The Social Validity of Joint Attention Intervention to Children with

Title: The Social Validity of Joint Attention Intervention to Children with Autism Spectrum Disorders Hatice Bilmez Elif Tekin-­‐İftar Gönül Kırcaali-­‐İftar Summary: Establishing joint attention and responding to it is one of the major problem areas in children with autism spectrum disorders. This study was designed to examine the effects of least to most prompting strategy in teaching responding to joint attention skill to preschool age children with autism spectrum disorders or pervasive developmental disorders during acquisition, maintenance and generalization levels. A multiple probe design across participants was used in the study. The study consisted of baseline, intervention, maintenance, and generalization sessions. A pilot study was conducted to shape intervention plan prior to intervention. Maintenance sessions were conducted 4 and 6 weeks after the intervention sessions and generalization sessions was conducted across persons and settings. These sessions was conducted just like baseline sessions. Pretest-­‐posttest design was used to collect generalization data. An undergraduate special education student conducted generalization sessions. Reinforcement was thinned during maintenance sessions (VR6 was used). Results showed that least to most prompting strategy was effective in teaching children with ASD to establish and/or giving response to joint attention with a third party. The results are highly promising in terms of maintenance and generalization as well. Social validity analysis was conducted in the study. The opinions of the parents towards the intervention were obtained through semi-­‐
structured interview. In addition to that social comparison, a form of social validity, was used to compare the level of responding to joint attention skills of the participants with their peers. Both assessment procedures showed that teaching establishing joint attention skill via least to most prompting is highly socially valid. Başlık: Otizm Spektrum Bozukluğu Olan Çocuklara Ortak Dikkat Becerisi Öğretiminin Sosyal Geçerliği Hatice Bilmez Elif Tekin-­‐İftar Gönül Kırcaali-­‐İftar Özet: Ortak dikkat kurma ve/veya bir başkasının ortak dikkat girişimine tepkide bulunma otizm spektrum bozukluğu olan çocuklara görülen temel problem alanlarından birisidir. Çalışmada otizm spektrum bozukluğu olan okulöncesi dönemdeki çocuklara ortak dikkate tepki verme becerilerinin öğretiminde ipucunun giderek arttırılmasıyla öğretimin etkililiği incelenmiştir. Ayrıca, bu öğretimin kalıcılık ve genelleme etkisi de incelenmiştir. Çalışmada tek-­‐denekli araştırma modellerinden kişiler arası çoklu yoklama modeli kullanılmıştır. :Çalışma başlama düzeyi, öğretimi kalıcılık ve genelleme aşamalarından oluşmuştur. Çalışma öncesinde bir pilot çalışma yürütülmüştür. İzleme oturumları uygulama sona erdikten 4 ve 6 hafta sora genelleme oturumları ise kişiler ve ortamlar arasında düzenlenmiştir. Bu oturumlar tıpkı başlama düzeyi oturumları gibi düzenlenmiştir. Genelleme verileri öntest-­‐sontest düzenlemesi ile özel eğitim alanında öğrenim gören bir lisans öğrencisi tarafından toplanmıştır. İzleme oturumlarında pekiştireçler silikleştirilmiştir (DOP6). Bulgular, araştırma katılımcılarının ortak dikkate tepki verme ve/veya kurma girişimini öğretme giderek ipucunun arttırılmasıyla öğretimin etkili olduğunu göstermiştir. Ayrıca, izleme ve kalıcılık bulguları da oldukça cesaretlendiricidir. Çalışmada sosyal geçerlik analizleri de yapılmıştır. Sosyal geçerlik verileri için ailelerle yarı-­‐yapılandırılmış görüşme düzenlenmiştir. Ayrıca, çalışmada sosyal geçerliği analiz etmek üzere kullanılan bir diğer uygulama olan sosyal karşılaştırma çalışması da yapılmıştır. Sosyal karşılaştırmada otizm spektrum bozukluğu olan çocukların ortak dikkat becerileri bu çocukların norm grubunu oluşturan normal gelişim gösteren çocukların performansları ile karşılaştırılmıştır. Çalışmada sosyal geçerlik amacıyla yürütülen her iki uygulamanın verileri birbirleriyle tutarlılık göstermektedir ve bulgular ipucunun giderek arttırılmasıyla öğretim ile otizm spektrum bozukluğu olan çocuklara ortak dikkat kurma ve ortak dikkat girişimlerine tepkide bulunmanın sosyal geçerliğinin yüksek olduğunu gösterir niteliktedir.