T.C. GAZĠ ÜNĠVERSĠTESĠ TIP FAKÜLTESĠ KULAK BURUN BOĞAZ HASTALIKLARI ANABĠLĠM DALI NAZAL POLĠP DOKUSUNDA NAG-1 (NON-STEROĠDAL ANTĠENFLAMATUAR ĠLAÇ ĠLE AKTĠVE OLAN GEN) GENĠ ĠFADELENME DÜZEYĠNĠN BELĠRLENMESĠ UZMANLIK TEZĠ Dr. Mehmet DÜZLÜ TEZ DANIġMANI Prof. Dr. Fikret ĠLERĠ ANKARA EKĠM 2011 1 T.C. GAZĠ ÜNĠVERSĠTESĠ TIP FAKÜLTESĠ KULAK BURUN BOĞAZ HASTALIKLARI ANABĠLĠM DALI NAZAL POLĠP DOKUSUNDA NAG-1 (NON-STEROĠDAL ANTĠENFLAMATUAR ĠLAÇ ĠLE AKTĠVE OLAN GEN) GENĠ ĠFADELENME DÜZEYĠNĠN BELĠRLENMESĠ UZMANLIK TEZĠ Dr. Mehmet DÜZLÜ TEZ DANIġMANI Prof. Dr. Fikret ĠLERĠ Bu tez Gazi Ünversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi (BAPB) tarafından desteklenmiştir. (G.Ü.B.A.P.B 01/2010-57) ANKARA EKĠM 2011 2 TEġEKKÜR Uzmanlık eğitimime büyük katkıları olan değerli hocalarım Prof. Dr. Suat Özbilen‟e, Prof. Dr. Erdoğan İnal‟a, Prof. Dr. Nebil Göksu‟ya, Prof. Dr. Fikret İleri‟ye, Prof. Dr. Ahmet Köybaşıoğlu‟na, Prof. Dr. İsmet Bayramoğlu‟na, Prof. Dr. Yusuf Kemaloğlu‟na, Prof. Dr. Kemal Uygur‟a, Prof. Dr. Yıldırım Bayazit‟a, Prof. Dr. Metin Yılmaz‟a, Doç. Dr. Alper Ceylan‟a, Uzm. Dr. Yusuf Kızıl‟a ve Uzm. Dr. Utku Aydil‟e çok teşekkür ederim. Ayrıca bu tezi oluşturmamda büyük katkısı olan tez danışmanım Prof. Dr. Fikret İleri‟ye ve laboratuar çalışması kısmında büyük yardımları olan Tıbbi Biyoloji ve Genetik Anabilim Dalı başkanı Prof. Dr.Adnan Menevşe ve araştırma görevlisi Dr.Volkan Ergin‟e çok teşekkür ederim. Eğitim süresince beraber mesai harcadığımız Dr. Levent Gürbüzler, Dr. Nuray Ensari, Dr. İlker Akyıldız, Dr. Kemal Keseroğlu, Dr. Fatih Çelenk, Dr. Derya Girgin, Dr. Hossein Ali Jaffari, Dr. Gulzhan Konyssova, Dr. Tolgahan Çatlı, Dr. Recep Karamert, Dr. Raşit Cevizci, Dr. Emine Körkuyu, Dr. Veysel Akif Savaş, Dr. Süleyman Cebeci, Dr. Ayça Abaday, Dr. Selin Üstün, Dr. Tuğrul Güzeldir, Dr. Mustafa Çelik, Dr. Alper Dilci, Dr. Furkan Karaloğlu ve Dr. Faruk Kadri Bakkal, Dr. Aynur Valiyeva, Dr. Melih Şahin, Dr. Mustafa Çolak Dr. Vildan Baştürk‟e tüm KBB hemşire, personeline ve odyoloji bölümüne çok teşekkür ederim. Her zaman yanımda olan eşim Ayşe DÜZLÜ‟ ye çok teşekkür ederim. i ĠÇĠNDEKĠLER Sayfa No: TEŞEKKÜR ............................................................................................................. i İÇİNDEKİLER ........................................................................................................ ii KISALTMALAR ................................................................................................... iv TABLOLAR DİZİNİ ............................................................................................ vii GRAFİKLER DİZİNİ ............................................................................................ ix 1. GİRİŞ................................................................................................................... 1 2. GENEL BİLGİLER ............................................................................................. 3 2.1. Rinosinüzit ................................................................................................. 3 2.2. Nasal Polipozis ........................................................................................... 4 2.2.1. Tanım ve Tarihçe ............................................................................ 4 2.2.2. Epidemiyoloji .................................................................................. 7 2.2.3. Histoloji ve Sitoloji ......................................................................... 7 2.2.4. Etyopatogenez ............................................................................... 11 2.2.4.1. Mikroorganizmalar Biyofilm ve Fungal Enfeksiyonlar .................................................................. 11 2.2.4.2. Alerji ............................................................................... 15 2.2.4.3. Kimyasal Mediatörler ..................................................... 15 2.2.4.4. Süperantijenler ................................................................ 24 2.2.4.5. Genetik Faktörler ............................................................ 25 2.2.5. İlişkili Hastalıklar .......................................................................... 27 2.3. NAG-1 Geni ............................................................................................. 30 2.3.1. Genetik Yapısı ............................................................................... 30 2.3.2. Biyolojik Fonksiyonları ................................................................ 31 2.3.3. Genetik İfadelenme Değişikliğine Neden Olan İlaçlar ................. 32 ii 2.3.4. COX İnhibitörleri ve NAG-1 Geni ............................................... 33 3. GEREÇ ve YÖNTEMLER ............................................................................... 35 3.1. Çalışma Grubu ve Klinik Özellikler......................................................... 35 3.2. Araç ve Gereçler....................................................................................... 37 3.2.1. Kullanılan Laboratuvar Cihazları ve Gereçler .............................. 37 3.2.2. Kullanılan Kimyasal Maddeler ..................................................... 38 3.2.3. Kullanılan Kitler............................................................................ 38 3.3. Yöntemler ................................................................................................. 38 3.3.1. Nazal Polip Dokusundan Total RNA Saflaştırılması .................... 38 3.3.2. cDNA Sentez Tepkimesi ............................................................... 40 3.3.3. RT-PCR Programı ......................................................................... 40 3.3.3.1. NAG-1 Geninin İfadelenme Düzeyinin Real-time PCR ile Değerlendirilmesi .............................................. 41 3.3.3.2. NAG-1 Geninin İfadelenme Düzeyinin Kantitatif Analizi ............................................................................. 42 3.3.3.3. GAPDH Geninin İfadelenme Düzeyinin Kantitatif Analizi ............................................................................. 43 3.4. Veri Girilmesi ve İstatiksel Analiz ........................................................... 46 4. BULGULAR ..................................................................................................... 48 5. TARTIŞMA ve SONUÇ ................................................................................... 54 6. ÖZET ................................................................................................................. 69 7. SUMMARY ...................................................................................................... 71 8. KAYNAKLAR .................................................................................................. 73 9. EKLER .............................................................................................................. 96 iii KISALTMALAR ABD : Amerika Birleşik Devletleri AR : Alerjik Rinit AS : Aspirin Sensitive ASA : Nasal polyps, Asthma and Aspirin Intolerance ATF : Activating Transcription Factor cAMP : Cyclic Adenosine Mono Phosphate BAFF : B-cell Activating Factor BAP : Bilimsel Araştırma Projesi BPH : Benign Prostatic Hyperplasia BT : Bilgisayarlı Tomografi CFTR : Cystic Fibrosis Transmembrane Conductance Regulator COX : Cyclooxygenase CSS : Churg-Strauss Sendromu Ct : Cycle Treshold DEPC : Diethylpyrocarbonate DNA : Deoksiribonükleik Asit cDNA : Complementeray Deoksiribonükleik Asit EBP : Enhancer Binding Protein EGFR : Epidermal Growth Factor Receptor EKP : Eozinofilik Katyonik Protein EPOS : European Position Paper on Rhinosinusitis and Nasal Polyps bFGF : Basic Fibroblast Growth Factor GAPDH : Glyceraldehyde-3-Phosphate Dehydrogenase GDF : Growth Differentiation Factor GM- CSF : Granulocyte Monocyte Colony Stimulating Factor pH : Power of Hydrogen HIF : Hypoxia inducible factor HLA : Human Leukocyte Antigen ICAM : Intercelluler Adhesion Molecule iv IDI : Isopentenyl-Diphosphate Delta Isomerase IFN : İnterferon Ig : İmmünglobin IL : İnterlökin ILGF : Insulin Like Growth Factor INSIG : Insulin Induced Gene KF : Kistik Fibrozis KRS : Kronik Rinosinüzit LFA : Lymphocyte Function associated Antigen LO : Lipooksijenaz LT : Lökotrien MAD : Mitotic Arrest Deficient-Like MBP : Major Basic Protein MIC : Macrophage Inhibitory Cytokine MMP : Matriks Metalloproteinaz NAG : Non-Steroidal Anti-Inflammatory Drug-Activated Gene NO : Nitrik Oksit NOS : Nitrik Oksit Sentaz NP : Nazal Polipozis NRG : Non-Steroidal Anti-Inflammatory Drug Regulated Gene NSAID : Non-Steroidal Anti-Inflammatuary Drug OMC : Osteomeatal Complex PDF : Prostat Derived Factor PG : Prostaglandin PLAB : Placental Bone Morphogenetic Protein PPARδ : Peroxisome Proliferator Activated Receptor PTGFB : Placental Transformation Growth Factor-β PTSag : Pyrogenic Toxin Superantigens RANTES : Regulated Upon Activation, Normally T cell Expressed and Sectered REST : Relative Expression Software Tool RNA : Ribonükleik Asit v mRNA : Messanger Ribonükleik Asit RT-PCR : Real-Time Polymerase Chain Reaction SA : Staphylococcus Aureus SASCV : Staphylococcus Aureus Small Colony Variants SAEs : Staphylococcus Aureus Enterotoxins SEB : Staphylococcus Enterotoxin B SEC : Staphylococcus Enterotoxin C SOD : Süperoksit Dismutaz SPINK-5 : Serine Protease Inhibitor Kazal-type 5 Th : T Helper TLR : Toll Like Receptor TGF : Transforming Growth Factor TNF : Tumor Necrosis Factor TŞST-1 : Toksik Şok Sendromu Toksin 1 VAS : Visual Analogue Scale VCAM : Vascular Adhesion Molecule VEGF : Vascular Endothelial Growth Factor VLA : Very Late Antigen vi TABLOLAR DĠZĠNĠ Sayfa No: Tablo 1. NAG-1 Ekspresyonunda Değişikliğe Yol Açan Bileşikler ............... 33 Tablo 2. COX inhibisyonu ile genetik değişime uğrayan genler .................... 34 Tablo 3. Lund- Mackay evreleme sistemi ....................................................... 36 Tablo 4. Belirti ciddiyeti ve yaşam kalitesi puanlaması değerlendirme anahtarı .............................................................................................. 36 Tablo 5. RT-PCR tepkime karışımı .................................................................. 40 Tablo 6. RT-PCR tepkime programı ................................................................ 41 Tablo 7. NAG-1 Real-time PCR tepkime karışımı ........................................... 43 Tablo 8. HPRT Real-time PCR tepkime karışımı ............................................ 44 Tablo 9. NAG-1 ve GAPDH Real-time PCR Deney Programı ........................ 45 Tablo 10. Hastaların cinsiyet ve yaş dağılımı..................................................... 48 Tablo 11. Hastaların semptom sıklığı ................................................................. 49 Tablo 12. Polip ve kontrol dokusunda GAPDH ve NAG-1 genlerinin Ct değerleri .............................................................................................. 50 Tablo 13. Nazal polip ve sağlıklı kontrol dokusunda araştırılan genlerin ifadelenme seviyesine ilişkin istatistiksel veri ................................... 51 Tablo 14. Nazal polip ve sağlıklı kontrol dokusunda araştırılan genlerin ifadelenme seviyesine ilişkin istatistiksel veri (astımlı olmayan hastalar) ............................................................................... 52 Tablo 15. Nazal polip ve sağlıklı kontrol dokusunda araştırılan genlerin ifadelenme seviyesine ilişkin istatistiksel veri (astımlı hastalar) .............................................................................................. 53 vii ġEKĠLLER DĠZĠNĠ Sayfa No: ġekil 1. Nazal poliplerin histopatolojik sınıflandırılması ...................................... 9 ġekil 2. Araşidonik Asit Metabolizmasında Prostonaid Yolağı .......................... 22 ġekil 3. NAG-1 Geninin kromozamal yerleşimi ................................................ 31 ġekil 4. Real-time PCR tepkimesi için kullanılan cihaz ...................................... 42 ġekil 5. TaqMan® Proba dayalı Real-time PCR tepkimesi................................. 42 ġekil 6. NAG-1 mRNA‟sının belirlenmesinde kullanılan primerler ve bunların cDNA dizisi üzerindeki yerleşimi. ........................................... 43 ġekil 7. GAPDH mRNA‟sının belirlenmesinde kullanılan primerler ve bunların cDNA dizisi üzerindeki yerleşimi ............................................ 44 ġekil 8. Hasta ve kontrol dokularında GAPDH ve NAG-1 genlerinin mRNA düzeyinde ifadelenmesini gösteren Real-time PCR tepkimesine ait amplifikasyon eğrisi ...................................................... 47 viii GRAFĠKLER DĠZĠNĠ Sayfa No: Grafik 1. Tüm hastalarda nazal polip ve sağlıklı kontrol dokusunda NAG-1 Geni İfadelenme Düzeyleri .................................................... 51 Grafik 2. Astımlı olmayan hastalarda nazal polip ve sağlıklı kontrol dokusunda NAG-1 Geni İfadelenme Düzeyleri ................................. 52 Grafik 3. Astımlı hastalarda hastalarda nazal polip ve sağlıklı kontrol dokusunda NAG-1 Geni İfadelenme Düzeyleri ................................. 53 ix 1. GĠRĠġ Nazal polipozis, nazal kavite ve paranazal sinüsleri örten mukozanın kronik enflamatuar bir hastalığıdır . Genel toplumdaki prevelansı % 1-4 arasında değişmekte ve çoğunlukla erişkin bireyleri etkilemektedir [4]. Nazal fizyoloji, imminohistokimya, histopatoloji ve mikrobiyolojideki gelişmelere rağmen nazal polipozis nedeni hala net olarak anlaşılamamıştır fakat yaygın görüş multifaktöriyel olduğu yönündedir. Nazal polip gelişiminde en önemli faktör kronik enflamasyon ve mukozal ödem olarak görülmektedir. Alerji, fungal ve bakteriyel enfeksiyonlar ve bunların sonucunda oluşan biofilmler, çeşitli kimyasal mediatörler (IL-5, RANTES, MMP, TNF, NO, GM-CSF, VEGF), osteomeatal kompleksteki obstrüksiyona bağlı gelişen hipoksi, COX metabolizması ve bazı bakteriyel süperantijenlerin rolü olduğu gösterilmiştir. ASA triadı ve kistik fibrozis gibi ilişkili hastalıklar ve tedavi sonrası nüks de göz önünde bulundurulduğunda genetik bir temelinin olduğu da vurgulanmaktadır [4,6]. Nazal polip burun içine doğru protrude olan ödematöz mukoza kitlesidir. Histopatolojik olarak epitel hücreleri, fibroblastlar ile eozinofiller, makrofajlar ve mast hücreleri gibi bağışıklık hücrelerinden oluşmaktadır. Eozinofiller hücre popülasyonunun %60'ından fazlasını oluşturur ve nasal poliplerin %80-90'ı eozinofillerin çok olması ile karakterizedir. Bu bulgular eozinofil birikiminin nazal poliplerin patogenezisinde önemli bir faktör olduğunu göstermektedir [6] . Fakat eozinofillerin rolü ve nazal polip infiltrasyonunun mekanizması tam olarak 1 bilinmemektedir. Tedavide ise medikal yada cerrahi seçeneği mevcuttur. Her ikisinde de nüks ihtimali vardır. Medikal tedavide topikal yada sistemik kortikosteroidler tedavinin temelini oluşturur. NAG-1 (non-steroidal anti-enflamatuar ilaç ile aktive olan gen) ilk olarak kolorektal kanser hücrelerinde tespit edilen TGF-β (transforming growth factor beta) geni süperailesinin farklı bir üyesidir. TGF-β insan vücudunda lenfositler, makrofajlar, eozinofiller ve fibroblastlar tarafından salgılanmaktadır. Epitelyal hücre rejenerasyonunda, inflamasyonda ve doku tamirinde rol oynamaktadır. TGF- β serum düzeylerinin nazal polipozis olgularında azaldığı gösterilmekle beraber artmış düzeylerinin nazal polipozis gelişimine neden olduğunu gösteren çalışmalar da mevcuttur [106]. NAG-1 geninin de antienflamatuar, antitümorejenik ve proapaptotik etkileri olduğu gösterilmiştir. Özellikle kolon kanseri hücrelerinde antitümörejenik ve proapaptotik etkileri gösterilmiştir. Çeşitli NSAİD ve özellikle COX inhibitörleri alan hastalarda yanıt olarak NAG-1 geni düzeylerinde değişiklikler (up-regülasyon) olduğu görülmüştür ve bu sonuçlar NAG-1 geninin prostanoid metabolizmasıyla da ilişkili olduğunu göstermektedir [106]. Biz de NAG-1‟in, patofizyolojisinde kronik enflamasyonun rol aldığı ve özellikle asprin duyarlılığı olanlarda prostonaid metabolizmasının da etkisi olduğu gösterilmiş olan nazal polipozis hastalığı ile de ilişkisi olabileceğini düşündük ve bu amaçla aynı hastanın normal nazal mukoza ve polip dokusundaki NAG-1 mRNA düzeylerini karşılaştırmaya karar verdik. 2 2) GENEL BĠLGĠLER 2.1. Rinosinüzit Rinosinüzit nazal mukoza ve paranazal sinüs mukozasının enflamasyonu ile karakterize bir hastalık grubudur. Burun ve paranazal sinüs mukozası birbiriyle devamlılık halinde olduğu için sinüzit ya da rinit yerine günümüzde rinosinüzit isimlendirmesi kullanılmaktadır [1]. Rinosinüzitler; akut rinosinüzit, polipsiz kronik rinosinüzit (KRS), polipli kronik rinosinüzit (nazal polipozis) ve klasik alerjik fungal rinosinüzit olmak üzere dört ana başlık altında sınıflandırılmıştır [2]. Bu sınıflandırmada akut rinosinüzit deyimi yerine akut bakteriyal rinosinüzit isimlendirmesi kullanılmaktadır biz bunun yerine akut rinosinüzit isimlendirmesini tercih ettik. Akut rinosinuzit nazal kavite ve paranazal sinüslerin enflamasyonu ile karakterize fizik muayenede en az birisi burun tıkanıklığı/konjesyonu veya burun/geniz akıntısı olan ve bununla birlikte fasiyal ağrı/dolgunluk ve hiposmi/anosmi gibi semptomlardan iki veya daha fazlasının aniden başlaması ile seyreden ve 12 haftadan önce tamamen düzelme gösteren klinik bir süreçtir. Bu şikayetler ilk beş gün içinde progresyon gösterir ya da 10 günde tamamen düzelmezse „„akut non-viral rinosinüzit‟‟ aksi halde „„akut viral rinosinüzit‟‟ ya da „„soğuk algınlığı‟‟ olarak isimlendirilir [3]. Eğer bu şikayetler 12 haftadan uzun sürerse tablo kronikleşmiş demektir ve kronik rinosinüzit olarak isimlendirilir Nazal poliple seyreden kronik sinüzit yani nazal polipozis, genellikle bilateral olup tek taraflı da olabilen orta meada endoskopik olarak görülmüş polip varlığıyla birlikte seyreden kronik rinosinüzit 3 olarak tanımlanır. Polipsiz kronik rinosinüzit ise; orta meada görülebilen polip bulunmayan kronik rinosinüzit olarak tanımlanır [3]. 2.2. Nasal Polipozis 2.2.1. Tanım ve Tarihçe Nazal polipozis (NP) nazal kavite ve paranazal sinüslerin kronik enflamatuar bir hastalığıdır. Genellikle orta meatus ve ön etmoid hücrelerin mukozasından köken alan ve nazal kavite içine doğru gelişen benign mukozal protrüzyonlarla (polip) karakterizedir [4]. Bu oluşumların lateral nazal duvar ve orta konka arasından aşağı ya da yukarı doğru uzanımı sonucu oluşan burun tıkanıklığı, burun/genzi akıntısı, yüzde dolgunluk ve hiposmi/anosmi gibi klinik semptomlara yol açmaktadır [4,5]. Eytopatogenez bölümünde de bahsedileceği üzere multifaktöriyel bir hastalık olan nazal polipozisin özellikle astım ve aspirin hassasiyeti ile anlamlı birlikteliği mevcuttur [6]. Polip kelimesi anlam olarak eski Yunanca‟da çok ayaklı „polypous‟ demektir [7]. Nazal poliplerin tarihi 4000 yıl öncesine eski mısırlılara kadar uzanmaktadır. Bu alanda daha önemli gelişmeler eski yunanlılar ve sonrasında rönesans avrupasında yaşanmıştır. Nazal poliple ilgilenen ilk bilinen tıp doktoru, aynı zamanda kral Sahura‟nın saray doktoru olan, Ni-Ankh Sekhmet isimli bir Mısırlı rinologdur. Bu doktorun eşiyle birlikte olan bir resmi kralın mezarında bir papirüs üzerinde bulunmuş ve altında da kralın burun deliklerini iyi etti manasına 4 gelen kraliyet ifadesi bulunmuştur [8]. Mısırlılarda nazal polip „„ burundan aşağı inen üzümler ‟‟ ifadesi ile tanımlanmıştır. Eski Yunan‟da „„ Tıbbın Babası ‟‟ olarak da isimlendirilen Hipokrat (MÖ 460-370) nazal polipleri tanımlamış, sebebinin vücuttaki dört sıvı (kara safra, kan, sarı safra, lenf) arasındaki dengenin bozulmasına bağlı olabileceğini belirtmiş ve bu sıvılardaki kalınlaşmanın polip gelişimine yol açabileceğini düşünmüştür [8]. Hipokrat polipleri uzaklaştırmak için bir teknik geliştirmiş ve bu daha sonra 1888 yılında Voltolini‟nin kitabında yer almıştır. Bu metodda sünger ve halka kullanarak polipleri çıkarmıştır. Ayrıca spekulum görevi yapan içi boş tüp yoluyla sıcak demir kullanarak koterizasyon yapmıştır. Polipektomi sonrası yakıcı toz olarak bakır ile yağ ve bala batırılmış ufak kurşun plakalar yerleştirmiştir [9]. Paulus; (MÖ 625–690) nazal poliplerin etmoid hücrelerden köken aldığını savunmuş ve cerrahi tedavisi için ağız ve damak yolu ile etmoid hücrelere ulaşım yöntemini uygulamıştır [10]. Celsus; (MS 1. yy) keskin bir neşter ile polipleri kesip, bir halka ile toplamış, sonrasında kanama kontrolü için tiftik kumaş ile tampon uygulamıştır. Bin yıllık Roma İmparatorluğu zamanında birçok hekim tarafından polip tedavisinde koterizasyon, ilaç tedavileri ve bazı yakıcı ajanlar denenmiştir [10]. İbn-i Sina; (MS 980–1037) nazal polipleri burundaki kümeler veya hemoroidler olarak tarif etmiş ve bugünkü kullanılan „snare‟ lara çok benzer aletlerle polipleri eksize etmiştir, ünlü arap cerrahlardan Ebu Kasım (MS 1013– 1106) da koter kullanmış ve çengelle polibi öne çekip makasla kökünden kesmeye çalışmış ve sonrasında burunu sirke ile yıkamıştır [9]. 5 Türk tıp literatüründe nazal polipten ilk defa büyük Türk cerrahı Şerefettin Sabuncuoğlu‟nun (MS 1385-1468?) Cerrahiyyetül-Haniyye (imparatorluk cerrahisi) isimli kitabında söz edilmektedir. 1465 yılında yazılan kitapta cerrahi işlemleri gösteren minyatürler de bulunmaktadır. Kitapta nazal poliplere cerrahi müdahele, nazal fraktür, mandibula kırıkları ve dislokasyonları, gibi bir çok alanda cerrahi yaklaşım tanımlamıştır [11]. İlk defa Billroth tarafından nazal poliplerin histolojik özellikleri 19.yy ortalarında tanımlanmış ve Zuckerandl tarafından poliplerin neoplastik değil enflamatuar bir olay olduğu ortaya konmuştur [12]. Bu öncülerin yaptığı operasyonlar aslında çok tatmin edici değildi çünkü ağrılıydı hem de cerrahın neredeyse görsel kontrol imkanı hiç yoktu. Kokainin nazal cerrahi anestezisinde 1884 yılında Carl Koller tarafından kullanıma sokulmasından sonra daha az ağrılı operasyonlar başlamıştır. Yirminci yüzyıl başında Hirschman nazal kavite ve nazofarinkste daha iyi bir görüş sağlamak için 4 mm‟lik bir sistoskop kullandı. Hopkins‟in fiberoptik teknolojisini geliştirmesi ve 1960‟ların sonu ve 1970‟lerin başında Messerklinger‟in sistemik nazal endoskopi tekniğini geliştirmesi ile NP tanı ve tedavisinde ilerlemeler daha da hızlanmıştır [13,14,15]. Endoskop, shaver, gümüş nitrat çubuklar, elektrokoterler, nazal dekonjestanlar ve steroidler bu tarihsel gelişimin sonunda kullanıma girmiştir [15]. 6 2.2.2. Epidemiyoloji Genel popülasyonda nazal polipozis prevelansı % 1-4 arasında değişmektedir [4,6,8,16]. Beraberinde astım (% 7-15), kistik fibrozis (%39-56) ve aspirin duyarlılığı (%36-96) gibi ko-morbiditeleri olan hastalarda prevelans armaktadır [16]. Kadavra çalışmalarında ise prevelansın %40‟lara kadar yükselebildiği gösterilmiştir [17]. Genellikle erişkin hastalığı olarak kabul edilir ve çoğunlukla 20 yaşın üzerindeki bireyleri etkilemektedir. Çocuklarda NP insidansı %0,1 civarında olduğu bulunmuştur [18]. On yaşın altında çocuklarda görülmesi nadirdir, bu durumda kistik fibrozisli çocukların NP ile prezentasyonu akla gelmektedir. Erkeklerde bayanlara göre en az iki kat daha fazla görülmektedir [6]. 2.2.3. Histoloji ve Sitoloji Polip dokusu kan damarı duvarındaki endotelyal kavşakların genişlemesine bağlı olarak dışarı sızan plazmanın oluşturduğu yoğun doku ödemiyle karakterizedir [19]. Sağlıklı bir sinüs mukozası için çalışan bir ostium açıklığı gereklidir. Ostium tıkanması sonrasında sinüs kavitesi içinde lokal oksijen ve karbondioksit parsiyel gaz basınçlarında değişiklikler oluşur. Bunun sonucu olarak; protein ve plazma kaynaklı sıvının hücre dışı alana geçmesi ve mukozal eksudasyon sonucu lamina propria‟da inflamatuar medyatör havuzu oluşur. Bunun da epitel deskuamasyonu ve polip oluşumuna neden olduğu saptanmıştır [20]. 7 Tipik histopatolojik karakteristikleri; ödematöz sıvı içinde seyrek fibröz hücreler, az miktarda inerve olmamış müköz bezler, yüzey epitelinin squamöz metaplazisi, stromal ve epitelyal elemanların artmış olduğu ve kalınlaşmış bir bazal membranı içermektedir. Ayrıca polip dokusunda respiratuar yalancı çok katlı epitelden transizyonel epitele kadar farklı epitelyum tipleri ve azalmış yoğunlukta goblet hücreleri bulunabilir. Hücresel bileşenlerine bakıldığında eozinofil, mast hücresi, lenfositler, nötrofiller ve plazma hücreleri olduğu görülür [19]. Nazal polipozis, histolojik özelliklerine eozinofilik ödematöz tip (%86), kronik enflamatuar veya fibrotik tip (<%10), serömüsinöz bez tip (<%5) ve atipik stromal tip (<%1) olmak üzere dört ana tipte incelenebilir (Şekil 1). 8 Tip I Tip II Tip III Tip IV ġekil 1. Nazal poliplerin histopatolojik sınıflandırılması Histolojik karakteristiklerine göre polipler dört gruba ayrılır. Tip I: Eozinofilik ödematöz tip, Tip II: Kronik enflamatuar veya fibrotik tip, Tip III: Serömüsinöz bez tip, Tip IV: Atipik stromal tip [21]. En sık eozinofilik ödematöz tip ile kronik enflamatuar veya fibrotik tip görülür. Eozinofilik ödematöz tip polipler, ödemli stroma, sıklıkla seromüköz bezlerin hiperplazisi, sayısız eozinofil ve mast hücresi ile kalınlaşmış bazal membrandan oluşmaktadır [19]. 9 Nazal polipoziste enflamatuar hücre grupları incelendiğinde; eozinofiller baskın olmak üzere mast hücreleri, plazma hücreleri ve özellikle CD4+ T lenfositlerin artmış olduğu gözlenmektedir [22,23]. Bu enflamatuar hücre grupların ortalama %50‟sinin eozinofil olduğu tespit edilmiş ve aktive olmuş eozinofil oranı da %80 olarak saptanmıştır. Eozinofiller, birçok alerjik, parazitik, malign ve idiopatik olaylarda rol oynamaktadır. Eozinofili Nazal polipoziste, eozinofilik infiltrasyona yol açan birçok mekanizma ortaya konmuştur. Polip dokusunda bölgesel IL-5, IL-13, GM-CSF salgılanması, endotelyal VCAM-1, p-selektin artışı ile IL-1β, TNF-α, VLA-4 (α4β1 integrin), LFA-1(Lymphocyte Function Associated Antigen-1)(αLβ2) ve ICAM- 1(Intercellular Adhesion Molecule-1) hem eozinofil öncü hücre sayısında hem de bölgesel sağ kalım sürelerinde artışa yol açmaktadır [24]. Nazal polip dokusunda eozinofil birikimi sonrasında; bu hücreler tarafından; EKP, eozinofil derive nörotoksin, eozinofil peroksidaz ve majör bazik protein (MBP) gibi birçok sitotoksik ajan salgılanmaktadır. Bu proteinler sayesinde; epitel hasarı, stromal fibrozis, anjiogenez, epitel ve glanduler hiperplazi gibi histolojik değişiklikler meydana gelmektedir. Respiratuar epitel hücrelerin apikal kısımında oluşan epitel hasarı; sodyum absorbsiyonunda ve klor sekresyonunda artışa neden olmakta, bunun sonucu olarak nazal polip dokusunun karakteristiği olan ödem gelişmektedir [25]. Ayrıca eozinofiller; kalsiyum ve çinko bağımlı nötral proteazlardan olan matriks metalloproteinazlar (MMP) ve 10 ureaz plazminojen aktivatörü salgılamaktadır. Ureaz plazminojen aktivatörü sonucu oluşan bir serin proteaz olan plazmin ve MMP; fibrin, fibrinojen ve laminin gibi ekstraselluler matriks elemanlarını sindirerek bazal membran ve doku hasarına yol açmaktadır [26]. 2.2.4. Etyopatogenez Nazal polipozis kronik enflamasyonla seyreden birçok hastalıkla ilişkili multifaktöryel bir hastalık olup etyolojisi halen tam olarak aydınlatılamamıştır. Birçok teori kronik enflamasyona yol açan çeşitli patolojilerin ortak sonucu olduğu yönündedir. NP ile ilişkili olan astım, asprin duyarlılığı, kistik fibrozis ve daha başka birçok hastalık tanımlanmıştır [27]. Fakat birbirinden farklı olan bu klinik tabloların nasıl aynı hastalığa neden olduğu tam olarak anlaşılamamıştır. Yeterli cerrahi tedaviye rağmen hızlı bir şekilde nüks etmesi genetik etyolojiyi de akla getirmektedir [44]. Yine tartışılan sorulardan bir tanesi bu hastalığın lokal mi yoksa sistemik bir problemin lokal yansıması mı olduğudur [24]. 2.2.4.1. Mikroorganizmalar Biyofilm ve Fungal Enfeksiyonlar Virüsler, bakteriler ve superantijenler, biyofilm oluşumları, fungal ajanlar gibi birçok enfeksiyöz etkenlerin özellikle KRS ve NP etyopatogenezinde önemli roller üstlenmektedirler. Viral Enfeksiyonlar Virüslerin NP‟e neden olabileceği ile ilgili teoriler ortaya atılmıştır. 11 Adenovirus, Epstein-Barr virus, herpes simpleks ve human papilloma virus üzerinde durulup viral enfeksiyonun enflamasyona yol açtığı ve virüsün sinüste patent kalması ile antijenik uyarı sonucunda NP gelişebileceği öngörülmüştür [28]. Ancak yapılan tüm çalışmalara rağmen viral etyoloji tam olarak ortaya konulamamıştır. Bakteriyl Enfeksiyonlar Paranazal sinüsler; normal şartlarda steril kabul edilse de, nazal kavite ve nazofarenks normal flora elemanları ile kolonizedir [29]. Erişkinlerde normal flora elemanları, Staphylococcus aureus Staphylococcus epidermidis, Proopibobacterium acnes, Corynebacterium difteroides alfa ve gama streptokok çeşitlerinden oluşmaktadır [30]. Nazal polipozis mikrobiyolojisi ile ilgili yapılan çalışmalar sonucunda; H. influenza, peptostreptococcus, S.pneumoniae, S.aureus, alfa-hemolitik streptokok ve koagülaz negatif streptokok gibi birçok bakterinin ürediği tespit edilmiştir [31]. Bakteriyal görülmesi enfeksiyonda beklenmektedir. eozinofillerden çok Tavşanlarda deneysel nötrofil infiltrasyonu maksiller sinüzit oluşturulmasıyla hem granülasyon tipi polipler hem de ödematöz tip polipler gözlenmiştir. Bu çalışmalarda sinüs ostiumu tıkandıktan sonra sinüsler S.pneumonia tip 3, Bacteriodes fragilis veya S.aereus ile inoküle edilmiştir. Granülasyon tipi polipler derin inflamatuar bölgede, ödematöz tip polipler ise yüzeysel enflamatuar bölgede gözlenmiştir. İndükleyen ajandan bağımsız bütün 12 sinüzit gruplarında polip gözlenmiş fakat belirli bir mikroorganizma bulunmasıyla direk bir ilişkisi gözlenmemiştir [32]. Biyofilm Biyofilmi hücrelerin birbirlerine veya bir yüzeye bağlanarak oluşturdukları mikroorganizma kümesi olarak tanımlayabiliriz [33]. Bakterilerin %99‟unun biyofilm içinde bulunduğu ve insandaki bakteriyel enfeksiyonların %80‟inde biyofilmlerin rol oynadığı düşünülmektedir. Oluşturdukları organize koloniler sayesinde oksijen ve besin ihtiyaçlarını azaltarak konakçı savunma mekanizmalarına ve antibiyotiklere karşı direnç kazanmaktadırlar [34]. İnsan üzerinde çok çeşitli enfeksiyonlara yol açabilmektedirler. Üriner sistem enfeksiyonları, dental plak oluşumu ve diş çürükleri, orta kulak iltihapları, osteomyelit, pnömoni, kateter enfeksiyonları bunlara örnek olarak verilebilir [35]. Planktonik bakteriler; biyofilm dışına çıkarak hastalıklara yol açmaktadırlar. Kültür yöntemlerinde zor üretilen, antibiyotik dirençi çok yüksek olan bu oluşumlar, sadece irrigasyon ve mekanik debridman ile temizlenebilmektedir. Kronik rinosinüzitli hastalarda yapılan çalışmada, biyofilm %80 oranında gözlenmiştir [36]. Biyofilm olan hastaların mukozaları incelendiğinde siliyalı hücrelerin ve goblet hücrelerinin azalmış olduğu gözlenmiştir. NP ile birlikte seyreden kronik rinosinüzit vakalarıyla KRS olmayan septoplasti operasyonu yapılan olgulardan alınan mukoza örnekleri karşılaştırıldığında iki grupta da sırasıyla %72,1 ve %48,1 oranlarında biyofilm saptanmış fakat istatiksel açıdan 13 anlamlı fark bulunmamıştır [37]. NP etyopatogenezi açısından biyofilmlerle ilgili birçok teori ortaya atılmış olsa da kabul edilmiş bir patogenetik mekanizma ortaya konulamamıştır. Fungal Enfeksiyon Solunumla alınan fungal elementler sinonazal mukus tarafından yakalanır ve eozinofillerin solunum mukozasından lümene doğru yer değiştirmesine neden olmaktadır. Eozinofiller saprofit olarak bulunan fungusları sarıp saldırırlar ve kendileri parçalanır (degranülasyon yoluyla). Parçalanan eozinofillerden bazı toksik proteinler açığa çıkarır, bu toksik proteinler fungusu parçalayarak mukozada hasara neden olmaktadır [38]. Mantarların solunum yolunda IgE aracılığı ile alerjik cevap oluşturdukları yapılan çalışmalarda açıkça ortaya konmuştur [39]. Fakat diğer inhalan allerjenler aksine fungal antijenler tip III ve tip IV immun reaksiyonlara da yol açmaktadır [40]. Nazal polip hastalarının, %45‟inde mold ekstraktlarına karşı, %40‟ında C. Albicans‟a karşı pozitif deri testi bulunurken kontrol hastalarının sadece %11‟lik kısımında mold ekstraktlarına karşı pozitif deri testi bulunmuştur [41]. Yeni kültür ve inceleme yöntemleri ile mukus spesmenleri incelendiğinde kronik rinosinüzitli hastalarda %96, sağlıklı kontrol grubunda %100 oranında spesmenlerde mantar gözlenmiştir. Bu durum, burun ve paranazal sinüslerde normalde sık görülen mikroskopik fungal kolonizasyonu göstermektedir. 14 2.2.4.2. Alerji Polip dokusundaki yüksek eozinofil konsantransyonu, mast hücre degranülasyonu ve yüksek IgE seviyeleri nedeni ile nasal polipozisin alerji ile ilişkili olduğu uzun süre kabul edilmiştir. Fakat daha sonra yapılan birçok çalışmada aralarında anlamlı bir ilişki olduğu gösterilememiştir. Özellikle nazal polipozisli hastalarda alerjiye yönelik yapılan cilt testlerinde normal popülasyona göre artış olmadığı görülmüştür [42,43]. Toplumda NP görülme sıklığı %2-4 iken, AR sıklığı ise %10-15 civarındadır. Fakat AR‟li hastalarda NP görülme oranı normal popülasyonun oranına göre oldukça düşük olup %0,1-%0,5 arasında değişmektedir. Bununla birlikte günümüzde de alerji ilişkisi gösterilen yayınlar vardır [44,45]. Sonuç olarak mevcut kanıtlara göre allerjinin NP gelişimindeki rolü kesin değildir ve etyolojik nedenden ziyade ko-morbidite olarak gözükmektedir. 2.2.4.3. Kimyasal Mediatörler Sitokinler, adezyon molekülleri ve büyüme faktörleri gibi birçok kimyasal mediatörün özellikle de IL-5‟in NP patofizyolojisinde önemli rolleri olduğu gösterilmiştir [46]. Bunun dışında histamin, LTs, PGs ve kininlerin de patofizyolojide katkıları mevcuttur [47]. Sitokinler aktive olmuş lenfositler ve makrofajlar başta olmak üzere enflamasyonda görev alan hücreler tarafından sentezlenenirler. Enfeksiyöz ve enflamatuar olaylarda, hücreler arası etkileşimde, hücre farklılaşması ve aktivasyonunda ve doku tamirinde görevli olan sitokinler, genel olarak peptid yapıda ve mesaj alışverişinden sorumlu maddelerdir. 15 İnterlökinler IL-1 nazal polipli hastalarda sıklıkla monositlerde ve daha az oranda polimorfonükleer lökositlerde bulunmaktadır. Nazal polipoziste TNF-α ile birlikte VCAM-1, ICAM-1 ve p-selektin gibi endotelyal adezyon moleküllerini indükleyerek polip dokusundaki inflamasyonu arttırmaktadır [22]. Nazal poliplerde etkisi tam olarak ortaya konulamamakla birlikte nazal poliplerdeki mast hücrelerinde IL-2 reseptörü olduğu gözlenmiştir [48]. Polip dokusunda eozinofiller tarafından salgılanmaktadır. Otoaktivasyon yoluyla eozinofillerin kendilerini aktive etmelerini ve yaşam sürelerini arttırmalarını sağlamaktadır. IL-3, kronik enflamasyon zemininde gelişen fibrozise indirekt olarak katkıda bulunur, bu durumun da mukozal kalınlaşmaya ve osteomeatal kompleksin tıkanmasına neden olabileceği düşünülmektedir [49]. IL-4; Th2 hücreler, eozinofiller, bazofiller, natural killer hücreler ve mast hücreleri tarafından salgılanmaktadır. Alerjik inflamasyonda anahtar rol oynamaktadır. Enflamasyonda, TGF-β transkripsiyonunu ve sentezini arttırarak, nazal polip oluşumuna neden olan submukozal stromal proliferasyonu indüklediği düşünülmektedir [50]. Ayrıca eozinofil dominant nazal polip dokularında yapılan çalışmada; İL-4‟ün TNF-α ile birlikte fibroblastları indükleyerek eozinofilik olmayan poliplere göre daha fazla eotaksin salınımına yol açtığı ve sonuç olarak eozinofil göçünde önemli rol oynadığı saptanmıştır. Bu durumun; İL-4‟ün vasküler endotel hücreler üzerindeki VCAM-1‟i arttırarak sağladığı düşünülmektedir. 16 NP‟de kimyasal mediatörlerden üzerinde en çok durulanı IL-5‟tir. Çoğunlukla Th2 hücreler, mast hücreler, az oranda eozinofiller tarafından salgılanan IL-5 eozinofilik enflamatuar süreçte oldukça etkilidir. Eozinofiller üzerinde özel IL-5 reseptörleri bulunmaktadır. Özellikle eozinofili ile seyreden NP‟te eozinofillerin yaşam süresini uzatarak etki göstermektedir [46]. Ayrıca lokal artan IL-5‟in sistemik etki ile kemik iliğinde eozinofil üretimini tetiklediği düşünülmektedir [51,52]. Simon ve ark. eozinofil ile infiltre polip dokusunda antiIL-5 monoklonal antikoruyla yaptıkları çalışmada tedavi sonrası eozinofillerin apaptozise uğradığını gösterdiler [121]. IL-8 eotaksin ve RANTES gibi diğer proinflamatuar kemokinlerle beraber epitel hücresi ve makrofajlar tarafından enflamasyonun nonspesifik göstergeci olup sentezlenir. Kronik sinonazal lokal eozinofil ve nötrofil kemotaksisini arttırdığı gözlenmiştir. Enflamatuar ve neoplastik olaylarda; polimorfolökositler, eozinofiller ve T-lenfositler üzerinde kemotaktik aktivite göstererek, özellikle NP‟te, hastalık progresyonuna katkıda bulundukları düşünülmektedir [53]. RANTES (regulated upon activation, normally T-cell expressed and secreted) Enflamatuar olaylarda; İL-1β ve TNF–α tarafından uyarılması sonucunda havayolu epitel hücrelerinden salgılanan, enflamatuar hücre göçünden sorumlu bir sitokindir [54]. İn vitro çalışmalarda; kronik enflamasyona zemin hazırlayan 17 eozinofil göçünü ve aktivasyonunu, transendotelyal migrasyonunu, radikal oksijen ürünlerinin salınımını ve EKP salgılanmasını arttırdığı saptanmıştır [55]. Eotaksin Lipopolisakkarit, IL-4, IL-1ß ve TNF-α stimulasyonu sonucu endotel, epitel hücreler ve fibroblastlar tarafından salgılanan eotaksin; bir C-C kemokindir ve eozinofiller başta olmak üzere birçok enflamatuar hücre tipinin kan dolaşımından mukozaya göçüne neden olmaktadır [26]. C-C kemokin reseptör 3 yoluyla enflamatuar hücre üzerinde etki gösterip eozinofil göçü ve aktivasyonundan sorumludurlar [56]. Göçü arttırmanın yanında, plazminojenplazmin sistemini de aktive ederek birçok proteinazın ortaya çıkmasına ve bu sayede doku hasarı oluşmasına yol açmaktadır [26]. VCAM-1 (vascular cell adhesion molecule-1) Nazal polipozisde VCAM-1 sevilerinin artmış olduğu gözlenmiştir. VCAM-1 bir endotelyal yüzey molekülü olup eozinofillerin endotele yapışması sırasında önemli rol oynamaktadır [57]. IGF-1,TGF-β Bu faktörler; lenfositler, makrofajlar, eozinofiller ve fibroblastlar tarafından salgılanmaktadır. Epitelyal hücre rejenerasyonunda, enflamasyonda ve doku tamirinde rol oynamaktadır. TGF-β erken immün yanıtta enflamatuar hücreler için kemoatraktan ve aktivatör olarak fonksiyon görür. Apoptozisin 18 hızlanması ve aktive hücrelerin inhibisyonu ile inflamasyonun baskılanmasında da rol oynamaktadır. TGF-β nazal polipli kronik rinosinüzit vakalarında T-regülatör hücreler gibi azalmaktadır [58]. bFGF (Basic fibroblast growth factor) Anjiyogenezis, yara iyileşmesi, epitel membranın kalınlaşması, fibrozis ile epitelyal ve glandüler hiperplazi için potent bir büyüme faktörüdür. Pyykkö ve arkadaşlarının yaptığı çalışmada nazal poliplerde tükürük ve nazal sekresyon seviyelerini karşılaştırmış ve bFGF seviyelerinin anlamlı derecede yüksek olduğu gözlenmiştir [59]. VEGF, HIF-1 (Vascular endothelial growth factor, Hypoxia Inducible Factor-1) Birçok çalışmada polip mukozasında VEGF düzeyinin normal nazal mukozaya göre anlamlı olarak yüksek olduğu bulunmuştur [60, 61]. VEGF yeni damar oluşumunda çok önemli olan bir büyüme faktörüdür. Hipoksik ortamlarda VEGF‟in majör regülatörü HIF-1‟dir (diğer regülatörlerden örnek ILGF-1). Özellikle osteomeatal kompleksin anatomik olarak varyasyonlarına ve kronik sinüzite bağlı olarak şişen nazal mukozanın sinüs ağızlarını tıkamasına bağlı olarak lokal hipoksik bir ortam oluşur ve bu sonuç olarak HIF-1 düzeylerinin artmasına neden olabilir [62]. 19 TNF-α Epitelyal hücreler ve makrofajlar tarafından üretilir. Vasküler endotel üzerindeki ICAM-1, VCAM-1 ve e-selektini arttırarak, transendotelyal eozinofil göçüne neden olmaktadır. İnflamatuar süreçte, stromal fibrozise ve bazal membran kalınlaşmasına neden olmaktadır. Ayrıca oksijen metabolitlerinin oluşumunu arttırarak toksik hücre hasarına yol açmaktadır [55]. GM-CSF Aktive eozinofillere paralel olarak, nazal polip dokusunda GM-CSF mRNA ekspresyonunun, konka mukozasına göre artmış olduğu gözlenmiştir. Th2 tip sitokin olan GM-CSF, NP‟te hem alerjik hem de alerjik olmayan doku eozinofilisine neden olan mekanizmalar içinde diğer sitokinlerle beraber rol oynamaktadır [55]. Eozinofil göçünü, sağ kalımını ve aktivasyonunu artırarak kronik eozinofilik yanıta katkıda bulunmaktadır. Topikal steroidler antienflamatuar etkilerini, nazal epitel hücresinden GM-CSF salgısını azaltıp buna bağlı olarak eozinofil yaşam süresini azaltarak sağlamaktadır [63]. Matriks Metalloproteinazları Matriks metalloproteinazlarının (MMP) esas fonksiyonları embriyonik gelişim döneminde ve doku morfogenezinde doku şekillenmesini kontrol etmektir. MMP‟lar immün sistem aktivasyonu, migrasyonu ve modifikasyonu için önemli efektör moleküllerdir. Bazı MMP‟lar antienflamatuar özellikler göstermektedirir. Fizyolojik süreçte hücre dışı matriks depolanması ve yıkılması 20 arasındaki dengeyi sağlamaktadır [64]. NP ile pek çok benzerlik taşıyan astımda MMP ailesinin; damar geçirgenlik artışı, ödem, hücre göçü, yeniden şekillendirme ve fibrozisden sorumlu olduğu bilinmektedir. Polip gelişimi sırasında bazı inflamatuar aracıların uyarısıyla üretilen MMP‟lar; epitel ve endotel bazal membranında bulunan tip 4 kollajen ve laminin yıkımı yoluyla yeniden şekillendirmeye, damar geçirgenlik artışına ve ödeme sebep olduğu öne sürülmektedir [65]. Nitrik Oksit(NO) Nitrik oksit, L-arjininden Nitrik Oksit sentaz(NOSs) enzimi ile sentezlenen bir serbest radikaldir. NO; nonspesifik immünoreaksiyonlarda, vasküler tonusun, konak defansının ve değişik dokularda enflamasyonun düzenlenmesinde önemli rol üstlenmektedir. Karlıdağ ve ark. polip hastalarında kontrol grubu ile karşılaştırıldığında nitrik oksit seviyesinde artma ve antioksidan olan süperoksit dismutaz(SOD) seviyesinde azalma gözlemiş ve nazal poliplerde serbest radikal hasar mevcudiyetini ortaya atmıştır [66]. Prostaglandinler ve Lökotrienler Araşidonik asit metabolizması bir fosfolipid olan araşidonik asitten siklooksijenaz enzimleriyle (COX) prostoglandinlerin (PGs) ve tromboxanın lipooksijenaz (LO) enzimleriyle de lökotrienlerin (LTs) üretildiği yolağın ismidir. Prostaglandinler ve lökotrienler bu yolağın temel ürünleridir ve her birinin üst solunum yollarındaki enflamatuar sürecin oluşturulmasında ve düzenlenmesinde 21 geniş spektrumlu etkileri vardır. LO yolağı da üç temel enzimle oluşur bunlar; 5LO, 12-LO ve 15-LO enzimleridir. Bu enzimlerle oluşan son ürünler olan lökotrienlerin havayolunun enflamatuar hastalıklarında rol aldığı ve birçok solunum yolu hastalığında artmış düzeyde saptandığı bilinmektedir. COX yolağı iki temel enzimden oluşmaktadır. COX-1 ve COX-2 olarak adlandırılan bu siklooksijenaz enzimleri araşidonik asitten prostaglandinlerin ve tromboksanların üretimine aracılık etmektedir. Her iki enzimde siklooksijenaz ve peroksidaz aktivitesine sahiptir. Bu aktivitelerin sırasal etkisi ile araşidonik asitten bir ara ürün olan prostaglandin G2 (PGG2) ve sonrasında da PGH2 oluşur (Şekil 2). PGH2‟den de çeşitli eikosanoidler oluşmaktadır. [99,100]. ġekil 2. Araşidonik Asit Metabolizmasında Prostonaid Yolağı Konstitütif ekspresse edilen COX-1 esas olarak hücresel homeostazisten sorumludur. Enflamasyon ve kanserde uyarılan COX-2 ekspresyonu ise 22 makrofajlar, fibroblastlar ve vaskular endotelyal hücreler gibi inflamatuar hücreler tarafından gerçekleştirilir. Büyüme faktörleri, sitokinler, tümör promoterları, hipoksi, iyonize edici radyasyon ve karsinojenler, COX-2 sentezini indükleyen hücre dışı uyarılar olarak verilebilir. COX-2 uyarımlı prostanoid sentezi sıklıkla inflamatuar hastalıklarda gözlenmektedir. Kronik enflamatuar bir hastalık olan nazal polipoziste de COX-2 enzimi düzeylerinin atmış olduğunu, değişmediğini ya da azaldığının öne sürülüğü çalışmalar mevcuttur. Nasal polipoziste genel kanı ASA triadındaki hastalarda olduğu gibi COX yolağındaki enzim eksikliği sonucu antienflamatuar özellikleri baskın olan son ürün prostaglandinlerin azalması ve enflamatuar özellikleri baskın olan lökotrienlerin göreceli artışına bağlı kronik kontrol edilemeyen enflamasyon oluştuğu yönündedir [99,100]. Mullol ve ark. asprin duyarlılığı olan nazal polip ve sağlıklı nazal epitel hücrelerini karşılaştırdıkları hücre kültür çalışmasında sağlıklı mukozada COX-1 enziminin polip dokusunda COX-2 mRNA‟sının up-regüle olduğunu, sitokin (IFNγ, IL-1β ve TNFα) sitümülasyonu sonrası ise sağlıklı nazal mukozada COX-2 mRNA ve protein indüksiyonunun polip dokusuna göre daha hızlı olduğunu göstermiştir. [139] Bu anormal COX-1 ve COX-2 regülasyonu, prostanoid metabolizmasının asprin duyarlılığı olan hastalarda nazal polip patogenezinde rolü olabileceğini göstermektedir. Roca-Ferrer ve ark. sağlıklı nazal mukoza ve polip dokusundan elde ettikleri fibroblastlarda IL-1β indüksiyonu ile oluşturdukları yapay enflamasyona yanıt olarak sağlıklı mokozada COX-1 ve COX-2 enzim düzeylerinin ve PGE2 düzeylerinin artmasına karşın astımlı ya da astımlı olmayan hastalarda polip dokusunda bu seviyede artışın olmadığını gösterdiler [140]. 23 Bu bulgular araşidonik asit metabolizmasındaki COX yolağının özellikle ASA triadında olmak üzere AS (asprin sensitive) ve astımlı olmayan hastalarda da polip etyopatogenezinde de rol alabileceğini göstermektedir. Buradan yola çıkılarak lökotrien inhibitörleri NP tedavisinde de kullanılmaya başlanmıştır [70]. 2.2.4.4. Süperantijenler Süperantijenlerin insanda hastalık yapabilme kabiliyeti; hücre yüzey adezinlerine, antifagositik faktörlere ve salınan eksotoksinlere bağlı olup bunlar mikroorganizmaya besin sağlamakta ve insanda immün sistem fonksiyonunu baskılamaktadır [71]. S.aureus; besin kaynaklı hastalıklarından olan stafilokokal besin zehirlenmesine yol açan stafilokokal enterotoksinleri (SAEs) ve toksik şok sendromu olarak da bilinen duruma yol açan toksik şok sendromu toksin-1 (TSST-1) üretir. Hem süperantijenler hem de TSST-1 pirojenik toksin süperantijen (PTSAg) Nazal polipli kronik sinüzit vakalarında süperantijenlerin hastalığı modifiye edici etkileri, ilk kez 2001 yılında Bachert tarafından, nazal polipli hastaların %50‟sinde staffilokokal antijenlere (SEA, SEC) karşı spesifik IgE‟nin ortaya konmasıyla gösterildi [72]. Nazal polip hastalarının %78‟inde stafilokoksik antijenlere spesifik IgE antikorları bulunmuştur [73]. S.aureus; Samter triadı olan hastalarda %87, kontrol gruplarında %33 ve de nazal polipsiz kronik sinüzitlerde %27 oranında kolonize olabilen bir mikroorganizmadır [72]. Bu organizma sıklıkla burun ön kısımında kolonize olur ve buradan vücudun başka yerlerine yayılabilir. Nazal polipozis vakalarının %15 ile %70‟inde nazal polip etrafındaki müsin içinde SA saptanmıştır [21]. Bu geniş 24 aralık muhtemelen; hastalığın tipi ve ciddiyeti, örneklemenin lokalizayonu ve metodu ile değişik mikrobiyolojik tekniklerden kaynaklanmaktadır. Ayrıca normalde burunda kolonize olan SA varyantları rutin mikrobiyolojik tanı yöntemlerinden kaçabilir. Son yıllarda yapılan bazı çalışmalarda nazal polipli veya polipsiz kronik sinüzit vakalarında intraselüler SA tanımlanmış ve bu hücre içi izolatları SA küçük koloni varyantları (SASCV) olarak tanımlanmıştır. Bu varyantlar, hücre içi yaşama ve sağ kalıma adapte olarak kendilerini immün yanıt ve antibiyotik tedavisinden korumaktadır [74]. 2.2.4.5. Genetik Faktörler Bu alanda, Kistik Fibrozis transmembran iletim düzenleyicisi (CFTR) en çok çalışılan genlerden biridir [75]. Gen mutasyonu heterozigot olarak defektif olduğunda 3 alanda immün cevap bozuk olarak gözlenmektedir: Mekanik bariyer fonksiyonlarında azalma, doğuştan olan immün cevapta azalma ve doğuştan immün cevabın kazanılmış immün cevapa aktarımında bozulma görülür. Kronik rinosinüzitte S-100 gen ailesinde azalma gözlenmiştir. S-100 ailesi yapısında 2 kalsiyum bağlayacak bölgesi olan düşük molekül ağırlıklı bir protein grubudur. En azından 21 adet S-100 proteini tanımlanmıştır. S-100 ismini ise nötral pH‟da amonyum sülfatta %100 çözünebildiği için almıştır. Myoepitelyal hücreler, makrofajlar, Langerhans hücreleri ve dentritik hücrelerde S-100 normalde bulunmaktadır [76]. Bu proteinler de IL-22 sitokinlerine duyarlıdır. NP‟de IL-22 seviyeleri de düşük olarak gözlenmiştir [77]. 25 Nazal polipozisde SPINK-5(Serine protease inhibitör Kazal-type 5) gen ekspresyonunun da azaldığı gözlenmiştir [78]. Bu gen serin proteaz inhibitörlerini kodlamaktadır. Bu inhibitörler cilt morfogenezinde rol oynayıp mukozal yüzeylerin antimikrobiyal korunmasından sorumludur. SPINK-5 gen ekspresyonu azaldığında, epitelyal hücreler arası bulunan sıkı bağlantılar azaldığı için mikroorganizmalara karşı olan koruma fonksiyonları azalmaktadır [79]. Gerek SPINK-5 ekspresyonunda azalma gerekse S-100 proteinlerinde azalma hücre yıkımının artışına yol açmaktadır. Hücre yıkımının artışı da TLR ve PAR aktivitesinin artışına dolaylı olarak da enflamatuar cevabın artışına yol açmaktadır [77,78]. TLR2 reseptör uyarım bozuklukları (TLR2/-16934)‟da genetik olarak etkili faktördür. TLR2 uyarım bozukluğu, normalde doğuştan immün yanıt sonucu artması gereken IL-8 yerine kazanılmış immün yanıtla artan IL-6 artışına yol açmaktadır. IL-6 artışı da IL-10 seviyelerini azaltarak enflamasyonu arttırır [80]. TNF ailesinden olan BAFF (B-cell activating factor) protein düzeyinin de nazal polipozis hastalarında artmış olduğu gözlenmiştir [81]. BAFF proteini, B hücre immünitesini kontrol etmektedir. Ayrıca BAFF proteini T hücre reseptör sinyal yolunu stimüle ederek T hücre uyarımı da yapmaktadır. Sonuçta artan Ig seviyeleri (özellikle IgA) ile eozinofil degranülasyonu artmakta ve enflamasyon gelişmektedir [82]. Nazal polip gelişiminde genetik etyolojiden ailesel birikim zemininde şüphelenilmektedir. Paranazal mukoza ve nazal poliplerdeki inflamatuar hücrelerin yüzeyinde HLA-DR(Human leukocyte antigen-DR) bulunmaktadır. 26 HLA-DR7-DQA1*0202 ve HLA-DQB1*0202 haplotipi bulunan insanlar, nazal polip gelişimi için iki veya üç kat yüksek bir orana sahiptirler [83]. Bununla birlikte HLA-A74 ve nazal polipler arasında anlamlı bir ilişki de mevcuttur [84]. 2.2.5. İlişkili Hastalıklar Nazal polipozis ile ilişkili hastalıklar: Samter triadı, kistik fibrozis, ChurgStrauss sendromu, primer sillier diskinezi, Young sendromu ve Woakes sendromudur. Samter Triadı (Fernand Widal Hastalığı) Nazal polipozis, astım ve aspirin intoleransı ile karakterize bir sendromdur. İlk kez 1922‟de Widal ve ark. tarafından tanımlanmıştır. Samter ve Beer tarafından 1968 yılında popularize edilmiştir [85]. Patogenezinde; aspirin tarafından inhibe edilen araşidonik asit metabolizmasındaki COX-1 enzimi eksikliği sonucunda 5-lipooksijenaz yolunun baskın hale geçmesi suçlanmaktadır [68]. Böylece prostaglandin E2 azalmakta ve lökotrienler artmaktadır. Hem lökotrienlerin enflamatuar etkisi, hem de PGE2‟nın antienflamatuar etkisinin azalması sonucunda tüm mukozal yüzeylerde reaktivite oluşmaktadır. Bu reaksiyondaki en önemli enflamatuar hücre grubu ise eozinofiller ve mast hücreleridir [86]. Nazal polipli hastaların %20-40‟ünde astım gelişmektedir [87]. Aspirin duyarlılığı (AS) olan hastalarda ise nazal polip %3596 oranında görülmektedir. Sadece nazal polipi olan hastalarda ise %2 oranında AS tespit edilmiştir [87]. 27 Samter triadı; klinik olarak 30-40 yaşlarda soğuk algınlığı sonrası ortaya çıkmaktadır. Belirtiler genel olarak nazal konjesyon, rinore, postnazal akıntı ve hipozmidir. Bu hastaların yaklaşık %15‟i aspirin intoleransı olduğundan habersizdir. Tedavisinde hastalık ciddiyetine göre topikal veya sistemik steroid kullanılmaktadır [87]. Kistik Fibrozis Otozomal resesif geçişli, 7. kromozomdaki „„cystic fibrosis transmembrane conductance regulator‟‟ (CFTR) adlı bir proteinin kodlandığı gendeki mutasyon sonucunda, 2000 canlı doğumda bir gelişen kalıtımsal bir hastalıktır. Bu gendeki mutasyon sonucunda, siklik adenosin monofosfat (cAMP) kontrollü klor kanallarında işlev bozukluğu oluşmaktadır [88,89]. Klor kanalı işlev bozukluğu sonucu; salgı bezleri ve solunum epitelindeki hücrelerde işlev bozukluğu oluşmaktadır [90]. Kistik fibroziste artmış mukus viskositesine sekonder mukosillier aktivite bozulmakta ve sonuç olarak sinüs ostium tıkanıklığı gelişmektedir. Sinüs havalanması bozulduğundan hipoksi ve karbondioksit parsiyel basıncında artma meydana gelmektedir. Ayrıca oluşan ödem ve azalmış mukosillier aktivite sonucunda patojen bakteri kolonizasyonu oluşmaktadır [91]. Kistik fibroziste özellikle postnatal dönemde, sfenoid ve frontal sinüslerde gelişim geriliği ve havalanma sorunu ortaya çıkmaktadır [92]. Bu hastalıkta NP görülme prevalansı %6- %43 arası değişmektedir [93]. Kistik fibroziste gelişen polip dokularında; enflamatuar hücre infiltrasyonu dışında, daha ince bir bazal membran ve belirgin artış gösteren musin dikkati çekmektedir. 28 Primer sillier diskinezi İmmotil sillia sendromu olarak da bilinen solunum epitelinde; mikrotübüler yapıda, dynein kolundaki işlev bozukluğuna sekonder gelişen sillier fonksiyon bozukluğudur. İmmotil sillia sendromu insidansı 1/16000‟dir [94]. Kartagener sendromu olarak bilinen, otozomal resesif geçişli kalıtımsal bir hastalığın alt grubu olarak ortaya çıkmaktadır. Bu sendrom, ilk defa 1933 yılında Kartagener isimli klinisyen tarafından tanımlanmıştır. Kartagener sendromundaki triad sinüzit, broşiektazi ve situs invertustan oluşmaktadır. Rekürren otit ve NP sıklıkla bu hastalığa eşlik etmektedir [95]. Churg-Strauss sendromu (CSS) CSS granulomatöz alerjik vaskulit olarak tanımlanmaktadır. Atopi, astım ve eozinofili ile seyreden sistemik nekrotizan vaskulit şeklinde karakterizedir. Bu hastaların yaklaşık %34‟ünde nazal polip ile karşılaşılmaktadır. Polip dokusu incelendiğinde; dev hücrelerin toplandığı granülomlar, yoğun fibrinoid değişiklikler ve eozinofilik ekzuda şeklinde histolojik değişiklikler görülmüştür [96]. Young Sendromu Young tarafından; 1970 yılında tekrarlayan solunum yolu enfeksiyonları, obstrüktif azospermi ve NP ile karakterize bir sendrom olarak tanımlanmıştır. Solunum yolu hastalığı, bronşiektazi ile ilişkili olabilen şiddetli kronik sinüziti kapsamaktadır. Hastalarda; terde klorür testi ve pankreas fonksiyonları normal 29 olduğundan, KF dışlanmaktadır. Sillia yapısı normaldir. Azospermi epididimis tıkanıklığına bağlıdır. Hastalarda spermatogenez normaldir. Young sendromu prevalansı KF ve Kartagener sendromundan belirgin olarak yüksektir. Erkek kaynaklı kısırlığın %7,4‟ünün nedenidir [97,98]. Woakes sendromu İlk defa İngiliz Edward Woakes tarafından 1885 yılında tanımlanmıştır. Otozomal resesif geçen, özellikle genç hastalarda görülen NP; nekrotizan etmoidit ve burun kökünde genişleme ile karakterizedir. Ayırıcı tanıda sifiliz ve kistik fibrozis düşünülmelidir [94]. 2.3. NAG-1 Geni 2.3.1. Genetik Yapısı Nonsteroidal antienflamatuar ilaç ile aktive olan gen (NAG-1) ilk olarak kolorektal kanser hücrelerinde tespit edilen transforming growth factor beta (TGF-β) geni süperailesinin farklı bir üyesidir [101,102]. In situ hybridizasyon yöntemiyle yapılan insan genom haritalamasında NAG-1 bölgesinin 19p13.11 olduğu gösterilmiştir (Şekil 3). Hemen hemen aynı zamanlarda farklı gruplar tarafından farklı klonlama stratejileri le tespit edilen; macrophage inhibitory cytokine-1 (MIC-1), placental transformation growth factor-β (PTGFB), prostat derived factor (PDF), growth differentiation factor 15 (GDF15), placental bone morphogenetic protein (PLAB) isimleriyle tespit edilmiştir. Bunların hepsinin nükleotid seviyesindeki yerleşimleri ve dizileri aynıdır [103,104,143,160,161]. 30 Nag-1 proteini Exon I ve Exon II olarak isinlendirilen iki exon ile kodlanır. Exon I: 71 5′ baz çiftinden (bp: base pair) oluşan translasyon olmayan bölge (UTR: untranslated region) ve 309 bp ile kodlanan bölgeyi içerir. 647 baz çiftinden oluşan Exon II 3′ UTR içerir. Bu gen 1820 bp‟lik tek bir intron içerir [103,104]. NAG-1 proteini TGF-β süperailesindeki diğer proteinlerle benzer bir yapılanma gösterir. NAG-1 pro-domaini 167 aminoasit içerir ve aminoasit pozisyonu 70‟de N-linked glikolizasyon vardır [105]. Aminoasit hedef sekansındaki proteolitik protein klivajı 112 aminoasitten oluşan C-terminalli olgun bölgenin salınımına neden olur. Bu olgun bölge diğer TGF-β süperailesi proteinleriyle çok az benzerlik gösterir [106]. ġekil 3. NAG-1 Geninin kromozamal yerleşimi (19p13.11) Northern blot analizinde NAG-1 transkiptinin en yoğun orandan plazenteda daha düşük oranda kolon, böbrek ve prostat da eksprese olduğu gösterilmiştir [104]. Kim ve ark. yaptıkları çalışmada insan burun mukozasında yaptıkları çalışmada özellikle mukosiliyer epitel yüzeyinde exprese olduğunu göstermişlerdir[107]. 2.3.2. Biyolojik Fonksiyonları TGF-β süperailesinde yer alan sitokinlerin hücre çoğalması, apoptoz, farklılaşma ve extrasellüler matriks üretimi ve immün süpresyon gibi 31 fonksiyonları vardır. TGF-β süperailesinde yer alan NAG-1 proteinin biyolojik fonksiyonları ve bu fonksiyonlardan sorumlu olan moleküler mekanizmalar ise tam olarak anlaşılamamıştır. Birtakım deneysel çalışmalarda en azından TGF-β süperailesindeki diğer sitokinlerlerdeki genel fonksiyonları yerine getirdiği iddia edilmiştir. Örneğin aynen TGF-β1 gibi apoptozu indüklediği ve bu şekilde epitel hücrelerinde hücre büyümesini durdurduğu gösterilmiştir [106]. Ayrıca makrofajlardaki TNF-α sekresyonunu azaltarak antienflamatuar etki sağladığı düşünülmektedir. Özellikle NAG-1 geninin antitümöral etkisi hayvan karsinogenez modellerinde açık bir şekilde ortaya konmuştur [108,109,110]. NAG-1 geninin, TGF-β geni süperailesine mensup olduğu için nazal epitel hücrelerinin ya da sinonazal kanser hücrelerinin farklılaşmasında ve apoaptozunda rolü olabileceği öne sürülmüş ve yapılan çalışmalarda bu ilişki gösterilmiştir [107,111]. 2.3.3. Genetik İfadelenme Değişikliğine Neden Olan İlaçlar Birçok ilaç ya da kimyasallarla genetik ifadelenmenin artırılabildiği ya da azaltılabildiği bilinmektedir. NAG-1 geni içinde bu geçerlidir. Tablo 1‟de bu bileşikler özetlenmiştir fakat bizim üzerinde durmak istediğimiz NP ile de ilişkili olduğundan bahsettiğimiz COX yolağıdır. 32 Tablo 1. NAG-1 Ekspresyonunda Değişikliğe Yol Açan Bileşikler [106] Ġlaç Konsantrasyon(μM) NAG-1 Expresyonu Indomethacin 10–100 Artırır Asprin 1000-10.000 Artırır Piroxicam 200–1000 Artırır Diclofenac 50–200 Artırır Ibuprofen 100–1000 Artırır Celecoxib 0.01–0.1 Değiştirmez Resveratrol 10–100 Artırır Troglitazone 5 Artırır 2.3.4. COX İnhibitörleri ve NAG-1 Geni Nasal polipozisle de ilişkili olan astım ve alerjik rinit de dahil tıpta çok yaygın kullanım yeri olan COX inhibitörlerinin de genetik değişime neden olduğu gösterilmiştir. Bu genetik değişinin prostaglandin oluşumunun inhibisyonuna bağlı olduğu düşünülmektedir fakat COX inhibitörlerinin COX mekanizması dışında da buna neden olabileceği bilinmektedir [106]. Prostaglandin EP reseptörleri aracılığıyla oluşan aktivasyonun EGFR (epidermal growth factor receptor) ve PPARδ (peroxisome proliferator-activated receptor) gibi sinyal yolaklarında değişikliğe neden olarak genetik ifadelenmede değişikliğe neden olduğu düşünülmektedir. COX inhibitörlerinin neden olduğu bu genetik değişimler özellikle kanser tedavisindeki etkinliklerinin araştırılması sırasında ortaya konmuştur. İnsan kolorektal kanseri hücreleri ve COX inhibitörleri ile yapılan bir çalışmada değişime uğrayan birçok gen olduğu görülmüştür [106] 33 (Tablo 2). Bunlardan üzerinde en çok araştırma yapılan ve anlamlı ifadelenme değişikliğine uğrayan gen NAG-1 genidir. Birçok kanser çalışmasında COX inhibitörlerinin antitümöröjenik etkisinin NAG-1 geninin fazla ekspresyonuna bağlı olduğu öne sürülmüştür [112,113]. Sinonazal karsinomda yapılan bir çalışmada da COX inhibitörlerinin apoptoz üzerine etkisi NAG-1 ifadelenme artışına bağlanmıştır [111]. Tablo 2. COX inhibisyonu ile genetik değişime uğrayan genler [106] ArtmıĢ ifadelenme AzalmıĢ ifadelenme NSAID Activated Gene-1 (NAG-1) Msh homeo box homolog 1 (MSX1) Stanniocalcin Insulin induced gene 1 (INSIG1) EST (R34224) Mitotic arrest deficient-like 1 (MAD2) Myozenin NSAID Regulated Gene-1 (NRG-1) CCAAT/enhancer binding protein-β Laminin γ1 (LAMC1) (C/EBPβ) Activating transcription factor 3 (ATF3) Human mRNA for heat-shock protein Nucleoporin Isopentenyl-diphosphate delta isomerase (IDI1) 34 3. GEREÇ ve YÖNTEMLER 3.1. ÇalıĢma Grubu ve Klinik Özellikler Gazi Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi (BAP) tarafından desteklenen 01/2010-57 kodlu bu çalışma yerel etik kurul onayı alındıktan sonra başlatıldı. Temmuz 2010 ile Mart 2011 tarihleri arasında Gazi Üniversitesi Kulak Burun Boğaz Hastalıkları polikliniğine başvurup nazal polipozis tanısı ile operasyon planlanan hastalar ardışık olarak çalışmaya dahil edildi. Samter triadı, kistik fibrozis tansısı olanlar ve 15 yaşından küçük olan hastalar çalışma dışı bırakıldı. Hastaların hepsinin ameliyat öncesinde nazal endoskopik muayene ve paranazal bilgisayarlı tomografi ile nazal polipozis tanısı kesinleştirildi ve tomografi bulgularına göre hastalık şiddeti skorlandı. Çalışmaya dahil olan bireylerin hepsinin başvuru şikayetlerini derecelendirmeleri istendi ayrıca hastalar astım, asprin duyarlılığı, alerjik rinit ve diğer ek hastalıkları açısından sorgulandı. Çalışmaya dahil edilen hastaların hepsini daha önce nazal polipozis nedeniyle lokal ve sistemik steroid tedavisi almış hastalar oluşturdu. Daha önce nazal polipozis nedeniyle operasyon yapılmış olup bu kez revizyon cerrahi geçiren vakalar da çalışmaya dahil edildi. Hastaların hepsinden ameliyat esnasında çıkarılan polip dokularına ek olarak kontrol grubunu oluşturmak üzere alt konkadaki sağlıklı mukozadan biopsi alındı. Hastaların tomografi bulguları Lund-Mackay evreleme sistemi kullanılarak evrelendirildi (Tablo 3). 35 Tablo 3. Lund- Mackay evreleme sistemi [155] Sol Sağ Maksiller sinüs Anterior etmoid Posterior etmoid Sfenoid sinüs Frontal sinüs Ostiomeatal kompleks Her bir taraf için toplam puan Puanlama: Ostiomeatal kompleks dışında tüm sinuslar için; 0:normal, 1:parsiyel opasifikasyon 2: total opasifikasyon. Ostiomeatal kompleks için; 0: açık, 2: kapalı Hastaların nazal polipozise bağlı belirti ve bulgularını ve yaşam kalitesi üzerine etkileri vizüel analog skala (VAS) kullanarak skorlandı (Tablo 4). Tablo 4. Belirti ciddiyeti ve yaşam kalitesi puanlaması değerlendirme anahtarı [117] VAS Belirti Ciddiyeti 1 Şikayet yok 2 3 4 Hafif, katlanılabilir şikayet 5 6 7 Orta derece, günlük yaşamı ve uykuyu bozan nitelikte katlanılması zorlaşmış 8 9 10 Günlük yaşamı ciddi derecede bozan sürekli tarzda şikayet 36 3.2. Araç ve Gereçler 3.2.1. Kullanılan Laboratuvar Cihazları ve Gereçler Hassas terazi (AND-ER-182A, Japonya) Spin vorteks ( Biosan, Rusya ) Kuru ısıtıcı blok (Biosan, Rusya) Manyetik karıştırıcı (TMA 2071, Almanya) Santrifüj (Hettich Mikro 22 R, Almanya) Soğutmalı santrifuj (Hettich Mikro 22 R, Almanya) Spektrofotometre (NanoDrop ND-1000, ABD ) pH metre (WTW 422, Almanya) Homojenizatör (ULTRA-TURRAX T10, IKA, Almanya) Mikropipetler (10 μL, 100 μL, 100 μL) (BRAND, Almanya) Derin dondurucu (-860C) (Sanyo, Japonya) Derin dondurucu (-300C) (Sanyo, Japonya) Güvenlik kabini (DanLaf, VFRS 1206 E, Danimarka) Azot tankı (GT212 EINOX Air liquide, Fransa) Thermal Cycler (Hybaid PCR-sprint, Thermo electron corp., ABD) LightCycler Real-time PCR cihazı (Roche, Almanya) Filtreli mikropipet uçları (CLP, ABD) Steril enjektör (2ml) (Ayset, Türkiye) Steril enjektör (5ml) (Medplast-S, Türkiye) Steril enjektör (10ml) (Hayat, Türkiye) 0.2-0.5-1.5 mL‟lik mikrosantrifüj tüpler (CLP, ABD) 37 3.2.2. Kullanılan Kimyasal Maddeler NaOH (Sigma, ABD) MgCl2 (Fermantas, ABD) Serum fizyolojik (Eczacıbaşı, Türkiye) Steril dH2O (Eczacıbaşı, Türkiye) DEPC‟li (Dietilpirokarbonat) su (Biological Industries, İsrail) Saf etanol (Carlo Erba, İtalya) LightCycler® 480 Probe Master Mix (Roche, Almanya) Bölgeye özgü primerler (NAG-1 ve GAPDH) (Alpha-DNA, Kanada) LightCycler 480 Multiwell Plate 96, white LightCycler 480 Multiwell Plate Sealing Foil 3.2.3. Kullanılan Kitler Transcriptor First Strand cDNA Sentez Kiti (Roche, Almanya) RNAzol® RT Dokudan RNA İzolasyon Kiti (MRC, ABD) 3.3. Yöntemler 3.3.1. Nazal Polip Dokusundan Total RNA Saflaştırılması Hastalardan polipektomi uygulanarak steril bir şekilde alınan NP dokuları steril petride serum fizyolojik ile yıkandıktan sonra RNA izolasyonuna uygun (50mg-100mg) büyüklüklerde steril bistüri ile küçük parçalara ayrıldı. DNAz ve RNAz içermeyen 1.5 ml‟lik mikrosantrifüj tüplerine alınan doku örnekleri hızlı 38 bir şekilde sıvı azot içerisinde donduruldu. Örnekler analiz gününe kadar -80ºC‟ de saklandı. Doku örneklerinden RNA izolasyonu işlemi, RNAzol® RT Dokudan RNA İzolasyon Kiti kullanılarak, aşağıda yazılı olan protokole göre yapıldı. Kontaminasyonu engellemek amacı ile işlemler güvenlik kabini içerisinde gerçekleştirildi. 1- 1.5 ml‟lik mikrosantrifüj tüp içinde bulunan 50-100 mg arasındaki dokular çözünmeden homojenizatör yardımı ile homojenize edildi. 2- Homojenat üzerine 1000 mikrolitre (l) RNAzol eklendi. 3- 400 l steril distile su eklenerek, 15 sn boyunca karıştırıldı ve 15 dk oda sıcaklığında inkübe edildi. 4- Örnekler 12.000 rpm‟de 15 dk santrifüj edildi. 5- 1 mL üst sıvı yeni bir steril 1.5 ml‟lik mikrosantrifüj tüpüne aktarıldı ve üzerine 400 l %75‟lik etanol eklendi. 6- Örnekler 12.000 rpm‟de 8 dk santrifüj edildi. Üst sıvı atıldı. 7- 400 l %75‟lik etanol eklenerek görünür hale gelen RNA peleti iki defa yıkandı. 8- Yıkama sonrasında üst sıvının atılmasıyla pelet kurumaya bırakıldı. 9- Son olarak RNA peleti 30-50 l DEPC‟li su ile çözünerek çalışma gününe kadar -80 0C‟de saklandı. 39 3.3.2. cDNA Sentez Tepkimesi Elde edilen RNA‟lar spektrofotometre‟de [RNA için 260 nanometre‟de (nm); protein için 280 nm] ölçülerek nanogram/mikrolitre (ng/l) miktarları ve saflıkları belirlendi. Primer olarak random hegzamerler kullanılarak cDNA sentez kiti ile total RNA‟dan cDNA sentezi gerçekleştirildi. cDNA sentezi sırasında kullanılan malzemeler ve miktarları Tablo 5‟de verilmiştir. Tablo 5. RT-PCR tepkime karışımı Son konsantrasyon Steril H2O-PCR Grade - Hacim RNA miktarına göre değişken 1x (8mM MgCl2) 4 l 1mM 2 µl 60 µM 2 µl 20 ünite (U) 0.5 µl Ters Transkriptaz 10 U 0.5 µl Total RNA 1 µg 1 µg Reaksiyon Tamponu dNTP Random Hegzamerler RNaz Ġnhibitörü 3.3.3. RT-PCR Programı Otomatik ısı döngü cihazı Tablo 6‟da belirtilen programa ayarlanarak RNA‟lardan cDNA elde edildi. 40 Tablo 6. RT-PCR tepkime programı Sıcaklık Zaman Döngü sayısı Primer Bağlanması 25 °C 10 dk 1 döngü Ters Transkripsiyon 50 °C 60 dk 1 döngü Ġnaktivasyon 85 °C 5 dk 1 döngü Soğutma 4 °C - 1 döngü Reaksiyon sonucu cDNA örnekleri Real-time PCR‟da kullanılıncaya kadar -20°C‟de saklandı. 3.3.3.1. NAG-1 Geninin İfadelenme Düzeyinin Real-time PCR ile Değerlendirilmesi NAG-1 geninin ifadelenmesinin kantitatif değerlendirilmesi için Light CyclerTM 480 cihazı kullanıldı (Şekil 4). Amplifikasyonlar 10 l toplam tepkime hacmi içerisinde, cDNA ve uygun primerler eşliğinde LightCycler® 480 TaqMan® Probe Master karışımı kullanılarak gerçekleştirildi (Şekil 5). NAG-1 geninin ifadelenme düzeyi GAPDH genine göre normalize edildi. 41 ġekil 4. Real-time PCR tepkimesi için kullanılan cihaz (LightCycler® 480 II Real-time PCR System) ġekil 5. TaqMan® Proba dayalı Real-time PCR tepkimesi 3.3.3.2. NAG-1 Geninin İfadelenme Düzeyinin Kantitatif Analizi Şekil 4‟de gösterilen primerler ile LightCycler® 480 Probe Master 42 karışımı ve NAG-1 mRNA‟sından elde edilen cDNA‟lar kullanılarak LightCycler® 480 II cihazında Real-time PCR tepkimesi gerçekleştirildi. Realtime PCR tepkimesi karışımını hazırlamak için kullanılan kimyasal maddeler ve oranları Tablo 7‟de verilmiştir. ġekil 6. NAG-1 mRNA‟sının belirlenmesinde kullanılan primerler ve bunların cDNA dizisi üzerindeki yerleşimi. [Referans dizi; ENST00000252809, Homo sapiens NAG-1 mRNA, complete cds.] Tablo 7. NAG-1 Real-time PCR tepkime karışımı Son konsantrasyon Hacim dH2O - 4.3 µl NAG-1 Primer Forward (10 pmol/µl) 4 pmol 0.5 µl NAG-1 Primer Reverse (10 pmol/µl) 4 pmol 0.5 µl TaqMan Probe (Human #28, UPL) 0.2 µl LightCycler® 480 Probe Master Mix 2.5 µl cDNA - 2 µl 3.3.3.3. GAPDH Geninin İfadelenme Düzeyinin Kantitatif Analizi Şekil 7‟de gösterilen primerler ile LightCycler® 480 Probe Master karışımı ve GAPDH mRNA‟sından elde edilen cDNA‟lar kullanılarak 43 LightCycler® 480 II cihazında Real-time PCR tepkimesi gerçekleştirildi. Realtime PCR tepkimesi karışımını hazırlamak için kullanılan kimyasal maddeler ve oranları Tablo 8‟de verilmiştir. 5‟-GCTCTCTGCTCCTCCTGTTC-3‟ 5‟-CCGCAGCCTCCCGCTTCGCTCTCTGCTCCTCCTGTTCGACAGTCAGC CGCATCTTCTTTTGCGTCGCCAGCCGAGCCACATCGCTCAGACACCAT GGGGAAGGTGAAGGTCGGAGTCAACGGATTTGGTCGTATTGGG-3‟ 3‟-CTCAGTTGCCTAAACCAGCA-5‟ ġekil 7. GAPDH mRNA‟sının belirlenmesinde kullanılan primerler ve bunların cDNA dizisi üzerindeki yerleşimi [Referans dizi; ENST00000229239, Human glyceraldehyde-3-phosphate dehydrogenase, complete cds.] Tablo 8. HPRT Real-time PCR tepkime karışımı Son konsantrasyon Hacim dH2O - 4.3 µl GAPDH Primer Forward (10 pmol/µl) 4 pmol 0.5 µl GAPDH Primer Reverse (10 pmol/µl) 4 pmol 0.5 µl TaqMan Probe (Human #28, UPL) 0.2 µl LightCycler® 480 Probe Master Mix 2.5 µl - cDNA 2 µl Real-time PCR karışımı hazırlandıktan sonra 96 kuyucuklu plakaya (LightCycler 480 Multiwell Plate 96, white) dağıtıldı ve en son cDNA eklendi. Daha sonra LightCycler 480 II cihazında aşağıda belirtilen amplifikasyon programı kullanılarak PCR tepkimesi gerçekleştirildi. NAG-1 ve GAPDH için aynı PCR programı kullanılmıştır (Tablo 9). 44 Tablo 9. NAG-1 ve GAPDH Real-time PCR Deney Programı Program 1 - Ayrılma (Denatürasyon) Döngü 1 Analiz - Hedef Sıcaklık Kısım 1 Hedef Sıcaklık (°C) 95 İnkübasyon Süresi (s:dk:sn) 10.0 Sıcaklık Geçiş Hızı (°C/sn) 20.0 Program 2 – Primer Bağlanması ve Uzama Döngü 40 Analiz Çoğalma Hedef Sıcaklık Kısım 1 Kısım 2 Kısım 3 Hedef Sıcaklık (°C) 95 60 72 İnkübasyon süresi (s:dk:sn) 10 20 15 20.0 20.0 20 Sıcaklık Değişim Hızı (°C/sn) Program 3 - Erime Eğrisi Analizi Döngü 1 Analiz Melting analizi Hedef Sıcaklık Kısım 1 Kısım 2 Kısım 3 Hedef Sıcaklık (°C) 95 60 98 İnkübasyon süresi (s:dk:sn) 0 20 0 20.0 20.0 0.2 Sıcaklık Değişim Hızı (°C/sn) Program 4 – Soğutma Döngü 1 Analiz - Hedef Sıcaklıklar Kısım 1 Hedef Sıcaklık (°C) 40 İnkübasyon Süresi (s:dk:sn) 30 Sıcaklık Geçiş Hızı (°C/sn) 20.0 45 Reaksiyon sonucu her bir bireye ait NAG-1 ve GAPDH genlerinin mRNA ifadelenme düzeyini gösteren treshold cycle (Ct) değerleri belirlendi. NAG-1 geninin ifadelenme düzeyleri GAPDH geninin ifadelenme düzeyi referans alınarak normalize edildi. 3.4. Veri Girilmesi ve Ġstatiksel Analiz NAG-1 geninin ifadelenmesinin Real-time PCR ile ölçümü için Light CyclerTM 480 II cihazı kullanıldı. NAG-1 geni ifadelenmesini normalize etmek için hasta ve kontrol gruplarına ait her bir cDNA örneği, GAPDH genine özgü primerler ile LightCycler® 480 TaqMan® Probe Master karışımı kullanılarak çalışıldı. Rölatif gen ifadelenmesinin istatistiksel sonuçları REST (Relative expression software tool v.2009) programı kullanılarak “Pfaffl” matematiksel yöntemi ile hesaplandı. P değeri 0,05‟ten küçük olan değerler anlamlı olarak kabul edildi. Pfaffl eşitliği aşağıda belirtilmiştir [156]. Eşitlikte belirtilen E, PCR etkinliğini ifade etmektedir. ΔCt değeri kontrol ile hasta örneklerinin Ct) değerleri arasındaki farkı gösterirken, R değeri ise ifadelenme oranını göstermektedir. Ct, tepkime sırasında oluşan floresans ışımanın eşik değerini geçtiği andaki siklus sayısını ifade eder. Ct değeri tepkimenin başında mevcut olan mRNA (cDNA) miktarı ile ters orantılıdır [157]. 46 Gen ifadelenmesinin Pfaffl matematiksel yöntemi ile hesaplanabilmesi için gerekli olan referans GAPDH ve NAG-1 geninin mRNA düzeyinde ifadelenmesini gösteren Real-time PCR tepkimesine ait amplifikasyon eğrisi Şekil 8‟de gösterilmiştir. ġekil 8. Hasta ve kontrol dokularında GAPDH ve NAG-1 genlerinin mRNA düzeyinde ifadelenmesini gösteren Real-time PCR tepkimesine ait amplifikasyon eğrisi 47 4. BULGULAR Bu çalışmada 21 hasta yer almıştır. Çalışmada yer alan hastaların 15‟i erkek (%71,4), 6‟sı (%28,5) kadındır. Hastaların yaş ortalaması 44,3‟dür (yaş aralığı 16-65). Bu bulgular Tablo 10‟da özetlenmektedir. Tablo 10. Hastaların cinsiyet ve yaş dağılımı YaĢ Cinsiyet Sayı % Ortalama Aralık Erkek 15 71,4 42,2 16-65 Kadın 6 28,5 48,8 28-63 Toplam 21 100,0 44,3 16-65 Hastaların belirti süreleri incelendiğinde, ortalama belirti sürelerinin 60,4 ay (12 ay- 240 ay) olduğu bulunmuştur. Hastalarda görülen şikayetlerin dağılımı ve vizuel analog skorlaması (VAS) Tablo 11‟de verilmiştir. En sık şikayet burun tıkanıklığıdır. (%95,2) Vizuel analog skorlamasına (VAS) göre belirtiler değerlendirildiğinde; VAS skorunun en yüksek olduğu semptom burun tıkanıklığı, (8,5) ikinci en sık olan ise koku alma bozukluğu (6,4) olduğu saptanmıştır. Nazal polipozis hastalığına bağlı yaşam kalitesi VAS ile değerlendirilmiştir. Ortalama yaşam kalitesi VAS değeri 6,14 (1-10) olarak bulunmuştur. 48 Tablo 11. Hastaların semptom sıklığı ġikayetler Hasta Sayısı (%) Burun Tıkanıklığı 20 % 95,2 Koku Alma Bozukluğu 18 % 85,7 Geniz Akıntısı 16 % 76,1 Yorgunluk 15 % 71,4 Burun Akıntısı 14 % 66,6 BaĢ Ağrısı 13 % 61,9 Yüzde Ağrı Hissi 12 % 57,1 Öksürük 11 % 52,3 Kulakta Dolgunluk 8 % 38,1 Ağız Kokusu 5 % 23,8 AteĢ 3 % 14,2 Hastaların astım ve asprin duyarlılığı dışındaki sistemik hastalıkları sorgulandığında 4 hastada hipertansiyon, 2 hastada hipotiroidi, iki hastada BPH (benign prostatic hyperplasia), bir hastada mitral yetmezlik, bir hastada alt ekstremite varisi ve bir hastada parkinson mevcuttu. Hastalar astım, asprin duyarlılığı ve allejik rinit açısından sorgulandığında 6 (%28,5) hastada astım, 1 hastada asprin duyarlılığı ve 2 hastada alerjik rinit tanıları mevcuttu. 5 hastanın daha önce nazal polipozis nedeniyle endoskopik sinüs cerrahisi geçirmiş olduğu anlaşıldı. Bu hastalar paranazal sinüs tomografilerinin skorlamasına dahil edilmedi. Geriye kalan 16 hastanın ortalama Lund-Mackay skoru 20 (15-24) olarak bulundu. Tüm hastaların alt konka mukozası ve polip dokularındaki Real-time PCR cihazı tarafından tespit edilen NAG-1 ve GAPDH geni Ct değerleri Tablo 12‟de gösterilmiştir. Hastaların bir kısmında istenilen doku miktarının yetersizliği ve 49 dolayısıyla elde edilen mRNA‟ların miktarsal azlığı nedeniyle Ct değerleri tespit edilememiştir. Bu sonuçlar ifadelenmenin sağlandığı diğer vakalardaki genel ortalama baz alınarak normalize edildi. Tablo 12. Polip ve kontrol dokusunda GAPDH ve NAG-1 genlerinin Ct değerleri GAPDH NAG-1 Polip Kontrol Polip Kontrol 1.Hasta 28,74 25,94 - - 2.Hasta 26,98 - 35,37 34,83 3.Hasta - 25,88 37,48 35,03 4.Hasta 25,16 25,48 37,02 36,02 5.Hasta - 28,48 - - 6.Hasta 28,39 27,1 - - 7.Hasta 24,73 23,14 34,86 34,92 8.Hasta 32,45 32,49 34,03 34,07 9.Hasta - 33,21 - - 10.Hasta 19,97 24,2 34,71 - 11.Hasta 30,05 27,93 - - 12.Hasta 32,62 27,12 - 36,15 13.Hasta 27,28 25,66 35,65 35,02 14.Hasta 25,54 26,78 - - 15.Hasta 27,69 - - - 16.Hasta 25,69 - 33,92 - 17.Hasta 21,46 - 33,6 - 18.Hasta 23,01 - - - 19.Hasta 18,8 - 32,02 - 20.Hasta 20,7 19,45 32,27 30,64 21.Hasta 37,67 - 33,49 - 26,49 26,63 34,53 34,58 Ortalama Bu sonuçlar incelendiğinde NAG-1 geni ifadelenmesinin bazı hastalarda artma diğerlerinde ise azalma yönünde çok heterojen bir dağılımının 50 olduğu görüldü. Bu şekliyle hastaların kontrol ve polip dokuları NAG-1 mRNA ifadelenmesi açısından karşılaştırıldığında bu genin polip dokusunda 1,089 kat fazla ifadelendiği yani artmış ya da azalmış ifadelenmenin olmadığı görüldü (Tablo13, Grafik 1). İstatistiksel açıdan da bir fark gözlenmedi (p=0,757). Tablo 13. Nazal polip ve sağlıklı kontrol dokusunda araştırılan genlerin ifadelenme seviyesine ilişkin istatistiksel veri Reaksiyon Ġfadele verimi nme REF 1 1 TRG 1 1,089 Tip GAPDH NAG-1 NAG-1 Gen İfadelenmesi Gen Std.Hata 95% C.I 0,401-2,972 0,069-8,056 P değeri 0,757 1 NAG-1 0,5 0 KONTROL POLİP Grafik 1. Tüm hastalarda nazal polip ve sağlıklı kontrol dokusunda NAG-1 Geni İfadelenme Düzeyleri NAG-1 geni ifadelenmesindeki bazı hastalarda artma diğerlerinde ise azalma yönündeki bu heterojen dağılımın hasta grubunun hetorejenitesine bağlı olabileceği düşünülerek hastalar birlikte astım ko-morbiditesi olanlar ve 51 olmayanlar olarak iki alt gruba ayrıldı ve istatiksel değerlendirmeler tekrarlandı. Astımlı olmayan hastaların NAG-1 ekspresyon düzeyi incelendiğinde polip dokusunda normal mukozaya göre 1,59 kat artma saptandı (Tablo 14, Grafik 2). İstatistiksel açıdan belirgin bir fark gözlenmedi (p=0,055). Tablo 14. Nazal polip ve sağlıklı kontrol dokusunda araştırılan genlerin ifadelenme seviyesine ilişkin istatistiksel veri (astımlı olmayan hastalar) Gen Tip Reaksiyon Ġfadelenme Std.Hata 95% C.I P değeri verimi GAPDH REF 1 1 NAG-1 TRG 1 1,597 0,790- 0,173- 3,213 8,056 0,055 Grafik 2. Astımlı olmayan hastalarda nazal polip ve sağlıklı kontrol dokusunda NAG-1 Geni İfadelenme Düzeyleri Birlikte astım komorbiditesi olan hastalardaki NAG-1 ekspresyon düzeyi incelendiğinde polip dokusunda normal mukozaya göre 2,13 kat azalma saptandı 52 (Tablo 15, Grafik 3). İstatistiksel açıdan ise belirgin bir fark gözlenmedi (p=0,275) Tablo 15. Nazal polip ve sağlıklı kontrol dokusunda araştırılan genlerin ifadelenme seviyesine ilişkin istatistiksel veri (astımlı hastalar) Reaksiyon İfadelenme Gen Tip GAPDH REF 1 1 NAG-1 TRG 1 0,468 verimi Std.Hata 95% C.I 0,095-1,636 0,039-5,704 P değeri 0,275 Grafik 3. Astımlı hastalarda hastalarda nazal polip ve sağlıklı kontrol dokusunda NAG-1 Geni İfadelenme Düzeyleri 53 5. TARTIġMA ve SONUÇ Rinosinüzit nazal kavite ve paranazal sinüs mukozasının inflamasyonu ile karakterize bir hastalık grubudur [1]. KRS nazal kavite ve paranazal sinüs mukozasındaki bu bulguların 12 haftadan uzun sürdüğü duruma denir ve polipsiz kronik rinosinüzit, polipli kronik rinosinüzit (NP) olarak ikiye ayrılır. Polipli kronik rinosinüzit grubuna dahil olan NP hastalığı endoskopik muayene nazal kavitede poliplerin görüldüğü kronik rinosinüzit halidir. Genellikle orta meatus ve ön ethmoid hücrelerden mukozasından köken alan ve nazal kavite içerisine doğru gelişen benign mukoza protrüzyonlarıyla (polip) karakterizedir [4]. Poliplerin lateral nazal duvar ve orta konka arasından aşağı ya da yukarı doğru uzanımı sonucu oluşan burun tıkanıklığı, burun/geniz akıntısı, yüzde dolgunluk ve hiposmi/anosmi gibi klinik semptomlara yol açmaktadır [4,5]. Genel popülasyonda nazal polipozis prevelansı %1-4 civarındadır [4,6,8,16]. Beraberinde astım (%7-15), kistik fibrozis (%39-56) ve aspirin duyarlılığı (%36-96) gibi komorbiditeleri olan hastalarda prevelans armaktadır [16]. Histopatolojik olarak yoğun olarak eozinofil içerdiği için önceleri alerjik rinit ile ilişkili olduğu öne sürülürken yapılan bir çok çalışmada nazal polipozisli olgularda alleji rinit insidansının normal popülasyona göre daha fazla olmadığı görülmüştür. Genellikle erişkin hastalığı olarak kabul edilir ve çoğunlukla 20 yaşın üzerindeki bireyleri etkilemektedir ve görülme sıklığı dördüncü dekatta pik yapmaktadır [114]. Erkeklerde bayanlara göre en az iki kat daha fazla görülmektedir [6]. Klossek ve ark. yaptığı epidemiyolojik çalışmalarda ortalama 54 yaş 46.7±17,9 olarak bildirilmiştir fakat erkeklerle bayanlar arasında görülme sıklığında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır. [115] Bizim çalışmamızda hastaların 15 tanesi erkek (% 71,4) 6 tanesi (% 28,5) bayan ve erkek/kadın oranı 2,5/1 olarak hesaplandı. Yaş ortalamaları 44,3 (16-65) idi. Hastaların 6 tanesinde (%28,5) astım tanısı mevcuttu. İki hasta (% 9,5) alerjik rinit tanılıydı. Çalışmadaki kadın/erkek oranı ve astım ve alerjik rinit gibi komorbidite oranları literatürle uyumluydu [6,42,43]. Kronik sinüzit hastalarında hastaların şikayetlerinin onlar üzerindeki rahatsızlık düzeyinin belirlenmesi için değişik skorlama sistemleri, kullanılmaktadır. Rhinosinusitis Disability Index, Chronic Sinusitis Survey Score ve SinoNasal Outcome Test-16 gibi testler bunu değerlendirmek için geliştirilmiştir [116]. VAS ise sorgulama yöntemi ile hastanın psikometrik değerlendirmesini sağlayan çok sık kullanılan bir testtir, kullanım kolaylığı nedeniyle hastaların semptomları VAS skoruyla sorgulandı. VAS skoru 1-10 arasında değerlendirilerek hastaların şikayetlerinin hangi seviyede olduğu belirlendi [117]. Nazal polipozisli olgularda en çok görülen ve yaşam kalitesini en çok etkileyen belirtiler burun tıkanıklığı ve koku alma bozukluğudur. Bu belirtiler polip dokusunun kitle etkisiyle nazal kavitede obstrüksiyona yol açmasına ve mukozal ödeme bağlanmaktadır [116]. Bizim çalışmamızda da literatürle uyumlu olarak en yüksek VAS değerlerine burun tıkanıklığı (8,5) ve koku alma bozukluğunda (6,4) rastlandı [116,117]. Literatür incelendiğinde NP‟li hastalarda ortalama belirti süresinin yaklaşık 9 yıl olduğu görülmüştür [116]. Çalışmamızda hastaların belirti süreleri 55 incelendiğinde, ortalama belirti sürelerinin 60,4 ay (12 ay- 240 ay) olduğu bulunmuştur. Belirti süresinin literatüre göre kısa olmasını ASA triadı gibi tedaviye dirençli hastalıkların çalışma dışında bırakılmasına bağlıyoruz. Nazal polipozis radyolojik sınıflandırmasında günümüzde en yaygın olarak kullanılanı Lund-Mackay skorlamasıdır. Bu skorlama sisteminde beş majör sinüste oluşan opasite ve OMC oklüzyonu değerlendirilmiştir. Sağlıklı bireylerde dahi BT skorlaması yapıldığında ortalama 5 civarında bulunmuştur ve bu yüzden 5 değerinin üstü patolojik kabul edilmektedir [168]. Bizim çalışmamızda revizyon vakalar dışarıda bırakıldığında geriye kalan 16 hastanın ortalama Lund-Mackay skoru 20 (15-24) olarak bulundu ve bu sonuç literatürle uyumluydu [169]. Tedavide genel olarak hastaya lokal ya da sistemik steroid uygulandığı medikal tedavi ve cerrahi olarak poliplerin çıkarılması seçenekleri mevcuttur. İki durumda da polipin nüks ihtimali mevcuttur bu yüzden cerrahiyi, medikal tedaviye cevap vermeyen olgularda uygulamakta fayda vardır. Kronik rinosinüzit tedavisinin güncellendiği EPOS rehberinde medikal tedavide steroidlerin yanısıra antienflamatuar etkileri nedeniyle uzun süre makrolid grubu antibiyotik kullanımı ve semptomatik rahatlama amacıyla nazal lavajların da kullanılması önerilmiştir [3]. Bizim çalışmamıza dahil olan hastaların tamamına da ameliyat öncesinde sistemik ve lokal steroid tedavisi verilmişti. Bunun dışında son zamanlarda antilökotrienlerin ve IL-5 monoklonal antikorlarının tedavide denendiği yayınlar mevcuttur. Gevaert ve ark. nazal polipozisli hastalarda IL-5 monoklonal antikoru olan resulizimab ile yaptıkları çalışmada tedavi öncesi IL-5 düzeyi yüksek olan hastalarda dört haftalık tedavi 56 sonrası poliplerde %50 küçülme gösterdiler [118]. Stewart ve ark. LT-1 reseptör antogonsiti olan montelukastı nazal polipli hastalarda steroid tedavisinine kombine ettiklerinde nazal semptom skorlarında azalma olmakla beraber polip dokusunda anlamlı bir küçülme olmadığını gösterdiler [119]. NP etyopatogenezi halen tam olarak aydınlatılamamıştır. Alerji, enfeksiyonlar, anatomik varyasyonların sonucunda OMC obstrüksitonu ve buna bağlı doku hipoksisi, lokal immün yanıttaki değişiklikler ve genetik yatkınlık suçlanmıştır. Yeterli cerrahi tedaviye rağmen hızlı bir şekilde nüks etmesi genetik etyolojiyi öne çıkarmaktadır[44]. NP ile ilişkili olan astım, asprin duyarlılığı, kistik fibrozis ve daha başka birçok hastalık tanımlanmıştır [27]. Fakat birbirinden farklı olan bu klinik tabloların nasıl aynı hastalığa neden olduğu tam olarak anlaşılamamıştır. Genel kanı kronik enflamasyona yol açan çeşitli patolojilerin ortak sonucu olduğu yönündedir. Polip dokusundaki baskın hücre grupları eozinofiller, lenfositler, plazma hücreleri ve mast hücreleridirinden oluşmaktadır [120-122]. İster atopik ister nonatopik ve astım ve ASA triadı gibi nazal polipozisin değişik hasta gruplarında polip dokusundaki immünohistokimyasal incelemelerde yüksek eozinofil konsantransyonu bulunması birçok kimyasal mediatörün ortak sonucu olarak eozinofil konsantrasyonunun arttığını akla getirmektedir [123-125]. Polip dokusunda aktive olan eozinofiller yoğun miktarda MBP ve ECP gibi toksik kimyasal mediatör salgılar. Yine IL-5, GM-CSF, RANTES gibi sitokin kemokin ve büyüme faktörleri salgılar ve bu sayede otokrin kontrol sağlayarak hücre ömrünü ve doku infiltrasyon yeteneklerini artırır [126,127]. Bunların 57 dışında Literatürde NP‟de eozinofil indüksiyonuyla alakalı; IL-1, 3, 4, 6, 8, 11, 16, eotaksin, TNFα ve TGFβ gibi daha birçok sitokin olduğu gösterilmiştir [121,129-134]. Fungal hipotezle beraber eozinofilinin önemi daha da güçlenmiştir. Bu hipotezde eozinofillerden salgılanan toksik medyatörler, fungal elemanların uzaklaştırılmasında önemli rol almakla beraber yan etki olarak lokal doku hasarına ve kronik rinosinüzit ile ilişkili semptomlara yol açmaktadır [135]. Bununla birlikte Kistik Fibrozis ile ilişkili poliplerde ve Asya popülasyonundaki poliplerde eozinofil oranı daha düşük seviyeler gösterirken göreceli olarak daha yüksek nötrofil oranları gözlenmektedir [136,137]. Bu da eozinofilinin NP gelişiminde tek etkili hücre olmadığını göstermektedir. NP ile ilişkili hastalıklardan, astım ve aspirin intoleransının etyopatogenezde çok önemli rol aldığı gösterilmiştir. NP‟li hastaların %2040‟ünde astım gelişmektedir [87]. Aspirin intoleransı olan hastalarda ise NP %3596 oranında görülmektedir. Sadece NP olan hastalarda ise %2 oranında aspirin intoleransı tespit edilmiştir [8]. Bizim çalışmamızda da bu oranlarla uyumlu olarak 6 hastada astım (%28,5) ve samter triadı olan hastalar çaşmaya dahil edilmediği için bir hastada asprin duyarlılığı mevcuttu (% 4,7). Asprin duyarlılığının patogenezinde; aspirin tarafından inhibe edilen araşidonik asit metabolizmasındaki COX-1 enzimi sonucunda 5-lipooksijenaz yolunun baskın hale geçmesi suçlanmaktadır [68]. Böylece prostaglandin E2 azalmakta ve lökotrienler artmaktadır. Hem lökotrienlerin enflamatuar etkisinin artması, hem de PGE2‟nin antienflamatuar etkisinin azalması sonucunda tüm 58 mukozal yüzeylerde reaktivite oluşmaktadır. Bu reaksiyondaki en önemli enflamatuar hücre grubu ise eozinofiller ve mast hücreleridir [86]. Nazal polip gelişiminde genetik etyolojiden ailesel birikim zemininde şüphelenilmektedir. Kistik Fibrozis transmembran iletim düzenleyicisi (CFTR) nazal polipoziste üzerinde en çok çalışılan genlerden biridir [75]. Gen mutasyonuna bağlı olarak mekanik bariyer fonksiyonlarında azalma, doğuştan olan immün cevapta azalma ve doğuştan immün cevabın, kazanılmış immün cevapa aktarımında bozulma görülür. Paranazal mukoza ve nazal poliplerdeki enflamatuar hücrelerin yüzeyinde HLA-DR(Human leukocyte antigen-DR) bulunmaktadır. Yapılan çalışmalarda HLA-DR7-DQA1*0202 ve HLA- DQB1*0202 haplotipi bulunan insanların, NP gelişimi için iki veya üç kat yüksek bir orana sahip olduğu gösterilmiştir [83]. Biz de nazal polipozis etyopatogenezinin aydınlatılmasına yardımcı olabilmek için etyopatogenezde sıklıkla suçlanan kronik enflamasyonda rol alabilecek ve daha önceden üzerinde çalışılmamış potansiyel bir genetik yolak araştırdığımızda proapaptotik ve antienflamatuar özellikleri de olan ve prostanaid metabolizmasıyla da ilşkili olan NAG-1 geninin polip dokusundaki ifadelenme düzeyini araştırmaya karar verdik. Ayrıca NAG-1 geninin NSAID‟lerle, özellikle de COX enzimi inhibisyonu yoluyla indüksiyona uğrayararak up-regüle olduğunu bildiğimiz için, bu genin NP gelişiminde suçlanan COX enzimi eksikliği ya da prostanoid metabolizması regülasyon bozukluklarıyla da ilişkisi olabileceğini düşündük. 59 Nonsteroidal antienflamatuar ilaç ile aktive olan gen (NAG-1) ilk olarak kolorektal kanser hücrelerinde tespit edilen transforming growth factor beta (TGF-β) geni süperailesinin farklı bir üyesidir.[101,102] Macrophage inhibitory cytokine-1 (MIC-1), placental transformation growth factor-β (PTGFB), prostat derived factor (PDF), growth differentiation factor 15 (GDF15), placental bone morphogenetic protein (PLAB) gibi farklı isimlendirmeleri de mevcuttur [106]. TGF-β insan vücudunda lenfositler, makrofajlar, eozinofiller ve fibroblastlar tarafından salgılanmaktadır. Epitelyal hücre rejenerasyonunda, inflamasyonda ve doku tamirinde rol oynamaktadır. TGF-β erken immün yanıtta inflamatuar hücreler için kemoatraktan ve aktivatör olarak fonksiyon görür. Apoptozisin hızlanması ve aktive hücrelerin inhibisyonu ile inflamasyonun baskılanmasında da rol oynamaktadır. TGF-β nın enflamasyondaki bu dual etkisi nazal polipozisle yapılan çalışmalara da yansımıştır. Bazı yayınlarda TGF- β serum düzeylerinin nazal polipozis olgularında azaldığı gösterilmekle beraber artmış düzeylerinin NP gelişimine neden olduğunu gösteren çalışmalar da mevcuttur. [58,141,142] NAG-1 geninin sekans analizleri sonucunda TGF-β süperailesi genine benzer bir yapı gösterdiği tespit edilmiştir. TGF-β süperailesi geninin hücre proliferasyonu, apoptozis, diferansiyasyon, immunesüpresyon ve extrasellüler matriks üretimi ile ilişkili olduğu bilinmektedir. NAG-1 geninin de antienflamatuar, antitümorejenik ve proapaptotik, anjiogenetik ve bu yolla kardiyoprotektive etkileri olduğu gösterilmiştir. Özellikle son zamanlarda kolon kanseri hücrelerinde antitümorejenik ve proapaptotik etkileri gösterilmiştir [101]. 60 Kempf ve ark. GDF-15 olarak isimlendirdikleri NAG-1 geninin iskemikreperfüzyon hasarına karşı koruyu fonksiyonu olduğunu gösterdiler [158]. Song ve ark. umbilikal ven endotelyal hücrelerinde yaptıkları çalışmada NAG-1‟in anjiojenik cevapta HIF-1α ve VEGF indüksiyonu yoluyla rol aldığını ileri sürmüşlerdir [159]. Bu bulgu da NAG-1 geninin etyopatogenezisinde obstrüksiyona bağlı gelişen lokal doku hipoksisine cevap olarak artmış HIF-1α ve VEGF düzeylerinin gösterilmiş olduğu NP ile de, bu yolla ilişkili olabileceğini düşündürmektedir. Bootcov ve ark. insan myelomonositik hücre dizisinde yaptıkları hücre kültürü çalışmasında MIC-1 olarak isimlendirdileri NAG-1 geninin aktive olan makrofajlar tarafından salınan TNFα ve IL-1 ile indüklendiğini, NAG-1 ekspresyonu sonrası makrofajların TNF-α salınımını inhibe ettiğini böylece makrofajlar üzerinde otokrin regülatör etkisiyle antienflamatuar etki oluşturduğunu gösterdiler [143]. Taoka ve ark. etyopatogenezinde kronik enflamasyonun da rol aldığı bilinen BPH‟lı hastalarda yaptıkları çalışmada patoloji preperatlarında kronik enflamasyon bulgularıyla NAG-1 geni transkripsiyon düzeylerini karşılaştırdıklarında NAG-1 geni down-regülasyonunun prostat bezindeki enflamatuar değişikliklerle korele olduğunu gösterdiler [162]. Brown ve ark. otoimmün kronik enflamatuar bir hastalık olan romatoid artritli hastalarda serum NAG-1 düzeyini araştırdılar ve NAG-1 geninin romaroid artrit patogenezinde potansiyel bir rolü olabileceğini öne sürdüler [144]. 61 Literatürü incelediğimizde NAG-1 geni ve proteiniyle ilgili yayınların özellikle kanser çalışmalarında yoğunlaştığı görülmektedir. Kim ve ark. yaptıkları çalışmada NAG-1 geninin ifadelenme düzeyinin bağırsak villuslarında apoptoza giden kısımlarla uyuştuğunu ve kolon kanser hücrelerinde komşu normal hücrelere göre down-regüle olduğunu gösterdiler [145]. Newman ve ark. ise NAG-1 geni ve proteininin normal trakeobronşial epitel yüzeyinde eksprese olurken squamöz metaplaziye uğramış trakea ya da akciğer kanseri kesitlerinde ifadelenmediğini göstermişlerdir [146]. Bununla birlikte, bu çalışmalarla çelişen ve NAG-1 düzeyinin kanser vakalarında yükseldiğini ileri süren yayınlar da mevcuttur. Brown ve ark. kolorektal karsinomlu hastalarla sağlıklı bireylerin seumlarındaki NAG-1 ekspresyonunu karşılaştırdıklarında, bu genin kanserli hastalarda daha yüksek düzeyde olduğunu ve kötü prognozla da ilişkili olduğunu gösterdiler [147]. Lee ve ark. da NAG-1 geninin gastrik kanser hücrelerini ürokinaz-tip plazminojen aktivatör sisteminin up-regülasyonu yoluyla daha invazif hale getirdiğini ileri sürdüler [148]. Welsh ve ark. ise prostat kanserinde potansiyel tümör markır bulmaya yönelik 8900 gen üzerinde yaptıkları genetik analizde NAG-1 geninin bu hastaların serumunda anlamlı düzeyde artmış olduğunu gösterdiler [149]. Boyle ve ark. melanosit ve malign melanoma hücre dizilerinde yaptıkları Western Blot analizinde NAG-1 geninin tümör hücrelerinde daha fazla ifadelendiğini ve NAG-1 düzeyinin yüksekliğiyle tümörün agresifliği arasında korelasyon olabileceğini ileri sürdüler [154]. 62 Sonuçları birbiriyle çelişen bu çalışmaların ışığında NAG-1 geninin tümörün erken safhalarında anti-kanserojen etki göstermekle beraber ileri evrelerde tümörün daha agresif hale gelmesine neden olacak şekilde iki farklı ekspresyona uğradığını kabul edebiliriz. NAG-1 geniyle ilgili bu kanser çalışmaları NP etyopatogeneziyle doğrudan ilişkili gözükmemekle beraber literatürde çokca üzerinde durulan enflamasyon ve kanser gelişimi arasındaki ilişki göz önünde bulundurulduğunda anlam kazanmaktadır [166,167]. Bilindiği üzere kronik enflamasyon DNA hasarı, limitsiz replikasyon ve apaptoz inhibisyonu, artmış anjiogenez gibi etkileriyle kanser gelişimine zemin hazırlayabilmektedir [165]. Bu bağlamda NAG-1 geninin antikanserojen özelliklerini antienflamasyonla sağladığını ileri sürenler de vardır [163, 164]. Lindmark ve ark. prostat kanserinde NAG-1 geninin down-regüle olduğunu gösterdiler ve NAG-1 proteinin antienflamatuar ve proenflamatuar özelliklerinin prostat kanserini önleyici etkileri olabileceğini ileri sürdüler [163]. NAG-1 ifadelenme düzeyini değiştiren birçok kimyasal madde ve ilaç vardır. Bunlardan en çok NSAİD lerle çalışılmış ve TGF-β süperailesine mensup bu gene ismini de vermiştir. Kemopreventive özellikleri iyi bilinen celecoxib gibi NSAİD‟lerin antienflamasyon dışında başka yolaklarla da bu etkiye neden olabileceği araştırılmış ve birçok çalışmada antitümörojenik etkinin sikloksijenaz inhibisyonundan bağımsız olarak NAG-1 indüksiyonu ile elde edildiği gösterilmiştir. 63 Wang ve ark. mide kanseri nedeniyle operasyon planlanan hastalardan bir gruba oral celexosib tedavisi verdiklerinde postoperatif patoloji spesmenlerini karşılaştırdıklarında tedavi alan gruptaki hastaların kanser hücrelerinde NAG-1 düzeyleriyle de uyumlu yoğun apaptozis gözlediler [112]. Kambe ve ark. yaptıkları çalışmada glioblastoma multiforme kanser hücrelerinde sulindak sülfidin NAG-1 düzeylerini yükselttiğini ve bu hücrelerin büyümesini baskıladığını gösterdiler [113]. Biz bu çalışmada NP‟de polip dokusunda Real-time PCR ile NAG-1 geninin ifadelendiğini ilk defa göstermiş olduk. Ayrıca nazal mukozada NAG-1 ifadelenmesini gösteren çalışmaların ikincisi oldu. Çalışmada kontrol grubu yine çalışma grubundaki hastaların alt konkalarındaki sağlıklı nazal mukozadan temin edildi. NAG-1 geninin ekspresyonunun polip etyopatogenezi ile ilişkisini incelemek için özellikle bu yol tercih edildi. Çünkü bilindiği üzere nazal polip dokusu daha çok orta meadaki nazal ve paranazal sinüs mukozasından gelişmekte ve çok yakın anatomik komşuluk olmasına rağmen alt konka mukozasından gelişmemektedir. Bu bir genetik ifadelenme farklılığına bağlı olabilir ve bu muhtemel genetik farklılığı araştırmanın en güvenilir yolu da yine aynı bireydeki sağlıklı mukoza ile hastalıklı dokuyu karşılaştırmaktır. Literatürde de kontrol grubu olarak aynı hastaların komşu sağlıklı mukozanın tercih edildiği nazal polipozisle ilişkili başka çalışmalar da mevcuttur [150-153]. 64 Bu çalışmada nazal polipozisli hastaların tümünü ele aldığımızda polip dokusundaki NAG-1 geni ifadelenme düzeyi kontrol grubuyla karşılaştırıldığında hastaların bir kısmında artma diğerlerinde ise azalmanın olduğu heterojen bir dağılım mevcuttu. REST istatistik program ile GAPDH geni baz alınarak yapılan karşılaştırmada alt konka mukozasında 1 olan ifadelenmenin polip dokusunda 1,089 olduğu görüldü ve istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı (p>0.05). Bulgular kısmında da bahsedildiği üzere NAG-1 geni ifadelenmesindeki aşağı ve yukarı yönlü bu ifadelenme farklılığının hasta grubunun hetorejenitesine bağlı olabileceği düşünülerek hastalar birlikte astım ko-morbiditesi olanlar ve olmayanlar olarak iki alt gruba ayrıldığında; astımlı olmayan hastaların NAG-1 ekspresyon düzeyi incelendiğinde polip dokusunda normal mukozaya göre 1,59 kat artma saptandı fakat istatistiksel açıdan belirgin bir fark gözlenmedi (p>0,05). Antienflamatuar ve proapaptotik özellikleri göz önünde bulundurulduğunda NAG-1 mRNA düzeylerinin; kronik enflamasyon sonucu ortaya çıkan polip dokusunda daha düşük çıkmasını bekliyorduk fakat çalışma sonucu polip dokusundaki 1,59 kat ifadelenme artışı ile istatistiksel olarak anlamlı olmasa da bunun tam tersi sonuç verdi. Birlikte astım ko-morbiditesi olan 6 hastadaki NAG-1 ekspresyon düzeyi incelendiğinde polip dokusunda normal mukozaya göre 2,13 kat azalma saptandı (p>0,05). Bu gruptaki azalmanın istatistiksel olarak anlamlı olmaması denek sayısının azlığına bağlı olabileceği düşünüldü. Literatürü incelediğimizde NAG-1 geninin sinonazal bölgedeki ifadelenmesiyle alakalı iki çalışma mevcuttur. 65 Kim Kyung-Su ve ark. tarafından yapılan çalışmada septoplasti uygulanan hastaların alt konkalarının ön ve orta kısmından alınan nazal mukoza dokusu ile yaptıkları çalışmada NAG-1 geninin nazal mukozada da eksprese olduğunu ilk defa göstermiş oldular. Bu çalışmada NAG-1 geninin daha ileri farklılaşmış olan apikal silli hücrelerde daha aşağıda yer alan bazal hücrelere ve goblet hücrelerine göre daha fazla eksprese olduğunu gösterdiler [107]. Jeong Hong Kim ve ark. tarafından insan sinonazal kanser hücrelerinde yapılan çalışmada siklooksijenaz inhibitörü olan indometazinin NAG-1 geni indüksiyonu yolu ile proapaptotik ve antikanserajenöz etkiye neden olduğunu gösterdiler ve sinonazal kanserde kemopreventive ajan olarak kullanılabileceğini öne sürdüler [111]. Bu çalışmalardan yola çıkarak NAG-1 geninin nazal epitel hücrelerinde differansiasyon ve apoptoziste rol alabileceğini söyleyebiliriz. Bizim çalışmamızda astımlı olan hastalarda istatistiksel olarak anlamlı olmamakla beraber NAG-1 geni transkripsiyonunun down-regüle olduğu görülmektedir. Bu sonuçla NAG-1 geninin makrofaj inhibisyonu ile gösterdiği antienflamatuar etkinin azalmasına bağlı olarak kronik enflamasyon sonucu nazal polipozis ve astım bulgularının oluştuğunu ileri sürebiliriz. Astımlı olmayan hastalarda NAG-1 gen düzeylerinin istatistiksel olarak anlamlı olmasada artmış olması buna karşın astımlı olanlarda azalmış olması nazal poliplerin, ilişkili olduğu astım, asprin duyarlılığı, kistik fibrozis gibi birbirinden farklı hasta gruplarında ya da izole NP‟de değişik etyopatogenetik 66 mekanizmalarla oluşmasına, yani birbiriyle ilişkili klinik tablolar olmasına rağmen farklı hastalıklar olmasına bağlanabilir. Literatürde AS olmayan hastalarda astım ve NP ilişkisini genotipik ya da protein düzeyinde inceleyen çok yayın yoktur. Çalışamalarda daha ziyade ASA triadı üzerinde yoğunlaşılmış ve AS olmayan, astımlı NP hastalırıyla alakalı sadece prevelans gösteren çalışmalar yapılmıştır. Bununla alakalı sayılabilecek bir ilişki Bachert ve ark. Asyalı ve beyazlarda yaptıkları çalışmada saptanmıştır. Polip dokusunda SEs IgE antikorları ve IL-5 düzeyleri yüksek olan NP alt grubunda astım ko-morbiditesinde artış olduğunu görülmüştür [159]. Buradan yola çıkılarak bizim çalışmamızdaki astımlı hastalardaki düşük NAG-1 mRNA düzeyeleri ileride yapılacak başka çalışmaların da katkısıyla NP-Astım ko-morbiditesinin etyopatogenezinde de sorgulanabilir. Sonuç olarak NP etyopatogenezi tam olarak aydınlatılamamış olmakla beraber genel kanı kronik enflamasyona yol açan çeşitli patolojilerin ortak sonucu olduğu yönündedir. Biz de bu çalışmayı daha önce antikanserojen etkilerinin yanında antienflamatuar etki özellikleri de olduğu gösterilmiş olan ve prostanoid metabolizmasıyla da ilişkili olan NAG-1 geninin nazal polipozisteki kronik enflamasyonla ilişkili olabileceğini varsayarak başlattık. İlk defa polip dokusunda NAG-1 ekspresyonunu göstermiş olduk. Normal nazal mukozayla polip dokusundaki ifadelenmeyi karşılaştırdığımızda astımlı ve astımlı olmayanlar diye ayırdığımız iki alt grupta NAG-1 ekspresyonunun istatistiksel olarak anlamlı olmamakla beraber sırasıyla azalmış ve artmış olarak değiştiğini saptadık. Bu bulgu bütün polip hastalarının aynı etyopatogenezle açıklanamayacağı bir kez 67 daha gösterdi ve NP astım ko-morbiditesinin NAG-1 geni süpresyonuna bağlı olabileceğini düşündürdü. Fakat NAG-1 geni ile nazal polipozis etyopatogenezi arasında ilişki kurmanın sadece bu çalışmanın sonuçlarıyla mümkün olmayacağı aşikardır. Bundan sonra NAG-1 geninin NP etyopatogenezi ile ilişkisini tam olarak ortaya koymak için NAG-1 ve ilişkili gen ve protein ürünleri üzerine daha fazla denekle, astımlı veya asprin duyarlılığı olanlar, ASA triadı ve kistik fibrozis gibi farklı hasta gruplarında, sağlıklı bireyden alınacak mukoza ve serum örnekleri gibi farklı kontrol gruplarının da dahil edildiği ve NSAİD ilaçların NAG-1 ifadelenmesine ve polip boyutuna potansiyel etkilerini de içeren farklı ve daha kapsamlı çalışmalar yapılması gerekmektedir. 68 6. ÖZET Nazal Polip Dokusunda NAG-1 (non-steroidal antienflamatuar ilaç ile aktive olan gen) Geni Ġfadelenme Düzeyinin Belirlenmesi Nazal polipozis nazal kavite ve paranazal sinüs mukozasının kronik enflamatuar bir hastalığıdır. Etyopatogenezi halen tam olarak anlaşılamamıştır ama kronik enflamasyonun polip gelişiminde en önemli faktör olduğu kabul edilmektedir. Kronik enflamasyona yol açan değişik etyolojik faktörlerin ortak sonucunun nazal polipozis olduğu kabul edilmektedir. Bu kronik enflamasyonda rolü olabilecek farklı bir genetik bir yolak araştırıldığında anti-kanserojen ve antienflamatuar etkileri olduğu bilinen NAG-1 geninin down-regülasyonunun nazal polipozise neden olabileceği ön görüldü ve aynı hastalarda polip dokusu ve alt konka mukozasındaki ifadelenme düzeylerinin araştırılmasına karar verildi. Bu çalışma literatürde Real-time PCR ile NAG-1 ekspresyonunu polip dokusunda ilk, sağlıklı nazal mukozada ikinci defa gösteren bir yazıdır. Hastaların NAG-1 geni transkripsiyon düzeyleri incelendiğinde, bazılarında ifadelenme artışı bazılarında ise ifadelenme azalışının olduğu hetorejen bir sonuç elde edildi ve polip dokusundaki ifadelenmede istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmadı (p>0,05). Birlikte astım ko-morbiditesi bulunan hastalarda NAG-1 geni transkripsiyonunun en az iki kat azaldığı ve izole nazal polipozis hastalarında 1,5 kat arttığı görüldü. Fakat bu iki alt grupta denek sayıları azaldığı için istatistiksel olarak anlamlı bir sonuç elde edilemedi (p>0,05). Bu bulguyla en azından, bütün 69 polip hastalarının aynı etyopatogenezle açıklanamayacağı bir kez daha gösterilmiş olundu. NAG-1 geni ile nazal polipozis etyopatogenezi arasında ilişki kurmanın sadece bu çalışmanın sonuçlarıyla mümkün olmayacağı aşikardır. Fakat bu genin astımlı hastalardaki istatiksel olarak anlamlı olmamakla beraber iki katlık azalması, astımlı olmayan hastalardaki ifadelenmenin artma yönünde olması astım gibi bazı nazal polipozis ko-morbiditelerinde polip gelişiminde rolü olabileceği fikrini vermektedir. Sonuç olarak antienflamatuar özellikleri iyi bilinen NAG-1 geninin, etyopatogenezi halen net olarak ortaya konamamış olan nazal polipozisle ilişkisinin, NAG-1 proteinin de dahil edildiği daha kapsamlı çalışmalarla da irdelenmesi gerektiği kanaatine varılmıştır. Anahtar Kelimeler: NAG-1, ifadelenme, nazal polipozis, rinosinüzit, kronik enflamasyon 70 7. SUMMARY Identification of NAG-1 (non-steroidal anti-inflammatory activated gene) Gene Expression Levels in Nasal Polyp Tissue Nasal polyposis is a chronic inflammatory disease of the nasal and paranasal sinus mucosa. Etiopathogenesis is still not understood exactly but chronic inflammation is accepted to be the most important factor in polyp development. Nasal polyposis is accepted to be the common result of different etiologic factors which make chronic inflammation. We investigated a different genetic pathway which may have a potential role in this chronic inflammation and we came up with NAG-1 gene which is known to have anti-cancerogen and anti-inflammatory effects. We hypothesised that down-regulation of this gene may result in nasal polyposis and so we compared the gene expression levels in polyp tissue and healthy nasal mucosa of the same patients. This is the first study showing NAG-1 gene expression with Real-time PCR in polyp tissue and the second one showing NAG-1 expression in healthy nasal mukosa. We saw a heterogenous gen expression levels as it was icreased in some patients and decreased in the others. We didn‟t see any statistically significant difference in the expression levels of NAG-1 gene in polyp tissue compared with healthy nasal mukosa (p>0.05). In the patients with co-morbid asthma NAG-1 gene expression was at least two fold decreased and it was 1,5 fold increased in the others with no asthma comorbidity. But these results were not significant statistically as a consequence of 71 the lesser subjects in this sub-groups (p>0.05). At least these results have shown one more time that all the nasal polyposis cases can not be explained with the same etiopathogenesis. It is very clear that we can not postulate a relation with NAG-1 gene and nasal polyposis etiopathogenesis with only the results of this study. This NAG-1 gene expression difference between sub-groups, as it was at least two fold decreased in asthma group and 1,5 fold increased in the others with no asthma comorbidity give us the idea that it may be responsible of polyp development in some nasal polyposis co-morbidities like asthma. In conclusion we think that NAG-1 gene with its well known antiinflammatory effects, must be investigated more compherensively in the etiopathogenesis of nasal polyposis with other studies also including NAG-1 protein. Key Words: NAG-1, gene expression, nasal polyposis, rinosinusitis, chronic inflammation 72 8. KAYNAKLAR 1. Winstead W. Rhinosinusitis. Prim Care 2003;30(1):137-54. 2. Meltzer EO, Hamilos DL, Hadley JA, Lanza DC, Marple BF, Nicklas RA et al. Rhinosinusitis: establishing definitions for clinical research and patient care. J Allergy Clin Immunol 2004;114(6 Suppl):155-212. 3. Thomas M, Yawn BP, Price D, Lund V, Mullol J, Fokkens W.EPOS Primary Care Guidelines: European Position Paper on the Primary Care Diagnosis and Management of Rhinosinusitis and Nasal Polyps 2007 - a summary. Prim Care Respir J 2008;17(2):79-89. 4. Andrews AE, Bryson JM, Rowe-Jones JM. Site of origin of nasal polyps: relevance to pathogenesis and management. Rhinology 2005;43:180–4. 5. Fokkens WJ, Lund V, Bachert C et al. European position paper on rhinosinusitis and nasal polyps. Rhinol Suppl 2005;18:1–87. 6. Newton JR, Ah-See KW. A review of nasal polyposis. Ther Clin Risk Manag 2008;4(2):507-12. 7. Keskin G. Nazal polipozisin patogenezi. In: Nazal Polipler İleri F (ed) 2007 TKBBV Akademi toplantıları mezuniyet sonrası eğitim kitapçıkları seririsi:3.Kitap 8. Brain DJ. Historical background. IN: Nasal polyps: epidemiology, pathogenesis and treatment. Settipane GA, Lund VJ, Bernstein JM, Tos M (eds). Providence, RI: OceanSide Publications, 1997:7-15. 73 9. Vancil ME. A historical survey of treatments for nasal polyposis. Laryngoscope 1969; 79: 435-45. 10. Lascaratos JG, Segas JV, Assimakopoulos DA. Treatment of nasal polyposis in Byzantine times. Ann Otol Rhinol Laryngol 2000;109: 871-76. 11. Koç A, Erginoğlu U, Karaaslan. Otorhinolarygological procedures in the fifteenth centur in Anatolia. Ann Otol Rhinol Laryngol 2004;113: 414-17. 12. Drake-Lee AB. Nazal polyps. In: Scott-Brown‟s Otolaryngology vol. 4 (6th ed.). Mackay IS, Bull TR (rhinology eds.); Kerr AG (general ed.). Oxford. Butterworth & Heinemann 1997:1-15. 13. Stammberger H. Rhinoscopic surgery. In: Nasal polyps: epidemiology, pathogenesis and treatment. Settipane GA, Lund VJ, Bernstein JM, Tos M (eds.). Providence, RI: OceanSide Publications, 1997:165-76. 14. Messerklinger W. Diagnosis and endoscopic surgery of the nose and its adjoining structures. Acta Otorhinolaryngol Belg 1980;34(2):170-6 15. Weir N. History of medicine: Otorhinolaryngology. Postgrad Med J 2000;76: 65-69. 16. Hedman J, Kaprio J, Poussa T, et al. 1999. Prevalence of asthma, aspirin intolerance, nasal polyposis and chronic obstructive pulmonary disease in a population-based study. Int J Epidemiol 1999; 28:717–22. 17. Laren PL, Tos M. Anatomic site of origin of nasal polyps: endoscopic nasal and paranasal sinus surgery as a screening method for nasal polyps in autopsy material. Rhinology 1994;33:185–6. 74 18. Mygind N, Dahl R, Bachert C. Nasal polyposis, eosinophil dominated inflammation, and allergy. Thorax 2000;55(Suppl 2):79–83. 19. Hellquist HB. Nasal polyps update. Histopathology. Allergy Asthma Proc 1996;17: 237-42. 20. Bernstein JM. Update on the molecular biology of nasal polyposis Otolarngol Clin N Am 2005;38:1243-55. 21. Pawankar. Nasal polyposis: an update: editorial review. R.Curr Opin Allergy Clin Immunol. 2003;3(1):1-6. 22. Kitapçi F, Muluk NB, Atasoy P, Koç C. Role of mast and goblet cells in the pathogenesis of nasal polyps. J Otolaryngol 2006;35(2):122-32. 23. Sanchez-Segura A, Brieva JA, Rodriguez C. T lymphocytes that infiltrate nasal polyps have a specialized phenotype and produce a mixed TH1/TH2 pattern of cytokines. J Allergy Clin Immunol 1998;102: 953-60. 24. Rinia AB, Kostamo K, Ebbens FA, van Drunen CM, Fokkens WJ. Nasal polyposis: a cellular-based approach to answering questions. Allergy 2007 Apr;62(4):348-58 25. Fan GK, Wang H, Takenaka H. Eosinophil infiltration and activation in nasal polyposis Acta Oto-Laryngologica 2007;127: 521-6. 26. Schaefer D, Meyer JE, Pods R, Pethe W, Hedderich J, Schmidt C et al. Endothelial and epithelial expression of eotaxin-2 (CCL24) in nasal polyps. Int Arch Allergy Immunol. 2006;140(3): 205-14. 75 27. Kirtsreesakul V. Update on nasal polyps: etiopathogenesis. J Med Assoc Thai 2005;88(12):1966-72. 28. Kozak FK, Mahony JB, Chernesky MA, Newhouse MT, Dolovich J, Hittch DA et al. Nasal polyposis: in search of a viral etiology using DNA hybridisation. J Otolaryngol 1991;20:404–7. 29. Gwaltney JM Jr. Acute community-acquired sinusitis. Clin Infect Dis 1996;23:1209-25. 30. Savolainen S, Ylikoski J, Jousimies-Somer H. The bacterial flora of the nasal cavity in healthy young men. Rhinology 1986;24:249–55. 31. Brook I. The role of bacteria in chronic rhinosinusitis. Otolaryngol Clin N Am 2005;38:1171-92. 32. Norlander T, Fukami M, Westrin KM, Stierna P, Carlsöö B. Formation of mucosal polyps in the nasal and maxillary sinus cavities by infection. Otolaryngol Head Neck Surg 1993;109:522-9. 33. Donlan RM, Costerton JW. Biofilms: Survival mechanisms of clinically relevant microorganisms. Clinical Microbiology Reviews 2002;15:167-93. 34. Ramadan HH, Sanclement JA, Thomas JG. Chronic rhinosinusitis and biofilms. Otolaryngol Head Neck Surg 2005;132: 414-7. 35. Ceri H, Olson ME, Stremick C, Read RR, Morck D, Buret A. The Calgary Biofilm Device: new technology for rapid determination of antibiotic susceptibilities of bacterial biofilms. J. Clin. Microbiol 1999;37:1771-6. 76 36. Sanclement JA, Webster P, Thomas J, Ramadan HH. Bacterial biofilms in surgical specimens of patients with chronic rhinosinusitis. Laryngoscope 2005;115:578-82. 37. Bezerra TF, Padua FG, Gebrim EM, Saldiva PH, Voegels RL. Biofilms in chronic rhinosinusitis with nasal polyps. Otolaryngol Head Neck Surg 2011;144(4):612-6. 38. Sasama J, Sherris DA, Shin SH, Kephart GM, Kern EB, Ponikau JU. New paradigm fort he role of fungi and eosinophils in chronic sinusitis. Curr Opin Otolaryngol Head Neck Surg 2005;13:2-8. 39. Pitzurra L, Bellocchio S, Nocentini A, Bonifazi P, Scardazza R, Gallucci L, ve ark. Antifungal immune reactivity in nasal polyposis. Infect Immun 2004;72: 7275–81. 40. Downs SH, Mitkakis TZ, Marks GB. Clinical importance of Alternaria exposure in children. Am J Respir Crit Care Med 2001;164: 455–9. 41. Asero R, Botazzi G. Hypersensitivity to molds in patients with nasal polyposis: a clinical study. J Allergy Clin Immunol 2000;105(1 Pt 1):186-8. 42. Settipane GA, Chafee FH Nasal polyps in asthma and rhinitis. A review of 6,037 patients. J Allergy Clin Immunol. 1977;59(1):17-21. 43. Perkins JA, Blakeslee DB, Andrade P. Nasal polyps: a manifestation of allergy? Otolaryngol Head Neck Surg. 1989;101(6):641-5. 44. Bernstein JM, Gorfien J, Noble B. Role of allergy in nasal polyposis: a review. Otolaryngol Head Neck Surg. 1995;113(6):724-32. 77 45. Alexiou A, Sourtzi P, Dimakopoulou K, Manolis E, Velonakis E. Nasal polyps: heredity, allergies, and environmental and occupational exposure. J Otolaryngol Head Neck Surg 2011;40(1):58-63. 46. Hamilos DL, Leung DY, Huston DP, Kamil A, Wood R, Hamid Q. GMCSF, IL-5 and RANTES immunoreactivity and mRNA expression in chronic hyperplastic sinusitis with nasal polyposis (NP). Clin Exp Allergy 1998;28:1145–52. 47. Settipane GA. Nasal polyps: epidemiology, pathology, immunology, and treatment. Am J Rhinol 1987;1:119-26. 48. Larocca LM, Maggiano N, Capelli A, Bevilacqua P, Ruscito P, Maurizi M, ve ark. Immunopathology of nasal polyps: an immünohistochemical approach. Ann Allergy 1989;63:508-12. 49. Bradley DT, Kountakis SE. Role of interleukins and transforming growth factor-beta in chronic rhinosinusitis and nasal polyposis. Laryngoscope 2005;115: 684-6. 50. Yoshifuku K, Matsune S, Ohori J, Sagara Y, Fukuiwa T, Kurono Y. IL-4 and TNF-alpha increased the secretion of eotaxin from cultured fibroblasts of nasal polyps with eosinophil infiltration. Rhinology. 2007;45(3): 235-41. 51. Nonaka M, Pawankar A, Fukumoto N, Ogihara A. Induction of eotaxin production by interleukin-4, interleukin-13 and lipopolysaccharide by nasal fibroblasts. Clin Exp Allergy 2004;34: 804–11. 78 52. Kramer MF, Ostertag P, Pfrogner E; Rasp G. Nasal interleukin-5, immunoglobulin E, eosinophilic cationic protein, and soluble intercellular adhesion molecule-1 in chronic sinusitis, allergic rhinitis, and nasal polyposis. Laryngoscope 2000;110: 1056–62. 53. Allen JS, Eisma R, Leonard G, Lafreniere D, Kreutzer D. Interleukin-8 expression in human nasal polyps. Otolaryngol Head Neck Surg 1997;117: 535-41. 54. Wise SK, Ahn CN, Schlosser RJ. Localized immunoglobulin E expression in allergic rhinitis and nasal polyposis. Curr Opin Otolaryngol Head Neck Surg 2009;17(3):216-22. 55. Steinke JW, Crouse CD, Bradley D. Characterization of Interleukin-4– Stimulated NasalPolyp Fibroblasts. Am. J. Respir. Cell Mol. Biol 2004;30: 212–219. 56. Taha RA, Laberge S, Hamid Q, Olivenstein R. Increased Expression of the Chemoattractant Cytokines Eotaxin, Monocyte Chemotactic Protein-4, and Interleukin-16 in Induced Sputum in Asthmatic Patients. Chest 2001;120: 595–601. 57. Jordana M, Dolovich J. Eosinophils in nasal polyps. In: Nasal polyps: epidemiology, pathogenesis and treatment. Settipane GA, Lund VJ, Bernstein JM, Tos M (eds). Providence, RI: OceanSide Publications, 1997:49-56. 79 58. Little SC, Early SB, Woodard CR, Shonka DC Jr, Han JK, ve ark. Dual action of TGF-β1 on nasal polyp derived fibroblasts. Laryngoscope 2008;118(2):320-4. 59. Pyykkö I, Ishizaki H, Van Setten G. Expression of basic fibroblast growth factor in nasal polyps. Otolaryngol Head Neck Surg 1998;119(2):121. 60. Lin SK, Shun CT, Kok SH, Wang CC, Hsiao TY, Liu CM. Hypoxiastimulated vascular endothelial growth factor production in human nasal polyp fibroblasts: effect of epigallocatechin-3-gallate on hypoxia-inducible factor-1 alpha synthesis. Arch Otolaryngol Head Neck Surg 2008;134(5):522-7. 61. Jiang S, Dong Z, Zhu D, Yang Z. Local tissue hypoxia and formation of nasal polyps. Chin Med J 2003;116(2):243-7. 62. Hsu YC, Kuo WR, Chen YY, Tai CF, Tsai CJ, Wang LF Increased expression of hypoxia-inducible factor 1alpha in the nasal polyps.. Am J Otolaryngol. 2007;28(6): 379-83. 63. Mullol J, Roca-Ferrer J, Xaubet A, Raserra J, Picado C. Inhibition of GMCSF secretion by topical corticosteroids and nedocromil sodium. A comparison study using nasal polyp epithelial cells. Respir Med. 2000;94(5): 428-31. 64. Aksun S, Özmen D, Bayındır O. Metalloproteinazlar, inhibitörleri ve ilişkili fizyolojik ve patolojik durumlar. T Klin Tıp Bilimleri 2001;21:332-42. 80 65. Bhandari A, Takeuchi K, Suzuki S, Harada T, Hayashi S, Imanaka-Yoshida K et al. Increased expression of matrix metalloproteinase-2 in nasal polyps. Acta Otolaryngol 2004;124:1165-1170. 66. Karlidag T, Ilhan N, Kaygusuz I, Keles E, Yalçin S, Yildiz M. Role of free radicals, nitric oxide, and scavenging enzymes in nasal polyp development. Ann Otol Rhinol Laryngol 2005;114:122-6. 67. Charlier C, Michaux C. Dual inhibition of cyclooxygenase-2 (COX-2) and 5-lipoxygenase (5-LOX) as a new strategy to provide safer nonsteroidal antiinflammatory drugs. Eur J Med Chem 2003;38:645–59. 68. Pérez-Novo CA, Watelet JB, Claeys C, Van Cauwenberge P, Bachert C. Prostaglandin, leukotriene, and lipoxin balance in chronic rhinosinusitis with and without nasal polyposis. J Allergy Clin Immunol 2005;115(6):1189-96. 69. Owens JM, Shroyer KR, Kingdom TT. Expression of cyclooxygenase and lipoxygenase enzymes in nasal polyps of aspirin-sensitive and aspirintolerant patients. Arch Otolaryngol Head Neck Surg 2006;132(6):579-87. 70. Rasp G. Is there a role for leukotriene antagonists in the prevention of recurrent nasal polyps? Curr Opin Allergy Clin Immunol 2010;10(3):200-5. 71. Pant H, Ferguson B, Macardle P. The role of allergy in rhinosinusitis. Curr Opin Otolaryngol Head Neck Surg 2009;17:232-38. 72. Bachert C, Zhang N, Patou J, van Zele T, Gevaert P. Role of staphylococcal superantigens in upper airway disease Curr Opin Allergy Clin Immunol 2008;8:34-8. 81 73. Tripathi A, Conley DB, Grammer LC, Ditto AM, Lowery MM, Seiberling KA, ve ark. Immunoglobulin E to staphylococcal and streptococcal toxins in patients with chronic sinusitis/nasal polyposis. Laryngoscope 2004;114:1822-6. 74. Niederfuhr A, Kirsche H, Deutschle T, Poppert S, Riechelmann H, wellinghausen N. Staphylococcus aureus in nasal lavage and biopsy of patients with chronic rhinosinusitis. Allergy 2008;63:1359-67. 75. Moskowitz SM, Chmiel JF, Sternen DL, Cheng E, Gibson RL, Marshall SG, ve ark. Clinical practice and genetic counseling for cystic fibrosis and CFTR-related disorders. Genet Med 2008;10(12):851-68. 76. Donato R. S100: a multigenic family of calcium-modulated proteins of the EF-hand type with intracelular and extracelular functional roles. Int J Biochem Cell Biol 2001;33(7):637-68. 77. Ramanathan M Jr, Spannhake EW, Lane AP. Chronic rhinosinusitis with nasal polyps is associated with decreased expression of mucosal interleukin 22 receptor. Laryngoscope 2007;117(10):1839-43. 78. Richer SL, Truong-Tran AQ, Conley DB, Carter R, Vermylen D, Grammer LC, ve ark. Ephitelial genes in chronic rhinosinusitis with and without nasal polyps. Am J Rhinol 2008;22(3):228-34. 79. Rimphanitchayakit V, Tassanakajon A. Structure and function of intervertebrate Kazal-type serine proteinase inhibitors. Dev Comp Immunol 2010;34(4):377-86. 82 80. Sachse F, Becker K, Rudack C. Incidence of staphylococcal colonization and the 753Q Toll-like receptor 2 variant in nsal polyposis. Am J Rhinol Allergy 2010;24(1):10-3. 81. Kato A, Petres A, Suh L, Carter R, Harris KE, Chandra R, ve ark. Evidence of a role for B cell-activating factor of the TNF family in the pathogenesis of chronic rhinosinusitis with nasal polyps. J Allergy Clin Immunol 2008;121(6):1385-92. 82. Moisini I, Davidson A. BAFF: a local and systemic target in autoimmune diseases. Clin Exp Immunol 2009;158(2):155-63. 83. Molnar-Gabor E, Endreffy E, Rozsasi A. HLA-DRB1, -DQA1, and –DQB1 genotypes in patients with nasal polyposis. Laryngoscope 2000;110(3):422-5. 84. Luxenberger W, Posch U, Berghold A, Hofman T, Lang-Loidolt D. HLA patterns in patients with nasal polyposis. Eur Arch Otorhinolaryngol. 2000;257(3):137-9. 85. Bikhazi NB. Contemporary management of nasal polyps. Otolaryngol Clin N Am 2004;37:327–37. 86. Szczeklik A. The cyclooxygenase theory of aspirin-induced asthma. Eur Respir J 1990;3: 588–93. 87. Kaytaz A. Astım, aspirin intoleransı ve nazal polipozis: Nazal Polipler.1.Baskı. İleri F. (ed) Deomed. T.K.B.B.V. 2007: 61-68. 83 88. Kerem B, Rommens JM, Buchanan JA, Markiewicz D, Cox TK, Chakravarti A, Buchwald M, Tsui LC. Identification of the cystic fibrosis gene: genetic analysis. Science 1989;245: 1073–80. 89. Stern RC, Boat TF, Wood RE, Matthews LW, Doershuk CF. Treatment and prognosis of nasal polyps in cystic fibrosis. AJDC 1982;136: 1067–70. 90. Deane PMG, Schwartz RH. Nasal polyps in cystic fibrosis. In: Nasal polyps: epidemiology, pathogenesis and treatment. Settipane GA, Lund VJ, Bernstein JM, Tos M (eds.). Providence, RI: OceanSide Publications. 1997, ss:137–46. 91. Hui Y, Gaffney R, Crysdale W. Sinusitis in patients with cystic fibrosis. Eur Arch Otorhinolaryngol 1995;252: 191–6. 92. Gysin C, Alothman GA, Papsin BC. Sinonasal disease in cystic fibrosis: clinical characteristics, diagnosis and management. Pediatr Pulmonol 2000;30: 481–9. 93. Raman V, Clary R, Siegrist KL, Zehnbauer B, Chatila TA. Increased prevalence of mutations in the cystic fibrosis transmembrane conductance regulator in children with chronic rhinosinusitis. Pediatrics 2002;109: E13. 94. Cutting GR. Rinosinüzitlerin genetiği: Sinüs Hastalıkları. 1. baskı. Kennedy DW, Bolger WE, Zinreich J. (ed). Özkarakaş H, Yıldırım N. (çev.ed) Nobel Tıp Kitapevleri 2003: 29-34. 95. Yalçın Ş, Keleş E. Nazal polipoziste tanı ve ayırıcı tanı: Nazal Polipler.1.Baskı. İleri F. (ed) Deomed. T.K.B.B.V. 2007: 41-56. 84 96. Olsen KD, Neel HB III, DeRemee RA, Weiland LH. Nasal manifestations of allergic granulomatosis and angiitis (Churg-Strauss syndrome). Otolaryngol Head Neck Surg 1980;88: 85–9. 97. Frenkiel S, Small P. Pathogenesis and treatment of nasal polyps. In: Surgery of the paranasal sinuses. Blitzer A, Lawson W, Friedman WH (eds.). Philadelphia. WB Saunders, 1991:41–9 98. Settipane GA. Epidemiology of nasal polyps. Allergy Asthma Proc 1996;17: 231–6. 99. Pujols L, Mullol J, Alobid I, Roca-Ferrer J, Xaubet A, Picado C. Dynamics of COX-2 in nasal mucosa and nasal polyps from aspirin-tolerant and aspirin-intolerant patients with asthma. J Allergy Clin Immunol 2004;114(4):814-9. 100. Owens JM, Shroyer KR, Kingdom TT. Expression of cyclooxygenase and lipoxygenase enzymes in nasal polyps of aspirin-sensitive and aspirintolerant patients. Arch Otolaryngol Head Neck Surg 2006;132(6):579-87. 101. Baek SJ, Kim KS, Nixon JB, Wilson LC, Eling TE. Cyclooxygenase inhibitors regulate the expression of a TGF-beta superfamily member that has proapoptotic and antitumorigenic activities. Mol Pharmacol 2001;59(4):901-8. 102. Yan M, Rerko RM, Platzer P, Dawson D, Willis J, Tong M et al. From the cover: 15-Hydroxyprostaglandin dehydrogenase, a COX-2 oncogene antagonist, is a TGF-{beta}-induced suppressor of human gastrointestinal cancers. PNAS 2004;101:17468–73. 85 103. Li PX, Wong J, Ayed A, Ngo D, Brade AM, Arrowsmith C et al. Placental transforming growth factor-beta is a downstream mediator of the growth arrest and apoptotic response of tumor cells to DNA damage and p53 overexpression. J Biol Chem 2000;275:20127–35. 104. Paralkar VM, Vail AL, Grasser WA, Brown TA, Xu H, Vukicevic S et al. Cloning and characterization of a novel member of the transforming growth factor-beta/bone morphogenetic protein family. J Biol Chem 1998;273:13760–7. 105. Bauskin AR, Zhang HP, Fairlie WD, He XY, Russell PK, Moore AG et al. The propeptide of macrophage inhibitory cytokine (MIC-1), a TGF-beta superfamily member, acts as a quality control determinant for correctly folded MIC-1. EMBO J 2000;19:2212–20. 106. Baek SJ, Eling TE. Changes in gene expression contribute to cancer prevention by COX inhibitors. Prog Lipid Res 2006;45(1):1-16. 107. Kim KS, Shin JH, Baek SJ, Yoon JH Expression of non-steroidal antiinflammatory drug-activated gene-1 in human nasal mucosa and cultured nasal epithelial cells: a preliminary investigation..Acta Otolaryngol 2003;123(7):857-61. 108. Baek SJ, Kim KS, Nixon JB, Wilson LC, Eling T.E. Cyclooxygenase inhibitors regulate the expression of a TGF-beta superfamily member that has proapoptotic and antitumorigenic activities. Mol Pharmacol 2001;59;901–8. 86 109. Tan M, Wang Y, Guan K, Sun Y. PTGF-beta, a type beta transforming growth factor (TGF-beta) superfamily member, is a p53 target gene that inhibits tumor cell growth via TGF-beta signaling pathway. Proc Natl Acad Sci USA 2000; 97:109–14. 110. Albertoni M, Shaw PH, Nozaki M, Godard S, Tenan M, Hamou MF. et al. Anoxia induces macrophage inhibitory cytokine-1 (MIC-1) in glioblastoma cells independently of p53 and HIF-1. Oncogene 2002;21:4212–9. 111. Kim JH, Chang JH, Rhee KH, Yoon JH, Kwon SH, Song K, Lee KW, Cho CI, Jeon JH, Kim KS.Cyclooxygenase inhibitors induce apoptosis in sinonasal cancer cells by increased expression of nonsteroidal antiinflammatory drug-activated gene. Int J Cancer 2008;122(8):1765-73. 112. Wang R, Ciren YJ, Yang JL, Zhang B, Chen JP, Tang CW. Celecoxib inhibits gastric adenocarcinoma growth via inducing expression of human nonsteroidal anti-inflammatory drug activated gene].. Sichuan Da Xue Xue Bao Yi Xue Ban 2009;40(6):1029-32. 113. Kambe A, Yoshioka H, Kamitani H, Watanabe T, Baek SJ, Eling TE The cyclooxygenase inhibitor sulindac sulfide inhibits EP4 expression and suppresses the growth of glioblastoma cells..Cancer Prev Res (Phila). 2009;2(12):1088-99. 114. Larsen K, Tos M. Clinical course of patients with primary nasal polyps. Acta Otolaryngol 1994;114(5):556-9 87 115. Klossek JM, Neukrich F, Pribil C, Jankowski R,Serrano E, Chanal I ve ark. Prevelance of nasal polyposis in France: a cross-sectional, case-control study. Allergy 2005;60(2):233-7 116. Alobid I, Benitez P, Bernal-Sprekelsen M, Roca J, Alonso J, Picado C, Mullol J. Nasal polyposis and its impact on quality of life: comparison between the effects of medical and surgical treatments. Allergy 2005;60: 452–8 117. Toros SZ, Bölükbasi S, Naiboğlu B, Er B, Akkaynak C, Noshari H, Egeli E.Comparative outcomes of endoscopic sinus surgery in patients with chronic sinusitis and nasal polyps. Eur Arch Otorhinolaryngol 2007;264(9):1003-8. 118. Gevaert P, Lang-Loidolt D, Lackner A, Stammberger H, Staudinger H, Van Zele T, Holtappels G, Tavernier J, van Cauwenberge P, Bachert C.J Nasal IL-5 levels determine the response to anti-IL-5 treatment in patients with nasal polyps. Allergy Clin Immunol 2006;118(5):1133-41. 119. Stewart RA, Ram B, Hamilton G, Weiner J, Kane KJ. Montelukast as an adjunct to oral and inhaled steroid therapy in chronic nasal polyposis. Otolaryngol Head Neck Surg 2008;139(5):682-7. 120. Stoop AE, van der Heijden HA, Biewenga J, van der Baan S. Eosinophils in nasal polyps and nasal mucosa: an immunohistochemical study. J Allergy Clin Immunol 1993;91:616–22. 88 121. Simon HU, Yousefi S, Schranz C, Schapowal A, Bachert C, Blaser K. Direct demonstration of delayed eosinophil apoptosis as a mechanism causing tissue eosinophilia. J Immunol 1997;158:3902–8. 122. Finotto S, Dolovich J, Denburg JA, Jordana M, Marshall JS. Functional heterogeneity of mast cells isolated from different microenvironments within nasal polyp tissue. Clin Exp Immunol 1994;95:343–50. 123. Hamilos DL, Leung DY, Wood R, Cunningham L, Bean DK, Yasruel Z et al. Evidence for distinct cytokine expression in allergic versus nonallergic chronic sinusitis. J Allergy Clin Immunol 1995;96:537–44. 124. Park HS, Kim HY, Nahm DH, Park K, Suh KS, Yim H. The presence of atopy does not determine the type of cellular infiltrate in nasal polyps. Allergy Asthma Proc 1998;19:373–7. 125. Jankowski R, Bouchoua F, Coffinet L, Vignaud JM. Clinical factors influencing the eosinophil infiltration of nasal polyps. Rhinology 2002;40(4):173-8. 126. Bachert C, Wagenmann M, Hauser U, Rudack C. IL-5 synthesis is upregulated in human nasal polyp tissue. J Allergy Clin Immunol 1997;99(6 Pt 1):837–842.polyps. Rhinology 2002;40:173–8. 127. Hamilos DL, Leung DY, Huston DP, Kamil A, Wood R, Hamid Q. GMCSF, IL-5 and RANTES immunoreactivity and mRNA expression in chronic hyperplastic sinusitis with nasal polyposis (NP). Clin Exp Allergy 1998;28:1145–52. 89 128. Allen JS, Eisma R, LaFreniere D, Leonard G, Kreutzer D. Characterization of the eosinophil chemokine RANTES in nasal polyps. Ann Otol Rhinol Laryngol 1998;107(5):416–20. 129. Min Yag-Gi, Lee Kang- Soo. The role of cytokines in rhinosinusitis. J. Korean Med. Sci. 2000;15: 255-9. 130. Bradley DT, Kountakis SE. Role of interleukins and transforming growth factor-beta in chronic rhinosinusitis and nasal polyposis. Laryngoscope 2005;115: 684-686. 131. Yoshifuku K, Matsune S, Ohori J, Sagara Y, Fukuiwa T, Kurono Y. IL-4 and TNF-alpha increased the secretion of eotaxin from cultured fibroblasts of nasal polyps with eosinophil infiltration. Rhinology. 2007;45(3): 235-41. 132. Steinke JW, Crouse CD, Bradley D. Characterization of Interleukin-4– Stimulated Nasal Polyp Fibroblasts. Am. J. Respir. Cell Mol. Biol. 2004;30: 212–219. 133. Nonaka M, Pawankar A, Fukumoto N, Ogihara A. Induction of eotaxin production by interleukin-4, interleukin-13 and lipopolysaccharide by nasal fibroblasts. Clin Exp Allergy 2004;34: 804–11. 134. Kramer MF, Ostertag P, Pfrogner E; Rasp G. Nasal interleukin-5, immunoglobulin E, eosinophilic cationic protein, and soluble intercellular adhesion molecule-1 in chronic sinusitis, allergic rhinitis, and nasal polyposis. Laryngoscope 2000;110: 1056–62. 90 135. Wei JL, Kita H, Sherris DA, Kern EB, Weaver A, Ponikau JU. The chemotactic behavior of eosinophils in patients with chronic rhinosinusitis. Laryngoscope 2003;113(2):303-6. 136. Keith PK, Conway M, Evans S, Wong DA, Jordana G, Pengelly D et al. Nasal polyps: effects of seasonal allergen exposure. F Allergy Clin Immunol 1994;93: 567-74. 137. Van Zele T, Claeys S, Gevaert p, Van Maele G, Holtappels G, Van Cauwenberge P, ve ark. Differentiation of chronic sinus diseases by measurement of inflammatory mediators. Allergy 2006;61(11):1280-9. 138. Bachert C, Gevaert P, Holtappels G, Johansson SG, van Cauwenberge P. Total and spesific IgE in nasal polyps is related to local eosinophilic inflammation. J Allergy Clin Immunol 2001;107:607-14. 139. Mullol J, Fernandez-Morata JC, Roca-Ferrer J, et al. Cyclooxygenase 1 and cyclooxygenase 2 expression is abnormally regulated in human nasal polyps. J Allergy Clin Immunol 2002;109:824–30. 140. Roca-Ferrer J, Garcia-Garcia FJ, Pereda J, Perez-Gonzalez M, Pujols L, Alobid I, Mullol J, Picado C. J Reduced expression of COXs and production of prostaglandin E(2) in patients with nasal polyps with or without aspirinintolerant asthma. Allergy Clin Immunol 2011;128(1): 66-72. 141. Watelet JB, Claeys C, Perez-Novo C, Gevaert P, Van Cauwenberge P, Bachert C. Transforming growth factor beta1 in nasal remodeling: differences between chronic rhinosinusitis and nasal polyposis. Am J Rhinol 2004;18:267–72. 91 142. Go K, Ishino T, Nakashimo Y, Miyahara N, Ookubo T, Takeno S, Hirakawa K. Analysis of syndecan-1 and TGF-beta expression in the nasal mucosa and nasal polyps. Auris Nasus Larynx 2010;37(4):427-35. 143. Bootcov MR, Bauskin AR, Valenzuela SM, Moore AG, Bansal M, He XY, Zhang HP, Donnellan M, Mahler S, Pryor K, Walsh BJ, Nicholson RC, Fairlie WD, Por SB, Robbins JM, Breit SN. MIC-1, a novel macrophage inhibitory cytokine, is a divergent member of the TGF-beta superfamily. Proc Natl Acad Sci USA 1997; 94(21):11514-9. 144. Brown DA, Moore J, Johnen H, Smeets TJ, Bauskin AR, Kuffner T, Weedon H, Milliken ST, Tak PP, Smith MD, Breit SN. Serum macrophage inhibitory cytokine 1 in rheumatoid arthritis: a potential marker of erosive joint destruction. Arthritis Rheum 2007;56(3):753-64. 145. Kim KS, Baek SJ, Flake GP, Loftin CD, Calvo BF, Eling TE. Expression and regulation of nonsteroidal anti-inflammatory drug-activated gene (NAG1) in human and mouse tissue. Gastroenterology 2002; 122: 1388–98. 146. Newman D, Sakaue M, Koo JS, Kim KS, Baek SJ, Eling T et al. Differential regulation of nonsteroidal anti-inflammatory drug-activated gene in normal human tracheobronchial epithelial and lung carcinoma cells by retinoids. Mol Pharmacol 2003; 63: 557–64. 147. Brown DA, Ward RL, Buckhaults P, Liu T, Romans KE, Hawkins NJ et al. MIC-1 serum level and genotype: associations with progress and prognosis of colorectal carcinoma. Clin Cancer Res 2003; 9(7): 2642–50. 92 148. Lee DH, Yang Y, Lee SJ, Kim KY, Koo TH, Shin SM et al. Macrophage inhibitory cytokine-1 induces the invasiveness of gastric cancer cells by upregulating the urokinase-type plasminogen activator system. Cancer Res 2000; 63(15): 4648–55. 149. Welsh JB, Sapinoso LM, Su AI, Kern SG, Wang-Rodriguez J, Moskaluk CA et al. Analysis of gene expression identifies candidate markers and pharmacological targets in prostate cancer. Cancer Res 2001;61(16): 5974– 8. 150. Platt MP, Soler ZM, Kao SY, Metson R, Stankovic KM. Topographic gene expression in the sinonasal cavity of patients with chronic sinusitis with polyps. Otolaryngol Head Neck Surg 2011;145(1):171-5. 151. Ediger D, Sin BA, Heper A, Anadolu Y, Misirligil Z. Airway inflammation in nasal polyposis: immunopathological aspects of relation to asthma. Clin Exp Allergy 2005;35(3):319-26. 152. Wu CC, Lee TJ, Chang PH, Tsai CN, Lee YS, Fu CH et al. Similar cellular proliferation activities in nasal polyps and adjacentinferior turbinate. Am J Otolaryngol 2011 Mar 3 (In Press). 153. Bachert C, Gevaert P, Holtappels G, Cuvelier C, van Cauwenberge P.Nasal polyposis: from cytokines to growth. Am J Rhinol 2000;14(5):279-90. 154. Boyle GM, Pedley J, Martyn AC, Banducci KJ, Strutton GM, Brown DA et al. Macrophage inhibitory cytokine-1 is overexpressed in malignant melanoma and is associated with tumorigenicity. J Invest Dermatol 2009;129(2):383-91. 93 155. Lund VJ, Mackay IS. Staging in rhinosinusitis. Rhinology. 1993;31:183-4. 156. Pfaffl MW. A new mathematical model for relative quantification in realtime RT-PCR. Nucleic Acids Res 2001;29: 2002-7. 157. Walker NJ. A technique whose time has come. Science 2002;296: 557-9. 158. Kempf T, Eden M, Strelau J, Naguib M, Willenbockel C, Tongers J et al. The transforming growth factor-beta superfamily member growthdifferentiation factor-15 protects the heart from ischemia/reperfusion injury. Circ Res 2006; 98(3):351-60. 159. Bachert C, Zhang N, Holtappels G, De Lobel L, van Cauwenberge P, Liu S,et al. Presence of IL-5 protein and IgE antibodies to staphylococcal enterotoxins in nasal polyps is associated with comorbid asthma. J Allergy Clin Immunol 2010 ;126(5):962-8. 160. Bottner M, Laaff M, Schechinger B, Rappold G, Unsicker K ,SuterCrazzolara C. Characterization of the rat, mouse, and human genes of growth/differentiation factor-15/macrophage inhibiting cytokine-1 (GDF15/MIC-1). Gene 1999; 237(1):105–11. 161. Hromas R, Hufford M, Sutton J, Xu D, Li Y, Lu L. PLAB, a novel placental bone morphogenetic protein. Biochim Biophys Acta 1997;1354(1): 40–4. 162. Taoka R, Tsukuda F, Ishikawa M, Haba R, Kakehi Y. Association of prostatic inflammation with down-regulation of macrophage inhibitory cytokine 1 gene in symptomatic benign prostatic hyperplasia. J Urol 2004;171(6 Pt 1):2330-5. 94 163. Lindmark F, Zheng SL, Wiklund F, Bensen J, Bälter KA, Chang B et al. H6D polymorphism in macrophage-inhibitory cytokine-1 gene associated with prostate cancer. J Natl Cancer Inst 2004;96(16):1248-54 164. Sun J, Turner A, Xu J, Grönberg H, Isaacs W. Genetic variability in inflammation pathways and prostate cancer risk. Urol Oncol 2007;25(3):250-9. 165. Kamp DW, Shacter E, Weitzman SA.Chronic inflammation and cancer: the role of the mitochondria. Oncology (Williston Park). 2011;25(5):400-13. 166. Ben-Neriah Y, Karin M.Inflammation meets cancer, with NF-κB as the matchmaker. Nat Immunol 2011;12(8):715-23. 167. Sullivan J, Gong Q, Hyslop T, Lavu H, Chipitsyna G, Yeo CJ et al. Serum monocyte chemoattractant protein-1 in pancreatic cancer. J Oncol. 2011;2011:518394. 168. Ashraf N, Bhattacharya N. Determination of the “incidental” Lund score for the staging of chronic rhinosinusitis. Otolaryngol Head Neck Surg 2001;125:483-6. 169. Dudvarski Z, Janosević L, Pender I, Djukić V, Jesić S, Dimitrijević M, Arsović N. Impact of rhinosinusal polyposis on CT score in patients with chronic rhinosinustis. Vojnosanit Pregl. 2010;67(3):209-12. 95 9. EKLER Ek-1) ÖzgeçmiĢ Adı MEHMET Soyadı DÜZLÜ Doğum Yeri ve Tarihi Çaycuma/ZONGULDAK 08.12.1982 E-Posta [email protected] Yabancı Dil İngilizce Eğitimi 2006- Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Hastalıkları Anabilim Dalı Asistan Dr. 2000-2006 Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi İng.Tıp Sıhhiye, Ankara 1997-2000 Özel Yıldırım Zonguldak 1993-1997 Oktay-Olcay-Yurtbay Anadolu Lisesi Çaycuma, Zonguldak 1988-1993 Saltukuva İlköğretim Çaycuma, Zonguldak Üye Olduğu KuruluĢlar Lisesi Ereğli, Okulu Bilimsel Türk Kulak Burun Boğaz ve Baş Boyun Cerrahisi Derneği Otoloji Nörotoloji Derneği Bilimsel Etkinlikler 28 Ekim-01 31. Türk Ulusal Kulak Burun Boğaz Kasım 2009 ve Baş Boyun Cerrahisi Kongresi Nisan 2010 9. Uluslarası Kulak Burun Boğaz ve Baş Boyun Cerrahisi Kongresi 19-23 2010 Mayıs 6. Ulusal Rinoloji Kongresi 22-20 2010 Kasım Gazi Üniversitesi 8.Deney Hayvanları Uygulama ve Etik Kursu 19-22 2011 Mayıs 7.Ulusal Rinoloji Kongresi 01.06.2011-31.08.2011 Clinical Observership in Head and Neck Surgery with in Netherlands Cancer Institue Antoni van Leewenhoek Hospital Amsterdam, Netherlands 96 Yayınlar Metin Yilmaz, Mehmet Duzlu, Tolgahan Catli, Selin Ustun,Alper Ceylan Thermal welding versus cold knife tonsillectomy: A prospective randomized study. Kaohsiung Journal of Medical Sciences (In Press) Düzlü M, Ileri F, Yılmaz M, Poyraz A. Co-existence of nasopharyngeal carcinoma and sinonasal paraganglioma: a case report. Kulak Burun Bogaz Ihtis Derg. 2011 Sep-Oct;21(5):298-302. Fikret İleri, Mehmet Düzlü, Raşit Cevizci. Serebellar Apse ile Komplike Kronik Süpüratif Kolesteatomlu Otitis Media: Olgu Sunumu. In: Ünal S (ed). Olgular ile Solunum Yolu Enfeksiyonları. (Bilimsel Tıp Yayınevi, Ankara) 2010, s: 43-51. Bayazit YA, Celenk F, Duzlu M, Goksu N Management of cerebrospinal fluid leak following retrosigmoid posterior cranial fossa surgery..ORL J Otorhinolaryngol Relat Spec. 2009;71(6):329-33. Altintas KH, Boztas G, Duyuler S, Duzlu M, Energin H, Ergun A Differences in opinions on disaster myths between first-year and sixth-year medical students..Eur J Emerg Med. 2009 Apr;16(2):80-3. Sözel Bildiriler „Thermal Welding Tonsillektomi: 3 Yıllık Sonuçlarımız‟ 31.Türk Ulusal Kulak Burun Boğaz ve Baş Boyun Cerrahisi Kongresi „Akustik Nörinom Cerrahisi: 20 Yıllık Sonuçlarımız‟31.Türk Ulusal Kulak Burun Boğaz ve Baş Boyun Cerrahisi Kongresi „Fasial Sinir Cerrahisi: 20 Yıllıkö Sonuçlarımız‟ 9. Uluslarası Kulak Burun Boğaz ve Baş Boyun Cerrahisi Kongresi Poster Sunumu „Boyun Metastazı Gelişmiş Prostat Adenokarsinomu: Olgu Sunumu‟ 31.Türk Ulusal Kulak Burun Boğaz ve Baş Boyun Cerrahisi Kongresi „Baş Boyun Cerrahisinde Free Flep ile Onarım: 17 Yıllık Sonuçlarımız‟ 31.Türk Ulusal Kulak Burun Boğaz ve Baş Boyun Cerrahisi Kongresi „ Dev kolesteatoma‟ 29. Ulusal Türk Otorinolaringoloji ve Baş Boyun Cerrahisi Kongresi 26–31 Mayıs 2007, Antalya. 97 Ek-2) Etik Kurul Onayı Belgesi 98 Ek-3) Tez Sınav Tutanağı 99