KALBİN FESLEĞENİ / DR.ABDURRAHMAN AL

KALBİN FESLEĞENİ / DR.ABDURRAHMAN AL-AŞMAVİ
1- Endişem yeter; dağlanmaktadır kalp
İnsanlar beni sevinçli ve neşeli sanırsa da
2- Bir yolcuyum, hasret yolculuğunda, yakar beni
İntizarımın ateşi, tutuşur vicdanım
3- Sanki bir silahşörüm, elinde kılıç olmayan
Devam etmekte savaş insanlar ise eğlencede
4- Ya da bir yolcu denizde, rotasından çıkmış gemisi
Med-cezir halinde, dalgalar yalıyor güvertesini,
5- Ya da bir çölde susuz kalmış, yürüyorum
Hararetinden ve yorgunluktan, alıkonan
6-Gözlerini ufka dikmiş, ta uzaklara
Ancak, bir kurtarıcı veya bir çare görünmeyen
7- Ey şair! Her ne söyledinse dilinle
Ancak kalbinin kaynağındaki asaletinden…
8-Koşar şiirin, dizgini çekilmiş atlar gibi
İzzeti ile ulaşır, yorgunluk bilmez bu yolda
9-Kalbin fesleğeni, şiir sınır tanımaz.
Ulaşır, aydınlatır her mekânı ve zamanı
10- Sen güneş gibisin, ışığın mat olsa bile
Gecenin karanlığını gideren nursun
11-Ey kalbin fesleğeni, bu kalp senin için
Gözlerin sığınağı yer ve gündönümü
12- Ey fesleğenim, yazdığında yaratan
Oluverir; fakat insanların yazdıkları öylemi?!
13-Şayet insanlar, kötülüğüz için bir araya gelse
Dilemedikçe Mevlâ; gerçekleşmez hiçbir isteği
14-Kalbin fesleğeni, aşkın ruhu yücedir
Kabul görmez onda ihanet ve yalan
15- Aşk, ortalıkta satılan bir meta değildir
Satılmaz da; zorlamakla da olmaz
16- Kişi, bazen hiçbir şeyi olmayan birine aşık olur
Bazen de, zengin bir kimseden nefret eder
17-Gerçek o ki; şayet anlasalar cahiller;
Yarışırlar gerçekler için, savaşmadan
18-İnsanların değeri, ancak prensipleriyledir.
Ne mal, ne unvan, ne de rütbeler kalıcıdır…