HIZIR KISSASINI ŞER`İ HÜKÜMLERDEN SIYRILMAYA DELİL

HIZIR KISSASINI ŞER’İ HÜKÜMLERDEN SIYRILMAYA
DELİL GÖSTERENLERİN HÜKMÜ
www.tavhid.org
1
‫ْ ه‬
َّ ‫الر ْح َمن‬
َّ ‫اّلل‬
‫الر ِح ِيم‬
ِ ‫ِبس ِم‬
ِ
Bismillahirrahmanirrahim. Elhamdulillah. Essalatu ves-selamu ala
Resulillah.
İslam şeriatının hükümlerinden kurtulabilmek için çeşit çeşit hilelere,
oyunlara, zındıklıklara başvuran topluluklar tarih boyunca var olmuştur.
Asıl amaç dinden sıyrılmak ve dine bağlanmamak olduğu halde bu küfür,
farklı perdelerin altında saklanmaya çalışılmıştır. " bu din bizim bütün
düzenlerimizi yıktı, planlarımızı bozdu, dinlerimizi geçersiz kıldı. Biz bu
dine bağlanmak, bu dinin kanunlarına göre yaşamak istemiyoruz" diye
açıktan söyleyemeyenler. "Yavuz hırsız ev sahibini bastırır" misalinde
olduğu gibi ehli imandan, ehli takvadan daha samimi, daha takvalı, daha
hassas pozlarına girmişlerdir.
-Bazıları dedi ki: Biz Kur'an ile amel ederdik ama Sahabe Kur'anı bozdu,
İslam'ı değiştirdi. Kılıç zoruyla Mecusi ateşini söndürdükleri günün hemen
ertesinde sahabeden daha takvalı, daha dindar, daha hassas oldular ve
sahabeleri mürted ilan ettiler.
- Bazılarıda dedi ki Biz şeriatın kanunlarına bağlanırdık, bunlarla amel
ederdik ama bu kanunlar avam için gelmiştir. Allah -haşa- bizleri bu
kanunlardan muaf tutmuştur. Bu sebebten biz şeriatı çok severiz, çok
tazim ederiz ama şeriata bağlanmayız.
-Bazılarıda dedi ki Muhammed Allah'ın peygamberidir. Şeriatı da haktır.
Ama bize değil Araplara gönderilmiştir. Onun için ona tabi olmamız
gerekmez. Yani Muhammed (sallallahu aleyhi ve sellem) Allah'ın
peygamberidir ama -haşa- bütün insanlara gönderildiği sözünde
yalancıdır. Hem peygamber olduğunu tasdik edip hem de yalancılıkla
itham etmeyi bir arada cem etmişler.
-Bazılarıda dedi ki: Zaten kader bellidir, cennetlik olanlarda, cehennenlik
olanlarda bellidir. Kalemler kurumuş, sayfalar dürülmüştür. O halde
şeriata bağlanmaya, Allah'ın kanunlarına boyun eğmeye ne gerek var?
-Bazılarıda dedi ki: Tamam bu Kur'an haktır, şeriat hükümleri haktır. Ama
bu emirlerin bir görünen anlamları vardır, birde gizli anlamları vardır. Biz
Kur'anın zahirine değil, batın anlamlarına bağlandık. Namazdan kasıt
şudur, oruçtan kasıt budur, zekattan kasıt şudur...
-Bazılarıda dedi ki: Biz ilmi direk Allah'tan alıyoruz. Bizim bir vasıtaya
ihtiyacımız yoktur. Bu şeriat avama hitap eder.
2
Bu örnekleri çoğaltmak mümkündür. Bu topluluklar çeşitli kılıklara
girselerde, şeriattan sıyrılmak ve dine bağlanmamak hususunda
müttefiktirler. Şeriat bir şekilde devre dışı kaldığı zaman dünyada onlardan
mutlusu yoktur. Şeriat üstün olduğu ve onlarda şeriata bağlanmak
zorunda olduğu zamanda dünyada bunlardan kederlisi yoktur. Hızır
kıssasını delil alıp, Resulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) getirdiği
şeriattan çıkabileceğini, söyleyenlerde böyle bir topluluktur. Bunlar- sözdeevliya oldukları için şeriata olan muhalefetleri muhakkak bir hikmete
mebnidir. Nasıl ki Hızır, Musa (as)'a muhalefet ettiyse evliyalarda İslam
şeriatına muhalefet edebilir.Onun içindir ki tasavvuf kaynaklarında müridin
edepleri anlatılırken derler ki: "Şeyh sana haramı bile emretse sakın ona
karşı gelme, sen hikmetini bilmesende muhakkak onun sözü bir hikmete
mebnidir." Din düşmanlarının yaklaşımı bu şekildedir. Şimdi birde İslam
alimlerinin meseleye yaklaşımına bakalım.
Hızır (as)ın Tasarruflarını Şer’i Hükümlerden Sıyrılmaya Delil Gösterenlerin
Hükmü
İmam Kurtubi (rahimehullah) Ahkamul Kur'an isimli tefsirinde bu konuda
şu açıklamayı yapıyor:
Hocamız İmam Ebu'l-Abbas der ki: Bâtıniye’nin zındıklarından bir kesim bir
takım şer'î hükümlerin (haklarında) uygulanmasını gerekli kılan bir yol
izlemeye kalkışmışlar ve şöyle demişlerdir: Bu genel şer'î hükümler ile,
peygamberler ve avam hakkında hüküm verilir. Veliler ile havasa gelince,
onların bu gibi nasslara ihtiyaçları yoktur. Onlardan istenen, kalplerinde
doğan şeylerden ibarettir. Kalplerinde etkin olarak geçen düşünceler ile
onlar hakkında hüküm verilir.
Yine bunlar derler ki: Buna sebep ise kalplerinin bulandırıcı konulardan
arınmış, ağyardan uzak düşmüş olmasıdır. Bu sebepten ötürü onlara ilahi
ilimler ve Rabbani hakikatler tecelli eder. Kâinatın sırlarına vakıf olurlar,
cüz'iyyâtın ahkâmını bilirler. Böylelikle şeriatın külliyâtına dair hükümlere
ihtiyaçları kalmaz. Nitekim Hızır da böyle davranmıştır. O kendisine tecelli
eden ilimler vasıtası ile Musa'nın nezdinde bulunup Kitaptan anlaşılan
hükümlere ihtiyaç duymamıştır.
Onların yaptıkları nakiller arasında şu da vardır: Müftüler sana fetva
verecek olsa dahi sen fetvayı kalbine sor.
Hocamız -Allah ondan razı olsun- dedi ki: Böyle bir söz söylemek
zındıklıktır ve küfürdür. Bu sözleri söyleyen öldürülür ve tevbe
etmesi dahi istenmez. Çünkü bu sözler kat'î olarak bilinen şer'i
hükümleri inkâr etmektir. Yüce Allah'ın sünneti, hükümlerinin ancak
kendisiyle kulları arasında elçilik vazifesini yapan rasûlleri aracılığıyla
3
bilinmesi şeklindedir ve hikmeti bunu gerektirmiştir. Rablerinin mesajlarını
ve kelâmını alıp tebliğ edenler onlardır. Onun şeriat ve hükümlerini onlar
açıklarlar. Yüce Allah bu görev için onları seçmiş ve bu önemli vazifeyi
onlara vermekle, onları ayrıcalıklı kılmıştır. Nitekim yüce Allah şöyle
buyurmaktadır: "Allah, meleklerden ve insanlardan rasûller seçer.
Muhakkak Allah herşeyi işitendir, herşeyi görendir" (el-Hacc, 22/75) 'Allah
peygamberliğini kime vereceğini çok iyi bilendir." (el-En'âm, 6/24);
"İnsanlar tek bir ümmetti. Allah da peygamberleri müjdeleyici ve
korkutucular olmak üzere gönderdi..."(el-Bakara, 2/213) ve buna benzer
daha başka âyet-i kerimeler.
Özetle söyleyecek olursak, Yüce Allah'ın emir ve nehiylerini ihtiva eden,
hükümlerini bilmenin tek yolunun ancak peygamberler olduğu ve ancak
onlar vasıtasıyla bunların öğrenileceği konusunda kat'î bir bilgi ve kesin bir
yakîn vardır. Bu konuda ümmetin selefi de, halefi de icmâ halindedir. Her
kim: Peygamberlerin dışında ve peygamberlere ihtiyaç
bırakmayacak şekilde Allah'ın kendisi vasıtasıyla emir ve
yasaklarının bilinebileceği başka bir yol bulunduğunu söyleyecek
olursa bu kimse kâfirdir, öldürülür, tevbe etmesi de istenmez. Bu
konuda onunla tartışıp, ona soru sorup cevap vermeye de gerek
yoktur. Diğer taraftan böyle bir iddia Peygamberimiz Muhammed
(sav)dan sonra bir takım peygamberlerin varlığını da kabul etmek
demektir. Oysa yüce Allah onu peygamberlerinin ve rasûllerinin sonuncusu
kılmıştır. Ondan başka ne bir nebî ne de bir rasûl gelecektir.
Bunu şöyle açıklayabiliriz: Ben hükümleri kalbimden alırım, kalbimde
geçen ne ise yüce Allah'ın hükmü odur ve gereğince amel ederim. Bu
varken ayrıca Kitab ve sünnete ihtiyacım yoktur, diyen bir kimse özel
olarak kendisinin nebî olduğunu iddia etmiş demektir. Böyle bir iddia,
Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem)ın: "Ruhu'l-Kudüs (Cebrail) Benim
kalbime şunu üfledi (telkin etti)" hadisinde söylediklerini andırmaktadır.
(Ahkamul Kur'an, Buruc Yayınları: 11/101-102.)
Şeyhul-İslam Takıyyuddin İbn Teymiyye'nin sözleri:
Vahdeti vücut akidesine sahip olanlardan bazılarınında aynı kıssayı
kendilerine delil olarak kabul ederek şeriatın hükümlerinden sıyrılıp
çıktıklarını söyleyen Şeyhul-İslam İbn Teymiyye (Rahimehullah) Hızır
kıssası hakkında şu izahatı yapıyor:
“Fusüs” yazarının (İbn Arabi) iddia ettiği gibi- kendisini Peygamber (s.a.
v.) Efendimizden üstün sayan kimsenin kâfir olduğu aşikârdır. Fakat
bunlar arasından öyle kimseler var ki, böyle bir düşünce beslemiyorlar;
ancak bunlar kendileri için Resûlullah'a tâbi olmanın dışında Allah'a
götüren bir yol olduğuna ve Allah Resulünün getirdiği şeriata muhalif bile
4
olsa bu yolu takip etmenin caiz olduğuna inanıyorlar. Buna delil olarak da
Mûsâ ile Hızır (a.s.) kıssasını öne sürüyorlar.
Halbuki bu kıssa şu iki açıdan onlar için delil teşkil etmez:
a - Hz. Mûsâ, Hz. Hızır'a gönderilmiş, bir peygamber değildi; bu nedenle
de Hızır'ın Hz. Musa'ya uyması gerekmiyordu.
Çünkü Hz. Musâ, İsrâiloğullarına gönderilmiş peygamberdi. Bundan
dolayıdır ki, sahih bir hadiste Peygamberimiz şöyle buyurmuştur:
'Mûsâ, Hızır'a selâm verince Hızır.- 'Hayret! Senin ülkende selâm ne
gezer?' dedi. Mûsâ da: 'Ben Musa'yım, diye cevap verince Hızır sordu:
'İsrailoğullarının Musa'sı mı?' Mûsâ: 'Evet!' dedi. Bunu tâkiben Hızır:
'Sende, Allah'ın sana öğrettiği öyle bir ilim var ki ben onu bilemem; bende
de Allah'ın bana verdiği öyle bir ilim var ki onuda sen bilemezsin' dedi.”
(Buhari, İlim 44)
Yine bundan dolayıdır ki Allah Resûlû (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle
buyurur:
"Diğer ümmetlere şu beş özellikle üstün kılındık:
1. Saflarımız meleklerin saflarına eş tutuldu.
2. Benim için bütün bir yeryüzü mescid kılındı ve temiz sayıldı. Bu sebeple
kime olursa olsun namaz vak¬ti geldiğinde o kimsenin bulunduğu yer,
ibâdetgâhı (mescidi)dir ve temizdir.
3. Bana ganimet helâl kılındı, daha önce hiç kimseye helâl kılınmamıştı.
4. Bana şefaat etme izni verildi,
5. Daha önceki peygamberler özel olarak kendi kavimlerine
gönderilmişlerdi; ben ise bütün bir beşeriyete peygamber olarak
gönderildim. (Müslim, Mesacid 4)
Bir başka hadis şöyledir:
«Bana daha önce hiç kimseye verilmemiş olan şu beş özellik verildi:
1. Bana, bir aylık mesafeye kadar korku salma özelliği ile yardım olundu.
2. Yeryüzü bana mescid kılındı ve temiz sayıldı.
5
3. Daha önce kimseye meşru kılınmamış olan ganimet bana helâl kılındı.
4. Bana şefaat etme izni verildi.
5. Daha önceki peygamberler özel olarak kendi kavimlerine
gönderilmişti; ben ise bütün bir beşeriyete peygamber olarak
gönderildim. (Buhari, Teyemmum 1, Müslim, Mesacid 3)
Nitekim Allahu Teala da buyurmaktadır:
«(Ey habîbim,) Biz seni ancak bütün insanlara müjdeci (beşir) ve uyarıcı
(nezir) olarak gönderdik. (Sebe 28)
"De ki (ey habîbim,): 'Ey insanlar, şüphesiz ben, Allah'ın hepinize
gönderdiği Resulüyüm. (A’raf 158)
Evet, Efendimiz Muhammed Mustafâ insan, cin, Arab, Acem, hükümdar,
zâhid, evliya ve evliya olmayan herkese ve her şeye, bütün bir sekaleyn'e
gönderilmiş Allah Resülüdür. Hiç kimse için, ister açıktan, isterse gizliden
ne O'na tâbî olmaktan, ne de O'nun getirdiği Kitap ve Sünnet'e en ince
noktalarda, en önemli hususlarda, ilmî meselelerde, amele taallûk eden
şeylerde uymaktan uzak kalış ve muafiyet mümkün ve caiz değildir. Yine
hiç kimse için, Hızır'ın Hz. M û s â' ya söylediklerini Peygamber
Efendimize karşı söylemek mümkün olamaz. Çünkü Hz. Mûsâ, Hızır
(a.s.)'a gönderilmiş bir peygamber değildi.
b. Hızır kıssasında şeriat'a aykırı hiç bir durum yoktur. Aksine Hz. H ı z ı r'
ın yaptıkları, onun bildiği gibi, kişi sebeplerini bildiği zaman şeriat'ta
mubah olan şeylerdir. Bu nedenledir ki, Hızır, yaptıklarının gerçek yanını
Hz. Musa'ya açıklayınca Hz. Mûsâ bu hususlarda ona muvafakat gösterdi.
Şayet bunlar onun şeriatına muhalif olsaydı kesinlikle muvafakat etmezdi.
Bu hususu başka bir yerde genişçe ele aldık. Burada yalnız şu noktaları
belirtelim: Geminin hasara uğratılmasından anlaşılmaktadır ki, kişinin,
mülkiyeti altında bulunan bir malı, bir kısmını telef etmek suretiyle sahibi
adına koruması caizdir; çünkü, bu şekilde yapılan telef, o malın tamamen
yok olmasından daha iyidir.
Nitekim Hz. Peygamber döneminde çobanın, öleceğinden endişe ettiği
koyunu kesmesi caiz görülüyordu.
Çocuğun öldürülmesi olayı ise suç işleyen çocuğun öldürülmesinin caiz
olduğu hükmünü içermektedir. Bu nedenle de İ b n A b bas, Necdet'e
şöyle demişti: «Çocukların durumuna gelince; öldürdüğün çocuğun
durumunu Hızır'ın bildiği gibi, bunların durumunu biliyorsan onları öldür,
değilse öldürme!»
6
Yıkılmak üzere olan duvarı Hızır'ın doğrultmasından ise, sâlih bir kavmin,
soyunun lehinde olduğunda ihtiyaç duyulduğu zaman ücretsiz olarak iyilik
yapılabileceği hükmü çıkmaktadır.
Kaynak: Şeyhu’l-İslam İbn Teymiyye Külliyatı C.2 Sh:244-246) Tevhid
Yayınları,1987
Şeyhul-islam Muhammed Bin Abdilvehhab'ın sözleri
Şeyhu'l-İslam Muhammed bin Abdilvehhab (Rahimehullah) kişiyi İslamdan
çıkaran amellerin 10 tanesini beyan ettiği risalesinde 9. madde olarak
şöyle diyor:
Kim "Hızır (as) nasıl ki, Musa (as)'ın şeriatı dışında hareket etme
serbestisine sahipse insanlardan bazılarıda Muhammed (sallallahu
aleyhi ve sellem)'in şeriatı dışına çıkabilir." Şeklinde itikad ederse
kafir olur.
Kaynak: Tevhid Risaleleri, sh:71, Muvahhid Yayınları,
7