"İbrahim Aleyhisselâm`dan sudûr ile, kâinatın zeval ve ölümünü ilân

Sorularlarisale.com
"İbrahim Aleyhisselâm'dan sudûr ile, kâinatın zeval ve
ölümünü ilân eden na'y-i 'lâ uhibbu’l âfilîn' beni
ağlattırdı..." Mezkur ayet-i kerimenin tefsiri ile, İbrahim
(a.s.)’ın kıssası hakkında bilgi verir misiniz?
İbrahim aleyhisselâmın babası Azer, put yapmakla iştigal ederdi. Kavmi güneşe,
aya, yıldızlara ve bunları sembolize eden putlara tapardı...
İbrahim aleyhisselâmın yıldıza, aya, güneşe "Rabbim" demesi, “Bu mu benim
Rabbim?!.”, yahut “Benim Rabbim bu ha?!.” manasındadır.
İbrahim aleyhisselamın bu sözü yanındakilere ta’riz yollu söylediği, bir yıldızın Rab
olamayacağını kendisinin kesinlikle bildiği şu ayet-i kerimeden açıkça
anlaşılmaktadır:
“Ve İbrahim'e şöylece göklerin ve yerin melekutunu
(hükümranlığını) gösteriyorduk ki, yakinen bilip inananlardan
oluversin.” (En’am, 6/75)
Ve bazı tefsir âlimleri, sûrenin 78. ayetinden hareketle bu müşahedelerde Hz.
İbrahimin (a.s.) yanında bir grup insanın da bulunduğunu ve maksadının onlara
“batıp gidenlerin Rab olamayacağını anlatmak” olduğunu söylemişlerdir.
“Güneşi doğarken görünce de, 'İşte benim Rabbim! Bu daha büyük.'
dedi. O da batınca (kavmine dönüp), 'Ey kavmim! Ben sizin Allah’a
ortak koştuğunuz şeylerden uzağım.' dedi.” (En’am, 6/78)
Söz konusu sûrenin yetmiş altıncı ve yetmiş yedinci ayetlerinde şöyle buyrulur:
“Üzerine gece karanlığı basınca, bir yıldız gördü. 'İşte
Rabbim!..' dedi. Yıldız batınca da, 'Ben öyle batanları
sevmem.' dedi.” (En’am, 6/76)
“Ay’ı doğarken görünce de, 'İşte Rabbim!' dedi. Ay da batınca,
'Andolsun ki, Rabbim bana doğru yolu göstermezse, mutlaka ben de
sapıklardan olurum.' dedi.” (En’am, 6/77)
page 1 / 2
Ayı doğarken gören İbrahim aleyhisselâmın “Rabbim bana doğru yolu
göstermezse, mutlaka ben de sapıklardan olurum.” dedikten sonra, güneşin
doğduğunu gördüğünde “İşte benim Rabbim! Bu daha büyük.” demesi
gösteriyor ki, bütün bu sözler kavmini ikaz içindir, ikna yahut ilzam içindir. Kendisine
“göklerin ve yerin melekutu gösterilen” bir zatın, yıldızı, ayı, güneşi yanlış
değerlendirmesi elbette düşünülemez.
Bu ayetlerin sonunda şu hüküm cümleleri geliyor:
“Ben, (hanîf olarak) tertemiz bir muvahhid olarak yüzümü, gökleri
ve yeri yaratana döndürdüm. Ben, Allah’a ortak koşanlardan
değilim.” (En’am, 6/79)
Böyle söylemekle İbrahim aleyhisselâm kendisini dinleyen kavmine şu mesajı
vermiş oluyordu:
Gökleri ve yeri kim yaratmışsa yıldızın da, ayın da, güneşin de Rabbi O olduğu gibi,
yer küresinin ve onda hayat süren insanların ve diğer canlıların Rabbi de O’dur.
Öyleyse, batıp gidenlere değil, O’na muhabbet ve ibadet edilmelidir.
page 2 / 2
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)