119. ŞERİAT VE GERİSİ Şeriat din kanunlarının tümüdür. Bunlar

119. ŞERİAT VE GERİSİ
Şeriat din kanunlarının tümüdür. Bunlar ilkel
toplumlarda kanun ve yasaların olmadığı
yerlerde toplumun yaşamını kontrol altında
tutma ve asayişi temin etmek için din kuraları
yoluyla toplumu idare etme biçimidir. Bu
kurallar çağdaş olmadığı ve hukuki bir değer
taşımadığı için geçersizdir. Din kuralları insan
vicdanı ile bağlı gelişmeler göstermeli,
toplumu idare etmek için kullanılmamalıdır.
Toplum belli hukuk kuralları ve onlara ilişik
hukuk cezaları çerçevesinde yönetilir.
Yönetim, kola kol, göze göz kıstası ile
yapıldığında medeniyet diye bir şey kalmaz ve
toplumda barbarlık baş gösterir. Barbarlığın
olduğu yerde de hak ve hukuktan bahsetmek
yanlıştır. Zira hukuk kuralları kişilerin
haklarını toplum içinde korur ve onlara
savunma hakkı verir.
Eğer delillere dayanmadan sadece kara kaplı kitabın bir sayfası tek bir kişinin yorumuna dayalı
olarak uygulanırsa orada hak hukuk yok demektir. Arada kişisel yönetim var demektir. Orada din de
yok demektir. Zira din istismar edilerek topluma baskı yapılıyor demektir. Bu baskıya layık değildir
toplum. Toplum yaşama hakkını yasal yoldan almaya ihtiyacı vardır. Ve ancak böyle bir düzende
sağlıklı bir yönetim oluşturulur. Kişiler kendilerini savunabilmeli, kendi haklarının korunduğunu
görebilmelidir. Baskı altında olan toplumlar çökmeye, kaybolmaya, veya tümden ayaklanmaya
sürüklenirler. Bu yolların hiçbiri sağlıklı değildir. Bu nedenle şeriat, huzursuzluk, toplumda
dengesizlik ve bireylerde rahatsızlık doğurur.
6 Ocak 1994