Ahlaki bakımdan her zaman ve sürekli olarak iyi olma eğilimi, iyi ve doğru eylemlerde bulunmaya yatkın olma durumudur. Büyük engelleri aşmak pahasına, ahlaki iyiliği amaçlama, iyilik uğruna hareket etme gücüdür. Genellikle ahlak, hikmet, fazilet sözcükleriyle beraber ya da bunların yerine kullanılmaktadır. Antik Yunan felsefesinde çok tartışılmıştır. Burada Yunanlılarla sınırlı kaldık. Felsefe tarihinin diğer kısımlarında sözcüğün diğer kullanımları da tercih edilmiştir. Ahlakça övülen, iyi olma, alçak gönüllülük, yiğitlik, doğruluk gibi niteliklerin genel adı, fazilet Filozofların ahlak öğretileri, genellikle erdeme ahlaksal iyiye verdikleri anlamla birbirinden ayrılırlar. Bilgelik, yiğitlik, doğruluk, ölçülülük temel erdemlere örnektir. Erdemli insan; görgü kurallarına, ahlaki değerlere, gerekli sabra ve anlayışa dayanan hoşgörüye, pozitif iletişim bilincine sahip olan ve zihnini kontrol altına alarak karşılaştığı her olayda ve olguda sürekli pozitif ve yapıcı çözüm arayışları üreten, ne kadar bilirse bilsin yeni bilgiye kendini her zaman aç hisseden ve sürekli gelişmesi gerektiğini düşünen insandır.