i HOMOJEN OLMAYAN KATI ÖZLÜ BĐR ORTAMDA SAÇILMA PROBLEMĐNĐN TEKLĐĞĐ Đsmail SULAN YÜKSEK LĐSANS TEZĐ MATEMATĐK GAZĐ ÜNĐVERSĐTESĐ FEN BĐLĐMLERĐ ENSTĐTÜSÜ NĐSAN 2007 ANKARA ii Đsmail SULAN tarafından hazırlanan HOMOJEN OLMAYAN KATI ÖZLÜ BĐR ORTAMDA SAÇILMA PROBLEMĐNĐN TEKLĐĞĐ adlı bu tezin Yüksek Lisans tezi olarak uygun olduğunu onaylarım. Yrd. Doç. Dr. Adil MISIR Tez Yöneticisi Bu çalışma, jürimiz tarafından oy birliği/oy çokluğu ile MATEMATĐK Anabilim Dalında YÜKSEK LĐSANS tezi olarak kabul edilmiştir. Başkan: : Prof. Dr. Đbrahim Ethem ANAR _ Üye : Prof. Dr. Baki Đrfan YAŞAR Üye : Doç. Dr. Ogün DOĞRU Üye : Yrd. Doç. Dr. Meryem KAYA _ Üye : Yrd. Doç. Dr. Adil MISIR _ Tarih : 09 / 04 / 2007 _ _ Bu tez, Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü tez yazım kurallarına uygundur. iii TEZ BĐLDĐRĐMĐ Tez içindeki bütün bilgilerin etik davranış ve akademik kurallar çerçevesinde elde edilerek sunulduğunu, ayrıca tez yazım kurallarına uygun olarak hazırlanan bu çalışmada orijinal olmayan her türlü kaynağa eksiksiz atıf yapıldığını bildiririm. Đsmail SULAN iv HOMOJEN OLMAYAN KATI ÖZLÜ BĐR ORTAMDA SAÇILMA PROBLEMĐNĐN TEKLĐĞĐ (Yüksek Lisans Tezi) Đsmail SULAN GAZĐ ÜNĐVERSĐTESĐ FEN BĐLĐMLERĐ ENSTĐTÜSÜ Nisan 2007 ÖZET Bu tez çalışmasında, homojen olmayan bir ortamda akustik geçiş problemine ve bir katı öze sahip homojen olmayan bir ortamda akustik geçiş problemine ait teklik teoremleri incelenmiştir. Bilim Kodu Anahtar Kelimeler Sayfa Adedi Tez Yöneticisi : 204.1.138 : Saçılma problemi, akustik dalgalar, far-field pattern : 47 : Yrd. Doç. Dr. Adil MISIR v UNIQUENESS OF SCATTERING PROBLEM IN AN INHOMOGENEOUS MEDIUM WITH RIGID CORE (M.Sc. Thesis) Đsmail SULAN GAZI UNIVERSITY INSTITUTE OF SCIENCE AND TECHNOLOGY April 2007 ABSTRACT In this thesis study, the uniqueness theorems are studied about acoustic transmission problem in an inhomogeneous medium and acoustic transmission problem in an inhomogeneous medium with a rigid core. Science Code Key Words Page Number Adviser : 204.1.138 : scattering problem, acoustic waves, far-field pattern : 47 : Asist. Prof. Dr. Adil MISIR vi TEŞEKKÜR Bu çalışmalarımın her aşamasında yakın ilgi ve önerileriyle beni yönlendiren ve hiçbir yardımını esirgemeyen değerli hocam, Sayın Yrd. Doç. Dr. Adil MISIR’a en içten saygı ve teşekkürlerimi sunarım. Ayrıca çalışmalarım süresince her zaman yanımda olan, bana manevi destek veren aileme de teşekkürlerimi bir borç bilirim. vii ĐÇĐNDEKĐLER Sayfa ÖZET........................................................................................................................... iv ABSTRACT................................................................................................................. v TEŞEKKÜR................................................................................................................ vi ĐÇĐNDEKĐLER .......................................................................................................... vii SĐMGELER VE KISALTMALAR........................................................................... viii 1. GĐRĐŞ ....................................................................................................................... 1 2. TEMEL KAVRAMLAR.......................................................................................... 3 3. HOMOJEN OLMAYAN ORTAMDA SAÇILMA PROBLEMĐ............................ 9 3.1. Problemin Ortaya Konması............................................................................... 9 3.2. Çözümün Tekliği............................................................................................. 16 4. KATI ÖZLÜ GEÇĐRGEN ORTAM ĐÇĐN SAÇILMA PROBLEMĐ .................... 34 4.1. Problemin Ortaya Konması............................................................................. 34 4.2. Çözümün Tekliği............................................................................................. 36 KAYNAKLAR .......................................................................................................... 45 ÖZGEÇMĐŞ ............................................................................................................... 47 viii SĐMGELER VE KISALTMALAR Bu çalışmada kullanılmış bazı simgeler, açıklamaları ile birlikte aşağıda sunulmuştur. Simgeler Açıklamalar ∂D D bölgesinin sınırı D D bölgesinin (kümesinin) kapanışı Z Z kompleks sayısının eşleniği Rn n boyutlu Euclid uzayı Ck(D) D de tanımlı olan k-inci mertebeye kadar kısmi türevleri var ve sürekli reel veya komplex değerli fonksiyonların normlu uzayı ο Landau sembolü Im Bir kompleks sayısının imajiner kısmı ∆ Laplace operatörü ∇ Gradient operatörü H Hilbert uzayı Sup(A) A kümesinin supremumu Y⊥ Y kümesinin diki ∂*(D) D bölgesinin indirgenmiş sınırı ℓn (D) D kümesinin Lebesgue ölçüsü [Y] Y kümesini içeren tüm alt uzayların kesişimi <· , ·> Đç çarpım operatörü 1 1. GĐRĐŞ Ters saçılım problemi matematiğin yeni inceleme alanlarından sayılmaktadır. Bu inceleme alanının temelleri 1960’ların ortalarında Rus matematikçi Tikhanov tarafından atılmıştır. 2.Dünya Savaşı’nda radar ve sonarın başarılı bir şekilde kullanılması bilim adamlarında daha çok obje tanımlayabilme arzusu uyandırdı. Bu olay onların ters saçılma problemi üzerine eğilmelerinde büyük etki yaptı. Yalnız bu problemin anlaşılması uzun zaman aldı. Bilgisayarların işlem kapasitesinin sınırlı olması bu alandaki fiziksel kazancın da sınırlı olmasına neden oldu. Tikhanov ve ABD’den Keith Miller tarafından yapılan çalışmalar, bilgisayarlı hesaplama imkanlarının da yardımıyla ters saçılım problemin hızlı bir şekilde gelişmesine neden oldu. Daha sonra ters saçılım probleminin çözümü için Colton ve Kirsch tarafından şu anda lineer sampling metod olarak bilinen bir yöntem kuruldu. Colton, Piana, Potthast ve Kirsch tarafından bu metod kullanılır hale getirildi. Bu yöntemde önce D bölgesi, ızgara şeklinde bölünmüş karelerin içine alındı. Daha sonra bu kareler üzerinde seçilen bir z noktası bölgenin sınırına yaklaştırılarak noktanın yeri tespit edildi. Bu şekilde D nin sınırı tespit edilmeye çalışıldı. Son yıllarda süper bilgisayarlarında yardımıyla ters saçılım problemi, tanımlanamayan objelerin modellenmesinde büyük fayda sağladı. Özellikle günümüzde teleskopla görmenin mümkün olmadığı bazı gök cisimlerinin şeklinin bulunması, tıpta ultrason ve tomografi, askeri radar sistemleri, define ve mayın taraması gibi pek çok konu ters saçılım probleminin uygulama alanına girmektedir [1]. 2 Ülkemizde saçılım, ters saçılım ve geçiş problemleri üzerinde çalışan isimlerin başında Đbrahim Ethem ANAR, Mithat ĐDEMEN ve Đbrahim AKDUMAN gibi isimler gelmektedir. Söz konusu problemlere ait temel bilgileri ve temel sonuçları Đbrahim Ethem ANAR 2005 yılında yazmış olduğu Kısmi Diferensiyel Denklemler kitabında toplamıştır. Bu tez çalışmamda karşıma çıkan saçılma, ters saçılma ve geçiş problemlerine ait bir çok temel kavramı ve bunların detaylarını [2] den faydalanarak öğrendiğimi belirtmek isterim. Bu tez çalışması 4 bölümden oluşmaktadır. Đkinci bölümde bu tez çalışmasında kullanacağımız bazı temel tanım ve teoremler verilmiştir. Üçüncü bölümde ters saçılma problemi ve far-field pattern fonksiyonu tanımlanarak bölgenin sınırının far-field pattern ile tek olarak belli olduğu incelenmiştir. Dördüncü bölümde ise geçirgen olmayan katı öze sahip bir bölge için geçiş problemi tanımlanmıştır. Daha sonra bu bölgede tanımlanan iki katı özün çakışık olduğu gösterilerek problemin tekliği incelenmiştir. 3 2. TEMEL KAVRAMLAR Bu bölümde bazı temel kavramlar ile saçılma teorisinin bazı önemli teoremleri verilecektir. 2.1. Tanım Ω ⊂ R3 ve p ∈ ℝ (p ≥ 1) olmak üzere; Ω da ∫ u(x) p dx < ∞ Ω şeklinde tanımlı ölçülebilir u(x) fonksiyonlarının uzayı L p (Ω ) ile gösterilir. 2.2. Tanım Ω ⊂ R3 kümesi üzerinde tanımlı bir u fonksiyonu için, K = {x| u(x) ≠ 0} kümesi verilsin. K ⊂ Ω ise K ya u nun Ω daki kompakt deste ğ i denir. 2.3. Tanım Kompakt destekleri Ω ⊂ R3 te olan ve Ω da her mertebeden türevlenebilen fonksiyonların kümesi C ∞0 (Ω) ile gösterilir. 4 2.4. Tanım Ω ⊂ R3 olsun. 1 ≤ p< ∞ ve k ∈ ℤ (k>0) olmak üzere k ve daha küçük mertebeden türevleri L p (Ω ) da olan fonksiyonların uzayı W k,p ( Ω ) ile gösterilir. Özel olarak , W1,2 (Ω) = H1 (Ω) ş eklinde gösterilir. 2.5. Tanım Ω ⊂ R3 olmak üzere C∞0 ( Ω ) nın W k,p ( Ω ) daki kapanı ş ı W0 k, p gösterilir. Özel olarak, W01,2 ( Ω ) = H10 ( Ω ) ş eklinde gösterilir. 2.6. Tanım Ω ⊂ R3 ve u(x), Ω da ölçülebilir bir fonksiyon olmak üzere; L2 loc ( Ω ) = {u ∈ Ω ∫ u(x) K 2 < ∞ , ∀K ⊂ Ω} ( Ω ) ile 5 ş eklinde tanımlıdır. 2.7. Tanım Ω ⊂ R3 olmak üzere; iki veya daha dü ş ük mertebeden türevleri L 2 loc (Ω) 2 uzayında bulunan fonksiyonların uzayı H loc ( Ω ) ile gösterilir. 2.8. Tanım F: C ∞0 → R , F(φ) = ∫ f φ d x Ω ş eklinde tanımlanan fonksiyona, f fonksiyonuna kar ş ılık gelen da ğ ılım denir. 2.9. Tanım Bir A ⊂ E kümesinin Lebesgue dı ş ölçüsü µ* (A) = inf A⊂ ∪ pk k ş eklinde ∑ m(p ) k k tanımlıdır. Burada (p k ) göstermektedir. A⊂E kümesinin Lebesgue iç ölçüsü µ∗ (A) =1−µ∗ (E − A) ş eklinde tanımlıdır ve Rn de açık aralıklar dizisini 6 µ∗ (A) ≤ µ∗ (A) dır. E ğ er, µ∗ (A) = µ∗ (A) ise A ya Lebesgue ölçülebilirdir denir. O zaman µ∗ (A) veya µ∗ (A) ya da A nın Lebesgue ölçüsü denir. 2.10. Tanım [3] f, Ω üzerinde tanımlı bir fonksiyon olsun. ∀x,y∈Ω için |f(x)-f(y)|≤M|x-y| olacak ş ekilde bir M>0 sayısı varsa f fonksiyonuna Lipschitz ş artını sa ğ lıyor denir. 2.11. Tanım [3] E ğ er f fonksiyonu her x 0 ∈ Ω için m defa sürekli diferansiyellenebilir ise f ye Cm (Ω) sınfındandır denir. E ğ er f, Ω Lipschitz ş artını sa ğ lıyor ise Ω ya Lipschitzyandır denir. 2.12. Tanım [4] n∈ ℕ , A ⊂ R n ve d de R n nin bilinen metri ğ i olsun. |A| ile A kümesinin çapını gösterilim. Yani; 7 |A| = Sup {d(x,y):x,y∈A} olsun. E ğ er X ⊆ R n verildi ğ inde her bir i∈ ℕ için 0< |A i |≤ δ oldu ğ unda X ⊆ ∪A i i∈ℕ olacak ş ekilde {A i : i∈ ℕ } kümelerinin sayılabilir bir koleksiyonu varsa o zaman {A i : i∈ ℕ } kümesine X in bir δ - örtüsüdür denir 2.13. Tanım [4] n∈ ℕ , X ⊂ R n , s ≥ 0 ve δ > 0 için X kümesinin s- boyutlu Hausdorff s ölçüsü D (X) ile gösterilir ve Ds (X) = inf ∑ Ai s :{A i }, X in bir δ − örtüsü i∈ℕ olmak üzere Ds (X) = lim Ds (X) δ →0 δ ş eklinde tanımlıdır. 8 2.14. Tanım Bir (X,d) metrik uzayının sayılabilir yo ğ un bir alt uzayı varsa bu uzaya ayrılabilir uzay denir. 2.1. Teorem Bir H Hilbert uzayının bo ş olmayan bir alt kümesi Y olsun. [Y] uzayının H içinde yo ğ un olması için gerek ve yeter ko ş ul, Y ⊥ = {x∈H : x⊥Y} = {0} olmasıdır. 2.2. Teorem (Holmgren Teklik Teoremi) [5] u∈ C2 (ℝ 3 \D) ∩ C1 (ℝ 3 \D) fonksiyonu D bölgesinin dı ş ında Helmholtz denkleminin bir çözümü olsun, öyle ki u fonksiyonu, ∂D nin yüzey elementi üzerinde sıfır Cauchy verisine sahip olsun. Bu durumda u özde ş olarak sıfır fonksiyonudur. 9 3. HOMOGEN OLMAYAN ORTAMDA TERS SAÇILMA PROBLEMĐ Bu bölümde homogen olmayan bir ortamda saçılma ve ters saçılma problemi ile far-field pattern fonksiyonu tanımlanarak bölgenin sınırının far-field pattern fonksiyonu ile tek olarak belli oldu ğ u incelenmi ş tir. 3.1. Problemin Ortaya Konması Ω ⊂ ℝ3 geçirgen bir bölge ve ∂Ω , C2 sınıfından olsun. • ρ Ω ile Ω bölgesinin yo ğ unluk fonksiyonunu, • c Ω ile Ω bölgesindeki ses dalgasının hız fonksiyonunu, • ρ ile Ω bölgesinin dı ş ında kalan bölgenin yo ğ unlu ğ unu, • c ile ℝ 3 \ Ω daki ses dalgasının hızını, • k ile ℝ 3 \ Ω daki dalga sayısını, • k 0 ile Ω daki dalga sayısı fonksiyonunu, • u i ile ba ş langıç dalga (olay dalga, gelen dalga) fonksiyonunu, • u s ile saçılan dalga fonksiyonunu, • v ile kırılmaya u ğ rayarak Ω bölgesine geçen dalga fonksiyonunu, • υ ile ∂Ω yüzeyinin birim dı ş normalini, • d ile gelen dalganın do ğ rultu vektörünü gösterelim. x ∈ ℝ3 kayna ğ ına sahip u i ba ş langıç dalgası, λ= ρ ≠1 ρΩ olmak üzere ρ Ω yoğunluklu Ω bölgesine girerken kırılmaya uğrayarak, v dalgasını ve saçılmaya uğrayarak u s dalgasını oluşturur. 10 Buna göre; u(x) = u i (x) + u s (x); ℝ3 \Ω da (3.1) ∆u + k 2 u = 0 (3.2) ; ℝ3 \Ω da u = 0; ∂ Ω da (3.3) ∂u s lim r − iku s = 0 x = r →∞ ∂r (3.4) şartlarını sağlayan u dalga fonksiyonunu bulma problemine saçılma problemi denir. Burada özel olarak dalga sayısı k>0 ve d =1 olmak üzere u i (x)=eik x.d şeklinde tanımlıdır. Eş.3.1 u i ve u s nin super pozisyonu, Eş.3.2 Helmholtz denklemi, Eş.3.4 ise Sommerfeld yayılma şartı veya radyasyon yayılma şartı olarak bilinmektedir. u i (x)=eik x.d başlangıç dalga fonksiyonunun birinci ve ikinci basamaktan kısmi türevlerini alırsak x =(x 1 ,x 2 ,x 3 ) ve d =(d 1 ,d 2 ,d 3 ) için 11 u i (x)=u ik(x1d1 +x 2 d 2 +x 3d3 ) olup, ∂ui = ikd1.eik x d ∂x 1 ∂ 2u i = − k 2 d21 .e ik x d 2 ∂x 1 bulunur. Benzer şekilde ∂ 2u i = − k 2 d22 .e ik x d 2 ∂x 2 ∂ 2u i = − k 2 d32 .e ik x d 2 ∂x 3 olur. Bunları Helmholtz denkleminde yerine yazarsak ∆u i + k 2 u i = -k 2 ( d12 + d22 + d32 ) eik x d + k 2 u i 2 = -k 2 d u i + k 2 u i = -k 2 u i + k 2 u i = 0 olur. 12 Buna göre u i başlangıç dalga fonksiyonu Helmholtz denklemini sağlar. Eş.3.2 de u = ui + us yazarsak. ∆(u i + u s ) + k 2 (u i + u s )=0 ⇒ ∆u i + ∆u s + k 2 u i + k 2 u s = 0 (Laplace operatörünün lineerlik özelliği) ( ) ⇒ ∆ui + k 2ui + ( ∆ u s + k 2 u s )= 0 =0 ⇒∆us + k 2us = 0 elde ederiz. O halde hem u, hem u i ve hem de u s Helmholtz denklemini sağlayan fonksiyonlardır. Helmholtz denkleminin temel çözümü olarak bilinen ik x − y ∅ (x,y) = - 1 . e , (x ≠ y) 4π x − y fonksiyonu yardımıyla saçılan dalga fonksiyonu, u s (x) = e 1 ∂ ˆ ˆ ∂ u(y) e-ikxy -e-ikxy . . (u(y) ∫ ∂n(y) ∂ n(y) x 4π ∂Ω ik x şeklinde yazılabilir [6]. 1 ds(y) + ο , r= x → ∞ x 13 1 ∂ ˆ ˆ ∂ u(y) − e− ikxy e − ikxy . (u(y) ∫ ∂ n(y) ∂ n(y) 4π ∂Ω ds(y) ifadesine far-field pattern veya scattering amplitude denir ve u ∞ ( x̂ ,d) veya A( α ' , α ,k) ile gösterilir. Burada x̂ = α ' = x , α =d x dır. O zaman us = eikr 1 A( α ' , α ,k) + ο ( ) r r (3.5) ş eklinde yazılır. Bu halde ikxα u=e + A( α ' , α ,k) eikr 1 x + ο ( ), r= | x | → ∞ , α ' = r r r olur. E ğ er k sabitse A( α ' , α ,k) kısaca A( α ' , α ) ş eklinde gösterilebilir. Ş imdi Ω içine iletilen v dalga fonksiyonunu göz önüne alalım. ∆ v + k 02 v = 0 ; Ω da u=v ; ∂ Ω da (3.6) (3.7) 14 ∂u ∂v = λ ∂υ ∂υ ∂ Ω da (3.8) sağlanır. Burada k 02 = k 2 c2 ve c02 λ = ρ , ( c0 = c Ω ) ρΩ ile bellidir ve, k 02 ≠ k 2 ve λ ≠1 dir. Ω nın sınırını da S ile gösterece ğ iz. Yani, ∂Ω=S dir. Bu durumda ters saçılım problemi; k ve A( α ' , α ,k) far-field patterni verildi ğ inde bölgenin S sınırının bulunması problemidir. 3.1. Lemma (Rellich Lemma) [6] ℝ3 \ Ω da u Helmholtz denkleminin bir çözümü olsun. O zaman 15 u∈C 2 ( ℝ3 \ Ω ) için ∫ lim r →∞ u(x) ds = 0 ⇒ u=0 2 (3.9) x =r dır. 3.1.Teorem [6] Ω ⊂ ℝ3 bir bölge ve bu bölgenin C 2 sınıfından olan ∂Ω sınırı her noktada dı ş normale sahip olsun. u∈C 2 ( ℝ 3 \ Ω ) ∩ C( ℝ 3 \Ω) radyasyon yayılma ş artını sa ğ lasın. O zaman; ∂u Im ∫ u ∂υ ds ≥ 0 ise ∂Ω u = 0, x∈ ℝ 3 \Ω (3.10) dır. 3.2.Lemma [6] u∈C 2 ( ℝ 3 \Ω) Helmholtz denklemini ve radyasyon yayılma ş artını sa ğ lasın. E ğ er; A( α ' , α )= 0 ise u = 0, x∈ ℝ 3 \Ω (3.11) 16 dır. 3.2. Çözümün Tekliği B i, ℝ 3 te düzgün S sınırına sahip kapalı bir bölge ve B e de basit irtibatlı, sınırlı olmayan bir dı ş bölge olmak üzere a ş a ğ ıdaki geçi ş problemini ele alalım. (∇ 2 + k 2e ) u e (p) = 0 ; p∈B e (3.12) (∇ 2 + k i2 ) u i (p) = 0 ; p∈B i (3.13) u(p) = u i (p) ; p∈S (3.14) ∂u ∂ui =ρ ∂np ∂np ; p∈S (3.15) u(p) = u e (p) + u inc (p) ; p∈B e (3.16) ∂u r p e − ik e u e → 0 ∂r p ;r p → ∞ (3.17) R.E Kleinmann ve P.A. Martin 1988 de bu problemin çözümünün tekli ğ i için a ş a ğ ıdaki teoremi incelemi ş lerdir. 3.2. Teorem [7] k e ∈ ℝ + veya Im(k e ) > 0, ρ ≠0 ve Im( ρ k e )≥ 0 ve Im( ρ k e k i2 )>0 olmak üzere E ş .3.12 – E ş .3.17 ile belirtilen geçi ş problemi en fazla bir çözüme sahiptir. 17 Đspat V e ve Vi , u inc ≡0 olan homogen geçi ş problemini sa ğ lasınlar. B i tamamen S R nin içinde ve B e,R , B i ile S R arasındaki bölge olmak üzere; S R ={p∈B e : r p =R}, B e,R ={p∈B e : r p <R}, r p = OP olsun. V e ve V e ye B e,R de iki defa 1. Green özde ş li ğ ini uygularsak ∫ Ve . ∂Be,R ∂ Ve ds = ∫ Ve ∆ Ve dx + ∫ ∇Ve . ∇ Ve dx ∂n Be,R Be,R 2 = ∇Ve ∆ V e =- k e2 Ve oldu ğ u göz önüne alınıp, E ş .3.14 ve E ş .3.15 den ∂ Ve ∫ V . ∂n e ds + SR ∫ Vρ i ∂Bi { ( )} ∂Vi 2 ds = ∫ ∇Ve + Ve -k e2 Ve dx ∂n Be,R 2 ∂ Ve ∂V 2 ds = ∫ ∇Ve − k e2 Ve dx − ∫ ρ Vi . i ds ⇒ ∫ Ve ∂n ∂n SR Be,R ∂Bi 2 = Ve elde edilir. 18 Birinci Green Özde ş li ğ inden 2 ∂ Vi 2 2 Vi dx ∫ ρ Vi . ∂n ds = B∫ ρ ∇Vi − k i ∂Bi i 2 = Vi oldu ğ u göz önüne alınırsa ∫V e SR { } { } ∂ Ve 2 2 2 2 ds = ∫ ∇Ve − k e2 Ve dx − ∫ ρ ∇Vi − k i2 Vi dx ∂n Be,R Bi olur. E ş itli ğ in her iki tarafını k e ile çarpıp imajinerini alırsak ∂ V 2 Im k e ∫ Ve e ds = Im(k e ) ∫ ∇Ve + k e Ve ∂ n Be,R SR { ( + Im( ρ k e ) ∫ ∇Vi dx+ Im ρ k e k i2 2 Bi )∫ V i 2 2 } dx dx (3.18) Bi elde edilir. E ğ er, Im(k e )>0 ise R → ∞ için V e sönümlü oldu ğ undan E ş .3.18 in sol tarafı sıfıra gider. Teoremde verilen ş artlardan V e ve V i a ş ikar olarak 0’dır. O zaman homojen problemin a ş ikar çözümü vardır. Bundan dolayı homogen olmayan problem en fazla bir çözüme sahiptir. Ş imdi benzer bir problemi daha farklı bir ş ekilde ifade edelim. 19 V i, ℝ 3 te bir bölge Ve = ℝ 3 \Ω olmak üzere S, V i yi içine alan bir yüzey ve Vi =Vi ∪ S Ve = Ve ∪ S olsun. Ayrıca; x∈V e → x∈S, u(x) → u + (x) ve ∂u(x) ∂u + (x) → ∂n ∂n x∈V i → x∈S, u(x) → u - (x) ve ∂u(x) ∂u - (x) → ∂n ∂n olsun. ρ ,k: ℝ3 → ℂ sırasıyla sürekli diferransiyellenebilir lokal yo ğ unluk ve lokal dalga sayısı fonksiyonları olsunlar öyle ki; x∈ Vi için ρ (x)= ρ i (x) ve k(x) = k i (x) x∈V e için ρ (x)= ρ e ve k(x) = k e olsun. Burada ρ e ve k e kompleks sabitlerdir. O zaman; u(x)∈C 2 (V i ) ∩ C 1 ( Vi ) ve u s (x)∈C 2 (V e ) ∩ C 1 ( V e ) için 20 (∆+k 2 (x))u(x)=0, x∈ ℝ 3 (3.19) (∆+k 2 (x))u s (x)=0, x∈V e (3.20) ρ e .u + (x)- ρ i (x).u - (x) = 0, x∈S (3.21) ∂ u + (x) ∂ u − (x) − = 0, ∂n ∂n (3.22) x∈S ∂u s (x) lim r − ik e u S (x) = 0 x = r →∞ ∂r (3.23) ş eklinde tanımlanan geçi ş problemi için teklik teoremi Adil MISIR tarafından 2005 yılında a ş a ğ ıdaki ş ekilde incelenmi ş tir. 3.3. Teorem [8] Im(k e )>0, m(x) = ke ρe ρ i (x) (3.24) olsun. E ğ er; Im(m(x))<0, Im( k i2 (x). m(x) )≤ 0, x ∈ V i (3.25) ve u(x)∈C 2 (V i ) ∩ C 1 ( Vi ) için m(x) Im k e ∫ u(x)∇ . ∇ u(x) dx ≤ 0 ke Vi (3.26) ise E ş .3.19-E ş .3.23 ile belirtilen saçılma problemi en çok bir çözüme sahiptir. Đspat Kabul edelim ki u 1 (x) ve u 2 (x) E ş .3.19-E ş .3.23 probleminin a ş ikar olmayan iki çözümü olsun. Bu durumda 21 w(x)= u1 (x) − u 2 (x) ş eklinde tanımlanan w fonksiyonu a ş a ğ ıdaki problemi sa ğ lar. (∆+k 2 (x))w(x)=0, x∈ ℝ3 (3.27) (∆+ k 2e (x))w(x)=0, x∈V e (3.28) ρ e w + (x) - ρ i (x)w - (x) = 0, x∈S (3.29) ∂ w + (x) ∂ w − (x) − = 0, ∂n ∂n (3.30) x∈S ∂w s (x) lim − ik e w s (x) = 0 r →∞ ∂r (3.31) Σ R = {x ∈ ℝ 3 : x =R} ve R, Σ R , tamamen S yüzeyini içine alacak kadar büyük olsun. w ve w fonksiyonlarına Ω= ΣR \ V i üzerinde 1. Green özde ş li ğ ini uygularsak ∫ w(x)∆ w(x) dx = ∫ w(y) Ω ∂Ω ( ∂ w(y) ds(y) − ∫ ∇w(x)∇ w(x) dx ∂n Ω 2 ⇒ ∫ w(x)∆ w(x) + ∇w(x) Ω = ∇w(x) 2 ) ∂ w + (y) ∂ w(y) dx = ∫ w (y) ds(y) + ∫ w(y) ds(y) ∂n ∂n S ΣR + Ω da ∆ w = -k e 2 w oldu ğ unu göz önüne alırsak E ş .3.32 ifadesi (3.32) 22 ρi (x) - ∂ w - (y) ∂ w(y) 2 2 w(x)w(x)dx − ∫ ∇w(x) dx ∫Σ w ∂R ds(y) = ∫S ρe w (y) ∂n ds(y) + Ω∫ ke Ω 2 R (3.33) = w(x) haline gelir. E ş .3.33 de sa ğ tarafın 1. integraline 1.Green özde ş li ğ ini uygularsak ρ (x) ρi (x) - ∂ w - (y) ρ (x) ∫S ρe w (y) ∂ n ds(y) = V∫ ρi e w ∆ w dx + V∫ ∇ ρi e w ∇ w dx i = − ∫ k i2 (x) Vi i ρ (x) ρi (x) 2 ρ (x) 2 w dx + ∫ i ∇w dx + ∫ w(x)∇ i . ∇ w(x) dx ρe ρe ρe V V i (3.34) i olur. Son ifadeyi E ş .3.33 de yerine yazarsak ∫ w(y) S ∫ Vi ∂ w(y) ρ (x) 2 2 2 ds(y) = ∫ k e2 w dx − ∫ ∇w dx − ∫ k i2 (x) i w dx + ∂R ρe Ω Ω Vi ρ (x) ρi (x) 2 ∇w dx + ∫ w(x)∇ i ∇ w(x)dx ρe ρe V (3.35) Đ elde edilir. E ş .3.35 ün her iki tarafını k e ile çarpıp imajinerini alırsak ∂w(y) Im k e ∫ w(y) ds(y) = Im k e .k e2 Σ ∂R R ( ) ∫ w dx − Im(k ). ∫ ∇w(x) dx 2 2 e Ve Ve ρ (x) ρ (x) 2 2 − ∫ Im k i2 . k e i w(x) dx + ∫ Im k e i ∇w(x) dx ρe ρe Vi Vi m(x) + Im k e ∫ w(x)∇ ∇ w(x) dx V k e i (3.36) 23 elde edilir. w sönümlü oldu ğ undan E ş .3.36 ün sol tarafı R → ∞ için 0’dır. O zaman sa ğ tarafta 0 olur. Im(k e )>0 ⇒ Im(k e k 2e )<0 olur. E ş .3.24 den E ş .3.36 nın sa ğ tarafı 2 ( 2 ) 2 Im(k e k 2e ) ∫ w dx − Im(k e ) ∫ ∇w( x ) dx − ∫ Im k i2 . m( x ) . w( x ) dx Vi Ve Vi m(x) 2 + ∫ Im ( m(x) ) ∇w(x) dx + Im k e ∫ w(x)∇ ∇ w(x) dx V ke Vi Đ haline gelir. E ş .3.25 ve E ş .3.26 dan E ş .3.37 ifadesinin sıfır olması için w=0 olmalıdır. O zaman u1 − u 2 = 0 ⇒ u1 = u 2 olur. (3.37) 24 3.4. Teorem [9] E ş .3.1–E ş .3.7 ile belirtilen geçi ş probleminde ∂Ω sınırı, ∀ α , α ' ∈S 2 için A (α ',α ) far-field patterni ile tek olarak bellidir. Đspat Bu ispata, E ş .3.1-E ş .3.8 denklemlerini yeniden ele alarak ba ş layaca ğ ız. ℓ u = ∇u(a∇u) + b 2 u = 0, x ∈ ℝ 3 (3.38) ş eklinde bir operatör tanımlayarak ba ş layalım. Burada ; a + = λ ; x ∈ Ω a(x) = 3 a = 1; x ∈ ℝ \Ω (3.39) λk 2 ; x ∈ Ω b 2 (x) = 2 0 3 k ; x ∈ ℝ \Ω (3.40) olarak tanımlansın. O zaman u=v ; S=∂Ω da a- ∂u ∂v = a+ ; S=∂Ω da ∂υ ∂υ oldu ğ u göz önüne alınırsa ∆v + k 20 v = 0; x ∈ Ω ℓu = 2 3 ∆u+k u = 0; x ∈ ℝ \Ω (3.41) 25 olur. Kabul edelim ki (S 1 , λ1 , k 12 ) ve (S 2 , λ 2 , k 22 ) aynı far-field patterne sahip iki konfigrasyon olsun (S 1 ≠S 2 ). Buradan bir çeli ş ki elde edece ğ iz. Burada S j ve k 2j sırasıyla j=1,2 için sınırı ve Ω j bölgesinde ki dalga sayısını, k 2 de ℝ 3 \Ω j deki dalga sayısını gösteriyor. u j (x, α ), E ş .3.1E ş .3.8 veya (S j , λ j , k 2j ), j=1,2 ile temsil edilen E ş .3.38-E ş .3.41 in a ş ikar olmayan bir çözümü olsun. Ω 12 = Ω 1 ∪ Ω 2 ve ' Ω12 = ℝ 3 \ Ω12 olarak tanımlansın. A (α ', α ) far-field patterni iki konfigrasyonu da sa ğ lıyorsa Lemma 3.2 den ' x ∈ Ω12 u 1 (x) = u 2 (x), sonucu çıkar. Ş imdi φ∈ W01,1 ( ℝ 3 ) için ∫ ( a ∇u ∇φ − b u φ ) dx j ℝ j 2 j j 3 integraline bakalım. Burada (3.42) 26 a +j = λ j ; x ∈ Ω j aj = 3 a j =1 ; x ∈ ℝ \Ω j λ k 2 ; x ∈ Ω j b 2j = 2j j ; x ∈ ℝ3 \Ω j k şeklinde tanımlıdır.. x∈Ω j için Eş.3.42 integrali ∫ ( λ ∇v ∇φ − λ k v φ ) dx j j j 2 j j Ωj = λ j ∫ ( ∇v j∇φ − k 2j v jφ ) dx Ω j olur. Birinci Green Teoreminden ∂v j ∫ ∇v ∇φdx = ∫ φ ∂υ ds − ∫ φ∆v dx j j Ωj ∂Ω j Ωj yazılırsa ∂v λ j ∫ φ j ds − ∫ φ∆v jdx − ∫ k 2j φv jdx ∂Ω ∂υ Ωj Ωj j =λ j ∫ ∂Ω j φ ∂v j ∂υ =0 ds + λ j ∫ k 2j v jφ dx − λ j ∫ k 2j v jφ dx = 0 Ωj Ωj elde edilir. x∈ ℝ 3 \Ω j için E ş .3.42 integrali 1. Green Teoremiyle 27 ∫ ( ∇u ∇φ − k u φ ) dx = ∫ φ 2 j j ℝ3 \Ω j ∂ ( ℝ3 \Ω j ) ∫ = φ ∂ ( ℝ 3 \Ω j ) ∂u j ∂υ ∫ ds + φk 2 u jdx − ℝ3 \Ω j ∂u j ∂υ ∫ ∫ ds − φ∆u jdx − ℝ3 \Ω j ∫ k 2 u jφdx ℝ3 \Ω j k 2 u jφdx = 0 ℝ 3 \Ω j =0 =0 ' olur. Ω12 de a 1 =a 2 =a − =1 ve b12 = b 22 = k 2 oldu ğ undan ∫ ( a ∇u ∇φ − b u φ ) dx = ∫ ( a ∇u ∇φ − b u φ ) dx = 0 1 1 2 1 1 Ω12 2 2 2 2 Ω12 ∫ ( a ∇u ∇φ − b u φ ) dx − ∫ ( a ∇u ∇φ − b u φ ) dx = 0 1 1 2 1 1 Ω12 2 2 2 (3.43) 2 Ω12 olur. j=1,2 için ℓ j u j = ∇(a j ∇u j ) + b 2j u j iki diferansiyel operatör olsun. Bunların Green fonksiyonları G j (x,y) = eik o y 1 . u j (x, α ' ) + ο ( ), y → ∞, y 4π y α' = −y y ş eklinde tanımlanır [10]. G j (x,y) kompakt kümelerde x e ba ğ lı bir fonksiyondur. 28 ' φ∈ W01,1 ( ℝ3 ) ve y ∈ Ω12 için ∫ [a ∇ G ( x, y ) . ∇ φ − b G ( x, y )φ]dx w(y) = 1 x 1 2 1 x 1 Ω12 - ∫ [a ∇ G 2 x 2 ] ( x, y ) . ∇ x φ − b 22 G 2 ( x, y )φ dx Ω12 ş eklinde tanımlarsak a j (x) ve b 2j (x) in tanımından ve [11] dan 1 w(y) = ο , y |y| → ∞ ve ( ∆ y +k 2 )w(y) = 0, ' Ω12 de olur. ' için y ∈ Ω12 w(y) = 0 olur. O zaman ∫ [a ∇ G (x, y). ∇ φ − a ∇ G (x, y)∇ φ] dx = ∫ b G (x, y) φ − b G 1 Ω12 x 1 x 2 x 1 2 1 x 1 2 2 2 (x, y)φ dx Ω12 olur. S 1 ≡/ S 2 olsun. Ω 2 nin dı ş ında S 1 üzerinde bir t noktası seçelim. ve t merkezli B(t) yuvarını B(t) ⊂ Ω'2 olacak ş ekilde olu ş turalım. 29 ( Ω12 ∩ B(t) ) ∪ ( (Ω12 \B(t) ) = Ω12 oldu ğ undan ∫ [a ∇ G (x, y).∇ φ − a ∇ G 1 x 1 x 2 x 2 (x, y)∇ x φ] dx = Ω12 ∩ B(t ) − ∫ [a ∇ G (x, y). ∇ φ − a ∇ G 1 x 1 x 2 x 2 (x, y)∇ x φ] dx + Ω12 \B(t ) ∫ b G (x, y) φ − b G 2 1 2 2 1 2 (x, y)φ dx Ω12 olur. w(y) = 0 oldu ğ undan sa ğ taraf sınırlıdır. O zaman sol taraf da sınırlı olur. Yani ∫ [a ∇ G (x, y).∇ φ − a ∇ G 1 x 1 x 2 x 2 (x, y)∇ x φ] dx <∞ (3.44) Ω12 ∩ B(t ) olur. ' ' E ş .3.44 integrali Ω12 de tanımlı de ğ ildir. y∈ Ω12 için φ(x,y) test fonksiyonunu φ(x,y) ∈ W01,1 ( ℝ3 ) φ(x,y)= η( x ) , x∈ ℝ3 x−y olmak üzere η(x) ∈ C∞0 (ℝ 3 ) parçalı fonksiyonunu 0≤η(x)≤1 30 ve η(x), Ω 12 nin bir kom ş ulu ğ unda 1 de ğ erini alacak ş ekilde seçelim. B(t) yuvarında, orijini t noktasında ve x 3 = 0 düzlemi S 1 e t de te ğ et olan bir {(x 1 ,x 2 ,x 3 )} yerel koordinat sistemi tanımlayalım. Bu koordinat sisteminde ' y=(0,0,y 3 )∈ Ω12 ∩ B(t) olarak seçelim. O zaman y → x iken Green fonksiyonu G 1 (x,y) ∼ 1 1 p , + 4πa − r R ' y∈ Ω12 ∩ B(t), y → x ş eklinde asimtotik davranı ş gösterir [11]. Burada p= a − − a1+ 1 − λ1 = − + a + a1 1 + λ1 r = |x-y| R= (x1 − y1 ) 2 + (x 2 − y 2 ) 2 + ( x 3 + y 3 ) 2 ş eklinde tanımlanmı ş tır. ' E ğ er x∈Ω 12 ve y∈ Ω12 ise y 3 >0 ve x 3 <0 olur. O zaman 1 ∇ x G 1 (x,y) ∼ 4πa − ( x−y x1 − y1 , x 2 − y 2 , − ( x 3 + y3 − − p 3 R3 x−y ) ) ve 31 ∇ x G 1 (x,y)∇ x φ(x,y) ∼ = ( 1 x − y p x1 − y1 , x 2 − y 2 , − ( x 3 + y3 − + 4πa − x − y 3 R3 ) ) x−y . 3 x − y 1 1 p x−y 1 + − 4πa x − y 4 R olur. Benzer ş ekilde G 2 (x,y) , y → x iken G 2 (x,y) ∼ 1 4πa x − y − ş eklinde asimtotik davranı ş a sahiptir [11]. O zaman x−y 1 . − = 3 3 4 4π x − y x − y 4π x − y a 2 ∇ x G 2 (x,y) . ∇ x φ(x,y) ∼ − x−y haline gelir. y → t iken ∫ ( a1∇ x G1 (x, y). ∇ x φ(x, y) − a 2∇ x G 2 (x, y). ∇ x φ(x, y ) dx Ω12 ∩ B( t ) 1 1 ∼ ∫ 4π Ω12 ∩ B(t ) | x − y |4 olur. a1+ pa1+ x − y − 1 dx −+ a −R a (3.45) 32 E ğ er ' z=y=(0,0,y 3 )∈ Ω12 ∩ B(t) alınırsa |x-y| = R olur. y → t iken E ş .3.44 integrali ∫ ( a1∇ x G1 (x, y). ∇ x φ(x, y) − a 2∇ x G 2 (x, y). ∇ x φ(x, y ) dx Ω12 ∩ B(t ) ∼ 1 1 ∫ 4π Ω12 ∩B(t ) x − y 4 a1+ a1+ (a − − a1+ ) − + − − + − 1 dx a (a + a1 ) a (3.46) E ş .3.44 ten sol tarafın sınırlı oldu ğ unu biliyoruz. O zaman sa ğ taraf ta sınırlıdır. Bu ise ancak ( ) a1+ a1+ a − − a1+ + − 1= 0 a − a − (a − + a1+ ) olmasıyla mümkündür.Bu denklemin çözümünden a − = a1+ çıkar. Bu da bir çeli ş kidir. O zaman 33 S1 ≡ S2 olur. 34 4. KATI ÖZLÜ GEÇĐRGEN ORTAM ĐÇĐN SAÇILIM PROBLEMĐ Bu kısımda kendisi geçirgen fakat özü geçirgen olmayan bir bölge için akustik (ses) dalgalarının çok katlı engelde saçılım problemini inceleyece ğ iz. Özellikle özün sert veya ses geçirmez oldu ğ u durumlar üzerinde duraca ğ ız. Problemi ortaya koyduktan sonra özün, far-field patterni tarafından tek türlü tanımlı oldu ğ unu inceleyece ğ iz. 4.1. Problemin Ortaya Konması Kabul edelim ki S o, ℝ 3 te C 2 sınıfından sonlu bir yüzey ve S 1 de tamamen S o ın içinde kalan ve S o ∩ S 1 = ∅ olacak ş ekilde C 2 sınıfından ba ş ka bir yüzey(öz sınırı) olsun. S o ın dı ş ını Ω + ile, S o ve S 1 yüzeylerinin arasında kalan bölgeyi de Ω - ile gösterelim. |d| = 1 olmak üzere; • k ile Ω + bölgesindeki dalga sayısını (k>0), • k o ile Ω - bölgesindeki dalga sayısını (k o >0), • ρ Ω+ ile Ω + nın yo ğ unlu ğ unu, • ρ Ω− ile Ω - nın yo ğ unluk fonksiyonunu, • υ ile dı ş birim normal vektörünü gösterelim Geçirgen S0 yüzeyi ile geçirgen olmayan S 1 yüzeyinin olu ş turdu ğ u timeindependent (zamandan ba ğ ımsız) akustik dalga saçılım problemi a ş a ğ ıdaki ş ekilde formülize edilir. ∆u(x) + k 2 u(x) = 0, x∈Ω + (4.1) 35 ∆v(x) + k 02 v(x) = 0, x ∈ Ω− (4.2) u(x) = v(x), x ∈ S0 (4.3) ∂u(x) ∂ν(x) =λ , ∂υ ∂υ x ∈So (4.4) ∂v(x) = 0, ∂υ x∈S 1 (4.5) E ş .4.5. Neuman sınır ş artı olarak bilinir. Burada ∂ dı ş normal vektörü do ğ rultusundaki türevi belirtiyor. k ve k o ∂υ sırasıyla dı ş bölgedeki ve iç bölgedeki dalga sayılarını, λ sabiti ise λ= ρΩ ≠1 ρΩ + − dir. Burada λ dı ş bölgenin ve iç bölgenin yo ğ unlukları oranını gösteriyor.Ayrıca u i (x) = eikxd d do ğ rultusuna sahip ba ş langıç dalga fonksiyonunu ve u s (x) de saçılan dalga fonksiyonunu göstermek üzere, u nun Ω + daki super position hali u(x) = u i (x) + u s (x) ş eklinde tanımlanmı ş tır. 36 Sr, r yarıçaplı orijin merkezli küre olmak üzere, u s de sommerfeld yayılma ş artını sa ğ lar.Yani 2 lim ∫ r →∞ Sr ∂u s − iku s ds = 0 ∂υ (4.6) dır. Bundan ba ş ka u s için e 1 . u ∞ ( xˆ ) + ο , |x| → ∞ x x ik x (4.7) ş eklinde asimtotik davranı ş a sahibiz. Burada x̂ = x x ve u ∞ far-field pattern fonksiyonudur. u ∞ , d geli ş do ğ rultusuna ve Ω - deki k o dalga sayısına ba ğ lı oldu ğ undan u ∞ (., d, k o ) ile ifade edilir. 4.2. Çözümün Tekliği 4.1. Teorem [12] E ş .4.1-E ş .4.5 ile belirtilen sınır de ğ er problemi için saçıcı S o ve Ω + daki dalga sayısı k biliniyor olsun. Ω 1 ve Ω 2 , Ω - deki her k o ∈[a,b], 0<a<b ve u i (., d., k o ) için aynı far-field patterne sahip iki öz olsun. Ayrıca ko≠ ~ k o için 37 u i (., d, k o ) ≠ u i (., d, ~ ko ) olsun. O zaman Ω 1 ve Ω 2 özleri çakı ş ıktır. Yani; Ω1 ≡ Ω2 dir. Đspat Đ spatın temel kısmı Green Teoremi’nin düzgün olmayan versiyonudur. Önce biz düzgün olmayan alanlarda E ş .4.1-E ş .4.5’nin (zayıf) çözümleri için bir notasyon tanımlayaca ğ ız. 4.1. Tanım [12] 2 u∈ H loc (Ω ') ∩ H1 (Ω 'R ) olsun. E ğ er u fonksiyonu E ş .4.5 i sa ğ lar ve ∫ (µ∇u∇ϕ − κ uϕ)dx = 0 , 2 ∀ϕ ∈ H 2loc ∩ H10 (Ω ') Ω' ise u fonksiyonuna E ş .4.1 – E ş .4.5 in zayıf çözümüdür denir. Burada 1, x ∈ Ω + ise µ (x) = − λ, x ∈ Ω ise 38 k 2 , x ∈ Ω + ise κ2 = 2 − λk 0 , x ∈ Ω ise ş eklinde tanımlıdır. Burada Ω ' = ℝ 3 \Ω , 2 H1 , H loc ve H10 sobolev uzayları, H1 (Ω 'R ) ≡ H1 (Ω ∩ BR ) B R orijin merkezli ve yeterince büyük R yarıçaplı bir yuvardır. Ayrıca a ş a ğ ıdaki notasyonları kullanaca ğ ız. Ω 12 = Ω 1 ∪ Ω 2 Ω 12 = Ω 1 ∩ Ω 2 Ω 3 = Ω 12 \ Ω 12 Γ 1 = ∂Ω 1 Γ 2 = ∂Ω 2 Γ3 = ∂Ω3 Γ 12 = ∂Ω 12 Γ 12 = ∂Ω 12 Γ1' = Γ 1 \Ω 2 Γ '2 = Γ 2 \Ω 1 ɶ , Ω \Ω12 nin ba ğ lı bir parçası ş eklinde tanımlansın. Ω 1 1 (u j ,v j ), j=1,2 aynı far-field patterne sahip E ş .4.1-E ş .4.5 in Ω j ye tekabül eden çözümleri olsunlar. Yani, 39 u 1∞ =u 2∞ olsun. Lemma 3.2 den Ω + da u1 ≡ u2 olur. E ş .4.3 teki sınır ko ş ulu ve Holmgren teklik teoreminden v 1 (x)=v 2 (x): = V(x), x∈Ω - \Ω 12 (4.8) V fonksiyonu Ω 3 ve Ω - \Ω 12 de E ş .4.2 nin çözümü oldu ğ undan Γ 1 ∩ Γ 2 hariç geri kalan yerde analitik olarak süreklidir. Çünkü hem v 1 hem de v 2 bu bölgelerde tanımlı ve E ş .4.2 nin çözümleridir. Yalnız Γ 1 ∩Γ 2 de V yüzey üzerinde diferansiyellenebilir olmayabilir. Dolayısıyla V burada analitik olarak sürekli olmayabilir. V, Ω 3 ün Γ 3 sınırında E ş .4.5 ile belirtilen Neuman sınır ko ş ul ş artını sa ğ lar. Yalnız burada Ω 3 genel olarak düzgün de ğ ildir. Hatta Ω 3 Lipschitz bile de ğ ildir. Bundan dolayı ispatı tamamlamak için genelle ş tirilmi ş Green formülüne ihtiyacımız var. Sonucu tespit etmeden önce bazı tanımları verelim. Ş imdi düzgün olmayan sınırda normalin tanımına ihtiyacımız var. x , υ ∈ ℝ n sabit elemanlar ve υ ≠0 40 olsun. A ± := {y: ± (y-x). υ >0} ve A 0 := {y: (y-x). υ =0} olarak tanımlayalım. 4.2. Tanım [12] D ℝ n de bir bölge olsun. υ birim vektörü x∈∂D de ∂D nin Federer anlamında normalidir. E ğ er; lim ρ -n ℓn(D ∩ Bρ (x) ∩ A + ) = 0 ρ →0 lim ρ -n ℓn(D' ∩ B ρ (x) ∩ A - ) = 0 ise. ρ →0 Burada ℓn : ℝ n de Lebesgue ölçüsü Bρ (x) : x merkezli ρ yarıçaplı yuvar. D ' = ℝ n \D dir. Bunları kullanarak biz düzgün olmayan bir D bölgesinde indirgenmi ş sınırı tanımlayabiliriz. 4.3. Tanım [12] Federer anlamında normali mevcut olan x∈∂D noktalarının kümesine D nin indirgenmi ş sınırı denir. ∂*D ile gösterilir. 41 ∂*D = {x∈∂D| x ∂D de Federer anlamında normale sahip} Bu tanımla ilgili a ş a ğ ıdaki lemma oldukça kullanı ş lıdır. 4.1. Lemma [13] D sonlu çaplı bir küme ve ∂D sınırı (n-1) boyutlu Hausdorff ölçüsüne sahip ise (n-1) boyutlu Hausdorff ölçüsüne göre Federer anlamında normal hemen hemen her yerde tanımlıdır. 4.2. Teorem (Düzgün olmayan bölge için Green Teoremi) [14] Ω 3 sonlu çaplı bir bölge ve ψ , Ω 3 de tanımlı 1. türevleri var ve ölçülebilir, 1. türevlerinin pürüzlü izleri Ω 3 ün indirgenmi ş Γ3* sınırında toplanabilir olan ve (n-1) boyutlu Hausdorff ölçüsüne uyan bir fonksiyon olsun. O zaman ∫ ∇ψ (x)dx = ∫ ψ (x)υ(x)ds(x) Ω3 (4.9) Γ∗3 dir. Burada υ (x), Γ3∗ ün dı ş birim normalidir. Ş imdi ψ := V 1 ∇ V2 - V2 ∇ V1 (4.10) 42 Ω 3 e do ğ ru yayılan içteki fonksiyonunu dikkate alalım. Burada V j (j=1,2) k 0 j dalga sayısına kar ş ılık gelen E ş .4.2 nin a ş ikar olmayan çözümleridir. Yani, ∆V1 + k 01 V12 =0 ve ∆V2 + k 02 V2 2 =0 dır. Aynı zamanda Helmholtz denkleminin düzgün çözümleri gibi V j ∈H 1 (Ω 3 ) dir. ∫ ∇ψ dx = ∫ ( ∇V ∇ V 1 Ω3 = 2 ) + V1∆ V2 − ∇ V2∇V1 − V2 ∆V1 dx Ω3 ∫ ∇V ∇ V dx + ∫ ( V ∆ V 1 2 1 Ω3 2 Ω3 = < ∇V1 , ∇V2 > + ) − V2 ∆V1 dx − ∫ ∇ V2 ∇V1 dx Ω3 ∫ ( V ∆V − V ∆V )dx − < ∇V , ∇V > 1 2 2 1 2 1 Ω3 ( ) = < ∇V1 , ∇V2 > + ∫ V1∆ V2 − V2 ∆V1 dx − < ∇V1 , ∇V2 > Ω3 = < ∇V1 , ∇V2 > + ∫ ( V ∆V 1 Ω3 = ∫ ( V ∆V − V ∆V )dx 1 2 Ω3 elde edilir. 2 1 2 ) − V2 ∆V1 dx − < ∇V1 , ∇V2 > sınırlı bölgelerdeki 43 ∆ V2 = − k 022 V2 ve ∆V1 = − k 021 V1 oldu ğ u göz önüne alınırsa son integral ∫ V (− k 1 Ω3 2 02 ) V2 dx − ∫ V (− k 2 Ω3 2 01 ) V1 dx = k 021 ∫ V V dx − k ∫ V V dx 1 2 02 2 Ω3 ( 1 2 Ω3 ) = k 021 < V1 , V2 > − k 022 < V1 , V2 > = k 021 − k 022 < V1 , V2 > (4.11) halini alır. E ş .4.9 un sa ğ tarafını açarsak. ∫ ψ (x)υ (x)ds(x) = ∫ ( V ∇V − V ∇V )υ (x)ds(x) 1 Γ∗3 2 2 1 Γ∗3 = ∂V V ∇ V υ (x) − V ∇ V υ (x) ds(x) = V ( ) ∫ ∫ ∂υ(x) − V 1 2 Γ∗3 1 Γ∗3 ∂ V2 ∂V1 ds(x) − ∫ V2 ds(x) ∂υ(x) ∂υ(x) Γ∗3 ∂V2 ∂υ(x) ∫ = V1 Γ∗3 ∫ = V1 Γ∗3 2 2 1 2 ∂V1 ∂υ(x) ds(x) ∂V1 ds(x) − ∫ V2 ds(x) ∂υ(x) Γ∗3 elde edilir. E ş .4.5 Neuman sınır ş artından dolayı ∂V1 ve ∂V2 0’a e ş it oldu ğ undan ∂υ(x) ∂υ(x) son integral 0’dır. Bundan dolayı E ş .4.11 integrali 0 olur. 44 (k 2 01 ) − k 022 < V1 , V2 > = 0 ⇒ < V1 ,V2 > = 0 olur. Bu da V j (j=1,2) fonksiyonlarının L 2 (Ω 3 ) Hilbert uzayında ortogonal olduklarını gösterir. V 1 ve V 2 0’dan farklı oldu ğ undan bu durum L 2 (Ω 3 ) ün ayrılabilir olmasıyla çeli ş ir. O zaman Ω1 ≡ Ω2 elde edilir. 45 KAYNAKLAR 1. Colton D., Coyle J., Monk, P., Recent Developments in Inverse Acoustic Scattering Theory , Society for Industrial and Applied Mathematics , 42(3):369-414 (2000) 2. Anar, Đ . E., Kısmi Diferansiyel Denklemler, Palme , Ankara, 187-463 (2005) 3. Reddy, B. D., Introductory Functional Analysis and Boundary-Value Problems, John Wiley & Sons, Inc. , New York, 162 (1987) 4. Patty, C.W., Foundations of Topology, PWS-Kent Publ. Co. , Boston, 221 (1993) 5. Colton D., Kress, R., Integral Equation Methods in Scattering Theory John Wiley & Sons Inc., New York, 194 (1983) 6. Colton, D., Kress, R., Invers Acustic and Electromagnetic Scattering Theory, Springer-Verlag , 20-32 (1992) 7. Kleinman, R.E., Martin, P.A., On Single Integral Equations for the Transmission Problem of Acoustics, Siam J. Appl. Math ., 48(2):307325 (1998) 8. Mısır, A., On Compact Integral Equation for the Acosstic Scattering Problem in a Penetrable In Homogeneous Medium, Selçuk J.Appl. Math. , 6(1) : 3-12(2005) 9. Yan. G., Inverse Scattering for Transmission Problem , Computers and Mathematics with Application , 44:439-444 (2002) 10. Ramm, A. G., On Completeness of the Products of Harmonic Functions , Proc. Amer, Math. Soc., 98:46 (1986) 11. Ramm, A. G., Fundamental Solution to Some Eliptic Equations with Discontinuous Senior Coefficients and an Inequality for those Sollutions, Math. Inequalities and Applic ., 1(1):99-104 (1998) 12. Pang, P.Y.H, Yan, G., Uniqueness of Inverse Scattering Problem for a Penetrable Obstacle with Rigid Core, Applied Mathematics Letters , 14:155-158 (2001) 13. Volpert, A., Hudjaev, S., Analysis in Classes of Discontinuous Functions and Equations of of Mathematical Physics, MartinusNijhoff , Dordrecht, 181 (1985) 46 14. Ramm, A. G., Uniqueness Theorems for Invers Obstacle Scattering Problems in Lipschitz Domains, Appl. Anal., 59: 377-383 (1995) 47 ÖZGEÇMĐŞ Kişisel Bilgiler Soyadı, adı : SULAN, Đ smail Uyru ğ u : T.C. Do ğ um tarihi ve yeri : 15.02.1979 Nazilli Medeni hali : Bekar Telefon : 0 (312) 3677492 Faks :_ e-mail : [email protected] Eğitim Derece Eğitim Birimi Mezuniyet tarihi Lisans Gazi Üniversitesi 2001 Matematik E ğ itimi Lise Nazilli A.Ö.Lisesi 1997 Yıl Yer Görev 2001-2003 Mu ş Çö ğ ürlü Đ .Ö.O. Ö ğ retmen 2003- Nahit Mente ş e Lisesi Ö ğ retmen Đş Deneyimi Yabancı Dil Đ ngilizce Yayınlar _ Hobiler Kitap okuma, Bilgisayar teknolojileri, Basketbol