Atacand 8mg KUB PDF 219KB

KISA ÜRÜN BİLGİSİ
1.
BEŞERİ TIBBİ ÜRÜNÜN ADI
ATACAND ® 8 mg tablet
2.
KALİTATİF VE KANTİTATİF BİLEŞİM
Etkin madde: Kandesartan sileksetil
Yardımcı maddeler: Laktoz monohidrat
8 mg
89.4 mg
Yardımcı maddeler için 6.1’e bakınız.
3.
FARMASÖTİK FORM
Tablet.
Yuvarlak, (çap 7 mm), açık pembe renkli çentikli tablet, bir tarafı A/CG , diğer tarafı 008 işaretli.
ATACAND® 8 mg tabletler, orta çentikten kırılarak iki eşit parçaya ayrılabilir.
4.
KLİNİK ÖZELLİKLER
4.1.
Terapötik endikasyonlar
Primer hipertansiyon. (bkz. Bölüm 4.3, 4.4, 4.5 ve 5.1)
Anjiyotensin dönüştürücü enzim (ADE) inhibitörleri tolere edilmediğinde kalp yetmezliği ve sol
ventrikül sistolik fonksiyonu bozukluğu (sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu ≤ %40) bulunan
erişkin hastaların tedavisi ya da mineralokortikoid reseptör antagonistleri tolere edilmediğinde
optimal tedaviye rağmen semptomatik kalp yetmezliği olan hastalara ADE-inhibitörlerine ek
tedavi olarak (bkz. Bölüm 4.2, 4.4, 4.5 ve 5.1)
4.2. Pozoloji ve uygulama şekli
Pozoloji/ uygulama sıklığı ve süresi:
Hipertansiyon :
ATACAND®'ın önerilen başlangıç dozu ve normal idame dozu günde bir defada 8 mg’dır.
Antihipertansif etkinin büyük bir kısmı, tedavinin başlamasından sonraki 4 hafta içinde elde
edilir.
Kan basıncı yeterli derecede kontrol altına alınamayan bazı hastalarda doz günde 1 defa 16 mg’a
ve maksimum günde bir defa 32 mg’a yükseltilebilir.Tedavi istenen kan basıncı yanıtına göre
ayarlanmalıdır. ATACAND® diğer antihipertansif ajanlar ile de uygulanabilir(bkz. Bölüm 4.3,
4.4, 4.5 ve 5.1).. Hidroklorotiyazidin ilavesi ATACAND® çeşitli dozları ile ilave bir
antihipertansif etki göstermektedir.
1(16)
Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler:
Böbrek yetmezliği:
Hemodiyaliz hastaları da dahil böbrek yetmezliği olan hastalarda önerilen başlangıç dozu günde
bir defada 4 mg’dır. Doz hastanın yanıtına göre ayarlanmalıdır. Çok ağır ya da son evrede böbrek
yetmezliği olan hastalarda (kreatinin klerensi < 15 mL/dakika) ATACAND® kullanımı ile ilgili
klinik deneyimler sınırlıdır (Bkz. Bölüm 4.4).
Karaciğer yetmezliği:
Hafif – orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda önerilen başlangıç dozu günde bir
defada 4 mg’dır. Doz hastanın yanıtına göre ayarlanabilir. ATACAND® ağır karaciğer yetmezliği
ve/veya kolestazı olan hastalarda kontrendikedir (Bkz. Bölüm 4.3 ve 5.2).
Geriyatrik popülasyon:
Yaşlılarda, başlangıç dozunun ayarlanması gerekmez.
Pediyatrik popülasyon:
ATACAND® 'ın çocuklar ve adolesanlar (18 yaş altı) üzerindeki güvenliliği ve etkililiği
belirlenmemiştir.
İntravasküler sıvı kaybı olan hastalarda kullanımı:
İntravasküler sıvı kaybı olasılığı olan hastalar gibi hipotansiyon riski taşıyan hastalarda başlangıç
dozu olarak 4 mg önerilmektedir (Bkz. Bölüm 4.4).
Siyah ırktan hastalarda kullanım:
Siyah ırktan hastalarda kandesartanın antihipertansif etkisi, siyah ırktan olmayan hastalara göre
daha azdır. Sonuç olarak siyah ırktan hastalarda siyah ırktan olmayan hastalara göre daha sık
ATACAND® titrasyonu ve kombine tedavi gerekli olabilir (Bkz. Bölüm 5.1).
Kalp yetmezliği
ATACAND®’ın önerilen başlangıç dozu günde bir defada 4 mg’dır. Hedeflenen 32 mg’lık günlük
doza ya da tolere edilebilen en yüksek doza ulaşılması, en az 2 haftalık aralıklarla dozun iki
katına çıkarılması ile gerçekleştirilir (Bkz. Bölüm 4.4). Kalp yetmezliği olan hastaların
değerlendirilmesi, serum kreatinin ve potasyum seviyelerinin izlenmesi şeklinde renal
®
fonksiyonların değerlendirilmesini de içermelidir. ATACAND ADE-inhibitörleri, betablokörler, diüretikler ve dijitaller ya da bu ilaçların bir kombinasyonunu içeren diğer kalp
yetmezliği tedavileriyle birlikte verilebilir. ATACAND®, mineralokortikoid reseptör
antagonistleri tolere edilmediğinde optimal standart kalp yetmezliği tedavisine rağmen
semptomatik kalp yetmezliği olan hastalarda ADE inhibitörlerine ek tedavi olarak verilebilir. Bir
ADE inhibitörü, bir potasyum tutucu diüretik ve ATACAND® kombinasyonu önerilmez, bu
kombinasyon sadece potansiyel yarar ve riskler dikkatlice değerlendirildikten sonra
düşünülmelidir (bkz.Bölüm 4.4,4.8 ve 5.1)
Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler:
Yaşlı hastalarda veya intravasküler sıvı kaybı, böbrek yetmezliği ya da hafif-orta derecede
karaciğer yetmezliği olan hastalarda başlangıç dozunun ayarlanması gerekmez.
2(16)
Pediyatrik popülasyon:
ATACAND®’ın 18 yaşına kadar olan çocukların hipertansiyon ve kalp yetmezliği tedavisinde
etkililiği ve güvenliliği belirlenmemiştir. Herhangi bir veri mevcut değildir.
Uygulama şekli:
ATACAND® günde tek doz olarak uygulanmalıdır. Aç ya da tok karna alınabilir. Kandesartanın
biyoyararlanımı yiyeceklerden etkilenmemektedir.
4.3
Kontrendikasyonlar
• ATACAND®'ın içerdiği maddelerden herhangi birisine karşı aşırı duyarlılığı olanlarda.
•
Gebelik ve emzirme döneminde (Bkz. Bölüm 4.6).
• Ağır karaciğer yetmezliği ve / veya kolestazda,
• ATACAND® ile aliskiren içeren ilaçların birlikte kullanımı, diyabetes mellitus veya böbrek
yetmezliği (GFR< 60 ml/dak/1.73m2) olan hastalarda kontrendikedir (bkz. Bölüm 4.5. ve
5.1).
4.4
Özel kullanım uyarıları ve önlemleri
Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin (RAAS) ikili blokajı:
ADE-inhibitörleri, anjiyotensin II reseptör blokörleri ya da aliskirenin birlikte kullanılması
durumunda hipotansiyon, senkop, hiperkalemi riskinin arttığı ve böbrek fonksiyonunun
azaldığına (akut böbrek yetmezliği dahil) dair kanıtlar bulunmaktadır. RAAS’ın dual blokajına
yol açtığından, ADE-inhibitörleri, anjiyotensin II reseptör blokörleri ya da aliskirenin birlikte
kullanılması önerilmez (bkz. Bölüm 4.5 ve 5.1).
Eğer ikili blokaj tedavisi mutlaka gerekli görülürse sadece uzman gözlemi altında yapılmalı ve
böbrek fonksiyonu, elektrolitler ve kan basıncı yakından sık sık takip edilmelidir. Diyabetik
nefropatisi bulunan hastalarda ADE-inhibitörleri ve anjiyotensin II reseptör blokörleri eşzamanlı
olarak kullanılmamalıdır.
Böbrek Yetmezliği :
Renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini inhibe eden diğer ilaçlarla olduğu gibi, ATACAND® ile
tedavi edilen duyarlılığı yüksek hastalarda renal fonksiyon değişiklikleri beklenebilir.
ATACAND®, böbrek yetmezliği olan hipertansif hastalarda kullanıldığında, serum potasyum ve
kreatinin düzeyleri, düzenli olarak ölçülmelidir. Çok ağır ya da son evrede böbrek yetmezliği
olan hastalarda (kreatinin klerensi<15mL/dak.) kullanımına ilişkin deneyim sınırlıdır. Bu
hastalarda, kan basıncı yakından izlenerek ATACAND® dozu dikkatle titre edilmelidir.
Özellikle 75 yaşın üzerindeki ve böbrek yetmezliği olan hastalarda, kalp yetmezliğinin
değerlendirilebilmesi için, böbrek fonksiyonları düzenli olarak incelenmelidir. ATACAND®dozu
titre edilirken serum kreatinin ve potasyum düzeylerinin izlenmesi önerilmektedir. Kalp
yetmezliğindeki klinik çalışmalar serum kreatinin düzeyi >265 mikromol/L (>3 mg/dL) olan
hastaları kapsamamaktadır.
3(16)
Kalp yetmezliğinde ADE inhibitörleri ile birlikte kullanım:
ATACAND®, bir ADE inhibitörüyle kombine olarak kullanılması durumunda özellikle
hipotansiyon, hiperkalemi ve böbrek fonksiyonunda azalma (akut böbrek yetmezliği dahil) olmak
üzere advers reaksiyon riski artabilir. Bir ADE-inhibitörü, bir mineralokortikoid reseptör
antagonisti ve kandesartandan oluşan üçlü kombinasyon önerilmez. Bu kombinasyonlar uzman
gözlemi altında kullanılmalı ve böbrek fonksiyonu, elektrolitler ve kan basıncı yakından sık sık
takip edilmelidir.
Diyabetik nefropati bulunan hastalarda ADE-inhibitörleri ve anjiyotensin II reseptör blokörleri
birlikte kullanılmamalıdır.
Hemodiyaliz :
Diyaliz sırasında, plazma hacminin düşmesi ve renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin aktive
edilmesi sonucu kan basıncı, AT1-reseptör blokajına karşı özellikle hassas olabilir. Bu nedenle,
hemodiyaliz hastalarında kan basıncı yakından izlenerek ATACAND® dozu dikkatle titre
edilmelidir.
Renal arter stenozu:
Anjiyotensin reseptör blokörleri, renin-anjiyotensin- aldosteron sistemine etki eden diğer ilaçlar,
bilateral veya tek taraflı renal arter stenozu olan hastalarda, kan üre miktarını ve serum kreatinin
düzeyini artırabilir. Aynı etki, anjiyotensin II reseptör antagonistleri (AIIRA) ile de görülebilir.
Böbrek transplantasyonu :
Böbrek transplantasyonu uygulanan hastalarda ATACAND®kullanımıyla ilgili klinik kanıtlar
kısıtlıdır.
Hipotansiyon :
Kalp yetmezliği hastaları ATACAND® ile tedavi edilirken hipotansiyon gelişebilir. Reninanjiyotensin-aldosteron sistemine etki eden diğer ilaçlarda olduğu gibi, yüksek doz diüretik
kullanan intravasküler sıvı kaybı olan hipertansif hastalarda da hipotansiyon görülebilir. Tedaviye
başlarken dikkatli olunmalı ve hipovolemi düzeltilmelidir.
Anestezi ve cerrahi:
Renin-anjiyotensin sisteminin bloke olmasından ötürü anjiyotensin II antagonistleri ile tedavi
edilen hastalara uygulanan cerrahi müdahale ve anestezi sırasında hipotansiyon ortaya çıkabilir.
Çok nadir olarak hipotansiyon, intravenöz sıvı ve/veya vazopresör ilaçların kullanılmasını
gerektirecek kadar ağır olabilir.
Aort ve mitral kapak stenozu veya obstrüktif hipertrofik kardiyomiyopati :
Diğer vazodilatörlerle olduğu gibi, hemodinamik aort ya da mitral kapak stenozu olan ya da
obstrüktif hipertrofik kardiyomiyopatili hastalarda, ATACAND® çok dikkatli kullanılmalıdır.
Primer hiperaldosteronizm :
Primer hiperaldosteronizmi olan hastalar, renin-anjiyotensin-aldosteron sistemi üzerinden etki
gösteren antihipertansif ilaçlara genellikle yanıt vermez. Bu nedenle, bu hastalarda ATACAND®
kullanımı önerilmemektedir.
4(16)
Hiperkalemi :
Renin-anjiyotensin-aldosteron sistemini etkileyen diğer ilaçlarla olan deneyimlere göre
ATACAND®’ın potasyum tutucu diüretiklerle, potasyum preparatları ile, potasyum içeren yapay
tuzlarla ya da potasyum düzeylerini artırıcı diğer ilaçlarla (örn.heparin ve
trimetoprim/sulfametoksazol kombinasyonu) birlikte kullanımı, hipertansif hastalarda serum
potasyum düzeylerini artırabilir.
ATACAND® ile tedavi edilen kalp yetmezliği hastalarında hiperkalemi görülebilir.
ATACAND® ile tedavi edilen kalp yetmezliği hastalarında, özellikle ADE inhibitörleri ve
spironolakton gibi potasyum tutucu diüretiklerle (örn. spironolakton) birlikte kullanıldığında
serum potasyum düzeylerinin düzenli olarak izlenmesi önerilmektedir. Bir ADE inhibitörü, bir
potasyum tutucu diüretik (örn. spironolakton) ve ATACAND®’ın kombinasyonu
önerilmemektedir ve sadece dikkatli bir potansiyel fayda ve risk değerlendirmesi yapıldıktan
sonra düşünülmelidir.
Genel :
Böbrek fonksiyonları ve vasküler tonüsü, renin-anjiyotensin-aldosteron sistemi aktivitesine bağlı
olan hastalarda, (örn.ağır konjestif kalp yetmezliği ya da renal arter stenozunu da kapsayan renal
hastalıklar) bu sistemi etkileyen diğer ilaçlarla tedavi akut hipotansiyon, azotemi, oliguri ya da
nadiren akut böbrek yetmezliği ile bağlantılıdır. AIIRA ile benzer etkilerin görülme olasılığı
dışlanamaz. Her antihipertansif ajan ile olduğu gibi, iskemik kalp hastalığı ya da aterosklerotik
serebrovasküler hastalığı olanlarda, aşırı kan basıncı düşmesi, miyokard enfarktüsü ya da inmeye
neden olabilir.
Kandesartanın antihipertansif etkisi, antihipertansif olarak veya diğer bir endikasyon için reçete
edilmiş, kan basıncının düşürücü özelliği olan diğer ilaçlar ile birlikte kullanıldığında artabilir.
ATACAND® laktoz içermektedir. Nadir kalıtımsal galaktoz intoleransı, Lapp laktoz yetmezliği
ya da glikoz-galaktoz malabsorpsiyon problemi olan hastaların bu ilacı kullanmamaları gerekir.
Daha önce felç geçirmiş olan hastalarda, dikkatli kullanılmalıdır.
Gebelik:
Gebelik sırasında AIIRA ile tedaviye başlanmamalıdır. AIIRA tedavisinin devamlılığı
gerekmedikçe, gebe kalmayı planlayan hastalarda, gebelikte kullanımda güvenliği kanıtlanmış
başka antihipertansif tedavilere geçilmelidir. Gebelik tespit edildiğinde, AIIRA’ler ile tedavi
derhal durdurulmalı ve uygun olduğu durumlarda alternatif tedaviye geçilmelidir (Bkz. Bölüm
4.3 ve 4.6).
4.5
Diğer tıbbi ürünlerle ile etkileşim ve diğer etkileşim şekilleri
Klinik farmakokinetik çalışmaların yapıldığı ilaçlar hidroklorotiyazid, varfarin, digoksin, oral
kontraseptifler (örneğin; etinilöstradiol/levonorgestrel), glibenklamid, nifedipin ve enalaprildir.
Bu ilaçlarla birlikte kullanıldığında klinik olarak önemli bir ilaç etkileşimi belirlenmemiştir.
5(16)
ATACAND®’ın potasyum tutucu diüretikler, potasyum preparatları, potasyum içeren yapay
tuzlar ya da potasyum düzeyini artıran tıbbi ürünler (örneğin; heparin ) ile birlikte kullanılması
serum potasyum düzeyini artırabilir. Potasyum düzeyleri düzenli olarak izlenmelidir (Bkz. Bölüm
4.4).
ADE inhibitörleri ile lityumun birlikte kullanımında, serum lityum konsantrasyonlarında ve
toksisitede geri dönüşümlü artış bildirilmiştir. Benzer etki AIIRA ile de görülebilir.
Kandesartanın lityum ile birlikte kullanılması önerilmemektedir. Kombinasyon gerekli ise serum
lityum düzeylerinin dikkatlice izlenmesi önerilmektedir.
AIIRA’nın aynı anda NSAİ (non-steroid antiinflamatuar) ilaçlar (örn. selektif COX-2
inhibitörleri, asetilsalisilikasit (>3 g/gün) ve selektif olmayan NSAİ ilaçlar) ile birlikte
kullanılması antihipertansif etkide azalmaya neden olabilir, bu nedenle dikkatli kullanılmalıdır.
ADE inhibitörlerinde olduğu gibi, AIIRA ve NSAİ ilaçların birlikte kullanımı, olası akut böbrek
yetmezliği de dahil böbrek fonksiyonlarının kötüleşmesi ve serum potasyum seviyesinde
yükselmeye (özellikle önceden bilinen zayıf böbrek fonksiyonu olan hastalarda) neden olabilir.
Özellikle yaşlı hastalarda, kombine tedavinin uygulanmasında dikkatli olunmalıdır. Hastalar
yeterli miktarda su almalıdırlar ve kombine tedavinin başlamasının ardından ve daha sonraları
periyodik olarak böbrek fonksiyonlarının izlenmesine dikkat edilmelidir.
Alkol ile kullanım:
ATACAND® kullanımı sırasında alkol kullanan bazı kişilerde baygınlık veya baş dönmesi
görülebilir. Bu nedenle ATACAND® kullanılırken alkol kullanılması önerilmez.
Klinik çalışma verileri, renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin (RAAS), ADE-inhibitörleri,
AIIRA ya da aliskirenin kombine kullanımıyla ikili blokajının, tekli RAAS-etkili ajanın
kullanımına kıyasla daha yüksek sıklıkta hipotansiyon, hiperkalemi ve böbrek fonksiyonunda
azalma (akut böbrek yetmezliği dahil) gibi advers olaylarla ilişkili olduğunu göstermiştir (bkz.
Bölüm 4.3, 4.4 ve 5.1).
Özel popülasyonlarar ilişkin ek bilgiler:
Hiç bir etkileşim çalışması yapılmamıştır.
Pediyatrik popülasyon:
ATACAND®’ın 18 yaşına kadar olan çocukların hipertansiyon ve kalp yetmezliği tedavisinde
etkililiği ve güvenliliği belirlenmemiştir.
4.6
Gebelik ve laktasyon
Genel tavsiye
Gebelik kategorisi: D
Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar/Doğum kontrolü (kontrasepsiyon)
6(16)
Hamile kalmayı planlayan veya hamile olduğundan şüphelenen hastaların, ATACAND®
kullanımını bir an önce durdurmaları gerekmektedir.
Gebelik dönemi
ATACAND®’ın gebelikte kullanımı kontrendikedir (Bkz.Bölüm 4.3). ATACAND®kullanan
hastalara, tedavi gördükleri doktorları ile uygun seçeneği belirleyebilmeleri için, öncesinde
hamile kalma ihtimali hatırlatılmalıdır. Gebelik tespit edildiğinde ATACAND®’le tedavi derhal
durdurulmalı ve uygun durumlarda alternatif bir tedavisi başlatılmalıdır.
Renin-anjiyotensin sistemi üzerine doğrudan etki eden tıbbi ürünler, gebelikte kullanıldığında
fötal ve neonatal hasara ve hatta ölüme yol açabilirler. AIIRA ile tedavinin fötotoksisiteye
(böbrek fonksiyonlarında azalma, oligohidramniyöz, kafatası kemikleşmesinde gecikme) ve
neonatal toksisiteye (böbrek yetmezliği, hipotansiyon, hiperkalemi) neden olduğu bilinmektedir
(Bkz. Bölüm 5.3).
Laktasyon dönemi
Kandesartan'ın anne sütüne geçip geçmediği bilinmemektedir. Emziren farelerde kandesartan'ın
süte geçtiği gözlenmiştir. Anne sütü alan bebeklerdeki advers etki potansiyelinden dolayı
ATACAND® kullanımının gerekli olduğu durumlarda emzirmeye son verilmelidir (Bkz. Bölüm
4.3).
Üreme yeteneği/ Fertilite
Veri yoktur.
4.7
Araç ve makine kullanımı üzerindeki etkiler
ATACAND® 'ın araç kullanımı üzerine etkisi ile ilgili çalışmalar bulunmamaktadır. Tedavi
sırasında araç ya da makine kullanırken sersemlik ya da yorgunluk hali olabileceği akılda
tutulmalıdır.
4.8
İstenmeyen Etkiler
Hipertansiyon tedavisinde :
Kontrollü klinik çalışmalarda istenmeyen etkilerin hafif ve geçici olduğu ve plasebo ile
kıyaslanabilir olduğu görülmüştür. Yan etkilerin görülme sıklığının doz ve yaşla bir ilişkisi
yoktur. Kandesartan sileksetil'in yan etkilerine bağlı olarak tedaviyi bırakma oranları (% 3.1),
plasebo (% 3.2) ile benzerdir.
Klinik çalışmalardan elde edilmiş toplam verilerin analizinde, kandesartan ile sık görülen advers
olaylar aşağıda gösterilmiştir. Bu advers olaylar, plasebodan en az %1 oranında daha fazla
sıklıkta görülmesi esasına göre listelenmiştir. Buna göre, en yaygın raporlanan yan etki
reaksiyonları sersemlik/vertigo, baş ağrısı ve solunum yolu enfeksiyonudur.
Bu bölüm boyunca tablolarda kullanılan sıklıklar:
çok yaygın (≥1/10),
yaygın (≥1/100 ila <1/10),
yaygın olmayan (≥1/1000 ila <1/100),
7(16)
seyrek (≥1/10.000 ila <1/1000)
çok seyrek (<1/10.000):
Enfeksiyonlar ve enfestasyonlar
Yaygın: Solunum yolu enfeksiyonu
Kan ve lenf sistemi hastalıkları
Çok seyrek: Lökopeni, nötropeni ve agronülositoz
Metabolizma ve beslenme hastalıkları
Çok seyrek: Hiperkalemi, hiponatremi
Sinir sistemi hastalıkları
Yaygın: Sersemlik/ vertigo, baş ağrısı
Solunum, göğüs bozuklukları ve mediastinal hastalıkları
Çok seyrek: Öksürük
Gastrointestinal hastalıkları
Çok seyrek: Bulantı
Hepato-biliyer hastalıkları
Çok seyrek: Karaciğer enzimlerinde artış, anormal hepatik fonksiyon veya hepatit
Deri ve deri altı doku hastalıkları
Çok seyrek: Anjiyoödem, döküntü, ürtiker, kaşıntı
Kas-iskelet sistemi bozuklukları, bağ doku ve kemik bozuklukları
Çok seyrek: Sırt ağrısı, artralji, miyalji
Böbrek ve idrar yolu hastalıkları
Çok seyrek: Yatkın hastalarda renal yetersizliği de içeren böbrek bozukluğu (Bkz. Bölüm 4.4)
Laboratuvar Bulguları :
Genelde ATACAND®’ın rutin laboratuvar bulguları üzerine klinik açıdan önemli etkisi yoktur.
Renin-anjiyotensin-aldesteron sisteminin diğer inhibitörleri gibi, hemoglobin düzeyinde küçük
oranda azalma görülmüştür. ATACAND® kullanan hastalarda laboratuvar değişikliklerinin rutin
takibi gerekmez. Ancak, böbrek yetmezliği olan hastalarda serum potasyum ve kreatinin
düzeyleri düzenli olarak izlenmelidir.
Kalp yetmezliği tedavisinde :
Kalp yetmezliği hastalarında görülen ATACAND®’ın yan etki profili, ilacın farmakolojik etkileri
ve hastaların sağlık durumu ile tutarlılık gösterir. ATACAND® ın 32 mg dozunun (n=3.803)
plasebo (n=3.796) ile karşılaştırıldığı CHARM klinik çalışmasında, kandesartan verilen grupta
hastaların %21’i, plasebo verilen grupta ise %16.1’i advers etkilerden dolayı tedaviyi
bırakmışlardır.
8(16)
En yaygın raporlanan yan etkiler hiperkalemi, hipotansiyon ve böbrek yetmezliğidir. Bu etkiler
daha yaygın olarak 70 yaşın üzerindeki, diyabeti olan veya renin-anjiyotensin-aldestoron
sistemini etkileyen diğer medikal ilaçları kullanan (özellikle ADE inhibitörü ve/veya
spironolakton) kişilerde görülmüştür.
Klinik çalışmalardan ve pazarlama sonrası deneyimlerden elde edilen yan etkiler aşağıda
verilmiştir:
Kan ve lenf sistemi hastalıkları
Çok seyrek: Lökopeni, nötropeni ve agronülositoz
Metabolizma ve beslenme hastalıkları
Yaygın: Hiperkalemi
Çok seyrek: Hiponatremi
Sinir sistemi hastalıkları
Çok seyrek: Sersemlik, baş ağrısı
Vasküler hastalıklar
Yaygın: Hipotansiyon
Solunum, göğüs bozuklukları ve mediastinal hastalıkları
Çok seyrek: Öksürük
Gastrointestinal hastalıkları
Çok seyrek: Bulantı
Hepato-biliyer hastalıkları
Çok seyrek: Karaciğer enzimlerinde artış, anormal hepatik fonksiyon veya hepatit
Deri ve deri altı doku hastalıkları
Çok seyrek: Anjiyoödem, döküntü, ürtiker, kaşıntı
Kas-iskelet sistemi bozuklukları, bağ doku ve kemik bozuklukları
Çok seyrek: Sırt ağrısı, artralji, miyalji
Böbrek ve idrar yolu hastalıkları
Yaygın: Yatkın hastalarda renal yetersizliği de içeren böbrek bozukluğu (Bkz. Bölüm 4.4)
Laboratuvar bulguları
ATACAND® ile kalp yetmezliği tedavisinde hiperkalemi ve böbrek yetmezliği yaygın olarak
görülmektedir. Serum kreatinin ve potasyum düzeylerinin düzenli olarak izlenmesi
önerilmektedir (Bkz. Bölüm 4.4).
Şüpheli advers reaksiyonların raporlanması:
Ruhsatlandırma sonrası şüpheli ilaç advers reaksiyonlarının raporlanması büyük önem
taşımaktadır. Raporlama yapılması, ilacın yarar / risk dengesinin sürekli olarak izlenmesine
olanak sağlar. Sağlık mesleği mensuplarının herhangi bir şüpheli advers reaksiyonu Türkiye
9(16)
Farmakovijilans Merkezi (TÜFAM)’ne bildirmeleri gerekmektedir. (www.titck.gov.tr; e- posta:
[email protected]; tel: 0 800 314 00 08; faks: 0 312 218 35 99)
4.9
Doz aşımı ve tedavisi
Belirtiler:
Farmakolojik özellikler göz önüne alındığında, doz aşımının temel bulgusu semptomatik
hipotansiyon ve sersemlik olabilir. Doz aşımına ilişkin bireysel vaka raporlarında (672 mg’a
kadar kandesartan sileksetil) hastanın durumunun düzelmesi sorunsuz olmuştur.
Tedavi:
Semptomatik hipotansiyon geliştiğinde, semptomatik tedavi uygulanmalı ve hastanın yaşamsal
bulguları gözlenmelidir. Hasta ayakları yukarıda olacak şekilde yatırılmalıdır. Bu yeterli olmazsa,
infüzyon yoluyla serum fizyolojik gibi bir solüsyon uygulanarak plazma hacmi artırılmalıdır. Bu
önlemlerin de yetersiz olduğu durumlarda sempatomimetik ilaçlar uygulanabilir. Kandesartan
hemodiyaliz ile uzaklaştırılamaz.
5.
FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER
5.1
Farmakodinamik özellikler
Farmakoterapötik grubu : Anjiyotensin II antagonistleri (kandesartan)
ATC kodu : C09CA06
Anjiyotensin II, renin-anjiyotensin-aldesteron sisteminin en önemli vazoaktif hormonudur ve
hipertansiyon, kalp yetmezliği ve diğer kardiyovasküler bozuklukların fizyopatolojisinde önemli
bir rol oynar. Aynı zamanda uç organ hasarı ve hipertrofisinin patogenezinde de önemli bir rolü
vardır.
Anjiyotensin II'nin vazokonstriksiyon, aldosteron salınımının uyarılması, tuz ve su dengesinin
düzenlenmesi ve hücre büyümesinin uyarılması gibi temel fizyolojik etkileri tip I reseptörü (AT1)
aracılığıyla olur.
Kandesartan sileksetil oral kullanıma uygun bir ön ilaçtır. Gastro-intestinal kanaldan emilimi
sırasında ester hidrolizi sonucu hızla, aktif formu olan kandesartana dönüşür. Kandesartan, AT1
reseptörlerine selektif olarak sıkı bağlanan ve yavaş ayrılan bir AIIRA’dır. Agonist aktivitesi
yoktur.
Kandesartan, anjiyotensin I'i anjiyotensin II'ye çeviren ve bradikinini parçalayan ADE’yi
(anjiyotensin dönüştürücü enzim) inhibe etmez. Bradikinin, P maddesi veya ADE üzerine etkisi
yoktur. ADE inhibitörleri ile kandesartanın karşılaştırıldığı kontrollü klinik deneylerde, öksürük,
kandesartan sileksetil alan hastalarda daha az görülmüştür. Kandesartan, diğer hormon
reseptörlerine veya kardiyovasküler regülasyonda önemli olduğu bilinen iyon kanallarına
bağlanmaz veya bloke etmez. Anjiyotensin II (AT1) reseptörleri antagonizması, plazma renin,
anjiyotensin I ve anjiyotensin II düzeylerinde doza bağlı artışlara ve plazma aldosteron
konsantrasyonunda da düşüşe sebep olur.
10(16)
Hipertansiyon
Kandesartan, hipertansiyon tedavisinde, arteriyel kan basıncında uzun etkili ve doza bağlı bir
düşüş sağlayarak etki gösterir. Antihipertansif etkisi, kalp hızında refleks artışa neden olmadan
sistemik periferik direnci azaltmasına bağlıdır. İlk doza bağlı ağır hipotansiyon ya da tedavinin
kesilmesinden sonra rebound etki görülmesi ile ilgili bulgular yoktur.
Kandesartan sileksetilin tek doz kullanımını takiben, antihipertansif etki genellikle 2 saat içinde
başlar. İlaç herhangi bir dozda devamlı kullanıldığında, kan basıncındaki düşüşün büyük bir
kısmı genellikle 4 hafta içinde elde edilir ve uzun süreli tedavi ile kan basıncındaki bu seviye
idame ettirilir. Metaanalizlere göre günde tek seferlik dozun 16 mg’dan 32 mg’a çıkarılmasının
ortalama ilave etkisi azdır. Kişiden kişiye gösterilen farklılık göz önüne alınırsa, bazı hastalarda
ortalamanın üzerinde bir etki beklenebilir. Kandesartan sileksetilin günde tek doz kullanımı, kan
basıncında 24 saat boyunca etkili ve düzgün bir azalmaya neden olur, doz aralıklarında vadi ve
tepe etkileri arasındaki fark çok azdır. Kandesartan ve losartanın antihipertansif etkisi ve
tolerabilitesi, hafif ve orta dereceli 1268 hipertansiyon hastasının katıldığı iki adet randomize, çift
kör çalışmada karşılaştırılmıştır. Günde tek doz 32 mg kandesartan sileksetil ile kan basıncı
düşüşü (sistolik/diastolik) 13.1/10.5 mmHg, günde tek doz 100 mg losartan potasyum ile
10.0/8.7 mmHg’dır (kan basıncaki düşüş farkı 3.1/1.8 mmHg, p< 0.0001/p<0.0001). Kandesartan
sileksetil, hidroklorotiyazid ile birlikte kullanıldığında aditif antihipertansif etki ortaya çıkar.
Kandesartan, hidroklorotiyazid ya da amlodipin ile birlikte kullanıldığında iyi tolere edilmiştir.
Renin-anjiyotensin- aldosteron sistemini bloke eden ilaçların belirgin antihipertansif etkisi, siyah
tenli hastalarda ( genellikle düşük renin popülasyonu) siyah ırktan olmayan hastalara göre daha
azdır. Bu durum kandesartan için de geçerlidir. Diyastolik hipertansiyonu olan 5156 hastanın
katıldığı açık etiketli klinik çalışmada, kandesartan tedavisi sırasındaki kan basıncı düşüşü, siyah
ırktan olan hastalarda siyah ırktan olmayan hastalara göre önemli ölçüde daha azdır (14.4/10.3
mmHg / 19.0/12.7 mmHg, p<0.0001/p<0.0001).
Kandesartan, renal vasküler direnci ve filtrasyon fraksiyonunu azaltırken böbreğin kan akımını
artırır, glomerüler filtrasyon hızını ya artırır ya da hiç etki göstermez. Tip II diabetes mellitus ve
mikroalbuminürisi olan hipertansiyon hastalarında yapılan 3 aylık bir klinik çalışmada,
kandesartan sileksetil, üriner albumin atılımını (albumin/kreatinin oranı ortalama %30, %95
güvenlik aralığı %15-42) azaltmıştır. Halen, kandesartanın diyabetik nefropatinin ilerlemesi
üzerine etkisine ilişkin veri yoktur.
Hafif ve orta derecede hipertansiyonu olan 4937 yaşlı hastada (70-89 yaş; %21 80 yaşında veya
daha üstü), günde tek doz 8-16 mg (ortalama 12 mg) kandesartan sileksetil’in kardiyovasküler
morbidite ve mortalite üzerine etkileri, randomize bir klinik çalışma (SCOPE- Study on
Cognition and Prognosis in the Elderly) ile değerlendirilmiş ve ortalama 3.7 yıl boyunca takip
edilmiştir. Kandesartan sileksetil veya plasebo gruplarına gerektiğinde başka bir antihipertansif
tedavi eklenmiştir. Kan basıncı, kandesartan grubunda 166/90 mm Hg’dan 145/80 mm Hg’ya,
kontrol grubunda ise 167/90 mm Hg’dan 149/82 mm Hg’ya düşürülmüştür. Primer sonlanım
noktası olan majör kardiyovasküler olaylarda (kardiyovasküler mortalite, ölümcül olmayan inme
ve ölümcül olmayan miyokard enfarktüsü) istatistiksel olarak anlamlı bir fark görülmemiştir.
Kontrol grubunda 1000 hasta yılında 30 olay görülürken kandesartan grubunda 26.7 olay
görülmüştür ( rölatif risk 0.89, %95 güvenlik aralığı 0.75-1.06, p=0.19).
11(16)
İki büyük randomize, kontrollü çalışma (ONTARGET (Ongoing Telmisartan Alone and in
combination with Ramipril Global Endpoint Trial) ve VA NEPHRON-D (The Veterans Affairs
Nephropathy in Diabetes)) bir ADE-inhibitörünün bir AIIRA ile kombine kullanımını
incelemiştir.
ONTARGET çalışması, kardiyovasküler ya da serebrovasküler hastalık öyküsü olan ya da sonorgan hasarı ile birlikte seyreden tip 2 diyabetes mellitus hastalarında yürütülmüştür. VA
NEPHRON-D tip 2 diyabetes mellitus hastalığı olan ve diyabetik nefropatisi bulunan hastalarda
yürütülmüştür.
Bu çalışmalar renal ve/veya kardiyovasküler sonlanımlar ve mortalite üzerinde anlamlı yarar
göstermemiş, monoterapiyle kıyaslandığında hiperkalemi, akut böbrek hasarı ve/veya
hipotansiyon riskinin arttığı gözlenmiştir. Benzer farmakodinamik özellikleri dikkate alındığında,
bu sonuçlar diğer ADE-inhibitörleri ve AIIRA için de anlamlıdır.
Bu nedenle ADE-inhibitörleri ve AIIRA diyabetik nefropati bulunan hastalarda eşzamanlı olarak
kullanılmamalıdır.
ALTITUDE (Aliskiren Trial in Type 2 Diabetes using Cardiovascular and Renal Disease
Endpoints) çalışması), kronik böbrek hastalığı, kardiyovasküler hastalık ya da her ikisi bulunan
tip 2 diyabetus mellitus hastalarında standart bir ADE-inhibitörü ya da bir AIIRA tedavisine
aliskiren eklenmesinin yararını test etmek için tasarlanan bir çalışma olmuştur. Advers sonuç
riskinde artış olması nedeniyle çalışma erken sonlandırılmıştır. Aliskiren grubunda, plasebo
grubuna kıyasla, kardiyovasküler ölüm ve inme vakalarının her ikisi de sayısal olarak daha sık
görülmüş ve ilgili advers olaylar ve ciddi advers olaylar (hiperkalemi, hipotansiyon ve renal
disfonksiyon) aliskiren grubunda plasebo grubuna göre daha sık bildirilmiştir.
Kalp yetmezliği
“Candesartan in Heart Failure-Assesment of Reduction in Mortality and Morbidity-CHARM
programında görüldüğü gibi kandesartan sileksetil ile tedavi, mortalite ve kalp yetmezliği’ne
bağlı hospitalizasyonu azaltır ve sol ventrikül sistolik fonksiyonu bozulmuş olan hastalarda
semptomlarda düzelme sağlar.
CHARM-Alternatif (CHARM-Alternative, n=2.028), SVEF ≤ % 40 olan ve tolere edemedikleri
için (özellikle öksürüğe bağlı, %72) ADE inhibitörü kullanamayan hastalar CHARM-İlave
(CHARM-Added, n=2.548) SVEF ≤ % 40 olan ve bir ADE inhibitörü ile tedavi edilen hastalar
CHARM-Korunmuş (CHARM-Preserved, n=3.023) SVEF>%40 olan hastalar dahil edilmişlerdir.
Başlangıçta optimal kronik kalp yetmezliği tedavisi gören hastalar plasebo ve kandesartan
sileksetil (günde tek doz olarak verilen 4 mg veya 8 mg’dan günde tek doz 32 mg veya tolere
edilebilen en yüksek doza titrasyon, ortalama doz 24 mg) uygulanmak üzere randomize edilmiştir
ve ortalama 37.7 ay izlenmiştir. Tedaviden 6 ay sonra kandesartan sileksetil (%89) almaya devam
eden hastaların %63’ü hedeflenen doz olan 32 mg dozu kullanmakta idi.
CHARM-Alternatif Çalışması’nda, kardiyovasküler mortalite veya kronik kalp yetmezliğine
bağlı ilk hospitalizasyonun birleşik sonlanım noktası, plaseboya oranla kandesartan ile belirgin
12(16)
olarak daha fazla azalmıştır (nispi risk (hazard ratio) HR- 0.77, %95 güvenlik aralığı 0.67-0.89,
p<0.001). Bu da, %23 oranında rölatif bir risk azalmasına eşdeğerdir. Bir hastanın
kardiyovasküler olay nedeni ile ölmesi veya kalp yetmezliği tedavisi için hospitalizasyonunu
önlemek için, 14 hastanın çalışma boyunca tedavi edilmeleri gerekmiştir.
Tüm nedenlere bağlı mortalite veya kronik kalp yetmezliğine bağlı ilk hospitalizasyonun birleşik
sonlanım noktasında, kandesartan ile anlamlı bir düşüş gözlenmiştir (nispi risk (hazard ratio)0.80,
% 95 güvenlik aralığı 0.70-0.92, p= 0.001). Birleşik sonlanım noktalarının mortalite ve morbidite
(kronik kalp yetmezliğine bağlı hospitalizasyon) bileşenlerinin, kandesartanın olumlu etkisi
üzerinde katkıları olmuştur. Kandesartan sileksetil ile tedavi, NYHA fonksiyonel sınıfın
düzelmesi ile sonuçlanmıştır (p=0.008).
CHARM- İlave Çalışması’nda, kardiyovasküler mortalite veya kronik kalp yetmezliğine bağlı ilk
hospitalizasyonun birleşik sonlanım noktasında plaseboya oranla kandesartan ile anlamlı bir
düşüş olmuştur (nispi risk (hazard ratio) 0.85, % 95 Güvenlik aralığı 0.75-0.96, p=0.011). Bu da,
%15 oranında rölatif bir risk azalmasına eşdeğerdir. Bir hastanın kardiyovasküler olay nedeni ile
ölmesi veya kalp yetmezliği tedavisi için hospitalizasyonunu önlemek için 23 hastanın çalışma
boyunca tedavi edilmeleri gerekmiştir.
Tüm nedenlere bağlı mortalite veya kronik kalp yetmezliğine bağlı ilk hospitalizasyonun birleşik
sonlanım noktasında kandesartan ile anlamlı bir düşüş olmuştur (nispi risk (hazard ratio) 87, %
95 güvenlik aralığı 0.78-0.98, p=0.021). Birleşik sonlanım noktalarının mortalite ve morbidite
bileşenlerinin, kandesartanın olumlu etkisi üzerinde katkıları olmuştur. Kandesartan sileksetil ile
tedavi, NYHA fonksiyonel sınıfın düzelmesi ile sonuçlanmıştır (p=0.020).
CHARM-Korunmuş Çalışması’nda, kardiyovasküler mortalite veya kronik kalp yetmezliğine
bağlı ilk hospitalizasyonun birleşik sonlanım noktasında istatistiksel olarak anlamlı bir düşüş elde
edilmemiştir (nispi risk (hazard ratio) 0.89, % 95 güvenlik aralığı 0.77-1.03, p=0.118).
Üç CHARM Çalışması’nın her biri ayrı ayrı değerlendirildiğinde tüm nedenlere bağlı mortalite
istatistik olarak anlamlı değildir. Bununla birlikte tüm nedenlere bağlı mortalite hasta gruplarına
ait toplam veriler ile de değerlendirilmiştir, CHARM-Alternatif ve CHARM-İlave (nispi risk
(hazard ratio) 0.88, %95 güvenlik aralığı 0.79-0.98, p=0.018) ve 3 çalışmanın toplamı (tehlike
oranı 0.91, %95 güvenlik aralığı 0.83-1.00, p=0.055).
Kandesartanın kardiyovasküler mortalite ve kronik kalp yetmezliği nedeniyle hospitalizasyon
üzerindeki yararlı etkileri yaş, cinsiyet ve kombine tedaviden bağımsız olarak tüm hastalarda
aynıdır. Kandesartan ayrıca, beta reseptör blokörü ve ADE inhibitörünü aynı anda kullanan
hastalarda da etkilidir ve bu etki hastanın ADE inhibitörünü kılavuzlarda önerilen dozlarda ya da
farklı dozda alması halinde de elde edilmektedir.
Kronik kalp yetmezliği ve sol ventriküler sistolik fonksiyonu bozulmuş hastalarda (sol
ventriküler ejeksiyon fraksiyonu, SVEF ≤ %40) kandesartan sistemik vasküler direnci ve
pulmoner kapiller uç basıncı azaltır, plazma renin aktivitesini ve anjiotensin II konsantrasyonunu
yükseltir ve aldesteron düzeylerini düşürür.
5.2
Farmakokinetik özellikler
13(16)
Emilim:
Oral uygulandıktan sonra, kandesartan sileksetil ilacın aktif formu olan kandesartana dönüşür.
Oral kandesartan sileksetil solüsyonunun alınmasından sonra kandesartanın mutlak
biyoyararlanımı yaklaşık %40'tır. Aynı oral solüsyon ile karşılaştırılan tablet formunun bağıl
biyoyararlanımı, çok az değişkenlikle yaklaşık %34’dür. Dolayısıyla tabletin tahmini mutlak
biyoyararlanımı %14’dür. Tablet alınmasından sonra en yüksek serum konsantrasyonuna (Cmaks)
3-4 saatte ulaşılır. Terapötik doz aralığında, kandesartanın serum konsantrasyonu, ilacın dozu
artırıldığında doğrusal olarak artar. Kandesartanın farmakokinetik özelliklerinde cinsiyete bağlı
farklılıklar gözlenmemiştir. Kandesartanın serum konsantrasyonu-zaman eğrisi altındaki alan
(EAA) gıda alımından belirgin olarak etkilenmez.
Kandesartanın biyoyararlanımı yemeklerden etkilenmez.
Dağılım:
Kandesartan yüksek oranda plazma proteinlerine bağlanır (%99'dan daha fazla). Kandesartanın
plazma dağılım hacmi 0.1 L/kg'dır.
Biyotransformasyon:
Mevcut etkileşim çalışmaları, kandesartanın CYP2C9 ve CYP3A4 üzerine bir etkisinin
olmadığını göstermiştir. İn vitro verilere göre, metabolizması sitokrom P450 izoenzimleri olan
CYP1A2, CYP2A6, CYP2C9, CYP2C19, CYP2D6, CYP2E1 veya CYP3A4’e bağlı olan tıbbi
ürünler ile kandesartanın in vivo etkileşimi beklenmez.
Eliminasyon:
Kandesartanın terminal yarılanma süresi yaklaşık 9 saattir. Tekrarlanan dozlardan sonra birikme
özelliği göstermez.
Kandesartanın toplam plazma klerensi yaklaşık 0.37 mL/dak/kg, renal klerensi ise yaklaşık 0.19
mL/dak/kg'dır. Kandesartanın renal eliminasyonu, hem glomerüler filtrasyon hem de aktif tübüler
sekresyon ile gerçekleşir. 14C işaretli kandesartan sileksetilin oral uygulanmasından sonra dozun
yaklaşık %26’sı idrarla kandesartan olarak, %7’si inaktif metabolit olarak, yaklaşık %56’sı da
feçesde kandesartan olarak ve % 10’u inaktif metabolit olarak atılır.
Hastalardaki karakteristik özellikler:
Özel popülasyonlardaki farmakokinetik:
Yaşlılarda (65 yaşın üzeri) kandesartanın C maks ve EAA değerleri gençlerle karşılaştırıldığında
sırasıyla %50 ve %80 oranında yüksek bulunmuştur. Buna rağmen, ATACAND® kullanıldıktan
sonra yaşlılarda ve gençlerde kan basıncı üzerine olan etki ve istenmeyen etki aynıdır (Bkz.
Bölüm 4.2.).
Hafif ve orta derecede böbrek yetmezliği olan hastalarda kandesartanın C maks ve EAA
değerlerinde tekrarlanan dozlar sırasında, sırasıyla yaklaşık % 50 ve % 70 artış gözlenmiştir,
fakat böbrek fonksiyonları normal olanlarla karşılaştırıldığında t1/2 değerlerinde bir değişiklik
olmamıştır. Ağır böbrek yetmezliği olan hastalarda benzer değişiklikler sırasıyla yaklaşık % 50
ve % 110’dur. Kandesartanın yarılanma ömrü ağır böbrek yetmezliği olanlarda yaklaşık iki kata
14(16)
çıkmaktadır. Hemodiyalizde olan hastaların farmakokinetiği, ağır böbrek yetmezliği olanlar ile
benzerdir.
Hafif ve orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastaları içeren iki adet klinik çalışmanın birinde
kandesartana ait ortalama EAA değerindeki artış yaklaşık % 20, diğerinde de % 80’ dir
(Bkz.Bölüm 4.2). Ağır karaciğer yetmezliği olan hastalarda herhangi bir deneyim yoktur.
5.3
Klinik öncesi güvenlilik verileri
Klinik olarak uygun dozlarda verildiğinde anormal sistemik ya da hedef organ toksisitesi
gözlenmemiştir. Preklinik güvenlilik çalışmalarında yüksek dozda verilen kandesartanın fareler,
sıçanlar, köpekler ve maymunlarda böbrek ve kırmızı kan hücresi parametrelerinde etki yaptığı
gözlenmiştir. Kandesartan, kırmızı kan hücresi değerlerinde (eritrosit, hemoglobin, hematokrit)
azalmaya neden olmuştur.
Böbrekler üzerindeki etki (interstisyel nefrit, tübüler distansiyon, bazofilik tübüller; üre ve
kreatinin plazma konsantrasyonlarında artış) kandesartandan kaynaklanmıştır ve bu renal
perfüzyon değişikliklerine yol açan hipotansif etkiye sekonder olabilir. Ayrıca, kandesartan
jukstaglomerüler hücrelerde hiperplazi/hipertrofi gelişmesine neden olmuştur. Bu değişikliklere
kandesartanın farmakolojik etkisinin neden olduğu düşünülmektedir. İnsanlarda, terapötik
dozlarda kullanılan kandesartanın renal jukstaglomerüler hücrelerinde hiperplazi/hipertrofi ile
ilişkisi gözlenmemiştir.
Normotansif ve juvenil sıçanlar yapılan klinik öncesi çalışmalarda, kandesartan vücut ağırlığında
ve kalp ağırlığında düşüşe neden olmuştur. Yetişkin hayvanlarda, bu etkilerin kandesartanın
farmakolojik etkisinden kaynaklandığı düşünülmektedir. En düşük doz 10 mg/kg’da kandesartana
maruziyet, 0.2 mg/kg dozunda kandesartan sileksetil almış olan 1 ila <6 yaşlarında olan
çocuklarda tespit edilen düzeylerin 12 ila 78 katı ve 16 mg dozunda kandesartan sileksetil almış
olan 6 ila <17 yaşları arasındaki çocuklarda tespit edilen düzeylerin 7 ila 54 katı arasındaydı. Bu
çalışmalarda etki gözlenmeyen düzey tespit edilmiş olmadığından, kalp ağırlığı üzerindeki
etkilere ilişkin güvenlik marjini ve bulguya ilişkin klinik anlamlılık bilinmemektedir.
Gebeliğin ileri evrelerinde fötotoksisite gözlemlenmiştir (bkz bölüm 4.6).
In vitro ve in vivo mutajenite testlerinde, klinik kullanımda kandesartan’ın mutajenik ve
klastojenik etkisinin olmadığı belirtilmiştir.
Karsinojeniteye ilişkin bir kanıt yoktur.
Renin-anjiyotensin-aldosteron sisteminin, rahim içindeki böbrek gelişiminde kritik bir rolü
vardır.
Renin-anjiyotensin-aldosteron sistem blokajının çok genç farelerde anormal böbrek gelişimine
yol açtığı gösterilmiştir. Doğrudan renin-anjiyotensin-aldosteron sistemi üzerinde etkisi olan
ilaçların uygulanması normal renal gelişimi değiştirebilir. Bu yüzden, 1 yaşın altındaki çocuklara
ATACAND® verilmemelidir (bkz. bölüm 4.3).
15(16)
6.
FARMASÖTİK ÖZELLİKLER
6.1
Yardımcı maddelerin listesi
Kalsiyum karmelloz,
Hidroksipropilselüloz,
Kırmızı-kahverengi demir oksit
Laktoz monohidrat,
Magnezyum stearat,
Mısır nişastası,
Makrogol.
6.2
Geçimsizlikler
Geçerli değildir.
6.3
Raf ömrü
PVC/PVDC blister ambalajda uygun saklama koşullarında raf ömrü 36 aydır.
6.4
Saklamaya yönelik özel tedbirler
30°C'nin altındaki oda sıcaklığında saklanmalıdır.
6.5
Ambalajın niteliği ve içeriği
PVC/PVDC blister (28 ve 84 tabletlik)
Tüm ambalajlar pazarlanmayabilir.
6.6
Beşeri tıbbi üründen arta kalan maddelerin imhası ve diğer özel önlemler
Kullanım şekli ve dozu bölümünde yazıldığı gibi kullanılır.
7.
RUHSAT SAHİBİ
AstraZeneca İlaç San.ve Tic.Ltd.Şti.
Büyükdere Cad.Yapı Kredi Plaza B Blok Kat: 3-4 Levent İstanbul
Tel: (212) 317 23 00
Faks : (212) 317 24 05
8.
RUHSAT NUMARASI
108/91
9.
İLK RUHSAT TARİHİ VE RUHSAT YENİLEME TARİHİ
İlk ruhsat tarihi: 11.10.2000
Ruhsat yenileme tarihi: 18.07.2012
10.
KÜB’ÜN YENİLENME TARİHİ:
Sağlık Bakanlığı onay tarihi: 23.12.2016
16(16)