Hadis 11 gkhn.indd

OKU TEFEKKÜR ET TEFEKKÜR ET OKU
OTTO 203
© MAK GRUP MEDYA PRO. REK. YAY. A.Ş.
KAVRAM HARİTALARI / HADİS 01
HADİSİN
HADİSİN 100'ü
Zişan Türcan
Editör: Bülent Akot
Son Okuma: Mehmet Aknar
Redaksiyon: MAK Grup Redaksiyon Ekibi
Grafik Tasarım ve Uygulama: TAVOOS
Baskı: Ertem Bas. Yay. Dağ. San. Tic. Ltd. Şti.
ISBN 978-605-9621-95-3
Sertifika No: 33205
İletişim Adresleri
Cinnah Cd. Kırkpınar Sk. 5/4
06420 Çankaya Ankara
tel.-faks: 0312. 439 01 69
www.ottoyayin.com
[email protected]
facebook.com/otto.yayinlari
twitter.com/ottoyayin
Zişan Türcan
ZİŞAN TÜRCAN
Ankara’da doğdu (1976). İlk ve orta öğrenimini Ankara’da tamamladı
(1993). Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi’nden mezun oldu (1998).
Sonrasında A.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Hadis Anabilim Dalı’nda
“Hattâbî ve İbn Hacer’in Buhârî Metinlerine Yaklaşımları” isimli teziyle
Yüksek Lisansını bitirdi (2002). Aynı alanda “Hadis Literatüründe Şerh
Geleneği ve Özellikleri” başlıklı teziyle doktora çalışmalarını tamamladı (2008). 2006 yılı itibarıyla beş yıl süreyle Konulu Hadis Projesi’nde
(Hadislerle İslam) yazar ve redaktör olarak çalıştı. 2011’de Akdeniz
Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Hadis Anabilim Dalı’na yardımcı doçent
olarak atandı. 2014 yılında hadis doçenti oldu. Yayımlanmış bilimsel
makalelerinin yanı sıra Hadis Şerh Geleneği ile Hadis İlminin Oluşumunda
Kelamî Düşüncenin Etkisi adında basılmış kitapları bulunmaktadır. Halen
Akdeniz Üniversitesi İlahiyat Fakültesi’nde akademik görevine devam
etmektedir.
Önsöz
Bir ilim dalı, konusu, gayesi ve buna uygun olarak ortaya koyduğu kendine
özgü bakış açısı ve yöntemle diğer bilgi alanlarından ayrılır. Problemleri
kendi perspektifinden ele aldığı için, kendine özgü bir terminoloji (ıstılah)
de oluşturur. Böyle bir ilim dalında yapılmış çalışmaları anlayabilmek için
terminolojisine hâkimiyet merkezî bir rol oynar. Diğer bir ifadeyle, bir alanın
kavranması, ancak o alanda kullanılan terimlerin bilinmesi ile mümkündür.
Hadis ilmi de diğer bilgi alanlarında olduğu gibi tarihî süreç içerisinde
kendine özgü terminolojik bir yapıya kavuşmuştur. Hadis ilminde araştırma
yapmak isteyenlerin evvela hadis terimlerini bilmeleri gerekir. Hadis ilminin
terminolojik yapısının kavranması, diğer ilimlere nazaran çok daha ağırlıklı
bir yere sahiptir. Bu yüzden hadis ilmine ilmü’l-mustalah (ıstılahlar ilmi) ya
da mustalahu’l-hadîs (hadis ıstılahları) şeklinde nitelemeler yapılmıştır.
Elinizdeki çalışmanın, hadis ilmi ile ilgilenen lisans öncesi düzeydeki
araştırmacılara yardımcı bir kaynak olması amaçlanmaktadır. Bu bakımdan
kitapta en temel hadis terimlerine yer verilmiştir. Bu terimler çoğunlukla,
ulûmü’l-hadîs ve usûlü’l-hadîs eserlerinde müstakil başlıklar olarak ele
alınmakta ya da konular işlenirken kavramsal örgüyü teşkil etmektedir.
Bazıları da rivayetü’l-hadîs eserlerinde geçen terimlerdir.
Çalışmamızda terimler büyük ölçüde önemine göre sıralanmıştır.
Terimlerin tertibinde, sırasıyla okunduğunda büyük oranda hadis ilminin
sistematiğine uygun bir çizgi takip edildiği görülecektir. Mesela sahih hadis
terimini okuyacak bir kimsenin, öncesinde sened, râvi, adâlet, zabt gibi
terimleri okumasının bütüncül bir kavrayışa ulaştıracağı muhakkaktır.
Bununla birlikte okuyucu herhangi bir terimi diğerlerinden bağımsız bir
şekilde okuduğunda da o terimle ilgili yeterli bilgi sahibi olabilecektir.
Çalışmanın hadis araştırmacılarına ve hadis ilmine ilgi duyan okuyuculara
temel bakış açısı kazandırması ümit edilmektedir. Bu vesileyle, eserin
okuyuculara ulaşmasında emeği geçenlere teşekkür ederim.
Zişan Türcan
Antalya 2017
KAVRAM HARİTALARI / HADİSİN YÜZÜ
9
–
Hadis
‫الحديث‬
Söz, fiil, takrîr, fizikî (hılkî) özellik ile tabiat, huy ve
ahlakî (hulkî) vasıf olarak Hz. Peygamber’e izafe
edilen bilgilere hadîs denir. Bazı âlimler, sahabe
ve tâbiîne ait haberleri de hadis kapsamında
değerlendirmişlerdir.
Hz. Peygamber’in ağzından, “Allah
Rasûlü şöyle buyurdu” vb. ifadelerle
nakledilen sözlere kavlî hadis denir.
“Allah Rasûlü’nü şöyle yaparken
gördüm” vb. ifadelerle aktarılan
uygulamalar ise fiilî hadis adını alır.
Hz. Peygamber’in sahabe tarafından
yapılan bir şeyi gördüğü ya da işittiği
halde engellememesine, sükût ya da
tebessüm ederek onaylamasına ilişkin
aktarılan bilgiye takrîrî hadis denir.
Ahlâkî vasıfları ile fizikî özelliklerinden
bahseden haberler de hulkî ve hılkî
hadis şeklinde ifade edilir.
–
“Peygamber (sas.) hediye
kabul eder; karşılığında da
hediye verirdi” (Buhârî, Hibe, 11)
rivayeti fiilî hadise bir örnektir.
KAVRAM HARİTALARI / HADİSİN YÜZÜ
11
–
Sünnet
‫السنة‬
Hz. Peygamber’in, dinle alakalı olarak, hayatı
boyunca takip ettiği yol, sahip olduğu hareket
tarzı ve yaşam biçimine sünnet denir. Farklı ilim
dalları, kendi amaçları bakımından değişik tarifler
ortaya koymuşsa da hepsinin sünnetle kastettiği
anlam Hz. Peygamber’in takip ettiği yoldur.
İslam âlimleri Hz. Peygamber’den
nakledilen söz ve davranışların
hangilerinin sünnet olarak
değerlendirileceğini belirlemek için
değişik yöntemler uygulamışlardır.
Bir kısım âlim, sünnetin bilgisinin
sadece hadislerden öğrenilebileceğini
ve her bir hadisin sünnetle ilgili bir
bilgi içerdiğini düşünürken, bazıları
ise hadislerin sünnetin bilgisini veren
yollardan biri olduğunu savunurlar. Bu
âlimler, hadislerin dışında, “süregelen
uygulamalar” gibi başka vasıtaları da
kaynak kabul ederler.
–
“Peygamber (sas.) gece yahut
gündüz uyuyup da uyanınca
abdest almadan önce mutlaka
dişlerini misvaklardı” (Ebû
Dâvûd, Tahâret, 29) hadisi Hz.
Peygamber’in temizlikle ilgili
bir sünnetini bildirmektedir.
KAVRAM HARİTALARI / HADİSİN YÜZÜ
13
–
Haber
‫الخبر‬
Haber kelimesi hadis ilminde çoğunlukla
‘hadis’le eş anlamlı olarak kullanılmıştır.
Buna göre haber, Hz. Peygamber’in hadisi;
yani onun söz, fiil, takrîr ve hallerine ilişkin
aktarılan bilgilerdir.
Bazı âlimler haberin anlamını
genişleterek onunla, Hz. Peygamber,
sahabe ve tâbiînden gelen her türlü
bilgiyi ifade etmişlerdir. Diğer bazı
âlimler ise sözü edilen nitelemeyi
yalnızca sahabe ve tâbiînden gelen
rivayetler için kullanmışlardır.
–
Hadis âlimi Irâkî
(ö. 806/1403), şu cümlesinde,
haberi Hz. Peygamber’in
hadisi anlamında kullanmıştır:
“Haberde, ‘Mescide
girdiğinizde iki kere secde
etmeden (iki rekât namaz
kılmadan) oturmayın’
buyrulur.”
(Irâkî, ty., II, 215)
KAVRAM HARİTALARI / HADİSİN YÜZÜ
15
Zühd
ve Rekâik
‫الزهد والرقائق‬
Hz. Peygamber ve sahabenin zühd yaşantısına
dair hadisler ile bu hadisleri bir araya getiren
eserlere denir. Bu tür rivayetler, nefsi terbiye etme,
dünyevî zevklere dalmama ve ahiret endişesini
kaybetmeme üzerine planlanan bir hayat tarzına
rehberlik etmiştir.
–
Zühd ve rekâik adıyla müstakil
kitaplar yazıldığı gibi hadis
eserlerinde aynı adla bölümler de
oluşturulmuştur. Müstakil eserler
genellikle zâhid muhaddisler ya da
hadisle ilgilenen sûfîler tarafından
kaleme alınmıştır. Zühd ve rekâik
türü müstakil eserlerin telifi hicrî II.
yüzyılla birlikte başlamıştır. Abdullah
b. el-Mübârek’in (ö. 181/797)
Kitâbü’z-Zühd ve’r-Rekâik’i ile Vekî
b. el-Cerrâh’ın Kitâbü’z-Zühd’ü o
dönemlerden bize ulaşan en eski
eserlerdir. Zühd ve rekâike dair
bölümlere yer veren hadis kitaplarına,
erken dönem hadisçilerinden Ma’mer
b. Râşid’in (ö. 153/770) Câmi adlı
eseri ile Buhârî’nin Sahîh’i örnek
olarak zikredilebilir.
KAVRAM HARİTALARI / HADİSİN YÜZÜ
209
Kaynaklar
el-A’zamî, Muhammed Mustafâ, İlk Devir Hadis Edebiyatı, çev. Hulusi Yavuz, İz Yayıncılık, İstanbul 1993.
Aliyyü’l-Kârî, Ebü’l-Hasen Ali b. Muhammed, Mirkâtü’l-Mefâtîh Şerhu Mişkâti’l-Mesâbîh, Dâru’l-Fikr, Beyrut 1422/2002.
Aydınlı, Abdullah, Çakan, İsmail Lütfi, “Aşere-i Mübeşşere”, DİA, III, 547.
el-Aynî, Bedruddîn Ebû Muhammed Mahmud b. Ahmed, Umdetü’l-Kârî Şerhu Sahîhi’l-Buhârî, Dâru İhyâi’tTürâsi’l-Arabî, Beyrut ty.
Aynî, Megâni’l-Ahyâr fî Şerhi Esâmî Ricâli Me’âni’l-Âsâr, Muhammed Hasen İsmail, Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye,
Beyrut 1427/2006.
el-Bağdâdî, Ebû Mansûr Abdülkâhir b. Tâhir b. Muhammed, el-Fark beyne’l-Firak, Dâru’l-Âfâki’l-Cedîde, Beyrut 1977.
el-Cassâs, Ahmed b. Ali, el-Fusûl fi’l-Usûl, Vizâratü’l-Evkâf el-Küveytiyye, 1414/1994.
ed-Dihlevî, Mukaddime fî Usûli’l-Hadîs, Abdülhak b. Yûsuf, thk. Selmân Hüseynî en-Nedvî, Dâru’l-Beşâiri’lİslâmî, Beyrut 1406/1986.
ed-Dûlâbî, Ebû Bişr Muhammed b. Ahmed, el-Künâ ve’l-Esmâ, thk. Ebû Kuteybe Muhammed el-Fâryâbî, Dâru
İbn Hazm, Beyrut 1421/2000.
Ebû Dâvûd, Süleyman b. el-Eş’as, el-Merâsîl, thk. Şuayb el-Arnaûd, Müessesetü’r-Risâle, Beyrut 1408.
el-Fesevî, Ebû Yûsuf Ya’kûb b. Süfyân, el-Ma’rifetü ve’t-Târîh, thk. Halîl el-Mansur, I-III, Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, Beyrut ty.
Gürânî, Molla, el-Kevseru’l-Cârî ilâ Riyâdı’l-Buhârî, thk. Ahmet Azv İnâye, Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî, Beyrut 1429/2008.
el-Hacvî, Muhammed b. el-Hasen, el-Fikru’s-Sâmî fî Târîhi’l-Fıkhi’l-İslâmî, Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, Beyrut 1416/1995.
Hallâf, Abdülvehhâb, İlmü Usûli’l-Fıkh ve Hulâsatü Târîhi’t-Teşrî, Matbâatü’l-Medenî, Mısır ty.
el-Hâkim, Ebû Abdillah Muhammed en-Neysâbûrî, el-Müstedrek, thk. Mustafâ Abdulkâdir Atâ, Dâru’lKütübi’l-İlmiyye, Beyrut 1411/1990.
el-Hâkim, Ma’rifetü Ulûmi’l-Hadîs, thk. es-Seyyid Muazzam Hüseyn, Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, Beyrut 1977.
el-Hâkim, el-Medhal ilâ Kitâbi’l-İklîl, thk. Fuâd Abdulmun’îm Ahmed, Dâru’d-Da’ve, İskenderiyye ty.
el-Hatîb el-Bağdâdî, el-Câmi li Ahlâki’r-Râvî, thk. Mahmud et-Tahhân, Mektebetü’l-Me’ârif, Riyad ty.
el-Hatîb, el-Fakîh ve’l-Mütefakkih, tahk. Ebû Abdirrahman el-Garâzî, Dâru İbni’l-Cevzî, Suûd 1421.
el-Hatîb, er-Rıhle fî Talebi’l-Hadîs, thk. Nureddin Itr, Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, Beyrut 1395.
el-Hattâbî, Ebû Suleyman Hamd b. Muhammed, Me’âlimu’s-Sünen Şerhu Süneni Ebî Dâvud, el-Matbaatü’lİlmiyye, Haleb 1351/1932.
el-Irâkî, Ebü’l-Fadl Zeynuddîn, Tarhu’t-Tesrîb fî Şerhi’t-Takrîb, Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî, ty.
İbn Abdilber, Ebû Ömer Yusuf en-Nemerî, el-İstî’âb fî Ma’rifeti’l-Ashâb, thk. Ali Muhammed el-Becâvî, Dâru’lCeyl, Beyrut 1412/1992.
İbn Abdilber, et-Temhîd limâ fi’l-Muvattai mine’l-Me’ânî ve’l-Esânîd, thk. Mustafâ el-Alevî-Muhammed el-Bekrî,
Vizâratü Umûmi’l-Evkâf ve’ş-Şüûni’l-İslâmiyye, Mağrib 1387.
İbn Asâkir, Ebü’l-Kâsım Ali b. el-Hasen, Târihu Dımeşk, thk. Amr b. Gurâme el-Amravî, Dâru’l-Fikr, 1415/1995.
İbn Ebî Hâtim, Abdurrahman b. Muhammed er-Râzî, el-Cerh ve’t-Ta’dîl, Dâru İhyâi’t-Türâs, Beyrut 1271/1952.
İbn Hacer, Ebü’l-Fadl Ahmed b. Ali, Nüzhetü’n-Nazar fî Tavdîhi Nuhbeti’l-Fiker fî Mustalahi Ehli’l-Eser, thk.
Abdullah b. Dayfillah er-Rahîlî, Matbaatu Sefîr, Riyad 1422.
İbn Hacer, Tehzîbü’t-Tehzîb, Matbaatü Dâiratü’l-Me’ârifi’n-Nizamiyye, Hindistan 1326.
İbn Hacer, Fethu’l-Bârî Şerhu Sahîhi’l-Buhârî, Dâru’l-Ma’rife, Beyrut 1379.
İbn Haldûn, Ebû Zeyd Veliyyuddîn Abdurrahman b. Muhammed, Mukaddime, thk. Halil Şehâde, Dâru’l-Fikr,
Beyrut 1408/1988.
İbn Hişâm, Ebû Muhammed el-Me’âfirî, es-Sîretü’n-Nebeviyye, thk. Mustafa es-Sekâ ve İbrahim el-Ebyârî ve
Abdülhafîz eş-Şelbî, Matbaatü Mustafâ el-Bâbî ve Evlâdih, Mısır 1375/1955.
İbn Kesîr, Ebü’l-Fidâ İsmail b. Ömer, es-Sîretu’n-Nebeviyye (el-Bidâye ve’n-Nihâye’den), thk. Mustafâ
Abdülvâhid, Dâru’l-Ma’rife, Beyrut 1395/1976.
İbn Şebbe, Târîhu’l-Medîne, thk. Muhammed Şeltût, Cidde 1399.
İbnü’l-Ekfânî, Muhammed b. İbrahim b. Sâ’îd el-Ensarî, İrşâdü’l-Kâsıd ilâ Esne’l-Makâsıd, thk. Abdulmun’îm
Muhammed Ömer, Dâru’l-Fikr el-Arabiyye, Kahire ty.
İbnu’l-Hanbelî, Muhammed b. İbrâhîm, Kafvu’l-Eser fî Safvi Ulûmi’l-Eser, thk. Abdülfettâh Ebû Gudde, Haleb 1408.
İbnü’l-Cevzî, Cemâlüddîn Abdurrahman b. Ali, el-Mevzû’ât, thk. Abdurrahman Muahmmed Osman, elMektebetü’s-Selefiyye, Medine 1386/1966.
İbnü’l-Cevzî, ed-Du’afâ ve’l-Metrûkîn, thk. Abdullah el-Kâdî, Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, Beyrut 1406.
İbnü’l-Esîr, Mecdüddîd Ebû’s-Seâdât Mübarek b. Muhammed el-Cezerî, Câmi’u’l-Usûl fî Ehâdîsi’r-Rasûl, thk.
Abdülkâdir el-Arnavut, Matbaatü’l-Melah, 1389/1969.
İbnü’l-Esîr, en-Nihâye fî Garîbi’l-Hadîs ve’l-Eser, thk. Abdülhamîd Hindâvî, el-Mektebetü’l-Asriyye, Beyrut 1432/2011.
İbnü’s-Salâh, Ulûmü’l-Hadîs, thk. Nureddîn Itr, Suriye ve Beyrut 1406/1986.
el-İclî, Ebü’l-Hasen, Ma’rifetü’s-Sikât, thk. Abdülalîm Abdülazîm el-Bestevî, Mektebetü’d-Dâr, Medine
1405/1985.
Kâdî Iyâz, Ebü’l-Fadl el-Yahsûbî, el-İlmâ’ ilâ Ma’rifeti Usûli’r-Rivâye ve Takyîdi’s-Semâ, thk. es-Seyyid Ahmed
Sakar, Dâru’t-Türâs, Kahire 1379/1970.
Kandemir, M. Yaşar, (2008), “Sahîhayn”, DİA, İstanbul: TDV.
Kâtip Çelebi, Keşfu’z-Zunûn an Esâmî’l-Kütübi ve’l-Fünûn, Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî, Beyrut ty.
el-Kannevcî, Muhammed Sıddık Han, el-Hıtta fî Zikri Sıhâhı’s-Sitte, Dâru’l-Kütübi’t-Ta’lîmiyye, Beyrut 1405/1985.
Muhammed Mahfûz, Terâcimü’l-Müellifîn et-Tûnisiyyîn, Dâru’l-Garbi’l-İslâmî, Beyrut 1994.
Muslim, Ebü’l-Hüseyn Muslim b. Haccâc, el-Câmiu’s-Sahîh, thk. Muhammed Fuâd Abdülbâkî, Dâru İhyâi’tTürâsi’l-Arabî, Beyrut ty.
en-Nevevî, Ebû Zekeriyyâ Muhyiddîn Yahyâ b. Şeref, et-Takrîb ve’t-Teysîr (Tedrîbü’r-Râvî fî Şerhi Takrîbi’nNevevî’de üst metin olarak), thk. Ebû Kuteybe Muhammed el-Fâryâbî, Dâru Tayyibe, by., ty.
en-Nevevî, et-Takrîb ve’t-Teysîr, thk. Muhammed Osmân el-Huşt, Dâru’l-Kitâbi’l-Arabî, Beyrut 1405/1985.
en-Nevevî, el-Minhâc Şerhu Sahîh-i Muslim b. Haccâc, Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî, Beyrut 1392.
en-Nevevî, el-Erba’ûn, Dâru’l-Minhâc li’n-Neşr ve’t-Tevzî, Beyrut 1430/2009.
en-Nuaymî, Abdülkâdir b. Muhammed, ed-Dâris fî Târîhi’l-Medâris, Mektebetü’s-Sekafeti’d-Dîniyye, Dâru’lKütübi’l-İlmiyye, by. 1410/1990.
er-Râmehürmüzî, Hasen b. Abdirrahman, el-Muhaddisü’l-Fâsıl beyne’r-Râvî ve’l-Vâ’î, thk. Muhammed Accâc elHatîb, Dâru’l-fikr, Beyrut 1404.
es-Sehâvî, Şemsuddîn Ebü’l-Hayr, el-Gâye fî Şerhi’l-Hidâye fî İlmi’r-Rivâye, thk. Ebû Âiş Abdulmun’im İbrâhîm,
Mektebetu Evlâdi’ş-Şeyh li’t-Türâs, by. 2001.
es-Sehâvî, Muhammed b. Abdirrahman, Fethu’l-Muğîs bi Şerhi Elfiyeti’l-Hadîs, thk. Ali Hüseyn Ali, Mektebetü’sSünne, Mısır 1424/2003.
Sezgin, M. Fuad, Buhârî’nin Kaynakları, Kitâbiyât, Ankara 2000.
Subhî es-Sâlih, Ulûmü’l-Hadîs ve Mustalahuh, Dâru’l-İlim li’l-Melâyîn, Beyrut 1984.
es-Süyûtî, Celâlüddîn, Tedrîbü’r-Râvî fî Şerhi Takrîbi’n-Nevevî, thk. Ebû Kuteybe Muahmmed el-Fâryâbî, Dâru
Tayyibe, by., ty.
Taşköprüzâde, Ahmed b. Mustafâ, Miftâhu’s-Saâde ve Misbâhu’s-Siyâde fî Mevzûâti’l-Ulûm, I-III, Dâru’l-Kütübi’lİlmiyye, Beyrut 1422/2002.
et-Tirmizî, Muhammed b. Îsâ, eş-Şemâilü’l-Muhammediyye, Dâru İhyâi’t-Türâsi’l-Arabî, by., ty.
et-Tirmizî, es-Sünen, Ahmed Muhammed Şâkir (thk.), Fuâd Abdülbâkî, İbrâhîm Utve, Matbaatu Mustafâ elBâbî el-Halebî, Mısır 1395/1975.
Topaloğlu, Bekir, Kelâm İlmi, Damla Yayınevi, İstanbul 1996.
Türcan, Zişan, Hadis Şerh Geleneği -Doğuşu Gelişimi ve Dönüşümü-, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, Ankara 2011.
Yardım, Ali, “Anadolu Selçuklularında ve Osmanlılarda Dârülhadis”, DİA, VIII, 529-532.
Yücel, Ahmet, Hadis Usûlü, M. Ü. İlahiyat Fakültesi Yayınları, İstanbul 2012.
ez-Zehebî, Şemsüddîn Ebû Abdillah Muhammed b. Ahmed, Mîzânu’l-İ’tidâl fî Nakdi’r-Ricâl, thk. Ali
Muhammed el-Becâvî, Dâru’l-Ma’rife, Beyrut 1382/1963.
ez-Zehebî, Siyeru A’lâmi’n-Nübelâ, thk. Şuayb Arnavud başkanlığında heyet, Müessetü’r-Risâle, 1405/1985.
ez-Zerkeşî, Ebû Abdillah Bedruddîn Muhammed b. Abdillah, en-Nüket alâ Mukaddimeti İbni’s-Salâh, thk.
Zeynülâbidîn b. Muhammed, Edvâu’s-Selef, Riyad 1419/1998.
ez-Zürkânî, Muhammed b. Abdülbâkî, Şerhu’z-Zürkânî alâ Muvattai’l-İmam Mâlik, Beyrut 1407/1987.
KAVRAM HARİTALARI / HADİSİN YÜZÜ
211
KAVRAM HARİTALARI
100’LÜK KİTAPLAR
200’LÜK KİTAPLAR
300’LÜK KİTAPLAR
1. Tefsir
1. Tefsir
1. Tefsir
2. Hadis
2. Hadis
2. Hadis
3. Fıkıh
3. Fıkıh
3. Fıkıh
4. Kelam
4. Kelam
4. Kelam
5. Siyer
5. Siyer
5. Siyer
6. İslam Tarihi
6. İslam Tarihi
6. İslam Tarihi
7. Mezhepler Tarihi
7. Mezhepler Tarihi
7. Mezhepler Tarihi
8. Arap Dili
8. Arap Dili
8. Arap Dili
9. Tasavvuf
9. Tasavvuf
9. Tasavvuf
10. Mantık
10. Mantık
10. Mantık
11. İslam Edebiyatı
11. İslam Edebiyatı
11. İslam Edebiyatı
12. İslam Sanat Tarihi
12. İslam Sanat Tarihi
12. İslam Sanat Tarihi
13. İslam Felsefesi
13. İslam Felsefesi
13. İslam Felsefesi
14. Dinler Tarihi
14. Dinler Tarihi
14. Dinler Tarihi
15. Din Eğitimi
15. Din Eğitimi
15. Din Eğitimi
16. Din Psikolojisi
16. Din Psikolojisi
16. Din Psikolojisi
17. Din Sosyolojisi
17. Din Sosyolojisi
17. Din Sosyolojisi
18. Türk Dinî Musikisi
18. Türk Dinî Musikisi
18. Türk Dinî Musikisi