yapı fiziği ve sürdürülebilir tasarım kongresi
advertisement
9. Uluslararası Sinan Sempozyumu 9th International Sinan Symposium 21-22 Nisan 2015 Edirne / TÜRKİYE April 21-22 2015 Edirne / TURKEY SELİMİYE CAMİİ SÜSLEMELERİNDE TÜRK-İSLAM ESTETİĞİNİN SINIRLARI THE LIMITS OF THE TURKISH-ISLAMIC AESTHETICS IN ORNAMENTATIONS OF SELIMIYE MOSQUE Yrd.Doc.Dr. Mehtap KODAMAN Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Güzel Sanatlar Eğitimi Bölümü Resim-iş Eğitimi Ana Bilim Dalı, İsmail Hakkı Tonguç Yerleşkesi EDİRNE [email protected] ÖZET Sınır kelimesi, sanat gibi alanlarda bir olumsuzlama iması taşıyabilecekken; derinleşmeye de vesile olabilir. Örneğin soyut sanatın gelişimini biraz da yanlış anlaşılan tasvir yasağına borçluyuz. Türk islam estetiğinin bu basit anlamda tasvir yasağı olarak özetlenebilecek sınırlarından başka, evreni algılama ve anlama ile ilgili diğer felsefik boyutları ve bakış açıları da vardır. Bu bakış açısı düşünce ve hayal gücünün sınırlarını daraltan değil ama biçimin ardındaki anlama yoğunlaştıran bir çerçeve çizer. Varlık ve mahiyet ayrımı, nesnenin ardındaki töz, görünenin değil anlamın betimlenmesi, tevhid süşüncesi, birlik ve kozmik bilinç, sonsuzluk gibi estetik değerlerle hem sofistike olup hem de sadeliği yakalayabilen mutevazi ama güzel ve yüceye yönelen bir ifade şekli sunar. Tasavvuf düşüncesi ve sanat icraasının aynı zamanda ibadet olarak telakkisi estetiği aşkına ileten bir yoldur. Ahşap, sıva, çini, taş gibi değişik materyaller üzerinde tasarlanmış : bitkisel hayvansal ya da geometrik süslemelerin kaynakları, işlev, biçim ve anlam ilişkisi ile ; islam sanatı ve estetiği temelinde incelenecektir. Sanat eğitiminde kültürel alt yapı ve yerel değerler sanat kimliğinin gelişiminde önem taşımaktadır. Kültürel mirasın tanınması ve çözümlenmesi ; öğretim programları içinde değerlendirilmesi temellendirilmiş bir sanat eğitim anlayışı kazandırılmasına katkı sağlayacaktır. Anahtar kelimeler: Türk-İslam Sanatı, Türk-İslam Estetiği, Geleneksel Süsleme Sanatları, Sanat Eğitimi Çalışma 2012-17 nolu "Selimiye Camii Süslemelerinin Özel Öğretim Yöntemlerinde Değerlendirilmesi " başlıklı proje kapsamında TÜBAP tarafından desteklenmektedir. ABSTRACT The word boundary implies a negation in areas such as art but sometimes may conduce to deepening. For example, we owe to the development of abstract art a bit misunderstood portrayal ban. Turkish Islamic aesthetic has other perceptions and philosophical dimensions associated with perception and understanding of universe than a border which can be summarized simply as a portrayal ban. This perspective draws a framework that doesn’t narrow the limits of thinking and imagination, but intensifies understanding the truth behind the form. Discrimination of Existence and nature , substance behind the object, expressing the meaning rather than semblance, tawhid , unity and cosmic consciousness, by aesthetic values as infinity is both capable of sophistication and capturing simplicity; selects a modest and nice expression and is directed to the sublime. Sufi thought and performing arts also be regarded as worship is way of forwarding aesthetics to transcendental. The origins of floral, animal and geometric ornaments designed on various materials like wood, tile, plaster, stone will be examined on the boundaries of basis of Islamic art and aesthetics by the relationship of function, form and meaning. Cultural infrastructure and local values in art education are important for the development of art identity. Identification and analysis of the cultural heritage and its evaluation in the curriculums will contribute to gain a grounded understanding of art education. Keywords: Turkish and Islamic Art, the Turkish-Islamic Aesthetics, Traditional Ornamentation Arts, Arts Education. This Study is supported by TÜBAP within the scope of the project No. 2012-17, entitled "Evaluation of the Selimiye Mosque Ornaments through Special Teaching Methods”. Trakya Üniversitesi / Edirne 2015 M.Kodaman 9. Uluslararası Sinan Sempozyumu 9th International Sinan Symposium 21-22 Nisan 2015 Edirne / TÜRKİYE April 21-22 2015 Edirne / TURKEY “Umut ederim ki zamanın sonu ve kıyamete dek ona göz gezdirecek temiz yürekli dostlar çabamdaki ciddiyet ve gayreti öğrendiklerinde insaflı bir gözle bakıp beni hayır duayla anarlar inşallah.” Sinan Bin Abdülmennan 1. GİRİŞ Zamanın silemediği değerler olduğunu Selimiye Camii gibi baş yapıtlara bakarken anlıyoruz. Mimar Sinan’ın ustalık eserim dediği yapıyı mimari şemasından süslemesine kadar biçim-öz ilişkisi ve estetik mantığıyla anladığımız kadarıyla yorumlamak istiyoruz. Gombrich (1980:104), islamın estetik üzerindeki tesirini: “Eğer bugün, Doğu halılarındaki renk düzenlerinin denge ve uyumuna, yaratıcı zenginliğine hayran kalabiliyorsak, bunu, son çözümlemede, sanatçının kafasını gerçek dünyadan saptırıp, onu çizgi ve renklerden oluşan bir düş dünyasına iten Muhammed'e borçluyuz.” şeklinde özetler . İslam sanatında Türk sanat geleneği büyük yer tutar. Grabar’ a (2010: 7) göre: İslam sanatının “erken”,”” “klasik” “iran”, “Arap” “ Türk” ve benzeri bilimsel beceriyle yakıştırılmış ek sıfatlarla belirlenmeleri gerekir. Türk-islam estetiğini sadece islamlıktan sonraki anlayış çercevesinde düşünemeyiz, o bir geleneğin devamıdır. Orta Asya Hayvan Üslubu’nda ya da Roman sanatında bu geleneğin özelliklerini görebiliriz. Türk- İslam sanatının belirli bir çerçevesi ve ayrıcalıkları vardır. Turk-islam estetiğinin sınırlarının Selimiye Camii genelinde ve yüzey resmi yahut rölyef olarak okuyabileceğimiz: taş,ahşap ve alçı malzeme üzerindeki kafes oyma, alçak kabartma, mukarnas, kalemişi; yine ahşap malzeme üzerinde kündekari ;seramik üzerinde çini gibi teknikler ve geleneksel sanatlar bağlamında çözümlenmesi ; bütünde sanat felsefesini anlamamıza katkı sağlayacaktır. 2. TÜRK- İSLAM ESTETİĞİNİN ANA HATLARI Görebildiğimiz kadarıyla genel olarak Türk- İslam Estetiğinin özelliklerini şöyle maddeleyebiliriz: Nesnel gerçekçi olmayan ama doğadan kaynak bulan soyutlayıcı tasvir anlayışı Evrenin geçici ve sürekli değişken olarak algılanması Nesnenin ardındaki gerçeği arayan felsefik kaygı Varlık ve Mahiyet ayrımı, suret yerine anlamın betimlenmeye çalışılması, soyutlama Işığın yoğun kullanımı ve etkisi, aydınlık Su kültü, yıkanma ve arınma Bütüne ulaşmaya çalışan zerreden küreye uzanan motifler birimlerden tümele giden örüntü, kuantsal bakış Özellikle dini mekanlarda Hayvan ve insan tasvirini sakıncalı bulan ikon karşıtı yaklaşım Dikkati dağıtmayı değil toplamayı teşvik eden nötr bezeme Tevazu ve kanaatın ifadesi olan sadelik yanında Allah’a ve İslam dinine hizmet düşüncesi ile yaratıcılık, çeşitlilik ve zenginliğin yer aldığı bir ustalık. Mutedillik: aşırılık, gerilim ve zıtlıklardan kaçınma ılımlı bir orta yol izleme denge ve ahenkle gerilimin indirgenmesi ve sükûnet hissi Aşkına ulaşmaya yol arayan İlahi arayış Yücelik hissi Tevhid düşüncesinden yola çıkan temel tasarımın birlik ilkesi İşlevsel estetik anlayış: yarar-güzel ilişkisi Motiflerin ifade ettiği göstergebilimsel olarak çözümlenebilecek derin kozmik ikonografi Ritm, tekrar Olgunluk (Kemal ) Doğruluk Güzellik Zerafet İncelik ve ayrıntı Beka Mana (öz ve biçim ilişkisi) Trakya Üniversitesi / Edirne 2015 M.Kodaman 9. Uluslararası Sinan Sempozyumu 9th International Sinan Symposium 21-22 Nisan 2015 Edirne / TÜRKİYE April 21-22 2015 Edirne / TURKEY Sembolizm Allahın zatı üzerinde değil yarattıkları üzerinde düşünme ve mücerret (soyut) betimleme Bezemesel bir örüntüye imkan sağlayacak temel birimlerden oluşan geometrik ve bitkisel motifler ya da hayvansal niteliği gizlenmiş rumiler Mukarnaslar Hat, yazının süsleme unsuru olarak kullanımı Geleneğe bağlılık. 2. 1. İslam Sanatı Üzerine Tartışmalı Görüşler İslam sanatı üzerine tartışmalar tasvir yasağı merkezli betimleme sorunu ve doğanın ifadesinin farklılığı üzerinde düğümlenmiştir .Grabar’a göre (age:73)Tasvir yasağı olarak anlaşılacak ayetler diğer dinlerdekilerden daha kesif değildir. Erken müslüman sanatında insan figürü betimlemeleri tamamen yasak değildi(Saladin,Henri&Migeon,Gaston,2012: 6). Grabar(age:69) islam sanatı ile ilgili canlı varlıkların betimlenmesinin ne derece yasak olduğu hakkında bilimsel bir takıntının varlığından söz eder. Aslında kalem işleri ve çinilerde karşımıza çıkan bahar dalları, hançer yaprakları , kır çiçekleri,karanfiller, laleler, hatayi ve pençler gibi bitkisel motifler ve hayvanların kanat gaga tırnak gibi ayrıntılarından türeyen rumiler ya da kaz ayakları da canlı organizmaları temsil etmektedir. Hatta Minyaev (2000:296) Hun sanatındaki bazı geometrik şekillerin bile hayvan kaynaklı olduğunu göstermiştir. Türk süsleme sanatının kökenleri erken devir Türk sanatına kadar gider. Dolayısıyla yasak anlamında nesnenin canlılığından ziyade tapılabilir olması şartı aranmalıdır keza çok tanrılı ve pagan inançlarda tanrıların insan ve hayvan suretleri ile tasviri görülmüş bir şeydir. Tasvir karşısında namaz uygun düşmez keza namaz kılanın önünde durulmaz önünden geçilmez, böylece dini mimari, figürlü betimlemeye yer vermez. İslam tarihini incelediğimizde erken islam döneminde figürlü betimlemelerin sonraki dönemlerden daha fazla olduğunu görürürüz. Erken Türk sanat tarihine bakarsak figürle beraber soyutlama da vardır; Türk islam sanatı dini tebliğden ziyade bir gelenekle oluşmuştur. Yenilik gelenek içinde kırk odalı konağın kırkıncı kapısını açmak gibi zahmetlidir(Ayvazoğlu, age: 98). Bununla birlikte Türk-İslam sanatının yaratıcı düşünce, özgünlük ve esneklikten yoksun olduğunu savunamayız zira Cömert(1998: 48) Selimiye camii 16.yy İznik yapımı çinilerinde sadece lale motifi için 101 çeşit tespit etmiştir. Nesnel gerçeğin yansıtılmasından kaçınma ve soyutlama sadece İslam sanatıyla oluşmuş değildir. “Hak katında din islamdır” (Ali İmran 19) ayeti önceki dinlerde de benzer sanatsal gelenekler olabileceğini gösteriyor. Arkaik uygarlıkların resim sanatında da bir nesnenin imajı hem soyut bir nesneye hem genel bir düşünceye hem de tümel bir ilkeye tekabül edebilir(Burckhardt,1995: 62). Kuzey Amerika dini İslam dini ile benzer özellikler paylaşmaktadır. Bu özellikler sadece sanattaki geometrik kalıplar üzerinde değil; aynı zamanda uzayın belli başlı yönlerinin metafizik ve kozmolojik anlamları üzerinde de toplanmaktadır. (Schuon(1959:209);Nasr(1992:73).Yıldırım (2011:55) islamda sanat eserinin değerinin tabiattan mümkün olduğunca soyutlanmasında ondan kopmasında bulunduğunu savunur. İslam sanatında birebir taklit ve mimesis ilkesi yoktur ancak doğadan yola çıkan üsluplaştırma, çözümleme ve birleştirme vardır. 2. 2. Selimiye Camii Özelinde Türk-İslam Estetiğine Bakış İslam sanatının doğadan çok uzak olduğu tamamen soyut ve imgesel olduğu gibi görüşler doğrulanabilir değildir. Kubbe, gök kubbeden bir temsil, kemerler ise gökkuşağını örnek almıştır. Yıldızlar, geometrik örgelerle en çok tekrarlanıp sevilen motiflerdir. Bezenmiş bir doğa, cennetsel bir mekan atmosferinde kişilerin ibadetlerini yapmaları hedeflenmiştir. Çiçekler, yapraklar, bahar dalları ile yeryüzünden örnek alan sanatçı buradan misalle cennet bahçelerine öykünür: “........ Yapılmadı yapılmaz böyle bir kubbe yeryüzünde Dünyada benzeri yok mavi gökyüzü dışında Kubbesi asılmış sanki göğe samanyoluyla Bir top ayna benzeri içinde seyredilir dünya ...... Trakya Üniversitesi / Edirne 2015 M.Kodaman 9. Uluslararası Sinan Sempozyumu 9th International Sinan Symposium 21-22 Nisan 2015 Edirne / TÜRKİYE April 21-22 2015 Edirne / TURKEY Altın ayçasının parıltısı ışık saçar halka Besbelli herkes yeni ay sanır onun yansımasını Her köşesi cennet bahçesi her yanı bahar nakışları Selsebil ırmağıdır sanki peşpeşe yazıları ...... Mermerlerin nakışlarını gören sanır güzellik denizinde Dalgalar yaratmış Hakkın gücünün esintisi Rengarenk kemerleri gökkuşağına benzer Gören der: Allah’ın lütfu yağmura işarettir (Sai Mustafa Çelebi ,2003:83-85) Allahın zatı üzerinde değil yarattıkları üzerinde düşündüren, tapılacak ikonlaşmış bir imge yerine Tanrıyı hatırlatan bir mekan içinde huşu ile dikkat dağılmaksızın ibadeti sağlayacak işlevsel bir anlayış güdülmüştür. Kişi ya da tasvir önünde yapılan ibadetler namazı bozmaktadır. Sanatçı figürleri canlı göstermemek için özellikle gayret sarfeder (Ayvazoğlu,age:135). Tasvir ve süsleme ikonografik olup olmaması ile birbirinden ayrılmaktadır bu demek değildir ki camiideki süslemelerin hiç bir konusu ve anlamı yoktur , sadece bezeme amaçlıdır aslında bu bezemelerin tek tek ve birlikte sembolik anlamları vardır fakat ilk bakışta dikkati çekip kişiyi tasvire daldıracak nitelikte değildir. Necipoğlu(1995:83), soyut desen yapımı ile batı sanatındaki taklide dayalı betimleme arasındaki keskin çatallanmanın batı literatüründe islam sanatının karakteri olarak ifade edildiğini belirtmiş; kültürel özgünlük ve görsel gelenegin, tekrarlayan soyut işaretlerin göstegebilimsel çerçevede tekrar incelemesinin, bu ikilemin azalmasına katkı sağlayacağını söylemiştir. Orta Asya’daki betimlemeler gibi göksel olanın örneğin yıldızların ve güneşin daha yukarıda; yersel olanın örneğin bitkilerin daha aşşağıda tasvir edildiğini keza ilahi kelamın yüksek bir noktada göksel olanla birleştiğini görebiliriz. Bitki ve hayvan yukarı dünya ile ilgili bir kozmolojik anlamla, stilize biçimler içinde yukarı da taşınabilir. Kubbe semavatın sembolüdür, onun merkezi ve kozmik varoluşun her düzeyini Allah ile ilişkilendiren axis mundidir(yerin göbeği) (Nasr,age:61).Sibirya mitolojisinde de yer alan axismundi (dünya ağacı) kökleri aşağı dünyadan orta dünyadaki yerin göbeğine oradan kutup yıldızına ulaşır(Leeming,2005:67). Akın(1995:72) Selimiye Camiinde yerin göbeğini müezzinler mahfilindeki sekizgen havuzla ve üstündeki kubbeyle ilişkilendirmiş bunların zaviyelerdeki örneklerinin oculus (oculi) denen bir kubbe açıklığıyla sonlandığını zamanla bunların kapatıldığını göstermiştir.Yine bu havuzun kevser havuzuyla ilşkisini kurmuştur. Kubbenin sekizgen temeli melekut alemini kare yada dikdörgen temeli ise yeryüzündeki cismani dünyayı simgeler . Stalaktit yada mukarnas yapılar semavi arketiplerin aşşağıya yansımasını semavi mekanın yeryüzüne doğru inişini ve semavi özlerin billurlaşmasını ya da yersel (terrestial) formlarda esirliği temsil eder. Mukarnas genellikle şerefe ve mihraplarda kullanılan bir tür bezeme tekniği olup yanyana ve üstüste sıralanan prizma biçimindeki küçük bindirmelere verilen addır(Nasr, age:61). Mukarnaslar ilk olarak 11. yy. başlarında İran’da ortaya çıkmıştır. Duvarlarla tonoz arasında süslü bir geçiş ögesidir. Baştan başa sarkıtlardan meydan gelmiş bir görünüm taşır(Mandel,1982:7).Selimiye camii süslemelerinin en dikkat çeken örneklerinden biri mukarnaslardır.Mukarnaslar taç kapıda, dış avlu kapılarında, revak cephesindeki nişlerde, mihraptaki nişlerde, minare şerefelerinde zengin bir şekilde kullanılmıştır. Çörtenler bile doğrudan duvara bağlanmamış mukarnaslarla zarif bir geçiş sağlanmış gerilim azaltılmıştır. Nasr (1992,49-52)’a göre Allah Bakara 2:115 de de göründüğü gibi tüm doğayı ibadet için düzenlemiştir ; camii Allahın devamlı ibadet için seçtiği doğanın uyumunun düzeninin ve barışının “yeniden yaratılışı” ve özetinden başka şey değildir. Hz. Muhammet, çölde ve dağda, hala bozulmamış olan saf doğada namaz kılmıştır. Bilindiği gibi kendisi kırk yaşında Hira dağında bir mağarada inzivaya çekilmişti. Selimiye Camiinde sarkıt ve dikitlerle sanki bir mağara metaforu görüyoruz. Necefoğlu (2003:153-166) ise Türk sanatı içindeki antik zamanlardan günümüze gelen kristalografik özellik üzerine yoğunlaşmış bu sistematik bezemelerin doğadaki moleküllerle benzerliğine değinmiştir. Her halukarda doğadan yola çıkıp belirli sembolik anlamlarla zerreden küreye giden kuantsal bir bakış açısıyla karşı karşıyayız. Alami (2013:34) El Cahiz’in “Dağlar çakıltaşından fazla şey söylemez” deyişini hatırlatır.Tasavvufi sembolizmde mutlak varlık okyanus sembolü ile ifade edilir. (Ayvazoğlu,age:89). İnsan damla misali nehre ve denize Trakya Üniversitesi / Edirne 2015 M.Kodaman 9. Uluslararası Sinan Sempozyumu 9th International Sinan Symposium 21-22 Nisan 2015 Edirne / TÜRKİYE April 21-22 2015 Edirne / TURKEY oradan okyanusa ulaşmaya yol arar. Bu tür tekilden tümele giden örgeleri genellikle geometrik motiflerde daha net görsek de bitkisel motiflerden rumilere kubbe şemasından tüm kompleksin kompozisyonuna kadar konuyla ilintilidir. Kristolografik örnekler genellikle alçı kabartma ve dantel gibi işlenmiş taş işçiliğinde kafes oyma, mukarnaslar gibi süslemelerde barizdir. İslam estetiği bize Mikro evrenin de makro evren kadar önem taşıdiğını anlatıyor. Ayvazoğlu ‘na (1982:101) göre İnsan bir küçük alemdir ,mikrokozmostur; alem ise büyük insan (insan-ı kebir). İnsanda makro kozmosun bütün hakikatleri özetlenmiştir, kısacası o zübde-i alemdir: Hoşça bak zatına kim zübde-i alemsin sen Medum-i dide-i ekvan olan ademsin sen (Şeyh Galip) İslam sanatçısı her ne kadar doğadan yola çıksa da onun gelip geçiciliğinin ve fani dünyaya aldanmaması gerektiğinin bilincindedir. Kuran bazında meseleyi ele alırsak Allahın yüzü dışında her şey yok olacaktır ve her an o bir yaratma içindedir. Ol! deyince olur ayetlerinden de çıkardığımız sonuç sürekli değişken ve yeniden yaratılan bir evrenden söz ediliyor insana bir halifelik verilmişse de; O istemeden bir şey istenemez, bu neredeyse kuantum fiziğindeki higs alanları gibi bir oluşumdur. Bozonlar olmakla olmamak arasında gidip gelmektedir. İslam estetiği de böylesi karmaşık bir fizik dünyayı betimlemektedir. Alami (age,6-8) de islam sanatı ve mimarisinde belirsizlik karakterinden söz etmiştir.Bu kuantsal bakış açısı (tanecik mekaniği) tekilden tümele giden örge mantığından da çıkarılabilir. Ayvazoğluna(age:70) göre mezar taşlarına da kazılmış olan Huvelbaki sözü islam sanatlarının ilk ve temel ilkesidir. Her bir çiçek bin nâzıla öger Hakk'ı niyâzıla Her murgı hoş âvâzıla ol pâdişâhı zikreder Öger anun Kâdırlıgın her bir işe hâzırlıgın İllâ ‘ömür kâsırlıgın anıcagız rengi döner Rengi döner günden güne topraga dökilür gine ‘İbret durur anlayana bu ‘ibreti ‘ârif tuyar (Yunus Emre ,1990:.24) Şimdi güzel renkler, kokular salan çiçek biraz sonra yerinde olmayacaktır dünyada böyle gelip geçicidir. Gideridüm ben yol sıra yavlak uzamış bir agaç Böyle latîf böyle şîrîn gönlüm eydür bir kaç sır aç Böyl' uzamak ne ma‘nîdür çünki bu dünyâ fânîdür Bu fuzûllık nişânıdur gel beri miskînlige geç (Yunus Emre ,age:19 ) Surete aldanmamak boş işlere dalmamak gereklidir. Geç mahlûk tâ'atından göz ırma dost katından Aldanma fânî nakşa fânî nakşı n'iderler Kalma bu degme renge yüz bin yıllık fersenge İki cihân bir adım şaşurmadın adarlar Bu devrândan ötegör kervân gitdi yitegör Korku var sagda solda kayıkmadın giderler (Yunus Emre ,age:132) İbn-i Sina ve Farabi düşüncesinde varlık ve mahiyet ayrımı vardır(Atay,2001:77). Mahiyeti varlığının aynı olan varlık zorunlu yani mutlak varlıktır Vacibul vucud’ta (mutlak varlık) mahiyet ve varlık ayrımı yoktur. Onun varlığı ve mahiyeti aynı şeydir ve buna onun inniyeti hakikati denir. Mahiyeti varlığından farklı ise olurlu varlıktır. Cisimlerin mahiyeti vardır. O yüzden asla mahiyeti farklı olan bir cisim, “neyse o olduğu gibi” çizilemez çünkü bu görüngüler dünyasında izafi bir görüntüden ibarettir.Benzer şekilde Nasr da (age:122) sufi yazarlardan esinlenerek form suret ve mana ayrımından söz eder.Dost gözü görüneni değil görünmeyeni arar, kal ehli değil hal ehlidir. Manaya, öze içe yönelir. Peki bir suret sanatı olan resim sanatında suretten kaçmak mümkün müdür? Bu olanaksızlığı islam sanatçısı olur kılmıştır. Resmedilen herhangi bir yer her hangi bir zamandaki belirli bir çiçeğin biraz sonra değişecek anlık görüntüsü değil ; Eflatun’un etkisi, İbni Sina ve Farabi gibi düşünürlerin felsefesi temelinde : çiçek kavramını temsil eden, ideler dünyasında aslı olan ve anlamıyla sonsuzlaştırılan çiçek imgesidir. Suretin değil mananın Trakya Üniversitesi / Edirne 2015 M.Kodaman 9. Uluslararası Sinan Sempozyumu 9th International Sinan Symposium 21-22 Nisan 2015 Edirne / TÜRKİYE April 21-22 2015 Edirne / TURKEY resmi: biçim sanatçının kristal imbiğinden geçerken, ayıklama ve yeniden birleştirilme ile damıtılmış özüdür. Eyle sûretüni vîrân cân sırrıdur ana iren Bâtın gözidür dost gören zâhir gözi yabandadur(Yunus Emre ,1990:45 ). Bu damıtma islam ruhu içinde gerçekleştiyse islam sanatına yakın olur. Bu arı duru bir betimleme anlayışıdır. Sureti terk eyle mana bulagör Ko sıfat-ı bahr-i zata dala gör Ey Niyazi şark u garba dola gör Gayre bakma sende iste sende bul (Niyâzi Mısrî ) Cömertin de(2015:sg.) işaret ettiği gibi erken devir çiçeklerinde usuplaştırma vardır. Naturalist üslup ve nesnel gerçekçilik ancak batı etkili geç devir örneklerinde, şukufelerde başlar. Koç’ a göre (2013:26) insan ilgi ve estetiği, kalıcı olana yönelir: Hz İbrahim’in yıldıza, aya ve güneşe yöneldiği ve batıp gidenleri sevmem dediği ayeti misal gösterir(Levent ve Kâmil Büyüker,2013:26) . Kuranda yıldızların üzerine değil, yerleri üzerine yemin vardır. İslam sanatçısı yıldızın reel görüngüsünü resmetmenin saçma olduğunun bilincindedir. Peki sönüp giden yıldızla, tahayyülde devam eden kalıcı yıldız arasındaki fark nedir? Sanatçı bu sorunu: değişik bakış açılarından, ritim ve birimlerin tekrarının sağladığı süreklilikle, yinelenip duran ve sonsuza giden pek çok köşeli yıldızın; soyutlanmış özünü yani anlamını betimleyerek çözer. Baki olan Allahtır ama söz konusu olan Allah’a ve İslam dinine hizmet olunca kubbedeki hoş sada gibi imgeler de bakidir. Emek ancak Allah yolunda sarf edilirse hayırlıdır . Mevlana (2000:149) “İşler niyetlere göredir “hadisini hatırlatır. Bildük gelen geçerimiş konan girü göçerimiş Işk şerbetin içerimiş her kim bu ma'nîden tuyar (Yunus Emre:24 ) Önemli olan ışk şerbetini içmektir sanat da buna hizmet ettiği müddetçe anlamlıdır. Nasr’a göre (age, 33) Veli, ilahi müzisyenin, kozmik varlığın melodilerini ürettiği bir kamıştır. İlahi iradeyle mükemmel bir biçimde çevrelenmiş olarak (Allahın eli tüm ellerin üstündedir(Kur’an 48:10)islam sanatının iki geleneksel aracı ney ve kamış geldikleri yere arketiplerine ve manevi yuvasına insanı geri çağırırlar. Dinle, bu ney nasıl şikâyet ediyor, ayrılıkları nasıl anlatıyor: Beni kamışlıktan kestiklerinden beri feryadımdan erkek, kadın… herkes ağlayıp inledi. Ayrılıktan parça parça olmuş, kalb isterim ki, iştiyak derdini açayım. Aslında uzak düşen kişi, yine vuslat zamanını arar.(Mevlana) Görüldüğü gibi islam sanatı sürekli Allahı aramak ona geri dönmekle ilgilidir : Anladım işi, sanat Allah'ı aramakmış; Marifet bu, gerisi yalnız çelik-çomakmış... Necip Fazıl Kısakürek Örneğin çirkinin estetiği gibi birşey islam sanatında söz konusu değildir. Allah güzeldir ve güzeli sever(Hadis). Erken Roman sanatında çirkin ve korkunç estetik değer olarak yer alırken islamla birlikte ikisi de yerini güzelin estetiğine bırakmıştır. Yücelik önemli yer tutar keza Ayasofya’yla Selimiye’nin kubbesini kıyasa götürür. Bu aşkına ulaşma düşüncesinin yansımasıdır. Yıldırım (2011:47) Suhreverdi’nin sözünü hatırlatır: “Bütün manevi ve cismani varlıklar kemali arar kendinde güzellik temayülü bulunmayan birini göremezsin”. Ayvazoğlu(age:56-57) İslam estetiğinin dişil yönünden söz eder.Selimiye Camii minarelerinde, malakari ya da kalem işlerinde bu özelliği görüyoruz. Şadırvan avlusu kubbe kasnaklarında yer alan kaz ayakları, laleler ve negatif-pozitif motiflerden oluşan sular, malakari tekniğindedir (Bilgi:2010). Necipoğlu (2005:35)’na göre: Süleymaniye Camiisinin de kaligrafı olan Hasan Karahisari’nin cesur hat madalyonları harflerin gök cisimleri gibi ışın yayılımı izlenimi verdiği bir moda başlattı.İslam sanatında ışık çok önemlidir, islam mimarisinin büyük şaheserleri berrak ve açık Trakya Üniversitesi / Edirne 2015 M.Kodaman 9. Uluslararası Sinan Sempozyumu 9th International Sinan Symposium 21-22 Nisan 2015 Edirne / TÜRKİYE April 21-22 2015 Edirne / TURKEY aydınlatan ve aydınlatılan ışığın billurlaşması gibidir, sufiler yıllar yılı ışığın, nurun önemi hakkında yazmışlar ve şarkılar söylemişlerdir (Nasr,age:62). Fatiha suresi yazılmış giriş kapılarına “Allemelesmanın “sırdaşıdır yüce mihrabı Seleften kalan hayırlı halef Katip Hasan duacı Müsenna hatlarla eşsiz bir mücevher kutusu yaptı Koyamaz harfine bir nokta biraraya gelse dünya Besbelli güzel yazı kurallarını en iyi o uyguladı Hatayi, Rumi, Islımı, İraki bir araya gelmiş onda Göz nuru dökmüş ona sayısız eşsiz usta (Sai Çelebi:,age:84) Evliya Çelebi’nin(1985:342) deyişiyle “Bu camii üç yüz yetmiş beş sanat ve hüner üzerine yapılmış sağlam bir camiidir her hüneri ayrı ayrı açıklamaya kalksak hakkında ayrı bir kitap yazmamız gerekir”. İslam şehirlerinde merkezde her zaman bir camii ya da bir velinin türbesi vardır ki şehir onun etrafında organik bir tarzda büyür. İslam kültüründe bütün alanlarda olduğu gibi mimaride de tevhid ilkesi, merkezi yere sahiptir. (Nasr,age:69,79). Örneklerden de anlaşılacağı gibi tikelden tümele uzanan temel tasarımın birlik ilkesi ile tevhid düşüncesi hakimdir. 3. RESİMLER Resim. 1 Selimiye Camii’nin uydu görünümü (Googlemap, 2015) Resim .2 Selimiye Camii’nin harita görünümü (Googlemap, 2015) ( Resim. 3 Selimiye Camii’nin kubbesi Resim. 4 Müezzinler mahfili havuzunun M.Kodaman tavanı (www.360tr.com, 2015) Trakya Üniversitesi / Edirne 2015 (www.360tr.com, 2015) ( ( 9. Uluslararası Sinan Sempozyumu 9th International Sinan Symposium 21-22 Nisan 2015 Edirne / TÜRKİYE April 21-22 2015 Edirne / TURKEY 4. SONUÇ ve DEĞERLENDİRME Selimiye Camii estetiğine, düşünürler, mutasavvıflar hatta vekayi’nüvisler eşliğinde baktığımızda: geçici dünyayı değil sonsuzluğu ve Allah’ı arayan , güzele ve yüceye yönelen; doğadan yola çıkan ama üsluplaştırmaya giden, nesnel gerçekçi olmayan, görünenin ardındaki gerçeği araştıran; tikelden tümele uzanırken tevhid düşüncesini ve birlik ilkesini uygulayan; sadelik yanında çeşitlilik, zenginlik ve yaratıcılığa önem veren; evrenin dişil yönüne saygılı; geleneğe bağlı; zarif ve ince işçilikli, yumuşak geçişlerle zıtlıklardan kaçınarak sükunet ve uhreviyet sağlayan; ışığa ve etkisine çok önem veren; işlevsel bir anlayışla yarar güzel ilişkisi gözeten, sağlamlık ve kalıcılığa önem veren köklü bir estetik anlayışla karşılaşıyoruz. KAYNAKLAR Akın, Günkut, (1995).“The "Müezzı̇ n Mahfı̇ lı̇ " and Pool of the Selimiye Mosque in Edirne”, Muqarnas, Vol. 12 pp. 63-83 Atay, Hüseyin (2001). İbni Sinada Varlık Nazariyesi, Kültür Bakanlığı, Ankara. Alami, Mohammed Hamdouni (2013). Art and Architecture in the Islamic Tradition: Aesthetics, Politics and Desire in Early Islam,I.B.Tauris, New York Ayvazoğlu, Beşir (1982). Aşk Estetiği, İslam Sanatlarının Temel Prensipleri Üzerine Bir Deneme, Birlik Yayınları, Ankara Bilgi, Şerife.(2010). "Selimiye Camii Kalemişleri" 4. Uluslararası Türk Kültürü iİle Sanatları Kongresi,Kahire, Mısır Burckhardt,Titus,(1995). İslam Tasavvuf Doktrinine Giriş, Kitabevi. İstanbul. Cömert,Mehtap(2015).Sözlü Görüşme,18.2.2015 ,17:00-19:00. Cömert,Mehtap (1998).”Selimiye Camii Süslemeleri” Kültür Sanat, Eylül, s.48 Evliya Çelebi(1985) Tam Metin Seyahatname, 3.4.C.,Üç Dal Neşriyat,İstanbul.s.342 Gombrich,E.H.(1980) Sanatın Öyküsü, Çev.Bedreddin Cömert , Remzi Kitabevi İstanbul. Grabar,Oleg (2010). İslam Sanatının Oluşumu, Çev. Nuran Yavuz, Kanat Yay. İstanbul Leeming, David (2005). Oxford Companion to World Mythology Oxford University Press Levent, L.Büyüker,K.(2013) “Prof. Dr. Turan Koç ile Din, Sanat ve Estetik Üzerine”, Diyanet , Kasım 2013, S 275 s. 26 Mandel,Gabriele. (1982). İslam Sanatını Tanıyalım, İnkılap ve Aka,,Rizzoli Editore, Milano Necipoğlu Kafadar, Gülru (2005). “Religious Inscriptions on the Great Mosques and the Ottoman Safavid and Mughal Empires,” Hadeeth ad-Dar s.34-35, volume 25 Necipoğlu Kafadar, Gülru (1995).The Topkapi Scroll: Geometry and Ornament in Islam Architecture (Santa Monica: The Getty Center for the History of Art and the Humanities, p. 83. Mevlana Celaleddin-i Rumi (2000). Fihi Ma Fİh ve Mecalis-i Sebadan Seçmeler , Haz. Abdülbaki Gölpınarlı, Kültür Bakanlığı Yay. Ankara Minyaev, S., (2000):―The Origins of the ―Geometric Style‖ in Hsiung nu Art‖in Jeannine Davis-Kimball, Eileen M. Murphy, Ludmila Koryakova and Leonid T. Yablonksy, Kurgans, Ritual Sites, and Settlements: Eurasian Bronze and Iron Age, 2000, s.296,Oxford: Archeopress. Nasr, Seyyid Hüseyin (1992). İslam Sanatı ve Maneviyatı,Çev. Ahmet Demirhan, İnsan Yayınları, İSTANBUL . Necefoğlu, Hacali (2003) “Turkish Crystallographic Patterns: From Ancient To Present “Crystal Engineering,6p.153–166 URL1.Niyâzi Mısrî Divânı http://www.semazen.net/download/Niyazi_Misri_Divani.pdf Sai Mustafa Çelebi (2003). Yapılar Kitabı, Tezkiretü’l Bünyan Tezkiretü’l -Ebniye , Koç Kültür Sanat A.Ş. İstanbul Saladin,Henri&. Migeon,Gaston.(2012). Art of İslam. Parkstone International –New York, USA Schuon,F. (1959). Language of the Self, Ç: M. Pallis, dnd D.M. Matheson, Madras,,s.209 Yildırım, Mustafa,(2011). İslam Sanatı ve Estetiğinin Temelleri, Palet Yayınları, Konya. Yunus Emre (1990) DÎVÂN-I YÛNUS EMRE, Haz. Mustafa Tatcı, Kültür ve Turizm Bakanlığı, Ankara . Trakya Üniversitesi / Edirne 2015 M.Kodaman 9. Uluslararası Sinan Sempozyumu 9th International Sinan Symposium Trakya Üniversitesi / Edirne 2015 21-22 Nisan 2015 Edirne / TÜRKİYE April 21-22 2015 Edirne / TURKEY M.Kodaman
