Mustafa Selçuk Öztürk Karman Çorman Evren Yaşadığımız normal

Mustafa Selçuk Öztürk
Karman Çorman Evren
Yaşadığımız normal bir günde başımıza birçok olay gelir. Çoğumuz bu olayların
birbiriyle bağlantılı olduğunu düşünürüz, aralarında en ufak alaka bulunmayan olaylarda bile
çeşitli sebeplerden ötürü bir alaka ararız. Bu olaylara da tesadüf deriz. Acaba bu tesadüfler
evrenin bize “Doğru yoldasın, devam et!” veya “Sakın sakın sakın!” demesinin bir yolu mu?
Yoksa gerçekten de birbiri ile alakalı mı veyahut düşündüğümüz gibi önceki olayların bir
sonucu olarak mı gerçekleşiyor? Yoksa bu olaylar sadece gerçekleşen, aralarında hiçbir
bağlantı bulunmayan, sadece gerçekleşmesi gerektiği için gereken olaylar mı?
Fantastik olayları fantastik olmayan varsayımlarla açıklamak. Acaba böyle bir şey
mümkün mü yoksa bu bizim uydurduğumuz bir şey mi? “Kıyamete Bir Milyar Yıl” bundan
yola çıkarak bize bir şeyler göstermeye çalışıyor. Bir grup bilim adamının başına türlü türlü
olay geliyor, onlar da bu olayları farklı şekillerde açıklıyor. Kimisi fantastik diyor, kimisi
doğa ananın işi diyor. Soğukkanlılığını koruyup düşünlerini söyleyen Veçerovski ise bana bu
konuda ilham veriyor. Bu fikir işte şu: İnsanlar olarak acizliğimizi kendimize hissettirmemek
için her zaman olayların arkasında daha büyük bir amaç ararız. “Olduysa bir sebebi vardır.”
deriz. Ya yoksa? Ya şu ana kadar gerçekleşen tüm olaylar sadece ve sadece gerçekleşmişse,
aslında onları tetikleyen veya onların sonucunda oluşan başka hiçbir olay yoksa? Ya yoldaki
dilencinin kutusuna attığımız bozukluktan veya bir yardım kuruluşuna yaptığımız yüklü bir
bağıştan medet ummamızın hiçbir anlamı yoksa, iyi bir şey yaparsak sonucunda iyi bir şeyle
karşılaşacağımızı düşünmemiz tamamen saçmalıksa? Toplumumuzdaki en temel etik kurallar
hep bu ilke üzerine kuruludur ancak bu onların doğru olduğunu göstermez. Maaşımıza
aldığımız zammın yaptığımız yardımlarla veya iyiliklerle bir alakası yoktur. Bu olaylar sadece
gerçekleşir, arkalarında daha büyük ve yüce bir anlam aramak, onları yaptığımız önceki
eylemlere atfetmek anlamsızdır.
Olaylar olaylar olaylar. Peki ya şu herkesin konuştuğu kelebek etkisi? Yaptığımız
ufacık bir hareketin tetiklediği zincirleme reaksiyonlar sonucunda binlerce hatta milyonlarca
insanı öldürecek bir deprem veya kasırga olması? Aklı başında hiçbir insan böyle bir şeyin
varlığına inanmaz. Depremler sadece gerçekleşir. Bir insanın yapacağı bir etkinliğin böylesine
büyük bir doğa olayının gerçekleşmesinde hiçbir etkisi yoktur. Olaylar olur çünkü evrenin
düzgün bir şekilde işlemesi için olayların olması gerekir. Ben yaptığım sen yaptığın için değil,
gerçekleşmesi gerektiği için gerçekleşir. Gerçekleşen bu olay kendinden sonraki olayları
hiçbir şekilde etkilemez, aynı şekilde kendinden önceki hiçbir olaydan da etkilenmemiştir.
Evren ve onun işleyişi. Hassas bir denge ve içinde bulunduğumuz zaman çizgisi.
Yaşadığımız bu zaman çizgisi, bizden üstün bir güç veya evrenin kendisi tarafından
belirlenmiştir. Dışardan yaptığımız müdahalelerle bunu değiştiremeyiz. Yaptığımız ve
yapacağımız tüm tercihler önceden belirlenmiştir, varmış gibi gözüken alternatifler
illüzyondan başka bir şey değildir. Fantastik olay diye bir şey yoktur, aklın sınırlarını zorlayan
olaylar vardır. İmkânsız diye bir şey yoktur, henüz gerçekleşmemiş olaylar vardır. Geleceği
asla bilemeyiz, gelecekte olacak olaylara da asla müdahale edemeyiz. Üniversitede harıl harıl
ders çalışmak geleceğimizi daha iyi bir yer yapmaz, şimdiki çabalarımız kısa vadede yararlı
gibi gözükse de uzun vadede hayatımıza yapacağı etkiyi asla bilemeyiz. Bizim ise tek
yapabileceğimiz bize verilen bu hayatı yaşamaktır.
Hayat bu demek ki, yapabildiğimiz tek şey bize verilen bir rolü oynamak. Bundan bazı
şeyler çıkarabiliriz. Bu belki kendimizi suçladığımız büyük bir olayın yükünü
hafifletmemizde bize yardımcı olur, belki de elde ettiğimiz hiçbir başarının bize ait olmadığını
gösterip yaşama olan hevesimizi kursağımızda bırakır. Ancak iki durumda da kesin bir şey
var: Ne olursa olsun yaşama devam etmeliyiz. Kaderimiz, seçeneklerimiz belli olsun olmasın,
hayatımızdan memnun olalım olmayalım yaşamaya devam etmeliyiz. Çünkü nihayetinde
yapabileceğimiz tek şey yaşamak.