şarkiyatçılar ve biz

ŞARKİYATÇILAR VE BİZ
Bernard Lewis veya diğer Oryantalistler, babaların hayrına Müslüman Coğrafya’yı çiğnememişler.
Bernard Lewis’in hayatını kendi kaleminden okurken dahi, kendisinin daha küçük yaştan bir “proje
çocuk / adam” olarak nasıl yetiştirildiğini Gibs ve benzerleri tarafından nasıl korunup kollandığını
görüyoruz.
Özellikle de tarih, hiç bir zaman ideolojik yaklaşımlardan uzak olamamıştır. Hele de Batı tarihçiliği
hem Batı’nın üstünlüğü ve meşruiyetini, hem de İslam Toplumlarının geri kalmışlığını ve benzeri
zaaflarını anlatır.
Akif Emre’nin yazısında http://www.yenisafak.com.tr/yazarlar/akifemre/bir-sarkiyatcinin-ideolojikportresi-2007857 da değindiği gibi, Batı’nın Afrikalı’ları köleleştirmesini değil, Afrika’daki köleliği
yazmayı tercih ederler. Bu açık bir ideolojik yaklaşımdır.
Bekir karlığa Hoca’yı bir ziyaretimde Hollandalı bir meşhur Hukukçu ile tanışıp uzunca bir
görüşme yapmıştık. Görüşmede Batı’nın insanları bağımlılaştırarak köleleştirdiğini, bağımlılık
üreticiliğinin bu nedenle insanlık suçu sayılması gerektiğini söylediğimde, hayatı insan hakları teori
ve pratiği ile geçmiş bu hukukçunun, “ama bu özgürlüklere aykırı bir tutum olur” dediğini
hatırladım.
Sözün kısası, Batı Batılılığını yapacaktır. Batı’lıların düşünce ve pratiklerinebu duyarlılıkla ve
ihtiyatla yaklaşılmalıdır.
Bernard Lewis ve diğer Şarkiyatçıların kitapları bu gözle okunmalıdır.
Ancak, burada önemli bir noktayı da kaçırmayalım:
Batı, kendi medeniyetini oluşturmak için Doğu egzotizmini ve İslam’ı araç olarak seçmiştir.
Araçsallaştırdığı İslam’ı (Kur’an’ı) yenebilmek için hedefini gerçekleştirecek adamları yetiştirmiş,
İslam dünyasına salmıştır.
Bu öyle bir salma ki, her biri hem Batı hem Doğu dillerini çok iyi konuşup yazabilen (B.Lewis’te
en az 10 dil) insanlardır. Bizde ise hem Batı hem Doğu dillerini konuşup yazabilen insan sayısı bir
elin parmaklarını geçmez. Onlar da devlet veya cemaat imkânları ile değil, kendi kıt imkânları fakat
üstün gayretleriyle bunu başarmışlardır, Buna rağmen İslam Dünyasında itibarları (tanıtılmadıkları
için) yok denecek kadar azdır. Elin Alman’ı Fuat Sezgin Hoca’ya Enstitü ve Müze kurma imkânı
bile tanımıştır. Bizim öğrencilerimiz ise Hoca’yı 5 yıl önce tanıma imkanı bulabildi.
Bizde de Müslümanlar infaklarını taşa toprağa, saray misali tapınaklara yatırmışlar, geleceğe
yatırımlarını da Kur’an’ı teganni ile okuyan (diğerlerini tenzih ederim) hafızlara yapmışlardır.
Aradaki farkın bilincinde olunması adına yapılan paylaşımlar önemlidir.
Muharrem Balcı