Erişkinlerde Uyku Apne Sendromu Klinik Bulgular ve Tanı Yöntemleri

Doç. Dr. Banu Eriş Gülbay
AÜTF Göğüs Hastalıkları AD
Sunum Planı
Normal Üst Solunum Yolu
 Fonksiyonları, Anatomisi
 Statik ve dinamik özellikleri
Sağlıklı bireyler ile Uyku Apneli hastalar arasında
 Yumuşak doku ve kraniofasial yapılar arasındaki farklılıklar
 ÜSY yapılarındaki dinamik fizyolojik değişiklikler
Uyku apneli Hastalarda ÜSY kalibrasyonunu arttıran Tdv
yöntemleri ve mekanizmaları
Normal ÜSY Anatomisi
ÜSY;
 Nazofarenks
 Orofarenks
Retropalatal *
Retroglossal *
 Hipofarenks
Normal ÜSY Anatomisi
Normal ÜSY’nun Statik ve Dinamik Özellikleri
ÜSY’nun Normal koşullar altındaki davranışı
SVTH : SVTV = 1:1
(+) İntralüminal
basınç
Yüzeyel adeziv
faktörler
Faringeal Kaslar
*
*
*
*
ÜSY’nu
Kapatan kaslar
Açan kaslar
Levator palatini
Süperior faringeal
constrictor
Hyoglossus
Styloglossus
Palatofaringeus
Glossofaringeus
Genioglossus*
Geniohyoid*
SVTH : SVTV = 1:1
NM Tonüs
Hava yolunu dilate ve kontrakte eder.
Ventilasyon ile ilişkili kas tonüsü
 Santral respiratuar nöron drive tarafından belirlenir ve
bu santral drive üzerinde;
 Uyku evresi (Uyanıklık/NREM/REM)
 Kimyasal kontrol (hipoksi, hiperkapni)
 ÜSY mekanoreseptörleri etkilidir
 Diafram ve ÜSY kaslarının santral inn.; n.frenicus,
n.vagus, n. glossafaringeus ve n.hypoglossus ile
 Kas aktivasyonu non-uniform ve aktivite  hiyerarşik
SVTH : SVTV = 1:1
NM Tonüs
Ventilasyon ile ilişkili kas tonüsü;
 Ventilatuar aktivite, diaframda en
fazla, ÜSY kaslarında (ventilatuar
drive artmadıkça) az ya da Ø
 Uyku/uyanıklık durumunun ÜSY
kaslarına etkisi farklı
 ÜSY tonik kas aktivitesi, uykunun
derinleşmesi ile progresif azalır
 Uyanıklıkta, OUAS’lu hastalarda kas
tonüsü nonapneiklere kıyasla (daha
küçük ve kollabe olma eğilimli)
artmıştır.
NM Tonüs
ÜSY fazik kas aktivitesi;
 Ventilatuar siklus ile bağlantılı ve inspirasyon sırasında artıyor
 Santral respiratuar nöron aktivitesi ve ÜSY reflekslerinden (PSS
mekanoreseptörleri aracılığı ile) kaynaklanır
Santral respiratuar nöronlar
ÜSY Kasları
Diaframdan daha
önce aktive olur
NM Tonüs
ÜSY fazik kas aktivitesi;
 Ventilatuar siklus ile bağlantılı ve inspirasyon sırasında artıyor
 Santral respiratuar nöron aktivitesi ve ÜSY reflekslerinden (PSS
mekanoreseptörleri aracılığı ile) kaynaklanır
Santral respiratuar nöronlar
ÜSY Kasları
Diaframdan daha
önce aktive olur
ÜSY mekanoreseptörleri
(-) hava yolu P’ına tepki verir
Normal ÜSY’nun Statik ve Dinamik Özellikleri
ÜSY’nun Normal koşullar altındaki davranışı
SVTH : SVTV = 1:1
Normal ÜSY’nun Statik ve Dinamik Özellikleri
Faringeal hava yolu üzerinde Etkili olan Mekanik Faktörler:
Statik Faktörler
 Yüzey adeziv güçler
 Boyun ve çene postürü
 Trakeal tug
 Yer çekimi
Dinamik Faktörler
 Nazal hava yolu ve farenkste akım direnci
 Bernoulli etkisi
SVT : SVT = 1:1
 Dinamik komplians
H
V
Normal ÜSY’nun Statik ve Dinamik Özellikleri
Faringeal hava yolu üzerinde Etkili olan Mekanik Faktörler:
Statik Faktörler
 Yüzey adeziv güçler
 Boyun ve çene postürü
 Trakeal tug
 Yer çekimi
Dinamik Faktörler
 Nazal hava yolu ve farenksteki
upstream
direnç
Nazal solunum
sırasında;
yumuşak damağın dil köküne
 Bernoulli etkisi
yaklaşmasını ve oral kavite
SVT : SVT = 1:1
mukozası ile dilin kontaktını
 Dinamik komplians
H
V
sağlar. Ancak **
Normal ÜSY’nun Statik ve
Dinamik Özellikleri
Faringeal hava yolu üzerinde Etkili olan Mekanik Faktörler:
Statik Faktörler
 Yüzey adeziv güçler
 Boyun ve çene postürü
 Trakeal tug
 Yer çekimi
Dinamik Faktörler
Boyun
 Nazal hava yolu ve farenksteki
direnç
Fleksiyonu upstream
ile ÜSY açıklığı
azalır
(Reropalatal ve retroglossal alan)
 Bernoulli etkisi
Ekstansiyonu ile ÜSY açıklığı artar
SVT açık
: SVT 
= 1:1
Çene
Farenks boyutu artar,
 Dinamik komplians
H
V
Ancak sürekli açık kalırsa  Hyoid ve
dil posteriora doğru hareket eder,
farenks daralır
Normal ÜSY’nun Statik ve Dinamik Özellikleri
Faringeal hava yolu üzerinde Etkili olan Mekanik Faktörler:
Statik Faktörler
 Yüzey adeziv güçler
 Boyun ve çene postürü
 Trakeal tug
 Yer çekimi
Dinamik Faktörler
 Nazal hava yolu ve farenkste akım direnci
AC volümü artarsa 
 Bernoulli etkisi
SVT : SVT = 1:1 İntratorasik trakeanın caudal
 Dinamik komplians
hareketi ile ÜSY kesit alanı
H
V
artar (Faringeal duvarda pasif
aksiyel gerilim) (Mekanik etki)
Normal ÜSY’nun Statik ve Dinamik Özellikleri
Faringeal hava yolu üzerinde Mekanik Etkiler:
Statik Faktörler
 Yüzey adeziv güçler
 Boyun ve çene postürü
 Trakeal tug
 Yer çekimi
Dil ve yumuşak damağı posterior
Dinamik Faktörler
yönünde çekerek, faringeal
havayolunun
daralmasına neden
 Nazal hava yolu ve farenksteki upstream
direnç
olur
 Bernoulli etkisi
SVT : SVT = 1:1
 Dinamik komplians
H
V
Normal ÜSY’nun Statik ve Dinamik Özellikleri
Hava akımı  nazal giriş ile nazofarenks
arasındaki basınç düşmesinden
Etkili
olan Mekanik Faktörler:
kaynaklanır
Diafram ve inspiratuar kasların
kontrakte olmasına sekonder olarak
nazofaringeal basınç düşer (Hava akımı
için drive basınç)
Burunda yüksek ve türbülan basınç (+)
Nazal rezistansta artış  daha negatif
faringeal intraluminal basınç oluşturarak
faringeal kesit alanı daraltır (segmentin
kompliansı önemli)
Faringeal hava yolu üzerinde
Statik Faktörler
 Yüzey adeziv güçler
 Boyun ve çene postürü
 Trakeal tug
 Yer çekimi
Dinamik Faktörler
 Nazal hava yolu ve farenkste akım direnci
 Bernoulli etkisi
SVT : SVT = 1:1
 Dinamik komplians
H
V
Normal ÜSY’nun Statik ve Dinamik Özellikleri
Faringeal hava yolu üzerinde Etkili olan
Mekanik Faktörler:
Nazal obstrüksiyon;
 NM Tonüsün devam ettirilmesi için
Statik Faktörler
gerekli afferent reflekslerin
azalmasına
 Yüzey adeziv güçler
 Ağzın açık kalması ile alt faringeal
hava yolu destabilizasyonuna
 Boyun ve çene postürü
 Yüzey gerilim güçlerinin artmasında
 Yukarı hava yolu rezistans artışı ile
 Trakeal tug
alt hava yolunda kollapsa yol açar
 Yer çekimi
Dinamik Faktörler
 Nazal hava yolu ve farenkste akım direnci
 Bernoulli etkisi
SVT : SVT = 1:1
 Dinamik komplians
H
V
Normal ÜSY’nun Statik ve Dinamik Özellikleri
Faringeal hava yolu üzerinde Mekanik Etkiler:
İntraluminal basınç azalması,
Statik Faktörler
Enerji kaybı ve Bernoulli etkisi ile
 Yüzey adeziv güçler
Enerji  hava akımı
direncini yenmek için harcanır
 Boyun ve çene postürü
Bernoulli etkisi  Lümen
daraldığında hava akım hızındaki
 Trakeal tug
artıştan kaynaklanan enerjinin
statikten kinetiğe döner ve hava
 Yer çekimi
yollarını kollabe eder
Dinamik Faktörler
Sonuçta, faringeal intraluminal
basıncın inspirasyon sırasında
 Nazal hava yolu ve farenksteki upstream
direnç
azalmasına neden
olur.
 Bernoulli etkisi
SVT : SVT = 1:1
 Dinamik komplians
H
V
Normal ÜSY’nun Statik ve Dinamik Özellikleri
Faringeal hava yolu üzerinde Mekanik Etkiler:
Statik Faktörler
İnspirasyon sırasında ÜSY’nun
 Yüzey adeziv güçler
herhangi bir noktasında intraluminal
basınçtaki azalma  ÜSY segmentinin
 Boyun ve çene postürü
dinamik kompliansı ile etkileşime girer
 Trakeal tug
 Yer çekimi
Dinamik Faktörler
 Nazal hava yolu ve farenksteki upstream direnç
 Bernoulli etkisi
SVT : SVT = 1:1
 Dinamik komplians
H
V
Normal ÜSY’nun Statik ve Dinamik Özellikleri
Faringeal hava yolu üzerinde Mekanik Etkiler:
Statik Faktörler
İnspirasyon sırasında ÜSY’nun
 Yüzey adeziv güçler
herhangi bir noktasında intraluminal
basınçtaki azalma  ÜSY segmentinin
 Boyun ve çene postürü
dinamik kompliansı ile etkileşime girer
 Trakeal tug
 Yer çekimi
Dinamik Faktörler
 Nazal hava yolu ve farenksteki upstream direnç
 Bernoulli etkisi
Akım hızı arttıkça  İntralüminal
basınçta daha fazla azalma olur
SVT : SVT = 1:1

DinamikP komplians
İntralüminal
(-)’leşir  ÜSY
(statik enerjinin, kinetik enerjiye
H
daralır  Akım hızı artar
V
konversiyonu nedeniyle)
Faringeal Kas Aktivasyonunu Modüle eden
Faktörler:
SVTH : SVTV = 1:1
Faringeal Kas Aktivasyonunu Modüle eden
Faktörler
Uykuya Geçiş ile birlikte
 Supraglottik direnç artar (Normal)
 OUAS’lularda uyanıklıkta bile yüksek
 Bu gözlemler, Nöral durumdaki değişiklik ile birlikte
ÜSY kalibrasyonunda reversible bir değişiklik olduğunu
göstermektedir.
Sonuç olarak, Uyanıklıktan  uykuya ve/veya REM’e
geçiş ile birlikte Faringeal havayolundaki kaslara giden
Nörol outputta değişiklik
SVTH : SVTV = 1:1
Faringeal Kas Aktivasyonunu Modüle eden
Faktörler
Proprioceptif Stimulus
Torasik ve ÜSY reseptörlerinden kalkan proprioceptif
feedback’ler faringeal kaslara giden motor outputu
modüle eder
ÜSY
obstrüksiyonu
ÜSY + torasik
reseptörlerce
alınır
Farengeal
SVTH : SVTVnöral
= 1:1
kasların
aktivasyonu
Amaç: Faringeal
kaslara
dilatasyon
sağlamak
Faringeal Kas Aktivasyonunu Modüle eden
Faktörler
Kimyasal Stimulus
 ÜSY ve frenik motor nöronların hipokapniye yanıtları
arasındaki farklılıklar ile ilişkilidir.
ÜSY motor
nöronları
Solunum kasları
motor nöronları
Kas aktivasyonu
için gerekli C02
eşik değeri
Daha yüksek
Daha düşük
Hiperventilasyonu
takiben, fazik
motor aktivite
ÖNCE
ÜSY motor
aktivitesi kaybolur
Daha sonra
kaybolur
C02’in yükselmesine
tekrar izin
verilirse
Fazik motor
SVTH : SVTV = 1:1 Fazik motor
aktivite daha sonra aktivite ÖNCE
başlar
başlar
Faringeal Kas Aktivasyonunu Modüle eden
Faktörler
Sonuçta, Arteriyel CO2
seviyesindeki siklik değişiklikler
faringeal hava yolu üzerine olan
Kimyasal Stimulus
güçler üzerinde dengesizliğe yol
 ÜSY ve frenik motor nöronların açarak
hipokapniye
yanıtları
hava yolu kapanmasına
arasındaki farklılılar ile ilişkilidir.eğilimi arttırabilir.
ÜSY motor
nöronları
Solunum kasları
motor nöronları
Kas aktivasyonu
için gerekli C02
eşik değeri
Daha yüksek
Daha düşük
Hiperventilasyonu
takiben, fazik
motor aktivite
ÖNCE
ÜSY motor
aktivitesi kaybolur
Daha sonra
kaybolur
C02’in yükselmesine
tekrar izin
verilirse
Fazik motor
SVTH : SVTV = 1:1 Fazik motor
aktivite daha sonra aktivite ÖNCE
başlar
başlar
OUAS’da
Temel olarak;
 Uyku sırasında faringeal hava yolu kollapsı (+)
 Bu kollapsın nedeni ve mekanizması multifaktöriyel
(ÜSY’nun yapısal sorunları + uykuda müsküler tonüs kaybı)
*Aktif mekanizma
Pasif mekanizma
[Dilatasyon aktivitesinin kaybı + (-) inspiratuar intralüminal basınç]
SVTH : SVTV = 1:1
*Weitzman ED, 1978.
Sağlıklı bireyler ile Uyku Apneli hastalar arasında
“Anatomik farklılıklar”
Faringeal Obstrüksiyonun Yeri ve Paterni
Obstrüksiyon;
 Retropalatal alanda daha
fazla
 Sıklıkla birden fazla noktada
SVTH : SVTV = 1:1
Sağlıklı bireyler ile Uyku Apneli hastalar
arasında “Anatomik farklılıklar”
Uyku Apneli hastalarda;
 ÜSY, sağlıklı bireylerdekinden daha küçük
 Hava yolu darlığı en sık retropalatal bölgede
Apneik ÜSY boyutundaki azalma;
 Çevreleyen yd’da genişleme
 Kranio fasial yapıların
Boyutlarında küçülme ya da
Yapılarda değişikliğe sekonder
SVTH : SVTV = 1:1
Sağlıklı bireyler ile Uyku Apneli hastalar
arasında “Anatomik farklılıklar”
Uyku Apneli hastalarda;
 ÜSY, sağlıklı bireylerdekinden daha küçük
 Hava yolu darlığı en sık retropalatal bölgede
Apneik ÜSY boyutundaki azalma;
 Çevreleyen yd’da genişleme
 Kranio fasial yapıların
Boyutlarında küçülme ya da
Yapılarda değişikliğe
SVTH : SVTV = 1:1
sekonder gelişebilir
Sağlıklı bireyler ile Uyku Apneli hastalar
arasında “Anatomik farklılıklar”
 Retrognati*
 Hyoidin aşağı yerleşimi
Uyku Apneli hastalarda;
Maksillanın retropozisyonu
genişlemiş yumuşak
 ÜSY, sağlıklı bireylerdekinden dahaÜSY’da
küçük
dokular
Dil/ Lateral faringeal
 Hava yolu darlığı en sık retropalatal bölgede
duvar/YD/ Parafaringeal yağ
Apneik ÜSY boyutundaki azalma;
 Çevreleyen yd’da genişleme
 Kranio fasial yapıların
Boyutlarında küçülme ya da
Yapılarda değişikliğe
SVTH : SVTV = 1:1
sekonder gelişebilir
Sağlıklı bireyler ile Uyku Apneli hastalar
arasında “Anatomik farklılıklar”
SVTH : SVTV = 1:1
Sağlıklı bireyler ile Uyku Apneli hastalar
arasında “Anatomik farklılıklar”
SVTH : SVTV = 1:1
Schwab RJ, et al. Am J Respir Crit Care Med 2003
ÜSY Y.Dokularının Genişleme Nedenleri
 Ödem
 Obezite ve Kilo artışı
 Kas hasarı
 Cinsiyet
 Genetik Faktörler
SVTH : SVTV = 1:1
ÜSY Y.Dokularının Genişleme Nedenleri
 Ödem
 Obezite ve Kilo artışı
 Kas hasarı
 Cinsiyet
 Genetik Faktörler
SVTH : SVTV = 1:1
 Hava yolu kapanması
sırasında (-) basınç ya da
 Tekrarlayan apnelere sek.
travma
Özellikle YD, uvula risk altında
ÜSY Y.Dokularının Genişleme Nedenleri
 Ödem
 Obezite ve Kilo artışı
 Kas hasarı
 Cinsiyet
 Genetik Faktörler
SVTH : SVTV = 1:1
 Faringeal hava yolu boyutu
daha küçük
 Hava yolu kollapsibilitesi
daha fazla
 BÇ, yağ dağılımı açısından
BMİ’den daha iyi bir
gösterge
Obez + uyku apneli hastalarda,
 Lateral parafaringeal yağ
yastıklarında
 Dil ve YD’da
 Kilo artışı yağ+kas doku
artışı
ÜSY Y.Dokularının Genişleme Nedenleri
 Ödem
 Obezite ve Kilo artışı
 Kas hasarı
 Cinsiyet
 Genetik Faktörler
SVTH : SVTV = 1:1
 Faringeal hava yolu boyutu
daha küçük
 Hava yolu kollapsibilitesi
daha fazla
 BÇ, yağ dağılımı açısından
BMİ’den daha iyi bir
gösterge
Obez + uyku apneli hastalarda,
 Lateral parafaringeal yağ
yastıklarında
 Dil ve YD’da
 Kilo artışı yağ+kas doku
ÜSY Y.Dokularının Genişleme Nedenleri
 Ödem
 Obezite ve Kilo artışı
 Kas hasarı
 Cinsiyet
 Genetik Faktörler
ÜSY kaslarındaki “Remodelling”
nedenden çok bir sonuç gibi
Apneik hastalarda genioglossus
kasında,
SVTH : SVTV = 1:1
 Tip II liflerde progresif
artış (hipertrofi)
 CPAP ile düzelme
ÜSY Y.Dokularının Genişleme Nedenleri
 Ödem
 Obezite ve Kilo artışı
 Kas hasarı
 Cinsiyet
Erkek
Kadın
ÜSY boyutu
Daha büyük
Daha küçük
Boyun çevresi
Daha geniş
Daha dar
Gövdenin üst
kısmı + Karın
Gövdenin alt kısmı
+ ekstremiteler
Daha geniş
Daha küçük
 Genetik Faktörler
Yağ dağılımı
Dil/YD/ Lateral
faringeal duvar
Parafaringeal yağ
Fark yok
SVTH : SVTV = 1:1
yastıkçıkları*
Fark yok
ÜSY Y.Dokularının Genişleme Nedenleri
 Ödem
 Obezite ve Kilo artışı
 Kas hasarı
 Cinsiyet
 Genetik Faktörler
SVTH : SVTV = 1:1
 Kraniofasial anatominin
ailesel agregasyonu
 Makroglossi (Trizomi 21)
 Dil/ YD/ Lateral faringeal
duvar boyutunun kısmen genetik
yatkınlık olasılığı (+)
ÜSY Yapılarında Dinamik Fizyolojik Değişiklikler
 ÜSY ile ilgili statik
çalışmalar ile uyku apne
için “anatomik risk
faktörleri” tanımlanmış
 ÜSY’nun Dinamik
davranışı da önemli
Apneler;
 End-ekspiratuar (dilatör kas
aktivitesi ve (+) intraluminal
basınç Ø
 İnspirasyon sırasında (-)
intraluminal basınç var
SVTH : SVTV = 1:1
OUAS’lu hastalarda
Sonuç olarak, hava yolu obstrüksiyonunun patogenezinde;
 ÜSY’nun anormal anatomisi
 ÜSY’nun dilatör kaslarının yetersiz refleks aktivasyonu
 ÜSY’nun artmış kollapsibilitesi rol oynar ve
Hastalarda
 Daha küçük ve kollabe olma eğiliminde bir hava yolu (+)
 Kollaps riski temel olarak, doku basıncının intralüminal
basınçtan daha fazla olduğu ekspirasyon sonunda
SVTH : SVTV = 1:1
SVTH : SVTV = 1:1
Anatomik ve nörolojik faktörlerin ilişkisi:
 Normal kişide uykuda faringeal lumende daralma
olmaktadır; Uykuda,
ÜSY kas aktivitesinde azalma ve
İnspirasyondaki intraluminal subatmosferik negatif
basınç en temel nedenidir.
Sonuçta, uyanıklığa göre  uykuda ÜSY’da daralma
olmaktadır, ancak bu şiddetli değildir.
 OUAS’lu hastada ise uykuda ciddi ve tıkayıcı bir daralma
oluşmaktadır.
 Ve, Uykuda meydana gelen ÜSY aktivite kaybı, altta yatan
anatomik bozulma nedeni ile oluşan ÜSY daralmasını daha
ciddi hale getirmektedir.
Anatomik ve Nöral Hipotez
Uyku, faringeal kas aktivitesini (normal insanlarda
ve uyku apnelilerde) azaltır.
 OUAS’nun patogenezinde dilatör kas motor fonksiyon
azalması mı yoksa farinksi daraltan anatomik yapı mı olduğu
önemli sorudur.
 Uyku ilişkili faringeal nöral aktivitedeki azalma OUAS’lu
hastalarda normalden fazla mıdır?
Anatomik Hipotez
Anatomik hipotezi destekleyen veriler:
Obez ve kraniofasiyal anormallikleri olanlarda dilde, lateral
faringeal duvarlarda, tonsillerde ve total yumuşak dokuda
genişleme ile OUAS’nun ilişkisi gözlemlenmiştir.
 Uyku apneleri;
Kilo verme,
Tonsillektomi ve kraniofasiyal anormalliklerin
onarılması ile düzeltilebiliyor olması, bu anormalliklerin
hastalığın başlaması ile ilişkili olduğunu desteklemektedir.
Nöral Hipotez
 Uyku ilişkili nöromusküler anormallik OUAS’na yol açıyor mu?
 Günümüzde OUAS’lu hastalarda patogenezde primer
bir nöral anormalliğin olduğuna dair kanıt Ø
 Ancak, Anatomik faktörler uykuya geçişte aniden
değişemezken, faringeal havayolunu dilate eden nöromusküler
etkiler uykunun başlamasıyla baskılanmaktadır.
 Bulgular sinir sisteminin obstruktif uyku apnenin
patogenezine sekonder olarak katıldığını göstermektedir.
 OUAS ile birlikte görülen uyku fragmantasyonu faringeal
kaslardaki motor out-put da azalmaya yol açarak hastalığı
arttırmaktadır.
Uyku apneli Hastalarda ÜSY kalibrasyonunu
arttıran Tedavi yöntemleri ve mekanizmaları




Zayıflama
CPAP
Ağız içi araçlar
Cerrahi uygulamalar
 ÜSY boyutuna
 Çevredeki yumuşak dokuya
 Kraniofasial yapıya yönelik
SVTH : SVTV = 1:1
Uyku apneli Hastalarda ÜSY kalibrasyonunu
arttıran Tedavi yöntemleri ve mekanizmaları




Zayıflama
CPAP
Ağız içi araçlar
Cerrahi uygulamalar
 ÜSY boyutuna
 Çevredeki yumuşak dokuya
 Kraniofasial yapıya yönelik
%5-10’luk bir kayıp OUAS tedavisinde
başarılı
Havayolu kollapsibilesini azaltıyor
Tam olarak OUAS ciddiyetini ve
SVTH : SVTV =Üsy
1:1 kalibrasyonunu ve
konfigürasyonunu nasıl değiştiriyor (?)
Zayılama parafaringeal yağ
yastıkçıklarında azalma
Uyku apneli Hastalarda ÜSY kalibrasyonunu
arttıran Tedavi yöntemleri ve mekanizmaları




Zayıflama
CPAP
Ağız içi araçlar
Cerrahi uygulamalar
 ÜSY boyutuna
CPAP üst hava yolu kas aktivitesini
suprese etmesine rağmen farinks
 Çevredeki yumuşak dokuya
girişinden itibaren pozitif transmural
basınç uygulayarak hava yolunu genişletir.
 Kraniofasial yapıya yönelik
 CT ve MR çalışmaları CPAP ile hava yolu
dilatasyonunun anterior-posterior
mesafeden ziyade lateral mesafede
olduğunu göstermiştir.
 CPAP basıncının progressif olarak
SVTH : SVT
V = 1:1
arttırılması(>15
cm H2O) hava yolu çapını
yalnızca lateral yönde arttırmakla kalmaz
hava yolu volümünü (üç kat) ve retropalatal
ve retroglossal bölgeleri de önemli ölçüde
arttırır.
Uyku apneli Hastalarda ÜSY kalibrasyonunu
arttıran Tedavi yöntemleri ve mekanizmaları




Zayıflama
CPAP
Ağız içi araçlar
Cerrahi uygulamalar
 ÜSY boyutuna
 Oral mandibular ilerletme aygıtlarının,
 Çevredeki yumuşak dokuya
posterior hava yolu boşluğunu özellikle de
retroglossal bölgeyi dili öne çekerek
 Kraniofasial yapıya yönelik
genişlettiği gösterilmiştir.
 Ancak son çalışmalar mandibular
ilerletme apereylerin retropalatal bölgeyi
de retroglossal bölge gibi genişlettiğini
göstermiştir.
(öncelikle lateral yönde)
SVTH : SVT
V = 1:1
 Bu da oral apereylerin etki
mekanizmalarının basitçe dil ve yumuşak
damağı öne çekmekten daha komplike
olduğunu düşündürmektedir.
Uyku apneli Hastalarda ÜSY kalibrasyonunu
arttıran Tedavi yöntemleri ve mekanizmaları




Zayıflama
CPAP
Ağız içi araçlar
Cerrahi uygulamalar
 ÜSY boyutuna
 UPPP en çok uygulanan prosedürdür.
 Çevredeki yumuşak dokuya
 UPPP de tonsiller, uvula, yumuşak
damağın distal kenarı, faringeal aşırı
 Kraniofasial yapıya yönelik
dokular kaldırılmaktadır.
UPPP’nin başarı oranları tıkanan hava
yolu bölümünün yerine bağlıdır.
Retropalatal bölgede daha başarılı
 MR çalışmalarında UPPP de alınan
SVTH : SVT
V = 1:1
yumuşak
dokuların olduğu yerlerde
genişleme olmakta ancak cerrahi
uygulanmayan bölümlerde hava lümeni
küçük kalmaktadır.
Teşekkürler