türkiye uçuruma sürükleniyor

BİZDEN SÖYLEMESİ -2
TÜRKİYE
UÇURUMA
SÜRÜKLENİYOR
AHMET AKGÜL
2
İÇİNDEKİLER

Önsöz: Egemenlik Giderken Laiklik Tartışılıyor ................................................................... 5
1- ABD Türkiye’yi Kuşatıyor ............................................................................................................. 10

Bu Kuşatmanın Kırılması Gerekiyor ......................................................................................... 16

Türkiye Irak Batağına Çekiliyor ................................................................................................ 24

Acı Gerçek Ürkütüyor! .............................................................................................................. 29

Siyonist Hedefler AKP Üzerinden yürütülüyor ......................................................................... 37
2- Siyonist Sömürüye Yeşil Sermaye kılıfı Geçiriliyor .................................................................. 48

Sorostan Nasıl Para alınıyor? .................................................................................................. 54

Türkiye Muz Cumhuriyetine Çevriliyor ..................................................................................... 59

Türk Sermayesi Taşeronlaşıyor ve Doların Sonu Yaklaşıyor ................................................. 63

“Dolar” Boşalıyor, Fındık Ucuzluyor! ........................................................................................ 70
3- İran Viran Olursa, Sıra Türkiye’ye Geliyor .................................................................................. 74

İran Bunalımı ve Doğalgaz Vanası........................................................................................... 78

Kıbrıs Satranç Tahtası ve Strateji Hatası ................................................................................. 87

Türkiye Kaosa Sürükleniyor ..................................................................................................... 91

Kuş Gribini Kim Çıkarıyor? ....................................................................................................... 95
4- ABD Şahinleri Türkiye’de Şerif mi Değiştiriyor? ..................................................................... 104

ABD’nin Şeytanlığı Bitmiyor ................................................................................................... 107

Şiilerin Ziyaretleri, AKP’nin Şaibeleri Mide Bulandırıyor ........................................................ 112

Irak’ta Aşağılık Provokasyonlar Sürüyor ................................................................................ 115

Talabani’den Talimat Almak Yakışıyor ................................................................................... 123

Türkiye Üzerindeki Karanlık Oyunlar ve Kiralık Piyonlar........................................................ 127
5- İbrahim Yolu mu, Abraham Oyunu mu? ................................................................................... 131

Diyalog Değil Dejenerasyon ................................................................................................... 137

İran Macerası ve Diyalogcuların Marazı ................................................................................ 152

İsrail’in PKK Sevgisi ............................................................................................................... 156

Kahpeliğin Karnesi ................................................................................................................. 164
6- NATO’dan Çıkmayı Tartışmalı ................................................................................................... 170

Haçlının NATO’su mu, Şeytanın Şatosu mu? ........................................................................ 177

Türk Ordusuna Paşa mı, NATO’ya Maşa mı Aranmıştı? ....................................................... 178

Hedef Büyükanıt mıydı, Yoksa Milli Direnişi Boğmak mıydı? ................................................ 186
7- Türk ve Amerikan Ekonomilerinin Birlikte Çöküşü ................................................................. 192

Türkiye IMF İle Nereye ........................................................................................................... 195

TESEV İhaneti ve Avrasya Seçeneği ..................................................................................... 202

TESEV’in Anketi ve Tereslerin Etiketi .................................................................................... 212

Bari Merkez Bankası Amerika’ya Taşınsın ............................................................................ 217
8- AKP’nin Akrepliği Patrik’in Ekümenliği .................................................................................... 222

AB’cilik Hem Gericilik, Hem Kahpeliktir .................................................................................. 229

Asıl Suçlu ve Sorumlu Olan, Bu Hükümettir! ......................................................................... 237
3

Laikliği Laytlaştırmak mı, Kartlaştırmak mı? .......................................................................... 239

Karikatür Küstahlığı ve AKP’nin İktidarsızlığı ......................................................................... 246

Papa Niye AKP Hayranı ......................................................................................................... 253

Papa’nın Utanmazlığı ve İslam’a Karşı Siyonist-Haçlı İttifakı ................................................ 259

Papa’nın Papazlığı ve Yeni Roma Pazarlığı .......................................................................... 265
9- Türkiye Kuzey Irak Batağı ve “Türk Saddam” Oluşturma Hazırlığı ....................................... 273

Kıbrıs ve Kerkük İsrail’e mi? ................................................................................................... 282

Kıbrıs “Yavru Vatan” Değil Vatandır! ...................................................................................... 290

Somali Kan Kusuyor, Bütün Dünya Susuyor ......................................................................... 296

Yalan Propaganda Amerika’yı ve Amigolarını Kurtaracak mı? .............................................. 300

Irak Amerika’nın Çanakakale’sidir .......................................................................................... 306

Irak’a Girilebilir, Ama ABD İle Değil........................................................................................ 316
10- Derin Devlet Senaryosu ve Hamas ........................................................................................... 335

Hamas Filistin Halkın Hamisidir ............................................................................................. 338

Hamas İhanete Zorlanıyor ...................................................................................................... 345

Hırıstiyan Cemayel Suikastı Bir Siyonist Senaryodur ............................................................ 350

Fransa İsyanının Perde Arkasında Kim Sırıtıyor? .................................................................. 357
11- İran Turandır ................................................................................................................................ 364

İran Karşıtlığı ve İsrail Uşaklığı .............................................................................................. 367

Laiklik Laklakçılığı ve İsrail Şakşakcılığı ................................................................................ 370

BOP: ABD’nin Kehaneti, AKP’nin İhaneti Oluyor ................................................................... 377

Lübnan Macerası ve Sonrası Düşündürüyor ......................................................................... 385

Büyük İsrail, Lübnan ve Ilımlı İslam ........................................................................................ 391

Amerika’nın Irak Batağı ve Siyonistlerin Başkanlık Atağı ...................................................... 403
12- ABD, Karadeniz’e Yerleşiyor ..................................................................................................... 412

Filistin Sorunu, İsrail’in Sonu .................................................................................................. 423

Türk Ordusu İsrail Korucusu mu? .......................................................................................... 432

Sezer’in İsrail Ziyareti Olumlu mu? ........................................................................................ 437
13- Sorun PKK mı AKP mi? .............................................................................................................. 443

BM PKK’yı Muhatap Alıyor ..................................................................................................... 450

Başbakan Boşuna Hava Atıyor ............................................................................................ 454

PKK Peşmergeleşiyor ............................................................................................................ 458

PKK Pazarlığı ve Hıyanet Mezarlığı ....................................................................................... 462
14- AKP Önünü Göremiyor .............................................................................................................. 470

Türkiye Bizanslaşıyor ............................................................................................................. 475

Kıbrıs İçin İçin Kaynıyor ......................................................................................................... 480

Kıbrıs Lokma Lokma Gidiyor .................................................................................................. 485
15- Karanlık Senaryolar .................................................................................................................... 490

Kirli Derin Devletin, Pislik Gelirleri konuşuluyor ..................................................................... 496

Zerkavi Katlolundu, Irak Kurtuldu mu? ................................................................................... 500

Keşke Kenan Evren Kadar Olsalar ........................................................................................ 503
16- Türkiye-ABD İlişkileri ve Milli Çıkarlarımız ............................................................................... 509
4

Enerji Sorunlarımız ve Çıkış Yollarımız.................................................................................. 512

İslam Dünyası-Rusya İşbirliği ................................................................................................. 517

Doğu Dayanışması ve İslam’ın Uyanışı ................................................................................. 524

Siyonist Çete İkiye Çatladı ..................................................................................................... 528

Bu Ülke Sahipsiz mi? ............................................................................................................. 535

Mossad ve Mosha’ya Tavsiyemiz .......................................................................................... 539

İsrail’in Gerçek Hedefi İran mı, Türkiye mi? ........................................................................... 546

Pusulasız ve Projesiz Türkiye ................................................................................................ 558
17- Ahmet Akgül ve Kitapları ........................................................................................................... 572
5
ÖNSÖZ
EGEMENLİK GİDERKEN LAİKLİĞİ TARTIŞMAK
AB’ye eyalet olmak hatırına, egemenliğimiz elden gidiyor, etkili ve yetkili zevattan, nefes
çıkmıyor!...
Türkiye’yi federasyonlara ayıran haritalar, hem de stratejik patronumuz Amerika tarafından ve
üstelik NATO toplantılarında sergileniyor, hiç ses çıkmıyor!”...
Vatan topraklarımız, fabrikalarımız, stratejik yatırımlarımız yabancılara satılıyor. Geleceğimiz ve
güvenliğimiz karartılıyor. Maalesef dur diyen bir teres çıkmıyor!
Patrik ekümenleşiyor. İstanbul “Vatikanlaşıyor, gençler Hıristiyanlaşıyor. Ahlak ve aile hızla
yozlaşıyor, işsizlik ve sefalet, felakete yaklaşıyor, ama bizim “devletli”lerimiz bunları dert ve stres
edinmiyor, olumlu ve onurlu bir hareket ve heves görülmüyor!..
Hükümetiyle muhalefetiyle, yargı yetkilisiyle cumhur reisiyle, herkes oturmuş, laikliği ve irtica
tehlikesini tartışıyor...!?
Bu marazlı ve maksatlı tavır, Mustafa Kemalin ikaz ve işaret ettiği “Gaflet, dalalet, hatta
hıyanet” manzarasını hatırlatıyor.
Ve kesinlikle anlaşılıyor ki; Yeni ve milli bir devrim ve değişim gerekiyor. Halkımızı sömürmek ve
sindirmek üzere kurulan sistem, artık çivi tutmuyor. Ve ne demokratiklik numarası, ne laiklik yaması, bu
yırtığı kapatmaya yetmiyor. Çünkü demokrasi ve laiklik, amaç değil, araçtır... Amaç; Ülkenin bağımsızlığı,
devletin bekası ve milletin huzur, hürriyet ve refahıdır.
Amerika’nın gizli sömürgesi ve çağdaş kölesi, Avrupa’nın eyaleti ve arka bahçesi, siyonist
İsrail’in bölge bekçisi olalım, ama laik ve demokratik kalalım!...?
İşte bu kafa karanlıktır, bu anlayış sakattır, bu yaklaşım, ruhsal ve sosyal bir hastalıktır.
Halbuki önce; Milli, haysiyetli ve adil bir devlet olmalıyız. İşte laiklik ve demokrasi bundan
sonradır.
Önce, Ekonomik ve teknolojik her yönden kalkınmış, psikolojik ve stratejik üstünlük ve
bağımsızlığını kazanmış, vatandaşlarına inandığı gibi ve insanca yaşama şartlarını sağlamış bir
Türkiye’yi hazırlamalıyız. Çünkü laiklik ve demokrasi, bu amaçlar için sadece bir araçtır.
Öncelikle ve özellikle korunması gereken, Aziz vatanımızın bütünlük ve bekası, insanımızın
özgürlük ve onurlu yaşam haklarıdır.
Yoksak birinci derecede, Laikliği korumak isteyenler, acaba bu kılıf altında kendi çıkarlarını ve
şeytani çarklarını mı korumak telaşındadır?
Bir ülkede İktidar Kurmaylarının, Yargıtay’ın ve Cumhurbaşkanının laiklik anlayışı bile
çelişiyorsa, bu kavramın hukuki tanımı kaçınılmazdır.
Laiklik, vatandaşın dinine müdahale etmek, mukaddesatını hor görmek, karşısına geçip fasa fiso
felsefeleri savunmak değildir. Böyle olmadığını anlamak için sakin kafa ile sadece hukuka müracaat etmemiz
yeterlidir. Cumhurbaşkanı, “Evrensel laiklik bizi bağlamaz” mealinde bir yoruma dayanıyor. “Her ülkenin
içinde bulunduğu şartlar farklıdır, o yüzden farklı laiklik anlayışları ve bize özgü bir laiklik uygulama
normaldir” sonucuna varıyor. “Hangi anlayış” sorusunu yöneltip bir tanımı istediğiniz zaman, “laikliği yeniden
tanımlamaya kalkmak” suçunu işlenmiş sayıyor. Ortada akla zarar bir tutarsızlık var. Bu tutarsızlığı
çözdüğümüz zaman, her konuda ortak bir mutabakata varabiliriz. Cumhurbaşkanı’nın cümlesi aynen söyle:
“Dini ve dini anlayışları tümüyle farklı ülkelerde, laiklik uygulamasının aynı anlam ve düzeyde olması
beklenemez” Cumhurbaşkanı açıkça, insan haklarının laikliğin en sınırlı ve zararlı tanımına bile zıt bir
laiklikten bahsediyor. Dini esaslar göre devlet kurmak ile, mevcut dinlere göre şekillenen laiklik prensibi
arasında yaklaşım olarak ne fark bulunuyor? Böyle laiklik olur mu?
Birlikte yaşamanın beraberinde getirdiği sorunları konsensüsle çözmek için geliştirdiğimiz
6
yöntemin adı hukuktur. Yargıtay Başkanı, “Laikliği yargı korur.” derken, bir hukuk prensibi olan
laikliğin de yer aldığı hukuk düzeninin, disiplinli ve barış içinde yaşayan bir topluma ve o toplumun
sahip çıktığı sağlam bir kamu düzenini sağlayacağına işaret ediyor. Herkes hukuka riayet ederse,
laikliği korumaya ihtiyaç kalmaz, tersine laiklik kendisini korumaya kalkanları korumaya başlar.
Bir ülkenin, Cumhurbaşkanı, Meclis başkanı, Yargıtay Başkanı, başbakanı gibi devletin en üst
makamları bile, laikliği çok farklı ve aykırı biçimde tanımlıyor ve ortak bir karar ve kanaate
varamıyorsa, artık bu kavramın ilmi, insani ve hukuki bir tanımının yapılması ve anayasaya yazılması
kaçınılmaz bir ihtiyaçtır.
Mustafa Kemalden sonraki, Cumhuriyet tarihinin kayıp ve karanlık yıllarında, adeta milli
kimliğimiz ve manevi karakterimiz kökünden kazınmaya ve karartılmaya; milletimiz, tarihine
yabancılaştırılmaya; milli gurur, onur ve şuur kaynaklarından, dilinden ve dininden sistematik bir
husumet ve kasıtla (ajitasyonla) koparılmaya-uzaklaştırılmaya çalışılmıştır. Bu süreçte özelikle
örselenen ve körletilmek istenen ise İslam’dır. Maalesef, Laiklik; İslam düşmanlığına geçirilen bir kılıf
haline getirilmiştir.
Müslüman Türk milleti, milli kültüründen ve manevi değerlerinden koparılmaya ve maksatlı olarak
yozlaştırılmaya çalışılmıştır. Konuyla ilgili olarak, 26.03.2005 günü Kanal Türk’te (kt) konuşan yazar Atilla
ilhan aynen şunları söylemiştir:
“Halk Partisi, İngiltere ile yapılan anlaşmadan sonra Halk Evleri ve Köy enstitülerini kurarak,
buralarda Yunan-Latin-Grek kültürünü yaymaya ve bütün halka ve gençlere, bu kültürü anlaşılmaya
çalıştı. Diğer taraftan yavaş, yavaş Gazi’nin (Atatürk’ün) yolundan da ayrılmaya ve uzaklaşmaya
başladı. Zaten bu dönemde (1938-1950) Kaymakamlar Halk Partisi’nin ilçe başkanı, valilerde il
başkanıydı. Parti ve devlet birbirine karıştı. Bu haliyle yönetim faşistti ve Totaliterdi. Batılılar bu tür
icraatları tasvip, tercih ve teşvik ediyor, ancak Türkiye’yi aralarına almak istemiyorlardı. Zira, Atatürk,
kültür ve medeniyet yönünde değil; Endüstriyel ve teknik ilerleme-gelişme yanlısı bir “batı’cı”lığa
yatkındı. Yoksa hiçbir zaman teslimiyetçi ve taklitçi olmamıştı.
Bu yorgun ajitasyon, (milli-manevi temelinden koparılma, dinden uzaklaştırma-yozlaştırma) çabaları
sonucu hasıl olan boşlukta varılan nokta şudur: İlk önce yoğun bir devrim simsarlığı, bunu takip eden kesif
bir din tüccarlığı… Böylece İnönü döneminden miras eğilim-eğitim ve alışkanlıklar hortlatılarak, kaldığı
yerden devam ettirilmiş, sağlıklı, akılcı ve çoğulcu demokrasi ve fazilet anlamında Cumhuriyet’ yerine; “Halka
rağmen halkı yönetme ve yönlendirme” gibi adalet, ahlak, demokrasi, hukuk ve çağ dışı, ilkel bir zihniyet
hakim unsur hale gelmiştir. Bununla birlikte;
Atatürk döneminde kesilen misyonerlik faaliyetleri yeniden başladı ve giderek çoğaldı. Bütün
Anadolu'ya yayıldı. Köşe-bucağa, hattâ köylere kadar uzandı. Buna paralel olarak başlayan, sözde 'dinler
arası diyalog' Vatikan damgalı tapınak şövalyelerinden de destek alarak, bütün ülkeyi kapladı. İslâm dininde
büyük günah ve şiddetle kaçınılması gereken haramlardan olmasına ve kanunen yasak sayılmasına rağmen:
Sahtecilik, yalan, talan, hırsızlık, yolsuzluk, rüşvet, iltimas ve nüfuz ticareti aldı yürüdü. Yolsuzluk yoksulluğu,
yoksulluk cehaleti, cehalet felâketi getirdi. Anarşi, terör, gasp, irtikap ve kap-kaç olayları ülkeyi sardı.
Namussuzluk ve ahlâksızlık geçer akçe haline geldi. Krizler birbirini kovaladı.
Burada şu gerçeğin altını önemle çizmek gerek: Kainatta var olan ilk ve tek din islamiyet’tir. İslam’ı
cihana yaymak şerefi de Türk milletinindir. Bu ve benzer pek çok nedenle, “her Türk Müslüman’dır.
Müslüman olmak ve Müslüman kalmak zorundadır.” Aksi taktirde Macarlar, Bulgarlar ve daha nice örnekleri
gibi Türklükten uzaklaşır. Yozlaşır. Çünkü insan fıtratına uygun olan tek ilahi kaynak ve Hakikat İslamiyet’tir.
Burada Atatürk’ün; din, ahlak, laiklik, kadın ve aile hakkındaki görüşlerini ve Türk milletine “vasiyet”
niteliği arz eden sözlerini hatırlatmak isteriz.
“Manevi kuvvet, özellikle ilim ve iman ile yüksek bir şekilde gelişir.
Allah birdir. Şanı yücedir. Peygamber Efendimiz Hazretleri, Allah tarafından insanlara, dini
gerçekleri duyurmaya memur ve elçi seçilmiştir. Bunun temel esası hepimizce bilinmektedir ki, yüce
7
Kuran'daki anlamı açık olan ayetlerdir. İnsanlara feyiz ruhu vermiş olan dinimiz, son dindir. En
mükemmel dindir. Çünkü dinimiz akla, mantığa, gerçeğe tamamen uyuyor ve uygun düşüyor. Eğer
akla mantığa ve gerçeğe uymamış olsaydı, bununla diğer ilâhi tabiat kanunları arasında çelişki olması
gerekirdi. Çünkü, tüm evren kanunlarını (maddi ve manevi âlemin kurallarını) yapan Allah’tır. 1
"Hazreti Peygamber Efendimiz, bütün Müslümanların ve kutsal kitap sahiplerinin bildiği üzere,
Allah tarafından, dini gerçekleri insanlık dünyasına duyurmaya ve anlatmaya memur edilmişlerdir ve
ismi peygamberdir. Yani, kutsal ve doğal haberleri ulaştırmakla görevlidir. Ulu Allah, Kur'an-ı
Keriminde kendisine emirlik, saltanat ve taç vermiş değildir. Hükümdarlık vermiş değildir. (İslam
toplumunun başında imani ve ahlaki sorumluluğu yanında, elbette siyasi ve hukuki konumu da
tabiidir.) Peygamberlik vazifesi ile gönderilmiştir. Tabiatıyla, gerçek vazifesini tamamen kavramış
olan Cenab-ı Peygamber, bütün dünya insanlarına hakikat mesajını duyurdu. Hepinizce bilinmesi
lâzımdır ki, o devirde, meselâ doğuda bir İran devleti, kuzeyde bir Roma İmparatorluğu vardı. Diğer
kabileler ve kurulu devletler vardı ve Cenab-ı Peygamber (bu) devletlere gönderdiği peygamberlik
mektuplarında buyurmuşlardır ki; Allah birdir ve ben O'nun tarafından, size gerçeği anlatmakla
vazifeliyim. Hak Dini, İslâm dinidir. Ve bunu kabul ediniz... ve hattâ ilâve etmiştir, Ben size, Hak Dini'ni
kabul ettirmekle zannetmeyiniz ki, sizin milletinize, sizin hükümetinize el koymuş olacağım. Siz, hangi
hükümet yapısında ve hangi durumda bulunuyorsanız, o yine aynı kalacaktır. Yalnız hak dinini kabul
ediniz ve koruyunuz.”2
“Türk milleti daha dindar olmalıdır, yani bütün sadeliği ile dindar olmalıdır demek istiyorum.
Dinimize, bizzat gerçeğe nasıl inanıyorsam, ona da öyle inanıyorum. Bilime ters, ilerlemeye engel
hiçbir şey kapsamıyor. Halbuki, Türkiye'ye bağımsızlığını veren bu asil Asya milletinin içinde daha
karışık, suni, boş inançlardan ibaret, taklitçi bir din daha vardır. Fakat, bu cahiller, bu zavallı kimseler
sırası gelince, aydınlanacaklardır. Onlar aydınlığa yaklaşamazlarsa, kendilerini köleliğe mahkûm
etmişler demektir. Onları kurtaracağız.3
“Din lüzumlu bir müessesedir. Dinsiz milletlerin devamına imkân yoktur. Yalnız, şurası var ki,
din Allah ile kul arasındaki samimi inanç ve bağlılıktır.4
Büyük bir inkılâp yaratan Hazreti Muhammed'e beslenilen sevgi, ancak O'nun koyduğu fikirleri,
esasları korumak ve uygulamakla mümkündür. 5
Vatandaşları içinde, çeşitli dinlere mensup unsurlar barındıran ve her din mensubu hakkında
âdil ve tarafsız tutum ve davranışla yükümlü bulunan ve mahkeme’lerinde vatandaşları ve yabancılar
hakkında eşit adalet uygulamakla vazifeli olan bir hükümet, fikir ve vicdan hürriyetlerine uymaya
mecburdur.6
"Türk Kadını Nasıl Olmalıdır? "Türk Kadını dünyanın en aydın, en özverili ve en ağır başlı kadını
olmalıdır. Ağır sıklette değil; Ahlâkta ve erdemde olgun ve onurlu bir kadın olmalıdır." —“Türk kadınının
vazifesi, Türk'ü asli zihniyetiyle ve azmiyle korumaya ve müdâfaaya kararlı nesiller yetiştirmektir. Milletin
kaynağı ve sosyal hayatın esası olan kadın, ancak faziletli olursa bu vazifesini yapabilir. Her halde kadın, çok
yüksek konumda olmalıdır."7 "Kadınlık meselesinde şekil ve dış görünüş ikinci derecededir. Asıl mücadele
sahası, kadınlarımız için şekilde ve kıyafette başarıdan çok, asıl başarılı olunması gereken saha (kadınların)
nur ile irfan ile "Gerçek Fazilet" ile donatılmasıdır, Ancak, bu şekildedir ki, çocuklarımız memlekete yararlı (ve
hayırlı) birer vatandaş ve mükemmel birer insan olurlar." 8 "Şehirlerimizdeki kadınlarımızın giyinme ve
kapanmalarında iki şekil meydana çıkıyor: Ya aşırı taşkınlık, ya da aşırı kapalılık görülüyor. Ya, ne olduğu
(1923-Atatürk' ün S. ve D., Cilt: 2 - Türk İnkılâp Tarihi Ens. Yayını, 1952 )
(1923-G. M. Kemal Atatürk'ün Eskişehir-İzmit Konuşmaları, Arı İnan-Türk Tarih Kurumu, 1982)
3 (Atatürk'ün Söylev ve Demeçleri, Cilt: 3-Türk İnkılâp Tarihi Enstitüsü Yayını, 1954)
4 (1930-Nutuk, Cilt: 3 Mustafa Kemal Atatürk, Türk Devrim Tarihi Enstitüsü Yayını-1960)
5 (1930-Şemsettin Günaltay, Ülkü Dergisi-Sayı: 100-1945)
6 (1927-Nutuk, Cilt: 2, M.K.Atatürk-Türk Devrim Tarihi Ens. Yayını, 1960)
7 (Atatürk, Söylev ve Demeçler-T.D.K. Ens. 1989-Sayfa: 242/294)
8 (1923-Nutuk, 153-154 ve F. Atatürk ve Atatürk'ün Hususiyetleri, S: 74 H.Rıza Soyak)
1
2
8
bilinmeyen çok kapalı, çok karanlık bir dış şekli gösteren giyim, yahut Avrupa'nın en serbest balolarında bile
dış giyim olarak gösterilmeyecek kadar açık bir kıyafet... Bunun her ikisi de şeriatın tavsiyesi, dinin emri
dışındadır. Bizim dinimiz kadını o tefritten ve bu ifrattan uzak tutar. O şekiller dinimizin gereği değil,
muhalifidir."9 "Onun için, medeni topluluklarda erkek daima kadına hürmet etmek zorundadır."10
“Din gereği olan örtünmek, kısaca açıklamak gerekirse, denebilir ki: kadınlara külfet
yaratmayacak ve terbiyeye aykırı olmayacak şekilde basit ve sade olmalıdır. Örtünme şekli kadını
hayatından, varlığından ayıracak bir şekilde olmamalıdır. Dini örtünme, kadınlar için zorluk
yaratmayacak, kadınların sosyal hayatta, ekonomik hayatta, ilim hayatında, erkeklerle birlikte
çalışmasına engel olmayacak şekilde kolay olmalıdır. Bu basit şekil, toplumumuzun ahlâk ve
terbiyesine aykırı değildir. Kadınlarımızın, genel görevlerde üzerlerine düşen paylardan başka;
Kendileri için en önemli, en hayırlı ve en faziletli vazifelerden biri de, "İYİ ANNE" olmaktır... Bu günün
anaları için en kutsal görev: gerekli özelliklere sahip evlât yetiştirmek, evlâtlarını bugünkü hayat için
faal bir unsur hâline sokmaktır. Bu da kadınlarımızın "pek çok yüksek niteliği" taşımalarına bağlıdır.
Bu sebeple; Kadınlarımız, hattâ erkeklerden daha çok aydın, daha çok verimli, olgun, daha fazla bilgili
olmaya mecburdurlar. Eğer gerçekten "milletin anası olmak istiyorlarsa" böyle olmalıdırlar.11
Bu millet, esas terbiyesini aileden almaktadır. Türk milleti, öyle “Ana”lara sahiptir ki, her devrin
büyük adamlarını bu analar yetiştirmiştir. Türk kadını, daha yüksek nesiller yetiştirmeye kabiliyetlidir.
Türk kadını dünyanın en aydın, en faziletli ve en ağır başlı kadını olmalıdır. Milletin kaynağı, sosyal
hayatın esası olan kadın, "ancak faziletli olursa" görevini yerine getirebilir. Her halde kadın çok
yüksek bir konumda olmalıdır.12
“Hiçbir ulus yoktur ki, ahlâk temellerine dayanmadan yükselsin.13 Ahlâk kutsaldır; Çünkü aynı değerde
eşi yoktur ve başka hiçbir çeşit değerle ölçülemez. Ahlâk kutsaldır. Çünkü en yüksek ve gerçek ahlâkın
sahibi bir varlığa aittir. O varlık, yalnız ve ancak, milli şuur ve sorumluluğa sahip toplumdur. Bu toplumun
ahlaki değerlerinden başka bir varlık yoktur. Gerçek ahlâk, Tanrı katında belirlenmiş, Peygamberle öğretilmiş
ve bir toplumla birleşmiştir. Çünkü vicdanlarımız üzerinde etkili olan ruhi hayat, toplumun fertleri arasındaki
niyetler ve bu niyetlere olan tepkilerden oluşur. Hakikatte toplum, en yoğun fikri ve ahlâki faaliyetlerin odak
noktasıdır.14
“ÇOK NAMUSLU OLMALIDIR! Şimdiye kadar yapılmış bulunan hataların en büyüğü, bilhassa
teşebbüs sahiplerimizin, aydınlarımızın ve özellikle bilginlerimizin en büyük günahı namuslu olmamaktır.
Milletin karşısında namuslu olmak, ilkeli, karakterli ve dürüst hareket etmek lâzımdır. Milleti aldatmayacağız.
Millete daima ve daima gerçeği söyleyeceğiz. Belki hata ederiz. Gerçek zannederek yanılmış olabiliriz. Fakat
millet onu düzeltsin! Kendimizi kimsenin üzerinde görmeğe de hakkımız yoktur. Onurlu ve sorumlu
davranmak ve esaslı olmak lâzımdır. Yapacağımız her şeyin bir anlamı ve bir nedeni olması gerekir. Bütün
dünya bilsin: Yeni Türkiye ne yapıyor, hangi esas üzerine yürüyor? Gerçekte aldatmak kolay değildir. Hiçbir
zaman medeniyet dünyasını aldatabileceğimizi zannetmeyiniz. Böyle bir zan, dünyanın en büyük yanılgısı
içinde bulunduğumuzu göstermekten başka bir neticeye varamaz.15
Birbirimize daima gerçeği söyleyeceğiz. Felâket veya saadet getirsin, iyi veya kötü olsun, asla
gerçekten ayrılmayacağız.16
Biz daima gerçeği arayan ve onu buldukça ve bulduğumuza inandıkça ifadeye cesaret eden
adamlar olmalıyız.17
(21.Mart. 1923 - Söylev ve Demeçler, Cilt: 2 T.D.T.E. Yayını, 1989-S: 155-156/294)
(N. Ahmet Banoğlu, Nükte-Fıkra ve Çizgilerle Atatürk - Kitap: 2, Sayı: 136)
11 (1923-Söylev ve Demeçler, S: 150-153)
12 (Kemal Atatürk ve Milli Mücadele Tarihi, Enver Ziya Karal/1925-Nutuk, S: 234-235)
13 (Atatürk, 30.Ağustos. 1926, Nutuk Cilt: 2, T.D.T.E. Yayını, 1989 S: 4)
14 (1929-Medeni Bilgiler, M.K.Atatürk'ün El Yazıları, Prof. Afet İnan)
15 (1923-E.-İzmit Konuşm. A. İnan)
16 (1925-Nutuk, Cilt:2)
17 (1931-Sümerbank Dergisi.,. Cilt:3 Sayfa: 29, 1963-Uluğ İğdemir)
9
10
9
Şimdi Sn. Cumhurbaşkanı Sezer’e göre bu sözlerin sahibi olan Atatürk; Gerici ve çağdışı fikirli
midir? Laikliğe aykırı mı hareket etmiştir? Kadınların “dinin emrettiği ölçülerde” ama sade bir şekilde
örtünmeleri gerektiğini bildirmekle “yobaz”lık mı sergilemiştir? Ya da Atatürk, din istismarı yapan
birisi midir? Yoksa Sn. Cumhurbaşkanı, AKP’ye ve din istismarcısı kesimlere mazeret ve meşrutiyet
kazandırdığının farkında değil midir?
Sn. Eygi’nin belirttiği gibi, Türkiye dışında dünyada, anayasalarında laiklik yazılı olan “laik
sistemli” ciddî ve demokrat bir devlet vardır; Fransa…
Fransa’ya ve Portekiz’e bakılsın, o iki devlet laikliği nasıl anlıyor, nasıl tanımlıyor, nasıl
uyguluyor? Laiklik bize Fransa’dan ithal edilmiş bir kavram ve kurum değil midir? Orada nasıl bir
laiklik vardır, incelenmesi gerekmez mi? Bizim laikliğimizde, devletin Diyanet İşleri Başkanlığı
isminde, müslümanların dini işleriyle ilgilenen resmî bir genel müdürlüğü vardır. Bu dairenin
başkanını devlet seçer ve isterse değiştirip, yerine başkasını getirir. Katolik Fransa’da resmî bir
“Katolik Din İşleri Dairesi” veya başkanlığı var mıdır? Hayır, orada Katolik kilisesi hürdür. Fransa
devleti Roma’daki Vatikan ile bir anlaşma imzalamış ve Katolikleri, kendi din işlerini idare etmek
konusunda tamamen serbest bırakmıştır. Laik Fransa’da devlet; din işlerine, kiliselere, papazların
tâyinlerine, din hizmetlilerinin maaş ödenmesine doğrudan doğruya karışmaz. Laik Türkiye’de ise
devlet bütün İslâmî hizmet ve faaliyetlere doğrudan doğruya karışır. Çünkü 1. Resmî bir Diyanet
dairesi ve Diyanet reisi vardır. 2. Bütün imamlar, müezzinler, müftüler, vaizler, okullardaki din dersi
öğretmenleri devlet memurudur, devlet bütçesinden maaş alırlar. 3. Devletin 500 kadar resmî İmamHatip lisesi bulunmaktadır. 4. Devletin yirmi kadar resmî ilahiyat fakültesi vardır. 5. İslâm Vakıfları
devletin elindedir. Onları bildiği gibi idare eder, hattâ satar. (Sata sata bitiremediler...) Böyle laiklik
olur mu?..
Bu konu tartışılsın, laikliğin tanımı/tarifi yapılsın demek niçin suç olacakmış? Hür, demokrat, çoğulcu
bir toplumda bu gibi tartışmalı konuların müzakere edilmesinde ne gibi sakıncalar görüyor birileri? Lütfen
bize gerekçelerini açıklasınlar. Din ve devlet münasebetleri bakımından bugünkü Türkiye’de kesinlikle lâiklik
yoktur. Bizdeki sistem “Devlet dini sistemidir!..” Bu memleketin hukukçuları, aydınları, seçkinleri, düşünürleri,
büyük gazetecileri; devletin, Cumhuriyetin, ülkenin, halkın, menfaati için aşağıdaki konuları mutlaka iyi
niyetle, olumlu bir şekilde tartışmalıdır: (1) Laiklik nedir, laikçilik nedir?.. (2) Laik bir devlet, ülkesindeki gayr-i
müslim azınlıklara cemaat kurma hürriyeti ve serbestliği verirken, Müslümanların din işlerini bizzat kendisi
idare edebilir mi? (3) Yüz binden fazla din görevlisinin (İmam, müezzin, müftü ve saire) resmî devlet memuru
olduğu, maaşlarının devlet bütçesinden verildiği bir sistem laik midir? (4) Laiklik, tartışılmaz bir tabu mudur?
(5) 1923’te Cumhuriyet ilan edildiğinde Anayasa’nın (Teşkilat-ı Esasiye Kanunu) ikinci maddesinde “Devletin
dini, din-i İslâm’dır” yazılı idi. O zaman Cumhuriyet yok muydu? (6) Gerçek laiklikte (Fransa’da ve Portekiz’de
olduğu gibi) devletin dinlere, ibadetlere, ibadet lisanına, dinî eğitime müdahale etmesi ve bunları bizzat idare
etmesi var mıdır? (7) Laiklik bazı laikçilerin (veya aşırı laiklerin) anladığı gibi din düşmanlığı mıdır? (8) Laik
bir devlet, Ezanın diline ve bir namazda okunan kıraatin şekline karışabilir mi? (9) Ezan Türkçe
okunsun diyenler, “Yahudiler sinagoglarda ibadetlerini İbranice ve Ladino ile yerine, Türkçe
yapsınlar” diyebilir mi? (10) İstanbul Fener’deki Rum Patriğini kilisenin Sen Sinod dinî meclisi
seçmesin, Ankara’daki laik Cumhuriyet seçsin, önerebilir mi? diyebilirler mi? (11) Sabataycıların gizli
Hahambaşısını Cumhurbaşkanı seçsin ve siyasî iktidar tâyin etsin teklifi getirebilir mi? Böyle
konuların müzakere edilmesinin Cumhuriyet düşmanlığı ile uzaktan veya yakından bir alakası olamaz.
Dindarlık, kesinlikle laiklik aleyhtarlığı olarak algılanamaz. Bir vatandaş hem dindar olabilir, hem de
devletine ve cumhuriyetine sâdık olabilir. Nitekim realitede durum böyledir. Dindar vatandaşlara
“Dinci” demek ayıptır, Türkiye’nin bütünlüğüne, iç barışına, selametine karşı işlenmiş bir suçtur.
Laiklik ile laikçilik asla birbirine karıştırılmamalıdır. Dindarlara iç-düşman gözüyle bakmak bu
memlekete, bu devlete yapılabilecek en büyük kötülüktür. Laiklik bir kavramdır, bir tabu değildir.”
10
ABD TÜRKİYE’Yİ KUŞATIYOR
Amerika, Romanya ve Bulgaristan'da askeri üs kurma konusunu da taraf ülkelerle bir anlaşmaya vardı.
Böylece Yunanistan ve Ermenistan'ın yanısıra işgal edilmiş Irak'îa, CIA organizasyonu bir darbeyle kontrol
altına alınan Gürcistan ve Ukrayna'dan sonra Romanya ve Bulgaristan'la yapılan askeri anlaşmalarla, Türkiye etrafındaki Amerikan kuşatması tamamlanıyor. Amerika ayrıca, Romanya'da askeri üs kurmakla hem
Balkanlara ve hem de Kafkasya'ya çok daha yakın olacak. ABD, doğal müttefiki Yunanistan ve yeni stratejik
ortakları Bulgaristan ve Romanya'yla, Türkiye'yi Ba-tı'dan da kuşatma planını tamamlamış olacak. Bulgaristan ve Romanya'nın ekonomik ve askeri açıdan zayıf olması, Pentagoıı'un işini daha da kolaylaştıracak.
Bir diğer ifadeyle; Türkiye, Güney'den Irak'la, Doğu'dan Ermenistan'la, Kuzey'den Gürcistan ve Ukrayna'yla
ve Batı'dan da yeni ortaklar Bulgaristan ve Romanya'yla çembere alınmış olacak.
Öte yandan ABD Savunma Bakanlığı, Yunanistan'a yaklaşık 3,1 milyar dolar değerinde 40 adet
modern F-16 savaş uçağı satılmasına ilişkin planı onayladı, Block 52 tipi F-16larla birlikte Yunanistan Hava
Kuvvetleri'ne, uçakların gelişmiş radarları, gece görüş cihazları, yer istasyonları ve silah, sistemleri de
sağlanacak. Amerikan ordusu, yeniden yapılanma planları çerçevesinde Doğu Avrupa'daki askeri yapısını
değiştiriyor. Bulgaristan ve Romanya'daki ABD askeri üslerinde, gelecek yıldan itibaren 5 bin asker
konuşlandırılacak. Asker sayısı istendiğinde artırılabilecek. Bulgaristan'ın ABD Büyükelçisi Yardımcısı, 25
Ekim 2005 günü, Savunma Bakanlığı 'tim Doğu Avrupa'da yeni ve esnek yapılı üsler kurma planının bir
parçası olarak, ABD askerlerinin konuşlandırılmasına karar verildiğini açıkladı. 5 bin askerin 2700'ü
Bulgaristan'da, geri kalaniysa Romanya'da konuşlandırılacak. Bu üslere yerleştirilen askerlerin belirli
aralıklarla değiştirileceği belirtildi. Romanya'da gelecek dönemde yeni Amerikan askeri üslerinin açılması da
gündemde. Romanya Devlet Başkam, Washington yönetimi ile Karadeniz kıyısındaki Babadağ, Köstence ve
Feteşti'de üs kurulması konusunda anlaşmaya vardıklarım açıklamıştı.
Romanya kıyısına ABD üssü kuruluyor
ABD ile Romanya, Karadeniz kıyısında ABD askeri üssü kurulması konusunda anlaşmaya vardı.
Romanya Devlet Başkanı Traian Basescu, ABD'nin Karadeniz kıyılarında askeri üs kurması konusunda
anlaşmaya vardıklarını belirtti. Basescu, Bush'un Ulusal Güvenlik Danışmanı Stephen Hadley ile
görüşmesinin ardından yaptığı açıklamada, askeri üsler için Kara'dehiz kıyısında üç nokta belirlendiğini
söyledi. Basescu, -ABD üslerinin. Babadağ, Köstence ve Feteşti bölgelerinde kurulabileceğini ifade etti. ABD
Ulusal Güvenlik Danışmanı Stephen Hadley, Cumhurbaşkanı Traian Basescu ile 23 Ekim Pazar günü
görüştü. Romanya'da kurulması planlanan askeri üslerin, Pentagon'un yurtdışında bulunan birliklerini
yeniden düzenleme projesinin bir parçası olduğu belirtiliyor. Son yıllarda ABD yönetiminin izlediği politikalara
verdiği destekle dikkat çeken Romanya'nın, Irak'ta 860, Afganistan'da da 700 askeri bulunuyor.
Bulgaristan Meclisi'nde Amerikan Üsleri Onaylanıyor
Bulgar Meclisi, ülkede olası Amerikan ve NATO askeri üslerinin kurulmasını destekleyen bir bildirgeyi
19 Aralık 2003 günü onaylamıştı. Onay, ABD Savunma Bakan Yardımcısı Douglas Feith'in Amerikan askeri
üslerinin Doğu Avrupa'ya kaydırılması olasılıklarını görüşmek üzere Sofya'ya gelmesinden birkaç gün sonra
gerçekleşmişti. 19 Aralık Cuma günü tartışmasız onaylanan bildirge, Bulgaristan'ın tek kamaradan oluşan
meclisindeki 240 milletvekilinin 200'ü tarafından desteklenmişti. Bulgar Sosyalist Partisi önderliğindeki
Bulgaristan için Koalisyon'a üye üç milletvekili, hükümetin ülkenin NATO'ya katılımım hızlandırma çabalarına
destek vermesi anlamını da taşıyan önleme karşı oy kullanmıştı. Meclis onayını memnuniyetle karşılayan
Bulgaristan Dışişleri Bakanı Solomon Passy, bu hareketin konu üzerinde uzun zamandır süregelen tartışmaya bir son verdiğini ve ülkenin güvenilir bir dış politikaya sahip olduğuna dair açık bir mesaj gönderdiğim ifade etmişti. 19 Aralık Cuma günü Özgür Avrupa Radyosu/Özgürlük Radyosu'nun aktardığı sözlerinde
Passy şöyle konuştu: "Bulgaristan'da Amerikan üssü kurulması üzerine neredeyse beş yıldır süren tartışmaya son veren bu karar, 11 Eylül saldırıları sonrasında Bulgar toplumu ve mecliste oluşan uzlaşmanın sonucudur."
11
Meclisin deklarasyonu, Feith'in.Bulgaristan ve Romanya topraklarında Amerikan üsleri kurulması
olasılığı konusunda görüşmek üzere bu ülkelere yaptığı ziyaretten sonra, on günden kısa bir süre içinde
gerçekleşmişti. Her iki ülke de Irak savaşı sırasında hava sahalarını ABD'ye açmış ve ABD üslerine ev
sahipliği yapma teklifinde bulunmuştu.Feith, Sofya'ya yaptığı ziyarette aralarında Cumhurbaşkanı Georgi
Parvaııov, Başbakan Simeon Saxe-Coburg, Passy ve Ordu Genelkurmay Başkanı Nikola Kolev'in de yer
aldığı üst düzey savunma yetkilileri ve siyasilerle görüşmelerde bulunmuştu. Feith, "Strateji seviyesi ve geniş
askeri kavramlar üzerinde konuştuk," demişti. Agence France Press'in arşiv haberlerine göre ABD'li
uzmanlar o günlerde Bulgaristan'da pek çok yere ziyarette bulundular. Bu yerler arasında güneydoğuda
Koren ve Bezmer, doğuda Novo Selo ile güneyde Plovdiv yakınlarındaki Graf Ignatievo yer alıyor. ABD
güçleri, Irak'a ilk saldırılarında uçaklarının yakıt ikmallerinde Bulgaristan'ın Sarafovo Karadeniz üssünü
kullanmışlardı.
Adını açıklamadığı kaynaklardan edindiği bilgileri aktaran Washington Times gazetesi 22 Aralık 2003
günü, Pentagon'un Sarafovo'da bir hava üssü kurmaya sıcak baktığına dair haber yayınlamıştı. Analistler,
üsleri barındırmanın 2007'de AB'ye katılma umutları besleyen Bulgaristan ve Romanya'ya ekonomik faydalar
sağlayacağına inanıyor. Ancak ABD, Batı Avrupa'daki büyük üslerden çok kuvvetlerini Avrupa'ya hızla
yerleştirebilmesini sağlayacak küçük ve esnek üsler kurmayı planladığını vurguluyor
ABD, Romanya ve Bulgaristan'da askeri üs kurma konusunda taraf ülkelerle bir anlaşmaya vardı.
Böylece Yunanistan ve Ermenistan'ın yanı sıra işgal edilmiş Irak'la, CIA organizasyonu bir darbeyle kontrol
altına alman Gürcistan ve Ukrayna'dan sonra Romanya ve Bulgaristan'la yapılan askeri anlaşmalarla,
Türkiye etrafındaki ABD kuşatması tamamlanıyor. Yunanistan, Ermenistan, Gürcistan ve diğerleri
Türkiye'den toprak talep ediyor. Bu nedenle Türkiye, eğer şimdiden karşı önlemlerini almazsa, bir zaman
sonra, aynı anda 3-5 cephede birden savaşa girmek zorunda kalabilir.
Bush-Basescu Görüşmesi Neyi Amaçlıyor?
Romanya Cumhurbaşkanı Traian Basescu siyasi, askeri ve ekonomik işbirliğini güçlendirme yollarını
görüşmek üzere Çarşamba günü ABD'li muadili George W. Bush ile bir araya geldi. ABD Başkanı George W,
Bush, 9 Mart 2005 Çarşamba günü Romen muadili Traian Basescu ile Beyaz Saray'da yaptığı görüşme
sonrasında Romanya'nın ABD ve NATO'nun güçlü bir ortağı olduğunu söyledi. Basescu-Bush görüşmesine
ABD Başkan Yardımcısı Richard Cheney, Dışişleri bakanı Condoleezza Rice, Ulusal Güvenlik Danışmam
Stepnen Hadley ve diğer yetkililer de katıldı.En Üst düzey bu katılım, son derece dikkat çekici...
Basescu'nun, Aralık ayında cumhurbaşkanı olmasından bu yana yaptığı ilk dış gezi olan üç günlük resmi
Washington ziyareti siyasi, askeri ve ekonomik işbirliğini güçlendirme yollarını görüşme amacını taşıyordu.
Liderin başkanlık ettiği heyette dışişleri ve savunma bakanları Mihai-Razvan Ungureanu ve Teodor Atanasiu,
Romanya Merkez Bankası Müdürü Mugur Isarescü ve diğer danışman ve yetkililer yer aldı. Basescu-Bush
görüşmesine ABD Başkan Yardımcısı Richard Cheney, Dışişleri bakanı Cöndoleezza Rice, Ulusal Güvenlik
Danışmanı Stepnen Hadley ve diğer yetkililer de katıldı. Gündemde Karadeniz bölgesindeki güvenlik,
Romanya'nın batı komşusu Moldovya'daki durum ve Orta Doğu konularına yer verildi. Çarşamba günü ilerleyen saatlerde Basescu ile görüşen ABD Senatosu Çoğunluk Lideri Bili First, kendisi ve diğer senatörlerin
Romanya'nın Karadeniz'deki en büyük limanı olan Köstence'de bir Amerikan askeri üssü kurulması fikrini
desteklediklerini ifade etti.
ABD vatandaşlarını Lahey'deki Uluslararası Ceza Mahkemesi'ne iade edilmekten muaf tutan
anlaşmaya imza atan ülkeler arasında Romanya'da bulunuyor. ABD, 30'dan fazla ülkeye yapılacak toplam
47 milyon dolarlık askeri yardımı 2 yıl önce askıya almıştı. Söz konusu önlem, ICC'ye (Uluslararası Ceza
Mahkemesi) karşı dokunulmazlık anlaşmasını l Temmuz 2003' ten önce imzalamayan ülkelere yapılacak
yardımların askıya alınmasını öngören ABD yasası tarafından otomatikman alınmıştı. Karardan Bulgaristan,
Hırvatistan ve Sırbistan^Karadağ etkilenmişti. Başkan George "W. Bush, anlaşmayı imzalayan fakat henüz
onaylamayan Arnavutluk, Bosna-Hersek, Makedonya ve Romanya'ya ayrıcalık tanınmasını kabul etmişti.
NATO üyesi ülkelerle "önde gelen, NATO dışı ABD müttefikleri" olarak tanımlanan bir grup ülke ise
12
uygulamadan otomatikman muaf tutulmuştu.
ABD-Bulgar-Romen Tatbikatı Yapılıyor
ABD-Bulgaristan ortak piyade askeri tatbikatı 13 Temmuz 2004 Salı günü Sliven kenti yakınlarındaki
Novo Selo poligonunda yapıldı. Tatbikata Illinois Ulusal Muhafız birliğinden 900 ABD'li asker ve 200 Bulgar
piyadesi katıldı. Tatbikatla NATO üye ülkeleri askerleri arasındaki uyumluluğun artırılmasının hedeflendiği
açıklandı. Öte yandan Bükreş'teki Romanya Savunma Bakanlığı tarafından 3 Ağustos 2005 günü yapılan
açıklamaya göre, 1.600 ABD'li ve 500 Romen askerinin yer aldığı Romen-Amerikan ortak askeri tatbikatı 2
Ağustos Salı günü başarılı bir şekilde tamamlandı. Karadeniz yakınlarındaki Babadağ ve Mihail
Kogalniceanu hava üslerinde sun iki haftadır sürmekte olan tatbikatın amacı, terör, bölgesel krizler ve baş
gösteren diğer tehditlerle başa çıkmada daha fazla esneklik kazanmak olarak belirtildi.
General Richard Myers ve General Sylves-ter, Bulgaristan'da Ne Arıyor?
ABD'nin Avrupa Kuvvetler Komutanlığı Genelkurmay Başkanı General John B. SylVester 26 Temmuz
2004 Pazartesi günü Bulgaristan'a geldi. Sylvester savunma sektöründeki reformların ilerleyişini tartışmak
amacıyla Başbakan Yardımcısı Plan Panayotov'la görüştü. Sylvester'a ziyareti sırasında (Bulgaristan'ın
Stratejik Savunma Revizyonu hakkında bir de brifing verildi. ABD Müşterek Kurmaylar Başkanı General
Richard B. Myers da, iki günlük bir ziyaret için 28 Temmuz 2004 Çarşamba günü Sofya'ya geldi. Myers
burada Cumhurbaşkanı Georgi Parvanov, Başbakan Simeon Saxe-Co-burg ve Genelkurmay Başkanı Njkola
Kolev ile Bulgaristan'da olası ABD askeri üslerinin kurulması konulu görüşmelerde bulundu.
Powell, Amaca İşaret Etmişti
ABD Dışişleri Bakanı Colin Povttll, da 15 Mayıs 2003 Perşembe gün Bulgaristan'a gelmişti.
Bulgaristan'da olası ABD üslerinin konuşlandırılması hakkında bir soru üzerine Powell, "Sovyetler Biriji'yle
değil, terörizm ve dünyanın diğer bölgelerindeki krizlerle uğraşmak şeklinde değiştirdiğimiz yeni NATO!
stratejisi çerçevesinde, başka ülkelerdeki eğitim belgelerine erişebilmemizi sağlayacak veya kuvvetlerimizin
Avrupa'dan geçerek dünyanın başka bölgelerine ulaşmasını kolaylaştıracak tesisler kurmak isteyebiliriz,'i,
demişti.
Bulgar Borissov CIA'yı Ziyaret Ediyor!
Bulgaristan İçişleri Bakanlığı Gentel Sekreteri Boyko Borissov, 15 Haziran 2004 Salı günü yeni CIA
Direktörü John McLaughlin ile Washington'da bir araya gelmiş iki yetkili teşkilatlan arasında işbirliğini ele
almışlardı.
Pentagon'dan Atina'ya 40 F-16 Gönderiliyor!
ABD Savunma Bakanlığı, Yunanistan'a yaklaşık 3,1 milyar dolar değerinde 40 adet modem F-16
savaş uçağı satılmasına ilişkin planı onayladı. Pentagon, bu konudaki kararım son onay makamı olan ABD
Kongresi'ne gönderdi. Kongre'den 15 gün içinde plana itiraz gelmezse, satış otomatikman kesinleşecek.
Uzmanlar, Kongre'de Yunanistan'a F-16 satışına itiraz edilmesinin beklenmediğini belirtti. Pentagon'un ilgili
biriminden yapılan açıklamada, Yunanistan'a F-16 satışının, ABD'nin dış politikasına ve ulusal güvenlik
amaçlarına katkıda bulunacağı, Kıbrıs'ta çözüm çabalarını ise etkilemeyeceği vurgulandı.Yunanistan’ın
ABD'den 40 adet yeni F-16 savaş uçağı almasına yönelik ilke anlaşması yaz aylarında yapılmıştı. 18
“Bölgesel İşbirliği” hayati önem taşıyor
Son yüzyılı derin bir uykuyla geçiren Orta Doğu uyanıyor ve değişiyor. Bölge halkları çizilen sınırlarının
suniliğini artık çok daha iyi fark ediyor. Orta Doğu’daki bu değişim beraberinde bölge ülkeleri arasındaki
işbirliği taleplerini de artırıyor. Tabi Türkiye açısından bu uyanıştaki en büyük etkenler hiç kuşkusuz
Amerika’nın Irak’ı işgali ve işgal sonrasında Irak’ın bütünlüğünün bozulmasına ilişkin kaygılar ve Kuzey
Irak’taki PKK faaliyetleri. Türkiye Kuzey Irak’taki PKK faaliyetlerinden oldukça rahatsız ancak Türkiye’nin
rahatsızlığının aksine ABD bu konuda gerekli adımları atmamakta kararlı görünüyor. Kerkük konusu da
Türkiye’nin diğer endişesi. Tüm bu kaygılar arasında yaşanan Türkiye-Suriye ve Mısır-İran yakınlaşmaları
18
AA-27 / Ekim 05
13
Amerika başta olmak üzere ve diğer Avrupa ülkelerinin hem dikkatini çekiyor hem de fazlası ile rahatsız
ediyor.
Türkiye bu işbirliği faaliyetlerini sürdürürken Amerika’da boş durmuyor. Amerikan politikalarının yeni
hedefi başta Türkiye olmak üzere tüm Orta Doğu coğrafyası. Bu politika doğrultusunda bir yandan Şam ve
Tahran üzerindeki baskısını yoğunlaştırırken diğer yandan da Türkiye’ye ilişkin taleplerini bir bir sıralıyor.
Türkiye’den geçmiş dönemlerde olduğu gibi İsrail, Irak, İran ve Suriye olmak üzere bölgeye ilişkin konularda
Amerikan politikalarına ayak uydurmasını, İncirlik üssünü lojistik merkez olarak kullandırmasını, Amerikan ve
Yahudi karşıtı söylemler konusunda önleyici tedbirler almasını talep ediyor. Daha net bir ifadeyle Orta
Doğu’ya yönelik [dolaylı yada doğrudan] tüm müdahalelerinde kendisine sorgusuz sualsiz destek veren bir
Türkiye arzuluyor. Bunu arzularken de PKK ve Kürdistan örtülü tehditlerini ortaya koyuyor.
Ancak Suriye üzerinde hesap yapan ve Suriye’den rahatsızlık duyan sadece Amerika değil. BM’de
Hariri suikastı ile ilgili aldığı kararla Suriye’yi köşeye sıkıştırmaya çalışıyor. Türk basınında ki bazı lobi
mensupları da, en az Amerika kadar, Türkiye’nin Suriye’ye yaklaşmasından rahatsızlık duyuyorlar. Bu lobi
mensuplarına göre Suriye’deki rejim bir azınlık rejimi ve Türkiye’nin Şam ve Tahran’a yakınlaşması Türkiye’yi
Batı’dan uzaklaştıracak. Evet doğrudur Suriye’deki rejim azınlık rejimidir. Ancak yaklaşan tehlike karşısında
ne Türkiye’nin Sünnilerin iktidara gelmesini bekleyerek kaybedecek vakti nede Suriye’deki Sünni çoğunluğun
iki ülke arasındaki bu yakınlaşmaya itirazı söz konusu değildir.
Aksine ilişkilerin düzelmesi ve işbirliğinin artırılması Suriye’deki akl-ı selim Sünnilerinde yürekten arzu
ettikleri bir gelişmedir. Ayrıca Türkiye’nin Suriye ve İran ile olan ilişkilerini iyileştirmesi ve işbirliğini artırması
iddia edildiği gibi Batıya karşı bir zayıflamaya yol açmayacak, tam aksine Türkiye’nin elini daha güçlü hale
getirecektir. Stratejik konumu ile zaten belirli bir önem arz eden Türkiye bölge ülkeleri ile işbirliğini artırdıkça
daha da güçlü ve etkili olacaktır. Bölgede güçlü ve etkili bir Türkiye Batı ve Avrupa üzerinde de aynı oranda
güçlü ve etkili olacaktır. Bölgesine ve özellikle komşularına sırt çevirmiş bir Türkiye ise Batıya muhtaç bir
görüntü verecektir.
Türkiye ile Suriye arasındaki yakınlaşmaya getirilen eleştirilerden biride bölge ülkelerinin yönetim
şekilleri ve insan hakları ihlalleri üzerine. Ancak bu eleştirileri yapanlara ormak gerekir: Orta Doğu’da insan
hakları ihlallerinin en yoğun yaşandığı yer Suriye midir? Bu konularda Suriye’yi eleştirenlerin öncelikle boy
aynasında kendisilerini bir gözden geçirmeleri gerekir. Suriye’yi eleştirenler öncelikle İsrail Filistin’de ve
Amerika’nın Irak’ta işgal altında tuttukları topraklarda yaptıkları insan hakları ihlallerini neden görmezden
geldiklerini izah etmeliler.
Mevcut tablodan çok net görülmekte ki Orta Doğu coğrafyası, ABD’nin dolaylı yada doğrudan
müdahaleleriyle karşı karşıya sonu belirsiz bir sürece doğru ilerliyor. Ancak aynı netlikte görülen bir başka
gerçek ise bu belirsizliğe son verebilecek yegane gücün Türkiye oluşudur. Türkiye bu gücün farkındalığı ile
hareket etmeli ve bölgesel işbirliği faaliyetlerini kesintisiz sürdürmelidir. Bu hem kendisi, hem de bölge
ülkeleri açısından gittikçe daralan manevra alanını genişletmek için tek çıkar yoldur.
Türkiye, Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer’in ABD’nin açık muhalefetine rağmen 14-16 Nisan
tarihlerinde gerçekleştirdiği Suriye gezisi ile açılan yolda emin adımlarla yürümeye devam etmelidir.
Kimilerinin değimi ile siyaset menfaat üzerine yapılıyor olsa bile Türkiye’nin Suriye’ye yakınlaşması
Türkiye’nin menfaatlerinedir. Uluslararası baskılar dolayısı ile zor günler geçiren Suriye’ye uzatılan dost eli
aslında Suriye kadar Türkiye’nin de rahatlamasını sağlayacaktır.19
Müslümanların güçlerinin farkına varmaları gerekiyor!
1982 yılında Hama şehrini havadan ve karadan bombalayarak otuz bin Müslüman’ın öldürülmesine
ses çıkarmadığı gibi destek bile veren başta Amerika olmak üzere batı ve Amerika hesabına her türlü ayak
işlerini yapan Birleşmiş Milletler sekreteri bu günlerde Lübnan’da bir tek insanın eski Başbakan Hariri’nin
öldürülmesini bahane ederek Suriye üzerinden tekrar Müslümanlara baskı yapmaya çalışıyor.
19
Milli Gazete / Ayhan Demir
14
Birleşmiş Milletler genel sekreterinin Suriye hükümetine gönderdiği istekler arasında Refik Hariri’nin
katilini araştırmak için soruşturmaya izin verilmesi ve de kolaylık gösterilmesi istenirken Bush, bu isteklere üç
istek daha ilave ediyor:
1- Hamas, İslami cihad ve Hizbullah gibi İsrail işgaline, zulmüne, katliamına karşı direnen, dinin ve
vatanını Siyonistlere karşı korumaya çalışan kuruluşlara destek vermemesini,
2- Irak’ta işgale karşı direnen Müslümanlara destek vermek için Suriye’den Irak’a geçen
Müslümanları engellemesini,
3- Lübnan’ın içişlerine karışma. Lübnan hükümetlerini kendi hallerine bırak da İsrail onların da işini
bitirsin.
4- Bütün bunları yaparken demokrasiye de dikkat etmesini istemekte.
Halkının % 75 (Yüzde yetmiş beşi Sünni Müslüman olan 17 Milyon nüfuslu Suriye’de % 11 (Yüzde on
bir) dolayındaki Dürzîler krallığına ses çıkarmak şöyle dursun otuz bin Müslüman’ı bir günde öldürdüğünde
destek veren batı, kendi yandaşı olan birinin öldürülmesi gündeme gelince onu da bahane ederek yine aynı
Dürzi krala, İsrail’e karşı direnen Müslümanları temizleme emri veriyor ve bunu da demokrasiye geçiş kılıfıyla
kapatmaya kalkıyor.
Amerika Dışişleri Bakanı Condolezze Rice’in basına yansıyan açıklamasında güya Beşşar Esad, “Eğer
ben gidersem İslamcılar gelir” demiş.
Bu söze biz pek yabancı değiliz. Eski başbakanlardan Turgut Özal’ında bir seçim öncesinde Amerikalı
yetkililere “Eğer bizi desteklemezseniz arkamdan gelen İslâmcılar gelir” dediğini gazetelerden okumuştuk.
Demek ki adamların sorunu ne Hariri sorunudur, ne Lübnan sorunudur.
Sorun, yükselen İslam’ın önünü kesmek ve işgalci İsrail’in katliam güvenliğini sağlamaktır.
Irak’ta zalim Saddam eliyle binlerce İslam âlimi şehit edildi, hapishanelerde etkisiz hale getirildi.
Kuzey Irak’ta Kürtlere özgürlük vermesi de inandırıcı değil. Çünkü Irak’ı işgal ettikleri ilk günlerde
yaptıkları şey, Kuzey Irak’ta dinine bağlı Ensar’ül İslam’a bağlı, Amerika işgaline karşı binlerce Kürt
Müslüman’ı yok etmek olmuştur.
Müslümanlar kendi gücünün farkında değiller. Amerika bu gücün farkında. Onun için kralları
destekliyor.
Müslümanları yok edersen krallığına devam edersin anlamına gelen isteklerde bulunuyor.
Irak örneğinde olduğu gibi biz, Saddam zalimine karşı iken bizim bu karşı oluşumuzu eyleme
geçiremememiz nedeniyle kurtarıcı rolünde gelerek bu güne kadar besleyip büyüttüğü zalimi görevinden
alıyor ve “Müslüman öyle öldürülmez böyle yok edilir. Sen otuz yılda otuz bin Müslüman öldürdün. Ben seni
böyle mi eğittim. Bak bir yılda elli bini aşkın Müslüman öldürdüm” demeye getiriyor.
Kralların yanında yer almadığımız gibi kralların tasmasını elinde tutanların yanında da olmayalım.
Bu günlerde Suriye’ye gidip gelen insaflı insanlarımız bu kargaşada dinini, vatanını seven halkın yüzde
yetmiş beşini meydana getiren insanların yönetime gelmesi için gereken her şeyi yapmalılar ve zalime karşı
zalim yanında yer almaktan kurtulmalılar.
Dünyanın Bush’a tahammülü azalıyor!
Arjantin’in Mar Del Plata kentinde Amerika kıtası ülkelerinin ticari ve ekonomik ilişkilerini görüşmek
amacıyla toplanan “Amerika Zirvesi”nden dünya basınına yansıyanlar; zirvede nelerin konuşulduğu, hangi
kararların alındığı gibi gündem maddeleri değil, ABD Başkanı Bush’a yönelik çok sert protesto gösterileri
idi…
Arjantin’deki Bush karşıtı gösterilerde de görüldüğü gibi, Amerikan politikalarına yönelik tepkilerin hem
boyutu hergeçen gün büyüyor, hem de protesto gösterilerinin şiddeti artıyor.
Bu tablodan şu sonucu çıkarmak pekâla mümkün: Dünyanın artık Amerika Birleşik Devletleri’nin
işgalci, zalim, baskıcı ve tahakkümcü politikaları ile haçlı savaşı başlattığını ilan eden Başkanı Bush’a
tahammülü
yok!
Bush, Arjantin’den sonra gittiği Brezilya’da da aynı tepkiyle karşılaştı; protesto edildi, dünyayı kasıp
15
kavuran zulüm politikalarından vazgeçmeye çağrıldı. ABD Başkanı Bush, Avrupa’ya gittiğinde de aynı
tepkilerle karşılaşıyor, Asya’yı, Ortadoğu’yu ziyaret ettiğinde de karşısında kendisini ve ülkesinin politikalarını
protesto eden çok büyük kalabalıklar buluyor.
Dünyanın dört bir yanından yükselen Amerika ve Bush karşıtlığı boşuna değil, çünkü ABD’nin
emperyal ve militarist politikaları Ortadoğu’nun da, Güney Amerika kıtasının da, Asya’nın da hatta Avrupa’nın
da canını yakıyor.
ABD haksız-hukuksuz bir saldırı başlatıyor, sonra da Avrupa ülkelerine dönüp “hadi beni destekleyin”
diyor. Kendi haksız savaşına destek olmayanları, “terörle işbirliği yapanlar” safında sayıyor. Dünyayı “iyiler”
ve “kötüler” diye ikiye ayırıyor; çoğunlukla Müslüman ülkeleri “kötüler” arasında sayıyor, masum insanların
kanını dökmeyi haçlı savaşının gereği olarak görüyor.
“Stratejik Önalıcılık Doktrini” ya da diğer adıyla “Bush Doktrini”, Amerika Birleşik Devletleri’nin tehdit
olarak gördüğü ülkelere saldırmasını haklı bir eylem olarak görüyor.
Amerikalı bilimadamı Richard Falk, bugün dünyanın güvenliğini tehdit eden “Bush Doktrini” hakkında
şu yorumu yapıyor:
“Tek taraflı bir biçimde uygulandığı takdirde sınırı olmayan, BM ya da uluslararası hukuka hesap
vermeyen, sorumlu hükümetlerin kollektif kararlarına dayanmayan ve daha da kötüsü pratik bir zorunluluk
olduğuna dair inandırıcı bir gerekçe gösterilmesini gerektirmeyen bir doktrindir. Bu doktrinin Irak için
uygulanmasının geçerli hiçbir gerekçesi yoktur. Bush yönetimi, ya olguları yanlış analiz etmiştir ya da savaşı
başlatırken açıklamadığı başka niyetleri bulunmaktadır. Her koşulda yaptığı harekat, genel küresel güvenliği
ABD’nin küresel
egemenliğine
dayandırmakta ve sorumsuz radikal jeopolitikanın
ifadesi
olarak
anlaşılmaktadır. Irak savaşı esasen bölgesel egemenlik elde etmek için tasarlanmış bir Amerikan
harekatıdır!..”
Görüldüğü gibi, Amerika Birleşik Devletleri uluslararası hukuktan kaçmakta, adeta dünyanın tek hakimi
imiş gibi hareket etmektedir. Bush yönetiminin gerçek hedefinin aslında “Küresel Amerikan İmparatorluğu”
kurmak olduğu bilinmektedir. “Yeni Amerikan Yüzyılı Projesi”, bu hedefe hizmet etmektedir. Bu projeyi
hazırlayan neo con’lar, ‘savunma planlama kılavuzu’nda Amerika’nın mutlak hegemonyacı zihniyetini şu
şekilde açıklıyorlar: “İlk hedefimiz yeni bir rakibin karşımıza çıkmasını engellemektir. Yeni bölgesel savunma
stratejisinin temelinde bu olgu yatmaktadır. Herhangi bir düşmanın bir bölgede küresel güç oluşturmasını
önlememiz gerekmektedir. ABD, rakiplerinin meşru çıkarlarını korumak için büyük bir role soyunmasını veya
saldırgan bir tavır içinde bulunmasını engelleyecek yeni bir düzen tesis etmelidir. ABD, kendisi dışındaki
ülkeleri küresel aktör olmaktan alıkoyacak mekanizmalar geliştirmelidir…”
ABD’nin küresel bir imparatorluk kurma hevesiyle dünya genelinde başlattığı işgal, yağma, talan ve
zulüm harekatı, tüm insanlık tarafından lanetlenmekte ve karşı çıkılmaktadır. Katliamın, vahşetin, acının ve
gözyaşının üzerine bir şey inşa etmenin mümkün olmadığı tüm dünya tarafından gösterilmektedir.
Bush yönetiminin hem dünyayı hem de kendi ülkesini felakete sürükleyen politikalarına ABD içinden
bile yoğun tepki gösterilmektedir. Örneğin George Soros, “Amerikan Üstünlüğü Hayali” isimli son kitabında
tepkisini şöyle seslendirmektedir: “ABD, sadece ülkenin karekterini değil, dünyadaki rolünü de değiştiren
aşırı bir ideolojinin elindedir. Aşırı olarak niteliyorum, çünkü Amerika’nın büyük çoğunluğunun değerleri ve
inançlarıyla uyumlu olduğuna inanmıyorum. Bush yönetimi daha önceden olmadığı kadar otoriter ve zalimce
davranmaktadır. Eleştiri yapanlar, vatansever olmamakla suçlanmaktadır. Bush yönetiminin politikaları,
yalnızca Amerika’nın dünyadaki durumunu etkilememekte, aynı zamanda yurt içinde orta sınıfın ve fakirlerin
aleyhine zenginlere yaramaktadır…”20
 TÜRKİYE
ÜZERİNDEKİ
KUŞATMA
KIRILMALI
VE
G.K.
BAŞKANLIĞI, BAŞKOMUTANLIĞA, YANİ CUMHURBAŞKANLIĞINA
20
Milli Gazete / Dr. Abdullah Özkan
16
BAĞLANMALIDIR.
Türkiye belki de tarihinin en talihsiz yıllarını yaşıyor. Oldukça karanlık ve karmaşık bir dönemden
geçiyor. Ülkemizin bu badireyi atlatması için, köklü bir değişim kaçınılmaz görünüyor. Bu nedenle başkanlık
sistemine geçilmesi ve G.K. Başkanının Cumhurbaşkanına bağlanması gerekir. Çünkü:
Bir yandan Papa, çıkıp Anadolu’yu Hıristiyan toprağı ilan ediyor!..
Papa 16. Benediktus Cenapları, ‘Dinlerarası Diyalog’ adı altında İslam dünyasına karşı
başlatılan haçlı seferi kapsamında Türkiye’de!..
Papa Selçuk’taki Meryem Ana Kilisesi’nde bir ayin düzenledi.
Oradan İstanbul’a uzanıp, ‘ekümeniklik’ sevdası ile yanıp tutuşan Fener Rum Patrikhanesi patriği
Bartholomeos hazretleri ile beklenen o ‘kutlu buluşmayı’ gerçekleştirdi.
Bartholomeos ile birlikte Aziz Andreas Yortusu’nu yönetti!.. Bu ayin ile Bartholomeos hazretleri
‘ekümeniklik’ sıfatına kavuşurken, kutsal ‘Batı’ ve ‘Doğu’ kiliselerinin yeniden birleşmesi için de çok önemli bir
adım atılmış oldu.
Papa cenapları, daha sonra Ayasofya’da haç çıkarıp İstanbul’un yeniden ‘Konstantinopol’ ismine
kavuşabilmesi için dua buyurdu.
Ziyaret, birçok televizyon tarafından naklen yayınlanarak Anadolu’nun aslında bir ‘Hıristiyan toprağı’
olduğu (!) bütün dünyaya duyuruldu.
Mütareke medyası, ortadaki bütün gerçeklere rağmen, hâlâ “Papa’nın ziyareti dinlerarası diyaloga
büyük katkıda bulunacak” diye Türk milletini uyutmaya devam ediyor!..21
Öte yandan, NATO’ya yeni müdahale alanları belirleniyor!
Fransa Cumhurbaşkanı Jacques Chirac ve ABD Başkanı George W. Bush, telefonla yaptıkları
görüşmede NATO, Afganistan ve Orta Doğu’daki durumu ele aldı. Fransa Cumhurbaşkanlığı sözcüsü
Jerome Bonnafont, yaptığı açıklamada, Chirac ile Bush’un görüşmede Riga’daki NATO zirvesinin
gündemindeki konular hakkında fikir alışverişinde bulunduklarını söyledi. Görüşmede özellikle NATO’nun
Afganistan’daki faaliyetleri üzerinde durulduğunu kaydeden Bonnafont, Chirac’ın Afganistan’a asker
gönderen ülkelerden bir temas grubu kurulması planının da görüşüldüğünü belirliyor.
Sözcü, telefon görüşmesinde, Orta Doğu’daki durumun da ele alındığını söyledi. Beyaz Saray’dan
yapılan açıklamada da, Lübnan’da Fuad Sinyora başkanlığındaki hükümetin uluslararası topluluk tarafından
maddi olarak desteklenmesi konusunda iki liderin hemfikir olduğu biliniyor. Bu şeytani girişimin asıl amacının
NATO’yu Kuzey Irak’a sokmak olduğu özenle gizleniyor.
Diğer taraftan Acil Mukabele Gücü “tam operasyonel” hale getiriliyor!
NATO üyesi 26 müttefikin devlet ve hükümet başkanlarını bir araya getirecek Riga zirvesinde ittifakın
“askeri dönüşümü” ayrıntılı olarak ele alınırken, Acil Mukabele Gücü (NRF) “tam operasyonel” olacağı
açıklandı.
İttifak kaynakları, bu kararın onaylanması için bazı eksikliklerin giderilmesi gerektiğini ve müttefiklerin
daimi temsilcileri düzeyinde uzlaşma arandığını belirtiyorlardı. NATO Avrupa Kuvvetleri Komutanı (SACEUR)
Amerikalı General James Jones, zirve öncesinde, üye ülkeleri “eksikleri tamamlamaya” çağırmıştı.
Müttefikler arasında söz konusu uzlaşmanın sağlandığı ve NRF bünyesindeki eksiklerin “ortak
finansman” yoluyla giderileceği anlaşıldı.
Devlet ve hükümet başkanlarının 2002 sonunda Prag zirvesinde aldığı karar çerçevesinde, 25 bin
kadar askerle “tam operasyonel” olması öngörülen NRF, ilk aşamada 2004 yılında 6 bin dolayında askerle
göreve başladı.
İttifak üyesi ülkelerin kara, deniz ve hava kuvvetlerinden gelen araç ve askerlerden oluşan NRF, “bir
kriz halinde”, 15 ila 30 gün içinde harekete geçirilebilecek yetenekte bulunuyor. Böylece Ortadoğu işgal
ediliyor, Türkiye kuşatılıyor!
21
28.11.2006 / İsrafil Kumbasar / Yeniçağ
17
NATO’nun Afganistan’dan ayrılma önerisi reddediliyor! Çünkü NATO resmen, İslam Dünyasını
boğmaya hazırlanıyor!
Belçika Savunma Bakanı Andre Flahaut, Riga zirvesindeki Afganistan tartışmaları çerçevesinde
yaptığı değerlendirmede, Belçika’nın Afganistan’daki Uluslararası Güvenlik Destek Gücüne (ISAF) katkıyı
artırmasının söz konusu olmayacağını bildirerek, NATO’nun artık “Afganistan’dan ayrılma stratejisi”nin
belirlenmesini istedi. ABD Başkanı George Bush’un ISAF’a müttefik katkılarının artırılmasını isteyeceğini
belirten Flahaut, buna yanıt olarak, “başka müttefiklerin katkıyı artırabileceğini” ve “NATO’nun Afganistan’dan
ayrılması için bir strateji belirleme zamanının geldiğini” bildirdi. “Afganistan’da askeri çözüm yerine
alternatifler bulunması” gereği üzerinde duran Belçikalı Bakan, “tarım, sağlık ve eğitim politikalarına destek
sağlanması” önerisini getirdi. Belçika Başbakanı Guy Verhofstadt ve Dışişleri Bakanı Carel De Gucht ile
birlikte ülkesini Riga zirvesinde temsil eden Savunma Bakanı Andre Flahaut, NATO’nun askeri
harcamalarında, özellikle Afganistan’dan kaynaklanan büyük artışı eleştirdi. ISAF bütçesindeki “müthiş artış”
konusunda bilgi istediğini belirten Flahaut, “aldığı cevapların tatmin edici olmadığını, bütçelerinin açık
bulunmadığını söyledi. Ama NATO’nun Siyonist ve emperyalist patronları bu haklı uyarıları hiç dinlemedi.
Bu arada, Irak yangını Türkiye’ye yaklaşıyor!
“Irak’ta bir gecede 500 kişi öldü ve yaralandı. Buna tepki olarak Şiiler sokağa çıkma yasağına
rağmen bazı Sünni camilerini namaz kılanlarla birlikte ateşe verdi. Bu ve diğer olaylarda en az 200
Sünni öldü… 15 yıllık iç savaş sırasında ve sonrasında Lübnan'da 3 cumhurbaşkanı, üç başbakan,
onlarca bakan, siyasi ve dini lider ve tabii bir o kadar Filistinli öldürüldü. İsrail'in eski Başbakanı
Ehud Barak, MOSSAD ajanı olarak ve kadın kıyafetleri ile bu suikastlarda önemli rol oynadı. Ama en
önemli suikast Ocak 2002'de işlendi.
Yine faşist Falanjist hareketin önemli subaylarından biri olan ve Sabra Şatilla katliamlarını
Şaron ile birlikte işleyen İlya Hıbika aracı ile birlikte havaya uçuruldu. Hıbika öldürülmeseydi on gün
sonra Belçika'ya gidecek ve o sıra Şaron aleyhinde açılan bir davada tanıklık edecekti.
Dede Pierre Cemayel'in oğlu Beşir Camayel 1982 yılında İsrail ile işbirliği yaparak İsrail
birliklerinin Beyrut'u işgal etmesine yardım eder, Sabra ve Şatilla kamplarına onları sokarak binlerce
Filistinli'nin katline yardımcı olur. Şaron, Beyrut'a asker çıkaran ABD ve Fransa'nın desteği ile Beşir'i
Lübnan Cumhurbaşkanı seçer ama birkaç gün sonra öldürülür. Beşir'in kardeşi ve son öldürülen
torun Pierre'in babası Emin de cumhurbaşkanı seçilir ancak kısa süre sonra Fransa'ya kaçmak
zorunda kalır. Beyrut'tan çekilen İsrail, Lübnan'ın güneyini 2000 yılına kadar işgal altında tutar. 19902005 döneminde göreceli bir istikrar yaşayan Lübnan eski Başbakan Hariri'nin 14 Şubat 2005'te
öldürülmesi ile yeniden iç savaş riski ile karşı karşıya kaldı. Geçtiğimiz ağustos ayında bu ülkeye
saldıran İsrail tarafları birbirine kırdırmak için özel bir çaba harcadı. Hizbullah karşısında yenilen
İsrail bu çabasını suikastler, provokasyonlar ve yeniden saldırılarla sürdürecektir.
Lübnan'da her şey yeniden başlıyor ve ders alınmazsa tarih bir kez daha kendini bu ülkede
tekerrür edecektir. İşgalin ilk günlerinde Irak'ın Lübnanlaştırılmasından söz edenler, şimdi Lübnan'ın
Iraklaştırılmasından söz ediyor. Umarım başta Türkiye olmak üzere bölge ülkeleri durumun
vahametinin farkına varır ve birlikte bu gidişata önlem alır.”
Siyonist-Haçlı ittifakı timsah gözyaşları döküyor
Irak’ı iç savaşın eşiğine getirme planlarının tuttuğunu düşünen Siyonist-Haçlı ittifakı sözde
üzüntü görüntüsü veriyor...
Irak’ta iç savaş çıkması için her yolu deneyen ABD-İngiltere ve işbirlikçileri, timsah gözyaşları dökerek,
ülkedeki şiddetin yeni bir aşamaya geçtiği sözde üzüntülü bir dille ifade ediyorlar. ABD Başkanı George
Bush’un Ulusal Güvenlik Danışmanı Stephen Hadley, Air Force One uçağında gazetecilere yaptığı
açıklamada, herkesin, Irak’taki gelişmelerin yeteri kadar iyi ya da hızlı gitmediğinin farkında olduğunu belirtti.
Bush’un Irak Başbakanı Nuri El Maliki ile yapacağı görüşmeye ilişkin bir soruyu Hadley, Irak’taki
‘’mezhep şiddetinin’’ artmasıyla yeni bir aşamaya girildiğini ve bunun da bazı değişiklikler yapılmasını
18
gerektirdiğini söyledi. Hadley, Bush ve Maliki’nin, görüşmede bunu nasıl yapacaklarına, Irak’ın ne gibi
önlemler alması gerektiğine ve bunun nasıl destekleneceğine bakacaklarını kaydetti.
ABD basınının “iç savaş” nitelemesi bir taktik gereği yapılıyor!
ABD basını, planlı bir biçimde koro halinde “Irak’ta iç savaş” nitelemesi yapmaya başladı. Irak’ta ağır
kayıplar veren ABD’nin kamuoyu oluşturmaya dönük planları çerçevesinde, Amerikan televizyonu NBC,
Irak’taki durumu bundan sonra “iç savaş” olarak adlandıracağını duyurdu. NBC’nin tanınmış gazetecilerinden
Matt Lauer, “Today” programında yaptığı açıklamada, haber odasında çok derin bir tartışmanın ardından,
Irak’taki durumu iç savaş olarak niteleme kararına vardıklarını bildirdi. Lauer, “Silahlı grupların kendi siyasi
amaçları için savaşması, iç savaş olarak nitelenmeli” dedi. NBC’nin bağlı kuruluşu MSNBC’de de ekranda
“Irak: İç Savaş” yazısı tekrar tekrar Irak haberlerinde yer aldı.
İç savaşın farklı tanımları bulunuyor. Webster’ın yenidünya kolej sözlüğünde iç savaş, “aynı ülkenin
vatandaşları arasında, coğrafi veya siyasi gruplar arasındaki savaş” tanımlaması yer alıyor. Siyaset
bilimcilere göre, iç savaş denilebilmesi için en az bin kişinin ölmüş olması gerekiyor ki Irak’ta bu sınır çoktan
aşıldı.
Amerikan gazetelerinin içinde de The Los Angeles Times, yaz aylarından bu yana haberlerinde
Irak’taki durumu “iç savaş” olarak niteliyor. Gazetenin dış haberler editörü Marjorie Miller, “Bu çok basit bir
hesap. Ülke parçalanıyor. Bir grup diğerine karşı veya birçok grup başka gruplara karşı. Hangi ülke iç
savaşın ortasında olduğunu kabul eder?” dedi.
BM Genel Sekreteri Kofi Annan, Irak’ta hızla iç savaşa doğru gidildiğini söyledi. Annan,
gazetecilerin Irak’ta bir iç savaş durumunun olup olmadığını sormaları üzerine, şu an ülkede olanlara
bakıldığında iç savaşa doğru gidildiğini belirterek, “Aslında Irak’ta iç savaşın eşiğindeyiz’’ dedi. Kofi
Annan, Irak’ta gittikçe kötüleşen durumu düzeltmek için acilen bir şey yapılmazsa iç savaşa hızla
yaklaşılacağını yineledi.
Evet Türkiye her yönden kuşatılıyor. Kıbrıs elden kayıyor, Irak’ta Kürdistan kuruluyor,
Güneydoğu kaynıyor ve sürekli kaşınıyor, Ermenistan kışkırtılıyor. Suriye ve İran bile bize en
mahkum ve mecbur bulundukları bir ortamda bile, basiretsiz ve beceriksiz AKP’nin pintiliği yüzünden
şimdi Irak’la ve tabi dolaylı olarak Amerika’yla yakınlaşıyor?
NATO İslam düşmanlığı merkezli yeniden yapılandırılıyor, Papa, Katoliklerle Ortodoksları
barıştırıp, Türkiye’yi karıştırmak için resmi ziyaretlerini, yerli hıyanetler sayesinde başarıyla
gerçekleştiriyor, başımızda başbakan olacak kişi “Fener Rum Patrikliğinin ekümenik (Evrensel
Devlet) statüsü kazanması bizi ilgilendirmiyor” diyecek kadar cehalet ve gaflet gösteriyor!?...
Ve Mustafa Kemal’in, Nutuk’un 1. cildinin ilk konusunda anlattığı ve gençliğe hitabesinde On
yıllar öncesinden sezip hatırlattığı vahim ve elim tablo, maalesef aynen yaşanıyor… Şimdi bütün
vatanseverlere, vicdan ve iz’an ehline; dürüst tavırlı sosyalistlere, tutarlı milliyetçilere ve duyarlı Milli
Görüşçülere düşen; önce ülkemizi ve devletimizi hedefleyen bu kuşatmayı ve kıskacı kıracak ortak ve
onurlu bir çıkışla, asker-sivil dayanışmasıyla, geleceğimizi ve güvenliğimizi kurtarmak.
Cumhur’un son reisi 2007’de veda mı ediyor?
Bütün bunlar yaşanırken, Türkiye’de “Başkanlık Sistemi”ne geçişle ilgili çalışmalar bütün hızıyla devam
ediyor. Meclis, Başkanlık Sistemi’nin raporunu yazdı. Değişimin adımı bu yıl atılacak. Cumhurbaşkanı
Sezer’in vedasından sonra köşkte Başkan oturacak. Başkan’ı halk seçecek ve 5 yıl görev yapacak.
Hükümeti, Başkan atayacak. Parlamento dışından bakan görevlendirebilecek. Anayasa Mahkemesi
üyelerinin yarısını Meclis, kalanını Başkan belirleyecek. Anayasa, sadece halkoyu ile değişecek. Komisyon
başkanı Burhan Kuzu’ya göre, 7. Cumhurbaşkanı Kenan Evren ve 8. Cumhurbaşkanı Turgut Özal’ın hayali
olan bu sistemi başbakan Tayip Erdoğan gerçekleştirecek. AKP, teşkilatlarında kongre sürecini süratle
tamamladıktan sonra bu hedefe kilitlenecek. Sezer’in Çankaya’ya veda edeceği Mayıs 2007’de, Tayip
Erdoğan “Başkan” olacak. Bütün bunlar gerçekte Türkiye’nin ihtiyacı olan ve Milli Görüş tarafından, ortaya
atılan önemli bir değişimin, dış güçlerin güdümündeki AKP eliyle, dejenere edilmesi için yapılıyor.
19
Gazeteler “Türkiye de Gaulle’sini arıyor” diye manşet atıyor
“Uzmanlar, 1958’de De Gaulle tarafından Fransa’nın gerçekleştirdiği değişimi Türkiye’nin ne zaman
yapacağını soruyor. Ortak soru, “Erdoğan, Türkiye’nin de Gaulle’si olabilir mi? Fransa’nın 1958 yılında
General Charles de Gaulle’nin girişimleriyle yarı başkanlık sistemine geçtiğini hatırlatan uzmanlar,
Türkiye’nin de kendi de Gaulle’sini beklediğini ifade ediyor. Fransa, 28 Eylül 1958’de halkoyuna sunduğu 5.
cumhuriyet anayasasıyla yarı başkanlık sistemine geçti, böylece demokrasisini 44 yıldır süregelen kaostan
sonra bir istikrara kavuşturdu. Fransa’da de Gaulle tarafından yapılan büyük reform, Rusya’da Yeltsin
tarafından hayata geçirildi. İsrail ise 1948 yılından bu yana yarı başkanlık sistemi ile yönetiliyor.” 22
Şurasını özellikle vurgulayalım ki, dış güçlerin ve AKP’nin istediği değil, Milli çıkarlarımızın ve
Türkiye şartlarının gerektirdiği bir başkanlık sistemi lazımdır.
Başkanlık sistemini Türkiye için Konjüktürel önemini dile getiren argümanlar içinde AB
sürecinde ülkemizin hem istikrara, hem de süratli karar alan bir mekanizmaya ihtiyacı olduğu
vurgulanmaktadır. Bu savın arka planında da kökten reformlara karşı bürokrasinin “ağırlığı”, hatta
daha açık bir ifadesiyle “direnişi” varsayımı yer almaktadır.
Bu şekilde vurgulanması haklı nedenlere dayansa da AKP kendini paradoksal açmazdan
kurtaramamaktadır.
Çünkü, ilkin şunu belirtelim ki Başkanlık sisteminin getireceği parelel bir bürokrasi mevcuttur
ve denenmesi ile karşımıza çıkacak kaçınılmaz bir bürokrasiler (arası) çatışma olacaktır. AKP, hadım
edilmiş bir devlet düzeni, biz ise hadim (Halka hizmetçi) bir yeni sistem arzulamaktayız.
“İktidar partisinin başkanlık sistemine geçme hazırlığı içinde olduğuna ilişkin haberler siyasî
çevrelerde ve medyada “hükümet sistemi” tartışmasına yol açtı. Bu tartışmaya katılanların çoğu
başkanlık sisteminin "tehlikeleri"ne karşı parlamenter sistemin faziletlerini öne çıkarıyor. Kiralık
akademisyenlerin katkısıyla, artık hepimiz başkanlık sisteminin "diktatörlük anlamına geldiği"ni
sanıyoruz!..
Başkanlık sistemi ile diktatörlüğü özdeşleştiren "tezler"den anlaşıldığı gibi, Türkiye’de, hiç de
şaşırtıcı olmayan biçimde, bu meseleyi de ne yazık ki doğru-dürüst tartışamıyoruz.
Önce, hükûmet sistemi tartışmasında gözden kaçırılmaması gereken bir noktaya dikkat çekmek
istiyorum. Mesele Türkiye'nin bu modeller arasında bir tercihte bulunması meselesi olduğuna göre;
bunların ne anlama geldiklerinin doğru-dürüst bilindiğini varsayarak, önce bu arayışın hangi
ihtiyaçtan doğduğunu tespit etmek ve bu yolla hangi "doğru" veya "uygun" siyasî amaçlara ulaşmak
istediğimize karar vermek durumundayız. Siyasî istikrarı sağlamak, gerçek bir kuvvetler ayrılığı
oluşturmak mı? Devlet teşkilâtını daha da demokratikleştirmek ve bu arada bürokrasiyi dizginlemek
mi, hangisi veya hangileri?... Bu konularda açık-seçik bir karara varmadan neyi istememiz gerektiğini
bilemeyiz.23
Ordunun Oluşumu:
Osmanlı’nın kuruluş yıllarında askeri güç göçebe Türkmenlerden oluşmaktaydı. Daha sonra, hem
fethedilen toprakların kontrolü, hem de asker ihtiyacının karşılanmasındaki sıkıntıların giderilmesi için ikta
sistemine geçildi. Böylece tımarlar şeklinde bölünen toprakların zilyetliği (yani kullanma hakkı) sipahi denilen
askeri şeflere bırakıldı. Bu şefler kendilerine bırakılan topraklardan aldıkları vergi karşılığında askeri gücü
orduya sağlamakla mükelleftiler. Barış zamanlarında ise bu şefler toprağın hem üretimini hem de yönetimini
denetlemekteydiler. Ancak bu durum Türkmen beylerini iktidarın denetlenmesinde bir tehdit unsuru haline
getirmekteydi. Bu tehdidin ortadan kaldırılması için, I. Murat döneminde, savaş esirlerinin beşte birinden
oluşan ve doğrudan hükümdara bağlı olan yeni bir askeri birlik oluşturuldu. Yeniçeriler adı verilen bu
profesyonel askeri birlik güçlendikçe Türkmen birliklerinin siyasal baskısı da azalmakta, beri yandan ise
dışlanmışlık duygusunun oluştuğu psikolojiyle iktidara karşı bir öfke duymaktaydılar. Nitekim Yıldırım
22
23
03.01.2005 Tercüman
03.01.2005 / Mustafa Erdoğan / Tercüman
20
Beyazıt’ın Timur’la karşılaşmasında yeniçeriler ve müttefik Sırp birlikleri sonuna değin hükümdarın yanında
yer alırken hoşnutsuz Türkmen beylerine bağlı sipahilerin karşı tarafa geçmesi Yıldırım’ın yenilgisine neden
olacaktı.
Bu durum karşısında saray, yeniçeri ocağını daha da güçlendirerek ordunun temel gücü haline
getirmeye karar verdi. Bu ise devşirme usulü ile, yani kırk Hristiyan’dan birinin, özellikle 10-15 yaşlarında
zeki ve güçlü olan çocukların toplanarak eğitilmesi ve Müslümanlaştırılmasıyla sağlandı. Zamanla temayüz
edenlerin yöneticiliğe alınmasıyla da kapıkulu olarak adlandırılan yepyeni bir sınıf ortaya çıkacaktı. Fatih
Sultan Mehmet’in çandarlı Halil Paşa’yı katlettirmesinden sonra ise Vezir-i Azamlık yani başbakanlık
görevine daha çok devşirme kökenli bu kapıkulları sınıfından kişiler atanacaktı. İleriki yıllarda yerleşik bir
bürokrasiyi oluşturacak bu sınıf, tüm statüsünün padişah buyruğuna bağlı oluşu ve temelde kapıkulu olmaları
nedeniyle iktidarın en güçlü ayağını oluşturacaktır. Bu sınıfın iktidara taşındırılmasıyla saray, sosyal bir
tabanı ve aristokratik bir statüsü olmayan, tüm gücünü padişah buyruğundan alan ve bu nedenle de saraya
karşı hiçbir tehdit gücü olmadığı gibi tam tersine tüm statüsünü ve kişiliğini saraya borçlu olan bir yönetim
aygıtı oluşturmaktaydı. Böylece başlangıçta Türkmen beyleri içerisinde bir (eşitler arasında birinci) olan
sultan, tüm iktidar çevresini temizleyerek Hıristiyan kökenli devşirmelerden hem vurucu gücü yüksek bir
ordu, hem de devasa bir iktidar aygıtı oluşturmuş ve saraya yönelik iç tehditler bu yolla etkisiz kılınmıştı.
Cumhuriyet sürecinde GKB statüsünde farklı modeller:
Sivil – asker ilişkisine siyasi ve akademik çevreler tarafından yapılan eleştiriler, daha çok ordunun
rejimi düzenlemeye yönelik müdahaleleri (askeri darbeler) konusunda yoğunlaşmıştır.
1960, 1971 ve 1980 askeri darbe veya müdahalelerinin kaçınılmazlığı veya zararları üzerine yapılan
tartışmalarda gözden kaçırılan önemli nokta şudur:
Silahlı Kuvvetlerin ağırlıkta olduğu bazı kurum ve organlar sivil otoritenin etki alanı dışında tutulması
hangi sorun ve kuşkulardan doğmaktadır?
Milli Güvenlik Kurulu, Genel Kurmay Başkanlığı, Askeri Şura gibi…
Türkiye’de Anayasal düzen, ulus adına egemenlik hakkının kullanılabilmesi için TBMM’ye “ortak” bazı
organların varlığını koruma altına almaktadır. Genel ve serbest seçimlerden gelen parlamento egemenlik
hakkına ve kullanımına tek başına sahip kılınmamıştır.
Cumhuriyet’in İlanından Bugüne farklı Modeller
1920 Modeli
1920’de TBMM’nin ilk hükümeti kurulduğunda genel Kurmay örgütü bakan düzeyinde temsil ediliyordu.
Ordunun askere alma, personel ve iaşesi ise ayrı bir bakanlık şeklinde oluşan Milli Müdafaa vekaleti
aracılığıyla temin edilmekteydi.
Aynı şekilde din işlerinden sorumlu kişi de Şeriye ve Evkaf vekili sıfatıyla kabinede idi.
1920 modeli diye tanımlayabileceğimiz bu düzenlemede dikkati çeken nokta askeri gücün tamamen
sivil otoriteye tabi bulunmasıdır. Çünkü genelkurmay Bakanı (ilk bakan o zamanki ünvanıyla İsmet beydir)
doğrudan Büyük Millet meclisi tarafından seçilirdi. Ve gerektiği zaman da görevden alınabilirdi.
Kurutuluş Savaşı’nın bitişi ve Cumhuriyetin ilanıyla restorasyon çalışmaları başladı. Bunların başında
Mecliste birbiri ardı sıra kabul edilerek yürürlüğe konan 429 sayılı Şeriye ve Evkaf ve Erkan-ı Harbiyeyi
Umumiye Vekaletlerinin kaldırılmasına dair kanun ile 430 sayılı Tevhid-i Tedrisat kanunu ve 431 sayılı
Hilafetin İlgasına ve Hanedan-ı Osmaninin Türkiye Cumhuriyet Memaliki haricine çıkarılmasına dair kanun
gelmektedir. Bu kanunlar aynı gün kabul edilmişlerdir.
Bağımsız Genel Kurmay:
1924 Modeli
429 sayılı kanunda açıkça ifade edildiği üzere “reisi cumhura vekaleten barışta orduya emir ve
komutayla görevli en yüksek askeri makam olan Erkan-ı Harbiyeyi Umumiye Riyaseti” vazifesinde
bağımsızdı. Başvekilin teklif yazısı ve reisi cumhurun onayı ile tayin edilen Genel Kurmay Başkanı görev
alanına giren konularda her bakanlıkla bağlantı kurabilmekte idi. Buna rağmen TBMM önünde askeri
21
bütçenin sorumluluğu Müdafa-i Milliye vekiline verilmişti.
Bu modelde Genelkurmay Başkanına doğrudan bağlı ordu müfettişlerinin komuta yetkisi yoktu. Aşırı
merkeziyetçi bir sistemdi.
Başbakana bağlı ve Sorumlu Genelkurmay:
1924 Modeli
İsmet İnönü döneminde 4580 sayılı kanunla genel Kurmay Başkanı başvekile bağlı ve sorumlu tutuldu.
(Bu modelin bugün uygulanan modelden farkı, Genelkurmay Başkanının Başbakana yalnızca sorumlu
olmasıdır.)
Savunma bakanına Bağlı Genelkurmay:
1949 Modeli
Yine İnönü’nün son döneminde ve Amerika’nın talimatıyla sivil otorite silahlı kuvvetler ilişkisi açısında
inanılması güç bir düzenleme 1949’da gerçekleştirildi ve 1960 askeri darbesine kadar yürürlükte kaldı. Buna
göre;
 Genelkurmay Başkanlığı Milli Savunma Bakanlığı’nın bir bölümü olarak örgütlendi.
 Genelkurmay Başkanlığı, Milli savunma Bakanı’nın teklifi üzerine bakanlar Kurulu’nca atanıyordu.
 Kara, Deniz ve hava Kuvvetleri Komutanlıklarına dayalı bir genelkurmay modeline geçilmişti.
 Ayrıca 1949 modelinde dikkati çeken bir diğer nokta, bugünkü Milli Güvenlik Kurulu’na karşılık olarak
örgütlenmiş yeni bir organ vardı: Milli Müdafaa Yüksek Kurulu.
Başbakana karşı sorumlu Genelkurmay:
1961 Modeli
Bugün halen yürürlükte bulunan modeldir. Son günlerde basın organlarında yapılan resmi
açıklamalarda iddia edildiği gibi, Atatürk tarafından formüle edilmiş değildir. Yukarıda kısaca açıklandığı
üzere 1920 – 1960 döneminde sırasıyla bağımsız Genelkurmaydan önce Başbakana, ardından Savunma
bakanına bağlı Genelkurmay modelleri uygulanmıştır. Genelkurmay Başkanlığı kaynaklı açıklamalarda iddia
edilenin aksine olağanüstülük arzeden savaş sırasında bile sivil otoritenin üstünlüğü her zaman
vazgeçilmeyen bir yönetim ilkesi olarak korunmuştur. Savaşın bitmesiyle birlikte normal bir ilişkiye geçildi.
Kuşkusuz burada Genelkurmayın Cumhurbaşkanına doğrudan bağlı olması Türkiye’nin özel sorunları ve
zorunluluğu ve parlamentoya karşı cumhurbaşkanının konumu açısından değerlendirilmek durumundadır. 2.
Dünya Savaşı ardından çok partili döneme geçerken batı ülkelerinde olduğu gibi 1944’te Başbakana,
1949’da da Savunma Bakanına bağlı Genelkurmay modeli yürürlüğe girdi. Bütün bunlar 1924 anayasası
çerçevesinde yapıldı.
Bizim kanaatimiz Türkiye, kendi şartlarına, ihtiyaçlarına ve en geniş demokrasi standartlarına
uygun bir başkanlık sistemine kavuşmalı ve Genelkurmay Başkanlığı Cumhurbaşkanlığı’na
bağlanmalıdır. Onursal Yargıtay Baş Savcısı Vural Savaş’ın bu yöndeki tespit ve teklifleri de oldukça
önemli ve anlamlıdır.
“20 Nisan 1920 günü yapılan gizli oturumda, Mustafa Kemal Paşa, TBMM Kürsüsünden şunları söyler:
“Teşkilatı askeriye (ordumuz) vatanımızı esbabı müdafaası (ülkemizi savunma çareleri ve askeri işler
kadar) siyaseti dahiliye ve hariciye ile (de) yakinen alakadar bulunuyor.
Ve mesailde Erkan-ı Harbiye-i Umumiye Reisi’nin mütalaası bulunmak ve diğer haizi mesuliyet olan
zevatın noktai nazarlarına yakinen vakıf olmak için onlarla bir arada çalışmak ve bir mesele hakkında Erkan-i
Harbiye-i Umumiye Reisi’nin rey ve mütalaası olan zevat gibi icra Vekilleri meyanında olması teklif
edilmiştir... (Yani; hem başbakan ve bakanların iç ve dış siyasetle ilgili düşüncelerini öğrenmek, hem de
kendi görüş ve önerilerini onlara bildirmek üzere, Genel Kurmay Başkanının da kabinede yer alması teklif
edilmiştir.)
“Erkan-i Harbiye-i Umumiye Riyaset’inin vazifesi ordunun teşkilini, tensikini fenni olarak düşünmek ve
memleketin esbabi müdafaasını nazarı dikkate almak ve bunlarla iştigal etmek. Harbiye Nezareti (Milli
Müdafaa Vekaleti) umur ile kendi vezaifi arasında büyük fark vardır. Harbiye Nezareti, Erkan-i Harbiye-i
22
Umumiye Riyaseti’nin tensip ettiği yahud onun planına göre teşkil ve tensip ettiği yahud onun planına göre
teşkil ve tensik ettiği bir orduyu iaşe eder, ilbas eder ve saire. Erkan-i Harbiye-i Umumiye Reisi nasıl harb
edecek, vatani nasıl müdafaa edecek, nasıl hazırlanmak lazım geldiğini düşünür..”
TSK İç ve Dış Siyasetle Doğrudan İlgili Olması Gereken Bir Kurumdur
Mustafa Kemal Paşa’nın söylediklerinin ne anlama geldiği şöyle özetlenebilir:
1. Silahlı Kuvvetler sadece askeri işlerle değil, iç ve dış siyasetle doğrudan ilgili olması
gereken, dolayısıyla siyasi karar verilme ve alınma safhasında ve yapılarında bulunması gereken bir
kurumdur.
2. Silahlı Kuvvetlerin karargahını oluşturan Genelkurmay Başkanlığı milli savunma ve milli
güvenlik konularında ve kendisini ilgili hissettiği iç ve dış siyasi konularda tek karar verici mercidir.
Milli Savunma Bakanlığı ise ona bağlı çalışan lojistik işler, askeri alımlarla ilgili bir birimdir.
3. Türkiye’de askeri otorite gerek kendi iç örgütlenmesi, gerek diğer savunma kuruluşlarıyla
ilişkisi, gerekse aldığı veya katıldığı diğer politik kararlar açısından yetkileri dereceli olarak
dağıtmayan, tersine tek makamda, hatta tek kişide toplayan bir yapıdadır. 24
Genelkurmay başkanının; başbakanın, bakanlardan birinin veya bakanlar kurulunun direktifleriyle
hareket etmesi gereken sıradan bir üst düzey devlet memuru olmadığı, bağlanacağı makamın yüklendiği
sorumluluğa uygun olması gerektiği bundan daha güzel ifade edilemez.
Yürütme Organı Cumhurbaşkanı ve Bakanlar Kurulu olmak üzere iki unsurdan oluştuğuna göre,
yürütmenin güçlendirilmesinin, bu iki organdan hangisinin ağırlığını arttırmak suretiyle gerçekleşeceği
konusunda, 1982 Anayasası’nın açık tercihi, Cumhurbaşkanlığı makamının güçlendirilmesidir.
Cumhurbaşkanı’nın Tarafsız Olması Zorunluluktur
1982 Anayasası’nın tanıtılması toplantılarından birinde Kenan Evren şu önemli hususu vurgulamıştı:
“Cumhurbaşkanı’nın kesinlikle tarafsız, yani siyasi partilere veya onların koalisyonlarına karşı tarafsız olması
rejimin icabıdır... Yürütme güçlendirilmelidir fikri ve zarureti herkesçe kabul edildiğine ve yürütmenin
doruğunda Cumhurbaşkanlığı ve Hükümet bulunduğuna göre, güçlendirilmesi gereken bunlardan
hangisidir... Tarafsız Cumhurbaşkanı mı yahut taraflı hükümet mi? Taraflı olan hükümete de bazı yetkiler
verilmiştir. Ancak, muhalefet-iktidar arası ciddi çekişmelere ve huzursuzluklara yol açabilecek olan yetkiler,
Cumhurbaşkanına tanınmıştır. Bunun dışında da muhakkak Cumhurbaşkanına verilmesi gereken yetkiler
vardır ki, esasen onları başka makama da vermek doğru olmaz”25
Anayasamızın 104’üncü maddesine göre:
“Cumhurbaşkanı Devletin başıdır. Bu sıfatla Türkiye Cumhuriyetini ve Türk milletinin birliğini temsil
eder. Anayasa’nın uygulanmasını, Devlet organlarının düzenli ve uyumlu çalışmasını gözetir”.
“Türkiye Büyük Millet Meclisi adına Türk Silahlı Kuvvetleri’nin Başkomutanlığını temsil etmek; Türk
Silahlı Kuvvetleri’nin kullanılmasına karar vermek; Genelkurmay Başkanını atamak; Milli Güvenlik Kurulunu
toplantıya çağırmak; Milli Güvenlik Kuruluna başkanlık etmek; başkanlığında toplanan bakanlar kurulu
kararıyla sıkıyönetim veya olağanüstü hal ilan etmek ve kanun hükmünde kararname çıkarmak” görevleri
arasındadır.
Anayasamızın 117’nci maddesinde ise şu hükümlere yer verilmiştir: “Başkomutanlık, Türkiye Büyük
Millet Meclisi’nin manevi varlığından ayrılamaz ve Cumhurbaşkanı tarafından temsil olunur... Genelkurmay
Başkanı: Silahlı kuvvetlerin komutanı olup, savaşta Başkomutanlık görevlerini Cumhurbaşkanı namına
yerine getirir.
1982 Anayasasına, 1961 Anayasası’nın 66’ncı maddesinde bulunmayan ikinci bir fıkra eklenmiştir.
Buna göre:
“Türkiye Büyük Millet Meclisi tatilde veya ara vermede iken ülkenin ani bir silahlı saldırıya uğraması ve
bu sebeple silahlı kuvvet kullanılmasına derhal karar verilmesinin kaçınılmaz olması halinde Cumhurbaşkanı
24
25
07.20.2006 / Ali Bayramoğlu / Dünden Bugüne Asker / Yeni Şafak Gazetesi,
Prof. Dr. Ergun Özbudun, Türk Anayasa Hukuku, s.39
23
da, Türk Silahlı Kuvvetleri’nin kullanılmasına karar verebilir.”
Cumhurbaşkanının diğer organlarla ilgili yetki ve görevleri, özellikle 1982 Anayasası’nın 104’üncü
maddesi dikkate alındığında görülüyor ki, bu makam, bütün Devlet organları (yasama, yürütme ve yargı)
arasında bir düzen, uyum ve denge unsuru teşkil etmektedir. (...) Cumhurbaşkanlığı müessesesini
düzenlerken sadece yürütmeyi güçlendirme hedefini gütmemekte, bu müessesesin tarihi hüviyetine uygun
olarak, bütün organların dışında bir makam teşkiline yönelmektedir. Amaç, yasamanın işlemesi, idarenin
partizanlıktan uzak ve tarafsız kalması (bunun için, aslında bakanlar kuruluna ve bakanlıklara bırakılabilecek
bazı yetkilerin bile Cumhurbaşkanına verilmesidir.26
Başbakan Erdoğan’ın Yaptıkları ve Yapmadıkları Göz önüne Alınmalıdır.
Tüm bu hususlarla, son zamanlarda görev yapan tüm iktidarların, ülkemizin güvenliği ile
yakından ilişkili Kıbrıs Adası’ndaki, antlaşmalardan doğan haklarımızı bile koruyamamaları;
Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ın, tüm bu coğrafyadaki ülkelerin sınırlarını değiştirme projesi olan
Büyük Ortadoğu Projesine destek vermesi ve kendisini bu projenin “Eşbaşkanı” ilan etmesi de göz
önünde tutulduğunda: Genelkurmay başkanının “Görev ve yetkilerinden dolayı başbakana karşı
sorumlu olduğu”na dair Anayasamızın 117’nci maddesi değiştirilip, Anayasamızın lafzına ve ruhuna
uygun şekilde” Genelkurmay başkanının görev ve yetkilerinden dolayı Cumhurbaşkanına karşı
sorumlu olduğu” hükmünün anılan maddeye konması, milli güvenliğimizin zorunlu unsuru haline
gelmiştir.27
Artık Atatürk’ü yeniden anlamak ve yorumlamak zamanıdır ve bu kaçınılmazdır
Atatürk, Türkiye şartlarına ve ihtiyaçlarına uygun bir başkanlık sisteminin en başarılı örneği idi.
Atatürk, sadece Türkiye’ye değil çağının Müslüman liderlerine de örnek olmayı ve onlara bir vizyon
çizmeyi "işlev" olarak benimsemişti.
Afganistan Kralı Emanullah Han, 1928'de Ankara'da konuk olmuştu. Dönüşünden itibaren Atatürk'ün
bir takipçisi haline gelmişti.
Irak Kralı Faysal, Ürdün Emiri Abdullah ve İran Şahı Pehlevi de öyleydi.
Atatürk'ün modernleşme çizgisini uygulamaya çalıştılar. Başaramadıkları ölçüde ezilmişlerdi.
Mısır'ın eski devlet başkanı Enver Sedat'ın daha ilk gençlik yıllarından itibaren Atatürk hayranı olduğu
bilinmekteydi..
Enver Sedat, "Atatürk'ün yaptıklarından çok etkilendiğini ve bunun kendi politik yaşamına yön
verdiğini" söylemişti.
Atatürk, genç bir subayken Bulgaristan'da ataşe idi. Bulgar Kralı Ferdinand'ın "bir maskeli balo ve göz
kamaştırıcı resepsiyonda ev sahipliği yapmasının ve görkemli bir biçimde operaya gelişinden etkilenmişti.
İran Şahı'na "Türkiye'nin tüm ihtişamıyla bir operaya sahip olduğunu göstermeye" karar verdi.
Bu olayı "bir gösteriş ve bir ambalaj" sananlar, Atatürk'ün derinliğini algılayamamış kimselerdi.
Oysa bu ilk Türk operasının adı, "Özsoy"du. "Şii İranlılarla Sünni Türklerin mezhep bakımından ayrı
oldukları halde, kültürel açıdan kardeş oldukları" anlatılıyordu. Dış politikada İran ve Türk uluslarını
yaklaştırmayı hedeflemişti.
Edward Mortimer, "yeni Türkiye"nin kurucusu Atatürk'ün laisizmi getirmesini 8. Henry'nin
İngiltere'de İngiliz Reformasyonu (English Reformation) olarak bilinen Roma Papalığı'ndan
ayrılmasına benzetir. "Atatürk İslam dinini ortadan kaldırmak istemedi, sadece bu dini her Türk
yurttaşının inanabileceği ve kendine ait olduğunu hissedebileceği bir şekle sokmayı düşündü"
tespitleri bir gerçeğin ifadesidir.
Şöyle devam eder:
"İngiltere, Roma'dan ayrıldıktan sonra manastırlar kapatılmıştı. Atatürk'ün Türkiye'sinde de
istismarlar ve suistimaller yasaklandı. İlmin kabul edildiği modern Türkiye, artık aklın ve gerçek
26
27
Y. Yayla, Anayasa Hukuku Ders Notlan, s.129, 168
26.Kasım 2006 / Aydınlık
24
İslam’ın yolunda yürümeliydi.
8. Henry'nin reformlarıyla İngiltere'de 'anglikan' din anlayışı oluştu. İtalyanların veya Rusların
Hıristiyan dini değil, İngilizlerin benimsediği bir Hıristiyanlık anlayışı yerleşmişti...
Türkiye'de İslam dini de, Türk halkının benimsediği, açıkça anlayabildiği, temel kaynağı olan
Kur’ana ve akla uygun olarak aslına dönmeliydi.
Wilfred Cantrel Smith şunu sorar:
"Niye Mustafa Kemal, 8. Henry'nin başarısını tekrarlamasın?"
Kuran'ın Türkçeye çevrilmesi, Atatürk'ün bu hedefiyle izah edilebilir.
Ama Atatürk’ten sonra maalesef din de, devrimler de tersine çevrilmiştir..
 TÜRKİYE IRAK BATAĞINA ÇEKİLİYOR
Türkiye ve İran'a Tuzak Kuruluyor
BAE İttihad Gazetesinde önemli bir yazı yayınlandı.
“Türkiye’nin doğuda Orta Asya ve Kafkaslara, güneyde de Ortadoğu ve Arap Körfezi’ne
yönelmesi kesinlik kazanıyor. Avrupa’nın Türkiye’ye yönelik olumsuz tutumu kasıtlı olsun veya
olmasın tek bir sonuç doğurur. Bu da, Türkiye-İran çatışması ihtimallerini yeniden gündeme getiriyor.
Bu ihtimaller, aşağıdaki sorularla ortaya çıkıyor ve endişe yaratıyor: Arap-Türk koalisyonunu İran’la
savaşa kim hazırlayacak? Bu koalisyon Sünni bir kimlik mi taşıyacak? Şii Arapların tutumu ne
olacak? Arap vatanlarına vefayla İran’a vefa arasında tercih yapmak zorunda mı kalacaklar? Evet,
İsrail ve ABD’nin Ortadoğu haritasını yeniden çizme planı, Sünni-Şii çatışması çıkarmayı amaçlıyor.
Bu bağlamda, bir Sünni koalisyonunda yer alacak Türkiye ile Şii İran karşı karşıya getirilmeye
çalışılıyor. Bu iki büyük ülke, ortak düşman İsrail’e karşı birlik olmalı ve bu tuzağı boşa çıkarmalıdır.
Zira İran, şu dört noktaya dayanarak bölgesel rolünü güçlendiriyor: Kendisini İslam’ın ve
Müslümanların haklarının koruyucusu ilan ediyor. İkincisi, velayeti fakih temelinde Arap Şiilerle işbirliği
yapıyor. Üçüncüsüyse, askeri gücünü geliştiriyor, nükleer kapasitesini artırıyor. Son olarak da, İran Arap
dünyasının zayıflığından ve parçalanmışlığından yararlanıyor. 1999’dan bu yana Avrupa’ya yönelen
Türkiye’yse, Ortadoğu’ya sırtını çevirdi. Fakat, Irak patlaması ve bu ülkenin mezhep temelinde bölünme
olasılığı önceliklerini gözden geçirmesini gerektirdi. Kuzey Irak’ta bir Kürt devletinin kurulması, Türkiye’nin
güneydoğusundaki ayrılıkçı Kürt hareketini teşvik edebilir. Ayrıca Iraklı Türkmenler, Kuzey Irak’taki Kürt
çoğunluğun arasındaki azınlık konumları sebebiyle, maruz kaldıkları “aldatmayı ve mahrum bırakılmayı”
tamir için Türkiye’den medet beklemektedir.
Tahran’ın, yeni Irak’ta hegemonya kurması, Türkiye ve İran arasındaki dengeleri ters yüz edebilir. İran
hegemonyası ihtimali, Arap ülkelerini, özellikle de Körfez İşbirliği Konseyi üyelerini ve Irak’ın komşuları Ürdün
ve Suriye’yi de endişelendirmektedir. İran’la Körfez İşbirliği Konseyi arasında iki sorun var: İran’ın Arap
Körfezi’ndeki üç Birleşik Arap Emirlikleri adasını işgali ve nükleer projenin bölgenin güvenliğini tehdit etmesi..
Türkiye’nin AB üyeliğini geciktirmeyi veya tümüyle engellemeyi hedefleyen Avrupa girişimleri de, Ankara’nın
Ortadoğu’ya yönelmesini tetiklemiştir. Avrupalı liderler, Ekim 2005’te Türkiye’nin tam üyeliğiyle sonuçlanacak
müzakerelerin başlatılmasına onay verdikten sonra, Aralık 2006’da müzakerelerin kısmen dondurulması gibi,
ters yönde bir karar vererek Avrupa’ya ümit bağlayanları şok etmiştir. Bu tutumlarını da Türkiye’nin
limanlarını, AB üyesi Güney Kıbrıs’ın gemi ve uçaklarına açmamasıyla gerekçelendirdiler. Hal böyleyken
Kıbrıs’ın Türk kesiminin akıbeti de askıda kalıvermiştir..
Avrupalılar aslında Türkiye’nin üyeliğini kabule yanaşmıyor. AB Anayasası, Fransa ve Hollanda’daki
referandumlar da bu yüzden onaylanmadı. Almanya’da iktidardaki Hıristiyan Demokratlar da Türkiye’nin
üyeliğine karşı. Avusturya bu konuda veto hakkını kullandı. Keza Yunanistan ve Kıbrıs da bu hakkı
kullanabilir. Tüm bunlardan dolayı, üyeliğe kabulünü kolaylaştırmak için yaptığı bütün reformlara rağmen
Avrupa yolu Türkiye’ye kapalı görünüyor.
Dolayısıyla Türkiye’nin doğuda; Orta Asya ve Kafkaslara, güneyde de; Ortadoğu ve Arap Körfezi’ne
25
yönelmesi kesinlik kazanıyor. Avrupa’nın Türkiye’ye yönelik olumsuz tutumu kasıtlı olsun veya olmasın, tek
bir sonuç doğuruyor. Bu da, Türkiye-İran çatışması ihtimallerini yeniden gündeme getiriyor. Bu ihtimaller,
aşağıdaki sorularla ortaya çıkıyor ve endişe yaratıyor: Arap-Türk koalisyonunu İran’la savaşa kim
hazırlayacak? Bu koalisyon Sünni, bir kimlik mi taşıyacak? Şii Arapların tutumu ne olacak, Arap vatanlarına
vefayla, İran’a vefa arasında tercih yapmak zorunda mı bırakılacak?
Bu çatışmalar ABD yönetiminin sözünü ettiği yeni Ortadoğu’yu mu ortaya çıkaracak? Arap dünyası,
Türkiye ve İran, bu büyük felaket senaryosuna nasıl sokulacak?
Bu fitne ateşine benzin dökülmesinde etkin rol oynayan birçok nokta var. Bunların başında ABD’nin
‘terörle savaş’ çerçevesindeki doğrudan çıkarları geliyor. Başkan Bush yönetimindeki bazı çevrelere göre,
‘terör’ Sünni, şiddetse ‘Şii’. Dolayısıyla, tarafların vuruşturulması ve Amerikan çıkarlarını hedef almaktan
alıkoyulması için, oklarını birbirilerine çevirmelerine yol açacak bir ortamın yaratılması, ABD’ye faydalı
olacaktır. Bu noktada, Sünnilerle Şiiler arasında düşmanlık yaratma projesi, askeri araçlarla (Irak ve
Afganistan’ın işgali, İsrail’in Lübnan’daki savaşı) veya siyaset ve medya aracılığıyla (İslam’ı karalama
kampanyaları ve Müslümanlara karşı dini ve etnik ayrımcılık) gerçekleştirilemeyen şeytani hedefi devreye
sokulacaktır. İsrail’in İran’ın nükleer projesini ele alış tarzı da, Şiilerle Sünniler arasında gerginlik çıkarma
konusunda etkin rol oynayacaktır. İsrail İran’ın nükleer dosyasını stratejik güvenliği için tehlikeli görüyor.
İran’la Arap ülkeleri arasında anlayış, güven ve eşgüdüm yokluğu sebebiyle Araplar da proje yüzünden
endişelendiği için, çatışmanın Araplarla-İran, dolayısıyla Sünnilerle Şiiler arasında çıkmasından korkuluyor.
Arap ve İranlı kurumların mezhepleri yakınlaştırma çabaları da sekteye uğruyor. Bu başarısızlık,
Irak’ta her gün yüzlerce kişinin canını alan mezhep katliamlarıyla aynı zamana denk geliyor. Bu arada,
Sudan ve Suriye gibi bazı Arap ülkelerindeki Sünni toplumlarının mali desteklerle Şiileştirilmesini amaçlayan
çalışmalara dair haberler sızıyor. Burada, İsrail’in Pakistan’dan Fas’a kadar her etnik grubun ve mezhebin
kendine ait siyasi bir oluşuma sahip olması temelinde bölge haritasını yeniden çizme amaçlı projesini
hatırlatmak gerekiyor. İşe Lübnan’dan başlayan İsrail, 1950’lerden bu yana bu projenin hayata geçirilmesine
çalışıyor. Projenin işaretleri Sudan’ın güneyinde, Kuzey Irak’ta, hatta Cezayir çevrelerinde ve Fas’ın
güneyinde görülüyor. Bu proje, halen İsrail’in stratejik güvenliğinin temeli sayılıyor. Halihazırdaki ABD
yönetiminin de bu projeyi öncekilerden daha fazla desteklediği açık. Irak’taki savaş şu ana kadar, mezhep
kavgasının ve etnik fitnenin patlak vermesine yol açtı.
İsrail’in bu projesi, Arap ve İslam ülkelerini mezhep ayrımcılığı ve ırkçılık kanalıyla organları kesilmiş
cesetlere çeviriyor. Farslar (Safeviler) ve Türkler (Osmanlılar), Arap toprakları üzerinde savaşırken ortada
İsrail, yani ortak düşman yoktu. Üstünlük ve toprak için savaşılıyordu. Fakat şimdi İsrail’in varlığı ve onun
tehlikeli projesiyle birlikte İranlılar, Türkler ve Araplardan varlıklarını ve geleceklerini savunmaları isteniyor.
Ve, bu ortak düşmanın tehlikesini idrak etmezlerse kendilerini başını İsrail’in çektiği büyük fitne bataklığı
içinde bulacaklar.28
Bu şartlarda ve dış güçlerin kışkırtmasıyla Irak’a geniş çaplı bir müdahale, bizi İran’la kapıştırmayı
amaçlamaktadır. Askerimizi Kuzey Irak’a kışkırtanlara, TSK’nın en önemli isimlerinden birinin şu sorusu tokat
gibi bir cevaptır:
“Böylesi iddialarda bulunanlar ve bunu siyasi bir şov malzemesi yapanlar, Kerkük’le Silopi arasının
450 km. olduğunu biliyorlar mı?”
İşte stratejik sorular:
1- Biz bu çok riskli operasyona ne amaçla kalkışacağız?
2- Irak’ta ne kadar zaman kalacağız?
3- Bu bölgenin en çetin coğrafi şartlarında, peşmergeler, PKK ve ABD askerleri gibi üç ayrı düşman
karşısında ne kadar asker kaybını göze alacağız?
4- Sınırımızdan 100 km. uzakta bulunan, 15 km. uzunluğunda, 5 km. genişliğinde olup yüzlerce
28
Birleşik Arap Emirlikleri / İttihad Gazetesi eski Lübnan milletvekili Muhammed El Sammak / 29 Aralık 2006
26
mağarayı bünyesinde barındıran ve bir yüzü İran tarafında olan Kandil dağına yönelik böyle bir operasyonda
İran’la karşılaşmayı ve çatışmayı hesaba katmakta mıyız?
5- Böylesine bölgesel bir savaşa dönüşebilme istidadını taşıyan saldırı karşısında Türkiye’deki 70
milyar dolarlık sıcak paranın ürküp ülkeyi terk etmesi durumunda patlayacak ekonomik krizin faturasını
ödemeye hazır mıyız?
6- Haydi diyelim bu harekatı yaptık ve döndük, ne kazanmış olacağız ve bu kazandığımızı nasıl
elimizde tutacağız?
7- Elimizdeki Kuzey Kıbrıs’ı Rumlara vermemizi ve askerimizi oradan mutlaka çekmemizi isteyen dış
güçler ve işbirlikçiler, Kuzey Irak’a girmemiz için niye sırtımızı sıvazlamaktadır?
Bu sorularla anlatmaya çalıştığımız; “Ülke çıkarları zaruri ihtiyaçlar gerektirse bile, Kuzey Irak’a asla
müdahale etmeyelim” değildir. Türkiye’yi bu ortamda Irak batağına çekmek isteyenlerin asıl amacının bizi
İran’la bozuşturmak ve vuruşturmak olduğunu hatırlatmaktır.
Irak’ın işgali sırasında, Amerika’nın asıl niyetinin Irak’ı parçalamak ve Büyük İsrail Projesine uygun bir
Kürdistanı kurmak ve ardından Güneydoğumuzu ülkemizden koparmak olduğu konusundaki bütün uyarılara
kulaklarını tıkayan ve bunlara bir komplo teorisi olarak yaklaşan ve Türkiye’nin bütün imkanlarını Amerika’ya
açan Recep Tayip Erdoğan ve avenesi bu günlerde, bağımsız bir ülke olduklarını hatırlayıp ABD’ye
horozlanmaya başladı. Askerimizin başına çuval geçirilirken, Kıbrıs lokma lokma Rumlara rüşvet verilirken
gıkı çıkmayan sahte kahramanların şimdilerde “Amerika’nın PKK konusunda ağır davrandığından, Kerkük’te
Türkmenlerin dışlandığından” dem vurması, şakşakçı medyada alkışlandı…
Talefer’de Türkmenlere soykırım uygulanırken, Süleymaniye ve Musul’da nüfus yapısı zorla
değiştirilirken sessiz ve tepkisiz kalan, başlarına çuval geçiren Amerika için, tam bir ürkeklik ve kölelik
psikolojisiyle “Ne notası verecekmişiz.. Bu müzik notası mı”? diyecek kadar koflaşan Başbakan ve
yandaşlarına ve Edip Başer gibi NATO’cu Paşalara, hatta Genel Kurmay Başkanımıza ve kuvvet
komutanlarımıza “Kak afoni-kuru gürültü ve fosurtu yapıyorlar” şeklinde aşağılayan ABD büyükelçisi Siyonist
Yahudi Wilson şeytanına kadar bütün şer şebekesi “Her an Kuzey Irak’a girebileceğimiz” konusunda
anlaştı!....
Üstelik her fırsatta Irak’ın toprak bütünlüğünden dem vuran bu yetkisiz yetkililerin şimdi kalkıp “Kerkük
için özel statü” istemeleri tam bir çelişkiydi ve oldukça sırıtmaktaydı.
Hatta eski MİT’çi Mahir Kaynak Kral TV’deki bir programda “Irak’ın bölünmesi ve Kürdistan’ın
ilan edilmesi doğal bir gelişmedir ve bizim buna göre hazırlanmamız gerekir” diyecek kadar ayarını
ve küresel çetenin amacını ortaya koyacaktı.
Ve daha da hayret ve endişe verici olanı, 12 Ocak 2007 gecesi Ekrem Kızıltaş, TV 5’teki Ortak Zemin
Programına çıkartıp, Mahir MİT’çinin:
“Türkiye’nin Dünya düzenine ve Amerikan projesine katılıp figüranlık yapmaktan başka çaresi yoktur.
Milli ve bağımsız bir politika izleme söylem ve girişimleri boş ve hayali bir umuttur. Ülkemiz bu borç ve
boyunduruk altında yaşamaya mahkumdur. Küresel güçlerin himmet ve himayesine erebilmek için gerekirse
Milli, manevi, İslami ve insani değerleri bile taviz vermek akılcı bir durumdur” anlamındaki, sinsi Siyonist
propagandasını, hem de sırıtıp kafa sallamak suretiyle onaylayarak Millete izletmekten sıkılmamıştı. Bu
durum öteden beri dikkat çekmeye çalıştığımız, Milli Görüş kurumlarının nasıl içten kuşatıldığını da
hatırlatmaktaydı.
Türkiye hem kendisinin hem de komşu ve kardeş ülkelerin çıkarları gerektiği zaman her türlü sınır
ötesi harekata hakkı vardı.
Ancak bu hakkını, 1974 Kıbrıs Barış çıkarmasında olduğu gibi kendi hür iradesiyle ve dış güçlere
rağmen yapmalıydı…
Dışişleri yeni filoyu doğruluyor!
ABD’nin üç yıl aradan sonra İncirlik hava üssüne F-16 filosu, erken uyarı sistemli Awacs, tanker ve
kargo uçakları yerleştirmesini Dışişleri Bakanlığı da doğruladı. Gazetemizin haberi üzerine Dışişleri
27
Bakanlığı’ndan yapılan açıklamada, “ABD Avrupa Hava Kuvvetleri Komutanlığına bağlı NATO’ya tahsisli bir
filo, Türkiye-ABD arasında imzalanan 29 Mart 1980 tarihli Savunma ve Ekonomik İşbirliği Anlaşması (SEİA)
çerçevesinde, geçmiş yıllarda olduğu gibi, 2007 yılı planlı eğitim faaliyetleri kapsamında üç hafta süreyle,
10’uncu Tanker Üs Komutanlığı/İncirlik Meydanı’na intikal etmiştir. Söz konusu faaliyetler tamamen eğitim
amaçlı olup belirli periyotlarla Türk Silahlı Kuvvetlerinin kontrolünde icra edilmektedir” denilerek, böylesine bir
filonun varlığını doğruladı.
ABD, Türkiye’yi ateşin içine çekiyor
Irak’ta düşen uçakta hayatını kaybeden işçilerin aileleri cenazeleri Adana toprağa verilirken, kent ABD
savaş uçaklarını ağırladı. ABD’ye ait 24 uçaktan oluşan F-16 filosu ile, erken uyarı sistemine sahip Awacs ve
kargo ve havada ikmal yapan tanker uçaklar Adana’daki İncirlik üssüne geldi. Olayın Türkiye’de hükümet,
muhalefet ve MİT dahil yetkili ağızlardan yapılan “Irak’taki duruma seyirci kalamayız” açıklamalarının hemen
ertesine denk gelmesi şüphe uyandırdı.
“Proaktif politika” ilk meyvesini verdi: İncirlik, ABD emrinde
İncirlik’teki hareketliliğin, ABD Başkanı George W. Bush’un yeni Irak stratejisini ortaya
atmasının hemen ardından başlaması dikkat çekti. Bush yönetimi, Bağdat’ta konuşlandırılmak üzere,
yeni asker sevkiyatı öngörüyor. Direnişin elindeki Bağdat’ı kontrol etmek isteyen ABD, İncirlik’e
uçakların konuşlandığı saatlerde kente hava saldırısı düzenleyerek 50 kişiyi öldürdü.
Bilindiği gibi 2003 yılı Mart ayında Çekiç Güç’ün görev süresinin dolmasıyla birlikte, Türkiye ile
ABD arasında ikili anlaşmalara dayalı olarak İncirlik’e konuşlanan F-16 savaş uçakları buradan
ayrılmıştı. Irak işgali ile birlikte bu üsten yararlanmak için taraflar arasında yürütülen görüşmelerde,
uçakların görev sahası ve katılabileceği operasyonların sınırlarının belirlenmesi konusunda anlaşma
sağlanamadığı için sonuç alınamamıştı.
Türkiye’nin İncirlik’i ABD savaş uçaklarına tekrar açması, Bush’un bu hafta başında basına
sızan Irak planıyla ilişkilendiriliyor. Irak stratejisinde değişiklik işaretleri, Türkiye’de “proaktif dış
politika” ve Irak işgaline müdahil olma arayışlarını yeniden gündeme getiriyor.
Seyirci değil, işbirlikçi!
Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ın AKP Meclis grubunda yaptığı konuşmada Irak konusunda “kırmızı
çizgileri” yeniden hatırlatması da benzer şekilde yorumlandı. “Bölgedeki gelişmelere sırtımızı dönemeyiz”
diyen Erdoğan, Kerkük’te demografik yapının değişmesini, referandum taleplerini ve Kuzey Irak’taki PKK
varlığını gerekçe göstererek, sürece “seyirci kalınmayacağını” söyledi. Türkiye’nin sessiz kalamayacağını
belirten başbakanın, sözlerine “Türk askeri Lübnan’da örnek güç olarak gösteriliyor” şeklinde devam etmesi
dikkat çekti.
ABD’nin yeni dönemde bölgedeki ve Irak içindeki tüm aktörlere sopa göstereceği ve kaybetmeye
başladığı inisiyatifi çok daha güçlü biçimde kendi eline almak istediği biliniyor. Bu çerçevede, ABD’nin yeni
stratejsinin, tüm aktörleri birbirine karşı kışkırtarak kendine bağımlılaştırmaya dayandığı belirtiliyor.
Türkiye’yi Irak’ta iç savaş mı bekliyor?
Bu bağlamda, Türkiye’nin Irak’a girme tehditlerinin, ülkeyi Irak’taki iç savaşa çekme tehdidiyle karşı
karşıya bırakacağından endişe ediliyor.
2007’nin Irak için bir kader yılı olacağını söyleyen Erdoğan, etnik ve mezhep çatışmasının artacağını
vurguladı. ABD’ye “başta Türkiye olmak üzere komşu ülkeleri hesaba katması” çağrısında bulunan
Erdoğan’ın sözleri, Türkiye’nin ABD tarafından kışkırtılan iç savaşa bulaşarak Irak’ta var olma stratejisini
ortaya seriyor.
Bu melunu kimse durduramıyor!
ABD Başkanı George W. Bush, Yeni Irak Planı’nı açıkladı. Buna göre Irak’ta güvenliği sağlamak (!)
amacıyla 21 bin 500 ABD askeri bölgeye gidecek. Irak'taki durumun daha iyiye gitmemesi halinde ‘radikal
İslamcıların’ büyüyeceği ve yeni taraftarlar kazanacağını söyleyen Bush, böylece bu kişi ya da grupların
modern Irak hükümetini devirmeye ve petrol gelirlerini kendi amaçlarını gerçekleştirmek için kullanmaya
28
cesaret edeceklerini iddia etti. Irak'taki başarısızlığı güvenliği temin edecek yeteri kadar ABD ve Irak
askerinin bulunmamasına bağlayan Bush, bu ülkede görev yapan askerler üzerinde çok sayıda kısıtlama
bulunduğunu savunarak, "Askeri yetkililerimiz yeni planı gözden geçirdi ve başarılı olacağı konusunda
bildirimde bulundu. Ayrıca Irak Başbakanı Maliki de mezhep çatışmalarına tolerans göstermeyeceğini
taahhüt etti" diye konuştu. Irak'taki başarısızlığın sorumluluğunu üzerine alan ve özür dileyen Bush, ellerinde
sorunun çözümü için sihirli bir formül olmadığını söyledi. Sadece Iraklıların ülkeyi kuşatan mezhep
çatışmasını sona erdirebileceğini dile getirerek Irak hükümetini ‘agresif’ bir plan hazırlamaya çağırdı.
Bölgeye Patriot füzeleri yerleştiriliyor!
Bu planı açıklarken aynı zamanda ABD'nin Ortadoğu'daki çıkarlarını korumaktan da söz ettiğini
belirten Bush, "İstihbarat paylaşımını artıracak ve müttefiklerimizi rahatlatmak için bölgeye Patriot füzeleri
yerleştireceğiz. Irak ve Türkiye sınırında yaşanan sorunların çözümü için bu ülkelerin hükümetleri ile birlikte
çalışacağız. Ayrıca diğer ülkeler ile de İran'ın nükleer silah elde etmesini ve bölgeye hâkim olmasını önlemek
için çalışacağız" diye konuştu. Bush, Irak'taki ‘terörist faaliyetler’e destek vermekle suçladığı İran ve
Suriye'ye de gözdağı verdi. Bu ülkeler konusundaki çalışmaların geliştirileceğini kaydeden Bush, İran ve
Suriye'den gelen destekleri keseceklerini söyledi. Irak'ın yeniden yapılandırılması için bölgeden sorumlu bir
koordinatör atanacağını belirten Bush, Irak güvenlik güçlerinin 2007 Kasım itibariyle tüm Irak'ın kontrolünü
alacaklarını iddia etti. Bush, ayrıca Dışişleri Bakanı Rice'ın bugün bölgeye gideceğini duyurdu.
Amerika halkına göre, “daha çok asker, daha çok ceset anlamına geliyor”
Öte yandan ABD'de yayın yapan yerel CNN kanalı, eyalet merkezlerine gerçekleştirdiği canlı
bağlantılar ile ABD halkının plana olan tepkisini iletti. Buna göre, ABD halkı, daha fazla asker gönderilmesine
karşı. Bush'a 'kızan' halk, Başkan'ın seçim açıklamalarında bunun yer almadığına işaret etti. Başkan Bush'un
konuşmasının hemen ardından MSNBC'nin internet sitesinde açılan ankete katılan yaklaşık 100 bin
Amerikalının yüzde 67'si planın başarısız olacağı yönünde görüş bildirdi. Anketteki, 'Hayır' şıkkının
açıklamasında, "4 yıl sonra ne ABD ne de Irak daha iyi bir halde olacak. Daha çok askerin gitmesi daha çok
cesedin geri gelmesi anlamına geliyor" denilmesi dikkat çekti.
Irak, daha fazla asker istemiyor
New York Times gazetesi Bağdat mahreçli haberinde ise Irak hükümetinin daha fazla asker
istemediğini yazdı. Habere göre, Irak Başbakanı Nuri El Maliki'nin partisinden milletvekili Haydar El Abadi,
"Hükümet ABD'den daha fazla ABD askerine ihtiyaç olmadığı kanısında" dedi. Diğer bir milletvekili Redha
Cevat Tahi de, "Güvenliğin temini, Iraklıların elinde. ABD ancak destekleyici bir rol alabilir" şeklinde konuştu.
Irak'a Vietnam benzetmesi yapılıyor
Ayrıca TV'lerin yayınlarında Irak'ın Vietnam'a dönüştüğü yorumları yapıldı. Uzmanlar ve siyasetçiler bu
konuda farklı görüşler bildirse de genel olarak Irak'taki durumun Bush'un aleyhine bir hal aldığı kaydedildi.
Bush'u halk nezdindeki desteğinin azaldığı, Irak'a gönderilecek 21 bin 500 askerin de hiçbir şeyi
değiştirmeyeceği ve bunun, durumu daha içinden çıkılmaz bir hale dönüştüreceği kaydedildi.
Bakınız Bush, yok olan prestijini yeniden kazanabilmek için, kalkıp Etiyopya’yı destekleyerek,
Somali’ye bomba yağdırmaya, katliamlar yapmaya başladı.
Demek ki, 30 İslâm ülkesinin siyasi haritasını değiştirme fikri sabitinden zerre kadar
uzaklaşamadı.
Neresinden bakılırsa bakılsın, Gül ve Erdoğan’ın, Bush’u desteklemek konusundaki politikaları
kesinlikle yanlıştır. Kaldı ki, iki sene sonra ABD’de genel seçimler yapılacaktır. Büyük bir ihtimal ile
Bush ve partisi bu seçimi kaybedecektir. Kaldı ki, Türkiye de seçim molasına benzer bir süreç
içerisine girmiştir.
Durum bu derece kritik bir noktada iken, hâlâ Bush’u destekliyoruz diye, çok büyük ve tehlikeli
bir kulvara sapılması asla tasvip edilemez. Değişen ve gelişen dünya şartları göz önünde tutularak
hükümetin ve TBMM’nin duruma el koyması, sonu belli olmayacak girişimleri önleyerek akl-ı selîmi
hâkim kılması icab ediyor.
29
Bir yandan halkımıza hava atmak için, Barzaniye horozlanan Tayip Erdoğan, öte taraftan kukla
Kürdistan petrollerinin Türkiye üzerinden satışına sıcak bakıyor!
ABD, Irak Hükümeti üzerinden sürdürdüğü girişimlerle Irak’ın kuzeyindeki Kukla Devlet’in petrollerinin
Türkiye üzerinden satılması için bastırıyor.
Enerji Bakanlığı destekliyor
Genelkurmay’ın kesin olarak karşı çıktığı bildirilen bu projeye, Enerji Bakanlığı’nın sıcak baktığı
bildiriliyor. AKP’li Bakan Hilmi Güler’in, ilgili bürokratlara konu üzerinde çalışma yaptırdığı belirtiliyor.
Irak’ın kuzeyindeki petrollerin Türkiye üzerinden satışı, “Onlar bize muhtaç hale gelecek, biz de para
kazanacağız” uydurma gerekçesiyle savunuluyor.
AKP’li belediyelerin asfalt alma girişimi
Hatta Güneydoğudaki AKP’li belediyeler, seçim yatırımı yapmak için Irak’ın kuzeyinden asfalt almak
için girişimlere başlamış bulunuyor.
DTP’li belediyelerin geçmişten bu yana Kukla devlet ile süren ilişkileri var. DTP’li Diyarbakır
Büyükşehir belediye Başkanı Osman Baydemir’in de içinde yer aldığı “Kürdistan Belediyeler Birliği” girişimi
bu faaliyet için biçilmiş kaftan.
Asfalt almak, petrolün Türkiye üzerinden satışı için ilk aşama olacak. Bundan sonra petrolün satışı da
normalleştirilecek.
Kuzey Irak’taki Türkiye etiketli Siyonist şirketler
ABD’nin Irak işgali öncesinde yalnızca iki alanda sınırlı ölçüde petrol ve doğalgaz arama faaliyeti
yapılan Irak’ın kuzeyinde yabancıların yanı sıra, Türk şirketleri de petrol ve doğalgaz faaliyetini yoğunlaştırdı.
Irak’ın kuzeyinde petrol arama ve yatırım faaliyetinde bulunan şirketler şöyle:
Mehmet Emin Karamehmet’in Genel Enerji, Pet Oil, Addax Petroleum ortaklığı olan Taq Taq Opera
ting Company, İngiliz Çalibre Energy, Kanadalı Heritage Oil Corp. ile Western Oil Sands, Norveçli Det
Norske Oljeselskap AS (DNO).
Türkiye’ye 35 kilometre uzaklıkta açılan ikinci kuyudan da Norveçli DNO şirketinin petrol çıkarmaya
başladığı belirtiliyor. Yerel kaynakların verdiği bilgiye göre, bu petrol şirketinde perde arkasındaki büyük
hissedar Barzani.
Kamuoyu oluşturma çabası
Böylece Irak’ın kuzeyindeki petrollerin çıkarılması için yabancı şirketlerle Kukla Devlet’in bağımsız
anlaşmalar yapması, ayrıca Türk şirketlerin yaptığı yatırımlarla da petrolün Türkiye üzerinden satılmasının
önü açılmak isteniyor.
Öte yandan Türkiye’nin Kukla Devlet’in petrolleriyle ihya olacağına dair bir kamuoyu oluşturulmak
isteniyor. Milliyet gazetesinin 23 Kasım tarihli sayısında yer alan bir haberde yer alan iddia şöyle:
“Türkiye’deki yerli petrol üretimi ülke ihtiyacının yaklaşık yüzde 7’sini karşılarken tek başına Kuzey
Irak’taki Taq Taq sahasının tümüyle geliştirilmesi sonrasında Türkiye’nin günlük ihtiyacının yaklaşık yarısını
karşılayabilecek seviyeye ulaşacağı tahmin ediliyor.”
Petrol yasası ve kukla devlet anayasası hazır
ABD, Barzani yönetimine hazırlattığı anayasa ve yasalarla uluslararası güvenceye kavuşturmak
istediği Kukla Devlet’in petrol hakimiyetini fiili olarak sağlamayı amaçlıyor. Kerkük petrollerini ele geçirme
durumunda İsrail kuklası Kürdistan’ın yıllık 50-60 milyar dolar civarında gelire sahip olacağı belirtiliyor.
MİT’in yazısında Barzani başkanlığındaki Kukla Devlet yönetiminin hazırladığı petrol yasasıyla, Kerkük
petrollerini ve Kerkük-Yumurtalık boru hattını ele geçirmeye çalıştığı konusunda uyarı yapılıyordu.
Kukla Devlet yönetiminin hazırladığı anayasaya göre Kukla devlet yönetimi merkezi hükümetten
bağımsız olarak yabancı ülkelerle petrol anlaşmaları yapmayı yasallaştırıyor.
 ACI GERÇEK ÜRKÜTÜYOR
Önemli bir ABD’li önemli açıklamalarda bulunuyor!
30
ABD Ankara Büyükelçiliği’nde uzun yıllar ‘siyasi müsteşar’ olarak görev yapan ve eylülde görevini
bırakan, Ankara’da ve Washington’da gündem belirleyenleri yakından tanıyan, dolayısıyla da bu nedenle
analizleri son derece önem arzeden John W. Kunstadter, diyor ki; “BOP sadece bir plan değildir, kutsal bir
projedir” böyle bilmelisiniz!
Çin’in gelişmesini engellemeliyiz..
Biz PKK’ya doğrudan yardım yapmıyoruz, ama Rusya ve AB ülkeleri için bir şey diyemeyiz.
Şemdinli olayları neden çıktı arka planına çok i iyi bakmak lazım. Kesinlikle biz sebep değiliz
ABD, Washington, Türkiye’yi iyi tanımıyor, çünkü istihbaratçıları yetersiz.
AKP’de de yolsuzluk iddiaları çok fazla.
Fethullah Gülen’in bize ve size zararı yok!
Türban meselesi için; sizinkilerin de bu dayatmayı yapanların düşünce temellerini kullanarak türbana
dair görüşleri çürütmeniz gerekir.
PKK uyuşturucu ve kaçakçılık ticaretinden zengin.
Ekümeniklik tanınmalı ve Ruhban Okulu açılmalıdır. Bu Rusya’da Ortodoks merkezi oluşmasını
engeller. (Rusya’nın, eski SSCB’deki Ortodoks halkları-devletleri kontrol etmesini engellemek için)
Kürtler sadece kimliklerinin tanınmasını istiyorlar. TC’den ayrılmak istemiyorlar.
Devletinizle hükümetiniz dayanışma içinde değil. Devlet sizde MİT ve askerdir. Askerinizi takdir
ediyoruz, ama…
Ermeni meselesi için cesur olup ABD Senatosu’nda size ters düşenlere kendinizi anlatın.
Tezkere döneminde biz de siz de çok kazık yedik. Siz sadece 5-10 km içeri girecektiniz. Kürtler
devletleşemeyeceklerdi. PKK kontrol altında olacaktı.
Biz sizin AB’ye girmenizi her zaman destekledik. Halkınızı tanıyın. Halk Çankaya ve Teşvikiye değildir.
Halk Mamak, Pursaklar’dır. Biz oralara gidiyoruz… Washington’daki Türk uzmanları Türkiye’yi anlıyamıyor
artık. Çoğu Türkiye’yi sadece Yahudi prizmasından görüyor!…”29
“Bir Amerikalı sadece gerçekleri saptırmak ve hıyanetlerine gerekçe sağlamak için bilgi
aktarır.” Formülüne göre bu itirafları tekrar okuyunuz.
Tepemizde CIA uçakları geziyor ve esir ticareti yapılıyor!
Afganistan’daki toplu mezarları yalanladılar, doğrulandı. Irak’taki işkence ve tecavüzleri yalanladılar,
doğrulandı. Felluce’deki kimyasal saldırıları ve katliamı yalanladılar, doğrulandı. CIA uçaklarını yalanladılar,
doğrulandı. Gizli işkence merkezlerini yalanladılar, doğrulandı…
Gizli cezaevleri ve CIA uçaklarıyla ilgili skandal derinleşecek. ABD müttefikleri ve işgal koalisyonunda
yer alan ülkelerin ayıpları bir bir ortaya dökülecek. 21. yüzyılın insan hakları ve refah yüzyılı olacağı
propagandası yapanların nasıl bir suça karıştıkları ortaya çıkacak.
Yalanlamak için çaba harcayanlar dikkatli olmalı. “CIA uçağı olduğunu bilmiyorduk, yakıt ikmali
yapmak için indi” gibi açıklamalar, kamuoyunu hafife almaktan başka anlam taşımıyor. İnandırıcılıktan uzak
bir tavır. Çünkü bu skandal, onu savunan, örtbas etmeye çalışan herkesi altında ezecek kadar büyük!..
AB yolundaki Türkiye, CIA uçuşlarını nasıl açıklayacak? Sabiha Gökçen uzun süredir bu trafikte
kullanılıyor. İskenderun Körfezi, Irak işgalinde en önemli sevkıyat merkezlerinden. İncirlik Üssü esir
ticaretinin merkezi oldu. Bu kadar mı? Değil tabi… 21. yüzyılın mimarlarının kirli dünyaları perde perde
aralanıyor. Tekrar soralım: 80 bin kişi sorgulandı. Kaybolan binlerce insan nerede? Bu insanların aileleri,
eşleri, çocukları, ana babaları nasıl bir dram yaşıyor? Bu insanlar ne ile suçlanıyor? Neden hiçbir şekilde
haklarında yargı süreci başlatılmıyor? Neden hiç biri hakkında resmi suçlama yapılmıyor? Bunların bazıları
dükkanından, bazıları caddede yürürken kaçırıldı 30 diyen İbrahim Karagül, bu cinayet ve rezaletlerdeki
AKP’nin vebalini hep göz ardı edip gizlemeye çalışıyor. Yani yanlış amaçlar için bazı doğruları istismar
ediyor.
29
30
29.11.2005 / Akşam / Güler Kömürcü
29.11.2005 / Yeni Şafak
31
Fırtına yaklaşıyor!
Türkiye'nin coğrafi konumu nedeniyle, CIA'nın gizli cezaevleri operasyonuna adının karış(tırıl)maması
imkânsızdı... İşte kokusu çıktı: Bakü'den İzlanda'ya uçan CIA uçağının İstanbul'a uğradığı anlaşıldı... Gerisi
gelecek... Hem de sadece mürettebatın değil, "yolcular"ın da bulunduğu uçaklarla...
Türkiye'ye uğrayan "hayalet uçaklar" ortalığı karıştıracak.. O nedenle biraz gerilere giderek anlatalım.
Herşey 11 Eylül 2001 saldırılarıyla başladı. Bush yönetimi, El Kaide militanlarının kolayca ABD'ye girip
İkiz Kuleler'i ve Pentagon'u vurmalarını, “insan haklarına saygılı istihbaratın yanlışlığına bağladı. Çözüm?
Clinton döneminde gıyaben yargılanıp mahkum edilmiş teröristleri ele geçirmek için tasarlanmış
"Extraordinary Renditions", yani "Sıradışı teslimat" operasyonu kapsamını genişletmek.
Önce 20 kadar ülkenin istihbarat servisleriyle işbirliği anlaşması imzalandı. Bunların kaçından
hükümetlerin haberi vardı, belli değil.
Sonra gizli cezaevlerinin yerleri belirlendi: Tayland, Afganistan, Diego Garcia, Irak, Romanya,
Polonya, Çek Cumhuriyeti, Ürdün, Kosova, Küba, Özbekistan, Azerbaycan.
Ve düğmeye basıldı. Terörist, işbirlikçi ya da sempatizan olduğundan kuşkulanılanlar her yerde
"avlanıyor" ve CIA uçaklarıyla gizli cezaevlerine, yani işkence merkezlerine götürülüyordu. Bir bölümü de
"ilgili" adrese teslim ediliyordu. Ürdün, Suriye, Mısır, Cezayir gibi işkencenin normal kabul edildiği, sorguya
alınanın sağ çıkma olasılığının az olduğu ülkelere veriliyordu..
Adrese teslim 200 "paket"te insan kaçırılıyor
4 yılda 200'ü aşkın kişi toplandı. 70'i eski Stasi, yani Doğu Alman istihbarat örgütü elemanlarının da
sorgucu olarak görevlendirildiği işkence merkezlerine kapatıldı. Gerisi saydığımız ülkelere dağıtıldı.
Adı El-Kaide kurmaylarından Halid El-Masri ile karıştırılıp avlanan Lübnan kökenli Alman yurttaşı Halid
Masri'nin trajedisi uzun listeden sadece bir örnek. Ama en ünlüleri Milano'da kaçırılan imam Ebu Ömer oldu.
CIA suçüstü yakalandığı ve İtalya Başbakanı Berlusconi ört-bas etmeye çalıştığı için.
Operasyonun kıyamet koparmasının epey haklı nedeni var:
Haklarında suçlama ve delil olmadan, sadece işkence altında alınmış ifadelerde adları geçtiği ya da
Arap oldukları için birçok insanın hayatı karardı.
Bu kişiler, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi, işkencenin önlenmesiyle ilgili Cenevre Sözleşmesi ve
daha nice yasa ve anlaşma yok sayılıp insanlık dışı sorgulardan geçirildi, özgürlükleri ve hakları gasp edildi.
Avrupa'da devletlerin egemenlik hakları ve yasaları çiğnenerek, topraklarında gizli cezaevleri oluşturuldu.
CIA uçaklarının gelip geçtiği, inip ikmal yaptığı ülkeler de yine bu nedenlerle okkanın altına girecek. Ya
da zor günler yaşayacak.
Bakü'den havalanan bir CIA uçağının 15 Kasım'da İstanbul'da ikmal yaptığı kesinleşti. Ulaştırma
Bakanı Binali Yıldırım, "İzin vermeme şansımız yoktu. Zaten içinde yolcu da bulunmuyordu" dedi.
Rahatlatmak için.
Ancak Kanada gazetesi "Ottawa Citizen", geçen Mart'ta da bir CIA uçağının İstanbul'dan havalanıp
Stephenville'e (Kanada) indiğini açıkladı. O kadar yolu boş uçacak değil ya. Etti iki.
Uluslararası Af Örgütü iki yıl gizli cezaevleri arasında dolaştırılan 3 Yemenli'yi buldu. Biri Ürdün'den 34 saatlik uçuşla bir ülkeye götürülüp 6 ay sorgulandıklarını anlattı, "Sudan veya Türkiye olabilir" dedi. Etti
galiba üç.
Hele bu sonuncu iddia doğruysa, iş daha da vahimleşiyor.
Avrupa Konseyi tüm üye ülkelere en geç 21 Şubat 2006 tarihine kadar yanıtlamaları isteğiyle bir yazı
gönderdi: "Herhangi bir kişinin yasadışı olarak özgürlüklerinden yoksun bırakılmasında veya nakledilmesinde
ülkenizin sorumluluğu var mı? Varsa bu tür olaylardan bilgi sahibi miydiniz?"
Ankara'nın cevabını çok merak ediyoruz...31
Akdeniz Elimizden Çıkıyor!
31
27.11.2005 / Sabah / Erdal Şafak
32
Dünyada hızla yaşanan gelişmeler, eski jeo-stratejik teorilerin yeniden yorumlanmasını zorunlu
kılmaktadır. Çünkü 2000’li yıllarla birlikte dünya yeniden şekillenmektedir. Bu yeniden şekillenme, aynı
zamanda bir küresel güç ya da hakimiyet mücadelesini de ortaya çıkarmaktadır. Bu mücadelede üç unsuru
kontrol eden güç, küresel güç olur. Bu üç unsur; kaynaklar, pazarlar ve ticaret hatlarıdır.
Dünyadaki bazı bölgeler, bünyelerinde değişik oranlarda bu üç unsuru birlikte içerirler. Dolayısıyla,
böyle bir bölgede gerçekleştirilecek hakimiyet, küresel hakimiyeti getirir. Bu nedenle, bu tür bölgeler ile
alakalı olarak atılan jeo-stratejik adımlar iyi takip edilmelidir.
Bu tür jeo-stratejik önemi haiz bölgelerden biri ve belki de en önemlisi, Akdeniz Havzasıdır.
Orta Çağ’dan bu yana, dünya ticaretinin en temel dinamiğini Akdeniz Havzası stratejileri
oluşturmuştur. Söz konusu dinamik genel olarak şöyle özetlenebilir;
– Akdeniz’e ticari, siyasi ve askeri olarak hakim olan güç, küresel güç olarak dünyaya hakim olur.
– Akdeniz’e hakim olmak için mutlaka başta İstanbul boğazı olmak üzere Türk boğazları, Ege adaları,
Ege kıyıları ve Kıbrıs ile İskenderun limanlarına hakim olmak gerekir.
– Batı dünyası, onaltıncı yüzyıldan bu yana temel hedef olarak Türkleri Akdeniz’den uzaklaştırma
peşindedir. İnebahtı deniz yenilgisi ile başlayan bu süreç, zamanla (kesintili de olsa) Osmanlı’nın
Balkanlardan atılması, Anadolu’nun işgali, Ege adalarının kaybı ile sürdürülmüştür. Günümüzde de Kıbrıs
sorununu, Ege kıta sahanlığı meselesini ve limanların özelleştirilmesini bu temel hedefe doğru attırılan
adımlar olarak değerlendirebiliriz.
– Bu çerçevede, Türkiye’nin son üç asırlık dış politikasının temel dinamiğini, Akdeniz’de var olma
mücadelesi oluşturur. Dolayısıyla Türkiye’nin en önemli dış politik ekseni Akdeniz Stratejisidir. Ege ve Kıbrıs
sorunlarını bu çerçevede ele almamız gerekir.
– Türkiye’nin içine düştüğü/düşürüldüğü ekonomik açmazlar (özellikle dış ticaret açıkları ve döviz
krizleri) son iki asırdır sürekli Akdeniz’de mevzi kaybetmemize neden olmaktadır. Dolayısıyla iç ve dış
dinamik olarak Akdeniz Havzası ile dış açık veya döviz krizleri arasında stratejik bir bağ kurabilmemiz
mümkün gözükmektedir.
Yine bu çerçevede, Akdeniz’e kıyısı olan tüm ülkelerin fiber-optik iletişim hatlarının termine edildiği ana
operatör olan Türk Telekom’un, Lübnan sermayesi adı altında yabancı servisler ile bağlantısı olduğu iddia
edilen bir gruba peşkeş çekilmesi önemli bir mevzi kaybıdır. Aynı şekilde, yabancı sermaye adı altında
mahiyeti meşkuk grupların İstanbul’a yerleşmelerinin önünü açmak da önemli bir geri adımdır. Akdeniz’in en
önemli limanlarından olan Galata limanının bir Yahudi sermayedara 49 yıllığına kiralanması, İskenderun ve
Üsküdar limanlarının da pazarlanması dikkat edilmesi gereken adımlardır.
Türkiye Kıbrıs’ta giderek mevzi kaybederken, Kıbrıs Rumları’na limanların açılması ile halen Yunan
gemilerinin egemenliğinde olan limanlar zamanla Rumların egemenliğine geçecek ve Kıbrıs Rum Yönetimi
bu işten yılda 5 ila 10 milyar dolar arasında kâr elde edecektir. Ülkemizin kayda değer bir deniz filosu yoktur.
On yıllar geçmesine rağmen, bırakın böyle bir filo oluşturma çabalarını bir kenara, Yunanistan’a ödenen
yüksek navlun ücretleri bile idarecilerin uyanmasına vesile olamadı. Şimdi ise, özelleştirme ile Türk deniz
filosu ve Türk limanları tamamen yabancılaştırılmaya çalışılmaktadır.32
Otelleri İsrail bombalıyor!
Saldırıda ölenlerin tamamı, İsrail’in sevmediği isimler. Saldırıdan önce oteldeki İsrailliler tahliye edildi.
Saldırıyı, İsrail ve Ürdün gizli servisi birlikte mi planladı?
Ürdün’ün başkenti Amman’daki otelleri El Kaide mi bombaladı?.. Sacide Rişavi saldırıdan bir saat
sonra yakalandı. Adı biliniyorsa neden saldırıdan önce yakalanmadı?
Kocasının üzerindeki bombayı patlattıktan sonra kendi üzerindeki bombayı patlatmaya çalıştığını
söyledi. Bu nasıl olabilir?
Ürdün Başbakan Yardımcısı Mervan Muaşir’in eline tutuşturulan el yazması metinle, Sacide’nin eline
32
27.11.2005 / Milli Gazete / M. Gündoğan
33
verilen metin neden farklı?
Saldırganların üzerindeki bombalar nasıl bu kadar büyük hasar verebiliyor?
Ölenler neden çok önemli ve neden hepsi İsrail’in sevmediği isimler?
Mustafa Akkad; Çağrı ve Çöl Arslanı filmleriyle Müslüman dünyada yeri doldurulamayacak bir isim.
Ürdün’de Kudüs’ün fethini işleyen “Selahaddin” filminin hazırlıklarını yapıyordu.
Ağır kayıplar veren düğün sahipleri. Biri Çerkes diğeri Arap. Filistin direnişinde şehitler veren bir
ailenin düğününe saldırı yapıldı.
Ya ölen Filistinli üst düzey yetkililer? Batı Şeria İstihbarat Şefi Beşir Nafi, Yardımcısı Abid Alluni,
Filistin’in Kahire Büyükelçilik Ataşesi Cihad Fettoh, Filistin Yasama Meclisi Sözcüsü Ravhi Fettoh’un kardeşi
ve Kahire-Amman Bank’ın Filistin sorumlusu Musab Kaharma. Devam edelim: Çinli üç Savunma Koleji
“öğrenci”si öldü. Nedense hepsi 40 yaşın üstünde. Bu yaşta “öğrenci” olur mu? Ve gerçekler:
Filistin lideri Mahmut Abbas ilk ziyaretlerinden birini Çin’e yaptı. Filistin’in BM’deki en güçlü destekçisi
de Çin. Buluşma önemliydi. Filistin savunması için görüşmeler, silah anlaşmaları yapılacaktı. Suriye’nin
Rusya’dan hava savunma sistemleri almasını engellemek için İsrail’in dünyayı ayağa kaldırdığını
hatırlatmaya gerek yok.
İsrail’in Haaretz gazetesi, saldırıdan bir saat önce İsraillilerin Radisson SAS Oteli’nden tahliye
edildiğini yazdı.
Ürdün ABD/İsrail istihbaratı tarafından yönetilen bir ülke. ABD birçok yerde Mossad yerine Ürdün
istihbaratı ile çalışıyor. Olaydan sonra Ürdün’ün İsrail Büyükelçisi Maruf El-Bahit güvenliğin başına getirildi.
Kim yaptı saldırıları? İsrail olamaz mı? Kimin yardımıyla? Ürdün istihbaratının… Ya Zerkavi? ABD/İsrail
istihbaratının elinde oyuncak olan ne kadar Müslüman var, biliyor musunuz?
Milli Görüş için “Bunlarım kökünü kurutmalıyız!” diyen Bilderberg Masonu Bülent Ecevit,
Acaba Fetullahçılara niye böyle sahip çıkıyor?!
Yurtdışında açılan Türk okullarını övdüğü için kendisine çeşitli çevrelerin kızdığını; ancak buna hiç
aldırmadığını söyleyen eski Başbakan Bülent Ecevit, “Ama artık daha fazla yüklenmiyorlar. Kabullenmiş
gözüküyorlar. Sanıyorum alıştılar. Türk okullarına destek vermeye devam edeceğim.” dedi.
Editörlüğünü Toktamış Ateş, Eser Karakaş ve İlber Ortaylı’nın yaptığı ve dünyanın farklı
coğrafyalarında açılan 500’e yakın Türk okulunun öyküsünün yer aldığı kitaba duygularını anlatan Ecevit, bu
okulları gördükçe büyük mutluluk yaşadığını söyledi. Yurtdışındaki okulların açılmasında Fethullah Gülen’in
teşviklerinin çok önemli katkısının bulunduğu belirten Ecevit, “Kendisiyle tanışıklığım var. Okullara büyük
önem veriyorum. 15 yıldır bu insanların dışarıda yaptığı eğitim faaliyetlerini izliyorum. Gördüklerimden büyük
mutluluk duydum. Çünkü bu insanlar hangi ülkede olursa olsun çağdaş eğitim yapıyorlar. Bütün öğrencilerine
Türkçe öğretiyorlar. Bu çok büyük bir hizmettir. Önce ulusal bir hizmet, sonra insani bir hizmettir.” şeklinde
konuştu.33
28 Şubat Dış destekli yapılıyor!
Eski İçişleri Bakanı Meral Akşener'e göre 28 Şubat'ın arkasında Anadolu sermayesini engellemek
isteyen İstanbul burjuvazisi var. Akşener 'Bugün aynı şeyi yapamazlar çünkü Uzan örneği korkutucu" diyor.
Akşener, İstanbul burjuvazisi için şöyle konuşuyor. "Refahyol Hükümeti döneminde ortada bir pasta vardı. İyi
ya da kötü bu pasta bir şekilde paylaşılmıştı. Anadolu'dan gelen Anadolu Kaplanları diye adlandırdığımız bir
başka sermaye daha vardı. O da elini uzattı bu pastadan kapmak için. İstanbul Anadolu'dan gelen bu
aktörlere kırmızı kart çıkardı. İstanbul medyayı tetikledi. Medya askeri, asker yargıyı..."
"O dönemin aktörleri açısından bakıldığı zaman bir iktidar gitti. İrticayı yok edelim derken, Türkiye'nin
40 -50 milyon doları çalındı. Birileri durumdan vazife çıkardı, hırsızlık yaptı" diyen Akşener şöyle devam
ediyor: "28 Şubat'ın Türkiye'den kaçırılan paralar anlamında daha önemli olduğunu düşünüyorum... Elinde
silahı olmayan başörtülü kızları, İmam Hatip Lisesi öğrencilerini birinci tehdit olarak kabul ettiniz. Bugün
33
29.11.2005 / Abdullah Kılıç / Zaman
34
Başbakan ile samimisiniz. O gün siz paranoyak mıydınız yoksa görüşleriniz mi değişti? 28 Şubat hakkında
tek öngöremediğim konu vardı o da ben bunun hep iç kaynaklı olduğunu düşünmüştüm, meğer dış
destekliymiş. ABD olabilir, İsrail olabilir. O konu biraz flu. Şöyle bir tabloya baktığınız zaman zaten
görebilirsiniz..."
Fehmi Koruya Göre, AKP’yi Çevik Bir Pazarlıyor!
“Çorbadaki tuz”
Devir nasıl ve ne çabuk değişiyor... Geçenlerde, 28 Şubat sürecinin 'kudretli' kişisi, emekli Org. Çevik
Bir'le karşılaştım. Düzenlediği önemli bir stratejik toplantıya katılmaya söz vermiştim; gidebilseydim,
kendisiyle daha önce biraraya gelmiş olacaktım. İlk sözü, "Toplantıya bekledik, gelmediniz" oldu Çevik
Bir'in... Mâzeretimi aktardım.
Org. Bir emekli olduktan sonra bazı kurumlara danışmanlık yapıyor, stratejik ağırlıklı bir derginin de
yöneticisi. Ayaküstü görüşürken yanımızda beliriveren Rusya'nın Ankara büyükelçisi Lebedev, "İlginç konular
görüşüldü" dedi katılamadığım toplantı için, Çevik Bir'den konuşma metinlerini talep etti. İçimden "Keşke
gidebilseydim" düşüncesinin geçtiğini tahmin edebilirsiniz.
"Rusya NATO'ya katılacak. İlk yapması gereken, ordusunun silâh ve gereçlerini NATO standartlarına
yükseltmek. Bunun için 100 milyar dolarlık bir fon kullanacak. Bu furyadan Türkiye de yararlanabilir. Komşu
olduğumuzu düşünürseniz, 'yenilenme' kapsamında yapacakları harcamaların üçte biri bize gelebilir. Bunları
biliyor muydunuz?" Bu tespit ve soru Org. Bir'e ait; benim yutkunduğumu görünce, "Belki biliyorsunuz, ama
yazılarınızda pek değinmiyorsunuz" deyiverdi...
Yutkunmamın bilmekle, ya da yazmadığım için tedirginlik duymakla bir ilgisi yoktu. Benim zihnim, o
tespitin kafama üşüştürdüğü bir konudaydı. Dayanamayıp ağzımdan çıkardım: "İyi de..." dedim "Kendi
gerçekleştirebileceği tank modernizasyonunu, bir milyar dolara yakın bir meblâğ mukabilinde İsrail’e
devreden Türkiye'ye, silâh ve gereçlerinin modernleşmesi işini Rusya neden versin?" Sanırım benim sorum
da Çevik Bir'i düşündürttü...
En az bir ay eski bu olayı neden şimdi hatırladığımı merak ediyorsunuzdur. Ben merak ederim çünkü.
Sebebi basit: İşittiğim yeni bir olay Çevik Bir'i gündemimin birinci sırasına oturttu da ondan...
Dün de değinmiştim. Bizim gazetelerin Ak Parti zaferinden duydukları dehşeti manşetlerine taşıdıkları
güne, piyasalar, oldukça tedirgin başladılar. Dolar 1.725 bin liradan işlem gördü ilk saat. Borsa açılınca
spekülatörler 'satış' eğilimlerini dışa vurdular. Faizlerin tavana vuracağı hissi yayıldı... Ancak, bu ilk saatin
şaşkınlığı, Londra, Brüksel ve Frankfurt'ta mesainin başlamasıyla geçiverdi. Yabancı finans kurumları yeni
hükümete şans tanıyacaklarını açık bir dille ifade ettiler. Ak Parti'nin korkulacak bir yönü bulunmadığını bizim
yatırımcılar bile yabancı mukabillerinden öğrendiler. Piyasanın şişi indi. Dolar sâkinleşti, borsa çıktı, faiz
düştü...
Bu gelişmede, Ak Parti'nin ekonomik kurmaylarının bazı Batılı başkentlere yaptıkları çıkartmanın payı
elbette var. Ali Babacan ile Prof. Nazım Ekren'in başını çektiği kurmaylar, Amerikalıların 'road-show´dedikleri
turda, partilerini ve izleyecekleri ekonomik programı yabancı uzmanlara anlattılar... Muhataplarını
etkilediklerini biliyorum... 'Davos Toplantıları' diye de anılan 'World Economic Forum' toplantısı için gittiği
New York'ta, ABD'nin önde gelen finans kuruluşlarıyla Tayyip Erdoğan da bizzat karşı karşıya gelmişti.
Muhataplarını etkilediğinin yakın tanığıyım.
Türkiye'yi önemli bir pazar olarak gören yabancı yatırımcıların, yalnızca parti yetkililerin anlattıklarıyla
güven hissine kapılacaklarını herhalde sanmazsınız. Ağızlarından 'farklı' görüş duyabilecekleri kişileri de
dâvet edip konuşturdu yabancı firmalar. Türkiye'ye para yatıranların gerçek durumu 'farklı' uzmanların
ağzından öğrenmek istemelerini anlayışla karşılamalısınız. Hiç değilse ben bunu anlayabiliyorum.
Ancak, bir ad var ki, onun bu çorbada tuzu bulunduğunu öğrenmek beni müthiş şaşırttı: Org. Çevik
Bir... Yanlış anlamamanız için hemen kaydedeyim: Bir ay önceki Rusya büyükelçisinin de bulunduğu o
tesadüfi görüşmeden sonra Çevik Bir'i görmüş veya kendisiyle görüşmüş değilim. Şimdi size aktaracağım
bilgiyi onun ağzından duymadım. O bakımdan müsterih olabilirsiniz.
35
Dünyanın birçok başkentinde büroları bulunan Deutsche Bank'ın Türkiye'ye ilgisi biliniyor. Bilmeyenler,
bizdeki seçimle ilgili Konda'ya anket yaptırmasından öğrenmişlerdir. İşte o Deutsche Bank ve Morgan
Stanley, Chase Manhattan, Moore Capital, American Express gibi finans kurumlarının Türkiye'ye ilgi duyan
uzmanları, başka tanıklıklar yanında Org. Çevik Bir'in görüşlerine de başvurdular... Çevik Bir, bazen tek
başına bazen ortak yapılan toplantılarda, uzmanlara, Türkiye'deki siyasi durumu anlattı, onların sorularını
cevapladı. Birer gün kaldığı Londra'da 18, New York'ta 10 önemli kurumun etkili ve yetkili ismi karşısında
konuştu Çevik Bir...
"Ne dedi?" mi dediniz?.. Ak Parti'nin tek başına iktidar olma ihtimalinin büyüklüğünden söz etti. Bunun
korkulacak bir şey olmadığını da söyledi. Bana aktaran şu cümlenin onun ağzından çıktığına emindi:
"Geçmişte onlar da biz de hata yaptık..."
Mesut Yılmaz'ın kuzeni Mehmet Kutman'ın desteklediği Çevik Bir'li 'yabancıları aydınlatma' gezisine,
Verso araştırma şirketinin başkanı Dr. Erhan Göksel'in de katıldığını öğrendim...
Seçim sonuçlarını yansıtmak için "Merak etmeyin, ordu var" manşeti atmayı düşünen 'eşek şakası'
meraklıları, umdukları gelişmelerin yaşanmamasında Çevik Bir'in de rolü olduğunu öğrenince bakalım ne
diyecekler?34
Bazı Paşalar da şaşırtıyor!
Kurtuluş savaşı öncesinde gerçekleştiği anlatılan bir olayı sizlerle paylaşarak konuya başlamak
istiyorum:
Birinci Dünya Savaşı kaybedilmiş, düşman yavaş yavaş vatanı işgale başlamış. Bu arada Mustafa
Kemal, geniş yetkilerle Ordu müfettişi olarak Samsun’a gönderilmiş, yurt içince dolaşıp teşkilatlanmaya ve
mücadeleye başlamaya çalışıyor. Sene 1919.
Bir gün yolda giderken, arabasını durdurup yolun kenarında karasaban’la tarlasını süren bir genç ile
konuşmaya başlıyor. (Özellikle bazı isimleri vermeyeceğim. Maksat, kimseyi üzmek değil, olaylardan ders
çıkartmaktır). Atatürk, o sıralarda henüz Mustafa Kemal, genç köylüye diyor ki, “bak vatan işgal altına giriyor,
sen burada ne yapıyorsun?” Genç de, “Vallah bey, benim için vatan işte şu tarla. Onu sürer, verim alır, bir
şeyler kazanırsam, benim derdim yok, işim halledildi demektir” diye cevap veriyor. Ata birşey demiyor, yola
devam ediyor, ama canı çok sıkılmış, derin düşüncelere dalmış gidiyor.
Saatler sonra yol dönüyor. Güneye inerken, yolda başka bir genç görüyorlar. Adamcağız, sağa-sola
koşturup, her geçen vasıtayı durdurmaya çalışıyor. Mustafa Kemal şoföre durmasını söylüyor, “hayrola
delikanlı, bir sıkıntın mı var? Niye böyle telaşlısın, niye tüm vasıtalara koşturuyorsun?” diye soruyor. Genç
heyecanla cevap veriyor: “Bey, ben Erzurumluyum. Duydum ki birileri bizim oraları birilerine vermiş, ben de
oraya yetişip, ‘kimin malını, kime veriyorsunuz?’ demek için vasıta arıyorum” demiş. O zaman, derin bir nefes
alan Mustafa Kemal, “bu insanlar var oldukça, bu vatanı henüz mahvedemezler” diyerek, azimle bir sonraki
toplantıya gitmiş. (Bu olay gerçekleşmiş ve doğrulanmış anılar arasında yer almıştır).
Emekli Orgeneral Necati Özgen Paşa bizim de yıllardır karşı çıktığımız başörtüsü yasağı konusunda
çok önemli bir açıklamada bulundu. Öncelikle kendisinin Müslüman olduğunu, dininin birçok emrini itinayla
yerine getirdiğini belirtti. Bizim ihtiyacımız olmasa da Türkiye’de büyük bir kesimin bunu bilmesinde fayda
gördüğümüz için bu sözler önemliydi. Özellikle sol aydınların Türk ordusunu Müslüman değilmiş gibi
göstermeye çalıştığı ve maalesef birçok insanın da bu yaygaraya kurban olduğu bir ülkede bunun
bilinmesinde fayda var.
Orgeneral Özgen, başörtüsü konusunda açık ve net bir ifadeyle, “Asker asla başörtüsüne karşı değil.
Bizim karşı olduğumuz onun türban şeklinde bağlanmasıdır” dedi. Programı yapan kendilerine, “Sizin bu
açıklamalarınızı dinleyen kızlar yarın başörtüsü ile üniversitelerin kapısına dayansa girebilecekler mi” diye
sorunca, önemli bir açıklamada bulunarak, “Başörtüsüyle değil üniversite, askeri alanların tamamına çok
rahat girip çıkabilirler” dedi. Özgen bu açıklamaları yaparken samimi olduğuna inandığımız bir şekilde
34
6.11.2005 / Yenişafak / Taha Kıvanç
36
görüşünü Kur’an-ı Kerim’e dayandırmaktan çekinmedi. İşte sözleri: “Açın Kur’an’a bakın. Onda türban diye
bir ifadeye rastlayamazsınız. Müslüman kadından istenen şey, göğüslerini örtecek şekilde başörtüsü
kullanmasıdır!”
Şu Sözler de: Antalya’da bir açık oturuma katılan 1. Ordu eski Komutanı Emekli Orgeneral Hurşit
Tolon’a ait. E. Org. Tolon’un konuşmasının önemli bölümleri şöyle devam ediyor: “Türkiye bu dönemde çok
büyük bir borç sarmalının da içine sürüklendi ve bu borç sarmalı bugün Türkiye’yi ipotek altında bıraktı. İç ve
dış gelişmeler Türkiye’nin varlığını ve bütünlüğünü yakın gelecekte sıkıntıya sokacak tarzda cereyan
etmektedir.
Zaman, Türkiye’nin aleyhine işlemektedir. Eğer Türkiye gerekli tedbirleri almaz, olayları seyreder ve
olayların gelişmesinde inisiyatifi Türkiye düşmanlarına bırakırsa, onlar son hamlelerini yapmaya
başladıklarında vakit çok geç olur.
Türkiye - AB ilişkilerinde yaşanan belirsizlikler bir an önce giderilmeli, Türkiye azınlıklar, federal yapı,
Kıbrıs ve buna benzer konularda olmazsa olmazlarını ortaya koymalı ve bu konular AB tarafından kabul
edildikten sonra yola devam edilmeli. Bu durumda müzakereler olumsuz sonuçlansa bile kaybedilen kol
değil, sakal olacaktır.
Tedbir alınmazsa Kuzey Irak, Kuzey Vietnam’ın rolünü oynayabilir. (...) Kuzey Irak’ta Çekiç Güç
himayesinde 10 yılda nereden nereye gelindiği unutulmamıştır. Etnik ayrımcılık sorunu önümüzdeki 10-20
yılın en önemli sorunu olarak tarafımdan değerlendirilmektedir: Türkiye çok akılcı yeni politikalar ve projeler
geliştirmek zorundadır.”
Ankara’nın “Kürt kartı” kararıyor!...
Kara Kuvvetleri Komutanı Yaşar Büyükanıt, geçtiğimiz Cumhuriyet Bayramı resepsiyonunda şöyle
diyordu: “1997 sonbaharında onu Celal Talabani ve PKK’nın elinden kurtaran bizdik. Yoksa Barzani kaçmak
üzereydi. Şimdi çıkmış, ‘terör için demokratik ve siyasi çözüm bulun’ diyor. Barzani’yi tanıyamıyorum
doğrusu.”
Ancak aynı ortamdaki Genelkurmay Başkanı Hilmi Özkök’ün değerlendirmeleri, Büyükanıt’a Barzani’yi
gayet açık biçimde tanıtıyordu: “Barzani bir aşiret lideriydi; biz öyle görüyorduk. Ama durum değişti. Bu
değişikliği kabul etmemiz gerekiyor. Talabani’yi de öyle görüyorduk, şimdi Irak Cumhurbaşkanı. Yarın Irak
Cumhurbaşkanı olarak Türkiye’yi ziyaret etmek isteyecek. O gün nasıl davranacağız? Irak’ı tanıyorsak, bu
değişen koşullara göre hareket edeceğiz.”
Farklı gibi görünen bu iki demecin aslında birbirini tamamladığı söylenebilir. Birinde serzeniş, ötekinde
“reel politik” var.
Peki bu konuda “reel politik” nedir, diye soranların artık yorulmasına gerek kalmadı. MİT Müsteşarı
Emre Taner başkanlığındaki bir heyetin, uluslar arası temasları öncesinde Mesud Barzani’yle yaptığı
görüşme, ayrıntılarına bakılmaksızın bize önemli ipuçları veriyor. Bu görüşmenin bir ilk olmadığını aslında
herkes biliyor. Bundan sonra daha sıklıkla ve sonuncusunda olduğu gibi “üst düzeyde” devam edeceğini de.
Başbakan’ın “Kürt sorunu” açıklaması, ardından Özkök’ün yukarıdaki sözleri. Barzani’nin Bush, Blair
ve Papa temasları için İncirlik’ten uçmasına izin verilmesi ve şimdi de MİT Müsteşarı’nın yaptığı görüşme.
Bunlar, artık herkesin ifade ettiği üzere, Ankara’nın yeni Irak politikasının görünen uçları. Görünmeyen
kısmını da abartmayalım. Sadece söylenmeye cesaret edilemeyenlerden oluşuyor ve onlar da çok yakında
dile getirilmeye başlanacak. Yine de ilk söyleyen biz olmayalım.
Burada dikkatimizi çeken bazı gariplikler de var. Birincisi bu politika belirlenirken, PKK ile mücadelenin
resmi düzeyde bir hayli öne çıkarılmış olması. Sanki Barzani ile yakınlaşmanın “PKK ile mücadele şartına
bağlandığı” ve yapılan görüşmelerin bu temel üzerine kurulu olduğu aktarılıyor.
Bunun doğru olması iki bakımdan mümkün değil. Birincisi Barzani’nin kendi bölgesinde bile olsa Kürt
orijinli bir başka harekete karşı aktif tavır alabilmesi imkansız. İkincisi ve daha da önemlisi, Türkiye’nin Kuzey
Irak ve daha genelde Irak politikasında “PKK ile mücadele” sanıldığı kadar önemli bir unsur değil. PKK’nın
Irak’taki önemi kendisiyle mücadele edilmesiyle değil, oynayacağı rolle ilgili. Şimdilik, örgütün bu yeni
37
dönemde “yeni bir ihale” aldığını söylemekle yetinelim.
“Yeni Irak” politikasında Kerkük’ün ve Türkmenlerin belirleyici olduğu ve Ankara’nın malum çizgilerini
başka bir yolla korumak için böyle bir işbirliğine girdiği iddiaları da, aynı ölçüde cılız ve yetersiz.
Peki nedir bu yakınlaşmanın gerekçeleri? Daha öncesi de var, ancak Türkiye’nin bu konuda resmi
açıdan rota değiştirmesinin başlangıcı, Celal Talabani’nin Irak Devlet Başkanı seçilmesi oldu. Bu süreçte
Barzani ve Talabani karşıtı görüş ve değerlendirmeler, belirgin ölçüde yumuşatıldı. Türkiye’nin Irak
politikasının Kürtler olmadan düşünülemeyeceği mesajları verildi. Ekonomik akışın hızlandırılması için
çalışmalar yapıldı. Çok sayıda üst düzeyde görüşme gerçekleşti ve şimdi bu noktaya gelindi.
Kuzey Irak bölgesinde sadece siyasi olarak değil, ekonomik anlamda da büyük bir hareketlilik var.
Yeni yatırımlar için kaynak aranıyor, altyapı çalışmaları hızlandırılıyor. Telaffuz etmeye bile korkulan
“bağımsız yapı”nın unsurları, her geçen gün daha belirgin hale geliyor.
Tek başına ne PKK, ne Kerkük, ne de Türkmenler. Hatta ne de Şemdinli olayları. Giderek artan bu
hareketlilik, Ankara’nın “Kürt Kartı”nı yeniden eline alma telaşını ortaya çıkardı. Kartları kimin dağıttığını
düşünürsek, şansımızın ne olduğunu da anlayabiliriz.
Bu arada bir mesele daha var ki, nedense artık kimse üzerinde durmuyor. Bir dönem saatlerini
Türkiye’ye bakarak ayarlayanlar, şimdi aynı masada ve “denk” olarak muhatap alınıyor.
“Barzani, kendi bölgesindeki üniversiteye Türkiye’den öğrenci alıyor” diye kıyamet koparmak yerine,
asıl bu “denklik” meselesi üzerinde kafa yormak gerekmez mi?
Galiba “mağdur” olmaktan “mağrur” olmaya fırsat bulamıyoruz artık. 35
 SİYONİST HEDEFLER AKP ÜZERİNDEN YÜRÜTÜLÜYOR
Önce Devletimizin ve Cumhuriyetimizin hukuki sigortası olan Anayasa Mahkemesi Nedir?
Sorusunun cevabı ile başlayalım:
Anayasa Mahkemesi; temel görevi Yasama organının kimi işlemlerinin Anayasa’ya uygunluğunu
denetlemek olan, Türkiye Cumhuriyeti’nin bağımsızlık garantisi “olmazsa olmaz bir kurum”dur!
Anayasa Mahkemesi, Türkiye Cumhuriyeti’nin istikbal ve istiklali için vardır!
Anayasa Mahkemesi; “sınırları Anayasa ile çizilmiş bir hukuk devleti olan Türkiye Cumhuriyeti
Devleti”nin adalet kılıcı, Türk Devleti’nin bağımsızlığını temsil ve teslim eden çok önemli bir
makamdır!
O halde “bugün bayrağı altında onurlandığımız Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin var oluş sebebi
olan Milli Mücadele’yi sekteye uğratabilmek için elinden geleni yapan İstanbul Hükümeti misali bir
kadro” tam mesai çalışıp ülkenin tüm ana dinamiklerini dinamitlemekle meşgul olurken; o her şeyden
aziz gördüğümüz “Anayasal süreç” neden çalışmıyor, çalışamıyor?
Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin geleceğini ve tam bağımsızlığını“AB’ciler ile BOP’çuların rant
sofrası”na meze yapmaya kalkan “Edelman ataması, yabancı kurgu bir demokrasi kazası” (AKP
Hükümeti); ülkede “Biz ne istersek o olur!” edasıyla boy gösterip tüm sosyo-ekonomik parametreleri
alarm noktasına getirmişken, “Anayasal çerçevedeki emniyet sibopları” neden devreye girmiyor,
giremiyor?
Acaba sistemin güvenlik ayarları neden “tehdit algılamasının sınırları”nı sürekli esnetiyor,
genişletiyor?
Neden? Neden?
Bu her şeyin üzerinde gördüğümüz “Anayasal çerçeve”nin kapsam ve gücünü hatırlayabilmek
adına belki Anayasa Mahkemesi’nin temel görevlerine bir göz gezdirip, bu şablon üzere gitmek faydalı
olacaktır.
Nedir Anayasa Mahkemesi’nin görevleri ya da yetkisi ve gücü?
35
28.11.2005 / Milli Gazete / Nasuhi Güngör
38
1- Anayasa Mahkemesi; Cumhurbaşkanı’nı, Bakanlar Kurulu Üyeleri’ni, Anayasa Mahkemesi,
Yargıtay, Danıştay, Askeri Yargıtay, Askeri Yüksek İdare Mahkemesi Başkan ve Üyeleri’ni,
Başsavcıları’nı, Cumhuriyet Başsavcı Vekili’ni, Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulu ve Sayıştay
Başkan ve Üyeleri’ni görevleriyle ilgili suçlardan dolayı Yüce Divan sıfatıyla yargılayabilecek
güç ve yetkiye sahiptir!
(Yüce Divan’da savcılık görevini Cumhuriyet Başsavcısı veya vekili yapar. Yüce Divan Kararları
kesindir! - Madde 148)
2- Anayasa Mahkemesi; siyasi partilerin kapatılmasını Cumhuriyet Başsavcılığı’nın açacağı
dava üzerine karara bağlar! (Madde 69)
3- Anayasa Mahkemesi; siyasi partilerin mali denetimi de yapar! (Madde 69).36
“BOP”un yerine ABD, İSRAİL ve İNGİLİZ hedefleri AKP üzerinden yürütülmeye çalışılıyor, AKP’de
ise “SINIRSIZ TAVİZ, TESLİMİYETÇİLİK VE İHANET” devam ediyor!
AKP İktidarı’nı bu noktalara taşıyan güçleri kerelerce tüm koordinatlarıyla masaya yatırdık ve bu “dış
yazılımlı sanal iktidar”ın bir “Neo-Con aparatı” olduğunu daha işler bu aşamaya gelmeden çok çok önce
deşifre ettik.
AB’nin gelip dayanacağı süreci de, BOP’un neden olacağı dev enkazı da kerelerce resmedip,
“RTE ve avanesi”ne gerekli ihtarları yaptık.
Şimdi ise artık “AB’de hayat yok!” cümlesini kurmak bile kifayetsiz hale geldi; zira 8 Kasım 2006’da
açıklanan AB İlerleme Raporu’nda, uzun süredir kapatılmaya çalışılan delikler artık yama tutmayacak
kadar aşikar oldu.
Yani AB artık sopasını gizlemiyor bile!
Her şey açık, her şey net!
AB’nin Hedefleri Artık Deşifre Oldu!
AB, tırnak içindeki “aydın-entelektüel işbirlikçiler” aracılığıyla yürüttüğü zemin çalışmalarını artık
açıktan masaya koyuyor;

“bir Kürt Devleti’nin kurulabilmesi için tanınması gereken kolaylıklar”dan, “Kürtler’in yanı
sıra Ermeniler gibi diğer etnik kozların maksimizasyonu”na,

“Türklüğün,
Atatürk’ün
ve
TSK’nın
Türkiye’deki
dominant
konumunu
sıfırlama
girişimleri”nden, “Rum Patrikhanesi’nin papaz ihtiyacını karşılamak için (!) Heybeliada Ruhban
Okulu’nun açılması ve patriğe ‘ekümenik’ statüsünün tanınması”na,

“liman
ve
hava
alanlarımızın
KKTC’yi
tanımayan
Rumlar’ın
gemi
ve
uçaklarına
açılması”ndan, “Yunanistan ile yaşanan hava sahası anlaşmazlığında geri adım atmamız”a,

“kimlere hizmet ettiği aşikar olan sözde sivil toplum örgütlerinin vakıf adı altında denetimsiz
hale getirilmesi”nden, “PKK’nın siyasi aparatları olarak çalışan siyasi örgütlenmelere sınırsız
özgürlük tanınması”na,

ve “yabancıların vakıf, dernek ve şirket adı altında yürüttüğü çalışmalar” gibi bir çok
tahripkar hususa kadar var gücü ile çalışıyor.
“301. Madde, dini özgürlükler, gayr-i müslim ve azınlık hakları, kadın hakları, sendikal haklar
vs.” başlıkları altında klişe söylemlerle masaya getirilen diplomatik taleplerin hikmet-i kerameti bu kadar
açık, bu kadar net artık!
Zaruri bir mutasyona uğrayan BOP sürecinde peş peşe gelen itirafları ise dünya coğrafyasına
egemen kılınmaya çalışılan “şirket devlet” anlayışının izdüşümleri olarak görmek, algılamak gerekiyor.
BOP’un popüler teorisyenlerinden Francis Fukuyama gibi bir ismin “Neo-Conlar’ın Sonu/Yol
Ayrımındaki Amerika” başlıklı kitabındaki günah çıkartma girişimleri de yine bu minvaldeki hatırı sayılır
öğelerden.
36
http://www.anayasa.gov.tr
39
Ve açığa düşeli bir hayli zaman olmasına rağmen gerek AB, gerekse BOP’un medyadaki sözde
demokrasi savaşçılarının kendilerini paralamakta ısrar edişleri ise; “Salla başını al maaşını!”
mantalitesi çerçevesinde okunması gereken bir durum.
“AB ve BOP kanatlarında safları sıklaştıran güç odakları”ndan aldığı icazet ve “küresel
bonuslar”la Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin önemli makamlarını işgal eden bugünkü siyasi erk ise;
AB’nin de BOP’un da ipliği pazara çıkmış olmasına rağmen inanılmaz bir pişkinlikle “sınırsız taviz,
teslimiyetçilik ve ihanet atmosferi”ni sürdürüyor, sürdürebiliyor!
Bir yandan “6 Aralık’a kadar limanları açtın açtın, yoksa gerisini sen düşün!” diyen AB’ye buram
buram hamaset kokan bir üslupla “Biz bu dilden anlamayız!” diye kafa tutarken (!); diğer yandan da
“Milliyetçilik hamasetle olmaz! Millete efendilikle olmaz! Millete hizmetkarlıkla olur!” diyor, diyebiliyor.
Şüphesiz ki AB sürecinde izlenen asimetrik politikalar; “Bile bile lades!” ya da “Önce yık, sonra
yap!” anlayışı ile politika yapan AKP ve Eş Genel Başkanı’nın bu çarpık siyaset stiline en iyi örnek!
AB sürecindeki “Bile bile lades!” politikalarını, Kıbrıs Meselesi’nden sözde “özgürlükçü
düşünce/demokrasi” gibi önemli manipülasyon alanlarına kadar bir çok can alıcı noktada görmek
mümkün.
Zira sürecin bugünkü tıkanma noktasına geleceği ve istenilen tavizler karşısında verilen
sözlerin tutulmayacağı son derece açık, son derece reeldi; ancak varlığını borçlu olduğu mercilere
verdiği sözleri tutmak adına AB hususunda da kendisine biçilen rollerin gereğini yapan AKP
Hükümeti, Türkiye’yi AB konusunda karşılığı olmayan tavizci pozisyonlara sokmakta hiçbir sakınca
görmedi!
Ne diyordu örneğin Annan Planı hususunda AB’nin Borosso gibi, Lajendick gibi, Rehn gibi kilit
isimleri?
“Siz Annan Planı’nı sorun çıkarmaksızın okeyleyin, Kıbrıs’ta tüm izolasyonlar kaldırıldığı gibi
üyelik yolunda da önünüz açılacak?” demiyorlar mıydı? Diyorlardı!
Borosso Ne Dedi, AB Ne Yaptı?
Avrupa Birliği Komisyonu Başkanı Jose Manuel Borosso değil miydi “Kıbrıs’ta Annan Planı’na
evet derseniz; Kuzey Kıbrıs’a yönelik ambargo, abluka, tecrit kalkacak.” diyen? Evet oydu!
(Aynı Borosso bugün de, AB’nin vereceği yanıttan memnun olmazsa veto hakkını kullanma
yoluna gidebileceğini söyleyen GKRY’ne “AB’nin Ankara’yı müzakere masasından kaldırmak gibi bir
amacı yok.” diyen ve Türkiye ile müzakerelerin durdurulmasını tavsiye eden -29 Kasım 2006- AB
Komisyonu’nun Başkanı Borosso değil midir? Evet odur! O halde bu sözlere nasıl güvenilecek,
neden güvenilecektir?)
Annan Planı’na “Evet!” Dedik, Ne Oldu?
Peki Annan Planı’na “Hayır!” diyerek sorun çıkaran taraf olan GKRY’nin “tam üyelik” ile
ödüllendirilip, söz dinleyen Türkiye’nin saha dışına itileceği çok mu sürprizdi? Hayır!
Annan Planı’na “Evet!” dediğimiz halde KKTC’ye yönelik tecritlerin kalkmayacağı ve hatta üste
taviz isteyen emperyal anlayışın süreğenleşeceği hiç mi hiç beklenmedik bir durum muydu? Hayır!
AKP, Bu Öngörüsüzlükle AB Sürecini Devam Ettiremez!
AB’nin Değişmeyen Kıbrıs Dayatmaları,
AKP’nin İstifa Etmesini Gerektiriyor!
Verilen sonsuz tavizlere karşın AB’nin Türkiye’yi ödüllendireceğine cezalandırması süreci
apaçık ortaya çıkmış olduğu halde Ek Protokol’e “hiçbir hukuki ve diplomatik bir yaptırımı olmayan
sözde bir şerh” düşerek imza koymanın büyük bir boyunduruk olduğu gün gibi ortada değil miydi?
Ortadaydı!
Peki AB’nin bu vermeden alan sömürgeci zihniyetinin bugün “Paşa paşa bu limanları Güney
Kıbrıs Rum gemi ve uçaklarına açacaksınız!” noktasına gelip dayanacağı, “Evet!” denildiği halde
karşılığı görülemeyen Annan Planı’nın Fin Planı gibi ağır ve kabul edilemez bir “sözde çözümü” daha
40
doğuracağı görülmüyor muydu? Görülüyordu!
Bir “AB Maşası”; Babacan
AB ile yürütülen görüşmelerin bu gidişatından, Fin Planı gibi “İzolasyonların kalkmasını
istiyorsanız Maraş’ı BM’ye teslim edin, Magosa Limanı’nın yönetimini de BM’ye verin!” deyip
GKRY’nin dolaylı olarak tanınması anlamına gelecek zorlamaları dayatan ağır bir talebin de hemen
akabinde gündeme geleceği sezilmiyor muydu? Seziliyordu!
O halde, Fin Planı’nın geri çekilmesinden hemen önce açıklama yaparak “Kıbrıs konusunda
Finliler’in üzerinde çalıştığı fikirler üzerinde uzlaşma sağlanması, olabilecek en iyi sonuçtur.” diyen ve
hemen akabinde de “Aslında Yunanistan ve GKRY,
Türkiye’nin AB sürecinin durmasından yana
değiller. Bunların asıl amacı ‘Acaba Türkiye’nin kolunu AB’ye büktürüp her altı ayda bir dönem
başkanlıkları değişiminde Türkiye’den parça parça bir şeyler koparabilir miyiz?’ şeklindedir. Taviz
veremeyiz! Çünkü bir kere taviz verdiniz mi bunun arkası kesilmez! Maliyeti ne olursa olsun taviz
veremeyiz! ‘Çok sıkıştırırsak Türkiye belki kabul edebilir mi?’ diye düşünüyor olabilirler. Böyleyse
büyük bir yanılgı içinde bulunuyorlar.” yönünde demeçler veren Başmüzakereci Ali Babacan’ın bu
incilerini nereye koyacağız, nasıl anlamlandıracağız?
Birincisi “ölümü gösterip sıtmaya razı etme” anlayışının son perdesi olan Fin Planı’nın neresi
uzlaşılabilecek bir noktadır; ikincisi de madem bir kere taviz verildi mi elini verenin kokunu
alamayacağı gayet iyi biliniyor, AB süreci AKP’ce devralındığından beri sergilenen anlayış nedir,
nedendir?
Örneğin Fin Planı’nın çekilmeden önceki en son döneminde iş GKRY’nin dolaylı da olsa
“tanınması” anlamına gelen bir teklife gelip dayanmadı mı?
Türkiye’nin Rum gemilerine limanlarını açması karşılığı Kuzey Kıbrıs’ın Magosa Limanı’ndan
AB’ye doğrudan ticaret yapılması; Türkiye’nin Rum uçaklarına açılması karşılığı da Kuzey Kıbrıs’ta
Ercan Havaalanı’nın doğrudan uçuşlara açılması önerisi getirilmedi mi? Kısacası ilk Fin Planı da,
sonradan ortaya çıkan teklifler de Türkiye’yi GKRY’ni tanımaya zorlayan hususlar değil miydi? Pekala
öyleydi!
(Kıbrıs Meselesi’nin Fin Planı ile de çözüme eriştirilememesinin hemen akabinde “AB,
Hıristiyanlığın insan tasvirine dayanıyor. Türkiye buna uygun değil! Onlara imtiyazlı ortaklık
önerilmeli.” diyen Almanya Başbakanı Angela Merkel ile “görüşmelerin beyhude bir çaba ile devam
etmesinden ziyade durdurulmasının çok daha anlamlı olduğu yönünde mesajlar” veren Avusturya
Dışişleri Bakanı Ursula Plassnik’in bu açık temennileri ise akıbete yönelik en somut örnekler…)
Yani AB’nin elde hiçbir koz kalmayıncaya kadar “Biraz daha! Biraz daha!” anlayışıyla
karşıdakini sonuna kadar sömüren “yayılmacı anlayış”ı başından beri ortada değil miydi? Ortadaydı!
Peki AKP ne yaptı? Daha dünkü çocuğun yapmayacağı toylukları yaptı ve AB’nin sözlü
beyanlarını yazılı beyan kabul ederek Türkiye’yi telafisi zor pozisyonlara soktu!” diyemeyeceğiz; zira
bu “asimetrik hamleler”i birer “diplomatik acemilik” ya da “saflık” olarak nitelendirmek saflığın ta
kendisi olur!
TSK’dan kurtulmak için AB’nin Her Dediğine Evet Deniliyor!
AKP izlediği tüm bu asimetrik stratejileri ve sergilediği “Kör gözüm parmağına!” saçmalığını
bilerek, isteyerek, son derece bilinçlice yaptı!
Zira AKP Hükümeti’nin tüm misyonu, Türkiye’yi AB ve BOP kanatları arasında presleyerek
“küresel aktörler”in bu özel coğrafyanın özsuyundan maksimum derecede istifade etmelerini
sağlamaktı!
Bu misyonunu da gerek “AB sürecinde peşkeş çekilen özelleştirmeler”, gerek “AB’ye Uyum
Yasaları başlığı altında yapılan değişiklikler”, gerekse de “TSK’yı zafiyete uğratmak ve hareketsiz
bırakmak adına yürütülen operasyonlar” noktasında gücü yettiğince yerine getirdi.
TSK Korkusuna AB’nin İslam’a Küfrüne Tahammül Etmek, Ya da Kuvva-i İnzibatiye Ruhunun
41
Hortlaması:
Ve bu süreçte “Türk’e/Türklüğe küfür edenleri hediyelere boğan ve TSK ile Atatürk’ü baltalamak
için her türlü kozu kullanan Avrupa figürü” AKP’yi hiç de rahatsız etmedi.
Hatta o kadar ki; Milli Görüş’ün içinden kopup gelen bu muhafazakar (!) kadro, “karikatür krizi”nde
peygamberimiz Hz. Muhammed (S.A.V.) ile ilgili olarak çizilen tahammül edilemez karikatürlere ilişkin
“Özgürlüklerimizi kaybetmektense, daha fazla karikatür yayınlamak daha iyidir!” diyen Avrupa Birliği
Komisyonu Başkanı Jose Manuel Borosso’ya hiçbir tepki vermedi, veremedi!
“Hz. Muhammed’e (SAV), Atatürk’e ve Türk’e Küfredin, Ama İktidarıma Dokunmayın!” Anlayışı
Müdahil avukatların talebine rağmen davaya müdahil olmadığı halde duruşma salonunda
kalarak Elif Şafak Davası ile yakinen ilgilenen Türkiye-AB Komisyonu Eş Başkanı Joost Lagendik ise
yine Hükümet’i hiç mi hiç rahatsız etmedi ve hatta Elif Şafak gibi “Hrant Dink ve Orhan Pamuk
Sülalesi”nden gelen bir küresel aparat, beraatından sonra Başbakan tarafından bizzat aranarak tebrik
edildi.
AB Büyükelçisi Hans Jörg Kretschmer’in TSK’nın konuşmalarına yönelik gösterdiği alerji
belirtileri ise; neredeyse vaka-i adiyeden sayılacak duruma geldi…
“Halk”ını Değil, “Siyasi Karizma”sını Kucaklayan Başbakan..!
Dış Politika’daki “Bile bile lades!” politikalarına mukabil iç politikada ise “Diyarbakır, Batman,
Urfa Yöresi’nde onlarca vatandaşımızın can ve mal kaybına uğradığı sel felaketini “Abartıldı!”
şeklinde yorumladıktan bir hayli zaman sonra bölgeye gidip selzede vatandaşlara mavi boncuk
dağıtmaya çalışan bir başbakan figürü”; bu güdük ve çarpık siyaset anlayışının en somut ve açık
örneklerinden biridir!
Belki de, “siyasi gaf yelpazesi”ne bu açıklaması ile bir diğerini ekleyen Başbakan’ın bu “Abartıldı!”
cümlesine kısa bir detay vermek gerek. Burada “abartılan” ne?
Aslında Başbakan’ın burada “abartılan”dan kastı canını ve malını yitiren vatandaşlarımız değil!
Başbakan burada her zaman olduğu gibi “iktidarın güç ve kontrolü”nü kastederek “Burada bizim iktidar
olarak bir zaafımız yok! Hadise doğal bir afettir! Hesabı kitabı olmaz ve her yerde her zaman
yaşanabilir! Bunlar sadece bizde olmuyor!” diyor.
Yalnız hadisenin püf noktası burası değil! Hadisenin en önemli noktası; masaya bu tarz bir
argüman geldiğinde RTE’nin “iktidarın zaafları”nı mı, “vatandaşın durumu”nu mu merkeze aldığı!
Erdoğan, medya önüne bu malzemeyi getirdiğinde konuya direkt “Bizim bir suçumuz yok! Yapılan
yapılıyor, üstümüze gelmeyin!” psikolojisi ile yaklaşıyor. Yani “merkeze aldığı husus”; kendi güç ve
iktidarı, siyasi karizması! Hadisenin trajik boyutu ya da vatandaşın üzüntüsü, kaybı değil!
Herhangi bir sorun çıktığında vatandaşını kucaklayan, onun derdiyle dertlenen ve vatandaşla
empati kuran bir başbakan figürü yerine, direkt siyasi pozisyonunu korumaya alan bir devlet büyüğü
(!) karşımıza çıkıyor.
“Çözüm yaratan, kucaklayan bir başbakan figürü”nün yerini yazık ki “Evladını ülke uğruna
kurban vermiş şehit anası”na, “Mustafa Kemal Atatürk’ün ülkenin efendisi saydığı çiftçi”ye,
“köylü”ye, “üç beş kuruş kar edeyim derken dolandırılan YİMPAŞ’zede”ye ya da “işsizlikle
boğuşmaktan bitap düşmüş vatandaş”a fırça atmayı marifet sayan bir kabadayı figürü alıyor!
Ortadaki manzara, en yalın hali ile budur!
Ama iş edebi söylemlere geldiği vakit şiir okumadaki mahareti kamuoyuna mal olmuş bir
başbakanın kişisel performansı da tavan yapıyor; hadise, “fakir fukara, garip guraba edebiyatı”ndan
“Biz bu ülkenin dertlisiyiz! Bizim aşkımız var bu millete! Muasır medeniyet seviyesine yan gelip
yatmak suretiyle çıkılmaz, çalışarak çıkılır!” şeklindeki son derece samimi (!) ve gerçekçi (!)
söylemlere değin alıp gidiyor.
Ekonomide Reel Tablo Kara, AKP’nin Tablosu Pembe..!
Örneğin “Hafıza-i beşer nisyan ile malüldür!” sözü ile yaptığı açılışın akabinde geçmiş ekonomik
42
parametreler ile bugünün verileri arasındaki sanal farkla şişinen RTE; her ne hikmetse cari açık
konusundaki hafızayı yoklayan bir beşer olmaktan son derece imtina edip, başka alanlarda sörf yapmayı
tercih ediyor.
Yalnız kağıt üzerindeki “ekonomik büyüme”nin tam olarak nasıl bir “büyüme” olduğunu, bu “tırnak
içinde büyüme”nin “sağlıklı yatırım” ve “istihdam” bazlı değil, “sıcak para bazlı tehditkar bir büyüme”
olduğunu da açmıyor, açamıyor!
O halde o ballandırıla ballandırıla anlatılan “ekonomik büyüme”nin gerçekten bir “büyüme” mi,
yoksa bir “küçülme” mi olduğunu biz açıverelim!
AKP’nin Diline Doladığı “Büyüme”,“Türkiye Üzerinden Büyütülen Yabancı Sermaye”ye Tekabül
Ediyor!
AKP’nin son üç senelik periyodunda (2003-2005) 180 Milyar Dolar arttığı öne sürülen milli
gelirin 46.8 Milyar Dolar’ı ne ilginçtir ki cari açığa tekabül ediyor!
60 Milyar Dolarlık stok değişimiyle 7 Milyar Dolarlık hata artışı da çıkarıldığında milli gelir artışı
113 Milyar Dolar oluyor; ne var ki borç stokundaki artış milli gelir artışından 30 Milyar Dolar daha
fazla olduğundandır ki, ortada bir “büyüme” değil, “aksine küçülme” var!
Açıklanan Hazine verilerine göre 2003, 2004 ve 2005 Yılları’nı kapsayan 3 senelik dönemde 180
Milyar Dolar artan milli gelire karşın toplam cari açık 46.8 Milyar Dolar’a ulaşmış durumda. Toplam borç
stoku ise 141.6 Milyar Dolar artarak 2005 sonunda 334.6 Milyar Dolar’a çıkmış vaziyette.
Bununla birlikte normal şartlarda dengelenmesi gerektiği halde abartılı bir biçimde artarak
2002’den itibaren 60.3 Milyar Dolar’lık fark yaratan stok değişimi, milli gelirdeki artışın (180 Milyar
Dolar) üçte biri büyüklüğe ulaşarak dünya iktisat tarihinde hiçbir ülkede görülmemiş bir duruma da yol
açmış halde.
Bu nedenle gerçekçi bir milli gelir rakamına ulaşabilmek için stok fazlasını milli gelirden düşmek
zaruri. Bu düşüş yapıldığında ise 2005 Yılı sonunda milli gelirimiz 300 Milyar Dolar ve 2002 Yılı sonuna
(181 Milyar Dolar) göre de milli gelirimizdeki gerçek brüt artış sadece 120 Milyar Dolar!
Ve “reel düzeydeki istatistiki hata payı” da devreye girdiğinde milli gelirdeki gerçek net artışın
toplam 113 Milyar Dolar düzeyinde olduğunu söylemek mümkün.
Ancak en önemlisi şu ki; “113 Milyar Dolar’lık milli gelir artışı”nı da, toplam 46.8 Milyar Dolar’lık
bir cari açığa ve “141.6 Milyar Dolar’lık bir toplam borç stoku”na borçluyuz!
Cari açıktaki bu büyük patlamanın ana nedeni ise ithalattaki, özellikle de “ara malı ithalatındaki
patlama”dır ve buna bağlı olarak Türkiye’deki “reel değil borç destekli büyüme”, “cari açık yaratan
asimetrik ve sağlıksız bir büyüme” olarak karşımıza çıkmaktadır.
(Geçtiğimiz günlerde 2006 Yılı cari açığının 30 Milyar Dolar’ı aşacağını belirtip, “Bunun birinci
nedeni 2006 Yılı büyümesinin öngörülenden fazla olması, ikinci nedeni de dış piyasalardan
kaynaklanan fiyat artışıdır.” diyen Devlet Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Abdüllatif Şener’in bu
sözleri de söz konusu gerçeği kısmen doğrulamaktadır.)
Son 3 senede milli gelirdeki 113 Milyar Dolar’lık artışa rağmen gerek iç üretimde gerekse
ihracatta 198.5 Milyar Dolar’lık ithal ara malı kullanılmış olması, ithalata dayalı büyüme modelini
gözler önüne seren en net verilerden biridir. Sonuçta milli gelirdeki artış “ara malı ithalatındaki
artış”ın çok gerisindedir ve bu nedenle de ortaya çıkan tablo övünüp şişinecek değil, utanılacak bir
tablodur!
Ayrıca ithalat artışı oranında devletin vergi alanında yaptığı yükleme de ağırlaşmaktadır. Örneğin
devletin 2003, 2004 ve 2005 yıllarında topladığı ithalat vergisi 36 Milyar Dolar’a ulaşmıştır ve bu veriler
ışığında “ithalattaki patlamanın milli gelire olan brüt katkısı” 198.5 + 36 = 234.5 Milyar Dolar’dır.
“AKP Hükümeti’nin akı kara karayı ak gösterme cambazlığı” çerçevesinde ele alınması gereken
bir diğer önemli husus ise; cari açığın nasıl finanse edildiğidir.
2003-2005 Dönemi’nde toplam 46.8 Milyar Dolar’lık cari açığın 12 Milyar Dolar’lık kısmı,
43
acımasızca yüklenilen özelleştirmeler ve gayrimenkul satışı gelirleri ile finanse edilmiş durumdadır.
Türkiye Cumhuriyeti Merkez Bankası ve Hazine’den açıklanan verilere ve İMKB tarafından
düzenli olarak yayınlanan raporlara göre Türkiye’deki sıcak para miktarı, 60 Milyar Dolar dolayındadır.
Yani ülkeye cari açıktan çok daha fazla miktarda sıcak para girişi olmuş ve bu sıcak paranın bir
kısmı Merkez Bankası tarafından rezerv para olarak kullanılmak üzere satın alınmış, diğer bir kısmı ise
bankalar tarafından alınarak ülke ekonomisine kredi olarak dağıtılmıştır.
2003-2005 Yılı’nda Türkiye’nin toplam (kamu artı özel sektör) borç stokundaki artış 141.6 Milyar
Dolar’dır ve bu miktarın neredeyse tamamı iç piyasada halka tüketici, ihtiyaç kredisi şeklinde veya kredi
kartları aracılığıyla kullandırılmıştır.
Dolayısıyla tüm bu faktörler değerlendirildiğinde 2003-2005 Dönemi’nde milli gelirdeki gerçek net
113 Milyar Dolar’lık artışa karşın ithalat ve alınan kredilerin milli gelire olan net katkısı 187.7 + 141.6 =
329.3 Milyar Dolar’dır.
Uzun lafın kısası; stok değişimleri ile istatistiki hata payları iktisadi açıdan makul seviyelere
çekildiğinde;
 Türkiye’nin 2003-2005 Dönemi’nde sadece 113 Milyar Dolar büyüdüğü
 ve bu büyümenin de tamamen ara malı ithalatı ve sıcak para ile finanse edilen cari açık ve
toplam borç stokunda sergilenen rekor artışa bağlı olduğu görülecektir!
Yani manzara “Tek suçumuz var, o da kayıt dışı ekonomi ile baş etmedeki performans
düşüklüğümüz!” cümlesi ile açıklanamayacak kadar vahim, o denli kronik!
Dolayısıyla sözü edilen büyüme; normalde yaratılması gereken milli gelir artışının ancak
% 34.3’ünü (113/329.3) oluşturuyor.
Ayrıca “ithalat ve borç ile büyümek” “Türk Ekonomisi”ni değil, Türkiye üzerinden palazlanan
yabancı şirket ve ülkeleri büyütüyor!
O halde AKP Eş Genel Başkanı RTE’nin miting meydanlarında halkın karşısına çıkıp, “küçülen
Türkiye Ekonomisi”ni “Büyüyen ekonomi! Büyüyen Türkiye!” edebiyatı ile sunmasını nasıl
karşılamamız gerekiyor acaba?
Borç stokundaki artış (141.6 Milyar Dolar), milli gelir artışından (113 Milyar Dolar) yaklaşık 30
Milyar Dolar daha fazlayken, RTE’nin “Bunlar başarıyı hazmedemiyor, hazmetme kapasitelerinde
sorun var! Bunlar felaket tellalı!” şeklindeki söylemlerini hangi kategoriye koymamız gerekiyor?
Cambazlık yaptığı alanların en önemlilerinden biri olan “işsizlik olgusu” da yine AKP ve RTE’ye göre
düşüşte! Yalnız bu düşüşe göre, kayıt dışı çalışan bir kişiyi sigortalı görünmeye başladığında iş bulmuş
farz etmek gerekiyor mesela! Ya da artık iş aramaktan vazgeçenleri veri tabanından çıkartmak!
İşte asıl istihdam (!), asıl çözüm(!) de bu zaten! Kapanan fabrikalar, sıfır yatırım, “sıcak para”ya
ve “yabancı girişimleri zengin etme”ye dayalı bir ekonomik çark ve Türkiye’yi muasır medeniyetler
seviyesinin üzerine çıkarma yolunda büyük bir avantaj olan ekonomik büyüme..! AKP’nin ve Eş
Başkanı RTE’nin Türkiye’ye verdiği; en açık ifade ile bu işte!
Ayrıca SSK’lının serbest eczanelerden ilaç alabilmesi üzerinden o eleştirdiği hamaset nutuklarına
devam eden RTE’ye, SSK’lı vatandaşları birer “müşteri” gibi görüp, hastaları gerek “ödeme oranları”,
gerekse “mevcut ilaç listesindeki daraltmalar” gibi birçok noktada mağdur eden bu yeni sistemi de
ayrıntıları ile sormak gerekiyor.
Daha böyle spesifik bir konuda bile Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin “sosyal devlet” olma
sıfatının içini dolduramayan AKP’den, “toplumun tüm katmanlarını kucaklayan sağlıklı bir Sosyal
Güvenlik Reformu” gerçekleştirebilmesini beklemenin anlamsız olduğu da ayrıca görülmüş durumda.
Ne sağlıklı bir Sosyal Güvenlik Reformu, ne de parti programında sayfalarca yer işgal eden “aile
kurumunun
korunması”na
yönelik
gerçekçi
girişimlerden
eser
var!
Ortada
olan
“kapkaç”,
“uyuşturucu”, “giderek katlayan kredi kartı mağdurları”, “tavan yapan yolsuzluk” vs. vs.
Bunca negatif veriye rağmen “Eğer alım gücünüz düştü ise AKP’ye oy vermeyiniz!” cümlesini
44
kuran, kurabilen ise yine AKP Eş Genel Başkanı Recep Tayip Erdoğan…
Ayrıca RTE’nin söylemlerine bakılırsa artık Türkiye dört yanı düşmanlarla çevrili bir ülke de
değil! Zira Türkiye’de istikrarı görerek gelip yatırım yapan küresel sermaye var, artık dört bir yanımız
dostlukla çevrili..!
 Türkiye’nin burnunun dibinde değil, “içinde” bir Kürt Devleti isteyen dostlarımız!
 Atatürk’ün bıraktığı tüm mirası “ayak bağı” olarak gördüğü için sıfırlamak isteyen dostlarımız!
 Türkiye’yi “vermeden alınan verimli bir pazar” olarak gördüğü için bizleri hiç yalnız
bırakmayan dostlarımız!
 Türk’e, Türklüğe, Atatürk ve mirası ile TSK’ya küfredenleri hediyelere, ödüllere boğan
dostlarımız!
 Türk Ordusu’na “canlı kalkan” muamelesi yaparak Türkiye’nin devlet geleneğini yok etmek
arzusu ile yanıp tutuşan dostlarımız!
Zaman zaman “Makamlar yakıcıdır, biz bunu çok iyi biliriz!” gibi son derece reel tespitler de
yapan RTE’ye “halk edebiyatı” olsun diye yaptığı bu açıklamanın pratik uygulamasını gösterebilecek
olan makamlar, acaba son 4 yıl içinde bir hayli kabaran AKP Dosyaları’nı işleme koymakta neden
ağırdan almakta, niçin “ellerinde sorunu çözebilecek sonsuz yetki bulunan merciiler” “gerginlik”ten
ziyade “icraat” üretme yoluna gitmemektedirler?
Lübnan Tezkeresi görüşülme aşamasında iken Hükümet’e menfi görüşünü açık etme yoluna
giden, “laiklik” hususunda zaman zaman tavır koyuyorum derken ipleri gereksiz yere geren, her türlü
resmi konuşmasında “laiklik”, “irtica” vb. hususlarda uyarılarda bulunmayı ihmal etmeyen
Cumhurbaşkanı Sezer’in yetkilerini de hatırlamalı, hatta kendisine de hatırlatmalı belki!
Nedir “cumhuriyet rejimi”nin bugünkü başı olan Ahmet Necdet Sezer’in yetkisi ve gücü? Ya da
aynı soruyu şöyle soralım, nedir Cımhurbaşkanlığı Köşkü’nü yakın bir zamanda devralacak yeni reis-i
cumhurun yetkileri ve gücü?
Yasama İle İlgili Olanlar;

Gerekli gördüğü takdirde yasama yılının ilk günü Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde açılış
konuşmasını yapmak, Türkiye Büyük Millet Meclisi’ni gerektiğinde toplantıya çağırmak,

Yasaları yayımlamak,

Yasaları yeniden görüşülmek üzere Türkiye Büyük Millet Meclisi’ne geri göndermek,

Anayasa değişikliklerine ilişkin yasaları gerekli gördüğü takdirde halkoyuna sunmak,

Yasaların, kanun hükmündeki kararnamelerin, Türkiye Büyük Millet Meclisi İçtüzüğü’nün tümünün
ya da belirli kurallarının Anayasa’ya biçim ya da esas yönünden aykırı oldukları gerekçesi ile Anayasa
Mahkemesi’nde iptal davası açmak,

Türkiye Büyük Millet Meclisi Seçimleri’nin yenilenmesine karar vermek.
Yürütme İle İlgili Olanlar;

Başbakanı atamak ve istifasını kabul etmek,

Başbakanın önerisi üzerine bakanları atamak ve görevlerine son vermek,

Gerekli gördüğünde Bakanlar Kurulu’na başkanlık etmek ya da Bakanlar Kurulu’nu başkanlığı
altında toplantıya çağırmak,

Yabancı devletlere Türk Devleti’nin temsilcilerini göndermek,

Türkiye Cumhuriyeti’ne gönderilecek yabancı devlet temsilcilerini kabul etmek,

Uluslararası anlaşmaları onaylamak ve yayımlamak,

Türkiye Büyük Millet Meclisi adına Türk Silahlı Kuvvetleri’nin Başkomutanlığını temsil etmek,

Türk Silahlı Kuvvetleri’nin kullanılmasına karar vermek,

Genelkurmay Başkanı’nı atamak,

Milli Güvenlik Kurulu’nu toplantıya çağırmak,

Milli Güvenlik Kurulu’na başkanlık etmek,
45

Başkanlığında toplanan Bakanlar Kurulu kararıyla sıkıyönetim ya da olağanüstü hal ilan etmek ve
kanun hükmünde kararname çıkarmak,

Kararnameleri imzalamak,

Sürekli hastalık, sakatlık ve kocama sebebi ile belirli kişilerin cezalarını hafifletmek ya da
kaldırmak,

Devlet Denetleme Kurulu’nun üyelerini ve başkanını atamak,

Devlet Denetleme Kurulu’na inceleme, araştırma ve denetleme yaptırmak,

Yükseköğretim Kurulu Üyeleri’ni ve üniversite rektörlerini seçmek,
Yargı İle İlgili Olanlar;

Anayasa Mahkemesi Üyeleri’ni, Danıştay Üyeleri’nin dörtte birini, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı
ve Yargıtay Cumhuriyet Başsavcıvekilini, Askeri Yüksek İdare Mahkemesi Üyeleri’ni, Hakimler ve Savcılar
Yüksek Kurulu üyelerini seçmek.37
Milli
Mücadele’nin
Merkezi
Olan
Ankara
Hükümeti“Sevr’e
Davetiye
Çıkaran
İstanbul
Hükümeti”ne Rest Çektiğinde, Ortada Bir “T.C. Anayasası” Var mıydı?
Yoksa Bugünkü Anayasa, O Şartlar Altında Yoktan Var Edilmiş Onurlu Bir Rejimin Ürünü
müdür?
Bugünün İstanbul Hükümeti Olan AKP’yi Bertaraf Edebilmede Çok Daha Şanslı, Çok Daha
Donanımlıyız!
Şimdilerde içinde bulunduğumuz sistemin tüm ayrıntılarına vakıf olmak için açıp bakabileceğimiz bir
T.C. Anayasası, geniş yetkilerini irdeleyebileceğimiz ve kullanabileceğimiz bir Anayasa Mahkemesi ve
Cumhurbaşkalığı Makamı var.
Ancak Milli Mücadele öncesinde Osmanlı’yı sıfırlamak isteyen İtilaf Devletleri’nin boyunduruğu
altına girmiş olan İstanbul Hükümeti’ne karşı verilen amansız mücadelede böylesi bir imkan yoktu!
Zira literatürde birer Türk Anayasası olarak geçen Sened-i İttifak da (1808), Tanzimat
Fermanı/Gülhane Hatt-ı Hümayunu da (1839), Islahat Fermanı da (1856), Kanun-i Esasi de (1876) Milli
Mücadele’nin merkezi olan Ankara Hükümeti’nin değil, Sevr’e davetiye çıkaran İstanbul Hükümeti’nin
dayanabileceği kanuni çerçevelerdi.
Bugün ise, “bugünün İstanbul Hükümeti olan AKP’”yi bertaraf etmek konusunda çok daha şanslı,
çok daha donanımlı, çok daha güçlüyüz!
Zira artık adına “Cumhuriyet” denilen bir rejimimiz, kilitlense dahi anahtar işlevi görebilecek T.C.
Anayasası ile çözüme eriştirebileceğimiz demokratik bir sistemimiz var.
Ankara Hükümeti İstanbul Hükümeti’ni Yuttu İse; “Gazi’nin Mirasçıları” AKP’yi Misli Misli Yutar!
Bugün yine İstanbul Hükümeti’ni aratmayacak bir tehdit ile (AKP Hükümeti) karşıyayız, bugün
yine aynı dış odaklarca finanse edilen bir Kuvva-i İnzibatiye/Hilafet Ordusu (dış güçlerce beslenen ve
yönlendirilen lobiler, STK’lar, medya güçleri, bölücüler, sahte dinci ve sahte Atatürkçüler) ile yüz
yüzeyiz!
Ama bugün saltanat yok, halifelik yok; laik, demokratik, sosyal bir hukuk devleti olan Türk
Devleti’ne layık bir rejim, tıkanan noktaları demokratik müdahalelerle çözebilecek bir demokratik bir
sistem var!
Yeter ki miras bırakılan bu sistem layıkıyla işletilebilsin, “tehdit algılamaları” ile “yetkilerin
kullanımı” arasında sağlıklı bir bağ kurulabilsin, zamanlamada hata yapmaksızın makamlara teslim
edilmiş sorun giderici yetkiler açıkça, netçe, sonuna kadar kullanılabilsin!
Şeytanın avukatlığını yaparak “Neden bu yetkilerin kullanılması gerekiyor ki?” sorusunu da yine
biz sormuş olalım!
Neden gerekiyor acaba?
37
http://cankaya.gov.tr/tr_flash/gorev.html
46
Yanıtı, hep birlikte Milli Mücadele’nin en sıcak parçalarından biri olan Erzurum Kongresi’nin
maddelerini bugünkü ahvalimizle yan yana koyarak ve mümkünse elimizi vicdanımıza koyarak arayalım!
Neler denmişti Erzurum Kongresi’nde?
1- Ulusal sınırlar içinde vatan bir bütündür. Onun çeşitli kısımları birbirinden ayrılamaz.
(Lütfen yürütülen Kürt ve Ermeni lobileri başta olmak üzere tüm bölücü girişimleri elinizi vicdanınıza
koyarak anımsayınız!)
2- Her türlü yabancı işgal ve müdahalesine karşı ve Osmanlı Devleti’nin dağılması halinde ulus
birlikte müdafaa ve mukavemet edecektir. (Lütfen işgalin bugünkü “ekonomik”, “medyatik”,
“diplomatik” ve “sosyal” boyutlarını tasavvur ediniz!)
3- Vatanın ve bağımsızlığın muhafaza ve teminine İstanbul’daki hükümet muktedir olamadığı
takdirde maksadın temini için geçici bir hükümet oluşturulacaktır. Bu hükümet Ulusal Kongre’ce
seçilecektir. Kongre toplanmış değil ise bu seçimi Heyet-i Temsiliye yapacaktır. (Aynı geçici
Hükümet’e bugün ihtiyaç olup olmadığını, lütfen “bugünkü iktidar ve muhalefet arasındaki
senkronizasyon” çerçevesinde değerlendiriniz!)
4- Kuvva-i Milliye’yi etken ve “ulusal iradeyi egemen kılmak” esastır. (BU ESAS ZATEN
DEĞİŞMEZ, DEĞİŞTİRİLEMEZ!)
5- Hıristiyan unsurlara siyasi egemenliğimizi ve sosyal dengemizi bozucu ayrıcalıklar
verilemez. (Lütfen “Biz ayrıcalığı değil, Hükümet’i verdik Atam!” savını AKP politikalarını sağlıklı bir
şekilde değerlendirerek idraka çalışınız!)
6- Manda ve himaye kabul olunamaz. (Lütfen ABD-İngiltere-İsrail-Fransa atamalarıyla siyasi
erke hakim olmuş bugünkü Hükümet’in iktidara geliş serüvenini ve izlediği rotayı sağlıklı kafayla bir
kez daha gözden geçiriniz!)
7- Ulusal Meclis’in derhal toplanması ve hükümet çalışmalarının meclisin denetimine
konulması için çalışılacaktır. (Bu madde de şu an ki zarurete tekabül ediyor olsa gerek!)
Türkiye’de ve dünyada büyük yankılar uyandıran Erzurum Kongresi’nden sonra İstanbul Hükümeti
Mustafa Kemal Paşa ile Rauf Bey’in tutuklanarak İstanbul’a gönderilmelerini istemiş; tüm askeri ve
mülki yetkilileri, yetkilerini bu sorunu bertaraf etmekte kullanmaya çağırmıştır. (Tabi emirleri uygulayacak
makam bulamamışlardır; zira ulusal irade tüm Anadolu’yu kuşatmıştır. Yabancı basın ise bu olayı
tıpkı bugün yaptığı gibi “Yeni bir Ermeni katliamı!” olarak yorumlamıştır.)
Ancak bugün ise Anayasal yetkilerini kullandığı için hiçbir güç, yetkili makamlar üzerinde bu tarz
bir stresi uygulayabilecek pozisyonda değildir, olamaz!
O günün Düyun-u Umumiye Yönetimi’nden bugünün IMF’ine, o günün Ermeni kışkırtmalarından
bugünün her türlü bölücülük girişimlerine ve o günün manda ve himaye tehdidinden bugünün
uluslararası operasyonlarına kadar bütün şartlar yazık ki aynı durumdadır!
Yani alarm “aynı alarm”dır ve bugünkü yetki, güç ve imkanlar o günü fersah fersah geride
bırakacak durumdadır!
Kaldı Ki; O Gün Verilen Amansız Mücadele, Bugün Bu İmkanın Kullanılabilmesi İçindir!
O gün terhis edilmiş bir ordu vardı, bugün NATO Üyeleri’nden tüm güç odaklarına kadar
herkesin gıpta ettiği bir askeri güç Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin emrindedir!
O gün fiilen işgal edilmiş bir vatan vardı, bugün ekonomik ve sosyal uzantıları “organize bir
faaliyet”le sökülüp atılabilecek farklı bir işgal var!
Ve bugün “Hıyanet-i Vataniye Kanunu”na da, İstiklal Mahkemeleri’ne de ihtiyaç yok! Zira
Anayasa bize yeter!
O Gün O Mücadele, Bugün Bu Yetkilerin Kullanılması Ve Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin O
Kara Günleri Bir Kez Daha Yaşamaması İçin Verildi!
Eğer “Cumhuriyetçiyiz!” Diyorsanız, “Atatürkçüyüz, Atatürk’ü Biliyoruz, Tanıyoruz, Anlıyoruz!”
Diyorsanız; Derhal Yetkilerinizi Kullanınız!
47
Yoksa O Yetkileri Yarın “Başkaları” Kullanacak Ve O Yere Göğe Koyamadığınız Tarih Sizden
Fena Halde Hesap Soracak!
12 Eylül Dönemi’nden Daha Büyük Ve Gizli Bir Kaosu Yaşadığımız, Milli Mücadele Dönemi
Kadar Gizli Bir İşgal Altında Bulunduğumuz Bugünler; Sizlerden “Hıyanet-İ Vataniye Kanunu” Değil,
“İstiklal Mahkemesi” Değil, “Askeri Darbe” Değil; “Anayasal Bir Müdahale” Bekliyor!
Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin Her Türlü Fiili Ve Gizli İşgali Anayasal Düzleminden Aldığı Güç
Ve Milli İradesi İle Bertaraf Edebileceğini Artık Gösteriniz!
Gün Bugündür!38
Yarın ise: Ya bayram düğündür. Veya her şey kördüğümdür!..
38
Sesar / 01 Aralık 2006
48
SİYONİST SÖMÜRÜYE “YEŞİL SERMAYE”
KILIFI GEÇİRİLİYOR
11 Eylül sonrası Müslümanlara ve özellikle Araplara karşı koparılan yaygaralar ve önyargılar
yüzünden, Amerika ve Avrupa piyasasından çekilen 1 Trilyon dolara yakın körfez parası, şimdi “Yeşil
sermaye” diye İslam ülkelerine akacakmış… Bunun için Dubai’de DIFX adında yeni bir borsa yapılanmış…
Ama şu garipliğe bakın ki, bu yeşil sermayeli borsanın başına Nasdag Borsasının eski patronu Yahudi asıllı
Lynton Jones atanmış…
Bu yeni Körfez Borsasının CEO’su ise eski Brüksel Borsasının eski CEO’su yani Yahudi asıllı Steffen
Schubert olacakmış… İşte Referans Gazetesinin haberi:
Arap dünyasının Hong Kong'u ve Londra'sı olma hedefiyle yola çıkan Uluslararası Dubai
Borsası 26 Eylül'de iki yıldır bu proje üzerinde çalışmalar yürüten CEO Steffen Shubert (solda). İdari
Direktör Ömer Bin Süleyman ve Borsa Başkanı Lyton Jones tarafından açıldı.
Dubai Borsasının kozu ( Yahudi Asıllı )Avrupalı yöneticileri!
“Yabancı yatırımcılara kısıtlamaların tamamen kaldırıldığı yeni Uluslararası Dubai Borsası, Nasdaq
gibi borsalardan kadrosuna kattığı yöneticilerle dev fînansal merkezlere meydan okuyacakmış.
Körfez bölgesinin finans merkezi olarak bilinen Dubai'de, yabancı yatırımcıların iştahını kabartan yeşil
sermayenin sahip olduğu petrodolarlara daha kolay ulaşılabilmesini sağlayacak yeni bir borsa faaliyete geçti.
Şimdi Körfez, DIEK ile ikinci bir "Londra Borsası"nı topraklarında büyütmeye hazırlanıyor. Bünyesinde işlem
görecek olan şirketlere uluslararası bir oyuncu olma fırsatı verecek olan DIFX, kote olacak şirketlerden yerel
borsalarla karşılaştırıldığında hisselerinin çok daha az bir bölümünü halka açmasını talep ediyor.
Yerel borsalarda yabancı yatırımcılara getirilen kısıtlamaları ise tamamen kaldırıyor. Türkiye'deki
şirketler ise DIFX'in Ortadoğu bölgesinin finansal merkezi olma yolundaki en büyük taliplerinden biri olarak
gösteriliyor. DIFX borsasına açılmak için en fazla başvurunun ise Ürdünlü, Hindistanlı ve Güney Afrikalı
şirketlerden gelmesi bekleniyor. DIFX'in önemli bir özelliği ise yönetici kurulunda "Batı" tecrübesinin
konuşturulacak olması. Dünyanın en büyük borsalarından esinlenerek DIFX'i oluşturan takımın başında dünyanın en büyük teknoloji şirketlerin izlendiği Nasdaq Borsası’nın eski yöneticisi Lynton Jones geliyor.
1 trilyon doları aşan varlık
Jones'un borsa başkanı olarak görev yapacağı DIFX'in CEO'su olarak ise Brüksel borsasının eski
CEO'su Steffen Schubert yer alıyor. DIFX'de işlem görmek isteyen şirketler toplam sermayelerinin en az
yüzde 25'ini borsaya açmak suretiyle dünya çapındaki yatırımcıları kucaklama fırsatı yakalayacak. DIFX
böylece, yabancı yatırımcılara getirdiği kısıtlamalar ve yüzde 50'lik katılım zorunluluğu nedeniyle tam
anlamıyla uluslararası çapta bir finans platformuna dönüşemeyen Dubai Fi-nan Merkezi (DFM)'ne alternatif
olacak. Uzmanlar, DIFX'in bölge ülkelerdeki borsalara bir rakip olmaktan ziyade daha çok onları tamamlayan
bir unsur işlevi göreceğini savunuyor. Uluslararası ticaretin önemli merkezlerinden biri olup Hong Kong ve
Singapur'dan sonraki en büyük ihracat merkezi konumunda bulunan Dubai'de işleme başlayan DIFX,
bulunduğu konum sayesinde serbest ticaret bölgelerinde faaliyet gösteren 3 bin çok uluslu ve bölgesel
şirketin de ilgisini çekiyor.39
Hurmalı İftar Peşkeşi
Şeyh Hazretleri, İstanbul’a 5 milyar dolar tutarında yatırım yapacakmış! Peki, nasıl yapacak?
Kentin göbeğinde, en değerli yerlerdeki kamu arazileri kendisine verilecekmiş. Şeyh buraya
gökdelenler dikecekmiş!
Arazileri kim verecek? İstanbul’un AKP’li Büyükşehir Belediyesi, Karayolları, Devlet Demiryolları Genel
Müdürlüğü ve öteki kamu kuruluşları.
Peki, bu iş için başka yerlerden teklif alındı mı? İhale açıldı mı? Peşkeş öteki taliplere
39
09 10 2005 / Referans
49
duyuruldu mu? Başkalarının da bu işe girip fiyat vermesinin yolu açıldı mı?
Hayır!
Her şey gizlice ve el altından, Dubaili için hazırlandı.
Vallahi Türkiye’de çok şeyler gördük, çok şeyler yaşadık da, Dubai şeyhine sağlanan şu son peşkeş
gibisini doğrusu az gördük.
Bunların hesabı çok yakın bir gelecekte Yüce Divan önünde görülecek.
İstanbul’un göbeği, en değerli yerleri hiç çaktırmadan, kimseye haber vermeden, ihale açılmadan,
hurmalı iftar sofrasında birdenbire ve gizlice Dubai şeyhine armağan ediliyor.
Şeyh El Maktum Hazretleri at yarışı meraklısı imiş. İngiltere’de at yarışlarına öyle yüksek paralar
basarmış ki, adına özel tahtalar açılmış. İstanbul’a dikeceği gökdelenlerin yüksekliği 650 metre olacakmış.
Bu bir dünya rekoru imiş.
Hükümete övgüler düzmekle ünlü Sabah Gazetesi dün başlıklar atmış: ‘İstanbul sekizinci tepeye
kavuşuyor... Keşke 4 şeyh gelse, cari açık kapanır...’
Vallahi helal olsun, yağcılığın böylesi az görülür.
Tercüman Gazetesi’nin manşeti ise ‘El Maktum piyangosu’.
Türkiye’ye piyangonun büyük ikramiyesi isabet etmiş!
Şimdi sırada Umman Sultanı, Kuveyt Emiri, Suudi Arabistan Kralı gibi şeyhleri ayarlamak var!
Onlarda para, bizde arazi bol. İhalesiz mihalesiz, hiç kimseye çaktırmadan verirsin en değerli
arazilerini onlara, hurmalı iftar sofralarında işi bağlarsın, malı götürürler.
Zaten mübarek ayda ne olacaksa iftar sofralarında olacak. AB yetkilisi Kayseri’de iftar sofrasına
oturtuluyor, adama kola-lokum veriliyor. 12 Ekim günü Alman Başbakanı gelecekmiş, bizim Başbakan onu
da iftar sofrasına oturtacakmış!
Ama bu işler parayla değil, sırayla! Hıristiyan kesimler de günü gelince bizimkileri kiliselerine
çağıracaklar. Bizim hükümet erkânını oralarda ayinde izlemek çok hoş olacak! O zamana kadar AB’nin
baskısıyla papaz okulunu da açmış olurlar, hep birlikte mum yakıp dua ederler. ‘Medeniyetler buluşması’
böyle olur!
Dubai Şeyhi Hazretleri, İstanbul’a özellikle 3 Ekim sonrasında gelmiş, gizli anlaşmayı AB nedeniyle
imzalamış. Zaten bundan sonra Arap sermayesi Türkiye’ye akarmış!.. Çünkü bu şeyh takımı, AB’ye çok
hayranmış.
İyi de, bunlar arazi sotalamak, rant elde etmek için niye öteki AB ülkelerine gitmiyorlar?
Niye masaya oturup örneğin Paris, Roma, Londra, Berlin, Atina gibi AB ülkelerinin binlerce
belediyesiyle anlaşmalar imzalamıyorlar? O belediyelerin kafası çalışmıyor mu? Onların kazanca ihtiyacı yok
mu?
Eğer bu işlerde o ülkenin kazanacağı para varsa, o ülkeler, o belediyeler enayi mi?
Şeyh Hazretleri, ‘kendisine bol kazanç, tek taraflı avanta’ görmediyse, niye bize geliyor da oralara
gitmiyor?.. Gidemez, çünkü onlardan alacağı yanıtı, böyle tek taraflı rantı kimseye yedirmeyeceklerini bilir.
Sömürgeler hariç hiçbir ülkenin toprakları, paha biçilmez kent arazileri, tesisleri, fabrikaları,
limanları, birilerine böylesine -bizdeki gibi- peşkeş çekilemez.
Hem de gizlice!.. İhalesiz!.. Kimseye duyurmadan, haber vermeden!..
‘Aktif pazarlama yapıyoruz... Parayı veren düdüğü çalar... Para gelsin de nasıl gelirse gelsin, biz
günü kurtaralım... Ne bulursak babalar gibi satarız!..’ Türkiye bu kafalarla yönetilemez. Böyle şey olmaz.
Eğer olursa, günün birinde hesabı mutlaka sorulur... Ve sorulacak. 40
Dubai Prensi’yle İmza Galataport’tan beter!
CHP Trabzon Milletvekili Akif Hamzaçebi, Türkiye Galataport ihalesini tartışırken, gündeme şimdi bir
de Dubai Prensi’yle imzalanan 5 milyar dolarlık anlaşmanın geldiğini belirterek, ‘Sözü edilen arazilerin çoğu
40
Hürriyet / Emin Çölaşan
50
Hazine’ye ait. Buraları ihalesiz belediye bile alamaz. İhalesiz almaya kalkarlarsa suç işlerler. Bu anlaşma
Galataport ihalesinden daha öte bir iş’ dedi.
CHP Trabzon Milletvekili Mehmet Akif Hamzaçebi, Defterdarlık da yaptığı İstanbul için Başbakan
Tayyip Erdoğan’ın da katıldığı bir törenle Büyükşehir Belediyesi Başkanı Kadir Topbaş’ın Dubai Prensi El
Maktum’la imzaladığı anlaşmada yer aldığı belirtilen projelerin, ‘tartışmalı’ olduğunu, mevcut şartlarda sözü
edilen arsalar üzerine inşaat yapılmasının ‘suç’ olduğunu vurguladı. Hamzaçebi, ‘İstanbul Belediye Başkanı
Dubaili bir firma ile anlaşma imzalıyor, şu, şu arsalar diye örnek veriliyor. Bugün Galataport tartışılıyor ama
sonuçta o bir ihaleydi. Söz edilen bu projeler çok daha sıkıntılı bir olay’ dedi.
Arsalar Hazine’nin:
Başbakan’ın örnek
olarak gösterdiği projelerden bazılarının Hazine’ye ait arsalar üzerine
düşünüldüğüne dikkat çeken Hamzaçebi, şunları söyledi: ‘Benim bildiğim Kartal Çimento Fabrikası’nın arsası
Hazine’ye ait. Oranın çok büyük bir bölümü yeşil alan ve imar planı yok. Levent’teki eski İETT garajı
arsasının yine bir bölümü Hazine’nin. Zincirlikuyu’ndaki Karayolları arsası da Hazine ile Karayollarının. Bu
arsa yapılan bazı düzenlemelerden dolayı 1 Ocak’tan itibaren tümüyle Hazine’nin olacak. Belediye şimdiden
Dubaililerle yaptığı anlaşmalara bu arazileri koyuyorsa suç işliyor. Kendisinin olmayan araziler üzerinde
tasarruf sahibi de olamaz.’
İhale Yapılmalı:
Yasal olarak Hazine’nin belediyelere doğrudan devir yapamayacağı gibi doğrudan satış da
yapamayacağını belirten Hamzaçebi, bu durumda ihale yapılması gerektiğini vurguladı. İmar planı olmayan
araziler üzerine bu tür projeler de geliştirilemeyeceğini ile getiren Hamzaçebi, örnek olarak Kartal’daki araziyi
göstererek, şöyle konuştu: ‘Bu arazi yeşil alan olarak görünüyor. 3194 sayılı İmar Kanunu’na göre, imar
değişikliği yapılamadan Hazine’nin bu şekliyle ihaleye çıkması olmaz. Önce imar planının çıkması, ardından
da ihalenin yapılması lazım.’
Özel Kanun mu?:
Bu şartlar altında sözü edilen bu projelerin nasıl gerçekleştirilebileceği konusunda ‘Bu şartlarda tek
çözüm, özel kanun çıkartmaları’ diyen Hamzaçebi, Dubai Prensi El Maktum’un şirketi olan Dubai
International Properties (DIP) ile İstanbul Büyükşehir Belediyesi arasında imzalanan 5 milyar dolarlık
anlaşmanın sadece bir ‘niyet anlaşması’ olabileceğini kaydetti.
Sembol Gereksiz:
Hamzaçebi, İstanbul’un yeni sembol aramaya ihtiyacı olmadığını belirterek, şunları söyledi: ‘İstanbul
Büyükşehir Belediye Başkanı, İstanbul’a yeni semboller düşünüyor. Önce ‘Mevlana heykeli’ dedi, sonra
Haliç’e dev bir köprü yaptırmaktan söz etti. Şimdi de kule diyor. İstanbul’un bu tür sembollere ihtiyacı yok ki,
İstanbul’un silueti zaten bir sembol.’
Sermaye Getiren Adamın Namaz Kılması Suç mu?
Başbakan Tayyip Erdoğan, Siirt Meydanı’nda halka hitap ederken, Dubai Veliaht Prensi Şeyh
Muhammed Bin Raşit El Maktum’un gelişiyle ilgili olarak atılan ‘5 milyar dolarlık Teravih’ başlığı konusunda
serzenişte bulundu.
Erdoğan, şunları söyledi:
Çok Çirkin Şeyler Oldu
Müzakere sürecinin arkasından Dubai heyeti geldi. Önce İstanbul’da olmak üzere birçok yatırımlar
yapacaklarını dile getirdiler. Fakat çok üzücü, çok çirkin şeyler oldu. Gazeteler, 5 milyar dolarlık teravih
namazı diye başlık attılar. Biz fellik fellik dünyayı dolaşıyoruz, yabancı sermaye Türkiye’ye gelsin diye.
Namaz Kılıyorsa Suç mu?:
Bu sermaye getiren insan, Başbakanla namaz kılıyorsa, teravih kılıyorsa suç mu işliyor? Bu o
insanlara saygısızlık. Niye gelip 5 milyar dolarlık yatırım için namaz kılsın. Bunlar şecaat arzederken sirkatin
söyler. (Yiğitliğinden bahsederken hırsızlığını söyler).
Hatırlayamadım, Sonra Söyledim:
51
Bire on rakam veriyor spekülasyonlar başlıyor. Başbakanlık’ta mı görüştü, başka bir yerde mi görüştü?
Başbakanlık’ta görüşmedim. Hatırlayamadığım noktalar oluyor. Daha sonra bunları açıkladım. Ben herkesle
görüşürüm, kim olursa olsun görüşüyorum.
Herkese Düşmansın:
Yahudi sermayesi gelmiyor, düşmansın, Arap sermayesi geliyor düşmansın, Batılı geliyor ona da
düşmansın. Ya Allah aşkına sen kime dostsun, bunlarla nereye gidersin? İşsize nasıl iş bulacağız, nasıl
yatırımları artıracağız onun derdindeyiz, bunlar onun derdinde. Bunlara sorun hayatında bir koyun güttün
mü? Yok.
Şimdi merak ediyoruz: Siyonist güdümlü yeşil sermaye ye sahip çıkanlar acaba ERDEMİR’i alan
OYAK’ tan niye gıcık alıyordu?!...
Zaman Gazetesine göre:
“Yatırımcı ‘Oyak’ın tecrübesi yok’ diye Erdemir’den çıkıyor”muş.
Erdemir ihalesinde 2,77 milyar dolarla en yüksek teklifi Ordu Yardımlaşma Kurumu’nun (Oyak)
vermesi, ‘sanayinin devi yerlide kaldı’ şeklinde değerlendirilirken, dün Borsa’daki hareketlilik kafa karıştırdı.
Yüzde 46’sı için verilen fiyatın Borsa’daki Erdemir hisselerine tavan yaptırması bekleniyordu. Ancak
Erdemir’de satış baskısı gün boyu sürdü. 9,90’dan güne başlayan hisse yüzde 10,56’ya yakın değer kaybıyla
8,05 YTL’den kapandı. Hissedeki düşüşü ‘sürpriz değil’ diye yorumlayan Borsa uzmanları, Oyak’ın çelik
sektörü dışından bir isim olmasının yatırımcıyı endişelendirdiğini kaydetti. Kredi derecelendirme kuruluşu
Standard&Poor’s da ihale sonrasında Erdemir’in ‘BB-’ olan kurumsal kredi notunu negatif izlemeye aldı.
İhalede elenen dünya çelik devleri Mittal ve Arcelor’un da Erdemir kâğıtlarını elden çıkardıkları
yönündeki haberler küçük yatırımcıdaki paniği artırdı. Yüzde 8,61’e karşılık gelen 23 milyon lot Erdemir
hissesi tutan Mittal’in bunun yarıya yakınını sattığı belirtiliyor. Önceki gün ihale nedeniyle işleme kapalı kalan
Erdemir hisseleri dün sabah ilk seans açılışında yüzde 10 primle tavan fiyat olan 9,90 YTL’den açıldı. Ancak
bu noktadan gelen yoğun satışlar hisseyi kısa sürede 8 YTL sınırına kadar çekti. İkinci seans içinde hisseler
taban fiyatı 7,85 YTL’ye dek gerileyerek bu noktadan sonra yatay bir seyir izledi. Ekspres Yatırım Araştırma
Müdürü Haldun Alperat, “İhaleye giren iki stratejik yatırımcının Ereğli’de hissesi vardı. Ya onlar hisselerini
satıyor veya onlar satacak diye diğerleri satıyor, hisse de bu yüzden düşüşte.” dedi. Raymond James
araştırmadan sorumlu Genel Müdür Yardımcısı Ayşe Kanıöz Moroz da, “Mittal ve Arcelor, özelleştirme
ihalesini kazanacakları beklentisiyle bu hisseleri toplamışlardı. Ancak şimdi hisseye en azından yüzde 10’luk
bir satış gelebileceği endişeleri var.” diye konuştu.
Uzmanlara göre yatırımcılar Erdemir’in yerli bir grup yerine dünya çelik piyasasında küresel bir oyuncu
olan bir gruba gitmesini daha çok istiyor ve bekliyordu. Böyle bir dev şirketin Erdemir’e daha çok katma
değer katabileceğine ve Oyak’ın sektördeki tecrübe ve teknik bilgi birikiminin sınırlı olduğuna işaret eden
uzmanlar, ihale bedeli yüksek olmasına rağmen kâğıtların düşük kaldığını söyledi. Bir analist, “Oyak’ın
Ereğli’ye ne kadar katma değer sağlayabileceği konusunda şüpheler var. Yoğun rekabetin yaşandığı küresel
çelik sektöründe pek tecrübesi yok. Otomotiv bağlantısı aracılığıyla sektörden mal alıyor, ancak Ereğli’ye
daha ucuza hammadde sağlayacak bir sinerji üretebileceği hakkında sorular var. Yabancı bir ortak alırsa o
zaman beklentiler değişebilir.” diye konuştu. Oyak Genel Müdürü Coşkun Ulusoy, ihaleden sonra yaptığı
açıklamada, ortaklığa gidip gitmeyecekleri sorusunu, “Her türlü konuyu düşünmek durumundayız.” diye
cevaplayarak kapıyı açık bıraktı. İhale sonucu, Rekabet Kurulu görüşü alındıktan sonra nihai onay için
Özelleştirme Yüksek Kurulu’na gönderilecek.
Kredi Notu Düştü
Uluslararası derecelendirme kuruluşu Standart&Poor’s, Erdemir’in ihale öncesi (BB-) olan uzun vadeli
kurumsal kredi notunu negatif izlemeye aldığını açıkladı. S&P analisti Olivier Beroud, “Kredi izleme
durumundaki değişiklik, Erdemir’in yüzde 49’luk payının Oyak’a satılmasının ardından yapıldı. Revizyon
ayrıca Erdemir’in Türk hükümetine ait yüzde 49’luk payının satılmasının ardından ileriki dönemlere yönelik
operasyonel stratejisi ve finansal politikasına dair belirsizliği de yansıtmaktadır.” dedi.
52
S&P’ye göre, belirli kararlarda ÖİB’ye oy hakkı tanıyan altın hisse oluşturulmasına karşı açılan dava,
şirketle ilgili belirsizlikleri arttıran önemli bir etken oldu. Ayrıca Erdemir ve Erdemir’in % 91’ne sahip olduğu
iştirakı İsdemir Genel Müdürlerinin istifası da kredilendirme şirketinin kararında etkili oldu bu ve bağlı
etkenlerin Erdemir’in notlarını ne kadar etkileyeceği konusunu ise şirketin stratejik öneminden yeni
sahiplerine kadar bir dizi etkene bağlı olacağına kaydeden S&P, Erdemir’in bir Türk şirket tarafından satın
alınmasını kredi notlarını ülke riskleriyle sınırlanması nedeniyle lot artırımına neden olmayacağına ifade etti.
Sahiplik yapısındaki bu değişikliğin Erdemir’in operasyonel stratejisi ve mali politikaları üzerinde
olumsuz etki doğurabileceğini savunan Beroud, bu sebepten Erdemir’i negatif izlemeye aldıklarını kaydetti.
Beroud, “Kredi izlemesi, S&P’nin Erdemir’deki gelişmeleri izlemesi ve Oyak’ın stratejisini anlamasına bağlı
olacak.” dedi.
İhaledeki Teklif Piyasa Değerini Geride Bıraktı
Ödenmiş sermayesi 487,9 milyon YTL olan Erdemir’in toplam piyasa değeri, 3 Ekim’deki kapanış fiyatı
olan 9,00 YTL baz alınırsa 4,39 milyar YTL (yaklaşık 3,2 milyar dolar) seviyesindeydi. Bu da Oyak tarafından
alınan yüzde 46,12’lik kısmın 2,03 milyar YTL (yaklaşık 1,5 milyar dolar) piyasa değerine sahip olduğunu
gösteriyor. Oyak’ın teklifi bu miktarın yaklaşık yüzde 84 üzerinde bulunuyor. Bu teklife göre Erdemir’in toplam
değeri de 6 milyar dolara denk geliyor.
Hıyar Turşusuymuş Çelik Üreticisi Olmuş’muş
Ne Deve Ne Kuş’muş
Malları parası pulu “devlet malı” sayılan bir holding.. “bürokrasi şirketi, bir zümre şirketi”
Onun için bu özelleştirme değil zümreleştirme.
—Devletin (yani kamunun) Erdemir’in "özelleştirilmesi"nden OYAK zaferle çıktı.
Şimdi; milli, kamu, devlet, özel, şirket, özelleştirme, devletleştirme, asker gibi kavramları aklınızda tutun; tutmayın, aklınızda dolaştırın ve şu kanun maddesine bakın:
"Kurumun her çeşit malları ile gelir ve alacakları, devlet malları hak ve rüçhanlığını haizdir.
Bunlara karşı suç işleyenler, devlet mallarına suç işleyenler gibi takibata tutulur." 41
Ne anladınız?
"Özelleştirme" ye katılan, "özelleştirilen" kamu şirketini alan, lakin kendisi, malları parası pulu "devlet
malı" sayılan bir holding var.
Kuruluşunda ve yaşamasında ana kaynak, diğer memurlar gibi "devlet memuru" olan subaylar, astsubaylar... Bir de Milli Savunma, Jandarma, OYAK bünyesinde çalışanlar.
Yani, her memur gibi milyonlarca vergi mükellefinin vergileriyle oluşan maaş bütçesinden aylık alırken,
bunun yüzde 10'unu kaynağında OYAK'a aktaranlar.
Ne "kamu şirketi", ne de "özel şirket"; karşımızdaki "özel bir şirket"!
1961'den 2001'e kadar bilânço bile açıklamayan, 40 yıl sonra "şeffaflaşma" kararı alan...
Başta kurumlar vergisi, birçok vergiden kendisi ve üyeleri muaf bir şirket.
"Özelleştirmede özelleştirileni özelleştiren" OYAK'ın Genel Kurulu mesela, Milli Savunma Bakanı, Maliye Bakanı, Genelkurmay Başkanı, kuvvet komutanları, Jandarma Genel Komutanı gibi üyelere...
Temsilciler Kurulu, "birlik ve müesseselerdeki komutan ve amirlerin tespit ettiği, birliklerde vazifeli
daimi üyeler", yani görevdeki subay üyelere sahip.
Yönetim kurulunun 7 üyesinden üçü Silahlı Kuvvetler'den.
Holding genel kurulunun ve temsilciler kurulunun otomatik başkanı, Milli Savunma Bakanı.
Garip ama gerçek: Batı'da eleştirildiği üzere, Devlet protokolünde Milli Savunma Bakanı'nın önünde
olan Genelkurmay Başkanı, OYAK kurullarında ancak bakanın yokluğunda başkan, yani bir adım geride. En
azından kâğıt üstünde böyle.
Yine de, ister "sivil" önde olsun, ister "asker"; OYAK ne bir özel şirket, ne bir kamu şirketi.
41
(OYAK Kanunu madde: 37)
53
O bir "devlet şirketi, bürokrasi şirketi, devletin içinde bir birim, bir kısım, bir bölüm, bir zümre şirketi."
O yüzden; OYAK Erdemir'i alınca, "özelleştirme" olmuyor.
Yabancılara kaptırılmadığı için Er-demir, elbette "milli" kalıyor.
Ama yanlış ifadeyle "devlet şirketi" denen bu kadim varlıklar, aslında "kamu şirketi".
Yani, bütün halka ait. Herkese ait.
Bu "kamu" şirketini "hükümet" özelleştirerek "devletin bir zümresi"nin, sosyal güvenlik şirketi diye
kurulan ama "kapitalist bir holding ve fon" olan kurumuna satıyor.
Bir
ailenin
olacağına,
223
bin
üyenin
olmasını,
yabancıların
olacağına
milli
kalmasını
benimseyebilirsiniz; lakin "özelleştirme" değil, "kamunun bütünü"nden kopararak "zümreleştirme"
demelisiniz.
"Halka açık olmayan" nice özelleştirmenin de aslında "kişileştirme" olması gibi.
Bu garip durumun hiç dert edinilmeyen bir yansıması da şu: Mesela 12 Eylül'de bir darbeyle
"Türkiye'ye el koyanlar" radikal ve sert bir iktisadi ve anti-sosyal bir sosyal politika da benimsedi.
Benimserken, sadece "Türk Silahlı Kuvvetleri komuta kademesi" değil, aynı zamanda büyük bir
holdingin patronu, yöneticisi ve hissedarı da olduklarını hiç düşünmedik! Bir emeklilik fonunu büyük
holding OYAK yapanlar, başka çalışanların, başka emeklilerin düzenini oymakta tereddüt etmedi.
Tasavvur edin: Patronunuz darbe yapıp devlete el koymuş ve ekonominin, iş hayatının
kurallarını belirlemiş. Tasavvur etmeyin; çünkü biraz öyle olmuştu.
Aslında; hiçbir patron, hiçbir iktisadi zümre, misal kendisi Fransızlarla ortak otomobil üretip
satarken, Almanya'da banka alıp işletirken, Avrupa mevzuunda hepimizin kaderine de pek karışmamalı.
Bu da KDV rezaleti hatırlatması
Erdemir'de çalışan 7 bin 537 işçi var. İsdemir, Romanya'daki fabrika ve maden yatağıyla birlikte
çalışan sayısı 14 bin 961 işçiye çıkıyor. (..) Bu kadar işçiyle 3 milyon ton çelik üretmeye devam edecek.
Çin'in daha geçen yıl kurduğu yeni çelik fabrikasında sadece 650 işçiyle yılda 6 milyon ton çelik
ürettiği göz önüne alınırsa — OYAK'ın ne müthiş bir dünya rekabetini göğüslediği anlaşılır. C.) Ayrıca bir
nokta! OYAK'ın "turşucu hale gelebilmesinin altında Türk halkının desteği vardı.
OYAK, özel bir kanunla kurulmuştu, subayların maaşından kesintilerle yaptığı ticaretten doğan
kazancından ne gelir vergisi, ne/kurumlar vergisi, ne de KDV alınıyordu. Hatta (..) OYAK pazarlarında satılan
mallardan KDV alınmadığı halde, buradan alışveriş edenlerin vergi iadesi aldıkları ortaya çıkmıştı. 42
Yeniçerilerimizde esnaftı bir zamanlar
2 asır kadar önce... Tam tamına da yazabiliriz; mesela 1805'te bu ülkenin en önemli sorunu yeniçeri
idi. Ta 1826'ya kadar... Gayr-ı müslimden devşirilen ve bir zamanlar Osmanlı'nın medar-ı iftiharı olan
yeniçeri, artık çerilikten ziyade "ticaret" yapar hale gelmişti. Kışlasından sabah çıkıyor, şehre iniyor; alıyorveriyor, kepenk açıyor, sergi kuruyor, satıyor, sayıyor; ve tabii bu arada sivil ahaliye eli silahlı olmanın üstünlüğünü kullanıyordu. Tepesi atınca kazan kaldırması da eli silahlı olmasındandı. Dilediği vezirin kellesini
alıyor; Gene Osman gibi padişahların bile ümüğüne ilmik dolayıp öldürebiliyor. Ben, buraya kadar zinhar
farklı tarafları yazmadım; ayniyle Cumhuriyet devri okul kitaplarından..
Ama şimdi hayal/kurgu faslı bana ait. Yeniçeri bu devirde olsaydı yine dükkânla, sergiyle, bakkalla
mı uğraşırdı? Oturup, yağ iskelesinde üç-beş teneke peynir satacağım diye mi beklerdi? Hiç sanmıyorum.
Çağımız dev market zincirlerinin çağı... Kesin Migros, Tansaş falan gibi hatta onlardan çok daha büyük
girişimlere imza atardı..
Atamaz mıydı? Atsa bile zaten, 1826'da olduğu gibi, bir "Vak'a-yı Hayriye" yani hayırlı hadisenin eli
kulağında mı olurdu? Bilemiyorum43
42
43
Vatan / Necati Doğru
Abdullah Birisi
54
 SİYONİST SPEKÜLATÖR SOROS’TAN NASIL PARA ALINIYOR?
(MUŞ..)
Sivil toplum kuruluşları, projeleri için çoğunlukla Türkiye'deki şirketlerden kaynak bulmaya çalışıyor. Bu
kuruluşların, görece daha şanslı olanları, büyük projeleri için Avrupa Birliğinden de fon bulabiliyor. Peki,
Türkiye'de STK'lara fon sağlayacak başka kuruluşlar yok mu? Bunun cevabı dünyaca ünlü spekülatör
George Soros'un yaklaşık 50 ülkede faaliyet gösteren Açık Toplum Enstitüsünde... Türkiye'de de bir ofisi
bulunan Enstitünün dünya bütçesi geçtiğimiz yıl 400 milyon doların üzerinde gerçekleşti. Aslında Enstitünün
Türkiye ayağının bütçesine bakıldığında çok büyük olmadığını görüyoruz. Yıllık bütçesi 2 milyon dolar. Fakat
kurumun, proje seçiciliğinde dikkat ettiği kıstaslar göz önüne alındığında bu bütçenin pek de az olmadığı
kanaatine varmak mümkün. Enstitü tarafından belirlenen ilk kriter, projeye Türk kurum ya da kuruluşlarının
destek verip vermediği... Enstitü, kendi deyimleriyle bir projede "orkestra şefi" olmak istemiyor. Türk
şirketlerinin ya da kişilerin destek vermeye layık görmediği projeler, Açık Toplum Enstitüsü tarafından da
destek görmüyor. İkinci bir kıstas ise projenin Türkiye'de, "açık toplum" konusunda bir gelişmeyi, dönüşümü
sağlayıp sağlayamayacağı. "Açık toplum nedir" sorusunun yanıtını ise Enstitünün Türkiye Direktörü Hakan
Altınay veriyor: "Açık toplum Kari Popper'in popülerleştirdiği bir kavram. Bu, ideal bir toplum değil. Ama
yaptığı hataların çabuk farkına varabilecek, daha iyiye gitme konusunda çevik olabilecek bir toplum anlamına
geliyor. Açık toplumun, birtakım olmazsa olmazları var. Mesela, popüler olmayan görüşlere karşı hoşgörülü
olmamız gerekiyor. Özgürlük ve demokrasi de bu kavramın olmazsa olmazları arasında. Bu konuda STK’lar
büyük önem taşıyor. Çünkü STK'ları, yeni fikirlerin geliştiği yerler olarak düşünüyoruz. Dolayısıyla bunların
çok renkli, çok sesli olması, kültür ve sanata önemli kaynaklar ayrılması, açık toplumun özelliklerini
oluşturuyor. Bu nedenle STK'lar tarafından geliştirilen projelerin, bize bağımlı olarak yola çıkmasını
istemiyoruz. İnsanların, yapmazlarsa uykuları kaçacak kadar önemli olduğunu düşündükleri konularda,
buradaki kurumları ikna etmişlerse biz de bir destek olarak projeye giriyoruz."
Danışma Kurulundan Onay
Bütün bu kurallara icabet eden STK'ları bekleyen başka bir zorluk ise projenin, belirlenen kadro
tarafından yapılabilmesinin mümkün olup olmayacağı. Bu kriterleri inceleyen Enstitü tarafından, üç sorunun
yanıtı da olumlu olursa proje, iki ayda bir toplanan Danışma Kuruluna sunuluyor. Danışma Kurulu her yıl
değişmekle birlikte, sivil toplumu çok iyi bilen, bizzat içinde bulunan bazı STK yöneticileri ile
akademisyenlerden oluşuyor. Yani Açık Toplum Enstitüsünün devamlı çalışanlarından "olur" alsanız bile sivil
toplumun "pir'leri tarafından projeniz fon almaya uygun görülmeyebilir. Aslında bütün bu zorluklara rağmen
Enstitü'nün Türkiye Direktörü Hakan Altınay çok açık ve net: "Bizce STK'lar kaynak arayışından önce
fikirlerle ilgilenmeli. Bu noktaya gelen STK'lar, açık toplumun önündeki sorunları ortadan kaldırma konusunda
attıkları adımlarla çok önemli fikirler üretebiliyor. Bu tür projeleri fonluyoruz." Sivil toplumun öncelikli hedefinin
fikir üretmek olması konusunda Altınay çok da haksız sayılmaz aslında. STK'ların okul, yurt yapmayı
bırakmaları gerektiğini belirten Altınay, nedenini de şöyle açıklıyor: "Sivil toplum, illaki kaynak ya da bina
anlamına gelmiyor. Eğitimle ilgili çalışma yapan tüm vakıf ve dernekleri toplasanız, bütçeleri yılda 100 milyon
doları geçmez. Ama Milli Eğitim Bakanlığı eğitim için yılda 10 milyar dolar harcıyor. Dolayısıyla bizim ana
katma değerimiz para değil fikir olabilir. İhtiyaca daha yakın olduğumuz için, daha az bürokratik olduğumuz
için müfredat belirlenmesinde, Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nde kız çocuklarının okula gitmesinin
sağlanmasında, analitik düşüncelerin nasıl destekleneceği konusunda fikir üretmek, sivil toplum açısından
çok daha anlamlı bir iş bölümü. Yalnız eğitim politikalarında değil, sosyal politikalarda da taze, akademik
bilgiyle barışık, dünya uygulamaları hakkında haberdar olarak yeni fikirler üretmemiz gerekiyor"
Prosedür Yok
Öte yandan Açık Toplum Enstitüsünden fon almak isteyenlerin ilk etapta, ofise gelmeleri gerekmiyor.
Türkiye'nin neresinde olurlarsa olsunlar, bir e-posta ile projelerini anlatabiliyorlar. Yani, AB fonlarına
başvurulardaki gibi, prosedürlere maruz kalınmıyor. Hatta Hakan Altınay, hem bürokrasiden uzak kalabilmek
hem de proje sahiplerinin projelerini "kendi dilleriyle" anlatmalarının önemi adına form doldurmanın, tüm
55
projeleri aynı kıldığına inanıyor. Öncelikli olarak, yapılmak istenen projenin bir sayfa ile anlatılması uygun.
Daha önce de anlattığımız gibi proje, açık toplum ideali konusunda Enstitüyle uyuşursa, o zaman ayrıntılar
isteniyor.
Açık Toplum Enstitüsü Kime Ne Verdi?
 AÇEV ve Boğaziçi Üniversitesi işbirliği ile iki aşamalı olarak düzenlenen ve çocukları okula
hazırlamayı amaçlayan "Güneydoğu'da Okul Öncesi Eğitimi" projesi için toplam 142 bin dolar.
 Tarih Vakfının, Türkiye bilimler Akademisi ile işbirliği içinde, farklılıklara, çeşitli inanç, kültür ve
kimliklere saygılı bir gençlik yetiştirilmesi amacıyla başlattığı "Ders Kitaplarında insan Haklan Taraması"
projesi için 88 bin dolar.
 Sabancı Üniversitesi İstanbul Politikalar Merkezi bünyesinde kurulu Eğitim Reformu girişiminin iki
aşamalı "Herkes için Kaliteli Eğitim" projesi için toplam 500 bin dolar.
 Kültür Bilincini Geliştirme Vakfının, çocukları kültürel değerlerle tanıştırmayı, yaşadıkları çevrenin
farkında olmayı sağlamayı hedefleyen "Kültür Karıncaları" projesi için 20 bin dolar.
 Turist Rehberleri Vakfının, çocukların farklı kültürleri öğrenmesine yönelik geliştirdiği bir müze gezme
modeli olan "Çocuk ve Müze" projesi için 46 bin dolar.
 Şizofreni Dostları Derneğinin, toplumu psikiyatrik rahatsızlıklar konusunda aydınlatmayı ve kamuoyu
oluşturmayı amaçladığı "Psikiyatrik Rahatsızlıkları Olan Kişilerin İnsan Hakları Projesi" için 18 bin dolar.
 Kadın Girişimciler Derneğinin (KAGİDER), dayak yiyen kadından, iş kurmak isteyenine ve film
yapmayı düşünenine kadar tüm kadınların ihtiyacına yönelik projelerini tonlamayı amaçlayan "Kadın Fonu"
projesi için 75 bin avro.44
Siyonist spekülatör George Soros’un vakıfları eliyle dağıtılan bütün bu paralar Türkiye’mizin
bağımsızlığını ve bekasını ve milli devlet yapımızı bozmaya yöneliktir.
Küresel Süreçte Ulus Devlet Yapısı
Küreselleşme sürecinin en çok tartışılan konularının başında “ulus devlet” yapısı gelmektedir. Küresel
süreçte ulus devlet yapısının alacağı yeni şekil, beraberinde pek çok köklü değişikliği de getireceği için
ayrıca önem taşımaktadır
Küreselleşme süreci ulus devletin yapısında önemli değişim ve dönüşümlere yol açmaktadır. Ulus
devletin değişen yapısı, iç politikayla birlikte dış politikanın oluşumu ve yönetimine de yansımaktadır.
Küreselleşme sürecinde devletlerarasındaki etkileşimin şekli değişmekte, hükümetler arasında işleyen
ilişki modeli artık toplumlara ve uluslararası örgütlere doğru kaymaktadır. Ülkeler arasındaki temasın başlıca
aktörleri olan dış politika ve diplomasi, yerini hızla uluslararası organizasyonlara bırakmaktadır.
Küreselleşme sürecinde ulus devlet giderek uluslararası insan hakları düzenine karşı sorumlu
tutulmakta ve onun tarafından meşrulaştırılmaktadır. Devletin fonksiyonları değişmektedir. Ulus devletin
egemenlik alanı ve rolü, uluslararası düzen tarafından tanımlanmaktadır. Ulus devlet, bu düzenin ayrılmaz
bir parçası haline gelmektedir. Ulus devletin amaçları ve uygulamaları, yalnızca kendi ulusal sınırlarının veya
çıkarlarının korunmasıyla sınırlı olmaktan çıkmaktadır. Ulus devlet daha kapsamlı ve büyük bir birime bağlı
hale gelmektedir.
Küresel süreçte ulus devletlerin kendi toplumlarını küresel gelişmelerden tecrit etmesi, uzak tutması
da neredeyse imkânsız hale gelmektedir. Çünkü ulaşım kolaylıklarının yaygınlaşması, haberleşme
teknolojisindeki olağanüstü gelişmeler, emek ve sermayenin akışkanlığı gibi etkenler, insanların
kendilerinden çok uzaktaki olaylardan ve değerlerden etkilenmelerine neden olmaktadır.
Ulus devlet, ekonomi alanındaki yetkilerini de giderek ulusüstü kurumlara devretmeye zorlanmaktadır.
Ulus devlet’in ekonomi düzlemindeki yetkilerinin ulusüstü kurumlara devredilmesinde Dünya Bankası, IMF,
OECD ve GATT gibi örgütler önemli rol oynamaktadırlar. Ulusüstü örgütlerde ikinci ayağı ise, bölgesel
işbirliği anlaşmaları oluşturmaktadır. Bu anlaşmalar, ulus devlet’in karar alma, uygulama ve denetleme
44
Turkistime – 2005, Sh:148
56
gücünü aşındırmakta, ulusüstü bir oluşum ortaya çıkmaktadır.
Ayrıca ekonomik ve kültürel bağlar da ulus devlet yapısı içindeki hükümetlerin gücünün ve etkinliğinin
azalmasına neden olmaktadır. Hükümetler ekonomik nesnelerin, teknolojik yeniliklerin ve bilginin akışını artık
sınırlarında kontrol etmekte güçlük çekmektedir. İletişim ve ulaşım alanındaki teknolojik gelişmeler, pazarlar
ve toplumlar arasındaki sınırların kalkmasına yolaçmaktadır. Bu da ulus devletlerin ulusal ekonomik politika
izlemelerini zorlaştırmaktadır.
Uluslararası ilişkilerin yoğunlaşmasıyla devletlerarasında akdedilen iki taraflı ve çok taraflı
anlaşmaların sayısının artması da, ulus devletin iktidarını zayıflatan bir başka etken olarak karşımıza
çıkmaktadır. Bu anlaşmaların çoğunun ekonomik konularda işbirliği, yatırım, ticaret ve iletişim alanlarında
olması da dikkat çekicidir.
Küresel süreçte ulus devletin yapısında meydana gelen değişiklikler, dış politika yapımına da
yansımaktadır. “Bir devletin karar vericilerinin, ulusal çıkar hedeflerini elde etmek için, diğer devletler ya da
uluslararası birimlere doğru geliştirdiği planlı hareketler yöntemi” şeklinde tanımlanan dış politika, devletlerin
karar alma mekanizmaları tarafından oluşturulmakta fakat diğer politikalardan ayrı olarak, uluslararası
ortamda uygulanmaktadır. Bu nedenle uluslararası arenada meydana gelen gelişmeler ile siyasi, ekonomik
ve hukuki süreçler ulus devletlerin oluşturduğu dış politikaları da doğrudan etkilemektedir.
Devletlerin karar alma mekanizmaları, dış politikanın parametrelerini saptarken kendi dünya görüşleri,
ulusal çıkar anlayışları ve hedefleri yanısıra artık uluslararası ortamın talep, baskı ve dayatmalarını da
hesaba katmak zorunda kalmaktadır.
Ulus devletin küresel süreçte alacağı yeni şekil ve icra edeceği yeni fonksiyon ile en yakından ilgilenen
ülkelerin başında Amerika Birleşik Devletleri geliyor. Amerikan yönetimine yakınlığı bilinen Francis
Fukuyama’nın “devlet inşası” tezi, ulus devletlerin küresel süreçte “kendi başlarına bırakılmayacak kadar
önemli olduğu” görüşünü savunuyor.
Amerika Birleşik Devletleri, küresel süreçte ulus devletlerin değişim ve dönüşümlerini kendisi kontrol
etmek istiyor, küresel hegemonya planları için bunu hayati derecede önemli buluyor. Ayrıca kendisinin
kontrolünde olan ulus devletleri, çok uluslu şirketleri için uygun pazar alanları olarak görüyor.
Ulus devletlerin, küresel süreçte daha nereye kadar değişip dönüşeceğini, hangi değerlerini küresel
sisteme kurban vereceğini ve kendisini nasıl bir sonucun beklediğini şimdiden kestirebilmek güç. Ama
mevcut dönüşümü ciddiye alıp, olan biteni anlamaya, mümkün olan hertürlü önlemi almaya ihtiyaç olduğu da
açık…Türkiye’nin ise küresel süreçte nelerin olduğundan, kendisini hangi tehlikelerin beklediğinden haberinin
olduğu bile meçhul… Yazık ki, ne yazık.45
Selimiye Satılıyor mu?
Genelkurmay Başkanlığı koltuğunda oturan Hilmi Bey; 3 Ekim'de başlatılan mütareke süreci ile ilgili
sorulara "asker olarak muhatab olmak istemediğinin" altını çiziyor.
Biz bunu; AKP'nin derin raflarında durduğunu bildiğimiz, AB ile mütareke süreci çerçevesinde; Hilmi
Özkök'ü Savunma Bakanı yapıp, TSK'yı onun bakanlığı sırasında Milli Savunma Bakanlığına bağlama
projesine ince bir destek olarak okuduk. Neticede Hilmi Bey; sanki AB sürecine "asker" olarak değil, "sivil"
olarak muhatab olmak istediğini ima ediyor.
Kıbrıs'tan, Adalara; Güneydoğu’dan, Dicle-Fırat'a kadar Türkiye Cumhuriyeti Devleti'nin güvenliği ve
bekasını çürütmeyi hedefleyen AB projesini: "Atatürk'ün vizyonunun bir AŞAMASI" olarak lanse etmeye
çalışan ve bunu yaparken üzerinde Atatürk'ün üniformasını taşıyan bir şahsın; AB sürecine artık asker olarak
müdahil olmakta zorlandığı anlaşılıyor. Ayrıca kendisi; o "demokrat" ve "entellektüel" duruşu ile; TSK'yı
teskin edecek kadar "asker"; AB'yi teskin edecek kadar da "sivil" bir portre sunuyor.
TSK'yı Milli Savunma Bakanlığı'na bağlayarak; Türkiye'de her sektörel kurum küresel güçler adına
özerkleştirilirken; TSK gibi en köklü özerk kurumu yine küresel güçler adına siyasallaştırma hedefini
45
06.11.2005 / Milli Gazete / Abdullah Özkan
57
gerçekleştirmek isteyenler; bu portrenin kıymetini; Tayyip Bey'in de, AB'nin de bileceğine eminiz. O yüzden
kendisinin bu sözlerini; ender doğru tespitlerinden biri olarak kayda geçiyoruz.
Tam yeri gelmişken Hilmi Bey'e asker olarak muhatap olması gereken bir soru sorucağız... Ama önce
sizinle ufak bir hikâyeyi paylaşmak istiyoruz:
100. Yıla Bayrak Çekiyoruz projesini Genelkurmay Başkanlığı'ndaki ilgili birimlere sunduğumda
2004'ün Eylül ayıydı. 2004'ün başlarında geliştirip, taslak çizimlerine kadar hazırladığımız bu projenin amacı;
İstanbul'un Bir Türk Şehri olduğunu herkesin gözüne ve gönlüne kazıyacak bir anıt projeyi İstanbul'un
siluetine dâhil etmekti. Proje; içinde çeşitli katların bulunduğu ve çevresi kamusal alan olarak organize
edilerek, toplumun hizmetine sunulacak; Eyfel kulesi benzeri, 100 metrelik dev bir anıt bayrak kulesini
İstanbul’un siluetine kazandırmayı hedefliyordu.
Genelkurmay’daki söz konusu projeyi sunduğumuz birim bu projeyi çok beğendi ve "üst katlara" arz
edileceği söylendi. Hatta bu projeyi sunduğumuz Paşa; "Behiç'cim bu projenin sahibi olarak hakkının
yenmesini de istemem" gibi cümle sarfedince, "Paşam; bizim hakkımızın yenmesi sorun değil. Hakkımız
yensin; yeter ki bu proje devreye sokulsun ve İstanbul'u hedefleyenlere net bir mesaj gönderilsin" cevabını
da verip, izin isteyip ayrıldık. Tabi projeyi sunmamızın hemen ertesinde proje üst katlara ulaştı ama ondan
sonra takdimi yaptığımız Paşa'ya bir daha ulaşamadık. Hakkımızın yenmeyeceğini bize garanti eden
Paşa'mız; üst katlara sunmasının ertesinde bizim telefonlara çıkmaz oldu. (Bu arada kendisinin aile
dostumuz olmasını ufak bir ayrıntı olarak not edeyim sevgili okur da, işin vehametini siz anlayın)
Bu projeyi sunmamızın üzerinden bir ay geçmedi ki; Milliyet'te, Kadir Topbaş'ın İstanbul'a 110 metrelik
semazen heykeli dikme projesinin olduğu ana sayfadan duyuruldu. Bunu da bir ay sonra; Kadıköy'e dev
Fatih Sultan Mehmet heykeli projesi izledi. Anlaşılan birileri Genelkurmay'a sunulan bu projeden haberdar
olup; 100 Metrelik Türk Bayrağı projesinin karşısına, 110 Metrelik Semazen Heykeli projesini koymuşlardı.
Hâlbuki Kadir Topbaş'ın aslında önceden böyle bir projesi olmadığını da hatırlatalım…
Ayrıca; Yaptığımız görüşmelerde; bayrağın dikileceği alan olarak Haydarpaşa'nın yanısıra alan olarak;
Patrikhane'nin karşısındaki Sütlüce ve ABD Başkonsolosluğu'nun karşısındaki sahilin kullanılabileceğinin
altını çizmemizin; bu karşı hamlede bir etkisi var mıydı, acaba?
Sonuçta; Bu proje ile Genelkurmay bünyesinden bir sonuç çıkmayacağını anlayınca; kapıdan kovulup
bacadan girme misali, (Aslında bu lafın gelişi. Neticede TSK bu Millet'in kurumudur, ne kapıdan kovabilirler,
ne de bacadan girmemize gerek kalır.) aldık elimize çizimlerimizi ve projelerimizi, 1. Ordu'nun kapısını çaldık.
Sağolsun bizi tanıyanlar orada da bizi huzurlarına kabul ettiler ve yine bir "üst kata" sunulma sözü aldık.
Neticede bu sefer "üst katta" Hurşit Tolon Paşa'mızın olması içimizi biraz daha rahatlatsa da, bir sonuç
alamayacağımızı bile bile bu girişimleri tekrarladık…
Ve bütün bu girişimler sonrasında bir baktık; Haydarpaşa'ya, bir bayrak direği dikilmiş ve bayrağımız
herkesin görebileceği bir şekilde dalgalanıyor.
Tabi sözkonusu bir kaç metrelik bayrak direğinin; taban
genişliği 760 metrekare olacak, içinde gözlem ve faaliyet katları bulunan ve çevre düzenlemeleri ile birlikte
bir Milli Park'a dönüşecek; 100 metre boyundaki anıt bayrak kulesi projesi ile pek bir alakası olmasa da,
çorbada ufak bir tuzumuz olduğu hissine kapılarak sevindik. Şimdi her tekne ile geçişimde, Haydarpaşa'daki
o bayrağı başka bir gözle izliyorum.
Bu hikâyeyi paylaşma gereğime gelince…
Konu;
Hilmi Bey'e soracağımız ve asker olarak muhatab alması gereken soru ile bağlantılı. Haydarpaşa ve
burada konuşlu 1. Ordu'nun karargâhı Selimiye kışlası; bir kışlanın ötesinde, tarihi bir semboldür. Önüne
dikilen Türk Bayrağı sadece İstanbul adına değil, bu kışla adına da çok büyük anlamlar içermektedir. İstanbul
Büyükşehir Belediyesi'nin geçenlerde yayınladığı bülteninin kapağında Napolyon'un aşağıdaki sözüne yer
verilmişti : "Dünya tek devlet olsaydı, İstanbul Başkenti olurdu" Bu sözü bütün anlamları ile şiar edinmiş
Tayyip Erdoğan ve ekibinin; sanki babasının malıymış gibi, İstanbul'un Galata kıyısını Siyonist, Haydarpaşa
kıyısını ise Arap görünümlü Anglo-Sakson sermayeye pazarlama niyetini her geçen gün daha net bir şekilde
58
gözlemleniyor.
İstanbul'daki metro altyapısı için sağlanan kredilerin; Rotschild ailesinin Avusturya'daki bir bankası
üzerinden aktarılıyor olması gibi detaylarda bu tabloyu pekiştiriyor.
Fakat benim için en anlamlı göstergelerden bir tanesini; müstakbel genelkurmay başkanlarımızdan
İlker Bey'in, ilk ziyaretlerinden birini İstanbul Belediye Başkanı Kadir Topbaş'a yapması oluşturuyor.
Allah muhabbetlerini eksik etmesin.
Fakat İlker Bey İstanbul'da göreve başladı başlayalı, Tayyip Bey'in yakın çevresindeki kişilerin
ağzından şu cümle daha sık duyuluyor: "Haydarpaşa'ya gökdelenleri dikiyoruz, Selimiye'yi de otel
yapacağız" Haydarpaşa Port projesinin en önemli ayaklarından birinin; Selimiye'nin boşaltılarak, beş yıldızlı
bir otel yapılması olduğunu artık sağır sultan bile duymuş bulunuyor.
Kimse Genelkurmay'ın böyle bir isteğe EVET demesine ihtimal vermek istemiyor!
Irak'tan çekilen, hatta kaçırılan.
Türkiye'nin Kıbrıs'tan çekilmesinin önünü açan Annan Planı oylanırken gıkını çıkarmayan;
Ve en son olarak da,
"Büyük Ermenistan" hayali için büyük bir değer ifade eden “Ani Harabelerini”; "burayı görmek isteyen 6
milyon Ermeni var, gelip bize para kazandıracaklar" tezine prim verip "askeri bölge" olmaktan çıkarıp, AKP'yi
kırmayan Genelkurmay kadrolarının;
Böyle bir şeye EVET diyeceğine şahsen ben de ihtimal vermiyorum.
Haklarını yemeyelim; bugüne kadar hiç bir şeye "EVET" demediler.
Onlar susmayı ve "HAYIR" dememeyi bir sanat haline getirdiler.
Bu yüzden; “küresel oyunun en değerli sessizliği ödülünü” yakında Hilmi Bey'e vereceklerini
umuyorum!.
Abdullah Gül'ün Türkiye'nin artık daha öngörülebilir olması ile övündüğü günlerde; "Dubai sermayesi"
olarak lanse edilen, hâlbuki arkasında bir başka küresel çapanoğlu bulunan sermayenin Haydarpaşa'ya
sulanması karşısında; Hilmi Bey'in bu çok değerli suskunluğunun sürüp sürmeyeceği Türk Milleti'ni yakından
ilgilendiriyor.
"Turizm Geliri" gelecek diye Ani Harabelerini askeri bölge olmaktan çıkaran Genelkurmay
Kadrolarının; bu sefer de; "ülkeye o kadar yabancı sermaye geliyor, bunları ürkütmemek lazım" tezinden
ürküp, Selimiye'yi otele çevirme projesine EVET demesi, Mustafa Kemal'in de; Türk Bayrağı'nın da İstanbul
siluetinden sökülmesi anlamını taşıyor.!
Bu konu ile ilgili söylentiler artık Üsküdar meydanındaki minibüsçülerin ağzına bile pelesenk olmuş
durumdadır. Ve bu noktada Genelkurmay'ın bu söylentilere kesin ve net bir şekilde cevap vermesi zamanı
gelmiştir, hatta geçiyor…
Şimdi soruyoruz:
Selimiye'yi otel yapma projesi; AKP tarafından şu veya bu seviyede, gündeme taşındı mı?
Bu proje, şu veya bu seviyede, incelemeye alındı mı?
Tayyip Erdoğan'a; bu proje ile ilgili bir söz verildi ve bir mutabakat sağlandı mı?
Kadir Topbaş ile 1. Ordu Komutanı İlker Bey arasında, bu konu ile ilgili bir görüşme yapıldı mı?
Küresel baronlar, Topkapı manzaralı fuhuş yapabilsinler diye Selimiye'yi otele çevirmek, bu ülkeyi
Diyarbakır'ından İstanbul'una ona buna pazarlamayı huy edinmiş; en ufak bir vicdani rahatsızlık duymadan,
"biz satıcıyız" diyebilen SİVİL kadrolar açısından bizi şaşırtmaz.
Ama biz; ESAS; sizlerin bu projeye "EVET" demesine çok şaşırırız.
Bugüne kadar; Türkiye’nin Avrupa’ya vilayet yapılması, AB; Kıbrıs'ı AB toprağı yapacak Annan Planı;
Irak'ın kuzeyinin Kürdistanlaştırılması; Güneydoğu'nun federalleştirilmesi; Limanlarımızın emperyalizmin
depolarına dönüştürülmesi; Deniz Kuvvetleri'nin Kasımpaşa'dan çıkarılarak, Galataport üzerinden çevrilecek
binbir dolaba stratejik derinlik sağlanması;
suskunluğunuzun;
ve bunun gibi onlarca proje karşısında ki o müthiş
59
Erdoğan ve ekibinin milyonlarca "EVET"'inden daha değerli olduğunu gördüğümüz halde,
Biz yine de AKP kadrolarını üzmemek için Selimiye Oteli projesine EVET demenize çok şaşırırız!...
Bu MİLLET'e bir HAYIR borcunuz var.
Irak'ta kullanmadınız...
İskenderun'da kullanmadınız...
Kıbrıs'ta kullanmadınız...
Güneydoğu'da kullanmadınız...
Sabiha Gökçen'de kullanmadınız...
ABD Büyükelçisi, askerinizin başına çuval geçirdiğinin ertesi günü size "nezaket" ziyaretinde
bulundu...
ORADA BİLE KULLANMADINIZ!..
Size bir ASKER olarak muhatab almanız gereken bir soru soruyoruz.
Ve siz de TÜRK MİLLETİ'ne bir ASKER OLARAK AÇIKLAMA YAPARAK AŞAĞIDAKİ ŞU SORUYA
"HAYIR" diye cevap veriniz ki, biz utanalım...
Size güvenenlerin ise yüzü gülsün.
O Kritik Soru Şudur:
Paşam;
AKP Hükümeti'nin Haydarpaşa Projesi ile birlikte, Selimiye'yi de boşaltıp, otel yapma projesi olduğu
yolunda söylentiler ayyuka çıkmıştır.
Böyle bir proje önünüze koyulursa, bu projeye cevabınız ne olacaktır?
Elimizdeki bilgiler; bu projenin esasen şu anda 1. Ordu Komutanlığı yapmakta olan İlker Bey'in
zamanında gündeme getirileceği yolundadır.
Tayyip Bey'in çevre ekibi, İlker Bey ile 1. Ordu Komutanlığı sırasında kazanılan zeminin, proje
gündeme geldiğinde çok işe yarayacağını ortalıkta anlatıp durmaktadır.
Dolayısı ile bu soruya ASKER olarak muhatab olması gereken sadece Hilmi Bey değil.
Fakat Hilmi Bey'in TSK adına vereceği cevap, herkesi bağlayacaktır ve tarihe not düşülecektir.
ASKER; herşeye rağmen, "HAYIR" diyebildiği için ASKER'dir
Herşeye "EVET" demek, AB ile güya müzakere yapacak olan SİVİLLERE daha çok yakışır.
Hilmi Bey'in de kendi ifade ettiği gibi; artık sorulara ASKER olarak muhatab olmak istememesi çok
doğru ve yerinde bir karardır…
Eminiz ki; SİVİLLİK ona daha çok yakışacaktır.
Üzülmesin.
Tayyip Bey; onun SİVİL'de de kıymetini bilir.
İnsan "Hoca"sını üzer mi hiç?46
 TÜRKİYE; “MUZ CUMHURİYETİ”NE ÇEVRİLİYOR!..
Hükümetin şahsiyetsiz dış politikaları, Türkiye’ye yönelik talepleri mütareke dönemi arsızlığına
vardırıyor.
Bu Ne Küstahlık!..
Avustralya, Çanakkale’de hak talebinde bulundu
Balıkesir Milletvekili Turhan Çömez’in, geçen günlerde manşetten duyurduğumuz Gelibolu Yarımadası
üzerinde oynanan oyunlarla ilgili açıklamaların yankısı sürerken, Avustralya’nın Ankara Büyükelçiliği’nin Türk
Dışişleri’ne 6 maddelik nota vererek yarımada üzerinde hak talebinde bulunduğu ortaya çıktı. Yeni
Zelanda’nın da haddini aşarak seslendirdiği talepler ile yüzbinlerce şehid verilerek vatan toprağı yapılan
bölgenin yönetiminin dönüşümlü olarak 7 ülkeye verilmesi isteniyor.
46
25 EKİM 2005 / Behiç Gürcihan / İletişim Raporu
60
AB, Gökçeada ve Bozcaada konusunda bastırıyor
AB’nin Türkiye ile ilgili ilerleme raporu yarın açıklanıyor. Belirginleşen taslağa göre; raporda
Türkiye’nin yerine getirmediği konulara dikkat çekilirken en geç bir yıl içerisinde hava ve deniz limanlarının
Rum’lara açılması ve ek protokolün biran önce yürürlüğe sokulması isteniyor. Belgede Ruhban okulunun
açılması, Hıristiyan kurumların korunması, Gökçeada ve Bozcaada Elenlerini de kapsayan azınlıkların eğitim
ve mülkiyet haklarının korunmasına ilişkin istekler yer alıyor.
Amerika’nın hedefi Kıbrıs’ta üs kurmak
KKTC Cumhurbaşkanı Mehmet Ali Talat’ın ABD gezisinin perde arkası aralanıyor. Gezide, ABD’nin,
Kıbrıs’ta askeri üs kurma talebinde bulunarak Ortadoğu ve üçüncü dünyaya hakim olma planını bizzat dile
getirdiği ifade ediliyor. ABD’nin, Kıbrıs’a kuracağı üsle İsrail’i yakın korumaya almak istediği yorumları
yapılırken, eski Başbakan Bülent Ecevit de, Talat’ın milli bir geleneği bozarak bayram kutlamalarını
ayırmasını “densizlik” olarak niteledi.
Afet Ilgaz Hanım çok önemli bir ayrıntıya dikkat çekiyor:
Patrik 10 Kasım’da ne yapıyor?
Başlıktaki soru sizi şaşırtabilir. Patrik’in, 10 Kasım’da nasıl bir “anma” planı olabileceğini
düşündürebilir.
Hayır! Patrik, 10 Kasım’da, başka bir eylem koyuyor. O gün, saat tam 9’da (neden 9’u beş geçe değil)
Güney Kıbrıs Rum kesiminden davet ettiği papazlarla, Patrikhanede toplanıp Güney Kıbrıs metropolünü
seçecek. Patrik bu tavrıyla bal gibi “ekümeniklik” yapıyor.
AB, şu üç yıldır, bizim dinî ve millî sembollerimizi çökertmeyi hedeflemiştir. Millî devletin çözülmesinin,
buna bağlı olduğunu biliyorlar. Kur’ân, bayrak, hilâl, şehidlik, gazilik, toprak, millet... Anzak ölülerine şehid
derseniz onlar da mezarlık yerlerini, yani “toprağı” sizden isterler. Dertleri din min değildir. Egemenliktir,
egemenliği yaygınlaştırmaktır.
Hiç birimiz, Mehmet Akif Bey’i bazı noktalarda eleştirsek de, O’ndan daha dindar olduğumuzu iddia
edemeyiz. Mehmet Akif, İstiklâl Marşımızın daha ilk kıtasında millî devletin umdelerini dermeyan etmiştir: Al
sancak, yurt, millet, toprak...
Atatürk de millî sembollerimizden biridir ve millî devletin bağımsızlığını, istiklâlini temsil eder. Çünkü
bizzat, İstiklâl Savaşı’ndan başlayarak, bağımsızlığı dile getiren, vurgulayan, buna karşı ilerde başgösterecek
tehlikelere dikkat çeken, Atatürk’tür. Fener Rum Patrikhanesi için de, “Bunun burda ne işi var, Patrikhane
Türkiye’den gitmelidir” diyen odur.
Bartholemeos, şimdi ve açıkça, 10 Kasım’da ekümenik toplantı yaparak Atatürk’e meydan okuyor.
Başka bir millî sembolümüzün, millî değerimizin, askerlerimizin başına Süleymaniye’de geçirilen çuval da
aynı meydan okumanın bir parçasıdır.
Kostas Karamanlis Türkiye’ye yapacağı ziyareti süresiz olarak erteledi. Yunanistan ve Kıbrıs Rum
kesimine verdiğimiz tavizleri şöyle bir gözden geçirirseniz, bunun sebebini pek de anlayamazsınız ama
bunun sebebi, daha fazlasını almamanın verdiği öfkedir. Neden Millî Siyaset Belgesi’nde Ege karasularının
ihlâli Casus Belli (savaş sebebi) sayılmış? Yani bizim sularımızı, vatanımızı, toprağımızı, dinimizi,
bayrağımızı korumamız ve bu yolda bağımsız bir devlet gibi kararlar almamız, bunları rahatsız ediyor. Onlar,
gene, İstiklâl Savaşı’nda olduğu gibi (denize dökülmeden önce), emperyalizmi arkalarına almışlar bizim artık
önemsememeye başladığımız “toprak” için, onca dost oldukları, nikâh şahidi oldukları bir hükümete posta
koyabiliyorlar.
Bu toplantıya izin verilecek mi bilmiyorum, göreceğiz? Hiç olmazsa Kostas Karamanlis kadar, millî
haysiyetimize sahip çıkabilmemizi görmek isterdim. Delinen Lozan’ımıza, meali değiştirilen Kur’ân’ımıza,
arada
bir
yırtılan
sürüklenen
bayrağımıza,
AB’nin
“Atatürkçülüğün
silinmesi
lazımdır”
diyerek
bağımsızlığımızın önünde onlara engel olan Atatürk sembolüne, samimiyetle sahip çıkılmasını isterdim.
Eğer Patrik, bu toplantıyı 10 Kasım’da, bayram eder gibi yapabilecekse hiç bir “resmî” kişi gidip
Anıtkabir’de ağlamasın, tazim defteri yazmasın, çelenk koymasın!
61
Kanlı terör örgütü PKK, Irak’taki faaliyetlerini genişletiyor
Kuzey Irak’taki terör üssü
Kanlı terör örgütü PKK, Irak’ın Başkenti Bağdat’ta açtığı irtibat bürosunun ardından, ülkenin
kuzeyindeki faaliyetlerini genişletmeye başladı. Örgüt belli yerlerde kurduğu kontrol noktalarıyla, kimlik
kontrolü yapıyor, bölgenin hakimiyetini ele geçiriyor. Geçici Konseyle örgüt liderliğine getirilen Murat
Karayılan’ın bölgede örgüt adına siyasi kimlik arayışına girdiği kaydediliyor. ABD’nin işgalinin ardından
bölgede faaliyetleri için uygun zemin bulan PKK’nın Türkiye’ye yönelik terör tehdidi giderek büyüyor.
Kanlı terör örgütü PKK, Kuzey Irak'taki faaliyetlerine hız kazandırdı. Örgüt adına başkent Bağdat'ta
açılan siyasi irtibat bürosunun ardından, PKK üyeleri ülkenin kuzeyindeki faaliyetlerini yoğunlaştırarak, bazı
bölgelerde kimlik kontrollerini sıklaştırdı.
Amerikan’ın Irak’ı işgalinin ardından kendisine çok uygun bir zemin ve ortam bulan örgütün Kuzey
Irak'ta faaliyetlerine hız kazandırdığı bildiriliyor. PKK adına başkent Bağdat'ta açılan siyasi irtibat bürosunun
ardından, terör örgütünün ülkenin kuzeyindeki faaliyetlerini yoğunlaştırarak, bazı bölgelerde kimlik
kontrollerini sıklaştıracak kadar ileri gitmesi, akıllarda soru işaretleri bıraktı.
ABD güçlerince Irak'taki rejime yönelik sürdürülen harekatta yeterli gücün sağlanamadığı bahanesiyle
Kandil Dağı'na operasyon düzenlenmezken, örgüt militanlarının, dağdan bazı kent merkezlerine inerek
elebaşları Abdullah Öcalan'ın talimatlarıyla bir dizi eylem planını hayata geçirdiği belirtiliyor. Irak Devlet
Başkanı Celal Talabani'nin Kürdistan Yurtseverler Birliği'ne (KYB) bağlı bölgelerde rahatça faaliyet gösterdiği
gözlenen PKK militanlarının, karargah olarak kullandıkları Kandil Dağı'ndan inerek Süleymaniye'nin bazı
bölgelerinde oluşturdukları kontrol noktalarında kayıt masası kurdukları belirtiliyor. KYB ve Kürdistan
Demokrat Partisi (KDP) denetimindeki bölgelerde kamp kuran PKK militanları, kendi yöntemleriyle
geliştirdikleri kontrol noktalarında bölgeye girmek isteyenleri sıkı bir kimlik kontrolünden geçiriyor.
Örgütün renklerini simgeleyen bez parçalarının dalgalandığı kontrol noktalarında, silahlı kadın ve
erkek militanlar görev yapıyor. Örgütün İmralı'daki lideri Abdullah Öcalan'ın talimatlarının yayımlandığı
genelge ile faaliyetlerini sürdüren militanların, Kürt lider Mesut Barzani'nin denetimindeki KDP'den de askeri
ve siyasi destek gördüğü iddia ediliyor.
Dağ eteklerinde kurulan kontrol noktalarının hemen yanında dizilen taşlarda Öcalan'ın silueti
bulunurken, ABD'li ve Iraklı yetkililerin terör örgütlerini reddeden görüntüsüyle çelişen bu tablo, bölgede
yaşayan Türkmenler ile Ankara'yı rahatsız ediyor. Zira Kuzey Irak kaynaklı terör unsurlarının Türkiye sınırları
içinde gerçekleştirdiği terör olayları her geçen gün artış kaydediyor.
Süleymaniye bölgesinde daha önce ABD güçleri ile birlikte düzenledikleri operasyonlarla Suriye
kökenli Ensar El İslam örgütünün varlığını kanlı katliamlarla sona erdiren KYB'nin, PKK'ya karşı benzer tavrı
sergilememesi çeşitli dedikodulara neden oluyor.
Öte yandan, istihbarat kaynakları, Osman Öcalan'ın yerine liderliğe getirilen Murat Karayılan'ın,
bölgede örgüt adına siyasi kimlik arayışına girdiğini, Dohuk ve Musul gibi illerde etkinliklerin artırılarak,
hareket kabiliyetinin genişletildiğini ifade ediyor.
Bu arada Iraklı siyasi makamların, örgütün 40 gün önce başkent Bağdat'ta açtığı irtibat bürosuyla ilgili
sessizliğini koruması, Ankara'nın endişelerini giderek artırıyor.
Gökçeada’da Neler Oluyor?
Prof. Dr. Bayram ÖZTÜRK ( Türk Deniz Araştırmaları Vakfı Başkanı) şunları söylüyor :
Gökçeada ülkemizin en büyük adasıdır. İlk ismi İmroz olan bu ada, Anadolu topraklarına olan yakınlığı
ve Çanakkale Boğazı’nı kontrolü altında tutması nedeniyle ülkemizin güvenliği için hayati bir önem
taşımaktadır. Ada Cumhuriyetin ilk döneminde önemli gelişmeler kaydetti. Okullar açıldı, üretme çiftlikleri
kuruldu. Son yıllarda ise bir turizm beldesi olma yolunda ilerliyor. Ege Denizinde koskoca imparatorluktan
elimizde bir teselli kaynağı olarak sadece Gökçeada ve Bozcada kaldı. Bunların dışındaki adalar bizden
zamanın en büyük devletleri tarafından adeta bir oldubittiyle koparıldı. Ayvalık’tan Midilli’ye doğru karşı tarafa
baktığımızda, “elinden zorla malı alınmış bir insan duygusuna kapılmaktadır.
62
1. Dünya Savaşı sırasında İngiliz yönetiminde olan Gökçeada, bu savaşta deniz üssü olarak
kullanılmış, Sir Hamilton Çanakkale’ye yaptığı çıkarmaları, adadaki karargahını bugünkü Aydıncık’a
(Kefaloz) kurarak yönetmiştir. Balkan Savaşı sırasında işgal edilen ada, aslında Bozcaada ile birlikte Londra
Antlaşması gereği Osmanlı İmparatorluğu’na geri verilmiş, ancak savaş çıkınca bu kararı büyük devletler
uygulamamışlardır. İşgal ise Lozan Barış Antlaşması’na kadar sürmüştür. Lozan Antlaşması’nın 12. maddesi
gereği hem Bozcaada he de Gökçeada Türk egemenliğine tekrar geçmiştir. Antlaşma’nın 14. maddesi Türk
Egemenliğini perçinlerken Müslüman olmayan yerli halkın can ve mal güvenliği de güvenceye alınmıştır.
Halen bu uygulama devam etmekte olup adada Müslüman olmayanlar mutlu ve asude bir hayat
sürmektedirler. Ancak son yıllarda adaya Yunanistan’ın ilgisi artmıştır. Adaya gelen Yunan milletvekilleri
yerel halkı rahatsız edecek uygulamalara girişmektedirler. Örneğin sözde İmroz (Gökçeada) ve Tenedos
(Bozcaada) milletvekilleri olarak bastırdıkları kartvizitlerini dağıtmaktadırlar. Gökçeada'yla ilgili Yunanistan
destekli pek çok site kurulmuştur.
Bu siteler aracılığıyla adadaki vatandaşlarımız tahrik edilmekte, adanın tekrar Yunanistan'a
bağlanması talep edilerek, bu konuda kitaplar yazılmakta, kara cüppeli papazlar seminer ve paneller
düzenlemektedir.
En son 29 Nisan 2005'te 10536 sayılı kararla eski Yunan Dışişleri Bakanı Thedoros Pangalos 'un
başını çektiği 21 milletvekili, Avrupa Konseyi Parlamenterler Meclisi'nde Gökçeada ve Bozcaada'nın özerklik
taleplerini gündeme getirmişlerdir. Yunanistan, Güney Kıbrıs, Ermenistan, Bulgaristan, İtalya, Norveç ve
İsviçreli milletvekilleri, yerlerini bile bilmedikleri adanın bir tür özerklik kazanması için çalışmalarını
sürdürmektedirler.
Gerekçeleri de Lozan'ın 14. maddesiymiş. Yunan azınlık anadilde eğitim yapamıyormuş, okulları
kapalıymış, dini eğitim kısıtlıymış. Bu parlamenterleri Batı Trakya'ya götürüp olup bitenleri göstermek lazım.
Türklerin kendi seçtikleri müftülerinin görev yapmasına engel olunup onları hapse atarlarken, ceza verilirken
ve başında Türk kelimesi olduğu için dernek bile kurmaları önlenirken kimseden ses yok. Gökçeada'da kilise
ve papazı barış içinde yaşıyor, ibadetlerini yapıyorlar ama Atina'da bir cami bile bulunmuyor. Bir de
İstanbul'daki kiliselerin sayısına bir bakın. Bu nedenle sözünü ettiğimiz parlamenterlerin Gökçeada'da halkın
din özgürlüğü yok veya malı elden gidiyor diye Avrupalıları arkalarına alıp kampanya başlatmaları hazin ve
kendileri adına da utanç vericidir.
Alınmaya çalışılan karar, oynanmaya çalışılan oyun çok sinsi ve kurnazcadır. TBMM Genel kurulda
tartışılmaması veya bu imzalar sadece Yunan milletvekillerini bağlar gibi yaklaşımlar, konunun önemini
hafifletmez. Bu uzun soluklu bir çalışmanın ilk ürünüdür ve arkası gelecektir. Amaç; Türkiye'nin AB üyeliği
konusundaki her şeye razı tavrından yararlanarak en aşırı taleplerini bizlere kabul ettirmektir. Zamanlama ve
planlamaları mükemmeldir. Bu arada, bu olup bitenlerden bizim milletvekillerinin ne denli bilgi sahibi
oldukları, hangi ulusal menfaatlerimizi korudukları ve ne gibi karşı karar aldıkları veya aldırdıkları, doğal
olarak merak konusu değil midir?
Diğer yandan devlet, adayı birçok konuda ihmal etmiştir. Acaba Çanakkale Valisi yılda kaç defa adaya
gelmektedir? 1972 yılından beri adada İstanbul Üniversitesi Su Ürünleri Fakültesi'ne ait bir araştırma birimi
bulunmaktadır. Ama burası yıllardır bakımsız ve ihmal edilmiş durumdadır. Üniversitemin geçmiş yönetimini
burayı tamir ettirmeye ikna edemedim. Umarım yeni yönetim bu konuyu gündeme alır. Çünkü Gökçeada
ülkenin herhangi bir parçası değildir. Çok ayrıcalıkları olan stratejik konumda bir yerdir.
Son zamanlarda adadaki gayrimüslim vatandaşlarımızla ilgili bol resimli, iyi kâğıda basılmış kitap
yazma modası başladı. Adeta yeni keşfedilen bu vatandaşlarımız ne kadar yalnız, çaresiz ve terk edilmişlik
içindeymişler, aslında adanın sahipleri onlarmış vs. zırvalıklarla dolu kitaplar bunlar. Parayla yazdırıldıkları o
kadar belli ki, insan zekasına hakaret ediyorlar. Bir komutanımız, son zamanlarda bizden hainler de çıkmaya
başladı, diye ne kadar güzel söylemişti. Bütün bu olumsuzluklarla belediye başkanı, imkanları ölçüsüne
mücadele etmektedir.
Yunanistan kurulduğundan beri hep Türkiye’nin aleyhine topraklarını genişletmiştir. Halen de Ege
63
Denizi’nde egemenliği tartışmalı olan 150 kadar kayalık adacığın üzerinde sessizce yerleşmiştir.
Amaçları Gökçeada’yı Yunanistan’a katmak ve Megalo İdea’yı gerçekleştirmektir. Acaba bütün
bunlara kim cesaret vermektedir. Neden “olmazsa olmaz” zannedilen AB üyelik talebimizden önce bu tür ardı
arkası kesilmeyen, ulusal bütünlüğümüzü tehdit eden, Türk ulusunu çökertmeyi hedefleyen isteklere cesaret
edilmiyordu? Avrupa Konseyi’nde veya diğer uluslar arası mahfillerde neden kimse bizim içişlerimize
karışma cesaretini göstermiyordu. Bu soruların cevabı açık:
Çünkü hayali bir AB projesi peşine takılan, deyim yerindeyse kocaman balinadan herkes bir parça
koparma peşindedir. Üstelik o balina ki, kendi gücünün farkında olsa bir kuyruk darbesiyle hepsini denizin
dibine gönderecek güce sahipken...47
 TÜRK SERMAYESİ
YAKLAŞIYOR!
TAŞERONLAŞIYOR
VE
DOLARIN
SONU
Bilmem dikkatinizi çekiyor mu?
Bu ülkenin yerli olduğunu iddia eden sermayedarları uzunca süredir ‘bir taşeronlaşma’ eğilimi
sergileme yarışına kendilerini kaptırdılar.
Globalizmin üfürdüğü sanal rüzgârdan onlar da nasiplerini almışlar, anlaşılan...
Önceleri emek-yoğun sektörlerde göze çarpan bu yarış şimdilerde kamu sektöründe yapılan
özelleştirmelerde zuhur ediyor.
Erdemir ihalesi bunun son ve en can alıcı örneği...
Biliyorsunuz, ‘milli sermaye’ olduğu zannıyla arkasına büyük bir kitlenin desteğini alan OYAK, daha
işin teri bile kurumadan ihalede rakibi olan Arcelor’a hisselerin yüzde 50’sini devretti. Yani, bu ülkenin
vatandaşlarının kanlarıyla, canlarıyla destek verdikleri Türk Silahlı Kuvvetleri’nin personelinden ‘cebren
toplanan’ aidatlarla ‘devasa yatırımlar’ yaparak sözde istihdam sağlayan, ama vergiden muaf kurumu patron
olmak yerine taşeron olmayı seçti.
Hem de hazır kıta, ‘gönüllü asker’ olarak!
Ne hazin!
Neyse, konumuz OYAK değil; asıl anlatmak istediğim mevzuu bambaşka...
Ama tamamen “taşeronlaşma eğilimi” ile ilgili ve dahi ilintili!
Maalesef ülkemizde asli görevlerini unutup birilerinin adına hareket eden, dün söylediklerini bugün
unutan; yani ‘kimlik bunalımı’ geçirenlerin sayısında hızlı bir tırmanış gözleniyor.
Bunu nerden mi çıkartıyorum?
Bir yıl önce, bir taraftan ABD istihbaratının derin düşünce kuruluşlarından CSIS’in, bir taraftan da
“kıdemli şahin” Dünya Bankası Başkanı Paul Wolfowitz’in pişirdiği bir proje hayata geçirilmeye çalışılıyordu.
Kapalı kapılar ardında kotarılan projeye göre, Siyonist İsrail’in çekildiği Gazze’deki Filistin toprakları
arasında bulunan Erez’de bir serbest bölge oluşturulması hedefleniyordu. Sözde amaç ise yoksulluk ve
işsizlikle boğuşan Filistinlilere ‘iş alanları oluşturmak’tı (!)
Bu kapsamda da projeyi üstlenecek gönüllü bir teşekküle ihtiyaç vardı. Türkiye’den Odalar ve Borsalar
Birliği (TOBB) “büyük bir iştahla” Ortadoğu’nun savaşlar, işgaller ve katliamlarla oluşturulan ucuz emek
cennetine taşeron olarak zıpladı. Proje geçenlerde tamamlandı. Başbakan Yardımcısı Abdullah Gül ve
TOBB yetkilileri de bölgeye giderek İsrailli yetkililerle mutabakat belgesini imzaladı.
TOBB amacını Filistin’li gençlerin işsizlik sorununu çözmek, bölgede etkin bir güç olarak barışa giden
yolu kısaltmak olarak açıkladı. Ama bölgenin ucuz emek bakımından vaat ettiği imkanların Türkiye
sermayesinin başını döndürdüğü kesin.
Zira, ikinci intifada sonrası yaşanan İsrail saldırılarıyla ekonomik altyapısı çökertilen bölgede işsizlik
oranı yüzde 30’ları aşmış durumda.
47
27.06.2005 / Cumhuriyet
64
Biz aslında bu senaryoyu geçmişte Irak’ta görmüştük. “En seçkin” Türkiye sermayesi, işgal altındaki
Irak’ta ihaleler kovalamış, aldığı ihaleleri de ‘büyük başarı’ olarak pazarlamıştı. Ama bir gerçek vardı ki;
ihaleleri alan iki büyük ABD şirketi ihaleleri parça parça bölgedeki sermaye gruplarına satmıştı. İşte bu iş
bölümü çerçevesinde de, Türk şirketleri savaş ganimetçisi ABD tekellerine taşeronluk işini üstlenmişti. Şimdi
de TOBB’nun başlattığı bu girişim bu yüzden ilgi çekiyor. Burada mühim olan uluslararası işbölümü denen
taşeronluk zincirinin neresine dahil olunacağıdır.
Hatırlıyorum; bir süre önce TOBB Başkanı Rıfat Hisarcıklıoğlu, Türkiye sermayesinin giderek bir
taşerona dönüştüğünden şikayet ediyordu.
Ancak, G-8 ülkelerinin bölgenin altyapısının yenilenmesi için 8 milyar dolarlık bir fon ayırdığını
eklediğimizde taşeronlaşmadan şikayet eden Hisarcıklıoğlu’nun, kimlerin taşeronu olarak bölgede faaliyet
yürüttüğü hiç de anlaşılır gözükmüyor!..
Öyle olsaydı, herhalde ABD Dışişleri Bakanlığı şu açıklamayı yapmazdı: “Ortadoğu’da ekonomik
büyüme ve yatırımların ilerletilmesini amaçlayan çabaları memnuniyetle karşılıyoruz. TOBB’un ve İsraillilerin,
çabalarını alkışlıyoruz.”
Bakanlık ayrıca, ABD’nin Ortadoğu barış koordinatörlüğüne getirilen James Wolfensohn’un, Erez
girişimini koordine edeceğini ve ABD’nin, ilgili taraflarla temaslarını sürdüreceğini bildirdi.
Sözü uzatmayalım; aslında TOBB da bilmektedir ki; var olan sermaye birikimiyle, politik ve ekonomik
bağımlılık ilişkileriyle, teknolojik altyapısıyla Türkiye’deki sermaye emperyalist tekellerin taşeronluğuna
mahkûmdur.48
Doların düşüşü, ülkeyi darboğaza sürüklüyor
Ekonomist Prof. Dr. Korkut Boratav, “Türkiye kontrolsüz ve olağanüstü sermaye girişlerinin sancı ve
sorunlarını yaşıyor. Bolluk atmosferi oluşturuluyor fakat bu atmosferin giderek yaygın bir endişe kaynağı
olduğu da ortada. Adeta bir doğa kanunu gibi ekonomide her hızlı tırmanmanın bir de hızlı inişi vardır.
Dolayısıyla bu inişin ne zaman ve nasıl meydana geleceği belirsiz ama inişin patlak vereceği kesin” dedi.
Türkiye ekonomisi tamamen yabancıların kontrolüne geçti. Yabancılar ülkeye oluk oluk dolar akıtıyor.
Ülkeye giren her bir doların faturasını ise 70 milyon ödüyor. Milli bir ekonomi politikası yerine ekonomiyi IMF
endeksli uluslar arası sermayenin inisiyatifine terk eden AKP Hükümeti, Türkiye’yi bir cendereye doğru
sürükleyen dolar akışından bırakın rahatsız olmayı bu durumdan dolayı marifeti kendilerinden sanıp övünç
duyuyorlar.
Merkez Bankası’nın o sırada 5 milyar doların üzerinde bir döviz alımı yapmasına rağmen dolardaki
düşüşün devam etmesi Türkiye’nin nasıl bir dar boğaza doğru sürüklendiğini gösteriyor. Ekonomist Prof. Dr.
Korkut Boratav, Türkiye’ye anormal boyutlu bir sermaye girişinin olduğunu anımsatarak, bunun tehlikeli bir
gidiş olduğunu söyledi. Sadece 2005 yılında ülkeye giren sıcak paranın 40 milyar doların üzerinde olduğunu
hatırlatan Boratav, bu gidişata acilen önlemlerin alınması gerektiğini vurguladı. Ancak AKP Hükümeti’nin
mevcut sorunu algılayamama gibi bir sorunu bulunduğuna vurgu yapan Boratav, ülke için asıl tehlikenin de
bu olduğunu söyledi.
Ülkeye giren sıcak paranın bir anda çıkmasının beklenilmemesi gerektiğini ifade eden Boratav, asıl
krizin bu sermaye girişinin yavaşlaması durumunda çıkacağını belirtti. “Ekonomiyi dışardan para girişine o
kadar alıştırdılar ki mevcut stok çıkmadan giriş yavaşlarsa hatta durursa çok ciddi patlak verir”
değerlendirmesinde bulunan Boratav, şunları kaydetti: “Ortada bir sorun var. Ancak bu soruna çözüm
getirebilmek için algılanması gerekiyor. Mevcut yönetim bunu algılamaktan uzak! Ekonomiyi tamamen
yabancı kökenli para giriş ve çıkışların seyrine teslim etmiş durumdalar. Bu durumu konjonktür yukarı gittiği
için bir problem olarak algılamıyorlar. Algılayamadıkları için de sorunu ‘Allah kerim! Nasıl olsa batmayız. Çok
miktarda döviz rezervimiz var. Dalgalı kur politikasından dolayı da yabancılar çıkmak isterlerse de kendileri
zarar eder’ gibi iyimser yorumlarla geçiştiriyorlar. Problemi algılamak lazım ki çözüm aransın. Problem yok
48
Necmettin Çakmak / Milli Gazete / 14.01.2006
65
deniyorsa çözüm de olmaz”
345 rakımlı borç dağı
Ankara Ticaret Odası’nın (ATO) hazırladığı “345 Rakım Borç Tepesi Raporu”na göre, 2003 yılı
sonundan bu yana iç borç 41.3 milyar dolar, dış borç 19.5 milyar dolar arttı, toplam borç ise 345.9 milyar
dolara çıktı.
Ankara Ticaret Odası’nın (ATO) hazırladığı “345 Rakım Borç Tepesi Raporu”na göre, 2003 yılı
sonundan bu yana iç borç 41.3 milyar dolar, dış borç 19.5 milyar dolar arttı, toplam borç ise 345.9 milyar
dolara çıktı. Raporda, borç artışının yüzde 68’inin iç borçlardan meydana geldiği kaydedildi.
ATO’dan yapılan yazılı açıklamada, oda tarafından Hazine Müsteşarlığı verilerinden yararlanılarak
“345 Rakım Borç Tepesi Raporu” isimli bir rapor hazırlandığı bildirildi. Rapora göre, 2005 yılının 11 ayında
159 katrilyon lira iç borç ödemesinde bulunulmasına rağmen, 2004 yılında 224.5 katrilyon lira olan iç borç
stoku yeni borçlanmalarla, 243.8 katrilyon liraya yükseldi. Aynı dönemde 35 milyar dolar da dış borç
ödendiği ifade edilen raporda, 2004 yılında 161.9 milyar dolar olan dış borç stokunun 2005 yılının 9 ayında
165.3 milyar dolara çıktığı ifade edildi.
Kişi başı borç 4 bin 800 dolara çıktı
Raporda, 2002 yılında 222 milyar dolar, 2003 yılında 285 milyar dolar, 2004 yılında 329 milyar dolar
olan toplam borç stokunun, 2005 yılında 345.9 milyar dolara çıkmış olduğuna dikkat çekildi.
ATO’nun raporunda, 2003 yılında 4 bin 59 dolar olan kişi başına borç miktarının da 2005 yılı sonu
itibariyle 4 bin 800 dolara çıktığı kaydedildi. “345 Rakım Borç Tepesi Raporu”na göre, Türkiye 2002-2005
yılları arasında 468.4 katrilyon lira anapara, 181.6 katrilyon lira faiz olmak üzere toplam 650 katrilyon lira iç
borç ödemesinde bulundu. Buna karşılık Türkiye, 2002 yılında 125.3 katrilyon, 2003 yılında 158.2 katrilyon,
2004 yılında 163.6 katrilyon, 2005 yılının ilk 11 ayında ise 142.8 katrilyon lira olmak üzere son dört yılda
589.9 katrilyon lira iç borçlanma gerçekleştirdi.
Son 4 yılda 122 milyar dolar dış borç ödendi
Raporda, Türkiye’nin her yıl yüklü miktarda dış borç ödediği, ancak iç borç gibi dış borçların da
düşürülemediği ifade edilirken, 2002 yılında 130.2 milyar dolar olan dış borç stokunun, 2005 yılı üçüncü
dönem itibariyle 165.3 milyar dolara yükseldiği kaydedildi.
ATO’nun raporunda, Türkiye’nin, 2002 yılında 22.5 milyar dolar ana para, 6.4 milyar dolar faiz
ödemesi olmak üzere toplam 28.9 milyar dolar, 2003 yılında 20.8 milyar dolar ana para, 7 milyar dolar faiz
ödemesi olmak üzere toplam 27.8 milyar dolar, 2004 yılında 23.3 milyar dolar ana para, 7.1 milyar dolar faiz
ödemesi olmak üzere toplam 30.5 milyar dolar, 2005 yılı dokuz ayında 27.1 milyar dolar ana para, 7.9 milyar
dolar faiz olmak üzere toplam 35 milyar dolar dış borç ödediği bildirildi.
Beş yılda yüzde 100 artış
“İç ve dış borçları içine alan toplam borç stokunda ortaya çıkan tablo Türkiye’nin borçlanma
kıskacındaki kara tabloyu ortaya koymaya yetiyor” denilen raporda, 2000 yılında 172.8 milyar dolar olan
toplam borç stokunun, 2005 yılı sonu itibariyle yüzde 100 artarak 345.9 milyar dolara çıkmış durumda olduğu
kaydedildi.
Kişi başı borç miktarında her yıl rekor kırılıyor
Raporda, kişi başı 4 bin 968 dolar milli gelire ulaşan Türkiye’nin kişi başı borç miktarında da her yıl
yeni rekorlar kırdığı belirtilirken, 2000 yılında 2 bin 563 dolar, 2003 yılında 4 bin 59 dolar olan kişi başına
borç miktarının 2005 yılı sonu itibariyle 4 bin 800 dolara çıktığı ifade edildi.
Türkiye’de mükellef sayısının artmadığı, buna karşılık vergi gelirlerinin arttığına dikkat çekilen raporda,
vergi gelirlerindeki artışın yüzde 70’leri aşan dolaylı vergilerden kaynaklandığı dile getirildi.
Vergiler faiz ödemelerine gidiyor
Vergilerin faiz ödemelerine gittiği ifade edilen açıklamada raporda şu bilgilerin yer aldığı belirtildi:
‘2005 yılının 11 ayında 119.2 katrilyon lira bütçe geliri, 96.7 katrilyon lira vergi geliri elde eden Türkiye, vergi
gelirlerinin 62.3 katrilyon lira üzerinde iç borç ödedi. Türkiye 11 ayda tüm gelirlerinin yüzde 33’ünün, vergi
66
gelirlerinin ise yüzde 64’ünün üzerinde iç borç ödemesinde bulundu.
2000 yılında yüzde 86.4 olan borçların milli gelire oranı, 2001-2004 yılları arasında yüzde 100’lerin
üzerinde seyretmesine rağmen 2005 yılı sonu verilerine göre yüzde 96.6 seviyesinde yüksekliğini koruyor.
Hazine 2006 yılında da 97.8 katrilyon lira ana para, 34.9 katrilyon faiz ödemesi olmak üzere toplam 132.7
katrilyon lira ödeme yapacak ve bu ödemeleri gerçekleştirebilmek için yeniden borçlanacak.”
Aygün: “Türkiye büyüyorsa, borçlar neden artıyor?”
ATO Başkanı Sinan Aygün de 2005 yılı sonu itibariyle 345 milyar dolara çıkan borçların “345 rakımlı
bir borç dağına” dönüştüğünü söyledi. Türkiye ekonomisinin son 3 yıl içinde büyümesine, milyarlarca dolarlık
özelleştirme yapılmasına rağmen aynı oranda borçlarının da arttığını dile getiren Aygün, uygulanan
ekonomik programın başarısını gölgeleyen etmenlerin başında gelen cari açık rekoruyla birlikte borçlardaki
artışın iyiye alamet olmadığını belirtti.
Cari açık ve borçlanma hastalığına çare bulunamadığı sürece bir ekonominin sağlıklı olduğunu
söylemenin imkânsız olduğunu ifade eden Aygün, şunları kaydetti: ‘Türkiye büyüyor deniyor. Türkiye
büyüyorsa, borçlar neden artıyor. Bir yerde yanlış yapılıyor. Nüfus her yıl yüzde 1.5 artarken, kişi başına
borcun da artması nasıl açıklanabilir. Borcun milli gelire oranı da hala 2000 yılı rakamlarının üzerinde
seyrediyor. Bu rakamlar Türkiye ekonomisinin tamamen düze çıkmadığını gösteriyor. 345 rakımlı borç tepesi
önümüzde dururken, bu ülkenin hızlı koşması mümkün değil.”
AKP’nin israf edebiyatı ve Mercedes merakı
Devamlı kötü şeyler mi yazacağız?.. Arada bir, iyi şeylerden de söz etmek gerekmez mi? Bu hafta
sonu sayın okuyucularıma Ankara’dan “güzel haberler” sunmak istiyorum.
(1) Başbakanlık’a 10 yeni Mercedes binek otomobili alındı!.. Bülent Aydemir’in haberine göre,
“Başbakanlık tarafından tahsis edilen zırhlı Mercedes aracının sık sık arızalanması nedeniyle üzüntü
yaşayan Bülent Ecevit, sonunda yeni makam aracına kavuşmuş” Başbakanlık’a 10 yeni Mercedes otomobil
satın alınmış. Bunlardan 2006 model S 350 tipi Mercedes Bülent Ecevit’e, bir benzeri Sağlık Bakanı Recep
Akdağ’a tahsis edilmiş. Orman Bakanı Osman Pepe’nin ise daha büyük tip, 2006 model S 500 tipi
Mercedes’i olmuş. Büyük Türk büyüklerinin Mercedes binmesinden halk gurur duyuyor. Mercedes’ler her yıl
yenilenmelidir. Türk büyükleri Mercedes’in en pahalısına binmelidir.
Mercedes’siz olmaz
(Mafya liderleri, soyguncular Mercedes’e biniyor da, büyük Türk büyükleri neden binmesin? Ancak
merak bu ya? Acaba başka ülkelerin sivil ve askeri büyükleri de bizdeki gibi “manda kasa” Mercedes’lerden
başka araca binmiyor mu?)
(2) Başbakanlık korumalarına bayramlıkları dağıtıldı!..
Mustafa Mutlu’nun yazısından öğreniyoruz ki, Başbakanlık’taki 580 yakın korumaya bu bayram
750’şer YTL bayram harçlığı ile ikişer takım elbise dağıtılmış. Başbakanlık’ta 700 koruma varmış. 120 “kapı
koruması”, 580 koruma “yakın koruma” imiş. Yakın korumalara elbise ve de bayram harçlığı dağıtılırken, kapı
korumaları bu imkânlardan yararlanamadığı için üzgünmüş. Mustafa Mutlu’nun yazısından öğrendiğimize
göre, 580’e yakın korumanın 120 kadarı diğer bakanlıklarda görevlendirilmiş. Sadece 100 kadarı Başbakan’ı,
diğerleri üç vardiya ile eski başbakanları, başbakanlık binalarını ve konutları koruyormuş...
Lojmansız yaşanmaz
(3) Lojman sayısındaki artış memnunluk verici!..
Bağımsız Eğitimciler Sendikası, kamu lojmanları ile ilgili rakamları yayımladı. AKP’nin iktidar olduğu
2002 yılında kamunun 224.401 lojmanı ve 2.649 sosyal tesisi varmış. AKP hükümeti, lojmanların ve sosyal
tesislerin sayısını indireceğim demiş. Ama bindirmiş. Şimdilerde lojman sayısı 234.397’ye, sosyal tesis sayısı
2.688’e yükselmiş. Lojmanlarda oturanlardan bir yılda alınan kira 1.7 milyon YTL, lojmanlar için yapılan
harcama 8.0 milyon YTL imiş. Ben bunları okuyucularımı mutlu etmek için yazıyorum... Biz burada “Devlet
Baba’nın parası yok, harcama yapamıyor. Devlet küçülüyor. Tasarruf dönemi başladı...” şeklinde her gün
“karamsar yazılar yazıyoruz”... Ama görülüyor ki, Ankara’nın durumu hiç de kötü değil. Ankara isterse parayı
67
bulabiliyor... Okullarda bize öğretilen Ankara Marşı’nı hatırlayınız: “Ankara, Ankara... Güzel Ankara...”49
İki ihale iki ders
Geçen yıl ekonomi gündemine damgasını vuran konuların başında özelleştirme geliyordu. İki önemli
proje tartışmaların odağına oturmuştu. Bunlardan biri “Tüpraş’ın yüzde 14.76 oranındaki hissesinin satışı” idi.
O zaman, “Kamuyu aydınlatma” ilkesine yeterince özen gösterilmediğine dikkat çekmiştik. Aynı zamanda,
“Yüzde 51 çoğunluk hissesi satıldıktan sonra, ihalenin başarısına göre, yüzde 14.76’nın satışının
gerçekleştirilebileceğini” savunmuştuk. Maliye Bakanı Kemal Unakıtan ve Özelleştirme İdaresi yetkilileri bu
görüşlerimize katılmamışlardı. Başbakan Yardımcısı Abdüllatif Şener ise “Ben olsam öyle yapmazdım”
diyerek Unakıtan’dan farklı tutum sergilemişti. Bugün gelinen noktada, yüzde 14.76 azınlık hissesinin şeffaf
biçimde satılıp satılmadığını belirlemek üzere Sermaye Piyasası Kurulu’nun inceleme başlatması, işlemi
yapan özelleştirme bürokratları için bakana rağmen Danıştay’ın soruşturma istemesi haksız olmadığımızı
gösterdi.
İkinci önemli ihale Galataport idi. Galataport’ta, en yüksek teklifi Global-Ofer ikilisinin başını çektiği
grup vermişti. Biz, 49 yıla yayılan taksitler için “Ölme eşeğim ölme planı” demiştik. Bu noktada da Ulaştırma
Bakanlığı ve Devlet Planlama Teşkilatı’nın görüşleri, uyarımızın yerinde olduğunu tescil etti. 3.5 milyar
Euro’luk teklifin 3 milyar Euro’yu aşan kısmının son 9 yıla yığılması teknisyenleri de rahatsız etmiş olmalı ki
onlar da “Ödemelerin öne çekilmesi için Denizcilik İşletmeleri’ne yetki verilmesini” önerdiler.
Galataport ihalesine baştan beri mesafeli duran Başbakan Yardımcısı Şener’e gelince. Şener, artık bu
konuda konuşmaktan kaçınıyor. Çünkü Danıştay’ın ihale sürecini yeni baştan ele almayı gerektiren kararları
çıktı. Ayrıca bu ay içinde sonuçlanacak başka davalar da var. Şener’i bayramda aradım. Dedi ki,
“Hukukçulara sordum. Bir kanaate ulaştım. Ama açıklamayacağım.” Şener, bana bir tavsiyede de bulundu:
“Bu konuda yazı yazdın. Bakanların bile tepkisini çektin. Galataport işi hepimizden çok seni yordu!”
Biz yine de boş durmayalım. Bir kulis aktaralım. Galataport ihalesinde idari yargı kararları çıkmasaydı
da Şener’e bağlı DPT, bazı usul eksikliklerini gerekçe gösterecekti. Örneğin, ihaleyi hangi grup kazanırsa
kazansın, ödeme planını garanti altına alacak bağımsız denetimde, ücreti kimin ödeyeceği belli değildi. Bu
gerekçe bile Galataport’un hız keseceğinin habercisi idi. Ayrıca, ödeme planının iyileştirilmesi için Denizcilik
İşletmesi’ne yetki devredilseydi bile bürokratların yeni planı bir kez daha Yüksek Planlama Kurulu onayına
sunacakları da kesindi.50
Tahran, ABD liderliğindeki küresel çeteye son darbeyi vurmaya hazırlanıyor
İran, Petrol Borsasını denerse ve dolar paçavraya dönerse!?..
Dış politikada başarılı bir kriz yönetimi geleneği olan İran, 2004 yılında aldığı karar uyarınca, petrol
ticaretinde dolar yerine Euro’yu kullanmaya hazırlanıyor. Bu hedef doğrultusunda Mart 2006’da Petrol
Borsası’nı açıyor. Borsanın ilk kez petrol ihraç eden bir ülkede kurulacak olması da bu çalışmanın önemini
artırıyor.
İran’ın, özellikle ABD için asıl kıyamet senaryosu olacak bu girişimi petrol ticareti üzerindeki ABDİngiliz tekeline büyük darbe vurmasının yanı sıra, büyük borçlanmalarla dönen Amerikan ekonomisinin dolar
bulmakta güçlük çekmesine sebep olacak, silahlanma harcamalarını ya da enerji ithalatını para basarak
finanse etmesinin önüne geçecek.
Irak’ta sürdürdüğü işgalin bahanesi olarak Saddam rejiminin kimyasal silahlarını gösteren ABD, bugün
de İsrail’le birlikte İran’a karşı girişilmesi planlanan bir savaşın bahanesini nükleer silahlanma olarak
gösteriyor. Özellikle de İsrail, İran’ın nükleer güce ulaşmasına asla izin vermeyeceklerini ve gerekirse askeri
bir harekâta dahi girişebileceklerini açıklıyor. Siyonist rejim, ‘Eğer Mart sonuna kadar uluslararası toplum İran
konusunu BM Güvenlik Konseyi’ne havale etmeyi başaramazsa, bu durumda biz ‘uluslararası çabalar kendi
yoluna bildiği gibi devam etsin’ deme imkânına kavuşacağız’ diyerek tehditler savurmayı da ihmal etmiyor.
Bilindiği gibi İran, geçtiğimiz günlerde Uluslararası Atom Enerjisi Kurumu tarafından uranyum
49
50
Güngör Uras / Milliyet / 15.01.2006
Okan Müderrisoğlu / Sabah / 15.01.2006
68
zenginleştirme programına başladığı gerekçesiyle BM Güvenlik Konseyi’ne sevkedildi. 35 üye ülkenin oy
kullandığı toplantıda Türkiye de 27 ülke ile birlikte İran’ın BM’ye sevkedilmesine onay verdi. BM Güvenlik
Konseyi’nin alacağı karar UAEK Başkanı Muhammed Baradey’in 5 Mart’a kadar sunacağı rapora göre
şekillenecek.
Ancak, bugünkü muhtemel ABD-İsrail-İran savaşına ilişkin çok daha önemli bir ayrıntı var. Dış
politikada başarılı bir kriz yönetimi geleneği olan İran, 2004 yılında aldığı karar uyarınca, petrol ticaretinde
dolar yerine Euro’yu kullanmaya hazırlanıyor. Bu hedef doğrultusunda Mart 2006’da Petrol Borsası’nı açıyor.
Borsanın ilk kez petrol ihraç eden bir ülkede kurulacak olması da bu çalışmanın önemini artırıyor.
İran’ın, özellikle ABD için asıl kıyamet senaryosu olacak bu girişimi petrol ticareti üzerindeki ABDİngiliz tekeline büyük darbe vurmasının yanı sıra, büyük borçlanmalarla dönen Amerikan ekonomisinin dolar
bulmakta güçlük çekmesine sebep olacak. Amerikalı uzmanlara göre, böylesine bir girişim ‘parmağını
ABD’nin gözüne sokmak’ olarak değerlendiriliyor.
Bu tarz bir yol Birinci Körfez Savaşı sırasında Saddam Hüseyin tarafından izlenmiş, Irak petrolleri Çin,
Rus ve Fransız şirketlerine sunulmuş ve dolar yerine Euro’ya geçilmişti. Bu da Amerikan ekonomisinde
dengeleri yerinden sarsmış ve savaş sonrasında Irak, OPEC sistemi dışına itilmişti.
Bugün İran’ın borsa kurma kararı alması, parası uluslararası rezerv döviz olan ABD’nin borçlarını,
silahlanma harcamalarını ya da enerji ithalatını para basarak finanse etmesinin önüne set çekecek. Çünkü
örneğin, ABD’de 100 milyon dolarlık petrol aldığında, ödemeyi, 100 milyon doları matbaasında basarak, yüz
milyon dolar basma maliyetine gerçekleştirebiliyor. Hâlbuki bir başka ülke önce 100 milyon doları kazanmak,
ya da borç almak zorunda. Buna karşılık ABD’nin basarak piyasaya sürdüğü dolarların paçavraya
dönmemesi için, küresel piyasalarda bu doları emecek güçte bir talep olması gerekir. İşte bunu da petrol
satın alanlar sağlıyor. Çünkü petrol satın almak isteyen herkes, karşılığında dolar vermek, bu doları da bir
yerden bulmak zorunda.
Avrupa Araştırmaları Programı Müdürü Dr. Bülent Gökay’ın, ‘Irak Savaşı, ‘petro-dolar’ ve Euro’nun
meydan okuması’ başlıklı makalesinde bu tablo şöyle anlatılıyor: “Dünyadaki rezerv paraların neredeyse
üçte ikisi dolardan oluşmakta olduğunu belirterek, “Çünkü petrol ithalatçıları ödemelerini dolar cinsinden
yapıyor ve petrol ihracatçıları da rezervlerini, kendilerine yapılan ödeme hangi parayla yapılmışsa, o para
cinsinden saklıyor. Tüm küresel petrol ticareti, dolar üzerinden yapıldığı için bu durum şu anlama geliyor:
Herkes dolar saklamak durumunda.”
Görüldüğü gibi, petrolün dolar cinsinden fiyatlanması, dolara yönelik uluslararası talebin, dolayısıyla
rezerv para olmaya devam etmesinin en güçlü dayanağı. Uzmanlara göre, Tahran’ın açacağı petrol borsası,
bu dayanağı da zaman içinde yıkacak. Çünkü bu borsada petrol alışverişi dolar dışındaki paralarla da
yapılabilecek. Böylece Avrupa ülkeleri, ticaretlerinin büyük kısmını Avrupa ile yapan ülkeler, petrol alırken,
dolar bulmaya çalışmak yerine, ellerindeki Euro rezervlerini kullanabilecek. Bu da hem dolara talebi
geriletecek, hem de uluslararası konumunu zayıflatacak. Ayrıca ABD için petrol pahalılaşırken, Euro’nun
uluslararası konumu güçlenecek.
Turksam Başkanı Sinan Ogan, Tahran’ın Euro üzerinden işlem yapacak Petrol Borsası açmasını
‘ABD’nin küresel kozu olan dolara bir meydan okuma’ olarak değerlendiriyor. Ogan, bu girişime Çin ve
Rusya’nın destek verme ihtimalinin de ABD’yi tedirgin ettiğini söylüyor. Ogan, İran’ın nükleer krizinin en
önemli sonuçlarından birisinin de yaşanan gerginliğin petrol fiyatlarına olan etkisi olduğunu dile getiriyor.
İran, dünyanın ikinci büyük rezervlerine sahip ülke olarak petrolün fiyatını belirleyebilen ender
ülkelerden birisi. Günde 4,4 milyon varil ham petrol üretiyor, bunun 3 milyonunu ihraç ediyor.
Dolayısıyla, herhangi bir saldırı durumunda İran’ın ihracatında önemli bir kısıntıya gitmesi (hatta
bunun beklentisi) petrol fiyatlarında büyük bir sıçrama meydana getirecek. Bu yüzden İran piyasadaki
dengelerin korunması açısından kilit öneme sahip bir güç. Uluslararası Enerji Ajansı’nın petrole gösterilen
talep artışının 2006’da geçen yıla göre daha sert olacağını açıklaması da bunu teyit ediyor. Ajans, küresel
talebin 2006’da, ABD ve Çin’de tüketimin artmasıyla yüzde 2,2 yükseleceğini öngörüyor. 2005’te talep artışı
69
yüzde 1,3 düzeyindeydi. Ve bu talep artışına karşın dünyada yalnızca günlük 1,5 milyon varil kapasite fazlası
var.
Diğer yandan, dünya petrol yataklarının güvenliği, tüm ekonomisini ‘ucuz ve bol petrol’ kullanımına
bağlamış olan ABD için yaşamsal önem taşıyor. Gerçi ABD’nin kendi petrol zenginliği var, ancak yerli petrolü
iç tüketimini karşılamaya yetmiyor. Tükettiği petrolün dörtte bir kadarını, Ortadoğu’dan satın alıyor.
ABD petrolde dışa bağımlı olmanın acısını, yaşadığı 1973–1974 ve 1978–1980 şoklarıyla, geçmişte
iki kez çekti. Ekim 1973’te Batılı ülkelere uygulanan petrol ambargosu tüm dünyayı şoke etti. Ambargonun
etkisiyle petrol fiyatları 2,41 dolardan 10 doların üzerine fırladı. 1978 başında petrolün varili 13 doların biraz
üzerindeydi. 1980’de 33 dolara yaklaştı. Mesela, İran İslam Devrimi’nin gerçekleştiği yıllarda Tahran’ın petrol
ihracatı 1,1 milyon varil düşünce, dünya petrol fiyatları hızla yükseldi, ABD 2. Dünya Savaşı sonrasının en
sert durgunluğunu yaşadı, işsizlik oranı yüzde 10,8’e yükseldi, gelişmekte olan ülkelerde bir ‘borç krizi’ patlak
verdi.
Felaketli gidiş hızlanıyor
Medya ve basın bence günün en önemli olayının haberine gerekli önemi vermedi yine. Olay Şu:
Doların Türk lirasına karşı düşüşü devam ediyor. Doların değer düşüşünün sürmesi demek ithalatın daha da
ucuzlaması ve buda milli ürünlerin yurt içinde ve yurt dışında daha da Pazar yitirmesi demek. İktidarın ve
Merkez Bankası’nın bunun karşısında tek silahı var. O da eğer silah sayılırsa! Davranılan tek silah Merkez
Bankası’nın piyasaya girip dolar satın alması. Geçen Çarşamba ve Perşembe günlerinde Merkez Bankası bu
silahı ateşledi ve tam beş milyar dolarlı bir dolar alımı yaptı. Hayrettir, bu çaplı bir müdahale bile Dolara
sadece 5 kuruşluk bir yükselme sağlayabildi.
Felakete sevindiler
Gazetelerin yazdığına göre (Özellikle 16 Şubat günü Milliyette) 2005 yılında Merkez Bankası 22
milyar Dolar ve 2004 yılında da 16 milyar Dolar satın alarak Doların daha da düşmesini, başka deyişle Türk
Lirasının daha da aşırı değerlenmesini önlemiş. Maliye Bakanı ve iktidarın basın sözcüleri geçen hafta yakın
zamanlarda Türk Lirasının bu değerlenişini övünçle karşılamışlardı. Oysa Türk Lirasının satın alma gücü içe
de artmazken dövizlerle değişim değerinin artması her ülkede olduğu gibi Türkiye’de de felaket getirir. İktidar
sözcüleri bunu yani Türk Lirasının satın alma gücünü düşerken (bu düşüş ne kadar yavaşlasa da) yine de bir
olgudur. Dışarıda değer kazanmasının ülke sömürüsünü ne ölçüde artırdığını kör bir gafletle hala farkında
değiller.
Merkez Bankası geçerli yol mu?
Aslında bir ülke parasının reel satın alma gücü düşerken yada aynı kalırken diğer dövizlere karşı
değerlenmesi emperyalizmin en etkili sömürü yoludur. Vah ki bu felaketi gereğince anlayamayanlara.
Emperyalizm tarafından ve yerli işbirlikçilerle birlikte yaratılan bu yıkıcı döngü ne yazık ki sürüyor ve son
aylarda daha da hızlanacak.
Merkez Bankasınca açıklanan ve basında yayınlanan rakamlara göre 2004 yılı cari dış açığı 15,6
milyar dolar iken bu açık 2005 yılında aşağı yukarı yarı yarıya artarak 22,8 milyar doları bulmuştur. 2004
yılında 16 milyar dolarlık Merkez Bankası müdahalesine karşın gerçekleşen 15,6 milyar dolarlık cari dış açık
hükümete bir uyarı olmamış aksine zararlı gidiş daha hızla sürdürülmüştür ki bu yüzden cari açık yarı yarıya
büyümüştür. Önce şunu saptayalım: Acaba Merkez Bankasını işe sokarak bunu önlemeye çalışmak geçerli
yol mudur ve ülke çıkarına mıdır?
Fazladan 65 milyar dolar
Bir kere çıkar yol olmadığı son iki yıldaki gelişmelerle ortaya çıkmıştır. 2004 yılında 16 milyar dolarlık
alıma karşın Türk Lirasının aşırı değerlenmesine engel olunamadı. Arkasından 22 milyarlık müdahaleye
karşın bu gidiş durdurulamadı. İki yıl içinde 38 milyar dolar harcandı. Bu da yeterli olmadı. Daha Kasım
2005’teki 3.8 milyarlık müdahalenin üstünden sadece dört ay sonra bu hafta beş milyar dolarlık yeniden
almak yoluna gidildi.
Verilen rakamlara 2004 ve 2005 yıllarında Türkiye’ye dışarıdan fazladan 65 milyar dolar gibi Türkiye
70
ölçülerince muazzam para girdi. Peki, bu kadar fazladan paranın karşılığı nelerdir.
-
12 milyar dolara milli değerlerimizi satarak ödeştik
-
24 milyar dolarla İMKB’den porföy sattık
-
35 milyar dolarlık kredi aldık
-
11,5 milyar dolarını işçi dövizi ve diğer dış gelir fazlasından ödedik ve dört milyar dolarını nasıl
ödedik bilmiyoruz.
-
Bu 65 milyar dolarla sonuç olarak ne yaptığımız ise şöyle özetlenebilir:
38 milyar dolarla döviz girdileri açığını kapattık. Merkez Bankasının rezervleri 27 dolar arttı.
Tekstilde bunalım
Özellikle son 27 milyar dolarlık rezerv artışı aslında artan borçlar ile ülkedeki birikimlerden büyük bir
bölümünü daha mahzenlere atılması demektir. Bazı ekonomistler örneğin Sayın Prof. Erinç Yeldan sıcak
para hareketlerinin ülkede Merkez Bankası rezervlerinin büyümesi sonucu verdiğini ve daha da vereceğini
ifade etmişlerdir. Bu Türkiye örneğinde çok daha iyi görülüyor. Son zamanlarda bazı basın haberlerinde
IMF’nin Merkez Bankası rezervlerinin 75 millyar dolara yükseltilmesini bizden talep ettiğini yazmışlardır. Her
halde bu tür müdahaleleri daha da artırmak için.
Okuyucular bu parasal koşullar içinde Türkiye’de yatırım ve ihracat artışı olamayacağını her halde
anlamışlardır. Sen iki yıl dışarıya 65 milyar dolar borçlan bunun 27 milyar dolarlık kısmını mahzene at böyle
mi kalkınacağız, ihracat yapacağız? İşin daha feci tarafı Türkiye’yi tam yıkıma götürecek bu gidişin ne iktidar,
ne muhalefet ve ne de bağımsız yazarlar tarafından ortaya atılıp düşünülmeyişidir.
2004 ve 2005 yılından sonra 2006 yılına da aynı politika ve yönlenme ile girildi. Cari açığın en büyük
kalemini dış ticaret açığı oluşturuyor. Bu açığın bu yıl daha da artacağının belirtileri var. Her şeyden önce
ihracatımızın en büyük kalemini oluşturan tekstilde büyük bir bunalım yaşanmaktadır. Yakın bir hafta da
sadece Gaziantep’te 11 iplik fabrikası üretimine son vermiştir. İkinci olarak dış dünyaya ithalatımızın en
büyük kısmını oluşturan akaryakıt ve doğalgaz fiyatlarının daha da yükselmeyeceğinin bir garantisi yoktu.
Bu kriz kolay atlatılacak bir kriz değil. Milli sanayi ve tarım her gün daha da çöküyor. Ama şunu haber
verelim Atatürk dönemi ekonomisine devrim derecesinde bir dönüş olmadan çözüm yoktur.51
 “DOLAR”, BOŞALIYOR, FINDIK UCUZLUYOR!?
Kağıttan Dolar putu ve petrol pususu:
Petrol fiyatlarındaki artışın ABD’de benzinin pompa fiyatına yansıması ve otomobil tutkunu
Amerikalıların buna çok duyarlı olması; Başkan Bush’un işini daha da zorlaştırıyor. ABD Merkez
Bankası’nın faiz yükseltme sürecinin sonlarına yaklaştığı izlenimi güçlenirken, buna karşılık
Avrupa’da yeni faiz artışlarının gündemde olması, doların euro karşısındaki değer kaybını
destekliyor. ABD’nin 800 milyar doları aşan dış açığının kapanmaya başlaması için doların ciddi
boyutlarda değer kaybetmesi gerektiğini söyleyenlerin sesi daha çok duyuluyor. IMF’nin son yıllık
toplantıları sırasında ödemeler dengesinde büyük açık ya da fazla veren ülkelerin bu dengesizlikleri
azaltacak adımlar atması gereğinin vurgulanması da doların üzerindeki baskıyı artırıyor. Doların hatırı
sayılır oranda değer kaybetmesinin tek seçeneği var: ABD ekonomisinin derin bir daralmaya
sürüklenmesi ve dış açığın bu yolla kapanması…
Bu süreçte her olumsuz haber daha fazla yankı yapar ve doların düşüşünü hızlandırabilir.”
(15.5.2006 / Osman Ulagay / Milliyet) Ve tabi doların boşalması, Amerika’nın çöküşünü hazırlayabilir.
Petrodolar savaşı ve global ekonomik kriz korkusu
Son aylarda ekonomide yaşanan keskin hareketlilikler, dünya genelinde gerçek bir ekonomik
kriz yaşanacağına dair korkuları önemli ölçüde beslenmektedir. Amerikan ekonomisine güvenin
sarsılması, bu güvensizliğin önüne geçmek için kullanılan hırçın yöntemler, doların geleceğine ilişkin
51
Arslan Başre Kafaoğlu / Aydınlık
71
spekülasyonların artması, Çin ve ABD'nin alımları nedeniyle altın fiyatlarının tırmanması, enerji
kaynakları üzerindeki rekabetin çatışmaya dönüşmesi ve bu çatışmanın ekonomik olmaktan çıkıp
tehlikeli bir kamplaşma halini alması korkuların haksız olmadığının işaretidir. Bugünlerde "küçük"
dalgalanmalarla kendini hissettiren tehlike, yakın zamanda kontrol edilemez ve katlanılmaz sonuçlara
yol açabilir.
Yoğun bir stres birikimi var ve kendisini her açıdan hissettiriyor. Şok edici gelişmeler olabilir.
Sadece ekonomik kriz olmayabilir. Ekonomik krizi de besleyecek şekilde, bir siyasi/askeri kriz de her
an karşımıza çıkabilir. Bu nedenle son günlerde yaşananları hapşırma olarak değerlendirenler,
karamsarlığın giderek arttığını, global ekonomik kâbus yaşanabileceğini söylüyor. Birçok ülkede son
bir yıldaki kazanımların bir haftada silindiğine dikkat çekiyor. Aynı çevreler, dünya finans piyasasının
çok tehlikeli bir süreçten geçtiği, 74 trilyon dolarlık finansal varlığın, “güvenli limanlar aradığı” uyarısı
yapıyor.
Şüphesiz bu durum sadece ekonomik verilerle açıklanabilir olmaktan uzak bulunuyor. Gerilimin
kaynağında elbette kaynaklar, özellikle enerji kaynakları ve pazarlar üzerindeki paylaşım mücadelesi yatıyor.
Ancak bu kaynakların kontrol edilmesi için geliştirilen güvenlik politikaları belli güçler arasında nüfuz
mücadelesini değil, tam anlamıyla çatışmayı ortaya çıkarıyor. Sermaye hareketliliğinden silahlanmaya, askeri
planlamalardan sosyal çözülmelere kadar, dünya üzerinde yaşanan huzursuzlukların ve hepimizi tehdit edici
sürecin altında bu yatıyor. Sahip olma, hükmetme ve kontrol etme hırsı. Oyunun kurallarını belirleyen güçler
kendi aralarında bile "paylaşım" sözcüğünü adeta unuttu, her şeyin tek hakimi olmak istiyor.
İran'a yönelik saldırı tehditlerinin kaynağında bu yok mu? Mesele İran'ın nükleer teknolojiye sahip
olması mı sadece? Elbette değil. İran'ın ABD blokuna boyun eğmemesi, ABD ile rekabet etmeye çalışan
güçlerle işbirliğine girişmesi ve jeopolitik konumu gereği bütün enerji planlamalarını sabote edecek güce
sahiplik etmesidir asıl sorun.
“Terörizmle mücadele” hilesinde de aynı ilkesizlik geçerli değil mi? ABD, İran'a ve hedef seçtiği
ülkelere karşı terörü destekliyor. PKK, PJAK, Halkın Mücahitleri Örgütü ve İran içinde örtülü operasyonlar
için kullandığı yeni yetme terör örgütlerini eğitip silahlandırıyor. Bu yüzden ABD karşıtları da Irak'ta direnen
örgütlerden bazılarını destekleyip ABD ile savaştırıyor!?..
Nükleer silahlanmada aynı ikiyüzlülük geçerli değil mi? ABD kendine sadık ülkeleri silahlandırıyor,
nükleer teknolojiye geçmelerine yardım ediyor. Bunun üzerine ABD karşıtı ülkelerse, İran gibi, Washington'ın
hedef belirlediği ülkeleri silahlarla donatıyor, bu ülkelere nükleer teknoloji transfer ediyor.
Petrol fiyatları konusunda da aynı çatışma yok mu? ABD ve müttefikleri Irak'ı ele geçirip petrol
piyasasına hakim olarak önemli bir avantaj sağlayacaklardı. Ancak Rusya, İran, OPEC'in bazı üyeleri hatta
S. Arabistan, petrol fiyatları üzerindeki denetimlerini hâlâ ellerinde tutuyor. İşte son aşamada yine sermaye
savaşı yapılıyor. Para üzerinden bir çatışma yürütülüyor ve karşılıklı manevraları izliyoruz. Ne zamana
kadar? Çatışma büyük depreme yol açıncaya kadar. Ondan sonrası tufan!
Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin, 1 Temmuz'dan itibaren petrol ve gaz borsası kuracağını,
petrol ticaretini ruble üzerinden yapacağını açıkladı. Şimdi dünyaya ruble pompalıyor. Neye karşı?
Petrodolara karşı. Çünkü Rusya dünya petrol ticaretinin yüzde 15.2'sini, doğalgaz ticaretinin yüzde
25.8'ini elinde tutuyor. Petrol ticaretinin yüzde 5.8'ini elinde tutan İran da petrol/doğalgaz ticaretini
Euro'ya çevireceğini açıkladı ancak henüz bunu başaramadı. Yine Venezüella gibi bazı ülkeler aynı
niyetleri taşıyor. Taşıyor ki, ABD ve müttefikleri Karayip açıklarında askeri tatbikatlara başladı!
Moskova'nın Ukrayna gazını kesmesi ile başlayan restleşme, ABD Başkan Yardımcısı Cheney'nin
Rusya'yı enerji kaynaklarını şantaj malzemesi olarak kullandığı suçlamasıyla tırmandı. Moskova ise 40 yıldır
hiçbir enerji anlaşmasını bozmadıklarını hatırlattı. Adeta yeni bir soğuk savaş başladı.
Çatışma sadece ekonomik değil. Çatışma sadece petrol ve doğalgazla sınırlı değil. Çatışma sadece
ekonomik verilerle finansal değerlendirmelerle açıklanabilir değil. Herkes 21. yüzyılın hesabını yapıyor ve
ölümcül planlar hazırlıyor. Küresel ekonomik ve siyasi dengeler kısa sürede yerine oturamayacak ve şiddet
72
artarak devam edecek gibi görünüyor!
Bu küresel çatışmanın içinde; enerji savaşı kadar nükleer silahlanma, yeni harita taslakları kadar iç
savaşlar da var. Türkiye ise çatışmanın tam merkezinde bulunuyor. Türkiye, nükleer silahlanmanın da,
küresel sermaye sultasının da çemberinde bocalıyor. Bu nedenle İsrail Hava Kuvvetleri'nin yüzde 12'si
Türkiye topraklarında tutuluyor!”52 Ve bu acı gerçekleri AKP borozanı bir Yeni Şafak yazarının söylemesi
daha bir önem kazanıyor!
Atatürk, Türkiye Cumhuriyetini; “Anadolu Siyon Devleti” heveslisi dış güçleri ve sabataist
işbirlikçilerini, avutup oyalayarak kurmuştu. Sonradan aldatıldıklarını fark eden bu çetin çevreler ve
masonik
çeteler,
Mustafa
Kemal’i
saf
dışı
bırakıp,
kendi
hizmetçileri
İsmet
İnönüyü,
Cumhurbaşkanlığına oturtmuştu. Böylece Atatürk’ün Milli çizgisinden saptırılan devrim treni, tekrar
Büyük İsrail hedefine doğru yola koyulmuştu. Nurcuların, Süleymancıların ve Tarikatçıların
desteklediği Adnan Menderes, Süleyman Demirel ve Turgut Özal ve Tayip Erdoğan gibi sağcılar,
Bülent Ecevit gibi solcular sayesinde, Türkiye, Terörist İsrail’in, bölgedeki hayat sigortası olmuştu…
“Dolar” diye, karşılıksız basılan kağıt tomarlar yetmiyormuş gibi, ayrıca İsrail’de ve ABD’nin
bilgisi dahilinde “sahte dolar” matbaaları çalışıyordu.. Bölücü PKK’da, gerici Hizbullah da bu
paralarla besleniyor; kiralık solcu TV. Yorumcularının ve sözde İslamcı, münafık köşe yazarlarının
maaşları ve masrafları bu dolarlarla karşılanıyordu!...
Ve derken, Siyonist sömürü gemisinin yüzüp yol aldığı ve avlandığı deniz, şimdi buz tutup
donmaya başlıyordu.. Ve, Dolar, boşalıyordu!.?.
Soros’un “200 milyar dolar” itirafı
Dünyanın en büyük spekülatörü George Soros, dünya piyasalarındaki sorunun, Japon Merkez
Bankası’nın dünya piyasalarından 200 milyar dolar çekmesinden kaynaklandığını söyledi, Bir deprem
yaşandığını belirten Soros, bunu artçı depremlerin izleyeceğini belirtti.
Soros, kurduğu vakıf ve dernekler aracılığıyla ve Amerikan devletiyle birlikte, gittiği ülkede
darbeler tertipliyor. Dünya çapında 60 ülkede kurduğu Açık Toplum Enstitüsü’ne, her yıl 400 milyon
doları aşkın bir fon aktarıyor. Soros’un, son dönemde Ukrayna, Gürcistan ve Kırgızistan’daki
darbelerin mimari olduğu tüm dünyada biliniyor. Soros, 1997 yılında Tayland’da başlayan ve tüm
Asya ülkelerini sarsan krizin de kahramanı.
Aklı erenler biliyor ki, Amerika’nın tehdit ve şantaj yöntemleriyle Japonya’nın dünya
piyasalarından 200 milyar dolar satın alması… Yani gerçek üretim karşılığı olan ve alım değeri
bulunan “Yen”i verip, 200 milyar dolar “karşılıksız kağıt para” toplaması; aslında ABD’li Siyonist
sermaye sultanlığına, 200 milyar dolar rüşvet ve haraç ödemesi demektir. Ama bu tür baskı ve
barbarlıklar, Amerikan rüyasının (daha doğrusu kabusunun) aniden yıkılışıyla sonuçlanacaktır.
Dolar 1,70 YTL’ye dayandı
Yabancıya verginin sıfırlanmasının öğlen saatlerinde yarattığı hava kısa sürdü. Dış kaynaklı
gelişmelerin de etkisiyle dolar 22 Haziran akşamı 1,70 YTL’ye dayanarak yeni bir zirve oluşturdu. Bir ara 35
bin 378 puana kadar çıkan Borsa günü 34 bin 229 puanla tamamladı. Avro da 2,120 YTL’nin üzerine çıktı.
Bono piyasasında önce düşüş ardından da yükseliş yaşandı. En çok işlem gören 9 Nisan 2008 vadeli
tahvilin basit faizi yüzde 21,03, bileşik faizi yüzde 19,52’den kapandı.
MB’nin işi yabancıya ucuz döviz sağlamak ve milleti sağmak mı?
Merkez Bankası döviz rezervi, döviz piyasalarına satış yönünde müdahale yapılan önceki hafta 691
milyon dolar azalarak 59 milyar 15 milyon dolardan 58 milyar 324 milyon dolara geriledi.
Tasarruf Mevduat Sigorta Fonu Başkanı Ahmet Ertürk, 22 Haziran günü Dünya gazetesinde
yayımlanan demecinde, “Bugüne kadar 2.2 milyar dolar sattıklarını, günlük 150-200 milyon dolar satmaya
devam edeceklerini” bildirdi.
52
24.05.2005 / İbrahim Karagül / Yeni Şafak
73
Merkez Bankası eski başkanlarından Ali İhsan Karacan, MB’nin dövize müdahalesinin, “ucuza döviz
satarak özel kesime kamudan kaynak transferi” dışında bir işe yaramayacağını söyledi. 21 Haziran günkü
Vatan gazetesindeki köşe yazısında Karacan, şu satırlara yer verdi: “Yabancılar ulusal para portföylerini
boşaltabilmek, yerlilerse açık pozisyonlarını kapatabilmek üzere döviz rezervlerini kullanmak için MB’yi döviz
piyasasına müdahale etmeye zorluyor. MB’nin müdahalesi dövizde kalıcı bir istikrar sağlamayacağı gibi faiz
oranlarını da yükseltecek.”
“Fındıkta tehlikeli bir oyun oynanıyor”
Tarım eski Bakanı ve Saadet Partisi GİK üyesi Musa Demirci, Başbakan Erdoğan’ın demokratik
usullerle seçilen Fiskobirlik yönetimini hazmedemediği için fındık fiyatlarının 2-2.5 YTL’ye kadar
düştüğünü söylüyor. Hükümetin, Fiskobirlik’i olmadık gerekçelerle köşeye sıkıştırarak buradan siyasi
rant elde etmeye çalıştığına dikkat çeken Demirci, üreticinin büyük bir mağduriyet içinde olduğunu
dile getiriyor. Bu mağduriyetin giderileceği yerde hükümetin ‘sorumlu biz değiliz’ şeklindeki
savunmasını da sert bir dille eleştiren Demirci, "Diğer birliklere verilen krediler neden Fiskobirlik’e
verilmiyor? Fiskobirlik’i köşeye sıkıştırarak ne elde etmek istiyorsunuz?" diye soruyor.
Evet, fındık fiyatlarının 2 - 2.5 YTL’ ye kadar düşmesinin birinci sorumlusunun Başbakan
Erdoğan olduğu bellidir. Olayın tamamen provoke edildiğine dikkat çeken Demirci, Erdoğan’ın
Fiskobirlik ile iktidar kavgası içine girmiştir. Erdoğan’ın Fiskobirlik seçimlerine müdahale etmek
istemiş, ancak bunda başarılı olamayınca diğer birliklere verilen kredileri Fiskobirlik’ten kestirmiştir.
"Geçen yılın mahsulü olan fındığın bir bölümü Fiskobirlik’in bir kısmı da tüccarın emanetinde.
Başbakan’ın Fiskobirlik aleyhine takındığı tavra kadar fındığın fiyatı 4-5 YTL arasında seyrediyordu.
Fiskobirlik seçimlerinde iktidar istediği sonucu alamayınca kredi destekleri durduruldu. Bunu fırsat
bilen tüccarda fiyatları aşağıya çekti."
Şimdi soruyoruz ve dikkatlerinizi çekiyoruz: Acaba çeşitli alavere-dalaverelerle fındık
fiyatlarının bu denli düşmesini sağlayan Bay Tayip, Amerika’daki Fındık Borsası Kralı ve
Başdanışmanı
Yahudi
asıllı
kazandırmayı mı amaçlıyor?!..
kürt
işadamı:
Cüneyt
Zapsu’nun
kârhanesine
milyar
dolarlar
74
İRAN VİRAN OLURSA SIRA TÜRKİYE’YE GELİYOR
Son zamanlarda marazlı medyada “ABD İran’a vurdu, vuracak” manşetlerine ve psikolojik pes ettirme
yöntemlerine hız verilmiştir.
AKP’nin, ABD’nin amigosu gibi davranması ve meşhur “kurt kuzu” hikâyesinde olduğu gibi şimdi,
kuduz kurdun yalakası tilkilerin bile kuzuları suçlaması, bölgemizin iyice ısınacağının işaretidir.
İran’ın bombalanmasına adım adım
Aslında uluslararası yaptırımlarla İran’ı durdurmak imkânsız gibi bir şey. Çünkü İran’ın dışardan mal
almasını engelleyen bir yaptırım politikası anlamsız olur. İran kendisine yeten bir ülke. İlaç vs. gibi alanlarda
yaptırım uygulanması mümkün müdür? Bunun pratiği var mıdır? Hemen hemen yoktur. İran’ın elinde mal
alacak parası olduğu sürece dünya kadar yolla bu ihtiyacını görebilir.
Bu tür yaptırımların işe yaramadığı daha önceki örneklerde görüldü. İran’ın hem mal almasını hem de
satmasını yasaklayan bir ambargo düşünülebilir mi? Düşünülebilir; ama bu da iki tarafı keskin bir kılıçtır.
Petrolünün büyük bir bölümünü İran’dan alan Çin’i bu konuda ikna etmek mümkün olmayabilir. İran
halihazırda Çin’e kadar ulaşacak petrol boru hatları projeleri geliştirmektedir.
İran’ın petrolünün satmasını engellemeye çalışmak İran’ı olduğu kadar Batı’yı da vurur. Çünkü İran’a
petrol ambargosu uygulanması demek, petrolün varil fiyatının yüz dolarlara çıkması demektir. Zaten altmış
ila yetmiş dolar civarına yükselmiş olan petrol fiyatları İran’ın işine yarayan bir gelişme ve eğer bu fiyatlar
iyice yükselirse, bu, küresel manada bir ekonomik krizi tetikleyebilir. Böyle bir krizin Amerikan ekonomisini ve
özellikle dolar kullanımını vurması mümkündür. Ayrıca Avrupa ülkeleri gibi petrolünün büyük bir kısmını ithal
edenler açısından da olumlu bir şey değildir. Türkiye açısından ise bir felâkettir.
Kısacası İran’ı ekonomik yaptırımlarla durdurmak kolay değil. Ayrıca nükleer silah elde etmeye
ramak kalmış bir İran’ın bu saatten sonra durmak ve geri adım atmak yerine bir iki hamle ile bu
teknolojiyi ve bombayı elde etmeye çalışacağını düşünmek daha mantıklı bir varsayım. Çünkü
nükleer silah elde etmiş olan bir İran bölgesel ve uluslararası siyaseti bugünkünken katbekat daha
fazla etkileme kabiliyetine sahip olacaktır.
Bu işin silahlı bir çözüme gittiğini Amerika’dan sahibinin sesi gibi yazan gazeteciler de son
zamanlarda teyit ediyorlar. Hatta hava harekâtı konusunda Amerikan askeri ve sivil yönetimi arasında
bir mutabakat oluştuğu; İran’ın havadan ve yoğun bir şekilde vurulmasına yönelik hazırlık yapıldığı
anlaşılıyor. Hatta Amerika’nın bu amaçla çok sayıda İran uzmanı diplomat görevlendirmeye
hazırlandığı ve bunlardan birinin de İstanbul’a gönderileceği gelen bilgiler arasındadır.
Demek ki, AKP hükümeti ile Amerika arasında İran’ın vurulmasına yönelik olarak bir mutabakat
oluşmuş. Demek ki, daha önceden bürokratların yaptıkları açıklamalar hükümet adına yapılmış. Demek ki,
Abdullah Gül’ün Londra’da Chatham House’da yaptığı konuşma doğru. Demek ki, “Amerikan askerleri
Irak’tan çekilirse, bölgede İran egemen olur ve bize de rejimini ihraç eder” sözü söylenmiş. Çünkü bütün
bunlar konjonktüre uyuyor.
Bu arada biz yine de hatırlatalım. Bir Amerikalı diplomat nasıl olur da İstanbul’a gelir ve orada rejim
karşıtı İranlılarla organizasyonlar yapar? Gelen haberler doğruysa, gelecek diplomat sadece bu işle görevli
olacakmış. Bizim aleyhimize faaliyet gösteren gruplarla doğrudan doğruya bir başka ülkenin diplomatı bize
komşu bir ülkede faaliyet gösterse biz buna ne deriz? Bir de bunlara İran’ın bombalanmasında şu veya bu
ölçüde Türkiye’nin kullanılmasını ekleyin. İşte o zaman durum vahim demektir. Bizi bölmeye çalışan, Irak’taki
hak ve menfaatlerimizi yerle bir eden bir Amerika ile neyin karşılığında işbirliği yapıyoruz? Bu nasıl bir
kafadır?53
Avrasya satrancı!
Ortadoğu’ya yerleşmekle aslında Rusya ve Çin’i kuşatan ABD, Karadeniz’e çıkıp Samsun ve Trabzon
53
Milli Gazete / 09 03 2006 / Hasan Ünal
75
limanları üzerinden Karadeniz’i hem Kafkaslar’ı denetim altına almak istiyor. ABD bu çıkışla, Türkiye’yi de
İran tarafı hariç olmak üzere tam bir kuşatma altına almış ve askeri açıdan büyük bir avantaj olan Türkiye’nin
stratejik derinliğini ortadan kaldırmış olacak
ABD, 20’nci yüzyılın başında İngiltere'nin geliştirdiği "dörtlü konfederasyon modeli"ni, baba Bush’un
etrafında toplanıp, bugün oğul Bush’un da yönetime getirdiği ve çoğunluğu Yahudi olan ideologlar vasıtasıyla
uygulamaya çalışıyor.
ABD yönetiminin büyük plânını gözümüzün önüne getirelim... Fas’tan Çin Seddi’ne kadar uzanan
coğrafyayı ve buradaki enerji kaynaklarını ele geçirmeleri, Türkiye’nin dağılmasına veya teslim alınmasına
bağlıdır. Zaten yıllardan beri, Bernard Lewis’in projesi olan Ortadoğu Birleşik Devletleri senaryosu üzerinde
çalışıyorlardı. İstinye''deki Amerikan Konsolosluğu binasını da bu iş için kurdular. Talabani, 1996 yılında
"Hayalim İstanbul''un başkent olduğu Ortadoğu Birleşik Devletleri" derken, ABD’nin İstanbul senaryolarından
haberdardı.
Şimdi ABD’yi Lewis’in talebeleri yönetiyor. Ortadoğu''da yeni bir federasyon kurabilmek için, önce
bütün bölgenin altüst edilmesi gerekiyordu ki, bugün bunu yapıyorlar.
Türkiye''yi de "Önasya" veya "Anadolu" adıyla federasyonlaştırmak için de bir sürü hazırlık yapılıyor.
Azerbaycan, bölünmüş İran, Gürcistan ve Ermenistan''dan oluşan bir federasyon Kafkasya için planlanıyor.
Bir de Afganistan, Kırgızistan, Özbekistan, Kazakistan federasyonu… Balkanlar'ın da dahil edileceği bu dört
federasyonu, Hasan bin Tallal ve ardıllarının halife olacağı dörtlü bir konfederasyonda birleştirip yönetmek!
İngiltere'nin 1.Dünya Savaşı öncesi planı da tıpkı böyleydi. Lewis bu planı iyi incelemiş, kopyalamış, ABD''ye
uygulatmaya çalışıyor. Proje, Wilkie’nin İkinci Dünya Savaşı sırasında öngördüğü ve kitabını yazdığı "tek
dünya devleti"dir aslında.
Bu proje gereğince bir taraftan Afganistan ve Irak işgal edilirken, diğer taraftan Londra''dan Bişkek’e
kadar yeni Amerikan üsler zinciri kuruldu, bunlara Varşova''dan Sofya'ya kadar bir başka üsler zinciri ilave
edildi.
Bu şartlar altında Türkiye'nin bugünkü durumuna bakalım:
Ülke ekonomisi, ABD''yi de yöneten Federal Reserv adlı banka sahiplerinin kurduğu IMF ve Dünya
Bankası'nın kontrolüne bırakılmış durumda. Türkiye'nin dış politikası da hem ABD-İngiltere-İsrail koalisyonu,
hem Avrupa Birliği tarafından kontrol ediliyor! Öyle ki, Türkiye, "intihar saldırılarını durdurması karşılığında
seçimlere girmesine izin verilen" Hamas adlı örgüte, ABD ve İsrail''in taleplerini iletebiliyor!
Türk kamuoyuna gerçekleri anlatması gereken medya kuruluşları, ülke ekonomisini çoktan ele
geçirmiş olan sermayenin kontrolünde. Dolayısıyla bu gerçeklerin hiçbiri halka anlatılmıyor. Bunlardan
bahsedenleri komplo teorisyeni diye halkın gözünden düşürmeye çalışıyorlar.
Vatan toprakları parsel parsel satılıyor. Ülkenin başbakanı, milli kimliği reddediyor, yolsuzlukların
sıçramadığı hiçbir kurum kalmamış… Karadeniz''de bir Amerikan gücü oluşturulmasına direnen Türk Silahlı
Kuvvetleri'ne yapılan şantajı ise hep birlikte seyrediyoruz! 54
Nükleer savaş ve Türkiye!
Bu savaş, ABD’yi Ortadoğu’daki hesaplarını yeniden yapmak zorunda bırakacağı gibi, Hazar çevresi
ve Orta Asya’da kartların yeniden dağıtılmasını zorunlu hale getirecek. Tabiî Türkiye’nin Irak sonrası
sarsılmaya başlayan bölgesel pozisyonu ciddi biçimde sorgulanacak.
Türkiye, İran’a yönelik saldırı senaryolarının hepsinin merkezinde. Büyük Ortadoğu Projesi’nin ihalesini
alan Türkiye, gerçekten ABD’nin yanında olabilecek mi? İran’a kapılarını kapatabilecek mi? İran üzerinden
bir Büyük Ortadoğu Savaşı’na evet diyebilecek mi?
Türkiye’nin bu krizde üsleneceği rol ne? İsrail’in Bolu ve Hakkari’deki dağ komando birliklerine ilgisi
ne? PKK’nın tasfiyesi, K. Irak Kürt devletinin Ankara’yla uyum içinde olması vaadine karşı ABD-İsrail
ittifakına Türk hava koridorunun açılması ihtimali ne? Konya’daki nükleer saldırı tatbikatları ne? İran’a karşı
54
Yeniçağ / 08.04.2006 / Arslan Bulut
76
işbirliğinin rüşveti olarak nükleer silah imtiyazı mı almayı düşünüyoruz? Türkiye, ABD ile İran konusunda
anlaştı mı? Artık İran’ın nükleer güç olduğunu, sürprizler barındırdığını, bu savaşın nükleer savaş
senaryolarıyla tartışıldığını, Türkiye’de hiçbir iktidarın bu bu yükü kaldıramayacağını bilmiyor mu?
Nükleer İran
İran 'Uranyum zenginleştirme' işini başarı ile tamamladığını ilan etti.
Yani İran nükleer kulübün bir üyesidir artık... İran'a bu yolu açanlar Batılı ülkelerdir. Yani bugün İran'ı
tehdit edenler aslında Tahran'a ilk nükleer teknolojiyi verenlerdir. Ama o zaman İran'ı ABD, İsrail ve
Batı yanlısı Şah Pehlevi yönetiyordu. Suçlu olanlar, şimdi kendilerinin suça teşvik ettiklerini yargılamaya
çalışıyor. Batı için bildik bir tavır. Peki, şimdi ne olacak? Pentagon'a göre İran 15 ayda nükleer bomba
yapabilir. MOSSAD ise bu süreyi 15 yıla çıkartıyor. Peki, İran nükleer silaha sahip olursa ne olur? İran
bunları düşman kabul ettiği ülkelere karşı kullanabilir mi? Yani İsrail, ABD ve Batılı ülkelerin bazılarına.
Teknik olarak bu mümkün mü? Hayır. Adı geçen ülkelerin askeri gücü, teknolojik üstünlüğü ve karşı koyma
olanakları İran'ın bu ülkeler için risk oluşturma olasılıklarını azaltıyor. Yani ABD ya da başka bir ülkeye
nükleer bomba atmaya kalkışan İran, yüzlerce hatta binlerce benzer bombalarla yok edileceğini bilir. Başka
bir ifade ile 'terörist' örgütlerin sahip olabileceği nükleer silah Batı için ne kadar risk ise İran'ın riski de o
kadar. Durum böyle iken Batı, aylardır bizi İran ile korkutuyor. Üstelik İran nükleer sırlarını başta Türkiye
olmak üzere tüm dost ve kardeş Müslüman ülkelerle paylaşmaya hazır olduğunu söylüyor.
Oysa İsrail bu konuda kendi müttefiği ABD ile de olsa konuşmuyor. Ama ne ABD ne de Avrupa ülkeleri
İsrail'e bir şey söylemiyor. Üstelik İsrail, tüm Arap ve İslam şehirlerini yerle bir edecek 500 kadar nükleer,
biyolojik, bakteriyel ve benzeri başlıklarla donatılmış füzelere sahip. İran'a, ABD ve İsrail gözlükleri ile
bakmanın hiç kimseye yararı yok.55
Saldırı süreci başladı
BM’nin beş daimi üyesi; ABD, İngiltere, Fransa, Rusya ve Çin, İran’ın uranyum zenginleştirme
faaliyetlerini durdurmasını içeren tasarı üzerinde uzlaştı. İran’a yönelik ambargo, istikrarsızlaştırma, saldırı ve
parçalama süreci böylece başlamış oldu. Bundan sonra askeri müdahaleye ve bölgeyi derin bir krize
sürüklemeye dönük adımlar atılacak.
Haftalardır süren tartışmalarla Rusya ve Çin’in direnci zayıflatılırken ABD ve İngiltere’nin sert tutumu
tam anlamıyla metne yansımadı. Bu kararla İran’a 30 günlük ek bir süre tanınmış oldu. Bu süre içinde
Uluslararası Atom Enerjisi Ajansı Başkanı Muhammed el Baradey, İran’ın çalışmaları hakkında bir rapor
hazırlayacak, süreç bu rapora göre devam edecek. Karar, ABD ve İngiltere’nin, tabiî ki İsrail’le birlikte, İran’a
yönelik müdahale sürecinin ilk adımı. Ağır baskıların kapısı aralanmış oluyor.
Bölgeye yönelen Anglo-Amerikan istila ve istikrarsızlaştırma süreci, daha doğrusu yeniden dizayn
projesinin yol haritası net bir şekilde önümüzde. Dolayısıyla her ülke için ne tür planlar/amaçlar olduğunu
biliyoruz. Kuzey Afrika, Orta Afrika, Ortadoğu, Güney Asya, Karadeniz, Hazar ve Avrasya genelinde neler
planlandığından haberdarız.
Karardan hemen sonra İran Basra Körfezi ve Umman Denizi’nde kapsamlı bir tatbikat başlatıyor. Kara,
hava ve deniz kuvvetlerinin ortak tatbikatı bugün başlayacak ve bir hafta sürecek. Tahran yönetimi savaşa
hazırlanıyor, ABD ve İngiltere de bu ülkeyi parçalamaya...
Anglo-Amerikan blok, Sovyetleri dağıttıktan sonra Ortadoğu’dan Güney Asya’ya uzanan Müslüman
Orta Kuşak üzerinde etnik, mezhepsel ve linguistik bölünme senaryolarını uyguluyor. Bölgedeki hiçbir ülke
bu stratejinin dışında değil. Türkiye bile... “Sovyetler’i yeniden düşünmek” stratejisi bir blokun çöküşüne yol
açtı. “Ortadoğu’yu yeniden düşünmek” adeta bir dünya savaşına dönüştü. Topyekün müdahale dışında bu
kuşaktaki ülkeler, iç çatışmalar, bölünmeler, ayrışmalar, sınır ve kaynak savaşlarına sürükleniyor. Zbigniew
Brzezinsky’nin “Krizler Kuşağı” ve “Bernard Lewis Planı” ile bizim coğrafyamızda bize rağmen ayrışma,
çatışma ve bölünmelere ayarlı bir harita çiziliyor.
55
Akşam / 14.04.2006 / Hüsnü Mahalli
77
ABD’li Generaller, Rumsfeld’e karşı savaş açarken, AKP kucak açıyor!..
Son bir hafta içinde, Irak savaşındaki hatalarından dolayı Rumsfeld’in “azledilmesini” isteyen
emekli generallerin sayısı 6’ya ulaştı.
ABD’de sayıları giderek artan tanınmış emekli generaller, Savunma Bakanı Donald Rumsfeld’in
görevden alınması için kampanya başlattı. Son bir hafta içinde, Irak savaşındaki hatalarından dolayı
Rumsfeld’in “azledilmesini” isteyen emekli generallerin sayısı 6’ya ulaştı. Bu isimler arasında yer alan
Yakındoğu bölgesinden sorumlu Merkez Komutanlığı CENTCOM’un eski komutanı emekli Orgeneral
Anthony Zinni, Rumsfeld’in, “Irak savaşını yüzüne gözüne bulaştırdığını” söyledi. Bakana karşı düzenlenen
kampanyaya yeni katılan emekli Tümgeneral John Riggs de Rumsfeld’i, Pentagon’a “küstahlık havası
getirmekle” suçladı.
Washington’daki bazı uzmanlara göre, Irak savaşında önemli can kayıpları veren ABD Kara Kuvvetleri
Komutanlığı ve Deniz Piyadeleri Komutanlığı’nın halen görevde olan bazı komutanları da söz konusu emekli
generallerin görüşlerine katılıyor.
Ancak bu eleştirilere karşın Başkan George W. Bush, Rumsfeld’e sahip çıkmayı sürdürüyor. Beyaz
Saray sözcüsü Scott McClellan, “Başkan, Bakan Rumsfeld’in, çok kritik bir dönemde çok iyi bir iş yaptığına
inanıyor” dedi.
3. Dünya Savaşı, İnsanlığın kıyameti!..
Savaş ve saldırı Batının karakteridir. Emperyalist Batıya karşı her türlü caydırıcı güce ulaşılması
mutlaka gereklidir. Asırlar boyu dünyamızı kana bulayan bütün savaşlar Batının eseridir. İşte tarihi
göstergesi.
 İslam’a karşı 1096 yılında başlatılan Haçlı Seferleri: Tam 200 sene sürdü.
 Fransa-İngiltere- 100 yıl savaşları (1337-1453 116 yıl sürdü)
 Katolik –Protestan savaşları (1618-1648- 30 yıl sürdü)
 Vietnam savaşı (1957-1975- 18 sene sürdü)
a) II. Dünya Savaşı Sırasında En Fazla Askeri Kayıp Veren Ülkeler
Ülke
Ölen asker sayısı
1
SSCB
13.600.000
2
Almanya
3.300.000
3
Çin
1.324.516
4
Japonya
1.140.429
5
Büyük Britanya
357.000
6
Romanya
350.000
7
Polonya
320.000
8
Yugoslavya
305.000
9
ABD
292.131
10
İtalya
279.800
Toplam
b)
21.268.992
II. Dünya Savaşı Sırasında En Fazla Sivil Kayıp Veren Ülkeler
78
Ülke
Ölen insan sayısı
1
Çin
8.000.000
2
SSCB
6.000.000
3
Polonya
5.300.000
4
Almanya
2.350.000
5
Yugoslavya
1.500.000
6
Fransa
470.000
7
Yunanistan
415.000
8
Japonya
393.400
9
Romanya
340.000
10
Macaristan
300.000
11
UK
12
Diğerleri
12.000.000
Toplam
35.000.000
60.000
c) 20. Yüzyılın En Çok Askeri Kayıp Verilen Savaşları
Savaş
II. Dünya savaşı
1
I. Dünya savaşı
2
Tarih
Ölen Asker Sayısı
1939-45
15.843.000
1914-18
8.545.000
3
Kore savaşı
1950-53
1.893.100
4
Çin-Japon savaşı
1937-41
1.200.000
5
Biafra-Nijerya Sivil savaşı
1967-70
1.000.000
6
İspanya sivil savaşı
1936-39
611.000
7
Vietnam savaşı
1961-75
546.000
8
Fransız Vietnam savaşı
1945-54
300.000
9
Hindistan-Pakistan savaşı
1947
200.000
10
SSCB’nin Afganistan’a müdahalesi
1979-89
300.000
11
İran-Irak savaşı
1980-88
400.000
Savaş stratejilerine göre şu anda dünya üzerindeki silahlar ve bombalar bütün Medeniyeti yok
etmeye yetecek seviyeye ulaştı. Yani olası 3. Dünya Savaşı çıkarsa insanoğlu modernleşmek adına
kat ettiği bütün mesafeyi yok ederek yolun en başına dönebilir. Atomun sakladığı gücü açığa
çıkartarak insanlığa hizmet etmeye çalışırken atom bombasının da formülünü keşfeden Albert
Einstein’in şu sözü savaşın sona ermeyeceğine dair bir kehanet gibi: “3. Dünya Savaşını Bilmem ama
dördüncüsü taşlarla ve sopalarla gerçekleştirilecek.”
 İRAN BUNALIMI VE DOĞAL GAZ VANASI!
İran’ı ne zaman ve nasıl vuracaklar(mı)?
2006 yılında İran’a karşı Amerika’nın kendi başına veya İsrail ile birlikte havadan harekete geçme
ihtimali güçlü. Ahmeninecad’ın İsrail’in yokedilmesi ve/veya Avrupa’ya taşınması yönündeki önerileri Batı
kamuoylarını bu ülkeye karşı harekete geçme senaryosuna hazırlama işine yardımcı oluyor.
İran’ın nükleer silah temin etme çalışmalarının oldukça ilerlemiş olmasından şüphe ediliyor. Hatta bazı
iddialara göre İran test etmediği nükleer silahlara sahip de olabilir. Veya test edilmemiş bombalardan elde
etmiş olması da bir ihtimal. Amerika ve İsrail çevrelerinin kanaati, bu ülkenin, İsrail’in bir hava akınıyla etkisiz
79
hale getirilen Irak’ın başına gelenlerden ders aldığı yönünde. Dolayısıyla aynı işi yapan birden fazla tesis
kurmuş ve bunları da belirli bir yere toplamak yerine ülkenin geniş bir alanına yaymış.
Böylece bir hava harekatıyla devre dışı bırakılmasının önünü almaya çalışıyor. Hatta bunların bir
kısmını yer altında ve üzerinde askeri birliklerin bulunduğu alanlarda inşa etmiş. Bu sayede Uluslararası
Atom Enerjisi Kurumu’nun teftişlerinden kurtulabiliyor. Çünkü UAEK sadece sivil bölgeleri denetleyebiliyor.
Amerika Irak’ta tam bir bataklığa saplanmış olmasına rağmen İran’a karşı hava harekatı yapmaya mecbur
hissediyor kendisini; çünkü nükleer bir İran bölgedeki siyasi yapıyı kökten etkileme kabiliyetine sahip olacak.
Nükleer bir İran varken Irak’ı bölmek zorlaşır. Irak’taki Arap devleti tamamen Tahran’ın etkisi altında
kalır. Kuveyt, Bahreyn, Umman, Katar ve hatta Suudi Arabistan gibi ülkelerin Washington ile bu kadar sıkı
fıkı olmaları kolay olmaz. Suriye’yi itip kakma ihtimalleri azalır. Hali hazırda 150 ila 200 milyar dolar civarında
net rezervi olan ve petrolden yıllık doksan milyar dolardan fazla gelir elde eden bir İran’ın nükleer güç olması
bölge siyasetini toptan etkiler.
Bu işten en fazla İsrail’in ve dolayısıyla Amerika’nın rahatsız olduğuna şüphe yok. Ancak Amerika’nın
Irak’ta saplandığı bataklık ve yaptığı rezillikler İran’ı içerden karıştırmasını hemen hemen imkansız hale
getirdi. Tam tersine, Irak hadiseleri İran’ı birleştirdi denilebilir. Ahmedinecad’ın seçilmesinde Irak’ta
Amerika’nın yaptıklarının şu veya bu şekilde etkisi olmuştur.
Amerika ve/veya İsrail İran’a karşı harekete geçme hesap ve planları içindeyken Türkiye’nin
Vaşintong’a destek verip vermeyeceği sorusu önem kazanıyor. Ankara’nın, İran’ın nükleer silah elde
etmesinden orta vadede rahatsız olmasını gerektirecek hususlar olsa bile, bunu ön plana çıkarmanın doğru
olduğu söylenemez. Ama Türkiye’nin Washington Büyükelçisinin Türkiye’nin bundan rahatsız olduğunu dile
getirmiş olması manidar. Dışişleri Bakanı Gül’ün doğrudan ve dolaylı olarak İran’a karşı Türkiye’nin
kullanılmayacağını söylediği bir dönemde üst düzey bir bürokratın bunları konuşması Amerika ile gizli bir
mutabakatın olduğu anlamına mı gelir?
Bunları bilmiyoruz. Ama bildiğimiz, AKP hükümetinin Washington’un çizgisinden çıkmasının oldukça
zor olduğudur. Yüksek cari açığın tamamen sıcak parayla finanse edildiği ve sıcak paranın da büyük ölçüde
Amerika’dan geldiği veya getirtildiği bir ortamda AKP hükümeti istese de Amerika’ya ‘hayır’ diyemeyebilir.
Dolayısıyla İran’ın Türkiye’yi rahatlatacak ve dolaylı yollardan AKP’yi güçlü kılacak senaryolara katkıda
bulunması beklenir.
Örneğin AKP hükümetinden talep gelmemesine rağmen İran’ın KKTC’yi tanıyacağını açıklaması Türk
halkını kendi yanına çeker ve AKP hükümetinin Amerika yanında yer almasını imkansız hale getirir. Irak’ta
Kürt devletine izin verilmeyeceği yönünde İranlı yetkililerin açıklamalar yapması ve Türkiye’yle işbirliğine
girişmesi aynı şekilde Türk halkının desteğini alır. Tahran yönetimi, sadece AKP hükümetinin kendilerine
fısıldadığı lafları güvence sayarak hareket eder ve Türkiye’nin Amerika’nın yanında yer almayacağını ümit
ederse yanlış yapar. Daha kapsamlı düşünmeli. (Hasan Ünal – Milli Gazete)
Ankara, “Mavi Rüya”dan uyanacak mı?
Rusya ile Ukrayna arasında yaşanan bunalım, Mavi Akım'a ilişkin endişeleri haklı çıkardı. "Mavi
Rüya"(!), kabusa döneceği uyarısını şimdiden yaptı. Avrupa tedirginlik içerisinde...
Rusya ve Ukrayna arasında yaşanan enerji bunalım, Türkiye'nin enerji geleceğini teslim etmenin ne
gibi sonuçlar doğuracağını şimdiden gösterdi. Ankara'yı uyandırması gereken, Avrupa'yı titreten gelişme
İngiliz basınının gündemine oturdu. BBC'nin Türkçe internet sitesi "www.bbc.co.uk/turkish" adresinde yer
alan basın özetlerine göre, Daily Telegraph gazetesi, "Putin Avrupa'yı titretiyor" başlıklı haberinde, "Rusya
soğuk savaş dönemini hatırlatan bir kararla Ukrayna'ya doğalgazı keserek Avrupa'yı bir enerji krizinin eşiğine
getirdi.
Rusya Avrupa'daki müşterilerine doğalgazın büyük bölümünü Ukrayna'daki boru hattı şebekesiyle
ulaştırıyor. Kriz devam ettiği sürece, doğalgaz ihtiyacının dörtte birini Rusya'dan karşılayan Avrupa'da yakıt
fiyatları artacak. Ukrayna krizinden sonra birçok ülke doğalgaz için Hollanda ve Norveç'e yönelecek. Bu da
fiyatları oynatacak" ifadelerine yer verdi.
80
Guardian gazetesi de Rusya'nın Ukrayna'ya vanaları kapamasından sonra bazı ülkelere gönderilen
doğalgaz miktarının azalmaya başladığını belirtti. Rus yetkililere göre, bu durum, Ukrayna'nın Avrupa'ya
giden doğalgazı kendi ifadeleriyle "çalmasından" kaynaklanıyor. Moskova'ya göre, Ukrayna, "hat kirası"
olarak Avrupa'ya giden doğalgazın bir bölümüne el koyuyor.
Rusya Dışişleri Bakanlığı, Ukrayna'nın Avrupa'ya giden doğalgazı kesintiye uğratması halinde bunun
sonuçlarına katlanması gerekeceği uyarısında bulundu.
Times gazetesi ise Moskova'nın doğalgazı siyasi baskı unsuru olarak kullandığı yorumunu yaptığı
haberinde, "Kremlin'in muhaliflerine göre, gaz sevkıyatının durdurulması, 2004'te Turuncu Devrim'le iktidara
gelen ve Ukrayna'yı Moskova'nın nüfuz alanından çıkarma sözü veren Batı yanlısı Yuşçenko yönetimini
cezalandırmayı amaçlıyor.
Ukrayna: Rusya şantaj yapıyor
Ukrayna, kendisine doğalgaz vermeyi kesen Rusya'yı şantaj yapmakla suçladı. Ukrayna Dışişleri
Bakanlığı'ndan yapılan açıklamada, Moskova'nın, doğalgaz vanalarını kısarak Ukrayna'da ekonomik istikrarı
yıpratma eğiliminde olduğunu gösterdiği ileri sürüldü. Açıklamada, ''Ekonomik baskı yaratma amacı taşıyan
şantaj senaryosu başladı'' denildi ve Rusya'nın uygulamaya koyduğu bu kararla, Ukrayna ekonomisini zarara
uğratma ve doğalgazın Avrupa'daki tüketicelere ulaşmasını engelleme amacında olduğu belirtildi.
70 milyonun alın teri yine 3 bin kişiye akacak mı?
Saadet Partisi Genel Başkan Yardımcısı Ertan Yülek, 2006 bütçesinde faize ayrılan paranın yanında
yatırıma ayrılan payın bütçe genelinde sadece yüzde 7 olduğuna dikkat çekerek, "Bu hükümet geldi geleli ve
gidinceye kadar ekonomi yönetimini, bütçesini IMF’ye teslim etmiştir. Hiçbir orijinal, ekonomik politikası
yoktur, olmayacaktır. Bu bütçe halktan aldığını, halka verme değil, borca verme bütçesidir" dedi.
Dün partisinin genel merkezinde bir basın toplantısı düzenleyen Yülek, 2006 bütçesini değerlendirdi.
TBMM’de 2006 yılı bütçesinin hiç de yakışık olmayan bir ağız dalaşı içinde kabul edildiğini belirten Yülek,
bütçenin aslı üzerinde hiçbir ciddi tartışmalar olmadığını belirten Yülek, 2006 yılı bütçesinin ne Başbakan ne
muhalefet başkanına yakışan bir üslup içinde argo kelimelerin çok yer aldığı bir görüşme olduğunu aktardı.
Yülek, önderlerin, halka seçtiği kelimelerde örnek olması gerektiğini, aksi halde ‘üç nokta’ diyerek, dikkatleri
oraya toplayıp birçok temel meseleleri perde arkasında bırakmanın doğru olmayacağını ifade etti. Yülek,
1995 – 96 – 97’de Erbakan’ın bütçe tenkitlerinde kimseye hakaret etmeden, rakamlarla, grafiklerle,
şemalarla, kaynaklarla, projeleriyle bütçe görüşmeleri gerçekleştirdiğini hatırlattı.
2006 yılı bütçesinin 157 milyar YTL (157 katrilyon TL) olduğunu, bunun 46 katrilyon lirasının yani, (46
milyar YTL)’si faize gittiğine dikkat çeken Yülek, bütçenin 40,5 milyar YTL’sinin maaş, ücret ve sosyal
giderlere giderken, sadece 10,7 milyar YTL yatırıma gittiğini, dolayısıyla bütçenin % 7’si yatırıma gittiğini
vurguladı. 2006 yılında toplanacak vergilerin % 11’lik artışla, 118 milyar YTL olacağını, enflasyonun % 5
olacağı 2006’da iki mislinden fazla da vergi toplanacağını anlatan Yülek, "Üstelik bu verginin % 70’i dolaylı
vergi, yani zenginin de, fakirin de, işsizin de ödediği vergidir. Sen memura, emekliye % 5 zam yapacaksın,
çiftçinin gelirini azaltacaksın, ama vergileri artıracaksın, bu mu bütçe? Bu bütçe bir "formalite bütçesi"dir.
IMF’nin dikte ettirdiği bütçedir. Bu hükümet geldi geleli ve gidinceye kadar ekonomi yönetimini, bütçesini
IMF’ye teslim etmiştir. Hiçbir orijinal, ekonomik politikası yoktur, olmayacaktır. Bu bütçe halktan aldığını,
halka verme değil, borca verme bütçesidir. Bu hükümetin bütün derdi, iç ve dış borcun faizini gününde
ödemedir" diye konuştu.
AKP döneminde en yüksek faiz ödemesi
Mecliste hükümet sözcülerinin söyledikleri ile rakamları nasıl çarpıttığını bildiren Ertan Yülek sözlerini
şöyle sürdürdü:
"Deniliyor ki, her bir puan faiz indirimi, 1,5 milyar dolar daha az faiz ödemesine sebep oluyor. Böylece
50 puanlık faiz indiriminin 70 milyar dolar az faiz ödemesine sebep olduğu söyleniyor. İlk bakışta doğru gibi
ama, 41 aylık Anasol – M döneminde 112,6 milyar dolar faiz ödenirken 37 aylık AKP hükümeti döneminde
115,6 milyar dolar faiz ödenmiştir. Eğer enflasyonu, reel faizi düşünürsen, hükümetin söylediği rakam bir
81
aldatmacadır. Üçlü koalisyon döneminde ayda 2,7 milyar dolar ödenirken, AKP döneminde bu rakam 3,1
milyar dolara çıkmıştır. Ama kötüyle kötüyü değil, iyiyle kötüyü mukayese edelim. Refahyol dönemi son on
yılın en az faiz ödenen dönemi olmuştur. 1997’de ayda 1,36 milyar dolar faiz ödenmiştir.
Sayın Erdoğan 2002’de 51,9 katrilyon TL faiz ödendiğini, 2005’te 46,4 katrilyon ödendiğini söylüyor,
Oysa 2002’de 35 milyar dolar faiz ödenmiş. 2004’te 40 milyar dolar faiz ödenmiş, 2005’in 11 ayında da 31
milyar dolar faiz ödenmiştir.
Yine Sayın Erdoğan 2,598 dolar olan Milli Geliri 5.000 dolara çıkardık diyor. 1997 – 98’de 3 bin 300
dolardı milli gelir. GSMH’yi 275 milyar dolardan 4485 milyar YTL’ye çıkardık diyor. Bu büyümeden kim
nasiplenecek? Çiftçinin, işçinin, memurun, işsizin, esnafın geliri mi arttı? Hayır.
70 milyon 3 bin kişiye hizmet ediyor
Türkiye’de 80 milyon banka hesabı var. 3 bin kişinin bankalardaki hesabı tüm mevduatın % 30’unu
ihtiva ediyor. Yani 70 milyon insan 3 bin kişiye hizmet ediyor. Sayın Başbakan, dün vatandaş bir simit
yerken, şimdi yanında bir çay içebiliyor diyor. Yani millet hala simit ve çaya mahkûm. Esasında insanlar
eskiden yediği simidi bile şimdi ağız tadıyla yiyemiyor.
Asgari ücretle alınacak şeylerin hesabı da bir çöküntünün belirtisi. Çiftçi ne hale geldi bilmiyor. Bakınız
traktör satışlarındaki artış, 2 – 3 yılın beklentisi sonucu ortaya çıktı. Ama 2 yıl evvel 55 ton buğdayla, 1
traktör alınırken, şimdi 90 ton buğdayla 1 traktör alınıyor.
Üç yıl evvel 5 kg buğdayla, et – mazot alınırken, şimdi 8 kg buğdayla 1 litre mazot alınıyor. İki yıl evvel
5 kg portakal ile 1 litre mazot alınırken, şimdi 20 kg portakalla 1 litre mazot alınıyor. Refah yol döneminde
asgari ücretle 42 mutfak tüpü alınırken, şimdi 11 tüp alınıyor.
Sayın Başbakan ülkede 3 milyon işsizin simit alacak parası yok, nüfusun % 35’inin geliri geriye gitmiş.
Dün bir simit alan çiftçi şimdi onu da alamıyor.
Türkiye’nin teslim alındı mı?
Hükümet ile TÜSİAD arasında geçtiğimiz günlerde yaşanan gerginlik sırasında gözler önce borsaya,
sonra da döviz ve faize çevrildi. Çünkü Türkiye’nin geçmişte yaşadığı bir tecrübesi vardı; Bülent Ecevit
Başbakanlığındaki hükümet ile Cumhurbaşkanı Sezer arasında yaşanan gerginlik sonrası Türkiye çok ciddi
bir ekonomik krize girmiş, döviz deyim yerindeyse patlamış, faizler fırlamış, borsada hiç tahmin edilemeyen
gelişmeler yaşanmıştı.
Bu tecrübeyi bilenler, hükümet/TÜSİAD gerginliğinden de böyle bir tablo beklediler. Ama nedense bu
defa geçmişte yaşandığı gibi olmadı, sıcak para ülkeyi bir gecede terk etmedi, döviz ve faizler bu gerginliği
pek umursamadı.
Hükümet üyelerine sorarsanız, bunu ülkede sağlandığı iddia edilen istikrar ortamına bağlıyorlar. Ben
bu görüşe katılmıyorum. Hükümet ile TÜSİAD arasında yaşanan siyasi gerginliğin ekonomiye
yansımamasını,
aslında
ekonominin
dümeninin
hükümetin
elinde
olmadığının
göstergesi
olarak
yorumluyorum.
Türk ekonomik sistemi, dış güçler tarafından teslim alınmıştır. Hükümet ekonominin işleyişinde ve karar
mekanizmalarında olması gerektiği gibi aktif değildir.
Türkiye’nin bankaları birer ikişer yabancı şirketler tarafından satın alınmakta, finans sektöründe kontrol
yabancılara geçmektedir. Borsada işlem gören önemli hisselerin çoğunluğu da yabancıların elinde
bulunmaktadır.
Özelleştirmelerden aslan payını da yabancı şirketler almakta; Telekom, cep telefonu şirketi, petrol,
demir-çelik, elektrik gibi stratejik alanlarda yabancıların ağırlığı giderek artmaktadır.
Ecevit hükümeti döneminde yaşanan siyasi kaynaklı krizin anında ekonomiye yansıması, sıcak
paranın güven sorunu yaşayarak ülkeyi terk etmesi aslında, Türkiye’nin ekonomisi üzerinde karar verici
konumda olduğunu da gösteriyordu. Çünkü yabancılar ekonomik işleyişi etkileyemedikleri ve ne olacağını
kestiremedikleri için risk almayarak çareyi ülkeyi terk etmekte buluyorlardı.
Ama bu defa siyasi kaynaklı bir kriz karşısında geçmişte gösterdikleri tepkiyi göstermediler. Yabancı
82
yatırımcılar hemen hiç tedirgin olmadı, paralarını dövizde, faizde, borsada tutmaya devam ettiler.
Bu durum karşısında sevinmek mi, yoksa endişe mi duymak gerekir?
Ülkemizin bir ekonomik krize girmemesi elbette olumlu bir gelişmedir ama Türkiye’nin kendi ekonomisi
üzerindeki hâkimiyetini kaybettiğinin bu kadar net bir biçimde ortaya çıkması da oldukça endişe vericidir.
Bankacılık sistemindeki yabancı payının artması, Türkiye’nin finans sektöründeki etkinliğini
kaybetmeye başladığının göstergesidir. Finans sektöründe söz sahibi olamayan bir ülke, ekonomisinin
rotasını nasıl istediği yöne çevirebilir, bu mümkün müdür?
Hükümet ile TÜSİAD arasındaki siyasi kriz, ekonomiye yansımadı, çünkü Avrupa Birliği uyum
sürecinde çıkartılan yasalarla ekonominin yönetimi iktidarın elinden çıktı. Bu nedenle beklenen kriz çıkmadı,
borsa, döviz ve faiz siyasi gerginliği umursamadı.
Burada çok tehlikeli bir unsuru da göz ardı etmemek gerekiyor. Ekonominin rotasını elinde bulunduran
dış güçler, kendi istedikleri zamanda Türk ekonomisine diz çöktürme gücünü de ellerinde tutuyorlar. Türk
ekonomisi bugünkü haliyle her türlü sabotaja açıktır.
Bu durumu kabul etmek mümkün değildir. Ekonominin yönetiminin dış güçlerin etkisine açık hale
getirilmesi, beraberinde ülkemizin de teslim alınmasının yolunu açacaktır.
Mevcut iktidar ülkemizi böylesine tehlikeli bir yola sokmaktadır. Siyasi gerilimin ekonomiye
yansımamasını kendi başarısı imiş gibi gösteren iktidar, aslında ayakları altından halının çekildiğini
görmezden gelmektedir.
Küreselleşme çağında işgaller eskisi gibi tankla tüfekle yapılmıyor, çok uluslu şirketler vasıtasıyla ve
ekonomik alanda gerçekleşiyor. Çok uluslu şirketlerin saldırısıyla karşı karşıya bulunan ülkemizin ekonomik
bağımsızlığı da tehdit altında… Ekonomik bağımsızlığı elinden alınan bir ülkenin siyasi bağımsızlığı da
tehlikeye girmez mi?
Oyak ne kadar milli kaldı?
Türkiye’nin tek entegre yassı çelik üreticisi olan Erdemir’in dünyanın en büyük demir çelik tekellerinden
Mittal ve Arcelor’un safdışı edilerek OYAK’a satılmış olması bazı çevrelerden olumlu tepki almıştı. Bu
tepkinin temelinde ise ‘milli çıkarlar’ın korunduğu ve yabancı ‘sermayeye peşkeş çekilmediği’ gerekçesi
yatıyordu.
Financial Times bile Türk Silahlı Kuvvetleri’nin çok büyük ve etkin katılımcı şirketinin ihaleyi
kazandığını, işletmeyi stratejik önemi nedeniyle yabancılara bırakmadığını iddia ediyordu.
Oysa bu bir yanılgıydı. ‘Ulusal sermaye’ OYAK’ta uluslar arası sermayenin tekelci kapitalist
şirketlerinden birisiydi.
Yabancı ortak arıyordu! ‘Kızı istemeye gelene kapı kapatılır mı’ diyerek pazarlıklar yapıyordu.
Erdemir’deki hisselerinin yarısını yabancılarla paylaşmakta bir beis görmüyordu. Görmesine de zaten
gerek yoktu ki!
Sanki TÜPRAŞ’I sadece Koç aldı, sanki Telekom Oger’e gitmedi?
Ancak, OYAK da çok iyi bilmektedir ki, Erdemir, kar eden bir kurumdur. Kendi alanında piyasayı
belirleyen tekel konumuna yakın bir konumda duran bir işletmedir. Erdemir’in alınması geleceğe yönelik
yatırımdır. OYAK’a göre ise gelecek uluslar arası tekellerle girilecek ilişkilerdir.
Kuruluşundaki ‘sosyal’ amaç nedeniyle olsa gerek, pek çok vergiden muaf tutulan; Koç ve Sabancı’dan
sonra bu ülkenin en büyük üçüncü sermaye grubu haline gelen OYAK ‘milli’ olma vasfını aslında çoktan
kaybetti.
200 bin ortağına sırtını yaslayarak sürekli ‘sahte fedakârlık’ numaraları çeken OYAK’ın pek çok yerli ve
yabancı sermaye grubu ile ortaklığı bulunmakta ve neredeyse girmediği sektör yok gibi.
Ermeni soykırımını kabul eden ve ABD’de Ermenilere soykırım (!) nedeni ile mahkeme kararı
kesinleşmeden ödeme yapmayı kabul eden Axa, Oycem, Dupont, Uniroyal, Agrichem ve Crompton FMC gibi
çokuluslu şirketler. Son olarak ise Erdemir ihalesini aldıktan sonra hisselerin yarısını sattığı müstakbel ortağı
Arcelor.
83
Arcelor dedik; işte burada bir ayrıntı var ki, OYAK’ın ne kadar milli olduğunu gözler önüne seriyor.
OYAK, bilindiği gibi Renault’un yüzde 49 ortağı. Yüzde 51 hisse ise Renault’ta. Dolayısıyla Türkiye’deki
yönetim gücü de haliyle Renault’ta. Ve, Renault dünya markası olmasına rağmen ‘milli’ kimliğini ısrarla
korumayı sürdürüyor.
Nasıl mı?
Türkiye’de otomobil üretimi yapan Toyota, Ford, Hyundai Assan gibi şirketler üretimde kullandıkları
sacı ‘çok iyi bir üretici’ olan Erdemir’den alırken, OYAK Renault sacı Fransız sermayeli Arcelor’dan alıyor.
İşe bakın ki, şimdi Erdemir’i alan OYAK, Arcelor ile ortaklık kuruyor.
Şimdi burada duralım ve şu soruya cevap bekleyelim; OYAK grubu, Erdemir’den OYAK-Renault’a sac
satabilecek mi? Ya da Renault ‘İlle de Arcelor sacı’ diye tutturursa ne olacak?
Aslında cevap belli; OYAK, bu şirketler ne kadar milli ise o kadar milli.
Sonuç olarak; bundan sonra ‘Erdemir elden gitti’ diye ortalığı kimse ayağa kaldırmaz!
Türk Metal Sendikası’nın Ereğli Şube Başkanı İlhan Erdoğ bile bakın neler diyor: “Direksiyon OYAK’ta
olduktan sonra muavin kim olursa olsun, bizim için sıkıntı olmaz. Erdemir işçisi önce sendikasına sonra da
işverenine güveniyor
Gerisini artık varın siz düşünün!..
OYAK’ın vatanseverliği(!) fazla uzun sürmedi
Milleti aldattılar mı ?
İhale öncesi ‘Millî zenginliklerimizi satmayalım, satacaksak da yabancılara gitmesin!’ şeklinde
açıklamalar yaparak bir taraftan kamuoyuna ‘Rahat olun’ mesajları veren, diğer taraftan da ‘ulusal sermaye’
vurgusu yapan OYAK, ihale sonrasında aldığı hisselerin büyük bir kısmını yabancı bir şirket olan Arcelor’a
sattı.
Gazi Üniversitesi Öğretim Görevlisi Prof. Dr. Aziz Konukman, “Türkiye’deki stratejik şirketlerin dışarıya
verilmesi beraberinde yabancı hâkimiyetini de getirecektir. Bu ise pazar payının birebir satın alınması
demek. Çünkü çok uluslu şirketlerin izledikleri politika budur. Bu satıştan sonra bu eğilim daha da tehlikeli
sinyaller veriyor” dedi. RESUL SERDAR ATAŞ / İSTANBUL
Erdemir’in yüzde 49,29’unu ihaleyle 2 milyar 960 milyon dolara alan OYAK Grubu, Erdemir’den aldığı
hisselerin yüzde 20,5’ini dünyanın en büyük ikinci çelik şirketi olan Arcelor’a sattı. Türkiye’nin en stratejik
şirketlerinden biri olan Erdemir’in hisselerinin bir kısmının milli kimliğe sıkça vurgu yapan OYAK aracılığıyla
yabancılara verilmesi tepkiyle karşılandı.
Milli vurgu köprüyü geçinceye kadar mı?
Özelleştirme İdaresi Başkanlığı (ÖİB) tarafından hisselerinin yüzde 49,29’u ihaleyle satışa çıkarılan,
Türkiye’nin tek entegre yassı çelik üreticisi olan Erdemir için en yüksek teklifi sunarak OYAK Grubu satın
almıştı. ÖİB’nin Erdemir’in satışını gerçekleştirdiği ihale öncesi OYAK ısrarla ‘Milli tez’e vurgu yaparak,
‘Cumhuriyetin bin bir fedakârlıkla kurduğu mali değerleri satmayalım, satacaksak da en azından yabancılara
gitmesin’ diyerek özelleştirmeler sonucunda Cumhuriyet’in kurduğu mali değerlerin yabancılara gitmesine
karşı örtülü bir kampanya başlatmıştı. İhalenin nihayetinde ise OYAK, Lüksemburg merkezli dünya devi
Arcelor’un da aralarında bulunduğu rakiplerinin önüne geçerek Erdemir hisselerinin yarısına yakınını satın
almıştı.
Yerli şirketlerin yabancılara satılması yabancı hâkimiyetini getirir
Gazi Üniversitesi Öğretim Görevlisi Prof. Dr. Aziz konukman, Erdemir’in yabancılara verilmeyeceği
yönünde kamuoyuna verilen mesajlara rağmen, çaktırılmadan bu son derece stratejik şirketin yabancılara
verildiğini belirterek, "Zaten hükümet de özelleştirmeler konusunda kamuoyunun taşıdığı duyarlılıktan
yoksun. Ama sendikalar bu konuda çok hassas. Çünkü Türkiye’deki stratejik şirketlerin dışarıya verilmesi
beraberinde yabancı hâkimiyetini de getirecektir. Bu ise pazar payının birebir satın alması anlamına
gelecektir. Çünkü çok uluslu şirketlerin izledikleri politika budur. Bu satıştan sonra bu eğilim daha da tehlikeli
sinyaller veriyor" dedi.
84
Özelleştirmelerde yabancı parmağı var
Türkiye’de yerli şirketlerin tek başına büyük ölçekli şirketleri satın alamayacaklarını hatırlatan
Konukman, "Türkiye’deki yerli bir şirketin bu ölçekteki büyük şirketleri tek başına alması da imkânsızdı
neredeyse. Biz bu nedenden dolayı tüm özelleştirmelere karşıydık. Sonuçta tüm özelleştirmelerin bir
kısmının şu veya bu şekilde yabancılara gideceği belliydi. Her halükarda yabancılar bacadan girmiş oluyor"
şeklinde konuştu.
Hedefleri, Müslüman-Türk egemenliği
Araştırmacı-Yazar Yılmaz Dikbaş ise ortada ülke servetinin yerli firmalar eliyle dışarıya satılması
şeklinde bir tezgâhın döndüğünü kaydederek, "Bu olaylar şöyle okunmalıdır: Bütün yeraltı ve yer üstü
zenginlikler Türk halkının elinden alınmak isteniyor. Bunun için de zaman zaman sanki bazı ülke servetlerini
yerli insanlar veya yerli şirketler alıyormuş gibi bir görüntü veriliyor. Ama olay derinlikli olarak incelendiğinde
her halükarda bu işin arkasında yabancıların olduğu görülecektir" dedi.
Filistin de böyle elden gitmişti
Mevcut durumu Filistin’e benzeten Dikbaş, "Siyonistler Filistin topraklarını almak istediklerinde bunu
Osmanlı sultanı Abdülhamit’e iletmişlerdi. Abdülhamit ise bu isteği kati bir dille reddetmişti. Her halkın
satılmışları vardır. Siyonistler Abdülhamit’ten Filistin topraklarını alamayınca bazı Filistinli satılık Araplardan
Filistin topraklarını almalarını istemişlerdi. Hatta bu adamlara finansal kaynak sağlamışlardı ve bu anlaşmalı
Araplar Filistin topraklarını yavaş yavaş almaya başlamışlardı. Görünürde bir Arap’ın diğer bir Arap’tan
toprak alması vardı. Daha sonra da Siyonistler bu satılmış Araplardan Filistin topraklarını alıp İsrail devletini
kurdular. Bu senaryo hep aynı şekilde tekerrür eder" yorumunda bulundu.
Yerli şirketler dışa bağımlı
Türkiye’de bir yerli şirketin diğer bir şirketi almasına bazılarının yabancılar almadı diye sevinmesinin bir
yanılgı olduğuna dikkat çeken Dikbaş, şöyle konuştu: "Türkiye’deki büyük şirketler dışarıdaki şirketlerin yerli
uzantısıdır. Alınan mallar yerli şirketler vasıtasıyla yabancılara devredilir. Hedef, Müslüman Türk halkının
elindeki her şeyi almak ve nihayetinde ise bu toprakları Müslüman Türk kimliğinden soyutlamaktır. Bakın,
sadece üretim şirketleri değil, aynı zamanda tüketim merkezleri de birer birer yabacılar tarafından alınmaya
başlandı. Tek tek ağaçlara bakarsak ormanı göremeyebiliriz. Asıl proje bu topraklardan Müslüman Türk
egemenliğini yok etmektir. Bu durum ülkeyi yönetenlerce de desteklenmektedir. Çünkü bugün hükümet de
özelleştirmeden yanadır."
Birileri geliyor… Birileri gidiyor… Türkiye’de neler oluyor?..
Çağımız dünyası çok çabuk değişiyor, gelişiyor, yeniden yapılanıyor…
Kanaatimce; yakın gelecekte bu değişim ve gelişmelere ayak uydurabilenler ayakta kalacak, diğerleri
elenecektir. Meseleye çok yukarıdan bakıldığında apaçık görülüyor ki; sosyalizm çöktü, kapitalizm can
çekişiyor… Dünyamız değişiyor ve yeniden yapılanıyor…
Geleceğin dünyası yeni bir dünya düzenine doğru gidiyor ve bu düzen Batı dünyasının öngördüğü
veya hayal ettiği dünya olmayacak. Aksine, bizim kırk yıllık araştırmalarımızın sonuçlarına göre “Adil Düzen”
çerçevesinde yapılanacak ve şekillenecek...
Erbakan Hocamız ile yıllarca yaptığımız ve yine Hocamızın ‘TESBİT-TEŞHİS-TEDAVİ’ kelimeleriyle
çok veciz bir şekilde özetlemiş olduğu “Adil Düzen Çalışmaları” bunun böyle olacağını, bizim açımızdan
bakıldığında ilmî olarak ortaya koymuştur. Nitekim, Muhterem Hocamız geçenlerde Ankara’da yeni ESAM/
Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Merkezi’nde yapmış olduğu ‘tarihî konuşması’nda bu gerçeği bir kere daha
Türkiye’ye ve bütün dünyaya hatırlatmış oldu.
Ülkeyi yönetmek mi, pazarlamak mı?
Dünyadaki olaylar hızla değişip gelişiyorken, Türkiye’deki gelişmeler de baş döndürücü bir seyir takip
ediyor... Öyle görünüyor ki, yeni yıl ile birlikte önümüzdeki aylar çok hızlı ve önemli gelişmelere gebe.
Bunların emarelerini hep beraber dikkatle izliyor, bu arada değerlendirip yorumlamaya çalışıyoruz.
Gelişmelerle ilgili olarak her kafadan bir ses yani farklı bir yorum çıkıyor.
85
Medyaya intikal eden değerlendirme ve yorumların çok dar, sığ, yetersiz, hattâ maksatlı olduğu ve
daha çok bir şeyleri gizlemeye matuf bulunduğu apaçık görülüyor.
Ama çağımız iletişim şartlarında her konuda olduğu gibi, dikkatleri çekmeye çalıştığım bu alanlarda da
artık mızrak çuvala sığmıyor. En sade insanlar bile gerçekleri görebiliyor.
Yukarıda dediğim gibi; dünya değişiyor, gelişiyor… Bu arada insanların idraki de değişip gelişiyor…
Artık insanları eskisi kadar kolay bir şekilde kandırmak ve yönlendirmek mümkün olmuyor.
Yazımın başında “Birileri geliyor… Birileri gidiyor” üst başlığını kullandım. Bu başlığı kullanırken ne
demek istiyorum? Kısaca özetleyeyim.
Sayın Başbakan ülkeyi yönetmeyi bırakmış, vaktinin çoğunu ülke dışında geçiriyor, hep bir yerlere
‘gidip-geliyor’ ve üstüne vazifeymiş gibi asıl görevi olan ülkeyi yönetmekten ziyade, ‘ülkeyi pazarlama’ işiyle
meşgul!.. Bu yüzden de, “Sayın Başbakan, vakit bulursa, arada sırada da Türkiye’ye de uğruyor!” esprileri
yapılmaya başlandı…
Bu arada, diğer gitmeleri bir yana, Başbakan Erdoğan’ın özellikle en son ‘ABD’ye gidişi’ ve orada nasıl
karşılandığı hafızalarda tazeliğini koruyor…
Mevlâm nice şerleri hayreyler ABD’den gelip-giden çok. Önce ABD Dışişleri Bakanı Condoleezza Rice
ülkemize geldi…
Bilahare, Kara Kuvvetleri Komutanımız Yaşar Büyükanıt ABD’ye gitti… ABD Ankara eski Büyükelçisi
Eric Edelman ülkemizden gideli çok oldu ama Yaşar Paşa onunla da görüştü!..
Nihayet, özellikleriyle onu pek aratmayacak gibi görünen ‘mikser’ yani ‘karıştırıcı’ lakaplı yeni Ankara
ABD Büyükelçisi Ross Wilson geldi… Wilson, gazetemizin geçen gün işaret ettiği üzere, ‘Soros’un adamı’
şüphelerini taşıyor ve 2000–2003 yıllarında görev yaptığı Azerbaycan’da iç kargaşa çıkartarak Aliyev’i
köşeye sıkıştırmaya destek verdi… Ne dersiniz; şimdi sıkıştırma sırası
Türkiye’de mi?..
Ve son olarak Amerika’dan FBI Başkanı Robert Mueller ve CIA Başkanı Portes Goss, peş peşe,
‘görüşmeler yapmak’ üzere Ankara’ya geldiler… Ne dersiniz; kapalı kapılar ardında neler görüşüyorlar?..
Bence, Türkiye için hiç de iyi şeyler görüşmüyorlar… Ama Allah’tan hayırlısı…
Diğer gelip-gidenler bir yana… Son olarak 18–19 Aralık günleri NATO Genel Sekreteri Jaap de Hoop
Scheffer geldi. Neden geldi? Afganistan’daki ISAF operasyonu, NATO-AB-Türkiye savunma işbirliği ve Irak
konularını görüşmek üzere geldi…
Yukarıda isimlerini saydığım zevatın ülkemize gelip-gitmeleri hiç de hayırlı gelişmelerin habercisi gibi
görünmüyor. Nitekim Almanya mahreçli son haberler, bu gelip-gitmelerin komşularımız İran ve Suriye’ye
yapılması düşünülen saldırılarda Türkiye’nin desteğini istemeye yönelik olduğu iddia ediliyor…
Ne diyelim? Allah’tan hayırlısını dilemekten başka yapacak bir şey yok.
Nitekim Cenabı Allah Kur’an-ı Kerim’de; “Onlar mekr (yani plan-proje) yapar, Allah da mekr yapar ve
Allah mekr yapanların hayırlısıdır.” (Âli İmran, 3/54) buyuruyor… 56
Türkiye’ye ABD’den diplomatik trafik hızlandı
Rice ve Straw yine geliyor !.
Türkiye, Cumhuriyet tarihinde dış politika alanında en yoğun baskı dönemini yaşıyor. Son iki yıldır bir
yandan ABD, diğer yandan AB’nin yetkilileri Türkiye’ye geliş gidişlerini sıklaştırdı. Özellikle son dönemlerde
üst düzey yetkililerin de ziyaretlerinin artması dış politika konusunda Türkiye’nin tam bir abluka altına
alındığının göstergesi olarak nitelendiriliyor.
Şimdi de CIA ve FBI başkanlarından sonra ABD’nin en önemli isimlerinden Dışişleri Bakanı
Condolezza Rice’ın ve İngiltere Dışişleri Bakanı Jack Straw’ın Türkiye’ye ziyaret planı dikkat çekiyor. Rice’ın
bu ziyaret ile ABD’nin yeniden 1 Mart tezkeresi hadisesini yaşamak istemediği belirtiliyor. Ankara yeni yılın ilk
aylarında çok önemli iki konuğu ağırlayacak. Son dönemde Suriye’ye hedef alan ABD hazırladığı plana
56
R. Nuri Erol – Milli Gazete
86
Türkiye’yi ortak etmek amacıyla iki önemli adamını Ankara’ya göndermişti. Önce FBI Başkanı Robert S.
Mueller ve CIA Başkanı Porter Goss’un görüşmelerinden yeterince tatmin olmayan ABD şimdi de Dışişleri
Bakanı Condolezza Rice’ı Türkiye’ye gönderiyor. Rice’ın ziyareti ile ABD’nin olası bir 1 Mart tezkeresi
hadisesini yaşamak istemediği ve bu yüzden her şeyi garanti altına almak istediği ifade ediliyor. Kritik
ziyaretin Şubat ayı başlarında yapılması bekleniyor. Diğer yandan ziyaretin Suriye’den sonra diğer bir önemli
konusunun ise İran olduğu vurgulanıyor. İran konusunda da Türkiye’nin tavrını yeterli görmeyen ABD, Rice
aracılığı ile bu konuda da Türkiye’ye baskı yapacak. Bu yöndeki en önemli işaret ise geçen günlerde İsrail’in
Jerusalem Post Gazetesi’nde yayınlanan bir haber oldu. Haberde ABD’nin 2006’da İran’a saldırmayı
planladığı, bunun için de Türkiye’den askeri üs talep ettiği ifade edilmişti. Başkentin önemli diğer konuğu ise
İngiltere Dışişleri Bakanı Jack Straw. Straw ise AB, Irak, İran, Suriye ve diğer bölgesel sorunların yanı sıra
görüşmelerinde artık Kıbrıs konusunda gereken noktanın konulmasını ve Türkiye’nin ek protokolde verdiği
taahhütleri gerçekleştirmesini isteyecek. Straw da Ocak ayının sonlarında Türkiye’de olacak.
Enerji diplomasisi
Rusya ile Ukrayna arasında doğalgaz fiyatı yüzünden çıkan anlaşmazlığın perde arkasında müthiş bir
“stratejik akıl” yatıyor. İki ülke arasındaki anlaşmazlık basit bir fiyat tartışması gibi gözükse de, olayın
yankılarına bakıldığında Rusya’nın enerji silahını akıllı bir şekilde “dış politika aracı” olarak kullandığı
görülmektedir.
ABD’nin Afganistan ve Irak işgallerinden sonra Rusya kendisini “kuşatılmış” hissediyordu. Amerika’nın
Büyük Ortadoğu ve Küresel Balkanlar projeleriyle hem Ortadoğu’da hem de Orta Asya ve Kafkaslar’da
önemli etkinlik alanları elde etmeye başlaması uzun süredir Rusya’yı rahatsız ediyordu. Avrupa Birliği
ülkelerinin de ABD’nin dümen suyunda hareket etmesi, Rusya’nın tedirginliğini artırıyordu.
Rusya Devlet Başkanı Putin, bu kuşatılmışlık içinde çok stratejik bir adım atarak elinde tuttuğu
“doğalgaz silahını” uluslararası ilişkilerin odağına oturttu.
Rusya ile Ukrayna arasındaki doğalgaz gerginliği, Ukrayna’dan daha fazla Avrupa ülkelerini
telaşlandırdı. Çünkü Avrupa ülkeleri doğalgazlarının büyük bölümünü Rusya’dan ve Ukrayna üzerinden
almaktadır. Rusya’nın böylesine stratejik bir hamle yapabilecekleri hiç akıllarına gelmemişti. Aslında Ukrayna
ile olan gerginlik, büyük oranda Avrupa ülkelerine verilmek istenilen mesajları taşımaktadır.
Putin bu hamlesiyle, Rusya’nın küresel sistemde hâlâ çok önemli bir aktör olduğunu hatırlatmıştır.
Rusya’nın elinde tuttuğu doğalgaz gücünün istenildiğinde nasıl tehlikeli bir silaha dönüşebileceği de böylece
ortaya çıkmıştır.
Avrupa ülkeleri Rusya ile Ukrayna arasında patlak veren doğalgaz krizinden kendi paylarına, “aslında
enerji konusunda Rusya’ya ne kadar bağımlı oldukları dersini” almışlardır. Sanayisini ve pek çok alandaki
enerji ihtiyacını doğalgaza bağlayan Avrupa ülkeleri, şimdi yaptıkları hatayı nasıl telafi edecekleri sorusunun
cevabını aramaya başladılar.
Aynı hatayı yapan ülkelerden biri de ne yazık ki, Türkiye… Belki de Rusya ile Ukrayna arasındaki kriz
uzlaşma ile sonuçlanmasa ve Rusya doğalgazı kesseydi, Türkiye çok ciddi bir enerji sıkıntısıyla yüz yüze
gelecekti.
Türkiye doğalgaz ihtiyacının neredeyse yüzde 70’ini Rusya’dan sağlıyor. Ukrayna ve Bulgaristan
üzerinden gelen Batı Hattı ile 9.4 milyar metreküp, Karadeniz’in altına döşenen borularla sağlanan Mavi
Akım ile de 3.1 milyar metreküp gaz çekiliyor.
BOTAŞ’ın verdiği bilgilere göre, Türkiye Rusya’dan aldığı doğalgaz’ın 11.3 milyar metreküpünü elektrik
üretiminde, 3.4 milyar metreküpünü sanayide, 3.6 milyar metreküpünü konutlarda ve geri kalanını da gübre
üretiminde kullanıyor.
Türkiye’nin elektrik üretmek için Rusya’dan doğalgaz alması ve enerji konusunda yabancı bir ülkeye
böylesine bağımlı hale gelmesi, ulusal güvenliğimiz için de tehdit edici bir unsur olarak değerlendirilmelidir.
Türkiye mutlaka enerji politikasını yeni baştan gözden geçirmeli, tek bir ülkeye bağımlı kılacak
projelerden vazgeçmeli, doğalgazın yanı sıra, nükleer enerji ve hidrojen enerjisi başta olmak üzere enerji
87
kaynaklarını çeşitlendirmelidir.
Küreselleşme sürecinde enerji artık kilit bir faktör haline gelmiştir. Enerji kaynaklarına sahip olan
ülkelerin etkinlikleri de artmaktadır. Bugün Rusya sahip olduğu doğalgaz enerjisi gücünü kullanarak yaptığı
bir hamleyle oyunun kurallarını koyma gücüne sahip olduğunu göstermiştir.
Rusya’nın enerji üzerinden yaptığı hamle, aynı zamanda Türkiye’nin “enerji koridoru” rolünün altını bir
kez daha çizmiştir. Türkiye enerji koridoru rolünü iyi oynayabilirse geleceğe yönelik önemli kazanımlar elde
edebilir.
Rusya’nın enerji diplomasisini iyi yürütmesi ve bir dış politika aracı olarak akıllıca kullanmasından
Türkiye’nin de kendi dış politika perspektifi açısından alacağı önemli dersler bulunmaktadır.
Türkiye ne yazık ki, ne jeostratejik konumunu kullanabilmektedir ne de küresel sistemde
oynayabileceği rolün ağırlığının farkındadır…
Türkiye ne Avrupa Birliği’nin bekleme odasında on yıllarca beklemeye muhtaçtır, ne de Rusya’nın
doğalgazına umut bağlayarak geleceğini Putin’in iki dudağı arasına teslim edebilecek kadar aciz bir ülkedir…
Rusya, stratejik bir hamle yaparak küresel düzene çomak sokmuş, küresel oyunun aktörlerine adeta
meydan
okurcasına,
“beni
hesaba
katmadan
hiçbir
plan
yapamazsınız”
Peki, Türkiye, küresel düzene karşı stratejik derinliği olan bir hamle yapabilecek
midir? 57
mesajı
vermiştir.
( AKP hükümetiyle
ve bu köle zihniyetine hayır!.. Ama Milli Görüş ve Kuvay-ı Milliye düşüncesiyle evet!..)
 KIBRIS; SATRANÇ TAHTASI VE STRATEJİ HATASI
Kıbrıs'ta dönen dolapları dış güçler ve işbirlikçiler çeviriyor.
• Bir kaç haftada KKTC'de hükümet yıkıldı, yenisi kuruldu. Buraya kadar normal; ama hükümetin nasıl
bozulduğu ve yeni hükümetin nasıl kurulduğu incelenince ortaya pis kokular çıkıyor.
Bozulan hükümet CTP ile DP arasında bir koalisyondu.
2003 yılı Aralık ayı sonlarında oluşturulan bu hükümet 2004 referandumuna ülkeyi götürmüş ve geçen
yıl yapılan Cumhurbaşkanlığı ve parlamento seçimlerinin ardından iki parti arasında tekrardan kurulmuştu.
DP'nin lideri Serdar Denktaş, CTP'ninki ise cumhurbaşkanı seçilinceye kadar Mehmet Ali Talat idi. Şimdi
Ferdi Sabit Soyer yürütüyor.
Koalisyon Kıbrıs meselesi konusunda çapraz partilerden oluşmuştu. Serdar Denktaş 'milli' tarafı
oynuyor; buna karşılık CTP, Türkiye'ye adeta meydan okuyan bir anlayışı temsil ediyordu. Ama KKTC iç
siyasetinde var olan bazı özel şartlar sebebiyle bu iki partinin koalisyon kurması pek de anormal değildi.
Nitekim 1990'lı yılların ikinci yarısında da koalisyon kurmuşlar; fakat pek başarılı olamamışlardı. Gerek o
zaman gerekse 2003'de yapılan koalisyonların Serdar Denktaş sebebi açısından UBP lideri Derviş
Eroğlu'nun yönetim anlayışıydı ve Talat da bu anlaşmazlığı kendi lehine ustaca kullanmıştı.
Yani KKTC'de milletvekillerinin seçildikleri partilerinden istifa ettikleri ilk defa meydana gelen bir hadise
değildi. Daha önce de olmuştu. Fakat her defasında KKTC'deki iç siyaset bunu belirlemişti. Bu defa AKP
hükümetinin oradaki yapıyı baştan aşağıya tanzim etmeye çalıştığı dikkati çekiyor ve bu yüzden de gerek
Türkiye'de gerekse KKTC'de olup bitenlere karşı şiddetli bir tepki var.
AKP'nin bir genel başkan yardımcısının, milletvekilleriyle Kıbrıs'ta ve Ankara'da görüşerek onları
partilerinden istifa etmeye uğraştığı; bu operasyon için ayrıca KKTC'deki Din İşleri Dairesi Başkanı Ahmet
Yönlüer'in fiilen görev aldığı; görüşülen milletvekillerine pek çok menfaat ve hatta para teklif edildiği; sonuçta
UBP (Ulusal Birlik Partisinden üç ve DP'den de bir milletvekilinin 'ikna' edildiği anlaşılıyor. Özgürlük ve
Reform Partisi adında yeni bir parti kuran bu milletvekilleri Ferdi Sabit Soyer'in başkanlığındaki CTP ile
koalisyona girdiler. Koalisyonun ana gayesi ise Kıbrıs meselesine çözüm bulmakmış. Bu bilgilerden
hareketle şu soruları sormak gerekiyor. Güneyde Papadopoulos 'teslim'den başka hiçbir şeyi kabul
etmeyeceğini defalarca söylediğine ve Annan Planı'na bile 'hayır' dediğine göre, hangi çözüm için uğra-
57
Dr. Abdullah Özkan – Milli Gazete
88
şılacaktır? AKP'nin böyle bir çözüm işini zorlamaya neden ihtiyacı oldu? Daha doğrusu, Serdar Denktaş
bugüne kadar CTP liderliğindeki hükümetin gidişatına ve yapmak istediklerine büyük ölçüde destek
olmuşken, onu hükümetten tasfiye etmenin amacı ne olabilir?
Papadopoulos'un Türkiye'nin AB çizgisinden uzaklaşmasına alet olmayacakları yani Türkiye'nin
müzakere sürecini (!) veto etmeyeceklerini söylemeye başlaması neye işaret etmektedir? AKP öncelikle
Maraş'ın kapalı bölgesini Rumlara vermeyi ve Gazi Mağusa limanının denetimini de AB'ye vermeyi içeren
planı devreye sokmak istemekte; ama seçim yılına girilmişken bunu yapamayacağını düşünerek, bu kirli işi
KKTC'deki bir hükümete mi havale etmeye çalışmaktadır?
Ali Babacan’ın durup dururken yılsonuna kadar Kıbrıs meselesinde önemli ilerlemeler olacağına dair
açıklamaları bundan mı kaynaklanmaktadır?
Öte yandan, Türkiye'nin AB sürecinin Kıbrıs meselesi dışındaki pek çok konudan dolayı her halükarda
tıkandığı ortadayken, AKP Kıbrıs'ta bu denli tavizkar bir tavrı neden sürdürmektedir? Ama bilmeleri gereken
bir şey var ki, Türk milleti bu işi yakından takip ediyor ve Kıbrıs'ın, ucuz taktiklerle elden çıkarılmasına izin
vermeyecektir. Geçen sene Yunanistan'da yayımlanan To Vima gazetesine bir Yunan yorumcu yazdığı
analizde, AKP'nin Kıbrıs'ı gönlünden çıkardığını; ancak elden çıkarması için bazı taktiklere ihtiyacı olduğunu
yazıyordu. Ne kadar da haklıymış...
Kıbrıs'ta Denktaş'sız dönem başlıyor!?
• KKTC Cumhurbaşkanı Mehmet Ali Talat, yeni kurulan Cumhuriyetçi Türk Partisi-Özgürlük ve Reform
Partisi (CTP-Özgür Parti) koalisyonunun bakanlar kurulunu onayladı. Talat, 13 Eylül'de hükümeti kurmakla
görevlendirdiği Başbakan Ferdi Sabit Soyer'in sunduğu bakanlar kurulu listesiyle ilgili önceden bilgi sahibi
olduğunu belirterek, "Bu listeyi onaylıyorum. Hayırlı olmasını diliyorum" dedi. Cumhurbaşkanı Talat, yeni
hükümetin Başbakan Yardımcısı ve Dışişleri Bakam Turgay Avcı'nm da eşlik ettiği Soyer'e Kıbrıs Türk
halkının yeni süreçte ciddi bir varlık mücadelesi ortaya koyması gerektiğini hatırlatarak, bu konuya özel önem
verilmesi tavsiyesinde bulundu. Kamu yönetiminde verimin artırılması gerektiğine de işaret eden Talat, Kıbrıs
Türk halkının kendi iradesiyle kendi geleceğini belirlemeyi sürdüreceğini ifade etti. (a.a)
Serdar Denktaş, Kıbrıs'taki Krizin Perde Arkasını Yorumluyor
Kıbrıs'ta din-siyaset koalisyonu kuruluyor
Milletvekili transferleriyle kurulan Özgürlük ve Demokrasi Partisi'nin oluşumunda AKP'nin rolü
olduğunu iddia eden Serdar Denktaş "Kıbrıs'ta din ve siyaset bir araya geldi" diyor.
KKTC'de yaşanan siyasî çalkantıda koalisyon dışında kalan DP Genel Başkanı Serdar Denktaş partisi
ve CTP'den milletvekili transfer edilerek Özgürlük ve Demokrasi Partisi'nin kurulmasında AKP Genel Başkan
Yardımcısı Şaban Dişli'nin rolü olduğunu, Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'ın da isminin kullanıldığını
açıkladı.
"Kıbrıs'ta ilk kez din ve siyaset bir araya geldi" diyen Denktaş, hükümetin bozulmasının ardından
Türkiye'deki askeri yetkililerin de kendisini aradığını, ancak AKP hükümetinden kimsenin aramadığını belirtti.
Serdar Denktaş, ortağı olduğu CTP-DP koalisyonunun bozulmasına neden siyasi krizin perde arkasını
şöyle değerlendirdi:
Kıbrıs'ta bir hükümet devam ederken, başka partilerin milletvekilleriyle temas kurulup istifa ettirilerek
hükümet bozuldu. O milletvekillerine parti kurdurulup yeni koalisyon oluşturulacak. Türkiye'deki Güneş Motel
olayının tıpatıp aynısı, kirli ve çirkin bir oyun. Bunların toplanma yeri de Sâlamis Bay Oteli.
Cumhurbaşkanı Talat da son derece rahatsız. "Elimde olsa istifayı kabul etmezdim" diyor. Tüm
muhalefet partileri boykot kararı aldık. Transferle oluşan, partiyle hükümet kurarlarsa sine-i millet noktasına
gideceğiz.
AKP Genel Başkan Yardımcısı Şaban Dişli bu işin içine bulaştırıldı. Bu milletvekilleri Türkiye'de
onunla buluşmuş. Adaya döndüklerinde de "Ankara bizi ikna etti" aç taptılar. Kıbrıs'taki genel kanaat de
Şaban Bey'in Başbakan Erdoğan'ın çok yakını olduğu, ona sormadan nefes bile almayacağı. Herkeste
Başbakan'ın bilgisi ve onayı olduğu, aksi halde böyle çalışmanın yürütülemeyeceği kanaati hâkim.
89
• AKP Gibi Parti Olacak: Kıbrıs'ta bugüne kadar birbirine hiç bulaştırılmayan dinle siyaset bu sefer
bulaşmış durumda. Kıbrıs'taki Din işleri Başkanı Ahmet Yönlüer'in girişimiyle din-siyaset koalisyonu
kuruluyor. CTP'nin hükümet ortağı olacak yeni partinin kuruluşuna bu müftü, "AKP gibi dini ve milli duyguları
bütünleştiren bir parti de burada oluşacak" diyerek fiilen aracı oluyor. Bu kişi yemin ederek "Erdoğan ve AKP
bunu istiyor" diyor. Yine Erdoğan'ın adını kullanarak işadamlarından parasal imkânlar sağlıyor.
• Askerler Aradı: Yurtdışındayken hükümetten atılan biri olarak aramayı değil aranmayı bekledim.
Askerler aradı. Ama ne Erdoğan, ne de Gül aradı. Hepsiyle kişisel temasım var, aramalarını beklerdim.
• Taviz mi Verilecek? Başbakan Ferdi Sabit Soyer, "Ekim'de Kıbrıs'la ilgili gelişmeleri engelleyeceği
için hükümeti bozduk" diyor. AB Dönem Başkanı Finlandiya'nın Maraş'ın Rumlara iadesi, Magosa Limanı'nın
BM ya da AB egemenliğinde kullanıma açılması önerileri var. Bunlara karşı olduğumuz biliniyor. Ama
Kıbrıs'ta bunu kabul edecek hükümet yoktur. Demek ki farklı bir şey pişirilecek.
Hükümeti yıkmak için 600 bin dolar rüşvet teklif ediliyor!
Serdar Denktaş’ın ortaya attığı iddialar şöyle: Bizim diyanet işleri Başkanı (Ahmet Yönlüler)
milletvekillerine istifa etmeleri çini para teklif etmiş.
Nasıl Yani?
Yani bizden birine, örneğin istifa etmesi halinde 600 bin dolar teklif etmiş. Teklifi kabul
etmeyenler anlatıyor. Serdar Denktaş’ın bu sözleri karşısında donup kalıyorum.
Olaya bakın. Diyanet İşleri Başkanı koalisyon ortağı milletvekiline istifası için 600 bin dolar
teklif ediyor.
Niye?
Hükümetin düşürülmesi için. İnsanları iyi ahlaka, İslam’a davet eden bir din adamı, hükümet
düşürmek için milletvekiline rüşvet teklif eder mi?
Serdar Denktaş “600 bin dolar teklif etmiş” diye üsteliyor. KKTC Müftüsü (Diyanet İşleri
Başkanı) Milletvekillerimizi heyecanlandırıcı teklifler yapıyor.
Ne tür heyecanlar yani...
Bir milletvekiline 600 bin dolar. Bize anlatıyorlar. Hatta bizim milletvekili bize Annem hasta
diyerek Türkiye’ye geliyor. Sonra öğreniyoruz Ankara’da ve istifa etmiş.
Aldatılmak isteniyoruz!
"Devlet Bakanı Ali Babacan'ın, 'Her türlü formülü görüşmeye hazırız' demesi, Türkiye'nin
pazarlık gücü yoktur anlamına geliyor. 'Barış, uzlaşma istiyoruz, aman uzlaşalım' demek yeterli
değildir. Şimdi taviz dönemine geldik. Son olarak Kıbrıs'ta bir operasyon yapılmıştır. Biz buna 'müftü
operasyonu' diyoruz. Müftü, (KKTC Din İşleri Başkanı Ahmet Yönlüer), Başbakan Recep Tayyip
Erdoğan'ın adını ve dini etkinliğini kullanarak KKTC'de son operasyonu yapmış, taviz konusunda
dikkatli olan Demokrat Parti'yi koalisyondan çıkartmıştır.
Yeni bir hükümetle taviz verilme yönüne gidileceğine inanıyoruz. Bunu önlemenin tek yolu
vardır. Erdoğan, 'müftü denilen adam benim sözcüm değildir, benim adımı kullanamaz, ben bu operasyonun içinde yokum demelidir. Adalet ve insaf adına bunu kendisinden bekliyoruz." Kıbrıs Türkünün, Annan Planı'na "evet" dedirtilerek bir kez kandırıldığını ve bunun cezasını çekmeye devam
ettiğini savunan Denktaş, ikinci kez aldatılmayı önlemenin herkesin görevi olduğunu söyledi.
ULUSLARARASI Lions Dernekleri Yönetim Çevresi'nin, Galatasaray Üniversitesi Aydın Doğan
Salonu'nda düzenlediği Lions Düşünce Platformu'nda konuşan KKTC 1. Cumhurbaşkanı Rauf
Denktaş, Başbakan Tayyip Erdoğan'ın 20 Temmuz’da KKTC Müftüsü Ahmet Yönlüer'in kızının
düğününe katıldığını anlattı. Rauf Denktaş "Bu müftü çıkıp Erdoğan adına konuştuğunu söylüyor.
Onun telkinleriyle köylerde Ulusal Birlik Partisinden istifalar ortaya çıktı. Erdoğan çıkıp, 'Kıbrıs
Müftüsü yalancının tekidir ve siyasete karışarak mesleğini lekelemiştir' diye açıklama yapmalıdır."
Ülkenin yüzde ikisi Yahudilerin!
Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nin Ekonomi ve Turizm Bakanı Derviş Kemal Deniz, İsrailliler ve
90
İngiliz asıllı Yahudilerin KKTC'de aldıkları toprakların oranı İngilizleri geçti ve ülkenin yüzde 2'sine
ulaştı" dedi. Yahudilerin ardında Rumların olduğundan şüphelendiğini belirten Deniz "Bu tehlikeyi
Meclis'te de dile getirdim.. Ama koalisyonun büyük ortağı Cumhuriyetçi Türk Partisi bunu
önemsemedi dedi.”
KKTC'de kasıtlı kriz çıkarılıyor!
CTP-DP koalisyon hükümetinin sona ermesiyle Kuzey Kıbrıs'ta yine hareketli ve bir o kadar şaşırtıcı
günler yaşanıyor. Çünkü kurulması muhtemel olan yeni hükümetin meşruiyetini zedeleyecek pek çok iddia
bugünlerde Kuzey Kıbrıs halkının gündemine yerleşmiş durumda. Nitekim ani bir kararla UBP'den 3 ve
DP'den ayrılan 1 milletvekilinin kurdukları yeni parti siyasetin tansiyonunu iyice artırdı. Ara seçimlerle birlikte
sandalye sayısını 25'e yükselten CTP, artık UBP ve DP olmaksızın hükümeti kurabilme imkanına sahip. İstifa
eden milletvekilleri Türkiye tarafının baskıları ve iddia edildiği gibi herhangi bir menfaat karşılığı mı istifa
yoluna başvurdular? Yoksa tamamen hür iradeleriyle mi bu kararı verdiler? Türkiye'den bir siyasi yetkilinin
istifalarla ilgisi var mı? Kıbrıs'ta yeni bir çözüm arayışına engel olabilecek siyasi merkezler bu yolla saf dışı
bırakılmak mı isteniyor?
Çarpıcı iddialar gündemi sarsıyor!
UBP Genel Başkanı Hüseyin Özgürgün ise partisi üzerinde bilinçli bir saldırı olduğu
düşüncesinde. Özgürgün, üç milletvekilinin ayrılışının arkasında AKP'li bir yetkilinin bulunduğunu
iddia ederken söyle devam etti:
"İstifa eden milletvekilleri Türkiye'ye gidip gelerek ikna edilmişlerdir. Burada istifaları için
büyük meblağlardan bahsediliyor. Eğer böyleyse bu çok çirkin bir davranıştır. Müftü (Ahmet Yönlüer)
bu işin içerisindedir. Kaldı ki bir zamanlar Türkiye her şeyimize karışıyor diyenler bugün tam teslim
olmuşlardır. Bu gayretler milliyetçilerin mekanizma dışı bırakılmasıyla da ilgilidir. Acaba Kıbrıs'ta yeni
ve farklı bir çözüm mü planlanıyor? Bu istifaların sebepleri yakın bir zamanda aydınlanacak ve Kuzey
Kıbrıs halkı tepkisini, tavrını sert bir biçimde gösterecektir."
Kıbrıs'ta AKP emriyle hükümet darbesi yapılıyor!
KIBRIS konusu AKP iktidarının büyük dertlerinden biri. AB ile olan ilişkilerde onları en çok zorlayan
konu. Ellerinden gelse Kıbrıs'ı bugün elden çıkaracaklar. Peki bu nasıl olacak?
Rum tarafı ile birleştirip, bizi Yunan egemenliğine sokacaklar.
Bu, uzun vadeli plan ve AB bunu istiyor. Kısa vadelisi ise Türk limanlarını Rum gemilerine,
havaalanlarını Rum uçaklarına açmak...
Ve Kıbrıs Rum yönetimini devlet olarak tanımamız dayatılıyor!
AB bizden bunları istiyor. Rum yönetimi ile her türlü sorunu gidermemiz gerektiğini de açık açık
bildiriyor.
AKP hükümeti bunları yapmasına yapacak da, o zaman Türk milleti ayağa kalkacak. Kıbrıs'ı
satmak kolay değil! AB bastırır, ABD bastırır, hatta KKTC'deki bizim "Türklerin" bir bölümü bastırır
ama faydasız.
"O Türklerin" derdi, Rum tarafıyla birleşip ceplerine AB pasaportu koyabilmek!
KKTC Cumhurbaşkanı Rauf Denktaş bu olayın farkındaydı ve direndi. Rumlara böyle ödünler
vermenin, onlarla birleşmenin ulusal çıkarlarımıza aykırı olduğunu yıllarca savundu.
AKP, sonunda Denktaş'ı safdışı bırakmayı başarıyor!..
Kıbrıs’ta hükümeti oluşturan koalisyonun küçük partisi buna engel oluyordu. AKP hükümeti
onun da çözümünü buldu. Koalisyondan bazı milletvekillerini istifa ettirip hükümeti bozdu.
Peki bu nasıl oldu? İddialara göre, Kıbrıs'ın bizdeki Diyanet İşleri Başkanlığı'na eşdeğer olan
makam devreye sokuldu. Birkaç milletvekiline bir milyon dolardan fazla para verildi, istifa etmeleri
sağlandı ve hükümet bozuldu.
Amaç tümüyle AKP güdümünde yeni bir hükümet kurulmasını sağlamak ve KKTC'de dikensiz
gül bahçesi yaratmak...
91
Ve sonra da bizimkilerin Türkiye'de "evet" diyemeyeceği her AB ödününü yeni KKTC hükümetine
verdirmek. . .
Ve karşı çıkanlara, "Bize ne kardeşim, KKTC bağımsız bir devlettir ve bu kararları onların
hükümeti almıştır" deyip Türk milletini kandırmaya kalkışmak! Oyun bu kadar basit.
Cumhuriyet Gazetesi'nin Ankara Temsilcisi Mustafa Balbay, köşesinde ilginç bir konuya değindi. Bir
AKP milletvekili defalarca Kıbrıs'a gidip bu "hükümet ayarlamalarını" yapmış ve açığa çıkmamak için
otellerde takma isimle kalmıştı.
Cumhuriyet'in dünkü manşetinde Bahadır Selim Dilek konuyu belgeledi:
"Gizli operasyon. AKP milletvekili Şaban Dişli, Kıbrıs'taki hükümet darbesini takma isimle
kaldığı otelden yönetti. AKP'nin dış ilişkilerden sorumlu Genel Başkan Yardımcısı Dişli, Erdoğan'ın
talimatının ardından Salamis Bay Oteli'nde karargâh kurdu. Yaz boyunca çeşitli zamanlarda geldiği
otelde Şaban Bobel, Şaban Bolek, Şaban İpek adlarıyla kayıt
yaptırdı. Temas kurduğu
milletvekillerinden bazılarıyla otelde, bazılarıyla dışarıda görüştü..."
Böylece hükümeti bozdular. Ortalıkta bugüne kadar yalanlanmayan haberler dolaşıyor.
"Bazı KKTC milletvekillerine ahlaksız teklifler yapıldığı, sorumlusunun (aracılık yapanın) müftü
olduğu, istifa eden bir milletvekiline 600 bin, bir diğerine 400 bin dolar ve bakanlık teklif edildiği..."
Bu işlerde adı geçen müftü Ahmet Yönlüer, Recep Tayyip Bey'in yakın dostu!
KKTC küçücük, dünyada bizden başka hiç kimsenin tanımadığı bir devlet. Bizim yavru vatan! Türkiye
için önemi çok büyük. Oraya her yıl oluk oluk para akıtıyoruz. Fakat gelin görün ki, Türkiye'deki siyaset
yozlaşmasını, parayla milletvekili transferlerini şimdi yavru vatana, hem de AKP hükümeti eliyle taşıyoruz...
Ve Kıbrıs'ta AKP'ye dikensiz gül bahçesi yaratabilmek için hükümet darbesi yaptırıyoruz!
Darbeler ille de silahla olmuyor. Böyle Ankara'dan yönetileni de var!
Oyuna bakın siz! AB uğruna, AB korkusuna, Türk milletini güya kandırıp Kıbrıs ödünlerini
kendi adamlarına kurduracakları yeni KKTC hükümetine verdirecekler!
Ağustos ayında İstanbul'da yapılan Formula yarışında kupayı, reklamı olsun ve tanınsın (!) diye
Mehmet Ali Talat'a verdirdiler, uluslararası federasyondan anında 5 milyon dolar ceza yediler.
Ödül töreninde bile çuvallayanlar, bakalım paralı hükümet darbesi sonrasında ne yapacaklar, AB'ye
hangi Kıbrıs ödünlerini kurduracakları yeni hükümet eliyle verdirecekler!
Hiç kuşkum yok... Yunanistan ve Kıbrıs Rum hükümeti, AKP'nin kendilerine altın tepside
sunduğu bu olanaktan zevkle, ellerini ovuşturarak izliyor.
Kesintiye uğramasın ve olumlu sonuçlansın diye kiliselerde dua ediyor.
 TÜRKİYE KAOSA SÜRÜKLENİYOR!
Fener Rum Patrik’i Bartholomeos, ayin için Amerika’ya davet edildi
ABD, Patrik’i BOP için hazırlıyor
Fener Rum Patrik’i Batrholemeos, Amerika Başpiskoposluğu’nun davetlisi olarak vaftiz bayramı
ayinini yönetmek için Amerika’ya gitti. Her yıl Türkiye’de gerçekleştirilen İsa Mesih’in vaftiz günü
kutlamasının bu yıl Patrik Bartholemeos’un yöneteceği bir ayinle Amerika’nın Florida sahilinde
kutlanacak olması kuşkuyla karşılandı.
Patrikhane konusunda kapsamlı araştırmalarıyla gündeme gelen Araştırmacı-Yazar Aytunç
Altındal ise ayinin Amerika’da yapılacak olmasını Amerikan-Rus kapışması şeklinde yorumlayarak,
“Türkiye ile bunun bağlantısı ise Amerika’nın BOP çerçevesinde bu patrikhaneyi Rusya’ya karşı
kullanmak istemesidir” dedi.
Fener Rum Patrikhanesi Patrik’i Barthelemeous, Ortodokslar tarafından 6 Ocak’ın Mesih İsa’nın vaftiz
günü olarak kabul edilmesi dolayısıyla düzenlenecek töreni yönetmek için Amerika’ya gitti.
Mesih İsa’nın vaftiz günü Ortodoks kilisesi tarafından her sene 6 Ocak’ta ayinlerle kutlanıyor. Ortodoks
inancında yer alan, Mesih’in Ürdün nehrinde vaftiz olduğu günün anısına ve onu temsilen göl ve nehirlere
92
yakın olan kiliselerde kutsal haç suya atılır ve orada hazır bulunan gençler haçı sudan çıkarmak için
yarışırlar.
ABD davet etti
Amerika Başpiskoposluğu ve cemaati patrik Barthelemeous’u Mesih İsa’nın vaftiz bayramı için
Amerika’ya davet etmişti. Patrik bu davete uyarak ABD’ye hareket etti. Patrik’in 6 Ocak’ta yöneteceği büyük
ayinin akabinde kutsal haç Florida sahilinden denize atılacak. Ancak her yıl Türkiye’de gerçekleşen bu ayinin
bu yıl ABD’de yapılacak olması çeşitli kuşkulara neden oldu.
Rusya’ya gözdağı
Patrikhane ve Hıristiyanlık inancı konularında kapsamlı araştırmalara imza atan Araştırmacı-Yazar
Aytunç Altındal ise bu olayın Amerika’nın Rusya’ya verdiği bir gözdağı olarak anlaşılması gerektiğini
belirtiyor.
Altındal, dinen Patrik’in istediği yerde bu günü kutlayabileceğini, bu ayinin bin yıldan beri tekrarlanan
bir ayin olduğunu kaydederek, “Amerika bu ayini Florida’da yaptırarak Rusya’ya bir gözdağı veriyor. Bunun
Türkiye ile doğrudan bir bağlantısı yok. Özellikle de son doğalgaz krizinden dolayı Amerika böyle bir
girişimde bulundu. Patrikhanenin Rusya’ya karşı kullanılması BOP’UN bir parçası. 6 Ocak Protestanlar,
Katolikler veya Anglikanlar tarafından değil, yalnızca Ortodokslar tarafından kutlanır. Türkiye ile bunun
bağlantısı ise Amerika’nın BOP çerçevesinde bu patrikhaneyi Rusya’ya karşı kullanmak istemesidir. Çünkü
Türkiye’de ki Ortodoks sayısı 2 bin, Rusya’daki Ortodoks sayısı 220 milyon.”
Teslimiyet devlet politikası olabilir mi?
"Türkiye'nin Avrupa Birliği macerası ile ilgili stratejik karar, 1999 yılında Cumhurbaşkanı
Süleyman Demirel, Başbakan Bülent Ecevit ve Başbakan Yardımcısı Mesut Yılmaz tarafından verildi.
Bu karar, dönemin Genelkurmay Başkanı Org. Hüseyin Kıvrıkoğlu tarafından da paylaşıldı ve
desteklendi."
Foreign Affairs dergisinde Türk Silahlı Kuvvetleri'nin Avrupa Birliği''ne bakışıyla ilgili konu ile ortak bir
makaleleri yayınlanan Ersin Aydınlı, Nihat Ali Özcan, Doğan Akyaz'ın tespitlerine göre, Türk Silahlı
Kuvvetleri, uzun süredir mücadele verdiği İslamcı ve Kürt ayrılıkçı hareketleriyle başa çıkma konusunda,
Türkiye'nin AB üyeliğini en iyi strateji olarak görüyordu.
Fikret Bila'nın makaleden çıkardığı özete göre, Türk Silahlı Kuvvetleri'nin "Neden AB?" sorusuna
bakışı şöyleydi:
"TSK’nin bu kararı, ordunun bir asır boyunca desteklediği modernizasyon sürecinin son
aşamasının AB üyeliği olduğu düşüncesiyle uyumluydu.
Genelkurmay Başkanlığı, belirsiz ve tehlikeli de olsa AB üyeliğine giden yolun Türkiye'nin
büyük sorunlarından bazılarına çözüm olabileceği görüşündeydi. (Kürt sorunu, yükselen İslamcılık,
Yunanistan'la kötüleşen ilişkiler. Kronik ekonomik sorunlar, Irak''ta ABD politikaları konusundaki
anlaşmazlıklar, Türkiye'nin Avrupa Güvenlik ve Savunma Politikasının dışında tutulması olasılığı gibi
sorunlar) TSK''da, Kürt ayrılıkçılığı, Marksist eylemler, radikal İslamcılık, ultra milliyetçilik gibi
tehditlerin onlarca yıl geçmesine karşın yok edilememiş olması nedeniyle doğan yorgunluk."
Oysa Türk Silahlı Kuvvetleri'nin AB üyeliğinin devlet politikası haline getirilmesine dayanak olarak
gösterdiği iddia edilen gerekçelerin hiçbiri geçerli değildir.
Zira modernizasyon sürecinin dayandığı noktanın, egemenliği Avrupa''ya teslim etmek olduğu,
bağımsız bir ülkenin silahlı kuvvetlerinin düşüncesi olamaz. Zaten bu karar demokratik bir karar de değildir,
apaçık bir dayatmadır!
Ayrıca, modernizasyonun götürdüğü noktanın teslimiyet olduğunu öngören bir anlayıştan medeniyet
diye söz edilemez!
Bizce bu karar, Türkiye''de, Türkiye'nin karar mekanizmaları tarafından verilmedi! Türkiye'nin karar
mekanizmaları, kendilerine önerilen ve hatta dayatılan bu sözde stratejiyi, Türk halkına rağmen uygulamak
kararı aldı sadece!
93
Sözde strateji diyorum, çünkü milli egemenliği sona erdirmek kararından strateji diye söz edilemez.
Olsa olsa buna teslimiyet kararı denilebilir!
Türkiye'nin iradesi demek, Türk halkının iradesi demektir ve bu iradenin eksik ve hatta yalan-yanlış
verilerle oluşması, iradenin de sakatlanması demektir. Kısacası, Türkiye'nin AB''ye katılım konusunda net bir
iradesi oluşmamıştır.
Atatürk''ün kurucusu olduğu Türkiye Cumhuriyeti''ne kazandırdığı kuruluş felsefesinin, AB''ye girişle
birlikte değiştirilmek istendiği, ancak, "Egemenlik kayıtsız şartsız Türk Milleti'nindir" ilkesi ile yetişmiş Türk
subaylarının ve Türk gençliğinin, egemenliğin AB''ye teslim edilmesine şiddetle karşı çıktığı ortadadır.
Suat İlhan'ın belirttiği gibi, "Atatürkçülük; altı ilkesine taban oluşturan tam bağımsızlık, millet
egemenliği, hukukun üstünlüğü ve ulus devlet genel ilkelerine dayanır."
Emekli orgeneral ve eski Jandarma Genel Komutanı Şener Eruygur, konuyla ilgili olarak bize şu
açıklamaları yapmıştır:
"AB''ye katılmak teorik olarak bir devlet politikası olabilir. Ancak, TC'nin kuruluş felsefesine aykırı, TC'yi
asli dayanaklarından, hayat damarlarından koparıcı bir yolda ilerlediği açık olan bir maceranın devlet
politikası olarak kabulü uygun olamaz. AB'nin dayatmacı talepleri sebebiyle Türkiye'nin AB''ye katılım
politikası yürütülemez hale gelmiştir. AB'nin talepleri sebebiyle, başlangıçta kurgulanan çağdaşlaşma projesi
uygulama alanında esaret projesi haline getirilmiştir. Büyük Türk ulusunun tek seçeneği bu olamaz.
Düşüncelerimizi bu şekilde ifade ederken, Atatürkçü dünya görüşünün çok önemli bir yanının
doğruluğunu da teyit etmiş bulunuyoruz. Bu önemli yan ''Tam Bağımsızlık'' ülküsüdür.
''Çağın değişimi'nin tam bağımsızlık ülküsünde değişiklik gerektirdiği düşüncesine katılmıyorum.
Atatürk''ün ifade ettiği gibi, ''bağımsızlık bizim karakterimizdir.''
Anlaşılıyor ki, AB üyeliğini devlet politikası olarak belirlemek ve bu düşünceyi dış politikanın merkezine
oturtmak yanlış olmuştur."
Amerika’nın
ambargo
uyguladığı
Küba
ile
Bolivya
işbirliği
anlaşması
imzaladı
ABD’ye ilk darbe Latin Amerika’da sol ve merkez-sol partilerin iktidara gelmesi ABD’nin Küba’yı izole
etme politikasına darbe vuruyor. Uruguay, Brezilya ve Arjantin hükümetleri Castro’ya sırt
çevirmezken, Venezüella lideri Hugo Chavez Castro’nun en önemli müttefiki haline geldi.
Bolivya’da iki hafta önce yapılan seçimlerden zaferle ayrılan sosyalist Evo Morales, ilk yurt dışı gezisi
için Küba’yı tercih etti.
Küba Devlet Başkanı Fidel Castro ve Bolivya’nın yeni Devlet Başkanı Evo Morales, Küba’nın başkenti
Havana’da önceki gün yaptıkları görüşmeden sonra iki ülke arasındaki işbirliğinin arttırılmasını planladıklarını
duyurdu. Bolivya’nın 49 yaşındaki lideri basın toplantısında 79’undaki Castro’ya bakarak, “Bu görüşme
haysiyet ve istiklal savaşçısı iki nesil arasında gerçekleşti” dedi.
Liderler; Bolivya ve Küba arasında eğitim, enerji ve sağlık alanında işbirliğini içeren bir bildiri imzaladı.
Morales, ocak ayında Avrupa, Çin, Güney Afrika Cumhuriyeti ve Brezilya’yı ziyaret edecek.
Latin Amerika’da sol ve merkez-sol partilerin iktidara gelmesi ABD’nin komünist Küba’yı izole etme
politikasına darbe vuruyor. Uruguay, Brezilya ve Arjantin hükümetleri Castro’ya sırt çevirmezken, Venezüella
lideri Hugo Chavez Castro’nun en önemli müttefiki haline geldi. Karay ip’teki küçük ada ülkeleri de Küba’yla
siyasi ve ekonomik ilişkilerini geliştirdi.58
AB’nin Kıbrıs ‘askeri’ tatbikatı...
MILEX 2005, 22 Kasım–01 Aralık 2005 tarihleri arasında, Brüksel’den yürütülen bir masa başı askeri
tatbikat. Tatbikat senaryosu gereği, harekâtın operasyon karargâhı Fransa’daki Mont Valerien kışlası, kuvvet
karargâhı da Almanya’nın Ulm kışlası olarak belirlenmiş... Avrupa Birliği’nin Güvenlik Komitesi’nin talimatları
doğrultusunda hareket edecek AB Askeri Komitesi’nin çekirdek ülkeleri zaten, Fransa, Almanya, İtalya ve
İngiltere olarak sıralanıyor. Şimdi sıkı durun, eğer hazırlıklarını tamamlarsa, Yunanistan da 2008 yılında, AB
58
Arslan Bulut /Yeni Çağ / 01 Ocak 2006
94
ordusunun çekirdek ülkesi olacak. Diğer AB üyesi ülkelerin orduları, kısa bir zaman içinde NATO’suz Avrupa
Ordusu oluşturmaya dönük bu projede çekirdek ülkeler ile eşgüdümlü olarak operasyonlara katılıyorlar…
Bu senaryo size bir yerlerden tanıdık geldi mi... Hedef Kıbrıs...
Aslında senaryoda adı geçirilen
Atlantia adası Kıbrıs’tan başka bir yer değil... Bu tür bir senaryonun Kıbrıs benzeri sorunlu bir bölgeye dönük
olması, bir tesadüf olarak değerlendirilebilir mi... Demek... Avrupa Birliği’nin, Kıbrıs Rum yönetimini, tüm
Kıbrıs’ın yasal hükümeti olarak tanıyıp AB üyeliğine alması da planlı bir girişim... Bugüne kadar söylenenler,
Kıbrıs’ın AB üyeliğinin adadaki sorunu hızlandırıcı bir etki yapacağı yönündeydi... Bunun böyle olmadığını,
aradan geçen süre içinde anlamış bulunmaktayız. Arkasına AB’yi alan Rum yönetiminin, KKTC’den gelen
tüm uzlaşma girişimlerini reddediyor olması, Mehmet Ali Talat gibi Rumlarla yakın işbirliğine çok yatkın bir
politikacıyı bile çileden çıkartıyorsa varın, durumu siz anlayın...59
Siyaset ve asalet
Şu soruya verilecek pek çok cevap olmalı: Türkiye’de siyaset neyi kaybetmiştir ki, bu denli
sıradanlaşmış ve çorak bir tarlaya dönüşmüştür.
Modern tarihin akışında iki önemli gelişmenin altı çizilir; Fransız ve Rus devrimleri. Aralarında ne tür
yakınlık ve farklılıklar olduğu konumuz değil. Ama her ikisinin de çok önemli bir sonucu vardır: Asaletin
tasfiye edilmesi. Burada kastedilen, basitçe hanedanların iktidardan indirilmesi değil; bugünün dünyasını
şekillendiren bir zihinsel değişim ve dönüşümdür.
Kuşku yok ki çürümüş ve içi boşaltılmış, üzerinde “kadim gelenek”ten hiçbir esinti taşımayan, zamanın
üzerinde bıraktığı tortulardan ibaret bir asaletin böyle bir sonu yaşaması mukadderdi. Ama bu durum, tarihi
“asalet ve ona savaş açan güçler” ekseninde okumamıza engel değil.
Cumhuriyetin kuruluşunu da Türk Devrimi olarak tanımlayanlar vardır. Bu tanım tartışmaya açık olsa
bile, burada da diğer devrimlere benzer bir tasfiyenin varlığı açıktır. Ancak imparatorluk zihniyle
kavranabilecek bir var oluşun, ulus devlet bünyesinde merkezi konuma sahip olması zaten mümkün
olamazdı.
Cumhuriyetin ilk yılları, dimağında en azından “asalet”ten bir parça taşıyanların olduğu bir dönemdi.
Ancak zihinleri “geçmiş”ten arındırma projeleri hızlı işledi, zaten kırık dökük olan kaleleri birer birer devirdi.
Bugün çaresizlik içindeki devlet ricali, bazı “sorunlar” ın varlığını kabul ettiğini ilan ediyor. Oysa tıpkı
Abdullah Öcalan’ın öykündüğü devrimlerde olduğu gibi, PKK’nın varlık sebebi de aynı savaşın bir başka
cephede ilanından başka bir şey değildi. Türkiye’yi yönetme iddiasında olanlar bunu anlamadılar,
anlayamadılar. Onların, kendi ürettikleri sözde asalete hürmet edeceklerini, ona bağlı kalacaklarını gerçekten
düşündüler mi bilmiyoruz. Ama şundan eminiz ki, kendi kullandıkları bir silahın, zamanın akışında bu kadar
hızla geriye dönüp kendilerini vuracağını belki de hiç düşünmemişlerdi. O yüzden PKK’nın kendi etkinlik
alanında elde kalan birkaç çürümüş kaleyi nasıl yerle bir ettiğini elleri kolları bağlı seyrettiler. Şimdi “sorun”un
varlığını kabullenmeyi marifet diye yutturmaya çalışıyorlar.
PKK sadece bir örnek. Ortada böyle bir anlayışın asla kavrayamayacağı derinlikte bir büyük mesele
var. Her şeyden önce giderek kıskacına daha çok girdiğimiz çatışma; sanıldığı üzere küreselcilikle ulusçuluk
arasında cereyan etmiyor.
Bu çatışma, tarih boyunca asaleti yok etmek üzere hareket eden güçlerin, kendi zihinsel
bozukluklarıyla oluşturdukları “sahte seçkinler” i daha da egemen kılma arayışı.
Ulusçuluğun ya da ulus devlet modelinin buna karşı direnecek gücü yoktur, olamaz da. Çünkü o da bir
dönem bu “sahte seçkinler” in kullandığı bir araçtan başka bir şey değildi.
Şimdi önce Afganistan’ı, ardından Irak’ı ve bugün İran’ı konuşurken, bu sözlerin ne anlamı var diyenler
olabilir.
Sadece şu söylenebilir. Asaletini kaybeden bir siyasetten neler bekleyebileceğinizi bir kez daha
gözden geçirin. Çünkü asalet; asıldır, bir işin ruhudur, özüdür, safiyetidir.
59
Ardan Zentürk / Star / 02 Ocak 2006
95
Etrafınıza bir bakın. Bunlardan bir eser var mı?
Bizim gözümüze sadece iş bitirici, kotarıcı, becerikli, babalar gibi satıcı birtakım adamlar çarpıyor. Siz
ne görüyorsunuz?
AKP-CHP KAOS koalisyonu
Siz daha önce böyle bir örnek gördünüz mü bilmiyorum. Ama galiba CHP’nin yaptığı muhalefetin
muhtevası, en çok Başbakan Erdoğan’ı memnun ediyor olmalı.
Uzun bir bütçe maratonu sona erdi. Hemen herkes bütçe tartışmalarının çok sert geçtiğini söylüyor.
Peki bu tartışmalardan akıllarda kalan ne? El-kol hareketleri üzerinden bir zamanların en çok seyredilen
dizisi Bizimkiler’ in "Katil" tiplemesini andıran diyaloglar. Bir de onları çılgınca alkışlayan milletvekilleri. Peki
Türkiye’de olup bitenle ilgili ne söylendi, üzerimize adım adım giydirilen "ekonomik operasyon"un kodları
üzerinde neler konuşuldu. Kocaman bir hiç.
CHP, kendisine gösterilen alanda muhalefet yapıyormuş gibi görünmekten çok memnun. Çünkü Deniz
Baykal çok iyi biliyor ki, bugün uygulanan programa temelde karşı çıkma ya da eleştirebilme şansı yok. Bu
programın sahipleri, AKP’nin hükümet olması kadar, CHP’nin muhalefet olmasını da tasarladı. Ne
Erdoğan’ın, ne de Baykal’ın bu sınırların dışına çıkabilmesi mümkün değil.
Bir yandan "kadehli" görüntülerle "gelişerek değişen" çağdaş yüzünü gösteren AKP; diğer yandan
CHP’nin din-laiklik ekseni üzerinden attığı eşsiz paslarla şovunu sürdürüyor. Elbette sürecek. Çünkü
paylaşım böyle. Kemal Derviş’in oluşturduğu çatıyı korumak iki tarafın da görevi. AKP, toplumun geleneksel
ekonomik direnç noktalarını kırmak, "borsa" ve benzeri araçlar üzerinden sisteme entegre etmek için eşsiz
bir koridor. CHP ise bu duruma karşı çıkması muhtemel kesimlerin tepkilerinin yükseleceği zemini işgal
ediyor. Muhalifmiş gibi, öfkeliymiş gibi yapıyor. Hepsi bu kadar.
İki tarafın da kendi tabanlarına ya da destek veren kesimlere mesaj yollamasının yolu da bu. Birisi
laikliğin, öteki dindarların savunucusu. Bu aldatmacanın arkasına, birlikte yürüttükleri programı saklamaları
hiç te zor olmuyor. Aksini düşünenler, ana muhalefet partisinin bütçe görüşmelerinde ya da öncesinde
hükümetin ekonomik politikasına yönelik bir tek eleştirisini göstersinler. Söylenenler, meselenin özüne değil,
uygulamadaki bazı "aksaklıklar"a yönelik. Şu halde hükümet, Erdoğan’ın ifadesinden uyarlarsak, bünyesinde
daha profesyonel adamlar çalıştırsaydı, bu sözde eleştirilerin muhatabı da olmayacaktı.
Küreselleşme, Türkiye’yi her geçen gün biraz daha hırpalıyor. Dünyanın başka bir bölgesinde olsaydık,
buna karşı direnecek bir anlayışın farklı bir temelde yükselebileceğinden bahsedebilirdik. Soldan ya da
şartlara göre yeni bir dil oluşturan bir sosyalist akımdan söz açabilirdik. Nitekim dünyada yeniden böyle güçlü
bir yöneliş var.
Fakat bizim ülkemiz söz konusu olunca, bu büyük saldırı karşısında İslam’ın dışında bir ruhun
harekete geçirici olması mümkün değil. Böyle bir başkaldırının önüne geçilmesi için, sanki bu ruha sahipmiş
gibi davranan bir iktidara ihtiyaç vardı; işte o da karşımızda. Mesela milletin "yastık altı" diye tanımlanan
birikimlerini "sistem"e kazandırma konusunda CHP, AKP kadar inandırıcı olabilir miydi? Elbette hayır. Ancak
ve ancak "sistem"e inancı tam, "borsa"ya imanı kayıtsız şartsız olan ve hamburgeri lahmacunla yeneceğini
düşünen bir hareket bu iş için biçilmiş kaftan olabilirdi; oldu da.
Derviş’le Unakıtan’ın tek ortak noktalarının isimleri olmadığını artık kabul edelim.
Not: 29 Aralık Perşembe günü yayınlanan CIA’nin Sihirli Değneği başlıklı yazımıza, özellikle Saadet
Partisi çevresinden gelen tepkiler gerçekten çok anlamlıydı. Yazımızda isim vermeden CIA Başkanı’nın bir
siyasi partinin muhtemel genel başkan adayı ile görüşmesinden söz etmiştik. Gösterilen hassasiyet, en
azından bu görüşmenin Saadet Partisi’nin herhangi bir mensubuyla ilgili olmadığını söylememizi gerektiriyor.
Gerisini üzerinde operasyon yapılan siyasi partiler düşünsün.
 KUŞ GRİBİ’Nİ KİM ÇIKARIYOR?
“Kuş gribi” kriziyle, acaba keriz yerine mi koyulduk?
Bu süreçte 2 ile 5 milyar dolarlık Milli serveti, bir yalan uğruna mı toprağa gömdük, havaya savurduk?
96
Yoksa İran’a saldırı öncesi “Bizim safımızda durun, yoksa..” türünden bir biyolojik saldırıya mı hedef
olduk?
Bütün uzmanların: “Bir hafta içinde, kendi doğal seyriyle bu virüsün otuz beş ilimize
yayılması
imkansızdır. Kafamıza şüpheli sorular takılmaktadır” sözleri üzerinde hiç durulmuş mudur?
“İsrail’den alınan civcivlerle ülkemize sokulduğu” iddiaları soruşturulmuş mudur?
Kuş gribindeki soru işaretleri
Bu aşamada Türkiye, Irak savaşı öncesindeki gibi baskı altına alındı. Askerlerle hükümet arasında üst
üste yapılan terör zirvelerinde çözümler arandı. Derin güçlerin derin buluşu ile “kuş gribi” salgını birdenbire
gündemin orta yerine oturuverdi. Kuş gribi vakaları, çelişkilerle dolu, tümü ile yapay bir gündem olarak sırıtıp
durmaktadır.
– Kuş gribinin ilk olarak ortaya çıktığı yerler: Iğdır, Hakkari, Kars, Ağrı, Van olduğu bildirildi. İran
sınırına yakın olan bu bölgeler neden seçilmişti acaba?
– Hastalıkla ilgili yapılan çelişkili haberler işin düzmece olduğunu daha da net ortaya koyuyor. Önce
zatürree denilmiş, Sağlık Bakanlığı açıklama yaparak korkulacak bir şey olmadığı söylenmiştir. Olayın
üzerinden kısa bir süre sonra Sağlık Bakanı Recep Akdağ bir açıklama yaparak “kuş gribi” olduğunu
kamuoyuna duyurdu. Daha sonra hastalık hızla ülkenin büyük bir kesimine yayılıverdi. Oysa virüs taşıdığı(!)
iddia edilen göçmen kuşların, eylül ayından itibaren Türkiye’den ayrıldığı göz önüne alınırsa, bu virüsü
taşıyıcı kuşlar Türkiye’yi terk edeli doksan gün olmuştur. Diğer taraftan virüs, sıfır derecede saklandığı
takdirde dahi en fazla kırk gün yaşayabilmektedir. Olayın ilginç tarafı; Türkiye’ye sınır olan İran, Irak,
Azerbaycan, Ermenistan’da kuş gribinden bahsedilmediği gibi, kümes hayvanlarının telef edilmesi gündemde
dahi değildir.
– Laboratuvar sonuçları ise tümüyle bir karmaşa içermektedir. İngiltere’den gelen laboratuvar
sonuçlarına göre kuş gribi teşhisi konulmuştur. Oysa Türkiye’de bu dalda faaliyet gösteren üniversite
laboratuvarları olduğu gibi, özel olarak da kuş gribi için üç yıl önce kurulmuş laboratuvar mevcut idi. (Bu
olaydan kısa bir süre önce kapatıldı).
Amaç, aynen Irak olayında olduğu gibi; bölgeyi yakacak olan ateşten en az zararla kurtulabilmektir.
Terör zirvesinde alınan kararlar doğrultusunda yakın tehlikeyi “içe dönük tehlike” ile atlatabilmek
planlanmıştır. İçerideki kargaşa, devleti içeride uğraşa sevk edecek ve böylece Türkiye bölgesindeki olayları
bu şekilde atlatabilecektir. Sınırlar kontrol altına alınacak, bölgeye sızmalar önlenecektir. Denetimlerin
arttığını basından izlemekteyiz. Buna ek olarak yahudi varlığının başkanı Şaron’un aniden beyin kanaması
nedeni ile hastaneye kaldırılışı üzerinde durulmalıdır. Günlerdir uyandırılamayan(!) katil Şaron, hastaneye
giderken ambulanstan çevresine gülücükler dağıtmaktaydı. Daha sonra yapılan açıklamada doktoru; “yanlış
teşhiste” bulunduğunu bildirmiştir.
Oysa İsrail ordusu kısa bir süre önce İran’a saldırı planlarını görüşüyordu. Bu bağlamda olayları
birbirine eklediğimizde; birileri (İngiltere olabilir) Amerika’nın planın önüne takoz koymuştur. Bunun izleri
Avrupa’nın İran konusunda Birleşmiş Milletleri devreye sokmak istemesinde yatmaktadır. BM devreye girdiği
takdirde; İran’ın bölgeye girişi engelleneceği gibi, doğrudan İran’a yaptırımlar da sözkonusu olacaktır. Bu
doğrultuda BM’den çıkacak bir kararla BM şemsiyesi altında doğrudan İran’a karşı bir saldırı
gerçekleştirilebilecektir.60
Kuş gribi aşısı yapan enstitümüz vardı (...kapattık!)
Geçen yıl, 2004 yılının 11 Haziran tarihinde Resmi Gazete'de 2004/7405 sayı ile şu karar yayımlandı:
"Manisa Tavuk Hastalıkları ve Aşı Üretim Enstitüsü Müdürlüğü'nün kaldırılması, Devlet Planlama Teşkilatı
Müsteşarlığı ile Devlet Personel Dairesi Başkanlığı'nın görüşlerine dayanan Tarım ve Köyişleri Bakanlığı'nın
yazısı üzerine Bakanlar Kurulu'nca kararlaştırılmıştır". İmzalar: Cumhurbaşkanı, Başbakan ve Bakanlar...
Manisa Tavuk Hastalıkları ve Aşı Üretim Enstitüsü, kuş gribi hastalığına karşı aşı üreten ilk ve tek
60
21.01.2005 / Mahmut Celal Özmen / Milli Gazete
97
araştırma enstitümüzdü. Çin'de ortaya çıkan kuş gribi olaylarından sonra bu alanda ihtisaslaşmıştı. "Kuş
gribi" olgusu ile karşılaşıldığında inaktif aşı ile müdahale, koruma ve kontrol konusunda çalışmalar
yapıyordu. Kuş gribi hastalığının yayılmasına yol açan göçmen su kuşlarında hastalık taraması ve bu
kuşların hareketlerinin izlenmesi için çalışıyordu.
Uzmanlaşmış ekibi dağıttık!?
Tavukçuluk konusunda araştırma, eğitim ve üretim yapan çok önemli bir kuruluş idi.
Birleşmiş Milletler Gıda Tarım Teşkilatı'nın (FAO) desteği ile 1986 yılında aşı üretimine başladı. 250
milyon doz aşı üretim kapasitesine sahipti. Kuş gribi aşısı dahil, 7 çeşit kanatlı aşısı, 19 çeşit teşhis amaçlı
antijen ve antiserum üretiliyordu. Türkiye'nin aşı ihtiyacının önemli bölümünü karşılıyordu.
Enstitüde
çalışan
uzmanlar
tavuklar
üzerinde
bilinmeyen
hastalıklarla
ilgili
38
araştırma
gerçekleştirmişti.
Enstitünün bir özelliği de, SBF (Spesific Protejen Free) diye adlandırılan 17 tür hastalıktan arındırılmış,
"damızlık saf ırk" yumurta üretimi idi. Aşı üretimi ve aşı kontrol testlerinde kullanılan bu özel tür yumurtaları
Balkanlar'da ve Ortadoğu'da üreten tek tesisti. Suudi Arabistan, Peru, Rusya ve İsrail'e tanesi 1 dolardan,
yılda 60 bin yumurta satıyordu. Türkiye'deki aşı üretim merkezleri de SBF türü yumurtaları enstitüden temin
ediyordu.
"Tavukçuluk sektörünün en önemli ihtiyaçlarından biri olan aşı ve hastalık kitlerini üretmek, kalitesini
yükselterek standardizasyonunu sağlamak, hayvan sağlığını korumak, tavukçuluğun gelişmesini sağlayacak
sağlık tedbirlerini almak, yeni ve bilinmeyen hastalıklar üzerinde araştırmalar yapmak, yurt genelinde bütün
illerin aşı ve biyolojik madde ihtiyaçlarını karşılamak amacıyla "1982 yılında kurulan enstitü 22 yıl sonra
(Kararnamedeki ifade ile) "kaldırıldı"... Binaları boşaltıldı. Yılların birikimi ile konularında uzmanlaşan
elemanlar başka görevlere dağıtıldı.
Enstitünün "kaldırılma" kararına imza atanlar, attıkları imzanın bu ülkenin başına neler getireceğini
düşünemediklerinden ve de attıkları imza ile "kuş gribi hastalığının yayılmasında etkili olan göçmen su
kuşlarında hastalık taraması yapacak ve bu kuşların ülkedeki varlığını araştıracak, aşı üretecek" kuruluşu
yok ettiklerinden, bugün "kuş gribi" sorunu ile karşı karşıyayız...
Sultan Abdulhamit’ten çok geride kaldık!
Hatırlatmak için tekrarlayayım. 1986 yılında Birleşmiş Milletler Gıda Tarım Teşkilatı'nın desteği ile aşı
üretimine başlayan enstitü 250 milyon doz aşı üretim kapasitesine sahipti. Kuş gribi aşısı dahil, 7 çeşit
kanatlı aşısı, 19 çeşit teşhis amaçlı antijen ve antiserum üretiyordu. Biz sadece Manisa'daki enstitüyü
kapatmadık. 1887 yılından bu yana aşı üreten diğer enstitülerimizde de aşı yapmayı bıraktık.
Bizde 1885'te, "1301 Nizamnamesi" ile çiçek aşısı mecburi kılındı. Aynı yıl Pasteur kuduz aşısını
buldu. Zamanın padişahı Sultan II. Abdülhamit, Pasteur'ü davet etti. Gelemeyeceğini bildirince aşıyı
öğrenmeleri için Paris'e bir heyet yolladı. Pasteur'e "1. dereceden Mecidiye Nişanı" ile "Aşı Hayırhanesi
yapması için" 800 lira gönderdi. Pasteur, enstitüsünü 1888 yılında bu para ile kurdu. Bu bilgileri Mustafa
Hacıömeroğlu'nun hazırlamakta olduğu "Hıfzıssıhha Tarihçesi"nden naklediyorum.
1892'de İstanbul'da çiçek aşısı üretimi başladı. Aynı yıl, Emil Von Behring difteri serumunu bulunca
padişah onu da İstanbul'a davet etti. Nişan ile ödüllendirdi. 1897'de difteri serumu ve (dünyada ilk defa
olarak) sığır vebası serumu üretimine geçildi. 1911 yılında tifo, 1913 yılında kolera ve dizanteri aşıları üretimi
başladı. 1920'de İstanbul'da veba salgını ortaya çıkınca veba aşısı da üretildi.
Cumhuriyet'te aşı ve serum işi, Dr. Refik Saydam Hıfzıssıhha Enstitüsü'ne verildi. Bu enstitü 17 farklı
tip aşı, pek çok antijen ve tüberkülin üretirken, zamanla aşı ve serum üretimi yavaş yavaş durduruldu.
Osmanlı döneminde üretimine başladığımız aşı ve serumların üretimi durdurulunca yurtdışından ithal etmeye
başladık. İthal için ödenen dövizin ötesinde aşı ve serum konusunda yurtdışı üreticilere bağlanmış olduk.
Vatana, millete hayırlı olsun! (Diyebilir misiniz?)
Manisa'daki enstitünün kapatılması kararının altında Cumhurbaşkanı, Başbakan ve Bakanlar
98
Kurulu'nun imzaları var.61
Altındal''dan şok iddialar: Küresel Hucuma uğradık!..
Ünlü stratejist Aytunç Altındal, kuş gribi vakasının ardında büyük oyunların döndüğünü ileri sürdü.
Altındal, ilaç tröstlerine ve beyaz et sektörüne girmek isteyen yabancı firmalara dikkati çekti
Araştırmacı yazar Aytunç Altındal, kuş gribinin perde arkasında ilaç tröstlerinin ve toplam cirosu yıllık
2,5 milyar doları bulan beyaz et sektörüne girmek isteyen yabancı firmaların olduğunu belirtti. Haftalık
dergisine konuşan Altındal''ın açıklamaları büyük yankı uyandırdı.
İşte dergide yer alan haberden bir bölüm: "Kuş gribinde etkili olduğu bilinen Tamiflu”nun üreticisi firma,
aleyhindeki çeşitli davalar sebebiyle son birkaç yıldır Türkiye pazarında sıkıntılar yaşıyordu. İmdadına H5N1
virüsü yetişti. Kuş gribi Türkiye''deki işleri ters giden şirketin ekmeğine yağ sürdü.
Bir de madalyonun öbür yüzü var. bilindiği gibi IMF anlaşmalarıyla önce Türkiye''nin tarım sektörünü
bitirdiler. Çiftçi istediği ürünü ekemez hale geldi. Ondan sonra hayvancılık sektörü darbe yedi. Tarihimizde ilk
defa yurtdışından kırmızı et almaya başladık. Şimdi tavukçuluk sektörüne sıra geldi. Sektörün bu
operasyonlarla yabancıların eline geçmesini sağlamaya çalışıyorlar. Görmek lazım, adamlar kümes
hayvancılığının Türkiye için uygun olmadığını dikte ediyorlar bize. Küçük üreticiyi bu yöntemlerle ortadan
kaldırıp, büyük yatırımlar gerektiren entegre tesisler yoluyla beyaz et sektörüne girmeye çalışıyorlar. Kuş
gribi onlar için bulunmaz fırsat."
Strateji Uzmanı Erol Mütercimler ise kuş gribinin CIA, FBI ve Nato genel sekreterinin ziyaretinden
hemen sonra yeniden Türkiye gündemine gelmesini ''bioterör'' olarak yorumluyor.62
Kuş gribi Roche'a yaradı, biz aldatıldık!.
Roche'un kuş gribine karşı etkili ilacı Tamiflu siparişleri iki kattan fazla artarak 279 milyon
İsviçre Frangı'na (294 milyon YTL) çıktı. Şirket talebi karşılamak için yeni fabrika kuracak
Uzun süre Güney Asya ile sınırlı kalan kuş gribinin Avrupa'da da görülmesi, virüse karşı etkili Tamiflu
ilacının üreticisi ilaç devi Roche'a yaradı. Şirkette yılın üçüncü çeyreğindeki satışların piyasa beklentilerini
aşarak bir önceki döneme göre yüzde 17 artıp 8.820 milyar İsviçre Frangı'na çıktığı belirtildi. Sadece Tamiflu
satışlarına bakıldığında ise kuş gribi tehlikesine karşı ülkeler tarafından sipariş verilen ilacın satışları, aynı
dönemde iki katı aşan bir artış göstererek 279 milyon İsviçre Frangı'na (294 milyon YTL) yükseldi.
Roche firması, kuş gribine karşı işe yaradığı bilinen tek grip ilacı olan Tamiflu'nun üretimini arttırmak
üzere ABD'de yeni bir fabrika kurma sözü verdi. İsviçreli ilaç devinin bu ilacın haklarını tekelinde
bulundurmasına karşı yükselen uluslararası baskının ardından ilacın ucuz versiyonlarını üretmek üzere diğer
ilaç şirketleri de kolları sıvadı. Tayland böyle bir niyeti olduğunu açıklarken, Hintli Cipla Ltd. bugünlerde
Roche'dan lisansını alacağı Tamiflu'yu üretip pazara sürmesinin gelecek yılı bulacağını açıkladı.
Kuş Gribi.. SARS ve Biyolojik silah çalışmaları..
2003 yılında uyanan dev Çin SARS virüsüyle sarsıldı! Virüsün bulaştığı insanlara konan ilk teşhis
Zatürreydi! SARS’ın diğer adı “Gizemli Zatürre!” olarak kondu. (Van’daki kuş gribi virüsünde de hastalara ilk
teşhis zatürre olarak konmuştu) Dünya Çin’deki SARS’la sarsılırken, Rus bilim adamları “SARS Biyolojik
silah olabilir” diyerek şok bir iddia ile ortaya çıktı. Moskova’daki Salgın Hastalık Merkezi Başkanı Nikolai
Filatov, “SARS virüsü insanlarca laboravutalarda üretilmiş olabilir” dedi. Rus bilim adamı Sergei Kolesnikov
SARS virüsünün kabakulak ve kızılcık hastalıklarından oluşan bir kokteyl olduğunu iddia ederek “Böyle bir
kokteyl virüsün doğada kendiliğinden oluşmasına imkan” yok diyerek Filatov’a destek verdi. Uzmanlara göre
doğada sık görülen uyumlu bir virüsün aniden öldürücü hale gelmesinin ancak dış müdahaleler ile
gerçekleşebilirdi. Sonuçta SARS yüzünden Çin ekonomi ve siyasi hayatı derin bir darbe aldı. Komploculara
göre; SARS’la birileri Çin’e mesaj vermek istemişti!
Başta ABD olmak üzere bir çok ülkenin uzun yıllardır biyolojik silah yapımı üzerinde çalıştığı biliniyor.
İnsanlığın felaketine neden olabilecek biyolojik silah çalışmalarıyla ilgili onlarca kitap ve rapor var. Bu
61
62
14 Ekim 2005 / Güngör Uras / Milliyet
18.10.2006 /Yeniçağ
99
çalışmalardan birkaç örnek.
1953 yılında ABD ordusu ve CIA’nın ortaklaşa gerçekleştirdiği deneylerde solunum yoluyla bulaşan
Sentetik virüsle hastalık üretildiği ortaya çıktı.
1955 yılında geniş kitlelere biyolojik maddeleri bulaştırabilme yeteneğini ölçmek isteyen CIA, ordunun
biyolojik silah cephaneliğinden alınmış bir bakteriyi Florida’daki Tampa Körfezi’ne saldı. 1969 Savunma
Bakanlığı’ndan Dr. Robert MacMahan , 5-10 yıl içerisinde, ‘’insanın bağışıklık sistemine saldıran ve hiçbir
ilaçla tedavi edilemeyen sentetik bir virüs geliştirmek için’’ Amerikan Kongresi’nden 10 milyon dolar ödenek
talep etti.
Amerika’nın Vietnam Savaşı’nda “Agent Orange” adlı bir kimyasal bir madde kullandığı ve kimyasalın
etkisinin halen sürdüğü ortaya çıktı. Vietnam’daki ördek, ve tavuk etlerinde “Agent Orange”den kalma zehirli
dioksin maddesi olduğu belirlendi. ABD bu biyolojik silahı, gerillaların saklandığı bölgelerdeki orman ve bitki
örtüsünü yok etmek için geliştirmişti.
Yine yakın zamanda İsrail’li bilim adamlarının sadece Araplar üzerinde etkili olabilecek bir virüs
üzerinde çalıştığı iddiası ortaya atıldı.
Hem doktor hem de siyasetçi kimliği olan önemli bir isimle
konuşuyoruz. SARS’ı, dünyadaki biyolojik silah çalışmalarını ve kuş gribini
soruyoruz.. Daha önce
öldürmeyen bu kuş gribi neden şimdi öldürücü hale gelebiliyor. Öyle ya bu kuşlar yüzyıllardır bu topraklara
gelip gidiyor.
“Virüsün genetik kodu değiştiği için daha agresif hale gelmiş görünüyor”diyor. Hemen SARS’la ilgili
iddiaları hatırlatıyoruz. Kuş gribinde de böyle şüpheler düşünülmeli mi diye soruyoruz: Cevabı çok ilginç:
“Maalesef siyasi kimliğim bu konuda yorum yapmamı engelliyor. Yüzyüze geldiğimizde bununla ilgili
size çok şey söyleyebilirim. Ama şimdi bir tek şey söyliyeyim. Biyolojik silahlar bundan öncede vardı. Bundan
sonrada olacaktır!”
İlla böyledir demek zor. Ama her şeyi konuşmak lazım. Mesela yüzyıllardır bu topraklara gelip giden
kuşlardaki bu virüs neden daha agresif bir hale gelmiştir? Virüsün genetik koduna dışarıdan bir müdahale
söz konusu mudur?. Kuş gribi virüsünün SARS’la olan benzerlikleri (Zatürre belirtileri..küçük baş
hayvanlardan yayılması gibi..) sadece bir tesadüf müdür? Ortadoğu başta olmak üzere bölgede zaman
zaman kimyasal ve biyolojik silahlar kullanıldığı iddiaları ortaya atılıyor. İddia doğruysa bu kimyasal ve
biyolojik silahlar doğadaki dengeyi bozarak virüsün genetik kodunun değişmesinde ve agresifleşmesinde
etkili olmuş mudur? Komploysa komplo ama Çin’e Sars’la verilmek istenen mesaj Türkiye’ye Kuş gribiyle mi
verilmek isteniyor olabilir mi? Dedik ya her şeyi konuşmak lazım…63
Tavukçuluk sektörüne AB komplosu mu?
Avrupalı bir yetkili “Kümesleriniz hastanelerinizden daha sağlıklı” diye demeç verir. Tavukçuluk
firmaları AB’ye satış için hazırlıklarını tamamlar. Tam düğmeye basacakken 6 Ekim’de kuş gribi vakası
patlar. Türkiye’den bugüne kadar tüy bile almayan ülkeler (İsviçre gibi) birbiri ardına açıklama yaparlar. Siz
buna büyük tesadüf diyebilirsiniz. Ama bazıları bunun bir tesadüf olmadığını iddia ediyor.
Tavukçuluk sektörü kuş gribi nedeniyle oldukça zor günler geçiriyor. Son yıllarda hızlı bir ivme kazanan
ve Avrupa Birliği’ne ihracat yapmaya hazırlanan sektör, “kuş gribi”nin ortaya çıkmasıyla birlikte bir anda,
iflasın eşiğine geldi. AKP Ankara Milletvekili Ersönmez Yarbay, “Kuş gribi uluslararası, sermaye ve güçlerin
bir oyunu olmasın? Iğdır ve Ağrı illerinde görülüyor, ama hemen bunların yanı başında yer alan Ermenistan
ve İran’da nasıl görünmüyor? Bu kuş gribi sadece Türk düşmanı mı? Bazı ülkeler biyolojik silah üretimi
konusunda ileri bir durumdalar. Yoksa bize karşı kullanılmak istenen bir biyolojik silah mı? Bu soruların
yanıtının verilmesi gerekir” dedi. Kuş gribinin, ekonomik, siyasi ve çevresel yönü gibi askeri yönünün de
bulunabileceğine dikkat çeken Yarbay, sağlam hayvanların itlaf edilmesini eleştiriyor. Peki bu duruma nasıl
gelindi? Bugün Yazarı Celal Toprak yazısında bu sorunun cevabını aramaya çalışmış.
Türkiye’nin bir numaralı gündem maddesi haline gelen kuş gribi ile ilgili çok şey söylendi. Çok şey
63
10 Ocak 2006 / Kulis Ankara / Milli Gazete
100
yazıldı. Sektör içinde son günlerde kulaktan kulağa fısıldanan bir senaryo ise henüz yazılmadı. Bize de bunu
yazmak kaldı. Senaryo şöyle: Yaklaşık 2 yıl önce Türkiye’nin önde gelen beyaz et üreticilerinden Beypiliç,
Banvit, Şeker Piliç, Pınar Hindi ve Keskinoğlu Avrupa Birliği’ne ihracat yapmak istediklerini bildiren bir
başvuruda bulunur. Avrupa Birliği’nin konu ile ilgili birimi şaşkına döner. Konuyu askıya almak için hemen bir
komisyon oluşturulur. Komisyon başvuruda bulunan üretici firmaların kümeslerini titiz bir şekilde incelemeye
alır. Önce 2004 Şubat ayında gelir komisyon... Fazla bir eksiklik bulamaz. Sudan bahaneler üretir ve bunların
düzeltilmesini ister... Defalarca Türkiye’ye gelen komisyon son olarak 2005 Ocak ayında bu firmaların
kümeslerini inceler. İncelemede bütün art niyete rağmen bir eksiklik bulamaz, Haziran 2005’ten itibaren adı
geçen firmaların Avrupa Birliği’ne satış yapabileceğini bir raporla kayıt altına alır. Haziran 2005 gelir. Bu defa
Avrupa Birliği beyaz et üreticilerinin karşısına şu mazeretle çıkar... - Evet biz satın almayı başlatacaktık ama
Gümrük Birliği anlaşması buna engel. Çünkü siz bu anlaşma ile Avrupa’dan kırmızı et almayı kabul
etmiştiniz. Deli dana bahanesiyle almıyorsunuz... Bu mazeret üzerine pazarlıklar yeniden başlar. En sonunda
Türkiye’nin kırmızı et yerine damızlık alması ile bu sorunun çözülebileceği görüşünde mutabık kalınır. Artık
beyaz et üreticilerinin Avrupa’ya satış yapmasının önünde engel kalmaz. Hatta bu sırada Avrupalı bir yetkili
“Kümesleriniz hastanelerinizden daha sağlıklı” diye demeç bile verir. Adı geçen tavukçuluk firmaları AB’ye
satış için hazırlıklarını tamamlar. Tam düğmeye basacakken 6 Ekim’de kuş gribi vakası patlar. Türkiye’den
bugüne kadar tüy bile almayan ülkeler (İsviçre gibi) birbiri ardına açıklama yaparlar. Siz buna büyük tesadüf
diyebilirsiniz. Ama bazıları bunun bir tesadüf olmadığını iddia ediyor. Bizim işimiz de her iddiaya yer
vermek... Bu iddia konusunda tavukçuluk sektörünün iki önemli isminden görüş aldık. Bakın ne diyorlar: Demir Kunter (Beyaz Et Sanayicileri Derneği Başkanı): Evet bu tür konuşmalar bize de geliyor. Ben
gelişmelerin çok da tesadüf olmadığını düşünüyorum. Amacım komplo teorisi yaratmak değil ama birileri bir
yerden düğmeye bastı gibi geliyor. Şu anda dünyanın en modern tavukçuluk sektörüne sahip Türkiye’de bu
sektör batıyor. - Faruk Duran (Bey Piliç İstanbul Ana Bayi): Biz de bu tür senaryoları konuşuyoruz. Sektör
artık yok satıyor. Çekler dönmeye başladı. Yakında tavuk ithal etmek zorunda kalacağız. Bu işten kim kârlı
çıkacak ona bakmak lazım.64
Kuş gribi ve tekelleşmeye giden yol mu?
Günümüzde her ne kadar sık sık globalleşmeden bahsedilse de, bu kavramın ardında, her şeyin
siyonistlerin elinde tekelleşmesi yatmaktadır.
Devletler komploları hazırlarken, konuyu tek boyutlu değil, birçok yönüyle ele alırlar. “Tavuk Vebası
Ulusal Eylem Planı” (10 Ekim 2005) çok önceden devreye konmuş ve hazırlıklar bu kurumca yönlendirilmeye
başlanmıştır. Bu oyunlar genelde güç sahiplerinin işine yarar. Kuş gribinde de aynı yöntem takip edilmiştir.
İçte istikrarsızlık çıkartmak kargaşaya neden olacak, düzeltmek ve rant/getirim elde etmekte otorite
sahiplerine kalacaktır.
Türkiye’nin kaymağını yiyen kesim, beyaz et tüketimindeki gelişmeyi fark etmiştir. “Türkiye’de yaklaşık
2,5 milyar dolarlık bir büyüklüğe sahip olan kanatlı sektörünün” (Yeni Şafak 14 Ocak 2006) hızla gelişmesi
dikkat çekmiştir. Bu sermayenin tekelleşmesi için güç sahipleri kuş gribini bahane ederek atağa geçmişlerdir.
Sektörün kontrol altına alınması için öncelikle kümes hayvanlarının imhası gerekli görülmüş ve bu işe kırsal
kesimler de dâhil edilerek, imha hareketine başlanmıştır. İmha edilen kanatlı hayvan sayısı resmi
açıklamalara göre; 764 bindir.65
Halkın geçim kaynağı olan köy yumurtası ve köy tavuğu satışlarına büyük bir darbe vurulmuştur. 2006
bütçesi görüşülürken Meclis’te yaptığı konuşmada “Avrupa ülkelerinden daha hızlı bir şekilde, 48 saat içinde
virüsü izole ettik. Kızıksa’da kuş gribi gözüken işletme, açıkta hindi palazı yetiştiren bir şahsa ait. Aldığımız
tedbirlerle, bu vaka dışında hiçbir yerde hastalık görülmedi”66 diyen Tarım Bakanı Eker’den daha da çarpıcı
açıklama gelmiştir: “15-20 milyon kanatlı itlaf edilecek. Kümes hayvancılığını yok edeceğiz. Kümes
18.1.2006 / Celal Toprak / Bugün
TRT / 15 Ocak 2006
66 10 Ocak 2006 Ntv msnbc
64
65
101
hayvancılığını tüm Türkiye genelinde ortadan kaldıracağız. Her köyde bakkal var. Köylerde de artık bu
entegre tesislerinin ürettiği ürünleri tüketecekler.”67
Sağlık Bakanı Recep Akdağ da yaptığı açıklamada; “artık köy tavuğu ve köy yumurtasını unutun”
diyerek, bu sözlerinin altında gizlenen bir çalışmanın izlerini kamuoyuna duyuruyordu. Bu arada kanatlıların
itlafı için halka ödenen para toplam 16 milyon YTL’ ye ulaştı. Elbette ki büyük beklentiler için küçük
harcamalar önemli değildi. Devlet bu konuda o kadar sıkı çaba gösterdi ki, bu hareketliliği, örneğin İzmit
depreminde nedense(!) gösteremediğini de hatırlatmak isteriz.
Küreselleşen dünyada et sektörünün de “küreselleşme” adı altında tekelleştirilmeye çalışıldığını
görüyoruz.
Banvit A.Ş. Genel Müdürü Ömer Görener “Beyaz et sektöründe AB ülkeleri önemli bir ithalat merkezi
durumundadır. AB ülkeleri, daha çok göğüs eti ve türevlerini tercih ediyorlar ve bu ihtiyaçlarını daha çok
Brezilya ve Tayland’dan karşılıyorlar. Türkiye ise lojistik anlamda bu ülkelere çok yakın olmasına rağmen
potansiyelini kullanamıyor. AB ülkeleri, yılda 450 bin ton piliç eti alıyor. Türkiye’nin bu ülkelere olan 20 bin ton
civarındaki beyaz et ihracatı, bir yıl içinde 100 bin tona yükseltilebilir. Ancak, bunun sağlanması için üretici
firmalara destek artırılmalıdır. Bu sayede 2006’da AB ülkelerine ihracatta söz sahibi olabiliriz” 68 diyerek bu
sektörün önemini vurguluyordu.
ABD’nin Ankara Büyükelçisi Ross Wilson, Tarım ve Köyişleri Bakanı Mehdi Eker ile 22 Aralık 2005’te
1,5 saat süren bir görüşmede bu konu üzerinde duruyor. Dünya Bankası ve Türkiye, kuş gribiyle mücadele
için 35 milyon dolarlık bir projeyi yaşama geçirecek. Proje 35 milyon dolarlık. 15 milyonu Dünya Bankası
kredisi, kalanı uluslararası kuruluşlar, hükümetlerin hibesi.69
AB Komisyonu’nun sağlıktan ve tüketiciyi korumadan sorumlu üyesi Markus Kyprianou, Türkiye’ye kuş
gribiyle mücadelesinde destek vermek için, 2007 yılında alacağı katılım öncesi fonlardan 4 milyon Euro’yu
öne çekerek, bu yıl kullandırmak konusunda genişlemeden sorumlu üye Olli Rehn’in çalışmalarını
sürdürdüğünü söyledi.
Bu açıklamalar yanında diğer açıklamaları da bir araya getirdiğimizde, ortaya şu çıkmaktadır:
Türkiye’de beyaz et konusunda tekelleşmeye gidildiği ve bu noktada büyük bir pazar oluştuğu ortaya
çıkmıştır. Bunu gören sömürgeciler, bu pazardan büyük paylar kapmak için atağa geçmişlerdir. Bunun
başında ABD Eski Savunma Bakanı Rumsfeld’in şirketleri gelmektedir. Kuş gribi aşısını satan da
Rumsfeld’in sahip olduğu şirketlerdir.
Kümes hayvancılığını tümden yok ederek, sadece entegre tesislerinin satışlarına müsaade edilecektir.
Çiftlikler de güç sahiplerinin ellerine geçecektir.
Hükümet altın tepsi içerisinde, pazarlığı kızıştırmak için yoğun bir propaganda yaparak kârını artırmak
istemektedir. ABD ve AB’nin iştahı kabarmıştır. Bundan dolayı da kredi muslukları hemen açılıvermiştir.
Şurası bir gerçek ki; sömürgeciler asla ölü yatırım yapmak istemezler. Verdikleri bağışların kazanacakları
yanında hiç kaldığını zikretmeye gerek var mıdır?
Petrol, maden, gaz gibi kaynaklar nasıl sömürgecilerin avuçlarına konmuş ise, beyaz ve kırmızı et de
sömürgecilerin ellerine teslim edilecektir.70
Kuş gribinin hikâyesi
Tekel sömürü sermayesinin beş yüz yıldır uyguladığı ‘böl ve vuruştur’ ile ‘dinsizleştir ve boğuştur’
‘beyinlerini kirlet ve uyuştur’ şeytanlığına bugünlerde bir üçüncüyü ekliyoruz; ‘her şeyi tekelleştir’ ve insanlara
istediğin gibi hükmet. ‘Silah üretimi’ ve ‘petrol dağıtımı’ tekelini elinde bulundurarak insanlığı yönetmenin
yanında, madenlerin ve bütün organik kimyasal maddelerin tekelini de elinde tut…İşte siyonizmin felsefesi:
Her şeyi kendi tekelinde bulundur. Sağ elinle sol elin arasında değiştirip tokuştur!..
Bugün / 14 Ocak 2006
CNN 22 Aralık, 2005
69 Radikal / 14 Ocak 2006
70 25 Ocak 2005 / Mahmut Celal Özmen
67
68
102
Diğer ilkelerin yanında artık bu ilke de vardır.
Evet, her ne şekilde olursa olsun, bütün işletmeleri ‘özelleştirme’ adı altında ‘tekelleştir’ ve tam bir
bütünlük içinde insanlığı ‘sermeyenin tekeli ile yönet ilkesi’ de vardır.
Bir zamanlar, -70’li yıllarda- İzmir’de bir ‘gazoz fabrikası’ kurmak istiyorduk. Eskiler bilir, o zaman
yaygın olarak çok miktarda küçük gazoz fabrikaları vardı. Biz de gazoz fabrikamızı kurmak amacıyla
İstanbul’a gittik, araştırma yaptık ve gördük ki, gazoz imalatında kullanılan esansı bir İstanbul Yahudisi ithal
etmekte, herkes ondan satın almakta... O da istediğine kaliteli esans satmakta, istediğine de düşük vasıflı
esans satarak onun gazozlarını istediği seviyede tutmakta... Biz sonunda Türkiye’de gazoz fabrikalarının
birkaç
firmaya
irca
edileceğini
ve
bunların
hepsinin
arkasında
Yahudi
sermayesinin
olacağını
anladığımızdan, o zaman o işten vazgeçtik. Şimdi tahminimizin doğru olduğunu hep beraber görüyoruz...
Isparta’da ‘gül yaprağı’ ve ‘gül yağı’ üretilir. Ama bundan sonraki merhalelerde Türkiye’de üretilip
pazarlanmaz. Tekel sermaye onu alır, Avrupalılara -ve özellikle Fransızlara- işletir, yüzlerce parfümeri ürünü
üretir, sonra on misli değerle bize ve dünyaya satar! Türkiye’de cıva çıkarılır, ama size bir kilo bile
satmazlar…
Tekel sermayesi bunları anlaşmalarla yasaklatmıştır. Sermaye, sadece kendisi üretir ve kendisi satar...
Kümes hayvanlarını yok etmek
Kurban bayramı günlerinde dostlarla yaptığımız görüşmelerimizde şöyle bir sohbet geçmiştir.
– Bu grip getiren kuşlar nasıl ayarlandılar ki, geldikleri yerlerde kuş gribi yok, gittikleri yerlerde de yok;
ama, Türkiye’de kuş gribi var!..
– Bizim bildiğimiz, göçmen kuşlar ilkbahar ve sonbaharda göç ederler; ama, Türkiye’deki kuşlar ne
hikmetse şimdi kışın ortasında uçuyorlar, göç ediyorlar!..
– Bizim bildiğimiz, göçmen kuşlar kuzey-güney istikametinde uçarlar; doğu-batı arasında uçan göçmen
kuşlar ilk defa Doğubayazıt ve Türkiye’de görülmüştür!..
– Kaçakçılık yaptığı iddia edilen rektör ile kuşlar anlaşmış, özellikle Van Üniversitesi’nde musallat
olmuş, üç kardeş hastahanede kuş gribinden ölmüş; ama üçüncü kardeşte öldüren virüse rastlanmamış!..
Virüs bulaşmadan üçüncü kardeşi nasıl ölüyor?!. Bu arada dördüncü kardeş nasıl kurtuluyor?!. Hayret!..
– 70 derecede 5 dakika kaynatıldığında artık o etin yenmesinde hiçbir mahsur olmadığını bar bar
bağırıyorlar; ama, her ne hikmetse sağlam tavuklar da devletçe toplanıp yakılıyor!..
– Şu çözüm ve uygulamaya bakar mısınız, şimdiye kadar katledilen bir milyondan fazla tavuk yetmedi;
Sağlık Bakanı Recep Akdağ 10 milyon kümes hayvanının daha itlaf edilmesi gerektiğini söyledi!..
Çözüme bakın; köylünün, halkın, garibanın 10 milyon kümes hayvanını yok etmek!..
Binlerce yılda oluşan sağlıklı ve uyumlu ‘köy tavuğu neslini’ yok etmek!..
– Yoksa, asıl hedeflerden veya ana gayelerden biri bu mudur?..
Kümes hayvanlarını ve ‘köy tavuğu neslini’ yok etmek!..
Bu, hasta insanları yok etmek gibi bir şey değil mi?!.
‘AB’nin komplosu olabilir’
Anadolu Ajansı, Anadolu’nun orta yerinden ilginç bir haber geçti. Nevşehir Ziraat Odası Yönetim
Kurulu Başkanı Recep Tunç, son günlerde Türkiye gündemine oturan ‘kuş gribi’ olayının, ‘Avrupa Birliği’nin
bir komplosu’ olabileceğini öne sürdü. Tunç, Türkiye’nin bir tarım ülkesi olduğunu ve nüfusun yüzde 36’lık
bölümünün tarımla uğraştığını kaydetti. Birçok ailenin ‘kümes hayvancılığı’ ile geçimini sağladığını ve ‘kuş
gribi’ hastalığının Türkiye’de kümes hayvancılığının ortadan kaldırılması için ortaya çıkarıldığını savunan
Tunç, şu görüşleri dile getirdi:
“Göçmen kuşlar sadece Türkiye üzerinden mi geçer? Burada ciddi bir oyun oynanıyor. Azerbaycan,
Bulgaristan, Rusya, İran gibi ülkelerin üzerinden hiç mi göçmen kuş geçmedi? Neden Türkiye’de bu kuş gribi
ortaya çıkıyor. Bunun altında bir şeyler olabileceğinin mutlaka araştırılması lazım. Kuş gribi, Avrupa Birliği’nin
komplosu olabilir. Bunun en büyük
düşünüyorum…”
amacı, kümes hayvancılığını ülkemizden kaldırmaktır diye
103
Önce köylümüzün, halkımızın doğal besin ve geçim kaynağı olan ‘kümes hayvanları’ ve Anadolu’nun
her bölgesine uyumlu binlerce yıllık ‘köy tavuğu nesilleri’ itlaf yani yok edilecek!.. Sonra ‘aile kümes üretimi’
yasaklanacak, yumurta ve beyaz et üretimi sadece tekel sermayenin büyük entegre tesislerinde üretilecek!..
İşte Türkiye’ye –ve belki de dünyaya– musallat olan “kuş gribinin gerçek hikâyesi” budur.71
Birol Ertan bütün hayvanlardan özür dilemişti
Sessiz biçimde ölümü kabullenen milyonlarca kümes hayvanından özür dilemek için bu yazıyı
yazıyorum.
Türkiye’de kuş gribi paniğiyle hareket eden Hükümet, daha önce dünyanın diğer bölgelerinde de
görüldüğü gibi ve Dünya Sağlık Örgütü’nün etik kurallara aykırı desteğiyle, korkunç bir hayvan katliamını
sorgulamaksızın uygulamış ve insanlığın doğaya ve diğer canlı türlerine karşı tür ayrımcılığına dayalı ekofaşist bir katliam gerçekleştirmiştir.
Dünyada insan gribi gibi en önemsiz hastalıklardan on binlerce insan hayatını kaybederken; yoksulluk,
bilinçsizlik ve en önemlisi de gerekli önlemlerin alınmaması sonucu bir kaç insanın ölümüne neden olan kuş
gribi nedeniyle milyonlarca kümes hayvanını telef etmek, insanlık açısından korkunç bir suç oluşturmuştur.
Bu, ekolojik bir suçtur. Hayvanları hastalıktan korumak için koruyucu hekimlik önlemleri almak ve onları
sağlıklı yaşatmak için kümeslerinden dışarıya bırakmamak yöntemi dururken, bütün kümes hayvanlarını yok
ederek sorunu çözmeye çalışmak, en ilkel ve en acımasız davranışlardan birisidir. Bu yöntemi destekleyen
Dünya Sağlık Örgütü de bu kabul edilemez çevre suçuna ortak olmuştur.
Dışarıda denetimsizce kafalarımızın üstünde gezinen milyarlarca kuşa karşı bir önlem almak olanağı
bulunmadığı halde, kümeslerinden çıkarmayarak kolayca koruyabileceğimiz kümes hayvanlarını korkunç
yöntemler ile toplu olarak kıyıma uğratmak, insanlık tarihinin gelişim çizgisinde korkunç bir leke
oluşturmuştur. Bu korkunç kıyım ve ilkel davranış için bütün hayvanlardan özür diliyorum.
71
Milli Gazete / Reşat Nuri Erol / 25 Ocak 2006
104
ABD ŞAHİNLERİ, TÜRKİYE’DE
ŞERİF Mİ DEĞİŞTİRİYOR?
Amerika’da yaşayan bir uzman Güler Kömürcü’ye şunları postalıyor:
 ‘ABD tarafından, Türkiye’ye karşı yapılan manipülasyon ve psikolojik harekatın temel noktasında;
sizin de yazınızda bahsettiğiniz etnik lobi var (İsrail menfaatlerini önde tutan lobiden ‘etnik lobi’ olarak
bahsediliyor) Bu etnik lobi son dönemlerde Amerikan Deniz Kuvvetleri (Navy) içinde yoğun bir güç savaşı
yapmaktadır. Malum etnik lobi, Amerikan Kongresi ve Senatosu’nda güçlü bir konumda olmasına karşın,
Amerikan derin devletindeki gücü tartışılır.
 Amerika’da derin devlet olgusu CIA, DIA, Pentagon, FBI ve State Department (Dışişleri) ile sınırlı
olarak düşünülmelidir. Çünkü iç ve dış güvenlikte karar mekanizmaları bu kurumlar tarafından işletilir. Etnik
lobi-Musevi lobisi ise bu aşamada etkileyemediği, kurumların kilit noktasındakilere verdiği özel ödüller,
resepsiyonlar ile lobi çalışması yapmaktadır. Fakat ne derece etkili olduğu tartışmalıdır.
 Porter Goss’un Nisan 2005’te CIA’in başına getirilmesi, Pentagon’daki ikinci adam konumuna
Gordon England gibi WASP kökenli (kelime açılımı Beyaz-Anglo-Sakson-Hıristiyan demek, bunlar İsrail veya
bir başka ülkenin menfaatini değil sadece ABD menfaatlerini önde tutuyorlar) kişilerin getirilmesi diğer
gruptaki etnik lobi için bir düş kırıklığı olmuştur.
 Pentagon’un 2. adamı Gordon England, Pentagon’daki WASP askerlerin temsilcisidir. Pentagon’daki
askerler genelde Türkiye’deki gibi Amerika’nın orta ve düşük gelir gruplarından gelen ve ikinci ülke ile
ilişkilerde üçüncü ülkenin ipoteğine inanmayan gruptur.
 Neocon olarak da adlandırılan etnik lobi, 1999 yılında Başkan Clinton’a Irak’a saldırı için bir bildiri
sunmuştu. Bu bildiriyi sunan 50 kişiden 49 tanesi bugünkü şahin lobinin üyeleridir.
 Jonathan Pollard, İsrail’e casusluktan yakalandığında bu grupların hepsi ortak bir bildiri yayınlayarak
Pollard’ın suçsuz olduğunu iddia etmişlerdi. Oysa bilmedikleri bir nokta ise Pollard’ın FBI tarafından yapılan
sorgulamasında suçunu itiraf etmesiydi, yani aceleci davranmışlardı.
 Pentagon içinden İsrail’e casusluk yapmaktan yakalanan Larry Franklin de benzer şekilde suçunu
itiraf etti. Larry Franklin’in yakalanması sonucu Amerika’daki en güçlü Musevi lobisi olan AIPAC’tan Steven
Rosen ve Keith Weissman, FBI tarafından sorgulandı. Araştırmayı yürüten WASP kökenli karşı istihbarat
bürosu yetkilileri, Douglas Feith’i iki kere Pentagon’daki ofisinde “ziyaret” ettiler. Feith, Wolfowitz ile birlikte
çalışıyordu ve Wolfowitz ile birlikte bu görevden ayrılmaya zorlandı. İşte bu derin Amerika’nın-gerçek
Amerika’nın malum lobiye bir çeşit ‘biz sizin ne yaptığınızı biliyoruz, adımlarınıza dikkat edin’ uyarısıydı.
 2004 yılı içinde CIA’den ayrılacağı kesinleşen Başkan Tennet’in yerine, CIA’in başına Musevi
kökenli birisini ki bu isim Wolfowitz’di, getirmeyi amaçlayan malum lobi Porter Goss’un atanmasıyla
ile düş kırıklığı yaşadı. Tam bu aşamada, yani CIA direktörlüğü seçiminde lobi yapan gruba,
WASP’lardan; ‘Larry Franklin’ operasyonuyla tokat geldi. Birilerine mesaj açıktı; ‘devletin sahibi biziz’
dedi WASP’lar. İşte Pentagon’un 2 numarası, hatta Rumsfeld’in yerine bakan olması dahi düşünülen
WASP Gordon England’ın giderek etkinleşen pozisyonu da, Washington’da güç dengelerinin ne
yönde değiştiğinin yansımasıdır.
 Mayıs 2005 tarihinde görevinden istifa eden Wolfowitz yerine Gordon England atandı. Gordon ayrıca
İç Güvenlik Bakanlığı’nın ilk bakan yardımcısı, Amerikan tarihinde ilk defa üst üste Amerikan Deniz
Kuvvetleri Komutanı oldu. Teksas Hıristiyan Üniversitesi mezunu olan Gordon, Goodwill isimli kâr amacı
gütmeyen Hıristiyan dincisi sayılabilecek bir kurumun da yönetim kurulunda bulunmaktadır.’
 Kısacası, artık Washington-Ankara ilişkilerini inceler iken ‘işte bu 2 ayrı grubun’ farklı hesapları
olduğunu bilerek-bu arka plânla bakınız efendim, Washington’a yakın gazeteci-siyasi denildiğinde,
Washington’un planına göre’ saptaması geçtiğinde, artık ‘hangi Washington-Washington’daki hangi gruptan
bahsediyorlar’ sorusunun cevabını da kendinize vermelisiniz.
 ‘Hangi Washington’ tanımını yukarıda okuduk; birinci grup; her konuya İsrail prizmasından bakan,
105
Washington’daki malum şahin grup (ki AKP’yi uzun süre destekleyenler de bu ekipti ve şimdi kavga etmeye
eleştirmeye başlayanlar da yine onlar), diğer grupta ise; malum 2. ülkenin-İsrail’in değil salt Amerika’nın
çıkarlarını önde tutan, Kuzey Irak’ta Kürdistan’ın kurulmasına karşı çıkan vb. farklı projeleri olan WASP’lar
bulunuyor. Yorum sizin...”
Washington partner değiştiriyor
Amerikan Associated Press Ajansı ve İngiliz The Independent gazetesinin ‘Türkiye’de laik sistemden
İslami kurallara göre yaşama geçiş mi başlıyor’ yorumları yapılmaya başlandı üç-beş ay içinde benzer
haberler sıkça Washington’da farklı kesimlerce de kulağımıza fısıldandı; Washington’daki şahinlerin
danışmanlarından M.Rubin ve D.Pipes ilk aklıma gelenler, Rubin ve Pipes defalarca ‘’Erdoğan’ın İslamcı
köklerine dönüş hazırlığında olduğu” yönünde analizleri kaleme almışlardı. Ve son olarak da işte İngiliz ve
Amerikan haber ajansları benzer iddiaya vurguda bulunarak; “Erdoğan’ın iktidardaki partisini İslamcı
köklerine döndürmekte olduğu kaygılarını alevlendirdi” yorumu yapıldı. Şeklinde yazılar çıkıyor. Bunun
Türkçesi; Amerika, yorulan ve yıpranan atları değiştirmeye başlıyor.
Benim görüş aldığım kimi çevrelere göre: Washington demokrasi adına yaptığı her yapısal değişikliğin
hedef ülkelerde -radikal dinci grupların önünü açtığını- ve radikal İslamı güçlendirdiğini fark etti, bu nedenle
projesini hızla yeniden yapılandırmaya karar verdi. Özellikle Türkiye üzerinden yaptığı bölgesel planlarda
‘laik-ancak dini motifleri de harmanlamış, ulusalcı-milliyetçi gruplarla işbirliğini güçlendirme kararı aldı.’
İlaveten bir diğer önemli nokta da; Washington, önümüzdeki dönemi içeren Irak planlarına Türk
kamuoyunun desteğini almak istiyor, Irak’ın parçalanması- sınırlarının değişmesi-yeni Kürt politikaları
kaçınılmaz gözüküyor, eşanlı İran’a yönelik planlara dair işbirliğinde de ikna edilmesi gereken AKP Hükümeti
değildir çünkü onların zaten bu planlara pek itirazı yok, Washington’un parçalı Irak ve Kürt bölgesine dair
planlarına itiraz ‘Türkiye’deki milliyetçi-şahin çevrelerden gelecek. O halde bu çevrelerin gönlünü hoş
tutacak, kamuoyu oluşturmaya yönelik servisleri beklemek gerekiyor. Kısacası Washington partner
değiştirmeye karar verdi, yakında bu yeni kararın izlerini hep beraber daha net göreceğiz.’
Kısacası uzmanlarımız diyor ki; makro politikalarda, Washington, demokrasi adına verdiği yolların
‘radikal İslamcı’ çevreleri daha güçlendirdiğini gördü ve demokrasiden tekrar OTORİTER politikalara
geçmeye karar verdi, mikroda ise; Türkiye’de AKP’den beklediği performansı alamadığı gibi ‘aynı radikal
dönüş’ endişesinden de çok rahatsız oldu ve Türkiye kamuoyunda, Washington’un yanında görmek istediği
yeni yıldız ‘milliyetçi-şahin ulusalcı çevreler’ olacaktır, çünkü yeni Irak-Kürt politikasında, Kafkas
politikalarında ‘Türk kartı’ çok önemli, bu açılımda, Washington’un karşısına AKP değil, şahin çevreler
dikilecektir, o halde ikna etmesi gereken bu çevrelerle derhal ‘anlaşılabilir zemin yaratılması, bu kesimin
gönlünü kazanacak halkla ilişkiler’ çalışmalarıdır.
Tam bu noktada Washington’daki Türk uzmanlarından Ömer Taşpınar’ın geçtiğimiz gün yayınlanan bir
makalesinden alıntı yapalım, diyor ki Taşpınar;
Ortadoğu’daki demokratikleşme, kaçınılmaz bir biçimde İslamcı parti ve hareketlere mi yarayacak?
ABD Başkanı George W. Bush ve ekibinin hep kafasını karıştıran bu zor soru geçen hafta tamamlanan Mısır
seçimleriyle daha da önem kazandı. Bütün kısıtlamalara ve baskılara rağmen, Mısır’daki parlamento
seçimlerinden ‘Müslüman Kardeşler’ en kazançlı siyasi hareket olarak çıktı. Seçimler gerçekten serbest ve
ülkeler gerçekten demokratik olsa, iktidara ilk gelecek partiler genelde hep İslamcı olacak gibi gözüküyor...
Bugün Tunus, Fas, Cezayir, Libya, Mısır, Ürdün, Suriye ve hatta Suudi Arabistan’da baskıcı rejimler altında
ezilen ve en güçlü sosyoekonomik tabana sahip siyasi hareketler hep İslami kökenli. Yarın bölgede
gerçekten demokratik seçimler yapılsa bu hareketlerin birçoğu sandıktan zaferle çıkabilir.
Zaten çok uzağa gitmeye gerek yok, Irak’taki siyasi dinamiklere bir bakın. 15 Aralık seçimleri sonrası
daha teokratik ama aynı zamanda daha demokratik bir Bağdat ortaya çıkacak. Sonuçta Amerika,
Ortadoğu’da böyle bir İslami ikilemle karşı karşıya. Washington bir yandan demokrasi istiyor, öte yandan
demokratik seçimlerin teokrasi (dini esaslara göre idare modeli) yaratacak olmasından çekiniyor. Otoriter
düzenin alternatifi ya teokrasi ya da kaos olacak gibi gözüküyor...
106
Peki çözüm nedir? Eğer hem otokrasi hem de demokrasi sonuçta radikal İslamcılara yarıyorsa ABD ne
yapmalı? Cevap otokrasi-demokrasi arasında bir denge tutturmak.
Böyle diyor Taşpınar. Peki, ABD ‘ortayı’ nasıl bulacak? İçeriye bakalım, Erdoğan’ın iktidardaki partisini
İslamcı köklerine döndürmekte olduğundan kaygılı ise, aynı anda birileri erken seçimin yaklaştığını da
söylüyorsa?! O halde, Washington bu kaygılarla Türkiye’de benzer endişelerinin bir daha hayata geçmesine
izin verir mi?72
Büyük Kürdistan, Kahraman Türklere mi Kurduruluyor?
Faik Bulut diyor ki; 'Evet, Washington, Fırat-Dicle havzasında yaşayan Kürtler başta, bölgedeki tüm
Kürtleri, sınır birlikteliğiyle-tek sınır içinde DEĞİL ama 'ekonomik-sosyal' menfaat birliği yaratarak birleştirmek
için düğmeye basmıştır. Barzani' nin önderliğinde elbette. Ankara'nın daha doğrusu Ankara'da devlet ve
hükümet arasında henüz netleşmeyen Türk politikası, bu projenin kaderinde etkileyici olacaktır, içinde
bulunduğumuz bugünlerde Türkiye'nin tavrı netleşecektir sanırım.'
 Bir başka ifadeyle 1 yıl önceden, onlarca uzman görüşü aracılığıyla sizlere anlatmaya çalıştığımız
gibi, Türkiye'nin himayesinde Kürt devletine az kalmışa benziyor, bu yeni yapının omurgasını, ister
'ekonomik-sosyal işbirliği' diye izah edin ister başka bir açılımla, fark etmez, Washington kararlı, Irak'ı
parçalamaya, sınırları değiştirmeye doğru hızla ilerliyor, kolay mı, Bayan Rice'in 2 yıl önce söylediği gibi, bu
bölgede tam 22 ülkenin sınırları değiştirecekler, kaçı kaldı geride dersiniz ey değerli okur?
 Üstelik bitmedi, bir başka değerli analistin dün belirttiği gibi, 'Washington'un efendileri Kürtleri
birleştirmek için düğmeye basmış iken, aynı anda, TÜRKLERİ de PARÇALAMAK İÇİN mi operasyon
başlattı'!
Bazı doğrular yanlış ve yıkıcı amaçlar için konuşan ve Milli duygularımızı kışkırtarak, bizi Amerikan
hesabına kullanmaya çalışan medyatik ve muhalif bir millet vekili bakınız neler söylüyor.
 'Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra olaylara yön veren İngiltere kendi yönetim algısı gereği, dünyanın
değişik bölgelerinde onlarca krallıklar oluşturdu, bu krallıklar üzerinden dünyayı yönetti. Bugünün efendisi de
Washington’dur ve kendi yönetim algısına uyan model ihracına hız vermeye başladı. Washington’un yönetim
algısı da 'eyalet sistemi-fedaratif yapıdır.' Hedeflediği bölgelerde tıpkı kendi modelinde olduğu gibi federal
yapıların oluşmasına zemin hazırlıyor, Ortadoğu'da-Kafkasya'da federal yönetim modeli üzerinden söz sahibi
olmak için düğmeye basmış, ülkeleri parçalamaya, parçalanıp-eyaletlere dönüştürmeye zorluyor.
 Ancak bu isteği başına büyük dert açacak Amerika'nın. Kendi arka bahçesini kaybetti, Latin
Amerika'da 2006 yılındaki -seçimlerin bugünden sonuçları belli. Hepsini solcular-ABD karşıtları kazanacak.
Bunun ABD içindeki çoğunluğu Katolik olan-İspanik nüfus üzerindeki moral-motivasyonunu (ve Yahudi lobisi
etkisindeki G.K) Washington'ın beyaz-seçkinci efendilerine karşı tavır belirlemedeki etkisini düşünsenize.
Yani, bir yandan uzaklarda, Irak'ta yapısal değişiklik peşinde koşan Washington, aynı anda kendi içini kontrol
edemez hale gelecek, 2015'e kadar olan süreç son derece hareketli olacağa benziyor, belki de ABD
'Kafkasya ve Ortadoğu'da 'parçala-eyaletleştir-yönet' derken, kendi içindeki ve arka bahçesindeki hesap
edemediği etkilerden çook derin yara alacakır ve...
 Tekrar bölgemize dönelim. Hollanda'da bir mahkeme, Halepçe'de yaşananları soykırım olarak ilan
etti. Evet, bu defa da İngiltere ve Washington'dan sonra ' bildiğin modelle yönet' diye özetleyeceğimiz refleksi
İsrail'de görüyoruz. İsrail, Kuzey Irak'ta kendi rol modeline göre bir ülke kurmakta kararlı, Kürtleri de kendi
yahudileri gibi soykırım psikozuyla birleştirip-soykırım psikozu üzerine Kuzey Irak'ta bir ülke bina ettirmeye
çalışıyor.
 Bizim de kendimiz gibi davranma sürecimiz geliyor. Yani; şu çılgın Türk moduna tam olarak gireceğiz
yakında, en iyi bildiğimize hayat vereceğiz, ÇILGIN TÜRK'e dönüşeceğiz hepimiz, sonra... Mart ayı itibarıyla
TÜRKLER ÇILDIRMAYA başlayacak (Yukarıdaki iddiayı hatırlayın, çıldıran Türkler ya da çılgın TÜRKLER'e
birilerince biçilen misyon da yoksa; 'Kürtlerin birleştirilmesi-Türklerin parçalanması' planında, -bilmeden-
72
Akşam / Güler Kömürcü
107
tetikliyici olmak mı dersiniz' G.K) Mart ayından sonra ÇILGIN TÜRKLER ya da ÇILDIRTILMIŞ TÜRKLER
neler yapabilir?!'
 Evet, bu iddialı bir analiz, ben sustum, ÇILGIN TÜRKLER' rol modeli, ulusal kuvvetler, bölgesel
milliyetçi akımlar, şahin hareketleri de içeren bu eğilimin Türkiye'nin yakın geleceğinde çok önemli misyonu
olacağı hiç şüphesiz ve...
 Peki ey değerli okur, ÇILGIN Türk kavramı nedir ve Türk ne zaman çıldırır sizce?” 73
 ABD’NİN ŞEYTANLIĞI BİTMİYOR
Çin ve Pakistan’a karşı denge kurmak isteyen ABD, Hindistan ile nükleer anlaşma yaptı
ABD Başkanı George Bush’un Hindistan ziyareti sırasında iki ülke arasında nükleer işbirliğini öngören
anlaşma imzalandı. Bush ile ortak basın toplantısı düzenleyen Hindistan Başbakanı Manmahon Singh, “İki
ülke, sivil nükleer işbirliği anlaşmasının uygulanması konusunda anlaşmaya vardı” dedi.
Anlaşmayı “tarihi” olarak niteleyen Bush da “Nükleer enerji konusunda tarihi anlaşmayı dün
tamamladık. Bu gerekli, halklarımıza destek olacak bir anlaşma” diye konuştu. Singh, Bush’a, Hindistan’ın
anlaşma uyarınca sivil nükleer tesislerinin tanımlanması taahhüdünü yerine getirdiğini ilettiğini söyledi.
ABD ile Hindistan arasında ortaya çıkan ittifakın önemli bir unsuru olarak nitelenen ve Yeni Delhi’ye
1998 yılında nükleer denemeler yaptığı için yaptırımlar uygulayan Washington’un önemli bir politika
değişikliği olarak değerlendirilen anlaşma, Washington’un, Hindistan uluslararası nükleer silahların
yayılmasının önlenmesi anlaşmasını imzalamasa da nükleer teknoloji bilgisini paylaşmasını ve bu ülkeye
nükleer yakıt sağlamasını öngörüyor.
Hazırlıkları Bush’un ziyareti öncesinde hızlanan ve üzerinde geç saatlere kadar da çalışıldığı öne
sürülen anlaşmanın, Hindistan’ın sivil ve askeri nükleer programlarını ayırması, sivil nükleer tesislerini
uluslararası denetimlere açması karşılığında, ABD’nin sivil nükleer teknolojisini paylaşması ve Hindistan’a
nükleer yakıt desteği sağlamasını öngördüğü hazırlıklar döneminde açıklanmıştı.
ABD’nin Hindistan’dan sivil ve askeri nükleer programını ayırması talebinin, Yeni Delhi’yi, nükleer güce
sahip ülke olarak değil sadece sivil nükleer programa sahip bir ülke olarak tanımayı kabul etmesi nedeniyle
gerekli olduğu ileri sürülmüştü.
Anlaşma için onayı gereken ABD Kongresi’nde bazı milletvekilleri,
anlaşmaya, nükleer silahların yayılmasının önlenmesi anlaşmasına zarar verebileceği gerekçesiyle karşı
çıktığı kaydediliyor. Hindistan’da bu anlaşmaya karşı çıkanlar, Washington’un, Hindistan’ın işlerine karışması
ve Çin’in büyüyen ekonomik ve siyasi etkisine karşı denge sağlamak için Hindistan’ı kullanması kaygılarını
dile getiriyorlar.
21. yüzyılın en büyük oyunu
Başkan George W. Bush’un Hindistan ve Pakistan ziyareti Asya’nın geleceği sorusunu bir kez daha
gündeme getirdi. Bu aslında 21. yüzyılda dünyanın geleceği sorusundan kopuk değil. Görünen o ki, 21.
yüzyılda yerkürenin kaderini şimdiki hegemon ABD ile yükselen güç Çin arasındaki çekişme belirleyecek.
Dünya sahnesindeki asıl oyun budur. Diğer tüm oyunlar yan sahnelerde oynanmaktadır. İkincildir. Çin şu
anda dünyanın 4. en büyük ekonomisi. 2020’de ABD’nin arkasından ikinci en büyük ekonomisi haline
gelecek, 2050 yılında ise ABD’yi geçmesi bekleniyor. Oysa ABD’nin tüm stratejik hesapları 21. yüzyıl
boyunca her alanda açık farkla üstünlüğü sürdürmeye dayanıyor. Durum böyle olunca, Çin ile ABD’nin
yollarının ilerde bir yerde kesişeceğini görmek için kehanete gerek kalmıyor. İki yan da, açıkça söylemeseler
de, ilerde kaçınılmaz görünen bu kesişme (çarpışma?) noktasına hazırlanıyorlar. Nasıl mı? Tarafların
oynadığı oyuna ‘bekleme oyunu’ diyebiliriz. Çin’deyken en çok duyduğum iki kelime ‘istikrar’ ve ‘büyüme’ idi.
Çin yöneticileri, zamanın kendilerinden yana çalıştığı varsayımıyla gemiyi sallamak istemiyor, dış politika
konularında fevkalade muhafazakâr bir tutum izliyorlardı. Zamana ihtiyaçları vardı: Hem kendilerini
geliştirmek için, hem de rakiplerini yıpratmak için... 74
73
74
Akşam / Güler Kömürcü
Haluk Şahin / Radikal / 05.03.2006
108
ABD, kuşatmayı NATO ile tamamlamak istiyor
Irak'ı işgal ederek Güney'den, Ermenistan ile Doğu'dan, kadife devrimlerle kontrolünü ele aldığı
Gürcistan ve Ukrayna ile Kuzey'den, üs kurma konusunda anlaştığı Romanya ve Bulgaristan ile
Batı'dan Türkiye'yi çembere alan ABD, NATO şemsiyesi altında Karadeniz'e inerek kuşatmasını
tamamlamak istiyor.
Amerika, Türkiye'yi kuşatma projesinin son ayağım tamamlamak için görüşmelerde bulunuyor.
Karadeniz bölgesinde üs kurma konusundaki taleplerine sıcak bakılmaması üzerine hedefine bu kez NATO
şemsiyesi altında ulaşmayı planlayan Amerikan yönetimi, terörle mücadele adı altında Akdeniz'de NATO
bünyesinde faaliyet gösteren "Aktif Çaba" adlı deniz gücü operasyonunun görev alanının, Karadeniz'i de
kapsayacak şekilde genişletilmesini istiyor. Türkiye ve Rusya'nın, kuşatma planına karşı çıktığı haber
veriliyor.
ABD Dışişleri Bakanlığı'nın Avrupa ve Avrasya bölümü yetkililerinden Kurt Volker, Washington’daki
Howard Üniversitesi'nde yaptığı bir konuşmada, söz konusu NATO gücünün Karadeniz'de de görev
yapmasını istediklerini, ancak Karadeniz'e kıyısı bulunan ülkeler arasında buna ilişkin görüş ayrılığı olduğunu
açıkladı.
ABD, NATO bünyesindeki deniz gücü operasyonunun görev alanının, Karadeniz'i de
kapsayacak şekilde genişletilmesini istiyor.
Volker, "Bu konuda, Karadeniz'e kıyısı olan ülkelerden bazıları daha hevesli bazıları ise daha az
hevesli. Özellikle Türkiye gibi NATO müttefiklerinin isteklerine karşı NATO'yu kullanmak istemiyoruz.
Dolayısıyla bu ülkelerle, bu işi yapıp yapmayacağımızı veya nasıl yapabileceğimizi konuşuyoruz. Biz bu
operasyondan yanayız" diye konuştu.
Kurt Volker, Karadeniz'e daha geniş bir perspektiften bakıldığında, sadece bir güvenlik meselesinin
değil, aynı zamanda demokratik değişimin, siyasi sistemlerin ve piyasa ekonomilerinin güçlendirilmesini
içeren bir bölgesel meselenin olduğunun görüleceğini iddia etti. Volker, "Güneyde Türkiye var. Batıda yeni
NATO üyesi olan ve 2007'de AB'ye girecek Bulgaristan ve Romanya var. Doğuda, iki yıl önceki 'Gül
Devrimi'nden bu yana müthiş bir ilerleme kaydeden, ancak daha gidecek uzun bir yolu olan Gürcistan var.
Sonra Karadeniz'e kıyısı olmayan, ancak bölgede bulunan Azerbaycan var. Demokratik kurumlar ve
ekonomik kalkınma yönünde yapması gereken çok şey bulunan Ermenistan var" ifadesini kullandı.
NATO ile kuşatma tamamlanacak.
Irak'ı işgal ederek Güney'den, Ermenistan ile Doğu'dan, kadife devrimlerle kontrolünü ele aldığı
Gürcistan ve Ukrayna ile Kuzey'den, üs kurma konusunda anlaştığı Romanya ve Bulgaristan ile Batı'dan
Türkiye'yi çembere alan ABD, NATO şemsiyesi altında Karadeniz'e inerek kuşatmasını tamamlamak istiyor.
Şüphesiz, Amerikan yönetimi bu projeyle Türkiye'yi çepe çevre kuşatmanın yanı sıra, Kafkaslarda ve
Balkanlar'a yakınlaşmanın planlarını yapıyor.
Hatırlanacağı üzere, dünyayı kaosa sürükleyen Bush'un lideri olduğu Amerikan yönetimi,
Washington'un bu stratejisi yeni değil. Daha önce Dünya Gündemi gazetesinde konuya ilişkin haber, Ekim
2005'te geniş şekilde yer almıştı. Aktif Çaba operasyonu, 11 Eylül saldırılarının ardından ABD'nin talebiyle
NATO çerçevesinde önce Doğu Akdeniz'de kurulmuştu.
Bakan Gül işgali savundu
ABD'nin Irak'tan çıkmasını istemeyen Dışişleri Bakanı, "Koalisyon güçleri çekilirse boşluk olur"
dedi
Dışişleri Bakanı Abdullah Gül'ün, Çek Cumhuriyeti Dışişleri Bakanı Cyril Svoboda'ya 'ABD'nin Irak'tan
çıkmasını istemediğini' söylediği belirtildi. Ayrıca Çek Bakan'ın, Gül'ün siyasi nedenlerden dolayı kamuoyu
önünde bu düşüncesini asla açıklayamayacağını ifade ettiği kaydedildi. ABD haber ajansı UPI'ın haberine
göre Gül, "ABD, Irak'tan çıkarsa İran kaynaklı İslam'ın
Türkiye'ye sızması engellenemez" dedi. Dışişleri Bakanı Gül, haberin duyulması üzerine dün sabah
düzenlediği basın toplantısında "Irak ile ilgili sözlerim gizli değil açıktır ancak İran ile ilgili olan doğru değil"
109
açıklamasında bulundu. UPI ajansının internet sitesinde, Çek Cumhuriyeti Dışişleri Bakanı Svoboda'nın bu
açıklamayı İngiltere'nin başkenti Londra'daki Chatham House'da verdiği bir konferans sırasında yaptığını
bildirdi. Ajansın haberine göre Abdullah Gül, Svoboda'ya, "Koalisyon güçleri Irak'ı terk ederse ülke siyasetine
İran kaynaklı yeni İslam'ın egemen olmasından korkuyorum. Bu anlayışın Türk elitine sızmasını da kimse
engelleyemez" dedi.
Gizli şeyler değil
Bakan Gül, İspanya'ya hareketinden önce havaalanında konu ile ilgili şu açıklamayı yaptı: "Çek
Dışişleri Bakanı Türkiye'ye geldiğinde tabii ki Irak konusunu da ele aldık. Türkiye Irak'ın toprak bütünlüğüne
çok önem veriyor. Bu yüzden Irak'ı Iraklıların idare edebilir duruma gelmeleri gerekiyor. Bütün bunlar
olmadan koalisyon güçlerinin bir-den çekilmesinin büyük bir boşluk bırakacağını görüyoruz ve bunu
paylaşıyoruz. Bunlar saklı gizli şeyler değildir. Ama Türkiye'nin rejiminin İran'dan etkilenebileceğini
söylediğim doğru değil.
Bunlar Türkiye gerçeklerine aykırı şeylerdir. Türkiye kendi rejimini çevresine model olarak gösterebilen
bir ülkedir. Türkiye bugün açık bir toplumdur AB ile müzakerelere başlamış bir toplumdur. Böyle bir toplumun
başka bir ülkenin rejiminden etkileneceğini öne sürmek yanlış, benim ağzımdan çıkmış gibi söylemek çok
yanlış. Bu aslında gizli bir konuşma. Çek Bakanın ağzından çıkmış değil. Başkalarına söylenmiş oradan da
Amerikan ajansı tarafından yazılmış. Bu iddiaları yazmak iyi bir gazetecilik değil. Ben zabıtlara baktırdım,
ama doğru değildir."
Büyük Karadeniz Projesi
NATO Güney Avrupa Müttefik Deniz Kuvvetleri Komutanı Koramiral F. Sanfelice, “Akdeniz’deki Aktif
Çaba kapsamına 2006’da Karadeniz’i de alacağız...” diyor. Buna göre NATO savaş gemileri, Akdeniz’de
olduğu gibi Karadeniz’de de istedikleri her gemiyi arama ve kontrol altında tutma hakkına sahip olacak.
Bir grup terörist, nükleer bir bombayı ele geçiriyor. Hedef belli; NATO’nun Brüksel’deki karargâhı...
Taşınabilir bir mekanizma ile AB Başkenti Brüksel’de bulunan NATO karargâhında nükleer bomba atılıyor.
Nükleer bomba çevre ülkeleri de etkiliyor. Avrupa merkezlerinde alarmlar çalıyor. Bu senaryo, son dönemde
moda olan herhangi bir kitaptan alınmış değil... Bizzat NATO tarafından yaratılmış... Anlatımı da bir yıl
öncesine dayanıyor.
Kopenhag’da geçen yıl gerçekleşen toplantıda, iki ABD’li General NATO Parlamenterler Asamblesi
üyelerine bu senaryonun sunumunu yapıyor. Ancak, teröristlerin nükleer silahı nereden elde ettiğine ilişkin
detay verilmiyor.
NATO Güney Avrupa Müttefik Deniz Kuvvetleri Komutanı Koramiral F. Sanfelice di
Monteforte’nin geçen yıl yaptığı açıklamayla senaryo anlam kazanıyor: “Akdeniz’deki Aktif Çaba kapsamına
2006’da Karadeniz’i de alacağız...”
Buna göre NATO savaş gemileri, Akdeniz’de olduğu gibi Karadeniz’de de istedikleri her gemiyi arama
ve kontrol altında tutma hakkına sahip olacak.
O tarihte Türkiye, Fransa ve Almanya ile Rusya’dan gelen tepkiler nedeniyle NATO planda ısrar
etmiyor. Ta ki, NATO Parlamenterler Asamblesi Savunma ve Güvenlik Komitesi’nin, iki ay önce
Washington’da yapılan toplantısına kadar.
ABD’li yetkililer, eski Sovyetler döneminden kalma birçok nükleer bombanın kontrolsüz olduğundan
yakınıyor.
Afganistan’da oluşan 50 milyar dolar büyüklüğündeki eroin trafiğinin yarısının Karadeniz üzerinden
yürütüldüğü bilgisi veriliyor.
Ayrıca, NATO’nun kapsamının genişletilip “Dünyanın güvenlik gücü” haline getirilmesi gerektiği
vurgulanıyor. Bu amaçla, Japonya, Yeni Zelanda, Avustralya ve Güney Kore’nin NATO’nun “diyalog ülkesi”
kapsamına alınması kararlaştırılıyor.
NATO Genel Sekreter Yardımcısı’nın geçen ay düzenlediği brifing sırasında konu bir daha gündeme
geliyor.
Yani, hafta başında ABD Dışişleri Bakanlığı’nın Avrupa ve Avrasya Bölümü yetkilisi Kurt Volker’in dile
110
getirdiği, Karadeniz projesinin temelleri uzun süredir atılıyor.
Ankara Büyükelçisi Ross Wilson’ın da önceki günkü sözlerine yansıdığı gibi, ABD, NATO şemsiyesi
altında “Büyük Karadeniz Projesi”ni uygulamakta kararlı.
Letonya’nın başkenti Riga’da sonbaharda yapılacak NATO zirvesine kadar da mesafe alma
niyetinde… ABD’nin “Büyük Karadeniz Projesi”ni uygulamaya koyması, “Büyük Ortadoğu” kadar kolay
olmayacak...75
Büyük Karadeniz Projesi
AB’nin Kıbrıs konusunda aldığı kararla, AKP’nin medet umduğu dağlara kar yağmaya başladı. Öyle ki,
Abdullah Gül bile kararı eleştirdi. Gerçi Gül, bu kararları en son eleştirecek kişi ve hatta şimdi eleştirirken bile
inandırıcı olamıyor. Kabul etmek gerekir ki, bu kararla AKP’nin 24 Nisan 2004 referandumundan bu yana
yürüttüğü AB politikası ciddi bir darbe aldı.
Ne oldu? AB Kıbrıs konusunda daha önce hazırlamış olduğu iki tüzüğü birbirinden ayırdı ve bunlardan
Kuzey Kıbrıs’a mali yardım öngören tüzüğü onayladı. Ama uygulamayı bir dünya şarta bağlandı. Diğer tüzük
Ankara ve KKTC tarafından çok daha önemliydi; zira, Kuzey Kıbrıs ile doğrudan ticaret yapılmasının önünü
açmaktaydı. O tamamen rafa kaldırıldı ve Ankara’ya o tüzük konusunda bir bardak soğuk su tavsiye edildi.
Bu tavır neden AKP’nin beklentilerinin çöktüğüne işaret ediyor? Çünkü 24 referandumlarıyla KKTC’nin
egemenlik ve siyasi eşitlik iddialarını çöp sepetine attıran AKP, AB’nin kendisine yardımcı olacağını
beklemişti. AB büyük bir ekseriyetle referandumda ‘hayır’ diyen Rumları cezalandıracak ve ‘evet’ diyen Türk
tarafına en azından bazı jestler yapacaktı. O günlerde diplomasi üstadımız (!) Başbakan Erdoğan 24 Nisan
referandumlarından çıkan sonuçları altmış yılın en büyük başarısı olarak ilan etmişti.
Oysa referandumlardan bir ay sonra BM Genel Sekreteri Kofi Annan, Güvenlik Konseyi için yazdığı
raporda, bir yandan Kuzey Kıbrıs’a uygulanan ambargoların kaldırılmasını tavsiye ediyor; öte yandan da
Türk tarafı büyük bir çoğunlukla plana ‘evet’ dediğine göre, bunun Türk tarafının egemenlik ve siyasi eşitlik
iddiasından vazgeçtiği şeklinde yorumlanması gerektiğini belirtmekteydi.
O tarihten itibaren AKP politbürosu mensupları üstün dış politika yeteneklerinden (!) dolayı olsa gerek,
AB’den beklentilerini sürdürmeye devam ettiler. Sonuçta AB Kuzey Kıbrıs’la doğrudan ticaret yapılmasına
izin veren bir tüzükle Kıbrıs Türklerine mali yardım yapılmasını öngören bir başka tüzük taslağını AB
yetkililerinin önüne koydu. Ama Rumların direnişi, AB içerisindeki pek çok dişli ülkenin Kıbrıs meselesini
Türkiye’ye karşı kullanma politikası ve genel olarak gözlemlenen Hıristiyan taassubu ve dayanışması somut
her hangi bir şey çıkmasına mani oldu.
Böylece Rumların bütün talepleri kabul edildi ve iki tüzük birbirinden ayrıldı. Mali yardım onaylandı ama
bir dünya şarta bağlandı. Para doğrudan Türklere verilmeyecek. Güney Kıbrıs’ta bir ofis kurulacak ve
paranın kimlere ve nasıl verileceğini Rumlar kontrol edecekler. Rum mallarının alım satımı bu arada
yasaklanacak. Maraş’ın iskana kapalı bölgesi Rumlara iade edilecek. Kuzeyde devlet yapısı ve tek
toplumluluğu sulandırmak için bu para kullanılacak vs...
Doğrudan ticaret tüzüğü ise tamamen kaldırıldı. Rumlar bunun yerine Türklerin kendi mallarını Rum
tarafının vereceği belgelerle Larnaka limanı üzerinden Kıbrıs dışına göndersinler prensibini kabul ettirdiler.
Kısacası Papadopoulos büyük bir zafer kazandı. Bu arada Abdullah Gül ve AKP politbürosuna bir kaç soru
sormak gerekiyor: Hani geçen ay bizim ilan ettiğimiz bir Kıbrıs Eylem Planı vardı ve bu plan açıklandığı
zaman güya Olli Rehn dâhil bütün AB yetkilileri ve hasseten İngiltere bize destek vermişti. Abdullah Gül ile
müzakere/mütareke basını öyle demekteydi.
AB’nin aldığı ve Abdullah Gül’ü bile sinirlendiren karara aynı yetkililer ve İngiltere de tam destek
vermiş. Bu adamlar hani bizim taraftaydı? Öyle diyordunuz. O zaman bize yalan mı söylemiştiniz? Yoksa
adamlar sizi ciddiye mi almıyorlar? Altmış yılın diplomatik başarısı nereye gitti?
Abdullah Gül tarafından Kıbrıs Eylem Planı olarak lanse edilen doküman adeta Türk halkı ile alay
75
Sabah / 05.03.2006 / Muharrem Sarıkaya
111
edercesine kaleme alınmış ve daha açıklanmasının üzerinden bir gün bile geçmeden Yunan-Rum ikilisi
tarafından reddedilen bir deklarasyon olmuştur. Yani teklifin sonu olmuştur.
Olayın Tanımı:
1- Bilindiği gibi BM Genel Sekreteri Kofi Annan’ın hazırladığı Kıbrıs planı, referanduma sunulmuştu.
Planı onaylayan Türk tarafı “Evet” demiş, Rum tarafı da “Hayır” diyerek reddetmişti. Aradan geçen yaklaşık
iki yıldan bu yana Mehmet Ali Talat KKTC de cumhurbaşkanı olarak görev yapıyor. Bu süre içerisinde KKTC
yönetimi, şimdiye kadar benzeri görülmemiş bir biçimde Rumlara normalin çok üzerinde, sınırları aşan bir
hoşgörü ve teveccüh göstererek, “şirin görünme” politikasına girişti. Sürekli olarak “ricacı” durumuna
düşmüş, taviz üstüne taviz vermeye hazır bir “acz tablosu” çizmiştir.
2- Türk tarafı, tüm olumsuz tutumlarına ve “hayır” demesine rağmen, Güney’e giderek görüşmelerin
tekrar başlatılması için girişimlerde bulunmuştur. Rum milletvekillerinin tüm küstahlıklarına göz yumulmuş ve
Maraş bölgesinin karşılıksız olarak Rumlara iade edileceği imaları ayyuka çıkmıştır. KKTC’de eski Rum
mallarına tazminat ödenmesi ve iadesi yolunu açan kanunlar Talat hükümeti ve yeni meclis tarafından
çıkarılarak, uygulanmaya konmuştur. Buna karşılık Güney’deki Rumlar, tüm Türk malları ve Türk vakıf
mallarını kamulaştırarak, toplumun ortak kullanımına açmıştır. Geri kalanları da Rumlarını da tapulamıştır.
Gerçekçi Olmayan Taktikler:
1- Abdullah Gül tarafından Kıbrıs Eylem Planı olarak lanse edilen doküman adeta Türk halkı ile alay
edercesine kaleme alınmış ve daha açıklanmasının üzerinden bir gün bile geçmeden Yunan-Rum ikilisi
tarafından reddedilen bir deklarasyon olmuştur. Yani teklifin sonu olmuştur.
2- AB ülkelerini sözde tatmin etmek veya yatıştırmak için hazırlanan bu Eylem Planı pek de işe
yaramamış, tam aksine “AB, o sahte tebessümünü yüzünden atarak dişlerini göstermeye başlamıştır”.
Türklere, Ankara anlaşması ek protokolü gereği “tüm Türk hava ve deniz limanlarını Rumlara açın” demeye
başlamışlardır.
3- Eylem Planı’nı, TBMM’ye getirme çabası büyük bir yanlıştır. Böyle bir manevra, milletin gözünün
içine bakarak, onu aldatmak ve milletin istemediği, kabul edemeyeceği bir olayı uygulamaya geçirtmek
demek olacaktır. Bu dar görüşlü siyasi manevraların, Türkiye’nin politik stratejilerini darboğazlara sokmasına
asla izin verilmemelidir.
4- Türk teşviki karşısında, Kofi Annan yeniden plan yapmak ve bunu Kıbrıs’ta uygulatma hevesine
düştü. Daha önce reddedilen planın belki hafif rötüşlenmiş şekli olacak olan bu çaba sadece Türk tarafının
aleyhine bir gelişme olacaktır. TC hükümetinin neden bunu teşvik ettiği de pek anlaşılamamaktadır. Acaba
işin sonunda “ne yapalım, BM ve uluslararası camia böyle uygun gördü” demek ve Kıbrıs olayına bir son
vermek için mi bu manevralar yapılmaktadır?
Bula, bula çözüm olarak buldukları yol bu mudur?
5- “Real Politik” sözcüğünü ağzından düşürmeyen bir hükümet için bu kadar gerçekçilikten ve “reel
olmaktan uzak” bir yaklaşım olamaz. Burada kastedilen aslında “Güç Politikası” demektir, yoksa demek
istenen “Gerçekçi Politika” değildir. Bunun da kimde olduğunu umarım AKP hükümeti görmüştür.
Son Komedi:
Referandumdan bu yana Türk tarafına çeşitli vaadlerde bulunan AB devletleri ve komisyonu hiç bir
olumlu girişimi gerçekleştirmemiş ve bunun için de bir çaba sarf etmemiştir. Bir- iki defa KKTC’ye yardım
fonu verilmek istenmiş ama derhal hem Yunan ve hem de Rumlar tarafından veto edilerek, bu işin önü
kesilmiştir. Son aylarda AB tarafından 3 kararname hazırlanmıştır:
1- KKTC mallarının Güney Kıbrıs üzerinden AB’ye satılması.
(Yani tek yetkili bayii Rum kesimi formülü, KKTC ise sadece görünmeyen azınlık ve üretici rolünde) AB
ülkelerinin çözüm teklifi hayli ilginç (!?),
2- KKTC’ye doğrudan 139 milyon Avro yardımı yapılması. Bu teklif derhal Yunan ve Rum kesiminin
itirazları ile karşılanıp ancak tavizler karşılığında buna izin verilmiştir.
 Oysa, yıllardır gerek Avrupa ve gerekse diğer kaynaklardan Kıbrıs adına gelen tüm mali yardımların
112
üstüne yatan Rum kesimi olmuştur.
 KKTC’ye tek bir pay ayırmayan ve buna izin vermeyen de yine Rum kesimidir.
 Diğer taraftan da Rumlara “neden bu saçmalığı yapıyorsunuz?” demeyen, yine AB ülkeleri ve onların
yanı sıra Talat hükümeti gibi yerli gruplardır. Acaba asıl suçlu kimdir ve bunun hesabını sonunda kim
verecektir?
3- AB Komisyonu ve ülkelerince söz verildiği gibi doğrudan KKTC deniz ve hava limanlarına girişlerin
başlatılması ve bu sebeple “izolasyonların” kaldırılmaya başlanması hakkındaki kararnamedir. Bu son iki
kararname birlikte yazılmış kararnamelerdir.
İşin en traji-komik yönü de işte burada başlamaktadır.
Yunan ve Rum tarafı 2 ve 3 no’lu kararnamelerin ayrılması için AB’de müthiş bir kulis başlatır. Şayet
bunlar ayrılmaz ise Türkiye’nin ilk müzakere konusunun başlatılmasına izin vermeyiz derler. İlk konu olan
eğitim konusunda müzakere sürecinin açılmasını “veto” edeceklerini söyleyerek, AB’ye şantaj yaparlar.
Sonunda AB ülkeleri, bu vetoyu kırmak için asıl Rum şantajına boyun eğerek 2 ile 3 nolu kararnameleri
birbirinden ayırırlar.
Komisyon KKTC’ye yapılması düşünülen küçük para yardımını onaylar (Türklerin ağızlarına bir
parmak, pardon sadece yarım parmak bal sürülsün diye) ve sonra, esas izolasyonları kaldıracak olan işlem
Rumlar tarafından veto edilir. Hepsinden sonra da Rum kesimi başkanı Papadopulous sert bir şekilde “asla
baskı ve şantaja boyun eğmeyeceklerini” açıklar.
Türk tarafı ve TC hükümeti yetkilileri de ağızları bir karış açık vaziyette baka kaldılar(!)
İşte size muazzam bir reel politik uygulaması(!)(Her halde ders kitaplarına nelerin yapılmaması
listesine girecek bir uygulama)
Ve işte, AKP hükümetinin parlak stratejisi (!)
KKTC- Talat politikalarının dayanılmaz başarısı.! ! ! Hatırlıyorum: Referandumda “bir evet ile dünyaya
bağlan” sloganı atıyorlardı, acaba şimdi nasıl bir slogan atıyorlar?
Bizlere de bu durumu seyredip, sadece “Tilki’nin aklı, Talat’ı ve Gül’ü yendi demek” düşüyor.
 ŞİİLERİN ZİYARETLERİ AKP’NİN ŞAİBELERİ MİDE BULANDIRIYOR
Felakete davetiye ziyaret
Çevremizdeki yangınları Türkiye'ye sıçratma çabalarının artık gizlisi saklısı kalmadı. Irak geçici
yönetim Başbakanı Caferi Ankara'ya geldi ve gitti. Ama ne hikmetse bizim araştırmacı ve soruşturmacı
basınımız, beylik resmi açıklamalar dışında Şii liderin Ankara'ya koşa koşa neden geldiği konusuna açıklık
getirmedi. İktidar gazeteleri de Erdoğan'ın bir mesajıyla Irak'ta şiddetin durduğu gibi talihsiz bir manşet attı
ama bombalar gene patladı. Siz ne dersiniz Caferi, Ankara'ya o saçma sapan demeçleri vermek için mi geldi.
Hoş bu ziyaret başlarken Kürtler kendini tutamadı ve bu gezi deki gizli amaçların rengini belli eden
Caferi'nin haddini aştığı açıklamasını yaptı. Bizim acar basın duru mu, onlarda yarı ayıkarak Irak'a gönderilen
özel temsilci ile verilen mesajın onları tanıma teminatı olduğunu anlayıverdi. Tebrikler, oysa AKP iktidarı bir
yıldan daha uzun süredir, Washington'un baskısı ile Iraklı Kürt federe devletini tanıyacağını bizzat hem
Başbakanın ağzından hem de Dışişleri Bakanı ve veliaht Gül tarafından açıklamıştı.
Aslında oyun bence Irak'tan çıkmak için formüller düşünen ve gittikçe de batan ABD'nin yeni bir tuzağı
havası veriyor. Bugüne kadar Türkiye'nin, Kürtler dışında Iraklı Şiiler ve Sünnilerle bir meselesi olmadı. Ben
birazda Cumhurbaşkanı olarak Bağdat'ta oturan Kürt aşiret reisi Talabani'nin tepkisinden yola çıkarak bir
tahminde bulunabiliyorum. Bir zamanlar Irak topraklarında Türk askerini görmek istemediğini alenen
açıklamıştı bu kişiler, şimdi devletleşme yolundayken neden bizi istesinler. Aklınızdan nedir ağzımdaki bakla
diye geçiyor biliyorum. Anlatayım…
Benim aklıma gelen aynı Afganistan olayında yediğimiz kazığa benzer bir oyun. Siz iyisiniz, aslansınız,
Kaplansınız palavraları ile kafasına torba geçirdikleri askerlerin sırtını sıvazlayıp, Irak kuyusundan çıkmaya
çalışan sözde koalisyon kuvvetlerinin yerine bir İslam barış gücü palavrası ile Mehmetçiği nöbete dikip bu
113
yangın yerinden kaçmak. İnşallah yanılıyorum, ama bence oynanan oyun daha önce ki ihaleleri hatırlatıyor.
Belki de Türk ordusunun lejyonerlik görevi yapacağını söyleyen Soros'un tahminleri gerçekleşiyor.
Türk askerinin, yani çocuklarımızın kanı, Türkiye içinde yurt dışındaki mihraklarca desteklenen
teröristlerin akıttıkları kanlar yetmezmiş gibi şimdi de yurt dışında gençlerimizi harcamayı planlıyorlar. Belki
diyeceksiniz ki çok uçuyorsun, inşallah öyledir. Bizler ileriye dönük tahminler ve olaylar için kafa
patlatmadığımız ve yalnızca içinde bulunduğumuz günü yaşadığımız için başımıza bunlar geliyor. Ayrıca
unutmayın, onların askerleri kıymetli ve pahalı bizimkiler ucuzdur. Verdikleri ölüm tazminatlarından anlamış
olmalısınız. Dünya bizim gibi eller havada oynamıyor, 25 hamle ilerisini planladığı satranç oynuyor.
Bu konudan ayrı olarak dışardan ekonomi konusunda bazı tehlike çanları çalıyor, ama kimsenin
umurunda değil. Öncelikle Morgan Stanley, bizim devlet tahvillerini satmaktan vazgeçti. Ticaret açığı
büyüyor. İthalat artarken ihracat inanılmaz boyutlarda azalıyor. Turizm deseniz bu tavuk gribi olayından
yeteri kadar darbe yedi. Yapılan analizlerde, AKP'nin gelecek seçimden tek parti iktidarını yaratacak şekilde
çıkmasının beklenmediği vurgulanıyor. Yunan Merkez Bankası bile bu konuda rapor yayınladı.
Herkes endişeli kaygılı bir bizim sembolünü yenileyen ampul takımında kaygı yok. Onlar neyin peşinde
olduklarını da artık saklayamayacak durumdalar. Bu arada, konuların çok olmasına rağmen ortada ciddi bir
muhalefet yok. Zaman tam Demirel muhalefet taktikleri zamanı ama ne olduysa muhalefet partileri aynı
bürokrat mantığı ile muhalefet yapıyor ve AKP'de bu rahatlığın tadını çıkarıp duruyor. Seçimler için şimdiden
yollara düşülmesi ve bu adamların neler yaptığını kapı kapı dolaşarak anlatılma zamanı. Memur kafası ile bir
seçimi daha kolayca AKP'ye kaptırırsınız beyler.
Benzeye benzeye, yaz benzeye benzeye kış olurmuş!”… AKP iktidarı dönemindeki iç ve dış
hallerimizin
özetidir!
Olaylar,
değerler
ve
kavramlar,
bilinçli
şekilde
dalgalanmaya
bırakılınca,
“benzetilmekteyiz”!
Irak ve Kuzey Irak konusunda, kırmızıçizgilerimiz böylelikle sarartılmakla kalmadı, tümüyle yok edildi.
Başbakan Recep Tayip Erdoğan, dün “Kırmızı Çizgilerimiz belli!” buyurmuşlar; bunların ne olduğunu, açık
seçik ifade etseler de bilsek! Çek Cumhuriyeti Dışişleri Bakanı Cyril Svoboda’nın açıkladığına göre, Dışişleri
Bakanı Abdullah Gül kendisine ; “Amerika Irak’tan çıkarsa, Iran damgalı İslam’ın Irak’ta egemden olması ve
de Türkiye’ye sızması engellenemez” demiş…
Yani “kırmızıçizgilerimiz” ABD’nin, Irak’ta ve Orta Doğu’daki egemenliğinin devam etmesi. Ve de Büyük
Orta Doğu Projesi… Ve tam aynı sırada ABD Ankara Büyük Elçisi Ross Williams Türkiye’nin, BOP’un lideri
“rolünde” olduğunu söylüyor…”Rolünde” deyimi anlamlı; asıl lider ABD, Türkiye ise, anlaşılan “rol kesecek.”
Şu son birkaç günde olanlar, ABD’nin dâhiyane öncülüğünde oluşturulmakta olan sözde Irak
Federasyonu çatırdarken Türk Hükümeti bu yapı içinde, ama ilk fırsatta, bahane bulup hemen ayrılıp
“Bağımsız” Kürt devletini kurmaya hazırlanan Barzani’ye “Kürdistan” bölgesini tanımak mesajını verirken,
aslında, “Bağımsız Kürdistan’ı da tanıyacağımızın işaretlerini veriyor!
HÜRRİYET’İN haberine göre Özel Irak Temsilcimiz Oğuz Çelikkol muhakkak Ankara’dan aldığı
talimata göre, Irak’ın, yani Kürt Bölgesinin yeni “ Başbakanı” Mesut Barzani’yi makamında ziyaret ediyor ve
ona Irak Anayasası yürürlüğe girdikten sonra Kürdistan'ı da tanıyacağı teminatını veriyor… Daha önce MIT
Müsteşarı da, Barzani'yi ziyaret etmişti!. Dışişleri bakanlığı önce bunu yalanlıyor ama hemen sonra Bakan
Gül “Irak halkının kabul ettiği sistem ne ise onu kurumlarını- yani Bölgesel Kürt Hükümetini- tanımak
zorundayız” diyor. Gül’e göre bütün bunlar dış politikada “nüanslarmış”! Kuzey Irak böyle “nüans nüans,
gıdım gıdım, uyum uyum, kaybediliyor!
Daha önce “büyüklerimizin” “artık Kuzey Irak ve Irakta gerçekleri Talabani ve Barzani'yi tanımalıyız” ve
“değişen koşullara uymalıyız” demelerinden sonra ve bazı aklıevvellerin içimizdeki “Kürt Sorununu” çözmek
ve PKK ile mücadele etmek için Talabani, Barzani ve hatta APO’yu kullanmak önerileri de hatırlanınca, koca
Türk devletinin, bölgede nasıl önderliğini, inisiyatifi kaybettiği ve olayların önünde sürüklendiği daha iyi
anlaşılır! …
Kürtler ve “Kürdistan” başından beri, ABD’nin Orta Doğu’da, Irak’ta ve de BOP’ de başıca as kartı.
114
Bütün bu son gelişmeler, Türkiye’nin BOP’taki “rolü icabı”, şu veya bu şekilde “Kürdistan Devletine” razı
olacağının işaretleri!
Irak’ta “tayin edilmiş Başbakan Caferi’nin Ankara ziyareti dolayısıyla Irak devlet zirvesinde
tartışılmasına, Cumhurbaşkanı Talabani’nin bundan–Şiilerle yakınlaşmamızdan kuşkulanmasına gelince bu
da, herhalde, bir şekilde, BOP içinde ABD tarafından yatıştırılır!
Görüyor musunuz “Devlet Adamlığının”, daha doğrusu “Adamsızlığının” Türkiye’yi nerelere
getirdiğini!...
Bölgeyi yüzyıllarca, bir arada tutan PAX OTTOMANA –OSMANLI BARIŞI, yok edildikten sonra, şimdi
Türkiye’nin, bu kafayla, Bölgede lider olması hatta tarafları uzlaştırması gerçekçi görünmüyor. Ancak bunu
yapmaya çalışırken kendi öz çıkarlarımızı–eğer hala kalmışsa- unutmayalım ve özellikle Türkmenlerin daha
fazla harcanmalarına engel olmaya çalışmalıyız!
Talabani Ne İstiyor?
Irak Başbakanı İbrahim Caferi’nin Ankara ziyareti, bölgedeki dengelerin ne kadar kaygan bir zeminde
yükseldiğini bir kez daha göstermiş oldu. Şii-Sünni çatışmasının tehlikeli boyutlara ulaşması ve bir türlü
yatışma sinyali vermemesinin ardından Türkiye’nin Başbakan Caferi’yi davet etmesi, Irak Devlet Başkanı
sıfatına sahip olan Celal Talabani’nin sert tepkisine neden oldu. Talabani’nin bu ziyaretten “ülke yönetiminin
haberdar olmadığı” sözleri, Irak’taki karmaşık denklemin farklı bir cepheden ifadesi sadece.
Bir önceki seçim döneminin aksine Şiiler ve Kürtler arasındaki iktidar ortaklığı projesinin ayakları, eskisi
kadar sağlam değil. Taraflar arasında başlayan güven bunalımı giderilemedi. Denklemin dışına itilen
Sünnilerin, yeniden iktidar sürecinde etkin olması da dengeleri değiştirmeye başladı.
Öte yandan Irak’ta Şii-Sünni çatışmasının devam etmesi, kendi bölgelerinde egemenlik arayışlarını
hızlandıran Kürtler için bir avantaj oluşturuyor. Dolayısıyla, bu gerilimin giderilmesine yönelik adımlara sıcak
bakmaları mümkün değil.
Celal Talabani’nin bu ziyarete tepkisinde, iyi ilişkiler içinde olduğu İran’a mesaj verme kaygısından,
yeni hükümet sürecinde varlığını hatırlatmaya kadar bir dizi taktik hamle var. Ancak galiba bunlardan daha
önemlisi, Talabani’nin Türkiye tarafından muhatap alınma isteği. Türk dış politikasının geleneksel kodlarında
Talabani’nin Barzani’den daha geri planda olduğunu hatırlarsak, bu tepki daha da anlamlı hale geliyor.
Caferi’ni ziyareti, Ankara’nın Irak politikasında Şiilere önem verdiğini vurgulamanın yanı sıra, devlet başkanı
sıfatına rağmen Talabani’yi muhatap almamanın da dolaylı bir ifadesi. Cumhurbaşkanı Sezer’in pek alışık
olmadığımız bir üslupla “Caferi’nin Talabani ile olan tartışmaları bizi ilgilendirmiyor. Meşru Başbakan sıfatıyla
geldiği için kabul ettik” açıklaması bu tavrın bir diğer göstergesi. Ancak Talabani’yi muhatap alma meselesi,
önümüzdeki dönemde de Türkiye için sıkıntılı bir gündem maddesi olmaya devam edecek.
İstendiği kadar tekzip edilsin, önceki gün basına yansıyan “Bölgesel Kürt Hükümeti’ni tanıyacağız”
mesajı, tam da bu ziyaret arefesinde büyük önem taşıyor. Bu mesaj Türkiye’nin Kuzey Irak’ta Barzani ile
yakınlaşma politikasının devam ettiğini gösteriyor. Talabani, bir kez daha geri planda kalıyor başka bir
deyişle. Türkiye medyasının bir başka bölümünde “Barzani-PKK” ilişkisine vurgu yapan haberlerin bu
dönemde ortaya çıkması da dikkat çekici.
Gelelim Caferi’nin ziyaretinin medyamızda niçin bu kadar olumlu karşılandığına. Kuşku yok ki Irak
Şiilerinin dünyaya açılan penceresinin sadece İran olduğu algısı, başta ABD olmak üzere bölge üzerinde
hesap yapanlar için çok rahatsız edici. Ancak bu tek taraflı bir talep değil, yani Irak Şiileri de Türkiye ile yakın
ilişki içinde olmayı, dünyaya başka bir pencereden bakmayı öteden beri dile getiriyor. Kürt temsilcilerin
protesto ettiği Başbakan Caferi’yi karşılayanlar arasında Türkmen Cephesi Türkiye Temsilcisi Ahmet
Muratlı’nın bulanması ise, yeni dönemde Şiilerin çatısı altında bir Türkmen politikasının işareti olabilir.
Türkmen nüfusun yaklaşık % 55’nin Şii olduğunu da hatırlatalım. Kerkük gibi sürekli gerginlik yaşanan
konularda Türkiye’nin Şiilerden destek beklediği de çok açık.
Irak Şiilerinin, öyle herkesin istediği gibi yönlendireceği bir siyasi enstrüman olmadığını bu ziyaretle
birlikte daha dikkatli izlemek gerekiyor. Ancak, dini mercilerin gücüyle ortak karar verme yetenekleri hayli
115
gelişkin olan Şiilerin, sanıldığı kadar homojen bir topluluk olmadığını da bu süreç ortaya çıkarabilir.
Irak’ta giderek yıldızı parlayan Şii lider Mukteda Es-Sadr’ın ziyaret programı ise belirsizliğini koruyor.
Sadr’ın gelişi, Caferi’nin ziyaretinden çok daha önemli sonuçlar ortaya çıkarabilir. Caferi hükümetinin son
çatışmalarda izlediği politikaların, gerilimin tırmanmasını engelleyemediği ortada. İşte tam bu noktada daha
birleştirici mesajlar veren Sadr önem kazanıyor.
Tabii Ankara, bu ziyareti de Hamas’ta olduğu gibi köşe kapmacaya çevirmezse.
Ankara'nın kâbusu gerçeğe dönüşüyor
Sadr, müttefik arıyor ve buluyor: Amerikalılar, Suriyeliler, Suudiler, Ürdünlüler Hatta Iraklı Sünniler ve
de şimdi Türkiye nezdinde bile.
Türkiye'de yaşayan kardeşlerinin Iraklı Kürtleri kendilerine örnek almaları ise sadece bir zaman
meselesi. Türkiye'yi tehdit eden bela şimdiden belirginleşiyor. Hükümet, Kürt bölgelerinde müdahalelerle
uzun bir süre barışı sağlamaya çalıştı.
Şimdi ise Kürt gerillası yeni bir mücadele ruhuyla canlandı. Anadolu'da çatışmalar yaşanıyor, turizm
bölgelerine ve Türkiye'nin diğer hassas noktalarına saldırılar düzenleniyor. Geniş ölçüde özerk bir Kürt
bölgesi bile Ankara için sorun olurdu. Topraklarında petrol kaynaklarına sahip bağımsız bir Kürt devleti ise bir
felaket anlamına gelir. Böyle bir devlet iyi bir ekonomi partneri olmayacağı gibi, petrol fiyatlarının
belirlenmesinde söz hakkı olacağı için, güçlü Türkiye'yi muhtaç ülke konumuna düşürürdü. Komşu ülkenin
parçalanması ve akabinde çıkabilecek bir iç savaşın Türkiye'nin başına açabileceği diğer sorunlar da daha
az tehdit edici değil. Böyle bir durumda daha çok mülteci gelecek, Bağdat'a giden ticari yollar tehlikeye
maruz kalacaktır. AB üye adayı Türkiye, kendisini dikkatle izleyen AB devletlerinin bakışları altında ne
kabaca müdahale edebilecek ne de isyanları acımasızca bastırabilecektir. Ayrıca Ankara, kavganın içine
çekmeden AB'nin öncüsü görevini üstlenmesi gerekir. Bunun nasıl olacağı ise muhtemelen Brüksel'de bile
bilinmiyor. Erdoğan çözüm arayışında Caferi ile iyi bir partner bulmuş durumda. Irak Başbakanı bir milliyetçi
ve bu makamda, Irak bir bütün olarak var olduğu sürece bulunacak. Peki ya Mukteda El Sadr? Bağdat'ta
önemli bir siyasi figür olarak yükselen küçük milis grubun lideri ve Şiilerin imamını hoş tutmak için yeterince
nedeni olan sadece Ankara değil. İşler haldeki bir Irak, tıpkı Şiilerin kısmi bir devleti gibi, İran'la yakın bağları
olan Şii örgütlerin hâkimiyetinde olurdu. Ancak bu durum, bir ihtilal yaparak kendi gücüyle yükselen ve şimdi
Bağdat'ta 'Arap olmayan Şiilerin' nüfuzunu teşhir eden Sadr'ın hoşuna gitmiyor. Sadr, müttefik arıyor ve
buluyor: Amerikalılar, Suriyeliler, Suudiler, Ürdünlüler, hatta Iraklı Sünniler ve de şimdi Türkler nezdinde
bile.76
 IRAK’TA AŞAĞILIK PROVAKASYON SÜRÜYOR!
İngiliz işgali döneminden beri manda politikalarının koordinatları şöyledir:
- Irak'ın kuzeyinde yaşayan ve çoğunluğu meydana getiren Türkleri, Türkiye ile birleşmekten
alıkoyacak bir etnik ve dini kuşatmaya tabi tutmak.
- Kürtler'i Araplara karşı örgütlemek ve kullanmak.
- Araplar arasında mezhep çelişkilerini körükleyen bir siyaset izleyip. Sünni ve Şii kesimleri
birbirine karşı kışkırtmak ve kırdırmak.
Şii ve Müslümanları birbirine düşürmek isteyen çevreler, 12 imamdan 2’sinin bulunduğu türbeye
saldırı düzenledi. Türbeye ağır hasar verildi. Sünni Vakfı saldırıyı kınadı. Ama ardından 2 camiye saldırıya
geçildi. Bu provokatif olay, geçen yıl Basra’da iki İngiliz casus askerinin Arap kıyafetiyle polis karakoluna
saldırısına benzemekteydi.
Irak’ın başkenti Bağdat’ın kuzeyindekiSamarra kentinde şiddetli bir patlama olduğu, patlamada
ülkenin en ünlü türbelerinden Askariye türbesinin büyük hasar gördüğü bildirildi.
Polis yetkilisi, patlamanın 12 imamdan 2’sinin mezarının bulunduğu, altın kubbesiyle ünlü Askariye
76
Radikal / 05.03.2006 / Martina Doring-Berliner Zeitung
116
türbesinde meydana geldiğini söyledi. Kent sakinleri de patlamada ölen ve yaralanan olmadığını, ancak
türbenin geniş çaplı hasar gördüğünü kaydetti.
Sistani’den, protesto çağrısı
Irak’ta Şii türbelerinde meydana gelen patlamalar üzerine Şii lider Büyük Ayetullah Ali Sistani protesto
çağrısında bulundu. Başkent Bağdat’ın kuzeyindeki Samarra kentinde Şiilerin kutsal Askeriye türbesinde
büyük bir patlama olmuştu.
Sistani’nin Necef’teki bürosundan yapılan açıklamada, Şiilerden kendi vilayetlerinde barışçı protesto
gösterileri yapmaları ve protesto için Samarra’ya gitmemeleri istendi.
Açıklamada ayrıca 7 gün yas ilan edildiği belirtildi. Irak Başbakanı İbrahim el Caferi ise saldırıyı kınadı
ve 3 gün yas ilan etti.
Caferi Irak televizyonundan canlı yayınlanan konuşmasında saldırıyı, “bütün Müslümanlara yapılmış
bir saldırı olarak” niteledi ve halkı “İslami birliği güçlendirmek ve Irak’ın ulusal kardeşliğini korumak için daha
fazla dikkat göstermeye” çağırdı.
Camilere çirkin saldırı
Öte yandan, Bağdat’ta ve Basra’da da Sünnilerin camileri saldırıların hedefi oldu. Protesto
gösterilerine yol açan Şii türbesine düzenlenen saldırıdan sonra bazı Şii liderler itidal çağrısında bulunurken,
başkentte ve Bağdat’ta en az 6 Sünni camiine saldırı düzenlendiği haber verildi.
Basra’da ayrıca bir Sünni partisinin muhafızlarıyla Şii milisler arasında silahlı çatışma çıktığı
kaydedildi. Ülkede Şii ve Sünniler arasında başka çatışmaların çıkmasının engellenmesi için bazı bölgelere
güvenlik gücü takviyesi yapıldığı belirtiliyor.
Sünni vakfı saldırıyı kınadı
Bu arada hükümete bağlı Sünni Vakfı saldırıyı kınadı ve olayı araştırmak için Samarra’ya bir heyet
göndereceklerini açıkladı.
Patlamadan sonra türbe etrafında toplanan ve ellerinde Irak bayrakları, Şii dini simgeleri ve Kur’an-ı
Kerim taşıyan binlerce kişi gösteri yaparken, Samarra’daki cami ve türbelerdeki din görevlileri, saldırıyı
kınadı ve halkı protesto gösterisine çağırdı. Bağdat’ın el Sadr mahallesindeki Şii liderler de protesto
çağrısında bulundu.
Necef’te protesto gösterisi yapıldı
Irak’ın Necef kentinde binlerce kişi, Samarra’daki Şii türbesine saldırıyı protesto etti. Bölgedeki
Reuters muhabiri, 2000 dolayında kişinin, “Şiiler ayaklanın” ve “Şiiler öç alın” gibi sloganlar attığını bildirdi.
Irak’ta dini ve etnik çelişkiler ve mozaiğin parçalanması:
Irak coğrafyasında ABD işgaliyle gündeme gelen politikaların temel dinamikleri parçalayıcı, kışkırtıcı,
eriticidir. İngiltere'nin 1. Dünya Savaşı ertesinde uyguladığı siyasetlerin oluşturduğu birikim, küresel ideolojinin tek yanlı iktidar süreçlerine akmaktadır. İngiltere'nin sömürgelerinde uyguladığı ve kalıcı bir işgalin
kurumlarını dayandırdığı stratejik dizge Amerikan çıkarları doğrultusunda yenilenerek yürürlüğe konuluyor.
Bu dizgeye göre: İşgal e-dilen bölgenin dini, etnik, kültürel azınlıklarını kendi hedefleri doğrultusunda
Örgütleyerek, çoğunlukta olan unsurlara karşı kışkırtmak ve idari erkin bir kısmını bu azınlıklara aktarmak
esastır. Ayrıca çoğunlukta bulunan unsurun dini, sosyal, siyasal açıdan potansiyel çatışma dinamiklerini
açığa çıkarmak yine söz konusu dizgenin esaslı düzenleme ve uygulamaları arasında yer alır.
Irak'ta yaşanan sürecin tarihsel geçmişinde ayrımcılığı, bölünmeyi siste m l eştiren Manda döneminde
yaşananlar, günümüzün karmaşık tablosunda ön plana çıkan dini, sosyal, siyasal, etnik çelişkilere ve
çatışmalara ışık düşürüyor.
İngiliz işgali döneminden beri manda politikalarının koordinatları şöyledir:
-
Irak'ın kuzeyinde yaşayan ve çoğunluğu meydana getiren Türkleri, Türkiye ile birleşmekten
alıkoyacak bir etnik ve dini kuşatmaya tabi tutmak.
- Kürtler'i Araplara karşı örgütlemek ve kullanmak.
- Araplar arasında mezhep çelişkilerini körükleyen bir siyaset izleyip. Sünni ve Şii kesimleri birbirine
117
karşı kışkırtmak ve kırdırmak.
Günümüzün siyasi ve ekonomik koşullan çerçevesinde bu politik koordinatların işlevsel özünden
vazgeçilmeksizin yeni çatışma unsurları ekseninde Irak'ın dağıtılma süreci yürürlüktedir. Demokrasi/ insan
haklan ve serbest piyasa ideolojisinin kamufle ettiği süreç toplumsal birlik hedefi ile yüceltil irken, her etnik
unsur, dini topluluk özerk örgütlenme ve gelecek stratejileri ekseninde ayrışmakta, yönetsel kurumları, geçici
bir denge durumunun diplomatik zorunluluğu çerçevesinde değerlendirilecek güç adına kullanılacak
merkezler olarak görülmektedir.
Toplumsal meşruiyet kaynakları çürümekte, dini temellere dayalı yapılar, aşiretler, tarikatlar, cemaatler
dışındaki devlet kurumlarının ve sosyal ilişkilerin tahribi bölünme dinamiklerini büyütmektedir. Gelişmeler,
komprador bir ekonominin ılımlı İslam adı altında savunulmasına yönelik bir programın yürürlüğe konulduğuna işaret etmektedir. Diğer yandan Irak toplumunun laik bir eğitim, kültürel birikim, sosyal
kurumlaşmada kat ettiği mesafe, geriye dönük güçlerin tehdidi altındadır.
Irak'ta gelişen patlayıcı sürecin yaratacağı sonuçlar tüm Batı Asya'da etkisini gösterecektir. Bu
nedenle, ülkenin dini, etnik, siyasal yapısının ve çelişkilerinin incelenmesi, iç bağlantılarının, örgütlenme
biçimlerinin, ortaya çıkardığı sorunlar ile bölgenin diğer ülkelerine etkilerinin sürekli ilgi konusu yapılması
zorunludur. Çığırından çıkmış bir dünyanın çelik çekirdeği Batı Asya'da Irak'tadır.
ŞİİLER:
Irak'ta Şiilik, Şiiler ve Şii İslamcılık, sosyolojik birer kategorinin ayrımsız yekpare, bütünlüklü çerçevesi
içinde değerlendirilir. Bu sosyo-kültürel varlık temelinde dini öz, kendi başına toplumsal ve siyasal bir
dünyaya ilişkin birleştirici bir alan yaratıyormuş gibi tek biçimci bir niteliğe bürünür. Şiiler içindeki toplumsal
ve kültürel çeşitliği İhmal eder. Şii İslamcılığı ve Şii cemaatçiliği farklı cemaat gruplarına, siyasi örgütlenmelere mensup, değişik ideolojik yapılanmaların söylemlerini kapsayan çok sayıda kesimi içerir. Bu
nedenle, Şia, belli bir grubu bir diğerinden dini terimlerde farklı kılabilen, ama bu grubun içerisindeki
toplumsal, kültürel bakımdan, ayrışan yönleri hiçbir zaman özgün yanlarıyla ele almayan bir adlandırmadır.
Oysa Irak Şiileri; toplumsal örgütlenme biçimleri, e-konomik faaliyet tarz ve çıkarları, zengin-yoksul ulema
kesimleri, köyde, kentte yaşayanlar, aşiret bağlantısı bulunanlar, Mellaklar (yani devlet tarafından toprak
sahibi yapılanlar), Arap olanlar ve olmayanlar gibi birçok özellikleri ile ayrışmaktadırlar. Necef, Kerbela,
Şamara ve Kazimeyn gibi önemli Şii merkezlerinde oturan ulema arasındaki ayrım çizgileri yanında bu şehirlerin kendilerine has haklara sahip konumları dikkate değer çelişkili noktalandır. Irak Şiileri, Farisiler,
Türkmenler, Araplar üzerinden etnik çizgilerle de farklılaşıyorlar. Irak Şiiliği, İran'da olduğu gibi aşiret hayatı
ile şehirli kesimleri harekete geçirecek ölçüde güçlü ibadethane ağları, camiler, mali şebekelere sahip
olmadı. Şii u-lema, aile ve şehir gibi kadim dayanışma odaklarınca da bölünmüştür. Müçtehitler arasında
geçici dönemler dışında birlik yoktur. Irak'ta devletin yürüttüğü modernizasyon programı önceleri özerk din
adamları sınıfının tekelinde olan yasanın, eğitimin ve vergilerin toplanması işlevlerini, tümünü üstlendi. Irak'ta
art arda gelen rejimler, dini kültürel alanları denetim altında tutmak ve devletin dinden kontrollü bir biçimde
ayrılmasını sürdürmek için büyük çaba gösterdiler. Sünni dini müessese devlet denetimine alınırken,
laikleştirme ilkesi temelinde tüm özerk Şii yapılanmaları sert uygulamalarla devlet karşısında etkinliklerini
yitirdiler. Tüm Kutsal Şii kentlerinin mali özerkliği ve zenginliği denetim altına alındı. Aynı zamanda din
adamları sınıfı politika alanının dışına çıkarıldı, toplumsal statüleri ve itibarları zayıflatıldı.
1958'de Monarşi'ye son verilmesinden sonraki dönemde Şiiler Davet-i İslamiyye'yi veya yaygın adıyla
Davet Partisi'ni kurdular. El-Sadr'ın kurduğu bu partiye Büyük Ayetullah kabul edilen Ayetullah Muhsin ElHekim destek vermedi. Günümüze akan çizgide bu en Önemli Şii siyasi örgütü genç bir reformcu rnüçtehitler
kuşağı ve din adamı olmayan çeşitli Şii gruplarına dayanır.
Şiiler Irak'ta 1963'ten itibaren Baas'tan dışlandılar. Baas'ın tüm örgüt cihazı ve Önemli devlet
kurumları yoğun biçimde Sünni Arapların denetimine girdi. Bu temelde büyüyen tepki ve çelişkiler 19681970'de, 1974-1975'te ve 1977'de çatışmalara neden oldu. İran İslam Devrimi sonrasında Irakta meydana
gelen olaylar ise Irak-İran savaşının gerekçeleri arasındaydı. 1991'de ki Şii ayaklanması da rejim tarafından
118
sert bîr biçimde bastırıldı.
Şiiler açısından önemli bir dönemeçte 17 Kasım 1982'de Muhammed Bakır EI-Hekim tarafından,
Tahran'da "Irak İslam'ı Devrim Yüksek Meclisi"nin ilanı oldu. Bu örgüt ile Irak'ta ki İslamcı eylemcilik adına,
kuşatıcı bir yapı oluşturmak planlanıyordu. Bu örgütün oluşumunda İ-ran'ın etkisi ve belirleyici rolü büyüktü.
Ancak, Irak'lı Şii grupları birleştirmeye yönelik hiçbir İ-ran girişimi başarılı olamadı,
Ulema grubu içindeki güç dengesi, siyasi örgütler arasındaki fiili güç ilişkileriyle örtüşmüyordu. Bu
nedenle "Irak İslam Devrimi Yüksek Meclisi" parçalanmış Iraklı İslamcı grupların idari birliğini
gerçekleştiremeyen İran destekli bürokratik bir yapıya dönüştü. Iraklı Şii İslam grupları, İran'dan gelen
baskılara rağmen, eylem biçimlerini ve stratejilerini kendi ulusal gerçekliklerine göre tanımlama ve
yürütmedeki özerkliklerini öne sürerek tepki gösterdiler. Ancak, Iraklı Şii grupların İran'da üslenmiş olmaları
onları zayıflatan bir unsur oldu. Dirençleri kırıldı ve İran savaş aygıtıyla işbirliği, İran'ın Irak topraklarını
işgaliyle birlikte ulus karşıtı bir niteliğe büründü. Davet Partisi ve Irak İslam'ı Devrim Yüksek Meclisi, İran- Irak
Savaşı boyunca Şii kimliğine ideolojik bir içerik kazandırdı. Bu ideolojik- politik Öz, Şiiliği ulusal temellerden
kopardı ve yaptırımlar döneminde bu kimlik kurumsallaştı.
Şii din adamları sınıfı gelenekçiler ile reformcular arasında, yani modern örgüt çağrısında bulunanlar
ile merci- mürid ilişkilerinin yeniden güçlendirilmesini savunanlar arasında bölünmüştür. Şii ulema, soy
çizgisi, şehir, etnik hatlarla dilim dilim parçalanmıştır. Şiiliğin özünü teşkil eden Merciiyye Kurumu
darmadağındır. Bu dağınıklık Kerbela, Necef, Kazımiye kentleri uleması veya müçtehitlerin Arap, Farsi
kökenlerine ilişkin vurgular ile ideolojik, siyasal bölünmelerde tezahür etmektedir. Şii kimliğinin kültürel
alanları ve kitle hareketliliğini besleyen a-raçları dağınıktır. Şii mercii kurumu ile Davet Partisinde simgelenen
siyasal alanı denetim altına alamamıştır. İran Devriminin, harekete geçirme, örgütleme araçları, din adamı
şebekeleri Irak Şii hareketi açısından söz konusu değildir. Irak'ta güçlü temellere dayalı bir Şii kimliği
oluşmamıştır. Farklı Şii sınıflar, katmanlar ve gruplar yani din adamları, tüccarlar, modern orta sınıf, köylüler,
toprak ağaları hepside farklı hayat tarzlarına, değer sistemlerine, ekonomik çıkarlara, siyasal yönelimlere
sahiptirler.
Şii olma duygusu varlığını korumakla birlikte asıl modern toplumsal biçimlenmeler, işgalin dağıtıcı
etkilerinin belirdiği döneme kadar varlığını korumuştur. Dini kültürlerinde bile farklı Şii kesimleri değişik
dindarlık biçimlerine sahip bulunmaktadırlar. Şiilerin imtiyazsız alt orta sınıflarının kırdan kente göç
sonucunda yarattığı toplumsal değişim dikkate değer. Bu unsurlar Şii hareketleri içinde halen önderlik özlemi
çekiyorlar. Toplumsal, ideolojik, ekonomik imtiyazlarını koruyan ulema ile bu kesim arasındaki ittifak
kapsamlı çelişkileri barındırmaktadır. Yaptırımların tahripkâr etkileri neticesinde, Şii gücünün bölünmesi
yoğunlaştı. Cemaat şebekelerine sahip yeni dini güç merkezleri ve Mukteda el- Sadr gibi ağırlıklı olarak
yoksul kesime dayalı liderler ortaya çıktı. Yaptırımlar ve işgal süreci Şii kimliğini alabildiğine siyasallaştırdı.
İran tarzında toplumsal ve siyasi dinamiklere dayalı bir Şiiliğin Irak'ta bulunmaması Mukteda Sadr dışındaki
Şii grupların ABD ile uzlaşmasını getirdi. Irak Şiileri'nin İran'la ilişkileri bu ülkenin uzantısı oldukları anlamına
gelmiyor. Irak Şiileri arasında modern toplumsal, siyasal, sosyal kurumlar ve laik eğitim kurumlarının
yıkılması sonucunda güç kazanan ulema, Amerikan karşıtlığına ideolojik bir muhteva kazandırmadı. Irak
Şiileri arasında ABD işgaline yönelik tepkiler mezhepsel ve ideolojik temellerde gelişmiyor. Geleneksel
gücünü toplumsal denetim, eğitim, sosyal yaşam üzerindeki etkinliğini yeniden elde ederek sağlamaya
çalışan Şii ulema başta Ali Sistani olmak üzere siyasal çatışmaların dışında kalmayı yeğlemektedirler. Necef
ve Kerbela'nın Şii ulemasının politik sürece aktif katılımın dışında kalmaları ABD'nin Irak'taki işini
kolaylaştırmıştır. Bu kesimler uzun süre aktif siyasetin dışında kalmayacaklardır. Ulemanın önemli isimleri Irak'ta oluşturulan yönetsel yapıda görev almamakla birlikte anayasal süreci etkilemeye çalışmaktadırlar.
Geleneksele Şii kesimlerin İran etkisi altında olduğuna inanan ABD, savaş sürecinde İran'ın nüfuzunu kırma
adına bu grupları dışladı. Ancak zaman içinde bu gruplar ABD işgal yönetimi ile işbirliği yaptılar ve Irak
Geçici Yönetim Konseyi'nin temel unsurları oldular. Süreç içinde dini temellere dayalı bir devlet ve toplum
programı bulunan bu gruplar ile ABD arasında sıkı bağlar oluştu. Aşağıdan yukarıya örülecek bir "ılımlı"
119
planla Irak Şiiliğini ABD'nin lideri olduğu küreselleşmeye bağlayacak bu gruplar, radikal Şiilerle de çatışma
halindedir. Bu radikal hareketlerin en önemli temsilcisi Mukteda Sadr, Iraklı Şii din adamları ve partileri
tarafından desteklenmezken, yoksul Şiiler arasında büyük bir taraftar kitlesine sahiptir. Sadr ile ABD
arasındaki gergin ilişki Irak'lı Şiiler'in genel strateji ve politikalarına terstir. Başlangıçta, Sadr'a destek veren
İran'da, ABD ile ciddi gerginliklere neden olacağı ve Iraklı Şiilerin yönetimden dışlanmasını getireceği için
Sadr'a desteğini iyice sınırlandırmıştır. Mukteda Sadr'ın taklit mercii olarak kabul ettiği ve Halen İran'da
yaşayan Ayetullah Kazem Haryiri'de ondan desteğini çekmiştir.
Iraklı Şiiler dini anlayışlar yanında liberalizm, sosyalizm, komünizm, Siyasal İslam akımları arasında
parçalanmıştır. Yıllar süren savaş, yaptırımlar, işgal sonucunda dağılan toplumsal yapılar geleneksel Şii din
adamlarının gücünü yoğunlaştırmaktadır. Sorun çözme kapasitesi gelişmiş, ortak karar alma yeteneğine, laik
toplum görüşüne sahip, ordu-bürokrasi ve politikacılar kesiminin dağıtılmasının açtığı boşluğu ge-lenekselmezhepsel güç odaklan doldurmaktadır. Din adamlarının artan toplumsal ve siyasal nüfuzu, Irak'ın sosyal
yapısının çelişkilerini keskinleştirmektedir.
Davet, Irak İslami Devrim Yüksek Meclisi, Mithak el-Şia, Muvafak el-Rubai gibi Şii İslami partiler
arasındaki ortak noktalar sınırlıdır ve halen Sadr kampına karşı Ayetullah Sistani'nin desteğine ihtiyaç
duymaktadırlar.
Irak'ta 1921'den beridir ülkede varolan tüm siyasal-ideolojik yönelimler yeniden ortaya çıkmıştır. Eski
ve yeni tüm unsurların karşı karşıya geldiği bu dinamik yapı belirsizliği arttırırken şimdilik yoğun bir anti-laik
yönelim içinde olmayan Şii ulema toplumsal iktidarını artırmaktadır.
SÜNNİLER:
Irak'ta nüfusun %97'si Müslüman, %3'ü Hıristiyan ve diğer dinlere mensuptur. Müslümanların %60-65'i
Şii, %32-37'si Sünni'dir. Sünniler Araplar arasında azınlıkta, Kürtlerde ise çoğunluktadırlar. Baas (Diriliş)
Partisinin önde gelen kadroları Sünni idi. Sünni Arap azınlığın iktidarı, Baas ideolojisinin tüm Arap
dünyasında kabul görmesini engellemiştir. Baas Partisi, Sünni azınlığa dayanmakla birlikte dini temelleri ön
plana çıkaran bir ideolojik yaklaşımı benimsememiştir. Parti ideolojisi özde laiktir. Dini otoriteler devletin
modernleşme süreçlerine müdahale araçlarından yoksun kılınırken, akılcı değerlerin sistematik savunusu
temel ilke sayılmıştır. Kişisel düzeyde kabul edilen dini hakların kamu alanına müdahalesi önlenirken, devlet
stratejisinin zorunlu kıldığı durumlarda bir meşruiyet rezervi olarak dinden yararlanılmıştır. İslami değerler
temelinde Sünnilik, Arap milliyetçiliğinin ötesinde Irak milliyetçiliği ile kaynaştırılmıştır. Baas, Irak
milliyetçiliğini antik tarih've İslami mecazlarla bütünleştirmiştir. Aşiret ilişkileri ile iç içe gelişen Sünni
dayanışması, devletin üst düzey askeri-sivil bürokrasisini birleştiren İdeolojik haccın temel unsurları arasında
idi. Saddam Hüseyin rejimi, İran İslam devriminin yarattığı basınç, İran'la ve ABD ile savaş yaptırımlar,
temelinde ortaya çıkan krizlere dini vurguları ön plana çıkaran söylemlerle cevap vermiştir. Saddam Hüseyin'i
Peygamberlerle aynı soyağacında gösteren biyografiler hazırlanmış, kendisi 1980'de Hacı olmuştur. İran'la
savaş sürecinde, rejim propagandası içindeki İslami vurgu giderek genişleyip güçlenmiştir. Ancak savaşın
doğurduğu insan gücü ihtiyacı ve erkeklerin cepheye gitmesi kadınların aktif yaşama girmesini
hızlandırmıştır. 1980'de öğretim görevlilerinin %46'sını, diş doktorlarının yine %46'sını, eczacıların %70'ini
kadınlar oluşturuyordu. 1979 yılında yürürlüğe konulan zorunlu eğitim yasası laik içerik taşıyordu.
İşgal sonrasında kültürel, siyasal, ekonomik dokusu parçalanan Irak'ta Baas rejimi ile özdeş görülen
Sünni Araplar hızla idari aygıtlardan dışlanmıştır. ABD'nin stratejik inisiyatifleri temelinde ulus-devlet
hayatiyetine son verilen ve "sen küçül ben büyüyeyim" mantığı çerçevesinde tüm silahlı kuvvetleri tasfiye
edilen Irak'ta Sünnilik direnişin ideolojik etiketine dönüştürülmüş ve tüm iletişim araçları bu mezhepsel ayrımı
ön plana çıkararak sürecin gerçek dinamiklerini örtmüşlerdir. 385 bin kişilik düzenli ordu, 285 bin kişilik polis
ve yerel güvenlik birimleri, içişleri, istihbarat bürokrasisi ile 50 bin Cumhuriyet Muhafızı tek seferde ihraç
edilirken, güvenlik kuvvetlerinin nüfusa oranı, bir gecede 1000 kişi başına düşen 43 görevliden, 1000 kişi
başına düşen 3 görevliye düşmüştür. Aşiret bağlan ile pekişen mezhepsel dayanışma, Sünni kökenli
güvenlik kuvvetleri ve bürokrasiyi direnişin temel gücüne dönüştürürken, laik devlet program, strateji ve
120
gelecek kurgularının yerini kuşatılmış bir mezhep kimliğinin mağduriyeti almaktadır.
Kürt Sünni kesimler arasında tarikatlar yaygın olmakla birlikte eskisi kadar güçlü konumda değildirler.
Nakşibendi ve Kadiri tarikatları, Kürtler arasında Sünni kökenli başlıca dini örgütlenmelerdir. Iraklı Kürt
liderler Mesud Barzani ve Celal Talabanİ aşiretsel kökenlerinin yanında güçlü tarikat yapılarına dayanmaktadırlar. Körfez Savaşı'nın başlangıcından itibaren İran, Irak Kürtleri arasında dini örgütler kurmaya çalışmış
ancak başarılı olamamıştır. "Irak İslam Devrimi Yüksek Meclisi"nin tek Kürt üyesi Şeyh Muhammed Necib
Berzenci oldu. Özellikle İran'la iyi ilişkilerin olduğu dönemde Celal Talabani, 1980'de "Kürt Müslüman
Ordusu" adlı bir Örgüt kurdurdu. Silahlan KYB tarafından sağlanan bu örgütün başında Abbas Şabak bulunuyordu. Kürt liderlerin gerek duyduklarında dini temellere dayalı silahlı örgütler kuracağına ilişkin bu örnek
Talabani'nin ilkesel laiklik açıklamaları ile birlikte değerlendirilmelidir.
İdris ve Mesud Barzani'nin kuzenleri olan Barzan Şeyhi Muhammed Halid, 1985 yazında sahneye
çıkarak kendini "Kürt Hizbullahı" ilan etti. İran'ın silahlı desteğini alan bu örgüt oldukça iyi silahlanmıştır ve
Bahdinan'da etkilidir. Aşiret düzeni ile bütünleşen tarikat şebekeleri, liderler açısından halen bir meşruiyet
kaynağı olduğu gibi bölge ülkelerine karşı stratejik bir koz olarak kullanılmaktadır. Ortak tarikat mensubiyetleri, bölge ülkelerinin sosyal yapılarında hatta parlamentolarında Kürt milliyetçiliğini kamufle eden bir
işleve sahiptir.
Sünni Araplar tüm iktidar kurumlarının, bürokrasinin dışına itilirken Sünni Kürtlerin ön plana çıkması,
radikal-mezhepsel direnişi körüklediği ölçüde ABD'nin "ılımlı İslam" politikasının gündeme gelmesi ve bunun
Irak'ı parçalayacak bir iç savaşa dönüşmesi ihtimal dahilindedir. Dine karşı din stratejisinin tüm bölgeye
yayacağı zehirleyici ortam ise "ılımlı" bir siyasi model ile göğüslenemeyecek boyutlara ulaşabilir.
Irak'ta Baas rejimini yıpratma kampanyaları sırasında farklı dini grupların kendi içlerinde örgütlenmesi
ABD tarafından desteklenmiş, bu ise söz konusu grupların bilincini geliştirmiştir. Irak'ın bütünlüğü açısından
patlayıcı bir dinamik gelişmektedir. Bu örgütlenme ve bilinçlenme, ABD safında yer alan Kürtlerle diğer
Sünniler arasındaki zaten zayıf olan dayanışmaya darbe vurmuştur. Iraklı Kürt liderler, l. Dünya Savaşı
sonrası geliştirilen Venizelos modeline uygun bir biçimde oluşturulan siyasetlerle I-rak'ın dağılma riskini
arttırmaktadırlar. Dini gelenek, kurum, ilişkiler zinciri, Irak'ta laik temellerin dağıtılması ile birlikte toplumsal
dokuları parçalayan ve işgali sürekli kılacak çelişkileri besleyen bir içerik kazanmaktadır.
YEZDANİLER:
Iraklı Kürtler arasında eskisi kadar etkinliği kalmayan bu inanç akımı son dönemlerde yoğun bir
inceleme, araştırma, istihbarat konusu olarak ABD ve İngiltere'nin gündemindedir, Kürtçe'de Yezdan'ı olarak
bilinen, geniş anlamda "Melekler Mezhebi" olarak adlandırılan bu eski dinin özgün bir Kürt inanç sistemini
temsil ettiğine dair bir propaganda faaliyeti Irak'ta canlandırılmaktadır. Yezidilik ve Ehl-i Hak olarak bilinen
akımlar Yezdaniliğin kollarıdır. Zerdüştlük ve Yezdanilik birçok ortak özelliği paylaşmaktadır. Yezdaniliğin
"milli" özellikleri içeren bir Kürt dini olarak sunulması ve diğer dinlen bünyesine katma boyutuna ilişkin
vurgular son yıllarda tüm Kürt yayınlarında yoğun biçimde yer almaktadır. Yezdaniliğin Semavi bir din
olmadığı, Zagros dağlarına özgü bir inanç sistemi ile Aryen tarzı bir üst yapıya dayandığına yönelik
tespitlerin, ABD ve Avrupa'da yaşayan Kürt akademisyenler tarafından gündeme getirilmesi kayda değer.
Yezdanilik İslam dışı bir öğreti sayılmaktadır. İslam'dan binlerce yıl önce Kürtlerin dini inancı olduğu belirtilen
Yezdanilik tarikatlar üzerindeki etkinliği ile araştırılmaktadır. Hıristiyan misyonerlerin 18. yüz yıldan itibaren
Yezdanilik üzerinde çalıştığı bilinmektedir. Bu çalışmalar neticesinde Kürtçe İncil ve eski bazı metinler misyonerler tarafından basılıp dağıtılmıştır. Kuzey Irak'ta Hıristiyan ve Bahaî misyonerlerin öncelikli hedefi
Yezdaniliğe inanan Kürtlerdir.
YARISANİLER:
Ehl-i Hak, Aliullahl olarak da bilinen Yarısaniler Irak ve İran'da yoğunlaşmışlardır. Yarısaniliğin önemli
ismi Sultan Sahak ya da İshak 11.-13. yüzyıl arası bir dönemde, Süleymaniye'nin güneyinde bulunan
Berzenci'de doğmuştur. Yahudi birikiminden oldukça etkilenen Yarısanilik Kuzey Irak'ta fazlasıyla yaygındır.
Musul, Kerkük ile Kasrı Şirin arasında yaşayan Bazalan, Kakai, Sarılı Kürtleri Yarısanidir. Amerikan
121
kaynakları günümüzde Kürtlerin %10-15'inin Yarısani olduğunu Özellikle vurgulamaktadırlar. Irak'ta
Yezdanilik ve Yarısanilik canlanmakta, ABD ve Avrupa üniversitelerinde bu konuda yapılan yayınlarda ciddi
bir artış görülmektedir.
YEZİDİLER:
Eski İran dilinde "melek" anlamına gelen "yazata" sözcüğünden türetilen Yezidilik, Şerafeddin
Bitlisi'nin bildirdiğine göre 1597'de Kürt aşiret ve bölgelerinin büyük çoğunluğunda etkilidir. Irak'ta, Laleş'te
bulunan tapınak en önemli Yezidi mabedidir. Cebel Sancar'dan Duhok'a ve oradan da Laleş'e uzanan şeritte
çok sayıda Yezidi yaşamaktadır. Irak'ta Yezidilerin Kürtlüklerini ön plana çıkaran ve onları A-rap
toplumundan iyice uzaklaştıran bir kampanya gündemdedir.
YAHUDİLER:
Kuzey Irak'ta 1742 ile 1831 yıllan arasında ortaya çıkan veba salgınları Yahudi toplumunu neredeyse
tümüyle ortadan kaldırdı. Dağlık alanda yaşayan Kürt Yahudiler zamanla bu boşluğu doldurdular. Bunun
sonucu olarak da, "Iraklı" Yahudilere dönüştüler. Yani bir Yahudi Kürt, Arap veya Neo-Arami kökenden değil,
Kürt kökenden gelir. Iraklı Yahudiler arasında tarihsel Kürt aşiret adları yaygındır. Adiabane (Erbil)'de
bulunan krallık Kürt kabul edilmekte ve dininin Yahudi olduğu Yahudi Ansiklopedisinde de vurgulanmaktadır.
M.Ö. 1. yüzyılda çok sayıda Kürt ve Adiabane yöneticilerinin Yahudiliği kabul ettikleri yine Yahudi
Ansiklopedisi'nde yer alan bilgiler arasındadır. Ayrıca 17. yüzyılın ikinci yarısında yaşayan Haham Samuel
Barzani'nin Kuzey Irak'ta Kürtlerin yaşadığı bölgelerde okullar açtığı, kızı Haham Asenath Barzani'nin ilk
kadın haham olarak atandığı belirtilmelidir.
Yahudi Kürtler, Irak-Türkiye ve Suriye-Türkiye sınırına planlı bir biçimde iskân edilmektedir. Yaklaşık
100-150 bin nüfusu olan bu grup İçinden seçilen kişiler 1996'da ABD'nin Guam Adasında eğitime tabi
tutulmuşlardır. Bölgede finansal alt yapının oluşumunda, Batılı bazı şirketlerin acente faaliyetlerinde, Irak'ın imarı için açılan ihalelerde ve arazi satın almada Kürt Yahudiler son derece etkilidirler.. İstisnasız tüm Kürt
yazarlar, akademisyenler, bu konuda çalışan yabancı uzmanlar Kürt Yahudi gerçekliğini kabul ettikleri halde
henüz Türkiye'nin ö-nemli kültür ve araştırma kurumlarında anti-semitizm etkilerinin yarattığı çekingenlik
ölçeğinde bu konuya girilmemektedir.
Kerkük-Yumurtalık hattının yerine Ker-kük-Hayfa petrol boru hattının onarılarak, Suriye veya Lübnan
üzerinden sevkıyat projeleri bağlamında Kürtler'in Hayfa limanı ile denize açılması mümkün olacaktır. Irak'ın
kuzeyinde yaşayan Yahudi Kürtler'den hareketle önemli bir stratejik mevziiye sahip olan İsrail ayrıca bölge su
kaynaklarında söz sahibi olacak duruma gelebilecektir. İsrail'den Irak'a tersine bir göçle Yahudi Kürtler
gelmektedir. İsrail'in tarihinde ilk kez Yahudi Kürtlerle dışarıya göç vermesi anlamlıdır. Yahudi Kürtlerin
seçilmişlik kurgularına dayalı üstünlük iddiaları diğer inanışlara sahip Kürtlerin tepkisine neden olacaktır. Irak
topraklarında seçilmiş ırk teorilerine dayalı bir yapılanmaya yönelik tepkilerin önünü kesmek için Yarısanilik
ve Yezdanilik gibi akımlar canlandırılmakta, yedeklenmektedir. Kültür ve din Irak'ta stratejik bir olgu niteliği
kazanmaktadır. Kürtlerin bir bölümünün Yahudi soy kütüğüne kaydedilmesi konusundaki ısrar bu olguya en
iyi kanıttır. İsrail'de kurulan, İsrail-Küıt Dostluk Merkezi ile onun bünyesindeki Kürt Kültür Merkezi, Kudüs'teki
İbrani Üniversitesi'nde açılan Kürt Kültür Merkezi oldukça dikkate değer çalışmalar yürütmektedirler. Bu
kuruluşlar ile Amerikan ve Avrupa üniversitelerinde, Kürt Yahudilerle ilgili araştırmalar şimdiden geniş bir
kaynakça meydana getirmektedir. Ayrıca özel eğitimli bir bankerler grubu, Fırat'ın Irak güzergâhında ve
Hayfa- Kerkük hattında, Kürt Yahudiler için toprak satın almaktadır.
HIRİSTİYANLAR:
Irak'ta Duhok, Erbil ve Musul yakınlarında küçük bir Nesturi Hıristiyan topluluğu bulunmaktadır. Ayrıca
az sayıda Keldani Hıristiyan da Irak'ta varlığını sürdürmektedir. Kuzey Irak'ta misyonerlik çalışmaları yapmak
üzere Avrupa ve özellikle de Amerika'daki aktif Hıristiyan örgütler arasında yeniden bir ilgi doğmaya
başlamıştır. Rönesans sonrası Avrupalıların İncil'i çevirdikleri ilk doğu dili Kürtçe olmuştur. 1780'de ilk
ayrıntılı Kürtçe gramer kitabı İtalyan Dominiken Misyoner papaz Maurizio Garzoni tarafından hazırlanmıştır.
Oldukça eski tarihe dayalı bu çalışmalar az sayıda da olsa bir Kürt Hıristiyan topluluk ortaya çıkartmıştır.
122
Günümüzde canlanan misyoner faaliyetinin Kuzey Irak'ta yaşayan Kürtler arasında özellikle de Erbil'de
verimli bir zemin bulacağını bizzat Kürt yazarlar yayınlarda dile getirmektedirler.
BAHAİLER:
Fars kökenli bir ailenin oğlu olan Mirza Hüseyin Ali'nin yani Baha'ullah'ın önderliğinde gelişen Bahailik
Irak merkezli bir akımdır, Baha'ullah bu yeni dini 1863'te Süleymaniye bölgesinde ilân etti. Günümüzde
Bahaîlerin en kutsal mekânları İsrail Hayfa ile Bahai'dedir. İngiltere tarafından desteklenen Bahaî Kürtler, ilk
Kürt yayınevi olan "Matbaa el- Kurdi"yi 1920'de Kahire'de kurdular. İlk Kürt gazetesi 1898'de İstanbul'da kısa
süre için çıktı ve daha sonra merkezini Kahire'deki bu Bahaî yönetimindeki yayınevine taşıdı. Merkezi
Londra'da bulunan Bahaîler Kuzey Irak'ta küçük bir topluluk olmakla birlikte dünya çapında örgütlüdürler,
Irak’ta etnik karmaşa ve ABD'nin konumu
Irak'ın etnik bileşimi Türkmen, Kürt, A-rap, Nesturi, Fars, Keldanilerden oluşur. 22,7 milyon civarındaki
nüfusun %75'i Arap, %15'i Kürt, %10'u Türkmen ve çok azıda diğer unsurlar olarak belirtilebilir. Bu topluluklar
içinde Türkmenler Irak'ın üçüncü asli unsurudur. Telafer, Musul, Erbil, Altunköprü, Tushurmatu, Kifri,
Mendeli, Hanekin ve Bağdat'ın güney doğusunda bulunan Bedre'ye kadar uzanan ve "Türkmeneli" olarak
bilinen bölge petrol, su, tarım kaynakları açısından stratejik değer taşımaktadır. Türkmenlerin siyasal ve
ekonomik bakımdan güç kazanması, muhtemel su savaşlarında, bölgeye yönelik egemenlik projelerinde
Türkiye açısından hayati değer taşımaktadır. I-rak'ta Türkmen- Kürt- Arap temelli bir çatışma zemini
yaratılmaya çalışılmaktadır. Türkmenlerin mücadelesini böyle bir çerçevede değerlendirmek yanlıştır.
Kerkük'ün statüsü de dâhil olmak üzere Türkmenlerle ilişkili tüm sorunlarda karar verecek konumda bulunan
güçler ABD, İngiltere ve İsrail'dir. Türkmenlerin birleşik, bütünlüklü ve bağımsız bir Irak'ı savunması, yeni
mandacılık programıyla çelişkili olduğu için kuşatılmaları, etkisiz kılınmaları söz konusudur. Ordu, bürokrasi,
güvenlik kurumlarının yeni mandacılık temelinde örgütlenme sürecinde Kürtler ön plâna çıkarılırken
Türkmenlerin dışlanmışlığı kalıcı hale gelmektedir. Büyük Ortadoğu İnisiyatifi çerçevesinde tüm birlik temelli
yaklaşımlar şimdilik kaydıyla benimsenmekte ancak Türkmenler, ABD ile Kürtler arasındaki "imtiyazlı ilişki"ye
örtülü tehdit olarak algılanmaktadırlar.
Irak'ın etnik bileşimi, Büyük Ortadoğu İnisiyatifi açısından bölgesel anlamı da olan stratejik bir değer
taşımaktadır. "Batı"yı Amerikan liderliği altında Ortadoğu'da yeni bir misyon çerçevesinde bütünleştirmek,
bölgenin petrol, doğal gaz, su, tarım kaynakları ile pazarlarını denetlemek amacıyla siyasi, ekonomik,
kültürel, dini alanlarda yeni yapılanmalar oluşturmak gündemdedir. Türkmenlerin Irak'ın birliğini ve
bütünlüğünü kendi varlık temelleri sayan yaklaşımları, şimdilik Türkiye'nin direnciyle birlikte bu ülkede geçici
bir statü tesis etmiştir. Irak'ta ABD'nin istediği gelişmelerin sağlanması, Büyük Ortadoğu İnisiyatifi
çerçevesinde; Türkiye'nin, etnik öncelikli adımlar ile "Ilımlı İslam" projesi karşısındaki tutumuna bağlıdır.
Türkiye, sahip olduğu etno- sosyal yapı kozu ile hem stratejik bir fay hattı üzerinde bulunmakta hem de
büyük bir ulusal politik açılımın imkânına dayanmaktadır. Dolayısıyla Irak'ın etnik- dini çelişkileri olumsuz
gelişmeleri tetikleyebileceği gibi uzun soluklu bir bölge stratejisinin temellerini de sağlamlaştırabilir. ABD'nin
Irak'taki çatışma zemininden yararlanarak, ideolojik, siyasi ve kültürel yayılmacılığını bir hayat alanı
yaklaşımıyla gündeme getirmesi, Türk kültür havzasına olan ilgiyi artırmıştır. İslâm coğrafyasında alternatif
yapılar kurma bilinç ve deneyimine sahip Türklerin bu büyük kriz döneminde böyle bir hedeften uzak
tutulamayacağı tespiti Türkmenlerin durumunu daha önemli hale getirmektedir. Türkiye Irak'ta ve bölgedeki
konumu itibarıyla, ABD, AB, Çin ve Rusya arasındaki güç mücadelelerinde söz hakkını artıracağı ölçüde,
Irak kaynaklı etno- sosyal sorunlarla kuşatabilecektir.
ABD'nin Irak'ı işgalini büyük resimdeki yeri ile değerlendirmek gerekiyor. Büyük Ortadoğu İnisiyatifi
çerçevesinde,
ekonomik
egemenlik,
jeo-
stratejik
üstünlük,
etnik-
sosyal
bileşimlerin
yeniden
yapılandırılması, ulus- devletlerin Irak örneğindeki gibi tasfiyesi veya etkisiz kılınması gündemdedir. Ancak
asıl önemlisi ABD'nin Irak'la başlayan organik hâkimiyet kurma girişimidir. Amerika dışsal değil de Irak'a ait
bir yönetime dayanma anlamında örtülü- organik hâkimiyet peşindedir. ABD Irak'ta, egemenliğini; varlığını
sürekli kılacak tarzda sosyal, siyasal, finansal, kültürel yapılanma ile yerleştirecek bir hazırlık içindedir. Askeri
123
işgal bir süre sonra petrol kaynakları, finansal alt yapı, eğitim sistemi, iletişim ağları, kültürel kurumlar üzerindeki organik hâkimiyete dönüşecektir. Bu hâkimiyetin ekonomik koşulları daha işgalin ilk. günlerinde
hazırlanmıştır. ABD işgal yönetiminin 12 sayılı emri, tüm gümrük tarifelerinin ve iç pazarı koruyan her türlü
kısıtlamanın kaldırılmasını sağlamıştır. 39 sayılı emir, tüm kamu kuruluşlarının %100 yabancı mülkiyetine yol
açacak biçimde özelleştirilmesini, karların vergiden muaf tutularak ülke dışına transferini, ilgili sözleşmelerin
en az kırk yıllık olmasını güvence altına almıştır. 40 sayılı emir ile Irak'ta ki tüm devlet bankaları J.P.
Morgan'ın denetimine geçmiştir. İthalattan, gelir ve karlardan alınan vergiler ya sıfırlanmış veya iyice aşağıya
çekilerek devletin vergi toplama gücü büyük ölçüde tasfiye edilmiştir. Bu tür düzenlemeler meşru bir yönetim
oluşmadan hızla uygulamaya konulurken, merkezi devleti ayakta tutan unsurlar, müdahale kapasitesi ve
finansal kaynaklar bertaraf edilmiştir. Patlamalı etnik, dini, sosyal yapısı ile birlikte devletin temellerinin
çözülmesi, devlet başkanlığı makamının Kürt azınlığın temsilcilerine verilmesi ile yeni bir boyut kazanmıştır.
Bu tablo rejim değişikliğini aşan topyekûn bir dönüşüme İşaret etmektedir.
Tarihin yaşadığımız dönemecinde Irak'ın kendi içinde bir son olmadığı görülüyor. ABD açısında Irak,
kendi emperyal gücünün jeopolitiğinin ve jeoekonomisinin gelişmesinde bir duraktır. Irak savaşının altında
yatan stratejik mantık kaçınılmaz olarak Orta Doğu'da yeni savaş ve iç savaşlar tehdidini gündemde tutmaktadır, ABD, AB, Rusya, Çin, Hindistan ve Japonya arasında derinden gelişen çelişkiler zembereğinin boşalım
alanı Orta Doğu olabilir.
Washington'un Irak'ta kalıcı askeri üsler oluşturduğu ve bunlardan vazgeçmeyeceği açıktır. İşgalin
sona ermesi ise organik hâkimiyetin İyice yerleşmesi ile mümkündür. Bunun yolu ise Irak'ın dini, etnik,
sosyal, siyasal bileşimine müdahaleden geçiyor. Bu tür müdahalelerin sonuçları ise binlerce yılda oluşan
toplumsal dengelerin sarsılmasını getirecektir. Irak'ın etnik, dini, sosyal yapısı Orta Doğu'nun minyatürü gibidir. Bu ülkedeki dinamikler başta Türkiye olmak üzere bölge ülkelerini sarsacak niteliktedir. ABD'nin Irak'tan
kısa sürede ayrılmasının koşullan henüz olgunlaşmamıştır. Zira bu ülkenin sosyal, dini, etnik, ekonomik
çelişkilerinin yeni kompozisyonu ABD'nin askeri varlığını meşrulaştıran sürekli bir kriz temelini beslemektedir.
Kaynaklarına, geleceğine, siyasi ve ekonomik bağımsızlığına sahip, ulus-devlet eksenli bir Irak'ın
yapılanmasına, demokrasiyi ülkenin finansal, kültürel, İktisadi kaynaklan üzerinde yurttaşın söz hakkı olarak
düzenleyen bir anayasal mimariye izin verilmeyeceği ortadadır, Herkesin dini, mezhepsel, aşiretsel aidiyetleri
île tanımlandığı bir toplumun ise akıl dışı iç çatışmalarla parçalanması ihtimal dahilindedir. Tüm bu
gelişmelerin ABD'yi bölgede kalıcı bir unsur haline getireceği ise günümüz şartlan değişmediği takdirde
kaçınılmazdır. Bu konuda tüm bölge açısından yegâne umut; büyük devlet tecrübesi etno-sosyal imkânları,
köklü kurumlan ve alternatif kurtuluş çözümleri üretme yeteneğini kurduğu Cumhuriyetle göstermiş, tüm
inanç sistemlerine beşeriyetin en önemli kazanımları ölçeğinde eşit mesafede durabilen Türkiye'nin,
gelişmelere ağırlığını koymasıdır.77
 TALABANİ’DEN TALİMAT ALMAK YAKIŞIYOR
Talabani’nin hezeyanlarını Türk kamuoyu ayrıntılarıyla duydu. Düne kadar ancak Türkiye’nin
pasaportuyla Irak dışına çıkabilen, Türkiye’nin sağladığı koruma sayesinde Saddam Hüseyin’den canını
kurtarabilen Talabani, bugünlerde Ankara’yı tehdit ediyor. Eğer Irak’ın içişlerine karışmaya devam edersek,
Hazret muhalif unsurları kullanarak Türkiye’yi istikrarsızlaştırabilirmiş. Yani PKK’yı üstümüze sürmekle tehdit
ediyor. Zaten yapmıyor musun? Aynı tehdidi Suriye ve İran’a da yöneltiyor.
Gülmeliyiz; çünkü Talabani gibi birisinin Türkiye’yi bu denli tehdit etmesi cami duvarı ilişkisinden başka
bir şey olamaz. Ağlamalıyız; çünkü son dört yılda AKP hükümetinin tavırları ve teslimiyetçi politikaları
Talabani’yi bile bu derece cüretkar olmaya yöneltebilmiş durumda.
İşin Talabani tarafına gelince, Talabani pek tabii ki, sadece Talabani değildir. Onun böyle
konuşmasının sebebi doğrudan doğruya Amerika’dır. Amerika’dan aldığı ve hiç bitmeyeceğini sandığı
77
Suat Parlar
124
destektir. Zaten aynı Amerika’da silahlı kuvvetler dergisinde Ortadoğu’nun sınırlarının yeniden çizilmesinin
ne kadar iyi olacağını anlatan makaleler yayımlanmakta ve makalenin içerisinde Türkiye’yi de bölünmüş
olarak gösteren haritalar bulunmaktadır.
Bunun üzerine Genelkurmay Başkanı Yaşar Büyükanıt, Amerikan Genelkurmay Başkanı’nı arayarak
durumu protesto etti. Sert cümlelerle ve telefonda yapılan bu protestonun ardından Genelkurmay II. Başkanı
Org. Ergin Saygun da Amerikan Genelkurmay Başkan Yardımcısını arayarak aynı sertlikteki ifadelerle
protestoyu yineledi. Ardından da resmi bir mektup gönderildi. Bugünlerde Amerikan tarafının yanlışlık
olduğunu söyleyerek özür dilemeye başladığı anlaşılıyor. Öyle anlaşılıyor ki, Amerika tarafı son dört yıldır
Türkiye’ye yaptıklarının ve söylediklerinin devam ettirilebilir olduğu zehabına kapılmış. Büyükanıt Paşa
bunun böyle olamayacağını kendilerine göstermiş oldu.
Amerikalılar son zamanlarda o derece pervasız hareket etmeye başladılar ki, cevaben bizim de onlara
El Kaide açıklamalarıyla birifing vermemiz gerekecek. Tekrar Talabani’ye gelince, şu hususları vurgulamak
gerekiyor. Talabani, PKK ile görüştüğünü ve PKK’nın ateşkese hazırlandığını söylüyor. Demek ki, PKK’yı da
üzerimize süren aynı güçlermiş. Yani patron Amerika ve taşeron Talabani-Barzani ikilisi olmak üzere...
PKK’yı Kerkük’ün Kürt haritası içine resmen alıncaya kadar kullanacaklarını biliyoruz. Talabani’nin
sözleri bu gerçeği teyit etmiş oluyor. Talabani ve Barzani ikilisi, Amerika’yı arkalarına aldıklarını ve bu
desteğin sürekli olacağını düşünerek herkesle köprüleri atıyorlar. Ama bilmeleri gereken bir şey var, Amerika
bu bölgede yenildi. Ve sonuçta çekilecek. İşte o zaman Talabani’nin de Barzani’nin de can havliyle
sığınacağı bir Türkiye olmayacak artık.
Amerika’nın da anlaması gereken bir husus var. Bir yandan Talabani ve Barzani ikilisine devlet
kurdurup, PKK’yı üzerimize süreceksin; öte yandan da bizim dostumuz olduğunu söyleyerek İran ve diğer
konularda destek isteyeceksin. Bunları AKP polit bürosu dışında hiç kimse ciddiye almaz. Onları da millet
ciddiye almıyor artık. Bizden söylemesi...78
Talabani’den Türkiye’ye: ‘PKK’yı destekleriz’ iması
BM Genel Kurulu görüşmeleri için ABD'de bulunan Talabani, Türkiye'nin tepkisini çeken açıklamalar
yapmaya devam ediyor. Önceki gün "PKK'yı saldırılarını durdurmaya ikna ettik" açıklamasını yapan Iraklı
lider, bu kez de isim vermeden PKK'ya destek tehdidinde bulundu. ABD'nin kamu radyosu NPR'ye verdiği
röportajda komşu ülkelerin müdahalesinin Bağdat'ın sabrını taşırmak üzere olduğunu ifade eden Iraklı lider,
sunucunun, "Bu ülkeler İran ve Suriye mi?" sorusu üzerine, şöyle konuştu: "Suriye, İran, Türkiye...
Ortadoğu'daki herkes var. Belki Kuveyt hariç. Biz, bu ülkelerden içişlerimize karışmamalarını, Irak'ın
egemenliğine saygı göstermelerini istiyoruz." Talabani, "Aksi halde ne yaparsınız?" şeklindeki soruya ise,
"Irak halkı, o zaman aynı şekilde karşılık verir, o ülkelerdeki 'muhalefeti' destekler. O ülkelerin bize yaptığı
gibi, o ülkeler için sorun çıkarmaya çalışır." diye cevapladı. Sunucunun, "Yani İran ve diğer ülkelerdeki
muhalif güçleri mi desteklersiniz?" diye sorması üzerine Talabani, "Irak, komşu ülkelerdeki muhalif güçleri
destekleyebilir, her yerde, İran'da, Suriye'de, Türkiye'de; ama biz bunu yapmıyoruz. O zaman Ortadoğu'da
kaos çıkar. Biz bunu istemiyoruz." dedi. Talabani, önceki gün de Newsweek dergisindeki demecinde terör
örgütü PKK'yı ikna ettiklerini, örgütün birkaç gün içinde ateşkes ilan edeceğini ileri sürmüştü. Talabani, yine
önceki gün Washington Post gazetesine yaptığı açıklamada, Amerika'nın komşu ülkelerin tehditlerine karşı
Irak'ta iki daimi askerî üs oluşturması gerektiğini, bu üslerin Kuzey Irak'ta kurulmasından memnun olacağını
ifade etmişti. Ankara'dan sert tepki: Talabani bizi diğerleriyle karıştırmasın Ankara, Irak Cumhurbaşkanı Celal
Talabani'nin "Türkiye'nin içişlerine karıştığını ima etmesine" sert tepki gösterdi. Açıklamayı Zaman'a
değerlendiren Dışişleri Bakanlığı'ndan bir yetkili, "Türkiye, hiçbir zaman Irak'ın istikrarsızlığını bozacak bir
şey yapmadı. ABD'nin yayınladığı raporlarda Irak'ın terör yuvası haline geldiğini açıkladıktan sonra Türkiye,
sınırında birtakım önlemler aldı. Teröre karşı ilk tedbirleri alması gereken, Iraklı yöneticilerdir. Sakın,
Türkiye'yi diğer ülkelerle karıştırmasınlar." diye konuştu. Talabani'nin çıkışının ardındaki sebeplerden birinin
78
28.09.2006 Hasan Ünal Milli Gazete
125
de, Kerkük konusunda Ankara'nın duyarlılığı olduğu yorumları yapılıyor. Son olarak Dışişleri Bakanı Gül,
ABD Dışişleri Bakanı Rice'a; "Buradaki olumsuzluklar, Irak'taki sorunları daha da ağırlaştıracaktır" görüşünü
aktarmıştı. Dışişleri Sözcüsü Namık Tan da yayınladığı açıklamasında Türkiye'nin Irak'a yönelik siyasetinin
şeffaf olduğunu vurguladı.
Talabani'nin Kürtlere sunduğu gelecek ütopyası
Bir süredir Irak Devlet Başkanı gibi çok önemli bir sıfatı taşıyan Kürt lider Celal Talabani, temsil ettiği
konuma pek yakışmayan ve asla yapmaması gereken 2 hatayı 2 günde yapıverdi. Talabani, ilk hatasını
Washington Post'a verdiği mülakatta yaptı.
Komşu ülkelerin Irak'a müdahalesini önlemek için Amerikan askerlerinin 'uzun süre' bölgede
kalabileceğini söyleyen Talabani, bunun için 10 bin Amerikan askeriyle 2 hava üssünün yeterli olacağını
ifade etti. Hemen ardından da Kürtler olarak Amerikan askerlerini ve üslerini bölgelerinde görmekten
memnuniyet duyacağını dile getirdi.
Daha kamuoyu bu açıklamayı hazmetme fırsatı bulmadan Talabani, ikinci hatasını Amerikan Ulusal
Kamu Radyosu'ndaki konuşmasında yaptı. Muhtemelen Amerikan desteğini arkasında hissetmenin verdiği
rahatlıkla konuşan Talabani, Türkiye'nin de aralarında bulunduğu komşu ülkeleri adeta bir gerilla lideri
üslubuyla tehdit etti. Türkiye, İran ve Suriye'nin içişlerine karışmasından yakınan Talabani, bu duruma son
verilmemesi halinde kendilerinin de "bu ülkelerdeki muhalif grupları destekleyeceği" ve "bu ülkelerde sorun
çıkmasına çalışacakları" uyarısında bulundu.
Irak'taki Kürtler
konusunu ele almak
gittikçe zorlaşıyor. Çünkü Türkiye'deki Kürt
kökenli
vatandaşlarımız, Irak'taki Talabani ya da Barzani gibi liderlerle ilgili değerlendirmelerden alınganlık
gösteriyorlar. Hatta bazıları Irak'ın bölünmesi ve bölgede ortaya çıkacak yeni bir devletin doğuracağı kaosu
gündeme getirenleri, Kürt karşıtlığı ile suçluyorlar. Biraz üzerine gittiğinizde, dudaklardan şu sözler dökülür:
Türklerin, Arapların devleti var, Kürtlerin de olsa ne olur?
Halbuki Celal Talabani'nin son açıklamaları, bölge haritasını yeniden çizme gayretleriyle ilgili
kaygıların ne kadar haklı olduğunu bir kez daha ortaya koydu. Sadece bunu mu? Aynı zamanda bu
liderlik vizyonuyla, Iraklı Kürtlerin geçmişte olduğu gibi gelecekte de zorluklar yaşamaya devam
edeceğini.
Yıllardır baskı altında yaşayan Iraklı Kürtlerin daha geniş özgürlüklere kavuşması hepimizi
mutlu eder. Ancak keşke sorun, Kürtlerin mağduriyetinin giderilmesi ve daha iyi şartlara
kavuşturulmasından ibaret olsa. Keşke bazı ülkelerin Kürtlere duyduğu ilgi, salt sevgi ve şefkatten
kaynaklansa. Talabani'nin açıklamaları gösteriyor ki, en azından bugün popüler olan Iraklı Kürt
liderler ya da onların akıl hocaları, bütün bölgeyi ateşe atacak yaklaşımlara sahipler.
Kürtler, Türk, Arap ve Farslarla birlikte bölgenin başat yerli unsurlarından biri. Bu yüzden
Kürtlerin diğer bütün unsurlarla kavgalı hale geldikten sonra, bölge dışı güçlerin desteği sayesinde
huzura kavuşacağını sanmak kadar siyasi körlük olamaz. Hele 50 yıldır Ortadoğu'nun barışa
kavuşmasını engelleyen ve her türlü askerî desteğe rağmen bir türlü huzuru bulamayan İsrail örneği
varken ve Kürtlerin şimdiye kadarki işbirliği girişimlerinin vahim sonuçları ortadayken. Bölgenin ana
unsurlarından biri olan ve diğer unsurlarla ortak kültürel, dinî ve tarihî değerleri paylaşan Kürtleri,
bölge insanlarının gözünde 'işbirlikçi' konumuna düşürecek hiçbir girişim Kürtlerin hayrına
olmayacaktır.
Gerçi Celal Talabani Amerika'daki konuşmalarında Irak'ta kaos olmadığını ve Irak'ta insanların
demokrasi ve insan haklarından yararlandığını söylemiş. Ama BM'nin bir hafta önce açıkladığı rapor, sadece
bir ayda 3600 sivilin hayatını kaybettiğini gösteriyor. Her gün ortalama 100'den fazla insanın bombalı saldırı
ve çatışmalarda öldüğü bir ülkenin acil ihtiyacı, hem kendi içinde hem de çevresinde tansiyonu düşürmek
olmalıdır. Ama Talabani'nin bölge dışı güçlere davetiye çıkarırken, komşuları tehdit eden açıklamaları ve
kuzeydeki Kürt otonom yönetiminin şimdiden topraklarını genişletme derdine düşmesi, sonu gelmeyecek
kavgalara davetiye çıkarmak anlamına geliyor.
126
Keşke ortak noktalarımızı unutturmak isteyen iç ve dış odaklara inat, Kürt, Türk, Arap, Fars, Sünni
veya Şii kimliklerinden hangisine sahip olursa olsun, bu bölgedeki herkesin bugünlerde oruçlu olduğunu ve
aynı kıbleye yöneldiğini hatırlayabilsek...79
Talabani’nin densizliği sonradan olma sanılmamalı!..
Talabanı’nin Türkiye, Suriye ve İran’daki muhalifleri gerektiğinde destekleyebilecekleri şeklindeki
sözlerini sürpriz olarak karşılamadım. Sürpriz olarak karşılamak demek Talabani’yi tanımamak, geçmişteki
faaliyetlerinden hiç haberdar olmamak demektir. Sözleri sürpriz olmamakla birlikte özellikle ABD ile bunca
yıldır devam eden işbirliğinden de bir şeyler öğrenmemiş olmasını insan garipsiyor.
Söz gelimi siyaset ve diplomaside densizlik insanın ayağını çabuk kaydırır. Bu bakımdan uluslararası
ilişkiler de bazı kurallar vardır. Buna ister diplomasinin kuralları deyin ister dış politikanın iki yüzlülüğü netice
değişmez...
ABD’nin Irak’ın başına getirdiği Talabani’nin aslında kendiliğinden bir gücü olmadığını kendisi de
biliyor, biz de biliyoruz. Talabani’nin gücü yıllarca Irak’ta temsilciliğini üslendiği ABD’den geliyor... ABD işgal
güçleri Irak’tan çekildiği an Talabani ve benzerleri de soluğu ABD’de alacaklardır... Ne var ki, Talabani şu
anda Irak’ın başında bulunuşunu kendi gücüyle ilgili sanmanın sarhoşluğunu yaşıyor olacak ki, gerektiğinde
Türkiye’deki muhalif güçleri yani PKK’yı destekleyeceklerini söylemiş...
Nerede söylemiş bu sözleri?..
ABD’de... Amerikan devlet televizyonuna... Talabani için densizlik yapacak ve horozlanılacak en uygun
yer ABD’dir. Çünkü Talabani tüm gücünü Amerikalı efendilerinden almaktadır.
Peki şu anda Kuzey Irak’daki PKK militanları Irak’tan destek almıyorlar mı? Bir diğer ifade ile Talabani
PKK’ya destek vermiyor mu? Vermediğini söylemek bölge şartlarına da ABD ve Kuzey Irak’taki gelişmelere
aykırı düşmez mi?
Denebilir ki uluslararası ilişkilerde ahlaki kurlara yer yoktur... Doğru olabilir ama ülkelerine ihanet
edenler bir gün aynı ihaneti kendilerine de yapabileceği düşüncesiyle efendileri tarafından da terk edilebilir...
İşte o zaman Irak ile Türkiye yine komşu olarak kalacak, ABD ise er ya da geç çekilip gitmek zorunda
kalacaktır... Talabani’nin yaptığı olsa olsa bir günün beyliği beyliktir mantığından ibarettir... Ama bu mantık
devlet adamı mantığı değildir...80
PKK’ya anayasal güvence sağlandı!
Talabani, PKK’nın ateşkes yapacağını söyledikten sonra, Türkiye’yi ve diğer komşularını tehdit etti. Bu,
Talabani üzerinden ABD’nin Türkiye’ye verdiği bir cevap, tam anlamıyla bir tehdit. “Bizim planlarımıza
uymazsanız sizi içeriden çökertiriz” tehdidi.
Celal Talabani ne diyor? ABD basını üzerinden Türkiye’ye sinyaller gönderen Irak’ın Devlet Başkanı,
bir gün önce PKK’yı ateşkese ikna ettiklerini, örgütün birkaç gün içinde ateşkes ilan edeceğini açıkladı.
Aynı Talabani; bir gün sonra, yine ABD medyası üzerinden Türkiye, İran ve Suriye’ye tehdit etti. Bu
ülkelerin Irak’ın içişlerine karıştığını, bunun devamı halinde Irak’ın da bu ülkelerdeki muhalif grupları
destekleyeceğini, bu ülkelerde sorun çıkaracağını söyledi. Kuveyt dışında bütün komşularını suçlayan
Talabani, Irak’ın da o ülkelerde iç sorun çıkarmaya çalışabileceğini, bunun da bölgede kaosa yol açacağını
ifade etti.
Talabani’nin son iki açıklaması da ABD ile Kuzey Irak yönetimi arasında yürütülen bir pazarlığın
sonuçları ve çok önemli. ABD’nin “PKK ile mücadele koordinatörü”, daha doğrusu “Türkiye’yi PKK
ile pazarlığı oturtmakla yükümlü” temsilcisi Joseph Raltson ile Kürt liderler ve PKK arasında yapılan
müzakerelerin sonuçlarını izliyoruz bugünlerde. PKK’nın Türkiye’ye yönelik saldırılara “son
vermesine” karşılık, Irak’taki PKK’lılara “Türkiye’ye iade edilmeme güvencesi” verildi.
Talabani’nin önceki açıklaması bu anlaşmanın sonucuydu. Türkiye’yi ve diğer komşularını
tehdit eden açıklaması ise, ABD ile bölge yöneticileri arasındaki anlaşmaya
79
80
27.09.2006 / Abdulhamit Bilici / Zaman
28.09.2006 / Abdülkadir Özkan / Milli Gazete
Türkiye’nin
127
yanaşmamasına verilen bir cevap oldu. Dikkat edin, bu, Talabani üzerinden ABD’nin verdiği bir
cevap, tam anlamıyla bir tehdit. “Bizim planlarımıza uymazsanız sizi içeriden çökertiriz” tehdidi…
Buradan şu çıkıyor: Bundan sonra PKK ile Kuzey Irak Kürt yönetimi iç içe olacak. Türkiye, İran
ve Suriye içinse PKK; PJAK veya diğer Kürt güçleri arasında fark kalmayacak. ABD yönetiminde bir
“Kürt koalisyonu” oluşuyor ve bu Türkiye, İran ve Suriye’ye hedef alıyor. Tabiî ABD’nin bölgesel istila
haritasının seyrine göre.
Şu söyleniyor: “Suriye, İran ve Türkiye’ye karşı Kürt kartı elimizde. Tabiî PKK kartı da, PJAK
kartı da…” Kürtler bu büyük savaşta çok güçlü bir kart oldular. Bu yönüyle Talabani de Barzani de,
PKK da birer kart. ABD, İngiltere ve İsrail bu kartı oldukça etkin biçimde kullanıyor.” diyen yazar
AKP’ye toz kondurmuyor.
Talabani kimin Borazanı?
Talabani’yi tanıyoruz ve O’nun kendiliğinden böyle konuşamayacağını da biliyoruz.
Biliyoruz ki O’nu birileri konuşturuyor.
Hazret şimdilerde “Amerika’nın sesi” durumunda!
Amerika ne isterse onu yapmak, ne emrederse onu yerine getirmek ve ne telkin ederlerse öyle
konuşmak zorunda!
Talabani ülkesinin iç işlerine karışılmasından rahatsızmış!
Peh peh pehhh!
Bugün Irak’ın içişlerine en çok karışmış durumda olan kim?
Elbette Amerika!
Peki, Talabani Amerika’yı niye uyarmıyor, uyaramıyor?
Sahibinin sesi durumunda olunca kuşkusuz böyle bir uyarıda bulunamaz!
Ancak sahibi ne isterse onu yerine getirir!
Amerika, PKK terör örgütü ile ilgili olarak Türkiye’ye “Sizinle birlikteyim” mesajları verirken bir yandan
Talabani gibi adamlarla gözdağı vermeye çalışıyor!
Yani “Benim istediğim çizgiye gelmezseniz, size rahat vermem” demeye getiriyor lafı!
Tıpkı Pakistan Devlet Başkanı Müşerref’e yaptıkları gibi!
“Ya bizimle birlikte olursun ya da bize karşı, o zaman ülkeni taş devrine döndürürüz” tehdidinin değişik
versiyonları ile karşı karşıya olduğumuzu biliyoruz.
Talabani gibi daha kendi ülkesinde asayiş ve huzuru temin edememiş biri Amerika’dan böyle bir direktif
gelmemiş olsa bu kadar rahat meydan okumaya cesaret edebilir mi?
Talabani de, Amerika da ateşle oynuyorlar!
Masa başında yaptıkları hesapların tutmadığını, gerçekleşmeyecek rüyalar halinde kaldığını ne zaman
fark edecekler acaba?
Biz ülkemizdeki bölücü örgüte kimin ne zaman, nerede, nasıl destek verdiğini bilmiyor muyuz sanki?
Dağdaki teröriste nasıl yardımda bulunduklarını unutmuş değiliz! Tıpkı terör örgütünün elebaşlarıyla
gizli görüşmeler yaptıklarını unutmadığımız gibi!
Dolayısıyla boşu boşuna aracı kullanmasınlar.
Talabani gibi Amerika tarafından atanmış devlet adamlarının(!) çapını da çok iyi biliyoruz.” 81
Ve biz, Amerika’dan da değil, onun kuklası Talabani’den talimat alan AKP’lilere şaşıyor ve
Türkiyemize acıyoruz…
 TÜRKİYE ÜZERİNE KARANLIK OYUNLAR VE KİRALIK PİYONLAR
“AB ile uyum safsataları, Demokratikleşme salataları, Küreselleşme yutturmacaları, Dinlerarası
Diyalog numaraları, Medeniyetler buluşması balonları” gibi jelatinli kılıflar altında, Türkiye resmen ve
81
28.09.2006 / Zeki Ceyhan / Milli Gazete
128
ismen değilse bile, fikren ve fiilen eyaletlere bölünmeye hazırlanıyor.
ABD’li ve AB’li patronlar planlıyor, AKP gibi piyonlar pazarlıyor.
Ülkemiz karanlık ve karmaşık bir ortama doğru sürükleniyor.
Artık köklü bir devrim kaçınılmaz gözüküyor. Bu konuda Milli oluşumlara, yerli ve haysiyetli
aydınlarımıza çok iş düşüyor.
ABD’ deki heyet ve ilginç ihanet
22-29 Ocak tarihleri arasında Türkiye’den ABD’ye bir heyet gitti. Heyetin başında NATO
Parlamenterler Asamblesi Başkanvekili sıfatıyla AKP’li Vahit Erdem vardı. İran’la ilgili gelişmeler nedeniyle
bu sıralar Türkiye’den ABD’ye giden her heyet özel bir önem kazanıyor. Çünkü gerçekten hassas bir dönem.
ABD’nin Mart’ta İran’a muhtemel bir saldırısı bile konuşuluyor.
Böyle bir dönemde Beyaz Saray yetkilileriyle, Pentagon’la ya da ABD’deki lobilerle yapılan
görüşmelerde elde edilecek izlenimler çok önemli.
Vahit Erdem NATO Parlamenterler Asamblesi Başkanvekili. Eski Büyükelçi, yılların siyasetçisi..
Legion De Honour Nişanı sahibi.. Böyle bir ismin Washington izlenimleri ve buradaki görüşmelere ilişkin
tespitleri ise ayrıca önemli.
Mesela bu aralar çok ilginç gelişmeler oluyor. Muş Havaalanı sivil uçuşlara kapatılıyor. Gerekçe
tamirat ve pist uzatma çalışması olarak gösteriliyor. Ama askeri uçuşlar istisna tutuluyor. Muş Havalimanı
Ortadoğu’nun en büyük havaalanı. Ve daha ilginci Muş Havaalanı NATO’nun askeri uçuşlar için
kullanılabilecek havaalanları listesinde yer alıyor.
Washington’a giden heyetler bu konularda acaba ne gibi izlenimlerle dönüyor önemli. Mesela
Pentagon’un havaalanlarıyla ilgili beklentileri neler! Muş Havalimanı’nı ABD mi istiyor? İran için mi istiyor? Ve
daha bir çok soru..
Bu yüzden Vahit Erdem’le Washington izlenimlerini konuşmayı çok istedik, arzuladık. Ama olmadı.
Çok uğraşmamıza rağmen kendisiyle görüşemedik.. Sekreteryasına bıraktığımız notlara rağmen geri
dönülmedi.
Böyle olunca milletvekili arkadaşlarıyla paylaştığı bazı küçük bilgi kırıntılarıyla yetinmek zorunda
kaldık. Vahit Bey’in Washington’dan edindiği ve milletvekili arkadaşlarıyla paylaştığı izlenimlere göre
“ABD’nin İran konusunda da şakası yokmuş”.. Yani “İran’ın nükleer silahlanmasını önlemeye kararlıymış!”
Ama bize göre Vahit Erdem’in bizim duyduğumuz tesbitlerinden en ilginci şu: “ABD bu sefer Avrupa’nın
desteğini almak konusunda da kararlıymış!“
İlginç çünkü bu izlenim İslam Dünyası ile Avrupa ülkeleri arasındaki Karikatür krizindeki neo-con
parmağını doğrular nitelikte. Bu krizden sonra Avrupa ile İslam ülkeleri birbirinden nefret eder hale geldi.
Belki de hiç bu kadar keskin bir düşmanlık ortaya çıkmamıştı. Biliyorsunuz bu karikatür krizinin perde
arkasında da zaten Neo-Con’ların bıraktığı parmak izleri açıkça görülmüştü.
İşte iki emekli generalimizin tarihi saptamaları ve uyarlamaları:
2945 Sayılı MGK. ve MGK. Genel Sekreterliği yasası Milli Güvenliği (Ulusal Güvenliği) aşağıdaki
şekilde tanımlamaktadır:
"Milli Güvenlik; devletin anayasal düzeninin, milli varlığının, bütünlüğünün, milletlerarası alanda siyasi,
sosyal, kültürel ve ekonomik dâhil bütün menfaatlerinin ve ahdi hukukunun her türlü dış ve iç tehditlere karşı
korunması ve kollanmasını ifade eder"
Kamuoyunda çok tartışılan bir konu olarak, aynı maddenin devamında, b fıkrası; milli güvenliğin
sağlanması ve milli hedeflere ulaşılması amacıyla Milli Güvenlik Kurulunun belirlediği görüşler dâhilinde.
Bakanlar Kurulu tarafından tespit edilen iç, dış ve savunma hareket tarzlarına ait esasları kapsayan siyaseti,
Milli Güvenlik Siyaseti olarak tanımlamaktadır.
Burada yapılması gereken ilk saptama, Ulusal Güvenlik kavramının anayasal düzenle içiçeliği
olmalıdır. Yani anayasal düzenin kapsamını açıklığa kavuşturmadan "Ulusal Güvenlik nedir, ulusal görüş
açısından neyi ifade etmektedir" konusunda doğru bir tanım yapmak olanaklı değildir. Öte yandan, ulusal
129
tabanından ayrılmış bir güvenlik algılaması, olsa olsa akademik düzeyde bir anlam ifade eder.
Konuyu hukuksal açıdan değerlendiren Anayasa Mahkemesi eski Başkanı Yekta Güngör Özden, her
gerçek ve tüzel kişinin, Anayasa'ya bağlı kalmaya ve aykırı düşünmemeye özen göstermesi gerektiğini
belirtiyor ve "değişinceye kadar Anayasaya bağlı kalmak saygının gereğidir" diyor.
Yukarıda özetlenen genel yaklaşımın doğal bir uzantısı olarak, bu aşamada "Türkiye'de anayasal
düzenin özü nedir?" sorusunun açıklığa kavuşturulmasının gerektiği kendiliğinden ortaya çıkmaktadır.
Anayasa'nın devletin yükümlülüklerini, yapısını belirleyen, yurttaşların hak ve özgürlüklerini
güvenceye bağlayan temel hukuki belge olduğu tanımlaması bilinmektedir.82
Ulusal Çıkarlar ve Sözde Aydınlar
TC. Devleti'nin ulusal çıkarları ve • devletin çıkarlarını savunanlar sistematik bir saldırı altında.
Medyanın köşelerini kapmış bir kısım sözde aydın, Türkiye'nin AB ile ilişkileri geliştikçe ve bu gelişim
kendileri için bir fırsata dönüştükçe, sonuçta amaçlarına ulaşmaları mümkün olmasa bile, ulusal çıkarlara
sistematik bir şekilde saldırıyorlar. Ulusal çıkarlara saldırı, Devlet'i yıpratmanın aracına dönüşürken, belki dış
güçlerin Türkiye üzerindeki çıkarları için ortam hazırlamakla görevli olan sözde aydınlar, bu güçlerin
uzantıları içindeki misyonlarını yerine getirebilmek için ulusal çıkarları savunanlara da saldırıyorlar. Aslında,
bu sözde aydınlar, ulusal çıkarları savunanlara saldırırken, bilinçli bir şekilde Devlet'i hedef yapıyorlar. Bu
kişiler, belki evrensel değerleri savunuyor gibi görüntü verirken, Devlet'in değerlen İle uzlaşmayan kendi
değerleri gereği, belki de Devlet'i sevmedikleri için böyle davranıyorlar; bu nedenle de Devlet'i sürekli
karşılarına alıyorlar; belki de bu kişiler, tarihten kaynaklanan kişisel yargıları nedeni ile devletle
hesaplaşabileceklerini sanma yanılgısına düşüyorlar.
Ulusal çıkarlara ve ulusal çıkarlara saldıran sözde aydınlar, ulusal çıkarların, bir devletin, uluslararası
ilişkilerine yön veren temel a-maçları olduğunu; çıkarlarını korumayı ve geliştirmeyi amaçlamanın ise
Devlet'in felsefesinin temelini oluşturduğunu; bu amaçlara yönetmeyen bir devletin ise devlet olma özelliğini
kaybedeceğini bilmez gibi görünüyorlar.
Oysa ulusal çıkarlar, uluslar arası ortamda, Devlet'in temel güvenlik ve refah ihtiyaçlarını
oluşturmaktadırlar; ulusal çıkarlar, aynı zamanda Devlet'in politika hedefleridir. Ulusal çıkarlar, Devlet'in
gayretlerinin istikametini belirleyen öncelikli amaçlarıdır. Politik hedefleri ve politikası olmayan bir devlet nasıl
düşünülemez ise ulusal çıkarların! korumayı ve geliştirmeyi amaçlamayan bir devlet düşünmek de mümkün
değildir. Çünkü, ulusal değerlerini ve çıkarlarını korumayı ve geliştirmeyi amaçlamayan bir devletin pusulası
olmayan bir gemiden farkı yok gibidir.
Yurt savunması (ulusal güvenlik), refahın geliştirilmesi, bölgesel istikrar (uluslararası güvenlik) ve
ulusal değerlerin korunması ve geliştirilmesi, devletin korumayı ve geliştirmeyi amaçladığı temel çıkarlarıdır;
bu amaçları gerçekleştirmeyi sağlayan gayeler ise Devlet'in politika hedefleridir.
Bağımsızlık, egemenlik, sınırlarının ve halkının güvenliği, birliğinin, bütünlüğünün, üniter yapının
korunması Devlet'in güvenlik çıkarlarını oluştururlar. Ülke halkının yaşam kalitesinin geliştirilmesi ve Devlet'in
daha da zenginleştirilmesi ise amaçlanan temel refah çıkarlarıdır. Türkiye'nin ilgi ve etki alanındaki
bölgelerde ve ülkelerde daha avantajlı politik, ekonomik ve güvenlik şartlarının sağlanmasını amaçlayan
çıkarları ise bölgesel istikrar (uluslararası güvenlik) çıkarlarıdır. Uluslararası güvenlik çıkarları genelde,
avantajlı bölgesel barış ve istikrar şartlarını oluşturmayı ve bu şartları geliştirmeyi amaçlarlar.
Devlet, ulusal değerlerinin korunmasını ve geliştirilmesini de amaçlar. T.C. Devleti'nin ulusal değerleri,
Devlet'in karakterini belirleyen, politik sistemine ve sosyal düzenine yön veren sosyal, hukuki, moral ve
ekonomik değerleridir ve bu değerler ulusal çıkarların özünü, ulusal politikanın ise değişmeyen hedeflerini
oluştururlar. T.C Devleti'nin ulusal değerlen Anayasa'da +belirtilmiştir ve bu değerlerin bazıları değiştirilemez
mahiyettedir. Bağımsızlık, egemenlik, bölünmezlik, demokrasi, sosyal hukuk devleti, Atatürkçü milliyetçilik,
laiklik, halkın refahı ve mutluluğu, çağdaşlaşma, ulusal dayanışma, insan hakları ve eşitlik Devlet'in korumayı
82
Yekta G. Özden
130
ve geliştirmeyi amaçladığı temel değerleridir. T.C. Devleti'nin bu temel değerleri topluca, 'Cumhuriyetin
vazgeçilmez 'amacı'nı da oluştururlar.
Sözde aydınlar, bilinçli olarak sadece evrensel değerler olarak tanımladıkları demokrasi ve insan
hakları değerlerini Öne çıkarmakta, Devlet'in diğer değerlerini yok saymakta veya amaçları için bağımsızlık,
egemenlik, bölünmezlik ve Atatürk milliyetçiliği değerlerini yıpratmaya çalışmaktadırlar. Ulusal çıkarları ve
Cumhuriyeti savunanlar ise Devlet'in Anayasa'da yer alan tüm değerlerine sahip çıkmaktadırlar. Bu durum,
Devlet'in değerlerinin sadece bazılarını benimseyen ve diğerlerine karşı hasmane tavır içine giren sözde
aydınlarla, ulusai değerlerin tümünü ve ulusal çıkarları savunanlar arasındaki temel farklılıkla birlikte,
Cumhuriyet değerlerini savunanlar ile Devlet karşıtı olanlar arasındaki gittikçe enerji toplayan fay hattını da
oluşturmaktadır.
Ulusal çıkarlara, ulusal çıkartan savunanlara saldıranlar, evrensel değerler olarak tanımladıkları
bireyciliğin, çoğulculuğun yani demokrasi değerlerinin Devletin diğer değerlerine ve çıkarlarına üstün olması
gerektiğini savunurken de Devlet'i hedef yapmaktadırlar. Aslında bu talep bir saptırmanın görüntüsünü de
oluşturmaktadır; çünkü, Devlet'in amacı, devletin değerlerini ve çıkarlarını koruma ve geliştirme gayretlerini
sürdürmekle birlikte, dengeleri de gözeterek, özgürlükleri, bireysel ve çoğulcu değerleri de korumak ve
geliştirmektir ve Devlet'i yönetenler bu amaç için Anayasa ile görevlendirilmişlerdir. Uygulamadaki yanlışlıklar
ve noksanlıklar ise Devlet'in temel felsefesinden değil, uygulamalardaki sapmalardan kaynaklanmaktadırlar.
Ulusal politikaların ve stratejilerin uygulanmasından a maç, bireylerden oluşan ulusa ve Devlete
yönelmiş tehlikelere ve tehditlere karşı tedbirler geliştirmek ve bu tedbirleri uygulamak; ortaya çıkan
fırsatlarla değerleri ve çıkarları geliştirmektir. Değerlerin ve çıkarların etkilenme şiddet ise tedbirlerin
mahiyetini ve seviyesini belirlemektedir. Ulusal değerleri Anayasa belirlemiştir. Anayasa'da yer alan ulusal
değerlerin korunmasını ve geliştirilmesini esas alan ulusal çıkarları ise içinde bulunulan politik ortam da
dikkate alınarak, Devlet'in ilgili kurumlan tespit etmektedir ve bu yöntem, çağdaş tüm ulus devletler için
geçerlidir.
Küreselleşmenin etkili olduğu süreçte/devlet karşıtlarınca, ulus devletin modasının geçtiği de iddia
edilmektedir. Bu tezi savunanlar, küresellestirenierin ulus devlet özelliklerini ve niteliklerini titizlikle korumaya
çalıştıklarını; aslında küreselleşme denilen olgunun, küresel-leştirme gayreti içinde olanların ulusal çıkarları
için bir politik araç olduğunu; yeni yüzyılın en ciddi çatışmasının ise küreselleştirenlerle küreselleşmeye karşı
direnenler arsasında gelişmekte olduğunu cörrnez gibi davranarak da Devleri hedef yapmaktadırlar,
Ulusal değerlerin ve çıkarların korunmasını ve geliştirilmesini amaçlamak, geliştirilen politikaları ve stratejileri
ulusal değerlere göre ve çıkarlara göre yönlendirmek, devlet olmanın vazgeçilmez gereğidir ve bu gerçeği
anlamadan 'gerçek aydın' olmak mümkün değildir. Bu sistematiğin çağdaş bütün devletler tarafından
benimsendiğini ve uygulandığını biliniyorken, ulusal çıkarlara, ulusal çıkarları savunanlara, Devlet'i
savunanlara saldıranları/Türk aydını' olarak benimsemek de mümkün değildir. 83
83
(E) Tuğgeneral Nejat Eslen / Jeopolitik sayı:23
131
“İBRAHİM YOLU” MU, “ABRAHAM OYUNU” MU?
Kur’ani ve tarihi gerçekler kesinlikle ortaya koymuştur ki: Hz. İbrahim (as) başka, Yahudi
Abraham başkadır. Kabalist ve Siyonist hevesler ve şeytani hedefler doğrultusunda, Tevrat’ı tahrif
edip bozan, Hz. Musa’nın Hak dinini yozlaştıran ve tamamen yoldan çıkan, sinsi Yahudilerin
“Abraham”ı; İslam Milletinin timsali ve nice peygamberin atası Hz. İbrahim’le, ismen ve resmen aynı
sanılsa da, hakikatte ve özde tamamen ayrıdır.
Hz. İbrahim’in: Gerçek imanın, örnek İslam’ın, yüksek ahlakın, ilmi ve akli araştırmanın, insani
ve vicdani yaklaşımın rehberi ve peygamberi olmasına karşılık;
Siyonist Yahudilerin Abraham’ı: Siyonist hizmetçiliğinin; emperyalist düşüncenin; hile, hıyanet
ve bencilliğin, din istimrarcısı bir faşizmin simgesi konumundadır.
Şimdi, Fetullahcıların, ılımlı İslamcıların, kısaca Amerikan amigosu istismarcı Müslümanların
da, hararetle sahip çıktıkları “Üç Dinin Kucaklaşması ve medeniyetler İttifakı” safsatasının devamı ve
yeni bir adımı olan, Urfa Harran’dan başlayıp Kudüs’te son bulacak “İbrahim Yolu” projesi de, yine
çok gizli ve kirli amaçlar taşımaktadır.
Önce Hz. İbrahim’in yolu Kudüs’te değil, Mekke’de ve Kabe’de son bulmaktadır.
İkincisi, bu proje “İbrahim yolu” jelatinli bir “Abraham” oyunudur!..
Bu girişime; Hz. Peygamberimizin kafirlerinin, Kur’anın lanetlediklerinin ve işte Irak’ta,
Afganistan’da, Lübnan’da, Bosna’da gece gündüz Müslüman katillerinin destek çıkması, şeytani bir
şarlatanlık olduğunun en açık ispatıdır.
Bu oyunun Türkiye piyonları şöyle diyor:
“Üç büyük din olan Yahudilik, Hıristiyanlık ve İslam; tarihte herkesin bildiği bir anın ertesinde
doğdu; Tanrı Demir Çağı’nda adına İbrahim denilen bir şeyhe göründü ve onu sonsuza kadar sürecek
bir yükümlülükle bağladı. İbrahim ki, bütün inananların babası, bu üç toplumda Tanrı’ya ibadet
edenlerin inancının ve ilahiyatın özü oldu.”
Arka planını “üç dinin eşitliği” anlayışının oluşturduğu girişimin yeni bir adımı ile karşı karşıyayız. İtiraz
ettiğinizde “barış düşmanı”, “iyi niyet celladı”, “şiddet ve terör yanlısı” olarak yaftalanmanız işten değil. Zira
“birlik”, “inanç” ve “misafirperverlik” sloganları eşliğinde amaçlarını “Ortadoğu’da bir yol açmak, Peygamberin
ayak izlerini takip etmek (ve) saygıyı adım adım yaymak” olarak deklare ediyorlar. Güzergâh Harran’dan
başlıyor, Suriye ve Ürdün üzerinden Filistin’deki el-Halil’de sona eriyor. Projenin getirilerini de şöyle izah
ediyorlar: Dinî/kültürel bakımdan kutsal yerlerin onarılması, ekonomik bakımdan binlerce iş alanı
oluşturulması, çevresel bakımdan yol boyunca doğanın korunması… Benzer girişimler daha önce Avrupa’da
da olmuş ve hayli “olumlu” sonuçlar vermiş. “İbrahim Yolu Projesi”ne de onlar ilham kaynağı olmuş…
Yazının başında verdiğim paragraf, “Neden Hz. İbrahim?” sorusuna, girişimi başlatanların verdiği
cevabı yansıtıyor. Kur’an’ın ve Efendimiz (s.a.v)’in Hz. İbrahim (a.s)’a, diğer dinlere, o dinlerin kendilerini Hz.
İbrahim (a.s)’a nisbet etmelerine ne dediğini sormaya gerek var mı? Esasında karşı karşıya bulunduğumuz
durumun vehameti dolayısıyla ne kadar tekrar edilse yeridir, ancak bu noktaları bu yazıda tekrar
etmeyeceğim.
Bu paragrafın İslam’dan onay alıp alamayacağı yahut Projenin Harvard Üniversitesi Küresel
Müzakere Birimi tarafından ortaya atılmış olması ve finansörleri arasında Rockefeller Vakfı’nın
bulunması üzerinde de durmayacağım.
Dikkat çekmek istediğim problem, İslam ile diğerleri arasında “ortak noktalar” tesbit etmeye
dayanan yöntem. Yani bu ve benzeri girişimleri –ki üst başlık “Dinlerarası diyalog” veya
“Medeniyetler buluşması”dır–mümkün kılan “bilinç kayması” durumu. Bir Müslüman, “Hz. İbrahim
(a.s), Ümmet-i Muhammed’in, Yahudiler’in ve Hıristiyanlar’ın ortak atasıdır” diye düşünmeye
başladığı anda o “arzu edilen” bilinç kayması durumunu yaşamaya başlamış demektir. Daha önemlisi
ise, bunun bir adım sonrasında, “Ben Müslüman’ım” diyenlerin, İslam ile diğerleri arasındaki en temel
132
teolojik/itikadî farklılıkların sıfırlanmasından hiçbir farkı olmayan “empati” sürecine girmesidir. İşte o
zaman mesele gelip şu sorunun cevabına dayanıyor: Bir Müslüman itikadî zeminde kendisini bir
Yahudi veya Hıristiyan’ın yerine koyabilir mi? Eğer eşyanın bir tabiatı varsa –ki Kelâm kitaplarımız
“Eşyanın hakikati sabittir” der–bu soruya olumlu cevap vermek işte o tabiata aykırıdır. Belki suyu
yukarıya akıtabilirsiniz, ama bu soruya “evet” demeniz kendinizi inkâr olacağından, mümkün değildir!
Dinlerarası diyalog sürecinin böyle bir bilinç kayması durumu ile başladığını söylemek birilerince “çok
abartılı” bir tesbit olarak ifade edilebilir. Ancak sürecin, kitleler nezdinde böyle bir bilinç kaymasına yol
açmayacağını, hatta açmadığını kim iddia edebilir?
Birileri bizi nasıl görmek istiyorsa kendimizi öyle tarif etmek üstümüze bir “ahir zaman bid’ati” olarak
yapıştı sanki.”84
ABD’nin yeni planları!
Demokratlar ve Cumhuriyetçiler'in ortak planı gereğince; ABD yakında yeni bir Ortadoğu stratejisi
açıklayacak. Önümüzdeki aylarda uygulanacak bu strateji gereğince Amerikan ordusu yoğun olarak Kuzey
Irak'a yerleşecek.
Şiiler ve Sünniler arasında ABD kara gücünün yer almayacağı çok keskin bir mezhep savaşı
başlayacak.
Kuzey Irak'ta yoğun olarak sınır bölgelerine yerleşecek iç savaşın seyrine göre
yapılacak plana göre müdahaleye hazır bekleyecek. ABD sadece hava gücüyle çatışmalara müdahale
edecek. Ancak yerine göre kara birlikleriyle de Sünni bölgeleri Şiilere karşı savunacak.
İç savaş Bush yönetiminin Irak başarısızlığını büyük oranda örtecek.
İran, Şii gruplar üzerinden Irak'ta olacak. Tahran savaşın içine çekilecek ve İran'a yönelik ABD
stratejisi devreye girecek. ABD Sünnileri destekleyerek, İran-Irak savaşında olduğu gibi Tahran
yönetimini ekonomik açıdan zayıflatacak ve rejimi yorgun düşürecek.
İran, ABD ile işbirliğini reddederse olacaklar bu. Ancak bir başka aşama daha var. Irak'ın
parçalanmasının resmileşmesi ve Kürdistan Devleti'nin bağımsızlığının kabul ettirilmesi.
Kürdistan'ın bağımsızlığı karşısında Türkiye AB üyeliği ile yumuşatılacak.
Ve ardından Domino Etkisi devreye girecek. İran etnik olarak parçalanacak. Huzistan ve Güney
Azerbaycan kopacak. Tahran işte o zaman kutsal değerler üzerinden savaşı bütün bölgeye yayacak.
Bazıları da böyle düşünüyor. Bakalım hangisi doğru çıkar. Ama kesin bir şey var: O da Ortadoğu'da
haritaların böyle değiştirildiği gerçeği.85 İyi de, ya AKP’nin akrepliği?!
Yahudi milletvekilleri kazandı!..
ABD'deki son seçimde daha fazla Musevi asıllı politikacı başarılı olmuş... Temsilciler Meclisi'nde 26
Musevi asıllı üye yer alıyormuş daha önce, bu sayı son seçimde 30'a yükselmiş; Senato'da 11 Musevi
senatör varmış, Musevi senatör sayısı şimdi 13'e çıkmış... İsrail gazetesi Haaretz, "Buna rağmen, ABD,
Musevi yasama üyesi sayısı bakımından İsrail ile İngiltere'yi geçemiyor" diyor… Haaretz'e göre, İngiltere'deki
Museviler sayıca ABD'den 20 defa daha azmış; buna rağmen İngiliz Parlamentosu'nda tam 59 Musevi asıllı
üye bulunuyormuş; bunların 18'i milletvekili, geri kalanı (41) da Lordlar Kamarası üyesiymiş... İngiltere'deki
Musevi Cemaati'nin şemsiye örgütü, Lordlar Kamarası'nda üye olan Musevi asıllıların sayısının daha fazla en az 46- olduğu iddiasındaymış... İsrail gazetesi, parlamento üyeleri arasında Musevi asıllıların bulunduğu
ülkeleri sıralamış: Fransa ve Ukrayna'da 18'er, Rusya'da 13, Kanada ve Macaristan'da 10'ar... Meclis'inde
Musevi milletvekili bulunan tek Arap ülkesi ise Tunus'muş... Bu konunun sahibi olan ve 1988'den buyana
faaliyet gösteren ICJP örgütü, İsrail dışarıda bırakıldığı taktirde, bütün dünyada, bugün, 246 Musevi'nin
değişik ülkelerin parlamentosunda yasama görevi yaptığını bildiriyor. 2005 yılında bu rakam 208 imiş;
2006'da yüzde 18 artış gerçekleşmiş... Peki de, böyle bir haber Haaretz'de neden yayımlanmış olabilir? 86
Ne yapsalar, boş...
84
18.11.2006 Ebubekir Sifil Milli Gazete
17.11.2006 / İbrahim Karagül / Yeni Şafak
86 17.11.2006 / Taha Kıvanç / Yeni Şafak
85
133
Donald Rumsfeld'in altın tepsi içindeki kellesi, ABD'nin Irak stratejisinin çöktüğünü resmen ilan
etmiş oldu…
Pentagon'un Rummy'si, Irak Batağı'nın baş mimarıydı: 11 Eylül'den hemen sonra paşaya kelle yetiştirir
gibi saldırının sorumlusunun Saddam Hüseyin olduğunu öne süren bilgi notunu Bush'un önüne koymuştu…
Rumsfeld, Başkan ve Adamları Camp David'de 11 Eylül için ilk toplantıyı yaptıklarında -Wolfowitz'le birlikte
Irak'a saldırmayı öneren iki kişiden biriydi…
Neo-Con'ların senaryosunu 1992'de yazdıkları küresel planı hayata geçirmek için artık en elverişli
zaman dilimine gelinmişti. Bu nedenle "Gerçeğin iyi bir öyküyü bozmasına izin verme!" kuralı Bush ve
Şahinler'in lokomotifi olmuştu.
Rummy, "Kaleminden Ebu Garib Damlayan" bir Kâbusyazar olarak tarihin en karanlık sayfalarından
birinde mahpus yatacak…
Değil bir istifa, altı yüz elli beş bin istifa ile bile sıyrılması mümkün değil, bu kâbustan: Ebu Garib'in
Laneti, asla peşini bırakmayacak…
İşte, "Savaş Suçu Davası" da geliverdi, gecikmeksizin: Çeşitli ülkelerden bir grup avukat Almanya'da
ilk hukuk kurşununu attı. Rumsfeld, işkence emrini vermekle suçlandı!..
Kartlar, İran ve Suriye'nin eline geçmiş durumda: Irak'ta gardı düşen/nakavt edilme yolunda hızla
ilerleyen taraf, ABD!
"İran'ın nükleer silahları tehdit unsuru" numarasını da özellikle bu saatten sonra hiç kimseye
yediremez, Sam Amca… İran/Suriye ikilisi, ABD'nin kendilerine saldırmaması konusunda garanti alamadığı
müddetçe Irak işgalcisine kapıyı gösterecektir… ABD, sadece Irak'ta değil, bütün Ortadoğu'da kaybetti…
87
Peki siz Zaman’cılar ve Fetullahcılar niye hala ABD ve İsrail’in peşindesiniz!?..
Giderek daha saman tadı vermeye başlayan Fetullahçı-Amerikancı Zaman Gazetesinin
Washington’dan yazarı Ali H. Aslan, hala AKP’nin ve Türkiye’nin kurtuluşunun, ABD’ye uyumluluk ve
uşaklıktan geçtiğini tavsiye ediyordu:
“Demokratların iktidar partisi Cumhuriyetçileri yapılan ara seçimde devirerek Kongre'yi ele geçirmesiyle
Washington'da siyasi tablo değişti. Amerika'da yeni bir dönem başlıyor. Başkan Bush'un neden yenilgiye
uğradığı, farklı bir analiz konusu. Peki mevcut tablodan Türkiye nasıl etkilenecek?
Ankara, Cumhuriyetçi Bush yönetimiyle Irak savaşı sürecinde ciddi oranda yıpranan ilişkilerini
onarmaya çalışıyordu. Ancak iktidarla ilişkileri öncülleme kolaycılığı, Demokrat muhalefetle gerektiği gibi
iletişim kurulmasına imkan vermedi. 12 yıldır Kongre'ye hakim olan Cumhuriyetçilerin eski liderlerinden Bob
Livingston'un lobicilik firmasının yardımıyla şimdiye kadar işin büyük kısmı halledilebiliyordu. Ama artık
Kongre Demokratların...
Türkiye 'eski kral öldü, yaşasın yeni kral' havasına mı girmeli? Bence hayır. Çünkü Cumhuriyetçiler
çoğunluğu kaybetmiş olabilir; ama Kongre'nin yarıya yakın kısmı ve Beyaz Saray hâlâ ellerinde. Dolayısıyla
zayıflamış olsalar da Washington'da hâlâ azımsanmayacak güçleri var. Diğer yandan, Ankara'nın
Demokratlara açılma esnekliğini göstermemesi için bir sebep yok. Biraz geç kalınmış olsa da tren hâlâ
tamamen kaçırılmış değil...
Kongre'de dış politikada kilit pozisyonları tutacak Demokrat liderlerin çoğunun farklı sebeplerle
Ankara'yla sorunları var. Müstakbel Temsilciler Meclisi Başkanı Nancy Pelosi, Senato Başkanı Harry Reid,
Dış İlişkiler Komitesi Başkanı Senatör Joe Biden ve Uluslararası İlişkiler Komitesi Başkanı Tom Lantos bu
cümleden sayılabilir. Kilit Demokrat liderlerle soğuklukları gidermek önemli. Başbakan Erdoğan, Washington
ziyaretini, Kongre'nin tatile girdiği seçim kampanyası dönemi yerine, taşların yerine oturacağı Ocak 2007'den
sonra gerçekleştirseydi ve Demokratlarla da görüşülebilseydi çok daha verimli olabilirdi...
Türk-Amerikan ilişkilerinde yakın dönemde kriz potansiyeli taşıyan sözde Ermeni soykırım
tasarıları ve Irak konularında Demokratların genel çizgisi Türkiye'den biraz uzak.
87
17.11.2006 / Tamer Korkmaz / Zaman
134
Ermeni tasarısı bu nisanda Kongre'den geçerse, Irak'ta Türkiye'nin kaygılarını derinleştirici
adımlar atılırsa ve PKK varlığına karşı gözle görülür tedbirler alınamamış olursa, baharda kendimizi
pekala yeni bir Türk-Amerikan krizi içinde bulabiliriz. Sırf sözde Ermeni soykırımı meselesi bile TürkAmerikan ilişkilerini zehirlemeye yeter. Böyle bir gelişmenin Washington'a karşı zaten bayağı tepkili
olan Türk kamuoyu ve idari erkanınca nasıl karşılanacağını tasavvur edin. Ülkenin doğusunun
Ermeni ve Kürtler arasında bölüştürüleceği korkuları iyice ayyuka çıkar. ABD'nin artık Türkiye'nin
dostu olmadığı kanaati pekişir. Seçim havasına giren Ankara'da ilişkilere sahip çıkacak babayiğit de
kolay kolay bulunamaz. Ve iki ülke arasında pekiştirilmeye çalışılan ortak stratejik vizyon ciddi zarar
görebilir.
Amerika'da siyasi tablonun değişmesi, dış politikasında taktiksel varyasyonlara yol açabilir;
ama genel stratejik duruş pek değişmez. Türkiye gibi önemli bir bölgesel gücü küstürmemek, ABD
için stratejik zorunluluk. Türkiye eskisi gibi çantada keklik değil. Türkiye küserse, ABD ve İsrail'in
Ortadoğu'daki vahim konumunu düzeltmeye yeterince katkıda bulunamaz ve teröre karşı mücadelede
radikallerin eli güçlenir. Türk-Amerikan stratejik ilişkileri, her iki ülkedeki iç siyasi kaygılara kurban
edilmemeli. Muhtemel tren kazalarını önlemek, yoğun diyalogdan geçiyor.”88
TÜSİAD’ın Tasası, AKP’nin yasası:
Bu kökten ve körden Batıcı kalantorlar, esasında kendi işletmelerinin lehine olan bir eğitim
düzenlemesini bile tamamen ilkel, ideolojik şartlanma ile hatta biraz da İslam korkusu ile
reddetmektedirler.
Milli Eğitim Şurası'nda üniversitelere girişte meslek okullarına sıfır katsayı uygulanması ve genel lise
konumuna sokulmaları yolunda önerilerin yer alması Türkiye'nin önde gelen kalantorlarının örgütü TÜSİAD'ı
öfkelendirmiş:
- Heeyt, sakın Şura'yı siyasete alet etmeyin! Emriniz olur!..
Bir toplumda meslek okullarının cazip hale gelmesi her şeyden önce sanayici ve işadamlarının, yani en
kalantorları TÜSİAD denen örgüt çatısı altında kümeleşen kesimin lehinedir. Zira bu okullar cazip hale
geldikleri takdirde, ülkemizde ara kademeler için nitelikli eleman bulabilmek kolaylaşacaktır. Lakin gelin
görün ki, imam hatip lafını duydukları zaman nevirleri dönen bütün yükseltilmiş değer zebanileri, laiklik
bağnazları, İslam karşıtları, gizli Haçlı işbirlikçileri gibi, kalantor sermayedarlarımızın da asap -ayrıca belki de
nesep- damarları çatlıyor.
- Milli Eğitim Şurası'na siyaset karışmasın.
Neymiş, imam hatipliler de öteki meslek liseleri gibi sıfır katsayı hakkına kavuşacak, genel
liselere benzeyecekler... Aman ne felaket! Peki ama bir işin yapılması siyasettir de, yapılmaması
neden siyaset değildir? İmam hatiplilere sıfır katsayı uygulaması siyaset oluyor da, eksi katsayı
uygulamak neden siyaset olmuyor? Bu ülkenin kalantorları adına ahkam kesen bir kurumun, temel
terimleri kullanabilmek ve fikir ifade edebilmek bakımından ilkokul düzeyinde seyretmesi gerçekten
çok acı ve utanç vericidir.”89
Diyen Sn. yazar, ya TÜSİAD’ın AKP’nin işini kolaylaştırmak ve tabanına ve topluma karşı bu
iktidara mazeret kazandırmak için böyle davrandığını fark edemiyor… Veya, aynı danışıklı dövüşte
üzerine düşen rolü oynuyor..
Çünkü aynı TÜSİAD’ın yan ve paravan kuruluşu TESEV’in, AKP’yi aklayan ama orduyu
haklayan raporuna arka çıkmışlardı…
Ama, o fırsat buldukça, demokrasi kılıcıyla saldırdıkları ordumuz, Fransa’nın Ermeni yanlısı
tasarıyı kanunlaştırmasına karşılık, susan ve pusan AKP iktidarına rağmen, ilk ve ilkeli tepkiyi
koyarak Milli ve haysiyetli bir tavır takınmıştı.
M.S. bakanı da, artık utanma pazarına, bu onurlu çıkışın ardından bazı kararlar almak
88
89
13.11.2006 / Zaman
17.11.2006 / Ömer Lütfi Mete / Tercüman
135
durumunda kalmıştı.
TSK, Fransa'yla neleri askıya aldı?
Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral İlker Başbuğ, Fransa meclisinin Ermeni soykırımını tanıyan karar
almasından sonra, bu ülkeyle askeri ilişkileri askıya aldıklarını açıkladı. TSK neleri askıya aldı?
Türkiye'nin durdurduğu faaliyetler arasında iki ülkenin akademik nitelikli askeri çalışmaları bulunuyor.
Karşılıklı askeri heyet ziyaretlerine ilişkin programlar da durduruldu. Karşılılık esasıyla 2007'de Hava
Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Faruk Cömert'in Fransa'yı ziyareti planlanmıştı. Ermeni kararından sonra
komutanın ziyareti 2007 programıyla birlikte iptal edildi. Ayrıca Fransa'nın onur nişanı verdiği generaller de
kendi istekleriyle bu nişanları iade ettiler. TSK'nın ihtiyaçlarını karşılamak için Savunma Sanayii
Müsteşarlığı'nca açılan ihalelere katılma konusunda da Fransa şansını yitirmiş görünüyor. Tank ve helikopter
ihaleleri gibi önemli satın almalarda Fransız şirketlerinin ihalelere katılmaları artık olanaksız denilecek kadar
zor.
Türkiye ile Fransa arasındaki askeri ilişkiler tam anlamıyla donmuş durumda. Askerlerin aldığı bu karar
ve gösterdikleri tepki, sivil alandaki ekonomik ilişkilere de yansıyacak boyutta görülüyor. Fransa, Ermeni
soykırımı iddiasını kabul eden kararın yasalaşarak yürürlüğe girmesini engellemeden; bu konudaki tutumunu
değiştirmeden, askeri ilişkilerin normale dönmesi de beklenmiyor. 90
AKP’nin başörtüsünden sonra katsayı diye bir probleminin olmadığı ortaya çıktı
Milli Eğitim Bakanlığı, akşamüstü yapılan son dakika operasyonuyla, büyük beklenti içinde olan meslek
lisesi ve imam hatip lisesi öğrencilerini ve mezunlarını bir kez daha üzdü. 17. Milli Eğitim Şûrası’nda ‘tüm lise
mezunlarının eşit şartlarda ve eşit puanda sınava girebilme’ imkânı getiren komisyon raporundaki açılım,
Bakanlık bürokratlarının verdiği önerge ile sınırlandırıldı. Genel kurulda meslek lisesi ve imam hatip
liselerinin katsayı mağduriyetini ortadan kaldıracak ağırlıklı temayüle rağmen ‘alan dışında tercih yapmayı
yine kısıtlayan’ son dakika değişikliği, ‘bakanlığın medya ve birkaç laikçi çevrenin baskısına boyun eğerek
geri adım atması’ olarak değerlendirildi.
Şûra’da temayül de vardı
Genel kurula sunulan komisyon raporunda, meslek liselerinin üniversiteye girişte karşılaştığı katsayı
engelinin kaldırılması önerisi de yer alıyordu. Bazı çevreleri rahatsız eden bu öneri, raporda şu şekilde yer
alıyordu: “Tüm ortaöğretim öğrencilerinin ayrım yapılmaksızın eşit şartlarda sınava girebilmeleri ve eşit
şartlarda puanlamaya tabi tutularak tüm üniversitelere girebilmeleri benimsenmiştir”.
Ancak Şûranın
dördüncü günü akşamüstü verilen bir önerge ile katsayı sorununu tamamen ortadan kaldıran bu öneriden
geri adım atıldı. Sınava eşit şartlarda ve eşit puanlarda girilmesi yerine, ‘liselerin sayısal, sözel ve eşit ağırlık
alanlarına göre eşit olacağı’ kararı alındı. Buna göre, ağırlık olarak sözel bölümde olan İmam Hatip Liseleri
sadece sözel alandaki üniversitelere liselerle eşit şartlarda sınava girecek. Ancak sözel ve sayısal alanlarda
bir tercih yaparsa, puanı yine düşük hesaplanacak.
Bürokratlarının da katıldığı 3 maddelik önergeyle ‘kendi alanlarında üniversiteye gidenlere ek puan
verilmesi’ uygulamasını birçok şura üyesi anlamakta zorlandı. Meslek lisesi ve İmam Hatiplerin mağduriyetini
yakından tanık olan birçok üye, getirilen yeni öneriyi sorunu çözmekten çok uzak olarak değerlendirdi.
Önergede, “tüm orta öğretim kurumlarında ders ağırlığına göre, alan belirlemesinin yapılması aynı
alanlardan mezun olan her türlü ortaöğretim mezunlarının eşit olarak yarışması benimsenmiştir” şeklinde
ifade edilen yeni öneri, İmam Hatip ve meslek liselerine yine birçok yükseköğretim programını
sınırlandıracak.
Sağlam: İlk karara göre geri adım
Milli Eğitim Bakanlığı ve YÖK Başkanlığı yapan Prof. Dr. Mehmet Sağlam, genel kurula sunulan ilk
kararın liseler arasındaki katsayı farkını tamamen ortadan kaldırdığına işaret ederek, son değişikliğin bir geri
adım niteliği taşıdığını söyledi. Şûra kararlarının tavsiye niteliğinde olduğu belirten Sağlam, hükümetin bu
90
17.11.2006 / Fikret Bila / Milliyet
136
kararı uygulayıp uygulayamayacağına ilişkin olarak ise, “YÖK orada bulunduğu müddetçe, yükseköğretime
girişle ilgili kararların uygulama şansı olduğu kanaatinde değilim” dedi.
Sağlam,”Son alınan kararla, şu ortaya çıkıyor: İmam hatip, öğretmen liseleri ve Mesleki teknik
eğitimdeki çocuklardan eğer sözel bölümleri tercih edenler varsa, bunlar sözel bölümde lise mezunları ile eşit
muamele görecekler. Anadolu İmam Hatip Lisesi mezunları ise, eşit ağırlıklı bölümde bu alandaki liselerle
eşit muamele görecekler. Ve eşit ağırlıkla öğrenci alan üniversitelere girebilecekler. Sayısal olanlar da,
sayısal alandaki liselerle eşit şekilde girecekler” dedi.
İmam Hatip ve meslek liselerinin; ya sözel ya da eşit ağırlıkta değerlendirileceğinin altını çizen Sağlam,
“Bu şekilde en azından liselerdeki başarı puanlarına göre alanlarında eşitlik getirilmiş oluyor. Ancak, ilk
alınan karardan bir geri adım söz konusu” dedi. Bu kararın tüm lise mezunlarının istediği bölüme eşit şekilde
girmesine imkân tanımadığını vurgulayan Sağlam, ilk önerinin bu açılımı sağladığını dile getirdi.
Gündoğdu: Gönlümüzden geçen olmadı
Eşit şartlarda ve eşit puanlarda sınava girilmesi öngören kararın çıktığı komisyonda yer alan Eğitim Bir
Sen Genel Başkanı Ahmet Gündoğdu ise, gönlünden geçenin katsayının tamamen kaldırılması olduğunu
söyledi. İlk katsayı düzenlemesinde öğrencilerin çözebildikleri soru oranında puan alabilecekken son
değişiklikle kendi alanında, başka alanlardaki öğrencelere göre avantajlı bir şekilde puan alacaklarını
söyleyen Gündoğdu, “Ortaöğretim komisyonunda, delegelerin iradesi, eşit şartlarda sınav girebilme ve
1999’a dönüş şeklindeydi. Genel kurulda ek önergelerle, alan belirleme ve alana göre yükseköğretime girme
temayülüne dönüştü. Bizim beklentimiz, Milli Eğitim Bakanlığının bu kararları referans olarak yürürlüğü
koymasıdır” dedi.
Önder: Derinden ikaz gelince, AKP geri adım attı!.
ÖNDER Genel Başkanı Yusuf Ziyaettin Sula ise, “Son dakika operasyonu, derinden bir yerlerin
ikazıyla yapılmış gibi geldi bize” diye konuştu. TÜSİAD benzeri kuruluşların açıklamalarından sonra bu
değişikliğin yapıldığını hatırlatan Sula, “Lafı dolandırmanın bir anlamı yok. Neticede eşit şartlarda
girilebilecek ve puan hesaplaması yapılabilecek bir imtihan bu. Bir takım formüllere hiç gerek yok. Hala bir
takım kısıtlamalarla bir şey yapılmaya çalışılıyor. Tek çözüm, meslek liselerinin önündeki engelin tamamen
kaldırılmasıdır” diye konuştu.
Lafı dolandırmanın anlamı var mı?
Şuurlu Öğretmenler Derneği Genel Başkanı İsmail Hakkı Akkiraz ise, geri adımı “Beklenen oldu”
şeklinde değerlendirdi. Şûranın yaklaşan Cumhurbaşkanlığı seçimi ve genel seçimlerin arifesine denk
getirilmesi nedeniyle milletin beklentilerinin aksine radikal kararlar alınmaktan çekinildiğini vurgulayan
Akkiraz, “ Daha önce komisyonlarda kabul edilen kararlar, sırf bir takım çevreleri ürkütmemek için
lightlaştırılmıştır. Bizim kuşkumuz millete verdiği sözlerine yerine getiremeyenlerin bu Şûra’yı, millete karşı
takiyye aracı olarak kullanma temayülü idi. Ve bunun gerçekleştiğini görüyoruz. Çok değerli fikirlerin ortaya
çıktığı bu şura, adeta yaklaşan seçimlere kurban edilmiştir” diye konuştu.
Ahlâk Reformu ve Millî Eğitim Şûrası
Eğitimde, Toplumsal gerginlikler ve çatışmalar değil, ilmi yaklaşımlar ve Milli uzlaşmalar
aranması gerekir. “Gelenek ve değer tanımayan, her şeyi iktidar hırsının aracına dönüştüren AKP’nin,
17. Milli Eğitim Şurası’nı da politik amaçlarına alet eden ilk örnek olarak tarihe geçmiştir. 17. Milli
Eğitim Şurası “sorunlara her zaman ikiyüzlü politikalarla yaklaşan iktidarın değişmez karakterine bir
kez daha şahitlik etmiştir. Şuraların, milli eğitimin faaliyet ve yaklaşımlarını kapsamlı bir biçimde
değerlendirme amacı taşıdığını, eğitim tüm toplumun geleceğini ilgilendiren bir kurum olduğundan
eğitimde, toplumsal gerginlikler ve çatışmalar değil uzlaşmalar aranması gerekmektedir.
“İkinci utanç verici tavrı, dört yıldır Anayasayı değiştirecek bir çoğunlukla iktidar olmasına
rağmen, dördüncü yılın sonunda imam-hatiplere uygulanan haksız katsayı uygulamasını şuranın
gölgesine saklanarak gündeme getirmesidir. İktidara sormalı: 2002’de iktidar oldunuz, ortada yıllardır
süren bir mağduriyet var, bugüne kadar vicdanınız sızlamadı da seçimlere bir yıl kala mı adalet,
137
hakkaniyet aklınıza geldi? Açıkça ifade ediyorum, yolunuz yönteminiz yanlış, aklınızdaki fikir yanlış,
toplumsal sorunlara yaklaşımınız yanlış, sorunlarla iktidarınız arasında kurduğunuz bağ yanlış. Siz
yanlış bir iktidarsınız, sizden milletin derdine bir derman olmaz. 91
Refahyol farkı
AKP Hükümeti döneminde bütçeden yatırıma ayrılan kaynak sürekli geriliyor. Faiz dışı fazla hedefi ve
faiz ödemelerinden dolayı yatırımları sürekli ikinci plana atan hükümet, ayırdığı düşük kaynağı datam olarak
kullanmıyor.
Bütçeden yatırıma ayrılan kaynaklar bakımından Refahyol Hükümeti dönemi ile AKP Hükümeti
dönemleri karşılaştırıldığında arada büyük bir farkın olduğu ortaya çıkıyor. 2007 bütçesinden yatırımlara
ayrılan ödeneğin (12.1 milyar YTL) toplam giderlere oranı yüzde 5,9’da kalırken, bu rakam Refahyol
Hükümeti dönemin de ise yüzde 8 seviyesindeydi. Son dört yıllık sürede yatırıma ayrılan kaynakların tamamı
kullanılmadığı düşünülürse 2007’de bu rakam yüzde 5’lerin de altına da düşecek. Oysa Refahyol döneminde
yüzde 8’in tamamı yatırımlarda kullanılmıştı.
Öte yandan Refahyol döneminde KİT’ler tarafından yapılan yatırımlar, destekli bütçe yatırım ödenekleri
içerisinde yer alınıyordu. KİT’ler tarafından gerçekleştirilen yatırımlar da dikkate alındığında Refahyol
iktidarında gerçekleştirilen yatırımların bütçenin yüzde 20’sine kadar çıktığı görülüyor. AKP ise KİT’lerin
önemli bir kısmını özelleştirme adı altında sattığı için ve geri kalanlara da yatırım yaptırmadığından dolayı,
gerçekleşen yatırımlar bütçe ile sınırlı kaldı. Bütün bunlar incelendiğinde Refahyol Hükümeti’nin 1 yılda
yaptığı yatırımların, AKP’nin 4 yılda yaptığı yatırımlardan daha fazla olduğu ortaya çıkıyor.
AKP Hükümeti’nin ‘yatırım karnesi’ incelendiğinde ortaya acı bir tablo çıkıyor. 3 Kasım 2002 tarihinden
Eylül 2006 tarihine kadar olan zaman zarfında, toplam 30.9 milyar YTL kamu yatırım harcaması
gerçekleştirildi. Aynı dönemde faiz ödemelerine ise 200 milyar YTL ödendi. Yani söz konusu dönemde,
gerçekleşen yatırımların faiz giderlerinin 7 de bir’i kadar olduğu izleniyor. Bu da hükümetin, 72 milyona
harcadığının 7 katını bir avuç rantiyeciye harcadığı gösteriyor. 2007 yılında kamu yatırım harcamaları için
12.1 milyar YTL ödenek öngörülüyor. Yatırım harcamalarının bütçe içindeki payı öngörülen ödeneğin tamamı
harcansa bile yüzde 5,9’a inmiş durumda. Bu rakamın GSMH’ya oranı ise yüzde 1,9 seviyesinde. 2007 için
hedeflenen bu rakamın da gerçekleşmesi mümkün görünmüyor. Çünkü AKP iktidarı boyunca yatırım
gerçekleşme rakamları daima bütçeye konulan yatırım ödeneklerinin altında kaldı.
Nitekim 2006 yılı bütçesine yatırım harcamaları için 12,4 milyar YTL ödenek konulduğu halde Eylül ayı
sonu itibariyle yatırım giderleri gerçekleşmesi 6 milyar YTL’ de kalmış ve yıl sonuna kadar en fazla 10.8
milyar YTL harcama gerçekleştirilebileceği öngörülüyor. Aradaki bu 1,6 milyar YTL ise geçmiş yıllarda olduğu
gibi yine faiz ödemelerinde kullanılacak. Böyle olunca, 2007’de de 12.1 milyar YTL hedeflenirken,
gerçekleşen rakamın 10 milyar YTL seviyesinde kalacağı tahmin ediliyor.
 DİYALOG DEĞİL DEJENERASYON!
Neo-conizmin Hitler’i olan Bush yönetiminin izlediği saldırgan dış politikanın dünya güvenliğini tehdit
ettiği konusunda aklıselim sahibi herkes hemfikir… Amerikan yönetimini ele geçiren Neo-con’lar, kendi
saplantılı politikalarını herkesin benimsemesini istiyorlar.
“Ya bendensin, ya da düşmanımsın” politikasının bugün gelip dayandığı yer, kaos, katliam, gözyaşı ve
acıdır. Küresel imparatorluk peşinde koşan ABD, kendi doğrularını tüm dünyaya dayatmaktadır.
Amerikan yönetiminin Neo-Con’ların izini taşıyan dış politikası, pek çok bilim adamı, siyasetçi, diplomat
ve işadamı tarafından eleştiriliyor. Hatta bu eleştiriyi yapanların çoğu da ABD’nin kendi vatandaşları…
Şimdi sizlere Neo-conizm’in tehdit ve tehlikelerine dikkat çeken çarpıcı tespitlerden bazılarını sunmak
istiyorum:
“Dünyaya kalıcı bir şekilde hâkim olma niyetiyle yola çıktık ama sonra kendi başımıza kaldık…
91
(a.a)
138
Korkulan, nefret edilen, yozlaşan ve yozlaştıran, devlet terörizmi ve rüşvetlerle düzeni sağlamaya çalışan
megaloman Amerika, bütün dünyayı karşısına almış durumda… Napolyon’un aslanına binmiş durumdayız.
Ancak nasıl geri ineceğimizi bilmiyoruz…”
Chalmers Johnson
“Amerika’nın dış politikası, her türlü düşünce ve denetimden yoksun olarak akan nehir misali bir yerlere
doğru sürüklenip gidiyor...”
Emmanuel Todd
“Bush yönetiminin Stratejik Önalcılık Doktrini, tek taraflı bir biçimde uygulandığı takdirde sınırı
olmayan, BM ya da uluslararası hukuka hesap vermeyen, sorumlu hükümetlerin kolektif kararlarına
dayanmayan ve daha da kötüsü pratik bir zorunluluk olduğuna dair inandırıcı bir gerekçe gösterilmesini
gerektirmeyen bir doktrindir.”
Richard Falk
“Bush görevinden ayrıldığında Amerika çok daha zayıf bir hale gelecek…”
Immanuel Wallerstein
“ABD, sadece ülkenin karakterini değil, dünyadaki rolünü de değiştiren aşırı bir ideolojinin elindedir.
Hükümet, daha önceden olmadığı gibi otoriter ve zalimce davranmaktadır. Bush yönetiminin politikaları,
yalnızca Amerika’nın dünyadaki durumunu etkilememekte, aynı zamanda yurt içinde orta sınıfın ve fakirlerin
aleyhine zenginlere yaramaktadır.”
George Soros
“Hegemonyaya destek verenlerin ortaya koyduğu dış politikanın sadece gaz pedalı var, fren pedalı
yok. Bu kişilerin sadece tek yanlılığa ve hegemonyaya odaklanmaları ABD için kötü sonuçlar doğurabilir.”
Joseph Nye
Ve son olarak Francis Fukuyama… Bilindiği gibi kendisi Yeni Amerikan Yüzyılı Projesi’ne destek veren
Neo Con’ların önde gelen isimlerinden biriydi.
Bush yönetiminin saldırgan politikalarına destek veren Fukuyama, şimdi gelinen noktanın artık
kendisini bile rahatsız ettiğini şöyle ifade ediyor: “Her krizi doktrinimizin en dar kalıbı olan askeri müdahale
yaklaşımıyla çözmeye çalışmak ABD’yi çökertti. Dış politikada artık daha gerçekçi bir çizgi izlenmesi
gerekiyor. Neo-conizm, tarihin tozlu raflarında, başarısız ideolojiler arasında yerini almalı. Çünkü artık benim
dahi destekleyemeyeceğim bir şekil aldı...”
Neo-Conizm dünyayı tehdit ediyor…
Dünyanın gidişatını tehlikeli bulan akıl sahibi her insan, Neo-Conizmin mutlaka durdurulması
konusunda aynı görüşü paylaşıyor.
Önde gelen Neo Con’lardan Fukuyama’yı bile tedirgin eden saldırgan politikalar “tarihin tozlu
raflarında, başarısız ideolojiler arasında yerini almadıkça” dünyaya rahat yüzü yok gibi gözüküyor…
Herkes biliyor ama kimse açıkça söylemiyor. Fethullah Gülen Kur’an ı "İncilleştirdi"
Tartışma yaratan kitabın üzerinde "Kur'an-ı Hâkim’in açıklamalı Meali, Prof. Dr. Suat Yıldırım"
yazıyordu. İlahiyat Fakültesini bitirdikten sonra, Edirne Müftülüğüne atandığı Suat Yıldırım’ın biyografisinde
yer almıyordu. Bu boşluğu da biz dolduralım: Suat Yıldırım, 19Ş4'te Edirne Müftülüğüne atanmış ve burada
Fethullah Gülen ile tanışmıştı.
İlahiyatçıların "kendi aralarında" aylardır tartıştığı mesele, ekrana yansıdı. Hulki Cevizoğlu’nun 17
Şubat 2006 günü Kanaltürk'te canlı olarak yayımlanan programda, "Hz. Muhammed'e hakaret karikatürleri"
ve "dinler arası diyalog" tartışılıyordu. Konu, "Türkiye'yi kullanmaya çalı-Şan Batı, niçin Hz. Muhammed’e
saldırmaya başladı? Dinler arası diyalog diyen Vatikan-etkisinde-ki Avrupa ülkelerine ne oldu da, dinler arası
kin başlattılar?.." sorusunun cevaplarını aramaya geldi. "Dinler Arası Diyalog ihaneti" adıyla bir kitap yazan
program konuğu ilahiyatçı Prof. Dr. Yümni Sezen, görüşlerini açıklamaya başladı.
Dinler Arası Diyalog İhaneti
Prof. Yümni Sezen'in açıklamaları devam ederken, Marmara Üniversitesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Suat
139
Yıldırım telefon ederek dinler arası diyalogu savunmaya ve Prof. Yümni Sezen'in kitabını eleştirmeye
başladı. Prof. Yümni Sezen buna hazırlıklıydı. Elindeki kitabı, Hulki Cevizoğlu'na uzattı. A'râf Suresi 40. ayeti
göstererek "şurayı okur musunuz" dedi. Kitabın üzerinde, "Kur'an-ı Hâkim’in açıklamalı Meali, Prof. Dr. Suat
Yıldırım" yazıyordu. Bu kitap, Zaman Gazetesi'nin 1998 yılında okuyucularına kupon karşılığı dağıttığı bir
"meal"in, daha sonra yeni baskısı yapılıp, satışa sunulan nüshasıydı. Ancak, kitabın üzerinde, "Kur'an meali"
yazmakla birlikte, ayetlerin sonunda, "Markos 10, 25; Luka 18,25" gibi ibareler bulunuyordu. Kitap
karıştırıldıkça birçok ayetin sonuna, Tevrat ve İncil’den bölümler eklendiği görüldü. Tevrat ve İncil’den
eklenen bölümlerin toplam olarak 488’e ulaştığı ise daha sonra anlaşılacaktı.
Vatikan'a Verilen Söz Nasıl Yerine Getirildi?
Fethullah Gülen, Papa'ya bu mektubu vermeden önce, "dinler arası diyalogun" kendisine vereceği
görevi belirlemiş ve Suat Yıldırım'dan, bir "Kur'an meali hazırlamasını istemişti. Suat Yıldırım, bir süre bu
isteği yerine getirmekte isteksiz davrandı. Ama Gülen, Papa'ya yazılı olarak yaptığı taahhütte; "İslam’ın
asırlarla ölçülen yanlış algılanmasını silip atacak bir diyalog imkânı" bahsedilmesi halinde, "İslam'ın yanlış
anlaşılmasında en büyük paya sahip olan Müslümanların hatalarını affettireceklerini açıkça söylemişti. Şimdi
sıra, verilen sözü tutmaya gelmişti.
Ramazan ayında dağıtılacak "meal"in reklâmları ile sadece cemaate değil, Vatikan'a da gerekli duyuru
yapılmaya başlandı. Zaman Gazetesi, hediye edeceği "meal"i şöyle tanıtıyordu:
"Okuyucularımızla paylaşmayı düşündüğümüz bütün eserler, temel İtibariyle bir tek kaynağa, yani
Kur’an a dayanıyordu. Şimdi ise, yılların birikimi ve muhterem hocamız Suat Yıldırım'ın kalemiyle o kaynağın
bizzat kendisiyle müşerref olma durumundayız.
Müellifin de ifade ettiği gibi meal, asıl metinle anlatılmak istenilen mana zenginliğini olduğu gibi
yansıtmaktan aciz olsa da, onunla başlanılan bir yolculuğun sekteye uğramadan devamı halinde oluşacak
birikim külli bilginin kapılarını açacaktır".
"Müellif" Suat Yıldırım ise, "eser"ini şöyle tanıtıyordu:
"Mealimizin bildiğimiz kadarıyla başka hiçbir mealde bulunmayan, özelliği, Kur'an ın yine Kur'an la
tefsirini ihtiva etmesidir. Tefsir usulünde bildirildiği üzere Kur'an ı tefsir etmek isteyen insanın yapacağı İlk iş,
ayeti açıklamaya yardım eden diğer ayetleri bulmaktır. Zira "Kur'an ın bir kısmı diğer kısmını açıklar" diye
hükme bağlanmış bir prensip oluşmuştur. İşte bunlara işaret etmek üzere ayet, meallerinin sonunda binden
fazla ayeti referans vermiş bulunuyoruz.".
Bu tanıtımda "unutulan" bir yön vardı. Ayet meallerinin sonunda referans olarak gösterilen ayetlerin
488'i "İncil ve Tevrat" ayetleriydi.
"Şartlar, Israra ve Direnmeye Elvermedi"
Prof. Suat Yıldırım, tanıtım yazısının sonunda, ilginç bir açıklama yapıyor:
"Aslında bu Meal-İ Şerifi hazırlamaya başlamakla beraber, tamamlanmak üzere iken Zaman Gazetesi
yetkililerinden yayınlama teklifi gelince kabulde biraz tereddüt geçirdim ve üzüldüm. Üzüntümün sebebi
şudur: Eser tamamlanınca ben çok mahdut sayıda yayınlayıp son bir prova kabilinden bazı okurlardan
alacağım eleştirileri değerlendirdikten sonra esas yayını düşünüyordum. Şartlar ilk fikrimde ısrara, direnmeye
elvermedi".
Suat Yıldırım'ın direnmesini önleyen şartlar neydi?
Bu cümleyi o tarihte okuyanlar, "Suat Yıldırım'ın direnmesini Önleyen şartlar" üzerinde durmaya gerek
görmemişlerdi. Yukarıdaki bilgilerden sonra, Suat Yıldırım'ın direnmesini önleyen "şartlar" ın ne olduğu
ortaya çıkmış bulunuyor. Fethullah Gülen, Papa'ya yazılı taahhütte bulunmuştu ve taahhüt yerine
getirilecekti.
Günlerdir, Suat Yıldırım üzerinden yapılan tartışmalarda, İsmi telaffuz edilmeyen gerçek müellifin adını
böylece Aydınlık'tan öğrenmiş oluyorsunuz. Bu bilgilerin doğrulanacağı günler de çok uzakta değil.
Dinler arası diyalog
İslam dünyası, "Dinler arası diyalog ve hoşgörüyü dünyayı Hıristiyanlaştırma projesi olarak kabul
140
ediyor. Papa II. John Paul'un 2000 yılına girerken (24 Aralık günü) yayınladığı mesajda: "Birinci bin yılda
Avrupa Hıristiyanlaştı. İkinci bir yılda Amerika ve Afrika Hıristiyanlaştırıldı. Üçüncü bin yılda ise Asya'yı
Hıristiyanlaştıralım" demişti.
Yine; 1962'de toplanan ve 2. Ve 3. oturumu 6
Ağustos 1964'de yapılan II. Vatikan Konsilinin bu iki oturumu arasında Papa VI. Paul'ün, temel konusu
"Diyalog" olan "Ecclesiam Suam" isimli genelgesinden sonra aynı çizgiyi takip eden papa II. John Paul'ün
1991 yılında ilan ettiği "Redemptoris Mission (Kurtarıcı Misyon)" isimli genelgesinde şöyle deniyordu: "Dinler
arası diyalog, Kilise'nin bütün insanları Kilise'ye döndürme amaçlı misyonunun bir parçasıdır... Bu misyon
aslında Mesih'i ve İncil'i bilmeyenlere ve diğer dinlere mensup olanlara yöneliktir. Tanrı, Mesih vasıtasıyla
bütün insanları kendine çağırmakta, vahyinin ve sevgisinin mükemmelliğini onlarla paylaşmak istemektedir...
Bu açıklamalar yapılırken, kurtuluşun Mesih'ten geldiği ve diyalogun evangelizasyon “misyon” dan
ayrılmadığı gerçeği göz ardı edilmemiştir."
(John Paul II, Redemptoris Missio - Encyclical Letter of the Supreme Pontİff on the Permanent Validity
of the Church's Missionary Mandate - Libreria Editrice Vaticana, Roma 1991).
1964 yılında 2. Vatikan Konsili esnasında Papa VI. Paul’ün talimatıyla kurulan Hıristiyan Olmayanlar
Sekretaryası’nın 1973 yılında sekreterlik görevine getirilen Pietro Rossano, Sekretarya’nın yayın organı
Bulletin'deki bir yazısında, yine şunu belirtiyordu:
"Diyalogdan söz ettiğimizde, açıktır ki bu faaliyeti, Kilise şartları çerçevesinde misyoner ve İncil'i
öğreten bir cemaat olarak yapıyoruz. Kilise'nin bütün faaliyetleri, üzerinde taşıdığı şeyleri yani Mesih'in
sevgisini ve Mesih'in sözlerini nakletmeye yöneliktir. Bu sebeple diyalog, Kilise'nin İncil'i yayma amaçlı
misyonunun çerçevesi İçinde yer alır."
Zaman Gazetesi Neye Hizmet Ediyor?
Hırant Dink'in, istiklal Marşını eleştirdiği günlerde, Zaman Gazetesi yazarlarından Etyen Mahcupyan'ın
köşesinde, Kurtuluş Savaşımızı aşağılayan şu cümleler yer aldı: Sentore cinayeti bir süreden beri devam
eden 'Çılgın Türkler' senaryosunun doğal sonucudur. Bilindiği gibi 'Çılgın Türkler' Kurtuluş Savaşı'nda
kahramanlıklar göstermiş olduğu varsayılan bazı insanların muhayyel hikâyelerini sunan bir kitabın adı. Yüz
binlerce satan bu kitabın yarattığı etkiyi kendi misyonuna uygun bulan Hürriyet Gazetesi de söz konusu
hikâyeleri dizi yapmış durumda. Böylece Türkiye kamuoyu kendi ezikliğini, aczini geçmişe ilişkin kurguların
gerçek kabul edilmesiyle telafi etmeye çalışıyor. Ne yazık ki bu psikolojik açıdan vahim bir hastalanma hali.
Kendi kimliğini doğru dürüst tartışmamış, toplum olmayı becerememiş ama kendisini 'millet' sayan bu halk;
bugün şovenist hezeyanlar içinde ruh sağlığını hızla yitiriyor. Rahip cinayetine 'provokasyon' diyen Hürriyet
ise, haftalardır kendi yaptığı provokasyonu görmüyor...
Etyen Mahcupyan'ın köşesinde bu satırları okuyanlar, Zaman Gazetesini protesto ettiler. Zaman
gazetesi'ne telefon ederek tepkilerini belirten okuyucuların ortak tepkisi şu noktalarda toplandı: "Zaman
Gazetesi kurulurken, sermayesini cami cemaatlerinin rızkından kestiği paralarla oluşturdu. Vatan, din,
namus, millet için yayın yapmak vaadiyle yardım paraları toplandı. Etyen Mahcupyan Efendi, belki bunları
bilmez. Ama gazetenin başındakiler, bunları unuttu mu? Bu gazeteyi, vatanımıza, milletimize hakaret edilsin,
şerefimize dil uzatılsın diye mi çıkarıyorsunuz? Dinler arası diyalog dediğiniz bu mu? Bu yazılara mani
olacak kimse kalmadı mı? Peygamberimize yapılan hakareti fikir hürriyeti olarak gören batı zihniyeti, Zaman
Gazetesine de mi hâkim oldu?
Öte yandan; Etyen Mahcupyan'ın, Trabzon’da papaz Sentore cinayetinden Hürriyet Gazetesi'nin
sorumlu olduğu iddiasına, Hürriyet Gazetesi'nden bir cevap gelmemesi dikkat çekti.
Vatikan'dan Beklenen Mesaj Geliyor
1998 yılının Ocak ayında, Katolik dünyasının lideri Papa II. John Paul, Kardinal ^Francis Arinze
aracılığıyla Ramazan'ın sona ermesi ve yaklaşan bayram sebebiyle Fethullah Gülen'e bir mesaj gönderdi.
Kardinal Arinze, Vatikan'da "Dinler arası Diyalog için Papalık Kurulu"nun başkanlığını yürütüyordu. Mesajın
gerçek anlamı, kardinalin "sıfatı" ile ortaya konulmuştu. Mesaj derhal alındı. Fethullah Gülen, Başbakan
141
Mesut Yılmaz'ın görevlendirdiği diplomatlarımız tarafından İtalya'da karşılandı ve 9 Şubat 1998'de Vatikan'da
Papa II. John Paul ile görüştü. Bu görüşme sırasında Papa'ya verdiği mektupta, Gülen, "hükümet üyesi"
edası ile Papa'yı Türkiye'ye davet ederken, Filistinli liderlerle diyalog kurmak suretiyle Kudüs'ü birlikte ziyaret
etmeyi, ilki Washington'da olmak üzere muhtelif dünya başkentlerinde bir konferanslar serisini
gerçekleştirmeyi öneriyordu.
Gülen, İncilleştirmenin Çerçevesini Açıklıyor
Papa'ya verilen mektupta, asıl dikkat çeken mesajlar şöyle ifade ediliyordu: "Dinler arası Diyalog için
Papalık Konseyi (PCID) misyonunun bir parçası olmak üzere burada bulunuyoruz, İslam yanlış anlaşılan bir
din olmuştur ve bunda en çok suçlanacak olan Müslümanlardır. Müslüman dünyası, İslam’ın asırlarla ölçülen
yanlış algılanmasını silip atacak bir diyalog imkânını bağrına basacaktır. En aciz bir şekilde bu pek kıymetli
hizmetinizi icra etme yolunda en mütevazı yardımlarımızı sunmak için size geldik. Amacımız bu üç büyük
dinin inananları arasında hoşgörü ve anlayış yoluyla bir kardeşlik tesis etmektir. Hâlihazırda üç büyük dinin
bağlıları arasındaki bağlan güçlendirmeye yönelik olarak dinler arası diyalog konusunda Vatikan'ın da temsil
edileceğini ümit ettiğimiz bir konferans düzenleme sürecinde bulunuyoruz.
"İncilleştirilen" Kur'an Meali Kimin "Eser"i...
Tartışma yaratan kitabın üzerinde "Kur'an-ı Hâkim’in açıklamalı Meali, Prof. Dr. Suat Yıldırım"
yazıyordu. Suat Yıldırım, 1941 Yılında Diyarbakır Ergani'de doğmuş, 1959 Yılında Diyarbakır Ziya Gökalp
Lisesi'ni, 1964 yılında da A.Ü.İlahiyat Fa-kültesi'ni bitirmiş, 1968 yılında Atatürk Üniversitesi Edebiyat
Fakültesi'ne Arap Dili ve Edebiyatı Asistanı olarak atanmıştı. Eldeki bilgiler böyleydi. Ne var ki, İlahiyat
Fakültesini bitirdikten sonra, Edirne Müftülüğüne atandığı Suat Yıldırım'ın biyografisinde yer almıyordu. Bu
boşluğu da biz dolduralım: Suat Yıldırım, 1964'te Edirne Müftülüğüne atanmış ve burada Fethullah Gülen ile
tanışmıştı. Fethullah Gülen o sırada, Edirne'de Dar'ül Hadis camiinde Kur'an Kursu öğretmeni ve fahri
imamlık yapıyordu. Tesadüf bu kadarla kalmadı. Suat Yıldırım ile Fethullah Gülen, birlikte bir ev tutmuş ve
"ev arkadaşı" olmuşlardı.
Suat Yıldırım 1968'de Arap Dili ve Edebiyatı Asistanı olarak üniversite kariyerine başladıktan sonra,
üniversitenin İslam'ı ilimler Fakültesi'ne geçti. 1973'te doktora tezini tamamladı. 1977'de doçent oldu. Medine
İslam Üniversitesi'nde öğretim üyesi olarak çalıştı. 1988 yılında profesör olarak göreve başladığı Sakarya
ilahiyat Fakültesi’nin 1993 – 1996 yılları arasında dekanlığını yaptı. İşte bu sırada, 1990 sonrasında
Fethullah Gülen, Suat Yıldırım ile "yeniden" tanıştı. Fethullah Gülen cemaatinin "toplantılarına" davet edildi.
1964'teki "ev arkadaşlığı"nın tazelendiği o günlerde, Gülen, Suat Yıldırım'ın, ev ve araba sahibi olmasını
istiyordu. Bu isteğini "baş muavini" Nurettin Veren'e iletmişti. Suat Yıldırım da, Fethullah Gülen'in "kurmay"
toplantılarının müdavimleri arasına girmişti.
Fethullah Cemaatinin Türkiye'deki yetkilisi oldu
Prof. Suat Yıldırım, halen Marmara Üniversitesi ilahiyat Fakültesi'nde öğretim üyesi. Fethullah Gülen'in
"baş muavini" Nurettin Veren'in açıklamalarına göre, Suat Yıldırım, Cemaat içerisinde Zaman gazetesi eski
sahibi Alâeddin Kaya, Fatih Üniversitesi başkanı Prof. Dr. Şerif Ali Tekalan, Gazeteciler Ve Yazarlar Vakfı
Başkanı Harun Tokak ve Gülen'in akrabası ve bütün şirketlerin yöneticisi, gizli kasa durumunda olan Ali
Bayram'dan daha yetkili konumda bulunuyor.
Dinler arası diyalog sürecinin "ateşli" savunucularından olan Suat Yıldırım, Gazeteciler ve Yazarlar
Vakfı çatısı altında faaliyet gösteren Kültürler Arası Diyalog Platformu tarafından düzenlenen "Hz. İbrahim’in
Aydınlığında DİNLER ve BARIŞ" sempozyumunda şu görüşleri savundu:
"Dinler arası barış olmadıkça dünya barışı imkânsızdır. Bu gerçek de, farklı din mensuplarının
birbirleriyle diyalog içinde olmalarını gerektirir. Özellikle Hz. İbrahim’i (a.s.) ortak ata olarak kabul eden, onun
dinine ve milletine mensup olmakla övünen Müslüman, Hıristiyan ve Yahudiler arasında daha geniş bir
müşterek alan bulunmaktadır. Bu ortak değerleri ortaya ^oymalarında fayda vardır.
"Dininizi ve hayatınızı kurtarmanın savaştan başka yolu yoktur!" hıncı ile üç asır boyunca haçlı orduları
dünyayı kanla doldurdular. Oysa İslâm’ı tanıma cihetine gitselerdi, Müslümanlar da onları bilgilendirselerdi bu
142
gibi savaşlar önlenebilirdi.
"Bu cehalet ve bağnazlık çağlarının geride kalmasından ötürü büyük bir memnuniyet duymak gerekir.
Şu bir gerçektir ki, diğer din mensupları gibi bundan böyle Hıristiyanlar da, dünyada başka büyük dinlerin
bulunduğunu, dünyanın kendilerinden ibaret olmadığını iyice anladılar. 1965 yılında sona eren Vatikan II
konsili, diğer din mensuplarına, özellikle Yahudi ve Müslümanlara diyalog tekli etti. Konsil metni
Müslümanlarla ilgili kısmında, Hıristiyanlıkla müşterek olan inanç, ibadet ve ahlâk prensiplerine yer verdikten
sonra şu paragrafı da ilâve etti: "Her ne kadar, asırlar boyunca, Hıristiyanlarla Müslümanlar arasında birçok
anlaşmazlıklar ve düşmanlıklar ortaya çıkmış ise de Konsil, hepsini geçmişi unutmaya, samimi olarak
karşılıklı anlayışa gayret göstermeye ve bütün insanlar için sosyal adaleti, barış ve hürriyeti birlikte korumaya
ve geliştirmeye teşvik eder.
" Hıristiyan-Müslüman görüşmelerinde Türkiye uzun zaman pek yer almadı. ,O derecede ki. Diyanet
İşleri Başkanlığı'nın 1968 yılında Papalıktan gelen Ramazan bayramı kutlama mesajı karşısında ne
yapacağını şaşırdığını ve mukabele etmediğini bizzat biliyorum. Buna benzer tutumların 1980'li yıllarda da
devam ettiğini, o sıralarda Diyanet Dış ilişkiler Dairesi yetkililerinden dinlemişimdir. Bu çekingen ve dışa
kapalı tutum yüzünden, 1998'de Fethullah Gülen Hoca efendi’nin Papa'yı ziyaret etmesi, ülkemizde bazı
çevrelerce yadırganmıştı. Hıristiyan dünyası, Katolik, Protestan, Ortodoks olarak hemen bütün kısımlarıyla
diyaloga yanaşıyorlar. Üstelik tarih içinde bir kısım savaşlar ve haksızlıklar yapan Hıristiyan devletlerin
tutumlarından dolayı özür diliyor, "geçmişte olanları karşılıklı olarak unutmaya çalışalım, Batılı ülkelerle
Hıristiyanlığı aynılaştırmayın, şimdi barış, adalet ve insan hakları için yapacağımız çalışmalara bakalım",
diyorlar. Bu teklifi yaptıkları sırada, dünyevî kuvvet dengeleri bakımından Müslümanlardan daha güçlü
olduklarını da unutmayalım. Bu tutum karşısında "Samimi misiniz?", "Size inanmamız kolay değil", "Sizin
ecdadınız bizimkilere zulmetti", "G. Bush hükümeti neden şöyle şöyle yapıyor?" veya "israil neden Filistin'de
bu katliamları yapıyor?" diye cevap vermek ve uzatılan eli reddetmek isabetli olmasa gerektir. Zira bu teklifin
sahipleri, zaten o haksızlıkları takbih ettiklerini ilân ediyorlar. Kin ve savaşı asırlarca yaşayıp tecrübe ettik.
Biraz da sulh ortamında yaşamaya çalışalım.
Bazı Hıristiyanların "Biz Müslümanlara doğru çok adım atıyoruz, ama onlar bize pek yaklaşmıyorlar"
demeleri normal karşılanabilir. Fakat rahatsızlık duyan Müslümanların bulunmasını anlamak zordur. Bunlar
müşahhas kazanımlar değilse, daha ne olması beklenebilir ki?"
Diyalog, kuzu postuna sarılmış bir misyonerlik hareketidir
Almanya’dan ekranda bizi seyreden değerli bir okuyucum, dinlerarası diyaloga neden karşı olduğumu,
diyalogun hiç mi iyi tarafı olmadığını vs yazmış. Bu kadar konferans vermemize ve bu konuda bir kitap
yazmamıza rağmen, demek ki meseleyi iyi anlatamamışız. Şimdi niye karşı olduğumu, kısa maddeler
şeklinde izah edeyim.
1- Öncelikle Efendimizin şahsiyetli ve Kur’an merkezli önderliğinde, Ali İmran suresinin 64. ayetinde
buyrulduğu şekliyle diyalogun sürdürülebilir olduğunu söyleyebilirim: “Ey kitap ehli, sizinle bizim aramızda
ortak eşit bir kelimeye gelin, Allah’tan başkasına ibadet etmeyelim, ona hiçbir şeyi ortak koşmayalım ve
birbirimizi Allah’tan başka rab edinmeyelim.” Dikkat edilirse ayet, diyaologun ön şartı olarak tevhidi ortaya
koymaktadır. Çünkü müesses kilise (Tüm Katolik, Ortodoks ve Protestanlar buna dahildir. Zira bu üç
mezhebe göre de, Hz. İsa, Tanrı-Baba’nın yeryüzünde insan suretindeki mücessem şeklidir.) Paganizm’den
mülhem Teslis’i (Üçlü İlah anlayışını) Hıristiyanlara dayatmışlardır. Karşı çıkan tevhid grupları, Arius gibi
katledilmişlerdir. Demek ki onlar tesliste direttikleri sürece, teolojik düzlemde diyalogun anlamı yoktur.
2- Müesses Kilise, İslam’ı ve onun Peygamberini, asla vahyi anlamda din olarak kabul etmez. İslam,
sadece sosyolojik anlamda heterodoks (sapkın) bir dindir. Peygamberi Muhammed (as) haşa, “Anti-christ”,
yani şeytandır. Zira diyalogcular açık olarak şunu söylerler: “Eğer biz Hz. Muhammed’i peygamber veyahut
Kur’an’ı ‘Vahyi Kitap’ olarak kabul edersek, o zaman Hıristiyan olmamızın anlamı kalmaz.”
3- Diyalog, bir Vatikan projesidir. Amacı da barışı filan korumak değil, aksine, Müslümanları
kimliksizleştirmek ve Hıristiyanlaştırmaktır. Yani diyalogun öznesi Vatikan, nesnesi ise Müslümanlardır. Zira
143
diyalogu başlatan Papa 23. John ve onun ölümünden sonra devam ettiren Papa 6. Paul, yaptıkları
konuşmalarda;
Müslümanlarla
yaptıkları
diyalogun
esas
gayesinin,
İbrahim’i
gelenekten
gelen
Müslümanlara, Matta İncilinin de öngördüğü şekilde, İsa-Tanrının kurtarıcı misyonunu anlatarak, İncil’in
mesajını onlara ulaştırmak olduğunu açıkça söyler. Zaten bundan dolayıdır ki, diyalogun teorisyenlerinden
olan Kardinal Francis Arinze, diyaloga katılan Hıristiyan katılımcıyı “holy pilgrim” (kutsal hacı) olarak yad
eder.
4- Diyalogu savunan İnkluvistler (Yani Kapsayıcılar. Örneğin John Hick, Mc. Grath) Makyevelist bir
yaklaşım sergilerler. Biz İslam dairesi içerisinde de Tanrı kavramının bilinebileceğini kabul etsek bile, “son
kurtuluşun” (Final / Salvation) İsa’nın tanrılığının ve kurtarıcı misyonu ile olabileceğinden vazgeçemeyiz
fikrini savunurlar. Ne ilginç değil mi, Türkiye’de İslam tandanslı bir dergi tam bu mesajla örtüşür şekilde
“insanlık Mesih’i bekliyor” diye manşet atmakta ve meşhur tefsircileri de, “İsa’nın şahsında buluşabiliriz”
şeklinde görüş belirtmektedir. Hangi İsa; Tanrı İsa mı, yoksa sadece Resul ve nebi olan Kur’an-ı Kerim’in
İsa’sı mı? Sonra niye Son Peygamber Hz. Muhhammed (SAV)in şahsında, tevhid sürecinin korunmuş ve en
ekmel şekli olan Kur’an’da değil de, niye Roma ikonası ile süslenmiş İsa’da buluşuyoruz Allah aşkına bu
nasıl bir İslam anlayışıdır?
5- Diyalogdan teolojik / ilahiyat anlamında bir şey çıkmaz. Çünkü ne Yahudiler Hz. İsa’nın “Mesih”
olduğuna inanırlar, ne de Hıristiyanlar Hz. Muhammed’in son Peygamber, Kur’an’ın da son kitap olduğuna
inanırlar. Zira Yahudilere göre Hz. İsa’nın statüsü “yalancı Mesih” Bar Kocbha ve David Alroy
gibidir.
Ortodoks Yahudiler için henüz Mesih gelmemiştir ve son peygamber de Malaki’dir. Bu dogmadır ve
değişmez. Aynı şekilde, özellikle Katolikler için Yahudiler “teocid” (yani Tanrı Katili)dir. Çünkü Yahudiler,
Ferisiler dönemin Roma valisi Pontius Pilatus’la işbirliği yaparak Tanrı-İsa’yı çarmıha germişlerdir. Bu aynen,
bir Müslüman’ın Kadiyani, yahut Bahai ile yaptığı diyaloga benzer ve sonuç çıkmaz. Çünkü Hakla Batıl’ın
karışmasından Hak sadır olmaz. Yani bir Müslüman, bir Kadiyani yahut bir Bahai ile ne kadar iyi ilişkiler
içerisinde olsa da, Hz. Muhammed’den sonra Gulam Ahmed’in yahut Bahaullah’ın (Hüseyin Mirza Ali)
peygamber olduğunu kabul etmez. Ederse, Müslümanlıktan çıkar. Zira bu iki zatın statüsü, Şia dahil tüm ehli
sünnet mezheplerine göre yalancı peygamberler olan Müseylemetül Kezzap, Siccah, Esved El Ansi veya
Tuleyha gibidir. Aynı şekilde, bir Hıristiyan ile ne kadar iyi ilişkiler ve diyalog içerisinde de olsak, Hz.
Muhammed’in ve İslam’ın statüsü, onların gözünde “sapkınlıktan” kurtulmaz. Bunu karikatür skandallarından
da anlamışsızıdır. Zira bu krizde, Batı’nın, yani Hıristiyanların İslam karşısındaki kolektif şuuru bütün
çıplaklığı ile ortaya çıkmıştır.
Müslümanların imajı...
6-
Diyalog
bu
şekliyle
İslam
topraklarının
işgaline
ve
Müslüman
katliamına
meşruiyet
kazandırmaktadır. Zira konsil kararları Hz. Muhammed’e ve İslam’a hakareti yasaklamayan ve halen
Benediktus gibi İslam’ı vahyi bir din olarak kabul etmeyen ve Peygamberimizi “şeytan” olarak algılayan
bireylerle şaraplı toplantılarda Kur’an okutulmak suretiyle bir araya gelmek, onları taltif etmek, Müslümanların
direncini ve azmini azaltır. Fıkhımızda Hz. Muhammed’e açık yahut gizli “şeytan” diyen birilerinin elini
sıkmanın hükmünü sizlere bırakıyorum.
7- Diyalog bu şekliyle bir monologdur. Müslüman katılımcılar sadece birer figürandır. Bırakın diyalog
toplantılarında Müslümanları anlamayı ve İslam’ın Batı’daki imajını düzeltmeyi, aksine, 1965’te Vatikan
tarafından diyalogun resmen yürürlüğe girmesinden itibaren İslam ve Müslümanların imajı daha da
kötüleşmiş ve İslam terörizmle özdeşleştirilmiştir. Yani Diyalogun Müslümanları anlamada ve imajını
düzeltmede hiçbir katkısı söz konusu değildir. Diyalogun barışı korumada hiçbir etkisi olmamıştır, aksine,
diyalogun yürürlüğe girmesinden on beş sene önce, yani 1950’den itibaren BM verilerine göre 1.3 milyar
insan öldürülmüştür ve bunların 500 milyonu Müslüman’dır. Dikkat edilirse, buna Haçlıların, Moğolların,
Rusların, Sırp, İngiliz, Fransız, Hollanda, İspanya ve Portekizlilerin yaptığı Müslüman katliamı dahil değildir.
Hani diyalog barışı korumaya yönelikti?
8- Diyalog yoluyla Batı’nın İslam’ı öğrendiği, tam bir kuyruklu yalandır. Zira Batılılar İslam’ı bizden,
144
özellikle diyalogcu çevreden daha iyi bilmektedirler. Örneğin hiçbir diyalogcunun tasavvuf bilgisi, L.
Masignon; Kur’an tarihi bilgisi T. Nöldeke; İslam bilmi bilgisi Helmut Ritter; İslam felsefesi bilgisi Henry
Corbin; İslam medeniyeti bilgisi H. Gibb; İslam tarihi bilgisi Dozy, W. Berthold ve M. Watt; Kur’an semantiği
bilgisi T. İzutsu; Ortadoğu çalışmaları B. Lewis ve Udo Stanbach kadar iyi değildir. Efendim, bunların bir
çoğu öldü. Doğru, fakat çömezleri bizim diyalogculara argo bir tabirle, en hafifinden beş çeker. Zira bizim
diyalogcuların birçoğu, harf devriminden önce ölen dedesinin mezar taşını bile okuyamaz. Bunlar mı
Vatikan’la boy ölçüşecek?
9- Efendim, Kur’an’da, Hıristiyanların içerisinde “Allah” adı anıldığı zaman gözlerinden yaş akan keşiş
ve din adamları vardır. Doğru, ama hangi keşiş ve Hıristiyanlar? Bahira ve Necaşi gibi olanlar amenna. Zaten
onlar Efendimizin risaletine inanmışlardı. Yani Kuran’ın kastettiği bugünkü şirk içerisinde olan Teslisçi
Hıristiyanlar değildir. Zira Kur’an, açıkça “Allah üçün üçü diyenlerin kafir olduğunu” açıkça beyan etmiştir.
Peki öyleyse Kuran’ın olumlu anlamda kastettiği Hıristiyanlar kim? Ben, dinler tarihçisi olarak cevap vereyim:
Bunlar, kökeni Hz İsa’nın üvey kardeşi ve sonradan şehit edilen Hz. Yakup’un önderliğini yaptığı Pauluscu
Hıristyanlıkla mücadele eden tevhidçi, Hz. İsa’yı sadece Peygamber olarak kabul eden “ebionitik” kökenli
Hıristiyanlardır. Bu tevhidçi Hıristiyan gruplar, Ariuscular, Üniteryenler, Bogomiller, Albililer vs adı altında
varlıklarını günümüze kadar taşımışlardır. Yani sözün kısası, Kur’an’ın olumlu anlamda bahsettiği
Hıristiyanlar, bugün diyalog yaptığımız “teslisci” Katolikler, Ortodokslar ve Protestanlar değildir.
10- İbrahim’i gelenek kavramı, Hz. Muhammed ve Kur’an hakem olmadan sakat bir kavramdır. Zira
Yahudi ve Hıristiyanların kitabında da geçen Hz İbrahim ve ondan sonra gelen peygamberlerin şahsiyeti,
Kuran’ın anlattığının aksine, yüz kızartıcıdır. Haşa, Hz. İbrahim hanımını Firavun’a, oğlu İshak da Filistilerin
Kralı Abi Melek’e peşkeş çekmiştir, Hz. Lut kızları ile zina etmiş. Hz. Yakup iki kız kardeşi bir arada almış ve
yine Hz. Davut Hitti Urya’nın karısı Beth Şeba ile zina etmiştir. Vs. Yine Hıristiyanlar da Hz. İsa’ya aynı iftirayı
atarlar. Özellikle M. Luther’e göre İsa, Mecdelli Mereyem (Maria Of Magdelena) ile üç kez zina etmiştir.
Görün ki, Hıristiyan Kutsal kitabında (bible) Peygamberler ne hale sokulmuştur. Kur’an’a göre, elinde balta ile
inkilapçı bir biçimde putları kıran Hz. İbrahim’in prototipi, Tevrat ve İncil’de yüz kızartıcıdır. Demek ki,
İbrahimi gelenekten aynı şeyi anlamıyoruz. Ve bu geleneğin son biçimi Kur’an ve Hz. Muhammed olmadan
diyalog olmaz.
11- Peki diyalog değil de savaş mı yapalım? Hayır, bundan bu sonuç çıkmaz. Yapalım ama şartları
Vatikan koymasın. Projenin nesnesi değil, öznesi olalım. Ve şunu söyleyelim: Gelin Ali İmran suresinin 64.
ayeti kerimesinde buluşalım. İslam’a ve Hz. Muhammed’e hakaretten vazgeçin, Müesses Kilise olarak
Batı’nın İslam dünyasındaki tüm katliamlarını ve insanlık dışı uygulamalarını kınayın ve bu işgal ve
katliamlara örtülü veya açık destek vermeyin. Tıpkı Papa II. Jean Paul’un Ermeni Patriği II. Karakin’le
görüşmesinde, Türkiye’yi Ermeni soykırımı ile suçlaması ve Türkiye’nin gerçek sahiplerinin Hıristiyan Ermeni
ve Arapların olduğunu söyletmesi gibi. Diyalogu bir misyonerlik projesi olmaktan çıkarın, Christiana Famile
gibi dergilerinizde Türkiye’yi Kilisenin kutsal toprakları olarak göstermekten vazgeçin, gelin o zaman diyalog
yapalım...
Türkiye Sağlık-İş Sendikası Genel Başkanı Mustafa Başoğlu''nun mektubu:'' Kur''an''ın
geçerliliğine kanıt aramak, batılı asıla tercih etmek olur''
"Kur''ân İncilleştiriliyor mu?" tartışmasına Türkiye Sağlık-İş Sendikası Genel Başkanı Mustafa Başoğlu
her zamanki zarafeti ve vukufiyetiyle katıldı:
"Sayın Arslan,
28.2.2006 gün "Diyanet İşleri Başkanı daha çok konuşmalıydı: Tevrat ve İncil''e atıf yapmak ne derece
doğru?" başlıklı yazınız üzerine size düşüncelerimi iletmek istiyorum.
Yazınızda isabetle değindiğiniz Kur''an-ı Kerim''in İncil''den ve Tevrat''tan alacağı bir ilham yoktur,
Kur''an-ı Kerim, son dini kitaptır. İncil''de yada Tevrat''ta geçen bazı konuların Kur''an-ı Kerim''de yer alması,
Kur''an''ın son dini kitap olmasındandır.
Diyanet İşleri Başkanı Sayın Prof. Dr. Ali Bardakoğlu''nun ülkemizdeki tefsir uygulamasında Tevrat ve
145
İncil''e atıfta bulunulması uygulamasının yanlış olmadığını söylemesini, gerçekle bağdaştıramıyorum.
Bugün elde bulunan Tevrat ve İncillerde yer alan ifadelerden hangisinin aslı olduğunu Kur''an''la
mukayese ederek değerlendirmek mümkün olabilir ama hiçbir zaman Kur''an-ı Kerim''i Tevrat ve İncil''le tefsir
etmek böylece Kur''an''ın geçerliliğine kanıt aramak, batılı asıla tercih etmek olur, bu da kabul edilmesi
mümkün olmayan bir davranıştır.
Artık biliyoruz ki, hem Tevrat hem İncil insan eliyle bozulmuştur. Bu yüzden geçerliliğini yitirmiştir.
Dinler arası diyalogu sürdürmeye çalışanların İslâm''a yönelen saldırılarda sorumluluklarının olduğunu
artık bilmeleri bu gerçeği kavramaları gerekir.
Her vesile ile üç semavi din, üç geçerli dini kitap, diye yapılan konuşmalar, son din olan İslam''ın
geçerliliğini yitiren Hıristiyanlığın ve Museviliğin, sanki islamla eşit olduğunu, ve bu yüzden İslâm dinini onlara
geçerlilik kazandırdığını ortaya çıkarmaktadır.
Bu gibi düşünceleri savunanlar bilmeleri gerekir ki, Yüce Allah indinde son ve geçerli din İslam''dır.
Diğer inanç sistemlerini İslâm''la eşit görmek ve bunu inanarak yapmak, korkarım imanı zedeler.
Bizim ilahiyatçılarımızın, üç din aynıdır tezinden hareket ederek yürütmeye çalıştıkları Dinler Arası
Diyalog çalışmaları İslamı tebliği engellemektedir. Böylece büyük bir görev ihmali yapılmaktadır.
Biliyoruz ki, İslâm dini tebliğdir. Onun yolundan gidenlerin de bu ilkeden ayrılmamaları gerekir ki bu
sorumluluk da ilahiyatçılara ve din adamlarımıza düşmektedir.
Ben, Sayın Fettullah Gülen ve zamanın Diyanet İşleri Başkanı Sayın Mehmet Nuri Yılmaz''ın Vatikan''a
giderek Papa''yı ziyaret etmelerini kesinlikle doğru bulamadığımı Kanal 7''de İskele Sancak programına canlı
yayına katılarak açıkladım.
Bizim, kendimizi İslâm dışında kalanlara beğendirmek gibi bir görevimiz yoktur. Onların istediği gibi
davranmak, onların gönlünü hoş etmek yerine, İslâm''ı anlatmak, alemlere rahmet olarak gönderilen son
Peygamber Hz. Muhammed Mustafa (sav)''ı anlatmak, onun insan sevgisini, insanlara ne kadar çok düşkün
olduğunu, onların incinmesinden ne kadar çok rahatsız olduğunu söylememiz gerekir.
Sahip olduğumuz üstün dini, diğer inanç sistemlerin seviyesine düşürmek yerine, onun üstünlüğünü ve
geçerliliğini anlatmamız her Müslüman''ın özellikle ilahiyatçıların ve din adamların öncelikli görevidir.
Hâlâ Türkiye namaz kılarken başı örtelim mi, açalım mı?, veya başı örtenler rejim düşmanı mı dostu
mu?, veyahut İmam Hatip Lisesi''nde rejim düşmanı mı yetişir?, yada Kur''an kursunda çocuklara rejim
düşmanlığı mı aşılanır? gibi gerçek olmayan tartışmaları yürütmek yerine, İslâm''a yapılan saldırıları
karşılayacak çalışmalar yapmanın gerekli olduğuna inanıyor, hayırlı hizmetlerinizde başarılarınızın devamını
Yüce Allah''tan dilerim."
Mustafa Başoğlu Beyefendinin bu mantıklı izahına "Dinler arası diyalog" isteyen ve Müslümanlığı
yaşayan kişiler de katılacaklardır muhakkak ama…
Evangelistlerin ve Siyonistlerin Evcil Halifesi
DÜNYA üzerindeki Müslümanların durumu şu anda parlak değil. Bin çeşit tefrika, nifak, şikak, çekişme,
tepişme içindeler. İslâm âlemi geri kalmış, siyasî ve iktisadî hürriyetlerini yitirmiş; sadece petrol gelirlerini bile
onu müreffeh (refahlı) bir şekilde yaşatabilecekken, ondan da yararlanamıyor. Müslümanlar örs ile çekiç
arasında kalmışlar. Bir yanda dış düşmanlar, öte yanda iç düşmanlar. Bu karanlık tablo içinde yine de ümit
verici gelişmeler var. İşte, en ufak bir uyanışa, kalkınışa, doğruluşa meydan vermemek için İslâm’ın
Müslümanların ezelî düşmanları Tevhid Ehli’ni büsbütün parçalamak, şaşırtmak, daha fazla bağımlı ve köle
haline getirmek için şeytanî planlarını tatbike başlamışlardır. Ta ki, bir uyanış olmasın, ta ki, Müslümanlar bir
daha bellerini doğrultamasın.
Birleşik Orta Doğu Projesi bu maksatla ortaya çıkartılmıştır.
Dinlerarası Diyalog ve Hoşgörü safsatası bunun için hazırlanmıştır.
İslâm dünyasını kasıp kavuran dinde reform, dinde yenilik, dinde değişiklik rüzgârlarını hep karanlık
mihraklar üflemektedir.
İslâm dünyasını büsbütün köle ve bağımlı yapmak için geliştirilen planlar nerelerden kaynaklanıyor?
146
-Bu işin başında İsrail ve dünya Siyonizmi vardır.
-ABD’deki fanatik, agresif, militan Evangelist iktidar vardır.
-Papalık vardır.
-Uluslararası Farmasonluk vardır.
Hıristiyanlardan ve Yahudilerden İslâm’a ve Müslümanlara aşırı düşmanlık yapmayanlara bir şey
dediğimiz yoktur. Bugün ABD halkının yarısından fazlası Bush rejimine karşıdır. Birkaç ay önce yazmıştım,
Kapalıçarşı’da karşılaştığım bir Amerikalı Hanım şöyle demişti:
-Amerikalıyım demeye utanıyorum da Kanadalıyım diyorum...Bugünkü rejimin çirkin işleri yüzünden...
Yahudilerin içinde Naturei Karta ismini taşıyan bir cemaat var. Onlar Siyonizme ve İsrail devletine
karşıdır. Filistin Filistinlilerindir diyorlar, Yahudi devletinin yıkılmasını istiyorlar. Niçin? Çünkü kendi dinlerine
göre dindar Yahudilerdir. Siyonizmin ve İsrail’in kuruluşunun Tevrat’a aykırı olduğunu biliyorlar. Yazık ki,
bunlar küçük bir azınlıktır.
İslâm dünyasını bölmek, parçalamak, daha da köleleştirmek isteyen düşmanlar, bu işi doğrudan
doğruya yapamayacakları için, birtakım sözde Müslümanları kullanıyorlar.
Kelimeye dikkat buyurunuz: K u l l a n ı y o r l a r...
Bu iş için çok büyük paralar harcıyorlar, yekûn olarak milyarlarca dolar dağıtıyorlar.
Tarihin her devrinde birtakım yarı mühtediler, bozuk Müslümanlar para karşılığında doğrudan doğruya
veya dolaylı olarak ihanet etmişlerdir.
Size Buharî’de bulunan bir hadîsten bahs etmek istiyorum:
Resûl-i Kibriya Efendimiz (Salât ve selâm olsun O’na) “Otuz kadar Deccal ve kezzab çıkmadıkça
Kıyamet kopmaz...” buyuruyorlar. Kezzab çok yalancı demektir. Hadîsin devamında “Bunlar, ya Tanrı
olduklarını, yahut Peygamber olduklarını iddia ederler...” ibaresi yer almaktadır.
Zamanımızda böyle Deccaller ve Kezzablar var mıdır?
Vardır, vardır, vardır...
Her aklı başında Müslüman bir an bile hatırından çıkartmasın ki, şu anda dinimizi bozmak için bir sürü
fesat komitası gece gündüz var güçleriyle çalışmaktadır.
Zengin Türkçe’de “tağşiş-i ezhan” terimi vardır. Zihinlerin karıştırılması demektir. Ülkemizde iyi bir din
tahsili görmemiş milyonlarca Müslüman bazı temel konularda aldatılmak isteniyor.
Bu konulardan biri Sünnet meselesidir.İlhamlarını Rahmanî kaynaklardan almayan bazıları “İslâm’ın bir
tek kaynağı vardır, o da Kur’ân’dır;Sünnet kaynak değildir, hadîsler kaynak değildir” diyorlar veya buna
benzer şeyler konuşup yazıyorlar.
Sünnet elden gitti mi, hadîsler inkâr edildi mi din de elden gider. Bugün öyle “Yerli oryantalistler” zuhur
etmiştir ki, bu adamlar mütevâtir hadîsleri bile inkâra cür’et etmektedir. Mütevâtir hadîsleri müteammiden
inkâr edenin kâfir olmasından korkulur.
Bir buçuk asırdan beri Batılı oryantalistler Sünnet’i yıkmak, hadîsleri çürütmek için çalışıyor.
İslâm ne demektir?
Hazret-i Muhammed’in aleyhisselâm, Allah katından getirdiği dindir.
Aradan Peygamberi çıkarttınız mı İslâm kalmaz.
Peygamber Kur’ân’ın en birinci, en büyük, en baş yorumcusudur.
Peygamber Kitabullah’ın en güzel uygulamasını ortaya koymuştur.
Peygamber, Allah’ın insanlara gönderdiği en güzel örnek ve modeldir.
Müslümanlık, Hazret-i Muhammed’e iman etmekle olur.
Şu dünyadaki 72 millet Allah’a inanmaz değil; Müslümanlarla kâfirlerin aralarını ayırt eden
Hz.Muhammed’e olan imandır.
Hazret-i Muhammed’e iman eden O’nun Sünnetini kabul eder.
Peygamberi tasdik eden O’nun mütevâtir, sahih hadîslerini de kabul eder, onları din kaynağı olarak
kullanır ve hayatına uygular.
147
Peygamberi hafife alan, Sünneti inkâr eden, hâdisleri reddeden bir kimse asla din hocası olamaz.
Böyleleri eski tâbirle müsteşrik, yeni tâbirle doğubilimci veya oryantalisttir. Böyle adamlara din konusunda
itimad edilmez, onlara fetva sorulmaz.
Bin dörtyüz küsur yıllık İslâm tarihinde daima bir ana cadde olmuştur. Peygamber bu ana caddeye
“Sevad-ı a’zam” (büyük karaltı) diyor. İçinde büyük karaltı tabiri geçen hadîs şudur:
“Ümmetim içinde ihtilâf çıktığı zaman siz büyük karaltıya tâbi olunuz (uyunuz, onun içinde bulununuz).”
Büyük karaltı ne demektir? Büyük topluluk demektir.
Bu topluluk bin dörtyüz yıldan beri Ehl-i Sünnet ve Cemaat topluluğudur. Sünnet’i ve hâdisleri inkâr
edenler Ehl-i Sünnet’in dışına çıkmış olurlar.
Bazı İslâmcıların ilhamlarını Kitabullah’tan, Peygamber Sünneti’nden, Sâlih Seleflerin tâlimatından
değil; Amerikalılardan, İsrail’den, AB’den, gayr-i müslim oryantalistlerden aldıklarını üzüntü ile görüyoruz.
Kur’ân ne diyor?
Peygambere iman edin... Peygambere itaat edin... Peygamberi dinleyin... Peygamberi koruyun...
Peygamberi örnek ve model olarak alın... diyor.
Bir Müslüman, Peygamberi canından, çoluk çocuğundan, malından daha fazla sevmezse, Peygamber
onun için yaratıkların en sevgilisi olmazsa o kişi kâmil mü’min, gerçek Müslüman olamaz.
Bırakınız mütevâtir ve kuvvetli hâdisleri, ahlaka ve fazilete dair zayıf hadîsler bile Müslüman tarafından
kabul edilmeli ve gerekleri yerine getirilmelidir.
Bir örnek vereyim:
Diyelim ki, namazın kılınması konusunda zayıf bir hadîs var. Müslüman bunu red mi edecektir? Hayır!..
Reddetmeyecektir. Çünkü bu hadîs, zaten Kitab ile, mütevâtir ve sahîh hadîslerle müeyyed bir hadîstir. Onun
zayıflığı mânâsında değil, bize ulaşma şeklindedir. Onunla da amel edeceğiz.
Ancak, Kitaba ve Sünnet esaslarına aykırı bir hadîs olursa onu kabul etmeyiz.
Sevgili Müslümanlar!
Şimdi beni iyi dinleyiniz:
Âhir zaman fitnelerinin fırtınaları içinde bocaladığımız şu devirde, Müslümanların başına büyük bir
çorap örülmektedir. Lâfı eveleyip gevelemeden arz edeyim:
—Müslümanların can düşmanı agresif Evangelistler, yine agresif Siyonistler, misyonerler ve bilumum
İslâm düşmanları âlem-i İslâm’ın başına, kendilerine itaat edecek ehlî (evcil), ılımlı, uysal bir halife seçmek
üzere gizli hazırlıklar içindedirler.
Bu sahte halife:
—Hazret-i Muhammed’i inkâr eden, O’na yalancı diyen, Kurban’ı inkâr eden, O’na insan düzmesi kitap
diyen, İslâm’ı inkâr eden kâfirleri de ehl-i necat ve ehl-i cennet olarak ilân edecektir.
—İslâm dininin, Allah katında tek geçerli din olduğunu inkâr edecektir.
— Dinler arası Diyalog ve Hoşgörü ile yeryüzünde evrensel bir barış kardeşlik (!) havası estirecektir.
—Müslümanları büsbütün tutsak etmek için hazırlanan projeleri, Evangelistlerin ve Siyonistlerin
direktifleri ışığında ve onların gözetiminde uygulamaya koyacaktır.
Evangelistler ve Siyonistler, İslâm dünyasının başına böyle evcil, ılımlı, diyalogcu, hoşgörülü, uygar,
komilfo (gerektiği gibi) bir halife geçirebilirler mi?
Böyle bir halifeyi İslâm dünyası kabul etmez. Bunda hiç kimsenin şüphesi olmasın.
Büyük fitneler ve fesatlar zuhur edecektir.
Mehdi’nin zuhuru, İsa (a.s.) nüzulü zamanı yaklaşmıştır. Hz. İsa nüzul etmeyecektir diyenler mi var?..
Peki, bu konudaki yüzden fazla hadîs ne oluyor? Yirminci asrın büyük Ehl-i Sünnet âlimi Düzceli Zahid
Kevserî hazretleri Hz. İsa’nın nüzulü ile alâkalı kitabında bunu inkâr edenin dinden çıkacağını söylüyor.
Sahte halife ahir zaman fitneleri içinde agresif İslâm düşmanı Evangelistlerin ve Siyonistlerin safında
olacaktır. Onun taraftarları da... Onların Mehdi ordularıyla çarpışmaları da düşünülebilir.
Ne kötü bir saf seçmişlerdir onlar!
148
Uyan, Müslüman!
Tüm Müslüman sivil toplum kuruluşları, çeşitli organizasyonlar, vakıflar, medya mensupları,
kanaat önderleri; Müslümanlar arasındaki ayrımların giderilmesi, birlik ve beraberliğin sağlanması
için çaba göstermek zorundadır. İslam Birleşmiş Milletleri, İslam Ortak Pazarı, İslam Dinarı ve Ortak
Savunma Paktı mutlaka kurulmalıdır. D-8 girişimine sahip çıkılmalıdır.
Dünyaya ışık tutacak, güzellik sunacak, yeryüzüne adalet ve barış getirecek o büyük İslam
medeniyetinin yeniden yeşermesi tüm Müslümanların duasıdır. Allah'ın izni ile İslam Birliği'nin
kurulması, tüm bu güzelliklere bir vesile olacaktır.
Bu kutlu görevi üstlenmek isteyen Müslümanlar;
Gelin, Müminlerin Kur'an ve Sünnet şartlarında, Siyonist ve emperyalist güçlerin karşısında
birleşmesine çalışalım. Birbirinin camisinde namaz kılmayan, selamlaşmayan, birbirinin yazdığı kitabı
okumayan, ufak bir fikir farklılığı nedeniyle kardeşine tavır alan Müslümanların arasını bulalım. Bu
gibi yapay ayrımlar kalksın. Allah'ın evleri olan camiler, şu veya bu grubun, şu veya bu mezhebin
değil, tüm Müslümanların mescidi olsun. Her Müslüman birbiriyle selamlaşsın, birbiri ile sohbet etsin.
Birbirine hoşgörü göstersin. Cemaatsel veya kişisel uzlaşmazlıklar son bulsun. Ve tüm Müslümanlar,
elbirliği yaparak, tevazu ve hoşgörü içinde, Allah'a daha çok yakınlaşmak, O'nun bizlere lütfettiği
İslam dinine daha çok hizmet etmek için çalışsınlar.
Ve Allah'ın bizlere verdiği şu emri hiçbir zaman unutmasınlar:
“Allah'ın ipine hepiniz sımsıkı sarılın. Dağılıp ayrılmayın. Ve Allah'ın sizin üzerinizdeki nimetini
hatırlayın. Hani siz düşmanlar idiniz. O, kalplerinizin arasını uzlaştırıp-ısındırdı ve siz O'nun nimetiyle
kardeşler olarak sabahladınız. Yine siz, tam ateş çukurunun kıyısındayken, oradan sizi kurtardı. Umulur ki
hidayete erersiniz diye, Allah, size ayetlerini böyle açıklar.”92
İnsanlık Ölüm Döşeğinde Kıvranıyor!
Siyonist katillerin “Arz-ı Mev'ud” hayalleri için kasıp kavurduğu İslâm dünyası, hergün farklı bir
felaketle sarsılıyor. Masumların üzerine atılan her füzede Seca'lar, Hüda Galya'lar, Ali Şaita'lar, Ahmet Ali'ler
değil, insanlık can çekişiyor. Lübnan ise, “Bağdatlaşmamak” adına insanlık nöbeti tutuyor!
Bugün ateş topuna dönen ve insanlığın mumla arandığı Müslüman coğrafyada, olup bitenleri
anlayabilmek için geçmişte yaşanan bazı olayları hatırlamakta fayda var. Tarihin derinliklerine baktığımızda;
Batı'nın, Haçlı Seferleri'yle bugün gördüğümüz vahşet manzaralarını aratmayacak davranışlar sergilediğini
görüyoruz. O dönemde Müslüman coğrafyada istediğini elde edemeyen mimsiz medeniyetin temsilcileri,
ceplerine koymak zorunda kaldıkları planlarını, şimdi değişik versiyonlarıyla birer birer uygulama çabasında.
Selahaddin Eyyubî ve onun torunlarını alt edemeyen Haçlı zihniyeti, 20. yüzyılın başlarında geliştirdiği politik
argümanlarla, önce Osmanlı'yı “Hasta Adam” ilan ederek başlarlar işe.
Dönem, Osmanlı ile Rusya arasında cereyan eden “93 Harbi”ne rastlar. Osmanlı'nın finansal yapısı
çok bozuktur ve acilen paraya ihtiyacı vardır. Bunu fırsat bilen siyonist Theodor Herzl, Sultan Abdülhamid'e
giderek, Filistin'den toprak satın almak istediklerini beyan eder. Ancak, Sultan Abdülhamid: “Şehid kanıyla
alınan topraklar parayla satılmaz” diyerek Herzl'i huzurundan kovar. Theodor Herzl, istediklerini alamamanın
hıncıyla Avrupa'ya döner. Ve yaşanan olayları rapor halinde diğer siyonist ileri gelenlerine sunar. Bunun
üzerine, aralarında yaptıkları toplantıda, “Büyük İsrail” emellerinin önündeki engelleri nasıl kaldıracaklarına
dair planlarını tekrar gözden geçirirler.
Siyonistlerin sinsi planları yürüyor!
Almanya'da 5 yıl süren hazırlıklar tamamlandıktan sonra, 1897'de meşhur “Basel Konferansı”nı
yaparlar. Bu konferansta üç temel karar alınır: 1) Sultan Abdülhamid tahttan en kısa sürede
indirilecek, 2) Osmanlı “Hilafet”ine son verilecek, 3) Kademeli olarak İslâm dini yeryüzünden
silinecek.
92
Al-i İmran: 103
149
Projesini yürütecek olan Emanuel Karasso girer. Karasso, İtalyan Mason Locası'nın başkanı,
siyonistlerin planlarını kurnazca uygulamaya en müsait isimdir. Görevi alır almaz bütün argümanları
kullanarak, Sultan Abdülhamid ve Osmanlı'yı çökertme tezlerini hazırlar. Karasso ilk etapta,
Selanik'te Mason Localarını açar, daha sonra da İttihat ve Terakki Partisi'ni hayata geçirir. Bölgedeki
bazı önemli komutanları etrafında toplayarak çöküşün başlangıcını hazırlamaya başlar. Önce ordu
isyan ettirilir. Sonra politik faaliyetlere başvurulur. 1. Osmanlı Meclisi, sayıca yoğunlaşmaya başlayan
Ermeni, Rum ve Yahudi azınlıklarının ipleri ellerine alma oyunları sonucu kapatılır. Kışkırtma ve kan
dökme eylemlerini engellemek için açılan 2. Osmanlı Meclisi'ne, daha büyük çoğunlukla gelen
Emanuel Karasso, artık Selanik Mebusu'dur. Süreç artık Karasso'nun istediği gibi çalışmaktadır.
Aradan 1 yıl geçmiş ve Meclis'te oy çokluğuyla (1909) Sultan Abdülhamid'in halline karar verilmiştir.
Ve Basel'de alınan kararların 1. maddesi uygulamaya konulmuştur.
Lozan'da kapıları aralayan gizli el: Haim Nahum yeniden diriliyor!
Sıra 2. maddenin hayata geçirilmesine gelmiştir. Emir komutayı iyice eline alan İttihat ve Terakki
Partisi'nin ilk icraatı, Trablus'taki Garp Cephesi'ni dağıtmak olur. Garp Cephesi'ndeki tecrübeli komutanların
tayin edilmesi sonucu 1911'de Trablus, İtalyanlara verilir. Ordu, Balkan Harbi'nden sonra 1912'de 1. Dünya
Harbi'ne sokulur. Böylece bütün cephelerde dünya ile savaşmak zorunda kalan Osmanlı Ordusu, halsiz ve
bitkin düşürülür. Yani tahttan indirilen Sultan Abdülhamid'den sonraki dönemde, 15 yıl harbettirilen “Hasta
Adam” Osmanlı son darbelerle ölüme terkedilir! Ve Basel'de alınan kararların 2. maddesi de böylece
uygulamaya konulmuştur.
Artık siyonistlerin, 3. maddeyi devreye sokmak için önlerinde hiçbir engel kalmamıştır. 5 yıl sürecek
olan İstiklâl Harbi'nin ardından, “Ölümü gösterip, sıtmaya razı etme” sürecinde atılacak adımların hesapları
yapılmaya başlanır. Tarihler 24 Temmuz 1923'ü gösterdiğinde, yüzyıllardır bu coğrafyada denge unsuru
konumundaki Osmanlı'nın torunları, sahneye konulacak oyunun figüranları olarak “Lozan” tiyatrosuna davet
edilir. Görüşmeler esnasında Fransız Klemenso, Kur'an-ı Kerim'i havaya kaldırarak: “Bakınız bu
görüşmelerde aylardan beri bir adım dahi atamıyoruz. Bunun sebebi açıktır. Eğer bu kitaba bağlı
olacaksanız, biz size bağımsızlık vermeyiz. Çünkü bu kitap siz Müslümanlara; Hıristiyan ve Yahudilerle dost
olmamayı emrediyor. Bu kitaba uymaya devam ederseniz, düşmanlığı sürdüreceksiniz demektir. Bu
şartlarda da sizinle barış yapmamız mümkün olmaz” der ve görüşmeleri kilitler.
İddialara göre, İsmet Paşa (İnönü) ile Lozan'a giden siyonist doktrinci Haim Nahum, müzakerelerin
çıkmaza girdiğini görünce, Türk heyeti adına “Hilafet'in kaldırılarak, İslâm'la olan bağlardan yeni kurulacak
devletin koparılacağı” garantisini verir. Ancak, verilen bu teminatlar sonucu bir anlaşmaya varılabilir. Nitekim,
Cumhuriyet'in ilanından kısa bir süre sonra, 3 Mart 1924 tarihinde Meclis''te alelacele görüşülerek kabul
edilen kanunlar, yeni siyasi yapılanmanın istikametini göstermesi açısından önemli ipuçları veriyordu. Aynı
gün çıkarılan “Hilafet”in kaldırılmasıyla ilgili kanunla, yeni devletin İslâm dünyası ile bağlarını koparacak,
Tevhid-i Tedrisat Kanunu ile de medreselerin kapatılması sağlanacaktı.
Yıllardır gündemi meşgul eden Lozan Antlaşması'nın “zafer mi, hezimet mi?” tartışmaları bir yana
dursun, sonuçları kısmen ortada. Bir taraftan “Kıbrıs”, “12 Adalar”, “Musul” ve “Kerkük” meseleleri bu
antlaşmanın sonucu olarak başımızı ağrıtırken, diğer taraftan da gizliliğiyle kafaları karıştırmakta.
Müslüman Türkleri: “Kurudukça sulayın, yeşerdikçe budayın...” formülü uygulanıyor!
Çünkü Lozan Antlaşması'yla ilgili oturum tutanakları hâlâ sır gibi saklanıyor. Üzerinden tam 83
yıl geçmesine rağmen. Arşivlerde saklanan bu antlaşmanın kamuoyuna açıklanamaması, ne derece
gizemli bir yolda yürüdüğümüzün işareti. Haim Nahum'un, “Biz Türk milletini bağımsızlığa
kavuşturduk, ama manen yıktık. Bir daha ayağa kalkamazlar” deme cüretinin altında yatan gerçekler
neydi acaba? Belki de bu sorunun cevabı yaşadığımız olayların içerisinde gizlidir.
Lozan'ın gizli mahiyetini ve Haim Nahum'un hıyanetini çok iyi bilen Mustafa Kemal en azından
“sınırları belli, bağımsızlığı tescilli” bir Türkiye cumhuriyetini kurtarmak niyeti ve stratejisi ile, bu
sinsi Siyonist girişimlere, uysal bir tavır takınıp emperyalist güç odaklarını oyalamış, ama ayakları
150
yere bastığı 1935 senesinde mason localarını kapatması ve 1937 de, Filistin'de bir Yahudi devleti
kurulmasını savaş sebebi sayması sonucu hayatına kast edilmiştir.
Lozan Antlaşması, Sevr'in tatbikatına zemin hazırlamak ve zaman kazanmak niyetiyle
dayatılıyor!
Lozan antlaşması, müttefik devletlerle Türkiye Büyük Millet Meclisi Hükümeti arasında
imzalanmıştır. Ortada Türkiye Cumhuriyeti diye bir devlet yoktur! O devlet, üç ay beş gün sonra
kurulacaktır... Üstelik ortada "laik devlet" diye bir şey de yoktur. Türkiye Cumhuriyeti de, 1928 yılına
kadar, laik bir devlet değildir. Bu ilkenin anayasaya girmesi de ancak 1937 yılındadır. Lozan
Antlaşması, yeni Türk devletini tanımış, bağımsızlığını kabul etmiş, sınırlarını belirlemiş, eski devletin
dış borçlarından kendi payına düşeni nasıl ödeyeceğini saptamış, azınlık tanımlarını yapmış ve
haklarını sağlama almıştır. Kabaca, budur. O yerlere göklere sığdıramadığımız antlaşmaya göre yalnız
Musul ve Kerkük'ten değil aynı zamanda Hatay'dan da vazgeçmiştik ve de kendi toprağımıza,
boğazlar bölgesine kendi ordumuzu sokamıyorduk! (Birini 1936'yılında, ötekini 1939 yılında ancak
çözebildik...) diyen Engin Ardıç gibi arsızlar ise, bir doğruyu yanlış amaçlar için kullanmakta ve
Atatürk'ün mazeret ve mecburiyetlerini ve Milli hedeflerini hesaba katmamaktadır.
Ve ilginç bir anekdot. İngiliz eski Devlet Başkanı Wilson Churchill, 1932 yılında Avam Kamarası'nda
yaptığı konuşmada milletine ve temsilcilerine şu beyanatı vermektedir: “...Türkleri güç ve ağırlık olarak yüz
grama çıkarmamalı, elli grama ise hiç düşürmemeliyiz. Onları biraz kuruyunca sulamak, biraz yeşerince de
budamak icap eder. Ellerindeki Kur'an-ı Kerim'i alamazsak, Türkleri yenmemiz mümkün değil. Öyleyse
şimdiden Türkiye'ye karşı dinsizlik silahlarını çevirerek, en hassas imanlı kalplerinden vurmaya hazır
olmalıyız.”
1932'de Ezan'ın Türkçeleştirilmesi, Kur'an'ın Arapça olarak okunmasının yasaklanması, başörtüsünün
okullarda sorun haline getirilmesi, “Kur'an'ı kapa, kadını aç” felsefesinin ayyuka çıkarılması, Sünnî-Alevî
kesimin mezhep kavgasına sürüklenmek istenmesi, Güneydoğu'da kardeşi kardeşe kırdırma politikası...
Evet, bunlar Müslüman coğrafyada, sırası geldikçe sahnelenen senaryoların bazı bölümleri. Ve Basel'de
alınan kararların 3. maddesi hâlâ uygulanma aşamasında... Gerek ülkemizde ve gerekse yanıbaşımızdaki
“Ortadoğu”da yaşanan sıcak olaylar, geleceğe dair çok önemli ipuçları veriyor. Siyonistlerin “Arz-ı Mev'ud”
hayalleri için kasıp kavurduğu İslâm dünyası hergün farklı bir felaketle sarsılıyor.
Kanlı yol haritasının nihaî hedefi: İslam coğrafyasını parçalamak olduğu artık gizlenmiyor!
“Dünyayı Amerika'nın, Amerika'yı da siyonistler”in yönetme eğilimi gelişen olaylardan açıkça
görülüyor. İsrail; Filistin'den açmaya başladığı işgal koridorunu Lübnan'dan devam ettirerek Suriye'ye
ulaşacak, oradan da “İsrail haritadan silinmelidir” diyen İran'a sıçrayacaktır. Bu kanlı yol haritasının nihaî
hedefine ise Türkiye konulacaktır. Yani gözüken o ki, bütün bölge topyekün bir istilanın, parçalanmanın ve
çatışmaların eşiğinde. Bu tehdidi önlemenin yolu ise Türküyle, Arabıyla, Kürdüyle, Acemiyle daha ağır yara
almadan, kurtuluş planlarını yapmaktan geçiyor. Şu anda kan gölüne dönen bölge, 1932 ve 1939'da
İngilizlerin yaptığı “Ortadoğu” tanımlamasının sonucu olarak sürekli olarak sömürülmeye ve müdahalelere
açık hale getirilmiştir. ABD, İngiltere ve İsrail şer ittifakının planları gereği, önce Ortadoğu'da kaynaklar talan
edilecek, sonra “İslâm” tehdit(!) olmaktan çıkartılacak ve uzun yıllar sürecek olan esaret günleri
başlayacaktır. İlk bakışta komplo teorisi gibi geliyor insana değil mi? Yazımızın bir kısmında, bu bölgenin
hamisi olan Osmanlı'nın nasıl çökertildiğinin ipuçlarını vermeye çalıştık. Ve Basel'de siyonistlerce,
Müslümanlar üzerinde uygulanmak üzere çizilen yol haritasının görünen yüzünü yansıtmaya gayret ettik.
Geçmişten hiç ders alınmaması, yeni felaketlere davetiye çıkarıyor!
Fakat yaşanan bunca olumsuzluklara rağmen, geçmişten hiç ders almadık. Oynanan oyunları
kollarımızı birbirine kavuşturarak seyrettik. Sömürgecilerin hegemonyasına son verecek ve
Müslüman coğrafyanın kurtuluş reçetesi olacak “D-8 Projesi”nin rafa kaldırılmasını umursamadık.
Çevremizde olup bitenlere duyarsız kaldık. Batı'nın, Müslümanlara reva gördüğü vahşeti hep susarak
izledik. Sustuk, sustuk, sustuk...
151
Dün Bosna'da Sırpların; 200 binden fazla Boşnağı, gözümüzün içine baka baka katletmesine
seyirci kalarak, sustuk.
ABD'nin, 11 Eylül saldırılarını bahane ederek, Afganistan'ı işgal etmesine, sustuk.
Irak'ın, Saddam'ın Ortadoğu'yu tehdit eden kimyasal silahlarından arındırılma(!), halkı
özgürleştirme(!) teraneleriyle talanına, sustuk.
Bölgede, işgal güçlerinin başarısı için Şii ve Sünnîlerin mezhep kavgasına tutuşturulmasına,
Musul'da, Kerkük'te Türkmenlerin yurtlarından edilmesine ve binlerce masum insanın katledilmesine,
sustuk.
Refik Hariri suikastini planlayıp uygulayanların; çirkefliklere başvurarak, bölgeyi güvenlikten
yoksun bırakmak için Suriye'yi, Lübnan'dan sessiz sedasız çıkarmalarına, sustuk.
Filistin, siyonist İsrail'in kanun tanımaz hezeyanlarıyla inim inim inletilirken, sustuk.
Gazze ve Beyrut, insanlığı yok etmek üzere geliştirilen kimyasal silahlarla hedef tahtası haline
getirilirken, sustuk.
İsrail'in, Lübnan'da Hizbullah'ı çökertmek(!) için giriştiği “insanlık suçu”na seyirci kalarak,
sustuk.
“Dinlerarası Diyalogcular”dan niye tıs çıkmıyor?
Moskova'daki G8 Zirvesi'nde 'bölgeyi paylaşım planları' yapanların siyonist İsrail'i kollayarak,
olup bitenlerden İran'ı, Suriye'yi sorumlu tutmasına, Hamas ve Hizbullah'a kan şerbetinin reva
görülmesine, sustuk.
Dün Bosna'da, Çeçenistan'da, Afganistan'da, Irak'ta, Filistin'de olduğu gibi bugün de
Lübnan'da; Seca'ların, Hüda Galya'ların, Ali Şaita'ların, Ahmet Ali'lerin kulakları sağır eden
feryatlarına vicdanımızı ve gözlerimizi kapayarak, sustuk.
İnsan Hakları savunucuları sustu, NATO sustu, Birleşmiş Milletler sustu, bir avuç siyonisti alt
etmekten aciz 200 milyon nüfuslu Arap dünyası sustu, yıllardır Batı'nın teşviklerinden yemlenenler
sustu, en çok da bu coğrafyanın hamisi olarak bilinen “İslâm Konferansı Örgütü” sustu.
“Dinlerarası Diyalog” hayalleri peşinde koşanlar, mustazaflara reva görülen vahşet karşısında;
“İstediğimiz neticeyi alamadık. Verilen mesajlar kapalı kapılar arkasında kaldı” demekle yetindi ve
sustu.
Bu sessizlikleri bozan İran, nükleer enerji ısrarında bir kez daha haklı çıktı. Mısır ve bazı Körfez
ülkelerine ders verircesine.
Ve Türkiye. Bizim suskunluğumuzu ise Kuzey Irak'tan sızan PKK'nın terörist eylemleri bozdu.
Ortadoğu'daki olaylara karşı suskunluğumuzu bozmaya hazırlandığımız bir dönemde, PKK
saldırılarıyla kendi derdimize düşmek zorunda bırakıldık. Lübnan'da sıkılan kurşunlar Bitlis'te ve
Siirt'te yankılanmaya başladı. Türkiye, bölgede olup bitenleri görmemesi için PKK terörüyle “ikaz”
edilmiş oldu, siyonistler tarafından. Böylece, iki ateş arasında kalan masum Müslümanları, Türk
halkının manevi korumasından mahrum bırakmanın sinyalleri verildi. Ve siyonistler, kuyrukları
sıkıştığında hep bunu yaptı!
Bu yazı kaleme alındığında tarihler Ağustos 2006'yı gösteriyordu. Müslüman coğrafya;
insanlıktan yoksun İsrail'in, topyekün imha seferberliği karşısında çaresizlik içinde evlatlarına
ağlıyordu. Havadan ve karadan yapılan saldırılar sonucu Filistin 300, Lübnan ise 1200'e yakın evladını
kaybetmiş bulunuyordu.
Lübnan; onca vahşet ve çaresizliğe inat, “Bağdatlaşmamak” için
direniyordu. İnsan kalabilmenin nöbetini tutarcasına.
İslâm dünyasının ölüm-kalım savaşı yapılıyor!
“Yeni Küresel Sistem”de hiçbir temsil yetkisi tanınmayan Müslümanlar; artık başta siyonist İsrail ve
Amerika olmak üzere, Batı'nın topyekün “Dönüşüm Projesi”nin hedefi konumundadır. Küresel iktidar;
hegemonyası
uğruna
Müslüman
coğrafyasını
vahşice
yağmalanmaktadır.
Siyonistlerin
oyuncağı
konumundaki ABD ve yandaşları, 11 Eylül 2001 saldırıları sonrası, kaynakların ve pazarın paylaşılmasına
152
yönelik açıkça savaş ilan etme eğilimine girmiştir. Bu açıdan bakıldığında Müslüman coğrafya; Haçlı
Savaşları, Moğol İstilası ve Osmanlı siyasal otoritesini yok edip bütün bölgeyi sömürgeleştiren Birinci Dünya
Savaşı'ndan sonra, dördüncüsünü yaşadığı bir şok dalgasıyla yine karşı karşıyadır. Yeryüzünün enerji
kaynaklarını, kara ve deniz ticaret yollarının büyük bir bölümünü barındıran bölge aslına bakılırsa bir “Dünya
Savaşı” yaşamaktadır. “Yeni Dünya Düzeni” ve “Büyük Ortadoğu Projeleri”nin dayatıldığı Müslüman coğrafya
20. yüzyılı kayıp yıllar olarak geçirdi. 21. Yüzyılda da kayıp edip etmeyeceğini, ayakta kalıp kalmayacağını
bu savaş belirleyecektir. Temenni ediyoruz ki, bu şoklar, uzun bir dönemi sessiz geçiren İslâm dünyasını
ayağa kaldıracak sonuçlar doğuracaktır.” 93Türkiye merkezli yeni bir devrim kaçınılmazdır!
 İRAN MACERASI VE DİYALOGCULARIN MARAZI
ABD ile İran karşıtı anlaşma: Hakkari Yüksekova’da uçak pisti yapılıyor. İran sınır bölgesine
tank, zırhlı araç ve ağır silah ve toplar taşınıyor!.
Bu hazırlık niye?
Irak ve Afganistan’da yaptığı baskı ve zulümlerle akıl almaz vahşet görüntülerinin yaşanmasına sebep
olan ABD, İran’a yönelik bir askeri hareket için Türkiye’ye uyguladığı siyasi baskıyı iyice artırdı. İncirlik’in yanı
sıra 3 deniz limanı için talepte bulunan ABD, öte yandan İran sınırında bulunan Hakkari’nin Yüksekova
ilçesinde yapılacak havaalanı için de bastırıyor. Aksu ve Akalı köylerinde yapılan kamulaştırma
çalışmalarının ardından ABD ve İsrailli yetkililerin Yüksekova’da incelemelerde bulunması, arazilerini devlete
veren köylüler tarafından tepkiyle karşılandı.
BOP adı altında Büyük İsrail İmparatorluğu’nun kurulması için bütün stratejileri uygulayan ABD, şimdi
de İran’a yönelik askeri bir hareket için Türkiye’de askeri hazırlıklara başladı. Ulaştırma Bakanlığı’nın
Hakkari’nin Yüksekova ilçesine bağlı Aksu ve Akalı köylerinde yaptığı kamulaştırmanın arkasından yine ABD
çıktı.
Bölgenin kalkınmasına yardımcı olacağı gerekçesiyle arazilerini hiç düşünmeden devreden köylüler,
200 bin YTL ile 500 bin YTL arasında bedel aldılar. Devlet Hava Meydanları İşletmesini Genel Müdürlüğü’ne
bırakılan araziler için Türk yetkililerle birlikte, ABD ve İsrailli personelin de inceleme ve araştırma yapması
hayretle karşılandı. Arazilerini düşünmeden veren köylüler, Müslüman komşu bir ülkenin vurulmasında kendi
topraklarının kullanılmasını istemediklerini söylediler.
Öte yandan İran’a yönelik muhtemel bir harekat için her türlü olasılığı düşünen ABD, İncirlik üssü gibi
bu kez deniz limanları talebinde bulundu. Ege ve Akdeniz kıyılarında 3 deniz üssü isteyen ABD, bunun için
de girişimlerini ve incelemelerini başlattı.
Bu bağlamda İskenderun ve Urla’yı Türkiye’den üs olarak isteyen ABD, resmi izinli personeline
İskenderun’da ve koylarda teknik incelemeler yaptırıyor. Bu deniz üstlerinin statüsü ise, İncirlik’in durumuna
göre ABD ve Türkiye arasında yeni bir antlaşmaya belirlenecek.
Saadet’ten sert tepki
Saadet Partisi Hakkari İl Başkanı Ekrem Ziya Tatlı, Yüksekova’da yapılmak istenen havaalanında ABD
ve İsrailli personelin araştırma yapmasını ve kurulacak olan havaalanın İran’ı vurma girişiminde kullanılacak
olmasına sert tepki gösterdi.
Bölge halkının topraklarını tamamen iyi niyetle havaalanı yapılması için devlete verdiğini kaydeden
Tatlı, “Şimdi yapılan şey resmi bir oyundur. Halk, bunu önceden bilseydi kesinlikle topraklarını vermeyi kabul
etmezdi. Hele burada kurulacak bir hava üssünden komşu ülkenin vurulacak olmasına kesinlikle karşı
çıkardı” dedi.
ABD ve müttefiklerinin ne yaptığı herkesin bildiğini söyleyen Tatlı, Afganistan ve Irak’ta yaşanan
vahşetin ortada olduğunu kaydetti. “Bunlar insanlık düşmanı. Bir Müslüman olarak değil bir insan olarak bile
bunu kabul etmek vicdansızlıktır. Bölge insanının, komşu bir ülkeye yönelik böyle yeni bir harekata kesinlikle
93
Sabri Gültekin / Milli Gazete / 31.07.2006
153
razı olmadığını söyledi.
Bölgede yapılan her türlü işlemden bilgisi olan AKP hükümetinin sorumlu olduğunu vurgulayan Tatlı,
“Milli Görüşten ayrılmış bu insanların vicdanları ve imanları, nasıl böyle bir şeyi kabul ediyor, akıl
edemiyoruz. Şu anda, Irak’ta oluk oluk kan akıyor. Bunların hesabı kim verecek. Bugüne bu zulümlere,
yapılan desteğin hesabını kim verecek?” diye konuştu.
Türkiye, İran’a saldırı için ABD ile anlaştı
Amerika bölgede yeni bir rejim değişikliği harekâtına hazırlanıyor. Bedelini yine tamamen bölge
halkının ödeyeceği bir harekâta hükümet bu kez istenen her türlü desteği vermeye gönüllü
gözüküyor. Bu, hileli masada kumar oynamaya benziyor açıkçası...
İran Cumhurbaşkanı Ahmedinejad’ın uranyum zenginleştirmesinde yeni bir aşamaya geldiklerini ve
nükleer enerji üretimi için BM uyarılarını dinlemeden tam yol gideceklerini açıklaması, Amerika’nın askeri
harekâtını iyice kesinleştirdi.
Aslında bu harekâta çok önceden karar vermişti. Nereden mi biliyoruz? Başbakan Yardımcısı Abdullah
Gül’ün ağzından. İran’a yönelik ilk Amerikan tehditleri geldiğinde “Topraklarımızı komşu bir ülkeye saldırı
amacıyla kullandırmayız” diyen Gül, bu sözlerinin üzerinden çok geçmeden “Büyük Ortadoğu Projesi” için
Amerika ile tam bir görüş birliği içinde olduklarını açıkladı.
The New Yorker dergisinin kapak konusuna imza atan başarılı gazeteci Seymour Hersh de “İran
Planları” başlıklı yazısında Bush Yönetimi’nin saldırı için Türkiye ve Rusya ile anlaştığını vurguladı…
Hersh’in yazısının çarpıcı bir diğer yönü, Amerika’nın yeraltında olduğunu hesapladığı nükleer tesisleri
vurmak için “taktik nükleer bombalar” kullanmayı düşündüğünü yazması. Yani, önümüzde kirli bir savaş
dönemi var…
Amerika’nın şu anda en çok satan kitaplar listesinin başında yer alan Cobra II kitabının yazarları
Michael Gordon ve General Bernard Trainor’a göre, Irak’a saldırının nedeni kitle imha silahları veya Irak’a
demokrasi getirmek değildi.
Asıl hedef, bölgedeki en zayıf halkayı kırmaktı. Birinci Körfez Savaşı sonucu askeri gücünü ve halk
desteğini kaybetmiş Saddam yönetimini değiştirmek amaçlı bir savaş, neocon’lara basit bir iş gibi
gözükmüştü.
Türkiye’nin tezkere krizi öncesi ve tezkere sırasındaki tavrı, Pentagon’un yayınladığı bir kitapta
anlatılanlara göre, Washington yönetimini çileden çıkarmış.
Dönemin Genelkurmay Başkanı Franks, Türkiye’nin ayak diremesi üzerine meşhur F harfini
kullanarak “F..k Turkey. F..k their families. F..k their dogs” diye küfretmekten kendini alamamış. 94
Tezkere reddedilince Cheney’nin sağ kolu Scooter Libby’nin tepkisi daha sert olmuş: “Screw the Turks”
diye küfretmiş ve Türkiye’nin finans piyasalarının çökertilmesini teklif etmiş (Sayfa 115).95 Peki sizin beyninizi
kim kirletmişki, hala ABD ve AB hayranlığından hala hiçbiriniz vazgeçmemiş?
İran konusunda baskıyı Museviler yapıyor
Beyaz Saray''ı hala kandıramamış olan Musevi guruplarının, İran konusunda Türk yetkililer üzerinde
işledikleri yoğun ikna kampanyasını gördük. Amerikalı yetkililerin torba olayı ve Irak taki PKK konularını
geçiştirirken, Karadeniz''e çıkış ve Irak ile Suriye gibi öteki isteklerini bıkmadan gündemde tutmalarını
gördük. Erdoğan için Kongre de ve Musevi gurupları arasında kaybolan itibarını kurtarmak için Amerika''ya
gelen ve milletvekili olan mütercimler gördük. Ve daha neler, neler.
Toplantılar daha önce de yazdığım gibi tam bir gerçek fiyaskoydu. Konular, katılımcılar, ilişkiler hep
şaka gibiydi ama Türkiye''ye verilen net mesaj çok açıktı. Washington''dan Ankara''ya gönderilen mesaj,
"Türkiye ABD için hala çok önemli ancak Erdoğan hükümeti süresini tamamlamıştır". Toplantılarda
Habergazete''nin yazdığı gibi
Toplantılara katılan ABD Dışişlerinden en üst düzey yetkili Matthew Byrza ve emekli Büyükelçi Marc
94
95
(Sayfa 112)
Sabah / 13.4.2006 / Ergun Babahan
154
Grossman ile Ankara''daki Büyükelçi Ross Wilson''du.
Eskiden Orgeneraller veya Kuvvet komutanlarının katıldığı Savunma Panellerinde artık Korgeneraller
ve Albaylar konuşuyor. Sivil cenahta ise Türk tarafından, para, para şarkısını söyleyen Bakan Kürşat
Tüzmen ile Erdoğan''ın özel temsilcisi Egemen Bağış vardı. Her ikisi de beklentileri karşılayamadı. Tüzmen,
savaş öncesinde Bağdat ve Saddam ziyaretlerinin günahını çıkarmadı. Bağış ise Musevi lobisinden yüz
bulamadı. Kongre''de de sonuç aynıydı.
Hatta Ermeni soykırımı yasa tasarısı konusunda bile masal dinlediler.
Bu arada Washington''da Türkiye dışından önemli gelişmeler oluyordu. ABD Başkanı Bush, kendi
partisi liderlerinin uyarıları üzerine en yakın çalışma arkadaşı Beyaz Saray Genel Sekreteri Card''tan istifasını
istedi. Bu Beyaz Saray''da köklü değişiklikler olacak demektir. Türkiye''yi de kapsayan NEOCON takımının
olayı başarısızlıkla sonuçlanınca Washington''daki bu takım elemanlarının etkisiz ve yetkisiz birer üst göreve
atanmaları da sürüyor. Wolfowitz, Perle, Edelman, Grossman ve şu anda isimleri aklıma gelmeyen bir sürü
yetkili. Bu fasla Kasım ayında Başkan yardımcısı Cheney''inde katılmasıyla dönem kapanacağa benziyor.
Başta da söylediğim gibi Musevi lobisi Grossman''ı ile ve öteki yandaşları ile İran konusunda
bastırmasına rağmen, Beyaz Saray İran’a karşı ne tür bir plan veya diplomasi uygulayacağına henüz karar
vermiş değil. Ha bu durumu Dışişlerinde Türk gazetecilerle basın toplantısı yapan Büyükelçi Wilson’da
açıkça belirtti ama nedense Türkiye’de de İsrail yanlısı guruplar bu konuya bastırıp duruyor. Kuzey Irak''ta
Kürtler konusunda yaşadıklarımız yetmezmiş gibi belli ki bir maceraya sürüklemek istiyorlar. Tabii bunları
anlayacak ve devlet tecrübesi olan bir iktidar bu oyunları yemez ama AKP’lilerin itiraz bile edecek güç ve
kozları yok.
Vatan gazetesinde Veli Toprak Ankara'dan atlatma bir haber vermişti:
– Almanya Başbakanı Angela Merkel, 21 mart salı günü telefonla Tayyip Erdoğan'ı aradı, diyor. Acele.
Bir endişesini dile getirmiş telefonda. Önemli bir konu, nitekim konuşma bir saat sürmüş. Nükleer silah
konusunda İran, şayet BM uyarısını da dinlemezse, ABD bu ülkeye askerî harekâtı başlatacak. Sayın
Erdoğan siz bu konuda arabuluculuk ederek Tahran'ı durumun ciddiyeti konusunda uyarabilirsiniz,
diyor Merkel.
Düşünün! Son günlerde ABD'nin savaş habercisi sayılabilecek yetkililerinin biri gidiyor, öbürü geliyor
Ankara'ya.
ABD Genelkurmay Başkanı Orgeneral Pace de «Türklerin gözlerinin içine bakıp gerçeği söyledim»
demedi mi? Dedi!
Ya Başkan Bush'un Vaşington Büyükelçimiz Nabi Şensoy'a verdiği fazlaca «mültefit» mektup.
Vaşington'daki Türk-Amerikan İş Konseyi toplantısında eski Ankara Elçisi Grossmann ne demiş?
«Gelecek bir yıl içinde Türkiye'yle ilişkilerimizi İran meselesi belirleyecek» dememiş mi?
– Tamam arkadaşlar! Bu demektir ki güneyden sonra doğu sınırımızda da savaş başlıyor. Haber verin
Borsa'ya, inecek mi çıkacak mı ne yapacaksa zaman kaybetmeden harekete geçsin.
Bütün bunlar neden olmadı dersiniz?
Merkel haberi tek bir gazetemizde yer aldı da ondan! Aslı varmış, yokmuş orası mühim değil. Hepsi birden
verseydi aynı haberi, şenliği hiçbir kuvvet önleyemezdi.
Sevilla’daki Diyalog kongresi ve Hahamların Terbiyesi
İlki bir yıl önce Brüksel’de yapılmıştı..
Tam adı “Barış İçin Dünya İmamlar ve Hahamlar Birinci Kongresiydi”
Dünyanın çeşitli yerlerinden 150’ye yakın İmam ve Haham bir araya gelmişti.
Kongre’nin finansörü Paris merkezli Homme de Parole diye bir dernek.
İkincisi geçtiğimiz hafta Sevilla’da yapıldı.
İmamlar ve Hahamlar bu sefer Sevilla’da “Dünya Barış Kongresi” bir araya geldi.
İlki epey önemsenmişti. Brüksel’dekine Diyanet’ten sorumlu Bakan Mehmet Aydın katılmıştı.
Sevilla’dakine ise Türkiye’yi temsilen İstanbul Müftüsü Prof. Dr. Mustafa Çağrıcı katıldı.. Türk Musevi
155
Cemaati Hahambaşısı Rav İsak Haleva da Sevilla’daki Kongre’ye Türkiye’den katılanlar arasında yer aldı.
Bu tür toplantılara hep iyi niyetle yaklaşmak istiyoruz. Kim istemez ki dünyanın her yerinde barış ve
huzur olsun. Ama olmuyor. Zaten uzun süredir bu ve benzeri Dinlerarası Diyalog ve Hoşgörü çalışmalarıyla
yatıp kalkıyoruz. Peki ne oluyor? Bağdat’a atılan bombaların sayısı mı azalıyor. Filistin’deki utanç duvarı mı
yıkılıyor? Ebu Gureyb’deki işkence ve tecavüzler mi azalıyor?
İyi niyetle bakmak istiyoruz.. Ama İmamlarla Hahamların toplantısından sonra iki büyük haber ajansı
(BBC ve AP) dünyaya haber geçiyor. Habere göre Kongre’de konuşan İsrail Hahambaşısı Rav Yona
Metzger, İmamlara çıkışıyor. “Bin Ladin İslam adına konuşurken neden sessizsiniz” diye fırça atıyor. Haberin
devamı daha da ilginç. Başhaham Metzger bunu söylerken “Müslüman din adamları başlarını öne eğip”
dinliyor.
Bugün Bin Ladin’in varlığı bile tartışma konusu. 11 Eylül’ü ABD Derin Devleti’nin yaptığına dair
yüzlerce bilgi, belge ve makale var. Ama Bağdat’ı bombalayanların kimliği konusunda hiç şüphe yok..
Peki her gün Bağdat bombalanırken sessiz kalanlara ne diyeceğiz!
Aynı yalanlarla şimdi de “İran’ı bombalamaya hazırlananlara” ne diyeceğiz!
Filistinli Muhammed Durra, İsrail askerlerinin kurşunlarıyla babasının kucağında can verirken sessiz
kalanlara ne diyeceğiz!
Ha bu arada “Hahamlar ve İmamlar Dünya Barış Kongresi’nde” bir de komite kurulmuştu. İmamlar ve
Hahamlardan oluşan 10 kişilik komite “Dünya çapındaki ırkçı ve anti-semitik eylemlere karşı gözlemcilik”
yapacak.
Hey Ya Rabbim… Bu ne komedi böyle..
Amerika’nın Samarra Operasyonu ve Diyalogcuların tutumu:
Amerika’nın suçsuz ve savunmasız sivil halka ve özellikle Sünni Müslümanlara yönelik
katliamlarını Zaman Gazetesi şöyle değerlendiriyordu:
Bu operasyonun adı Swarmer Operasyonu. Swarmer, İngilizce swarm fiilinden türetilen bir isim; swarm
da arı ya da böceklerin sürü halinde hareketini ifade ediyor. Bu operasyonda yer alan çok sayıda helikopter
ve uçaktan dolayı operasyona işte bu ad verilmiş anlaşılan.
Nitekim, bu özelliğinden dolayı operasyon 2003 yılından bu yana yapılan en büyük hava indirme
operasyonu ya da saldırısı olarak takdim ediliyor. Takdim eden de operasyonu ifa eden Amerika’nın meşhur
101. Hava İndirme Tümeni sözcüsü. Bu operasyon kartal başlı armalarıyla tanınan 101. Hava İndirme
Tümeni’nin 3. tugayına bağlı muharip ve hava operasyon birlikleri ve Irak’ın 4. Tümeni’ne bağlı Iraklı
komando birlikleri tarafından birlikte icra ediliyor.
Pek uygun düşmediği için bizim Swarmer yerine Samarra operasyonu olarak adlandırdığımız bu
operasyona 1.500 civarında Amerikalı ve Iraklı asker, 50 civarında uçak ve helikopter ve 200 kadar taktik
muharebe aracı katılıyor. Chinook ağır nakliye ve UH-60 Blackhawk nakliye helikopterlerinin birlik
taşınmasında kullanıldığı, AH-64 Apache saldırı helikopterleri ve bazı savaş uçaklarının bunların korumasını
yaptığı operasyonun hedefi Bağdat’a 111 kilometre uzaklıktaki Samarra şehrinin kuzeydoğusunda bulunan
bir bölge ve bu bölgede bulunan bazı Sünni köyleri.
Haberlere göre, bu köyler Cillam, Mamlala, Benat Hasan ve Bukaddu adlı köyler. Bu köyler ve
civarlarında yer alan 100 kadar çiftlikte direnişçilerin, yabancı savaşçıların bulunduğu, ayrıca söz konusu
mahallerde gizli silah ve patlayıcı depoları ve bomba imalathanelerinin de var olduğu istihbaratı alındığı için
işte bu Samarra operasyonu yapılıyor. Operasyonun yapıldığı alan yaklaşık 16X16 kilometrelik düz, çıplak
bir alanı kapsıyor. Bu bakımdan alanda direnişçi varsa saklanmaları ya da kaçmaları son derece zor; ama
tabii bu husus operasyondan önce saklanmadılarsa, kaçmadılarsa geçerli; aksi halde değil. Nitekim, dün bu
yazıyı yazdığımız sırada aldığımız haberlerden operasyon bölgesinde Amerikalıların deyimiyle ‘yüksek
değerde hedeflere’ rastlanılmadığı söyleniliyordu. Diğer taraftan, aynı haberlerde silah ve patlayıcı malzeme
depolarının bulunduğu, şüpheli görülen 40 kadar köylünün gözaltına alındığı da söyleniyordu.
Samarra operasyonun askeri yönleri hakkında bugün bundan fazlasını söylemek mümkün değil; ama
156
operasyonun vermeyi hedeflediği birtakım mesajlarının olduğunu söylemek de pekala mümkün.
Bu mesajların arasında, Amerika’nın direnişçilere karşı yeni bir gövde gösterisinde bulunup, durumu
kontrol altında tuttuğunu bir kere daha göstermek istemesi; operasyonu Iraklı askerlerle birlikte yaparak Irak
ordusunun güçlendiğini, operasyon yapacak yeteneğe ulaştığını vurgulaması ve son olarak da Irak Savaşı
konusunda kamuoyu desteği gittikçe düşen Bush yönetiminin hem Amerikan halkına hem de dünyaya bir tür
güven aşılaması çabasının olduğu da söylenebilir.” 96
İşte uşaklığın ve alçaklığın belgesi.. İşte diyalogcuların şefkat ve merhameti!?..
Amerika’nın masum Müslüman katliamını; haklı görerek ve cani coniler hasabına sevinerek
anlatıyor!?
 İSRAİL’İN PKK SEVGİSİ VE TÜRKİYE’NİN SÖMÜRÜ SERMAYESİ
İsrail, peşmergeleri gizlice eğitti
BBC, Kürt peşmergelerin İsrailli eski özel kuvvet komandolarınca eğitildiğini ortaya koyan
görüntüler yayınlandı. Komandoların 2004’te, Kuzey Irak’a Türkiye üzerinden girdikleri anlatıldı.
İsrail’in Ankara Büyükelçisi Avivi, "Türkiye’ye bilgi vermeden Irak’ta hiçbir faaliyette bulunmuyoruz"
dedi.
İngiliz yayın kuruluşu BBC, eski İsrail komandolarının Kuzey Irak’ta Kürt peşmergeleri "terörle
mücadele operasyonları ve yeni bir havaalanını korumak için" eğittiğini gösteren görüntüler ile yüzü
sansürlenmiş bir İsrailli eğitmenin açıklamalarını yayınladı. İsrail bu yöndeki iddiaları daha önce yalanlamıştı.
BBC’nin Newsnight programında konuşan ve eğitimci olarak tanıtılan eski bir İsrail askeri, İsrailli
komandoların 2004’te Türkiye üzerinden "iki grup Kürt askerini eğitmek için" Irak’a geçtiğini söyledi. Bu
asker, İsrail askerlerinin peşmergeleri Erbil kentindeki havaalanı için güvenlik gücü olarak görev yapmak
üzere eğittiğini anlattı.
Peşmergelere tüfeğin nasıl kullanılacağı ve kalabalıkta militanların nasıl vurulacağı da dahil olmak
üzere "özel görev" amaçlı eğitim verildiği görüntülerle ispatlandı. Programda konuşan asker, "100 kadar
peşmergeyi eğittik. Onlar kimliğimizi bilmese bile, Kürt yetkililer biliyordu. Kimliğimiz ortaya çıkacak diye
büyük gerginlik yaşadık" açıklamasını yaptı.97
İsrail, PKK militanlarını eğittiğini kabul etti
İsrail Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Mark Regev, BBC televizyonunun Kuzey Irak’ta İsrailli askerlerin
PKK militanlarını eğittiğine dair iddialarına cevap verdi. Regev, İHA’ya yaptığı özel açıklamasında; “Bu konu
çok hassas. İsrail, Irak ile savaşta olan ve barış anlaşması imzalamamış bir devlet. Bu nedenle bu ülkede bir
askeri faaliyet illegaldir. Öte yandan Türkiye ile dostuz ve ona karşı bir eylem olası ve mümkün değildir” diye
konuştu. İsrail’de herkesin askerlik yaptığını vurgulayan Regev, “Haberin, iddia edildiği üzere ‘eski bir askerin
açıklaması’ şeklinde verilmesi özel bir durum değil, burada herkes eski asker. Resmi olmayan bazı kişiler
burada illegal olarak PKK ile temasta olabilir. Bu konu polise ve savunma bakanlığı mercilerine iletildi ve bu
konuda soruşturma devam ediyor. Ancak İsrail hükümetinin böyle bir olayı resmi olarak gerçekleştirmesi söz
konusu değildir. İsrail devleti hiç bir PKK’lıyı eğitmiş değildir.” diye konuştu.
Edip Başer: hala PKK’nın başını ezmek için, o ülkenin (Irak’ın) güvenlik otoritesiyle yani ABD ile
işbirliği yapmamız, koordineli olmamız gerekiyor…
Kamuoyunun sizlerin haklı hassasiyetini, endişelerinizi anlıyorum, ancak lütfen bize güvenin.” Diyor. 98
Hâlbuki PKK’yı besleyen Amerika!
Türkiye ve ABD'den PKK'ya 'zıt' yaklaşımlar
ABD’li General Ralston, PKK'ya karşı güç kullanımının "en son seçenek" olarak görülmesi gerektiğini
söylemişti.
96
Zaman / 18/03/2006 / Fikret Ertan
Hürriyet / 21 Eylül / 2006 / sf: 20
98 Güler Kömürcü / Akşam / 22 Eylül 2006
97
157
Ralston'a yanıt gibi
Ralston, gelen tepkiler üzerine, "Tabii koşullar gerektirirse güç de kullanılır" türünden daha sonra
yaptığı "tamamlayıcı" bir açıklamayla ortamı yatıştırmaya çalıştı. Ancak, Washington'un gönlünde yatanı da
dışarı vurmuş oldu.
Orgeneral Başbuğ'un, PKK'nın imhası dışında düşünülebilecek tüm diğer hareket tarzlarının, bu terör
örgütüne taviz vermek anlamına geleceğine ilişkin sözleri, bu yüzden, sanki Ralston'a bir yanıt niteliğini de
taşıyor.
Zira, Genelkurmay'ın, IRA ve ETA örneklerinden esinlenilerek, PKK ile diyaloga girilmesi, dağdaki
PKK'lılar için af ilan edilmesi veya PKK'nın terörü bırakarak siyasi platforma çekilmesi gibi çağrılara şiddetle
karşı olduğu biliniyor.
Görevinin mahiyeti Türkiye'de hâlâ net bir şekilde anlaşılmamış olan Ralston'un NTV'deki açıklaması
da, Genelkurmay'da bu konuda duyulan kuşkuları artırmıştır. Başbuğ ile Ralston'un PKK ile mücadele
konusunda yansıttıkları zıt yaklaşımlar da zaten bu savı doğrular niteliktedir.
Brifingin izleri
Aslında Ralston'un söylediklerinde yeni bir şey yok. Amerikan tarafı, özellikle Kuzey Irak'taki PKK
sorununun "askeri" değil, "yumuşak güç" yoluyla halledilmesini istediğini defalarca hissettirdi.
Washington ayrıca, Türkiye'nin Kuzey Irak'a girmesine "yeşil ışık yakmayacağını" resmen ve alenen
duyurdu.99
Anayasada ifade edildiği gibi; Türkiye Cumhuriyeti'nin yönetim hakkı kayıtsız şartsız Türk
milletinin” olmalıdır.
Ancak Atatürk’ün vefatından sonraki süreçte, vatanımız, yabancı devlet ve kurumların
baskısına ve buyruklarına boyun eğen kiralık siyasiler göreve getirilerek imzalanan ikili anlaşmalar
neticesinde; Türk milletinin egemenlik hakları elinden alınmış, AB, ABD, İMF gibi dış güçlerin
direktifleriyle yönetilen, bağımsızlığını, bekasını ve refahını düşünme gereğini önemsemeyen bir
cumhuriyet halini almıştır!
Oysaki on yıllardır yaratılmaya çalışılan azınlıklar yaratılmış, milletin bölünmezliği yok edilmiş,
Türk'ün sahibi olduğu Türk vatanında ortaklar peydahlanmıştır!
"Bir kaç çapulcu" denilen terör örgütü ve yandaşları, vatanımızın her tarafında devleti tehdit
eder noktaya taşınmıştır.
AB, ABD, IHM ve içimizdeki yerli işbirlikçilerin emirleri sonucu, maalesef ihanet içindeki
iktidarın çıkardığı yasalarla teröristler ve yandaşları aziz milletimizin çıkarlarından daha çok
savunulur ve korunur durumdadır.
T.B.M.M.'de Büyük Türk milletinin vekilliğini yapan iktidar ve muhalefet partililer, eski bir
PKK'lı(!) Seferi Yılmaz'ın yara almadan kurtulduğu(!) bir bombalama olayı sonrasında tam kadro özür
dilemeye gitmiş, aynı hassasiyet şehit düşen Mehmetçik'lerimize hiç bir zaman gösterilmemiştir!
Hatta, yüzlerce terörist tarafından linç edilmek istenilen Uzman Çavuş'umuz, kendini korumak için
silahını kullandığı için otuz beş yılla yargılanmaktadır…
Son dönemlerde bölücü Kürtçü hareket ve aynı zamanda PKK yanlıların devlete karşı isyanları
artmış, milletin vekilleri bu olaylara karşı hiç bir önlem almamışlardır! Bütün bu olayları görmezden
gelerek, teröristlerin kuvvetlenmesine ve teşkilatlanmasına göz yummuşlardır!
Yine milletimizin vergileri ile kurulan ve kar eden işletmelerimiz, yabancılara bir bir satılmıştır!
Türk devleti, Türk milleti ile olan bütün bağlarından, milli ve manevi dayanaklarından
koparılmaya çalışılmaktadır.
Bu oyunların altyapısını hazırlayarak Türk milleti ve devletini fakirleştirenler, çözüm olarak
Avrupa Birliği'ni ve Amerikan sömürgeciliğini kurtuluş(!) olarak sunmuşlardır!
99
Semih İdiz / Milliyet / 18 Eylül 2006
158
Ve nihayet bu Amerikancı ve sömürgeci çevreler ve Soros gibi Siyonistler Türk Askeri'ni satın
almayı teklif etmekten kıskanmış ve AKP, İsrail’i korumak ve Yahudi’ye yaranmak için Lübnan’a asker
göndermekten utanmamıştır.
Yine anayasada ifade edildiği gibi “Türkiye devleti, ülkesi ve milleti ile bölünmez bir bütündür.”
Temeli sökülmeye çalışılmaktadır.
Hatırlarsınız, Sabancı'nın TUSİAD'ın başkanlığını yaptığı dönemde hazırlatılan Güneydoğu Raporu'na
MHP Genel Başkanı Rahmetli Türkeş'in verdiği tepki tarihi bir tespitti.
Yıl 1996: Özdemir Sabancı, Sabancı kulelerinde uğradığı suikast sonucu hayatını kaybetti...
1999 15 Şubat'ta Sabancı suikastının faillerinden Mustafa Duyar cezaevinde öldürülürken; 25
Kasımında diğer fail Fehriye Erdal Belçika'da yakalandı...
Özdemir Sabancı'nın öldürülmesinden önce hatırlarsanız; Sabancı Grubu Japon sermayesini
Türkiye'ye getiren hamleleri yapıyor ve bunları neredeyse devlet töreni haline dönüşen ToyotaSA
fabrikasının açılışı gibi törenlerle kamuoyunun gözünün içine sokuyordu.
Fakat ne olduysa; Özdemir Sabancı'nın öldürülmesinden sonra önce ToyotaSA yatırımının profili
düşürüldü ve Toyota ile Sabancı yollarını ayırdılar. Türkiye yollarında Toyota marka otomobillerin profili
düşerken; ortalık yine Alman otomobillerine kalıyordu.
Ve tabi bu arada Sabancı grubunun; özellikle gıda alanında, Avrupa merkezli sermaye ile yatırımlarını
değiştirdiği anlaşılıyordu.
Ve sonra Güler Sabancı; Sakıp Sabancı'nın ölümü ile birlikte Sabancı Holding'in başına geçti ve bu
görev devri medyada kamuoyuna duyuruldu...
Bu görev devri üzerinden fazla geçmemişti ki; medyada; “Kandil dağında gitar çalan PKK'lı kadınlar.”
gündeme taşınıyordu.
Bu sırada hapishaneden çıkar çıkmaz Abdullah Gül tarafından kabul edilen ve daha sonra parti
kurmaya heveslenen Leyla Zana isimli terörist beslemesinin medyada parlatılma çalışmaları yoğunlaşıyordu.
Leyla Zana Brüksel’e gidip; Sakharov ödülünü alırken, Türkiye adına Avrupa Parlamentosu'nda
konuştuğunu gördüğümüzde rezaletin bunla sınırlı olduğu sanılıyordu.
Oysa Leyla Zana VIP salonunda Güler Sabancı ile karşılaşmış ve burada Güler Sabancı;
Zana'ya Brüksel'deki temaslarından çok memnun kaldıklarını söylüyordu.
Hani şu; Özdemir Sabancı'nın kanına giren Fehriye Erdal'ın uzun yıllar korunup, saklandığı
Brüksel. Türkiye’nin yeni dişi oligarkı ülkenin yeni dişi terörist bozması siyasetçisine övgüler
yağdırıyordu hem de VIP salonunda.
Bu arada Yalçın Küçük'ün Yankı dergisinde bir röportajı yayınlanıyordu.
Çok yakın zamanda, daha dün Güler Sabancı adında birisinin, Genelkurmay'ı ziyaret ettiğini
okumadık mı? Hilmi Özkök’e Teşekkür ziyareti yapıyormuş, bunu da okuduk. Bir yere gelmiş, yüksek
komutanlarımız tebrik etmişler, o da teşekkür edecekmiş; bu varsa, her parti yüksek komutanlarımıza
görüşlerini bildirme hakkına sahiptir. Çünkü onlar da bir partidir ve üstelik bizim geleneklerimizde,
devlet idaremizde, bir yüksek komutanımızın holding başkanlığına gelenleri tebrik etme usul ve
teamülü yoktur.
Uğur Mumcu’nun Bombalanmasına neden olan yazı
MOSSAD ve Barzani:
Ortadoğu'nun karanlık bir kuyu olduğu her gün biraz daha anlaşılıyor.
Kanıtlanan son ilişki MOSSAD-Barzani ilişkisidir.
MOSSAD, İsrail’in gizli istihbarat örgütüdür.
Bu örgütün, Kürt lideri Molla Mustafa Barzani ile ilişkileri olduğu söylense daha önce kim inanırdı?
Barzani'nin CIA ile ilişkisi artık belgelendi.
Kimse bu ilişkiye, "Hayır olmadı" diyemiyor.
CIA-Barzani ilişkileri biliniyordu da MOSSAD-Barzani ilişkileri bilinmiyordu.
159
MOSSAD'ın Barzani ile ilişkileri Londra ve Sydney'de yayınlanan "Israel's Secret Wars-A
History of Israel's Intelligence Services" adlı kitapta sergileniyor.
Kitap, ingiliz The Guardian gazetesinde 1984 yılından bu yana Tel-Aviv muhabirliğini yapan lan
Black ve Washington'daki Brooking Enstitüsü'nde çalışan öğretim üyesi Benny Morris tarafından
yazılmış.
Kitapta MOSSAD-Barzani ilişkileri, İsrail Dışişleri Bakanlığı ve MOSSAD yazışmalarına
dayanılarak açıklanıyor.
Önsözde, kitabın yayından önce İsrail ordu yetkilileri tarafından da incelendiği yazılıyor.
Kitapta 1967 Arap-İsrail Savaşı'ndan sonra, MOSSAD'ın Kürtlerle ilişki kurduğu (sh.327), Mısırlı
ünlü gazeteci Hasan el-Heykel'in İsrailli subayların Kürtler aracılığıyla Irak'tan radyo bağlantıları
kurduğunu 1971 yılında açıkladığı anlatılıyor.
1969 yılı Mart ayında Kerkük petrollerine yapılan saldırının da İsrail tarafından yapıldığı
açıklanıyor.
1972 yılında imzalanan Sovyet-lrak Dostluk Antlaşmasından sonra İran Şahı ABD Başkanı
Nixon ile gizli görüşme yapıyor; bu gizli görüşmeden sonra CIA tarafından "Kürdistan Demokratik
Partisi"ne üç yıl içinde 24 milyon dolar gönderiliyor.
Barzani'nin Irak rejimine karşı ayaklandığı yıllarda, ABD-İsrail-İran üçlüsü bu ayaklanmayı
destekliyor.
Barzani-ABD ilişkileri, ABD Dışişleri eski bakanı Henry Kissinger eliyle yürütülüyor.
MOSSAD-Barzani ilişkileri de İsrail'in Tahran'daki askeri ataşesi Yaakov Nimrodi (MOSSAD
Ajanı) aracılığı ile gerçekleşiyor.
Nimrodi'nin üstlendiği görev ilginç:
Nimrodi Sovyet silahlarının Barzani'nin eline geçmesinde rol oynuyor, 100
Kitapta, MOSSAD'dan Kürtlere 50 milyon dolar para verildiği, ABD kaynaklarına dayanarak
açıklanıyor,101
70'li yıllardaki bu ilişkiler bugün sürüyor mu?
Kitaba göre sürüyor.
"Körfez Savaşı" sırasında Irak'ın attığı Scud füzelerinin Tel-Aviv'e düşmesi üzerine bu ilişkiler yeniden
başladı,102
Baba Molla Mustafa Barzani ile kurulan ilişkiler, şimdi de oğul Mesud Barzani ile sürüyor.
MOSSAD, Barzani'ye Avrupa kahvelerinde çekler vererek bu desteği sürdürüyor.
Kitapta, Mesud Barzani'nin İsrail'e gizlice giderek yardım istediği yazılıyor.
Bu ilişkiler sürüyor ve anlaşılıyor ki daha da sürecek...
Gizli yollarla sürecek, açık yollarla sürecek...
İlgi belli...
İlişki de belli...
Kürtler sömürgeciliğe karşı bağımsızlık savaşı yapıyorlarsa ne işi var CIA ve MOSSAD'ın
Kürtler arasında?
Yoksa CIA ve MOSSAD, antiemperyalist savaş veriyorlar da dünya bu savaşın farkında değil mi?
Uğur Mumcu, Kendisini Dört Kez Çağıran ' İsrail Sefiri İle Ne Konuştu?
Uğur Mumcu, ölümünden 17 gün önce kaleme aldığı "MOSSAD ve Barzani" başlıklı yazısında,
'Barzani ailesi' ile 'İsrail devleti' arasında bulunan çok ilginç bir bağlantıyı açığa çıkarıyordu!..
Mumcu, 8 Ocak 1993 tarihli 'Ültimatom' başlıklı yazısında ise şöyle diyordu:
- "Yakında yayımlanacak bir kitabımda, Kürt milliyetçileri ile istihbarat örgütleri arasındaki
100
Sh: 328–329
Sh: 328
102 Sh: 521
101
160
ilişkilere ışık tutacak çok ilginç belgeler açıklayacağım!.."
Mumcu, ne yazık ki bu belgeleri açıklamaya fırsat bulamadı!..
24 Ocak 1993 tarihinde otomobiline konulan bombanın patlaması sonucu hayatını kaybetti!..
Cinayetin işlendiği akşam saatlerinde, Cumhuriyet gazetesine bir telefon geldi:
- "Uğur Mumcu, İslam adına cezalandırılmıştır!.."
Yine aynı gün Berlin'den Uğur Mumcu'nun eşi Güldal Mumcu adına imzasız bir mektup
gönderildi:
"İslamlara zulmedenler, ne hissediyorlar!.." Açıkça hedef saptırılıyordu.
Daha sonra yapılan soruşturma çerçevesinde cinayet ne olduğu belirsiz 'İslami Hareket Örgütü'ne
ihale edildi, arkasında ise İran gizli servisi ile bağlantılı 'SAVAMA'nın olduğu açıklandı!..
Uğur Mumcu'nun cenaze töreni, Muammer Aksoy, Çetin Emeç, Turan Dursun ve
Bahriye Üçok cinayetlerindeki gibi 'planlanan' şekilde gerçekleşti!..
Sokağa dökülen kalabalıklar, şöyle haykırıyordu:
- "Türkiye laiktir laik kalacak!.."
- "Türkiye İran olmayacak!..
Cumhuriyet gazetesi, Mumcu'nun ölümünden sonra bir çok yazısını tefrika halinde yayınladı!..
Bir tek yazı hariç:
“MOSSAD ve Barzani"
Medya, uzun yıllar Uğur Mumcu'nun 'lâiklik' ve 'Cumhuriyet' üzerine kaleme aldığı yazılardan
dolayı katledildiğini kamuoyuna pompaladı!..
Oysa, bakın Ceyhan Mumcu, 16 Mayıs 2006 tarihli açıklamasında neler diyor:
- "Suikastla aynı gün medyanın büyük bir bölümü suikastın İran devleti tarafından yapıldığı
konusunda çok yoğun bir propaganda eylemine giriştiler.
Oysaki Uğur Mumcu, İran’ı eleştiren tek bir yazı yazmadığı gibi, bugün de tesettür özelinde
sürdürülen laiklik tartışmalarına ilişkin 1992 yılından sonra herhangi bir yazısı yoktur.
Bu yüzden, İran’ın Uğur Mumcu'yu öldürmek için mantıksal bir nedeni de bulunmamaktadır.
Kamuoyunda bu suikastın kaynağının İran olduğu yolundaki düşünce maalesef hâlâ
değişmemiştir.
Bu gerçek göz önüne alındığında, işlenecek suikastler karşısında, toplumumuz bir daha oyuna
gelmemeli, sorumluluğu ClA'nın taşeron işlerini yürüten MOSSAD'da aramalıdır."
Ceyhan Mumcu, kardeşi Uğur Mumcu'nun ölümünden önce meydana gelen çok önemli bir gelişmenin
perde arkasını da şöyle aydınlatıyor:
- "Uğur Mumcu, özellikle 07 Ocak 1993 tarihli MOSSAD ve Barzani başlıklı yazının yayınlandığı
günden itibaren İsrail Büyükelçiliği tarafından arandı.
İsrail Büyükelçisi, tam dört kez Uğur Mumcu'yu arayarak ısrarla görüşmek istediğini söyledi.
Büyükelçi, Uğur Mumcu'nun görüşmenin üçüncü bir kişinin de hazır bulunduğu ortamda yapılması
isteğini kabul etmedi.
Yalnız görüşmeleri gerektiğini söyledi.
Ankara'da bir restoranda yapılan görüşmeden kısa bir süre sonra suikasta uğradı."
Dönemin İsrail Büyükelçisi'nin görüşmede Uğur Mumcu ile neler konuştuğu hâlâ 'esrarını' koruyor!.
İşin peşini bırakmayan Ceyhan Mumcu, bir kaç defa İsrail Büyükelçiliği'nden randevu istiyor!..
Ancak kendisine olumlu ya da olumsuz herhangi bir cevap verilmiyor!..
Ceyhan Mumcu, cinayetin hemen ardından Meclis'te 'Üç MOSSAD ajanının Uğur Mumcu'yu
öldürmek üzere Türkiye'ye sızdığı belirtilen' bir MİT belgesinden bahseden Şevket Kazan'dan,
Refahyol Hükümeti döneminde yardım talep etti!..
30 Ağustos 1996 tarihinde bir açıklama yapan Adalet Bakanı Şevket Kazan, "Mumcu cinayeti ile
ilgili yeni iddialar var. Araştırıyoruz!.. Diyerek geçiştirdi.
161
Ertesi günü, İsrail Büyükelçiliği'nden Ceyhan Mumcu'ya bir telefon geldi!.. Ceyhan Mumcu,
görüşmede sordu:
- "Eski Büyükelçi, Uğur ile neyi görüştü?.."
İsrail Büyükelçisi, konuşmanın içeriğini ancak eski Büyükelçi'nin bileceğini, kendisinin bu
konuda herhangi bir fikir sahibi olmadığını belirtip "Biz kimseyi öldürmeyiz!.." diye kestirip attı!..
Ve ertesi günü Hürriyet gazetesinde dokuz sütuna manşet şöyle bir haber yayınlandı:
- "Ceyhan Mumcu, Şevket Kazan'ı yalanladı!.." Etkili ve yetkili birimlere soruyoruz:
MOSSAD'ın 1980 ihtilalinden sonra Ankara'da gizli bir şube açtığı, bu şubede faaliyet gösteren
bir birimin 'yabancı istihbarat servisleri' ile ilişkileri düzenlediği, diğer birimin ise 'İslam ülkelerinden
devşirilen' elemanları yönettiği iddiaları doğru mudur?..
Leyla Zana Hayranı Güler Sabancı Bilderbergcilerin Kanada toplantısında
Siyonist kuruluşlarının önemli ayaklarından Bilderberg’in bu yılki toplantısı, Kanada’nın Ottowa
kentinde yapıldı. Toplantıya, Türkiye’den siyaset, ekonomik ve basın dünyasının önde gelen isimlerinden 8
kişi davet edilmişti.
Bilderberg karşıtı yazıları ile tanınan ve sürpriz bir şekilde bu yıl ki toplantıya davet edilen Fehmi
Koru’nun 15 gündür ABD’de olması ve programını açıklamaması, toplantıya katıldığının ispatıydı.
Çok gizli ve içeriği hiçbir şekilde açıklanmayan konferansların Ottowa’daki toplantısına bu yıl
Türkiye’den 8 kişi davet edildi. Dünyadaki ekonomik ve siyasi olayların görüşülüp global kararların alındığı
konferansa, iş dünyasından 4 isim katılıyor. AKP’den yine bir temsilcinin davet olduğu toplantıya 2 gazeteci
ve bir sivil toplum hareketi temsilcisi davet edilmişti.
Siyonizmin etkin kuruluşlarından Dış İlişkiler Komitesi (CFR)’nin Avrupa ayağı olan Bilderberg,
kurulduğu 1954 yılından bu yana 52. toplantısını gerçekleştiriyor. Yine 28 ülkeden 130 temsilcinin
davet edildiği toplantıya, Türkiye’den bu yıl da tanıdık isimler katılıyor. AKP’den bu yıl İstanbul
Milletvekili ve Başbakan Erdoğan’ın dış politika danışmanı Egemen Bağış bulunuyor.
Kemal Derviş’in yakın arkadaşı Arı Grubu Hareketi Başkanı Mehmet Köprülü, Bilderberg’in
Türkiye temsilcisi Koç grubundan Koç Holding Yönetim Kurulu Başkanı Mustafa Koç, Sabancı
Holding Yönetim Kurulu Başkanı Güler Sabancı, Boyner Holding Yönetim Kurulu Üyesi Ümit Boyner
de toplantıya katılıyor. İşadamı Selahattin Beyazıt, daimi üye sıfatıyla her yıl toplantılardaki yerini
alıyor.
Ottowa’ya davet edilenler arasındaki iki gazeteci de yer alıyor. Bunlardan birisi Sabah Gazetesi
Yazarı Soli Özel. Özel, ünlü spekülatör George Soros’un desteklediği Açık Toplum Enstitüsünün
faaliyetlerine destek veren Bilgi Üniversitesi’nde öğretim üyeliği de yapıyor.
Daha önce kimler katıldı?
Bundan önceki yıllarda başta Bülent Ecevit ve Süleyman Demirel gibi ünlü siyasilerin katıldığı
bilderberg toplantılarına Türkiye’den rekor sayıda katılım 4 kez ile Gazi Erçel’e ait. AKP’den Devlet Bakanı
Ali Babacan, 3 defa katıldığı Bilderberg toplantılarından sonra AB baş müzakerecisi oldu. Diğer isimler
şunlar: Eski başbakanlardan Mesut Yılmaz, İşadamı Selahattin Beyazıt (Daimi üye), eski bakanlar İsmail
Cem, Hikmet Çetin ve Kemal Derviş, Suna Kıraç, Dinç Bilgin, Nuri Çolakoğlu, Sedat Ergin, TÜSİAD eski
Başkanı Erkut Yücaoğlu, Vahit Halefoğlu, Sinan Tara, Meral Gezgin Eriş, Uğur Bayar, Cüneyt Ülsever, Şerif
Mardin.
Terör, bölücülük ve yapılan hatalar
Türkiye’nin terör, bölücülük ve PKK sorunu vardır...
Ancak bu sorun sunidir...
Asıl tehlike başkadır...
PKK terör belası, içteki gafil veya hain odaklarla birlikte dış güçlerin organize ve finanse ettiği
bir musibettir. Yirmi seneyi aşkın süreden beri bu sorun çözülememiştir, çözülememektedir...
Maalesef ordumuzu da yıpratmıştır, hâlen de yıpratmaya devam etmektedir...
162
Aslında Kürtçülük hareketi diye bir şey yoktur. Dış güçlerin ve İsrail’in Kürt halkımızı kışkırtma
hıyaneti vardır. Olsa bile, bu hareket şayet silahsız olsa, bertaraf edilmek üzere buna karşı alınması gereken
tedbirler ’hukuk düzeni’ çerçevesinde alınır.
Oysa PKK silahlıdır. Bu durumda PKK’nın üzerine Türk Silahlı Kuvvetlerinin yürümesi kadar doğal bir
olay olamaz. Ancak, bu müdahale ve mücadele sürdürülürken bazı hatalar yapılmaktadır.
Nedir bu hatalar?
PKK sorununun aslı nedir?
1. PKK sorunu iç sorun değildir, tamamen dış tahriktir.
CIA başta olmak üzere, Batılı istihbarat örgütleri tarafından finanse edilip desteklenmekte, bu yolla
Türkiye ve Irak’ın parçalanması hedeflenmektedir. PKK’ya bulunan elemanlar ekonomik zaruretlerden dolayı
Kürtlerden olabilir, ama birçoğu Kürt asıllı değildir; başta Ermeniler olmak üzere değişik kavimlerdendir.
Bunları Kürtlerle karıştırmak hatalıdır.
2. PKK sorunu Kürt sorunu değildir.
Demokrasiyle yönetilen bir ülkede, Kürtlerin Türk halkı olarak kendi beklentilerini dile getirmek için
örgütlenerek faaliyetlerde bulunmaları en doğal haklarıdır. Ancak Kürtçülük ve bölücülük yapılması; hem
dinen, hem hukuken hem de siyaseten yanlıştır ve zaten yasaktır.
Ülkemizdeki Kürtçülük henüz bölücülük seviyesinde değildir. Ama bu hatalı siyaset uygulamaları
sürdürülmeye devam ederse, her gün Kürtleri biraz daha PKK’nın yanına itme tehlikesi taşımaktadır.
3. PKK sadece askeri bir sorun değildir.
PKK henüz cephe kurarak Türk ordusunun karşısına çıkmış durumda değildir. Gerilla taktiği ile terör
hareketidir. Dolayısıyla biz PKK’yı sadece askeri muharebelerle ortadan kaldıramayız. PKK şimdilik eşkıya
durumundadır. O halde onu eşkıyalara yapacağımız muamele ile tenkil ve bertaraf etmeliyiz. Bu da özel
yetiştirilmiş ekipler ve tedbirler gerektirir.
4. PKK’nın oluşumunun kaynağını kurutmadıkça, PKK ortadan kaldırılsa bile yine türeyecektir.
Sıtma ile savaş bataklıkları kurutma ile olmaktadır.
Bunun için de herkesin aş bulabildiği, iş bulabildiği, eş bulabildiği, isteği ve kabiliyeti varsa okuyabildiği
bir düzeni, yani “Adil Düzen”i getirmek gerekmektedir.
Merkezî yönetimin yerini yerinden yönetime bırakmak ve iç güvenliği bağımsız küçük vilayetlere
vermek gerekir. Yani, bizim hazırlamış bulunduğumuz “Adil Düzene Göre İnsanlık Anayasası”nın devreye
sokulması ve uygulanması gerekir.
Terör sorunu ve Millî Görüş çözümü
Teröre çözüm üreten Millî Görüş olmuştur
Dış destekli terör Doğu Anadolu’da yuvalanmış bulunuyor.
İsterseniz bu meseleyi irdelemeye bu bölgeyi inceleyerek başlayalım.
Doğu Anadolu’nun İslâmlaşması Hazreti Ömer zamanında başlamıştır. İlk Müslüman olan halk
bugün ’Kürt’ dediğimiz ’Doğu Anadolu halkı’dır. Türklerin, özellikle de Anadolu Türklerinin tarihinde çok
önemli bir dönüm noktası olan Malazgirt Meydan Muharebesi Bizans topraklarında değil, İslâm
topraklarında olmuştur. Biz değil, Bizanslılar saldırmışlardır. Müslüman Doğu Anadolu halkı başından
itibaren Selçukluların Anadolu’ya yayılmasına hep yardımcı olmuşlardır. İran halkı ise Abbasi hâkimiyetine
karşı direnmiş ve Şii olmuştur. Doğu Anadolu halkı Şafii ve Hanefi mezheplerini kabul ederek Abbasilerin
yanında yer almışlardır. Türkler Abbasileri İranlılara karşı korumuşlardır. Tarih boyunca Kürt isyanı diye bir
olay görülmez, görülmemiştir. Türkler ve Kürtler bin yıldan fazladır bu bölgede aynı kaderi eşitlik içinde
paylaşmışlardır.
Türklerin bu bölgede tarih boyunca Şii-Sünni sorunu olmuştur, ama Kürt-Türk sorunu veya KürtArap sorunu hiçbir zaman olmamıştır. Aslına bakılırsa son zamanlarda da yoktur, fakat suni olarak böyle bir
sorun oluşturulmaya çalışılmaktadır.
Kürtlerin sözde bağımsızlık hareketi Batılıların kışkırtmaları sonucu ortaya çıkmıştır.
163
Cumhuriyete karşı çıkılmış, bu karşı çıkma bölücülük amacı ile olmamış, cumhuriyetin ilk yıllarındaki
dinsizlik şeklindeki lâiklik anlayışı nedeniyle körüklenmiştir. Buna eklenmiş ikinci ve belki de asıl sebep
vardır. Nedir bu asıl sebep? Güneydoğu Anadolu ortaçağın ’derebeylik tarım dönemi’ni yaşıyordu. Bugün
’bucak’ veya ’ilçe’ diye tabir ettiğimiz coğrafi çevrelerin birer aşiret reisleri vardı. Onlar tarım araçlarını
sağlar, halk da onlara mahsulü ortak ederdi. Güvenlik de onlar tarafından sağlanırdı. ’Sanayi dönemi’nin
günümüzdeki merkezî yönetiminde ise ilçe kaymakamları ve nahiye müdürleri atandı. Halkın ihtiyacını
karşılayamayan kaymakamlara karşı direnme başladı. Yeni düzen kurulmadan eski düzen yıkıldı. Boşlukta
kalan halk isyana sürüklendi. Bu sorun hâlâ çözülememiştir ve PKK’nın ana kaynağı hâlâ budur.
CHP yönetimi zamanında bu sorun kanlı bir şekilde bastırıldı. Şeyhler oradan sürüldü. Halk Türkiye
devletinden ayrılma şeklinde değil de, Türkiye devletinin zulme son vermesini istemiştir; hâlâ istemektedir.
Buna karşı devlet baskı yapmış, baskı halkı devletten daha da soğutmuştur. Demokrat Parti de sorunları
çözememiştir. Çünkü DP de Batılıların dümen suyunda gitmiş ve PKK’nın oluşmasına CIA güdümü MİT
yardımcı olmuştur.
Bu duruma karşı en etkin tedbirleri “Millî Görüş Hareketi” almıştır.
Doğu halkımız Batı dünyasının desteklediği PKK’lı solcu teröristlerin yanında değil de, Millî Görüş
partilerinin yanında yer almıştır. Böylece kimi Cumhuriyet hükümetlerinin gafleti ile birleşen Batı dünyası
Millî Görüş sayesinde başarıya ulaşamamıştır. Demek ki, tek çözüm üreten Millî Görüş olmuştur.
Bu arada Çekiç Güç konuşlandırılmış ve PKK’yı resmen beslemiştir...
Bu gaflet veya ihanete de Başbakan Erbakan son vermiştir...
Hülasa, Türkiye’nin terör ve PKK sorunu vardır...
Terör, bölücülük ve asıl büyük tehlike
Asıl büyük tehlikeler nelerdir?
1. Türk tarımı yok ediliyor, araziler işlenmiyor, halkımız tarım yapmayı unutuyor.
Böyle giderse, on sene sonra ülkemizdeki topraklar artık ekilemez hâle gelecek, bu toprakları ekmeyi
bilen halkımız yani köylümüz de artık kalmayacaktır. Ondan sonra biz nasıl geçineceğiz ve ne yiyeceğiz?..
Kentlerimizde de Kamu İktisadi Teşekkülleri (KİT’ler) özelleştiriliyor, fabrikalar kapatılıyor… Halkımız
işsiz bırakılıyor... İşsizler ve açlar devletçe besleniyor... Gençler de işe alınamıyor...
Özel teşebbüsler de ağır vergi ve korkunç yasalar nedeniyle bir bir kapanıyor... Ağır faizler ve
istikrarsızlık işyerlerini teker teker öldürüyor... Çok değil, on sene sonra elinden hiçbir iş gelmeyen, fabrikada
çalışmayı da unutmuş işsiz insanlar topluluğu hâline geleceğiz. İşte asıl sorun o noktada ve o zaman
başlıyor...
Demek ki, işsizlik sorunu PKK’dan belki yüz misli daha büyük bir tehlikedir; hem de yakın tehlikedir.
2. Tarım yasaklanmış, fabrikalar kapatılmış, halk işsizliğe mahkûm edilmiş ve PKK’nın kucağına
atılmış bulunuyor.
Türkiye dıştan alınan borçlarla yaşar hâle getirilmiştir. Biz iki sene önce, ’on beş yıl sonra Türkiye
borcun içine boğulacaktır’ demiş ve yazmıştık. O zaman dış borç için % 30’luk bir artış hesaplamıştık.
Hâlbuki iki yıl içinde borç yüzde yüz artmıştır. Böylece 15 sene 5-10 seneye inmiştir.
Kim size ilânihaye borç verip yaşatır? Ekonomisi çökmüş bir ülkede ordumuz ülkeyi nasıl
koruyacaktır? Bölücülük, terör ve PKK’dan daha beter asıl korkunç ve yakın tehlike budur.
3. Türk adalet sistemi çökmüştür, artık topluma güven vermiyor.
Bir dostumun on yıldır süren bir davası var, 1997’de açılmış. On sene sonra davayı kazandı ama,
ondan hâlâ para kesiyorlar! Karşı tarafta bir şey olmadığı için parasını değil, havasını alıyor! Dava
açıldığında 20 bin dolarlık mesele 60 bin dolara çıktı ve o miktarı tahsil ettiler, ama şimdi o alacak tahsil
edilemiyor!..
İşte böyle bir yargı sistemi içindeyiz.
Bu yargılama sistemi sadece eşkıyaların işine yaramaktadır. Avukatlar para kazanmaktadır, o kadar.
Devletin asıl görevi adaleti tesis etmektir. Adaleti kuramayanların topluluğu devlete değil, eşkıya
164
teşkilatına dönüşür. Türkiye bugün böyle bir duruma düşmüştür. Büyük bir tehlikenin içindedir.
4. Türkiye’de millî medya çok zayıf ve cılız görünüyor.
Medya yani basın ve yayın, ulusun ve devletin gözü ve kulağıdır.
Kör ve sağır şoför tehlikeli değildir, çünkü arabayı kullanmaya kalkışmaz. Ama ters gören bir şoför
düşünün; sağdan gelen bir arabayı bazen solda, bazen de doğru gören arabayı süren şoförün hâli nice olur?
Ulusal basın tesis edilememiştir. Marazlı basın işbirliği yapıp yalan olarak ’filan öldürüldü’ dese, herkes
inanacaktır.
Buna çare bulunmalıdır. Millî basın ve yayının olmayışı ülke için en büyük tehlike teşkil etmektedir.
Bu tehlikeler yalnız devlet için tehlike değildir, aynı zamanda ulus için de en büyük tehlikedir.
Türk halkı yavaş yavaş soykırımına götürülmektedir. Bu gidişle 40–50 senede büyük bir yüzdesi gayri
Türk olanlar Anadolu’da dolaşacaklar, Sevr’den daha beter bir tehlike oluşacaktır. 103
 KAHPELİĞİN KARNESİ
Filistin’e Destek Konferansına Türkiye Hariç Herkes Katıldı
AKP İsrail’in yanında yer alıyor!
Venezuela’dan Endonezya’ya kadar bir çok ülkenin Meclis Başkanları parlamenterler ve sivil
toplum kuruluşlarının katıldığı Uluslar arası Filistin Konferansı’na Türkiye’den kimse katılmadı.
Konferansa Türkiye’den hiçbir resmi temsilcinin gitmemesi, “AKP Hükümeti dost ve kardeş Filistin
halkı yerine ABD ve İsrail’in yanında yer alıyor” şeklinde değerlendirildi. Türkiye’den Meclis Başkanı
ve Filistin sorunuyla ilgilenen parlamenterlerin davet edilmelerine rağmen katılamaması, “Ankara
tercihini belli etti” yorumlarına neden oldu.
Filistin’de soykırım sürüyor
İran Cumhur Başkanı Ahmedinecat, İsrail’i “kurumuş çürük bir ağaca benzeterek, “bu ağaç bir fırtınayla
devrilecek. İsrail, yok olmaya gidiyor” dedi. İsrail’in bölgede kalıcı bir tehdidin var olması için kurulduğunu
kaydeden Ahmedinecat, İsrail’in iddia ettiği soykırımda ciddi kuşkular bulunduğunu, ancak 60 yıldan fazladır
Filistin’de soykırım yaşandığını kaydetti. Konferansta konuşan İran dini lideri Ayetullah Ali Hamaney de,
İsrail’de meşhur devlet teröristlerinin ard arda iktidara geldiğini söyledi.
İsrail’e peşkeş çekilecek mayınlı arazilerin altında servet yatıyor!
Mayınlı sınır bölgesinde petrol bulundu
Türkiye’de ilk olarak gündeme getirdiğimiz, mayınlı arazilerin temizlenmesi ihalesinin ardındaki gerçek
ortaya çıktı. AKP Hükümeti’nin gizli saklı tutarak mayınlardan temizlenmesi ve tarım arazisi olarak
kullanılması için 49 yıllığına kiraya vermek üzere ihaleye açtığı Suriye sınırındaki mayınlı araziden petrol
çıkması, bölge ile ilgili endişeleri haklı çıkardı. Israrla İsrail firmalarının almak istediği araziler için açılan
ihaleler bir süreliğine ertelenmişti.
Türkiye Petrolleri Anonim Ortaklığı’nın (TPAO) Suriye sınırında açılan üç kuyuda petrol bulunduğunu
açıklaması bütün gözleri bölgedeki araziye çevirdi. Eskiden beri bölgenin petrol yatakları ile dolu olduğu
söylentileri gerçeğe dönüştü. Yıllarca üzerinde hiçbir çalışma yapılmayan ve tamamiyle Türkiye ekonomisini
ayağa kaldıracak petrol yatakları ile dolu olan arazilerin mayın temizleme bahanesi ile Türk firmaların es
geçilip yabancı firmalara da ihaleye açılması akıllara pek çok soruyu da beraberinde getirmişti. Özellikle bu
bölgenin 49 yıllığına hem mayın temizleme hem de organik tarıma açılmak üzere kiraya verilmesi için ihale
açılması üzerine 3 tane İsrailli firmanın da bu ihaleye katılması endişelere neden olmuştu.
Verimli topraklar servet de barındırıyormuş
Yıllardan beri İsrail’in nasıl yayılmacı politika izlediği tüm dünya tarafından bilinirken, Türkiye’de AKP
hükümetinin üstelik sınır olan bir araziyi 49 yıllığına mayın temizleme ve organik tarım yapmak üzere kiraya
açması pek çok tepkileri de beraberinde getirdi. Şimdilik ihalelerin ertelendiği bir süreç içerisinde bölgenin
103
R. Nuri Erol / Milli Gazete / 06 Eylül 2006
165
verimli topraklardan oluşması bir yana, petrol yataklarını barındırması dergimizin ortaya koyduğu endişenin
de ne kadar haklı olduğunu gündeme getirdi.
519 km mayınlı arazi
Türkiye, Ottowa Anlaşması olarak bilinen Mayın Yasaklama Antlaşması’na 3 yıl önce imza atmıştı.
Suriye ve Irak sınırındaki 6 ilde mayın temizleme için yapılacak ihale ile araziyi 49 yıllığına kiralayacaktı.
Türkiye 2003 yılında uluslar arası mayın yasaklama anlaşmasına imza attıktan sonra stoklarındaki 2 milyon
973 bin 481 mayının 2008 yılına kadar imhasını, sınırlarda gömülü bulunan 920 bin 80 adet mayının ise
2014 yılma kadar temizlenmesi kabul etmişti. Türkiye-Suriye sınırında 615 bin 449 adet gömülü mayın 519
kilometre uzunluğu olan sınıra yayılmış durumda.
Saklanan sırrı Millî Gazete ortaya çıkarmıştı
Mayınların temizlenmesi ile ilgili süreci başlatan AKP hükümeti, buna ilişkin aldığı kararı gizli tutmuştu.
Konuyu Bakanlar Kurulu gündemine taşıyan AKP hükümeti, 27/06/2005 tarihli ve 2005/9076 Sayılı Bakanlar
Kurulu kararı ile, mayın temizliği için düğmeye basmıştı. Ancak alınan karar, kamuoyuna açıklanmadığı gibi
Resmi Gazete’de de yayınlanmamıştı. Kararı kamuoyuna ilk olarak Millî Gazete duyurmuştu.
AKP İktidarının savunması güldürüyor
ABD’ye destek için çıkartılan kararname AKP hükümetini zor durumda bıraktı. Kararname ile ilgili
olarak dava açan vatandaşın iddialarına karşı yapılan savunmada üslerin yabancı devletlerin kullanımına
açılmasının ‘milletlerarası nezaket kurallarının bir gerekliliği’ olduğu öne sürüldü.
Mehmet Selçuk Angı adlı vatandaş örnek bir davranış sergileyerek, Türkiye’nin liman, havaalanı, üs ve
tesislerinin, askeri malzeme, teçhizat ve personel nakli de dâhil olmak üzere lojistik destek maksadıyla
yabancı devletler tarafından kullanılmasına 13 Haziran 2006 tarihine kadar izin veren 18 Nisan tarihli
2005/8712 sayılı Bakanlar Kurulu Kararnamesi’nin yürütmesinin durdurulması ve bu işlemin iptali için
Danıştay Onuncu Daire Başkanlığı’na başvurarak Başbakanlığa dava açtı.
Oy çokluğu ile reddediliyor!
Danıştay Onuncu Daire Başkanlığı da, Başbakanlığa bir yazı göndererek Başbakanlıktan savunmasını
istedi. Başbakanlık tarafından Danıştay’a sunulan savunmada ise söz konusu kararnamenin ‘Milletlerarası
nezaket kurallarının bir gerekliliği’ olduğu belirtilerek Mehmet Selçuk Angı adlı vatandaşın yaptığı itirazın
reddine karar verilmesi talebinde bulunuldu. Daha sonra Danıştay, Başbakanlığın savunmasını haklı bularak
oy çokluğu ile angının itirazını reddetti.
Kararname kamuoyundan gizleniyor
Duyarlı vatandaş Angı, “Geçen yıldan beri medyada üslerimizin kanuna aykırı olarak yabancı ülkelere
açılması ile ilgili çokça haber okuyordum. Bir vatandaş olarak açıkçası bundan son derece rahatsız oldum.
Bunun üzerine ben de Danıştay’a bir dilekçe yazarak bu sürecin durdurulmasını talep ettim. AKP hükümeti
tarafından çıkarılan ve bazı üslerin yabancı devletler tarafından kullanılmasına izin veren kararname,
kamuoyundan neredeyse gizleniyordu. Hatta birçok parlamenterin bile sanırım gerçek anlamda
kararnamenin içeriğinden haberi yoktu. Danıştay verdiğim dilekçe üzerine başbakanlıktan savunma istedi.
Başbakanlığın savunmasından sonra Danıştay başbakanlığı haklı buldu. Bunun üzerine ben itiraz ettim.
Daha sonra başbakanlık çıkarılan kararname ile yabancı devletlerin bazı üslerimizi kullanmasına izin vermeyi
milletler arası nezaket kurallarının gerektirdiği hallerle ilgili olduğunu savundu” dedi.
Milletle alaya ediliyor
AKP hükümetinin milleti alaya alırcasına davranmasını içine sindiremediğini kaydeden Angı, “Özellikle
de böyle meselelerin ‘milletler arası nezaket kurallarının gerekleri’ ile açıklanması bana daha büyük bir alay
gibi geliyor. İskenderun limanından cephane geçiyor. Üslerin bir başka ülkeye karşı kullanılmasına izin
verilmesi nasıl olurda nezaket kurallarıyla açıklanabilir? Ama Danıştay itirazımı yine reddetti. Fakat Danıştay
İdari Dava Kurulu’nda yer alan üyelerin 9’u beni haklı buldu ve üslerimizin başka ülkelerin askeri amaçları
için kullanılmasına açılmasının ‘milletler arası nezaket kurallarıyla’ açıklanamayacağını söylediler. Ama yine
de oy çokluğu ile itirazım reddedilerek başbakanlık haklı bulundu” şeklinde konuştu.
166
AKP’nin vakıflarla ilgili tasarısı birçok tehlikeyi içinde barındırıyor
AB istedi, Lozan deliniyor
AKP hükümetinin 9. AB Uyum Paketi içerisinde öncelikleri arasına aldığı Vakıflar Kanunu Tasarısı
Türkiye’nin kuruluş sözleşmesini tehlikeye sokacak maddeler içeriyor. Tasarı, gayrimüslim azınlıklar için
Lozan Antlaşması ile güvence altına alınan Cemaat Vakıfları’na pek çok ayrıcalıklar getirdiği gibi pek çok da
haklar tanıyor. Tasarı bir zümreyi destekleyici nitelikte yani gayri Müslimler için vakıf kurulmasını öngörürken,
Anadolu’da isimsiz veya müstear isimle hazineye geçmiş pek çok kilise ve gayri Müslim arazilerinin de tekrar
gayri Müslimlere verilmesine imkân sağlıyor. Bu tasarının bu haliyle Türkiye’nin kuruluş sözleşmesini
tartışmaya açacak bir nitelik taşıdığı ifade ediliyor.
Uzun süredir Avrupa Birliği’nin her fırsatta dile getirdiği ve her ilerleme raporuna aldığı Vakıflar Yasa
Tasarısı cemaat vakıflarının hukuki statüsüne köklü değişiklikler getiriyor. Tasarının pek çok maddesi Türkiye
Cumhuriyeti’nin kuruluş sözleşmesi ve güvenliğiyle, gerek Anayasa’daki yürütme ile ilgili maddelere aykırı
oluşu, gerekse de Kanun yapma tekniği açısından önemli sorunlar içeriyor.
Azınlıklara pozitif ayrıcalıklar tanınıyor
Cemaat vakıflarının hukuki dayanağı Lozan Barış Antlaşması’nın “Azınlıkların Korunması” başlığı
altında düzenleniyor. Bu çerçevede gayri Müslim azınlıkların hakları uluslar arası sözleşme ile teminat altına
alınıyor. Bu durum, azınlık sayılmayan diğer vatandaşlar ile mukayese edildiğinde azınlık kabul edilen
vatandaşlar açısından pozitif ayrıcalıklar getiriyor.
Anayasa’nın 10. maddesinin üçüncü fıkrasına dayanarak; Türk Medeni kanunun 101. maddesinin
üçüncü fıkrasında, Cumhuriyetin Anayasa ile belirlenen niteliklerine ve Anayasanın temel ilkelerine, hukuka,
ahlâka, millî birliğe ve millî menfaatlere aykırı veya belli bir ırk ya da cemaat mensuplarını desteklemek
amacıyla vakıf kurulamayacağı hüküm altına alınıyor. Anayasa’nın 10. maddesinin 3. fıkrasında; “Hiçbir
kişiye, aileye, zümreye veya sınıfa imtiyaz tanınamaz” ifadesi yer alırken, tasarı cemaat vakıfları ayrımı
yaparak birey yerine cemaati esas alıyor.
Mal edinmelerine kolaylık sağlanıyor
Cemaat vakfının istisnai olan hukuki statüsü ve vakıf esprisi birlikte dikkate alındığında; cemaat
vakıflarının mal edinme haklarının da, azınlıkların Lozan’da belirlenen dinsel, hayri, sosyal ve eğitsel
ihtiyaçlarını karşılamak şartı ile sınırlandırılması gerekiyor. Halbuki, son düzenlenen Vakıflar Yasa
Tasarısı’nın 12. maddesinde “Vakıflar; mal edinebilirler, malları üzerinde her türlü tasarrufta bulunabilirler”
şeklinde bir değişiklik yapılıyor. Bununla beraber, cemaat vakıflarındaki mal edinme rejimindeki sınırlamalar
kaldırılıyor ve Türk Medeni Kanunu hükümlerine göre kurulan vakıflarla eşdeğer statüye kavuşturuluyor.
Cemaat vakfını doğuran ve onu istisnai bir hak konumuna getiren, oluşum sırasındaki koşul ve sınırlamalar
göz ardı ediliyor.
Binlerce dönüm arazi gayri Müslimlere peşkeş çekiliyor
Ayrıca Vakıflar Kanunu tasarısının Geçici 9. maddesinde de ‘şimdiye kadar yasal sınırlamalar
nedeniyle tapuda “nam-ı müstear” “nam-ı mevhum” olarak kayıtlı olan taşınmazlar ile evveliyatı vakıf olmakla
birlikte yasalara uygun şekilde halen Vakıflar Genel Müdürlüğü yahut Hazineye intikal eden, halen vasiyet
eden veya bağışlayan adına kayıtlı taşınmazların da Cemaat Vakıfları adına herhangi bir şart aranmaksızın
tescili’ öngörülüyor. Yani tapuda ne kadar müstear isme yahut Hz İsa veya diğer din büyükleri adına kayıtlı
taşınmaz varsa cemaat vakıfları adına tescilinin öngörülüyor. Anadolu toprakları üzerinde geçmişte binlerce
kilise ve arazisi olduğu dikkate alındığında, bütün bu arazilerin gayri Müslim azınlıklarına verilmesi
sözkonusu olacak.
Öte yandan bu taşınmazların ne sayısı ne de boyutu konusunda hiçbir ön çalışma yapılmadığı için
ciddi anlamda bu yönde su istimallerin olacağı da daha şimdiden ortaya çıkmış durumda. Bu düzenlemenin
hem uygulamada haksız talepleri tetikleyici, hem de hukuk düzenine olan güveni sarsıcı bir nitelik taşıdığına
dair görüşler söz konusu.
Lozan tehlikeye giriyor
167
Bütün bu değişikliklerin bir sonraki adımda, doğrudan Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş sözleşmesinin
ve temel hukuk sisteminin yeniden tartışmaya açılmasını sağlayacak gelişmelere kapı aralayan bir nitelik
taşıdığı, konu ile ilgili uzman kişilerin dile getirdiği bir husus. Düzenleme salt ihtiyaç ve bir hakkın
kullanımından öte ülkenin bu gün ve gelecekteki güvenliğini de ilgilendiriyor. Bu nedenle, cemaat vakıfları ile
ilgili yasal düzenlemenin yeniden Lozan Antlaşması’na ve halen yürürlükte olan 2762 sayılı Vakıflar
Kanunu’ndaki hükümlere sadık kalınarak yapılması gerektiği vurgulanıyor.
Milletin okulları ellerinden alınırken, azınlık okullarına yeni haklar getiriliyor
Ve intihara gidiliyor!
Meslek liseleri, İmam Hatipler ve Kur’ân Kurslarının önündeki engellerin kaldırılması için 3.5 yıldır ciddi
bir adım atmayan AKP Hükümeti, TBMM’ye sevk ettiği AB uyum paketlerinin sonuncusunda yer alan
değişiklikle yabancı ve azınlık okullarına yönelik yeni düzenlemelerde önemli haklar getiriyor. Daha önce
üçüncü şahıslara devredilemeyen bu okulların arazi ve taşınmaz malları, yeni değişiklikle artık yabancı ve
azınlık vakıfların mülkiyeti olabilecek. Ayrıca devlet tarafından bu okullara, öğrenci başına 1000 YTL’ye
kadar yardım da yapılabilecek. Yeni değişikliklerde, bu okulların su, doğalgaz ve elektrik ücretlendirilmesi,
resmî okullara uygulanan tarife üzerinden uygulanacak.
Avrupa Birliği’ne uyum paketlerinin 9.su içinde Meclis’e sevk edilen Özel Öğretim Kurumları Kanunu
tasarısı, yabancılara ve azınlıklara ait özel okullar için yeni bir takım haklar getiriyor. Türk vatandaşlarının ve
tüzel kişilerin açacağı özel öğretim kurumlarının yanı sıra milletlerarası ve azınlıklara ait özel öğretim
kurumlarını da kapsayan düzenleme, özel öğretim kurumu açmaya izni verilmesi, kurumun nakli, devri,
personel çalıştırılması, kurumlara yapılacak malî destek ve bu kurumların eğitim-öğretim, yönetim, denetim
ve gözetimi ile yabancılar tarafından açılmış bulunan özel öğretim kurumlarının; eğitim-öğretim, yönetim,
denetim, gözetim ve personel çalıştırılmasına ilişkin usul ve esaslarını düzenliyor.
Yabancıların özel öğretim kurumu açma, eğitim-öğretim faaliyetleri, personeli gibi konularda değişiklik
öngörmeyen tasarıdaki, değişikliklerin başında yabancı ve azınlıkların okulların tarifi yapılıyor. Buna göre,
Yabancı okullar için ‘Yabancılar tarafından açılmış özel okullar’ Azınlık okulları ‘Rum, Ermeni ve Musevî
azınlıklar tarafından kurulmuş, Lozan Antlaşması ile güvence altına alınmış ve kendi azınlığına mensup
Türkiye Cumhuriyeti uyruklu öğrencilerin devam ettiği okul öncesi eğitim, ilköğretim ve orta öğretim özel
okulları’, Milletlerarası özel öğretim kurumları için ise ‘Yalnız yabancı uyruklu öğrencilerin devam
edebilecekleri özel öğretim kurumları’ olarak tanımlanıyor.
Yalnız yabancı uyruklu öğrencilerin devam edebilecekleri yüksek öğretim dışındaki milletlerarası özel
öğretim kurumları eskiden olduğu gibi yine Bakanlar Kurulunun izniyle açılabilecek.
Bu kurumlarda, öğretim programları, eğitim-öğretim faaliyetleri ve diğer hususlarla ilgili işlemler kurum
yönetimince hazırlanan ve Bakanlıkça onaylanan esaslara göre yürütülecek. Bu konularda Bakanlığın
denetim hakkı saklıdır.
Yabancı okulların Bakanlar Kurulunun izni ile yeni arazi edinebilmesi ve kapasitelerinin en fazla beş
misline kadar artırabilmesi tasarıda yer alırken, bu okulların üzerinde kuruldukları araziler genişletilmemek
şartı ve Bakanlığın izni ile mevcut arazi üzerindeki bina, öğrenci ve donanım kapasitelerini en çok bir mislini
geçmemek üzere artırabileceği veya yenileyebileceği belirtiliyor.
Tasarıda getirilen en önemli yeniliklelerden birisi de, yabancı okulların taşınmaz malları, kurucularının
veya yetkililerinin önerisi ile Bakanlığa ya da kuruluş amaçları eğitim vermek olan 4721 sayılı Türk Medeni
Kanununa göre kurulan vakıflara devredilebilecek.
Azınlık okullarının özellik göstermesi gereken hususlarının yönetmelikle tespit edileceği belirtilen
tasarıda, bu yönetmeliğin de ilgili ülkelerin bu konulardaki mevzuat ve uygulamalarının dikkate alınarak
hazırlanacağı
kaydediliyor.
Bu
okullarda,
yalnız
kendi
azınlığına
mensup
Türkiye
Cumhuriyeti
vatandaşlarının çocukları okuyabilecek.
Tasarıdaki bir başka yeni düzenleme de, mali yardımlarla ilgili. Azınlık okullarında öğrenim gören
öğrencilere, her ders yılı için öğrenci başına belirlenen ücretlerin yarısını geçmemek üzere, azami 1.000 YTL
168
tutarında Devlet yardımı yapılabilecek. Bu tutar, her yıl 213 sayılı Vergi Usul Kanununa göre belirlenen
yeniden değerleme oranında artırılacak.
Yine okullarda okuyan öğrencilerin velileri tarafından okul ücretini karşılamak üzere alınan kredi
faizinin yüzde 50’sini geçmemek üzere belirlenen kısmının da devletçe karşılanabilecek. Mali yardımlar her
yıl MEB bütçesine bu amaçla konulacak ödenek esas alınarak Maliye Bakanlığı ve Bakanlığın müşterek
önerisi üzerine Bakanlar Kurulunca belirlenecek.
Washington’da bir örgüt! Çevik Bir’le AKP aynı mutfaktan besleniyor!
28 Şubat’ın düdüğü bir ATC toplantısı sırasında çalınmıştı; Org. Çevik Bir’in Sincan’dan geçen
tankları ‘balans ayarı’ diye tanımlamasıyla... Aynı toplantıda Refahyol Hükümeti’nin bakanı olarak
Abdullah Gül de bulunuyordu…
ATC ‘American-Turkish Council’ (Amerikan-Türk Konseyi) adının kısaltılmışı. Yıllardır bu ad altında
faaliyet gösteren ve her yıl iki tarafın önemli insanlarını Washington’da biraraya getiren bir örgüt bu. Başında
bir zamanlar Ulusal Güvenlik Konseyi başkanlığı yapmış Brent Scowcroft bulunuyor örgütün. ATC savunma
sanayii ve enerji alanlarında faaliyet gösteren firmaların desteğiyle ayakta duruyor...
28 Şubat’ın düdüğü bir ATC toplantısı sırasında çalınmıştı; Org. Çevik Bir’in Sincan’dan geçen tankları
‘balans ayarı’ diye tanımlamasıyla... Aynı toplantıda Refahyol Hükümeti’nin bakanı olarak Abdullah Gül de
bulunuyordu; herkesin dikkati siyasetçilerden çok askerler üzerinde yoğunlaşmıştı...
Şu yakınlarda iki darbe yedi ATC: İlki, 11 Eylül’den hemen sonra FBI’da ‘Türkçe mütercimi’ olarak
çalışmış Sibel Edmonds adlı Türk kızından geldi bu darbelerin... İkincisi de Amerikan yönetiminden; ATC’ye
en büyük desteği verenlerden AIPAC adlı İsrail örgütü soruşturma geçiriyor ve Türk-İsrail ilişkilerden sorumlu
iki AIPAC üyesi ‘casusluk’ iddiasıyla yargılanıyor...
İsrail Lobisi olarak çalışan AIPAC’ın iki yetkilisi, Steve Rosen ile Keith Weissman, casusluk suçundan
yargılanıyor. Larry Franklin adlı Pentagon çalışanı, bu ikiliye, İsrail’e göndermek üzere, çok mahrem
dosyaları temin ediyormuş. Bir keresinde, Union İstasyonu’nda bir lokantada buluşmuşlar, oradan kalkıp bir
başka lokantaya geçmişler, iyice boşalmış bir üçüncü lokantada günü tamamlamışlar; o arada Franklin
dosyaları ikiliye teslim etmiş...
Rosen ile Weissman ATC çevrelerinin iyi tanıdığı, her toplantıya katılan insanlar; Türk-Amerikan
ilişkilerini İsrail üzerinden kotarma görevi onların çünkü. İkilinin gözden düşmesi de ATC’nin façasını hayli
bozmuş olmalı...104
Dedesi, İslam tarihi yazarı olarak tanınan, ama oğullarını ve kızlarını papaz ve haham
okullarında okutan, nesepleri ve mezhepleri karışık AKP’nin akıl hocalarından Cüneyt Zapsu’nun
Amerika’daki Yahudi Lobilerine aşağılık teklif ve tavsiyesi: (Başbakan Recep Tayip Erdoğan’ı
kastederek):
“Böyle fırsat elinize geçmez. Bu adamı süpürüp çöp deliğine atmak yerine, Onu kullanın!”
Başbakan Erdoğan’ın Baş Danışmanı Cüneyd Zapsu ve AKP’nin dış ilişkilerden sorumlu Genel
Başkan Yardımcısı Şaban Dişli, partisinin politikalarını anlatmak için Washington’da American Enterprise
İnstitute’de önemli açıklamalar yapıyor.
ABD’li yetkililerin Türk hükümetinin HAMAS ile görüşmesini yadırgadıklarını söylemeleri üzerine
Zapsu, “HAMAS konusunda mesajınızı çok açık olarak aldık. Değişmeleri olasılığı varsa tabii ki teröristlerle
görüşürüz”
diyerek
AKP’nin
HAMAS’ı
nasıl
gördüğünü
ifade
ediyor.
ABD’lilerin
“Türkiye’ye
güvenemeyeceğimizi anladık” demeleri üzerine Zapsu, “Bu yanlış anlamaları, yanlış yargıları aradan
çıkarsak daha akıllıca olmaz mı? Bizim AKP hükümeti olarak ABD’ye ihtiyacımız var. Başbakanın gizli bir
İslami gündemi yok. Bu adamdan yararlanmayı bilmelisiniz. Devirmeye çalışmak ve delikten aşağı süpürmek
yerine onu kullanın” diye konuşuyor!.
Evet, Bu güne kadar, her türlü kahpeliği gördük ama, “Ne olur, size hizmette, ülkemize
104
Yeni Şafak / 31.03.2006 / Taha Kıvanç
169
hıyanette bizim gibisini bulamazsınız!.” Diyenleri her halde tarih kaydetmemiştir.
170
YA NATO’YU SİYONİZMİN GÜDÜMÜNDEN ÇIKARALIM,
VEYA BİZ NATO’DAN ÇIKALIM!
Aslında düşmanlıklardan değil, gövdeyi beslemek üzere, avlarını parçalamak için çarpışan
siyonist timsahın iki çenesinden birisi olan Komünizmin çürüyüp çökmesi ve Sovyet diktatörlüğünün
çürüyüp çözülmesi sonrasında oluşturulan ABD merkezli tek kutuplu bir dünyada; Bolşevik Rusya
tehlikesine karşı hür dünyayı korumak kılıfıyla kurulan NATO’ya artık yeni bir tehdit ve düşman
lazımdı… Daha doğrusu, Siyonist ve Kapitalist Şeytan’ın askeri şatosu olan NATO, aslı düşmanı olan
İslam’a karşı hazırlanmalı ve BOP-BİP projesi istikametinde yeniden yapılandırılmalıydı…
Ve bu doğrultudaki değişimler hızla tamamlandı, NATO, fikren ve fiilen yeniden tanımlandı…
Bosna Hersek’te, Irak ve Afganistan işgalinde, Filistin ve Lübnan vahşetinde resmen siyonizmin ve
emperyalizmin askeri karargahı gibi davranmaya başladı…
Bu süreçte NATO: Kahraman Türk Ordusunu ise, sinsi ve saldırgan amaçlarının bir aracı ve
jandarması olarak kullanmaya çalıştı.
Artık Türkiye’nin, NATO üyeliğini sorgulaması, İslam Savunma Paktı ve Avrasya Ortaklığı gibi
yeni, Milli ve haysiyetli oluşumlara sahip çıkması, tarihi bir zorunluluk halini almıştır.
Türkiye’nin NATO üyeliği tartışmaya açılıyor!
Gazi Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, Uluslararası İlişkiler Bölümü Öğretim Üyesi ve
POLSAR Başkanı Prof. Dr. Osman Metin Öztürk’ün aşağıdaki önerileri önemli bir aşamadır:
“NATO, Avrupa’nın batısını, güneyini ve güneydoğusu ile Amerika’nın kuzeyini ifade eden “Kuzey
Atlantik Bölgesi”nin savunulmasına yönelik bir kuruluştur. İki kutuplu dönemin koşullarında, Türkiye’nin de bir
parçası olduğu bu bölgenin Sovyet tehdidine karşı korunması amacıyla ortaya çıkmıştır.
1990’lı yılların başında, Sovyetler ve Doğu Bloku dağılmıştır. Yani NATO’yu ortaya çıkaran ve
öncesinde bazı ülkeleri biraraya getiren ortak payda ortadan kalkmıştır. Türkiye’nin AB’nin savunma ve
güvenlik yapılanmasının dışında bırakılması, AB’nin ve ABD’nin Türkiye’yi zayıflatma politikaları ve ABD’nin
Türkiye’yi bölgede yok varsayması, bu yeni sürecin birer parçası ve yeni aşamasıdır.
Eğer bugün Türkiye’de üniter yapının ve rejimin niteliğinin sürdürülmesi giderek daha çok endişeye yol
açan bir sorun haline gelmişse, bu duruma gelinmesinin arkasında bu iki aktörün büyük payı vardır.
Bunların Türkiye’nin bulunduğu bölgeye ilişkin hesapları ve çıkarları ile, Türkiye’nin jeopolitik
coğrafyası nedeniyle, Ankara, AB’yi ve ABD’yi yok sayamaz. Sorun, karşılıklı çıkar dengesinin ülkemiz
aleyhine bozulmasıdır. Çözüm de, yine bu noktada olacaktır.
AB Müstakil Bir Güvenlik Yapılandırması Oluşturuyor
Diğer taraftan, Sovyetler’in ve Doğu Bloku’nun dağılması, Batının iki kanadı arasında da bir ayrışmaya
neden olmuş; Avrupa kanadı, siyasal entegrasyon çabalarına hız vermiş ve müstakil bir savunma ve
güvenlik yapılanması oluşturmaya başlamıştır. ABD, başlangıçta bu sürece karşı çıkmışsa da, sonradan bu
tutumunu değiştirmiş bir görüntü vermiştir. Eğer, ABD bugün uluslararası politikayı yönlendirme noktasında
bulunuyorsa, bunda Avrupa’nın katkısı ve payı büyüktür. ABD, Avrupa’nın hem gerçek gücünden, hem de bu
birlikteliğin doğurduğu sinerji etkisinden yararlanmaktadır.
Sözgelimi Avrupa’dan kopmuş bir ABD’nin çevreleme ve dengeleme politikaları izleyebilmesi,
neredeyse imkansız hale gelecek, en iyimser bir değerlendirme ile çok güç olacaktır. Keza, ABD açısından
Avrupa’nın jeopolitiğinin ciddi bir anlamı ve değeri vardır. Bütün bunlardan dolayı, ABD’nin, Avrupa’nın
kendisinden kopmasına gerçekten rıza gösterebileceğini düşünmek yanlıştır.
NATO Politik İşleve Soyunuyor!
Bilindiği üzere, NATO’da kararlar hala oybirliği ile alınmaktadır ve bugün geldiği 26’lı yapısı nedeniyle,
örgüt, hantal hale gelmiştir. Üye sayısı 1990’ların başında 16 iken bugün 26 olması ve karar alma usulü,
örgütün olaylar karşısında hızlı hareket etmesini doğal olarak engellemektedir,
Diğer taraftan, yeni üyelerin ya eski Doğu Bloku ülkeleri olması ya da Sovyetler’in dağılması ile ortaya
171
çıkan yeni bağımsız devletler olması, NATO içinde bir uyum sorununa yol açmıştır. Bu ülkelerin düşünce ve
analiz tarzlarının, önceki üyeler ile bütünüyle örtüşmesi beklenemez. Keza, Sovyet tehdidinin ortadan
kalkmasından sonra, NATO içinde gündeme gelen olaylarda ve konularda, Batılı ülkelerin de 1990
öncesinden farklı bir tutum ve yaklaşım içinde oldukları bilinmektedir. Üçüncü olarak, eski Doğu Bloku üyesi
veya Sovyet ardılı yeni NATO üyelerinin, Rusya kendisini toparladıkça ve güçlendikçe bu ülkenin etkisine
açılmaları ve 1997 ile 2002’de tesis edilen NATO-Rusya işbirliği mekanizmaları, NATO içinde gündeme
gelen olaylara ve konulara ilişkin karar verme sürecine, dolaylı bile olsa, giderek daha çok Moskova’yı
katmıştır. Gürcistan’ı içeren genişleme eğiliminin gelip Moskova’da tıkanması, bu son noktanın ispatıdır.
NATO’nun askeri işlevi geri planda kalmış, politik işlevi öne çıkmış ve bu işlevi de, giderek sulandığı
için, örgüt etkinliğini kaybetmeye başlamıştır.
Türkiye’nin Savunma İhtiyacı Artıyor!
Türkiye’nin savunma ve güvenlik ihtiyacı, 1990’ların başından günümüze doğru giderek artan
bir eğilim göstermiştir. 1990 sonrasında ortaya çıkan ve bütün dünyayı meşgul eden sorunların ve
çatışmaların Türkiye’nin hemen çevresinde ve bir şekilde Türkiye ile ilgili olması; 1990 sonrasında
Türkiye’den ilgi, kaynak ve destek bekleyen ülkelerin sayısının artması; Türkiye’nin, hem Batı ile
paylaştığı, güç ve destek aldığı paydayı kaybetmesi, hem de Batı ile karşı karşıya gelmesi, bunun
nedenleri arasında sayılabilir.
Kimi siyasal iktidarların ileriyi görmeyen ve sorumluluk içermeyen yanlış siyasetleri de,
Türkiye’nin savunma ve güvenlik ihtiyacının artması üzerinde etkili olmuştur. Demokratik sivil kontrol
adına Silahlı Kuvvetleri ve askerleri baskı altına almaya çalışan siyasilerin, uzmanlığı ve teknik bilgiyi
gerektiren savunma ve güvenlik konularında karar almada kendilerini çok rahat hissetmeleri,
sonradan Türkiye’yi ciddi savunma ve güvenlik sorunları ile karşı karşıya bırakmıştır.
Türkiye’nin artan savunma ve güvenlik ihtiyacının karşılanmasında, sadece klasik milli güç
unsurlarının hatırlanması doğru bir yaklaşım değildir. Türk diplomasisi, hem saklı kalmış yeni güç
kaynaklarını (unsurlarını) keşfetmek, hem de bir sinerji etkisi yaratmak durumundadır.
Türkiye’nin NATO’yla Karşı Karşıya Gelme İhtimali Giderek Güçleniyor
Dün için, NATO’nun ifade ettiği anlam ve değer tartışmaya açıktı; ama NATO’nun pratikte Türkiye için
fazla bir anlam ve değer ifade etmediği hatta İslam Dünyasına ve Ortadoğu’ya yönelik saldırgan tavırları
nedeniyle, ülkemiz için bir tehdit ve tehlike haline geldiği bugün daha belirgindir. Bu yaklaşım, Türkiye’nin
NATO’dan hemen ve kesin olarak çıkması gerektiği üzerine bina edilmemiştir. Ancak üyelikten temelli
ayrılmanın veya sadece askeri kanattan ayrılmanın Türkiye için getirisinin ve götürüsünün ne olacağının,
birileri tarafından bugünden masaya yatırılması gerekmektedir.
Eğer Türkiye, NATO’daki değişim nedeniyle, örgütten giderek daha az istifade eder hale geliyorsa,
örgüt ile karşı karşıya gelme ihtimali giderek güçleniyorsa ve bunlara rağmen örgütte kalmayı sürdürüyorsa,
o zaman mevcut koşullarda örgütten nasıl yararlanacağını ve örgüt içindeki varlığını nasıl kazanca
dönüştüreceğini masaya yatırmak zorundadır.
Genişleme, Türkiye açısından NATO’nun AB’ye benzemesi ihtimalini doğurmuş gibidir. NATO’nun
Karadeniz’deki yeni açılımlarının Türkiye ile NATO’yu karşı karşıya getirme ihtimali, bu benzetmeye neden
olmaktadır. Eğer NATO Irak ve İran konusuna müdahil olur ise, Türkiye, yine örgüt ile karşı karşıya
kalabilecektir. İçeride ne gibi gelişmelerin olduğu bilinmemekle beraber, NATO’ya Afganistan’da yüklenmek
istenen yeni işlevin de örgüt içinde Türkiye’yi sıkıntıya soktuğu tahmin edilmektedir. Bütün bunlar,
Türkiye’nin, NATO konusunda yeni bir politikaya, stratejiye ve taktiğe ihtiyacı olduğuna işaret eden bu
çalışma, bu ihtiyacın karşılanmasına yönelik politika, strateji ve taktiğin oluşturulması ile de ilgilidir.
Uluslararası politikada ilginin doğuya doğru kaydığı mevcut süreçte, Türkiye’nin NATO’nun askeri
kanadından ayrılmayı düşünmesi, bir bütün olarak Batının doğuya uzanımında yeni sorunlar ve engeller
ortaya çıkarabilecektir. Keza, böyle bir gelişme, hem Türkiye ile AB arasındaki yakınlaşmayı, hem de Avrupa
ile ABD arasındaki ayrışmayı tetikleyecektir.
172
Türkiye ile AB yakınlaşır ve bu yakınlaşma AB’nin savunma ve güvenlik yapılanmasında ifadesini
bulursa, bu, AB’ye ABD karşısında güç ve hareket serbestisi kazandıracak demektir. Dünyayı kendisi
merkezli olarak yeniden düzenleme peşinde olduğu için, bu durumdan en çok zarar görecek taraf ABD’nin
buna ilgisiz kalmayacağı bellidir.
Alternatiflerimiz Çoğalıyor
Türkiye’nin örgütün askeri kanadından ayrılması ile ortaya çıkacak boşluğun Türkiye açısından
NATO’ya ve ABD’ye göre, daha az anlamlı olacağı ve daha az endişeye yola açacağı değerlendirilmektedir.
Çünkü, Türkiye’nin NATO ile ilgili beklentileri bugün taban yapmıştır ve NATO’yu peşinden sürüklemeye
devam eden ABD, Türkiye açısından, güvenlik sorununu tüketen değil, üreten bir işleve sahip. Türkiye’nin
NATO üzerinden elde edebileceği fazla bir şey kalmamıştır. Ayrıca, 1990 sonrasında ülkelerin lojistik
kanalları çeşitlenmiştir.
Birçok ülke gibi Türkiye de, savunma ve güvenlik alanındaki lojistik ihtiyacını birden fazla kaynaktan
karşılama imkanına kavuşmuştur. Yine ortaya çıkacak boşluğun, AB ile kurulacak yeni ilişkiler, Fransa gibi
ülkelerle geliştirilecek ikili ilişkiler, Şanghay İşbirliği Örgütü (ŞİO) ve Bağımsız Devletler Topluluğu (BDT) gibi
mevcut ve yeni kurulacak örgütlere katılımlar gibi değişik alternatifler üzerinden karşılanması mümkündür.
Böyle bir gelişmeye Pekin ve Yeni Delhi’nin ilgisiz kalmayacağı da şüphesizdir. Türk Dünyasının da bu
değişim içerisinde dikkate alınması icap etmektedir.
Türkiye Mazlum Milletlere Örnek ve Önayak Olur
Türkiye’nin NATO askeri kanadından ayrılmayı tartışması, bütün dünyada Türkiye’yi gündeme
taşıyacaktır. Bu, Amerikan karşıtlığının geldiği düzey ve Atatürk’ün mazlum milletlere örnek olma
noktasında yaptıklarının bugüne gelmiş izleri dikkate alındığında, Ankara’nın uluslararası politikada
cazibesi artacaktır. Türkiye’nin, yakın geçmişteki bağlantısızlar hareketinin bir benzerine öncülük
etmesi mümkündür. Türkiye’nin NATO üyeliğini tartışmaya açması, Orta Doğu’dan gelen Türkiye’ye
yönelik hasmane politikaların temelsiz kalmasına da hizmet edecektir.
O Zaman Türkiye Nükleer İmkanları da Gündemine Alabilir
NATO’nun askeri kanadından ayrılmanın tartışıldığı bir sırada, Türkiye’nin nükleer imkan ve
yeteneğe sahip olduğunun gündeme taşınması da düşünülmelidir. Eş zamanlı bu gelişme, hem
NATO’nun askeri kanadından ayrılma ile ortaya çıkacak boşluğun doldurulması, hem de İran’ın
nükleer imkan ve yeteneğe kavuşması ile bozulan iki ülke arasındaki dengenin yeni koşullarda
sağlanması amaçlarına hizmet edecektir. Başta Fransa olmak üzere, Çin ve Rusya gibi ülkelerin,
böyle bir süreçte, Türkiye’nin nükleer imkan ve yeteneğe kavuşmasına ciddi bir tepki vermeleri
beklenmeyecektir.”105
Ama maalesef AKP gibi işbirlikçi bir iktidar, Türkiye’ye en muhtaç ve mecbur bulunan ve zaten
bu yüzden bize yanaşan Suriye ve İran’ı bile, kukla Irak hükümeti eliyle ABD ve İsrail’in kucağına
atmıştır. AB’ye kapıcılık adına D-8’lere ve Avrasya seçeneğine ters bakmıştır.
Washington ve Telaviv güdümlü Bağdat-Şam arasında yeni bir dönem başlatılıyor!
Irak ve Suriye, çeyrek asırlık bir dönemin ardından yeni bir adım atarak diplomatik ilişkilerini
yeniden kuruluyor. Uzmanlar, iki ülke arasında ilişkilerin yeniden başlatılmasını, Şam yönetiminin,
Irak'ta istikrar istediği ve Suriye'den Irak'a geçtiği söylenen yabancı savaşçıların durdurulması
taahhüdünü yerine getireceği yönünde açık bir mesaj olarak değerlendiriyor. Bu gelişmenin, “Irak'ta
önüne bir türlü geçilemeyen şiddetin önlenmesine katkıda bulunması” için yapıldığı söylense de,
aslında Amerikan karşıtı cepheyi dağıtma ve Türkiye’yi yalnızlaştırma amaçlı olduğu sırıtıyor.
İki ülke ilişkilerinde yeni bir sayfanın açılmasını sağlayan anlaşma, Irak Dışişleri Bakanı Hoşyar Zebari
ile Saddam Hüseyin rejiminin devrilmesinden bu yana ülkeyi ziyaret eden Suriyeli ilk üst düzey yetkili olan
Suriye Dışişleri Bakanı Velid Muallim tarafından Bağdat'ta imzalandı. İmza töreninin ardından konuşan
105
19.11.2006 Aydınlık
173
Zebari, "Çeyrek asırdır kesintiye uğrayan diplomatik ilişkilerin tamamen yeniden kurulmasına ilişkin bir karara
varmış bulunuyoruz. Irak bayrağı Suriye'de dalgalandığı gibi, Suriye bayrağı da Irak'ta dalgalanacak." diye
konuştu. İki ülke, kısa bir süre sonra büyükelçilerini açıklayacak. Irak Dışişleri Bakanı ayrıca, iki ülkenin
"güvenlik konusunda işbirliği yapacağını" belirterek, Iraklı ve Suriyeli uzmanların bu konuda görüş
alışverişinde bulunmak üzere bir araya geleceklerini söyledi. İki ülke arasında imzalanan mutabakatla Suriye,
Irak'taki Amerikan askerî varlığının devam etmesini kabul etmiş oldu. Muallim'in, ABD güçlerinin çekilmesi
için bir takvim belirlenmesi çağrısı kabul görmezken metne, "İhtiyaç kalmadığı zaman Amerikan askerleri
tedrici olarak çekilmeli." ifadesi konuldu.
ABD ise, "Söylenenlere değil, icraatlara bakacağız." diyerek bu gelişmeden bilgisi ve ilgisi yokmuş gibi
yaklaştı. Konuya ilişkin açıklama yapan Beyaz Saray Güvenlik Konseyi sözcüsü Gordon Johndroe, "Suriye
şimdi Irak'ta kendi kendini idare edebilen, kendi kendini savunabilen ve kendi ihtiyaçlarını karşılayabilen bir
ulusal birlik hükümetinin kurulmasına yardım sağlamaya kararlı olduğunu göstermelidir." diye konuştu.
Suriye, yasaklı Müslüman Kardeşler'in ayaklanmalarını kışkırtmakla suçladığı Irak ile diplomatik ilişkilerini
1982 yılında kesmişti. Şam yönetimi ayrıca, 1980-1988 yılları arasındaki İran-Irak Savaşı'nda İran'dan taraf
olmuştu. Ticari ilişkiler, 1997 yılında yeniden kurulmuştu. Bu arada, Amerikan savaş uçaklarının Bağdat'ın
Sadr semtine hava saldırısı düzenlemesi sonucu aralarında 6 aylık bir bebeğin de bulunduğu 3 kişi hayatını
kaybetti. Olayda 50 Iraklının da yaralandığı bildirildi. 106
Blair, Bush'u politika değiştirmeye zorluyor
Başkan Bush'un Irak, Afganistan ve teröre karşı savaşta en ateşli destekçilerinden olan
İngiliz
Başbakan Blair, Amerikan Başkanı'nın mevcut Irak politikasından U dönüşü yapması için tüm politik gücünü
kullanmasını istiyor.
Çok sayıda uzman, politikacı ve analistin üzerinde mutabık olduğu gibi, Irak konusunda politika
değişikliğine gidilmemesi felaketten başka bir şeye yol açmayacak. Irak politikasının yanlış bir yöne
kaydığının farkına varılması, en sadık neo-muhafazakarlar arasında bile su yüzüne çıkmaya başladı. Hatta
Irak Savaşı'nın mimarları arasında bulunanlar bile bu bataklıktan kurtuluş yolları öneriyor. Irak'tan Çıkış isimli
yeni kitaplarında, George McGovern ve William R.Polk, Irak Savaşı'nı "belalı bir hata" olarak nitelendiriyor.
McGovern, 1972 yılında Demokrat Parti'nin başkan adayıydı; Temsilciler Meclisi'nde ve Senato'da 22 yıl
hizmet verdi ve altı yıl boyunca Washington'da Ortadoğu politikasına yön verdi. Polk, Dışişleri Bakanlığı'nın
Ortadoğu Politika Planlama Konseyi üyeliğinden önce Harvard'da bir profesördü. McGovern, "Ordu bir rejimi
değiştirebilir; ancak bir demokrasi meydana getiremez." diye yazarak Irak'ta ortaya çıkan gerçeğe işaret
ediyordu. Evet, ABD ordusu ülkede bir rejim değişikliği gerçekleştirdi ve bir tirandan kurtuldu; ancak üç yıl
sonra bugün Bush yönetiminin umut ettiği demokrasi hâlâ ufukta görünmüyor. Ve Irak'taki terörizm hiçbir
zaman şimdiki kadar yaygın olmamıştı. McGovern ve Polk'un da işaret ettiği gibi, "Bugün gerçekte de
yeryüzündeki bir cehennemle karşı karşıyayız."
Bugüne kadar Bush'un Irak Savaşı'ndaki çizgisini destekleyen Blair, ABD'nin Irak işgalinin bir sonucu
olarak ortaya çıkan kargaşanın barış ile son bulması için Bush'u Şam ve Tahran'ı müzakere masasına davet
etmiş görmek istiyor. Blair, tüm tarafların katılımı olmaksızın bölgede daimi bir barışın var olamayacağının
farkına varmaya başladı. Başkan Bush, en güvendiği ve sadık müttefikinden bu tür şeyler duymaktan
hoşlanmayabilir. Hiç şüphe yok ki, Blair ne Suriye ne de İran hayranı. Ancak, İngiltere Başbakanı, Ortadoğu
problemlerini ele alma konusunda gerçekçi olmaya başlıyor. 107
Ama Başbakan Tayip Erdoğan, 2007'yi 'zor bir yıl' diye tanımlayıp, hala kendi koltuğunu
düşünüyor!
Başbakan Tayyip Erdoğan, 2007'nin zor bir yıl olacağını söyledi. Önümüzdeki yılı değişim ve istikrar
açısından hayati derecede önemli gördüğünü vurgulayan Erdoğan, 2007 için "değişim ve istikrar açısından
hayati derecede önemli bir seçim yılı" nitelendirmesinde bulunuyor.
106
107
22.11.2006 Zaman
United Press International, 14 Kasım 2006
174
Ardından kurmaylarına şu tavsiyeleri yapıyor: "Bu önemli süreci hep birlikte gücümüzü, enerjimizi,
duygularımızı ve heyecanlarımızı birleştirerek yaşayacağız. Gerçekten bu noktada farklı bir yıl olacak. Hem
heyecanlı olacağız, hem sabırlı olacağız. Duygusallıkları bir tarafa koyacağız. Ama ülkemizin geleceğine
yönelik duygularımızı hiçbir zaman kaybetmeyeceğiz."! Yani Tayip Erdoğan, dünyayı ve olayları okuyamıyor.
Geleceği göremiyor ve hayali heveslerle oyalanıyor.
Çankaya’ya kaçıp kurtulacağını sanıyor!
Özal ve Demirel Başbakan iken Çankaya'ya kaçmışlardı. Özal, Köşk'te yalnızlaşırken-yaptığı
yanlışın farkına varmış ancak iş işten geçmişti. Siyasete dönüş hesapları içerisinde iken rahmetli
oldu…
Demirel ise 1991 seçim kampanyasında seçmene çok büyük sözler verdi. Ancak bir buçuk yıl
sonra Çankaya'ya çıkma fırsatını yakaladığında "dağ gibi bulaşığı" bir kenara bırakarak, arkasına bile
bakmadan yukarıya kaçıverdi!
Erdoğan da geleneksel hale gelen bu "zirveye kaçış" işine niyetli görünüyor… Oysa Erdoğan
seçmene verdiği sözleri tutmak zorunda: 3 Kasım 2002'de seçmenden aldığı tek başına iktidar
vizesinin Çankaya için olmadığını unutmamalı! Hal böyle iken, Başbakan'ın Çankaya Köşkü için çok
istekli/ısrarlı olduğu belli…
Erdoğan'ın Org. Büyükanıt'ın Genelkurmay Başkanlığı kararnamesini
teamüllere aykırı bir şekilde çıkarmasının altında Çankaya amacı yatıyordu. Son ABD ziyaretini de bu
çerçevede değerlendirmek gerekir…
Yeri gelmişken, Çankaya yolunun ABD'den geçmediğini hatırlatmakta fayda var. Bu konu da,
hep sözünü ettiğim son bir yıl içinde yaşanan o tarihi Yörünge Değişikliği ile ilgili. Artık, devlet
yönetiminde Milli/Bağımsız Çizgi hakim. Ankara, Devlet'in Millet'le barışacağı bir eksene yerleşiyor…
Erdoğan'ın bu gerçeği tam olarak okuyamadığı anlaşılıyor. Ancak giderek daha iyi okuyacak ve
Çankaya
Yolu'ndaki
ısrarından
vazgeçecektir
diye
düşünüyorum.
Beklenmeyeni
Bekleyin:
Çankaya'ya Erdoğan değil, TBMM'nin içinden/geniş çerçevede kabul görecek bir AKP'li milletvekili
oturacak! Çankaya'da türban yasağı sorun olmaktan çıkacak. Devlet, milleti ile orada da
barışacak…108 diyen Tamer Korkmaz, Tayyib’in yerine henüz kirlenmemiş ve daha gizlenmiş bir başka
piyonun Cumhurbaşkanı yapılarak Siyonist BOP’un uygulanacağını sanıyor!
Ve maalesef ülkemizin küresel hortumcuya fırsatlar ülkesine çevrilmesine göz yumuluyor!
Başbakan Erdoğan, İstanbul'da yabancıların da katıldığı ekonomik bir toplantıda 'Türkiye fırsatlar
ülkesi' diyerek hem iktidarı adına iftihar duygusunu dile getirip, hem de şahsi gururunu 'yurt güzellemesi' ile
süslüyor!..
Halbuki Türkiye yozluklar açısından da müthiş bir fırsatlar ülkesidir. Nitekim yozlaşmanın tırmandığı,
önceki gün kendi müteahhitlerini halka şikayet eden İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı'nın beyanları ile
dahi sabittir. Topbaş'ın 'kim olursa olsun gözünün yaşına bakmayacağız' diyerek şehirdeki amansız trafik
felaketinin neredeyse biricik suçlusu ilan ettiği müteahhitler kimlerdir? Yine başkanın sözlerinden bellidir ki
bunların neredeyse tamamı 'has bahçe gülleri' durumundadır. Zaten başkan da bu yüzden 'kim olursa olsun'
sözüyle 'siyaset ve çevre açısından yakınlığımıza rağmen canlarını yakacağız' demeye getirmiştir.
Türkiye ayrıca dışarıdan malımıza-mülkümüze göz koyan küresel hortumcu için de müthiş fırsatlar
ülkesidir. Öyle olduğu için de, bundan önceki hükümet döneminde yaşanan büyük iktisadi yıkım sayesinde
İstanbul'un en büyük 500 firmasının yüzde 35'e yakın bir bölümü süreçte yabancılar tarafından satın
alınmıştır.
Şu an dünyanın en pahalı mülkü olan Türkiye coğrafyası, zengin yabancılar için kelepir fiyatlara
satılıktır. Geçtiğimiz yıl, sadece toprak satın almak üzere 2 milyar dolarlık yabancı sermaye Türkiye'ye
gelmiştir…
Gerçekten Türkiye Siyonist sermaye için tam bir fırsatlar ülkesi. Orayı sıcak para cehennemine çevirip
108
24.11.2006 / Zaman
175
kendi tefecilik cennetinize kış için bedavaya ısı sağlayabilirsiniz. Her şey bir yana, borç batağında Türkiye'yi
sıcak para ile döndüren bu iktidar için de denizin bitmesi kaçınılmaz. 109
Ama bu arada “Erke”nin tarihi teknolojik buluşundan, midesi bulanan Batılı uşakları:
“Emekli paşalar esrarengiz icat için bir araya geldi” diye dalga geçiyor!
29 Ekim'den beri değişik medya kuruluşlarında reklamlarıyla kendini duyuran Erke, ilk toplantısını
yaptı. Şirketin Yönetim Kurulu Danışmanı emekli Tümgeneral Çetin Uğural, bir süredir gazetelerde yer alan
'Erke Bilimsel Düşüncenin Gücü' başlıklı ilanların nedeninin bir buluş olduğunu açıkladı.
Uğural, bir araştırma ve mühendislik şirketi olan Erke'nin icadını 'yakıt gerektirmeyen bir kuvvet
makinesi' şekline tanımladı. Şirketlerinin uzun süredir bu icat üzerinde çalıştığını belirten Uğural, buluşlarını
şu sözlerle açıkladı: "Bu buluş ile erişilen sistem, çevreye zarar vermeyen, istenilen güç ve sürati
sağlayabilen, doğrudan hareketin elde edilebildiği yakıt gerektirmeyen bir kuvvet makinesidir. Bu sistemin
çalışmasında maddenin atalet özelliğinden faydalanılmaktadır." dedi. Uğural, söz konusu sistemle çalışan
makinelerde istenilen yerde, istenilen miktarda elektrik elde edilebildiğini ve sistemin tüm kara, hava ve deniz
taşıtlarında kullanılabileceğini ifade etti. Buluş sayesinde küresel ısınmanın önlenebileceğini, iklim
bozukluklarının zararlı etkilerinin ortadan kaldırılabileceğini öne süren Çetin Uğural, yurtiçi ve yurtdışında
patent başvurularının yapıldığını da sözlerine ekledi. Emekli tümgeneral, ürünün 2007 içinde piyasaya
sürüleceğini bildirdi. Toplantıda bazı basın mensuplarının, 'Buluşa yönelik anlatılanların tutarlı olmadığı,
şirketin yönetim kurulu başkanının kim olduğu ve niçin onun yerine kendisinin açıklama yaptığı, böyle önemli
bir buluşun neden dünya çapında bir organizasyonla tanıtılmadığı' yönündeki sorulara karşılık Uğural, "Vakti
gelince hepsi anlatılacak." diye konuştu. Birçok emekli paşanın yanı sıra ulusalcı hareketin önde gelen
isimlerinin toplantıya katılmasını, "Dostlarım, tanıdıklarım. Davet ettim geldiler." sözleriyle açıklayan Uğural,
kendisi dahil hiçbir asker emeklisinin Erke şirketine ortak olmadığını söyledi. Toplantı sonrası "İddianızda
olduğu gibi bu kadar önemli bir buluşun duyuru toplantısına Başbakan ve Cumhurbaşkanı'nı niye davet
etmediniz?" şeklindeki bir soruya da Uğural, "Bizim siyasetle ilişkimiz yok." şeklinde cevap verdi. 1992
yılında kurulan Erke Erke Araştırmaları ve Mühendislik AŞ'nin Ticaret Sicili Gazetesi'nde yer aldığı ve bu
süre içinde konu üzerinde çalışmakta olduğu, çalışmalarını da özsermayesi ile yürüttüğü bilgilerinin dışında
sorulara cevap alınamadı. Uğural, test çalışmalarının yapıldığını, enerji ve güç elde edildiğini ısrarla
vurgulayarak; halen seri üretim konusunda çalıştıklarını belirtti.
110
Bu arada Emekli Genel Kurmay Başkanımız E. Org. Hüseyin Kıvrıkoğlu’nun da isabetle vurguladığı
gibi, emekli olan generallerimizin; ülke ve bölge sorunlarına çözüm önerileri hazırlayacak görüş ve projeler
üretmek üzere, birikim ve becerilerini değerlendirecekleri sivil girişim ve oluşumlarda yer almaları gerekirken
ve bir çoğu bu yönde ciddi ve cesaretli gayretler gösterirken, maalesef bazılarının sömürü patronlarının ve
masonik odakların vitrin bekçisi ve reklam mankeni olmaları, yüreklerimizi dağlamaktaydı.
Ülker’e ‘yeşil sermaye’ etiketi vuran ve askeri garnizonlarda satışını yasaklayan Genelkurmay’ın
istihbarat biriminin başında bulunan, emekli Koramiral Turhan Özer, 2005 yılı sonunda Ülker’in 10
kişilik İstişare Konseyi’ne getirildi. Tümgeneral Armağan Kuloğlu, PKK koordinatörü olarak atanan
Orgeneral Edip Başer ve Tümgeneral Rıza Küçükoğlu, Avrasya Stratejik Araştırmalar Merkezi’nin
(ASAM) yönetiminde, Kıdemli Kurmay Albay Atilla Sandıklı Türkasya Stratejik Araştırmalar Merkezi
(TASAM) Genel Müdürlüğü görevinde, Tuğgeneral Süleyman Canpolat Dışişleri Bakanlığı Stratejik
Araştırmalar Merkezi (SAM) Yönetim Kurulu’nda, Tuğgeneral Nejat Eslen ise Global Stratejik
Araştırmalar Merkezi Müdürlüğü’nde bulunuyor.
Think tank kuruluşlarında adına sıkça rastlanan askerler, siyasete de heves ediyor. İçişleri eski
Bakanı Meral Akşener, Sabah Gazetesi’ne verdiği röportajda, 28 Şubatın paşalarından orgeneral
Çevik Bir’in AK Parti’ye danışmanlık yaptığını belirtiyor. (28.11.2005) “Bölgeye gelen askerlerin
işlerini ciddiye alıp hizaya gelmeleri için bu kişilerin evlerinin yakınlarına birkaç bomba atardık.”
109
110
24.11.2006 / Ömer Lütfi Mete / Tercüman
22.11.2006 / Zaman
176
itirafında bulunan Korgeneral Altay Tokat, MHP Merkez Yönetim Kurulu’nda yer alıyor. MHP Genel
Başkanı Devlet Bahçeli’nin partisinin Konya il kongresinde yaptığı, “Ey emekli paşalar, sağda solda
kendinize kapı aramayın. Gelin MHP’ye katılın, partimizin kapısı size açık.” çağrısı üst düzeyde bir
karşılık bulmadı. Kıbrıs Barış Harekatı’nda ismini duyuran Kurmay Albay Oğuz Kalelioğlu ise, emekli
olduktan sonra yaptığı Diyanet İşleri Başkan Yardımcılığı’nın ardından geçtiğimiz ay DYP’de basın ve
propaganda başkan yardımcısı olarak siyasete girdi. Tümgeneral Osman Özbek, kuruluşunda yer
aldığı Cumhuriyetçi Demokrasi Partisi’ne artık uğramıyor. Tümgeneral Rıza Küçükoğlu, Oramiral
Orhan Karabulut ve Orgeneral Teoman Koman’ın medya gruplarına danışmanlık yaptığı biliniyor.
İhlas Ankara Medya Grup başkanı olarak da yine bir emekli asker Nuri Elibol görev yapıyor. Koramiral
Atilla Kıyat, Fenerbahçe Kulübü Yönetim Kurulu’nda, Tümgeneral Çetin Uğural, Oramiral Halis
Burhan ve Korgeneral Hasan Kundakçı isimleri de Türkiye Sanayici ve İşadamları Vakfı (TÜSİAV)
Yüksek İstişare Konseyi’nde yer alıyor.
En fazla asker yönetici yoğunluğu üniversitelerde gözleniyor. Genelkurmay eski Başkanı Orgeneral
İsmail Hakkı Karadayı, Haliç Üniversitesi mütevelli heyeti üyeliği görevini sürdürüyor. Tümgeneral Rıza
Küçükoğlu, Bahçeşehir Üniversitesi Global Hukuk Programları Direktörlüğü genel sekreterliğinde bulunuyor.
Tuğamiral Mehmet Celayir Koç Üniversitesi genel sekreteri, Orgeneral Edip Başer Yeditepe Üniversitesi
Atatürk İlkeleri ve İnkılap Tarihi Enstitüsü müdürü, TOBB Ekonomi ve Ticaret Üniversitesi mütevelli heyeti
üyesi, Tümgeneral Mehmet Tiryaki Anadolu Bil Meslek Yüksek Okulu Yönetim Kurulu üyesi olarak görevini
sürdürüyor.
Kıvrıkoğlu ‘gitmeyin’ diye tamim yayınladı
Askerlerin özel sektörde görev almalarının önemli ayaklarından birini ise bankalar oluşturuyor.
2001 krizi döneminde bankacılık sektöründe görev alan paşalar, batan bankalardan dolayı pek iyi
anılmıyorlar. Bu isimler arasında, Orgeneral Muhittin Füsunoğlu (Sümerbank), Orgeneral Teoman
Koman (İnterbank), Oramiral Vural Beyazıt (Etibank), Orgeneral İbrahim Şenocak (Etibank) bulunuyor.
Konu, toplumu olduğu kadar Silahlı Kuvvetleri de rahatsız etmiş olmalı ki, dönemin Genelkurmay
Başkanı Orgeneral Hüseyin Kıvrıkoğlu, paşaların özel sektörde çalışmalarına karşı olduğunu
açıklamıştı. Kıvrıkoğlu, “Emekli generallerin bir şirkette çalışması uygun değil. O nedenle bir tamim
yayımladım. Ankara’daki Milli Güvenlik Kurulu, İstanbul’da Harp Akademileri Komutanlığı ile
İzmir’deki Hava Eğitim Komutanlığı’nda bütün emekli orgenerallere oda verdik, sekreter tahsis ettik.
Otursunlar, isterlerse anılarını yazsınlar, isterlerse de ilmi çalışma yapsınlar. Bu çalışmaları için ücret
de vereceğiz.” demişti.111
İşte bu konuda her birinin kendi ayarını ve amacını ortaya koyan görüşleri:
1- Cüneyt Ülsever (Gazeteci): Güçlü görünüm askerle sağlanıyor
28 Şubat döneminde, batan bankaların önemli bir kısmında yönetim kurullarında emekli generaller
vardı. Bankaların o dönemde ayakta kalmak için verdikleri bir mücadeleydi bu. Hatta banka yöneticileri
yargılanırken askerler davadan muaf tutuldular. Buradan genellemeye gidersek, şirketler Ankara ile ilişkilerini
düzenlemek istediklerinde, güçlü bir görünüm vermek istediklerinde emekli paşalara başvuruyorlar. Aradaki
ilişkiye gelince bence şirketler emekli paşalara daha çok ihtiyaç duyuyor. Cin akıllılık yapıyor, onlar talebi
yaratıyor. Emekli paşalar da dayanamıyorlar. Biz anlamıyoruz, biz sıramızı savdık, köşemizde oturacağız
demiyorlar.”
2- Ümit Kardaş (Emekli askerî hakim-yazar): TSK’nın sistem içindeki yerini gösteriyor
Silahlı Kuvvetler’in siyasi sistem içindeki ağırlığı, etkisi ve iktidarı kullanıyor olması önemli bir etken.
Şirketler ve kurumlar iktidar kullanan ve siyasi kadrolardan daha güçlü gözüken yüksek rütbeli askerî
bürokrasiye yakın durmak ve ilişkilerini en yüksek düzeyde tutmak istiyorlar. Bu ilişkiyi de emekli olmuş
yüksek rütbeli general subayları bünyelerine katarak sağlayabiliyorlar. Kuşkusuz herhangi bir sektörde
111
19.11.2006 Turkuaz-Toplum Zaman
177
uzmanlığı işe yarayabilecek emekli askerlerin görev yapmaları uygun görülebilir. Ölçü bu olduğunda zaten
dışarıdan fazla bir talep gelmeyecektir. Dışarıdan çok talep gelmesi daha çok TSK’nın sistem içindeki yeri ile
ilgilidir.”
3- Prof. Dr. Nevzat Tarhan (Psikiyatrist): Askerler değil, ayartıcılar önde
Türkiye’nin en büyük dördüncü holdingi OYAK’ın yönetim kurulunda muvazzaf subaylar var, ticari
kararlar verip, AB kriterlerine uymayan bir şekilde askerî ihalelerde yer alıyorlar. OYAK’ın şöyle bir sembolik
anlamı da var. ‘Biz özeliz, ticarete de girebiliriz. Generaller özel insanlardır, sıradan bir insan değiliz, vatanın
tapusu bize aittir’ algılaması içindeler. Türkiye’nin bütçesinin büyük bir kısmı askerî harcamalardır. Bizim
yönetim kurulumuzda filanca general var diye rekabet ortamına girdiği zaman, bir bakıma rekabet gücünü
artırıyorlar. Aslında bu, Türkiye’nin kamu reformuna ihtiyacı olduğunu da gösteriyor. Askeriye de buna uyum
sağlayacaktır.”
4- Dr. Lale Sarıibrahimoğlu (Gazeteci): Siyasi otoriteye iş düşüyor
Demokratik ülkelerde emekli askerler ya da sivil kişiler, uzmanlık alanlarıyla sınırlı olmak şartıyla, özel
şirketlerde yönetim kurulu üyesi ya da danışman olarak görev alıyorlar. Bizdeki farklılık, atamalar yapılırken,
rakipler nezdinde haksız rekabet içine girilmesini önleyecek yasal düzenlemeler olsa bile uygulamada hayat
bulmadığı sorunudur. Ve bu tür kişilerden, birikimlerinden ziyade karar vericiler nezdindeki etkinliklerinden
yararlanmak konusu ön plana çıkıyor, dolayısıyla uzmanlık alanları dışında tepe görevlere getirilebiliyor.
2001 krizinde ortaya çıkan banka hortumlama olayları, emekli askerlerin, milli gelirin çarçur edilmesinde
nüfuzlarının kullanılmasına izin verdiklerini göstermiştir.”
5- Adnan Tanrıverdi (ASDER Başkanı-Emekli Tuğgeneral): Sivil iradeye baskı için olmamalı
Silahlı Kuvvetler’den genç yaşta emekli olan pek çok kişi var. Bunları asker diye dışarıda bırakmak,
önünü tamamen kesmek doğru olmaz. Bu isimler farklı kurumlarda görev yapabilirler. Bu, devletin yetiştirdiği
elemandan azami yararlanma yöntemidir. Tabii bu, kamunun talebiyle olacak bir şeydir. Ama bütün devletin,
kurumların Silahlı Kuvvetler tarafından yönetilebileceğinin düşünülmesi yanlıştır.”
6- Süleyman Şensoy (TASAM Başkanı): Demokratik ve meşru zeminde katkı sağlar
Silahlı Kuvvetler’de çok iyi eğitim ve doktrinle yetişmiş subayların emekli olmalarıyla, birikim ve
donanımlarını özel sektörün çeşitli alanlarında kullanmalarının çok doğal olduğunu düşünüyorum. OYAK ve
kurumları başta olmak üzere çeşitli alanlarda görev almaları teknik açıdan zenginliktir. Çünkü özel sektördeki
sivil gücün müteşebbisliği ile Silahlı Kuvvetler mensuplarının planlama, teşkilatlanma ve takip yetenekleri
birleşerek ortaya çok başarılı işler çıkmaktadır.”
 HAÇLININ NATO’SU, ŞEYTANIN ŞATOSU
İngiliz yayın kuruluşu BBC, vaktiyle Afganistan’daki NATO varlığıyla ilgili röportajlar yapmıştı. Yerli
halka yöneltilen “yabancı güçleri nasıl görüyorsunuz?” sorusuna, altı Afganlıdan beşi olumlu cevap vermiş.
BBC’nin internet sitesinde bunlardan dördünün fotoğrafına da yer verilmiş ki, en yakışıklı gözüken,
sinekkaydı sakal traşı ve Amerikan saç traşıyla objektife güzel bir poz vermiş olan “Afganlı”, ilginçtir, en
olumlu şeyleri söylemiş:
“Bizi Taliban ve El-Kaide zulmünden koruyan yabancı askerlere teşekkürlerimi ifade etmek istiyorum.
Bize çok iyi ve nazik davranıyorlar. Bamyan şehrini ele geçirdikleri günden beri sadece askeri değil, fakat
sosyal destek de sağladılar. (…) Okullar ve hastaneler inşa edilmesine yardım ettiler.”
Başka bir fotoğrafta ise saçı sakalı birbirine karışmış, geleneksel kıyafetleri içindeki bir Afganlı, üstelik
kocaman bir kavun parçasını yemeye çalışırken görülüyor. Bu, tahmin edilebileceği gibi, “yabancı askerler
derhal Afganistan’ı terketmelidir” diye konuştuğu belirtilen kişidir.
BBC böyle kötü bir habercilik sergilemek zorunda kaldıysa, Afganistan’da Batılı güçler için işler kötüye
gidiyor demektir. Bu sözde röportajlarda NATO güçlerine teşekkür eden Afganlı’nın tarif ettiği üzere işlerin
yürümediği bugün herkesin malumu. Geçtiğimiz Kasım ayı sonundaki NATO Riga zirvesi ve en son
Brüksel’de dışişleri bakanları düzeyinde gerçekleşen toplantıda yaşanan tartışmalar Afganistan işgalinin tam
178
bir çıkmaza girdiğini gösterdi.
Halk perişan, sosyal yardım projeleri neredeyse askıya alınmış, birkaç şehir merkezi dışında can ve
mal emniyeti kaybolmuş durumda. İşgalci askerlerin sürekli taciz ve tasallutu, gözaltında kayıplar ve işkence
vakaları, sivillerin katledilmesi yabancılara olan nefret ve düşmanlığı gün geçtikçe daha da pekiştiriyor.
NATO güçleri arasında şiddetlenen ihtilaf ve çatlaklar, kimin hangi yerel güçle ittifak ettiğini belirleme imkanı
bırakmayan bir karmaşa ve belirsizlik ortamı iyice kendisini hissettiriyor.
Afganistan’da NATO’nun 2,5 yıl süreyle Sivil Temsilcilik görevini yürüten Hikmet Çetin’in Türkiye’ye
döndüğü günlerde verdiği beyanatları üzüntüyle takip etmiştim. Kişinin inanmadığı şeyleri söylemek zorunda
kalması da, “NATO’nun terörle savaş adına Afganistan’da bulunduğuna” gerçekten inanması da feci birşey.
Afganistan’a Türk askerini gönderirken uluslararası meşruiyetin olduğuna inandırılmıştık millet olarak.
Batılılar bir ülkeyi işgal ederken Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi’nden karar çıkmışsa “meşru”,
çıkmamışsa gayri meşru ve kanunsuz saymak kolaycılığına kaçmak âdet oldu. Bugün BM’deki yapılanmanın
kendisi ne kadar meşrudur diye sormak gerekir öncelikle.
Yetkililerimiz NATO’dan bahsederken bu örgütün eski Genel Sekreteri Willy Claes kadar açık sözlü
olamadılar. Soğuk Savaş sonrasında NATO’yu atıl bırakmamak için çözümler arandığı bir dönemde “militan
İslam, NATO ittifakını ve Batı’nın güvenliğini komünizmden bile daha fazla tehdit ediyor” demişti Claes.
NATO’nun resmi dergisi NATO Review’de çıkan makalelere bakılırsa Afganistan işgaliyle teori pratiğe
aktarılmış oluyor: “Batılı değerler” ve “Batı’nın güvenliği”ne yönelik her nereden tehdit gelirse/algılanırsa,
“demokrasi” her nerede tehlikeye düşerse, her nerede “terörizm” tehdidi başgösterirse NATO müdahale
edecektir.
Belki bütün bu “hayırseverce” (!) girişimlere inanabilirdik; eğer Kalıcı Özgürlük (Enduring Freedom)
operasyonu Afganlıların katlanmak zorunda kaldığı birşeye dönüşmeseydi (İngilizcede “endure” fiilinin “kalıcı
olmak”tan başka bir anlamı da “olumsuz bir duruma katlanmak”tır!) ve eğer NATO’nun kendi kirli ve karanlık
geçmişi olmasaydı:
NATO üyesi ülkelerde, kendi halklarına karşı terör eylemleri düzenleyen, demokratik yönetimlere karşı
komplolar tertip eden Gladio’nun gizli bir NATO teşkilatı olduğu artık herkesin malumu.
Gladio, hayali bir tehdide karşı (Sovyet işgali) kurulmuş, fakat sivil hedefler (NATO’ya bağlı ülkelerin
halkları) üzerinde bombalama, suikast, adam kaçırma, işkence, gözaltında kayıp, faili meçhul cinayetler,
karışıklık ve istikrarsızlık çıkarma biçiminde gerçek eylemler tertiplemişti. Şimdi Afganistan’da yaşananları
gördükçe, Gladio üniformalar giyip yer üstüne çıkmış gibi bir hisse kapılıyor insan. Yine düşman hayali
(teröristler) ve hedef gerçek ve sivil (Afgan halkı)! Bugüne kadar Afganistan’da katledilen toplam sivil
sayısına ilişkin kesin bir rakam yok; fakat onbinlerce olduğuna dair tahminler var.
Brüksel’deki NATO dışişleri bakanları toplantısında ISAF’taki Türk askeri sayısını 800’den 950’ye
çıkarma kararı alındığı haberini veren yayın organı sayısı nedense pek fazla değildi. Daha ziyade
askerlerimizin güneydeki sıcak çatışma bölgesine gönderilmeyeceği taahhüdüyle müsterih olmamız
bekleniyordu.
1960’larda Fransızların hatırı için Cezayir’in bağımsızlığı aleyhine tutum takınmıştık ve bu âdeta “milli
utancımız” haline gelmişti. Afgan halkının NATO güçlerine olan öfke ve husumeti arttıkça, Hikmet Çetin’in
iftiharla anlattığı o Türkiye’ye olan muhabbet de kaybolabilir ve Cezayirli kardeşlerimiz karşısında
yaşadığımızdan daha büyük bir milli utancı taşımak zorunda kalabiliriz.
Zira bu sefer, Cezayir olayından farklı olarak, Batı’nın ceberrut işgal güçleri arasında bizzat yer alan
tek Müslüman ülke olarak anılmamız ihtimali vardır.112
 TÜRK ORDUSUNA PAŞA MI, NATO’YA MAŞA MI ARANMIŞTI?
Büyükanıt Paşa Niçin Hedef Seçildi?
112
Milli Gazete / 02 02 2007 / Mesut Karaşahan
179
Paşa, Brüksel’in, işbirlikçilerin ve PKK’lı bölücülerin hedefinde… Erzurum’daki “başörtüsü”
provokasyonuna, “Bu kadarı da fazla!..” diye çıkışan kişi de oydu!..
Allah (cc) kısmet ederse, önümüzdeki Ağustos ayı içerisinde Genelkurmay Başkanı Orgeneral Hilmi
Özkök emekli olacak, yerine Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Yaşar Büyükanıt geçecek!.. Tabii, önünü
kesmek için “seferberlik” ilan eden “şer cephesi” galip gelmezse eğer!.. Zira, “Brüksel”, “Ankara’daki acizler
ve işbirlikçiler ve “Kandil Dağı”ndaki bölücüler, el ele vermiş, Paşa’nın önünü kesmek istiyorlar!..
Paşa’nın Genelkurmay Başkanlığı koltuğuna oturmasını kendileri için “öncelikli tehdit” kapsamında
değerlendirenler, sırf onu karalamak için “Sanalevren”de (internet) siteler kurmuşlardı!..
Bir zamanlar İmralı’daki caninin “akıl hocalığını” yapan zatın hezeyanlarından yola çıkıp, onun
“Sabatayist kökenli” olduğunu yayıyor, Fenerbahçe Başkanı Aziz Yıldırım’ın kendisine bir ev “hediye” ettiği,
“prostat kanseri” olup ilaçlarını eşine aldırdığı yolunda dedikodular üretiyorlardı!..
Paşa, Brüksel’in hedefinde, çünkü: Türk devletini vesayet altına alan Avrupa Birliği, tedavüle sokmak
istediği “Yeni Sevr” planının karşısında en büyük engel olarak hâlâ Türk Silahlı Kuvvetleri’ni görüyor!..
Erzurum’daki “başörtüsü” provokasyonuna, “Bu kadarı da fazla!..” diye çıkışan kişi oydu!..
Paşa, PKK’nın hedefinde, çünkü: PKK’ya büyük darbe vuran askeri operasyonlarda “etkin görevler” alan,
dağlarda askerleri ile “aynı çadırı” paylaşmış bir komutanı!.. Diyarbakır’da 7’nci Kolordu Komutanlığı yaptığı
dönemde, “iki defa” suikast girişimine maruz kaldı!.. “Örtülü” savaşın bu noktaya geleceği belliydi!..113
İzmir Barosu, Savcı için suç duyurusunda bulunmuş ve şunları söylemişti:
İzmir Baro Başkanı Avukat Nevzat Erdemir ile yönetim kurulu üyesi avukatlar yaptığı açıklamada, Van
Cumhuriyet Savcısı Ferhat Sarıkaya’nın, Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Yaşar Büyükanıt hakkında
Yücel Aşkın soruşturmasında olduğu gibi Türk Ceza Yasası’nın 302. maddesinin göz ardı edildiğini
söylemiştri.
Erdemir, “Adının önünde Cumhuriyet unvanı bulunan savcının Cumhuriyet dönemini suçlaması, bu
döneme ilişkin asılsız isnat ve imada bulunması, sayın savcının bulunduğu makam ve konumla
bağdaşmamaktadır. İddianame dikkatlice incelendiğinde, iddianamenin hukuki değil, siyasi temeller üzerine
inşa edildiği, bu siyaset belgesinin hedef olarak sadece Yaşar Büyükanıt’ı değil, onunla birlikte en önemli
anayasal kurumlarımızdan biri olan Türk Silahlı Kuvvetleri’nin hedef alındığı görülüyor. Ayrıca, Türk Silahlı
Kuvvetleri’ne ve ulus devlete açıkça husumet beslediği belli olan kişilerin anlatımlarının dayanak gösterildiği,
bu suçlama ve değerlendirmelerin hiçbir objektif ve bilimsel kanıta dayanmadığı anlaşılmaktadır” demişti.
Her Dönem 'İnşaatı' O Yapıyor!
Şemdinli iddianamesinde verdiği ifade ile gündemi belirleyen işadamı Altındağ, gezici
imamlıktan trilyonerliğe devletten aldığı inşaat ihaleleriyle tırmanmış!..
Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Yaşar Büyükanıt'ın adının Şemdinli iddianamesine girmesini
sağlayan ifadeleri veren işadamı Mehmet Ali Altındağ'ın devlet ihalelerinden zengin olduğu ortaya çıktı.
Diyarbakırlı işadamı Altındağ 1979'lu yıllarda Diyarbakır'da işportacılık, gözlükçülük, çakmakçılık ve gezici
imamlıkla hayatını kazanıyordu. Lakabı "Hacı"ydı. Bir ara Nurculuk'tan gözaltına alındı ve tutuklandı.
Hapisten çıkınca müteahhitliğe başladı ve yıldızı yükselişe geçti. Devlet ihaleleri ona verildi. İçişleri
Bakanlığı'na ait çeşitli binaların yanı sıra Diyarbakır merkezde polis lojmanları, Adliye Sarayı ve
Diyarbakır'daki Sümerbank fabrikasını yaptı. Birçok askeri ihaleyi de aldı. Ceylanpınar-Suriye sınır şeridinin
aydınlatması ve yine bu sınırda sınır güvenliği yolunun yapılması, Cizre MİT binası bunlardan birkaçı.
İhale yasağı varmış!..
1996 yılında, Bayındırlık Bakanlığı yapılan bir ihbar sonucu hakkında soruşturma başlattı.
Müfettişlerinin hazırladığı raporda Altındağ'ın şirketlerinin ihalelere katılmaktan men edilmesi ve Cumhuriyet
Başsavcılığı'na suç duyurusunda bulunulması gerektiği belirtiliyordu. Bakanlık, sahtecilik ve yolsuzluk yaptığı
gerekçesiyle Altındağ'ın şirketlerinin ihalelere girmesini yasakladı. Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığı,
113
İsrafil Kumbasar / Milli Gazete – Medya / 11.03.2006
180
Altındağ hakkında, 5 Aralık 1997 tarihli bir iddianame hazırladı.
Yasak ona çalışmamış!..
Altındağ, hakkında raporlar yazılmasına rağmen devlet ihalelerine girmeye devam etti. Bolu'daki
deprem konutları ihalesini aldı. Bu konutları 2001'de bitirdi. Dönemin Başbakan Yardımcısı MHP Genel
Başkanı Devlet Bahçeli tarafından törenle açılışı yapılan konutlar sahiplerine verildi. Ancak teslim edilen
binalarda eksik malzeme kullanıldığı, binalarda çökmeler olduğu için hakkında yine soruşturma açıldı.
Altındağ Güneydoğu bölgesi ağırlıklı olmak üzere ülkenin birçok yerinde ihale almaya ve inşaat yapmaya
halen devam etti. Ankara Eryaman'da yapılmakta olan 7. Etap 1. Kısımdaki konutlar Altındağ İnşaat
tarafından yürütülüyor. Toplu Konut İdaresinin Güneydoğu'daki birçok inşaatı da yine Altındağ'ın şirketleri
tarafından alınmış durumda. Diyarbakır Ergani'de içinde ilköğretim okulu, ticaret merkezi, caminin de
bulunduğu 128 konutluk 25.800.000 YTL tutarındaki inşaat Altındağ İnşaat tarafından yapılıyor.
Söz Gazetesini polis dağıtıyordu
Altındağ’ın çıkardığı Söz Gazetesi, PKK terörünün arttığı yıllarda, işadamları, dernek temsilcileri ile
aldığı ihaleleri ‘şaibeli’ bulan bürokratlar dahil olmak üzere bir çok kişiyi “hain, devlet düşmanı ve PKK’lı”
olarak suçladı. Altındağ gazetesinden bu kampanyayı yürüttüğü dönemde PKK, Diyarbakır ve çevresinde
ulusal basına yasak koydu. O dönem örgüt yanlısı yayın yapan Özgür Gündem’e karşı, polis ve askerler
Altındağ’ın Söz Gazetesini dağıtıyordu.
Kirvesi Orgeneral Kemal Yamak Paşaymış!..
Mehmet Ali Altındağ'ın 1980'li yıllarda en büyük desteği oğlunun kirvesi olan dönemin Özel Harp
Dairesi'nin Başkanı ve 7. Kolordu Komutanı Orgeneral Kemal Yamak'tan gördü. O yıllarda Güneydoğu'ya
gelen OHAL valileri, bürokratlar, emniyet müdürleri "devlete yakın olduğu için" Altındağ'ı ziyaret etmeden
gitmezdi. Altındağ 1996'lı yıllarda gazetesinde, Hizbullah'ı övüyordu. 25 yıldır Altındağ'ın yanında genel
müdür olarak çalışan İsmail Yazgan'ın kardeşi Rufai Yazgan, Hizbullah tetikçiliğinden liderliğine yükselmiş bir
isim. Altındağ, Hizbullah'ın tasfiye edilmesinden sonra Hizbullah'tan koptu ve gazetesinin logosuna Atatürk
resmi koydu. PKK destekçisi oldukları gerekçesiyle gözaltına alınan iki oğlu ise şüpheli trafik kazalarında
hayatlarını kaybetti. 114
Bu kriz daha önce de yaşanmıştı. Kenan Evren nasıl kuvvet komutanı oldu?
Van Savcısının görevden alınmasına neden olan iddianame gündemdeki yerini koruyor. Herkesin fikir
birliğine vardığı ortak bir nokta var: O da, “orduya siyaset karışırsa işlerin sarpa saracağı”. Geçmişte
yaşanan benzer bir krizin nasıl sonuçlandığını hatırlayanlar, bugünlerde taraflara sağduyu çağrısında
bulunuyorlar.
Van Cumhuriyet Başsavcısının, Org. Yaşar Büyükanıt hakkında hazırladığı iddianame ile başlayan
süreçte "Bu yolla Kara Kuvvetleri Komutanının önü mü kesilmeye çalışılıyor" sorusuyla başlayan tartışmalar
başkenti yaklaşık 30 yıl önceye götürdü...
Yıl 1977...
Fahri Korutürk cumhurbaşkanı, Süleyman Demirel başbakan... Aralarının pek de iyi olmadığını
bilmeyen yok. Bu üst düzey gerginlik minik çatışmalarla sürüp gidiyor ama iş Kara Kuvvetleri Komutanının
atanmasına gelene kadar büyük bir krize neden olmuyor. 1977 yılının Ağustos ayına gelindiğindeyse kızılca
kıyamet kopuyor. Kara Kuvvetleri Komutanı ataması yüzünden tüm Türkiye'yi derinden sarsacak olaylar
şöyle gelişiyor...
Kara Kuvvetleri Komutanlığı için iki aday vardı: Org. Ali Fethi Esener ve Org. Adnan Ersöz.
Generallerin her ikisinin de emeklilik süreleri dolmuştu ve görevde kalmalarının tek yolu kuvvet komutanı
olmalarıydı. Genelkurmay Başkanı Org. Semih Sancar, Başbakan Demirel'in isteği üzerine Org. Esener'i
aday gösterdi. Milliyetçi Cephe koalisyon hükümetinin başbakanı Demirel de ortakları Alparslan Türkeş ve
Necmettin Erbakan'ın fikrini almadan atama kararnamesini imzaladı. Ancak Esener'in Adalet Partisi yanlısı
114
Sabah / 12.03.2006
181
bir general olduğunu düşünen Korutürk, bu atamanın "orduda huzursuzluk yaratabileceği" kaygısıyla önüne
gelen kararnameyi imzalamadı. Ve devletin zirvesinde başlayan kriz hızla bir çıkmaz sokağa dönüştü.
İmza atılmadığı için komutan atanamıyordu. Org. Sancar da yeni bir isim önermemekte direnince,
daha doğrusu Korutürk'ün onaylayacağını bildiği halde diğer adayı önermeyince, atama kararı tam bir
kördüğüme dönüştü. Olay bir ay boyunca Türkiye'nin değişmez gündemi oldu, her evde bu konu konuşuldu,
gazeteler hep aynı manşetlerle çıktı. Her iki taraf da geri adım atmıyordu.
Sonunda olay kendi kendine çözülecekti... Zira her iki generalin de süreleri doldu ve emekli oldular.
Koalisyon ortakları da yeni bir aday arayışına girdiler.
Demirel, Türkeş ve Erbakan'la birlikte yaptıkları bir toplantıda sıkıntısını dile getirdi: "Korutürk'e kimi
söylesek 'hayır' diyecek. Elimizdeki isimler arasında Nurettin Ersin var ama..." Bunun üzerine Türkeş söze
karıştı ve adı geçen adaylardan birine kefil oldu. Onun "Dirayetli, tarafsız ve bilgili bir insan" olarak tarif ettiği
kişi Kara Kuvvetleri Komutanı olmayı aklından bile geçirmeyen biriydi. Ve kaderin garip bir cilvesi olarak bu
önerisi sadece üç yıl sonra Türkeş'in başını yakacaktı. Çünkü bu orgeneral, sonradan 12 Eylül askeri
darbesini gerçekleştirecek olan Ege Ordu Komutanı Kenan Evren'di!?.
Özal da Asker “Seçmişti”
Türk Silahlı Kuvvetleri yakın geçmişte pek çok “son dakika sürprizi” yaşadı. Bunlardan biri 1970 yılında
Kara Kuvvetleri Komutanlığı için Org. Kemal Atalay ve Org. Faruk Gürler arasındaki yarıştı ve ipi Gürler
göğüslemişti. Bir başka örnekse Turgut Özal döneminden... Kara Kuvvetleri Komutanı Org. Necdet
Öztorun’un Genelkurmay Başkanlığı’na gelmesini Özal hükümetinin veto etmesi sonucunda Org. Necip
Torumtay göreve gelmişti. Sonuncu olaysa 2002 yılında Org. Edip Başer’in yerine Kara Kuvvetleri Komutanı
olan Org. Aytaç Yalman’la yaşanmıştı.
İkinci çuval olayı mı?
Kara Kuvvetleri Komutanı Org. Yaşar Büyükanıt’a karşı yürütülen operasyon, bir komutanı değil,
doğrudan doğruya Türk Silahlı Kuvvetleri’ni ve Türkiye’yi hedef almaktadır. Bu uygulama, Türk Ordusu’nun
terfi ve tayin sistemine müdahalenin çok ötesinde boyutlar içermektedir.
Denebilir ki, ikinci bir çuval geçirme olayıyla karşı karşıyayız. Bu kez çuvalı, Türkiye’nin başına
doğrudan ABD personeli değil, ABD’nin içimizdeki uzantıları geçirmiştir.
Bu operasyonu yürüten güç, dışarıda ve içerdedir. Atlantik’in ötesindeki gücün kolları, Tayip Erdoğan
yönetimi üzerinden Van Savcılığı’na kadar uzanmaktadır. Savcıya talimatı verenlerin, Van’daki Hüseyin Çelik
ekibi olduğunu saptamış bulunuyoruz. Yani Tayyip Erdoğan’ın Milli Eğitim Bakanı’nın adamları, TSK’yı hedef
alan iddianamenin asıl yazarlarıdır.
1990’lı yılların başından beri yürütülen Türk Silahlı Kuvvetleri’ni yıpratma faaliyetinde yeni bir aşamaya
gelinmiştir. Bu operasyon, ABD’nin GOP (Genişletilmiş ‘Ortadoğu ve Kuzey Afrika Projesi’) kapsamı
içindedir. ABD, 24 İslam ülkesinin sınırlarını ve rejimlerini değiştirme amacını açıklamıştır. Sınırları
değiştirilen ülkeler, şu anda Irak ve Türkiye’dir. Buna karşı koyacak en önemli güç olan, Türk Silahlı
Kuvvetleri’nin direnme yeteneğinin kırılması için her yola başvurulmaktadır.
Van Valiliği’nde patlama da aynı merkezden
Geçen aylar Van Vadiliği’nde yaşanan patlama da aynı özelliktedir. Amaç, devlet otoritesini
kullanılamaz hale getirmektir. Van Savcılığı’nda iddianame hazırlattıran güç ile bombayı patlatanlar, dünya
ölçeğinde bakarsak, aynı merkezden yönetilmektedir. Haçlı irtica ile bölücülük arasındaki geleneksel ittifak,
yine tarih sahnesindedir. Arkalarındaki kuvvet ise, dün İngiliz emperyalizmi idi, bugün ABD emperyalizmidir.
Geçen yıl ÖKK binaları ile ilgili soruşturma olayı, bugünkü tertiplerin işaretlerini vermişti. Ne yazık ki, o
tertip karşısında dik durulamadı. İşçi Partisi, o zaman bu olayı gördü ve cepheden tavır aldı. Ne kadar
yerinde bir değerlendirme yaptığımız, bugün daha açık görülmektedir. O soruşturma girişimi ne yazık ki
hedefine ulaşmıştı.
Diyarbakır’ımızı GOP merkezi yapma planı
Irak parçalanmış, Kuzey Irak’ta bir Kukla Devlet kurulmuştur ve Türkiye’mizin Güneydoğu bölgesinin
182
bu devletle bütünleştirilmesi planı uygulanmaktadır. Tayyip Erdoğan, 15 Şubat 2004 akşamı “ABD’nin Büyük
Ortadoğu Projesi içinde Diyarbakır’ı merkez yapacağız” açıklamasından beri bu planda görev aldığını üç kez
itiraf etmiştir. En son birkaç gün önce “BOP Projesi’nin Eşbaşkanı olduğunu” belirterek, TC Başbakanlığıyla
bağdaşmayan başka bir görevi olduğunu tekrar açıklamıştır. Türkiye, Tayip Erdoğan-Barzani ittifakı yoluyla
adım adım federasyona doğru sürüklenmektedir. Ancak Tayyip Erdoğan’ın hızla yıprandığı ve Silahlı
Kuvvetleri denetim altına alamadığı koşullarda, federasyon için AKP yerine “Milliyetçi” geçinen yeni ortaklar
hazırlanmaktadır.
Müzakere çerçeve belgesi’ndeki “sınır değiştirme” tuzağı!?
Tayyip Erdoğan yönetiminin 3 Ekim 2005 günü imzaladığı AB ile Müzakere Çerçeve Belgesi’nde
“Türkiye’nin anlaşmazlık konusu olan sınırlarının La Haye Adalet Divanı tarafından barışçı yoldan
belirleneceği” hükmü bulunmaktadır. Bu hükme göre, Erdoğan yönetimi, Türk Silahlı Kuvvetleri’ne
Türkiye’nin sınırlarını savunmayı yasaklayan bir yükümlülük altına girmiştir. Sınırları “barışçı yoldan
Milletlerarası Adalet Divanı belirleyecek” ise, Türk Ordusu hangi sınırları, hangi vatanı savunacaktır?
Daha önemlisi, Türkiye, yalnız dış hatlardan değil, iç hatlardan da kuşatılmaktadır. Haçlı irtica ve
bölücülük bu amaçla Türkiye’mizin üzerine sürülüyor. İrtica ve bölücülüğün örgütlenme ve kadro gücünün,
Tayyip Erdoğan yönetimi döneminde beş kat arttığı Türk Silahlı Kuvvetleri tarafından hazırlanan raporlarda
belirtilmektedir.
Ülkemizde etnik ve mezhepsel çatışma kışkırtmaya yönelik girişimler, Bozüyük ve Şemdinli
olaylarından sonra, Diyarbakır-Konya maçında bir kez daha sahnelenmiştir. Yugoslavya’nın parçalanması
operasyonunda, fitilin 1988 yılında, Dinamo Zagrep-Partizan takımları arasında oynanan futbol maçında
ateşlendiği unutulmamalıdır.
Kukla Devletin genişletilmesi ve federasyon planının oldubittiye getirilmesi için uygulanan tertiplerin
çok boyutlu ve kapsamlı olduğu görülmektedir. En önemlisi, Türk Silahlı Kuvvetleri’nin dış güdümlü bir
kalkışmaya ve ayrılıkçı teröre karşı yaptırım uygulama iradesi yıpratılmaktadır.
Tertibin altında kaldılar
Ancak Tayip Erdoğan yönetimi bu tertibin altında kalmıştır. Saldırının Türk Ordusu’na olduğunu, yalnız
Silahlı Kuvvetler değil, bütün kamuoyu anlamış ve tepkisini göstermiştir. TSK’yı hedef alan saldırı, TSK’nın
biriken tepkisiyle karşılaşmıştır. Türk Silahlı Kuvvetleri’nde de bir dip dalgası oluştu. Bunu görmeyenler,
yanılırlar. Türk Silahlı Kuvvetleri mensupları, Cumhuriyet’in yıkımı ve ülkenin bölünmesi yönündeki
gelişmelerden büyük kaygı duymakta ve komuta kademesi üzerinde kuvvetli bir baskı oluşturmaktadır.
Çankaya’daki görüşmede, Orduda oluşan dip dalgasının 30 Ağustosa kadar nasıl göğüslenebileceği
konuşulmuştur.
Komutanların sorumluluğu
Gelişmeleri, terfi sistemine müdahalenin ötesinde daha kapsamlı ve vahim bir durum olarak
değerlendiren yaklaşımlar doğrudur ve gereklidir. Bu nedenle Türkiye, bugün hangi komutanın genelkurmay
başkanı olacağını değil, Türk Silahlı Kuvvetleri’ni hedef alan operasyonun nasıl etkisiz kılınacağını ve
Ordunun direnme yeteneğinin nasıl güçlendirileceğini tartışmalıdır. Bütün mesele, Kuzey Irak’taki “Kırmızı
çizgilerimizin” çiğnenmekten kurtarılması, başımıza geçirilen çuvalın çıkarılması, bizi iç hatlardan vuran Haçlı
irtica ve bölücülüğün etkisiz hale getirilmesidir.
Şu gerçeği kesinlikle ve ivedilikle saptamak gerekir ki, bu tehlikeli durumdan Komuta kademesi de
sorumludur. Neden sorumludurlar?
Çünkü:
a) Genelkurmay Başkanı ve bazı komutanlar, ne yazık ki, ABD’nin Büyük Ortadoğu Projesi’nde rol
üstlenmeyi kabul eden, bu nedenle güvenliğimiz açısından çok tehlikeli anlayışları dile getirmişlerdir. Hatta
“ABD’nin Irak’a demokrasi getirdiği” gibi Türkiye açısından felaketlere yol açacak açıklamalar yapmışlardır.
b) Genelkurmay Başkanı, 3 Kasım 2002 seçiminden sonra hiçbir resmi sıfatı olmayan Tayyip
Erdoğan’ı Genelkurmay Başkanlığı’nda kabul ederek, ABD güdümündeki irtica ve bölücülüğü güçlendirecek
183
bir yönetimin gelişmesine yeşil ışık yakmıştır.
c) Yine Genelkurmay Başkanı, 2003 yılı başında Hükümetin Tezkeresini destekleyerek, Türk
Ordusunun kardeş Irak halkının üzerine sürülmesine razı olan bir tavır sergilemiştir. Öte yandan Kuzey
Irak’ta Kukla Devlet’in kuruluşuna, ABD’nin Telafer operasyonuna seyirci kalarak, hatta bazen yardımcı
olarak, tehdidi ağırlaştıran süreçlere dolaylı katkıda bulunmuşlardır.
d) Genelkurmay başkanı Özkök, 4 Temmuz 2003 günü Süleymaniye’de Türk Silahlı Kuvvetler
mensuplarının başına çuval geçirilmesinden sonra, Türkiye’den ayrılmakta olan ABD Büyükelçisi’ni hiçbir şey
olmamış gibi hoşnutlukla kabul ederek, bir bakıma yeni operasyonlara davetiye çıkarmıştır.
e) Bazı komutanlar, 2004 baharında Kıbrıs’ta referandumu destekleyerek, Annan Planı’na olumlu
bakarak ve KKTC seçimlerinde dolaylı olarak Talat’ı destekleyerek, ABD’nin KKTC’yi tasfiye planına
yardımcı olmuşlardır.
f) Genelkurmay Başkanı Özkök, 2005 yılı 23 Nisan’ı arifesinde milli egemenlik ve milli güvenlik
kavramlarının artık geçersiz olduğu yönünde görüşler açıklayarak, Türkiye Cumhuriyeti’nin ve Türk Silahlı
Kuvvetleri’nin dayandığı temelleri tartışmaya açmıştır.
g) Kara Kuvvetleri Komutanlığı’nın ambleminden Atatürk’ün resminin çıkartılması da Türk milletinin
güvenini ve ümidini sarsmıştır.
h) Türk Silahlı Kuvvetlerindeki eğitimlerde Avrupa’nın Socrates programları uygulanmasına izin
verilerek, geleneksel vatanseverlik kültüründe gedikler açılmıştır.
ı) Komutanlar, bütün bu uygulamaların zeminini oluşturan AB kapısında bağlanmış durumda
kalmamızı destekleyen açıklamalarıyla milletimizin bilincinde gittikçe daha yoğun bir sis toplanmasına
yardımcı olmuşlardır.
Strateji ve tehdit kavramı doğru saptanmalı
Komuta kademesinde görülen bu yaklaşımlarla içinde bulunduğumuz vahim gidişin önünü alma imkânı
bulunamamıştır ve bulunamaz. Kıbrıs ve Kuzey Irak’tan gelen tehlikeyi gözardı eden tehdit kavramı ve
strateji iflas etmiştir. Haçlı irtica ve bölücülük de, AB üyeliğini ve GOP’u savunmaktadır. AB’ye girmek “devlet
politikası”, ABD’nin GOP planında rol almak “stratejik yaklaşım” kabul edildikten sonra, Tayip Erdoğan’lar ile
aynı safa düşülür. Bizi vuranlarla aynı strateji içinde buluşmak, yığınakta yapılan hata kapsamına girer. Türk
Silahlı Kuvvetleri’ne yönelen tehdit ve tertiplerin kaynağı da buradadır. Türkiye’yi tehdit eden süper devletin
stratejisi içinde görev üslenerek, Türkiye’yi savunma olanağı yoktur. Türkiye’yi vuran, Şemdinli’mize elini
uzatan, sınırlarımızı değiştirmeyi amaçlayan bir plana dahil olarak, ancak kendimizi vururuz.
Türkiye, yalnız dış hatlardan değil, iç hatlardan Haçlı İrtica ve bölücü terörle vurulmakta ve
kuşatılmaktadır. İrtica ve bölücülüğün örgütlenme ve kadro gücünün, Tayip Erdoğan yönetimi
döneminde
beş
kat
büyüdüğü,
Türk
Silahlı
Kuvvetleri
tarafından
hazırlanan
raporlarda
belirtilmektedir.
Org. Yaşar Büyükanıt’ın ifadesiyle dıştan ithal edilen tehdit algılamasını ve stratejiyi değiştirmek
zorunludur.
Bir süre önce 8. Cumhurbaşkanı Kenan Evren, “İrtica ve bölücülüğün tırmanışı sürerse, Türk
Silahlı Kuvvetleri, ne NATO’yu dinler, ne Avrupa’yı” demişti. Milletin Ordusundan beklentisi budur.
Türk Silahlı Kuvvetleri, milli devleti ve Atatürk Devrimi’ni yıkıma uğratan AB kapısına bağlanma
konumundan ve GOP gibi Türkiye’yi piyonlaştıran projeleri bir seçenekmiş gibi görmekten vazgeçip, milli
devlet stratejisine ve Atatürk’ün devrim programına yönelmek sorumluluğuyla karşı karşıyadır. Tek seçenek,
Atatürk Devrimi’dir. Tek seçenek, milli devlettir. Bunlar gitti mi, ne vatan kalır, ne milletin birliği kalır. Arkada
kalan 60 yıllık tecrübenin bilânçosu budur.
Dünyada yükselen eğilim bugün, Atatürk’le, Türk Devrimiyle kazandığımız değerlerdir; yani
bağımsızlıktır, halkçılıktır, kamuculuktur.
Milli egemenlik ve milli güvenliği savunmak, Türk Silahlı Kuvvetleri’nin biricik görevi ve varlık
184
nedenidir.115
Şemdinli İddianamesi’ne yol açan sürecin kilometre taşları
Bizi Bugünlere Getiren Ciddi Hatalar
Genelkurmay Başkanı Org. Hilmi Özkök, 2 bin Amerikan askerinin komşumuz Irak’a saldırmak üzere
Türkiye’ye konuşlanmasını destekledi; Kıbrıs’ta referandum öncesinde Annan Planı’na destek açıklaması
yaptı; BOP’un ABD ve Avrupa ortak güvenliğine hizmet edeceğini savundu ve ABD’nin Irak’a demokrasi
getirdiğini söyledi.
Genelkurmay Başkanı Org. Hilmi Özkök, 62 bin Amerikan askerinin komşumuz Irak’a saldırmak üzere
Türkiye’ye konuşlanmasını destekledi. Org. Özkök, Amerikan saldırısından iki hafta önce 5 Mart 2003’de
yaptığı açıklamada Tayyip Erdoğan’larla aynı tutumu paylaştığını açıkladı:
“Türk Silahlı Kuvvetleri’nin görüşü, hükümetle aynıdır ve hükümetin Yüce Meclisimize sunduğu
tezkerede yansıtıldığı gibidir. Şu bir gerçektir ki, Türkiye savaşı tek başına önleme olanak ve yeteneğine
sahip değildir. Ama biz, hesabımızı savaş çıkmayacak varsayımına dayayamayız. Bu hususta seçeneğimiz
maalesef iyi ile kötü arasında değil, kötü ile daha kötü arasındadır. Ya tamamen dışında kalacağız ya da
savaşanlara yardımcı olup sürece katılacağız. Hiç katılmamakla savaşın aynı zararlarını göreceğiz. Fakat
zararımızın telafi edilmesi ve savaş sonrasında söz sahibi olmamız asla mümkün olmayacaktır. Şayet
savaşanlara yardımcı olursak zararımızın bir kısmı telafi edilebilecek.”
Çuval olayından sonra ABD Büyükelçisine iltifat
4 Temmuz 2003 tarihinde Amerikan askeri birlikleri, Süleymaniye’deki Türk Özel Tim bürosunu
basarak 11 askerimizi rehin aldı. Bu sırada Genelkurmay Başkanı Orgeneral Hilmi Özkök, Pentagon ve
Avrupa’daki Amerikan birliklerinin komutanlarıyla görüşüyordu. 8 Temmuz 2003’te Türkiye’deki görev süresi
dolan ABD Büyükelçisi Robert Pearson’ın veda ziyaretini kabul etti. Bu kabul, milletimizin bilincinde derin bir
yara açtı.
Çuval olayının ardından 9-14 Temmuz arasında ABD’li askeri yetkililerle toplantılar yapıldı. 15
Temmuz 2003’te Genelkurmay Başkanlığı tarafından yapılan açıklamada şöyle deniyordu:
“Türkiye ve ABD, bu toplantı sonucunda Irak’ta aralarında daha iyi bir eşgüdüm ve işbirliği
sağlanmasını kararlaştırmışlar ve gelecekte bu gibi olayların tekerrürünün önlenmesi için gerekli her türlü
tedbiri almakta görüş birliğine varmışlardır.”
Annan Planı’na destek
Genelkurmay Başkanı Org. Hilmi Özkök, Cumhuriyet tarihinin en önemli dış politika ve güvenlik
konularından biri olan Kıbrıs’ta referandum öncesinde Annan Planı’na destek açıklaması yaptı. 24 Nisan
2004’teki referandum öncesinde 13 Nisan 2004’te konuşan Org. Özkök, önce “TSK, her konuda tavır koyan
taraf olamaz” ardından “Rum tarafı hayır, Türk tarafı evet derse, kuzey için bazı kolaylaştırmaların yolunun
açılacağı söylenmektedir. Gerçekten de böyle olabilir” dedi.
Milli egemenliğin reddi ve BOP’ta rol talebi
Genelkurmay Başkanı Org. Özkök, 2004 yılı 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı’ndan üç
gün önce egemenlik tanımının değiştiğini vurgulayarak “yeni konseptler ve doktrinler geliştirilmesi gerektiğini”
söyledi. 20 Nisan 2005’te “Küreselleşme ve güvenlik” başlıklı bir konuşma yaptı ve aynı görüşlerini
geliştirerek tekrarladı. Org. Hilmi Özkök bu konuşmalarında, ABD’nin hazırladığı yeni adıyla Genişletilmiş
Ortadoğu ve Kuzey Afrika Projesi’ne destek verdi. Özkök, BOP’un “politik boyutta demokratik süreçleri
desteklediğini; dini konularda tolerans getirdiğini, sivil toplum örgütlerini güçlendirdiğini” söyledi.
Orgeneral Özkök konuşmasında, BOP’un ABD ve Avrupa ortak güvenliğine hizmet edeceğini savundu
ve ABD’nin Irak’a demokrasi getirdiğini söyleyerek, Talabani ve Barzani’leri desteklemiş oldu...
İddianame suçlu aramıyor TSK’yı mahkûm ediyor!
Ordu’ya Yönelik Hain Tertibin Tetikçileri!
115
Doğu Perinçek / Aydınlık / 12.03.2006
185
M. Ali Altındağ’ın Org. Yaşar Büyükanıt’ı suçlayan ifadesi savcıya ulaştırıldıktan sonra, TSK’ya yönelik
“çete” suçlaması için kamuoyunun hazırlanması gerekiyordu. MİT yetkilisinin 7 Şubat 2006’da komisyonda
verdiği ifade, iddianamenin açıklanmasından bir hafta önce basına “sızdırıldı”.
ABD-AKP işbirliği, Şemdinli iddianamesi ile; Türk Silahlı Kuvvetlerinin bölücülüğe karşı yürüttüğü
mücadeleyi “yasadışı” ilan etti. Van C. Savcısı Ferhat Sarıkaya, Kara Kuvvetleri Komutanı Yaşar Büyükanıt’ı
ve çok sayıda komutanı, “Suç İşlemek İçin Örgüt Kurmak, Görevi Kötüye Kullanmak ve Sahte Belge
Düzenlemek”le suçlamıştı.
Bu suçlamanın işaretini, Recep Tayyip Erdoğan ile Abdullah Gül aynı gün, birlikte vermişlerdi. 11
Kasım 2005 günü, Şemdinli’de olaylar devam ederken Tayyip Erdoğan medyanın “İkinci Susurluk”
adlandırmasını benimsemiş, “kim olursa olsun, bunun bedelini ödeyecektir” demişti. Abdullah Gül ise
“Türkiye artık eski Türkiye değil bunu herkes bilsin” sözleri ile Şemdinli iddianamesini yazmaya başlamıştı.
İddianameyi tamamlamak görevini de, savcı Ferhat Sarıkaya ile birlikte, Hakkâri Emniyet Müdürlüğü
İstihbarat Şube Müdür Vekili Hüseyin Keskinkılıç, AKP Kastamonu Milletvekili Musa Sıvacıoğlu ve MİT
Hakkâri Bölge Başkan yardımcısı üzerine almıştı.
Savcı Ferhat Sarıkaya, iddianamenin düzenlenmesinde, alışılmadık bir yönteme başvurdu. Ceza
soruşturmasında, sanıkların eylemi tespit edilir ve bu eylemle ilgili görgü tanıklarının ifadelerine
başvurulurdu. Savcı Ferhat Sarıkaya, buna yeni bir tanım getirdi. Tanıklar “olay ile ilgili” ve “konu ile ilgili”
olarak iki gruba ayrıldı. Hakkâri, Yüksekova, Şemdinli belediye başkanları, “yaratılan” yeni tanık grubu
içerisine alındı. Ama bilirkişi olarak bilgilerine başvuruldu. Aynı şekilde, Hakkâri Emniyet Müdürlüğü İstihbarat
Şube Müdür Vekili Hüseyin Keskinkılıç’tan da “bilirkişi gibi” alınan ifade, “konu ile ilgili tanık” olarak dosyaya
eklendi. Oysa “konu ile ilgili tanıklar”ın hiç birisi, olayı görmüş değildi. Bu nedenle ifadeleri, sadece
“yorum”dan ibaretti. Onlar da, Şemdinli olaylarını yorumlayarak, bölücü teröre karşı mücadeleyi “yasadışı ilan
etmek” fırsatını kullandılar. Bu tanıkların neler söylediklerini kısaca aktaralım:
Hakkâri Belediye Başkanı, Demokratik Toplum Partisi Üyesi Metin Tekçe:
Hakkâri’deki patlamaların genel olarak sebebi bana göre merkezi yönetimin basiretsizliğidir. Hakkâri
halkının ülkemizin demokratikleşmesine ve barışına katkı sunacak demokratik eylemselliklerini hazmetmeme
anlayışı hakimdir.
Yüksekova Belediye Başkanı Mehmet Salih Yıldız:
Hakkâri’de, Yüksekova’da ve Şemdinli’de peş peşe patlayan bu bombaların yarısını PKK attı sayalım,
peki diğer yarısını kim yaptı? Bunlar Türkiye’nin demokratikleşmesini istemeyenler, Avrupa sürecine karşı
çıkanlar, hükümete muhalefet olanlar, Cumhurbaşkanlığı krizini bu hükümeti aşarak düşünenler, bir de
Başbakan’ın Diyarbakır’daki Kürt sorunu benim sorunumdur, söyleminden rahatsız olanlardır.
Şemdinli Belediye Başkanı Hurşit Tekin:
Bu olayı PKK’nın yaptığını düşünmüyorum. Çünkü PKK’nın içerisinde de yer alan insanlar bu yörenin
insanıdır, bu vatanın evladıdır. PKK’nın böyle bir eylem yapacağını düşünemiyorum.
Bu “tanıkların” ifadesi, Hakkâri Emniyet Müdürlüğü İstihbarat Şube Müdür Vekili Hüseyin Keskinkılıç
tarafından şöyle kuvvetlendirildi: PKK örgütü bir eylem yapacağı zaman halkın kesinlikle zarar görmemesi
yönünde önceden çalışmasını yapar eylem biçimini ona göre tertipler.
Yoksa Ali Kaya sağır mı!?
Savcı Ferhat Sarıkaya’nın “olay ile ilgili tanıklar”ının ifadeleri ise, çelişkili idi. Bir “husus” dışında “tam
olarak” birbirini tutmuyordu. İfadelerin benzer yönü ise, “komik” olmakla birlikte şöyleydi:
“Biz patlama sesi üzerine dışarı çıktığımızda, isminin Ali Kaya olduğunu sonradan öğrendiğimiz kişi,
elindeki telefonla konuşuyordu. Konuştuğu kişiye ‘bomba patladı mı?’ diye soruyordu.
Bu tanıkların ifadesi üzerine savcının, Astsubay Ali Kaya’yı adli tıbba sevk ederek, “sağır” olup
olmadığını araştırması gerekirdi. Çünkü herkes patlama sesini duyup, dışarı çıktığı halde, Ali Kaya, patlama
sesini duymamış olsa gerekti.
Savcı Ferhat Sarıkaya, “konu ile ilgili tanıklar”ın yorumlarını dosyaya eklemişti. Ne var ki görevi yine
186
de tamamlanmış sayılmazdı.
 HEDEF BÜYÜKANIT MIYDI, YOKSA MİLLİ DİRENİŞİ BOĞMAK
MIYDI?
Ankara’dan Gönderdiği fakslarla dergimize önemli katkılarda bulunan değerli Bülent Esinoğlu Beyin
dikkat çektiği gibi:
“Milliyet Gazetesinin manşetine taşıdığı İran sınırımız olan Van’dan CIA ile MİT’in ortak operasyon
yaptığı” çok iyi Türkçe bilen İsrail timlerinin Bolu komando birliğinde eğitilip şimdi İran’a sızmak ve Azeri
Türklerini Farisi İran yönetimine karşı kışkırtmak üzere Hakkâri’’ye taşındığı bir ortamda; Milli, hassasiyetli ve
dirayetli tavırlarıyla tanınan KKK Yaşar Büyükanıt Paşayı yıpratma kampanyalarının başlatılması sadece bir
rastlantımıdır?
Hedef Büyükanıt mı? Yoksa Milli Direnişi Boğmak mı?
Hakkâri-Şemdinli ile başlayıp Yüksekova'yla devam eden olaylar dizisinde, işler karışmış görünüyor.
Provokasyon-komplo deniliyor; ama kim hangi tarafa karşı komplo düzenliyor, henüz açıklık kazanmış değil.
Örneğin, bombalı eylemler, "Güneydoğu'daki Türk Silahlı Kuvvetleri'ne yönelik bir komplodur" deseniz ya da
"Hedef Kara Kuvvetleri Komutanı Yaşar Büyükanıt mı?" diye sorsanız, kimse itiraz edemez. Kara Kuvvetleri
Komutanlığı ile Genelkurmay Başkanlığı karargâhının kalın duvarlarından dışarı taşan çok önemli bilgiler var.
Tempo'ya ulaşan bilgiler ve bazı bulgular eşliğinde, devletin zirvesinde yaşananlara ilişkin ciddi iddia ve
sorular gündeme geldi:
1. Resim: Uçakların gövde gösterisi
Kasım ayının ikinci haftasındayız. Yüksekova'da öldürülenlerin cenazesi kaldırılıyor. Tabutların önünde
taşınan ve üzerinde 'PKK' yazısı bulunan kırmızı bir pankart var. Aynı anda F–16 savaş uçakları alçak uçuşa
geçiyor. Hürriyet'in Ankara Temsilcisi Nur Batur'un 23 Kasım'da yayımlanan söyleşisinde Büyükanıt, F–16
uçuşlarını şöyle açıklıyor: "Rutin eğitim uçuşlarını yapıyorlar. Profil diyorlar, sanki bir yere taarruz ediyor gibi
hareketler yapıyorlar. Tamamen rutin."
2. Resim: Başbakan, Özkök'ü aradı mı?
Büyükanıt'ın açıktan söylemediği resimde (resmi olarak tekzip de edilebilecek olsa) farklı çizgiler var.
Duyumlara dayalı hikâye şöyle: F-16'lar uçuşa geçtiği anda Başbakanlıktan Genelkurmay Başkanlığı
aranıyor ve bilgi isteniyor. Genelkurmay'ın üst düzeyi 'rutin uçuşlar' yanıtını verdikten sonra, önce Hava
Kuvvetleri ardından da Eğitim ve Doktrin Komutanlığı'nı (EDOK) arıyor. EDOK, Güneydoğu'da 'olağanüstü
hal' tespitinde bulunursa, Kara Kuvvetleri uçuş planlaması yapıp Hava Kuvvetleri'ni yönlendirebiliyor.
3. Resim: EDOK talimat verdi
"Uçaklara uçun emrini kim verdi" sorusunun yanıtı için Kara Kuvvetleri Komutanlığı işaret ediliyor.
Resmi planlamada küçük bir değişiklik yapılarak (aynı anlamda uçuşlar resmileştirilerek) Yüksekova
semalarında uçaklar uçuruluyor.
4. Resim: Büyükanıt'ın Genelkurmay Başkanlığı
Eğer bir aksilik olmaz ya da Özkök'ün süresi uzatılmazsa, 2006'da Büyükanıt'ın Genelkurmay
Başkanlığı'na getirilmesine karar verilecek. Ama nedense Sezer'den sonraki Cumhurbaşkanı adayları
arasında adı geçen Korkut Özal, "Özkök'ün süresi bir yıl uzatılsın" yönünde açıklamalar yapabiliyor.
Telefon dinlemeye Telekulak kumpanyası
Telefonların tek bir merkezden dinlenmesi kararının ardından oluşturulan Telekomünikasyon İletişim
Başkanlığı kadrosu, evlere şenlik. Kurula başkanlık edecek olan Fethi Şimşek, Ankara Cumhuriyet
Savcısıyken Devrimci Yol Davası dosyalarının kaybolmasını suç olarak görmemesiyle dikkat çekmişti.
1996'da 488 dosya ile başlayan davada dosya sayısının 2004'te 465'e düşmesi ile ilgili suç duyurusunu,
"kamu adına takibi gereken herhangi bir eylemde bulunmadığından iddialar hakkında kovuşturmaya yer
olmadığı" gerekçesiyle reddetmişti. Yeni dinleme kayıtlarının 10 günde silinecek olması, Şimşek'i daha da
rahatlatacak. Kurulda teknik yardımcılığa, emniyetçi Basri Aktepe ve hukuk yardımcılığına Adalet Bakanlığı
187
Müfettişi Mustafa Akar atanırken, idari yardımcılığa getirilen kaymakam Abdülkadir Mahmutoğlu da ilginç bir
portre oluşturuyor. Bolu Yeniçağa Kaymakamlığını yürüten Mahmutoğlu hakkında, burada görev yaparken
makam aracını kullanarak İzzet Baysal Üniversitesi'nde yüksek lisans ve doktora yaptığı iddiaları yer aldı.
Bolu'nun Sesi gazetesinden Kamuran Alagözoğlu'nun iddiasına göre Mahmutoğlu, 100 kadar yüksek lisans
ve doktora kitabını 4 milyara, Barok Kültür ve Sanat Evi'nden satın alarak, Mengen Halk Kütüphanesi'ne
fatura ettirmiş.
Büyükanıt Kavgası
TBMM İnsan Hakları Komisyonu tartışmalı bir toplantıya sahne oluyor. Üyeler, 11 köylünün Kulp'ta
kaybolması ve ortaya çıkan toplu mezarla ilgili raporu oybirliği ile kabul etti. Raporda, "Olayların Bolu'dan
gelen
General
Yavuz
Ertürk
komutasındaki
Bolu
Komando
Taburu'nun
operasyonu
sırasında
gerçekleştiğinin anlaşıldığı belirtiyor.
Şemdinli olaylarıyla ilgili alt komisyon raporunda Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Yaşar
Büyükanıt'ın isminin bulunması ise tartışmaya yol açtı. Rapordan Orgeneral Büyükanıt'ın ismi çıktı ama
"Kuvvet Komutanı" ibaresi kaldı. Raporda şöyle denilliyor:
"Halk, bir kuvvet komutanının astsubay başçavuş Ali Kaya'yı tanıdığını söylemesinin kendisine sahip
çıkıldığı ve bu olayın örtbas edileceği intibaını verdiğini ve kuşkularını arttırdığı inancındadır"
Van savcısının, kahramanca iddia namesini hazırlarken, delil ve dayanak kabul ettiği eski din
simsarı şimdi AKP yandaşı kim?
Önceleri çulsuzdu.
Çarşıda çakmak satıyordu.
Baktı ki, ne uzayacak, ne kısalacak...
"Ne satsam acaba, ne satsam" derken...
"Din tüccarlığı"nı gözüne kestirdi.
Köy köy dolaşıp, Risale-i Nur satmaya başladı.
Düşündüğü gibi olmuştu...
Çok para vardı bu işte... Çok da müşteri...
Artık herkes onu "Hacı" diye çağırıyordu.
Hacı mıydı?
Orasını kimse bilmiyordu.
Ama kendini fazla kaptırmıştı bu işe.
Ağzından çıkanı kulağı duymayınca, kulağından tutup, içeri tıktılar.
Yıl 1966'ydı.
Hemen çıktı tabii her din tüccarı gibi.
80'li yıllara gelmiştik yavaş yavaş.
Ne olsa beğenirsiniz?
Müteahhit oldu.
İnşaat şirketi kurdu.
"En çok paranın devlette olduğunu" gördüğü için, "devletini ne kadar çok sevdiğini" anlatmaya başladı
çevresine...
Kamu binaları yaptı.
Kazandı, kazandı, kazandı.
"Ne yapsam acaba, ne yapsam" derken...
Gazete yaptı.
Evet, gazete...
Bölgede kimin borusu ötüyorsa, o da o borudan öttürdü manşetlerde.
Bazen "Türk milliyetçisi" oldu.
Bazen "Kürt milliyetçisi" oldu.
188
Bazen "islamcı" oldu.
"Hizbullah'ın finansörü olduğu" iddiasıyla gözaltına alındı.
"PKK'ya yardım ettiği" iddiasıyla gözaltına alındı.
"Devlete, askere, polise hakaret ettiği" iddiasıyla gözaltına alındı.
Hakkında onlarca dava açıldı.
Peki kim bu adam?
Kara Kuvvetleri Komutanı'nın "örgüt kurduğunu" iddia eden kahraman...
Ve bu arkadaşın lafına güvenerek, Van Cumhuriyeti Savcısı Kara Kuvvetleri Komutanı hakkında dava
açıyor. Yılmaz Özdil /Sabah
Karışık işler!
“Karışık işler dönüyor” deyip beklemeyi tercih ediyoruz.
Etrafa kulak vererek olanı biteni anlamaya çalışıyoruz.
Bir süre sonra Genelkurmay Başkanı olması beklenen bir orgenerale karşı bir tertiple mi karşı
karşıyayız yoksa ülkemizde taşlar giderek yerine mi oturuyor, bir şey söyleyemiyoruz.
Bir iddiaya göre Org. Büyükanıt’ın önü kesilmek isteniyor.
Sahi böyle bir tezgâh açılmış olabilir mi?
İddia sahipleri ordunun komuta kademesinde bir taşın yer değiştirmesi ile alt kademelerde çok kişinin
kaderinin değişebileceğini savunuyorlar.
Doğrudur ordunun komuta kademesinde bir taşın yer değiştirmesi ile emeklilik bekleyen birinin bile önü
açılıp hiç ummadığı yerlere gelebilir.
Ama konuyla ilgili çok bilgimiz olmadığı için iddiaları ihtiyatla karşılıyoruz.
Bir başka iddia ise bunun tam aksini kulaklarımıza fısıldıyor!
Bütün bu olup bitenlerin Org. Büyükanıt’ın elini güçlendirmek için yapıldığını iddia edenler de var.
Org. Büyükanıt’ın böyle haksız bir suçlamanın muhatabı kılınarak kamuoyunda destek kazanmasının
amaçlandığını iddia edenlere de ne haklısınız diyebiliyoruz ne de haksızsınız!
Çünkü konunun çok yabancısıyız.
İddianameleri hazırlayan savcı ile ilgili olarak da çok şey söyleniyor.
Önce Üniversiteye yönelik çalışmaları ve ardından da Org. Büyükanıt’ı da kapsayacak şekilde
iddianameler hazırlamasında herkes kendine göre bir sebep arıyor.
Kimilerine göre savcı mesleğinde iddialı biri ve bu tür iddianameler ile sesini duyurmaya çalışıyor.
Hani bir ara İtalya’da böyle bir savcı vardı ya, onun gibi bir portre çizmek istiyor diyenler var.
Kimilerine göre savcının sağlam bağlantıları var ve bu bağlantılara güvenerek bu kadar açık
iddianameler hazırlayabiliyor.
Herkesi dinliyoruz.
Ama hiçbirini ne tamamen kabullenebiliyoruz ne de tamamen reddedebiliyoruz.
“Karışık işler dönüyor” deyip beklemeyi tercih ediyoruz.
Kendi kendimize kaldığımızda ise “Böyle bir iddianame Batılı bir ülkede hazırlansa böyle tartışmalar
olur muydu?” diye sormadan yapamıyoruz.
Sanırız onlarda böyle tartışmalar olmazdı.
Savcı iddianamesini hazırlar, mahkemeler de gereğini yerine getirirdi.
Bu tartışma içinde en net açıklamanın ise Org. Büyükanıt’tan geldiğini görüyoruz.
Org. Büyükanıt net bir biçimde “Mahkemeye çıkar kendimi savunurum” diyor.
Avukata bile ihtiyaç duymayacağını ilan ediyor.
Bu açıklamayı önemsiyoruz.
Suçlanan birinin kaytarmak yerine yargılanmaya hazır olduğunu açıklamasını sanırız herkes
önemsemeli ve Org. Büyükanıt’a bu fırsat tanınmalıdır.
Kontrollü kriz mi, sürpriz mi?
189
Çok değil, birkaç yıl öncesine kadar böyle bir iddianamenin yazılacağı kimin aklına gelirdi. Neredeyse
hiç kimsenin. Oysa şimdi üst düzeyde bir komutanı (süreç devam ederse belki de komutanları) açıkça
suçlayan bir iddianame var. Elbette bu hukuki açıdan komutanları doğrudan mahkeme önüne çıkaracak bir
metin değil. Sonuçta iddianamenin teknik muhatapları suçlanan iki astsubay ve bir itirafçı. Ancak işin teknik
yanını bir kenara bırakırsak, önemli olan bu metnin nasıl algılandığıdır.
Kuşku yok ki bu saatten sonra hukuki süreç ne olursa olsun, önemli olan böyle bir metnin ortaya
çıkmasıdır. Metnin hukuk açısından hatalarla dolu olması, iddia diye sunulanların çoğunlukla birtakım ihbar
mektuplarından oluşması dikkatlerimizi dağıtmasın. Ne iddianamenin kendisi, ne de ortaya çıkış
zamanlaması sıradan bir gelişme gibi görülmemeli. Kuvvetle muhtemel, cumhuriyet tarihinin en kritik
virajlarından birisindeyiz. Ortada “zamanın ruhu”nu gözeterek bir önceki dönemin güç ve kurumlarını tasfiye
etmeye ya da dönüştürmeye kalkışan bir irade var. Üzerinde durmamız gereken bunun kim olduğudur.
Meselenin pekçok boyutu var. Türkiye gibi terörden çok çekmiş bir ülkenin, bu alanda mücadele eden,
binbir türlü badire atlatan güvenlik bürokrasisinin, tam da mücadele ettiği alan üzerenden ağır suçlamalarla
karşılaşması gerçekten düşündürücü. Fakat burada görünen, birilerinin askerleri “hukuka uygun davranma”
konusunda bir çizgiye çekmesi değil; “sistem” içindeki yerlerini yeniden tanımlaması ve onları “kabul”e
zorlamasıdır.
Peki hükümet bu işin neresinde. Eğer olup bitenin gerçekten farkındaysa, ortada yönetilen “kontrollü
bir kriz” var demektir. Aksi takdirde bu kötü “sürpriz” hükümet için sıkıntılı günlerin habercisi olabilir. Galiba
çoktan oldu bile. Başbakan Erdoğan Şemdinli olaylarının ortaya çıktığı dönemde şunları söylüyordu: “Hadise
pek öyle iddia edildiği gibi lokal bir meseleye benzemiyor. Bu anlayış ideolojik bir yapılanmaya dayanıyor
olabilir, bir grubun duygusal hareketiyle ortaya çıkmış olabilir. Bulgular iyice netleşsin arkasındaki şey neyse,
onu kazımaya kararlıyız. Genelkurmay Başkanı’yla da görüştüm. Ortak karar verdik. Nereye kadar gidiyorsa
oraya kadar gideceğiz. Cumhurbaşkanı’yla da görüştüm. O da böyle düşünüyor. Devletin tüm organları uyum
içinde gereğini yapmaya hazır.”
Gelinen noktada bahsedilen uyum devam ediyor mu? Gürültü biraz azalınca bunu daha rahat
görebiliriz. Hilmi Özkök’ün önce Başbakan, ardından Cumhurbaşkanı ile yaptığı görüşmelerin en azından
seyrine bakarsak, sıkıntılı saatler yaşandığını söyleyebiliriz. Şimdi soru şu: Acaba yaşanan gerginlik, taşlar
yerine oturtulurken ortaya çıkması muhtemel bazı “sürpriz” gelişmelerden duyulan tedirginliğin bir parçası
mı? Yoksa “yeni yerleşim planı”nda birilerinin kendisine gösterilen yeri beğenmeyip rest çekmesi mi
sözkonusu?
Hilmi Özkök’ün emekli olması ve Yaşar Büyükanıt’ın genelkurmay başkanlığı, başta hükümet olmak
üzere genelde kabullenilmiş görünüyordu. Bu sürece kim niçin yeniden yön vermek istiyor? Erdoğan ve
Gül’ün açıklamaları, görünürde olup bitenden rahatsızlık ifade ediyor. Onlara çok yakın isimlerin
değerlendirmeleri de böyle. O zaman tablo daha da garipleşiyor. Hükümetin “omurgası”nın rahatsız olduğu
bir gelişmeyi, kim hangi maksatla tetikledi? AKP’yi oluşturan koalisyonun hangi parçası böyle bir güce sahip?
Peki, iç gelişmeleri bir kenara bırakırsak, tüm bunların bölgemizdeki hadiselerle hiç mi ilgisi yok? TSK
ile yaşanan bu kriz, zaten attığı her adımda kendisini tekzip ederek yoluna devam etmeye çalışan hükümeti
iyice zor durumda bırakacaktır.
Şöyle bir manzara düşünün. Mesela ABD Türkiye’den kritik bir talepte bulunuyor ya da benzeri bir
sorun masaya yatırılıyor. Başbakan ve o günkü Genelkurmay Başkanı birbirlerine ne kadar güvenebilecekler
ve o masadan nasıl sağlıklı bir karar çıkacak?
Nasuhi Güngör
Emniyet Genel Müdürlüğü İstihbarat Daire Başkanı Sabri Uzun, TBMM Araştırma Komisyonu’na ilerine
bilgiler verirken neyi ima ediyor?
Hakkâri Şemdinli'de meydana gelen bombalamaları incelemek üzere kurulan TBMM Araştırma
Komisyonu, olayın üzerindeki sis perdesini aralamak için çok sayıda yetkiliyi dinledi. Komisyona en çarpıcı
bilgileri, Emniyet Genel Müdürlüğü İstihbarat Daire Başkanı Sabri Uzun verdi. Zaman'ın ele geçirdiği
190
komisyon tutanaklarına göre Uzun, terör ve çeteleşmenin kaynağını 27 Mayıs 1960 ihtilâline dayandırdı:
"1960'ta Cumhurbaşkanı gözaltına alındı, Başbakan gözaltına alındı, idam edildi. Genelkurmay başkanı
gözaltına alındı, bunun yerine de sipariş bir Genelkurmay başkanı atandı. Meclis bunun soruşturmasını yaptı
da ondan sonra mı Şemdinli olayı oldu? O olaylar soruşturulmadığı zaman, siz, Şemdinli olayının altyapısını
hazırladınız demektir. Şemdinli o zaman vardı, yeni değil."
Sabri Uzun, Türkiye'de herkesin 'milletin iradesi olan Meclis'in emrine girmesi durumunda terörün
biteceğini de savundu. Buna örnek olarak İngiltere Parlamentosu'nun İRA terör örgütünü bitirmesini gösterdi.
Yerel kamu birimlerinde çeteleşmelerin 'kuvvetle muhtemel' olduğuna işaret eden Uzun, Şemdinli'deki
olayları 'yerel disiplinsizlik' ifadesiyle açıkladı. Ayrıca, Ankara'nın bu işlerin içinde olmadığını düşünen. Uzun,
1 Kasım 2005'teki büyük patlamada bombaların ilçeye sokulmasıyla ilgili sorulan cevaplarken de 'kilit bozuk'
yorumunu yaptı. Komisyon Üyesi Metin Kaşıkoğlu'nun "Bir generalin bu konuda 'O çocuğu tanıyorum, iyi
askerdi' demiş olmasını neyle izah etmek mümkün?" sorusuna şu cevabı veriyor: "Şimdi bana bir generali
soruyorsunuz. Ben Sayın General hakkında nasıl konuşurum? Yok, onu da tanıyor mu, tanımıyor mu?..
Benim, bunu söylemem uygun değil; ama Türkiye'de parlamentonun feshedilmesi var ve bir Cumhurbaşkanı
Atatürk'ün iltifat ettiği bir Cumhurbaşkanı gözaltına almıyor. Bu çok korkunç bir şey."
Sabri Uzun, İstanbul Milletvekili Sim Özbek'in" 9 Kasım'a kadar her ay 4–5 patlama olmuş, ama o
günden bugüne hiçbir patlama olmamış. Bunu nasıl değerlendiriyorsunuz ?"
sorusuna da şu karşılığı
veriyor: "Olmaz, devlet otoritesini tesis ederse, TBMM millet adına olaylara el koyarsa, iradesini ortaya
koyarsa, hiçbir şey olmaz efendim... Bu iradeden daha büyük irade yok. Atatürk, bu Meclis'i kurdu, kendisini
emrine soktu. Herkes buranın emrine girerse, bu iş düzelir. Bir de şunu söyleyeyim: Bazı kurumların
ekonomik aktörlüklerini Meclis olarak elinden almanız lazım. Hükümet bunu yapamaz." Uzun, Yüksekova'da
uçan jetlerle ilgili sorulan 'boyumun çok üstündeki şeyler' diye tanımlarken, "Şimdi, Sabri Uzun jet uçurma
işini nasıl anlatsın!?" şeklinde imalı bir soru sordu. Uzun, İngiltere Parlamentosu'nun IRA ile ilgili yaptığı
çalışmaların altını çizdi ve TBMM’nin de benzer şekilde çalışma yapabileceğine işaret etti.
Van Cumhuriyet Savcısı Ferhat Sarıkaya nuni gündem mi oluşturuyor? Sorusu kafa karıştırıyor.
Astsubayların Şemdinli'ye istihbarat amaçlı gitmediğini ifade eden savcı, aracın bagajında bulunan
Kalaşnikof silah ve Alman yapımı iki el bombasının ilçeye operasyonel faaliyet için gidildiğinin bir göstergesi
olduğunu dile getirdi. Araçtan çıkan istihbari belgelerde, AK Parti Hakkâri Milletvekili Mustafa Zeydan'ın
adının da bulunduğu 'Aşiret Durum Çizelgesi' ile Demokratik Toplum Hareketi (DTH) teşkilatlanmasında yer
alan şahısların fotoğraflarının yer aldığını anlatan savcı, Mehmet Kayran'ın fotoğrafının V işaretiyle çizildiğini
hatırlattı. Savcı Ferhat Sankaya, Seferi, Yılmaz’a ait fotoğraf ve bilgi notu ile Özipek Pasajı ve Umut Kitabevi
krokilerinin de zanlıların operasyonel faaliyet içinde olduklannı çok açık biçimde ortaya koyduğunu söyledi.
Zanlıların olay yerinde yakalanmış olmalarının da bombalama eylemini teyit ettiğini belirtti.
İddianamede, Emniyet Genel Müdürlüğü Kriminal Polis Laboraruvarları Dairesi'nin 18.11.2005 tarihli
ekspertiz raporunda patlamadaki el bombalan ile aracın bagajından çıkan el bombalarının fünyelerinin
benzerlik gösterdiği, patlamış ve patlamamış bombaların aynı model oldukları bildirildi. Hakkâri İl Jandarma
Komutam Erhan Kubat'm göreve gelmesiyle Hakkâri il ve ilçe merkezlerinde patlama olaylarının sayısının
arttığına işaret edilen iddianamede,
9 Kasım 2005'te Şemdinli'de meydana gelen patlama dışında, 15
Temmuz ile 10 Kasım 2005 tarihleri arasında 18 bombalama olayı yaşandığı kaydedildi. PKK'nın sadece iki
patlamayı üstlendiği belirtilerek şöyle denildi: "Şüpheliler Ali Kaya, Özcan İldeniz ve Veysel Ateş'in
tutuklanmasını müteakip Hakkâri-Yüksekova-Şemdinli ilçelerinde bugüne kadar herhangi bir patlama olayı
meydana gelmemiştir." Van Başsavcılığı'nın hazırladığı iddianamede, "Olayların gelişimine ve olup bitenlere
bakıldığında iç içe halkalardan oluşan bir zincirleme reaksiyon mekanizmasının yasadışı yapılanmanın
medyada ifade ediliş şekliyle çetenin kurulduğu anlaşılmaktadır." denildi. Bu tür yapılanmalarda her zaman
için operasyonun arkasındaki isimlerin gizli tutulmaya çalışıldığı, kendilerine ulaşılamadığı, bu durumun
dönemin yargı ve devlet otoritelerinin çoğu zaman bu tür yapılanma ve oluşumlar hakkında etkin bir
soruşturma yapamadığı kaydedildi. Terör örgütleri ile hukuku olmayan yöntemle mücadelenin halkın devlete
191
güvenini sarsacağını belirten savcı, "Bu yöntemi benimseyen birtakım oluşumlar zamanla devlet
kademesinde yer bulmakta ve yasaların kendisine tanımadığı yetki ve görevlerle keyfi birtakım eylem ve
işlem yaparak, kamuoyunun devlete karşı olan güvenini, inananı yitirmesine neden olabilecektir." diye
konuştu.
Orgeneral Büyükanıt'a ağır suçlama
İddianamede; Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Yaşar Büyükanıt'a yönelik suçlamalara da yer
verildi. Tutuklanan astsubay Ali Kaya için "Tanırım, iyi çocuktur." diyen Büyükanıt'la ilgili Diyarbakır Söz
Gazetesi sahibi Mehmet Ali Altındağ'ın ifadeleri kaynak gösterildi. Altındağ, ifadesinde; Kaya'nın suç
dosyasının, kabarık olmasına rağmen korunduğunu öne suluyor. Altındağ, PKK ve Hizbullah'la mücmele
ettiklerini, bu sırada işyerlerinin, arabalarının ve iş makinelerinin kundaklandığını, gazetesine bomba
atıldığını, Astsubay Kaya'nın o dönemde DGM Başsavcısı Nihat Çakar ve 7. kolordu Komutanı olan Yaşar
Büyükanıt tarafından korunduğunu ileri sürdü. Kendisi hakkında, Ali Kaya'nın teröristlerden ele geçirilmiş gibi
gösterilerek sahte belge düzenlediğini savunan Altındağ, bunda Başsavcı Çakar ile Büyükanıt'ın onayı
olduğunu Öne sürdü. Yargılandığını ve beraat ettiğini belirten Altındağ, belgenin, JİTEM’ DE yüzbaşı
olduğunu ifade ettiği Ali Osman Celasun, Binbaşı Cemal Temizöz ile Nihat Çakar'ın direktifleriyle
hazırlandığını iddia etti. Belgeyi 7. Kolordu Komutanlığı'nın onayladığını, Kıdemli Albay Reha Satana, Albay
Erkan Tavşanlı'nın o dönemde kolordu komutanı namına DGM'ye sahte belgeyle ilgili yazılar yazdığını ileri
sürdü. Savcı Sarıkaya'nın hazırladığı iddianamede; Büyükanıt’la ilgili suçlamalar şöyle geçiyor: "Altındağ'ın,
cumhuriyet savcılığımızda ve TBMM araştırma komisyonunda vermiş olduğu ifadeler karşısında; Kara
Kuvvetleri Komutanı olarak görev yaptığı bilinen Yaşar Büyükanıt'la o dönemde komutası altındaki askerî
yetkililer hakkında suç işlemek için örgüt kurmak, görevi kötüye kullanmak ve sahte belge düzenlemek
suçlarından yine 9.11.2005 günü Şemdinli ilçesindeki patlama olayından sonra Büyükanıt'ın olayın
faillerinden Ali Kaya'ya yönelik açıklamaları nedeniyle adil yargılamayı etkilemeye teşebbüs suçundan
soruşturma evrakı Genelkurmay Başkanlığı Askerî Savcılığı'na gönderildiği tefrik edilerek soruşturma
defterimizin 2006/152 sırasına kaydı yapılmıştır."
Amaç hesap sormak mı?
Şemdinli iddianamesinde Büyükanıt’ın suçlanması hükümet-ordu-yargı ilişkilerini gerdi.
Baykal’ın “Darbe girişimi” sözleri, askeri kademelerde yankı buldu. Akşam saatlerinde konuştuğumuz
bir General, “Bu iddianamenin 1984’ten bu yana PKK ile sürdürdüğümüz mücadele ile adeta bir hesaplaşma
düşüncesiyle yazıldığı kaygısını taşıyoruz. İşin acısı, bu darbenin yargı tarafından bir cumhuriyet başsavcısı
eliyle gelmiş olması” diyordu. Askerler, aslında henüz mahkeme tarafından kabul görmediği için
resmileşmemiş iddianamenin bu şekilde kamuoyuna sızdırılmasını, orduya
yönelik bir
yıpratma
kampanyasının parçası, belki yeni bir aşaması sayıyorlar… Büyükanıt, PKK ile mücadelenin, özellikle de
PKK’ya askeri yönden büyük darbeler vurulduğu dönemlerinde önemli görevler üstlenmiş komutanları
arasında… Büyükanıt, 30 Ağustos’ta emekliliği gelecek Özkök’ün yerine en güçlü Genelkurmay Başkanı
adayı. Büyükanıt’tan sonra da sırada Başbuğ’un olduğu yorumları kabul görüyor. Soruşturma izninin Silahlı
Kuvvetler’de bu denli rahatsızlığa yol açmasının nedenleri arasında, bu silsileyi bozma amacını
taşıyabileceği yargısı geliyor. Çiçek’in “Biz terfilere karışmayız” açıklaması, biraz da bu tepkileri teskin etme
amacı taşıyordu. Hükümetin o konuda da tam siper tavrını koruyacağı anlaşılıyor.116
116
Radikal / 07.03.2006 / Murat Yetkin
192
TÜRK VE AMERİKAN EKONOMİLERİNİN
BİRLİKTE ÇÖKÜŞÜ
Döviz ve altındaki hızlı tırmanış ve faizlerdeki artış neyi gösteriyor?
Türkiye Değişiyor mu, Yok mu Oluyor?
İki farklı görüş var; 1- Türkiye büyüyor, değişiyor... 2- Türkiye siyasi ve ekonomik olarak yok
oluyor... Ve Batıyor!..
Değerli dostlar, son dönemde içinde bulunduğum guruplar içinde dinlediğim iki farklı senaryonun
özetini giriş cümlesi içinde sizlere aktardım... Nasıl oluyor da aynı ülkede yaşayan insanlar “üzerinde yol
aldıkları geminin yönü hakkında” bu kadar kesin değişkenlik gösteren tespitlerde bulunuyorlar?
Cevap çok zor değil; ülke genelindeki birikimin dağılımı bozuksa ve ekonomik model sıcak para
üzerine odaklanmışsa, paranın para kazandığı dönemde insanların taşıdıkları pozisyonlara göre çok kesin
görüşlere sahip olmaları doğaldır.
Daha açık ifadesiyle; sistemdeki bütün birikimin yüzde 80’i toplam nüfusun yüzde 20’sine, yüzde 20’si
ise toplam nüfusun yüzde 80’ine ait ise; sıcak para merkezli genleşen bir ekonomide “çark dışında kalanlar
ile çarkın dişleri olanlar” arasında kesin algılama farkları ortaya çıkar.
Durum 1: Son 5 yıl içinde havadan para kazananlar ve sistemin finansal genleşmesinden memnun
olanlar için Türkiye çok hızlı büyüyor, gelişiyor, değişiyor...
Durum 2: Son 5 yıl içinde birikimi olmadığı için finansal genleşmeden yararlanamayanlar için; sistem,
makro ekonomik anlamda yeni açılımlar sağlamadığı hatta reel sektör düşen kur gibi olumsuzluklar ile daha
zor günler yaşadığı için, çökme noktasına gidiyor...
Peki durumu ekonomik veya daha doğru ifadesiyle finansal ölçüden çıkarır ve incelersek;
Türkiye nereye gidiyor? Düşen enflasyon, değişen Türkiye ve en önemlisi farklılaşan Türkiye
algılaması “iyimser olmak” için yeterli değil mi?
Yeterli ise, sivil toplum kuruluşlarının başındakiler ve en önemlisi yukarıda örneklemeye çalıştığım
"sıcak para döngüsü" dışında kalan halk neden feryat ediyor?
Büyüme değil illüzyon
Ekonomik gidişattan herkes memnun mu? O zaman şu sözlere kulak verin. İşte size Rifat
Hisarcıklıoğlu'nun son dönemde yaptığı açıklamadan çıkarımlar, lütfen bir göz atın. Ne mi diyor
Hisarcıklıoğlu? Söylediği çok açık; üreten kesim yok oluyor, Türkiye tamamen ithal ürünleri tüketen, üretenin
cezalandırıldığı bir ülke haline geliyor. Cari açık 2006'da kaldırılamayacak şekilde patlayacak. Daha açıkçası;
ekonominin sağlam olması gereken bacakları tek tek kırılıyor...
Yeterli değil ise, başka bir sese, TİM Başkanı Oğuz Satıcı'ya kulak verelim: "Türkiye, 1875
Osmanlı'nın son günlerine geri dönüyor. Kontrolsüz ithal mallar, Gümrük Birliği'nin de etkisiyle yerli üreticinin
belini kırarken, düşen kur üreteni cezalandırıyor."
Değerli dostlar, "sıcak para modeli" ile bugüne gelen, yakıtı "üreten" olan yapı ile ilgili tespitlerimi ve en
önemlisi çark dışı kalanların feryatlarını sizlere aktardım. Bu noktada aklıma takılan bazı detayları, konuyu
sorgulamak isteyenlere yardımcı olması için sizlerle paylaşmak istiyorum.
— Cari açık ve dış ticaret açığında rekorlar kıran, yani parasını değerli kılarak ithal mallarını kendi
ülkesinde ucuz hale getiren, döviz kurunun sıcak para girişi ile devamlı düşen bir trend içinde kalmasını
sağlayan her ülke; kısa vadeli tanımlanmış bir gözlem aralığında büyür.
— Evet, son 3 yılda "açıklanan veriler" bir büyüme rekorudur ama dünyanın ilk ve tek cari açık ve dış
ticaret açığı ile sağlanmış (aynı anda bu dinamiklerin de rekor kırdığı) bir büyüme rekorudur. Bu aslında
büyüme değil, cari açık ve dış ticaret açığı gibi iki önemli değişkeni dibine kadar zorlayan ve ekonomiyi orta
ve uzun vadede sakat bırakacak bir illüzyondur.
— Bu büyüme Türk üreticisinin büyümesi değil, Türkiye'ye mal satan yabancı üreticilerin büyümesidir.
Türkiye'ye 2003 yılında 100 birim mal satan bir yabancı üretici 2004 ve 2005 yılında yüzde 15-20 arasında
193
büyüyerek 115-120 birim mal satar hale gelmiştir. Bu denklem değişikliği o firmanın Türkiye'deki rakibinin de
kapanmasına, iflas etmesine yol açmıştır. Böyle büyüme olur mu? Dünya üzerinde kendi üreticisini yok
ederek büyüyen bir ülke örneği daha var mı?
— Büyümeyi sağlayan "kuru basarak" aynı anda sıcak paranın rantını maksimize eden dinamiğe,
serbest dolaşamadığı için mal satamayan yerli endüstrinin günden güne ithalatçı olması gerçeğini ekleyin,
ortaya çıkan sonuç çok net; ithalata dayanan kısa vadede lüks tüketim ile yerli üreticinin yok olması pahasına
büyür görünen bir ekonomi.
Sonuç 1: Ballandırılarak anlatılan büyüme; ülkedeki sağlam dinamiklerin zorlanarak, "sıcak para,
düşük kur, artan dış ticaret açığı, cari açık gibi" etkenler ile sanal bir tablo oluşumudur.
Sonuç 2: Ballandırarak anlatılan "stabilite" artan sıcak paranın sağladığı geçici bir durumdur.
Sonuç 3: Siz hiç büyüyen bir ekonomide; insanların borcundan dolayı intihar ettiğini, üretimden para
kazanan tesislerin patronlarının ağladığını, işçi çıkarıldığını, hırsızlığın arttığını, kapkaçın şehirleri esir
aldığını, işsizliğin rekor kırdığını, rekabet edemeyen üreticinin aynı malın ithalatçısı olduğunu gördünüz mü?
Sonuç 4: Yukarıdaki tespitler "kısa vadede" finansal stabilite bozulacak, 1994-2001 tipi dalgalanmalar
yaşayacağız anlamına gelmez. Sistem "entropik" bir yapı olduğu için dağılıp kaosa geçmeye eğilimli olsa
bile, içeridekiler veya yeni katılımcılar "sistemi beslemeye" devam ettikçe yani "para ekleyerek kazanç
sağlamaya" devam ettikçe dağılmadan devam eder. Nereye kadar? "Marjinal kuruş, marjinal kâr"
sağlamadığı noktaya kadar. Bu nokta gelince, içerideki kârın transferi başlar ve kule çöker.
Sonuç 5: Bir sistemin özü “sıcak para, bölücülük, irtica” gibi etkenler tarafından zorlanıyor, bu
zorlamaya birileri para kazandığı için sesini çıkarmıyor, birileri de (herkesi kendi kadar ülkeye bağlı
varsayarak) hiç düşünmeden evlatlarını şehit veriyorsa; ekonomik ve en önemlisi siyasi olarak bu
sistem doğru işliyor olamaz...117
ABD’nin Açıkları ve Senaryolar
Sebastian Edwards’ın yankı bulan makalesi şöyleydi: ABD’nin ikiz açığı ileride dünya piyasalarında bir
türbülansa sebep olabilir mi?
Bu konuda “sebep olur” ve “sebep olmaz” şeklinde iki görüş hakimdi ve “sebep olmaz” diyenlerin
görüşünü geçenlerde aktarmıştık. Edwards bu makalesinde 1970’lerden itibaren ABD’nin reel kur endeksini
ve cari açıklarını masaya yatırarak, daha önce görülen yüksek oranlı cari açıkların nasıl kapandığını ve reel
kur endeksinin yavaş mı, yoksa hızlı mı hareket ettiğini araştırmış ve şu an ulaşılan durumun farklarını ortaya
koymuş.
Daha önceleri ABD cari açıkları gayri safi yurt içi hasılanın (GSYİH) en fazla yüzde 4’üne ulaşmış
(bugün itibarıyla yüzde 6.5 seviyesinde). 1985 ile 1989 yılları arasındaki bu yüksek cari açık rakamı daha
sonra, ABD Doları’nın değerinin istikrarlı bir biçimde düşmesiyle birlikte kapanmış. Birinci sınıf ekonomi
öğrencilerinin de çok iyi bileceği gibi; cari açık=yatırım-tasarruf açığıdır.
Daha önceki cari açığın finansmanı yüksek bir oranda hanehalkı ve şirket tasarruflarıyla finanse
edilmiş. Fakat cari açığın GSYİH’ya oranının yüzde 6.5 seviyesine ulaştığı bu ortamda hane halkı tasarrufları
gittikçe erimiş ve daha önce yüzde 6-7 olan bu oran yüzde 1’lere kadar gerilemiş. Kamu tasarruf açığı da
GSYİH’nın yüzde 3’üne gelince, artık ABD’nin cari açığını şirket tasarrufları ve yabancı tasarruflar finanse
ediyor. Yani dışarıdan aldıkları borçları kamu harcamalarında kullanırken, bu borçlar aynı zamanda
Amerikan halkının tüketimini körükleyerek, büyümeyi destekliyor. İşte bu durumun çok büyük bir risk olduğu
vurgulanıyor. Sebastian Edwards şu noktaları çok çarpıcı biçimde ortaya koyuyor.
Modern ekonomi tarihinde, ABD büyüklüğünde hiçbir ekonomi süreklilik arz eden ve bu derece yüksek
bir cari açığa ulaşmamıştır. Portföy modeli yaklaşımına göre yabancılar birçok nedenle ABD’nin cari açığını
finanse ediyorlar.
Cari açığın ve dolayısıyla ABD dolarının geleceği yabancıların ABD varlıklarına yatırım taleplerini
117
Yiğit Bulut / Referans / 20.03.2006
194
sürdürüp sürmeyeceğine bağlıdır.
ABD’nin kısa süre içinde acılı ve maliyetli bir düzeltme yapması olasılığı çok yüksektir.
Şu an dünyanın rezerv parası olan dolar, bu tür bir tehlike ile karşı karşıya ise, herhalde altının neden
sürekli yükseliş trendinde olduğunu çok fazla sorgulamaya gerek yok. Bu konudaki diğer çalışmaları da yeri
geldikçe sizlere aktaracağım. Artık global dünyada neler olup bittiğini çok iyi anlamamız gerekiyor. Çünkü
ucu değil, belki tamamı bize de dokunacak.118
Batı başkentlerinde epeydir kulaktan kulağa bir "sır" fısıldanıyor: İran Borsasına dikkat!"
İddiaya göre, ABD ve İran merkezli gelişmeler, küremizi Berlin Duvarı'nın yıkılmasından bu yana en
ciddi siyasal-diplomatik bunalımla karşı karşıya getirecek. Dahası, 1929 Çöküşü boyutlarında ekonomik ve
mali krizle karşılaşılması olasılığı da var!
Oysa "Resmi ajanda" hiç de yakın bir tehdidin sinyallerini vermiyor. Bildiğimiz kadarıyla "İran dosyası"
ile ilgili bu hafta iki "Etkinlik" söz konusu: Bugün BM Güvenlik Konseyi'nin 5 daimi üyesi istişare edecekler.
Yarın da Güvenlik Konseyi toplanıp İran'la ilgili karar tasarısında ne ölçüde uzlaşmaya yaklaşıldığını
belirleyecek.
"Siz ajandalarda belirtilmeyen olaylara göz atın" yanıtı veriyorlar felaket tellalları ve son derece
ciddi bir "Düşünce kuruluşu" olan "Avrupa 2020 Siyasal Öngörüler Laboratuarı"nın siyasal, diplomatik ve mali
çevrelerde elden ele dolaşan raporuna göz atılmasını tavsiye ediyorlar.
Belirtilen adrese bin bir güçlükle ulaşıp, göz attık. Gerçekten de insana soğuk terler döktüren bir rapor,
daha doğrusu senaryo.
Uzmanlar dışında kimsenin önemsemediği iki "olay"ın zincirleme krizleri tetikleyeceği anlatılıyor! Peki
o olaylar ne?
1- İran'ın Tahran'da tüm üreticilere açık, avro ile işlem yapacak ilk petrol borsasını açması.
2- ABD Federal Rezerv'in (Merkez Bankası), M3 verilerini (Dünyada dolaşımda olan dolar tutarı)
açıklamaya son vermesi.
Avro, atomdan tehlikeli!..
İran'ın avrolu borsası, petrol ticaretinde dolar tekeline son verecek. Hatırlayın; Venezüella'nın deli-dolu
Devlet Başkanı Hugo Chavez petrolü dolar yerine kısmen avro ile ihraç etmeye kalktığında ABD'nin
planladığı iddia edilen darbeyle devrilmenin eşiğine gelmişti. Vazgeçmek zorunda kaldı. İran'ın girişimi petrol
üreticilerine avro ile satış yolu açmasının yanı sıra Avrupa'ya da kendi parasıyla ithalat olanağı sağlayacak.
Bu da doların uluslararası rezerv parası rolüne ABD'nin kabullenemeyeceği bir darbe indirecek. Vaktinde
önlenemezse, İran'ın tetiklediği süreçle bu yılsonunda avro-dolar paritesinin 1.70'e çıkacağı iddia
ediliyor.
M3 göstergelerini açıklamaktan vazgeçme kararına gelince; bunun da ABD'nin banknot matbaasına
fazla mesai yaptırmayı gizlemeye yönelik önlem olduğu iddia ediliyor. Bu politikayla ne amaçlanıyor?
Yanıt: ABD'nin dış borcunu karşılıksız dolarlarla temizlemek, piyasaya dolar pompalayıp ABD
ekonomisine destek sağlamak.
Ayrıca Asya ülkeleriyle petrol üreticisi Arap ülkelerinin can havliyle ellerindeki ABD hazine bonolarını
satmaya çalışacakları da öngörülüyor. Değerini epey yitirmiş dolarla da olsa. Bu karmaşada Çin'in trilyon
doları aşan rezervlerinin çökmesi ve küreselleşme sürecinin ağır darbe alması risklerinden de söz ediliyor.
Kulisler, ABD'nin tam da bu dolar operasyonunu başlatırken, İran'ın avrolu petrol borsası açmasının
tüm hesapları altüst edeceğini belirtiyor ve ekliyorlar: "Başkan Bush açısından mollaların nükleer silaha
sahip olma planlarından bile tehlikeli, mutlaka ve de tez elden durdurulması gereken girişim!"
Ah, unutuyorduk; Başbakan Erdoğan'ın da Türkiye'nin nükleer santral projeleriyle ilgili açıklamayı –
ertelemezse- bugünlerde, yani Mart ayı çıkmadan yapması gerekmiyor muydu?
Felaket senaryoları ne kadar doğrulanır bilmiyoruz, ama dünya galiba ilginç bir döneme
118
Yaşar Erdinç / Akşam / 20.03.2006
195
giriyor...
Kötümserlerin Sayısı Artıyor
TNS-PİAR 1997'den beri düzenli olarak gerçekleştirdiği siyasi eğilimler araştırmasının şubat ayına
ilişkin verilerini gönderdi.
Araştırmanın gösterdiği en çarpıcı sonuç, iktidarın ekonomik politikaları nedeniyle destek kaybediyor
oluşunu göstermesi.
18 ilde, 2000 kişilik örnek kitle üzerinden gerçekleştirilen araştırmanın en çarpıcı sorusu bence "Türk
halkının ve ailelerinin gelir durumu, geçen yıl ile karşılaştırıldığında, önümüzdeki on iki ay içinde iyiye doğru
mu gidecek, kötüye doğru mu gidecek, yoksa aynı mı kalacak?" şeklinde olan.
Bu soruya "Kötüye doğru" diyenlerin oranında Şubat 2006'da ciddi bir artış var. Araştırma, halkın
yüzde 42'sinin gelecekten umutlu olmadığını gösteriyor.
Durumun iyiye gideceğini söyleyenlerin oranı sadece yüzde 25, "Durumda değişme olmaz"
diyenler ise % 27
Oysa Başbakan Erdoğan, Ankara'da görüştüğü Wall Street Journal yazarı Robert Pollock'a üç yıllık
iktidarda en önemli icraatı ekonomi alanında gördüğünü söylemişti.
Erdoğan Yolsuzluk, Yoksulluk ve Yasaklarla Mücadele alanında ciddi mesafe alındığını anlatmıştı.
Enflasyon alanındaki başarıyı herkes kabul ediyor. Büyüme de görünen bir gerçek ama yaratılan
zenginliğin toplumda eşit oranda dağıtıldığını iddia etmek mümkün değil.
Başbakan üç yıl önce seçim meydanlarında "çay-simit" hesabı yapardı. Üç yılın sonunda sıradan
vatandaşın beslenme biçiminde köklü değişiklik olduğunu kimse ileri süremez herhalde.
Bu algılamaya paralel olarak AK Parti'ye destekte de bir miktar azalma görülüyor. TNS-PİAR'ın
araştırmasına göre, iktidar bir önceki aya göre gerileyerek yüzde 36.8'e gelmiş durumda.
Hükümetin ekonomi yönetimi ve yolsuzluklarla mücadeledeki performansını çok iyi veya iyi bulanların
oranındaki gerileme de iktidara ciddi bir uyarı niteliği taşıyor.
Başbakan Erdoğan, kabul etse de etmese de, Maliye Bakanı Kemal Unakıtan ve çocukları hakkındaki
iddialar, iktidarın yolsuzluklarla mücadele iddialarına gölge düşürüyor.
Bu durumda iktidarın performansı ile ilgili övünebileceği tek alan olarak yasaklar kalıyor. Başbakan
burada iktidarı döneminde kimsenin düşüncesinden dolayı hapse mahkûm olmadığını anlatıyor Wall Street
Journal yazarına.
“Toplumda karamsarlığın bir başka göstergesi ise AB'ye destekteki hızlı erime. Şubat ayında bu
soruya olumlu yanıt verenler yüzde 58'e inmiş. Oysa aynı oran geçen yılın aynı ayında yüzde 72'nin
üzerindeymiş.
Özetlersek, insanlar hala geçen iktidar dönemini, istikrarsızlığın sancılarını, ekonomik krizleri unutmuş
değil.
O yüzden yüzde 56'sı bir erken seçime karşı. Erken seçime evet diyenlerin oranı sadece yüzde 26
gözüküyor.
Ancak, iktidarın özellikle ekonomi alanındaki performansından hayal kırıklığı duyanların sayısı
görünen o ki artıyor.
Son durumun özeti bu119” diyor Ergün Babahan… Ama, sadece yorulan ve yıpranan AKP atlarının
değişmesini istiyor. Asıl faizci ve rantiyeci sömürü arpasının devamını savunuyor.
 TÜRKİYE IMF İLE NEREYE?
Erbakan Hoca, otuz, kırk sene önce;
 Avrupa Birliğinin, Siyonistlerin dünya hâkimiyeti planının bir ayağı olarak kurulup hazırlandığını
 Türkiye’nin de yozlaşmış Hristiyanlık kültürü potasında eritilip bitirilmek, ucuz işçi ve hammadde
119
Sabah / 20.03.2006
196
kaynağı ve hazır Pazar imkânı olarak sömürülmek üzere, ortak pazara katılmaya çalışıldığını
 Ama kolay lokma haline getirilmek ve rahat sindirilmek için: Ekonomikten borçlandırılıp esir edilmek
üzerede IMF tuzağına atıldığını
 Siyaseten körletilmek ve köleleştirilmek ve Milli Görüşün önünü kesmek amacıyla da, dış güçlerin
Amerika’yla uyumlu İslamcıları, maneviyat istismarcılarını, dava adamı bilinen makam ve menfaat hastalarını
kullandıklarını
Mecliste, mitinglerde, gazetelerde, seminer ve sohbetlerde, Radyo ve Tivilerde açıkladığı zaman, pek
çok insan:
“Hoca kendi hayalleriyle savaşıyor”, “komple teorileri üretiyor” cinsinden yaklaşımlar sergiliyordu.
Ama işte kırk sene sonra, O’nun söyledikleri bir bir ortaya çıkıyor; aydınlar yazarlar, proflar… Bu
gerçeklerin bir kısmına sahip çıkmak ve savunmakla kahraman kesiliyordu.
2005 Mayısında bir TV kanalında M. Ali Birand, Siyaset bilimcisi meşhur Huntington’u sorguluyordu.
Huntington, Avrupa Birliği’nin Türkiye’yi kesinlikle üyeliğe almayacağını iddia ediyor ve şunları
söylüyordu:
“Türkiye fakir bir ülke, AB Türkiye’nin parasal ihtiyacını karşılayamaz. Karşılamak istemez.
Türkiye işsiz insanı fazla olan bir ülke, AB onun için Türkiye’ye kapılarını açamaz, açsa kendi
işsizlerine iş sahası kalmaz.
Sonra Türkiye AB’ye girerse, nüfusu en kalabalık ülke durumunda olduğu için AB içinde siyasi etkinliği
öne geçer. AB’nin dengeleri buna tahammül etmez.
ABD’nin Türkiye’nin AB’ye üye olmasını istemesinin sebebi, Türkiye’yi Avrupa içinde bir Truva atı gibi
kullanma niyetidir. AB bunu da istemez.
Evet, bütün bunlar mealen Huntington’un görüşleri. Huntington, “Eğer Türkiye AB’ye giremez ise ne
yapmalı?” şeklindeki suale karşı, şu ilginç cevapları veriyor:
Türkiye zaten kimlik bunalımı içerisinde. AB’ye giremezse bu bunalım artabilir. Bu ihtimali düşünerek
Türkiye:
Müslüman kimliğine kaymalı,
İslâm birliğine yaklaşmalı,
Fanatik lâiklikten uzaklaşmalı.
Ama şu haliyle İslâm ülkeleri de Türkiye’yi şüphe ile karşılayacak, O’na güvenmeyecek, O’na
yaklaşmak istemeyecektir.
Öyleyse Türkiye, kendi üzerine odaklanmalı, kendi gücüyle kalkınmaya çalışmalı. Zira 10
yılsonunda, Türkiye’nin yakın komşuları İran nükleer silahlara kavuşacak, bu Türkiye için hiç de iyi
olmayacak.!?”
Şimdi, Huntington’un özetlediği şu görüşleri incelersek ne görürüz? Türkiye uluslararası ortamda,
âdeta iki cami arasında kalmış bînamaz durumundadır. Ama bendeniz bu benzetmeyi de yeterli
görmedim. Bunun için Tayyip beyin politikalarının şaşkına çevirdiği Türkiye’yi, Havra-Cami-Kilise üçgeni
arasında kalmış bir bînamaza benzetmeyi daha münasip gördüm.
Yani hiçbir kesime yaranamayan, yaranmayı beceremeyen bir kararsızlık ve şaşkınlıktır bu içine
düşürüldüğümüz durum. Zaten böyle olduğu için AKP iktidarı habire Havra-Cami-Kiliseyi içine alan din
bahçeleri yapıyor. Bilindiği gibi AKP’liler önce parti kurmuşlardı, iktidara geldikten sonra bazı bilim adamlarını
Abant’ta toplayarak partilerine bir kimlik arayışına girişmişlerdi.
Ama yine de belirli bir kimlikte karar kılamamışlar, meselâ Yeni Türk Ceza Yasası’nı düzenlerken, millî
karakterimize ve manevî değerlerimize yer veren bir ceza yasası yerine, bütün Müslüman insanlarımızı ceza
tehdidi altına sokacak, evinde yavrusuna Kur’an öğreteni ve es kaza siyasî bir kelâm eden bir din
görevlisini hapse tıkacak, CHP zihniyetinin ürünü bir ceza yasasını basmakalıp, Meclis’ten geçirmişler idi.
Bu kişilik ve kimliksizlik bunalımından kurtulmak için, önce dinlerarası diyalog aldatmacasından
vazgeçmek, Havra-Cami-Kilise şeklinde inşa edilmekte olan bir manevi Teslis izlenimini uyandıran din
197
bahçesinin oluşturduğu, görüntüden camimizin nezahetini kurtarmamız gerekir. Çünkü bu model, halkımızı
Hıristiyan yapmak isteyen misyonerlerin ekmeğine yağ sürmektedir.
Eğer cennetmekân Abdülhamid Han, İstanbul’da, dârül’aceze bahçesinde yer alan cami, kilise ve
havranın, günün birinde, emperyalist misyonerlerin propaganda malzemesi olacağına ihtimal verseydi
kesinlikle bu toleransı göstermezdi. Kaldı ki Abdülhamid Han’ın, yaptığı iş istisnai bir uygulamadır.
Türkiye baştanbaşa üstü açık bir darül’aceze olmadığı için noktasal uygulamayı, ülke çapında
genellemeye kalkışmak çok yanlıştır.
Millî Görüşçü olarak bizlerin de savunduğumuz gibi Türkiye kendi kendine odaklanmalı, kimlik
arayışına son vererek, kendi şahsiyetini keşfetmelidir.
Amerika’nın Ortadoğu’daki işgallerinin, Medeniyetler Çatışması tezi ile teorisyeni sayılan Samuel
Huntington, “Türkiye AB’ye giremez” deyince, medyamızda veryansın furyası başladı. Öyle ki Sabah
gazetesi, şeytani bir bedduanın muhatabıymışçasına, “Ağzından yel alsın, Mr. Huntington!” diye tepki verdi.
Bush yönetimini, dünyanın bir medeniyetler çatışması içinde olduğuna ikna eden Huntington, İstanbul’daki
konuşmasında, “AB üyeliği hayal” dedi. Avrupa Birliği üyeliğinin, 1957 yılından bu yana Türk dış politikasının
ana hedefi olageldiğini belirten Huntigton, “Bu gelişmelere rağmen Türkiye’nin üyeliği ertelendi. Bu nasıl
açıklanabilir? Avrupa halklarında, Türkiye’nin tarihi ve kültürü itibariyle Avrupalı olmayan bir ulus olduğu
şeklinde yaygın bir görüş bulunuyor. Bu görüş paylaşılmaya devam ettiği sürece, Türkiye’nin AB’ye üyeliği
olasılık dışıdır.” Huntington, şöyle devam etti: “Türkiye’nin İslam’ın lider ülkesi olması, İslam dünyası ve
dünya için de yararlı olacaktır. Bu rol diğer herkesten daha fazla Türkiye’ye yakışmaktadır. Türkiye bu rolü
üstlenebilir, Ama bu durumda Atatürk’ün mirası laik, batılı ülke misyonu tehlikeye düşer.”
Türkiye’nin tehlikeli bir coğrafyada bulunduğunu, bölgesindeki İsrail, Rusya, Iran, Pakistan ve
Hindistan gibi ülkelerin nükleer silahlara sahip olduğunu söyleyen Huntington “Türkiye de süreç içinde
kaçınılmaz olarak, bu yolu takip edebilir.” dedi. Bunların anlamı Türkiye BOP’a taşeron olsun demekti!
Şer Şebekesi!
ABD’de Türkiye’nin lobiciliğini üslenen, milyonlarca doları cebe indiren, genç bir ekiple yine Türkiye’nin
başına musallat olan bu çevrenin Türkiye’deki ortaklarına, Irak’taki gelişmelerle bağlantılarına, karşılarında
duranları nasıl ezmeye çalıştıklarına dikkat etme zamanı. Bakmayın Amerikalı veya Türkiyeli olduklarına.
Hepsinin yolu İsrail aşırı sağına çıkıyor.
Huntington’ın entelektüel, askeri strateji alanında pazarladıklarını, karanlık tipler, hücreler, marjinal
çevreler, şer şebekeleri uygulamaya geçiriyor. Bu çevreler, Büyük Ortadoğu Projesi gibi, yine medeniyetler
çatışması çerçevesinde geliştirilen bir projeyi bizlere barış projesi olarak yutturmayı başardılar…
Skandal, Larry Franklin adlı Pentagon çalışanının ABD istihbaratına ait 83 gizli dosyayı American
Israel Public Affairs Committee (AIPAC) adlı aşırı sağcıların odaklandığı bir örgüt üzerinden İsrail’e
aktarmasıyla patlak verdi. Bu hafta Washington’da yıllık toplantısını yapacak olan örgüt, İsrail Başbakanı
Ariel Şaron ve ABD Dışişleri Bakanı Condoleeza Rice gibi çok sayıda önemli simayı konuşturarak şov
yapmaya hazırlanıyor…
Soruşturma 11 Eylül saldırılarına kadar uzanıyor. Saldırı sonrası İsrailli “güzel sanatlar öğrencileri” çok
gündeme gelmişti. Şimdi yine gündemde. Bu “öğrenci”lerin 2000-2001 yıllarında ABD ordusu ve kurumlarını
izledikleri ortaya çıktı. 11 Eylül saldırılarından hemen önce 120 İsrailli güzel sanatlar öğrencisi gözaltına
alınıp sınır dışı edildi. Çoğunun İsrail istihbaratıyla ve ordusuyla, bazılarının da İsrail mafyasıyla bağlantıları
ortaya çıkarıldı. Bazılarının 11 Eylül saldırılarından sorumlu tutulan Muhammed Atta gibi kişilerle aynı
sokakta oturduğu belirlendi. İsrailli bazı yetkililer, bu kişilerin Müslüman grupları yönlendirdiğini, sınır dışı
edilmeselerdi 11 Eylül saldırılarını engelleyeceklerini iddia etti. AIPAC ve İsrailli öğrenci skandalından önce,
İsrail’in ADL üzerinden Amerikalı veya Müslümanlar’a ait 950 kurum ve kuruluşu izlediği, bilgilerini topladığı,
en önemlisi de, Motorlu Araçlar’a ait kayıtları ele geçirdiği biliniyor. Franklin skandalında İsrail’e aktarılan gizli
dosyalar İran ve Irak’la ilgili. Ancak çok ilginç bir nokta var: Irak işgalinden sonra İsrail komandolarının Kuzey
198
Irak’ta yapacağı operasyonlarda ne gibi tehditlerle karşılaşabileceğine ilişkin bilgiler de İsrail’e aktarılmış.
İsrail’in istediği bu bilgileri hazırlayan ise bugünlerde Türkiye’de sıkça adını duyuran Michael Rubin.
Skandalın merkezindeki yer alan İsrail istihbaratına bağlı Herzilya Center, Irak’ın kitle imha silahları
olduğuna dair bütün dünyayı kandıran yalanların sahibi. “Ilımlı İslam” projesini hazırlayanlardan Barry Rubin
bu merkezde çalışıyor ve dosyayı o hazırladı. Tony Blair’in “Saddam bizi 45 dakika’da vuracak silahlara
sahip” yaygarasını bu dosyaya göre yaptı. Aynı çevreler şimdi İran dosyasını hazırlamakla meşgul. İsrail
istihbaratı ABD’den çaldığı bilgilerle bu dosyayı hazırlamaya çalışıyor. Dünya nasıl olsa bütün yalanlara
inanıyor!..
Şimdi, ABD’de Türkiye’nin lobiciliğini üslenen, milyonlarca doları cebe indiren, genç bir ekiple yine
Türkiye’nin başına musallat olan bu çevrenin Türkiye’deki ortaklarına, neler yaptıklarına, bugünlerde nelerle
meşgul olduklarına, Irak’taki gelişmelerle bağlantılarına, karşılarında duranları nasıl ezmeye çalıştıklarına
dikkat etme zamanı. Bakmayın Amerikalı veya Türkiyeli olduklarına. Hepsinin yolu İsrail aşırı sağına çıkıyor.
Hepsi, Huntington’ın kaba bir şekilde çizdiği medeniyetler çatışması tezini gerçeğe dönüştüren hücrelere
mensup ve her yerde karşımıza çıkıyorlar.
Türkiye’nin IMF Hikayesi
Uluslararası Para Fonu/IMF ile yeni üç yıllık stand-by, AKP iktidarı ile yapılan uzun görüşmeler sonrası
nihayet tamamlandı. Türkiye ile IMF arasındaki 19. stand-by, uluslararası para kurumunun İcra Direktörleri
Kurulu tarafından imzalanarak yürürlüğe girmiş oldu. Konu, genel tespitler ve ana hedefler olarak ele
alındığında, yeni ve son anlaşmanın bundan öncekilerden elbette bir farkı yok.
Tabiat, tabiî düzen ya da hayat boşluk kabul etmiyor. Siz gerekli beceriyi gösterip devletinizi gerektiği
gibi yönetemezseniz, birileri gelip o boşluğu dolduruyor, ya da alternatifçesine doldurmaya çabalıyor.
54. Hükümet öncesinde yaşananlar, bu hükümet sonrasında da aynen yaşanıyor. Türkiye, Refahyol
Hükümeti zamanında, adeta mucizevî bir başarı göstererek sadece bir yıl nefes alabildi. Sonrasında, Türkiye
yine IMF ve Dünya Bankası kıskacından bir türlü kendini kurtaramadı, kurtaramıyor!.. Necmettin Erbakan
dönemi istisna edilirse; Turgut Özal, Süleyman Demirel, Tansu Çiller, Mesut Yılmaz, Bülent Ecevit ve Tayyip
Erdoğan dönemlerinde değişen bir şey yok! Batı cephesinden ‘stand-by’ adındaki yeni saldırılar aynen
devam ediyor!.. Nereye kadar?.. Türkiye Cumhuriyeti borçlar sebebiyle Osmanlı Devleti gibi yıkılıncaya
kadar!..
IMF ile yapılan yeni niyet mektubunun muhtevasına bakıldığında, Türkiye’nin nasıl yavaş yavaş önce
çöküşe, sonra yıkılışa doğru gitmekte olduğu apaçık görülüyor.
Vergilerin artırılmasına devam edilecek! Tabii vatandaşta vergi verecek imkân kaldıysa! KDV’de
indirim yok! Güya vergiler yüksek olunca devletin gelirlerinin fazla olacağı hesaplanıyor. Hâlbuki iktisat ilmi
ve ekonomi tarihi, vergi oranları düşük olduğunda vergilerin arttığını yazıyor. Peki, toplanabildiği kadarıyla
vergiler toplanacak da ne olacak? Niyet mektubuna bakılırsa, toplanan vergilerin kahir ekseriyeti yani büyük
bir bölümü ‘borç faizlerine’ aktarılacak; ana para ödemelerine değil, borç faizlerine ödeme yapmaya devam!..
Yeni niyet mektubunda, personel alımı başta olmak üzere, istihdam sağlanması ve hâlen ülkemizin en
büyük problemi olan ‘işsizlik sorununun çözümü’ alanında hiçbir iyi niyet yok! İşsizlik aynen artarak devam
edecek! Sosyal güvenlik açığını azaltmak ifadesi var ama nasıl? Çare ve çözüm yok! Bugüne kadar IMF ile
imzalanan hangi stand-by sosyal içerikli oldu ki, bu sonuncusu olsun. İşsizlik, istihdam açığı ve sosyal
güvensizliğe aynen devam!..
Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonu (TMSF) alacaklarının satılması adı altında, ülke imkânlarının yurt
içinden ve yurt dışından birilerine yani sömürü sermayesi yandaşlarına peşkeş çekilmesine devam!..
Minareyi çalan elbette kılıfını hazırlar. Bundan dolayı ‘özelleştirme’ devam edecek. Ülkenin en zor
zamanlarında oluşturduğu 85 yıllık birikimlerini ‘özelleştirme’ adı altında kılıfına uydurarak kelepir fiyatlarla
pazarlamaya devam!..
Özel bankalar, önceki hükümetler zamanında özel bir şekilde içi boşaltılıp hortumlandıktan sonra, bu
yük kamuya yani halka yüklendi. Halktan daha iyi hamal mı var? Şimdi sıra kamu bankalarında. Yeni niyet
199
mektubuna bakılırsa, kamu bankalarının imtiyazları yeni düzenlemelerle kaldırılıyor! Kamuya ölüm! Yaşasın
küreselleşme! Kılıfın çağdaş adı AB’nin ‘Maastrich Kriterleri’ne uygunluk! Kriterlere uygunsa, kılıfına
uygundur; devam!..
Bütün bunlar yapılırken, elbette gelirler idaresi de yeni düzenlemeden nasibini alıyor. Bunun
gerçekleştirilmesi için Hazine’de yeni yeni yapılanmalara gidilmesi gerekiyor. Yeni niyet mektubunda bunlar
da var. Sıkı maliye politikaları aynen sürdürülecek; sıkı maliye politikaları olunca da, kamu yatırımları yok!
Kamu çalışanlarına zam yok! Bunlar olmayınca piyasada para yok! Bunun sonucunda MB/Merkez
Bankası’nın, bugüne kadar olduğu gibi bundan sonra da ‘sıkı para politikaları’ ile iç piyasalardaki durgunluk
aynen devam edecek!..
Ayrıca ve de en önemlisi, sanki Türkiye’nin dövize ve paraya ihtiyacı varmış gibi; yeni stand-by 10
milyar dolarlık kredi/borç diliminin üç yıllık süre zarfında 12 eşit taksitlerle 837,5 milyon dolar olması
kararlaştırılmış. Yine 2006’ya ait 3,8 milyar dolar seviyesindeki geri ödeme, erken ödeme yerine 2007 yılına
kaydırılıyor. Ertelemeye, ötelemeye devam!.. Nereye ve ne zamana kadar?!. Türkiye yıkılıncaya kadar,
devam!..
Yukarıda, IMF ile imzalanan üç yıllık son stand-by anlaşmasının özetini sundum.
IMF ne yapmaktadır? IMF Türkiye’ye ülkeyi yıkacak formüller dayatmaktadır.
IMF Türkiye’ye neyi önermektedir?
Kendi paranızı basmayın! Ülkenizde TL değil de Dolar faaliyete geçsin; sonunda TL kalksın ve
piyasayı dolar yönetsin!.. Yani, Türkiye Amerika’nın seçimlere katılmayan bir müstemlekesi olsun!.. Türkiye
küreselleşen dünyada küresel kurumlar olan IMF ve Dünya Bankası’nın güdümüne girsin!.. Zaten, Kemal
Derviş de artık Türkiye’de değil, orada!.. Kemal Derviş ile Türkiye’den kalkındıramadık; buyurun, buradan
kalkındıralım!..
Tabii ki, AKP hükümeti bu haliyle ülkeyi yönetmek ve yaşatmak durumunda değildir.
Yapılan nedir? Necmettin Erbakan gibi bu politikalara karşı gelenler iktidardan indiriliyor… R. Tayyip
Erdoğan gibi onların her dediklerini yapanlar iktidara getiriliyor... Ama iyi bilsinler ki, bütün tavizlerine rağmen
AKP’yi yine de orada tutmayacaklardır. Bu arada son stand-by, yeni niyet mektubu mayası da tutmayacaktır.
Bundan 500 sene öncesinde Avrupa’da yeni bir gelişme başladı. Amerika’nın keşfi ile Avrupa
dünyanın merkezi hâline geldi. Ticaretle meşgul olan Yahudiler, o zamana kadar yaşadıkları toplumlarda en
alt sınıfı teşkil ederken, bu dönemde bir anda ticaret sayesinde zenginleşip dünya ticaretini, dolayısıyla
dünya ekonomisini ellerine geçirdiler.
Yahudiler, ellerine geçirdikleri sömürülerini sürdürebilmek amacıyla 500 senedir dünyayı ateist bir
düzene ulaştırmak için çaba göstermektedirler. Kapitalizm, komünizm, küreselleşme ve globalleşme gibi
şeyler, bu sömürünün amaca ulaştıran araçlarından başka bir şey değildir.
Faiz Tevrat’a göre de haram olduğu halde, haricilere yani Yahudiler dışındaki kavimlere karşı
uygulandığında haram sayılmıyor! Onların inancı böyle! O zamanki dünyada İngiltere’de yerleşen Yahudi
bankerler sermaye güçleriyle dünyayı istilâ ettiler.
II. Dünya Savaşı’ndan sonra sömürü sermayesinin patronu olan bankerler, merkezlerini Avrupa’dan
Amerika’ya taşıdılar. Yahudi sermayesi ile kurulan ABD Merkez Bankası doları basmakta, dünyayı o sayede
sömürmekte ve bu şekilde dolaylı olarak yönetmektedir.
Yahudi bankerler, dünya ekonomisine hâkim olmak için önce Masonluk diye bir mekanizma tesis
ettiler. Kendi nüfusları az olduğundan dolayı, dünyaya Masonların aracılığı ile hâkim oldular. Sonra
‘karşılıksız kâğıt para’ keşfedilince, dünyaya ‘dolar’ ile hâkim olmaya başladılar. Diğer devletlerin merkez
bankaları dolara göre para çıkardı, doları da Amerika Merkez Bankası çıkardı. Bu bankanın (ABD Merkez
Bankası) sahipleri, Amerika’da bulunan dünyanın en zengin birkaç aileden oluşan Yahudi patronlarıdır.
ABD Merkez Bankası’nın dünya merkez bankalarına hükmetmesi için dünya devletlerine doları kredi
olarak vermekte, sonra da onlardan doları ödemelerini istemektedirler. Doları kredi olarak verirken nakit
olarak değil de, mal olarak verilmektedir. Mesela, silah vermekte, makine vermekte, uçak vermektedirler…
200
İsterken ise tam tersini yapmakta ve dolar yani para olarak istemektedir!.. Neden? Çünkü diğer ülkeler bu
sayede dünya piyasalarından doları temin etmek için kendi mallarını yarı fiyatla satmakta, kendileri ise
alacakları malları iki misli fiyatla almaktadırlar!..
Yahudiler, işte bu kurulu düzen sayesinde dünyanın gelirinin dörtte üçünü sömürmektedirler…
Dünyada başka bir sömürü aracı daha vardır. Kâğıt parçasını yani karşılığı olmayan ‘kâğıt para’yı
kredi olarak vermekte; sonra onun faizini ‘emek’ olarak, ‘ham madde’ olarak, ‘ürün’ olarak almaktadırlar...
İşte sömürü sermayesinin veya ABD’nin zenginliği bu sömürü çarkına dayanmaktadır.
Türkiye’nin, şimdilik 200 milyar dolar dış borcu vardır. Ödediği faiz %15’tir; yani, Türkiye her yıl 30
milyar dolar faiz ödemektedir. Türkiye’de 15 milyon aile vardır. Demek ki her aile senede 2000 dolar faiz
ödemektedir. Bir aile senede 4000 dolarlık iş yaparsa, demek ki gelirinin yarısını ABD Merkez Bankası’na
faiz olarak ödemektedir!.. Bir ülke bu duruma ne kadar dayanır, ne kadar tahammül edebilir?!.
Böyle giderse çok değil, sadece 10-15 yıl sonra bu borçların faizi bile ödenemez seviyelere çıkacaktır.
Şimdi 10 bin dolar olan aile başı borç, ‘faiz sarmalı’ sebebiyle 15 yıl sonra 100 (yüzbin) dolara çıkacaktır! O
zaman geldiğinde, Türkiye’yi verseniz bile ülkenin bütün borcunu karşılayamayacaktır! İşte asıl yapılmak
istenen budur. Türkiye’nin bu yüzden ve bu yolla yıkılacağı ayan beyan ortadadır.
IMF, batırmak istediği devletlere ‘stand-by’ adı altında ‘batırma formülleri ve programları’ empoze
etmektedir. Yaşatmak istediği toplulukları da sömürdüğü kadar sömürüp yaşatmak istemektedir.
Ahırdaki bir inekten süt sağarsın ama ondan o sütü sağmak için onu beslersin. Sağmal ineğin sütü
azaldığı zaman da onu kesip etini yersin!..
Karşılıksız kâğıt para yani dolar basan Amerika Merkez Bankası da böyle yapmaktadır. İnsanlar onun
için sadece birer sağımlık inektir! Sağılır yani sömürülür ve günü gelip sütü kalmayınca kesilir!..
Zaten Yahudilerin batıl inancına göre tüm insanlar birer hayvandır, Yahudilere hizmet versinler diye
yaratılmışlardır! Türkiye ve tüm insanlık, yaptıklarıyla onları tasdik mi etmektedir, ne?!.
Türkiye; 1897’de İsviçre’nin Basel kentinde akdedilen Yahudi Kongresi kararı gereği, vakti gelince
kesilecek bir inektir! Çünkü sütü iyi olsa da huysuzdur, kolay sağılamamaktadır.
Yahudi Kongresi’nden 100 yıl sonra, Türkiye Cumhuriyeti tarihindeki en başarılı hükümet olan
Refahyol Hükümeti’ne karşı 1997’deki 28 Şubat Müdahalesi bunun için yapılmıştır. Başbakan Erbakan gibi
bu oyunları bilen biri iktidardan uzaklaştırılmış, onun yerine Ecevit Hükümetleri getirilmiştir.
Amerika’dan getirtilen Kemal Derviş direktörlüğünde uygulattıkları IMF program ve formülleri ile de
Türkiye şimdiye kadar kesilmiş inek olacaktı… Ama olmadı!.. Neden olmadı?!.
Doğrusu, bu başarısızlığın sebeplerinin üzerinde ayrıca durmaya değer.
IMF programları neden başarısız?
Her şeyden önce, bilinmelidir ki; 1997’den beri uygulanan IMF formülleri ile ‘kayıtlı ekonomi’ ile
yönetilen bir ülkenin iki sene içinde işi bitirilir. Mesela, bu devlet Almanya veya Japonya olsa bile, II. Dünya
Savaşı’ndan beter olarak dağılırdı. Ama Türkiye’de ‘kayıt dışı ekonomi’ olduğu için Merkez Bankası, hükümet
ve dolayısıyla IMF tam olarak etkin olamıyor. Bundan dolayı IMF Türkiye’yi yıkmaya muvaffak olamadı.
İkincisi; Türkiye’nin güçlü millî yapısı vardır. Devlet yıkılmaya doğru gidince millet uyanıyor ve
dayanışma içine giriyor. Ayrıca, aile yapısı zor zamanlarda dayanışmaya dönüşmekte ve halk ayakta
kalmaktadır.
Üçüncü olarak; dünya piyasalarında son dönemde ‘Dolar’ karşısında ‘Euro’ ortaya çıkmıştır. Başta Çin
olmak üzere, bazı Asya ülkelerinin paraları da değer kazanmıştır. Doların bağımsız keyfî dolaşımı bu sayede
kısmen de olsa duraklatılmış veya önlenmiştir. Başlangıçta doları dengelemek için Yahudilerin desteği ile
Euro ortaya çıkmıştır. Ancak, şimdi Dolar ile Euro arasındaki yarış o durumu almıştır ki, artık Yahudi
sermayesi duruma hâkim olamamaktadır. Nitekim sömürü sermayesi sosyalizm ile kapitalizmi de kendisi
kurmuş ama sonra hâkim olamamış, dolayısıyla sonunda bunlardan birini dağıtmak zorunda kalmıştır. Acaba
bugünkü durum problemi çözebilecek midir? Şimdilik bilinmiyor.
201
Dördüncü ve son olarak; başta Türkiye olmak üzere, dünyanın her tarafında ‘halk ekonomisi’
oluşmaya başlamıştır. Bu halk ekonomisinin dünyadaki öncülüğünü de Türkiye yapmaktadır. Halk
ekonomisinde Merkez Bankası’nın yanında halkın ürettiği paralar vardır. Bakkal defteri, taksitli satışlar,
banka kartları, bankadan geçmeyen bono senetleri ve çekler artık halk ekonomisinin paraları olmuştur.
İşte bunlar ve benzeri sebeplerden dolayı, IMF program ve formülleri Türkiye’de sonuç vermemiştir.
IMF’nin Türkiye’yi yıkma formülü neydi? IMF programına göre; ülkeden para çekilecek, herkes işsiz
kalacak, devlet gelirleri azalacak, böylece halk aç kalacak ve birbirine girecek, ordu dağılacak…
Sonunda komşu ülkelerin müdahalesi ile Türkiye Cumhuriyeti Devleti yıkılacaktı...
Piyasadan para çekerek piyasayı parasız bırakmak suretiyle devletin yıkılacağı çok eskiden beri
bilinmektedir. Devleti ayakta tutmak için piyasaya para sürmek gerekir. Bunun ilmî açıklamasını çok açık ve
net olarak İbni Haldun yapmıştır. Sonra Keynes bu formüle dayanarak dünyayı 1930’ların büyük ekonomik
krizinden çıkarmıştır.
Avrupa’nın merkez bankaları hep bu formülle çalışırlar. İşsizlik olunca piyasaya para sürerler,
enflasyon başlayınca piyasadan para çekerler. Avrupa’daki merkez bankalarının temel işlevi budur.
Türkiye’de ise bunun tam tersi yapılmış ve işsizlik varken piyasadan para çekilmiştir! Böyle bir
uygulama ‘kayıtlı ekonomi’ ile çalışan bir ülkeyi kısa zamanda yıkıverir. Ama Türkiye’de ‘kayıt dışı ekonomi’
olduğu için bu oyun tutmadı ve ‘halk ekonomisi’ sayesinde ülke varlığını sürdürmeye devam etti.
Türkiye’de ne oldu da ekonomi çökmedi? Piyasadan para çekilince, sömürü sermayesinin uzantısı
olan yerli sermaye IMF talimatına uydu ve o da piyasadan parayı çekti. Bu sayede Türkiye birkaç ay içinde
yıkılacaktı. Ne oldu? Tam tersi oldu. Türkiye yıkılmadı, her şeye rağmen ayakta kalmaya devam etti. İstanbul
sermayesi eridi; Anadolu sermayesi yani ‘halk sermayesi’ ortaya çıktı.
Anadolu Holdingleri bu gelişme üzerine bizzat devlet eliyle yıkılmak istendi. Bu yöndeki çift yönlü
çabaları hatırlayınız. Anadolu aslanları mücadelelerini sürdürdüler ve onlara saldıranlar başarılı olamadı.
Anadolu’da halkın kendi sermayesi doğmaya başladı. İstanbul merkez olmaktan çıktı, Anadolu’da ‘halk
sermayesi’ doğdu. Beş sene süren ağır krizlerden sonra, Anadolu sermayesi daha da gelişmeye devam etti.
İşte bu beklenmedik olaylar ve gelişmeler karşısında IMF yetkilileri de şaşkın durumdadırlar.
Beklenmedik bir gelişme oldu ve öldürmek için verilen zehir hastayı iyileştirdi! Halk, IMF’nin planına karşı bir
plan yaptı ve uyguladı. Türkiye yıkılmadı, ayakta kaldı…
AKP iktidarı, IMF ile birlikte şimdi şaşkın durumdadır!.. Ekonomiden anlamayan ekonomi uzmanları
aval aval olanları seyretmektedirler!.. Henüz bu işin nasıl böyle olduğundan habersizdirler. Bugün gelinen
noktada, hem Türk ekonomisini yönettiğini zanneden zavallı yetkililer, hem de IMF yetkilileri ne yapacaklarını
bilmez durumdadırlar!.. Her iki tarafın da; hem IMF hem de AKP’nin olanları seyretme dışında yapacakları bir
şey yoktur!.. Zaten onlar da öyle yapıyorlar… 120
Moritanya’da IMF’ci İktidar Korkunç Zulümler İşlemektedir!.
ABD ve İsrail ile omuz omuza veren sözde İslam ülkesinde camiler kapatılıyor, Müslümanlar
tutuklanıyor
ABD ve İsrail’e yakın tutumu ile bilinen Afrika ülkesi Moritanya’da halkın bu iki ülkeye karşı öfkesini
bastırmak isteyen hükümet terör estiriyor. Camilerde görev yapan din görevlileri her geçen gün yeni
tutuklamalar ile karşı karşıya kalırken, imamların cuma namazı esnasında vaaz vermeleri, iki hafta önce 3.
kez engellendi. Birçok caminin kapatıldığını bildiren haber ajansları, 16 Mayıs’ta 10 imamın tutuklandığını
ifade ettiler. Batı Afrika ülkesindeki önde gelen dini liderlerden biri olan Şeyh Muhammed el-Emin de
tutuklananlar arasında bulunuyor. Moritanya yönetimi, camilerin kapatılmasına ve imamların tutuklanmasına
gerekçe olarak, din görevlilerinin el-Kaide ile bağlantılı oldukları ve camilerde örgüt propagandası yaptıklarını
ileri sürüyor. Ajanslar, ülkede hemen her gün camilere baskınlar düzenlenerek, ibadet esnasında insanların
tutuklandığını bildiriyor. Moritanya polisinin önceki gün camilere yönelik operasyonlarında 60’dan fazla kişinin
120
Reşat Nuri Erol – 24/25/26 Mayıs 2005 – Milli Gazete
202
tutuklandığı belirtilirken, durumu protesto eden birçok eylemci de gözaltına alındı. Tutuklananlar arasında
çok sayıda kadın bulunduğu belirtiliyor. Halkın camilerdeki vaazlardan “olumsuz etkilendiğini” öne süren
Moritanya hükümeti ayrıca, dini kitap ve kasetleri de toplattırdı. Moritanya yönetimi aynı zaman ülkedeki tüm
dini medreseleri kapattı.
Din adamlarını “Şeytanlar” olarak niteledi
Moritanya İletişim Bakanı Hamud Veled Abdi, 19 Mayıs Perşembe günü başkent Nuakşot’ta bir basın
toplantısı düzenleyerek İslami gruplara iğrenç bir şekilde saldırdı. Abdi, İslami grupların ülkedeki camilerin
birçoğunu kontrol altında tuttuğunu, ülkenin güvenliği açısından tehdit oluşturduğunu iddia ettikten sonra din
adamlarını da “şeytanlar” olarak nitelendirdi. Bu iddialarıyla temsil ettiği hükümetin camilere yaptığı
baskınların haklılığını ispat etmeye çalışıyordu. Moritanya yönetimi özellikle Irak işgali ardından ülkede
yükselen tepkileri bastırmak için şiddete başvurmuştu. Devlet Başkanı Muaviye Veled Ahmed Taya, ABD ve
İsrail karşıtı gösterileri önlemek ve şiddeti artırmak için kendine göstermelik bir askeri darbe yaptırdı. Sözde
askeri darbenin ardından ülkede şiddeti artıran Muaviye, darbe girişimini camilere yönelik savaşını daha da
alevlendirmek için istismar etti. Bu doğrultuda 30 Haziran 2003’te Meclis’ten ülkedeki tüm camilerin devlet
tahakkümüne sokulmasına dair bir kanun çıkarttı. Bu kanunun çıkarılmasında kullanılan gerekçe de aynıydı:
Camilerin anayasal düzene, devletin iç ve dış güvenliğine karşı kullanıldığı iddiası.
Burası sözde bir “İslam Cumhuriyeti”
Afrika’nın en batısında ve Atlas Okyanusu kıyısında yer alan Moritanya, oldukça fakir bir ülke, fakat
jeopolitik öneme sahip. İşte bu nedenle, bir zamanlar sömürgesi altında olduğu Fransa’nın etki alanından
koparılarak Amerika-İsrail yörüngesine sokuldu. Tel Aviv’in gözdelerinden olan Muaviye Veled Ahmed Taya
da bu şekilde koltuğunu korumuş oldu. Resmî istatistiklere göre nüfusunun tamamı Müslüman’dır. Resmi adı
da Moritanya İslam Cumhuriyeti’dir ve resmi adı “İslam Cumhuriyeti” olan beş ülkeden biridir (Diğerleri:
Pakistan, Afganistan, İran, Komor Adaları). Ülkenin nüfusu 3 milyondur. Arapların, Berberilerin, Siyah
Afrikalıların karışıp kaynaştığı bir coğrafya Moritanya... Büyük Sahra’nın batı ucunda, kumulların arasına
sıkışan kutsal bir kent. Ve onun parlak geçmişine ışık tutan elyazması kitaplarıyla ünlü kütüphaneler, her
cuma halkın gölgesinde toplanıp namaz kıldığı görkemli minare. Moritanya Berberileri Şingeti’yi “İslam’ın
Yedinci Kutsal Kenti” diye anıyorlar.
 “TESEV” İHANETİ VE AVRASYA SEÇENEĞİ
“Tesev” veya Sabataistlelerin Hıyanet Dürtüsü:
•TÜRKİYE Ekonomik ve Sosyal Etüdler Vakfı'nın (TESEV'in) ve Cenevre Silahlı Kuvvetleri
Demokratik Kontrolü Merkezi'nin birlikte yayınladığı "Almanak Türkiye 2005-Güvenlik Sektörü Ve
Demokratik Gözetim" raporunda, Süper NATO'nun Türk Silahlı Kuvvetleri'ni yıpratma programı tüm
ayrıntılarıyla işlendi.
Büyükanıt Korkusu!..
Raporda TSK'nın zayıflatılması planında başarılamayanlar, nedenleri tüm ayrıntılarıyla
işlenerek, bundan sonrası için geliştirilecek planlara da malzeme sunuldu:
"Orgeneral Büyükanıt'ın Genelkurmay Başkanlığı engellenmeli.
Silahlı Kuvvetler PKK mücadelesinden çekilmeli, yerine Polis Özel Timi ve Köy Koruculuğu
sistemi konmalı... Ordu küçültülmeli...
Türk Silahlı Kuvvetleri'nin, Yunanistan'ın Ege'de -karasularını 12 mile çıkarmasını 'Savaş
Nedeni' sayması nedeniyle, Ege Ordusu'nun Lağvedilmesi projesi rafa kaldırılmak zorunda
kalmıştır..."
ABD'ye Övgü
Raporda "gazeteci, savunma uzmanı" olarak tanıtılan Lale Sarıibrahimoğlu, Ağustos'taki atamayla ilgili,
"Sivil siyasete müdahaleci bir tavır sergileyen Büyükanıt'ın bu göreve gelmesinin hükümetçe önlenip
önlenemeyeceği bilinmemekte. Ancak üst düzey bir AKP Milletvekili hoşnutsuzluğunu dile getirdi" de-
203
mektedir.
Sarıibrahimoğlu, 1 Mart Tezkeresi'nin reddinde TSK'nın önemli rol oynadığını belirtiyor ve Orgeneral
Özkök'ün Genelkurmay Başkanı olmasında ABD'nin oynadığı rolden, övgüyle söz ediyor.
"Güvenlik Gelişmeleri ve Basın Yansımaları-2005'e Genel Bakış" başlıklı son bölümde olaylar
kronolojik olarak sıralanırken, aylık değerlendirme kırmızı harflerle veriliyor. Bu bölümde, ağırlıkla TSK'yı
yıpratma amaçlı yolsuzluk ve benzeri haberlerin aylara göre dağılımları veriliyor. Kitabın "Özel Harekât Daire
Başkanlığı" başlıklı bölümünde, TSK'nın PKK ile mücadeleden çekilmesi, onun yerine Polis Özel Harekat
Timleri'nin konulması savunuluyor. Raporda PKK'ya karşı mücadelede Köy Koruculuğu sisteminin yeniden
canlandırılması gerektiği de söyleniyor.
Azınlıkçılar sahnede
TESEV tarafından "Türkiye'de Azınlıklar: Kavramlar, Lozan, iç Mevzuat, içtihat, Uygulama" adıyla Prof.
Baskın Oran tarafından yayınlanan kitapta, "azınlıkların yanlış tanımlandığı" savunularak, "Türkiye'de 'azınlık'
deyince sadece gayrimüslimler anlaşılıyor. Dolayısıyla Lozan tanımına takılmış durumdayız. Oysa Türkiye'de
önemli sayıda Balkan ve Kafkas kökenliler, Araplar, Aleviler ve Kürtler var" deniliyor. Oran, Lozan'dan bu
yana azınlık haklarının gelişmediğini ve tam olarak hayata geçirilmediğini de iddia ediyor.
Soros'tan destek
07 Temmuz'da TESEV'in G.Doğu'daki halkın "Zorunlu Göçe" tabi olduğunun açıklanmasında,
Türkiye Cumhuriyetinin uluslararası arenada sıkıştırılmasının sağlanması ile birlikte başka planlar
göze çarpmaktadır. "Zorunlu Göç- gerçekle yüzleşme" söylemi hatırlarsınız bir de "Sözde Soykırım"
sıkıştırmasında kullanılmaktadır... AB Türkiye'ye sürekli "geçmişinizle yüzleşin" diyerek "Sözde
Soykırımı" kabul etmemizi istiyor. Soros'un TESEV ile bağlantısını yine kendi sitelerinde şöyle ilan
ediyorlar: "TESEV Başkanı Can Paker, ünlü spekülatör Soros'un TESEV'e bu sene 400 bin dolar
verdiğini belirterek, "Orta Doğu'nun demokratikleşmesine katkıda bulunmaktan, Kopenhag kriterlerinin hükümetlerce yerine getirilmesindeki eksiklerin tespitine, Azınlık Vakıflarının haklarının
verilmesinden, KKTC’nin feshedilmesine kadar bir çok "demokratik çalışma içinde olan TESEV..."
TESEV'in kurucuları
6 Ekim 1994'te Bülent Eczacıbaşı'nın kuruluşunu açıkladığı TESEV'in Yönetim Kurulu'nda Ishak
ALATON (Başkan) Asaf Savaş Akat, Vural Akışık Selim Alguadiş, Erdoğan Alkin, Ahmet Demirel, Bülent
Eczacıbaşı, Üstün Ergüder, Osman Kavala, Hüsamettin Kavi, Ümmühan Koldaş, Oğuz Özerden, Ergun
Özsunay, Can Paker, Mete Sayıcı yer alıyordu.
AB dayatması: "Türk Ordusu, sınırlardan çekilsin"
TESEV'in "Güvenlik sektörü" raporunda Lale Sarıibrahimoğlu, "Türkiye'nin AB kriterlerine
uyumu amacıyla içişleri Bakanlığı ile AB arasında bir dizi proje üzerinde çalışma başlatılmıştır"
dedikten sonra "Bu çalışmaların odağında, Türkiye'nin iç güvenlik politikalarının siyasi otorite
tarafından hazırlanarak saydamlaştırılması ve iç güvenlikte JGK, SGK ve Polis üçlüsünden oluşan
farklı yapılanmaların yerine tamamıyla sivillerden oluşacak profesyonel bir sivil Sınır Polis
Teşkilatının kurulması bulunmaktadır" hatırlatmasında bulunuyor:
• "AB'nin adalet, özgürlük ve güvenlik politikalarına ilişkin yol haritası niteliğindeki Schengen
Müktesebatı, AB üyesi ülkeler arasında iç sınırların kontrolünün kaldırılmasını amaçlamaktadır.
Dolayısıyla, aday ülkelerin de ulusal düzenlemelerini bu politikalarla uyumlu hale getirmeleri, entegre
olmuş etkin bir yönetim kapasitesine kavuşmaları ve sınır kontrolleri için profesyonel, güvenilir ve
etkin bir polis örgütü oluşturmaları gerekmektedir. Sınır Polis Teşkilatının Türkiye'nin AB'ye tam
üyeliğine değin kurulması öngörülmektedir.
Buna yönelik olarak, ilk aşamada Jandarma ve Kara Kuvvetleri Komutanlığının kara sınırlarını
koruma görevini, Sahil Güvenlik Komutanlığı'nın da deniz sınırlarını koruma görevini sonlandırması
gerekmektedir."
Jandarma kaldırılsın!
204
Dolayısıyla AB, oluşturulacak Sınır Polis Teşkilatı bünyesinde JGK'ya bir görev biçmemektedir. Ancak
Sınır Polis Teşkilatının kurulmasına değin geçen sürede polis ve jandarmadan oluşan ve birbirinden kopuk
asayiş hizmetini yerine getiren kolluk kuvvetlerinin hizmetlerinin birbirleri ile uyumlu hale getirilmesi
gerekmektedir.
• Bu proje için JGK ve Fransa arasında eğitim işbirliği yapılmaktadır.
Ancak bu projede, AB'nin 9 Kasım 2005 tarihli ilerleme Raporu'nda da belirtildiği üzere bir ilerleme
sağlanamamıştır. Bunun temel nedeninin, özelde Jandarma ve KKK'nın, genelde ise TSK'nın, sınırı koruma
yetkisini,
sivil
profesyonellerden
oluşacak
sınır
muhafız
birliğine
devretmek
istememesi
olduğu
belirtilmektedir. Projenin yürüyebilmesi için ilk aşamada, kara sınırlarının korunmasını TSK'ya bırakan 3497
sayılı Kanun'un değiştirilmesi gerekmektedir."
Sarıibrahimoğlu, EMASYA konusuna Ali Bayramoğlu'nun ifadeleriyle değinmeden geçmiyor:
"28 Şubat'tan sonra geleneksel olarak polisin, emniyetin, valinin kontrol ettiği alanlara asker
yerleşti. Jandarma kırdan kente çıktı. EMASYA (Emniyet, Asayiş Yardımlaşma) birlikleri valiliklerin
üstünde yetkilere sahip oldu. Toplum en büyük tehditmiş gibi bir iç güvenlik yapılanması oluşturuldu.
Bu yapı demokrasiye aykırıdır. Valilikler, kaymakamlıklar yetkilerini askerî birliklere devredemez.
Ayrıca bir ülkede istihbarat toplama gücü de askerî güce verilemez. Bugün askerî bürokrasi neyin
tehdit olduğunu yazıyor, asker istihbarat topluyor, toplumsal olayları değerlendiriyor ve bunu
yaparken hukuki kıstası değil, iç güvenlik dokümanlarını kullanıyor,"
Görüldüğü gibi TESEV raporunda, Sarıibrahimoğlu'nun tartıştığı bütün konular, ABD, İngiltere ve bir
bütün olarak AB'nin Türk Silahlı Kuvvetleri'ni sınırları korumaktan bile alıkoymak, Jandarmayı lağvetmek,
askerin istihbarat yapmasını önlemek gibi dayatmalarından ibaret.
TESEV raporunun yazarları, Soros'tan dolaylı olarak aldıkları paralan hak ediyor doğrusu! Kitabın
girişinde "Bu kitabın yayımlanmasında katkılarından ötürü Açık Toplum Enstitüsü Türkiye'ye ve
TESEV Yüksek Danışma Kurulu'na teşekkürü borç biliriz" deniliyor. Açık Toplum Enstitüsü-Türkiye,
Soros'un kuruluşu! Telif haklarını, CIA operatörü Soros veriyor!
ABD ile ilişkilerde zor dönem ve siyaset nankörlüğü
ABD yönetiminin, PKK konusuna bakışları oldukça ilginç 'ABD'nin de askerleri ölüyor ve
yaklaşık 3000 kişiyi bulduğu halde gazetelerde bile yer almıyor. Amerikan toplumuna karşı bu kadar
duyarsızken sizinkilerle niye ilgilenelim? Demekten kaçınmıyorlar. Bir cins siyasi miyopluk durumu
hakim. Coğrafi olarak da, zamansal olarak da uzağı göremiyorlar. Ermeni soykırım tasarısı ise
sonuçlarını göremedikleri bir başka konu. Ermeni diasporası bu tasarıyı bir varlık sebebi haline
getirmiş ve tüm gücünü kullanıyor. Zamanlama onlar açısından uygun. Bu konuda bilgi sahibi
olunmasına izin vermiyor ama Kongre'de herkesi fikir sahibi yapabiliyorlar. Bu kararın ABD
kongresinde kabul edilmesinin ardından bir domino etkisi yaratması ve hızla diğer ülkeler tarafından
da benimsenmesi sürpriz olmaz... Atı alan Üsküdar'ı geçmek üzere, koşmaya başlasak iyi olacak!” 121
Terörün Kör düğümü ve “PKK Koordinatörlüğü”
Türkiye'de PKK terörü önemli oranda azalmışken bir süredir beklenmedik bir hızla artması, ABD'nin
İngiltere ile birlikte Irak'ı işgaliyle paralel olarak gelişti. Terörün organizasyonunun Kuzey Irak merkezli bir
biçim alması Türkiye'de dikkatlerin buraya yönelmesine yol açtı. ABD kontrolündeki Barzani'ye bağlı
birimlerin kontrolünde olan bu bölgeye Ankara'nın bir askeri operasyon yapmasının önüne ise ABD engelinin
çıktığı da dikkati çekti. Bu durumda Ankara'nın Washington'dan gelecek bir izni beklemeye başlaması ise
toplumsal bir tepkinin yükselmesine yol açtı. Zaten kukla Irak Dışişleri Bakanı Hoşyar Zebari, daha sonra,
PKK’ya dokunmayacaklarını açıkladı.
Bölgedeki Asker Yığınağının Mesajı
Kuzey Irak merkezli tehdidin bertaraf edilebilmesi için gerekli ABD izninin ya da desteğinin çıkmaması
121
Aksam / 18.9.2006 / Deniz Ülke Arıboğan
205
sonrası, Türk Silahlı Kuvvetleri'nce bir çare aranması sürecine girildi. Bölgeye önemli oranda asker yığılması
aslında bir anlamda Ankara'yı yalnız bırakan müttefiklerine de bir mesajdı. Bu mesaj Washington açısından
Türk Silahlı Kuvvetleri'nin olası bir Kuzey Irak operasyonu korkusunu da gündeme getirdi. Böyle bir
operasyon, Kuzey Irak'ta Barzani'nin ve dolayısıyla ABD-İsrail ittifakının otoritesinin sarsılması anlamına da
gelecekti.
Bir süredir Washington'un bu nedenle sürece taraf olma çabası öne çıkmaya başladı. PKK'ya karşı
açıklamalar birbirini izledi. Bu arada AB'den de PKK karşıtı açıklamalar gelmeye başladı. Bunun nedeni ise
önemli oranda Brüksel'in siyasi Kürtçülerle yakın ilişkiye geçmiş olmalarıydı. 11 Eylül saldırısı sonrası
süreçte AB artık Ankara üzerindeki taleplerini siyasi Kürtçüler üzerinden yapma aşamasına gelmişti.
Washington açısından ise, Türkiye'nin bölgesel operasyonlara dahil edilebilmesi için yeni bir aşamaya
gelindiği ve bunun PKK üzerinden yapılan geleneksel sıkıştırmalarla uzun süre devam ettirilemeyeceği
açıktı. Yeni bir yöntem gerekiyordu. Washington'un yeni sürece dahil olma hesabı ABD'li bir generali
koordinasyoncu olarak tayin etmesiyle başladı. Ankara ise bu sürece Washington'un talebine uygun olarak
bir general atamakla taraf oldu.
Benzer bir aracılık uygulaması IRA (İrlanda Cumhuriyetçi Ordusu) konusunda da gündeme gelmişti.
Silahlı grupların gönüllü olarak silah bıraktığı Batı Avrupa'da görülmemiştir. IRA'nın silahlardan arındırılması
konusunda Kanadalı General John de Chastelain'in başkanlığındaki bağımsız uluslararası bir komisyon IRA
da
dahil
Kuzey
İrlanda'daki
tüm
para-militer
(protestan
silahlı
gruplar
da
dahil)
örgütlerin
silahsızlandırılmasının sağlanması için.1998 Good Friday anlaşması sonrası taraflara yardımcı olmak için
görevlendirilmişti. Fakat bu çabalar bir işe yaramamış, 11 Eylül sonrası ABD-İngiltere yakınlaşmasıyla ancak
bir anlam taşımıştı. Londra'nın ABD'nin Irak işgaline kayıtsız-şartsız destek vermesi sonucu IRA'nın tasfiye
süreci Washington tarafından başlatılmıştır.
Washington’un Bölge Politikası
PKK konusunda koordinasyon atanmasının altındaki mesaj açıktır: Ankara bazı batılı merkezlerce
beslenen PKK'nın tasfiyesini istiyor, öyleyse Washington yönetimi bunun karşılığında bazı bölgesel
taleplerde bulunacak. Washington yönetimi, bölgedeki operasyonlarında Ankara'nın desteğini almada
PKK'ya karşı tasfiye operasyonuna destek vermenin işe yarayabileceğini hesap ediyor. ABD şimdiye kadar
Ankara'dan toplumsal muhalefet nedeniyle istediği gibi bir destek alamamıştır. Bu nedenle PKK'nın tasfiyesi
karşılığı böyle bir destek talebini açık ya da örtülü istiyor olabilir.
Bu arada İran'a karşı Kuzey Irak'taki örgütlenmelerden de destek umduğu hesaba katılmalıdır. Bu
destek önemli oranda Barzani kuvvetlerinden beklenmektedir fakat PKK'nın İran ve Suriye'deki uzantıları
nedeniyle bu işte kullanılması da gündeme gelebilir. Barzani gibilerin destekte ayak sürtmeleri olasılığı
karşısında buradaki PKK gibi alternatif güçlerin Barzani'ye karşı bir sopa olarak kullanılma hesabı da göz
ardı edilmemelidir. ABD'nin eğer diğer alternatifler tükenirse, PKK'yı burada kullanabileceği görülüyor. Bu
açıdan Ankara, Tahran ve Şam üzerindeki hesapların yapılışında bir denge politikası izlemeye çalışmaktadır
Washington yönetimi.
Bunun temelinde ise ilişkilerde yıkıcı faaliyetleri de dışlamayan emperyal merkezlerle müttefik
ilişkilerinin sorgulanmaması ve açık tavır alınmaması yatmaktadır. Emperyalizmle tavizkâr bir ilişki sürecine
giren ve onlardan medet uman yönetimler sonunda emperyalizmin ilk hedefi haline gelirler. Saddam'ın
işbirliği hem kendisini hem de ülkesini felakete sürüklemiştir. İran devrimi sonrası İran şahına ABD'ye girme
izni verilmediği hatırlanmalıdır.”122
Rusya’nın Yeni Savunma Doktrini: Düşman: ABD, NATO ve İsrail Üçlüsü
Rusya'nın en önemli gazetesi olan Pravda, Rusya Savunma Bakanlığı Uzmanlar Grubu'nun hazırladığı
yeni askeri doktrini açıkladı. Savunma Bakanlığı ve Kremlin'in onayına sunulan doktrinde, Amerika Birleşik
Devletleri ve NATO Moskova'nın potansiyel düşmanları olarak gösteriliyor. Rus gazetesinin Başyazarı Dimitr
122
Aydınlık / Emin Gürses
206
Sudakov tarafından kaleme alınan bir yazıyla kamuoyuna açıklanan doktrin ülkenin yeni savunma stratejisinin nasıl olacağı konusunda uzman görüşlerini içeriyor.
ABD ve NATO Neden Avrasya’ya Düşman?
Gazete bu durumun iki nedenle ortaya çıktığını vurguluyor. Rusya'nın sınır güvenliği ve nükleer
silahların yaygınlaşması. Moskova özellikle sınırlarına yakın bölgelerde "demokratikleşme" adı altında
yaşanan olaylardan ve Amerikan tarafının nükleer silahlarla ilgili bilgileri yeniden gizlemesinden rahatsızlık
duyuyor. Buna bağlı olarak yeni askeri doktrinde uzun menzilli nükleer silahların savunma güvenliği garantisi
nedeniyle güçlendirilmesi savunuluyor.
Rus Ordusu Güçlendirilecek
Rus Ordusu'nun silah gücünün arttırılması da yeni doktrinin parçalarından biri. Ayrıca Savunma Bakanlığı uzmanları tarafından hazırlanan "Askeri Doktrin 2006" başlıklı rapor Rus Ordu mensuplarının sosyal
ve güvenlik haklarının arttırılmasını öngörüyor. Moskova'nın önemli siyasi uzmanlarından biri olan Politik
Araştırmalar Enstitüsü Müdürü Sergei Markov "Askeri Doktrin 2006" başlıklı raporu değerlendirdi. Markov,
NATO ve Amerika Birleşik Devletleri'nin Sovyet döneminden beri Rusya için potansiyel düşmanlar olduğunu
belirtiyor ve ekliyor: "Ama bu yeterli değil. Rusya kendi sınır güvenliği, yabancı destekli terör ve bazı bölgesel
sorunlarla da yakın ilgi kurmalı." Markov'un bu değerlendirmesi Rus basını tarafından da kabul ediliyor. Yeni
Rus askeri doktrininde birlikte olunması gereken ülkeler ise eski Sovyet Devletleri olarak tanımlanıyor.
Doktrin Nasıl Onaylanır?
Rus askeri uzmanların hazırladığı doktrin henüz onaylanmadı. Doktrinin yürürlüğe girmesi için önce
Savunma Bakanlığı, daha sonra Parlamento'nun alt kanadı DUMA, ardından Parlamento'nun üst kanadı ve
nihayet Devlet Başkanı Putin tarafından onaylanması gerekiyor.
Rusya ve ABD'nin Üs Satrancı
Rusya'nın askeri uzmanları yeni askeri doktrinde ABD ve NATO'yu potansiyel düşman olarak gösterirken en önemli vurguyu, Amerikan tarafının Rus sınırlarına yakın bölgelere yaptığı müdahaleye yapıyorlar.
Son aylarda Orta Asya ve Kafkasya'da ABD ile Rusya arasında üs satrancı yoğun biçimde yaşanıyor.
Moskova'nın Şanghay işbirliği Örgütü'ndeki müttefikleri Amerikan üslerinin topraklarından çekilmesini istiyor.
Bunun son örneği Özbekistan olmuştu. Özbek yönetimi Andican olaylarından Amerikan tarafını ve özellikle
para spekülatörü George Soros'u sorumlu tutmuş ve Amerikan üslerinin boşaltılmasını istemişti. ABD, Orta
Asya'daki üslerini boşaltırken bir yandan da kendi tarafındaki ülkelerden Rus üslerinin kalkmasını istiyor.
Önce Ermenistan'daki Rus Üssü kısmen boşaltıldı. Gürcistan Savunma Bakanlığından yapılan açıklamada,
bu yıl içinde Batum ve Ahılkelek'teki Rus üslerinden 45 tank, 162 zırhlı araç, 52 top ve çeşitli tiplerde 500
askeri teçhizatın çekildiği belirtildi. Verilen bilgilere göre, malzemelerin yarısı vagonlara yüklenerek
Ermenistan'daki Gümrü askeri üssüne, yarısı Rusya'ya götürüldü. Gürcistan'daki Ahılkelek ve Batum
üslerinin 1 Ocak 2008 tarihine kadar tamamen kapatılması öngörülüyor.123
Türkiye’nin konumu ve tarihi sorumluluğu
“Ulusal Kurtuluş Savaşımızın en önemli stratejilerinden birisi, Doğu cephesinde İtilaf devletlerinin
Birinci Dünya Savaşı sonrasında yürürlüğe koymaya çalıştığı emperyalist stratejiyi defetmek ve buradan
sağlanan destekle Anadolu'da bağımsızlık yolundaki adımları kuvvetlendirmekti. Dolayısıyla bunun için
öncelikle dönemin emperyalist gücü İngiltere'nin Kafkaslar'da Kemalist-Bolşevik işbirliğinin önüne geçecek
bir Kafkas Şeddi yaratarak bu iki kuvvetin temas etmesini engelleme projesi geçersiz kılınmalıydı.
Bugün de emperyalist devletlerin Türkiye'nin içinde bulunduğu coğrafyada aynı projeyi uygulamaya
çalıştıkları görülüyor. Geçtiğimiz ABD Silahlı Kuvvetler Dergisi'nde Ralph Peters imzasıyla çıkan "Kanlı
Sınırlar: Daha İyi Bir Ortadoğu Nasıl Görünür?" başlıklı yazı ve yazıyla birlikte yayımlanan harita, bunu
kanıtlıyor. Geçmişte Kafkas Seddi'nin İngiliz emperyalizmi tarafından taşıdığı stratejik işlev, ABD tarafından
bugünün koşullarına uyarlanıyor. Pentagon haritasından bu anlaşılmaktadır.
123
Aydınlık / Teoman Alili
207
Birinci Dünya Savaşı'nı izleyen dönemin tampon devletleri Ermenistan, Azerbaycan ve Gürcistan'dı.
Bunların içinde emperyalizmin özellikle cepheye sürdüğü devlet Büyük Ermenistan hayalleri güden
Ermenistan'dı. Öyle ki, Milli Mücadele'nin yayın organı Hakimiyet-i Milliye'de yayımlanan "Doğu İhtilali"
başlıklı başyazıda Ermenistan nezdinde Kafkas Şeddi, "Doğu ihtilal makinesinin iyi işlemesine mani olmak
için, bu ihtilalden etkilenecekler tarafından makinenin çarkları arasına sıkıştırılmış ecnebi bir cisim" olarak
tanımlanmaktaydı. Aynı yazıda Ermenistan'ın İngiliz emperyalizmi nezdinde üstlendiği görev içinse şu
saptamalara yer verilmekteydi: "Ermenistan, Doğu'da büyük bir inkılap gayesi için çalışan mazlum milletler
arasında, komitacı kafasıyla mazlum milletler birliği arasında yabancı ve bozguncu bir unsur vazifesini
yapıyordu. Doğu milletlerinin temasına engel oluyor, Doğu'da İngiliz emperyalistleri için bir dayanak hizmeti
görüyordu. Bunun için Ermenistan'ın düne kadar mevcut olan şartlar dahilindeki varlığı, bütün Doğu
milletlerinin selameti demek olan Batı'ya karşı Doğu ihtilali için büyük bir engel teşkil ediyordu." Ermenistan'ın
İngiliz emperyalizmi tarafından Türkiye ile Bolşevik Rusya arasında tampon görevi görme ve Doğu İhtilali'nin
en önemli iki gücünün temasını engelleme yönündeki bu piyonluğu ise, Ermenistan'ın ilk Başbakanı Ovanes
Kaçaznuni'nin Rus Çarlığı, İngiliz ve Fransız emperyalizmi tarafından kullanıldıklarını itirafı ile sona eriyordu.
Bugün BOP kapsamında Pentagon'un piyasaya sürdüğü haritaya baktığımızda "denizden denize
uzanan Büyük Ermenistan" aldatmacasının yerini, sınırları Kerkük'ten Doğu Karadeniz kıyılarına uzanan
"Özgür Kürdistan"ın aldığı görülmekte. Ermenistan ve Gürcistan ise, ABD'nin BOP kapsamındaki emperyalist
projesinde yeni Kafkas Seddi'nin değişmez devletleri olarak Rusya, İran ve Türkiye merkezli ittifakın
karşısında yeniden cepheye sürülüyor. Geçtiğimiz günlerde İsrail'in Lübnan'ı işgal etmesi ile başlayan
süreçte ABD Dışişleri Bakanı Condeleezza Rice'ın "yeni bir Ortadoğu'nun zamanı geldi demesi ise BOP’un
sinsi hesabını ortaya koyuyor.”124
ABD liderliğindeki Batı Sovyetler Birliğini çökerttikten sonraki 10 yıl (1989-1999) boyunca Birliğin
çekirdeği olan Rusya'yı küresel ekonomik, ticari ve finansal sisteme entegre etmeye çalıştı. Bu dönemde, bir
yandan fakirleşen Rus halkının sosyo-kültürel yapısı erozyona uğratılırken, bir yandan da Uluslararası Para
Fonu (IMF) ve Dünya Bankası (WB) tarafından borca sokulan Rusya'yı politik kontrola alma çabaları
yoğunlaştı.
2000 yılından itibaren iktidara gelen Putin, Sovyetler Birliğinden sonra Rusya'nın da dağıtılma ve
Batının kontrolü altına alınma sürecini çabuk fark etti. İktidarının ilk dört yılında karşı tarafı fazla ürkütmeden
kontrollü bir şekilde, sürüklenişi durdurmayı başardı. 2004 yılında başlayan ve halen devam eden iktidar
döneminde ise; konjonktürel politik ve ekonomik gelişmelerden de yararlanarak karşı atağa geçti. Bugün
gelinen noktada Rusya, ekonomik, sosyal, askeri, teknolojik ve politik olarak ABD karşısında 1970'lerin
Dehşet Dengesi olarak adlandırılan güç dengesini sağlamış gözükmektedir. Yeni aşamadaki mücadelenin
amacı ise şüphesiz dengeyi kendi lehine çevirmektir. ABD'nin Ortadoğu, Kafkaslar, Karadeniz ve Orta
Asya'daki politik ve askeri karşı atakları, bu ülkenin Rusya'nın 1989'da bozulan dengeyi yeniden sağladığının
farkında olduğunu göstermektedir. ABD, Rusya'nın yeniden yükselişi karşısında NATO ve ikili stratejik
ilişkilerini kullanarak Rusya'nın yakın coğrafyasında askeri yığınaklanmaya başlamıştır. Bunun anlamı, dünyamızın yeniden Soğuk Savaş dönemine girdiğidir.
Rusya'nın Yeni Soğuk Savaş Stratejisi
Rusya, bir yandan küresel sistemdeki Batı hegomonyasına karşı uluslararası yöntemler ile ekonomik
mücadele verirken, bir yandan da yeniden başlayan askeri satışlar ve enerji bağlantıları ile politik etki alanını
Sovyetler Birliği dönemindeki seviyeye çıkarmaya çalışmaktadır. Rusya'nın, 1995'te 3 milyar dolar olan silah
ihracatı 2004 yılında 6 milyar dolara yükselmiştir. Bu rakam Sovyetler Birliği çöktüğünde 2 milyar doların
altındaydı. Rusya 2006 yılında Cezayir'le yaptığı anlaşma gereğince bu ülkeye 4 milyar dolar değerinde silah
satacaktır.
Rusya, Sovyetler Birliğinin çöküşünü bir daha yaşamamak için, Batı'nın ekonomik, askeri ve politik
124
Aydınlık / Deniz Yalçın
208
stratejilerine karşı kendi stratejilerini geliştirmekte ve uygulamaktadır. Rusya'nın stratejisi bu defa Küresel
ekonomik şartlara uyumludur ve başarı vaat etmektedir. Çünkü Batı'nın kullandığı stratejik enstrümanları çok
iyi bilmekte ve analiz edebilmektedir. Son beş yıldır, Orta Asya devletleri üzerinde gelişmekte olan ABD ve
AB etkisini durdurmuş ve geriletme aşamasına gelmiştir. Diğer taraftan AB'nin Rusya'ya olan enerji
bağımlılığını kullanarak bölgesel ve global sorunlarda, AB'nin politik ağırlığının ABD'ye kaymasını
engellemiştir. Özellikle BM Güvenlik Konseyi üyesi Fransa'nın politik desteği, Avrupalı diğer Konsey üyesi
İngiltere'yi dengelemektedir. AB içinde en sıkı ekonomik, ticari ve teknolojik işbirliği içinde olduğu
Almanya'nın ve Asya'nın yükselen gücü Hindistan'ın BM Güvenlik Konseyi üyesi olması, Rusya'yı, dünya
çapındaki politik ağırlığını büyük ölçüde artıracaktır. ABD'nin, BM tarafından sunulan yeniden yapılanmaya
karşı çıkmasının nedeni budur.
• Artan petrol fiyatlarının da desteğiyle 2005'te 102 milyar dolar dış ticaret fazlası veren
Rusya'nın sosyal projelere ayırdığı kaynaklar artmıştır. Bu durum Putin yönetimine verilen kamuoyu
desteği ile sağlama almıştır.
• Hindistan ile birlikte uçaklara karşı kullanılan yeni füzenin geliştirilmesi için anlaşma
sağlanmıştır.
• Yabancı banka ve sigorta şirketlerinin Rusya'da şube açmaları yasaklanmıştır.
• Suriye ile gaz işleme tesisi ve boru hattı inşası ile taşıma konularında 370 milyon dolarlık iki
anlaşma imzalamıştır.
• Rusya ile İran arasında 29 adet uçak savar füze satım anlaşması imzalanmıştır.
• Rusya, ABD veya NATO askeri alt yapısının Rusya'nın sınırlarına kadar uzanması halinde
1990'da Paris'te imzalanan Avrupa’daki Konvansiyonel Kuvvetlerin Sınırlandırılması Anlaşması’ndan
(CFE) çekileceğini, bu konuda, özellikle ABD'nin Romanya ve Bulgaristan'daki yeni üslerde
konuşlandıracağı asker sayısına bağlı olarak karar verileceğini açıklamıştır. Rusya NATO'nun
genişlemesinin bir hata olduğunu, bunun gerçeklerle bağdaşmadığını sürekli vurgulamaktadır.
• Rusya'nın en dikkat çekici stratejisi NATO'nun karşıtı olarak aynı mekanizmalara sahip Ortak
Güvenlik Anlaşması Teşkilatı’nı (CSTO) kurmuş olmasıdır. NATO gibi politik ve askeri bir ittifak olan
bu kuruluşa halen Ermenistan, Beyaz Rusya, Kazakistan, Kırgızistan, Rusya ve Tacikistan üyedir. Bu
örgüt. Şangay İşbirliği Örgütünden daha fonksiyonel ve caydırıcı gözükmektedir. Nitekim Rusya
Dışişleri Bakan Yardımcısı ve CSTO Genel Sekreteri Grigory Karasin, CSTO hakkında şunları
söylemiştir: NATO, Orta Asya ve Kafkasya'yı kendisinin ilgi alanı olarak belirlemiştir. NATO'nun Orta
Asya'daki bazı çıkarlara sahip olduğunu herkes biliyor. Fakat NATO ortaklarına Orta Asya ve
Kafkasya'nın CSTO'nun sorumluluk sahası olduğunu hatırlatmaktan memnunluk duyarım. İlgi alanı
ile sorumluluk alanı arasındaki farkın manasının anlaşılması çok kolaydır.
• Bütünleşme çalışmalarına paralel olarak, Avrupa'daki son kale Beyaz Rusya ile askeri alanda
da işbirliğini giderek güçlendirmektedir. Bu kapsamda Beyaz Rusya'ya verilecek S-300 hava
savunma füzeleri Mart 2006 da teslim edilmiş durumdadır.
ABD’nin Karşı Stratejisi ve Türkiye'nin Önemi
Türkiye yeni Soğuk Savaş'ın sıcak cephesi haline gelmek üzeredir. Çünkü ABD'nin Rusya'ya yönelik
karşı atak stratejisinin odak noktasını Türkiye coğrafyası oluşturmaktadır. Irak'a yerleşen ABD'nin kuzey
ekseni üzerinden Hazar'a ve Kafkasya'ya ulaşabilmesi için İran ve Türkiye coğrafyasından başka seçeneği
yoktur. İran, ABD karşıtı bir politika izlemekte ve Rusya'ya daha yakın durmaktadır. Bu nedenle İran yeni
Soğuk Savaş'ın en kilit ülkesi haline gelmiştir. Öyle veya böyle, İran ABD kontrolüne girmeden, ABD'nin Orta
Doğu, Hazar ve Orta Asya bölgesinde Rusya'ya karşı politik ve askeri denge sağlaması mümkün değildir.
İran'a karşı nükleer kapasiteye sahip olma tehlikesi bahane edilerek sert önlemlerin gündeme getirilmesinin
en önemli nedeni budur. Diğeri ise İran'ın Amerikan dolar rezervlerinden vazgeçme ve Euroya geçme
kararıdır. Bu aşamada ABD;
Diğer taraftan Rusya'nın yeni stratejisinde dikkati çeken en önemi husus, Rus ulusal şirketleri
209
vasıtasıyla dünya çapında enerji işbirliğini hedeflemiş olmasıdır. Bu çerçeve de Venezuela'dan, Libya'ya
Endenozya'dan Suriye ve Irak'a kadar dünyanın her yerinde petrol arama ve üretim anlaşmaları yapmıştır.
Rusya, ABD'nin Rusya'nın ulusal çıkarlarına karşı uyguladığı, doğrudan veya dolaylı stratejik girişimlere karşı
süratle karşı tedbirler alırken, AB ile de ikili ilişkilerini her alanda geliştirmektedir.
Rusya 1970'lerde nükleer deniz gücü ile uyguladığı askeri kuşatma stratejisini bu defa ABD'nin yakın
komşuları olan Küba, Nikaragua, Venezüala, Bolivya ile stratejik ortaklık kurarak her alanda uygulamaktadır.
Diğer taraftan Cezayir, Libya, Suriye, İran, Vietnam, Hindistan gibi ülkelerle geliştirilen ekonomik ve askeri
ilişkiler ABD'nin etki alanını giderek daraltmaktadır. Orta Asya'daki ekonomik, politik ve askeri dengeler
Rusya'nın lehine dönmüştür. Kazakistan, Özbekistan, Tacikistan ve Kırgızistan ABD etki alanından çıkmıştır.
Türkmenistan'ın bağlantısızlığı devam etmektedir. Çin ile geliştirilen enerji, teknoloji ve ticari alandaki ilişkiler
Pasifik'teki askeri dengeleri değiştirebilecek seviyeye yükselmek üzeredir. Rusya'nın, ABD etki alanındaki
Japonya ve Güney Kore ile olan enerji alanındaki ilişkileri, kısa vadede Pasifik bölgesindeki politik ve askeri
statükoyu değiştirecek gelişmelere yol açabilir.
"Asya'nın NATO'su":
Şanghay İşbirliği ÖrgütüGeçtiğimiz son 2-3 yılda ortaya konulan Rus stratejisinin somut
uygulama alanları şunlardır .
• Avrupa petrol, doğal gaz ve nükleer enerji çubukları bakımından Rusya'ya bağımlı hale
getirilmiş bulunmaktadır.
• Özel doğal gaz boru hattı anlaşması ile AB'nin lokomotifi olan Almanya üzerindeki politik
etkisini arttırmıştır,
• Tatneft ve Lukoil ile Libya'da 2.000 km2 alanda petrol arama ve geliştirme anlaşması
imzalamıştır. Tatneft böylece üretim karşılığı petrol arayan ilk Rus şirketi unvanını kazanmıştır.
• Büyük ölçüde Rusya’nın stratejik kontrolündeki Kazak petrolünü Çin'e taşıyacak 962 km.
uzunluğundaki boru hattı 10 ay gibi çok kısa zamanda tamamlanmıştır.
• Dünya'nın iki numaralı petrol sağlayıcısı olarak Rusya, enerji alanındaki egemenliğini
sağlamlaştırmıştır.
• Ortadoğu, Afrika ve Uzakdoğu ülkeleri ile ekonomik ve güvenlik alanlarındaki işbirliğini
giderek artmaktadır.
• Askeri gücünü modernize etmeye devam eden Rusya, uçuş esnasında rotasını değiştirebilen
Topol-M kısa adlı kıtalar arası balistik füzeyi devreye sokmuştur. Rus Deniz Gücü yeniden Akdeniz,
Pasifik, Atlantik ve Hint Okyanusu'ndaki varlık gösterme ve gözetleme faaliyetlerine başlamıştır.
• Ülkedeki faaliyetlerini ulusal güvenliğe aykırı olarak değerlendirdiği 4500 NGO'nun
faaliyetlerini kısıtlayan yeni bir yasayı devreye sokmuştur. Bu bağlamda Fetullahçıların okullarını
kapatmıştır.
• Stratejik işletmelerin kamulaştırılmasına ve mevcutların korunmasına devam edileceği
açıklanmıştır. İşletmelerin Stratejik olma kriterleri olarak ulusal güvenlik ve savunmaya olan
katkılarının esas alınacağı açıklanmıştır. Daha liberal ekonomik uygulamadan yana olan ekonomik
danışman Andrei İlarionov görevden uzaklaştırılmıştır.
Merkezi yönetimi güçlendirmek için Bölge valilerinin merkezden atanması ve seçim barajının
kaldırılması sağlanmıştır. Böylece iç idari yapı; dış etkilere karşı daha güvenli bir konuma ulaşmıştır.
ABD güdümündeki Evangelist dini yapılanmanın önlenmesi için yasalar çerçevesinde mücadele
hızlandırılmıştır.
Şanghay İşbirliği Örgütü (ŞİÖ) kuruluşunun 5. yıldönümünü 15 Haziran'da Şanghay'da kutladı.
Kutlamaya örgütün yıllık olağan Doruğu eşlik etti. Kimilerince "simgesel bir şenlik", uluslararası çevrelerce
"örgütün gelişiminde bir km taşı" olarak nitelenen Şanghay Doruğu tüm dünyanın ilgisini çekti. "Doğu'nun
NATO"su uluslararası siyaset gündeminin en üst sıralarına yerleşti.
Eskiler ve Yeniler
210
Toplantıya Çin Halk Cumhuriyeti, Rusya, Kazakistan, Tacikistan, Özbekistan, Kırgızistan devlet
başkanların yanı sıra, Moğolistan devlet başkanı Enbayard, Pakistan devlet başkanı Pervez Müşerref,
İran Cumhurbaşkanı Ahmedinecad, Hindistan Petrol Bakanı Dora gözlemci sıfatıyla, Afganistan
devlet başkanı Karzai ise Çin'in davetlisi olarak katıldı. İran'ın son iki yılda sürdürdüğü "gözlemci
sıfatı”nın ardından tam üyelik için yaptığı başvuru kamuoyunda yankılandı.
Doruğun ardından yapılan açıklamada, "Örgütün 5 yıl içinde kurumsal ve hukuksal
yapılanmasını tamamladığı", geniş kapsamlı derin ve verimli bir işbirliğine girmek üzere çalışmaların
yapılacağı bir dönemin başladığı belirtildi. Şanghay İşbirliği Örgütü yetkilileri bütünleşme sürecinin
hızlanacağını, önümüzdeki 20 yıl içinde örgüt üyeleri arasında mal, sermaye ve teknoloji ve
hizmetlerin serbest dolaşımının gerçekleşmesinin hedeflendiğini açıkladılar. Bu açıklamalar
"Doğu'nun NATO'su"nun bir yandan da "Doğu'nun AB'si" olma yönünde geliştiğini akla getiriyor.
On Yıl Önce Beş Yıl Sonra
Şanghay İşbirliği Örgütü'nün bölgesel bir pakt olarak başarı kazanması ve kendisini ispat etmesi
kuşkusuz uluslararası politikanın günümüzde kazandığı en dikkat çekici yönlerden biridir. Sovyetler Birliği'nin
dağılmasından sonra tek yanlı girişimleriyle uluslararası politikayı biçimlendiren ABD'nin dayatmalarının
dünya çapında bir tepki yaratması kaçınılmazdı, ABD'nin dayatmacılığına karşı tepkiler, daha ilk andan
itibaren yükselmeye başlamıştı ancak bundan onbeş yıl önce ABD karşıtı tepkilerin Şanghay İşbirliği Örgütü
gibi dev bir birlikteliğin bünyesinde gerçekleşebileceğini hayal etmek bile mümkün değildi.
Şanghay'da bir araya gelen güçlerin birçoğunun (Rusya, Çin, Hindistan, İran, Pakistan) nükleer güç
olması, olayın niteliğini değiştiriyor.
Şanghay İşbirliği Örgütü bildik bölgesel örgütlenmelerden farklı bir birlikteliktir. Şanghay İşbirliği
Örgütü aslında ABD'nin rahle-i tedrisinde yetişti, Washington'un dolaylı/dolaysız müdahaleleri ŞİÖ'nü yarattı.
Şanghay İşbirliği Örgütü'nü doğuran süreç, bir Çin kaynağının ifadesiyle, Ortaasya'da boy
veren "Üç Kötülük"le başladı. Bunlar "dinci gericilik, etnik bölücülük ve uyuşturucu ticaretinden
beslenen uluslararası terörizm"di (Gao Quinfu, Pekin Reviev, 2001/28) Sovyetler Birliği'ni
yıkılmasından sonra yenidünya düzenini "tek kutupluluk" üzerine kurmayı amaçlayan ABD, çeşitli
ülkelerde etnik bölücülüğü ve dinsel gericiliği kışkırttı. Yenidünya düzeni kimi Amerikan
politikacılarına göre "ideolojilerin yer almadığı bir kültürler çatışması" ortamıydı. Ulusal devletler, bu
koşullarda bölünmeli parçalanmalıydı.
Dağılan Sovyetler Birliği’nin etki alanları (Orta Asya ve Kafkaslar) 1991 yılından itibaren
Kırgızistan ve Tacikistan’ın sınır boyları ABD’nin desteği gerici örgütlerin denetimine itilmişti.
Afganistan dinci gericiliğin merkezi durumundaydı. Çeçenistan ve Sinkang Uygur’da etnik bölücülük
(dinsel gericilikle içiçe yoğunlaşmıştı. ”İslam Devleti” iddiaları Ortaasya ülkelerinde bir kurtuluş
modeli olarak ortaya sürülüyordu. İki yıl gibi kısa bir süre içinde 5 Orta Asya ülkesinde cami sayısı
160’dan 5000’e patlama yapıyordu.
Yıllar boyu komünist barbarlığın kıskacında maneviyattan mahrum bırakılan müslümanların
şimdi İslam’a yöneliş arzuları emperyalist odaklarca istismar ediliyordu.
Kısacası, ateş Rusya'nın güneyini olduğu kadar Çin'in batısını da sarmıştı.
Bölge ülkeleri 1990'ların ortalarından itibaren uluslararası terörizme karşı ortak tavır almanın
zorunluluğunu tespit ettiler. Şu önlemleri aldılar:
Din eğitimi denetim altına alındı. Camiler yıkıcı propagandanın yuvası olmaktan çıkarıldı.
Çağdaş eğitim güçlendirildi ve yaygınlaştırıldı.
Yabancı hareket serbestisi kısıtlandı.
Öte yandan, o yıllarda Yeltsin Rusya'sını önemli ölçüde hırpalayan, bunaltan ABD Çin'e
yöneldi. "Tehlikeli Çin" yaklaşımından "Çin de Çökecek" yaklaşımına geçti. Çin'i örselemenin yeni
arayışları başlatıldı.
Şanghay Beşlisi (Çin-Rusya-Tacikistan, Kazakistan, Kırgızistan) tam on yıl önce, 1996
211
Nisan’ında, işte bu koşullarda tarih sahnesine atılmıştı.
Şanghay Birlikteliği
Şanghay'da bir araya gelen Çin Halk Cumhuriyeti-Rusya Federasyonu ve Ortaasya Cumhuriyetleri
ortak tehlikeye karşı ortak mücadele kararı aldılar.
Şanghay Beşlisi'nin siyasal bildirgesi "dinci gericiliğe etnik bölücülüğü ve uluslar arası terörizme karşı
birlikte harekete karar metniydi. Üç kötülük bölgenin istikrarının baş düşmanı ilan edildi. Kısa sürede
kazanılan başarılar aynı tehlikelerin tehdidi altında yaşayan Özbekistan'ı da Örgüte çekti. Kurucu ülkeler
aralarındaki sorunları barışçıl yollardan çözmeyi esas aldılar ve sınırlardaki asker sayısını karşılıklı olarak
indirmeyi kararlaştırdılar
1996'da hayata geçirilen "Şanghay Ruhu" başarılı bir geçiş döneminden sonra 14 Haziran 2001'de
Saint Petersburg'da "Şanghay İşbirliği Örgütü"ne dönüştürüldü. 2001 doruğunda devlet başkanları "Üç
Kötülük"ün ve sınır sorunlarına çözüm arayışlarının yanı sıra siyasal alandaki işbirliğinin bir dizi ekonomik ve
toplumsal anlaşma ile taçlandırılması konusunda birleştiler.
Yapılan anlaşmaya göre örgüt bundan böyle her yıl devlet başkanları düzeyinde toplanacak, dışişleri
ve savunma bakanları kurulları devreye girecekti.
Olayların akış yönü "Şanghay Ruhu"nu güçlendirdi, Putin'in iktidara gelişinin ardından kendisini
toparlayan Rusya, Çin'le ilişkilerini "stratejik ortaklık" düzeyine çıkardı, iki ülke askeri, siyasal ve ekonomik
işbirliğine yöneldi.
Rusya ve Çin Şanghay İşbirliği örgütü ile ABD'nin Ortaasya'ya sızışını ve etki alanını genişletme
çabasını sınırlandırırken, öteki dört Ortaasya ülkesi güvenlik ve istikrar arayışını güçlendirdiler. Bu süreç
içinde Çin örgütün motoru olmayı sürdürdü.
5 Temmuz 2005'de yapılan Astana Zirvesi'nde ABD'nin Şangay İşbirliği Örgütü'ne üye ülkelerdeki
(Özbekistan, Kırgızistan, Tacikistan) askeri üsleri boşaltmasının istenmesi kararlaştırıldı.
Şanghay İşbirliği Örgütü bölgesel alanda istikrarı sağlamakla kalmadı,
ABD'ye karşı arayış içindeki Avrasya'nın neredeyse tüm siyasal güçleri için bir çekim merkezi haline
geldi. Moğolistan, Hindistan, Pakistan ve İran önce "gözlemci üye" oldular ardından İran ve Moğolistan "tam
üyelik" için başvurdular.
Şanghay işbirliği Örgütü'nün bir başka özelliği, Asya'nın nükleer güçlerini çatısı altında toplamış
olması. Çin ve Rusya'nın yanı sıra Hindistan, Pakistan ve İran'ın varlığı, ŞİÖ'nü dünyanın en caydırıcı
birlikteliği haline getirdi. Rus Pravda gazetesi, Örgütün ilerleyen günlerde daha kapsamlı kararlar alacağını
öne sürerken, İran'ın nükleer programı ile ilgili tartışmaların sürdüğü bir dönemde Doruğa dahil olmasının
Amerikan Yönetimi açısından hiç de istenmeye bir durum olduğuna işaret etti. Asya ülkelerinin nükleer gücü
çok kutuplu dünyaya geçişi kuşkusuz hızlandıracaktır.
Dünyanın ABD'den ibaret olmadığını kanıtlayan Şanghay İşbirliği Örgütü'nün önünün açık olduğunu
herkes teslim ediyor.
ŞİÖ ve Türkiye
Anakara dışında kalan belli başlı Asya ülkelerini birleştiren Şanghay İşbirliği Örgütü'nde gözler
Türkiye'yi boşuna arıyor. Türkiye'nin siyasal yönetici kesimleri, çıkar odakları ve ne yazık ki
emperyalizme kiralık aydınların gözleri Batı'dan başka bir şey görmüyor. Medya ufkunu
sınırlandırıyor.
Bunun tek İstisnası: Avrasya'daki tüm gelişmeleri büyük bir dikkatle izleyen Fethullahçılar.
Bunlar Şanghay Örgütü'nün "dinci gericilik"e hem de ABD etkisine sınırlama getirme olasılığı yüksek
önlemlerini kaygı ile izliyorlar.
Şanghay Doruğu'nu "Asya devlerinin Zirvesi İran Tartışmasıyla Başlıyor" başlığıyla vererek
olayı saptıran Zaman Gazetesi (15.06.2006) haberin içinde İran'ın ŞİÖ'ne üyelik talebinin, ABD'nin
yanısıra Kırgız ve Kazak engeliyle karşılaştığını öne sürdü. İki gün sonra İran tam üyeliğe kabul
edilince bakalım Zaman bu kez ne masallar anlatacak?
212
Örgütün amaçları konusu da Fethullahçı medyada farklı anlatımlara konu oluyor Ortak bildiride
özellikle altı çizilen "terör, bölücülük ve dinsel gericilik" ifadelerini Zaman'cılar ellerinden geldiği
kadar yuvarlıyor, "dinsel terör" önermesini gizlemeye çalışıyorlar. Oysa dünya alem biliyor:
Şanghay İşbirliği Örgütü'ne varan, Ortaasya'da baş gösteren "Üç Kötülük"le başlayan sürecin
birinci kötülüğü "dinci gericilik" idi.
Zaman Gazetesi bir yandan da başbakan RT Erdoğan'ın teşkilata ilgi duyduğunu, Rusya lideri
Putin'den "ŞİÖ ile işbirliği için destek" istediğini, Putin'in teklifi "çok olumlu" karşıladığını iddia
ediyor (15.06.2006) Zaman kendi verdiği haberi bir satır aşağıda kendisi tekzib ediyor. "ŞİÖ
kuruluşunun ilk yıllarında Türkiye 'gözlemci üyelik" için başvurmuş ama bu başvuru kabul
edilmemişti."
AKP hükümetinin Avrasya'daki oluşumlar nezdinde zaman zaman nabız yokladığı, "beni de içinize
alsanıza" diye mesajlar yolladığı biliniyor. Ancak Şanghay İşbirliği Örgütü'nün 1996'da ilk kez yayımlanan
siyasal bildirgesinde açıkça ifade edilen "Üç Kötülük" anlayışı AKP'nin önünü kesiyor. AKP Şanghay
Örgütü'ne ve Asya dünyasına o kadar uzak ki... Şanghay İşbirliği Örgütü'nün kuruluş amacının dolaylı olarak
ABD'yi Ortaasya'nın dışında tutmak olduğunu dünya alem biliyor. Fethullahçılar'ın çok yakından tanıdığı ve
hakkında kampanya yürüttüğü Özbek Cumhurbaşkanı Kerimov Şanghay'a varışında "artan tehditlerin
teşkilatı daha önemli hale getirdiği"ni ifade ederken, yoksa Fethullahçıları mı kastediyordu?
Sonuç
Şanghay İşbirliği Örgütü'nün kısa sürede ulaştığı nokta, hem ABD'nin tek yanlı dayatmacılığına
karşı güçlü bir mücadele seçeneği sunuyor hem de ABD'yi Avrasya'nın dışına itmeyi sağlıyor.
Türkiye'yi yönetenler ve özellikle AKP ülkeyi Avrasya'nın dışında tutmak, Batı'ya "çıpalamak"
için uğraşıp duruyorlar. Ancak, hayat getirip dayatıyor.” 125
Amerika ve İsrail, Ortaasya’da, İslam’a susamış müslümanların, manevi ilgi ve ihtiyaçlarını
istismar ederek, bölgedeki emperyalist hegemonyasının kurmak istiyor... Fethullahçıları da taşeron
olarak kullanıyor ve kendilerine bazı imkanlar sağlıyor. Radikal şeriatçıları da bölge halkını ılımlı
İslam’a razı etmek üzere, yine kendileri kullanıp kışkırtıyor.
Bizde ulusalcı geçinen bazı çevrelerin yanlışlığı ve yamukluğu da; bizzat islamın kendisini ve
halkın dine yönelmesini tehdit ve tehlike saymalarıdır. Bu şaşkın ve şaşı yaklaşım ise, hem
radikalcilere hem de ılımlı istismarcılara, mazeret ve meşrutiyet kazandırıyor ve müslüman halkı
emperyalist odakların tuzağına itiyor. Bu kesimlerin, D-8 oluşumuna soğuk bakmaları da, hem kafa
yapılarını, hem de samimiyet ayarlarını ortaya koyuyor.
 TESEV’İN ANKETİ VE TERESLERİN ETİKETİ!
TÜSİAD’ın Sesi ve Siyonizmin Türkiye Temsilcisi TESEV’e göre:
Türkiye'de irtica tehlikesi yok(muş)!?
Türkiye Ekonomik ve Sosyal Etüdler Vakfı'nın (TESEV) yaptığı araştırmayla 'laiklik tehdit altında'
görüşünün halk arasında kabul görmediği ortaya koyulmuş!?..
TESEV'in yaptırdığı ankete katılan bin 500 kişinin yüzde 73'ü 'Laiklik tehdit altında mıdır?' sorusuna
'hayır' cevabını veriyormuş!. Ankete göre vatandaşların yüzde 54'ü laikliğin devamı için ordunun desteğine
gerek olmadığını düşünüyormuş.. Katılımcıların sadece yüzde 24,8'i laikliğin korunmasında orduya görev
düştüğüne inanıyormuş.. Anketi değerlendiren TESEV Başkanı Can Paker, "Bu rapor gösterdi ki Türk halkı
irtica tehlikesi vermiyor." diye konuşmuş!.
TESEV, Türkiye'de yaşanan değişimi belirlemek amacıyla 1999 yılında yaptığı araştırmanın bir
benzerini hazırladı. 23 ilde 18 yaş üstü bin 492 kişi arasında yapılan ve laiklik, köktendincilik, türban
gibi konularla ilgili sorular yöneltilen araştırma ilginç sonuçlar ortaya çıkardı. TESEV'in 'Değişen
125
Dr. Cüneyt Akalın
213
Türkiye'de Din, Toplum ve Siyaset' isimli araştırmasının sonuçları düzenlenen bir basın toplantısıyla
açıklandı. Conrad Otel'de yapılan toplantıya raporun hazırlayıcılarından Sabancı Üniversitesi Öğretim
Üyesi Ali Çarkoğlu ve Boğaziçi Üniversitesi Öğretim Üyesi Binnaz Toprak ile TESEV Başkanı Can
Paker, Gazeteci-Yazar Etyen Mahçupyan katıldı. Mayıs ve haziran ayları arasında hazırlanan
araştırmanın sonuçlarını değerlendiren Can Paker, Türkiye'de irtica tehlikesinin olmadığını söyledi.
Paker, araştırmaya göre 'Türkiye'nin yaklaşık üçte ikisinin İslamcı, üçte birinin de laikçi' olduğunu
belirterek, "Fakat önemli olan bu kesimlerin pek çok konuda beraber yaşayabildiğidir." Buyurmuş!.
Rapor, son dönemde sık sık gündeme getirilen laikliğin tehdit altında olduğu görüşünün aksine
bir durum ortaya koyuyormuş.. Araştırma sorularına cevap verenlerin yüzde 73,1'i laikliğin tehdit
altında olmadığını belirtirken yüzde 22,1'i de 'Laiklik tehdit altındadır' görüşünü savunuyormuş..
'Türkiye'de şeriata dayalı bir din devleti kurulmasını ister misiniz?' sorusuna ankete katılanların
yüzde 76'sı 'hayır' cevabını veriyormuş.. 1999 yılında bu soruya aynı cevabı verenlerin oranı ise yüzde
68’lerde bulunuyormuş!.?
Ankete katılanların yüzde 61,3'ü de 'Son 10-15 yılda Türkiye'de İslami temelde bir toplum ve devlet
düzeni yaratmak isteyen köktendincilik yükseliyor' görüşüne katılmadıklarını belirtirken, yüzde 32,6'lık bir
oran ise bu görüşü destekliyormuş.. Ayrıca rapora göre Türk halkının yüzde 48,5'i kendisini İslamcı, yüzde
20,5'i laik olarak tanımlıyormuş.. TESEV'in çalışması, son 7 yılda Türk halkının geçirdiği değişimlerden birinin
de kimlik tanımında görüldüğünü kanıtlıyormuş.. Vatandaşların yüzde 44,5'i kendisini öncelikle Müslüman
olarak tanımlıyormuş.. Bu oran 1999 yılında yapılan araştırmada yüzde 35,7 civarında bulunuyormuş!
Raporun ilginç sonuçlarından biri de başörtüsü takan kadınların sayısındaki değişimle ilgili olmuş..
Ankete katılanların yaklaşık yüzde 65'i son 10 yılda başını örten kadınların sayısında artış olduğunu
düşünüyormuş.. Fakat 1999 yılında yapılan araştırmada başörtülü sayısının arttığını söyleyenlerin oranı
yaklaşık yüzde 74'müş.. Bu sonuçlar sanılanın aksine başörtülü sayısının azaldığını ortaya koyuyormuş..
Ankete katılan vatandaşların yüzde 38,2'si en önemli sorunu işsizlik olarak gösterirken, yüzde 12,1'i
enflasyonu, 11,1'i de terörü en büyük tehlike olarak gösteriyormuş…
Rapor, AK Parti iktidarı döneminde değişim olup olmadığını da sorgulamış.. Ankete katılanların yüzde
60'ı dindar kişilerin, yüzde 55'i de laik kesimin devlet kurumlarında karşı karşıya kaldıkları tavırda olumlu
değişim olduğu yönünde görüş belirtiyormuş.. AK Parti iktidarında ekonominin olumlu yönde değiştiğini
belirtenlerin oranı da yüzde 67 olarak ortaya çıkıyormuş!.?
TESEV Raporundan Çıkan Türkiye Tablosu
 Sorunlar olsa bile demokrasi en iyi yönetimmiş...
 Laikliğin korunması için ordu gerekli değilmiş…
 En önemli sorun işsizlik ve enflasyon imiş...
 Türban yasağının kalkması rahatsız etmezmiş...
 Laiklik tehdit altında değilmiş…
 İntihar eylemleri tasvip edilemezmiş...
 Türkiye'nin sorunları sivil yönetimle çözülebilirmiş...
 Dindar çevrelerin laik çevrelere baskı yapmıyor imiş…
 Ekonomik, sosyal, kültürel farklılıkları olanlar birbirine yaklaşıyor imiş…
 AK Parti iktidarında iyiye doğru değişim yaşanıyor imiş...
Şimdi; sicili belli, geçmişi kirli bu TESEV araştırma sonuçlarını nasıl okumalıyız?
1- Ordu Türkiye’nin baş belasıdır. Her şeye burnunu sokmamalıdır.
2- AKP eliyle Milli ve İslami uyanış yozlaştırılmış ve sömürü saltanatı için bir tehlike olmaktan
çıkarılmıştır.
3- Başörtüsü sorunu AKP eliyle çözülmeli, Tayip ve ekibi kahramanlaştırılmalıdır.
4- AKP döneminde sömürü sermayesi ve rantiye ekonomisi en karlı çağını yaşamaktadır.
5- Türkiye’de Milli ve Manevi değerlerle savaşarak değil, onları laytlaştırarak bertaraf etmek daha
214
kolay ve daha akılcıdır!.
6- Erbakan’sız, yani Milli şuur ve yerli onur taşımayan her oluşum, dış güçlere yaramaktadır.
Türkiye Ekonomik ve Sosyal Etüdler Vakfı (TESEV)’in demokratikleşme sorumlusu Derya
Demirler’e göre:
Türkiye’de dindarlık var; ama irtica yok muş!
İşte 22. Kasım. 2006. Zaman Gazetesindeki yazısı kendilerini ve kirli niyetlerini ele veriyordu:
“Türkiye'de modernleşme süreciyle birlikte yeniden düzenlenmesi tasarlanmaya başlanan ve
Cumhuriyet'in kuruluşuyla birlikte yasalar ve kurumlar aracılığıyla yapılandırılan din-devlet-toplum ilişkileri;
günümüzde de sorun alanlarından biri olmayı sürdürüyor.
Zaman zaman toplumsal ve siyasi yapılar nezdinde kutuplaşmaya sahne olan bu mecranın eğitim
hakkı, inanç ve ibadet özgürlüğü vb. kişi hakları çerçevesinde "bir soruna" işaret ettiği söylenebilir.
Türkiye'deki demokratikleşme çabalarına siyasa oluşturmaya yönelik araştırmalar yürüterek katkıda
bulunmayı amaçlayan TESEV, 1999 yılından bu yana demokratikleşmenin sorun alanlarından biri olarak dindevlet-toplum ilişkileri alanında çalışmalar yürütüyor. TESEV Demokratikleşme Programı'nın söz konusu
proje bünyesinde tamamlamış olduğu son çalışma ise Ali Çarkoğlu ve Binnaz Toprak tarafından
gerçekleştirilen "Değişen Türkiye'de Din, Toplum ve Siyaset" başlıklı rapor oldu. Bu rapor, Mayıs 2006'da
Türkiye nüfusunu temsil niteliğine sahip 1492 kişiden oluşan bir örneklem ile gerçekleştirilen anket
çalışmasının bulgularına dayanıyor.
Rapor; TESEV'in 1999 yılında kamuoyuna sunduğu "Türkiye'de Din, Toplum ve Siyaset" çalışmasını
Türkiye'nin geçirdiği toplumsal ve siyasal dönüşümlere paralel olarak yeniden ele alma amacıyla hazırlandı.
Aradan geçen yedi yıl içinde, AB sürecinin de etkisiyle, demokratikleşme yönünde önemli yasal ve idari
düzenlemeler gerçekleştirilirken; toplum nezdinde vatandaşlığın katılımcı bir demokrasi anlayışı içinden
tartışılmaya, kimliksel aidiyetlerin (etnik, dinsel ve cinsel) ve ilişkili olarak hak taleplerinin daha yüksek sesle
ifade edilmeye başlandığı bir sürece girildi. Çalışmanın "Değişen Türkiye"ye vurgu yapması bundan
kaynaklanıyor. Diğer bir deyişle, sürekli değişim halinde olan bir ülkede, her sosyal bilim çalışmasında
olduğu gibi sadece bir anı fotoğraflayan bu çalışma, etki etme potansiyelinin, dolayısıyla bizlerin
sorumluluğunun arttığı bir "Değişim"e işaret ediyor.
TESEV’e göre: Halk, irtica tehlikesine inanmıyor(muş..)
“Çalışma, "laikliğin muhafaza edilmesi kaygısı" ve "irtica tehdidi" olarak ifade bulan ve değişik
çevrelerin kamuoyuna gerçekmiş gibi sunduğu izlenimler yerine verilere dayalı bir tartışmanın zemininin
oluşumuna katkı sunmayı amaçlıyor. Ankete dayalı tüm çalışmalarda olduğu gibi bu çalışma da ülke çapında
genel eğilimleri tespit etmeye yönelik olarak dört temel soruya tatmin edici yanıtlar bulma hedefiyle
hazırlandı: 1) Dini hassasiyetler ve siyasi tercihler arasındaki ilişki; 2) Kürt ve Ermeni meseleleri gibi
Türkiye'nin diğer toplumsal sorunlarına yönelik algı ve görüşler; 3) Aile ilişkileri, gündelik davranış biçimleri
ve 4) Kamusal alan ve vatandaşlık ilişkisi, başörtülü kadınların kamusal alanda "görünür"lüklerine ilişkin
fikirler ve başörtüsü yasağı.
Bu sorulardan hareketle yola çıkan araştırmanın en önemli bulgularından birini, "laik" ve
"dindar" kesimler arasındaki toplumsal kutuplaşmanın odak noktalarından biri olan "başörtüsü
sorununa" ilişkin yaklaşımlar oluşturuyor. Çalışmaya göre, başörtülü kadınların sayısının arttığı
yönündeki % 64 düzeyindeki algıya rağmen, 1999'dan bu yana başını örten kadınların sayısının
artmadığını, aksine % 9 oranında bir azalma olduğunu gözlemliyoruz. Türkiye'de irtica tehdidi
olduğunu düşünenlerin bir kısmının, bu düşüncelerine gerekçe olarak başörtülü kadınların
sayısındaki artışı göstermeleri ise algı ile gerçek arasındaki çelişkiyi ortaya koyuyor. Bu noktada
başını örten anne ve büyükannelerden farklı olarak kamusal alanda var olma talebiyle ortaya çıkan
başörtülü kadınların; modernleşmenin şekilsel göstergelerine büyük önem atfedildiği Türkiye'de hâlâ
tehdit unsuru olarak algılandığını söylemek mümkün.
Bununla ilişkili olarak araştırmanın en çarpıcı bulgularından bir diğerini ise başörtüsü kullanan
215
kadınlar arasındaki düşüşün en fazla 18-24 yaş grubunda yer alması oluşturuyor. Bu ise genç
kadınların üniversiteye gidebilmek için başlarını açmak zorunda kaldıkları ihtimalini düşündürtüyor.
Nitekim araştırmaya katılan herkese yöneltilen "üniversite çağında başını örten bir kızı olsaydı
üniversiteye devam edebilmesi için kızlarının başını açmasını onaylayıp onaylamayacakları"
sorusuna % 64,9 onaylayacaklarını söylüyor. Ancak üniversite eğitimi almak için başörtüsünden
vazgeçilebileceğini söyleyenlerin yüksek bir oranda çıkması, özellikle 28 Şubat ertesindeki
uygulamalarla, "ya başörtüsü ya da eğitim" ikiliğinin dayatılmasının demokrasi, hak ve özgürlükler
bağlamında bir soruna işaret ettiği gerçeğini değiştirmiyor. Aksine belki de bu gerçeği bir kez daha
ifşa ediyor.”
Derya Hanım iman gelmiş: “Dindarlık laikliğe halel getirmiyor...”muş!
“Dindarlık ve laiklik eksenindeki kutuplaşmaya dair temel bulguları ise şu şekilde özetlemek mümkün
görünüyor: 1999 yılından bu yana kendisini dindar ve öncelikle Müslüman olarak tanımlayanların oranında
yaklaşık olarak %10'luk bir artış görünüyor. Bununla paralel olarak "din temelli politika yapan siyasi partilerin
olabileceğini savunanların oranının 1999'da % 21 iken 2006'da % 41'e yükseldiği saptanıyor. Ancak,
dindarlığın artmasıyla laikliğin tehdit altında olması arasında bir korelasyon olmadığını görüyoruz. 1999
yılında gerçekleştirilen çalışmada da olduğu gibi, 2006 yılında da şeriat devletinin çoğunluk tarafından
desteklendiği bulgusuna ulaşılmıyor. Aksine 1999'da % 21 oranında seyreden desteğin 2006'da % 9'a
düştüğü görülüyor. Araştırmadan hareketle, laiklik konusunda toplumsal düzeyde bir gerginliğin olduğunu
tespit etmek mümkün. Zira, laiklik konusundaki sorulara verilen yanıtlar, yukarıdaki veriyle derin bir tezat
oluşturuyor. % 25-30 arasında bir kesim Türkiye'de köktendinciliğin yükselmesi, laikliğin tehdit altında olması,
şeriat devleti kurulması konularında tedirgin.
Laikliğin korunması konusundaki endişelerin nereye kanalize olduğuna baktığımızda ise ilginç bir tablo
ile karşılaşıyoruz. Bununla ilişkili olarak araştırmada Türkiye'de demokratik süreçlere duyulan güven ve bu
bağlamda ordunun siyasetteki rolü de sorgulanan konulardan biri. Araştırmaya göre halkın büyük bir kesimi
tarafından demokrasinin en iyi yönetim biçimi olduğuna dair % 77'yi bulan yaygın bir inançtan
bahsedilebiliyor. Ancak demokrasiden ne anlaşıldığı konusuna biraz daha yakından bakıldığında ordunun
sivil siyaset içinde bir aktör olarak yer almasının kanıksandığını görüyoruz. Laikliğin korunması konusunda
ordunun desteğine başvurmaya ihtiyaç olmadığı % 54 oranında kabul edilen bir önerme olurken, ordu
mensuplarının gerektiğinde sivil yönetimi eleştirebilecekleri görüşünün % 59 oranında destek bulması,
toplum nezdinde sivil siyasete duyulan güvenin kırılgan bir niteliğe sahip olduğunu ortaya koyuyor. Başka bir
yorumla ise sürekli ordunun vesayetinde olan bir siyaset anlayışının yerleşiklik kazandığı ve başka
türlüsünün düşünülemediğini de söylemek mümkün.
Araştırmanın demokrasi algısıyla ilgili bir diğer bulgusu ise temel hak ve özgürlükler konusunda
çoğunluktan farklı din, mezhep ve etnik kökenlerden gelen vatandaşların hak taleplerine yeterince duyarlı bir
biçimde yaklaşılmaması. Halkın büyük çoğunluğunun Sünni Müslüman olduğu Türkiye'de örtünme, imam
hatip liseleri vb. konularında gösterilen demokrasi reflekslerini Kürt, Alevi ve gayrimüslimlerin sorunlarına
yaklaşımlarda göremiyoruz. Kendinden farklı olanın hak taleplerine duyarlılık örgütleme yönünde bir zafiyetin
yanı sıra, özellikle Sünni ve Aleviler arasındaki ayrışmanın arttığı araştırmada tespit edilen bulgulardan bir
diğerini oluşturuyor.” Hayret Müslüman kesilen TESEV’ci bayan şöyle sürdürüyor:
Aradan geçen yedi yıl içinde gerçekleşen gelişmeleri de göz önünde bulundurarak din, toplum
ve siyaset ilişkilerine ayna tutmayı hedefleyen bu araştırmanın ortaya koyduğu ve yukarıda bir kısmı
özetlenen bulgulardan ise şu saptamayı yapmak mümkün görünüyor: Dindarlık ile laiklik arasındaki
gerilimin temelinde "var olanı her şeye rağmen korumak" adına statükocu bir anlayışın zihniyet
düzeyinde terk edilememesi yatıyor. Siyasi muhafazakârlık olarak da niteleyebileceğimiz bu durum,
toplumsal barışın tesisini güçleştirmenin yanı sıra, birlikte yaşama iradesini kırılganlaştıran, kamusal
alanı bir iktidar nesnesine dönüştüren ideolojik bir kamplaşmayı ve çatışmayı kışkırtıyor.
Modernleşmenin
şablonlar
üzerinden
algılanmasının
toplumsal
düzeydeki
karşılığı
birbirini
216
anlamamak, tanımamak ve birbirine karşı sürekli olarak önyargı üretmek oluyor. Bugün, verili olanı
sorgulamak ve önyargılarımızla yüzleşmek siyasi muhafazakârlığı kırmak için, belki de atılması
gereken en önemli adımı oluşturuyor. Bu nedenle artık elimizdekilerle yetinmeyip, 'Başörtülü
kadınların sayısının arttığına dair yanlış algının irtica tehdidinden duyulan tedirginliğe tahvil
olabilmesi karşısında, başörtülü kadınların sayısı artsa ne olur? Başörtülü bir öğretmen veya hâkim
neyi değiştirir? Tehdit altında olduğu düşünülen laiklik herkese neyi ifade ediyor? Anayasamıza göre
sadece Sünni ve Müslüman olanlar için değil, herkes için eşitlikçi olduğu varsayılan vatandaşlıktan
ne anlıyoruz? Sivil siyaset ordunun vesayetinden kurtularak ne zaman rüştünü ispat etmiş olacak?'
diye sormak gerek.” diyor. Ve tabi münafıklık ediyor!
Şimdi bu TESEV’ci sahte demokrasi kahramanlarına ve onların kiralık yazar-yorumlar
piyonlarına soralım:
Siz, sinsi ve Siyonist hesaplarınız için, dindar halkımıza hoşgörü selamları gönderirken, aynı günlerde
patronunuz TÜSİAD Başkanı Ömer Sabancı’nın, İmam Hatip okullarını ve mezunlarını hedef alan talihsiz ve
terbiyesiz açıklamaları neyin nesiydi?.
Biz söyleyelim: Yere düşünce kelinizi ve kötü niyetinizi gösteren, Şeytanın fesiydi!..
Ve Çorum’da toplanan 12 STK’nın ortak tepkisini hak etmişti:
Çorum’da 12 sivil toplum kuruluşunun temsilcileri, Çorum’da yaptığı açıklamalar nedeniyle Türk
Sanayici ve İşadamları Derneği (TÜSİAD) Başkanı Ömer Sabancı ile Türk Girişim ve İş Dünyası
Konfederasyonu (TÜRKONFED) Başkanı Celal Beysel’i kınadı. Turgut Özal İş Merkezi Konferans salonunda
bir araya gelen Anadolu Gençlik Derneği, Alperen Ocakları, Amatör Spor Kulüpleri Federasyonu, Aydınlar
Ocağı, Çağrı Vakfı, Ensar Vakfı, Hak-İş Sendikası, Hukuki Araştırmalar Derneği, İlim Yayma Cemiyeti,
Memur-Sen, Öğ-Der ve Ziraat Mühendisleri Odası temsilcileri ortak bir açıklama yaptı.
Sivil toplum kuruluşları adına açıklamayı yapan Ayhan Poyraz, 20 Kasımda Çorum’da düzenlenen “AB
ve Türkiye Ekonomi Programı” konulu konferansa konuşmacı olarak katılan TÜSİAD Başkanı Sabancı ve
Türk Girişim ve İş Dünyası Konfederasyonu (TÜRKONFED) Başkanı Celal Beysel’in açıklamalarını kınamak
için bir araya geldiklerini belirtti.
TÜSİAD Başkanı Sabancı’nın eleştirildiği açıklamada, şu görüşlere yer verildi: “İmam-Hatip okulları
Anayasa’ya Milli Eğitim Temel Kanunu’na özellikle de değiştirilmesi dahi teklif edilemeyen Tevhidi Tedrisat
Kanunu’na göre kurulmuş eğitim kurumlarıdır. Bu kurumdan mezun olan binlerce genç, bugüne kadar
memleketin hizmetinde büyük işler başarmışlardır. Sayın Ömer Sabancı, İmam-Hatip okullarına ve bu okul
mensuplarına karşı haksız tavır almıştır. Anayasa’nın temel ilkelerinden olan laiklik kavramının arkasına
sığınarak sanki laiklik insanların dinlerini öğrenmelerine engelmiş gibi tavırlar sergileyerek inanan insanları
rencide etmiştir.”
İmam Hatipler yüz akımız
Ömer Sabancı’nın eğitimci ve hukuk uzmanı olmadığına dikkat çekilen açıklamada, “Eğitimle ilgili fikir
serdedecek bilgi donanımına da sahip değildir. Bildiğimiz kadarıyla Amerikan koleji mezunudur. Normal olan,
şık ve münasip olan herkesin uzmanlık ve iştigal ettiği konularda konuşmasıdır. Bir işadamı olan Sayın
Sabancı da kendi iş alanıyla ilgili eksiklikleri konuşmalıdır. Eğitim formasyonu olmayan birinin eğitimle ilgili
konuşması, daha da ötesi ahkam kesmesi en azından ayıptır, gülünçtür” denildi.
“İmam-Hatip düşmanlığının arkasında din düşmanlığı olduğu açıktır” denilen açıklamada, şu ifadeler
yer aldı: “Bu sözleri kamuoyu kesinlikle onaylamamaktadır. Bu okullardan mezun olan binlerce insanın
suskunluğu asla tepkisizlik olarak algılanmamalıdır. Demokrasi içerisinde hepsinin hesabı bir gün mutlaka
sorulacaktır. İmam-Hatipler üzerindeki yalan, iftira ve polemiklere rağmen bu okullar yine memleketimizin yüz
akı eğitim kurumlarıdır. İmam-Hatipliler, kendilerinden korkulacak değil iftihar edilecek kimselerdir.”126
Asıl amaçlarını bizden iyi bildikleri halde, vicdanlarını servet ve etiket hatırına bu çevrelere
126
Milli Gazete / 26.11.2006
217
kiralamış olan Yeni Şafak Yazarlarından Fehmi Koru ve Mustafa Karaalioğlu gibileri, sanki TESEV’in,
TÜSİAD’ın ve onların arkasındaki Siyonist sermaye sultasının sinsi hesaplarını fark etmiyormuş gibi
tutarsız bir tavırla, bu anket sonuçlarına can simidi gibi sarılmaları ve sahip çıkmaları, suni fetvalar ve
yorumlar yumurtlamaları da, tek kelime ile mide bulandırıcıydı.
Özellikle Fehmi Koru’nun, Türkiye’nin TÜSİAD’ın çiftliği ve AB’nin arka bahçesi yapılmasının en
önemli engeli olarak “Ulusalcı ve Millici çevreleri ve dolaylı biçimde Milli Görüş gerçeğini” gösteren
yazısı, bunların ayarını ortaya koymaktaydı:
Bir raporu okurken...
“Bunlar var diye üzülelim mi? Hayır. Çünkü yedi yıl arayla yapılmış iki araştırma
karşılaştırıldığında, Türk toplumunun gidişinin demokrasiye ve normalleşmeye doğru olduğu hemen
fark ediliyor. Daha hoşgörülü bir toplumun bütün sinyalleri alınıyor araştırmadan. Halkın sorunlara
rağmen halinden memnun olduğu, çözümü siyasetten beklediği, bugünün dünden iyi olduğuna
inandığı ve geleceğe umutla baktığı da anlaşılıyor.
Lâiklik etrafındaki bölünmüşlük görüntüsü 1999'a göre 2006'da hayli azalmış durumda. Kürt ve
Alevi kimlikleri, azınlık hakları, Ermeni soykırım iddiaları, Kıbrıs ve Ortadoğu'daki gelişmeler hâlâ
tedirginlik kaynağı toplum için... 'Ulusalcı' söylemin sürekli işlediği, bağımsızlık, Sevr'in hortlatılması,
misyonerlik, yabancıların emperyalist niyetleri gibi konular belli bir 'hassasiyet' oluşturmuş...
İnsanlarımız kendisini öncelikle Müslüman, sonra Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı, daha sonra
Türk/Kürt/Alevi olarak tanımlıyor; bu anlamda din bir aidiyet unsuru olarak olağanüstü önemli.
1999 araştırması 28 Şubat etkisinin sürdüğü bir dönemin izlerini taşıyordu; 2006'da dindarlar da lâikler
de kendilerinden daha emin görüntüsünü veriyor. 'Dindarlara baskı yapıldığı' iddiası zayıflamış; öte yandan
irtica ve türban korkusu da... Tehditler daha çok vehme dayanıyor gibi; araştırma başını örten kadın
sayısında yüzde 10 gibi hatırı sayılır bir azalma kaydederken, “İrtica tehdit teşkil ediyor” diyen az bir kitle,
bunu, 'başörtülü sayısındaki artışa' bağlıyor...
TESEV Raporu sorunları olsa da doğru yolda ilerleyen sağlıklı bir toplum profili çiziyor.”127
 BARİ MERKEZ BANKASI AMERİKA’YA TAŞINSIN!
Asıl merkez Washington mu?
Akşam gazetesinden Gülay Atlan 13.08.2006 günü yayımlanan röportajında, genel olarak
eleştirdiğimiz konularla paralellik arz eden görüşler beyan eden Marmara Üniversitesi İktisat
Fakültesi Dekanı Prof. Osman Altuğ ve İstanbul Üniversitesi Bankacılık Araştırma Merkezi Müdürü
Prof. Targan Ünal’ın görüşlerine yer vermiş.
Malum olduğu üzere, Devlet Bakanı Ali Babacan aniden bir açıklama yaptı ve dedi ki: ‘Merkez
Bankası idari merkezi İstanbul’a taşınacak.’ Hükümetin planına göre İstanbul, sadece Merkez Bankası
değil aynı zamanda BDDK (Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurulu) ve SPK’nın (Sermaye
Piyasaları Kurulu) merkezlerinin de taşınmasıyla finansal başkent olacak!
Merkez Bankası ise önce ‘şimdiye kadar bu yönde alınmış bir karar yok’ dedi! Sonra bu
dediğinden çark etti ve bu durum Hükümet ile Merkez Bankası arasında bir zıtlaşma şeklinde
yorumlandı.
Tartışmaya işadamı derneklerinden banka yöneticilerine kadar herkes katılmaya başladı.
Bu tartışmalar arasında ‘bari başkent de İstanbul olsun’ diyenler de çıktı!
Sizleri röportajın bazı önemli bölümleri ile baş başa bırakıyoruz.
Aslında merkez Washington’dadır!
– Merkez Bankası’nın İstanbul’a taşınması kararı gerekli ve isabetli mi?
Prof. Dr. Osman Altuğ: Merkez Bankası’nın merkezi Ankara mıdır? Aslında merkez Washington’dadır!
127
Yeni Şafak22.11.2006
218
Dolayısıyla Merkez Bankası’nın bulunduğu yer coğrafi olarak o kadar da önemli değil. Zaten önümüzdeki 10
yıllık süreçte merkez bankaları işlevlerini de kaybedecek. Çünkü dijital para sistemine geçilecek, şimdi
Merkez Bankası olarak kasılan yöneticilerin bir anda işlevsiz kaldıklarını göreceğiz. Teknoloji Merkez
Bankası’nın önünde gidiyor.
Prof. Dr. Targan Ünal: Merkez Bankası’nın taşınması yeni alınmış bir karar değildir, bana kalırsa uzun
süredir planlanan bir bütünün parçası…
– Sadece yüz yüze görüşmeleri kolaylaştırması mı hedefleniyor?
T.Ü.: Hükümet BMSV (Banka ve Sigorta Muameleleri Vergisi) gibi bazı idari kesintiler ve fonların
ileride düşürüleceğini ve bunların da yabancı yatırımcılar için cazip olacağını açıkladı. Merkez Bankası’nın
İstanbul’a gelmesiyle yabancılara bir kolaylık daha hedeflenmiş olabilir...
Merkez Bankası’nın temel görevleri nedir?
-Merkez Bankası ekonomi haberlerinden çıkıp güncel haberlerin baş aktörü oldu. Başkanının
atanmasından taşınmasına çok fazla konuşulmaya başlandı. Merkez Bankası’nın temel görevleri nedir?
O. A.: Merkez Bankası’nın temel görevi emisyon hacmini yani dolaşımdaki para miktarını ayarlamak.
Merkez Bankası son dönemde büyük bir rekor kırdı. 2002 sonunda yaklaşık 7 katrilyon olan emisyon hacmini
bugün 25 katrilyona çıkardı. Demek ki Merkez Bankası’nın matbaaları çok iyi çalışıyor. İkincisi bankalar arası
para piyasalarında faiz oranlarını şekillendirmek ama onu da ‘üçkağıt ekonomisinin’ verdiği yöne göre
yapmak, faizleri indirmek, faizleri yükseltmek ve kurları buna göre ayarlamak. Faizler yükseldikçe kurlar
düşüyor, kurlar yükseldikçe faizler düşüyor gibi bir mantık içinde hareket ediyorlar ve halkımız zannediyor ki
‘Merkez Bankası paraya yön veriyor.’
– Vermiyor mu?
O.A.: Hayır, bu kurumların fonksiyonları sanıldığı gibi üretime yönelik değildir. Bir ülkede paranın
değerini belirleyen esas unsur ‘üretimin gücü’dür. Bizim gibi ülkelerde paranın değerini belirleyici unsur
olarak tamamen parasalcı bir ekonomik model seçilir, yönetimi Merkez Bankası’na verilir, o da kendini her
şeye kadir görmeye başlarsa şenlik olur.
T.Ü.: Avrupa Birliği içindeki bankacılık sistemi faiz oranlarına uyum, ardından da AB içindeki Merkez
Bankası’nda toplanma hedefi var. Düşününce 10 yıl içinde Merkez Bankası fonksiyonunu kaybedecektir.
İşsizin enflasyonu yüzde yüz!
– Merkez Bankası tüm ülkelerde fonksiyonel mi?
O.A.: Türkiye’de 12 Aralık 1999 güçlü ekonomiye geçiş programıyla Merkez Bankası çok fonksiyonel
hâle getirildi ve bu programla Türkiye aslında bir deli gömleği giydi. Doların kafasına bas, dolar fiyatları
düşsün, düştükçe ithalat artsın, ithalat arttıkça ülkedeki işsizlik ve gelir dağılımındaki adaletsizlik daha da
yaygınlaşsın. Sanki tek hedef enflasyonu aşağı çekmek. Evet enflasyonu düşürürsünüz ama herkesin
enflasyonu kendine. İşsiz adamın enflasyonu kafadan yüzde 100, Merkez Bankası nutuk atıyor! Bu tip
kurumlar daha çok şov kurumlarıdır.128
Bu arada Yunanistan’dan sonra şimdi İsrail bankası Türkiye’de Banka satın aldı!?
İsrail merkezli Banka Hapoalim B.M Bank Pozitif Kredi ve Kalkınma Bankası A.Ş’nin (Bank
Pozitif) % 57,55’ini aldığı öğrenildi.
Bank Pozitif’ten yapılan açıklamada, söz konusu satın alma işleminin Hapoalim’e ait olan
Tarshish-Hapoalim Holdings and Investmen Ltd’nin Bank Pozitif’in arttırılan sermaye paylarına
katılmasıyla gerçekleştirdiği belirtildi.
Bank Pozitif’in sermaye artış işlemlerinin 17 Kasım 2006 tarihinde tamamlanmasıyla toplam öz
kaynağının 233 milyon YTL (161 Milyon ABD Doları) seviyesine yükseldiği ifade edilen açıklamada,
satın alma işlemleriyle ilgili satış sözleşmesi kapsamında önümüzdeki birkaç hafta içerisinde ilave bir
sermaye artışı yapılarak toplam öz kaynağın yaklaşık 170 milyon dolar civarına yükselmesinin
128
01.09.2006 / Reşat Nuri Erol / Milli Gazete
219
beklendiği kaydedildi.
Açıklamada, Bank Pozitif’in kurumsal bankacılık alanında faaliyetlerine devam edeceği, bireysel
bankacılık alanında geniş yelpazeli hizmet vermeyi hedeflediği, bu alandaki pilot uygulamalarını
hayata geçirmeye başladığı bildirildi.
Merkez Bankası İstanbul’a taşınırsa, kıyamet kopar!
“Kıyamet kopar! Çünkü, taşınması olanaksızdır: Tarihi nedenlerden, bağımsızlık savaşındaki tarihsel
konumundan dolayı taşınamaz; coğrafi nedenlerden, ulaşım, haberleşme, savunmada merkezi konumundan
dolayı taşınamaz; ulusal ideolojik nedenlerden, Cumhuriyet ve Devrim ile özdeşleşmesinden dolayı
taşınamaz.”
Yankı Dergisinin, bankacılık, merkez bankası ve devlet merkezinin İstanbul’a taşınması girişimleri
hakkındaki sorularını, İP Üyesi, Eski Hazine Banka ve Kambiyo Genel Müdürü, BM Daimi Temsilci
Yardımcısı Ali Kocatürk yanıtladı. Bir bölümü Yankı dergisinin Eylül 2006 tarihli sayısında da yayımlanan
soru ve yanıtları sunuyoruz.
Yankı- Kamu bankasız devlet olur mu? Bu bağlamda dünyadaki uygulamalar nelerdir?
Ali Kocatürk: Devletle kamu bankaları arasındaki ilişkilerin niteliği, bu nitelikteki değişmeyle ilgilidir ve
bir dönüşüm sorunu olarak ele alınabilir. Bu dönüşüm, kamu bankaları-özel bankalar, ve tersi, çevrimlerinde
kavranılabilir. Kuramsal olarak, kamu bankalarının özel bankalara dönüştürülmesi, bir yandan bu bankaların
sahipliğinde diğer yandan da işlevlerinde değişiklik sağlanması, özelleştirme, olanaklıdır; karşıtı
kamulaştırma da; hiçbir şey imkansız değildir. Ancak, bunların birer olgu olarak gerçekleşmesi çelişiktir;
özelleştirmenin olduğu yerde kamulaştırma, ya da tersi, yoktur. ‘Kamu bankasız Devlet’ deyimlemesini, bu
bağlamda, değerlendirmek gerekir. Kamu bankaları, işlevleri yönünden diğer ticari bankalardan ayrılır: Bu
bankalar, kamu yarar ve çıkarını gözetme ilkesine göre çalışırlar. Amaçları, salt kar etmek değildir; tersine,
yüklendikleri, sosyal, finansman ve diğer görevler dolayısıyla, görev zararı yüklenen ve kamu kaynaklarıyla
bu zararları kapatılan kuruluşlardır.
“Evrim Sürecinin Kaçınılmaz Sonucu” mu?
IMF’ce benimsenen bir yaklaşım, kamu bankaları-özel bankalar çevrimini, özelleştirmeyi, bir evrim
sürecinin kaçınılmaz sonucu olarak değerlendirmektedir. Buna göre, “özel bankalar, kamu bankalarının
gelişmiş bir biçimidir; tüm ekonomik faaliyetler, ticaridir, kar amaçlıdır. Bu bankalar, öte yandan, mevduat
toplama ve kredi mekanizmasından dolayı, kamu yararına çalışmaktadırlar. Esasen, Devlet özel çıkarlarla
kamu çıkarlarının çatışmasını önleyecek önlemleri almakla, bu çıkarlar arasında uyum sağlayacak
düzenlemeleri yapmakla yükümlüdür”. Bu görüş, özel bankaları, salt ya ticari ya da yatırım bankalarına
indirgemekte; kamu bankalarını ortadan kaldırmaktadır. Burada yalın gerçek şudur: Özelleştirilen bir kamu
bankası, artık, bir kamu bankası değildir; ve özelleştirme dolayısıyla, korunan bir özellik, bir kazanç olmadığı
gibi aksine kayıp da vardır. Bu bankaların kamu bankalarından devşirilmesi olgusu, bu bankaların, banka
olarak, kamu bankası olma karakterinin olumsuzlanmasından başka bir şey değildir.
Bankalar,
özünde,
kamu
yarar
ve
çıkar
içindir;
ve
tarihsel
gelişmeleri
bu
amacı
gerçekleştirmeye dönüktür. Varlıkları, bu özle çelişen bankalar, adları banka olsa bile, gerçekten
banka değildir. O halde bankaların kamusal niteliği, gerçek karakterleridir, ya da doğru biçimleridir;
kamulaştırma, bir ilke olarak, bu gelişmeyi. yönlendiricidir.
Ölü Liberal Ekonomi Felsefesini Yaşatma Çabası
Bu olumsuzlamanın olumsuzlanması gerekir. Nitekim, desteklediğimiz karşıt yaklaşım, özel bankalarkamu bankaları çevrimini, kamulaştırma, gerçek bir evrim süreci olarak kavramaktadır. Nitekim, kamu
bankaları, özel bankaların da işlevini -mevduat toplama ve kredi verme gibi- gerçekte, özel bankalara göre
daha gelişmiş olarak yapmaktadır. Bir şeyin gerçek karakteri, o şeyin en gelişmiş biçimindedir; hatta
kaynağına dönüldüğünde, bu karakterin orada örtük bulunduğu, baskıda tutulduğu, kendini açığa vurmadığı,
söylenebilir. Özel bankalar, doğaları gereği, kamu yarar ve çıkarına göre değil, fakat özel yarar ve çıkarlara
göre çalışırlar. Bu çelişkinin çözümü, kamu bankalarının varlık nedenidir. Kamu bankaları, özel yarar ve çıkar
220
sağlamayan bankalardır. Kamu çıkarları, özel çıkarlara önceldir.
Bankacılık sisteminde, kamu bankalarının özelleştirilmesi, geriye dönüktür: Ölü liberal ekonomi
felsefesini yaşatmaya çalışmaktan, sosyal devleti, salt devlet anlayışına indirgemekten başka bir şey değildir.
Bankacılık sektöründe, son yıllarda, ortaya çıkan gelişmelerden kamu bankalarının tasfiye edilmekte
oldukları, ya da işlevlerinin giderek sınırlandırıldığı ve yabancı bankalarla entegrasyona gidildiği
gözlemlenmektedir. Bu eğilimin sürdürülmesi sonucunda, bir yandan BİS ve IMF, belki ileride Avrupa Yatırım
Bankası, diğer yandan da dış bankalar gözetim ve denetimdeki bir bankacılık sektörüyle bütün ekonomik
faaliyetlerde dışa bağımlık artacaktır.
Ülke Ekonomileri Bağımsız MB’lerle Yönetiliyor!?
Yankı- Merkez Bankası ve diğer kamu bankalarının merkezinin Ankara’dan İstanbul’a taşınması
mantığının altında size göre aslında ne var?
Kocatürk: Kamu bankaları, BDDK, SPK, Merkez Bankası’nın İstanbul’a nakli, basit bir yer değiştirme
hareketi olmamakla birlikte, bu harekete neden olan etkenler üzerinde durmak gerekmektedir.
Öteden beri, mali kontrolü özel bir elde toplayan kapsamlı, evrensel, bir sistem oluşturarak ülke
ekonomilerini, BİS (Bank for İnternational Settlements) güdümünde, IMF ve IBRD (The World Bank)
vasıtasıyla, bağımsız Merkez Bankalarıyla yönetmek ve ülke siyasetlerini biçimlemek konusunda sürdürülen
çabaların, bir projenin bulunduğu bilinmektedir. Bizi ilgilendiren yönüyle konunun üç boyutu bulunmaktadır:
BDDK’nın Hazine’den, TMSF’nin Merkez Bankası’ndan ayrılarak ayrıcalıklı, bağımsız, konumlanması;
Kamu bankalarının özelleştirilerek ticari bankalara dönüştürülmesi, yani bunların KİT’lerin-esasen tasfiye
edilmekte
olduklarından-finansmanından
çekilmesi
ve
sosyal
amaçlı-destekleme
gibi
faaliyetler
kısıtlanacağından-bu görevlerden uzaklaştırılmaları ve-ihtisas kredilerinin, hayvancılık, denizcilik, küçük
imalata, v.b. dönük kredilerin ortadan kaldırılması;
Merkez Bankası’nın bağımsız kılınması ve giderek
özelleştirilmesi.
KİT’ler esasen özelleştirilmiş ve özelleştirilmekte olduğundan, TMSF ve BDDK’ya ayrı bir varlık
kazandırıldığından, yukarıdaki son iki husus üzerinde çabaların yoğunlaştığı gözlenmektedir.
Ankara, Mustafa Kemal Paşa’nın deyişiyle, “Türk’ün imkansızı imkan haline getiren kudretini”
bütün dünyaya gösteren somut bir örnek ve de simge; emperyalizme karşı bağımsızlık mücadelesinin
parolası, azim ve iradesinin, işareti; bozkırda, çorak topraklarda kan dökülerek atılan bir tohum,
dikilen bir fidan, yeşertilen bir devrim çiçeği; Türkiye Cumhuriyeti’nin ağırlık merkezi; ışıldayan bir
başka kent, Baş-Kent’tir.
Mali Boyunduruk!
BİS ve IMF tarafında benimsenen Hayek, White çizgisinde gelişen bir kuramda, Merkez Bankası’nın
bağımsızlığı ‘serbest ticaret-serbest bankacılık’ bağlamında savunulmakta ve altın-standardına, yeni şekliyle
borç-paraya, borçlanmaya, dönüş amaçlanmaktadır. Desteklediğimiz karşıt kuramda-Kaldor, Itoh, Ansari
burada sayılabilir-Merkez Bankası’nın bağımsızlığı, Hükümet’in icraatlarından bağımsız, ancak uluslararası
mali örgütlerinin kararlarından bağımsız değildir. Bu ekonomik bağımsızlığın yitirilmesinden, tüm ekonomik
faaliyetlerin uluslararası mali örgütlerin tercihleri doğrultusunda yürütülmesinden, ülkenin mali boyunduruk
altına alınmasından başka bir şey değildir. Tedavüldeki para, bizde de son yıllarda gözleneceği gibi,
tamamen, ‘sıcak para’ olarak bilinen, borçlanmaya, bu borçlanmadan kaynaklanan rezerv birikimine
dayanmakta, ekonominin gerçek gereksinimini dışlamaktadır ve sermaye birikimini değil, ulusal yada
uluslararası bankalara, ihraç edilen Hazine Bono ve Tahvilleri alım-satımıyla, faiz rant aktarımı işlevini yerine
getirmektedir. Verilen Niyet Mektubu’nda bu uygulamadan ödün verilmeyeceği vurgulanmaktadır. Dünya
Bankası’nın yapısal uyum kredilerinde, Merkez Bankası’nın bağımsızlığının sağlanması sürekli korunan bir
koşuldur.
Yankı- Devletin merkezi İstanbul’a mı taşınıyor? Taşınırsa ne olur?
Kocatürk: Bu yer değiştirme hareketi, bir yerde, Başkentin İstanbul’a taşınmasıyla ilgili kimi kuşku ya
da kaygıları da ister istemez peşinden sürüklemektedir Devlet Merkezi’nin İstanbul’a taşınması salt bir
221
olasılık olarak ortadadır; ve her gerçek olgu gerçek olasılığı olanaklı olan bir olgudur. Ancak, burada bir
gerçek olasılık ya da olanağın bulunduğunu sanmıyoruz ‘Taşınırsa ne olur?’ Kıyamet kapar!
Yer değiştirmeden bir sonraki hamle, Merkez Bankası’nın özelleştirilmesidir, Bu hareket, gök gürültüsü
gibi, yağacak bir yağmurun ilk belirtisi olarak algılanmalıdır.
Uludağ Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Mustafa Yurtkuran:
Günü gelecek fabrikalarımızı geri alacağız!
“Madem TELEKOM’u, bankalarımızı, fabrikamızı yabancıya satacaktık, bu kadar şehidi niye verdik?
Bu ülkenin generalinin telefonunun dinlenmediğini Telekominikasyonun başındaki yabancı söylüyorsa, biz
burada utanç içindeyiz demektir. Tarihimiz geri almalarla doludur. Bu ülkede son Atatürkçü kalıncaya kadar
bu savaş devam edecektir!”
“Özelleştirme Suçluları Yargılansın, İşgal Altındaki Kurumlar Kamuya İade Edilsin!” İşçi Partisi’nin
sendikacılarla birlikte başlattığı kampanya, yurt çapında destek buldu. Bunlar arasında bir Türk aydınının,
Uludağ Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Mustafa Yurtkuran’ın açıklaması, dikkat çekiciydi. Prof. Dr. Mustafa
Yurtkuran “Günü gelecek, fabrikalarımızı geri alacağız” dedi.
Sendikacılar ve kitle örgütleri yöneticileri de kampanya çerçevesinde tavırlarını, Aydınlık’a yazdıkları
yazılarla ortaya koyuyorlar. Bu sayımızda, Seydişehirlilerin imzasıyla yapılan suç duyurusunu da, bir örnek
metin olması amacıyla yayımlıyoruz.
“Silahla Kazandığımızı AB Ütopyasına Harcıyoruz”
Mudanya Mütarekesi’nin 84.yılı kutlamaları çerçevesinde, 11 Ekim günü, Uğur Mumcu Kültür
Merkezi’nde bir panel yapıldı.
Uludağ Üniversitesi tarafından düzenlenen panelde konuşan Rektör Prof. Dr. Mustafa Yurtkuran,
Anadolu’nun 4 bin yıldır Türk toprağı olduğunu belirterek, şunları söyledi: “Biz silah zoruyla; kan vererek, can
vererek aldığımız toprakları şimdi globalleşme, batılılaşma Avrupa Birliği’ne girme ve ona benzer bir takım
ütopyalarla para karşılığı geri vermekte olduğumuzu görmeliyiz. Sahile çıkamayan Yunan delegesi 84 yıl
sonra parasıyla gelip banka satın alabilmektedir bu ülkede. Madem Telekomünikasyonumuzu yabancıya,
bankamızı yabancıya, dişimizle tırnağımızla, ulusal onurumuzla, terimizle yaptığımız fabrikaları yabancıya
satacaktık, bu kadar şehidi niye verdik? Biz bu toprakları ne parayla satın aldık, ne de soykırım yaparak,
milyonlar şehit vererek sahip çıktık, Bu topraklarda 4 bin yıldır varız. 4 bin yıldır bu toprakları kanımızla,
canımızla, her şeyimizle korumaya çalışıyoruz. Yapmadığımız barajı, limanı kimse kimseye satamaz. Bunun
hesabı zamanı gelince görülür.”
“Yabancıları Uyarıyorum: Satın Alırken Düşünün!”
“Madem ki Avrupa Birliği’nin üçüncü sınıf ülkesi olmak için Kıbrıs’ı verecektik, sayın Cumhurbaşkanı bir
ömrünü niye savaş meydanlarında geçirdi? Niye binlerce insanı Kıbrıs’ta şehit verdik?” diyen Yurtkuran,
“Niye hala 30-40 yıldır bu savaşı veriyoruz. Teslim olurduk. Bitirirdik işimizi. Bu kadar kolay mı? Satın
alanlara da bir sözüm var. Gün gelir, bunlar geriye alınır, satın alırken dikkatli olun Tarihimiz geri almalarla
doludur. Bu ülkenin generalinin telefonunun dinlenmediğini Telekomünikasyonun başındaki yabancı
söylüyorsa, biz burada ‘utanç içindeyiz’ demektir. MİT, askeri istihbarat, polis dinlemiyor. Yabancı çıkıp ben
de dinlemedim diyor. Biz bu savaşı niye yaptık? Kapitülasyonları kaldırmak için niye Lozan’da yırtınmıştık ki?
Bu ülkede son Atatürkçü kalıncaya kadar bu savaş devam edecektir” diye konuştu.
Panelde konuşan KKTC 1.Cumhurbaşkanı Rauf Denktaş ise Kıbrıs’ın Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne
girişinde engel olarak görülmemesini gerektiğini belirterek, şunları söyledi: “Bizim kırmızıçizgilerimiz var.
Bunları da Cumhurbaşkanı Sezer vurgulamıştır. Kıbrıs’ta bağımsız KKTC devleti barış için esas temeldir.
Hükümetten ricamız bu formülün korunmasıdır. Kıbrıs, Türkiye için Anadolu için stratejik bir adadır. Eğer
değilse, 60 yıldır Türkiye niye uğraşıyor.”
129
15.10.2006 / Aydınlık
129
222
AKP’NİN AKREPLİĞİ VE PATRİĞİN EKÜMENLİĞİ
Hükümet, milletin gözünün içine baka baka yalan söylüyor. Vakıflar tasarısıyla İstanbul
Vatikanlaşıyor!
Azınlık vakıflarına ve yabancılara olağanüstü imtiyazlar taşıyan Vakıflar Yasa Tasarısı ile ilgili
tartışmalar sürüyor. Meclis gündeminde bulunan ve yoğun eleştirilere rağmen AKP’nin ısrarla yasalaştırmaya
çalıştığı Vakıflar Yasa Tasarısı, yabancılara vakıf kurma ve yönetme hakkı verirken, yabancı vakıfların
sınırsız gayrimenkul satın alabilmesine de imkan tanıyor. Ancak tasarının en çok tartışılan ve endişeye
neden olan düzenlemesi geçici 9. madde. Bu madde ile Hazine’ye intikal eden Gayri Muslimlere ait Vakıflara
ait gayrimenkullerin iadesi öngörülüyor.
Tasarının geçici 9. maddesinde, ‘Cemaat vakıflarının mal edinememeleri sebebiyle tapuda, nam-ı
müstear veya nam-ı mevhumlar adına kayıtlı taşınmazlar, tapu kayıtlarındaki hak ve mükellefiyetleri ile
birlikte bu kanunun yürürlüğünden itibaren 18 ay içinde tapu sicil müdürlüklerine müracaat edilmesi halinde
vakıfları adına tescil olunur’ ifadesi yer alıyor.. Maddede yer alan ‘nam-ı mevhum’ ibaresi gerçekte hiç var
olmamış kimselerin yanı sıra peygamber ve azizleri de kapsıyor. Tasarı yasalaştığı takdirde bu ifadeye göre
yabancı vakıflar azizlerin adını taşıyan kiliselerde hak talep edebilecek. Yüzlerce kilise ve arazinin cemaat
vakıfları adına tescil edilmesi istenebilecek. Adını bir azizden alan Ayasofya’da buna dahil. Asıl sorunlardan
biri ise yabancı vakıflarla Türkiye arasındaki bu konuda çıkacak herhangi bir anlaşmazlıkta, sorunun
AİHM’ye taşınacak olması. AİHM’nin bu noktada vereceği kararlar Türkiye’yi çok ciddi tazminat ödemelerine
mahkum bırakacak.
İşte Vatikan’ın raporu
Bu konuda kamuoyundaki endişeleri haklı çıkaracak gelişmeler birbiri ardına ortaya çıkmaya başladı.
Tasarı’yı yasalaştırmak isteyen AKP yönetimine göre bu yasa kapsamında yabancılara devredilecek
gayrimenkul sayısı sadece 36 adet. Ama İslam’a saldırılarıyla gündeme gelen 16. Papa Benedictus’un
başında bulunduğu Vatikan’ın gizli bir raporu AKP Hükümeti’ni yalanlıyor. Vatikan Hukuk Dairesi tarafından
hazırlanan rapora göre Türkiye’de kiliselere ait olduğu için iade edilmesi istenen gayrimenkul sayısı tam bin
200 adet.
Raporu
Türkiye
gündemine
taşıyan
Vatikan
Uzmanı
Aytunç
Altındal
gazetemize
yaptığı
değerlendirmede, “Vatikan’daki Pontifical Missio tarafından hazırlanan raporda bu 1200 taşınmazın “Gasp”
yoluyla alındığı yazıyor. Ve bu taşınmazların iadesi ve tazmin edilmesi isteniyor. Hatta bir de tehdit var, eğer
bu talepler karşılanmazsa Türkiye’nin AB’ye asla kabul edilmeyeceği açıkça ilan ediliyor. Bakın Almanya tam
60 yıldır Yahudilere tazminat ödüyor. Adamlar Almanların paralarıyla zengin oldu. Yarın Türkiye’nin başına
da bu gelir. Eğer bu tasarı geçerse başında Aya olan bütün kiliseler, araziler, gayrimenkuller istenecek. Aya
Yorgi’den tutun, Aya Sofya’ya kadar” diye konuştu.
Bakana göre sakınca yoktu
Oysa Vakıflardan sorumlu Bakan Mehmet Ali Şahin; sadece 36 gayrimenkul olduğunu iddia
etmiş ve Tasarıyı savunurken, “Ne AB, ne şu, bana yasa tasarısı hazırlayın demedi. ‘Azınlık vakıfları
imtiyaz elde ediyor, ülke bütünlüğü tehlikeye giriyor, ülkeye ihanet ediliyor’ deniyor. Tasarının
neresinde ülke bütünlüğünü zedeleyecek, tehdit edecek hüküm var!” diye konuşmuştu.
Çoğunluğun her türlü hakarete ve kısıtlamaya maruz kaldığı ülkemizde, küçük bir zümreye
boyun eğiliyor!
Zillet tasarısı dayatılıyordu
Her yeni raporunda Türkiye’nin önüne akıl almaz şartlar öne süren Avrupa Birliği’ne uyum için,
vakıflarla ilgili yapılmak istenen değişikliklere yönelik tepkiler giderek artıyor. Öte yandan Devlet Bakanı ve
Başbakan Yardımcısı Mehmet Ali Şahin’in 2003 yılında yayınladığı yönetmeliğe göre, Türkiye’de 160 adet
gayri Müslim ve azınlık vakfı bulunuyor. İçerisinde Heybeliada Rum Ruhban Okulu Vakfı’nın da bulunduğu
bu cemaat vakıfları, dört gözle çıkacak yasayı bekliyor. Hükümetin ısrarla sadece 36 adet taşınmazın iade
223
edileceğini açıklamasına rağmen, bu 160 vakfın Meclis’teki yasa çıktıktan sonra Türkiye’deki mahkemelerin
yanı sıra özellikle AİHM’e yüzlerce dava açması bekleniyor.
AKP hükümetinin sürekli gündeminde olan azınlık ve gayri Müslim cemaatlerine ilişkin düzenlemeler
sürekli tartışma konusu oldu. İktidara geldiği günden bu yana başta Ruhban Okulu’nun açılması gibi taleplere
sıcak bakan AKP hükümeti, azınlık vakıflarının da listesini çıkardı.
AB’nin uyum yasaları çerçevesinde Devlet Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Mehmet Ali Şahin
imzasıyla Resmi Gazete’nin 24 Ocak 2003 tarihli sayısında, “Cemaat Vakıflarının Taşınmaz Mal Edinmeleri,
Bunlar Üzerinde Tasarrufta Bulunmaları ve Tasarrufları Altında Bulunan Taşınmaz Malların Bu Vakıflar
Adına Tescil Edilmesi Hakkında Yönetmelik” yayınlandı. Bu yönetmelik, 4 Ekim 2002 tarihli yönetmeliği
yürürlükten kaldırdı.
Yeni yönetmelik, AB’ye uyum çerçevesinde çıkarılan 4771 sayılı yasa paketi içinde yer alan Vakıflar
Kanunu’ndaki değişiklik dayanak yapılarak hazırlandı.
O zaman hızlı esen AB rüzgârının etkisiyle çıkarılan yönetmelik, vakfiyeleri olup olmadığına
bakılmaksızın Vakıflar Kanunu gereğince tüzel kişilik kazanmış Türkiye’deki gayrimüslim cemaatlere ait
vakıfların, dini, hayrî, sosyal, eğitsel, sıhhi ve kültürel alanlardaki ihtiyaçlarını karşılamak ve sadece bu
alanlardaki amaçlarını sürdürecek geliri sağlamak üzere taşınmaz mal edinmelerine ilişkin esasları
belirliyordu.
AB 6. Uyum Yasaları çerçevesinde 19 Haziran 2003 tarihinde Vakıflar Yasası’nda değişiklik
yapılmış ve cemaat vakıflarının tasarrufları altında bulunduğu belirlenen taşınmaz malların vakıf
adına tescili için yapılacak başvurular bakımından öngörülen 6 aylık süre 18 aya çıkarılmıştı. Ayrıca
yönetmelikle, Türkiye’de faaliyette bulunan gayri Müslim ve azınlıklara ait vakıfların listesi tek tek
yayınlanmıştı.
Listede, başta Rum ve Ermeni Ortodoks kiliselerine ait vakıflar olmak üzere, Yahudi, Katolik,
Süryani ve Keldani cemaatlerinin bünyesindeki vakıflar yer alıyor. İstanbul’un, Fatih Sultan Mehmet
tarafından fethedilmeden önce Rumların kullandığı Konstantin ismini adında özellikle kullanan
vakıfların da listede bulunması dikkat çekiyor: Paşabahçe Aya Konstantin Rum Ortodoks Kilisesi
Vakfı, Koca Mustafa Paşa Samatya Aya Konstantin Rum Ortodoks Kilisesi Vakfı.
Açılması için ABD ve AB’nin Türkiye’ye sürekli baskı yaptığı Heybeliada Ruhban Okulu’nun
vakfı da, resmi listede yer alıyor. Meclis’te vakıflar kanunu tasarısıyla ilgili görüşmelerde, en çok
Ruhban Okulu’nun yeniden eğitime açılacağı konusu gündeme geldi.
İşte listede bulunan 160 gayri Müslim ve azınlık cemaat vakıflardan bazıları:
 Beykoz Aya Paraşkevi Rum Ortodoks Kilisesi Vakfı
 Büyükada Panayia Aya Dimitri Profiti İlya Rum Ortodoks Kilisesi ve Mektebi Vakfı
 Heybeliada Rum Ruhban Okulu Vakfı
 Kınalıada Panayia Rum Ortodoks Kilisesi Vakfı
 Burgazada Aya Yani Rum Ortodoks Kilisesi Vakfı
 Fener Maraşlı Rum İlkokulu Vakfı
 Feriköy 12. Apastol Rum Ortodoks Kilisesi ve Mektebi Vakfı
 Kurtuluş Aya Tanaş Dimitri Aya Lefter Rum Ortodoks Kilisesi ve Mektebi Vakfı
 Beşiktaş Cihannüma Rum Ortodoks Kilisesi Vakfı
 Beşiktaş Nanayia Rum Ortodoks Kilisesi Vakfı
 Bebek aya Haralambos Rum Ortodoks Kilisesi Vakfı
 Bağımsız Türk Ortodoks Kiliseleri ve Patrikhanesi Vakfı
 Zapion Rum Kız Lisesi Vakfı
 Galata Rum İlkokulu Vakfı
 Balıklı Rum Hastahanesi Vakfı
 Koca Mustafa paşa Samatya Aya Konstantin Rum Ortodoks Kilisesi Vakfı
224
 Bozcaada Kimisis Teodoku Rum Ortodoks Kilisesi Vakfı
 Gökçeada Merkez Panayia Rum Ortodoks Kilisesi Vakfı
 İskenderun Rum Ortodoks Kilisesi Fukara Vakfı
 Antakya Rum Katolik Kilisesi Vakfı
 Üsküdar Surp Hac Ermeni Kilisesi Mektebi ve Mezarlığı Vakfı
 Rumelihisarı Surp Sanduth Ermeni Kilisesi Vakfı
 Ortaköy Surp Kirkor Losavoriç Ermeni Katolik Kilisesi Vakfı
 Yenikapı Tetaos Patriğimeos Ermeni Kilisesi Vakfı
 Gedikpaşa Ermeni Protestan Kilisesi ve Mektebi Vakfı
 Beyoğlu Surp Gazer Ermeni Katolik Mihitaryan Manastır ve Mektebi Vakfı
 Pangaltı Ermeni Katolik Mihitaryan Manastır ve Mektebi Vakfı
 İskenderun Karasun Manuk Ermeni Katolik Kilisesi Vakfı
 Samandağı Vakıflı Köyü Ermeni Ortodoks Kilisesi Vakfı
 Kayseri Surp Kirkor Ermeni Kilisesi Vakfı
 Diyarbakır Ermeni Surp Küçük Kilise Hıdır İlyas Surp Gregos Kiliseleri Vakfı
 Mardin Ermeni Katolik Kilisesi Vakfı
 Büyükada Hased Leavram Musevi Sinagogu Vakfı
 Hasköy Mealem Musevi Sinangogu Vakfı
 Beyoğlu Musevi Hahamhanesi Vakfı
 Beyoğlu Seferadimi-Neveşalom Musevi Sinagogu Vakfı
 Ortaköy Musevi Etz-Ahayim Sinagogu Vakfı
 Balat Or-Ahayim Musevi Hastanesi Vakfı
 Ankara Musevi Sinagogu Vakfı
 Çanakkale Mekor Hayim Musevi Sinagogu Vakfı
 Antakya Musevi Havrası Vakfı
 Diyarbakır Süryani Kadim Meryemana Kilisesi Vakfı
 Mardin Süryani Katolik Kilisesi Vakfı
 Mardin Süryani Protestan Kilisesi Vakfı
 Midyat Süryani Protestan Kilisesi Vakfı
 Midyat Süryani Kadim Cemaati Marborsom ve Mart Şemuni Kiliseleri Vakfı
 İdil Süryani Kadim Kilisesi (Mardodo) Vakfı
 Keldani Katolik Kilisesi Vakfı
 Bulgar Ekzarhlığı Ortodoks Kilisesi Vakfı
 Şişli Gürcü Katolik Kilisesi Vakfı.
Mondros Mütarekesi Hortlatılıyordu!
Limni adasının Mondros Limanı'nda Bahriye Nazırı Hüseyin Rauf Orbay'ın Başkanlığı'nı yaptığı
Osmanlı Heyeti ile İngiliz Amiral Calthorp'un Başkanı olduğu İtilaf Devletleri Heyeti arasında imzalanan
Mondros Mütarekesi ile silahlı çatışma sona ermiştir. 1. Dünya Savaşını bitiren bu Antlaşma aslında çok ağır
şartlar taşıyordu. Mondros Mütarekesi Osmanlı Devleti'nin yıkılışını öngörmekte; İtilaf Devletlerine Osmanlı
İmparatorluğunun herhangi bir bölgesine, güvenliklerini tehdit edecek bir durum nedeni ile işgal hakkını
tanımakta idi. Mondros Ateşkes Antlaşması ile İtilaf Devletleri, barış antlaşmasının imzalanmasını
beklemeden, Türk Topraklarının taksimine giriştiler. Ateşkes Antlaşmasının 7. maddesi, bütün bir memleketin
işgali için İtilaf Devletlerine imkan veriyordu.
Mütarekenin en önemli maddesi de, İtilaf Devletleri'ne ülkenin stratejik noktalarını işgal hakkı sağlayan
7 nci maddesi idi. Nitekim 7 nci madde hükümlerine dayanarak Fransızlar; 7 Aralık 1918'de Antakya'yı,
müteakiben İskenderun'u, 20 Aralık'da Adana'yı, 29 Aralık'da Tarsus'u işgal ettiler. İngilizler; 13 Ocak
1919'da Kilis, 15 Ocak'da Antep, daha sonra Urfa ve Maraş bölgelerini işgal ettiler. Ancak İngilizler, bu
225
bölgeleri bilahare Fransızlar'a terk ettiler. İtalyanlar ise; 22 Mart 1919'da Antalya ve Burdur, 11 Mayıs'da
Bodrum, 12 Mayıs'da Fethiye ve Marmaris'i işgal ettiler. Bütün bunların sonucunda 15 Mayıs 1919'da
Yunanlılar İzmir'i işgal etti. Yunanlılar, bu işgalin ilk iki gününde 2. 000 civarında Türk'ü katlettiler. İtilaf
Devletleri'nin işgalleri devam etti ve bir süre sonra tüm ülke genelinde yaygınlaştı.
25 Maddeden oluşan Mondros Mütarekesi, Osmanlı Devleti'nin devlet olma özelliğini ortadan
kaldıran; Ordu bağımsızlığını yok eden; İtilaf Devletleri'ne Osmanlı topraklarını işgal hakkı sağlayan
özelliklere sahipti. 30 Ekim 1918
Mondros Ateşkes Anlaşmasının Maddeleri
1- Çanakkale ve İstanbul Boğazlarının açılması, Karadeniz'e serbestçe geçişin temini ve Çanakkale ve
Karadeniz istihkamlarının İtilaf Devletleri tarafından işgali sağlanacaktır.
2- Osmanlı sularındaki bütün torpil tarlaları ile torpido ve kovan mevzilerinin yerleri gösterilecek ve
bunları taramak ve kaldırmak için yardım edilecektir.
3- Karadeniz'deki torpiller hakkında bilgi verilecektir.
4- İtilaf Devletlerinin bütün esirleri ile Ermeni esirleri kayıtsız şartsız İstanbul'da teslim olunacaktır.
5- Hudutların korunması ve iç asayişin temini dışında, Osmanlı ordusu derhal terhis edilecektir.
6- Osmanlı harp gemileri teslim olup, gösterilecek Osmanlı limanlarında gözaltında bulundurulacaktır.
7- İtilaf Devletleri, güvenliklerini tehdit edecek bir durumun ortaya çıkması halinde herhangi bir stratejik
yeri işgal etme hakkına sahip olacaktır.
8- Osmanlı demiryollarından İtilaf Devletleri istifade edecekler ve Osmanlı ticaret gemileri onların
hizmetinde bulundurulacaktır.
9- İtilaf Devletleri, Osmanlı tersane ve limanlarındaki vasıtalardan istifade sağlayacaktır.
10- Toros Tünelleri, İtilaf Devletleri tarafından işgal olunacaktır.
11- İran içlerinde ve Kafkasya'da bulunan Osmanlı kuvvetleri, işgal ettikleri yerlerden geri çekilecekler.
12- Hükümet haberleşmesi dışında, telsiz, telgraf ve kabloların denetimi, İtilaf Devletlerine geçecektir.
13- Askeri, ticari ve denizle ilgili madde ve malzemelerin tahribi önlenecektir.
14- İtilaf Devletleri kömür, mazot ve yağ maddelerini Türkiye'den temin edeceklerdir.(Bu maddelerden
hiç biri ihraç olunmayacaktır.)
15- Bütün demiryolları, İtilaf Devletleri'nin zabıtası tarafından kontrol altına alınacaktır.
16- Hicaz, Asir, Yemen, Suriye ve Irak'taki kuvvetler en yakın İtilaf Devletleri'nin kumandanlarına teslim
olunacaktır.
17- Trablus ve Bingazi'deki Osmanlı subayları en yakın İtalyan garnizonuna teslim olacaktır.
18- Trablus ve Bingazi'de Osmanlı işgali altında bulunan limanlar İtalyanlara teslim olunacaktır.
19- Asker ve sivil Alman ve Avusturya tebası, bir ay zarfında Osmanlı topraklarını terk edeceklerdir.
20- Gerek askeri teçhizatın teslimine, gerek Osmanlı Ordusunun terhisine ve gerekse nakil
vasıtalarının İtilaf Devletleri'ne teslimine dair verilecek herhangi bir emir, derhal yerine getirilecektir.
21- İtilaf Devletleri adına bir üye, iaşe nezaretinde çalışacak bu devletlerin ihtiyaçlarını temin edecek
ve isteyeceği her bilgi kendisine verilecektir.
22- Osmanlı harp esirleri, İtilaf Devletleri'nin nezdinde kalacaktır.
23- Osmanlı Hükümeti, merkezi devletlerle bütün ilişkilerini kesecektir.
24- Vilayeti sitte adı verilen 6 vilayet(Erzurum, Van, Harput, Diyarbakır, Sivas ve Bitlis)'te karışıklık
çıkması halinde bu vilayetlerin herhangi bir kısmının işgali hakkına İtilaf Devletleri haiz bulunacaktır.
25- Müttefiklerle Osmanlı Devleti arasındaki savaş, 1918 yılı Ekim ayının 31 günü mahalli saat ile öğle
zamanı sona erecektir.
İşgali sona erdiren antlaşma
Büyük Taarruzun zaferle sona ermesi üzerine İtilâf Devletleri TBMM’ne mütareke çağrısında
bulunmuşlardır. Türk ordusu ile İngiliz işgal kuvvetleri arasında bazı gerginlikler yaşandıysa da
görüşmeler 3 Ekim 1922’de Mudanya’da başladı.
226
Görüşmelerde TBMM hükümetini Batı Cephesi komutanı İsmet Paşa temsil ederken, Fevzi Paşa
ve Refet Paşa da görüşmeler boyunca Mudanya’da bulundular. İngiltere’yi General Harrington,
Fransa’yı General Charpy ve İtalya’yı da General Monbelli’nin temsil ettiği Mudanya görüşmelerinde,
ateşkesle doğrudan ilgili durumda bulunan Yunanistan, General Mazarakis ve Albay Sariyanis’i
görevlendirmesine karşın, Yunan delegeler görüşmelere doğrudan doğruya katılmamışlar ve olan
biteni bir gemiden izlemekle yetinmişlerdir.
Zaman zaman gergin anların yaşandığı, hatta görüşmelerin kesilmesi tehlikesinin doğduğu ve
Türk ordusunun yeniden harekat hazırlıklarına giriştiği mütareke görüşmeleri 11 Ekim 1922 tarihinde
uzlaşmayla sonuçlanmıştır.
Mütarekeyi kabul etmek istemeyen ve imzalamaktan kaçınan Yunan hükümeti aradığı desteği
bulamamış ve sonuçta 14 Ekimde Mudanya Mütarekesi'ni imzalamak zorunda kalmıştır. Bu arada
TBMM, Doğu Trakya’nın teslim alınması ve burada bir Türk yönetiminin kurulmasıyla ilgili olarak
Refet Paşa’yı görevlendirmiştir. Refet Paşa 19 Ekim 1922’de TBMM temsilcisi olarak İstanbul’a girmiş
ve halkın büyük bir coşkusuyla karşılanmıştır.
Mudanya Mütarekesi ile Türk-Yunan çatışmasının sona erdirilmesi ve Doğu Trakya’nın
kurtarılması gibi gelişmeler Türk tarafının lehine sonuçlar doğuracak gelişmeler olarak göze
çarparken, İstanbul ve Boğazlarda Türk egemenliği tam anlamıyla kurulamamıştır. Gerek Boğazlar
üzerinde kontrolün sağlanamamış olması, gerekse Trakya’ya ordu geçirilememesi, barış konferansı
öncesinde Türk hükümetinin pazarlık gücünü sınırlandırmıştır. Bu hükümler, birçok noktada önemli
kazanç sağlayan Mudanya Mütarekesi'nin zayıf halkalarından bir kısmı olarak değerlendirilebilir. 11
Ekim 1922
Şimdi, Patrikhane’nin Ekümeniklik iddiası gerçekleşiyor!
Fener Rum Patrikhanesi’nin hukuki ve siyasi konumunu tartışılır kılan elbette ki, bugüne kadar
Patrikhane’nin bağlı olacağı kuralların ve sahip olduğu yetkilerin açıkça düzenlenmemiş olmasıdır.
Patrikhane’nin statüsüne açıklık getirecek bir düzenleme, geçmiş hükümetlerce bilinçli bir şekilde yapılmamış
mıdır yoksa sebep sadece ihmal edilmiş olması mıdır sorusunun cevabı, herhalde ihmalkarlık değildir.
Gerçekten de, Heybeliada Ruhban Okulu’nun gerek kapatılması esnasında gerekse yeniden açılmasının
talep edildiği uzun yıllar boyunca yarattığı sorunlarla, Patrikin yurtdışında gerçekleştirdiği rahatsızlık veren
temaslarıyla ve elbette ki ekümeniklik iddiası nedeniyle Patrikhane gündeme gelmiş ancak hükümetlerce
konu, genellikle görmezden gelinerek geçiştirilmiştir.
Hükümetlerin, Patrikhane konusunda düzenleme yapmaktan kaçınmasında da ya zaten Türkiye
Cumhuriyeti sınırları içinde istenmeyen bir kurumun zamanla önemsizleşerek unutulması amacı ya da
düzenleme yapılması durumunda karşılaşılacak tepkilerden çekinilmesi durumu söz konusudur. Geçmişte
yaşanan olayların etkisi ile “Devlet aklına” kazınan “Azınlıklara hak tanımak, devleti yıkılmaya götürür.”
inancının da düzenleme yapmaktan imtina edilmesindeki etkisinin unutulmaması gerekmektedir. Düzenleme
yapılmamış olmasının ise, “azınlıklar” vasıtasıyla dışarıdan baskı yapılmasını engellemediği görülmektedir.
Nitekim, hem Avrupa Birliği ile ilgili yapılan görüşmelerde hem ABD ile ilişkilerde “Patrikhane” konusu,
Türkiye’nin önüne engel olarak çıkartılan değişmez kozlardan birisi olmuştur.
Düzenleme yapılmamış olması bir tarafa, Patrikhanenin veya Patrikin zaman zaman özgürlük
sınırlarını aşarak gerçekleştirdiği faaliyetlerle ilgili gerekli ve yeterli tepkinin hükümetlerce gösterilmemiş
olması, gayri resmi durumların ve hukuka aykırı işlemlerin teamül haline gelmesine sebep olmuştur.
Patrikhane’nin ve Patrikin “Ekümeniklik” iddiasında olduğu gibi “Ekümenik” olma durumunu güçlendirmek için
yapılan faaliyetler, bu duruma en iyi örneği oluşturmaktadır.
Ekümenik olmanın gerekleri
Fener Rum Patrikhanesinin ya da Patrikin “Ekümenik” olma iddiasının haklılığının her türlü duygu ve
inançtan arınarak soruşturulması ve Patrikhane ile ilgili olan her türlü problemin kaynağı olan bu sorunun
cevaplandırılması gerekiyor. Patrikhanenin ve Patrikin tüm dünya Ortodokslarının lideri (Ekümenik /
227
evrensel) olduğu yönündeki iddia, bunu böylece kabul edecek üç onay gerektirmekte. Her biri eşdeğerdeki
olurların ilki bu liderliği kabul edecek olan dünya üzerindeki Ortodoksların icazeti, ikincisi böylesi bir liderlik
yetkisini kullanmasına izin verecek Türkiye’nin onayı, üçüncüsü ise yazılı olmayan Hıristiyan hukukunun bu
konuya ilişkin usul kurallarına uyulduğu yönündeki kabul.
Apostolik kilise
Yerleşmiş Hıristiyan kalıplarına göre, bir kilisenin “Ekümenik” sıfatını kazanabilmesi bu anlamda diğer
kiliseler üzerinde yetki ve söz sahibi olabilmesi için o kilisenin apostolik olması yani İsa’nın bir havarisi
tarafından kurulmuş olması gerekiyor. Tüm Hıristiyan Kiliselerinin Hıristiyanlıkla ilgili tartışmalı konuları
aydınlatmak üzere bir araya geldiği Konsillerin ilki 325 tarihli İznik Ekümenik (genel) Konsili idi. Bu Konsil’de
İsa’nın havarileri tarafından kurulmuş olan üç kilise (Roma, Antakya, İskenderiye) ekümenik (evrensel) kilise
olarak belirlenmiştir.
“Tek kilise, tek devlet” şiarını uygulamaya çalışan, bu amaçla da dini hareketleri siyasi denetim altına
almak isteyen Doğu Roma İmparatoru, 381 yılında toplattığı İstanbul Konsiliyle, Antakya Patrikhanesinin
Ereğli (Heraclea) Metropolitliğine bağlı bir Episkoposluk olan Fener kilisesine patriklik statüsü vermiş ve
Roma Piskoposuyla eşit haklar taşıdığını karara bağlamıştır. Bu statü 451 yılında yapılan Kadıköy
Konsülünde teyid edilmiş, İstanbul Metropolitanı, Trakya, Pontus ve Küçük Asya’nın kiliselerinin yetkilisi
yapılarak, Patriklik İstanbul Patrikhanesine tanınmıştır. Ancak bu karar, Fener patrikhanesi ruhanilerinin
dışında konsile katılan az sayıda din adamına zorla imzalattırılmıştır. Başta Roma kilisesi (Vatikan) olmak
üzere hiçbir kilise tarafından kabul edilmeyen bu kararın hayata geçirilmesi için ikisi de “apostolik” kilise olan
Antakya ve İskenderiye patriklikleri ortadan kaldırılmış, Anadolu, Suriye, Mısır ve Filistin’de yüzlerce insan
öldürülmüştür. O halde, Hıristiyan hukuku, Fener Rum Patrikhanesi’nin “Ekümeniklik” iddialarını şartlar
gerçekleşmemiş olduğu için kabul etmemektedir.
Türkiye’nin onayı
Lozan Antlaşması’nın “azınlıklar” ile ilgili maddeleri, oturum tutanakları ile birlikte incelendiğinde,
Patrikhane’nin statüsünün gayrimüslim azınlıklara ait herhangi bir kilise veya sinagogdan daha fazla yetki
veya hakka sahip olmadığı anlaşılmaktadır. Türkiye açısından Patrikhane, Ortodoks azınlığın dinî
ihtiyaçlarını karşılayan, tamamıyla Türkiye Cumhuriyeti yasalarına tabî dinî bir müessesedir. Tüzel bir kişiliği
olmaması nedeniyle, Türk Medeni Kanunu’nun, ancak gerçek ve tüzel kişilere tanıdığı okul, vakıf, dernek gibi
kuruluşları kurmak, yönetmek ve denetlemek gibi bir hakkı bulunmamaktadır. Lozan’da Patrikhane, tek
başına bir kurum olarak yer almamakla birlikte, varılan sözlü anlaşma gereği, Fener Patrikhanesi azınlığın
kilisesi olarak tanımlanmış, 1453’ten 1923’e kadar sahip olduğu idari, siyasi ve yargısal hak ve imtiyazlarına
son verilmiştir. Bu çerçevede, idari açıdan Eyüp Kaymakamlığına, Fatih Savcılığı’na ve İstanbul Valiliği’ne
muhatap olması gerekmektedir.
Sıradan bir Episkoposluğu Patrikhane haline getiren Bizans döneminde dahi tamamıyla devlet
tarafından yönlendirilen ve sadece devlet sınırları içindeki kiliseler üzerinde -göstermelik-yetkisi olan ve
İmparatorluğun sınırlarının genişletilmesinde araç olarak kullanılan bir kurumdu. Fatih’in İstanbul’u fethinin
ardından Patrike tanıdığı “milletbaşı” unvanı da Osmanlı Ortodoks tebaasının temsilciliğini ifade etmekte idi.
Osmanlı Döneminde, Lozan Konferansı sırasında ve sonrasında da Patrikhane veya Patrike “ekümeniklik”
statüsünün tanınmadığı görülmektedir. Türkiye Cumhuriyeti hükümetleri de zaten “ekümeniklik” iddialarını
kabul etmemektedir. Bu durumda, iznine tabii olduğu Türkiye’nin ekümeniklik konusunda olurunu alması
hukuken mümkün değildir. Hıristiyan hukukunca kabul görmüş olsaydı dahi Patrikhane’nin Türkiye’den
ekümenik iddiasını tanımasını isteme hakkı bulunmamaktadır. Öyle ki, hilafeti kaldıran bir Türkiye
Cumhuriyetinin Fener Rum Patrikhanesi’ne sadece Rum azınlığın dini ihtiyaçlarının yerine getirilmesi
amacıyla bu topraklarda kalmasına izin vermesi yeterince büyük bir yüce gönüllülüktür.
Dünya Ortodokslarının tutumu
Osmanlı Döneminde Patrikhane’ye bağlı olan kiliseler, Osmanlı toprakları sınırları içerisindeki
Ortodoks tebaanın mensup olduğu kiliselerdi. Osmanlı’dan bağımsızlığını kazanan her bir ülkenin
228
kilisesi de ilk iş olarak Patrikhanenin yetkilerini kabul etmediklerini açıklamış ve birer milli kilise
haline dönüşmüşlerdir. Bunlardan birisi de, Yunanistan’ın bağımsızlık ilanının hemen ardından
Patrikhanenin yetkisini kabul etmediğini açıklayarak bağımsızlaşan Atina’daki Yunan Ortodoks
Kilisesi idi. Bugün için, Fener-Rum Patrikhanesine bağlı olan ve onun yetkilerini kabul edenler
Yunanistan’a daha sonradan bağlanan kuzey kesimindeki kiliseler ve Oniki Adalar’daki kiliseler ile
Yunanistan dışında (ABD, Avustralya gibi ülkelerde) yaşayan Yunanlıların mensubu oldukları
kiliselerdir.
Aynı ülkenin topraklarında
yaşadığı Bağımsız Türk Ortodoks Kilisesi’nin bile
Patrikhanenin liderliğini kabul etmemesi ilginçtir. Bu durumda Patrikhane, ekümeniklik iddiasına
geçerlilik kazandırabilecek üçüncü oluru da kazanamamış durumdadır. ABD’nin, Yunanistan’ın ya da
bir Avrupa devletinin Patrikhanenin ekümenikliğini tanıması ise hiçbir şeyi değiştirmeyecektir.
Patrikhane, kimi zaman kendisini kabul etmeyen “kardeş”leri ile kimi zaman kendisini kabul
etmeyenleri zayıflatmak isteyen dostları ile yaptığı işbirlikleri ve değerlendirdiği fırsatlarla güçlenme
imkanı buldu. Lenin’in laik ve dinden uzak Sovyet Devleti’nin din karşıtı tutumu, “ekümeniklik”
iddiasındaki Fener-Rum
Patrikhanesinin
yayılma
ve tanınma
sürecine
önemli
bir
katkıda
bulunmuştur. Fener-Rum özellikle Stalin döneminde Moskova Patrikhanesinin etkisinin iyice
azalmasından faydalanarak, daha önceleri Moskova Ortodoks Patrikhane’sinin şemsiyesi ve
güdümünde hareket eden Batı ve Orta Avrupa’daki Ortodoks kiliselerini, Amerika ve Asya-Avustralya
eksenindeki diğer kimi “kardeş” kiliseleri etkisi altına almayı başarmıştı. II. Dünya savaşını takiben
yeniden Rus Ortodoks patrikhanesinin cazibe alanına dönen Finlandiya, Litvanya, Letonya, Polonya,
Çekoslavakya ve Macaristan Ortodoks Kiliseleri 1940’lı yıllara kadar Fener Patrikhanesi ile yakın
temaslar kurup onunla işbirliği içinde bulunmuşlardır.
SSCB’nin dağılması ile birlikte Rusya’da spiritüellik ve kültürün yeniden yaratılması, geliştirilmesi ve
Rus kimliğinin inşası açısından Ortodoksluk ve Moskova Patrikhanesi yeniden önem kazandı ve de
eskisinden daha güçlü bir şekilde ayağa kalktı. Bu dönemde Moskova’nın ihtiyaç duyduğu ruhbanlar da,
(Fener-Rum’un ekümeniklik iddiasından pek de hazzetmeyen) Yunan Ortodoks Kilisesi tarafından
gönderilmişti. Balkanlarda bir Türk - Müslüman oluşumu olduğu iddiasındaki Yunanistan, Rusya ile SlavOrtodoks ekseni oluşturma yoluna girdiğinde (1993) Patrikhane de Moskova Patrikhanesi ile işbirliği
yapmıştı. Rus Ortodoks Kilisesi’nin güçlenmesinden ve etki alanını genişletmesinden hoşlanmayan Vatikan,
ABD ve AB topraklarında Rus etkisi altında Ortodoks istemediklerinden olsa gerek Patrikhane’nin iddialarına
destek vermektedirler. Görüldüğü üzere Patrikhane, sürekli dostu olan bir kurum olmaktan ziyade kendisini
kullanmakta çıkarları olanları kullanarak güç kazanmaya çalışan eski bir Episkoposluktur.
Kendisinin yetkilerini tanımayan Moskova Patrikliği ve sürekli tartışma halinde olduğu Yunan Ortodoks
Kilisesi’ne karşı güçlenmeye çalışan ve Papalıkla da boy ölçüşen Patrikin, dinsel yetki mücadelesini yanlış
yerlerde sürdürdüğü açık. Dünya üzerindeki 220 milyon Ortodoks insanın sadece binde 1.3’ü (300 bin)
üzerinde ruhani yetkileri olduğu düşünüldüğünde Patrik’in dünya Ortodokslarının liderliği iddiası asılsız
kalmaktadır. Kaldı ki ekümeniklik iddiası bir kez kabul edildikten sonra memleketimiz içinde ikinci bir Vatikan
tarzı yapılanmanın önü açılmış olacaktır.
İlk etapta Patrik’in Türk vatandaşı olma zorunluluğu kaldırılmak istenecek ardından mübadele
anlaşmaları ile boşaltılmış Anadolu topraklarına tekrar Rumlar yerleştirilmek istenecek ve elbette daha özerk
bir yönetim istenecek. Asla olmaz gibi görünen bu konudaki adımlar ise çoktan atılmıştır. Fener Rum Patriki
Bartholomeos, “yüzlerce defa Vatikanlaşmak istemediklerini Türk makamlarına anlattıklarını” söylese de
diğer bazı zamanlarda yabancı makamlara yaptığı şikayetler ve sıraladığı talepler dikkate alındığında farklı
bir ideal peşinde olduğu anlaşılmaktadır. Bartholomeos “eskiden Hıristiyan toplulukların yaşadığı bölgelerde
yeniden Hıristiyanların yaşamasına izin verilmelidir” iddia/talebini ilk kez Kapadokya’da 07 Mayıs 2000’de
yaptığı ayinde yüksek sesle dile getirmiştir. İstanbul dışındaki Rum cemaatinin, ya İstanbul’a yerleştiği ya da
mübadele yoluyla ülkeyi ve Anadolu’da yaşadıkları yerleri terk ettikleri bilinmektedir. Ancak, Patrikhane terk
edilmiş topraklarda bulunan, cemaati olmadığı için de işlevsiz kalan kiliselere, bu kişileri İstanbul’da
229
bulundursa da, metropolit atamaya devam etmektedir. Patrikin makamında yabancı devlet başkanlarını kabul
etmesinin ve onlara nişan takmasının ise nişan takmanın devletlere has bir yetki olduğu düşünüldüğünde
devlet içinde iki başlılık sorunu yarattığı görülmektedir.
Amerikan Ortodoks Kilisesi Temsilciler Grubu’nun Başkanı Antoni Limberakis, ABD Büyükelçisi
Edelman onuruna verilen yemekte, Patrikin seçiminde “vatandaşlık” gibi bir engel olmaması gerektiğini iddia
etmişti. Halbuki Fener Rum Patrikhanesinin yetkilerini kabul edenler Yunanistan dışında yaşayan Yunanlılar
(Rumlar) ve Yunanistan’a bağımsızlığından sonra katılan bugünkü Yunanistan topraklarında yaşayan
Yunanlılardır. Böylesi bir talebin kabulü, her daim Yunan asıllı ancak muhtemelen hiçbir zaman Türkiye
Cumhuriyeti vatandaşı olmayan ruhbanların İstanbul’da Patrik olabilmesinin önünü açacaktır. Nitekim,
Yunanistan Başpiskoposu Hristodulos da “Patrikhaneyi hedef alan her darbe aynı zamanda Yunan halkının
vicdanına vurulmuştur” demektedir. Anlaşılıyor ki, tamamıyla milli bir karakter taşıyan Ortodoksluk inancı
açısından Ortodoks Rumların ruhani liderliğini yürütecek bir kurumun Türkiye’de bulunmasındansa
Yunanistan’da bulunması daha uygun olacaktır.
Not: Konstantin’in merkezini İstanbul’a taşıdığı devleti “Yeni Roma” ilan etmesinden sonra bu ülkede
yaşayan vatandaşların Rum olarak adlandırılmasıyla başlayan süreç bir yana bırakılırsa, Osmanlı’da Millet
sisteminden ötürü, ‘Rum’un manası Fener Patrikhanesi’ne bağlı olandır. 130
 AB’CİLİK, HEM GERİCİLİK, HEM KAHPELİKTİR!..
Gericiliktir.. Çünkü kurtuluş savaşı öncesi işgal ve esaret dönemine yumuşak (layt) geçiştir…
Sevr’in sinsi hedefine gönüllü hizmet olduğu için de, kahpeliktir.
AB’nin Kıbrıs ve Heybeliada dayatması sürüyor
Avrupa Birliği Komisyonu’nun 8 Kasım tarihinde yayınladığı Türkiye İlerleme Raporu’nun detayları
ortaya çıktı. Zaten yaklaşık bir yıldır Kıbrıs konusunda söylenenlerden çok fazla bir şeyin olmadığı kesinleşti.
Raporda Kıbrıs konusunda, Türkiye’nin limanlarını Rum gemi ve uçaklarına açmamasından duyulan
rahatsızlık birçok bölümde vurgulanarak, Türkiye’nin ev ödevini tam anlamıyla yerine getirmesi isteniyor.
80 sayfadan oluşan raporda Türkiye’nin özellikle Kıbrıs konusunda gerekli sorumlulukları yerine
getirmediği belirtilerek, bir an önce Ek Protokol’ün yerine getirilmesi hususuna işaret ediliyor. Raporda,
“Bölgesel Konular ve Dış İlişkiler” başlığının altında yer alan Kıbrıs konusundaki ana değerlendirmede,
Türkiye’nin ‘Kıbrıs Cumhuriyeti’ne karşı yükümlülüklerini yerine getirmediği ve ilişkileri normalleştirme
yönünde adım atmadığına dikkat çekiliyor.
Komisyon, Türkiye’nin ‘Kıbrıs Cumhuriyeti’nin uluslararası kuruluşlara üyeliğini veto etmeyi
sürdürdüğünü de işaret ederek, 21 Eylül 2005 tarihli karşı deklarasyon hatırlatılıyor. Deklarasyonda,
“Türkiye’nin sözlerini yerine getirmemesi halinde müzakerelerin tamamı olumsuz etkilenebilir” deniliyor.
Türkiye’nin ‘Kıbrıs Cumhuriyeti’ni tanımasının üyelik sürecinin temel unsurlarından olduğu da
vurgulanan AB İlerleme Raporu’nda, Rum kesimini tanıma ön koşul olarak söylenmiyor, ancak tam üyelik için
de bu tanımanın gerekli olduğu dile getiriliyor. Raporda her fırsatta Türkiye’nin Kıbrıs Rum Kesimi’nin gemi
ve uçaklarına liman ve havaalanlarının açılması gerektiği vurgulanıyor.
Bu yönde var olan kısıtlamaların kaldırılması konusunda hiçbir gelişmenin yaşanmadığını belirten
raporda, Gümrük Birliği anlaşmasını tüm AB üyelerine, yani Güney Kıbrıs Rum Kesimi’ne de tam olarak
uygulaması gerektiğine dikkat çekiliyor. Dolayısıyla malların serbest dolaşımına konulan söz konusu engelin
de kaldırılması ifade edilen raporda, AB üyeleri ile ikili anlaşmalar gereği hava taşımacılığında milliyet
temelinde ayrımcılık yapılmaması gerektiği aktarılıyor. İnanç özgürlüğü konusunda taraflı tutumunu
sergilemekten çekinmeyen Avrupa Birliği, hazırladığı son ilerleme raporunda da inanç özgürlüğü önündeki
engellerin kaldırılmadığı eleştirisi yaparak Heybeliada Ruhban Okulu’nun açılmamasını gündeme getiriliyor.
AB’nin raporu 10. uyum paketi olup karşımıza çıkacağa benziyor.
130
03.11.2006 / Gözde Kılıç Yaşın / Milli Gazete
230
Sözde Ermeni soykırımın tanınmasına ilişkin değişiklik önergesinin komisyonda kabul edilmesi,
Türkiye’nin sert tepkisine yol açmıştı.
Taslak raporda, Türkiye’den, reform süreci, özellikle ifade özgürlüğü, dini haklar ve azınlık hakları, sivilasker ilişkileri, kadın hakları, sendikalar, kültürel haklar, yargının bağımsızlığı ve reformların uygulanmasının
hızlandırılması isteniyor.
Hükümetin hazırladığı 9. reform paketinin memnuniyetle karşılandığı ifade edilen raporda, yeni terörle
mücadele yasasının temel hak ve özgürlükleri kısıtlayıcı unsurlar içermemesi talep ediliyor. “Hükümet
yetkilileriyle askeri personel ve güvenlik personeline ayrıcalık yapılmadan yargı önünde herkese eşit
muamele yapılması” istenen raporda, Türk Ceza Kanunu’nda “keyfi yorumlamaya uygun olduğu” savunulan
216, 277, 288, 301, 305 ve 318. maddelerin değiştirilmesi çağrısında bulunuluyor.
Türkiye’nin limanlarını Rum gemilerine açması da talep edilen raporda, “Kıbrıs (Rum kesimi) dahil tüm
AB üyelerinin tanınması, müzakere sürecinin zorunlu parçasıdır” deniliyor. 131
Avrupa Birliği resmen bölücülük yapıyor!
Avrupa Parlamentosu genel kurulu, Hollandalı Hıristiyan Demokrat üye Camiel Eurlings tarafından
kaleme alınan Türkiye raporunu oylayarak kabul etti.
Genel rapor oylamasında 429 lehte ve 71 aleyhte oy kullanıldı, 125 parlamenter çekimser kaldı.
Bağlayıcı özelliği olmayan tavsiye niteliğindeki raporda, Türkiye’ye AB üyeliği yolunda yapılan “reformların
hızlandırılması” çağrısında bulunuldu.
Raporda, özellikle ifade özgürlüğü, dini haklar ve azınlık hakları, sivil-asker ilişkileri, kadın hakları,
sendikalar, kültürel haklar ve yargının bağımsızlığı alanlarında reformların ve uygulamanın hızlandırılması
istendi.
Hükümetin 9. reform paketi hazırlamasının memnuniyetle karşılandığı ifade edilen raporda, yeni terörle
mücadele yasasının temel hak ve özgürlükleri kısıtlayıcı unsurlar içermemesi tavsiye edildi.
“Hükümet yetkilileriyle askeri personel ve güvenlik personeline ayrıcalık olmadan yargı önünde
herkese eşit muamele yapılması” istenen raporda, Türk Ceza Kanunu’nda “keyfi yorumlamaya uygun
olduğu” savunulan 216, 277, 288, 301, 305 ve 318. maddelerin değiştirilmesi çağrısında bulunuldu.
Raporda, terör örgütü PKK sözde kınanırken, Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ın geçen yıl
yaptığı “cesaretlendirici” açıklamanın ardından, “Türk hükümetinin Kürt sorununa demokratik çözüm
araması” çağrısına yer verildi.
Van Cumhuriyet Savcısı Ferhat Sarıkaya’nın görevden alınmasının “derin endişe kaynağı”
olduğu belirtilen raporda, “Şemdinli olaylarından sonraki gelişmelerin, Türk toplumunda ordunun
rolünün yeniden canlandığını değil, devam ettiğini gösterdiği” ileri sürüldü.
Yüzde 10 olan seçim barajının indirilmesi istenen raporda, bu sayede “Kürt partileri de dahil
olmak üzere TBMM’de daha geniş temsil sağlanacağı” görüşü savunuldu. AB yolunda yapılan
reformları yansıtacak yeni bir anayasaya ihtiyaç olabileceği kaydedilen raporda, Danıştaya yapılan
saldırı da şiddetle kınandı.
Raporun “İnsan Hakları ve Azınlıkların Korunması” başlığı altında, AP’nin son raporundan bu
yana dini özgürlükler bağlamında ilerleme sağlanmamış olmasından “esef duyulduğu” belirtilirken,
Türkiye’ye, dini azınlıkların ruhbanlarını eğitmede ve mülk edinmede karşılaştıkları sorunları ortadan
kaldırması çağrısı yapıldı.
Raporda, Aleviliğin tanınması, cemevlerinin de dini merkezler olarak tescil edilmesi, dini
eğitimin gönüllülük esasına göre düzenlenmesi gibi taleplere de yer verildi.
“Güneydoğu” başlığı altında terör örgütü PKK’nın saldırılarını yoğunlaştırmasının kaygı verici
bulunduğu raporda, terörle mücadelesinde Türkiye ile dayanışma içinde olunduğuna vurgu yapıldı.
Raporda, Türkiye’ye “koruculuk sistemini lağvetmesi”, “Kürt sorununa demokratik çözüm araması” ve
131
(a.a)
231
“gözaltı ve tutuklamalarda Avrupa standartlarını uygulaması” gibi çağrılar yapıldı.
“Modern, demokratik ve laik Türkiye, medeniyetlerin birbirini daha iyi anlamasında yapıcı rol
oynayabilir” denilen raporda, Ermenistan ile diplomatik ve iyi komşuluk ilişkilerinin başlatılmasında
Türkiye’nin ön koşulsuz olarak gerekli adımları atması ve bu ülkeyle sınır kapısını bir an önce açması istendi.
Türkiye’nin limanlarını Rum gemilerine açması da talep edilen raporda, “Kıbrıs (Rum kesimi) dahil, tüm
AB üyelerinin tanınması, müzakere sürecinin zorunlu parçasıdır” denildi. 132
“Ermeni soykırımı dayatması” sürüyor
İşte Avrupa’nın fikir özgürlüğü
Hollanda’da 22 Kasımda yapılacak erken genel seçimler öncesinde Ermeni diasporasının başlattığı
kampanyanın sonucunda iki ayrı partinin listelerinde yer alan toplam üç Türk kökenli aday, listelerden
çıkarıldı.
Türk kökenli milletvekili adayları Erdinç Saçan (Sosyal Demokrat İşçi Partisi-PVDA), Ayhan Tonca ve
Osman Elmacı’nın (Hristiyan Demokrat Parti-CDA) Ermeni soykırımı iddialarını kabul etmedikleri için
listelerden çıkarıldıkları bildirildi.
Ermeni lobisinin geçen hafta Hristiyan Demokrat Parti yönetimine gönderdiği, Türk adayların soykırım
iddiaları konusunda Türkiye’nin politikasına yakın durduklarını öne süren mektubuyla başlayan ve Hollanda
basının da büyük destek verdiği karalama kampanyası sonucunda önce Erdinç Saçan aday listesinden
çıkarıldı.
Ülkedeki Türk toplumunun en çok destek verdiği ve seçimlerden birinci parti konumunda çıkması
beklenen Sosyal Demokrat İşçi Partisi listesinin 53. sırasında yer alan Saçan’ın listeden çıkarıldığını parti
Genel Başkanı Michiel Van Hulten, Amsterdam’da dün toplanan parti yönetim kurulunda, Saçan’ın,
“Ermenilere soykırım yapıldığını kabul etmeye yanaşmadığı” için aday listesinden çıkartılmasının
kararlaştırıldığını bildirdi.133
Amerika temasları ve Avrupa tercihleri bizi nereye sürüklüyor?
Başbakanın aylardır ve bol bol reklam edilen beklenilen Amerika seyahati nihayet gerçekleşti.
Her ne kadar, Türk medyası renkli fotoğraflarla, şaşaalı başlıklarla olayı topluma büyük bir başarı gibi
yansıttıysa da yayınlanan komünike ve basın bildirilerinden anlaşıldığı gibi diplomatik açıdan gezi, oldukça
sönük bir sonuç doğurmuştur.
Neden Sönük?
1- Her şeyden önce 1 saat 40 dakika sürdüğü söylenen toplantının resmi tercüman aracılığı ile
yürütüldüğü hatırlanırsa, o zaman gerçek anlamda, toplantı ancak 45-50 dakika sürmüş demektir. Bunun,
başta ve sonda aile fertlerine, iltifat ve teşekkürlere ayrılan 10-12 dakikası da düşülünce, geriye sadece 3536 dakika kalmış demektir.
2- Bilindiği gibi, Orta Doğu’da kan gövdeyi götürmekte ve Türkiye’yi son derece yakından ilgilendiren
birçok konu bulunmaktadır. Yazılı bildirilerden anlaşıldığına göre konuşmalar sırasında adı söylenmeden
PKK problemi, genel “terörle mücadele” kapsamında ele alınmıştır. Kıbrıs konusu ele alınmış, Suriye ve
İran’dan bahsedilmiştir. Türkiye’nin AB’ye girme çabalarında destek istenmiş ve bir de Sudan’dan (özellikle
Darfur olaylarından) konuşulmuştur. Bunlar basında öne çıkan 6 başlıktır (neden Darfur?! bilinmez). Demek
ki her konu için dolu, dolu 6 kıymetli dakika harcanmıştır.
3- Darfur daha da uzun konuşulmuş ve Amerikan tarafı notlar almıştır. (Keşke gitmişken, Alaska’daki
balinaların korunmasından, Avustralya’daki seçimlerden, Latin Amerika’daki Yağmur ormanlarında ki yerli
halkın durumundan da bahsetmiş olsalardı!).
4- Türkiye’yi doğrudan ve ciddi olarak ilgilendiren konularda Sn. Başbakan Türkiye’nin istek ve
hassasiyetlerini açıkça dile getirmiştir. Ama Bush’un verdiği cevapların tümü, son derece genel, yuvarlak ve
hiçbir şekilde bağlayıcı kabul edilebilecek cevaplar olmamıştır.
132
133
(a.a)
(a.a)
232
5- Yine basında öne çıkan hususlar, Yahudi lobileri ile yapılan toplantılar, bir üniversitede verilen
konferans ve bir de Amerika’nın en zengin Türk’ünün verdiği yemek olmuştur. Bu yemekte ünlü aktör Robert
De Nero’nun bulunması ile Hollywood’un Sanal Dünyası’nın mensuplarının temsili, olaya renk katmıştır.
(Ancak, bundan nasıl bir fayda umulmuştur? Henüz bilinmemektedir.)
Dolayısıyla, bu geziden umulan ve elde edilmek istenen hasılanın belki ancak yarısı elde edilmiş gibi
görünüyor. Yani, “Dağ, fare doğurdu” denilebilir veya bu sadece bir ”kucaklaşıp, barışma” ziyareti gibi
gerçekleşti de, denebilir. En azından sayın başbakan, ”iyi arkadaşım” sıfatını kazanmış oldu. AmerikanSiyonist gruplarından aldığı diğer madalyalarının yanına ilave edilebilecek “manevi” bir madalya daha
kazandı. Ne mutlu ona!!
Avrupa Yakasında Yeni Bir Şey Yok:
1- Diğer taraftan hem AB’nin raporuna, hem de Avrupalı liderlerin tavırlarına bakmakta fayda var. AB
raporu her zamankinden daha sert ve tenkitçi bir dille kaleme alınmış. Hani, “hiç etkilemez, orası gayri resmi
bir kurumdur” diye Avrupa Parlamentosu’nu (AP) ciddiye almayanlar, şimdi herhalde anlamışlardır. AP’nin
tenkit havası ve sertliği aynen Avrupa Birliği grubuna da sirayet etmiş bulunmaktadır. Bununla da kalmayıp,
Avrupa’nın siyasi yönü olan Avrupa Konseyi Parlamenterler Asamblesi (AKPA)’ne de sirayet ederek, orada
da şimdiye kadar görülmemiş bir “Kürt Raporu” hazırlanmış bulunmaktadır. Şimdi, içimizdeki “Koyu Avrupa
Taraftarları” ve AB Fundamentalistlerine sormak gerekir,” Ne vakte kadar kendinizi ve Türk halkını aldatmaya
devam edeceksiniz? Ne vakte kadar gerçekleri olduğu gibi görmeyeceksiniz?”
Dünden beri Ankara’da konferanslar veren Olli Reihn(AB), ortalıkta Sömürge Valisi gibi dolaşmakta,
herkese ders vermekte ve taleplerde bulunmaktadır. Ondan önce de AB’den bazı yetkililer ve hatta bazı
yüksek rütbeli subaylar bile gelip, yapılmayacak tenkitleri yapıp, gittiler. Bu hususlar Genelkurmay
Başkanı’nın konuşmasına bile konu oldu. Ama bu durumlara kızabilirmiyiz? Avrupalılara yalvar-yakar olup,
durumu bu hale getiren kendi seçtiğimiz hükümet üyeleri değil mi? Kısaca, ne yaptıkları bile belli değil.
Soros’un desteklediği vakıflar (mesela TESEV) aracılığı ile yaptırılan yeni rapor da aynı tarihlerde ülke
gündemine bomba gibi düştü. Rapor, tam bir rezalet. Dış kaynaklar, içeriden buldukları kişilere zehirzemberek bir rapor yazdırarak sözde, öz-eleştiri, olgunlaşma tenkitleri yaptırılmış. Bu raporda, orduya kadar
her şey yerilerek, Avrupalıların elleri güçlendiriliyor. Vakıflar yasası gereği gelişecek olaylar herhalde bizlere
bu günleri aratacak. Türkiye aynen, Milli Kurtuluş (veya İstiklal Savaşı) Savaşı öncesi olduğu gibi hem
içeriden, hem de dışarıdan tam bir cendereye sıkıştırılmaktadır.
2- Avrupa liderlerinden birkaç kesit almakta fayda vardır:
Helmut Schmidt (Eski Almanya Başbakanı) :“...AB içinde Türkiye’nin yeri yoktur, 70 milyon Türk’ü
Avrupa içinde dolaştıramayız....”
Verheugen (Eski AB genişlemeden sorumlu bakanı): “... Türkiye aday olarak kalacaktır.... Üye
olabileceğini düşünemiyorum”
Giscard d’estaing (Eski Fransa Cumhurbaşkanı): “Türkiye’nin AB’ye girmesi Avrupa’da oluşan birliğin
sonu olur...... Türkiye’nin farklı bir yapısı ve farklı bir kültürü var.”
Chirac (şimdi başta olan Fransa Cumhurbaşkanı): “... Ermeni soykırımını tanımadan, Türkler AB
üyeliğini düşünmemelidirler. Bu bir ön şart haline getirilmelidir.”
Hans Dietrich Genscher (Eski Almanya Dışişleri Bakanı): “Türkiye için bir Yugoslavya modeli
öngörülmektedir....” (Başka deyişle, parçalara bölünme modeli)
Tom Spencer (İngiliz parlamenter): “Türklere 30 yıldır sözler vererek hiç dürüst davranmadığımızı
düşünüyorum. Gerçek niyetimiz Türkleri hiçbir zaman kabul etmemek...” 134
İşte tam bu sırada Yunanistan ve Bulgaristan dış işleri bakanları birer beyanat veriyor. Bulgar olanı,
“Türkiye’nin AB’ye katılmasını destekliyoruz. AB’ye yarar ve katkısı olacaktır” diyor. Yunan tarafı ise,
“Türkiye’nin girişini engelleyecek müşküller çıkarmayacağız. Avrupa medeniyetinin şartlarına uymuş bir
134
Yiğit Bulut / Radikal / 29.08.2006
233
Türkiye’yi tabii ki istiyoruz” diyor. Balla kaplanmış, zehirli ve küçümseyici sözler. Yunan Dışişleri bakanı
kendince hem Avrupa’yı kandırmaya çalışıyor, hem de güya Türklerin gözünü boyuyor.
AB Fundamentalistlerine sesleniyorum: Hala, “Görmüyorum, Duymuyorum, Söylemiyorum” diyen 3
maymunu mu oynayacaksınız?
Kısacası, Avrupa Cephesinde Yeni Birşey Yok. Sadece tonun sertleşmesi, taleplerin artması ve
kişilerin küstahlaşması var. Bir de buna Papa’nın İslam’a hakaretleri ve Türkiye hakkındaki fikirleri katılırsa, o
zaman hükümete sormak lazım: ”QUO VADİS AKP?”, yani NEREYE GİDİYORSUN, AKP?135
Fukuyama’nın gözüyle Neo Con gerçeği (Fukuyama insafa mı geliyor?)
Francis Fukuyama, uzun süre Amerikan siyasetinde şahin kanadın temsilcisi olan “Yeni Muhafazakar”
(neo con) düşünceyi savunmuş, hatta Bush yönetiminde Savunma Bakanlığı ve Dışişleri’nde görev almış bir
isim…
Fukuyama, Amerikan imparatorluğunun kurulması gerektiğini söyleyen ve dış politikada hegemonyacı
bir anlayışı savunan neo con’ların düşüncelerini artık paylaşmadığını geçtiğimiz günlerde yazdığı bir kitapla
kamuoyuna duyurdu.
Türkçeye “Neo con’ların sonu; Yol ayrımındaki Amerika” ismiyle çevrilen kitabında Fukuyama, Bush
yönetiminin neo con’lar tarafından kuşatıldığını örnekleriyle açıklıyor ve Amerikan dış politikasına hakim olan
“rejim değişikliği, iyiliksever hegemonya, tek kutupluluk ve Amerikan ayrımcılığı” gibi kavramların neo con’lar
tarafından monte edildiğini belirtiyor.
Hatta Fukuyama bugün yaşanan pek çok gelişmenin perde arkasının ilerde daha iyi anlaşılacağını
ifade ediyor ve “yönetimdeki kilit isimlerin hızla değişen olaylara verdikleri karşılıkların aksine, daha büyük
fikirler tarafından hangi ölçüde yönlendirilmiş olduklarını bu kişilerin hatıraları yazılana ve gelecekteki
tarihçiler işlerini yapana kadar öğrenemeyeceğiz” yorumunu yapıyor.
“Neo con düşüncenin 20. yüzyılın ortasından günümüze kadar gelişen ana ilkeleri, çeşitli Amerikan
geleneklerinin derinliklerinde yatmaktadır. Neo con düşüncenin iki vaftiz babası, Irving Kristol ve Norman
Podhoretz Irak savaşından bir hayli zaman önce neo con düşüncenin ne olduğu üzerine denemeler
yazmışlardı” diyen Fukuyama, neo con düşüncenin köklerini 1930’ların ortalarında New York City College’da
okuyan bir grup Yahudi aydına dayandırıyor.
Neo con düşüncesinin temellerini atan kişilerin çoğunlukla işçi sınıfı ve göçmen ailelerden geldiğini
belirten Fukuyama, bu kişilerin sol görüşlü politikalara bağlı olduğunun altını çiziyor. İkinci Dünya
Savaşı’ndan sonra neo con’ların sol düşünceden kopuşları da başlıyor ve Commertary dergisi etrafında
kümeleniyorlar.
Francis Fukuyama, 1980’lerden itibaren neo con’ların Amerika’daki ana muhafazakar hareketle iç içe
geçmeye başladığına işaret ederek Ronald Reagan’ın da neo con zihniyeti benimsediğini ifade ediyor.
Fukuyama, Bush’un da ikinci döneminde esaslı bir neo con’cu olduğunu vurguluyor.
Neo con’ların Amerikan gücünü yanlış kullandıkları, hegemonyayı hedef aldıkları ve dünyada kendileri
gibi düşünmeyenleri düşmanları sınıfına koydukları biliniyor.
Fukuyama kitabında neo con’ların olumsuz özelliklerinden uzun uzun bahsediyor ve şu özlü sözle
aslında çok şey anlatıyor: “Elinizdeki tek alet çekiç ise, tüm sorunları çivi gibi görürsünüz…”
Neo con’ların uluslararası kuruluşları hiçe saymaları, başta BM ve NATO olmak üzere uluslararası
kuruluşların kararlarına uymamakta ısrar etmeleri, Fukuyama’nın dikkat çektiği bir diğer önemli konuyu
oluşturuyor.
Fukuyama’nın kitabı okunduğunda, Bush yönetimini esir alan neo con düşüncenin Amerika’da önemli
bir yol ayrımında olduğu ve sorgulama sürecinin çok hızlandığı görülüyor.
Fukuyama, bu kitabıyla birlikte artık neo con düşünceyi savunmasının imkansız olduğunu belirtiyor.” 136
Bu Japon asıllı Siyonist maşası Francis Fukuyama, bir gerçeği, gizli ve kirli amaçları için
135
136
05.10.2006 / Doc. Dr. Oya Akgönenç
20.10.2006 Dr. Abdullah Özkan Milli Gazete
234
istismar ediyor. George Bush’un ve Neoconların, insanlığa yönelik hile ve hıyanetlerini ortaya
koyarken, Bush filinin fincancı katırlarını ürküterek, insanlığın Siyonist sömürü saltanatına karşı
dirilip direnmesinden korkuyor. Ve siyonizmin sonunu hazırlayabilecek girişimleri yüzünden Bush
gavuruna karşı çıkıyor.!?
Ve maalesef Diyanet hala Diyalog davulu çalıyor!
Bardakoğlu’nun derdi ‘diyalog’dan ibaretmiş
Diyanet İşleri Başkanı Prof. Dr. Ali Bardakoğlu, Roma Katolik Kilisesinin ruhani lideri Papa 16.
Benediktus’un 12 Eylül’de Almanya’da yaptığı konuşmayla İslam dünyasında tepki toplamasından sonra,
olanlara üzüldüğünü belirtmesini ve dün, İslam ülkelerinin büyükelçilerine dinler arası diyaloğun önemine
dikkati çeken bir konuşma yapmasını yeterli bulduğunu açıklıyor.
Bardakoğlu, dün İtalya’daki La Repubblica gazetesinde yayımlanan demecinde, bu gelişmeleri “olumlu
adımlar” olarak niteliyor.
La Repubblica, Bardakoğlu’nun sözlerini, “Şimdi yeniden konuşabiliriz. Ratzinger İstanbul’a
hoşgelecek” başlığıyla özetliyor.
Bardakoğlu, konuya ilişkin beyanatında, “Dinler arası diyaloğa zarar verici her davranış, her konuşma
şahsen beni çok üzüyor. Papa şimdi, konuşmasının tepkilere neden olmasına üzüldüğünü söyledi. İslam
dünyasının temsilcileriyle buluşmasında dinler arası diyaloğu sürdürmek konusunda kararlı olduğunu belirtti.
Tüm bunları, olumlu adımlar olarak görüyorum” diyor.
Papa’nın beyanatlarının Müslüman kamuoyunu yatıştırmaya yetip yetmeyeceğine ilişkin soruysa
Bardakoğlu, şöyle cevaplıyor:
“Papa’nın üzüldüğünü söylemesi ve yaptığı konuşma, eminim müspet adımlar diye algılanacaktır. Tabii
ki yapılan hatanın tümüyle unutulması için, doğal olarak biraz zamana ihtiyaç var. Ama en azından,
Regensburg konuşmasının oluşturduğu hayal kırıklığı ortadan kalkacaktır.”
Bardakoğlu, “Papa’nın (Almanya’da) kullandığı ifadeler son derece ağır mıydı?” biçimindeki soruya
karşılık olarak da şunları söylüyor:
“Yapılan alıntı İslam’ın üç kutsalına; yani Allah, peygamber ve Kur’an’a karşı önyargılar içerse de bu,
artık geride bırakmış olduğumuz bir tartışmadır. Papa o alıntıdan hareketle, din ve akıl, din ve şiddet
konusunda konuşup İslam-Hıristiyanlık karşılaştırması yapmak suretiyle öznel değil nesnel bir hata
yapmıştır. Bu da incinmeye sebep olmuştur” dedi.
Bardakoğlu, Papa’nın yaptığı konuşmayıysa şöyle değerlendiriyor:
“Papa, konuşmasında, İslam ve Müslümanlara derin saygı duyduğunu ifade etti. Diyalog ve
karşılıklılığa saygı göstermeyi sürdüreceğini söyledi. Tüm bunlar, diyalog yükümlülüklerine riayet
edilmeyeceğine ilişkin kaygıları sona erdirmiştir.”
Papa’nın Türkiye ziyareti Neyi Amaçlıyor?
Diyanet İşleri Başkanı Bardakoğlu, “Papa’nın Türkiye ziyareti güvenlik açısından güvenli bir
seyahat olacak mı?” sorunu, şöyle cevapladı:
“Türkiye, laik ve demokratik bir ülkedir. Benim beyanatlarım siyasi nitelikte değildir. Ben
sadece dini konularda konuşurum. Burada Müslümanlar, Hıristiyanlar ve Yahudiler ile yüzyıllardır
barış içinde yaşıyorlar. Diğer dinlerin müntesiplerinin inançlarını özgürce yaşamalarını, biz kendimiz
için de bir yükümlülük olarak görüyoruz. Geçmişte pek çok dini lideri ağırladık. Bizim konukseverlik
geleneğimiz, bahsettiğiniz türden kaygılara mahal bırakmamaktadır.”
Bardakoğlu, Mehmet Ali Ağca’nın İkinci Jean Paul’e suikast girişiminde bulunduğunun
hatırlatılmasına karşılık olaraksa “Böyle bir genelleme yapmamak lazım. Avrupa’da da fanatikler
camilere saldırıyorlar. Ama biz Avrupa’yı ya da Avrupalıları suçlamıyoruz” dedi. 137
Tükürün maskeli vicdanına asrın tükürün!
137
(a.a)
235
Batı âleminin ikiyüzlülüğünü dile getiren, İstiklâl Marşı şairimiz rahmetli M. Akif böyle
haykırıyordu.
Merhum Akif’in bu “Maskeli vicdan” teşhis ve tesbiti, ne yazık ki hâlâ güncelliğini koruyor.
Aradan asırlar geçtiği halde Batı aynı Batı, aynı kalleşlik, aynı insanlık dışı karakter.
Batı âleminde, devrimlerin beşiği sayılan şu Fransızlara bakın. Batı’nın övündüğü bir takım
ilkeleri tamamen çiğneyerek, sözde Ermeni soykırımı ile ilgili yasaları parlamentolarından geçiriyorlar
ve dahi kendi ilkelerini hiçe sayarak adeta, bir intihara imza atıyorlar.
Sayın Başbakan pek haklı olarak, biz onların seviyesine düşemeyiz. Pislik pislikle temizlenmez
diyerek, bizim de misilleme yaparak, Fransızın Cezayir’de yaptığı, bir buçuk milyon Müslümanın
katline dair, katliamla ilgili bir kanun çıkarmamıza hayır dedi.
Pislik pislikle temizlenemez, demesine dedi amma, hâlâ yine de Türkiye’nin, bu kokuşmuş
topluluğa girmesini arzu ediyor.
Zira Batı’ya yaklaştıkça ne kadar çirkin ve ne kadar müstekreh bir yüzle karşılaştığımız ortaya
çıkıyor.
Bizim inadımıza, Ermeni katliamını kabul eden kanunlar çıkarılıyor, bizim inadımıza Danimarka’da
Peygamber Efendimize hakaret eden karikatür kampanyaları açılıyor, Hollanda’da Ermeni katliamına hayır
diyen üç Türk aday seçim listesinden siliniyor. Yine Danimarka’da bu hakaretin devamı olarak, Peygamber
Efendimize hakaret yarışı yaptırılıyor. Avusturya ve Almanya Türkiye’nin üyeliğe alınmasına karşı çıkıyor,
daha neler var neler...
Zinayı suç saymayın, homoseksüellerin hukukunu tanıyın, erkekle erkeğin, kadınla kadının
nikahlanmasına ses çıkarmayın deniliyor.
Ayrıca Türkiye Pontus Rum devleti kurulmasına zemin hazırlasın, doğu illerinizde Ermenilere hak
tanınsın, Dicle-Fırat havzaları Türkiye’den bölünsün, bu nehirlerden İsrail dahi yararlandırılsın gibi talepler
yapılıyor.
Evet, maalesef Batı’ya yaklaştıkça bu kirlilikten, bu kokuşmuşluktan burnumuzu tutmamız icab ediyor.
Batı, yine aynı Batı, Mehmed Akif’ten bu yana hiçbir değişiklik olmamış, demiştim. Milletimiz bu olayları
görerek AB’den yüz çeviriyor. Bu tercihinde yüzde yüz haklı. Evet Akif’in şu sözleri tamamen güncelliğini hâlâ
koruyor:
“Tükürün ehli salîbin o hayasız yüzüne,
Tükürün onların asla güvenilmez sözüne…
Medeniyet denilen maskara mahlûku görün
Tükürün maskeli vicdanına asrın tükürün...”
Akif zamanında da, Türkiye’nin din değiştirerek Hıristiyan olmasını isteyenler varmış. Akif onlar için:
“Hele ilânı zamanında şu mel’un harbin,
Bize efkârı umûmiyesi lâzım garbın;
O da Allah’ı bırakmakla olur herzesini,
Halka îman gibi telkin ile dinin sesini,
Susturan abtalın idrakine bol bol tükürün...” diyordu.
Demek ki, gerçek mânâda tarih tekerrür ediyor.
Bu önemli gelişmelere rağmen hâlâ Türkiye’nin Avrupa Topluluğu’na girmesini isteyenlere hitab
ediyorum:
Geliniz bu boş inadınızdan vaz geçiniz. Sizler ne Batı’nın şu çirkin yüzünü ve bize düşmanca davranan
zihniyetini ve katılaşmış karakterini değiştirebilirsiniz, ne de milletimizin genlerine kadar işlemiş ve İslâm
ahlâkıyla bütünleşmiş asil karakterini değiştirebilirsiniz.
Ortada kesin bir kan uyuşmazlığı var.
Olaylar gelip gelip şu değişmez ilâhi tesbitlerde noktalanıyor.
Ayeti kerime meali aynen şöyle:“Ne Yahudiler, ne Hıristiyanlar, Sen onların dinine uymadıkça senden
236
asla hoşlanmazlar.”
Öyleyse, “zararın neresinden dönülürse kârdır” diyerek, bu sevdadan vazgeçelim. AB, AB diye diye 47
sene bizi oyaladılar, zaman kaybettik. Bir yirmi sene daha bekleyeceksiniz diyorlar. Beklesek de asla elimize
bir şey geçmeyecek. Tecrübe edileni yeniden tecrübe etmek pişmanlık getirir.
Maskeli vicdan sahiplerine, ne zamana kadar aldanacaksınız?
138
Bush’a ilk defa acıdık!
Gün gelip de Bush’a acıyacağımız aklımızın kenarından bile geçmezdi!
Ama kaderde bu da varmış.
Ve Bush’a ilk defa acıdık!
11 Eylül’ün beşinci yıl dönümü nedeniyle yaptığı konuşmada ortaya koyduğu ruh hali Bush’a
acımamızda en büyük etken oldu!
Adam korkuyor yahu!
Hem de müthiş korkuyor!
Hala “Uygarlık için savaşıyoruz” yalanından medet uman Bush korkusunu bakın nasıl dile
getiriyor:
“Amerika’nın güvenliği Bağdat sokaklarındaki çatışmanın sonucuna bağlı!”
Amerika’nın güvenliği neye bağlıymış, efendim?
Bağdat sokaklarındaki çatışmanın sonucuna bağlıymış, değil mi?
Pek; Bush, Bağdat sokaklarındaki çatışmanın galibi olabildi mi?
Yıllardır Irak’ta kan döküyorlar, masum insanları öldürüyorlar ama hâlâ galip gelebilmiş
değiller!
Ne Irak’ta, ne de Afganistan’da galip olarak tescil edilmediler!
Savaş
öncesinde
“diktatörlerin
cezalandırılacağı,
demokrasi
ve
özgürlük
getirileceği”
yalanlarını yem olarak kullanıyorlardı!
Ülkeleri işgal edilen insanlar Bush’un söylemlerinin kuyruklu bir yalan olduğunu görür görmez
direnişe geçerek, işgal kuvvetlerine karşı koymaya başladılar!
Ve Bush için geri sayım başladı!
Bir taraftan Afganistan’da bir taraftan da Irak’ta işler sarpa sarınca Bush müthiş bir korkuya kapılmış
olacak ki hemen NATO ülkelerine çağrıda bulunmaya başladı!
“Kabil yönetimine destek için daha fazla çaba harcamazsak Afganistan çökecek” feryadı aslında
“Amerika çökecek aman elinizi çabuk tutun” dan başka bir şey değil elbette!
Bush şimdi kendisini öyle bir batağın içinde hissediyor ki demeyin gitsin!
İşgal ettiği bütün ülkelerden çekilmesine çekilecek de sonrasında olacaklardan korkuyor ve bu korkuyu
da şu sözlerle dile getiriyor:
“En büyük hata çekilmek olur. Çekilirsek bizi yalnız bırakacak değiller.
İzleyecekler!”
İzleyecekler yani kovalayacaklar!
Kovalayacaklar yani yakalayacaklar!
Yakalayacaklar yani hesap soracaklar!
Bu korkular içinde gördüğümüz Bush’a gerçekten acıdık!
Yüce Rabbimiz demek ki Bush kulunu da kendi yaptıkları ile korkutarak cezalandırmayı seçmiş!
Bush’a acımasına acıdık da yapacak bir şey de yok!
Ufacık bir hatırlatmadan başka:
Korkunun ecele faydası yok ki!139
138
139
12.10.2006 / Süleyman Arif Emre
16.09.2006 Zeki Ceyhan Milli Gazete
237
 ASIL SUÇLU VE SORUMLU OLAN, BU HÜKÜMETTİR!
Danıştay’ın basılmasının, başörtüler ve İmam Hatiplerle ilgili kararlarıyla hedef haline sokulan 2. Daire
üyelerinin kurşunlanmasının asıl suçluları ve sorumluları:

Bu aciz ve işbirlikçi hükümet

AKP’nin hıyanetlerini bahane ederek İslamiyete saldıran ve AKP’ye meşruiyet ve mazeret
kazandıran muhalefet

Bu ikisini de kirli çıkarları ve gizli iktidarı için, danışıklı dövüştüren masonik medya ve
sabataist zihniyettir.
Kim bilir, ya radikal şeriatçı geçinen Amerikan İslamcısı münafık medyanın kışkırtmasına kapılarak;
veya karanlık odaklarca bizzat kullanılarak ve de hiçbir arama ve koruma engeliyle karşılaşmayarak
Danıştay’a gidip 8. kata çıkan ve 2. Daire üyelerinin odasına dalıp iki şarjör mermiyi üzerlerine boşaltan bu
katil, sadece bir maşa yerindedir ve “atılan taş” gibidir.
Zavallı sokak sakinleri misali:
“Taşı atanı bırakıp, atılan taşın peşine koşturmak” gafletine düşmemelidir.
Başörtülüler konusundaki keyfilikleri, İmam Hatiplerle ilgili dengesizlikleri düzeltmek vadiyle milletten
vekalet alıp iktidar koltuğuna oturan AKP, samimiyet ve cesaretle bu haksızlıkları ve yanlışlıkları düzeltecek
kanuni değişiklikleri gerçekleştirmekten yan çizip, sürekli topu taca atarak; olmayacağını bildiği
“mutabakat”lar arayarak, Cumhurbaşkanını ve Yargı kurumlarını suçlayarak:
Ulusal yetkilerinin ve Anayasal yükümlüklerinin gereğini yapmak yerine “bizi kullanın” dedikleri
dış çevrelerin ve sabataist şebekelerinin güdümüne girmek ve onların gücüne güvenmek gaflet ve
dalaletine düştüğü için, suçlu ve sorumludur!..
CHP ve muhalefet ise; AKP’nin din istismarını ve yetki suiistimalini eleştirmek yerine, sanki böyle bir
bahane bekliyormuş gibi, doğrudan İslamiyeti ve dindar kesimi hedef gösteren ve dolaylı biçimde halkı
işbirlikçi iktidarın ve Ilımlı İslamcıların kucağına iten ve daha da kötüsü mağduriyet psikolojisi içindeki
kimselerin intikam duygularını körükleyen, tutarsız tavırları yüzünden, suçlu ve sorumludur!.. Hala bu
lanetli ve nefretli saldırıyı Kubilay olayına benzeterek hedef saptırmaya, siyasi rant toplamaya ve dindar
kesimlere çamur atmaya çalışmaları bile, hayret verici durumdur ve uğursuzluktur.
Ve tabi asıl suçlu ve sorumlu olan: sürekli sivrisinek üreten bu bataklık düzeni ve bu masonik
zihniyetidir!.. Artık bu köhne zihniyetten, bu kahpe hükümetten ve bu sünepe muhalefetten, kökten
kurtulmanın zamanı gelmiştir ve geçmektedir. Ne tamir ve yama ile ne destek ve dayama ile bu
çürümüş sistemi ayakta tutmak mümkün değildir. Türkiye; Var olma veya yıkılma noktasına gelmiştir.
Evet basılan yüksek mahkeme değil, Türkiye Cumhuriyetidir!..
Ve böylesi kör düğümlerin yegane çaresi; köklü devrim ve değişimlerdir!..
Aksi halde, suni tertipler, sinsi tahripler ve sahte tepkilerle; ülkemiz yıkılışa sürüklenmektedir.
D-8 Zirvesi için Endonezya’ya giden Recep T. Erdoğan; “Faizi yeniden tanımlayalım”
“Enflasyon kadar faiz, faiz sayılmasın” tartışmasını açarak İslam’ı Hırıstiyanlaştırmanın yollarını
göstermiştir. Oysa enflasyon: nedenleri ve neticeleri bakımından çok farklı tanımları yapılan ve tahribatları
üzerinde ittifak sağlanamayan bir kavramdır… Faiz ise, çok net ve kesin bir haramdır”
Kapalı ve karmaşık bir Batılı kavram için, kesin ve net bir haram nasıl yorumlanır ve
yozlaştırılır?
Bu, BOP kapsamındaki Ilımlı İslam safsatasının bir sinsi adımıdır. Yarın kalkıp:
Zinayı da yeniden tanımlayalım “gönül rızasıyla ve nikah dışında birlikte olmayı “zina değil,
ihtiyaç” sayalım.
 Ve böylesi modern ve medeni ilişkileri günah olmaktan çıkaralım”
 Sarhoş olmayacak kadar alkol almayı mübah sınıfına sokalım…
 “Piyango ve şans oyunlarını kumar kapsamından uzaklaştıralım.” Gibi safsata ve saptırmalarla,
toplum avutulmaya ve oyalanmaya çalışılırsa hiç şaşmamalıdır. Zaten yapay gündem oluşturmak ve
238
önce ucuz kahramanlık taslayıp sonra geri adım atmak bunların en başarılı sanatıdır.
Sn. Başbakan, bu boş kafayla: YTL’nin Dolar karşısında % 15 kadar değer kaybını bile: Bu bir
devalüasyon değildir. Böyle diyenler cahildir.” Demekten sakınmamıştır…
Oysa Enflasyon, Faizci sistemin bir sonucudur.
Faiz mikrobunun doğurduğu bir hastalığı “temel esas” kabul etmek ve buna göre yorum geliştirmek,
faiz günahına, mübah kılıfı geçirmektir.
Dünya Bankasının son raporuna göre:
Türkiye’de en alttaki % 10 (7 milyon)
2000. yılında Milli gelirden % 2.5 pay alırken, bu gün bu oran % 2’ ye düşmüş bulunmaktadır.
En üstteki % 10 (7 milyon) Milli gelirden % 30 pay alırken bu gün maalesef % 35’e çıkmıştır.
Yani: Zengin daha zengin, fakir daha fakir olmuştur.
AKP işbaşına geldiğinde:
Cari açık, 1.5 milyar dolar iken, şimdi cari açık 25.5 milyar dolara fırlamıştır. Yatırım ve üretim
için değil vurgun ve soygun için gelen “sıcak para” kaçmaya başlayınca propaganda havası ile
şişirilen ekonomi balonu da patlayacaktır.
Cari açık: Bir ülkenin döviz kazancıyla, döviz kaybının arasındaki farktır.
Özetle:
Devletimiz, Dinimiz, Cumhuriyetimiz ve cemiyetimiz tehdit altındadır. Halkımızla kucaklaşacak,
İslam’la barışacak, dünya ile hayırda yarışacak laik ve demokratik esaslara ve çağdaş standartlara
dayalı, adil bir düzen ve asil bir dönem kaçınılmazdır. Belki de yarın çok geç olacaktır.
Daha düne kadar:
“Radikal İslamcı, katıksız şeriatçı, İran hayranı, İsrail karşıtı, ezan vatan aşıkı, milliyetçi,
mukaddesatçı” geçinen kimselerin, bu gün Siyonistlerden madalyalı AKP’ye alkış tutmaları ve dindar
kesimi farklı yönlere kışkırtmaları;
geçmişte de, şimdi de acaba hangi karanlık merkezlerin
hizmetinde olduklarının kanıtıdır?
Hem bu din istismarcısı marazlı çevrelerin, hem 28 Şubatçı laikçilerin, hem de dış güçlerin
Erbakan karşıtlığında saf tutması rastlantımıdır?
Ve bu çıban kangrenleşip bütün gövdeyi sarmadan acilen çaresine bakılmalı ve bu kan mutlaka
durdurulmalıdır!
Kim bu figüran?
 Yakın çevresi, Alparslan Aslan’ın ülkücü olduğunu söylüyor.
 İçki içtiği belirtiliyor
 Asabi olduğu ifade ediliyor
 Babası, bazı psikolojik sorunlarından bahsediyor
 Bazı köşe yazarları, katilin yakın geçmişte İran’a gittiğini açıklıyor
 Katilin Hizbullah’la bağlantıları konuşuluyor
 Kullandığı, yedeklerini de sakladığı silah; kontrol cihazlarına yakalanmıyor. Ve bu silahların PKK
tarafından Türkiye’ye sokulup satıldığı biliniyor.
 Bu eylemin ve cezasını bilecek durumda bulunuyor.
 Şemdinli provokasyonuna benzer biçimde, saldırıya uğrayan hakimlerle ilgili gazete küpürü ve yedek
silahları, sanki adres gösterir gibi – arabasında bırakıyor??!!..
Şimdi Soralım:
Türkiye toplumunda Amerikan aleyhtarlığının arttığı ve İran’a sıcak bakmaya başlandığı bir
ortamda; acaba:
ABD’nin İran saldırısında, Türkiye’nin de Amerikanın safında yer almasını sağlamak ve AKP’nin
işini kolaylaştırmak üzere, bu saldırı MOSAD ve CIA tarafından mı tezgâhlanmıştır?
Ve Laikliğe duyarlı bütün kesimler, bu Siyonist senaryoda bir figüran olarak mı kullanılmıştır?!..
239
 LAİKLİĞİ LAYTLAŞTIRMAK MI, YOKSA KARTLAŞTIRMAK MI?
Adli yılın açılışında konuşan Yargıtay Başkanı Osman Arslan’ın:
“Laikliğin tanımı yapılmalı” önerisine katılıyoruz
Yargıtay Birinci Başkanı Osman Arslan, adli yıl açılış konuşmasında Anayasa’da laikliğe özel önem ve
değer verilmiş olmasına karşın açık tanımının yapılmadığını, laiklik ilkesi ile din ve vicdan özgürlüğünün
açıklanmasının zorunlu görüldüğünü vurguladı.
Adli yıl, Yargıtay’da düzenlenen törenle açıldı. Törene, Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer, TBMM
Başkanı Bülent Arınç, Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, CHP Genel Başkanı Deniz Baykal, Devlet Bakanı
ve Başbakan Yardımcıları Abdüllatif Şener ve Mehmet Ali Şahin, Danıştay Başkanı Sumru Çörtoğlu, Adalet
Bakanı Cemil Çiçek, İçişleri Bakanı Abdulkadir Aksu, Milli Savunma Bakanı Vecdi Gönül, Anayasa
Mahkemesi Başkanvekili Haşim Kılıç, DYP Genel Başkanı Mehmet Ağar, ANAVATAN Genel Başkanı Erkan
Mumcu, Türkiye Barolar Birliği Başkanı Özdemir Özok ve çok sayıda davetli katıldı.
Arslan konuşmasında, laikliğin dinin devlet işlerine, devletin ise din işlerine karışmaması olduğunu
anımsattı.
“Laik devlette yöneticiler dini, din adamları da devleti yönetemezler. Her ikisinin görevi, işlevi, amaç ve
alanı farklıdır. Laik devlet, bütün dinlere ve mezheplere aynı uzaklıktadır. Laik devlette kişiler vicdanlarıyla
baş başa bırakılmıştır.
Laikliğin ikinci öğesi, kişilerin iç dünyasıyla ilgili olup, kişilerin din ve vicdan özgürlüğünün teminat altına
alınmasıdır. Bu kuralın doğal sonucu olarak, hiç kimse ibadete, dini ayin ve törenlere katılmaya, dini inanç ve
kanaatlerini açıklamaya zorlanamaz, dini inanç ve kanaatlerinden dolayı kınanamaz. Ayrıca hiç kimse devlet
düzenini kısmen de olsa din kurallarına dayandırma amacı güdemez ve din duygularını kötüye kullanamaz.”
Dinin, kişilerin vicdanlarında saygın bir yeri bulunduğunu ifade eden Arslan, şöyle devam etti:
“İnsandan başka hiçbir varlığın dini yoktur. Ne insanlar tarafından oluşturulan kurum ve kuruluşların ne
de tüzel kişiliği olan devletin dini olamaz. Devletin laik olması ilkesini benimseyenleri dinsiz olarak suçlamak
ne kadar yanlışsa, Cumhuriyete, Atatürk ilkelerine bağlı olan ve dinin gereklerini de yerine getiren kişileri
çeşitli sıfatlarla suçlamak da bir o kadar yanlıştır. Bu tür yaklaşım ve değerlendirmelerin, ülke bütünlüğüne,
birlik ve beraberliğine zarar verdiği ve kutuplaşmaya neden olduğu gözden uzak tutulmamalıdır.”
Danıştay saldırısına da değinerek bu saldırının Türkiye’nin birliğine ve laikliğine yönelik yapıldığına
işaret etti. “Türk yargısı bundan sonra da yasalar çerçevesinde yargılama yapacak ve karar verecektir. Hiçbir
terörist eylemi yargıyı bu görevinden alı koyamaz” diye konuştu. 21. asır bilişim çağı olduğu kadar insan
hakları çağıdır olduğunu belirten Arslan, “Teknikteki gelişmeler de bir anlamda insanlığın geleceği için tehdit
oluşturmaktadır. İnsanlığın teröre karşı ortak çaba göstermesi gerekmektedir” diye konuştu. Uluslararası
barışın temini için devletlerin uluslararası hukuka uyması gerektiğine de işaret eden Osman Arslan, “Terör ve
savaşla yaşayan bir dünya tarihteki yerini alacaktır. Dünya savaşı da terörü de sona erdirecektir. Yurtta
barış, dünyada barış mutlaka sağlanacaktır.”
1980 yılında başlayan ayrılıkçı terörün Türkiye’nin 40 bin vatandaşını ve 22 yılını kaybetmesine neden
olduğunu kaydeden Arslan, bu yüzden her Türk vatandaşı her konuda devletine yardımcı olması ve sahip
çıkması gerektiğini kaydetti. “Vatan bir bütündür, parçalanamaz” diyen Arslan, vatanın bölünemeyeceği,
üniter yapısını değiştirilemeyeceğinin herkes tarafından bilinmesi gerektiğini vurgulamıştı.
Yargılama süreci devam ederken medyanın eleştiri yapmasının suç olduğunu kaydeden Arslan,
“Kesinleşen yargı kararları eleştirilmeli. Ancak eleştirilerin öznel değil nesnel olması gerekir. Eleştiriler ve
değerler, karara yönelik olmalı. Karar verenlerin yıpratılması, eleştirilmesi, hedef haline getirilmemesi gerekir.
Hukukun temel kuralı hiç kimsenin kendi davasında hakim olamayacağıdır. Kesinleşen karar eleştirilebilir
ama yok sayılamaz. Kesinleşen yargı kararlarının eleştirilmesi o kararın infazını engeller” uyarısını yapmıştı.
Laiklik Arayışları Üzerine Farklı Bakış Açıları
Dr. Fatma Mansur Coşar’ın sadece İtalya (Vatikan) ve Fransa’dan örneklediği küçük ama muhtevalı
240
kitabı "Laiklik Arayışları"ndan satır başlarını aktarıyoruz:
-Dinî yardım dernekleri olan Diyosezler Fransa’da tartışmalara yol açmıştır. Dernekler ancak 1921’de
kurulabilmiştir. Hukukî statüye sahip olmaları için devlet Kilise hiyerarşisini kabul etti. Laikler ve
cumhuriyetçiler ise bu kanuna karşı çıktılar. Tartışmalar neticesinde uzlaşmaya varınca "müminler" devletle
barışmış oldular.
-"Fransız Devrimi"nden önce Kral yeryüzünde Tanrı’nın yaveriydi. Fransa "Kilise’nin En Büyük Kızı"
unvanını taşıyordu. "Fransa Devrimi"nden sonra devlet insanoğlunun iradesinin bir ürünü olarak tanımlandı.
Devleti yapılandıran akıldı, devletin amacı insanın mutluluğu ve hürriyetiydi. En iyi rejim cumhuriyet rejimiydi.
Bu iki dünya görüşü Fransa toplumunda bir fay açmıştır. Fransa’da "Devrim"den kalma katı laiklik,
günümüzde "yumuşak" tabir edilen bir laikliğe yerini bıraktı.
-"Devrimciler" ve onlardan önce "Aydınlanma" düşünürleri, halkı sömüren aristokrasi kadar,
Kilise’yi de çürümüş ve istismarcı bir kurum olarak görüyorlardı. Aydınlanma düşünürlerini en çok
kızdıran, Kilise’nin halkı batıl itikatlarla kendisine bağlaması ve bir insanın akıl sahibi olduğunu
reddetmesiydi.
-"İnsan ve Vatandaşlık Hakları Beyannamesi"nde "laiklik" sözü yoktur. Dinle ilgili 10.
maddesinde: "Hukukî düzene zarar vermemek şartıyla, hiç kimse inançları yüzünden -dinî inanç dahi
olsa- rahatsız edilmeyecektir."
-Fransız laik sistemin temel taşı "1905 Ayırım Kanunu"dur. Bu kanuna göre; Cumhuriyet, vicdan
ve ibadet hürriyetini garantiler. Cumhuriyet, hukukî anlamda hiçbir dini tanımaz. Devlet dairelerinde
dinî rumuz bulunmayacak, okul saatleri içinde din dersleri verilmeyecek, dinî dernekler Dernekler
Kanununa uyacaklar ama iç idarelerinde ait oldukları dinin kurallarına uyup uymamakta serbest
kalacaklardı.
-1946’da IV. Cumhuriyetin kuruluşuyla "laik" sözü anayasaya girdi. 1958’de Fransa’da yeni
anayasa ile V. Cumhuriyet kuruldu. Ordu alenen fikirlerini beyan edemeyecekti. Kışlalara ve gemilere
ayin için din adamlarının gelmesine izin veriliyordu ama bütün dinî rumuz yasaklanıyordu. Ancak
küçük "göze batmayan" dinî semboller kullanılabilirdi. Memurların dosyalarına herhangi bir inanç,
felsefî, dinî veya siyasî temayülleri veyahut Mason olup olmadıkları yazılmayacaktı.
-Fransa’da Kilise okullarda dinî eğitimi istemektedir: Din (Katoliklik) Fransa kültürü ve tarihiyle
iç içedir. Din olmazsa ahlâk kuralları çöker. Din toplumun çimentosudur. Kilise’nin sunduğu eğitim
hizmetini devlet desteklemelidir. Devlet ise buna şiddetle karşı çıkmıştır: Okul, Cumhuriyeti
köklendiren bir kurumdur. Çocuk okulda Cumhuriyetçi vatandaşlığın ne olduğunu öğrenir. Laik
değerler ve Cumhuriyetin değerleri toplumun çimentosunu sağlamaya yeterli olduğu gibi, ahlâkî
değerlerle de eş anlamlıdır.
-İnsan hakları kavramı iki önemli özelliği içine alır: Çok kültürlülük -çoğulcu kültür- ve bunun öbür yüzü
"farklı olma" hakkı. Bu sonuncu, ten renginden cinsel tercihlere, tanrıtanımazlıktan ezoterik mezheplere
kadar bütün çeşitleri kaplar ve devletin demokrasi yelpazesinde yerini tespit eder. Devlet bir tek kültür
tarafından tekele alınırsa, aynı şekilde bir tek dinin tekeline girer, ki bu laikliğe aykırıdır. Farklı olmak her türlü
hiyerarşik yapısının üstünde olmak hakkı demekse, o zaman devlet anarşiye sürüklenir ve istenilen haklar
ortadan kalkar. Laiklik de kurbanlardan ilki olur.140
Hangi adreste bulunuyorsunuz?
Yargıtay Başkanının açıklamaları Oktay Ekşi’yi niye şaşırtmıştı?
Bay Ekşi şunları yazmıştı:
“TÜM içtenliğimizle baştan ifade edelim ki, Yargıtay Birinci Başkanı Sayın Osman Arslan’la işimiz hayli
zor görünüyor. Çünkü dün bu sütunda yayınlanan "cevap" nitelikli açıklamasında bir yandan;
"Diyanet İşleri Başkanlığı, ülkemize özgü bir kurumdur. Anayasamızda ve yasalarımızdaki yerini
140
18.09.2006 Aslan Tekin Yeni Çağ
241
korumalıdır.
Bu teşkilatın kaldırılması ile ilgili görüşlere katılmadığımızı belirtmek isteriz" diyen, öte yandan da Adli
Yıl açılış töreninde;
"Laiklik dinin devlet işlerine, devletin ise din işlerine karışmaması, her ikisinin birbirinden ayrılması
anlamına gelir. (...) Laik devlet, bütün dinlere ve mezheplere aynı uzaklıktadır" diyen bir Yargıtay Birinci
Başkanımız var.
Sayın Başkan açık çelişki dolu bu iki görüşü kendi şahsı adına ifade etmiş olsa, "İnşallah bir gün bu iki
ifadenin birbiriyle bağdaşmadığını görür, ya birincisini ya ikincisini benimser" der geçersiniz.
Oysa Yargıtay Birinci Başkanı Osman Arslan, bu-birbiriyle bağdaşmaz-görüşleri Başkanlar Kurulu
adına da dile getirdiğini söylüyor. O zaman da "Biz Yargıtay olarak henüz hangi görüşü benimseyeceğimize
karar veremedik" der gibi oluyor.
Peki bu görüşler neden bağdaşmaz?
Sayın Arslan "Laik devlet, bütün dinlere ve mezheplere aynı uzaklıktadır" dediği anda, "Diyanet İşleri
Başkanlığı’nın devlet bünyesi içinde yeri yoktur" tezini savunanların yanında yer almaktadır.
Tamam... Diyanet İşleri Başkanlığı gerçekten ülkemize özgü bir kurumdur. Anayasamızda ve
yasalarımızdaki yerini korumalıdır, ama "Türkiye’ye özgü" bu durumu olağan sayan ve savunan bir kimse,
"laik devlet"in bu ülkedeki "din"lerle ilişkisine değindiği zaman artık, "Laik devlet, bütün dinlere ve mezheplere
aynı uzaklıktadır" dememesi gerekir.
Veya "Laik devletin, teorik olarak bütün dinlere ve mezheplere aynı uzaklıkta olması gerekir ama
Müslümanların çoğunlukta olduğu bir ülkede onu uygulayabilmek için önce, İslamiyet’in devleti yönetme
iddiasından vazgeçmiş olması gerekir" demesi zorunlu olur.
Hem içine düştüğü bu çelişki, hem de "Anayasa’da laikliğin açık tanımı yapılmadığına" ilişkin sözleri
Sayın Başkanı -ve maalesef Yargıtay’ı da- şimdiye kadar bulundukları yerden alıp, 23 Nisan 2006 tarihinde
"Laiklik yeniden tanımlanmalıdır" diyen TBMM Başkanı Sayın Bülent Arınç ile 9 Haziran 2005 tarihinde
yayınlanan bir söyleşisinde "Ben insan olarak laik değilim; devlet laiktir. Buna mukabil laik düzeni korumakla
yükümlüyüm" diyen Başbakan Tayyip Erdoğan’ın bulunduğu adrese taşımaktadır.
Tuhaftır... Sayın Erdoğan’ın "Laik düzeni korumakla yükümlüyüm" cümlesinin benzerini de Sayın
Arslan, "Laikliğin koruyucusu yargıdır, Yargıtay’dır" cümlesiyle ifade ediyor.
Sayın Başkan’ın "Laiklik ilkesinin milli birlik ve beraberliğin, uzlaşı ve toplumsal barışın temel unsuru
olduğu bilinmelidir" diyerek yaptığı vurgu elbet doğrudur, yerindedir. Ama, bilmek yetmez. Onu sağlayacak
görüşleri üretmek ve o görüşleri yaşama geçirmek de gerekir.141
Lâiklik, irtica ve tehlike
2006-2007 adli yılı açıldı…
Askeriyede komutanlarımızın görev devir-teslim törenleri yapıldı…
Yargıtay her yönüyle provokasyon olduğu ayan beyan belli olan saldırıya uğradı…
Ülkemizde bu gibi vesilelerle en çok ’lâiklik’ ve ’irtica’ tartışmaları yapılır…
Nitekim, sıraladığım olaylar vesilesiyle de ilgili-ilgisiz, doğru-yanlış, haklı-haksız, tutarlı-tutarsız
tartışmalar yapıldı… Bundan sonra da, bu iki kavram açıklıkla tanımlanmadıkça, tartışılmaya devam
edecektir…
Yargıtay Başkanı Osman Arslan, yeni adli yılın başlangıcı münasebetiyle düzenlenen toplantıda
‘dindarları çeşitli sıfatlarla suçlamayın’ uyarısında bulundu. Başkana bu hassas uyarısından dolayı
teşekkür ederim. Kendimi bildim bileli, ‘lâiklik’ ve ‘irtica’ kavramları gündeme gelip de ilim, Kur’an,
İslâm ve insaf ölçüleriyle alâkası olmayan yorumlar yapıldıkça, bu yazımda yazamayacağım
duygulara kapılırım... Burada konu ile ilgili duygularımı değil ama, düşüncelerimi yazacağım...
Devletin zirvesini (Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer, TBMM Başkanı Bülent Arınç, Başbakan
141
12.09.2006 Oktay Ekşi Hürriyet
242
Recep Tayyip Erdoğan, CHP Genel Başkanı Deniz Baykal ile bazı bakanlar ve yargı mensuplarını)
Yargıtay’daki törende ağırlayan Yargıtay Başkanı, lâiklik ilkesi ile din ve vicdan özgürlüğünün,
uluslararası sözleşmeler ve Anayasa hükümlerinin birlikte değerlendirilerek tanımlanmasında
zorunluluk olduğunun altını çizdi. Lâikliğin dinin devlet işlerine, devletin de din işlerine karışmaması
anlamına geldiğini hatırlatan Yargıtay Başkanı Arslan, bu tanımın iki öğeyi içerdiğini belirterek, lâik
devlette yöneticilerin dini, din adamlarının da devleti yönetemeyeceklerini söyledi. Lâikliğin ikinci
öğesinin, kişilerin iç dünyasıyla ilgili olduğunu ve kişilerin din ve vicdan özgürlüğünün teminat altına
alındığını belirten Başkan Arslan, şunları söyledi: “Bu kuralın doğal sonucu olarak, hiç kimse
ibadete, dinî ayin ve törenlere katılmaya, dinî inanç ve kanaatlerini açıklamaya zorlanamaz, dinî inanç
ve kanaatlerinden dolayı kınanamaz…”
Lâiklik ve irtica hangi anlamda kullanılmaktadır?
Adil devlet düzeninde merkezden yönetimle, yerinden yönetim dengesi sağlanır.
Bundan dolayı halkın kendi kendilerini yönetmesi için gerekli ortamın oluşturulması, yani, yerinden
yönetimle Merkezi yönetim dengesinin sağlanması ve sağlanan bu ortamın korunması esastır. Bu ortam da:
önce ilmi içtihatlarla, serbest seçimler yoluyla ve hakemlerin kararlarıyla tesis edilir. Siyasi dayanışma
ortaklıklarından
oluşan
jandarma
tarafından
iç
güvenliğin,
ordu
tarafından
dış
savunmanın
gerçekleştirilmesiyle, adına ‘hukuk düzeni’ denen bu yapı işlerlik kazanır. Buna Batı literatüründe:
‘demokratik, lâik, liberal ve sosyal hukuk düzeni’ denmektedir. Arapça olarak ‘şeriat, İslâm/barış, hak ve adil
hükümler düzeni’ olarak ifade edilir.
Kuvveti üstün tutan Batı devlet düzeninde ise yönetim merkezîdir.
Kuvvete dayalı merkezî düzende halk kendi içtihatları ve tercihleriyle, yani serbest sözleşmelerle değil,
merkez tarafından çıkarılan kanunlarla yönetilir. Seçilmişlerin yerine merkezin atadığı yöneticiler yönetir.
Merkez de, temsilcilerin oluşturduğu meclislerin denetiminde olduğu söylenen hükümetler tarafından
yönetilmektedir. Üstelik bucaktan ile ilden devlete, devletten süper güçlere ulaşan merkezî yönetimin işi
uygarlaşmanın ve nüfusun çoğalması sonucunda çok artmıştır. Meşru yollardan bu devasa, girift ve hantal
düzenin çarkı dönmediği için birtakım meşru olmayan araçlara başvurulmaktadır. Bunların başında
karşılıksız para, faiz, enflasyon, sendika gibi ekonomik araçların yanında; basın-yayın yani malum millî
olmayan
menfi medya,
hatta
mafya
gibi
kurumlarla
halkı
şartlandırarak
yönlendirme
yollarına
başvurulmaktadır...
-Baskı ve yönlendirme nasıl yapılmaktadır?
Tanımlanmamış kavram ve kelimelere kutsallık verilemekte veya lânetlenmekte, istenmeyen kişi ve
gruplar o kelimelerin ithamı ile suçlanmakta, baskı altına alınmakta ve zulümler yapılmaktadır.
Bu kelime ve kavramların başında ’lâiklik’ gelmektedir. Tanımlanmayan lâiklik güçlülerin elinde baskı
unsuru ve sömürü sermayesinin çatıştırma aracı olmaktadır. Yine tanımlanmamış ’irtica’ kelimesi de her
konuşmada halkı korkutmak, birbirine düşürmek, baskı altına almak, sindirmek için araç olarak
kullanılmaktadır.
Başta da belirttiğim üzere, kendimi bildim bileli hep aynı şey yapılır; anayasamızın emrettiği
demokratik, lâik ve sosyal hukuk devletini korumak için irticaya saldırılır!..
Her şeyden önce, anayasamız devleti üç vasıfla değil, tek vasıfla tavsif etmiş; ’hukuk devleti’ olma
vasfıyla tavsif etmiştir. Diğer üç vasıf devletin değil, ’hukuk düzeni’nin vasfıdır. Yani, devlete tek görev
verilmiştir, o da hukuk düzeninin korunmasıdır. Nitekim Mustafa Kemal de, ’yegane vazifen Türk cumhuriyeti
ve istiklâlini korumaktır’ diyor; ’lâikliği korumaktır’ demiyor.
Hukuk devleti ve irtica:
Hukuk devletinin iki temel dayanağı vardır:
1. Biri, suç ve cezaların kanunilik ilkesidir. Kanunlarda açıkça tanımlanmayan fiillerden dolayı kimse
suçlanamaz ve kanunlarda açıkça belirtilmeyen cezalarla kimse cezalandırılamaz. ’İrtica’ Türk mevzuatında
tanımlanmamış ve suç sayılmamıştır. İrticayı tehlikeli görüp mürtecilerin üzerine saldırmak hukuk düzenine
243
yüzde yüz aykırıdır. Meclis dışında kimse suç icad edemez ve o suçtan dolayı vatandaşların üzerine
yürüyemez.
2. Yine hukuk devletinin ikinci temel dayanağı, yargısız infazın olamayışıdır. Yani, kimin suçlu olduğu
icra odaklarında değil, mahkeme salonlarında belirlenir. ’İrtica’ suç olsa bile, kimin suçlu olduğu istihbarat
raporları ile ortaya konmaz. Yargının aşamaları vardır. O aşamalardan geçip mahkum olan suçludur, ona ve
yalnız ona kanunda belirtilen ceza verilir.
Bu nedenle biz hukuk devletinin bekçisiyiz, hakimlerin suç saymadığı fiilleri yani irticayı suç sayamam
ve mahkeme kararı olmayan kimseye ’mürteci’ deyip suçlayamayız denmesi gerekir.
Ama bu konudaki konuşmalar kelime ve kavramların mânâları düşünülerek yapılmamakta, sadece
bilinen klasik sloganlar tekrar edilmektedir. Geçici olarak bu yolla devlet idare edilmekte ise de; bu böyle
gitmeyecek, köklü çözümler getirilmedikçe, yani, adil bir devlet ve dünya düzeni kurulmadıkça, sadece
ülkemiz değil, bütün insanlık bu yolla ’sosyal tufanlar’ içinde boğulup gidecektir...
Tarihte böyle kelime ve kavramların anlamlarını yitirdiği bilinen ilk dönem Yunanistan’da olmuştur.
Safsatacılar kelimelerin anlamlarını bozarak halkı fitneye ve ifsada götürmüşlerdi. O dönemde Sokrat,
Eflatun ve Aristo ortaya çıktı ve hâlâ kullandığımız ’MANTIK İLMİ’ni geliştirerek onların şerlerine son verdiler.
Benzer karışıklık ve sorunlar Roma’da ortaya çıktı ama, ’büyük hukukçular’ sayesinde insanlık hukuk
tarihinde ’ROMA HUKUKU’ diye bilinen sistemle kendi çağlarındaki sorunlarını çözdüler.
İslâmiyet’te de aynı karışıklık görülmüş ama, fıkıhçılar bu karışıklıkları ’FIKIH USÛLÜ İLMİ’ ile
çözdüler. Sonra kelamcılar, sonra tasavvufçular karışıklıklara açık tanımlar getirerek son vermişlerdir.
Görülüyor ki, tarihte bu karışıklıklara sadece askerler ve ordular değil; ilim adamları ve fikir adamları
son vermişlerdir. Ordu kendisine karşı var olmayan düşmanı düşman yaparsa, düşmanları da birleştirirse, bu
sorunları kesinlikle çözemez. Tam tersine asıl görevi olan ülke savunmasını yapamaz hâle gelir.
Bununla şunu ifade etmek istiyoruz ki; bu safsatayı ve mugalatayı ortadan kaldıracak silah gücü değil,
gerçek ilim adamlarının bu kelimeleri ve kavramları açıkça tanımlamaları ve halkımıza, hattâ bütün insanlığa
öğretmeleridir.
İnsanlar lâikliğin ve irticanın ne olduğunu en iyi şekilde öğrenmelidir.
Michael H. Hart “En Etkin 100 Kişi” kitabında birinci sırayı Hazreti Muhammed’e, üçüncü sırayı
Hazreti İsa’ya vermiştir. Bu ikisinin arasına da Fizikçi Newton’u yerleştirmiştir. Newton’un tek buluşu
vardır; tepki etkiye eşittir. Bir cismi hareket ettirmek isterseniz, onun hareketini durdurmak isteyen
kuvvetler ortaya çıkar. Bunlar da iki tanedir. Sürtünme kuvvetleri ile atalet kuvvetleri. Uyguladığınız
kuvvete karşı kuvvet oluşur ve bu karşı kuvvet daima uyguladığınız kuvvete eşittir.
-Kâinat bu denge üzerinde yürümektedir.
-Bu kanun sosyal olaylarda da geçerlidir.
Toplulukta daima yenilik yapmak isteyen kuvvetler ortaya çıkar. Bunun kaynağı çoğu zaman dış
etkilerdir. İnkılâpçı olan bu hareket karşısında daima bir direnme gücü ortaya çıkar. Buna ’irtica’ ya
da Türkçe olarak ’tutuculuk’ denmektedir. Tutucular değişmeye karşıdırlar, varolan durum ve düzenin
değişmesini istemez, değişmeye karşı çıkarlar. Bu tutuculuk gücü de inkılâp gücüne eşittir.
Bunlar arasında oluşan denge ile ’sosyal evrim’ oluşmaktadır.
Önce şunu belirtelim ki, her değişme mutlaka iyi değildir. Değişmenin iyi değişme olabilmesi
için onu frenleyen ve onu ayıklayan bir güce ihtiyaç vardır O da Milli ve manevi değerlere bağlılık,
yahut muhafazakârlıktır. Nasıl arabada fren olmadığında araba parçalanıp giderse, toplulukta da
muhafazakârlar olmazsa, her şey birden değişir ve topluluk allak bullak olmak suretiyle yok olup
gider. Her tutuculuk da kötü değildir. Sürtünme kuvveti olmazsa arabamız yürüyemez, biz bile adım
atamayız. Atalet kuvveti olmazsa dünya güneşin etrafında dönüp duramaz. Toplulukta da tutucular
olmazsa topluluk kişiliğini ve varlığını kaybeder. Bu sebepledir ki Mustafa Kemal altı okun içine
’inkılâpçılık’ ile ’milliyetçiliği’ yerleştirmiş ve bununla ’sosyal denge’yi kurmuştur. Cumhuriyeti
Osmanlıların vârisi saymış ve sadece bazı sahalarda inkılâpları yapma ihtiyacı duymuştur.
244
O halde değişmeyi ’iyiye gitme’ veya ’kötüye gitme’ şeklinde ayırabiliriz.
İnkılâplar, irtica ve başarısızlık sebepleri
Ana problem, başta ‘lâiklik’ ve ‘irtica’ olmak üzere, bazı kelime ve kavramların doğru dürüst
tanımlanmamasından ortaya çıkıyor. Bundan dolayı üzerinde sürekli tartışma yaşanan bu kavramlara, biz de
kendi açımızdan açıklık getirmeye ve meseleyi çözüme kavuşturmaya çalışıyoruz.
İyiye giden değişmeye ‘inkılâp’ diyoruz.
Değişmeye karşı olan direnmeyi de ikiye ayırıyoruz.
1. İyiye karşı direnmeye ‘irtica’ denir.
2. Kötüye karşı direnmeye ise ‘milliyetçilik’ veya ‘muhafazakârlık’ diyoruz.
Önce neyin iyi neyin kötü olduğunu belirlemeliyiz ki, karşı tarafı ‘irtica’ ile suçlayalım. Bunu belirleyecek
olan da silah gücü değil ‘ilim’dir, yürütme değil ‘yasama’dır.
Kimin ‘mürteci’ olduğunu tesbit işi de ne yasamanın, ne yürütmenindir; ‘yargı’nındır.
İki yüzyıldan beri Türkiye’deki inkılâpları hep devlet yapmaktadır.
Türk halkı olarak ‘asker millet’ olduğumuzdan, devlete karşı gelmemek için halkımız yapılanlara ses
çıkarmamış, iktidarlar akıllarına gelen inkılâpları yapmışlardır...
İnkılâpları yapmışlar ama başaramamışlardır!
-Her şeyden önce, koca imparatorluğu koruyup kurtaramamışlardır...
-Cumhuriyet döneminde de, muasır medeniyetin fevkine çıkma hedefine maalesef yaklaşılamamıştır...
Türkiye dünyadaki büyük devletler arasında askerlik dışındaki her konuda sondan birinci geldiği için
her şeyi askerler yapmaktadır. Dikkat edin, Cumhurbaşkanı konuşur, kimse aldırmaz; ama Genelkurmay
Başkanı konuşunca herkes kulak kesilir. Bu durum yapılan inkılâpların başarısızlığının bir kanıtıdır.
Türkiye’nin eksik tarafı, Türkiye’de Milli muhafazakarlığın zayıflığı, dolayısıyla inkılâpların muhalefetsiz
kalmasıdır.
Nitekim fizikte de böyledir. Arabayı yürütmeseniz sürtünme kuvveti olmaz ki. Sonra, sürtünme kuvveti
baskı ile artar. Yani, yük ne kadar ağır olursa direnme de o kadar fazla olur.
-İrticaya baskı yapmak, irticayı güçlendirmektir.
-İki yüzyıldır irticaya baskı yapılıyor da ne oluyor?
Öyle bakarsanız, İstiklâl Savaşı bir irtica değil midir?..
Tersinden görürseniz, Sevr’e karşı direnmek irtica değil midir?..
‘Türkiye’de Sevr tehlike değildir, çünkü Türk ordusu Sevr’i getirtmez, ama irtica tehlikedir!’
deniyor. İşin doğrusu, irtica Sevr’i getirecek güçlere araç olacağı için tehlikelidir.
-Devletin içinde devlet olmaz, iktidar kesinlikle tecezzi etmez, parçalara ayrılmaz. Mustafa
Kemal’in ‘vahdeti kuvva’ yani ‘kuvvetler birliği’ ilkesi işte budur.
Sezer O’nu inatla getirmişti. Kart Laikliğin Hıristiyan şövalyesi Rektör Emin Alıcı kamuoyunda
infial uyandıran “Matbaa icat edildiğinde Anadolu keşke Müslüman olmasaydı” şeklinde sözleri
söyledi mi?
Gençler bu kafalara emanet edilemez!
YÖK Yasa Taslağı’nın hazırlandığı dönemde sivri dili ile öne çıkan Dokuz Eylül Üniversitesi Rektörü
Prof. Dr. Emin Alıcı, şimdi de Anadolu’nun Müslüman olmasından rahatsız olduğunu söylediği iddiaları
kamuoyunu rahatsız etti. Alıcı’nın bu tuhaf sözleri Papa’nın Peygamberimize ve İslam’a saldırdığı bir
dönemde söylemesi anlamlı bulundu. ANKA haber ajansı tarafından yapılan haberde Alıcı’nın söylediği iddia
edilen sözler yenilir yutulur cinsten değil. CHP tarafından organize edilen "Karşıyaka Toplantıları"nda,
"Değişen Dünya ve Türkiye" konulu bir konuşma yapan Rektör Alıcı’nın "Matbaayı Müslüman olmayanlar
kullandı, gelişti. Keşke o zamanlar Anadolu Müslüman olmasaydı" sözleri ortalığı karıştırdı. Konuyla ilgili bir
açıklama yapan Rektör Alıcı bu sözleri söylemediğini iddia ederken, Anka Ajansı yetkilileri, Alıcı’nın bu
sözleri söylediğine dair ellerinde kaset olduğunu belirtiyorlar.
İstanbul’u alarak çağ açıp çağ kapayan ve Türk halkına emanet eden Fatih Sultan Mehmet Han’a da
245
dil uzattığı öne sürülen Alıcı şunları söyledi: "Fatih Sultan Mehmet çok iyi yetişmiştir, felsefe, tarih, yabancı
diller bilir. Ne yazık ki ülkenin akıl ve bilimle değil de din yoluyla yönetilmesi tercihini yaparak, hem
Osmanlı’nın kaderini, hem de dünyanın tarihini değiştirmiştir. Osmanlı’nın kovduğu akıl ve bilim Avrupa’da
gelişti. 1450’li yıllarda matbaa bulundu ve hızla Avrupa’da yayıldı. Biz, bulunduktan 230 hatta 250 yıl sonra
matbaayı kullanabildik. Yasaklar nedeniyle Müslüman halk matbaayı kullanamıyor. Fakat bu sürede
Anadolu’da matbaayı kullanan birileri var. Çünkü Padişah diyor ki matbaa Müslümanlar için haram, ama
Müslüman olmayanlar için helal. Kim kullanabilir? Museviler kullanabilir, başka Müslüman olmayan kim varsa
hepsi, kullanabilir. Keşke o zaman Anadolu Müslüman olmasaydı. Ve arkadaşlar Anadolu’da Müslüman
olmayanlar insanlarda okuma yazma süratle çoğalıyor ama Müslüman olan Anadolu halkı okuma yazmada
nasibini alamıyor"
Bu nasıl bilim adamı?
Emin Alıcı’nın Türkiye’nin siyasi ortamına da çeki düzen vermek için için CHP’lilere iktidarı bir
an önce ele geçirmeleri için çağrıda bulunduğu belirtildi. Alıcı, "Cumhurbaşkanının yerine "doğru
düzgün bir adam" gelmezse kötü olacak. Adamın beyninin açık olması gerekir, hanımının başı açıkkapalı olmuş önemli değil. Genel seçimleri ölüm pahasına almak zorundasınız. Bunu başaramazsanız
torunlarınızdan utanacaksınız, başınızı öne eğeceksiniz. Aklın ve bilimin yolu kazanmalıdır seçimi.
Atatürk’ün ölümünden sonra Amerika ve İngiltere gibi ülkelerin etkisiyle yapılan hatalar sonucu 12
Eylül’e gelindi. Amerika’nın öz evlatlarından birisi başbakanımız oldu ve o günden sonra borçlanma
katlanarak devam etti. 1982’ye kadar Türkiye’nin dış borç miktarı 13 milyar dolardı. 1982’den
günümüze olan borçlanma miktarımız 370 milyar dolar ve bunun üçte biri son 4 yılda gerçekleşti.
Amerika en son 3 Kasım’da kökten dinci bir grubu başa getirerek yine istediği iktidarı sağladı. 4
Kasım’da Genelkurmay başkanı Amerika’ya çağrılır, neler yapacağı söylenir ve artık Türkiye, Türkiye
olmuştur" dedi.
Anlamsız kriz mimarı!
Kendisini vatansever olarak sunan ve halkının yüzde 99’unun Müslüman olduğu bir ülkede konuşan
Alıcı’nın "Türkiye son iktidarla uzatmaları oynuyor, hak kavramı kalktı, ulufe kavramı geldi. Demokratik
işbirliği içinde ortak karar verilmelidir. Bugün karar verirsek 20 senede kurtulabiliriz. Dünyada ne kadar vatan
haini varsa sanki ülkemizde toplanmış" ifadelerini kullandığı bildirildi.
YÖK Yasa Taslağı’nın hazırlandığı dönemde yaptığı açıklamalarla toplumun tepkisini çeken Alıcı, "Bu
uğurda yeni Kubilaylar gerekiyorsa, biz yeni Kubilaylar olmaya hazırız" diyerek, gereksiz ve ne anlama
geldiği belli olmayan bir benzetmeye imza atmıştı. Kubilay açıklaması sonrasında Vakit Gazetesi Rektör
Alıcı’nın Süryani (Hıristiyan) olduğunu ortaya çıkarmıştı. Haberde, Alıcı’nın din hanesinde Hıristiyan yazdığı
belirtilmişti. Emin Alıcı’nın ağabeyi İbrahim Alıcı 1989’da, kardeşi Aziz Alıcı da 1998’de sakıncalı bulunarak
Bakanlar Kurulu kararı ile Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlığından çıkarılmıştı.
Molla Süleyman’dan Rektör Emin Alıcı’ya Anadolu’nun Kriptoları
Herkes O’nu Molla Süleyman diye tanımıştı. 1760 yılında doğdu. 1843 yılında öldü. Hayatı bir çok
kitaba, makaleye konu oldu. Çünkü O gündüz Müslüman görünüp gece gerçek dini Hıristiyanlığa dönen bir
Kripto’ydu. İki katlı konağında gizli bir kapı vardı. Kapı, üzeri tesbih ve seccade ile kapatılarak gizleniyordu.
Gece oldu mu Molla Süleyman bu gizli kapıdan içeriye süzülür ikon ve şamdanlarla dolu şapelde (Küçük
kilise) cübbeyi çıkarıp Papaz kıyafetini giyerdi. Yörenin Çocukları gizlice bu şapelde Molla Süleyman
tarafından vaftiz edilirdi.
1839’da Gülhane Hattı Humayunu’nun getirdiği yeni dönemle birlikte Molla Süleyman “Aslında gizli
Hıristiyan olduğunu ve gerçek adının Hristo olduğunu” açıklayacaktı.
Kripto Hıristiyanlık gerçeğinin boyutu ise 15 temmuz 1857 tarihinde bir heyetin İstanbul’daki İngiliz
Büyekelçiliği’ne giderek “Biz gizli Hristiyanız. Kendimizi açıklamak istiyoruz. Bize yardımcı olun” demesiyle
ortaya çıkmıştır. Osmanlı dönemindeki İngiliz sefaretinin kayıtlarına göre Molla Süleyman gibi çift inançlı
yaşayan 17 bin gizli Hıristiyandan bahsedilir.
246
Peki kripto Hıristiyanlık Osmanlı döneminde mi kalmıştır? Bugün var mıdır? Varsa hangi
boyutlardadır?
Şimdi Türkiye Dedesinin adı Ohannis, Babası’nın adı Manufer olan 9 Eylül Üniversitesi Rektörü,
Profesör Emin Alıcı’nın, Hıristiyanlığını konuşuyor. Peki yıllardır dedesinin papazlığı dilden dile dolaşan ama
kendisi irticaya karşı verdiği mücadele ile ünlü profesör kimdir?
Cumhuriyet’in ilk ordinaryus ünvanlı profesörlerinden biri olan ve yine Cumhuriyet’in çok önemli bir
kurumunun başında uzun yıllar başkanlık yapan Profesör aslında hangi dine mensuptur? Türkiye’nin en
güçlü ve zengin isimlerinden biri olan, işadamımızın dedelerinin Molla Süleyman’la ne tür bir ortak benzerliği
vardır?142
Prof. Dr. İlber Ortaylı: Din ve devlet iç içedir Laikliğin dünyada örneği yok
Galatasaray Üniversitesi Hukuk Fakültesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. İlber Ortaylı, Laikliğin ne Batı’da ne
Doğu’da bir örneğinin olmadığını söyledi. Kırıkkale Üniversitesi’nde akademik yıl açılışında konuşan Ortaylı,
“Din ve devletin ayrılması Yahudilik ve Müslümanlıkta imkansızdır. Çünkü her iki din de insanların 24 saatini
ayarlar. Sadece devletle olan ilişkilerini değil, özel hayatlarını da düzenler. Din ile devlet iç içe geçmiştir”
dedi.
Devletin görevinin insanların dini ibadetini hazırlamak olduğunu anlatan Ortaylı, “Bu nokta çok
önemlidir. Çünkü çağdaş toplumlarda devlet düşmanlığı bir motif olarak yer almaktadır. Bu desteklenecek bir
görüş değildir ve tarihi gelenekle de bağdaşır bir yönü yoktur. Devlet ve devletin aygıtı olan bürokrasi ve ordu
insan hayatının, toplum hayatının vazgeçilmez iki unsurudur ve bu ikisinin ayakta olması şarttır” diye
konuştu.
Kırıkkale Üniversitesi’nin 2006-2007 Akademik Yılı’nın açılışında konuşan Galatasaray Üniversitesi
Hukuk Fakültesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. İlber Ortaylı, din ve devletin ayrılmasının imkansız olduğunu söyledi.
Öğrencilere hitaben konuşan Ortaylı, din ve devletin ayrılmasının Yahudilik ve Müslümanlıkta imkansız
olduğuna dikkat çekerek, “Çünkü her iki dinde de din, insanların 24 saatini ayarlar. Sadece devletle olan
ilişkilerini değil, özel hayatlarını, nasıl yiyip içeceklerini, karı koca arasındaki ilişkileri ve devletle olan ilişkiyi
ayarlar. Devlet ile din iç içe geçmiştir. Devletin görevi insanların dini ibadetini hazırlayabilmektir. Bu son
nokta çok önemlidir. Çünkü çağdaş toplumlarda devlet düşmanlığı bir motif alarak yer almaktadır. Bu
desteklenecek bir görüş değildir ve tarihi gelenekle de bağdaşır bir yönü yoktur. Devlet ve devletin aygıtı olan
bürokrasi ve ordu insan hayatının toplum hayatının vazgeçilmez iki unsurudur. Dini görevinizi yerine getirmek
içinde bu ikisinin ayakta olması, kuvvetli olması şarttır” dedi. 143
 KARİKATÜR KÜSTAHLIĞI VE AKP’NİN İKTİDARSIZLIĞI
“Dârülaceze’nin bahçesine, Abdülhamit Han tarafından yaptırılmış kilise ve havra onlara
cesaret vermek için değil ibadet etmeleri içindi” dediğimiz vakit zorunuza gitmişti. Abdülhamit Han
böyle bir durumda ne yapardı öyleyse? Böyle durumlar onu da çok taciz etmişti. İngiltere’de
Peygamber Efendimizi hedef alan birçok piyes oynatılmaya başladığında, İngilizlere haber yollayarak
bütün İslâm âlemini harekete geçireceğini söyleyen de Abdülhamit’tir. Piyesler derhal sahneden
kaldırılmıştı. Ziyad Ebüzziya’nın bu konuda bir incelemesi vardır. İş bununla bitmez. Ömer Faruk
Yılmaz’ın Abdülhamit Han kitabında anlatıldığına göre, Abdülhamit, Avrupa’da İslâm aleyhine yazan
gazeteleri satın alarak onlara İslâm lehinde yazılar yazdırmıştır. Rus ve Ermenilerin yaptığı mezalime
karşı oralarda yaşayan Müslüman ahaliye de silah dağıttırmıştır.
Abdülhamit Han’ın bütün İslâm dünyasını ayağa kaldırma fikri, bugün Atatürk ve Erbakan’ın
aynı fikrin takipçileri olarak izledikleri haysiyetli dış siyasetle gerçekleşme yolundadır. İslâm
dünyasında siyonizme ve Batı’nın saldırganlığına karşı Cumhuriyet liderleri içinde sesini yükselten
ilk ve tek lider Erbakan’dır”.
142
143
28.09.2006 Kulis Ankara Milli Gazete
(iha)
247
Abdülhamit Han olsaydı ne yapardı?
Peygamberimize yönelik küstahlıklar bütün İslâm dünyasını harekete geçirdi, gazetelerin yazdığı gibi,
sadece Türkiye dışında!... Ve sadece AKP iktidarı sanki kör sağır ve dilsizdi.
Peki, biz niye harekete geçmiyoruz? Çünkü biz bu edepsizliği yapanlarla AB ilişkileri “çerçevesinde”,
“gözaltındayız.” Rasmussen’in adını ne zaman duyardık? AB müzakereleri sırasında değil mi?
Müslümanlar, AB’ye girmeyi neden istiyorlardı? Dini inançlarını daha özgürce yaşayacaklarını ümit
ediyorlardı da ondan. Şimdi anlaşıldı ki o AB, Müslümanların dinine bırak saygıyı, insan hakları olarak da
kayıtsızdır. Bunu daha önce AİHM’nin çeşitli davaları sırasında ve “Lihgt İslâm” dedikleri İslâmi yeti
değiştirme projesinde de görmüştüm. “Onlar bu işi insan hakları ve ifade özgürlüğü sorunu olarak görüyor,”
demeyin. Antalya’daki dinler bahçesi yapıları, yani üç dinin yeni inşa edilen mabetleri bu işi bir “din” işi olarak
gördüklerini gösterir. Ayrıca sokaklarında yabancı dilin konuşulmasını yasak eden bir Avrupa’nın ifade
özgürlüğünden ve insan haklarından bahsetme hakkı yoktur.
“Dârülaceze’nin bahçesine, Abdülhamit Han tarafından yaptırılmış kilise ve havra onlara cesaret
vermek için değil ibadet etmeleri içindi” dediğimiz vakit zorunuza gitmişti. Abdülhamit Han böyle bir durumda
ne yapardı öyleyse? Böyle durumlar onu da çok taciz etmişti. İngiltere’de Peygamber Efendimizi hedef alan
birçok piyes oynatılmaya başladığında, İngilizlere haber yollayarak bütün İslâm âlemini harekete geçireceğini
söyleyen de Abdülhamit’tir. Piyesler derhal sahneden kaldırılmıştı. Ziyad Ebüzziya’nın bu konuda bir
incelemesi vardır. İş bununla bitmez. Ömer Faruk Yılmaz’ın Abdülhamit Han kitabında anlatıldığına göre,
Abdülhamit, Avrupa’da İslâm aleyhine yazan gazeteleri satın alarak onlara İslâm lehinde yazılar yazdırmıştır.
Rus ve Ermenilerin yaptığı mezalime karşı oralarda yaşayan Müslüman ahaliye de silah dağıttırmıştır.
Abdülhamit Han’ın bütün İslâm dünyasını ayağa kaldırma fikri, bugün Atatürk ve Erbakan’ın aynı fikrin
takipçileri olarak izledikleri haysiyetli dış siyasetle gerçekleşme yolundadır. İslâm dünyasında siyonizme ve
Batı’nın saldırganlığına karşı Cumhuriyet liderleri içinde sesini yükselten ilk ve tek lider Erbakan’dır”. Erbakan
o zaman Türkiye’de anlaşılmamıştı. Şimdi anlaşıldı mı, yeteri kadar, bilmiyorum. Ama İslâm dünyası onu
bizden iyi anladı. İşte İran’dan, Filistin’den, Sudan’a Libya’ya kadar, Peygamberimize yapılan edepsizliğe
karşı elçilerini geri çeken, malları boykot eden, yürüyüşler yapan İslâm ülkeleri bu haysiyetli ve cesur
politikaların bir takipçisidir. Hatta bu politikaların Güney Amerika’ya kadar uzanıp Venezuela’nın başını
çektiği bir millî bağımsızlık hareketine dönüşmesi, her ülkenin kendi millî görüşünün şahlanışını gösteriyordu.
Artık uluslararası siyasette kazananlar, Millî Görüş gömleğini çıkaranlar değil, giyinenler oluyordu.
Çatırdayan zulüm rejimleri kuyruğu dik tutmaya çalışıyorlar. HALAS’A bağırıyorlar, İran’a çağırıyorlar,
Avrupa’da Peygamberimize edepsizlikler ediyorlar ama nafile! Millî Görüşler, şahlanma sürecine girmiştir.
İçerdeki TÜPRAŞ özelleştirmesini de bu sürece dâhil edebilirsiniz.
Böyle bir durumda, Abdülhamit Han olsaydı ne yapardı? Atatürk olsa derhal “misilleme” yapardı. Bu,
nasıl gerçekleşirdi bilmiyorum ama Dinler Bahçesindeki kilisenin geçici bir süre kapatılması aklıma geliyor.
AB’nin talimatıyla başlatılan eski kiliselerin restorasyonu durdurulurdu. Bütün misyoner faaliyetlerini
durdurmak ve misyonerleri kapı dışarı etmek de aklıma geliyor. Bunlar “Lihgt İslâm” tarifine uymaz mı
diyorsunuz, evet ama onlar olsalar, böyle yaparlardı.
Diyalogcular neredesiniz?
Peygamberimiz Hz. Muhammed’e yönelik çirkin saldırılar Batı dünyasında hızla yayılıyor. İslam’a
hakaret kampanyasına dönüşen bu rezalete karşı “Dinler arası diyalog ve hoşgörünün hamileri”
sessizliklerini koruyorlar.
Başta Papa olmak üzere Hıristiyan Batı dünyasının bütün üst düzey yetkilileri bu rezaleti, bu alçaklığı,
bu şerefsizliği önlemek için kılını bile kıpırdatmıyor. “Üzgünüz ya da Müslümanların hassasiyetlerini
anlıyoruz” gibi beyanatlarda bulunarak, bu alçakları destekliyorlar. “İstemem yan cebime koy “ diyorlar. Niçin
mi böyle davranıyorlar!? Çünkü bu alçaklık, İslam’a karşı başlatılan “Küresel Haçlı Seferi”nin bir parçası da
ondan.
Aynı şekilde Türkiye’deki diyalog yanlılarını da ortada göremiyoruz! Üç dinin temsilcileri(!) neredesiniz?
248
Toplum önderleri, gazeteciler, yazarlar, aydınlar, üst düzey devlet yetkilileri, ilahiyatçılar! Neredesiniz? Türk
kamuoyuna “dinler arası diyalog” adı altında empoze etmeye çalıştığınız şeyler kadar, bu kepazeliğin
durdurulması için neden ciddi bir tepki göstermiyorsunuz?! Zevahiri kurtarmak adına yapılan cılız tepkilerinizi
kimse duymuyor...
Size, ailenize karşı, mensubu olduğunuz cemaat, kulüp, parti, kanaat ve milli önderlerinize hakaret
edilseydi, küfredilseydi, aşağılansaydı yine aynı şekilde mi tepki gösterirdiniz? Müslümanların peygamberi,
iki cihan serveri, Yüce Allah’ın habibi Hazreti Muhammed’e yapılan bu hakarete karşı bu kadar bile tepki
göstermiyorsunuz!
Dinler arası Hoşgörü yaftasını tüm dünyaya gereği gibi yayamadığınız için mi bu aşağılık
propagandalar yapılıyor, yoksa (!) Bu, rezaleti, bu çirkinliği nasıl izah edeceksiniz?
Kol kola, omuz omuza, tatlı gülücüklerle, süslü püslü sözlerle kamuoyuna anlattığınız hoşgörüyle,
“İslam’a sövülmesini, hakaret edilmesi”ni makul karşılamamızı mı istiyordunuz?
Yok eğer bunu kastetmiyorsanız, hiç bir gerekçenin ardına sığınmadan dostlarınızla birlikte bu
küstahlığa son verilmesi için girişimlerde bulunun!
Evet, bu tutumuyla Batı, dine saygıdan neyi anladığını ortaya koydu. İnşallah bizim diyalogcular da
bundan sonra “ iman ile küfrün, tevhit ile şirkin” bir arada olamayacağını görürler ve “ kilise, cami ve
havra”dan oluşan “Dinler Bahçesi” adı altında oynanan oyunun bir parçası olmazlar!
Aldananlara sesleniyorum; komünizmin çöküşüyle birlikte İngiltere eski Başbakanı Thatcher’ın ve
NATO eski Genel Sekreteri Clark’ın, 11 Eylül saldırılarının ardından ABD Devlet Başkanı Buh’un, İtalya
Başbakanı Berlusconi’nin ve Amerikalı Korgeneral Boykin’in “İslam’a savaş açtıkları” yönündeki beyanatlarını
niçin unutuyorsunuz?
Çok değil önceki gün, ABD Dışişleri Bakanı Donald Rumsfeld’in “ABD’nin radikal güçlere karşı
savaşının ne zaman biteceği belli değil, uzun bir savaşa hazırlanıyoruz, sonunda barış olmayacak”
şeklindeki sözlerini duymadınız mı?
Rumsfeld’in radikal güçlerden kastının İslam dünyası olduğu konusunda şüpheniz mi var?
Lütfen, artık bu rüyadan uyanın!
Euro-Dolar savaşı olabilir mi?
İlk kıvılcım Danimarka’da yandı. Jyllands posten gazetesi Peygamberimiz (sav) tasvir eden karikatür
yayınladı. Sonra bütün aynı alçaklığı, gösterilen tepkiye rağmen diğer bazı Avrupa ülkelerindeki bazı medya
organları sürdürdü.
Hz. Muhammed’in tasvir edilmesi İslam Dünyasının en hassas olduğu konulardan biridir. Bu yüzden
yayınlanan karikatürlere ne kadar büyük tepki gösterilse azdır.
Ancak şu soruya da cevap verilmelidir? Bu gazeteler İslam dünyasının bu konudaki hassasiyetini
bilmelerine rağmen neden bu alçakça yayınlara başlanmıştır. Mesela Fransa. Daha dün mağribli çocukların
sokaklarını cehenneme çevirmişken hangi akılla bunu yapabilmiştir.
Sanki İslam dünyası özellikle tahrik edilmek istenmektedir.
Nitekim yaşanan skandal Devletlerarası krize dönüşmüştür. Daha sarih bir ifade ile İslam dünyası ile
Avrupa belki bugüne kadar hiç olmadığı bir şekilde karşı karşıya gelmiştir.
Oysa AB-ABD ikileminde İslam dünyasının AB’ye daha yakın durduğu açıkça ortadadır. Bu ekonomik
ilişkilerde daha çok kendini göstermektedir. İslam ülkelerinin ticari ilişkileri dikkate alındığında AB ile olan
ekonomik ilişkilerinin ABD’ye oranla kıyaslanamayacak ağırlıkta olduğu görülür. Sadece bir örnek. Mesela
ABD’nin yakın hedefindeki İran’ın ithalatında Almanya yüzde 12,8’le ilk sırada yer alırken bu ülkeyi yüzde
8,3’le Fransa, yüzde 7,7 ile İtalya, yüzde 7,2 ile Çin, yüzde 5,4 ile Rusya var.
O zaman olaya birde Avrupa para birimi Euro (avro) penceresinden bakalım. Irak OPEC (Petrol ihrac
eden ülkeler birliği) üyesiydi. Saddam döneminde kendi petrollerini Euro referans alarak satmayı
kararlaştıran ilk ülke oldu. Dönem açısından bakıldığında oldukça cesur bir karardı. Ardından Saddam
devrildi, Irak işgal edildi. Benzer bir kararı İran aldı. Tıpkı Irak gibi petrol ticaretinde Euro’yu referans almayı
249
kararlaştırdı. Suriye aynı şeyi tartışıyor. İran Dünya petrol rezervine sahip en büyük ülkelerden biri. OPEC
üyesi ülkelerde Euro referanslı satış giderek artıyor. Petrol ihraç eden ülkelerin Euro’ya geçmesi ise zaten
çökmüş olan ABD ekonomisinin tamamen iflası demek.
Avrupa medyasının yaptığı alçaklığın affedilir yanı yok. Ama bu olayın perde arkasını anlamak için
sanırız bu iğrenç karikatürleri yayınlayarak AB ve İslam dünyasının devletler düzeyinde karşı karşıya getiren
medya organlarının kimliğine iyi bakmak lazım.
Tabii bir de bu gözle…
Taha Kıvanç (malum ve meşhur Fehmi Koru):
Karikatür krizini “Global Derin Devlet “ yaptı diyor:
Tıpkısının aynısı
Benim kuşkum yok, sizin de olmasın: Şu anda karşı karşıya olduğumuz bir ‘global derin devlet’
operasyonudur... Korkum, derin devlet operasyonlarında olduğu gibi, bunun da amacına ulaşması...
İtiraf edeyim de rahatlayayım: Karikatür krizinde ‘global derin devlet’ parmağını fark etmemi
televizyonlar sağladı. Hangi uluslararası kanala baksam karşıma çıkan ‘gazeteci’ kılıklı bir Danimarkalının,
hep aynı şeyleri birbirinden farksız ifadelerle tekrarladığını görünce, “Acaba?” sorusunu sordum önce, arkası
kolay geldi. Karikatürleri Danimarka’da ilk yayımlayan gazete ile Norveç’teki derginin ‘sağcı’ kimlikleri de
paralellik kurmama yardım etti.
Danimarka merkezli karikatür krizini yönlendiren adamın yaptığı da o. Ne sorulursa sorulsun hep aynı
cevapları veriyor adam. Zihinlere kazımak istediği düşünce “Bu bir ifade özgürlüğü mücadelesidir.” İyi de,
“Mücadele bir şeyi kazanmak için verilir, iğrenç karikatürlerin yayınlanması neye yaradı?” sorusunun cevabı
havada...
Danimarka ve Norveç ‘global derin devlet’ de denilebilecek ‘Gladio’ türü yapılanmaların olağanüstü
güçlü olduğu iki İskandinav ülkesi. Daha sonra cesedi Potomac nehrinde bulunacak CIA eski başkanı
William Colby, “Danimarka ve Norveç’teki gizli yapılanmayı ben kurdum” diye yazmıştı144 zaten ‘Honorable
Men’ (Onurlu Adamlar) adlı anı kitabında.145
Ama ABD Dış Bakanı Condoleeza Rice: Bu hakaretlerin, Amerikanın İran ve Suriye saldırısı öncesi;
İslam Alemini kışkırtıp ABD’nin işini zorlaştırdığını söylüyor.
Rice, İslam âleminin, Hz. Muhammed’e yapılan hakarete tepkisi devam ederken, İran ve Suriye’nin bu
süreçte kendi amaçları için şiddeti kışkırttığı ve Batı düşmanlığını alevlendirdiğini öne sürdü.
ABD Dışişleri Bakanı Condoleezza Rice, Suriye ve İran'ı, Batı karşıtı düşünceleri kışkırtmak ve kendi
amaçları doğrultusunda şiddeti alevlendirmekle suçladı. Rice, İslam âleminin, Hz. Muhammed'e yapılan
hakarete tepkisi devam ederken, İran ve Suriye'nin bu süreçte kendi amaçları için şiddeti kışkırttığı ve Batı
düşmanlığını alevlendirdiğini öne sürdü.
Uluslararası bir nitelik kazanan karikatür krizinde bazı ülkelerin önemli mesuliyetler yüklendiğini ifade
eden Rice, buna karşın bazı ülkelerin bu durumu fırsat olarak görerek, şiddeti körüklediğini ileri sürdü. Rice,
“İran ve Suriye, kendi çıkarları doğrultusunda Batı düşmanlığını alevlendiriyor. Dünya bu konuda bu ülkelere
bir çağrıda bulunmalı” dedi.
Hain tahrikin amacı, şer cephesi oluşturmaktır
Eylül 2005 tarihinde Danimarka’da ve arkasından da Norveç, İsveç ve son olarak da Fransa ve birçok
Avrupa ülkesinde yayınlanan, Peygamber Efendimizi (s.a.v) “terörist” olarak gösteren, çirkin ve hain tahrik
olarak değerlendirilen karikatürler nedeniyle; İslâm âleminde ve Batı merkezlerindeki din kardeşlerimiz
tarafından başlatılan tepkiler ve gösteriler, büyüyerek ve yaygınlaşarak devam etmektedir.
11 Eylül 2001 tarihinden bu güne kadar, yüce dinimizi ve kutsallarımızı öne çıkararak, Batının,
Müslümanları “terörist” ilan etmeleri ve bunu da bahane ederek, ABD’nin liderliğinde Müslüman ülkeleri işgal
etmeleri, işgali yaygınlaştırma eğilimleri, işgal bölgelerindeki zulüm ve tahribatın vicdanları sızlatması, bütün
144
145
sf. 82
Taha Kıvanç / Yeni Şafak / 08.02.2006
250
bu gelişmeler karşısında Müslüman milletlerin hükümetlerince de yeterli ve aktif tepkilerin gösterilmemesi,
Müslümanların sabrının taşmasının başlıca sebeplerinden sayılmalıdır.
“Müslüman’ım” diyen kimse, İslâm Peygamberi Muhammed Mustafa Efendimizi, sahip olduğu her
şeyden (ana, baba, eş, çocuk dâhil) daha çok sevmezse kâmil mümin sayılmaz. Müslüman’ın Allah(cc)’den
sonra içi titreyerek koruması gereken kutsalı, Peygamber Efendimizdir. Tepkiler haklı ve normaldir.
Müslüman olmayanların da bu tepkilerin oluşacağını tahmin edememeleri düşünülemez.
Bu nedenlerle, Batı basınındaki hakaret içeren yayınların “basın özgürlüğü” maskesinin arkasına
gizlenerek hükümetler tarafından da savunulması, tepkilerin artarak yaygınlaşmasını ve büyümesini tahrik
etmek isteği olarak değerlendirilmelidir.
Gelişmeler, AB-Türkiye ilişkileri ve Batı-İslam âlemi ilişkileri açılarından değerlendirilmelidir.
AB-Türkiye ilişkileri açısından düşündüğümüz zaman; kutsallarımıza hakareti alışkanlık haline getiren
milletlerle, aynı çatı altında, değerlerimizi kaybetmeden, nasıl bir arada bulunabileceğimizi, vakit daha fazla
geçmeden düşünmeliyiz. Bir an önce gerçek dost ve düşmanlarımızı belirleyerek, ilişki ve ittifaklarımızı
yeniden oluşturmalıyız.
Batı-İslâm âlemi ilişkileri açısından düşündüğümüz zaman; tahrikin zamanlaması dikkatimizi
çekmektedir. Bir taraftan Filistin’de seçimleri Hamas’ın kazanması sonucunda, İsrail’in bölgede kontrol
sağlamasının eskiye nazaran daha güçleşmesi; diğer taraftan seçimlere rağmen Irak’ta ABD yanlısı bir
hükümetin kurulamaması ve işgale karşı direnişin gün geçtikçe etkisinin artması; bunlara ilave olarak, İran ve
Suriye’nin kontrol edilememesi; ABD, İsrail ve İngiltere üçlüsünü dünya ve kendi kamuoyları karşısında zor
durumda kalmalarına sebep olmuştur.
ABD yönetimi, İslâm coğrafyasında giriştiği istilâ harekâtında, Batının bir bütün olarak kendi yanında
bulunmasına her zamankinden daha fazla ihtiyaç duymaktadır. Avrupa kamuoyu ise ülkelerinin ABD ile
birlikte, Ortadoğu’da bir maceraya girmesini istememektedir. Irak’ın istilası sırasında müşterek hareket
edenler de koalisyondan birer birer ayrılmaktadırlar. Bu gidişle ABD ve yandaşları mağlup olarak Irak’tan
çekilmek zorunda kalacaklar; bu da İsrail’in sonunun başlangıcı, ABD’nin ise dünya hâkimiyet projesinin
sonu olacaktır.
ABD-İsrail ikilisi bütün Hıristiyan âlemini, İslâm alemine karşı bir cephede toplama gayretlerini 11 Eylül
2001 tarihinden bu yana sürdürmektedir. Bu amacına ulaşmak için, Fas’ın Kazabilanka, İspanya’nın Madrid,
Türkiye’nin İstanbul, Rusya’nın Moskova, İngiltere’nin Londra şehirlerinde facia olarak nitelenebilecek
sonuçlar doğuran sabotajlar gerçekleştirildi. Ancak arzu ettiği ittifakı sağlayamadı.
Şimdi, İran’ın nükleer program uygulaması nedeniyle, uluslararası yaptırım için, İslâm alemine karşı
Batı kamuoyunun tahrik edilerek, Şer cephesinin oluşturulması senaryosu devreye sokuldu. Hain tahrik
sonucu, Müslüman milletlerin haklı tepkisi karşısında, Batı kamuoyu, ABD ile birlikte hareket edecek
hükümetlerine tepki göstermeyeceklerdir. Böylece, ABD-İsrail ikilisi Ortadoğu batağına ve İran’a karşı
girişilecek yaptırımlara, Avrupa ülkelerini de çekebilecektir. Bu gerilimin kontrollü olarak çıkarıldığı
düşünülmelidir.
Hain tahrikin, bu açıdan da değerlendirilerek, tepkilerin ve tedbirlerin dozu ve etkinliği hesaplanmalıdır.
Batının tecavüzlerini hangi seviyeye ulaştırdığı, üzerinde düşünülmesi gereken önemli bir husustur. Onlar
bizim inançlarımıza ve inancımızın kutsallarına düşmandır. Sahip olduğumuz her şeyin kendilerine helal
olduğunu düşünmektedirler. Uzun yıllara dayanan hatalar sonucunda hükümetlerimiz Batıya bağımlı hale
getirilmiştir. Bu bağımlılık, milletlerimizi köleleştirerek ve maddi manevi bütün değerlerimizi kaybederek,
varlığımızın sona erdirilmesi aşamasına yaklaşmaktadır.
Müslüman devletler tarafından; bağımlılıktan kurtulma cesareti gösterilemediği için ve husumet çekme
korkusu ile hedef seçilen devletler yalnız bırakılarak, şer güçler tarafından tek tek yok edilmesine izin
verilmektedir. Filistin, Afganistan ve Irak’ta böyle yapıldı. Şimdi İran kıskaca alınma aşamasında. Türk
milletini İran’a düşman etmenin gayretleri sürdürülüyor. İran’ın Türkiye’ye karşı kullanmak üzere nükleer silah
geliştirdiği yalanı yayılmaya çalışılıyor. Bu propaganda ile Türkiye’nin de Batı devletleri ile birlikte hareket
251
etmesi sağlanmaya çalışılıyor.
“İran’da üretilen nükleer silâhların hedefi Türkiye’dir” fitnesinin amacının; NATO anlaşmasının 5.
maddesi veya ABD-Türkiye Savunma İşbirliği anlaşmalarını devreye sokarak, İran’a yapılacak saldırıda
Türkiye’yi üst olarak kullanmak olduğu değerlendirilmelidir. Böyle bir saldırıda Türkiye topraklarını
kullandırmazsa, kesinlikle İran bize tehdit olmaz. Silahlar düşmanlar için hazırlanır. Düşmanlık eden hedef
olur.
Müslüman milletler, Peygamber Efendimize yapılan karikatürlü hakaret ve bunun batılı hükümetlerce
desteklemesi karşısında, haklı olarak ayağa kalkmışlardır. Hükümetlerimiz bu galeyanı dikkate almalıdır.
Müslüman milletlerin bu ortak duygusunu faydalı bir birlikteliğe döndürmelidirler.
Şer cephesi karşısında, işgal edilen topraklardan başlamak üzere direniş platformu oluşturulmalı ve
mukavemet güçlerinin ihtiyacı olan maddi ve manevi destek sağlanmalıdır. Irak direnişçilerinin ve kurulacak
Filistin Hükümeti’nin ihtiyacı olan parasal kaynak, Müslüman devletlerce oluşturulacak bir fondan
sağlanmalıdır.
Coğrafyamızda kan ve gözyaşını durdurmak ve bölgemizde barışın tesisini istiyorsak, Batıya karşı
güçlerimizi birleştirerek, saldırılara birlikte mukavemet etmeliyiz. Bu sonuca ulaşabilirsek, Peygamber
Efendimize hakaret etmek isteyenlere en iyi cevabı vermiş oluruz.
Din düşmanlığı mı, kasıtlı ve planlı bir saldırı mı?
Olayın Gelişimi:
Bilinen olayları tekrarlamaya lüzum yok. Herkes zaten infial içerisinde. Lakin bazı noktaların altını
çizmekte yarar var. Bunlar bize önemli ipuçları vermektedir.
Danimarka’da bir karikatür yarışması yapılıyor ve birinciliği kazanan karikatür dizisi (12 adet ) gazetede
yayınlanıyor. Danimarka’daki Müslümanlar Birliği’nin buna karşı çıkması ile olay alevleniyor, dünyada tepkiler
büyüyor ve durum herkesin bildiği noktaya ulaşıyor.
Veriler ve Sorular:
 Birileri böylesine acaip, dine, terbiyeye ve olgunluğa aykırı bir yarışma için sipariş veriyor ve para
ödülü vaad ediyor. O halde bu “azmettiren kim veya kimler?” Buna bakılmalıdır.
 Para uğruna veya din düşmanlığı saiki ile birçok kişi bu yarışmaya katılıyor. Zaten bundan birkaç ay
önce de Hollanda’da bir film yapımcısı yine İslâm’ı ve Peygamberini aşağılayıcı bir film yaparak gündeme
gelmişti. Bu İslâm düşmanlığı nasıl olup da aniden kabarmaya başladığı araştırılmalıdır.
 Karikatürleri basmak kararı gazete yazı işleri müdürünün işidir. O zaman işe birçok kişi karışmış
demektir. Bu durumda şahsi bir hatadan bahsedilebilir mi, yoksa kasıtlı ve organize bir durum mu mevcuttur?
 Gazetenin bunu “düşünce ve ifade özgürlüğüne” yani insan hakları beyannamesine dayandırması,
garip ve gülünçtür. Lakin bunda ısrar etmekte ve kendilerini haklı görmektedirler.
 Başbakan Rasmussen’in ısrarla bunun bir hak olduğunu, basının hür olduğunu söylemesi ve en ufak
bir nezaket ve “diplomatik doğruluk” göstermeden tüm İslâm ülkeleri büyükelçilerini görmeyi red etmesi, tam
bir küstahlık ve saygısızlık örneğidir.
Bütün bunlar alt alta konunca ortaya vahim bir tablo ve kasıt çıkmaktadır. Avrupa gazetelerinin
“dayanışma cabaları içinde” bu karikatürleri tekrar, tekrar basmaları ve hükümetlerin asla özür dilemeye
yanaşmamaları gözden kaçmamalıdır. Hakaret ısrarla ve inatla yapılmakta ve tekrarlanmaktadır. Bunlar
kesin ve net işaretlerdir. Doğru okunmalıdır. Kısacası burada kim, neden düğmeye bastı sualleri önemlidir.
Eski Kökler ve Yeni Hedefler:
Batı bundan önce tam iki defa dünyanın çeşitli bölgelerine saldırmıştır. 18’inci yüzyılda başlayan
sömürgecilik furyası ile Afrika kıtası, Asya kıtası, Avustralya ve Yeni Zelanda, Kanada ve Güney Amerika’da
birçok yer ve millet, çeşitli Avrupalı devletlerin saldırısına uğramıştır. Silah üstünlüğü ve saldırgan
yaradılışları ile Avrupa devletleri bu ülkeleri ele geçirmiş, halklarını öldürmüş ve oraların tabii zenginliklerini
sömürüp, bu zenginlikleri kendi ülkelerine taşıyarak, kendileri için zengin ve rahat bir hayat kurmuşlardır. Bu
birinci dalgadır. Üstelik bir de “Beyaz Adamın Vicdan Borcu ve Yükü” gibisinden bir tarif yaparak, bu
252
saldırganlıklarını haklı çıkartmaya çalışmışlardır.
İkinci dalga, Birinci Dünya Savaşından sonra ve özellikle de Orta Doğu’ya yani Müslümanların
topraklarına yönelik olmuştur.
Üçüncü dalga ise 1990’lardan sonra ve 21. yüzyıl ile birlikte başlamıştır. Bu sefer de hedef dünyanın
en zengin petrol ve doğalgaz kaynaklarının kontrolünü ele geçirmek ve elde tutmak çabası olmuştur. Kendi
yaşam durumunu devam ettirmek için büyük enerji kaynaklarına muhtaç olan Batı, tekrar harekete geçmiştir.
Afganistan’ın ve Irak’ın işgali, Çeçenistan olayları, İran ve Suriye’nin tehdit altında olması katiyen bir tesadüf
değildir. Kopartılan kıyametler sadece bir kılıf hazırlama çabalarıdır.
Bu hedeflere hazırlanırken, Batı yeni teknikler kullanmaktadır. Saldırmadan önce hazırla, yumuşat, ez
ve sonra yut metodu adım adım uygulanmaktadır. Bunların da başında psikolojik savaş gelmektedir: Kitleleri
psikolojik olarak ezerek, küçümseyerek, provoke ederek ve hakaret ederek olayları başlatmak, iş çığırından
çıkınca da kaba güç ve üstün teknoloji ile bire karşılık yüz öldürerek olaylara hâkim olma yoluna gitmek. Bu
arada da bol, bol “sakin olalım, toleransı elden bırakmayalım” çağrısı yaparak kitleleri uyutmak yolu
seçilmektedir. Bu metotların sonuçlarının neler olduğu Afganistan ve Irak’ta görülmüştür.
Şimdi bir paralel çizmek gerekirse, tarihte 11’inci ve 12’nci yüzyıllarda kendi aralarındaki savaşlardan
ve iç savaşlardan iyice fakir düşen Avrupa’nın, Doğu’nun ihtişam ve zenginliklerini ele geçirmek için asırlarca
sürecek Haçlı Seferlerini başlatması hatırlanmalıdır. Avrupa krallıkları ve Papalık, bu gizli hırsı, dini öğelerle
süsleyerek ve sözde “Kutsal Toprakların Kurtarılması” gibi süslü ve kışkırtıcı ifadelerle orduları Orta Doğu’ya
götürmüştür. Oraya vardıklarında, Orta Doğu’daki Müslümanlara yapmadıkları eziyet, cinayet ve zulüm
kalmamıştır. Asırlar sonra bile, hiçbir zaman “bu yaptıklarımız hata idi” dememişler ve ta ki Müslüman
orduları kendi güçleri ve dirençleri ile Avrupalıları oradan atıncaya kadar Orta Doğu’yu sömürmüşlerdir.
Şimdi Hedefleri Ne Olabilir?:
21’inci yüzyıl Batı’nın saldırganlığı ve yeni işgalleri ile başlamıştır. Bu arada “Dinler Arası Diyalog” ve
“Hoşgörü” aldatmacaları ile Müslüman ülkeler sakin ve pasif tutulmaya çalışılmaktadır. Bunun yanı sıra
Müslümanlardan, İslâm dininin bazı hususlarını değiştirmeleri, hatta bazı ayetleri kullanımdan çıkartmaları,
“ılımlı ve light” hale gelmeleri istenmektedir. Bu süre, kitleleri ikna etme, “kabullendirme dönemidir.” Buna
“Teslim olma” dönemi de denebilir.
Örnek vermek gerekirse: Mesela, Türkiye üstünde yeni baskılar oluşturulmaktadır. Sözde “Ermeni
soykırımını” yaptığınızı kabul edin ve özür dileyin, hatta, tazminat ödeyin yoksa AB’ye giremezsiniz gibi.
Daha sonra da, Türkiye’den hiçbir cevap ve bilgi beklemeden tüm Avrupa parlamentolarında Ermeni
Soykırımının yapılmış olduğunu kabul etmek gibi. Avrupalılar, bununla da yetinmeyip, şimdi bir de “Süryani
soykırımı” yaptınız diye bastırmaya başlamışlardır. İlaveten, Türkiye içinden bazı sözde “aydınlar” bulup,
onlara bu davayı kabul ve müdafaa ettirmektedirler. Orhan Pamuk gibi birisine Avrupa mecmualarında
mülâkatlar yaptırıp, ödüller vermekte ve halktan tepki gelince de Türkleri “insan haklarını ve özgürlüklerini
anlamamakla” suçlayıp, “toleranssız” şeklinde nitelemektedirler.
Bu seferki saldırı bambaşka yollarla devam ettirilmektedir.
 Bunların başında, gizlice misyonerlik yapan yabancı okullarını,
 Yurt içine dağılmış en az 15 değişik tarikata ait Misyonerlerin İncil ve para dağıtarak yaptıkları
çalışmalarını,
 Yerli Hıristiyan kiliselerinin yaptığı gizli tahribatlarını,
 Resmi kanallarla İslâm’ın öğretiminin engellenmesi şeytanlıklarını,
 Resmi izinlerle açılıp, AB’den veya yurtdışı başka kaynaklardan aldıkları paralarla çalışan Sivil
Toplum Örgütlerinin fesatlıklarını,
 AB’ye gireceğiz ümidi (yalancı serap’ı ile) kendini aldatan, ama bu arada ülke için tamiri imkânsız
tahribat yapan bazı aydın ve yazar kesiminin çalışmalarını saymak mümkündür.
Kullanılan metod, toplumda psikoljik olarak bir “suçluluk duygusu” oluşturmak, toplum fertlerinde
“kendini küçük ve aciz görme” hissini pekiştirmek ve “ümitsizlik ve çaresizlik duygusu ile dışarıdan medet
253
ummak” halinin oluşturulmasını sağlamak olarak özetlenebilir.
Yine hatırlanması gereken önemli bir husus da, dünyadaki belli başlı güç mücadelelerinde, Batının
daima İslâm karşıtı bir pozisyon aldığının bilinmesidir. Mesela Batı, Keşmir’de Hinduları, Çeçenistan’da
Rusları, Filistin’de Yahudileri, Kıbrıs’ta Rumları tutmuştur. Bosna Hersek ve Kosova’da Hristiyanların can
yakmasına, soy kırımı gerçekleştirmesine göz yumulurken, Müslümanlar lehindeki gelişmelere izin
verilmemiştir.
Yani kısacası, başarı kendimize bağlıdır. İnançlarımızın gücüne, kendimize olan güvenimize, doğruları
müdafaa etmekten ve doğrulara inanmaktan asla vazgeçmememize bağlıdır. Bugün karikatürlerle başlatılan
bu
psikolojik
savaşın
tetikçileri
arkalarda
saklanmakta
ve
uygun
zamanda
saldırıya
geçmeyi
beklemektedirler. Konuyu mutlaka geniş perspektiften anlamak ve gerekli tedbirleri almak zorundayız.
 PAPA NİYE AKP HAYRANI!..
Papa’nın Türkiye ziyaretinin asıl amacının “Türkiye’ye önem vermesi ve İslamiyetle diyaloğun
geliştirilmesi
olmayıp,
Ortodoks
Hrıstıyanlarla
(Bartelameos’la)
Katoliklerin
işbirliğinin
güçlendirilmesine yönelik bulunduğu” şeklindeki resmi beyanatın bizzat Vatikan tarafından
açıklanması, bizdeki diyalog davulcularını ve AB sevdalılarını hayal kırıklığına uğrattı.
Ve hele, İtalyan basınının; beş-on gencin Ayasofya’da namaz kılmasını:
“Ayasofya işgal edildi.” Şeklinde manşetlere taşıması, Ayasofya’yı kendilerinin tapulu malı
gördüklerinin açığa vurulmasıydı.
Bütün bu talihsiz ve terbiyesiz beyanatlara rağmen, AKP kurmaylarının ve ılımlı İslamcıların
papa hayranlığı daha da artmaktaydı.
AKP iktidarının en önemli icraatlarından biri Kilise tamirciliğidir. Hiçbir iktidar döneminde bu kadar
kilise, onarılıp tamir edilmemiştir
Mesela Van’daki Akdamar Ermeni Kilisesi. Ekim ayında büyük bir törenle açılacak. Restorasyonu için
Kültür Bakanlığı’nın bütçesinden 4.2 trilyon harcandığı bilinmektedir.
Tek bir Hıristiyanı olmayan Kütahya’da bile 200 yıllık Rum Kilisesi tarihi miras olarak yeniden restore
ediliyor. Kütahya’nın AKP’li Belediye Başkanı “Kilise ve Çan kulesi insanlığın ortak kültür mirasıdır. Kaderine
terk edemezdik” diyebilmektedir.
Peki ama hiç madalyonun öbür yüzüne bakmak aklınıza geldi mi!
Elimize İnsanlığa Karşı Suçlar Araştırma Enstitüsü İKSAREN’in yeni bir raporu geçti.
Okuyalım:
 Osmanlı Salnamelerine göre, Sofya’da 44 cami varken, günümüzde bir tane kalmış.
 Filibe’den 33 cami varken sadece 1 tane mescit kalmış.
 Tatarpazarcığı’nda 22 camiden 9’u yakılmış, 5’i tamamen yıkılmış 7’si değişik ölçüde tahrip edilmiş
ve bir tane kalmış.
 Tatarpazarcığı ve civarındaki 182 cami ve medrese yakılıp yıkılmak suretiyle yok edilmiş.
 Sadece Doğu Rumeli de 756 Osmanlı eseri tahrip edilmiş.
Osmanlı dönemi eseri olduğu için
“Arnavut kaldırımları” bile sökülmüş. Arnavut Kaldırımları
sağlamlığıyla namlıdır. Sökemediklerinin üzerine de beton dökmüşler!
Biz insanlığın ortak değeridir diyerek Bizans kültürünü ayağa kaldırırken, acaba tahrip edilen Osmanlı
eserleri, camilerimiz hiç aklımıza geliyor mu?
Umarız Papa Benedictus’un son hezeyanları kendimize gelmemize ve silkinmemize vesile olur da
gaflet uykusundan uyanırız.
Her şey gavurlar için yapılıyor
Meslek liseleri, İmam Hatipler ve Kur’an Kurslarının önündeki engellerin kaldırılması için 4 yıldır
ciddi bir adım atmayan AKP Hükümeti, TBMM’ye sevk ettiği 9. AB uyum paketinde yer alan
değişiklikle yabancı ve azınlık okullarına yönelik yeni düzenlemelerde önemli haklar getirdi. Daha
254
önce üçüncü şahıslara devredilemeyen bu okulların arazi ve taşınmaz malları, yeni değişiklikle artık
yabancı ve azınlık vakıfların mülkiyeti olabilecek.
Öte yandan TBMM’nin yeniden olağanüstü toplanıp çalışmaya başlaması ele alınan Özel
Öğretim Kurumları Kanunu Tasarısı’nın Genel Kurul görüşmelerinde, verilen bir teklif ortalığı
karıştırdı. Yabancı ve azınlıklar okullarını ilgilendiren tasarının tanımında yapılması için verilen son
dakika önergesi ile, Rum, Ermeni ve Musevi kökenlilerin de Türk vatandaşı olmasa da “azınlık
okullarına” gidebilmesinin önü açıldı. Bu tasarı yasalaşırsa, Anadolu’nun birçok yerinde kapısına kilit
vurulan İmam Hatipler için hiçbir girişimde bulunmayan AKP hükümeti, Türk vatandaşı bile olmayan
yabancı uyruklu çocukların Türkiye’deki okullarda okumasını sağlayarak tarihe geçecek. Önerge,
Heybeliada Ruhban Okulu’nun faaliyete geçmesi ve öğrenci kabul etmesi için önünün açılması
girişimi olarak da yorumlandı. AB’nin her fırsatta gündeme getirdiği Heybeliada Ruhban Okulu
açılmasına yönelik AB eleştirilerinin önünü kesmek için böyle bir önerge verildiği bildiriliyor.
Gül Yahudi cemaatini kabul ediyor, talimat alıyor
Dışişleri Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Abdullah Gül, ABD’deki Musevi derneklerinin temsilcileri ile
New York’taki Türkevi’nde bir araya geldi. Dernek temsilcileri görüşmede Türkiye’nin son zamanlarda
Ortadoğu’da oynadığı aktif rolden memnun olduklarını belirttiler.
Birlik (Anti-Defamation League), Amerikan Yahudi Kongresi, Amerikan Yahudi Komitesi,
Amerikan Sefaradik Federasyonu, B’nai B’rith, Amerikan Büyük Yahudi Kuruluşları Başkanları
Konferansı ve Dünya Yahudi Kongresi’nden yaklaşık 20 temsilci katıldı. Toplantıya katılan
temsilcilerin çok yüksek düzeyli olması ise dikkatlerden kaçmadı. Diplomatik kaynaklar, görüşmede
Türk-ABD ve Türk-İsrail ilişkilerinin görüşüldüğünü ve Türkiye’deki Musevilerin durumunun da
gündeme geldiğini belirttiler.
Yahudi kuruluşları temsilcileri de Türkiye’nin yanında olduklarını ve desteklediklerini ve
Türkiye’nin son zamanlarda Ortadoğu’da oynadığı aktif rolden memnuniyet duyduklarını dile
getirdiler.
Toplantının çıkışında bir açıklama yapan Amerikan Yahudi Komitesi’nden Barry Jacobs, görüşülmesi
gereken bazı konular bulunduğunu ve bu konuların dostluk ve saygı içerisinde konuşulduğunu söyledi.
Türkiye’nin ABD ile dost ilişkilerine ve İsrail ile yakın işbirliğini vurgulayan Jacobs, Türkiye’nin 2. Dünya
Savaşı sırasında Avrupa’dan kaçan Yahudilere kucak açtığını hatırlattı.
Jacobs, Hamas’ın Türkiye’ye gerçekleştirdiği ziyaretin toplantıda gündeme gelmediğini de sözlerine
ekledi. Oysa asıl konu buydu.
Yahudi temsilcileri Dışişleri Bakanı Gül’e, Türkiye’de yaşayan Musevi cemaatinin haklarının
korunmasına önem verdiklerini belirttiler. Temsilciler, Türkiye’yle iyi bir diyalog sürdürme arzusunu da
toplantıda dile getirdiler.146
Patronlar piyonlarını yitirmek istemiyor!
AB çevrelerinde AKP giderse telaşı!
London International Network ve Demokrasi Vakfı’nca Brüksel’de gerçekleştirilen toplantılardaki
gündem şöyleydi:
İlk olarak Genişlemeden Sorumlu Oli Rehn’in, Türk İş’in davetlisi olarak Türkiye’ye yaptığı ziyaretin çok
olumlu etki yaptığını belirtti.
Geziden sonra Türkiye’de AB’yi isteyen geniş kesimler olduğunu; ancak bunların içeride bazı güçlükler
yaşadığını anlatan Rehn, Türkiye’nin daha fazla desteklenmesi gerektiğini yineledi.
Bu noktada Rehn’in, Ermeni yasası nedeniyle Fransa’ya kafa tutmasını anımsatan AB kurmayları bize,
"Yoksa bir komiserin, güçlü bir AB ülkesine karşı sesini yükseltmesi bir ilktir. Rehn, risk aldı. Zaten Fransa da
Rehn’e, ’Fazla ileri gittin’ uyarısı yaptığı" söylendi.
146
(cha)
255
AB çevrelerinde muhalefete karşı şu nedenle olumsuz bir tutum oluşmuş:
"Eskiden her parti AB’ye destek verirdi; ama tablo artık böyle değil. Muhalefetteki partiler AB’ye karşı
duruyor. Bu durum bizi telaşlandırdığı için ilerleme konusunda tereddüt yaşıyoruz. Oysa tüm
politikacılarınızın uzlaşma içinde olması iyidir. Seçimde AKP kaybeder, koalisyon çıkarsa ne olur?"
Sorunun ardından, "İnşallah yine siz iktidar olursunuz" sözleri gelince görüşmedeki AKP’liler sessiz
kalmayı yeğledi.
Bu noktada söz alıp, MHP’li bir koalisyonun yaptığı reformlara dikkat çekerek AB politikasının hükümet
değil, devlet politikası olduğunu; muhalefetten bugün farklı sesler çıksa da iktidara geldiklerinde AB
politikasından sapma yapamayacaklarını söyleme gereği belirdi.
Ancak, AB çevrelerindeki bu yaklaşım iki yorumu akla getiriyor.
Birincisi; muhalefet, özellikle de daha çok eleştirilen CHP, kendisini AB çevrelerine daha fazla
anlatmalı, her zemini bunun için kullanmalı.
İkincisi, AB çevreleri de artık "AKP kaybedebilir" diye düşünüyor.
AKP’nin, AB ve PKK konularında sürekli muhalefetten yakınması da Avrupalıların muhalefete bakışını
etkilemiş görünüyor.
Öte yandan, bu politikanın güçlü bir iktidar partisi için inandırıcılığını ne kadar daha sürdüreceği
tartışmalı bir durum yaratıyor.147
43 yıldır sorulmayan soru
Dile kolay, 43 yıldır... Ekonomiden hukuka, tarladan gökyüzüne, aklınıza gelen gelmeyen her
konuda "AB'ye uyum için" yasa çıkardık. Hayatınızda olumlu yönde ne değişti? Size ne faydası
oldu?
Madem millet için AB'ye girmek istiyorsunuz... Yetti artık, emrivaki... Millete sorun. İstiyor mu,
istemiyor mu?
Onlar kendi milletlerine sordu... İsteyen girdi, istemeyen girmedi. Mesela, Norveç... Seçilmiş bir
hükümet vardı iktidarda. Yani milletten "yetki" almıştı. Ama buna rağmen, referandum yaptı. "Hayır"
dedi millet... Girmediler. Bir zarar gördüklerini de, görmedim.
Peki ya biz? İlk başvuru, 1959'da. Menderes... Rahmetli... Kimseye başvurdu mu, "başvuralım
mı, başvurmayalım mı" diye? Başvurmadı. Sonra? Hatırlayın... Demirel, Ecevit, Özal, Yılmaz, Çiller...
Hepsi birer defa girdi AB'ye... Hepsi, ayrı ayrı kutlama yaptı AB'ye girdiğimiz için. E baktı ki millet, bir
yere girdiğimiz falan yok... "N'oluyor" demeye kalmadı... Tayyip Erdoğan iki defa daha girdi.
Patlattığımız havai fişeğin haddi hesabı yok, AB'ye girdiğimiz için.
En fazla defa biz girdik! Ama hâlâ dışarıdayız. Hatta, dışarıda bir tek biz varız. Bu arada bize
giren girene...148
Yüz yıl önce de bütçenin yüzde 30’u faize gidiyordu
Yedi yıldır istikrar politikası uygulanıyor. Ama 2007 (başlangıç) bütçesinde faiz harcamalarının payı
yüzde 25.9 oranında.
1854 Kırım Savaşı borçlanmasıyla başlayan ve 1879 düyun-ı umumiyye ile sonuçlanan 25 yıllık
borçlanma dönemi sonunda, Osmanlı bütçesinin her yıl yüzde 30 dolayındaki kısmını faize ayırmış.
İktisatçı Nazif Ekzen, yüz yıl önceye ait bu bilgilerden hareketle, "Acaba yüz yıl sonra durum nedir?"
diyerek bir değerleme yapmış. Ekzen diyor ki, "1988 yılından sonra giderek tırmanan iç borçlanma sonunda,
TC bütçeleri de Osmanlı bütçelerindeki (faiz ve faiz dışı harcamalar şeklindeki) ikili yapıya dönüştü.
2000'li yılların başında toplam bütçe harcamalarından yüzde 50 pay alır hale gelen faiz harcamaları,
son iki yıldır yüzde 30'lar dolayına indi ama, gene de tek başına bütçedeki en büyük harcamayı oluşturuyor."
Yedi yıldır istikrar politikası uygulanıyor. Ama 2007 (başlangıç) bütçesinde faiz harcamalarının payı
yüzde 25.9 oranında.
147
148
26.10.2006 / Şükrü Küçükşahin / Hürriyet
27.10.2006 / Yılmaz Özdil / Sabah
256
Osmanlı döneminde yurtdışından borçlanıldığından, "düyun-ı umumiyye" faizi yurtdışına gidiyordu. TC
Hazinesi'nin borçlanması "iç borç" gibi görülüyor ise de bu borçlar için ödenen "yüksek reel faiz" de (genelde)
yurtdışına transfer ediliyor.149
Soros mu daha insaflı M. Ali Şahin mi?
Soros’un Türkiye’de en fazla desteklediği vakıf; TESEV. Başında Can Paker var.
Soros’un Türkiye temsilcisi ise Hakan Altınay. O da Soros’un dünya çapında örgütlenmiş Açık Toplum
Vakfı’nın başındaki isim. Geçtiğimiz yıl kendisiyle Ankara’da görüşmüştük. Türkiye’de faaliyete başladıkları
2001 yılından bu yana sivil toplum örgütlerine 6 milyon dolar destek verdiklerini söylemişti. Bu destekten
aslan payını alan ise TESEV.
Hakan Altınay’ın o zaman verdiği rakam 1 milyon dolardı. Zaten TESEV de, bütçesinin yüzde 60’ını
Açık Toplum Vakfı’nın yani Soros’un karşıladığını inkar etmiyor.
İşte bu TESEV başörtüsü konusunda bir çalışma yapmış. Şimdi yukarıdaki bağlantılara bakınca
Türkiye’deki Başörtüsü sorunu gerçeğini de Soros’un katkı ve desteğiyle öğreneceğimiz açık. Hadi hayırlısı
bakalım..
Ama bu ilk değil. TESEV’in 2000 yılında yaptığı benzer bir çalışması daha var. Kasım’da açıklanan
anketin sonuçlarını üç aşağı 5 yukarı buradan kestirmek mümkün.
O zaman bakalım:
TESEV’in o araştırmasına göre;
“Halkın yüzde 42,6’sı Türkiye’de dindar insanlara baskı yapıldığını” söylemiş.
Bu baskıya örnek vermeleri istendiğinde ise “yüzde 64,8’i” “Türban Sorunu!”nu göstermiş.
Peki Başbakan Yardımcısı M. Ali Şahin ne demişti? Biz hatırlatalım. “Başörtüsüyle ilgili sorunları, sorun
sayıyor musunuz? Sorun sayanların sayısı yüzde 1,5’tir. Bizim gündemimizde halkın, sadece yüzde 1,5’inin
gündeminde olan bir konu öncelikli olarak yoktur. Olması siyaseten de yanlıştır.”
Yani..
Yani Soros bile bunlardan daha insaflı be kardeşim.150
Memurun ‘yaşam düzeyi!’ 27.2 YTL yükselecek…
Memurlar yine hayal kırıklığına uğradı. Günlerdir süren toplu görüşmelerden bir sonuç alınamaması
üzerine geçtiğimiz hafta yapılan uzlaştırma kurulu toplantısından da anlaşmazlık çıktı.
Konunun Bakanlar Kurulu’nda görüşülerek netleşmesi bekleniyor. Beklenti ise düşük maaş alan
memurlara her iki altı ay için yüzde 4, yüksek maaş alan memurlara ise yüzde 3 artış yapılması yönünde.
Bu artış, çocuk ve aile yardımı almayan en düşük memur maaşına 27,2 YTL olarak yansıyacak. Yani
hükümet, günlerdir süren görüşmeler sonucunda memuruna ancak bunu verebildi…
Çay-simit hesabı mı yoksa peynir-zeytin hesabı mı? Hangisini yaparsak yapalım memurun (olmayan)
yaşam düzeyi, 2007’de yüzde 4 daha artırmış olacak!
Şimdi hükümete sormak gerekiyor… İktidara geldiğinizde bu insanlara ne sözü vermiştiniz? Üç yıl
sabredin her şey düzelecek… Bırakalım üç yılı, dördüncü yıllınızı tamamladınız. Değişen ne? Kocaman bir
sıfır! Hükümet memurunu insafsızca harcamıştır.
Hükümet, bugün muhtemelen bazı rakam oyunlarına başvurarak yine memurlara enflasyon hikâyesi
anlatacak. ‘maaşlara enflasyonun üstünde artış yaptık’, ‘memurun alım gücü AKP döneminde yükseldi’ gibi…
Aldığı maaşla gıda ve barınma ihtiyacını bile karşılayamayan memura, enflasyonun üstünde artış yapsanız
ne yazar?151
Erdoğan ve Aydın Doğan!
Aydın Doğan, yakın çevresiyle takım elbisesine iddiaya girmeye başladı. Erdoğan’ın Cumhurbaşkanı
olacağı konusunda. Doğan grubuyla hükümet ilişkilerini yürüttüğü öne sürülen Maliye Bakanı ise bu formülün
27.10.2006 / Güngör Uras / Milliyet
26.09.2006 / Kulis Ankara / Milli Gazete
151 25.09.2006 / Sadettin İnan / Milli Gazete
149
150
257
asıl sürprizi olabilir.
Erdoğan Köşk'e çıkacak ama Emine Hanım Subayevleri'nde oturacak. Böylelikle 'kamusal alan'
krizi yaratanların elindeki en güçlü kozun ilga edilmesi düşünülüyor. Bu aşamada ne tür sıkıntılar
çıkabilir, hangi odaklar ne tür engeller yaratabilir tüm bunlar hesaplanıyor. Küresel veya bölgesel,
öngörülemeyen siyasi, sosyal, ekonomik bir kriz veya bu tip bir krizi tetikleyecek bir başka etmen
olmadığı sürece temel stratejisi bu Erdoğan ve yakın ekibinin. Bu formülün tutması için iki temel
odağın da 'içeride' desteklemesi gerekiyor.
Biri asker. Diğeri medya...
Aydın Doğan, yakın çevresiyle takım elbisesine iddiaya girmeye başladı. İddia ne? Tayyip Bey
Köşk'e çıkacak. Ve Aydın Bey Erdoğan'ın frak giydiği saatlerde kazandığı takım elbiselerini
toplayacak. Doğan grubuyla hükümet ilişkilerini yürüttüğü öne sürülen Maliye Bakanı ise bu
formülün asıl sürprizi olabilir. Aydın Bey neden bu formüle destek veriyor?
Birkaç sebepten. Ama iki temel neden görüyorum. Biri Petrol Ofisi, diğeri futbol ihalesi.
Digiturk'ü sallamanın en mühim enstrümanı futbol maçlarının yayın hakkını almak. Alternatif bir dijital
platforma koyacak onlarca farklı içerik zaten 'tabela' da olsa hazırlanmış vaziyette. Hesap bu. 152
Havada bulut mu var?
Hava yine bulutlandı. Ne alakası varsa, 28 Şubat ortamına bir dönüş olup olmadığı bile sorulabiliyor.
Oysa iktidar son derece ‘uyumlu’ gidiyormuş gibi gözüküyor.
Yani mesela ‘havuz’ oluşturup, devletin parasını ucuz bir şekilde ele geçirip devlete pahalı satanların
tekerine çomak sokma gibisinden bir durum söz konusu bile değil.
Bugünün soygun yolları sağlıklı bir biçimde(!) işliyor.
Sıcak döviz, altın dönemini yaşıyor mesela. Yüksek faiz-düşük kur sayesinde hemen her sene
milyarlarca dolarımız yurtdışına doğru akmayı sürdürüyor.
Portföyünde komik denebilecek kadar düşük rakamlar bulunan bazı kuruluşlar bile, isterlerse
spekülasyonlar yoluyla, ekonomiyi kısa bir sürede altüst edebiliyorlar.
IMF ve Dünya Bankası’nın telkin ettiği hemen her şey, anında yerine getiriliyor.
Mesele faizlerin ödenebilmesi…
Memurlara reva görülen zam oranı, tek kelimeyle zulüm. Enflasyon hesabı yapıyor gibi gözükülerek,
reel gelir kayıplarını bilerek göz ardı ediyorlar. Ve satın alma gücü gittikçe düşüyor.
Milyonlarca üreticiyi yakından ilgilendiren fındık meselesi yerlerde sürünüyor. Azıcık arkasında durulsa,
mesele hallolacak ve herkes memnun olabilecek olmasına rağmen.
Bunlar ve diğer yapılanlarda hedef belli: iç ve dış borçların faiz ödemelerinin aksamaması…
Dış politikada çok yönlülük varmış gibi gözükse de, ABD’nin baskın görünümü berdevam.
AB yolculuğu, duraklamalara rağmen devam ediyor. Kıbrıs meselesi gibi sıkıntı verici acil tavizler, iç
kamuoyunun hazır hale gelebileceği zamanı kolluyor gibi.
Uyum paketleri birbiri ardına hazırlanıyor. AB ülkelerinden bazılarının Sözde Ermeni Soykırımı iddiaları
ile ilgili başlattıkları yeni ataklar ise sadece seyrediliyor. Pontus ve Süryani katliamı iddiaları ise sırada
bekliyor.
Başörtüsü zulmü berdevam. İktidar bu konuda ağzını bile açmamayı tercih ediyor.
Katsayı meselesi, bildiğiniz gibi. İmam-Hatipler bahane edilerek, bütün bir meslek eğitimi heba ediliyor.
Dokunulamıyor, çünkü ‘cıs’.
Din Eğitimi keza.
Bunlar muhataralı konular. İktidar, kendisiyle iyi geçiniyormuş gibi gözüken bazı kesimlerin tepkisini
çekmemek için, bekliyor. Neyi beklediğini biz bilmiyoruz. Kendilerinin bilip bilmediği de şüpheli.
Kendiliğinden hallolur mu?..
152
24.9.2006 / Serdar Akinan / Akşam
258
Bütün bunlara, bu uyum manzarasına rağmen, hissedilen boğucu havanın sebebi acaba ne
olabilir?
Havadaki garipliğin sebebi, sanki yaklaşan Cumhurbaşkanlığı seçimi.
2007 Mayıs Ayı’nda yapılacak seçimde, uygun bir insanın Cumhurbaşkanı olması durumunda,
birçok şeyin kendiliğinden hallolacağı düşüncesi ise, ne kadar doğru, bilmiyoruz.
Ama Cumhurbaşkanı’nın değişmesi ile, Anayasa ve kanun değişikliği yapılmasına bile gerek
kalmadan bazı konuların hallolacağı düşüncesinin haklı tarafları varsa, -ki var- o zaman bugün
yaşadıklarımızın hukuk-dışı olduğunu varsaymak durumundayız.
Yasama ve yürütme gücünü büyük bir çoğunlukla ellerinde bulunduranların, -mevzuat müsait
olmasına rağmen- bu zamana kadar yapamadıklarını, Cumhurbaşkanı değiştikten sonra yapıp
yapamayacakları, önemli bir mesele.
Anayasa ve kanunlar çerçevesinde, yetkisi olmayan kişi ve kuruluşların insanımıza hayatı zehir
etmesini önlemek için yapılabilecek olan bir sürü şeyi tehir etmenin neticesini hep beraber göreceğiz.
153
Ecevit’in cenazesi ile ve Erdoğan’ın Köşk’e çıkma planı (hatta AKP iktidarı) aynı gün toprağa
verilecekmiş...!?
Bu ‘derin komplo’nun kurgusu kabaca şöyle: Her şey ‘Güç odağı’nın Atlantik ötesi ziyaretine endeksli...
İddia o ki ‘Karar odağı’ Kürt kartını, nasıl isteniyorsa, öyle oynuyormuş. ‘Belli isimler’ aracılığıyla İmralı’yla
konuşup af sürecini onlar başlatmış. Talabani bu ismi biliyormuş! Kızgınlığının nedeni ise çok başkaymış.
Atlantik ötesinden birileri, Ankara’nın ‘karar odaklarına’, ‘Kürdistan’ın garantörü olun biz de
size önünüzdeki vade için yeşil ışığı yakalım’ demiş. Ama ‘karar odağı’ karşıtı blok yani ‘güç odağı’
karşı atağa geçmiş.
PKK siyasal bir figür oluyorsa... Hem de uluslararası bir figür oluyorsa... İran’dan dolayı bir kart
oluyorsa... ve Kürdistan kuruluyorsa... ‘Biz de bunun garantörü oluruz. Bununla da kalmaz İsrail’in
güvenliğini biz sağlarız. Hem hükümete güven olmaz... Bize güvenebilirsiniz. Biz bu denklemlerin
sabit oyuncusuyuz’ mesajını çok güçlü bir şekilde ileteceklermiş… Danıştay saldırısından sonra
rahatsızlanan Ecevit’in ‘o tarihte’ Ankara’dan kalkacak cenazesine kaç kişinin toplanması
bekleniyormuş? En az bir milyon. Biri ne diyormuş? ‘Ankara’ya 1 milyon insan toplayın, Erdoğan’ı
Köşke çıkartmayayım...’
Köşk ısrarı stresi artırıyor. Yukarıda yazdığım senaryo duyduklarımdan sadece biri. Gülebilir,
kızabilir, alaya alabilir, önemsemeyebilir veya dikkate alabilirsiniz. Nerede durduğunuz, bence önemli
değil. Önemli olan şu: Kurucu ideolojinin iki temel payandası laiklik ve tekillik hiç olmadığı kadar
tartışma altında. Kimilerine göre örtülü bir tehdit altında. Güç odakları ile karar odakları karşı karşıya.
Cumhuriyet bu krizi daha önce defalarca yaşadı.
Güç odağı karar odağı oluverdi.154
Ruh nakli olabilir mi?
Efendim kendisine ruh arayan parti iktidar partisi AKP!
Gazeteler AKP yönetiminin ANAP’ın ünlü 83 ruhu(!) benzeri bir ruhu yaratmak(!) için düğmeye
bastığını yazıyor!
AKP’lilik ruhu yaratacaklarmış!
Sabah şerifler hayrola!
Yahu bu parti kurulalı kaç yıl oluyor?
AKP yönetiminin kurulduktan beş yıl sonra partilerine ruh kazandırma çabalarına girmelerini doğrusu
çok yadırgadık!
Bugüne kadar nasıl ruhsuz gezmişler(!) akıl erdiremedik!
153
154
11.10.2006 / Ekrem Kızıltaş / Milli Gazete
15.10.2006 / Serdar Akinan / Akşam
259
Yaratacakları(!) AKP’lilik ruhu ile partililer arasında söylem birliği sağlayacaklarmış!
Her kafadan bir ses çıkarsa olacağı budur elbette!
Bu arada özendikleri ruh hangisi diye merak edenler için açıklayalım: ANAP’ın ünlü 83 ruhuna(!)
özeniyorlarmış.
Belli ki ruh nakli istiyorlar!
Peki, ruh nakli olabilir mi?
Bugün için imkansız ama günün birinde belki!
AKP’liler durduk yerde ruh arayışı içine girmediler herhalde!
Bir takım saikler onları ruh arayışı içine itmiş olmalı.
Ne ya da neler oldu da AKP yönetimi böyle bir arayış içine girdi dersiniz?
Bize kalırsa yeni ruh arayışı kimlik değişimi ile baş göstermiştir.
Biz değiştik diye gömlek değiştirenler Allah-u alem gömlekle beraber eski ruhlarını da fırlatıp atmış
olmalılar!
İlanihaye de ruhsuz gezecek halleri yok ya!
Tabir caizse partinin cesedi var ruhu yok ona bir de ruh bulalım diye harekete geçmiş olmalılar.
ANAP’ın ünlü 83 ruhu(!) gibi bir ruh yaratacağız diye yola çıkmaları bu ekibin gerçekten yeni bir ruha
ihtiyaç içinde olduğunu bize gösteriyor.
83 ruhu diye peşine düştükleri ünlü ruhun(!) bugün ne halde olduğunu merak edenler ANAP’a
baksınlar yeter.
Ne demek istediğimizi anlayacaklardır.155
 PAPA’NIN UTANMAZLIĞI VE İSLAM’A KARŞI SİYONİST-HAÇLI
İTTİFAKI
Papa’nın Gelmesini Niçin İstememiştik?
Tarihimize uzun vadeli bir perspektifte, göz atacak olursak ne görürüz? Mehmed Akif
Rahmetlinin dediği gibi, ehli salibin işgal ve istilâ hareketlerinin sürekli olarak devam ettiğini görürüz.
Başka bir deyimle bizler, âdetâ bitmeyen bir haçlı savaşı ile karşı karşıyayız.
Batı asırlar boyu, papasıyla, patriğiyle, dini liderlerin tahrikiyle, coğrafyamız üzerinde devamlı
olarak ilerledi, biz geriledik.
Bir zamanlar Yunanistan yoktu. Şimdi var. Hatta Rodos’u ve 12 adaları alarak, ta burnumuzun
önüne kadar sokuldu. Bu noktalara kadar gelişini sebep ve delil sayarak şimdi Ege Denizi’ne, hatta
Akdeniz’e, bizi hapsetmek çabasında.
Batılılar Çanakkale’ye, en modern ordularıyla boşuna mı saldırdılar? Bütün hedefleri bizi
Anadolu’dan söküp atmak, eski Bizans’ı ihya etmek idi.
Emellerine nail olmak için, Yunanistan’a silah ve destek vererek Ankara’nın varoşlarına,
Polatlı’ya kadar geldikleri zaman maksatları yine aynı idi.
İstiklal Savaşı’nda vatanın hârîmi ismetinde, düşmanı boğmak, milletin mâkus talihini yenmek,
kolay mı oldu sanıyorsunuz?
Ülkemizi istila için, Maraş’ı, Anteb’i, Urfa’yı işgal etmediler mi?
Târih bilincine sahip olmayanlar indinde bütün şu anlattıklarımızı, birer hamaset edebiyatı
sayıyorlar. Milletimize karşı içlerinden kırk türlü ihanet planları yapanları sütten çıkmış ak kaşık gibi
aklayanlar maalesef hâlâ gaflet uykusundan uyanmıyorlar.
Haydi diyelim ki, uzak tarihi, bu kimseler unuttular. Ama Bush, tekrar tekrar, bizim Irak’ı,
Afganistan’ı işgal etmemizin esas hedefi bir haçlı savaşı açarak, 22 İslâm ülkesinin siyasi haritasını
değiştirmek ve bu ülkeleri müstemleke (sömürge) yapmaktır diye açıkça ilan etmedi mi?
155
15.10.2006 / Zeki Ceyhan / Milli Gazete
260
Papa niçin geliyor? Zira misyoner çalışmalarıyla ve yerden mantar biter gibi gizli aşikâr açılan kilise
evleriyle, ve buna ilaveten, açılan din bahçeleriyle, Anadolu insanının Hıristiyanlaştırılması hareketini yerinde
görmek için geliyor.
İncil arası dolar verilerek aldatılan gençlerimizi, daha koyu hıristiyan yapmak konusunda, onlara,
endişe etmeyin, korkmayın, arkanızdayım mesajını vermek için geliyor.
Dinlerarası diyalog aldatmacasıyla, bizim bazı zavallı insanlarımızı, önemli ölçüde etkilediğini
düşünerek, kendi dinini bir aşama daha yerleştirebileceğini ümit ettiği için geliyor.
Eğer bu gelişinde, iyi niyet sahibi olsaydı, Peygamberimize karşı sarfettiği hâkaretamiz sözlerinden
dolayı açıkça özür dilerdi.
Özür dilemek şöyle dursun, sözlerinde inat ve ısrar etmiştir.
Papa’nın millet ve devletimiz aleyhinde gerçekleştirmek istediği emeller bunlardan da ibaret değil.
Papa, araları açık olan Ortodoks Patriği Bartholomeos ile stratejik bir anlaşma yaparak, Anadolu
insanının daha hızlı hıristiyanlaştırılması için birlikte planlar tasarlamak için geliyor.
Efendim bundan da ne çıkar diyerek, şu söylediklerimizi de birer hamaset nutku saymayınız. Zira, bu
iki dinî otoritenin, anlaşmasını önlemek için Sultan Abdulhamid Han ömrü boyunca gereken çabayı göstermiş
ve Balkanların elimizde kalmasını sağlamıştı. Ama Abdulhamid Hân’ın, tahttan indirilmesinden sonra,
işbaşına gelen ağzı süt kokan acemi siyasiler bu iki patriği barıştırmışlar, kısa bir zaman içerisinde Balkanlar
elimizden gitmiştir.
Beyan etmek istediğimiz gibi, papalar bir taraftan, onlardan destek ve taktik alan batılı siyasiler diğer
taraftan, bu topraklar üzerindeki egemenliğimizi yıkmak, ya da zaafa uğratmak için, uzun vadeli planlar
tahtında durmadan, harıl harıl çalışıyor.
NATO, İslam’a Karşı Yeniden Yapılandırılıyor!
Bu arada NATO’nun, Siyonist hedeflere ulaşmak için terörle mücadele adı altında sürdürülen
savaşta yeni roller üstlenmeye hazırlandığı bildirildi.
İngiliz Financial Times gazetesinin son sayısında yer alan haberde, NATO’nun üstlendiği
rollerin genişletilmesine ilişkin bir planı gelecek hafta içinde onaylayacağı belirtildi.
‘’NATO’nun devam eden transformasyonunun çerçevesini ve siyasi yönünü belirlemeyi
amaçlayan’’ söz konusu planın bir kopyasının gazete tarafından elde edildiği kaydedilen haberde,
planın terörizm ve kitle imha silahlarının gelecek 10-15 yıl içinde ittifak için temel tehditleri
oluşturmasının kuvvetle muhtemel olduğundan’’ söz ettiğine işaret edildi. NATO’nun 28-29 Kasım
tarihlerinde Letonya’nın başkenti Riga’da yapılacak toplantısında, üye 26 ülkenin liderleri tarafından
imzalandıktan sonra gelecek hafta kamuoyuna açıklanacak planın, NATO üyesi ülkelerin savunma
bakanları tarafından zaten onaylanmış olduğuna dikkat çekildi.
NATO’nun ‘’terörizme karşı caydırma, savunma ve muhafaza ve özellikle de NATO üyesi
ülkelerin
halklarını,
topraklarını,
kritik
altyapılarını
ve
kuvvetlerini
muhafaza
yeteneklerini
kazanmaya’’ özel önem vermesi şeklinde kamufle edilen amacın gerekli olduğunu öne süren gazete,
örgütün üzerinde odaklanacağı alanların, enformasyonun sanal saldırılara karşı korunmayı da
içerdiğini belirtti.
Papa’nın Türkiye Ziyareti Neyi Hedeflemişti?
16. Benediktus’un Türkiye ziyareti, Almanya’da yediği herzenin gölgesinde değerlendirilmeye devam
ediyor. Resmî ağızlardan çıkan demeçler, basının tepki ve değerlendirmeleri hep Papa’nın Efendimiz (sav)’e
hakaret içeren sözlerini merkeze alan bir muhtevaya sahip.
Oysa Papa’nın bu ziyaretinin çok daha farklı bir anlamı var: Doğu Hıristiyanlığı (Rum Ortodoks Kilisesi)
ile Batı Hristiyanlığı (Katolik Kilisesi) yüzyıllar sonra üçüncü defa anlam yüklü bir buluşmayla aynı ayinde boy
gösterdi ve Papa Ortodoks kilisesinde ayin yönetti.
Papa’nın, Almanya’da yaptığı meşum konuşmada niçin bir Bizans imparatorundan alıntı yaptığının
açıklamasını da burada aramak gerekir. Katolik dünyada Bizans İmparatoru Paleologos’unkinden daha
261
“nitelikli” bir metin yok muydu? Anlaşılıyor ki Papa’nın o konuşması da Türkiye ziyaretinin zeminini
hazırlamaya yönelikti.
Papa aslında Türkiye’yi, daha doğrusu Türk resmî makamlarını ziyarete gelmedi. Ziyaretin asıl
amacı Katoliklik ile Protestanlığı barıştırarak Hıristiyanlığın birliği yolunda önemli bir dönemeci
geçmekti.
Peki bu mümkün mü?
Evet, mümkün. Zira Katoliklik ile Ortodoksluğu birbirinden ayıran unsurların temelde siyasî
olduğunu biliyoruz. Kutsal Ruh’un menşei dışında bu iki Hıristiyan mezhebi arasında ciddi bir teolojik
ihtilaf mevcut değildir. Elbette aralarındaki tek ihtilaf bu değil; ancak diğerlerinin “teolojik ihtilaf”
olarak nitelendirilmeyi hak edecek mahiyette olmadığı bir gerçek.
Bundan önceki iki Papa’nın (6. Paul ve 2. Jean Paul) da Türkiye’yi, daha doğrusu Türkiye’deki
“kutsal yerler”i, ve tabii bu arada Fener Rum Patrikhanesi’ni ziyaret ettiği, Patrik efendinin de
Vatikan’a “iade-i ziyaret”te bulunduğu dikkate alındığında, Hıristiyanlığın bu iki mezhebi arasındaki
buzların hayli zaman önce çözülmeye başladığını söylemek gerçeğin ifadesi olacak.
Bu ziyaret Patrik Bartholomeos için de bulunmaz bir fırsat teşkil etti doğrusu. Avrupa Birliği
sürecini herkes kendi hesabına Türkiye’nin gırtlağını sıkma fırsatı olarak değerlendirirken Patrik de
Ekümeniklik yolunda önemli bir desteği bu ziyaretle sağlamış olmanın sarhoşluğu içinde İstanbul’u
Konstantinople yaptı sitesinde…
Diyalog’la ilgili bir boyutu da var bu ziyaretin. Papa, ilginç bir üslupla hem “Diyalog kesilmesin”
diyor, hem de Müslümanları dışlayıcı tavırlarda ısrar gösteriyor. Bu, Katolik Kilisesi’nin Diyalog’dan
ne anladığının çarpıcı bir açıklaması aslında. Bir önceki Papa’dan bu yana değişen çok fazla bir şey
yok yani.
Konunun bir de Müslümanlar açısından ilgi çekici bir boyutu var: Birbirini yaklaşık 8 asır devam eden
“küslük” döneminin ardından, 1054’te aforoz eden bu iki Hıristiyan mezhebi, şimdi birleşme, en azından
“birlikte hareket etme” adına önemli adımlar atıyor. Avrupa Birliği Hıristiyanlar için bir “siyasî birleşme” anlamı
taşıyorsa, Doğu ve Batı Kiliseleri arasında çözülen buzlar da Hıristiyan dünyanın “dinî” açıdan bütünleşmeye
doğru gittiğinin göstergesidir. Bu tam anlamıyla gerçekleşir mi? Hayli zor; ama en azından adımlar atılıyor,
birlik fikri kuvveden fiile çıkıyor.
Ya İslâm Dünyası?156
Papa’nın Ziyareti ve Medeniyetler Mücadelesi!
“The Papa Confronts Islam” başlığını kapak yapan Time dergisi, 16. Benediktus'un ilk kez bir
Müslüman ülkeye gittiğine dikkat çekerek, “ziyaretin Batı ile İslam arasındaki ilişkileri yeniden belirleyeceği”ni
iddia ediyor. Nasıl belirleyecek? Krizi yumuşatacak mı yoksa daha mı alevlendirecek? Papa'nın dini ve siyasi
bakışından hareket edersek, umutlu olmak için bir sebep bulmamız maalesef çok zor.
Türkiye, medeniyetler krizinin tam merkezinde. Hem ziyaret hem de konu, George Bush'un ifadesiyle
“cephe ülkesi” Türkiye'yi çok yakından ilgilendiriyor. Türkiye, bir taraftan İslam dünyasındaki Batı karşıtı
reaksiyonu dizginlemekle uğraşırken diğer taraftan, Batı'nın İslam dünyasına yönelik dönüşüm projelerinde
de ana merkez rolü oynuyor. İki dünyanın kesişme noktası ve en sancılı bölgesi.
Bazılarına göre, Batı'nın İslam dünyasına yönelik genel savaş kampanyasının bir parçası. Vatikan, son
kanaati uyandırmak için gereken ne varsa yaptı sanki. “Hıristiyanlar tek çatı altında toplanmalı” çağrısı
yapan, Hristiyan Birliği hayalleri kuran, Müslüman olduğu için Türkiye'yi Avrupa Birliği içinde istemeyen 16.
Benediktus, karikatür krizi gibi aşağılanmalarla hırpalanan Müslümanlara en ağır darbeyi vurmaktan
çekinmedi.
Papa 2. Jean Paul, Soğuk Savaş döneminin Papa'sıydı. 16. Benediktus ise, dünyanın dinler, kimlikler
ekseninde bölündüğü, tehlikeli bloklaşmaların oluştuğu bir çağın papası. O bir şahin… Dolayısıyla Türkiye
156
Ebubakir Sifil / Milli Gazete / 25.11.2006
262
ziyaretinde iki dünya arasındaki ilişkileri yumuşatmaya yönelik ciddi çıkışlar beklememek gerekiyor.
Papa’nın Gelişi Ortodoks Ve Katolikler
Bilindiği gibi MS 476 ve 508’de toplanan İstanbul Konsili, 451 Kalkedon-Kadıköy Konsili ile
Evrenselliğini ilan eden Fener patrikhanesinin bu kararını lanetledi ve evrenselliğe dayanak teşkil eden 28.
Kanon’u ortadan kaldırarak Fener patrikhanesini sıradan bir piskoposluğa indirgemişti. Dolayısı ile önemli
evrensel konsillere ve özellikle Katoliklere göre Efes’e bağlı bir piskopos olması gereken Bartholomeos
İstanbul’da Papa ile buluşacak. Acaba niye? Dini, siyasi ve teolojik konularda biri biri ile anlaşamayan bu iki
şahsiyet niye yakınlaşmaktadır?
Zannedildiğinin aksine Ortodokslarla Katoliklerin anlaşmasının temel nedeni dini olmaktan daha çok
siyasal bir mahiyet taşımaktadır. Zira İmparator Büyük Kostantin’in İmparatorluk merkezini şimdiki adıyla
İstanbul’a taşıması ve şehre kendi adını vermesi ile beraber ilerleyen yıllarda Roma ve İstanbul arasında
dini, siyasal, kültürel ve ekonomik rekabeti de olanca gücüyle hızlandırmıştır. Roma Piskoposlarının içten
içe, bazen de açıktan Kostantinopolis-İstanbul Piskoposlarını ve İmparatorlarını hiçbir zaman içlerine
sindiremedikleri onlara ikinci sınıf bir muamele yaptıkları gerçektir. Zira Roma’da ve hakeza bir dönem
Avignon’da yaşayan Papalar kendilerini Tanrı’nın bir vekili (Vicarius Dei) olarak daima siyasetin üzerinde bir
otorite şeklinde görmüşler ve en güçlü dönemlerinde bizzat imparatorları kendileri tayin etmişler yine
kendileri tahttan indirmişlerdir.. Hatta Alman İmparatoru IV. Henric gibilerin Papa’nın özrünü kabul etmesi için
üç gün karlar üzerinde titreyerek bekledikleri bile vaki olmuştur. Ancak Bizans Psikoposluğu ve Bizantinist
sistemde psikoposlar; İmparator ve devletin hizmetinde olmasına, yani dini devlet kontrol edip
yönlendirmesine rağmen Roma psikoposluğu daima devletin dinin hizmetinde ve kontrolünde olmasını
savunmuş, bunun tanrısal bir gerekliliğin yani “ilahi devletin” (civitas die) ön şartı olduğunu idda etmiştir.
Doğu Roma imparatorlarına bir türlü hükmedemeyen Roma’daki Papalar İmparatorlara bağlılıkları ve
kendilerine itaat etmemeleri yüzünden İstanbul Psikoposlarını daima eleştirmişlerdir. Aynı şekilde İmparator
destekli İstanbul Piskoposluğu da Roma Piskoposunun müdahalelerine yer yer restini çekmiştir.
İşte böyle bir siyasal ayrışma içinde olan Roma ve İstanbul Psikoposları, daha sonra işin içine dini
yorum farklılıklarının girmesi ve aynı zamanda Roma’da Marozia skandalı ile birlikte papalık tahtına nesebi
gayri sahih Papaların çıkması, bu durumun ancak Alman İmparatoru III. Otto’nun müdahalesi ile
önlenebilmesi ve Papalık’taki ahlaki çöküntü İstanbul ve Roma ayrışmasını hızlandırmış oldu. Ve sonuçta
1054 yılında Batı ve Doğu kesin olarak biri birinden ayrıldı Roma ve İstanbul Psikoposları biri birlerini aforoz
etti. Böylece Ortodoks (Doğru inanç, doğru görüş anlamına gelir) mezhebi resmen tarih sahnesine çıkmış
oldu. Şimdi aralarındaki dinsel ayrılıklara bir göz atalım.
Dini anlaşmazlıkları şu konularda odaklaşır.
Katoliklere göre Fener Patrikhanesine ekümeniklik iddiası veren 451 Kalkedon konsilindeki 28. Kanon
geçersizdir. Bundan dolayı dünyadaki Hıristiyanların geçek Evrensel lideri Papa’dır.
Ortodokslar’ın ruhani lideri Patriktir. Papa’nın üstünlüğünü, yanılmazlığını Petrus’un halefi ve İsa’nın
vekili olduğunu kabul etmezler. Aralarında en önemli ayrılık olan Filyök meselesinde, Katolikler gibi Kutsal
Ruh’un hem Baba ve hem de Oğul’dan çıktığını kabul etmezler. Onlara göre Kutsal Ruh sadece Oğul yoluyla
Baba’dan çıkar. İlk yedi konsil kararlarını kabul ederler sonrakileri kabul etmezler. İkona (Aziz ve azizelerin
resimleri, heykelleri) geniş yer verirler. İbadet her ülkenin kendi dili ile yapılır. Haçların kolları Katoliklerin
aksine birbirine eşittir. Sağdan sola haç çıkarırlar. Evharistiya ayininde ekmeğe maya, şaraba su katarlar.
Konfirmasyon, vaftizden hemen sonra yapılır. Katoliklerin aksine Papazlar evlenebilir. Ancak Keşişler,
Psikoposlar ve Patrikler evlenemezler. Boşanma bazı koşullar yerine getirilmesi kaydıyla mümkündür.
Evet dini ayrılıkları Katoliklerle bu temel esaslarda yoğunlaşan Ortodoksların günümüzde evrensel
Patrik olduğunu iddia eden Bartholomeos’un liderliğinde Papa ile bir araya gelmesi dini olmaktan çok siyasal
bir mahiyet taşımaktadır. Çünkü kendi aralarındaki “dinlerarası diyaloğa” rağmen yukarıda saydığımız dini ve
siyasi sorunları aşmaları şu an imkansız gözükmektedir. Öyleyse Papa ile Patriğin görüşmesi neyi ifade
eder. Açık konuşmak gerekirse İslam dünyasına karşı yeni bir Katolik ve Ortodoks Haçlı ittifakının
263
kurulduğunu, organize edildiğini ifade eder. Zira Ortodoks dünyasının kahir çoğunluğunu oluşturan, Biznas’ın
mirasçıları olduğunu iddia eden Rusları dahi hesaba katmadan tüm Ortodoksların lideri olduğunu iddia eden
Bartholomeos’u bizzat ABD ve AB ülkelerinin desteklemesi ve aynı şekilde İslam dünyası söz konusu
olduğunda Papa 16. Benediktus’un ABD, İsrail ve İngiltere şer ittifakı ile paralel düşünmesi bu yargımızın en
büyük delilidir. Papa’nın ziyareti ile siyasal olarak daha da güçlenen Bartholomeos’un ilerleyen zaman
diliminde Türkiye için çok büyük problemler çıkaracağını, hatta Türkiye’nin bütünlüğüne halel getirecek
pervasız nutuklar atacağını söylemek imkansız değildir. Daha şimdiden bizzat İstanbul’da Bizans’ı yeniden
diriltmek için benim takip ettiğim kadarı ile en az yirminin üzerinde toplantı yapıldıysa, Avrupa’da Bizans
tarihi, hukuku, sanatı, folkloru, müziği, mimarisi, velhasıl kültürü bazında, Bizans Enstitüleri harıl harıl
çalışıyorsa Türkiye’nin işinin kolay olmadığını söylemek müneccimlik değildir,” 157
Tarihi Gerçekler:
Vatikan tahtında oturan papayı niçin protesto etmeliyiz?
(1)İslâm’ın şiddet dini olduğunu söylemiştir. Doğru değildir. Asıl şiddet dini Katolikliktir. Katolikler Birinci
Haçlı seferi sonunda Kudüs’ü zapt ettikleri zaman şehrin bütün Müslüman ve Yahudi halkını kadın, çocuk,
ihtiyar, sivil, gayr-i muharip demeden vahşice, hunharca boğazlamışlardır.
(2)Haçlı seferleri esnasında birtakım Katolikler yakaladıkları bazı Müslümanları, bilhassa çocuklarını
pişirip yemişler, kelimenin tam mânâsıyla yamyamlık yapmışlardır. (Bu dediğimi kimse inkâr edemez. Kendi
kitapları yazıyor.)
(3) Birinci Haçlı ordusu Avrupa’dan yola çıkarken önce Yahudileri kesmeye başlamış, hayli kan
dökmüş, zulüm yapmış, vahşet sergilemiştir.
(4) Haçlı ordularında birtakım fâhişeler de bulunuyor ve yolda “mesleklerini” icra ediyorlardı.
(5) Dördüncü Haçlı seferinde, Hıristiyan ordusu Bizans’ın başkenti Konstantinopol’ü işgal etmiş, şehri
yağmalamış, halkı öldürmüş, kadınların ırzına geçmiştir. Vahşi Haçlılar Ayasofya’nın içine girmişler,
mâbetteki kıymetli eşyayı talan etmişler, Ayasofya’nın vaaz kürsüsüne bir fâhişe karıyı çıkartmışlar,
konuşturmuşlar, şarkı söyletmişler, kahkahalarla gülmüşlerdir. Kilise içine soktukları hayvanlara çaldıkları
eşyayı yüklerken bu mahlukat mâbedi kirletmiştir.
(6) Katolikler İspanya’daki (Endülüs) İslâm devletlerini yıktıktan sonra şehirlerdeki kıymetli yazma
kitapları meydanlara yığıp ateşe vermişler, böylece medeniyete en büyük kötülüğü yapmışlardır.
(7) Kuzey ve Güney Amerika kıt’asının yerli halkını amansızca, vahşice, merhametsizce öldürmüşler,
tarihin en büyük katliamını yapmışlardır.
(8) Engizisyon ile insanları işkenceli sorgulamalara tâbi tutmuşlar, gayr-i âdil kilise mahkemelerinde
yargılayarak diri diri yakmışlardır.
(9) Zorla Katolik yaptıkları Müslümanları ve Yahudileri, bunlar yalancıktan Hıristiyan oldular diye yine
öldürmüşler, sürmüşlerdir.
(10) Galile gibi bir âlimi, dünya yuvarlaktır ve dönüyor dediği için muhakeme etmişler, dünyanın
yuvarlak olduğuna tövbe ettirdikten sonra serbest bırakmışlardır.
Katoliklik bir şiddet dinidir. Bunu, kendi içlerinden çıkan tarihçiler, düşünürler, araştırıcılar itiraf
etmektedir.
Sonra Papa cenapları çıkıyor ve İslâm şiddet dinidir diyor. Kendi gözündeki merteği görmüyor,
başkasının gözündeki saman çöpünü görüyor.
Katoliklikle İslâm’ı mukayese edelim:
Onlar Kudüs’ü zaptettikten sonra yetmiş bin ahaliyi çok vahşi şekilde öldürdüler.
Müslümanlar, Selahaddin Eyyubî’nin kumandasında şehri geri aldıklarında bir tek Hıristiyanın
burnu kanamadı. Halk fidye ödemek suretiyle yanına eşyalarını alarak şehri barış içinde terk etti.
Hattâ fidye ödeyemeyenleri büyük Sultan bedava serbest bıraktı, bazılarına da yol parası verdi. Kendi
157
Lütfü Özşahin / Milli Gazete / 25.11.2006
264
tarihçileri böyle yazıyor.
İstanbul’un 1204’te Katolikler tarafından zaptı mı, yoksa 1453’te Türker tarafından zaptı mı daha
kanlı olmuştur. Elbette ki, Haçlı saldırısı daha kanlı, daha vahşi, daha tahripkâr olmuştur.
İslâm’ı, Peygamberi kötüleyen Papa dünyanın şu haline baksın. Saldırgan Hıristiyanlar
Müslümanlarla savaşıyor. Irak kan gölü, Afganistan perişan, Çeçenistan ölüm kalım savaşı veriyor.
Hıristiyanlar ellerine geçen savaş esirlerine canavarca işkence yapıyor. Filistin’deki Siyonist zulmünü
Hıristiyan ABD destekliyor. İslâm dünyasının petrolünü, madenlerini, zenginliklerini sömürüyorlar.
Müslümanları, bölerek parçalayarak köle haline getirmek istiyorlar.
Hıristiyan ülkelerde, medenî insanlara yakışmayacak şekilde İslâm’a, Kur’ân’a, Peygambere,
Müslümanların mukaddesatına saldırılıyor.
İslâm şiddet diniymiş... Pöh!....
Savaş bir realitedir, bir olgudur. İslâm’ın insanlığa getirdiği büyük rahmetlerden biri de savaşı
kutsallaştırarak acılarını asgarîye indirmiş olmasıdır.
Malachie kehanetlerine göre bugünkü Papa, Papalar listesinin sondan ikincisidir. Bundan sonra bir
papa daha gelecek, dünya allak bullak olacak, Roma tahrip edilecek, yer yerinden oynayacak, ne papalık
kalacak, ne Katoliklik.
Katolikler eskiden Protestanları Hıristiyan saymıyor, onlara söylemediklerini bırakmıyordu. Sonra, elli
küsur yıldan bu yana ökümenizm çıktı, çeşitli kiliseler birbirine yaklaşmaya başladı. Müslümanlara
amansızca saldıran Amerikan Evangelistleri artık Katoliklerin kardeşidir. Roma Papası Evangelist
kardeşlerinin Müslümanlara yaptıkları vahşetleri, işkenceleri, zulümleri, yamyamlıkları niçin gereği gibi
protesto etmiyor?
Vaktiyle Danimarkalı filozof Kierkegaard bir yazısında, genç bir rahibi katedralin vaaz kürsüsüne
çıkartmış, kralın ve büyük devlet ricalinin bulunduğu bir topluluğun karşısında ona şu sözleri söyletmişti:
“-İsa diye İsa diye İsa’nın mezarına tükürdünüz!..”
Biz Müslümanlar bütün Peygamberlere iman ediyoruz. Bu arada Hz. İsa efendimize de... Hz. İsa’ya
iman etmeyen bir kimse Müslüman olamaz... Hz. İsa bizdendir... Nitekim âhir zamanda tekrar dünyaya nüzul
ettiğinde Müslümanların arasına katılacaktır.
Bugünkü Katolikliğin Hz. İsa ile alakası yoktur.
Papa’nın ülkemizde ne işi var!
Papa 16. Benedict’in Türkiye’yi ziyaretinin ‘dini’ boyutlarını değerlendiren İlahiyatçı Doç. Dr. Mehmet
Katar:
- Anadolu; Hıristiyan adının ilk defa burada kullanılması, Yeni Ahit’te adı geçen yedi Kilisenin
burada olması, Pavlus ve Petrus gibi Hıristiyanlığın önderi olan şahsiyetlerin bu dini yaymak için
gelip gittikleri yer olması, daha sonraki yüzyıllarda da Hıristiyan ilahiyatının belirlenmesi açısından
çok önemli olan konsüllerin çoğunun İznik, İstanbul, Efes gibi yerlerde düzenlenmiş olması sebebiyle
Hıristiyanlık açısından tartışılmaz bir öneme sahiptir.
- Katolik dünyasının ruhani lideri Papa 16. Benedict’in Türkiye ziyaretinin bütün Hıristiyanlık
âlemi ve İslam dünyası için muhtemel neden ve sonuçlarını İlahiyatçı Mehmet Katar ile konuştuk.
Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi’nde Dinler Tarihi Anabilim Dalı Öğretim Üyesi olan Doç. Dr.
Mehmet Katar, Papa’nın ziyaretinin, ‘Hıristiyan birliğinin yeniden ihyası’ amacı taşıdığını söyledi. İşte
Doç. Dr. Katar’ın değerlendirmeleri:
*Papa’nın Türkiye’yi ziyareti çok önemli bir dönemde gerçekleşiyor. Kendi memleketi
Almanya’dan sonra, ikinci ziyareti neden Türkiye’ye gerçekleştiriyor olabilir? Neticede Türkiye
Müslüman bir ülke. Sizce neden Türkiye?
Şu bir gerçek ki, Hıristiyanlık açısından Türkiye’nin önemi çok büyük. Çünkü ilk Hıristiyanlık Filistin’de
Yahudiler içerisinde ortaya çıkıyor, ama bugünkü yapılanmasını Anadolu’da gerçekleştiriyor. Hatta
“Hıristiyan” adını bile burada, Antakya’da alıyor. Mesih kelimesinin Yunanca karşılığı olan Hristos’a nispetle
265
buradaki İsacılara Hıristiyan adı verilmiş ve bu isim buradan dünyanın her tarafına yayılmıştır. Filistin-İsrail
coğrafyasında ortaya çıkan bu din; daha sonra Akdeniz’in iki yakası üzerinden, özellikle de Anadolu
üzerinden batıya yayılıyor. Hıristiyanlığın asıl mimarı olarak kabul edilen Saint Paul yani Aziz Pavlus,
Anadolu’ya ve buradan Avrupa’ya üç misyon seferi düzenliyor. Antakya’dan başlıyor, bugünkü Niğde, Konya,
Antalya çevresini dolaştıktan sonra Efes’e kadar gidiyor. İkinci seferinde, Anadolu’dan Balkanlar’a geçiyor,
oradan tekrar Kudüs ve Antakya’ya dönüyor. Daha sonra 53-58 tarihleri arasında Anadolu’ya üçüncü bir
misyon seferi gerçekleştiriyor.
Yine Hıristiyanlığın en önemli şahsiyetlerinden olan ve İncil yazarı olarak kabul edilen Yuhanna, 100’lü
yıllardan önce Efes’e gelip yerleşmiş ve Hıristiyan inancına göre İncil’ini burada yazmıştır. Rivayete göre
onun, Hz. Meryem ile buraya gelip yerleştiği ve Meryem’in, hayatının geri kalanını burada tamamladığına
inanılıyor. Biliyorsunuz, Hıristiyanlara göre Efes’te şu anda Meryem’in bir mezarı var. Bu sözde mezar,
özürlü bir Alman kadının gördüğü bir takım vizyonlar ve bunun ardından gerçekleştirilen arayışlar sonucunda
bulunmuştur.
Yine İncil’de daha doğrusu, Yeni Ahit dediğimiz Hıristiyan kitabının Yuhanna’nın Vahyi kısmında adı
geçen yedi tane Kilisenin hepsi Anadolu’da, Ege bölgesindedir. Bunlar Manisa, İzmir, Denizli’de bulunan
antik Hıristiyan cemaatleri, yani Kiliseleridir. Burada Kilise bina değil de, cemaat anlamına gelmektedir.
Buraya kadar söylediklerimizi özetlersek Anadolu; Hıristiyan adının ilk defa burada kullanılması, Yeni
Ahit’te adı geçen yedi Kilisenin burada olması, Pavlus ve Petrus gibi Hıristiyanlığın önderi olan şahsiyetlerin
bu dini yaymak için gelip gittikleri yer olması, daha sonraki yüzyıllarda da Hıristiyan ilahiyatının belirlenmesi
açısından çok önemli olan konsüllerin çoğunun İznik, İstanbul, Efes gibi yerlerde düzenlenmiş olması
sebebiyle Hıristiyanlık açısından tartışılmaz bir öneme sahiptir. Ayrıca İslam’ın Anadolu’ya egemen oluşuna
kadar geçen devrede, ünlü birçok Hıristiyan ilahiyatçısı da bu topraklarda yetişmiştir.
 PAPA’NIN PAPAZLIĞI VE YENİ ROMA PAZARLIĞI!
İslam dinine ve Peygamber Efendimize asılsız ve hayasız hakaretler yağdıran Papa,
 Katoliklerle Ortodokslarını siyaseten barıştırıp, İslamiyet’e ve Türkiye’ye karşı birleştirmek
 Fener Rum Patrikliğinin Ekümenlik-Evrensellik statüsünü pekiştirmek ki bu sinsi girişimi,
Tayip Erdoğan bizi ilgilendirmiyor diyecek kadar cehalet ve gaflet gösteriyor.
 Böylece laik Türkiye içinde bağımsız bir “Hıristiyan Şeriat Devleti” yeşertmek
 Patrikhanenin afiş ve kartvizitlerinde açık ve küstahça ilan ettiği gibi “Ekümenik Yeni Roma’yı,
yani Bizans’ı diriltmek
 Ve AKP’yi takdis edip AB’ye katılım hıyanetine destek vermek gibi sinsi ve siyasi amaçlarla
Türkiye’ye geldi, ettiğini etti, ekeceğini ekti ve defolup gitti…
Bir çok yönden bizim de tasvip etmediğimiz Taliban ve İran rejimlerine “kökten dinci ve şeriat
temelli” olduğu gerekçesiyle şiddetle ve nefretle karşı çıkan bazı kafası kabaklar, laiklik laklaklar ve
omuzu kalabalıklar, her nedense, Kabala şeriatı devleti İsrail ve Haçlı şeriatı devleti Vatikan ve Papa
Hz.lerinin bu kökten dinciliğine ve anti laikliğine hiç değinmedi… Papa’nın, hem de gizli İsrail ve
MOSSAD desteği ile, İstanbul merkezli Yeni Roma’yı, yani Bizans’ı diriltme ve Türkiye’yi bölme
girişimlerine, “diyalog, hoşgörü, konuk severlik” kılıfları geçirildi… Bir bayağılık ve aşağılık
kompleksiyle, barbar Batı’nın pisliği bile, parfüm diye sürülmekteydi…
“Dinlerarası diyaloğu ortaya çıkaran 2. vatikan konsili, belgesinde İslâm’a yer vermiyor”
Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dinler Tarihi Anabilim Dalı Öğretim Üyesi Doç.
Dr. Mahmut Aydın, Hıristiyanlığı meşrulaştırmak ve misyonerler aracılığıyla özellikle İslâm ülkelerinde
yaygınlaştırmak için 2. vatikan konsili tarafından ortaya atılan “Dinlerarası Diyalog” ile ilgili belgede
İslâmiyet'e yer verilmediğini, müslümanlar’ın birey olarak ele alındığını belirtti.
Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dinler Tarihi Anabilim Dalı Öğretim Üyesi Doç. Dr.
Mahmut Aydın, Hıristiyanlığı meşrulaştırmak ve misyonerler aracılığıyla özellikle İslam ülkelerinde
266
yaygınlaştırmak için 2. Vatikan Konsili tarafından ortaya atılan “dinlerarası diyalog” ile ilgili belgede
İslamiyet'e yer verilmediğini, Müslümanlar'ın birey olarak ele alındığını söyledi.
Dinlerarası diyalog ve misyonerlik araştırmalarıyla tanınan Doç. Dr. Mahmut Aydın, dinlerarası diyalog
oyununa karşı Müslümanlar'ın uyanık olmasını isteyerek, “Dinlerarası diyaloğu ortaya çıkaran 2. Vatikan
Konsili belgesinde İslamiyet'e yer vermiyor. Dinlerarası diyaloğun bizimle bir ilgisi yok” dedi.
Doç. Dr. Aydın, Hıristiyanlar'ın, özellikle Katolik ve Protestanlar'ın 19. yüzyılda tüm dünyanın
Hıristiyanlaşacağına inandığını, 19. yüzyıl bittiğinde ise hedefe ulaşamadıklarını söyledi. Aydın, bunu gören
Katolik Kilisesi'nin kendisine, “Biz nerede yanlış yaptık? Ekonomik güce rağmen neden Hıristiyanlığı
yaygınlaştıramadık?” sorularını sorduğunu ve bu soruların ardından dinlerarası diyaloğun doğduğunu
kaydetti.
1962-1965 yılları arasında 2. Vatikan Konsili'nin düzenlendiğini, bu konsilde Müslümanlar ile ilgili
olumlu bir karar çıkarma düşüncesi bulunmadığını ifade eden Aydın, “Bu konsili toplayan Kardinal Bea,
Yahudiler ile ilgili olumlu bir rapor hazırlanmasını istedi. Hazreti İsa'yı öldürmekten sorumlu tuttukları ve Nazi
soykırımı da dahil eziyet yaptıkları Yahudiler ile aralarında iyi ilişkiler kurma düşüncesi doğdu” diye konuştu.
Hazırlanan rapor alt komisyona gönderildiğinde İslam ülkelerinden katılan kardinallerin buna itiraz
ettiğini ve bu belgenin kabulünün İsrail'in tanınması anlamında olduğunu söyleyen Aydın, şu bilgileri verdi:
“Bunun üzerine rapora Müslümanlar ile ilgili bir paragraf ekleniyor. Yalnız bu paragraf İslamiyet ile değil
Müslümanlar ile ilgili. Raporda İslam kelimesine hiç yer verilmiyor. Ama maalesef Türkiye'de diyalogla ilgili
yazanlar 'İslam ile ilgili şöyle şöyle denildi' diyor. Hayır böyle bir şey yok. Raporda, 'Müslümanlar iyi insanlar
olabilir. Müslümanlar içerisinde ahlaklı, namuslu, dürüst insanlar olabilir. O insanlar kurtuluşa erecekler. Ama
onların kurtuluşa ulaşması da sahip oldukları dinden olmayacak. Onların içindeki İsa Mesih aşkından dolayı
olacak' deniyor. Yani beni Müslüman birey olarak ele alıyor. İyi eylemlerimin İsa'dan dolayı olduğunu
kaydediyor. Bunların İslam ahlakından kaynaklandığını söylemiyor. Yani son ve hak din olan İslam'ı
reddediyor. Dinlerarası diyalog, Dünya Kiliseler Birliği ve Katolik Kilisesi'nin yürüttüğü faaliyetler zinciridir ve
kiliselerin diyaloğudur. Bu faaliyetlerin amacı misyonerlik. Hıristiyanlığın daha iyi tanınıp bilinmesini
sağlamaktır.
Hıristiyanlık
tanınıp
bilinemiyorsa,
en
azından
Hıristiyanlığa
sempatiyle
bakılması
amaçlanmaktadır. Amaç budur. Bunun bizimle ilgisi yok.”
Papa'nın sebeb-i ziyareti
Papa 16. Benediktus, II. Jean Paul'den farklı olarak, laik sistemlere karşı dinlerin birlikte
mücadelesinden yana değil. Dinler arasındaki uyumun yerine, Hıristiyan dininin bütünlüğüne ve üstünlüğüne
inanıyor. Eski Papa'nın yolunda gidecek bir uzlaşmacı bilge değil, bilgili bir savaşçı. İslam ile uzlaşmak
yerine, mücadele etmek gerektiğini düşünüyor. Uluslararası konjoktür de onu bu mücadelede meşru ve güçlü
kılıyor.
Peki öyleyse neden Müslüman topluluğa sahip bir ülkeyi ziyarete geliyor? Rastgele, akılsızca,
bilgisizce yapılmış bir tercih mi, Türkiye ziyareti? Elbette hayır… Papa Benedictus çok tecrübeli bir satranç
oyuncusu. Her şey planlı ve programlı… 158
Erbakan: Avrupa Medeniyeti İslâm’a borçludur,
Dünyaya insanlığı İslam öğretti!..
Erbakan, barkovizyonla katıldığı Çağlayan Mitinginde: Millet olarak Papa’nın hakaret içeren sözlerini
kınamak için toplandıklarını belirterek şöyle konuştu: "Bugün de millet olarak tarihi görevimizi yapmak üzere
‘Papa’ya Gelme’ demek için bir yanardağ gibi patlıyoruz. Bu muhteşem milyonluk insan seli olarak, siz
inançlı kardeşlerim, sadece İstanbul’u değil, 75 milyonluk Türkiye’nin tamamını değil, yeryüzündeki 1,5
milyarlık Müslüman Âleminin tamamını, 6 milyar insanı, hatta tüm insanlığı temsil ediyorsunuz. Tarihi
görevinizi yapıyorsunuz, Papa gelmesin diye haykırıyorsunuz. Bu coşkunuzun, bu tarihi görevinizin, bu
haykırışınızın çok önemli sebepleri var. Çünkü birincisi, sözde Katoliklerin dini lideri olacak olan bu kimse
158
27.11.2006 / Deniz Ülke Arıboğan / Akşam
267
hayatı boyunca insanlığın tek saadet yolu olan Hak Din İslam’a karşı olduğu gibi, Papa olduğundan beride
hep aynı zihniyeti muhafaza etmiş ve Türkiye’ye gelmeye teşebbüs ettiği halde daha kısa bir süre önce
gerek İslam, gerekse Allah’ın sevgilisi ve kâinatın kendisi için yaratıldığı rahmet Peygamberi Efendimiz (sav)
hakkında da insanlığa edep ve hayâya sığmayacak akıl, ilim, gerçek dışı ve tarihe aykırı sözler etmiştir.
Kendisi dâhil bütün insanlık her şeyini İslam’a ve Peygamberimiz (sav) borçludur. Temizliği, ilimleri, Allah
rızası için iş yapmayı, yani saadetin bütün temel esaslarını İslam insanlığa öğretmiştir. Papa olacak bu
insanın kendisi de temizlik adına ne biliyorsa ve ne kadar biliyorsa, kullandığı rakamlar, yaptığı toplama ve
çıkartmalar dâhil ne biliyorsa bunların hepsinin sahibi, ilimleri ilim yapan ve onları insanlığa kazandıran
Müslümanlardır. İkincisi, İslam yeryüzüne doğruyu, iyiyi, güzeli, faydalıyı ve adaleti temsil ettiği için
yayılmıştır. Bütün tarihi gerçekler ortada iken aklın ve gerçeğin doğru yolu olan tevhitten ayrılıp teslis gibi akıl
dışı bir yola sapan ve insanın günahsız doğduğu gerçeğine karşıt olarak günahkâr olarak doğduğu yanlış
yoluna sapan ve insanın tabiatın emanetçisi olduğu gerçeğini bırakıp tabiatın sahibi olduğu iddiasında
bulunan yanlış bir zihniyetin mensubu olarak saadetin tek yolu olan asırlar boyu yeryüzünde hak ve adaleti
tesis etmiş bulunan İslam’ın ve onun muhterem ve mübarek, Allah’ın sevgilisi ve bütün kâinatın kendisi için
yaratıldığı Peygamberi hakkında gerçek, ilim ve tarih dışı sözler sarf etmek ne büyük bir bedbahtlıktır.”
Bırakın dini bir lider olmayı herhangi en görgüsüz insan dahi bu hataları yapmayacağı gibi
ziyaret edeceği bir ülkeye önce bu yanlış ve çirkin sözleri söyleyip sonradan orayı ziyarete gitmek
gibi bir davranışı asla uygun görmez ve yapmaz. Bu saygısızlığından dolayı Papa’ya gelme diyoruz.
Papa’nın Türkiye’ye gelişinde Türkiye’nin kendi Devlet protokolünü hiçe sayarak kendi protokolünü
ve programını pervasızca uygulamaya teşebbüs etmesi de ayrıca bir nezaketsizliktir ve hatalı
davranıştır, bundan dolayı da Papa gelmesin diyoruz. Ve yine Papa’nın Türkiye’ye niçin geldiğini
bildiğimiz için bundan dolayı da Papa gelmesin diyoruz. Apaçık ortadadır ki o Türkiye’ye insanî
hislere sahip olarak Türk halkına saygı göstermek üzere gelmiyor, tam tersine Türk halkını hiçe
sayarak asıl maksadı olan Türkiye’deki Ortodoksların din görevlisi olan Patriği ziyaret etmeye onun
Ekümenliğini pekiştirmeye ve Bizans’ı hortlatmaya gelmektedir. Irkçı emperyalistlerin İslam Âlemine
karşı yürüttükleri planların uygulanmasına yardımcı olmak için bu maksatla yürütülen Büyük
Ortadoğu Projesinin dini temsilcisi olarak gelmektedir. Bunlar ülkemizi ve milletimizi parçalayıp
yumuşak lokma yapıp yutma ve yok etme planlarının birer parçalarıdır. Bunun için bütün İslam Alemi
ve insanlık adına bugün Çağlayanda Selçukluların ve Osmanlıların torunları olarak toplandık ve Papa
gelmesin diye haykırıyoruz" şeklinde konuştu.
Aklınızı başınıza alın
Papa’nın Türkiye’ye gelişinin asıl hedefinin milletimize saygı değil Sultan Fatih’in mirası olan Ayasofya
Camisini ziyaret ederek İstanbul’un fethini inkâr etmek ve Ayasofya Camisinin Hıristiyanlıkla ilişkisini tesis
etmek olduğunu kaydeden Erbakan, "Bu milli birlik ve bütünlüğümüz aleyhine bir davranıştır. Onun için bir
yanardağ gibi gürlüyoruz ve Papa gelmesin diyoruz. Papa’nın bu gelişinin, Türkiye’nin bugünkü milletten
kopuk yönetiminin ne pahasına olursa olsun Avrupa Birliği’ne girme davranışları karşısında Avrupa Birliği’nin
statüsünde de yazıldığı gibi bu birliğin temelinin Avrupa’nın dini yani Hıristiyanlık kültürü ve tarihi olduğunu
vurgulamak Türkiye’deki AKP yöneticilerini takdis ederek onları da kanatlarının altına alma görüntüsünü
vermek heves ve planı ile gelmektedir. Bundan dolayı milletimiz adına Papa gelmesin diyoruz. Milletimizin
Milli Görüş şahlanışıyla bugün Çağlayan’da yaptığı bu milyonluk toplantıyla ortaya koyduğu gerçek aynı
zamanda biz böyle bir Avrupa Birliği’ni istemiyoruz, haykırışıdır. Son olarak bu tarihi günde bu gerçeğin de
ortaya konmasında yarar vardır ki, Bu mitingin adı ‘Ey Papa Gelme’ mitingi değil, ‘Papa Gelmesin’ mitingidir.
Yani bu miting Papa’yı muhatap alarak değil AKP yöneticilerini muhatap alarak yapılan bir mitingdir.
Milletimizin AKP yöneticilerine yapacağınızı yaptınız gidiyorsunuz, bari giderken aklınızı başınıza alın
ülkemizin ve milletimizin birliği ve bütünlüğü, kimliği, inancı ve tarihi aleyhine davranışlarınıza son verin.”
Rusya bu ziyaretten endişe duyuyor!
İslam’a dönük saldırgan açıklamalarıyla Büyük Ortadoğu Projesi’ne servis sunan Papa 16.
268
Benediktus’un gündeminde sadece Müslümanlara dönük provokasyonlar değil, Fener Rum Patrikhanesi
üzerinden Slav asıllı Ortodoks nüfusu Rusya etkisinden çıkarıp AB-ABD hattına kaydırma hesabı da yatıyor.
Müslümanlara hakaret eden açıklamalarıyla Papa, “medeniyetler çatışması” tezlerinin yeniden
ısıtılmasına neden olurken, ABD başta olmak üzere emperyalist ülkelerin bu tür dini gerilimleri çok sık
kullandıkları biliniyor. Ortadoğu işgalinin meşrulaştırılmasında da Müslüman halklara karşı bu dini
kışkırtmalara yaslanılıyor. Ancak Papa’nın emperyalizme hizmette Ortadoğu ile yetinmeyeceği anlaşılıyor.
Aziz Andreas Yortusu vesilesiyle Ortodoks Kilisesi ile buluşacağı açıklanan Papa’nın, burada Patrikhane’nin
ekümenik sıfatı kazanmasına destek vermesi bekleniyor. Böylece Ortodoks dünyasında çok başlılığın
ortadan kaldırılarak, Vatikan’a benzer tek bir Ortodoks merkezin oluşturulması isteniyor.
Bu projenin en önemli boyutunu, Ukrayna ve Belarus gibi ülkelerde AB-ABD politikalarının yaşadığı
tıkanmanın aşılması oluşturuyor. Rus Ortodoks kilisesi ile yakın bağları bulunan bu bölgedeki Ortodoks
kiliselerinin, Rusya’nın bölgedeki nüfuzunu korumada aracı olmalarından rahatsızlık duyuluyor. Bu nedenle,
Vatikan’ın bu açılımının aynı zamanda bölgedeki Rus nüfuzunu hedef aldığı belirtiliyor. Diğer yandan Fener
Rum Patrikhanesi’nin AB ile yakın ilişkileri ve AB’nin ekümenik sıfatı konusunda bu kiliseye verdiği destek
hatırlatılıyor.
Son zamanlarda Ukrayna’da yaşanan gerilimler de bu iddiaları doğruluyor. Fener Rum Patrikhanesi’nin
Ukrayna’daki Ortodoks kilisesine dönük müdahaleleri, Rus Ortodoks Kilisesi’nin şiddetli tepkilerine yol açıyor.
Rus Ortodoks Kilisesi bu müdahalelere karşı bir süredir, Vatikan’ı Ortodoks dünyasının içişlerine karışmakla
suçluyor. Ruslar, özellikle Vatikan’ın Fener Rum Patrikhanesi’ne ekümeniklik konusundaki desteğinden
rahatsızlık duyuyor. Böylece kendi dini otoritelerinin hedef alındığını belirtiyorlar. 18–24 Eylül tarihleri
arasında Belgrad’da gerçekleştirilen 9. Uluslararası Ortodoks-Katolik Diyalog Komisyonu’nda Fener
Patrikhanesi’nin “ekümenik konsey” olarak tanımlanması üzerine, Moskova Patriği’nin temsilcisi resmi bir
protestoda bulunmuştu. Kasım ayı başında bir açıklama yapan, Rus Ortodoks Kilisesi’nin Avrupa örgütleri
temsilcisi ise, Papa Benedictus ile Patrik Bartholomeo arasındaki görüşmenin, Katolik ve Ortodoksların
temsilcileri arasındaki görüşme olarak görülmemesi uyarısında bulunmuştu. Rus Ortodokslar, Fener
Patrikhanesi’nin tüm Ortodoks dünyasının liderliğine soyunmasını eleştiriyor ve karşı çıkıyor.
Niye Rus Patriği davet edilmiyor?
Amerikalıların da PAPA’nın da bizzat sahip çıktıkları bizim (!) Bartholomeos’un siyasi çabaları-kendini
dünya Ortodokslarının dini lideri ilan etmesi bir yanda duruyor ve diğer tarafta tam 300 milyon Rus
Ortodoks’un bu gelişmelerden çoook çok rahatsız oldukları gerçeği ise gözden kaçırılıyor. Evet, Ruslar
Bartholomeos’un ekümenikliğini yani Ortodoks dünyasının lideri olduğu iddiasını kesinlikle reddediyorlar. O
halde bizim şimdi, hemen, PAPA’nın bu girişimine karşılık derin arka planlı-uluslararası mesajı olan bir
organizasyon yapmamız gerekmez mi?..
Bartholomeos’un liderliğini reddeden 300 milyon Ortodoks’un dini lideri, halen Moskova’da ikamet
eden Rus Ortodoks Patriği 2. Alexiey ile neden Türkiye’de bazı kesimler daha sıcak ilişkiler geliştirmesin ki?
Mesela bir panel ya da benzer bir aracılığıyla, Rus Ortodoks Patriği, Başkan Putin’in de çok değer verdiği 2.
Alexiey’in İstanbul’a davet edilmesi sağlanabilir… 159
Eğer biz, dirayetli yöneticilere sahip olsaydık daha önce Vatikan ve Rusya’yla işbirliği yapar,
ABD’nin, Fener Rum Patrikhanesi üzerinden Rus Ortodokslarını kontrol altında tutma amacına (
Bartholomeus makamında ABD bayrağı asılır) dünya dengelerinin bu şekilde bozulmasına müsaade
etmezdik, bunu önlerdik.
‘Katolik ve Ortodoksları barıştırmak AKP’ye nasip oldu!’
Çok iyi bilinmektedir ki; Papa ülkemize turistik bir amaçla, yada ülkemize katkı sağlamak için
değil; bir takım hedefleri gerçekleştirmek için gelmiştir. Bu hedeflerin başında da Fener Rum
Patriğin