22 MP-013 Drosophila SMART Yöntemi ile Baz Antidepresanlarn Genotoksik Etkilerinin Belirlenmesi Elif Oral a, Halit Kzlet b, Mehmet Gürbüzel c, Zekai Halc d, Mustafa Güleç a a) Atatürk Üniversitesi Tp Fakültesi, Ruh Sal ve Hastalklar A.B.D., Erzurum, 25240, Türkiye b) Atatürk Üniversitesi Fen Fakültesi Biyoloji Bölümü, Erzurum, 25240, Türkiye c) Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum, 25240, Türkiye d) Atatürk Üniversitesi Tp Fakültesi, Tbbi Farmakoloji A.B.D., Erzurum, 25240, Türkiye [email protected] Seratonin gerialm inhibitörleri (Selective serotonin reuptake inhibitors - SSRI) birçok depresyon türüne endike olan antidepresan ilaç snfdr. Bu grup ilaçlar beyindeki sinaptik boluktaki serotonin (5-hidroksitriptamin) isimli nörotransmiter'in geri almn engelleyerek miktarn arttrmay salamaktadr. Bu maddelerin baz preklinikal çalmalarda genotoksik etkileri görülmese de, somatik mutasyona neden olup olmad konusunda yeterli çalma bulunmamaktadr [1, 2, 3]. Bu çalma da seratonin gerialm inhibitörü olarak kullanlan üç antidepresann (Fluoxetine, Citalopram ve Sertraline) muhtemel genotoksik etkileri incelenmitir. Drosophila’da kanat SMART testi kimyasal maddelerin mutajenik ve rekombinojenik aktivitelerini belirlemek için kullanlan; nokta mutasyon, delesyon, kararsz translokasyon, mitotik rekombinasyon, kromozom kayb ve ayrlmama gibi farkl genetiksel sonuçlarn ortaya konulmasnda kullanlan bir test yöntemidir. Tek bir sinek jenerasyonuna uygulanabilinmesi, hzl, ekonomik ve güvenilir bir test teknii olduu kabul edilmesi bu test sisteminin kullanm açsndan önemlidir [4]. SMART embriyonik geliim evresinde imajinal disklerin ayrlmasndan temel almaktadr. majinal diskler larval geliim esnasnda mitozla çoalp metamorfozla ergin bireyin deiik vücut yaplarn oluturmaktadr [5]. Elde ettiimiz ilk sonuçlara göre Fluoxetine (50 g) ve Citalopram (100 g) genotoksik etki göstermi, Sertraline’de her ne kadar genotoksik etki görülse de bu etki doza bal art göstermemitir. Yaptmz çalma da elde edilen veriler literatür için önemlidir. KAYNAKLAR [1] Bendele, R. A., Adams, E. R., Hoffman, W. P., Gries, C. L. and Morton, D. M., Cancer. Res. 52, 6931–6935, 1992. [2] Bozkurt, G., Abay, E., Ates, I., Karabogaz, G., Ture, M., Savran, F.O., Palanduz, S., Temocin, K. and Algunes, C., Mutat. Res. 558, 137–144, 2004. [3] Davies, T. S. and Klowe W. M., Drug. Chem. Toxicol., 21 (2) 163–179, 1998. [4] Graf, U., Würgler, F. E., Katz, A. J., Frei, H., Juon, H., Hall, C. B. and Kale, P. G., Environ. Mutagen., 6, 153–188, 1984. [5] Graf, U., Abraham, S. K., Guzmán-Rincón, J. and Würgler, F. E., Mutat Res, 402, 203–209, 1998.