TBMM B: 62 12- Mehmet Nezir Karabaş (Bitlis) 13

TBMM
12- Mehmet Nezir Karabaş
B: 62
(Bitlis)
13- Mehmet Ufuk Uras
(İstanbul)
14- Osman Özçelik
(Siirt)
15-Özdal Üçer
(Van)
16- Pervin Buldan
(İğdır)
17- Sebahat Tuncel
(İstanbul)
18- Sevahir Bayındır
(Sımak)
19- Sırrı Sakık
(Muş)
20- Şerafettin Halis
(Tunceli)
Gerekçe:
Cumhuriyetin ilanından hemen sonra ele alınan konuların başında gelen tütün kadar, kültürel,
sosyal, ekonomik ve politik yönleri ile tartışılan başka bir tarımsal ürün yoktur. 1925 yılında Reji
şirketini satın alınarak tütünde Devlet Tekeli oluşturulmuş, tütün üretimi ve tütün politikası yeniden
yapılandırılmıştır.
400 yıldan beri Anadolu topraklarında yetiştirilen tütün, milyonlarca insanımızın geçim kaynağı
oldu. 1940 yılından bu yana destekleme kapsamında devlet tarafından satın alınan tütün, 2000'li
yılların başına kadar ortalama 550 bin üreticinin ailesi ile birlikte yaklaşık 3 milyon vatandaşımızın
yegâne geçim kaynağıydı.
Tütün üretmek için 14 ay gereklidir. Önce tütünün fidesi hazırlanır, dikilir, çapalamr, dip sıyrılır,
bir daha çapalamr, birinci el, ikinci el, üçüncü el, dördüncü el olmak üzere yaprakları toplanır, dizilir,
kurutulur, basarak balyalanır ve tütün elde edilir. Oldukça zahmetli olan bu sürece ailenin tüm
bireyleri, genci ve yaşlısı hemen herkes katılır. Bu yönüyle kırsal kesimde yaşayan işsiz yığınlara iş
kapısı açan ve istihdam yaratan tütüncülük aile tarımının en güzel örneğini oluşturur.
Tütün üretimi ortalama 4-5 dekarlık kıraç, verimsiz ve genellikle eğimli topraklarda
yapılmaktadır. Tütünün yetiştiği topraklarda yetişecek ve alternatifi olabilecek başka ürün yok gibidir.
Uygulanan politikalarla, topraklarında alternatif bir ürün üretme şansı olan türün üreticileri oldukça
zahmetli olan tütüncülüğü bırakmışlardır. Bugün tütün üretmeye devam etmeye çalışan çiftçiler, kıraç
topraklarında tütünden başka hangi ürünü üretirlerse üretsinler, ailelerinin geçimini sağlayamayacak
olanlardır. Başkaca çıkar yolu olmayan ve küçük arazilerinde tütün ekimi ile geçimlerini sağlamaya
çalışan çiftçilerimiz, hükümetlerin yanlış politikalarıyla, küçücük topraklarından kopartılarak büyük
kentlerin varoşlarında sefalete itilmiştir. Fakir toprakların ürünü olan tütün yerine aynı arazilerde
alternatif ürün dayatmasının tütün üreticisinin derdine derman olamayacağı ortadadır.
Tütün Dünyanın 120 ülkesinde üretilen endüstriyel bir üründür. Şark tipi tütün üretiminde 120 üretici
ülke içinde ülkemizi üst sıralara taşıyan tütün çiftçilerimizin ödülü, 2002 yılında yürürlüğe giren 4733
sayılı yasayla uygulamaya konulan kotalar, açlık ve sefalet oldu. Şark tipi tütün üretiminde tartışmasız
dünya birinciliğimiz ve yıllık 500 milyon dolarlık ihracatımızın gerçek kahramanları tütün çiftçisidir.
Tütün sektöründe 1997 yılı üretici sayısı; 560 bin, üretim miktarı; 300 bin ton, ihracat miktarı;
163 bin ton ve ihracat bedeli; 565 milyon dolardır. Bu rakamlar 2003 yılında, üretici sayısı; 400 bin,
üretim miktarı; 160 bin ton, ihracat miktarı; 112 bin ton, ihracat bedeli; 330 milyon dolar olmuştur.
2009 yılında ise rakamların geldiği boyut hayli kaygı vericidir, üretici sayısı; 181 bin, üretim miktarı;
93 bin ton, ihracat miktarı; 43 bin ton, ihracat bedeli ise 173 milyon dolara gerilemiştir.
-25-