Kaybettiğimizi Bulma Yolunda Öykü okumayı her zaman

Kaybettiğimizi Bulma Yolunda
Öykü okumayı her zaman sevmişimdir, olaylar çabuk gelişir ve sonların, sonunda da
kazanan iyiler olur. Bu yüzden Oscar Wilde’ın kısa öykülerden oluşan Mürver Ağacına hızlı
ve istekli bir şekilde giriş yaptım. Kitaptaki öyküleri okurken, kendi kendime ben bu öyküyü
bir yerden hatırlıyorum dedim sürekli içimden. Muhtemelen çocukluğumda annemler
tarafından anlatılmışlardı ya da önceden okuduğum ama tam hatırlayamadığım, aklımda
sadece bazı kısımları kalan bazı öykülerle bağlantı kurdum tam emin değilim, ama bu
tanıdıklık öyküleri okurken yüzümün gülmesine neden oldu. Sanki eski bir tanıdıkla uzun bir
süre sonrasında tekrar karşılaşmak gibi. Bu tesadüf de başlangıçtaki isteğime eklenince
sayfalar su gibi aktı ve kitap da ileride yine mutlu bir tesadüf yaratması ümidiyle rafa
kaldırıldı. Kitaptan geriye de aklımda öykülerde sürekli bahsedilen erdem ve ahlak kavramları
kalbim de ise iyilik duygusu kaldı.
Erdem, bence insanların kalbinin sesini dinlemesi ve onun yolunda ilerlemesidir.
İnsana sınırlarını beyni koyar ve onu kalbinin yolundan uzaklaştırır. Fakat, erdem başka
düşünceler işin içine girince anılmayacak kadar yücedir, bu düşünceler ister iyi olsun ister
kötü. Çünkü erdem, akıllıca olduğu için yapılan bir hareket değildir, bir yasa ya da birisi öyle
dediği için yapılan bir hareket değildir, erdem cennete gitmek için yapılan bir hareket değildir.
Erdem, insanın ruhunu takip ederek doğru olanı yapmasıdır ve eğer insan ruhunu bir işin içine
katıyorsa bu iş mutlaka doğrudur. Çünkü, ruh yanlış yapmayacak kadar değerlidir. Tıpkı
Oscar Wilde’ın “Balıkçı ve Ruhu” öyküsünde bahsettiği gibi ruhumuzun sınırları yoktur ona
sınırları bedenimiz koyar ve onu isteklerimiz ve düşüncelerimiz kirletir.
Para hırsı gözümüzü boyamış durumda ve kendimizden ya da çevremizden başkasını
düşünmüyoruz. Fakat, para hayatımızdaki en değerli şey değil ve dünya da sadece
çevremizden ibaret değil bunu anlamamız gerekir. Kafamızı artık kaldırmalıyız ve
düşünmeliyiz, dünyadaki bu kadar açlık, mutsuzluk ve tüm kötü şeyler neyden
kaynaklanıyor? İyilik eksikliğinden mi yoksa erdem eksikliğinden mi? Erdem dünyadaki
kötülükleri ortadan kaldırabilir fakat iyilik değil. Wilde’ın da “İyilik Yapan” öyküsünde
yazdığı gibi yaptığımız iyilik başka kötü sonuçlar da doğurabilir, çünkü iyilik akıl işin içine
katılarak ve bazı sonuçlar göz önüne alınarak yapılır. Erdem ise bu dünyadaki en kıymetli şey
olan ruhumuzla ve her türlü düşünce ve beklentiden bağımsız olarak gerçekleşir,
hayatımızdaki en kıymetli şeyin hata yapması mümkün müdür? Dediğim gibi erdem her türlü
düşünceden bağımsız olmalıdır, örümcek ve ipek böceği, ikisi de ağ örer. Peki hangisi daha
erdemlidir? Peki erdemsizlik bir suç mudur ve bir insan erdemsiz olduğu için cezalandırılmalı
mıdır? Oscar Wilde’ın “Yıldız Çocuğu” adlı öyküsü bana her insanın ikinci bir şansı daha hak
ettiğini gösterdi. Bazıları erdemli birileri olarak doğarlar ve bu erdemlerini yaşları ilerledikçe
kaybederler, bazı insanlar erdemsiz olarak doğarlar ve ölürler, az bir insan erdemli kişiler
olarak doğar ve erdemli bir şekilde hayatlarını sürdürürler ve çok az insan ise erdemsiz olarak
doğmalarına rağmen sonradan erdem kazanırlar. Bir kişi erdemden yoksun olarak doğabilir,
fakat her zaman içinde erdeme ulaşabilecek potansiyel vardır, çünkü içinde bir yerlerde
ruhunda bu duygu saklıdır ve yaşadıkları sayesinde içinde gerçekte var olan erdem açığa
çıkar. Kısaca her insan erdem duygusuyla doğar fakat bazılarında bu duygu derinlere
saklanmıştır. Biz her zaman erdemli olarak doğan ve ölen kişileri övmüşüzdür fakat asıl
övülmesi gerekenlerin erdem duyguları saklı olarak doğan ve bu duygularını sonradan ortaya
çıkaranlar olduğunu görememişizdir. Kolay olanı takdir etmişiz zor olanı yapana sırt
çevirmişizdir. Hatta çoğu zaman insanların zor olanı başarmalarına izin vermemişizdir, onlara
bir şans daha vermemişizdir. Yıldız Çocuğu’nda olduğu gibi bir şans daha verildiğinde bir
insan çoğu şeyi iyi yönde değiştirebilir.
Günkut AĞABEYOĞLU Oscar Wilde – Mürver Ağacı