Basel Bankacılık Denetim Komitesi Sermaye Ölçümü ve

Basel Bankacılık
Denetim Komitesi
Sermaye Ölçümü ve Sermaye
Standartlarının Uluslararası
Düzeyde Uyumlaştırılması
(Yeni Basel Sermaye Uzlaşısı)
Gözden Geçirilmiş Düzenleme
(Türkçe Çeviri)
Haziran 2004
1
Not:
Bu belge, Basel Bankacılık Denetim Komitesi tarafından Haziran 2004’te yayımlanmış
bulunan orijinal metne birebir bağlı kalınarak ve Komiteden özel izin alınmak suretiyle
BDDK’nın koordinasyonunda TBB tarafından belirlenen bir tercüme bürosu tarafından
İngilizce aslından Türkçe’ye çevrilmiştir. Bunu takiben, çeviri, önce TBB nezdinde
oluşturulan Basel-II Yönlendirme Komitesi ve daha sonra da BDDK Araştırma Dairesi
bünyesinde oluşturulan uzman çalışma grupları tarafından detaylı olarak gözden
geçirilerek orijinal metnin içeriğiyle kavramsal bütünlüğünün korunması sağlanmaya
çalışılmıştır. Bu çalışmanın ardından BDDK Araştırma Dairesi bünyesinde oluşturulan
daha geniş bir grup tarafından gözden geçirilen metne son hali verilmiştir. Yeni Uzlaşı,
bankacılık, finans teorisi ve istatistik modelleme gibi teknik alanlardan faydalanan bir
düzenleme çerçevesi olması sebebiyle, Türkçe’ye kazandırılan orijinal belgenin çevirisi,
bankacılık sektörü çalışanları ile müşterilerinin ve dolayısıyla kamuoyunun konu
hakkındaki bilgi seviyesini artırmayı amaçlamaktadır. Bu nedenle, çeviri sadece
kamuoyunu bilgilendirme amaçlı olup, içerik açısından Kurumumuzun bir taahhüdü
niteliğini taşımamaktadır. BDDK, gerekli gördüğünde çevirinin anlam bütünlüğünü
bozmayacak şekilde kavramlar üzerinde değişiklik yapma hakkını saklı tutmaktadır.
Yukarıda bahsedilen gerekçelerden dolayı, yasal ve denetimsel açıdan her hangi
bağlayıcılığı bulunmayan bu belge içinde yer alan bilgi ve verilere dayanarak yapılacak
yatırım ya da benzeri kararların sonuçlarından BDDK sorumlu tutulamaz.
Telif Hakkı mahfuzdur. © 2005 Kaynak göstermek koşuluyla kısa alıntılar yapılabilir.
Yayın kopyaları için veya posta listesine eklemeler/posta listesinde değişiklikler
için taleplerin aşağıdaki adrese gönderilmesi gerekir:
Bank for International Settlements
Press & Communications
CH-4002 Basel, Switzerland
E-posta: [email protected]
Faks: +41 61 280 9100 ve +41 61 280 8100
© Bank for International Settlements 2004. Tüm hakları saklıdır. Kaynak
belirtmek şartıyla, bu dokümandan yapılan kısa alıntılar çoğaltılabilir veya
tercüme edilebilir.
ISBN baskı: 92-9131-669-5
ISBN web: 92-9197-669-5
2
İÇİNDEKİLER
KISALTMALAR .................................................................................................. 11
GİRİŞ .................................................................................................................. 12
1. BÖLÜM: UYGULAMANIN KAPSAMI ............................................................ 19
I.
Giriş ......................................................................................................... 19
II.
Bankacılık, Menkul Kıymetler ve Diğer Mali Kuruluşlar (Bağlı
Ortaklıklar) ......................................................................................................... 19
III.
Bankacılık, Menkul Kıymetler ve Diğer Mali Kuruluşlara Yapılan
Önemli Azınlık Hissesi Yatırımları (İştirakler)................................................. 20
IV.
Sigorta Kuruluşları ................................................................................. 21
V.
Ticari ve Sınai İşletmelerdeki Önemli Yatırımlar ................................. 22
VI.
Uygulama Kapsamında Sermayeden İndirilecek Yatırımlar ............... 23
2. BÖLÜM: BİRİNCİ YAPISAL BLOK – ASGARİ SERMAYE GEREĞİ............ 25
I.
Asgari Sermaye Gereksiniminin Hesaplanması .................................. 25
A.
Yasal Sermaye...................................................................................................... 25
B.
Risk Ağırlıklı Varlıklar: ........................................................................................... 26
C.
Geçiş Süreci Düzenlemeleri.................................................................................. 26
II.
Kredi Riski – Standart Yaklaşım ........................................................... 28
A.
Münferit Alacaklar: ................................................................................................ 28
1.
Hazine ve Merkez Bankalarına Kullandırılan Krediler ............................................ 28
2.
Merkezi Hükümet İçinde Yer Almayan Kamu Kurum ve Kuruluşlarına Kullandırılan
Krediler (KK) .................................................................................................................... 29
3.
Çok Taraflı Kalkınma Bankalarına Kullandırılan Krediler (ÇTKB) .......................... 30
4.
Bankalara Kullandırılan Krediler ............................................................................. 31
5.
Menkul Kıymet Şirketlerine Kullandırılan Krediler .................................................. 33
6.
Kurumsal Krediler ................................................................................................... 33
7.
Perakende Krediler................................................................................................. 34
8.
Konut İpoteği Karşılığı Krediler............................................................................... 35
9.
Ticari Gayrimenkul İpoteği Karşılığı Krediler .......................................................... 35
10.
Tahsili Gecikmiş Alacaklar...................................................................................... 35
11.
Yüksek Risk Kategorileri......................................................................................... 37
12.
Diğer Aktifler ........................................................................................................... 37
13.
Bilanço Dışı İşlemler............................................................................................... 37
3
B.
Bağımsız Kredi Derecelendirmeleri ...................................................................... 39
1.
Yetkilendirme Süreci:.............................................................................................. 39
2.
Liyakat Kriterleri...................................................................................................... 39
C.
Uygulamaya İlişkin Hususlar ................................................................................. 40
1.
Eşleştirme Süreci.................................................................................................... 40
2.
Çoklu Derecelendirmeler ........................................................................................ 41
3.
İhracın ve İhraççının Derecelendirilmesi: ............................................................... 41
4.
Ulusal ve Yabancı Para Cinsinden Dereceler ........................................................ 42
5.
Kısa / Uzun Vadeli Dereceler: ................................................................................ 42
6.
Münferit Derecelerin Uygulama Alanı..................................................................... 43
7.
Re’sen Yapılan Derecelendirme............................................................................. 43
D.
Standart Yaklaşım – Kredi Riski Azaltımı ............................................................. 44
8.
Önemli Hususlar ..................................................................................................... 44
(i)
Giriş ........................................................................................................................... 44
(ii)
Genel Hususlar.......................................................................................................... 44
(iii)
Yasal Geçerlilik.......................................................................................................... 45
9.
Kredi Riski Azaltım Teknikleri ................................................................................. 45
(i)
Teminatlı İşlemler ...................................................................................................... 45
(ii)
Bilanço İçi Netleştirme ............................................................................................... 48
(iii)
Garantiler ve Kredi Türevleri...................................................................................... 48
(iv)
Vade Uyumsuzluğu ................................................................................................... 49
(v)
Diğer Hususlar........................................................................................................... 49
10.
Teminat................................................................................................................... 49
(i)
Kabul Edilebilir Finansal Teminatlar .......................................................................... 49
(ii)
Kapsamlı Yöntem ...................................................................................................... 51
(iii)
Basit Yöntem ............................................................................................................. 62
(iv)
Teminatlandırılmış Tezgah üstü Türev İşlemleri........................................................ 63
11.
Bilanço İçi Netleştirme ............................................................................................ 63
12.
Garantiler ve Kredi Türevleri................................................................................... 64
(i)
Operasyonel Koşullar ................................................................................................ 64
(ii)
Kabul Edilebilir Garantör, Kefil ve Kontrgarantörler ................................................... 67
(iii)
Risk Ağırlıkları ........................................................................................................... 68
(iv)
Para Cinsi Uyumsuzlukları ........................................................................................ 68
(v)
Hazine ve Merkez Bankasınca Sağlanan Garanti ve Kontrgarantiler ........................ 69
13.
Vade Uyumsuzluğu ................................................................................................ 69
(i)
Vade Tanımı.............................................................................................................. 70
(ii)
Vade Uyumsuzluklarına İlişkin Risk Ağırlıkları........................................................... 70
14.
Kredi Riski Azaltım Tekniklerinin (KRA) Uygulanmasına İlişkin Diğer Hususlar..... 71
(i)
Çoklu Kredi Riski Azaltım Tekniklerinin Kullanımına İlişkin Hususlar ........................ 71
(ii)
İlk temerrütte başvuru olanağı sağlayan kredi türevleri ............................................. 71
(iii)
İkinci temerrütte başvuru olanağı sağlayan kredi türevleri......................................... 71
4
Kredi Riski – İçsel Derecelendirmeye Dayalı Yaklaşım ...................... 72
III.
A.
Genel Hususlar ..................................................................................................... 72
B.
İDD Yaklaşımının İşleyişi ...................................................................................... 72
1.
Kredilerin Sınıflandırılması ..................................................................................... 73
(i)
Kurumsal Kredilerin Tanımı ....................................................................................... 73
(ii)
Hazine ve Merkez Bankasına Kullandırılan Kredilerin Tanımı................................... 76
(iii)
Bankalara Kullandırılan Kredilerin Tanımı ................................................................. 76
(iv)
Perakende Kredilerin Tanımı..................................................................................... 76
(v)
Nitelikli Rotatif Perakende Kredilerin Tanımı ............................................................. 78
(vi)
Sermaye/Hisse Senedi Yatırımlarının Tanımı ........................................................... 79
(vii) Devralınan Alacakların Tanımı .................................................................................. 80
2.
Temel ve Gelişmiş Yaklaşımlar .............................................................................. 82
(i)
Kurumsal Krediler, Hazine ve Merkez Bankası ile Bankalara Kullandırılan Krediler.. 83
(ii)
Perakende Krediler.................................................................................................... 83
(iii)
Hisse Senedi Yatırımları............................................................................................ 84
(iv)
Devralınan Alacaklar ................................................................................................. 84
3.
Varlık Kategorileri İtibariyle İDD Yaklaşımının Kullanılması ................................... 84
4.
Geçiş Süreci Düzenlemeleri ................................................................................... 86
(i)
Paralel Hesaplama .................................................................................................... 86
(ii)
Kurumsal Krediler, Hazine ve Merkez Bankasına Kullandırılan Krediler, Bankalara
Kullandırılan Krediler ve Perakende Krediler...................................................................... 86
(iii)
C.
Sermaye Yatırımları................................................................................................... 87
Kurumsal Krediler, Hazine ve Merkez Bankası ile Bankalara Kullandırılan
Kredilere İlişkin Kurallar................................................................................................. 87
1.
Risk Ağırlıklklandırılmışı Kurumsal, Hazine ve Merkez Bankasına ve Bankalara
Kullandırılan Krediler ....................................................................................................... 88
(i)
Risk Ağırlıklı Varlıkların Türetilmesine İlişkin Formül ................................................. 88
(ii)
Küçük ve Orta Büyüklükteki İşletmelere (KOBİ) İlişkin Firma Büyüklüğü Ayarlamaları..
.................................................................................................................................. 89
(iii)
2.
D.
İhtisas Kredilerine İlişkin Risk Ağırlıkları .................................................................... 89
Risk Bileşenleri ....................................................................................................... 91
(i)
Temerrüt Olasılığı (TO) ............................................................................................. 91
(ii)
Temerrüt Halinde Kayıp (THK) .................................................................................. 91
(iii)
Temerrüt Tutarı (TT).................................................................................................. 96
(iv)
Efektif Vade (V) ......................................................................................................... 98
Perakende Kredilere İlişkin Kurallar.................................................................... 100
1.
Risk Ağırlıklı Perakende Krediler.......................................................................... 100
(i)
İkamet Amaçlı Konut Kredileri ................................................................................. 100
(ii)
Nitelikli Rotatif Perakende Krediler .......................................................................... 101
(iii)
Diğer Perakende Krediler ........................................................................................ 101
2.
Risk Bileşenleri ..................................................................................................... 102
(i)
Temerrüt Olasılığı (TO) ve Temerrüt Halinde Kayıp Yüzdesi (THK)....................... 102
5
E.
(ii)
Garantilerin ve Kredi Türevlerinin Tanınması .......................................................... 102
(iii)
Temerrüt Tutarı (TT)................................................................................................ 102
Hisse Senedi Yatırımına İlişkin Kurallar.............................................................. 103
1.
Hisse Senedi Yatırımları İçin Risk Ağırlıklı Varlıklar ............................................. 104
(i)
Piyasa Bazlı Yaklaşım ............................................................................................. 104
(ii)
TO/THK Yaklaşımı................................................................................................... 105
(iii)
Piyasa Bazlı ve TO/THK Yaklaşımlarına İstisnalar .................................................. 107
2.
F.
Risk Bileşenleri ..................................................................................................... 107
Devralınan Alacaklar İçin Kurallar....................................................................... 108
1.
Temerrüt Riski İçin Risk Ağırlıklı Varlıklar ............................................................ 108
(i)
Devralınan Perakende Alacaklar ............................................................................. 109
(ii)
Devralınan Kurumsal Alacaklar ............................................................................... 109
2.
Temlik Riski İçin Risk Ağırlıklı Varlıklar ................................................................ 111
3.
Alacaklar İçin Satın Alma Fiyatı İndirimlerine İlişkin Uygulama ............................ 111
4.
Kredi Riski Azaltma Unsurlarının Dikkate Alınması.............................................. 112
G.
Beklenen Kayıplara İlişkin Uygulama ve Karşılıkların Tanınması....................... 112
1.
Beklenen Kayıpların Hesaplanması ..................................................................... 113
(i)
Denetim otoritesi Sınıflama Kriterlerine Tâbi İK Dışındaki Krediler İçin Beklenen Kayıp
................................................................................................................................ 113
(ii)
2.
Karşılıkların Hesaplanması................................................................................... 114
(i)
İDD Yaklaşımına Tâbi Olan Riskler ......................................................................... 114
(ii)
Kredi Riskine İlişkin Standart Yaklaşıma Tâbi Alacaklar......................................... 114
3.
H.
Denetim Otoritesi Sınıflama Kriterlerine Tâbi Olan İK Kredileri İçin Beklenen Kayıp113
Beklenen kayıp (BK) ve Karşılıklara İlişkin Uygulama.......................................... 115
İDD Yaklaşımı İçin Asgari Koşullar ..................................................................... 115
1.
Asgari Koşulların Bileşimi ..................................................................................... 116
(i)
Derecelendirme Boyutları ........................................................................................ 118
(ii)
Derecelendirmenin Yapısı ....................................................................................... 119
(iii)
Derecelendirme Kriterleri......................................................................................... 120
(iv)
Derecelendirme Sürecinin Zamanlaması................................................................. 122
(v)
Modellerin Kullanılması ........................................................................................... 122
(vi)
Derecelendirme Sistemi Yapısının Dokümantasyonu.............................................. 123
4.
Risk Derecelendirme Sisteminin İşleyişi............................................................... 124
(i)
Derecelendirmenin Kapsamı ................................................................................... 124
(ii)
Derecelendirme Sürecinin Bütünlüğü ve Güvenilirliği .............................................. 124
(iii)
Sapmalar ................................................................................................................. 125
(iv)
Verilerin Muhafazası................................................................................................ 125
(v)
Sermaye Yeterliliği Değerlendirmesinde Kullanılan Stres Testleri ........................... 127
5.
Kurumsal Yönetim ve Gözetim-Denetim .............................................................. 128
(i)
Kurumsal Yönetim ................................................................................................... 128
(ii)
Kredi Riski Kontrolü ................................................................................................. 128
(iii)
İç ve Dış Denetim .................................................................................................... 129
6
6.
İçsel Derecelerin Kullanımı................................................................................... 129
7.
Riskin Sayısallaştırılması...................................................................................... 130
(i)
Genel Tahmin Yükümlülükleri.................................................................................. 130
(ii)
Temerrüt Tanımı...................................................................................................... 131
(iii)
Yapılandırma ........................................................................................................... 133
(iv)
Limit Aşımlarına İlişkin Uygulama............................................................................ 133
(v)
Bütün Varlık Sınıfları İçin Kayıp Tanımı................................................................... 134
(vi)
TO Tahminleriyle İlgili Yükümlülükler....................................................................... 134
(vii) Bankanın Kendi THK Tahminleriyle İlgili Koşullar.................................................... 136
(viii) Bankanın Kendi TT Tahminleriyle İlgili Yükümlülükler ............................................. 138
(ix)
Garantilerin ve Kredi Türevlerinin Etkisini Değerlendirmek İçin Asgari Yükümlülükler...
................................................................................................................................ 139
(x)
Kabul Edilebilir Devralınan alacaklar İçin TO ve THK (veya BK) Tahminine İlişkin
Yükümlülükler................................................................................................................... 141
8.
İçsel Tahminlerin Doğrulanması/Onaylanması..................................................... 144
9.
Denetim Otoritesinin Öngördüğü THK ve TT Tahminleri...................................... 145
(i)
TGM ve İGM’nin Teminat Olarak Kabul Edilebilirlik Tanımı..................................... 146
(ii)
Kabul Edilebilir TGM/İGM İçin Operasyonel Yükümlülükler..................................... 146
(iii)
Finansal Alacakların Dikkate Alınabilmesine İlişkin Yükümlülükler.......................... 148
10.
Finansal Kiralamaların Dikkate Alınabilmesine İlişkin Yükümlülükler................... 150
11.
Hisse Senedi Yatırımları İçin Sermaye Yükümlülüklerinin Hesaplanması............ 151
(i)
İçsel Piyasa Bazlı Yaklaşım Modelleri ..................................................................... 151
(ii)
Yasal Sermaye Miktarı ve Riskin Sayısallaştırılması ............................................... 152
(iii)
Risk Yönetimi Süreci ve Kontrolleri.......................................................................... 154
(iv)
Doğrulama/Onaylama ve Dokümantasyon .............................................................. 155
12.
IV.
Kamuya Açıklama Yükümlülükleri ........................................................................ 158
Kredi Riski – Menkul Kıymetleştirme Çerçevesi ............................... 158
A.
Menkul Kıymetleştirme Çerçevesine Dahil Edilen İşlemler; Kapsam ve Tanımlar ...
............................................................................................................................ 158
B.
Tanımlar ve Genel Terminoloji............................................................................ 159
1.
Kaynak Banka ...................................................................................................... 159
2.
Varlığa Dayalı Menkul Kıymet (VDMK) Programı................................................ 160
3.
Menkul Kıymetlerin Geri Çağrılması..................................................................... 160
4.
Kredilerin Geliştirilmesi ......................................................................................... 160
5.
Kredileri Geliştiren Sadece Faize Dayalı Menkul Kıymet ..................................... 160
6.
Erken İtfa .............................................................................................................. 160
7.
Brüt Spread ......................................................................................................... 161
8.
İlave Teminat ........................................................................................................ 161
9.
Özel Amaçlı Kuruluş (ÖAK) .................................................................................. 161
C.
Risk Devrinin Tanınması İçin Operasyonel Koşullar........................................... 161
1.
Geleneksel Menkul Kıymetleştirmeler İçin Operasyonel Koşullar ........................ 161
7
2.
Sentetik Menkul Kıymetleştirmeler İçin Operasyonel Koşullar: ............................ 162
3.
Menkul Kıymetleştirmede Sıfırlama Çağrıları İçin Operasyonel Koşullar ve
Uygulama Kuralları ........................................................................................................ 164
D.
Menkul Kıymetleştirme Risklerine İlişkin Uygulama ........................................... 165
1.
Sermaye Gereğinin Hesaplanması....................................................................... 165
(i)
İndirim İşlemi ........................................................................................................... 165
(ii)
İlave Teminat ........................................................................................................... 165
2.
Bağımsız Kredi Derecelerinin Kullanılması İçin Operasyonel Gerekler................ 166
3.
Menkul kıymetleştirme Kredileri İçin Standart Yaklaşım....................................... 167
(i)
Kapsam ................................................................................................................... 167
(ii)
Risk Ağırlıkları ......................................................................................................... 167
(iii)
Derecelendirilmemiş Menkul Kıymetleştirme Risklerine İlişkin Genel Uygulamanın
İstisnaları.......................................................................................................................... 168
(iv)
Bilanço Dışı Riskler İçin Krediye Dönüştürme Oranları ........................................... 169
(v)
Menkul Kıymetleştirme Riskleri İçin Kredi Riski Azaltma Uygulaması ..................... 171
(vi)
Erken İtfa Karşılıkları İçin Sermaye Gereği.............................................................. 172
(vii) Kontrollü Erken İtfada KDO’ların Tespiti .................................................................. 173
(viii) Kontrolsüz Erken İtfada KDO’ların Tespiti ............................................................... 175
4.
Menkul kıymetleştirme Riskleri İçin İçsel Derecelendirme Yaklaşımı ................... 176
(i)
Kapsam ................................................................................................................... 176
(ii)
Yaklaşımların Hiyerarşisi ......................................................................................... 176
(iii)
Azami Sermaye İhtiyacı........................................................................................... 177
(iv)
Derecelendirmeye Dayalı Yaklaşım (DDY).............................................................. 177
(v)
İçsel Derecelendirme Yaklaşımı (İDY)..................................................................... 180
(vi)
Denetim Otoritesi Formülü (DOF)............................................................................ 183
(vii) Likidite Kredileri ....................................................................................................... 187
(viii) Örtüşen Kredilerle İlgili Uygulama ........................................................................... 188
V.
(ix)
Kabul Edilebilir Hizmet Sağlayıcı Nakit Avans Kredileri........................................... 188
(x)
Menkul kıymetleştirme Risklerinde Kredi Riski Azaltımı ile İlgili Uygulama ............. 188
(xi)
Erken İtfa Karşılıkları İçin Sermaye Gereği.............................................................. 188
Operasyonel Risk ................................................................................. 189
A.
Operasyonel Risk Tanımı.................................................................................... 189
B.
Ölçüm Yöntemleri................................................................................................ 189
1.
Temel Gösterge Yaklaşımı ................................................................................... 190
2.
Standart Yaklaşım, ............................................................................................... 192
3.
İleri Ölçüm Yaklaşımları (İÖY) .............................................................................. 194
C.
Kabul Edilebilirlik Kriterleri................................................................................... 195
1.
Standart Yaklaşım ................................................................................................ 195
2.
İleri Ölçüm Yaklaşımları (İÖY) .............................................................................. 197
(i)
Genel Standartlar .................................................................................................... 197
(ii)
Nitel Standartlar....................................................................................................... 197
8
D.
(iii)
Nicel Standartlar ...................................................................................................... 198
(iv)
Riskin Azaltılması .................................................................................................... 203
Kısmi Kullanım .................................................................................................... 205
VI.
Alım-Satım Portföyüne İlişkin Hususlar ............................................. 206
A.
Alım-Satım Portföyü Tanımı................................................................................ 206
B.
İhtiyatlı Değerleme İlkeleri................................................................................... 207
1.
Sistemler ve Kontroller ......................................................................................... 208
2.
3.
Değerleme Yöntemleri.......................................................................................... 208
(i)
Piyasa Fiyatı Esas Alınarak Yapılan Değerleme ..................................................... 208
(ii)
Model Fiyatı Esas Alınarak Yapılan Değerleme ...................................................... 208
(iii)
Bağımsız Fiyat Doğrulaması ................................................................................... 209
Değerlemeye ilişkin Düzeltmeler ve Karşılık Tesisi .............................................. 210
C.
Alım-Satım Hesaplarında Karşı Taraf Kredi Riskiyle İlgili Uygulama ................. 210
D.
Standart Metotta Alım-Satım Portföyünün Spesifik Riskine İlişkin Sermaye
Yükümlülüğü................................................................................................................ 213
1.
Kamu Menkul Kıymetleri İçin Spesifik Riske İlişkin Sermaye Yükümlülüğü ......... 213
2.
Derecelendirilmemiş Borçlanma Enstrümanlarında Spesifik Risk Kuralları ......... 213
3.
Kredi Türevleriyle Finansal Koruma Altına Alınmış Pozisyonların Spesifik Risk
Sermaye Yükümlülüğü .................................................................................................. 214
3. BÖLÜM: İKİNCİ YAPISAL BLOK – DENETİM OTORİTESİNİN İNCELEMESİ
.......................................................................................................................... 216
I.
Denetim Otoritesinin İncelemesinin Önemi ....................................... 216
II.
Denetim Otoritesinin İncelemesinin Dört Temel Prensibi ................ 217
Prensip 1. .................................................................................................................... 217
1.
Yönetim Kurulunun ve Üst Düzey Yönetimin Gözetimi ve Denetimi .................... 218
2.
Güvenilir ve Sağlam Sermaye Değerlendirmesi................................................... 219
3.
Risklerin Kapsamlı Olarak Değerlendirilmesi ....................................................... 219
4.
İzleme ve Raporlama............................................................................................ 221
5.
İç Kontrol Sistemi Tarafından Kontrolden Geçirilmesi .......................................... 221
Prensip 2. .................................................................................................................... 222
1.
Risk Değerlendirmesinin Yeterliliğinin Gözden Geçirilmesi.................................. 222
2.
Sermaye Yeterliliğinin Değerlendirilmesi .............................................................. 223
3.
Kontrol Ortamının Değerlendirilmesi .................................................................... 223
4.
Asgari Standartlara Uygunluğun Denetim Otoritesince Gözden Geçirilmesi........ 223
5.
Bankaya Yönelik Tedbir Alma .............................................................................. 224
Prensip 3. .................................................................................................................... 224
Prensip 4. .................................................................................................................... 225
9
Denetim Otoritesinin İncelemesi Sürecinde Ele Alınacak Spesifik
III.
Konular ............................................................................................................ 226
A.
Bankacılık Hesaplarındaki Faiz Oranı Riski........................................................ 226
B.
Kredi Riski ........................................................................................................... 227
1.
İDD Yaklaşımları Altında Stres Testleri ................................................................ 227
2.
Temerrüdün Tanımı.............................................................................................. 227
3.
Artık (Kalıntı) Risk................................................................................................. 227
4.
Kredi Yoğunlaşması Riski..................................................................................... 229
C.
Operasyonel Risk................................................................................................ 230
IV.
Denetim Otoritesinin İncelemesi Sürecinin Diğer Unsurları ............ 230
A.
Denetim Otoritesinin Şeffaflığı ve Hesap Verebilirliği ......................................... 230
B.
Sınır Ötesi İletişim ve İşbirliğinin Geliştirilmesi.................................................... 231
V.
Menkul Kıymetleştirmeye İlişkin Denetim Otoritesinin İnceleme
Süreci ............................................................................................................... 232
A.
Risk Transferinin Önemi...................................................................................... 232
B.
Piyasadaki Yenilikler ........................................................................................... 233
C.
İlave Koruma Karşılıkları ..................................................................................... 233
D.
Artık Risk ............................................................................................................. 235
E.
Erken İtfa Çağrısına İlişkin Karşılıklar ................................................................. 235
F.
Erken İtfalar......................................................................................................... 236
4. BÖLÜM: ÜÇÜNCÜ YAPISAL BLOK – PİYASA DİSİPLİNİ......................... 239
I.
Genel Değerlendirmeler....................................................................... 239
A.
Bilgilendirme Yükümlülükleri ............................................................................... 239
B.
Rehber İlkeler...................................................................................................... 239
C.
Uygun Bilgilendirmenin Sağlanması ................................................................... 239
D.
Muhasebe Açıklamaları İle Etkileşim .................................................................. 240
E.
Önemlilik.............................................................................................................. 241
F.
Bildirim Sıklığı ..................................................................................................... 242
G.
Bankaya Ait Özel ve Gizli Bilgiler........................................................................ 242
II.
Bilgilendirme Yükümlülükleri.............................................................. 243
A.
Kamuyu Bilgilendirme Genel Prensibi................................................................. 243
B.
Uygulamanın Kapsamı........................................................................................ 243
C.
Sermaye .............................................................................................................. 245
D.
Maruz Kalınan Riskler ve Değerlendirilmesi ....................................................... 247
1.
Genel Nitel Bilgilendirme Yükümlülüğü ................................................................ 247
10
2.
Kredi Riski ............................................................................................................ 248
3.
Piyasa Riski .......................................................................................................... 258
4.
Operasyonel Risk ................................................................................................. 259
5.
Hisse Senedi Yatırımları....................................................................................... 260
6.
Bankacılık Hesaplarındaki Faiz Oranı Riski ......................................................... 261
Ek 1 :Yeni Enstrümanlara İlişkin Ana Sermayenin %15 Limiti.................... 262
Ek 2: Standart Yaklaşım – Eşleme Sürecinin Uygulanması ........................ 263
Ek 3: Şematik İDD Risk Ağırlıkları ................................................................. 269
Ek 5: Şematik Örnekler: Denetim Otoritesi Formülüyle Kredi Riskini Azaltma
Etkisinin Hesaplanması .................................................................................. 292
Ek 6: İş Kollarının Eşlenmesi ......................................................................... 297
Ek 7 : Ayrıntılı Kayıp Olayı Türlerine İlişkin Sınıflandırma .......................... 300
Ek 8: Standart ve İDD Yaklaşımlarında Finansal Teminatla Teminatlandırılan
İşlemlerde
Sermaye
Uygulamasına
İlişkin
Metodolojilerin
Gözden
Geçirilmesi....................................................................................................... 304
Ek 9 : Basit Standart Yaklaşım....................................................................... 306
11
KISALTMALAR
VDFB
APİ
GÖY
ASY
KDO
KTO
EF
KRA
TT
İKK
BKDK
BK
GDMK
VYTG
İDD
GGG
FDMK
İDDY
THK
V
ÇTKB
MKİT
DVF
TO
PF
KK
NRPK
DDY
RYK
DOF
İK
KOBİ
ÖAK
YF
BmK
TGM
İGM
Varlığa Dayalı Finansman Bonosu
Arsa Alımı, Projelendirme ve İnşaat
Gelişmiş Ölçüm Yaklaşımları
Alternatif Standart Yaklaşım
Kredi Dönüşüm Oranı
Kümülatif Temerrüt Oranı
Emtia Finansmanı
Kredi Riski Azaltımı
Temerrüt Tutarı
İhracat Kredi Kuruluşu
Bağımsız Kredi Derecelendirme Kuruluşu
Beklenen Kayıp
Geleceğe Dönük Marj Kazancı
Volatilitesi Yüksek Ticari Gayrimenkul
İçsel Değerlendirmeye Dayalı Yaklaşım
Gelir Getiren Gayrimenkul
Sadece Faize Dayalı Menkul Kıymet
İçsel Derecelendirmeye Dayalı Yaklaşım
Temerrüt Halinde Kayıp
Efektif Vade
Çok Taraflı Kalkınma Bankası
Menkul Kıymet İhraç Taahhütleri
Duran Varlık Finansmanı
Temerrüt Olasılığı
Proje Finansmanı
Kamu Kurumu
Nitelikli Rotatif Perakende Krediler
Derecelendirmeye Dayalı Yaklaşım
Rotatif Aracılık Yüklenimi
Denetim Otoritesi Formülü
İhtisas Kredileri
Küçük ve Orta Büyüklükteki İşletme
Özel Amaçlı Kuruluş
Yatırım Fonları
Beklenmeyen Kayıp
Ticari Gayri Menkul
İkamet Amaçlı Gayri Menkul
12
SERMAYE ÖLÇÜMÜ VE SERMAYE STANDARTLARININ
ULUSLARARASI DÜZEYDE UYUMLAŞTIRILMASI:
GÖZDEN GEÇİRİLMİŞ DÜZENLEME
GİRİŞ
Bu rapor, son dönemlerde Basel Bankacılık Gözetim ve Denetim
Komitesi'nin ("Komite")1 uluslararası alanda faaliyet gösteren bankaların sermaye
yeterliliği denetimine ilişkin mevzuatında uluslararası yakınlaştırmayı sağlamak
amacına yönelik çalışmalarının sonuçlarını sunmaktadır. Komitenin sermaye
yeterliliği düzenlemesinin gözden geçirilmesi amacına yönelik ilk dönem
önerilerinin Haziran 1999'da yayımlamasından sonra, tüm üye ülkelerde kapsamlı
bir istişare süreci başlatılmış ve iletilen öneriler dünya çapında denetim
otoritelerine dağıtılmıştır. Komite, Ocak 2001 ve Nisan 2003'de görüş alışverişi ve
istişare için ek öneriler yayımlamış; bu önerilerle ilgili üç sayısal etki çalışması
yapmıştır. Bu çabalar sonucunda, özgün önerilere çok önemli katkı ve ilaveler
yapılmıştır. Bu doküman, Komitenin tüm üyelerince kabul edilmiş bir bildirgesi
niteliğindedir. Dokümanda, sermaye yeterliliğinin ölçülmesi konusunda
mutabakata varılan düzenlemenin ve uyulması gereken asgari standartların
ayrıntıları açıklanmaktadır. Komitede temsil edilen ulusal denetim otoriteleri,
düzenlemenin kendi ülkelerinde ulusal mevzuata dahil edilmesini önereceklerdir.
Düzenleme ve içindeki standart, G-10 ülkelerinin Merkez Bankası Başkanları ve
Bankacılık Denetleme Kurumu Başkanlarınca uygun bulunmuştur.
1.
Komite, üyelerinden, ülkelerinde bu düzenlemeye uyum için gerekli
süreçleri başlatmalarını beklemektedir. Bazı ülkelerde, bu süreçler, Komitenin
hazırladığı düzenleme hakkında ayrıca etki değerlendirmeleri yapılmasını ve ilgili
taraf ve çıkar gruplarının ulusal otoritelere görüşlerini sunmaları için ek fırsatlar
yaratılmasını da içerecektir. Komite, bu raporda yer alan düzenlemenin 2006 yıl
sonundan itibaren uygulamaya konulmasını amaçlamaktadır. Ancak, gelişmiş
yaklaşımlarla ilgili ilave araştırma veya paralel hesaplamalar için bir yıla daha
gereksinim olacağı; bu nedenle bu yaklaşımların ancak 2007 yıl sonundan itibaren
uygulamaya konulabileceği öngörülmektedir. 45 ile 49. paragraflar arasında,
gözden geçirilmiş düzenlemelere geçiş ve düzenlemenin belirli özel yaklaşımlarla
ilgisi hakkında daha ayrıntılı bilgi verilmektedir.
2.
1
Basel Bankacılık Gözetim ve Denetim Komitesi, 1975 yılında Onlar Grubu ülkelerinin merkez
bankası başkanları tarafından kurulmuş bankacılık denetim otoriteleri komitesidir. Belçika,
Kanada, Fransa, Almanya, İtalya, Japonya, Lüksemburg, Hollanda, İspanya, İsveç, İsviçre,
Birleşik Krallık ve Amerika Birleşik Devletleri'nin bankacılık denetim otoriteleri ve merkez
bankalarının üst düzey temsilcilerinden oluşur. Genellikle, daimi Sekreteryasının bulunduğu
Basel'de Bank for International Settlements'da (Uluslararası Ödemeler Bankası) toplanır.
13
Denetim otoriteleri, bu düzenlemeyi, kendilerine özgü daha kapsamlı
3.
denetim önceliklerine uygun olduğuna inandıklarında ulusal mevzuatlarına dahil
etmeyi düşünmelidir. Gözden geçirilmiş uzlaşı metni, dünya çapında bankalar ve
bankacılık sistemleri için seçenekler sunacak şekilde düzenlenmiş olmasına
karşın, Basel Komitesi, G-10 harici ülkelerde uzlaşının yakın gelecekte ulusal
mevzuatlara dahil edilmesinin, denetim otoriteleri açısından ülkelerinde mevcut
bankacılık denetimini güçlendirme gereksinimleri kapsamındaki birincil
öncelikleri olmayabileceğini kabul etmektedir. Böyle bir durumda, her ulusal
denetim otoritesi, uygulama için bir zamanlama planı ve yaklaşımı geliştirirken,
gözden geçirilmiş bu Düzenlemenin ulusal bankacılık sistemine getirebileceği
yararları dikkatle değerlendirmelidir.
Komitenin 1988 Uzlaşısını2 gözden geçirme çalışmasının asli hedefi,
sermaye yeterliliği mevzuatının uluslararası faal bankalar arasında önemli bir
rekabet eşitsizliği kaynağı olmamasını sağlamadaki tutarlılığını sürdürürken, diğer
taraftan da, uluslararası bankacılık sisteminin istikrarını ve sıhhatini güçlendiren
bir düzenleme oluşturmaktır. Komite, gözden geçirilen bu düzenlemenin
bankacılık sektörünün daha güçlü risk yönetimi uygulamalarını benimsemesini
sağlayacağına inanmakta ve bunu, düzenlemenin en büyük yararlarından biri
olarak görmektedir. Komite, iletilen öneriler hakkındaki görüşlerinde, bankalar ve
ilgili diğer tarafların, düzenlemenin dayandığı üçlü yapısal blok (asgari sermaye
ihtiyacı, denetim otoritesinin incelemesi ve piyasa disiplini) kavramını ve bu
kavramın dayandığı gerekçeleri memnuniyetle kabul ettiklerini saptamıştır. Diğer
bir ifadeyle, bankalar ile diğer ilgili tarafların, yerel düzeyde mümkün olduğunca
bir örnek şekilde uygulanabilecek ulusal bir düzenlemenin sunacağı yararları
koruduğu ve bankacılık ve risk yönetim uygulamalarındaki değişiklikleri dikkate
alarak sermayeyle ilgili mevzuatı geliştirdiği için düzenlemeye destek verdiklerini
ifade etmişlerdir.
4.
Komite, gözden geçirilmiş bu düzenlemeyi hazırlarken, kavramsal olarak
rasyonel olması yanında üye ülkelerin her birinde yürürlükte bulunan denetim ve
muhasebe sistemlerinin özgün nitelik ve özelliklerini dikkate alan ve riskler
konusunda daha hassas sermaye yükümlülükleri belirlemeye çalışmıştır. Komite,
bu hedefine ulaştığına inanmaktadır. Komite, bankaların risk ağırlıklı varlıklarının
asgari %8’i oranında sermaye bulundurması genel koşulunu; piyasa riskinin
yönetimine ilişkin 1996 Piyasa Riski Değişikliğinin temel yapısı ve kabul
edilebilir sermaye tanımı da dahil 1988 sermaye yeterliliği düzenlemesinin kilit
öneme sahip unsurlarını da korumuştur.
5.
Gözden geçirilmiş düzenlemenin getirdiği önemli bir yenilik, bankaların iç
sistemlerinin sağladığı risk değerlendirmelerinin sermaye hesaplamalarında girdi
olarak daha fazla kullanımıdır. İçsel risk değerlendirmelerinin güvenilirliğini
sağlamak amacına yönelik ayrıntılı bir asgari koşullar seti belirlenmiştir.
Komitenin amacı, bankaların risk yönetim politikaları ve uygulamalarının şeklini
ya da operasyonel ayrıntılarını dikte etmek değildir. Her denetim otoritesi,
6.
2
Sermaye Ölçümü ve Sermaye Standartlarının Uluslararası Düzeyde Yakınlaştırılması, Basel
Bankacılık Gözetim ve Denetim Komitesi (Temmuz 1988) (yapılan değişiklikleri de dahil)
14
bankaların uyguladığı sistem ve kontrollerin sermaye hesaplamaları için temel
oluşturmaya yeterli olmasını sağlamak amacına yönelik denetim prosedürleri
geliştirecektir. Denetim otoritelerinin özellikle uygulama sürecinde bankaların
hazır olup olmadığını tespit ederken sağlam bir muhakeme gücü göstermesi
gerekecektir. Komite, ulusal denetim otoritelerinin, asgari koşulları yerine
getirmeyi nihai amaç olarak değil, bankaların sermaye hesaplamalarında basiretli
girdi sağlama yeteneğinin genel güvenilirliğini sağlamanın bir aracı olarak
bakmalarını beklemektedir.
7.
Düzenleme, bankalar ve denetim otoritelerinin faaliyetleri ve finansal
piyasa altyapıları için en uygun yaklaşımları seçmesine olanak sağlamak
amacıyla, kredi ve operasyonel riske ait sermaye gereksiniminin belirlenmesinde
kullanılabilecek yöntemleri içeren seçenekler sunmaktadır. Ayrıca, standartların
ulusal piyasaların farklı koşullarına uyarlanması için, seçeneklerden her birinin
uygulamasına ilişkin olarak sınırlı düzeyde ulusal tercih hakkı da tanınmıştır.
Ancak bu farklı özellikler, ulusal otoritelerin uygulamada yeterli tutarlılığı
sağlamak için büyük çabalar göstermesini gerektirecektir. Komite, tutarlılığı
sağlamak ve artırmak gayesiyle, önümüzdeki dönemde düzenlemenin
uygulanmasını izlemeyi ve denetlemeyi amaçlamaktadır. Özellikle, denetim
otoritelerini uygulama yaklaşımları konusunda bilgi alışverişinde bulunmaya
teşvik ederek düzenlemenin uygulanmasında tutarlılığı sağlamak amacıyla,
Komite içinde bir Uzlaşı Uygulama Grubu kurulmuştur.
Komite, uluslararası düzeyde faaliyet gösteren bankalar bakımından, ana
ülke denetim otoritelerinin, etkin ve etkili bir uygulama için ev sahibi ülke
denetim otoriteleri ile aralarında gereken işbirliğinin artırılmasında önemli ve
öncü bir rol oynayacaklarını düşünmektedir. Uzlaşı Uygulama Grubu, bankalar
üzerindeki uygulama yükünü azaltan ve mevcut denetim kaynaklarını koruyan
pratik işbirliği ve eşgüdüm düzenlemeleri hazırlamaktadır. Uzlaşı Uygulama
Grubunun çalışmalarına ve denetim otoriteleri ve sektörle olan etkileşimine
dayanarak, Komite, düzenlemenin sınır ötesi uygulamaları için genel ilkeler
yayımlamış; ayrıca, gelişmiş ölçüm yaklaşımlarına göre ana ülke ve ev sahibi ülke
denetim otoriteleri açısından operasyonel risk sermaye yükümlülüklerinin dikkate
alınması için daha ayrıntılı ilkeler belirlemiştir.
8.
Bu düzenlemenin uluslararası faaliyeti olan bankalar için asgari sermaye
seviyelerini tespit etmek amacına yönelik olduğu da vurgulanmalıdır. 1988
Uzlaşısında olduğu gibi, ulusal otoriteler, daha yüksek asgari sermaye seviyeleri
öngören düzenlemeler yapmakta serbest olacaklardır. Ayrıca, ulusal otoriteler,
bankacılık lisansı verdikleri bankacılık kuruluşları için sermaye yeterliliği ile ilgili
ek ölçütler uygulamakta da serbest olacaklardır. Ulusal otoriteler, örneğin,
herhangi bir sermaye hesaplama kuralının maruz kalınan risklerin ölçüm
hassasiyeti ve doğruluğu konusunda oluşabilecek potansiyel belirsizlikleri
gidermek veya bir kurumun dış kaynakla fonlama konusuna kısıtlama getirmek
amacına yönelik olarak da ek bir sermaye kriteri kullanabilirler. Bir ülkede bu
düzenlemede öngörülene ilaveten ek bir sermaye kriterinin (kaldıraç oranı veya
riske maruz tutar limiti gibi) kullanılması halinde, bazı durumlarda, ek sermaye
kriterine göre gereken sermaye daha bağlayıcı olabilir. Daha genel bir ifadeyle,
9.
15
denetim otoriteleri, ikinci yapısal blok kapsamında, bankaların asgari yasal
sermaye seviyelerinin üzerinde bir düzeyde sermayeyle faaliyet göstermelerini
beklemelidir.
Gözden geçirilmiş bu düzenleme, 1988 Uzlaşısından daha fazla risk
hassasiyeti göstermektedir, ancak, ulusal bankacılık sisteminde risklerin nispeten
yüksek olduğu ülkeler, yine de, bankaların Basel asgari sermaye seviyesi üzerinde
ek sermayeye sahip olmalarının istenmesine gerek olup olmadığını
değerlendirmelidir. Bu, özellikle, sermaye yükümlülüğü daha geniş bir yelpazede
ele alınan standart yaklaşımın uygulandığı durumlarda söz konusudur; fakat içsel
derecelendirmeye dayalı (İDD) yaklaşımda dahi, büyük zarar olaylarının ortaya
çıkma riski, bu düzenlemede izin verilen seviyeden daha yüksek olabilir.
10.
Komite, bankaların ve denetim otoritelerinin, gözden geçirilmiş bu
düzenlemenin ikinci (denetim otoritesinin incelemesi) ve üçüncü (piyasa disiplini)
yapısal bloklarına gereken dikkati göstermeleri gerektiğini de özellikle vurgulama
ihtiyacındadır. Birinci yapısal bloğun asgari sermaye koşullarıyla birlikte
bankaların kendi sermaye yeterliliklerini ölçme ve değerlendirme çabaları ile
denetim otoritelerinin bu değerlendirmeleri gözden geçirme çabalarını da içerecek
şekilde ikinci yapısal bloğun katı biçimde uygulanması kritik öneme sahiptir. Ek
olarak, bu düzenlemenin üçüncü yapısal bloğu kapsamındaki özel durum
açıklamaları, piyasa disiplininin diğer iki yapısal bloğun etkili bir tamamlayıcısı
olmasını sağlamak için gereklidir.
11.
Komite, mevzuat ve muhasebe yaklaşımları arasında ulusal ve uluslararası
düzeyde mevcut etkileşimin, uygulanan sermaye yeterliliği kriterlerinin
kıyaslanabilirliği ve bu yaklaşımların uygulanmasına ilişkin maliyet üzerinde
önemli etki ve sonuçları olabileceğinin bilincindedir. Komite, beklenen ve
beklenmeyen kayıplarla ilgili kararının, önemli bir adım olduğuna inanmaktadır.
Komite, mevzuat ve muhasebe standartları arasında oluşabilecek farklılıkları
mümkün olduğunca azaltmak çabası kapsamında muhasebe otoriteleriyle olan
diyaloğundaki proaktif rolünü sürdürme niyetindedir.
12.
Bu raporda sunulan gözden geçirilmiş düzenleme, Komitenin Nisan 2003
tarihli en son istişare önerisine göre önemli bazı değişiklikler içermektedir. Bu
değişikliklerin bazıları, Komitenin Ekim 2003, Ocak 2004 ve Mayıs 2004 tarihli
basın açıklamalarında belirtilmiş bulunmaktadır. Bunlar, beklenen kayıpların
(BK) ve beklenmeyen kayıpların (BmK) ve menkul kıymetleştirme konusunda
maruz kalınan risklerin dikkate alınmasına ilişkin yaklaşımda yapılan
değişiklikleri de içermektedir. Ek olarak, diğer değişikliklerin yanı sıra, kredi riski
azaltma teknikleri ve rotatif perakende kredi uygulamaları konusunda da
değişiklikler getirilmiştir. Komite, gelişmiş İDD yaklaşımını uygulayan
bankaların ekonomideki kötüleşmelerin etkilerini Temerrüt Halinde Kayıp (THK)
parametrelerine dahil etme düşüncelerine de açıklık getirmiştir.
13.
Komite, asgari sermaye gereksinimi genel seviyesiyle ilgili hedeflerini bir
kere daha vurgulamanın da önemli olduğuna inanmaktadır. Bu hedefler,
düzenlemenin daha gelişmiş ve riskler konusunda daha hassas olan
14.
16
yaklaşımlarının benimsenmesi için teşvikler sunmak ve sermaye gereksiniminin
toplam seviyesini korumak ve sürdürmektir. Komite, düzenlemenin
kalibrasyonunun uygulanmadan önce tekrar gözden geçirilmesi gereğini teyit
etmiştir. Bu gözden geçirmede mevcut bilgiler sermayeyle ilgili hedeflere
ulaşmanın mümkün olmadığını gösterdiği takdirde, Komite, sorunu çözmek için
gerekenleri yapmaya hazırdır. Özellikle ve bu tür tedbirlerin düzenlemenin kendi
tasarımından ayrı tutulması gerektiği ilkesine uygun olarak, bu çaba, gözden
geçirilmiş düzenlemeden doğan İDD sermaye ihtiyacına, birden daha büyük veya
daha küçük olabilecek tek bir ölçeklendirme faktörünün uygulanmasını
gerektirecektir. BK - BmK kararları için ayarlanmış Sayısal Etki Çalışması-3
verileri kullanılarak yapılan cari en iyi ölçeklendirme faktörü tahmini 1,06'dır.
Herhangi bir ölçeklendirme faktörünün nihai tespitine yönelik çalışma,
uygulanacak düzenleme unsurlarının hepsini yansıtacak paralel uygulama
sonuçlarına dayanacaktır.
Komite, düzenlemeyi sermaye yeterliliğinin denetimi konusunda daha
ileriye dönük ve gelişme kapasitesine sahip bir yaklaşım olarak tasarlamıştır. Bu,
düzenlemenin risk yönetim uygulamalarındaki ve piyasalardaki gelişmelere ayak
uydurmasını sağlamak için gereklidir. Komite, bu gelişmeleri izlemeyi ve
gerektiğinde gerekli revizyonları yapmayı amaçlamaktadır. Bu konuda, Komite,
sektör oyuncularıyla etkileşiminden büyük fayda görmüştür ve mevcut diyalog
fırsatlarını ve yollarını daha da artırmayı arzulamaktadır. Komite, sektörü,
kendisinin gelecek çalışma gündeminden haberdar etmeyi de amaçlamaktadır.
15.
İletişimin özellikle önemli olacağı alanlardan biri de "çifte temerrüt"
konusudur. Komite, bir çözüm yolu kararlaştırılmadan önce, özellikle ölçümle
ilgili olanlar olmak üzere tüm olası etkilerinin dikkate alınmasının şart olmasına
rağmen, çifte temerrüdün etkilerinin anlaşılmasının gerekli olduğuna
inanmaktadır. Komite, bu Düzenleme uygulamaya konulmadan önce ve mümkün
olduğunca kısa bir sürede ihtiyatlı bir çözüm yolu bulmak gayesine yönelik
çalışmalarına devam edecektir. Bu çalışmanın yanı sıra, Komite, alım-satım
faaliyetleriyle ilgili çeşitli hususlarda (örneğin, gelecekte maruz kalınabilecek
potansiyel riskler) Uluslararası Menkul Kıymet Komisyonları Teşkilatıyla
(IOSCO) ortak çalışmayı da başlatmış bulunmaktadır.
16.
Komitenin daha uzun süreli bir çalışma başlatmayı amaçladığı konulardan
biri de, kabul edilebilir sermaye tanımıyla ilgilidir. Bu çalışmayı gerektiren
nedenlerden biri, beklenen ve beklenmeyen kayıpların ve karşılıkların dikkate
alınması konusunda bu düzenlemede öngörülen bağlantılı değişikliklerin, genelde,
toplam sermaye gereksinimine kıyasla ana sermaye ihtiyacını azaltma eğilimi
göstermesidir. Ayrıca, bu düzenleme kapsamında tek bir uluslararası sermaye
standardına ulaşabilmek, nihayetinde, beklenmeyen kayıpları massetmede
kullanılabilecek, üzerinde mutabakat sağlanmış bir sermaye enstrümanları setinin
belirlenmesini gerektirecektir. Komite, Ekim 1998 tarihinde yayımlanan, "Ana
Sermayeye Dahil Edilmesi Kabul Edilen Enstrümanlar" başlıklı dokümanda
açıklamış olduğu gözden geçirilmiş ana sermaye kabul edilebilirlik kriteri
yaklaşımının devamı niteliğinde olmak üzere, sermaye tanımını gözden geçirme
niyetini açıklamıştı: Komite, yasal sermaye tanımıyla ilgili hususları araştırmaya
17.
17
devam edecek olmakla birlikte, bu düzenleme uygulanmadan önce, daha uzun
süreli inceleme sonucunda herhangi bir değişiklik önermeyi düşünmemektedir.
Bununla birlikte, Komite yasal sermaye bileşimine ilişkin 1998 kararlarının
ülkeler itibariyle tutarlı şekilde uygulanmasını sağlamak amacına yönelik
çabalarını sürdürecektir.
Komite, bankacılık sektörünü riskin ölçümünde ve ekonomik sermayede
sayısal kriterler bulmayı amaçlayan uygulamalar da dahil olmak üzere, cari risk
yönetim uygulamalarına dair tartışmanın içinde tutmayı sürdürmek istemektedir.
Son on yıl içinde, bazı bankalar, önemli faaliyetlerinden kaynaklanan kredi riskini
modelleme çalışmalarına kaynak ayırmış bulunmaktadır. Bu modellerin amacı,
farklı coğrafi bölgeler ve ürün kolları itibariyle kredi riskinin sayısallaştırılması,
bütünleştirilmesi ve yönetilmesi sürecinde bankalara yardımcı olmaktır. Kredi
riski modelleriyle elde edilen sonuçların sermaye yükümlülüğünün
hesaplanmasında kullanılabilmesi için yeterli olmaması nedeniyle, Komite, bu
modellerin performansı ve bankalar itibariyle kıyaslanabilirliği konularında aktif
diyalogun sürdürülmesinin önemli olduğu kanısındadır. Ayrıca, Komite,
düzenlemenin başarıyla uygulanması halinde, bankaların ve denetim otoritelerinin
bu tür sorunları çözmek için gerekli çok önemli bir deneyim kazanacakları
inancındadır. Komite, İDD yaklaşımının, sadece yasal sermaye kapsamındaki
kredi riski ölçümü ile içsel kredi riski modellerine dayanan yaklaşım arasındaki
bir noktayı temsil ettiği düşüncesindedir. İlke olarak, güvenilirlik,
kıyaslanabilirlik, onaylama ve rekabet eşitliğine ilişkin kaygıları yeterli şekilde
giderme kabiliyetine bağlı olarak, daha ileri hareketler de öngörülebilir. Öte
yandan, Komite, denetim otoritesinin incelemesi sürecinde, bankaların kamuya
piyasa disiplinine yönelik açıklamalarına ve içsel kredi riski modellerinin
sonuçlarına özel ilgi gösterilmesinin, ilgili konularda bilginin toplanması için son
derece yararlı olacağına da inanmaktadır.
18.
19.
Bu doküman, izleyen sayfadaki şemada da görüldüğü gibi dört bölüme
ayrılmıştır. Uygulama kapsamı başlıklı birinci bölüm, yasal sermaye
yükümlülüğünün banka grubu içinde nasıl belirleneceğini ele almaktadır. Kredi
riski ve operasyonel risk için asgari sermaye ihtiyacının hesaplanması ve alımsatım portföyüne ilişkin hususlar ikinci bölümde irdelenmektedir. Üçüncü ve
dördüncü bölümler ise, sırasıyla, denetim otoritesinin incelemesi ve piyasa
disipliniyle ilgili beklentilerden oluşmaktadır.
18
Bu Dokümanın Yapısı
Bölüm 1: Uygulama Kapsamı
Bölüm 2:
Birinci Yapısal Blok:
Asgari Sermaye Gereksinimi
I. Asgari Sermaye Gereksiniminin
Hesaplanması
II. Kredi
Riski –
Standart
Yaklaşım
V.
Operasyonel
Risk
VI.
AlımSatım
Portföyü
Hususları
(Piyasa
riski
dahil)
III. Kredi
Riski –
İçsel
Derecelendirmeye
Dayalı
Yaklaşım
IV. Kredi
Riski –
Menkul
Kıymetleşt
irme
Çerçevesi
Bölüm 3:
İkinci
Yapısal Blok
–Denetim
Otoritesinin
İncelemesi
Süreci
Bölüm 4:
Üçüncü
Yapısal Blok
– Piyasa
Disiplini
19
1. BÖLÜM: UYGULAMANIN KAPSAMI
I. Giriş
20.
Bu düzenleme, uluslararası düzeyde faaliyet gösteren bankalara konsolide
bazda uygulanacaktır. Bu, mükerrerliğin bertaraf edilerek, iştirakleriyle birlikte
bankaların sermaye bütünlüğünün korunması için uygulanabilecek en iyi yoldur.
Bu düzenlemenin uygulama kapsamı, tüm grubun riskini kapsamasını
sağlamak için, bankacılık grubunun ana şirketi olan holding şirketini de tam
konsolide bazda içerecektir.3 Bankacılık grupları, ağırlıklı olarak bankacılık
faaliyetleriyle iştigal eden gruplar olup, bazı ülkelerde banka grubu, banka olarak
tescil edilebilmektedir.
21.
Bu düzenleme, bankacılık grubunun bütün kademelerinde yer alan
uluslararası alanda faaliyet gösteren tüm bankalara da tam konsolide bazda
uygulanacaktır (bu bölümün sonundaki şematik tabloya bakınız).4 Henüz böyle bir
koşulun bulunmadığı ülkelerde tam alt-konsolidasyonun uygulanması için üç
yıllık geçiş süresi verilecektir.
22.
23.
Gözetim ve denetimin temel hedeflerinden biri de mudileri korumak
olduğu için sermaye yeterliliği hesaplamalarında belirlenen sermayenin mudiler
için kullanılmaya hazır olmasını sağlamak oldukça önemlidir. Dolayısıyla,
denetim otoriteleri, her bankanın yeterli sermayeye sahip olup olmadığını test
etmelidir.
II. Bankacılık, Menkul Kıymetler ve Diğer Mali Kuruluşlar (Bağlı
Ortaklıklar)
İçinde uluslararası düzeyde faaliyet gösteren bankanın yer aldığı bir grup
tarafından yürütülen (yasalarla düzenlenmiş ve düzenlenmemiş) bankacılığa
ilişkin ve diğer finansal tüm faaliyetler5, konsolidasyon yoluyla mümkün
olduğunca kapsam içine alınacaktır. Böylece, çoğunluk hissesine sahip olunan
veya kontrol altında tutulan bankalar, menkul kıymet kuruluşları (daha geniş
kapsamlı bir mevzuata tâbi ise veya menkul kıymet faaliyetleri de bankacılık
24.
3
Banka grubunun ana şirketi olan holding şirketininin kendisi de bir ana holding şirketi nin bağlı
ortaklığı durumunda olabilir. Bazı örgütlenme yapılarında, ana holding şirketi, banka grubunun
ana şirketi sayılmadığı için bu düzenlemeye tâbi olmayabilir.
4
Tam alt-konsolidasyona alternatif olarak, bu düzenlemenin tek başına faaliyet gösteren bankaya
(yani, iştiraklerinin aktif ve pasiflerini konsolide etmeyen bankaya) uygulanması da iştiraklere ve
önemli miktarda azınlık hissesine sahip olunan firmalara yatırımların tam defter değerinin
bankanın sermayesinden düşülmesi şartıyla aynı amacı gerçekleştirir.
5
"Finansal faaliyetler" terimi sigorta faaliyetlerini; "finansal kuruluş" terimi sigorta şirketlerini
kapsamaz.
20
faaliyeti sayılmakta ise) ve diğer mali kuruluşlar6, genel olarak, tam
konsolidasyona tâbi tutulmalıdır.
Denetim otoriteleri, tamamına sahip olunmayan bankalar, menkul kıymet
şirketleri veya diğer mali kuruluşların konsolidasyonundan kaynaklanan azınlık
paylarının konsolide sermayede muhasebeleştirilmesinin uygun olup olmadığını
değerlendireceklerdir. Denetim otoriteleri, azınlık paylarının grup içinde yer alan
diğer şirketlerinin kullanımına açık olmaması halinde, sermayeye dahil
edilebilecek olan azınlık payının tutarını ayarlayacaklardır.
25.
26.
Bazı menkul kıymet şirketlerini veya denetime tabi diğer mali kuruluşları
konsolide etmenin, anlamlı olmadığı veya istenmediği durumlar söz konusu
olabilmektedir. Bu durum, ortaklık paylarının bankanın alacakları dolayısıyla
iktisap edildiği, geçici süreyle elde tutulduğu ve farklı yasal düzenlemelere tâbi
olduğu hallerde ya da başka bir nedenle, yasal sermaye kapsamında konsolide
etmemenin yasal gereklilik oluşturduğu hallerde söz konusu olabilir. Bu gibi
durumlarda, banka denetim otoritesinin bu kuruluşlardan sorumlu denetim
otoritelerinden yeterli bilgi alması şarttır.
Çoğunluğuna sahip olunan menkul kıymet şirketleri ve diğer mali
iştirakler sermaye kapsamında konsolidasyona tâbi tutulmadığı takdirde, grubun
bu şirketlerdeki tüm sermaye yatırımları bankanın sermayesinden indirilecek ve
şirketin aktif ve pasifi ile üçüncü şahıs sermaye yatırımları banka bilançosundan
düşülecektir. Denetim otoriteleri, konsolide edilmeyerek sermaye indirilmiş olan
kuruluşların yasal sermaye gereklerine uymasını sağlayacaktır. Denetim
otoriteleri, iştirakin sermaye açığını kapatmak için aldığı tedbirleri izleyecek ve
açığın zamanında kapatılmaması halinde, sermaye açığı ana şirket konumundaki
bankanın sermayesinden indirilecektir.
27.
III.
Bankacılık, Menkul Kıymetler ve Diğer Mali Kuruluşlara
Yapılan Önemli Azınlık Hissesi Yatırımları (İştirakler)
Bankacılık, menkul kıymetler ve diğer mali kuruluşlara yapılan ve kontrol
hakkı sağlamayan önemli azınlık hissesi yatırımları; ödenmiş sermaye ve diğer
yasal yatırımların düşülmesi suretiyle, banka grubunun sermayesinden
indirilecektir. Alternatif olarak, belirli koşullarda, bu yatırımlar oransal (pro-rata)
konsolidasyona tabi tutulabilir. Örneğin, denetim otoritesinin, ana şirketin
hukuken veya fiilen ilgili kuruluşu sadece hissesi oranında desteklemesinin
beklendiği ve diğer büyük hissedarların da hisseleri oranında desteklemek için
istekli ve gerekli imkâna sahip oldukları konularında tatmin olduğu hallerde ya da
ortak girişimler için oransal konsolidasyon uygun olabilir. Azınlık hissesi
yatırımlarının önemli sayılacağı eşik değer; sermayeden indirilme ya da oransal
konsolidasyona tabi tutulma koşulları, ulusal muhasebe uygulamalarına ve/veya
28.
6
Mali kuruluşların faaliyet alanlarına örnek olarak, finansal kiralama, kredi kartı faaliyeti, portföy
yönetimi, yatırım danışmanlığı, saklama ve muhafaza hizmetleri ile bankacılık işiyle bağlantılı
olan benzer faaliyetler gösterilebilir.
21
mevzuat hükümlerine uygun olarak belirlenecektir. Örneğin, Avrupa Birliği'nde
oransal konsolidasyon için eşik değer, %20 ile %50 arasındaki sermaye payları
olarak belirlenmiştir.
Komite, bankaların sermayelerini olduğundan fazla göstermek amacıyla
fiktif olarak düzenlenmiş karşılıklı iştirak yatırımlarının sermaye yeterliliği
hesaplamalarında düşüleceği yolunda 1988 Uzlaşısındaki görüşünü teyit
etmektedir.
29.
IV.
Sigorta Kuruluşları
30.
Sigorta şirketinin sermayesinde pay sahibi olan banka, bu iştirakin
girişimsel risklerinin tümünü üstlenmiş demektir. İlgili tüm riskler grup çapında
dikkate alınmalıdır. Yasal sermayenin hesaplanmasında, ilke olarak, sigorta
şirketlerindeki bağlı ortaklıkları ile önemli iştirak tutarlarının sermayeden
indirilmesi uygun olacaktır. Bu yaklaşımda banka, sigorta iştirakindeki üçüncü
şahıs sermaye yatırımlarını da bilanço aktif ve pasiflerinden indirecektir.
Uygulanacak alternatif yaklaşımlar, her halükârda, sermaye yeterliliğinin tespiti
için grup çapında bir perspektife sahip olmalı ve sermayenin mükerrer dikkate
alınmasından kaçınılmalıdır.
Bazı G-10 ülkeleri, yukarıda tanımlanan yaklaşımların istisnası olarak,
mevcut risk ağırlığı uygulamalarını7 sürdürecek ve risk hesaplamasını, sigorta
denetim otoritelerinin bankalarda iştirakleri bulunan sigorta şirketlerine
uyguladığı yöntemle tutarlı bir şekilde uygulayacaklardır.8 Komite, sigorta
denetim otoritelerini yukarıdaki standartlara uygun yaklaşımlar geliştirmeye ve
uygulamaya davet etmektedir.
31.
Bankalar, yasal raporlamada açıklamış oldukları sermaye tutarının
hesaplanmasında, sigorta kuruluşlarına ilişkin olarak ulusal düzenlemelere uygun
olarak kullanmış oldukları yaklaşımı da açıklamalıdır.
32.
Çoğunluk hissesine veya kontrolüne sahip olunan sigorta kuruluşundaki
sermaye, o kuruluş için gereken yasal sermaye tutarını aşabilecektir (sermaye
fazlası). Denetim otoriteleri, belirli hallerde, bankanın sermaye yeterliliğinin
hesaplanmasında sermaye fazlasının da dikkate alınmasına izin verebilirler.9
33.
7
Standart yaklaşımı uygulayan bankalar için, bu, en az %100 risk ağırlığı uygulanması anlamına
gelir; İDD yaklaşımı uygulayan bankalar için ise, bu yatırımlara, İDD kurallarına uygun risk
ağırlığı uygulanacaktır.
8
Mevcut uygulamanın sürdürüldüğü hallerde, sigorta iştirakindeki üçüncü şahıs sermayesi (yani,
azınlık hisseleri), bankanın sermaye yeterliliği ölçümüne dahil edilemez.
9
Sermayeden indirim yaklaşımında, tüm sermaye ve diğer yasal sermaye yatırımları için indirilen
tutar, bu kuruluşlara yatırılan ve asgari yasal tutarın üzerinde olan sermaye tutarını yansıtacak
şekilde ayarlanacaktır; bir başka deyişle, indirilen tutar, yatırılan kaynak ya da yasal sermaye
tutarına (hangisi daha düşükse) eşit olacaktır. Sermaye fazlasını temsil eden tutar, yani, bu
kuruluşlara yatırılan kaynak tutarı ile onların yasal sermaye gereksinimi arasındaki fark, bir
sermaye yatırımı olarak ağırlıklandırılacaktır. Alternatif olarak grup bazlı yaklaşım uygulandığı
takdirde, sermaye fazlası da denk bir uygulamaya tâbi tutulacaktır.
22
Banka sermayesine dahil kabul edilebilecek artık sermaye tutarının
değerlendirilmesinde uygulanacak (yasal olarak devredilebilirlik gibi) kriter ve
parametreler ulusal mevzuata göre belirlenecektir. Kullanılabilirlik kriterlerine
verilebilecek diğer örnekler; yasal kısıtlamalardan, vergilendirmeyle ilgili
etkilerden ve bağımsız kredi derecelendirme kuruluşlarının dereceleri üzerindeki
olumsuz etkilerinden dolayı devredilebilirlik üzerinde uygulanan sınırlamalardır.
Sigorta iştiraklerindeki sermaye fazlasını dikkate alan bankalar, sermayeleri
içinde gösterdikleri bu tutarı kamuya açıklayacaktır. Bankanın bir sigorta
kuruluşunun sermayesinin tamamına sahip olmadığı durumlarda (yani, sermaye
payının %50 veya daha fazla, fakat %100'ün altında olduğu durumlarda),
bankanın sermayesine dahil edilecek sermaye fazlasının o iştirakte sahip olunan
sermaye payıyla orantılı olması gerekecektir. Sigortacılık iştiraklerindeki sermaye
fazlası dikkate alınamayacaktır, çünkü banka kontrolü altında tutmadığı bir
kuruluşta sermaye devrini yönlendirebilecek konumda değildir.
Denetim otoriteleri, bankaların ortaklık paylarını sermayeden indirdiği ya
da grup çapında alternatif bir yaklaşıma tâbi tuttuğu ve konsolide etmediği,
çoğunluğuna sahip olduğu veya kontrolünü elinde bulundurduğu sigorta
şirketlerindeki yatırımları dolayısıyla ortaya çıkabilecek potansiyel zararları
azaltmak için, bu sigorta iştiraklerinin de yeterli sermayeye sahip olmalarını
sağlayacaktır. Denetim otoriteleri, iştirakin sermaye açığını kapatmak için aldığı
önlemleri izleyecek ve sermaye açığının zamanında giderilememesi halinde, açık
tutar, ana şirket konumundaki bankanın sermayesinden indirilecektir.
34.
V.Ticari ve Sınai İşletmelerdeki Önemli Yatırımlar
Ticaret şirketlerine yapılan ve önemlilik düzeylerini aşan nitelikli azınlık
ve çoğunluk yatırımları bankanın sermayesinden indirilecektir. Önemlilik
düzeyleri, ulusal muhasebe uygulamalarına ve/veya mevzuata uygun olarak
belirlenecektir. Ticaret şirketlerine yapılan önemli münferit yatırımlar için banka
sermayesinin %15'ine ve bu tür yatırımların toplamı için %60'ına eşit veya daha
yüksek önemlilik düzeyleri uygulanacaktır. İndirilecek tutar, yatırılan kaynakların
bu önemlilik düzeyini aşan kısmına eşit olacaktır.
35.
Bankanın önemli azınlık veya çoğunluk hissesine sahip olduğu ve kontrol
ettiği ticaret şirketlerine yaptığı ve yukarıda belirtilen önemlilik düzeylerinin
altında olan yatırımlar, standart yaklaşımı uygulayan bankalar için %100'den az
olmayan bir oranda risk ağırlığına tâbi tutulacaktır. İDD yaklaşımını uygulayan
bankalar için ise bu yatırım, Komitenin sermaye yatırımları için geliştirmekte
olduğu yönteme uygun olarak risk ağırlığına tâbi tutulacak ve oranı %100'ün
altında olmayacaktır.
36.
23
VI.
Uygulama Kapsamında Sermayeden İndirilecek Yatırımlar
Uygulama kapsamına ilişkin olan bu bölüm uyarınca bankanın
ortaklıklarındaki sermaye yatırımlarının sermayeden indirildiği durumlarda,
indirimin %50’si ana sermayeden, %50’si ise katkı sermayeden yapılacaktır.
37.
38.
Bu bölüm uyarınca sermayeden indirim yaklaşımına tâbi olan sermaye
yatırımlarıyla ilgili şerefiye değeri, konsolide edilen ortaklıklara ilişkin şerefiye
değerinde olduğu gibi ana sermayeden indirilmeli, yatırımların şerefiye
haricindeki kısmı da bu bölümde öngörüldüğü gibi işleme tabi tutulmalıdır. 30.
paragraf uyarınca grup çapında alternatif bir yaklaşım kullanılması halinde de
şerefiye için benzer bir uygulama yapılmalıdır.
Katkı sermaye ve üçüncü kuşak sermaye ile ana sermaye içindeki yeni
enstrümanlara ilişkin limitler, şerefiyenin indirilmesinden sonra, fakat uygulama
kapsamına ilişkin olarak bu bölüm uyarınca yapılan indirimlerden önceki ana
sermaye tutarı üzerinden uygulanacaktır (ana sermaye ürünleri için %15 limitinin
nasıl hesaplanacağını gösteren bir örnek için Ek 1'e bakınız).
39.
24
BU DÜZENLEMENİN YENİ UYGULAMA KAPSAMININ ŞEMASI
Çeşitlendirilmiş
Finansal Grup
(1)
Holding
Şirketi
(2)
Uluslararası
Düzeyde Faaliyet
Gösteren Banka
(3)
(4)
Uluslararası Düzeyde
Faaliyet Gösteren
Banka
Yerel
Banka
Uluslararası Düzeyde
Faaliyet Gösteren
Banka
Menkul
Kıymetler
Kuruluşu
(1) Hâkim banka grubunun sınırları. Düzenleme, konsolide bazda ve bu seviyede,
yani holding şirketi seviyesine kadar uygulanacaktır (21. paragraf).
(2), (3) ve (4): Düzenleme, daha alt seviyelerde de olsa, uluslararası düzeyde
faaliyet gösteren tüm bankalara konsolide bazda uygulanacaktır.
25
2. BÖLÜM: BİRİNCİ YAPISAL BLOK – ASGARİ SERMAYE
GEREĞİ
I. Asgari Sermaye Gereksiniminin Hesaplanması
40.
İkinci Bölüm, kredi riski, piyasa riski ve operasyonel risk için toplam
asgari sermaye gereksiniminin hesaplanmasını ele almaktadır. Sermaye yeterlilik
oranı; yasal sermaye ve risk ağırlıklı varlıklar esas alınarak hesaplanır. Toplam
sermaye yeterlilik oranı %8'in altında olmamalıdır. Katkı sermaye, ana
sermayenin %100'ünü aşamaz.
A. Yasal Sermaye
1988 Uzlaşısında10 ana hatları ile yer alan ve 27 Ekim 1998 tarihinde
yayımlanan "Ana Sermayeye Dahil Edilebilir Nitelikteki Araçlar" başlıklı
dokümanda açık biçimde tanımlanan “nitelikli yasal sermaye”, 37 ilâ 39. ve 43.
paragraflarda belirtilen değişiklikler dışında aynen geçerlidir.
41.
Kredi riski ölçümünde standart yaklaşımda, 381 ilâ 383. paragraflarda
açıklandığı gibi, genel karşılıklar, risk ağırlıklı varlıkların %1,25'i ile sınırlı olmak
kaydıyla katkı sermayeye dahil edilebilir.
42.
İçsel Derecelendirmeye Dayalı (İDD) yaklaşımda, genel karşılıkların katkı
sermayeye dahil edilmesi yönündeki 1988 Uzlaşısı uygulaması yürürlükten
kaldırılmıştır. Menkul Kıymetleştirmeden kaynaklanan riskler için İDD
yaklaşımını ya da sermaye yatırımları için TO/THK yaklaşımını uygulayan
bankalar, sırasıyla 563 ve 386. paragraflarda yer alan hususlar çerçevesinde
beklenen kayıp (BK) tutarlarını öncelikle sermayelerinden indirmelidir. Diğer
aktif kalemleri için İDD yaklaşımını uygulayan bankalar, (i) 380. paragrafta
tanımlanan toplam kabul edilebilir karşılıklar tutarını (ii) 375. paragrafta
belirlenen ve İDD yaklaşımı kapsamında hesaplanan toplam beklenen kayıp
tutarıyla karşılaştırmalıdır. Toplam beklenen kaybın, kabul edilebilir toplam
karşılık tutarını aşan kısmı sermayeden indirilir. Bu indirim, ana ve katkı
sermayeden %50’şer oranında yapılacaktır. Toplam beklenen kaybın kabul
edilebilir karşılık tutarından az olması halinde, 380 ilâ 383. paragraflarda
açıklandığı üzere, risk ağırlıklı varlıkların azami %0,6'sına kadar olan fark, katkı
sermayeye ilave edilebilir. Ulusal tercihlere göre, %0,6'nın altında bir limitin
uygulanması da mümkündür.
43.
10
Basel Bankacılık Gözetim ve Denetim Komitesi'nin Piyasa Risklerini Dahil Etmek İçin Sermaye
Uzlaşısında Yaptığı Değişiklikte verilen üçüncü kuşak sermaye tanımı (bu doküman Ocak 1996'da
yayımlanmış ve Eylül 1997'de değişiklik yapılmıştır ve bu dokümanda Piyasa Riski Değişikliği
olarak anılmaktadır) değişmemiştir ve aynen geçerlidir.
26
B.
Risk Ağırlıklı Varlıklar:
Risk ağırlıklı varlıklar toplamı; piyasa ve operasyonel risk sermaye
yükümlülüklerinin 12,5 (yani, %8 asgari sermaye oranının tersi) ile çarpımı ve
ulaşılan tutarın kredi riskine ilişkin risk ağırlıklı varlıklar toplamına eklenmesi
suretiyle belirlenir. Komite, uygulamaya koymadan önce, düzenlemenin
kalibrasyon kriterlerini gözden geçirecektir. Komite, bir yandan, bu düzenlemenin
daha gelişmiş ve risk konusunda daha hassas olan yaklaşımlarının uygulanmasını
teşvik ederken, bir yandan da, sermaye yükümlülüğü toplam tutarının genel
seviyesinin muhafaza edilmesi amacıyla bir ölçeklendirme faktörü
uygulayabilir.11 Ölçeklendirme faktörü İDD yaklaşımına göre değerlendirilen
kredi riski ağırlıklı varlık tutarlarına uygulanır.
44.
C. Geçiş Süreci Düzenlemeleri
Kredi riski için İDD yaklaşımını veya operasyonel risk için Gelişmiş
Ölçüm Yaklaşımlarını (GÖY) uygulayan bankalar için bu düzenlemenin
uygulanmaya başlanmasından sonra bir sermaye tabanı geçerli olacaktır.
Bankalar, (i) 46. paragrafta tanımlanan taban ile (ii) 47. paragrafa göre hesaplanan
tutar arasındaki farkı hesaplayacaktır. Taban tutarın daha yüksek olması halinde,
risk ağırlıklı varlıklara bu farkın 12,5 katının eklenmesi gerekmektedir.
45.
Sermaye tabanı, 1988 Uzlaşısının uygulamasını esas almaktadır. Sermaye
tabanı, aşağıda belirtilen tutara bir ayarlama faktörü uygulanarak tespit edilir: (i)
risk ağırlıklı varlıkların %8'i, artı (ii) ana sermaye ve katkı sermaye indirimleri,
eksi (iii) katkı sermayeye dahil edilebilecek genel karşılıklar tutarı. Temel İDD
yaklaşımını uygulayan bankalar için bu ayarlama faktörü, 2006 yıl sonundan
başlayarak, izleyen yıl için %95'tir. (i) Temel ve/veya gelişmiş İDD yaklaşımlarını
ve/veya (ii) GÖY’ yi uygulayan bankalar için ayarlama faktörü 2007 yıl sonundan
itibaren %90 ve 2008 yıl sonundan itibaren de %80'dir. Aşağıdaki tablo, ayarlama
faktörleri uygulamasını göstermektedir. Paralel hesaplama da dahil ek geçiş
dönemi düzenlemeleri, 264 ilâ 269. paragraflarda açıklanmaktadır.
46.
2005 yıl
sonundan
itibaren
Temel İDD
Paralel
12
yaklaşımı
hesaplama
Krediariski
Paralel
ve/veya
hesaplama veya
operasyonel risk
sayısal etki
içinagelişmiş
çalışmaları
2006 yıl
sonundan
itibaren
%95
2007 yıl
sonundan
itibaren
%90
2008 yıl
sonundan
itibaren
%80
Paralel
hesaplama
%90
%80
yaklaşımlar
11
BK-BmK için ayarlanmış Sayısal Etki Çalışması 3 (QIS-3) verileri kullanılarak yapılan cari en
iyi ölçeklendirme faktörü tahmini 1,06'dır. Herhangi bir ölçeklendirme faktörünün nihai olarak
tespitinde, düzenlemenin tüm unsurlarını yansıtacak paralel hesaplama sonuçları esas alınacaktır.
12
Temel İDD yaklaşımı, perakendeyle ilgili İDD yaklaşımını da içermektedir.
27
Bu tabanın uygulandığı yıllarda, bankalar, şu hesaplamayı da yapmalıdır:
(i) bu düzenleme kapsamında hesaplanan toplam risk ağırlıklı varlıkların %8'i,
eksi (ii) III. G Bölümünde tanımlandığı gibi toplam karşılıklar ile beklenen kayıp
arasındaki fark (374 ilâ 386. paragraflar), artı (iii) diğer ana ve katkı sermaye
indirimleri. Alacaklarının herhangi bir bölümü nedeniyle maruz kalınan kredi
riskinin hesaplanmasında standart yaklaşımı uygulayan bankaların, katkı
sermayeye dahil edilebilecek genel karşılıkları da bu paragrafın birinci cümlesine
göre hesaplanan tutardan düşmesi gerekir.
47.
Bu süre içinde sorun çıkması halinde, Komite, çözüm amacına yönelik
uygun tedbirleri almaya çalışacak ve özellikle, gerekirse mevcut taban değerleri
2009 yılından sonra da uygulanacaktır.
48.
Komite, denetim otoritelerinin, 01.01.2009 tarihinden sonra kredi riskinde
İDD yaklaşımını ve/veya operasyonel risk için GÖY uygulayan bankaların
ihtiyatlı taban değerler içeren düzenlemelere tabi tutulmasının uygun olacağı
kanaatindedir. Komite, 46. paragrafta belirtilen süreler içinde bu yaklaşımlara
geçişi tamamlamayan bankalar için, denetim otoriteleri tarafından -46. paragrafta
belirtilenlere benzer- ihtiyatlı taban değerler uygulanmaya devam edilmesinin
gelişmiş yaklaşımların banka bazında doğru ve güvenilir biçimde uygulanması
için gerekli zamanın sağlanması açısından uygun olacağına inanmaktadır.
Bununla birlikte, Komite, 1988 Uzlaşısına dayanan taban değerlerin
uygulanmasının zaman içinde giderek elverişsiz hale geleceği düşüncesiyle,
denetim otoritelerinin bu paragrafta belirtilen ilkelerle uyumlu olacak şekilde ve
söz konusu taban değerle ilgili tüm hususların açıklanması koşuluyla bankalara
özgün taban değerler geliştirme konusunda esnek davranmaları gerektiğine
inanmaktadır. Bu taban değerler, ilgili bankanın İDD yaklaşımını ve/veya GÖY’yi
benimsemeden önce uygulamakta olduğu yaklaşımı esas alabilir.
49.
28
II. Kredi Riski – Standart Yaklaşım
Komite, bankalara, kredi risklerine ilişkin sermaye gereksinimlerini
hesaplamak için iki ana yöntem arasında seçim yapma olanağının verilmesini
önermiştir. Bu alternatif yöntemlerden biri, kredi riskinin bağımsız kredi
derecelendirmelerine dayanılarak standart biçimde ölçülmesidir.13
50.
Diğer yöntem ise denetim otoritesinin onayına tâbi olarak bankaların kredi
riski için içsel derecelendirme sistemlerini kullanmalarına olanak verilmesidir.
51.
Aşağıdaki bölüm, bankacılık portföyü∗ için 1988 Uzlaşısında uygulanması
ön görülen risk ağırlıklarında yapılan değişiklikleri açıklamaktadır. Bu bölümde
açıkça atıfta bulunulmayan riskler için mevcut uygulama sürdürülecektir; ancak
menkul kıymetleştirme dolayısıyla maruz kalınan risklere ilişkin uygulama IV.
Bölümde yer almaktadır. Standart yaklaşımda risk ağırlıklarının belirlenmesinde,
bankalar 90 ve 91. paragraflarda tanımlanan kriterler çerçevesinde ulusal denetim
otoritelerinin sermaye yeterliliği kapsamında uygun buldukları bağımsız kredi
derecelendirme kuruluşlarının yaptığı değerlendirmeleri esas alabilirler. Risk
ağırlıkları karşılıklar düşüldükten sonraki net tutarlar üzerinden uygulanacaktır.14
52.
A. Münferit Alacaklar:
1. Hazine ve Merkez Bankalarına Kullandırılan Krediler
Hazine ve merkez bankalarına kullandırılan krediler aşağıda belirtilen
şekilde riskle ağırlıklandırılacaktır:
53.
Kredi
AAA ile
Değerlendirme
AAsi
arası
%0
Risk Ağırlığı
A+
ile Aarası
%20
BBB+ ile
BBBarası
%50
BB+
ile Barası
%100
B-'nin
altı
%150
Derecelendirilmemiş
%100
54.
Ulusal uygulama tercihine bağlı olarak, bankalar, kurulu bulundukları
ülkenin hazinesine (veya merkez bankasına) ulusal para cinsinden kullandırdıkları
ve fonladıkları15 krediler için daha düşük bir risk ağırlığı uygulayabilecektir.16 Bu
13
Notasyonlar, bir kurumun (Standard & Poor's) kullandığı yönteme dayanmaktadır. Standard &
Poor's kredi derecelendirmeleri sadece örnek olarak kullanılmıştır; diğer kredi derecelendirme
kuruluşlarının notasyonları da kullanılabilir. Bu çerçevede, dokümanda kullanılan
derecelendirmeler, Komitenin bağımsız derecelendirme kuruluşları hakkında bir tercihini veya bir
tespiti yansıtmamaktadır.
∗
Çevirenin Notu: Bankacılık portföyü ifadesi, bazı kaynaklarda “yatırım portföyü” olarak da
çevrilen “banking book” ibaresinin karşılığı olarak kullanılmıştır.
14
Ek 9'da basitleştirilmiş standart yaklaşım açıklanmaktadır.
15
Bankanın bunlara ilişkin yükümlülüklerinin de ulusal para cinsinden olması gerekmektedir.
29
tercihin kullanıldığı durumlarda, diğer ülkelerin ulusal denetim otoriteleri de
kendi bankalarının o ülkenin hazinesine (veya merkez bankasına) ulusal para
cinsinden kullandırdıkları ve o para cinsinden fonlanan kredileri için aynı risk
ağırlığını uygulamalarına izin verebilecektir.
55.
Denetim otoriteleri, Hazine ve merkez bankalarına kullandırılan krediler
için İhracat Kredi Kuruluşlarının (İKK) belirlediği ülke riski derecelerinin
kullanılmasına izin verebilirler. Bir İhracat Kredi Kuruluşunun kabul edilebilmesi
için, risk derecelerini ilân etmesi ve OECD'nin kabul ettiği yöntemi uygulaması
gereklidir. Bankalar, kendi ulusal denetim otoritelerince kabul edilen belirli bir
İhracat Kredi Kuruluşunun açıklamış olduğu risk puanlarını kullanabilecekleri
gibi, "Resmen Desteklenen İhracat Kredileri Düzenlemesine" katılan İKK’larca
ortak olarak belirlenecek risk derecelerini de kullanabilirler.17 OECD'nin kabul
ettiği yöntemde, asgari ihracat sigortası primleri ile ilişkilendirilmiş sekiz risk
kategorisi bulunmaktadır. İhracat Kredi Kuruluşlarının risk puanları, aşağıda
belirtilen risk ağırlığı kategorilerine tekabül etmektedir.
İKK Risk
Puanları
Risk
Ağırlığı
0-1
2
3
4 ilâ 6
7
%0
%20
%50
%100
%150
56.
Uluslararası Ödemeler Bankası, Uluslararası Para Fonu, Avrupa Merkez
Bankası ve Avrupa Birliğinden alacaklar için %0 risk ağırlığı uygulanabilir.
2. Merkezi Hükümet İçinde Yer Almayan Kamu Kurum Ve Kuruluşlarına
Kullandırılan Krediler (KK)
Ulusal sınırlar içerisinde faaliyet gösteren yerel kamu kuruluşlarına
kullandırılan kredilerin risk ağırlıkları, esasen bankalara kullandırılan krediler için
öngörülen 1. veya 2. seçenek çerçevesinde ulusal inisiyatife bağlı olarak
belirlenecektir.18 2. seçeneğin tercih edilmesi halinde, kısa vadeli alacaklar için
geçerli olan avantajlı uygulama olmaksızın uygulanacaktır.
57.
Ulusal tercihlere bağlı olarak, belirli yerel kamu kurumlarından alacaklar,
bu kurumların yerleşik oldukları ülkelerin hazinelerinden olan alacaklar gibi
58.
16
Daha düşük olan söz konusu risk ağırlığı, teminat ve garantileri için uygulanacak risk
ağırlıklarını kapsayacak şekilde genişletilebilir. II.D.3 ve II.D.5 bölümlerine bakınız.
17
Uzlaşmaya varılan ülke riski sınıflaması, OECD'nin web sitesinde (http://www.oecd.org) Ticaret
Müdürlüğü'nün İhracat Kredisi Düzenlemesi web sayfasında yayımlanmıştır.
18
Bu seçim, o ülkenin bankalarından olan kredi alacakları için ulusal tercihler kapsamında seçilen
opsiyondan bağımsızdır. Bu nedenle, bankalardan olan kredi alacakları için bir opsiyonun tercih
edilmiş olması, yerel kamu kuruluşlarından olan alacaklar için de aynı opsiyonun uygulanmasının
zorunlu olduğu anlamına gelmeyecektir.
30
değerlendirilebilir.19 Bu tercih kullanıldığı takdirde, diğer ülkelerin ulusal denetim
otoriteleri kendi bankalarının da bu yerel kamu kuruluşlarından olan alacakları
için uygulanacak risk ağırlıklarını aynı yöntemle belirlemelerine izin verebilirler.
3. Çok Taraflı Kalkınma Bankalarına Kullandırılan Krediler (ÇTKB)
59.
Çok taraflı kalkınma bankalarına kullandırılan krediler için uygulanan risk
ağırlıkları, genel olarak bankalardan olan alacaklara ilişkin 2. seçenekte olduğu
gibi bağımsız kredi derecelendirmelerine dayandırılacaktır. Ancak kısa vadeli
alacaklar için avantajlı uygulama geçerli olmayacaktır. Komitenin aşağıda sayılan
kriterlerini yerine getiren ve yüksek dereceli çok taraflı kalkınma bankalarından
olan kredi alacaklarına % 0 risk ağırlığı uygulanacaktır20. Komite, kabul
edilebilirliği banka bazında değerlendirmeyi sürdürecektir. Çok taraflı kalkınma
bankalarına %0 risk ağırlığı uygulanma kriterleri şunlardır:
19
Aşağıdaki örnekler, tek bir belirgin özelliğe, örneğin gelir artırma gücüne odaklanıldığında,
merkezi hükümete bağlı olmayan yerel kamu kuruluşlarının nasıl sınıflandırılabileceğini
göstermektedir. Bununla birlikte, örneğin, merkezi hükümetin sağladığı garantilerin büyüklüğüne
odaklanmak gibi, farklı yerel kamu kuruluşlarına ilişkin uygulamaların belirlenmesinin başka
yolları da sözkonusudur:
-
Bölgesel hükümetler ve yerel yönetimler, gelir artırma güçleri varsa ve temerrüde düşme
risklerini azaltıcı etki yapan belirli kurumsal düzenlemelere tâbi iseler, kendi ülkelerinin
hazinesi veya merkezi hükümetinden olan kredi alacaklarıyla aynı uygulamaya tâbi
tutulabilirler.
-
Merkezi hükümetlere, bölgesel hükümetlere veya yerel yönetimlere bağlı olan idari
kuruluşlar ve ayrıca, hükümetlerin veya yerel yönetimlerin sahip olduğu ticari olmayan
diğer işletmeler, yukarıda belirtildiği gibi gelir artırma güçleri yoksa veya başka
düzenlemelere tâbi değilseler, kendi ülkelerinin hazinesi ve merkez bankasından olan kredi
alacaklarıyla aynı uygulamaya tâbi tutulamayabilirler. Bu kurum ve kuruluşlara katı
kredilendirme kuralları uygulanıyorsa ve bunların özel kamusal statülerinden dolayı müflis
ilân edilmeleri mümkün değilse, bu kredi alacaklarını bankalardan olan kredi alacakları ile
aynı uygulamaya tâbi tutmak uygun olacaktır.
-
Merkezi hükümetler, bölgesel hükümetler veya yerel yönetimlerin sahip olduğu ticari
işletmeler, normal ticaret şirketleriyle aynı uygulamaya tâbi tutulabilirler. Ancak büyük
hissedarları devlet, bölgesel idare veya yerel yönetimler olmasına rağmen bu işletmeler
piyasada rekabet eden bir şirket olarak faaliyet gösteriyorlarsa, denetim otoriteleri bunları
normal ticaret şirketleri olarak değerlendirmeye ve dolayısıyla, ilgili risk ağırlıklarını onlara
da aynen uygulamaya karar vermelidir.
20
% 0 risk ağırlığı uygulanacak Çok Taraflı Kalkınma Bankaları şunlardır: Uluslararası İmar ve
Kalkınma Bankası (IBRD), Uluslararası Finans Kurumu ( IFC), Asya Kalkınma Bankası (ADB),
Afrika Kalkınma Bankası (AfDB), Avrupa İmar ve Kalkınma Bankası (EBRD), Amerika Kıtası
Kalkınma Bankası (IADB), Avrupa Yatırım Bankası (EIB), Avrupa Yatırım Fonu (EIF), Kuzey
Avrupa Yatırım Bankası (NIB), Karaipler Kalkınma Bankası (CDB), İslam Kalkınma Bankası
(IDB), Avrupa Konseyi Kalkınma Bankası (CEDB).
31
•
çok yüksek kaliteli uzun vadeli ihraççı dereceleri; diğer ifadeyle, çok taraflı
kalkınma bankasına tayin edilen bağımsız derecelerin çoğunluğunun AAA
olması gerekir;
•
sermaye yapısı, uzun vadeli ihraççı kredi dereceleri AA- veya daha iyi olan
kamu kesimini kavramalı ya da çok taraflı kalkınma bankasının topladığı
fonların çoğunluğunun ödenmiş sermaye niteliğinde olması ve
borçlanmasının hiç veya çok az olması gerekir;
•
ödenmiş sermaye tutarı oldukça yüksektir; çok taraflı kalkınma bankasının
borçlarını ödemek için, gerekirse apelde bulunabilecektir (ödenmiş
sermayenin artırılması imkanı) ve hazine ve merkez bankası gibi
hissedarların devam eden sermaye katkıları ve yeni rehinleriyle tevsik edilen
güçlü bir sermaye ve hissedar yapısı bulunmalıdır;
•
yeterli bir sermaye ve likidite düzeyi bulunmalıdır (her çok taraflı kalkınma
bankasının sermaye ve likiditesinin yeterli olup olmadığını değerlendirmek
için banka bazında ve münferit bir yaklaşım uygulamak gerekir); ve
•
diğer koşulların yanı sıra, iyi düzenlenmiş bir kredi onay süreci, içsel kredi
değerliliği ve risk yoğunlaşması limitleri (ülke, sektör, münferit risk ve kredi
kategorilerine göre), büyük riskler için yönetim kurulundan veya kredi
komitesinden onay alma koşulu, sabit geri ödeme programları, kredi
kullanımının etkin bir şekilde izlenmesi, denetleme süreci ve kredi zarar
karşılıklarının ve riskin titiz bir şekilde değerlendirilmesi de dahil, katı
kredilendirme koşulları ve muhafazakâr politikalar uygulamalıdır.
4. Bankalara Kullandırılan Krediler
Bankalardan alacaklar için iki seçenek söz konusudur. Denetim otoriteleri,
benimseyecekleri tek bir tercihi ülkelerindeki bankaların tümüne ve tutarlı
biçimde uygulayacaklardır. Derecelendirilmemiş bankalara kullandırılan
kredilere, bu bankaların kurulu bulunduğu ülkenin hazinesi veya merkez
bankasına uygulanandan daha düşük bir risk ağırlığı uygulanamayacaktır.
60.
Birinci seçenekte, belirli bir ülkede kurulu bulunan tüm bankalardan olan
alacaklara, o ülkenin hazinesine (ve merkez bankasına) kullandırılan kredilere
uygulanan risk ağırlığından bir kategori daha yüksek risk ağırlığı uygulanacaktır.
Bununla birlikte, derecelendirme notu BB+ ilâ B- arasında olan ülkelerle
derecelendirme notu bulunmayan ülkelerdeki bankalar için risk ağırlığı azami
%100 ile sınırlandırılacaktır.
61.
İkinci seçenek ise risk ağırlığının ilgili bankanın bağımsız derecelendirme
notu doğrultusunda belirlenmesine dayanır ve derecelendirme notu bulunmayan
bankalara kullandırılan krediler için uygulanacak risk ağırlığı %50’dir. Bu
62.
32
seçenekte, orijinal vadesi21 üç ay veya daha kısa olan krediler için, asgari %20
olmak kaydıyla, bir kategori daha düşük risk ağırlığı uygulanabilecektir. Bu
uygulama, derecelendirme notu olmayan bankalar için de uygulanacak ancak
%150 risk ağırlığına tabi bankalar için geçerli olmayacaktır.
63.
Söz konusu seçenekler aşağıdaki tablolarda özetlenmektedir.
Seçenek 1:
Hazineninave AAA ile A+
BBB+
BB+ ile B-'nin altı DerecelenMerkezcBanka AA- arası ile A- ile BBB- B- arası
dirilmemiş
sınınDerecelen
arası arası
dirme Notu
1.Seçenekte %20
Risk Ağırlığı
%50
%100
%100
%150
%100
Seçenek 2:
Bankalar
İçin AAA ile A+
BBB+
BB+ ile B-'nin altı Derecelendi
Kredi
-rilmemiş
AAile A- ile BBB- B- arası
Değerlendirmesi arası
arası arası
2.Seçenekte
%20
Risk Ağırlığı
2.Seçenekte
Kısa
Vadeli %20
Alacaklar22 İçin
Risk Ağırlığı
%50
%50
%100
%150
%50
%20
%20
%50
%150
%20
64.
Hazine (ve merkez bankası) kredileri için 54. paragrafta belirtilen avantajlı
uygulamanın benimsenmiş olması halinde, ulusal denetim otoriteleri, hem 1. hem
de 2. seçeneklerde, ulusal para biriminden kullandırılan ve fonlanan, orijinal
vadesi 3 ay veya daha kısa olan banka kredileri için asgari %20 olmak kaydıyla,
hazine ve merkez bankasına kullandırılan kredileri için uygulanandan bir kategori
daha düşük risk ağırlığı ön görebilecektir.
21
Denetim otoriteleri, (akdi) orijinal vadesi 3 ayın altında olan ve temdit edilmesi beklenen
kredilerin (yani, efektif vadenin 3 aydan daha uzun olduğu kredilerin), sermaye yeterliliğinin
hesaplanmasında bu tercihli uygulamadan yararlanmasına izin vermemelidir.
22
2.Seçenekte belirtilen kısa vadeli alacakların tanımı, orijinal vadesi üç ay veya daha kısa olan
kredi alacaklarıdır. Bu tablolar, 64. paragraf bazında bankaların ulusal para cinsinden alacakları
için uygulamasına izin verilebilecek potansiyel tercihli risk ağırlıklarını yansıtmamaktadır.
33
5. Menkul Kıymet Şirketlerine Kullandırılan Krediler
Söz konusu şirketlerin bu düzenlemede belirtilenlere denk denetimsel ve
yasal düzenlemelere (özellikle, riske dayalı sermaye yükümlülüğü) tâbi olmaları
kaydıyla, menkul kıymet şirketlerinden alacaklar, bankalardan olan alacaklar gibi
değerlendirilebilecektir.23 Aksi halde, söz konusu alacaklar, kurumsal kredilere
ilişkin kurallara tabi olacaktır.
65.
6. Kurumsal Krediler
Aşağıdaki tablo, sigorta şirketleri dahil, derecelendirilmiş kurumsal
kredilere ilişkin risk ağırlıklarını göstermektedir. Derecelendirilmemiş kurumsal
krediler için standart risk ağırlığı %100 olacaktır. Derecelendirilme notu
bulunmayan bir şirkete kullandırılan kredi için firmanın kurulu bulunduğu ülkenin
hazinesi veya merkez bankasına uygulanandan daha avantajlı bir risk ağırlığı
uygulanamayacaktır.
66.
Kredi
AAA ile A+ ile
Değerlendirmesi AA- arası A- arası
Risk Ağırlığı
%20
%50
BBB+
ile BBarası
%100
BB-'nin
altı
%150
Derecelendirilmemiş
%100
Denetim otoriteleri, ülkelerindeki genel temerrüt tecrübesinin daha yüksek
bir risk ağırlığının uygulanmasını gerektirdiğine kanaat getirmeleri halinde,
derecelendirilmemiş kurumsal krediler için uygulanacak standart risk ağırlığını
gerekli düzeye yükseltmelidir. Denetim otoriteleri, denetimsel inceleme sürecinin
bir parçası olarak, nitelikleri itibariyle bankaların münferit kredilerinin %100'den
daha yüksek bir standart risk ağırlığı uygulanmasını gerektirip gerektirmediğini de
ayrıca değerlendirebileceklerdir.
67.
Ulusal inisiyatife bağlı olarak, denetim otoriteleri, bankaların bağımsız
derecelendirme notlarını dikkate almaksızın, tüm kurumsal krediler için %100 risk
ağırlığı uygulamalarına izin verebilirler. İnisiyatifin bu yönde kullanılması
durumunda denetim otoritesi, bankaların, bağımsız derecelendirme notlarını ya
tüm kurumsal krediler için kullanmak ya da hiç bir biçimde kullanmamak
biçiminde tek bir uygulamayı benimsemelerini sağlamalıdır. Dış derecelendirme
notlarının keyfi biçimde kullanılmasını önlemek için, bankaların, tüm kurumsal
kredilerine %100 risk ağırlığı uygulama seçeneğini kullanmadan önce denetim
otoritesinin onayını alması gerekmektedir.
68.
23
Burada, bankalar için bu Çerçevede öngörülenlere eş değer sermaye yükümlülükleri
kastedilmektedir. Bu, zımni olarak menkul kıymet şirketinin (bu şirketin bağlı ortaklığı
konumunda olduğu ana şirket için zaruri olmayabilecektir) kendisine bağlı alt bağlı şirketleriyle
birlikte konsolide denetime ve yasal düzenlemelere tâbi olmasını da gerektirmektedir.
34
7. Perakende Krediler
70. paragrafta belirtilen nitelikleri taşıyan alacaklar, sermaye yeterliliği
rasyosunun hesaplanmasında perakende kredi olarak değerlendirilebilecek ve
perakende portföyü içerisinde yer alacaktır. Bu portföy içerisinde yer alan krediler
için, 75. paragrafta açıklanan tahsili gecikmiş alacaklar hariç olmak üzere, %75
risk ağırlığı kullanılabilecektir.
69.
Yasal perakende portföye dahil edilebilmeleri için, kredilerin aşağıdaki
dört kritere uygun olmaları gereklidir:
70.
•
Borçlu kriteri: Maruz olunan risk, bir gerçek kişi veya kişilerden veya bir
küçük işletmeden alacakla ilgili olmalıdır.
•
Ürün kriteri: Söz konusu krediler rotatif krediler (kredi kartları ve kredili
mevduat hesapları dahil), vadeli bireysel krediler ve bireysel nitelikli
finansal kiralama işlemleri (taksitli krediler, otomobil kredileri ve finansal
kiralamaları, öğrenci ve eğitim kredileri, ihtiyaç kredileri) ve küçük
işletmelere kullandırılan krediler ve lehlerine verilen taahhütler biçiminde
kullandırılmış olmalıdır. Borsaya kote edilmiş olsun ya da olmasın (tahviller
ve hisse senetleri gibi) menkul kıymetler özellikle bu kategorinin dışında
tutulmuştur. İpotek karşılığı krediler de konut amaçlı gayrimenkul ipoteğiyle
teminat altına alınan krediler kapsamına dahil edildikleri taktirde bu
kategorinin dışında kalacaklardır (72. paragrafa bakınız).
•
Çeşitlendirme kriteri: Denetim otoritesi, yasal perakende portföyünün,
riskleri azaltan ve %75 risk ağırlığı uygulamasını gerektiren derecede
çeşitlendirilmiş olduğundan emin olmalıdır. Bunu sağlamanın bir yolu,
herhangi bir borçluya24 kullandırılan kredi tutarı toplamının yasal perakende
portföy toplamının %0,2'sini aşamayacağını öngören sayısal bir limit
belirlemek olabilecektir.
•
Kredilerin düşük tutarlı olması kriteri: Tek bir borçluya kullandırılan
perakende kredilerin toplam tutarı 1 milyon Eurodan fazla olamaz.
Ulusal denetim otoriteleri, paragraf 69’da belirlenen risk ağırlıklarının bu tip
alacaklarda yaşanan geçmiş temerrüt tecrübeleri ışığı altında kendi ülkeleri için
düşük olup olmadığını değerlendirmek durumundadır. Buna göre, denetim
otoriteleri bankalara bu risk ağırlıklarını yükseltme yükümlülüğü getirebilecektir.
71.
24
Toplulaştırılmış kredi riski, diğer üç kritere münferiden uyan tüm maruz kalınan risklerin
(krediler veya taahhütler) brüt toplamı (yani, kredi riski azaltma teknikleri dikkate alınmaksızın
oluşan toplam tutar) anlamına gelir. Ayrıca, "tek bir borçluya" açılan krediler, tek lehdar olarak
kabul edilebilecek bir veya birkaç kuruluşa açılan krediler anlamına gelir (yani, başka bir küçük
işletmeye bağlı olan bir küçük işletme söz konusu ise, bu limit, bankanın her iki işletmeye açtığı
toplam kredi tutarına uygulanacaktır).
35
8. Konut İpoteği Karşılığı Krediler
72. Borçlunun ikamet ettiği veya edeceği veya kiralanmış bulunan konut amaçlı
gayrimenkul üzerindeki ipotekle tam teminat altına alınmış kredilerin risk ağırlığı
düzeyi %35 olacaktır. %35 risk ağırlığını uygularken, denetim otoriteleri, konut
kredisiyle ilgili ulusal düzenlemelerine göre, bu ayrıcalıklı risk ağırlığının sadece
konut edindirme kapsamında uygulanmasını ve katı değerleme kurallarına göre
kredi tutarı üzerinde bir teminat marjının dikkate alınması gibi ihtiyatlı kriterlere
uygun yaklaşımı sağlamalıdır. Denetim otoriteleri, bu kriterlerin karşılanamadığı
kanısına vardıkları takdirde standart risk ağırlığını artırmalıdır.
73. Ulusal denetim otoriteleri, geçmiş kayıp verileri ışığı altında, paragraf 72’de
belirlenen risk ağırlıklarının kendi ülkeleri için yeterli olup olmayacağını
değerlendirmek durumundadır. Bu itibarla denetim otoriteleri bankalara bu risk
ağırlıklarını uygun düzeye yükseltme zorunluluğu getirebilecektir.
9. Ticari Gayrimenkul İpoteği Karşılığı Krediler
74. Pek çok ülke açısından ticari gayrimenkul ipoteği karşılığı kredilerin
bankacılık sektörünün son dönem sorunlu aktiflerin en büyük kaynağını teşkil
ettiğinden hareketle, Komite ticari gayrimenkul ipoteği karşılığı krediler için
Basel-II kapsamında uygulanacak risk ağırlığının prensip olarak %100 ‘den farklı
olamayacağını öngörmektedir.25
10. Tahsili Gecikmiş Alacaklar
75. Herhangi bir kredinin (ikamet amaçlı gayrimenkul ipotek kredileri hariç)
tahsili 90 günden fazla gecikmiş bulunan teminatsız kısmının özel karşılıklar
25
Bununla birlikte, Komite, uzun süredir faaliyette bulunan, iyi düzenlenmiş ve gelişmiş piyasalar
açısından istisnaen, iş merkezleri ve/veya çok amaçlı ticari gayrimenkuller ve/veya çok sayıda
bağımsız birimden oluşan ticari gayrimenkuller üzerine tesis edilen ipoteklere, krediyi teminat
altına alan gayrimenkulün piyasa değerinin %50'sini ya da ipotekli kredi değerinin %60'ını
(hangisi daha düşükse) geçmeyen kredi diliminin %50'si oranında tercihli risk ağırlığı
uygulanmasının mümkün olabileceği kanısındadır. Bu limitlerin dışındaki kredi riskleri için %100
risk ağırlığı uygulanacaktır. Bu istisnai uygulama, çok katı koşullara tâbi olacaktır. Özellikle iki
testin yapılması gerekmektedir. Bu testler: (i) ipotekli kredilendirme değerine dayanan
kredi/ekspertiz (Kredilendirme Oranı-KO) değerinin %60'ına veya piyasa değerinin %50'sine
(hangisi daha düşükse) kadar ticari amaçlı gayrimenkul ipotekli kredilerden kaynaklanan zararlar,
herhangi bir yıl içindeki ödenmemiş kredilerin %0,3'ünü aşmamalıdır; ve (ii) ticari amaçlı
gayrimenkul ipotekli kredilerden kaynaklanan zararlar herhangi bir yıl içindeki ödenmemiş
kredilerin %0,5'ini aşmamalıdır. Bir başka deyişle, herhangi bir yılda bu testlerden birinden
geçilememesi halinde, tercihli risk ağırlığı uygulaması sona erecek ve gelecekte tekrar
uygulanmadan önce ilk orijinal kabul edilme kriterlerinin yeniden yerine getirilmesi gerekecektir.
Bu uygulamayı benimseyen ülkeler, bu koşullara ve ilgili diğer ek koşullara uyulduğunu
kamuoyuna açıklamalıdır. İstisnai uygulamadan yararlanan bir kredinin temerrüde uğraması
halinde, söz konusu kredi, %100 risk ağırlığına tâbi tutulacaktır.
36
düşüldükten (zarar kaydedilen kısımlar da dahil) sonra kalan net tutarı için
uygulanacak risk ağırlığı, aşağıdaki gibi belirlenecektir:26
•
Özel karşılıkların kredinin ödenmemiş kısmının %20'sinden az olması
halinde, %150 risk ağırlığı;
•
Özel karşılıkların kredinin ödenmemiş kısmının %20'sinden az olmaması
halinde, %100 risk ağırlığı; ve
•
Özel karşılıkların kredinin ödenmemiş kısmının %50'sinden az olmaması
halinde, %100 risk ağırlığı uygulanacak; ancak denetim otoritesi ulusal
uygulama tercihine bağlı olarak bu risk ağırlığı oranını %50'ye
düşürebilecektir.
76. Temerrüde uğramış bir kredinin teminatlı kısmının belirlenmesinde teminat
kapsamında kabul edilecek teminat ve garantiler, kredi riski azaltım teknikleri için
kabul edilenlerle aynı olacaktır (II. B Bölümüne bakınız).27 Bu çerçevede,
perakende krediler için 70. paragrafta belirtilen çeşitlendirme kriteri
değerlendirilirken, tahsili gecikmiş perakende krediler genel yasal perakende
portföyünün dışında tutulacaktır.
77. 75 numaralı paragrafta tanımlanan hallere ek olarak, tahsili gecikmiş bir
kredinin tümünün 145 ve 146 numaralı paragraflarda geçerliliği kabul edilenler
dışında bir teminat ile teminatlandırılmış olması ve kredi için ayrılan özel
karşılıkların kredinin ödenmemiş kısmının %15’ine ulaşmış olması durumunda,
%100 risk ağırlığı uygulanabilecektir. Standart yaklaşımda, bu tip teminatlar
başka hiçbir durumda geçerli olarak kabul edilmemektedir. Denetim otoriteleri, bu
ek teminatların uygunluğunu sağlamak için katı operasyonel kriterler
saptamalıdır.
78. İkamet amaçlı krediler, tahsilinde 90 günden fazla gecikme olduğu takdirde,
özel karşılıklardan sonra kalan net tutarı üzerinden %100 risk ağırlığına tâbi
tutulacaktır. Bu kredilerin vadesinin geçmesi durumunda, özel karşılıkların
bakiyenin %20'sinin altında olmaması koşuluyla, kalan tutara uygulanacak risk
ağırlığı oranı, ulusal uygulama tercihine bağlı olarak, %50'ye düşürülebilir.
26
Ulusal inisiyatife bağlı olarak, denetim otoriteleri, bankaların %150 risk ağırlığına tabi karşı
taraftan olan temerrüde düşmemiş alacaklarını da 75 ile 77. paragraflarda tanımlanan tahsili
gecikmiş alacaklar gibi ele almalarına izin verebilecektir.
27
Ulusal inisiyatife bağlı olarak, 3 yıllık bir geçiş dönemi boyunca temerrüde uğramış bir kredinin
teminatlı kısmının belirlenmesinde teminat kapsamında kabul edilecek değerler, yüksek risk
kategorileri söz konusu olduğunda (tahsili gecikmiş alacaklar) daha geniş bir yelpaze içinde
tanımlanabilecektir.
37
11. Yüksek Risk Kategorileri
79. Aşağıda sayılan krediler, %150 veya daha yüksek oranda risk ağırlığına tâbi
tutulacaktır:
•
B-'nin altında derecelendirilmiş hazine ve merkez bankaları, yerel kamu
kuruluşları, bankalar ve menkul kıymet şirketlerinden alacaklar.
•
BB-'nin altında derecelendirilmiş şirketlerden alacaklar.
•
75. paragrafta düzenlenen tahsili gecikmiş alacaklar.
•
BB+ ile BB- arasında derecelendirilen menkul kıymetleştirme dilimleri, 567.
paragrafta belirtildiği gibi, %350 oranında risk ağırlığına tâbi tutulacaktır.
80. Ulusal denetim otoriteleri, risk sermayesi ve özel sermaye yatırımları gibi,
diğer bazı aktiflerle bağlantılı alacaklara %150 veya daha yüksek bir risk ağırlığı
uygulamaya karar verebilirler.
12. Diğer Aktifler
81. Menkul kıymetleştirmeden doğan alacakların tâbi olacağı kurallar IV.
Bölümde ayrıca ele alınmıştır. Diğer aktiflerin tamamı için uygulanacak standart
risk ağırlığı ise, %100 olacaktır.28 Bankaların veya menkul kıymet şirketlerinin
ihraç ettiği yasal sermaye enstrümanlarına yapılan yatırımlar veya sermaye
yatırımları, 1. Bölüme uyarınca sermaye tabanından indirilmedikçe, %100 risk
ağırlığına tâbi tutulacaktır.
13. Bilanço Dışı İşlemler
82. Standart yaklaşımda bilanço dışı kalemler, Krediye Dönüştürme Oranları
(KDO) uygulanarak, kredi eşdeğerlerine çevrilecektir. Tezgah üstü türev işlemleri
için borçlunun risk ağırlığı özel bir üst limite tâbi olmayacaktır.
83. Orijinal vadesi bir yıldan kısa ve bir yılın üzerinde olan taahhütlere sırasıyla,
%20 ve %50 oranlarında KDO uygulanacaktır. Bununla birlikte, bankanın
herhangi bir anda ön ihbarda bulunmaksızın ve kayıtsız-şartsız iptal edebileceği
28
Bununla birlikte, ulusal inisiyatife bağlı olarak, kurumun kasalarında muhafaza edilen külçe
altınlar ya da (karşılığı olan) külçe altın sertifikaları da nakit olarak kabul edilebilir ve böylece, %0
risk ağırlığına tâbi tutulabilir. Ayrıca tahsil sürecindeki nakit kalemler de %20 risk ağırlığına tâbi
tutulabilecektir.
38
ya da borçlunun kredi değerliliğinin düşmesi halinde otomatik iptale olanak
sağlayan geçerli bir hüküm içeren taahhütlere %0 KDO uygulanacaktır.29
84. Repo-tipi işlemlerden (yani, repo/ters repo işlemleri ve menkul kıymet ödünç
verme/menkul kıymet ödünç alma işlemleri) kaynaklananlar da dahil olmak üzere,
bankaların menkul kıymet ödünç vermesi veya menkul kıymetleri teminat olarak
alması halinde söz konusu işlemler için %100 KDO oranı uygulanacaktır. Kredi
dönüşüm oranı uygulanan işlemin kabul edilebilir teminatlarla güvence altına
alınması halinde risk ağırlıklı varlıkların nasıl hesaplanacağı hususu II. D.3
Bölümü’nde irdelenmiştir.
85. Mal hareketlerinden doğan, kısa vadeli, emtia satışını finanse eden ticari
akreditifler (yani, yüklemeyle teminatlandırılan vesikalı krediler) için, amir
bankaya ve teyit bankasına münferiden %20 oranında KDO uygulanacaktır.
86. Bilanço
dışı kredi taahhütlerinde, iki KDO'dan daha düşük olanı
uygulanacaktır.
87. 82 ilâ 86. paragraflarda özel olarak belirtilmeyen KDO'ler 1988 Uzlaşısında
tanımlandığı gibi uygulanacaktır.
88. Komite, henüz ödeme ve teslim yoluyla tasfiye edilmemiş menkul kıymet ve
kambiyo işlemleriyle ilgili olarak, işlemin kayda geçirilmesinden veya
muhasebeleştirilmesinden bağımsız olarak, bankaların alım-satım tarihinden
itibaren karşı tarafın kredi riskine maruz kaldıkları görüşündedir. Bununla birlikte,
karşı taraf kredi riskinin ne şekilde ele alınacağına ilişkin hususlar netlik kazanana
kadar, bu Uzlaşı çerçevesinde kambiyo ve menkul kıymet işlemleri için sermaye
bulundurma yükümlülüğü olmayacaktır. Ara dönemde, bankaların, henüz ödeme
ve teslim yoluyla tasfiye edilmemiş işlemlerden kaynaklanan kredi riskini izlemek
için, banka yönetimine gerekli önlemleri zamanında almasını kolaylaştıran
bilgileri sağlayan uygun sistemler geliştirmeleri teşvik edilmektedir.
89. Ancak, belirli bir sermaye yükümlülüğü öngörülmemesi, vadesinde ifa
edilmeyen kambiyo ve menkul kıymet işlemleri bakımından geçerli olmayacaktır.
Bankalar, ifa edilmeyen bu işlemleri temerrüdün ilk gününden itibaren yakından
izlemelidir. Denetim otoriteleri, bankacılık sisteminin özelliklerini ve ulusal
piyasa düzeninin istikrarını da dikkate alarak, ifası gerçekleşmeyen işlemler için
uygun ve yeterli düzeyde sermaye bulundurulmasını zorunlu kılacaklardır.
29
Belirli bazı ülkelerde, sözleşme hükümleri bankanın kredi taahhüdünü tüketiciyi koruma
mevzuatı ve ilgili mevzuatın izin verdiği sınırlar içinde iptal etmesine olanak sağladığı takdirde,
perakende kredi taahhütleri, kayıtsız şartsız iptal edilebilir taahhütler sayılmaktadır.
39
B. Bağımsız Kredi Derecelendirmeleri
1. Yetkilendirme Süreci:
90. Denetim otoriteleri, bağımsız kredi derecelendirme kuruluşlarının (BKDK)
aşağıdaki paragrafta sayılan kriterlere uygun olup olmadıklarının tespit
edilmesinden sorumludur. BKDK'lerin yaptığı değerlendirmelere sınırlı geçerlilik
(örneğin, sadece belirli alacak türleri için ya da belirli ülkeler için)
tanınabilecektir. Gereksiz engeller nedeniyle piyasa girişlerinin sınırlandırılmasını
önlemek için, denetim otoritesinin BKDK'lerin resmi olarak tanınmasına ilişkin
denetimsel süreci kamuoyuna açıklaması gerekmektedir.
2. Liyakat Kriterleri
91. Bir BKDK, aşağıda sayılan altı kriteri yerine getirmelidir:
•
Objektiflik: Kredi derecelerinin tahsisinde izlenen yöntem basiretli ve
sistemli olmalı; tarihsel deneyimlere dayanan bir doğrulama sürecine tâbi
tutulmalıdır. Ayrıca, kredi derecelendirmeleri, finansal durumdaki
değişiklikleri yansıtacak şekilde ve sürekli olarak gözden geçirilmelidir.
Denetim otoritesi tarafından resmi geçerlilik tanınmasından önce, geriye
dönük testi de içeren ve her piyasa segmenti için ihtimamla hazırlanmış,
tahsisinden asgari 1 tercihen 3 yıl geçmiş bir kredi derecelendirme yöntemi
mevcut olmalıdır.
•
Bağımsızlık: Derecelendirme sürecini etkileyebilecek politik veya
ekonomik baskılara maruz kalmaması için bir BKDK’nın bağımsız olma
şarttır. Kredi derecelendirme süreci, derecelendirme kuruluşunun ortaklık
yapısının veya yönetim kurulunun oluşumunun menfaat çatışmasına mahal
vermesinden kaynaklanacak tahditlerden mümkün mertebede bağımsız
olmalıdır.
•
Uluslararası Erişim/Şeffaflık: Münferit kredi dereceleri, eşit koşullarla,
yasal menfaat sahibi, yerli ve yabancı tüm kuruluşların erişimine açık
olmalıdır. Ayrıca, BKDK'nin kullanmakta olduğu genel yöntem de kamuya
açıklanmalıdır.
•
Kamuya Açıklama: BKDK’ler temerrüt tanımı, hesaplama süresi ve her
derecenin tanımı da dahil olmak üzere, kullandığı kredi derecelendirme
yöntemleri; her derecelendirme kategorisine ilişkin fiili temerrüt oranları; ve
derecelendirmeler arasındaki geçiş ve derecelendirmelerde meydana gelen
değişiklikleri (AA derecelerinin zaman içinde A olması olasılığı gibi)
kamuoyuna açıklamalıdır.
•
Altyapı ve İnsan Kaynağı: sağlıklı kredi derecelendirmesi yapabilmeleri
için BKDK’lerin yeterli insan kaynağı ve altyapıya sahip olmaları
gerekmektedir. Yeterli insan kaynağı ve altyapıya sahip olunması
BKDK’nin, derecelendirmeye tâbi kurumların üst düzey yöneticileriyle,
40
operasyon kademelerindeki personeliyle sürekli olarak irtibat ve temas
halinde olmasına ve bu sayede yapılan kredi değerlendirmelerinin katma
değerinin yükseltilmesine olanak sağlayacaktır Bu tür değerlendirmeler, hem
nitel hem de nicel yaklaşımlardan müteşekkil yöntemlere dayanmalıdır.
•
Kredibilite: Güvenilirlik, bir dereceye kadar, yukarıda sayılan kriterlerle
uyumun da doğrudan bir sonucudur. Ayrıca, üçüncü taraflarca (yatırımcılar,
sigortacılar, ticaret ortakları) itibar edilmesi de yapılan derecelendirmelerin
güvenilirliğine karine teşkil edecektir. Özel ve gizli bilgilerin kötüye
kullanılmasına yönelik içsel prosedürlere de sahip olması bir BKDK'nin
güvenilirliğini tescilleyen diğer bir unsurdur. resmi geçerlilik tanınabilmesi
için, BKDK'nin birden fazla ülkede firma derecelendirmesi yapmış olması
gerekmemektedir.
C. Uygulamaya İlişkin Hususlar
1. Eşleştirme Süreci
92. Denetim otoriteleri, BKDK’ler tarafından verilmiş olan derecelendirme
notlarının standart yaklaşımda yer alan standart risk ağırlığı kategorilerinden
hangilerine karşılık geldiğinin tespit edilmesinden sorumludur. Eşleştirme
süreci, objektif olmalı ve kredi risklerinin yansıtıldığı tablolarla uyumlu
sonuçlara ulaşmalıdır. Bu süreç, öngörülen tüm risk ağırlıklarını kapsamalıdır.
93. Eşleme uygulamasında, denetim otoriteleri, diğer faktörlerin yanı sıra, her
BKDK'nin kavradığı ihraççı havuzunun boyut ve kapsamını, BKDK'nin kredi
derecelerinin kapsam ve tanımını ve BKDK'nin kullandığı temerrüt tanımını da
dikkate almalıdır. Derecelerin mevcut risk ağırlıklarına daha tutarlı eşlenmesini
sağlamak ve denetim otoritelerine bu süreçte yardımcı olmak için, 2 numaralı
ekte, bu tür bir eşleme sürecinin nasıl uygulanması gerektiğine ilişkin ilkeler
açıklanmıştır.
94. Bankalar, seçilen BKDK'leri ve onların derecelendirme sonuçlarını, risk
ağırlıklarının tespiti ve risk yönetimi kapsamında her alacak türü için tutarlı ve
istikrarlı bir şekilde kullanmalıdır. Bankaların farklı BKDK'lerin derecelerinden
avantajlı olanını seçmek suretiyle kullanmalarına izin verilmeyecektir.
95. Bankalar, alacak türlerine göre aktiflerinin risk ağırlıklarının tespitinde
kullandıkları BKDK’leri, denetim otoritelerinin eşleme süreci sonucunda
belirlediği risk derece kategorileriyle ilişkili risk ağırlıklarını ve BKDK'nin
dereceleri bazındaki risk ağırlıkları için hesapladıkları toplulaştırılmış risk
ağırlıklı aktiflerini açıklamalıdır.
41
2. Çoklu Derecelendirmeler
96. Belirli bir alacak için, bankanın seçtiği BKDK tarafından sadece tek bir
derecelendirme yapılmışsa, alacağın risk ağırlığının tespitinde o derece
kullanılmalıdır.
97. Bankanın seçtiği BKDK'ler tarafından belirlenmiş ve farklı risk ağırlıklarına
eşlenen iki derecenin mevcut olması halinde, yüksek olan risk ağırlığı
uygulanacaktır.
98. Farklı risk ağırlıklarına götüren üç veya daha fazla derecenin mevcut olması
halinde, en düşük iki risk ağırlığına tekabül eden derece dikkate alınır ve bu iki
risk ağırlığından daha yüksek olanı uygulanır.
3. İhracın ve İhraççının Derecelendirilmesi
99. İhraç derecesi tayin edilmiş bir işleme ilişkin risk ağırlığının belirlenmesinde
derecesi esas alınacaktır. Alacağın ihraç derecesinin olmadığı durumlarda,
aşağıdaki genel ilkeler uygulanır:
•
Borçlunun ihraç ettiği bir tahvil için derecesi mevcut, fakat bankanın alacağı
o borçlanma enstrümanına yapılmış bir yatırım değilse, o tahville ilgili
yüksek kaliteli kredi derecesi (derecelendirilmemiş bir alacağa uygulanan
risk ağırlığından daha düşük bir risk ağırlığına eşlenen bir kredi derecesi),
bankanın derecelendirilmemiş olan alacağına, ancak bu alacak
derecelendirmeye konu olan bir alacağa göre her bakımdan eşit sırada veya
daha üstün olduğu takdirde uygulanabilir. Eşit sırada veya daha üstün
değilse, ilgili kredi derecesi kullanılamaz ve derecelendirilmemiş alacaklara
ilişkin risk ağırlığına tâbi tutulur.
•
Borçlunun bir ihraççı derecesi mevcutsa, bu derece borçlunun teminatsız
borçlarına uygulanır. Sonuç olarak, yüksek kaliteli ihraççı derecesinden
sadece o ihraççıdan olan birinci sıra alacaklar itibariyle istifade edilebilir.
Yüksek derecelendirme notu bulunan bir ihraççıdan olan diğer
derecelendirilmemiş
alacaklar
ise
derecelendirilmemiş
alacak
sayılacaklardır. İhraççının ya da tek bir ihracın düşük kaliteli bir dereceye
(derecelendirilmemiş alacaklara uygulanan risk ağırlığına eşit veya daha
yüksek bir risk ağırlığına eşlenen kredi dereceleri) tâbi olduğu durumlarda,
aynı borçludan olan derecelendirilmemiş bir alacak, o düşük kaliteli kredi
derecesine uygulanan ile aynı risk ağırlığına tâbi tutulacaktır.
100. Bankanın ihraççıya veya ihraca özgü dereceleri esas almak isteyip
istemediğine bakılmaksızın, derecelerin, bankanın maruz kaldığı kredi riskinin
tamamını dikkate alması ve yansıtması zorunludur.30
30
Örneğin, bankanın hem anapara hem de faiz alacakları varsa, kredi değerlendirmesi, hem
anapara geri ödemeleri hem de faiz ödemelerinden kaynaklanan kredi riskini tam olarak dikkate
almalı ve yansıtmalıdır.
42
101. Kredi güçlendirme faktörlerinin mükerrer sayılmasını engellemek
amacıyla, kredinin güçlendirilmesi ihraca özgü derecelendirmeye yansıtılmışsa,
kredi riski azaltma tekniklerinin ilgili denetim otoritesi tarafından kabul edilmiş
olması hususu dikkate alınmayacaktır (114. paragrafa bakınız).
4. Ulusal ve Yabancı Para Cinsinden Dereceler
102. Derecelendirilmemiş risklerin risk ağırlığının ilgili borçluya ilişkin eşdeğer
bir riske verilen dereceye dayanılarak tespit edilmesi halinde, genel kural,
yabancı para derecelerin, yabancı para cinsinden riskler için kullanılmasıdır.
Ulusal para cinsinden derecelendirmeler, sadece yerel para cinsinden olan
alacakların risk ağırlığının tespitinde kullanılacaktır.31
5. Kısa / Uzun Vadeli Dereceler
103. Risk ağırlığının tespiti kapsamında, kısa vadeli dereceler ihraca özgü
sayılırlar. Bunlar, sadece derecelendirilmiş kredilerin risk ağırlıklandırılmasında
kullanılabilirler. 105. paragrafta açıklanan koşullar dışında, diğer kısa vadeli
alacaklara da uygulanacak şekilde genelleştirilemezler. Kısa vadeli derece,
derecelendirilmemiş uzun vadeli alacağın risk ağırlığını belirlemede hiç bir
şekilde kullanılamaz. Kısa vadeli dereceler, sadece banka ve şirketlerin kısa
vadeli riskleri için kullanılabilir. Aşağıdaki tablo, bankaların finansman bonosu
ihracı gibi kısa vadeli kredilerden doğan riskleri için bir genel çerçeve
oluşturmaktadır:
Kredi Derecesi
A-1/P-132
A-2/P-2
A-3/P-3
Diğerleri33
Risk Ağırlığı
%20
%50
%100
%150
104. Derecelendirilmiş kısa vadeli bir krediye %50 oranında risk ağırlığı
uygulanıyorsa, derecelendirilmemiş kısa vadeli alacaklara %100'den daha düşük
risk ağırlığı uygulanamaz. Bir ihraççının %150 risk ağırlığı uygulanmasını
gerektiren kısa vadeli kredisi için banka tarafından kabul edilmiş kredi riski
31
Bununla birlikte, belirli çok taraflı kalkınma bankaları tarafından kullandırılan ya da
konvertibilite ve transfer risklerine karşı garanti edilen bir krediye katılmaktan dolayı üstlenilen
risklerle ilgili olarak, ulusal denetim otoriteleri, kredinin konvertibilite ve transfer risklerinin etkin
bir şekilde azaltılmış olduğunu kabul edebilirler. Buna hak kazanabilmek için, çok taraflı kalkınma
bankalarının piyasada imtiyazlı kreditör statüsüne sahip olması ve 20. dipnot kapsamına dahil
olması gerekir. Bu durumlarda, risk ağırlığının tespiti amacıyla, kredinin garanti edilmiş bulunan
kısmı için yabancı para derecesi yerine borçlunun yerel para derecesi kullanılabilir. Kredinin
garantiden yararlanmayan kısmının risk ağırlığı, yabancı para derecesi bazında tespit edilir.
32
Kullanılan notasyonlar, Standard & Poor's ve Moody's Yatırımcı Hizmetlerinin kullandığı
yönteme dayanmaktadır. Standard & Poor's'un A-1 derecesi hem A-1+ hem de A-1-'yi kapsar.
33
Bu kategori, derecesiz (daha düşük dereceli) B veya C derecelerini içerir.
43
azaltma teknikleri uygulanmadıkça, uzun ya da kısa vadeli derecelendirilmemiş
tüm kredilerine %150 risk ağırlığı uygulanır.
105. Ulusal otoritelerin ülkelerinde faaliyette bulunan bankaların kısa vadeli
bankalar arası alacaklarına standart yaklaşımdaki 2. seçeneği uygulamaya karar
verdikleri durumlarda, kısa vade dereceleri bakımından ilişkinin aşağıda
belirtildiği gibi olması beklenir:
•
62. ve 64. paragrafta açıklanan kısa vadeli alacaklarla ilgili genel tercihli
uygulama, herhangi bir kısa vade derecesinin bulunmadığı durumlarda,
orijinal vadesi üç aya kadar olan banka risklerinin tümüne uygulanır.
•
Kısa vade derecesi mevcut ve bu derece genel tercihli uygulamanın
gerektirdiği daha avantajlı risk ağırlığına veya ondan daha düşüğüne
eşlenmişse, bu derece sadece o alacak için kullanılmalıdır. Diğer kısa vadeli
alacaklar, genel tercihli uygulamadan istifade edeceklerdir.
•
Bankadan olan kısa vadeli bir alacak için belirlenen kısa vade derecesinin,
daha yüksek bir risk ağırlığına eşlenmesi halinde, bankalar arası alacaklar
için genel kısa vadeli tercihli uygulama kullanılamaz. Derecelendirilmemiş
tüm kısa vadeli alacaklara, kısa vade derecesi için öngörülen risk ağırlığı
uygulanmalıdır.
106. Kısa vade derecesinin kullanılacağı hallerde, derecelendirmeyi yapan
kuruluşun 91. paragrafta açıklanan ve BKDK'lerin tanınması için uygulanan
kabul edilebilirlik kriterlerinin tamamıyla uyumlu olması gerekir.
6. Münferit Derecelerin Uygulama Alanı
107. Bir şirket için yapılan bağımsız kredi derecelendirmesi, grubun diğer
şirketlerinin risk ağırlığını tespit etmek için kullanılamaz.
7. Re’sen Yapılan Derecelendirme
108. Genel kural olarak, bankalar, sadece resmi olarak yetkili kılınan
BKDK’lerin talep üzerine belirlediği dereceleri kullanmalıdır. Bununla birlikte,
denetim otoriteleri, re’sen (derecelendirenin talebi olmaksızın – Ç.N.) belirlenen
derecelerin, talep üzerine belirlenen derecelerle aynı şekilde kullanılmasına izin
verebilir. Ancak, BKDK'lerin re’sen derecelendirmeyi, talebi artırmak amacıyla
şirketlere baskı uygulamak için kullanmaları olasılığı söz konusu olabilir. Böyle
bir davranışın tespiti halinde, denetim otoriteleri, ilgili BKDK'leri sermaye
yeterliliği kapsamında kabul edilen BKDK'ler olarak tanımaya devam edip
etmeyeceklerine karar vermelidir.
44
D. Standart Yaklaşım – Kredi Riski Azaltımı
8. Önemli Hususlar
(i)
Giriş
Bankalar, maruz kaldıkları kredi risklerini azaltmak için çeşitli teknikler
uygulamaktadır. Örneğin, kredi riskleri tamamen veya kısmen nakit veya menkul
kıymetlerden oluşan birinci öncelikli teminatlarla güvence altına alınabilir ya da
kredi riski üçüncü bir şahsın kefaletiyle teminat altına alınabilir ya da banka çeşitli
şekillerdeki kredi risklerini dengelemek için kredi türevi satın alabilir. Ayrıca,
bankalar kredilerin aynı borçlunun mevduatıyla mahsup edilmesini de kabul
edebilir.
109.
Bu tekniklerin aşağıda 117 ve 118. paragraflarda açıklanan yasal geçerlilik
koşullarına uygun olduğu durumlarda, gözden geçirilen kredi riski azaltma (KRA)
yaklaşımı, 1988 Uzlaşısında izin verilenden daha fazla ve çeşitli kredi riski
azaltma tekniğinin yasal sermaye yükümlülüğü kapsamında kabul edilmesine
olanak sağlamaktadır.
110.
(ii)
Genel Hususlar
111. II. Bölümde açıklanan düzenleme, standart yaklaşımda bankacılık portföyü
risklerine uygulanır. İDD yaklaşımındaki KRA uygulamalarına III. Bölümde yer
verilmiştir.
Alım - satım portföyünde izlenen tezgah üstü türevler ve repo-tipi
işlemlerden kaynaklanan karşı taraf riskine ait yükümlülüğün hesaplanmasında,
teminatlardaki kapsamlı yaklaşım (130 ilâ 138. ve 145 ilâ 181. paragraflar) da
uygulanacaktır.
112.
113. KRA tekniklerinin kullanıldığı hiç bir işlem, bu tekniklerin kullanılmadığı
benzer işlemler için öngörülenden daha yüksek bir sermaye yükümlülüğü
gerektirmemelidir.
114. KRA’nın etkileri mükerrer sayılmayacaktır. Bundan dolayı, KRA’yı
yansıtan ihraca özgü bir derecenin kullanıldığı alacağa, yasal sermaye
yükümlülüğü kapsamında denetim otoritesi tarafından ilave KRA
belirlenemeyecektir. Standart yaklaşım hakkındaki bölümün 100. paragrafında
belirtildiği üzere, KRA çerçevesinde ana para derecelendirmesine de izin
verilmeyecektir.
KRA tekniklerini kullanmak, kredi riskini azaltabilir veya transfer
edilebilirken, aynı zamanda diğer riskleri (artık riskler) artırabilir. Artık riskler
terimi; yasal, operasyonel, likidite riskleriyle piyasa risklerini içerir. Bu
bakımdan, bankaların anılan riskleri kontrol altında tutmak amacına yönelik
olarak basiretli prosedür ve süreçler uygulamaları şarttır. Bu prosedür ve süreçler
arasında, strateji; işleme konu kredinin değerlendirilmesi; değerleme; politikalar;
115.
45
sistemler; değer azalma risklerinin kontrolü ve bankanın KRA tekniklerini
kullanmasından ve genel kredi riski profiliyle etkileşiminden kaynaklanan
yoğunlaşma riskinin yönetimi sayılabilir. Bu risklerin yeterince kontrol altında
tutulamaması halinde, denetim otoriteleri, 2. Yapısal Blokta belirtildiği gibi ilave
sermaye ihtiyacı yükümlülüğü öngörebilir ya da başka tedbirler alabilirler.
Bankaların herhangi bir KRA tekniği uygulamak suretiyle lehlerine
sermaye yükümlülüğü avantajı sağlaması, aynı zamanda 3. Yapısal Blok
gereklerine uyum halinde mümkündür.
116.
(iii)
Yasal Geçerlilik
KRA uygulamasıyla sermaye gereksiniminin azaltılabilmesi için
bankaların, yasal dokümantasyonla ilgili olarak aşağıdaki asgari standartları
sağlamaları gereklidir.
117.
Teminatlı işlemlerdeki ve bilanço üzerinde netleştirmeyi, garantileri ve
kredi türevlerini tevsik etmek amacıyla kullanılan tüm belgelerin, ilgili tüm
tarafları bağlayıcı olması ve ilgili mevzuat hükümlerine göre yaptırım gücüne
sahip olması gerekir. Bankaların, bu gereklerin karşılanabileceğini doğrulamak
için yeterli hukuksal incelemeyi yapmış olması, bu sonuca varmak için sağlam bir
hukuki temele sahip bulunması ve mevcut yaptırım gücünün devamını sağlamak
için gereken ilave incelemeleri tamamlamaları gereklidir.
118.
9. Kredi Riski Azaltım Teknikleri34
(i)
Teminatlı İşlemler
119.
Teminatlı işlem;
•
•
bankaların kullanılmış veya potansiyel bir kredi nedeniyle maruz kaldıkları; ve
o kredi riskinin veya potansiyel kredi riskinin karşı
tarafın sağladığı bir
teminatla35 ya da karşı taraf adına
üçüncü şahsın sağladığı bir teminatla
tamamen veya
kısmen güvenceye alındığı
işlem anlamına gelir.
120. Bankaların kabul edilebilir bir finansal teminat (aşağıda 145 ve 146.
paragraflarda daha somut olarak tanımlandığı gibi, örneğin, nakit veya menkul
34
Standart ve İDD yaklaşımlarında finansal bir teminatla teminat altına alınan işlemlerle ilgili
sermaye koşullarına ilişkin yöntemler hakkında genel bilgiye Ek 8'de yer verilmiştir.
35
Bu bölümde, "karşı taraf" terimi, bankanın bilançoda veya bilanço dışında fiili veya potansiyel
kredi riskine maruz kaldığı taraf anlamında kullanılmaktadır. Kredi riski, örneğin, nakdi kredi
veya menkul kıymet kredisi şeklinde (bu durumda, karşı taraf, geleneksel olarak borçlu olarak
anılır) veya teminat olarak verilen menkul kıymetler formunda ya da tezgah üstü türev
sözleşmesinden doğan bir taahhüt veya kredi riski formunda olabilir.
46
kıymet) aldığı durumlarda, sermaye gereksinimini hesaplarken, bu teminatın risk
azaltıcı etkisini de dikkate almak suretiyle karşı tarafa ait kredi riskini
azaltmalarına izin verilir.
Genel Çerçeve ve Asgari Koşullar
Bankalar, 1988 Uzlaşısına benzer şekilde, mevcut kredi riskinin
teminatlandırılmış kısmı için karşı tarafın risk ağırlığı yerine teminatın risk
ağırlığını esas alan basitleştirilmiş yaklaşımı (genellikle bir %20 taban değere
tâbidir) ya da kredi riski tutarını teminata atfedilen değer kadar düşürerek
teminatın kredi riskine mahsup edilmesine olanak veren kapsamlı yaklaşımı
uygulamayı seçebilirler. Bankalar, bankacılık portföyünde bu yaklaşımların
herhangi birisini, alım - satım portföyünde ise sadece kapsamlı yaklaşımı
uygulayabilirler. Her iki yaklaşımda da kısmi teminat kabul edilmektedir. Kredi
ile teminatın vadesi arasındaki uyumsuzluklara sadece kapsamlı yaklaşımda izin
verilir.
121.
Bununla birlikte, bir teminat cinsi açısından sermaye gereksiniminin
azaltılmasına izin verilmesi için her iki yaklaşımda da, 123 ilâ 126. paragraflarda
belirtilen standartların sağlanması gerekir.
122.
Yasal geçerlilik konusunda 117 ve 118. paragraflarda belirtilen genel
koşullara ek olarak, teminatın rehnedildiği veya transfer edildiği hukuki sistem,
karşı tarafın (veya teminatı elinde tutan saklama kuruluşunun) temerrüde düşmesi,
ödeme aczine düşmesi veya iflas etmesi (ya da işleme ait belgelerde sayılan diğer
kredi olaylarından biri veya birden fazlasının meydana gelmesi) hallerinde
bankanın teminatı zamanında nakde çevirme ya da zilyetliğine alma hakkına sahip
olmasına olanak sağlamalıdır. Ayrıca, bankalar, teminat üzerindeki haklarıyla
ilgili olarak, mevzuatta öngörülen, teminattan doğan menfaate sahip olmak ve
sürdürmek için örneğin, teminatın bir sicile tescil ettirilmesi ya da teminatın devri
ile ilgili bir netleştirme veya mahsup hakkını kullanmak için öngörülen koşulları
yerine getirmek de dahil olmak üzere gereken tüm işlemleri yerine getirmelidir.
123.
Teminatın gerekli korumayı sağlayabilmesi için, karşı tarafın kredi kalitesi
ile teminatın değeri arasında önemli bir pozitif korelasyon bulunmamalıdır.
Örneğin, karşı tarafın (veya bir bağlantılı grup şirketinin) ihraç ettiği menkul
kıymetler çok az koruma sağlayabileceğinden kabul edilemez.
124.
Bankaların, karşı tarafın temerrüde düştüğünü ilan edecek, teminatı hızla
nakde çevirecek ve öngörülen hukuki koşullara uyulmasını sağlayacak açık ve
basiretli prosedürlere sahip olması gerekir.
125.
Teminatın bir saklama kuruluşunda tutulduğu hallerde, bankalar, saklama
kuruluşunun teminatı kendi varlıklarından ayrı tutmasını sağlamak için gereken
makul tedbirleri almalıdır.
126.
Teminatlı işlemin her iki tarafında da bankalara sermaye yükümlülüğü
uygulanır. Örneğin, hem repo, hem de ters repo işlemleri sermaye yükümlülüğüne
127.
47
tâbidir. Aynı şekilde, menkul kıymet ödünç verme ve ödünç alma işleminin her iki
tarafı da, aynen bir türev riski veya başka borçlanma için teminat verilmesinde
olduğu gibi, sermaye yükümlülüğüne tâbi olacaktır.
Bankanın, müşterisi ile üçüncü bir şahıs arasındaki repo-tipi bir işlemde
(yani, repo/ters repo ve menkul kıymet ödünç verme/ödünç alma işlemleri) aracı
sıfatıyla yer alması ve üçüncü şahsın yükümlülüklerini ifa edeceği konusunda
müşteriye garanti vermesi halinde, bankanın üstlendiği risk, banka o işleme asıl
taraf olarak girseydi üstlenecek olduğu riskle özdeştir. Bu durumlarda, bankanın
sermaye yükümlülüğünü kendisi işlemin asıl tarafıymış gibi hesaplaması gerekir.
128.
Basit Yöntem
Basitleştirilmiş yöntemde, karşı tarafın risk ağırlığı yerine, krediyi kısmen
ya da tamamen güvence altına alan teminatın risk ağırlığı esas alınır. Bu yöntemle
ilgili ayrıntılar, 182 ilâ 185. paragraflarda yer almaktadır.
129.
Kapsamlı Yöntem
Kapsamlı yöntemde bankalar, sermaye yeterliliği hesaplamalarında karşı
taraftan olan alacaklarının tutarını, almış oldukları teminatın etkilerini yansıtacak
şekilde düzelteceklerdir. Karşı taraftan olan alacağın tutarında36 ve alınan
teminatın değerinde, piyasa hareketleri nedeniyle meydana gelebilecek
değişiklikleri (volatilite) yansıtmak için iskontolar uygulamak suretiyle hem
alacak hem de teminatın tutarı düzeltilecektir. Bu sayede, volatiliteye göre
ayarlanmış kredi ve teminat tutarları belirlenmiş olacaktır. Herhangi biri nakdi
olmadığı sürece kredinin volatiliteye göre düzeltilmiş tutarı, kredi tutarından daha
yüksek; teminatın volatiliteye göre düzeltilmiş tutarı ise teminat tutarından daha
düşük olacaktır.
130.
131. Kredi riski ve teminatın farklı para birimlerinden olduğu durumlarda,
volatiliteye göre düzeltilmiş teminat tutarında, döviz kurlarında ortaya çıkabilecek
olası dalgalanmalar için ayrıca aşağı yönde bir düzeltme yapılması gerekecektir.
Volatiliteye göre düzeltilmiş kredi tutarının volatiliteye göre düzeltilmiş
teminat tutarından (kur riski için yapılan ek düzeltmeler de dahil) yüksek olması
halinde, risk ağırlıklı varlıklar, iki tutar arasındaki farkın karşı tarafın risk
ağırlığıyla çarpılması suretiyle hesaplanacaktır. Bu hesaplamalarla ilgili hususlar,
147 ilâ 150. paragraflarda yer almaktadır.
132.
İlke olarak, bankalar iskonto hesaplamalarını iki şekilde yapacaktır (i)
Komitenin belirlediği parametrelerin esas alındığı standart resmi iskontolar ve (ii)
bankaların piyasa fiyatı volatilitesine ilişkin içsel tahminlerini kullandıkları, kendi
tahminlerine dayanan iskontolar. Denetim otoriteleri, belirli nitel ve nicel
kriterleri yerine getirdikleri takdirde bankalara kendi tahminlerine dayanan
iskontoları kullanma izni verebilir.
133.
36
Kredi riski tutarları, örneğin menkul kıymetlerin ödünç verildiği durumlarda değişebilir.
48
134. Bankalar, kredi riski için standart yaklaşım ile temel İDD yaklaşımı
arasında yaptığı seçimden bağımsız olarak, standart iskontoları veya kendi
tahminlerine dayanan iskontoları kullanmayı tercih edebilecektir. Bununla
birlikte, kendi tahminlerine dayanan iskontoları kullanmayı seçmeleri halinde,
bankaların kendi tahminlerini esas alma hakkına sahip oldukları tüm enstrümanlar
için bu iskontoları uygulamaları zorunludur. Bunun tek istisnası, standart resmi
iskontolarının kullanılabileceği önemsiz portföylerdir.
135. Münferit iskontoların miktarı; ilgili enstrümanın ve işlem türüne ve
pozisyonları piyasa değerine göre değerleme ve yeniden marjlama işlemlerinin
sıklığına bağlı olacaktır. Örneğin, günlük olarak piyasa değerine göre
değerlemeye ve yeniden marjlamaya tâbi olan repo-tipi işlemlerde 5 iş günü elde
tutma süresine; pozisyonların günlük olarak piyasaya göre değerlendiği ancak
yeniden marjlama yapılmayan teminatlı kredi işlemlerinde 20 iş günü elde tutma
süresine dayanan iskontolar uygulanacaktır. Söz konusu iskonto değerleri,
pozisyonları piyasa değerine göre değerleme veya yeniden marjlama işlemlerinin
sıklığına bağlı olarak zamanın kare kökü formülü kullanılarak yükseltilecektir.
Belirli türdeki repo-tipi işlemler (geniş anlamda, 170 ve 171. paragraflarda
tanımlanan kamu kağıtları üzerinden yapılan repolar) için, denetim otoriteleri,
standart iskontoları veya içsel tahminlerine dayanan iskontoları kullanan
bankaların, risk azaltımı sonrası kredi tutarını hesaplamada bu kesintileri
uygulamamalarına izin verebilirler.
136.
137. Repo-tipi işlemleri kapsayan çerçeve netleştirme sözleşmelerinin etkisi,
173. paragrafta belirtilen koşullar çerçevesinde, sermaye gereksinimi
hesaplamasında dikkate alınabilecektir.
Standart resmi iskontolar ve kendi tahminlerine dayanan içsel iskontolara
alternatif olarak, bankalar, 178 ilâ 181. paragraflarda belirtildiği üzere, repo-tipi
işlemlerde potansiyel fiyat volatilitesini hesaplamak için Riske Maruz Değer
(RMD) modellerini de kullanabilecektir.
138.
(ii)
Bilanço İçi Netleştirme
139. Bankalar, yasal geçerliliğe sahip netleştirme anlaşmalarına konu kredi ve
mevduatlar için sermaye yükümlülüklerini, 188. paragrafta belirtilen koşullara
uygun olmak koşuluyla net kredi tutarı üzerinden hesaplayabileceklerdir.
(iii)
Garantiler ve Kredi Türevleri
Garantilerin veya kredi türevlerinin doğrudan, açık, gayri kabili rücu ve
koşulsuz olduğu durumlarda ve bankaların risk yönetim süreçleriyle ilgili asgari
operasyonel koşulları yerine getirdikleri kanaatinde olmaları halinde, denetim
otoriteleri, sermaye yükümlülüğü hesaplamalarında bu tür işlemlerin risk azaltım
aracı olarak dikkate alınmasına izin verebilirler.
140.
49
141. Bu düzenleme çerçevesinde bir takım garantör ve koruma sağlayıcılar
kabul edilir bulunmuştur. Burada, 1988 Uzlaşısında olduğu gibi, ikame yaklaşımı
uygulanacaktır. Böylece, sadece borçludan daha düşük bir risk ağırlığı olan
kuruluşlarca sağlanan garanti veya korumalar, sermaye gereksiniminin azalmasını
sağlayacaktır, çünkü kredinin korunan kısmına garantörün veya koruma
sağlayıcının risk ağırlığı uygulanırken, teminatsız kısmına karşı tarafın risk
ağırlığı uygulanmaktadır.
Ayrıntılı operasyonel koşullar, aşağıda 189 ilâ 193. paragraflarda yer
almaktadır.
142.
(iv)
Vade Uyumsuzluğu
143. Teminatın kalan vadesinin ilgili kredinin kalan vadesinden daha kısa
olması halinde, vade uyumsuzluğu ortaya çıkacaktır. Vade uyumsuzluğu mevcut
ve KRA’nın orijinal vadesi bir yıldan az ise, KRA, sermaye yükümlülüğünün
hesaplanmasında dikkate alınmaz. Vade uyumsuzluğu bulunan diğer hallerde, 202
ilâ 205. paragraflarda açıklandığı üzere, KRA, yasal sermaye hesaplamalarında
kısmi olarak dikkate alınacaktır. Basit yöntemde vade uyumsuzluklarına izin
verilmeyecektir.
(v)
Diğer Hususlar
Kredi türevlerinin oluşturduğu havuzlarının ve birinci ve ikinci temerrüt
kredi türevlerinin dikkate alınmasıyla ilgili hususlara 206 ilâ 210. paragraflarda
yer verilmiştir.
144.
10. Teminat
(i)
Kabul Edilebilir Finansal Teminatlar
145.
Basit yöntemde, aşağıda belirtilen teminatların dikkate alınması uygundur:
(a) Kredi riskini üstlenen bankadaki mevduat (ve kredi kullandıran
bankanın ihraç ettiği mevduat sertifikaları veya dengi
enstrümanlar)37,38
37
Bankacılık portföyündeki risklere karşı bankanın ihraç ettiği ve kredi türevlerine ilişkin
kriterlere uyan nakit fonlamalı, kredi olayıyla bağlantılı teminat tahvilleri de nakit teminatlı
işlemler sayılacaktır.
38
Kredi veren bankanın ihraç ettiği mevduat sertifikası veya dengi enstrümanların veya
mevduatın, yeddi emin niteliğinde bulunmayan ve işleme taraf olmayan diğer bir bankada teminat
olarak tutulması halinde, bu teminatlar kredi veren bankaya açıkça rehnedilmiş/temlik edilmişse ve
rehin/temlik koşulsuz ve gayri kabili rücu yapılmışsa, teminat kapsamındaki kredi tutarına (kur
riski için gerekli kesintilerden sonra), söz konusu diğer bankanın risk ağırlığı uygulanacaktır.
50
(b) Altın
(c)
Denetim otoritesi tarafından kabul edilen bağımsız bir kredi
derecelendirme kuruluşu tarafından derecelendirilen ve;
• hazine
ve merkez bankaları tarafından ya da ulusal denetim
otoritesince aynı statüde olduğu kabul edilen yerel kamu kurumları
tarafından ihraç edilmişse, en az BB- ya da
• diğer
kuruluşlar (bankalar ve menkul kıymet şirketleri dahil)
tarafından ihraç edilmişse, en az BBB- ya da
• kısa
vadeli borçlanma enstrümanları ise, en az A-3/P-3
derecelendirme notuna sahip borçlanma araçları (tahvil, vb.)
(d) Denetim otoritesi tarafından kabul edilen bağımsız bir kredi
derecelendirme kuruluşu tarafından derecelendirilmemiş ve
•
bankalar tarafından ihraç edilmiş; ve
•
tanınmış bir borsaya kote edilmiş; ve
•
birinci derecede borç olarak sınıflandırılan; ve
•
ihraççı bankanın aynı dereceye sahip tüm ihraçlarının derecesi,
tanınmış bir bağımsız kredi kuruluşu tarafından en az BBB- veya
A-3/P-3 olarak belirlenmiş; ve
•
menkul kıymetleri teminat olarak tutan bankanın, ilgili ihracın
(duruma göre) BBB-'nin veya A-3/P-3'ün altında bir
derecelendirme notuna sahip olması gerektiğini ileri sürmesine
dayanak olabilecek herhangi bir bilgiye sahip olmadığı; ve
•
denetim otoritesinin, menkul kıymetin piyasa likiditesi konusunda
yeterli kanaate sahip olduğu
borçlanma araçları (tahvil, vb.).
(e)
Temel bir endekse dahil olan hisse senetleri (hisse senedine
dönüştürülebilir tahviller dahil).
51
(f) Devredilebilir Menkul Kıymet Müşterek Yatırım Fonu Girişimleri
(DMK) ve yatırım fonları39,
•
fon payı fiyatının günlük olarak belirlenmesi ve ilân
edilmesi kaydıyla ve
sadece bu paragrafta sayılan enstrümanlar ve menkul
kıymetlere yatırım yapılması koşuluyla kabul edilir.
•
Aşağıda sayılan teminatların ise, kapsamlı yöntemde dikkate alınması
uygundur:
146.
(a) 145. paragrafta sayılan enstrümanların tümü;
(b) Temel bir endekse dahil olmayan, ancak tanınmış bir borsada kote edilmiş
hisse senetleri (hisse senedine dönüştürülebilir tahviller dahil).
(c) Bu tür hisse senetlerini içeren Devredilebilir Menkul kıymet Müşterek
Yatırım Fonu Girişimleri (DMK) ve yatırım fonları.
(ii)
Kapsamlı Yöntem
Sermaye Gereksiniminin Hesaplanması
Teminatlı bir işlem için, risk azaltımından sonraki kredi tutarı aşağıda
gösterildiği gibi hesaplanacaktır:
147.
E* = maksimum {0, [E x (1 + He) – C x (1 – Hc – Hfx)]}
Bu formülde:
E* = Risk azaltım işleminden sonraki kredi tutarı
E = Kredinin brüt tutarı
He = Kredi için uygulanacak iskonto
39
Bununla birlikte, DMK’nin/yatırım fonunun türev enstrümanları sadece bu paragrafta ve 146.
paragrafta sayılan yatırımları riskten korumak amacıyla kullanması veya kullanılabilecek olması,
DMK/yatırım fonu paylarının kabul edilebilir finansal teminat sayılmalarını engellemez.
52
C = Alınan teminatın brüt değeri
Hc = Teminat için uygulanacak iskonto
Hfx = Teminat ile kredi arasındaki para cinsi uyumsuzluğu nedeniyle
uygulanacak iskonto
148. Teminatlı işlemin risk ağırlıklı tutarı, risk azaltımından sonraki kredi
tutarının karşı taraf risk ağırlığıyla çarpımına eşittir.
149. Kredi ile teminatın vadeleri arasında uyumsuzluk bulunan işlemlerin
değerlendirilme esasları 202 ilâ 205. paragraflarda açıklanmıştır.
Teminatın bir varlık sepetinden oluştuğu durumlarda, bu sepet üzerinden
yapılacak iskonto, H = ∑ ai H i formülüyle hesaplanacaktır. Bu formülde, ai ilgili
150.
i
varlığın (tutarı itibariyle) sepet içindeki ağırlığını, Hi ise o varlığa uygulanacak
iskontoyu temsil etmektedir.
Resmi Standart Kesintiler
Tablodakiler resmi standart kesintiler (pozisyonların piyasa değeriyle
günlük değerlendiği, günlük yeniden marjlama yapıldığı ve 10 iş günü elde tutma
süresi varsayımıyla) olup yüzde olarak gösterilmektedir:
151.
Borçlanmayı temsil
eden menkul kıymet
ihraç derecesi
AAA ilâ AA-/A-1
Vadeye Kalan Süre
≤ 1 yıl
> 1 yıl, ≤ 5 yıl
> 5 yıl
≤ 1 yıl
> 1 yıl, ≤ 5 yıl
> 5 yıl
A-2/A-3/P-3 ve par.
145(d)'ye göre
derecelendirilmemiş
banka menkul
kıymetleri
BB+ ilâ BBHepsi
Temel bir endekse dahil hisse senetleri (hisse
senedine dönüştürülebilir tahviller de dahil) ve
Altın
Tanınmış bir borsada kote edilmiş diğer hisse
40
Hazine ve
Merkez
Bankaları40,41
0,5
2
4
1
3
6
Diğer
İhraççılar42
1
4
8
2
6
12
15
15
Denetim otoritesinin hazine ve merkez bankalarıyla aynı statüde kabul ettiği yerel kamu
kuruluşları da dahil.
41
%0 risk ağırlığı uygulanan çok taraflı kalkınma bankaları da hazine ve merkez bankalarıyla aynı
statüde işlem görecektir.
42
Denetim otoritesinin hazine ve merkez bankalarıyla aynı statüde kabul etmediği yerel kamu
kuruluşlarını içerir.
53
senetleri (konvertibl tahviller de dahil)
Devredilebilir Menkul kıymet Müşterek
Yatırım Fonu Girişimleri (DMK) ve yatırım
fonları
Aynı para cinsinden nakit43
25
Fonun yatırım yapabileceği
herhangi bir menkul kıymete
uygulanan en yüksek iskonto
0
Kredi ve teminatın farklı para biriminden olduğu durumlarda kur riski için
uygulanacak resmi standart kesinti oranı %8'dir (10 iş günü elde tutma süresi ve
pozisyonların piyasa değerine göre günlük değerlenmesi bazında).
152.
Bankanın kabul edilebilir olanlar dışındaki menkul kıymetler (yani,
yatırım yapılabilir derecesinde olmayan/kredi riski normalden yüksek şirketler
tarafından ihraç edilen borçlanma senetleri) karşılığı ödünç işlemlerinde, kredi
için uygulanacak iskonto, tanınmış bir borsada kote edilmiş ancak temel bir
endekse dahil olmayan hisse senetleri için uygulanacak iskontoyla aynı olmalıdır.
153.
Bankaların İçsel Kesinti Tahminleri
Denetim otoriteleri, bankaların iskontoları hesaplarken piyasa fiyatı ve
döviz kuru volatilitesiyle ilgili olarak yapmış oldukları kendi içsel tahminlerini
kullanmalarına izin verebilir. İskontoların bu şekilde hesaplanması için verilecek
izin, 156 ilâ 165. paragraflarda belirtilen asgari nitel ve nicel standartlara
uyulması koşuluna bağlı olacaktır. Borçlanmayı temsil eden menkul kıymetlerinin
BBB-/A-3 veya daha yüksek bir derecelendirme notuna sahip olduğu durumlarda,
denetim otoriteleri bankaların her menkul kıymet kategorisi için ayrı bir volatilite
tahmini hesaplamalarına izin verebilir. İlgili kategorilerin belirlenmesinde: (a)
ilgili menkul kıymetin ihraççısının türü, (b) menkul kıymetin derecelendirme
notu, (c) vadeye kalan süresi ve (d) vadeye kalan değiştirilmiş süresi dikkate
alınmalıdır. Volatilite tahminlerinin bu banka açısından menkul kıymetin fiilen
dahil edildiği kategoriyi temsil etme gücüne sahip olması gerekmektedir. BBB/A-3’ten daha düşük olarak derecelendirilmiş borçlanma enstrümanları veya
teminat olarak kabul edilebilecek hisse senetleri (154 numaralı paragraf -üst
tabloda açık renkle gölgelendirilmiş kutular) söz konusu olduğunda ise
uygulanacak iskontolar her bir menkul kıymet için ayrı ayrı hesaplanacaktır.
154.
Bankalar, teminatın volatilitesini veya döviz cinsi uyumsuzluğunu ayrıca
tahmin etmelidir; her işlem için yapılacak volatilite tahminlerinde, teminatsız
kredi riski, teminat ve para cinsi arasındaki korelasyonlar dikkate alınmayacaktır
(vade uyumsuzluklarının ele alınması ile ilgili olarak 202 ilâ 205. numaralı
paragraflara bakınız).
155.
43
145(a). paragrafta belirtilen kabul edilebilir nakdi teminat.
54
Nicel Kriterler
156. İskontoların hesaplanmasında,
kullanılacaktır.
tek taraflı yüzde 99 güven aralığı
Asgari elde tutma süresi, işlem türüne ve yeniden marjlama veya
pozisyonları piyasa değerine göre değerleme sıklığına bağlı olacaktır. Farklı işlem
türleri için ön görülen asgari elde tutma süreleri 167. paragrafta yer almaktadır.
Bankalar, daha kısa elde tutma sürelerine göre hesaplanmış ve zamanın kare kökü
formülüyle uygun elde tutma süresine yükseltilmiş iskonto rakamlarını
kullanabilirler.
157.
Bankalar, bazı aktiflerin düşük likiditeye sahip olduğunu göz önünde
bulundurarak en az elde tutma süresini bu aktifler için uygun olacak düzeye
yükselteceklerdir. Tarihsel verilerin potansiyel volatiliteyi olduğundan düşük
gösterebileceği durumlar (sabit kur sistemleri gibi) belirlenmeli ve bu gibi
hallerde ilgili veriler stres testine tâbi tutulmalıdır.
158.
Bankalarca iskontoların hesaplanmasında kullanılması gereken tarihsel
gözlem süresi en az bir yıl olacaktır. Tarihsel gözlem süresinde, ağırlıklandırma
veya benzeri diğer yöntemleri uygulayan bankalar için, "etkin" gözlem süresi en
az bir yıl olmalıdır (diğer bir ifadeyle, münferit gözlemlerin ağırlıklı ortalama
zaman aralığı 6 aydan daha kısa olamaz).
159.
160. Bankalar, veri setlerini en az üç ayda bir olmak üzere belirli aralıklarla
güncellemeli ve piyasa fiyatlarında önemli değişiklikler olduğunda tekrar
değerlemeye tâbi tutmalıdır. Bu, kesintilerin en az üç ayda bir hesaplanması
gerektiği anlamına gelmektedir. Denetim otoritesi, fiyat volatilitesindeki önemli
bir yükselme nedeniyle gerekli görmesi halinde, bankanın iskontoları daha kısa
bir gözlem süresini kullanarak hesaplamasını isteyebilir.
İskontoların hesaplanmasında belirli bir model öngörülmemiştir.
Karşılaşılabilecek önemli risklerin hepsini kapsadığı sürece, bankalar, örneğin,
tarihsel simülasyon ve Monte Carlo simülasyonlarına dayanan tüm modelleri
kullanmakta serbest olacaklardır.
161.
Nitel Kriterler
Tahmin edilen volatilite verileri (ve elde tutma süresi) bankanın günlük
risk yönetim sürecinde kullanılıyor olmalıdır.
162.
Bankalar, risk ölçüm sisteminin uygulanmasına ilişkin içsel politikalar,
kontroller ve söz konusu prosedürlere uyumu sağlayacak nitelikte süreçlere sahip
olmalıdır.
163.
164.
Risk ölçüm sistemi, içsel risk limitleriyle bağlantılı olarak kullanılmalıdır.
55
165. Bankanın iç denetim süreci kapsamında risk ölçüm sistemi de düzenli
olarak bağımsız iç denetimden geçirilmelidir. Genel risk yönetim süreci düzenli
aralıklarla (ideali asgari yılda bir kezdir) denetlenmeli ve bu denetim, özellikle,
asgari olarak şu konuları dikkate almalıdır:
•
risk ölçüm sonuçlarının günlük risk yönetimine entegrasyonu;
•
risk ölçüm sürecinde önemli değişikliklerin onaylanmış olması;
•
pozisyonlara ilişkin verilerinin doğru ve tam olup olmadığı;
•
bilgi kaynaklarının bağımsızlığı da dahil, içsel modellerde kullanılan verinin
istikrarlı, zamanında ve güvenilir olup olmadığının doğrulanması; ve
•
volatilite varsayımlarının doğru ve uygun olup olmadığı.
Farklı Elde Tutma Sürelerine Konu Olan ve Günlük Değerlemeye veya Yeniden
Marj Belirlemeye Tabi Olmayan İşlemlere İlişkin Düzeltmeler
Bazı işlemler için, yeniden değerleme ve provizyonları yeniden marjlama
işlemlerinin niteliğine ve sıklığına bağlı olarak, farklı elde tutma sürelerinin esas
alınması uygun olacaktır. Teminata uygulanacak iskontolar için bu düzenlemede,
repo-tipi işlemler (yani, repo/ ters repo işlemleri ve menkul kıymet ödünç
verme/ödünç alma işlemleri) ve "diğer sermaye piyasası hareketlerine dayalı
işlemler" (yani, tezgah üstü türev işlemleri ve marja dayalı kredi işlemleri) ve
teminatlı kredi işlemleri ayrımına gidilmiştir. Sermaye piyasası hareketlerine
dayalı ve repo-tipi sözleşmeler yeniden marjlama hükümlerini içerirken, teminatlı
kredi sözleşmeleri genellikle bu maddeleri içermez.
166.
167. Çeşitli ürünler için asgari elde tutma süreleri, aşağıdaki tabloda
özetlenmiştir:
İşlem Türü
Repo-tipi işlemler
Diğer sermaye piyasası
işlemleri
Teminatlı kredi
işlemleri
Asgari Elde Tutma
Süresi
Beş iş günü
On iş günü
Yirmi iş günü
Koşul
Günlük yeniden marjlama
Günlük yeniden marjlama
Günlük yeniden
değerleme
168. Yeniden marjlama veya yeniden değerleme işlemlerinin, öngörülen asgari
sürelerden daha uzun aralıklarla yapılıyor olması halinde asgari iskonto oranları,
yeniden marjlama veya yeniden değerleme arasında fiilen geçen iş günü sayısına
bağlı olarak, aşağıda yer alan zamanın kare kökü formülü kullanılmak suretiyle
yükseltilecektir:
56
H = HM
NR + (TM – 1)
------------TM
Bu formülde:
H = Iskonto
HM = Asgari elde tutma süresine göre iskonto
TM = İşlem türü için asgari elde tutma süresi
NR = Sermaye piyasası işlemleri için yeniden marjlamalar
veya teminatlı işlemler için yeniden değerlemeler
arasında fiilen geçen iş günü sayısı
Volatilite hesaplaması, öngörülen asgari elde tutma süresi TM'den farklı olan TN
gün üzerinden yapıldığı takdirde, HM hesaplaması, zamanın kare kökü formülü
kullanılarak yapılacaktır:
HM = HN
Bu formülde:
TM
-----TN
TN = Bankanın HN'yi hesaplamak için kullandığı elde tutma süresi
HN = TN elde tutma süresi üzerinden hesaplanan iskonto
169. Resmi standart iskontoları kullanan bankalarda, 151. paragrafta 10 iş günü
için ön görülen iskontolar esas alınacak ve söz konusu iskonto, işlem türüne,
yeniden marjlama veya yeniden değerleme sıklığına bağlı olarak aşağıdaki formül
kullanılmak suretiyle yükseltilecek veya düşürülecektir:
H = H10
NR + (TM – 1)
------------10
Bu formülde:
H = Iskonto
H10 = İlgili enstrüman için 10 iş günü esasına dayanan resmi standart iskonto
NR = Sermaye piyasası işlemleri için yeniden marjlamalar
veya teminatlı işlemler için yeniden değerlemeler
arasında fiilen geçen iş günü sayısı
TM = İşlem türü için asgari elde tutma süresi
57
Sıfır İskonto Koşulları
Aşağıdaki koşullara uyan ve işlemin karşı tarafının temel piyasa
aktörlerinden biri olduğu repo-tipi işlemler için, denetim otoriteleri, kapsamlı
yöntemde öngörülen iskontoların uygulanmamasını tercih edebileceklerdir. Ancak
bu istisna, 178 ilâ 181. paragraflarda tanımlanan RMD yaklaşımlarını kullanan
bankalar için geçerli olmayacaktır.
170.
(a)
Hem kredi, hem de teminatın nakit ya da standart yaklaşımda %0 risk
ağırlığı uygulanan hazineler, merkez bankaları veya merkezi hükümet
içinde yer almayan kamu kurumlarınca ihraç edilen menkul kıymet olması
gereklidir;44
(b)
Hem kredinin hem de teminatın aynı para cinsi cinsinden olması
gereklidir;
(c)
İşlemin gecelik işlem olması ya da hem kredinin, hem de teminatın piyasa
değerine göre günlük olarak değerlemeye ve günlük yeniden marjlama
işlemine tâbi tutulması gerekir;
(d)
Bir karşı tarafın yeniden marjlama yapamaması halinde, bundan önceki
son piyasa değerine göre değerleme işlemi ile teminatın tasfiyesi işlemi45
arasında gereken sürenin en fazla dört iş günü olarak görülmesi gerekir;
(e)
İşlemin, o işlem türü için uygun olan bir ödeme ve teslim sistemiyle
gerçekleştirilmesi gerekir;
(f)
Sözleşmeyle ilgili belgelerin ilgili menkul kıymetlerde repo-tipi işlemler
için standart olan piyasa dokümantasyonu olması gerekir;
(g)
Karşı tarafın nakit ödemede bulunma veya menkul kıymetleri teslim etme
ya da marja dayalı teslimatta bulunma yükümlülüğünü yerine getirmemesi
ya da başka bir temerrüde düşmesi halinde işlemin derhal feshedileceğinin
dokümantasyonda hükme bağlanması gerekir; ve
44
Denetim otoritesinin, standart yaklaşımda hazine veya merkez bankası risklerine %0 risk ağırlığı
uygulanmasını öngördüğü durumda bu koşul sağlanmış olacaktır.
45
Bu, bankanın her zaman teminatı tasfiye etmesini değil, bunu belirli bir süre içinde yapabilme
olanağına sahip olmasını gerektirir.
58
(h)
Herhangi bir temerrüt olayının vukuu halinde, karşı tarafın ödeme aczine
düşüp düşmediğine veya müflis olup olmadığına bakmaksızın, banka, ilgili
teminata kendi menfaat ve alacakları için derhal el koyma ve teminatı
nakde çevirme ve tasfiye etme hususlarında kısıtlanmamış haklara sahip
olmalıdır.
171. Temel piyasa katılımcıları, ulusal denetim otoritesinin takdirine göre,
aşağıda sayılan kuruluşları içerebilir:
(a)
Hazine, merkez bankaları ve yerel kamu kuruluşları;
(b)
Bankalar ve menkul kıymet şirketleri;
(c)
Standart yaklaşımda %20 risk ağırlığı uygulanabilecek diğer finans
şirketleri (sigorta şirketleri dahil);
(d)
Belirli sermaye veya borçlanma düzenlemelerine tabi yatırım fonları;
(e)
Düzenlemelere tabi emeklilik fonları; ve
(f)
Tanınmış (onaylanmış) takas kuruluşları.
Denetim otoritesi, hükümet tarafından ihraç edilen menkul kıymetlerde
yapılan repo-tipi işlemlere belirli bir istisna uyguladığı takdirde, diğer denetim
otoriteleri de kendi ülkelerinde kurulu bulunan bankaların aynı işlemler için aynı
yaklaşımı benimsemelerine izin vermeyi tercih edebilirler.
172.
Çerçeve Netleştirme Sözleşmeleri Kapsamındaki Repo Türü İşlemlere İlişkin
Uygulama
Repo-tipi işlemleri kapsayan iki taraflı netleştirme sözleşmeleri, bir
temerrüt olayının vukuu halinde karşı tarafın ödeme aczine düşüp düşmediğine
veya müflis olup olmadığına bakmaksızın ilgili ülkelerin her birinde hukuken
uygulanabilir nitelikte iseler, bu sözleşmelerin etkileri borçlu bazında tahakkuk
ettirilecektir. Ek olarak, netleştirme sözleşmeleri:
173.
59
(a)
bir temerrüt olayının vukuu halinde, temerrüde düşmeyen tarafa, karşı
tarafın ödeme aczine düştüğü veya iflas ettiği işlem de dahil, sözleşmeyi
feshetme ve sözleşme kapsamındaki tüm işlemleri zamanında tasfiye etme
haklarını vermeli;
(b)
feshedilen sözleşmeden ve tasfiye edilen işlemlerden (herhangi bir
teminatın değeri de dahil) doğan kâr ve zararların, bir taraf diğer tarafa tek
bir net tutarda borçlanacak şekilde netleştirilmesini öngörmeli;
(c)
temerrüdün ortaya çıkması halinde teminatın derhal nakde çevrilmesine
veya mahsup edilmesine izin vermeli ve
(d)
bir temerrüt olayının ortaya çıkması halinde, karşı tarafın ödeme aczine
düşüp düşmediğine veya müflis olup olmadığına bakılmaksızın,
yukarıdaki (a) ilâ (c) bentlerinden doğan haklarla birlikte, ilgili ülkelerin
her birinde hukuken uygulanabilir olmalıdır.
174. Yatırım ve alım - satım portföylerine ait pozisyonlar arasındaki
netleştirme, sadece netleştirilen işlemler aşağıdaki koşullara uygun olduğunda
olanaklıdır:
(a)
Tüm işlemlerde pozisyonların piyasa değerine göre günlük olarak
değerlenmesi gereklidir;46 ve
(b)
İşlemlerde kullanılan teminatların bankacılık portföyünde kabul edilebilir
finansal teminatlardan olması gerekir.
147. paragraftaki formül, netleştirme sözleşmelerine tabi işlemlerin
sermaye yükümlülüğünün hesaplanması kapsamında uyarlanacaktır.
175.
176. Denetim otoritesinin öngördüğü standart iskontoları veya kendi
tahminlerine dayanan iskontoları kullanan bankalar bakımından, çerçeve
netleştirme sözleşmelerinin etkisini hesaba katmak için aşağıdaki çerçeve
uygulanacaktır:
46
Kesintiler için elde tutma süresi, diğer repo-tipi işlemlerde olduğu gibi, marjlama sıklığına bağlı
olacaktır.
60
E*= maks. {0, [(∑(E)-(∑(C)) + ∑(Es x Hs) + ∑(Efx x Hfx)]}47
Bu formülde:
E* = Risk azaltmadan sonraki kredi riski değeri
E = Kredi riskinin brüt değeri
C
= Alınan teminatın değeri
Es = Belirli bir menkul kıymette net pozisyonun mutlak
değeri
Hs = Es'ye uygun iskonto
Efx = İşlem ödeme kurundan farklı bir para cinsinden net pozisyonun
mutlak değeri
Hfx = Kur uyumsuzluğuna uygun iskonto
Bu uygulamadaki amaç; kredinin ve teminatın netleştirilmesiyle net kredi
riski tutarına ulaşmak ve işlemlere konu olan menkul kıymetler ve varsa kur riski
için olası fiyat değişikliklerini yansıtan ilave bir tutar hesaplamaktır. Netleştirme
sözleşmesine dahil edilen her menkul kıymetin net uzun veya kısa pozisyonu,
uygun iskonto oranıyla çarpılacaktır. 147 ilâ 172. paragraflar arasındaki
iskontoların hesaplanması konusunda belirtilen diğer kuralların tamamı, repo-tipi
işlemler için iki taraflı netleştirme sözleşmesi kullanan bankalara da aynı şekilde
uygulanır.
177.
RMD Modellerinin Kullanılması
Standart veya bankanın kendi tahminine dayanan iskontoların
kullanılmasına seçenek olarak, repo-tipi işlemler için kredi riskinin ve teminatın
fiyat volatilitesini yansıtmak için, menkul kıymet pozisyonları arasındaki
korelasyon etkilerini de dikkate alarak RMD modellerinin kullanılmasına izin
verilebilir. Bu yaklaşım, iki taraflı netleştirme sözleşmeleri kapsamındaki repotipi işlemlere borçlu bazında uygulanacaktır. Ek olarak, repo-tipi işlemlerle ilgili
koşullara uyan diğer işlemler (kurumsal aracılık gibi) için de RMD modelleri
yaklaşımının kullanılmasına izin verilebilir. RMD modelleri yaklaşımı, “Piyasa
Riski Değişikliği” düzenlemeleri kapsamında bir içsel piyasa riski modeli için
denetim otoritesinden onay almış bulunan bankalar tarafından kullanılabilir.
Piyasa Riski Değişikliği dokümanı kapsamında bu modellerin kullanılması için
ilgili denetim otoritesinden onay almamış bankalar, içsel RMD modellerini, repo178.
47
Bu formül için başlangıç noktası, paragraf 147'de verilen ve aşağıda gösterildiği gibi de
sunulabilen formüldür: E* = (E-C) + (E x He) + (C x Hc) + (C x Hfx)
61
tipi işlemlerdeki potansiyel fiyat volatilitesini hesaplamak için kullanmak üzere
otoriteye ayrıca müracaat edebilirler. İçsel modeller, ancak ve sadece, bankanın
kullandığı modelin bir yıllık tarihsel verilerle elde edilen sonuçlarını geriye dönük
teste tâbi tutarak modelin kalitesini denetim otoritesine kanıtlayabilmesi halinde
kabul edilecektir.
Repo-tipi ve benzeri başka işlemler bakımından içsel piyasa riski
modellerinin kabul edilmesi için gerekli nitel ve nicel kriterler, ilke olarak, Piyasa
Riski Değişikliğinde öngörülen kriterlerle özdeştir. Ancak, Piyasa Riski
Değişikliğinde 10 iş günü olan elde tutma süresi, repo-tipi işlemler için asgari 5 iş
günü olacaktır. RMD modelleri yaklaşımının uygulanabileceği diğer işlemlerde
10 iş günü elde tutma süresi uygulaması devam edecektir. İlgili enstrümanın
likiditesi itibariyle bu sürenin uygun olmadığı hallerde, asgari elde tutma süresi
yukarı doğru ayarlamaya tâbi tutulmalıdır.
179.
RMD modeliyle elde edilen sonuçların geriye dönük testleri, yıllık
belirlenen 20 borçludan oluşan bir örneklem grubu ile yapılacaktır. Bu borçlular
arasında, bankanın kendi kredi riski ölçüm yaklaşımına göre tespit ettiği en büyük
10 borçlu ve ayrıca rasgele seçilen 10 borçlu bulunmalıdır. Her gün için, 20
borçludan oluşan örneklem grubu itibariyle, banka, bir önceki günün RMD
tahminini, bir önceki günün portföyünün kredi riskindeki değişimle
kıyaslamalıdır. Bu değişim, önceki günün portföyünün bugünkü piyasa fiyatları
üzerinden net değeri ile aynı portföyün önceki günün piyasa fiyatları üzerinden
net değeri arasındaki farktır. Bu farkın önceki günün RMD tahminini aştığı
durumlarda, bir istisna ortaya çıkmış sayılır. Son 250 gün (5000 gözlemi kapsar)
içinde 20 borçlu için yapılan gözlemdeki istisnaların sayısına bağlı olarak, ilgili
RMD modelinin sonucu, aşağıdaki tabloda gösterildiği gibi bir çarpan kullanılarak
yükseltilecektir:48
180.
Alan
Yeşil Alan
Sarı Alan
Kırmızı Alan
48
İstisna Sayısı
0-19
20-39
40-59
60-79
80-99
100-119
120-139
140-159
160-179
180-199
200 veya daha fazla
Çarpan
1
1
1
1
1
1,13
1,17
1,22
1,25
1,28
1,33
Kullanılan modelin sonuçları genel olarak ya da önemli bir borçlu için sürekli olarak çok sayıda
istisna veriyorsa, bankanın modelin varsayımlarını gözden geçirmesi ve uygun değişiklikleri
yapması beklenir.
62
181. Kendi piyasa riski modelini kullanan bankalar için kredi riski (E*)
hesaplaması aşağıdaki gibi yapılacaktır:
E* = maksimum {0, [(∑E - ∑C) + (içsel piyasa riski
modelinin RMD sonucu x çarpan49)]}
Sermaye gereksinimi hesaplanırken bir önceki iş gününün RMD rakamı
kullanacaktır.
(iii)
Basit Yöntem
Asgari Koşullar
Basit yaklaşımda teminatın kabul edilmesi için, kredi riski süresince
rehnedilmiş olması ve asgari altı aylık aralarla piyasa değerine göre değerlenmesi
gerekir. Alacağın kabul edilen teminatın piyasa değeriyle teminatlandırılan kısmı,
o teminata uygulanan risk ağırlığını alacaktır. Teminatlandırılan kısım üzerindeki
risk ağırlığı, 183 ilâ 185. paragraflarda belirtilen koşullar hariç, %20 oranında bir
taban değere tâbi olacaktır. Alacağın kalan kısmına ise, borçluya uygun risk
ağırlığının uygulanması gerekir. Teminatlı işlemin varsa tarafında yer alan iki
bankaya da sermaye yükümlülüğü doğacaktır; örneğin, hem repolar, hem de ters
repo işlemleri sermaye yükümlülüğüne tâbi olacaktır.
182.
Asgari Risk Ağırlığından İstisna Tutulacak İşlemler
183. 170. paragrafta sayılan kriterlere uyan ve 171. paragrafta tanımlanan bir
temel piyasa katılımcısıyla yapılan işlemlere %0 risk ağırlığı uygulanır. İşlemin
karşı tarafı temel piyasa katılımcısı değilse, %10 risk ağırlığı uygulanmalıdır.
Piyasa değerleriyle günlük değerlenen ve teminatı nakit olan tezgah üstü
türev işlemlerine, para cinsi uyumsuzluğu da yoksa, %0 risk ağırlığı uygulanır.
Teminat, hazine ve merkez bankası veya yerel kamu kuruluşunun ihraç ettiği
menkul kıymetse, standart yaklaşımda %0 risk ağırlığı uygulanabilecek olan bu
işlemlere, Basit yaklaşımda %10 risk ağırlığı uygulanabilir.
184.
Kredi riski ve teminatın her ikisinin de aynı para cinsinden olduğu ve:
185.
49
•
teminatın 145(a) paragrafında tanımlandığı gibi mevduat olduğu ya da
•
teminatın %0 risk ağırlığı uygulanabilecek olan hazine ve merkez
bankası/yerel kamu kuruluşu menkul kıymetlerinden oluştuğu ve piyasa
değerinin %20’si oranında iskonto edildiği
180. paragrafa göre gerekli olduğu takdirde, bu sonuca bir çarpan uygulanacaktır.
63
durumlarda, risk ağırlığı için öngörülen %20 taban değer uygulanmayacaktır; bu
durumlarda %0 risk ağırlığı uygulanabilir.
(iv)
Teminatlandırılmış Tezgah üstü Türev İşlemleri
Münferit bir sözleşme için karşı taraf riski tutarının hesaplaması aşağıdaki
formüle göre yapılacaktır:
186.
Kredi riski yükümlülüğü = [(RC + ek tutar)– CA] x r x %8
Bu formülde:
RC
= İkame maliyeti
Ek tutar = 1988 Uzlaşısına göre hesaplanan potansiyel
gelecek kredi riski tutarı
CA
= 147 ilâ 172. paragraflarda tanımlanan kapsamlı
yaklaşım uyarınca volatiliteye göre düzeltilmiş
teminat tutarı
r
= Karşı tarafın risk ağırlığı
Geçerli iki taraflı netleştirme sözleşmesi söz konusuysa, RC, net ikame
maliyeti, ek tutar ise, 1988 Uzlaşısına göre hesaplanan ANet olacaktır. Teminatın
para cinsi ile ödeme/tasfiye para cinsi arasında uyumsuzluk olması halinde, kur
riski için iskonto (Hfx) uygulanmalıdır. Kredi riski, teminat ve ödeme/tasfiye para
cinsi olarak ikiden fazla para cinsinin söz konusu olduğu durumlarda dahi, 10 iş
günü elde tutma süresi varsayımına dayanan ve pozisyonların piyasa değerlerine
göre değerlenme sıklığına bağlı olarak gerektikçe yükseltilen tek bir iskonto oranı
uygulanacaktır.
187.
11. Bilanço İçi Netleştirme
188.
Banka:
(a) netleştirme veya mahsup sözleşmesinin, karşı tarafın ödeme aczine düşüp
düşmediğine veya müflis olup olmadığına bakılmaksızın, ilgili ülkelerde
uygulanabilir olduğu sonucuna varabilecek nitelikte bir hukuki temele sahip
ise;
(b) netleştirme sözleşmesine tâbi olan karşı taraf ile olan aktif ve pasiflerini
herhangi bir anda tespit edebilecek durumda ise;
(c) kendi değer azalması risklerini izlediği ve kontrol altında tuttuğu takdirde;
ve
64
(d) ilgili kredi risklerini netleştirilmiş halde izlediği ve kontrol altında tuttuğu
takdirde,
kredi ve mevduatın net tutarını, 147. paragraftaki formülü uygulamak suretiyle
sermaye yeterliliği hesaplamasının temeli olarak kullanabilir. Varlıklar (krediler)
kredi riski olarak, pasifler (mevduat) ise teminat olarak işleme tabi tutulur. Para
cinsi uyumsuzluğunun mevcut olduğu durumlar dışında, iskonto oranı sıfır olarak
uygulanır. Pozisyonların piyasa değeriyle günlük olarak değerlendiği durumlarda
10 iş günü elde tutma süresi uygulanır ve 151, 169 ve 202 ilâ 205. paragraflarda
öngörülen tüm koşullar uygulanır.
12. Garantiler ve Kredi Türevleri
(i)
Operasyonel Koşullar
Garantiler ve Kredi Türevlere İlişkin Ortak Operasyonel Koşullar
189. Bir garanti (kontrgaranti) veya kredi türevi, koruma sağlayıcıya karşı
doğrudan talep hakkını taşımalı ve korumanın kapsamı açıkça belirli kredi
risklerine veya bir kredi riskleri havuzuna göndermede bulunmalıdır. Koruma
alıcısının kredi koruma sözleşmesi uyarınca tahakkuk eden borcu ödememesi
durumu dışında, gayri kabili rücu olmalıdır; sözleşmede, koruma sağlayıcının
kredi korumasını tek taraflı iptal etmesine izin veren ya da finansal riskten
korumaya konu olan kredi riskinde kredi kalitesinin bozulmasının bir sonucu
olarak korumanın fiili maliyetini artıran herhangi bir madde bulunmamalıdır.50
Ayrıca, sözleşmenin koşulsuz olması da gerekir; koruma sözleşmesinde, bankanın
doğrudan kontrolü dışında olan ve orijinal karşı tarafın tahakkuk eden ödeme(ler)i
yapmaması halinde koruma sağlayıcının ödeme(ler)i zamanında yapma
yükümlülüğünden ari tutulmasına olanak veren herhangi bir madde
bulunmamalıdır.
Garantilere İlişkin İlave Operasyonel Koşullar
117 ve 118. paragraflarda öngörülen yasal geçerlilik koşullarına ek olarak,
bir garantinin kabul edilmesi için aşağıdaki koşulların da yerine getirilmesi
gerekir:
190.
(a)
50
Karşı tarafın temerrüdü halinde, banka, işlemle ilgili
dokümantasyon uyarınca bakiye borçlar için garantör aleyhine
takibe geçebilir. Garantör, bu dokümantasyon uyarınca
Gayri kabili rücu olma koşulu, kredi koruması ve kredi riski vadelerinin uyumlu olmasını
gerektirmez ve önceden kararlaştırılmış vade koruma sağlayıcı tarafından sonradan azaltılamaz.
203. paragraf, kredi koruması için kalan vadenin belirlenmesinde alım opsiyonlarının nasıl
uygulanacağını düzenlemektedir.
65
tahakkuk etmiş tüm borçları bankaya defaten ödeyebilir ya da
karşı tarafın garanti kapsamındaki gelecekteki tüm ödeme
yükümlülüklerini üstlenebilir. Bankanın karşı taraf aleyhine
hukuksal yollara başvurmadan bu ödemeleri öncelikle
garantörden tahsil etme hakkı bulunmalıdır.
(b)
Garanti, garantörün açık şekilde belgelendirilmiş olarak
üstlendiği bir yükümlülüktür.
(c)
İzleyen cümledeki hüküm hariç, garanti, örneğin türev
ürünlerdeki nominal tutar, marj ödemeleri vb. gibi, işlemle
ilgili belgelerde sabit olmuş, borçlunun yükümlü olduğu tüm
ödemeleri kapsar. Garantinin sadece anapara borcunu kapsadığı
durumlarda, faiz ve garanti dışı diğer ödemeler, 198. paragrafa
uygun olarak teminatsız sayılacaktır.
Kredi Türevlerine İlişkin İlave Operasyonel Koşullar
Kredi türevi sözleşmesinin teminat olarak kabul edilmesi için, aşağıdaki
koşulların yerine getirilmesi gerekir:
191.
(a)
Sözleşmenin taraflarının kredi unsuru olarak belirledikleri hususlar
asgarisinden şunları içermelidir:
•
ilgili edimin koşullarına göre tahakkuk eden geçerli borçların
ödenmemesi (ilgili borcun ödemesiz süresine yakın bir ödemesiz
süreye tâbi olarak);
•
borçlunun iflas etmesi, ödeme aczine düşmesi veya vadesi gelen
borçlarını ödeyememesi ya da vadesi gelen borçlarını ödeme
konusunda genel bir acze düşmesi veya bu aczini yazılı olarak kabul
etmesi ve bunlara benzer olay ve durumlar; ve
•
bir kredi zararı olayına yol açan anapara, faiz veya ücretlerin silinmesi
veya ertelenmesini de (yani, kâr ve zarar hesabına zarar kaydetmek,
özel karşılık ayırmak veya başka benzeri borç kaydetme işlemleri)
içeren, borcun yeniden yapılandırılması işlemleri. Yeniden
yapılandırma, bir kredi olayı olarak tanımlanmamışsa, 192. paragraf
hükümleri dikkate alınacaktır.
66
(b)
Kredi türevinin ilgili borcu içermeyen yükümlülükleri kapsaması halinde,
varlık uyumsuzluğuna izin verilip verilmeyeceği konusunda, (g) paragrafı
hükümleri geçerlidir.
(c)
203. paragraf hükümleri saklı kalmak kaydıyla, kredi türevinin hükümsüz
kalması, esas yüklenimde mevcut olan temerrüdü işaret eden ödemesiz
süre sona ermeden söz konusu olamayacaktır.
(d)
Nakit ödemeye izin veren kredi türevleri, zararın güvenilir bir şekilde
tahmin edilmesi için basiretli ve uygun bir değerleme süreci bulunduğu
sürece, sermaye yeterliliği bakımından kabul edilebilir. Esas borcun
kredilendirme sonrası değerlemelerini yapmak için açıkça tanımlanmış bir
süre bulunmalıdır. Kredi türev işleminde nakit ödeme kapsamında atıf
yapılan referans borcun esas borçtan farklı olması halinde, varlık
uyumsuzluğuna izin verilip verilmeyeceği konusunda, aşağıdaki (g)
paragrafı uygulanır.
(e)
Ödemenin yapılması için korumayı satın alanın esas borcu koruma
sağlayıcıya devretme yetkisine sahip olması gerekiyorsa, esas borcun
hükümleri, devir için gereken onayın makul olmayan sebeplerle
engellenemeyeceğini belirtmelidir.
(f)
Bir kredi olayının meydana gelip gelmediğini tespit etmekten sorumlu
olan tarafların kimliği açıkça belirlenmelidir. Bu tespit, sadece koruma
satıcısının şahsi sorumluluğu olmamalıdır. Koruma alıcı, bir kredi
olayının vukuunu koruma sağlayıcıya bildirme hakkına/yetkisine sahip
olmalıdır.
(g)
Asıl yükümlülük ile kredi türevi kapsamındaki referans yükümlülük (yani,
nakit ödeme değerini veya ifası gereken yükümlülüğü tespit etmek
amacıyla kullanılan yükümlülük) arasında bir uyumsuzluğa, ancak (1)
referans yükümlülük esas borca ilişkin yükümlülükle eşit sırada veya
ondan daha alt sırada ise ve (2) asıl borç ve referans yükümlülüğün
borçlusu aynı kişi (yani, aynı tüzel kişi) ise ve hukuken uygulama
kabiliyeti bulunan temerrüt hükmü (bir başka yükümlülüğün yerine
getirilememesinde tüm borçları itibariyle mütemerrid sayılmaya ilişkin
hüküm) veya muacceliyet hükmü (bir başka yükümlülüğün yerine
getirilememesinde tüm borçların muaccel hale gelmesine ilişkin hüküm)
varsa izin verilebilir.
(h)
Esas borç ile kredi olayının vuku bulup bulmadığını tespit etmek amacıyla
kullanılan borç arasındaki uyumsuzluğa, ancak (1) bu ikinci borç esas
67
borç ile eşit sırada veya ondan daha alt sırada ise ve (2) esas borç ile
referans borcun borçlusu aynı kişi (yani, aynı tüzel kişi) ise ve hukuken
uygulama kabiliyeti bulunan temerrüt hükmü veya muacceliyet hükmü
varsa izin verilebilir.
Esas borcun yeniden yapılandırılması kredi türevinin kapsamı içinde
değilse, kredi türevinin kısmen kabulüne, ancak 191. paragrafta sayılan diğer
koşullar yerine geldiği takdirde izin verilecektir. Kredi türevinin tutarı esas borcun
tutarına eşit veya daha az ise, koruma tutarının %60’a kadarı kabul edilebilir.
Kredi türevinin tutarı esas borcun tutarından fazla ise, kabul edilebilir koruma
(koruma) tutarı, esas borcun tutarının %60’ına eşit bir üst sınıra tâbi olacaktır.51
192.
Sadece garantilere eşdeğer bir kredi koruması sağlayan kredi temerrüdüne
dayalı swap ve toplam getiri swap işlemleri kabul edilecektir. Şu kadar ki, banka,
toplam getiri swap işlemiyle kredi koruması satın aldığı ve swap yoluyla aldığı net
ödemeleri net kâr olarak kaydettiği, fakat korumaya alınan varlığın değerindeki
azalmayı muhasebeleştirmediği takdirde, kredi koruması kabul edilmeyecektir.
Kredi temerrüdüne dayalı swap işlemlerinde referans kuruluşlar arasında birinci
ve ikinci temerrüt olayı üzerine başvuru olanağı bulunan kredi türevi ürünlerle
ilgili uygulama 207 ilâ 210. paragraflarda açıklanmıştır.
193.
194.
Diğer kredi türevi türleri bu kapsamda kabul edilmeyecektir.52
(ii)
Kabul Edilebilir Garantör, Kefil ve Kontrgarantörler
195.
Aşağıda sayılan kuruluşların sağladığı kredi koruması kabul edilecektir:
51
•
Karşı taraftan daha düşük bir risk ağırlığı bulunan hazine ve merkez
bankaları,53 yerel kamu kuruluşları, bankalar54 ve menkul kıymet şirketleri;
ve
•
A- veya daha yüksek derecelendirilen diğer kuruluşlar. Bu, borçludan daha
düşük risk ağırlığına sahip olan ana şirket, iştirak ve bağlı ortaklıkların
sağladığı kredi korumasını da içerir.
%60 tanıma faktörü, Komitenin bazı ek verileri dikkate alarak uygulamadan önce karar vermeyi
planladığı geçici uygulama olarak öngörülmüştür.
52
Bankacılık portföyündeki risklere karşı bankanın ihraç ettiği ve kredi türevlerine ilişkin
kriterlere uyan nakit fonlamalı, kredi işlemiyle bağlantılı teminat tahvilleri de nakit teminatlı
işlemler sayılacaktır.
53
Bu terim, BIS Uluslararası Ödemeler Bankasını, Uluslararası Para Fonunu, Avrupa Merkez
Bankasını ve Avrupa Topluluğunu ve ayrıca, 20. dipnotta bahsi geçen çok taraflı kalkınma
bankalarını içermektedir.
54
Bu terim, diğer çok taraflı kalkınma bankalarını içerir.
68
(iii)
Risk Ağırlıkları
Korunan kısma, koruma sağlayıcının risk ağırlığı uygulanır. Riskin
korumayan kısmına ise esas borcun karşı tarafının risk ağırlığı uygulanır.
196.
197. Ödemelere uygulanan ve altına düşüldüğü takdirde bir kredi zararı halinde
ödemenin yapılmadığı eşikler, tutulan ilk zarar pozisyonlarına denktir ve bunların
tamamı, kredi korumasını satın alan bankanın sermayesinden indirilmelidir.
Oransal Koruma
Garanti edilen ya da karşılığında kredi koruması tutulan tutarın maruz
kalınan risk tutarından az olduğu ve teminatlı ve teminatsız kısımların eşit sırada
olduğu, yani bankanın ve garantörün zararları orantılı olarak paylaştığı
durumlarda, sermaye yükümlülüğünden muafiyet hakkı orantılı olarak tanınır; bir
başka deyişle, maruz kalınan riskin korunan kısmı, kabul edilebilir
garantiler/kredi türevleriyle aynı uygulamaya tabi tutulur; kalan kısmı ise
teminatsız olarak dikkate alınır.
198.
Kademeli Koruma
Bankanın maruz kaldığı riskin bir kısmını bir koruma satıcısına veya
satıcılarına bir veya birden fazla dilim halinde devrettiği ve kredi riskinin bir
kısmını nezdinde tuttuğu takdirde ve devredilen risk ile tutulan riskin farklı sıra ve
derecelerde olması halinde, üst dilimler (yani, ikinci zarar kısmı) ya da alt dilim
(yani, birinci zarar kısmı) için kredi koruması alınabilir. Bu durumda, IV.
Bölümde (Kredi Riski – Menkul kıymetleştirme çerçevesi) açıklanan kurallar
uygulanır.
199.
(iv)
Para Cinsi Uyumsuzlukları
Kredi korumasının maruz kalınan riskten farklı para cinsinden olduğu,
yani bir para cinsi uyumsuzluğunun bulunduğu hallerde, korunduğu kabul edilen
riskin tutarına aşağıdaki formüle göre hesaplanan bir iskonto (HFX)
uygulanacaktır:
200.
GA = G x (1 – HFX)
Bu formülde:
G = kredi korumasının nominal tutarı
HFX = ilgili borç ile kredi koruması arasındaki para cinsi
uyumsuzluğuna uygun olan iskonto
10 iş günü elde tutma süresine (pozisyonların piyasa değeriyle günlük
değerlendiği varsayımıyla) dayanan uygun iskonto hesaplanacaktır. Denetim
otoritesinin öngördüğü iskontoların tercihi durumunda, iskonto oranı %8
69
olacaktır. İskontolar, 168. paragrafta tanımlandığı gibi kredi korumasının yeniden
değerleme sıklığına bağlı olarak, zamanın kare kökü formülü kullanılarak
yükseltilmelidir.
(v)
Hazine ve Merkez Bankasınca Sağlanan Garanti ve Kontrgarantiler
54. paragrafta belirtildiği gibi, maruz kalınan riskin ulusal para cinsinden
olduğu ve fonlandığı durumlarda, bankanın kurulu bulunduğu ülkede hazineye
(veya merkez bankasına) kullandırdığı kredilerden doğan risklerine, ulusal tercihe
göre, daha düşük bir risk ağırlığı uygulanabilir. Garantinin ulusal para cinsinden
olduğu ve maruz kalınan riskin o parayla fonlandığı durumlarda, ulusal otoriteler,
bu uygulamayı, alacakların hazine (veya merkez bankası) tarafından garanti edilen
kısımlarına da teşmil edebilirler. Hazine veya merkez bankasının kontrgarantisiyle
dolaylı olarak teminat altına alınmış riskler olabilecektir. Bu türden riskler,
aşağıda belirtilen şartlar dahilinde, hazine veya merkez bankası garantisiyle
teminat altına alınmış gibi işlem görebilir:
201.
(a)
hazine veya merkez bankası kontrgarantisinin tüm kredi riski unsurlarını
kapsaması gerekir; ve
(b)
hem orijinal garanti hem de kontrgarantinin garantiler ile ilgili operasyonel
koşulların tamamına uygun olması gerekir; ancak şu istisnayla ki,
kontrgarantinin orijinal alacağa doğrudan bağlı ve açık olması gerekmez;
ve
(c)
denetim otoritesinin sağlanan teminatın sağlam olduğuna kanaat getirmesi
ve geçmiş tecrübelerin kontrgaranti güvencesinin hazine veya merkez
bankası garantisinin doğrudan garantisinden efektif olarak daha az
olmadığını göstermesi gerekir.
13. Vade Uyumsuzluğu
Risk ağırlıklı varlıkların hesaplanmasında, korumanın kalan vadesinin,
koruma altına alınan esas riskin kalan vadesinden daha az olması halinde vade
uyumsuzluğu oluşur.
202.
70
(i)
Vade Tanımı
Hem koruma altına alınan riskin vadesinin, hem de korumanın vadesinin
ihtiyatlı bir şekilde tanımlanması gerekir. Koruma altına alınan riskin efektif
vadesi, ilgili ödemesiz süre de dikkate alınarak, karşı tarafın yükümlülüğünü ifa
etmesi ve borcunu ödemesinin planlandığı tarih mümkün olan en uzun süre olarak
ölçülmelidir. Finansal koruma için, mümkün en kısa efektif vade kullanılacak
şekilde, koruma süresini kısaltabilecek gizli opsiyonlar da dikkate alınmalıdır.
Ödeme hakkının koruma satıcısının takdirinde olduğu durumlarda, vade daima ilk
ödeme tarihi olacaktır. Ödeme hakkının koruma satın alan bankanın takdirinde
olduğu, fakat koruma işleminin yapıldığı anda düzenleme koşulları arasında
bankanın işlem için ödemeyi akdi vadeden önce yapmasına yönelik bir teşvikin de
bulunduğu durumlarda, ilk ödeme tarihine kadar kalan süre efektif vade
sayılacaktır. Örneğin, ihraççının menkul kıymeti vadesinden önce geri satın alma
hakkına sahip olması özelliği (call feature) ile bağlantılı olarak maliyette bir
yükselme olması ya da kredi kalitesi aynı kalsa veya artsa bile teminatın efektif
maliyetinin zaman içinde artması halinde, efektif vade, ilk ödemeye kadar kalan
süre olacaktır.
203.
(ii)
Vade Uyumsuzluklarına İlişkin Risk Ağırlıkları
204. 143. paragrafta açıklandığı üzere, vade uyumsuzluğu olan koruma
işlemleri, sadece orijinal vadeleri bir yıla eşit veya daha fazla ise kabul edilir.
Dolayısıyla, orijinal vadeleri bir yıldan daha kısa olan riskler için yapılan finansal
koruma işlemlerinin vadesinin kabul edilebilmesi için uyumlulaştırılması gerekir.
Her halükârda, vade uyumsuzluğu bulunan koruma işlemlerinde, kalan vadelerin
üç ay veya daha kısa olması durumunda bu korumalar kabul edilmez.
Kabul edilen kredi riski azaltıcı enstrümanlar (teminat, bilanço içi
netleştirme, garantiler ve kredi türevleri) ile vade uyumsuzluğunun olması
halinde, aşağıdaki ayarlama yapılacaktır:
205.
Pa = P x (t – 0.25) / (T – 0.25)
Bu formülde:
Pa = Kredi korumasının vade uyumsuzluğu için düzeltilmiş
değeri
P = İskontolar için düzeltilmiş kredi koruması (örneğin,
teminat tutarı, garanti tutarı)
t = minimum (T, düzenlenen kredi korumasının kalan
vadesi) (yıl olarak gösterilir)
T = minimum (5, riskin kalan vadesi) (yıl
olarak gösterilir)
71
14. Kredi Riski Azaltım Tekniklerinin (KRA) Uygulanmasına İlişkin Diğer
Hususlar
(i)
Çoklu Kredi Riski Azaltım Tekniklerinin Kullanımına İlişkin Hususlar
206. Tek bir riski kapsayan birden çok KRA uygulaması söz konusuysa
(örneğin, bankanın maruz kaldığı bir riski kısmen güvence altına alan hem
teminatı hem de garantisi varsa), riskin her teminat unsuru ile güvence altına
alınan kısımlara bölünmesi (yani, teminatla güvence altına alınan kısım ve
garantiyle güvence altına alınan kısım) ve her kısmın risk ağırlıklı varlıklarının
ayrıca hesaplanması gerekir. Tek bir koruma sağlayıcının sağladığı kredi
korumasının farklı vadeleri varsa, bunlar da ayrı koruma gruplarına bölünmelidir.
(ii)
İlk temerrütte başvuru olanağı sağlayan kredi türevleri
Bankaların farklı referanstan oluşan sepet için kredi koruması aldığı ve
referans kuruluşlar arasında ilk temerrüt olayının kredi korumasını tetiklediği ve
kredi olayının da ilgili sözleşmeyi feshettiği durumlar olabilir. Bankaya, nominal
kredi tutarının, kredi türevinin nominal tutarına eşit veya daha az olduğu hallerde,
sepet içindeki en düşük risk ağırlıklı varlık için bir yasal sermaye yükümlülüğü
muafiyeti tanınabilir.
207.
Bu tür bir enstrümanla kredi koruması sağlayan banka ile ilgili olarak,
ürün için bir kabul edilebilir kredi derecelendirme kuruluşuna bağımsız
derecelendirme yaptırıldığı takdirde, 567. paragrafta belirtilen Menkul
Kıymetleştirme dilimlerine uygulanan risk ağırlıkları uygulanacaktır. Ürünün bir
kabul
edilebilir
bağımsız
derecelendirme
kuruluşu
tarafından
derecelendirilmemesi halinde, sepete dahil olan varlıkların risk ağırlıkları azami
%1250’ye kadar toplanacak ve kredi türevinin sağladığı korumanın nominal
tutarıyla çarpılarak risk ağırlıklı varlık tutarı bulunacaktır.
208.
(iii)
İkinci temerrütte başvuru olanağı sağlayan kredi türevleri
Sepet içindeki varlıklar arasında ikinci temerrüt olayının kredi korumasını
tetiklediği durumlarda, böyle bir ürünle kredi koruması sağlayan bankaya, sadece
birinci temerrüt koruması da alınmışsa ya da sepet içindeki varlıklardan biri daha
önce temerrüde uğramışsa sermaye muafiyeti tanınabilir.
209.
Böyle bir ürünle kredi koruması sağlayan bankalar için, sermaye
yükümlülüğü uygulaması tek bir istisnayla 208. paragraf hükümleri geçerli
olacaktır. Bu istisna şudur: Risk ağırlıkları toplanırken, en düşük risk ağırlığı
tutarına sahip olan varlık hesaplama dışında tutulabilir.
210.
72
III.
Kredi Riski – İçsel Derecelendirmeye Dayalı Yaklaşım
A. Genel Hususlar
Uzlaşı’nın bu bölümünde, kredi riskinin hesaplanmasında İçsel
Derecelendirmeye Dayalı (İDD) Yaklaşıma ilişkin hususlar ele alınmaktadır.
Belirli asgari koşullara uymak ve kamuyu bilgilendirme yükümlülüklerini yerine
getirmek suretiyle İDD yaklaşımını kullanmak için denetim otoritesinin onayını
alan bankalar, belirli bir krediye ilişkin sermaye gereksinimini, risk bileşenleri
için yapmış oldukları içsel tahminlere dayanarak belirleyebilecektir. Risk
bileşenleri; temerrüde düşme olasılığı (TO), temerrüt halinde kayıp yüzdesi
(THK), temerrüde düşme durumunda risk tutarı (TT) ve efektif vadeyi (V) içerir.
Bazı durumlarda, bankaların bir veya birden fazla risk bileşeni için içsel
tahminleri yerine denetim otoritesinin öngördüğü değerleri kullanmaları gerekli
olabilecektir.
211.
İDD yaklaşımı, beklenmeyen kayıp (BmK) ve beklenen kayıp (BK)
parametrelerinin ölçülmesine dayanır. Risk ağırlığı fonksiyonları, BmK’ye ilişkin
sermaye ihtiyacını ortaya koymaktadır. Beklenen kayıplar, 43. paragrafta ve III. G
Bölümünde belirtildiği gibi ayrıca ele alınacaktır.
212.
213. Bu bölümde, öncelikle varlık kategorileri tanımlanmaktadır. İDD
yaklaşımının tüm varlık kategorilerine uygulanması da geçiş dönemi
düzenlemeleriyle birlikte bu bölümde öncelikle ele alınan konudur. Daha sonra,
farklı varlık kategorileri için geliştirilmiş bulunan risk ağırlığı fonksiyonlarının
girdisi niteliğindeki risk bileşenleri tanımlanacaktır. Örneğin, kurumsal krediler ve
rotatif perakende krediler için farklı risk ağırlığı fonksiyonları söz konusu
olacaktır. Her varlık kategorisine ilişkin olarak, öncelikle ilgili risk ağırlığı
fonksiyonu, risk bileşenleri ve ardından, kredi riski azaltım enstrümanlarının
uygulaması gibi hususlar incelenmiştir. KRA’nın dikkate alınabilmesi için
karşılanması gereken ve II. D Bölümünde yer alan yasal geçerlilik standartları,
hem temel, hem de gelişmiş İDD yaklaşımlarında da geçerli olacaktır. Bankaların
İDD yaklaşımını kullanabilmeleri için yerine getirmeleri gereken asgari koşullar
ise, III. H Bölümünün 387. paragrafından itibaren açıklanmaktadır.
B. İDD Yaklaşımının İşleyişi
III. B.1 Bölümünde, İDD yaklaşımının risk bileşenleri (örneğin, TO ve
THK) ve varlık kategorileri (örneğin, kurumsal krediler ve perakende krediler)
tanımlanmıştır. 2. Bölüm, bankaların her bir varlık kategorisi için kullanacağı risk
bileşenlerinin tanımını vermektedir. 3. ve 4. bölümler ise, sırasıyla bankaların
İDD yaklaşımını benimsemelerine ve geçiş dönemine ilişkin düzenlemeleri ele
almaktadır. İDD çerçevesinde açıkça ele alınmayan diğer tüm varlıklar için risk
ağırlığı %100 olarak uygulanacak ve hesaplanan risk ağırlıklı varlıkların sadece
BmK’yi temsil ettiği varsayılacaktır.
214.
73
1. Kredilerin Sınıflandırılması
İDD yaklaşımında, bankalar, bankacılık portföyü risklerini, aşağıda verilen
tanımlar çerçevesinde farklı risk özelliklerine sahip geniş varlık kategorilerine
ayıracaklardır. Söz konusu varlık kategorileri (a) kurumsal krediler, (b) hazine ve
merkez bankası kredileri, (c) banka kredileri, (d) perakende krediler ve (e)
sermaye yatırımlarıdır. Kurumsal krediler kategorisinde, ihtisas kredilerine ilişkin
beş alt sınıf ayrıca ele alınmıştır. Perakende kredilere ilişkin olarak da üç ayrı alt
sınıf belirlenmiştir. Kurumsal ve perakende krediler kategorilerinde, belirli
koşullara uyulması şartıyla, devralınan alacaklarda ayrıca ele alınabilecektir.
215.
Kredilere ilişkin bu sınıflandırma, genel olarak, bankacılık teamüllerine
paralellik arz etmektedir. Bununla birlikte, bazı bankalar, dahili risk ölçüm ve
yönetim sistemlerinde farklı tanımlar kullanıyor olabilir. Komitenin, bankaların
faaliyet ve risklerini yönetmek için kullandıkları yol ve yöntemleri
değiştirmelerini zorunlu tutmak gibi bir amacı bulunmamaktadır. Ancak her
bankanın asgari sermaye gereksinimini belirlemek amacıyla her bir risk türü için
uygun bir yaklaşımının olması gereklidir. Bankalar, risklerin farklı kategorilerle
ilişkilendirilmesinde kullandıkları yöntemin uygun ve zaman içinde tutarlı
olduğunu ilgili denetim otoritelerine kanıtlamalıdır.
216.
Menkul Kıymetleştirmeden kaynaklanan risklere ilişkin İDD çerçevesi
hükümlerine IV. Bölümde yer verilmiştir.
217.
(i)
Kurumsal Kredilerin Tanımı
Kurumsal krediler, genel olarak, şirketlerin, ortaklıkların veya işletmelerin
yükümlülüğü olarak tanımlanmaktadır. 273. paragrafta açıklandığı gibi,
bankaların küçük ve orta büyüklükteki işletmelere (KOBİ) kullandırdıkları
kredilerden kaynaklanan riskleri ayrıca ele almaları mümkündür.
218.
Kurumsal varlık kategorisinde, ihtisas kredilerine ilişkin beş alt sınıf
belirlenmiştir. Bu kredilerin, hukuki şekil veya ekonomik içerik olarak aşağıdaki
özelliklerin tamamına sahip olması gerekmektedir:
219.
•
Tipik olarak kredi, fiziksel varlıkların finanse edilmesine ve/veya
işletilmesine yönelik olarak bir işletmeye (genellikle bir özel amaçlı kuruluşa
(ÖAK)) kullandırılmıştır;
•
Borçlu kuruluşun sahip olduğu başka önemli varlıkları veya faaliyetleri
yoktur veya çok azdır ve dolayısıyla, finanse edilen varlık(lar)dan elde ettiği
gelir dışında, kredi borcunu geri ödeme olanağı çok azdır ya da yoktur;
•
Kredinin koşulları, krediyi kullandırana, söz konusu varlık/varlıklar ve
onların yarattığı gelir üzerinde önemli bir kontrol olanağı sağlar; ve
74
•
Yukarıda sayılan faktörlerin bir sonucu olarak, kredi borcunun geri
ödenmesini sağlayacak birincil kaynak, büyük bir ticari işletmenin bağımsız
kapasitesinden ziyade, ilgili varlıkların yarattığı gelirden ibarettir.
İhtisas kredisinin beş alt sınıfı; proje finansmanı, duran varlık finansmanı,
emtia finansmanı, gelir getiren gayrimenkul ve yüksek volatiliteli ticari
gayrimenkuldür. Bu alt sınıfların her biri aşağıda tanımlanmaktadır.
220.
Proje Finansmanı
221. Proje finansmanı (PF), kredi veren öncelikle hem kredinin geri ödeme
kaynağı, hem de teminatı olarak projeden elde edilecek gelirleri dikkate aldığı bir
fonlama yöntemidir. Bu yöntem, genellikle enerji santralleri, kimyasal madde
işleme tesisleri, madenler, ulaştırma altyapısı, çevre ve telekomünikasyon
altyapısı örneklerinde olduğu gibi büyük, kompleks ve pahalı tesislerin inşası
projelerinin finansmanında kullanılır. Proje finansmanı, yeni bir tesis inşasının
finansmanı şeklinde olabileceği gibi, genişleme yatırımı yapılarak veya
yapılmadan mevcut bir tesisin yeniden finansmanı şeklinde de olabilir.
Bu işlemlerde, kredi veren, alacaklarının tamamını, bir enerji santralinde
üretilerek satılan elektrikte olduğu gibi, yapılan üretimden elde edilen gelirden
tahsil eder. Borçlu, genellikle, ilgili tesisi inşa etmek, sahip olmak ve işletmek
dışında faaliyette bulunmasına izin verilmeyen özel amaçlı bir kuruluştur.
Sonuçta, kredinin geri ödemesi, esas olarak, projenin nakit akışına ve proje
varlıklarının teminat değerine bağlıdır. Öte yandan, kredinin geri ödemesinin
esasen iyi örgütlenmiş, faaliyetleri çeşitlendirilmiş, kredi değerliliği yüksek ve
yükümlülükleri sözleşmeyle düzenlenmiş bir son kullanıcıya bağlı olması halinde,
bu kredi, o son kullanıcıdan sağlanan teminatlı kredi sayılır.
222.
Duran Varlık Finansmanı
Duran varlık finansmanı, kredi geri ödemesinin, finanse edilen ve kredi
verene rehin veya temlik edilen belirli varlıkların yarattığı nakit akışlarına bağlı
olduğu, (örneğin, gemi, uçak, uydu, vagon ve araç filoları gibi) fiziksel varlıkların
ediniminin finanse edilmesine yönelik bir fonlama yöntemdir. Söz konusu nakit
akışlarının birincil kaynağı, bir veya daha fazla üçüncü şahısla yapılan kiralama
veya finansal kiralama sözleşmeleri olabilecektir. Öte yandan, finansal durumu
veya borçlarını geri ödeme kapasitesi kredinin bütünüyle rehnedilmiş olan
varlıklara bağlanmadan geri ödemesine olanak veren bir borçluya kullandırılan
kredi, teminatlı kurumsal kredi olarak değerlendirilmelidir.
223.
Emtia Finansmanı
224. Emtia finansmanı, kredinin ilgili emtianın satışından elde edilen gelirle
ödeneceği ve borçlunun krediyi geri ödemek için başkaca bir kaynağa sahip
olmadığı, borsada işlem gören emtianın (örneğin, ham petrol, madenler veya
tarımsal ürünler gibi) rezervleri, stokları veya alacaklarını finanse etmek amacına
yönelik olarak yapılandırılmış kısa vadeli kredi anlamına gelir. Bu, borçlunun
75
başka herhangi bir faaliyetinin ve bilançosunda başka herhangi bir önemli
varlığının bulunmadığı durumlarda söz konusudur. Finansmanın niteliği,
borçlunun zayıf kredi değerliliğini telafi etmeye dönüktür. Kredinin içsel derecesi,
borçlunun kredi kalitesinden ziyade, kredinin emtianın gelirleriyle geri ödenmesi
olanağını ve krediyi kullandıranın kredi işlemini yapılandırma becerisini yansıtır.
Komite, bu kredilerin, daha iyi çeşitlendirilmiş olan ve stokların,
rezervlerin ve alacakların finansmanına yönelik olarak kullandırılan diğer
kurumsal kredilerden ayrı değerlendirilebileceği kanaatindedir. Bankalar, bu
ikinci tür borçluların kredi değerliliğini, süreklilik arz eden kapsamlı faaliyetleri
bazında derecelendirebilmektedir. Bu hallerde, emtia, kredinin birincil geri ödeme
kaynağı olmaktan ziyade bir kredi riskini azaltım aracı konumundadır.
225.
Gelir Getiren Gayrimenkul
Gelir getiren gayrimenkul kredisi, kredi geri ödemelerinin ve kredinin
tasfiyesinin esas olarak ilgili gayrimenkulün yarattığı nakit akışlarına bağlı
olduğu, (kiraya verilen iş hanları, alışveriş merkezleri, apartman türü konutlar,
sanayi tesisleri veya depolar ve oteller gibi) gayrimenkullerin finansmanına
yönelik bir yöntemdir. Nakit akışlarının birincil kaynağı, genellikle kira gelirleri
veya gayrimenkulün satışından elde edilen gelirlerdir. Zorunlu olmamakla
birlikte, borçlu, özel amaçlı bir kuruluş, gayrimenkul inşaatı veya yatırımı
alanında faaliyet gösteren bir işletme ya da gayrimenkul dışında da gelir
kaynaklarına sahip olan bir işletme olabilir. Gelir getiren gayrimenkul
finansmanının, temel olarak gayrimenkulün yarattığı nakit akışlarına bağlı olduğu,
gayrimenkulle teminatlandırılan diğer kurumsal kredilerden ayırt edici özelliği,
kredinin geri ödenmesine ve temerrüt halinde yapılacak tahsilata ilişkin
beklentiler arasındaki güçlü pozitif korelasyondur.
226.
Volatilitesi Yüksek Ticari Gayrimenkul
Volatilitesi yüksek ticari gayrimenkul (VYTG) kredileri, kayıp
oranlarındaki volatilitenin göreli olarak yüksek olduğu (yani daha yüksek varlık
korelasyonuna sahip) ticari amaçlı gayrimenkullerin finansmanı amacına yönelik
kredilerdir. Bu tip krediler şunları kapsamaktadır:
227.
•
temerrüt oranı denetim otoritesi tarafından yüksek düzeyde volatil olarak
kabul edilen ticari bir emlakle teminatlandırılmış olan krediler;
•
gayrimenkulün inşa edileceği arsa/arazinin satın alınması, genişletilmesi
veya gayrimenkulün inşasını finanse etmek amacıyla alınan krediler;
•
kredinin açılması esnasında, borçlu tarafından önemli miktarda bir sermaye
riske edilmediği sürece, kredinin geri ödeme kaynağının, gayrimenkulün
gelecekteki satışından elde edilecek belirsiz para ya da kaynağı belirsiz olan
nakit akışlarının (örneğin, gayrimenkulün ticari amaçlı gayrimenkuller için o
coğrafi piyasada geçerli olan doluluk oranına kadar henüz kiraya
verilmemesi halinde) oluşturacağı belirtilen, diğer gayrimenkullerin arsa
76
alımı, proje geliştirme ve inşaat aşamalarını finanse eden krediler. Bununla
birlikte, borçlunun sermayesinin, geri ödeme gücünün kesinliği gerekçesiyle
ticari amaçlı arsa, proje ve inşaat kredileri, yüksek volatiliteye sahip ticari
gayrimenkul kredileri uygulamasından muaf tutulacak ancak bu krediler için
277. paragrafta bahsi geçen ihtisas kredisi risklerine ilişkin ilave indirimler
geçerli olmayacaktır.
228. Denetim otoriteleri, ülkelerindeki belirli bazı ticari amaçlı gayrimenkul
kredi türlerini VYTG kredileri olarak sınıflandırdıklarında bunu kamuya
açıklamalıdır. Bu halde, diğer ülkelerin denetim otoriteleri o ülkedeki VYTG
kredileriyle ilgili olarak kendi denetimleri altındaki bankaların diğer bankalarla
eşit muameleye tabi tutulmasını sağlayacaklardır.
(ii)
Hazine ve Merkez Bankasına Kullandırılan Kredilerin Tanımı
Bu varlık kategorisi, standart yaklaşımda Hazine ve Merkez Bankası
kredisi olarak değerlendirilen tüm alacakları kapsamaktadır. Bu tanım, hazineleri
(ve merkez bankalarını), standart yaklaşımda kullandırılan kredilerin Hazine ve
Merkez Bankası kredisi olarak değerlendirilmesi ön görülen yerel kamu
kuruluşlarını, standart yaklaşımda %0 risk ağırlığı uygulanabilmesi için öngörülen
kriterlere uyan çok taraflı kalkınma bankalarını ve 56. paragrafta atıfta bulunulan
kuruluşları içerir.
229.
(iii)
Bankalara Kullandırılan Kredilerin Tanımı
Bu varlık kategorisi, bankalara ve 65. paragrafta belirtilen menkul kıymet
şirketlerine kullandırılan kredileri kapsar. Banka kredileri, standart yaklaşımda
bankalardan olan alacaklarla aynı uygulamaya tâbi tutulan yerel kamu
kuruluşlarından ve standart yaklaşımda %0 risk ağırlığı için öngörülen kriterlere
uymayan çok taraflı kalkınma bankalarından olan alacakları da içerir.
230.
(iv)
Perakende Kredilerin Tanımı
Bir kredinin perakende portföye dahil edilebilmesi aşağıda yer alan
koşulların tümünü karşılıyor olmasına bağlıdır:
231.
Borçlunun Niteliğine veya Kredi Tutarına İlişkin Hususlar
•
Rotatif krediler (örneğin, kredi kartları, kredili mevduat hesapları ve finansal
enstrümanlarla teminat altına alınan perakende krediler) veya bireysel
krediler ve finansal kiralama işlemleri (örneğin, tüketici kredileri, otomobil
kredileri ve otomobillere yönelik finansal kiralamalar, öğrenci kredileri,
eğitim kredileri, ihtiyaç kredileri ve benzer nitelikteki diğer krediler) gibi
bireysel krediler genel olarak tutarlarına bakılmaksızın perakende portföyüne
dahil edilecektir. Denetim otoriteleri perakende ve kurumsal kredileri
farklılaştırmak için kredi eşikleri tespit edebileceklerdir.
77
•
İkamet amaçlı gayrimenkul ipotek kredileri (birinci sıradaki ve müteakip
sıralardaki ipotekler, vadeli krediler ve rotatif nitelikteki konut kredileri de
dahil), gayrimenkulün maliki-mukimi bir bireye kullandırıldıkları sürece,
tutar dikkate alınmaksızın perakende portföye dahil edilirler (denetim
otoritelerinin çok az sayıda bölümü kiralık olan binalar için makul derecede
esneklik göstereceği varsayılmaktadır; aksi halde, bu krediler kurumsal
krediler olarak değerlendirilecektir). Aynı binadaki dairelerin, kat mülkiyeti
ile ayrılmış apartman veya kooperatiflerdeki bağımsız birimlerin teminatını
oluşturduğu krediler de ikamet amaçlı gayrimenkul ipotek kredileri olarak
dikkate alınacaktır. Ulusal denetim otoriteleri, ikamet amaçlı gayrimenkul
ipotek kredilerinde, her bir kredi ile finanse edilecek azami konut sayısına
ilişkin limitler belirleyebileceklerdir.
•
Küçük işletmelere kullandırılan ve perakende krediler gibi yönetilen
krediler, bankacılık grubunun işletmeden olan (duruma göre, konsolide
bazda hesaplanacaktır) toplam alacak tutarının 1 milyon Euro’nun altında
kalması koşuluyla, perakende krediler portföyüne dahil edilebilecektir.
Gerçek kişiler aracılığıyla kullandırılan veya gerçek kişiler tarafından garanti
edilmiş küçük işletme kredileri de aynı eşik değerine tâbi olacaktır.
•
Bankaların sadece bu tür eşiklere bütünüyle uyabilmek amacıyla kapsamlı ve
yeni bilgi sistemleri geliştirmeye zorlanmamaları için, denetim otoritelerinin
bu eşik değerlerin tatbiki konusunda esnek davranmaları beklenmektedir.
Bununla birlikte, denetim otoritelerinin söz konusu esnekliğin (eşik
değerlerin üzerinde olduğu halde ihlâl olarak değerlendirilmeyecek kredi
tutarları gibi zımni uygulamaların) kötüye kullanılmamasını sağlamaları da
önemlidir.
Kredi Sayısına İlişkin Hususlar
Kredi, banka tarafından geniş bir alacak havuzunun bir parçası olarak ve
havuz bazında yönetilmelidir. Denetim otoriteleri, perakende risk havuzu
içerisinde bulunacak asgari kredi sayısını belirleme yoluna gidebilirler.
232.
•
Tutarı 1 milyon Euro’nun altında olan küçük işletme kredileri, bankanın bu
kredileri içsel risk yönetim sistemlerinde zaman içinde tutarlı bir şekilde ve
diğer perakende kredileriyle aynı tarzda yönetmesi şartıyla, perakende
krediler portföyüne dahil edilebilecektir. Bu çerçevede, bu kredilerin diğer
perakende kredilerle aynı şekilde tahsis edilmesi gerekecektir. Ayrıca, bu
türden kredilerin, kurumsal kredilerde olduğu gibi münferiden izlenmek
yerine risk değerlendirme ve ölçümü kapsamında benzer özelliklere sahip
kredilerle birlikte bir kredi havuzu veya bir portföy segmenti olarak topluca
yönetilmesi de gerekir. Öte yandan, bu husus, perakende kredilerin risk
yönetim sürecinin bazı aşamalarında münferiden ele alınmasına engel teşkil
etmemektedir. Bir kredinin münferiden derecelendirilmiş olması, perakende
kredi sayılmasına engel oluşturmaz.
78
233. Bankaların perakende portföyündeki varlıklarını, üç farklı alt kredi sınıfına
ayırmaları gerekmektedir: (a) yukarıda açıklanan, ikamet amaçlı gayrimenkul
ipotek kredileri; (b) izleyen paragrafta açıklanan rotatif perakende krediler ve (c)
tüm diğer perakende krediler.
(v)
Nitelikli Rotatif Perakende Kredilerin Tanımı
Herhangi bir alt-portföyün, nitelikli rotatif perakende kredi (RPK) altsınıfını oluşturan alt-portföylerden biri olarak kabul edilebilmesi için aşağıdaki
kriterlerin tamamını karşılaması gerekir. Bu kriterler, genel olarak bankanın
perakende faaliyetlerindeki gruplandırma biçimine uygun olarak alt-portföy
seviyesinde geçerli olmalıdır. Genel bir kural olarak gruplandırma uluslar veya
ülkeler düzeyinde (veya daha alt düzeyde) yapılmalıdır.
234.
(a) Kredilerin rotatif, teminatsız ve cayılabilir (hem sözleşme
düzeyinde hem de pratikte) olması gerekir. Bu bağlamda, rotatif
krediler, bankanın belirlediği limit dahilinde, kredi bakiyesinin,
müşterinin borçlanma ve geri ödeme kararlarına göre değişmesini
kabul ettiği kredilerdir.
(b) Kredilerin bireylere/gerçek kişilere kullandırılmış olması gerekir.
(c) Alt-portföy içerisinde, tek bir kişiye kullandırılan kredi tutarı en
fazla 100.000 € olmalıdır.
(d) RPK risk ağırlık fonksiyonu varlık korelasyona ilişkin varsayımlar,
düşük TO değerlerinde diğer perakende risk ağırlık fonksiyonlarına
kıyasen önemli ölçüde avantajlıdır. Bu nedenle bankalar, risk
ağırlığı fonksiyonunu, özellikle düşük TO bantları söz konusu
olduğunda, kayıp oranlarındaki volatilitenin kayıp oranlarının
ortalamasına kıyasen düşük düzeyde olduğu portföylerle sınırlı
kalacak biçimde kullandıklarını kanıtlamak zorundadır. Denetim
otoriteleri, toplam RPK’ler portföyü yanında RPK alt-portföylerine
ilişkin kayıp oranlarının göreli volatilitesini inceleyecek ve RPK
kayıp oranlarının tipik özelliklerine ilişkin bilgileri diğer denetim
otoriteleriyle paylaşacaklardır.
(e) Kayıp oranlarının volatilitesinin analizine yönelik olarak, altportföylerin kayıp verilerinin saklanması gerekmektedir.
(f) Denetim otoritesi, bir kredinin nitelikli rotatif perakende kredi
olarak değerlendirilmesini, alt-portföyün risk özellikleri ile tutarlı
olduğu hallerde onaylamalıdır.
79
(vi)
Sermaye/Hisse Senedi Yatırımlarının Tanımı
Genel olarak, bir varlığın ortaklık payı olarak tanımlanmasında ilgili
enstrümanın ekonomik içeriği dikkate alınacaktır. Bu yatırımlar, düzenlemenin 1.
Bölümü çerçevesinde konsolidasyona tabi tutulmayan veya sermayeden
indirilmeyen finansal bir kuruluşun veya ticari bir işletmenin varlıkları ile gelirleri
üzerindeki (bankaya oy hakkı versin veya vermesin) doğrudan ve dolaylı ortaklık
paylarını55 kapsamaktadır.56 Bir finansal enstrümanın sermaye payı olarak
değerlendirilebilmesi için, aşağıda belirtilen kriterlerin tamamını karşılaması
gereklidir:
235.
•
İtfası söz konusu değildir. Şöyle ki, yatırılan sermayenin geri alınması, ancak
ortaklık payının ya da ortaklık haklarının satılması veya bu payları ihraç
eden ortaklığın tasfiyesi halinde mümkündür;
•
Enstrüman, ihraççının herhangi bir yükümlülüğünü temsil etmez ve
•
Enstrüman, ihraççının varlıklarının veya gelirlerinin bakiyesi üzerinde talep
hakkı sağlar.
Ayrıca, aşağıda sayılan enstrümanlar da sermaye yatırımı olarak
sınıflandırılmalıdır:
236.
• Bankaların
ana sermayelerine dahil etmelerine izin verilenlerle aynı yapıya
sahip olan enstrümanlar.
• İhraççının
bir yükümlülüğünü teşkil ettiği halde aşağıdaki kriterlerden herhangi
birisine uyan enstrümanlar:
55
(1)
İhraççı,
yükümlülüğünü
erteleyebilecektir;
yerine
getirmeyi
süresiz
olarak
(2)
Yükümlülük, ihraççı tarafından belirli sayıda hisse senedi ihraç
edilmek suretiyle ifa edilecektir (ya da ihraççının takdirine bağlı olarak
bu mümkündür);
(3)
Yükümlülük, ihraççı tarafından muhtelif sayıda hisse senedi ihraç
edilmek suretiyle ifa edilecektir (ya da ihraççının takdirine bağlı olarak
bu mümkündür) ve yükümlülüğün tutarı, diğer tüm koşullar cariyken
Dolaylı sermaye payları; hisse senetlerine dayalı türev enstrümanları ve hisse senedi ihraç eden
ve esas faaliyeti hisse senetlerine yatırım yapmak olan şirketler, ortaklıklar, limited şirketler veya
benzer nitelikteki diğer işletmelerde sahip olunan sermaye paylarını içermektedir.
56
Bazı ülkelerin sermayeden indirim yaklaşımı yerine, mevcut uygulamalarını sürdürdükleri
istisnai durumlarda, İDD bankalarının söz konusu sermaye yatırımlarını hisse senedi yatırımları
portföyüne dahil etmeleri kabul edilebilecektir.
80
ihraççının sabit sayıdaki hisse senedinin değerindeki aynı yöndeki
değişikliğe atfedilebilir, bu değişiklikle kıyaslanabilir;57 ya da
(4)
(i) Borsada işlem gören enstrümanlarda, bankanın denetim otoritesini
ilgili enstrümanın ihraççının hisse senetlerinden ziyade borçlanma
senetleri gibi işlem gördüğüne ikna edememesi ya da (ii) borsaya kote
edilmemiş enstrümanlarda, ilgili enstrümanın bir borç pozisyonu olarak
işlem gördüğünün kanıtlanamaması halinde hamil, yükümlülüğün hisse
senetleriyle ödenmesini talep etme opsiyonuna sahiptir. (i) ve (ii).
maddelerde belirtilen hallerde, banka, denetim otoritesinin de rızasıyla,
yasal sermaye hesaplamalarında söz konusu riski bileşenlerine
ayırabilecektir.
Tahvil-bono yükümlülükleri, ortaklık payları, türevler ve sermaye
paylarının ekonomik değerini taşıma niyetiyle yapılandırılmış diğer menkul
kıymetler sermaye yatırımı olarak kabul edilir.58 Bu, getirinin hisselere bağlı
olduğu yükümlülükleri içermez.59 Ancak, borçlanmayı temsil eden
yükümlülüklerin veya menkul kıymetleştirme risklerinin ekonomik değerini
taşıma niyetiyle yapılandırılmış olan sermaye yatırımları, sermaye katılımı olarak
kabul edilmez.
237.
238. Denetim otoritesi, ulusal inisiyatife bağlı olarak, yasal sermaye
hesaplamalarında, borçlanmayı temsil eden menkul kıymetleri, hisse senetleri
olarak tanımlamayabilecek ya da bu menkul kıymetlerin 2. Yapısal Blok
çerçevesinde gerektiği şekilde değerlendirilmesine karar verebilecektir.
(vii)
Devralınan Alacakların Tanımı
Kabul edilebilir devralınan alacaklar, aşağıda açıklandığı gibi, devralınan
perakende ve kurumsal alacaklar olarak iki kategoriye ayrılacaktır:
239.
57
Değişken sayıda hisse senedi ihraç edilmek suretiyle ifa edilen veya buna izin verilen
enstrümanlar için, yükümlülüğün parasal tutarındaki değişiklik, ihraççıya ait sabit sayıda hisse
senedinin piyasa değerindeki değişikliğin belirli bir katsayı ile çarpılması yoluyla hesaplanacaktır.
Hem referans alınan hisse senedi sayısı hem de çarpım katsayısı sabit olması halinde, söz konusu
yükümlülük 3. madde belirtilen kriterlere uygun olacaktır. Örneğin, ihraççının, yükümlülüğünü,
1.000 adet hisse senedinin piyasa değerinde meydana gelecek artışın üç katı tutarında hisse senedi
ihraç ederek ifa etmesi gerekebilir. Bu yükümlülük, 3.000 hisse senedinin değer artışına eşit
değerde hisse senedi ihraç edilmek suratiyle ifa edilmesi gereken bir yükümlülükle özdeş olarak
değerlendirilecektir.
58
Kredi olarak kaydedilen, fakat borçların düzenli ödenmesi veya yeniden yapılandırılması
sürecinin bir parçası olarak gerçekleştirilen bir borç/özsermaye swap (takas) işleminden
kaynaklanan sermaye payları da, sermaye yatırımı tanımı kapsamına girer. Bununla birlikte, bu
enstrümanlar, yatırımlar menkul kıymet portföyünde kalsaydı uygulanacak olandan daha düşük bir
sermaye yükümlülüğü vermeyebilir.
59
Bu borçlanma enstrümanlarının doğrudan doğruya bir sermaye yatırımıyla riskten korunduğu
(koruma) ve böylece, net pozisyonun önemli bir risk içermediği durumlarda, denetim otoriteleri bu
yükümlülüklerin dahil edilmemesine karar verebilirler.
81
Perakende Alacaklar
İDD yaklaşımının perakende kredilere ilişkin asgari yükümlülüklerinin
yerine getirilmiş olması koşuluyla, devralınan perakende alacaklara, perakende
krediler için kullanılmasına cari standartlar çerçevesinde izin verilen yukarıdanaşağı yaklaşımının uygulanması mümkün olacaktır. Bunun için bankanın, III. F ve
III. H bölümlerinde yer alan asgari operasyonel koşullara da uyması
gerekmektedir.
240.
Kurumsal Alacaklar
Genel olarak, devralınan kurumsal alacaklar için, bankaların, diğer
kurumsal kredilere ilişkin uygulamayla benzer ve bu uygulamayla tutarlı biçimde,
bireysel borçluların temerrüt riskini III. C.1 Bölümünde (271. paragraftan
itibaren) öngörüldüğü şekilde derecelendirmeleri beklenir. Bununla birlikte,
devralan bankanın kurumsal alacaklara ilişkin programının hem kabul edilebilir
alacaklarla ilgili kriterlere hem de bu yaklaşımın asgari operasyonel koşullarına
uygun olması koşuluyla, yukarıdan-aşağı yaklaşımı da kullanılabilecektir. Ancak
devralınan alacaklar için yukarıdan-aşağı yaklaşımı uygulaması, bankaya
normalde uygulanması gereken İDD kurumsal krediler yaklaşımının asgari
koşullarını yerine getirmenin gereksiz ve aşırı bir yük getireceği durumlarla sınırlı
tutulmalıdır. Bu yaklaşım esas olarak varlığa dayalı menkul kıymetleştirme
yapılarına dahil etmek üzere devralınan alacaklar için uygulanacaktır, fakat ulusal
denetim otoritelerinin de onayıyla, bankalar bu yaklaşımı aynı niteliklere sahip,
bilanço içi aktifleri için de kullanabilecektir.
241.
Denetim otoriteleri, bankanın asgari koşullara uyup uymadığını dikkate
alarak, devralınan kurumsal alacaklar için yukarıdan-aşağı yaklaşımının
uygulanmasını reddedebilecektir. Yukarıdan-aşağı yaklaşımının kullanılabilmesi
için, devralınan kurumsal alacakların aşağıdaki koşullara uygun olmaları
gerekmektedir:
242.
60
•
Alacakların banka ile bağlantısız üçüncü şahıslardan satın alınması ve
doğrudan veya dolaylı olarak bankadan kaynaklanmaması gerekir.
•
Alacaklar, satıcı ile borçlu arasında olağan ticari piyasa koşullarında
düzenlenen bir sözleşmeye dayanmalıdır (Aralarında ticari ilişki olan
firmalar arasındaki karşılıklı hesaplara dayanan alacaklar ve grup içi
firmalar arasındaki alacak hesapları bu kapsamda kabul edilemez60).
Kontra hesap, aynı firmadan satın alan ve aynı firmaya satan bir müşteriyle ilgili hesaplardır.
Buradaki risk, edimlerin nakden olmasındansa borç – alacak hareketleriyle yerine getirilmesidir.
Şirketler arasındaki faturalar ödenmek yerine birbiriyle mahsup edilebilir. Bu uygulama,
mahkemeye gidildiğinde teminat menfaatini ortadan kaldırabilir.
82
•
Devralan bankanın alacak havuzunun getirilerin bütünü üzerinde hak
sahibidir ya da bu getirilerde oransal bir payı bulunmaktadır.61
•
Ulusal denetim otoritelerinin, bu eşik değerleri geçmenin kurumsal krediler
için sermaye yükümlülüğü hesaplamalarında aşağıdan yukarı yaklaşımının
asgari gereklerinin kullanılmasını zorunlu kılacak yoğunlaşma limitleri
tespit etmeleri gerekmektedir. Bu yoğunlaşma limitleri, şu kriterlerden
birine ya da bu kriterlerden meydana getirilecek herhangi bir
kombinasyonuna dayanabilecektir: Münferit bir kredinin alacak havuzuna
oranı, alacak havuzunun yasal sermayeye oranı ya da münferit bir kredinin
havuz içindeki azami tutarı.
Satıcıya tam veya kısmi rücu hakkının mevcudiyeti; devralınan kurumsal
alacaklardan nakit akışlarının, devralınan alacaklar için 365 ilâ 368. paragraflarda
belirtilen kurallara göre tespit edilen temerrüt riskine karşı aslî koruma sağladığı
ve bankanın kabul edilebilirlik kriterlerini ve operasyonel koşulları yerine
getirdiği sürece, yukarıdan-aşağıya yaklaşımının benimsenmesini ve
uygulanmasını otomatik olarak engellemez.
243.
2. Temel ve Gelişmiş Yaklaşımlar
İDD yaklaşımları çerçevesinde ele alınan her bir varlık kategorisi için üç
temel bileşen söz konusu olmaktadır:
244.
•
Risk bileşenleri: risk parametrelerine ilişkin banka tahminleri (bazıları
denetim otoritesince sağlanabilir).
•
Risk ağırlık fonksiyonları: risk bileşenlerinin risk ağırlıklı varlıklara ve
dolayısıyla sermaye yükümlülüğüne dönüştürüldüğü fonksiyonlar.
•
Asgari gereksinimler: bankanın belirli bir varlık kategorisinde İDD
yaklaşımını kullanabilmesi için yerine getirmesi gereken asgari standartlar.
Varlık kategorilerinin büyük bir bölümü için, Komite, iki genel yaklaşım
belirlemiştir: temel yaklaşım ve gelişmiş yaklaşım. Temel yaklaşımda, genel kural
olarak, bankalar, TO tahminlerini kendileri belirler, diğer risk bileşenleri için
denetim otoritesinin tahminlerini esas alırlar. Gelişmiş yaklaşımda, bankalar,
asgari standartlara uymak şartıyla, TO, THK ve TT tahminlerini ve (efektif vade)
M hesaplamalarını kendileri yaparlar. Sermaye gereksiniminin belirlenmesinde
bankaların, temel ve gelişmiş yaklaşım ayrımı olmaksızın, bu düzenlemede
verilen risk ağırlık fonksiyonlarını kullanmaları zorunludur. Yaklaşımların niteliği
ve yapısı aşağıda tanımlanmaktadır:
245.
61
Gelirlerin dilimleri üzerindeki alacaklar (birinci zarar pozisyonu, ikinci zarar pozisyonu, vb.),
menkul kıymetleştirme alacakları uygulaması kapsamına girer.
83
(i)
Kurumsal Krediler,
Kullandırılan Krediler
Hazine
ve
Merkez
Bankası
ile
Bankalara
Temel yaklaşımda, bankalar, kendi borçlu derecelerinin her biri için TO
tahminlerini belirlemek, diğer risk bileşenleri için denetim otoritesinin
tahminlerini kullanmak zorundadır. Diğer risk bileşenleri THK, TT ve M’dir.62
246.
Gelişmiş yaklaşımı benimseyen bankalar, efektif vadeyi (V)63
hesaplayacak ve TO, THK ve TT için kendi tahminlerini belirleyeceklerdir.
247.
İK (İhtisas kredileri) olarak tanımlanan beş varlık alt-sınıfı bu genel kural
açısından bir istisna teşkil etmektedir.
248.
İhtisas Kredileri: Proje Kredileri, Duran Varlık Finansmanı, Emtia Finansmanı,
Gelir Getiren Gayrimenkuller ve Volatilitesi Yüksek Ticari Gayrimenkuller
Kurumsal kredilerde temel yaklaşımda, İK varlıkları için TO tahmini
asgari gereklerini yerine getiremeyen bankaların, içsel risk derecelerini, her biri
belirli bir risk ağırlığıyla ilişkilendirilmiş beş denetim otoritesi resmi kategorisiyle
eşleştirmeleri gerekir. Bu uygulama, “denetim otoritesi tasnif kriteri yaklaşımı”
olarak adlandırılır.
249.
TO tahminine ilişkin asgari gerekleri yerine getiren bankalar, VYTG
(volatilitesi yüksek ticari gayrimenkul) hariç, tüm İK’nin risk ağırlıklarının
belirlenmesinde, kurumsal kredilerle ilgili temel yaklaşımı kullanabilecektir.
Ulusal inisiyatife bağlı olarak, VYTG kredisine ilişkin koşullara uyan bankalar,
283. paragrafta açıklanan özel risk ağırlık fonksiyonunu esas almak suretiyle,
temel yaklaşımı her bakımdan kurumsal yöntemde olduğu şekilde
kullanabilecektir.
250.
TO, THK ve TT tahminine ilişkin gerekleri yerine getiren bankalar, VYTG
hariç tüm İK risk ağırlıklarını belirlemede, kurumsal kredilere ilişkin gelişmiş
yaklaşımı kullanabilecektir. Ulusal inisiyatife bağlı olarak, VYTG kredisine
ilişkin asgari gerekleri yerine getiren bankalar, 283. paragrafta açıklanan özel risk
ağırlık fonksiyonunu esas almak suretiyle, gelişmiş yaklaşımı her bakımdan
kurumsal yöntemde olduğu şekilde kullanabilecektir.
251.
(ii)
Perakende Krediler
252. Perakende krediler için, bankalar, TO, THK ve TT tahminlerini kendileri
hesaplayacaklardır. Bu varlık kategorisi açısından temel ve gelişmiş yaklaşımlar
arasında fark yoktur.
62
318. paragrafta belirtildiği üzere, denetim otoriteleri, temel yaklaşımı uygulayan bankaların 320
ilâ 324. paragraflarda verilen tanımı kullanarak V’yi hesaplamalarını isteyebilirler.
63
Ulusal denetim otoritesinin takdirine bağlı olarak, belirli ulusal krediler, vade hesaplamasından
muaf tutulabilir (paragraf 319’a bakınız).
84
(iii)
Hisse Senedi Yatırımları
253. Alım-satım hesaplarında izlenmeyen sermaye yatırımlarının risk
ağırlıklarının hesaplanmasında, iki genel yaklaşım söz konusudur: piyasa bazlı
yaklaşım ve TO/THK yaklaşımı. Bu yaklaşımlar, 340 ilâ 361. paragraflarda
detaylı biçimde açıklanmıştır.
254. TO/THK yaklaşımı, diğer aktifleri için gelişmiş yaklaşımı uygulayan
bankalar tarafından kullanılabilecektir.
(iv)
Devralınan Alacaklar
Uygun nitelikteki kurumsal alacaklar için, belirli operasyonel koşullara
uyulması şartıyla, hem temel içsel derecelendirme yaklaşımı hem de gelişmiş içsel
derecelendirme yaklaşımı kullanılabilecektir. Devralınan perakende alacaklar için,
perakende alacaklar kategorisinde olduğu gibi, temel yaklaşım ile gelişmiş
yaklaşımlar arasında her hangi bir fark bulunmamaktadır.
255.
3. Varlık Kategorileri İtibariyle İDD Yaklaşımının Kullanılması
256. Varlık kategorilerinin bir kısmı için İDD yaklaşımını benimseyen bir
bankanın bunu bankacılık grubunun bütününe teşmil etmesi beklenecektir.
Bununla birlikte, Komite, pek çok banka açısından İDD yaklaşımını tüm önemli
varlık kategorileri ve banka birimleri için aynı zamanda uygulamaya başlamanın
muhtelif nedenlerle mümkün ve uygun olmayabileceğinin farkındadır. Üstelik
İDD yaklaşımının uygulanmaya başlanmasından sonra da veri yetersizliğine
ilişkin bir takım kısıtlar, bankaların THK ve TT parametrelerinde kendi
tahminlerini kullanabilmelerine ilişkin gereksinimleri bazı varlık kategorileri/iş
birimleri için yerine getirememelerine neden olabilecektir.
Bu çerçevede, denetim otoritelerinin, bankacılık grupları içinde İDD
yaklaşımına kademeli geçişe izin vermeleri mümkündür. Kademeli geçiş: (i) İDD
yaklaşımının aynı faaliyet kolu içindeki varlık kategorileri (perakende krediler söz
konusu olduğunda, münferit alt-kategorileri) için uygulanması; (ii) İDD
yaklaşımının aynı bankacılık grubu içindeki farklı faaliyet kolları için
uygulanması; ve (iii) belirli risk bileşenleri için temel içsel derecelendirme
yaklaşımından gelişmiş içsel derecelendirme yaklaşımına geçilmesi aşamalarını
içerecektir. Bununla birlikte, belirli bir faaliyet kolu içindeki belirli bir aktif
kategorisi için İDD yaklaşımının uygulanması durumunda, yaklaşımın o aktif
kategorisi içinde yer alan varlıkların tümü için geçerli olması gerekecektir.
257.
Banka, İDD yaklaşımlarının önemli varlık kategorileri (perakende krediler
söz konusu olduğunda, alt-sınıflar) ve faaliyet kolları açısından uygulanması için
öngörülen tarih, söz konusu uygulamanın kapsam ve süresine ilişkin bir geçiş
planı hazırlamalıdır. Söz konusu plan, basiretli ve gerçekçi olmalı; denetim
258.
85
otoritesiyle varılan bir mutabakata dayanmalıdır. Geçiş planının kaynağı, gelişmiş
yaklaşımlara geçmenin fizibilitesi ve uygunluğu olmalı; bankanın yasal 1. Yapısal
Blok çerçevesinde sermaye yükümlülüğünü asgariye indirecek bir yaklaşımı
uygulama isteğinden yola çıkmamalıdır. Geçiş döneminde, denetim otoriteleri,
standart yaklaşım ile temel ve gelişmiş İDD yaklaşımlarında, kredi riskini
bankacılık grubu içindeki şirketler arasında transfer etmek suretiyle toplam
sermaye yükümlülüğünü azaltma amacına yönelik grup içi işlemler açısından
herhangi bir sermaye avantajı meydana gelmesine imkan tanımamalıdır.
Denetim otoritesinin onayına bağlı olarak, bankalar önemsiz faaliyet
birimleri ve varlık sınıfları (perakende krediler durumunda alt varlık sınıfları)
içinde algılanan risk profilleri ve büyüklükleri açısından ihmal edilebilir seviyede
bulunan bazı riskler/aktifler için IBR yaklaşımını benimsemekten muaf
tutulabilirler. Bu halde, sermaye gereksinimi standart yaklaşım çerçevesinde
hesaplanacak ve bu pozisyonlar için bankanın daha fazla sermaye tutmasına gerek
olup olmadığına II. Yapısal Blok kapsamında ilgili ulusal denetim otoritesi karar
verecektir.
259.
260. Yukarıdaki hükümler saklı kalmak kaydıyla, kurumsal, banka, hazine ve
merkez bankası veya perakende varlık kategorilerinin her hangi birinin bütünü
veya bir kısmı için İDD yaklaşımını benimsemesi halinde, bankanın, önemlilik
ilkesine bağlı olarak sermaye yatırımları için de bu yaklaşımı uygulaması
gerekecektir. Denetim otoritesi, sermaye yatırımlarının bankanın faaliyetleri
içinde önemli bir paya sahip olması halinde, başka faaliyet kolları için İDD
yaklaşımı uygulamasa dahi bankadan sermaye yatırımlarına ilişkin İDD
yaklaşımlarından birini kullanmasını talep edebilecektir. Ayrıca, banka, kurumsal
krediler portföyü için benimsediği genel İDD yaklaşımını bu portföyde yer alan
İK kategorileri için de uygulamak durumundadır.
İDD yaklaşımlarından birini benimseyen bir bankanın bu yaklaşımı
uygulamayı sürdürmesi beklenmektedir. Bankanın kendi isteğiyle standart veya
temel yaklaşıma dönmesi, ancak ve sadece kredi faaliyetlerinin büyük bir kısmını
elden çıkartması örneğindeki gibi olağandışı durumlarda ve denetim otoritesinin
onayıyla olanaklıdır.
261.
İK kredileriyle ilgili veri kısıtları dolayısıyla, banka, PF, OF, EF, GGG
veya VYTG alt-kategorilerinin biri veya fazlası için denetim otoritesi tasnif
kriterleri yaklaşımını kullanmak durumunda olduğu halde kurumsal varlık
kategorisi içindeki diğer alt-kategoriler için temel veya gelişmiş içsel
derecelendirme yaklaşımlarına geçebilecektir. Bununla birlikte, bankalar, aynı
zamanda önemli GGG kredileri için de gelişmiş içsel derecelendirme yaklaşımını
kullanmaya başlamadan, VYTG alt-kategorisi için bu yaklaşımı kullanmaya
başlamamalıdır.
262.
86
4. Geçiş Süreci Düzenlemeleri
(i)
Paralel Hesaplama
Temel veya gelişmiş içsel derecelendirme yaklaşımlarını benimseyen
bankaların sermaye yükümlülüklerini, 45 ilâ 49. paragraflarda belirtilen süre
zarfında 1988 Uzlaşısı çerçevesinde de hesaplamaları gerekecektir. Kredi riskinin
hesaplanmasında temel İDD yaklaşımını benimseyen bankalar için paralel
hesaplama yükümlülüğü, 01.01.2006 tarihinde başlayacaktır. Kredi riski ve/veya
operasyonel risk için 1988 Uzlaşısından doğrudan gelişmiş yaklaşımlara geçen
bankalar, 01.01.2006 tarihinden itibaren paralel hesaplamalar veya sayısal etki
çalışmaları yükümlülüğüne ve 01.01.2007 tarihinden itibaren de paralel
hesaplama yükümlülüğüne tâbi olacaklardır.
263.
(ii) Kurumsal Krediler, Hazine ve Merkez Bankasına Kullandırılan Krediler,
Bankalara Kullandırılan Krediler ve Perakende Krediler
Geçiş süreci, bu düzenlemenin uygulamaya girdiği tarihte başlayacak ve 3
yıl süreyle devam edecektir. Geçiş sürecinde, ulusal denetim otoritesinin
inisiyatifine bağlı olarak, aşağıda belirtilen asgari gerekler açısından bir miktar
esneklik sağlanabilecektir.
264.
•
Bankaların, temel yaklaşımda, TO tahminleri için kurumsal, hazine ve
merkez bankası ve bankalar portföyleri için, veri kaynaklarından bağımsız
olarak, en az beş yıllık veri kullanması koşulu (463. paragraf).
•
Bankaların perakende kredilere ilişkin kayıp parametrelerini [TT; BK veya
TO ve THK] tahmin etmek için veri kaynağından bağımsız olarak, en az beş
yıllık veri kullanması koşulu (466. paragraf).
•
Kurumsal krediler, hazine ve merkez bankası kredileri, banka kredileri ve
perakende krediler için bankaların, bu Uzlaşının asgari gereklerine -genel
olarak- uygun bir derecelendirme sistemini en az üç yıldan beri kullanmakta
olduğunu ispat külfeti (445. paragraf).
•
Söz konusu geçiş süreci düzenlemeleri, uygun olduğu ölçüde sermaye
yatırımları için TO/THK yaklaşımının uygulanmasında da geçerli olacaktır.
Sermaye yatırımları için piyasa bazlı yaklaşımların kullanılması açısından
herhangi bir geçiş süreci düzenlemesi söz konusu olmayacaktır.
Geçiş süreci düzenlemelerinde, bu Uzlaşı’nın uygulamaya girdiği tarih
itibariyle bankaların asgari iki yıllık veriye sahip olmaları gerekmektedir. Bu
koşul, üç yıllık geçiş döneminin her yılı için bir yıl arttırılarak uygulanacaktır.
265.
Gayrimenkul fiyatlarında, kısa süreli verilerin kapsayamayacağı denli uzun
süreli çevrimler meydana gelebileceği için, geçiş döneminde, 328. paragrafta
verilen formülün uygulandığı konut amaçlı gayrimenkul ipotekleriyle teminat
altına alınmış perakende kredilerin alt-segmentlerinin herhangi birisine ilişkin
266.
87
THK değeri %10’un altında olamayacaktır.64 Komite, bu taban değerin devamına
gerek olup olmadığını geçiş süreci esnasında tekrar değerlendirecektir.
(iii)
Sermaye Yatırımları
Azami on yıllık bir süre için, denetim otoriteleri, bu düzenlemenin
yayımlandığı tarihte mevcut sermaye yatırımlarını İDD uygulamasından muaf
tutabilecektir.65 O tarih itibariyle mevcut hisseler ve bankanın ilgili şirketin
sermayesinde sahip olduğu oransal payı artırmadığı sürece, bu yatırımlara sahip
olmanın doğrudan bir sonucu olarak edinilen ilave hisseler söz konusu
muafiyetten yararlanabilecektir.
267.
İktisap sonucunda belirli bir ortaklığın sermayesinde sahip olunan payın,
oransal olarak artması halinde (bu düzenlemenin yayımından sonra yatırımcının
yaptığı bir sermaye payı değişikliği gibi), yatırımın aşan kısmı bu muafiyete tâbi
olmayacaktır. Başlangıçta muafiyet kapsamındayken sonradan satılan ve geri
alınan yatırımlar için de söz konusu muafiyet geçerli olmayacaktır.
268.
269. Geçiş süreci düzenlemelerine konu sermaye yatırımları için sermaye
yükümlülüğü standart yaklaşım çerçevesinde hesaplanacaktır.
C. Kurumsal Krediler, Hazine ve Merkez Bankası ile Bankalara Kullandırılan
Kredilere İlişkin Kurallar
270. III. C Bölümünde, kurumsal krediler, hazine ve merkez bankası kredileri
ve banka kredileri için beklenmeyen kayıp (BmK) sermaye gereksinimi
hesaplama yöntemi açıklanmaktadır. C.1 Bölümünde belirtildiği gibi, bir istisna
dışında, üç varlık kategorisi için sermaye gereksiniminin saptanmasında tek risk
ağırlığı fonksiyonu öngörülmüştür. İhtisas kredileri alt-kategorilerinin her biri için
denetim otoritesinin öngördüğü risk ağırlıkları söz konusu olup, VYTG için de
ayrı bir risk ağırlığı fonksiyonu öngörülmüştür. C.2 Bölümünde, risk bileşenlerini
ele almakta ve düzenlemektedir. Beklenen kayıpların hesaplanması ve karşılıklar
ile arasındaki farkın belirlenmesi için kullanılabilecek yöntem ise III. G
Bölümünde açıklanmıştır.
64
%10 THK tabanı, hazine ve merkez bankası garantilerine tâbi olan veya bu garantilerden istifade
eden alt-segmentlere uygulanmayacaktır. Ayrıca, bu tabanın mevcut olması, 468. paragraftan
itibaren asgari gereklerde belirtilen THK tahmini koşullarından feragat edildiği anlamına da
gelmez.
65
Bölüm 1’de açıklandığı gibi, mevcut risk ağırlığı uygulamasını sürdüren bazı ülkelerde, bu
muafiyet, şirket ve kuruluşların sermaye katılımlarına uygulanmayacaktır. 7. dipnota bakınız.
88
1. Risk Ağırlıklandırılmış Kurumsal, Hazine ve Merkez Bankasına ve
Bankalara Kullandırılan Krediler
(i)
Risk Ağırlıklı Varlıkların Türetilmesine İlişkin Formül
Risk ağırlıklı varlıklar TO, THK ve TT tahminlerine ve bazı durumlarda,
efektif vadeye (V) bağlı olarak belirlenecektir. 318 ilâ 324. paragraflarda, vade
ayarlamasının uygulandığı durumlar ele alınmaktadır.
271.
Bu bölümde, tersi belirtilmedikçe, TO ve THK ondalık sayı birimiyle, TT
ise ilgili para birimi cinsinden tutarıyla(örneğin, Euro) ifade edilmiştir.
Mütemerrid nitelikte olmayan krediler için risk ağırlıklı varlık hesaplama formülü
aşağıdaki gibidir:66,67
272.
Korelasyon (R) = 0.12 x (1 – EXP (-50 x TO)) / (1 – EXP (-50)) + 0.24 x [1 – (1
– EXP(-50 x TO)) / (1 – EXP (-50))]
Vade ayarlaması (b) = (0.11852 – 0.05478 x In (TO))^2
Sermaye yükümlülüğü68 (K) = [THK x N [(1 – R)^-0.5 x G (TO) + (R / (1 –
R)^0.5 x G (0.999)] – TO x THK] x (1 – 1.5 x b)^-1 x (1 + (M – 2.5) x b)
Risk ağırlıklı varlıklar (RWA) = K x 12.5 x TT
Mütemerrid nitelikli bir kredi için sermaye yükümlülüğü (K), bankanın beklenen
kayıpla ilgili en iyi tahmini (471. paragrafta tanımlanmaktadır) ile THK’si (468.
paragrafta tanımlanmaktadır) arasındaki fark veya sıfırdan büyük olana eşittir.
Mütemerrid nitelikli bir kredi için risk ağırlıklı varlık tutarı, K, 12.5 ve TT’nin bir
fonksiyonu olacaktır.
Şematik risk ağırlıkları Ek 3’te gösterilmektedir.
66
Ln, doğal logaritmayı simgeler.
N(x), standart normal rassal değişken için kümülatif dağılım fonksiyonunu simgeler (yani,
normal rassal değişkenin ortalaması sıfır ve varyansı x’e eşit veya daha düşük olması olasılığı).
G(z), standart bir normal rasgele değişken için ters kümülatif dağılım fonksiyonunu simgeler
(yani, N(x) = z formülünde x’in değeri). Normal kümülatif dağılım fonksiyonu ve normal
kümülatif dağılım fonksiyonunun tersi, Excel yazılımında NORMSDIST ve NORMSINV
fonksiyonları olarak yer almaktadır.
68
Bu hesaplama sonucunda münferit bir hazine veya merkez bankası kredisi için negatif sermaye
gereği bulunduğu takdirde, bankalar söz konusu alacaklar için
67
89
(ii) Küçük ve Orta Büyüklükteki İşletmelere (KOBİ) İlişkin Firma Büyüklüğü
Ayarlamaları
273. IBR yaklaşımı kapsamında kurumsal krediler ile ilgili olarak bankalar,
KOBİ kredileri dolayısıyla maruz kalınan riskleri (firmanın dahil olduğu grubun
raporlanmış konsolide bazlı toplam satışlarının 50 milyon Euro’dan az olması
durumunda maruz kalınan kurumsal riskler olarak tanımlanmıştır) büyük ölçekli
işletmelerle yapılan işlemler nedeniyle maruz kalınan risklerden ayrı olarak
değerlendirme olanağına sahip olacaklardır. KOBİ kredileri için kurumsal kredi
risk ağırlığı formülünde firma büyüklüğüne göre bir ayarlama (yani, 0.04 x (1 –
(S-5)/45)) yapılır. Bu formülde, S, milyon Euro cinsinden toplam yıllık ciroyu
simgeler ve S değerleri 50 milyon Euro’dan küçük (ya da eşit), 5 milyon Euro’dan
büyük (ya da eşit) aralığındadır. Kayıtlı cirosu 5 milyon Euro’nun altında olan
KOBİ’lerin cirosu, firma büyüklüğü ayarlamasında 5 milyon Euro’ya eşit kabul
edilecektir.
Korelasyon (R) = 0.12 x (1 – EXP (-50 x TO)) / (1 – EXP (-50))
+ 0.24 x [1 – (1 – EXP(-50 x TO)) / (1 – EXP
(-50))] – 0.04 x (1 – (S-5)/45)
Ulusal inisiyatife bağlı olarak denetim otoriteleri, bankalara KOBİ eşik
değerleriyle ilgili hesaplarında ve işletme büyüklüğüne göre yapacakları
düzenlemelerde grubun konsolide bazda hesaplanmış aktif büyüklüğünü,
konsolide bazlı toplam satışlara ikame bir kriter olarak kullanma imkânı
sağlayabileceklerdir. Ancak, toplam varlıklar kriteri, sadece toplam satışların
firmanın büyüklüğü açısından anlamlı bir gösterge olmaması durumunda
kullanılacaktır.
274.
(iii)
İhtisas Kredilerine İlişkin Risk Ağırlıkları
PF, OF, EF ve GGG’ye İlişkin Risk Ağırlıkları
275. Kurumsal İDD yaklaşımında TO tahmini için öngörülen koşulları
karşılayamayan bankaların, kendi içsel derecelerini, her biri belirli bir risk ağırlığı
ile ilişkilendirilen ve denetim otoritesi tarafından öngörülen beş kategoriye
eşleştirmeleri gerekecektir. Eşleştirmeye dayanak oluşturan kriterler Ek 4’te yer
almaktadır. Denetim otoritesinin öngördüğü kategorilere ilişkin beklenmeyen
kayıplar için risk ağırlıkları şöyledir:
Diğer İhtisas Kredilerine İlişkin Resmi Denetim Otoritesi Kategorileri ve
BmK Risk Ağırlıkları
Güçlü
İyi
Standart
Zayıf
%70
%90
%115
%250
Temerrüde
Düşmüş
%0
Bankaların kendi içsel derecelerini, Ek 4’te sayılan sınıflama kriterlerini
kullanarak denetim otoritesinin ihtisas kredisi için öngördüğü kategorilere
276.
90
ayırmaları beklenmekle birlikte, denetim otoritesinin öngördüğü kategorilerin her
biri, esasen, aşağıda gösterilen belirli bir bağımsız kredi derece aralığına tekabül
eder:
Güçlü
İyi
Standart
Zayıf
BBB- veya
daha iyi
BB+ veya BB
BB- veya B+
B ile C- arası
Temerrüde
Düşmüş
Uygulanamaz
277. Ulusal inisiyatife bağlı olarak, Denetim otoriteleri, vadesine 2,5 yıl veya
daha az kalmış olması veya denetçilerin bankanın yüklenimi ve diğer risk
parametrelerinin resmi denetim otoritesi risk kategorisi için kullanılan
parametrelere göre önemli ölçüde iyi durumda olduğuna karar vermeleri
durumunda, bankalara güçlü krediler için %50 ve iyi nitelikteki krediler için %70
tercihli risk ağırlıkları uygulama izni verebilirler.
TO tahmini için öngörülen koşullara uyan bankalar, İK alt-kategorilerinin
risk ağırlıklarını belirlemek amacıyla, kurumsal varlık kategorisine ilişkin temel
içsel derecelendirme yaklaşımı kullanabilecektir.
278.
TO ve THK ve/veya TT tahmini için öngörülen koşullara uyan bankalar,
İK alt-kategorilerinin risk ağırlıklarını belirlemede kurumsal varlık kategorisine
ilişkin gelişmiş içsel derecelendirme yaklaşımı kullanabilecektir.
279.
VYTG’ye İlişkin Risk Ağırlıkları
TO tahmini için öngörülen koşulları yerine getiremeyen ya da bağlı olduğu
denetim otoritesi tarafından VYTG için temel veya gelişmiş içsel derecelendirme
yaklaşımlarının uygulaması benimsenmemiş olan bankalar, kendi içsel
derecelerini, farklı risk ağırlıklarına tabi beş yasal kategoriyle eşleştirecektir.
Eşleştirme kriterleri, GGG için Ek 4’te belirtilen kriterlerle özdeştir. Her
kategoriye ilişkin risk ağırlıkları şöyledir:
280.
Volatilitesi Yüksek Ticari Gayrimenkul Kredilerine İlişkin Denetim
Otoritesince Öngörülen Kategoriler ve BmK Risk Ağırlıkları
Güçlü
İyi
Standart
Zayıf
%95
%120
%140
%250
Temerrüde
Düşmüş
%0
276. paragrafta gösterildiği gibi, her yasal kategori, esasen, belirli bir
bağımsız kredi derece aralığına tekabül etmektedir.
281.
282. Ulusal inisiyatife bağlı olarak, denetim otoriteleri, kredilerin kalan
vadesinin 2,5 yıldan az olması ya da bankaların kredilendirme ve diğer risk
karakteristiklerinin yasal risk kategorisine ilişkin sınıflama kriterlerinde
öngörülenden önemli oranda daha güçlü olduğunun belirlenmesi kaydıyla,
91
bankaların “güçlü” risklere %70 ve “iyi” risklere %95 oranında avantajlı risk
ağırlıkları uygulamalarına izin verebilirler.
283. TO tahmini için öngörülen koşullara uyan ve bağlı olduğu denetim
otoritesi VYTG için temel veya gelişmiş yaklaşımı uygulamayı seçmiş olan
bankalar, aşağıda belirtilen varlık korelasyon formülünü uygulamak suretiyle
diğer İK kredilerinin risk ağırlıklarını belirlemede kullanılan formülü aynen
kullanacaklardır.
Korelasyon (R) = 0.12 x (1 – EXP (-50 x TO)) / (1 – EXP (-50))
+ 0.30 x [1 – (1 – EXP(-50 x TO)) / (1 – EXP (-50))]
284. VYTG kredileri için THK ve TT tahmini koşullarını yerine getiremeyen
bankaların, kurumsal krediler için resmi denetim otoritesince belirlenen THK ve
TT parametreleri kullanmaları gerekmektedir.
2. Risk Bileşenleri
(i)
Temerrüt Olasılığı (TO)
Kurumsal krediler portföyü ve bankalara kullandırılan kredilerinin TO’su,
kredinin dahil edilmiş olduğu içsel borçlu derecesine ilişkin bir yıllık TO ile
%0,03’ten büyük olanıdır. Hazine ve merkez bankası kredileri için TO, kredinin
dahil edilmiş olduğu içsel borçlu derecesine ilişkin bir yıllık TO’ya eşit olacaktır.
Referans temerrüt tanımına uygun olarak, temerrüt derecesi/derecelerine dahil
edilen borçlulara ilişkin TO, %100 olacaktır. İçsel borçlu derecelerine bağlı TO
tahminlerinin yapılmasına ilişkin asgari gerekler, 461 ilâ 463. paragraflarda
açıklanmıştır.
285.
(ii)
Temerrüt Halinde Kayıp (THK)
Kurumsal krediler, hazine ve merkez bankası kredileri ve bankalara
kullandırılan krediler portföylerine ilişkin THK tahminleri bankalar tarafından
hesaplanacaktır. Bu tahminlerin hesaplanmasında kullanılabilecek iki yaklaşım
bulunmaktadır: temel ve gelişmiş içsel derecelendirmeye dayalı yaklaşımlar.
286.
Temel Yaklaşımda THK
Teminatsız Alacaklar ve Kabul Edilmeyen Teminatlara İlişkin Uygulama
Temel yaklaşımda, kurumlar, hazine ve merkez bankaları ve bankalardan
olan ve kredi riski azaltımında dikkate alınması kabul edilen enstrümanlar ile
teminat altına alınmamış öncelikli alacaklara %45 THK oranı uygulanır.
287.
Tasfiye durumunda talep ve tahsil edilebilirlik yeteneği kısıtlanmış tüm
kurumsal alacaklar, hazineden alacaklar ve bankalardan alacakların THK değeri
%75’tir. Kısıtlanmış alacaklar, talep ve tahsil edilebilirlik yeteneği başka alacaklar
lehine açık biçimde kısıtlanmış alacaklardır. Ulusal inisiyatife bağlı olarak,
288.
92
denetim otoriteleri bir kredinin bu kategoriye sokulması sonucunu doğuracak
‘kısıtlanma’ hallerini daha geniş bir yelpaze içerisinde tanımlayabileceklerdir. Bu,
alacağın teminata bağlanmadığı ve borçlunun varlıklarının önemli bir bölümünün
başka krediler için teminat olarak gösterilmiş olduğu ve kredinin tahsil edilebilme
imkanının ekonomik olarak kısıtlı bulunduğu ekonomik kısıtlılık durumlarını da
kapsayabilecektir.
Temel Yaklaşımda Teminat
289. Temel İDD yaklaşımında, standart yaklaşımda kredi riski azaltımında
dikkate alınması kabul edilen finansal teminata ek olarak, İDD teminatları olarak
anılan diğer bazı teminat türlerinin de dikkate alınabilmesi söz konusudur. Söz
konusu teminatlar; alacakları, belirli ticari ve konut amaçlı gayrimenkulleri
(TG/İGM) ve 509 ilâ 524. paragraflarda belirtilen asgari koşullara uygun olmaları
koşuluyla, diğer teminatları içermektedir.69 Finansal teminatların kabul
edilebilmelerine ilişkin gereksinimler, 111. paragraftan itibaren Bölüm II. D’de
belirtilen operasyonel standartlarla özdeştir.
Temel Yaklaşımda Kabul Edilebilir Finansal Teminatlara İlişkin Yöntem
290. Kabul edilebilir finansal teminatlarla ilgili yöntem, standart yaklaşımda
teminatlara ilişkin olarak 147 ilâ 181. paragraflarda açıklanan kapsamlı yöntemle
özdeştir. Standart yaklaşımda söz konusu olan basit yöntem, İDD yaklaşımını
benimseyen bankalar tarafından kullanılamayacaktır.
Kapsamlı yöntem uyarınca, teminatlı bir işleme uygulanabilecek efektif
Temerrüt Halinde Kayıp Yüzdesi (THK*), aşağıdaki formülle hesaplanabilir.
291.
THK* = THK x (E* / E)
Bu formülde:
• THK,
ilgili teminat dikkate alınmaksızın teminatı bulunmayan öncelikli bir
krediye uygulanan THK’dir (%45);
• E,
kredinin cari tutarı (kullandırılan nakdi krediler ya da ödünç verilen veya
teslim edilen menkul kıymetler);
69
Bununla birlikte, Komite, uzun süredir varolan ve iyi örgütlenmiş piyasalar bakımından istisnai
durumlarda, iş merkezleri ve/veya çok amaçlı ticari tesisler ve/veya çok bağımsız birimli ticari
tesisler üzerinde tesis edilen ipoteklerin de, kurumsal krediler portföyü için dikkate alınabilecek
alternatif bir teminat olduğu kanaatindedir. Bu teminatların dikkate alınabilmesine ilişkin kabul
edilebilirlik kriterleri 74. paragrafın 25 sayılı dipnotu çerçevesinde değerlendirilmelidir. Standart
yaklaşımla ilgili 119 ilâ 181. paragraflarda belirtilen sınırlamalar saklı kalmak kaydıyla, bu
kredilerin teminatlı kısmına uygulanacak THK oranı %35 olacaktır. Kredinin kalan kısmına
uygulanacak THK oranı ise %45 olacaktır. Denetim otoriteleri standart yaklaşım ve temel içsel
derecelendirme yaklaşımı yoluyla hesaplanacak asgari sermaye düzeylerinin tutarlı olmasını temin
için (İDD yaklaşımı açısından standart yaklaşıma kıyasla küçük bir sermaye avantajı yaratacak
şekilde), söz konusu kredilere ilişkin sermaye gereksinimi hususunda bir üst sınır uygulayabilirler.
93
• E*,
standart yaklaşımda 147 ilâ 150. paragraflarda açıklandığı şekilde, risk
azaltım tekniklerinin uygulanmasından sonra hesaplanan kredi tutarıdır. Bu
kavram, sadece THK*’yi hesaplamak için kullanılır. Bankalar, aksi
öngörülmediği sürece TT’yi herhangi bir teminatın varlığını dikkate almadan
hesaplamaya devam edeceklerdir.
Temel İDD yaklaşımını kullanabilecek olan bankalar, E* değerini, standart
yaklaşımdaki kapsamlı yöntemde belirtilen yollardan herhangi birisini kullanarak
hesaplayabilecektir.
292.
Repo-tipi işlemlerin netleştirme sözleşmesine tâbi olduğu durumlarda,
bankalar sermaye yükümlülüğü hesaplamalarında netleştirmenin etkilerini dikkate
almamayı tercih edebilirler. Sermaye yükümlülüğü hesaplamasında çerçeve
netleştirme sözleşmelerinin etkilerini hesaba katmak için standart yaklaşımla ilgili
173 ve 174. paragraflarda belirtilen kriterler yerine getirilmelidir. E* değeri, 176
ve 177. paragraflara veya 178 ilâ 181. paragraflarda belirtilen şekilde
hesaplanmalı ve TT’ye eşitlenmelidir. Teminatın bu işlemler üzerindeki etkisini
yansıtmak için THK ayarlaması yoluna gidilemeyecektir.
293.
Kapsamlı Yaklaşımın İstisnaları
Standart yaklaşıma paralel şekilde, 170. paragrafta belirtilen koşullara
uygun olan ve ayrıca karşı tarafın 171. paragrafta belirtilen temel piyasa
katılımcılarından biri olduğu işlemlerde, denetim otoriteleri, kapsamlı yöntemde
öngörülen iskontolardan sarfı nazar ederek bunun yerine sıfır iskonto (H)
uygulanmasını öngörebilirler.
294.
İçsel Derecelendirmeye Dayalı Yaklaşımlarda Kabul Edilen Teminatların
Dikkate Alınmasına İlişkin Yöntem
Kurumsal kredilerde kabul edilebilir İDD teminatı alındığında, temel
yaklaşım kapsamında efektif THK’yi belirlemek için uygulanabilecek yöntem
aşağıdaki gibidir:
295.
•
Asgari koşulların karşılandığı, ancak alınan teminatın rayiç değerinin (C),
kredinin rayiç değerine oranının (E), eşik seviyesinin C* (yani, kredi için
gereken asgari güvence seviyesi) altında olan kredilere, teminatsız kredilere
ya da kabul edilebilir finansal teminat veya kabul edilebilir İDD teminatı
olmayan bir teminatla güvence altına alınan kredilere ait uygun THK
uygulanacaktır.
•
C’nin E’ye oranı ikinci ve daha yüksek bir C** eşik seviyesini (yani, tam
THK tanınması için gereken fazladan teminatlandırma seviyesi) geçen
kredilere THK oranı aşağıdaki tabloya göre belirlenecektir.
Aşağıdaki tablo, birinci sıra kredilerin teminatlı kısımları için uygulanabilecek
THK oranlarını ve gereken fazla teminatlandırma seviyelerini göstermektedir:
94
Öncelikli (Senior) Alacakların Teminatlı Kısmına İlişkin Asgari THK Oranı
Kabul edilebilir
finansal teminat
Alacaklar
TG/İGM
Diğer teminatlar70
• Birinci
•
Asgari THK
oranı
Kredi için gerekli
asgari
teminatlandırma
seviyesi (C*)
%0
%0
THK’nin tam
olarak dikkate
alınması için
gereken fazladan
teminatlandırma
seviyesi (C**)
N.A.
%35
%35
%40
%0
%30
%30
%125
%140
%140
sıra krediler, tam teminatlı ve teminatsız kısımlara bölünecektir.
Kredinin tam teminatlı sayılan kısmına (C/C**), ilgili teminat türüne ilişkin
THK oranı uygulanacaktır.
• Kredinin
kalan kısmı teminatsız sayılır ve bu kısma %45 THK oranı uygulanır.
Teminat Havuzlarının Dikkate Alınmasına İlişkin Yöntem
Bankaların hem finansal teminat hem de başka kabul edilebilir İDD
teminatları aldığı durumlarda, temel yaklaşım kapsamında bir işlemin efektif THK
oranını tespit etmek için uygulanabilecek yöntem, standart yaklaşım
kapsamındaki uygulamaya göre düzenlenir ve aşağıdaki ilkelere dayanır.
296.
• Birden fazla çeşit teminat (KRA) alındığı durumlarda, kredinin düzeltilmiş
değerinin (uygun finansal teminat için yapılan kesintiden sonraki değer) her
bir teminatın (KRA) kavradığı kısımlara bölünmesi gerekir. Bir başka deyişle,
kredinin uygun finansal teminatla karşılanan kısım, alacaklarla karşılanan
kısım, TG/İGM teminatıyla karşılanan kısım, diğer teminatlarla karşılanan
kısım ve varsa, teminatsız kısım şeklinde ayrımlanması gerekmektedir.
• TG/İGM ve diğer teminatların toplam değerinin, azaltılmış kredi riskine oranı
(uygun finansal teminatların ve alacakların etkileri dikkate alındıktan sonra)
ilgili eşik seviyesinin (yani, maruz kalınan kredi riskinin asgari güvence
düzeyi) altında olduğu takdirde, krediye, uygun teminatsız THK oranı olan
%45 uygulanacaktır.
• Kredinin tam teminatlı olan her kısmı için risk ağırlıklı varlıklar ayrıca
hesaplanmalıdır.
70
Diğer teminatlara, temerrüd sonucunda bankanın devraldığı fiziksel varlıklar dahil değildir.
95
Gelişmiş Yaklaşımda THK
Aşağıda belirtilen ilave asgari gereklere tâbi olmak kaydıyla, denetim
otoriteleri, bankaların kurumsal krediler, hazine ve merkez bankası kredileri ve
banka kredileri için kendi içsel THK tahminlerini kullanmalarına izin verebilirler.
THK, TT'nin bir yüzdesi olarak ölçülmelidir. İDD yaklaşımını kullanma hakkına
sahip olmakla birlikte burada belirlenen ek asgari gerekleri karşılayamayan
bankalar, yukarıda açıklanan temel THK uygulamasına tabi olacaktır.
297.
298. THK tahminlerinin belirlenmesindeki asgari koşullar, 468 ilâ 473.
paragraflarda açıklanmıştır.
Belirli Repo Türü İşlemlere İlişkin Uygulama
299. Sermaye yükümlülüğünün hesaplanmasında, çerçeve netleştirme
sözleşmelerinin repo-tipi işlemler üzerindeki etkilerini dikkate almak için TT
olarak kullanmak üzere E* değerini belirlemede 293. paragrafta açıklanan yöntem
uygulanacaktır. Gelişmiş yaklaşımı uygulayan bankaların, muadil teminatsız
tutarın (E*) tespitinde kendi THK tahminlerini kullanmasına izin verilir.
Garantiler ve Kredi Türevlerine İlişkin Uygulama
İDD yaklaşımında garantiler ve kredi türevleri şeklindeki teminatların
dikkate alınmasında iki yaklaşım söz konusudur: Yasal THK değerlerini kullanan
bankalar için temel yaklaşım ve kendi içsel THK tahminlerini kullanan bankalar
için gelişmiş yaklaşım.
300.
Bu yaklaşımların her ikisinde de, garantiler ve kredi türevleri şeklindeki
teminatların çifte temerrüt etkisini yansıtmaması gerekir (482. paragraf). Bu
nedenle, teminat (KRA), banka tarafından dikkate alındığı oranda, düzeltilmiş risk
ağırlığı, koruma sağlayıcıya karşı doğrudan üstlenilen muadili riskin ağırlığından
daha az olamayacaktır. Standart yaklaşıma uygun olarak, bankalar, daha yüksek
bir sermaye gereksinimi yaratacaksa kredi korumasını dikkate almamayı tercih
edebilirler.
301.
Temel Yaklaşımda Garanti ve Kredi Türevlerinin Dikkate Alınması
THK için temel yaklaşımı uygulayan bankalar açısından, garantiler ve
kredi türevlerine ilişkin uygulama 189 ilâ 201. paragraflarda açıklanan standart
yaklaşımdaki uygulamaya özdeştir. Kabul edilebilir garantörler/kefiller standart
yaklaşımla özdeştir; şu kadar ki, temel yaklaşımda, içsel derecelendirmeye tâbi
olan ve A-'ye denk bir TO veya daha iyi bir derece almış bulunan şirketler de
kabul edilebilirliği sağlamış sayılır. Bu tanınmayı sağlayabilmek için, 189 ilâ 194.
paragraflarda açıklanan koşulların yerine getirilmesi gerekir.
302.
303. Kabul edilebilir kefiller/garantörlerden alınacak garantilerle ilgili kurallara
aşağıda yer verilmiştir:
96
• Kredinin teminatlı kısmı için:
- garantör tipine uygun bir risk ağırlığı fonksiyonu ve
- garantörün borçlu derecelendirmesine uygun bir TO ya da banka bir tam
ikame uygulamasının gerekli olmadığına inanıyorsa, borçlu ile garantörün
derecesi arasında bir dereceye uygun TO
alınarak risk ağırlığı hesaplanır.
• Garanti edilmiş bir taahhüdün teminat durumu ve öncelik sırası dikkate
alınarak, ilgili işlemin THK’si yerine, garantiye uygulanabilecek THK
uygulanabilir.
304.
Kredinin teminatsız kısmına, ilgili borçluya ait risk ağırlığı uygulanacaktır.
305. Teminatın kısmi olduğu ya da borç ile teminat arasında para cinsi
uyumsuzluğunun bulunduğu durumlarda, riskin teminatlı ve teminatsız bölümler
itibariyle ayrılması gerekir. Temel yaklaşımdaki uygulamada, standart yaklaşıma
ilişkin olarak 198 ile 200. paragraflar arasında belirtilen kurallar geçerlidir ve
teminatın orantılı veya kademeli olup olmadığına bağlıdır.
Gelişmiş Yaklaşımda Garanti ve Kredi Türevlerinin Dikkate Alınması
THK tahmini için gelişmiş yaklaşımı uygulayan bankalar garanti ve kredi
türevlerinin riski azaltma etkisini TO veya THK tahminlerini ayarlamak suretiyle
yansıtabilirler. TO ya da THK ayarlaması yapılması mümkün olmakla birlikte,
garanti veya kredi türevi türleri için aynı uygulamanın istikrarlı şekilde
sürdürülmesi gereklidir. Uygulamada, çifte temerrüt etkisine yer verilmemelidir.
Sonuçta, ayarlanmış risk ağırlığı, koruma sağlayıcıya uygulanacak kredi riski
ağırlığından düşük olmamalıdır.
306.
307. Kendi THK tahminlerini kullanan bankaların, temel İDD yaklaşımı için
yukarıda (302 ilâ 305. paragraflar) açıklanan uygulamayı benimseme ya da
garantinin veya kredi türevinin mevcudiyetini yansıtmak üzere kendi THK
tahminlerinde ayarlamaya gitme seçeneğine sahiptirler. Bu seçenekte, garantinin
türü konusunda 483 ve 484. paragraflarda belirtilen asgari gereklere uyulması
zorunlu olmasına karşın, kabul edilebilir garantörler konusunda sınırlama yoktur.
Kredi türevleri için, 488 ve 489. paragraf gerekleri yerine getirilmelidir.71
(iii)
Temerrüt Tutarı (TT)
308. Aşağıda belirtilen hususlar, bilanço pozisyonlarıyla birlikte bilanço dışı
pozisyonlar için de geçerlidir. Tüm riskler, özel karşılıklar veya kısmi takibe
intikal eden tutarlar dikkate alınmaksızın brüt olarak ölçülür. Kullandırılan
71
Kredi türevlerinin ilgili borcun yeniden yapılandırılmasını kapsamadığı durumlarda, 192.
paragrafta belirtilen kısmi dikkate alma uygulanır.
97
tutarlara ait TT tutarı, (i) kredi tamamen takibe intikal ettiği takdirde bankanın
yasal sermayesinden indirilmesi gereken tutar ve (ii) özel karşılıklar ve kısmi
intikallerin toplam tutarından az olmamalıdır. Söz konusu işlemin TT tutarı ile (i)
ve (ii). şıkların toplamı arasındaki fark pozitif olduğunda, fark tutarı iskonto
olarak adlandırılır. Risk ağırlıklı varlık hesaplaması, her türlü iskontodan
bağımsızdır. 380. paragrafta belirtilen kısıtlı durumlarda, iskontolar, III. G
Bölümünde söz edilen beklenen kayıp (BK) karşılığının hesaplanması amacıyla
toplam kabul edilebilir karşılıkların ölçümüne dahil edilebilir.
Bilanço İçi Kalemler İtibariyle Risk Ölçümü
Kredi ve mevduatın bilançoda netleştirilmesi, standart yaklaşımda
öngörülen koşullara tâbi olmak kaydıyla mümkündür (188. paragraf). Bilanço
netleştirmesinde para cinsi veya vade uyumsuzluğu söz konusu ise uygulama, 200
ve 202 ilâ 205. paragraflarda açıklanan standart yaklaşıma paralel olacaktır.
309.
Bilanço Dışı Kalemler İtibariyle Risk Ölçümü (Yabancı Para Türev İşlemleriyle,
Faiz Oranı, Hisse Senedi ve Emtiaya İlişkin Türev İşlemler Hariç)
Bilanço dışı kalemler için, kredi riski, tahsis edilen, ancak kullanılmayan
kredi tutarının krediye dönüştürme oranı (KDO) ile çarpımı yoluyla hesaplanır.
KDO’ların tahmininde kullanılabilecek iki yaklaşım söz konusudur: temel ve
gelişmiş yaklaşımlar.
310.
Temel Yaklaşımda TT
Finansal enstrüman türleri ve uygulanan KDO’lar; taahhütler, MKİK’ler
(Note Issuance Facilities - menkul kıymet ihracına dayalı kredi) ve RYK’ler
(Revolving Underwriting Facilities – rotatif yüklenim kredisi) hariç olmak üzere,
82 ilâ 87. paragraflarda belirtilen standart yaklaşımdakilerle özdeştir.
311.
İlgili kredinin vadesine bakılmaksızın, taahhütler, MKİK’ler ve RYK’lere
%75 oranında KDO uygulanır. Bu kural, taahhüt edilmemiş, koşulsuz iptal
edilebilen ya da borçlunun kredi değerliliğindeki kötüleşmeden dolayı banka
tarafından herhangi bir zamanda ön ihbarsız ve otomatik olarak iptal edilebilen
kredilere uygulanmaz. Bu kredilere, %0 oranında KDO uygulanacaktır.
312.
KDO oranının uygulanacağı tutar, tahsis edilmiş ancak kullanılmamış
kredinin değeri ya da potansiyel kredi tutarı üzerinde borçlunun kayıtlı nakit
akışıyla bağlantılı bir üst limitin varlığı gibi, kredinin kullandırılması üzerindeki
olası kısıtlamaları yansıtan değer mukayesesinde düşük olanıdır. Kredi tutarı bu
yolla kısıtlanmışsa, bankanın bu kısıtlama kararını destekleyecek yeterli kredi
izleme ve yönetim sistemleri ile prosedürleri bulunmalıdır.
313.
Koşulsuz ve derhal iptal edilebilen kurumsal cari hesap kredileri ve diğer
kredilere %0 oranında KDO uygulayabilmek için, bankaların, borçlunun finansal
durumunu aktif bir şekilde izlediklerini ve iç kontrol sistemlerinin borçlunun kredi
314.
98
kalitesindeki kötüleşmenin tespiti halinde krediyi iptal edebilecek nitelikte
olduğunu göstermeleri gerekir.
Başka bir bilanço dışı krediyle ilgili bir taahhüdün alındığı durumlarda,
temel yaklaşımda, bankalar ilgili KDO oranlarından daha düşük olanı
uygulayacaklardır.
315.
Gelişmiş Yaklaşımda TT
316. TT konusunda kendi tahminlerini kullanabilmek için gerekli asgari
koşullara (474 ilâ 478. paragraflar) uyan bankaların, kredinin temel yaklaşımda
%100 KDO oranına tâbi olmaması şartıyla (311. paragraf), farklı ürün türleri için
kendi içsel KDO tahminlerini kullanmalarına izin verilir.
Yabancı Para Türev İşlemleriyle; Faiz Oranı, Hisse Senedi, Kredi ve Emtiaya
İlişkin Türev İşlemlerde Risk Ölçümü
İDD yaklaşımında bu enstrümanlar için kredi riski, kredi eşdeğeri
tutarların hesaplanmasına ilişkin kurallara göre, yani, farklı ürün türlerinde ve
vade dilimlerinde ikame maliyeti ile gelecekteki potansiyel kredi riski ilavelerinin
toplamı bazında hesaplanacaktır.
317.
(iv)
Efektif Vade (V)
318. Kurumsal kredilerle ilgili olarak temel yaklaşımı kullanan bankalar için
efektif vade (V), efektif vadenin 6 ay olduğu repo-tipi işlemler hariç 2,5 yıl
olacaktır. Ulusal denetim otoriteleri, bankaların (temel ve gelişmiş yaklaşımları
kullananlar) aşağıda verilen tanımı kullanarak her kredi için V’yi ölçmelerini
isteyebilirler.
Gelişmiş İDD yaklaşımının herhangi bir unsurunu kullanan bankaların, her
kredi için efektif vadeyi aşağıda açıklandığı gibi ölçmeleri gerekir. Bununla
birlikte, ulusal denetim otoriteleri, borçlu firmanın bağlı olduğu konsolide grubun
açıklanan cirosu ve toplam aktifleri 500 milyon Euro’nun altında ise, belirli daha
küçük yerli kurumsal borçlulara kullandırılan kredileri açık vade ayarlamasından
muaf tutabilirler. Bu konsolide grubun, muafiyetin uygulandığı ülkede kurulu bir
yerel firma olması gerekir. Bu muafiyetin geçerli olması halinde, ulusal denetim
otoritelerinin, muafiyeti, banka bazında değil, o ülkede gelişmiş yaklaşımı
uygulayan tüm İDD bankalarına uygulamaları zorunludur. Muafiyet uygulandığı
takdirde, bu kapsama giren küçük yerel firmalara kullandırılan tüm kredilerin
ortalama vadesinin temel İDD yaklaşımında olduğu gibi 2,5 yıl olduğu
varsayılacaktır.
319.
321. paragrafta belirtilen durum hariç, V, aşağıda tanımlandığı gibi bir yıl
ile efektif kalan vadesinden büyük olanı olarak tanımlanır. Her halükârda, V, 5
yıldan fazla olamaz.
320.
99
• Belirlenmiş bir nakit akış programına tâbi olan bir enstrüman için, efektif
vade (V) aşağıdaki gibi tanımlanır:
Efektif Vade (V) =
Bu formülde, CFt, t döneminde borçlunun sözleşmeye göre ifa etmesi
gereken nakit akışlarını (anapara, faiz ve komisyon ödemeleri) simgeler.
Yukarıda belirtildiği şekilde, banka sözleşmeye dayalı ödemelerin efektif
vadesini hesaplayacak durumda değilse, kredi sözleşmesinin koşullarına göre
borçlunun sözleşmeden doğan ve yükümlülüklerini (anapara, faiz ve
komisyonlar) tam olarak ifa edeceği azami kalan süreye (yıl) eşit olacak
şekilde daha muhafazakar bir V kriteri kullanılmasına izin verilir. Normalde,
bu süre, ilgili enstrümanın nominal vadesine tekabül eder.
•
Çerçeve netleştirme sözleşmesine konu olan türev enstrümanlar için açık
vade ayarlamasında, işlemlerin ağırlıklı ortalama vadesi kullanılmalıdır.
Ayrıca, vadenin ağırlıklı ortalamasının alınmasında, her işlemin nominal tutarı
kullanılmalıdır.
•
Bir yıllık taban değer, denetim otoritesinin ulusal düzeyde belirleyeceği
belirli kısa vadeli kredilere uygulanmaz. Bu muafiyetler, sadece orijinal vadesi bir
yılın altında olan krediler için geçerlidir. Bu durumlarda, vade, bir gün ile efektif
vadeden (yukarıdaki tanıma uygun olarak, V) büyük olanı olarak kabul
edilecektir. Uygulama, bankanın ilgili borçluya temin ettiği süregelen finansmanın
bir parçası olmayan işlemleri hedeflemektedir. Bu işlemler, finans piyasası
işlemlerini ve işlemle bağlantılı bir kerelik kısa vadeli kredileri içerir.
321.
Denetim otoritelerinin ulusal düzeyde, bir önceki paragrafta belirtilen
kriterlere uyan kısa vadeli kredileri belirlemeleri beklenmektedir. Olası örnekler
arasında şunlar sayılabilir:
322.
• Repo-tipi işlemler ve kısa vadeli kredi ve mevduat;
• Menkul kıymet ödünç verme işlemlerinden doğan kredi riskleri;
• Kısa vadeli, krediye konu malın satışıyla geri ödenebilir kredi işlemleri.
İthalat ve ihracat akreditifleri ve benzeri işlemler, fiilen kalan vadeleri için bu
şekilde muhasebeleştirilebilir;
• Menkul kıymet alım satım işlemlerinin takasından doğan kredi riskleri. Bu,
takası gerçekleşmeyen menkul kıymetlerden doğan ve bir kaç günü aşmayan
kısa süreli cari hesapları da içerebilir.
• Elektronik fon transferi yoluyla yapılan takaslar dolayısıyla kullandırılan ve
bir kaç günü aşmayan çok kısa süreli cari hesaplar.
100
• Yabancı para takas işlemlerinden doğan ve karşı tarafın bir başka banka
olduğu krediler.
323. Bir çerçeve netleştirme sözleşmesine konu olan repo-tipi işlemler için, açık
vade ayarlaması yapılırken, işlemlerin ağırlıklı ortalama vadesi kullanılmalıdır.
Bu ortalamaya 5-günlük taban değer uygulanacaktır. Ayrıca, vadenin ağırlıklı
ortalamasını hesaplamak için her işlemin nominal tutarı kullanılmalıdır.
Açık bir ayarlamanın yapılmadığı durumlarda, tüm kredilere efektif vade
(V) olarak, 318. paragrafta açıkça aksi belirtilmedikçe 2,5 yıl uygulanır.
324.
Vade Uyumsuzluğuna İlişkin Uygulama
İDD yaklaşımında vade uyumsuzluğuna ilişkin uygulama standart
yaklaşımla özdeştir; ilgili açıklamalar 202 ilâ 205. paragraflarda yer almaktadır.
325.
D. Perakende Kredilere İlişkin Kurallar
D Bölümü, perakende krediler için BmK sermaye gereksinimini
hesaplamanın yöntemini ayrıntılarıyla açıklamaktadır. D.1 Bölümü, birincisi
ipoteğe dayalı konut kredileri için, ikincisi kabul edilebilir rotatif perakende
krediler için ve üçüncüsü diğer perakende krediler için olmak üzere üç risk
ağırlığı fonksiyonu öngörmektedir. Bölüm D.2, risk ağırlığı fonksiyonlarına girdi
olarak kullanılan risk bileşenlerini tanımlamaktadır. Beklenen kaybı hesaplamak
ve bununla karşılıklar arasındaki farkı belirlemek için kullanılan yöntem ise, III.
G Bölümünde izah edilmektedir.
326.
1. Risk Ağırlıklı Perakende Krediler
327. 328 ilâ 330. paragraflarda açıklandığı üzere, perakende krediler için üç
ayrı risk ağırlığı fonksiyonu vardır. Perakende krediler için söz konusu risk
ağırlıkları, risk ağırlığı fonksiyonlarında girdi olan TO ve THK parametrelerine
dayanır. Bu üç perakende risk ağırlığı fonksiyonunun hiç birinde, açık vade
ayarlaması yoktur. Bu bölümde, TO ve THK ondalık sayı birimiyle, TT ise para
(örneğin, Euro) birimiyle ölçülür.
(i)
İkamet Amaçlı Konut Kredileri
231. paragrafta tanımlanan, temerrüde düşmemiş ve tamamen veya kısmen
konut ipoteğiyle teminat altına alınan72 krediler için risk ağırlıkları aşağıdaki
formüle göre uygulanacaktır:
328.
72
Bu, konut ipotekleri için risk ağırlıklarının bu konut ipoteklerinin teminatsız kısmına da
uygulandığı anlamına gelmektedir.
101
Korelasyon (R) = 0.15
Sermaye gereksinimi (K) = THK x N [(1 – R)^ - 0.5 x G (TO) +
(R / (1 – R))^0.5 x G (0.999)] – TO x THK
Risk ağırlıklı varlıklar = K x 12,5 x TT
Temerrüde düşen bir kredi için sermaye gereksinimi (K), bankanın en iyi
beklenen kayıp tahmini (paragraf 471’de açıklanmıştır) ile kredinin THK’si
(paragraf 468’de tanımlanmıştır) arasındaki fark ile sıfırdan büyük olana eşittir.
Temerrüde düşen kredi için risk ağırlıklı varlık tutarı, K, 12,5 ve TT’nin
çarpımıdır.
(ii)
Nitelikli Rotatif Perakende Krediler
329. 234. paragrafta tanımlanan ve mütemerrid nitelikte olmadığı kabul
edilebilir rotatif perakende krediler için, risk ağırlıkları aşağıdaki formüle göre
belirlenir:
Korelasyon (R) = 0.04
Sermaye gereksinimi (K) = THK x N [(1 – R)^ - 0.5 x G (TO) +
(R / (1 – R))^0.5 x G (0.999)] – TO x THK
Risk ağırlıklı varlıklar = K x 12,5 x TT
Temerrüde düşen bir kredi için sermaye ihtiyacı (K), bankanın en iyi beklenen
kayıp tahmini (paragraf 471’de açıklanmaktadır) ile kredinin THK’si (paragraf
468’de tanımlanmaktadır) arasındaki fark ile sıfırdan büyük olana eşittir.
Temerrüde düşülen kredi için risk ağırlıklı varlık tutarı, K, 12,5 ve TT’nin
çarpımıdır.
(iii)
Diğer Perakende Krediler
Mütemerrid nitelikte olmayan diğer tüm perakende krediler için, risk
ağırlıkları, korelasyonun TO’yla birlikte değişmesine de izin veren aşağıdaki
fonksiyon vasıtasıyla hesaplanır:
330.
Korelasyon (R) = 0.03 x (1 – EXP(-35 x TO)) / (1 – EXP(-35)) +
0.16 x [1 – (1 – EXP(-35 x TO)) / (1 – EXP (-35))]
Sermaye ihtiyacı (K) = THK x N [(1 – R)^ - 0.5 x G (TO) +
(R / (1 – R))^0.5 x G (0.999)] – TO x
THK
Risk ağırlıklı varlıklar = K x 12.5 x TT
102
Temerrüde düşen bir kredi için sermaye ihtiyacı (K), bankanın en iyi beklenen
kayıp tahmini (paragraf 471’de açıklanmaktadır) ile kredinin THK’si (paragraf
468’de tanımlanmaktadır) arasındaki fark ile sıfırdan büyük olana eşittir.
Temerrüde düşülen kredi için risk ağırlıklı varlık tutarı, K, 12.5 ve TT’nin
çarpımıdır.
Şematik risk ağırlıkları Ek 3’de gösterilmektedir.
2. Risk Bileşenleri
(i)
Temerrüt Olasılığı (TO) ve Temerrüt Halinde Kayıp Yüzdesi (THK)
Belirlenmiş her perakende kredi havuzu için, bankaların, Bölüm III. H’de
sayılan asgari koşullara tâbi olacak şekilde, TO ve THK tahmini yapmaları
beklenmektedir. İlaveten, perakende krediler için TO, perakende kredi havuzunun
tâbi olduğu içsel borçlu derecelendirmesiyle bağlantılı bir yıllık TO ya da
%0,03’ten büyük olana eşittir.
331.
(ii)
Garantilerin ve Kredi Türevlerinin Tanınması
Bankalar, 480 ilâ 489. paragraflarda öngörülen asgari koşullara tâbi olmak
kaydıyla, münferit bir borca veya bir kredi havuzuna destek olmak üzere sağlanan
garanti ve kredi türevlerinin risk azaltıcı etkilerini, TO veya THK tahmini
ayarlaması yoluyla yansıtabilirler. TO veya THK tahmininde yapılmış
ayarlamaların garanti veya kredi türevi türleri itibariyle tutarlı bir şekilde
yapılması gerekir.
332.
333. Kurumsal krediler, hazine ve merkez bankası kredileri ve banka kredileri
için yukarıda belirtilen koşullara uygun olarak, bankalar, bu ayarlamalara çifte
temerrüt etkisini dahil etmemelidir. Ayarlanmış risk ağırlığı, koruma sağlayıcıya
karşı doğrudan üstlenilen benzer bir kredinin risk ağırlığından daha az
olmamalıdır. Standart yaklaşıma uygun olarak, bankalar, daha yüksek bir sermaye
ihtiyacı doğuracaksa kredi koruma işlemini dikkate almamayı ve
muhasebeleştirmemeyi tercih edebilirler.
(iii)
Temerrüt Tutarı (TT)
334. Hem bilanço içi perakende krediler hem de bilanço dışı perakende
krediler, belirli karşılıklar veya kısmi borç silmeler de dikkate alınarak brüt olarak
ölçülür. Çekilen tutarlar üzerinden TT, (i) kredi tamamen silindiği takdirde
bankanın yasal sermayesinin azaltılması gereken tutar ve (ii) belirli karşılıklar ve
kısmi borç silmelerin toplam tutarından az olmamalıdır. Enstrümanın TT’si ile (i)
ve (ii). şıklar toplamı arasındaki fark artı olduğunda, bu tutar bir iskonto olarak
adlandırılır. Risk ağırlıklı varlıkların hesaplaması, her türlü iskontodan
bağımsızdır. 380. paragrafta belirtilen sınırlı durumlarda, iskontolar, Bölüm III.
G’de bahsi geçen BK-karşılığı hesaplaması amacıyla toplam kabul edilebilir
karşılıkların ölçümüne dahil edilebilir.
103
335. Bankanın perakende müşteriye kullandırdığı kredilerin aynı müşterinin
mevduatıyla bilançoda netleştirilmesine, standart yaklaşımda uygulanan ve 188.
paragrafta açıklanan koşullar geçerli olacak şekilde izin verilir. Bilanço dışı
perakende krediler için, bankaların 474 ilâ 477 ve 479. paragraflarda belirtilen
asgari koşullara uymaları şartıyla kendi KDO tahminlerini kullanmaları
zorunludur.
Kredi kartları gibi, gelecekteki belirsiz kredi kullanımlarına tâbi perakende
krediler için, bankalar, genel zarar tahmini hesaplamalarında, temerrüde
düşmeden önceki ilave çekilişlerle ilgili beklentiyi ve/veya tarihsel deneyimi
dikkate almalıdır. Özellikle, çekilmemiş krediler için dönüşüm faktörleri kendi TT
tahminlerine yansıtılmamışsa, temerrütten önceki ilave kredi çekilişi olasılığı
THK tahminlerine dahil edilmelidir. Öte yandan, banka, ilave kredi çekilişi
olasılığını THK tahminlerine yansıtmıyorsa, aynı şeyi TT tahminlerinde de
yapmalıdır.
336.
Perakende kredilerin sadece bakiyelerinin teminatlandırıldığı durumlarda,
bankalar, kredi riskiyle ilgili İDD yaklaşımını uygulayarak, teminatlandırılan
kredi riskleriyle ilgili olarak çekilmemiş bakiyelerdeki payları (yani, satıcının
payı) için gereken sermayeyi tutmaya devam etmelidir. Şöyle ki, bu krediler için,
bankalar KDO etkisini THK tahminlerinden ziyade TT tahminlerine
yansıtmalıdır. Satıcının çekilmemiş kredilerdeki payıyla bağlantılı TT’nin tespit
edilmesi için, teminatlandırılan kredilerin çekilmemiş bakiyeleri, satıcı ve
yatırımcıların teminatlandırılan çekilmiş bakiyelerdeki paylarına orantılı olarak
satıcının ve yatırımcıların payları arasında dağıtılmalıdır. Teminatlandırılan
kredilerin çekilmemiş bakiyelerinde yatırımcıların payı ise, 643. paragrafta
açıklanan uygulamaya tâbi tutulacaktır.
337.
İDD kapsamında perakende portföyünde kambiyo ve faiz oranı taahhütleri
bulunan bankaların krediye dönüştürülen tutarlar için kendi içsel
derecelendirmelerini kullanmalarına izin verilmez. Bunun yerine, standart
yaklaşım kuralları uygulanmaya devam edilir.
338.
E.
Hisse Senedi Yatırımına İlişkin Kurallar
E Bölümü, hisse senedi yatırımları için BmK sermaye ihtiyacını hesaplama
yöntemini açıklamaktadır. Bölüm E.1’de (a) piyasa bazlı yaklaşım (bu yaklaşım
da basit risk ağırlığı yöntemi ve içsel modeller yöntemi olarak ikiye ayrılır) ve (b)
TO/THK yaklaşımı açıklanmaktadır. Risk bileşenleri, Bölüm E.2’de ele
alınmaktadır. Beklenen kayıpları hesaplama yöntemi ve bu ölçüt ile karşılıklar
arasındaki farkı tespit etme yöntemi ise Bölüm III. G’de izah edilmektedir.
339.
104
1. Hisse Senedi Yatırımları İçin Risk Ağırlıklı Varlıklar
Alım-satım portföyündeki hisse senedi yatırımları için risk ağırlıklı
varlıklar, piyasa riski kurallarına tâbidir.
340.
Alım-satım portföyünde izlenmeyen hisse senedi yatırımlarına ait risk
ağırlıklı varlıkları hesaplamada iki yaklaşım söz konusudur: piyasa bazlı yaklaşım
ve TO/THK yaklaşımı. Bankalar tarafından hangi yaklaşımın veya yaklaşımların
hangi koşullarda uygulanacağına denetim otoriteleri karar verecektir. Belirli bazı
sermaye yatırımları, 356 ilâ 358. paragraflarda açıklandığı üzere kapsam
dışındadır ve bunlar standart yaklaşım altındaki sermaye yükümlülüklerine
tâbidir.
341.
Denetim otoritelerinin her iki metodolojiye de izin verdiği durumlarda,
bankaların tercihi tutarlı olmalı ve özellikle yasal arbitraja olanak tanımamalıdır.
342.
(i)
Piyasa Bazlı Yaklaşım
Piyasa bazlı yaklaşımda, bankaların yatırım portföylerindeki sermaye
yatırımları için asgari sermaye gereksinimini iki farklı ve bağımsız yöntemden
birisini veya her ikisini kullanarak hesaplamalarına izin verilir: Basit risk ağırlığı
yöntemi veya içsel model yöntemi. Kullanılan yöntem, ilgili kuruluşun sermaye
yatırımlarının büyüklüğüne ve karmaşıklığına uygun, toplam büyüklüğüyle ve
gelişmişlik düzeyiyle uyumlu olmalıdır. Denetim otoriteleri, kuruluşun kendi
özgün koşullarını dikkate alarak bu yöntemlerden herhangi birisini kullanmasını
isteyebilirler.
343.
Basit Risk Ağırlığı Yöntemi
344. Basit risk ağırlığı yönteminde, borsada işlem gören hisse senedi
yatırımlarına %300 risk ağırlığı, diğer tüm sermaye yatırımlarına %400 risk
ağırlığı uygulanacaktır. Borsada işlem gören hisse tanımı, tanınmış bir menkul
kıymetler borsasında alınıp satılan sermaye paylarını ifade etmektedir.
345. Yatırım portföyünde tutulan kısa nakit pozisyonlar ve türev
enstrümanların, belirli sermaye yatırımları için açıkça finansal riskten koruma
aracı olarak tutulmaları ve kalan vadelerinin en az bir yıl olması şartlarıyla, aynı
hisselerdeki uzun pozisyonlara mahsup edilmelerine izin verilir. Diğer kısa
pozisyonlar ise, her pozisyonun mutlak değerine uygulanan ilgili risk ağırlığına
sahip uzun pozisyonlarmış gibi işlem görürler. Vade uyumsuzluğu olan
pozisyonlarda uygulanacak metodoloji, kurumsal krediler için uygulanan
metodolojiye benzerdir.
İçsel Model Yöntemi
346. İDD bankaları, risk bazlı sermaye gereksinimini hesaplamak için içsel risk
ölçüm modellerini kullanabilirler veya kullanmaları denetim otoritelerince talep
edilebilir. Bu alternatifte, bankaların, uzun vadeli bir örneklem süresi için
105
hesaplanan uygun bir risksiz oran ile üç aylık getiriler arasındaki farkın 99ncu
yüzdelik dilimde, tek-kuyruklu güven aralığına tâbi olarak, içsel riske maruz
değer modellerini kullanarak tespit edilen kuruluşun sermaye yatırımları
üzerinden potansiyel zarar tutarına eşit bir sermayeyi bulundurmaları gerekir.
Sermaye yükümlülüğü, risk muadil ağırlıklı varlık hesaplaması yoluyla, kuruluşun
risk bazlı sermaye oranına dahil edilecektir.
Sermaye yatırımlarını, risk ağırlıklı varlıklara dönüştürmede kullanılan
risk ağırlığı, bulunan sermaye yükümlülüğünün 12,5 ile çarpılması yoluyla
hesaplanır (yani, asgari %8 sermaye gereksiniminin tersi). İçsel model yöntemiyle
hesaplanan sermaye gereksinimi, borsada işlem gören sermaye yatırımları için
%200 ve diğer tüm sermaye yatırımları için %300 risk ağırlığı uygulanarak basit
risk ağırlığı yöntemiyle hesaplanan sermaye gereksiniminden az olamaz. Asgari
sermaye gereksinimi, basit risk ağırlığı yaklaşımı metodolojisi uygulanarak ayrıca
hesaplanacaktır. Ek olarak, asgari risk ağırlıkları, portföy seviyesinden ziyade
münferit risk seviyesinde uygulanacaktır.
347.
Denetim otoritesi, dahili olarak farklı yaklaşımlar kullanan bankanın
uygun değerlendirmeler sonucunda farklı portföylere farklı piyasa bazlı
yaklaşımlar uygulamasına izin verebilir.
348.
349. Bankaların, sermaye gereksiniminin piyasa bazlı yaklaşım uygulanarak
tespit edildiği bir sermaye yatırımı pozisyonu için alınan garantileri dikkate
almasına izin verilir, fakat alınan teminatın dikkate alınmasına izin verilmez.
(ii)
TO/THK Yaklaşımı
Sermaye yatırımları (perakende varlık sınıfına dahil edilen şirketlerin
sermayesi de dahil) için TO/THK yaklaşımıyla ilgili asgari koşullar ve
metodoloji, aşağıda sayılan özel koşullara tâbi olmak kaydıyla, kurumsal krediler
için temel İDD yaklaşımında öngörülen asgari koşullar ve metodolojinin
aynısıdır:73
350.
• Bankanın sermaye pozisyonu tuttuğu bir şirketin TO’suna ilişkin tahmini,
kredilendirdiği bir şirketin TO’suna ilişkin tahminiyle aynı gerekleri
karşılamalıdır.74 Banka, sermayesine katıldığı şirketle kredi ilişkisi içinde
değilse ve pratikte ilgili temerrüt tanımını kullanabilmek için o şirketin mali
durumu hakkında yeterli bilgiye sahip değil ancak diğer standartlara uyuyorsa,
belirlediği TO seti bazında, kurumsal risk ağırlığı fonksiyonundan
kaynaklanan risk ağırlıklarına 1,5 katsayısı uygulanacaktır. Bununla birlikte,
bankanın sermaye yatırımları önemli düzeyde ve yasal amaçlarla bir TO/THK
yaklaşımı kullanmasına izin verilmişse ve ancak banka henüz ilgili
standartlara uymuyorsa, piyasa bazlı yaklaşım kapsamındaki basit risk ağırlığı
yöntemi uygulanacaktır.
73
%90 THK varsayımıyla, sermaye yatırımları için gelişmiş yaklaşım mevcut değildir.
Pratikte, aynı karşı tarafa karşı sermaye yatırımı ve IRB kredisi riskinin üstlenilmiş ise, IRB
kredisindeki temerrüt, sermaye yatırımında da eşzamanlı temerrüdü tetikleyecektir.
74
106
• Sermaye yatırımları için risk ağırlığının hesaplanmasında %90 THK varsayımı
kullanılır.
• Bu amaçlarla, bankanın kendi İDD portföyü içindeki diğer krediler için açık
yaklaşımı uygulayıp uygulamadığına bakılmaksızın, risk ağırlığı, beş yıllık
vade ayarlamasına tâbi tutulur.
TO/THK yaklaşımında, 352 ve 353. paragraflarda belirtilen asgari risk
ağırlıkları uygulanır. Sermaye yatırımıyla bağlantılı BmK ve BK toplamı, asgari
risk ağırlıklarından birinin uygulanması halinde doğacak olandan daha az bir
sermaye gereksinimi doğacaksa, asgari risk ağırlıkları kullanılmalıdır. Bir başka
deyişle, 350. paragrafa göre hesaplanan risk ağırlıkları ile sermaye yatırımına
bağlı beklenen kayıp toplamının 12,5 ile çarpılmasının sonucu ilgili asgari risk
ağırlıklarından daha küçük ise, asgari risk ağırlıkları uygulanmalıdır.
351.
Portföy aşağıda açıklandığı gibi yönetildiği sürece, belirtilen sermaye
yatırımı türlerine %100 asgari risk ağırlığı uygulanır:
352.
• Yatırımın uzun süreli bir müşteri ilişkisinin parçası olduğu, kısa vadede
herhangi bir sermaye kazancının beklenmediği ve uzun vadede de (trendin
üzerinde) bir sermaye kazancı beklentisinin bulunmadığı, halka açık sermaye
yatırımları. Hemen her durumda, ilgili kuruluşun portföydeki şirketle kredi
ve/veya genel bankacılık ilişkisi içinde olacağı ve böylece, temerrüt olasılığı
tahminlerinin zaten hazır olması beklenir. Uzun vadeli olmasından ötürü, bu
yatırımlar için uygun elde tutma süresinin belirlenmesinde çok dikkatli olmak
gerekir. Genel olarak, bankanın bu sermaye hisselerini uzun bir süreyle (en az
beş yıl) elinde tutacağı beklenir.
• Yatırımın geri dönüşünün sermaye kazançlarından doğmayan düzenli ve
periyodik nakit akışlarına dayandığı ve mevcut sermaye kazancı beklentisinin
veya gelecek (trendin üzerinde) bir sermaye kazancı beklentisinin
bulunmadığı, halka açık olmayan özel sermaye yatırımları.
353. Net kısa pozisyonlar da (paragraf 345’de tanımlandığı gibi) dahil diğer
tüm sermaye yatırımı pozisyonları için, TO/THK yaklaşımına göre hesaplanan
sermaye gereksinimi, borsada işlem gören sermaye yatırımları için %200; diğer
tüm sermaye yatırımları için %300 risk ağırlığı uygulanarak basit risk ağırlığı
yöntemiyle hesaplanan sermaye gereksiniminden az olamaz.
354. Sermaye yatırımları için TO/THK yaklaşımında azami risk ağırlığı
%1250’dir. 350. paragrafa göre hesaplanan risk ağırlıkları ile sermaye
yatırımlarına bağlı BK toplamının 12,5 ile çarpılmasıyla bulunan sonuç %1250
risk ağırlığını aştığı takdirde, bu azami risk ağırlığı uygulanabilir. Alternatif
olarak, bankalar sermaye yatırımının tamamını, beklenen kayıp tutarını temsil
ettiğini varsayarak, %50’si ana sermayeden, %50’si de katkı sermayeden olmak
üzere sermayeden indirebilirler.
107
355. TO/THK sermaye yatırımları için finansal koruma, kurumsal krediler için
olduğu gibi, koruma sağlayıcısına karşı üstlenilen kredi riski üzerinden %90
THK’ye tâbidir. Bu kapsamda, sermaye yatırımı pozisyonları beş yıl vadeye tâbi
imiş gibi işlem görecektir.
(iii)
Piyasa Bazlı ve TO/THK Yaklaşımlarına İstisnalar
356. Standart yaklaşıma göre sıfır risk ağırlığına tâbi olan şirketlere yapılan
sermaye yatırımları, ilgili ulusal denetim otoritesinin takdirine bağlı olarak,
sermaye ile ilgili İDD yaklaşımlarının kapsamı dışında tutulabilir (sıfır risk
ağırlığının uygulanabileceği, kamu destekli şirketler de dahil). Denetim otoritesi,
bu tür bir istisnayı olanaklı kılarsa bunu tüm bankalara uygulamalıdır.
Ekonominin belirli sektörlerini teşvik etmek için, denetim otoriteleri,
bankaya yatırımlar konusunda önemli teşvik ve destekler sağlayan, mevzuatla
düzenlenmiş programlar kapsamında yapılan sermaye yatırımlarını da İDD
sermaye ihtiyacı yükümlülüklerinden muaf tutabilirler ve sermaye yatırımlarına
belirli kısıtlamalar ve belirli bir devlet denetimi getirebilirler. Bu kısıtlamalara
örnek olarak, bankanın yatırım yapacağı işletmelerin büyüklüğü ve türleri, izin
verilen sermaye payı miktarları, coğrafi konum ve ayrıca, bankanın yatırımla ilgili
potansiyel riskini sınırlandıran ilgili diğer faktörlere ilişkin sınırlamalar
sayılabilir. Mevzuatla düzenlenen programlar kapsamında yapılan sermaye
yatırımları, ana sermaye ile katkı sermayesi toplamının %10’una kadar, İDD
yaklaşımlarının kapsamı dışında tutulabilir.
357.
Denetim otoriteleri, sermaye yatırımlarını, önemlilik ilkesine göre de İDD
uygulamasının kapsamı dışında tutabilirler. Bankanın sermaye yatırımlarının
toplam tutarı, 357. paragrafta bahsi geçen mevzuatla düzenlenen tüm programlar
hariç olmak üzere, önceki yılın ortalaması itibariyle bankanın ana sermaye ile
katkı sermayesi toplamının %10’unu geçiyorsa, o bankanın sermaye yatırımları
önemli sayılır. Önemlilik eşiği, bankanın sermaye yatırımları portföyü 10
münferit yatırımdan oluşuyorsa, bu bankanın ana ve katkı sermayesi toplamının
%5’ine düşürülür. Ulusal denetim otoriteleri bu önemlilik eşiklerini düşürebilirler.
358.
2. Risk Bileşenleri
Genel olarak, sermaye gereksiniminin dayandırıldığı sermaye yatırımı
büyüklüğü, ulusal muhasebe uygulamalarına ve yasal düzenlemelere bağlı olarak
tahakkuk etmemiş yeniden değerleme kazançlarını da içerebilen mali tablolarda
sunulan değere dayanır. Böylece, örneğin, sermaye yatırımı ölçütleri şöyle
olacaktır:
359.
• Değer değişikliklerinin doğrudan doğruya gelire ve yasal sermayeye etki ettiği
rayiç değeri üzerinden izlenen yatırımlar için kredi riski, bilançoda gösterilen
rayiç değere eşittir.
108
• Değer değişikliklerinin gelire değil, sermayenin vergi açısından ayarlanmış
ayrı bir bileşenine etki ettiği rayiç değeri üzerinden izlenen yatırımlar için,
kredi riski, bilançoda gösterilen rayiç değere eşittir.
• Maliyeti üzerinden ya da maliyet veya piyasa değerinin düşük olanı üzerinden
izlenen yatırımlar için kredi riski, bilançoda gösterilen maliyetine veya piyasa
değerine eşittir.75
Hem sermaye payı, hem de hisse dışı yatırım unsurlarını içeren fonlara
yapılan yatırımlar, tutarlı ve istikrarlı bir şekilde uygulanmak kaydıyla, fon payı
yatırımlarının çoğunluğu esasında tek bir yatırım olarak ya da mümkünse, bir
genelleme yaklaşımı bazında fon bileşenlerine yapılan ayrı ve bağımsız yatırımlar
olarak kabul edilebilir.
360.
Sadece yatırım yetkisinin bilindiği durumlarda da, fon, tek bir yatırım
olarak kabul edilebilir. Bu amaçla, fonun, yetkisinin izin verdiği azami sınırlar
içinde, öncelikle en yüksek sermaye gerektiren varlık sınıflarına yatırım yaptığı ve
daha sonra, azami toplam yatırım seviyesine ulaşılana kadar azalan sıra içinde
yatırım yapmaya devam ettiği varsayılır. Aynı bakış, genelleme yaklaşımında da
kullanılabilir, fakat bankanın böyle bir fonun tüm potansiyel bileşenlerini
derecelendirmiş olması gerekir.
361.
F. Devralınan Alacaklar İçin Kurallar
362. F Bölümü, devralınan alacaklar için BmK sermaye gereksinimi hesaplama
yöntemini sunmaktadır. Bu varlıklar açısından, hem temerrüt riski, hem de temlik
riski için İDD sermaye yükümlülüğü söz konusudur. III. F.1 Bölümü, temerrüt
riski için risk ağırlıklı varlıkların hesaplanması konusunu irdelemektedir. Değer
azalma riski için risk ağırlıklı varlıkların hesaplanması konusu ise III. F. 2
Bölümünde ele alınmaktadır. Beklenen kayıpları hesaplama yöntemi ve
karşılıklarla arasındaki farkı tespit etme yöntemi ise, III. G Bölümünde izah
edilmektedir.
1. Temerrüt Riski İçin Risk Ağırlıklı Varlıklar
Bir varlık kategorisine aidiyeti konusunda netlik olmayan alacaklarda,
temerrüt riski için İDD risk ağırlığı, bankanın söz konusu risk türüne ilişkin risk
ağırlığı fonksiyonu için geçerli nitel standartları karşılayabildiği sürece, o
kategoriye uygulanan risk ağırlığıdır. Örneğin, bankalar, kabul edilebilir rotatif
perakende kredilerle (234. paragrafta belirtilmiştir) ilgili standartlara uyamadıkları
takdirde, diğer perakende kredilere ilişkin risk ağırlığı fonksiyonunu
uygulamalıdır. Karma kredi riski türleri içeren havuzları satın alan banka,
363.
75
Bu, 1988 Uzlaşısına göre tahakkuk etmemiş kazançların %45’inin katkı sermayesine
konulmasına izin veren mevcut uygulamayı etkilemez.
109
kredileri türlerine göre ayıramıyorsa, alacak havuzundaki kredi türleri için en
yüksek sermaye gereksinimini doğuran risk ağırlığı fonksiyonu uygulanır.
(i)
Devralınan Perakende Alacaklar
Devralınan perakende alacaklar için, banka, perakende kredilere ilişkin
risk ölçüm standartlarına uymalıdır, fakat TO ve THK’leri tahmin etmek için dış
ve içsel referans veriler kullanabilir. TO ve THK (veya TT) tahminleri, alacaklar
için ayrıca ve tek tek hesaplanmalıdır: bir başka deyişle, satıcıdan veya başka
taraflardan alınan garantiler veya rücu varsayımları dikkate alınmamalıdır.
364.
(ii)
Devralınan Kurumsal Alacaklar
365. Devralınan kurumsal alacaklar için, satın alan bankanın aşağıdan-yukarıya
yaklaşımına ilişkin mevcut İDD risk sayısallaştırma standartlarını uygulaması
beklenir. Bununla birlikte, kabul edilebilir devralınan kurumsal alacaklar için ve
denetim otoritesinin iznine tâbi olarak, banka, temerrüt riski için İDD risk
ağırlıklarını hesaplamak amacıyla aşağıda açıklanan yukarıdan-aşağıya
prosedürünü de kullanabilir:
• Satın alan banka, kredi tutarının yüzdesi olarak ifade edilen, havuzun temerrüt
riski için bir yıllık beklenen kaybını (yani, alacaklar havuzundaki tüm
borçluların bankaya toplam TT tutarını) tahmin eder. Tahmin edilen beklenen
kaybın alacaklar için ayrı olarak hesaplanması gerekir; yani, satıcıdan veya
başka taraflardan alınan garantilere veya rücu varsayımlarına bakılmamalıdır.
Temerrüt riskini (ve/veya temlik riskini) kapsayan rücu veya garantiler ile
ilgili uygulamalar aşağıda ayrıca izah edilmektedir.
• Havuzun beklenen kayıp tahmini yapıldıktan sonra, temerrüt riski için risk
ağırlığı, kurumsal kredilere ilişkin risk ağırlığı fonksiyonuyla belirlenir.76
Aşağıda açıklandığı gibi, temerrüt riski için risk ağırlıklarının doğru tespiti,
bankanın beklenen kaybı TO ve THK bileşenlerine doğru ve güvenilir bir
şekilde ayrıştırma yeteneğine bağlıdır. Bankalar, TO ve THK’leri tahmin
etmek için dışsal ve içsel verileri kullanabilirler. Ancak, kurumsal krediler için
temel yaklaşımı uygulayan bankalar gelişmiş yaklaşımı kullanamazlar.
76
Paragraf 273’de açıklandığı gibi, KOBİ’ler için firma büyüklüğüne göre ayarlama, satın alınan
kurumsal alacaklar havuzunun münferit kredi risklerine göre ağırlıklı ortalama olacaktır. Banka
havuzun ortalama büyüklüğünü hesaplamak için gerekli bilgilere sahip değilse, firma büyüklüğüne
göre ayarlama yapılmayacaktır.
110
Temel İDD Yaklaşımı Uygulaması
Satın alan banka, beklenen kaybı TO ve THK bileşenleri itibariyle doğru
ve güvenilir bir şekilde ayrıştıramadığı takdirde, risk ağırlığı aşağıdaki özellikler
esas alınarak, kurumsal risk ağırlığı fonksiyonu bazında hesaplanır: banka,
kredilerin sadece kurumsal borçlulara kullandırılan birinci sıra alacaklar olduğunu
kanıtlayabildiği takdirde, %45 THK oranı kullanılabilir. TO, beklenen kaybın bu
THK oranına bölünmesi yoluyla hesaplanacaktır. TT, bakiye tutardan, kredi riski
azaltma işleminden önce temlik riski (KTemlik) için gereken sermaye
yükümlülüğünün düşülmesi yoluyla hesaplanacaktır. Aksi halde, TO, bankanın
beklenen kayıp tahminidir; THK oranı %100 olacaktır ve TT, bakiye tutardan
KTemlik düşüldüğünde bulunan tutardır. Bir rotatif satın alma kredisi için TT,
devralınan alacakların cari tutarına kullanılmamış satın alma taahhütlerinin %75’i
ilave edilerek ve çıkan sonuçtan KTemlik düşülerek hesaplanan tutardır. Satın alan
banka TO’yu doğru ve güvenilir bir şekilde tahmin edebiliyorsa, risk ağırlığı, 287
ilâ 296, 299, 300 ilâ 305 ve 318. paragraflarda izah edildiği gibi, temel
yaklaşımda garantilerle ilgili uygulama ve THK, V özelliklerine göre kurumsal
risk ağırlığı fonksiyonlarından hesaplanır.
366.
Gelişmiş İDD Yaklaşımı Uygulaması
Devralan banka, havuzun temerrüt ağırlıklı ortalama Temerrüt Halinde
Kayıp Yüzdelerini (paragraf 468’de tanımlanmaktadır) ya da ortalama TO’sunu
güvenilir bir şekilde tahmin edebildiği takdirde, diğer parametreyi, beklenen uzun
vadeli kayıp oranı tahmini bazında tahmin edebilir. Banka (i) uzun vadeli temerrüt
ağırlıklı ortalama temerrüt halinde kayıp oranını bulmak için uygun bir TO
tahmini kullanabilir veya (ii) uygun TO’yu bulmak için bir uzun vadeli temerrüt
ağırlıklı ortalama temerrüt halinde kayıp oranı kullanabilir. Her iki durumda da,
devralınan alacaklara ilişkin İDD sermaye hesaplaması için kullanılan THK’nin
uzun vadeli temerrüt ağırlıklı ortalama temerrüt halinde kayıp oranından az
olamayacağı ve 468. paragrafta tanımlanan kavramlarla uyumlu olması gerektiği
göz önünde bulundurulmalıdır. Devralınan alacaklara ilişkin risk ağırlığı,
bankanın kurumsal risk ağırlığı fonksiyonunun girdileri olan TO ve THK
tahminleri kullanılarak tespit edilecektir. Temel İDD yaklaşımı uygulamasına
benzer şekilde, TT, bakiye tutardan KTemlik düşülerek bulunan tutar olacaktır. Bir
rotatif satın alma kredisi için TT tutarı ise, devralınan alacakların cari tutarına
kullanılmamış satın alma taahhütlerinin %75’i ilave edilerek ve sonuçtan KTemlik
düşülerek bulunan tutar olacaktır (böylece, gelişmiş İDD yaklaşımını kullanan
bankaların kullanılmamış satın alma taahhütleri için kendi içsel TT tahminlerini
kullanmalarına izin verilmeyecektir).
367.
368. Kullanılan tutarlar için, V, havuzun kredi ağırlıklı ortalama efektif
vadesine (320 ilâ 324. paragraflarda tanımlanmaktadır) eşit olacaktır. Aynı V
değeri, ilgili kredinin efektif sözleşme maddeleri ve erken amortisman
tetikleyicileri içermesi veya satın alan bankayı kredinin vadesi boyunca satın
alması gereken gelecekteki alacakların kalitesinde önemli bir bozulmaya karşı
koruyan başka madde ve özellikler içermesi şartıyla, taahhüt edilen bir satın alma
kredisi kapsamında kullanılmamış tutarlar için de kullanılacaktır. Bu tip efektif
111
koruyucu maddelerin mevcut olmaması halinde, kullanılmamış tutarlar için V
değeri, (a) satın alma sözleşmesine göre en uzun vadeli potansiyel alacak ile (b)
satın alma kredisinin kalan vadesinin toplamı olarak hesaplanacaktır.
2. Temlik Riski İçin Risk Ağırlıklı Varlıklar
Temlik riski, alacak tutarının alacağın borçlusuna açılan nakdi veya gayri
nakdi kredilerle azalması olasılığı anlamına gelir.77 Kurumsal ve perakende
alacaklar bakımından, devralan banka için temlik riskinin önemsiz düzeyde
olduğu banka tarafından ilgili denetim otoritesine kanıtlanmadıkça, temlik riskiyle
ilgili uygulama aşağıdaki gibi olmalıdır: ya bir bütün olarak havuz düzeyinde
(yukarıdan-aşağıya yaklaşımı) ya da havuzu oluşturan münferit alacaklar
düzeyinde (aşağıdan yukarıya yaklaşımı), satın alan banka, alacak tutarının
yüzdesi olarak da ifade edilen, temlik riskine ait bir yıllık beklenen kaybı tahmin
edecektir. Bankalar, beklenen kaybı tahmin etmek için dışsal ve içsel verileri
kullanabilirler. Temerrüt riskine ilişkin uygulamada olduğu gibi, bu tahminin tek
başına ve tek tek alacaklar için yapılması gerekir; yani, satıcıya veya üçüncü şahıs
garantörlere rücu edilmeyeceği veya onlardan başka bir destek alınmayacağı
varsayımıyla yapılması gerekir. Temlik riskine ilişkin risk ağırlıklarını
hesaplamak amacıyla, kurumsal risk ağırlığı fonksiyonu aşağıdaki düzenlemelerle
kullanılmalıdır: TO, tahmini beklenen kayba eşit olacak şekilde; THK %100
olarak belirlenmelidir. Temlik riski için sermaye gereksiniminin belirlenmesinde
uygun vade uygulaması yapılmalıdır. Banka, temlik riskinin uygun bir şekilde
izlendiğini ve bir yıl içinde giderilecek şekilde yönetildiğini kanıtlayabildiği
takdirde, denetim otoritesi, bankanın bir yıl vade süresi uygulamasına izin
verebilir.
369.
Bu uygulama, ilgili alacakların kurumsal veya perakende alacak olduğuna
bakılmaksızın ve temerrüt riski için risk ağırlıklarının standart İDD uygulamaları
kullanılarak mı yoksa kurumsal alacaklar için yukarıda tanımlanan yukarıdanaşağıya yaklaşımı kullanılarak mı hesaplandığı dikkate alınmaksızın yapılacaktır.
370.
3. Alacaklar İçin Satın Alma Fiyatı İndirimlerine İlişkin Uygulama
Çoğu durumda, alacakların satın alma fiyatı, temerrüt kayıpları, temlik
riskinden kaynaklanabilecek kayıpları veya her ikisi için bir birinci kayıp
koruması (629. paragraf) sağlayan bir iskontoyu (308. ve 334. paragraflarda
tanımlanan iskonto kavramı ile karıştırılmamalıdır) yansıtacaktır. Böyle bir fiyat
iskontosunun bir kısmı satıcıya iade edildiği takdirde ve bu oranda, iade edilen
tutar, İDD menkul kıymetleştirme uygulamasında birinci kayıp koruması olarak
kabul edilebilir. Alacaklar için iade edilmeyen fiyat iskontoları, III. G Bölümü
371.
77
Örnekler arasında, satılan malların iade edilmesinden kaynaklanan mahsup veya indirimler, ürün
kalitesine ilişkin ihtilâflar, borçlunun bir alacağın borçlusuna olası borçları ve borçlunun teklif
ettiği ödeme veya promosyon amaçlı indirimler (örneğin, 30 gün içinde nakit ödemeler için açılan
krediler gibi) sayılabilir.
112
kapsamındaki beklenen kayıp (BK) karşılıkları hesaplamasını ya da risk ağırlıklı
varlıklar hesaplamasını etkilemez.
372. Alacaklar için alınan teminat veya kısmi garantilerin birinci kayıp
koruması sağladığı (hepsi birlikte bu paragrafta bundan böyle risk azaltma
unsurları olarak anılacaktır) ve temerrüt kayıplarını, değer azalması kayıplarını
veya her ikisini birden kapsadığı durumlarda, bunlar da, İDD menkul
kıymetleştirme çerçevesinde birinci kayıp koruması olarak kabul edilebilirler
(paragraf 629’a bakınız). Aynı risk azaltma unsuru hem temerrüt riskini hem de
temlik riskini kapsıyorsa, Denetim Otoritesi Formülünü kullanan ve bir kredi
ağırlıklı THK hesaplayabilen bankalar, bu işlemi, paragraf 634’de açıklandığı gibi
yapmalıdır.
4. Kredi Riski Azaltma Unsurlarının Dikkate Alınması
Kredi riski azaltma unsurları, genel olarak, 300 ilâ 307. paragraflarda
belirtilen aynı tip çerçeve kullanılarak dikkate alınır.78 Özellikle, satıcının veya bir
üçüncü kişinin sağladığı garantiye, bu garantinin temerrüt riskini mi, temlik
riskini mi yoksa her ikisini birden mi kapsadığına bakılmaksızın, garantilere
ilişkin mevcut İDD kuralları bağlamında işlem yapılır.
373.
• Garanti havuzun temerrüt riskini ve temlik riskini kapsıyorsa, banka, havuzun
temerrüt riski ve temlik riski için toplam risk ağırlığı yerine, garantöre karşı
üstlenilen bir kredi riskinin risk ağırlığını kullanacaktır.
• Garanti sadece temerrüt riskini veya sadece temlik riskini kapsıyorsa, banka,
havuzun ilgili risk bileşeni (temerrüt riski veya temlik riski) için risk ağırlığı
yerine, garantöre karşı üstlenilen bir kredi riskinin risk ağırlığını kullanacaktır.
Daha sonra, diğer bileşen için sermaye gereksinimi ilave edilecektir.
• Bir garanti, temerrüt ve/veya temlik riskinin sadece bir kısmını kapsıyorsa,
temerrüt ve/veya temlik riskinin garanti kapsamında olmayan kısmına, orantılı
veya kademeli teminatlara ilişkin mevcut KRA kurallarına göre işlem
yapılacaktır (yani, kapsam dışında olan risk bileşenlerinin risk ağırlıkları,
kapsam içindeki risk bileşenlerinin risk ağırlıklarına eklenecektir).
G. Beklenen Kayıplara İlişkin Uygulama ve Karşılıkların Tanınması
III. G Bölümü, karşılıklar (örneğin, özel karşılıklar, ülke riski karşılıkları
gibi portföye özgü genel karşılıklar veya genel karşılıklar) ve beklenen kayıp
arasındaki farkın 43. paragrafta açıklandığı gibi yasal sermaye dahil edilebileceği
veya yasal sermayeden indirilmesi yöntemini irdelemektedir.
374.
78
Ulusal denetim otoritesinin tercihine bağlı olarak, bankalar, temlik riski için sermaye
gereksiniminin belirlenmesi amacıyla, dahili olarak derecelendirilen ve temel IRB yaklaşımında
A-‘dan daha düşük bir TO muadili derece uygulanan garantörleri tanıyabilir ve kabul edebilirler.
113
1. Beklenen Kayıpların Hesaplanması
Banka, kredi riskleriyle (TO/THK yaklaşımında sermaye yatırımlarıyla
bağlantılı beklenen kayıp tutarı ve menkul kıymetleştirme kredileri hariç)
bağlantılı beklenen kayıp tutarını (beklenen kaybın TT ile çarpılması yoluyla
bulunur) toplayarak toplam beklenen kayıp tutarını hesaplamalıdır. TO/THK
yaklaşımına tâbi olan sermaye yatırımlarıyla bağlantılı beklenen kayıp tutarı
toplam beklenen kayıp tutarına dahil edilmez ve bu kredilere 376 ve 386.
paragraflar uygulanır. Menkul kıymetleştirme kredileri için beklenen kayıp
uygulaması, 563. paragrafta tanımlanmaktadır.
375.
(i)
Denetim otoritesi Sınıflama Kriterlerine Tâbi İK Dışındaki Krediler İçin
Beklenen Kayıp
Bankalar, mütemerrid nitelikte olmayan kurumsal krediler, hazine ve
merkez bankası kredileri, banka kredileri ve perakende krediler için TO x THK’ye
eşit olan bir beklenen kayıp tutarı hesaplamalıdır. Temerrüde düşmüş kurumsal
krediler, hazine ve merkez bankası kredileri, banka kredileri ve perakende krediler
için, bankalar, 471. paragrafta tanımlanan kendi en iyi beklenen kayıp
tahminlerini belirlemeli; temel yaklaşımda bankalar denetim otoritesinin
öngördüğü THK’yi kullanmalıdır. Denetim otoritesi sınıflama kriterlerine tâbi
olan İK kredileri için ise, beklenen kayıp, 377 ve 378. paragraflarda açıklandığı
gibi hesaplanır. TO/THK yaklaşımına tâbi olan sermaye yatırımları için, 351 ilâ
354. paragrafların koşulları uygulanmadıkça, BK, TO x THK olarak hesaplanır.
Menkul kıymetleştirme riskleri, 563. paragrafta belirtildiği gibi, beklenen kayıp
tutarına dahil edilmezler. Diğer tüm riskler için, beklenen kayıp, sıfırdır.
376.
(ii) Denetim Otoritesi Sınıflama Kriterlerine Tâbi Olan İK Kredileri İçin
Beklenen Kayıp
Denetim otoritesi sınıflama kriterlerine tâbi olan İK kredileri için,
beklenen kayıp tutarı, aşağıda belirtildiği gibi, uygun risk ağırlıklarıyla saptanan
risk ağırlıklı varlıklar tutarının TT ile çarpımının %8 ile çarpılması suretiyle
belirlenir.
377.
Diğer İK Kredileri İçin Denetim otoritesinin Öngördüğü Kategoriler ve beklenen
kayıp Risk Ağırlıkları
VYTG hariç, İK kredileri için risk ağırlıkları, aşağıdaki tabloda
gösterildiği gibidir:
378.
Güçlü
İyi
Standart
Zayıf
%5
%10
%35
%100
Temerrüde
Düşmüş
%625
114
Ulusal uygulama tercihine bağlı olarak, denetim otoritelerinin, bankaların 277.
paragrafta açıklandığı gibi, denetim otoritesinin öngördüğü “güçlü” ve “iyi”
kategorilerine giren diğer İK kredilerine ayrıcalıklı risk ağırlıkları uygulamalarına
izin verdiği durumlarda, buna tekabül eden beklenen kayıp risk ağırlığı “güçlü”
krediler için %0 ve “iyi” krediler için %5 olacaktır.
VYTG için denetim otoritesinin öngördüğü kategoriler ve beklenen kayıp risk
ağırlıkları
379.
VYTG için risk ağırlıkları, aşağıdaki tabloda gösterildiği gibidir:
Güçlü
İyi
Standart
Zayıf
%5
%10
%35
%100
Temerrüde
Düşmüş
%625
Ulusal uygulama tercihine bağlı olarak, denetim otoritelerinin bankaların 282.
paragrafta açıklandığı gibi denetim otoritesinin öngördüğü “güçlü” ve “iyi”
kategorilerine giren VYTG kredilerine ayrıcalıklı risk ağırlıkları uygulamalarına
izin verdiği durumlarda, buna tekabül eden beklenen kayıp risk ağırlığı hem
“güçlü” krediler hem de “iyi” krediler için %5 olacaktır.
2. Karşılıkların Hesaplanması
(i)
İDD Yaklaşımına Tâbi Olan Riskler
Toplam kabul edilebilir karşılıklar terimi, İDD yaklaşımına tâbi tutulan
kredilere ait tüm karşılıkların (yani, özel karşılıklar, kısmi borç silmeler, ülke riski
karşılıkları gibi portföye özgü genel karşılıklar veya genel karşılıklar) toplamı
olarak tanımlanır. Buna ilaveten, toplam kabul edilebilir karşılıklar, temerrüt
halindeki varlıklar üzerinden iskontoları da içerebilir. Sermaye yatırımları ve
menkul kıymetleştirme risklerine ilişkin olarak ayrılan özel karşılıkların toplam
kabul edilebilir karşılıklara dahil edilmemeleri gerekir.
380.
(ii)
Kredi Riskine İlişkin Standart Yaklaşıma Tâbi Alacaklar
381. Kredi risklerinin bir kısmı için geçici olarak (257 ve 258. paragraflarda
tanımlandığı gibi) standart yaklaşımı uygulayan ya da standart yaklaşıma tâbi
tutulan riskleri önemli düzeyde değilse daimi olarak (259. paragraf) standart
yaklaşımı uygulayan bankalar, genel karşılıklarının standart veya İDD
yaklaşımına tâbi tutulan kısımlarını (42. paragraf), 382 ve 383. paragraflarda
açıklanan yöntemlere göre belirleyeceklerdir.
382. Bankalar, genel olarak, toplam genel karşılıklarını, standart ve İDD
yaklaşımlarına tâbi tutulan risk ağırlıklı varlıklarının paylarına göre orantılı olarak
tesis etmelidir. Bununla birlikte, bir kuruluş içinde risk ağırlıklı varlıkların tespiti
115
için sadece belirli bir yaklaşım (yani, standart veya İDD yaklaşımı) kullanıldığı
takdirde, standart yaklaşım kapsamında ayrılan genel karşılıklar, standart
uygulamayla ilişkilendirilecektir. Benzer şekilde, kuruluşlar içinde İDD yaklaşımı
kullanılarak ayrılan genel karşılıklar da 380. paragrafta belirtilen toplam kabul
edilebilir karşılıklara ait olacaktır.
Ulusal denetim otoritesinin tercihine bağlı olarak, standart veya İDD
yaklaşımını kullanan bankalar, izleyen koşullara tâbi olmak kaydıyla, standart ve
İDD yaklaşımlarında sermayede dikkate alınacak genel karşılıklarını tesis ederken
kendi içsel yöntemlerini kullanabilirler. İçsel tahsis yönteminin kullanılmasına
ilişkin standartlar ulusal denetim otoritesi tarafından belirlenecektir. Bankalar, bu
amaçla bir içsel tahsis yöntemini kullanmak için denetim otoritelerinden ön onay
almak zorundadır.
383.
3. Beklenen kayıp (BK) ve Karşılıklara İlişkin Uygulama
43. paragrafta belirtildiği gibi, İDD yaklaşımını kullanan bankalar, kabul
edilebilir karşılıkların (380. paragrafta tanımlandığı gibi) toplam tutarını, İDD
yaklaşımı kapsamında hesaplanan toplam beklenen kayıp tutarıyla (375.
paragrafta tanımlandığı gibi) karşılaştırmalıdır. Ayrıca, 42. paragraf, hem standart
yaklaşımı hem de İDD yaklaşımını uyguladığında, bankanın kredi riskine ilişkin
standart yaklaşıma tâbi tutulan beklenen kayıp ve karşılıklarına ilişkin uygulamayı
izah etmektedir.
384.
Hesaplanan beklenen kayıp tutarının karşılıklardan daha düşük olduğu
durumlarda, denetim otoriteleri, aradaki farkın katkı sermayeye dahil edilmesine
izin vermeden önce, beklenen kayıp tutarının bankanın faaliyet gösterdiği
piyasadaki koşulları tam olarak yansıtıp yansıtmadığını değerlendirmelidir. Özel
karşılıkların temerrüt halindeki varlık üzerinden hesaplanan beklenen kayıp
tutarını aşması durumunda, aradaki farkın, temerrüde düşülmeyen varlıklar
üzerinden hesaplanan beklenen kayıp tutarından mahsup edilmesinden önce de, bu
değerlendirmenin yapılması gerekir.
385.
TO/THK yaklaşımında sermaye yatırımları için hesaplanan beklenen kayıp
tutarının %50’si ana sermayeden, %50’si ise katkı sermayenden düşülür. TO/THK
yaklaşımında sermaye yatırımları için hesaplanan karşılıklar veya borç silmeler,
beklenen kayıp karşılığı hesaplamasında kullanılmayacaktır. Menkul
kıymetleştirme riskleri ile ilgili beklenen kayıp ve karşılıklara ilişkin uygulama,
563. paragrafta izah edilmektedir.
386.
H. İDD Yaklaşımı İçin Asgari Koşullar
387. Bölüm III. H, İDD yaklaşımına geçiş ve bu yaklaşımın devamlı
kullanılmasına ilişkin asgari koşulları sunmaktadır. Asgari koşullar, aşağıda
sayılan 12 ayrı bölümde düzenlenmiş bulunmaktadır: (a) asgari koşulların
bileşimi, (b) asgari koşullara uyum şartı, (c) derecelendirme sisteminin tasarımı,
116
(d) risk derecelendirme sisteminin işleyişi, (e) kurumsal yönetim ve denetim, (f)
içsel derecelerin kullanımı, (g) riskin sayısallaştırılması, (h) içsel tahminlerin
onaylanması, (i) denetim otoritesinin öngördüğü THK ve TT tahminleri, (j)
finansal kiralamanın dikkate alınma koşulları, (k) sermaye yatırımları için
sermaye gereksinimi hesaplaması ve (l) açıklama koşulları. Bu asgari koşulların
çeşitli varlık kategorileri için geçerli olduğunu not etmek gerekir. Bundan dolayı,
belirli bir asgari koşul başlığı altında birden fazla varlık kategorisi ele alınabilir.
1. Asgari Koşulların Bileşimi
388. İDD yaklaşımını kullanabilmek için, bankaların, hem başlangıçta hem de
devamlı olarak belirli asgari koşullara uyduğunu denetim otoritesine kanıtlaması
gerekir. Bu koşulların pek çoğu, bankaların risk derecelendirme sistemlerinin
ulaşması gereken hedefleri ve yerine getirmesi gereken koşulları içermektedir. Bu
konuda, bankaların ilgili riskleri tutarlı, güvenilir ve geçerli bir şekilde
sınıflandırma ve sayısallaştırma becerileri üzerinde odaklanılır.
389. Bu gereklerin altında yatan en önemli prensip, derecelendirme ve risk
tahmin sistem ve süreçlerinin borçlu ve işlemin özellikleri hakkında anlamlı bir
değerlendirme; anlamlı bir risk farklılaştırması ve makul sınırlar içinde doğru ve
tutarlı nicel risk tahminlerine ulaşabilecek nitelikte olmasıdır. Ayrıca, söz konusu
sistemler ve süreçlerin bu tahminlerin dahili kullanımına uyumlu ve uygun olması
da gerekir. Komite, piyasalar, derecelendirme metodolojileri, bankacılık ürünleri
ve uygulamaları arasındaki farkların, hem bankaların hem de denetim
otoritelerinin kendi operasyonel prosedürlerini uyarlamalarını gerektirdiğinin
farkındadır. Komitenin niyeti, bankaların risk yönetimi politikaları ve
uygulamalarına ilişkin herhangi bir form veya operasyonel ayrıntı dikte etmek
değildir. Her denetim otoritesi, bankaların uyguladığı sistem ve kontrollerin İDD
yaklaşımına temel oluşturmak için yeterli olduğunu teyit eden ayrıntılı inceleme
ve kontrol prosedürleri geliştirecektir.
Bu dokümanda belirtilen asgari koşullar, tersi açıkça belirtilmedikçe, tüm
varlık sınıflarına uygulanır. Kredi risklerinin borçlu veya kredi derecelerine
atanmasına (ve ilgili denetim, doğrulama vb.) ilişkin standartlar, açıkça aksi
belirtilmedikçe, perakende risklerin homojen risk havuzlarına atanmasına da aynı
şekilde uygulanır.
390.
391. Bu dokümanda belirtilen asgari koşullar, tersi açıkça belirtilmedikçe, hem
temel yaklaşıma hem de gelişmiş yaklaşıma uygulanır. Genel olarak, bütün İDD
bankaları, kendi TO tahminlerini yapmalı79 ve derecelendirme sisteminin tasarımı,
işleyişi, kontrolleri ve kurumsal yönetim ile ilgili genel koşullara ve TO
tahminleri ve TO ölçümlerinin doğrulanmasıyla ilgili gereklere uymalıdır. Kendi
THK ve TT tahminlerini kullanmak isteyen bankalar, ayrıca, bu risk faktörleri için
468 ilâ 489. paragraflarda belirtilen ilave asgari koşullara da uymalıdır.
79
Bankaların, İK alt-sınıfına giren belirli krediler için ve belirli sermaye yatırımı riskleri için kendi
TO tahminlerini yapmaları zorunlu değildir.
117
2. Asgari Koşullara Uyum Şartı
İDD yaklaşımını kullanmaya hak kazanabilmek için, bankanın, bu
dokümanda açıklanan İDD koşullarına hem başlangıçta hem de devamlı olarak
uyduğunu denetim otoritesine kanıtlaması gerekir. Bankaların genel kredi riski
yönetimi uygulamalarının, Komitenin ve ulusal denetim otoritelerinin
yayımladığı, sürekli yenilenen ve gelişen ihtiyatlı uygulamalara ilişkin
düzenlemelere de uygun olması gerekir.
392.
Bankanın bütün asgari gereklerle tam olarak uyumlu olmadığı durumlar
söz konusu olabilir. Böyle bir durumda, bankanın asgari gereklere zamanında
tekrar uyumlu hale gelmek amacına yönelik bir plan yapması ve bu plan için ilgili
denetim otoritesinden onay alması ya da bu uyumsuzluğun etkilerinin kuruma
yarattığı risk açısından önemsiz olduğunu denetim otoritesine kanıtlaması gerekir.
Kabul edilebilir bir planın yapılamaması ya da planın başarıyla uygulanamaması
ya da uyumsuzluğun önemsiz düzeyde olduğunun gösterilememesi halinde, ilgili
denetim otoriteleri, bankanın İDD yaklaşımını kullanma hakkını tekrar gözden
geçireceklerdir. Ayrıca, herhangi bir aykırılık süresince, denetim otoriteleri,
bankanın 2. Yapısal Blok kapsamında ilave sermaye bulundurmasını ya da
denetim otoritesinin öngördüğü başka bir uygun tedbiri almasını talep
edeceklerdir.
393.
3. Derecelendirme Sisteminin Yapısı
“Derecelendirme sistemi” terimi, kredi riskinin değerlendirilmesini, içsel
risk derecelerinin tayinini ve temerrüt ve zarar tahminlerinin sayısallaştırılmasını
destekleyen tüm yöntemler, süreçler, kontroller, veri toplama ve bilgi teknolojisi
sistemlerini kapsar.
394.
Her varlık kategorisi içinde, banka, birden fazla derecelendirme
metodolojileri/sistemleri kullanabilir. Örneğin, bankanın belirli sektörler veya
piyasa segmentleri (örneğin, aracı piyasası ve büyük şirketler) için kullandığı
uyarlanmış farklı derecelendirme sistemleri bulunabilir. Bankanın birden fazla
sistemi aynı anda kullanmayı tercih etmesi durumunda, bir borçluya belirli bir
derecelendirme
sisteminin
uygulanmasının
gerekçeleri
tam
olarak
belgelendirilmeli ve borçlunun risk seviyesini en iyi yansıtan bir tarzda
uygulanmalıdır. Bankalar, yasal sermaye gereksinimini asgariye indirmek
gayesiyle, borçlulara farklı derecelendirme sistemleri uygulamamalıdır (yani,
derecelendirme sistemi seçiminde keyfi tercihte bulunmak). Bankalar, İDD
kapsamında kullandıkları her sistemin hem başlangıçta hem de devamlı olarak
asgari gereklerle uyumlu olduğunu göstermelidir.
395.
118
(i)
Derecelendirme Boyutları
Kurumsal Krediler, Hazine ve Merkez Bankası Kredileri ve Banka Kredileri İçin
Standartlar
Kabul edilebilir bir İDD derecelendirme sisteminin iki ayrı ve bağımsız
boyutu bulunmalıdır: (i) borçlunun temerrüde düşme riski ve (ii) işleme özgü
faktörler.
396.
Birinci boyut, borçlunun temerrüde düşme riskini yansıtmalıdır. Aynı
borçlu için üstlenilen farklı kredi risklerine, her işlemin özgün niteliklerindeki
farklara bakılmaksızın, aynı borçlu derecesi tayin edilmelidir. Bunun iki istisnası
vardır. Birincisi, bankanın, kredinin ulusal para cinsinden ya da yabancı para
cinsinden olmasına bağlı olarak farklı borçlu dereceleri tahsis edebileceği ülke
transfer riskidir. İkincisi ise, bir krediye bağlantılı garantilerin ayarlanmış borçlu
derecesinde yansıtılmasıdır. Her iki durumda da, ayrı kredi riskleri, aynı borçlu
için birden çok derece uygulanmasıyla sonuçlanabilir. Bankalar, kredi
politikalarında borçlu dereceleri arasındaki ilişkileri, her borçlu derecesine
atfedilen risk düzeyi açısından düzenlemelidir. Kredi kalitesi bir borçlu
derecesinden diğerine düştükçe, algılanan ve ölçülen risk de artmalıdır. Kredi
politikası, her borçlu derecesinin riskini, hem o derecenin tayin edildiği borçlular
için tipik bir temerrüt olasılığı riski tanımıyla, hem de kredi riski seviyelerini ayırt
etmek için kullanılan kriterlerle tanımlamalı ve düzenlemelidir.
397.
İkinci boyut ise, teminat, borcun sırası, ürün tipi, vb. gibi işleme özgü
faktörleri yansıtmalıdır. Temel İDD yaklaşımını kullanan bankalarda, bu koşul,
hem borçluyla ilgili faktörleri hem de işleme özgü faktörleri yansıtan bir kredi
boyutuyla yerine getirilebilir. Örneğin, hem borçlunun gücünü (TO), hem de
zararın şiddetini (THK) içermek suretiyle beklenen kaybı yansıtan bir
derecelendirme boyutu kabul edilecektir. Benzer şekilde, sadece THK’yi yansıtan
bir derecelendirme sistemi de kabul edilecektir. Bir derecelendirme boyutunun
beklenen kaybı yansıtması ve THK’yi ayrıca sayısallaştırmaması halinde, denetim
otoritesinin öngördüğü THK tahminleri kullanılmalıdır.
398.
399. Gelişmiş yaklaşımı kullanan bankalarda, kredi derecesi sadece THK’yi
yansıtmalıdır. Bu dereceler, örneğin, teminat tipi, ürün, sektör ve kredinin
kullanım amacı dahil ancak bunlarla sınırlı olmamak üzere, THK’yi etkileyen tüm
faktörleri yansıtabilmelidir. Borçlu özellikleri, sadece THK’yi yordamladıkları
takdirde ve oranda, THK derecelendirmesine dahil edilebilir. Bankalar, yaptıkları
tahminlerin doğruluğunu ve uygunluğunu artırdığı konusunda denetim
otoritelerini ikna edebildikleri sürece, kredi derecelerini etkileyen faktörleri
portföyün çeşitli segmentleri için farklı uygulayabilirler.
400. İK alt-kategorisi için denetim otoritesi sınıflama kriterlerini kullanan
bankalar, bu krediler için iki boyutlu derecelendirme gereğinden muaftır. İK’de
borçlu ve işlem özelliklerinin karşılıklı bağımlılığından dolayı, bankalar, bu başlık
altında açıklanan koşulları, borçlunun finansal gücü (TO) ve zararın şiddeti
(THK) mülahazalarını içerecek şekilde beklenen kaybı yansıtan tek bir
119
derecelendirme boyutuyla yerine getirebilirler. Ancak bu muafiyet, İK altkategorisi için genel kurumsal temel veya gelişmiş yaklaşımı kullanan bankalara
uygulanmaz.
Perakende Krediler İçin Standartlar
Perakende krediler için derecelendirme sistemleri, hem borçlu riskini, hem
de işlem riskini yansıtmalı ve ilgili borçlu ve işlem özelliklerinin hepsini
kapsamalıdır. Bankalar, İDD yaklaşımında perakende tanımı kapsamına giren her
krediyi belirli bir havuza dahil etmelidir. Bankalar, bu sürecin anlamlı bir risk
farklılaştırması yarattığını, yeterince homojen risklerin gruplandırılmasını
sağladığını ve havuz seviyesinde zarar özelliklerinin doğru ve tutarlı tahminine
olanak sağladığını göstermelidir.
401.
Her havuz için, bankalar, TO, THK ve TT’yi tahmin etmelidir. Birden
fazla havuz aynı TO, THK ve TT tahminlerini paylaşabilir. Bankalar, kredileri bir
havuza dahil ederken en azından aşağıdaki risk belirleyici faktörleri dikkate
almalıdır:
402.
• Borçlu risk özellikleri (yani, borçlu tipi, borçlunun yaşı ve mesleği gibi
demografik özellikler);
• Ürün ve/veya teminat türleri de dahil işlem risk özellikleri [(örneğin,
kreditörün gayrimenkul gibi bir varlık karşılığında kredi açmaya hazır olduğu
yüzdesel oran), kriterleri, mevsimsellik, garantiler ve sıralama (birinci veya
ikinci sıra rehinler)]. Bankalar, varsa çoğul teminat (krediyle ilgili birden fazla
teminat) hükümlerini de açıkça izah etmelidir;
• Kredi geri ödemelerinde gecikme olması: Bankaların, geri ödemesi gecikmiş
olan kredileri gecikmemiş olan kredilerden ayırmalıdır.
(ii)
Derecelendirmenin Yapısı
Kurumsal Krediler, Hazine ve Merkez Bankası Kredileri ve Banka Kredileri İçin
Standartlar
403. Borçlu ve kredi derecelendirmesi ölçeklerinde aşırı bir yoğunlaşmaya yer
verilmeksizin, risklerin derecelere anlamlı bir şekilde dağıtılmış olması gerekir.
Bu hedefe ulaşabilmek için, bankanın mütemerrid olmayan borçlular için
en az yedi, temerrüde düşmüş borçlular için bir borçlu derece düzeyi uygulaması
gerekir. Belirli bir piyasa segmentine odaklanmış kredilendirme faaliyeti bulunan
bankalar, bu gereği, asgari sayıda derece düzeyi kullanarak yerine getirebilirler;
denetim otoriteleri, farklı kredi kalitesine sahip borçlulara kredi kullandıran
bankaların daha fazla sayıda borçlu derecesi uygulamalarını isteyebilirler.
404.
Borçlu derecesi, TO tahminlerinin dayandırıldığı, belirli ve farklı bir
derecelendirme kriterleri seti bazında borçlu riskinin değerlendirmesi olarak
405.
120
tanımlanır. Derecelendirme tanımı, o derecenin tayin edildiği borçlular için tipik
temerrüt riski derecesinin tanımının yanı sıra, o kredi riski düzeyini ayırt etmek
için kullanılan kriterleri içermelidir. Ayrıca, alfa veya sayısal derecelere
uygulanan “+” veya “-” belirleyicileri, ancak banka bunların uygulanması için
eksiksiz derece tanımları ve kriterlerini tespit etmiş ise ve TO’ları bu ayrılmış
dereceler için ayrı ayrı belirliyorsa, ayrı dereceler olarak kabul edilirler.
406. Belirli bir piyasa segmentinde ve temerrüt riski aralığında yoğunlaşan
kredi portföyleri bulunan bankalar, borçluların belirli derecelerde gereksiz
yoğunlaşmasını önlemek için o aralık içinde yeterli sayıda derece düzeyi
belirlemelidir. Tek bir derecede veya belirli derecelerde önemli bir yoğunlaşma
olması halinde, ilgili derecenin veya derecelerin makul sınırlar içinde dar TO
bantlarını kapsadığı ve bir dereceye giren tüm borçluların temerrüt riskinin o bant
içinde yer aldığı, ikna edici ampirik kanıtlarla desteklenmelidir.
THK tahmini için gelişmiş yaklaşımı uygulayan bankalar için öngörülmüş
belirli bir asgari kredi derece düzeyi sayısı yoktur. Bankalar, birbirinden çok farklı
THK’leri olan kredileri tek bir derece düzeyinde gruplandırmaktan kaçınmak için
yeterli sayıda kredi derecesine sahip olmalıdır. Kredi derece düzeylerini
tanımlamak için kullanılan kriterlerin ampirik kanıtlara dayanması gerekir.
407.
İK varlık kategorileri için denetim otoritesi sınıflama kriterlerini kullanan
bankaların, mütemerrid olmayan borçlular için en az dört, temerrüde düşmüş
borçlular için ise bir derece düzeyinin bulunması gerekir. Kurumsal temel ve
gelişmiş yaklaşıma hak kazanan İK kredileri için koşullar, genel kurumsal krediler
için öngörülen koşulların aynısıdır.
408.
Perakende Krediler İçin Standartlar
409. Belirlenen her havuz için bankanın, zarar özelliklerinin (TO, THK ve TT)
nicel ölçütlerini sağlayabilmesi gerekir. İDD kapsamında farklılaştırma
seviyesinin, belirli bir havuzdaki kredilerin sayısının, o havuz seviyesinde zarar
özelliklerinin oran ve miktarlarının anlamlı bir şekilde tayin edilmesi ve
doğrulanması için yeterli olmasını sağlaması gerekir. Borçluların ve kredilerin
havuzlara dağılımı anlamlı ve uygun olmalıdır. Bankanın toplam perakende
kredilerinin gereksiz şekilde tek bir havuzda yoğunlaşmaması gerekir.
(iii)
Derecelendirme Kriterleri
Bankanın derecelendirme sistemi altında kredilere derece tayinine ilişkin
somut derece tanımları, süreçleri ve kriterleri bulunmalıdır. Derece tanım ve
kriterleri mantıklı ve sezgisel olmalı, anlamlı bir risk farklılaştırması
oluşturmalıdır.
410.
•
Derece tanım ve kriterleri, derece tayin etmekle görevlilerin benzer riskler
taşıyan borçlu veya kredilere istikrarlı bir şekilde aynı dereceyi tayin
etmesine olanak sağlayacak kadar ayrıntılandırılmalıdır. Bu istikrar ve
tutarlılık, bütün iş birimleri, departmanlar ve coğrafi yerleşimlerde mevcut
121
olmalıdır. Derecelendirme kriter ve prosedürlerinin farklılaşması halinde,
banka, olası tutarsızlıkları izlemeli ve gerekirse, tutarlılığı sağlamak için
derecelendirme kriterlerinde gereken değişiklikleri yapmalıdır.
•
Yazılı derecelendirme tanımları, iç denetim veya eşit ölçüde bağımsız olan
bir birim ve denetim otoriteleri gibi üçüncü şahısların derecelendirme
sistemini anlaması ve derece tayinlerini gözden geçirmesi ve atanmış
derece/havuz işlemlerinin uygun olup olmadığını değerlendirmesi için
yeterince ayrıntılı ve açık olmalıdır.
•
Kriterler, ayrıca, bankanın içsel kredilendirme ilke ve standartlarıyla
bankanın sorunlu borçlu ve kredilerle ilgili politikalarına da uygun olmalıdır.
Bankalar, mevcut bilgileri tutarlı şekilde dikkate almak için, borçlulara ve
kredilere derece tayininde, gereken tüm ilgili ve önemli bilgileri kullanmalıdır.
Bilgilerin güncel olması gerekir. Banka, ne kadar az bilgiye sahipse, kredi
risklerinin borçlu ve kredi derecelerine veya havuzlarına tayininde ve dağılımında
o kadar ihtiyatlı davranmalıdır. İçsel derecenin tespitinde dışsal derece asli faktör
olabilir; bununla birlikte, banka, ilgili diğer bilgileri de dikkate almalıdır.
411.
Kurumsal Varlık Sınıfı İçindeki İK Ürünleri
İK kredileri için ilgili denetim otoritesi sınıflama kriterlerini kullanan
bankalar, kredilerine içsel derece tayinini, gerekli asgari koşullara uymak şartıyla,
kendi kriterleri, sistemleri ve süreçlerine dayanarak yapmalıdır. Daha sonra, içsel
derece düzeyleri denetim otoritesinin öngördüğü beş derecelendirme kategorisine
eşleştirilmelidir. Ek 4’teki 1 ilâ 4. tablolar, İK kredilerinin her alt-kategorisi için,
denetim otoritesi kategorilerinin her birine giren kredilerin gösterdiği özellikleri
ve genel değerlendirme faktörlerini içermektedir. Her kredilendirme faaliyetinin,
değerlendirme faktörlerini ve özelliklerini yansıtan kendine özgü bir tablosu
vardır.
412.
Komite, bankaların kredilerini derecelendirmek için kullandıkları
kriterlerin, denetim otoritesi kategorilerini belirleyen kriterlerin tamamen aynısı
olmayacağını kabul etmektedir; ancak, bankalar, uyguladıkları eşleme sürecinin
denetim otoritesi kategorisindeki özellikler sıralamasıyla uyumlu bir derece
düzeyi sıralamasıyla sonuçlandığını göstermelidir. Bankalar, kendi dahili
kriterlerinin esas alındığı durumlarda bu kriterlerin eşleme sürecini verimsiz ve
etkisiz hale getirmemesini sağlamak amacıyla özel tedbirler almalıdır.
413.
122
(iv)
Derecelendirme Sürecinin Zamanlaması
TO tahmininde kullanılan zaman diliminin bir yıl olmasına rağmen (447.
paragrafta açıklandığı gibi), bankaların derecelendirme yaparken daha uzun bir
zaman dilimi kullanmaları beklenir.
414.
Borçlu derecelendirmesi, olumsuz ekonomik koşullara veya beklenmedik
gelişmelere rağmen borçlunun borçlarını ödeme ve akdi yükümlülüklerini yerine
getirme kabiliyeti ve isteği hakkında bankanın yaptığı değerlendirmeyi
yansıtmalıdır. Örneğin, derecelendirme süreci belirli, uygun stres senaryolarına
dayandırılabilir. Alternatif olarak, herhangi bir somut stres senaryosu açıkça
belirlenmeden, borçlunun olumsuz ekonomik koşullara veya beklenmedik
olaylara karşı dayanıklılığını yansıtan borçlu özellikleri de dikkate alınabilir. Bu
değerlendirmeler sırasında dikkate alınan ekonomik koşullar, mevcut koşullarla
ve ilgili sektör/coğrafi bölge içinde iktisadi devre boyunca ortaya çıkması
muhtemel olan koşullarla uyumlu olmalıdır.
415.
Gelecekteki olayları ve bunların belirli bir borçlunun mali durumu
üzerindeki olası etkilerini tahmin etmenin güçlüklerinden dolayı, bankalar,
tahmini bilgilerde muhafazakâr bir davranış sergilemelidir. Ayrıca, sınırlı verilerin
mevcut olduğu durumlarda, bankalar, yaptıkları analizlerde de muhafazakâr bir
yaklaşım benimsemelidir.
416.
(v)
Modellerin Kullanılması
417. Bu bölümdeki koşullar, TO, THK veya TT tahminleri ya da borçlu veya
kredi derecesi tayini amacıyla kullanılan istatistiksel modellere ve diğer mekanik
yöntemlere uygulanır. Kredi puanlama modelleri ve diğer mekanik
derecelendirme prosedürleri, genellikle, mevcut bilginin sadece bir alt setini
kullanır. Mekanik derecelendirme prosedürleri, derecelendirme sistemlerinde
yapılan ve insan yargılarının büyük rol oynadığı kişisel hataları bazen önlemesine
rağmen, sınırlı bilginin mekanik yöntemlerle kullanımı da derecelendirme
hatalarının kaynağı olabilir. Kredi puanlama modelleri ve diğer mekanik
yöntemlere, derecelendirme tahsislerinin asli veya kısmi temeli olarak izin
verilebilir ve bu modeller ve prosedürler, kayıp özelliklerinin tahmininde de rol
oynayabilir. Modelin kapsamı dışındakiler de dahil, ilgili bütün önemli bilgilerin
de dikkate alınmasını ve modelin uygun bir şekilde kullanılmasını sağlamak için
yeterli insan yargısı ve insan denetimi gereklidir.
• Bir
modelin veya prosedürün öngörü gücünün yeterli olduğu ve
kullanılmasının yasal sermaye gereksinimini bozmayacağı konusunda ilgili
denetim otoritesini ikna etmekten banka sorumludur. Modele girdi olarak
kullanılan değişkenler, makul bir öngörü kümesinden oluşturulmalıdır. Model,
bankanın ilişki kurduğu borçlular veya kullandırdığı krediler için ortalama
olarak uygun ve doğru sonuçlar vermeli ve modelde bilinen herhangi önemli
bir yanlılık bulunmamalıdır.
123
• Banka, mevcut verilerini, onaylanmış bir dereceye özgü verilerin doğruluğu,
tamlığı ve uygunluğu ile ilgili bir değerlendirmeyi de içeren bir istatiksel
temerrüt veya kayıp öngörü modeline uygulamak amacına yönelik bir süreç
uygulamalıdır.
• Banka,
modeli kurmak için kullandığı verinin, borçlu veya kredi
popülasyonunu temsil edici nitelikte olduğunu göstermelidir.
• Model sonuçlarının insan yargısıyla birleştirilmesinde, insan yargısı, modelin
dikkate almadığı bütün ilgili ve önemli bilgileri dikkate almalıdır. Bankanın,
insan yargısının ve model sonuçlarının nasıl birleştirileceğini gösteren yazılı
bir talimatnamesi bulunmalıdır.
• Banka, modele dayalı derece atamalarının insan gözüyle incelenmesine ilişkin
prosedürlere sahip olmalıdır. Bu prosedürler, bilinen model zayıflıklarından
kaynaklanan hataları tespit etmek ve sınırlandırmak üzerine odaklanmalı ve
modelin performansını geliştirmek amacına yönelik devamlı ve güvenilir
çabaları da içermelidir.
• Banka, model performansı ve stabilitesinin izlenmesini, model ilişkilerinin
gözden geçirilmesini ve model çıktılarının genel sonuçlarla karşılaştırılarak
test edilmesini içeren düzenli bir model doğrulama süreci uygulamalıdır.
(vi)
Derecelendirme Sistemi Yapısının Dokümantasyonu
Bankalar, kullandıkları derecelendirme sistemlerinin tasarımını ve işleyişe
ilişkin ayrıntıları yazılı olarak muhafaza etmelidir. Bu dokümantasyon, bankaların
asgari standartlara uyumunu göstermeli ve portföy farklılaştırma, derecelendirme
kriterleri, borçluları ve kredileri derecelendiren tarafların sorumlulukları,
derecelendirme istisnasının tanımı, istisnaları onaylama yetkisine sahip tarafların
kimliği, derecelendirme denetimlerinin sıklığı ve derecelendirme sürecinin
yönetim tarafından denetlenmesi gibi konuları içermelidir. Banka, içsel
derecelendirme kriterleri seçiminin gerekçelerini yazılı hale getirmeli ve
derecelendirme kriter ve prosedürlerinin riskleri anlamlı bir şekilde farklılaştıran
derece tayiniyle sonuçlandığını gösteren analizler yapabilmelidir. Derecelendirme
kriter ve prosedürleri, mevcut portföye ve harici koşullara tam uygunluğun
sürdürülüp sürdürülmediğini belirlemek amacıyla periyodik olarak gözden
geçirilmelidir. Ayrıca, banka, risk derecelendirme sürecinde yaptığı önemli
değişikliklerin tarihçesini kaydetmeli ve belgelendirmeli ve bu dokümantasyon,
son kamu denetiminden sonra risk derecelendirme sürecinde yapılan
değişikliklerin tespitine destek olmalıdır. İç kontrol yapısı da dahil,
derecelendirme organizasyonu da belgelendirilmelidir.
418.
Bankalar, temerrüt ve zarar tanımlarını dahili olarak belgelendirmeli ve bu
tanımların 452 ilâ 460. paragraflarda verilen referans tanımlara uygun olduklarını
göstermelidir.
419.
124
420. Derecelendirme sürecinde istatistiksel model kullanan bankalar, bunların
metodolojilerini belgelendirmelidir. Bu belge:
• yapılan tahminlerin derecelere, münferit borçlulara, kredi risklerine veya kredi
havuzlarına dağılım ve tayininin teorisini, varsayımları ve/veya matematiksel
ve deneysel temellerini ve ayrıca, modelin tahmininde kullanılan veri
kaynak(lar)ını ayrıntılı bir şekilde açıklamalı;
• modelin doğrulanması için katı ilkelere dayanan bir istatiksel süreç (zaman
dışı ve örneklem dışı performans testleri de dahil) oluşturmalı ve
• modelin verimli çalışmadığı durum ve koşulları göstermelidir.
Özel mülkiyete konu bir teknoloji olduğu ileri sürülen ve bir üçüncü
şahıstan sağlanan bir modeli kullanmak, içsel derecelendirme sistemleriyle ilgili
dokümantasyon ve diğer koşullardan muaf tutulmak için yeterli ve haklı bir sebep
değildir. Denetim otoritelerini ikna etme yükümlülüğü, modelin satıcısına ve
bankaya aittir.
421.
4. Risk Derecelendirme Sisteminin İşleyişi
(i)
Derecelendirmenin Kapsamı
422. Kurumsal krediler, hazine ve merkez bankası kredileri ve banka kredileri
için, her borçluya ve başlıca kefil ve garantörlerinin her birine derece verilmeli ve
her kredi için kredi onay sürecinin bir parçası olarak bir kredi derecesi tayin
edilmelidir. Benzer şekilde, her perakende kredi de kredi onay sürecinin bir
parçası olarak bir havuza dahil edilmelidir.
Bankanın kredi riski üstlendiği her tüzel kişi ayrıca derecelendirilmelidir.
Her bankanın, ilgili ve bağlantılı kuruluşların hepsine veya bir kısmına aynı
derecenin verilebileceği veya verilemeyeceği durum ve koşullar da dahil, bir
şirketler grubu içindeki münferit kuruluşlar ve şirketlerin derecelendirilmesi
konusunda ilgili denetim otoritesince kabul edilebilir politikaları bulunmalıdır.
423.
(ii)
Derecelendirme Sürecinin Bütünlüğü ve Güvenilirliği
Kurumsal Krediler, Hazine ve Merkez Bankası Kredileri ve Banka Kredileri İçin
Standartlar
Yapılan derecelendirme notu tahsisleri ve periyodik derecelendirme
incelemeleri, kredinin açılmasında doğrudan bir menfaati bulunmayan kişilerce
yapılmalı veya onaylanmalıdır. Derecelendirme notu tahsisi sürecinin
bağımsızlığı, denetim otoritelerinin dikkatle gözden geçireceği bir dizi
uygulamayla sağlanabilir. Bu operasyonel süreçler, bankanın prosedürlerinde
yazılı hale getirilmeli ve banka politikalarına dahil edilmelidir. Kredi politikaları
424.
125
ve aracılık yüklenimi prosedürleri, mevcut
bağımsızlığını artırmalı ve güçlendirmelidir.
derecelendirme
sürecinin
425. Borçluların ve kredilerin dereceleri, asgari olarak yılda bir kez
yenilenmelidir. Belirli krediler ve özellikle daha yüksek risk taşıyan borçlular
veya problemli krediler, daha sık aralıklarla incelemeye tabi tutulmalıdır. Ayrıca,
bir borçlu veya kredi hakkında yeni önemli bilgilerin ortaya çıkması halinde,
bankanın yeni bir derecelendirme süreci başlatması gereklidir.
Banka, borçlunun mali durumu ve kredi özellikleri hakkında THK ve TT
tahminlerini etkileyen önemli ve ilgili bilgileri (teminatın durumu gibi) toplamak
ve güncellemek için etkin ve verimli bir sürece sahip olmalıdır. Bankanın, bu tür
bilgileri aldıktan sonra, ilgili borçlunun derecesini zamanında güncelleyebileceği
bir prosedürü bulunmalıdır.
426.
Perakende Krediler İçin Standartlar
Bir banka, tanımlanmış her risk havuzunun ilgili kayıp özelliklerini ve
borçların vadesinin geçmesi durumunu asgari olarak yılda bir kere gözden
geçirmelidir. Banka, ilgili kredilerin doğru havuza konulmaya devam edilmesini
sağlamak amacıyla her havuz içindeki münferit borçluların durumunu da gözden
geçirmelidir. Bu koşul, havuz içindeki kredileri temsil edici nitelikteki bir
örneklemin incelenmesi yoluyla yerine getirilebilir.
427.
(iii)
Sapmalar
428. Uzman değerlendirmelerine dayanan derecelendirme notu tahsislerinde,
bankalar, bu sapmaların nasıl, ne ölçüde ve kim tarafından kullanılabileceği de
dahil olmak üzere, ilgili banka görevlilerinin derecelendirme süreci çıktılarından
sapmaların olabileceği durumları açıkça belirlemelidirler. Modele dayalı
derecelendirmeler için, bankalar, insan yargısının modelin yaptığı
derecelendirmeden saptığı, değişkenlerin kapsam dışı tutulduğu veya girdilerin
değiştirildiği durumların izlenmesine yönelik rehberlere ve süreçlere sahip
olmalıdır. Bu rehberler, bu tür sapmalara onay vermekten sorumlu olan personelin
kimliğini de içermeli ve göstermelidir. Bankalar, sapmaları açıkça tanımlamalı ve
bunların uygulanmasını özel olarak izlemelidirler.
(iv)
Verilerin Muhafazası
429. Bir banka, kendi içsel kredi riski ölçüm ve yönetim sürecine etkin destek
sağlamak, bankanın bu dokümanda yer alan diğer yükümlülüklerini yerine
getirebilmek ve denetim otoritesine yapılan raporlamaya bir temel oluşturmak
amacıyla, temel borçlu ve kredi özelliklerine ilişkin bilgi ve verileri toplamalı ve
saklamalıdır. Bu veriler, örneğin, içsel derecelendirme sisteminin artan
karmaşıklık düzeyi, portföyler arasında daha ince ve detaylı bir bölümlemenin
yapılabileceğini gösterdiği takdirde, ilgili borçlulara ve kredilere derecelerin
geçmişe dönük olarak tekrar tahsisine imkan sağlayacak kadar detaylandırılmış
olmalıdır. Ayrıca, bankalar, bu Çerçeve dokümanın 3. Yapısal Bloğu kapsamında
126
gereken kendi içsel derecelendirme sistemlerine ilişkin verileri de toplamalı ve
saklamalıdırlar.
Kurumsal Krediler, Hazine ve Merkez Bankası Kredileri ve Banka Kredilerine
İlişkin Verilerin Muhafazası
Bankalar, bir borçlu/garantöre bir içsel derecenin verilmesinden sonra
yapılan derecelendirme, derecelendirme notlarının tahsis edildiği tarihler,
derecelendirmeyi yapmak için kullanılan yöntem ve derecenin elde edildiği temel
veriler ve ilgili sorumlu kişi/model de dahil, borçluların ve kabul için gerekli
nitelikleri taşıyan kefil ve garantörlerin derecelendirme tarihçelerini tutmalıdır.
Temerrüde düşen borçlular ve kredilerin kimliği ve bu temerrütlerin zamanı ve
koşullarına ilişkin bilgiler de tutulmalıdır. Bankalar, borçlu derecelendirme
sisteminin tahmin ve öngörü kabiliyetini izlemek amacıyla, derecelendirme
düzeylerine ve dereceler arasında geçişlere ilişkin TO’ler ve gerçekleşen temerrüt
oranları hakkındaki verileri de tutmalıdırlar.
430.
Gelişmiş İDD yaklaşımını kullanan bankalar, ayrıca, her krediyle ilgili
THK ve TT tahminlerine ilişkin veriler ve tahminlerde kullanılan temel veriler ve
sorumlu kişi/ model hakkında veriler de toplamalı ve bunların tam bir tarihçesini
tutmalıdırlar. Bankalar, temerrüde düşülen her krediyle ilgili tahmin edilen ve
gerçekleşen THK ve TT’lere dair verileri de toplamalıdırlar. Garantiler/kredi
türevlerinin kredi riskini azaltma etkilerini THK aracılığıyla yansıtan bankalar,
garanti/kredi türevinin etkilerinin incelenmesi ve değerlendirilmesinden önce ve
sonra kredinin THK’si hakkında veriler tutmalı ve saklamalıdırlar. Temerrüde
düşülen her krediyle ilgili olarak, tahsil edilebilen tutarlar, tahsilat kaynağı (yani,
teminat, tasfiye gelirleri ve garantiler), tahsilat/ telafi için gereken süre ve idari
giderler de dahil, kayıp unsurları veya tahsilat hakkında bilgiler de toplanmalı ve
saklanmalıdır.
431.
432. Temel yaklaşım kapsamında denetim otoritesinin öngördüğü tahminleri
kullanan bankaların, ilgili verileri (yani, temel yaklaşımda kurumsal kredilere
ilişkin kayıp ve tahsilat deneyimi hakkında veriler ve İK için denetim otoritesi
sınıflama kriterlerini kullanan bankalar için gerçekleşmiş kayıplar hakkında
veriler) tutmaları teşvik edilmektedir.
Perakende Krediler İlişkin Verilerin Muhafazası
433. Bankalar, doğrudan doğruya veya bir model kullanılarak borçlunun ve
işlemin risk özellikleri hakkında veriler ve vadesi geçmiş/tahsili gecikmiş
alacaklarla ilgili veriler de dahil, kredilerin havuzlara dağılımı sürecinde
kullanılan verileri saklamalıdırlar. Bankalar, kredi havuzlarına ilişkin olarak
tahmin edilen TO’ler, THK’ler ve TT’ler hakkındaki verileri de saklamalıdırlar.
Bankalar, temerrüde düşülen krediler için, temerrütten önceki yıl içinde kredinin
tahsis edildiği havuzlar ve gerçekleşen THK ve TT sonuçları hakkındaki verileri
de saklamalıdırlar.
127
(v)
Sermaye Yeterliliği Değerlendirmesinde Kullanılan Stres Testleri
Bir İDD Bankasının sermaye yeterliliği değerlendirmesi için
kullanabileceği sağlam stres testi prosedürleri ve süreçleri bulunmalıdır. Stres
testi, bir bankanın kredi riskleri üzerinde olumsuz etkiler yapabilecek olası
olayların ve ekonomik koşullardaki olası değişikliklerin belirlenmesini ve
bankanın bu değişikliklere dayanma gücünün ve yeteneğinin değerlendirilmesini
içermelidir. Bu amaçla kullanılabilecek senaryo örnekleri: (i) ekonomik
durgunluk veya ilgili sektörde durgunluk, (ii) piyasa riski olayları ve (iii) likidite
sorunlarıdır.
434.
Bir banka, yukarıda tanımlanan daha genel testlere ilave olarak, belirli özel
koşulların İDD yasal sermaye yükümlülüğü üzerindeki etkilerini değerlendirmek
amacıyla kredi riski stres testi yapmalıdır. Yapılacak olan test, denetim
otoritesinin incelemesine tâbi olarak banka tarafından seçilir. Yapılacak testin
anlamlı ve makul sınırlar içinde muhafazakar olması gerekir. Münferit bankalar,
kendi koşullarına bağlı olarak, bu stres testi yükümlülüğünü yerine getirmek
amacıyla farklı yaklaşımlar geliştirebilirler. Bu çerçevede, amaç, bankalardan en
kötü durum senaryolarını dikkate almalarını istemek değildir. Ancak bankanın
uygulayacağı stres testinde, asgari olarak, hafif ekonomik durgunluk ve gerileme
senaryolarının etkileri değerlendirilmelidir. Böyle bir durumda, örneğin, bankanın
uluslararası çeşitliliği de muhafazakar bir şekilde dikkate alınarak, bankanın TO,
THK ve TT’leri üzerindeki etkisini değerlendirmek amacıyla, örneğin büyüme
oranının sıfır olduğu birbirini takip eden iki çeyrek dönem kullanılabilir.
435.
436. Hangi yöntem kullanılırsa kullanılsın, banka, aşağıda sayılan bilgi
kaynaklarını dikkate almalıdır. İlk olarak, bir bankanın kendi verileri, kredilerinin
en azından bir kısmı için dereceler arasındaki geçişlerin tahmin edilmesine olanak
vermelidir. İkinci olarak, bankalar kredi ortamındaki daha küçük bir bozulmanın
bankanın derecelendirme sistemi üzerindeki etkileri hakkında olan ve daha büyük
stres koşullarının olası etkileri hakkında bazı bilgiler de içeren bilgileri
değerlendirmelidirler. Üçüncü olarak, bankalar, dış derecelendirmede dereceler
arasındaki geçişle ilgili bulguları değerlendirmelidirler. Bu, bankanın kredi
sepetlerini derecelendirme kategorilerine genel olarak eşlemesini de içerir.
437. Ulusal denetim otoriteleri, kendi ülkelerindeki koşulları dikkate alarak, bu
amaçla kullanılacak olan testlerin nasıl tasarlanması gerektiği hakkında kendi
bankalarına talimat vermek isteyebilirler. Banka bu yaklaşımı kendi içsel
derecelendirme amaçlarıyla zaten kullanmakta ise, stres testinin sonuçları, bu
Çerçeve dokümanın bu bölümünde tanımlanan İDD kurallarına göre hesaplanan
sermayede herhangi bir farka yol açmayabilir. Bir banka, birden fazla ülke
piyasasında faaliyet gösteriyorsa, bu piyasaların hepsinde aynı koşulları test
etmesi gerekmez, fakat toplam kredilerinin büyük çoğunluğunu içeren portföyler
üzerinde stres testi yapmalıdır.
128
5. Kurumsal Yönetim ve Gözetim-Denetim
(i)
Kurumsal Yönetim
Derecelendirme ve tahmin süreçlerinin bütün önemli yönleri ve özellikleri,
bankanın yönetim kurulu veya onun tayin ettiği bir komite ve banka üst yönetimi
tarafından onaylanmalıdır.80 Bu organlar, bankanın risk derecelendirme sistemi
hakkında genel bilgi sahibi olmalı ve sistemle ilgili yönetim raporlarına ilişkin
detayları bilmelidir. Üst yönetim, belirlenen politikalarda yapılan ve bankanın
ilgili derecelendirme sistemi operasyonları üzerinde önemli etkiler yapan önemli
değişiklikleri veya istisnaları yönetim kuruluna veya onun tayin ettiği söz konusu
komiteye bildirmelidir.
438.
Üst yönetim de, derecelendirme sisteminin tasarımı ve operasyonları
konusunda iyi derecede bilgi sahibi olmalı ve belirlenmiş prosedürler ile fiili
uygulamalar arasındaki önemli farkları onaylamalıdır. Banka üst yönetimi,
derecelendirme sisteminin sürekli olarak düzgün çalışmasını da sağlamalıdır.
Yönetim ve kredi kontrol bölümü personeli, derecelendirme sürecinin
performansı, geliştirilmesi gereken alanları ve önceden belirlenmiş eksiklikleri
gidermeye yönelik çalışmaların durumunu tartışmak amacıyla düzenli olarak
toplanmalıdır.
439.
İçsel derecelendirme, bu organlara yapılan raporlamanın olmazsa olmaz
bir parçası olmalıdır. Raporlama, derecelere göre risk profilini, dereceler
arasındaki geçişleri, her derecenin ilgili parametrelerine ilişkin tahminleri ve
gerçekleşen temerrüt oranlarının (ve gelişmiş yaklaşımlar uygulayan bankalar için
THK’ler ve TT’lerin) beklentilerle karşılaştırılmasını içermelidir. Raporlama
sıklıkları, ilgili bilgilerin önem düzeyi ve türüne ve bilgileri alan kişinin hiyerarşik
seviyesine göre değişebilir.
440.
(ii)
Kredi Riski Kontrolü
Bankaların, kendi içsel derecelendirme sistemlerinin tasarımı veya seçimi,
uygulanması ve performansından sorumlu olan bağımsız kredi riski kontrol
birimleri bulunmalıdır. Bu birim(ler), kredileri açmaktan sorumlu olan
personelden ve yönetim birimlerinden fonksiyonel olarak bağımsız olmalıdır.
Sorumluluk ve görev alanları şunları içermelidir:
441.
80
Bu standart, bir yönetim kurulu ve üst yönetimden oluşan bir yönetim yapısına atıf yapmaktadır.
Komite, ülkelerin mevzuatları ve yasal düzenlemeleri arasında yönetim kurulu ve üst yönetimin
görevleri konusunda önemli farkların bulunduğunun bilincindedir. Bazı ülkelerde, yönetim
kurulunun münhasır olmasa bile asli ve temel görevi, icra organının (üst yönetim, genel yönetim)
görevlerini yerine getirip getirmediğini denetlemektir. Bu sebeple, bu ülkelerde, yönetim kurulu
bir denetleyici organ olarak anılmaktadır. Bunun anlamı, yönetim kurulunun icrai görevlerinin
bulunmamasıdır. Öte yandan, başka ülkelerde, yönetim kurulunun daha geniş bir yetki alanı vardır
ve bu yetkileri arasında, banka yönetimi için genel çerçeveyi oluşturmak da vardır. Bu farklardan
dolayı, bu dokümanda, yönetim kurulu ve üst yönetim kavramları, hukuki yapıları tanımlamak için
değil, daha ziyade, bir banka içindeki iki karar alma fonksiyonu ve organını tanımlamak için
kullanılmaktadır.
129
• İçsel derecelerin test edilmesi ve izlenmesi;
• Bankanın derecelendirme sisteminden, temerrüt tarihinde ve temerrütten
önceki bir yıl içinde derecelere göre tarihsel temerrüt verilerini, dereceler
arasında geçiş analizlerini ve temel derecelendirme kriterlerine ilişkin
trendlerin izlenmesini içeren özet raporların üretilmesi ve analiz edilmesi;
• Derecelendirme tanımlarının birimler ve coğrafi bölgeler arasında istikrarlı ve
tutarlı bir şekilde uygulanmasına yönelik prosedürlerin uygulanması;
• Değişikliklerin sebepleri de dahil, derecelendirme sürecindeki değişikliklerin
izlenmesi, gözden geçirilmesi ve yazılı hale getirilmesi; ve
• Derecelendirme kriterlerinin riskleri göstermeye devam edip etmediklerini
değerlendirmek amacıyla bu kriterlerin gözden geçirilmesi. Derecelendirme
süreci, kriterleri veya münferit derecelendirme parametrelerinde olan
değişiklikler kaydedilmeli ve denetim otoriteleri tarafından incelenmek üzere
saklanmalıdır.
442. Bir kredi riski kontrol birimi, derecelendirme modellerinin geliştirilmesi,
seçilmesi, uygulanması ve onaylanması-doğrulanması sürecine aktif bir şekilde
katılmalıdır. Bu birim, derecelendirme sürecinde kullanılan modellerle ilgili
denetim ve kontrol sorumluluklarını ve derecelendirme modellerinin sürekli
izlenmesi ve bu modellerde gereken değişikliklerin yapılması nihai
sorumluluğunu üstlenmelidir.
(iii)
İç ve Dış Denetim
443. İç denetim birimi veya eşit düzeyde bağımsız olan başka bir birim, kredi
fonksiyonunun operasyonları ve TO, THK ve TT tahminleri de dahil bankanın
derecelendirme sistemini ve operasyonlarını asgari olarak yılda bir kez
incelemelidir. İnceleme konuları ilgili bütün asgari yükümlülüklere uyumu da
içerir. İç denetim birimi bulgularını kaydetmeli ve belgelendirmelidir. Bazı ulusal
denetim otoriteleri, bankanın derecelendirme notunun tahsisi sürecinin ve kayıp
özellikleri tahminlerinin bağımsız dış denetimini de isteyebilirler.
6. İçsel Derecelerin Kullanımı
İçsel dereceler ve temerrüt ve kayıp tahminleri, İDD yaklaşımını kullanan
bankaların kredi onayı, risk yönetimi, içsel sermaye tahsisleri ve kurumsal
yönetim fonksiyonları ve süreçlerinde önemli bir rol oynamalıdır. Sadece ve
münhasıran İDD yaklaşımını yasal sermaye tahsisinde kullanabilmek amacıyla
tasarlanan ve uygulanan ve sadece İDD girdilerini sağlamak için kullanılan
derecelendirme sistemleri ve tahminleri kabul edilemez. Bankaların hem İDD
amaçlarıyla ham de bütün dahili amaçlarla tamamen aynı tahminleri
kullanmalarının gerekli olmadığı bilinmektedir. Örneğin, fiyatlandırma
444.
130
modellerinde muhtemelen varlığın ömrüyle ilgili TO ve THK’ler kullanılır. Bir
banka, bu tür farkların olması halinde, bu farklılıkları yazılı hale getirmeli ve
bunların makul olduğunu ilgili denetim otoritesine göstermelidir.
Bir bankanın içsel derecelendirme bilgilerinin nasıl kullanıldığını gösteren
güvenilir bir izleme kayıt sistemi bulunmalıdır. Böylece, banka, bu dokümanda
tanımlanan ve öngörülen asgari yükümlülüklere genel olarak uygun olan bir
derecelendirme sistemini yasal sermayenin hesaplanması için gerekli izni almadan
önce en az üç yıl süreyle kullandığını göstermeli ve kanıtlamalıdır. Gelişmiş İDD
yaklaşımını kullanan bir banka, THK’leri ve TT’leri kendi THK ve TT
tahminlerini kullanması için öngörülen asgari yükümlülüklere genel olarak uygun
olan bir tarzda ve kullanım izninden önce en az üç yıl süreyle kullandığını
göstermeli ve kanıtlamalıdır. Bir bankanın derecelendirme sisteminde yapılan
geliştirme ve iyileştirmeler, bankayı, söz konusu üç yıl süreyle kullanma koşuluna
aykırı hale getirmez.
445.
7. Riskin Sayısallaştırılması
(i)
Genel Tahmin Yükümlülükleri
Yapısı ve İçeriği
Bu bölüm, bankanın kendi TO, THK ve TT tahminleriyle ilgili genel
standartları tanımlamaktadır. Genel olarak, İDD yaklaşımlarını kullanan bütün
bankalar, kurumsal krediler, hazine ve merkez bankası kredileri ile banka kredileri
için veya perakende kredilerde her havuz için tahmin edilen her bir içsel borçlu
derecesi için bir TO81 tahmini yapmalıdırlar.
446.
TO tahminleri, perakende krediler hariç, ilgili derecedeki borçlular için bir
yıllık temerrüt oranlarının uzun süreli bir ortalaması olmalıdır (aşağıya bakınız).
TO tahminine dair koşullar, 461 ilâ 467. paragraflarda ele alınmaktadır. Gelişmiş
yaklaşımı kullanan bankalar, kredilerinin (veya perakende krediler havuzlarının)
her biri için uygun bir THK (468 ilâ 473. paragraflarda tanımlandığı gibi) tahmin
etmelidirler. Gelişmiş yaklaşımı kullanan bankalar, ayrıca, 474 ve 475.
paragraflarda tanımlandığı gibi kredilerinin her biri için uygun bir uzun süreli
temerrütle ağırlıklandırılmış ortalama TT tahmini de yapmalıdırlar. TT tahminine
ilişkin yükümlülükler, 474 ilâ 479. paragraflarda izah edilmektedir. Kurumsal
krediler, hazine ve merkez bankası kredileri ve banka kredileri için, yukarıda
belirtilen kendi TT veya THK tahminlerini kullanabilme yükümlülüklerini yerine
getiremeyen bankalar, bu parametreler için denetim otoritesinin yaptığı tahminleri
kullanmalıdırlar. Bu tahminlerin kullanılmasına ilişkin standartlar, 506 ilâ 524.
paragraflarda açıklanmaktadır.
447.
81
Bankaların İK alt-sınıflarına giren belirli kredileri ve belirli hisse senedi yatırımları için kendi
TO tahminlerini yapmaları gerekmez.
131
448. İçsel TO, THK ve TT tahminleri, ilgili bütün önemli ve mevcut veri, bilgi
ve yöntemleri içermelidir. Bir banka, dış kaynaklardan elde ettiği verileri
(havuzlanan veriler de dahil) ve kendi içsel verilerini kullanabilir. İçsel veya
dışsal verilerin kullanılması halinde, banka, yaptığı tahminlerin uzun süreli bir
deneyimi temsil ettiğini göstermelidir.
Tahminler, sadece sübjektif veya değerlendirmeye bağlı görüş ve
mülahazalara değil, tarihsel deneyime ve ampirik bulgu ve bilgilere dayanmalıdır.
Gözlem süresi içinde alacakları takip ve tahsili sürecinde veya kredilendirme
uygulamalarında olan değişiklikler de dikkate alınmalıdır. Bir bankanın yaptığı
tahminler, teknik gelişmelerin etki ve sonuçlarını, elde edilen yeni verileri ve
diğer bilgileri derhal yansıtmalıdır. Bankalar, yaptıkları tahminleri yılda bir kere
veya daha sık aralıklarla gözden geçirmelidirler.
449.
Tahmin için kullanılan verilerin temsil ettiği risk tutarlarına ilişkin ana
kütle ve verilerin üretildiği sırada geçerli olan kredilendirme standartları ve ilgili
diğer özellikler, bankanın kendi kredileri ve standartlarına ilişkin veri ve
özelliklere yakından eşlenmeli veya en azından onlara denk olmalıdır. Banka, bu
verilerin altında yatan ekonomik koşullar veya piyasa koşullarının güncel ve
öngörülebilir koşullarla ilgili olduğunu da göstermelidir. THK ve TT tahminleri
için, bankalar, 468 ilâ 479. paragrafları dikkate almalıdırlar. Örneklem grubundaki
kredilerin sayısı ve riskin sayısallaştırılması için kullanılan veri uzunluğu,
bankanın yaptığı tahminlerin doğru, güvenilir ve sağlam olduğundan emin
olabilmesi için yeterli olmalıdır. Tahmin tekniği, örneklem dışı testlerde de iyi
performans göstermelidir.
450.
Genel olarak, TO, THK ve TT tahminleri öngörülmeyen ve beklenmedik
hatalar içerebilir. Bir banka, aşırı iyimserlikten kaçınmak için, yaptığı tahminlere
hata olasılığı ile ilgili bir ihtiyat marjı/payı ilave etmelidir. Kullanılan yöntem ve
verilerin daha az tatmin edici ve hata olasılığının daha yüksek olduğu durumlarda,
ihtiyat marjı/payı daha büyük olmalıdır. Denetim otoriteleri, bu Çerçeve
dokümanın uygulamaya konulduğu tarihten önce toplanmış bulunan veriler için
gerekli standartların uygulanmasında bir miktar esnekliğe izin verebilirler.
Bununla birlikte, bu durumlarda, bankaların bu esnekliği bulunmayan verilere
denk veriler elde etmek amacıyla gereken uygun ayarlamaları yaptıklarını denetim
otoritelerine göstermeleri gereklidir. Çerçevenin uygulanmaya başlandığı tarihten
sonra toplanan veriler de, açıkça aksi belirtilmedikçe, asgari standartlara uygun
olmalıdır.
451.
(ii)
Temerrüt Tanımı
Aşağıda sayılan iki olaydan herhangi birisi veya her ikisi birden meydana
geldiğinde, belirli bir borçluyla ilgili bir temerrüt durumu oluşmuş sayılır:
452.
• Banka,
bankanın teminatı (varsa) nakde çevirmek gibi bir işleme
başvurmaması halinde, borçlunun banka grubuna olan kredi borçlarını ödeme
olasılığının bulunmadığına kanaat getirmiştir.
132
• Borçlunun banka grubuna olan önemli bir kredi borcunun vadesi 90 günden
fazla geçmiş ve borç ödenmemiştir.82 Cari hesap kredilerinde, müşteri, tahsis
edilen bir limiti ihlâl ettiğinde ya da cari limitlerden daha küçük bir limit
bildirildiğinde gecikmiş/vadesi geçmiş sayılır.
Ödememe ihtimalinin göstergeleri olarak dikkate alınabilecek unsurlar
şunları içerir:
453.
• Banka, kredi borcunu tahakkuk etmemiş statüye koyar.
• Banka, kredi riskini üstlendikten sonra kredi kalitesinde algıladığı önemli bir
düşüşten dolayı bir karşılık veya hesaba özgü bir karşılık ayırır.83
• Banka, önemli bir ekonomik kayba katlanmak suretiyle krediyi satar.
• Anapara, faizler veya (ilgili ise) ücretlerde önemli bir feragat veya ertelemenin
neden olduğu bir finansal borç azalmasına yol açma ihtimalinin bulunduğu
hallerde, banka kredi borcunun haciz altında yeniden yapılandırılmasına izin
verir.84
• Borçlunun banka grubuna olan kredi borcundan dolayı, banka borçlunun
müflis ilân edilmesi için veya benzeri bir karar için müracaat eder.
• Borçlu, iflas veya benzeri bir koruma için talepte bulunur veya müflis ilân
edilir veya benzeri bir koruma altına alınır. Bu hallerde, borçlu banka grubuna
olan kredi borcunu geri ödenmesi engelleyecek veya geciktirecekse.
454. İlgili ulusal denetim otoriteleri, bu unsurların nasıl uygulanması ve
izlenmesi gerektiği konusunda gerekli rehberliği sağlayacaklardır.
455. Perakende kredilerde temerrüt tanımı borçlu düzeyinden ziyade belirli bir
kredi düzeyinde uygulanabilir. Bu durumda bir borçlunun belirli bir borcu
ödemekte temerrüde düşmesi, bankanın borçlunun banka grubuna olan diğer
bütün borçlarına temerrüt uygulaması yapmasını gerektirmez.
Bir banka, İDD kredi sınıflarındaki fiili temerrüt durumlarını bu referans
tanımı kullanarak kaydetmelidir. Bir banka, referans tanımı, kendi TO tahminleri
ve (ilgili ise) THK ve TT tahminleri için de kullanmalıdır. Bir banka, bu
tahminleri yapmak için, paragraf 462’de belirtilen yükümlülüklere tâbi olarak,
456.
82
Perakende krediler ve KK borçlarında, bir denetim otoritesi, yerel koşullara göre uygun ve
gerekli gördüğü takdirde, bu 90 günlük süreyi, farklı ürünler için azami 180 güne kadar başka bir
süreyle değiştirebilir. Bir üye ülkede, yerel koşullara göre, bankaların şirketlere açtıkları krediler
için de azami 180 güne kadar bir sürenin kullanılması uygun ise, bu uygulama 5 yıllık bir geçiş
dönemi için yapılabilir.
83
Bazı ülkelerde, hisse senedi yatırımları için ayrılan özel karşılıklar, fiyat riskinden dolayı
ayrılmaktadır ve temerrüdü göstermezler.
84
Bir TO/THK yaklaşımı kapsamında değerlendirilen hisse senedi yatırımlarında, hisse
senetlerinin kendisinin haciz altında yeniden yapılandırılması işlemleri de dahil.
133
elinde mevcut olan ancak o tanıma uygun olmayan dış verileri de kullanabilir.
Bununla birlikte, bu gibi durumlarda, bankalar, referans tanıma genel uygunluğu
ve denkliği sağlamak için dış verilerde gerekli ayarlamaları yaptığını denetim
otoritelerine göstermelidirler. Aynı koşul, bu Çerçeve dokümanın uygulamaya
konulmasına kadar kullanılan içsel verilere de uygulanır. Bu Çerçeve dokümanın
uygulama tarihinden sonra söz konusu tahminlerde kullanılan içsel verilerin
(bankaların havuzladığı veriler de dahil) bu referans tanıma uygun olması
gereklidir.
457. Banka, daha önce temerrüde düşmüş bir kredinin statüsünün referans
tanımın kullanılmasına artık izin vermediğine inandığı takdirde, borçlu
derecelendirmesi ve THK tahmini işlemini temerrüde düşmemiş bir krediyle aynı
şekilde yapmalıdır. Daha sonra referans tanım tekrar kullanılabilir hale geldiği
takdirde, ikinci bir temerrüt durumu gerçekleşmiş sayılacaktır.
(iii)
Yapılandırma
Bankanın, vadesi geçmiş günlerin sayımıyla ve özellikle, kredilerin tekrar
yaşlandırılmasıyla ve mevcut hesaplarda vade uzatımı, erteleme, yenileme ve
yeniden yazma işlemleri ile ilgili, açıkça belirlenmiş ve yazılı hale getirilmiş
politikaları bulunmalıdır. Yeniden yaşlandırma politikası, asgari olarak şu bilgileri
içermelidir: (a) onay otoriteleri ve raporlama yükümlülükleri; (b) bir kredinin
yeniden yaşlandırma işlemine tâbi tutulabilmesi için gereken asgari yaş; (c)
yeniden yaşlandırmaya tâbi tutulabilecek olan kredilerde gecikme seviyeleri; (d)
kredi başına azami yeniden yaşlandırma işlemi sayısı ve (e) borçlunun geri ödeme
gücü ve kapasitesinin yeniden değerlendirilmesi. Bu politikalar, zaman içinde
istikrarlı bir şekilde uygulanmalı ve ‘kullanım testini’ desteklemelidir (yani, bir
banka, yeniden yaşlandırılan bir krediyi, ödemenin gecikmesinin vadeyi geçme
kesim noktalarını geçmiş bulunan diğer gecikmiş kredilerle aynı tarz ve şekilde
işleme tâbi tuttuğu takdirde, bu kredi de, İDD uygulamasında ‘temerrüde düşmüş
kredi’ olarak kaydedilmelidir). Bazı denetim otoriteleri kendi ülkelerinde bankalar
için daha spesifik yeniden yaşlandırma koşulları uygulamayı tercih edebilirler.
458.
(iv)
Limit Aşımlarına İlişkin Uygulama
İzin verilmiş cari hesap kredileri, ilgili bankanın belirlediği ve müşteriye
bildirdiği bir kredi limitine tâbi tutulmalıdır. Bu limitin ihlâlleri takip edilmelidir;
hesap temerrüt hallerine bağlı olarak 90 ilâ 180 gün sonra limitin altına
getirilmediği takdirde, temerrüde düşmüş sayılır. İzin verilmemiş cari hesap
kredileri, İDD uygulamasında sıfır limite tâbi tutulur. Böylece, vadeyi geçme
süresi, izin verilmemiş bir müşteriye herhangi bir kredi açıldığında başlar; bu
kredi 90 ilâ 180 gün içinde geri ödenmediği takdirde kredi temerrüde düşmüş
sayılır. Bankaların, cari hesap kredisi teklif edilen müşterilerin kredi değerliliğini
değerlendirilmesi için sağlam dahili politikaları bulunmalıdır.
459.
134
(v)
Bütün Varlık Sınıfları İçin Kayıp Tanımı
THK tahmininde kullanılan kayıp tahmini ekonomik kayıp ile ilgilidir.
Ekonomik kaybın ölçümünde, ilgili bütün faktörler dikkate alınmalıdır. Bu
değerlendirme, kredi alacaklarının tahsiliyle ilgili bütün önemli doğrudan ve
dolaylı giderleri ve önemli ıskonto etkilerini içermelidir. Bankalar, sadece
muhasebe kayıtlarına kaydedilen zararı ölçmekle yetinmemelidirler, ancak
muhasebe zararlarını ve ekonomik kayıpları karşılaştırabilmelidirler. Bankanın
kendi kredi takip ve tahsilat uzmanlığı, bankanın geri dönüş (kurtarma/telafi)
oranları üzerinde önemli etki yapar ve bankanın kendi THK tahminlerine
yansıtılmalıdır, fakat bu uzmanlıkla ilgili tahminlerde yapılan ayarlamalar, banka
bu uzmanlığın etkisi hakkında yeterli dahili ampirik kanıtlarını elde edene kadar
muhafazakar bir şekilde yapılmalıdır.
460.
(vi)
TO Tahminleriyle İlgili Yükümlülükler
Kurumsal Krediler, Hazine ve Merkez Bankası Kredileri ve Banka Kredileri
Bankalar, her derecelendirme notu için ortalama TO tahmini yaparken,
uzun süreli deneyimi yeterince dikkate alan bilgi ve teknikler kullanmalıdırlar.
Örneğin, bankalar aşağıda sayılan üç özel tekniğin birini veya birden fazlasını bu
amaçla kullanabilirler: içsel temerrüt deneyimi, dış verilere eşleme ve istatistiksel
temerrüt modelleri.
461.
Bankaların asli bir tekniği olabilir ve bankalar diğer teknikleri bir
karşılaştırma ve potansiyel ayarlama aracı olarak kullanabilirler. Denetim
otoriteleri, destekleyici analizler olmadan bir tekniğin sadece mekanik
uygulamasıyla tatmin olmayacaklardır. Bankalar, tekniklerle elde edilen
sonuçların birleştirilmesinde ve teknik ve bilgilerin sınırlamaları için gerekli
ayarlamaların yapılmasında uzman değerlendirmelerinin önemini dikkate
almalıdırlar.
462.
• Bir banka, TO tahminleri için, içsel temerrüt deneyimine ilişkin verileri
kullanabilir. Bir banka, yaptığı analizde, tahminlerin aracılık yüklenimi
standartlarını yansıttığını ve verilerin elde edildiği derecelendirme sistemi ile
mevcut derecelendirme sistemi arasındaki farkları yansıttığını göstermelidir.
Sadece sınırlı verilerin bulunduğu ya da aracılık yüklenimi standartları veya
derecelendirme sistemlerinin değiştiği durumlarda, banka, TO tahminine, daha
büyük bir ihtiyat marjı/payı ilave etmelidir. Harici ortak bir veri tabanında
toplanmış verilerin kullanımı da kabul edilebilir. Bir banka, ortak veri
tabanındaki verilerin toplandığı diğer bankaların içsel derecelendirme
sistemlerinin ve kriterlerinin kendisinin sistem ve kriterlerine denk ve
karşılaştırılabilir olduğunu da göstermelidir.
• Bankalar, kendi içsel derecelendirme notlarını bir harici kredi değerlendirme
kuruluşunun veya benzeri bir kuruluşun kullandığı bir ölçeğe eşleyebilir ve
daha sonra, bağımsız kuruluşun verdiği dereceler için gözlemlenen temerrüt
oranını bankanın kendi derecelerine eşleyebilirler. Eşlemelerin, içsel
135
derecelendirme kriterleri ile harici kuruluşun kullandığı kriterler arasındaki bir
karşılaştırmaya ve ortak borçluların içsel ve dışsal derecelendirme düzeyleri
arasındaki bir karşılaştırmaya dayandırılması gerekir. Eşleme yaklaşımında
veya eşlemede kullanılan verilerde önyargılardan veya uyumsuzluklardan
kaçınmak gerekir. Harici kuruluşun riskin sayısallaştırılması için kullandığı
verilere uyguladığı kriterler, borçlunun taşıdığı risklere dayanmalı ve işlem
özelliklerini yansıtmamalıdır. Bankanın yaptığı analiz, 452 ilâ 457.
paragraflarda öngörülen yükümlülüklere tâbi olarak, kullanılan temerrüt
tanımlarının bir karşılaştırmasını içermelidir. Banka, eşlemenin dayanaklarını
belgelendirmelidir.
• Bir
bankanın, bu tahminleri istatistiksel temerrüt öngörü tahmini
modellerinden çıkarttığı durumlarda, belirli bir derecelendirme notundaki
münferit borçlular için temerrüt olasılığı tahminlerinin basit ortalamasını
kullanmasına izin verilir. Bankanın temerrüt olasılığı modellerini bu amaçla
kullanması, paragraf 417’de belirtilen standartlara uygun olmalıdır.
Bir bankanın TO tahminleri için dış verileri mi, içsel verileri mi, ortak veri
tabanında tutulan verileri mi, yoksa bu üçünün belirli bir kombinasyonunu mu
kullandığına bakılmaksızın, kullanılan tarihsel gözlem süresinin uzunluğu asgari
olarak bir veri kaynağı için en az beş yıl olmalıdır. Mevcut gözlem süresi herhangi
bir veri kaynağı için daha uzun bir süreyi kapsıyorsa ve bu veriler önemli ve
amaca uygun ise, bu daha uzun süreli olan veriler kullanılmalıdır.
463.
Perakende Krediler
Kredilerin belirli havuzlara alınması ve tahsis edilmesinin bankaya özgü
bir temele dayanmasından dolayı, bankalar, içsel verileri, kayıp özelliklerinin
tahmininde asli bilgi kaynağı olarak görmelidirler. (a) Bir bankanın kredileri bir
havuza tahsis etme süreci ile harici veri kaynağının kullandığı süreç arasında ve
(b) bankanın içsel risk profili ile dış verilerin bileşimi arasında güçlü bir bağlantı
bulunduğunun gösterilmesi şartıyla, bankaların riskin sayısallaştırılması için dış
verileri veya istatistiksel modeller kullanmasına izin verilir. Her durumda,
bankalar ilgili, amaca uygun ve önemli veri kaynaklarının hepsini karşılaştırma
noktaları olarak kullanmalıdırlar.
464.
465. Perakende krediler için, uzun süreli ortalama TO tahminleri ve temerrüt
halinde temerrütle ağırlıklandırılmış ortalama kayıp oranları tahminleri (paragraf
468’de tanımlanmaktadır) yapmanın bir yöntemi, bir beklenen uzun süreli kayıp
oranı tahminine dayanır. Bir banka (i) uzun süreli temerrüt halinde temerrütle
ağırlıklandırılmış kayıp oranını tespit etmek için uygun bir TO tahmini
kullanabilir ya da (ii) uygun TO’yi tespit etmek için bir uzun süreli temerrüt
halinde temerrütle ağırlıklandırılmış ortalama temerrüt oranını kullanabilir. Her
iki durumda da, İDD sermaye hesaplaması için kullanılan THK’nin uzun süreli
temerrüt halinde temerrütle ağırlıklandırılmış ortalama temerrüt oranından küçük
olamayacağını ve paragraf 468’de tanımlanan kavramlarla uyumlu olması
gerektiğini bilmek önemlidir.
136
466. Bankaların kayıp özellikleri tahminleri için dış verileri mi, içsel verileri
mi, ortak veri tabanında tutulan verileri mi, yoksa bu üçünün belirli bir
kombinasyonunu mu kullandığına bakılmaksızın, kullanılan tarihsel gözlem
süresinin uzunluğu en az beş yıl olmalıdır. Mevcut gözlem süresi herhangi bir
kaynak için daha uzun bir süreyi kapsıyorsa ve bu veriler önemli ve amaca uygun
ise, bu daha uzun olan süreye ait veriler kullanılmalıdır. Bir banka, daha yeni olan
verilerin kayıp oranlarını daha iyi gösterdiği konusunda kendi denetim otoritesini
ikna edebildiği takdirde, tarihsel verilere eşit önem vermek zorunda değildir.
Komite, kredinin açılmasından bir kaç yıl sonra en yüksek seviyesine
ulaşan mevsimsellik etkileriyle karakterize olan bazı uzun vadeli perakende
kredilerde mevsimselliğin oldukça önemli olabileceğini bilir ve kabul eder.
Bankalar, kredilerde hızlı büyümenin olası etkilerini tahmin etmeli ve
uyguladıkları tahmin tekniklerinin doğru olmasını ve cari sermaye seviyeleri ile
gelir ve fonlama beklentilerinin gelecekteki sermaye yükümlülüklerini karşılamak
için yeterli olmasını sağlamaya yönelik tedbirler almalıdırlar. Kısa süreli TO
sürelerinden dolayı ihtiyaç duyulan sermaye pozisyonlarında olası
dalgalanmalardan kaçınmak için, bu ayarlamaların zaman içinde tutarlı ve
istikrarlı bir tarzda yapılması şartıyla, bankaların TO tahminlerini beklenen
mevsimsellik etkilerine göre ayarlamaları teşvik edilir. Bazı ülkelerde, bu
ayarlamalar, denetim otoritesinin tercih ve takdirine bağlı olarak zorunlu
tutulabilir.
467.
(vii)
Bankanın Kendi THK Tahminleriyle İlgili Koşullar
Bütün Varlık Sınıfları İçin Standartlar
468. Bir banka, ilgili riskleri karşılamak için gerekli olduğunda, her kredi için,
ekonomik durgunluk ve gerileme koşullarını yansıtmayı hedefleyen bir THK
tahmini yapmalıdır. Bu THK, o kredi türü için veri kaynağı içinde gözlemlenen
bütün temerrütlerin ortalama ekonomik kaybına dayalı olarak hesaplanan uzun
süreli temerrüt halinde temerrütle ağırlıklandırılmış ortalama temerrüt oranından
daha küçük olamaz. Ayrıca, bir banka, kredi kayıplarının ortalamanın hayli
üzerinde olduğu bir dönemde, kredinin THK oranının temerrütle ağırlıklandırılmış
ortalamadan daha yüksek olması potansiyelini de hesaba katmalıdır. Belirli kredi
türleri için, kaybın büyüklüğü, bu konjonktürel değişkenliği ve dalgalanmayı
yansıtmayabilir ve THK tahminleri uzun süreli temerrütle ağırlıklandırılmış
ortalamadan önemli oranda farklı olmayabilir (veya hiç farklı olmayabilir).
Bununla birlikte, diğer krediler için, kayıp büyüklüklerindeki bu konjonktürel
değişkenlik ve dalgalanma önemli olabilir; bu durumda, bankaların bu
konjonktürel değişkinlik ve dalgalanmayı da THK tahminlerine dahil etmeleri
gerekir. Bu amaçla, bankalar, yüksek kredi kaybı olan dönemlerde gözlemlenen
kayıp büyüklüklerinin ortalamasını ya da uygun muhafazakar varsayımlara
dayanan tahminleri ya da benzeri başka yöntemleri kullanabilirler. Yüksek kredi
kayıpları olan dönemlerde uygun THK tahminleri, içsel ve/veya dış veriler
kullanılarak yapılabilir. Denetim otoriteleri, bu amaçla uygun yaklaşımların
geliştirilmesini ve uygulanmasını izlemeye ve teşvik etmeye devam edeceklerdir.
137
469. Banka, yaptığı analizde, borçlunun riski ile teminatın veya teminat verenin
riski arasındaki bağımlılık düzeyini de dikkate almalıdır. Önemli bir bağımlılık
düzeyi bulunan durumlar, muhafazakar bir şekilde ele alınmalıdır. İlgili borç ile
teminat arasındaki para birimi uyumsuzluğu da bankanın THK
değerlendirmesinde dikkate alınmalı ve muhafazakar bir şekilde işlenmelidir.
THK tahminleri, tarihsel geri dönüş/kurtarma oranlarına dayanmalı ve
duruma göre, sadece teminatın tahmini piyasa değerine dayanmamalıdır. Bu
koşul, bankaların hem teminatın kontrolünü ellerine geçirme hem de teminatı
hızla nakde çevirme konusunda olası başarısızlık potansiyelini de dikkate alır.
THK tahminleri bir teminatın varlığını dikkate aldığı takdirde ve oranda, bankalar,
teminat yönetimi, operasyonel prosedürler, hukuki kesinlik ve risk yönetim
süreciyle ilgili olarak, standart yaklaşım kapsamında gereken yükümlülüklere
genel olarak uyumlu dahili yükümlülükler belirlemelidirler.
470.
Gerçekleşen fiili kayıpların beklenen kayıpları bazen sistemli bir şekilde
geçebileceği prensibi dikkate alınarak, temerrüde düşmüş bir varlığa tahsis edilen
THK oranı, bankanın geri dönüş/kurtarma süresi içinde beklenmeyen ilave
kayıpları dikkate alma ve muhasebeleştirme olasılığını yansıtmalıdır. Temerrüde
düşülen her varlık için, bankanın, cari ekonomik koşullar ve kredinin statüsüne
dayalı olarak, o varlıkla ilgili kendi en iyi beklenen kayıp tahminini yapması da
gerekir. Temerrüde düşmüş bir varlıkla ilgili THK’nin bankanın o varlıkla ilgili en
iyi beklenen kayıp tahminini geçtiği tutar (varsa), o varlık için sermaye
yükümlülüğünü temsil eder ve banka tarafından, 272 ve 328 ilâ 330. paragraflara
uygun olarak ve risk açısından hassas bir şekilde belirlenmesi gerekir. Temerrüde
düşmüş bir varlık ile ilgili en iyi beklenen kayıp tahmininin o varlıkla ilgili belirli
karşılıklar ve kısmi borç silme işlemleri toplamından daha az olduğu durumlarda,
denetim otoritesi bir inceleme yapma gereğini duyacak ve bunun gereğinin banka
tarafından yerine getirilmesi gerekecektir.
471.
Kurumsal Krediler, Hazine ve Merkez Bankası Kredileri ve Banka Kredileri İçin
İlave Standartlar
THK tahminleri, ideal olarak en az bir tam ekonomik çevrim süresini
kapsaması gereken, fakat her halükârda en az bir veri kaynağı için yedi yıldan
daha kısa olmaması gereken bir asgari veri gözlem süresine dayanmalıdır. Mevcut
cari gözlem süresi herhangi bir kaynak için daha uzun bir süreyi kapsıyorsa ve
veriler amaca uygun ise, bu daha uzun olan süre kullanılmalıdır.
472.
Perakende Krediler İçin İlave Standartlar
Perakende kredilerde THK tahminleri için asgari veri gözlem süresi beş
yıldır. Bir banka ne kadar az veriye sahipse tahmininde o kadar muhafazakar
olmalıdır. Bir banka, daha yeni olan verilerin kayıp oranlarını daha iyi tahmin
ettiğini denetim otoritesine gösterebildiği takdirde, tarihsel verilere eşit önem
vermesi gerekmez.
473.
138
(viii) Bankanın Kendi TT Tahminleriyle İlgili Yükümlülükler
Bütün Varlık Sınıfları İçin Standartlar
Bir bilanço veya bilanço dışı kalem için TT, borçlunun temerrüde düşmesi
halinde kredinin beklenen brüt risk tutarı olarak tanımlanır. Bankalar, bilanço
kalemleri için, temel yaklaşımda açıklandığı gibi bilanço içi netleştirmenin
etkilerinin de dikkate alınması şartına tâbi olarak, fiilen çekilen kredi tutarından
daha az olmayan bir TT tahmini yapmalıdırlar. Netleştirmenin dikkate alınması
için asgari yükümlülükler, temel yaklaşımda öngörülen asgari yükümlülüklerin
aynısıdır. Bu nedenle, gelişmiş yaklaşımda içsel TT tahmini için öngörülen ilave
asgari yükümlülükler, bilanço dışı kalemler (türevler hariç) için TT tahminleri
üzerinde odaklanır. Gelişmiş yaklaşımı uygulayan bankalar, bilanço dışı kalemler
için TT tahminine ilişkin belirli prosedürlere sahip olmalıdırlar. Bunlar, her kredi
türü için kullanılacak TT tahminlerini vermeli ve göstermelidir. Bankaların TT
tahminleri, bir temerrüt olayının tetiklendiği tarihe kadar ve bu tarihten sonra
borçlunun ilave kredi çekme olasılığını da yansıtmalıdır. TT tahminlerinin kredi
türüne göre farklı olduğu hallerde, bu krediler arasındaki ayrım açık, net ve belirli
olmalıdır.
474.
Gelişmiş yaklaşımı uygulayan bankalar, her krediye bir TT tahmini
yapmalıdırlar. Bu tahmin, yeterince uzun bir süre için benzer krediler ve borçlular
için yapılan, fakat tahmindeki hata olasılığına uygun bir ihtiyat marjı/payı içeren
bir uzun süreli temerrütle ağırlıklandırılmış ortalama TT tahmini olmalıdır.
Temerrüt sıklığı ile TT büyüklüğü/miktarı arasında bir pozitif korelasyon makul
olarak beklenebiliyorsa, TT tahminine daha büyük bir ihtiyat marjı/payı dahil
edilmelidir. Ayrıca, TT tahminlerinin konjonktür çevrimi süresince değişken ve
dalgalı olduğu kredi riskleri için, bu tahminler uzun süreli ortalamadan daha
muhafazakar ise, banka, bir ekonomik durgunluk ve gerileme dönemi için uygun
olan TT tahminlerini kullanmalıdır. Kendi TT modellerini geliştirebilmiş olan
bankalar, bu amaca, bu modellerin belirleyici faktörlerinin devri niteliğini (varsa)
dikkate alarak ulaşabilirler. Başka bankaların elinde, daha önceki
gerileme/durgunluğun etkilerini inceleyebilecekleri yeterli içsel veriler de
bulunabilir. Bununla birlikte, bazı bankaların sadece dışsal verileri muhafazakar
bir şekilde kullanmak dışında bir seçeneği olmayabilir.
475.
TT tahminlerinin yapılmasında esas alınan kriterler makul, mantıklı ve
sezgisel olmalı ve bankanın önemli TT belirleyici etkenleri olduğuna inandığı
etkenleri yansıtmalıdır. Bu seçimler, bankanın güvenilir içsel analizleriyle
desteklenmelidir. Banka, TT belirleyici faktörleri olarak gördüğü etkenlere göre,
kendi TT deneyiminin bir dökümünü yapabilmelidir. Bir banka, TT tahminlerinde
bütün ilgili, amaca uygun ve önemli bilgileri kullanmalıdır. Bir banka, TT
tahminlerini, herhangi önemli yeni bir bilgi edindiğinde ve asgari olarak yılda bir
kere farklı kredi türlerine göre gözden geçirmelidir.
476.
Banka, hesap izleme ve ödeme süreçleri için uyguladığı belirli politikalara
ve stratejilere gerekli özen ve dikkati göstermelidir. Banka, teminat ihlâlleri veya
başka teknik temerrüt olayları gibi, ödeme temerrüdü durumlarında ilave kredi
477.
139
çekişlerini önleme kabiliyetini ve isteğini de dikkate almalıdır. Bankanın, kredi
tutarlarını ve taahhüt edilen kredilere kıyasla cari kredi bakiyelerini ve borçlu
başına ve her derece için kredi bakiyeleri değişikliklerini izlemeye dönük uygun
ve yeterli sistemleri ve prosedürleri de bulunmalıdır. Banka, kredi bakiyelerini
günlük olarak izleyebilmelidir.
Kurumsal Krediler, Hazine ve Merkez Bankası Kredileri ve Banka Kredileri İçin
İlave Standartlar
TT tahminleri, ideal olarak en az bir komple ekonomik çevrim süresini
kapsaması gereken, fakat her halükârda yedi yıldan daha kısa olmaması gereken
bir zaman süresine dayanmalıdır. Mevcut cari gözlem süresi herhangi bir kaynak
için daha uzun bir süreyi kapsıyorsa ve veriler amaca uygun ise, bu daha uzun
olan süre kullanılmalıdır. TT tahminleri, bir zaman ağırlıklı ortalama değil, bir
temerrütle ağırlıklandırılmış ortalama kullanılarak hesaplanmalıdır.
478.
Perakende Krediler İçin İlave Standartlar
Perakende kredilerde TT tahminleri için asgari veri gözlem süresi beş
yıldır. Bir banka ne kadar az veriye sahipse tahmininde o kadar muhafazakar
olmalıdır. Bir banka, daha yeni olan verilerin kredi çekiş oranlarını daha iyi
tahmin ettiğini denetim otoritesine gösterebildiği takdirde, tarihsel verilere eşit
önem vermesi gerekmez.
479.
(ix) Garantilerin ve Kredi Türevlerinin Etkisini Değerlendirmek İçin Asgari
Yükümlülükler
Bankanın Kendi THK Tahminlerini Kullandığı Hallerde Kurumsal Krediler,
Hazine ve Merkez Bankası Kredileri ve Banka Kredileri ve Perakende Krediler
İçin Standartlar
Garantiler
Bir banka, kendi THK tahminlerini kullandığı takdirde, ilgili garantilerin
risk azaltıcı etkisini, TO veya THK tahminlerinde bir ayarlama yaparak
yansıtabilir. THK’lerde ayarlama yapma seçeneği, sadece kendi THK tahminlerini
kullanmasına izin verilen bankalar için geçerlidir. Perakende kredilerde, münferit
bir borcunu ya da bir kredi havuzunu desteklemek için garantilerin mevcut olduğu
durumlarda, bir banka, bunu tutarlı ve istikrarlı bir şekilde yapması şartıyla, risk
azaltıcı etkiyi TO veya THK tahminleri aracılığıyla yansıtabilir. Belli bir tekniği
veya bir başkasını seçen bir bankanın, bu tekniği, garanti türlerinde ve zaman
içinde tutarlı ve istikrarlı bir şekilde kullanması gereklidir.
480.
Bütün durumlarda, borçluya ve onun bütün tanınmış garantörlerine,
başlangıçta ve sürekli olarak bir borçlu derecesinin verilmesi gereklidir. Bir
banka, garantörün mali durumunun ve borçlarını ödeme kabiliyeti ve isteğinin
düzenli olarak izlenmesi ve takibi de dahil, bu çerçeve dokümanda belirtilen
borçlu derecelerinin tahsisiyle ilgili bütün asgari yükümlülüklere uymalıdır. 430
481.
140
ve 431. paragraflardaki yükümlülüklere uygun olarak, bir banka, garantinin ve
garantörün yokluğunda, borçluyla ilgili bütün bilgileri saklamalıdır. Perakende
krediyle ilgili garantiler için, bu yükümlülükler, bir kredinin bir havuza
alınmasında ve TO tahmininde de uygulanır.
Banka, ayarlanmış risk ağırlığını garantöre karşı üstlenilen denk ve
doğrudan bir kredi riskinin ağırlığından daha düşük olacak bir şekilde, garanti
edilmiş bir krediye bir ayarlanmış TO veya THK’yi hiç bir durumda tahsis
edemez. Derecelendirme kriterleri veya süreçlerinde, yasal asgari sermaye
yükümlülüklerinin tespiti amacıyla, borçlu ve garantör/kefil için temerrüt olayları
arasındaki yüksek olmayan beklenen korelasyonun olası olumlu etkilerinin
dikkate alınmasına izin verilmez. Dolayısıyla, ayarlanmış bir risk ağırlığı, “çifte
temerrüt” durumunun risk azaltma etkisini yansıtmamalıdır.
482.
Kabul Edilebilir Garantörler ve Garantiler
483. Kabul edilebilir garantör/kefil türleri konusunda hiç bir kısıtlama
bulunmamaktadır. Bununla birlikte, bankanın yasal sermayenin hesaplanmasında
kabul edeceği ve dikkate alacağı garantör türlerine ilişkin açık kriterleri
bulunmalıdır.
484. Garanti yazılı olmalı, garantör tarafından iptal edilememeli, borç tamamen
ödenene kadar geçerli ve yürürlükte olmalı (garantinin tutarı ve süresine göre) ve
garantörün bir mahkeme kararının icra edilebileceği ve haczedilebilir mallarının
bulunduğu bir ülkede garantör aleyhine kanuni ifa kabiliyetini haiz olmalıdır.
Bununla birlikte, kurumsal krediler, banka kredileri ve hazine ve merkez bankası
kredilerine ilişkin temel yaklaşımın tersine, garantörün borcunu ifa etme
zorunluluğundan kurtulabileceği koşullar içeren garantiler (şartlı garantiler),
belirli koşullarda kabul edilebilir. Daha belirgin olarak, tahsis kriterlerinin risk
azaltma etkisinde olabilecek potansiyel düşüşü yeterince yansıttığını göstermek
için ispat yükü bankadadır.
Ayarlama Kriterleri
485. Bir bankanın, yasal sermayenin hesaplanmasında, garantilerin etkisini
yansıtmak için, borçlu derecelerinde veya THK tahminlerinde (veya perakende
kredilerde ve kabul edilebilir satın alınan alacaklarda, kredilerin havuzlara tahsisi
sürecinde) ayarlama yapmakla ilgili belirli ve açık kriterleri bulunmalıdır. Bu
kriterler, paragraf 410 ve 411’e uygun olarak kredilerin derecelere tahsisine ilişkin
kriterler kadar detaylı olmalı ve bu dokümanda bahsi geçen borçlu veya kredi
derecelerinin tahsisine ilişkin asgari yükümlülüklerin tümüne uymalıdır.
Kriterler, mantıklı, makul ve sezgisel olmalı ve garantörün garantiden
kaynaklanan borçlarını ifa etme kabiliyetini ve isteğini dikkate almalıdır.
Kriterler, ödemelerin zamanında yapılması olasılığını ve garantörün garantiden
kaynaklanan borçlarını ifa etme kabiliyetinin borçlunun geri ödeme kabiliyetiyle
olan bağlantısını da kapsamalıdır. Bankanın kriterleri, borçluya karşı üstlenilen
486.
141
hangi artık riskin kaldığını da, örneğin, garanti ve ilgili kredi riski arasındaki para
birimi uyumsuzluğunu da değerlendirmelidir.
487. Borçlu derecelerinin veya THK tahminlerinin (ya da perakende kredilerde
ve kabul edilebilir satın alınan alacaklarda, kredilerin havuzlara tahsisi sürecinin)
ayarlanmasında, bankalar mevcut ve ilgili bilgilerin hepsini dikkate almalıdırlar.
Kredi Türevleri
Garantilerle ilgili asgari yükümlülükler, tek-isimli kredi türevleri için de
geçerlidir. Varlık uyumsuzlukları olması halinde ilave mülahazalar da gereklidir.
Kredi türevleri ile finansal korumaya alınan krediler için ayarlanmış borçlu
dereceleri veya THK tahminlerinin (veya havuzların) tahsisinde kullanılan
kriterler, temel yaklaşımda öngörülen yükümlülüklere uyulmadıkça, korumaya
konu olan varlığın (referans varlık) ilgili varlıktan farklı olamayacağını öngörmeli
ve belirtmelidir.
488.
Ayrıca, kriterler, kredi türevinin itfa/ ödeme yapısını kapsamalı ve bu
yapının geri dönüş/kurtarma seviyesi ve zamanı üzerindeki etkilerini de
muhafazakar bir şekilde değerlendirmelidir. Banka, başka artık risk türlerinin
hangi oranda kaldığını da değerlendirmelidir.
489.
Temel THK Tahminlerini Kullanan Bankalar İçin Kredi Türevleri
480 ilâ 489. paragraflarda açıklanan asgari yükümlülükler, aşağıda
belirtilen istisnalarla, temel THK tahminlerini kullanan bankalara uygulanır:
490.
(1)
Bankanın bir ‘THK-ayarlama’ seçeneğini kullanamaması ve
(2)
Kabul edilebilir garantiler ve garantörlerin sadece paragraf 302’de
sayılanlarla sınırlı olması.
(x)
Kabul Edilebilir Devralınan alacaklar İçin TO ve THK (veya BK)
Tahminine İlişkin Yükümlülükler
Devralınan (kurumsal veya perakende) alacaklara ilişkin temerrüt riski için
yukarıdan aşağıya yönteminin ve/veya temlik riskine ilişkin olarak İDD
yaklaşımının kullanılabilmesi için riskin sayısallaştırılması ile ilgili olarak aşağıda
belirtilen asgari yükümlülükler, yerine getirilmelidir.
491.
492. Devralan bankanın, temerrüt kayıpları için doğru ve tutarlı TO ve THK
(veya BK) tahminleri ve temlik kayıpları için doğru ve tutarlı BK tahminleri
yapılabilecek şekilde, alacakları yeterince homojen olan havuzlar içinde
gruplandırması gerekir. Genel olarak, risk sepeti oluşturma süreci, satıcının
aracılık yüklenimi uygulamalarını ve onun müşterilerinin heterojenliğini yansıtır.
Ayrıca, TO, THK ve BK tahmin yöntemleri ve verileri, perakende kredilerle ilgili
mevcut riskin sayısallaştırılması standartlarına da uygun olmalıdır. Özellikle,
riskin sayısallaştırılması, satıcının, satın alan bankanın veya harici veri
142
kaynaklarının benzer havuzlar hakkında verdiği veriler de dahil, satın alan
bankanın ilgili alacakların kalitesi hakkında sahip olduğu bütün veri ve bilgileri
yansıtmalıdır. Satın alan banka, satıcının verdiği veri ve bilgilerin, örneğin, satın
alınan alacakların türü, hacmi ve sürekli kalitesi konusunda taraflar arasında
belirlenen beklentilere uygun olup olmadığını tespit etmelidir. Bu uyumun
bulunmadığı hallerde, satın alan bankanın, amaca daha uygun ve ilgili olan veriler
toplaması ve bu verilere dayanması beklenir.
Asgari Operasyonel Yükümlülükler
493. Alacakları satın alan bir banka, cari ve gelecek dönemdeki nakit
akışlarının alacaklar havuzunun tasfiye gelirlerinden (veya tahsilatlarından) geri
ödenebileceğinden emin olmalı ve bunu kanıtlamalıdır. Temerrüt riskiyle ilgili
yukarıdan aşağıya yöntemini kullanabilme yeterliliğine sahip olabilmek için,
alacaklar havuzunun ve genel kredilendirme ilişkisinin yakından izlenmesi ve
kontrol altında tutulması gerekir. Daha somut olarak, bir bankanın aşağıdakileri
göstermesi ve kanıtlaması gerekir:
Hukuki Geçerlilik
494. Kredinin yapısı, bütün öngörülebilir koşullarda, ilgili satıcının veya
hizmeti sağlayan firmanın zor duruma düşme ve iflası durumları da dahil,
alacaklar üzerinden yapılan bütün nakit akışları üzerinde bankanın tam ve etkin
bir hakka ve kontrole sahip olmasını sağlamalıdır. Borçlu doğrudan doğruya bir
satıcıya veya hizmeti sağlayan firmaya ödeme yaptığında, banka, bu ödemelerin
tam olarak ve sözleşmede kararlaştırılan süreler içinde yapılıp yapılmadığını
düzenli olarak kontrol etmelidir. Aynı şekilde, alacaklar ve nakit tahsilatlar
üzerindeki bu kontrol hakkı, kredi verenin alacakları tasfiye/temlik etme ve nakde
çevirme veya nakit tahsilatları kontrol altında tutma kabiliyetini önemli oranda
geciktirebilecek iflas takipleri kapsamındaki ‘yürütmeyi durdurma’ ve benzeri
diğer hukuki itirazlara karşı da korunmalıdır.
İzleme Sistemlerinin Etkinliği
Banka, hem alacakların kalitesini hem de satıcının ve hizmeti sağlayan
firmanın mali durumunu izleyebilmelidir. Özellikle:
495.
• Banka (a) alacakların kalitesi ile hem satıcının hem de hizmeti sağlayan
firmanın mali durumu arasındaki korelasyonu değerlendirmeli ve (b) her
satıcıya ve her borç hizmeti sağlayan firmaya bir içsel risk derecesinin
verilmesi de dahil, bu tür beklenmedik olaylara karşı bankayı koruyan yeterli
tedbirleri içeren dahili politika ve prosedürlere sahip olmalıdır.
• Banka, satıcının ve hizmeti sağlayan firmanın kabul edilebilirliğini belirlemek
için açık, etkin ve etkili politikalara ve prosedürlere sahip olmalıdır. Banka
veya onun vekili, satıcıdan/ hizmeti sağlayan firmadan gelen raporların
doğruluğunu kontrol etmek, sahtekârlık eylemlerini veya operasyonel
zayıflıkları tespit etmek ve satıcının kredi politikalarının ve hizmeti sağlayan
143
firmanın tahsilat politikaları ve prosedürlerinin kalitesini kontrol etmek ve
doğrulamak amacıyla, satıcı ve hizmeti sağlayan firmalar hakkında periyodik
incelemeler yapmalıdır. Bu incelemelerin bulguları da tam ve doğru bir
şekilde yazılı hale getirilmelidir.
• Banka, (a) fazla avanslar, (b) satıcının gecikmiş ödemeleri, şüpheli alacakları
ve şüpheli alacaklar karşılıklarıyla ilgili geçmişi, (c) ödeme koşulları ve (d)
potansiyel kontra hesaplar da dahil, alacaklar havuzunun özelliklerini
değerlendirmek için gerekli kabiliyete sahip olmalıdır.
• Bankanın, hem alacaklar havuzu içinde hem de farklı havuzlar arasında tek-
borçlu yoğunlaşmalarını toplu olarak izleme amacına yönelik etkili politikaları
ve prosedürleri bulunmalıdır.
• Banka, (a) bankanın satın alınan alacaklara ilişkin cari kabul edilebilirlik
kriterlerine ve kredi kullandırma politikalarına uyumu sağlamak ve (b)
satıcının satış koşullarını (örneğin, fatura tarihi yaşlandırması) ve değer
azalmasını izleyebileceği ve doğrulayabileceği etkili bir araca sahip olmak
amacıyla, alacakların yaşlandırılması ve değer azalması ile ilgili detaylı
raporları zamanında ve yeterli bir şekilde almalıdır.
Kredi Takip Sistemlerinin Etkinliği
Etkin bir program, sadece satıcının mali durumundaki olası bozulmaları ve
alacakların kalitesindeki bir bozulmayı erken bir aşamada tespit etmek için değil,
aynı zamanda bu tür problemleri ortaya çıkmadan önlemek için de belirli sistem
ve prosedürlerin uygulanmasını gerektirir. Özellikle:
496.
• Bankanın (a) bütün kredi sözleşmesi koşullarına (sözleşme taahhütleri,
kredilendirme/avans formülleri, yoğunlaşma limitleri, erken itfayı tetikleyici
olaylar, vb.) ve (b) bankanın avans oranları ve alacakların kabul
edilebilirliğine ilişkin dahili politikalarına uyumu izleme amacına yönelik açık
ve etkili politikaları, prosedürleri ve bilgi sistemleri bulunmalıdır. Bankanın
bu sistemleri, hem sözleşme taahhütleri ve maddelerinin ihlâl ve feragatlerini
hem de belirlenmiş politikalardan ve prosedürlerden sapmaları izlemelidir.
• Uygun olmayan kredi çekişlerini sınırlandırmak için, bankanın limit aşımlarını
tespit etmek, onaylamak, izlemek ve düzeltmek amacına yönelik etkili
politikaları ve prosedürleri bulunmalıdır.
• Bankanın, alacaklar havuzunun kalitesindeki bozulmayla ve/veya mali açıdan
zayıflamış satıcılarla veya hizmeti sağlayan firmayla ilgili etkili politika ve
prosedürleri de bulunmalıdır. Bunlar, rotatif kredilerde erken fesih tetikleyici
olayları ve başka sözleşme korumalarını, sözleşme ihlâllerine karşı özel
yapılandırılmış ve disiplinli bir yaklaşımı ve gereken davaların açılması ve
problemli alacakların tahsili amacına yönelik açık ve etkili politikaları ve
prosedürleri içerir, fakat bunlarla sınırlı değildir.
144
Teminat, Kredi Kullandırımları ve Nakit Kontrolü Sistemlerinin Etkinliği
Bankanın alacaklar, kredi ve nakit kontrolüne ilişkin açık ve etkili
politikaları ve prosedürleri mevcut olmalıdır. Özellikle:
497.
• Yazılı dahili politikalarda, avans/kredi kullandırma oranları, kabul edilebilir
teminatlar, gereken dokümanlar, yoğunlaşma limitleri ve nakit tahsilatlarla
ilgili işlemler de dahil alacak satın alma programının bütün önemli unsurları
bulunmalıdır. Bu unsurlar, satıcının/ hizmeti sağlayan firmanın mali durumu,
risk yoğunlaşmaları ve alacakların kalitesiyle ilgili trendler ve satıcının
müşteri tabanı da dahil ilgili ve önemli bütün faktörleri yeterince dikkate
almalıdır.
• Dahili sistemler, mevcut kredilendirilebilir fonlarının belirlenmiş destekleyici
teminatlar ve dokümanlar (hizmeti sağlayan firmanın beyanları, faturalar, sevk
evrakları, vb. gibi) karşılığında kullandırılmasını sağlamalıdır.
Bankanın Dahili Politikaları ve Prosedürlerine Uyum
Bankanın, kredi riskini sınırlandırma amacına yönelik izleme ve kontrol
sistemlerine uygun olarak, bankanın, aşağıdakiler de dahil bütün kritik politikalara
ve prosedürlere uyulup uyulmadığını değerlendirme amacına yönelik etkili bir
dahili süreci bulunmalıdır:
498.
•
•
Bankanın alacak satın alma programının bütün kritik aşamalarına ilişkin
düzenli iç ve/veya dış denetimler ve
satıcının/ hizmeti sağlayan firmanın değerlendirme yapma görevi ile
borçlunun değerlendirme yapma görevi arasında ve (ii) satıcının/ hizmeti
sağlayan firmanın değerlendirme yapma görevi ile satıcının/ hizmeti sağlayan
firmanın saha denetimi arasında görev ayrımının doğrulanması.
Bir bankanın bütün kritik politikalara ve prosedürlere uyumu
değerlendirme amacına yönelik etkili dahili süreci, arka ofis operasyonlarının
değerlendirilmesini de içermeli ve özellikle nitelik, deneyim, personel sayısı ve
destekleme sistemleri üzerinde odaklanmalıdır.
499.
8. İçsel Tahminlerin Doğrulanması/Onaylanması
Bankaların, derecelendirme sistemleri ve süreçlerinin ve ilgili bütün risk
unsurlarıyla ilgili tahminlerin doğruluk ve tutarlılığını doğrulama amacına yönelik
sağlam ve güvenilir bir sistemi bulunmalıdır. Bir banka, içsel
doğrulama/onaylama sürecinin içsel derecelendirme ve risk tahmin sistemlerinin
performansını tutarlı ve anlamlı bir şekilde değerlendirmesine olanak sağladığını
kendi denetim otoritesine göstermelidir.
500.
Bankalar, her derece için gerçekleşen fiili temerrüt oranlarını tahmini
TO’lerle düzenli olarak karşılaştırmalı ve gerçekleşen fiili temerrüt oranlarının o
501.
145
derece için beklenen aralık içinde olduğunu gösterebilmelidirler. Gelişmiş İDD
yaklaşımını uygulayan bankalar, bu analizi, kendi THK ve TT tahminleri için
yapmalıdırlar. Bu karşılaştırmalarda, mümkün olduğu kadar uzun bir süreye
yayılan tarihsel veriler kullanılmalıdır. Bankanın bu karşılaştırmalarda kullandığı
yöntem ve veriler banka tarafından açıkça yazılı hale getirilmelidir. Bu analiz ve
dokümantasyon, asgari olarak yılda bir kere güncellenmelidir.
502. Bankalar, başka niceliksel doğrulama araçlarını da kullanmalı ve ilgili
harici veri kaynaklarıyla karşılaştırma da yapmalıdırlar. Bu analiz, portföy için
uygun olan veri ve bilgilere dayanmalı, düzenli olarak güncellenmeli ve bir ilgili
gözlem süresini kapsamalıdır. Bankaların kendi derecelendirme sistemlerinin
performansına ilişkin içsel değerlendirmeleri; çeşitli ekonomik koşulları içeren
uzun veri ve bilgi tarihçelerine dayanmalı ve ideal olarak, bir veya birden fazla
tam ekonomik konjonktür dalgasına dayanmalıdır.
Bankalar, niceliksel test yöntemlerinin ve diğer doğrulama/onaylama
yöntemlerinin ekonomik çevrim içinde sistemli bir şekilde değişmediğini
göstermelidirler. Bu yöntem ve verilerdeki değişiklikler (hem veri kaynakları hem
de ilgili dönemler) açıkça ve detaylarıyla yazılı hale getirilmelidir.
503.
Bankaların, gerçekleşen TO, THK ve TT’lerde ilgili beklentilere göre
gözlemlenen sapmaların ilgili tahminlerin geçerliliğini sorgulamak için yeterince
büyük olduğu durumlara ilişkin iyi düzenlenmiş dahili standartları olmalıdır. Bu
standartlar, konjonktür dalgalanmalarını ve temerrüt deneyimlerindeki benzeri
sistemli değişkenlikleri de dikkate almalıdır. Gerçekleşen değerlerin beklenen
değerlerden daha yüksek olmaya devam etmesi halinde, bankalar, tahminlerini
temerrüt ve kayıp deneyimlerini yansıtacak şekilde yukarıya doğru ayarlamalı ve
gözden geçirmelidirler.
504.
Bankaların risk parametreleri için kendi tahminlerine değil denetim
otoritesinin öngördüğü değerlere dayandığı durumlarda, bankaların gerçekleşen
THK ve TT’leri denetim otoritesinin öngördüğü değerlerle karşılaştırmaları teşvik
edilir. Gerçekleşen THK ve TT’ler hakkında bilgiler, bankanın ekonomik sermaye
değerlendirmesinin bir parçasını da oluşturmalıdır.
505.
9. Denetim Otoritesinin Öngördüğü THK ve TT Tahminleri
Temel İDD yaklaşımını uygulayan ve kendi THK ve TT tahminlerini
kullanma konusunda yukarıda belirtilen yükümlülüklere uymayan bankalar, kabul
edilebilir finansal teminatın dikkate alınabilmesi için standart yaklaşım başlığı
altında açıklanan asgari yükümlülüklere uymalıdırlar (Standart Yaklaşım – Kredi
Riskinin Azaltılması başlığı altında Bölüm II. D’de öngörülen yükümlülükler). Bu
bankalar, ek teminat türlerinin dikkate alınabilmesi için aşağıdaki ilave asgari
yükümlülüklere da uymalıdırlar.
506.
146
(i)
TGM ve İGM’nin Teminat Olarak Kabul Edilebilirlik Tanımı
Kurumsal krediler, hazine ve merkez bankası kredileri ve banka kredileri
için kabul için gerekli nitelikleri taşıyan TGM ve İGM teminatı aşağıdaki gibi
tanımlanır:
507.
• Borçlunun riskinin, ilgili gayrimenkul veya projenin performansına önemli
oranda bağlı olmadığı, ancak borçlunun borcunu başka kaynaklardan geri
ödeme kapasitesine bağlı olduğu durumlarda verilen teminat. Böylece, kredi
geri ödemesi, teminat olarak verilen TGM/İGM’nin yarattığı nakit akışına
önemli oranda bağlı değildir;85 ve
• İlave olarak, rehnedilen teminatın değeri de borçlunun performansına
önemli oranda bağlı olmamalıdır. Bu koşulun amacı, sadece makro-ekonomik
faktörlerin hem teminatın değerini hem de borçlunun performansını etkilediği
durumları engellemek değildir.
Yukarıda verilen özel tanımın ve kurumsal krediler tanımının ışığında, İK
varlık sınıfı kapsamına giren gelir getiren gayrimenkuller, kurumsal krediler için
teminat olarak kabul edilmez.86
508.
(ii)
Kabul Edilebilir TGM/İGM İçin Operasyonel Yükümlülükler
Yukarıda verilen tanıma uymak şartıyla, TGM ve İGM, ancak aşağıda
sayılan operasyonel yükümlülüklerin hepsine uyulduğu takdirde kurumsal kredi
alacakları için teminat olarak kabul edilebilir:
509.
• Hukuki ifa kabiliyeti: Alınan teminata dayanan herhangi bir alacak, ilgili bütün
ülkelerde hukuki ifa kabiliyetini haiz olmalı ve teminat üzerinden alacak
talepleri usulünce ve zamanında yapılmalıdır. Teminat menfaatleri, tam bir
rehin hakkını yansıtmalıdır (yani, alacak talebinin yapılması için bütün kanuni
yükümlülükler yerine getirilmiş olmalıdır). Ayrıca, teminat sözleşmesi ve
ilgili hukuki süreç, bankanın teminatı makul bir süre içinde nakde çevirmesine
olanak verecek şekilde düzenlenmelidir.
• Teminatın objektif piyasa değeri: Teminatın tutarı, değerleme tarihinde istekli
bir satıcı ile olağan ticari piyasa koşullarını uygulayan bir alıcı arasında
85
Komite, konut piyasasının önemli bir kısmının apartman tipi konutlardan oluştuğu ve büyük
hizmet sağlayıcılar olarak özel olarak kurulmuş kamu sektörü şirketleri de dahil bu sektörün devlet
politikasıyla desteklendiği bazı ülkelerde, bu konut amaçlı gayrimenkuller üzerine tesis edilen
ipotekle teminat altına alınan kredilerin risk özelliklerinin geleneksel kurumsal kredilerin risk
özelliklerine benzer olabileceğini bilir ve kabul eder. Bu durumlarda, ulusal denetim otoritesi,
apartman tipi konut gayrimenkulleri üzerinde tesis edilen ipoteği, kurumsal krediler için kabul
edilebilir teminat olarak dikkate alınmasını kabul edebilir.
86
Yukarıda 69. dipnotta belirtildiği üzere, iyi örgütlenmiş ve uzun süredir varlığını sürdüren
piyasalarla ilgili istisnai durumlarda, iş merkezleri ve/veya çok amaçlı ticari tesisler ve/veya çok
sayıda bağımsız birimden oluşan ticari tesisler üzerine tesis edilen ipotekler, kurumsal kredi
portföyünde teminat olarak kabul potansiyeline sahiptir. Uygulanacak kabul edilebilirlik kriterleri
hakkında bir tartışma için lütfen 74. paragrafın 25. dipnotuna bakınız.
147
yapılan özel bir sözleşme kapsamında gayrimenkulün satılabileceği cari rayiç
piyasa değerine eşit veya daha düşük olmalıdır.
• Sık yeniden değerleme koşulu: Bankanın, teminat değerini sık sık ve asgari
olarak yılda bir kere izlemesi beklenir. Piyasa koşullarında önemli
değişiklikler olan durum ve yerlerde daha sık izleme yapılması tavsiye edilir.
Değeri düşen ve tekrar kıymet takdiri gerektiren teminatları tespit etmek veya
tahminleri güncellemek amacıyla, istatistiksel değerleme yöntemleri (örneğin,
konut fiyatı endekslerine referans, örneklem gibi) kullanılabilir. Mevcut
bilgiler, teminatın değerinin genel piyasa fiyatlarına kıyasla önemli oranda
düşmüş olabileceğini gösterdiği durumlarda ya da temerrüt gibi bir kredi olayı
meydana geldiğinde, gayrimenkul değerinin gayrimenkul değerlemesi
konusunda gerekli nitelikleri haiz profesyonel bir uzman tarafından
değerlendirilmesi gerekir.
• Alt sıralardaki rehinler: Bazı üye ülkelerde, kabul edilebilir teminatlar, sadece
kredi verenin gayrimenkul üzerinde birinci sırada bir ipoteğe sahip olduğu
durumlarla sınırlandırılır.87 Alt sıralardaki rehin ve ipotekler, sadece teminata
dayanan alacak talebinin hukuki ifa kabiliyetine sahip olduğu ve bu talebin
etkin bir kredi riski azaltıcısı olduğu konusunda hiç bir şüphenin bulunmadığı
durumlarda dikkate alınabilir. Bu alt sıralardaki rehin ve ipotekler, dikkate
alınabilme için gerekli nitelikleri taşıdığı kabul edilen tanınmış birinci sıra
rehinler için kullanılan T*/ TT** eşik değeri kullanılarak işleme tabi tutulur.
Bu durumlarda, T* ve T**, alt sıradaki rehnin ve daha üst sıralardaki bütün
rehin ve ipoteklerin toplam tutarı dikkate alınarak hesaplanır.
510.
İlave teminat yönetim koşulları aşağıdaki gibidir:
• Bankanın kabul ettiği TGM ve İGM teminatı türleri ve bu tür bir teminatın
alındığı hallerde uygulanabilecek kredilendirme politikaları
kullandırma/avans oranları) açıkça yazılı hale getirilmelidir.
(kredi
• Banka, teminat olarak alınan gayrimenkulün her türlü hasar veya bozulmaya
karşı yeterince sigortalanmasının sağlanması için gerekli tedbirleri almalıdır.
• Banka, gayrimenkul üzerinde izin verilebilir daha öncelikli (üst sıralardaki)
alacak haklarını (örneğin, vergiler) sürekli izlemelidir.
• Banka, gayrimenkulde zehirli malzemelerin tutulması gibi, teminatla ilgili her
türlü çevre sorumluluğu risklerini uygun bir şekilde izlemelidir.
87
Bu ülkelerin bazılarında, birinci derece ipotekler, bakiye vergi borçları ve personel ücretleri gibi
imtiyazlı alacaklıların öncelik hakkına tâbidir.
148
(iii)
Finansal Alacakların Dikkate Alınabilmesine İlişkin Yükümlülükler
Kabul Edilebilir Alacak Tanımı
Kabul edilebilir finansal alacaklar, geri ödemesi borçlunun ilgili
varlıklarıyla bağlantılı ticari veya finansal nakit akışıyla yapılacak olan ve orijinal
vadesi bir yıl veya daha kısa olan alacaklardır. Bu tanım, hem bir ticari işlemle
bağlantılı mal veya hizmet satışlarından kaynaklanan ve kendi gelirleriyle borcun
geri ödemesini yapabilen borçları (kendi kendini likidite edebilen), hem de
alıcılar, tedarikçiler, kiracılar, ulusal ve yerel yönetimler ve resmi makamların
veya bir ticari işlemle bağlantılı mal veya hizmet satışlarıyla bir ilgisi olmayan
diğer bağlantısız kişilerin genel borçlarını içerir. Kabul edilebilir alacak terimi,
menkul kıymetleştirme, alt-katılım veya kredi türevleriyle bağlantılı alacakları
içermez.
511.
Operasyonel Yükümlülükler
Hukuki Geçerlilik
512. Teminatın verildiği hukuki mekanizma sağlam olmalı ve kredi verenin
teminatın gelirleri üzerinde açık haklara sahip olmasını sağlamalıdır.
Bankalar, teminatların ifa kabiliyetini sağlamak ve korumak için gerekli
bütün yerel koşulları, örneğin, ilgili teminattan kaynaklanan menfaatleri sicile
tescil ettirmek gibi yollarla yerine getirmek için gereken işlemleri yapmalıdırlar.
Potansiyel kredi verenin teminat üzerinde birinci öncelikli ve tam bir alacağa ve
talep hakkına sahip olmasına izin veren bir çerçeve oluşturulmalıdır.
513.
514. Teminatlı işlemlerde kullanılan bütün dokümanlar, ilgili bütün tarafları
bağlayıcı olmalı ve ilgili ülkelerin hepsinde hukuki ifa kabiliyetini haiz olmalıdır.
Bankalar, bu durumu doğrulamak için yeterli hukuki incelemeyi yapmış olmalı ve
bu sonuca ulaşmak için sağlam bir hukuki dayanağa sahip bulunmalı ve teminatın
ifa kabiliyetinin devamını sağlamak için gerekli ilave incelemeleri de
yapmalıdırlar.
Teminata ilişkin anlaşmaları, teminat gelirlerinin zamanında tahsil
edilmesi için açık ve sağlam bir prosedürle birlikte usulünce ve gerektiği gibi
belgelendirilmelidir. Bankaların uyguladığı prosedürler, müşterinin temerrüt
içinde olduğunun ilân edilmesi ve teminatın zamanında tahsil edilmesi için
gereken bütün hukuki yükümlülüklere uyulmasını sağlamalıdır. Borçlunun mali
güçlüğe veya temerrüde düşmesi halinde, banka ilgili alacakların borçlularının
iznini almaya gerek olmadan alacakları başka kişilere satmak veya temlik etmek
için gerekli hukuki yetkiye sahip olmalıdır.
515.
Risk Yönetimi
516. Bankanın, alacaklarda kredi riskini belirlemek için sağlam bir süreci
bulunmalıdır. Bu süreç, diğer hususların yanı sıra, borçlunun işinin ve ilgili
149
sektörün (yani, konjonktür dalgalanmasının etkilerinin) ve ayrıca, borçlunun iş
yaptığı müşteri türlerinin analizlerini içermelidir. Banka, müşterilerin kredi riskini
belirlemek için borçlunun verdiği bilgilere dayanıyorsa, borçlunun kredi
politikasını da gözden geçirmeli ve bu politikanın sağlamlığını ve güvenilirliğini
gözden geçirmelidir.
Kredi riski tutarı ile alacakların tutarı arasındaki marj; tahsilat giderleri, bir
münferit borçlu tarafından rehnedilen alacaklar havuzu içinde yoğunlaşma ve
bankanın toplam kredi riskleri içinde potansiyel yoğunlaşma riski de dahil ilgili
bütün etkenleri yansıtmalıdır.
517.
Banka, bir risk azaltıcı olarak kullanacağı teminat ile ilgili belirli somut
kredi riskleri (derhal ödenmesi gereken veya şarta bağlı borçlar) için uygun bir
kesintisiz izleme süreci uygulamalıdır. Bu süreç, uygun ve gerekli ise,
yaşlandırma raporlarını, ticari evrakların kontrolünü, borçlanmaya dayalı
sertifikaları, teminatla ilgili sık denetimleri, hesapların onaylanmasını/teyidini,
ödenen hesapların kontrolünü, değer azalması analizlerini (borçlunun ihraççılara
verdiği krediler) ve hem borçlu hem de alacakların ihraççıları hakkında düzenli
mali analizleri (özellikle, teminat olarak az sayıda fakat büyük tutarlı alacakların
alındığı durumlarda) içerebilir. Bankanın genel yoğunlaşma limitlerine uyulup
uyulmadığı da izlenmelidir. Ayrıca, kredi sözleşmesi maddelerine, çevresel
kısıtlamalara ve diğer hukuki yükümlülüklere uyulup uyulmadığı da düzenli
olarak izlenmelidir.
518.
Bir borçlunun rehnettiği alacaklar çeşitlendirilmiş olmalı ve o borçluyla
gereksiz bir şekilde korele olmamalıdır. Bu korelasyonun yüksek olduğu
durumlarda, (yani, alacakların bazı ihraççılarının alacakların geçerliliği
konusunda borçluya bağlı olduğu ya da borçlu ve ihraççıların aynı sektörde
faaliyet gösterdiği durumlarda) bir bütün olarak teminat havuzu için marjlar
belirlenirken bu olay ve duruma eşlik eden riskler de hesaba katılmalıdır.
Borçlunun kendi bağlı şirketlerinden (iştirak ve çalışanlar da dahil) olan
alacakların, risk azaltım enstrümanı olarak dikkate alınması kabul edilmeyecektir.
519.
Bankanın, borçlunun ödeme güçlüğü içinde bulunduğu durumlarda
alacaklarını tahsil etmeye yönelik yazılı bir prosedürü bulunmalıdır. Bankanın
normalde tahsilat için borçluya güvendiği durumlarda bile, tahsilat için gerekli
sistemler mevcut olmalıdır.
520.
Diğer Teminatların Dikkate Alınabilmesine İlişkin Yükümlülükler
521. Denetim otoriteleri, diğer bazı fiziki teminatların da kredi riskini azaltma
etkisinin dikkate alınmasına izin verebilirler. Her denetim otoritesi, kendi
mevzuatında hangi teminat türlerinin (varsa) aşağıdaki iki standarda uygun
olduğunu belirleyecektir:
• Teminatın ekonomik açıdan verimli bir şekilde ve hızla nakde çevrilmesi için
likit piyasaların varlığı.
150
• Teminat için sağlam temellere dayanan, halka açık piyasa fiyatlarının varlığı.
Denetim otoriteleri, bir teminat nakde çevrildiğinde bir bankanın aldığı
paranın bu piyasa fiyatlarından önemli oranda sapmamasını temin etmek için
gerekli yolları bulacaklardır.
522. Belirli bir bankanın ilave fiziki teminatların dikkate alınabilmesi için, bu
fiziki teminatın aşağıda sayılan değişikliklere tâbi olarak 509 ve 510.
paragraflarda yer alan bütün standartlara uygun olması gereklidir:
• Birinci Sıra Rehinler: 87. dipnotta belirtilen izin verilebilir (öncelikli) alacak
hakları istisnasıyla, teminat üzerinde sadece birinci sıra rehinler veya
ipoteklere izin verilebilir. Böylece, bankanın teminat nakde çevrildiğinde elde
edilen paralar üzerinde diğer bütün alacak sahiplerine göre bir öncelik hakkına
sahip olması gerekir.
• Kredi sözleşmesinde, hem detaylı teminat tanımları hem de yeniden değerleme
yöntemi ve sıklığını düzenleyen ayrıntılı tanımlamalar bulunmalıdır.
• Bankanın kabul edebileceği fiziki teminat türleri ve kredi tutarına göre her
teminat türü için uygun olan tutarın tespitine yönelik politika ve uygulamalar,
dahili kredi politikaları ve prosedürlerinde açıkça yazılı hale getirilmeli ve
incelemeye ve/veya denetime açık olmalıdır.
• İşlem yapısına ilişkin banka kredi politikaları, kredi tutarına göre uygun
teminat yükümlülüklerini, teminatın kolay nakde çevrilme ve tasfiye edilme
kabiliyetini, bir fiyatın veya piyasa değerinin objektif ölçüler içinde tespit
edilme kabiliyetini, teminat değerinin kolay tespit edilebilme sıklığını
(profesyonel kıymet takdiri veya değerleme işlemleri de dahil) ve teminat
değerinin volatilitesini düzenlemelidir. Periyodik yeniden değerleme
sürecinde, değerlemelerin modaya veya model yılına, modası geçme
durumuna ve fiziksel teminatın modasının geçme durumuna veya bozulmaya
göre aşağı doğru ayarlanabilmesi amacıyla özellikle “modaya karşı hassas”
teminatlara özel bir dikkat gösterilmelidir.
• Stoklarda (örneğin, ham maddeler, devam eden işler, bitmiş ürünler, bayilerin
otomobil stokları) ve teçhizat ve ekipmanlarda, periyodik yeniden değerleme
süreci, ilgili teminatın fiziksel incelemesini de kapsamalıdır.
10. Finansal Kiralamaların Dikkate Alınabilmesine İlişkin Yükümlülükler
Bankayı artık değer riskine maruz bırakanlar (524. paragrafa bakınız)
dışındaki finansal kiralamalar, aynı tür teminatla teminat altına alınan kredilerle
aynı işleme tâbi tutulacaktır. Teminat türüne ilişkin asgari yükümlülüklere
uyulması gereklidir (TGM/İGM veya başka teminatlar). Ayrıca, bankanın
aşağıdaki standartlara da uyması gereklidir.
523.
151
• İlgili varlığın yeri, kullanım amacı, yaşı ve planlanan kullanım süresiyle ilgili
olarak kiraya verenin sağlam bir risk yönetimi uygulaması;
• Kiraya verenin varlık üzerinde hukuki mülkiyet hakkını ve onun varlığın
maliki olarak sahip olduğu haklarını zamanında kullanabilme kabiliyetini
belirleyen sağlam bir hukuki temel; ve
• Fiziki varlığın amortisman oranı ile kira ödemelerinin amortisman oranı
arasındaki farkın, kiralanan varlıklara atfedilen KRA’nın olduğundan fazla
beyan edilmesine yol açacak kadar büyük olmamalıdır.
Bankayı artık değer riskine maruz bırakan finansal kiralamalar, aşağıdaki
gibi işleme tabi tutulacaktır. Artık değer riski, ekipmanın rayiç piyasa değerinin
kiranın başlangıcı anında mevcut olan artık değer tahmininin altına düşmesinden
kaynaklanabilecek potansiyel kayba maruz kalma riskidir.
524.
• İskonto edilmiş kira ödemeleri akışına, kiracının mali gücüne (TO) ve denetim
otoritesinin öngördüğü veya bankanın kendi tahmin ettiği THK’ye (hangisi
uygunsa) uygun bir risk ağırlığı uygulanacaktır.
• Artık değer, %100 oranda risk ağırlığına tâbi tutulacaktır.
11. Hisse Senedi Yatırımları İçin Sermaye Yükümlülüklerinin Hesaplanması
(i)
İçsel Piyasa Bazlı Yaklaşım Modelleri
Bir bankanın, içsel modeller piyasaya dayalı yaklaşımı uygulamak için
gerekli nitelikleri haiz olabilmesi için, hem başlangıçta hem de sürekli olarak
belirli niceliksel ve niteliksel asgari yükümlülüklere uygun olduğunu denetim
otoritesine kanıtlaması gereklidir. Asgari yükümlülüklere sürekli uyduğunu
kanıtlayamayan bir banka, asgari yükümlülüklere derhal tekrar uyabilmek için bir
plan geliştirmeli, plan için denetim otoritesinin onayını almalı ve bu planı
zamanında uygulamalıdır. Bu ara dönemde, bankanın sermaye yükümlülüğünü bir
basit risk ağırlığı yaklaşımıyla hesaplaması beklenecektir.
525.
Komite; piyasalar, ölçüm yöntemleri, hisse senedi yatırımları ve yönetim
uygulamaları arasındaki farklardan dolayı, bankaların ve denetim otoritelerinin
ilgili operasyonel prosedürleri mevcut yükümlülüklere uyarlamalarının gerekli
olduğunun bilincindedir. Komite’nin amacı, bankaların kendi bankacılık
hesaplarındaki hisse senedi yatırımları için risk yönetim politikalarına ve ölçüm
uygulamalarına ilişkin herhangi bir form veya operasyonel detayı dikte etmek
değildir. Bununla birlikte, bazı asgari yükümlülükler çok somut ve açıktır. Her
denetim otoritesi, bankaların risk ölçüm sistemleri ve yönetim kontrollerinin bu
içsel modeller yaklaşımına bir temel oluşturması için yeterli olmasını sağlama
amacına yönelik detaylı inceleme ve kontrol prosedürleri geliştirecektir.
526.
152
(ii)
Yasal Sermaye Miktarı ve Riskin Sayısallaştırılması
Aşağıdaki asgari niceliksel standartlar, içsel modeller yaklaşımında asgari
yasal sermaye miktarının hesaplanması amacına dönük olarak uygulanır.
527.
(a)
Sermaye miktarı; uzun bir örneklem süresi için hesaplanan bir uygun
risksiz oran ile üç aylık getiri oranı arasındaki farkın yüzde 99 ve tek
taraflı güven aralığına denk varsayılan bir şoktan dolayı bir kuruluşun
hisse senedinde olabilecek potansiyel kayba denktir.
(b)
Tahmini kayıplar, kuruluşun elinde bulundurduğu belirli hisse senedi
yatırımlarının uzun vadeli risk profilinde öngörülen olası olumsuz piyasa
hareketleri ile tutarlı olmalıdır. Getiri dağılımlarını temsil etmek için
kullanılan veriler, ilgili verilerin mevcut olduğu ve bankanın belirli hisse
senedi yatırımlarının risk profilini temsil etme konusunda anlamlı olan en
uzun örneklem uzunluğunu yansıtmalıdır. Kullanılan veriler, sadece
sübjektif veya takdirî mülahazalara dayanmayan, muhafazakar, istatistiksel
açıdan güvenilir ve sağlam kayıp tahminleri yapmak için yeterli olmalıdır.
Kuruluşlar, uygulanan şokun, nispeten uzun süreli bir piyasa veya
konjonktür dalgası içinde olabilecek potansiyel kayıpların muhafazakar bir
tahminini verdiğini denetim otoritelerine kanıtlamalıdırlar. Bir bankanın
hisse senedi yatırımlarına göre hisse senedi piyasasındaki değerler oldukça
şiddetli ve büyük düşüşlerin olduğu bir dönem de dahil, uzun süreli ve
gerçekçi deneyimi yansıtmayan veriler kullanılarak tahmin edilen
modellerin, ilgili modelin içinde uygun ayarlamalar yapma olanağının
mevcut olduğunu gösteren güvenilir kanıtlar olmadıkça, iyimser sonuçlar
verdiği kabul edilir. Modelin kendi içinde bu tür ayarlama olanaklarının
bulunmaması halinde, banka, uygun gerçekçilik ve ihtiyatlılık düzeyi
hedeflerine uyan model çıktıları ve sonuçları alabilmek için, mevcut
verilerin ampirik analizleri ile birlikte çeşitli faktörlere dayanan
ayarlamaları da bir arada kullanmalıdır. Bankalar, potansiyel üç aylık
kayıpların tahmininde kullanılan RMD modellerinin kurulmasında, üç
aylık verileri kullanabilirler ya da daha kısa bir süreye ilişkin verileri
ampirik kanıtlarla desteklenen ve analitik açıdan uygun bir yöntem
uygulayarak bunların üç aylık muadillerine dönüştürebilirler. Bu tür
ayarlamalar, iyi geliştirilmiş ve iyi belgelendirilmiş bir düşünce süreci ve
analizi yoluyla uygulanmalıdır. Genel olarak, ayarlamalar zaman içinde
tutarlı ve muhafazakar bir şekilde uygulanmalıdır. Ayrıca, sadece sınırlı
miktarda verinin mevcut olduğu ya da teknik kısıtlardan dolayı bir tek
yöntemle yapılan tahminlerin kalitesinin belirsiz olduğu durumlarda,
bankalar, aşırı iyimserlikten kaçınmak için tahminlerine uygun ihtiyat
marjlarını/ paylarını da ilave etmelidirler.
(c)
Belirli bir RMD modeli türü (örneğin, varyans-kovaryans, tarihi
simülasyon veya Monte Carlo simülasyonu gibi) öngörülmemiştir.
Bununla birlikte, kullanılan modelin hem ilgili bankanın hisse senedi
portföyünün kendi özel riskleri hem de genel piyasa riskleri dahil, hisse
senedi yatırımı getirilerine bağlı önemli risklerin hepsini yeterince
153
kapsaması gereklidir. İçsel modeller, tarihsel fiyat değişimini yeterince
izah edebilmeli, potansiyel yoğunlaşmaların hem büyüklüğünü hem de
bileşimindeki değişiklikleri kapsamalı ve olumsuz piyasa ortamlarına karşı
dayanıklı olmalıdır. Tahmin için kullanılan verilerin temsil ettiği risk
tutarlarına ilişkin ana kütle, bankanın kendi hisse senedi yatırımlarının
risklerine yakından eşlenmeli ya da en azından onlara denk olmalıdır.
(d)
Bankalar, bankacılık hesaplarında izlenen hisse senedi yatırımları için
asgari sermaye yükümlülüklerini belirlemek amacıyla tarihsel senaryo
analizi gibi modelleme teknikleri de kullanabilirler. Bu tür modellerin
kullanılması, ilgili bankanın kullandığı yöntemin ve elde ettiği sonucun (a)
paragrafında belirtilen kayıp yüzdelik dilimi formunda ölçülebildiğini
ilgili denetim otoritesine kanıtlaması şartına tâbidir.
(e)
Bankalar, kendi hisse senedi portföylerinin karmaşıklığı ve risk profili için
uygun bir içsel model kullanmalıdırlar. Değeri, niteliği gereği son derece
değişken olan (örneğin, hisse senedi türevleri, hisse senediyle
değiştirilebilen tahviller) enstrümanlara büyük yatırımlar yapmış bulunan
bankalar, bu tür enstrümanların yarattığı riskleri analiz edebilmek için
uygun ve yeterli olan bir içsel model kullanmalıdırlar.
(f)
Denetim otoritesinin incelemesine bağlı olarak, hisse senedi portföyü
korelasyonları da bir bankanın içsel risk ölçütlerine entegre edilebilir. Açık
korelasyonların kullanıldığı (örneğin, bir varyans-kovaryans RMD
modelinin kullanıldığı), tam ve eksiksiz bir şekilde gösterilmeli ve ampirik
analizlerle desteklenmelidir. Zımni korelasyon varsayımlarının uygun olup
olmadığı, model dokümantasyonu ve tahmin teknikleri ile ilgili
incelemeleri sırasında denetim otoriteleri tarafından değerlendirilecektir.
(g)
Münferit pozisyonların göstergelere (proxy), piyasa endekslerine ve risk
faktörlerine eşlenmesi, makul ve mantıklı ve sezgisel olmalı ve kavramsal
olarak sağlam olmalıdır. Eşleme teknikleri ve süreçleri tam ve eksiksiz
olarak yazılı hale getirilmeli ve belirli yatırımlar için uygun oldukları hem
teorik hem de ampirik kanıtlarla gösterilmelidir. Bir yatırımın getiri
volalitilitesini tahmin etmek için niceliksel tekniklerle birlikte profesyonel
yargının kullanılması halinde bu profesyonel yargıda, kullanılan diğer
tekniklerde değerlendirmeye alınmayan ilgili ve önemli bilgiler de dikkate
alınmalıdır.
(h)
Faktör modellerinin kullanılması halinde, kuruluşun yatırımlarının
niteliğine bağlı olarak, hem tek-faktörlü hem de çok-faktörlü modeller
kabul edilebilir. Bankaların, bu faktörlerin hisse senedi portföyünün karşı
karşıya olduğu riskleri analiz edebilmek için yeterli olmasını sağlaması
beklenir. Risk faktörleri, bankanın önemli yatırımlar yaptığı hisse senedi
piyasasının uygun özelliklerine (örneğin, kamu sektörü, özel sektör, piyasa
kapitalizasyonu sektörleri ve alt/sektörleri, operasyonel özellikleri) tekabül
etmelidir. Bankalar bu faktörlerin seçiminde takdir hakkına sahiptirler;
ancak bankalar bunların hem genel hem de özel riskleri analize dahil
154
edebilme kabiliyeti de dahil kullandıkları faktörlerin uygunluğunu ampirik
analizlerle göstermelidirler.
(i)
Hisse senedi yatırımlarının getiri volatilitesi tahminleri, mevcut, amaca
uygun, ilgili ve önemli veri, bilgi ve yöntemleri içermelidir. Bir banka,
bağımsız olarak incelenen içsel verileri ya da dış kaynaklardan temin ettiği
verileri (harici veritabanlarında toplanmış veriler de dahil) kullanabilir.
Örneklemdeki risk tutarlarının sayısı ve riskin sayısallaştırılabilmesi için
kullanılan veri uzunluğu, bankanın yaptığı tahminlerin doğru, sağlam ve
güvenilir olduğundan emin olabilmesi için yeterli olmalıdır. Bankalar,
getiri volatilitesi tahmininde hem örnekleme hatalarında hem de
sürdürülebilirlik sapmaları potansiyelini sınırlandırmak için gerekli
tedbirleri almalıdırlar.
(j)
Katı kurallara tâbi ve kapsamlı bir stres-testi programı bulunmalıdır.
Bankaların, volatilite hesaplamaları da dahil kendi içsel model ve tahmin
prosedürlerini, hem kamu sektörü hem de özel sektör hisse senedi yatırımı
pozisyonlarında en kötü durum kayıplarını yansıtan varsayımsal veya
tarihsel senaryolara tâbi tutmaları beklenir. Asgari olarak, içsel modeller
yaklaşımında varsayılan güven seviyesinin ötesindeki kuyruk olaylarının
etkisi hakkında bilgi edinmek amacıyla stres testleri uygulanmalıdır.
(iii)
Risk Yönetimi Süreci ve Kontrolleri
528. Bankaların kendi bankacılık hesaplarında izledikleri hisse senedi
yatırımlarını yönetmek için kullandıkları genel risk yönetim uygulamalarının,
Komite’nin ve ulusal denetim otoritelerinin çıkarttığı, sürekli geliştirilen ve
yenilenen güvenilir uygulamalara ilişkin rehberlere uygun olması beklenmektedir.
Bankalar, yasal sermaye amacına dönük olarak modellerin geliştirilmesi ve
kullanılması konusunda, yasal sermaye standartlarını belirlemek için kullanılan
modelin ve modelleme sürecinin bütünlüğünü ve doğruluğunu sağlama amacına
yönelik belirli politikalara, prosedürlere ve kontrollere sahip olmalıdırlar. Bu
politika, prosedür ve kontroller aşağıdakileri içermelidir:
(a)
Kullanılan içsel modelin kuruluşun genel yönetim bilgi sistemlerine ve
bankacılık hesaplarında izlenen hisse senedi portföyünün yönetimine tam
olarak entegre edilmesi. İçsel modeller, aşağıda sayılan amaçlarla kullanım
da dahil, kuruluşun risk yönetim altyapısına tam olarak entegre
edilmelidir: (i) yatırım engel oranlarının belirlenmesi ve alternatif
yatırımların değerlendirilmesi; (ii) hisse senedi portföyünün
performansının ölçülmesi ve değerlendirilmesi (riske göre ayarlanmış
performans da dahil) ve (iii) ekonomik sermayenin hisse senedi
yatırımlarına tahsisi ve 2. Yapısal Blokta öngörüldüğü gibi genel sermaye
yeterliliğinin değerlendirilmesi. Banka, içsel model çıktılarının yatırım
yönetim sürecinde önemli bir rol oynadığını (örneğin yatırım komitesi
toplantı tutanaklarıyla) gösterebilmelidir.
155
(b)
Modelde yapılan revizyonlarının onaylanması, model girdilerinin
güvenilirliğinin araştırılması ve model sonuçlarının incelenmesi de dahil
(risk hesaplamalarının doğrudan onaylanması gibi), içsel modelleme
sürecinin bütün unsurlarının bağımsız olarak ve düzenli aralıklarla
incelenmesini sağlama amacına yönelik belirli yönetim sistemleri,
prosedürleri ve kontrol fonksiyonları. Göstergeler (proxy) ve eşleme
teknikleri ve diğer kritik model unsurlarına özel bir dikkat ve ilgi
gösterilmelidir. Bu incelemelerde, model girdileri ve sonuçlarının doğru,
tam ve uygun olup olmadığı da değerlendirilmeli ve hem bilinen
zayıflıkların neden olabileceği potansiyel hataların bulunması ve
sınırlandırılması, hem de bilinmeyen model zayıflıklarının tespit edilmesi
ve tanımlanması üzerine odaklanılmalıdır. Bu incelemeler, iç veya dış
denetim programlarının bir parçası olarak ya da bir bağımsız risk kontrol
birimince ya da dışarıdan üçüncü bir tarafça yapılabilir.
(c)
Hisse senedi yatırımlarına ilişkin risk tutarlarının ve yatırım limitlerinin
izlenmesi için yeterli sistem ve prosedürler.
(d)
Modelin tasarımından ve uygulanmasından sorumlu birimler, münferit
yatırımların yönetilmesinden sorumlu olan birimlerden fonksiyonel olarak
bağımsız olmalıdırlar.
(e)
Modelleme sürecinin herhangi bir yönünden sorumlu olan taraflar yeterli
niteliklere sahip olmalıdırlar. Yönetim, modelleme fonksiyonu için yeterli
nitelikleri haiz yetkin kaynaklar tahsis etmelidir.
(iv)
Doğrulama/Onaylama ve Dokümantasyon
Yasal sermaye amaçlarıyla içsel model kullanan bankaların, modelin ve
girdilerinin doğruluğunun/tutarlılığının sağlanabilmesi için sağlam bir sisteme
sahip olmaları beklenilmektedir. Bankalar, içsel modellerinin ve modelleme
sürecinin bütün önemli unsurlarını da tam olarak yazılı hale getirmelidirler.
Modelleme sürecinin kendisi ve ayrıca, bütün destekleyici dokümanlar,
doğrulama/onaylama sonuçları ve iç ve dış denetim ve inceleme bulguları da dahil
içsel modelleri doğrulamak/onaylamak için kullanılan sistemlerin hepsi, bankanın
denetim otoritesinin gözetimine ve incelemesine tâbidir.
529.
Doğrulama/Onaylama
Bankalar, içsel modellerinin ve modelleme sürecinin doğru ve tutarlı olup
olmadığını doğrulama/onaylama amacına yönelik sağlam bir sisteme sahip
olmalıdırlar. Bir banka, dahili doğrulama/onaylama sürecinin kendi içsel model ve
süreçlerinin performansını tutarlı ve anlamlı bir şekilde değerlendirmesi için
yeterli olduğunu denetim otoritesine kanıtlayabilmelidir.
530.
Bankalar, fiili getiri performansını (gerçekleşen ve gerçekleşmeyen kâr ve
zararlar kullanılarak hesaplanır) model tahminleriyle düzenli olarak karşılaştırmalı
ve bu getirilerin portföy ve münferit yatırımlar için beklenen getiri aralığı içinde
531.
156
olduğunu gösterebilmelidirler. Bu karşılaştırmalarda, mümkün olduğu kadar uzun
bir süreyi kapsayan tarihsel veriler kullanılmalıdır. Bu karşılaştırma işlemlerinde
kullanılan yöntem ve veriler, banka tarafından açıkça yazılı hale getirilmelidir. Bu
analiz ve dokümantasyon asgari olarak yılda bir defa güncellenmelidir.
Bankalar, harici veri kaynaklarıyla karşılaştırmalar da yapmalı ve başka
niceliksel doğrulama araçları da kullanmalıdırlar. Bu analiz, portföy için uygun
olan veri ve bilgilere dayandırılmalı, düzenli olarak güncellenmeli ve amaca
uygun bir gözlem süresini kapsamalıdır. Bankaların kendi kullandıkları
modellerin performansına ilişkin içsel değerlendirmeleri, bir ekonomik koşullar
setini ve ideal olarak bir veya birden fazla tam konjonktür dalgasını kapsayan
uzun veri tarihçelerine dayandırılmalıdır.
532.
Bankalar, kullandıkları niceliksel doğrulama verileri ve yöntemlerinin
zaman içinde tutarlı olduğunu da göstermelidirler. Tahmin yöntemleri ve
verilerindeki (hem veri kaynakları hem de ilgili dönemler) değişiklikler açıkça ve
tam olarak yazılı hale getirilmelidir.
533.
Zaman içinde fiili performansın beklenen performansla karşılaştırılarak
değerlendirilmesi, bankaların içsel modellerini sürekli olarak ayarlamaları ve
iyileştirmeleri için uygun bir temel yarattığından dolayı, içsel modeller kullanan
bankaların iyi düzenlenmiş model inceleme standartları oluşturmaları
beklenmektedir. Bu standartlar özellikle fiili sonuçların beklentilerden önemli
sapma ve farklılıklar gösterdiği ve içsel modelin geçerliliğinin sorgulandığı
durumlar için önemlidir. Bu standartlarda, hisse senedi getirilerinin konjonktür
devreleri ve benzeri sistemli değişkenlikleri de hesaba katılmalıdır. Model
incelemeleri sonucunda içsel modellerde yapılan bütün ayarlamalar, iyi
belgelendirilmeli ve bankanın kendi model inceleme standartlarına uyumlu
olmalıdır.
534.
535. Sürekli olarak geriye dönük test yapmak yoluyla model doğrulaması ve
onaylanması işlemini kolaylaştırmak için, içsel model yaklaşımını uygulayan
bankalar, kendi hisse senedi yatırımlarının fiili üç aylık performansına ilişkin
verileri ve kendi içsel modelleri kullanılarak yapılan tahminleri içeren uygun
veritabanları oluşturmalıdır. Bu bankalar, kendi içsel modellerinde kullanılan
volatilite tahminleri ve modelde kullanılan gösterge (proxy) değerlerin uygunluğu
hakkında da geriye dönük test yapmalıdırlar. Denetim otoriteleri, bankaların,
kendi üç aylık tahminlerini farklı ve özellikle daha kısa bir zaman sürecine
ölçeklendirmelerini, bu zaman sürecine ilişkin performans verilerini
depolamalarını ve bu esaslarda geriye dönük test yapmalarını isteyebilirler.
Dokümantasyon
536. Kullandığı modelin öngörü ve tahmin gücünün yüksek olduğunu ve bu
modeli kullanmanın yasal sermaye yükümlülüğünden bir sapmaya neden
olmayacağını ilgili denetim otoritesine göstermek için ispat yükü bankadadır.
Bundan dolayı, bir içsel modelin ve modelleme sürecinin bütün kritik unsurları
tam ve yeterli bir şekilde yazılı hale getirilmelidir. Bankalar, kendi içsel
157
modellerinin tasarım ve operasyonel detaylarını yazılı hale getirmelidirler.
Dokümantasyon, bankanın asgari niceliksel ve niteliksel standartlara uyduğunu
göstermeli ve modelin portföyün farklı kesimlerine uygulanması, tahmin
yöntemleri, modellemeye katılan tarafların sorumluluk ve görevleri ve model
onaylama ve model inceleme süreçleri gibi konuları içermelidir. Özellikle,
dokümantasyon aşağıda sayılan konuları içermelidir:
(a) Bir banka, içsel modelleme yöntemi seçiminin gerekçelerini
belgelendirmeli ve göstermeli ve seçilen modelin ve modelleme
prosedürlerinin bankanın hisse senedi yatırımlarının maruz kalabileceği
riskleri anlamlı bir şekilde gösteren tahminler sağlama imkanına sahip
olduğunu gösteren analizler yapabilmelidir. İçsel modeller ve prosedürler,
cari portföye ve mevcut dış yükümlülüklere tam olarak uygun olup
olmadıklarını ve bu uygunluğun devam edip etmediğini belirlemek
amacıyla düzenli aralıklarla incelenmelidir. Ayrıca, bir banka, zaman
içinde modelde yapılan önemli değişikliklerin ve son denetim otoritesinin
incelemesinden sonra modelleme sürecinde yapılan önemli değişikliklerin
bir tarihçesini de tutmalıdır. Değişikliklerin bankanın dahili inceleme
standartları nedeniyle yapılması halinde, banka, bu değişikliklerin kendi
içsel model inceleme standartları ile uyumlu ve tutarlı olduğunu da
belgelendirmelidir.
(b) İçsel modellerinin dokümantasyonunda, bankalar:
•
modelin tahmininde kullanılan parametreler, değişkenler ve veri
kaynak(lar)ının teorisi, varsayımları ve/veya matematiksel ve
ampirik temelleri hakkında detaylı bilgi ve açıklamalara yer
vermelidirler;
•
açıklayıcı değişkenlerin seçimini doğrulamak/onaylamak için katı
kurallara dayanan bir istatistiksel süreç (zaman dışı ve örneklem
dışı performans testleri de dahil) oluşturmalıdırlar; ve
•
modelin etkin ve verimli çalışmadığı durum ve koşulları
göstermelidirler.
(c) Bankalar göstergelerin (proxy) ve eşleme yöntemlerinin kullanıldığı
hallerde, seçilen bütün göstergelerin (proxy) ve eşlemelerin ilgili hisse
senedi yatırımlarına bağlı riskleri yeterince temsil ettiklerini gösteren ve
katı kurallara dayanan bir analiz yapmalı ve bu analizin sonuçlarını yazılı
hale getirmelidirler. Dokümantasyon, örneğin, tek tek yatırımların
göstergelere (proxy) eşlenmesinde esas alınan ve kullanılan amaca uygun,
ilgili ve önemli faktörleri (örneğin, faaliyet kolları, bilanço özellikleri,
coğrafi yer ve konum, şirketin yaşı, sektör ve alt-sektör, işletme özellikleri
gibi) göstermelidir. Özet olarak, kuruluşlar, kullandıkları göstergelerin
(proxy) ve eşlemelerin:
•
ilgili yatırımın veya portföyün yeterince karşılaştırılabilir olduğunu;
158
•
ilgili yatırımlar açısından önemli ve etkili olan tarihsel ekonomik
koşullarla piyasa koşulları esas alınarak belirlendiğini ya da bunun
olmaması halinde, gereken uygun ayarlamanın yapıldığını ve
•
ilgili yatırımın potansiyel riski hakkında sağlam ve güvenilir
tahminler olduğunu
göstermelidirler.
12. Kamuya Açıklama Yükümlülükleri
537. İDD yaklaşımını kullanabilmek için gerekli nitelikleri haiz olabilmek için,
bankaların 3. Yapısal Blokta açıklanan ilgili bildirim yükümlülüklerine uymaları
gerekmektedir. Bu yükümlülüklere uyulmaması halinde, bankaların ilgili İDD
yaklaşımını kullanma hakları yoktur ve kullanmaları kabul edilemez olacaktır.
IV.
Kredi Riski – Menkul Kıymetleştirme Çerçevesi
A. Menkul Kıymetleştirme Çerçevesine Dahil Edilen İşlemler; Kapsam ve
Tanımlar
538. Bankalar, geleneksel ve sentetik menkul kıymetleştirmelerden ya da her
ikisinin ortak özelliklerini içeren benzeri yapılardan kaynaklanan kredi risklerine
ilişkin yasal sermaye gereğini belirlemek amacıyla menkul kıymetleştirme
çerçevesini uygulamalıdır. Menkul kıymetleştirmeler pek çok farklı yol ve
yöntemle yapılandırılabileceğinden, menkul kıymetleştirmeden kaynaklanan
riskle ilgili sermaye yükümlülüğü tespitine ilişkin uygulaması, işlemin hukuki
biçiminden ziyade ekonomik içeriğine göre belirlenmelidir. Benzer şekilde,
denetim otoriteleri de, bir işlemin yasal sermaye gereğinin tespiti amacıyla
menkul kıymetleştirme çerçevesine tâbi tutulmasının gerekip gerekmediğini
belirlemek için ekonomik içeriği dikkate alacaktır. Belirli bir işlemin menkul
kıymetleştirme sayılıp sayılmayacağı konusunda belirsizliğin mevcut olduğu
hallerde, bankaların ulusal denetim otoritelerine danışmaları önerilmektedir.
Örneğin, gayrimenkulden kaynaklanan nakit akışlarını (kiralar gibi) içeren
işlemler, gerekli koşullar varsa, ihtisas kredisi olarak kabul edilebilir.
539. Geleneksel menkul kıymetleştirme, bir risk havuzundan doğan nakit
akışının, farklı derecelerdeki kredi risklerini yansıtan en az iki kademeli risk
pozisyonu veya dilimini karşılamak amacıyla kullanıldığı bir yapıdır.
Yatırımcılara yapılan ödemeler, bu kredileri kullandıran kuruluşun
yükümlülüğünün sonucu olmaktan ziyade, belirli risklerin performansına
bağlıdır. Menkul kıymetleştirmeleri karakterize eden dilimli yapılar, normal
birinci sıra borçlanma enstrümanlarından şu açıdan farklıdır: Alt sıradaki menkul
kıymetleştirme dilimleri, daha üst sıradaki dilimlere yapılması gereken akdi
ödemelerde bir kesintiye yol açmadan kredi kayıplarını telafi edebilir; oysa,
159
birinci sıra borçlanma yapısında sıralama, tasfiye getirilerine ilişkin hakların
önceliğini belirleyen bir etkendir.
540. Sentetik menkul kıymetleştirme, farklı derecelerde kredi risklerini yansıtan
en az iki kademeli risk pozisyonu veya diliminin bulunduğu bir yapıdır ve bu
yapıda, bir risk havuzunun kredi riskinin tamamı veya bir kısmı, portföyün kredi
riskini korumak amacına yönelik fonlanmış (yani, itfa ve kupon ödemelerinin
belirli bir referans kuruluşla ilgili belirli bir kredi olayının vukuuna bağlı olduğu
menkul kıymetler) ya da fonlanmamış (yani, kredi temerrüdüne dayalı swap
işlemleri) kredi türevleri veya garantileri kullanılarak transfer edilir. Dolayısıyla,
yatırımcıların potansiyel riski, ilgili havuzun performansına bağlıdır.
541. Bankaların menkul kıymetleştirmeye ilişkin kredi riskleri bundan böyle
kısaca “menkul kıymetleştirme riskleri” olarak anılacaktır. Menkul
kıymetleştirme riskleri, bunlarla sınırlı kalmaksızın aşağıdakileri içerebilir:
Varlığa dayalı menkul kıymetler, ipoteğe dayalı menkul kıymetler, likidite
kredileri, faiz oranı veya döviz swapları, kredi türevleri ve 199. paragrafta
tanımlandığı gibi kademeli teminatlar. Kaynak banka tarafından varlık olarak
muhasebeleştirilen, nakit teminat hesapları gibi rezerv hesaplar da menkul
kıymetleştirme riski olarak işlem görmelidir.
542. Teminatlandırılan havuzdaki enstrümanlar, bunlarla sınırlı kalmaksızın
aşağıdakileri içerebilir: Krediler, taahhütler, varlığa dayalı ve ipoteğe dayalı
menkul kıymetler, şirket tahvilleri, ortaklık hakkı içeren menkul kıymetler ve
özel sermaye yatırımları. İşleme konu havuz bir veya birden fazla krediyi
içerebilir.
B.
Tanımlar ve Genel Terminoloji
1. Kaynak Banka
543. Risk bazlı sermaye kapsamında, banka, aşağıdaki koşullardan herhangi
birine uygunsa, belirli bir menkul kıymetleştirmeyle ilgili olarak kaynak banka
sayılır:
(f)
Banka, menkul kıymetleştirme kapsamına dahil edilen kredi
enstrümanlarının oluşumuna doğrudan doğruya veya dolaylı olarak
kaynaklık eder; ya da
(g)
Banka, varlığa dayalı menkul kıymet (VDMK) programının ya da üçüncü
taraf kuruluşlardan kredilerin devralındığı benzer bir programa destek
sağlamaktadır. Bu programlar kapsamında, banka, özünde programı
yönetiyor veya danışmanlık yapıyor, menkul kıymetleri piyasaya sunuyor
ya da likidite ve/veya kredi iyileştirme olanakları sağlıyorsa, genel olarak,
o programın sponsoru ve dolayısıyla o programa kaynaklık eden banka
sayılacaktır.
160
2. Varlığa Dayalı Menkul Kıymet (VDMK) Programı
544. Bir Varlığa Dayalı Menkul Kıymet programı, esas olarak, iflastan âri bir
özel amaçlı kuruluşta saklanan varlıklara veya başka kredilere dayanan ve
orijinal vadesi bir yıl veya daha kısa olan finansman bonoları ihraç eder.
3. Menkul Kıymetlerin Geri Çağrılması
545. Menkul kıymetlerin geri çağrılması, ilgili kredilerin veya menkul
kıymetleştirme kredilerinin hepsi geri ödenmeden önce varlığa dayalı menkul
kıymetlerin geri çağrılmasına izin veren bir opsiyondur. Geleneksel menkul
kıymetleştirme işlemlerinde, bu opsiyon, genellikle, havuz bakiyesi veya kalan
menkul kıymetler önceden tespit edilmiş belirli bir düzeyin altına düştüğünde
kalan menkul kıymetleştirme kredilerinin geri satın alınması yoluyla kullanılır.
Sentetik menkul kıymetleştirme işlemlerinde ise, geri çağırma opsiyonu, kredi
korumasını sona erdiren hüküm içeren bir madde şeklinde olabilir.
4. Kredilerin Geliştirilmesi
546. Kredilerin geliştirilmesi, bankanın menkul kıymetleştirme riskini taşıdığı
veya üstlendiği sırada, işlemin diğer taraflarına belirli ölçüler içinde ilave
koruma sağladığı bir akdi düzenlemedir.
5. Kredileri Geliştiren Sadece Faize Dayalı Menkul Kıymet
∗
547. Kredi riskini geliştiren sadece faize dayalı menkul kıymet , (i) nakit
akışlarının gelecek marj gelirine göre değerlemesini temsil eden ve (ii) ödemede
alt sırada olan bir bilanço varlığıdır.
6. Erken İtfa
548. Erken itfa karşılıkları, ayrıldıkları takdirde, yatırımcılara ödemelerin ihraç
edilen menkul kıymetlerin orijinal vadesinden daha önce yapılmasına olanak
sağlayan mekanizmalardır. Risk-bazlı sermaye kapsamında, erken itfa
(amortisman) karşılığı, kontrollü ya da kontrolsüz olarak ayrımlanır. Kontrollü
erken itfa karşılığı, aşağıda sayılan koşulların hepsine uygun olmalıdır:
∗
(a)
Bankanın, bir erken itfa halinde yeterli sermaye ve likiditeye sahip
olmasını sağlayacak uygun bir sermaye/likidite planı bulunmalıdır;
(b)
İtfa dahil işlem süresince, her ay başında bankanın ve yatırımcıların
alacaklardaki paylarıyla orantılı olarak faiz, anapara, masraf, zarar ve
tahsilat tutarları banka ve yatırımcılar arasında dağıtılır;
Çevirenin Notu: I/O interest only strip - nakit akışının sadece aylık faiz ödemelerine dayalı
olduğu menkul kıymetleri temsil etmektedir.
161
(c)
Banka, erken itfa süresinin başlangıcında mevcut borç bakiyesi toplamının
en az %90’ının geri ödenmesi ya da temerrüt olarak dikkate alınması için
yeterli bir itfa süresi tespit etmelidir; ve
(d)
Geri ödeme hızı, (c) kriterinde belirtilen süre boyunca sabit oranlı itfa
yöntemiyle yapılabilecek ödeme hızından daha fazla olmamalıdır.
549. Kontrollü erken itfa karşılığı için öngörülen koşullara uygun olmayanlar,
kontrolsüz erken itfa karşılığı sayılacaktır.
7. Brüt Spread
550. Giydirilmemiş spread, genellikle, fonun veya özel amaçlı kuruluşun (552.
paragrafta tanımlanan ÖAK) brüt finansal ücret tahsilatları ve diğer gelirlerinden
sertifika faizleri, hizmet masrafları, diğer ücretler ve diğer fon veya ÖAK
masrafları düşüldükten sonra kalan tutar olarak tanımlanır.
8. İlave Teminat
551. İlave teminat, bankanın bir menkul kıymetleştirmeye önceden belirlenmiş
akdi yükümlülüğünden daha fazla destek vermesi anlamına gelir.
9. Özel Amaçlı Kuruluş (ÖAK)
552. ÖAK, belirli özel bir amaçla kurulmuş, faaliyetleri sadece ÖAK’nin
amacını gerçekleştirmek için gerekli faaliyetlerle sınırlı olan ve organizasyon
yapısı ÖAK’yi bir kaynak bankanın veya bir kredi satıcısının kredi risklerinden
izole etmeyi amaçlayan bir şirket, fon veya diğer bir tüzel kişidir. ÖAK’ler,
genellikle, risklerin, fonun ihraç ettiği tahvillerle fonlanan nakit veya başka
varlıklar karşılığında bir fona veya benzeri kuruluşa satıldığı finansman araçları
olarak kullanılırlar.
C. Risk Devrinin Tanınması İçin Operasyonel Koşullar
553. Aşağıda sayılan operasyonel koşullar, menkul kıymetleştirme çerçevesi ile
ilgili olarak hem standart yaklaşıma hem de İDD yaklaşımına uygulanır.
1. Geleneksel Menkul Kıymetleştirmeler İçin Operasyonel Koşullar
554. Bir kaynak banka, ancak ve sadece aşağıdaki koşulların hepsine uyduğu
takdirde, menkul kıymetleştirilmiş riskleri, risk-ağırlıklı varlıklar hesaplamasının
kapsamı dışında tutabilir. Ancak bu koşullara uyan bankalar da, üstlendikleri
menkul kıymetleştirme riskleri karşılığında yasal sermaye tutmalıdır.
(a)
menkul kıymetleştirilen risklerle bağlantılı önemli kredi riskinin üçüncü
şahıslara devredilmiş olması gerekir.
162
(b)
Devreden, devredilen riskler üzerinde etkin veya dolaylı bir kontrole sahip
olmamalıdır. İflas veya kayyım yönetimine alınma durumlarında bile,
kredileri devredenin ve kreditörlerinin erişemeyeceği bir şekilde, varlıklar,
devredenden hukuki olarak izole edilmiş olmalıdır (örneğin, varlıkların
satışı yoluyla veya alt katılım yoluyla). Bu koşullar, uzman hukuk
danışmanından alınmış bir hukuki mütalaayla desteklenmelidir.
Devreden: (i) daha önce devrettiği kredileri, bunların haklarından istifade
edebilmek için, devralandan geri satın alma imkanına sahip ise ya da (ii)
devrettiği kredilerin riskini üzerinde tutmakla yükümlü ise, devredenin
devredilen kredi riskleri üzerinde etkin bir kontrole sahip olduğu
varsayılır. Ancak devredenin kredilerle ilgili borç aracılık hizmetleri
haklarını elinde tutması, mutlaka, kredilerin dolaylı kontrolünün
devredende olduğu anlamına gelmez.
(c)
İhraç edilen menkul kıymetler, devredenin bir borcu olmamalıdır.
Böylece, menkul kıymetleri satın alan yatırımcılar sadece ilgili krediler
havuzundan talepte bulunma hakkına sahiptirler.
(d)
Devralan bir ÖAK olmalıdır ve o tüzel kişide tasarruf hakkına ve diğer
menfaatlere sahip olanlar bunları herhangi bir kısıtlamaya tâbi olmadan
rehnetme veya takas etme hakkına sahip olmalıdır.
(e)
Menkul kıymetleştirmede sıfırlama çağrısı işlemleri, 557. paragrafta
öngörülen koşullara uygun olmalıdır.
(f)
Menkul kıymetleştirme işlemi aşağıda belirtilen hususlarda hüküm
içermemelidir: (i) ilgili varlıkların bağımsız ve bağlantısız üçüncü
şahıslara cari piyasa fiyatlarından satılmasıyla sağlanmadıkça, kaynak
bankanın, ilgili kredileri, havuzun ağırlıklı ortalama kredi kalitesi artacak
şekilde ve sistemli bir şekilde tadil etmesini gerektiren; (ii) işlemin
başlatılmasından sonra kaynak bankanın kredi riskini geliştirmesine ya da
birinci zarar pozisyonunda artış yapmasına izin veren; ya da (iii) işleme
konu havuzun kredi kalitesinde bir bozulmaya karşılık olarak, kredi riskini
geliştirme hizmetini sağlayan üçüncü şahıs sağlayıcılar ve yatırımcılar
gibi, kaynak banka dışındaki taraflara ödenecek getiriyi artıran hükümler.
2. Sentetik Menkul Kıymetleştirmeler İçin Operasyonel Koşullar
555. Sentetik menkul kıymetleştirmeler için, işleme konu krediyi riskten
korumak amacıyla KRA risk azaltma tekniklerinin (yani, teminat, garantiler ve
kredi türevleri) kullanılmasına, ancak aşağıda sayılan koşullara uyulduğu
takdirde, risk-bazlı sermaye kapsamında izin verilebilir:
(a)
Kredi riski azaltma unsurları, bu düzenlemenin II. D Bölümünde belirtilen
koşullara uygun olmalıdır.
163
(b)
Kabul edilebilir teminatlar, 145 ve 146. paragraflarda belirtilenlerle
sınırlıdır. ÖAK’ler tarafından rehin verilen kabul edilebilir teminatlar
dikkate alınabilir.
(c)
Kabul edilebilir kefiller/garantörler, 195. paragrafta tanımlanmıştır.
Bankalar, menkul kıymetleştirme çerçevesi kapsamında ÖAK’leri kabul
edilebilir garantörler olarak dikkate almayabilirler.
(d)
Bankalar, işleme konu riskle bağlantılı önemli kredi riskini üçüncü
şahıslara devretmelidir.
(e)
Kredi riskini transfer etmek için kullanılan enstrümanlarda, aşağıdakiler
gibi, devredilen kredi riski tutarını sınırlandıran herhangi bir madde veya
koşul bulunmamalıdır:
- Kredi korumasını veya kredi riski transferini önemli oranda sınırlandıran
maddeler (örneğin, bir kredi olayı meydana gelse bile kredi korumasının
tetiklenmiş sayılmadığı ya da işleme konu risklerin kredi kalitesinde
kötüleşmeden dolayı kredi korumasının sona ermesine izin veren büyük
önemlilik eşikleri gibi);
- Kaynak bankanın ilgili havuzun ağırlıklı ortalama kredi kalitesini artırmak
amacıyla ilgili kredileri değiştirmesini gerektiren maddeler;
- Havuzun kalitesinde bir bozulma olması halinde bankaların kredi koruması
maliyetini artıran maddeler;
- Referans havuzun kredi kalitesindeki bir bozulmaya karşılık olarak, kredi
riskini geliştirme hizmetini sağlayan üçüncü şahıslar ve yatırımcılar gibi,
kaynak banka dışındaki taraflara ödenecek getiriyi artıran maddeler; ve
- İşlemin başlamasından sonra kaynak bankanın kredi riskini geliştirmesine
ya da birinci zarar pozisyonunda artış yapmasına izin veren maddeler.
(f)
Uzman bir hukuk danışmanından, sözleşmelerin ilgili bütün ülkelerde ifa
edilebileceği ve uygulanabileceğini teyit eden hukuki mütalaa alınmalıdır.
(g)
Menkul kıymetleştirmede sıfırlama çağrısı işlemleri, 557. paragrafta
öngörülen koşullara uygun olmalıdır.
556. Sentetik menkul kıymetleştirmelerde, ilgili krediyi riskten korumak
amacıyla KRA risk azaltma teknikleri uygulamanın etkisi hakkında, 109 ilâ 210.
paragraflara göre işlem yapılır. Vade uyumsuzluğu halinde, sermaye gereği, 202
ilâ 205. paragraflara uygun olarak tespit edilir. İşleme konu havuzda bulunan
kredilerin farklı vadelerde olması halinde, en uzun vade, havuzun vadesi olarak
alınmalıdır. Sentetik menkul kıymetleştirmelerde, örneğin, banka belirli bir
164
varlık havuzunun kredi riskinin tamamı veya bir kısmını üçüncü şahıslara
devretmek amacıyla kredi türevleri kullandığında vade uyumsuzlukları doğabilir.
Kredi türevleri çözüldüğünde, işlem sona erer. Bu, sentetik menkul
kıymetleştirmelerin dilimlerinin efektif vadesinin, işleme konu kredilerin efektif
vadesinden farklı olabileceği anlamına gelir. Sentetik menkul kıymetleştirmeleri
yapılandıran kaynak bankalar, vade uyumsuzluklarında aşağıdaki gibi işlem
yapmalıdır. Menkul kıymetleştirme için standart yaklaşımı uygulayan banka,
derecelendirilmeyen ya da yatırım düzeyinin altında bir derece verilen bütün
tutulan pozisyonları indirmelidir. İDD yaklaşımını uygulayan banka ise, bu
pozisyon 609 ilâ 643. paragraflarda belirtilen bir indirme işlemine tâbi ise, elinde
tuttuğu derecelendirilmemiş pozisyonları düşmelidir. Dolayısıyla, indirme işlemi
gerektiğinde, ilgili vade uyumsuzlukları dikkate alınmaz. Diğer tüm menkul
kıymetleştirme riskleri için, banka, 202 ilâ 205. paragraflarda belirtilen vade
uyumsuzluğu uygulamasına başvurmalıdır.
3. Menkul Kıymetleştirmede Sıfırlama Çağrıları İçin Operasyonel Koşullar
ve Uygulama Kuralları
557. Bir sıfırlama çağrısı opsiyonu içeren menkul kıymetleştirme işlemleri için,
aşağıdaki koşullara uyulması şartıyla, sıfırlama çağrısı opsiyonunun varlığından
dolayı herhangi bir sermaye yükümlülüğü söz konusu değildir: (i) sıfırlama
çağrısı opsiyonunun kullanılması, hem şekil hem de içerik olarak zorunlu
olmamalı, kaynak bankanın takdirinde olmalıdır; (ii) sıfırlama çağrısı opsiyonu,
zararların kredi riski geliştirmeye veya yatırımcıların elinde bulunan
pozisyonlara tahsis edilmesini önleyecek şekilde yapılandırılmamalı ya da aksi
halde, kredi riskini geliştirecek şekilde yapılandırılmalıdır; ve (iii) sıfırlama
çağrısı opsiyonu ancak ve sadece orijinal portföyün veya ihraç edilen menkul
kıymetlerin %10’u veya daha azı kaldığında ya da sentetik menkul
kıymetleştirmelerde, orijinal referans portföy değerinin %10’u veya daha azı
kaldığında kullanılabilmelidir.
558. Sıfırlama çağrısı opsiyonu içeren ve 557. paragrafta belirtilen kriterlerin
hepsine uygun olmayan menkul kıymetleştirme işlemleri, kaynak banka için
sermaye yükümlülüğüne yol açar. Geleneksel menkul kıymetleştirmede, işleme
konu krediler teminat altına alınmamış gibi işlem görmelidir. Ayrıca, bankalar,
yasal sermayede 562. paragrafta tanımlandığı gibi herhangi bir satış kazancını
dikkate almamalıdır. Sentetik menkul kıymetleştirmelerde ise, korumayı satın
alan banka, herhangi bir kredi korumasından istifade etmemiş gibi, teminat altına
alınan kredilerin tam tutarına karşılık gelen sermayeyi bulundurmalıdır. Bir
sentetik menkul kıymetleştirmede, belirli bir tarihte işlemi ve satın alınan kredi
korumasını fiilen sona erdiren bir opsiyon hakkı (sıfırlama çağrısı opsiyonu
dışında) varsa, banka, işlemi 556. paragrafa ve 202 ilâ 205. paragraflara uygun
bir şekilde gerçekleştirmelidir.
559. Sıfırlama çağrısı opsiyonu kullanıldığında, kredi riskini geliştirme aracı
işlevini görüyorsa, bunun kullanılması, bankanın sağladığı bir ilave teminat
165
olarak görülmeli ve menkul kıymetleştirme işlemleri konusunda denetim
otoritesinin verdiği talimatlara uygun bir şekilde işlem görmelidir.
D. Menkul Kıymetleştirme Risklerine İlişkin Uygulama
1. Sermaye Gereğinin Hesaplanması
560. Bankalar, aşağıdaki bölümlerde belirtildiği gibi, bir menkul kıymetleştirme
işlemine kredi riski azaltma unsurlarının uygulanmasından, varlığa dayalı
menkul kıymetlere yapılan yatırımlardan, bir alt sıra dilimin tutulmasından ve bir
likidite kredisinin açılmasından veya kredi riski geliştirme işleminin
yapılmasından doğanlar da dahil, menkul kıymetleştirme risklerine karşı yasal
sermaye bulundurmakla yükümlüdürler. Geri satın alınan menkul kıymetleştirme
riskleri, tutulan menkul kıymetleştirme kredileri gibi işlem görmelidir.
(i)
İndirim İşlemi
561. Bankanın yasal sermayesinden menkul kıymetleştirme kredisini indirmesi
gerektiğinde, bu indirim, 562. paragrafta belirtilen tek bir istisnaya tâbi olmak
kaydıyla, ana sermayeden %50 ve katkı sermayesinden %50 oranında
yapılmalıdır. Kredi riskini geliştiren Sadece Faize Dayalı Menkul Kıymetler
(562. paragrafta belirtildiği gibi ana sermayeden düşülmesi gereken tutardan
sonra net olarak), ana sermayeden %50 ve katkı sermayesinden %50 oranında
indirilir. Sermayeden indirilecek tutarlar, ilgili menkul kıymetleştirme risklerine
karşı ayrılan özel karşılıklardan sonra net olarak hesaplanabilirler.
562. Bankalar, yasal sermayede dikkate alınan bir satış kazancına yol açan,
beklenen gelecek marj geliriyle bağlantılı olanlar gibi, bir menkul kıymetleştirme
işleminden kaynaklanan öz sermaye artışlarını ana sermayeden indirmelidir. Bu
tip bir sermaye artışı, menkul kıymetleştirme çerçevesi kapsamında bir “satış
kazancı” olarak anılır.
563. III. G Bölümünde belirtildiği gibi beklenen kayıp karşılıklarının
hesaplanmasında, menkul kıymetleştirme kredileri, beklenen kayıp tutarına
katkıda bulunmaz. Aynı şekilde, menkul kıymetleştirme riski için ayrılan özel
karşılıklar da, kabul edilebilir karşılıkların ölçümünde dikkate alınmayacaktır.
(ii)
İlave Teminat
564. Banka, bir menkul kıymetleştirmeye ilave teminat verdiğinde, menkul
kıymetleştirme işlemiyle bağlantılı olan kredilerin tamamı için, asgarisinden,
menkul kıymetleştirmeye tabi tutulduklarına bakmaksızın, sermaye
bulundurmalıdır. Ek olarak, bankaların 562. paragrafta tanımlandığı gibi
herhangi bir satış kazancını yasal sermaye içinde kabul etmelerine izin verilmez.
Ayrıca, bankanın kamuya (a) akdi olmayan bir destek sağladığı hususu ile (b) bu
desteğin sermaye üzerindeki etkisini açıklaması gerekir.
166
2. Bağımsız Kredi Derecelerinin Kullanılması İçin Operasyonel Gerekler
565. Bağımsız kredi derecelerinin kullanımı ile ilgili olarak aşağıda belirtilen
operasyonel kriterler menkul kıymetleştirme çerçevesinin öngördüğü hem
standart hem de İDD yaklaşımlarında geçerlidir:
(a)
(b)
Risk ağırlıklandırma kapsamında kabul edilebilir olmak için, bağımsız
kredi değerlendirmesinin, bankanın alacaklı olduğu bütün ödemeler
bakımından üstlendiği kredi riskinin tam tutarını hesaba katması ve
yansıtması gerekir. Örneğin, bankanın anapara ve faiz alacağı varsa,
bağımsız kredi derecesi, hem anapara, hem de faizlerin zamanında geri
ödenmesiyle bağlantılı kredi riskini tam olarak hesaba katmalı ve
yansıtmalıdır.
Bağımsız kredi derecelendirmeleri, aşağıda belirtilen istisnayla, bankanın
bağlı olduğu ulusal denetim otoritesinin 90 ilâ 108. paragraflara uygun
olarak tanıdığı kabul edilebilir bir BKDK (bağımsız kredi derecelendirme
kuruluşu) tarafından yapılmalıdır. 91. paragrafın üçüncü şıkkının tersine,
kabul edilebilir bir kredi derecelendirmesi kamuya açıklanmalıdır. Bir
başka deyişle, yapılan bir derecelendirmenin erişilebilir bir formda
yayınlanması ve BKDK’nin geçiş matrisine dahil edilmesi gerekir.
Dolayısıyla, sadece işlemin taraflarına bildirilen derecelendirmeler bu
koşula uygun değildir.
(c)
Kabul edilebilir BKDK’ler, menkul kıymetleştirmeleri derecelendirme
konusunda uzmanlığa sahip olmalıdır; bu uzmanlık, güçlü piyasa
kabulüyle kanıtlanabilir.
(d)
Banka, kabul edilebilir BKDK’lerce yapılan bağımsız kredi
derecelendirmelerini, belirli bir menkul kıymetleştirme kredisi tipinin
tümüne istikrarlı ve tutarlı bir şekilde uygulamalıdır. Ayrıca, banka, bir
BKDK’nin yaptığı kredi derecelendirmelerini bir veya birden fazla dilim
için ve başka bir BKDK’nin yaptığı kredi derecelendirmelerini de birinci
BKDK tarafından derecelendirilmiş olsun ya da olmasın aynı menkul
kıymetleştirme yapısı içinde yer alan (tutulan veya satın alınan) diğer
pozisyonlar için kullanamaz. İki veya daha çok sayıda kabul edilebilir
BKDK’nin kullanılmasına izin verilen ve bu BKDK’lerin aynı menkul
kıymetleştirme işleminin kredi riskini farklı değerlendirdiği durumlarda,
96 ilâ 98. paragraflar uygulanacaktır.
(e)
KRA’nın 195. paragrafta tanımlanan kabul edilebilir bir garantör
tarafından bir ÖAK’ye doğrudan doğruya sağlanması ve menkul
kıymetleştirme kredisi/kredileri ile ilgili bir bağımsız kredi derecesine
yansıtılması halinde, o bağımsız kredi derecesi ile bağlantılı risk ağırlığı
kullanılmalıdır. Mükerrer sayımı engellemek için, herhangi bir ilave
sermayenin dikkate alınmasına izin verilmez. KRA sağlayıcısı 195.
paragraf kapsamında kabul edilebilir bir garantör olarak tanınmadığı
167
takdirde, güvence kapsamı içinde bulunan menkul kıymetleştirme
kredilerinin derecelendirilmemiş olarak işlem görmesi gerekir.
(f)
Bir kredi riski azaltma unsurunun ÖAK tarafından alınmadığı, fakat belirli
bir yapı içindeki belirli bir menkul kıymetleştirme riskine (örneğin, ABS
kredi dilimi) uygulandığı durumlarda, bankanın, bu menkul
kıymetleştirme riskini derecelendirilmemiş sayması ve daha sonra, riskten
korunmayı dikkate almak için, II. D Bölümünde ya da III. Bölümün temel
İDD yaklaşımında açıklanan KRA uygulamasını kullanması gerekir.
3. Menkul kıymetleştirme Kredileri İçin Standart Yaklaşım
(i)
Kapsam
566. Menkul kıymetleştirilmeye konu krediler için standart yaklaşımı
uygulayan bankaların, bu menkul kıymetleştirme çerçevesi kapsamında da
standart yaklaşımı kullanması zorunludur.
(ii)
Risk Ağırlıkları
567. Bir menkul kıymetleştirme kredisinin risk ağırlıklı varlık tutarı, pozisyon
tutarının, aşağıdaki tablolardaki uygun risk ağırlığıyla çarpılması suretiyle
hesaplanır. Bilanço dışı krediler için, bankalar, KDO uyguladıktan sonra,
buldukları kredi muadili tutarın risk ağırlığını tespit etmelidir. Böyle bir risk
derecelendirilmiş ise, %100 KDO oranı uygulanmalıdır. B+ ve daha düşük uzun
vadeli derecelere ve A-1/P-1, A-2/P-2 ve A-3/P-3 dışındaki kısa vadeli
derecelere sahip bulunan pozisyonlar için, 561. paragrafta tanımlandığı gibi
sermayeden indirim yapılması gerekir. 571 ilâ 575. paragraflarda bahsi geçen
durumlar dışında, derecelendirilmemiş pozisyonlar da sermayeden indirilmelidir.
Uzun vadeli derecelendirme kategorileri88
Bağımsız Kredi
Derecesi
Risk Ağırlığı
88
AAA ile A+ ile
AAAarası
arası
%20
%50
BBB+
ile
BBBarası
%100
BB+ ile
BBarası
B+ ve aşağısı veya
derecelendirilmemiş
%350
indirim
Aşağıdaki tablolarda kullanılan derecelendirme düzeyleri sadece şematik amaçlarla
kullanılmıştır ve herhangi bir bağımsız değerlendirme sisteminin tercih edildiğini veya
onaylandığını göstermez.
168
Kısa vadeli derecelendirme kategorileri
Bağımsız Kredi
Derecesi
Risk Ağırlığı
A-1/P-1
%20
A-2/P-2
%50
A-3/P-3
%100
Diğer bütün dereceler veya
derecelendirilmemiş
indirim
568. İşlemi başlatanların tuttuğu pozisyonlar, likidite kredileri, kredi riski
azaltma unsurları ve rotatif risklerin menkul kıymetleştirmesinin tâbi olacağı
sermaye gereği tespit uygulamaları, ayrıca tanımlanmaktadır. Menkul
kıymetleştirme işleminde sıfırlama çağrısı ile ilgili uygulama, 557 ilâ 559.
paragraflarda açıklanmıştır.
Yatırımcıların Yatırım Düzeyinin Altındaki Dereceleri Dikkate Alması
569. Kaynak bankaların tersine, sadece üçüncü şahıs yatırımcılar, menkul
kıymetleştirme risklerinin risk ağırlığı kapsamında, BB+ ile BB- arasındaki
derecelere denk bağımsız kredi derecelerini dikkate alabilirler.
Kaynak bankaların Yatırım Düzeyinin Altında Derecelendirilen Riskleri
Sermayeden İndirmesi
570. 543. paragrafta tanımlandığı gibi kaynak bankalar, yatırım düzeyinin
(BBB-) altında derecelendirilmiş tutulan tüm menkul kıymetleştirme risklerini
sermayelerinden indirmelidir.
(iii) Derecelendirilmemiş Menkul Kıymetleştirme Risklerine İlişkin Genel
Uygulamanın İstisnaları
571. Yukarıdaki tablolarda gösterildiği gibi, aşağıdaki istisnalara tâbi olarak,
derecelendirilmemiş menkul kıymetleştirme riskleri sermayeden indirilmelidir:
(i) menkul kıymetleştirmeye konu olan en üst sıradaki kredi, (ii) VDMK
programlarında ikinci zarar pozisyonunda veya daha iyi pozisyonda olan ve 574.
paragrafta açıklanan koşullara uyan riskler ve (iii) kabul edilebilir likidite
kredileri.
Derecelendirilmemiş En Üst Sıradaki Menkul Kıymetleştirme Risklerine İlişkin
Uygulama
572. Geleneksel veya sentetik menkul kıymetleştirme kapsamında en üst
sıradaki kredi derecelendirilmemiş ise, bu kredi riskini tutan veya garanti eden
banka, ilgili kredi havuzu bileşiminin her zaman bilinmesi şartıyla, risk
ağırlığını, “dikkat çekici noktaları inceleme” uygulamasıyla tespit edebilir.
Bankaların, bu “dikkat çekici noktaları inceleme” yaklaşımının uygulanması
amacıyla bir riskin menkul kıymetleştirme çerçevesinde en üst sırada olup
olmadığını belirlerken faiz oranı veya kur/döviz swap/takaslarını dikkate
almaları gerekmez.
169
573. Bu dikkat çekici noktaları inceleme uygulamasında, derecelendirilmemiş
en üst sıradaki pozisyona, denetim otoritesinin denetimine tâbi olmak kaydıyla,
işleme konu risklerin ortalama risk ağırlığı uygulanır. Bankanın işleme konu
kredi risklerinin risk ağırlıklarını tespit edememesi halinde, derecelendirilmemiş
pozisyonun sermayeden indirilmesi gerekir.
Varlığa Dayalı Menkul Kıymet Programlarında İkinci Zarar Pozisyonunda veya
Daha İyi Pozisyonda Olan Risklerle İlgili Uygulama
574. VDMK programlarına sponsor olan bankaların açtığı ve aşağıdaki
koşullara uyan derecelendirilmemiş menkul kıymetleştirme riskleri için indirime
gerek yoktur:
(a)
Kredinin ekonomik olarak bir ikinci zarar pozisyonunda veya daha iyi
pozisyonda olması ve birinci zarar pozisyonunun bu ikinci zarar
pozisyonuna önemli bir kredi koruması sağlaması gerekir;
(b)
Bağlantılı kredi riskinin yatırım düzeyine denk veya daha iyi düzeyde
olması gerekir; ve
(c)
Derecelendirilmemiş menkul kıymetleştirme riskini tutan bankanın, birinci
zarar pozisyonunu tutmaması gerekir.
575. Bu koşullara uyulan durumlarda, risk ağırlığı (i) %100 ya da (ii) münferit
risklerden herhangi birisine verilen en yüksek risk ağırlığına eşittir.
Kabul Edilebilir Likidite Kredileri İçin Risk Ağırlıkları
576. 578. paragrafta tanımlanan kabul edilebilir likidite kredileri için ve 565.
paragrafta belirtilen bağımsız kredi derecesi kullanma koşullarının
karşılanmadığı hallerde, işleme konu riske uygulanacak risk ağırlığı, kredinin
kapsamı içindeki münferit risklerden herhangi birisine verilen en yüksek risk
ağırlığına eşit olacaktır.
(iv)
Bilanço Dışı Riskler İçin Krediye Dönüştürme Oranları
577. Risk-bazlı sermaye kapsamında, bankalar, bir bilanço dışı menkul
kıymetleştirme riskinin, aşağıda belirtilen kriterlere göre, “kabul edilebilir
likidite kredisi” mi yoksa “kabul edilebilir borç aracılık hizmeti nakit ödeme
kredisi” mi olduğunu belirlemelidir. Diğer bilanço dışı menkul kıymetleştirme
kredilerinin hepsine %100 KDO oranı uygulanacaktır.
Kabul Edilebilir Likidite Kredileri
578. Aşağıdaki asgari koşullara uymak şartıyla, bankaların bilanço dışı menkul
kıymetleştirme risklerini kabul edilebilir likidite kredisi saymalarına ve böyle
işlem yapmalarına izin verilir:
170
(a)
Krediyle ilgili belgeler, kredinin çekilebileceği koşulları açıkça
tanımlamalı ve sınırlandırmalıdır. Krediden çekilişler, geri ödenmesi,
işleme konu risklerin tasfiye gelirlerinden ve herhangi bir satıcının yaptığı
kredi riskini geliştirme işlemlerinden olan tutarla sınırlı tutulmalıdır. Buna
ek olarak, kredi, çekilişten önce işleme konu risk havuzunun maruz kaldığı
zararları içermemeli ya da çekilişin belirli (düzenli veya kesintisiz
çekilişlerde
olduğu
gibi)
olmasını
sağlayacak
şekilde
yapılandırılmamalıdır.
(b)
Kredi, 452 ilâ 459. paragraflarda tanımlandığı gibi temerrüde düşmüş
bulunan kredi risklerini karşılamak için çekilmesini olanak dışı bırakan bir
varlık kalitesi testine tâbi tutulmalıdır. Ek olarak, likidite kredisinin
fonlaması gereken riskler haricen derecelendirilen menkul kıymetler ise,
kredi, sadece, fonlama tarihinde haricen yatırım düzeyinde
derecelendirilen menkul kıymetleri fonlamak amacıyla kullanılabilir;
(c)
Likiditenin istifade edeceği ilgili bütün (yani, işleme özgü ve program
çapında geçerli) kredi riski geliştirmeleri kullanıldıktan sonra, kredi
çekilişi yapılamaz; ve
(d)
Çekilen kredilerin geri ödemeleri (yani, bir satın alma sözleşmesi
kapsamında edinilen varlıklar veya bir kredilendirme sözleşmesi
kapsamında kullanılan krediler), program kapsamındaki (yani, VDMK
varlığa dayalı menkul kıymet programı) herhangi bir menkul kıymet
sahibinin menfaatlerine bağlı olmamalı ya da erteleme veya feragate tâbi
olmamalıdır.
579. Bu koşullara uyulan durumlarda, banka, kabul edilebilir likidite kredileri
tutarına orijinal vadesi bir yıl veya daha kısa ise %20 bir yıldan uzun ise %50
KDO oranı uygulayabilir. Bununla birlikte, kredinin risk ağırlığının tespiti için
harici derecelendirme kullanıldığı takdirde, %100 KDO oranı uygulanmalıdır.
Sadece Olumsuz Piyasa Koşullarında Kullandırılan Likidite Kredileri
580. Bankalar, sadece olumsuz piyasa koşullarında kullandırılan kabul edilebilir
likidite kredilerine %0 KDO oranı uygulayabilirler (yani, farklı işlemlerde birden
fazla ÖAK’nin vadesi gelen finansman bonolarını ödeyemediği ve bu
temerrüdün ÖAK’lerin kredi kalitesinde ya da ilgili kredilerin kredi kalitesinde
kötüleşmeden kaynaklanmadığı durumlarda). Bu uygulama için, 578. paragrafta
belirtilen koşulların yerine getirilmesi gerekir. Ek olarak, genel piyasa
koşullarının olumsuzluğu halinde bankanın sermaye piyasası enstrümanlarının
(örneğin, finansman bonoları) sahiplerine ödeme yapmada kullandığı fonlar,
işleme konu varlıklarla teminat altına alınmalı ve sermaye piyasası enstrümanları
sahiplerinin alacak haklarıyla en azından eşit sırada olmalıdır.
171
Örtüşen Risklerle İlgili Uygulama
581. Bankalar, farklı koşullarda kullanılabilecek birden fazla tipte kredi
sağlayabilir. Bu kredilerin iki veya daha çoğunu kullandırabilirler. Bu krediler
için farklı tetikleyici koşulların bulunması nedeniyle, bankanın ilgili kredi
riskleri için mükerrer güvence sağlaması durumu söz konusu olabilir. Bir başka
deyişle, bankanın kullandırdığı krediler örtüşebilir, çünkü bir kredinin çekilmesi,
başka bir kredinin çekilmesini (kısmen) engelleyebilir. Aynı bankanın açtığı
örtüşen kredilerde, bankanın bu örtüşen krediler için ilave sermaye bulundurması
gerekmez. Bunun yerine, bankanın sadece örtüşen kredilerin kapsadığı pozisyon
için bir kere sermaye ayırması ve tutması gerekir (bunlar ister likidite kredileri
ister kredi riskini geliştirme araçları olsunlar). Örtüşen kredilerin farklı dönüşüm
faktörlerine tâbi olması halinde, banka, örtüşen kısmı, en yüksek Krediye
Dönüştürme Oranına sahip krediyle ilişkilendirmelidir. Bununla birlikte, örtüşen
krediler farklı bankalar tarafından açılmış ise, bankaların her biri kredinin azami
tutarı için sermaye ayırmalıdır.
Hizmet Sağlayıcılara Kullandırılan Kabul Edilebilir Nakit Avans Kredileri
582. Ulusal uygulama tercihine bağlı olarak, ilgili sözleşmede izin verilmişse,
borç aracılık hizmeti sağlayan firmalar, tam rambursman hakkına sahip oldukları
sürece ve bu hak ilgili krediler havuzundan elde edilen nakit akışı üzerinde diğer
alacaklara kıyasla daha üst sırada olduğu durumda, yatırımcılara kesintisiz
ödeme akışını sağlamak amacıyla nakit avans kullandırabilirler. Ulusal uygulama
tercihine bağlı olarak, bir ön ihbara gerek olmadan koşulsuz iptal edilebilen
kredilere ya da çekilmemiş borç servisi nakit avanslarına %0 oranda KDO
uygulanabilir.
(v)
Menkul Kıymetleştirme Riskleri İçin Kredi Riski Azaltma Uygulaması
583. Aşağıda açıklanan uygulama, bir menkul kıymetleştirme riski için kredi
riski azaltma unsuru sağlamış bankalara uygulanır. Kredi riski azaltma unsurları;
garantileri, kredi türevlerini, teminatları ve bilanço üstünde netleştirmeyi içerir.
Bu bağlamda, teminat, menkul kıymetleştirme işlemine konu olan risklerden
ziyade, bir menkul kıymetleştirmenin kredi riskinden korunma amacıyla
kullanılan teminata atıf yapar.
584. Kaynak banka dışında bir bankanın bir menkul kıymetleştirme işlemine
kredi koruması sağladığı durumlarda, bu banka, teminat altına alınan kredi riski
üzerinden sermaye gereğini, kendisi o menkul kıymetleştirmede yatırımcı imiş
gibi hesaplamalıdır. Banka, derecelendirilmemiş bir kredi riski geliştirme
işlemine koruma sağladığı takdirde, sağladığı korumaya, söz konusu kredi riski
geliştirme aracını doğrudan doğruya kendisi elinde tutuyormuş gibi uygulama
yapmalıdır.
172
Teminat
585. Kabul edilebilir teminat, KRA için standart yaklaşımda (145 ve 146.
paragraf) dikkate alınan teminatla sınırlıdır. ÖAK’ler tarafından rehnedilen
teminatlar dikkate alınabilir.
Garantiler ve Kredi Türevleri
586. 195. paragrafta sayılan kuruluşların sağladığı kredi korumaları dikkate
alınabilecektir. ÖAK’ler, kefil ya da garantör olarak kabul edilemez.
587. Garanti veya kredi türevlerinin 189 ilâ 194. paragraflarda öngörülen asgari
operasyonel koşullara uygun olduğu durumlarda, bankalar, menkul
kıymetleştirme riskleri için sermaye yükümlülüğünü hesaplarken bu kredi
korumasını hesaba katabilirler.
588. Garanti edilen/korunan kısım için sermaye gereği, 196 ilâ 201.
paragraflarda tanımlandığı
hesaplanacaktır.
gibi
standart
yaklaşım
için
KRA’ye
göre
Vade Uyumsuzlukları
589. Vade uyumsuzluğuna karşılık yasal sermayenin tespit edilmesi amacıyla,
sermaye gereği, 202 ilâ 205. paragraflara uygun olarak belirlenir. Riskten
korunan kredilerin vadeleri farklı ise, en uzun vadenin kullanılması gerekir.
(vi)
Erken İtfa Karşılıkları İçin Sermaye Gereği
Kapsam
590. Aşağıda açıklandığı gibi, kaynak bankanın, yatırımcıların menfaatlerinin
hepsine veya bir kısmına (yani, menkul kıymetleştirilen risklerle ilgili hem
çekilmiş hem de çekilmemiş bakiyelere) karşılık sermaye bulundurması gerekir:
(a)
(b)
Kaynak bankanın, risklerini, erken itfayı mümkün kılacak şekilde satması;
ve
Satılan kredilerin rotatif nitelikte olması. Bunlar, borçlunun belli bir limit
dahilinde kredi çekiliş tutarlarını ve geri ödemeleri değiştirmesine izin
verilen kredileri (örneğin, kredi kartı alacakları ve kurumsal kredi
taahhütleri) kapsar.
591. Sermaye
gereği, erken itfanın tetiklenebileceği bir işleyiş tipini
yansıtmalıdır.
592. İşleme konu risk havuzunun rotatif ve vadeli kredilerden oluştuğu menkul
kıymetleştirme yapıları için, banka, havuzun rotatif kredileri içeren kısmına,
ilgili erken itfa muamelesini (594 ilâ 605. paragraflarda açıklanmaktadır)
uygulamalıdır.
173
593. Aşağıdaki durumlarda bankaların erken itfa için bir sermaye ihtiyacı
hesaplamaları gerekmez:
(a)
İşleme konu kredilerin rotatif olmadığı ve erken itfanın bankanın havuza
yeni kredi ekleme olanağını sona erdirdiği yenileme yapıları;
(b)
Vadeli yapıları andıran erken itfa özellikleri içeren rotatif varlıklarla ilgili
işlemler (yani, ilgili kredilerden doğan riskin kaynak bankaya dönmediği
işlemler);
(c)
Bankanın bir veya birden fazla krediyi menkul kıymetleştirdiği ve
yatırımcıların erken itfadan sonra dahi borçluların gelecekteki kredi
çekişlerinin yarattığı riske tam olarak maruz kaldığı yapılar; ve
(d)
Erken itfa maddesinin, vergi mevzuatında önemli değişiklikler gibi,
menkul kıymetleştirilen varlıkların veya satıcı bankanın performansıyla
ilgisi olmayan olaylarla tetiklendiği durumlar.
Azami Sermaye Gereği
594. Erken itfa uygulamasına tâbi olan banka için, pozisyonlarının tamamına
karşılık toplam sermaye yükümlülüğü, (i) tutulan menkul kıymetleştirme riskleri
için gereken sermaye ya da (ii) işleme konu riskler menkul kıymetleştirilmediği
durumdaki sermaye gereğinden büyük olana eşit bir azami sermaye gereğine
yani, bir “üst sınıra” tâbi olacaktır. Ayrıca, bankalar, 561 ilâ 563. paragraflara
uygun olarak menkul kıymetleştirme işleminden doğan satış kazancı ve kredi
riski geliştiren Sadece Faize Dayalı Menkul Kıymetlerinin toplam tutarını
indirmelidir.
İşleyiş
595. Kaynak bankanın yatırımcıların payları için sermaye bulundurma
yükümlülüğü, (a) yatırımcıların payı, (b) uygun KDO oranı (aşağıda
açıklanmaktadır) ve (c) riskler menkul kıymetleştirilmemiş gibi, işleme konu risk
tipi için uygun risk ağırlığının çarpılmasıyla belirlenir. Aşağıda açıklandığı gibi,
KDO’lar, erken itfada yatırımcılara geri ödemelerin kontrollü ya da kontrolsüz
bir mekanizmayla yapılmasına bağlıdır. Bunlar, menkul kıymetleştirilen risklerin
taahhüt edilmemiş perakende krediler (örneğin, kredi kartı alacakları) ya da diğer
krediler (örneğin, rotatif kurumsal krediler) olmasına göre de farklılık gösterir.
Bir kredi, ön ihbara gerek olmadan ve koşulsuz iptal edilebiliyorsa taahhüt
edilmemiş sayılır.
(vii)
Kontrollü Erken İtfada KDO’ların Tespiti
596. Erken itfa özelliği, 548. paragrafta verilen tanıma uygun olduğu takdirde
kontrollü sayılır.
174
Taahhüt Edilmemiş Perakende Krediler
597. Kontrollü erken itfa özelliklerini içeren menkul kıymetleştirmelerde
taahhüt edilmemiş perakende krediler (örneğin, kredi kartı alacakları) için,
bankalar, 550. paragrafta tanımlanan üç aylık ortalama fazla spread oranını, ilgili
yapı ekonomik olarak gerektirdiğinde bankanın fazla spread oranını yakalaması
gereken noktayla (yani, fazla spread yakalama noktası) karşılaştırmalıdır.
598. Fazla
spread oranının yakalanmasına gerek olmayan durumlarda,
yakalama noktası, yüzde 4,5 olarak kabul edilir.
599. Banka, uygun bölümleri belirlemek için, fazla spread seviyesini işlemin
fazla spread yakalama noktasına bölmeli ve aşağıdaki tabloda gösterildiği gibi o
noktaya tekabül eden dönüşüm faktörlerini uygulamalıdır.
Kontrollü Erken İtfa Özellikleri
Perakende
Krediler
Taahhüt Edilmemiş
Taahhütlü
3-aylık ortalama fazla spread Krediye Dönüştürme
%90 KDO
Oranı (KDO)
Yakalama noktasının %133,33’ü veya daha fazlası
%0 KDO
Yakalama noktasının %133,33’ünün altı (%100’e kadar)
%1 KDO
Yakalama noktasının %100’ünün altı (%75’e kadar)
%2 KDO
Yakalama noktasının %75’inin altı (%50’ye kadar)
%10 KDO
Yakalama noktasının %50’sinin altı (%25’e kadar)
%20 KDO
%25’in altı
%40 KDO
Perakende
Olmayan
Krediler
%90 KDO
%90 KDO
175
600. Bankaların, 595. paragrafta bahsi geçen yatırımcıların paylarına, kontrollü
mekanizmalar için yukarıdaki tabloda gösterilen dönüşüm faktörlerini
uygulamaları gerekir.
Diğer Riskler
601. Kontrollü erken itfa özelliklerine sahip bulunan menkul kıymetleştirilmiş
diğer tüm rotatif krediler (yani, taahhüt edilmiş olanlar ve bütün perakende
olmayan krediler), bilanço dışı kredilere karşılık %90 oranda bir KDO’ya tâbi
olacaktır.
(viii) Kontrolsüz Erken İtfada KDO’ların Tespiti
602. 548. paragrafta belirlenen kontrollü erken itfa tanımına uymayan erken itfa
özellikleri, kontrolsüz sayılacak ve aşağıdaki gibi işleme tâbi tutulacaktır.
Taahhüt Edilmemiş Perakende Krediler
603. Kontrolsüz erken itfa özelliklerini içeren menkul kıymetleştirmelerde
taahhüt edilmemiş perakende krediler (örneğin, kredi kartı alacakları) için,
bankalar 597 ve 598. paragraflarda açıklanan karşılaştırmayı yapmalıdır.
604. Banka, uygun segmentleri belirlemek için, fazla spread seviyesini işlemin
fazla spread yakalama noktasına bölmeli ve aşağıdaki tabloda gösterildiği gibi o
noktaya tekabül eden dönüşüm faktörlerini uygulamalıdır.
Kontrolsüz Erken İtfa Özellikleri
Perakende
Krediler
Taahhüt Edilmemiş
Taahhütlü
3-aylık ortalama fazla spread Krediye Dönüştürme
%100 KDO
Oranı (KDO)
Yakalama noktasının %133,33’ü veya daha fazlası
%0 KDO
Yakalama noktasının %133,33’ünün altı (%100’e
kadar)
%5 KDO
Yakalama noktasının %100’ünün altı (%75’e kadar)
%15 KDO
Yakalama noktasının %75’inin altı (%50’ye kadar)
%50 KDO
Yakalama noktasının %50’sinin altı
%100 KDO
Perakende Dışı
Krediler
%100 KDO
%100 KDO
176
Diğer Riskler
605. Kontrolsüz erken itfa özelliklerine sahip bulunan menkul kıymetleştirilmiş
diğer tüm rotatif krediler (yani, taahhüt edilmiş olanlar ve bütün perakende dışı
krediler), bilanço dışı kredilere karşılık %100 oranda KDO’ya tâbi olacaktır.
4. Menkul kıymetleştirme Riskleri İçin İçsel Derecelendirme Yaklaşımı
(i)
Kapsam
606. Menkul kıymetleştirilmiş işleme konu risk tipleri için (yani, kurumsal veya
perakende kredi portföyleri) İDD yaklaşımını kullanma onayı almış bankaların,
menkul kıymetleştirmeler için İDD yaklaşımını uygulaması zorunludur. Öte
yandan, bankalar denetim otoritelerinden ilgili krediler için İDD yaklaşımını
kullanma onayı almadıkça, menkul kıymetleştirmeler için de İDD yaklaşımını
kullanamazlar.
607. Banka, işleme konu havuzdaki bazı riskler için İDD yaklaşımını, diğer
riskler için ise standart yaklaşımı uyguluyorsa, genel olarak, havuzdaki risklerin
çoğunluğuna uygun yaklaşımı kullanmalıdır. Banka, menkul kıymetleştirme
riskine hangi yaklaşımı uygulayacağı konusunda ulusal denetim otoritesine
danışmalıdır. Uygun sermaye seviyelerinin ayrılması için, denetim otoritesinin
bu genel kuralın dışında bir uygulama yapılmasını istediği durumlar söz konusu
olabilir.
608. İşleme konu varlık tipi için belirli bir İDD uygulamasının bulunmadığı
durumlarda, İDD yaklaşımını kullanma onayı almış kaynak banka menkul
kıymetleştirme risklerine karşılık sermaye yükümlülüğünü, menkul
kıymetleştirme çerçevesindeki standart yaklaşımı kullanarak hesaplamalıdır.
İDD yaklaşımını kullanma onayı almış yatırımcı bankalar da derecelendirmeye
dayalı yaklaşımı (DDY) uygulamalıdır.
(ii)
Yaklaşımların Hiyerarşisi
609. Derecelendirmeye Dayalı Yaklaşım (DDY), derecelendirilmiş bulunan ya
da 617. paragrafta belirtildiği gibi belirli bir derece düzeyinin çıkarsandığı
menkul kıymetleştirme risklerine uygulanmalıdır. Harici derecenin veya gösterge
derecenin bulunmadığı hallerde, Denetim Otoritesi Formülü (DOF) ya da İçsel
Derecelendirme Yaklaşımı (İDY) uygulanmalıdır. İDY, sadece, bankaların
(üçüncü şahıs bankalar da dahil) VDMK programlarına açtığı kredilere (yani,
likidite kredileri ve kredi riski geliştirme işlemleri) uygulanabilir. Bu kredilerin
619 ve 620. paragraflarda belirtilen koşullara uygun olması gerekir. Bu
yaklaşımların hiç birinin uygulanamayacağı likidite kredileri için, bankalar 639.
paragrafta tanımlanan uygulamayı kullanabilirler. Kabul edilebilir hizmet nakit
avans kredileri için istisnai uygulama, 641. paragrafta tanımlanmaktadır.
Belirtilen bu yaklaşımların hiçbirinin uygulanamadığı menkul kıymetleştirme
riskleri indirilmelidir.
177
(iii)
Azami Sermaye İhtiyacı
610. Menkul kıymetleştirmede İDD yaklaşımını uygulayan banka için, tuttuğu
menkul kıymetleştirme risklerine karşılık gelen azami sermaye gereği, bu riskler
menkul kıymetleştirilmese ve III. G Bölümü de dahil İDD düzenlemesinin ilgili
bölümlerine göre işleme tâbi tutulsa idi işleme konu risklere karşılık belirlenecek
olan İDD sermaye yükümlülüğü ne olacaktı ise ona eşittir. Ayrıca, bankalar, 561
ilâ 563. paragraflara uygun olarak menkul kıymetleştirme işleminden doğan satış
kazancı ve Sadece Faize Dayalı Menkul Kıymetlerin kredi riski geliştirme
toplam tutarını indirmelidir.
(iv)
Derecelendirmeye Dayalı Yaklaşım (DDY)
611. DDY kapsamında, risk ağırlıklı varlıklar, işleme konu risk tutarının
aşağıdaki tablolarda gösterilen uygun risk ağırlıkları ile çarpılması suretiyle
belirlenir.
612. Risk ağırlıkları (i) harici dereceye veya gösterge dereceye, (ii) kredi
derecesinin (harici veya çıkarsama) uzun veya kısa vadeli olmasına, (iii) işleme
konu risk havuzunun çeşitliliğine ve (iv) ilgili pozisyonun sıralamasına bağlıdır.
613. DDY kapsamında, bir menkul kıymetleştirme riski, işleme konu risk
havuzundaki varlıkların toplam tutarı üzerinden birinci sırada bir alacak hakkıyla
etkin bir şekilde teminatlandırılmış veya desteklenmiş ise, bir üst sıra dilim
olarak işlem görür. Bu, genellikle, bir menkul kıymetleştirme işleminde sadece
en üst sıradaki pozisyonu kapsamasına rağmen, bazı durumlarda, teknik olarak,
geri ödemelerin akışında daha üst sırada olan (örneğin, bir swap hakkı), fakat
hangi pozisyonların “üst sıra dilimler” sütununa tâbi olduğunun belirlenmesinde
dikkate alınmayabilecek olan bazı başka alacak hakları da olabilir.
Örnekler:
(a)
Bir tipik sentetik menkul kıymetleştirmede, “süper-üst sıra” dilim, daha alt
sıradaki bir dilimden derece çıkarsamak için öngörülen tüm koşulların
yerine getirilmesi şartıyla, üst sıra dilim sayılır ve böyle işlem görür.
(b)
Birinci-zarar parçasının üzerindeki bütün dilimlerin derecelendirildiği bir
geleneksel menkul kıymetleştirmede, en yüksek dereceyi alan pozisyon,
üst sıra dilim sayılır ve böyle işlem görür. Bununla birlikte, aynı dereceyi
paylaşan birden fazla dilim varsa, geri ödemeler akışı içinde sadece en üst
sırada olan üst sıra dilim sayılacaktır.
(c)
Genellikle, bir VDMK programını destekleyen likidite kredisi, program
içinde en üst sıra pozisyon olmayacaktır; bu likidite desteğinden istifade
eden finansman bonosu, normalde, en üst sıra pozisyon olacaktır. Bununla
birlikte, likidite kredisi, mevcut finansman bonolarının hepsini kapsıyorsa,
bu kredinin, işleme konu alacaklar havuzunda bulunan ve satıcının
sağladığı fazladan teminat/rezerv tutarını aşan bütün zararları kapsadığı
178
kabul edilebilir ve bu kredi en üst sıra pozisyon sayılabilir. Sonuç olarak,
en sol sütundaki DDY risk ağırlıkları bu pozisyonlar için kullanılabilir.
Öte yandan, bir likidite kredisi veya kredi riski geliştirme kredisi, işleme
konu havuzda bir üst sıra pozisyondan ziyade, ekonomik içeriği anlamında
bir ara kat pozisyonunu oluşturduğu takdirde, “Baz risk ağırlıkları” sütunu
uygulanacaktır.
614. Aşağıdaki birinci tabloda gösterilen risk ağırlıkları, harici bir uzun vadeli
kredi derecesi verildiğinde ve uzun vadeli bir derecelendirmeye dayanan bir
gösterge derece belirlendiğinde uygulanır.
615. Bankalar, efektif işleme konu risk sayısı (633. paragrafta tanımlandığı gibi,
N) 6 veya daha fazla ise ve ilgili pozisyon yukarıda tanımlandığı gibi bir üst sıra
pozisyon ise, üst sıra pozisyonlara ilişkin risk ağırlıklarını uygulayabilirler.
N’nin 6’nın altında olması halinde, aşağıdaki birinci tablonun 4. sütununda
gösterilen risk ağırlıkları uygulanır. Diğer bütün durumlarda, aşağıdaki birinci
tablonun 3. sütununda gösterilen risk ağırlıkları uygulanacaktır.
Harici Derecenin Uzun Vadeli Olduğu ve/veya Bir Uzun Vadeli
Derecelendirme Sonucunda Gösterge Derecenin Belirlendiği Durumlarda
DDY Risk Ağırlıkları
Üst sıra pozisyonlar ve
Harici derece kabul edilebilir üst sıra
(Şematik)
İDY krediler için risk
ağırlıkları
AAA
AA
A+
A
ABBB+
BBB
BBBBB+
BB
BBBB-‘nin altı ve
derecelendirilmemiş
%7
%8
%10
%12
%20
%35
%60
Baz risk
ağırlıkları
%12
%15
%18
%20
%35
Çeşitlendirilmemiş
kredi havuzlarıyla
desteklenen dilimler
için risk ağırlıkları
%20
%25
%35
%50
%75
%100
%250
%425
%650
İndirim
616. Aşağıdaki tabloda gösterilen risk ağırlıkları, harici derecenin kısa vadeli
olması ve kısa vadeli bir dereceye dayanan gösterge derecenin belirlenmesi
durumunda uygulanır. 615. paragrafta belirtilen kurallar, kısa vadeli kredi
derecelendirmeleri için de uygulanır.
179
Harici Derecenin Kısa Vadeli Olduğu ve/veya Bir Kısa Vadeli
Derecelendirme Sonucunda Elde Edilen Bir Gösterge Derecenin Olduğu
Durumlarda, DDY Risk Ağırlıkları
Harici
derecelendirme
(Şematik)
A-1/P-1
A-2/P-2
A-3/P-3
Diğer bütün
dereceler/
derecelendirilmemiş
Üst sıra pozisyonlar ve
kabul edilebilir üst sıra
İDY krediler için risk
ağırlıkları
Baz risk
ağırlıkları
%7
%12
%60
%12
%20
%75
Çeşitlendirilmemiş
kredi havuzlarıyla
desteklenen dilimler
için risk ağırlıkları
%20
%35
%75
İndirim
İndirim
İndirim
Gösterge Derecelerin Kullanılması
617. Aşağıda
sayılan asgari operasyonel gereklerin yerine getirildiği
durumlarda, banka, derecelendirilmemiş bir pozisyona gösterge derece tayin
etmelidir. Bu gereklerin hedefi, derecelendirilmemiş pozisyonun, “referans
menkul kıymetleştirme kredisi” olarak adlandırılan ve harici olarak
derecelendirilen bir menkul kıymetleştirme riskinden her bakımdan daha üst
sırada olmasını sağlamaktır.
Gösterge Derecelendirmeler İçin Operasyonel Koşullar
618. Gösterge
derecelendirmelerin kabul edilebilmesi
operasyonel koşulların yerine getirilmesi gerekir:
için
aşağıdaki
(a)
Referans
menkul
kıymetleştirme
riski
(örneğin,
ABS),
derecelendirilmemiş menkul kıymetleştirme riskine göre her bakımdan
alt sırada olmalıdır. Derecelendirilmemiş risk ve referans menkul
kıymetleştirme riskinin göreli sıralaması yapılırken, varsa, kredi riski
geliştirme işlemleri de dikkate alınmalıdır. Örneğin, referans menkul
kıymetleştirme riski, derecelendirilmemiş risk için sağlanmayan üçüncü
şahıs garantilerinden veya diğer kredi riski geliştirmelerinden istifade
ettiği takdirde, derecelendirilmemiş riske, referans menkul
kıymetleştirme riskine dayanan bir gösterge derece verilemez.
(b)
Referans menkul kıymetleştirme riskinin vadesi, işleme konu
derecelendirilmemiş riskin vadesine eşit veya daha uzun olmalıdır.
(c)
Gösterge derece, referans menkul kıymetleştirme riskinin harici
derecesindeki değişiklikleri yansıtacak şekilde sürekli olarak
güncellenmelidir.
180
(d)
(v)
İşleme konu referans menkul kıymetleştirme riskinin harici derecesi,
harici derecelerin kabulü için 565. paragrafta belirtilen genel koşullara
uygun olmalıdır.
İçsel Derecelendirme Yaklaşımı (İDY)
619. İçsel derecelendirme süreci aşağıda belirtilen operasyonel koşullara uygun
olan bankalar, VDMK programlarına ait menkul kıymetleştirme risklerinin
(örneğin, likidite kredileri ve kredi riski geliştirmeleri) kredi kalitesiyle ilgili
olarak kendi içsel derecelendirmelerini kullanabilirler. VDMK programlarına
ilişkin risklerin içsel derecelendirmeleri, bağımsız dış kredi derecelendirme
kuruluşlarının derecelerine eşlenmelidir. Kredilerin nominal tutarlarını tayin
etmek amacıyla DDY kapsamında uygun risk ağırlıklarını belirlemek için,
eşlenmiş dereceler kullanılacaktır.
620. Bir VDMK programına kullandırılan likidite kredileri, kredi riski
geliştirme araçları veya diğer kredilerden doğan İDD sermaye gereğinin
belirlenmesinde içsel derecelendirmelerin kullanılabilmesi için, bankanın içsel
derecelendirme sürecinin aşağıdaki operasyonel koşullara uygun olması gerekir:
(a)
Derecelendirilmemiş kredinin İDY’ye tâbi tutulabilmesi için, VDMK’nin
haricen derecelendirilmiş olması gerekir. VDMK’nin kendisi DDY’ye
tâbidir.
(b) VDMK çerçevesinde açılan bir menkul kıymetleştirme kredisinin kredi
kalitesinin içsel derecelendirmesi, satın alınan varlık tipi için BKDK
kriterlerine dayandırılmalı ve bir krediye ilk kez uygulandığında en
azından yatırım yapılabilirlik düzeyine denk olmalıdır. Ayrıca ve ek
olarak, iç derecelendirme, yönetim bilgilendirme ve ekonomik sermaye
sistemleri de dahil bankanın içsel risk yönetim süreçlerinde kullanılmalı ve
genel olarak İDD düzenlemesinin ilgili bütün koşullarına uygun olmalıdır.
(c)
Bankaların İDY’nı kullanabilmesi için, ilgili denetim otoriteleri (i)
BKDK’nin 90 ilâ 108. paragraflarda belirtilen BKDK kabul edilebilirlik
kriterlerine uygun olduğu ve (ii) süreçte kullanılan BKDK derecesi
metodolojileri konularında tatmin olmalıdır. Ayrıca, bankalar, bu iç
derecelerin ilgili BKDK’nin standartlarına uygun olduğunu denetim
otoritelerini tatmin edecek şekilde göstermekten de sorumludurlar.
Örneğin, İDY bağlamında kredi riski geliştirme düzeyi hesaplamasında,
denetim otoriteleri, bunu gerekli ve uygun gördükleri takdirde, satıcının
verdiği rücu garantilerini veya fazla spread’i ya da bankaya sınırlı bir
koruma sağlayan başka birinci zarar kredi riski geliştirme araçlarını
tamamen veya kısmen reddedebilirler.
(d) Bankanın içsel derecelendirme süreci, risk derecelerini tanımlamalıdır.
İçsel derecelendirmeler, denetim otoritelerinin BKDK’lerin harici
181
derecelendirme kategorilerinden her birine hangi içsel derecelendirmenin
tekabül ettiğini belirlemelerine olanak sağlayacak şekilde, BKDK’lerin
harici derecelendirmelerine tekabül etmelidir.
(e)
Bankanın içsel derecelendirme süreci, özellikle de kredi riski geliştirme
koşullarını belirlemek için uygulanan stres faktörleri, en azından,
programın satın aldığı varlık tipi için VDMK programının finansman
bonosunun harici derecesini yapan büyük BKDK’lerin kamuya açıkladığı
derecelendirme kriterleri kadar muhafazakâr olmalıdır. Bununla birlikte,
bankalar, kendi içsel derecelendirme sistemlerini oluşturup geliştirirken,
kamuya açık olan bütün BKDK derecelendirme metodolojilerini bir ölçüde
dikkate almalı ve değerlendirmelidir.
- (i) Bir VDMK programının ihraç ettiği finansman bonosunun iki veya daha
fazla BKDK tarafından harici derecelendirmeye tâbi tutulduğu ve (ii) farklı
BKDK’lerin gösterge stres faktörlerinin aynı harici derece muadiline
erişmek için farklı düzeylerde kredi riski geliştirmesini gerekli kıldığı
durumlarda, banka, en muhafazakâr veya en yüksek seviyede kredi
koruması gerektiren BKDK stres faktörünü uygulamalıdır. Örneğin, A
derecesi tayini için bir BKDK’nin bir varlık tipine ait tarihsel zararların 2,5
ilâ 3,5 katı bir kredi riski geliştirmesi istediği, diğer bir BKDK’nin ise
tarihsel zararların 2 ilâ 3 katı bir kredi riski geliştirmesi istediği durumda,
banka, satıcının sağladığı kredi riski geliştirmesinin uygun seviyesini
belirlemek için daha yüksek olan stres faktörlerini kullanmalıdır.
- Bir VDMK’nin harici derecelendirmesi için BKDK’lerin seçiminde,
banka, sadece genel anlamda nispeten daha az kısıtlayıcı derecelendirme
metodolojileri bulunan BKDK’leri belirlememelidir. Ayrıca, seçilen
BKDK’lerin birinin uyguladığı, stres faktörleri de dahil metodolojisinde,
programın finansman bonosunun harici derecesini olumsuz etkileyen
değişiklikler olması halinde, VDMK programı kredilerine tahsis edilen
içsel derecelendirmelerin bir revizyon gerektirip gerektirmediğinin
belirlenmesinde, bu değiştirilmiş derecelendirme metodolojisi dikkate
alınmalıdır.
- BKDK’nin uyguladığı süreç veya derecelendirme kriterleri kamuya açık
değilse, banka içsel derecelendirmede BKDK’nin derecelendirme
metodolojisini kullanamaz. Bununla birlikte, özellikle bu metodolojilerin
kamuya açık olan kriterlerden daha muhafazakâr olduğu durumlarda,
bankalar, kendi içsel derecelendirmelerini geliştirirken, bu tip bilgilere
erişim imkanına sahip oldukları oranda, kamuya açık olmayan
metodolojileri de değerlendirmeli ve dikkate almalıdır.
- Genel olarak, bir varlık veya kredi için kullanılan BKDK derecelendirme
metodolojilerinin kamuya açık olmadığı durumlarda, İDY kullanılamaz.
Bununla birlikte, belirli durumlarda, örneğin, programın finansman
bonosunu derecelendiren bir BKDK’nin derecelendirme kriterlerinin henüz
kapsamadığı yeni veya özel yapılandırılmış işlemler için, banka, ilgili
182
krediye İDY’nin uygulanıp uygulanamayacağını ilgili denetim otoritesiyle
tartışabilir.
(f)
İç veya dış denetçiler, BKDK veya bankanın içsel kredi derecelendirme
veya risk yönetim fonksiyonu, içsel derecelendirme sürecinde düzenli
incelemeler yapmalı ve içsel derecelendirmelerin geçerliliğini
belirlemelidir. İçsel derecelendirme sürecinin teftişi bankanın iç denetim,
kredi denetleme ve değerlendirme veya risk yönetimi fonksiyonları
tarafından yapıldığı durumlarda, bu fonksiyonların hem VDMK programı
biriminden, hem de ilgili müşteri ilişkilerinden bağımsız olması gerekir.
(g) İlgili risklerin performansı bunlar için yapılan içsel derecelendirmelerden
sürekli olarak sapma gösteriyorsa, içsel derecelendirme sürecinde gereken
ayarlamaları yapmak amacıyla, banka kendi yaptığı içsel
derecelendirmelerin zaman içindeki performansını izlemelidir.
(h) VDMK programının, kredi ve yatırım kuralları, yani kredilendirme
standartları bulunmalıdır. Bir varlık alımı yapılması halinde, VDMK
programı (yani, program yöneticisi), satın alma işlemi yapısının ana
hatlarını belirlemelidir. Tartışılması gereken faktörler arasında, satın
alınan varlığın tipi; likidite kredileri ve kredi riski geliştirme araçlarından
doğan risklerin tipi ve parasal değeri; zarar akışı; ve devredilen varlıkların
bu varlıkları satan kuruluştan hukuki ve ekonomik izolasyonu da
sayılabilir.
(i)
Varlık satıcısının risk profilinin bir kredi analizi yapılmalı ve bu kredi
analizi, örneğin, geçmiş ve gelecekte beklenen mali performansını; cari
piyasa pozisyonunu; gelecekte beklenen rekabet gücünü, borçlanma
oranını, nakit akışını, faiz karşılığını ve borç derecelendirmesini dikkate
almalıdır. Ayrıca, satıcının aracılık yüklenimi standartları, borç servisi
(ödeme) kabiliyeti ve tahsilat süreçlerinin bir inceleme ve gözden geçirme
işlemi de yapılmalıdır.
(j)
VDMK programının kredilendirme politikası: diğer kriterlerin yanı sıra:
- vadesi geçmiş veya temerrüde düşmüş bulunan varlıkların satın alınmasına
engel olan,
- münferit borçlular veya coğrafi bölgeler üzerinde aşırı yoğunlaşmayı
sınırlandıran ve
- satın alınabilecek varlıkların ödeme vadesini sınırlandıran
asgari varlık kabul kriterlerini belirlemelidir.
(k) VDMK programının, borç aracılık hizmeti firmasının operasyonel
kabiliyetlerini ve kredi kalitesini dikkate alan belirlenmiş tahsilat süreçleri
bulunmalıdır. Bu program, satıcı/borç aracılık hizmeti firmasının riskini,
183
VDMK programına ödemelerin devamlılığının sağlanmasına yardımcı
olmayı amaçlayan düzenlemeleri öngören ve fonların birleştirilmesini ve
karıştırılmasını engelleyen ve cari kredi kalitesine bağlı tetikleyici olaylar
gibi çeşitli yöntemlerle mümkün olduğu kadar azaltmalı ve hafifletmelidir.
(l)
VDMK programının satın almayı düşündüğü bir varlık havuzuyla ilgili
toplam zarar tahminleri, kredi riski ve değer azalması riski gibi bütün
potansiyel risk unsurlarını dikkate almalıdır. Satıcının sağladığı kredi riski
geliştirme araçlarının miktarının sadece krediyle ilgili zararlara
dayanılarak belirlendiği hallerde, değer azalması riski o risk havuzu için
önemli ise, değer azalması riski için ayrı bir rezerv oluşturulmalıdır.
Ayrıca, gereken kredi riski geliştirme düzeyinin tespitinde, banka, zararlar,
vadesi geçme/gecikme durumları, değer azalmaları ve alacaklar devir
oranı da dahil, bir kaç yıllık tarihsel bilgileri incelemelidir. Bunlara
ilaveten, banka işleme konu varlık havuzunun özelliklerini, örneğin
ağırlıklı ortalama kredi puanını değerlendirmeli ve bir münferit borçlu
veya coğrafi bölge üzerinde yoğunlaşmaları ve varlık havuzunun
çeşitliliğini tespit etmelidir.
(m) VDMK programı, işleme konu portföyde potansiyel kredi kalitesi
kötüleşmesini azaltmak ve hafifletmek amacıyla, varlık satın alma
işleminin yapısal özelliklerini de içermelidir. Bu özellikler, belirli bir kredi
havuzuna özgü olan tasfiye/durdurma tetikleyicilerini de içerebilir.
621. VDMK programına alınan menkul kıymetleştirme kredisinin nominal
tutarına, bankanın kredi riskine verilen kredi derecelendirme muadili için uygun
DDY’deki risk ağırlığı uygulanmalıdır.
622. Bankanın içsel derecelendirme süreci artık uygun ve yeterli görülmediği
takdirde, bankanın bağlı olduğu denetim otoritesi, bankanın bu eksiklikleri
giderene ve düzeltene kadar uygun sermaye ihtiyacını belirlemek için mevcut
veya yeni oluşturulan VDMK kredilerine içsel derecelendirme yaklaşımı
uygulamasını yasaklayabilir. Bu durumda, banka, DOF’yi ya da mevcut değilse,
639. paragrafta tanımlanan yöntemi uygulamalıdır.
(vi)
Denetim Otoritesi Formülü (DOF)
623. İDD yaklaşımlarında olduğu gibi, DOF kullanılarak elde edilen risk
ağırlıklı varlıklar, sermaye yükümlülüğünün 12,5 ile çarpılması suretiyle
hesaplanır. DOF’de, belirli bir menkul kıymetleştirme dilimi için sermaye
yükümlülüğü, bankanın sağladığı 5 girdiye dayanır: işleme konu riskler menkul
kıymetleştirilmeseydi uygulanacak olan İDD sermaye tutma yükümlülüğü
(KİDY); ilgili dilimin kredi riski geliştirme seviyesi (L) ve yoğunluğu (T);
havuzda bulunan efektif kredi sayısı (N); ve havuzun riski-ağırlıklı ortalama
Temerrüt Halinde Kayıp Yüzdesi (THK). KİDY, L, T ve N girdileri aşağıda
açıklanmaktadır. Sermaye yükümlülüğü aşağıdaki gibi hesaplanır:
184
(1)
Dilimin İDD sermaye tutma yükümlülüğü = menkul kıymetleştirilmiş
kredilerin tutarı x (a) 0.0056 * T veya (b) (S [L+T] – S [L])’den daha
büyük olanı.
Bu formülde kullanılan S[.] fonksiyonu (“Denetim otoritesi Formülü”
olarak adlandırılır), aşağıdaki paragrafta tanımlanmaktadır. Banka dilimde
sadece orantılı bir paya sahipse, o pozisyonun sermaye yükümlülüğü, tüm
dilim için sermaye yükümlülüğü içindeki orantılı payına eşittir.
624. Denetim Otoritesi Formülü, aşağıdaki formülle tespit edilir:
Bu formülde değişkenler şu şekildedir:
625. Bu formüllerde Beta [L; a,b), kümülatif beta dağılımını simgeler ve a ve b
parametreleri L’de değerlenir.89
626. Yukarıda verilen formüllerde denetim otoritesi tarafından belirlenen
parametreler aşağıdaki gibidir:
τ = 1000 ve ω = 20
89
Kümülatif beta dağılımı fonksiyonu, örneğin, Excel’de BETADIST fonksiyonu olarak
mevcuttur.
185
KİDY’nin Tanımı
627. KİDY, (a) havuzdaki riskler için beklenen kayıp kısmı da dahil İDD
sermaye gereğinin (b) havuzun kredi riski tutarına oranıdır (örneğin, menkul
kıymetleştirilen krediler kapsamında çekilen tutarlar + menkul kıymetleştirilen
risklerle ilgili çekilmemiş taahhütlerle bağlantılı TT). Yukarıdaki (a) miktarı,
havuzdaki riskler doğrudan bankanın elinde imiş gibi, (bu dokümanda Bölüm
III’de belirtilen) ilgili asgari İDD standartlarına uygun hesaplanmalıdır. Bu
hesaplama, işleme konu risklere (münferiden ya da havuzun tümüne) uygulanan
herhangi bir kredi riski azaltma unsurunun etkilerini yansıtır ve dolayısıyla,
bütün menkul kıymetleştirme risklerine uygulanır. KİDY ondalık sayı olarak
gösterilir (örneğin, havuzun %15’ine eşit olan bir sermaye tutma yükümlülüğü
0.15 olarak ifade edilir). Bir ÖAK’nın içinde yer aldığı yapılar için, ÖAK’nin
menkul kıymetleştirmelerle ilgili olan bütün varlıkları, nakdi teminat hesabı gibi
bir rezerv hesabına ÖAK’nin yatırmış olabileceği varlıklar da dahil, havuzdaki
riskler olarak sayılır ve böyle işlem görür.
628. DOF’yle elde edilen risk ağırlığı %1250 ise, bankalar, o risk ağırlığına tâbi
olan menkul kıymetleştirme kredisini 561 ilâ 563. paragraflara uygun olarak
indirmelidir.
629. Bankanın havuzdaki bir risk için özel bir karşılık ayırdığı ya da o kredi
üzerinden iadesi kabil olmayan bir alım fiyatı iskontosu sağladığı durumlarda,
yukarıda tanımlanan (a) miktarı ve yukarıda tanımlanan (b) miktarı da, o belirli
karşılık ve/veya iadesi kabil olmayan alım fiyatı iskontosu hariç, riskin brüt
tutarı üzerinden hesaplanmalıdır. Bu durumda, temerrüde düşmüş bir varlık
üzerinden iadesi kabil olmayan alım fiyatı iskontosunun veya özel karşılığın
miktarı, menkul kıymetleştirme riskiyle bağlantılı olarak sermayeden indirilecek
olan tutarı azaltmak için kullanılabilir.
Kredi Riski Geliştirme Seviyesi (L)
630. L, (a) söz konusu dilime göre alt sırada olan bütün menkul kıymetleştirme
risklerinin tutarının (b) havuzda bulunan risklerin tutarına oranı olarak (ondalık
sayı birimiyle) ölçülür. Bankaların, sadece tek bir dilime uygulanan üçüncü şahıs
garantileri gibi herhangi bir dilime özgü kredi riski geliştirme araçlarının
etkilerini dikkate almadan L’yi tespit etmeleri gerekir. Menkul kıymetleştirmeyle
bağlantılı satış kazancı ve/veya kredi riskini geliştirme amaçlı Sadece Faize
Dayalı Menkul Kıymetleri, L ölçümüne dahil edilmeyecektir. Söz konusu dilime
göre alt sırada olan faiz oranı veya döviz swaplarının miktarı, kredi riski
geliştirme seviyesinin hesaplanmasında cari değerleri üzerinden (gelecekteki
potansiyel kredi riskleri dikkate alınmadan) ölçülebilir. Cari değerinin
ölçülememesi halinde, enstrüman, L hesaplamasında dikkate alınmamalıdır.
631. Söz konusu dilimden daha alt sırada olan ilgili kredilerden doğan birikmiş
nakit akışlarıyla fonlanan bir rezerv hesabı varsa, bu hesap, L hesaplamasına
186
dahil edilebilir. Fonlanmamış rezerv hesapları, ilgili kredilerden gelecek
tahsilatlarla fonlanacaksa hesaplamaya dahil edilemez.
Kredi Riskinin Yoğunluğu (T)
632. T, (a) pay diliminin nominal miktarının (b) havuzda bulunan kredilerin
nominal tutarına oranı olarak ölçülür. Bir faiz oranı veya döviz swap işleminden
kaynaklanan bir kredi riskinin söz konusu olması halinde, banka, gelecekteki
potansiyel kredi riskini de hesaplamaya dahil etmelidir. Enstrümanın cari değeri
eksi değil ise, kredi riski miktarı, 1988 Uzlaşısında belirtildiği gibi cari değere
ilave bir tutar eklenmek suretiyle ölçülmelidir. Cari/ değer eksi ise, kredi riski,
sadece gelecekteki potansiyel kredi riski kullanılarak ölçülmelidir.
Efektif Kredi Riski Sayısı (N)
633. Kredi risklerinin efektif sayısı aşağıdaki formülle hesaplanır:
Bu formülde, EADi, havuzdaki inci enstrümanla bağlantılı Temerrüde Düşme
Durumunda Risk Tutarını (Temerrüt Tutarı, TT) temsil eder. Aynı borçluya karşı
üstlenilen birden fazla kredi riskinin konsolide edilmesi gerekir (yani, tek bir
enstrüman gibi işlem görmelidir). Yeniden menkul kıymetleştirme (menkul
kıymetleştirilen risklerin menkul kıymetleştirilmesi) halinde, bu formül, orijinal
havuzlardaki işleme konu risklerin sayısına değil, havuzdaki menkul
kıymetleştirme risklerinin sayısına uygulanır. En büyük kredi riski C1 ile
bağlantılı portföy payının mevcut olması halinde, banka, N’yi 1/C1 olarak
hesaplayabilir.
Kredi Riski Ağırlıklı THK Ortalaması
634. Kredi riski ağırlıklı THK ortalaması, aşağıdaki gibi hesaplanır:
Bu formülde, LGDi, inci borçluya karşı üstlenilen bütün kredi riskleriyle ilgili
ortalama THK’yi temsil eder. Yeniden menkul kıymetleştirme halinde, işleme
konu menkul kıymetleştirilmiş kredi riskleri için %100 THK oranı
varsayılmalıdır. Devralınan alacaklar için temerrüt ve değer azalması risklerinin
bir menkul kıymetleştirme kapsamında toplu olarak işleme tâbi tutulması halinde
(yani, her bir unsurdan kaynaklanan zararları karşılamak için tek bir rezervin veya
fazla teminatlandırmanın kullanılması halinde), THK girdisi, temerrüt riski için
187
THK’nin ağırlıklı ortalaması olarak ve değer azalması riski için %100 THK
olarak yapılandırılmalıdır. Ağırlıklar, temerrüt riski ve değer azalması riski için
münferit ve tek başına İDD sermaye yükümlülüklerini gösterir.
N ve THK Hesaplaması İçin Basit Yöntem
635. Perakende kredilerle ilgili menkul kıymetleştirmelerde, denetim
otoritesinin denetimine tâbi olmak kaydıyla, DOF, şu basitleştirme işlemleri
yapılarak uygulanabilir: h = 0 ve v = 0.
636. Aşağıda belirtilen koşullarda, bankalar, efektif kredi riskleri sayısını ve
kredi riski ağırlıklı ortalamasını hesaplamak için Basit bir yöntem
uygulayabilirler. Basit hesaplamada Cm, havuz içinde en büyük ‘m’ kredi
risklerinin toplamına tekabül eden payı simgeler (yani, %15’lik bir pay 0.15
değerine tekabül eder). m seviyesini, her banka kendisi belirler.
• En büyük kredi riskiyle (C1) bağlantılı portföy payı 0.03’ün (ya da ilgili
havuzun %3’ünün) üzerinde değilse, DOF kapsamında, banka, THK = 0.50 ve
N = aşağıdaki formülde gösterilen tutar varsayımlarını yapabilir:
• Alternatif olarak, sadece C1 biliniyorsa ve bu rakam en fazla 0.03 ise, banka,
THK = 0.50 ve N = 1/C1 varsayımlarını yapabilir.
(vii)
Likidite Kredileri
637. Likidite kredileri, 638 ilâ 641. paragraflarda aksi belirtilmedikçe, diğer
menkul kıymetleştirme riskleri gibi işlem görecek ve %100 KDO oranına tâbi
olacaktır. Kredinin harici derecelendirmeye tâbi tutulması halinde, banka, DDY
kapsamında harici derecelendirmeyi esas alabilir. Kredi derecelendirilmediği ve
bir çıkarsanmış derece de bulunmadığı takdirde, İDY uygulanabilir olmadıkça,
bankanın DOF’yi uygulaması ve kullanması gerekir.
638. Sadece 580. paragrafta tanımlandığı gibi genel bir piyasa koşullarında
olumsuzluğun ortaya çıkması halinde çekilebilen bir kabul edilebilir likidite
kredisine, DOF kapsamında %20 KDO oranı uygulanır. Bir başka deyişle, bir
İDD bankası, kredi için DOF kapsamında belirtilen sermaye yükümlülüğünün
%20’sini dikkate alır. Kabul edilebilir kredinin harici derecelendirme
uygulamasına tâbi olması halinde, banka, krediye %20 KDO değil, %100 KDO
oranı uygulaması şartıyla, DDY kapsamında harici derecelendirmeyi esas
alabilir.
188
639. Bankanın KİDY hesaplaması için aşağıdan yukarıya yaklaşımını veya
yukarıdan-aşağıya yaklaşımını kullanması pratik olarak mümkün olmadığı
takdirde, istisnaen ve ilgili denetim otoritesinin onayına tâbi olmak kaydıyla,
bankanın aşağıda tanımlanan yöntemi uygulamasına geçici olarak izin verilebilir.
Likidite kredisi 578. veya 580 paragraftaki tanıma uygunsa, likidite kredisinin
kapsamı içindeki münferit risklerin herhangi birisine standart yaklaşım
kapsamında uygulanan en yüksek risk ağırlığı, bu likidite kredisine
uygulanabilir. Likidite kredisi 578. paragraftaki tanıma uygunsa, orijinal vadesi
bir yıl veya daha kısa olan krediler için KDO oranı %50, orijinal vadesi bir
yıldan uzun olan krediler için ise %100 olmalıdır. Likidite kredisi 580. paragrafta
verilen tanıma uygunsa, KDO oranı %20 olmalıdır. Diğer bütün durumlarda,
likidite kredisinin nominal tutarı indirilmelidir.
(viii) Örtüşen Kredilerle İlgili Uygulama
640. Örtüşen kredilerle ilgili uygulama, 581. paragrafta açıklandığı gibi
olacaktır.
(ix)
Kabul Edilebilir Hizmet Sağlayıcı Nakit Avans Kredileri
641. Kabul edilebilir hizmet sağlayıcı nakit avans kredileri ile ilgili uygulama,
582. paragrafta açıklandığı gibi olacaktır.
(x)
Menkul kıymetleştirme Risklerinde Kredi Riski Azaltımı ile İlgili Uygulama
642. DDY’de olduğu gibi, bankaların, DOF uygulamasında, Bölüm III’de temel
İDD yaklaşımı konusunda belirtildiği gibi KRA tekniklerini kullanmaları
gerekir. Kredi riski azaltma unsuru birinci zararları veya orantısal zararları
karşıladığı takdirde, banka, sermaye yükümlülüğünü kıst esasına göre azaltabilir.
Diğer bütün durumlarda, banka, kredi riski azaltma unsurunun menkul
kıymetleştirme riskinin sadece en üst sıradaki kısmını karşıladığını varsaymalıdır
(yani, menkul kıymetleştirme riskinin en alt sıradaki kısmı güvence kapsamı
dışındadır). DOF kapsamında teminat ve garantilerin dikkate alınmasına ilişkin
örnekler Ek 5’te verilmiştir.
(xi)
Erken İtfa Karşılıkları İçin Sermaye Gereği
643. Bir kaynak banka, yatırımcıların payına karşılık bulundurulacak sermaye
gereksinimini tespit etmek için, 590 ilâ 605. paragraflarda tanımlanan
metodolojiyi kullanmalıdır. Menkul kıymetleştirme için İDD yaklaşımını
uygulayan bankalar bakımından, yatırımcıların payı, menkul kıymetleştirme
riskleriyle ilgili olarak yatırımcıların çekilen kredi bakiyeleri ve yatırımcıların
çekilmemiş kredileriyle bağlantılı TT olarak tanımlanır. TT’nin belirlenmesi
için, menkul kıymetleştirme risklerinin çekilmemiş bakiyeleri, satıcının ve
yatırımcıların menkul kıymetleştirilen çekilmiş bakiyelerdeki paylarının orantısı
esasında, satıcının ve yatırımcıların paylarına orantılı olarak tahsis edilecektir.
İDD kapsamında, yatırımcıların payına atfedilen sermaye yükümlülüğü, (a)
189
yatırımcı payı, (b) uygun KDF1 ve (c) KİDY’nin çarpılması yoluyla hesaplanır ve
belirlenir.
V.Operasyonel Risk
A. Operasyonel Risk Tanımı
Operasyonel risk, yetersiz veya başarısız dahili süreçler, insanlar ve
sistemlerden veya harici olaylardan kaynaklanan kayıp riski olarak tanımlanır.
Bu tanım, hukuki riski de içerir90, fakat stratejik riski ve isim ve ün riskini
içermez.
644.
B.
Ölçüm Yöntemleri
645. Aşağıdaki çerçeve, bir artan risk hassasiyeti ve artan karmaşıklık
ortamında operasyonel risk için yasal sermaye yükümlülüklerini hesaplamak
amacına yönelik üç yöntemi tanımlamaktadır: (i) Temel Gösterge Yaklaşımı; (ii)
Standart Yaklaşım ve (iii) İleri Ölçüm Yaklaşımları (İÖY).
646. Bankaların, daha karmaşık ve ileri operasyonel risk ölçüm sistemleri ve
uygulamaları geliştirdikçe bu mevcut yaklaşımlar yelpazesi içerisinde yeni
yaklaşımlara geçmeleri teşvik edilmektedir. Standart Yaklaşım ve İÖY için
kabul kriterlerine aşağıda yer verilmektedir.
647. Uluslararası faal bankaların ve operasyonel risk seviyesi yüksek olan
bankaların (örneğin, uzmanlaşmış işlem bankaları), Temel Gösterge
Yaklaşımdan daha gelişmiş olan ve ilgili kuruluşun risk profiline uygun olan bir
yaklaşım kullanmaları beklenmektedir.91 Belirli asgari kriterlere uyulması
şartıyla, bir bankanın faaliyetlerinin belli kısımları için Temel Gösterge veya
Standart Yaklaşımı ve diğer kısımları için İÖY’yi kullanmalarına izin verilir
(680 ilâ 683. paragraflara bakınız).
648. Bir bankanın daha gelişmiş bir yaklaşım için onay aldıktan sonra, denetim
otoritesinin izni olmadan, daha basit bir yaklaşıma dönmesine izin verilmez.
Bununla birlikte, bir denetim otoritesi, daha gelişmiş bir yaklaşımı uygulayan bir
bankanın bu yaklaşımla ilgili gerekli kabul kriterlerine artık uygun olmadığını
tespit ettiği takdirde, bankanın daha gelişmiş bir yaklaşıma dönmek için
90
Hukuki risk, bunlarla sınırlı kalmaksızın ve fakat, denetim otoritesinin takip ve işlemlerinden
kaynaklanan para cezaları, cezalar veya cezai tazminatları ve özel sulh bedellerini içerir.
91
Denetim otoriteleri, bir bankanın kullandığı operasyonel risk yaklaşımıyla (Temel Gösterge
Yaklaşımı, Standart Yaklaşım veya İÖY) belirlenen sermaye yükümlülüğünün genel geçerliliği ve
doğruluğunu özellikle ilgili firmanın emsallerini dikkate alarak inceler ve gözden geçirirler. Genel
geçerlilik ve doğruluğun tam olmaması halinde, 2. Yapısal Blok kapsamında uygun denetim
otoritesi işlemi ve eylemi değerlendirilir ve yapılır.
190
belirlenen yükümlülüklere uygun hale gelene kadar, operasyon ve faaliyetlerinin
hepsi veya bir kısmı için daha basit bir yaklaşım kullanmasını isteyebilir.
1. Temel Gösterge Yaklaşımı
649. Temel Gösterge Yaklaşımını kullanan bankalar, operasyonel risk için,
pozitif yıllık brüt gelirin sabit bir yüzdesinin (alfa işaretiyle gösterilir) son üç yıl
içindeki ortalamasına eşit tutarda sermaye bulundurmalıdırlar. Yıllık brüt gelirin
eksi veya sıfır olduğu herhangi bir yılla ilgili rakamlar, bu ortalamanın
hesaplanmasında hem pay hem de paydanın dışında tutulmalıdır.92 Bu sermaye
yükümlülüğü, aşağıdaki denklemle belirlenebilir:
Bu denklemde:
KBIA = Temel Gösterge Yaklaşımı uyarınca bulundurulacak sermaye
GI = Son üç yılın yıllık brüt geliri (pozitif ise)
n = Son üç yıl içinde brüt gelirin pozitif olduğu yılların sayısı
= Sektör çapında gereken sermaye seviyesinin sektör çapında gösterge
seviyesine oranı olarak Komite’nin tespit ettiği %15.
650. Brüt gelir, net faiz geliri + net faiz-dışı gelir olarak tanımlanır.
93
Bu
ölçütün: (i) karşılıkları (örneğin, ödenmemiş faizler için ayrılan karşılıklar)
içermesi; (ii) harici hizmet sağlayıcılarına ödenen ücretler de dahil faaliyet
giderleri ve masraflarını içermesi;94 (iii) bankacılık hesaplarında izlenen menkul
kıymetlerin satışından gerçekleşen kâr ve zararları içermemesi;95 ve (iv)
olağandışı veya düzensiz kalemleri ve sigortadan elde edilen gelirleri içermemesi
amaçlanır.
651. Sermaye hesaplamasına giriş noktası olarak, bu Çerçeve dokümanda,
Temel Gösterge Yaklaşımının kullanılmasıyla ilgili herhangi bir somut kriter
öngörülmemiştir. Buna rağmen, bu yaklaşımı uygulayan bankaların Komite’nin
92
Negatif brüt gelir, bir bankanın 1. Yapısal Blok yasal sermaye miktarını bozduğu takdirde,
denetim otoriteleri, 2. Yapısal Blok kapsamında uygun tedbirlerin uygulanmasını
değerlendireceklerdir.
93
Ulusal denetim otoriteleri tarafından ve/veya ulusal muhasebe standartlarında tanımlandığı gibi.
94
Dışarıdan temin edilen hizmetler için ödenen ücretlerin aksine, dışarı hizmet veren bankaların
aldığı ücretler bu brüt gelir tanımına dahil edilecektir.
95
Belirli muhasebe standartlarına göre, normalde bankacılık hesaplarına ait kalemleri oluşturan ve
“vadeye kadar elde tutulan” ve “satılmaya hazır” şeklinde sınıflandırılan menkul kıymetler
üzerinden gerçekleşen kârlar/zararlar da brüt gelir tanımının kapsamı dışında tutulur.
191
Şubat 2003’de yayınladığı “Operasyonel Riskin Yönetilmesi ve Denetlenmesi
İçin Sağlam Uygulamalar” isimli rehberlere uymaları teşvik edilmektedir.
192
2. Standart Yaklaşım96,97
96
Komite, yeniden kalibrasyon için risk hassasiyeti daha fazla olan verilerin mevcut olduğu
durumlarda, Temel Gösterge Yaklaşımı ve Standart Yaklaşımın kalibrasyonunu yeniden
değerlendirmek niyetindedir. Bu yeniden kalibrasyonun, 1. Yapısal Blok kapsamındaki yasal
sermaye yükümlülüğünün operasyonel risk unsurunun genel kalibrasyonu üzerinde önemli bir etki
yapması amaçlanmamaktadır.
97
Alternatif Standart Yaklaşım:
Ulusal denetim otoritesinin tercihine bağlı olarak, denetim otoritesi, bir bankanın bu alternatif
yaklaşımın örneğin risklerin mükerrer sayımını engellemek yoluyla daha gelişmiş bir temel
yarattığı konusunda kendisini ikna etmesi kayıt ve şartıyla, o bankanın Alternatif Standart
Yaklaşımı (ASY) uygulamasına izin verebilir. Bir bankanın, ASY’yi kullanma iznini aldıktan
sonra, denetim otoritesinden tekrar izin almadan yeniden Standart Yaklaşıma dönmesine izin
verilmez. Büyük piyasalarda faaliyet gösteren ve risklerini çeşitlendirmiş bulunan büyük
bankaların ASY’yi kullanması öngörülmemektedir.
ASY’de, operasyonel risk yasal sermaye miktarı /yöntemi, iki faaliyet kolu (perakende bankacılık
ve ticari bankacılık) dışında, Standart Yaklaşımın aynısıdır. Bu istisnai faaliyet kollarında, maruz
kalınan risk göstergesi olarak brüt gelirin yerine krediler ve avanslar - bir ‘m’ sabit faktörüyle
çarpılmak suretiyle - kullanılır. Perakende ve ticari bankacılık faaliyet kolları için beta değerleri,
Standart Yaklaşımdakinden farklı değildir. Perakende bankacılık için ASY operasyonel risk
sermaye bulundurma yükümlülüğü (ticari bankacılık için kullanılan aynı temel formülle) aşağıdaki
denklemle hesaplanabilir:
KPB = βPB x m x LAPB
Bu denklemde:
KPB, perakende bankacılık faaliyet kolu için sermaye bulundurma yükümlülüğüdür
βPB, perakende bankacılık faaliyet kolu için beta değeridir.
KTPB, toplam bakiye perakende krediler ve avanslar tutarının (risk ağırlığı hesaplanmadan ve
karşılıklar da dahil brüt olarak) son üç yıl içindeki ortalamasıdır.
m, 0.035’dir.
ASY amaçlarıyla, perakende bankacılık faaliyet kolunda toplam krediler ve avanslar tutarı,
perakende, perakende sayılan KOBİ’ler ve satın alınan perakende alacaklar kredi portföylerinden
çekilen toplam kredi tutarıdır. Ticari bankacılık faaliyet kolunda toplam krediler ve avanslar tutarı,
kurumsal, hazine ve merkez bankası, banka, ihtisas kredileri, kurumsal kredi sayılan KOBİ’ler ve
satın alınan kurumsal alacaklar kredi portföylerinde çekilen toplam kredi tutarıdır. Bankacılık
hesaplarında izlenen menkul kıymetlerin defter değeri de dahil edilmelidir.
ASY’de, bankalar, isterlerse, perakende ve ticari bankacılık sonuçlarını bir %15 beta değeri
kullanarak toplayabilirler. Benzer şekilde, brüt gelirlerini diğer altı faaliyet koluna ayıramayan
bankalar, bu altı faaliyet kolunda elde ettikleri toplam brüt gelirlerini bir %18 beta değeri
kullanarak toplayabilirler ve negatif brüt gelir 654 numaralı paragrafta açıklandığı gibi işlem
görür.
Standart Yaklaşımda olduğu gibi, ASY’de de toplam sermaye bulundurma yükümlülüğü, sekiz
faaliyet kolunun her birindeki yasal sermaye bulundurma yükümlülüklerinin basit toplamı alınarak
hesaplanır.
193
652. Standart Yaklaşımda, bankaların faaliyetleri, sekiz ayrı faaliyet koluna
bölünür: kurumsal finansman, alım-satım & satış, perakende bankacılık, ticari
bankacılık, tasfiye (takas) ve ödemeler, acentelik hizmetleri, varlık yönetimi ve
perakende aracılık hizmetleri. Bu faaliyet kolları Ek 6’da detaylı bir şekilde
açıklanmaktadır.
653. Her faaliyet kolunda, brüt gelir, iş operasyonları ve faaliyetlerin ölçeğini,
dolayısıyla, faaliyet kollarının her birinde operasyonel risklerin olası ölçeğini
gösteren bir gösterge işlevini görür. Her faaliyet kolu için sermaye bulundurma
yükümlülüğü, brüt gelirin o faaliyet koluna tahsis edilen bir faktörle (beta ile
gösterilir) çarpılması yoluyla hesaplanır. Beta, belirli bir faaliyet kolundaki
operasyonel risk kayıp deneyimi ile o faaliyet kolu için toplam brüt gelir seviyesi
arasında sektör çapında mevcut ilişkiyi gösteren bir katsayıdır. Standart
Yaklaşımda, brüt gelirin kuruluşun tüm faaliyetleri için değil, her faaliyet kolu
için ayrıca ölçüldüğü not edilmelidir; örneğin, kurumsal finansman faaliyet
kolunda kullanılan gösterge değeri, kurumsal finansman faaliyet kolunda
yaratılan brüt gelirdir.
654. Toplam sermaye bulundurma yükümlülüğü, faaliyet kollarının her birinde
her yıla ilişkin hesaplanan yasal sermaye bulundurma yükümlülüklerinin basit
toplamının üç yıllık ortalaması olarak hesaplanır. Herhangi belirli bir yılda,
herhangi bir faaliyet kolunda (eksi brüt gelirden kaynaklanan) negatif sermaye
bulundurma yükümlülükleri, herhangi bir sınırlamaya tâbi olmaksızın, diğer
faaliyet kollarındaki pozitif sermaye bulundurma yükümlülüklerini ortadan
kaldırabilir.98 Bununla birlikte, belirli bir yılda bütün faaliyet kolları için toplam
sermaye bulundurma yükümlülüğü negatif ise, o yıl için kesrin pay kısmına
yazılması gereken değer sıfır olacaktır.99 Toplam sermaye bulundurma
yükümlülüğü aşağıdaki formülle gösterilebilir:
KSY = {∑yıl 1-3 maksimum[∑(BG1-8 x β1-8)50]}/3
Bu denklemde:
KSY = Standart Yaklaşıma göre sermaye bulundurma yükümlülüğü
BG1-8 = Sekiz faaliyet kolunun her biri için, belirli bir yılda yıllık brüt gelir
(yukarıda Temel Gösterge Yaklaşımı kapsamında tanımlandığı gibi)
β1-8 = Sekiz faaliyet kolunun her biri için, gereken sermaye seviyesini brüt gelir
düzeyine bağlayan ve Komite tarafından belirlenen sabit bir oran.
98
Denetim otoriteleri ulusal uygulama tercihine göre, negatif brüt gelir için daha muhafazakar bir
uygulama benimseyebilirler.
99
Temel Gösterge Yaklaşımında olduğu gibi, Standart Yaklaşımda negatif brüt gelirin bir
bankanın 1. Yapısal Blok kapsamındaki sermaye bulundurma yükümlülüğünü bozması halinde,
denetim otoriteleri 2. Yapısal Blok kapsamında uygun denetimsel tedbirlerin alınmasını
değerlendireceklerdir.
194
Betaların değerleri aşağıda gösterilmektedir:
İş Kolları
Kurumsal finansman (β1)
Alım-satım ve satış (β2)
Perakende bankacılık (β3)
Ticari bankacılık (β4)
Takas ve Ödemeler (β5)
Acentelik hizmetleri (β6)
Varlık yönetimi (β7)
Perakende aracılık (β8)
Beta Faktörleri
%18
%18
%12
%15
%18
%15
%12
%12
3. İleri Ölçüm Yaklaşımları (İÖY)
655. İÖY’de, yasal sermaye yükümlülüğü, İÖY için aşağıda belirtilen nicel ve
nitel kriterler kullanılarak bankanın kendi içsel operasyonel risk ölçüm
sistemiyle tespit edilen risk ölçütüne eşit olacaktır. İÖY‘nin kullanılması denetim
otoritesinin onayına tâbidir.
656. İÖY’yi
kullanan bir banka, faaliyet gösterdiği ülkenin denetim
otoritelerinin onayıyla ve kendi kurulu bulunduğu ülkenin denetim otoritelerinin
desteğiyle, genel banka grubuna kıyasla önemli sayılmayan, fakat kendileri
Bölüm 1’e uygun olarak bu Çerçeve dokümana tâbi olan, uluslararası faaliyet
gösteren banka iştirakleri için yasal sermaye yükümlülüğünü belirlemek
amacıyla bir tahsis mekanizması kullanabilir. Denetim otoritesinin onayı,
bankanın bu iştirakleri için uyguladığı tahsis mekanizmasının uygun olduğunu ve
ampirik kanıtlarla desteklenebileceğini ilgili denetim otoritelerini tatmin edici bir
şekilde göstermesi şartına bağlı olacaktır. Her iştirakin yönetim kurulu ve üst
yönetimi, iştirakin operasyonel riskleri ve kontrolleriyle ilgili kendi
değerlendirmesini yapmaktan ve iştirakin bu risklere karşı yeterli sermayeye
sahip olmasını sağlamaktan sorumludurlar.
657. Paragraf 669(d)’de belirtildiği gibi denetim otoritesinin onayına tâbi
olarak, risk çeşitlendirme faydalarının iyi gerekçelendirilmiş bir tahmini, grup
çapında yapılabileceği gibi banka iştiraki seviyesinde de yapılabilir. Bununla
birlikte, faaliyet gösterdiği ülkenin denetim otoriteleri ilgili banka iştiraklerinin
sermaye yükümlülüklerini münferiden hesaplamaları gerektiğine karar verdiği
takdirde (Bölüm 1’e bakınız), ilgili banka iştirakleri, grup çapında risk
çeşitlendirme faydalarını kendi İÖY hesaplamalarına dahil edemezler (örneğin,
uluslararası faaliyet gösteren bir banka iştiraki önemli sayıldığı takdirde, o banka
iştiraki, kendi faaliyetlerinin yarattığı risk çeşitlendirme faydalarını (yani, altkonsolide seviyede oluşan faydalar) hesaplamaya dahil edebilir, fakat ana
şirketinin risk çeşitlendirme faydalarını hesaplamaya dahil edemez).
Bir tahsis yönteminin uygun olup olmadığı, risk açısından hassas tahsis
tekniklerinin gelişmişlik düzeyine ve bu tekniklerin tüzel kişilerde ve tüm banka
grubunda operasyonel risk düzeyini hangi oranda yansıttığına dikkat edilerek
658.
195
incelenecek ve tespit edilecektir. İlgili denetim otoriteleri, brüt gelire dayanan
veya operasyonel risk için başka göstergelere (proxy) dayanan tekniklere ilk
onay verilmiş olmasına rağmen, İÖY’yi uygulayan banka gruplarının risk
hassasiyeti daha fazla olan yeni operasyonel risk tahsis teknikleri geliştirme
çabalarını sürdürmelerini beklerler.
İÖY’yi kullanan bankaların kendi sermaye yükümlülüklerini hem bu
yaklaşımı uygulayarak hem de paragraf 46’da açıklanan ve tanımlanan 1988
Uzlaşısını dikkate alarak hesaplamaları gerekecektir.
659.
C. Kabul Edilebilirlik Kriterleri
1.
Standart Yaklaşım100
Standart Yaklaşımı kullanmak için gerekli niteliklere haiz olabilmek ve
yöntemi kullanmaya hak kazanabilmek için, bir bankanın, asgari olarak:
660.
• yönetim kurulunun ve üst yönetiminin (duruma göre) operasyonel risk
yönetim çerçevesinin gözetiminde-denetiminde aktif görev aldığı;
• kavramsal olarak sağlam olan ve bütünlük içinde uygulanan bir operasyonel
risk yönetim sisteminin bulunduğu; ve
• hem büyük faaliyet kollarında hem de iç kontrol ve teftiş alanlarında bu
yaklaşımı uygulamak için yeterli kaynaklara sahip olduğu
konularında ilgili denetim otoritesini ikna etmesi gerekir.
Denetim otoriteleri, bir bankanın Standart Yaklaşımının yasal sermaye
hesabı amacıyla kullanılmadan önce, bir ilk izleme süresi boyunca izlenmesi için
ısrar etme hakkına sahiptirler.
661.
Bir bankanın, mevcut faaliyet kolları ve faaliyetlerinden elde ettiği brüt
geliri standart ölçüm yöntemine ilişkin çerçeveye eşlemek için somut ve belirli
politikalar geliştirmeli ve yazılı hale getirilmiş kriterlere sahip olmalıdır. Bu
kriterler, yeni veya değişen faaliyet kolları için gözden geçirilmeli ve gerekirse
ayarlamalar yapılmalıdır. İş birimleri eşlemesine ilişkin prensipler Ek 6’da
düzenlenmektedir.
662.
663. Uluslararası düzeyde faaliyet gösteren bazı bankalar Standart Yaklaşımı
kullanmak isteyeceklerdir; bundan dolayı, bu tür bankaların yeterli ve uygun
operasyonel risk yönetim sistemlerine sahip olmaları önemlidir. Sonuç olarak,
100
Bankaların Alternatif Standart Yaklaşımı uygulamasına izin veren denetim otoriteleri, o
yaklaşım için uygun kabul edilebilirlik kriterlerini kararlaştırmalıdırlar, çünkü bu bölümün 662 ve
663. paragraflarında belirtilen kriterler o yaklaşım için uygun olmayabilir.
196
Standart Yaklaşımı uygulayan uluslararası düzeyde faaliyet gösteren bir banka
aşağıda sayılan ilave kriterlere de uymalıdır:101
(a)
Bankanın, operasyonel risk yönetim fonksiyonuna verilen görev ve
sorumlulukları açıkça gösteren bir operasyonel risk yönetim sistemi
bulunmalıdır. Operasyonel risk yönetim fonksiyonu, operasyonel riski
tanımlamak, değerlendirmek, izlemek ve kontrol etmek/ azaltmak amacına
yönelik stratejiler geliştirmekten; operasyonel risk yönetimi ve
kontrollerine ilişkin banka düzeyinde geçerli politika ve prosedürler
belirlemekten; bankanın operasyonel risk değerlendirme yönteminin
tasarlanması ve uygulanmasından ve operasyonel risk için bir risk
raporlama sisteminin tasarlanması ve uygulanmasından sorumludur.
(b)
Banka, içsel operasyonel risk değerlendirme sisteminin bir parçası olarak,
banka, faaliyet kollarına göre önemli kayıplar da dahil, ilgili operasyonel
risk verilerini sistemli bir şekilde izlemelidir. Bankanın operasyonel risk
değerlendirme sistemi, bankanın risk yönetim süreçlerine entegre
edilmelidir. Bu sistemin çıktısı, bankanın operasyonel risk profilini izleme
ve kontrol etme sürecinin ayrılmaz bir parçası olmalıdır. Örneğin, bu
bilgiler, risk raporlama, yönetim raporlaması ve risk analizinde önemli ve
belirleyici rol oynamalıdır. Banka, operasyonel risk yönetimini banka
çapında geliştirme ve güçlendirme amacına yönelik teşvikler yaratmak için
belirli tekniklere sahip olmalıdır.
(c)
Önemli operasyonel kayıplar da dahil maruz kalınan operasyonel riskler
ilgili faaliyet kolu yönetimine, üst yönetime ve yönetim kuruluna düzenli
olarak rapor edilmelidir. Banka, yönetime yapılan raporlardaki bilgilere
dayalı olarak uygun tedbirleri almak için gerekli prosedürlere sahip
olmalıdır.
(d)
Bankanın operasyonel risk yönetim sistemi iyi bir şekilde yazılı hale
getirilmelidir. Bankanın operasyonel risk yönetim sistemine ilişkin dahili
politika, kontrol ve prosedürlerden oluşan yazılı hale getirilmiş bir sete
uyumu sağlama amacına yönelik bir programı bulunmalı ve bu program,
uyumsuzluk halinde ne yapılacağını gösteren politikaları da içermelidir.
(e)
Bankanın operasyonel risk yönetim süreçleri ve ilgili değerlendirme
sistemi, doğrulama ve onaya ve düzenli bağımsız denetime tâbi
tutulmalıdır. Bu denetimler, hem ilgili faaliyet kollarının hem de
operasyonel risk yönetimi fonksiyonunun faaliyetlerini kapsamalıdır.
(f)
Bankanın operasyonel risk değerlendirme sistemi (dahili doğrulama ve
onay süreçleri de dahil), dış denetçilerin ve/veya denetim otoritelerinin
düzenli incelemesine tâbi tutulmalıdır.
101
Bu kriterler, diğer bankalar için tavsiye edilmektedir ve bu kriterlerin uyulması gerekli
yükümlülükler olup olmayacağı ulusal uygulama tercihine bağlıdır.
197
2.
(i)
İleri Ölçüm Yaklaşımları (İÖY)
Genel Standartlar
Bir bankanın İÖY’yi kullanabilmek için gerekli niteliklere haiz olabilmesi
için asgari olarak:
664.
•
yönetim kurulunun ve üst düzey yönetiminin (duruma göre) operasyonel risk
yönetim çerçevesinin gözetim ve denetiminde aktif görev aldığı;
•
kavramsal olarak sağlam olan ve bütünlük içinde uygulanan bir operasyonel
risk yönetim sisteminin bulunduğu; ve
•
hem büyük faaliyet kollarında hem de iç kontrol ve teftiş alanlarında bu
yaklaşımı uygulamak için yeterli kaynaklara sahip olduğu
konularında ilgili denetim otoritesini ikna etmesi gereklidir.
665. Bir bankanın İÖY uygulaması, yasal sermaye hesaplaması amacıyla
kullanılmadan önce, denetim otoritesinin ilk izleme sürecine tâbi olacaktır. Bu
süreç, denetim otoritesinin bu yaklaşımın güvenilir ve uygun olup olmadığını
belirlemesine olanak sağlayacaktır. Aşağıda açıklandığı gibi, bir bankanın içsel
ölçüm sistemi; içsel ve ilgili dışsal kayıp verilerinin, senaryo analizinin ve
bankaya özgü iş ortamı ve iç kontrol faktörlerinin birlikte kullanımına dayalı
olarak, beklenmeyen kayıpları makul ölçülerde tahmin edebilmelidir. Bankanın
ölçüm sistemi, ayrıca, operasyonel risk için ekonomik sermayenin faaliyet
kollarına tahsisini, ilgili faaliyet kollarında operasyonel risk yönetiminin
geliştirilmesi için teşvikler yaratacak bir tarzda destekleyebilmelidir.
(ii)
Nitel Standartlar
Bir bankanın operasyonel risk sermayesi için yasal sermayenin
hesaplanmasında İÖY’ü kullanmasına izin verilebilmesi için, bankanın aşağıda
sayılan nitel standartlara uyum sağlaması gereklidir:
666.
(a)
Bankada, bankanın operasyonel risk yönetim çerçevesinin tasarlanması ve
uygulanmasından sorumlu olan bağımsız bir operasyonel risk yönetim
fonksiyonu bulunmalıdır. Bu fonksiyon, operasyonel risk yönetimi ve
kontrollerine ilişkin banka düzeyinde geçerli politikalar ve prosedürler
belirlemekten; bankanın operasyonel risk ölçüm yönteminin tasarlanması
ve uygulanmasından; operasyonel risk için bir risk raporlama sisteminin
tasarlanması ve uygulanmasından ve operasyonel riski tanımlama, ölçme,
izleme ve kontrol etme/azaltma amacına yönelik stratejiler geliştirmekten
sorumludur.
(b)
Bankanın operasyonel risk ölçüm sistemi, bankanın günlük risk yönetimi
süreçlerine yakından entegre edilmelidir. Bu sistemin çıktısı, bankanın
198
operasyonel risk profilini izleme ve kontrol etme sürecinin ayrılmaz bir
parçası olmalıdır. Örneğin, bu bilgiler, risk raporlaması, yönetim
raporlaması, içsel sermaye tahsisi ve risk analizinde önemli ve belirleyici
rol oynamalıdır. Banka, operasyonel risk yönetimini firma çapında
geliştirmek amacına yönelik teşvikler yaratmak ve operasyonel risk için
ayrılacak sermayeyi büyük faaliyet kollarına tahsis etmek için belirli
tekniklere sahip olmalıdır.
(c)
Maruz bulunulan operasyonel riskler ile kayıp deneyimleri ilgili faaliyet
kolu yönetimine, üst düzey yönetime ve yönetim kuruluna düzenli olarak
raporlanmalıdır. Bankanın, yönetim raporlarındaki bilgiler esas alınarak
gerekli tedbirleri almak için prosedürleri bulunmalıdır.
(d)
Bankanın operasyonel risk yönetim sistemi, iyi bir şekilde yazılı hale
getirilmelidir. Bankanın, operasyonel risk yönetim sistemine ilişkin dahili
politika, kontrol ve prosedürlerden oluşan yazılı hale getirilmiş bir sete
uyumu sağlama amacına yönelik bir programı bulunmalı ve bu program,
uyumsuzluk halinde nelerin yapılacağını gösteren politikaları da
içermelidir.
(e)
İç ve/veya dış denetçiler, operasyonel risk yönetim süreçleri ve ölçüm
sisteminde düzenli denetimler yapmalıdırlar. Bu denetim, hem ilgili
faaliyet kollarının hem de bağımsız operasyonel risk yönetimi
fonksiyonunun faaliyetlerini içermelidir.
(f)
Operasyonel risk ölçüm sisteminin dış denetçiler ve/ veya denetim
otoriteleri tarafından onaylanması süreci aşağıdakileri içermelidir:
- iç doğrulama ve onay süreçlerinin tatmin edici bir şekilde çalıştığının
doğrulanması; ve
- risk ölçüm sistemiyle bağlantılı veri akışları ve süreçlerinin şeffaf ve
ulaşılabilir olmasının sağlanması. Özellikle, denetçilerin ve ilgili
denetim otoritelerinin bu sistemin detaylı tanımlamalarına ve
parametrelerine gerekli gördüklerinde ve uygun usullerle kolay
erişebilecek bir konumda olmaları gerekir.
(iii)
Nicel Standartlar
İÖY Sağlamlık Standardı
Operasyonel riske ilişkin analitik yaklaşımların sürekli olarak
geliştirilmesinden dolayı, Komite, yasal sermaye hesaplamak için gerekli
operasyonel risk ölçütünü bulmak için kullanılabilecek yaklaşım veya dağılım
varsayımları konusunda herhangi bir spesifik belirleme yapmamaktadır. Bununla
birlikte, bir banka uyguladığı yaklaşımın kayıp dağılımının kuyruğunda yer alan
potansiyel kayıp olaylarını başarıyla modelleyebildiğini gösterebilmelidir. Hangi
yaklaşım uygulanırsa uygulansın, bir banka, kullandığı operasyonel risk
667.
199
ölçütünün, kredi riskine ilişkin içsel derecelendirme yaklaşımındakine denk (yani,
bir yıl elde tutma süresine ve 99,9 güven aralığına denk) bir sağlamlık standardına
uyduğunu göstermelidir.
Komite, İÖY sağlamlık standardının bir operasyonel risk ölçüm ve
yönetim sisteminin geliştirilmesinde bankalara önemli esneklik kazandırdığını
kabul etmektedir. Bununla birlikte bankalar, bu sistemlerin geliştirilmesinde,
operasyonel risk modeli geliştirme ve bağımsız model doğrulama/onaylama için
sağlam ve katı prosedürlere sahip olmalıdırlar. Komite, potansiyel operasyonel
kayıplarla ilgili güvenilir ve tutarlı tahminler yapmaya yönelik gelişen sektör
uygulamalarını, uygulama öncesinde inceleyecektir. Komite, toplanan verileri ve
İÖY ile tahmin edilen sermaye yükümlülüklerinin seviyesini de inceleyecektir ve
uygun gördüğü takdirde, öneriler geliştirecektir.
668.
Detaylı Kriterler
Bu bölüm, asgari yasal sermaye yükümlülüğünün hesaplanması amacıyla
dahili olarak geliştirilen operasyonel risk ölçütlerine uygulanacak bir nicel
standartlar dizisini tanımlamaktadır.
669.
(a)
Bir içsel operasyonel risk ölçüm sisteminin, Komite’nin paragraf 644’de
tanımladığı operasyonel risk kapsamına ve Ek 7’de tanımladığı kayıp olayı
türleri ile uyumlu ve tutarlı olmalıdır.
(b)
Banka, dahili iş uygulamalarının BK’yi yeterince kapsadığını
kanıtlamadıkça, denetim otoriteleri, bankanın yasal sermaye
yükümlülüğünü beklenen kayıplar (BK) ve beklenmeyen kayıpların
(BMK) toplamı olarak hesaplamasını isteyeceklerdir. Bir başka deyişle,
asgari yasal sermaye yükümlülüğü hesaplamasını sadece (BMK)’ye
dayandırabilmek
için,
banka,
BK
risklerini
ölçtüğünü ve
muhasebeleştirdiğini kendi ulusal denetim otoritesini tatmin edecek
şekilde gösterebilmelidir.
(c)
Bir bankanın risk ölçüm sistemi, kayıp tahminlerinin kuyruk şeklini
etkileyen önemli operasyonel risk belirleyici faktörlerini kapsamak için
yeterli düzeyde “çeşitlendirilmiş” olmalıdır.
(d)
Asgari yasal sermaye yükümlülüğünü hesaplamak için, farklı operasyonel
risk tahminlerine ilişkin risk ölçüm sonuçlarının toplanması gerekir.
Bununla birlikte, bir bankanın, korelasyonları belirlemek için kullandığı
sistemlerin sağlam olduğunu, doğru uygulandığını ve bu korelasyon
tahminlerini (özellikle stres dönemlerinde) etkileyen belirsizliği dikkate
aldığını ulusal denetim otoritesini tatmin edecek şekilde göstermek
şartıyla, çeşitli münferit operasyonel risk tahminleri arasında kendisinin
dahili olarak tespit ettiği operasyonel risk kayıp korelasyonlarını
kullanmasına izin verilebilir. Banka, uyguladığı korelasyon varsayımlarını,
uygun nitel ve nicel teknikler kullanarak doğrulamalıdır.
200
(e)
Her operasyonel risk ölçüm sisteminin bu bölümde belirtilen denetim
otoritesince öngörülen sağlamlık standardına uymasına yönelik belirli
temel özellikleri bulunmalıdır. Bu özellikler; içsel verilerin, ilgili ve amaca
uygun dış verilerin, senaryo analizinin ve iş ortamını ve iç kontrol
sistemlerini yansıtan başka faktörlerin kullanılmasını içermelidir.
(f)
Bir banka, genel operasyonel risk ölçüm sisteminde bu temel unsurların
ağırlıklarını tespit etmek için güvenilir, şeffaf, iyi dokümante edilmiş ve
kontrol edilebilen ve onaylanabilen bir yaklaşım benimsemeli ve
uygulamalıdır. Örneğin, esas olarak dahili ve harici kayıp olayı verilerine
dayanan 99.9ncu yüzdelik dilime tekabül eden güven aralığında yapılan
tahminlerin, bir ağır-kuyruklu kayıp dağılımı ve az sayıda gözlemlenmiş
kayıp olayı bulunan faaliyet kolları için güvenilir olmadığı durumlar söz
konusu olabilir. Bu durumlarda, senaryo analizi ve iş ortamı ve kontrol
faktörleri, risk ölçüm sisteminde daha öncelikli ve önemli bir rol
oynayabilir. Öte yandan, esas olarak bu verilere dayanan 99.9ncu yüzdelik
dilime tekabül eden güven aralığında yapılan tahminlerin güvenilir
sayıldığı hallerde, operasyonel kayıp olayı verileri risk ölçüm sisteminde
daha öncelikli ve önemli bir rol oynayabilir. Herhalde, bankanın dört temel
unsurun ağırlığını tespit etmek için kullandığı yaklaşım dahili olarak
uyumlu olmalı ve çerçevenin diğer unsurlarında daha önce dikkate alınmış
bulunan nitel değerlendirmeler veya risk azaltıcıların mükerrer sayımını
engellemelidir.
İçsel Veriler
Bankalar, içsel kayıp verilerini bu bölümde bahsi geçen kriterlere göre
izlemelidirler. İçsel kayıp olayı verilerini izlemek, güvenilir bir risk ölçüm
sisteminin geliştirilmesinin ve işlerliğinin olmazsa olmaz bir önkoşuludur. İçsel
kayıp verileri, bir bankanın yaptığı risk tahminlerinin fiili kayıp deneyimiyle
bağlantısı için de yaşamsal öneme sahiptir. Bu, içsel kayıp verilerinin ampirik risk
tahminlerinin temeli olarak ya da bankanın risk ölçüm sisteminin girdileri ve
çıktılarını doğrulama aracı olarak ya da kayıp deneyimleri ile risk yönetim ve
kontrol kararları arasında bir bağlantı olarak kullanılması da dahil, çeşitli farklı
yollarla sağlanabilir.
670.
Bankanın cari iş faaliyetleri, teknolojik süreçleri ve risk yönetim
prosedürleri ile açıkça ilişkilendirilmiş içsel kayıp verileri amaca en uygun
verilerdir. Bu nedenle, banka, muhakemeye dayanan aşma, indirme veya
yükseltme veya başka ayarlamaların yapılabildiği durumlar da dahil, tarihsel
kayıp verilerinin amaca uygunluğunun sürüp sürmediğini, bu verilerin hangi
ölçüler içinde kullanılabileceğini ve bu kararları almaya kimin yetkili olduğunu
değerlendirmek için yazılı hale getirilmiş prosedürlere sahip olmalıdır.
671.
Yasal sermayeyi hesaplamak amacıyla kullanılan ve dahili olarak
oluşturulan operasyonel risk ölçütleri; içsel kayıp verilerinin doğrudan doğruya
kayıp ölçütüne ilişkin modelin kurulması için mi yoksa modeli
onaylamak/doğrulamak için mi kullanıldığına bakılmaksızın, en az beş yıllık bir
672.
201
gözlem süresine dayanmalıdır. Bir banka İÖY uygulamasına ilk geçtiğinde, üç
yıllık bir tarihsel veri uzunluğu kabul edilebilir bir veri uzunluğudur(bu, paragraf
46’daki paralel hesaplamaları da içerir).
Yasal sermaye amaçlarıyla kullanılabilmek için, bir bankanın içsel kayıp
verilerinin toplanması süreçleri aşağıdaki standartlara uygun olmalıdır:
673.
•
Bir banka, denetim otoritesinin onaylama/doğrulama işlemine yardımcı olmak
için, tarihsel içsel kayıp olaylarını Ek 6 ve 7’de tanımlanan ilgili 1. seviye
denetim otoritesi kategorilerine eşleyebilmeli ve bu verileri talepleri üzerine
denetim otoritelerine sunabilmelidir. Banka, kayıpları belirlenmiş faaliyet
kollarına ve olay türlerine tahsis etmek için yazılı hale getirilmiş objektif
kriterler uygulamalıdır. Bununla birlikte, bu kategorileri içsel operasyonel risk
ölçüm sisteminde hangi ölçülerde uygulayacağına ilişkin karar bankanın kendi
ihtiyarındadır.
•
Bir bankanın içsel kayıp verileri kapsamlı olmalı ve ilgili bütün alt-sistemler
ve coğrafi alanlardaki alakalı bütün önemli faaliyetleri ve riskleri
kapsamalıdır. Bir banka, kapsam dışı bırakılan faaliyetlerin veya risklerin tek
başına ve toplu olarak genel risk tahminleri üzerinde önemli bir etki
yapmayacağını gösterebilmelidir. Banka, içsel kayıp verilerini toplamak için
uygun bir minimum brüt kayıp eşik değeri (örneğin 10.000 €) uygulamalıdır.
Bu uygun eşik değer, bankalar arasında ve aynı banka içinde farklı faaliyet
kolları ve/veya olay türleri arasında bir miktar farklılık gösterebilir. Bununla
birlikte, belirli eşik değerler, benzer bankaların kullandığı eşik değerlere genel
olarak uyumlu olmalıdır.
•
Brüt kayıp miktarlarına ilişkin bilgilerin yanı sıra, bir banka, olayın tarihi ve
brüt kayıp miktarından yapılan tahsilat/kurtarma miktarı hakkında bilgiler ve
ayrıca, kayıp olayının sebepleri veya belirleyici etkenleri hakkında bazı
açıklayıcı bilgiler de toplamalıdır. Açıklayıcı bilgilerin detay seviyesi, ilgili
brüt kayıp miktarının seviyesine uygun olmalıdır.
•
Bir banka, bir merkezi departmanda (örneğin, bilgi teknolojileri birimi) veya
birden fazla faaliyet alanını kapsayan bir birimde bir olaydan kaynaklanan
kayıp verileri ile birlikte zaman içinde bağlantılı olaylardan kaynaklanan
kayıp verilerini tespit etmekle ilgili belirli kriterler geliştirmelidir.
•
Kredi riskiyle bağlantılı olan ve geçmişten beri bankaların kredi riski veri
tabanlarına dahil edilen operasyonel risk kayıpları (örneğin, teminat
yönetiminde başarısızlık), bu Çerçevede de, asgari yasal sermayenin
hesaplanması amacıyla kredi riski sayılmaya devam edilecektir. Bu nedenle,
bu kayıplar, operasyonel risk sermaye bulundurma yükümlülüğüne tâbi
olmayacaktır.102 Buna rağmen, bankalar, içsel operasyonel risk yönetimi
amaçlarıyla, kredi riskiyle bağlantılı olanlar da dahil, bütün önemli
102
Bu, kredi riski ve operasyonel risk veritabanlarını daha yeni oluşturmakta olanlar da dahil bütün
bankalar için geçerlidir.
202
operasyonel risk kayıplarını operasyonel risk tanımının kapsamına (paragraf
644’de verilen tanıma ve Ek 7’de sayılan kayıp olayı türlerine) uygun bir
şekilde belirlemelidirler. Bu operasyonel riskle bağlantılı önemli kredi riski
kayıpları, bir bankanın kendi içsel operasyonel risk veri tabanında ayrıca
işaretlenerek gösterilmelidir. Bu kayıpların önem düzeyi, bankalar arasında ve
bir banka içinde farklı faaliyet kolları ve/veya olay türleri arasında farklılık
gösterebilir. Bu önemlilik eşiği değerleri, benzer bankaların kullandığı eşik
değerlere genel olarak uygun ve bunlarla uyumlu olmalıdır.
•
Piyasa riskiyle bağlantılı olan operasyonel risk kayıpları, bu Çerçevede de,
asgari yasal sermayenin hesaplanması amacıyla operasyonel risk sayılacak ve
dolayısıyla, operasyonel risk sermaye bulundurma yükümlülüğüne tâbi
olacaktır.
Dış Veriler
674. Bir bankanın operasyonel risk ölçüm sisteminde, özellikle bankanın sık
olmamakla birlikte potansiyel olarak ciddi kayıplara maruz kalabileceğine
inanmak için sebepler varsa, amaca uygun dış veriler de (halka açık veriler
ve/veya bir veri tabanında toplanan ve diğer bankaların da verilerini içeren sektör
verileri) kullanılmalıdır. Bu dış veriler; fiili kayıp miktarı hakkındaki verileri,
olayın meydana geldiği iş operasyonlarının büyüklüğüne dair bilgileri, kayıp
olaylarının sebep ve koşullarına ilişkin bilgileri veya kayıp olayının diğer bankalar
için öneminin değerlendirilmesine yardımcı olabilecek başka bilgileri de
içermelidir. Bir bankanın, dış verilerin kullanılması gereken durumları ve verileri
hesaplamaya dahil etmek için kullanacağı yöntemleri (örneğin, yükseltme veya
azaltma, nitel ayarlamalar veya gelişmiş senaryo analizinin bildirilmesi gibi)
belirlemek amacına yönelik sistemli bir süreci bulunmalıdır. Dış verilerin
kullanılmasına ilişkin koşullar ve uygulamalar düzenli olarak gözden geçirilmeli,
kaydedilmeli ve periyodik olarak bağımsız denetime tâbi tutulmalıdır.
Senaryo Analizi
Bir banka, yüksek tutarlı kayıp olaylarıyla ilgili maruz bulunduğu risk
düzeyini değerlendirmek amacıyla, dış verilerle bağlantılı olarak bir uzman
görüşüne dayalı senaryo analizi yöntemini kullanabilir. Bu yaklaşım, yüksek
tutarlı kayıp olayları hakkında gerekçelere dayanan değerlendirmeler yapabilmek
için, deneyimli yöneticiler ve risk yönetim uzmanlarının bilgisine dayanır.
Örneğin, bu uzman değerlendirmeleri, varsayılan bir istatistiksel kayıp
dağılımının parametreleri olarak ifade edilebilir. Ayrıca, senaryo analizi, bankanın
operasyonel risk ölçümü çerçevesi içinde kullanılan korelasyon varsayımlarından
sapmaların etkisini değerlendirmek ve özellikle, birden fazla eşzamanlı
operasyonel risk kayıp olayından kaynaklanabilecek olası zararları
değerlendirmek amacıyla da kullanılmalıdır. Zaman içinde bu değerlendirmelerin
makul değerlendirmeler olarak kalmalarını sağlamak için fiilen gerçekleşen kayıp
olayı deneyimleriyle karşılaştırılmak suretiyle doğrulanması ve gerekirse yeniden
değerlendirilmesi gereklidir.
675.
203
İş Ortamı ve İç Kontrol Faktörleri
Bir bankanın banka-çapında risk değerlendirme yöntemi, fiilen
gerçekleşen veya senaryoya dayanan kayıp verilerini kullanmanın yanı sıra,
bankanın operasyonel risk profilini değiştirebilecek olan temel iş ortamı ve iç
kontrol faktörlerini de kapsamalıdır. Bu faktörler, bankanın risk
değerlendirmelerini daha geleceğe dönük yapacak; bankanın kontrol ve çalışma
ortamlarının kalitesini daha doğrudan yansıtacak; sermaye değerlendirmelerinin
risk yönetim hedeflerine uyumlu olmasına yardımcı olacak ve operasyonel risk
profillerindeki hem iyileşmeleri hem de kötüleşme ve bozulmaları daha çabuk
tespit edecektir. Yasal sermaye hesaplaması amaçlarıyla kullanılabilmesi için, bu
faktörlerin bir bankanın risk ölçüm çerçevesinde kullanımı aşağıdaki standartlara
uygun olmalıdır:
676.
•
Her faktör seçiminin, etkilenen iş alanları hakkında uzman görüşlerini de
içeren ve deneyimlere dayanan anlamlı bir risk belirleyicisi olduğunun
kanıtlanması gereklidir. Mümkün olan durumlarda, bu faktörler,
doğrulanmaları ve onaylanmalarına olanak sağlayacak
nicel ölçütlere
dönüştürülebilmelidir.
•
Bir bankanın risk tahminlerinin faktörlerdeki değişimlere ve çeşitli faktörlerin
nispi ağırlığına karşı hassasiyeti sağlam temellere dayanmalıdır. Bu çerçeve,
risk kontrollerindeki gelişmelerden kaynaklanan risk değişikliklerinin yanı
sıra, faaliyetlerin artan karmaşıklığından veya iş hacmindeki artıştan dolayı
meydana gelebilecek potansiyel risk artışlarını da yakalayabilmelidir (analize
dahil edebilmelidir).
•
Ampirik tahminlerdeki ayarlamalar için destekleyici bir gerekçe olarak
kullanımı da dahil bütün kullanım amaçları ve çerçevenin kendisi, iyi
dokümante edilmeli ve hem banka içinde hem de denetim otoriteleri
tarafından bağımsız denetime tâbi tutulmalıdır.
•
Zaman içinde bu sürecin ve sonuçlarının, gerçekleşen içsel kayıp olayları ve
ilgili dış veriler ile karşılaştırılmak suretiyle doğrulanması/onaylanması ve
gereken ayarlamaların yapılması gereklidir.
(iv)
Riskin Azaltılması103
677. İÖY’de, bir bankanın asgari yasal sermaye yükümlülüğünün
hesaplanmasında kullanılan operasyonel risk ölçütlerinde sigortanın risk azaltıcı
etkisini dikkate almasına izin verilecektir. Sigortanın risk azaltıcı etkisi, İÖY ile
hesaplanan toplam operasyonel risk sermaye bulundurma yükümlülüğünün
%20’siyle sınırlı olacaktır.
103
Komite, operasyonel risk için risk azaltıcılarının kullanımı hakkında sektörle devam eden
diyalogunu sürdürmek istemektedir ve bu bağlamda, artan deneyim esasında, operasyonel risk
azaltıcıları ile ilgili kriterleri ve bunların dikkate alınmasına ilişkin limitleri gözden geçirmeyi
düşünebilir.
204
678. Bir bankanın bu risk azaltıcılardan istifade etme kabiliyeti, aşağıdaki
kriterlere uyması şartına bağlı olacaktır:
•
Sigortacının asgari hasar tazminatı ödeme kabiliyeti derecesi A (veya muadili)
olmalıdır.
•
Sigorta poliçesinin ilk geçerlilik süresi en az bir yıl olmalıdır. Kalan geçerlilik
süresi bir yıldan kısa olan poliçeler için, banka, kalan geçerlilik süresi 90 gün
veya daha kısa olan poliçeler için %100 kesinti oranına kadar poliçenin azalan
kalan geçerlilik süresini yansıtan uygun kesintileri yapmalıdır.
•
Sigorta poliçesinde asgari iptal ihbarı süresi 90 gün olmalıdır.
•
Sigorta poliçesinde, ilgili denetim otoritesinin karar ve fiilleriyle tetiklenen ya
da temerrüde düşen bir banka ile ilgili olarak, bankaya karşı tasfiye takibinin
başlatılmasından veya kayyım tayininden sonra olan olaylar hariç, bankanın,
kayyımın veya tasfiye memurunun bankanın maruz kaldığı kayıplar veya
yaptığı masrafların tazminini talep etmesini engelleyen herhangi bir istisna,
tenzili muafiyet veya sınırlama bulunmamalıdır; ancak şu şartla ki, sigorta
poliçesi, denetim otoritesinin karar ve eylemlerinden kaynaklanan para
cezaları, cezalar veya cezai tazminatları kapsam dışı tutabilir.
•
Risk azaltımına ilişkin hesaplamalar, bankanın sigorta kapsamını, bankanın
genel operasyonel risk sermayesi tespitinde kullandığı fiili kayıp olasılığı ve
kaybın etkileriyle ilişkisinde şeffaf ve bu olasılık ile etkilere uygun olan bir
tarzda yansıtmalıdır.
•
Sigortanın bir üçüncü tarafa yaptırılması gereklidir. Grup içi sigorta şirketleri
ve bağlı şirketlere sigorta yaptırılması halinde, üstlenilen risklerin, örneğin
kabul edilebilirlik kriterlerine uyan reasürans yoluyla, bir bağımsız üçüncü
tarafa devredilmesi gerekir.
•
Sigortanın dikkate alınması için kullanılan çerçeve, sağlam temellere
dayanmalı ve iyi dokümante edilmelidir.
•
Banka, operasyonel riski azaltmak amacıyla kullandığı sigortanın bir tanımını
vermelidir.
Bir bankanın İÖY kapsamında sigortanın tanınması için kullandığı
yöntemin, sigorta tanıma tutarında uygun indirimler veya kesintiler yoluyla,
aşağıdaki unsurları da kapsaması gereklidir:
679.
• Yukarıda belirtildiği gibi, bir yıldan daha kısa ise, poliçenin kalan geçerlilik
süresi;
• Bir yıldan daha kısa ise, poliçenin iptal ihbarı süresi ve
205
• Sigorta poliçelerinin kapsamları arasında uyumsuzluklar ve ödemelerde
belirsizlikler.
D. Kısmi Kullanım
Bir bankanın, faaliyetlerinin bir kısmı için İÖY’yi, diğer faaliyetleri için de
Temel Gösterge Yaklaşımını veya Standart Yaklaşımı kullanmasına (kısmi
kullanım), aşağıda sayılan yükümlülüklere uyması şartıyla izin verilecektir:
680.
•
Bankanın global ve konsolide operasyonlarının bütün operasyonel riskleri
kapsanmalıdır;
•
Bankanın İÖY kapsamı içindeki bütün operasyonları, İÖY yaklaşımının
kullanılmasına ilişkin nitel kriterlere uygun olmalı; diğer daha basit
yaklaşımlardan birinin kullanıldığı operasyonları ise o yaklaşımla ilgili kabul
edilebilirlik kriterlerine uygun olmalıdır;
•
İÖY uygulama tarihinde, bankanın operasyonel risklerinin önemli bir kısmının
İÖY kapsamında olması gereklidir; ve
•
Banka, İÖY’yi operasyonlarının önemsiz bir kısmı hariç hepsine uygulamayı
hedeflediği zaman programını da içeren bir planı ilgili denetim otoritesine
ibraz etmelidir. Bu plan, zaman içinde İÖY yaklaşımına geçmenin fizibilitesi
ve uygulanabilirliğine dayanmalı ve başka hiç bir sebebe dayanmamalıdır.
Denetim otoritesinin iznine tâbi olarak kısmi kullanımı seçen bir banka,
operasyonlarının hangi kısımlarında İÖY yaklaşımını uygulayacağına, ilgili
faaliyet kolları, hukuki yapı, coğrafi veya başka dahili faktörlere göre karar
verebilir.
681.
Denetim otoritesinin iznine tâbi olarak, bir banka İÖY dışında bir
yaklaşımı global ve konsolide bazda kullanmak ve uygulamak istediği takdirde ve
680. paragrafın üçüncü ve/ veya dördüncü koşuluna uymuyorsa, o banka, sınırlı
durum ve koşullarda:
682.
• bir İÖY yaklaşımını daima kısmi olarak uygulayabilir ve
• İÖY’nin faaliyet gösterdiği ülkenin denetim otoritesi tarafından onaylanmış
olması ve bankanın kendi kurulu bulunduğu ülkenin denetim otoritesi
tarafından kabul edilebilir olması şartıyla, bir iştirakinde yaptığı bir İÖY
hesaplamasının sonuçlarını, global ve konsolide operasyonel risk sermaye
yükümlülüğü hesaplamasına dahil edebilir.
682. paragrafta belirtilen nitelikteki izinler sadece istisnai olarak
verilmelidir. Bu istisnai izinler, genellikle, bir bankanın bu koşullara uymasına
bankanın yabancı ülkelerdeki iştiraklerinin tâbi olduğu denetim otoritelerinin
uygulama kararlarının engel olduğu durumlarla sınırlı tutulmalıdır.
683.
206
VI.
Alım-Satım Portföyüne İlişkin Hususlar
A.
Alım-Satım Portföyü Tanımı
Piyasa Riski Değişikliğinde mevcut tanımın yerini, aşağıdaki alım-satım
portföyü tanımı alacaktır (Piyasa Riski Değişikliği Giriş Bölümü – Bölüm I,
paragraf 2’ye bakınız). 104
684.
685. Bir alım-satım portföyü, alım satım amacıyla ya da alım-satım
hesaplarındaki diğer unsurlara finansal koruma sağlamak amacıyla tutulan
finansal enstrüman ve emtia pozisyonlarından oluşur. Alım-satım portföyünün
yasal sermaye yeterliliği hesaplamasına dahil edilebilmesi için, finansal
enstrümanların alınıp satılabilirlikleriyle ilgili kısıtlayıcı taahhütlerden âri
olmaları ya da tam olarak finansal korumaya alınmaları gerekir. Ayrıca,
pozisyonlar sık sık ve doğru bir şekilde değerlemeye tabi tutulmalı ve portföy
aktif bir şekilde yönetilmelidir.
686. Finansal enstrüman, bir kuruluşa bir finansal varlık (aktif) ve başka bir
kuruluşa bir finansal pasif (borç) veya sermaye enstrümanı veren herhangi bir
sözleşmedir. Finansal enstrümanlar, hem birincil finansal enstrümanları (veya
nakit enstrümanları), hem de türev finansal enstrümanları içerir. Bir finansal
varlık; nakit formunda olan ya da nakit veya başka bir finansal varlık alma hakkı
veren ya da finansal varlıkları potansiyel olarak uygun ve olumlu koşullarla
değiştirmek için bir akdi hak veren ya da bir sermaye enstrümanı olan herhangi
bir varlıktır. Bir finansal pasif (borç); nakit veya başka finansal varlıkları teslim
etme ya da finansal pasifleri (borçları) potansiyel olarak olumsuz olan koşullarla
değiştirme konusunda bir akdi yükümlülüktür.
Alım satım amacıyla tutulan pozisyonlar, kısa vadede tekrar satış amacıyla
ve/veya fiili veya beklenen kısa vadeli fiyat hareketlerinden istifade etmek
amacıyla veya arbitraj geliri elde etmek amacıyla bilerek tutulan pozisyonlardır ve
örneğin, bankanın kendi nam ve hesabına tuttuğu pozisyonlarını, müşterilere
sunulan hizmet nedeniyle tutulan pozisyonları (örneğin, eşlenmiş birincil aracılık
hizmetleri) ve piyasa yapıcılığından doğan pozisyonları içerebilir.
687.
688. Pozisyonların alım-satım portföyüne yönelik yasal sermaye uygulaması
amacıyla kabul edilebilir niteliklere sahip olabilmesinin temel koşulları aşağıda
sayılmaktadır.
•
104
Pozisyon/enstrüman veya portföyler için açıkça dokümante edilmiş ve üst
yönetim tarafından onaylanmış alım-satım stratejisi (beklenen yatırım elde
tutma süresini de içerir).
Piyasa Riski Değişikliği, Giriş Bölümü’nün 3 ile 5. paragrafları arasında açıklanan alım-satım
portföyü kural ve ilkeleri aynen geçerlidir ve değişmemiştir.
207
•
Pozisyonun aktif olarak yönetimi için açıkça tanımlanmış ve aşağıdakileri
içermesi gereken politika ve prosedürler:
- pozisyonların bir alım-satım masasından yönetilmesi gerekir;
- pozisyon limitlerinin belirlenmesi ve uygunluğunun takip edilmesi gerekir;
- dealer’lar, kararlaştırılmış limitler dahilinde ve kararlaştırılmış bir
stratejiye göre pozisyon alma ve pozisyonu yönetme konusunda özerk
olmalıdır;
- pozisyonların piyasa fiyatlarına göre değerlemesinin asgari günlük olarak
yapılması ve model fiyatlarına göre değerlemesinde ise parametrelerin
günlük değerlendirilmesi gereklidir;
- pozisyonların kurumun risk yönetim sürecinin ayrılmaz bir parçası olarak
üst yönetime rapor edilmesi gerekir ve
- pozisyonların piyasa bilgi kaynaklarına bakılarak aktif bir şekilde
izlenmesi gereklidir (piyasa likiditesi veya pozisyonları riskten koruma
kabiliyeti veya portföy risk profilleri hakkında değerlendirmeler
yapılmalıdır). Bu, değerleme sürecine katılan piyasa girdilerinin kalitesi ve
mevcudiyeti, piyasa devir oranı, piyasada işlem gören pozisyonların
büyüklüğü, vb. faktörlerin değerlendirilmesini de içerir.
•
Bankanın alım-satım hesaplarında devir oranının ve durgun ve hareketsiz
pozisyonların izlenmesi de dahil, mevcut pozisyonların bankanın alım satım
stratejisine göre izlenmesi için açıkça tanımlanmış politika ve prosedürler.
689. Bir finansal koruma, başka bir alım-satım portföyü pozisyonunu veya
başka bir portföyü oluşturan risk unsurlarını tamamen veya önemli oranda
karşılayan bir pozisyondur.
B.
İhtiyatlı Değerleme İlkeleri
690. Bu bölüm, bankalara, alım-satım hesaplarında mevcut pozisyonların
ihtiyatlı ve basiretli değerlemesine ilişkin ilke ve rehberler sunmaktadır. Bu
ilkeler, özellikle, sadece daha az likit olmaları sebebiyle alım-satım portföyü
kapsamından çıkartılmamalarına rağmen, ihtiyatlı ve basiretli değerleme
konusunda denetim otoritesinde kaygılara yol açan daha az likit pozisyonlar için
önemlidir.
İhtiyatlı ve basiretli değerleme uygulamalarına ilişkin bir çerçeve asgari
olarak şunları içermelidir:
691.
208
1. Sistemler ve Kontroller
Bankalar, yönetimin ve denetim otoritelerinin, uygulanan değerleme
tahminlerinin ihtiyatlı ve güvenilir olduğundan emin olmaları için yeterli ve
uygun sistem ve kontroller oluşturmalı ve muhafaza etmelidirler. Bu sistemler,
banka içinde bulunan diğer risk yönetim sistemleriyle (kredi analizi gibi) entegre
edilmelidir. Bu sistemler şunları içermelidir:
692.
• Değerleme sürecine ilişkin yazılı hale getirilmiş politika ve prosedürler. Bu
politika ve prosedürler, değerleme işlemine katılan çeşitli birim ve alanların
açıkça tanımlanmış sorumluluklarını, piyasa bilgi kaynaklarını ve bunların
uygunluk kontrolünü, bağımsız değerleme sıklığını, kapanış fiyatları
zamanlamasını, değerlemelere yönelik ayarlamalara ilişkin prosedürleri, ay
sonu ve bir defaya mahsus doğrulama ve onay prosedürlerini içerir; ve
• Değerleme sürecinden sorumlu olan birim için açık ve bağımsız (yani, ön
bürodan bağımsız) hiyerarşik yapı. Söz konusu birim bu hiyerarşik yapı içinde
nihai olarak bir yönetim kurulu murahhas azasına bağlı olmalıdır.
2. Değerleme Yöntemleri
(i)
Piyasa Fiyatı Esas Alınarak Yapılan Değerleme
Pozisyonların piyasa fiyatlarına göre değerlenmesi işlemi, pozisyonların
bağımsız kaynaklardan temin edilen kapanış fiyatları üzerinden asgari günlük
olarak değerlemeye tabi tutulması işlemidir. Bilinen kapanış fiyatlarına örnek
olarak, borsa fiyatları, ekran fiyatları ya da çeşitli bağımsız tanınmış brokerlerden
alınan fiyatlar sayılabilir.
693.
Bankalar, pozisyonları piyasa fiyatlarına göre değerleme işlemini mümkün
olduğu kadar çok yapmalıdırlar. Kurum belirli bir pozisyon türünde önemli bir
piyasa yapıcı olmadıkça ve kapanışı cari piyasa ortalamasından
gerçekleştirebilecek durumda olmadıkça, daha ihtiyatlı olan satın alma teklifi/satış
teklifi kullanılmalıdır.
694.
(ii)
Model Fiyatı Esas Alınarak Yapılan Değerleme
Pozisyonları piyasa fiyatlarına göre değerlemenin mümkün olmaması ve
bunun ihtiyatlı ve basiretli uygulama olduğunun anlaşılması halinde, bankalar
pozisyonlarını model tarafından belirlenen fiyatlara göre değerleyebilirler.
Pozisyonları model fiyatlarına göre değerleme işlemi, bir piyasa girdisine göre
yapılması, bir piyasa girdisinden çıkartılması ya da bir piyasa girdisi esas alınarak
hesaplanması gereken bir değerleme yöntemi olarak tanımlanır. Pozisyonların
model fiyatlarına göre değerlenmesinde, ilave ihtiyatlılık ve dikkat gösterilmesi
uygun olur. Denetim otoriteleri, pozisyonların model fiyatlarına göre
değerlenmesinin ihtiyatlı ve basiretli olup olmadığını değerlendirirken şunları
dikkate alacaklardır:
695.
209
•
Üst yönetim, alım-satım portföyünün model fiyatlarına göre değerlemeye tâbi
tutulan unsurlarını bilmeli ve bunun işletme riski/performansı raporlamasında
yaratabileceği belirsizliğin önem düzeyini anlamalıdır.
•
Piyasa girdileri, mümkün olduğu kadar, piyasa fiyatları esas alınarak
belirlenmelidir (yukarıda açıklandığı gibi). Piyasa girdilerinin değerlemeye
konu olan belirli bir pozisyon için uygun olup olmadığı düzenli olarak gözden
geçirilmelidir.
•
Mümkün olduğu kadar, belirli ürünler için genel kabul gören değerleme
yöntemleri uygulanmalıdır
•
Modelin bankanın kendisi tarafından geliştirilmiş olması halinde, model,
geliştirme sürecinden bağımsız olan ve gerekli nitelikleri haiz uzman kişiler
tarafından değerlendirilmiş bulunan uygun varsayımlara dayanmalıdır. Model,
ön bürodan bağımsız olarak geliştirilmeli ya da onaylanmalıdır. Model,
bağımsız olarak test edilmelidir. Bu işlem, kullanılan matematik yöntemler,
varsayımlar ve yazılım uygulamalarının doğrulanması ve onaylanmasını da
içerir.
•
Modeldeki değişikliklere ilişki resmi kontrol prosedürleri bulunmalıdır ve
değerlemeleri kontrol etmek için, modelin güvenilir bir kopyası emniyetli bir
yerde saklanmalı ve düzenli aralıklarla kullanılmalıdır.
•
Risk yönetimi kullanılan modellerin zayıf yönlerini ve bunların değerleme
çıktısına en iyi nasıl yansıtılabileceğini bilmelidir.
•
Model, model performansının doğru olup olmadığını tespit etmek için
periyodik incelemeye tâbi tutulmalıdır (örneğin, varsayımların uygunluğunu
sürdürüp sürdürmediğinin değerlendirilmesi, risk faktörlerine kıyasla K&Z
(kâr &zarar) analizi, gerçekleşen kapanış değerlerinin model çıktıları ile
karşılaştırılması).
•
Değerleme ayarlamaları, (örneğin, model değerlemesinde belirsizlikleri
karşılamak için) yapılmalıdır (698 ilâ 701. paragraflardaki değerleme
ayarlamalarına da bakınız).
(iii)
Bağımsız Fiyat Doğrulaması
696. Bağımsız fiyat doğrulaması, pozisyonların piyasa fiyatlarına göre günlük
değerleme işleminden ayrıdır. Bu işlem, piyasa fiyatları veya model girdilerinin
doğruluğunun düzenli olarak kontrol edildiği bir süreçtir. Pozisyonları piyasa
fiyatlarına göre günlük değerleme işlemi dealer’lar tarafından yapılabilir; oysa
piyasa fiyatları veya model girdilerinin doğrulaması işlemi işlem odasından
bağımsız bir birim tarafından (asgari olarak ayda bir kez ya da piyasa/alım satım
faaliyetlerinin niteliğine bağlı olarak daha sık) yapılmalıdır. Bu doğrulamanın,
pozisyonları piyasa fiyatlarına göre günlük değerleme işlemi kadar sık
210
yapılmasına gerek yoktur, çünkü pozisyonların objektif, yani bağımsız olarak
değerlenmesi, fiyatlandırma hataları veya önyargılarını gösterir ve bu da, yanlış
günlük değerlemelerin bertaraf edilmesini sağlar.
Bağımsız fiyat doğrulaması, daha yüksek bir doğruluk standardına sahiptir,
çünkü bu kontrolde kâr ve zarar rakamlarını tespit etmek için piyasa fiyatları veya
model girdileri kullanılır, oysa günlük piyasa fiyatlarına göre değerlemeler esas
olarak raporlama tarihleri arasında yönetim raporlaması amacıyla kullanılır.
Bağımsız fiyat doğrulaması için, fiyatlama kaynaklarının daha sübjektif olduğu,
örneğin sadece bir mevcut brokerin fiyat verdiği durumlarda, değerleme
ayarlamaları gibi bazı ihtiyatlılık tedbirleri uygun olabilir.
697.
3. Değerlemeye ilişkin Düzeltmeler ve Karşılık Tesisi
698. Bankalar, değerleme ayarlamaları/rezervlerine ilişkin belirli prosedürler
oluşturmalı ve uygulamalıdırlar. Denetim otoriteleri, bankaların, değerleme
ayarlamalarına gerek olup olmadığını tespit etmek için üçüncü tarafların
değerlemelerini kullanmalarını beklerler. Bu mülahazalar, pozisyonların model
fiyatlarına göre değerlenmesinde de gereklidir.
Denetim
otoriteleri,
asgari
olarak
aşağıdaki
değerleme
ayarlamaları/rezervlerinin resmen değerlendirilmesini beklerler: kazanılmamış
kredi spread’leri, kapanış maliyeti, operasyonel riskler, erken fesih, yatırım ve
fonlama maliyetleri ve gelecekteki idari giderler ve uygunsa, model riski.
699.
Ayrıca, denetim otoriteleri, bankaların daha az likit olan pozisyonlar için
rezerv ayırma gereğini değerlendirmelerini (ve bunların uygunluğunu sürdürüp
sürdürmediğini sürekli olarak gözden geçirmelerini) isterler. Likidite azalması,
piyasa olaylarından kaynaklanabilir. İlave olarak, yoğunlaşmış pozisyonlar
ve/veya durgun ve hareketsiz pozisyonlar için kapanış fiyatlarının aleyhte olması
ihtimali daha fazladır. Bankalar, daha az likit pozisyonlar için bir değerleme
rezervine gerek olup olmadığını belirlerken çeşitli etkenleri değerlendirmelidirler.
Bu etkenler, pozisyonu/ pozisyon içindeki riskleri korumaya almak için gereken
süreyi, satın alma teklifi/satış teklifi spread’lerinin ortalama volatilitesini, piyasa
kotasyonlarının mevcudiyetini (piyasa yapıcılarının sayısı ve kimliği) ve alımsatım hacimlerinin ortalamasını ve volatilitesini içerir.
700.
701.
Değerleme ayarlamaları yasal sermayeyi etkilemelidir.
C. Alım-Satım Hesaplarında Karşı Taraf Kredi Riskiyle İlgili Uygulama
Bankaların, alım-satım portföyündeki tezgah üstü türevler, repo-türü
işlemler ve diğer işlemler için karşı taraf kredi riski için sermaye bulundurma
yükümlülüğünü, genel piyasa riski ve spesifik risk için sermaye bulundurma
702.
211
yükümlülüğünden ayrı hesaplamaları gerekir.105 Bu hesaplamada kullanılacak risk
ağırlıklarının, bankacılık hesaplarında sermaye yükümlülüklerini hesaplamak için
kullanılan risk ağırlıklarına uyumlu olması gereklidir. Böylece, bankacılık
hesaplarında standart yaklaşımı uygulayan bankalar, alım-satım hesaplarında
standart yaklaşım risk ağırlıklarını kullanacaklardır ve bankacılık hesaplarında
İDD yaklaşımını uygulayan bankalar da, 256 ile 262 arası paragraflarda
açıklanmakta olan bankacılık hesaplarında İDD geçiş durumuna uygun bir
şekilde, alım-satım hesaplarında İDD risk ağırlıklarını kullanacaklardır. İDD
yaklaşımının uygulandığı portföylere dahil edilen karşı taraflar için, İDD risk
ağırlıklarının uygulanması gereklidir. Tezgah üstü türev işlemler için risk
ağırlıkları üzerindeki %50 üst sınır kaldırılmıştır (paragraf 82’ye bakınız).
703. Alım-satım portföyünde, repo-türü işlemler için, alım-satım portföyüne
dahil edilen bütün enstrümanlar, kabul edilebilir nitelikli teminat olarak
kullanılabilir. Kabul edilebilir nitelikli teminatın bankacılık hesapları tanımının
kapsamı dışında olan bütün enstrümanlar, (151. paragrafta belirtildiği gibi)
tanınmış borsalara kote edilmiş ana endeks dışındaki hisse senetlerine uygulanan
seviyede bir kesintiye tâbi olacaklardır. Bununla birlikte, bankaların kesintiler için
kendi tahminlerini kullandıkları durumlarda, bankalar bunları 154 ve 155.
paragraflara uygun olarak alım-satım portföyüne de uygulayabilirler. Sonuç
olarak, bankacılık hesaplarında değil, fakat alım-satım hesaplarında kabul
edilebilir nitelikli teminat sayılan enstrümanlar için, kesintiler her münferit
menkul kıymet için ayrıca hesaplanmalıdır. Bankaların repo-türü işlemler için risk
ölçümünde bir RMD yaklaşımını kullandığı durumlarda, bankalar bu yaklaşımı
178 ilâ 181. paragraflara uygun olarak alım-satım hesaplarında de
uygulayabilirler.
704. Teminatlandırılmış tezgah üstü türev işlemleri için karşı taraf kredi riski
sermaye bulundurma yükümlülüğü hesaplaması, bankacılık hesaplarına
kaydedilen bu işlemler için öngörülen kuralların aynısıdır.
Repo-türü işlemler için karşı taraf sermaye bulundurma yükümlülüğü
hesaplaması, bankacılık hesaplarına kaydedilen bu tür işlemler için 147 ilâ 181.
paragraflarda belirtilen kurallara göre yapılacaktır. Paragraf 273’de belirtildiği
gibi KOBİ’ler için firma-büyüklüğüne göre ayarlama da, alım-satım portföyüne
uygulanacaktır.
705.
Kredi Türevleri
Bir bankanın bir kredi türevini kullanarak bir dahili finansal koruma
yaptığı (yani, bankacılık hesaplarındaki bir kredinin kredi riskine karşı alım-satım
portföyüne kaydedilen bir kredi türeviyle finansal koruma yaptığı) durumlarda,
bankanın bankacılık hesaplarındaki kredi riski için sermaye yükümlülüğünün
azaltılabilmesi için, alım-satım hesaplarındaki kredi riskinin bir dış üçüncü şahsa
(yani, kabul edilebilir bir koruma sağlayıcıya) devredilmesi gerekir. Finansal
706.
105
Gerçekleşmemiş döviz ve menkul kıymet alım satım işlemlerine ilişkin uygulama, 88.
paragrafta açıklanmaktadır.
212
korumaya alınan bankacılık hesapları pozisyonları için sermaye yükümlülüklerini
hesaplamak amacıyla, kredi türevleri ile ilgili bankacılık hesapları uygulaması
kullanılacaktır. Alım-satım portföyüne kaydedilen bir kredi türeviyle ilgili olarak,
genel piyasa riski ve spesifik risk için sermaye bulundurma yükümlülükleri,
Piyasa Riski Değişikliği esasında uygulanacaktır. Alım-satım portföyüne
kaydedilen kredi türevleri için spesifik risk netleştirmesi, 713 ilâ 718.
paragraflarda açıklanmaktadır.
Alım-satım hesaplarında tek isimli kredi türevi işlemleri için karşı taraf
kredi riski sermaye bulundurma yükümlülüğü, aşağıdaki gelecekteki potansiyel
risk tutarı ilave faktörleri kullanılarak hesaplanacaktır:
707.
Toplam Getiri Swapı
“Kabul edilebilir” referans borç
“Kabul edilemez” referans borç
Kredi Temerrüdüne Dayalı
Swap
“Kabul edilebilir” referans borç
“Kabul edilemez” referans borç
Finansal Koruma
Alıcısı
Finansal Koruma
Satıcısı
%5
%5
%10
%10
%5
%5**
%10
%10**
Kalan vadeye bağlı olarak herhangi bir fark olmayacaktır.
“Kabul edilebilir” tanımı, Piyasa Riski Değişikliği dokümanında standart ölçüm
yöntemi kapsamında spesifik risk uygulamasındaki “kabul edilebilir”
kategorisinin aynısıdır.
** Bir kredi temerrüdüne dayalı swap işleminin finansal koruma satıcısı, sadece,
ilgili borçlu hâlâ ödeme gücüne sahipken koruma alıcısının ödeme aczine düşmesi
halinde işlemin kapanışa tâbi olduğu durumlarda bir ilave faktöre tâbi olacaktır.
Bu ilave faktör, ödenmemiş primlerin toplam tutarına kadar bir üst limite tâbi
olmalıdır.
Kredi türevinin bir sepetteki referans kuruluşlar arasında birinci temerrüt
olayı üzerine başvuru olanağı bulunan kredi türevi işlemi olması halinde, bu ilave
faktör, sepette bulunan en düşük kredi kalitesine sahip borca göre tespit
edilecektir; bir başka deyişle, sepette kabul edilemez nitelikte referans borçların
bulunması halinde, kabul edilemez referans borcun ilave faktörü kullanılmalıdır.
Sepetteki referans kuruluşlar arasında ikinci ve daha sonraki temerrüt olayları
üzerine başvuru olanağı bulunan işlemlerde, ilgili varlıklar kredi kalitesi kriterine
göre tahsis edilmeye devam edilmelidir; yani, referans kuruluşlar arasında ikinci
temerrüt olayı üzerine başvuru olanağı bulunan işlem için uygulanacak ilave
faktörü, ikinci en düşük kredi kalitesi belirler, vb.
708.
213
D. Standart Metotta Alım-Satım Portföyünün Spesifik Riskine İlişkin
Sermaye Yükümlülüğü
Aşağıdaki bölümler, standart yöntemde, alım-satım hesaplarında spesifik
risk için yasal sermaye uygulamalarındaki değişiklikleri tanımlamaktadır.106 Bu
değişiklikler, standart yaklaşımda bankacılık hesapları için sermaye
yükümlülüğünün hesaplanmasına ilişkin olarak yapılan değişikliklerle uyumludur.
709.
1. Kamu Menkul Kıymetleri İçin Spesifik Riske İlişkin Sermaye
Yükümlülüğü
710.
Yeni sermaye bulundurma yükümlülükleri aşağıdaki gibidir:
Bağımsız Kredi
Değerlendirmesi
AAA ile AA- arası
A+ ile BBB- arası
Spesifik Risk Sermaye Bulundurma Yükümlülüğü
%0
%0.25 (Nihai vadeye kadar kalan süre 6 ay veya daha
kısa)
%1.00 (Nihai vadeye kadar kalan süre 6 aydan fazla
ve 24 ay da dahil 24 aydan daha kısa)
%1.60 (Nihai vadeye kadar kalan süre 24 aydan daha
fazla)
%8.00
Diğerleri
Bir devlet tahvili ulusal para birimi cinsinden ihraç edildiğinde ve banka
tarafından aynı para biriminden fonlandığında, ulusal uygulama tercihine bağlı
olarak, daha düşük bir spesifik risk sermaye bulundurma yükümlülüğü
uygulanabilir.
711.
2. Derecelendirilmemiş Borçlanma Enstrümanlarında Spesifik Risk
Kuralları
Piyasa Riski Değişikliğine göre, derecelendirilmemiş menkul kıymetler,
herhangi bir dereceye sahip olmadıkları halde ihraççının bir tanınmış menkul
kıymetler borsasında işlem gören menkul kıymetleri bulunduğu ve sermaye
yeterliliği hesaplanan banka tarafından denk yatırım kalitesinde sayıldıkları
takdirde, denetim otoritesinin iznine tâbi olarak, “kabul edilebilir nitelikte”
kategorisine alınabilirler. Bu kural, standart yaklaşımı uygulayan bankalar için de
aynen geçerlidir. Bir portföy için İDD yaklaşımını uygulayan bankalar için ise,
derecelendirilmemiş menkul kıymetler, aşağıdaki koşulların her ikisi de yerine
getirildiği takdirde “kabul edilebilir nitelikte” kategorisine alınabilir:
712.
106
Kabul edilebilir borçlanma enstrümanları, hisse senetleri ve diğer menkul kıymetler için Piyasa
Riski Değişikliği dokümanında belirtilen spesifik risk sermaye bulundurma yükümlülükleri
değişmeyecektir.
214
•
menkul kıymetler, sermaye yeterliliği hesaplanan bankanın, ulusal denetim
otoritesinin İDD yaklaşımıyla ilgili koşullarına uygun olduğunu teyit ettiği iç
derecelendirme sistemince yatırım yapılabilirlik kalitesine denk107 düzeyde bir
derece ile derecelendirilmiş olmalıdır; ve
•
ihraççının tanınmış bir menkul kıymetler borsasına kayıtlı menkul kıymetleri
bulunmalıdır.
3. Kredi Türevleriyle Finansal Koruma Altına Alınmış Pozisyonların
Spesifik Risk Sermaye Yükümlülüğü
İşlemin her iki bacağının (yani, uzun ve kısa) değerleri daima ters yönlerde
ve genel olarak aynı düzeylerde hareket ettiğinde, tam karşılık ayrılması kabul
edilecektir. Bu, aşağıdaki durumlarda söz konusu olacaktır:
713.
(a)
İki bacağın tamamen aynı enstrümanlardan oluşması; ya da
(b)
Bir uzun nakit pozisyonun bir toplam getiri oranı swap işlemiyle
korumaya alınması (veya tam tersi) ve ilgili risk tutarı ile referans borç
arasında tam bir uyumun bulunması (yani, nakit pozisyon).108
Bu durumlarda, pozisyonun her iki tarafına da herhangi bir spesifik risk sermaye
yükümlülüğü uygulanmaz.
714. İki bacağın (yani, uzun ve kısa) değerleri daima ters yönlerde hareket
ettiğinde, fakat genel olarak aynı düzeyler içinde olmadığında %80 oranında bir
karşılık ayrılması kabul edilecektir. Bu, bir uzun nakit pozisyonun bir kredi
temerrüdüne dayalı swap işlemiyle veya itfa ve kupon ödemelerinin belirli bir
referans kuruluşla ilgili belirli bir kredi olayının vukuuna bağlı olduğu bir menkul
kıymetle riskten korunması (veya tam tersi) ve referans borç ile kredi türevinin
vadeleri arasında ve ilgili risk tutarının para birimi ile referans borç para birimi
arasında tam bir uyumun bulunması halinde söz konusu olur. Ayrıca, kredi türevi
sözleşmesinin temel özellikleri (yani, kredi olayı tanımları, tasfiye/ödeme
mekanizmaları), kredi türevinin fiyat hareketinin nakit pozisyonun fiyat
hareketlerinden çok fazla sapmasına sebep olmamalıdır. Yapılan işlem, riski
transfer ettiği takdirde (yani, sabit ödemeler/itfalar ve önemlilik eşikleri gibi
kısıtlayıcı ödeme/itfa hükümleri dikkate alındığında), işlemin daha yüksek
sermaye bulundurma yükümlülüğü bulunan tarafına %80 spesifik risk karşılığı
uygulanacak ve işlemin diğer tarafında spesifik risk karşılığı oranı sıfır olacaktır.
107
“Denk” kelimesi, borçlanma enstrümanının bir yıllık TO’sinin, kabul edilebilir bir
derecelendirme kuruluşu tarafından yatırım yapılabilirlik kalitesi veya daha üst düzeyde
derecelendirilen bir menkul kıymetin uzun süreli ortalama bir yıllık TO’sinden çıkartılan bir yıllık
TO’ye eşit veya daha küçük olması anlamına gelir.
108
Swap işleminin kendisinin vadesi, ilgili kredinin vadesinden farklı olabilir.
215
715. İki bacağın (yani, uzun ve kısa) değerleri genellikle ters yönde hareket
ettiğinde, kısmi karşılık ayrılması kabul edilecektir. Bu, aşağıdaki durumlarda söz
konusu olabilir:
(a)
Pozisyon, paragraf 713’ün (b) şıkkı kapsamındadır, fakat ilgili risk tutarı
ile referans borç arasında bir varlık uyumsuzluğu vardır. Buna rağmen,
pozisyon, paragraf 191(g) koşullarına uygundur.
(b)
Pozisyon, paragraf 713’ün (a) şıkkı veya paragraf 714 kapsamındadır,
fakat ilgili varlık ile kredi koruması arasında bir para birimi veya vade
uyumsuzluğu vardır.109
(c)
Pozisyon, paragraf 714 kapsamındadır, fakat nakit pozisyon ile kredi
türevi arasında bir varlık uyumsuzluğu vardır. Bununla birlikte, ilgili
varlık, kredi türevi dokümantasyonunda (teslimi gereken) borçlanma
enstrümanlarına dahil edilmiştir.
713 ile 715. paragraflar arasında sayılan durumların her birinde, aşağıdaki
kural uygulanır. İşlemin her bir yanı (yani, kredi koruması ve ilgili varlık) için
spesifik risk sermaye yükümlülüklerini eklemekten ziyade, iki sermaye
yükümlülüğünden daha yüksek olanı uygulanacaktır.
716.
713 ilâ 715. paragraflar kapsamında bulunmayan hallerde, pozisyonun her
iki tarafı için de bir spesifik risk sermaye bulundurma yükümlülüğü
değerlendirilecektir.
717.
Bankaların alım-satım hesaplarında bulunan sepetteki referans kuruluşlar
arasında birinci temerrüt olayı üzerine başvuru olanağı bulunan kredi türevleri ile
sepetteki referans kuruluşlar arasında ikinci temerrüt olayı üzerine başvuru
olanağı bulunan kredi türev ürünleriyle ilgili olarak da, bankacılık hesapları için
geliştirilen temel kavramlar uygulanacaktır. Bu ürünlerde uzun pozisyon tutan
bankalar (örneğin, sepet içindeki itfa ve kupon ödemelerinin belirli bir referans
kuruluşla ilgili belirli bir kredi olayının vukuuna bağlı olduğu menkul kıymet)
alıcıları, koruma satıcısı imiş gibi işlem görecektir ve spesifik risk sermaye
bulundurma yükümlülüklerini eklemeleri ya da varsa, dış derecelendirme
kullanmaları gerekecektir. Bu menkul kıymetlerin ihraççıları ise, koruma alıcısı
imiş gibi işlem görecektir ve bundan dolayı, ilgili varlıkların sadece birisi, yani en
düşük spesifik risk sermaye bulundurma yükümlülüğüne tâbi olan varlık için
spesifik risk karşılığı ayırmalarına izin verilecektir.
718.
109
Para birimi uyumsuzlukları, kur riskiyle ilgili normal raporlamada belirtilmelidir.
216
3. Bölüm: İkinci Yapısal Blok – Denetim Otoritesinin İncelemesi
719. Bu bölüm, Komite tarafından belirlenen denetim otoritesinin incelemesine,
risk yönetimi rehberliğine ve denetimsel şeffaflık ile hesap verebilirliğe ilişkin
temel prensipleri; her biri için rehberlik de dahil olmak üzere, diğer hususların
yanında, bankacılık hesaplarındaki faiz oranı riskinin, kredi riskinin (stres testi,
temerrüt tanımı, artık risk ve kredi yoğunlaşması riski), operasyonel riskin, artan
sınır ötesi iletişim ve işbirliği ile menkul kıymetleştirmenin ne şekilde ele
alınacağını da içerecek şekilde bankacılık risklerine göre ele almaktadır.
I. Denetim Otoritesinin İncelemesinin Önemi
Uzlaşıda yer alan denetim otoritesinin incelemesi süreci, yalnızca
bankaların faaliyetlerindeki tüm risklerinin sermaye ile desteklenmesinin değil
bankaların risklerini izlemesi ve yönetmeleri esnasında daha iyi risk yönetimi
tekniklerini geliştirmelerini ve kullanmalarını teşvik etmeyi amaçlamaktadır.
720.
Denetimsel inceleme süreci, bir içsel sermaye değerlendirme süreci
geliştirilmesini ve bankanın risk profili ve kontrol ortamı ile uyumlu sermaye
hedeflerinin belirlenmesinde banka yönetiminin sorumluluğunu benimsemektedir.
Uzlaşıda, banka yönetimi bankanın esas asgari sermaye yükümlülüğünün
ötesinde, risklerini desteklemek amacıyla yeterli düzeyde sermaye bulundurması
sorumluluğunu taşımaya devam etmektedir.
721.
Denetim otoritelerinden, riskleri ile orantılı olarak bankaların kendi
sermaye ihtiyaçlarını ne kadar iyi belirlediklerini değerlendirmeleri ve
gerektiğinde müdahalede bulunmaları beklenmektedir. Bu etkileşimin, bankalar
ile denetim otoriteleri arasındaki diyalogun gelişmesini sağlamak suretiyle
yetersizliklerin ve eksikliklerin belirlenmesi halinde risklerin azaltılması veya
sermayenin tekrar yeterli seviyeye gelmesinin sağlanması amacına dönük acil ve
kararlı eylemlerin gerçekleştirilmesini sağlaması amaçlanmaktadır. Bundan dolayı
denetim otoriteleri risk profillerine veya faaliyet tecrübelerine dayalı olarak bu tür
tedbirlerin alınmasını gerektirecek bankalara daha fazla odaklanmayı
isteyebilirler.
722.
Komite, bankanın riskleri için bulundurduğu sermaye miktarı ile bankanın
risk yönetimi ve iç kontrol süreçlerinin gücü ve etkililiği arasındaki ilişkiyi
benimsemektedir. Ancak sermayenin artırılması, bankanın risklerindeki artışın
karşılanmasında tek yöntem olarak görülmemelidir. Risklerle ilgili olarak risk
yönetiminin güçlendirilmesi, içsel limitlerin uygulanması, karşılıkların ve
yedeklerin seviyesinin güçlendirilmesi ve iç kontrollerin düzeltilmesi gibi araçlar
da dikkate alınmalıdır. Ayrıca, sermaye temel olarak yetersiz iç kontrol veya risk
yönetimi süreçlerine bir alternatif olarak görülmemelidir.
723.
217
724. İkinci Yapısal Blok kapsamında özellikle değerlendirilebilecek başlıca
dört alan bulunmaktadır: Birinci Yapısal Blok kapsamında ele alınan ancak bu
süreçte tamamıyla ele alınamayan Birinci Yapısal Blok riskleri (kredi
yoğunlaşması riski gibi), Birinci Yapısal Blok süreci içerisinde dikkate
alınamayan faktörler (bankacılık hesaplarındaki faiz oranı riski, iş riski ve
stratejik risk gibi) ve banka için dışsal olan faktörler (ekonomik konjonktür
dalgasının etkileri gibi). İkinci Yapısal Blokun bir diğer önemli unsuru ise Birinci
Yapısal Bloktaki daha ileri yöntemlerin, özellikle kredi riski için İçsel
Derecelendirmeye Dayalı yaklaşımların ve operasyonel risk için Gelişmiş Ölçüm
Yaklaşımlarının (GÖY), asgari standartlara ve kamuya açıklama
yükümlülüklerine uyumunun değerlendirilmesidir. Denetim otoriteleri, hem
modellerin ilk olarak kullanım izninin verilmesi hem de kullanım yeterliliğinin
devamı için gerekli yükümlülüklerin bankalarca yerine getirilmesini sağlamalıdır.
II. Denetim Otoritesinin İncelemesinin Dört Temel Prensibi
Komite, denetim otoritesinin incelemesine ilişkin olarak dört temel prensip
belirlemiştir. Bu prensipler, Komitenin daha önce geliştirdiği ve yapı taşını Etkin
Bankacılık Denetiminin Temel Prensipleri Yönteminin110 oluşturduğu denetim
otoriteleri için kapsamlı rehberlerin tamamlayıcısıdır. Bankacılık risklerinin
yönetimine ilişkin spesifik rehberlere ilişkin bir listeye bu bölümün sonunda yer
verilmektedir.
725.
Prensip 1: Bankaların, risk profilleri ile ilişkili bütünleşik bir sermaye yeterliliği
değerlendirme süreci ile sermaye seviyelerinin korunmasına yönelik stratejileri
bulunmalıdır.
Bankalar, belirlenen içsel sermaye hedeflerinin sağlam temellere ve
gerekçelere dayandığı ve bu hedeflerin kapsamlı risk profilleri ve mevcut faaliyet
çevreleri ile tutarlı olduğunu kanıtlamalıdır. Banka yönetimi sermaye
yeterliliğinin değerlendirilmesi esnasında bankanın faaliyette bulunduğu
ekonomik konjonktür konusunda dikkatli olmalıdır. Bankayı olumsuz bir şekilde
etkileyebilecek muhtemel olayları veya piyasa koşullarındaki muhtemel
değişmeleri tanımlayan, kötü ve şiddetli koşulları gösteren ve geleceğe dönük
olan stres testleri yapılmalıdır. Banka yönetimi açık ve kesin olarak, bankanın
maruz bulunduğu riskler için gerekli yeterli sermayenin bulundurulması
konusunda esas sorumluluğu taşımaktadır.
726.
Bankaların içsel sermaye değerlendirme sürecinin temel özellikleri
şunlardan oluşmaktadır:
727.
•
110
Yönetim kurulunun ve üst düzey yönetimin gözetimi ve denetimi,
Core Principles for Effective Banking Supervision, Basel Committee on Banking Supervision
(September 1997), ve Core Principles Methodology, Basel Committee on Banking Supervision
(October 1999).
218
•
•
•
•
1.
Sağlam ve güvenilir sermaye değerlendirmesi,
Risklerin kapsamlı bir şekilde değerlendirilmesi,
İzleme ve raporlama,
İç kontrol sistemi tarafından kontrolden geçirilmesi.
Yönetim Kurulunun ve Üst Düzey Yönetimin Gözetimi ve Denetimi111
Sağlam ve güvenilir bir risk yönetimi süreci, bankanın sermaye
pozisyonunun yeterliliğinin etkili bir şekilde değerlendirilmesinin temelini
oluşturmaktadır. Banka yönetimi, bankanın aldığı risklerin niteliği ve seviyesi ve
bu risklerin bankanın yeterli sermaye düzeyi ile nasıl bir ilişkisi olduğu
konusunda bilgi ve bilinç sahibi olmakla sorumludur. Banka yönetimi, ayrıca, risk
yönetimi sürecinin formel yapısının ve gelişmişlik düzeyinin bankanın risk profili
ve iş planı ile uygunluğunun sağlanmasından sorumludur.
728.
729. Bankanın mevcut ve gelecekteki sermaye gereksinimlerinin stratejik
amaçları ile birlikte analiz edilmesi, stratejik planlama sürecinin olmazsa olmaz
unsurlarındandır.
Stratejik plan, açık bir şekilde bankanın sermaye
gereksinimlerini, beklenen sermaye maliyetlerini, istenilen sermaye seviyesini ve
harici sermaye kaynaklarının ana hatlarını göstermelidir. Üst düzey yönetim ve
yönetim kurulu, sermaye planlamasını istenilen stratejik hedeflerin elde
edilebilmesinde kritik öneme sahip bir unsur olarak görmelidir.
730. Yönetim Kurulu, bankanın risk alma kapasitesinin (risk tolerans düzeyi)
belirlenmesinden sorumludur. Yönetim kurulu banka yönetiminin, muhtelif
risklerin değerlendirilebilmesi için gerekli bir yapıyı tesis etmesini, bankanın
sermaye düzeyini risklerle ilişkilendirecek bir sistem geliştirmesini ve bankanın
içsel politikalara uygun hareket edilip edilmediğinin izlenmesi amacıyla bir
yöntem tesis etmesini sağlamalıdır. Yönetim kurulunun, sağlam iç kontrol ve
yazılı politika ve prosedürler benimsemesi ve bunları desteklemesi ile yönetimin
bunları tüm banka organizasyonuna etkili bir şekilde iletmesini sağlaması aynı
şekilde önemlidir.
111
Dokümanın bu bölümü yönetim kurulu ve üst düzey yönetimden oluşan bir yönetim yapısına
işaret etmektedir. Komite, yönetim kurulu ve üst düzey yönetimin fonksiyonlarında ülkeler
arasında yasal ve düzenleme yapıları açısından önemli farklılıklar bulunduğunun bilincindedir.
Bazı ülkelerde, yönetim kurulu esas fonksiyonu üst düzey yönetimden oluşan icra fonksiyonunun
görevlerini yerine getirmesini sağlamak amacıyla bunların denetimi olan bir fonksiyona sahiptir.
Bu nedenle, bazı durumlarda yönetim kurulu denetim kurulu olarak da bilinmektedir. Bu durum,
yönetim kurulunun icrai herhangi bir fonksiyonunun bulunmadığını göstermektedir. Buna karşın
diğer ülkelerde ise, yönetim kurulu bankanın yönetiminde önemli bir icrai fonksiyona sahiptir. Bu
farklılıklara bağlı olarak, yönetim kurulu ve üst düzey yönetim iki farklı yasal yapıdan ziyade
banka içindeki iki karar alıcı fonksiyonu nitelemek amacıyla kullanılmaktadır.
219
2. Güvenilir ve Sağlam Sermaye Değerlendirmesi
Güvenilir ve sağlam sermaye değerlendirmesinin ana unsurları şunlardan
oluşmaktadır:
731.
•
•
•
•
Bankanın tüm önemli risklerini tanımlamasını, ölçmesini ve raporlamasını
sağlamak amacıyla tasarlanmış politika ve prosedürler;
Sermayeyi risk düzeyi ile ilişkilendirecek bir süreç;
Bankanın iş strateji ve planlarını göz önünde bulundurarak sermaye
yeterliliği hedeflerini risklerle birlikte ele alan bir süreç;
Tüm yönetim sürecinin bütünlüğünü sağlayan iç kontrolleri, incelemeleri ve
teftişleri içeren bir süreç.
3. Risklerin Kapsamlı Olarak Değerlendirilmesi
Bankanın karşı karşıya bulunduğu tüm riskler sermaye değerlendirmesi
sürecinde ele alınmalıdır. Komite, tüm risklerin tam ve kesin olarak
ölçülemeyeceğini kabul etmekle birlikte, risklerin ölçümü için bir sürecin
geliştirilmesi gerektiğini benimsemektedir. Dolayısıyla, aşağıda yer alan ve hiçbir
şekilde tüm riskleri kapsamayan listede yer alan risk tutarları değerlendirmede
dikkate alınmalıdır:
732.
Kredi Riski: Bankalar, bireysel borçlulara veya diğer taraflara yönelik
olarak yapılan işlemlerden kaynaklanan kredi riski ile portföy düzeyindeki kredi
riskini değerlendirebilmelerini sağlayacak yöntemlere sahip olmalıdır. Daha
karmaşık bankalar için, sermaye yeterliliğinin kredi riski açısından
değerlendirilmesi asgari olarak dört alanı kapsamalıdır: risk derecelendirmesi
sistemleri,
portföy
analizi/portföy
toplulaştırması,
menkul
kıymetleştirme/karmaşık kredi türevleri ve büyük krediler ile risk yoğunlaşmaları.
733.
İçsel risk derecelendirmesi kredi riskinin izlenmesinde önemli bir araçtır.
İçsel risk derecelendirmesi, tüm kredi işlemlerinden kaynaklanan riskin
tanımlanması ve ölçülmesini destekleyebilmesi için yeterli düzeyde olmalı ve
bankanın kredi riskinin ve sermaye yeterliliğinin ele alındığı kapsamlı analize
entegre edilmelidir. Derecelendirme sistemi, yalnızca kritik durumdaki veya
sorunlu varlıklar için değil, tüm varlıklar için detaylı dereceler sağlamalıdır.
Krediler için ayrılan karşılıklar, sermaye yeterliliği için yapılacak kredi riski
değerlendirilmesine dahil edilmelidir.
734.
Kredi riski analizi, riskteki herhangi bir yoğunlaşmayı da içerecek şekilde
portföy düzeyindeki hata ve zaafları yeterince ortaya koymalıdır. Kredi riski
analizi, kredi yoğunlaşmalarının ve diğer portföy konularının yönetimine dönük
olarak kullanılan menkul kıymetleştirme programları veya karmaşık kredi
türevleri gibi mekanizmalardan kaynaklanan riskleri de yeterince dikkate
almalıdır. Bunlara ilave olarak, karşı taraf kredi riskinin analizi, denetim
otoritesinin Etkin Bankacılık Denetimi için Temel Prensiplere uyum düzeyinin
kamuoyu tarafından değerlendirilmesini de dikkate almalıdır.
735.
220
Operasyonel Risk: Komite, diğer önemli bankacılık risklerinin
yönetiminde uygulanan kararlığın ve katılığın benzer şekilde operasyonel risklerin
yönetiminde de uygulanması gerektiğine inanmaktadır. Operasyonel riskin uygun
bir şekilde yönetilmesindeki başarısızlık bir bankanın risk/getiri profilinin yanlış
ifade edilmesi ile sonuçlanabilmekte ve bankanın önemli miktarda zararla karşı
karşıya kalmasına neden olabilmektedir.
736.
Bir banka operasyonel riskin yönetimi için bir yapı geliştirmeli ve bu yapı
kapsamında sermaye yeterliliğini ele almalıdır. Bu yapı, operasyonel riskin
yönetimi ve riskin banka dışına hangi kapsamda ve şekilde transfer edileceğine
ilişkin politikalarla ortaya konulduğu gibi, bankanın operasyonel risk alma
eğilimini ve risk alma kapasitesini (risk toleransını) kapsamalıdır. Bu yapı,
operasyonel riskin tanımlanmasına, değerlendirilmesine, izlenmesine ve kontrol
edilmesine/azaltılmasına yönelik bankanın yaklaşımının ana hatlarını gösteren
politikaları da içermelidir.
737.
Piyasa Riski: Bu değerlendirme büyük oranda bankanın Riske Maruz
Değer ölçümüne veya standart yaklaşıma dayanmaktadır112. Bu aşamada,
bankanın alım-satım fonksiyonunu destekleyecek sermayesinin yeterliliğini ele
almada stres testleri gerçekleştirmesine önem verilmelidir.
738.
Bankacılık Hesaplarındaki Faiz Oranı Riski: Ölçüm süreci bankanın tüm
önemli faiz oranı pozisyonlarını içermeli ve tüm ilgili yeniden fiyatlandırma ve
vade verilerini dikkate almalıdır. Bu amaçla kullanılacak veriler genellikle araçlar
ve portföylerle ilişkili cari hesap durumu ve sözleşme faiz oranlarını, anapara
ödemelerini, faiz oranı belirlenme tarihlerini, vadeleri, yeniden fiyatlandırmada
kullanılan oranlara ilişkin endeksleri ve uyumlaştırılabilir oranlı olanlar için
sözleşmeyle belirlenen faiz oranı tavan ve tabanlarını içerecektir. Ölçüm sistemi,
yeterli düzeyde yazılı hale getirilmiş varsayımlara ve tekniklere sahip olmalıdır.
739.
Banka yönetimi, ölçüm sisteminin türü ve karmaşıklık düzeyinden ayrı
olarak, bu sistemin yeterli ve eksiksiz olmasını sağlamalıdır. Çünkü ölçüm
sisteminin niteliği ve güvenilirliği büyük oranda modelde kullanılan verilerin
niteliği ile modelin varsayımlarına dayanmaktadır. Banka yönetimi sistemin bu
unsurlarına özel olarak dikkat etmelidir.
740.
Likidite Riski: Likidite, her bankanın yaşayabilirliğinin sürekliliği için
hayati öneme sahiptir. Bankaların sermaye pozisyonlarının özellikle bir kriz
esnasında likidite sağlama kabiliyetlerine etkisi bulunmaktadır. Her bankanın
likidite riskinin ölçülmesi, izlenmesi ve kontrol edilmesi için yeterli sistemlere
sahip olması zorunludur. Bankalar sermaye yeterliliklerini kendi likidite profilleri
ile faaliyette bulunduğu piyasaların likiditesini dikkate alarak değerlendirmelidir.
741.
112
Bu konuda daha fazla bilgi için piyasa riskinin sermaye yeterliliğine dahil edilmesine ilişkin
dokümana bakınız.
221
742. Diğer Riskler: Komite itibar riski ve stratejik riski gibi “diğer” risklerin
kolaylıkla ölçülemediğini kabul etmekle birlikte, sektörün bu risklerin tüm
unsurlarının yönetimi için gerekli teknikleri daha da geliştirmesini beklemektedir.
4. İzleme ve Raporlama
743. Banka, risk tutarlarının izlenmesi ile raporlanması için ve değişen risk
profilinin bankanın sermaye ihtiyacını nasıl etkilediğinin değerlendirilmesi için
yeterli bir sistem tesis etmelidir. Bankanın üst düzey yönetimi veya yönetim
kurulu düzenli bir şekilde bankanın risk profili ile sermaye ihtiyaçlarına ilişkin
raporlar almalıdır. Bu raporlar üst düzey yönetimin:
•
•
•
•
Önemli risklerin seviyesi ve trendi ile bunların sermaye düzeylerine etkisini
ele almasını,
Sermaye değerlendirmesine ilişkin ölçüm sisteminde kullanılan önemli
varsayımların duyarlılıklarını ve makul olup olmadığını ele almasını,
Bankanın maruz bulunduğu risklere karşılık olarak yeterli sermaye
bulundurmasını ve tesis edilen sermaye yeterliliğinin bankanın amaçlarına
uygunluğunu belirlemesini,
Bankanın raporlanan risk profiline bağlı olarak gelecekteki sermaye
gereksinimlerini değerlendirmesini ve buna bağlı olarak bankanın stratejik
planında gerekli ayarlamaları yapmasını
sağlamalıdır.
5. İç Kontrol Sistemi Tarafından Kontrolden Geçirilmesi
Bankanın iç kontrol yapısı sermaye değerlendirme süreci için gereklidir.
Sermaye değerlendirme sürecinin etkili bir şekilde kontrolü bağımsız bir
incelemeyi ve uygun ise iç ve dış denetçilerin katılımını içerir. Banka yönetim
kurulu, banka yönetiminin bankanın maruz bulunduğu muhtelif risklerin
değerlendirilmesi için gerekli sistemi tesis etmesini, bankanın risklerini sermaye
düzeyi ile ilişkilendirecek bir sistemi geliştirmesini ve içsel politikalara uyumun
izlenebilmesi için gerekli yöntemi tesis etmesini sağlamaktan sorumludur.
Yönetim kurulu düzenli olarak bankanın iç kontrollere ilişkin sisteminin,
faaliyetlerinin düzenli ve basiretli bir şekilde yürütülebilmesini sağlamaya yeterli
olduğunu incelemeli ve doğrulamalıdır.
744.
Banka, risk yönetim sürecinin doğruluğunu, tamlığını ve uygunluğunu
sağlamak amacıyla bu süreçleri düzenli olarak incelemelidir. Gözden geçirilecek
alanlar şunları içermelidir:
745.
•
•
Bankanın sermaye değerlendirme sürecinin bankanın faaliyetlerinin doğası,
kapsamı ve karmaşıklığına uygunluğu,
Büyük risk tutarlarının ve risk yoğunlaşmalarının tanımlanması,
222
•
•
•
Bankanın değerlendirme sürecinin girdisini oluşturan verilerin doğruluğu ve
tamlığı,
Değerlendirme sürecinde kullanılan senaryoların geçerli ve uygun olup
olmadığı,
Stres testleri ile varsayımların ve girdilerin analizi.
Prensip 2: Denetim otoriteleri, bankaların kendi içsel sermaye yeterliliği
değerlendirmeleri ve stratejileri ile birlikte yasal sermaye yeterliliğini izleme ve sağlama
kabiliyetlerini de incelemeli ve değerlendirmelidir. Denetim otoritesi bu süreçten tatmin
edici sonuç elde edemediğinde gerekli tedbirleri almalıdır.
Denetim otoriteleri, bankanın sermaye yeterliliği, risk pozisyonu, ortaya
çıkan sermaye seviyesi ve tutulan sermayenin niteliği konularındaki
değerlendirmelerine ilişkin süreci düzenli olarak incelemelidir. Denetim
otoriteleri, ayrıca, bankanın içsel sermaye yeterliliği değerlendirme sürecinin
sağlamlık ve güvenilirlik seviyesini ele almalıdır. İncelemelerin dikkati bankanın
risk yönetiminin ve kontrollerinin niteliği üzerine yönelmeli ve denetim
otoritesinin banka yönetimi gibi fonksiyonda bulunması ile sonuçlanmamalıdır.
Düzenli aralıklarla yapılan incelemeler şu denetim araçlarının çeşitli
kombinasyonlarından oluşabilir:
746.
•
•
•
•
•
Yerinde inceleme ve soruşturmalar,
Uzaktan inceleme,
Banka yönetimi ile görüşmeler,
Bağımsız denetçilerin çalışmalarının değerlendirilmesi (gerekli sermaye
konularına yeterince odaklananların),
Düzenli aralıklarla yapılan raporlamalar.
Analiz yöntemlerindeki veya varsayımlarındaki hataların sonuç olarak
ortaya çıkan sermaye gereksinimi üzerindeki etkisinin büyük olabilmesi, her bir
bankanın içsel analizlerinin denetim otoriteleri tarafından detaylı bir şekilde
gözden geçirilmesini gerektirmektedir.
747.
1. Risk Değerlendirmesinin Yeterliliğinin Gözden Geçirilmesi
Denetim otoriteleri, bankanın içsel hedeflerinin ve süreçlerinin bankanın
karşı karşıya bulunduğu tüm önemli risklerle ilişkilendirilme ve bir arada ele
alınma düzeyini değerlendirmelidir. Denetim otoriteleri, ayrıca, içsel sermaye
yeterliliğinin değerlendirilmesinde kullanılan risk ölçütlerinin yeterliliğini ve bu
risk ölçütlerinin operasyonel olarak limitlerin belirlenmesinde, faaliyet kolu
performansının değerlendirilmesinde ve risklerin daha genel olarak ele
alınmasında ve kontrol edilmesinde kullanılma derecesini incelemelidir. Denetim
otoriteleri bankaların gerçekleştirdiği stres testlerinin ve duyarlılık analizlerinin
sonuçlarını ve bu sonuçların sermaye planları ile nasıl ilişkilendirildiğini ele
almalıdır.
748.
223
2. Sermaye Yeterliliğinin Değerlendirilmesi
Denetim otoriteleri bankanın süreçlerini aşağıda yer alan konulardaki
yeterliliğinin belirlenmesi amacıyla incelemelidir:
749.
•
•
•
Seçilen hedef sermaye seviyelerinin kapsamlı ve bankanın hâlihazırdaki
çalışma koşullarına uygunluğu.
Bu seviyelerin üst düzey yönetim tarafından gereğince izlenip
değerlendirildiği.
Sermaye bileşenlerinin banka faaliyetlerinin doğasına ve ölçeğine
uygunluğu.
750. Denetim otoriteleri,
ayrıca, bankaların sermaye düzeylerinin
belirlenmesinde beklenmeyen olayların dikkate alınma derecesini de ele almalıdır.
Bu analiz kapsamlı bir şekilde bir dizi dışsal koşulu ve senaryoyu kapsamalı ve
kullanılan tekniklerin ve stres testlerinin gelişmişlik düzeyi bankanın faaliyetleri
ile orantılı olmalıdır.
3. Kontrol Ortamının Değerlendirilmesi
751. Denetim otoriteleri bankanın yönetim bilgi sistemlerinin ve
raporlamalarının niteliğini, iş risklerinin ve faaliyetlerinin toplulaştırılması ve
yönetimin gelişmekte olan veya değişen risklere verdiği tepkilere ilişkin geçmiş
performansı açısından dikkate almalıdır.
Bir bankanın sermaye düzeyi, her durumda, bankanın risk profili ile risk
yönetimi süreçleri ve iç kontrollerinin yeterliliği esas alınarak belirlenmelidir.
Ekonomik konjonktürün etkisi ve makroekonomik ortam gibi dışsal faktörler de
ayrıca dikkate alınmalıdır.
752.
4. Asgari Standartlara Uygunluğun Denetim Otoritesince Gözden
Geçirilmesi
753. Birtakım içsel yöntemlerin, kredi riski azaltımı tekniklerinin ve varlıkların
menkul kıymetleştirilmelerinin yasal sermaye yeterliliğinin hesabında dikkate
alınabilmesi için risk yönetimi standartları ve kamuyu bilgilendirme
yükümlülükleri de dahil olmak üzere bankaların birçok yükümlülüğü yerine
getirmeleri gerekecektir. Bankalar, özellikle, asgari sermaye yükümlülüklerinin
hesaplanmasında kullandıkları içsel yöntemlerin özelliklerini kamuya açıklamakla
yükümlü olacaklardır. Denetim otoriteleri, denetimsel inceleme sürecinin bir
parçası olarak, bu koşulların bankalar tarafından sürekli olarak yerine
getirilmesini sağlamak zorundadır.
Komite, asgari standartlara ve yeterlilik ölçütlerine ilişkin incelemeyi
ikinci prensipte yer alan denetimsel inceleme sürecinin gerekli bir parçası olarak
görmektedir. Komite asgari ölçütlerin belirlenmesinde hali hazırdaki sektör
754.
224
uygulamalarını göz önünde bulundurmuştur. Komite, bu asgari standartların
denetim otoriteleri için kullanışlı ve banka yönetiminin etkili risk yönetimi ve
sermaye tahsisine yönelik beklentileriyle uyumlu bir dizi kıstas oluşturmasını
beklemektedir.
755. Bankanın standart yaklaşımlar için belirlenmiş olan koşullara ve
yükümlülüklere uyum düzeyinin belirlenmesinde de, denetim otoritesinin
incelemesi sürecine önemli bir rol atfedilmektedir. Bu kapsamda, Birinci Yapısal
Blok sermaye yükümlülüğünün azaltımında kullanılabilecek birçok risk azaltımı
aracının güvenilir, sağlam, test edilmiş ve uygun bir şekilde yazılı hale getirilmiş
risk yönetimi sürecinin bir parçası olarak kullanılmasının ve anlaşılmasının
sağlanması konusunda denetimsel incelemeye duyulan ihtiyaç ortaya çıkacaktır.
5. Bankaya Yönelik Tedbir Alma
756. Denetim otoriteleri, yukarıda tarif edilen inceleme sürecinin yerine
getirilmesinin ardından bankanın kendi risk değerlendirmesi ve sermaye tahsisi
sonuçlarından tatmin olmamışlarsa, bankaya yönelik olarak gerekli gördükleri
tedbirleri almalıdırlar. Denetim otoriteleri, 3. ve 4. prensiplerde yer verilen
tedbirler gibi bir dizi tedbiri almayı göz önünde bulundurmalıdır.
Prensip 3: Denetim otoriteleri, bankaların asgari yasal sermaye yükümlülüğünün
üzerinde sermaye ile faaliyette bulunmalarını istemeli ve asgari yükümlülüğün
üzerinde sermaye bulundurmalarını sağlayacak güce sahip olmalıdır.
Birinci Yapısal Blok sermaye yükümlülükleri, Birinci Yapısal Blok
rejimini çevreleyen ve bankacılık kesimindeki her bankayı etkileyen belirsizlikler
için bir sermaye koruması sağlayacaktır. Bankaya özgü olarak ortaya çıkan
belirsizlikler İkinci Yapısal Blok kapsamında ele alınacaktır. Birinci Yapısal Blok
altında yer alan bu tür sermaye tamponlarının güçlü içsel sistemlere ve
kontrollere, iyi bir şekilde çeşitlendirilmiş risk profiline ve Birinci Yapısal Blok
rejimi tarafından yeterince kapsanan bir iş profiline sahip bir bankaya makul
düzeyde güvence sağlayacağı ve Birinci Yapısal Bloktaki sermaye
yükümlülüğüne eşit düzeyde sermaye ile faaliyette bulunan bir bankanın Birinci
Yapısal Blokta ifadesini bulan sağlamlık için gerekli asgari hedeflere ulaşacağı
beklenmektedir. Diğer taraftan, denetim otoriteleri sorumlu oldukları piyasaların
belli başlı özelliklerinin yeterince kapsanıp kapsanmadığını göz önünde
bulundurma ihtiyacı duyacaklardır. Denetim otoriteleri, bankaları Birinci Yapısal
Blok standartlarının üzerinde ve ötesinde bir koruma sağlayan ilave sermaye ile
faaliyette bulunmalarını isteyecek veya teşvik edecektir. Bankalar bu ilave
sermaye korumasını aşağıda yer alan hususların çeşitli bileşimleri için
bulunduracaklardır:
757.
(a) Birinci Yapısal Blokta belirlenen asgari standartlar, birçok
bankanın kendi özel koşullarını da dikkate alarak finansal
piyasalarda ulaşmayı hedefledikleri güvenilirliğin altında bir
225
(b)
(c)
(d)
(e)
güvenilirlik
düzeyine
ulaşmalarını
sağlayacak
şekilde
belirlenmiştir. Örneğin, birçok uluslararası bankanın, uluslararası
kabul gören derecelendirme kuruluşlarınca yüksek derece ile
derecelendirilmeyi tercih ettikleri görülmektedir. Dolayısıyla,
bankaların rekabetle ilgili nedenlerden dolayı Birinci Yapısal
Blokta yer alan asgari yükümlülüklerin üzerinde bir sermaye ile
faaliyette bulunmayı seçmesi beklenmektedir.
Normal çalışma koşulları altında, faaliyetlerin türünün ve hacminin
değişmesi ile risk tutarları değişeceğinden, bankanın sermaye
yeterlilik rasyosunda dalgalanmalara neden olacaktır.
Bankanın acilen veya piyasa koşullarının elverişsiz olduğu
zamanda ilave sermaye artışına gitmesi banka için maliyetli
olacaktır.
Sermayesinin asgari yasal sermaye yükümlülüğünün altına düşmesi
bankalar için çok ciddi bir sorundur. Bu durum bankaların bu
konudaki düzenlemelere aykırı harekette bulunması ve/veya
denetim otoritelerinin bankaların istediği dışında acil düzeltici
müdahalede bulunmaları sonucunu doğurmaktadır.
Birinci Yapısal Blok kapsamında dikkate alınmayan, spesifik
olarak bankaya veya daha genel olarak ekonomiye yönelik riskler
bulunabilmektedir.
Denetim otoritelerinin, her bir bankanın yeterli düzeyde sermaye ile
faaliyette bulunmasını sağlamak amacıyla kullanabilecekleri birçok araç
bulunmaktadır. Denetim otoritesi, diğer yöntemlerin yanında, bankanın
sermayelendirilme düzeyinin tanımlanması amacıyla tetik ve hedef rasyolar
belirlenmesi ya da asgari düzeyin üzerinde sermaye sınıflarının tanımlanması (iyi
sermayelendirilmiş, yeterli düzeyde sermayelendirilmiş gibi) gibi yöntemler
benimseyebilir.
758.
Prensip 4: Denetim otoriteleri, bankaların risk profiline göre belirlenen sermayelerinin
asgari seviyenin altına düşmesini engellemek için erken müdahalede bulunabilmelidir.
Sermayenin korunamadığında veya tekrar yerine konulamadığında bankadan hızlı
düzeltici tedbirlerin alınmasını istemelidir.
Denetim otoriteleri, bankanın yukarıda ana hatlarına yer verilen
prensiplerin içerisinde yer alan yükümlülükleri yerine getiremediğine ilişkin bir
kaygı taşımaları halinde alınacak tedbirler konusunda bir dizi seçeneği göz
önünde bulundurmalıdır. Bu tedbirler, bankanın izleme yoğunluğunun artırılması,
temettü ödemelerinin kısıtlanması, bankadan tatmin edici bir sermaye yeterliliğini
eski haline getirme (restore etme) planı hazırlamasını ve uygulamasını talep etme
ve bankadan acilen sermaye artırımına gitmesini isteme gibi tedbirleri
kapsayabilmektedir. Denetim otoriteleri, bankanın içinde bulunduğu kendi
koşullarına ve faaliyet ortamının koşullarına en uygun araçları kullanma yetkisine
sahip olmalıdır.
759.
226
760. Bankanın karşılaştığı zorlukların kalıcı çözümü her zaman sermayenin
artırılması değildir. Diğer taraftan, istenilen bazı tedbirlerin (sistem ve
kontrollerin güçlendirilmesi gibi) uygulanması belli bir zaman alabilmektedir.
Dolayısıyla, bankanın pozisyonunun düzeltilmesine yönelik tedbirler
uygulanırken sermayenin artırılması geçici bir tedbir olarak kullanılabilir. Kalıcı
tedbirler alınmış ve denetim otoritesi tarafından bunların etkili olduğu görülmüş
ise geçici sermaye artırımı yükümlülüğü kaldırılabilir.
III.
Denetim Otoritesinin İncelemesi Sürecinde Ele Alınacak
Spesifik Konular
761. Komite, denetim otoritelerinin denetimsel inceleme sürecini yerine
getirirken bilhassa odaklanmaları gereken birçok önemli konu belirlemiştir. Bu
konular doğrudan Birinci Yapısal Blok kapsamında ele alınmayan önemli riskleri
ve denetim otoritelerinin Birinci Yapısal Blokun bazı unsurlarının uygun şekilde
fonksiyon göstermesini sağlamak amacıyla gerçekleştirdikleri önemli
değerlendirmeleri içermektedir.
A.
Bankacılık Hesaplarındaki Faiz Oranı Riski
Komite, bankacılık hesaplarındaki faiz oranı riskinin sermaye ile
desteklenmeye değer, potansiyel olarak önemli bir risk olduğuna olan inancını
korumaktadır. Bununla birlikte, gerek sektörden ulaşan görüşler gerekse de
Komite tarafından gerçekleştirilen ilave çalışmalar, bu riskin doğası ve riskin
izlenmesine ve yönetilmesine yönelik süreçler itibariyle uluslararası aktif bankalar
arasında önemli derecede heterojenliğin bulunduğunu açık bir şekilde ortaya
koymaktadır. Komite, bu tespitlerin ışığında bankacılık hesaplarındaki faiz oranı
riskinin Uzlaşının İkinci Yapısal Blok kısmında ele alınmasının daha uygun
olacağı sonucuna varmıştır. Bununla birlikte, kendi bankacılık sektöründe bu
riskin doğası ve riski izleme ve ölçüm yöntemleri konularında yeterli düzeyde
homojen bir yapının bulunduğunu düşünen denetim otoriteleri bu risk için de
zorunlu bir asgari sermaye yükümlülüğü tesis edebilirler.
762.
Faiz oranı riskine ilişkin yeniden gözden geçirilmiş rehber bankacılık
hesaplarındaki faiz oranı riskinin ölçülmesinde ve denetim otoritesince gerekli
tedbirlerin alınmasında bankaların içsel sistemlerinin esas araç olmasını
benimsemektedir. Bankalar, denetim otoritelerinin tüm bankalar için
gerçekleştirdiği faiz oranı riski tutarlarının izlenmesine yönelik faaliyetlerini
kolaylaştırmak amacıyla, kendi içsel ölçüm sistemlerinin sermayeyle ilişkili
ekonomik değer olarak ifade ettiği ve standart faiz oranı şokları kullanarak
ulaştığı sonuçlarını denetim otoritelerine sunmak zorunda kalabileceklerdir.
763.
Denetim otoriteleri, bankaların faiz oranı risklerinin seviyesi ile orantılı
olarak sermaye bulundurmadıklarını belirlemeleri halinde, bankadan risklerini
azaltmasını, ilave bir sermaye tutmasını veya bu ikisinin karışımı tedbirleri
764.
227
almasını istemek zorundadır. Denetim otoriteleri, Faiz Oranı Riskinin Yönetimine
ve Denetimine İlişkin Prensipler dokümanında yer verilen standart faiz oranı
şokunun (200 baz puan) veya bunun eşitinin uygulanması neticesinde ekonomik
değeri birinci kuşak ve ikinci kuşak sermayelerinin toplamının %20’sinden fazlası
azalan bankaların sermayelerinin yeterliliğine bilhassa dikkat etmelidir.
B.
1.
Kredi Riski
İDD Yaklaşımları Altında Stres Testleri
765. Banka, Birinci Yapısal Blok gereksinimlerine ve İDD asgari
yükümlülüklerinin (paragraf 434’den 437’e kadar olan bölümde yer
verilmektedir) bir parçası olarak gerçekleştirilen kredi riski stres testlerinin
sonuçlarına göre (bir yetersizlik belirlenmiş ise) uygun düzeyde yeterli sermaye
bulundurulmasını sağlamalıdır. Denetim otoriteleri stres testinin nasıl
gerçekleştirildiğini incelemek isteyebilirler. Dolayısıyla, stres testinin sonuçları
bankanın Birinci Yapısal Blok asgari yasal sermaye rasyolarının üzerinde sermaye
ile faaliyette bulunabileceğine ilişkin beklentilere doğrudan katkıda bulunacaktır.
Denetim otoriteleri, bir bankanın bu amaçlar için yeterli sermayesinin bulunup
bulunmadığını göz önünde bulunduracaktır. Sermaye konusunda bir eksikliğin
bulunması halinde denetim otoritesi gerekli şekilde tedbir alacaktır. Bu kapsamda
alınan tedbirler bankanın risklerini azaltmasını ve/veya ilave sermaye/karşılık
bulundurmasını isteme şeklinde gerçekleşecek, dolayısıyla mevcut sermaye
kaynakları Birinci Yapısal Blok yükümlülüklerine ilave olarak yeniden
hesaplanmış stres testi sonuçlarını karşılayabilecektir.
2. Temerrüdün Tanımı
Banka, kendi içsel temerrüt olasılığı ve/veya temerrüt halinde kayıp ve
temerrüt halinde risk tutarı hesaplamaları için referans temerrüt tanımını
kullanmak zorundadır. Bununla birlikte, paragraf 454’de detayları verildiği gibi,
ülke denetim otoriteleri referans temerrüt tanımının kendi yetki ve görev sahası
içerisinde ne şekilde ifade edileceğine ilişkin bir rehber yayınlayacaklardır.
Denetim otoriteleri, her bir bankanın referans temerrüt tanımı konusundaki
uygulamalarını ve bunun sermaye gereksinimleri üzerine etkisini
değerlendireceklerdir. Denetim otoriteleri, bilhassa 456’ncı paragrafa göre (harici
verilerin kullanılması veya referans temerrüt tanımına tam uygun olmayan tarihi
içsel veriler) referans temerrüt tanımından sapmaların etkisi üzerine
odaklanacaklardır.
766.
3. Artık (Kalıntı) Risk
767. Uzlaşı, bankaların kredi riskini veya karşı taraf riskini teminat, garanti
veya kredi türevleri ile netleştirmelerine izin vermek suretiyle sermaye
gereksiniminin azaltılmasına imkân vermektedir. Bankalar kredi riskini azaltmak
228
için kredi riski azaltımı (KRA) teknikleri kullanırken, bu tekniklerin kullanılması
riskin bütünündeki azalmanın daha az etkili olmasına neden olabilmektedir.
Bundan dolayı, bankaların karşı karşıya bulunduğu bu riskler (yasal risk, sözleşme
riski ya da likidite riski gibi) denetim otoritesi tarafından ele alınır. Bu tür
risklerin ortaya çıkması halinde, Birinci Yapısal Blokta yer alan asgari
yükümlülüklerin yerine getirilmiş olması dikkate alınmaksızın, banka kendisini
riskin doğduğu tarafa karşı beklentilerinin de üzerinde bir kredi riski tutarı ile
karşı karşıya bulabilir. Bu risklere örnek olarak şunlar verilebilir:
•
•
•
Alınan teminatın zamanında müsadere veya nakde tahvil edilememesi (karşı
tarafın temerrüde düşmesi halinde),
Garantörün ödeme yapmayı reddetmesi veya geciktirmesi.
Hukuki geçerliliği araştırılmamış kredi dokümanlarının istenilen hukuki
sonucun elde edilmesinde etkisiz kalması.
Dolayısıyla, denetim otoriteleri, bankalardan bu artık riskleri kontrol
edebilmek amacıyla yazılı hale getirilmiş uygun KRA politika ve prosedürlerine
sahip olmalarını isteyecektir. Bankadan bu politika ve prosedürlerini denetim
otoritesine göndermesi ve bunların uygunluğunu, etkililiğini ve kullanımını
düzenli olarak incelemesi istenebilir.
768.
769. Banka, KRA politika ve prosedürlerinde sermaye yeterliliğinin
hesaplanmasında kredi riski azaltımı aracının değerinin Birinci Yapısal Blokta
izin verildiği şekliyle tamamının dikkate alınmasının uygun olup olmadığını göz
önünde bulundurmak ve KRA yönetimi politikalarının ve prosedürlerinin
benimsediği sermaye avantajının düzeyi ile uyumlu olduğunu göstermek
zorundadır. Denetim otoriteleri, bankanın bu politika ve prosedürlerin sağlamlığı,
güvenilirliği, uygunluğu veya bunlara ilişkin uygulamalar konusunda tatmin
olmamaları halinde, bankadan gerekli düzeltici tedbirlerin alınmasını veya KRA
prosedürlerindeki yetersizliklerin otoritenin istediği doğrultuda düzeltilinceye
kadar bu yetersizlikler nedeniyle ortaya çıkan artık riskler için ilave sermaye
bulundurmasını isteyebilirler. Denetim otoriteleri bankaları aşağıda yer alan
konularda yönlendirebilirler:
•
Elde tutma süreleri, denetimsel iskontolar ya da volatiliteye (benimsenen
iskonto yaklaşımındaki) ilişkin varsayımlarda gerekli ayarlamaların
yapılması,
•
Kredi riski azaltımı araçlarının tamamından daha azının dikkate alınması
(tüm kredi portföyü veya belirli ürün kolları için),
•
Belirli bir miktarda ilave sermaye bulundurulması.
229
4. Kredi Yoğunlaşması Riski
Risk yoğunlaşması (temerküzü), bir risk tutarının veya grup halindeki risk
tutarlarının bankanın sağlığını ve esas faaliyetlerini yürütebilme kabiliyetini tehdit
edebilecek derecede yüksek (bankanın sermayesi, toplam aktifleri veya bütüncül
risk seviyesi ile orantılı olarak) zararlara neden olabilme potansiyelidir. Risklerin
yoğunlaşması, bankaların karşılaştıkları büyük sorunların en önemli nedeni
durumundadır.
770.
Risk yoğunlaşmaları bankaların aktiflerinde, pasiflerinde ya da bilanço dışı
kalemlerinde, işlemlerin yürütülmesi veya gerçekleştirilmesi (ürün ya da hizmet)
esnasında veya bu geniş kategorilerdeki risk tutarlarının farklı kombinasyonları
şeklinde ortaya çıkabilmektedir. Kredilendirme, birçok bankanın en temel
faaliyeti olduğundan kredilerde risk temerküzü sıklıkla banka içerisindeki en
önemli risk yoğunlaşmasını oluşturmaktadır.
771.
Kredi riski yoğunlaşması, doğası gereği, özellikle stres dönemlerinde
yoğunlaşmayı meydana getiren her bir tarafın kredibilitesi üzerinde olumsuz
etkiye sahip bulunan ortak veya birbiri ile ilişkili risk faktörlerine dayanmaktadır.
Bu tür yoğunlaşmalar kredi riski için Birinci Yapısal Bloktaki sermaye
hesaplanmasında ele alınmamaktadır.
772.
Bankalar, kredi riski yoğunlaşmalarının tanımlanması, ölçülmesi,
izlenmesi ve kontrol edilmesi için etkili iç politikalara, sistemlere ve kontrollere
sahip olmalıdır. Bankalar, İkinci Yapısal Blok kapsamında gerçekleştirecekleri
sermaye yeterliliği değerlendirmesinde kredi riski yoğunlaşmalarının boyutunu da
doğrudan doğruya ele almalıdır. Bu politikalar bankanın maruz bulunabileceği
farklı türdeki kredi riski yoğunlaşmalarını da kapsamalıdır. Bu yoğunlaşmalar:
773.
•
•
•
•
Bireysel bir kredi müşterisine veya birbiriyle ilişkili grup halindeki
müşterilere yönelik önemli risk tutarları. Birçok ülke uygulamasında,
denetim otoriteleri bu türdeki risk tutarlarına benzer şekilde büyük kredi
limiti olarak adlandırılan bir sınır belirlemektedir. Bankalar, bir grup olarak
tüm büyük kredilerin yönetimi ve kontrolü için bir toplam limit
belirleyebilirler.
Aynı sektörde veya coğrafi bölgede bulunan kredi müşterilerine yönelik
kredi tutarları.
Finansal performansı aynı faaliyete veya ticari mala dayanan kredi
müşterilerine yönelik kredi tutarları.
Bankanın KRA faaliyetlerinden kaynaklanan dolaylı kredi tutarları (tek bir
teminat türüne veya tek bir taraf tarafından sağlanan kredi korunmasına
yönelik risk tutarları gibi).
774. Bankanın kredi riski yoğunlaşmalarının yönetimine ilişkin yaklaşımı açık
bir şekilde yazılı hale getirilmeli ve banka için uygun bir kredi riski yoğunlaşması
tanımını, bu yoğunlaşmaların ve bunlara ilişkin limitlerin nasıl hesaplandığını
içermelidir. Limitler bankanın sermayesi, toplam aktifleri ya da yeterli ölçütlerin
bulunması halinde kapsamlı risk düzeyi ile ilişkili olarak tanımlanmalıdır.
230
Banka yönetimi, bankanın büyük kredi riski yoğunlaşmaları için düzenli
aralıklarla stres testi yapmalı ve bu testlerin sonuçlarını bankanın performansını
olumsuz bir şekilde etkileyebilecek piyasa koşullarındaki potansiyel değişmelerin
belirlenmesi ve bunlar için gerekli yönetim tedbirlerinin alınabilmesi için
değerlendirmeye tabi tutmalıdır.
775.
Banka, kredi riski yoğunlaşmaları ile ilgili olarak, Komitenin “Kredi
Riskinin Yönetimine İlişkin Prensipler (Eylül 2000)” dokümanına ve bu
dokumanın eklerinde daha detaylı yer alan rehbere uyumu sağlamalıdır.
776.
Denetim otoriteleri, faaliyetleri esnasında bankanın kredi riski
yoğunlaşmalarının büyüklüğünü, bunların ne şekilde yönetildiğini ve İkinci
Yapısal Blok kapsamında gerçekleştirilen içsel sermaye yeterliliği
değerlendirmesinde dikkate alınma derecesini değerlendirmelidirler. Bu
değerlendirmeler, bankanın stres testi sonuçlarının gözden geçirilmesini de
içermelidir. Denetim otoriteleri, bankanın kredi riski yoğunlaşmalarından
kaynaklanan risklerinin banka tarafından yeterli düzeyde ele alınmaması halinde
gerekli tedbirleri almalıdır.
777.
C. Operasyonel Risk
Operasyonel riskler için sermaye tahsisinde kullanılan yöntemler olan
Temel Gösterge Yaklaşımı ve Standart Yaklaşımlarda kullanılan brüt gelir,
bankanın operasyonel risk tutarı için sadece yaklaşık bir göstergedir ve bazı
durumlarda (düşük marjla çalışan veya karlılığı düşük bankalar gibi bankalar için)
operasyonel risk için gerekli sermayenin gereğinden düşük olarak hesaplanmasına
neden olmaktadır. Komitenin “Operasyonel Riskin Yönetimine ve Denetimine
İlişkin Güvenilir Uygulamalar (Şubat-2003)” başlıklı dokümanında işaret edildiği
gibi, denetim otoritesi bankanın Birinci Yapısal Blok kapsamında hesapladığı
sermaye gereksiniminin bankanın operasyonel risk tutarı konusunda (örneğin
benzer büyüklükteki ve benzer faaliyetlere sahip bankalarla karşılaştırıldığında)
tutarlı bir bilgi verip vermediğini dikkate alması gerekmektedir.
778.
IV.
Denetim Otoritesinin İncelemesi Sürecinin Diğer Unsurları
A.
Denetim Otoritesinin Şeffaflığı ve Hesap Verebilirliği
779. Bankaların denetimi kesin sonuçları olan bir bilim değildir. Dolayısıyla
denetim otoritesinin incelemesi süreci içerisinde ihtiyari unsurların olması
kaçınılmazdır. Denetim otoriteleri sorumluluklarını şeffaf ve hesap verebilir bir
şekilde yerine getirmeye dikkat etmek zorundadır. Denetim otoritelerinin
bankaların içsel sermaye değerlendirmelerinin gözden geçirilmesinde
kullanacakları ölçütleri kamuya açıklamaları gereklidir. Denetim otoritesi, hedef
ve tetik rasyoların belirlenmesi ya da asgari yasal sermayenin üzerinde sermaye
kategorilerinin tanımlanmasını benimsemesi halinde bunları gerçekleştirmede göz
231
önünde bulunduracağı etkenleri kamuya açıklamalıdır. Bir banka için sermaye
gereksiniminin asgari düzeyin üzerinde belirlenmesi halinde, denetim otoritesi bu
gereksinimin ortaya çıkmasına neden olan bankaya özgü risk karakteristiği ve
gerekli düzeltici tedbir konusunda bankaya açıklama yapmalıdır.
B.
Sınır Ötesi İletişim ve İşbirliğinin Geliştirilmesi
Büyük bankacılık işletmelerinin etkili denetimi, sektör katılımcıları ve
denetim otoriteleri arasında yakın ve sürekli bir diyalogun bulunmasını
gerektirmektedir. Buna ilave olarak, Uzlaşı özellikle karmaşık uluslararası
bankacılık gruplarının sınır ötesi denetimi için denetim otoriteleri arasında güçlü
bir işbirliğini gerektirecektir.
780.
781. Uzlaşı, ulusal denetim otoritelerinin yurtiçindeki kuruluşların
düzenlenmesine ilişkin yasal sorumluluklarını veya mevcut Basel Komitesi
standartlarında belirlenen konsolide denetime ilişkin yapmış olduğu anlaşmalarını
değiştirmeyecektir. Ana ülke denetim otoritesi Uzlaşının bankacılık grubuna
konsolide bazda uygulanmasının gözetiminden, ev sahibi ülke denetim otoriteleri
ise kendi ülkelerinde faaliyette bulunan kuruluşların denetiminden sorumludur.
Düzenlemelere uyum yükünün azaltılması ve yasal düzenleme arbitrajından
kaçınılabilmesi için, bir banka için grup düzeyinde kullanılan yöntem ve izin
süreçleri ev sahibi ülke denetim otoritesi tarafından (yerel otoritenin getirdiği
yükümlülüklerin yeterli düzeyde yerine getirilmesi halinde), yerel düzeyde kabul
edilebilecektir. Denetim otoriteleri, bankalar üzerindeki uygulama yükünün
azaltılabilmesi ve denetim kaynaklarının korunabilmesi için gereksiz ve
koordinasyonsuz izin ve yetkilendirme işlemlerinden mümkün olduğunca
kaçınmalıdırlar.
782. Uzlaşının uygulanmasında, denetim otoriteleri, birden fazla ülkede faaliyet
gösteren ve önemli düzeyde sınır ötesi faaliyeti bulunan bankacılık gruplarına ana
ülke ve ev sahibi ülke denetim otoritelerinin her birinin rollerini bildirmelidir. Ana
ülke denetim otoritesi bu koordinasyon çalışmalarına ev sahibi ülke denetim
otoritesi ile koordinasyon halinde liderlik edecektir. Ayrı ayrı denetim rollerinin
iletilmesinde, denetim otoriteleri mevcut yasal sorumluluklarının değişmediği
konusunun aydınlatılmasına özen göstereceklerdir.
Komite, denetim otoriteleri arasındaki uluslararası işbirliği için önemli bir
temel olarak uluslararası aktif bankalar için karşılıklı tanıma konusunda pragmatik
bir yaklaşımı desteklemektedir. Bu yaklaşım, uluslararası aktif bankaların
ülkelerdeki bağlı kuruluşları söz konusu olduğunda ortak sermaye yeterliliği
yaklaşımlarının tanınmasını ve aynı zamanda bağlı ortaklıklarının aşırı düzenleme
yüküyle karşı karşıya kalmaması için ana ülke ve ev sahibi ülkenin ulusal sermaye
yeterliliği düzenlemeleri arasındaki farklılıkların en aza indirilmesinin arzu
edilebilirliğini ima etmektedir.
783.
232
V.
Menkul Kıymetleştirmeye İlişkin Denetim Otoritesinin
İnceleme Süreci
784. Bankaların sermaye yeterliliklerinin belirlenmesi esnasında işlemlerinin
ekonomik boyutunu göz önünde bulundurmalarına ilişkin Birinci Yapısal Blok
prensibinin ötesinde, denetim otoriteleri gerekli gördüklerinde bankaların bu
konuyu yeterince dikkate alıp almadıklarını da izlemeye tabi tutacaklardır. Sonuç
olarak, belirli menkul kıymetleştirme tutarlarına yönelik yasal sermaye
uygulamaları, özellikle genel sermaye yükümlülüğünün bankanın maruz
bulunduğu riskleri doğru ve yeterli bir biçimde yansıtamadığı durumlarda
Uzlaşının Birinci Yapısal Blokunda belirtilenlerden farklılık arz edebilecektir.
785. Diğer hususların yanında denetim otoriteleri, sermaye ihtiyacının risk
profili ile ilişkilendirilip ilişkilendirilmediğinin belirlenebilmesi için (ikame edici
hükümler gibi) bankanın sermaye ihtiyacına ilişkin olarak gerçekleştirdiği kendi
değerlendirmesini ve bu değerlendirmenin sermayenin hesaplanması ile birlikte
belirli işlemlerin dokümantasyonuna nasıl yansıtıldığını gözden geçirebilirler.
Denetim otoriteleri, bankaların ekonomik sermaye hesaplamalarında vade
uyumsuzluğu konusunu ellerinde bulundurdukları pozisyonlarla ilişkili olarak ele
alış biçimlerini de gözden geçireceklerdir. Denetim otoriteleri izleme
faaliyetlerinde özellikle bankaların işlemlerindeki vade uyumsuzluklarının
sermaye yükümlülüğünün suni olarak azaltılması için yapılandırılmasına karşı
uyanık bulunmalıdırlar. Denetim otoriteleri bunlara ilave olarak, bankanın
aktifleri arasındaki gerçek korelasyonun ekonomik sermaye değerlendirmesi ile
bunun sermayenin hesaplanmasına nasıl yansıtıldığını gözden geçirebilirler.
Denetim otoritesi bankanın yaklaşımını yeterli bulmadığı takdirde gerekli
tedbirleri alacaktır. Bu kapsamda alınabilecek tedbirler, menkul kıymetleştirmenin
dayandığı varlığa ilişkin sermaye avantajının ortadan kaldırılması veya azaltılması
veya menkul kıymetleştirmeden kaynaklanan risk tutarlarına ilişkin sermaye
yükümlülüğünün artırılmasını içerebilir.
A. Risk Transferinin Önemi
786. Menkul kıymetleştirme işlemleri kredi riskinin transfer edilmesinden
başka amaçlarla da gerçekleştirilebilir. Bu durumda bile sınırlı bir kredi riski
transferi söz konusu olabilecektir. Diğer taraftan, menkul kıymetleştirmeyi
gerçekleştiren bankanın sermaye yükümlülüğünde indirim imkânını elde
edebilmesi için menkul kıymetleştirme ile gerçekleştirilen risk transferinin ulusal
denetim otoritesi tarafından önemli olarak kabul edilmesi zorunludur. Denetim
otoritesi risk transferinin yetersiz olduğunu veya mevcut olmadığını kabul ederse,
bankadan Birinci Yapısal Blokta belirlenen sermaye yeterliliğinden daha yüksek
bir sermaye yeterliliği uygulamasını isteyebilir ya da alternatif olarak bankanın
menkul kıymetleştirmeden elde edeceği sermaye avantajlarını geçersiz sayabilir.
Dolayısıyla, elde edilecek sermaye avantajı etkili bir şekilde transfer edilen kredi
riski tutarına karşılık gelecektir. Aşağıda örneğin önemli tutarlarda riskin
bankada kalması veya yeniden satın alınması, menkul kıymetleştirme ile transfer
edilecek risk tutarları arasından kendisine uygun olanın seçilmesi gibi denetim
233
otoritelerinin risk transferinin derecesine ilişkin kaygılarıyla ilgili örneklere yer
verilmektedir.
Önemli miktardaki menkul kıymetleştirme tutarlarının bankada bırakılması
veya yeniden satın alınması, menkul kıymetleştirmeyi gerçekleştirenin elinde
bulundurduğu riskin oranına bağlı olarak, kredi riskinin transfer edilmesi amacıyla
menkul kıymetleştirme gerçekleştirme amacını zayıflatabilecektir. Özellikle,
denetim otoriteleri bankadan kredi riskinin ve havuzun nominal değerinin önemli
bir bölümünün en az bir bağımsız üçüncü kişiye başlangıç olarak veya sürekli
olarak transfer etmesini bekleyebilirler. Bankaların piyasa yapıcılığı amacıyla
riski geri satın almaları halinde, denetim otoriteleri menkul kıymetleştirmeyi
gerçekleştiren tarafın örneğin menkul kıymetleştirme işleminin tüm dilimini değil
ancak belirli bir bölümünü geri satın almasını uygun bulabilirler. Denetim
otoriteleri pozisyonların piyasa yapıcılığı amacıyla satın alınması halinde, bu
pozisyonların uygun bir süre içerisinde geri satılmasını dolayısıyla ilk baştaki risk
transferi amacına bağlı kalınmasını bekleyebileceklerdir.
787.
Önemsiz bir risk transferi gerçekleştirilmesinin bir diğer göstergesi ise,
özellikle iyi nitelikli derecelendirilmemiş risk tutarları ile ilişkili ise, daha kötü
nitelikli derecelendirilmemiş aktifler ile menkul kıymetleştirme işleminin
dayandığı risk tutarlarına iliştirilmiş kredi riskinin büyük bir bölümünün menkul
kıymetleştirme işlemini gerçekleştirenin üzerinde kalmasıdır. Bununla ilişkili ve
denetimsel inceleme sürecinin sonucuna bağlı olarak, denetim otoritesi belirli bazı
risk tutarları için sermaye yükümlülüğünün artırılmasını veya bankadan
bulundurmasını istediğini sermaye tutarının yükseltilmesini isteyebilir.
788.
B.
Piyasadaki Yenilikler
789. Menkul kıymetleştirme işlemi için gerekli asgari sermaye yükümlülüğü bu
işlemden kaynaklanan tüm potansiyel hususları ele alamayacağından, denetim
otoritelerinden menkul kıymetleştirme işlemi ile ilgili olarak ortaya çıkan yeni
özellikleri de göz önünde bulundurması beklenmektedir. Bu tür değerlendirmeler,
yeni özelliklerin kredi riski transferi üzerine olası etkilerinin gözden geçirilmesini
içerebilecek ve uygun durumlarda denetim otoritelerinden İkinci Yapısal Blok
kapsamında gerekli tedbirleri alması beklenecektir. Piyasada ortaya çıkan
yeniliklerin dikkate alınması için Birinci Yapısal Blok kapsamında bir yaklaşım
formüle edilebilir. Bu tür bir yaklaşım bir dizi operasyonel yükümlülükler ve/veya
belirli bir sermaye uygulaması şeklini alabilir.
C. İlave Koruma Karşılıkları
790. Bir işlemin gerçekleşmesi için verilen destek sözleşmeye bağlı (menkul
kıymetleştirilen bir işlemin başlangıcında sağlanan kredi destekleri gibi) veya
sözleşmeye bağlı olmayan (dolaylı destek) birçok farklı şekilde gerçekleşebilir.
Örneğin, sözleşmeye bağlı destek borç tutarını aşan teminatlandırmayı, kredi
türevlerini, spread (fark) hesaplarını, sözleşmeye bağlı olarak kefilin parayı
234
ödeme yükümlülüğünü, ikincil senetleri, belirli bir dilim için sağlanan kredi riski
azaltımı araçlarını, komisyon ve ücret ya da faiz gelirlerinin önem derecesinin
düşürülmesi ya da marjin gelirlerinin daha geç ödenmesini, ilk arzın yüzde
onunun üzeri için tamamen ödeme çağrısını içerebilir. Dolaylı destek örnekleri ise
kalitesi bozulmaya başlamış kredilerin orijinal havuzundan satın alınmasını,
iskonto edilmiş kalitesi bozulmaya başlamış kredilerin menkul kıymetleştirilmiş
kredi havuzuna satılmasını, orijinal kredi tutarlarının piyasa fiyatının üzerinde bir
fiyatla satın alınmasını veya bu kredilerdeki bozulmaya göre ilk kayıp
pozisyonunun artırılmasını içerebilir.
791. Sözleşmeye dayalı kredi desteklerine (kredinin güçlendirilmesi için)
karşın, dolaylı (veya sözleşmeye bağlı olmayan) bir desteğin sağlanması denetim
otoritesinin dikkatinin bu konuya daha çok odaklanmasını gerektirmektedir.
Geleneksel menkul kıymetleştirme yapıları için dolaylı desteğin sağlanması uyum
sağlandığında bankalara menkul kıymetleştirilmiş varlıklarını yasal sermaye
yükümlülüğünün hesaplanmasından muaf tutmalarına izin veren “clean break”
kriterini zayıflatmaktadır. Sentetik menkul kıymetleştirme yapılarında ise dolaylı
destek risk transferinin önemliliğini ortadan kaldırmaktadır. Dolaylı destek
sağlamakla bankalar piyasaya riskin hala kendi üzerlerinde bulunduğu ve transfer
edilmediği mesajını vermektedir. Dolayısıyla, bankanın sermaye hesaplaması
gerçek riski olduğundan düşük olarak ele almaktadır. Bundan dolayı, bankanın
dolaylı destek sağlaması halinde ulusal denetim otoritelerinin bu konuda gerekli
tedbirleri almaları beklenmektedir.
Bankanın, bir menkul kıymetleştirme işlemine dolaylı destek sağladığı
tespit edildiğinde, menkul kıymetleştirmeye temel teşkil eden tutarlar için bir
menkul kıymetleştirme işlemi gerçekleşmemiş gibi bankadan sermaye
bulundurması istenecektir. Ayrıca, bankanın sözleşmeye bağlı olmadan dolaylı
destek sağlandığının tespit edildiğinin ve bu nedenle (yukarıda yer verildiği üzere)
sermaye yükümlülüğünde artış meydana geldiğinin banka tarafından kamuya
açıklanması talep edilecektir. Amaç, bankaların kredi riskine maruz bulundukları
krediler için sermaye bulundurmalarının sağlanması ve herhangi bir sözleşmeye
dayanmayan destek sağlamaktan vazgeçirilmesidir.
792.
Bir bankanın birden fazla defa dolaylı destek sağladığının belirlenmesi
halinde, bankadan ihlallerini kamuya açıklayarak kamuyu bilgilendirmesi
istenecektir ve denetim otoriteleri aşağıda yer alan bir ya da birden fazla tedbiri de
içerebilecek ancak bunlarla sınırlı olmaksızın gerekli tedbirleri alacaktır:
• Bankanın ulusal denetim otoritesince belirlenecek bir süre için menkul
kıymetleştirilmiş varlıklara ilişkin sermaye yeterliliğinin hesaplanmasında
söz konusu olan avantajları elde etmesi engellenebilir.
• Banka bunlar için bir taahhüt altına girmiş olsa bile bankadan tüm menkul
kıymetleştirilen varlıkları için işlemin dayalı olduğu varlıkların risk
ağırlıklarına bir dönüşüm katsayısı uygulanması suretiyle sermaye
bulundurması istenebilir.
• Bankadan
sermaye
yeterliliği
hesaplamalarında
tüm
menkul
kıymetleştirilmiş varlıkları bilançoda yer alıyormuş gibi işlem
gerçekleştirmesi istenebilir.
793.
235
•
Ulusal denetim otoritesince bankadan asgari riske dayalı sermaye
rasyolarının üzerinde yasal sermaye bulundurması istenebilir.
794. Denetim otoriteleri dolaylı desteğin belirlenmesi konusunda çok dikkatli
olacaklar ve bunun etkilerinin azaltılması için gerekli denetimsel tedbirleri
alacaklardır. İnceleme süresince bankanın planlanmış menkul kıymetleştirme
işlemlerinden kaynaklanan sermaye avantajından faydalanması yasaklanabilir.
Ulusal denetim otoritesinin bu konudaki tutumunun amacı, bankanın dolaylı
destek sağlama konusundaki davranışının değiştirilmesi ve bankanın sözleşmeden
kaynaklanan yükümlülüklerinin ötesinde taahhütlere girmesine yönelik
istekliliğine ilişkin piyasa algılamasının düzeltilmesi olacaktır.
D. Artık Risk
Denetim otoriteleri, genel olarak kredi riski azaltımı tekniklerinde olduğu
gibi, bankaların kredi korumasına yaklaşımlarının uygunluğunu gözden
geçireceklerdir. Denetim otoriteleri menkul kıymetleştirmelerle ilgili olarak,
özellikle, kabul edilen korumanın ilk kayıp kredi güçlendiricilerine karşı amaca
uygunluğunu gözden geçireceklerdir. Bu pozisyonlarda, beklenen kayıp riskin
önemli bir unsuru olmayacak ve risk fiyatlandırma yoluyla korumayı satın alanda
kalacaktır. Dolayısıyla, denetim otoriteleri bankalardan ekonomik sermayenin
belirlenmesinde politikalarının bu hususu göz önünde bulundurmasını
bekleyecektir. Denetim otoriteleri, benimsenen korunma yaklaşımının yeterli
olduğuna kanaat getirmemişlerse bu konuda gerekli tedbirleri alacaklardır. Bu
amaçla alınabilecek tedbirler belirli bir işlem veya işlem grubu için sermaye
yükümlülüğünün artırılmasını da içerebilecektir.
795.
E.
Erken İtfa Çağrısına İlişkin Karşılıklar
Denetim otoriteleri bir bankadan, bankanın menkul kıymetleştirme
işlemine veya kredi korumasına ilişkin olarak erken ödeme çağrısı yapmasına (bu
işlem bankanın kayıp tutarını artıracaksa veya işlemin dayandığı kredi tutarlarının
kalitesinde bozulmaya neden olacaksa) imkân sağlayacak sözleşme hükümlerini
kullanmamasını beklemektedir.
796.
Yukarıda yer verilen genel prensibin yanında, denetim otoriteleri bankadan
yalnızca ekonomik iş amaçları doğrultusunda (örneğin kullandırılan kredilerin
sürdürülmesinin maliyetinin işlemin dayandığı kredinin sağladığı faydayı
aştığında) tamamen kapama ödeme çağrısını uygulamaya koymalarını
beklemektedir.
797.
798. Denetim otoriteleri, ulusal tercihlere bırakılmakla birlikte, bir bankanın
ödeme çağrısı işlemini gerçekleştirmesinden evvel bir inceleme yapmayı gerekli
görebilirler. Bu incelemenin şu hususları dikkate alması beklenebilir:
• Bankanın ödeme çağrısı işlemine ilişkin kararının rasyonelliği ve
236
•
Ödeme çağrısı işleminin gerçekleştirilmesinin bankanın yasal sermaye
yeterliliği rasyosu üzerindeki etkisi.
799. Denetim otoritesi gerektiğinde bankanın risk profiline ve mevcut piyasa
koşullarına bağlı olarak bankadan bu işlemi takip eden başka işlem yapmasını
isteyebilir.
Zamana bağlı ödeme çağrılarında, geri çağırma tarihi olarak işlemin
dayandığı menkul kıymetleştirme tutarlarının durasyonundan veya ağırlıklı
ortalama sürelerinden daha geç bir tarih belirlenmelidir. Bundan dolayı denetim
otoriteleri, sermaye piyasası menkul kıymetleştirme işleminin peşin olarak
ödenmiş batık maliyetlerinin bulunması gibi durumlarda, en erken ödeme çağrısı
tarihinin belirlenebilmesi için belirli bir asgari sürenin geçmesi koşulunu
getirebilirler.
800.
F.
Erken İtfalar
Denetim otoriteleri, bankaların dönen canlı kredi imkânlarına ilişkin
menkul kıymetleştirme işlemlerinden kaynaklanan risklerin içsel olarak nasıl
ölçüldüğünü, izlendiğini ve yönetildiğini; risk ve bu tür işlemlerin erken itfa
olasılığına ilişkin bir değerlendirmeyi de içerecek şekilde incelemelidirler.
Denetim otoriteleri bankaların asgari olarak canlı menkul kıymetleştirmelerden
kaynaklanan kredi riskinin ekonomik boyutu için gerçekleştirilecek ekonomik
sermaye tahsisinde uygun yöntemler kullanmalarını sağlamalı ve bankaların bir
erken itfanın olma olasılığını ele alan ve programlanan itfalarla birlikte erken
itfalara ilişkin çıkarımlara da yer veren yeterli acil durum sermaye ve likidite
planlarının bulunmasını sağlamalıdır. Bunlara ilave olarak, acil durum sermaye
planı, erken itfa halinde bankanın Birinci Yapısal Blok sermaye
yükümlülüklerinden daha yüksek seviyelerde sermaye yükümlülüğü ile karşı
karşıya kalma olasılığını da ele almalıdır.
801.
Birçok erken itfa tetikleyicilerinin pozitif fark seviyelerine bağlanması
nedeniyle, bu seviyeleri etkileyen etkenlerin menkul kıymetleştirmeye konu banka
tarafından mümkün olduğunca (bakınız 790’dan 794’e kadarki dolaylı destek
konusundaki paragraflar) iyi anlaşılması, izlenmesi ve yönetilmesi gereklidir.
Örneğin pozitif farkı etkileyen aşağıdaki etkenler genellikle göz önünde
bulundurulmalıdır:
• Temel teşkil eden esas alacak hesaplarına ilişkin olarak borçlular tarafından
yapılan faiz ödemeleri;
• Esas borçlular tarafından yapılan diğer ücret ve komisyon ödemeleri (geç
ödeme ücreti, nakit avansı ücretleri, limit aşım ücretleri gibi);
• Brüt masraflar (zarar olarak kaydedilen);
• Anapara ödemeleri;
• Zarar olarak kaydedilmiş kredilerden yapılan tahsiller;
• Değiştirmeden elde edilen gelir;
• Yatırımcıların sertifikalarına yapılan faiz ödemeleri;
802.
237
•
İflas oranları, faiz oranı hareketleri, işsizlik oranları gibi makro ekonomik
etkenler vb.
803. Bankalar, portföy yönetimindeki veya iş stratejilerindeki değişimlerin
pozitif fark ve bir erken itfa olayının gerçekleşmesi ihtimali üzerine olabilecek
etkilerini de göz önünde bulundurmalıdırlar. Örneğin, düşük finansman ücretleri
veya yüksek masraflarla sonuçlanan pazarlama stratejilerindeki veya aracılık
yüklenimlerindeki değişiklikler, pozitif fark seviyelerinin azalmasına ve bir erken
itfa olayının gerçekleşme ihtimalinin yükselmesine neden olabilir.
Bankalar havuz performansını daha iyi anlayabilmek için statik havuz
nakit toplama analizleri ve stres testleri gibi teknikleri kullanmalıdırlar. Bu
teknikler, ters eğilimlere veya potansiyel ters etkilere dikkatleri çekebilecektir.
Bankalar acil bir şekilde ters veya beklenmedik değişikliklere yanıt verebilmek
için gerekli politikalara sahip olmalıdırlar. Denetim otoriteleri bu politikaların
yeterli olmadığına kanaat getirmeleri halinde gerekli tedbirleri alacaklardır. Bu
amaçla alınabilecek tedbirler, bunlarla sınırlı kalmamak üzere, bankayı bu amaca
tahsis edilmiş bir likidite hattı bulmasına veya erken itfa kredi dönüştürme
faktörünün değerinin yükseltilmesine yönlendirmeyi, dolayısıyla bankanın
sermaye yükümlülüklerinin artırılmasının sağlanması tedbirlerini içerebilir.
804.
805. Birinci Yapısal Blokta ele alınan erken itfa nedeniyle getirilen sermaye
yükümlülüğü bir erken itfa olayı ile ilişkili olarak örneğin pozitif farkın potansiyel
kayıpları karşılayamaması gibi, denetim otoritesinin potansiyel endişelerine işaret
edilmesi anlamında kullanılırken, bu bölümde ele alınan politikalar ve izlemeler,
pozitif farkın belirli bir seviyesinin yalnız başına, esas alınan kredilerden
oluşturulan havuzun kredi performansının mükemmel bir göstergesi olmadığını
benimsemektedir. Bazı durumlarda, örneğin, seviyelerinde meydana gelebilecek
çok hızlı bir düşüş pozitif farkın kredilerin kalitesindeki zaman içindeki
bozulmayı gösteren bir gösterge işlevi görmesine engel olabilecektir. Bunun da
ötesinde, pozitif farkı seviyeleri tetik seviyelerin oldukça üzerinde bir noktada
bulunmasına rağmen, denetim otoritesinin dikkatini çeken derecede yüksek bir
volatilite gösteriyor olabilir. Buna ilave olarak, pozitif fark seviyeleri finansman
ücretlerinin yeniden fiyatlandırıldığı oranla yatırımcıların sertifika oranları
arasındaki oran uyumsuzluğu gibi kredi riskiyle ilişkisiz bir takım nedenlerden
dolayı da dalgalanabilir. Pozitif farktaki olağan dalgalanmalar farklı sermaye
yükümlülüğü
doğurmasına
rağmen
denetim
otoritesinin
dikkatini
yoğunlaştırmasını gerektirmeyebilir. Bu özellikle, bir bankanın erken itfa kredi
dönüştürme faktörlerinin uygulandığı ilk aşamaya giriş ve çıkışında söz
konusudur. Diğer taraftan, mevcut pozitif fark seviyeleri portföydeki potansiyel
aşınmaların gizlenmesini sağlayacak tedbirler nedeniyle değişmeden korunabilir.
Tüm bu nedenlerden dolayı denetim otoriteleri erken itfa özelliği bulunan menkul
kıymetleştirme işlemleri konusunda iç yönetim, kontroller ve risk izleme
faaliyetlerine özel bir ağırlık vereceklerdir.
806. Denetim otoriteleri, bir bankanın erken itfa olayının gerçekleşme
olasılığını ve risklerini izlemeye yönelik sistemlerinin gelişmişlik seviyesinin,
238
bankanın erken itfa provizyonları içeren menkul kıymetleştirme faaliyetlerinin
hacmi ve karmaşıklık düzeyi ile uyumlu olmasını beklemektedir.
807. Denetim otoriteleri kontrol edilen itfalar için özel olarak bir bankanın
erken itfa durumunda işlem tutarının %90’ına kadar ödemek durumunda kalacağı
asgari itfa süresinin belirlendiği süreci de gözden geçirebilirler. Denetim
otoritesinin sürecin yeterli olmadığına kanaat getirmesi halinde, belirli bir işlemle
ya da işlem grubu ile ilişkilendirilen dönüştürme faktörünün artırılması benzeri
gerekli tedbirleri alacaktır.
Denetim Otoritesinin İnceleme Sürecine İlişkin Rehber
1.
Piyasa Riskinin Sermaye Yeterliliği Uzlaşısına Dahil Edilmesine
İlişkin Değişiklik (Kısım B)
2.
Etkin Bankacılık Denetimi için Temel Prensipler
3.
Temel Prensipler Yöntemi
4.
Türev Araçlar için Risk Yönetimi Rehberleri
5.
Faiz Oranı Riski Yönetimi
6.
Elektronik Bankacılık için Risk Yönetimi
7.
İç Kontrol Yapısı
8.
Bankaların Yüksek Kaldıraçla Çalışan Kuruluşlarla İlişkilerine
İlişkin Güvenilir Uygulamalar
9.
Kurumsal Yönetişimin Güçlendirilmesi
10.
Likidite Yönetimine İlişkin Güvenilir Uygulamalar
11. Kredi Riskinin Yönetimine İlişkin Prensipler
Not:
Ocak-1996,
Doküman
Nihai
Eylül-1997,
Doküman
Ekim-1999,
Doküman
Temmuz-1994,
Doküman
Eylül
1997,
Doküman
Mart
1998,
Doküman
Eylül
1998,
Doküman
Nihai
Ocak
1999,
Doküman
Nihai
Ağustos 1999,
Doküman
Şubat
2000,
Doküman
Eylül
2000,
Doküman
Nihai
Nihai
Nihai
Nihai
Nihai
Nihai
Nihai
Nihai
12. FX İşlemlerdeki Mutabakat Riskinin Yönetilmesine İlişkin Denetim
Rehberi
Eylül
2000,
Doküman
Nihai
13.
Faiz Oranı Riskinin Yönetimine ve Denetimine İlişkin İlkeler
Ocak
2001,
Doküman
İstişari
14.
Elektronik Bankacılık için Risk Yönetimi İlkeleri
Mayıs 2001,
Doküman
İstişari
15. Bankalarda İç Denetim ve Denetim Otoritelerinin Denetçilerle
İlişkileri
Ağustos 2001,
Doküman
Nihai
16.
Bankalar için Müşteri İncelemesi
Ekim
2001,
Doküman
Nihai
17.
Denetim Otoriteleri ile Bankaların Bağımsız Denetçilerinin İlişkileri
Ocak
2002,
Doküman
Nihai
18. Zor Durumdaki Bankalara Müdahale Rehberleri
Mart
2002,
Doküman
Nihai
19. Sınır Ötesi Elektronik Bankacılık Faaliyetlerinin Yönetimi ve
Denetimi
Ekim
2002,
Doküman
İstişari
20. Operasyonel Riskin Yönetimine ve Denetimine İlişkin Güvenilir
Uygulamalar
Şubat
2003,
Doküman
Nihai
Yukarıda
yer
alan
dokümanlara
(www.bis.org/bcbs/publ/index.htm ) ulaşılabilir.
Komite’nin
web
sayfasından
239
4. BÖLÜM: Üçüncü Yapısal Blok – Piyasa Disiplini
I.
Genel Değerlendirmeler
A. Bilgilendirme Yükümlülükleri
Basel Komitesi, Uzlaşıyı uygulayan bankalar için kamuyu bilgilendirme
yükümlülüklerinin getirilmesi açısından Üçüncü Yapısal Blok gerekçesinin
yeterince güçlü olduğu inancındadır. Denetim otoritelerinin bankaları bu tür
bilgilendirme yükümlülüklerine tabi tutmakta kullanabilecekleri bir dizi yöntem
bulunmaktadır. Bilgilendirme yükümlülüklerinden bir kısmı yasal sermaye
yükümlülüğünün hesaplanmasında belirli yöntemlerin kullanılabilmesi veya
belirli finansal araç ve işlemlerin tanınması açısından yeterlilik ölçütünü
oluşturacaktır.
808.
B. Rehber İlkeler
Üçüncü Yapısal Blok-Piyasa Disiplininin amacı asgari sermaye
yükümlülüklerini (Birinci Yapısal Blok) ve denetim otoritesinin incelemesi
sürecini (İkinci Yapısal Blok) tamamlamaktır. Komite piyasa katılımcılarının
uygulamanın kapsamı, sermaye, maruz kalınan riskler, risk değerlendirme süreci
ve bu şekilde bankanın sermaye yeterliliği hakkında önemli bilgilere sahip
olmalarına olanak sağlayacak bir dizi kamuyu bilgilendirme yükümlülüğü ihdas
ederek piyasa disiplinini teşvik etmeyi amaçlamaktadır. Komite, bu tür bilgi
açıklamalarının özellikle Uzlaşının içsel yöntem ve değerlendirmelerle sermaye
gereksiniminin belirlenmesinde bankalara daha fazla inisiyatif tanındığı
durumlarda çok daha önemli olduğu inancındadır.
809.
Prensip olarak bankaların açıklamaları, üst düzey yönetim ve yönetim
kurulunun bankanın risklerini değerlendirme ve yönetme tarzlarıyla tutarlı
olmalıdır. Bankalar, Birinci Yapısal Blok kapsamında karşı karşıya bulundukları
çeşitli risklerin ölçümü ve bu riskler nedeniyle bulunduracakları asgari sermaye
düzeyinin belirlenmesi için belirli yaklaşım ve yöntemler kullanmaktadırlar.
Komite, bu genel çerçeveye dayanılarak yapılacak açıklamaların bir bankanın
maruz bulunduğu riskler hakkında piyasayı bilgilendirmenin etkin bir aracı
olduğu ve karşılaştırabilirliği sağlayan tutarlı ve anlaşılabilir bir bilgilendirme
çerçevesi sunduğu inancındadır.
810.
C. Uygun Bilgilendirmenin Sağlanması
811.
Komite, denetim otoritelerinin bankaların bilgi açıklamalarının
sağlanması konusunda farklı yetkilere sahip olduklarının farkındadır. Piyasa
disiplini güvenilir ve sağlam bir bankacılık ortamına katkıda bulunabilir ve
denetim otoriteleri bankaların güvenilir ve sağlam bir şekilde faaliyette
240
bulunmalarını isteyebilir. Güvenilir ve sağlam bankacılık temelinde, denetim
otoriteleri bankalardan bilgi açıklamalarında bulunmalarını isteyebileceklerdir.
Alternatif olarak, denetim otoriteleri bankaları kendisine yasal raporlamada
bulunmalarını isteme yetkisine sahiptir. Bazı denetim otoriteleri, bu raporlardaki
bilgileri kısmi olarak veya bilgilerin tamamını kamuya açık hale getirebilirler.
Bunun da ötesinde, hali hazırda denetim otoritelerinin bu yükümlülüklerin
uygulanmasını sağlamak için kullanabilecekleri birçok mekanizma mevcut
bulunmaktadır. Bu mekanizmalar, ülkeden ülkeye farklılık göstermekte ve
davranışlarını değiştirmelerinin temini için banka yönetimiyle diyalog kurulması
suretiyle ahlaki iknadan bankanın uyarılmasına veya bankaya para cezası
verilmesine kadar uzanabilmektedir. Uygulanan tedbirin niteliği denetim
otoritelerinin yasal yetkilerinin kapsamına ve açıklamaya ilişkin yetersizlik ve
kusurlarının ciddiyet derecesine bağlı olacaktır. Ancak, aşağıda belirtilenin
dışında, bilgi açıklamasında bulunulmamasına doğrudan ilave sermaye
yükümlülüğü getirilmesi önerilmemektedir.
Yeni Uzlaşı, yukarıda ana hatları çizilen genel müdahale araçlarına ilave
olarak özel tedbirlere de yer verilmesini beklemektedir. Bilgi açıklamasında
bulunmanın Birinci Yapısal Blok kapsamında daha düşük risk ağırlıkları almak
ve/veya belirli yöntemleri kullanabilmek için yeterlilik ölçütü olduğu durumlarda
bunun doğrudan bir yaptırımı olmalıdır (düşük risk ağırlıkları veya özel
yöntemlerin kullanımına izin verilmemesi gibi).
812.
D. Muhasebe Açıklamaları İle Etkileşim
Komite, Üçüncü Yapısal Blok kamuyu bilgilendirme çerçevesinin daha
geniş kapsamlı olan muhasebe standartları paralelinde yapılacak açıklama
gereksinimleriyle çelişmemesi gereğini benimsemiştir. Komite, amacı bankaların
sermaye yeterlilikleri hususunda kamunun bilgilendirilmesi olan Üçüncü Yapısal
Blokun görece dar odaklı perspektifinin daha geniş kapsamlı olan muhasebe
yükümlülükleri ile çelişmemesini sağlamak için önemli ölçüde çaba göstermiştir.
Bunun da ötesinde, Komite muhasebe otoritelerinin devam etmekte olan
çalışmalarının Üçüncü Yapısal Blok kapsamındaki bildirim gereksinimleri
üzerinde bir takım etkiler yaratacağını da göz önünde bulundurarak ilgili
otoritelerle halen yürütmekte olduğu ilişkileri devam ettirme niyetindedir. Komite,
bu alanda yapacağı gözlem ve değerlendirmeler ile sektörde meydana gelecek
gelişmelerin ışığı altında Üçüncü Yapısal Blokta gerekli değişikliklerin yapılması
hususunu göz önünde bulunduracaktır.
813.
Banka yönetimi, bilgilerin hangi araçlar vasıtasıyla ve hangi ortamda
açıklanacağını belirlerken inisiyatiflerini kullanabilmelidir. Bankalar muhasebe
raporları kapsamındaki yükümlülüklerini veya sermaye piyasası otoriteleri
tarafından yürürlüğe konulan kayıt yükümlülüklerini karşılamak üzere bilgi
açıklamasında bulunmuş olmaları durumunda, üçüncü bankalar uygulanabilir
nitelikteki beklentilerini karşılamada bu bildirimlere dayanabileceklerdir. Bu gibi
durumlarda bankalar muhasebe veya diğer bilgi açıklamaları ile bilgi açıklamanın
814.
241
denetimsel temelleri arasındaki önemli farklılıkları izah etmelidir. Bu izahat, tüm
bilgilerin kalem kalem mutabakatına bakılması şeklinde olmak zorunda değildir.
815.
Muhasebe ve diğer yükümlülükler kapsamında zorunlu kılınmamış bilgi
açıklamaları için banka yönetimleri Üçüncü Yapısal Blok çerçevesinde
açıklanacak bilgileri, ulusal denetim otoritelerinin düzenlemeleriyle uyumlu olan
diğer araçlar (kamunun erişimine açık internet web siteleri veya banka denetim
otoriteleriyle birlikte doldurulacak kamusal denetim raporları gibi) yoluyla
sunabileceklerdir. Ancak, bankalar ilgili tüm bilgileri mümkün olduğunca aynı
nokta üzerinden sunma hususunda teşvik edilmektedir. Ayrıca, bankalar bilgi
açıklamasının finansal raporlar vasıtasıyla yapılmamış olduğu durumlarda bu ek
bilgilerin nereden temin edilebileceğini de göstermek durumundadır.
Finansal raporları veya diğer zorunlu bilgi açıklamalarını geçerli olarak
tanımanın, açıklanan bilgilerin doğruluğunun nasıl sağlanacağı hususuna da
açıklık getirilmesine yardımcı olması beklenmektedir. Örneğin, yıllık finansal
raporlarda yer alan bilgiler genellikle denetimden geçmiş bilgiler olmaktadır ve bu
tip açıklamalarla birlikte yayımlanan ek bilgilerin de denetlenen bu bilgilerle
uyumlu olması gerekmektedir. Ayrıca, diğer bilgilendirme yükümlülüklerini
(sermaye piyasası otoriteleri tarafından zorunlu kılınmış kayda alma ve kayıtta
kalma yükümlülükleri gibi) yerine getirmek amacıyla yayımlanan ek bilgiler de
(“Yönetimin Görüş ve Değerlendirmeleri” gibi) geçerlilik şartlarını
karşılayabilmeleri amacıyla genellikle oldukça sıkı incelemelere tabi
tutulmaktadır (iç kontrol değerlendirmeleri gibi). Bir bilginin geçerlilik
incelemesinden geçmeksizin açıklanmış olması durumunda, internet sitesinde
yayımlanan münferit bir rapor veya bir bölüm gibi, banka yönetimi derhal bilginin
aşağıda ortaya konan kamuyu bilgilendirme genel prensiplerine uygun biçimde
tasdik edilmesini sağlamalıdır. Buna göre, muhasebe standartları kurulları,
sermaye piyasası otoriteleri veya diğer otoriteler tarafından ihdas edilen
yükümlülükler çerçevesinde aksi öngörülmediği sürece Üçüncü Yapısal Blok
çerçevesinde açıklanan bilgilerin dış denetimden geçmesi gerekmeyecektir.
816.
E. Önemlilik
Bir banka hangi bilgilerin açıklanmasının uygun olduğuna önemlilik
kavramını temel alarak karar vermelidir. Unutulması veya yanlış biçimde ifade
edilmesi durumunda ekonomik kararlarını oluşturmak için bu bilgiye güvenen bir
kullanıcının değerlendirmelerini veya kararlarını değiştirecek veya önemli ölçüde
etkileyecek olan bir bilgi önemli olarak kabul edilebilecektir. Bu tanım,
Uluslararası Muhasebe Standartları (UMS) ve pek çok ulusal muhasebe
düzenlemesiyle uyumludur. Komite, finansal bilgiyi kullanacak kişi tarafından,
belirli koşullar altında bu bilginin önemli olarak değerlendirip
değerlendirilmeyeceği hususunda bankanın vereceği kararın nitel bir yargıya
dayanacağının bilincindedir (kullanıcı testi). Komite, eşik değerler saptamanın bir
takım güçlükler taşıyacağı ve saptanan değerlerin yönlendirilmeye açık
olabileceğinden hareketle spesifik eşik değerler tespit etmemiştir. Komite,
817.
242
kullanıcı testinin yeterli düzeyde bilginin açıklanmasının temini için yararlı bir
ölçüt olduğu inancındadır.
F. Bildirim Sıklığı
818. Aşağıda yer verilen istisnalara tabi olmak kaydıyla Üçüncü Yapısal Blokta
ortaya konan bilgi açıklamaları altı aylık dönemler itibariyle yapılacaktır.
Bankanın risk yönetim amaç ve politikaları, raporlama sistemleri ve tanımlar
hakkında genel bir özet sunan nitel bilgiler yıllık bazda yayımlanabilecektir.
Uzlaşının riske duyarlılığının artırılmış olmasının ve sermaye piyasalarında daha
sık raporlama yönündeki eğilimlerin bilinci içerisinde, uluslar arası düzeyde aktif
büyük bankalar ve diğer önemli bankaların (ve bunların önemli bankacılık
iştiraklerinin) ana sermayeleri (birinci kuşak sermaye) ile toplam sermaye
113
yeterlilik rasyolarını ve bunların bileşenlerini
üçer aylık dönemler itibariyle
açıklamak zorundadırlar. Ayrıca risk tutarları veya diğer hususlarla ilgili bilgilerin
hızlı değişim gösterme eğiliminde olduğu durumlarda banka bu bilgileri de üçer
aylık dönemlerde açıklayacaktır. Her durumda, banka tüm önemli bilgileri
elverişli olduğu anda ve ulusal mevzuatta öngörülmüş süreler içerisinde
114
açıklamalıdır .
G. Bankaya Ait Özel ve Gizli Bilgiler
819. Bankaya ait özel bilgiler (ürünler ve sistemler hakkındaki bilgiler gibi),
rakiplerle paylaşıldığı takdirde bankanın bu sistem ve ürünler için yapmış olduğu
yatırımların değerinin düşmesine neden olabilecek ve bu yoldan bankanın
rekabetçi gücünü zayıflatabilecek bilgilerdir. Yasal bir sözleşme veya iki taraflı
bir ilişkiye dayanması bağlamında müşteriler ile ilgili bilgiler genellikle gizli
bilgilerdir. Bu, bankanın müşteri bazındaki bilgilerin açıklanması yanında
kullanılan yöntemler, katsayı tahminleri, veriler gibi içsel düzenlemelerinin
detaylarının açıklanması konusu üzerinde de etkiye sahiptir. Komite, aşağıda
ortaya konulan öneriler, anlamlı bilgi açıklamalarına duyulan ihtiyaç ile bankaya
özel bilgiler ve gizli bilgilerin korunması arasında uygun bir denge kurulabileceği
inancındadır. Üçüncü Yapısal Blok çerçevesinde açıklanması gerekecek bilgilerin
bazı bölümlerinin özel veya gizli bilgi niteliğinde olduğu istisnai durumlarda bu
bilgilerin kamuya açıklanması bankanın pozisyonuna önemli ölçüde zarar
verebilecektir. Bu gibi hallerde, bankanın bilginin bu nitelikteki bileşenlerini
açıklaması zorunlu değildir, ancak ilgili konuda daha genel bilgiler sunarak ve
bazı hususların açıklanmadığını belirterek bunun gerekçesini açıklamak
zorundadır. Bu sınırlı istisna, muhasebe standartlarında yer alan bilgilendirme
yükümlülükleri ile ihtilafa neden olma amacı taşımamaktadır.
113
Bu bileşenler ana sermaye, toplam sermaye ve toplam sermaye gereksinimini içermektedir.
İstikrarlı risk profiline sahip bazı küçük bankalar için yıllık olarak raporlama kabul edilebilir
olacaktır. Bir banka sadece yıllık bazda bildirimde bulunması halinde bu uygulamanın kendisi için
neden uygun olduğunu açık bir biçimde ifade etmelidir.
114
243
II.
Bilgilendirme Yükümlülükleri115
İzleyen bölümlerde Üçüncü Yapısal Blok çerçevesinde açıklanması
gerekecek bilgiler tablo şeklinde ve ek tanımlar ile açıklamalar bir dizi dipnot
kullanılarak sunulmaktadır.
820.
A. Kamuyu Bilgilendirme Genel Prensibi
821. Bankalar, açıklanacak bilgileri belirlemek için kullandıkları yaklaşımı ve
bilgilendirme süreci üzerindeki iç kontrol mekanizmasını tanımlayan, yönetim
kurullarınca onaylanmış resmi bir bilgilendirme politikasına sahip olmalıdır.
Ayrıca, bankalar (açıklanan bilgilerin geçerliliğinin sağlanması ve açıklamaların
sıklığını da kapsamak üzere) açıklamaların uygunluğunu değerlendiren bir sürece
de sahip olmalıdır.
B. Uygulamanın Kapsamı
Üçüncü Yapısal Blok, Uzlaşının uygulandığı en üst seviyedeki konsolide
bankacılık grubunca (Uzlaşı metninin “Uygulamanın Kapsamı”na ilişkin birinci
bölümünde açıklandığı şekliyle) uygulanacaktır. Aşağıda yer alan kamuyu
bilgilendirme yükümlülüklerinin yerine getirilmesinde bankacılık grupları
içerisindeki münferit bankalarla ilgili bilgilerin açıklanması istenmeyebilecektir.
Buna bir istisna olarak, grup içerisindeki önemli bankacılık iştiraklerinin
analizinin mümkün olması durumunda, söz konusu iştiraklerin Uzlaşıya ve grup
içerisindeki sermaye veya fon transferi üzerindeki diğer uygulanabilir
sınırlamalara uyum ihtiyacının sağlanması amacıyla, toplam sermaye
yeterliliklerinin ve birinci kuşak sermaye yeterliliklerinin Uzlaşının uygulandığı
ana kuruluş tarafından açıklanması uygun olacaktır.
822.
115
Uzlaşının bu bölümünde yıldızla işaretlenmiş bilgilendirme yükümlülükleri, yasal sermaye
gereksiniminin hesaplanmasında bazı yaklaşım ve yöntemlerin kullanılabilmesi için yerine
getirilmesi gerekli koşullardır.
244
Tablo 1: Uygulamanın Kapsamı
(a)
Bankacılık grubu içinde Uzlaşının uygulandığı ana birimin adı.
(b)
Grup içindeki kuruluşların116 özet bir tanımı ile birlikte raporlama ve
düzenleme amaçları doğrultusunda konsolidasyon temelinde yapılan
farklılıkların ana hatları:
(a) tam konsolidasyona tabi tutulanlar;117
(b) kısmi konsolidasyona tabi tutulanlar;118
(c) sermayeden indirilmiş olanlar119
Nitel
Bildirimler
(d) hangilerinin sermaye fazlasının pozitif olarak tanındığı
(e) konsolide edilenler ve sermayeden indirilmiş olanlar dışındaki
iştirakler (örneğin risk ağırlığına tabi tutulan iştirak yatırımları).
Nicel
Bildirimler
(c)
Grup içinde fonların transferi veya yasal sermaye ile ilgili
kısıtlamalar veya diğer önemli engeller.
(d)
Konsolide grup sermayesine dahil edilen sigorta iştirakleri toplam
sermaye fazlası tutarı120 (öz kaynaklardan indirilen veya diğer
alternatif yöntemlere121 tabi olanlar).
(e)
Konsolidasyona dahil edilmemiş (sermayeden indirilmiş olan
iştirakler gibi) tüm iştiraklerdeki toplam sermaye açığı122 tutarı ve
bu nitelikteki iştiraklerin isimleri.
(f)
Sermayeden indirilmek veya diğer alternatif grup-bazlı123
uygulamalara tabi tutulmak yerine riskle ağırlıklandırılan 124 sigorta
iştiraklerine yapılmış olan toplam yatırım tutarı (cari defter değerleri
gibi), bu iştiraklerin isimleri, bunların kurulu bulundukları veya
faaliyet gösterdikleri ülkeler, ortaklık payı ve farklılık varsa sahip
olunan oy oranı.
Bu yöntemi kullanmış olmanın yasal sermaye üzerinde, sermayeden
indirme veya diğer alternatif grup-bazlı yöntemlere kıyasla yaratmış
olduğu sayısal etki.
116
Varlık = menkul kıymet iştirakleri, sigortacılık iştirakleri ve diğer finansal iştirakler, ticari
iştirakler, sigortacılık, finansal ve ticari kuruluşlardaki önemli azınlık payları,.
117
Konsolidasyon muhasebesinde önemli iştiraklerin listelenişi doğrultusunda, UMS 27 gibi.
118
Konsolidasyon muhasebesinde iştiraklerin listelenişi doğrultusunda, UMS 31 gibi
119
Konsolidasyon muhasebesinde (UMS 27 ve 32 gibi), önemli iştiraklerin listelenmesi
kapsamında olabilecektir (sadece konsolide eden banka açısından önemli olan iştiraklar
listelenecektir).
120
Konsolide edilmemiş (bir yasal sermaye düzenlemesine tabi) iştiraklerdeki sermaye fazlası bu
iştiraklere yapılan yatırımın tutarıyla bunların zorunlu yasal sermayeleri arasındaki farktır.
121
Bakınız, 30 ve 33 üncü paragraflar.
122
Sermaye açığı fiili sermayenin yasal sermaye gereksiniminin altında kalan kısmıdır. Bu
nitelikte olan iştiraklerdeki yatırım tutarı yanında herhangi bir sermaye açığının da grup düzeyinde
sermayeden indirilmesi durumunda bu iştirak toplam sermaye açığı içerisine dahil edilmeyecektir.
123
Bakınız, 31. paragraf .
124
Bakınız, 30. paragraf.
245
C. Sermaye
Tablo 2:
Sermaye Yapısı.
Nitel
Bildirimler
(a)
Özellikle yeni, karmaşık ve melez sermaye araçlarında olmak
üzere tüm sermaye araçlarının temel bileşenlerinin vade ve
koşulları ile ilgili özet bilgiler.
Her bir kalem ayrı ayrı açıklanmak üzere birinci kuşak
sermaye tutarı:
(b)
Nicel
Bildirimler
(c)
(d)
(e)
125
ƒ
Ödenmiş sermaye payı/adi pay senedi,
ƒ
Yedekler (ihtiyatlar),
ƒ
İştiraklerdeki azınlık payları,
ƒ
Yeni finansal araçlar125,
ƒ
Diğer sermaye araçları,
ƒ
Sigorta iştiraklerinin sermaye fazlası126,
ƒ
Birinci kuşak sermayeden indirilen, yasal sermaye
hesaplama farkları127; ve
ƒ
Şerefiye ve yapılan yatırımlar dahil birinci kuşak
sermayeden indirilen diğer tutarlar.
İkinci ve üçüncü kuşak sermayelerin toplam tutarı.
Sermayeden indirilen diğer değerler128.
Toplam nitelikli (kullanılabilir) sermaye.
Yeni finansal araçlar Komitenin, 27 Ekim 1998 tarihli ve “Birinci Kuşak Sermayeye Dahil
Edilebilecek Enstrümanlar” başlıklı basın açıklamasında yer almaktadır.
126
Bakınız, 33. paragraf.
127
İçsel derecelendirme bazlı (İDD) yaklaşımlarla hesaplanan beklenen kayıpların toplam
karşılıkları aşması durumunda aradaki farkın %50’sini temsil eden tutar birinci kuşak sermayeden
indirilecektir.
128
İçsel derecelendirme bazlı yaklaşımlarla hesaplanan beklenen kayıpların toplam karşılıkları
aşması durumunda aradaki farkın %50’sini içeren tutar ikinci kuşak sermayeden indirilecektir.
246
Tablo 3: Sermaye Yeterliliği
Nitel
Bildirimler
(a)
Bankanın hali hazırda yürüttüğü faaliyetleri ile gelecekteki
faaliyetlerini destekleyebilme gücü açısından sermaye
yeterliliğini değerlendirmede kullandığı yaklaşım hakkında
özet bir açıklama.
Kredi riski için sermaye gereksinimi:
ƒ
Standart veya basitleştirilmiş standart yaklaşıma
konu her bir portföy için ayrı açıklama.
ƒ
İçsel derecelendirmeye dayanan yöntemlere tabi
portföylerde, her bir portföy için ayrı ayrı açıklanmak
üzere:
Nicel
Bildirimler
ƒ
Kurumsal krediler portföyü (denetim
otoritesi sınıflandırması kapsamında olmayan
ihtisas kredilerini de kapsayacak şekilde),
kamu portföyü ve bankalar portföyü;
ƒ
İkamet amaçlı ipotek kredileri portföyü;
ƒ
Nitelikli
rotatif
portföyü129;
ƒ
Diğer perakende krediler;
(b)
ƒ
perakende
krediler
Menkul kıymetleştirmeden kaynaklanan risk tutarları.
İDD yaklaşımı kapsamındaki hisse senedi risk tutarları için
sermaye gereksinimi:
ƒ
(c)
129
Piyasaya dayalı (market-based) yaklaşımlara tabi
hisse senedi portföyleri;
ƒ
Basit risk ağırlığı yöntemine tabi hisse senedi
portföyleri ve
ƒ
İçsel modeller kapsamında bankacılık
hesaplarında
izlenen
hisse
senetleri
(bankacılık hesaplarındaki hisse senetleri için
içsel ölçüm yaklaşımı kullanan bankalarda)
Münferit perakende portföylerinin toplam kredi riskine oranla önemsiz boyutlarda kaldığı ve bu
portföylerin her biri için ayrı bildirimde bulunmanın piyasa katılımcılarının bankanın perakende
kredi faaliyetleri ile ilgili risk profili hakkındaki değerlendirmelerine katkı sağlamayacak kadar
benzer risk profillerine sahip oldukları haller dışında bankalar Birinci Yapısal Blok sermaye
hesaplamalarında ipotek kredileri dışındaki perakende portföyleri arasında farklılaştırmaya
gitmelidirler (nitelikli rotatif perakende krediler ve diğer perakende krediler gibi).
247
ƒ
TO/THK yaklaşımlarına tabi hisse senedi portföyleri.
Piyasa riski için sermaye gereksinimi130:
(d)
ƒ
Standart yaklaşım
ƒ
İçsel model yaklaşımı-Alım/satım hesapları
Operasyonel risk için sermaye gereksinimi:
ƒ
Temel gösterge yaklaşımı;
ƒ
Standart yaklaşım;
ƒ
Gelişmiş ölçüm yaklaşımları.
(e)
Toplam sermaye ve birinci kuşak131 sermaye rasyoları:
(f)
ƒ
En üst düzeydeki konsolide grup için ve
ƒ
Önemli bankacılık iştirakleri için (Uzlaşının nasıl
uygulandığına bağlı olarak solo veya alt-konsolide
bazda)
D. Maruz Kalınan Riskler ve Değerlendirilmesi
Bankanın maruz kaldığı riskler ve bu riskleri tanımlama, ölçme, izleme ve
kontrol etmede kullandığı teknikler piyasa katılımcılarının banka hakkında
değerlendirme yaparken göz önünde bulundurdukları önemli bilgilerdir. Bu
bölümde kredi riski, piyasa riski, bankacılık hesaplarındaki faiz oranı riski, hisse
senedi riski ve operasyonel risk temel bankacılık riskleri olarak ele alınmaktadır.
Ayrıca her ikisi de kuruluşun risk profilini etkileyen kredi riski azaltımına ve
varlıkların menkul kıymetleştirilmesine ilişkin açıklamalara da yer verilmektedir.
Uygulanabilir olması halinde, yasal sermayenin değerlendirilmesinde farklı
yaklaşımlar kullanan bankalar için farklı bilgilendirme yükümlülükleri
getirilmektedir.
823.
1.
Genel Nitel Bilgilendirme Yükümlülüğü
824. Bankalar her bir münferit risk alanı (kredi riski, piyasa riski, operasyonel
risk, bankacılık hesaplarındaki faiz oranı riski ve hisse senedi riski) için aşağıdaki
hususları kapsayacak şekilde risk yönetim amaç ve politikalarını açıklamalıdır:
130
131
Sermaye yükümlülükleri sadece kullanılan yaklaşımlar için açıklanacaktır.
Yeni finansal araçların oranını kapsayacak şekilde.
248
•
İzlenen stratejiler ve uygulanan süreçler;
•
İlgili risk yönetim fonksiyonunun yapısı ve organizasyonu;
•
Risk raporlama ve/veya risk ölçüm sistemlerinin kapsam ve niteliği;
•
Finansal korunma ve/veya risk azaltım politikaları ile bu politikaların
etkinliğini sürekli olarak gözetim altında bulundurmaya yönelik olarak
izlenen stratejiler ve uygulanan süreçler.
2. Kredi Riski
Kredi riski ile ilgili genel açıklamalar piyasa iştirakçilerine bankanın
toplam kredi riski ile ilgili bir dizi bilgi sağlayacaktır ve bu açıklamaların mutlaka
denetimsel amaçlarla hazırlanan bilgilere dayanması gerekmemektedir. Sermaye
değerlendirme yöntemleri ile ilgili açıklamalarda, risklerin özel nitelikleri ve
sermayenin değerlendirmesinde kullanılan araçlar hakkındaki bilgiler ile
açıklanan bilgilerin güvenilir olup olmadığının değerlendirilebilmesi için gerekli
veriler sunulacaktır.
825.
132
Tablo 4:
Kredi Riski: Tüm Bankalar Tarafından Açıklanacak Genel Bilgiler
Aşağıdaki hususları da kapsamak üzere kredi riski ile ilgili genel
nitel bilgiler (paragraf 824):
Nitel
Bildirimler
(a)
(b)
Nicel
132
ƒ
Kredilerin vadesinin geçmesi ve zaafiyete uğraması
durumlarının tanımı (muhasebe açısından);
ƒ
Genel ve özel karşılıklar için izlenen yöntemler ile
kullanılan istatistiksel yöntemlerin tasviri;
ƒ
Bankanın kredi riski yönetim politikası,
ƒ
Ne Temel İDD ne de İleri İDD yaklaşımlarını
bütünüyle benimsememiş ancak bu yaklaşımları kısmi
olarak uygulayan bankalar için: 1) standart yaklaşım, 2)
Temel İDD yaklaşımı ve 3) İleri İDD yaklaşımı
kapsamındaki her bir portföyün içerdiği risklerin
nitelikleri ve ileri yaklaşıma bütünüyle geçiş sürecinde
risklerin transferi hususunda banka yönetiminin yapmış
olduğu planlar ve geçiş için tespit edilen zamanlama.
Açıklama dönemi için133 temel kredi türlerine ayrıştırılmış134
toplam brüt kredi riski tutarı135 ile ortalama brüt risk tutarı136
Tablo 4 hisse senetlerini kapsamamaktadır.
Ortalama risk tutarlarının kullanılacak hesaplama yönteminin muhasebe standartları veya diğer
bir düzenleme tarafından belirlenmiş olduğu durumlarda, belirlenen yöntem izlenecektir. Aksi
133
249
Bildirimler
(c)
Nicel
(d)
Bildirimler
(e)
(f)
(g)
(h)
Temel kredi türleri itibariyle kredi türlerinin önemli alanlara
ayrıştırılmış halde coğrafi dağılımı137.
Risklerin temel kredi türleri itibariyle sektörlere veya kredi
müşterilerine göre dağılımı.
Tüm portföyün temel kredi türleri itibariyle vadeye kalan
sürelere göre dağılımı (bu sürelerin hesabında kredi
sözleşmesinde öngörülmüş olan vade esas alınacaktır)138.
Temel sektörlere veya kredi müşterilerine göre;
ƒ
Ayrı ayrı sunulmak üzere zaafiyete uğramış kredi
miktarı ile (mevcut ise) tahsili gecikmiş kredi
miktarı139,
ƒ
Özel ve genel karşılıklar,
ƒ
Ayrılan özel karşılıklar ile raporlanan dönemde zarar
olarak yazılan krediler.
Ayrı ayrı sunulmak üzere zaafiyete uğramış kredi miktarı ve
mevcut ise tahsili gecikmiş kredi miktarı ile uygulanabilir
olması halinde her bir coğrafi alana140 ilişkin olarak ayrılan
genel ve özel karşılık tutarları.
Kredi karşılıklarında meydana gelen değişikliklerin nasıl
uyumlaştırıldığı 141.
taktirde hesaplamalar, elde edilen ortalamaların bankanın faaliyetlerini temsil etmesi koşuluyla,
bankanın sistemlerinin yönetim, denetim otoritesi veya diğer amaçlar doğrultusunda veri ürettiği
en sık zaman aralıkları esas alınarak yapılacaktır. Ortalama tutarlar için esas alınan zaman aralığı
sadece günlük olarak hesaplama yapılmaması halinde açıklanacaktır.
134
Bu sınıflandırma muhasebe kurallarında belirlenen esaslar çerçevesinde yapılabilecek ve
örneğin; (a) krediler, taahhütler ve türevler hariç diğer bilanço dışı işlemler (b) borçlanmayı temsil
eden menkul kıymetler ve (c) Tezgah üstü türevler biçiminde olabilecektir.
135
Bu tutar, hesapların uygulanan muhasebe sistemine uygun biçimde mahsup edilmesinden
sonraki tutardır ve teminatlar ile netleştirme gibi kredi riski azaltım tekniklerinin etkisi dikkate
alınmamaktadır.
136
Dönem sonu pozisyonunun bankanın dönem süresince taşıdığı risk pozisyonlarının yerine
kullanıldığı durumlarda ortalama brüt pozisyonların açıklanması gerekmeyecektir.
137
Coğrafi alanlar tek tek ülkelerden, ülke gruplarından veya ülkeler içindeki bölgelerden
oluşabilecektir. Bankalar coğrafi dağılımı, portföylerini coğrafi bazda nasıl yönettiklerine bağlı
olarak tanımlamayı seçebilirler. Kredilerin coğrafi olarak sınflandırılmasında kullanılan ölçüt açık
biçimde belirlenmiş olmalıdır.
138
Halihazırda, bu muhasebe standartları tarafından belirlenmiş olabilecektir. Bankalar muhasebe
amacıyla belirlenen bu vade gruplamasını aynen kullanmayı tercih edebilirler.
139
Bankalar, tahsili gecikmiş kredileri için de yaşlandırma analizini yapmaları konusunda teşvik
edilmektedir.
140
Genel karşılıkların coğrafi bölgeler için tahsis edilmeyen bölümü ayrıca açıklanmalıdır.
141
Mutabakat, özel ve genel karşılıkları ayrı ayrı göstermektedir. Burada, karşılık türünün tanımı,
karşılığın açılış bakiyesi, dönem içerisinde karşılıklardan yazılan zararlar, dönem içerisinde tahmin
edilen olası kayıplar için ayrılan veya (iade edilen) karşılıklar, karşılıklar arasındaki transferler de
dahil olmak üzere diğer uyarlamalar (kur farklılıkları, faaliyet birleştirmeleri, iştirak satın almalar
250
(i)
Her bir portföy için (İDD bankaları için nakdi kredilerin ve
gayri nakdi kredilerin TT’sinin toplamı) 1) standart yaklaşım 2)
Temel İDD yaklaşımı 3) İleri İDD yaklaşımı için hesaplanan
risk tutarları.
Tablo 5:
Kredi Riski: Standart Yaklaşım Kapsamındaki Portföylerle İlgili Olarak
Açıklanacak Bilgiler ve İDD Yaklaşımlarında Denetim Otoritesince Belirlenen Risk
142
Ağırlıkları
Standart yaklaşım kapsamındaki portföyler için:
Nitel
Bildirimler.
(a)
(b)
Nicel
Bildirimler
ƒ
Kullanılan dış kredi değerlendirme kuruluşları (DKDK) ile
ihracat kredi kuruluşlarının isimleri ve bunlarda herhangi bir
değişiklik olması durumunda bu değişikliğin nedenleri*,
ƒ
Her bir kuruluşun notlarının dikkate alınacağı kredi türleri,
ƒ
İhraç edilmiş menkul kıymetlerin açıklanmış risk
derecelerinin bankanın diğer karşılaştırılabilir aktiflerine
aktarılması sürecinin tasviri,
ƒ
Her bir kuruluş tarafından kullanılan alfa nümerik tabloların
risk kategorileri ile ilişkilendirilmesi143.
ƒ
Standart yaklaşım kapsamında risk azaltımının ardından kalan
tutarlar için indirilenlerle birlikte her bir risk kategorisi
itibariyle bankanın henüz tahsil edilmemiş (derecelendirilmiş
veya derecelendirilmemiş) alacaklarının miktarı,
ƒ
İDD yaklaşımlarında denetim otoritesi tarafından belirlenen
risk ağırlıklarına tabi risk tutarları için (düzeyde volatilitesi
yüksek ticari emlak kredileri-VYTG, basit risk ağırlıkları
yöntemi kapsamındaki sermaye yatırımları ve denetim
otoritesi tasnif ölçütüne tabi tüm ihtisas kredileri) her bir risk
kategorisi içerisindeki bankanın açık alacaklarının toplam
miktarı.
ve elden çıkarmalar gibi) ve karşılığın iptal edilmesi. Doğrudan gelir gider tablosuna kaydedilmiş
olan zarara dönüşenler ile tekrar kara iade edilenler ayrı ayrı açıklanmalıdır.
142
Derecelendirme notlarının toplam kredi portföyünün %1’inden daha küçük bir bölümü için
kullanılması durumunda, önemsizlik istisnası tanınabilir.
143
Bankanın denetim otoritesi tarafından belirlenen standart bir risk kategorileri sınıflandırması
uyguladığı durumlarda bu bilginin açıklanması gerekli olmayacaktır.
251
Kredi riski: İDD Yaklaşımlarına Tabi Portföylere İlişkin Açıklamalar
Kredi riski için yasal sermayenin değerlendirilmesinde İDD
yaklaşımlarının kullanılması Uzlaşının önemli bir bölümünü oluşturmaktadır.
Bankalar, değişen derecelerde olmak üzere, yasal sermayelerinin hesaplanmasında
kendi içsel verilerini kullanma hususunda inisiyatif sahibi olacaklardır. Bu alt
başlıkta İDD yaklaşımları piyasa katılımcılarına aktif kalitesi hakkında bilgi
sağlanması amacıyla konulan bir dizi bilgilendirme yükümlüğünün temeli olarak
kullanılmıştır. Bunun yanında söz konusu açıklamalar, piyasa katılımcılarına
hesaplanan sermayeyi maruz kalınan riskler ışığında değerlendirme olanağı
sağlaması açısından önemlidir. Nicel bildirimler için iki kategori mevcuttur;
maruz kalınan risklerin analizi ve değerlendirmesi üzerinde yoğunlaşanlar
(girdiler) ve fiili sonuçlar üzerinde yoğunlaşanlar (açıklanan bilgilerin
güvenilirliği konusunda bir gösterge olarak). Bu bilgiler, İDD’nin dayandığı
varsayımlar, İDD sisteminin risk yönetimi çerçevesinin bir parçası olarak
kullanılışı ve İDD sistemi sonuçlarının geçerliliğinin belirlenmesi için kullanılan
araçlar hakkında temel bilgiler sağlayacak bir nitel bilgilendirme sistemiyle
desteklenmektedir. Kamuyu bilgilendirme sistemi, bankanın kendi özel bilgileri
açığa vurulmaksızın ve kullanılan İDD çerçevesi ile ilgili detayların geçerliliğinin
belirlenmesinde denetim otoritesinin rolü mükerrer kılınmaksızın, piyasa
katılımcılarına İDD yaklaşımını kullanan bankaların maruz kaldığı kredi riski,
İDD sisteminin uygunluğu ve uygulamanın geneli hakkında değerlendirme yapma
olanağı sağlamayı amaçlamaktadır.
826.
Tablo 6:
Kredi Riski: İDD Yaklaşımlarına Tabi Portföylere İlişkin Bilgilendirmeler
(a)
Denetim otoritesinin yaklaşıma/yaklaşımın kullanılmasına
geçişe ilişkin verdiği onay.
Aşağıda belirtilen
değerlendirmeler:
Nitel
Bildirimler*
(b)
(c)
hususlarla
ilgili
açıklama
ve
ƒ
İçsel derecelendirme sisteminin yapısı ile içsel ve
bağımsız derecelendirme notları arasındaki ilişki,
ƒ
İçsel tahminlerin İDD yaklaşımları ile sermaye
hesaplamaları dışında kullanıldığı durumlar,
ƒ
Kredi riski azaltımının yönetilmesi ve tanınması
süreçleri ve
ƒ
Derecelendirme sisteminin bağımsızlığı, hesap
verebilirliği ve incelemeye tabi tutulması
hakkında açıklamaları da kapsayacak biçimde
derecelendirme
sistemi
için
kontrol
mekanizmaları.
İçsel derecelendirme sürecinin beş farklı portföy için ayrı
252
ayrı betimlenmesi:
ƒ
Kurumsal krediler portföyü (KOBİ kredileri, özel
amaçlı krediler ve satın alınmış kurumsal
kredileri de kapsamak üzere), kamu ve banka
kredileri portföyleri;
ƒ
Sermaye Yatırımları portföyü 144;
ƒ
İkamet amaçlı ipotek kredileri portföyü;
ƒ
Nitelikli rotatif perakende krediler portföyü145,
ƒ
Diğer perakende krediler portföyü.
Yapılacak betimleme her bir portföy için şu hususları
içermelidir:
144
ƒ
Portföyün içerdiği risk türleri;
ƒ
Bu değişkenlerin türetilmesinde kullanılan
varsayımları da kapsayacak biçimde TO ve (İleri
İDD’ye tabi portföyler için) THK ve/veya TT
tahminlerinde ve bunların geçerliliklerinin
belirlenmesinde kullanılan tanımlar, yöntemler
ve veriler146;
ƒ
Referans alınan temerrüt tanımından 456.
paragraf ve 82 numaralı dipnotta izin verilen
sapmaların betimlemeleri (sapmaların önemli
olduğunun belirlenmesi halinde söz konusu
sapmalardan etkilenen portföylerin önemli
bölümleri de sapma betimlemesine ilave
edilecektir)147;
Hisse senedi yatırımları, sadece bankanın bankacılık hesaplarındaki sermaye yatırımları için
TO/THK yaklaşımı uygulaması halinde münferit bir portföy olarak açıklanacaktır.
145
Hem nicel hem nitel bildirimlerde, bu portföylerin (toplam kredi riskine oranla) önemsiz
boyutlarda kaldığı ve bu portföylerin, her biri için ayrı bildirimde bulunmanın, bilginin
kullanıcılarına bankanın perakende kredi faaliyetlerindeki risk profiline ilişkin değerlendirmelerine
katkı sağlamayacak kadar benzer risk profillerine sahip oldukları haller dışında, bankalar rotatif
perakende ve diğer perakende portföyleri için ayrı ayrı açıklamada bulunmalıdırlar.
146
Bu bilgi açıklamaları tüm modelin detaylı biçimde tanımlanmasını gerektirmemektedir. Bu
bilgiler değişkenler hakkında tanımlayıcı açıklamalar, bu değişenlerin tahmin edilmesi ve
geçerliliklerinin belirlenmesi için kullanılan yöntemler hakkında aşağıda yer alan nicel bildirimler
yoluyla okuyuculara model yaklaşımı konusunda genel açıklamalar sunmalıdır. Bu açıklamalar,
beş portföyün her birisi için yapılmalıdır. Bankalar bu değişkenleri her bir portföy itibariyle
tahmin etmek için benimsedikleri yaklaşımlar arasındaki önemli farklılıklar hakkında yeterli bilgi
sahibi olmalıdır.
147
Bu açıklama okuyucuyu takip edilecek nicel bilgiler bağlamında bilgilendirmek içindir.
Bankalar referans alınan temerrüt tanımından sapmaları okuyucuların, TO derecesine bağlı olarak
253
Perakende portföyü hariç olmak üzere yukarıda
tanımlanan her bir portföy için anlamlı bir kredi riski
ayrıştırması yapılabilmesi için yeterli sayıda TO kategorisi
(temerrütler dahil) üzerinden şu bilgiler sunulmalıdır148:
Nicel
Bildirimler: Risk
Değerlendirmesi*
(d)
ƒ
Toplam risk tutarı (kurumsal krediler, kamu ve
banka kredileri için henüz tahsil edilmemiş
alacaklar ile kullanılmamış limitlerin temerrüt
halinde kayıp tutarları149, ortaklık payı yatırımları
için yatım tutarları);
ƒ
İleri İDD bankaları için risk tutarı ile
ağırlıklandırılmış ortalama THK (yüzde olarak)
ve
ƒ
Risk tutarı ile ağırlıklandırılmış ortalama risk
ağırlığı.
İleri İDD bankaları için, nakde dönüşmemiş taahhütler ile
her bir portföy için risk tutarı ile ağırlıklandırılmış
ortalama TT150;
Yukarıda tanımlanan her bir perakende portföyü için, şu
iki seçenekten biri151:
ƒ
Yukarıda havuzlar itibariyle ana hatlarına yer
verilen açıklamalar (perakende portföy dışında
riskler hakkındaki açıklamaları anlama ve karşılaştırabilmelerini etkileyebilecek derecede önemli
olan temel alanlar için açıklayacaklardır.
148
Aşağıdaki TO, THK ve TT açıklamaları, İkinci Bölümde benimsendiği üzere teminatın,
netleştirmenin ve garantilerin/kredi türevlerinin etkilerini yansıtmalıdır. TO dereceleri ile ilgili
olarak yapılacak açıklamalar her bir derece için risk tutarı ile ağırlıklandırılmış ortalama TO’yi
içermelidir. Bankaların yapacakları açıklamalar için TO derecelerini toplulaştırdığı durumlarda bu
İDD yaklaşımında TO derecelerinin dağılımında kullanılan alt bölümlemeyi temsil edebilmelidir.
149
Canlı krediler ile banka için henüz bir yükümlülük yaratmayan taahhütlerden kaynaklanan TT,
bu tür açıklamalarda birleşik olarak sunulabilir.
150
Bankalar her portföy için sadece tek bir TT tahmini sunacaklardır. Ancak bankalar risklerin
daha anlamlı değerlendirilmesinde yararlı olacağını düşündükleri durumlarda henüz nakde
dönüşmemiş taahhütlerinin ilintili olduğu bir dizi TT kategorisi için de kendi TT tahminlerini
açıklayabileceklerdir.
151
Normal olarak bankalardan perakende portföy dışındaki portföyler için belirlenen bilgi
açıklamaları çerçevesini takip etmeleri beklenecektir. Diğer taraftan, bankalar okuyuculara daha
anlamlı bir kredi riski ayırımı sağlayacağını düşünmeleri durumunda, açıklamalarını beklenen
kayıp (BK) dereceleri temelinde yapmayı benimseyebilirler. Bankaların yapacakları açıklamalar
için içsel dereceleri (TO/THK veya BK) toplulaştırması halinde bu, İDD yaklaşımında bu
derecelerin dağılımında kullanılan bölümlemeyi temsil edebilmelidir.
254
kalan portföylerde olduğu gibi) veya
ƒ
(e)
Her bir portföy için (yukarda belirtildiği şekliyle) önceki
dönemdeki fiili kayıplar (zarar yazılan krediler ve ayrılan
özel karşılıklar gibi) ve bu kayıpların geçmiş dönemlerde
gerçekleşenlerden nasıl farklılık gösterdiği. Önceki
dönemde gerçekleşen kayıplar üzerinde etkili olan
etkenlere ilişkin açıklama (bankanın ortalama kayıp
oranından veya ortalama THK ve TT’lerden daha yüksek
tutarda kayıplarla karşılaşıp karşılaşmadığı gibi).
(f)
Daha uzun bir dönem için fiili sonuçlara karşılık
bankaların yapmış olduğu tahminler152. Bu tahminler
asgari olarak, her bir portföyde için fiili sonuçlara karşılık
bankanın yapmış olduğu kayıp tahminleri hakkında içsel
derecelendirme sürecinin etkinliği hakkında anlamlı
değerlendirmelerde bulunulmasına imkan verecek kadar
uzun bir süreyi kapsamalı ve her bir portföy (yukarıda
belirtildiği şekliyle) için fiili sonuçlara karşılık bankanın
yapmış olduğu kayıp tahminleri hakkında bilgi
vermelidir153. Bankalar, uygun olduğu durumda, bu
çerçevede sunacakları bilgiler için TO ve İleri İDD
bankaları için ayrıca THK ve TT’nin fiili sonuçlarına
karşılık bankanın yapmış olduğu ve nicel risk
değerlendirmesi açıklamalarında yer verdiği tahminlerin
analiz edilebilmesi için daha detaylı bir ayrıştırma
yapmalıdır154.
Nicel
Bildirimler:
Tarihsel
Sonuçlar*
152
Kredi riski için anlamlı bir ayrım yapmaya
yetecek sayıda BK derecesine karşılık risk
tutarlarının havuzlar itibariyle analizi (henüz
tahsil edilmemiş krediler ve taahhütler için TT).
Bu bilgiler, okuyucuların, “Nicel Bildirimler: risk değerlendirmesi” çerçevesinde ortaya konan
bilgilerin uzun dönem güvenilirliği hakkında daha fazla bilgilendirilmesini sağlamanın bir
yoludur. Bu bilgilerin açıklanması 2009 yılı sonundan itibaren “zorunlu” olacaktır. Ancak
bankaların daha erken adaptasyonu teşvik edilebilecektir. Söz konusu uygulama bu hususta
anlamlı bilgiler sunabilmeleri için bankaların daha uzun bir zaman dilimine ait yeterli düzeyde veri
toplayabilmesine olanak sağlayacaktır.
153
Komite bu değerlendirmeler için kullanılacak zaman aralığı açısından kesin saptamalar
yapmayacaktır. Uygulamaya geçilmesinin ardından bankaların bu bilgileri mümkün olan en uzun
zaman serisi için sunacakları umulabilecektir. Örneğin bankalar 10 yıllık bir veri setine sahip
olmaları halinde, her bir TO derecesi için ortalama kayıp oranlarını bu 10 yıllık dönem bazında
açıklamayı seçebileceklerdir. Yıllık tutarların ayrıca açıklanması gerekmemektedir.
154
Daha detaylı bir bölümlemenin “Nitel Bildirimler: risk tahminleri” çerçevesinde ortaya konan
bilgilerin güvenilirliği hakkında okuyuculara daha kapsamlı bir bakış açısı sağlayacak olması
durumunda, bankaların bu alt-bölümlemeye gitmesi zorunlu olacaktır. Özellikle bankanın yapmış
olduğu TO, THK veya TT tahminleri ile uzun dönem fiili sonuçları arasında önemli farklılıklar
bulunması halinde bankanın bu bilgileri sağlaması zorunludur. Bankalar bu tip farkların nedenleri
hakkında da açıklama yapmalıdır.
255
Tablo 7: Kredi Riski Azaltımı: Standart Yaklaşım
155 156
ve İDD Yaklaşımları İçin Yapılacak Açıklamalar ,
Nitel
(a)
Bildirimler*
Nicel
(b)
Bildirimler*
(c)
155
Aşağıdaki hususları da içermek üzere kredi riski azaltımı ile
ilgili genel nitel açıklamalar:
ƒ
Bankanın bilanço içi ve bilanço dışı netleştirmelerini
ne düzeyde kullandığının belirtilmesi ve bunlarla
ilgili politika ve prosedürler;
ƒ
Alınan teminatların değerlemesine ve yönetimine
yönelik politika ve prosedürler;
ƒ
Banka tarafından alınan başlıca teminat türlerinin
tanımlanması;
ƒ
Başlıca garantörler/kredi türevi işlemlerindeki
tarafların türleri ve bunların kredi değerlilikleri ve
ƒ
Alınan kredi azaltımı kapsamında, risk (piyasa ve
kredi) konsantrasyonu hakkında bilgiler.
Standart yaklaşım ve/veya Temel İDD yaklaşımında
açıklanan her bir kredi portföyü için iskonto uygulamasının
ardından gerekli şartları taşıyan finansal teminatlar ve diğer
İDD teminatları tarafından kapsanan toplam risk tutarı
(uygulanabilir olması halinde bilanço içi veya bilanço dışı
netleştirmelerden sonra). 157
Standart yaklaşım ve/veya İDD yaklaşımındaki ayrı ayrı
açıklanan her bir kredi portföyü için garantiler/kredi türevleri
ile kapsanan (uygulanabilir olması halinde bilanço içi veya
bilanço dışı netleştirmelerden sonraki) toplam risk tutarı.
Asgari olarak, bankalar bu Uzlaşı kapsamında hesaplanacak sermaye yükümlülüğünü azaltmak
amacıyla kullanılmasına izin verilen kredi riski azaltımları ile ilgili aşağıda sıralanan
açıklamalarda bulunmak durumundadır. Mümkün olması durumunda, bankaların sermaye
gereksiniminin azaltılmasında dikkate alınmayan risk azaltım araçları konusunda da daha çok bilgi
açıklamaları teşvik edilmektedir.
156
Uzlaşının uygulanması esnasında sentetik menkul kıymetleştirme yapılarının bir parçası olarak
ele alınan kredi türevlerine kredi azaltımı ile ilgili açıklamalarda yer verilmemeli ve bunlar
hakkındaki bilgiler menkul kıymetleştirme ile ilgili bilgiler içerisine dahil edilmelidir.
157
Kapsamlı yaklaşımın uygulanması durumunda, (uygun hallerde) iskonto sonrası
teminatlandırılmış toplam riske maruz tutara (Bölüm 2 kapsamında izin verildiği gibi) risk tutarını
artırıcı herhangi bir uygulamanın etkilerini bertaraf edecek şekilde daha fazla indirim uygulanması
mümkündür.
256
Tablo 8:
Menkul Kıymetleştirme: Standart Yaklaşım
ve İDD Yaklaşımlarına İlişkin Açıklamalar
Menkul kıymetleştirme (sentetik enstrümanları kapsayacak
şekilde) ile ilgili genel nitel bilgi açıklamaları (paragraf
824) şu konuları kapsamalıdır:
Nitel
Bildirimler*
ƒ
Menkul kıymetleştirme işlemlerinden kaynaklanan
kredi riski tutarlarının bankanın dışındaki kişi ve
kuruluşlara transferinin kapsamı da dahil olmak
üzere
bankanın
menkul
kıymetleştirme
faaliyetlerine ilişkin amaçları;
ƒ
Bankanın menkul kıymetleştirme sürecinde
oynadığı rol158 ve her bir menkul kıymetleştirmede
bankanın oynadığı rolün kapsamına dair
göstergeler;
ƒ
Bankanın menkul kıymetleştirme faaliyetlerinde
izlediği yasal sermaye yaklaşımı (DBY, İDY, DFY
gibi).
(a)
Aşağıda belirtilen hususları da içerecek şekilde bankanın
menkul kıymetleştirme faaliyetlerinde takip ettiği muhasebe
politikalarının özeti:
(b)
(c)
158
ƒ
İşlemin satış olarak mı yoksa finansman olarak mı
değerlendirildiği;
ƒ
Satıştan elde edilen kazancın muhasebeleştirilmesi;
ƒ
Son raporlama döneminden sonra ortaya çıkan
değişiklikler ve bu değişikliklerin etkisini de
kapsayacak
biçimde
dağıtılmamış
faizin
değerlemesinde kullanılan temel varsayımlar;
ƒ
Diğer muhasebe politikaları (örneğin türev
ürünler) kapsamına alınmıyor ise sentetik menkul
kıymetleştirmelerin ne şekilde değerlendirildiği.
Menkul kıymetleştirmede kullanılan dış derecelendirme
kuruluşlarının isimleri ve her bir kuruluşun banka
tarafından kullanılan menkul kıymetleştirme risk tutarı
türleri.
İhraççı, yatırımcı, sunucu, kredinin güçlendirilmesini sağlayan, varlığa dayalı menkul kıymet
ihraç imkanına destek veren, likidite sağlayıcısı, swap imkanı sağlayıcısı gibi.
257
Nicel
Bildirimler*
(d)
Risk tutarı türüne göre banka tarafından menkul
kıymetleştirilen ve menkul kıymetleştirme çerçevesine tabi
tutulan (geleneksel/sentetik olarak sınıflandırılan) toplam
tahsil edilmemiş (açık) risk tutarları.159, 160 ,161 ,
Banka tarafından menkul kıymetleştirilen ve menkul
kıymetleştirme çerçevesine tabi tutulan risk tutarlarına
ilişkin olarak
ƒ
Menkul kıymetleştirme kapsamındaki varlıklardan
zaafiyete uğramış/tahsili gecikmiş olanların
miktarı,
ƒ
Cari dönemde bankanın yazdığı zararlar162
(e)
risk tutarı türüne göre ayrıştırılır.
(f)
Risk tutarı türüne göre ayrıştırılmış olarak satın alınan veya
portföyde tutulan menkul kıymetleştirme kaynaklı risklerin
toplam miktarı.
(g)
Satın alınan163 veya portföyde tutulan menkul
kıymetleştirme kaynaklı risklerin toplam miktarı ile bu risk
tutarları için anlamlı sayıda risk ağırlığı kullanılarak ayrılan
ilgili İDD sermaye yükümlülükleri. Tamamı birinci kuşak
sermayeden indirilmiş olan risk tutarları, toplam
sermayeden indirilen kredi güçlendiricisi niteliğinde olan
sadece faiz stripleri ile toplam sermayeden indirilen diğer
risk tutarları işlemin dayandığı varlık türüne göre ayrı ayrı
açıklanmalıdır.
Erken amortizasyon uygulamasına tabi tutulan menkul
kıymetleştirmeler için işlemin dayandığı varlığın türüne
göre hususlar:
(h)
ƒ
159
Satıcı ve yatırımcıların lehine olmak üzere toplam
nakdi kullandırım tutarları;
Kredi kartları, otomobil ve konut kredileri gibi.
İhraççı bankanın menkul kıymetleştirmeden kaynaklanan hiçbir riski üstlenmediği işlemler
ayrıca gösterilmeli, fakat yalnızca başlangıç yılı için raporlanmalıdır.
161
Bankalar uygun olduğu durumda sadece destekleyici olarak iştirak ettikleri işlemlerden
kaynaklanan riskler ile menkul kıymetleştirme çerçevesine dahil diğer işlemlerinden kaynaklanan
riskleri arasında farklılaştırmaya gitme hususunda teşvik edilmektedir.
162
Zarar yazma/karşılık ayırma (eğer varlıklar hala bankanın bilançosunda kayıtlıysa) veya sadece
faiz tipi stripler için yazılan zararlar ve diğer bakiye gelirler gibi.
163
2. Bölümdeki IV numaralı başlıkta belirtilen menkul kıymetleştirme risk tutarları; menkul
kıymetler, likidite imkânları, diğer taahhütler ile sadece faiz stripleri, nakit teminat hesapları ve
diğer kıdemsiz varlıklar gibi kredi güçlendiricileri içerecek, ancak bunlarla sınırlı olmayacak
biçimde.
160
258
3.
ƒ
Bankanın devam eden sorumlulukları için kendi
nakit kullandırımlarına ilişkin bakiye ile henüz
kullandırılmamış gayri nakdi limitlere yönelik
olarak İDD yöntemleriyle hesaplamış olduğu
toplam sermaye yükümlülükleri;
ƒ
Bankanın yatırımcılara nakit kullandırımlarına
ilişkin bakiye ile kullandırılmamış limitlere ilişkin
olarak İDD yöntemleriyle hesaplanmış olan toplam
sermaye yükümlülükleri.
(i)
Standart yaklaşımı kullanan bankalar da (g) ve (h)
maddelerinde yer alan bilgileri açıklamak zorundadırlar.
Ancak bu bankalar sermaye yükümlülüklerinde standart
yaklaşıma göre hesaplanan tutarları kullanmalıdırlar.
(j)
Varlık türlerine göre menkul kıymetleştirilen risk tutarları
ve yine varlık türlerine göre elde edilen kâr veya zarar da
dahil olmak üzere ilgili dönem içinde bankanın
gerçekleştirdiği menkul kıymetleştirme faaliyetlerinin özeti.
Piyasa Riski
Tablo 9:
164
Piyasa Riski: Standart Yaklaşımı Kullanan Bankaların Açıklayacağı Bilgiler
Nitel
Bildirimler
(a)
Nicel
Aşağıda sayılan riskler için gerekli sermaye yükümlülükleri:
Bildirimler
(b)
164
Standart yaklaşıma tabii portföyleri de kapsamak üzere
piyasa riski için genel niteliksel açıklamalar (paragraf 824).
ƒ
Faiz oranı riski,
ƒ
Hisse senedi pozisyon riski,
ƒ
Kur riski,
ƒ
Emtia riski.
Buradaki standart yaklaşım, piyasa riskinin sermaye yeterliliğine ilave edilmesine ilişkin
düzenlemede tanımlanan “standart ölçüm yöntemi”ni ifade etmektedir.
259
Tablo 10:
Piyasa Riski: Alım-Satım Portföyü için İçsel Modeller Yaklaşımını (İMY) Kullanan
Bankaların Açıklayacağı Bilgiler
(a)
İçsel modeller yaklaşımına tabi portföyleri de kapsamak üzere
piyasa riski için genel niteliksel açıklamalar (paragraf 824).
İçsel Model yaklaşımına tabi her bir portföy için;
Nitel
Bildirimler
(b)
(c)
ƒ
Kullanılan modelin özellikleri;
ƒ
Portföye uygulanan stres testinin tanımı;
ƒ
İçsel modellerin ve modelleme sürecinin doğruluğunu ve
tutarlılığını temin için kullanılan geriye-dönük test ve
onaylama yaklaşımlarının tanımı.
Denetim otoritesinin modelin geçerliliğini kabul ettiği kapsam.
İçsel Model Yaklaşımındaki alım-satım portföyleri için;
Nicel Bildirimler
ƒ
Raporlama döneminde ve dönem sonunda en yüksek, en
düşük ve ortalama riske maruz değer tutarları;
ƒ
Riske maruz değer tahminlerinin, bankanın tecrübe ettiği
fiili kâr/zararın ve geriye dönük test sonuçlarındaki
önemli sapmaların analizini de içeren bir karşılaştırması.
(d)
4. Operasyonel Risk
Tablo 11:
Operasyonel Risk
Nitel
(a)
Genel niteliksel açıklamalara (paragraf 824) ilave olarak
operasyonel riskler için gerekli sermayenin belirlemesinde
bankanın kullanması uygun bulunan yaklaşım[lar].
(b)
Operasyonel
riskin
ölçümünde
Gelişmiş
Ölçüm
Yaklaşımlarının (GÖY) kullanılması durumunda, bankanın
ölçüm yaklaşımında dikkate aldığı içsel ve dışsal etkenler
ile ilgili açıklamaları da içermek üzere söz konusu
yöntemin betimlemesi (Kısmi kullanım durumunda,
kullanılan farklı yaklaşımların kullanım alanı ve kapsamı).
(c)*
Operasyonel riskin ölçümünde gelişmiş ölçüm yaklaşımını
kullanan bankalar için, operasyonel risk azaltımı amacıyla
kullanılan sigortalama uygulamalarının betimlemesi.
Bildirimler
260
5. Hisse Senedi Yatırımları
Tablo 12:
Hisse Senedi Yatırımları: Bankacılık Hesaplarındaki Pozisyonlara İlişkin
Olarak Açıklanacak Bilgiler
Aşağıdaki hususları da içermek üzere hisse senetlerinden kaynaklanan
riskler için genel niteliksel açıklamalar (paragraf 824):
ƒ
Nitel
Bildirimler.
(a)
Bankacılık hesaplarında tutulan hisse senetleri için değerleme ve
muhasebeleştirme yöntemlerini kapsayan önemli politikalar
hakkında açıklamalar. Bu açıklamalar, bu yöntemlerin dayandığı
temel varsayımlar ve değerlemeyi etkileyen uygulama ve bu
uygulamalarda meydana gelen önemli değişiklikler de dahil olmak
üzere kullanılan değerleme ve muhasebeleştirme yöntemlerini
içermelidir.
(b)
Hisse senedi yatırımlarının bilançoda açıklanan değerleri ile rayiç
değerleri. Borsaya kote edilmiş hisse senetleri için borsa fiyatları ile
defter değerleri arasında önemli fark bulunduğu takdirde bu ikisi
arasında yapılacak bir karşılaştırma.
(c)
Halka açık olan ve açık olmayan olarak da sınıflandırılabilecek
yatırımların tutarlarını içerecek şekilde yatırım türleri ve yapılan
yatırımların nitelikleri.
(d)
Raporlama dönemi içerisindeki satışlardan veya
kaynaklanan gerçekleşmiş kümülatif kazanç (kayıp).
Nicel
Bildirimler
(e)
(f)
165
Sermaye getirisi elde etmek için tutulan hisse senetleriyle,
herhangi bir ilişki ya da stratejik amaçlarla edinilen hisse
senetlerinin ayrıştırılması
tasfiyelerden
ƒ
Henüz gerçekleşmemiş toplam kazanç (kayıp)165;
ƒ
Örtülü yeniden değerleme toplam kazançları (kayıpları)166;
ƒ
Yukarıdakilerden herhangi birinin ana sermaye ve/veya katkı
sermayeye dahil edilmiş olan tutarı.
Bankanın benimsediği yöntemle birlikte yasal sermaye yükümlülüğüyle
ilgili olarak denetim otoritesinin geçişe ilişkin düzenlemelerine tabi
hisse senedi yatırımlarının toplam tutarları ve türleri ile tutarlı uygun
hisse senedi gruplarına ayrıştırılmış sermaye yükümlülükleri.
Gerçekleşmemiş kazanç ve kayıplar, bilançoda yer aldıkları halde kâr/zarar hesaplarında yer
almazlar.
166
Gerçekleşmemiş kazanç ve kayıplar ne kâr/zarar hesaplarında ne de bilançoda yer alır.
261
6. Bankacılık Hesaplarındaki Faiz Oranı Riski
Tablo 13:
Bankacılık Hesaplarındaki Faiz Oranı Riski (BHFOR)
Nitel
Bildirimler
(a)
Nicel
Bildirimler
(b)
Bankacılık hesaplarındaki faiz oranı riski (BHFOR) ile ilgili
genel niteliksel açıklamalar (paragraf 824) ve bu riskin niteliği,
kredi erken ödemeleri ve vadesiz mevduatların davranışı
hakkındaki varsayımları da içerecek şekilde temel varsayımlar ve
BHFOR’nin ölçüm sıklığı.
Banka yönetiminin bankacılık hesaplarındaki faiz oranı riskini
ölçmekte kullandığı yönteme göre, faiz oranlarına uygulanacak
yukarı veya aşağı yöndeki şoklar nedeniyle, bankanın
gelirlerinde veya ekonomik değerinde (veya yönetim tarafından
kullanılan uygun diğer bir ölçüte göre), ilgili para birimi bazında
meydana gelen artış veya azalış.
262
EK 1 :Yeni Enstrümanlara İlişkin Ana Sermayenin %15 Limiti
1. Bu ekin amacı, Komitenin Ekim 1998 tarihli basın bülteninde kabul ettiği, yeni
enstrümanlar (ürünler) üzerinde %15 limitinin nasıl hesaplanacağını açıklamaktır.
2. Yeni enstrümanlar, şerefiyeden sonra net olarak Ana Sermayesinin %15’i ile
sınırlı olacaktır. Yeni enstrümanlar için izin verilen tutarı belirlemek amacıyla,
bankalar ve denetim otoriteleri, yeni ürünler içermeyen ana sermaye tutarını
%17,65 ile çarpmalıdır. Bu rakam, %15’in %85’e oranından çıkartılmıştır (yani,
%15/%85 = % 17,65).
3. Örnek olarak, 75 € âdi sermayeye, 15 € kümülatif olmayan daimi imtiyazlı
hisselere, bir konsolide iştirakin âdi sermayesinde 5 € azınlık hissesine ve 10 €
şerefiyeye sahip bankayı alalım. Bu bankanın yeni ürünler içermeyen Ana
Sermayesinin net tutarı, 75 € + 15 € + 5 € -10 € = 85 €’dur.
4. Bu bankanın Ana Sermayeye dahil etmesine izin verilen yeni enstrümanların
(ürünler) tutarı 85 € x % 17,65 = 15 €’dur. Banka bu limite kadar yeni Ana
Sermaye enstrümanları ihraç ettiği takdirde, toplam Ana Sermayesi 85 € + 15 € =
100 € olacaktır. Yeni enstrümanların toplam Ana Sermayeye olan oranı ise %15’e
eşit olacaktır.
263
EK 2: Standart Yaklaşım – Eşleme Sürecinin Uygulanması
1.
Denetim otoriteleri, bir kabul edilebilir BKDK’nin yaptığı kredi riski
değerlendirmelerini standart yaklaşımda mevcut olan risk ağırlıklarına
uygulamaktan sorumlu olduklarından dolayı, her değerlendirmenin ifade ettiği
nispi risk dereceleri arasında bir farklılaşma yaratmak için çeşitli nitel ve nicel
faktörleri dikkate almaları gerekir. Bu nitel faktörler; diğer faktörlerin yanı sıra,
her kuruluşun kapsadığı ihraççılar havuzunu, bir kuruluşun yaptığı
derecelendirmelerin dizisini, her derecelendirmenin anlamını ve her kuruluşun
temerrüt tanımını içerir.
2. Ölçülebilir parametreler, yapılan kredi riski değerlendirmelerinin standart
yaklaşımda mevcut risk ağırlıklarına daha tutarlı bir şekilde eşlenmesinde
yardımcı olabilir. Bu ek, Komitenin denetim otoritelerine eşleme uygulamalarında
yardımcı olmak amacına yönelik önerilerini özetlemektedir. Burada sunulan
parametrelerin amacı, denetim otoritelerine yol göstermekten ibarettir ve
BKDK’ler için yeni kabul edilebilirlik koşulları getirmek ya da mevcut kabul
edilebilirlik koşullarına eklemeler yapmak gibi bir amacı yoktur.
KTO’ların Değerlendirilmesi: Önerilen İki Ölçüt
3. Belirli bir kredi riski değerlendirmesi için belirli bir risk ağırlığının uygun
olmasının sağlanmasına yardımcı olmak amacıyla, Komite, denetim otoritelerinin
aynı kredi riski derecelendirmesinde dikkate alınan bütün faktörlerle bağlantılı
olan bir kümülatif temerrüt oranını (KTO) değerlendirmelerini tavsiye eder.
Denetim otoriteleri, her iki durumda da üç yıllık bir süre için ölçülen KTO’yu
kullanarak, standart yaklaşım kapsamındaki her kredi riski derecelendirmesiyle
bağlantılı iki ayrı KTO ölçütünü değerlendireceklerdir.
•
1
Denetim otoriteleri, zaman içinde uzun vadeli bir temerrüt deneyimi hissine
sahip olmak için, bu veri derinliği mevcut ise, üç-yıllık KTO’nun on yıllık
ortalamasını değerlendirmelidir.1 Yeni derecelendirme kuruluşları için ya da
on yıldan daha kısa süreyle temerrüt verileri toplamış ve derlemiş olan
kuruluşlar için, denetim otoriteleri, derecelendirme kuruluşlarına, her risk
derecelendirme düzeyi için üç-yıllık KTO’nun 10-yıllık ortalamasının ne
olacağına inandıklarını sormak ve daha sonra, onların derecelendirdiği
alacakların risk ağırlığının tespiti amacıyla onları bu değerlendirmeden
sorumlu tutmak isteyebilirler.
Örneğin, 2002 yılında, bir denetim otoritesi, 1990-1999 arasındaki on yılın her biri için her
derecelendirme düzeyine tahsis edilen ihraççılar (“örneklem grubu”) için üç-yıllık KTO’ların
ortalamasını hesaplayacaktır.
264
•
Denetim otoritelerinin değerlendirmesi gereken diğer ölçüt ise, bir BKDK’nin
her kredi riski değerlendirmesine bağlı olan en son üç-yıllık KTO’dur.
4. Her iki ölçüm de, kredi riski değerlendirmeleri için Komitenin derlediği ve
denk bir kredi riski seviyesini temsil ettiğine inandığı tarihsel toplam temerrüt
oranları ile karşılaştırılacaktır.
5. BKDK’lerde üç-yıllık KTO verilerinin mevcut olması beklendiğinden dolayı,
denetim otoriteleri, belirli bir BKDK’nin yaptığı değerlendirmelerin temerrüt
deneyimini başka derecelendirme kuruluşlarının ve özellikle de, benzer bir
popülasyonu derecelendiren büyük kuruluşların açıkladığı ve ilân ettiği
derecelendirmelerle karşılaştırabilmelidir.
Risk Derecelendirmelerinin KTO’lar Kullanılarak Risk Ağırlıklarına
Eşlenmesi
6. Bir BKDK’nin risk derecelendirmelerinin eşlenmesi uygun risk ağırlıklarının
tespitinde denetim otoritelerine yardımcı olmak amacıyla, aşağıda belirtilen KTO
ölçütlerinin her biri, aşağıdaki KTO referans ve nirengi değerleriyle
karşılaştırılabilir:
•
Bir BKDK’nin derecelendirme ölçeğindeki her kademe için, üç-yıllık
KTO’nun bir on yıllık ortalaması, risk değerlendirmeleri konusunda bir uzun
vadeli uluslararası temerrüt deneyimi hissini temsil eden bir uzun vadeli
“referans” üç yıllık KTO ile karşılaştırılacaktır.
•
Aynı şekilde, bir BKDK’nin derecelendirme ölçeğindeki her kademe için, en
son iki üç-yıllık KTO bu KTO’larla ilgili “nirengi noktalarıyla”
karşılaştırılacaktır. Bu karşılaştırmanın amacı, BKDK’nin en son kredi riski
değerlendirme sonuçlarının denetim otoritesinin öngördüğü KTO nirengi
noktaları arasında olup olmadığını belirlemek olacaktır.
7. Aşağıdaki tablo 1, bu karşılaştırmalar için bir genel çerçeve çizmektedir.
265
Tablo 1
KTO Ölçütleri Karşılaştırması2
Uluslararası Deneyim (büyük
derecelendirme kuruluşlarının
kombine deneyiminden
çıkartılır)
Karşı-laştır
Bağımsız Kredi Değerlendirme
Kuruluşu
Komite tarafından yol
göstermek amacıyla
belirlenmiştir.
BKDK’lerin kendi temerrüt
verilerine dayanılarak ulusal
denetim otoriteleri tarafından
hesaplanmıştır.
Uzun vadeli “referans” KTO
Üç-yıllık KTO’nun on yıllık
ortalaması
KTO Nirengi Noktaları
En son iki üç-yıllık KTO
7. Bir BKDK’nin uzun vadeli ortalama üç-yıllık KTO’sunun bir uzun vadeli
‘referans’ KTO ile karşılaştırılması
8. Bu Çerçeve dokümanın standart yaklaşımında kullanılan her kredi riski
kategorisi için, ona tekabül eden uzun vadeli referans KTO, denetim otoritelerine,
uluslararası düzeyde temerrüt deneyiminin ne olduğu hakkında bilgi verir. Bir
kabul edilebilir BKDK’nin belirli bir değerlendirmesinin on-yıllık ortalamasının,
ilgili uzun vadeli referans KTO’ya tam olarak uygun olması beklenmeyecektir.
Uzun vadeli referans KTO’lar, sadece denetim otoritelerine yol göstermek
amacına yöneliktir ve BKDK’lerin ulaşması gereken “hedefler” değildir.
Komitenin kredi riski kategorilerinin her biri için tavsiye edilen uzun vadeli
“referans” üç-yıllık KTO’lar aşağıda Tablo 2’de sunulmaktadır ve önemli
derecelendirme kuruluşlarının uluslararası düzeyde rapor ettiği temerrüt
deneyimleri konusunda Komitenin gözlemlerine dayanmaktadır.
2
Her büyük derecelendirme kuruluşunun da, münferit deneyimlerinin toplam uluslararası
deneyimle karşılaştırılacağı bu karşılaştırmalara tâbi tutulacağı not edilmelidir.
266
Tablo 2
Önerilen Uzun Vadeli “Referans” Üç-Yıllık KTO’lar
S&P
Değerlendirmesi
(Moody’s)
Üç-yıllık
KTO’nun
20 yıllık
ortalaması
AAAAA
(AaaAa)
A
(A)
BBB
(Baa)
BB
(Ba)
B
(B)
%0,10
%0,25
%1,00
%7,50
%20,00
8. Bir BKDK’nin en son üç-yıllık KTO’sunun KTO Eşik Değerleriyle
Karşılaştırılması
9. Bir BKDK’nin kendi KTO’larının referans KTO’ya tam olarak eşlenmesi ve
uyması amaçlanmadığından dolayı, her değerlendirme için hangi KTO üst
sınırlarının kabul edileceği ve dolayısıyla, standart yaklaşıma dahil olan her risk
ağırlığı hakkında daha iyi bir fikir edinmek önemlidir.
10. Komitenin genel görüşü, üst KTO sınırlarının denetim otoritelerine yol
göstermesi gerektiği ve mutlaka zorunlu koşullar olması gerekmediği yönündedir.
Bu nedenle, bir denetim otoritesi, daha yüksek KTO sonuçlarının daha zayıf kredi
riski değerlendirme standartlarından ziyade geçici bir sebepten kaynaklandığına
inandığı takdirde, bir KTO için üst sınırın aşılması, mutlaka, denetim otoritesinin
belirli bir değerlendirmeye bağlı olan risk ağırlığını her durumda artırmasını
gerektirmez.
11. Bir KTO’nun, belirli bir risk ağırlığı almaya hak kazanabilmek için bir risk
derecelendirmesiyle ilgili kabul edilebilir sınırlar içinde olup olmadığının
tespitinde denetim otoritelerine yardımcı olmak amacıyla, her değerlendirme için
iki nirengi noktası konulacaktır: bunlar, bir “izleme” seviyesi eşik değeri ve bir
“tetikleyici” seviye eşik değeridir.
(a)
Eşik Değerin İzlenmesi
12. “İzleme” seviyesi KTO nirengi noktasının aşılması, bir derecelendirme
kuruluşunun belirli bir kredi riski değerlendirme düzeyi için cari temerrüt
deneyiminin ilgili uluslararası temerrüt deneyiminden belirgin bir şekilde daha
yüksek olduğunu gösterir. Bu değerlendirmeler de bağlantılı risk ağırlıkları için
genel olarak kabul edilebilir sayılmalarına rağmen, denetim otoritelerinin bu
temerrüt deneyiminin önemli oranda daha kötü gözükmesinin sebebini öğrenmek
için ilgili BKDK ile görüşmesi beklenecektir. Denetim otoriteleri, daha yüksek
temerrüt deneyiminin kredi riski değerlendirmesinde daha zayıf standartlar
uygulanmasına atfedilebileceğini tespit ettikleri takdirde, BKDK’nin kredi riski
değerlendirmesine daha yüksek bir risk kategorisi vermeleri beklenecektir.
267
(b)
Tetikleyici eşik değer
13.
“Tetikleyici” seviye nirengi noktasının aşılması, bir derecelendirme
kuruluşunun temerrüt deneyiminin belirli bir değerlendirme düzeyi için
uluslararası tarihsel temerrüt deneyiminin hayli üzerinde olduğunu gösterir. Bu
durumda, BKDK’nin kredi riskini değerlendirme standartlarının ya çok zayıf
olduğu ya da uygun bir şekilde uygulanmadığı varsayılır. Gözlemlenen üç-yıllık
KTO, art arda iki yılda tetikleyici seviyeye aştığı takdirde, denetim otoritelerinin
ilgili risk değerlendirmesini daha az olumlu olan bir risk kategorisine indirmeleri
beklenir. Bununla birlikte, ilgili denetim otoriteleri gözlemlenen daha yüksek
KTO’nun daha zayıf değerlendirme standartlarına atfedilemeyeceğini tespit
ettikleri takdirde, kanaatlerini kullanabilir ve orijinal risk ağırlığını uygulamayı
sürdürebilirler.3
14.
Denetim otoritesi, risk kategorisini aynen bırakmaya karar verdiği
durumlarda, bu Çerçeve dokümanın 2. Yapısal Temel Bloğuna dayanmak ve
bankaları geçici olarak daha fazla sermaye tutmaya ya da daha yüksek rezervler
ayırmaya teşvik etmek isteyebilir.
15. Denetim otoritesi ilgili risk kategorisini artırdığında, BKDK üç-yıllık
KTO’sunun düştüğünü ve art arda iki yıl boyunca izleme seviyesinin altında
kaldığını gösterebildiği takdirde, değerlendirmenin tekrar orijinal risk kategorisine
eşlenmesi mümkün olacaktır.
(c)
Eşik Değer KTO’ların Ayarlanması
16.
Çeşitli metodolojileri inceledikten sonra, Komite, her kredi riski
değerlendirmesi kategorisi için hem izleme hem de tetikleyici seviyeleri
ayarlamak amacıyla Monte Carlo simülasyonlarını kullanmaya karar vermiştir.
Özellikle, önerilen izleme seviyeleri, 99 uncu yüzdelik dilim güven aralığından,
tetikleyici seviye nirengi noktası ise 99.9 uncu yüzdelik dilim güven aralığından
çıkartılmıştır. Yapılan simülasyonlar, belirli büyük uluslararası derecelendirme
kuruluşlarından alınan kamuya açık tarihsel temerrüt verilerine dayanmaktadır.
Her risk değerlendirme kategorisi için önerilen seviyeler, aşağıdaki Tablo 3’de, ilk
ondalık basamağa yuvarlanmış olarak sunulmaktadır.
3
Örneğin, denetim otoriteleri, daha yüksek temerrüt deneyiminin belki de bir doğal afet gibi geçici
veya dış etkenlere bağlı bir şoku yansıttığından dolayı geçici bir olgu olduğunu tespit ederlerse, bu
durumda, standart yaklaşımda önerilen risk ağırlığı yine de uygulanabilir. Aynı şekilde, çeşitli
BKDK’lerin tetikleyici seviyeyi aynı anda ihlâl etmeleri, kredi standartlarının gevşetildiğinden
ziyade, geçici bir piyasa değişikliğini veya dış etkenlere bağlı bir şoku yansıtabilir. Her iki
senaryoda da, denetim otoritelerinin, daha yüksek temerrüt deneyiminin kredi riski derecelendirme
standartlarının gevşetilmesinin bir sonucu olmadığından emin olmak için, ilgili BKDK’nin
derecelendirmelerini izlemeleri beklenir.
268
Tablo 3
Önerilen Üç-Yıllık KTO Eşik Değerleri
S&P
Derecelendir
mesi
(Moody’s)
İzleme
Seviyesi
Tetikleyici
Seviye
AAA-AA
(Aaa-Aa)
A
(A)
BBB
(Baa)
BB
(Ba)
B
(B)
%0,8
%1,0
%2,4
%11,0
%28,6
%1,2
%1,3
%3,0
%12,4
%35,0
269
EK 3
Şematik İDD Risk Ağırlıkları
1.
Ekte bulunan tablolar, kredi riskiyle ilgili içsel derecelendirme (İDD)
yaklaşımına göre dört varlık sınıfı tipi için hesaplanan şematik risk ağırlıklarını
içermekte ve göstermektedir. Beklenmeyen kayıpla (BmK) ilgili her risk
ağırlıkları seti, Bölüm 2/Kısım III’de verilen risk ağırlığı fonksiyonlarının uygun
risk ağırlığı fonksiyonu kullanılarak belirlenmiştir. Şematik risk ağırlıklarını
hesaplamak için kullanılan girdiler, TO ve THK ölçütlerini ve 2,5 yıllık bir
varsayılan efektif vadeyi (M) içermektedir.
2. Küçük ve orta büyüklükte işletme (KOBİ) statüsünde olan borçlulara karşı
üstlenilen kredi riskleri (firmanın bağlı olduğu konsolide grubun rapor edilen
toplam satışının 50 milyon €’nun altında olduğu kurumsal krediler olarak
tanımlanır) için firma büyüklüğüne göre ayarlama yapılır. Dolayısıyla, kredi
riskine konu olan firmanın cirosunun 5 milyon € olduğu varsayımıyla, ikinci
sütunda verilen ikinci risk ağırlıkları setinin belirlenmesinde firma büyüklüğüne
göre bir ayarlama yapılmıştır.
270
BmK İçin Şematik İDD Risk Ağırlıkları
Varlık Sınıfı:
Kurumsal Krediler
THK:
Vade: 2,5 yıl
Ciro (milyon €)
TO:
%0,03
%0,05
%0,10
%0,25
%0,40
%0,50
%0,75
%1,00
%1,30
%1,50
%2,00
%2,50
%3,00
%4,00
%5,00
%6,00
%10,00
%15,00
%20,00
%45
%45
50
5
%14,44
%19,65
%29,65
%49,47
%62,72
%69,61
%82,78
%92,32
%100,95
%105,59
%114,86
%122,16
%128,44
%139,58
%149,86
%159,61
%193,09
%221,54
%238,23
%11,30
%15,39
%23,30
%39,01
%49,49
%54,91
%65,14
%72,40
%78,77
%82,11
%88,55
%93,43
%97,58
%105,04
%112,27
%119,48
%146,51
%171,91
%188,42
Konut Amaçlı Gayrimenkul
İpoteği
%45
%25
%4,15
%6,23
%10,69
%21,30
%29,94
%35,08
%46,46
%56,40
%67,00
%73,45
%87,94
%100,64
%111,99
%131,63
%148,22
%162,52
%204,41
%235,72
%253,12
%2,30
%3,46
%5,94
%11,83
%16,64
%19,49
%25,81
%31,33
%37,22
%40,80
%48,85
%55,91
%62,22
%73,13
%82,35
%90,29
%113,56
%130,96
%140,62
Diğer Perakende Krediler
%45
%4,45
%6,63
%11,16
%21,15
%28,42
%32,36
%40,10
%45,77
%50,80
%53,37
%57,99
%60,90
%62,79
%65,01
%66,42
%67,73
%75,54
%88,60
%100,28
%85
%8,41
%12,52
%21,08
%39,96
%53,69
%61,13
%75,74
%86,46
%95,95
%100,81
%109,53
%115,03
%118,61
%122,80
%125,45
%127,94
%142,69
%167,36
%189,41
Kabul Edilebilir Rotatif
Perakende Krediler
%45
%0,98
%1,51
%2,71
%5,76
%8,41
%10,04
%13,80
%17,22
%21,02
%23,40
%28,92
%33,98
%38,66
%47,16
%54,75
%61,61
%83,89
%103,89
%117,99
%85
%1,85
%2,86
%5,12
%10,88
%15,88
%18,97
%26,06
%32,55
%39,70
%44,19
%54,63
%64,18
%73,03
%89,08
%103,41
%116,37
%158,47
%196,23
%222,86
271
EK 4
İhtisas Kredilerine İlişkin Denetim Otoritesi Sınıflama Kriterleri
Tablo 1 – Proje Finansmanı Kredileri İçin Denetim Otoritesi Derecelendirme Düzeyleri
Kuvvetli
Finansal Güç
Piyasa koşulları
Finansal oranlar (yani, borç
itfası/ödemeleri karşılama
oranı (DSCR), kredi ömrü
karşılama oranı (LLCR), proje
ömrü karşılama oranı (PLCR)
ve borç-özsermaye oranı)
Stres analizi
İyi
Tatmin Edici
Zayıf
Proje; yer, maliyet veya
teknoloji açılarından
ortalamadan daha kötü. Talep
zayıf ve azalıyor.
Az sayıda rakip tedarikçi ya da
yer, maliyet veya teknoloji
konularında önemli ve
süreklilik arz eden avantaj.
Talep kuvvetli ve artıyor.
Az sayıda rakip tedarikçi ya da Projenin yer, maliyet veya
teknoloji avantajı yok. Talep
ortalamadan daha iyi yer,
maliyet veya teknoloji, fakat bu yeterli ve istikrarlı.
durum devam etmeyebilir.
Talep kuvvetli ve istikrarlı.
Proje risk düzeyi açısından
kuvvetli finansal oranlar; çok
sağlam ekonomik varsayımlar.
Proje risk düzeyi açısından
kuvvetli ile kabul edilebilir
arası finansal oranlar; sağlam
proje ekonomik varsayımları.
Proje risk düzeyi açısından
standart finansal oranlar.
Proje risk düzeyi açısından
agresif finansal oranlar.
Proje, normal stresli ekonomik
veya sektörel koşullar altında
finansal borçlarını ödeyebilir ve
yükümlülüklerini yerine
getirebilir. Projenin sadece çok
kötü ekonomik koşullar altında
temerrüde düşme ihtimali
vardır.
Proje, bir ekonomik döngüde
olağandışı olmayan streslere
karşı savunmasızdır ve bir
normal ekonomik kötüleme
döneminde temerrüde düşebilir.
Mevcut koşullar yakında
iyileşmediği takdirde, projenin
temerrüde düşme ihtimali
vardır.
Proje, süreklilik arz eden ve
çok stresli ekonomik veya
sektörel koşullar altında
finansal borçlarını ödeyebilir ve
yükümlülüklerini yerine
getirebilir.
272
Kuvvetli
İyi
Tatmin Edici
Zayıf
Finansal Yapı
Proje süresine kıyasla kredinin
süresi
Projenin faydalı ömrü, kredinin Projenin faydalı ömrü, kredinin Projenin faydalı ömrü, kredinin Projenin faydalı ömrü, kredinin
vadesinden çok daha uzundur. vadesinden uzundur.
vadesinden uzundur.
vadesinden uzun olmayabilir.
İtfa (geri ödeme) programı
İtfa planına göre geri ödenen
borç
İtfa planına göre geri ödenen
borç
Sınırlı bir toplu geri ödemeyle
birlikte, itfa planına göre borç
geri ödemeleri.
Toplu geri ödeme ya da yüksek
bir toplu geri ödemeyle birlikte,
itfa planına göre borç geri
ödemeleri.
Politik ve Hukuki Ortam
Proje tipi ve risk azaltma
unsurlarına göre, transfer riski
de dahil politik risk
Mücbir sebepler riski (savaş, iç
karışıklık, vb.)
Çok düşük risk; gerekirse, çok Düşük risk; gerekirse, tatmin
güçlü risk azaltıcı enstrümanlar. edici düzeyde risk azaltıcı
enstrümanlar.
Düşük risk.
Kabul edilebilir risk.
Standart koruma.
Tam olarak korunmamış ve
azaltılmamış, önemli riskler.
Uzun vadede hükümetin desteği Proje, ülke için stratejik öneme
sahip (tercihen, ihracata yönelik Proje, ülke için önemli
ve projenin ülke için önemi
proje). Hükümet desteği güçlü. sayılıyor. Hükümet desteği iyi
düzeyde.
Hukuki ve düzenleyici
ortamın/mevzuatın istikrarı
(kanun değişiklikleri riski)
Orta düzeyde risk; orta düzeyde Yüksek düzeyde risk; risk
azaltıcı enstrüman yok veya
risk azaltıcı enstrümanlar.
zayıf.
Uzun vadede olumlu ve
istikrarlı hukuki
ortam/mevzuat.
Proje, ülke için anahtar öneme
Proje, stratejik öneme sahip
olmayabilir, fakat ülkeye kuşku sahip değil. Hükümet desteği
yok veya zayıf.
götürmez faydaları vardır.
Hükümetin desteği çok aleni
olmayabilir.
Mevzuat değişiklikleri, orta
düzeyde kesinlikle ve
Orta vadede olumlu ve istikrarlı doğrulukla tahmin edilebilir.
hukuki ortam/mevzuat.
Cari veya gelecek hukuki
değişiklikler, projeyi
etkileyebilir.
273
Kuvvetli
Ulusal hukuka göre gereken
bütün onaylar ve desteklerin
alınıp alınmadığı.
Sözleşmeler, teminat ve
garantilerin ifa/icra
edilebilirliği.
İyi
Kuvvetli
Tatmin edici
Sözleşmeler, teminat ve
garantiler ifa/icra edilebilir.
Sözleşmeler, teminat ve
garantiler ifa/icra edilebilir.
Tatmin Edici
Orta düzeyde
Temel nitelikte olmayan bazı
sorunlar mevcut olsa bile,
sözleşmeler, teminat ve
garantiler ifa/icra edilebilir
sayılmaktadır.
Zayıf
Zayıf
Sözleşmeler, teminat ve
garantilerin fiili ifa ve icrasıyla
ilgili çözümlenmemiş temel
nitelikte sorunlar mevcuttur.
İşlem Özellikleri
Tasarım ve Teknoloji Riski
Kendisini tam olarak kanıtlamış Kendisini tam olarak kanıtlamış Kendisini kanıtlamış teknoloji
teknoloji ve tasarım.
teknoloji ve tasarım.
ve tasarım; başlangıçta mevcut
olan sorunlar, güçlü bir
tamamlama paketiyle
azaltılmıştır.
Kendisini kanıtlamamış
teknoloji ve tasarım; teknolojik
sorunlar mevcuttur ve/veya çok
karmaşık bir tasarım vardır.
İnşaat Riski
Ruhsat ve Yerleşim
İnşaat Sözleşmesinin Tipi
Gerekli bütün izin ve ruhsatlar
alınmıştır.
Sabit fiyatlı ve kesin bitirme
tarihli anahtar teslimi inşaat
APİ’si (mühendislik ve tedarik
sözleşmesi)
Bazı izin ve ruhsatlar henüz
alınmamıştır, fakat alınma
ihtimali çok yüksektir.
Bazı izin ve ruhsatlar henüz
alınmamıştır, fakat ruhsat
süreci iyi tanımlanmıştır ve
rutin bir işlem olarak
görülmektedir.
Sabit fiyatlı ve kesin bitirme
tarihli anahtar teslimi inşaat
APİ’si
Bir veya birden fazla
müteahhitle imzalanmış, sabit
fiyatlı ve kesin bitirme tarihli
anahtar teslimi inşaat
sözleşmesi.
Temel izin ve ruhsatlar henüz
alınmamıştır ve rutin bir işlem
olarak görülmemektedir. İzin
ve ruhsatlar için önemli
koşullar getirilebilir.
Sabit fiyatlı anahtar teslimi
sözleşme yok veya kısmi olarak
var ve/veya birden fazla
müteahhitle sorunlar var.
274
İş bitirme garantileri
Müteahhidin benzer projelerde
gösterdiği başarı düzeyi ve
finansal gücü
Kuvvetli
Mükemmel finansal gücü
bulunan sponsorlardan alınan
finansal destek ve/veya kuvvetli
iş bitirme garantisiyle
desteklenen yüksek tutarlı bir
zarar tazminat taahhüdü.
İyi
Finansal gücü iyi olan
sponsorlardan alınan finansal
destek ve/veya iş bitirme
garantisiyle desteklenen yüksek
tutarlı bir zarar tazminat
taahhüdü.
Tatmin Edici
Finansal gücü iyi olan
sponsorlardan alınan finansal
destek ve/veya iş bitirme
garantisiyle desteklenen yeterli
düzeyde bir zarar tazminat
taahhüdü.
Zayıf
Yetersiz düzeyde zarar tazminat
taahhüdü var ya da finansal
destek yok ya da iş bitirme
garantileri zayıf.
Kuvvetli
İyi
Tatmin edici
Zayıf
Tercihen akdi ifa teşvikleri de
içeren güçlü ve uzun süreli bir
O&M sözleşmesi ve/veya
O&M rezerv hesapları.
Uzun süreli O&M sözleşmesi
Sınırlı bir O&M sözleşmesi
ve/veya O&M rezerv hesapları. veya O&M rezerv hesabı.
O&M sözleşmesi yok. Risk
azaltma unsurlarının ötesinde,
işletme maliyetini aşma riski
yüksek.
Kuvvetli
Kabul edilebilir
Sınırlı/zayıf ya da yerel
otoritelere bağımlı yerel
işletmeci.
Alıcının kredi değerliliği iyi;
güçlü fesih maddeleri;
sözleşmenin süresi borcun
vadesini geçiyor.
Alıcının finansal gücü kabul
edilebilir düzeyde; normal fesih
maddeleri; sözleşmenin süresi
borcun vadesine genellikle
uyuyor.
Alıcının finansal gücü zayıf;
zayıf fesih maddeleri;
sözleşmenin süresi borcun
vadesini geçmiyor.
İşletme Riski
İşletme ve bakım (O&M)
sözleşmelerinin kapsamı ve
niteliği
İşletmecinin uzmanlığı, geçmiş
deneyimi ve finansal gücü.
Satış Riski
(a) Bir al veya öde sözleşmesi
ya da sabit fiyatlı satış
sözleşmesi varsa:
Çok kuvvetli ya da
sponsorlardan teknik yardım
taahhüdü.
Alıcının kredi değerliliği
mükemmel; güçlü fesih
maddeleri; sözleşmenin süresi
borcun vadesini rahatlıkla
geçiyor.
275
Kuvvetli
Projenin ürettiği asıl hizmetler
veya emtia, dünya piyasasında
geniş bir alanda satılıyor;
tarihsel piyasa büyüme
oranlarından daha düşük
oranlarda bile, bu ürünler
projelendirilen fiyatlardan
kolaylıkla satılabilir.
İyi
Projenin ürettiği asıl hizmetler
veya emtia, bir bölgesel
piyasada geniş bir alanda
satılıyor; bu piyasa tarihsel
büyüme oranlarında olduğu
sürece, bu ürünler orada
projelendirilen fiyatlardan
satılabilir
Proje girdilerinin fiyatı, hacmi
ve nakliye riskleri; tedarikçinin
geçmiş deneyimi ve finansal
gücü
Mükemmel finansal gücü
bulunan bir tedarikçiyle uzun
süreli bir satış sözleşmesi var.
Finansal gücü iyi olan bir
Finansal gücü iyi olan bir
tedarikçiyle uzun süreli bir satış tedarikçiyle uzun süreli bir satış
sözleşmesi var; bir dereceye
sözleşmesi var.
kadar fiyat riski sürebilir.
Rezerv riskleri (örneğin, bir
doğal kaynak projesinde)
Projenin ömrü boyunca tahmini
ihtiyacının çok üzerinde bir
miktarda, bağımsız
denetlenmiş, kanıtlanmış ve iyi
geliştirilmiş rezervler
Borcun vade süresi boyunca
Projenin ömrü boyunca tahmini projenin talep ve ihtiyaçlarını
karşılayabilecek miktarda
ihtiyacının çok üzerinde bir
kanıtlanmış rezervler.
miktarda, bağımsız
denetlenmiş, kanıtlanmış ve iyi
geliştirilmiş rezervler
Mükemmel bir geçmiş
deneyimi ve yüksek finansal
gücü bulunan kuvvetli bir
sponsor.
Tatmin edici bir geçmiş deneyi Yeterli düzeyde geçmiş
ve iyi finansal gücü bulunan bir deneyimi ve iyi finansal gücü
iyi sponsor.
bulunan bir yeterli sponsor.
(b) Bir al veya öde sözleşmesi
ya da sabit fiyatlı satış
sözleşmesi yoksa:
Tatmin Edici
Emtia sadece sınırlı bir
piyasada satılıyor ve bu
piyasada ancak projelendirilen
fiyatlardan daha düşük
fiyatlarla satılabilir.
Zayıf
Proje ürünleri sadece bir alıcı
veya bir kaç alıcı tarafından
talep ediliyor ve genellikle
organize bir piyasada
satılmıyor.
Tedarik Riski
Kısa süreli bir satış sözleşmesi
ya da finansal gücü zayıf olan
bir tedarikçiyle uzun süreli bir
satış sözleşmesi var; bir
dereceye kadar fiyat riski kesin
olarak vardır.
Proje, bir ölçüde, henüz
geliştirilmemiş bulunan ve
potansiyel rezervlere
dayanmaktadır.
Sponsorun Gücü
Sponsorun geçmiş deneyimi,
finansal gücü ve ülke/sektör
deneyimi
Geçmiş deneyimi olmayan veya
kuşkulu olan ve/ veya finansal
durumu zayıf olan zayıf bir
sponsor.
276
İyi
İyi. Proje, sponsor için stratejik
(temel faaliyet alanı – uzun
vadeli strateji).
Tatmin Edici
Kabul edilebilir. Proje, sponsor
için önemli sayılıyor (temel
faaliyet alanı).
Zayıf
Sınırlı. Proje, sponsorun uzun
vadeli stratejisi veya temel
faaliyet alanı açısından önemli
değil.
Kapsamlı.
Kabul edilebilir.
Zayıf.
Projeyi yürütmek için gereken
tüm proje varlık, sözleşme, izin
ve hesapları üzerinde usulünce
tesis edilmiş birinci sıra teminat
menfaati.
Projeyi yürütmek için gereken
tüm proje varlık, sözleşme, izin
ve hesapları üzerinde usulünce
tesis edilmiş teminat menfaati.
Projeyi yürütmek için gereken Kredi verenler için çok az
tüm proje varlık, sözleşme, izin teminat veya garanti; zayıf bir
olumsuz rehin şartı.
ve hesapları üzerinde kabul
edilebilir bir teminat menfaati.
Kredi verenin nakit akışı
üzerindeki kontrolü (örneğin,
bankanın her iş günü sonunda
mevcut nakit fazlasını aldığı ve
firma için yatırdığı hesaplar;
bağımsız escrow hesapları)
Kuvvetli.
Tatmin edici.
Orta düzeyde.
Teminat paketinin gücü
(zorunlu erken geri ödemeler,
ödeme ertelemeleri, birikmiş
ödemeler, temettü kısıtlamaları
...)
Teminat paketi, bu tip projeler
için kuvvetli.
Teminat paketi, bu tip projeler
için tatmin edici düzeyde.
Teminat paketi, bu tip projeler
için orta düzeyde.
Teminat paketi, bu tip projeler
için yetersiz.
Proje için ilave borçlanma
yapılamaz.
Proje için son derece sınırlı
ilave borçlanma yapılabilir.
Proje için sınırlı ilave
borçlanma yapılabilir.
Proje için sınırsız ilave
borçlanma yapılabilir.
Özsermaye, mülkiyet hükmüyle
ve gerekirse ilave nakit yatırma
teşvikiyle kanıtlanan sponsor
destek düzeyi.
Kuvvetli
Kuvvetli. Proje, sponsor için
son derece stratejik (temel
faaliyet alanı – uzun vadeli
strateji).
Teminat Paketi
Sözleşme ve hesapların temliki. Tam kapsamlı.
Varlıkların kalitesi, değeri ve
likiditesi dikkate alınarak,
varlıkların rehni.
Zayıf.
277
Kuvvetli
Rezerv fonları (borç ödemeleri, Ortalamadan daha uzun bir
O&M, yenileme ve ikame,
kapsama süresi. Bütün rezerv
beklenmedik olaylar, vb.)
fonlar, nakit olarak ya da
yüksek dereceli bankadan
alınmış akreditiflerle tam
fonlanmış durumda.
İyi
Ortalama kapsama süresi.
Bütün rezerv fonlar, tam olarak
fonlanmış durumda.
Tatmin Edici
Zayıf
Ortalama kapsama süresi.
Ortalamadan daha kısa bir
Bütün rezerv fonlar, tam olarak kapsama süresi. Rezerv fonlar,
fonlanmış durumda.
işletme nakit akışlarıyla
fonlanmış durumda.
278
Tablo 2 – Gelir Getiren Gayrimenkul Kredileri İçin ve Yüksek Volatiliteli Ticari Amaçlı Gayrimenkul İpoteği Güvencesindeki
Kredilere İlişkin Denetim Otoritesi Derecelendirme Düzeyleri
Kuvvetli
İyi
Tatmin Edici
Zayıf
Proje tipi ve yeri için arz talep
dengesi şu anda dengededir.
Piyasaya sunulan rakip
gayrimenkullerin sayısı, tahmin
edilen talep düzeyine eşit veya
daha düşük.
Proje tipi ve yeri için arz talep
dengesi şu anda dengededir.
Piyasaya sunulan rakip
gayrimenkullerin sayısı, tahmin
edilen talep düzeyine kabaca
eşit.
Piyasa koşulları kabaca
dengededir. Piyasaya sunulan
rakip gayrimenkuller ve
diğerleri planlama safhasında.
Projenin tasarım ve özellikleri,
yeni projelere kıyasla
mükemmel olmayabilir.
Piyasa koşulları zayıf.
Koşulların ne zaman iyileşeceği
ve dengeye geleceği belirsiz.
Proje, kira süresinin sonunda
kiracılarını kaybediyor. Yeni
kira koşulları, sona eren
kiralara kıyasla daha olumsuz.
Gayrimenkulün borç
ödemelerini karşılama oranı
(GBÖKO) yüksek kabul
ediliyor (GBÖKO), inşaat
safhasıyla ilgili değildir) ve
proje için kredi / gayrimenkul
değeri oranı (Kredilndirme
Oranı-KO), ilgili gayrimenkul
tipine göre düşük kabul
ediliyor. Bir ikincil piyasanın
bulunduğu durumlarda, işlem,
piyasa standartlarında
yapılmıştır.
GBÖKO (gayrimenkul
geliştirme ile ilgili değil) ve KO
oranları tatmin edicidir. Bir
ikincil piyasanın bulunduğu
durumlarda, işlem, piyasa
standartlarında yapılmıştır.
Gayrimenkulün GBÖKO oranı
bozulmuş ve değeri düşmüş ve
dolayısıyla, KO oranı
yükselmiştir.
Gayrimenkulün GBÖKO oranı
önemli oranda bozulmuştur ve
KO oranı yeni kredilerle ilgili
cari aracılık yüklenimi
standartlarının hayli
üzerindedir.
Finansal Güç
Piyasa koşulları
Finansal oranlar ve avans oranı
279
Stres analizi
Kuvvetli
Gayrimenkulün mevcut
kaynakları, zarar riski
karşılıkları ve borç yapısı,
şiddetli bir finansal stres
döneminde (örneğin, faiz
oranları, ekonomik büyüme)
bile mali yükümlülüklerini
ödemesine ve karşılamasına
imkan verecek niteliktedir.
İyi
Gayrimenkul, süreklilik arz
eden bir finansal stres
döneminde (örneğin, faiz
oranları, ekonomik büyüme)
finansal yükümlülüklerini
yerine getirebilecek
durumdadır. Gayrimenkul
sadece şiddetli ekonomik stres
koşulları altında temerrüde
düşebilir.
Tatmin Edici
Bir ekonomik bozulma ve
gerileme döneminde,
gayrimenkulün gelirinde bir
azalma olacaktır ve bu da,
gayrimenkulün sermaye
harcamalarını fonlama
kabiliyetini sınırlandıracak ve
temerrüt riskini önemli oranda
artıracaktır.
Zayıf
Gayrimenkulün mali durumu
zordadır ve yakın gelecekte
koşullarda iyileşme olmadığı
sürece, temerrüde düşme
ihtimali vardır.
Gayrimenkulde kiralar uzun
sürelidir ve kredi değerliliği
yüksek kiracılar vardır ve
kiraların sona erme tarihleri
dağınıktır. Gayrimenkulde, kira
süresi sona erdiğinde kiracıları
tutma oranı yüksektir. Boşalma
oranı düşüktür. Masraf ve
giderleri (bakım, sigorta,
güvenlik ve emlak vergileri)
öngörülebilir niteliktedir.
Gayrimenkulde kiraların çoğu
uzun sürelidir ve kredi
değerliliği farklı kiracılar
vardır. Kira süresi sona
erdiğinde kiracı devir oranı
normal seviyededir. Boşalma
oranı düşüktür. Masraf ve
giderleri öngörülebilir
niteliktedir.
Gayrimenkulde kiraların çoğu
uzun süreli değil orta sürelidir
ve kredi değerliliği farklı
kiracılar vardır. Kira süresi
sona erdiğinde kiracı devir
oranı orta seviyededir. Boşalma
oranı orta seviyededir. Masraf
ve giderleri nispeten
öngörülebilir niteliktedir, fakat
gelire bağlı olarak
değişmektedir.
Gayrimenkulde kiralar farklı
sürelerdedir ve kredi değerliliği
farklı kiracılar vardır. Kira
süresi sona erdiğinde kiracı
devir oranı çok yüksek
seviyededir. Boşalma oranı
yüksektir. Kiralıkların yeni
kiracılar için hazırlanması için
önemli miktarlarda masraf
yapılmaktadır.
Nakit akışının öngörülebilirliği
(a) Komple ve istikrarlı
gayrimenkul
280
(b) Komple, fakat istikrarsız
gayrimenkul
(c) İnşaat safhası için
Kuvvetli
Kiralama faaliyetleri
projeksiyonlara uygun veya
daha iyidir. Proje yakın
gelecekte istikrara kavuşacaktır.
İyi
Kiralama faaliyetleri
projeksiyonlara uygun veya
daha iyidir. Proje yakın
gelecekte istikrara kavuşacaktır.
Tatmin Edici
Kiralama faaliyetleri
çoğunlukla projeksiyonlara
uygundur; bununla birlikte,
proje istikrarı bir süre
sağlanamayacaktır.
Zayıf
Cari piyasa kiraları beklentilere
uygun değildir. Hedef doluluk
oranına ulaşılmasına rağmen,
düşük gelir düzeyinden dolayı
nakit akışı sıkı ve zordur.
Gayrimenkulün tamamı, kredi
vadesi boyunca, yatırım
yapılabilirlik düzeyinde bir
kiracıya önceden kiraya
verilmiş ya da bir alıcıya
önceden satılmıştır; ya da
banka, yatırım yapılabilirlik
düzeyinde bir kredi verenden
finansman temini için bağlayıcı
bir taahhüt almıştır.
Gayrimenkulün tamamı, kredi
değerliliği yüksek bir kiracıya
önceden kiraya verilmiş veya
bir alıcıya önceden satılmıştır;
ya da banka, kredi değerliliği
yüksek bir kredi verenden
daimi finansman için bağlayıcı
bir taahhüt almıştır.
Kiralama faaliyetleri
projeksiyonlar dahilindedir,
fakat bina önceden kiraya
verilememiştir ve bir finansman
bulma olanağı olmayabilir.
Banka, daimi kredi veren
olabilir.
Maliyetin aşılması, piyasa
koşullarının bozulması, kira
iptalleri veya başka faktörler
sebebiyle gayrimenkulün nakit
akışı bozulmaktadır. Daimi
finansmanı temin eden kredi
verenle bir ihtilâf doğabilir.
Varlık Özellikleri
Yer
Gayrimenkul, kiracıların
Gayrimenkul, kiracıların
Gayrimenkulün yeri, herhangi
istediği hizmetler için uygun ve istediği hizmetler için uygun ve bir rekabet avantajı
çok cazip bir yerde
cazip bir yerde bulunmaktadır. yaratmamaktadır.
bulunmaktadır.
Gayrimenkulün yeri,
konfigürasyonu, tasarımı ve
bakımı, gayrimenkulün karşı
karşıya olduğu güçlüklere
katkıda bulunmaktadır.
281
Tasarımı ve Durumu
İnşa halinde gayrimenkul
Kuvvetli
Gayrimenkul, tasarımı,
konfigürasyonu ve bakımı
sayesinde çok talep
çekmektedir ve yeni binalara
kıyasla rekabet gücü çok
yüksektir.
İyi
Gayrimenkul, tasarımı,
konfigürasyonu ve bakımı
açılarından uygundur.
Gayrimenkulün tasarımı ve
özellikleri yeni binalarla
rekabet edebilecek düzeydedir.
Tatmin Edici
Gayrimenkul, tasarımı,
konfigürasyonu ve bakımı
açılarından yeterli düzeydedir.
İnşaat bütçesi ihtiyatlı bir
bütçedir ve teknik tehlikeler
sınırlıdır. Müteahhitler çok
kalifiye ve uzmandır.
İnşaat bütçesi ihtiyatlı bir
bütçedir ve teknik tehlikeler
sınırlıdır. Müteahhitler çok
kalifiye ve uzmandır.
İnşaat bütçesi yeterli
Proje, teknik tehlikeler
düzeydedir ve müteahhitler orta açısından gerçekçi değildir
düzeyde kalifiye ve uzmandır. veya bütçeyi aşmıştır.
Müteahhitler yeterince uzman
olmayabilir.
Proje sahibi/sponsor,
gayrimenkul alımına veya
inşaatına yüksek bir nakit
katkıda bulunmuştur. Proje
sahibi/sponsorun mali durumu,
bir nakit akış darboğazı olması
halinde gayrimenkule destek
olmasına imkan vermektedir.
Proje sahibi/sponsor, çeşitli
farklı coğrafi bölgelere
dağılmış gayrimenkullere
sahiptir.
Proje sahibi/sponsorun yaptığı
katkı önemsiz olabilir veya
gayri nakdi olabilir. Proje
sahibi/sponsorun mali
kaynakları ortalama ile
ortalama altı arasında bir
düzeydedir.
Proje Sahibi/Sponsorun Gücü
Finansal kapasitesi ve projeyi
Proje sahibi/sponsor,
destekleme isteği
gayrimenkul alımına veya
inşaatına önemli bir nakit
katkıda bulunmuştur. Proje
sahibi/sponsorun büyük
kaynakları vardır ve doğrudan
ve şarta bağlı borçları sınırlıdır.
Proje sahibi/sponsor, coğrafi
olarak dağılmış ve gayrimenkul
tipine göre farklı
gayrimenkullere sahiptir.
Zayıf
Gayrimenkulün tasarımı,
konfigürasyonu ve bakımından
zayıflıklar mevcuttur.
Proje sahibi/sponsor,
gayrimenkule destek olacak
kapasiteye sahip değildir veya
bu konuda istekli değildir.
282
Benzer gayrimenkuller ile ilgili
geçmiş deneyimleri ve ünü/
ismi
İlgili gayrimenkul piyasası
aktörleriyle ilişkiler
Teminat Paketi
Rehnin niteliği
Kuvvetli
Deneyimli yönetim ve yüksek
sponsorluk kalitesi. Sağlam bir
isim/ün ve benzer
gayrimenkuller ile ilgili uzun
ve başarılı bir geçmiş.
İyi
Uygun yönetim ve uygun
sponsorluk kalitesi. Sponsor
veya yönetim, benzer
gayrimenkuller ile ilgili başarılı
bir geçmiş deneyime sahiptir.
Tatmin Edici
Orta düzey yönetim ve
sponsorluk kalitesi. Yönetim
veya sponsorun geçmişi, ciddi
bir endişe veya kaygı
yaratmamaktadır.
Zayıf
Verimsiz yönetim ve standardın
altında sponsorluk kalitesi.
Yönetim ve sponsorun
güçlükleri, geçmişte
gayrimenkullerin yönetimi
konusundaki güçlüklere katkıda
bulunmuştur.
Kiralama acenteleri gibi önde
gelen piyasa aktörleriyle güçlü
ilişkiler.
Kiralama acenteleri gibi önde
gelen piyasa aktörleriyle
kanıtlanmış ilişkiler.
Kiralama acenteleriyle ve
önemli emlak hizmetleri sunan
diğer taraflarla yeterli düzeyde
ilişkiler.
Kiralama acenteleriyle ve/veya
önemli emlak hizmetleri sunan
diğer taraflarla zayıf ilişkiler.
Usulünce tesis edilmiş birinci
sıra rehin1
Usulünce tesis edilmiş birinci
sıra rehin1
Usulünce tesis edilmiş birinci
sıra rehin1
Kredi verenin rehni nakde
çevirme kabiliyeti sınırlıdır.
Kredi veren, bir kira temliki
almıştır. Kredi veren; kiraları
doğrudan doğruya kredi verene
ödemeleri için kiracılara
tebligat gönderilmesi için
gereken, cari kiralar kütüğü ve
proje kira kontratları suretleri
gibi güncel kiracı bilgilerine
sahiptir ve bunları tutmaktadır.
Kredi veren, bir kira temliki
almıştır. Kredi veren; kiraları
doğrudan doğruya kredi verene
ödemeleri için kiracılara
tebligat gönderilmesi için
gereken, cari kiralar kütüğü ve
proje kira kontratları suretleri
gibi güncel kiracı bilgilerine
sahiptir ve bunları tutmaktadır.
Kiraların temliki
Kredi veren, bir kira temliki
(uzun süreli kiracılara kiralanan almıştır. Kredi veren; kiraları
projeler için)
doğrudan doğruya kredi verene
ödemeleri için kiracılara
tebligat gönderilmesi için
gereken, cari kiralar kütüğü ve
proje kira kontratları suretleri
gibi güncel kiracı bilgilerine
sahiptir ve bunları tutmaktadır.
1
Kredi veren bir kira temliki
almamıştır ya da binadaki
kiracılara tebligat göndermek
için gereken bilgilere sahip
değildir ve bunları
tutmamaktadır.
Bazı ülkelerde kredi verenler, alt sıra rehinleri içeren kredi yapıları uygulamaktadır. Bütün üst sıra rehinler de dahil toplam KO oranı, tipik bir birinci kredi KO
oranını aşmadığı takdirde, alt sıra rehinler bu risk seviyesini gösterebilir.
283
Kuvvetli
Sigorta teminatının kalitesi
Uygun
İyi
Uygun
Tatmin Edici
Uygun
Zayıf
Standardın altında
284
Tablo 3 – Duran Varlık Finansman Kredilerine İlişkin Denetim Otoritesi Derecelendirme Düzeyleri
Kuvvetli
İyi
Tatmin Edici
Zayıf
Talep yeterlidir ve istikrarlıdır;
piyasaya giriş engelleri
sınırlıdır; teknoloji ve
ekonomik durumdaki
değişikliklere karşı hassasiyeti
önemli düzeydedir.
Talep zayıftır ve azalmaktadır;
teknoloji ve ekonomik
durumdaki değişikliklere karşı
kırılgan ve hassastır; son derece
belirsiz bir ortam mevcuttur.
Finansal Güç
Piyasa koşulları
Finansal oranlar (borç
ödemelerini karşılama oranı ve
kredi/değer oranı)
Stres analizi
Talep çoktur ve artmaktadır;
piyasaya giriş engelleri
güçlüdür; teknoloji ve
ekonomik durumdaki
değişikliklere karşı hassasiyeti
düşüktür.
Varlık tipine göre kuvvetli
finansal oranlar. Çok sağlam
ekonomik varsayımlar.
Bir ekonomik döngüde aşırı
stresli koşullara direnme
kapasitesine sahip, istikrarlı ve
uzun süreli gelirler.
Talep çoktur ve istikrarlıdır;
bazı piyasaya giriş engelleri
vardır; teknoloji ve ekonomik
durumdaki değişikliklere karşı
bir miktar hassasiyet vardır.
Varlık tipine göre kuvvetli /
kabul edilebilir finansal oranlar. Varlık tipi için standart olan
finansal oranlar.
Sağlam proje ekonomik
varsayımları.
Tatmin edici düzeyde kısa
vadeli gelirler. Kredi, bazı
finansal olumsuzluklara karşı
direnebilir. Temerrüt sadece
çok şiddetli ekonomik bozulma
koşullarında olabilir.
Piyasa dünya çapında veya
bölgesel bir piyasadır; varlıklar
nispeten likittir.
Piyasa likiditesi
Piyasa, dünya çapında
örgütlenmiştir; varlıklar son
derece likittir.
Belirsiz kısa vadeli gelirler.
Nakit akışı, bir ekonomik
döngüde olağandışı olmayan
streslere karşı hassas ve
kırılgandır. Kredi, bir normal
ekonomik bozulma döneminde
temerrüde düşebilir.
Piyasa bölgeseldir ve kısa
vadede sınırlı beklentileri
vardır ve likiditesi daha düşük
seviyededir.
Varlık tipini dikkate
aldığımızda agresif finansal
oranlar.
Güçlü belirsizliklere tâbi olan
gelirler; koşullarda iyileşme
olmadığı takdirde, normal
ekonomik koşullarda bile,
varlık temerrüde düşebilir.
Yerel piyasa ve/veya zayıf
görünürlük. Özellikle, niş
piyasalarda düşük likidite veya
likidite yok.
285
Kuvvetli
İyi
Tatmin Edici
Zayıf
Politik ve hukuki ortam
Transfer riski de dahil politik
risk
Çok düşük, ihtiyaç olursa,
Düşük; ihtiyaç olursa, tatmin
güçlü risk azaltıcı enstrümanlar. edici risk azaltıcı enstrümanlar.
Orta düzeyde; orta düzeyde risk Yüksek; risk azaltıcı enstrüman
azaltıcı enstrümanlar.
yok veya zayıf.
Hukuki ve düzenleyici
riskler/mevzuat riski
Mevzuat, sözleşmenin icrasına
ve ilgili gayrimenkulün geri
alınmasına izin vermektedir.
Mevzuat, sözleşmenin icrasına
ve ilgili gayrimenkulün geri
alınmasına izin vermektedir.
Geri alma süreci uzun ve/veya
güç olsa bile, mevzuat,
sözleşmenin icrasına ve ilgili
gayrimenkulün geri alınmasına
genel olarak izin vermektedir.
Tam geri ödeme profili/ asgari
düzeyde balon ödeme.
Ödemesiz süre yok.
Balon ödeme daha fazla, fakat
hâlâ tatmin edici düzeyde.
Büyük ödemesiz süre ve önemli Küçük dilimlerle geri ödeme
miktarda balon ödeme.
veya yüksek balon ödeme
miktarı.
Bütün izinler alınmış; varlık,
cari ve öngörülebilir emniyet
mevzuatına uygun.
Bütün izinler alınmış veya
alınma aşamasında; varlık, cari
ve öngörülebilir emniyet
mevzuatına uygun.
İzinlerin çoğu alınmış veya
alınma aşamasında;
alınmayanlar da rutin sayılır;
varlık, cari emniyet mevzuatına
uygun.
Zayıf veya istikrarsız hukuki ve
düzenleyici ortam. Mevzuat,
sözleşmenin icrasını ve ilgili
gayrimenkulün geri alınmasını
imkansız hale getirebilir veya
çok uzatabilir.
İşlem özellikleri
Varlığın ekonomik ömrüne
kıyasla finansman süresi
İşletme riski
İzin ve ruhsatlar
Gereken bütün izinlerin
alınmasında problemler var;
planlanan konfigürasyonun
ve/veya planlanan işlemlerin bir
kısmının gözden geçirilmesi
gerekebilir
286
Kuvvetli
O&M Sözleşmelerinin kapsamı Tercihen akdi ifa teşvikleri
içeren güçlü ve uzun süreli
ve niteliği
O&M sözleşmesi ve/veya
O&M rezerv hesapları
(gerekirse).
İşletmecinin finansal gücü; bu
varlık tipini yönetme
konusunda geçmiş deneyimleri
ve kira süresi sona erdiğinde
varlığı yeniden pazarlama
kabiliyeti.
İyi
Uzun süreli O&M sözleşmesi
ve/veya O&M rezerv hesapları
(gerekirse).
Mükemmel bir geçmiş deneyim Tatmin edici düzeyde geçmiş
ve güçlü yeniden pazarlama
deneyim ve yeniden pazarlama
kabiliyeti.
kabiliyeti.
Tatmin Edici
Sınırlı süreli O&M sözleşmesi
ve/veya O&M rezerv hesapları
(gerekirse).
Zayıf veya kısa bir geçmiş
deneyim ve belirsiz yeniden
pazarlama kabiliyeti.
Zayıf
O&M Sözleşmesi yok; risk
azaltıcı enstrümanların ötesinde
işletme maliyetinin beklentiyi
aşması riski yüksek.
Geçmiş deneyimi yok veya
bilinmiyor; varlığı yeniden
pazarlama kabiliyeti yok.
Varlık Özellikleri
Aynı piyasadaki başka
varlıklara kıyasla
konfigürasyon, büyüklük,
tasarım ve bakım (örneğin, bir
uçak için yaş ve büyüklük)
Tasarım ve bakımda güçlü
avantajları var.
Konfigürasyonu, varlık bir likit
piyasaya sahip olacak şekilde
standart düzeyde.
Tekrar satış değeri
Cari tekrar satış değeri, borç
tutarının çok üzerindedir.
Varlık değerinin ve likiditesinin Varlık değeri ve likiditesi,
ekonomik döngülere karşı
ekonomik döngülere karşı
nispeten hassas değildir.
hassasiyeti
Ortalamanın üstünde tasarım ve
bakım. Belki çok sınırlı bazı
istisnalarla, varlık bir likit
piyasaya sahip olacak şekilde
standart konfigürasyon.
Ortalama tasarım ve bakım.
Konfigürasyon biraz kendine
özgüdür ve bundan dolayı,
varlık için piyasanın daha dar
olmasına sebep olabilir.
Ortalamanın altında tasarım ve
bakım. Varlık, ekonomik
ömrünü tamamlamak üzeredir.
Konfigürasyonu çok özeldir;
varlık için piyasa çok dardır.
Tekrar satış değeri, borç
tutarının oldukça üzerindedir.
Tekrar satış değeri, borç
tutarının biraz üzerindedir.
Tekrar satış değeri, borç
tutarının altındadır.
Varlık değeri ve likiditesi,
ekonomik döngülere karşı
hassastır.
Varlık değeri ve likiditesi,
ekonomik döngülere karşı çok
hassastır.
Varlık değeri ve likiditesi,
ekonomik döngülere karşı son
derece hassastır.
287
Kuvvetli
İyi
Tatmin Edici
Zayıf
Sponsorun gücü
İşletmecinin finansal gücü; bu
varlık tipini yönetme
konusunda geçmiş deneyimleri
ve kira süresi sona erdiğinde
varlığı yeniden pazarlama
kabiliyeti.
Mükemmel bir geçmiş deneyim Tatmin edici düzeyde geçmiş
ve güçlü yeniden pazarlama
deneyim ve yeniden pazarlama
kabiliyeti.
kabiliyeti.
Zayıf veya kısa bir geçmiş
deneyim ve belirsiz yeniden
pazarlama kabiliyeti.
Geçmiş deneyimi yok veya
bilinmiyor; varlığı yeniden
pazarlama kabiliyeti yok.
Sponsorun geçmiş deneyimi ve
finansal gücü
Mükemmel bir geçmiş
deneyime ve yüksek finansal
güce sahip sponsorlar.
İyi bir geçmiş deneyime ve iyi
finansal güce sahip sponsorlar.
Yeterli düzeyde bir geçmiş
deneyime ve iyi finansal güce
sahip sponsorlar.
Geçmiş deneyimi bulunmayan
veya kuşkulu olan ve/veya
finansal zayıflıkları bulunan
sponsorlar.
Hukuki dokümantasyon, kredi
verene, varlık üzerinde ya da
varlığa sahip olan şirket
üzerinde etkin bir kontrol
olanağı (örneğin,, usulünce
tesis edilmiş birinci sıra teminat
menfaati ya da bu teminatı
içeren bir kiralama yapısı)
sağlamaktadır.
Hukuki dokümantasyon, kredi
verene, varlık üzerinde ya da
varlığa sahip olan şirket
üzerinde etkin bir kontrol
olanağı (örneğin,, usulünce
tesis edilmiş teminat menfaati
ya da bu teminatı içeren bir
kiralama yapısı) sağlamaktadır.
Hukuki dokümantasyon, kredi
verene, varlık üzerinde ya da
varlığa sahip olan şirket
üzerinde etkin bir kontrol
olanağı (örneğin,, usulünce
tesis edilmiş teminat menfaati
ya da bu teminatı içeren bir
kiralama yapısı) sağlamaktadır.
Sözleşme, kredi verene çok az
teminat vermektedir ve varlık
üzerindeki kontrolü kaybetme
riskini içermektedir.
Teminat Paketi
Varlık kontrolü
288
Varlığın yeri ve durumunu
takip etme konusunda kredi
verenin sahip olduğu haklar ve
araçlar.
Zarar risklerine karşı sigorta
Kuvvetli
Kredi veren, herhangi bir
zamanda ve yerde, varlığın
yerini ve durumunu takip etme
imkanına sahiptir (düzenli
raporlar, incelemeler yapma
olanağı)
İyi
Kredi veren, hemen hemen her
zaman ve her yerde, varlığın
yerini ve durumunu takip etme
imkanına sahiptir.
En iyi kalitede sigorta
şirketlerine yaptırılmış, ek zarar İyi kalitede sigorta şirketlerine
yaptırılmış (ek zarar
teminatlarını da içeren güçlü
teminatlarını içermeyen) tatmin
sigorta teminatı.
edici düzeyde sigorta teminatı.
Tatmin Edici
Kredi veren, hemen hemen her
zaman ve her yerde, varlığın
yerini ve durumunu takip etme
imkanına sahiptir.
Zayıf
Kredi verenin varlığın yerini ve
durumunu takip etme imkanı
sınırlıdır.
Kabul edilebilir kalitede sigorta
şirketlerine yaptırılmış (ek zarar
teminatlarını içermeyen) orta
düzeyde sigorta teminatı.
Düşük kalitede sigorta
şirketlerine yaptırılmış ya da
(ek zarar teminatlarını
içermeyen) zayıf sigorta
teminatı.
289
Tablo 4 – Emtia Finansmanı Kredilerine İlişkin Denetim Otoritesi Derecelendirme Düzeyleri
Kuvvetli
İyi
Tatmin Edici
Zayıf
Finansal güç
Alım satım işlemi fazla
teminatlandırma düzeyi
Kuvvetli
İyi
Tatmin edici
Zayıf
Ülke riski
Ülke riski yok
Sınırlı ülke riski var (özellikle,
rezervlerin gelişmekte olan bir
ülkede bir offshore hesapta
bulunması)
Ülke riski var (özellikle,
rezervlerin gelişmekte olan bir
ülkede bir offshore hesapta
bulunması)
Çok büyük ülke riski var
(özellikle, rezervlerin
gelişmekte olan bir ülkedeki bir
hesapta bulunması)
Kuvvetli azaltma:
Çok kuvvetli azaltma:
Kabul edilebilir azaltma:
Offshore mekanizmaları
Sadece kısmi azaltma:
Ülke risklerinin azaltılması
Politik ve hukuki ortam
Offshore mekanizma yok
Offshore mekanizmaları
Güçlü offshore mekanizmaları
Stratejik emtia
Birinci sınıf alıcı
Stratejik emtia
Kuvvetli alıcı
Daha az stratejik emtia
Kabul edilebilir alıcı
Stratejik olmayan emtia
Zayıf alıcı
Varlık Özellikleri
Likidite; hasara karşı kırılganlık Emtia, borsada kote edilmiştir
ve hassasiyet
ve vadeli işlemler veya tezgah
üstü enstrümanları yoluyla
riskten korunabilir. Emtia,
hasara karşı kırılgan ve hassas
değildir.
Emtia, borsada kote edilmiştir
ve tezgah üstü enstrümanları
yoluyla riskten korunabilir.
Emtia, hasara karşı kırılgan ve
hassas değildir.
Emtia, borsada kote
edilmemiştir, fakat likittir.
Riskten korunma konusunda
belirsizlik vardır. Emtia, hasara
karşı kırılgan ve hassas
değildir.
Emtia, borsada kote
edilmemiştir. Piyasanın
büyüklüğü ve derinliği
nedeniyle likiditesi sınırlıdır.
Uygun riskten korunma
enstrümanları yoktur. Emtia,
hasara karşı kırılgan ve
hassastır.
290
Kuvvetli
İyi
Tatmin Edici
Zayıf
Sponsorun gücü
Tüccarın finansal gücü
Alım satım felsefesi ve riskler
açılarından çok kuvvetli.
Söz konusu işlem tipinde son
Lojistik işini yönetme kabiliyeti derece deneyimlidir. İşletme
başarısı ve maliyet verimliliği
de dahil geçmiş deneyimi
açısından güçlü bir geçmiş
deneyime sahiptir.
Ticaret kontrolleri ve riskten
korunma politikaları
Karşı taraf seçimi, riskten
korunma ve izleme konusunda
güçlü standartlara sahip.
Kuvvetli
Yeterli
Zayıf
Söz konusu işlem tipinde
yeterince deneyimlidir. İşletme
başarısı ve maliyet verimliliği
açısından ortalamanın üzerinde
bir geçmiş deneyime sahiptir.
Söz konusu işlem tipinde sınırlı
deneyime sahiptir. İşletme
başarısı ve maliyet verimliliği
açısından ortalama düzeyde bir
geçmiş
deneyime sahiptir.
Genel olarak sınırlı veya
belirsiz bir geçmiş deneyimi
vardır. Masraf ve kârları
değişken ve dalgalıdır.
Karşı taraf seçimi, riskten
korunma ve izleme konusunda
yeterli standartlara sahip.
Geçmişteki işlemlerinde
herhangi bir problem olmamış
ya da ufak problemler olmuş.
İyi
Tüccar, geçmiş alım satım
işlemlerinde büyük zararlara
uğramış.
Mükemmel
Tatmin edici
Finansal bildirimler bazı
belirsizlikler içermektedir veya
yetersizdir.
Finansal bildirimin kalitesi
Teminat Paketi
Varlık kontrolü
Usulünce tesis edilmiş birinci
sıra teminat, kredi verene,
gerek duyduğu herhangi bir
zamanda varlıklar üzerinde
hukuki kontrol imkanı
sağlamaktadır.
Usulünce tesis edilmiş teminat,
kredi verene, gerek duyduğu
herhangi bir zamanda varlıklar
üzerinde hukuki kontrol imkanı
sağlamaktadır.
Kredi verenin varlıklar
üzerindeki kontrolünde sürecin
belirli bir anında kesilme
olmaktadır. Bu kesilme,
duruma göre ticari süreç
bilgisiyle ya da bir üçüncü şahıs
taahhüdüyle giderilmektedir.
Sözleşme, varlık üzerindeki
kontrolün kaybedilmesi riskini
içermektedir. Kurtarma ve
tahsilat, tehlikeye düşebilir.
291
Zarar risklerine karşı sigorta
Kuvvetli
En iyi kalitede sigorta
şirketlerine yaptırılmış, ek zarar
teminatlarını da içeren güçlü
sigorta teminatı.
İyi
İyi kalitede sigorta şirketlerine
yaptırılmış (ek zarar
teminatlarını içermeyen) tatmin
edici düzeyde sigorta teminatı.
Tatmin Edici
Kabul edilebilir kalitede sigorta
şirketlerine yaptırılmış (ek zarar
teminatlarını içermeyen) orta
düzeyde sigorta teminatı.
Zayıf
Düşük kalitede sigorta
şirketlerine yaptırılmış ya da
(ek zarar teminatlarını
içermeyen) zayıf sigorta
teminatı.
292
EK 5
Şematik Örnekler: Denetim Otoritesi Formülüyle Kredi Riskini Azaltma
Etkisinin Hesaplanması
Denetim otoritesi Formülüne göre teminat ve garantilerin nasıl hesaplanacağını
gösteren bazı örnekler aşağıda sunulmaktadır
Teminatla İlgili Şematik Örnek – Orantılı Güvence
Bir kaynak bankanın, bir harici derecelendirme veya gösterge derecelendirmenin
mevcut olmadığı KİDY’nin üzerinde bir kredi riski geliştirme seviyesiyle 100 €’luk
bir menkul kıymetleştirme kredisi satın aldığını varsayınız. Ek olarak, menkul
kıymetleştirme kredisi üzerinden DOF sermaye tutma yükümlülüğünün 1.6 €
olduğunu (12.5 ile çarpıldığında, 20 € risk ağırlıklı varlık tutarını verir)
varsayınız. Ayrıca, kaynak bankanın ilgili menkul kıymetleştirme kredisiyle aynı
kurda ve nakit olarak 80 € teminat aldığını da varsayınız. Bu pozisyon için
sermaye ihtiyacı, DOF sermaye ihtiyacını, ayarlanmış kredi riski tutarı ve orijinal
kredi riski tutarı oranıyla çarpmak yoluyla aşağıdaki gibi hesaplanır.
Aşama 1: Ayarlanmış Kredi Riski Tutarı (E*) = maksimum {0, [E x (1 + He) – C
x (1 – Hc – Hfx)]}
(E*) = maksimum {0, [100 x (1 + 0) – 80 x (1 – 0 – 0)]}
= 20 €
Bu formülde (yukarıda verilen bilgiler esasında):
E* = Risk azaltmadan sonraki kredi riski değeri (20 €)
E = Kredi riskinin şimdiki değeri (100 €)
He = Kredi riskine uygun kesinti (Ancak bu kesinti gerekli değildir, çünkü
kaynak banka menkul kıymetleştirme kredisini teminat karşılığında
vermemektedir)
C = Alınan teminatın şimdiki değeri (80 €)
Hc = Teminata uygun kesinti (0)
Hfx = Teminat ile kredi riski arasındaki kur uyumsuzluğuna
uygun kesinti (0)
Aşama 2: Sermaye ihtiyacı = (E* / E) x DOF sermaye ihtiyacı
Bu formülde (yukarıda verilen bilgiler esasında):
293
Sermaye ihtiyacı = 20 € / 100 € x 1.6 € = 0.32 €
Garantiyle İlgili Şematik Bir Örnek – Orantılı Güvence
Kredi riski azaltma unsuru hariç, teminatla ilgili şematik örnekte verilen
varsayımların hepsi burada da uygulanır. Bankanın, bankadan 80 € tutarında,
kabul edilebilir bir teminatsız garanti aldığını varsayınız. Bu nedenle, bir kur
uyumsuzluğu kesintisi uygulanmayacaktır. Sermaye ihtiyacı aşağıdaki gibi tespit
edilir.
• Menkul kıymetleştirme kredisinin korunan kısmı (80 €), koruma sağlayıcının
risk ağırlığını almaktır. Koruma sağlayıcı için risk ağırlığı, İDD yaklaşımında
belirlendiği gibi, garantör bankaya verilen bir teminatsız kredinin risk
ağırlığına denktir. Bu risk ağırlığının %10 olduğunu varsayınız. Bu durumda,
korunan kısım üzerinden sermaye tutma yükümlülüğü: 80 € x %10 x 0.08 =
0.64 € olacaktır.
• Korunmayan kısım (20 €) için sermaye tutma yükümlülüğü, menkul
kıymetleştirme kredisi için sermaye tutma yükümlülüğünün korunmayan
kısmın kredi tutarındaki payıyla çarpılması yoluyla belirlenir. Korunmayan
kısmın payı: 20 € / 100 € = %20’dir. Böylece, sermaye ihtiyacı 1.6 € x 20% =
0.32 € olacaktır.
Korunan ve korunmayan kısımlar için toplam sermaye tutma yükümlülüğü:
0.64 € (korunan kısım) + 0.32 € (korunmayan kısım) = 0.96 €
Şematik Örnek – En Üst Sıradaki Kısımları Kapsayan Kredi Riski Azaltma
Unsurları
1000 € tutarında bir krediler havuzunu teminatlandıran bir kaynak banka
düşününüz. Bu havuzun KİDY’si %5’dir (50 € sermaye tutma yükümlülüğü). 20 €
birinci zarar pozisyonu vardır. Kaynak banka, sadece en alttan ikinci sıradaki
dilimin riskini tutmaktadır: 45 €’luk bir derecelendirilmemiş dilim. Durumu
aşağıdaki gibi özetleyebiliriz:
Derecelendirilmemiş,
riski bankada tutulan
dilim
(45 €)
Birinci zarar
294
1. Teminat veya Garantisiz Sermaye Tutma Yükümlülüğü
Bu örneğe göre, KİDY çizgisini dengeleyen (straddling), derecelendirilmemiş, riski
bankada tutulan dilim için sermaye tutma yükümlülüğü, yukarıdaki grafikte
gösterilen (a) ve (b) dilimleri için sermaye ihtiyaçlarının toplamına eşittir:
(a)
Bu alt-dilim için DOF risk ağırlığının %820 olduğunu varsayınız. Böylece,
risk ağırlıklı varlıklar 15 € x %820 = 123 € olacaktır. Sermaye tutma
yükümlülüğü, 123 € x %8 = 9.84 €’dur.
(b)
KİDY çizgisinin altındaki alt-dilim düşülmelidir. Risk ağırlıklı varlıklar: 30
€ x %1250 = 375 €. Sermaye tutma yükümlülüğü: 375 € x %8 = 30 €
Derecelendirilmemiş straddle dilim için toplam sermaye tutma yükümlülüğü =
9.84 € + 30 € = 39.84 €.
2. Teminatlı Sermaye Tutma Yükümlülüğü
Şimdi, kaynak bankanın, menkul kıymetleştirme kredisiyle aynı kurda olan bir 25
€ nakit teminat aldığını varsayınız. Dilim, KİDY seviyesini dengelediği için, bu
teminatın, KİDY çizgisinin üzerinde en üst sıradaki alt-dilimi (15 € teminatın
kapsadığı (a) alt-dilimi) kapsadığını varsaymalıyız; bu durumda, ancak biraz
teminat kaldığı takdirde, bu güvence, KİDY çizgisinin altında en üst sıradaki
kısımla başlayan alt-dilime (yani, 10 € teminatın kapsadığı (b) dilimi)
uygulanmalıdır. Böylece:
Straddle
dilim
Teminat (25 €)
Bu pozisyonun sermaye ihtiyacı, DOF sermaye ihtiyacını, ayarlanmış kredi riski
tutarı ve orijinal kredi riski tutarı oranıyla çarpmak yoluyla ve aşağıda gösterildiği
gibi hesaplanır. Bu hesaplamayı iki alt-dilimin ikisi için de yapmalıyız.
(a)
Birinci alt-dilimin ilk risk tutarı 15 € ve teminatı da 15 €’dır. Böylece, tam
olarak güvence altındadır. Bir başka deyişle:
Aşama 1: Ayarlanmış Kredi Riski Tutarı (E*)
295
E* = maksimum {0, [E x (1 + He) – C x (1 – Hc – Hfx)]}
= maksimum {0, [15 – 15]} = 0 €
Bu formülde:
E* = Risk azaltmadan sonraki kredi riski değeri (0 €)
E = Kredi riskinin şimdiki değeri (15 €)
C = Alınan teminatın şimdiki değeri (15 €)
He = Kredi riskine uygun kesinti (Ancak bu kesinti burada gerekli değildir ve bu
nedenle 0 olarak alınır)
Hc ve Hfx = Teminata uygun kesinti ve teminat ile kredi riski arasındaki kur
uyumsuzluğuna uygun kesinti (sadece 0)
Aşama 2: Sermaye ihtiyacı = (E* / E) x DOF sermaye ihtiyacı
Sermaye ihtiyacı = 0 x 9.84 € = 0 €
(b)
İkinci alt-dilimin ilk risk tutarı 30 € ve teminatı 10 €’dır (KİDY çizgisinin
üstündeki alt-dilimin güvenceye alınmasından sonra kalan tutar). Böylece,
bu 10 €, 30 €’luk alt dilimin en üst sıradaki kısmına tahsis edilmeli ve
uygulanmalıdır.
Aşama 1: Ayarlanmış Kredi Riski Tutarı (E*)
E* = maksimum {0, [30 x (1 + 0) – 10 x (1 – 0 – 0)]}
= 20 €
Aşama 2: Sermaye ihtiyacı = (E* / E) x DOF sermaye ihtiyacı
Sermaye ihtiyacı = 20 € / 30 € x 30 € = 20 €
Son olarak, derecelendirilmemiş straddle dilim için toplam
sermaye tutma yükümlülüğü = 0 € + 20 € = 20 €
3. Garanti
Şimdi, bankanın, teminat yerine, bankadan 25 € tutarında kabul edilebilir bir
teminatsız garanti aldığını varsayınız. Bundan dolayı, bir kur uyumsuzluğu
kesintisi uygulanmaz. Bu durum aşağıdaki gibi özetlenebilir:
296
Straddle
dilim
Garanti (25 €)
Bu iki alt-dilim için sermaye ihtiyacı aşağıdaki gibi hesaplanır:
(a)
Birinci alt-dilimin ilk risk tutarı 15 € ve garantisi de 15 €’dır. Böylece, tam
olarak güvence altındadır. 15 €’ya, koruma sağlayıcının risk ağırlığı
uygulanacaktır. Koruma sağlayıcının risk ağırlığı, İDD yaklaşımında
belirlendiği gibi, garantör bankaya verilen bir teminatsız kredinin risk
ağırlığına denktir. Bu risk ağırlığının %20 olduğunu varsayınız.
Korunan kısım üzerinden sermaye tutma yükümlülüğü:
15 € x %20 x %8 = 0.24 €
(b)
İkinci alt-dilimin ilk risk tutarı 30 €’dır ve bu alt-dilimin en üst kısmına
uygulanması gereken 10 €’luk bir garantisi vardır. Dolayısıyla, korunan
kısım 10 € ve korunmayan kısım 20 €’dur.
• Burada da, menkul kıymetleştirme kredisinin korunan kısmına, garantör
bankanın risk ağırlığı uygulanacaktır.
Korunan kısım üzerinden sermaye tutma yükümlülüğü:
10 € x %20 x %8 = 0.16 €
Korunmayan kısım için (KİDY çizgisinin altındaki bir derecelendirilmemiş
pozisyon için) sermaye tutma yükümlülüğü: 20 € x %1250 x %8 = 20 €
Derecelendirilmemiş straddle dilim için toplam sermaye tutma yükümlülüğü
= 0.24 € (KİDY çizgisinin üstündeki korunan kısım) + 0.16 € (KİDY çizgisinin
altındaki korunan kısım) + 20 € (KİDY çizgisinin altındaki korunmayan kısım) =
20.4 €
297
EK 6
Faaliyet Kollarının Eşlenmesi
Seviye 1
Kurumsal
Finansman
Ticaret & Satış
Seviye 2
Kurumsal
Finansman
Belediye/Devlet
Finansmanı
Ticaret Bankacılığı
Danışmanlık
Hizmetleri
Satış
Piyasa Yapıcılığı
Bankanın Kendi
Pozisyonları
Hazine
Perakende
Bankacılık
Perakende
Bankacılık
Özel
Bankacılık
Kart
Hizmetleri
Ticari Bankacılık Ticari Bankacılık
Ödemeler ve
Tasfiye1 (Takas)
Acentelik
Hizmetleri
Varlık Yönetimi
1
Perakende
Aracılık
Dış
Müşteriler
Saklama
Hizmetleri
Kurumsal
Acentelik
Kurumsal Saklama
Fonu
Takdir Yetkisi
İçeren Fon
Yönetimi
Takdir Yetkisi
İçermeyen Fon
Yönetimi
Perakende Aracılık
Faaliyet Grupları
Birleşme ve devralmalar; aracılık yüklenimi;
özelleştirmeler; menkul kıymetleştirme;
araştırma; tahviller (devlet, yüksek getirili);
hisse senetleri; sendikasyonlar; IPO (ilk halka
arz işlemleri); ikincil özel plasmanlar
Sabit getirili işlemler; hisse senetleri;
kambiyo/döviz işlemleri; emtia; kredi; fonlama;
bankanın kendi pozisyonundaki menkul
kıymetler; kredilendirme ve repo işlemleri;
aracılık hizmetleri; tahviller; birincil aracılık
hizmetleri
Perakende kredilendirme ve mevduatlar;
bankacılık hizmetleri; fon ve malvarlığı
hizmetleri
Özel kredilendirme ve mevduatlar; bankacılık
hizmetleri; fon ve malvarlığı hizmetleri; yatırım
danışmanlığı
Ticaret/ticari/kurumsal kartlar, özel
markalar/etiketler ve perakende
Proje finansmanı, gayrimenkul, ihracat
finansmanı, ticari finansman, faktöring, finansal
kiralama, kredilendirme, garantiler, kambiyo
senetleri
Ödeme ve tahsilatlar, fon transferi, takas ve
ödemeler/tasfiyeler
Escrow/emanet, saklama makbuzları, menkul
kıymet ödünç işlemleri (müşteriler), kurumsal
işlemler
İhraççı ve ödeme acenteliği hizmetleri
Havuzlanmış, bölümlenmiş, perakende,
kurumsal, kapalı, açık, özel özsermaye fonları
Havuzlanmış, bölümlenmiş, perakende,
kurumsal, kapalı, açık fonlar
İşlemleri gerçekleştirme ve tam hizmetler
Bankanın kendi faaliyetlerinden kaynaklanan ödeme ve tasfiye zararları, ilgili faaliyet kollarının
zararına dahil edilir ve yazılır.
298
Faaliyet Kolları Eşleme Prensipleri2
(a)
Bütün faaliyetler, karşılıklı olarak özel ve kapsamlı bir tarzda, sekiz adet 1.
seviye faaliyet koluna eşlenmelidir.
(b)
İş birimleri düzenlemesine kolay eşlenemeyen, fakat çerçeve içindeki bir
faaliyetle bağlantılı bir işi ve fonksiyonu temsil eden bankacılık
faaliyetleri veya bankacılık dışı faaliyetler, onun destek olduğu faaliyet
koluna tahsis edilmelidir. Bir bağlantılı faaliyet birden fazla faaliyet
kollarını destekliyorsa, objektif eşleme kriterleri kullanılmalıdır.
(c)
Brüt kârın eşlenmesinde, bir faaliyet belirli bir faaliyet koluna
eşlenemiyorsa, en yüksek geliri getiren faaliyet kolu kullanılmalıdır.
Bağlantılı faaliyetler için de aynı faaliyet kolu uygulanır.
(d)
Bankalar, bankanın toplam brüt kârının (Temel Gösterge Yaklaşımında
belirtildiği gibi) sekiz faaliyet kollarının brüt kârlarının toplamına eşit
olması şartıyla, brüt kârlarını iş birimleri arasında dağıtmak ve tahsis
etmek amacıyla kendi içsel fiyatlandırma yöntemlerini kullanabilirler.
(e)
Operasyonel risk sermaye kapsamında faaliyetlerin iş birimlerine
eşlenmesi işlemi, diğer risk kategorileri, yani kredi riski ve piyasa riski
için yasal sermaye hesaplamalarında kullanılan faaliyet kolu tanımlarına
uygun ve uyumlu olmalıdır. Bu ilkeden sapmalar, açık ve haklı sebeplere
dayanmalı ve açıkça kaydedilmeli ve belgelendirilmelidir.
(f)
Kullanılan eşleme süreci, açıkça belgelendirilmelidir. Özellikle, yazılı
faaliyet kolu tanımları, üçüncü şahısların faaliyet kolu eşlemesini
yapmalarına olanak verecek kadar açık ve ayrıntılı olmalıdır.
Dokümantasyon diğer hususların yanı sıra her türlü istisna veya sapmanın
gerekçelerini açıkça göstermeli ve mutlaka kayıtlarda tutulmalıdır.
(g)
Yeni faaliyetler veya ürünlerin eşlenmesi sürecini tanımlamak için süreçler
mevcut olmalıdır.
(h)
(Yönetim kurulunun onayına tâbi olan) eşleme politikasından üst yönetim
sorumludur.
(i)
İş birimlerine eşleme süreci, bağımsız denetime tâbi tutulmalıdır.
2
Ek faaliyet kolları eşleme presipleri
Kullanılan yaklaşımın iş birimleri eşleme ilkelerine uygun olması şartıyla, bankaların faaliyetlerini
sekiz faaliyet koluna eşlemek için kullanabilecekleri çeşitli farklı geçerli yaklaşımlar vardır.
299
Bununla birlikte, Komite, bazı bankaların ilave ilke ve talimatlar istediğini de bilmektedir. Bu
nedenle, bankanın brüt kârını eşlemek amacıyla kullanabileceği bir yaklaşım örneği aşağıda
sunulmaktadır.
Perakende bankacılık birimi için brüt gelir, perakende müşterilere ve perakende sayılan KOBİ’lere
açılan krediler ve kullandırılan avanslardan net faiz geliri ve geleneksel perakende bankacılık
faaliyetleriyle ilgili ücretler ve perakende bankacılık yatırım portföyünü riskten korumak için
yapılan swap ve türev işlemlerinden elde edilen net gelir ve satın alınan perakende alacaklardan
elde edilen gelirlerden oluşur. Perakende bankacılık biriminin net faiz gelirini hesaplamak için,
banka, perakende müşterilere açtığı krediler ve kullandırdığı avanslardan elde ettiği faiz
gelirinden, kredileri fonlamanın (perakende veya başka mevduatlar gibi, hangi kaynaktan fonlarsa
fonlasın) ağırlıklı ortalama maliyetini düşer.
Aynı şekilde, ticari bankacılık birimi için brüt gelir, kurumsal müşterilere (ve kurumsal müşteri
sayılan KOBİ’lere), bankalar arası piyasa müşterilerine ve hazine ve merkez bankalarına açtığı
krediler ve kullandırdığı avanslardan net faiz geliri ve satın alınan kurumsal alacaklardan elde
edilen gelirler ve taahhütler, garantiler ve kambiyo senetleri de dahil geleneksel ticari bankacılık
faaliyetlerinden elde edilen ücret gelirleri ve yatırım portföyünde tutulan menkul kıymetlerin net
geliri (örneğin, kupon ve temettü gelirleri) ve ticari bankacılık yatırım portföyünü riskten korumak
için yapılan swap ve türev işlemlerinden kâr/ zarardan oluşur. Burada da, net faiz geliri, kurumsal
müşterilere, bankalar arası piyasa müşterilerine ve hazine ve merkez bankalarına açılan krediler ve
kullandırılan avanslardan net faiz gelirinden (hangi kaynaktan olursa olsun) bu kredileri
fonlamanın ağırlıklı ortalama maliyeti düşülmek suretiyle hesaplanır.
Alım-satım faaliyetleri birimi için, brüt gelir, alım satım amacıyla tutulan enstrümanların
kâr/zararlarına (yani, piyasa değerine göre değerleme) (fonlama maliyeti düşüldükten sonra)
toptancı bankacılık aracılık işlemlerinden elde edilen ücretler eklenmek suretiyle hesaplanır.
Diğer beş faaliyet kolu için, brüt gelir, esas olarak bu iş birimlerinin her birinde elde edilen net
ücretler/komisyonlardan oluşur. Ödemeler ve tasfiye faaliyet kolunda brüt gelir, toptancı
bankacılık karşı tarafları için ödeme/tasfiye işlemlerinin karşılığı olan ücretlerden oluşur. Varlık
yönetimi faaliyet kolu, varlıkların başkaları adına yönetilmesi hizmetlerini içerir.
300
EK 7
Ayrıntılı Kayıp Olayı Türlerine İlişkin Sınıflandırma
Olay Türü Kategorisi (1.
Seviye)
Dahili suiistimal eylemleri
Harici suiistimal eylemleri
Tanımlama
Kategoriler
(2. Seviye)
Yetkisiz işlemler
İçeriden en az bir kişinin iştirak ettiği; farklı
davranma ve ayrımcılık eylemleri hariç,
dolandırma, zimmete geçirme ya da ilgili
yönetmelikler, kanunlar veya şirket politikasını
ihlâl etme gibi eylemlerden kaynaklanan zararlar. Hırsızlık ve Suiistimaller
Bir üçüncü şahsın ika ettiği; dolandırma, zimmete Hırsızlık ve Suiistimaller
geçirme ya da ilgili yönetmelikler, kanunları ihlâl
etme gibi eylemlerden kaynaklanan zararlar.
Sistem Güvenliğini İhlâl
Faaliyet Örnekleri
(3. Seviye)
Beyan edilmeyen ve bildirilmeyen işlemler (kasten)
Yetkisiz tipte işlem yapmak (parasal zarara yol açan
işlemler)
Pozisyonların yanlış beyan edilmesi (kasten)
Suiistimaller / kredi suiistimalleri / değersiz
mevduatlar
Hırsızlık / haraç / zimmete para geçirme / soygun
Varlıkların zimmete geçirilmesi
Varlıkların kasten tahrip edilmesi
Sahtekârlık
Karşılıksız çek yazma
Kaçakçılık
Hesabı ele geçirme / başkasının kimliğine bürünerek
işlem yapma / vb.
Vergi kanunlarına aykırılık / vergi kaçakçılığı
(kasten)
Rüşvet / Anafor
İçeriden öğrenenlerin ticareti (firma hesabına
yapılmayanlar)
Hırsızlık / Soygun
Sahtekârlık
Karşılıksız çek yazma
Bilgisayar korsanlığı
Bilgi hırsızlığı (parasal zarara yol açan eylemler)
301
OlayTürüKategorisi (1.
Seviye)
Çalışma/İstihdam
Uygulamaları ve İşyeri
Emniyeti
Müşteriler, Ürünler & İş
Uygulamaları
Tanımlama
Çalışma, sağlık veya emniyet kanunları veya
sözleşmelerine aykırı eylemler, bedensel
yaralanma tazminat taleplerinin ödenmesi veya
farklı davranma / ayrımcılık eylemlerinden
kaynaklanan zararlar
Belirli müşterilere karşı üstlenilen mesleki
yükümlülüklerin (güvene dayanan ilişkiden
doğan görevler ve uygunluk koşulları da dahil)
bilmeden veya ihmal sonucunda yerine
getirilmemesinden ya da bir ürünün niteliği veya
tasarımından kaynaklanan zararlar.
Kategoriler
(2. Seviye)
İşçi/Personel İlişkileri
İşyeri Emniyeti
Farklı Davranma ve
Ayrımcılık
Uygunluk, İfşa & Güvene
Dayanan İlişkiden Doğan
Görevler
Usulsüz İş veya Piyasa
Uygulamaları
Ürün Kusurları
Seçme, Sponsorluk & Risk
Üstlenme
Danışmanlık Faaliyetleri
Faaliyet Örnekleri
(3. Seviye)
Ücret, sosyal haklar ve iş akdinin feshiyle ilgili
konular
Örgütlü işçi faaliyetleri ve eylemleri
Genel sorumluluklar (kayma ve düşme, vb.)
İşçi sağlığı ve emniyet kurallarıyla ilgili eylemler
İşçi ücretleri
Her türlü ayrımcılık eylemi
Güvene dayanan ilişki ihlâlleri / ilke ve talimat
ihlâlleri
Uygunluk / ifşa sorunları (KYC, vb.)
Perakende müşteri ifşa ihlâlleri
Özel hayatın gizliliğinin ihlâli
Agresif satış eylemleri
Hesapları şişirmek
Gizli bilgilerin kötüye kullanılması
Kredi veren sorumluluklarının ihlâli
Anti-tröst yasalarının ihlâli
Usulsüz ticaret / piyasa uygulamaları
Piyasa manipülasyonu
İçeriden öğrenenlerin ticareti (firma hesabına)
İzinsiz/ruhsatsız faaliyetler
Kara para aklama eylemleri
Ürün kusurları (yetkisiz, vb.)
Model hataları
Müşteriyle ilgili araştırmaları talimatlara uygun
yapmamak
Müşteri risk limitlerini aşmak
Danışmanlık faaliyetleri performansı konusunda
ihtilâflar
302
Olay Türü Kategorisi (1.
Seviye)
Fiziksel Malların Hasarları
Tanımlama
Doğal afetler veya başka olaylar nedeniyle
fiziksel mal ve varlıkların kaybolması veya hasar
görmesinden kaynaklanan zararlar
Kategoriler
(2. Seviye)
Doğal afetler ve diğer
olaylar
Faaliyet Örnekleri
(3. Seviye)
Doğal afetlerin yol açtığı zararlar
Dış kaynaklardan (terörizm, vandalizm)
kaynaklanan insan kayıpları
İşin Kesintiye Uğraması ve
Sistem Arızaları
İşin kesintiye uğramasından veya sistem
arızalarından kaynaklanan zararlar
Sistemler
Donanım
Yazılım
Telekomünikasyon
Elektrik gibi ütilitelerin devre dışı olması / kesilmesi
İşlemler, Teslim & Süreç
Yönetimi
İşlemlerin hatalı yapılmasından veya hatalı süreç
yönetiminden ya da alım satım işleminin karşı
taraflarıyla ve satıcılarla ilişkilerden kaynaklanan
zararlar
İş Almak, İşlemi
Uygulamak & Sürdürmek
İletişimde hata
Veri girişi, uygulama veya yükleme hatası
Sürenin kaçırılması veya sorumluluğun yerine
getirilmemesi
Modelin/sistemin yanlış işletilmesi
Muhasebe hatası / kuruluşun kimliğinde hata
Başka görev ihlâlleri
Teslim hatası
Teminat yönetiminde hata
Referans Veri Uygulaması
Zorunlu raporlama görevinin yerine getirilmemesi
Dış raporlarda hata (zarara yol açan işlemler)
Müşteri izinleri / feragatnameleri eksik
Hukuki dokümanlar yok / eksik
Hesaplara onaysız/izinsiz erişim
Yanlış müşteri kayıtları (zarara yol açan işlemler)
Müşteri varlıklarında ihmalden kaynaklanan kayıp
veya zararlar
İzleme ve Raporlama
Müşteri Kaydı ve
Dokümantasyonu
Müşteri Hesabı Yönetimi
303
Olay TürüKategorisi (1.
Seviye)
Tanımlama
Kategoriler
(2. Seviye)
Alım Satım İşlemlerinin
Karşı Tarafları
Faaliyet Örnekleri
(3. Seviye)
Müşteri harici karşı tarafların yükümlülüklerini ifa
etmemesi
Müşteri harici karşı taraflarla muhtelif ihtilâflar
Satıcılar & Tedarikçiler
Dış kaynaktan hizmet temini
Satıcılarla ihtilâflar
304
EK 8
Standart ve İDD Yaklaşımlarında Finansal Teminatla Teminatlandırılan
İşlemlerde Sermaye Uygulamasına İlişkin Metodolojilerin Gözden
Geçirilmesi
1. Teminatlandırılan işlemlere ilişkin Standart Yaklaşım – Kredi Riski Azaltma
(KRA) bölümünde belirtilen kurallar, genel olarak, yeterli kalitede bir finansal
teminatla teminatlandırılan ve yatırım portföyüne dayanan alacaklar konusunda,
hem standart yaklaşımdaki hem de temel içsel derecelendirme (İDD)
yaklaşımındaki uygulamayı belirler ve düzenler. Gelişmiş İDD yaklaşımını
uygulayan bankalar, normal olarak, bir kredinin Temerrüt Halinde Kayıp
Yüzdesini (THK) ayarlamak için, kendi içsel tahminlerini kullanarak, yatırım
portföyü kredilerine ilişkin finansal teminatları hesaba katarlar. Gelişmiş İDD
yaklaşımını uygulayan banka için tek istisna, aşağıda tartışıldığı gibi, bir çerçeve
netleştirme sözleşmesine tâbi olan repo-tipi işlemlerin tanınmasıyla ilgilidir.
2. Repo-tipi işlemler (yani, repo/ters repo işlemleri ve menkul kıymet ödünç
verme/ödünç alma işlemleri) formundaki teminatlandırılmış krediler, özel
mülahazalara tâbidir. Alım satım portföyünde tutulan bu tip işlemler, aşağıda
tanımlandığı gibi, bir karşı taraf risk sermayesi tutma yükümlülüğüne tâbidir.
Ayrıca, gelişmiş İDD yaklaşımını uygulayanlar da dahil bütün bankalar, sermaye
hesaplaması amacıyla netleştirmenin etkilerini de dikkate almak istiyorlarsa,
yatırım portföyüne veya alım-satım portföyüne kaydedilen ve çerçeve netleştirme
sözleşmelerine tâbi olan repo- tipi işlemler için, aşağıda belirtildiği gibi, KRA
bölümünde tanımlanan metodolojiyi uygulamalıdır.
Standart ve Temel İDD Yaklaşımları
3. Standart yaklaşımı uygulayan bankalar, kabul edilebilir finansal teminatla
teminatlandırılmış bir işlem için uygun risk ağırlığını belirlemek amacıyla Basit
yaklaşımı ya da kapsamlı yaklaşımı kullanabilirler. Basit yaklaşımda, karşı tarafın
risk ağırlığı yerine teminatın risk ağırlığı esas alınır. Çok düşük risk taşıyan bir
kaç işlem tipi dışında, risk ağırlığı taban değeri %20’dir. Temel İDD
yaklaşımında, bankalar sadece kapsamlı yaklaşımı kullanabilirler.
4. Kapsamlı yaklaşımda, kabul edilebilir finansal teminat, karşı tarafa karşı
üstlenilen kredi riskini azaltır. Tutma süresi içinde menkul kıymetlerin piyasa
fiyatlarında ve kur oranlarında olabilecek potansiyel değişiklikleri yansıtmak
amacıyla, kesintiler uygulanmak suretiyle, teminat tutarı azaltılır ve uygunsa,
kredi riski tutarı artırılır. Bu, bir ayarlanmış kredi riski tutarı (E*) verir. Bankalar,
Komitenin belirlediği denetim otoritesi kesintilerini ya da kabul edilebilirlik
kriterlerine tâbi olarak, kendi kesinti tahminlerini kullanabilirler. Kesinti
tutarlarını hesaplamak için kullanılan denetim otoritesi tutma süresinin o teminatlı
işlem tipine ilişkin kurallarda belirtilen tutma süresinden farklı olması halinde,
kesintiler duruma göre yukarı veya aşağı doğru ayarlanır. E* hesaplandıktan
sonra, standart yaklaşımdaki banka, o tutara, karşı taraf için uygun bir risk
ağırlığını uygulayacaktır. Bir çerçeve netleştirme sözleşmesine tâbi repo işlemleri
305
dışında finansal teminatla teminatlandırılan işlemler için, temel İDD
yaklaşımındaki bankalar, kredi riski THK’sini ayarlamak için E* değerini
kullanacaklardır.
Repo-Tipi İşlemlerle İlgili Özel Hususlar
5.
Alım-satım portföyüne kaydedilen repo-tipi işlemler, aynen alım-satım
portföyünde tutulan tezgah üstü türevleri gibi, bir karşı taraf riski sermaye tutma
yükümlülüğüne tâbidir. Bu yükümlülüğün hesaplanmasında, standart
yaklaşımdaki banka, teminat için kapsamlı yaklaşımı uygulamalıdır; bu konuda
Basit yaklaşım kullanılmayacaktır.
6.
Çerçeve netleştirme sözleşmelerine tâbi olmayan repo-tipi işlemler için
sermaye uygulaması, diğer teminatlandırılmış işlemlerdeki sermaye
uygulamasının aynısıdır. Bununla birlikte, kapsamlı yaklaşımı uygulayan bankalar
için, ulusal denetim otoriteleri, işlemin bir temel piyasa katılımcısıyla yapıldığı ve
belirli başka kriterlere de uygun olduğu durumlarda, sıfır kesinti oranının
uygulanabileceğine karar verme konusunda takdir hakkına sahiptirler (carve-out
uygulaması olarak adlandırılır). Repo-tipi işlemlerin ister yatırım portföyünde
ister alım-satım portföyünde tutulsunlar bir çerçeve netleştirme sözleşmesine tâbi
oldukları durumlarda, banka, sermaye hesaplamasında netleştirme etkilerini
dikkate almamayı tercih edebilir. Bu durumda, her işlem, herhangi bir çerçeve
netleştirme sözleşmesi yokmuş gibi bir sermaye tutma yükümlülüğüne tâbi
olacaktır.
7.
Banka, sermaye hesaplaması kapsamında, repo-tipi işlemlerde çerçeve
netleştirme sözleşmelerinin etkilerini de hesaba katmak istediği takdirde, bu
konuda KRA bölümünde açıklanan uygulamayı her karşı taraf için ayrıca
yapmalıdır. Bu uygulama, bankanın standart yaklaşımda mı, temel İDD
yaklaşımında mı, yoksa gelişmiş İDD yaklaşımında mı olduğuna bakılmaksızın ve
işlemlerin alım-satım portföyünde mi yoksa yatırım portföyünde mi tutulduğuna
bakılmaksızın, çerçeve netleştirme sözleşmelerine tâbi olan bütün repo-tipi
işlemlere uygulanacaktır. Bu uygulamada, bankalar, E*’yi, sözleşmedeki net cari
kredi riski tutarı ile menkul kıymet fiyatları ve kur oranlarındaki potansiyel
değişiklikler için bir ilavenin toplamı olarak hesaplayacaklardır. Bu ilave tutar,
denetim otoritesi kesintileri uygulanarak ya da kabul edilebilirlik kriterlerine uyan
bankalar için, bankaların kendi tahmin ettiği kesintiler veya bir içsel VaR modeli
uygulanarak belirlenebilir. Repo-tipi işlemlerde kesintiler için carve-out
uygulaması, bir içsel VaR modelinin uygulandığı durumlarda kullanılmayabilir.
8.
Hesaplanan E*, gerçekte, standart yaklaşımda kredi riski tutarı için
kullanılarak bir teminatsız kredi muadili tutarıdır ve hem temel hem de gelişmiş
İDD yaklaşımlarında Temerrüde Düşme Durumunda Risk Tutarı (TT) değeridir.
E*, İDD yaklaşımlarında TT için kullanılır; dolayısıyla, çerçeve netleştirme
sözleşmelerine tâbi tezgah üstü türevleri için de kredi muadili tutarla (ikame
maliyeti ile potansiyel gelecek kredi riskleri için bir ilavenin toplamına eşittir)
aynı şekilde işleme tâbi tutulacaktır.
306
EK 9
Basit Standart Yaklaşım1
I.
Kredi Riski – Risk Ağırlıkları İçin Genel Kurallar
1.
Krediler, özel karşılıklardan sonra net olarak risk ağırlığına tâbi tutulmalıdır.
A.
Hazine ve Merkez Bankalarına Kullandırılan Krediler
2.
Hazinelerden ve onların merkez bankalarından alacaklar, “Resmen
Desteklenen İhracat Kredilerine İlişkin Düzenlemeye” katılan ihracat kredisi
kuruluşlarının (İKK) uzlaşılar ülke riski puanları esasında risk ağırlığına tâbi
tutulurlar. Bu puanlar, OECD web sitesinde gösterilmektedir.2 Metodoloji, asgari
ihracat sigortası primleriyle bağlantılı sekiz risk puanı kategorisi içerir. Aşağıda
ayrıntılandırıldığı gibi, her İKK risk puanı, belirli bir risk ağırlığı kategorisine
tekabül eder.
İKK Risk
Puanları
Risk
Ağırlıkları
0-1
2
3
4 ilâ 6
7
%0
%20
%50
%100
%150
3.
Ulusal uygulama tercihine bağlı olarak, bankaların kendi ülkelerinin
hazinelerine (veya merkez bankalarına) ulusal kurda açtığı ve o kurda fonlanan3
kredilerine daha düşük bir risk ağırlığı uygulanabilir.4 Bu ulusal uygulama
tercihinin yapıldığı durumlarda, diğer ulusal denetim otoriteleri de, kendi
bankalarının o hazineye (veya merkez bankasına) ulusal kurda açılan ve o kurda
fonlanan kredilere de aynı risk ağırlığını uygulamalarına izin verebilirler.
1
Bu yaklaşım, yasal sermayenin tespiti için kullanılabilecek başka bir yaklaşım olarak
görülmemelidir. Bu yaklaşım, risk ağırlıklı varlıkların hesaplanması için kullanılan en basit
seçenekleri bir yerde toplar.
2
Uzlaşılan ülke riski sınıflaması, OECD’nin web sitesinde (http://www.oecd.org), Ticaret
Müdürlüğünün İhracat Kredisi Düzenlemesi web sayfasında bulunmaktadır.
3
Yani, bankanın ulusal kurda gösterilen borçları da bulunmalıdır.
4
Bu daha düşük risk ağırlığı, teminat ve garantilerin risk ağırlığına da teşmil edilebilir.
307
B.
Diğer Resmi Kuruluşlara Kullandırılan Krediler
4.
Uluslararası Ödemeler Bankası, Uluslararası Para Fonu, Avrupa Merkez
Bankası ve Avrupa Topluluğu’ndan alacaklara %0 risk ağırlığı uygulanacaktır.
• Uluslararası İmar ve Kalkınma Bankası (IBRD) ve Uluslararası Finans
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Kurumu'ndan (IFC) oluşan Dünya Bankası Grubu,
Asya Kalkınma Bankası (ADB),
Afrika Kalkınma Bankası (AfDB),
Avrupa İmar ve Kalkınma Bankası (EBRD),
İnter-Amerikan Kalkınma Bankası (IADB),
Avrupa Yatırım Bankası (EIB),
Avrupa Yatırım Fonu (EIF),
Kuzey Avrupa Yatırım Bankası (NIB),
Karaipler Kalkınma Bankası (CDB),
İslam Kalkınma Bankası (IDB) ve
Avrupa Konseyi Kalkınma Bankası (CEDB).
5. Aşağıda sayılan Çok Taraflı Kalkınma Bankaları (ÇTKB), %0 risk ağırlığına
tâbi tutulacaktır:
6.
Diğer ÇTKB’lerden alacaklar için standart risk ağırlığı oranı %100 olacaktır.
7. Ulusal kamu sektörü kuruluşlarından (KK) alacaklar, o ülkenin bankalarından
olan alacakların risk ağırlığı düzenlemesine göre risk ağırlığına tâbi tutulacaktır.
Ulusal uygulama tercihine bağlı olarak, bir ulusal KK’dan olan alacaklar da
KK’ların kurulu bulunduğu ülkenin hazinesinden olan alacaklarla aynı işleme tâbi
tutulabilir.5 Bu uygulama tercihinin yapıldığı durumlarda, diğer ulusal denetim
otoriteleri de kendi bankalarının bu KK’lardan olan alacakları aynı şekilde ve aynı
oranda risk ağırlığına tâbi tutmalarına izin verebilirler.
5
Aşağıdaki örnekler, vergi toplama yetkileri üzerinde odaklanıldığında KK’ların nasıl
gruplandırılabileceğini göstermektedir. Bununla beraber, farklı tiplerde KK’lara uygulanabilecek
farklı uygulamalar tespit etmek için başka yollar da olabilir; örneğin, merkezi hükümetin verdiği
garantilerin kapsamı üzerinde odaklanmak yoluyla.
- Bölgesel hükümetler ve yerel yönetimler, belirli vergi toplama yetkilerine sahip iseler ve
temerrüt risklerini azaltma etkisi yapan belirli kurumsal düzenlemelere tâbi iseler, o ülkenin
hazinesinden veya merkezi hükümetinden olan alacaklarla aynı uygulamaya tâbi tutulabilirler.
- Merkezi hükümete, bölgesel hükümetlere veya yerel yönetimlere karşı sorumlu olan idari
kuruluşlar ve hükümetlerin veya yerel yönetimlerin sahip olduğu diğer ticari-olmayan
işletmeler, vergi toplama yetkilerine sahip değillerse ya da yukarıda bahsi geçen başka
düzenlemelere tâbi değillerse, o ülkenin hazinesiyle aynı uygulamaya tâbi tutulmayabilirler. Bu
kuruluşlara katı kredilendirme kuralları uygulanıyorsa ve bunların özel kamusal statüsünden dolayı
müflis ilân edilmeleri mümkün değilse, bu kuruluşlardan olan alacakları da bankalardan
alacaklarla aynı uygulamaya tâbi tutmak uygun olabilir.
- Merkezi hükümetlere, bölgesel hükümetlere veya yerel yönetimlere ait olan ticari işletmeler,
normal ticari işletmelerle aynı uygulamaya tâbi tutulabilirler. Bununla birlikte, bu işletmeler, ana
hissedarları devlet, bir bölgesel yönetim veya bir yerel yönetim olmasına rağmen, rekabetçi
308
piyasalarda bir ticari şirket gibi faaliyet gösteriyorlarsa, denetim otoriteleri, onları ticari şirket gibi
düşünmeye ve dolayısıyla, onlara da aynı risk ağırlıklarını uygulamaya karar vermelidir.
C. Bankalara ve Menkul Kıymet Şirketlerine Kullandırılan Krediler
8.
Bankalara, kurulu bulundukları ülkeden olan alacaklar için uygulanan risk
ağırlığına dayanan bir risk ağırlığı uygulanacaktır (2. paragrafa bakınız). Bu
uygulama, aşağıdaki tabloda özetlenmektedir:
Hazineler
İçin
İKK Risk
Puanları
Risk
Ağırlıkları
0-1
2
3
4 ilâ 6
7
%20
%50
%100
%100
%150
9. Ulusal denetim otoritesi, 3. paragrafta belirtildiği gibi hazine ve merkez
bankasından olan alacaklara imtiyazlı bir uygulama yapmaya karar verdiği
takdirde, bankalara ulusal kurda açılan ve fonlanan ve orijinal vadesi 3 ay veya
daha kısa olan kredilerden doğan alacaklara da, %20 taban değerine tâbi olarak,
hazine ve merkez bankalarından olan alacakların risk ağırlığından bir kategori
daha düşük olan bir risk ağırlığı uygulayabilir.
10. Menkul kıymet firmalarından olan alacaklar, ilgili firmaların bu Çerçevede
belirtilenlere denk denetim otoritesi düzenlemelerine ve mevzuata (özellikle, riskbazlı sermaye koşulları da dahil) tâbi olmaları şartıyla, bankalar olan alacaklarla
aynı uygulamaya tâbi tutulabilir.6 Aksi halde, bu alacaklar için de, şirketlerden
olan alacaklarla ilgili kurallar aynen uygulanacaktır.
D.
Kurumsal Krediler
11. Sigorta şirketlerinden alacaklar da dahil şirketlerden olan alacaklar için
standart risk ağırlığı oranı %100 olacaktır.
E.
Perakende Krediler
12.
13. paragrafta sayılan kriterlere tâbi olan alacaklar, yasal sermaye
hesaplaması kapsamında perakende alacak olarak kabul edilebilir ve bir yasal
perakende portföye dahil edilebilirler. Böyle bir portföye dahil edilen kredi
alacakları, vadesi geçmiş/tahsili gecikmiş krediler için 18. paragrafta belirtilen
durumlar haricinde %75 risk ağırlığına tâbi tutulabilir.
6
Yani, bu Çerçeve kapsamında bankalara uygulanan koşullara denk sermaye koşulları ve
ihtiyaçları. Burada geçen “denk” sözcüğünün anlamı, menkul kıymetler şirketinin (fakat onun ana
309
şirketinin değil), grup içindeki bağlı şirketleriyle ilgili olarak konsolide düzenleme ve denetime
tâbi tutulmasıdır.
13. Yasal perakende portföye dahil edilebilmek için, alacakların aşağıda belirtilen
dört kritere uygun olmaları gerekir:
•
Borçlu kriteri: Kredinin bir münferit gerçek kişiye veya kişilere veya bir
küçük işletmeye açılmış olması gerekir;
•
Ürün kriteri: Kredinin aşağıda sayılan formlardan birinde olması gerekir:
rotatif krediler ve kredi limitleri (kredi kartları ve cari hesap kredileri de
dahil), kişisel vadeli krediler (ihtiyaç kredileri) ve finansal kiralamalar
(örneğin, taksitli krediler, otomobil kredileri ve finansal kiraları, öğrenci ve
eğitim kredileri, ihtiyaç kredileri) ve küçük işletme kredileri ve taahhütleri.
Borsada kote edilmiş olsun ya da olmasın menkul kıymetler (tahviller ve hisse
senetleri gibi), bu kategorinin kapsamı dışındadır. İpoteğe dayalı krediler,
konut amaçlı gayrimenkullerle teminat altına alınan alacaklar gibi uygulamaya
tâbi tutulma hakkına sahip oldukları oranda kapsam dışındadır (15. paragrafa
bakınız).
•
Çeşitlendirme kriteri: Denetim otoritesi, yasal perakende portföyün,
portföydeki riskleri azaltan ve %75 risk ağırlığına hak kazanan bir düzeye
kadar yeterince çeşitlendirildiğinden emin olmalıdır. Bunu sağlamanın bir
yolu da, herhangi bir karşı tarafa karşı toplam kredi riskinin7 genel yasal
perakende portföyün %0,2’sini geçemeyeceğini öngören bir sayısal limit
koymak olabilir.
•
Münferit kredilerin düşük tutarı: Bir karşı tarafa karşı üstlenilen azami toplam
perakende kredi riski, 1 milyon € mutlak eşiğini aşamaz.
14. Ulusal denetim otoriteleri, 12. paragrafta belirtilen risk ağırlıklarının, kendi
ülkelerinde bu tip kredilerdeki temerrüt deneyimlerini dikkate alarak çok düşük
olup olmadığını derecelendirmelidir. Bundan dolayı, ilgili denetim otoriteleri
bankaların bu risk ağırlıklarını gerektiği kadar artırmalarını isteyebilirler.
F.
Konut Amaçlı Gayrimenkul İpoteğiyle Teminatlandırılan Alacaklar
15.
Borçlunun oturduğu veya oturacağı veya kiralanmış konut amaçlı
gayrimenkul üzerinde tesis edilen ipoteklerle tam olarak teminatlandırılan
krediler, %35 risk ağırlığına tâbi tutulacaktır. Bu %35 risk ağırlığını uygularken,
denetim otoriteleri, konut finansmanına ilişkin kendi ulusal düzenlemelerine göre,
bu imtiyazlı risk ağırlığının sadece konut amaçlı gayrimenkuller için
kullanıldığından ve katı değerleme kuralları esasında kredi tutarı üzerinde bir
önemli ilave teminat marjının varlığı gibi katı ihtiyatlı işlem kriterlerine uygun
uygulandığından emin olmalıdır. Denetim otoriteleri, bu kriterlere uyulmadığını
belirledikleri durumlarda standart risk ağırlığını artırmalıdır.
310
7
Toplam kredi riski, diğer üç kriterin hepsine tek tek uygun olan bütün borç risklerinin (yani,
krediler ve taahhütler) brüt tutarı (yani, kredi riski azaltma araçları hesaba katılmadan) anlamına
gelir. Ayrıca, “tek bir karşı taraf” terimi, bir borçlu ya da tek bir lehdar olarak kabul edilebilecek
birden fazla borçlu anlamına gelir (yani, başka bir küçük işletmeye bağlı olan bir küçük işletme
söz konusu ise, bu limit, bankanın her iki işletmeye karşı üstlendiği toplam kredi riski üzerinden
uygulanır ve hesaplanır.
16. Ulusal denetim otoriteleri, 15. paragrafta belirtilen risk ağırlıklarının, kendi
ülkelerinde bu tip kredilerdeki temerrüt deneyimlerini dikkate alarak çok düşük
olup olmadığını değerlendirmelidir. Bundan dolayı, ilgili denetim otoriteleri
bankaların bu risk ağırlıklarını gerektiği kadar artırmalarını isteyebilirler.
G.
Ticari Amaçlı Gayrimenkul İpoteğiyle Teminatlandırılan Alacaklar
17. Ticari gayrimenkuller üzerinde tesis edilen ipotekler %100 risk ağırlığına
tâbi tutulacaktır.
H.
Tahsili Gecikmiş Alacaklarla İlgili Uygulama
18. Herhangi bir kredinin (kabul edilebilir konut amaçlı gayrimenkul ipoteğiyle
teminatlandırılan krediler hariç) vadesi 90 günden fazla geçmiş bulunan
teminatsız kısmı, özel karşılıklardan (kısmi silme işlemleri dahil) sonra net olarak,
aşağıdaki risk ağırlıklarına tâbi olacaktır:8
• Karşılıklar kredinin bakiye tutarının %20’sinden daha az ise %150 risk ağırlığı;
• Özel karşılıklar kredinin bakiye tutarının %20’sinden az değilse, %100 risk
ağırlığı; ve
• Özel karşılıklar kredinin bakiye tutarının %50’sinden az değilse, %100 risk
ağırlığı, fakat denetim otoritesinin tercihine göre bu risk ağırlığı %50’ye
indirilebilir.
19.
Vadesi geçmiş kredinin teminatlı kısmını tanımlamak amacıyla, kabul
edilebilir teminat ve garantiler, kredi riski azaltmak amacıyla (Bölüm II) olduğu
gibi aynı işleme tâbi tutulacaklardır.9 Risk ağırlığı kapsamında paragraf 13’de
belirtilen çeşitlendirme kriteri değerlendirilirken, vadesi geçmiş perakende
krediler, genel yasal perakende portföyünün dışında tutulacaktır.
8
Ulusal tercihlere bağlı olarak uygulama tercihine bağlı olarak, denetim otoriteleri, bankaların
%150 risk ağırlığına tâbi olan karşı taraflara açtıkları vadesi geçmemiş/ tahsili gecikmemiş
kredileri, 18 ilâ 20. paragraflarda tanımlanan vadesi geçmiş kredilerle aynı uygulamaya tâbi
tutmalarına izin verebilirler.
311
20. Paragraf 18’de belirtilen durumlara ek olarak, vadesi geçmiş bir kredi,
paragraf 50 kapsamında tanınmayan teminat formlarıyla tam olarak teminat altına
alınmışsa, özel karşılıklar kredinin bakiye tutarının %15’ine ulaştığında %100 risk
ağırlığı uygulanabilir. Bu teminat biçimleri, Basit standart yaklaşımda başka bir
yerde kabul edilmez ve tanınmazlar. Denetim otoriteleri, teminat kalitesini
sağlamak amacıyla katı ve kesin operasyonel kriterler belirlemeli ve
uygulamalıdır.
21. Kabul edilebilir konut amaçlı gayrimenkul ipoteğiyle teminatlandırılan
kredilerde, bu kredilerin vadesi 90 günden fazla geçtiği takdirde, bunlar, özel
karşılıklardan sonra net olarak %100 risk ağırlığına tâbi tutulacaklardır. Bu
kredilerin vadesi geçmişse, fakat özel karşılıklar kredinin bakiye tutarının
%20’sinden az değilse, kredinin kalan kısmına uygulanacak olan risk ağırlığı,
ulusal uygulama tercihine bağlı olarak %50’ye indirilebilir.
I.
Yüksek Risk Kategorileri
22. Ulusal denetim otoriteleri, girişim sermayesi ve özel sermaye hissesi
yatırımları gibi bazı diğer varlıklara bağlı daha yüksek riskleri yansıtan %150
veya daha yüksek bir risk ağırlığı uygulamaya karar verebilirler.
J.
Diğer Aktifler
23.
Menkul kıymetleştirme kredileri uygulaması Bölüm III’de ayrıca
açıklanmaktadır. Diğer bütün varlıklar için standart risk ağırlığı %100 olacaktır.10
Bankaların veya menkul kıymetler firmalarının ihraç ettiği hisse senetlerine veya
yasal sermaye enstrümanlarına yapılan yatırımlar, bu Çerçeve Bölüm 1’e göre
sermaye tabanından düşülmedikçe, %100 risk ağırlığı oranına tâbi tutulacaktır.
K.
Bilanço Dışı Kalemler
24. Basit standart yaklaşımda bilanço dışı kalemler, Krediye Dönüştürme Oranları
(KDO) kullanılarak kredi riski eşdeğerlerine dönüştürülecektir. tezgah üstü türev
işlemler için karşı taraf risk ağırlıkları herhangi bir belirli tavan limite tâbi
olmayacaktır.
9
Ulusal tercihlere bağlı olarak, daha geniş bir teminat listesinin tanınabileceği üç yıllık bir geçiş
süreci uygulanacaktır.
10
Bununla birlikte, ulusal tercihlere bağlı olarak, bankanın kendi kasalarında veya tahsisli olarak
tutulan altın külçeler, külçe tahvilleriyle desteklendikleri oranda, nakit sayılabilir ve dolayısıyla
%0 risk ağırlığına tâbi tutulabilirler. Ayrıca, tahsil sürecindeki nakit değerler %20 risk ağırlığına
tâbi tutulabilirler.
312
25. Orijinal vadesi bir yıldan kısa olan taahhütlere ve orijinal vadesi bir yıldan
uzun olan taahhütlere sırasıyla %20 ve %50 KDO uygulanacaktır. Bununla
birlikte, bankanın bir ön ihbar çekmeden herhangi bir zamanda koşulsuz iptal
edebileceği ya da borçlunun kredi değerliliğinin bozulması halinde otomatik iptal
hükmünü içeren taahhütlere %0 Krediye Dönüştürme Oranı uygulanacaktır.11
26. Bu işlemlerin repo-tipi işlemlerden (yani, repo/ters repo işlemleri ve menkul
kıymetler ödünç verme/ödünç alma işlemleri) kaynaklandığı durumlar da dahil,
bankaların menkul kıymetlerini ödünç vermeleri veya bankaların menkul
kıymetleri teminat olarak göstermeleri halinde de %100 KDO uygulanacaktır.
Krediye Dönüştürme Oranı uygulanmış riskin kabul edilebilir bir teminatla
teminatlandırıldığı hallerde risk ağırlıklı varlıkların hesaplanması konusunda
Bölüm II’ye bakınız.
27. Mal hareketlerinden kaynaklanan kısa vadeli self-liquidating (Ç.N. krediye
konu olan malın satışından kısa sürede geri ödenebilir kredi) ticari akreditifler
(yani, krediye konu olan sevkıyatla teminatlandırılan vesikalı krediler) için, hem
âmir bankaya hem de teyit bankasına %20 oranında KDO uygulanacaktır.
28. Bir bilanço dışı kalem üzerinden bir kredi taahhüdüne girme taahhütlerinde,
bankalar, uygulanabilir iki KDO'dan daha düşük olanını uygulayacaklardır.
29. Paragraf 24 ilâ 28'de özel olarak belirtilmeyen KDO'lar 1988 Uzlaşısında
tanımlandığı gibi uygulanacaktır.
30. Henüz teslim ve ödeme yoluyla tasfiye edilmemiş menkul kıymetler ve
kambiyo işlemleriyle ilgili olarak, Komite, işlemin defterlere kaydından veya
muhasebeleştirilmesinden bağımsız olarak, bankaların alım satım tarihinden
itibaren karşı taraf riskine maruz kaldıkları kanaatindedir. Bununla birlikte, karşı
taraf riskinin nasıl bir işleme tâbi tutulacağı kararlaştırılana kadar, kambiyo
işlemleri ve menkul kıymetler işlemleri için bu Çerçevede bir sermaye ihtiyacı
koşulunun öngörülmesi ertelenecektir. Bu ara dönemde, bankaların, henüz teslim
ve ödeme yoluyla tasfiye edilmemiş bulunan işlemlerden kaynaklanan kredi
riskini izlemek ve takip etmek için, banka yönetimine gerekli önlemleri
zamanında almasını kolaylaştıran bilgileri vermek için uygun sistemler kurmaları,
uygulamaları ve geliştirmeleri uygun olacaktır.
31. Ancak belirli bir sermaye ihtiyacı koşulu öngörmenin ertelenmesi kararı,
başarısız olan kambiyo işlemlerine ve menkul kıymetler işlemlerine uygulanmaz.
Bankalar, başarısız oldukları ilk günden itibaren bu işlemleri yakından izlemeli ve
takip etmelidir. Ulusal denetim otoriteleri, kendi banka sistemlerinin özelliklerini
ve kendi ulusal piyasasında düzeni koruma ihtiyacını göz önüne alarak, başarısız
işlemler için uygun ve yeterli bir sermaye ihtiyacı koşulu uygulamaya karar
vereceklerdir.
11
Bazı ülkelerde, kredi koşulları bankanın tüketici koruma mevzuatı ve ilgili mevzuatın izin
verdiği azami sınırlar içinde krediyi iptal etmesine izin vermekteyse, perakende taahhütler
koşulsuz olarak alınır.
313
II. Kredi Riski Azaltımı
A.
1.
Önemli Hususlar
Giriş
32. Bankalar, maruz kaldıkları kredi risklerini azaltmak için çeşitli teknikler
uygularlar. Kredi riskleri tamamen veya kısmen nakit veya menkul kıymetlerle
teminat altına alınabilir ya da bir kredi riski bir üçüncü şahsın kefaletiyle teminat
altına alınabilir.
33. Bu çeşitli tekniklerin aşağıdaki ilgili operasyonel koşullara uygun olduğu
durumlarda, kredi riski azaltma (KRA) tanınabilir.
2.
Genel Hususlar
34. Bu bölümde açıklanan çerçeve, basitleştirilmiş standart yaklaşımda yatırım
portföyü risklerine uygulanır.
35.
KRA tekniklerinin kullanıldığı hiç bir işleme, bu tip tekniklerin
kullanılmadığı benzer işlemler için öngörülenden daha yüksek bir sermaye
ihtiyacı koşulu uygulanmamalıdır.
36. KRA’nın etkileri çift sayılmayacaktır. Bundan dolayı, o KRA'yı yansıtan bir
ihraca özgü derecelendirmenin kullanılmış olduğu alacaklara, yasal sermaye
kapsamında, KRA’nın denetim otoritesi tarafından tanınması konusunda herhangi
bir ek koşul uygulanmayacaktır. KRA düzenlemesinde ve kapsamında, sadece asıl
borçluya ilişkin derecelendirmelere de izin verilmeyecektir.
37. Bankalar KRA tekniklerini kredi riskini azaltmak için kullanmalarına rağmen,
bu teknikler, genel risk azaltmanın etkinliğini azaltan risklere de (artık riskler)
neden olabilirler. Bu risklerin yeterince kontrol altında tutulmadığı durumlarda,
denetim otoriteleri, 2. Yapısal Blokta açıklandığı gibi ilave sermaye tutma
yükümlülüğü getirebilir veya uygun gördükleri başka tedbirleri alabilirler.
38. KRA tekniklerini kullanmak, kredi riskini azaltabilir veya transfer edebilir,
fakat aynı zamanda, hukuki riskler, operasyonel riskler, likidite riskleri ve piyasa
riskleri gibi başka riskleri artırabilir. Bu nedenle, bankaların bu riskleri kontrol
altında tutmak amacına yönelik sağlam prosedürler ve prosesler uygulamaları
şarttır. Bu prosedür ve prosesler arasında, strateji; teminata konu olan krediyle
ilgili değerlendirmeler; değerleme; politika ve prosedürler; sistemler; değer
azalması risklerinin kontrolü; ve bankanın KRA tekniklerini kullanmasından ve
bankanın genel kredi riski profiliyle etkileşiminden kaynaklanan yoğunlaşma
riskinin yönetimi sayılabilir.
314
39. Bankaların herhangi bir KRA tekniğiyle ilgili sermaye koşullarından muaf
tutulabilmesi için, 3. Yapısal Blok koşullarına da uymaları gerekir.
3. Yasal Geçerlilik
40. Bankaların herhangi bir KRA tekniğini kullandıkları için sermaye tutma
koşullarından muaf tutulabilmesi için, garantileri ve teminatlı işlemleri tevsik
etmek amacıyla kullanılan bütün dokümanların ilgili tüm tarafları bağlayıcı
olması ve ilgili bütün ülkelerde kanunen ifa kabiliyetini haiz olması gerekir.
Bankalar, bunu doğrulamak için yeterli hukuki inceleme yapmış olmalıdır ve bu
sonuca varmak için sağlam bir hukuki temele sahip olmalıdır ve mevcut ifa
kabiliyetinin devamını sağlamak için gerekli ek incelemeleri yapmalıdır.
4. Oransal Güvence
41. Teminatlı veya garanti edilen tutar (ya da bir kredi koruması sağlanan tutar),
kredi tutarından daha az ise ve teminatlı ve teminatsız kısımlar eşit sırada ise, yani
banka ve garantör olası zararları orantılı olarak üstlenmiş ve paylaşmakta iseler,
sermaye tutma koşullarından muafiyet de orantılı olarak uygulanacaktır; yani,
kredinin korunan kısmına teminat veya karşı tarafla ilgili uygulama yapılacak ve
kredinin kalan kısmı da teminatsız işlemi görecektir.
B.
Teminatlı İşlemler
42. Bir teminatlı işlem:
* bankaların bir kredi riskine veya potansiyel kredi riskine maruz kaldıkları; ve
* o kredi riski veya potansiyel kredi riskinin bir karşı
tarafın verdiği bir
12
teminatla ya da karşı taraf adına bir üçüncü şahsın verdiği bir teminatla
tamamen veya kısmen teminat altına alındığı bir işlem anlamına gelir.
43. Basitleştirilmiş standart yaklaşımda, standart yaklaşım kapsamından sadece
basit yaklaşım uygulanacaktır; yani, 1988 Uzlaşısına benzer şekilde, kredinin
teminatlandırılan kısmı için karşı taraf risk ağırlığı yerine teminatın risk ağırlığı
uygulanır (genellikle %20 taban değere tâbidir). Kısmi teminatlandırma kabul
edilebilir. İlgili kredinin ve teminatın vade veya kur uyumsuzluklarına izin
verilmez.
12
Bu bölümde, "karşı taraf" terimi, bankanın bilançoda veya bilanço dışında bir kredi riskine veya
potansiyel kredi riskine maruz kaldığı bir taraf anlamında kullanılmaktadır. Bu kredi riski,
örneğin, bir nakdi kredi veya menkul kıymetler kredisi formunda (bu durumda, karşı taraf,
geleneksel olarak borçlu olarak anılır) veya teminat olarak verilen menkul kıymetler formunda ya
da bir tezgah üstü türevleri sözleşmesinden doğan bir taahhüt veya kredi riski formunda olabilir.
315
5. Asgari Koşullar
44. Yasal geçerlilik konusunda paragraf 40’de belirtilen genel koşullara ek
olarak, aşağıdaki operasyonel koşullara da uyulması gerekir.
45. Teminatın, en azından kredinin ömrü boyunca rehnedilmiş olması ve piyasa
değerine göre değerlemeye tâbi tutulması ve en azından altı ayda bir yeniden
değerlenmesi gerekir.
46. Teminatın gerekli korumayı sağlayabilmesi için, karşı tarafın kredi kalitesi ile
teminatın değeri arasında önemli bir pozitif bağıntı bulunmamalıdır. Örneğin,
karşı tarafın (veya herhangi bir bağlantılı grup şirketinin) ihraç ettiği menkul
kıymetler çok az koruma sağlayabilir ve bu nedenle, kabul edilemez.
47. Bankalar, teminatın zamanında nakde çevrilmesi ve tasfiye edilmesini
sağlayan açık ve sağlam prosedürlere sahip olmalıdır.
48. Teminatın bir saklama kuruluşunda tutulduğu hallerde, bankalar, saklama
kuruluşunun teminatı kendi varlıklarından ayrı tutmasını sağlamak için gereken
makul tedbirleri almalıdır.
49. Bankanın, bir müşterisi ile bir üçüncü şahıs arasında repo-tipi bir işlemi (yani,
repo/ters repo ve menkul kıymet ödünç verme/ödünç alma işlemleri) aracı
sıfatıyla düzenlemesi ve üçüncü şahsın yükümlülüklerini ifa edeceği konusunda
müşteriye bir garanti vermesi halinde, bankanın üstlendiği risk, banka o işleme
asıl taraf olarak girseydi üstlenecek olduğu riskin aynısıdır. Bu durumlarda,
bankanın ilgili sermaye ihtiyaçlarını kendisi işlemin asıl tarafıymış gibi
hesaplaması gerekir.
6. Kabul Edilebilir Teminat
50. Aşağıda sayılan teminat enstrümanları, tanınabilir ve kabul edilebilir:
(g)
(h)
(i)
(j)
13
Karşı taraf riskini üstlenen bankaya yatırılmış bulunan nakit (ve kredi
veren bankanın ihraç ettiği mevduat sertifikaları veya dengi
enstrümanlar)13,14
Altın
4. kategoride veya daha yukarıda derecelendirilen hazine ve merkez
bankalarının ihraç ettiği borçlanma enstrümanları15 ve
Ulusal denetim otoritesinin hazine ve merkez bankasıyla aynı işleme tâbi
tuttuğu ve 4. kategoride veya daha yukarıda derecelendirilen YEREL
KAMU KURULUŞU’lerin ihraç ettiği borçlanma enstrümanları15.
Yatırım portföyündeki risklere karşı bankanın ihraç ettiği ve kredi türevlerine ilişkin kriterlere
uyan nakit fonlamalı, kredi ve bağlı teminat tahvilleri de nakit teminatlı işlemler sayılacaktır.
316
7. Risk Ağırlıkları
51. Alacakların tanınmış bir teminatın piyasa değeriyle teminatlandırılan
kısımlarına, teminat enstrümanına uygulanan risk ağırlığı uygulanacaktır.
Teminatlandırılan kısım üzerindeki risk ağırlığı %20 taban değerine tâbi olacaktır.
Alacağın kalan kısmına ise, karşı taraf için uygun olarak risk ağırlığı
uygulanmalıdır. Teminatlı işlemin her iki yanındaki bankalar da bir sermaye
tutma yükümlülüğü altında olacaktır: örneğin, hem repolar hem de ters repolar
sermaye tutma yükümlülüğüne tâbi olacaktır.
52. Hem kredi hem de teminatın aynı kurda olduğu ve
• teminatın nakit mevduat olduğu ya da
• teminatın %0 risk ağırlığına tâbi bir hazine veya merkez bankası / YEREL
KAMU KURULUŞU menkul kıymetleri formunda olduğu ve piyasa değeri
%20 oranında iskontoya tâbi tutulduğu takdirde,
teminatlı işlem risk ağırlığıyla ilgili %20 taban değeri uygulanmayacaktır ve
bunun yerine %0 risk ağırlığı uygulanabilir.
C. Garantili İşlemler
53. Garantilerin alındığı ve denetim otoritesinin bankaların aşağıda belirtilen
asgari operasyonel koşullara uyduklarına inandığı durumlarda, denetim
otoriteleri, bankaların sermaye ihtiyaçlarını hesaplarken bu kredi korumasını
da hesaba katmalarına izin verebilirler.
8. Asgari Koşullar
54. Bir garanti (kontrgaranti), koruma sağlayıcıya karşı bir doğrudan alacak
hakkını temsil etmeli ve güvence kapsamı açıkça tanımlanacak ve itiraz
edilemeyecek bir şekilde, belirli kredilere veya bir krediler havuzuna açık bir atıf
yapmalıdır. Bir koruma alıcısının kredi koruma sözleşmesi gereği tahakkuk eden
parayı ödememesi durumu dışında, bu garanti, geri dönülebilir olmalıdır;
sözleşmede, riskten korunan kredinin kredi kalitesinde bir bozulma sonucunda
güvencenin efektif maliyetini artıracak nitelikte herhangi bir madde
bulunmamalıdır. Garanti aynı zamanda koşulsuz olmalıdır; koruma
14
Kredi veren bankanın ihraç ettiği mevduat sertifikaları veya dengi enstrümanların veya nakit
mevduatların, saklama kuruluşu düzenlemesi niteliğinde olmayan bir düzenleme uyarınca üçüncü
bir bankada teminat olarak tutulması halinde, bu teminatlar kredi veren bankaya açıkça
rehnedilmiş/temlik edilmişse ve rehin/temlik koşulsuz ve gayri kabili rücu yapılmışsa, teminat
kapsamındaki kredi riski tutarına (kur riski için gerekli kesintilerden sonra), üçüncü taraf bankanın
risk ağırlığı uygulanacaktır.
15
Derecelendirme kategorisi, 2. paragrafta tanımlandığı gibi ilgili İKK ülke riski puanına atıf
yapar.
317
sözleşmesinde, orijinal karşı tarafın vadesi gelen ödemeleri yapmaması halinde
koruma sağlayıcının borçları zamanında ödeme yükümlülüğünü yerine
getirmesini engelleyebilecek nitelikte ve bankanın kontrolü dışında herhangi bir
madde bulunmamalıdır.
55. Yukarıda paragraf 40’da belirtilen yasal geçerlilik koşullarına ek olarak,
aşağıdaki koşullara da uyulmalıdır:
(a)
Karşı tarafın bir temerrüde düşmesi veya borcu ödememesi halinde, banka,
işlemin tâbi olduğu dokümantasyon tahtında bakiye borçlar için
kefile/garantöre karşı zamanında takip yapabilmelidir. Garantör, bu
dokümantasyona göre tahakkuk eden bütün borçları bankaya defaten
ödeyebilir ya da karşı tarafın garanti kapsamındaki gelecek ödeme
yükümlülüklerini üstlenebilir. Banka, ödemeyi karşı taraftan tahsil etmek
için önce karşı tarafa karşı herhangi bir takip yapmadan, alacakları
doğrudan doğruya garantörden tahsil etme hakkına sahip olmalıdır.
(b)
Garanti, garantörün üstlendiği açık bir yükümlülük ve borçtur.
(c)
Aşağıdaki cümlede aksi belirtilmedikçe, garanti, işleme uygulanan
dokümantasyon tahtında asıl borçlunun yapması beklenen bütün
ödemeleri; örneğin, kavramsal tutar, marj ödemeleri, vb. kapsar. Bir
garantinin sadece ana parayı kapsadığı durumlarda, faizler ve kapsam
dışındaki diğer paralar teminatsız tutar olarak kabul edilmeli ve işlem
görmelidir.
9. Kabul Edilebilir Garantörler (Kontrgarantörler)
56. Aşağıda sayılan kuruluşların verdiği kredi koruması kabul edilecek ve
tanınacaktır: hazine kuruluşları16, risk ağırlığı %20 veya daha iyi olan ve karşı
taraftan daha düşük bir risk ağırlığına tâbi olan YEREL KAMU KURULUŞU’ler
ve diğer kuruluşlar.
10. Risk Ağırlıkları
57. Korunan kısma, koruma sağlayıcının risk ağırlığı oranı uygulanacaktır.
Kredinin korunmayan kısmına ise, ilgili karşı tarafın risk ağırlığı uygulanacaktır.
16
Bu terim, Uluslararası Ödemeler Bankasını, Uluslararası Para Fonunu, Avrupa Merkez
Bankasını ve Avrupa Birliği’ni kapsar.
318
58. Paragraf 3’de belirtildiği gibi, ulusal uygulama tercihine bağlı olarak,
bankaların kendi ülkelerinin hazinelerine (veya merkez bankalarına) ulusal kurda
açtığı ve o kurda fonlanan kredilerine daha düşük bir risk ağırlığı uygulanabilir.
Garantinin ulusal kurda olduğu ve kredinin de o kurda fonlandığı durumlarda,
ulusal denetim otoriteleri bu uygulamayı alacakların hazine (veya merkez
bankası) tarafından garanti edilen kısımlarına da teşmil edebilirler.
59. Bir zarar olayının vukuu halinde altına düşüldüğünde herhangi bir ödeme
yapılmayacak olan ödemeler önemlilik eşikleri, tutulan birinci zarar
pozisyonlarına denktir ve kredi korumasını satın alan bankanın sermayesinden
tam olarak düşünülmelidir.
D.
KRA Teknikleri Uygulamasına İlişkin Diğer Konular
KRA Teknikleri Havuzlarına İlişkin Uygulama
60. Banka, tek bir kredi riskine karşılık birden fazla KRA’ye sahip olduğu (yani,
bir krediyi kısmen karşılayan hem teminata hem de garantiye sahip olduğu)
durumlarda, krediyi her KRA tipinin kapsadığı kısımlara (yani, teminat kapsamı
içindeki kısım ve garanti kapsamı içindeki kısım) bölmesi ve bu durumda, her
kısmın risk ağırlıklı varlığının ayrıca hesaplanması gerekir. Tek bir koruma
sağlayıcının verdiği kredi korumasının farklı vadelere bağlı olması halinde de,
bunların ayrı korumalara bölünmesi gerekir.
III.
Kredi Riski – Menkul kıymetleştirme çerçevesi
A.
Menkul Kıymetleştirme Çerçevesindeki İşlemlerin Kapsamı
61. Bir geleneksel menkul kıymetleştirme, bir krediler havuzundan gelen nakit
akışının, farklı kredi riski derecelerini yansıtan en azından iki farklı
kademelendirilmiş risk pozisyonu veya dilimini ödemek için kullanıldığı bir
yapıyı temsil eder. Yatırımcılara ödemeler, bu kredi risklerini yaratan kuruluşun
bir borcu olmaktan ziyade, ilgili belirli kredilerin performansına bağlıdır. Menkul
kıymetleştirmeleri karakterize eden kademelendirilmiş/dilimli yapılar, normal üst
sıra/alt sıra borçlanma enstrümanlarından farklıdır; şöyle ki, bu yapıda, alt sıra
menkul kıymetleştirme dilimleri, daha üst sıradaki dilimlere akdi ödemeleri
kesintiye uğratmadan zararları karşılayabilir; oysa, bir üst sıra/alt sıra borçlanma
yapısındaki bu sıra ilişkisi, bir tasfiye halinde tasfiye ödemeleri üzerindeki
hakların öncelik sırasını yansıtır.
62. Bankaların menkul kıymetleştirmeyle ilgili kredi risklerine “menkul
kıymetleştirme kredileri” adı verilir.
319
B.
Bankaların İzin Verilen Rolleri
63. Basitleştirilmiş standart yaklaşımı uygulayan banka bir geleneksel menkul
kıymetleştirmede sadece bir yatırımcı banka rolünü üstlenebilir. Bir yatırımcı
banka, bir menkul kıymetleştirme kredisinin ekonomik riskini üstlenen kaynak
banka veya borç servisi (ödemeleri) bankası dışındaki bir kurumdur.
64. Banka menkul kıymetleştirmeye dahil edilen kredi risklerini doğrudan
doğruya veya dolaylı olarak oluşturuyorsa bir kaynak banka sayılır. Bir borç
servisi (ödemeleri) bankası, bir menkul kıymetleştirmeyi kredi risklerini anapara
ve faizlerin tahsil edilmesi yoluyla günlük olarak yöneten bankadır ve bu
tahsilatlar, menkul kıymetleştirme kredilerine yatırım yapan yatırımcılara iletilir.
Basitleştirilmiş standart yaklaşımı uygulayan banka, bir menkul kıymetleştirmeye
kredi riskini geliştirme, likidite veya benzeri finansal destekler vermemelidir.
C. Menkul Kıymetleştirme Risklerine İlişkin Uygulama
65. Teminatlandırılan kredi(ler)in tipine göre kredi riski için basitleştirilmiş
standart yaklaşımı uygulayan bankalar, menkul kıymetleştirme çerçevesi içinde
standart yaklaşımın daha basitleştirilmiş bir versiyonunu kullanabilirler.
66. Bir yatırımcı banka için menkul kıymetleştirme kredilerinin standart risk
ağırlığı %100 olacaktır. Edinilen birinci zarar pozisyonları için sermayeden
kesinti yapmak gerekir. Bu kesinti %50 oranında ana sermayeden ve %50
oranında katkı sermayeden yapılacaktır.
IV.
Operasyonel Risk
67. Operasyonel risk için basitleştirilmiş standart yaklaşım bankaların son üç yılın
ortalama yıllık brüt kârının (artı ise) belirli bir sabit yüzdesine (%15) eşit tutarda
sermaye tutmaları gerektiğini öngören Temel Gösterge Yaklaşımıdır.
68. Brüt gelir, net faiz geliri + net faiz-dışı gelir olarak tanımlanır.17 Bu ölçütün:
(i) karşılıkları (örneğin, ödenmemiş faizler için ayrılan karşılıklar) içermesi; (ii)
dış hizmet sağlayıcılarına ödenen ücretler de dahil faaliyet giderleri ve
masraflarını içermesi;18 (iii) yatırım portföyü içindeki menkul kıymetlerin
satışından gerçekleşen kâr ve zararları içermemesi;19 ve (iv) olağandışı veya
düzensiz kalemleri ve sigortadan elde edilen gelirleri içermemesi amaçlanır.
69. Bu yaklaşımı uygulayan bankaların, Komitenin Şubat 2003’de yayınladığı
“Operasyonel Riskin Yönetilmesi ve Denetlenmesi İçin Sağlam Uygulamalar”
isimli talimatlara uymaları uygun olacaktır.
17
18
Ulusal denetim otoriteleri tarafından ve/veya ulusal muhasebe standartlarında tanımlandığı gibi.
Dışarıdan temin edilen hizmetler için ödenen ücretlerin aksine, dışarı hizmet veren bankaların
aldığı ücretler bu brüt gelir tanımına dahil edilecektir.
320
19
Normalde yatırım portföyünün kalemlerini (yani, belirli muhasebe standartlarına göre) oluşturan
ve “vadeye kadar elde tutulacak” ve “satılmaya hazır menkul değerler olarak sınıflandırılan
menkul kıymetlerden elde edilen gerçekleşmiş kâr/zararlar da brüt gelir tanımının kapsamı dışında
tutulur.