yüzlerini kavuran bir su ile yardım edilir. O ne kötü bir içecektir ve (o ateş) ne fena dayan(ılıp
oturul)acak yerdir!( Kehf /29)

Kur’an) mübarek bir kitaptır ki onu sana, âyetlerini iyiden iyiye düşünsünler ve aklı olanlar öğüt (ve
ibret) alsınlar diye indirdik. (Sad/29)

(Ey Resûlüm!) Şüphesiz biz, bu Kitab’ı sana hak/gerçek olarak indirdik. O halde Allah’a, O’nun
dinine ihlasl(a gönülden bağl)ı olarak kulluk et. (Zümer /2)
KUR’AN’A ÇEKEN YOLLAR
Andolsun Biz Kur’ân’ı düşünüp öğüt alınması için kolaylaştırdık.
Düşünüp öğüt alan yok mudur? (Kamer Suresi Ayet: 17,22,32,40)
O halde düşünüp öğüt almak için neler yapmalıyız?
Ailece bir arada, “her gün bir âyet”: Çocuklardan ve ailemizin her
ferdinden, biz de dâhil, her gün akşam sofrasında veya sofradan sonra bir
araya geldiğimizde, hangi ihtiyaca hitap ettiğini de söyleyeceği bir âyet
meâlini okumasını isteyebiliriz. Âyet metnini de okursa daha güzel
olacağını hatırlatır, fakat zorlamayız. Bu, yapabilecekler için, “her
sofrada bir âyet” şeklinde de uygulanabilir.
Hanımlar arası günlerde: Kur’ân sevdalısı hanımların, hanımlar
arasındaki günlere katılarak, genel ihtiyaca hitap eden bir iki âyet meâli
söyleyip üzerinde birkaç cümlecik konuşması. Başkalarını da her
gelişlerinde bir tek âyet meâliyle gelmeleri için teşvik etmesi. Elbette
âyet metni de okunursa daha güzel olur. (www.kuranimiz.net)
HADİS-İ ŞERİFLERLE HAFTANIN DUASI
"KELÂM KELÂMULLAH, MÜBELLİĞ RESÛLULLAH."
(SÖZ ALLAH'IN SÖZÜ, TEBLİĞ EDEN ALLAH'IN ELÇİSİDİR)
 Sehl bin Muâz el-Cühenî, babasından (r.a.) rivayete göre Allah Resulü sallallahu aleyhi ve sellem
şöyle buyurdu:
"Kim Kur'ân okuyup da onunla amel ederse, kıyamet gününde babasının başına ışığı dünya
evlerindeki güneşin ziyasından daha parlak bir taç giydirilir. Varın, Kur'ân'la bizzat amel edenin ışığı nasıl
olacak, bir düşünün?" (Ebû Dâvud)
 Ömer İbni Hattâb radıyallahu anh’den rivayet edildiğine göre Allah Resulü sallallahu aleyhi ve
sellem buyurdu:
“Allah şu Kur’an’la bazı kavimleri yükseltir; bazılarını da alçaltır.” (Müslim, İbn-i Mâce)

İbni Ömer radıyallahu anhümâ’dan rivayet edildiğine göre, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem
şöyle buyurdu:
“Sadece şu iki kimseye gıpta edilir: Biri Allah’ın kendisine Kur’an verdiği ve gece gündüz onunla
meşgul olan kimse, diğeri Allah’ın kendisine mal verdiği ve bu malı gece gündüz O’nun yolunda harcayan
kimse.” (Buhârî, Müslim,Tirmizî,İbni Mâce)

Nevvâs İbni Sem’ân radıyallahu anh şöyle dedi:
Ben Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’i:
“Kıyamet gününde Kur’an ve dünyadaki hayatlarını ona göre tanzim eden Kur’an ehli kimseler
mahşer yerine getirilirler. Bu sırada Kur’an’ın önünde Bakara ve Âl-i İmrân sûreleri vardır. Her ikisi de
kendilerini okuyanları müdafaa için birbiriyle yarışırlar” buyururken işittim. (Müslim, Tirmizî)
GÜLLERİN EFENDİSİ GÜNLERİN EFENDİSİ HAKKINDA ŞÖYLE BUYURDULAR:
İSLAM’DA BİRLEŞMEK
(Allah) Nuh’a dinden buyurduğu şeyleri, size (de aynen) şeriat (din ve umûmî kanun) yaptı. Gerek
sana vahyettiğimiz, gerek İbrahim’e, Musa’ya ve İsa’ya vasiyet ettiğimiz şey: Dîni dosdoğru tutmanız ve
onda ayrılığa düşmemenizdir. Fakat müşrikleri davet ettiğin şey (yani tevhid), onlara ağır geldi. Allah (niyet
ve amellerine göre) dilediğini bu (tevhid dîni)ne seçer ve (kendisine itaatle) yöneleni de buna eriştirir. (Şura;
13)
Kur’an, İslam gerçeğini açıklar. İmanın bölünmez bütünlüğünü, İslam’ın da tek makbul din olduğunu
bildirir. İslam’ın sahibi Allah’tır (cc). O, hoşnut olduğu dini, insanlara Kur’an’la sunmuş; Peygamber (sas) de
bu dini onlara duyurmuş, her bakımdan örnek olma özelliğine sahip bir uygulama ortaya koymuştur. İşte
bunun için İslam, Kur’an’dan ibarettir ve bu tartışılmaz bir gerçektir.
…Bugün küfre sapanlar/inkarcılar dininiz(i ortadan kaldırıp sizi kendilerine çevirmek)ten ümidi
kestiler, artık onlardan korkmayın, benden korkun! Bugün dininizi (hükümleriyle) kemale erdirdim, size
nimetimi tamamladım, sizin için din olarak (hayat tarzı olan) İslam’ı beğenip seçtim… (Maide; 3) mealindeki
ayet indiği gün, din adına inanılıp uygulanacak ne varsa eksiksiz olarak ortaya konulmuş; Allah’ın (cc) sözü,
hem doğruluk hem de adalet bakımından tamamlanmış, O’nun temel ilkelerinin değişmezliği açık bir dille
ifade edilmiştir. Şu halde, Müslüman olmanın ilk esası, Kur’an’a inanmak ve onun prensiplerini bir bütün
olarak kabul etmektir. Şuurlu ve iradeli biçimde Allah’a teslim olup hak dinin gereklerine uyan kimse de
Müslüman’dır.
Tevhid inancına dayanan İslam, insan fıtratına ve hayat gerçeğine en uygun dindir. Kur’an, bütün
peygamberlerin tevhid dinini getirdiklerini, tek ve bölünmez bir cemaat oluşturduklarını, aynı zamanda bu
birliğin başlangıçta bütün insanlığın birliği olduğunu, ancak insanların zamanla ilahi emirlerin bir kısmını
unuttuklarını, bunları kusurlu biçimde takdim ettiklerini yahut hırs ve menfaatleri peşinde koştukları için
ayrılığa düşüp bölündüklerini kesin bir üslupla belirtir. Şu halde insanlar arasında görülen ayrılıklar, dinin
kendisinden değil, onların batıl inançlara saplanıp aşırılıklara düşmüş olmalarından kaynaklanmaktadır. Oysa
vahiy kaynaklı hak din, her dönemde tektir ve her insanın kendi iradesiyle bu dine uyması gerekir. Çünkü bütün insanlar, yaratılış itibariyle İslam gerçeğini ve onun temel ilkelerini kavrayabilecek yapıdadırlar. İnsanı bu
temel kavrayıştan uzaklaştıran bütün olumsuzluklar, onun kendine yabancılaşmasından ve hak dinden
uzaklaşmasından kaynaklanır.
Tevhid ilkesini ve onun doğru anlaşılmasını engelleyen tüm çemberleri kıran Kur’an, Peygamber’i
(sas) vesile kılarak, geçmiş vahyin izleyicilerine şu çağrıda bulunur:
De ki: “Ey Ehl-i Kitab (olan yahudi ve hıristiyanlar)! Bizimle sizin aranızda eşitlik sağlayan (ortak) bir
kelimeye gelin: Allah’tan başkasına kulluk etmeyelim, O’na hiçbir şeyi ortak koşmayalım, Allah’ın dışında
bazımız bazısını rab edin(ip müşrik ol)masın.” Eğer onlar, yine yüz çevirirlerse (onlara): “Şahit olun ki biz,
gerçek Müslümanlarız.” deyin. (Ali İmran; 64).
Bu ayet, insanlık tarihinin en geniş kapsamlı birlik teklifini sunmaktadır. Bu teklif, dinlerin
birleştirilmesini değil; iman, adalet, ahlak ve doğruluk gibi yüksek değerlere dayanan bir dünya düzeninin
kurulabilmesini sağlayacak ortak bir zemin (platform) oluşturma çağrısını içermektedir. Diğer bir ifade ile
barışı öne alan bir dünyayı öngörmekte, birlikte yaşamanın mümkün olan formülünü sunmaktadır. Çünkü ne
Kur’an ne de başka bir kitap, insan ve toplumla olumlu bir alaka kurmadan onlara etkili olabilir.
Geniş kapsamlı birlik çağrısını dile getiren bu ayette yer alan Ehl-i kitap kavramı, dilde:
“Okuma yazma bilenler, kitap sahibi olanlar, peygamberler aracılığı ile gönderilmiş kitaplardan birine
inananlar” gibi anlamlar taşır. Genelde, vahye muhatap olan toplumları, peygamberli dinlerin Kur’an’dan
önceki temsilcilerini ifade eden Ehl-i kitap kavramının, özel çerçevede Kur’an ve Sünnetin ortak
kullanımlarıyla Yahudi ve Hıristiyanları belirttiği anlaşılır.
Kur’an, aslında Ehl-i kitap kavramı ile bir insan ve toplum tipi çizer. Bunların vahiy karşısındaki
tutumlarını belirtir. İstisnalar dışında Ehl-i kitabın, genelde vahye ters bir tavır içine girip dini yozlaştırmada
hiçbir sakınca görmediklerini, Allah’a (cc) şirk koşmaya ve peygamberleri öldürmeye kadar varan günahlar
işlediklerini, ilahi sözleri değiştirip gerçeği gizlediklerini ve dinde aşırı gittiklerini bildirir. İşte vahiy
geleneğindeki birliği bozan temel sebep, onların bu olumsuz davranışlarıdır. Bundan dolayı Kur’an, onları
tevhide çağırmış, Ehl-i kitabı düşman hedef olarak değil, tevhid gerçeğinin egemenliğini sağlamada işbirliğine çağrılması gerekenler olarak değerlendirilmelerini istemiştir.
Ayet, öncelikli olarak vahye dayalı Hak Dinin temel ilkelerinden uzaklaşıp inanç ve değer sistemi olarak
farklı yollara sapmış bulunan yahudi ve hıristiyanlara yönelik olmakla birlikte, onun mesajı sadece anılan
kitlelerle sınırlı değildir. Kur’an öğretisinin tek temsilcisi olduklarını iddia edip onun sunduğu İslam dinini,
hayatın dışında tutan her kişi ve topluma da şamildir.
Teklifin Temel Unsurları;
Allah’tan başkasına ibadet etmemek:
Tevhide dayalı işlerin başında, insanın Allah’a ibadet etmesi gelir. “Allah’ın emirlerine uymak, yasaklarından
kaçınmak ve O’nun hoşnutluğunu kazanmak gayesiyle yapılan her iyi iş” diye tanımlayabileceğimiz ibadet,
hem iman insanının ahlaki ve özgür bir tercihi, hem de ömür boyu yapması gereken vazifesidir. Her türlü
sapıklığın başlangıcı, Allah’tan başkasına kulluk etmektir. Bunun için Kur’an, insanın Allah’tan başkasıyla
ibadet ilişkisine girmesini yasaklar.
Allah’a hiçbir şeyi ortak tutmamak:
Tevhid inancının tartışılmaz gereği, soyut ve somut tüm nesneleri, kurum ve kavramları putlaştırmamak, ya
da onları hiçbir anlamda Allah’a denk bir konuma getirmemektir. Şirk bütün çeşit ve boyutlarıyla terk
edilmedikçe Allah’a ibadet edilmiş olmaz. Kur’an mesajını, içerdiği tüm manalarıyla pratiğe dökerken, onun
düzenleme getirdiği alanlarda hiçbir beşeri ve şeytani güce yetki tanımamak gerekmektedir. İslami pratiğin
tam ve doğru olarak hayata katılması, ancak tevhidin ikamesiyle mümkün olur.
Allah’tan başkasını Rabb edinmemek:
Kur’an’a göre Allah, sadece yaratıcı değil, aynı zamanda bütün varlıklarla ilgisini sürdüren tek Rabb’dır.
İnsanların hayatında görülen ve özde İslam gerçeğine uymayan bütün yanlış inançlar ve eylemler, Allah’ı
Kur’an kıstasına göre “Rabb” kabul etmemekten doğmuştur. Kur’an, İslam dışı değerleri ve yaşayış biçimini
mubah sayanları önder edinmenin, onları rabb tanımak anlamına geldiğini bildiriyor. Görüldüğü gibi, etkili
kişilerin veya güçlerin, İslam’a ters düşen sözlerini ve fikirlerini benimsemek, onları rabb kabul etmek
anlamına gelmektedir. Uluhiyetin en başta gelen Rububiyet sıfatını, Allah’tan başkasına verme yanlışlığı,
geçmişte olduğu gibi günümüzde de tekrarlanarak devam etmektedir. Dünya saltanatlarını çağdaşlık maskesi
altında sürdürmek isteyen iblis yandaşları, hayatı büyük ölçüde felce uğratmakta, ortaya koydukları zalim
tavırlarla da kendilerini fiilen rabb ilan etmektedirler. Dünyanın pek çok yerinde insanların, çıkarcı ve
sömürücü sistemlere yenik düşmeleri, onlara nelerin ve kimlerin rabblık ettiğini göstermeye yetmez mi?
Kur’an bu mesajı ile insana geçmişi okumayı ve geleceği keşfetme yolunu öğretiyor. İlahi kelamı, geleneğin
dar kalıplarından kurtarmayı; farklılıkları zıtlığa dönüştürmeden, gerçekten öne çıkarılması gereken ortak
paydaları bulmayı; insan hayatını, İslam’ın müspet gerçeklerine dayandırmayı öğütlüyor, Akla ve bilgiye kilit
vuran, insan ve İslam gerçeğine ters düşen, doğrulara tamamen kapalı olan şirk ilkeleriyle dünyayı insanlığın
hayrına geliştirmenin ve istikbali görmenin imkansız olduğunu bildiriyor. Şayet dinin özüne uyulursa,
İslam’ın hayata geçmesinin önü de açılmış olur.
İnsanların İslam gerçeğinde birleşmelerini, kendi çıkarları açısından tehlikeli görenler, İslam’ı yeni nesillere
uygarlık ve özgürlük kemiren bir olgu olarak takdim ediyorlar.
Kişisel doğruların öncelik kazandığı bir dünyada yaşıyoruz. Bu durumda dışımızdaki insanlara ulaşmak,
onları anlamak ve aramızdaki ortak paydaları bulmak zorundayız. Bunu da ancak İslam sağlayabilir. Bu söz,
temelsiz bir iddia değil, aksine asırları aşan gözlemlere dayanan bir gerçektir. İnsanların, Kur’an’a ve onları
İslam’da birleştirecek yapılanmalara ihtiyacı var. İslam gerçeğinde birleşmek, binlerce ayrılığı giderir ve
insanlığı, çıkar, cehalet ve sömürüye yenik düşmekten kurtarır. İslam’ın dışında çıkış yolu aramak ise, her
zaman kayıpla sonuçlanır. “Kim artık (son hak din) İslam’dan başka (İlahi veya beşeri) bir din arar (onları
önemser)se asla ondan kabul edilmeyecek ve o, ahirette de hüsrana (büyük zarara) uğrayanlardan olacaktır.”
(Ali İmran; 84)
HADİSLER IŞIĞINDA KUR’AN ve BİZ
Müslim’de rivayet edilen bir hadiste; Ebu Umame’den (ra), Rasulullah’ın (sas) şöyle dediği rivayet
olunmuştur:
“Kur’an’ı öğreniniz. Şüphesiz o, kıyamet günü ehli için çok iyi bir şefaatçi olacaktır.”
En-Nevvas b. Sem’an (ra) anlatıyor: Hz. Peygamber’i (sas) şöyle derken duydum.
“Kıyamet günü Kur’an-ı Kerim ve bu dünyada onunla amel edenler getirilirler. Önlerinde de kendilerini
arkadaş edinenleri savunan Bakara ve Ali İmran sureleri bulunur” (Müslim).
Buhari’de rivayet edilen bir hadiste; Osman İbn Affan’dan (ra), Rasulullah’ın (sas) şöyle buyurduğu rivayet
olunmuştur:
“Aranızda en hayırlınız Kur’an’ı öğrenen ve öğretendir.”
Hz. Aişe (r.anha) anlatıyor: Hz Peygamber (sas):
“Kur’an’ı okumak kendisine zor geldiği halde onu takılarak okuyana iki sevap vardır” buyurmuştur (Buhari,
Müslim).
Ebu Musa el-Eş’ari (ra) anlatıyor: Hz. Peygamber (sas) şöyle buyurdu:
“Kur’an okuyan ve okuduğuyla amel eden mü’minin örneği, tadı güzel kokusu güzel turunç meyvesi gibidir.
Kur’an okumayan, ancak onunla amel eden mü’minin örneği de tadı güzel ancak kokusu olmayan ham hurma
gibidir. Kur’an’ı okuyan münafığın durumu ise kokusu güzel tadı buruk reyhan otu gibidir. Kur’an’ı
okumayan münafığın durumu ise kokusu olmayan, tadı da buruk olan acı yaban keleği gibidir”(Buhari,
Müslim).
Müttefikun aleyh olan bir hadiste, İbn Ömer’den (ra) Allah Rasulü’nün şöyle dediği rivayet olunmuştur:
“Haset (gıpta veya imrenme) sadece iki yerde olur. Biri Allah’ın kendisine Kur’an öğrenmeyi nasip ettiği
kimsedir ki, onu gece gündüz okur, kendisini işiten komşusu: “Keşke komşuma verilen Kur’an nimeti bana da
verilseydi de, gereği ile amel ettiği gibi ben de etseydim!” der. Diğeri de, Allah’ın kendisine mal verdiği
kimsedir ki, onu hak yolda sarf eder. Bunu gören diğer biri: “Keşke şu hayırsever kişiye verilen mal gibi bana
da verilseydi de, onun yaptığı gibi ben de hayır yapabilseydim!” diye imrenir.
el-Bera b. Azib (ra) anlatıyor: Sahabelerden biri atı yanında iple bağlı olduğu halde Kehf Suresi’ni okumaya
başlar. Derken bir bulut çıkar ve sahabenin üzerine çökmeye yönelir. Hatta atı bu buluttan ürkmeye başlar.
Sahabe sabah olunca Hz. Peygamber’e (sas) gelip durumu anlatır. Hz. Peygamber (sas):
“O Kur’an için inmiş huzur bulutudur” buyurur (Buhari, Müslim).
İbni Abbas (ra) anlatıyor: Hz. Peygamber (sas):
“İçinde Kur’an’dan bir şey bulunmayan kişi harabe ev gibidir” buyurmuştur (Hadis hasen-sahihtir; Tirmizi).
Tirmizi’nin hasen ve sahih diye vasıflandırdığı, Ebu Davud’un da rivayet ettiği bir hadiste Abdullah b. Amr b.
el-As (ra)’ın nakline göre Hz. Peygamber (sas) şöyle buyurmuştur.
“Kur’an ehline; Kur’an’ı oku ve yüksel, Kur’an’ı tıpkı dünyada okuduğun gibi tane tane tertil üzere oku, zira
senin rütben, okuyacağın son ayetin yakınındadır.” denilecektir.
Sahih-i Müslim’de, Ukbe b. Amir’den (ra) şöyle bir hadis rivayet edilmiştir:
“Biz, Suffa’da iken Rasulullah (sas) dışarı çıkıp: “Günah işlemeksizin ve akrabalık bağını koparmaksızın
Buthan’a yahut Akik’e kadar gidip oradan iri hörgüçlü iki deve getirmeyi hanginiz ister?” diye sordu. ”Ya
Rasulullah! Biz bunu isteriz” dedik. “Öyle ise sizden herhangi biri mescide gider de celil ve aziz olan Allah’ın
kitabından iki ayet öğrenir yahut okursa bunlar onun için iki deveden daha hayırlıdır. Üç ayet onun için dört
deveden daha hayırlıdır. Bu ayetlerin sayıları arttıkça, o kadar deveden daha hayırlıdır.”
İbn Mes’ud (ra), Hz. Peygamber’in (sas) şöyle dediğini rivayet etmiştir:
“Bir kavme, Allah’ın kitabını en iyi okuyanları imamlık eder” (Müslim).
Cabir b. Abdullah (ra) anlatıyor: Hz. Peygamber (sas), Uhud’da şehid olanlardan iki kişiyi bir araya
getirdikten sonra:
“Bunlardan hangisi Kur’an’la daha fazla haşır neşirdi?” diye sorar; birine işaret edildiği takdirde, önce onun
defin işlemini yapardı (Buhari-Tirmizi, Nesei, İbn Mace).
İmran İbn Husayn (ra) anlatıyor: Bana Kur’an okuyan bir kadın uğradı, okudu sonra karşılık istedi ardından
da bu isteğini geri alarak şöyle dedi: Hz. Peygamber (sas) buyurdu ki:
“Kim Kur’an okursa karşılığını Allah’dan istesin. Bir zaman gelecek insanlar Kur’an okuyacaklar da
karşılığını insanlardan isteyecekler” (Hadis hasendir, Tirmizi)
İbn-i Mes’ud (ra) anlatıyor: Hz. Peygamber (sas):
“Allah’ın kitabından bir harf okuyanın, okuduğu harfe karşılık sevabı vardır. Bir iyilik on katıyla
değerlendirilir. Elif, Lam, Mim bir harftir demiyorum. Elif de harftir, lam da harftir, mim de harftir”
buyurmaktadır (Hadis hasen-sahihtir, Tirmizi ).
Bu bölümün içeriği KUR’AN’IN ANLAMIYLA BULUŞMAK PLATFORMU tarafından hazırlanmıştır. Ayet mealleri Hasan
Tahsin Feyizli'nin Hazırladığı Feyzü'l Furkan Açıklamalı Kur'an-ı Kerim Mealinden alınmıştır. Ayet meallerinin tamamına
www.kuranimiz.net, ses dosyalarına www.akradyo.net adreslerinden ulaşabilirsiniz.