öğretmen, beynin doğasına, işleyiş ilkelerine uygun yöntem ve

mak ale
sev jr
ilişkilendirilmesine dayalı zihinsel aktivitelerdir. Ardıl bilişsel
işlem, özel bir sıralama ile oluşturulmuş dizinler arasındaki
ilişkiyi belirlemeye dayalı zihinsel aktivitelerdir.
Beyin temelli öğrenme, öğrenenler için, yaşamla iç içe zengin
ve uygun deneyimlerin tasarlanması ve uygulanması; anlamın
özünü kavramaya yönelik etkinliklerin planlanmasıdır.
Beyin temelli öğrenmenin uygulandığı eğitim ortamları
öğrenci merkezlidir. Bu ortam, bireylerin birbirleriyle sosyal
etkileşimde bulunmalarına, fiziksel ve psikolojik bakımdan
tehdit edici olmayan bir sınıf atmosferinde, dayanışma içinde,
etkinliklere doğrudan katılarak, keşfederek öğrenmelerine
olanak sağlayacak biçimde düzenlenir. Geleneksel öğretimde
öğretmenlerin üzerinde durduğu birinci nokta yüzeysel
bilginin kazanımıdır. Bu iletim ise olguların ezberlenerek
mekanik öğrenme becerisine dönüştürülmesiyle sağlanır.
Beyin temelli öğrenmede öğretmenler, zengin ve karmaşık
yapıdaki dinamik bilginin yapılandırılması üzerinde dururlar
(Caine ve Caine, 1997, s. 190). Beyin temelli öğrenmede
öğretmenin rolü, kolaylaştırıcı olarak yön değiştirmiştir.
PASS teorisi bunu yapabilmemize olanak sağlar.
ilgili kendilerine göre önemli sorular belirleyerek bunların
Beyin araştırmaları öğretmen ve öğrencinin anlamayı
yanıtlarını bulmaya çalışırlar.
artırmak için birlikte çalıştıkları, doğruyu ve yeni çalışma
• Konuya ya da sınıf ortamına ilişkin duygularını, kendi
konularını araştırdıkları bir eğitimi destekler (Stevens,
uzmanlık alanları olan konuda derinlemesine araştırma
2001, s. 72). Beyin temelli öğrenmede öğretmen, beyin
yaparak çalışmalarını sınıfla paylaşırlar. Konulara ilişkin
fonksiyonlarına ilişkin temel bilgilere sahiptir ve bu bilgisini
kendi metafor ve analojilerini üretirler.
etkili biçimde kullanabilir. Başarılı bir öğretmen, beyin
• Öğrendiklerini gözden geçirerek her gün öğrenme
fonksiyonlarına ilişkin bilgisini bazı öğretim tekniklerinin
günlüğüne yazarlar.
işe yararken, diğerlerinin neden işe yaramadığını anlamak
• Kendi öğrenmelerini değerlendirir ve öğrenme
için kullanır. Öğretmen, beynin doğasına, işleyiş ilkelerine
sorumluluğunu üstlenirler.
uygun yöntem ve teknikleri öğrenme ortamına taşır (Given,
Öğrenmeyİ Öğrenmek
2002, s. 1). Beyin temelli öğrenme sınıflarında öğretmen,
Öz Denetİmlİ Öğrenme
öğrenmeyi zenginleştirmek için tüm öğrencileri etkin
Okul müfredatı o kadar çok konu içerir ki belirli bir konuyu
katılmaya cesaretlendirir; öğrencileri tüm farklılıklarıyla
öğrenmek için ayrılan zaman bazı öğrenciler için kesinlikle
kabul ettiğini gösteren bir ortam hazırlar (Mangan, 1998, s.
yeterli değildir. Bazı öğrenciler daha fazla açıklamaya
207).
ihtiyaç duyarlar. Öğrencilerin çeşitli konuları öğrenirken
Beyin temelli öğrenme sürecinde öğrenme sorumluluğu
harcadıkları süre öğrenme stratejilerine bağlıdır. İkinci
tamamen öğrenciye aittir ve öğrenme öğrenci
bir etken de öğrenme isteğidir. Öğrencinin ilgisinin
merkezlidir. Bu yaklaşımda öğrenciler düşünen,
düşük olması ya da görevin zor olduğuna ilişkin
araştıran, eleştiren, nasıl ve neden öğrendiğini
algısı motivasyonunu azaltır.
bilen kişilerdir. Bu bağlamda öğrenciler şu
Öğrencinin farklı içeriklerle çalışmasını ve
etkinlikleri üstlenir:
ÖĞRETMEN,
bilginin farklı kullanımlarını sağlamak
• Önceki bilgi, deneyim ve yaşantılarını
BEYNİN
uzun süreli bellekte bağlar oluşturur.
sınıfla paylaşır, yeni öğrendikleri ile
(Anderson 1996). Öğrenci,
önceki bilgileri arasında bağlantı
DOĞASINA, İŞLEYİŞ
öğrendiği ile ilgili ne kadar
kurmaya çalışırlar.
İLKELERİNE UYGUN
bilgiye sahip olursa, güdüleyici
• Grup çalışmalarında kendi
YÖNTEM VE TEKNİKLERİ
geri bildirimler sayesinde
paylarına düşen görev ve
akademik performansı
sorumluluklarını yerine
ÖĞRENME ORTAMINA TAŞIR.
da o kadar iyi
getirmeye özen
olur. Öğretmenler
gösterirler. Konuyla
42